OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
In dit topic kun je terecht met vragen en verhalen over bijvoorbeeld samen slapen, positieve benadering van negatief gedrag zonder te straffen, het vinden van de balans in het (gezins-) leven mbt niet lang gescheiden zijn van je kind etc. etc.
Attachment parenting.
Even BE dr idee als OP
[ Bericht 45% gewijzigd door moussy op 01-11-2009 14:01:30 ]
Attachment parenting.
Even BE dr idee als OP
[ Bericht 45% gewijzigd door moussy op 01-11-2009 14:01:30 ]
Je zou er haast een boek over schrijven!
Hier nog geen idee voor een OP.
Moonah, ik kom uit een onderwijzersfamilie en mijn moeder heeft vaak geroepen dat ik juf moest worden, maar ik heb voor iets anders gekozen. Ik weet hierdoor wel het een en ander over juf/meester zijn en dat is ook echt een vak. Daarom zou ik er ook niet snel voor kiezen om thuisonderwijs te gaan doen. Bovendien wil ik ook graag dat mijn kind zijn eigen wereldje krijgt zodra het er aan toe is volgens ons.
Die sociale rangorde is er trouwens wel een waarom ik voor thuisonderwijs zou kiezen, Moonah.
AS, is er geen mogelijkheid om tegen die tijd met je partner de zorg te delen of te kiezen voor een andere vorm van opvang? Nu blijft Kobus thuis, we hebben de mazzel dat we freelancers zijn en dat we niet veel om geld geven en ook niet veel nodig hebben. Maar ik wil hem wel naar bijvoorbeeld de psz brengen straks. Om te leren spelen, delen etc. Dus dat betekent dat wij 2 jaar voor volledige zorg gaan, daarna zal er meer ruimte komen, of een tweede kind.
Kezz, denk je dat dat een probleem zou worden? Het lijkt me dat als je kunt uitleggen dat de ene school beter bij de ene past en de ander beter bij hem dat dat ook juist een bijzonder gevoel kan geven. Dat je een school hebt speciaal voor jou. Los van een waarde oordeel over beter of slechter. Maar misschien is het wel ingewikkeld met vriendjes ofzo. Alhoewel mijn zus had haar vriendjes en ik de mijne.
Moonah, ik kom uit een onderwijzersfamilie en mijn moeder heeft vaak geroepen dat ik juf moest worden, maar ik heb voor iets anders gekozen. Ik weet hierdoor wel het een en ander over juf/meester zijn en dat is ook echt een vak. Daarom zou ik er ook niet snel voor kiezen om thuisonderwijs te gaan doen. Bovendien wil ik ook graag dat mijn kind zijn eigen wereldje krijgt zodra het er aan toe is volgens ons.
Die sociale rangorde is er trouwens wel een waarom ik voor thuisonderwijs zou kiezen, Moonah.
AS, is er geen mogelijkheid om tegen die tijd met je partner de zorg te delen of te kiezen voor een andere vorm van opvang? Nu blijft Kobus thuis, we hebben de mazzel dat we freelancers zijn en dat we niet veel om geld geven en ook niet veel nodig hebben. Maar ik wil hem wel naar bijvoorbeeld de psz brengen straks. Om te leren spelen, delen etc. Dus dat betekent dat wij 2 jaar voor volledige zorg gaan, daarna zal er meer ruimte komen, of een tweede kind.
Kezz, denk je dat dat een probleem zou worden? Het lijkt me dat als je kunt uitleggen dat de ene school beter bij de ene past en de ander beter bij hem dat dat ook juist een bijzonder gevoel kan geven. Dat je een school hebt speciaal voor jou. Los van een waarde oordeel over beter of slechter. Maar misschien is het wel ingewikkeld met vriendjes ofzo. Alhoewel mijn zus had haar vriendjes en ik de mijne.
Meer dan een paar ochtendzoenen
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
Ik tikte nog:
Maar het geeft weer voornamelijk handvaten aan de praktijk, wat is de basisgedachte er achter? Behalve dat het in andere culturen ook werkt en dat je liefdevol moet zijn?
Gelezen, bedanktquote:Op zondag 1 november 2009 13:44 schreef oeke het volgende:
Freecell, de gedachte is volgens mij dat je door je kind te 'koesteren je het opvoed tot een liefdevol mens vol vertrouwen en empathie.'
Voor mij niet zozeer vanuit het goede van het kind maar vanuit het kind sowieso.
Daarbij niet vergetend dat je relatie en jezelf ook belangrijk zijn. Maar dit geld dus voor mij persoonlijk.
Hier staat meer over AP, waar ook vragen beantwoord worden, als Ben ik een slechte ouder als ik dit niet toepas.
Maar het geeft weer voornamelijk handvaten aan de praktijk, wat is de basisgedachte er achter? Behalve dat het in andere culturen ook werkt en dat je liefdevol moet zijn?
Deze link er misschien ook in? Die vind ik wat leuker/helderder dan die andere.
Meer dan een paar ochtendzoenen
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
gedaanquote:Op zondag 1 november 2009 13:59 schreef oeke het volgende:
Deze link er misschien ook in? Die vind ik wat leuker/helderder dan die andere.
Je zou er haast een boek over schrijven!
Dankjewel!
Freecell, ik weet het echt niet. Helaas. Het is ook niet iets wat ik aanhang als leer oid, maar waar ik wel veel in blijk te herkennen en voor voel. Maar de grondgedachte, tja, volgens mij gewoon die kinderarts zijn observeringen samen gebundeld tot dit.
Freecell, ik weet het echt niet. Helaas. Het is ook niet iets wat ik aanhang als leer oid, maar waar ik wel veel in blijk te herkennen en voor voel. Maar de grondgedachte, tja, volgens mij gewoon die kinderarts zijn observeringen samen gebundeld tot dit.
Meer dan een paar ochtendzoenen
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
kezz, mijn zusje heeft ook gedeeltelijk een andere basisschool gedaan dan ik. Zij is na de derde klas (toen nog) naar een andere school gegaa, omdat de school waarop we zaten voor haa absoluut niet geschikt was. Mijn ouders hebben dat aan ons uitgelegd, gewoon zoals het is: de ene school past beter bij de een de ander bij de ander. Maar mijn ouders hebben altijd uitgelegd dat alle mensen en dus ook kindjes anders zijn, en dat ze dus ook iets anders nodig konden hebben.
Eea is natuurlijk wel afhankeiljk van leeftijd en andere dingen van de kinderen.
Over thuisonderwijs: dat is hier echt niet aan de orde, om allerlei redenen. Ten eerste omdat ons gezin niet groter zal worden dan dit, en ik het gezond vindt dat ze ook met andere mensen en kinderen leert omgaan, spelen, delen, etc. Een andere reden is zeker ook wa tjij aangeeft, Moonha: onderwijzen is een vak, en daar heb ik niet voor geleerd. En dat wat moussy zei, vind ik ook belangirjk: ik wil niet moeder en docent zijn, dat zijn twee verschillende taken die bij verschillende personen thuishoren, voor mijn gevoel.
Eea is natuurlijk wel afhankeiljk van leeftijd en andere dingen van de kinderen.
Over thuisonderwijs: dat is hier echt niet aan de orde, om allerlei redenen. Ten eerste omdat ons gezin niet groter zal worden dan dit, en ik het gezond vindt dat ze ook met andere mensen en kinderen leert omgaan, spelen, delen, etc. Een andere reden is zeker ook wa tjij aangeeft, Moonha: onderwijzen is een vak, en daar heb ik niet voor geleerd. En dat wat moussy zei, vind ik ook belangirjk: ik wil niet moeder en docent zijn, dat zijn twee verschillende taken die bij verschillende personen thuishoren, voor mijn gevoel.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Kan ik wel inkomen, op zich. Iedereen wil zijn kind behoeden voor uitstoting, onderaan de rangorde bungelen. Maar helaas is het in de echte wereld ook aanwezig, en dan is het wel zo prettig als je kind in een relatief beschermde omgeving heeft leren omgaan met dergelijke praktijken. Een beetje goede school zal er wel degelijk aandacht aan besteden.quote:Op zondag 1 november 2009 13:57 schreef oeke het volgende:
Die sociale rangorde is er trouwens wel een waarom ik voor thuisonderwijs zou kiezen, Moonah.
Maar ook het leren omgaan met andere gezagsdragers (*ril, rotwoord...) dan alleen de ouders lijkt me voor een kind erg belangrijk.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
het geeft iig weer food for thought
ik geloof dat het wel kan met breng en haaltijden, de montessori heeft een continurooster (waar ik ook voorstander van ben trouwens) en is een kwartier eerder uit dan de gewone school.
Maar ik weet het niet, ik blijf het een naar gevoel vinden, 2 kinderen op verschillende scholen. Ik denk namelijk ook dat de jongste zijn weg wel vind, waar ie ook heen gaat. Juist omdat hij al zo zelfstandig is.
Dat merk ik dus heel erg, dat kinderen gewoon al een bepaald karakter hebben en dat 1 manier van opvoeden niet op gaat. de jongste kan ik dingen uitleggen, de oudste heeft gewoon een "nee" nodig want dat is een doordrammer. aanpassen aan hoe je kind is dus.
de oudste sliep door vanaf 6 weken, de jongste nog steeds niet. De oudste liet ik niet huilen, want was toen al een doordrammer en ging maar door en met even troosten oid was het snel klaar, de jongste heb ik 's nachts wel laten huilen, want dat moest er dan gewoon even uit en daarna was het klaar.
zo kan ik nog heel veel voorbeelden aangeven. Mijn idee is iig dat je per kind verschillend moet reageren.
ik geloof dat het wel kan met breng en haaltijden, de montessori heeft een continurooster (waar ik ook voorstander van ben trouwens) en is een kwartier eerder uit dan de gewone school.
Maar ik weet het niet, ik blijf het een naar gevoel vinden, 2 kinderen op verschillende scholen. Ik denk namelijk ook dat de jongste zijn weg wel vind, waar ie ook heen gaat. Juist omdat hij al zo zelfstandig is.
Dat merk ik dus heel erg, dat kinderen gewoon al een bepaald karakter hebben en dat 1 manier van opvoeden niet op gaat. de jongste kan ik dingen uitleggen, de oudste heeft gewoon een "nee" nodig want dat is een doordrammer. aanpassen aan hoe je kind is dus.
de oudste sliep door vanaf 6 weken, de jongste nog steeds niet. De oudste liet ik niet huilen, want was toen al een doordrammer en ging maar door en met even troosten oid was het snel klaar, de jongste heb ik 's nachts wel laten huilen, want dat moest er dan gewoon even uit en daarna was het klaar.
zo kan ik nog heel veel voorbeelden aangeven. Mijn idee is iig dat je per kind verschillend moet reageren.
Have you had your kezzzzzz today???
Maar ik pas de principes vaak toe omdat ze practisch en logisch zijn, niet vanuit een gedachte 
Dragen? Handig, dichtbij, huilt minder, handen vrij, gezellig, geen gedoe met wagen. Hoezee! En als het me zo uitkomt pak ik wel de wagen omdat dat met bijvoorbeeld boodschappen naar huis wandelen weer makkelijker kan zijn.
Voeden? Handig, dichtbij, gezond, gratis en aantrekkelijk verpakt
Niet laten huilen? Ik kan een baby helemaal niet laten huilen Al zou ik het willen. Ik heb het wel eens geprobeerd, maar dan huilen we samen
En zo wel meer dingen geloof ik
Dragen? Handig, dichtbij, huilt minder, handen vrij, gezellig, geen gedoe met wagen. Hoezee! En als het me zo uitkomt pak ik wel de wagen omdat dat met bijvoorbeeld boodschappen naar huis wandelen weer makkelijker kan zijn.
Voeden? Handig, dichtbij, gezond, gratis en aantrekkelijk verpakt
Niet laten huilen? Ik kan een baby helemaal niet laten huilen
Al zou ik het willen. Ik heb het wel eens geprobeerd, maar dan huilen we samen En zo wel meer dingen geloof ik
en jullie vonden dat dus ook niet vervelend?quote:Op zondag 1 november 2009 14:09 schreef miss_sly het volgende:
kezz, mijn zusje heeft ook gedeeltelijk een andere basisschool gedaan dan ik. Zij is na de derde klas (toen nog) naar een andere school gegaa, omdat de school waarop we zaten voor haa absoluut niet geschikt was. Mijn ouders hebben dat aan ons uitgelegd, gewoon zoals het is: de ene school past beter bij de een de ander bij de ander. Maar mijn ouders hebben altijd uitgelegd dat alle mensen en dus ook kindjes anders zijn, en dat ze dus ook iets anders nodig konden hebben.
Have you had your kezzzzzz today???
maar waarom niet al toepassen op de basisschool, wat bij middelbaar onderwijs wel al vaak toegepast word. dan gaan ze vaak ook naar verschillende scholen, ok ze kunnen makkelijker zelf gaan, maar als t met ophaaltijden goed te regelen is, waarom dan niet doen?quote:
het geeft iig weer food for thought
ik geloof dat het wel kan met breng en haaltijden, de montessori heeft een continurooster (waar ik ook voorstander van ben trouwens) en is een kwartier eerder uit dan de gewone school.
Maar ik weet het niet, ik blijf het een naar gevoel vinden, 2 kinderen op verschillende scholen. Ik denk namelijk ook dat de jongste zijn weg wel vind, waar ie ook heen gaat. Juist omdat hij al zo zelfstandig is.
Dat merk ik dus heel erg, dat kinderen gewoon al een bepaald karakter hebben en dat 1 manier van opvoeden niet op gaat. de jongste kan ik dingen uitleggen, de oudste heeft gewoon een "nee" nodig want dat is een doordrammer. aanpassen aan hoe je kind is dus.
de oudste sliep door vanaf 6 weken, de jongste nog steeds niet. De oudste liet ik niet huilen, want was toen al een doordrammer en ging maar door en met even troosten oid was het snel klaar, de jongste heb ik 's nachts wel laten huilen, want dat moest er dan gewoon even uit en daarna was het klaar.
zo kan ik nog heel veel voorbeelden aangeven. Mijn idee is iig dat je per kind verschillend moet reageren.
Today is life -
the only life you are sure of. Make the most of today.
Dale Carnegie
the only life you are sure of. Make the most of today.
Dale Carnegie
Nee hoor, helemaal niet. Was even wennen, omdat ze eerst met mij meeliep naar school, en toen dus ineens niet meer. Het gaf me ergens ook wel wat rust, want mijn zusje had geen fijne schooltijd, zeker niet de tijd op dezelfde school als ik, en ergens had ik toch altijd het gevoel voor haar te moeten zorgen.quote:
[..]
en jullie vonden dat dus ook niet vervelend?
En wat je zegt over dat je jongste zijn weg wel vindt: dat is natuurlijk hartstikke mooi, en dat is idd erg afhankelijk vna het kind, maar zou hij daarom dan ook 'maar' (klinkt negatiever dan ik het bedoel, ik hoop dat je begrijpt hoe ik het bedoel) naar een school moeten die niet zo goed aansluit bij wie hij is, omdat hij het toch wel redt?
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
nou ynske, daar moet ik dus ook even over nadenken. het gesprek hier zet me wel aan het denken namelijk
en miss sly, daar heb je dus idd ook een punt
en miss sly, daar heb je dus idd ook een punt
Have you had your kezzzzzz today???
Da's vaak zo, denk ik. Volgens mij ontstaan methodes ook vaker vanuit de praktijk (iets werkt, zou het een reden hebben?) dan vanuit de theorie.quote:Op zondag 1 november 2009 14:16 schreef freecell het volgende:
Maar ik pas de principes vaak toe omdat ze practisch en logisch zijn, niet vanuit een gedachte
Dragen? Handig, dichtbij, huilt minder, handen vrij, gezellig, geen gedoe met wagen. Hoezee! En als het me zo uitkomt pak ik wel de wagen omdat dat met bijvoorbeeld boodschappen naar huis wandelen weer makkelijker kan zijn.
Voeden? Handig, dichtbij, gezond, gratis en aantrekkelijk verpakt
Niet laten huilen? Ik kan een baby helemaal niet laten huilen
En zo wel meer dingen geloof ik
Nog even een kleine aanvulling op onze ervaring en keuze.quote:Op zondag 1 november 2009 14:20 schreef kezz het volgende:
nou ynske, daar moet ik dus ook even over nadenken. het gesprek hier zet me wel aan het denken namelijk
en miss sly, daar heb je dus idd ook een punt
Toen de kinderen beide op een andere school zaten bleek dat het jenaplan gewoon bij Cas pastte en René had het gewoon echt nodig, zij bleek helemaal op haar plek te zijn en zo wist ik opeens zeker dat ook Cas van het reguliere onderwijs af 'moest', want daar had ik mijn twijfels nog over wat voor hem beter was.
Je zou er haast een boek over schrijven!
Ik moet eerlijk zeggen, ik had nog nooit van AP gehoord, maar net als velen pas ik sommige dingen hiervan wel toe en andere niet. Ik heb alleen het idee dat dit ook heel erg bij de huidige tijdgeest hoort, als ik het boekje van het CB pak staat daar ook dat bv ideaal is, het kindje het beste tot een half jaar bij je op de kamer kan en dat je een babytje niet moet laten huilen. En draagdoeken zijn best wel in op het moment. In de tijd dat ik baby was werd een kindje meteen de eerste nacht op de eigen kamer gelegd (op de buik 
) en zeker niet de hele tijd bij je gedragen. Mijn moeder verbaasd zich er soms wel om hoe ik dat nu doe, maar ik denk dus dat dat met de tijdgeest te maken heeft, de meeste jonge ouders doen dat op dit moment zo. Nou gaat dat AP wel weer een stapje verder, met langdurig co-sleepen en thuisonderwijs, dat is dan weer niks voor mij. Maar je kan er gewoon de onderdelen uithalen die jou goed lijken. En veel van die punten vind ik in de huidige tijdgeest dus eerder "mainstream" dan "alternatief".
) en zeker niet de hele tijd bij je gedragen. Mijn moeder verbaasd zich er soms wel om hoe ik dat nu doe, maar ik denk dus dat dat met de tijdgeest te maken heeft, de meeste jonge ouders doen dat op dit moment zo. Nou gaat dat AP wel weer een stapje verder, met langdurig co-sleepen en thuisonderwijs, dat is dan weer niks voor mij. Maar je kan er gewoon de onderdelen uithalen die jou goed lijken. En veel van die punten vind ik in de huidige tijdgeest dus eerder "mainstream" dan "alternatief".
Misschien is het een idee om in de openingspost een aantal thema's te geven waar in dit topic inhoudelijk over gepraat kan worden. Zo geef je wat kaders zodat het duidelijk is wat precies wel en niet de bedoeling is. De openingspost die er nu staat doet dat ook wel, maar het kan nog wat duidelijker.
Bijvoorbeeld:
Dit topic is bedoeld voor moeders en vaders die hun kinderen op willen voeden volgens het principe van Attachment Parenting. Deze methode verschilt (in de ervaring van sommige ouders) op verschillende punten van de manier waarop veel andere kinderen in Nederland worden opgevoed. Daarom is dit topic er: speciaal voor die punten die "typisch AP" zijn, zoals
-co-sleeping
-Gordonmethode
-Rapleymethode
-dragen
-werken of thuisblijven
-etc
Het is dus niet de bedoeling om een discussie te voeren over de vraag of AP goed is en of het wel echt anders is dan andere opvoedmethoden. Inhoudelijke vragen en tips, daar gaat het hier om.
[ Bericht 23% gewijzigd door AncientSound op 01-11-2009 15:35:03 ]
Bijvoorbeeld:
Dit topic is bedoeld voor moeders en vaders die hun kinderen op willen voeden volgens het principe van Attachment Parenting. Deze methode verschilt (in de ervaring van sommige ouders) op verschillende punten van de manier waarop veel andere kinderen in Nederland worden opgevoed. Daarom is dit topic er: speciaal voor die punten die "typisch AP" zijn, zoals
-co-sleeping
-Gordonmethode
-Rapleymethode
-dragen
-werken of thuisblijven
-etc
Het is dus niet de bedoeling om een discussie te voeren over de vraag of AP goed is en of het wel echt anders is dan andere opvoedmethoden. Inhoudelijke vragen en tips, daar gaat het hier om.
[ Bericht 23% gewijzigd door AncientSound op 01-11-2009 15:35:03 ]
quote:Op zondag 1 november 2009 15:29 schreef AncientSound het volgende:
Misschien is het een idee om in de openingspost een aantal thema's te geven waar in dit topic inhoudelijk over gepraat kan worden. Zo geef je wat kaders zodat het duidelijk is wat precies wel en niet de bedoeling is.
Bijvoorbeeld:
-co-sleeping
-Gordonmethode
-Rapleymethode
-(borst)voeden op verzoek
-dragen
-werken of thuisblijven
-etc
dan kan het ook wel weer naar de algemene topics
Je zou er haast een boek over schrijven!
Ja ik weet het niet, ik ben geen AP-er, die thema's zullen wel niet kloppen Het is gewoon een voorbeeld van een (in mijn ogen) meer sturende openingspost. De moeders die behoefte hebben aan dit topic (Pvoesss? Kleurdoos? Oeke? Miss Sly?) moeten volgens mij gewoon zelf zo'n lijstje maken. Zij mistten tenslotte iets in de andere topics. Dan is het tenminste duidelijk waar het nu wél over moet gaan.
Het is gewoon een voorbeeld van een (in mijn ogen) meer sturende openingspost. De moeders die behoefte hebben aan dit topic (Pvoesss? Kleurdoos? Oeke? Miss Sly?) moeten volgens mij gewoon zelf zo'n lijstje maken. Zij mistten tenslotte iets in de andere topics. Dan is het tenminste duidelijk waar het nu wél over moet gaan.
Even heel snel mijn reactie, ik wil me er vanavond verder in verdiepen:quote:
Het is dus niet de bedoeling om een discussie te voeren over de vraag of AP goed is en of het wel echt
Als er geen discussie mogelijk is is het geen topic voor op Fok!. No offence maar dit is een discussieforum, tegengas e.d. kun je hier verwachten en kunnen wij, de mods, ook niet tegengaan.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Maar wat Kezz zegt, ik had ook het gevoel dat het een goede kant opging.
Ik heb gemist wat Pvoess zei, maar voor de rest vind ik het gesprek nu een stuk opener dan gister.
Ik heb niet perse behoefte aan zoiets gekaderds, als wel als een plek waar ik AP gerelateerde vragen kan stellen.
En discussie hoort daar ook bij wmb, maar liever niet zoals gister. Alhoewel dat vast onvermijdelijk is af en toe...
Ik heb gemist wat Pvoess zei, maar voor de rest vind ik het gesprek nu een stuk opener dan gister.
Ik heb niet perse behoefte aan zoiets gekaderds, als wel als een plek waar ik AP gerelateerde vragen kan stellen.
En discussie hoort daar ook bij wmb, maar liever niet zoals gister. Alhoewel dat vast onvermijdelijk is af en toe...
Meer dan een paar ochtendzoenen
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
@Lois: Maar daar kan toch gewoon een ander topics over geopend zijn, getiteld "Opvoedmethodes" ofzo?
Ik kan me voorstellen dat het voor degenen die gewoon inhoudelijk willen posten op AP behoorlijk irritant is dat de discussie steeds weer naar een ander level wordt getrokken. Net zoals ik het irritant zou vinden als ik een topic zou openen over jazz, en ik alleen maar reacties zou krijgen a la "jazz is kut" of "hoezo noem je dit jazz?! het is net popmuziek".
Het maakt mij niet uit ofzo, maar het leek me duidelijk dat het nú in elk geval niet voldoet aan de verwachtingen van de AP-moeders (even kort door de bocht gezegd). Dat is toch jammer?
Ik kan me voorstellen dat het voor degenen die gewoon inhoudelijk willen posten op AP behoorlijk irritant is dat de discussie steeds weer naar een ander level wordt getrokken. Net zoals ik het irritant zou vinden als ik een topic zou openen over jazz, en ik alleen maar reacties zou krijgen a la "jazz is kut" of "hoezo noem je dit jazz?! het is net popmuziek".
Het maakt mij niet uit ofzo, maar het leek me duidelijk dat het nú in elk geval niet voldoet aan de verwachtingen van de AP-moeders (even kort door de bocht gezegd). Dat is toch jammer?
Er is nou al meerdere malen aangegeven dat discussie wel mogelijk is mits het serieuze interesse is en men ook de keuze voor AP respecteert, ipv jolige opmerkingen te plaatsen zoals Moussy aangeeft.quote:Op zondag 1 november 2009 15:38 schreef Lois het volgende:
[..]
Even heel snel mijn reactie, ik wil me er vanavond verder in verdiepen:
Als er geen discussie mogelijk is is het geen topic voor op Fok!. No offence maar dit is een discussieforum, tegengas e.d. kun je hier verwachten en kunnen wij, de mods, ook niet tegengaan.
Dat is toch niet zo raar?
Ik kan voornamelijk voor mezelf antwoorden, en dat is redelijk AP (muv het cosleepen, tenminste na 4 mnd):quote:Op zondag 1 november 2009 13:57 schreef freecell het volgende:
Ik tikte nog:
[..]
Gelezen, bedankt
Maar het geeft weer voornamelijk handvaten aan de praktijk, wat is de basisgedachte er achter? Behalve dat het in andere culturen ook werkt en dat je liefdevol moet zijn?
Voor mij is de centrale gedachte: "wat gij niet wil dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet." het kind is een mens, en dient als zodanig als gelijke behandeld worden. Uiteraard wil ik niet het vriendinnetje worden van mijn kind en bepaal ik de grenzen, maar ik vind het belangrijk om normaal met hem te praten, en als ik iets van hem vraag, zoals "hou op met je rammelaar kapot te slaan op de glazen tafel" dan te zeggen "dankjewel dat je bent opgehouden". Gewoon de fatsoensnormen hanteren ook naar je kind toe.
hmmm, ik dwaal af...
maar verder is het voornamelijk uitgaan van de wensen en behoeftes van eht kind, voorzover je je er zelf prettig bij voelt. dus als je merkt aan een kind dat hij zich 5 minuten in slaap moet huilen, dan laatje het kind 5 minuten huilen. het kind geeft de behoefte aan, jij volgt. voor zover mogelijk.
en hoe je dat dan doet, is een tweede.
vwb thuisonderwijs, hier geen optie. ik vind de sociale interactie veel te belangrijk.
psst, dit is een stille hint om de discussie zoals hij net prima liep door te laten lopen
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Als mijn hummeltje iets sloopt en ik zeg 'nee' en hij stopt ogenblikkelijk dan prijs ik hem echt de hemel inquote:
[..]
Ik kan voornamelijk voor mezelf antwoorden, en dat is redelijk AP (muv het cosleepen, tenminste na 4 mnd):
en als ik iets van hem vraag, zoals "hou op met je rammelaar kapot te slaan op de glazen tafel" dan te zeggen "dankjewel dat je bent opgehouden". Gewoon de fatsoensnormen hanteren ook naar je kind toe.
Als hij stopt na de vierde keer niet meer trouwens
Er zijn wel meer mensen die denken dat bepaald gedrag vanuit de opvoeding komt hoor of de afwezigheid van bepaald gedrag. Zelf denk ik dat het wel meevalt, maar misschien komt het omdat ik vrij veel ben blootgesteld aan kindjes met storend gedrag vanwege medische of psychologische redenen. Ik moest wel glimlachen vanwege jouw opmerkingquote:Op zondag 1 november 2009 13:04 schreef Marrije het volgende:
Waar ik zelf van geleerd heb zijn mijn 2 kinderen. Wat bij de oudste wel werkte sloeg bij de jongste niet aan. Was echt even verbaasd in het begin, want ik dacht dat de oudste zo lief en rustig was door mijn opvoeding
Ooit was ik in de supermarkt en een kindje van 5 heeft wel geteld 30 minuten oplopen jengelen omdat ze aarbeien wilde want die stonden op de tas afgebeeld. Pa en ma hebben haar de hele 30 minuten rustig toe gesproken en blijven zeggen dat nee, aardbeien stonden niet op de boodschappenlijst dus die kwamen niet. De meeste mensen zag je denken: "Oei zeker niet goed opgevoed". Ik heb de pa verteld dat ik het dapper vond dat ze rustig en beschaafd bleven en gewoon verder gingen al leek het niet beduidend te werken. Zelf zou ik eerder geneigd zijn om mijn kind in een hoekje van de supermarkt tot rust te laten komen en te troosten, maar misschien werkte dat wel helemaal niet bij mijn kind en zou die het zien als 'slecht gedrag belonen'. Moeilijk Moeilijk, maar fijn om te weten dat het ook anders kan, mocht dat noodzakelijk zijn.
quote:Op zondag 1 november 2009 13:11 schreef miss_sly het volgende:
Wat betreft het huilen: ik kan haar niet laten huilen en ik wil dat ook niet. Dat wil niet zeggen dat ze nooit huilt, ik kan het namelijk niet altijd wegnemen. Wat ik wel kan doen, is er dan voor haar zijn. Bijvoorbeeld met het naar bed doen overdag, dat was heel erg zoeken hoe dat te doen,. We hebben nu iets dat voor ons werkt: we leggen haar met een klein ritueeltje vooraf in haar wiegje en gaan er dan bij zitten, wrijven over haar buikje, tot ze slaapt. En dat gaat best wel eens gepaard met wat huilen. We hebben echter gezien dat ze de slaap nodig heeft en een veel blijer kind is als ze wel eens slaapt overdag, dus moet ze even slapen.
Op deze manier doet ze toch wat ze moet doen (slapen) maar laten we haar niet zonder meer alleen om zich in slaap te huilen.
Dank je wel, ik vind dit een heel mooi ritueel om bij je kind te zijn zonder dat je gelijk ingrijpt en het dan weer op 'tobben' kan uitdraaien. Ik vind het erg moeilijk om een kind te horen huilen en ik merk dat ik er echt best emotioneel op reageer. Hartverscheurend vind ik het soms, maar ja, mijn kind is het niet en ik moet me er dan ook niet mee bemoeien.
Ik denk persoonlijk dat het voor mij beter zou zijn geweest als mijn jongere broertje niet bij mij op de basisschool/kleuterschool had gezeten. Ik was nogal bezig met hem beschermen dus werd regelmatig van het kleinere schoolpleintje gestuurd omdat ik aan het kijken was of hij nog wel ok was. Ik vond het maar doodeng dat hij naar school ging... hij wilde namelijk nooit naar de peuterspeelzaal, toen bleef hij maar hartverscheurend huilen. Dus uiteindelijk heeft m'n moeder hem daar ook weer vanaf gehaald, maar de kleuterschool "moest" natuurlijk gewoon.quote:Op zondag 1 november 2009 13:46 schreef kezz het volgende:
het is niet alleen dat, het lijkt me ook heel raar dat je broer of zus op een andere school zit dan jij, beetje vreemd voelt dat en niet goed. daar kan zo'n kind zich dan weer heel onzeker over gaan voelen denk ik dan. de oudste zou kunnen denken: ben ik niet goed genoeg ofzo? zoiets. en dat wil ik al helemaal niet.
Op zich zijn de 2 scholen niet ver uit elkaar, het zou best kunnen.
Ik weet niet of jouw kinderen veel op elkaar bouwen/met elkaar omgaan. Of ze het fijn zouden vinden om samen naar school te gaan of het juist stoer vinden "wij hebben elk onze eigen school". Dat zou ik zeker wel meenemen in de overweging.
Persoonlijk denk ik dat als je sterk het gevoel hebt dat het het beste is voor je kind om naar een andere school te gaan, dat je dat gevoel ook moet volgen. Pakt het niet uit kun je altijd nog veranderen, toch?
[ Bericht 4% gewijzigd door kahlie op 01-11-2009 17:17:16 ]
Volgens mij he, maar dat is mijn persoonlijke mening, gaat het topic langzaam maar zeker de goede kant op. Dit komt mede door de goede uitleg van de AP ouders (zoals Pvoess) en het geduld van de AP ouders.
Als we nou eens afspreken niet op alle slakken zout te leggen, en de reacties die negatief zijn gewoon te negeren dan komt dit topic er wel
Als we nou eens afspreken niet op alle slakken zout te leggen, en de reacties die negatief zijn gewoon te negeren dan komt dit topic er wel
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Wat zij hierboven zegt. 
Ik ga er nog even met de bezem doorheen om ervoor te zorgen dat men, al lezend, niet alsnog weer in de negatieve discussie gezogen wordt.
En dan een welgemeend 'game on'!
Ik ga er nog even met de bezem doorheen om ervoor te zorgen dat men, al lezend, niet alsnog weer in de negatieve discussie gezogen wordt.
En dan een welgemeend 'game on'!
***
Ik heb net Isa in bed gelegd en nou schoot me ineens een vraag te binnen over het samen slapen... Hoe pak je het aan als je kindje eerder gaat slapen?
In het eerste jaar, ging Isa eigenlijk altijd gelijk met ons slapen. Maar langzaam maar zeker is haar bedtijd vervroegd, tot nu ongeveer tussen zeven en acht. Hoe zou je dat nu aanpakken met AP in het achterhoofd? Leg je je kindje in jouw bed/de cosleeper of draag je het bij je... Hoe ontwikkelt zich zoiets als je kindje groter wordt?
In het eerste jaar, ging Isa eigenlijk altijd gelijk met ons slapen. Maar langzaam maar zeker is haar bedtijd vervroegd, tot nu ongeveer tussen zeven en acht. Hoe zou je dat nu aanpakken met AP in het achterhoofd? Leg je je kindje in jouw bed/de cosleeper of draag je het bij je... Hoe ontwikkelt zich zoiets als je kindje groter wordt?
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Mijn kinderen gaan in eerste instantie naar hun eigen bed, maar komen ergens in de nacht bij ons liggen.
Als ik 's ochtends wakker word liggen we bijna altijd met z'n 4en in bed. Meestal merk ik het niet eens dat ze er bij komen liggen.
Als ik 's ochtends wakker word liggen we bijna altijd met z'n 4en in bed. Meestal merk ik het niet eens dat ze er bij komen liggen.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Elin gaat gewoon in haar eigen bedje totdat wij naar bed gaan, meestal wordt ze wakker op de tijd dat wij naar bed gaan (00:00) dus dan neem ik haar in bed voor een voeding, en ze blijft dan vaak bij ons liggen. Als ze diep slaapt na haar voeding leg ik haar terug in haar eigen bed omdat ik zelf dieper slaap als ik alleen lig. Maar dan komt ze meestal om 3 uur nog voor een voeding en dan blijft ze bij ons in bed tot de ochtend.quote:Op zondag 1 november 2009 20:34 schreef Sjeen het volgende:
Ik heb net Isa in bed gelegd en nou schoot me ineens een vraag te binnen over het samen slapen... Hoe pak je het aan als je kindje eerder gaat slapen?
In het eerste jaar, ging Isa eigenlijk altijd gelijk met ons slapen. Maar langzaam maar zeker is haar bedtijd vervroegd, tot nu ongeveer tussen zeven en acht. Hoe zou je dat nu aanpakken met AP in het achterhoofd? Leg je je kindje in jouw bed/de cosleeper of draag je het bij je... Hoe ontwikkelt zich zoiets als je kindje groter wordt?
Sommige mensen hebben een familiebed, die slapen dus allemaal op 1 slaapkamer (met babies vaak met de matrassen op de grond zodat die niet uit bed kunnen vallen).
Hier sliepen ze het eerste jaar ongeveer wel bij ons op de kamer, maar daarna in een eigen bed op de eigen slaapkamer. Hoe ouder ze worden hoe minder overeenkomst met AP.
Hier sliepen ze het eerste jaar ongeveer wel bij ons op de kamer, maar daarna in een eigen bed op de eigen slaapkamer. Hoe ouder ze worden hoe minder overeenkomst met AP.
Dank voor de antwoorden! Isa heeft hier ook op onze kamer geslapen tot ze ruim een half jaar was. Maar ze sliep op een bepaald moment slechter vanwege ons, dus is ze naar een eigen kamer gegaan. Om echt samen te slapen is ons bed niet geschikt, is maar 1.40m breed Maar als Isa niet lekker is, dan gaat een van ons op een matras naast het bed en de ander samen met haar in het grote bed.
Maar als Isa niet lekker is, dan gaat een van ons op een matras naast het bed en de ander samen met haar in het grote bed.
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Ons bed is supergroot, daar passen we nog makkelijk met z'n allen in. Ik vind het ook wel gezellig, moet ik zeggen, hoewel het in ons geval meer mijn vriend is die voorstander is van het co-slapen.
Ik vind het ook wel eens fijn als ze allebei de hele nacht in hun eigen bed blijven.
Ik vind het ook wel eens fijn als ze allebei de hele nacht in hun eigen bed blijven.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Als we ooit door dit bed zakken, dan komt er hier ook beslist een veel groter. Het is 'helaas' een Auping, die schijnen kwalitatief heel goed te zijn en echt jaren mee te kunnen
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Bij ons slaapt hij nu in een wiegje aan ons hoofdeind en overdag in het ledikant tot aan de nachtvoeding eigenlijk en dan leg ik hem in dat wiegje. We doen alles trouwens in 1 ruimte, dus hij slaapt altijd in onze buurt.
We hebben een tijdelijk bed in het huiskamerdeel staan, want we slapen eigenlijk in een hoogslaper. Dat we nog niet over zijn verhuisd (het tijdelijke bed was voor de bevalling) komt omdat ik ertegen opzie nog 2 keer 's nachts uit die hoogslaper te klimmen voor voedingen.
En we willen graag dat het ouderlijk bed vrij toegankelijk voor hem is en dat is deze hoogslaper niet.
Dus we denken er nog even over na...
We hebben een tijdelijk bed in het huiskamerdeel staan, want we slapen eigenlijk in een hoogslaper. Dat we nog niet over zijn verhuisd (het tijdelijke bed was voor de bevalling) komt omdat ik ertegen opzie nog 2 keer 's nachts uit die hoogslaper te klimmen voor voedingen.
En we willen graag dat het ouderlijk bed vrij toegankelijk voor hem is en dat is deze hoogslaper niet.
Dus we denken er nog even over na...
Meer dan een paar ochtendzoenen
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
Wij hebben het bed uit elkaar gesloopt en de matrassen op de grond gelegd. We hebben nu een tweepersoonsmatras en een eenpersoonsmatras naast elkaar liggen. Annicka ligt op het eenpersoonsmatras tegen de muur aan.
Ze gaat altijd om een uur of 18/19 slapen, dan voed ik haar in slaap, of als ze geen behoefte meer heeft aan de borst laat ik haar gewoon achter. Dan ligt ze soms wat te babbelen en valt zo in slaap. Als ze wel overstuur raakt om een of andere reden, blijf ik bij haar liggen tot ze slaapt.
Ze gaat altijd om een uur of 18/19 slapen, dan voed ik haar in slaap, of als ze geen behoefte meer heeft aan de borst laat ik haar gewoon achter. Dan ligt ze soms wat te babbelen en valt zo in slaap. Als ze wel overstuur raakt om een of andere reden, blijf ik bij haar liggen tot ze slaapt.
Man, unlike the animals, has never learned that the sole purpose of life is to enjoy it. (Samuel Butler)
Ik voed Senna rond ene uur of 18.30 op ons bed in slaap, waar ze dan slaapt tot wij naar bed gaan.Dan is ze meestal echt diep in slaap en kan ik haar overleggen in haar wiegje dat aan het voeteneind van ons bed staat. Soms, zoals gisteren, meldt ze zich dan eerst nog voor een voeding, meestal slaapt ze door en meldt zich pas rond 3-4 uur.
In principe gaat ze na iedere nachtvoeding terug in haar wiegje, maar als dat neit lekker gaat, dan blijft ze gewoon bij ons liggen.
In principe gaat ze na iedere nachtvoeding terug in haar wiegje, maar als dat neit lekker gaat, dan blijft ze gewoon bij ons liggen.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Hier gaan de meiden allebei 's avonds naar hun eigen bedje. Als de jongste 's nachts wakker wordt, dan leggen we haar tussen ons in en slaapt ze lekker bij ons verder. De oudste van 4 komt heel soms nog bij ons liggen, 's nachts. Als het onweert of als ze eng gedroomd heeft. Ik vind het wel gezellig. Er gaan ook nachten voorbij dat ik ze 's morgens allebei in hun eigen bedje moet wekken.
Verder heb ik het eerste topic even doorgelezen. Ik 'voldoe' aan redelijk wat punten die als AP worden gezien. Zoals het niet straffen, maar praten, luisteren naar je kind, niet laten huilen e.d. En toch heb ik niet zoveel met de titel AP. Maar het is wel een interessant discussie onderwerp imo.
Verder heb ik het eerste topic even doorgelezen. Ik 'voldoe' aan redelijk wat punten die als AP worden gezien. Zoals het niet straffen, maar praten, luisteren naar je kind, niet laten huilen e.d. En toch heb ik niet zoveel met de titel AP. Maar het is wel een interessant discussie onderwerp imo.
While you burn at the stake, I dance with the flames...
No more nights, of blood and fire...
No more nights, of blood and fire...
Mijn menneke ligt nog regelmatig bij ons. 
Liefst zou ik altijd willen, maar ik slaap heel licht en mijn beide mannen zijn ontzettende woelwaters. En dan overdrijf ik niet.
Maar als Thies 's nachts wakker wordt (gebeurt regelmatig) neem ik hem altijd bij me. En de afgelopen dagen was hij ziek, dan ligt hij ook bij ons. Vanavond moest ik me er ook echt toe zetten dat hij weer in zijn eigen bed ging slapen.
Liefst zou ik altijd willen, maar ik slaap heel licht en mijn beide mannen zijn ontzettende woelwaters. En dan overdrijf ik niet.
Maar als Thies 's nachts wakker wordt (gebeurt regelmatig) neem ik hem altijd bij me. En de afgelopen dagen was hij ziek, dan ligt hij ook bij ons. Vanavond moest ik me er ook echt toe zetten dat hij weer in zijn eigen bed ging slapen.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik doe het zo ongeveer als KD. Daarom vind ik het zo jammer dat Ruben wakker wordt als ik hem over leg in zijn eigen bed. Hij ligt nu bijvoorbeeld in ons bed te slapen. Ook nog een voeding als wij naar bed gaan. Als hij wakker wordt dan voed ik hemnog een keer en als eenvan ons dan nog wakker genoeg is gaat Ruben naar zijn eigen bed. 's nacht leg ik hem meestal niet terug omdat ik vrijwel meteen na het aanleggen weer in slaap val, zo af en toe word ik dan wakker omdat er gezocht wordt naar mijn tepel.
Dit topic heeft mij trouwens weer wat bewuster gemaakt over hoe ik, voornamelijk Emma, benader. Het brengt mij weer wat dichter bij de mama die ik wil zijn en dat is fijn.
Dit topic heeft mij trouwens weer wat bewuster gemaakt over hoe ik, voornamelijk Emma, benader. Het brengt mij weer wat dichter bij de mama die ik wil zijn en dat is fijn.
Begin maar gewoon, op hoop van zegen.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
waar ik wel benieuwd naar ben is hoe je dat doet, niet straffen maar praten? Ik zie het namelijk echt niet voor me Ik denk ook niet dat ik dat kan, ongeduldig mens als ik ben 
Ik leg wel uit waarom ik boos ben trouwens, of waarom ik boos was.
Ik denk ook niet dat ik dat kan, ongeduldig mens als ik ben Ik leg wel uit waarom ik boos ben trouwens, of waarom ik boos was.
Have you had your kezzzzzz today???
Ik had vaak dat ik dan na het aanleggen blijkbaar half verder sliep en haar ook alf slapend weer terug in haar bedje had gelegd. En dan voelde ik een kussen aan mijn been, of gewoon met m'n handen en dan dacht ik altijd dat S onder het dekbed was beland 
en dat het goed mis was. En als dan na een tijdej tot me doordrong dat ik haar allang terug had gelegd dan kon ik niet meer slapen van de adrenaline en het ellendige gevoel wat ik daaraan had overgehouden.
Hebben jullie daar geen last van?
[ Bericht 3% gewijzigd door Groofsken op 01-11-2009 22:08:42 ]
en dat het goed mis was. En als dan na een tijdej tot me doordrong dat ik haar allang terug had gelegd dan kon ik niet meer slapen van de adrenaline en het ellendige gevoel wat ik daaraan had overgehouden.Hebben jullie daar geen last van?
[ Bericht 3% gewijzigd door Groofsken op 01-11-2009 22:08:42 ]
Over in slaap vallen trouwens, ik heb Isa eigenlijk nooit laten huilen. Ik las dat miss_sly Senna over haar buikje wreef, ik ging bij Isa zitten en legde een hand op haar voorhoofdje. Dat gaf voor haar de rust en het vertrouwen om in slaap te vallen. En als ze dan sliep, haalde ik eerst het gewicht weg. Dus de hand eigenlijk nog maar heel licht op het hoofdje. En dan heel rustig de hand optillen en nog even laten zweven. Door de druk die je geleidelijk wegneemt en de warmte die nog tussen hoofdje en hand blijft hangen, verbreek je de rust niet Heb ik ooit eens geleerd op babymassage en echt heel veel aan gehad, nu nog...
Heb ik ooit eens geleerd op babymassage en echt heel veel aan gehad, nu nog...
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Nou Kezz, ik heb net een reply weggedrukt, omdat ik er niet uitkwam. Maar idd, met een peuterpuber vind ik het best lastig. En dan ben ik wél een geduldig mens.quote:Op zondag 1 november 2009 21:57 schreef kezz het volgende:
waar ik wel benieuwd naar ben is hoe je dat doet, niet straffen maar praten? Ik zie het namelijk echt niet voor me
Ik leg wel uit waarom ik boos ben trouwens, of waarom ik boos was.
Tot een maand geleden ging alles smooth en prettig, maar mijn zoon is een beetje verlaat in de peuterpuberteit gekomen denk ik. Erg lastig af en toe, vooral omdat hij nog niet goed praat en zijn frustraties/gevoelens nauwelijks kan verwoorden...
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
dat doe ik ook, langzaam de druk wegnemen.het wrijven doe ik steeds iets lichter als ze slaapt en dan haal ik mijn hand pas weg. en dan blijf ik nog eventjes zitten om te zien of ze ook echt slaapt, of iig genoeg rust heeft om alleen te liggen.quote:Op zondag 1 november 2009 21:58 schreef Sjeen het volgende:
Over in slaap vallen trouwens, ik heb Isa eigenlijk nooit laten huilen. Ik las dat miss_sly Senna over haar buikje wreef, ik ging bij Isa zitten en legde een hand op haar voorhoofdje. Dat gaf voor haar de rust en het vertrouwen om in slaap te vallen. En als ze dan sliep, haalde ik eerst het gewicht weg. Dus de hand eigenlijk nog maar heel licht op het hoofdje. En dan heel rustig de hand optillen en nog even laten zweven. Door de druk die je geleidelijk wegneemt en de warmte die nog tussen hoofdje en hand blijft hangen, verbreek je de rust niet
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ik weet niet zo goed hoe ik het uit moet leggen. Mijn oudste dochter is nu ruim 4 en ik heb haar tot nu toe nog nooit echt straf gegeven. Uitleggen en afleiden is denk ik een groot deel ervan. Althans bij mij. Ik probeer ook eigenlijk nooit boos te worden, ik heb er ook een hekel aan om boos te zijn.quote:Op zondag 1 november 2009 21:57 schreef kezz het volgende:
waar ik wel benieuwd naar ben is hoe je dat doet, niet straffen maar praten? Ik zie het namelijk echt niet voor me
Ik leg wel uit waarom ik boos ben trouwens, of waarom ik boos was.
While you burn at the stake, I dance with the flames...
No more nights, of blood and fire...
No more nights, of blood and fire...
Mooi is dat he, als je je kindje zo'n veilig gevoel kunt geven...quote:
[..]
dat doe ik ook, langzaam de druk wegnemen.het wrijven doe ik steeds iets lichter als ze slaapt en dan haal ik mijn hand pas weg. en dan blijf ik nog eventjes zitten om te zien of ze ook echt slaapt, of iig genoeg rust heeft om alleen te liggen.
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
heel mooi, en zo niet verwacht. het moeder-zijn is zoveel meer en geeft me zoveel meer dan ik ooit had gedacht!quote:Op zondag 1 november 2009 22:05 schreef Sjeen het volgende:
[..]
Mooi is dat he, als je je kindje zo'n veilig gevoel kunt geven...
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
@Groofsken, die enge dromen heb ik in het begin ook gehad.
Nu slaapt hij een groot deel van de tijd in zijn eigen bedje en vaak na de eerste voeding rond 5 uur nog een paar uur bij mij. Die droom heb ik niet meer. Hij slaapt dan trouwens op mijn borst omdat ik het bed te klein vind.
En ik zie ook bij mijn neefje en nichtje dat het rond de peutertijd moeilijk praten was met ze. maar met de oudste gaat dat nu weer heel goed (5). Daar heb ik zelf nog weinig ervaring in.
Nu slaapt hij een groot deel van de tijd in zijn eigen bedje en vaak na de eerste voeding rond 5 uur nog een paar uur bij mij. Die droom heb ik niet meer. Hij slaapt dan trouwens op mijn borst omdat ik het bed te klein vind.
En ik zie ook bij mijn neefje en nichtje dat het rond de peutertijd moeilijk praten was met ze. maar met de oudste gaat dat nu weer heel goed (5). Daar heb ik zelf nog weinig ervaring in.
Meer dan een paar ochtendzoenen
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
S sliep ook in haar bedje, maar ik dacht dan dat ik vergeten was haar terug te leggen.quote:Op zondag 1 november 2009 22:09 schreef oeke het volgende:
@Groofsken, die enge dromen heb ik in het begin ook gehad.
Nu slaapt hij een groot deel van de tijd in zijn eigen bedje en vaak na de eerste voeding rond 5 uur nog een paar uur bij mij. Die droom heb ik niet meer. Hij slaapt dan trouwens op mijn borst omdat ik het bed te klein vind.
En ik zie ook bij mijn neefje en nichtje dat het rond de peutertijd moeilijk praten was met ze. maar met de oudste gaat dat nu weer heel goed (5). Daar heb ik zelf nog weinig ervaring in.
En ik heb me volgens mij nog nooit echt boos gevoeld op S. Ik ben wel eens streng, maar echt boos. Nee
. Ben benieuwd wat dat betreft naar de peuterpuberteit .
quote:Op zondag 1 november 2009 22:08 schreef miss_sly het volgende:
heel mooi, en zo niet verwacht. het moeder-zijn is zoveel meer en geeft me zoveel meer dan ik ooit had gedacht!
Kobus slaapt met mijn shirtje en soms loop ik langs zijn bedje en dan ligt hij met zijn neus helemaal begraven in dat shirtje. Dat mijn geur hem zoveel rust kan geven.
Echt zo speciaal!
Meer dan een paar ochtendzoenen
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
Ik dus ook, dan dacht ik dat hij in de dekbedhoes terecht was gekomen. Mijn lief heeft zelfs een keer mee helpen zoeken nadat ik hem in paniek had wakker gemaakt. Tot ik me realiseerde dat ik hem wel had terug gelegd.quote:Op zondag 1 november 2009 22:11 schreef Groofsken het volgende:
[..]
S sliep ook in haar bedje, maar ik dacht dan dat ik vergeten was haar terug te leggen.
Meer dan een paar ochtendzoenen
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
Oh, echt verschrikkelijk vond ik dat. Bij mij ging dat pas over toen ik stopte met de bv.quote:Op zondag 1 november 2009 22:13 schreef oeke het volgende:
[..]
Ik dus ook, dan dacht ik dat hij in de dekbedhoes terecht was gekomen. Mijn lief heeft zelfs een keer mee helpen zoeken nadat ik hem in paniek had wakker gemaakt. Tot ik me realiseerde dat ik hem wel had terug gelegd.
idd, en die kant ie je van jezelf leert kennenquote:Op zondag 1 november 2009 22:08 schreef miss_sly het volgende:
[..]
heel mooi, en zo niet verwacht. het moeder-zijn is zoveel meer en geeft me zoveel meer dan ik ooit had gedacht!
Ik wist niet dat ik zoveel liefde kon geven en nemen En dat vertederende is overweldigend
Niet een 'told you so' maar wel een *pfew* want ik heb hier soms toch wel, hoe klein Sasha nog is, het gevoel van 'het bloed onder mijn nagels' en dan denk ik soms aan dat jij zei dat jij nooit strafte, dat dat niet nodig was en ik me maar af vragen hoe je dat dan in hemelsnaam deed.quote:
[..]
Nou Kezz, ik heb net een reply weggedrukt, omdat ik er niet uitkwam. Maar idd, met een peuterpuber vind ik het best lastig. En dan ben ik wél een geduldig mens.
Tot een maand geleden ging alles smooth en prettig, maar mijn zoon is een beetje verlaat in de peuterpuberteit gekomen denk ik. Erg lastig af en toe, vooral omdat hij nog niet goed praat en zijn frustraties/gevoelens nauwelijks kan verwoorden...
Niet dat ik het nu fijn vind dat Thies het je nu af en toe knap lastig maakt hoor, helemaal niet, maar meer dat het dus echt wel aan je kind en aan de bui van je kind kan liggen hoe redelijk je er mee kunt 'redeneren' zeg maar.
Ik heb de afgelopen 4 weken een cursus Peuter in zicht gedaan en de cursus draaide om 3 keywords: steunen, sturen en stimuleren en ik heb daar wel heel wat handvatten vandaan gekregen om idd af te raken van de hele dag 'Nee Sasha, nee Sasha, nee Sasha' want daar werd ik zelf echt knap simpel van.
En een van de dingen die dus daar ook naar voren kwam is wat ik hier ook veel lees, je kinderen bevestigen in hun gevoel. Niet dat je er altijd in mee moet gaan, maar gewoon je kind laten weten dat je best begrijpt dat ze boos of verdrietig zijn scheelt vaak al de helft van hun frustratie en het geeft je ook een ingang om verder te gaan, evt. uit te leggen waarom iets is zoals het is. Steeds blijven hameren op datgene wat niet mocht of kon waardoor ze boos of verdrietig helpt dus niet.
***
Niet straffen, wel praten... ik heb ooit weleens wat gezien over een bepaald communicatie theorie/techniek specifiek om niet de confrontatie aan te gaan, maar ik kan weer helemaal niet meer op die naam komen. *zucht*
Ik denk dat er verschillende manieren bestaan, maar goed, stel als voorbeeld: je kind is boos en gooit met z'n speelgoed.
Je kunt meerdere dingen doen:
- Speelgoed afpakken
- Zeggen dat hij het niet mag
- Zeggen dat hij er mee op moet houden
- Schreeuwen
- Je kind door elkaar gaan rammelen
- Je kind in de hoek zetten
en noem het zo maar op
Ik neem aan dat AP ongeveer zo gaat:
- Hey, waarom doe je nu dat zo?
Waarom het kind kan aangeven dat het misschien boos is of dat ze dit leuk of grappig vindt, of wat dan ook, daar speel je dan op in.
"Oh, maar dat kan je niet doen hoor, want dan gaat het straks kapot en dat vind je toch niet leuk?" of "Ik ben ook weleens boos, maar zullen we dan maar wat leukers gaan doen?"
Zo probeer je je kind de kans te geven te zeggen wat er mis is en jezelf de kans te geven om uit te leggen waarom het dus niet kan. Natuurlijk heb je ook kinderen die oververmoeid zijn en dan de draak uit hangen, als je dat merkt van je kind, kun je mijn inziens beter liefdevol reageren, je kind knuffelen en op bed leggen, dan heel lang gaan uitleggen waarom iets niet mag.
Ongetwijfeld zal het dus niet in alle instanties lukken. Maar met straf leer je je kind dat ze iets fout doen en eventueel dat iets niet mag als jij er bent. Met aandacht, liefde en respect leer je je kind wat de grenzen zijn van gedrag, zonder dat fouten, schuldgevoel of andere dingen naar boven komen.
Disclaimer: Ik heb ook altijd zo'n hekel aan ouders die roepen: "JIJ BENT DOM", je kind kan best wat doms doen, maar je kind leren dat hij/zij dom is, dat is iets wat mijn inziens pas echt een domme actie is.
Ik denk dat er verschillende manieren bestaan, maar goed, stel als voorbeeld: je kind is boos en gooit met z'n speelgoed.
Je kunt meerdere dingen doen:
- Speelgoed afpakken
- Zeggen dat hij het niet mag
- Zeggen dat hij er mee op moet houden
- Schreeuwen
- Je kind door elkaar gaan rammelen
- Je kind in de hoek zetten
en noem het zo maar op
Ik neem aan dat AP ongeveer zo gaat:
- Hey, waarom doe je nu dat zo?
Waarom het kind kan aangeven dat het misschien boos is of dat ze dit leuk of grappig vindt, of wat dan ook, daar speel je dan op in.
"Oh, maar dat kan je niet doen hoor, want dan gaat het straks kapot en dat vind je toch niet leuk?" of "Ik ben ook weleens boos, maar zullen we dan maar wat leukers gaan doen?"
Zo probeer je je kind de kans te geven te zeggen wat er mis is en jezelf de kans te geven om uit te leggen waarom het dus niet kan. Natuurlijk heb je ook kinderen die oververmoeid zijn en dan de draak uit hangen, als je dat merkt van je kind, kun je mijn inziens beter liefdevol reageren, je kind knuffelen en op bed leggen, dan heel lang gaan uitleggen waarom iets niet mag.
Ongetwijfeld zal het dus niet in alle instanties lukken. Maar met straf leer je je kind dat ze iets fout doen en eventueel dat iets niet mag als jij er bent. Met aandacht, liefde en respect leer je je kind wat de grenzen zijn van gedrag, zonder dat fouten, schuldgevoel of andere dingen naar boven komen.
Disclaimer: Ik heb ook altijd zo'n hekel aan ouders die roepen: "JIJ BENT DOM", je kind kan best wat doms doen, maar je kind leren dat hij/zij dom is, dat is iets wat mijn inziens pas echt een domme actie is.
ik vind dat knap als je dat kan, echtquote:
[..]
Ik weet niet zo goed hoe ik het uit moet leggen. Mijn oudste dochter is nu ruim 4 en ik heb haar tot nu toe nog nooit echt straf gegeven. Uitleggen en afleiden is denk ik een groot deel ervan. Althans bij mij. Ik probeer ook eigenlijk nooit boos te worden, ik heb er ook een hekel aan om boos te zijn.
Mijn heren kunnen echt het bloed onder mijn nagels vandaan halen en dan word ik boos. Ik weet het, dat laat ik toe, dat is mijn ding, maar het lukt me echt niet om dat anders te doen.
en ik zie heus dus wel het goeie daarvan in, want ik weet dat ik met rustig blijven vaak meer bereik dan met boos worden. Het lukt me gelukkig dus ook wel eens wel zeg maar
Maar niet altijd.Mèn, wat druk ik me beroerd uit
Have you had your kezzzzzz today???
Ik heb die cursus vorig jaar ook gedaan, ik ging uit interesse met mijn buurvrouw mee. Wat ik zo erg vond was, dat er aan alle moeders gevraagd werd om leuke dingen van je kind op te noemen en dat er toen gewoon een paar moeders waren die NIKS op wisten te noemen. Echt hartbrekend vond ik dat.quote:Op zondag 1 november 2009 22:16 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Niet een 'told you so' maar wel een *pfew* want ik heb hier soms toch wel, hoe klein Sasha nog is, het gevoel van 'het bloed onder mijn nagels' en dan denk ik soms aan dat jij zei dat jij nooit strafte, dat dat niet nodig was en ik me maar af vragen hoe je dat dan in hemelsnaam deed.
Niet dat ik het nu fijn vind dat Thies het je nu af en toe knap lastig maakt hoor, helemaal niet, maar meer dat het dus echt wel aan je kind en aan de bui van je kind kan liggen hoe redelijk je er mee kunt 'redeneren' zeg maar.
Ik heb de afgelopen 4 weken een cursus Peuter in zicht gedaan en de cursus draaide om 3 keywords: steunen, sturen en stimuleren en ik heb daar wel heel wat handvatten vandaan gekregen om idd af te raken van de hele dag 'Nee Sasha, nee Sasha, nee Sasha' want daar werd ik zelf echt knap simpel van.
En een van de dingen die dus daar ook naar voren kwam is wat ik hier ook veel lees, je kinderen bevestigen in hun gevoel. Niet dat je er altijd in mee moet gaan, maar gewoon je kind laten weten dat je best begrijpt dat ze boos of verdrietig zijn scheelt vaak al de helft van hun frustratie en het geeft je ook een ingang om verder te gaan, evt. uit te leggen waarom iets is zoals het is. Steeds blijven hameren op datgene wat niet mocht of kon waardoor ze boos of verdrietig helpt dus niet.
Verder vond ik de cursus op zich wel goed, ik heb er zelf niet echt iets aan gehad omdat ik het redelijk op die manier doe.
While you burn at the stake, I dance with the flames...
No more nights, of blood and fire...
No more nights, of blood and fire...
Mijn moeder zei altijd, je mag iemand aanspreken op zijn gedrag niet op zijn persoon. Daarmee bedoelde ze ongeveer wat jij hierboven zegt. Een kind kan iets doen dat niet lief is, maar daardoor is het niet zo dat het kind niet lief is. Dat heb ik altijd onthouden!quote:
-knip-
Disclaimer: Ik heb ook altijd zo'n hekel aan ouders die roepen: "JIJ BENT DOM", je kind kan best wat doms doen, maar je kind leren dat hij/zij dom is, dat is iets wat mijn inziens pas echt een domme actie is.
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Ik vond het vooral prettig dat ik op bepaalde punten even goed gedwongen werd na te denken over waarom ik dingen doe zoals ik ze doe. Niet dat ik nu alles omgegooid heb, soms werd ik er juist in bevestigd.quote:
[..]
Ik heb die cursus vorig jaar ook gedaan, ik ging uit interesse met mijn buurvrouw mee. Wat ik zo erg vond was, dat er aan alle moeders gevraagd werd om leuke dingen van je kind op te noemen en dat er toen gewoon een paar moeders waren die NIKS op wisten te noemen. Echt hartbrekend vond ik dat.
Verder vond ik de cursus op zich wel goed, ik heb er zelf niet echt iets aan gehad omdat ik het redelijk op die manier doe.
Maar ja, ik heb me ook wel verbaasd over sommige van mijn medecursisten.
Toen het ging over praten van de kindjes (toch allemaal ruim anderhalf) zei er eentje 'Ja, maar jullie lezen zeker voor' op een toon van 'Ja, zo kan ik het ook'.
En ja, wat ik bijv. vreemd vond toen er gevraagd werd om je kind met 1 woord te benoemen dat er iemand zei 'driftkikker'. Na wat doorvragen bleek 'temperamentvol' beter te passen maar mensen grijpen heel snel naar de negatieve dingen. Dat viel me ook op bij dat ABC van dingen die een peuter kunnen typeren zeg maar. Het begon meteen met de h van huilen.
***
Maar als dat draakje van mij met speelgoed gooit, begrijpt hij simpelweg nog niet dat het stuk kan.
Hij begrijpt wel dat het heel leuk is om héél veel lawaai met zijn speelgoed te maken. Dat mama het daar niet mee eens in kan hem roesten natuurlijk
Mijn opties zijn dan:
- afpakken en daarna troosten/iets anders gaan doen met hem
- afleiden
- 'nee' zeggen en iets anders met hem gaan doen/troosten
Nu is alleen afleiden de optie met de minste strijd, maar dan leert hij dat mama iets leuks met je gaat doen als je vervelend doet. En niet dat je niet met al je speelgoed mag gooien.
En uitleggen daar is hij écht nog te klein voor. ik doe het wel zo van:
'nee'
*boos hoofdje*
*nog een keer*
'nee, doe dat maar niet, straks gaat het stuk'
*woestheid!*
zoiets
-
Hij begrijpt wel dat het heel leuk is om héél veel lawaai met zijn speelgoed te maken. Dat mama het daar niet mee eens in kan hem roesten natuurlijk
Mijn opties zijn dan:
- afpakken en daarna troosten/iets anders gaan doen met hem
- afleiden
- 'nee' zeggen en iets anders met hem gaan doen/troosten
Nu is alleen afleiden de optie met de minste strijd, maar dan leert hij dat mama iets leuks met je gaat doen als je vervelend doet. En niet dat je niet met al je speelgoed mag gooien.
En uitleggen daar is hij écht nog te klein voor. ik doe het wel zo van:
'nee'
*boos hoofdje*
*nog een keer*
'nee, doe dat maar niet, straks gaat het stuk'
*woestheid!*
zoiets
-
Jeetje... Dan vraag ik me af of ik misschien te positief in het leven sta. Ik kan tig leuke dingen over Isa opnoemenquote:
[..]
Ik vond het vooral prettig dat ik op bepaalde punten even goed gedwongen werd na te denken over waarom ik dingen doe zoals ik ze doe. Niet dat ik nu alles omgegooid heb, soms werd ik er juist in bevestigd.
Maar ja, ik heb me ook wel verbaasd over sommige van mijn medecursisten.
Toen het ging over praten van de kindjes (toch allemaal ruim anderhalf) zei er eentje 'Ja, maar jullie lezen zeker voor' op een toon van 'Ja, zo kan ik het ook'.
En ja, wat ik bijv. vreemd vond toen er gevraagd werd om je kind met 1 woord te benoemen dat er iemand zei 'driftkikker'. Na wat doorvragen bleek 'temperamentvol' beter te passen maar mensen grijpen heel snel naar de negatieve dingen. Dat viel me ook op bij dat ABC van dingen die een peuter kunnen typeren zeg maar. Het begon meteen met de h van huilen.
En als ik echt dingen moet noemen die minder leuk zijn, dan zijn het de eigenschappen die ze duidelijk van mij meegekregen heeft 
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Positieve dingen opnoemen is inderdaad niet moeilijk Ik snap niet hoe dat moeilijk kan zijn van je eigen kind
Ik snap niet hoe dat moeilijk kan zijn van je eigen kind
Maar hij vindt zelf waarschijnlijk niet dat hij vervelend aan het doen is. Grote kans dat hij het gewoon als spelen ziet. In die gevallen was afleiden wel mijn keuze meestal. Ik heb niet het idee dat je daarmee negatief gedrag bekrachtigt. Of je geeft iets anders waarmee hij wel herrie mag maken, muziekinstrumentjes oid, dat deed ik ook regelmatig. En dan samen even herrie maken.
While you burn at the stake, I dance with the flames...
No more nights, of blood and fire...
No more nights, of blood and fire...
Zou je de 2 dikgedrukte dingen aan mij kunnen uitleggen? Hij weet niet dat het speelgoed stuk kan, maar tegelijkertijd denk je wel dat hij kan leren dat mama iets leuks met hem gaat doen als hij vervelend doet. Hij weet toch helemaal niet dat hij iets vervelends doet?quote:Op zondag 1 november 2009 22:25 schreef freecell het volgende:
Maar als dat draakje van mij met speelgoed gooit, begrijpt hij simpelweg nog niet dat het stuk kan.
Hij begrijpt wel dat het heel leuk is om héél veel lawaai met zijn speelgoed te maken. Dat mama het daar niet mee eens in kan hem roesten natuurlijk
Mijn opties zijn dan:
- afpakken en daarna troosten/iets anders gaan doen met hem
- afleiden
- 'nee' zeggen en iets anders met hem gaan doen/troosten
Nu is alleen afleiden de optie met de minste strijd, maar dan leert hij dat mama iets leuks met je gaat doen als je vervelend doet. En niet dat je niet met al je speelgoed mag gooien.
En uitleggen daar is hij écht nog te klein voor. ik doe het wel zo van:
'nee'
*boos hoofdje*
*nog een keer*
'nee, doe dat maar niet, straks gaat het stuk'
*woestheid!*
zoiets
-
Als uitleggen niet werkt zou ik inderdaad ook terugvallen op iets anders doen/afleiden, zodat hij het ongewenste gedrag niet laat zien. Strijd aangaan lijkt me onlogisch, als hij niet weet waarom hij iets niet mag en wat de consequenties zijn. Een grens neerzetten gaat moeilijk als je kind niet begrijpt waarom die grens er is en waarom hij er wel is met speelgoed A en niet met speelgoed B. En als hij met niets meer mag gooien, dan heb je zo weinig aan een bal.
Of ben ik nu bezig met een verwend kind te gaan krijgen omdat ik het verkeerd begrijp? (Zoals al gezegd, ik heb zelf geen kindje)
Ach, niet elke moeder doet het goed in sociale situaties en niet iedereen is even goed communicatief. Ik zeg inwendig altijd maar een schietgebedje op en hoop dat ze eigenlijk wel prima weten wie hun kind is.quote:Op zondag 1 november 2009 22:29 schreef freecell het volgende:
Positieve dingen opnoemen is inderdaad niet moeilijk
als ik nu tegen elin zeg dat ze iets niet mag doen dan stort ze zichzelf neer op de grond en gaat heel hard huilen, en dan is ze nog geen 10 mnd Ik krijg daar nog een flinke kluif aan
Ik krijg daar nog een flinke kluif aan
Hij heeft simpelweg nog nooit speelgoed echt stukgemaakt, behalve ballonnen. Duplo ed gaan niet zo snel stuk
En dat hij wel met ballen mag gooien en niet met andere dingen wéét hij wel Als hij met een bal gooit en rolt en/of we doen dat samen, dan hebben we erg veel lol.
En dan loopt hij een tijd later naar zijn duplo-bak, pakt een blokje, kijkt eerst naar mij, en dan van die ondeugende oogjes en dán gooien!
Je kan aan zijn koppie zien dat hij gewoon ondeugend aan het zijn is en dat hij het heel goed weet. Best grappig, daar niet van
En dat hij wel met ballen mag gooien en niet met andere dingen wéét hij wel
Als hij met een bal gooit en rolt en/of we doen dat samen, dan hebben we erg veel lol.En dan loopt hij een tijd later naar zijn duplo-bak, pakt een blokje, kijkt eerst naar mij, en dan van die ondeugende oogjes en dán gooien!
Je kan aan zijn koppie zien dat hij gewoon ondeugend aan het zijn is en dat hij het heel goed weet. Best grappig, daar niet van
Oei!quote:Op zondag 1 november 2009 22:34 schreef Kleurdoos het volgende:
als ik nu tegen elin zeg dat ze iets niet mag doen dan stort ze zichzelf neer op de grond en gaat heel hard huilen, en dan is ze nog geen 10 mnd
Ik hoorde ooit eens van een moeder die gewoon mee ging doen. Kind was zo geschokt dat ze er mee ophield. Ja, zei die moeder: "dit is niet leuk he?". Zelf zou ik dat niet zo gauw durven!
Whehe, bekendquote:
als ik nu tegen elin zeg dat ze iets niet mag doen dan stort ze zichzelf neer op de grond en gaat heel hard huilen, en dan is ze nog geen 10 mnd
Die van mij doet hoofd-in-elleboog, inclusief trillend pruillipje. 11 maanden en nu al een drama queen. En dan gaat het nog echt om stomme dingen, zoals een (per ongeluk) op de grond gevonden plectrum die ze van mij niet in haar mond mag steken.quote:Op zondag 1 november 2009 22:34 schreef Kleurdoos het volgende:
als ik nu tegen elin zeg dat ze iets niet mag doen dan stort ze zichzelf neer op de grond en gaat heel hard huilen, en dan is ze nog geen 10 mnd
While you burn at the stake, I dance with the flames...
No more nights, of blood and fire...
No more nights, of blood and fire...
Dat heb ik wel eens gedaanquote:
[..]
Oei!
Waarom zou je dat niet durven?
ijn hummel was vooral'erg verbaasd en ging toen blij bovenop me klimmen
nou ik kan me momenten herinneren van de oudste dat ik echt bijzonder weinig leuk aan hem vond...quote:Op zondag 1 november 2009 22:29 schreef freecell het volgende:
Positieve dingen opnoemen is inderdaad niet moeilijk
en dat is vreselijk
maar gelukkig ook maar bij momenten en gelukkig weer over gegaan ook.
Have you had your kezzzzzz today???
Hangt ook van de leeftijd af, denk ik. Voor baby's/dreumesen/jonge peuters lijkt afleiden me prima, maar als ze ouder worden is het wel goed om de confrontatie niet altijd te vermijden. Kunnen ze ook met 'nee' leren omgaan. Overigens zijn ze hier dan wel heel goed in onderhandelen om alsnog hun zin te krijgen. 
Straf geven doe ik wel, of tellen, of op de trap zetten oid. Maar ik zei al dat ik minder overeenkomsten met AP vertoon naarmate ze ouder worden. Als je dat niet wilt schijnt 'How to talk to kids' een goed boek te zijn.
Overigens zijn ze hier dan wel heel goed in onderhandelen om alsnog hun zin te krijgen. Straf geven doe ik wel, of tellen, of op de trap zetten oid. Maar ik zei al dat ik minder overeenkomsten met AP vertoon naarmate ze ouder worden.
Als je dat niet wilt schijnt 'How to talk to kids' een goed boek te zijn.
Ik probeer al wel dingen uit te leggen tegen haar, al snapt ze er nog geen snars van maar zo leer ik het mijzelf iig aan en ik heb het idee dat ze langzamerhand ook mijn toon herkent, ik laat mijn stem zakken en probeer op een hele rustige manier te vertellen dat wat ze aan het doen is voor haar misschien leuk is maar dat ze iets stuk maakt en er dan dus niet meer mee kan spelen. Klinkt misschien stom maar ik hoop dat ik er uiteindelijk de vruchten van pluk
Gheghe, ja, daar moest ik laatst ook aan denken!quote:Op zondag 1 november 2009 22:16 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Niet een 'told you so' maar wel een *pfew* want ik heb hier soms toch wel, hoe klein Sasha nog is, het gevoel van 'het bloed onder mijn nagels' en dan denk ik soms aan dat jij zei dat jij nooit strafte, dat dat niet nodig was en ik me maar af vragen hoe je dat dan in hemelsnaam deed.
Niet dat ik het nu fijn vind dat Thies het je nu af en toe knap lastig maakt hoor, helemaal niet, maar meer dat het dus echt wel aan je kind en aan de bui van je kind kan liggen hoe redelijk je er mee kunt 'redeneren' zeg maar.
'Jullie' geloofden mij niet. Wist ik veel dat die dwarsigheid/eigen wil zich ook pas ná de derde verjaardag kan ontwikkelen.
Weet jij nog welk topic het was? dan kan ik eea even nuanceren, zodat ik niet de eeuwigheid in ga als heilige boon.
De rest lees ik morgen bij.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:
[..]
Gheghe, ja, daar moest ik laatst ook aan denken!
'Jullie' geloofden mij niet. Wist ik veel dat die dwarsigheid/eigen wil zich ook pas ná de derde verjaardag kan ontwikkelen.
Weet jij nog welk topic het was? dan kan ik eea even nuanceren, zodat ik niet de eeuwigheid in ga als heilige boon.
De rest lees ik morgen bij.
Gij vrouw van vleesch en bloed... Ik ga even nadenken over dat topic...
***
Maar zodra ze ' nee' kunnen begrijpen kan je dat toch gaan oefenen?quote:
Hangt ook van de leeftijd af, denk ik. Voor baby's/dreumesen/jonge peuters lijkt afleiden me prima, maar als ze ouder worden is het wel goed om de confrontatie niet altijd te vermijden. Kunnen ze ook met 'nee' leren omgaan.
Die van mij weet precies wat nee is, hij is het er alleen niet altijd mee eens
Zekerquote:
[..]
Maar zodra ze ' nee' kunnen begrijpen kan je dat toch gaan oefenen?
Die van mij weet precies wat nee is, hij is het er alleen niet altijd mee eens
En over het algemeen is het voor je kind ook heel prettig als je het 'nee' van een uitleg voorziet. Ik heb aan den lijve ondervonden dat 'Omdat ik het zeg' geen goede uitleg is en je die ook binnen de kortste keren terug om de oren krijgt. Dus dat doen we maar niet meer hier
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Een groot deel van de leerprocessen is onbewust. Heel simpel voorbeeld: als een hond naar je hapt, trek je je hand terug. Niet omdat je denkt "hee, hij gromt en staat in aanvalshouding, misschien gaat hij me wel bijten en kan ik beter mijn hand terugtrekken", want daar heb je geen tijd voor. Het is een geautomatiseerde reactie. Relevanter: denk maar aan een baby die "weet" dat als hij gaat huilen, zijn moeder komt. Dat gebeurt al op zo'n jonge leeftijd dat er van redeneren en bewust leren nog geen sprake is. De koppeling huilen -> mama gaat door de ervaring in het systeem van het kind zitten, wanneer de moeder tenminste op het huilen van het kind reageert. Zo is het ook met aandacht: een kind denkt niet "hee, mama gaat iets leuks met me doen als ik gooi!", maar onbewust zal die verbinding wel kunnen ontstaan.quote:Op zondag 1 november 2009 22:31 schreef kahlie het volgende:
Zou je de 2 dikgedrukte dingen aan mij kunnen uitleggen? Hij weet niet dat het speelgoed stuk kan, maar tegelijkertijd denk je wel dat hij kan leren dat mama iets leuks met hem gaat doen als hij vervelend doet. Hij weet toch helemaal niet dat hij iets vervelends doet?
Dat valt nog wel mee met die redenatie van baby's volgens de ouder-kind groep waar ik bij zat tijdens de zwangerschap. Het schijnt wel een jaar te duren voor ze dat verband leggen.
Meer dan een paar ochtendzoenen
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
Het leven is dan volgens mij ook zo oneerlijk, alles wat een beetje interessant is wordt afgepakt en dan krijg je weer iets verantwoords 
in je handen gedrukt ,al heeft ze tegenwoordig haar eigen afstandsbediening! nu nog een eigen toetsenbord en dan kan ik gerust tvkijken en typen zonder dat er iemand iets af probeert te pakken
in je handen gedrukt ,al heeft ze tegenwoordig haar eigen afstandsbediening! nu nog een eigen toetsenbord en dan kan ik gerust tvkijken en typen zonder dat er iemand iets af probeert te pakken
misschien zit het m in jongens? ik moet zeggen dat de interactie onderling ook maakt dat het moeilijk is soms. En dan niet luisteren.quote:
[..]
ik vind dat knap als je dat kan, echt
Mijn heren kunnen echt het bloed onder mijn nagels vandaan halen en dan word ik boos. Ik weet het, dat laat ik toe, dat is mijn ding, maar het lukt me echt niet om dat anders te doen.
en ik zie heus dus wel het goeie daarvan in, want ik weet dat ik met rustig blijven vaak meer bereik dan met boos worden. Het lukt me gelukkig dus ook wel eens wel zeg maar
Mèn, wat druk ik me beroerd uit
en ook ik ben niet zo geduldig, dus tel uit je winst. Maar dat was echt pas later, niet kleine dreumesen en peuters. Daar was ik erg van het benoemen en begeleiden. En dat gaat dan ook nog wel, Maar dan, die koppigheidsfase zo van rond 4 naar 6? En vanwege veilige hechting lekker thuis proberen hè.
da's een enorm compliment maar ook wel eens vermoeiend. zo stelde mijn 5 jarige zoon me vandeweek gerust. Toen ik een gesprek met hem had over zijn gedrag. Op school luister ik goed en doe ik heel lief hoor. 
En net had ik wat getiept over slapen. ik slaap echt niet met een kind in bed dus dat gebeurd dus ook niet. wij hadden een mobiele matras en gingen naast het wakkere kind liggen. wel geborgen liefdevol en veilig, maar ook met genoeg slaap. En als ik nu nog ff bij ze kruip vragen ze me toch weg te gaan als ze echt gaan slapen
Gedrag benoemen en niet op de persoon doe ik ook. Ik vind je gedrag niet leuk ipv ik vind je vervelend nu! en dat vertel ik ze ook heel heel heel vaak, dat hoe boos ik ook word soms, ik altijdaltijdaltijd van ze hou!!!
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Helaas kan ik Nika dus niet dat veilige gevoel geven.quote:Op zondag 1 november 2009 22:05 schreef Sjeen het volgende:
[..]
Mooi is dat he, als je je kindje zo'n veilig gevoel kunt geven...
Hoel me niet aangevallen maar wil wel even uitleg geven
Nika kan niet slapen met iemand op haar kamertje, als ze gaat huilen en ik ga bij haar zitten en haar troosten raakt ze alleen maar meer overstuur, heeft ze altijd al gehad, van kleins af aan.
Als ik haar dus die 5 min. laat huilen valt ze wel in slaap en raakt ze niet overstuur.
Het is dan uiteraard ook een jengelhuiltje en geen krijsen.
Bij Demi was dat wel zo, ging ik bij haar zitten, over haar voorhoofdje wrijven of gewoon over haar handje en dan viel ze zo in slaap.
Zodra Nika mij of iemannd anders ziet wil ze uit bed en denk maar niet dat ze dan lief op schoot gaat slapen, dat is een zeldzaamheid, nee, madam wil dan spelen en kijken.
En misschien omdat ik twee van zulke totaal verschillende kinderen heb dat ik me dus aan beide "kanten" enorm kan inleven en dus blijf roepen, ieder kind is anders!!
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
@Oeke: De bewuste koppeling bestaat dan inderdaad nog niet, maar waarom huilt een baby überhaupt? Omdat hij eten/zorg/troost van mijn verzorger nodig heeft. Het is dan ook uit onderzoek bij verwaarloosde kinderen (bijvoorbeeld in kindertehuizen in minder bedeelde landen) gebleken dat baby's waarbij niet op gehuil wordt gereageerd, op den duur passief worden en niet meer huilen (onbewust: "het helpt toch niet").
Alsik de tijd heb en niet iets anders belangrijks aan het doen ben zal ik z'eker uitleggen waarom iets niet mag. ' Omdat ik het zeg' is inderdaad niet echt een reden, maar nee is wel nee. En soms komt de uitleg hier misschien een beetje later. Het moet het moment er wel voor zijnquote:
[..]
Zeker
Moonah!
En het vervolg-topic: Het slaan van of door kinderen
quote:
[..]
Ik bedoel het echt niet opschepperig of wat dan ook hoor, ik hoop ook niet dat het zo overkomt.
Maar het is gewoon zo. Gelukkig. Zachtheid, liefde en respect gecombineerd met duidelijk zijn en grenzen stellen.
*knip*
En het vervolg-topic: Het slaan van of door kinderen
***
Elin, dramaqueen
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Heb je hier misschien bronnen van? (Sorry ga zo naar bed dus zal morgen pas zelf kunnen googlen). Het klinkt mij namelijk zo onlogisch in de oren. Het kind huilt omdat er iets is. Kind kan niet weten of mama, papa, opa of oma wel komt opdagen. Ik hoor zo vaak dat baby's zogenaamd vaak huilen om aandacht, maar heb hier nooit bronnen van gevonden. Is bij mij ook nogal een teer punt, aangezien ik een enorme huilbaby ben geweest vanwege medische redenen en dat heeft nogal lang geduurd voordat mijn moeder serieus werd genomen. (baby's huilen nu eenmaal).quote:Op zondag 1 november 2009 22:50 schreef AncientSound het volgende:
[..]
Een groot deel van de leerprocessen is onbewust. Heel simpel voorbeeld: als een hond naar je hapt, trek je je hand terug. Niet omdat je denkt "hee, hij gromt en staat in aanvalshouding, misschien gaat hij me wel bijten en kan ik beter mijn hand terugtrekken", want daar heb je geen tijd voor. Het is een geautomatiseerde reactie. Relevanter: denk maar aan een baby die "weet" dat als hij gaat huilen, zijn moeder komt. Dat gebeurt al op zo'n jonge leeftijd dat er van redeneren en bewust leren nog geen sprake is. De koppeling huilen -> mama gaat door de ervaring in het systeem van het kind zitten, wanneer de moeder tenminste op het huilen van het kind reageert. Zo is het ook met aandacht: een kind denkt niet "hee, mama gaat iets leuks met me doen als ik gooi!", maar onbewust zal die verbinding wel kunnen ontstaan.
Freecell zei trouwens dat haar kind het eigenlijk wel weet, en ach, we hebben allemaal toch weleens behoefte aan ondeugend doen? Ik zou zelf prima zeggen: "Ok, nu heb je ondeugend gedaan en nu houden we er ook wel weer mee op" Ik heb zelf nogal de neiging om ondeugend te doen als ik dingen saai vind enzo, dus ik zou dan kijken of m'n kind niet ander speelgoed nodig heeft of gewoon aandacht wilde? En zo ja, om m'n kind uit te leggen dat hij ook aandacht kan krijgen als hij gewoon even komt knuffelen
Natuurlijk, eenmaal per maand is ook weer wat anders dan 30x per dag als ongewenst gedrag.AP komt niet op mij over alsof je geen nee mag zeggen, alleen leert een kind weinig van 'alleen nee' en mijn inziens ook heel weinig van straf. Zeker als het kind nog niet kan begrijpen wat er gebeurd (dus waarom krijg ik nu straf?!). Mensen denken vaak dat straf geweldig werkt, "want dan leren ze het wel af". Maar ik heb liever dat ik mijn kind grenzen aanleer op een andere wijze, namelijk door uit te leggen waarom die grenzen bestaan.
Maar nu heb je het weer over weten als in: denken. Dat is bij een onbewust proces nog niet aan de orde. Huilen is dan ook geen manipulerende vorm van aandacht vragen. Het is puur de enige manier van een baby om te zorgen dat zijn verzorger hem zal geven wat hij nodig heeft.
Als je meer wilt weten over onbewuste leerprocessen dan zal een Googlesessie op "conditionering" denk ik wel wat opleveren.
Als je meer wilt weten over onbewuste leerprocessen dan zal een Googlesessie op "conditionering" denk ik wel wat opleveren.
Dat herken ik wel. Maar ik merk wel dat (vooral) mijn oudste meestal heel redelijk reageert op uitleg, behalve wanneer hij niet goed in z'n vel zit. En meestal ligt dit dan aan te weinig uitdaging en wordt hij weer redelijker als hij meer uitdaging krijgt (op school).quote:Op zondag 1 november 2009 22:42 schreef poemojn het volgende:
Hangt ook van de leeftijd af, denk ik. Voor baby's/dreumesen/jonge peuters lijkt afleiden me prima, maar als ze ouder worden is het wel goed om de confrontatie niet altijd te vermijden. Kunnen ze ook met 'nee' leren omgaan.
Straf geven doe ik wel, of tellen, of op de trap zetten oid. Maar ik zei al dat ik minder overeenkomsten met AP vertoon naarmate ze ouder worden.
Over thuisonderwijs: ik heb het nooit serieus overwogen, omdat ik absoluut geen onderwijzer ben, maar heb me wel vaak genoeg afgevraagd waarom mijn (eerste) kind naar school moest. Aangezien hij thuis alles leerde en op school vooral speelde. Maar gelukkig kijkt de school ook naar zijn behoeftes (hoewel ik die best vaak aan moet geven, maar daar luisteren ze dan wel naar).
Maar hoewel ik me steeds meer richting AP lijk te ontwikkelen (bij mijn oudste voldeed ik nauwelijks aan de uiterlijke criteria), heb ik de achterliggende gedachte (kijk en luister naar je kind) wel altijd toegepast.
"Het meeste werk is onbegonnen werk
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
Dat vind ik wel een kort door de bocht conclusie. Vragen die gelijk rijzen zijn: Krijgen de kinderen wel genoeg te eten zodat ze genoeg energie hebben om te huilen?, hoe vaak wordt er niet gereageerd?, worden die kinderen zowiezo weleens opgepakt, getroost etc?quote:Op zondag 1 november 2009 22:56 schreef AncientSound het volgende:
@Oeke: De bewuste koppeling bestaat dan inderdaad nog niet, maar waarom huilt een baby überhaupt? Omdat hij eten/zorg/troost van mijn verzorger nodig heeft. Het is dan ook uit onderzoek bij verwaarloosde kinderen (bijvoorbeeld in kindertehuizen in minder bedeelde landen) gebleken dat baby's waarbij niet op gehuil wordt gereageerd, op den duur passief worden en niet meer huilen (onbewust: "het helpt toch niet").
Ik vraag me dan af wat de omstandigheden dan zijn of die wel vergelijkbaar zijn met die van een kind hier in NL bij liefdevolle ouders. Als een kind huilt omdat het zich onveilig voelt, zal het dat natuurlijk alleen doen als het zowiezo veiligheid kent. Als je je continue onveilig voelt... huil je dan nog wel? Je ziet verwaarloosde kinderen vaak heel anders reageren, daar zou het net zo goed aan kunnen liggen ipv aan een 'bewuste/onbewuste' koppeling van gedrag van de omgeving.
Maar dat betekent dus dat de bbaby huilt omdat er iets is en niet dat het huilt omdat het weet dat de moeder dan komt. Dat is toch een verschil.quote:Op zondag 1 november 2009 23:02 schreef AncientSound het volgende:
Maar nu heb je het weer over weten als in: denken. Dat is bij een onbewust proces nog niet aan de orde. Huilen is dan ook geen manipulerende vorm van aandacht vragen. Het is puur de enige manier van een baby om te zorgen dat zijn verzorger hem eten of zorg zal geven.
Als je meer wilt weten over onbewuste leerprocessen dan zal een Googlesessie op "conditionering" denk ik wel wat opleveren.
Meer dan een paar ochtendzoenen
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
Hoe wil je dan de grens bewaken? Kinderen zijn nu een keer geneigd om de grens te zoeken en te verkennen. Zit er nog wat rek in, meent ze wat ze zegt? Als ik mijn grensen niet heel streng bewaak wordt deze van drie kanten met voeten getreden. En ja, daar zitten dan ook consequenties aan. die zijn wel vantevoren ook aangekondigd, kunnen ze een goede afweging maken maar da's dan toch wel straf. Minder computertijd, of geen verhaal bij het naar bed gaan. Of moet ik dat meer zien als consequentie van het kiezen?
maar da's dan toch wel straf. Minder computertijd, of geen verhaal bij het naar bed gaan. Of moet ik dat meer zien als consequentie van het kiezen?
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Ach, ik wordt ook wel eens boos, en moet ook wel eens sorry zeggen tegen Demi, maar daarmee leert ze ook dat mama's ook alleen maar mensen zijn en ook fouten kunnen maken.quote:Op zondag 1 november 2009 22:18 schreef kezz het volgende:
[..]
ik vind dat knap als je dat kan, echt
Mijn heren kunnen echt het bloed onder mijn nagels vandaan halen en dan word ik boos. Ik weet het, dat laat ik toe, dat is mijn ding, maar het lukt me echt niet om dat anders te doen.
Maar nooit zo dat ik echt hard schreeuw tegen haar of een tik geef, zover is het gelukkig nog nooit gekomen.
Maar wel heb ik een keer gezegd "Ik wil je nu even niet meer zien, ga maar naar je kamer!!"
Dat vond ik achteraf gezien toch wel erg.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
quote:
[..]
Maar dat betekent dus dat de bbaby huilt omdat er iets is en niet dat het huilt omdat het weet dat de moeder dan komt. Dat is toch een verschil.
Sterker nog: ik ben van mening dat een baby altijd huilt omdat er iets is. En dat iets is niet altijd een simpel dingetje zoals eten, schone luier, vermoeidheid. Soms is dat een moeilijker te duiden iets, zoals de behoefte om bij papa/mama te zijn. En soms is het niet eens te benoemen, maar huilt het kind toch. En ook al kun je als ouder dan niets doen aan de oorzaak (want die ken je niet en bovendien isn iet iedere oorzaak weg te nemen) toch kun je er voor je kind dan zijn en het troosten.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Voor een baby telt dit inderdaad wel, maar de mijne kan echt wel gaan huilen omdat mama dan komtquote:
[..]
Maar dat betekent dus dat de bbaby huilt omdat er iets is en niet dat het huilt omdat het weet dat de moeder dan komt. Dat is toch een verschil.
Dan valt hij om, niks aan de hand, begint te huilen en dan kijk ik hem aan en zeg iets van: 'nounou!
' en dan gaat het gewoon door met spelen Gewoon even aandacht vragen voor zijn verschrikkelijke val
Je hebt eigenlijk over conditionering. Gedrag wat nooit bekrachtigd wordt, houdt op. Gedrag wat altijd bekrachtigd wordt, houdt ook vaak op. Gedrag wat met intervallen bekrachtigd wordt, blijft het langste in stand. Daarom is consequent zijn ook zo belangrijk. Denk aan een hondje die om een plakje worst bedelt.quote:Op zondag 1 november 2009 22:56 schreef AncientSound het volgende:
@Oeke: De bewuste koppeling bestaat dan inderdaad nog niet, maar waarom huilt een baby überhaupt? Omdat hij eten/zorg/troost van mijn verzorger nodig heeft. Het is dan ook uit onderzoek bij verwaarloosde kinderen (bijvoorbeeld in kindertehuizen in minder bedeelde landen) gebleken dat baby's waarbij niet op gehuil wordt gereageerd, op den duur passief worden en niet meer huilen (onbewust: "het helpt toch niet").
Krijgt hij altijd, zal hij er op een gegeven moment niet meer om bedelen, want hij heeft de zekerheid dat hij het krijgt. Krijgt hij nooit, houdt hij ook op met bedelen. Krijgt hij soms, dan zal hij altijd blijven bedelen. Omdat de kans er altijd in zit, dat zijn gebedel beloond wordt.
While you burn at the stake, I dance with the flames...
No more nights, of blood and fire...
No more nights, of blood and fire...
Dat kan, maar "aangeleerde hulpeloosheid", zoals dat verschijnsel heet, is een algemeen aanvaarde term in de psychologie/pedagogiek.quote:Op zondag 1 november 2009 23:06 schreef kahlie het volgende:
Dat vind ik wel een kort door de bocht conclusie.
Waarschijnlijk niet.quote:Vragen die gelijk rijzen zijn: Krijgen de kinderen wel genoeg te eten zodat ze genoeg energie hebben om te huilen?, hoe vaak wordt er niet gereageerd?, worden die kinderen zowiezo weleens opgepakt, getroost etc?
Dat zou kunnen. Ik denk zelf van niet, omdat het niet nodig is dat het kind veiligheid kent, om uit de onveilige situatie te willen komen. Het loont in eerste instantie altijd de moeite om te proberen hulp te krijgen d.m.v. huilen. Het niet meer proberen is een heel verregaande fase van verwaarlozing en uiteraard op verreweg de meeste kinderen totaal niet van toepassing. Maar dát het voorkomt, kan wel iets duidelijk maken over hoe heel "basic" leerprocessen ontstaan.quote:Ik vraag me dan af wat de omstandigheden dan zijn of die wel vergelijkbaar zijn met die van een kind hier in NL bij liefdevolle ouders. Als een kind huilt omdat het zich onveilig voelt, zal het dat natuurlijk alleen doen als het zowiezo veiligheid kent. ls je je continue onveilig voelt... huil je dan nog wel? Je ziet verwaarloosde kinderen vaak heel anders reageren, daar zou het net zo goed aan kunnen liggen ipv aan een 'bewuste/onbewuste' koppeling van gedrag van de omgeving.
Maar dit wordt wat offtopic. Mijn main point was: het kan nuttig zijn rekening te houden met het feit dat er onbewuste leerprocessen aan de gang zijn.
Jupz, zie ook mijn Googletipquote:Op zondag 1 november 2009 23:11 schreef She-Wolf het volgende:
[..]
Je hebt eigenlijk over conditionering. Gedrag wat nooit bekrachtigd wordt, houdt op. Gedrag wat altijd bekrachtigd wordt, houdt ook vaak op. Gedrag wat met intervallen bekrachtigd wordt, blijft het langste in stand. Daarom is consequent zijn ook zo belangrijk. Denk aan een hondje die om een plakje worst bedelt.
Krijgt hij altijd, zal hij er op een gegeven moment niet meer om bedelen, want hij heeft de zekerheid dat hij het krijgt. Krijgt hij nooit, houdt hij ook op met bedelen. Krijgt hij soms, dan zal hij altijd blijven bedelen. Omdat de kans er altijd in zit, dat zijn gebedel beloond wordt.
Ja, toen was ik al aan het typen, toen je die plaatste.quote:
While you burn at the stake, I dance with the flames...
No more nights, of blood and fire...
No more nights, of blood and fire...
Maar dat zeg ik toch ook? Ik gebruik bewust steeds het woord onbewust.quote:Op zondag 1 november 2009 23:06 schreef oeke het volgende:
[..]
Maar dat betekent dus dat de bbaby huilt omdat er iets is en niet dat het huilt omdat het weet dat de moeder dan komt. Dat is toch een verschil.
en als het kind dan juist door die aandacht te geven verder overstuur raakt? toch verder troosten tot je beide oververmoeid tot midden in de nacht op de bank hangt?quote:Op zondag 1 november 2009 23:09 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Sterker nog: ik ben van mening dat een baby altijd huilt omdat er iets is. En dat iets is niet altijd een simpel dingetje zoals eten, schone luier, vermoeidheid. Soms is dat een moeilijker te duiden iets, zoals de behoefte om bij papa/mama te zijn. En soms is het niet eens te benoemen, maar huilt het kind toch. En ook al kun je als ouder dan niets doen aan de oorzaak (want die ken je niet en bovendien isn iet iedere oorzaak weg te nemen) toch kun je er voor je kind dan zijn en het troosten.
Of dan wel maar 5 min. huilen, goed in slaap vallen en verders een hartstikke vrolijk kindje zijn?
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Nee, wat je beschrijft is straf. Je kunt zeggen: "je mag niet met je spullen gooien" en als je kind het doet, zeggen "nou, dan mag je er niet meer mee spelen". Je kunt ook uitleggen waarom het zo is (anders gaat het kapot). Gaat het toch kapot, dan is het teleurstellend en jammer, maar er komt geen nieuwe. Wel vanaf een bepaalde leeftijd natuurlijk, want hele jonge kinderen zullen dat niet snappen.quote:Op zondag 1 november 2009 23:07 schreef debuurvrouw het volgende:
Hoe wil je dan de grens bewaken? Kinderen zijn nu een keer geneigd om de grens te zoeken en te verkennen. Zit er nog wat rek in, meent ze wat ze zegt? Als ik mijn grensen niet heel streng bewaak wordt deze van drie kanten met voeten getreden. En ja, daar zitten dan ook consequenties aan. die zijn wel vantevoren ook aangekondigd, kunnen ze een goede afweging maken
Als ik een afspraak heb met mijn kinderen dat ze op een bepaald tijdstip thuis zouden moeten zijn en ik ze uitleg dat ik ze vertrouw om op tijd te bellen als er iets mis is, want anders maak ik me zorgen en als ze expres te laat zijn, tja, dan kan ik ze niet vertrouwen en moet ik ze dus maar strenger in de hand houden. Geen straf dus als het kind te laat komt, maar wel de consequentie dat ik ze volgende keer stipt met de auto zou komen ophalen. Daar gaat dan je status als puber als je ma daar staat met de auto
Van huisarrest leert een kind enkel dat jij de boosdoener bent en dat je vervelend doet. Van de consequentie dat je vertrouwen schaad en dat je dan kinderachtiger behandelt wordt leert het kind dat als hij/zij dit bij vriendjes of vriendinnetjes doet (niet aan afspraken houden) dat die dan ook niet meer zo geneigd zijn om je nogmaals uit te nodigen als je niet komt opdagen en je ook niet wat laat weten. Dat vind ik belangrijk, belangrijker dan dat ze nooit te laat thuis komen of dat ik ze zou moeten straffen.
[ Bericht 1% gewijzigd door kahlie op 01-11-2009 23:23:20 ]
Nika had dat vandaag zó'n 10 keer achter elkaar omdat ze het klepje van haar vormenstoof niet openkreeg.quote:Op zondag 1 november 2009 23:10 schreef freecell het volgende:
[..]
Voor een baby telt dit inderdaad wel, maar de mijne kan echt wel gaan huilen omdat mama dan komt
Dan valt hij om, niks aan de hand, begint te huilen en dan kijk ik hem aan en zeg iets van: 'nounou!
Gewoon even aandacht vragen voor zijn verschrikkelijke val
Als ik dan keek lacht ze naar me, wijst naar het deurtje en zegt Die!?!
dus ik iedere keer toch weer voordoen hoe dat ding open moet
En vervolgens was het 1 min. later weer raak.
Gelukkig had ze het na zo'n 10 keer door hoe ze hem zelf open moest draaien.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Maar conditionering is helaas nog geen 100% duidelijke wetenschap. Genoeg verhalen over hoe dieren bijvoorbeeld nooit meer mensen vertrouwen als ze eenmaal mishandeld zijn al behandel je ze pico bello. Je zou denken dat je ze zou kunnen conditioneren dat je te vertrouwen bent.quote:Op zondag 1 november 2009 23:13 schreef AncientSound het volgende:
[..]
Maar dat zeg ik toch ook? Ik gebruik bewust steeds het woord onbewust.
Negatieve feedback is veel krachtiger dan positieve. Wat leer je je kind dan onbewust als je de machtstrijd aangaat of dingen afpakt? Dat mama vervelend doet? Is dat dan zoveel beter dan dat mama iets anders met je gaat doen als je iets doet wat zij niet goed vindt? Ik vind het namelijk niet belonen, want je verliest namelijk wel het ding wat je zo graag wilde doen.
Conditionering is trouwens wel erg interessant, maar veel onderzoek is dan met dieren gedaan (logisch) en die hebben wel volgroeide hersenen en kinderen dan weer niet. Het maakt het lastig.
nee, jouw voorbeeld was duidelijk, snakelady.quote:
[..]
en als het kind dan juist door die aandacht te geven verder overstuur raakt? toch verder troosten tot je beide oververmoeid tot midden in de nacht op de bank hangt?
Of dan wel maar 5 min. huilen, goed in slaap vallen en verders een hartstikke vrolijk kindje zijn?
Moet ik dan werkelijk mijn post aanpassen naar "de meeste babies"? Voel jij hier een sneer in naar jou toe ofzo? Zo is het echt niet bedoeld, ik heb er niet eens aan gedacht. Dus mocht het bij jou verkeerd overgekomen zijn: nee, ik bedoel zeker niet dat jij het fout zou doen met jouw kind.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Daar hebben we hier inderdaad een goed voorbeeld van zitten, een van onze katten is vroeger mishandeld door zijn eigenaar.quote:Op zondag 1 november 2009 23:20 schreef kahlie het volgende:
[..]
Maar conditionering is helaas nog geen 100% duidelijke wetenschap. Genoeg verhalen over hoe dieren bijvoorbeeld nooit meer mensen vertrouwen als ze eenmaal mishandeld zijn al behandel je ze pico bello. Je zou denken dat je ze zou kunnen conditioneren dat je te vertrouwen bent.
Ze is doodsbang voor mensen maar vooral voor mannen.
Ik mag haar af en toe aaien maar mijn man absoluut niet, we hebben van alles geprobeerd zoals met eten lokken, lief praten, gewoon stil op de grond naast haar zitten.
Bij de andere kat is het zo ook goed gekomen maar deze niet, die gaat nooit mannen vertrouwen ( ze is nu 6 jaar en 5 jaar hier).
Heb overigens wel eens op tv gezien dat pasgeboren baby's zonder lichamelijk contact en liefde zelfs dood kunnen gaan, ook al krijgen ze genoeg eten en verdere verzorging.
Laat dus wel zien hoe belangrijk lichamelijk contact is voor pasgeboren baby's, jonge kinderen en zelfs mensen in het algemeen..
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Oh trouwens, waarom ik het dus zo belangrijk vind om mijn kinderen de consequenties van gedrag te leren en niet te straffen... als ik om me heen kijk zie ik genoeg mensen die sociaal gezien absoluut niet weten hoe ze zich moeten gedragen. Pa of ma is er namelijk niet meer om je te straffen als je wat verkeerds doet, dus, ala, alles mag en kan. En het dan raar vinden dat ze geen sociale kring opbouwen, regelmatig ontslagen worden, geen relatie kunnen vasthouden etc. Dat levert zoveel frustraties, teleurstelling en pijn op, liever niet.
Ik ken zelfs iemand die zich niet op een normale manier kan verontschuldigen voor zijn gedrag. Dat hoefte namelijk nooit. Hij kreeg straf en dan was het over. Hij kan wel 'sorry' zeggen, maar daadwerkelijk verontschuldigen en goedmaken, door erkenning te geven aan andermans gevoel van gekwetstheid en eventueel iets liefs regelen, dat kan hij niet.
Ik ken zelfs iemand die zich niet op een normale manier kan verontschuldigen voor zijn gedrag. Dat hoefte namelijk nooit. Hij kreeg straf en dan was het over. Hij kan wel 'sorry' zeggen, maar daadwerkelijk verontschuldigen en goedmaken, door erkenning te geven aan andermans gevoel van gekwetstheid en eventueel iets liefs regelen, dat kan hij niet.
Dat je het proces niet altijd voldoende kunt verklaren of bëïnvloeden, wil in mijn ogen niet zeggen dat het fenomeen niet bestaat en een nuttig hulpmiddel is om gedrag te begrijpen.quote:Op zondag 1 november 2009 23:20 schreef kahlie het volgende:
[..]
Maar conditionering is helaas nog geen 100% duidelijke wetenschap. Genoeg verhalen over hoe dieren bijvoorbeeld nooit meer mensen vertrouwen als ze eenmaal mishandeld zijn al behandel je ze pico bello. Je zou denken dat je ze zou kunnen conditioneren dat je te vertrouwen bent.
Ik snap niet helemaal wat je bedoelt, sorry.quote:Negatieve feedback is veel krachtiger dan positieve. Wat leer je je kind dan onbewust als je de machtstrijd aangaat of dingen afpakt? Dat mama vervelend doet? Is dat dan zoveel beter dan dat mama iets anders met je gaat doen als je iets doet wat zij niet goed vindt? Ik vind het namelijk niet belonen, want je verliest namelijk wel het ding wat je zo graag wilde doen.
Het fenomeen conditionering is al meer dan 100 jaar bekend en wordt in veel situaties onderzocht en gebruikt. Ook met kinderen. Het bekendste voorbeeld is het Pavlov-hondje (wat je kunt zien als de ontdekking van het fenomeen), maar het is wat kort door de bocht om te denken dat het daar dan ook mee opgehouden is.quote:Conditionering is trouwens wel erg interessant, maar veel onderzoek is dan met dieren gedaan (logisch) en die hebben wel volgroeide hersenen en kinderen dan weer niet. Het maakt het lastig.
Over het straf/consequentieverhaal: er zijn natuurlijk situaties waarin het niet verantwoord is je kind zelf de consequenties te laten ontdekken. Bijvoorbeeld als je dreumes je telefoon aan het slopen is. Of als een peuter aan het tafelkleed staat te trekken waar je net een pot thee hebt ingeschonken. Of als je puberdochter wil gaan stappen met een jongen die ze via een chatbox (bestaat dat nog?
) kent en nooit heeft gezien. Dan moet je simpelweg ingrijpen om het kind te beschermen omdat het nog niet alles weet, snapt of kan ontdekken. Uiteraard kun je het daarna uitleggen en dat lijkt mij ook heel belangrijk. Maar op het moment zelf kan het voor het kind onbegrijpelijk en straf-achtig zijn.Maar ik ga 't even laten rusten, m'n glas wijn roept me.
(en misschien willen anderen ook nog wat zeggen enzo )
Ja, het voelde als een sneer naar mij toe, lijkt me logisch..quote:Op zondag 1 november 2009 23:22 schreef miss_sly het volgende:
[..]
nee, jouw voorbeeld was duidelijk, snakelady.
Moet ik dan werkelijk mijn post aanpassen naar "de meeste babies"? Voel jij hier een sneer in naar jou toe ofzo? Zo is het echt niet bedoeld, ik heb er niet eens aan gedacht. Dus mocht het bij jou verkeerd overgekomen zijn: nee, ik bedoel zeker niet dat jij het fout zou doen met jouw kind.
Ik typ dat Nika die 5 min. huilen nodig heeft.
Jij typt, ik zou nooit een baby 5 min. laten huilen enz.
Vervolgens komen er reacties als dat het fijn is dat je baby je zo vertrouwd en dergelijke.
Lijkt me dus niet gek dat dit even als een sneer aanvoelde naar mij toe.
Maar het zal inderdaad best miscommunicatie zijn.
Zoals ik al schreef, opvoeden is een gevoelig onderwerp.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Mijn opmerking over laten huilen heeft nooit ook maar iets willen zeggen over jou. Het is toch ook heel iets andes? Je laat je kind niet huilen, je laat je kind haar ding doen om goed te kunnen slapen. Kortom: je kijkt naar je kind en geeft haar de ruimte.quote:
[..]
Ja, het voelde als een sneer naar mij toe, lijkt me logisch..
Ik typ dat Nika die 5 min. huilen nodig heeft.
Jij typt, ik zou nooit een baby 5 min. laten huilen enz.
Vervolgens komen er reacties als dat het fijn is dat je baby je zo vertrouwd en dergelijke.
Lijkt me dus niet gek dat dit even als een sneer aanvoelde naar mij toe.
Maar het zal inderdaad best miscommunicatie zijn.
Zoals ik al schreef, opvoeden is een gevoelig onderwerp.
Ik kijk naar mijn kind, en beperk juist even haar ruimte, omdat dat nu kennelijk is wat ze nodig heeft.
In beide gevallen gaat het dus niet om 'laten huilen' maar om het zo te doen dat het past bij je kind.
Dus nee, een sneer zou erg raar zijn.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ik zeg ook helemaal niet dat het fenomeen niet bestaat, enkel dat het nog onduidelijk is en dat daarom realistisch toepassen van die kennis niet mogelijk is.quote:Op zondag 1 november 2009 23:29 schreef AncientSound het volgende:
Dat je het proces niet altijd voldoende kunt verklaren of bëïnvloeden, wil in mijn ogen niet zeggen dat het fenomeen niet bestaat en een nuttig hulpmiddel is om gedrag te begrijpen.
Je zit in OUD, de discussie was over of je een kind aanleert om verkeerd gedrag te vertonen als je niet specifiek boos wordt, nee zegt of wat afpakt. Daarom vroeg ik me dus af wat je kind onbewust leert als je wel dat soort gedrag vertoont. Je wil immers op een zo goed mogelijke manier je kind opvoeden. Mijn insteek zou inderdaad afleiden zijn en niet confrontatie, uitleg, afpakken, tik geven e.d. als een kind nog niet begrijpt wat hij/zij aan het doen is. Zodra een kind uitleg begrijpt gaat mijn voorkeur uit naar uitleg geven.quote:Op zondag 1 november 2009 23:29 schreef AncientSound het volgende:
Ik snap niet helemaal wat je bedoelt, sorry.
Er stond volgens mij in mijn tekst dat ik de consequenties alleen zou toepassen als het kind het begrijptquote:Op zondag 1 november 2009 23:29 schreef AncientSound het volgende:
Over het straf/consequentieverhaal: er zijn natuurlijk situaties waarin het niet verantwoord is je kind zelf de consequenties te laten ontdekken. Bijvoorbeeld als je dreumes je telefoon aan het slopen is. Of als een peuter aan het tafelkleed staat te trekken waar je net een pot thee hebt ingeschonken. Of als je puberdochter wil gaan stappen met een jongen die ze via een chatbox (bestaat dat nog?
Ik denk niet dat een dreumes het begrijpt. Wat betreft je tienerdochter, denk je nu echt dat je dat kan stoppen? Dan zegt ze wel dat ze naar een vriendin toe gaat terwijl ze die gozer gaat bezoeken. Ik zou mijn kinderen liever leren dat ze dan op openbare plekken moeten afspreken, na 15 minuten een belletje van een vriendin of mijzelf of alles ok is en daar nooit de eerste keer van moeten afwijken. Verder zou ik ook voorstellen afhankelijk van de leeftijd dat ik zelf mee ga om in de buurt te zitten en in de gaten te houden.Als je het verbiedt, dan zal ze je omzeilen of de martelaar zijn. Als ze hem ziet en het is een kneus, dan is ze er in 1x van af. Als ze hem ziet en hij is leuk, dan leert ze van mij alvast wat ze verder kan doen om zich veilig te houden bij date 2, 3 en 4. Heeft ze nog wat aan als ze wel 18 is, op kamers woont en online gaat daten... want dan kan ze alsnog door een creep, player of oudere man te grazen genomen worden.
Ok, sorry dan dat ik het persoonlijk opnam en fijn dat het nu uitgesproken is.quote:Op zondag 1 november 2009 23:33 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Mijn opmerking over laten huilen heeft nooit ook maar iets willen zeggen over jou. Het is toch ook heel iets andes? Je laat je kind niet huilen, je laat je kind haar ding doen om goed te kunnen slapen. Kortom: je kijkt naar je kind en geeft haar de ruimte.
Ik kijk naar mijn kind, en beperk juist even haar ruimte, omdat dat nu kennelijk is wat ze nodig heeft.
In beide gevallen gaat het dus niet om 'laten huilen' maar om het zo te doen dat het past bij je kind.
Dus nee, een sneer zou erg raar zijn.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
En die logica zie ik dus niet. Ik weet ook niet hoe een paraplu precies in elkaar zit maar kan 'm toch heel realistisch toepassen als het regent.quote:Op zondag 1 november 2009 23:37 schreef kahlie het volgende:
Ik zeg ook helemaal niet dat het fenomeen niet bestaat, enkel dat het nog onduidelijk is en dat daarom realistisch toepassen van die kennis niet mogelijk is.
En nu ben ik echt weg.
Dat is anders. Als je het idee hebt dat je kind het nodig heeft om 5 min. te huilen voor het slapen gaan, dan lijkt het me geheel in lijn met AP om het kind 5 minuten te laten huilen voor het slapen gaan, want daar ligt zijn/haar behoefte.quote:Op zondag 1 november 2009 23:15 schreef snakelady het volgende:
[..]
en als het kind dan juist door die aandacht te geven verder overstuur raakt? toch verder troosten tot je beide oververmoeid tot midden in de nacht op de bank hangt?
Of dan wel maar 5 min. huilen, goed in slaap vallen en verders een hartstikke vrolijk kindje zijn?
Verder, Elin, wat een prachtige dramaqueen ben jij!
En ik ben soms ook wel eens heel hard mee gaan gillen met Eli. Werkt prima. mits gedoseerd.
En opvoeden is toch ook voor een groot deel conditionering? Veelvuldig positief gedrag belonen met positieve aandacht en negatief gedrag negeren of proberen om te buigen, is toch een soort operand conditioneren?
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Miss Sly en Snakelady, kan het ook zijn dat jullie andere definities van huilen hanteren? Ik meende in de post van Snake te lezen dat ze Nika circa 5 minuutjes laat 'moppperend huilen' om in slaap te komen, maar dat ze er wel naar toe gaat als het een ander soort huilen zou zijn. En als Miss Sly dan zegt dat ze een baby nooit 5 minuten zou laten huilen heeft ze misschien wel een paniekhuil/pijnhuil oid in gedachten.
Het is in ieder geval zo dat je zonder intonatie en nonverbale communicatie dingen soms heel anders op kunt vatten dan ze bedoeld zijn, en zeker ook als je allebei een begrip anders definieert. Ik kan me goed voorstellen dat dat ook (een deel van...) de eerdere discussies heeft veroorzaakt danwel verergerd.
*edit* ik kom weer als mosterd na de maaltijd zie ik. Wel goed dat jullie het even duidelijk maken onderling. Uitpraten is tof
Het is in ieder geval zo dat je zonder intonatie en nonverbale communicatie dingen soms heel anders op kunt vatten dan ze bedoeld zijn, en zeker ook als je allebei een begrip anders definieert. Ik kan me goed voorstellen dat dat ook (een deel van...) de eerdere discussies heeft veroorzaakt danwel verergerd.
*edit* ik kom weer als mosterd na de maaltijd zie ik. Wel goed dat jullie het even duidelijk maken onderling. Uitpraten is tof
Time is the quality of nature that keeps events from happening all at once. Lately, it doesn't seem to be working.
Uitleg geven is sowieso een manier van positieve aandacht, of ze het snappen of nietquote:Op zondag 1 november 2009 23:37 schreef kahlie het volgende:
[..]
Ik zeg ook helemaal niet dat het fenomeen niet bestaat, enkel dat het nog onduidelijk is en dat daarom realistisch toepassen van die kennis niet mogelijk is.
[..]
Je zit in OUD, de discussie was over of je een kind aanleert om verkeerd gedrag te vertonen als je niet specifiek boos wordt, nee zegt of wat afpakt. Daarom vroeg ik me dus af wat je kind onbewust leert als je wel dat soort gedrag vertoont. Je wil immers op een zo goed mogelijke manier je kind opvoeden. Mijn insteek zou inderdaad afleiden zijn en niet confrontatie, uitleg, afpakken, tik geven e.d. als een kind nog niet begrijpt wat hij/zij aan het doen is. Zodra een kind uitleg begrijpt gaat mijn voorkeur uit naar uitleg geven.
[..]
Maar daarin ben ik sowieso wel alert, dat ik mijn kind voldoende positieve aandacht geeft, als hij niet om aandacht vraagt.
Ben ik het deels met je eens.quote:Er stond volgens mij in mijn tekst dat ik de consequenties alleen zou toepassen als het kind het begrijpt
...
Je kan je dreumes heel goed dingen uitleggen. Als hij denkt dat mijn thee appelsap is, nadat ik 100x gezegd heb dat het thee is, en dus heel warm, laat ik hem heel eventjes voelen aan de buitenkant, zodat hij voelt dat het toch echt warm is. Kind schrikt, hoeft mijn thee niet meer, en gaat braaf verder spelen. (zonder brandwonden, dus
) zo hebben we hem ook aan whiskey laten lebberen. als hij een halve druppel heeft binnen gekregen was het veel. Maar de whiskey hoefde hij niet meer 
Soms is praten niet afdoende bij de kleinere kindjes. Meestal wel.
Maar ik moet wel toegeven, je moet zelf ook wel rustig genoeg zijn om te blijven praten. Maar dat is ook heel erg een kwestie van zelfkennis en proberen de zaken niet te laten opborrelen tot je zelf bijna barst, want dan ondervindt je kind er altijd de schade van. Maar dat is universeel, niet AP-specifiek
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Wel lief van je dat je wilde bemiddelen Ca.ra.
Maar was gelukkig inderdaad niet meer nodig.
Maar was gelukkig inderdaad niet meer nodig.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Een paraplu is betrouwbaar, je weet precies onder welke condities hij het wel of niet doet.quote:Op zondag 1 november 2009 23:42 schreef AncientSound het volgende:
[..]
En die logica zie ik dus niet. Ik weet ook niet hoe een paraplu precies in elkaar zit maar kan 'm toch heel realistisch toepassen als het regent.
En nu ben ik echt weg.
Bij conditionering staan er nog heel veel vragen open: Waarom conditioneren sommige dingen wel/andere niet, waarom is er soms niet te re-conditioneren en soms wel, is er verschil tussen mensen hoeveel ze kunnen conditioneren? Het is dus giswerk wat wel/niet zou conditioneren tenzij je specifiek met een belletje of iets dergelijks gedrag gaat conditioneren.
Reageren moet je als ouder, als je kind ongewenst gedrag vertoont. Ik vind het raar om enkel bij afleiden de conditionering er bij te halen en bij de andere acties die je kunt doen niet. Afleiden zou dan conditioneren als "vervelend gedrag betekent dat je beloont wordt, dus doe het meer", maar waar conditioneerd slaan naar, boos praten, schreeuwen, dingen afpakken etc? Sommige kinderen die geslagen worden, worden schuw, doen het gedrag minder, conditioneren zij dan op pijn? En wat dan van andere kinderne die juist rebels worden en het meer gaan doen, waar conditioneren zij dan op? En als het dus zo cut & dried was, waarom zie je dan dus duidelijke verschillen.
Het lijkt er voor mij op dat hoe je kind gaat reageren op jouw gedrag en waar hij/zij eventueel naar zou conditioneren puur giswerk blijft.
Bij afleiden wordt vaak gezegd dat het gedrag 'beloond' wordt, maar ik voel me dus niet bijzonder beloond als ik gedrag dat ik leuk vind zou moeten stoppen omdat ik verplicht wat anders moet gaan doen. (Bekende telefoon die rinkelt terwijl je onder de douche staat of ophouden met TV kijken omdat je de afwas toch wel moet gaan doen). Het is waar dat je je kind positieve aandacht geeft, maar ach, ik zie niet in waarom ik mijn kind negatieve aandacht zou moeten geven? Ik vind negatieve aandacht ook niet leuk, waarom zou ik het dan m'n kind aandoen?
quote:Op maandag 2 november 2009 09:50 schreef kahlie het volgende:
[..]
Een paraplu is betrouwbaar, je weet precies onder welke condities hij het wel of niet doet.
Bij conditionering staan er nog heel veel vragen open: Waarom conditioneren sommige dingen wel/andere niet, waarom is er soms niet te re-conditioneren en soms wel, is er verschil tussen mensen hoeveel ze kunnen conditioneren? Het is dus giswerk wat wel/niet zou conditioneren tenzij je specifiek met een belletje of iets dergelijks gedrag gaat conditioneren.
Reageren moet je als ouder, als je kind ongewenst gedrag vertoont. Ik vind het raar om enkel bij afleiden de conditionering er bij te halen en bij de andere acties die je kunt doen niet. Afleiden zou dan conditioneren als "vervelend gedrag betekent dat je beloont wordt, dus doe het meer", maar waar conditioneerd slaan naar, boos praten, schreeuwen, dingen afpakken etc? Sommige kinderen die geslagen worden, worden schuw, doen het gedrag minder, conditioneren zij dan op pijn? En wat dan van andere kinderne die juist rebels worden en het meer gaan doen, waar conditioneren zij dan op? En als het dus zo cut & dried was, waarom zie je dan dus duidelijke verschillen.
Het lijkt er voor mij op dat hoe je kind gaat reageren op jouw gedrag en waar hij/zij eventueel naar zou conditioneren puur giswerk blijft.
Bij afleiden wordt vaak gezegd dat het gedrag 'beloond' wordt, maar ik voel me dus niet bijzonder beloond als ik gedrag dat ik leuk vind zou moeten stoppen omdat ik verplicht wat anders moet gaan doen. (Bekende telefoon die rinkelt terwijl je onder de douche staat of ophouden met TV kijken omdat je de afwas toch wel moet gaan doen). Het is waar dat je je kind positieve aandacht geeft, maar ach, ik zie niet in waarom ik mijn kind negatieve aandacht zou moeten geven? Ik vind negatieve aandacht ook niet leuk, waarom zou ik het dan m'n kind aandoen?
Wat wel zo is bij kleine kinders, die vanaf het begin bij dezelfde ouders zijn, niet getraumatiseerd en zo, dat het aangeleerde gedrag meestal komt door deeen of andere vorm van conditioneren. Al is het maar omdat zo'n klein frummel niet de cognitieve capaciteiten heeft om dieper te reageren op stimuli, denk ik dan.
Dus wat jij stelt over de onzekerheden en onduidelijkheden rondom de conditioneringstheorieën is helemaal waar, maar welicht niet volledig van toepassing op AP waarbij de kinders niet getraumatiseerd zijn.
snap je wat ik bedoel te zeggen?
en idd, als je alleenmaar afleidt bij negatief gedrag, beloon je dat ook. maar wat ik dan denk dat de mensen dus niet uitspreken hier, (want dat is toch logisch, hoef ik niet nog extra uit te spreken?) is dat ze goed gedrag ook uitgebreid belonen, naast het afleiden bij negatief gedrag. maar dat mag men dan nog ff aanvullen
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Da's wel een lastige vond ik altijd. Onze oudste huilde 7 maanden aan een stuk. Dus toen hij toen hij kon zitten eindelijk zelf ging spelen was ik toch echt geneigd dan zelf iets te gaan doen. Terwijl je dan juist even aandacht zou moeten geven in het meest ideale geval. Hele lastige balans.
Als je alleen maar loopt te "zeuren" over negatieve dingen beland je ook zo snel in een negatieve spiraal. Het benoemen van dingen die goed gaan geeft vaak een boost aan positief. En daar doet iedereen het dan beter op. Maar ja, dat vraagt nog het meest van mij. Ik moet over dingen heen stappen dan, en het meest nog mijzelf,
Hoort Gordon ook bij AP?? Want hoewel ik daar zeker elementen van gebruik heb ik er ook wat moeite mee. Een vriendin is echt adept en ik vind eigenlijk dat ze haar kinderen manipuleert. of dat nou een niet goede toepassing is of gewoon iets wat niet bij mij past weet ik nog niet.
Als je alleen maar loopt te "zeuren" over negatieve dingen beland je ook zo snel in een negatieve spiraal. Het benoemen van dingen die goed gaan geeft vaak een boost aan positief. En daar doet iedereen het dan beter op. Maar ja, dat vraagt nog het meest van mij. Ik moet over dingen heen stappen dan, en het meest nog mijzelf,
Hoort Gordon ook bij AP?? Want hoewel ik daar zeker elementen van gebruik heb ik er ook wat moeite mee. Een vriendin is echt adept en ik vind eigenlijk dat ze haar kinderen manipuleert.
of dat nou een niet goede toepassing is of gewoon iets wat niet bij mij past weet ik nog niet.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Ja zeg! open anders even een interessante topicreeks als ik een weekje weg ben!
--------
Misschien ben ik de enige, maar ik denk dat er soms een beetje omgekeerd geredeneerd wordt. AP is voor mij niet iets "dat iedereen wel doet, als je vanuit je gevoel werkt gaat het goed".
AP heeft juist behoorlijk heldere en duidelijke punten. het is een redelijk vast hokje.
Als je daar maar een beetje in past (zoals, inderdaad, de meeste mensen wel in meer of mindere mate doen), dan maakt dat je niet per definitie AP. Maar dat geeft toch niet? Je hoeft toch niet perse het stempeltje AP te hebben?
Je doet niet AP omdat je toevallig lang BV geeft, katoenen luiers gebruikt en je kind bij je in bed hebt. Je doet m.i. wel aan AP als je heel bewust de standpunten nastreeft.
Hence de reden dat ik mezelf absoluut niet als AP-er beschouw terwijl ik me wel in de meeste AP-gedachtes kan vinden.
Ik begrijp wel de insteek van dit topic hoor en ik vind het fijn als er een gesprek is over de wat minder mainstream methodes. Cosleeping, Unconditional Parenting, Attachement Parenting, etc. etc. Allemaal machtig interessant, stof voor ellenlange topicreeksen.
Maar dat is dus niet zo zeer AP.
En het is dus echt níet mijn bedoeling om de discussie uit de vorige topics weer even dunnetjes over te doen.
------------------------
Over thuisonderwijs: Wij hebben het wel overwogen.
Niet perse omdat ik het graag zou willen maar wel omdat ik het wel serieus wilde bekijken en onderzoeken. Het was wel een optie zeg maar.
Ik kan me goed vinden in wat Moonah *hier* schrijft:
Of zelf een intensieve cursus plus een eindexamen Nederlands op te leggen als je zo dyslectisch als de pesd bent
Je kind zal clubjes en uitjes moeten hebben om sociaal bezig te zijn. Je zal musea moeten bezoeken, moeten netwerken met andere thuisscholende ouders, noem maar op. Dat is best een heftige taak.
Overigens, zoals Oeke ook schrijft, de sociale rangorde was voor mij juist een punt van
overweging. Niet eens zo zeer om te voorkomen dat mijn kinderen onder aan de sociale ladder zouden staan maar wel omdat ik de meeste basisschoolklassen juist géén veilige plek vind om het sociale vallen en opstaan te ervaren.
Al met al denk ik niet dat ik het zou kunnen. Ik zou het moeilijk vinden om de balans tussen school en werk te kunnen vinden. En ik zou mezelf voorbij lopen in het dragen van de verantwoordelijkheid.
En dus besteed ik het liever uit aan een basisschool
----------
Ik denk dat het bij ons thuis wel een beetje anders gaat dan bij de meeste gezinnen maar ik vind het moeilijk om dat zo te benoemen want ik probeer juist geen methode na te streven. Dit is gewoon wat het beste bij ons past, het is zo gegroeid en het is ook wat ik van huis uit heb mee gekregen. M. heeft het niet van huis uit mee gekregen maar die heeft het juist altijd gemist.
De kinderen slapen niet bij ons in bed maar wij hebben een gezamenlijke slaapkamer en een gezamenlijk bed. Het klinkt als een lullige nuance maar voor mij persoonlijk is het wel een belangrijk verschil.
De meiden kregen en krijgen lang BV en worden veel gedragen. Dat laatste overigens vaker uit practisch oogpunt dan uit overtuiging.
Ik ben thuis bij de kinderen en ze gaan zo veel mogelijk met mij mee omdat ik er van overtuigd ben dat kinderen leren door voorleven. Door ze gewoon zonder al te veel gedoe bij mijn eigen leven te betrekken hoop ik dat ze vanzelf op een veilige manier kennis maken met de wereld.
Daar is echt geen unattachement voor nodig, kinderen komen voor zover ik weet vanzelf wel los van de ouders. Ik zou eerder pleiten voor een zo veilig en hecht mogelijke band, dan is het makkelijker en prettiger los komen.
Wat bij ons op dit moment vooral speelt is straffen en belonen.
Wij hebben er heel bewust voor gekozen om niet te straffen maar ook dus niet te belonen. Dat wil niet zeggen dat we eindeloos uitleggen en het wil ook niet zeggen dat alles mag.
Er is duidelijkheid, er zijn regels, er is structuur. Het enige wat we proberen (ghehe, proberen hè, het lukt niet altijd) te vermijden is het koppelen van een oordeel aan handelingen en emoties van de kinderen. En ik probeer vaak even goed na te denken over waarom ik nou eigenlijk nee zeg. Is dat uit eigenbelang, is dat omdat het cultureel bepaald is of is het echt het beste voor het kind op dat moment?
Dat vergt soms best wat denkkronkels maar het blijkt in de praktijk toch ook niet zo moeilijk.
Een interessant boek hierover is "undonditional parenting" van Alfie Kohn. Heeft iemand dat gelezen?
--------
Misschien ben ik de enige, maar ik denk dat er soms een beetje omgekeerd geredeneerd wordt. AP is voor mij niet iets "dat iedereen wel doet, als je vanuit je gevoel werkt gaat het goed".
AP heeft juist behoorlijk heldere en duidelijke punten. het is een redelijk vast hokje.
Als je daar maar een beetje in past (zoals, inderdaad, de meeste mensen wel in meer of mindere mate doen), dan maakt dat je niet per definitie AP. Maar dat geeft toch niet? Je hoeft toch niet perse het stempeltje AP te hebben?
Je doet niet AP omdat je toevallig lang BV geeft, katoenen luiers gebruikt en je kind bij je in bed hebt. Je doet m.i. wel aan AP als je heel bewust de standpunten nastreeft.
Hence de reden dat ik mezelf absoluut niet als AP-er beschouw terwijl ik me wel in de meeste AP-gedachtes kan vinden.
Ik begrijp wel de insteek van dit topic hoor en ik vind het fijn als er een gesprek is over de wat minder mainstream methodes. Cosleeping, Unconditional Parenting, Attachement Parenting, etc. etc. Allemaal machtig interessant, stof voor ellenlange topicreeksen.
Maar dat is dus niet zo zeer AP.
En het is dus echt níet mijn bedoeling om de discussie uit de vorige topics weer even dunnetjes over te doen.
------------------------
Over thuisonderwijs: Wij hebben het wel overwogen.
Niet perse omdat ik het graag zou willen maar wel omdat ik het wel serieus wilde bekijken en onderzoeken. Het was wel een optie zeg maar.
Ik kan me goed vinden in wat Moonah *hier* schrijft:
Ik denk dat het veel, heel veel vergt van een ouder om (goed) thuisonderwijs te geven. Het is niet zo maar thuis blijven met je kind en in je eigen tempo een methode doorwerken. Je zal jezelf moeten scholen en bijscholen en je zal (althans, dat vind ik) ook heel bewust moeten blijven van je eigen talenten en gebreken. En daar actief mee aan de slag gaan, door bijvoorbeeld een ander te zoeken die je kind rekenonderwijs kan geven.quote:Op zondag 1 november 2009 13:25 schreef Moonah het volgende:
[..]
Geef een kind de ruimte, niet de leegte.
Oftewel, ruimte is begrensd.
Leuk, dat die uitspraak je zo is bijgebleven. Mij ook, van de opleiding.
Oh, en ik ben benieuwd naar meningen of zelfs ervaringen over thuisonderwijs. Ik sta daar heel huiverig tegenover. Niet om mijzelf zozeer op de borst te kloppen, maar onderwijs is wel een vak. Een vak dat je enigszins kunt leren, maar dat toch vooral een kwestie is van het in je vingers hebben of niet.
En dan laat ik de sociale beperkingen die je imo je kind oplegt nog buiten beschouwing (samenwerken, vrienden maken, omgaan met conflicten, leren agree to disagree
Of zelf een intensieve cursus plus een eindexamen Nederlands op te leggen als je zo dyslectisch als de pesd bent
Je kind zal clubjes en uitjes moeten hebben om sociaal bezig te zijn. Je zal musea moeten bezoeken, moeten netwerken met andere thuisscholende ouders, noem maar op. Dat is best een heftige taak.
Overigens, zoals Oeke ook schrijft, de sociale rangorde was voor mij juist een punt van
overweging. Niet eens zo zeer om te voorkomen dat mijn kinderen onder aan de sociale ladder zouden staan maar wel omdat ik de meeste basisschoolklassen juist géén veilige plek vind om het sociale vallen en opstaan te ervaren.
Al met al denk ik niet dat ik het zou kunnen. Ik zou het moeilijk vinden om de balans tussen school en werk te kunnen vinden. En ik zou mezelf voorbij lopen in het dragen van de verantwoordelijkheid.
En dus besteed ik het liever uit aan een basisschool
----------
Ik denk dat het bij ons thuis wel een beetje anders gaat dan bij de meeste gezinnen maar ik vind het moeilijk om dat zo te benoemen want ik probeer juist geen methode na te streven. Dit is gewoon wat het beste bij ons past, het is zo gegroeid en het is ook wat ik van huis uit heb mee gekregen. M. heeft het niet van huis uit mee gekregen maar die heeft het juist altijd gemist.
De kinderen slapen niet bij ons in bed maar wij hebben een gezamenlijke slaapkamer en een gezamenlijk bed. Het klinkt als een lullige nuance maar voor mij persoonlijk is het wel een belangrijk verschil.
De meiden kregen en krijgen lang BV en worden veel gedragen. Dat laatste overigens vaker uit practisch oogpunt dan uit overtuiging.
Ik ben thuis bij de kinderen en ze gaan zo veel mogelijk met mij mee omdat ik er van overtuigd ben dat kinderen leren door voorleven. Door ze gewoon zonder al te veel gedoe bij mijn eigen leven te betrekken hoop ik dat ze vanzelf op een veilige manier kennis maken met de wereld.
Daar is echt geen unattachement voor nodig, kinderen komen voor zover ik weet vanzelf wel los van de ouders. Ik zou eerder pleiten voor een zo veilig en hecht mogelijke band, dan is het makkelijker en prettiger los komen.
Wat bij ons op dit moment vooral speelt is straffen en belonen.
Wij hebben er heel bewust voor gekozen om niet te straffen maar ook dus niet te belonen. Dat wil niet zeggen dat we eindeloos uitleggen en het wil ook niet zeggen dat alles mag.
Er is duidelijkheid, er zijn regels, er is structuur. Het enige wat we proberen (ghehe, proberen hè, het lukt niet altijd
) te vermijden is het koppelen van een oordeel aan handelingen en emoties van de kinderen. En ik probeer vaak even goed na te denken over waarom ik nou eigenlijk nee zeg. Is dat uit eigenbelang, is dat omdat het cultureel bepaald is of is het echt het beste voor het kind op dat moment?Dat vergt soms best wat denkkronkels maar het blijkt in de praktijk toch ook niet zo moeilijk.
Een interessant boek hierover is "undonditional parenting" van Alfie Kohn. Heeft iemand dat gelezen?
wat dat betreft zou de reeks ook "bewust ouderschap" oid kunnen heten
Have you had your kezzzzzz today???
owlet, hoe bedoel je dat jullie ook niet belonen? wat versta jij onder beloning?
(verder goede post, trouwens )
(verder goede post, trouwens
)
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Ik dacht al, waar is Owlet toch? Je hebt gelijk hoor, volgens mij is hier niemand die het exact volgens het hokje AP doet. Maar wel daaruit dingen pikt die de moeite waard voor hen zijn.
dat wilde ik ook net schrijven aan debuurvrouw, dat Gordon niet bij AP hoort, maar dat ik ook daar dingen in herken die aansluiten bij mijn manier van doen.
Alleen ik ben dus niet zo van het fanatieke. Dat vind ik vaak eng. Er blijft weinig ruimte voor andere dingen en dat is juist iets wat ik mee wil geven, een breed wereldbeeld en denkraam.
Ik heb dat boek trouwens niet gelezen. Eerst maar eens het Gordon boek goed lezen.
Meer dan een paar ochtendzoenen
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
Owlet, ik miste je al in dit topic , ik had zelf nog even de vorige reeks Attachment parenting / natural parenting erbij gepakt en vond jouw bijdrages toen heel helder. En ook nu weer.
, ik had zelf nog even de vorige reeks Attachment parenting / natural parenting erbij gepakt en vond jouw bijdrages toen heel helder. En ook nu weer.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Dat hebben we hier geprobeerd met olijven, feta-kaas, hele pittige knabbeldingen, spa rood uit een nieuwe fles (heel veel koolzuur dus) TUC hot&Spicey, karnemelk, sandwichspread en nog veel meer dingen.quote:
zo hebben we hem ook aan whiskey laten lebberen. als hij een halve druppel heeft binnen gekregen was het veel. Maar de whiskey hoefde hij niet meer
Resultaat: hij lustte het allemaal, problem not solved
Ik dnek dat we dus de whiskey test niet gaan nemen
ja, dat zou m.i. beter zijn.quote:
wat dat betreft zou de reeks ook "bewust ouderschap" oid kunnen heten
Davinia, ik bedoel bijvoorbeeld dat heel veel dingen wat mij betreft vallen onder "zo doe je het gewoon". Er hoeft niet beloond te worden voor elke poep of scheet van een kind. Lastig uit te leggen, merk ik nu
Voorbeeld: mijn dochter maakt een tekening en geeft hem aan mij. Dan zeg ik niet dat het zo'n prachtige tekening is, want ik wil niet stimuleren dat mijn dochter een tekening maakt om mij te plezieren. Ik wil dat ze tekent omdat ze het zelf wil. En mooi vind ik het sowieso wel.
En dus bedank ik voor de tekening, omdat ik er oprecht blij mee ben dat ik een tekening heb gekregen. Of ik bevestig dta ik heb gezien dat ze een tekening heeft gemaakt. Dat blijkt eigenlijk altijd al voldoende te zijn voor haar.
Ik wil niet dat mijn kinderen dingen doen om mijn goedkeurig te verdienen. Als je niet oppast dan ben je de hele dag alleen maar aan het benadrukken hoe goed bepaalde dingen zijn, terwijl die beloningen dan m.i. eigenlijk weinig waarde meer hebben. Want wat is het alternatief? Is er een schaal van mooiheid voor een kindertekening?
Is het nodig om te benadrukken dat het fantastisch is dat een kind je hand vast houdt bij het oversteken terwijl het eigenlijk vanzelfsprekend is?
Als kind heb ik er zelf best wel veel last van gehad. Alle complimentjes over hoe goed ik kon leren, hoe mooi ik piano speelde en hoe prachtig mijn tekeningen waren werkten eerdere averechts ("ik kan toch niet voldoen aan wat ze van me eisen") dan dat ze stimuleerden.
Toen ik merkte dat Ronja al vrij vroeg dicht begon te slaan bij bepaalde dingen omdat ze het idee leek te hebben dat ze iets niet kon zijn we heel bewust gaan kijken naar hoe vaak we eigenlijk al dan niet bewust een oordeel lijken te hebben over hoe ze wat deed. Of dat nou negatief of positief is.
Nadat we daar wat bewuster naar zijn gaan kijken en zo'n 80% van de "goed zo" 's en dat is "mooi" 's zijn gaan schrappen ging ze weer uit zichzelf tekenen, ontdekken en vertellen.
quote:
[..]
Dat hebben we hier geprobeerd met olijven, feta-kaas, hele pittige knabbeldingen, spa rood uit een nieuwe fles (heel veel koolzuur dus) TUC hot&Spicey, karnemelk, sandwichspread en nog veel meer dingen.
Resultaat: hij lustte het allemaal, problem not solved
Ik dnek dat we dus de whiskey test niet gaan nemen
Wij doen dus niet aan AP. Wel aan samenslapen, borstvoeding, rapley, kindjes zoveel mogelijk bij ons houden.quote:Op maandag 2 november 2009 11:42 schreef owlet het volgende:
Je doet niet AP omdat je toevallig lang BV geeft, katoenen luiers gebruikt en je kind bij je in bed hebt. Je doet m.i. wel aan AP als je heel bewust de standpunten nastreeft.
quote:
wat dat betreft zou de reeks ook "bewust ouderschap" oid kunnen heten
Ik ben ook wel benieuwd hoe je dat dan doet, owlet. Niet straffen kan ik me wel voorstellen, maar niet belonen veel moeilijker. Kun je dat nog eens wat verder uitleggen?
Scherm weer te lang open (stom alarm dat afgaat als je kind net 2 minuten slaapt
).Interessante gedachte, zo heb ik er nooit naar gekeken.
Mijn ouders deden wel iets soortgelijks bij ons, bedenk ik me nu. Ik haalde bijv op de basisschool altijd overal tienen voor, maar ik deed nooit iets, Het kwam me allemaal aangewaaid. Lekker gemakkelijk dus.
Mijn zusje moest wel hard werken voor zesjes of een mager zeventje, maar als ze die dan had gehaald, werd ze door mijn ouders wel geprezen, terwijl ik voor mijn tienen niet.
Toen ik daar een keer wat over zei (verontwaardigd natuurlijk, ik wilde ook geprezen worden en mijn 10 was toch veeeel beter dan die 7 van mijn zusje) zei mijn moeder dat die 7 juist een echte prestatie was, omdat mijn zusje ervoor gewerkt had. Mijn 10 had ik niets voor gedaan. Fijn dat dat werkte, maar daar hoefde ik toch niet voor geprezen te worden?
Vond ik wel erg goed toen ik erover nagedacht had.
[ Bericht 37% gewijzigd door miss_sly op 02-11-2009 12:14:13 ]
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Owlet, heb je ook nog een titel van een Nederlands of op zijn minst vertaald boek dat past bij jouw gedachten over bewust ouderschap? Ik zou mijn partner graag er over willen laten lezen maar hij vindt lezen weinig aan (helaas 
) dus de Engelse titel die je net gaf hoeveel ik al helemaal niet mee aan te komen.
) dus de Engelse titel die je net gaf hoeveel ik al helemaal niet mee aan te komen.
ik snap! Dank voor je uitleg!quote:Op maandag 2 november 2009 12:01 schreef owlet het volgende:
[..]
ja, dat zou m.i. beter zijn.
Davinia, ik bedoel bijvoorbeeld dat heel veel dingen wat mij betreft vallen onder "zo doe je het gewoon". Er hoeft niet beloond te worden voor elke poep of scheet van een kind. Lastig uit te leggen, merk ik nu
Voorbeeld: mijn dochter maakt een tekening en geeft hem aan mij. Dan zeg ik niet dat het zo'n prachtige tekening is, want ik wil niet stimuleren dat mijn dochter een tekening maakt om mij te plezieren. Ik wil dat ze tekent omdat ze het zelf wil. En mooi vind ik het sowieso wel.
En dus bedank ik voor de tekening, omdat ik er oprecht blij mee ben dat ik een tekening heb gekregen. Of ik bevestig dta ik heb gezien dat ze een tekening heeft gemaakt. Dat blijkt eigenlijk altijd al voldoende te zijn voor haar.
Ik wil niet dat mijn kinderen dingen doen om mijn goedkeurig te verdienen. Als je niet oppast dan ben je de hele dag alleen maar aan het benadrukken hoe goed bepaalde dingen zijn, terwijl die beloningen dan m.i. eigenlijk weinig waarde meer hebben. Want wat is het alternatief? Is er een schaal van mooiheid voor een kindertekening?
Is het nodig om te benadrukken dat het fantastisch is dat een kind je hand vast houdt bij het oversteken terwijl het eigenlijk vanzelfsprekend is?
Als kind heb ik er zelf best wel veel last van gehad. Alle complimentjes over hoe goed ik kon leren, hoe mooi ik piano speelde en hoe prachtig mijn tekeningen waren werkten eerdere averechts ("ik kan toch niet voldoen aan wat ze van me eisen") dan dat ze stimuleerden.
Toen ik merkte dat Ronja al vrij vroeg dicht begon te slaan bij bepaalde dingen omdat ze het idee leek te hebben dat ze iets niet kon zijn we heel bewust gaan kijken naar hoe vaak we eigenlijk al dan niet bewust een oordeel lijken te hebben over hoe ze wat deed. Of dat nou negatief of positief is.
Nadat we daar wat bewuster naar zijn gaan kijken en zo'n 80% van de "goed zo" 's en dat is "mooi" 's zijn gaan schrappen ging ze weer uit zichzelf tekenen, ontdekken en vertellen.
Voor Eli werkt eht wel heel goed, merk ik.
Zo zie je maar, dezelfde methode werkt voor de een wel, voor de ander niet (of minder goed).
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
@kahlie: je legt veel meer in mijn woorden dan bedoeld. Ik pikte één puntje eruit, namelijk de opmerking van Freecell over het afleiden. Ik vond dat een goede opmerking van haar en ondersteunde dat met wat achtergrondinformatie. Over andere situaties gaat mijn post niet dus het commentaar (over ander situaties, over andere fenomenen, over de helderheid van conditionering) dat je geeft is in mijn ogen niet zo relevant. Ik wil er wel op antwoorden maar dan wordt het allemaal erg offtopic, voor mijn gevoel. Dus ik houd het hier even bij, als je het niet erg vindt.
De visie achter AP, zoals naar voren komt in dit topic) spreekt me erg aan! En qua praktijk vind ik het praten in plaats van straffen (even kort door de bocht) erg goed klinken. Ik denk dat de inleving in het kind die daarmee gemoeid gaat erg belangrijk is.
Tekenen op het behang (voorbeeld, heb ik vroeger weleens gedaan, hihi) vinden ouders niet goed, want: het behang is dan verziekt, het gaat er niet af, en opnieuw behangen kost tijd, geld en moeite. Maar mij inlevend in een kind, kan ik goed snappen waarom een kind het doet. Waarom wel op papier, en niet op de muur? Het is toch mooi wat ik teken? Pappa gaf me net toch die krijtjes, en nu mag ik hier niet kleuren? En ik denk dat ik dit geval, en vele andere gevallen, het praten veel meer effect heeft dan straffen. Het kind kan er ook meer mee lijkt me. Het kind bedoelt het vast niet slecht, en dat vind ik een goed uitgangspunt (en grenzen verkennen en er overheen gaan is ook niet slecht, dat is leren).
En ik denk ook dat je al heel vroeg kan beginnen met op deze manier met je kind omgaan. Om het kind het te leren, maar misschien nog wel belangrijker, om jezelf te leren om op deze manier met conflicten om te gaan. Zoiets kun je denk ik ook niet opeens van de een op de andere dag, zoiets moet groeien, lijkt me.
Zelf zou ik graag, samen met mijn vriend, graag zoveel mogelijk zelf voor mijn (toekomstig) kind zorgen, en ik denk dat dat ook wel te realiseren valt. Ik krijgt gelukkig 10-12 maanden zwangerschapsverlof, en de man zeker 7 weken (woon in Noorwegen). Vind ik heel waardevol, vooral dat de man ook aardig wat krijgt. Het leven verandert immers evenveel voor beide ouders. (En de meeste creches accepteren niet eens kinderen onder de 10 maanden)
Tekenen op het behang (voorbeeld, heb ik vroeger weleens gedaan, hihi) vinden ouders niet goed, want: het behang is dan verziekt, het gaat er niet af, en opnieuw behangen kost tijd, geld en moeite. Maar mij inlevend in een kind, kan ik goed snappen waarom een kind het doet. Waarom wel op papier, en niet op de muur? Het is toch mooi wat ik teken? Pappa gaf me net toch die krijtjes, en nu mag ik hier niet kleuren? En ik denk dat ik dit geval, en vele andere gevallen, het praten veel meer effect heeft dan straffen. Het kind kan er ook meer mee lijkt me. Het kind bedoelt het vast niet slecht, en dat vind ik een goed uitgangspunt (en grenzen verkennen en er overheen gaan is ook niet slecht, dat is leren).
En ik denk ook dat je al heel vroeg kan beginnen met op deze manier met je kind omgaan. Om het kind het te leren, maar misschien nog wel belangrijker, om jezelf te leren om op deze manier met conflicten om te gaan. Zoiets kun je denk ik ook niet opeens van de een op de andere dag, zoiets moet groeien, lijkt me.
Zelf zou ik graag, samen met mijn vriend, graag zoveel mogelijk zelf voor mijn (toekomstig) kind zorgen, en ik denk dat dat ook wel te realiseren valt. Ik krijgt gelukkig 10-12 maanden zwangerschapsverlof, en de man zeker 7 weken (woon in Noorwegen). Vind ik heel waardevol, vooral dat de man ook aardig wat krijgt. Het leven verandert immers evenveel voor beide ouders. (En de meeste creches accepteren niet eens kinderen onder de 10 maanden)
oei, dat zou ik zo niet weten. Ik zal eens kijken of ik ergens op kan komen maar ik lees voornamelijke engels dus ik ben niet echt op de hoogte van wat vertaald is en wat niet.quote:
Owlet, heb je ook nog een titel van een Nederlands of op zijn minst vertaald boek dat past bij jouw gedachten over bewust ouderschap? Ik zou mijn partner graag er over willen laten lezen maar hij vindt lezen weinig aan (helaas
Misschien heb je wat tips voor schrijvers, dan kan ze zelf zoeken op bijv. bol.com naar de bepaalde schrijversquote:
[..]
oei, dat zou ik zo niet weten. Ik zal eens kijken of ik ergens op kan komen maar ik lees voornamelijke engels dus ik ben niet echt op de hoogte van wat vertaald is en wat niet.
Iets waar schaap en ik het erg over eens zijn, is dat we bijvorobeeld heel hard willen proberen om niet boos te worden. Dat wil dus niet zeggen dat alles maar moet mogen, integendeel, maar als er iets gebeurt dat niet mag, dat we dan neit boos worden, maar er gewoon rustig over praten. Belangrijkste reden hiervoor is dat we een klimaat willen scheppen waarin Senna het gevoel heeft dat ze altijd bij ons terecht kan. Dat ze niet voor dingen wegblijft, omdat ze bang is dat we boos worden. We zullen het natuurlijk wel benoemen als ze ergen mee komt dat niet had gemogen (bijv), maar boos worden is zo negatief en maakt het misschien voor een volgende keer moeilijker om te komen als er iets is.
Ik denk dat, hoewel we hier helemaal achter staan, het voor mij moeilijker is dan voor schaap; hij is sowieso een veel relaxter persoon dan ik, maar ik wil het wel gaan proberen.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Leul om dat topic nog eens te lezen. En te zien dat ik er vandaag nog precies zo in sta als twee jaar geledenquote:
Owlet, ik miste je al in dit topic
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Ik kan wel het boekenlijstje dat ik klaar heb liggen knippen-plakken. Niet alle boeken heb ik gelezen en ik van degene die ik wel heb gelezen vind ik niet alles per definitie goed. Maar zolang je niet verwacht een kant-en-klare methode te lezen zijn ze allemaal wel nuttig. Misschien staan er dubbele tussenquote:
[..]
Misschien heb je wat tips voor schrijvers, dan kan ze zelf zoeken op bijv. bol.com naar de bepaalde schrijvers
komtiedanhè!
De afgelopen week heb ik Ouderschap vanuit je hart gelezen. Dat leest makkelijk weg en het is een welkome aanvulling op alle RRR-boeken. Maar sommige dingen die er in staan zijn in mijn ogen dan wel weer erg extreem-ogend. Ik ken de schrijfster en ik weet hoe ze het bedoelt, maar ik kan me voorstellen dat ze er eigenlijk sommige mensen eerder mee weg jaagt dan dat ze er iets goeds mee bereikt.quote:Alle boeken van Alfie Kohn (hij heeft ook een paar eye openers geschreven over onderwijs en arbeidsklimaat)
Our Babies, Ourselves: How Biology and Culture Shape the Way We Parent - Meredith Small
The Continuum Concept: In Search Of Happiness Lost - Jean Liedloff
In het Nederlands Op zoek naar het verloren geluk; naar een natuurlijke manier van opvoeden
Sleeping with Your Baby: A Parent's Guide to Cosleeping - James J. McKenna
The Heart of Parenting: Raising an Emotionally Intelligent Child (Hardcover)
Your Amazing Newborn - Marshall Klaus, Phyllis Klaus
In het Nederlands: Je wonderbaarlijke baby
How to Talk So Kids Will Listen & Listen So Kids Will Talk (Faber/Mazlish)
Siblings Without Rivalry (Faber/Mazlish)
Nighttime Parenting: How to Get Your Baby and Child to Sleep (William Sears)
Adventures in Gentle Discipline, Hilary Flower
Hold on to Your Kids - Why Parents Need to Matter More Than Peers
Auteur: Gordon Neufeld & Gabor MD Mate
Thomas Gordon: Luisteren naar kinderen
Ouderschap vanuit je hart door Lida van Ruijven-Bank
Three in a Bed : The Benefits of Sharing Your Bed With Your Baby (Deborah Jackson)
Bewust omgaan met kinderen (Misschien meer iets voor mensen die professioneel met kinderen werken)
The baby book en The Attachement parenting book en Nighttime parenting, alle drie van Sears.
Maar het is denk ik wel een van die boeken die kunnen helpen als je je niet prettig voelt bij de wat meer reguliere methodes van sommige CB's, schoonmoeders en boeken.
Owlet, bedankt voor je bijdragen. Jij hebt voor mij altijd eye-openers! Met dat niet belonen, hoe doe je dat als je het wel heel goed/fijn vindt wat je kinderen doen? Ive is nu bijvoorbeld heel goed op zichzelf aan het spelen. Dan zeg ik wel dat hij dat zo goed doet. Of voor plassen op het potje krijgt hij ook complimenten. Zeg je er dan niets over? Spreek je je waardering op een andere manier uit?
Meest van die boeken zijn toch voor baby's en peuters. Jammer dat het opvoedarsenaal nu even niet verder gaat. Zelf heb ik erg veel gehad aan "jongens, hoe voed je ze op" het maakte mijn begrip voor sommig gedrag groter en daardoor ook mijn reageren daarop aanpassen. ik geloof niet dat ik Ap doe of ben, wel dat ik heel bewust met de opvoeding bezig ben.
Dit sluit echt niet uit dat ik (meer dan eens) uit mijn slof schiet of geen fouten maak, wel dat mijn intentie is om het goed te doen.
Over dat boos worden Miss, dat vind ik ook belangrijk. Vooral ook omdat ik eerlijkheid belangrijk vind. Mijn jongens mogen best rottigheid uithalen maar dan moeten ze er ook voor staan vind ik. dus eerlijk zeggen wat je gedaan hebt. Als ik dan boos word stimuleer ik dat niet. dus: niet boos worden. Wel consequenties aan je gedrag, dat lijkt me evident.
Dit sluit echt niet uit dat ik (meer dan eens) uit mijn slof schiet of geen fouten maak, wel dat mijn intentie is om het goed te doen.
Over dat boos worden Miss, dat vind ik ook belangrijk. Vooral ook omdat ik eerlijkheid belangrijk vind. Mijn jongens mogen best rottigheid uithalen maar dan moeten ze er ook voor staan vind ik. dus eerlijk zeggen wat je gedaan hebt. Als ik dan boos word stimuleer ik dat niet. dus: niet boos worden. Wel consequenties aan je gedrag, dat lijkt me evident.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Nou, zonder de boel weer dunnetjes over te willen doen, maar dan toch liever het stickertje dat er nu staat.quote:
wat dat betreft zou de reeks ook "bewust ouderschap" oid kunnen heten
Ik geef geen bv, onze kinderen slapen niet bij ons, ik werk buitens huis, de kinderen gaan dan naar een kdv etc. etc. en toch vind ik van mezelf dat ik best een heel bewuste ouder ben, maar in dit topic hoor ik toch echt niet gok ik maar zo.
Laat maar zoals het nu is zou ik zeggen.Owlet, ik miste je idd ook al! Wat schrijf je de dingen weer helder op!
***
Er is een verschil tussen waar ik naar streef en wat ik doequote:
Owlet, bedankt voor je bijdragen. Jij hebt voor mij altijd eye-openers! Met dat niet belonen, hoe doe je dat als je het wel heel goed/fijn vindt wat je kinderen doen? Ive is nu bijvoorbeld heel goed op zichzelf aan het spelen. Dan zeg ik wel dat hij dat zo goed doet. Of voor plassen op het potje krijgt hij ook complimenten. Zeg je er dan niets over? Spreek je je waardering op een andere manier uit?
Heb je het idee dat hij beloond moet worden voor dat spelen? Hij doet het, neem ik aan, niet tegen zijn zin in dus wil het feit dat hij het doet niet al zeggen dat hij het kan?
Hij hoeft het misschien niet meer te leren, hij hoeft alleen nog maar te ervaren dat het soms fijn is om te doen. En dat kan hij alleen maar ervaren door het mee te maken, lijkt me.
Ik denk dat ik het zou laten, ik zou hooguit een beetje zorgen dat hij ervaart dat zelf spelen niet per definitie betekent dat hij alleen is.
Bijvoorbeeld door na een tijdje bij hem te gaan zitten. Zodat je het moment waarop hij zich gaat vervelen net voor bent.
Je kan natuurlijk ook altijd benoemen dat hij zelf aan het spelen is. Of bedanken! "Kijk Ive, jij was aan het spelen en nu had ik tijd om de aardappels te schillen. Kijk, ik heb meteen voor jou een appeltje geschild, zullen we die samen met Fee op gaan eten?". Het klinkt echt vreselijk tuttig als ik het zo schrijf
Ik denk dat de sleutel is dat je beloont op een manier waarop het kind ervaart dat dat wat hij doet nuttig en fijn is en niet dat het een situatie van wel goed- niet goed is. En plasjes worden hier vaak wel beloond, ik krijg dat er maar niet uit bij mezelf want ik ben dan gewoon ontzettend trots
Dat erbij gaan zitten doe ik nu ook al en het benoemen/bedanken is inderdaad een goede (al klinkt het vrij ernstig als ik zeg: wat fijn dat je alleen hebt gespeeld, nou heeft mama lekker kunnen fokken
). En plasjes op potjes zijn ook om trots op te zijn!
quote:
Dat erbij zitten doe ik nu ook al en het benoemen is inderdaad een goede (al klinkt het vrij ernstig als ik zeg: wat fijn dat je alleen hebt gespeeld, nou heeft mama lekker kunnen fokken
oh Owlet wijze vrouw
ik had dat laatst van dat niet belonen gelezen in een tijdschrift van een of andere kinderpsycholoog en ik voelde me er toen al door aangetrokken, wat jij schrijft bevestigd dat nog eens
Ik verbaas me er soms ook wel eens over hoe kinderen soms de hemel in geprezen worden als ze de hagelslag aangeven tijdens het boodschappen doen ofzo. Het schiet naar mijn gevoel een beetje door en de waarde van een compliment neemt zo af.
Maar ik las gister ook het omgekeerde in een tijdschrift en toen moest ik aan jullie hier denken, het ging over iets van je kind gedaan krijgen wat hij/zij niet wil (denk aan opruimen of bord leegeten). Daar stond als reactie van een moeder op van oh, wij zeggen gewoon tegen elkaar over ons kind (2 jr.) "dat kan zij vast niet!" of "dat lust zij vast niet!" en natuurlijk wil zij dan bewijzen dat ze het wel kan/lust en dus doet ze het! probleem opgelost!
Ik vond het zelf echt verbazingwekkend. Natuurlijk werkt het dat begrijp ik ook wel, maar dat je als ouder dan blijkbaar niet inziet dat zo'n negatieve manier van benaderen (dat kun je vast niet) ook op langere termijn effect heeft op de psyche van je kind. Voor die ouders is het een geintje, een middeltje, zij weten dat als ze het zo zeggen dat hun kind het wel kan, dus in feite weten ze heus wel dat ze het wel kan. Maar het kind kan dat onderscheid niet maken en denkt alleen maar dat papa en mama denken dat ze niets kan/lust en krijgt dat keer op keer bevestigd.
Okay je bereikt wel het gewenste resultaat, ze ruimt op/eet haar bord leeg. Maar het gevolg is wel dat het kind wsl op haar tenen loopt op een gegeven moment omdat ze denkt dat papa en mama denken dat ze niets kan.
Of denk ik nou echt heel erg krom?
ik vond het in ieder geval goeie stof tot nadenken om me ervan bewust te zijn dat je ook onbewust en onbedoelt heel negatief naar je kindje toe kunt zijn en dat ik er echt op wil letten dat dat niet gebeurt.
ik had dat laatst van dat niet belonen gelezen in een tijdschrift van een of andere kinderpsycholoog en ik voelde me er toen al door aangetrokken, wat jij schrijft bevestigd dat nog eens
Ik verbaas me er soms ook wel eens over hoe kinderen soms de hemel in geprezen worden als ze de hagelslag aangeven tijdens het boodschappen doen ofzo. Het schiet naar mijn gevoel een beetje door en de waarde van een compliment neemt zo af.
Maar ik las gister ook het omgekeerde in een tijdschrift en toen moest ik aan jullie hier denken, het ging over iets van je kind gedaan krijgen wat hij/zij niet wil (denk aan opruimen of bord leegeten). Daar stond als reactie van een moeder op van oh, wij zeggen gewoon tegen elkaar over ons kind (2 jr.) "dat kan zij vast niet!" of "dat lust zij vast niet!" en natuurlijk wil zij dan bewijzen dat ze het wel kan/lust en dus doet ze het!
probleem opgelost!Ik vond het zelf echt verbazingwekkend. Natuurlijk werkt het dat begrijp ik ook wel, maar dat je als ouder dan blijkbaar niet inziet dat zo'n negatieve manier van benaderen (dat kun je vast niet) ook op langere termijn effect heeft op de psyche van je kind. Voor die ouders is het een geintje, een middeltje, zij weten dat als ze het zo zeggen dat hun kind het wel kan, dus in feite weten ze heus wel dat ze het wel kan. Maar het kind kan dat onderscheid niet maken en denkt alleen maar dat papa en mama denken dat ze niets kan/lust en krijgt dat keer op keer bevestigd.
Okay je bereikt wel het gewenste resultaat, ze ruimt op/eet haar bord leeg. Maar het gevolg is wel dat het kind wsl op haar tenen loopt op een gegeven moment omdat ze denkt dat papa en mama denken dat ze niets kan.
Of denk ik nou echt heel erg krom?
ik vond het in ieder geval goeie stof tot nadenken om me ervan bewust te zijn dat je ook onbewust en onbedoelt heel negatief naar je kindje toe kunt zijn en dat ik er echt op wil letten dat dat niet gebeurt.
quote:Op maandag 2 november 2009 13:42 schreef cattie het volgende:
Dat erbij gaan zitten doe ik nu ook al en het benoemen/bedanken is inderdaad een goede (al klinkt het vrij ernstig als ik zeg: wat fijn dat je alleen hebt gespeeld, nou heeft mama lekker kunnen fokken
En plasjes op potjes zijn ook om trots op te zijn!
hahahazolang ie dat maar niet herhaald op school
"mijn mama vindt het fijn als ik speel want dan kan zij fokken!"
