OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Ik weet niet zo goed hoe ik het uit moet leggen. Mijn oudste dochter is nu ruim 4 en ik heb haar tot nu toe nog nooit echt straf gegeven. Uitleggen en afleiden is denk ik een groot deel ervan. Althans bij mij. Ik probeer ook eigenlijk nooit boos te worden, ik heb er ook een hekel aan om boos te zijn.quote:Op zondag 1 november 2009 21:57 schreef kezz het volgende:
waar ik wel benieuwd naar ben is hoe je dat doet, niet straffen maar praten? Ik zie het namelijk echt niet voor meIk denk ook niet dat ik dat kan, ongeduldig mens als ik ben
Ik leg wel uit waarom ik boos ben trouwens, of waarom ik boos was.
While you burn at the stake, I dance with the flames...
No more nights, of blood and fire...
No more nights, of blood and fire...
Mooi is dat he, als je je kindje zo'n veilig gevoel kunt geven...quote:Op zondag 1 november 2009 22:04 schreef miss_sly het volgende:
[..]
dat doe ik ook, langzaam de druk wegnemen.het wrijven doe ik steeds iets lichter als ze slaapt en dan haal ik mijn hand pas weg. en dan blijf ik nog eventjes zitten om te zien of ze ook echt slaapt, of iig genoeg rust heeft om alleen te liggen.
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
heel mooi, en zo niet verwacht. het moeder-zijn is zoveel meer en geeft me zoveel meer dan ik ooit had gedacht!quote:Op zondag 1 november 2009 22:05 schreef Sjeen het volgende:
[..]
Mooi is dat he, als je je kindje zo'n veilig gevoel kunt geven...
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
@Groofsken, die enge dromen heb ik in het begin ook gehad. 
Nu slaapt hij een groot deel van de tijd in zijn eigen bedje en vaak na de eerste voeding rond 5 uur nog een paar uur bij mij. Die droom heb ik niet meer. Hij slaapt dan trouwens op mijn borst omdat ik het bed te klein vind.
En ik zie ook bij mijn neefje en nichtje dat het rond de peutertijd moeilijk praten was met ze. maar met de oudste gaat dat nu weer heel goed (5). Daar heb ik zelf nog weinig ervaring in.
Nu slaapt hij een groot deel van de tijd in zijn eigen bedje en vaak na de eerste voeding rond 5 uur nog een paar uur bij mij. Die droom heb ik niet meer. Hij slaapt dan trouwens op mijn borst omdat ik het bed te klein vind.
En ik zie ook bij mijn neefje en nichtje dat het rond de peutertijd moeilijk praten was met ze. maar met de oudste gaat dat nu weer heel goed (5). Daar heb ik zelf nog weinig ervaring in.
Meer dan een paar ochtendzoenen
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
S sliep ook in haar bedje, maar ik dacht dan dat ik vergeten was haar terug te leggen.quote:Op zondag 1 november 2009 22:09 schreef oeke het volgende:
@Groofsken, die enge dromen heb ik in het begin ook gehad.
Nu slaapt hij een groot deel van de tijd in zijn eigen bedje en vaak na de eerste voeding rond 5 uur nog een paar uur bij mij. Die droom heb ik niet meer. Hij slaapt dan trouwens op mijn borst omdat ik het bed te klein vind.
En ik zie ook bij mijn neefje en nichtje dat het rond de peutertijd moeilijk praten was met ze. maar met de oudste gaat dat nu weer heel goed (5). Daar heb ik zelf nog weinig ervaring in.
En ik heb me volgens mij nog nooit echt boos gevoeld op S. Ik ben wel eens streng, maar echt boos. Nee
. Ben benieuwd wat dat betreft naar de peuterpuberteit 
.
quote:Op zondag 1 november 2009 22:08 schreef miss_sly het volgende:
heel mooi, en zo niet verwacht. het moeder-zijn is zoveel meer en geeft me zoveel meer dan ik ooit had gedacht!
Kobus slaapt met mijn shirtje en soms loop ik langs zijn bedje en dan ligt hij met zijn neus helemaal begraven in dat shirtje. Dat mijn geur hem zoveel rust kan geven.
Echt zo speciaal!
Meer dan een paar ochtendzoenen
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
Ik dus ook, dan dacht ik dat hij in de dekbedhoes terecht was gekomen. Mijn lief heeft zelfs een keer mee helpen zoeken nadat ik hem in paniek had wakker gemaakt. Tot ik me realiseerde dat ik hem wel had terug gelegd.quote:Op zondag 1 november 2009 22:11 schreef Groofsken het volgende:
[..]
S sliep ook in haar bedje, maar ik dacht dan dat ik vergeten was haar terug te leggen.
Meer dan een paar ochtendzoenen
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
Oh, echt verschrikkelijk vond ik dat. Bij mij ging dat pas over toen ik stopte met de bv.quote:Op zondag 1 november 2009 22:13 schreef oeke het volgende:
[..]
Ik dus ook, dan dacht ik dat hij in de dekbedhoes terecht was gekomen. Mijn lief heeft zelfs een keer mee helpen zoeken nadat ik hem in paniek had wakker gemaakt. Tot ik me realiseerde dat ik hem wel had terug gelegd.
idd, en die kant ie je van jezelf leert kennenquote:Op zondag 1 november 2009 22:08 schreef miss_sly het volgende:
[..]
heel mooi, en zo niet verwacht. het moeder-zijn is zoveel meer en geeft me zoveel meer dan ik ooit had gedacht!
Ik wist niet dat ik zoveel liefde kon geven en nemen En dat vertederende is overweldigend
Niet een 'told you so' maar wel een *pfew* want ik heb hier soms toch wel, hoe klein Sasha nog is, het gevoel van 'het bloed onder mijn nagels' en dan denk ik soms aan dat jij zei dat jij nooit strafte, dat dat niet nodig was en ik me maar af vragen hoe je dat dan in hemelsnaam deed.quote:
[..]
Nou Kezz, ik heb net een reply weggedrukt, omdat ik er niet uitkwam. Maar idd, met een peuterpuber vind ik het best lastig. En dan ben ik wél een geduldig mens.
Tot een maand geleden ging alles smooth en prettig, maar mijn zoon is een beetje verlaat in de peuterpuberteit gekomen denk ik. Erg lastig af en toe, vooral omdat hij nog niet goed praat en zijn frustraties/gevoelens nauwelijks kan verwoorden...
Niet dat ik het nu fijn vind dat Thies het je nu af en toe knap lastig maakt hoor, helemaal niet, maar meer dat het dus echt wel aan je kind en aan de bui van je kind kan liggen hoe redelijk je er mee kunt 'redeneren' zeg maar.
Ik heb de afgelopen 4 weken een cursus Peuter in zicht gedaan en de cursus draaide om 3 keywords: steunen, sturen en stimuleren en ik heb daar wel heel wat handvatten vandaan gekregen om idd af te raken van de hele dag 'Nee Sasha, nee Sasha, nee Sasha' want daar werd ik zelf echt knap simpel van.
En een van de dingen die dus daar ook naar voren kwam is wat ik hier ook veel lees, je kinderen bevestigen in hun gevoel. Niet dat je er altijd in mee moet gaan, maar gewoon je kind laten weten dat je best begrijpt dat ze boos of verdrietig zijn scheelt vaak al de helft van hun frustratie en het geeft je ook een ingang om verder te gaan, evt. uit te leggen waarom iets is zoals het is. Steeds blijven hameren op datgene wat niet mocht of kon waardoor ze boos of verdrietig helpt dus niet.
***
Niet straffen, wel praten... ik heb ooit weleens wat gezien over een bepaald communicatie theorie/techniek specifiek om niet de confrontatie aan te gaan, maar ik kan weer helemaal niet meer op die naam komen. *zucht*
Ik denk dat er verschillende manieren bestaan, maar goed, stel als voorbeeld: je kind is boos en gooit met z'n speelgoed.
Je kunt meerdere dingen doen:
- Speelgoed afpakken
- Zeggen dat hij het niet mag
- Zeggen dat hij er mee op moet houden
- Schreeuwen
- Je kind door elkaar gaan rammelen
- Je kind in de hoek zetten
en noem het zo maar op
Ik neem aan dat AP ongeveer zo gaat:
- Hey, waarom doe je nu dat zo?
Waarom het kind kan aangeven dat het misschien boos is of dat ze dit leuk of grappig vindt, of wat dan ook, daar speel je dan op in.
"Oh, maar dat kan je niet doen hoor, want dan gaat het straks kapot en dat vind je toch niet leuk?" of "Ik ben ook weleens boos, maar zullen we dan maar wat leukers gaan doen?"
Zo probeer je je kind de kans te geven te zeggen wat er mis is en jezelf de kans te geven om uit te leggen waarom het dus niet kan. Natuurlijk heb je ook kinderen die oververmoeid zijn en dan de draak uit hangen, als je dat merkt van je kind, kun je mijn inziens beter liefdevol reageren, je kind knuffelen en op bed leggen, dan heel lang gaan uitleggen waarom iets niet mag.
Ongetwijfeld zal het dus niet in alle instanties lukken. Maar met straf leer je je kind dat ze iets fout doen en eventueel dat iets niet mag als jij er bent. Met aandacht, liefde en respect leer je je kind wat de grenzen zijn van gedrag, zonder dat fouten, schuldgevoel of andere dingen naar boven komen.
Disclaimer: Ik heb ook altijd zo'n hekel aan ouders die roepen: "JIJ BENT DOM", je kind kan best wat doms doen, maar je kind leren dat hij/zij dom is, dat is iets wat mijn inziens pas echt een domme actie is.
Ik denk dat er verschillende manieren bestaan, maar goed, stel als voorbeeld: je kind is boos en gooit met z'n speelgoed.
Je kunt meerdere dingen doen:
- Speelgoed afpakken
- Zeggen dat hij het niet mag
- Zeggen dat hij er mee op moet houden
- Schreeuwen
- Je kind door elkaar gaan rammelen
- Je kind in de hoek zetten
en noem het zo maar op
Ik neem aan dat AP ongeveer zo gaat:
- Hey, waarom doe je nu dat zo?
Waarom het kind kan aangeven dat het misschien boos is of dat ze dit leuk of grappig vindt, of wat dan ook, daar speel je dan op in.
"Oh, maar dat kan je niet doen hoor, want dan gaat het straks kapot en dat vind je toch niet leuk?" of "Ik ben ook weleens boos, maar zullen we dan maar wat leukers gaan doen?"
Zo probeer je je kind de kans te geven te zeggen wat er mis is en jezelf de kans te geven om uit te leggen waarom het dus niet kan. Natuurlijk heb je ook kinderen die oververmoeid zijn en dan de draak uit hangen, als je dat merkt van je kind, kun je mijn inziens beter liefdevol reageren, je kind knuffelen en op bed leggen, dan heel lang gaan uitleggen waarom iets niet mag.
Ongetwijfeld zal het dus niet in alle instanties lukken. Maar met straf leer je je kind dat ze iets fout doen en eventueel dat iets niet mag als jij er bent. Met aandacht, liefde en respect leer je je kind wat de grenzen zijn van gedrag, zonder dat fouten, schuldgevoel of andere dingen naar boven komen.
Disclaimer: Ik heb ook altijd zo'n hekel aan ouders die roepen: "JIJ BENT DOM", je kind kan best wat doms doen, maar je kind leren dat hij/zij dom is, dat is iets wat mijn inziens pas echt een domme actie is.
ik vind dat knap als je dat kan, echtquote:
[..]
Ik weet niet zo goed hoe ik het uit moet leggen. Mijn oudste dochter is nu ruim 4 en ik heb haar tot nu toe nog nooit echt straf gegeven. Uitleggen en afleiden is denk ik een groot deel ervan. Althans bij mij. Ik probeer ook eigenlijk nooit boos te worden, ik heb er ook een hekel aan om boos te zijn.
Mijn heren kunnen echt het bloed onder mijn nagels vandaan halen en dan word ik boos. Ik weet het, dat laat ik toe, dat is mijn ding, maar het lukt me echt niet om dat anders te doen.
en ik zie heus dus wel het goeie daarvan in, want ik weet dat ik met rustig blijven vaak meer bereik dan met boos worden. Het lukt me gelukkig dus ook wel eens wel zeg maar
Maar niet altijd.Mèn, wat druk ik me beroerd uit
Have you had your kezzzzzz today???
Ik heb die cursus vorig jaar ook gedaan, ik ging uit interesse met mijn buurvrouw mee. Wat ik zo erg vond was, dat er aan alle moeders gevraagd werd om leuke dingen van je kind op te noemen en dat er toen gewoon een paar moeders waren die NIKS op wisten te noemen. Echt hartbrekend vond ik dat.quote:Op zondag 1 november 2009 22:16 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Niet een 'told you so' maar wel een *pfew* want ik heb hier soms toch wel, hoe klein Sasha nog is, het gevoel van 'het bloed onder mijn nagels' en dan denk ik soms aan dat jij zei dat jij nooit strafte, dat dat niet nodig was en ik me maar af vragen hoe je dat dan in hemelsnaam deed.
Niet dat ik het nu fijn vind dat Thies het je nu af en toe knap lastig maakt hoor, helemaal niet, maar meer dat het dus echt wel aan je kind en aan de bui van je kind kan liggen hoe redelijk je er mee kunt 'redeneren' zeg maar.
Ik heb de afgelopen 4 weken een cursus Peuter in zicht gedaan en de cursus draaide om 3 keywords: steunen, sturen en stimuleren en ik heb daar wel heel wat handvatten vandaan gekregen om idd af te raken van de hele dag 'Nee Sasha, nee Sasha, nee Sasha' want daar werd ik zelf echt knap simpel van.
En een van de dingen die dus daar ook naar voren kwam is wat ik hier ook veel lees, je kinderen bevestigen in hun gevoel. Niet dat je er altijd in mee moet gaan, maar gewoon je kind laten weten dat je best begrijpt dat ze boos of verdrietig zijn scheelt vaak al de helft van hun frustratie en het geeft je ook een ingang om verder te gaan, evt. uit te leggen waarom iets is zoals het is. Steeds blijven hameren op datgene wat niet mocht of kon waardoor ze boos of verdrietig helpt dus niet.
Verder vond ik de cursus op zich wel goed, ik heb er zelf niet echt iets aan gehad omdat ik het redelijk op die manier doe.
While you burn at the stake, I dance with the flames...
No more nights, of blood and fire...
No more nights, of blood and fire...
Mijn moeder zei altijd, je mag iemand aanspreken op zijn gedrag niet op zijn persoon. Daarmee bedoelde ze ongeveer wat jij hierboven zegt. Een kind kan iets doen dat niet lief is, maar daardoor is het niet zo dat het kind niet lief is. Dat heb ik altijd onthouden!quote:
-knip-
Disclaimer: Ik heb ook altijd zo'n hekel aan ouders die roepen: "JIJ BENT DOM", je kind kan best wat doms doen, maar je kind leren dat hij/zij dom is, dat is iets wat mijn inziens pas echt een domme actie is.
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Ik vond het vooral prettig dat ik op bepaalde punten even goed gedwongen werd na te denken over waarom ik dingen doe zoals ik ze doe. Niet dat ik nu alles omgegooid heb, soms werd ik er juist in bevestigd.quote:
[..]
Ik heb die cursus vorig jaar ook gedaan, ik ging uit interesse met mijn buurvrouw mee. Wat ik zo erg vond was, dat er aan alle moeders gevraagd werd om leuke dingen van je kind op te noemen en dat er toen gewoon een paar moeders waren die NIKS op wisten te noemen. Echt hartbrekend vond ik dat.
Verder vond ik de cursus op zich wel goed, ik heb er zelf niet echt iets aan gehad omdat ik het redelijk op die manier doe.
Maar ja, ik heb me ook wel verbaasd over sommige van mijn medecursisten.
Toen het ging over praten van de kindjes (toch allemaal ruim anderhalf) zei er eentje 'Ja, maar jullie lezen zeker voor' op een toon van 'Ja, zo kan ik het ook'.
En ja, wat ik bijv. vreemd vond toen er gevraagd werd om je kind met 1 woord te benoemen dat er iemand zei 'driftkikker'. Na wat doorvragen bleek 'temperamentvol' beter te passen maar mensen grijpen heel snel naar de negatieve dingen. Dat viel me ook op bij dat ABC van dingen die een peuter kunnen typeren zeg maar. Het begon meteen met de h van huilen.
***
Maar als dat draakje van mij met speelgoed gooit, begrijpt hij simpelweg nog niet dat het stuk kan.
Hij begrijpt wel dat het heel leuk is om héél veel lawaai met zijn speelgoed te maken. Dat mama het daar niet mee eens in kan hem roesten natuurlijk
Mijn opties zijn dan:
- afpakken en daarna troosten/iets anders gaan doen met hem
- afleiden
- 'nee' zeggen en iets anders met hem gaan doen/troosten
Nu is alleen afleiden de optie met de minste strijd, maar dan leert hij dat mama iets leuks met je gaat doen als je vervelend doet. En niet dat je niet met al je speelgoed mag gooien.
En uitleggen daar is hij écht nog te klein voor. ik doe het wel zo van:
'nee'
*boos hoofdje*
*nog een keer*
'nee, doe dat maar niet, straks gaat het stuk'
*woestheid!*
zoiets
-
Hij begrijpt wel dat het heel leuk is om héél veel lawaai met zijn speelgoed te maken. Dat mama het daar niet mee eens in kan hem roesten natuurlijk
Mijn opties zijn dan:
- afpakken en daarna troosten/iets anders gaan doen met hem
- afleiden
- 'nee' zeggen en iets anders met hem gaan doen/troosten
Nu is alleen afleiden de optie met de minste strijd, maar dan leert hij dat mama iets leuks met je gaat doen als je vervelend doet. En niet dat je niet met al je speelgoed mag gooien.
En uitleggen daar is hij écht nog te klein voor. ik doe het wel zo van:
'nee'
*boos hoofdje*
*nog een keer*
'nee, doe dat maar niet, straks gaat het stuk'
*woestheid!*
zoiets
-
Jeetje... Dan vraag ik me af of ik misschien te positief in het leven sta. Ik kan tig leuke dingen over Isa opnoemenquote:
[..]
Ik vond het vooral prettig dat ik op bepaalde punten even goed gedwongen werd na te denken over waarom ik dingen doe zoals ik ze doe. Niet dat ik nu alles omgegooid heb, soms werd ik er juist in bevestigd.
Maar ja, ik heb me ook wel verbaasd over sommige van mijn medecursisten.
Toen het ging over praten van de kindjes (toch allemaal ruim anderhalf) zei er eentje 'Ja, maar jullie lezen zeker voor' op een toon van 'Ja, zo kan ik het ook'.
En ja, wat ik bijv. vreemd vond toen er gevraagd werd om je kind met 1 woord te benoemen dat er iemand zei 'driftkikker'. Na wat doorvragen bleek 'temperamentvol' beter te passen maar mensen grijpen heel snel naar de negatieve dingen. Dat viel me ook op bij dat ABC van dingen die een peuter kunnen typeren zeg maar. Het begon meteen met de h van huilen.
En als ik echt dingen moet noemen die minder leuk zijn, dan zijn het de eigenschappen die ze duidelijk van mij meegekregen heeft 
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Positieve dingen opnoemen is inderdaad niet moeilijk Ik snap niet hoe dat moeilijk kan zijn van je eigen kind
Ik snap niet hoe dat moeilijk kan zijn van je eigen kind
Maar hij vindt zelf waarschijnlijk niet dat hij vervelend aan het doen is. Grote kans dat hij het gewoon als spelen ziet. In die gevallen was afleiden wel mijn keuze meestal. Ik heb niet het idee dat je daarmee negatief gedrag bekrachtigt. Of je geeft iets anders waarmee hij wel herrie mag maken, muziekinstrumentjes oid, dat deed ik ook regelmatig. En dan samen even herrie maken.
While you burn at the stake, I dance with the flames...
No more nights, of blood and fire...
No more nights, of blood and fire...
Zou je de 2 dikgedrukte dingen aan mij kunnen uitleggen? Hij weet niet dat het speelgoed stuk kan, maar tegelijkertijd denk je wel dat hij kan leren dat mama iets leuks met hem gaat doen als hij vervelend doet. Hij weet toch helemaal niet dat hij iets vervelends doet?quote:Op zondag 1 november 2009 22:25 schreef freecell het volgende:
Maar als dat draakje van mij met speelgoed gooit, begrijpt hij simpelweg nog niet dat het stuk kan.
Hij begrijpt wel dat het heel leuk is om héél veel lawaai met zijn speelgoed te maken. Dat mama het daar niet mee eens in kan hem roesten natuurlijk
Mijn opties zijn dan:
- afpakken en daarna troosten/iets anders gaan doen met hem
- afleiden
- 'nee' zeggen en iets anders met hem gaan doen/troosten
Nu is alleen afleiden de optie met de minste strijd, maar dan leert hij dat mama iets leuks met je gaat doen als je vervelend doet. En niet dat je niet met al je speelgoed mag gooien.
En uitleggen daar is hij écht nog te klein voor. ik doe het wel zo van:
'nee'
*boos hoofdje*
*nog een keer*
'nee, doe dat maar niet, straks gaat het stuk'
*woestheid!*
zoiets
-
Als uitleggen niet werkt zou ik inderdaad ook terugvallen op iets anders doen/afleiden, zodat hij het ongewenste gedrag niet laat zien. Strijd aangaan lijkt me onlogisch, als hij niet weet waarom hij iets niet mag en wat de consequenties zijn. Een grens neerzetten gaat moeilijk als je kind niet begrijpt waarom die grens er is en waarom hij er wel is met speelgoed A en niet met speelgoed B. En als hij met niets meer mag gooien, dan heb je zo weinig aan een bal.
Of ben ik nu bezig met een verwend kind te gaan krijgen omdat ik het verkeerd begrijp? (Zoals al gezegd, ik heb zelf geen kindje)
Ach, niet elke moeder doet het goed in sociale situaties en niet iedereen is even goed communicatief. Ik zeg inwendig altijd maar een schietgebedje op en hoop dat ze eigenlijk wel prima weten wie hun kind is.quote:Op zondag 1 november 2009 22:29 schreef freecell het volgende:
Positieve dingen opnoemen is inderdaad niet moeilijk
als ik nu tegen elin zeg dat ze iets niet mag doen dan stort ze zichzelf neer op de grond en gaat heel hard huilen, en dan is ze nog geen 10 mnd Ik krijg daar nog een flinke kluif aan
Ik krijg daar nog een flinke kluif aan
Hij heeft simpelweg nog nooit speelgoed echt stukgemaakt, behalve ballonnen. Duplo ed gaan niet zo snel stuk
En dat hij wel met ballen mag gooien en niet met andere dingen wéét hij wel Als hij met een bal gooit en rolt en/of we doen dat samen, dan hebben we erg veel lol.
En dan loopt hij een tijd later naar zijn duplo-bak, pakt een blokje, kijkt eerst naar mij, en dan van die ondeugende oogjes en dán gooien!
Je kan aan zijn koppie zien dat hij gewoon ondeugend aan het zijn is en dat hij het heel goed weet. Best grappig, daar niet van
En dat hij wel met ballen mag gooien en niet met andere dingen wéét hij wel
Als hij met een bal gooit en rolt en/of we doen dat samen, dan hebben we erg veel lol.En dan loopt hij een tijd later naar zijn duplo-bak, pakt een blokje, kijkt eerst naar mij, en dan van die ondeugende oogjes en dán gooien!
Je kan aan zijn koppie zien dat hij gewoon ondeugend aan het zijn is en dat hij het heel goed weet. Best grappig, daar niet van
Oei!quote:Op zondag 1 november 2009 22:34 schreef Kleurdoos het volgende:
als ik nu tegen elin zeg dat ze iets niet mag doen dan stort ze zichzelf neer op de grond en gaat heel hard huilen, en dan is ze nog geen 10 mnd
Ik hoorde ooit eens van een moeder die gewoon mee ging doen. Kind was zo geschokt dat ze er mee ophield. Ja, zei die moeder: "dit is niet leuk he?". Zelf zou ik dat niet zo gauw durven!
Whehe, bekendquote:
als ik nu tegen elin zeg dat ze iets niet mag doen dan stort ze zichzelf neer op de grond en gaat heel hard huilen, en dan is ze nog geen 10 mnd
Die van mij doet hoofd-in-elleboog, inclusief trillend pruillipje. 11 maanden en nu al een drama queen. En dan gaat het nog echt om stomme dingen, zoals een (per ongeluk) op de grond gevonden plectrum die ze van mij niet in haar mond mag steken.quote:Op zondag 1 november 2009 22:34 schreef Kleurdoos het volgende:
als ik nu tegen elin zeg dat ze iets niet mag doen dan stort ze zichzelf neer op de grond en gaat heel hard huilen, en dan is ze nog geen 10 mnd
While you burn at the stake, I dance with the flames...
No more nights, of blood and fire...
No more nights, of blood and fire...
Dat heb ik wel eens gedaanquote:
[..]
Oei!
Waarom zou je dat niet durven?
ijn hummel was vooral'erg verbaasd en ging toen blij bovenop me klimmen
nou ik kan me momenten herinneren van de oudste dat ik echt bijzonder weinig leuk aan hem vond...quote:Op zondag 1 november 2009 22:29 schreef freecell het volgende:
Positieve dingen opnoemen is inderdaad niet moeilijk
en dat is vreselijk
maar gelukkig ook maar bij momenten en gelukkig weer over gegaan ook.
Have you had your kezzzzzz today???
Hangt ook van de leeftijd af, denk ik. Voor baby's/dreumesen/jonge peuters lijkt afleiden me prima, maar als ze ouder worden is het wel goed om de confrontatie niet altijd te vermijden. Kunnen ze ook met 'nee' leren omgaan. Overigens zijn ze hier dan wel heel goed in onderhandelen om alsnog hun zin te krijgen. 
Straf geven doe ik wel, of tellen, of op de trap zetten oid. Maar ik zei al dat ik minder overeenkomsten met AP vertoon naarmate ze ouder worden. Als je dat niet wilt schijnt 'How to talk to kids' een goed boek te zijn.
Overigens zijn ze hier dan wel heel goed in onderhandelen om alsnog hun zin te krijgen. Straf geven doe ik wel, of tellen, of op de trap zetten oid. Maar ik zei al dat ik minder overeenkomsten met AP vertoon naarmate ze ouder worden.
Als je dat niet wilt schijnt 'How to talk to kids' een goed boek te zijn.
Ik probeer al wel dingen uit te leggen tegen haar, al snapt ze er nog geen snars van maar zo leer ik het mijzelf iig aan en ik heb het idee dat ze langzamerhand ook mijn toon herkent, ik laat mijn stem zakken en probeer op een hele rustige manier te vertellen dat wat ze aan het doen is voor haar misschien leuk is maar dat ze iets stuk maakt en er dan dus niet meer mee kan spelen. Klinkt misschien stom maar ik hoop dat ik er uiteindelijk de vruchten van pluk
Gheghe, ja, daar moest ik laatst ook aan denken!quote:Op zondag 1 november 2009 22:16 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Niet een 'told you so' maar wel een *pfew* want ik heb hier soms toch wel, hoe klein Sasha nog is, het gevoel van 'het bloed onder mijn nagels' en dan denk ik soms aan dat jij zei dat jij nooit strafte, dat dat niet nodig was en ik me maar af vragen hoe je dat dan in hemelsnaam deed.
Niet dat ik het nu fijn vind dat Thies het je nu af en toe knap lastig maakt hoor, helemaal niet, maar meer dat het dus echt wel aan je kind en aan de bui van je kind kan liggen hoe redelijk je er mee kunt 'redeneren' zeg maar.
'Jullie' geloofden mij niet. Wist ik veel dat die dwarsigheid/eigen wil zich ook pas ná de derde verjaardag kan ontwikkelen.
Weet jij nog welk topic het was? dan kan ik eea even nuanceren, zodat ik niet de eeuwigheid in ga als heilige boon.
De rest lees ik morgen bij.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:
[..]
Gheghe, ja, daar moest ik laatst ook aan denken!
'Jullie' geloofden mij niet. Wist ik veel dat die dwarsigheid/eigen wil zich ook pas ná de derde verjaardag kan ontwikkelen.
Weet jij nog welk topic het was? dan kan ik eea even nuanceren, zodat ik niet de eeuwigheid in ga als heilige boon.
De rest lees ik morgen bij.
Gij vrouw van vleesch en bloed... Ik ga even nadenken over dat topic...
***
Maar zodra ze ' nee' kunnen begrijpen kan je dat toch gaan oefenen?quote:
Hangt ook van de leeftijd af, denk ik. Voor baby's/dreumesen/jonge peuters lijkt afleiden me prima, maar als ze ouder worden is het wel goed om de confrontatie niet altijd te vermijden. Kunnen ze ook met 'nee' leren omgaan.
Die van mij weet precies wat nee is, hij is het er alleen niet altijd mee eens
Zekerquote:
[..]
Maar zodra ze ' nee' kunnen begrijpen kan je dat toch gaan oefenen?
Die van mij weet precies wat nee is, hij is het er alleen niet altijd mee eens
En over het algemeen is het voor je kind ook heel prettig als je het 'nee' van een uitleg voorziet. Ik heb aan den lijve ondervonden dat 'Omdat ik het zeg' geen goede uitleg is en je die ook binnen de kortste keren terug om de oren krijgt. Dus dat doen we maar niet meer hier
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Een groot deel van de leerprocessen is onbewust. Heel simpel voorbeeld: als een hond naar je hapt, trek je je hand terug. Niet omdat je denkt "hee, hij gromt en staat in aanvalshouding, misschien gaat hij me wel bijten en kan ik beter mijn hand terugtrekken", want daar heb je geen tijd voor. Het is een geautomatiseerde reactie. Relevanter: denk maar aan een baby die "weet" dat als hij gaat huilen, zijn moeder komt. Dat gebeurt al op zo'n jonge leeftijd dat er van redeneren en bewust leren nog geen sprake is. De koppeling huilen -> mama gaat door de ervaring in het systeem van het kind zitten, wanneer de moeder tenminste op het huilen van het kind reageert. Zo is het ook met aandacht: een kind denkt niet "hee, mama gaat iets leuks met me doen als ik gooi!", maar onbewust zal die verbinding wel kunnen ontstaan.quote:Op zondag 1 november 2009 22:31 schreef kahlie het volgende:
Zou je de 2 dikgedrukte dingen aan mij kunnen uitleggen? Hij weet niet dat het speelgoed stuk kan, maar tegelijkertijd denk je wel dat hij kan leren dat mama iets leuks met hem gaat doen als hij vervelend doet. Hij weet toch helemaal niet dat hij iets vervelends doet?
Dat valt nog wel mee met die redenatie van baby's volgens de ouder-kind groep waar ik bij zat tijdens de zwangerschap. Het schijnt wel een jaar te duren voor ze dat verband leggen.
Meer dan een paar ochtendzoenen
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
Het leven is dan volgens mij ook zo oneerlijk, alles wat een beetje interessant is wordt afgepakt en dan krijg je weer iets verantwoords 
in je handen gedrukt ,al heeft ze tegenwoordig haar eigen afstandsbediening! nu nog een eigen toetsenbord en dan kan ik gerust tvkijken en typen zonder dat er iemand iets af probeert te pakken
in je handen gedrukt ,al heeft ze tegenwoordig haar eigen afstandsbediening! nu nog een eigen toetsenbord en dan kan ik gerust tvkijken en typen zonder dat er iemand iets af probeert te pakken
misschien zit het m in jongens? ik moet zeggen dat de interactie onderling ook maakt dat het moeilijk is soms. En dan niet luisteren.quote:
[..]
ik vind dat knap als je dat kan, echt
Mijn heren kunnen echt het bloed onder mijn nagels vandaan halen en dan word ik boos. Ik weet het, dat laat ik toe, dat is mijn ding, maar het lukt me echt niet om dat anders te doen.
en ik zie heus dus wel het goeie daarvan in, want ik weet dat ik met rustig blijven vaak meer bereik dan met boos worden. Het lukt me gelukkig dus ook wel eens wel zeg maar
Mèn, wat druk ik me beroerd uit
en ook ik ben niet zo geduldig, dus tel uit je winst. Maar dat was echt pas later, niet kleine dreumesen en peuters. Daar was ik erg van het benoemen en begeleiden. En dat gaat dan ook nog wel, Maar dan, die koppigheidsfase zo van rond 4 naar 6? En vanwege veilige hechting lekker thuis proberen hè.
da's een enorm compliment maar ook wel eens vermoeiend. zo stelde mijn 5 jarige zoon me vandeweek gerust. Toen ik een gesprek met hem had over zijn gedrag. Op school luister ik goed en doe ik heel lief hoor. 
En net had ik wat getiept over slapen. ik slaap echt niet met een kind in bed dus dat gebeurd dus ook niet. wij hadden een mobiele matras en gingen naast het wakkere kind liggen. wel geborgen liefdevol en veilig, maar ook met genoeg slaap. En als ik nu nog ff bij ze kruip vragen ze me toch weg te gaan als ze echt gaan slapen
Gedrag benoemen en niet op de persoon doe ik ook. Ik vind je gedrag niet leuk ipv ik vind je vervelend nu! en dat vertel ik ze ook heel heel heel vaak, dat hoe boos ik ook word soms, ik altijdaltijdaltijd van ze hou!!!
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Helaas kan ik Nika dus niet dat veilige gevoel geven.quote:Op zondag 1 november 2009 22:05 schreef Sjeen het volgende:
[..]
Mooi is dat he, als je je kindje zo'n veilig gevoel kunt geven...
Hoel me niet aangevallen maar wil wel even uitleg geven
Nika kan niet slapen met iemand op haar kamertje, als ze gaat huilen en ik ga bij haar zitten en haar troosten raakt ze alleen maar meer overstuur, heeft ze altijd al gehad, van kleins af aan.
Als ik haar dus die 5 min. laat huilen valt ze wel in slaap en raakt ze niet overstuur.
Het is dan uiteraard ook een jengelhuiltje en geen krijsen.
Bij Demi was dat wel zo, ging ik bij haar zitten, over haar voorhoofdje wrijven of gewoon over haar handje en dan viel ze zo in slaap.
Zodra Nika mij of iemannd anders ziet wil ze uit bed en denk maar niet dat ze dan lief op schoot gaat slapen, dat is een zeldzaamheid, nee, madam wil dan spelen en kijken.
En misschien omdat ik twee van zulke totaal verschillende kinderen heb dat ik me dus aan beide "kanten" enorm kan inleven en dus blijf roepen, ieder kind is anders!!
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
@Oeke: De bewuste koppeling bestaat dan inderdaad nog niet, maar waarom huilt een baby überhaupt? Omdat hij eten/zorg/troost van mijn verzorger nodig heeft. Het is dan ook uit onderzoek bij verwaarloosde kinderen (bijvoorbeeld in kindertehuizen in minder bedeelde landen) gebleken dat baby's waarbij niet op gehuil wordt gereageerd, op den duur passief worden en niet meer huilen (onbewust: "het helpt toch niet").
Alsik de tijd heb en niet iets anders belangrijks aan het doen ben zal ik z'eker uitleggen waarom iets niet mag. ' Omdat ik het zeg' is inderdaad niet echt een reden, maar nee is wel nee. En soms komt de uitleg hier misschien een beetje later. Het moet het moment er wel voor zijnquote:Op zondag 1 november 2009 22:49 schreef Sjeen het volgende:
[..]
Zeker
Moonah!
En het vervolg-topic: Het slaan van of door kinderen
quote:
[..]
Ik bedoel het echt niet opschepperig of wat dan ook hoor, ik hoop ook niet dat het zo overkomt.
Maar het is gewoon zo. Gelukkig. Zachtheid, liefde en respect gecombineerd met duidelijk zijn en grenzen stellen.
*knip*
En het vervolg-topic: Het slaan van of door kinderen
***
Elin, dramaqueen
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Heb je hier misschien bronnen van? (Sorry ga zo naar bed dus zal morgen pas zelf kunnen googlen). Het klinkt mij namelijk zo onlogisch in de oren. Het kind huilt omdat er iets is. Kind kan niet weten of mama, papa, opa of oma wel komt opdagen. Ik hoor zo vaak dat baby's zogenaamd vaak huilen om aandacht, maar heb hier nooit bronnen van gevonden. Is bij mij ook nogal een teer punt, aangezien ik een enorme huilbaby ben geweest vanwege medische redenen en dat heeft nogal lang geduurd voordat mijn moeder serieus werd genomen. (baby's huilen nu eenmaal).quote:Op zondag 1 november 2009 22:50 schreef AncientSound het volgende:
[..]
Een groot deel van de leerprocessen is onbewust. Heel simpel voorbeeld: als een hond naar je hapt, trek je je hand terug. Niet omdat je denkt "hee, hij gromt en staat in aanvalshouding, misschien gaat hij me wel bijten en kan ik beter mijn hand terugtrekken", want daar heb je geen tijd voor. Het is een geautomatiseerde reactie. Relevanter: denk maar aan een baby die "weet" dat als hij gaat huilen, zijn moeder komt. Dat gebeurt al op zo'n jonge leeftijd dat er van redeneren en bewust leren nog geen sprake is. De koppeling huilen -> mama gaat door de ervaring in het systeem van het kind zitten, wanneer de moeder tenminste op het huilen van het kind reageert. Zo is het ook met aandacht: een kind denkt niet "hee, mama gaat iets leuks met me doen als ik gooi!", maar onbewust zal die verbinding wel kunnen ontstaan.
Freecell zei trouwens dat haar kind het eigenlijk wel weet, en ach, we hebben allemaal toch weleens behoefte aan ondeugend doen? Ik zou zelf prima zeggen: "Ok, nu heb je ondeugend gedaan en nu houden we er ook wel weer mee op" Ik heb zelf nogal de neiging om ondeugend te doen als ik dingen saai vind enzo, dus ik zou dan kijken of m'n kind niet ander speelgoed nodig heeft of gewoon aandacht wilde? En zo ja, om m'n kind uit te leggen dat hij ook aandacht kan krijgen als hij gewoon even komt knuffelen
Natuurlijk, eenmaal per maand is ook weer wat anders dan 30x per dag als ongewenst gedrag.AP komt niet op mij over alsof je geen nee mag zeggen, alleen leert een kind weinig van 'alleen nee' en mijn inziens ook heel weinig van straf. Zeker als het kind nog niet kan begrijpen wat er gebeurd (dus waarom krijg ik nu straf?!). Mensen denken vaak dat straf geweldig werkt, "want dan leren ze het wel af". Maar ik heb liever dat ik mijn kind grenzen aanleer op een andere wijze, namelijk door uit te leggen waarom die grenzen bestaan.
Maar nu heb je het weer over weten als in: denken. Dat is bij een onbewust proces nog niet aan de orde. Huilen is dan ook geen manipulerende vorm van aandacht vragen. Het is puur de enige manier van een baby om te zorgen dat zijn verzorger hem zal geven wat hij nodig heeft.
Als je meer wilt weten over onbewuste leerprocessen dan zal een Googlesessie op "conditionering" denk ik wel wat opleveren.
Als je meer wilt weten over onbewuste leerprocessen dan zal een Googlesessie op "conditionering" denk ik wel wat opleveren.
Dat herken ik wel. Maar ik merk wel dat (vooral) mijn oudste meestal heel redelijk reageert op uitleg, behalve wanneer hij niet goed in z'n vel zit. En meestal ligt dit dan aan te weinig uitdaging en wordt hij weer redelijker als hij meer uitdaging krijgt (op school).quote:Op zondag 1 november 2009 22:42 schreef poemojn het volgende:
Hangt ook van de leeftijd af, denk ik. Voor baby's/dreumesen/jonge peuters lijkt afleiden me prima, maar als ze ouder worden is het wel goed om de confrontatie niet altijd te vermijden. Kunnen ze ook met 'nee' leren omgaan.
Straf geven doe ik wel, of tellen, of op de trap zetten oid. Maar ik zei al dat ik minder overeenkomsten met AP vertoon naarmate ze ouder worden.
Over thuisonderwijs: ik heb het nooit serieus overwogen, omdat ik absoluut geen onderwijzer ben, maar heb me wel vaak genoeg afgevraagd waarom mijn (eerste) kind naar school moest. Aangezien hij thuis alles leerde en op school vooral speelde. Maar gelukkig kijkt de school ook naar zijn behoeftes (hoewel ik die best vaak aan moet geven, maar daar luisteren ze dan wel naar).
Maar hoewel ik me steeds meer richting AP lijk te ontwikkelen (bij mijn oudste voldeed ik nauwelijks aan de uiterlijke criteria), heb ik de achterliggende gedachte (kijk en luister naar je kind) wel altijd toegepast.
"Het meeste werk is onbegonnen werk
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
Dat vind ik wel een kort door de bocht conclusie. Vragen die gelijk rijzen zijn: Krijgen de kinderen wel genoeg te eten zodat ze genoeg energie hebben om te huilen?, hoe vaak wordt er niet gereageerd?, worden die kinderen zowiezo weleens opgepakt, getroost etc?quote:Op zondag 1 november 2009 22:56 schreef AncientSound het volgende:
@Oeke: De bewuste koppeling bestaat dan inderdaad nog niet, maar waarom huilt een baby überhaupt? Omdat hij eten/zorg/troost van mijn verzorger nodig heeft. Het is dan ook uit onderzoek bij verwaarloosde kinderen (bijvoorbeeld in kindertehuizen in minder bedeelde landen) gebleken dat baby's waarbij niet op gehuil wordt gereageerd, op den duur passief worden en niet meer huilen (onbewust: "het helpt toch niet").
Ik vraag me dan af wat de omstandigheden dan zijn of die wel vergelijkbaar zijn met die van een kind hier in NL bij liefdevolle ouders. Als een kind huilt omdat het zich onveilig voelt, zal het dat natuurlijk alleen doen als het zowiezo veiligheid kent. Als je je continue onveilig voelt... huil je dan nog wel? Je ziet verwaarloosde kinderen vaak heel anders reageren, daar zou het net zo goed aan kunnen liggen ipv aan een 'bewuste/onbewuste' koppeling van gedrag van de omgeving.
Maar dat betekent dus dat de bbaby huilt omdat er iets is en niet dat het huilt omdat het weet dat de moeder dan komt. Dat is toch een verschil.quote:Op zondag 1 november 2009 23:02 schreef AncientSound het volgende:
Maar nu heb je het weer over weten als in: denken. Dat is bij een onbewust proces nog niet aan de orde. Huilen is dan ook geen manipulerende vorm van aandacht vragen. Het is puur de enige manier van een baby om te zorgen dat zijn verzorger hem eten of zorg zal geven.
Als je meer wilt weten over onbewuste leerprocessen dan zal een Googlesessie op "conditionering" denk ik wel wat opleveren.
Meer dan een paar ochtendzoenen
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
