Het Attachment Parenting-topic #3

Hier nog geen idee voor een OP.

Moonah, ik kom uit een onderwijzersfamilie en mijn moeder heeft vaak geroepen dat ik juf moest worden, maar ik heb voor iets anders gekozen. Ik weet hierdoor wel het een en ander over juf/meester zijn en dat is ook echt een vak. Daarom zou ik er ook niet snel voor kiezen om thuisonderwijs te gaan doen. Bovendien wil ik ook graag dat mijn kind zijn eigen wereldje krijgt zodra het er aan toe is volgens ons.
Die sociale rangorde is er trouwens wel een waarom ik voor thuisonderwijs zou kiezen, Moonah.

AS, is er geen mogelijkheid om tegen die tijd met je partner de zorg te delen of te kiezen voor een andere vorm van opvang? Nu blijft Kobus thuis, we hebben de mazzel dat we freelancers zijn en dat we niet veel om geld geven en ook niet veel nodig hebben. Maar ik wil hem wel naar bijvoorbeeld de psz brengen straks. Om te leren spelen, delen etc. Dus dat betekent dat wij 2 jaar voor volledige zorg gaan, daarna zal er meer ruimte komen, of een tweede kind.

Kezz, denk je dat dat een probleem zou worden? Het lijkt me dat als je kunt uitleggen dat de ene school beter bij de ene past en de ander beter bij hem dat dat ook juist een bijzonder gevoel kan geven. Dat je een school hebt speciaal voor jou. Los van een waarde oordeel over beter of slechter. Maar misschien is het wel ingewikkeld met vriendjes ofzo. Alhoewel mijn zus had haar vriendjes en ik de mijne.

Ik tikte nog:

quote:

Op zondag 1 november 2009 13:44 schreef oeke het volgende:

Freecell, de gedachte is volgens mij dat je door je kind te 'koesteren je het opvoed tot een liefdevol mens vol vertrouwen en empathie.'
Voor mij niet zozeer vanuit het goede van het kind maar vanuit het kind sowieso.
Daarbij niet vergetend dat je relatie en jezelf ook belangrijk zijn. Maar dit geld dus voor mij persoonlijk.
Hier staat meer over AP, waar ook vragen beantwoord worden, als Ben ik een slechte ouder als ik dit niet toepas.

Gelezen, bedankt
Maar het geeft weer voornamelijk handvaten aan de praktijk, wat is de basisgedachte er achter? Behalve dat het in andere culturen ook werkt en dat je liefdevol moet zijn?

Deze link er misschien ook in? Die vind ik wat leuker/helderder dan die andere.

Dankjewel!

Freecell, ik weet het echt niet. Helaas. Het is ook niet iets wat ik aanhang als leer oid, maar waar ik wel veel in blijk te herkennen en voor voel. Maar de grondgedachte, tja, volgens mij gewoon die kinderarts zijn observeringen samen gebundeld tot dit.

kezz, mijn zusje heeft ook gedeeltelijk een andere basisschool gedaan dan ik. Zij is na de derde klas (toen nog) naar een andere school gegaa, omdat de school waarop we zaten voor haa absoluut niet geschikt was. Mijn ouders hebben dat aan ons uitgelegd, gewoon zoals het is: de ene school past beter bij de een de ander bij de ander. Maar mijn ouders hebben altijd uitgelegd dat alle mensen en dus ook kindjes anders zijn, en dat ze dus ook iets anders nodig konden hebben.

Eea is natuurlijk wel afhankeiljk van leeftijd en andere dingen van de kinderen.

Over thuisonderwijs: dat is hier echt niet aan de orde, om allerlei redenen. Ten eerste omdat ons gezin niet groter zal worden dan dit, en ik het gezond vindt dat ze ook met andere mensen en kinderen leert omgaan, spelen, delen, etc. Een andere reden is zeker ook wa tjij aangeeft, Moonha: onderwijzen is een vak, en daar heb ik niet voor geleerd. En dat wat moussy zei, vind ik ook belangirjk: ik wil niet moeder en docent zijn, dat zijn twee verschillende taken die bij verschillende personen thuishoren, voor mijn gevoel.

quote:

Op zondag 1 november 2009 13:57 schreef oeke het volgende:
Die sociale rangorde is er trouwens wel een waarom ik voor thuisonderwijs zou kiezen, Moonah.

Kan ik wel inkomen, op zich. Iedereen wil zijn kind behoeden voor uitstoting, onderaan de rangorde bungelen. Maar helaas is het in de echte wereld ook aanwezig, en dan is het wel zo prettig als je kind in een relatief beschermde omgeving heeft leren omgaan met dergelijke praktijken. Een beetje goede school zal er wel degelijk aandacht aan besteden.
Maar ook het leren omgaan met andere gezagsdragers (*ril, rotwoord...) dan alleen de ouders lijkt me voor een kind erg belangrijk.

het geeft iig weer food for thought
ik geloof dat het wel kan met breng en haaltijden, de montessori heeft een continurooster (waar ik ook voorstander van ben trouwens) en is een kwartier eerder uit dan de gewone school.
Maar ik weet het niet, ik blijf het een naar gevoel vinden, 2 kinderen op verschillende scholen. Ik denk namelijk ook dat de jongste zijn weg wel vind, waar ie ook heen gaat. Juist omdat hij al zo zelfstandig is.

Dat merk ik dus heel erg, dat kinderen gewoon al een bepaald karakter hebben en dat 1 manier van opvoeden niet op gaat. de jongste kan ik dingen uitleggen, de oudste heeft gewoon een "nee" nodig want dat is een doordrammer. aanpassen aan hoe je kind is dus.
de oudste sliep door vanaf 6 weken, de jongste nog steeds niet. De oudste liet ik niet huilen, want was toen al een doordrammer en ging maar door en met even troosten oid was het snel klaar, de jongste heb ik 's nachts wel laten huilen, want dat moest er dan gewoon even uit en daarna was het klaar.
zo kan ik nog heel veel voorbeelden aangeven. Mijn idee is iig dat je per kind verschillend moet reageren.

Maar ik pas de principes vaak toe omdat ze practisch en logisch zijn, niet vanuit een gedachte
Dragen? Handig, dichtbij, huilt minder, handen vrij, gezellig, geen gedoe met wagen. Hoezee! En als het me zo uitkomt pak ik wel de wagen omdat dat met bijvoorbeeld boodschappen naar huis wandelen weer makkelijker kan zijn.
Voeden? Handig, dichtbij, gezond, gratis en aantrekkelijk verpakt
Niet laten huilen? Ik kan een baby helemaal niet laten huilen Al zou ik het willen. Ik heb het wel eens geprobeerd, maar dan huilen we samen

En zo wel meer dingen geloof ik

quote:

Op zondag 1 november 2009 14:09 schreef miss_sly het volgende:
kezz, mijn zusje heeft ook gedeeltelijk een andere basisschool gedaan dan ik. Zij is na de derde klas (toen nog) naar een andere school gegaa, omdat de school waarop we zaten voor haa absoluut niet geschikt was. Mijn ouders hebben dat aan ons uitgelegd, gewoon zoals het is: de ene school past beter bij de een de ander bij de ander. Maar mijn ouders hebben altijd uitgelegd dat alle mensen en dus ook kindjes anders zijn, en dat ze dus ook iets anders nodig konden hebben.

en jullie vonden dat dus ook niet vervelend?

quote:

Op zondag 1 november 2009 14:15 schreef kezz het volgende:
het geeft iig weer food for thought
ik geloof dat het wel kan met breng en haaltijden, de montessori heeft een continurooster (waar ik ook voorstander van ben trouwens) en is een kwartier eerder uit dan de gewone school.
Maar ik weet het niet, ik blijf het een naar gevoel vinden, 2 kinderen op verschillende scholen. Ik denk namelijk ook dat de jongste zijn weg wel vind, waar ie ook heen gaat. Juist omdat hij al zo zelfstandig is.

Dat merk ik dus heel erg, dat kinderen gewoon al een bepaald karakter hebben en dat 1 manier van opvoeden niet op gaat. de jongste kan ik dingen uitleggen, de oudste heeft gewoon een "nee" nodig want dat is een doordrammer. aanpassen aan hoe je kind is dus.
de oudste sliep door vanaf 6 weken, de jongste nog steeds niet. De oudste liet ik niet huilen, want was toen al een doordrammer en ging maar door en met even troosten oid was het snel klaar, de jongste heb ik 's nachts wel laten huilen, want dat moest er dan gewoon even uit en daarna was het klaar.
zo kan ik nog heel veel voorbeelden aangeven. Mijn idee is iig dat je per kind verschillend moet reageren.

maar waarom niet al toepassen op de basisschool, wat bij middelbaar onderwijs wel al vaak toegepast word. dan gaan ze vaak ook naar verschillende scholen, ok ze kunnen makkelijker zelf gaan, maar als t met ophaaltijden goed te regelen is, waarom dan niet doen?

quote:

Op zondag 1 november 2009 14:16 schreef kezz het volgende:

[..]

en jullie vonden dat dus ook niet vervelend?

Nee hoor, helemaal niet. Was even wennen, omdat ze eerst met mij meeliep naar school, en toen dus ineens niet meer. Het gaf me ergens ook wel wat rust, want mijn zusje had geen fijne schooltijd, zeker niet de tijd op dezelfde school als ik, en ergens had ik toch altijd het gevoel voor haar te moeten zorgen.

En wat je zegt over dat je jongste zijn weg wel vindt: dat is natuurlijk hartstikke mooi, en dat is idd erg afhankelijk vna het kind, maar zou hij daarom dan ook 'maar' (klinkt negatiever dan ik het bedoel, ik hoop dat je begrijpt hoe ik het bedoel) naar een school moeten die niet zo goed aansluit bij wie hij is, omdat hij het toch wel redt?

nou ynske, daar moet ik dus ook even over nadenken. het gesprek hier zet me wel aan het denken namelijk

en miss sly, daar heb je dus idd ook een punt

quote:

Op zondag 1 november 2009 14:16 schreef freecell het volgende:
Maar ik pas de principes vaak toe omdat ze practisch en logisch zijn, niet vanuit een gedachte
Dragen? Handig, dichtbij, huilt minder, handen vrij, gezellig, geen gedoe met wagen. Hoezee! En als het me zo uitkomt pak ik wel de wagen omdat dat met bijvoorbeeld boodschappen naar huis wandelen weer makkelijker kan zijn.
Voeden? Handig, dichtbij, gezond, gratis en aantrekkelijk verpakt
Niet laten huilen? Ik kan een baby helemaal niet laten huilen Al zou ik het willen. Ik heb het wel eens geprobeerd, maar dan huilen we samen

En zo wel meer dingen geloof ik

Da's vaak zo, denk ik. Volgens mij ontstaan methodes ook vaker vanuit de praktijk (iets werkt, zou het een reden hebben?) dan vanuit de theorie.

Ik moet eerlijk zeggen, ik had nog nooit van AP gehoord, maar net als velen pas ik sommige dingen hiervan wel toe en andere niet. Ik heb alleen het idee dat dit ook heel erg bij de huidige tijdgeest hoort, als ik het boekje van het CB pak staat daar ook dat bv ideaal is, het kindje het beste tot een half jaar bij je op de kamer kan en dat je een babytje niet moet laten huilen. En draagdoeken zijn best wel in op het moment. In de tijd dat ik baby was werd een kindje meteen de eerste nacht op de eigen kamer gelegd (op de buik ) en zeker niet de hele tijd bij je gedragen. Mijn moeder verbaasd zich er soms wel om hoe ik dat nu doe, maar ik denk dus dat dat met de tijdgeest te maken heeft, de meeste jonge ouders doen dat op dit moment zo. Nou gaat dat AP wel weer een stapje verder, met langdurig co-sleepen en thuisonderwijs, dat is dan weer niks voor mij. Maar je kan er gewoon de onderdelen uithalen die jou goed lijken. En veel van die punten vind ik in de huidige tijdgeest dus eerder "mainstream" dan "alternatief".

Misschien is het een idee om in de openingspost een aantal thema's te geven waar in dit topic inhoudelijk over gepraat kan worden. Zo geef je wat kaders zodat het duidelijk is wat precies wel en niet de bedoeling is. De openingspost die er nu staat doet dat ook wel, maar het kan nog wat duidelijker.

Bijvoorbeeld:

Dit topic is bedoeld voor moeders en vaders die hun kinderen op willen voeden volgens het principe van Attachment Parenting. Deze methode verschilt (in de ervaring van sommige ouders) op verschillende punten van de manier waarop veel andere kinderen in Nederland worden opgevoed. Daarom is dit topic er: speciaal voor die punten die "typisch AP" zijn, zoals

-co-sleeping
-Gordonmethode
-Rapleymethode
-dragen
-werken of thuisblijven
-etc

Het is dus niet de bedoeling om een discussie te voeren over de vraag of AP goed is en of het wel echt anders is dan andere opvoedmethoden. Inhoudelijke vragen en tips, daar gaat het hier om.

[ Bericht 23% gewijzigd door AncientSound op 01-11-2009 15:35:03 ]

Ja ik weet het niet, ik ben geen AP-er, die thema's zullen wel niet kloppen Het is gewoon een voorbeeld van een (in mijn ogen) meer sturende openingspost. De moeders die behoefte hebben aan dit topic (Pvoesss? Kleurdoos? Oeke? Miss Sly?) moeten volgens mij gewoon zelf zo'n lijstje maken. Zij mistten tenslotte iets in de andere topics. Dan is het tenminste duidelijk waar het nu wél over moet gaan.

quote:

Op zondag 1 november 2009 15:29 schreef AncientSound het volgende:

Het is dus niet de bedoeling om een discussie te voeren over de vraag of AP goed is en of het wel echt

Even heel snel mijn reactie, ik wil me er vanavond verder in verdiepen:

Als er geen discussie mogelijk is is het geen topic voor op Fok!. No offence maar dit is een discussieforum, tegengas e.d. kun je hier verwachten en kunnen wij, de mods, ook niet tegengaan.

Maar wat Kezz zegt, ik had ook het gevoel dat het een goede kant opging.
Ik heb gemist wat Pvoess zei, maar voor de rest vind ik het gesprek nu een stuk opener dan gister.
Ik heb niet perse behoefte aan zoiets gekaderds, als wel als een plek waar ik AP gerelateerde vragen kan stellen.
En discussie hoort daar ook bij wmb, maar liever niet zoals gister. Alhoewel dat vast onvermijdelijk is af en toe...

@Lois: Maar daar kan toch gewoon een ander topics over geopend zijn, getiteld "Opvoedmethodes" ofzo?

Ik kan me voorstellen dat het voor degenen die gewoon inhoudelijk willen posten op AP behoorlijk irritant is dat de discussie steeds weer naar een ander level wordt getrokken. Net zoals ik het irritant zou vinden als ik een topic zou openen over jazz, en ik alleen maar reacties zou krijgen a la "jazz is kut" of "hoezo noem je dit jazz?! het is net popmuziek".

Het maakt mij niet uit ofzo, maar het leek me duidelijk dat het nú in elk geval niet voldoet aan de verwachtingen van de AP-moeders (even kort door de bocht gezegd). Dat is toch jammer?

quote:

Op zondag 1 november 2009 15:38 schreef Lois het volgende:

[..]

Even heel snel mijn reactie, ik wil me er vanavond verder in verdiepen:

Als er geen discussie mogelijk is is het geen topic voor op Fok!. No offence maar dit is een discussieforum, tegengas e.d. kun je hier verwachten en kunnen wij, de mods, ook niet tegengaan.

Er is nou al meerdere malen aangegeven dat discussie wel mogelijk is mits het serieuze interesse is en men ook de keuze voor AP respecteert, ipv jolige opmerkingen te plaatsen zoals Moussy aangeeft.
Dat is toch niet zo raar?

Jeumig, niemand hier ooit van de gulden middenweg gehoord? Zó moeilijk is het toch niet?

quote:

Op zondag 1 november 2009 13:57 schreef freecell het volgende:
Ik tikte nog:
[..]

Gelezen, bedankt
Maar het geeft weer voornamelijk handvaten aan de praktijk, wat is de basisgedachte er achter? Behalve dat het in andere culturen ook werkt en dat je liefdevol moet zijn?

Ik kan voornamelijk voor mezelf antwoorden, en dat is redelijk AP (muv het cosleepen, tenminste na 4 mnd):

Voor mij is de centrale gedachte: "wat gij niet wil dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet." het kind is een mens, en dient als zodanig als gelijke behandeld worden. Uiteraard wil ik niet het vriendinnetje worden van mijn kind en bepaal ik de grenzen, maar ik vind het belangrijk om normaal met hem te praten, en als ik iets van hem vraag, zoals "hou op met je rammelaar kapot te slaan op de glazen tafel" dan te zeggen "dankjewel dat je bent opgehouden". Gewoon de fatsoensnormen hanteren ook naar je kind toe.

hmmm, ik dwaal af...
maar verder is het voornamelijk uitgaan van de wensen en behoeftes van eht kind, voorzover je je er zelf prettig bij voelt. dus als je merkt aan een kind dat hij zich 5 minuten in slaap moet huilen, dan laatje het kind 5 minuten huilen. het kind geeft de behoefte aan, jij volgt. voor zover mogelijk.
en hoe je dat dan doet, is een tweede.

vwb thuisonderwijs, hier geen optie. ik vind de sociale interactie veel te belangrijk.

psst, dit is een stille hint om de discussie zoals hij net prima liep door te laten lopen

quote:

Op zondag 1 november 2009 16:27 schreef DaviniaHR het volgende:

[..]

Ik kan voornamelijk voor mezelf antwoorden, en dat is redelijk AP (muv het cosleepen, tenminste na 4 mnd):
en als ik iets van hem vraag, zoals "hou op met je rammelaar kapot te slaan op de glazen tafel" dan te zeggen "dankjewel dat je bent opgehouden". Gewoon de fatsoensnormen hanteren ook naar je kind toe.

Als mijn hummeltje iets sloopt en ik zeg 'nee' en hij stopt ogenblikkelijk dan prijs ik hem echt de hemel in
Als hij stopt na de vierde keer niet meer trouwens

quote:

Op zondag 1 november 2009 13:04 schreef Marrije het volgende:

Waar ik zelf van geleerd heb zijn mijn 2 kinderen. Wat bij de oudste wel werkte sloeg bij de jongste niet aan. Was echt even verbaasd in het begin, want ik dacht dat de oudste zo lief en rustig was door mijn opvoeding

Er zijn wel meer mensen die denken dat bepaald gedrag vanuit de opvoeding komt hoor of de afwezigheid van bepaald gedrag. Zelf denk ik dat het wel meevalt, maar misschien komt het omdat ik vrij veel ben blootgesteld aan kindjes met storend gedrag vanwege medische of psychologische redenen. Ik moest wel glimlachen vanwege jouw opmerking

Ooit was ik in de supermarkt en een kindje van 5 heeft wel geteld 30 minuten oplopen jengelen omdat ze aarbeien wilde want die stonden op de tas afgebeeld. Pa en ma hebben haar de hele 30 minuten rustig toe gesproken en blijven zeggen dat nee, aardbeien stonden niet op de boodschappenlijst dus die kwamen niet. De meeste mensen zag je denken: "Oei zeker niet goed opgevoed". Ik heb de pa verteld dat ik het dapper vond dat ze rustig en beschaafd bleven en gewoon verder gingen al leek het niet beduidend te werken. Zelf zou ik eerder geneigd zijn om mijn kind in een hoekje van de supermarkt tot rust te laten komen en te troosten, maar misschien werkte dat wel helemaal niet bij mijn kind en zou die het zien als 'slecht gedrag belonen'. Moeilijk Moeilijk, maar fijn om te weten dat het ook anders kan, mocht dat noodzakelijk zijn.

quote:

Op zondag 1 november 2009 13:11 schreef miss_sly het volgende:
Wat betreft het huilen: ik kan haar niet laten huilen en ik wil dat ook niet. Dat wil niet zeggen dat ze nooit huilt, ik kan het namelijk niet altijd wegnemen. Wat ik wel kan doen, is er dan voor haar zijn. Bijvoorbeeld met het naar bed doen overdag, dat was heel erg zoeken hoe dat te doen,. We hebben nu iets dat voor ons werkt: we leggen haar met een klein ritueeltje vooraf in haar wiegje en gaan er dan bij zitten, wrijven over haar buikje, tot ze slaapt. En dat gaat best wel eens gepaard met wat huilen. We hebben echter gezien dat ze de slaap nodig heeft en een veel blijer kind is als ze wel eens slaapt overdag, dus moet ze even slapen.

Op deze manier doet ze toch wat ze moet doen (slapen) maar laten we haar niet zonder meer alleen om zich in slaap te huilen.

Dank je wel, ik vind dit een heel mooi ritueel om bij je kind te zijn zonder dat je gelijk ingrijpt en het dan weer op 'tobben' kan uitdraaien. Ik vind het erg moeilijk om een kind te horen huilen en ik merk dat ik er echt best emotioneel op reageer. Hartverscheurend vind ik het soms, maar ja, mijn kind is het niet en ik moet me er dan ook niet mee bemoeien.

quote:

Op zondag 1 november 2009 13:46 schreef kezz het volgende:

het is niet alleen dat, het lijkt me ook heel raar dat je broer of zus op een andere school zit dan jij, beetje vreemd voelt dat en niet goed. daar kan zo'n kind zich dan weer heel onzeker over gaan voelen denk ik dan. de oudste zou kunnen denken: ben ik niet goed genoeg ofzo? zoiets. en dat wil ik al helemaal niet.
Op zich zijn de 2 scholen niet ver uit elkaar, het zou best kunnen.

Ik denk persoonlijk dat het voor mij beter zou zijn geweest als mijn jongere broertje niet bij mij op de basisschool/kleuterschool had gezeten. Ik was nogal bezig met hem beschermen dus werd regelmatig van het kleinere schoolpleintje gestuurd omdat ik aan het kijken was of hij nog wel ok was. Ik vond het maar doodeng dat hij naar school ging... hij wilde namelijk nooit naar de peuterspeelzaal, toen bleef hij maar hartverscheurend huilen. Dus uiteindelijk heeft m'n moeder hem daar ook weer vanaf gehaald, maar de kleuterschool "moest" natuurlijk gewoon.

Ik weet niet of jouw kinderen veel op elkaar bouwen/met elkaar omgaan. Of ze het fijn zouden vinden om samen naar school te gaan of het juist stoer vinden "wij hebben elk onze eigen school". Dat zou ik zeker wel meenemen in de overweging.

Persoonlijk denk ik dat als je sterk het gevoel hebt dat het het beste is voor je kind om naar een andere school te gaan, dat je dat gevoel ook moet volgen. Pakt het niet uit kun je altijd nog veranderen, toch?

[ Bericht 4% gewijzigd door kahlie op 01-11-2009 17:17:16 ]

kahlie dankjewel, dat neem ik ook mee

Volgens mij he, maar dat is mijn persoonlijke mening, gaat het topic langzaam maar zeker de goede kant op. Dit komt mede door de goede uitleg van de AP ouders (zoals Pvoess) en het geduld van de AP ouders.
Als we nou eens afspreken niet op alle slakken zout te leggen, en de reacties die negatief zijn gewoon te negeren dan komt dit topic er wel