abonnement Unibet Coolblue
pi_70834516
Beste Fokkers

Welkom in Het Astronomie Topic #3

We gaan verder met de laatste 2 posts uit het vorige topic:

Het astronomie topic #2


07-09-2008

Radiostelsel Centaurus A in volle omvang getoond



Australische astronomen hebben de enorme omvang van het actieve sterrenstelsel Centaurus A in beeld gebracht. Het was al bekend dat de radiostraling van dit stelsel afkomstig is uit een hemelgebied dat 200 keer zo groot is als de volle maan. Maar wat moet je je daarbij voorstellen?

Om de ware omvang ervan inzichtelijker te maken, is een fotocompositie gemaakt van een zeer gedetailleerde 'radiokaart' van Centaurus A en de maan boven de radioschotels van de Australia Telescope Compact Array. De radiokaart is in de loop van enkele jaren gemaakt en heeft meer dan 1200 waarneemuren gekost. Omdat het stelsel zo'n enorme omvang heeft, moesten meer dan 400 afzonderlijke opnamen worden gemaakt die later aan elkaar zijn 'geplakt'.

Ondank zijn afstand van 14 miljoen lichtjaar is Centaurus A het meest nabije sterrenstelsel in zijn soort. Zijn omvang is niet zo zeer te danken aan het eigenlijke sterrenstelsel, maar aan het 50 miljoen zonsmassa's 'wegende' zwarte gat in zijn centrum. Dat zwarte gat produceert twee enorme jets of straalstromen van radiostraling uitzendende deeltjes die miljoenen lichtjaren de ruimte in worden geblazen.

Met het blote oog is dit verschijnsel helaas niet waarneembaar, en dankzij de Australische opname weten we nu wat we missen!

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)


08-07-2009

Galactische gammastraling is niet afkomstig van donkere materie



Amerikaanse onderzoekers hebben een raadsel opgelost dat tot de speculatie heeft geleid dat een bepaald soort gammastraling in ons Melkwegstelsel, zoals waargenomen met de Europese satelliet INTEGRAL, afkomstig is van (overigens onwaarneembare) donkere materie.

De onderzoekers hebben vastgesteld dat de bron van de gammastraling waarschijnlijk ligt bij de positronen (positief geladen elektronen) die vrijkomen bij supernova-explosies. Als een positron in de ruimte op een gewoon elektron stuit, annihileren de beide deeltjes elkaar. En daarbij komt gammastraling met een specifieke golflengte vrij.

Maar anders dan tot nog toe werd aangenomen, blijken de meeste annihilaties niet in de directe omgeving van de exploderende sterren te gebeuren. Door hun enorme snelheden - dicht in de buurt van de lichtsnelheid - leggen de meeste positronen duizenden lichtjaren af voordat ze een elektron ontmoeten.

De kans op zulke deeltjesbotsingen is het grootst in het kerngebied van het Melkwegstelsel, waar de materiedichtheid het grootst is. Vandaar dat dit type gammastraling juist uit die contreien komt.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)

[ Bericht 0% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 10-07-2009 09:30:35 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_70838579
09-07-2009

Nieuw instrument geeft andere kijk op sterrenstelsels



Een nieuw instrument van de McDonald-sterrenwacht in Texas geeft een bijzondere kijk op sterrenstelsels. Het instrument, VIRUS-P geheten, wordt momenteel gebruikt om de stervormingsactiviteit in 30 nabije sterrenstelsels in kaart te brengen.

VIRUS-P is een spectrograaf waarmee in één keer de spectra van 246 afzonderlijke gebieden kunnen worden vastgelegd. Op die manier kan met één telescoop heel snel een overzicht worden verkregen van de bewegingen en chemische samenstellingen van sterren en gaswolken in een sterrenstelsel.

Als eerste is het bekende Draaikolkstelsel (M51) aan de beurt gekomen. Uit de metingen blijkt onder meer dat de stervorming in dat stelsel een zeer laag rendement heeft: momenteel wordt slechts één procent van het beschikbare gas in sterren omgezet.

VIRUS-P is het prototype van een toekomstige grote spectrograaf, die 36.900 spectra in één keer kan opnemen.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_70838634
09-07-2009

Ook in het jonge heelal bestonden dubbelsterren



De eerste sterren in het heelal ontstonden niet uitsluitend individueel, maar soms ook in paren. Dat blijkt uit computersimulaties die zijn uitgevoerd door Amerikaanse onderzoekers (Science Express, 9 juli).

De onderzoekers hebben daartoe een gedetailleerd 'virtueel heelal' gecreëerd, zoals dat er kort na de oerknal waarschijnlijk heeft uitgezien. Dat heelal was gevuld met een niet geheel gelijkmatig verdeeld mengsel van waterstof, helium en donkere materie.

Uit de simulaties blijkt dat zich slechts enkele honderden miljoenen jaren na de oerknal al de eerste zware, hete sterren kunnen hebben gevormd. En in één van de vijf simulaties, die elk drie weken rekentijd kostten, ontstond een zware dubbelster.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_70869541
10-09-2009

Ontdekte Galileo Neptunus?



Bekend was dat Galileo Galilei bij zijn waarnemingen in 1612 de planeet Neptunus heeft gezien. Dat weten we uit zijn notities. Verondersteld werd altijd dat hij dat op dat moment zelf niet wist en dacht dat het een ster was. Een nieuwe theorie zegt dat Galileo wel degelijk wist dat hij een nieuwe planeet ontdekt had.

Professor David Jamieson van de Universiteit van Melbourne doet onderzoek naar de 400 jaar oude notitieboeken van Galileo. Jamieson denkt bewijs gevonden te hebben dat Galileo echt wist dat hij een nieuwe planeet gevonden had, die we nu kennen als Neptunus. Daarmee zou Galileo Neptunus 234 jaar voor zijn officiële ontdekking gevonden hebben.

We weten dat Galileo de manen van Jupiter in 1609 ontdekte en dat hij deze later vaker waarnam. In 1612 en 1613 legde hij daarvan zijn waarnemingen vast in zijn notities. Op verschillende nachten noteerde hij een nabije ster, die niet in onze moderne sterrencatalogussen staat.

Sinds tientallen jaren weten we dat deze ster eigenlijk Neptunus was. Dit is geverifieerd met computersimulaties, die laten zien dat Neptunus vrijwel exact op die plek stond op dat moment. Galileo had Neptunus makkelijk kunnen aanzien voor een zwakke ster.

Maar, Neptunus zou niet steeds op dezelfde plaats te zien zijn tussen andere sterren. Op 28 januari 1613 noteert Galileo dat een ster verschoven lijkt ten opzichte van een andere ster. En op 6 januari 1613 tekent Galileo een mysterieuze zwarte stip op de juiste plek waar Neptunus zou staan.

"Ik geloof dat deze stip zou kunnen onthullen dat Galileo terugbladerde door zijn eerdere notities, waar hij eerder Neptunus zag, waar de stip dichterbij Jupiter stond", zegt professor Jamieson. Als de mysterieuze stip op 6 januari eigenlijk was neergezet op 28 januari, dan denkt Jamieson, zou dat kunnen bewijzen dat Galileo wist dat hij een nieuwe planeet gevonden had.


Een fragment uit de notities van Galileo. "Vaste ster" schrijft hij over de linker ster, maar het is in werkelijkheid Neptunus.

Door sporenonderzoek door analysten van de Universiteit van Florence, die eerder Galileo's aantekeningen onderzocht hebben, hoopt Jamieson de stip in Galileo's notities te onderzoeken. Die analyse kan in oktober uitgevoerd worden.

"Galileo zou zo de hypothese gevormd kunnen hebben, dat hij een nieuwe planeet gezien had, die over de maand januari 1613 rechts over zijn beeld bewogen was', zegt Jamieson. "Als dat waar is, dan zou Galileo Neptunus ontdekt hebben, 234 jaar voor zijn officiële ontdekking."

Misschien zou Galileo er zelfs een boodschap over hebben achtergelaten in zijn notities en brieven. "Galileo maakte er de gewoonde van om een anagram, een versleutelde zin, te sturen naar zijn collega's om te vertellen over de geweldige ontdekkingen die hij maakte met zijn telescoop. Dat deed hij toen hij de fasen van Venus en de ringen van Saturnus (hij wist niet dat het ringen waren) waarnam. Dus misschien is er een totnogtoe niet-ontsleuteld anagram, dat onthult dat hij een nieuwe planeet heeft gevonden", speculeert Jamieson.

Dat zou wat zijn. In de 19e eeuw was een ware wedloop tussen de Engelsman John Couch Adams en de Fransman Urbain Le Verrier, wie de positie van Neptunus aan de hand van afwijkingen in de baan van Uranus, het best kon voorspellen. In 1846 toonde de Duitse astronoom Johann Gottfried Galle aan dat Le Verrier er het dichtst bij zat, door de planeet met zijn telescoop dicht bij de voorspelde locatie te waarnemen. Maar nu zou Galileo dus wel eens met de prijs weg kunnen lopen.


Wie weet ontdekken we ooit nog, hoe Galileo zijn nieuwe planeet genoemd zou hebben.

Bronnen: SpaceDaily.com, LettherebeNight.com.

(Astrostart)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_70869700
Het is ook zo groot allemaal, kan het nog steeds niet beseffen. Onze "blauwe" planeet stelt niks voor.
pi_70986178
14-07-2009

Onderzoek naar botsen van zwarte gaten

LEIDEN - Sterrenkundige Simon Portegies Zwart gaat onderzoeken of zwarte gaten ook botsen als sterrenstelsels in elkaar schuiven.

Superzware zwarte gaten komen voor in de kernen van sterrenstelsels. Uit dit bijzondere hemellichaam kan geen licht of stof ontsnappen door de enorme zwaartekracht.

Portegies Zwart doet het onderzoek met een beurs van de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO). Hij is verbonden aan de Sterrewacht Leiden van de Universiteit Leiden

Sterrenstelsels wo.rden steeds groter, doordat ze in elkaar schuiven. Wetenschappers veronderstellen dat de zwarte gaten in de kern ook samengaan.

Dat is echter niet zo eenvoudig. Het onderzoek moet uitwijzen wat er echt gebeurt.


Missen

Portegies Zwart zei dinsdagavond dat de zwarte gaten in de kern elkaar bij het ineenschuiven van de sterrenstelsels gemakkelijk kunnen missen. Ze blijven om elkaar heen draaien. Af en toe slingeren ze een ster met heel hoge snelheid weg.

Op dat moment kunnen ze iets dichter bij elkaar komen, doordat energie wordt ontnomen. Om in elkaar op te gaan, moeten ze zo dichtbij komen als de afstand van de aarde tot de zon.


Einstein

In dat geval is het snel gebeurd, aldus Portegies Zwart. Dat is onder meer berekend door de geleerde Albert Einstein. Zwarte gaten hebben een enorme zwaartekracht, ze zijn veel en veel zwaarder dan de zon.

Sommige hebben een miljard keer meer massa. Het zwarte gat in de kern van ons melkwegstelsel is vier miljoen keer zo zwaar als de zon.


Massa

Het is niet bekend hoe de superzware zwarte gaten in de kern zich vormen, wel dat die in grote sterrenstelsels zwaarder zijn dan die in kleinere. Dat betekent dat de massa van het zwarte gat in verhouding staat tot die van het sterrenstelsel.

Van de 'gewone' zwarte gaten in de sterrenstelsels is wel bekend hoe ze ontstaan. Het zijn in feite de stoffelijke overschotten van sterren. Hun massa is 'slechts' tussen de drie en twintig keer groter dan die van de zon.


Beurs

Met de beurs kunnen sterrenkundige en informaticus Portegies Zwart en zijn medewerkers vijf jaar onderzoek doen.

Dat bestaat vooral uit berekeningen met de computer, waarvan sommige maanden in beslag zullen nemen. De wetenschappers werken nauw samen met collega's in het buitenland, vooral in de Verenigde Staten en Japan.

© ANP

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_70987006
14-07-2009

NASA vindt verloren Apollo 11 tapes terug



Wie de beelden van de maanlanding heeft gezien, zag beelden vol ruis en met weinig contrast. De beelden waren genomen vanaf het scherm van Mission Control. Deze oorspronkelijke beelden waren van betere kwaliteit en een radio telescoop in Australië zou deze signalen hebben opgevangen. NASA zal 16 juli een persconferentie houden, waarin men zal vertellen dat de oorspronkelijke beelden na 40 jaar eindelijk gevonden zijn.

Er zijn wel betere beelden geweest, zogenaamde slow-scan televisiebeelden. Deze beelden zijn door radiostations in o.a. Australië ontvangen, doorgestuurd en ook op tape gezet. Vrij snel na het succes van de dure maanlandingen, besloot toenmalig president Richard Nixon het mes te zetten in het budget van NASA. Er moest flink bezuinigd worden en dat betekende dat hele data-verwerkende afdelingen ineens ontslagen werden. Ergens rond die tijd moeten de tapes, in het heetst van de strijd, kwijt geraakt zijn. In 2006 pas werd de zoektocht ingezet.

Ruimtevaarthistorici zijn geïnteresseerd in de slow-scan televisiebeelden. Met huidige technologie kunnen de beelden in veel hogere kwaliteit verkregen worden, omdat de tapes per frame meer data bevatten dan men toen kon tonen. Zo wordt dat ook momenteel gedaan met oude beelden van de Lunar Orbiter satellieten door hobbyisten. Zij hebben oude AMPEX tape drives tot leven geroepen en Lunar Orbiter beelden gedigitaliseerd.


Links de versie van de slow-scan televisiebeelden, rechts wat er van overbleef op televisie in de huiskamers.

Op dergelijke wijze zouden de beelden van Apollo 11 beelden drie keer beter gemaakt kunnen worden.

NASA heeft nu aangekondigd dat zij de oude tapes, na 40 jaar teruggevonden te hebben. Dat zal op 16 juli (exact 40 jaar na de lancering van Apollo 11) een persconferentie gehouden worden. Ook al heeft men de tapes, men zal nog maanden bezig zijn om de beelden te restaureren en digitaliseren.

En dan zouden we eindelijk de hangende microfoons en naden in de filmset kunnen zien .

Bronnen: NASA, Computerworld.com, Wikipedia .

(Astrostart)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_70987151
14-07-2009

Venus had wellicht ooit oceanen en vulkanen



Venus was vroeger een natte planeet, met veel vulkanische activiteit. Dat blijkt uit infraroodmetingen van het oppervlak, verricht door de Europese planeetverkenner Venus Express.

Hoewel de VIRTIS-infraroodcamera van Venus Express geen precisiemetingen kan verrichten aan de samenstelling van het oppervlak, is wel duidelijk dat de hooglanden van Venus een lichtere kleur en een andere samenstelling hebben dan de laagvlaktes. Die laatste bestaan uit bazalt (dat werd vastgesteld door Russische landers); de hooglanden zouden uit graniet opgebouwd kunnen zijn.

Graniet ontstaat door de inwerking van water op bazalt dat via plaattektoniek in de mantel van een planeet terecht komt. Via vulkanische activiteit komt het lichtere graniet vervolgens weer aan het oppervlak.

De Venus Express-metingen zijn gepubliceerd in Journal of Geophysical Research.

© Govert Schilling

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_70994031
TVP voor deel 3
Have fun...
pi_71023940
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_71023951
15-07-2009

Planetoïden zijn deels afkomstig uit buitendelen zonnestelsel



In de planetoïdengordel, tussen de banen van de planeten Mars en Jupiter, bevinden zich ijzige hemellichamen die afkomstig zijn uit de koude buitendelen van het zonnestelsel, voorbij de baan van Neptunus. Dat blijkt uit gedetailleerde computersimulaties, uitgevoerd door een team van astronomen van het Southwest Research Institute in Boulder, Colorado.

Uit onderzoek aan de leeftijden van maankraters bleek eerder al dat het zonnestelsel ca. 3,9 miljard jaar geleden een catastrofale periode doormaakte, waarbij kleine hemellichamen in chaotische banen bewogen en in botsing kwamen met de planeten. Hal Levison en zijn collega's kwamen eerder al met een verklaring voor dit 'oerbombardement': de banen van Jupiter en Saturnus waren aan trage veranderingen onderhevig, en als gevolg van die planeetmigratie trad er ca. 700 miljoen jaar na de vorming van het zonnestelsel een zogeheten baanresonantie op tussen de twee reuzenplaneten, waarbij de omlooptijd van Saturnus exact twee keer zo groot was als die van Jupiter.

Als gevolg van die resonantie ontstonden er grote periodieke zwaartekrachtstoringen, kwamen Uranus en Neptunus in chaotische banen terecht, en werden er kleine hemellichamen kriskras door het zonnestelsel geslingerd. Recente computersimulaties tonen nu aan dat daarbij ook komeetachtige ijsdwergen uit de buitendelen van het planetenstelsel in de veel meer naar binnen gelegen planetoïdengordel terecht moeten zijn gekomen.

Levison en zijn collega's publiceren hun conclusies deze week in Nature . De resultaten van de nieuwe computersimulaties vormen een mooie verklaring voor het feit dat sommige micrometeorieten - afkomstig uit de planetoïdengordel - qua samenstelling veel overeenkomsten vertonen met komeetdeeltjes die door onbemande ruimtesondes in de buitendelen van het zonnestelsel zijn opgepikt.

© Govert Schilling

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_71044431
16-07-2009

Supernova uit het jaar 185 is nu een super-deeltjesversneller

Röntgenopname van de nevel RCW 86, die in het jaar 185 door de explosie van een ster is ontstaan.


De energierijke deeltjes waarmee de aarde dag in dag uit wordt bestookt, krijgen hun hoge energie in schokgolven van geëxplodeerde oude sterren. Zo’n schokgolf werkt als een deeltjesversneller die veel krachtiger is dan de nieuwe Large Hadron Collider van CERN in Genève, als die eindelijk is opgestart. Het bestaan van die astronomische deeltjesversneller verklaart waarom het gas in die schokgolf veel kouder is dan op theoretische gronden was te verwachten. Dat hebben onder andere Utrechtse astronomen nu laten zien (Science Express, 25 juni).Die op aarde inslaande deeltjes, de ‘kosmische straling’, bestaat vooral uit protonen (waterstofkernen) die met bijna de lichtsnelheid op ons afkomen. Naar de oorsprong van deze supersnelle deeltjes wordt al lange tijd gezocht.

Eveline Helder en haar collega’s bestudeerden het gasvormige overblijfsel van een ster die in het jaar 185 in het zuidelijke sterrenbeeld Circinus (Kompas) explodeerde. Chinese astronomen zagen toen een ‘nieuwe’ ster die acht maanden later weer was verdwenen. De door deze supernova uitgestoten gasmassa’s zijn sindsdien als een bolvormige schokgolf voortgesneld door het ijle gas van de interstellaire ruimte, waarin ze uiteindelijk zullen oplossen. De nevel, RCW 86 geheten, is nu aan de hemel ongeveer anderhalf maal zo groot als de volle maan. Hij staat op een afstand van 8000 lichtjaar.

Uit een vergelijking van opnamen die in 2004 en 2007 met de röntgentelescoop Chandra werden gemaakt, hebben de astronomen afgeleid dat de schokgolf zich met een snelheid van circa 6000 kilometer per seconde uitbreidt. Bij deze snelheid zou het omringende gas (of beter gezegd: plasma) volgens de gangbare theorie tot een temperatuur van minstens 500 miljoen graden moeten worden verhit. Uit metingen met de Europese Very Large Telescope in Chili blijkt echter dat dit gas een temperatuur van ‘slechts’ 30 miljoen graden heeft.

Een groot deel van de energie ‘verdwijnt’ in het versnellen van de deeltjes. De deeltjes doorlopen, vanwege heersende magneetvelden, grillige banen en doorkruisen keer op keer de chaotisch turbulente fronten van de schokgolf. Ze worden hierdoor net zo lang worden versneld tot ze voorgoed kunnen ontsnappen en in alle richtingen het heelal in vliegen.

(nrc)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_71044516
16-07-2009

Historische reis naar de maan begon 40 jaar geleden



Het is de komende dagen een beetje feest in de Amerikaanse ruimtevaart, want het is precies 40 jaar geleden dat een mens voor het eerst voet zette op de maan. Vandaag herdenken we de veertigste verjaardag van de lancering van de missie.



Kleine stap
Vanaf de ruimtebasis Cape Canaveral in Florida werd een raket met de astronauten Neil Armstrong, Buzz Aldrin en Michael Collins gelanceerd. Vier dagen later zou Armstrong als eerste mens een voet op de maan zetten met de beroemde woorden: "Een kleine stap voor een mens, een enorme sprong voor de mensheid".



Race in space
Apollo 11 deed een oude droom in werkelijkheid veranderen. Al in de negentiende eeuw fantaseerden schrijvers over bemande reizen naar de maan. De reis naar de maan was eigenlijk ook een race naar de maan. De Verenigde Staten wilden met de missie hun superioriteit over de toenmalige Sovjet-Unie bewijzen. In 1961 had de Amerikaanse president John F. Kennedy de maan al genoemd als doel van zijn ruimteprogramma. (anp/gb)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_71086719
quote:
LRO Sees Apollo Landing Sites


Apollo 11 lunar module, Eagle.
Image width: 282 meters (about 925 ft.)


"The LROC team anxiously awaited each image," said LROC principal investigator Mark Robinson of Arizona State University. "We were very interested in getting our first peek at the lunar module descent stages just for the thrill -- and to see how well the cameras had come into focus. Indeed, the images are fantastic and so is the focus."

This photograph shows Apollo 11 astronaut Buzz Aldrin in front of the lunar module. The photo helps provide a scale to the LROC images shown above. Credit: NASA/Neil Armstrong
› Larger image Although these pictures provide a reminder of past NASA exploration, LRO's primary focus is on paving the way for the future. By returning detailed lunar data, the mission will help NASA identify safe landing sites for future explorers, locate potential resources, describe the moon's radiation environment and demonstrate new technologies.

"Not only do these images reveal the great accomplishments of Apollo, they also show us that lunar exploration continues," said LRO project scientist Richard Vondrak of NASA's Goddard Space Flight Center in Greenbelt, Md. "They demonstrate how LRO will be used to identify the best destinations for the next journeys to the moon."

The spacecraft's current elliptical orbit resulted in image resolutions that were slightly different for each site but were all around four feet per pixel. Because the deck of the descent stage is about 12 feet in diameter, the Apollo relics themselves fill an area of about nine pixels. However, because the sun was low to the horizon when the images were made, even subtle variations in topography create long shadows. Standing slightly more than ten feet above the surface, each Apollo descent stage creates a distinct shadow that fills roughly 20 pixels.

The image of the Apollo 14 landing site had a particularly desirable lighting condition that allowed visibility of additional details. The Apollo Lunar Surface Experiment Package, a set of scientific instruments placed by the astronauts at the landing site, is discernable, as are the faint trails between the module and instrument package left by the astronauts' footprints.

Launched on June 18, LRO carries seven scientific instruments, all of which are currently undergoing calibration and testing prior to the spacecraft reaching its primary mission orbit. The LROC instrument comprises three cameras -- two high-resolution Narrow Angle Cameras and one lower resolution Wide Angle Camera. LRO will be directed into its primary mission orbit in August, a nearly-circular orbit about 31 miles above the lunar surface.

Goddard built and manages LRO, a NASA mission with international participation from the Institute for Space Research in Moscow. Russia provided the neutron detector aboard the spacecraft.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_71165574
20-07-2009

'Astronauten in toekomst permanent op de maan'

De volgende generatie astronauten van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA moet mogelijk tientallen jaren buiten de planeet aarde verblijven om onderzoek te doen naar de ruimte.


In de toekomst gaan astronauten in de ruimte 'wonen'

Dat zegt dr. John Olson van Nasa vandaag tegen de Britse krant The Guardian.

Het is vandaag precies veertig jaar geleden dat Neil Armstrong als eerste mens op de maan rondliep, maar in de toekomst krijgen astrounauten misschien wel een enkeltje naar de maan.

'We gaan terug naar de maan, maar niet voor vlaggen en voetstappen, maar voor langere tijd.'

Afschrikken
Volgens Olson schrikken mensen niet terug van een leven in de ruimte. Hij verwacht dan ook genoeg vrijwillgers te vinden voor de toekomstplannen van Nasa.

Hij vergelijkt de reis met Europeanen die de oceaan overstaken om een nieuw leven op te bouwen. 'Die mensen waren ook niet van plan terug te keren.'

Mars
De maan wordt overigens ook gebruikt als opstapje voor een reis naar Mars 'en andere interessante plekken'.

Binnen twee tot drie jaar moet het volgens Nasa mogelijk zijn astronauten vanaf de maan naar Mars te sturen.

Door Maartje Willems

(Elsevier)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  Moderator dinsdag 21 juli 2009 @ 15:29:45 #16
8781 crew  Frutsel
  dinsdag 21 juli 2009 @ 21:10:00 #17
158899 GasTurbine
SEE THE PATERN ON MY COCK
pi_71194155
Astronomisch interessant topic.
'houd je bek is joh, als je zulke grote kk praatjes heb moet je is naar Tiel komen.'
„Je bent ’n keronje! Je mag zelf ’n zoogdier wezen, jy en je zoon, dat zeg ik je!”
pi_71202013
22-07-2009

Gigantische inslag maakt litteken zo groot als aarde op Jupiter



Een inslag van een object op Jupiter heeft een krater zo groot als de aarde achtergelaten. Mogelijk zorgde een gigantisch ijsblok of een verdwaalde komeet voor de inslag, die vorige donderdag plaatshad. Dat meldden wetenschappers van het Amerikaanse ruimtevaartcentrum NASA.



De ontstane krater is zo groot als de aarde, ook al had het object zelf een doorsnee van 80 tot 160 kilometer. Het mysterieuze object verplaatste zich waarschijnlijk met een snelheid van 50 tot 100 kilometer per seconde, toen het in de buurt van Jupiters zuidpool crashte.

Hemelse stofzuiger
Het is pas de tweede keer dat wetenschappers de gevolgen van een inslag bij Jupiter hebben kunnen zien. Vijftien jaar geleden brak een komeet in 21 stukken voordat het littekens veroorzaakte die twee tot drie weken bleven zitten. De krater zal ditmaal één tot twee weken zichtbaar zijn, aldus experts. Jupiter bestaat voornamelijk uit gassen, waardoor het geen vast oppervlak heeft.

De grootste planeet van ons zonnestelsel is elfmaal groter dan de aarde. Volgens een van de wetenschappers functioneert Jupiter als een soort "hemelse stofzuiger", die rondvliegende objecten aanzuigt die een gevaar vormen voor de aarde en andere nabijgelegen planeten. (anp/mvl)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_71202501
De inslag is ontdekt door een amateur astronoom op 19 Juli....
En nasa gaat weer eens met de eer strijken

The impact site was discovered by amateur astronomer Anthony Wesley on July 19th. Using a 14.5-inch telescope at his backyard observatory in Murrumbateman, Australia, he photographed a dark scar in Jupiter's clouds. NASA astronomers rushed to confirm the find
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
  woensdag 22 juli 2009 @ 15:59:59 #20
158899 GasTurbine
SEE THE PATERN ON MY COCK
pi_71218020
In NASA's persbericht wordt Wesley gewoon genoemd. Het is gewoon een brakke vertaling van de journalisten die het overnemen.
'houd je bek is joh, als je zulke grote kk praatjes heb moet je is naar Tiel komen.'
„Je bent ’n keronje! Je mag zelf ’n zoogdier wezen, jy en je zoon, dat zeg ik je!”
pi_71232521
quote:
Op dinsdag 21 juli 2009 15:29 schreef Frutsel het volgende:
schaamteloze tvp
dit dus
pi_71239633
22-07-2009

Op Hawaï verrijst grootste telescoop ter wereld



Zo zou de telescoop er moeten gaan uitzien.
Op de vulkaan Manua Kea op Hawaï zal de grootste telescoop ter wereld verrijzen, zo heeft de TMT Observatory Corporation bekendgemaakt. Het betreft een dertig meter hoge telescoop die de standplaats met andere reuzenobservatoria zal delen.

De 4.000 meter hoge en uitgedoofde Mauna Kea kreeg de voorkeur op de berg Cerro Armazones in Chili omdat de weersomstandigheden er gunstiger en stabieler zijn. Dankzij een spiegel van dertig meter beschikt de nieuwe telescoop over negen keer meer oppervlak om gegevens te verzamelen dan de huidige grootste optische telescopen. Bedoeling is licht van de oudste sterren en sterrenstelsels op te vangen, planeten buiten ons zonnestelsel te bestuderen en wetten van de fysica na te trekken. Bovendien moet een speciale filtertechniek ervoor zorgen dat het storende, onscherpe, effect van de aardse atmosfeer geen rol zal spelen.

Het TMT-project kost meerdere honderden miljoenen euro. Het verenigt het California Institute of Techology, de Universiteit van Californië en de Organisatie van Canadese Universiteiten. (belga/sps)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_71261248
Ik lees ook weer mee.
"Everything we are, we are when we're alone."
pi_71450370
29-07-2009

Vreemde heldere vlek verschenen op Venus



Het is vlekkentijd in het zonnestelsel. Verraste vorige week de planeet Jupiter ons met een donkere vlek, ditmaal is het de beurt aan Venus.

Anders dan de vlek in de atmosfeer van Jupiter is die in de Venusatmosfeer heel helder. Zo helder zelfs, dat de ontdekking ervan opnieuw op naam van een amateursterrenkundige is komen te staan. Opmerkelijk genoeg blijkt het verschijnsel vier dagen eerder al te zijn vastgelegd door de Europese ruimtesonde Venus Express, die om de planeet cirkelt.

Over het ontstaan van de heldere vlek tasten astronomen nog in het duister. Mogelijke veroorzakers zijn een vulkaanuitbarsting, atmosferische turbulentie en geladen deeltjes van de zon. Ook de ontploffing, hoog in de Venusatmosfeer, van een brokstuk van een komeet behoort tot de mogelijkheden.

Verder onderzoek met de Venus Express kan mogelijk uitsluitsel geven.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  Moderator maandag 3 augustus 2009 @ 15:37:42 #25
8781 crew  Frutsel
pi_71566089
TV persconferentie van de NASA gepland voor aanstaande donderdag.
Gaat over de bekendmaking van de eerste resultaten van de Kepler missie

http://news.prnewswire.com/DisplayReleaseContent.aspx?ACCT=104&STORY=/www/story/08-03-2009/0005070533&EDATE=

Krijgen we groot nieuws? "Did they found water?"
pi_71611851
quote:
Op maandag 3 augustus 2009 15:37 schreef Frutsel het volgende:
TV persconferentie van de NASA gepland voor aanstaande donderdag.
Gaat over de bekendmaking van de eerste resultaten van de Kepler missie

http://news.prnewswire.com/DisplayReleaseContent.aspx?ACCT=104&STORY=/www/story/08-03-2009/0005070533&EDATE=

Krijgen we groot nieuws? "Did they found water?"
Thx for the info beste Frutsel. Ik ben benieuwd
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_71611884
04-08-2009

Waren oceanen in kometen de bron van leven?



Het is bekend dat kometen voor een groot gedeelte uit water bestaan en ook is bij kometen allerlei organisch materiaal in ruime hoeveelheden gevonden. Dat water is, zover we weten, bevroren. Maar twee wetenschappers zeggen aanwijzingen gevonden te hebben dat in het vroege zonnestelsel er kometen geweest moeten zijn met oceanen onder het oppervlak. En dat zou een ideale omgeving zijn voor het vroege leven om tot ontwikkeling te komen.

Professor Chandra Wickramasinghe en zijn collega's aan het Cardiff Centre for Astrobiology hebben rekenwerk verricht aan de thermische geschiedenis van kometen, nadat zij 4,5 miljard jaar geleden gevormd werden uit interstellair en interplanetair stof. De algemene gedachte is dat het ontstaan van het zonnestelsel getriggerd is na een schok van een supernova. Deze supernova stuurde daarbij radioactief materiaal, zoals aluminium-26, door het zonnestelsel-in-wording.

Professor Chandra Wickramasinghe samen met Drs Janaki Wickramasinghe en Max Wallis claimen nu dat de hitte die is uitgestraald door dit radioactieve materiaal, bevroren materiaal heeft verwarmd. En wel zodanig dat er in de eerste miljoen jaar oceanen zijn geweest onder het ijs van kometen.


Deep Impact's impactor sonde slaat in op de komeet Tempel-1. Bij de impact werden vloeibaar water, organische moleculen en klei gedetecteerd. Bewijs dat Tempel-1 vloebaar water onder het oppervlak heeft, is evenwel niet sluitend. Wel werd nieuw bevroren ijs aan het oppervlak gevonden.

Volgens professor Wickramasinghe zijn door zijn team "meer uitvoerige berekeningen dan ooit verricht, waardoor er weinig twijfel over is dat op z'n minst een fractie van de 100 miljard kometen uit die tijd een vloeibare oceaan gehad kunnen hebben". Voor de eerste micro-organismen zou zo'n oceaan zelfs veiliger zijn dan op Aarde. Onder een laag ijs, zou het primitieve leven beter beschermd zijn tegen kosmische straling en UV licht.

Zelfs nu zouden kometen vloeibaar water nog kunnen herbergen. Zo vond de ruimtesonde Deep Impact aanwijzingen in 2005 dat er sprake was van gesmolten ijs.

Al met al onderbouwt dit het idee van professor Wickramasinghe en Sir Fred Hoyle, die opperde dat leven op Aarde geïntroduceerd is door kometen, een idee dat panspermia is genoemd.

Bron: UniverseToday.com, The Biochemist (pdf).

(Astrostart)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  woensdag 5 augustus 2009 @ 08:05:00 #28
118453 Pinnenmutske
Tante Sara maal 7
pi_71614765
jeeeeeeeeeeeej, de Perseïden komen er weer aan.

hopelijk is het goed weer
Koning, keizer, admiraal, schijten moeten ze allemaal by cafca.
  woensdag 5 augustus 2009 @ 10:21:32 #29
8372 Bastard
Persona non grata
pi_71616749
Prachtig topic op te volgen.
The truth was in here.
pi_71626802
quote:
Op woensdag 5 augustus 2009 08:05 schreef sararaats het volgende:
jeeeeeeeeeeeej, de Perseïden komen er weer aan.

hopelijk is het goed weer
quote:
The Perseids are Coming
July 31, 2009: Earth is entering a stream of dusty debris from Comet Swift-Tuttle, the source of the annual Perseid meteor shower. Although the shower won't peak until August 11th and 12th, the show is already getting underway.

Brian Emfinger of Ozark, Arkansas, photographed this early Perseid just after midnight on Sunday, July 26th:


"I used an off-the-shelf digital camera to capture this fireball and its smoky trail," says Emfinger. "It was a bright one!"

Don't get too excited, cautions Bill Cooke of NASA's Meteoroid Environment Office. "We're just in the outskirts of the debris stream now. If you go out at night and stare at the sky, you'll probably only see a few Perseids per hour."

This will change, however, as August unfolds.

"Earth passes through the densest part of the debris stream sometime on August 12th. Then, you could see dozens of meteors per hour."

For sky watchers in North America, the watch begins after nightfall on August 11th and continues until sunrise on the 12th. Veteran observers suggest the following strategy: Unfold a blanket on a flat patch of ground. (Note: The middle of your street is not a good choice.) Lie down and look up. Perseids can appear in any part of the sky, their tails all pointing back to the shower's radiant in the constellation Perseus. Get away from city lights if you can.

There is one light you cannot escape on August 12th. The 55% gibbous Moon will glare down from the constellation Aries just next door to the shower's radiant in Perseus. The Moon is beautiful, but don't stare at it. Bright moonlight ruins night vision and it will wipe out any faint Perseids in that part of the sky.



Above: Looking northeast around midnight on August 11th-12th. The red dot is the Perseid radiant. Although Perseid meteors can appear in any part of the sky, all of their tails will point back to the radiant. Image copyright: Spaceweather.com, used with permission.

The Moon is least troublesome during the early evening hours of August 11th. Around 9 to 11 p.m. local time (your local time), both Perseus and the Moon will be hanging low in the north. This low profile reduces lunar glare while positioning the shower's radiant for a nice display of Earthgrazers.

"Earthgrazers are meteors that approach from the horizon and skim the atmosphere overhead like a stone skipping across the surface of a pond," explains Cooke. "They are long, slow and colorful—among the most beautiful of meteors." He notes that an hour of watching may net only a few of these at most, but seeing even one can make the whole night worthwhile.

The Perseids are coming. Enjoy the show.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
quote:
Possible Meteorite Imaged by Opportunity Rover
by Staff Writers
Pasadena CA (JPL) Aug 05, 2009


This image of "Block Island" was taken on July 28, 2009,
with the front hazard-identification camera on
NASA's Mars Exploration Rover Opportunity.


The Opportunity rover has eyed an odd-shaped, dark rock, about 0.6 meters (2 feet) across on the surface of Mars, which may be a meteorite.
The team spotted the rock called "Block Island," on July 18, 2009, in the opposite direction from which it was driving. The rover then backtracked some 250 meters (820 feet) to study it closer.

Scientists will be testing the rock with the alpha particle X-ray spectrometer to get composition measurements and to confirm if indeed it is a meteorite.
Het is de tweede die de rover gevonden heeft


BRON: MarsDaily

Naar mijn zeggens is het een ijzer meteoriet

Foto: NASA

[ Bericht 10% gewijzigd door -CRASH- op 05-08-2009 17:17:29 ]
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_71669813
quote:
Op woensdag 5 augustus 2009 08:05 schreef sararaats het volgende:
jeeeeeeeeeeeej, de Perseïden komen er weer aan.

hopelijk is het goed weer
Inderdaad beste Sararaats, laat de weergoden met ons zijn

06-08-2009

Volgende week jaarlijkse sterrenregen



In de nacht van woensdag op donderdag volgende week kunnen sterrenliefhebbers hun hart ophalen: dan is tussen elf uur 's avonds en vijf uur 's morgens de jaarlijkse meteorenregen Perseïden weer te zien. Het schouwspel zal bij goed weer toch minder zichtbaar zijn dan vorig jaar, omdat de maan hoger aan de hemel staat.

De meteorenregen lijkt rechtstreeks uit de planeet Perseus te komen en heet daarom Perseïden. In werkelijkheid gaat het om een zwerm stofjes en gruis van de komeet Swift-Tuttle, die in een baan om de aarde draait. Elk jaar in augustus kruist de aarde de baan van die komeet, die er 130 jaar over doet om een volledige ellips te maken. (anp/hln)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_71669853
quote:
Op vrijdag 7 augustus 2009 00:45 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
De meteorenregen lijkt rechtstreeks uit de planeet Perseus te komen en heet daarom Perseïden.
Planeet?
I feel kinda Locrian today
  vrijdag 7 augustus 2009 @ 09:05:45 #33
118453 Pinnenmutske
Tante Sara maal 7
pi_71673101
klopt iets niet hoor. Perseus is een sterrenbeeld
Koning, keizer, admiraal, schijten moeten ze allemaal by cafca.
pi_71779912
quote:
Op vrijdag 7 augustus 2009 09:05 schreef sararaats het volgende:
klopt iets niet hoor. Perseus is een sterrenbeeld
Uiteraard, had niet eens gezien dat er planeet stond
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_71779918
10-08-2009

Saturnusmaan Titan lijkt op Aarde



Van alle hemellichamen in het zonnestelsel lijkt de Saturnusmaan Titan het meest op de Aarde. Dat zeggen astronomen op de Algemene Vergadering van de Internationale Astronomische Unie in Rio de Janeiro, op basis van observaties van de Amerikaanse Saturnussonde Cassini.

Dikke atmosfeer
Als een van de grootste manen van ons zonnestelsel beschikt Titan over een dikke atmosfeer en zijn er stabiele 'plassen' van vloeibare stoffen op het oppervlak. De meren in noordelijke breedtegraden en her en der ook ter hoogte van de zuidelijke breedtegraden bevatten wellicht koolwaterstoffen zoals ethaan en methaan. Gezien de ijzige oppervlaktetemperatuur van min 180 graden Celsius kan er geen (vloeibaar) water zijn, tenzij als rotsvast diepbevoren ijs, zegt Rosaly Lopes van het Jet Propulsion Laboratory van de NASA in Pasadena.

Methaan
Op Titan neemt methaan dus de plaats in van het water in de hydrologische cyclus van verdamping en neerslag (regen of sneeuw). De stof kan voorkomen als gas, vloeibaar en vast. Methaanregen klieft kanalen doorheen het oppervlak, vormt er meren en zorgt voor erosie die de impactkraters van meteorieten, die de meeste andere werelden van gesteente pokdalig hebben gemaakt, wegveegt.

Vulkanen
Bovendien kent Titan vulkanische activiteit. In plaats van heet magma komt uit die 'cryovulkanen' echter waterijs en ammoniak tevoorschijn. De ammoniak komt op de hellingen van die vulkanen terecht, waar het goedje verdampt. Samen met methaan en stikstof is ammoniak de belangrijkste component van de atmosfeer van de maan, die bijna zo groot is als Mars.

Duinen en bergen
Nog gelijkend op de Aarde zijn door koude winden gevormde duinen (eerder bestaande uit ijskristallen dan uit zand) en bergketens. Die bergen zijn misschien tektonisch ontstaan toen de korst van Titan compresseerde wanneer die diepbevroren raakte. Op Aarde daarentegen blijft de aardkorst bewegen, met bijvoorbeeld aardbevingen tot gevolg. (belga/sam)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_71779936
10-08-2009

NASA test kernenergie voor permanente maanbasis



De NASA heeft een aantal belangrijke stappen gezet die het gebruik van kernenergie voor de stroomvoorziening van een permanent bemande maanbasis moeten mogelijk maken, meldt de gezaghebbende website space.com.

Maan
Het Amerikaanse ruimtevaartbureau wil tegen 2020 weer Amerikanen naar de maan sturen. Dat kan leiden tot een bemande maanbasis om het oppervlak verder te onderzoeken, en als voorbereiding op een bemande missie naar Mars. Om zo'n basis van energie te voorzien, onderzoekt de NASA de haalbaarheid van kleine systemen voor atoomsplitsing. De splitsing van atoomkernen moet leiden tot een duurzame en gecontroleerde reactie waarbij hitte vrijkomt. Die wordt dat omgezet in stroom.

De atoomfabriekjes zijn zo groot als een vuilnisemmer, en zouden tot 40 kilowatt aan duurzame energie moeten voortbrengen. Dat is genoeg is voor een maan- of Marsbasis, of zowat acht huizen op Aarde, luidt het.

Doorbraken
In recente tests hebben de NASA en het energieministerie enkele doorbraken bereikt. Een eerste betrof een proef met een lichtgewicht radiatorpaneel, dat in het luchtledige aan extreem koude temperaturen werd blootgesteld. Bij de tweede werd gesmolten vloeibaar metaal door een Stirlingmotor gepompt die door warmte wordt aangedreven. Hierbij werd gesimuleerd hoe hitte van een kernreactor naar een omvormer kan worden geleid om stroom op te wekken.

In een derde test kreeg een alternator van een Stirlingmotor een stralingsbombardement te verduren, tot twintig keer de toegelaten gecumuleerde dosis voor atoomfabrieken op Aarde, om te zien hoe het ding zich zou houden. Het doorstond de test met vlag en wimpel, aldus space.com. De volgende stap, gepland voor 2012, is het combineren van de radiator, de motor en de alternator tot één enkele demonstrator van een atoomfabriek. (belga/sam)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_71780009
10-08-2009

Equinox op Saturnus levert bijzondere plaatjes op



Het is equinox op Saturnus. Dat wil zeggen dat de zon loodrecht op de evenaar staat. Bij menig planeet zou dit fenomeen ongemerkt voorbij gegaan zijn, maar bij Saturnus is equinox iets bijzonders, en wel vanwege de ringen. De zonnestralen scheren over het ringvlak en elke oneffenheid werpt schaduwen op: niet alleen manen, maar ook de verstoring die de manen in de ringen teweegbrengen. En dan is er ook nog iets gezien in de F-ring waar we de verklaring nog niet voor hebben.

De wetenschappers van de Saturnusmissie Cassini, nu 5 jaar in een baan rond Saturnus, noemen het de "Really Big Deal": Saturnus' equinox. Cassini's uitgebreide missie is er zelfs naar genoemd: the Equinox Mission. Het is een buitengewone tijd om de ringen van Saturnus te bestuderen. Een voorbeeld?

Neem herdersmaan Daphnis, die in 2005 ontdekt werd. Herdersmaantjes begeleiden de ringen van een planeet. Op deze foto in 2005 is al te zien dat Daphnis een beweging in de ring veroorzaakt:


Saturnusmaan Daphnis in zijn baan in de "Keeler gap" in de A-ring in 2005. (Klik op de foto voor de vergroting)

In juni werden de schaduwen op de ringen van Saturnus al langer en dat leverde dit shot door Cassini op. De hoek van de zon op de ringen was toen nog maar 0,21 graden.:


Daphnis op 26 juni dit jaar. De golven die Daphnis teweegbrengt lijken wel op een soort grafieken.

En op 28 juli was duidelijk te merken dat de ringen al donker werden.


Daphnis op 28 juli. De golven die Daphnis veroorzaakt weten nog net wat zonnestralen te pakken.

Je kunt je misschien wel voorstellen dat wetenschappers deze verstoringen in de ring uitermate interessant vinden. De verstoring zegt iets over zowel de maan Daphnis als het materiaal in de ringen.

Op 4 augustus was Saturnus nog maar 7 Aardse dagen verwijderd van het equinox (11 augustus). Cassini schoot drie foto's van Saturnus, waarvan je hier een compositie ziet (gemaakt door Emily Lakdawalla van The Planetary Society blog)


Saturnus een week voor de equinox. De buitenste F-ring is goed te zien .

Ook grotere manen werpen schaduwen op de ringen.


De schaduw van een maan op de ringen. Het patroon van de schaduw heeft onderbrekingen die onmogelijk lijken. Het effect komt door het verschil in transparantie van de verschillende delen in de ringen.

Niet alleen manen werpen schaduwen:


Hier zien we een verdikking in de F-ring die een schaduw werpt over de andere ringen. De schaduw is 5000 kilometers lang. Je kunt er de Verenigde Staten in de breedte langs leggen.

Tenslotte nog een vreemd fenomeen in de F-ring:


Een rare konkel in de F-ring die we nog niet eerder gezien hebben. Mogelijk is dit een verstoring die veroorzaakt is door een object dat langsgekomen is. Cassini-wetenschappers rekenen er nog aan.

Cassini draait al 5 jaar rondjes rond Saturnus en levert zoals je ziet nog altijd adembenemende foto's op. Het mag gerust een van de meest succesvolle planetaire missies van de afgelopen jaren genoemd worden.

Bronnen: The Planetary Society blog, The Bad Astronomy Blog.

(Astrostart)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  Moderator dinsdag 11 augustus 2009 @ 09:47:06 #38
8781 crew  Frutsel
pi_71782380
quote:
Planets collide in deep space

Two distant planets orbiting a young star apparently smashed into each other at high speeds thousands of years ago in cosmic pileup of cataclysmic proportions, astronomers announced Monday.

Telltale plumes of vaporized rock and lava leftover from the collision revealed its existence to NASA's Spitzer Space Telescope, which picked up signatures from the impact in recent observations.

The two-planet pileup occurred within the last few thousand years or so - a relatively recent cosmic timeframe. The smaller of the two bodies - a planet about the size of Earth's moon, according to computer models - was apparently destroyed by the crash. The other was most likely a Mercury-sized-planet and survived, albeit severely dented.

"This collision had to be huge and incredibly high-speed for rock to have been vaporized and melted," said Carey Lisse of the Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory in Maryland, lead author of a paper describing the findings in the Aug. 20 issue of the Astrophysical Journal.

Researchers believe the planets were moving at about 22,400 mph (10 kilometers per second) before the crash. The violent wreck released amorphous silica rock, or melted glass, and hardened chunks of lava called tektites. Spitzer also spotted large clouds of orbiting silicon monoxide gas created when the rock was vaporized.

This is a really rare and short-lived event, critical in the formation of Earth-like planets and moons," Lisse said. "We're lucky to have witnessed one not long after it happened."

Infrared detectors on Spitzer found the traces of rocky rubble and re-frozen lava around a young star, called HD 172555, still in the early stages of planet formation. The system is about 100 light-years from Earth. One light-year is the distance light travels in a year six trillion miles (9.7 trillion km).

similar fender-bender is thought to have formed Earth's moon more than 4 billion years ago, when a body the size of Mars rammed into Earth.

"The collision that formed our moon would have been tremendous, enough to melt the surface of Earth," said co-author Geoff Bryden of NASA's Jet Propulsion Laboratory in California. "Debris from the collision most likely settled into a disk around Earth that eventually coalesced to make the moon. This is about the same scale of impact we're seeing with Spitzer - we don't know if a moon will form or not, but we know a large rocky body's surface was red hot, warped and melted."

In fact, such violent encounters seem to have been common in our own solar system's early history. For example, giant impacts are thought to have stripped Mercury of its outer crust, tipped Uranus on its side, and spun Venus backward.

As recently as last month, a small space rock slammed into Jupiter, making a large black bruise.

In general, rocky planets like Earth coalesce and grow when small rocks crash and clump together, merging their cores.

The system around HD 172555 is a relative baby at only 12 million years old, compared to our solar system's age of 4.5 billion years.
pi_71805716
11-08-2009

Zuurstof uit maanstenen

Elektrochemisch proces moet astronauten laten ademen

De zuurstofvoorziening van een basis op de maan is relatief simpel te regelen door metaaloxides uit maanstenen (regoliet) elektrochemisch te splitsen. Dat beweren twee groepen wetenschappers uit respectievelijk Cambridge (Engeland) en Cambridge (Massachusetts).

Tijdens het IUPAC-congres in Glasgow presenteerde de Brit Derek Fray vorige week zijn plannen. Hij wil een proces aanpassen dat hij eigenlijk had bedacht om de metalen uit de oxides te krijgen. Dat werkte met een elektrochemische cel met de oxides als kathode, een koolstof anode en een gesmolten zout (CaCl2) als elektrolyt. CaCl2 smelt bij 800 graden Celsius, dus dat is je werktemperatuur. In deze cel ontstaat puur metaal aan de kathode en CO2 aan de anode, die daarbij langzaam wordt opgebruikt.

Om O2 in plaats van CO2 aan de anode te krijgen moet je een anodemateriaal gebruiken dat wél elektriciteit geleidt maar chemisch inert is. Volgens Fray voldoet calciumtitanaat met een beetje calciumruthenaat aan deze voorwaarde.

Fray heeft 10 miljoen pond subsidie aan het European Space Agency gevraagd voor de bouw van een prototype.

MIT-onderzoeker Donald Sadoway werkt intussen aan een proces dat bij 1600 graden werkt. Bij die temperatuur smelt regoliet en kan dan zelf als elektrolyt dienen. Het gevormde metaal zakt vanzelf naar de bodem. Het grote voordeel zou zijn dat je de maansteen (maanstof is een betere omschrijving) niet tot een massieve kathode hoeft te persen. Volgens Sadoway compenseert dat voor het extra energieverbruik vanwege de hogere temperatuur.

Beide groepen komen helaas te laat om nog mee te dingen naar de prijs van een miljoen dollar die door NASA was uitgeloofd voor het eerste apparaat dat binnen acht uur vijf kilo zuurstof zou kunnen vrijmaken uit maan-achtig gesteente. Het aanbod liep op 1 juni af zonder dat iemand een poging had gedaan.

bron: naturenews

(c2w)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_71806447
11-08-2009

Amerika denkt na over toekomst bemande ruimtevaart



Op dit moment broedt een comité, geleid door Norman Augustine, 7 scenario's voor de toekomst van de Amerikaanse ruimtevaart. De space shuttle moet in 2010 met pensioen en NASA heeft het Orion ruimteschip aangewezen als opvolger en de Ares-I en -V als raketten die Amerika terug op de maan moeten brengen. Maar niet iedereen is overtuigd dat dit de juiste weg terug naar de maan is.

In Juni begon het Augustine comité met leden uit de industrie, universiteiten, de luchtmacht en het astronauten korps aan een review van het bemande ruimtevaartprogramma. De achtergrond ervan is dat de keuze die NASA gemaakt heeft voor de Ares-I en -V raket misschien niet de meest economische of de beste is geweest. Ook duurt het jaren na de landing van de laatste shuttle voor de eerstvolgende bemande Amerikaanse missie gelanceerd kan worden. Er zijn critici die vinden dat NASA niet goed genoeg naar alternatieven gekeken heeft. Dat beoogt het Augustine comité wel te doen. Zelfs partners als ESA en lanceerbedrijf Arianespace zijn gevraagd om voor het comité te spreken. Het Augustine comité heeft allerlei organisaties om alternatieven gevraagd en men heeft de mogelijke toekomstscenarios gereduceerd tot 7.


De Ares-V raket is de zware raket in NASA's plan voor de terugkeer naar de maan.

Tussen die 7 scenarios zitten de volgende opties:

Scenario 1 is het huidige scenario dat NASA voor ogen heeft: de shuttle blijft vliegen tot 2011 en in 2015 wordt ISS afgedankt. ISS wordt tot 2015 bereikt met behulp van Russische Sojoez raketten, daarna de Orion, die met een Ares-I raket gelanceerd wordt. Later komt de Ares-V raket, die NASA astronauten naar de maan kan brengen. De eerste maanlanding staat dan gepland in 2024 waarna men werkt aan een maanbasis. Het nadeel van dit scenario is een lang gat in de mogelijkheden voor bemande ruimtevaart: van 2011 t/m 2018. Ook het al in 2015 afdanken van ISS ligt politiek gevoelig.


De Ares-I raket wordt op dit moment opgebouwd in het Vehicle Assembly Building op Kennedy Space Center. Sommigen zeggen dat de Ares-I zo snel mogelijk geschrapt moet worden en NASA moet gaan voor de echte uitdagingen.

Scenario 2 is meer gefocussed op ISS. De shuttle vliegt nog steeds tot 2011, daarna nemen de Sojoez en Ares-I of een commerciële partij het over (bijvoorbeeld SpaceX met zijn Dragon ruimteschip). ISS wordt bemand tot in 2020. Ook in dit scenario past de Ares-V maanraket, maar een eerste maanlanding is pas in 2028. Het gat tussen de shuttle en de bemande Orion is zelfs nog groter in dit scenario. Pas in 2019 zal die vliegen. De enige hoop op bemande ruimtevaart ligt dan in handen van commerciële organisaties.


De Dragon van SpaceX, de commerciële optie om astronauten bij ISS te brengen. (Klik op de foto voor een video.)

Bij scenario 3 wil men vooral zo snel mogelijk af van de lage baan om de Aarde (waar de shuttle en ISS tot veroordeeld zijn). Dus de shuttle houdt men tot 2011 en ISS tot 2015. Men werkt zo snel mogelijk aan de Ares-V raket, waarmee men niet alleen de maan bezoekt, maar ook asteroïden en men Lagrange punten kan bezoeken. Dat laatste zou mogelijk interessant kunnen zijn voor een ruimtestation op dat punt. NASA's bemande ruimtevluchten beginnen pas als de Ares-V gelanceerd kan worden, dus rond 2019/2020.

Tot zover de scenario's die binnen het huidig budget van NASA vallen. Experts zijn het er over eens dat dit budget grote beperkingen oplegt. President Obama heeft aangegeven dat hij een geïnspireerd programma wel wil financieren. Dus laten we eens kijken naar de alternatieven die boven NASA's budget uitkomen.

Scenario 4 is gebaseerd op het Shuttle systeem. De shuttle blijft vliegen tot 2015 en ISS blijft bemand tot 2020. Na 2015 wordt de Sojoez of een commerciële optie ingezet. Als zware raket wordt niet de Ares-V raket genomen, maar de DIRECT optie of een zware onbemande shuttle. Gedacht wordt aan brandstof depots onderweg en een maanbasis. Deze optie heeft het korste gat tussen shuttle en de opvolger voor bemande vluchten. Al met al valt dit scenario in beperkte mate buiten het budget.


De bouw van een Jupiter 130. Volgens de mensen achter Direct kan men hiermee al in 2014 een vlucht a la Apollo 8 maken.

Interessant is de keuze voor de zware raket in scenario 4. Het DIRECT / Jupiter rakettensysteem is bedacht door NASA-medewerkers en technici uit de ruimteindustrie in hun vrije tijd. In een filmpje op Internet leggen zij uit hoe zij, gebaseerd op Shuttle hardware, meer kunnen bereiken met hetzelfde budget. Volgens de bedenker is het DIRECT systeem "safer, simpeler, sooner".

De Shuttle-Derived Heavy Lift Launch Vehicle is een raket die zelfs nog meer van de huidige shuttle uitgaat. Aan de bestaande externe tank en opduwraketten wordt nu een onbemande raket gekoppeld. Dat betekent dat je met deze raket weinig hoeft te veranderen aan de huidige lanceerplatforms en andere hardware.


De Shuttle side-mount Heavy Lift Vehicle wordt gelanceerd vanaf het zelfde platform waar de shuttles gelanceerd werden. (Klik op de foto voor een video.)

Scenario 5 wordt het "Deep Space" scenario genoemd. Hierbij wordt de shuttle in 2011 afgedankt, maar ISS blijft bemand tot 2020. Ook hier wordt een shuttle-afgeleide raket gebruikt of een bestaande zware Atlas-V of Delta-IV raket. Ook de Sojoez en de commerciële bemanning van ISS zijn hier in meegenomen. Apart aan dit scenario is dat de maan geheel overgeslagen wordt en meteen voor deep space missies gekozen.

Scenario 6 gaat uit van het einde van de shuttle in 2011, ISS in 2020 en een shuttle-afgeleide raket of een bestaande zware Atlas-V of Delta-IV raket. Ook de Sojoez en de commerciële bemanning van ISS zijn hier in meegenomen. In dit scenario worden er wel maanlandingen uitgevoerd, maar er wordt geen maanbasis gebouwd. In dit plan zou de eerste maanlanding tegen 2020 kunnen plaatsvinden. Hoe lang het duurt na de shuttle voor er een nieuwe bemande lancering kan plaatsvinden is nog onbekend.

Tenslotte is er het Mars first programma, het zevende scenario. Ook hier eindigt het shuttleprogramma in 2011, ISS in 2020. De Ares-V raket wordt ontwikkeld en er zou een bemande maanlanding mee kunnen worden uitgevoerd. Daarna wordt zo snel mogelijk gewerkt aan een missie naar Mars in 2030. Nu al is berekend dat dit programma extreem duur wordt en het programma erg hangt op een commerciële optie naar ISS.

Scenarios 4 en 5 zijn met name kansrijk. En als een van deze scenarios uit gaan komen, dan gaan we heel andere ruimtevaart zien dan we de afgelopen 30 jaar gewend waren. Misschien gaat het wat lijken op wat ons na Apollo is beloofd. Wat het Augustine comité ook op gaat leveren, het inspireert technici nu al om met interessante ideeën op de proppen te komen die we in lange tijd niet meer gezien hebben.

Bronnen: NASA, Wikipedia, DIRECT 3.0, NASASpaceflight.com.

(Astrostart)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_71806993
En niet vergeten de komende nacht allemaal naar buiten te gaan en naar de sterrenhemel te staren!
de Perseïden komen eraan
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  woensdag 12 augustus 2009 @ 01:00:29 #42
77130 star_gazer
Aussie Aussie Aussie, Oy oy oy
pi_71807450
*meldt

Perseiden zijn al jarenlang zeer tegenvallend. Dit jaar hebben we ook nog eens volle maan, dus verwacht er niet veel van. Wacht liever op de Leoniden in november.
"End this war against drugs. Legalise the drug against wars."
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
pi_71807623
quote:
Op woensdag 12 augustus 2009 00:08 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
knip
ik hoop op scenario 4, ik wil actie zien
  woensdag 12 augustus 2009 @ 01:15:56 #44
77130 star_gazer
Aussie Aussie Aussie, Oy oy oy
pi_71807683
Ik heb voor de geinteresseerden een perseiden-topic gemaakt: Perseïden 2009
"End this war against drugs. Legalise the drug against wars."
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
pi_71808487
quote:
Op woensdag 12 augustus 2009 01:00 schreef star_gazer het volgende:
*meldt

Perseiden zijn al jarenlang zeer tegenvallend. Dit jaar hebben we ook nog eens volle maan, dus verwacht er niet veel van. Wacht liever op de Leoniden in november.
Ik ga eens proberen wat foto's te maken

[ Bericht 7% gewijzigd door -CRASH- op 12-08-2009 02:42:08 ]
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_71811257
quote:
Op woensdag 12 augustus 2009 00:32 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
En niet vergeten de komende nacht allemaal naar buiten te gaan en naar de sterrenhemel te staren!
de Perseïden komen eraan
Meteorieten en Vuurballen : Ursiden 24-12

Heeft recentelijk nog een kick gehad
pi_71866539
12-08-2009

Straling van zware ster leidt tot geboorte nieuwe sterren



De energierijke straling van een zware ster veroorzaakt schokgolven en verdichtingen in een grote wolk van koel waterstofgas, waardoor in het binnenste van die wolk honderden nieuwe, lichtere sterren ontstaan. Dit proces van 'getriggerde stervorming' is voor het eerst op grote schaal waargenomen in het stervormingsgebied Cepheus B, op ongeveer 2400 lichtjaar afstand van de aarde.

In de koude, donkere moleculaire wolk ontstaan op grote schaal nieuwe sterren, waarvan de leeftijden uiteenlopen van enkele miljoenen jaren tot een paar honderd miljoen jaar. Het stervormingsgebied is uitgebreid bestudeerd met twee ruimtetelescopen: het Chandra X-ray observatory en de Spitzer Space Telescope. Op basis van de rontgenwaarnemingen van Chandra konden sterrenkundigen de jonge sterren in het stervormingsgebied selecteren: pasgeboren sterren vertonen meer acitiviteit waarbij energierijke rontgenstraling geproduceerd wordt. De infraroodwaarnemingen van Spitzer lieten vervolgens zien welke van die sterren door stofschijven worden omgeven. Zulke protoplanetaire schijven komen uitsluitend bij de allerjongste sterren voor.

Uit de ruwe leeftijdsbepalingen die op deze manier zijn verkregen, blijkt duidelijk dat er zich een geboortegolf van nieuwe sterren door de wolk heeft voortgeplant. Die wordt grotendeels veroorzaakt door een zware ster die zich buiten de moleculaire wolk bevindt. De ontdekking van grootschalige 'getriggerde stervorming' is op 10 juli gepubliceerd in The Astrophysical Journal .

© Govert Schilling

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_71866556
12-08-2009

Helderheidsverschillen supernova's beter begrepen



Nieuwe computersimulaties van exploderende sterren bieden sterrenkundigen een beter inzicht in de uitdijingsgeschiedenis van het heelal. Supernova-explosies van het type Ia ontstaan wanneer een witte dwergster materie van een begeleider opzuigt en daardoor boven een bepaalde kritische massa uitkomt, waarna hij op catastrofale wijze uiteenspat. Je zou dan ook verwachten dat Ia-supernova's allemaal dezelfde lichtkracht hebben, zodat hun waargenomen schijnbare helderheid een directe maat is voor hun afstand. Om die reden worden Ia-supernova's gebruikt als kosmische kilometerpaaltjes, waarmee je de uitdijingsgeschiedenis van het heelal kunt achterhalen.

Gedetailleerde simulaties, uitgevoerd met krachtige supercomputers en deze week gepubliceerd in Nature , maken echter duidelijk dat de werkelijke lichtkracht van een supernova mede bepaald wordt door de asymmetrie van de explosie, door de manier waarop we vanaf de aarde tegen die asymmetrische explosie aankijken, en door de precieze chemische samenstelling van de ontploffende ster.

Met een deel van die intrinsieke helderheidsverschillen wordt bij het waarnemen van Ia-supernova's al rekening gehouden: een supernova die lichtsterker is dan gemiddeld vertoont ook een trager helderheidsverloop, zodat er voor het helderheidsverschil gecorrigeerd kan worden. De nieuwe simulaties bieden nu echter voor het eerst een verklaring voor die helderheidsverschillen, en maken het mogelijk om in de toekomst veel nauwkeuriger te corrigeren voor allerlei effecten. Dat kan van groot belang zijn bij de interpretatie van de metingen, en mogelijk leiden tot veel nauwkeuriger conclusies over de uitdijingsgeschiedenis van het heelal.

© Govert Schilling

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_71867015
quote:
Op donderdag 23 juli 2009 20:02 schreef Meursault het volgende:
Ik lees ook weer mee.
Ware Wijsheid Liefdevolle Vrede
Peaceful Warrior "What are you?" "This Moment"
pi_71868263
even een terugvindplaneet plaatsen, aangezien dit een mooi meeleestopic is
For every fact, there is an equal and opposite opinion.
Twitch.tv/bensel15
pi_71894576
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_71894583
14-08-2009

Radiotelescoop brengt super-planetaire nevels aan het licht



Sterrenkundigen hebben een nieuw type object in het heelal gevonden: super-planetaire nevels. Gewone planetaire nevels zijn de uitdijende gasschillen die door sterren zoals de zon aan het eind van hun leven de ruimte in worden geblazen. Super-planetaire nevels bevatten veel meer gas, en worden geproduceerd door sterren die tot acht keer zo zwaar zijn als de zon. Het bestaan van planetaire nevels rond zwaardere sterren was al wel voorspeld, maar ze waren nog nooit ontdekt.

De vijftien nieuw ontdekte super-planetaire nevels bevinden zich in de Grote en de Kleine Magelhaense Wolk - twee kleine begeleiders van ons Melkwegstelsel. Met Australische radiotelescopen waren ongeïdentificeerde bronnen van radiostraling in de Magelhaense Wolken gevonden. Vervolgonderzoek met optische telescopen bracht het bestaan van de nevels aan het licht.

Dat de super-planetaire nevels veel radiostraling zouden uitzenden, was niet verwacht. Waarom vergelijkbare objecten tot nu toe niet in ons eigen Melkwegstelsel zijn waargenomen, is ook niet bekend. De ontdekking wordt gepubliceerd in Monthly Notices of the Royal Astronomical Society .

© Govert Schilling

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_71914153
15-08-2009

Superreus Betelgeuze blaast bellen uit



Betelgeuze, een van de grootste sterren die men kent, is bezig zichzelf op te koken. Dat hebben astronomen afgeleid uit de meest gedetailleerde waarnemingen die tot nu toe aan deze ster zijn verricht (binnenkort te verschijnen in Astronomy & Astrophysics). Van Betelgeuze is bekend dat hij grote hoeveelheden gas verliest, de gehele massa van de zon in tienduizend jaar, maar hoe dat precies gebeurt was niet duidelijk. De nieuwe waarnemingen laten zien dat het gas niet overal gelijkmatig uit het oppervlak wegstroomt, maar in de vorm van reusachtige bellen die door dieperliggende convectiebewegingen uit de ster worden weggeduwd.

Betelgeuze is een heldere ster in het sterrenbeeld Orion, op ongeveer 600 lichtjaar van de aarde. Het is een superreus, een heel zware ster die het einde van een kort leven nadert. Hij ontstond enkele miljoenen jaren geleden – toen op aarde de eerste mensachtigen verschenen – en heeft nog enkele (tien)duizenden jaren te gaan. Dan is zijn energie op en explodeert hij. De ster is nu zo groot dat hij op de plaats van de zon gezet tot bijna de baan van Jupiter zou reiken. Vanaf de aarde gezien is het echter toch maar een piepklein schijfje en om dat te bestuderen zijn speciale technieken nodig.

Eén groep astronomen werkte met een 8 meter-telescoop van de Europese Zuidelijke Sterrenwacht in Chili. Die is voorzien van een systeem dat de beeldverstorende werking van de aardatmosfeer opheft. Een tweede groep astronomen combineerde het licht van drie kleinere telescopen, om zo één reuzentelescoop van 48 meter diameter te simuleren. Hierdoor konden details ter grootte van circa 0,01 boogseconde worden onderscheiden: een knikker gezien op een afstand van duizend kilometer.

Zo konden de astronomen waarnemen dat het oppervlak van Betelgeuze plaatselijk met snelheden tot 15 meter per seconde op en neer beweegt. Deze convectiebewegingen – vergelijkbaar met die in een pan kokend water – leiden er toe dat reusachtige gasbellen de ster verlaten, om zich in de ruimte te verspreiden en op te lossen. Rond de ster werden drie uitgestrekte gaspluimen waargenomen die de overblijfselen daarvan zouden zijn. De grootste strekt zich uit tot minstens zes maal de diameter van de ster, ofwel de afstand zon-Neptunus. Het sterfbed van Betelgeuze heeft dus de omvang van ons zonnestelsel.

(nrc)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_71940480
16-08-2009

Spectaculaire meteoor te zien

Heel wat mensen keken gisteravond vreemd op toen een grote vuurbol omstreeks 22u langs de horizon flitste. "Een meteoor", zegt Volkssterenwacht Urania. "Heel spectaculair". Er kwamen waarnemingen van overal in Vlaanderen en Brussel.

Volgens Urania-directeur Marc Van den Broeck ging het om een vuurbol of meteoor. "Dat zijn stofdeeltjes die oplossen in de dampkring. Bij een vuurbol is het iets groter, en zijn het steentjes die in de dampkring komen". Uitzonderlijk aan de waarneming was de omvang van de meteoor en het tijdstip. Normaal zijn vallende sterren, vuurbollen of meteoren in de late nacht, tegen het ochtendgloren te zien. Nu gebeurde het omstreeks 22u en was de vuurbol goed te zien.

"Het schemerde, veel mensen waren nog buiten", aldus Van den Broeck. "In de 25 jaar dat ik met sterrenkunde bezig ben, heb ik dat nog maar een vijftal keer meegemaakt. Het was erg spectaculair". (belga/bdr)

(HLN)

hier baal ik nou echt van!
Ik stond gisteravond de sterren te bewonderen met de sterrenkijker, maar pas vanaf 23:00 uur... Heb ik weer, na de overbewolking tijdens de¨Perseïden, iets spectaculairs gemist
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_71940797
quote:
Op maandag 17 augustus 2009 02:44 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
16-08-2009

Spectaculaire meteoor te zien

-KNIP-

hier baal ik nou echt van!
Ik stond gisteravond de sterren te bewonderen met de sterrenkijker, maar pas vanaf 23:00 uur... Heb ik weer, na de overbewolking tijdens de¨Perseïden, iets spectaculairs gemist
Ik baal mee....

Het werdt ookal in het Perseïden 2009 topic vermeldt door een paar ooggetuigen.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_71968931
17-08-2009

Geen tijd om geschiedenis te schrijven



De Apollo-astronauten waren slechts testpiloten. In een project dat nu gekkenwerk zou heten.

‘Een toekomstige vlucht zou uitgevoerd moeten worden door een dichter, een priester en een filosoof. Misschien krijgen we dan een veel beter beeld van wat we hebben gezien.’

Aldus maanreiziger Michael Collins, vijf jaar nadat de eerste mensen de maan hadden bezocht. Het was allemaal zo snel gegaan; en het programma was overvol geweest. Ettelijke miljarden waren er uitgegeven aan de droom van president Kennedy: een Amerikaan op de maan, en toen het grote moment in 1969 dan eindelijk naderbij kwam, was de NASA doodsbenauwd dat de mannen op de maan niets te doen zouden hebben, dat ze zouden gaan lanterfanten – alsof al dat geld slechts uitgegeven was aan een snoepreisje. Dus was het programma tot op de seconde volgestopt met het uitpakken en inschakelen van allerlei wetenschappelijke instrumenten. Tijd om even te pauzeren, om stil te staan bij dat historische moment, was er niet. Een Amerikaanse vlag planten, en dat op een hemellichaam zonder atmosfeer, dat domme nationalistische gebaar was de enige fotogenieke daad die in het draaiboek was opgenomen.

Het waren onschuldige tijden. De media mochten meekijken, verder niet. Pas op het laatste moment kwam iemand op het idee de astronauten een fotocamera mee te geven. Ze hadden er nauwelijks aandacht en tijd voor, en op een paar beroemde beelden na (de haarscherpe afdruk van een schoen in het stof, Aldrin in de houding naast de Stars and Stripes) zijn die foto’s allemaal in de vergetelheid geraakt. Veertig jaar na dato heeft Piers Bizony ze herontdekt – en ze vertellen dat ongelooflijke verhaal opnieuw, direct, volkomen fris.

Veertig jaar nadat de eerste auto over straat tufte, waren auto’s doodnormaal. Veertig jaar na de gebroeders Wright kon iedereen in een vliegtuig stappen. En nu, veertig jaar na de landing op de maan, is de maan nog steeds even onbereikbaar als daarvoor. Misschien is die afstand alleen maar groter geworden.

Daar zijn politieke, technologische en psychologische redenen voor te geven. Het Apollo-project was alleen maar bedoeld om de Russen ‘in te halen’, en dat hoeft niet meer; het project was een volstrekt on-Amerikaans staaltje van centraal geleide technologische planning, vergelijkbaar met een Russisch vijfjarenplan. Zoiets komt nooit meer voor. En tot slot: we willen niet meer zo nodig naar de maan. We hebben hier op aarde problemen genoeg.

De drijvende krachten achter het project (onder de bezielende leiding van James Webb), waren zich daar maar al te zeer van bewust. Dit was de kans om de maan te bereiken, en die kans kwam maar één keer voorbij. Zodra er een ramp zou gebeuren, en ook: zodra er dan eindelijk een Amerikaan op de maan zou staan, zou de politieke steun voor het project ineenzakken. En zo geschiedde. Maar voor het zo ver was, liet een aantal zorgvuldig geselecteerde testpiloten zich vrijwillig opsluiten in krappe ruimtescheepjes bovenop ongekend krachtige, vaak nauwelijks geteste raketten. En zowaar, ze bereikten de maan, en keerden veilig terug. De risico’s die daarbij genomen werden waren ongehoord, en zouden nu onaanvaardbaar zijn. Ook dat maakt de Apollovluchten uniek.

Wie de heroïek van die eerste maanlanding opnieuw wil beleven, kan terecht bij Missions to the Moon, een boek verrijkt met indrukwekkende facsimiles van rapporten, foto’s en andere documenten. (Maar veel, erg veel onvervangbare documenten zijn in de jaren zeventig simpelweg in de vuilcontainer verdwenen.) Wie achter de heroïek wil kijken, moet Bizony’s boek ter hand nemen. Na enkele uitstekende, kritische essays, die het verhaal vertellen ontdaan van elke vorm van retoriek, volgen die ‘mislukte’ foto’s van de eerste maanreizigers. We zien de krappe ruimten, de warwinkel aan draden en instrumenten, het gezweet en gezwoeg, en ondertussen daarbuiten: de absolute leegte van de ruimte, het deprimerend dode maanlandschap en al die tijd ergens daartussenin, de blauwe aarde. Niet meer dan een knikker waarop ze ooit nog eens terug hopen te keren. Zo nu en dan voelt de lezer de wanhoop, de volstrekte waanzin van deze reusachtige onderneming. Drie man overgeleverd aan nauwelijks geteste technologie. Ware helden onder het zweet en stof, zonder tijd om stil te staan bij hun ongehoorde prestatie.

(depers.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_71998905
18-08-2009

Raket met rat ontploft in Congo

AMSTERDAM – Wetenschappers in Congo hebben tevergeefs geprobeerd om een rat met een raket richting de ruimte te lanceren.

De lancering van de raket met de naam Troposphère V was onderdeel van een bescheiden raketprogramma van de Democratische republiek Congo, zo meldt de Belgische krant Het Laatste Nieuws.

Aan boord van de raket zat een rat met de naam Kavira, die volgens de plannen 35 kilometer de lucht zou worden gelanceerd. Het dier had het eerste Congolese wezen in de ruimte moeten worden.

Rampzalig

De lancering verliep echter rampzalig. Op een filmpje van de televisiezender Info Afrique is te zien hoe de raket al voor het opstijgen ontploft (zie onderaan bericht).

De mislukte raketlancering vond plaats in Mekao, een plaats die ongeveer 120 kilometer ten oosten van de hoofdstad Kinhasa ligt.


Eerdere lanceringen

Naar verluidt is het Congolese raketprogramma een initiatief van het particuliere bedrijf Developpement Tous Azimuts. Tot nu toe heeft het bedrijf twee keer met succes een raket gelanceerd tot op een hoogte van slechts enkele kilometers.



(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_72000178
proest
XBL: Koning Stoma
PSN: Koning_Stoma
pi_72002151
hehe, nou ja, ze lachen er zelf ook om

RIP Kavira
For every fact, there is an equal and opposite opinion.
Twitch.tv/bensel15
pi_72029714
19-08-2009

Laserdetector zoekt vergeefs naar rimpelingen van de oerknal



Onderzoek met de detector LIGO heeft nieuwe inzichten opgeleverd over de prille begintijd van het heelal. En dat terwijl hij feitelijk juist niets gemeten heeft (Nature, 20 augustus).

LIGO - de afkorting staat voor Laser Interferometer Gravitational-Wave Observatory - is gevoelig voor zogeheten zwaartekrachtsgolven. Dat zijn kleine rimpelingen in de structuur van ruimte en tijd, die door grote bewegende massa's worden veroorzaakt. Volgens de huidige theorieën zouden bij de oerknal - de geboorte van ons heelal - een stortvloed van die rimpelingen moeten zijn ontstaan. En zelfs nu, bijna 14 miljard jaar later, zouden deze zwaartekrachtsgolven nog detecteerbaar kunnen zijn. Maar de verschillende oerknalmodellen 'voorspellen' golven van verschillende hevigheid en frequenties.

Het LIGO-onderzoek heeft een nieuwe bovengrens opgelegd aan die oerrimpelingen. Daardoor kunnen modellen die grotere rimpelingen tijdens de eerste minuut na de oerknal voorspellen geschrapt worden. Daar zitten de meest gangbare oerknalmodellen overigens niet bij.

De verwachting is dat het vervolgonderzoek met 'Advanced LIGO', dat in 2014 van start gaat, het aantal kandidaattheorieën nog verder kan indammen.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_72029721
19-08-2009

VLT neemt kijkje in 'hels' stervormingsgebied



Met de Europese Very Large Telescope (VLT) in Chili zijn nieuwe, gedetailleerde opnamen gemaakt van het stervormingsgebied RCW 38. Dit gebied is enigszins vergelijkbaar met de beroemde Orionnevel: het omvat een sterrenhoop van jonge, hete sterren, omgeven door wolken van gas en stof.

Uit de VLT-beelden is onder meer gebleken dat de grote, zware ster IRS2, die in het hart van het stervormingsgebied staat, in werkelijkheid uit twee afzonderlijke sterren bestaat. Het tweetal draait op een onderlinge afstand van slechts 75 miljard kilometer om elkaar.

De intense uv-straling van de dubbelster IRS2 zorgt ervoor dat de sterren in zijn naaste omgeving veel minder materie kunnen verzamelen dan in een wat 'rustigere' omgeving het geval zou zijn geweest. Sommige zullen zich wellicht zelfs nooit tot volwaardige sterren kunnen ontwikkelen, en bij andere zal de planeetvorming worden bemoeilijkt.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesovertserrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  vrijdag 21 augustus 2009 @ 00:21:07 #62
65434 Parafernalia
Leuker als je denkt
pi_72060603
quote:
Scenario 1 is het huidige scenario dat NASA voor ogen heeft: de shuttle blijft vliegen tot 2011 en in 2015 wordt ISS afgedankt. ISS wordt tot 2015 bereikt met behulp van Russische Sojoez raketten, daarna de Orion, die met een Ares-I raket gelanceerd wordt. Later komt de Ares-V raket, die NASA astronauten naar de maan kan brengen. De eerste maanlanding staat dan gepland in 2024 waarna men werkt aan een maanbasis. Het nadeel van dit scenario is een lang gat in de mogelijkheden voor bemande ruimtevaart: van 2011 t/m 2018. Ook het al in 2015 afdanken van ISS ligt politiek gevoelig.
Heu? Het ISS is nog niet eens klaar? En dan willen ze m in 2015 afdanken Ben ik nou gek of wat?
Eindelijk iemand die denkt wat iedereen zegt
  vrijdag 21 augustus 2009 @ 01:44:32 #63
65434 Parafernalia
Leuker als je denkt
pi_72062027
quote:
Op zondag 16 augustus 2009 04:28 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
15-08-2009

Superreus Betelgeuze blaast bellen uit

[ afbeelding ]

Betelgeuze, een van de grootste sterren die men kent, is bezig zichzelf op te koken. Dat hebben astronomen afgeleid uit de meest gedetailleerde waarnemingen die tot nu toe aan deze ster zijn verricht (binnenkort te verschijnen in Astronomy & Astrophysics). Van Betelgeuze is bekend dat hij grote hoeveelheden gas verliest, de gehele massa van de zon in tienduizend jaar, maar hoe dat precies gebeurt was niet duidelijk. De nieuwe waarnemingen laten zien dat het gas niet overal gelijkmatig uit het oppervlak wegstroomt, maar in de vorm van reusachtige bellen die door dieperliggende convectiebewegingen uit de ster worden weggeduwd.

Betelgeuze is een heldere ster in het sterrenbeeld Orion, op ongeveer 600 lichtjaar van de aarde. Het is een superreus, een heel zware ster die het einde van een kort leven nadert. Hij ontstond enkele miljoenen jaren geleden – toen op aarde de eerste mensachtigen verschenen – en heeft nog enkele (tien)duizenden jaren te gaan. Dan is zijn energie op en explodeert hij. De ster is nu zo groot dat hij op de plaats van de zon gezet tot bijna de baan van Jupiter zou reiken. Vanaf de aarde gezien is het echter toch maar een piepklein schijfje en om dat te bestuderen zijn speciale technieken nodig.

Eén groep astronomen werkte met een 8 meter-telescoop van de Europese Zuidelijke Sterrenwacht in Chili. Die is voorzien van een systeem dat de beeldverstorende werking van de aardatmosfeer opheft. Een tweede groep astronomen combineerde het licht van drie kleinere telescopen, om zo één reuzentelescoop van 48 meter diameter te simuleren. Hierdoor konden details ter grootte van circa 0,01 boogseconde worden onderscheiden: een knikker gezien op een afstand van duizend kilometer.

Zo konden de astronomen waarnemen dat het oppervlak van Betelgeuze plaatselijk met snelheden tot 15 meter per seconde op en neer beweegt. Deze convectiebewegingen – vergelijkbaar met die in een pan kokend water – leiden er toe dat reusachtige gasbellen de ster verlaten, om zich in de ruimte te verspreiden en op te lossen. Rond de ster werden drie uitgestrekte gaspluimen waargenomen die de overblijfselen daarvan zouden zijn. De grootste strekt zich uit tot minstens zes maal de diameter van de ster, ofwel de afstand zon-Neptunus. Het sterfbed van Betelgeuze heeft dus de omvang van ons zonnestelsel.

(nrc)
Dat ding is echt zo belachelijk groot
Eindelijk iemand die denkt wat iedereen zegt
pi_72062273
Dat Ligo geen zwaartekrachtsgolven heeft gedetecteerd is inderdaad meerzeggend dan dat wanneer hij dat wel gedaan had.

Maar er zullen er toch echt moeten zijn, dat kan niet anders. Ten minste, als de huidige theorieen, waar verder niets mis mee is, kloppen.

Wanneer ze LISA lanceren moeten ze er maar al te zeker van zijn dat deze zeker in ieder geval wel gaat meten.


En ja, ISS in 2015 deorbiten is typisch NASA en heel slecht voor de ruimtevaart. Als ze er nu al vanaf willen is het dan echt een 'white elephant'?
pi_72062314
quote:
Op vrijdag 21 augustus 2009 01:44 schreef Parafernalia het volgende:

[..]

Dat ding is echt zo belachelijk groot
Plaatje van Betelgeuse
XBL: Koning Stoma
PSN: Koning_Stoma
pi_72063147
Mooi
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_72063148
19-08-2009

Sterren moeten opnieuw worden geteld



Decennialang dachten sterrenkundigen wel zo'n beetje te weten hoeveel meer kleine, lichte sterren er in sterrenstelsels aanwezig zijn dan grote, zware sterren.

Zo zouden er bijvoorbeeld voor elke ster van twintig zonsmassa's ongeveer 500 sterren van één zonsmassa en minder moeten zijn. Maar uit gegevens die met de NASA-satelliet Galaxy Evolution Explorer zijn verzameld, blijkt dat deze getallen nodig moeten worden bijgesteld.

De ultraviolet-telescoop van de satelliet heeft aangetoond dat er waarschijnlijk nog eens vier keer zo veel lichte sterren zijn. De eerdere onderschatting van hun aantallen is gemakkelijk te verklaren: hun relatief zwakke schijnsel verbleekt gewoon bij dat van de grote, heldere sterren in hun omgeving.

© Eddy Echternach (http://www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_72126675
Ik heb afgelopen zaterdag een zeer heldere vallende ster gezien. Het was een redelijk dikke streep en het leek bijna goudkleurig aan de staart. Ik liep op een slecht verlichtte camping en ik was verbaasd dat ik nergens 'ooh' en 'aah' hoorde.
Daarna heb ik nog een tijdje naar de sterren zitten staren en ik meen er nog één te hebben gezien, maar deze was in een andere richting en lang niet zo helder.
"Everything we are, we are when we're alone."
pi_72184840
Ook maar tvp
pi_72186718
quote:
Glycine In The Grid
by Staff Writers
Greenbelt MD (SPX) Aug 20, 2009



Comet particle tracks in aerogel.
Credit: Stardust, JPL, NASA

NASA scientists have discovered glycine, a fundamental building block of life, in samples of comet Wild 2 returned by NASA's Stardust spacecraft.
"Glycine is an amino acid used by living organisms to make proteins, and this is the first time an amino acid has been found in a comet," said Dr. Jamie Elsila of NASA's Goddard Space Flight Center in Greenbelt, Md.

"Our discovery supports the theory that some of life's ingredients formed in space and were delivered to Earth long ago by meteorite and comet impacts."

Elsila is the lead author of a paper on this research accepted for publication in the journal Meteoritics and Planetary Science. The research was presented during the meeting of the American Chemical Society at the Marriott Metro Center in Washington, August 16.

"The discovery of glycine in a comet supports the idea that the fundamental building blocks of life are prevalent in space, and strengthens the argument that life in the universe may be common rather than rare," said Dr. Carl Pilcher, Director of the NASA Astrobiology Institute which co-funded the research.

Proteins are the workhorse molecules of life, used in everything from structures like hair to enzymes, the catalysts that speed up or regulate chemical reactions. Just as the 26 letters of the alphabet are arranged in limitless combinations to make words, life uses 20 different amino acids in a huge variety of arrangements to build millions of different proteins.

Stardust passed through dense gas and dust surrounding the icy nucleus of Wild 2 (pronounced "Vilt-2") on January 2, 2004. As the spacecraft flew through this material, a special collection grid filled with aerogel - a novel sponge-like material that's more than 99 percent empty space - gently captured samples of the comet's gas and dust.

The grid was stowed in a capsule which detached from the spacecraft and parachuted to Earth on January 15, 2006. Since then, scientists around the world have been busy analyzing the samples to learn the secrets of comet formation and our solar system's history.

"We actually analyzed aluminum foil from the sides of tiny chambers that hold the aerogel in the collection grid," said Elsila. "As gas molecules passed through the aerogel, some stuck to the foil. We spent two years testing and developing our equipment to make it accurate and sensitive enough to analyze such incredibly tiny samples."

Earlier, preliminary analysis in the Goddard labs detected glycine in both the foil and a sample of the aerogel. However, since glycine is used by terrestrial life, at first the team was unable to rule out contamination from sources on Earth.

"It was possible that the glycine we found originated from handling or manufacture of the Stardust spacecraft itself," said Elsila. The new research used isotopic analysis of the foil to rule out that possibility.

Isotopes are versions of an element with different weights or masses; for example, the most common carbon atom, Carbon 12, has six protons and six neutrons in its center (nucleus). However, the Carbon 13 isotope is heavier because it has an extra neutron in its nucleus.

A glycine molecule from space will tend to have more of the heavier Carbon 13 atoms in it than glycine that's from Earth. That is what the team found. "We discovered that the Stardust-returned glycine has an extraterrestrial carbon isotope signature, indicating that it originated on the comet," said Elsila.

The team includes Dr. Daniel Glavin and Dr. Jason Dworkin of NASA Goddard. "Based on the foil and aerogel results it is highly probable that the entire comet-exposed side of the Stardust sample collection grid is coated with glycine that formed in space," adds Glavin.

"The discovery of amino acids in the returned comet sample is very exciting and profound," said Stardust Principal Investigator Professor Donald E. Brownlee of the University of Washington, Seattle, Wash. "It is also a remarkable triumph that highlights the advancing capabilities of laboratory studies of primitive extraterrestrial materials."
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_72251959
28-08-2009

Protoplanetaire schijven hebben last van 'tegenwind'



De stofschijven rond sterren, waarin planeten kunnen ontstaan, hebben de meest vreemde vormen. Volgens Amerikaanse sterrenkundigen zijn deze het resultaat van de beweging van de centrale ster door de ruimte (The Astrophysical Journal, 1 september).

Zo'n protoplanetaire schijf bestaat voor een belangrijk deel uit fijne stofdeeltjes, en elke keer als de ster met omringende schijf een interstellaire gaswolk passeert, ondervinden deze deeltjes daar hinder van.

Welke vorm de schijf vervolgens aanneemt, is afhankelijk van de hoek waaronder hij de gaswolk binnengaat. Als de schijf loodrecht op de bewegingsrichting staat, neemt hij een enigszins komvormig uiterlijk aan, zoals bij de ster HD 61005. Gaat de schijf zijwaarts de gaswolk in, dan ontstaat een asymmetrische schijf. Een en ander blijkt uit onderzoek met de Hubble-ruimtetelescoop.

© Govert Schilling

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  zaterdag 29 augustus 2009 @ 12:15:39 #72
47122 ATuin-hek
theguyver's sidekick!
pi_72254774
quote:
Op vrijdag 21 augustus 2009 02:16 schreef intraxz het volgende:

[..]

Plaatje van Betelgeuse
[ afbeelding ]
Ja gaaf is dat! Dat ding is zo groot dat vorm etc te fotograferen is met de huidige grote telescopen.
Egregious professor of Cruel and Unusual Geography
Onikaan ni ov dovah
pi_72325065
31-08-2009

‘Ruimteschip kan aarde beschermen tegen asteroïde’

AMSTERDAM – Britse wetenschappers hebben een ruimteschip ontworpen, dat een eventuele inslag van een asteroïde op aarde moet voorkomen.

© NasaDe onderzoekers van het bedrijf EADS Astrium in Hertfordshire noemen hun uitvinding een ‘zwaartekracht-trekker’.

Het ruimteschip – dat alleen nog op papier bestaat - moet worden gelanceerd, zodra er een asteroïde op ramkoers met de aarde komt te liggen.

Het gevaarte heeft op papier een gewicht van 10 ton en een lengte van 30 meter. Het is de bedoeling dat het ruimteschip na de lancering naast een gevaarlijke asteroïde gaat vliegen, op minder dan 50 meter afstand.


Uit koers

Door de zwaartekracht die het voertuig dan zal uitoefenen op de asteroïde, moet de ruimtesteen uit koers raken, zodat een botsing met de aarde wordt afgewend.

Volgens de onderzoekers is het een kwestie van tijd voordat de aarde zal worden getroffen door een ruimtesteen van formaat.

“Alle asteroïden met een doorsnede van meer dan 30 meter zijn een bedreiging voor de aarde”, zo verklaart hoofdonderzoeker Ralph Cordey in de Britse krant The Daily Telegraph. “Onfortuinlijk genoeg is het niet de vraag of we zullen worden geraakt, maar wanneer het zal gebeuren.”


Natuurkunde

De werking van de ‘zwaartekracht-trekker’ is natuurkundig gezien vrij eenvoudig. “Elk object met een massa heeft een eigen zwaartekracht, die andere objecten in de omgeving beïnvloedt”, legt Cordey uit.

“De zwaartekracht-trekker kan daardoor behoorlijk grote objecten van 400 tot 300 meter verplaatsen. De asteroiden waar we over praten vliegen met 10 kilometer per seconde door ons zonnestelsel", aldus Cordey. "Ze hebben maar een klein duwtje nodig om uit koers te raken.”


Op tijd

Het nieuw ontworpen ruimteschip is volgens de onderzoekers op korte termijn en met bestaande technologie te bouwen.

De asteroïden die een bedreiging vormen voor de aarde, moeten wel op tijd worden gelokaliseerd.

‘De zwaartekracht-trekker’ kan zijn werk alleen doen als de lancering 20 jaar voordat een ruimtesteen de aarde zou raken, al plaatsvindt.

© NU.nl/Dennis Rijnvis

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_72359252
01-09-2009

Melkwegstelsel gaat niet ten onder aan galactisch bombardement



Rond ons Melkwegstelsel cirkelen ten minste enkele tientallen kleinere sterrenstelsels. Het lijkt vrijwel onvermijdelijk dat deze ooit met ons stelsel in botsing komen. Maar heeft dat ook nadelige gevolgen?

Volgens sterrenkundigen van Ohio State University niet: ook na zulke botsingen behoudt ons Melkwegstelsel zijn schijfvorm. Wel zou de schijf, die uit honderden miljarden sterren bestaat, in dikte toenemen, mate name langs de buitenrand.

Een en ander blijkt uit computersimulaties waarin zo realistisch mogelijk werd nagebootst wat er gebeurt als er een dwergstelsel ter grootte van bijvoorbeeld de Grote Magelhaense Wolk in botsing komt met een spiraalstelsel als het onze. Uit die simulaties blijkt dat zo'n botsing geen eenmalige gebeurtenis is. Het dwergstelsel passeert de schijf van het spiraalstelsel vele malen, en verliest daarbij steeds meer sterren en gas. Het wordt als het ware geabsorbeerd door het grote stelsel.

© Govert Schilling

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_72422020
03-09-2009

Andromeda-nevel slurpt sterren op



De Andromeda-nevel lijkt zich te hebben uitgebreid met sterren die hij van andere sterrenstelsels heeft opgenomen. Tot die conclusie is Andromeda, een internationale groep wetenschappers, gekomen. Zij schrijven over hun bevindingen in het natuurwetenschappelijke tijdschrift Nature, zo meldt de Britse omroep BBC.

Beelden
Niet eerder hebben geleerden de rand van de Andromeda-nevel zo gedetailleerd in kaart gebracht. Wetenschappers hebben al eerder gesuggereerd dat Andromeda, een sterrenstelsel dat dezelfde vorm als de Melkweg heeft, maar veel groter is, sterren van andere stelsels 'opslurpte', maar de Andromedawetenschappers tonen dat nu met gedetailleerde beelden aan. Volgens hun model worden grote sterrenstelsels omringd door overblijfselen van andere stelsels die zij hebben opgenomen.

2,5 miljoen lichtjaren weg
Volgens de wetenschappers breidt de Andromeda-nevel, die ongeveer 2,5 miljoen lichtjaren van de aarde verwijderd is, nog steeds uit. Zij zagen "een sterrenstroom" van het nabijgelegen sterrenstelsel Triangulum "zich uitstrekken" in de richting van de Andromeda-nevel. (anp/mvl)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_72422201
03-09-2009

Europese röntgensatelliet ontdekt supernova-in-wording



Met de Europese röntgensatelliet XMM-Newton is een witte dwergster ontdekt die binnen enkele miljoenen jaren als supernova zal ontploffen (Science, 4 september).

De witte dwerg, het compacte restant van een ster die aan het einde van zijn normale bestaan is gekomen, draait om een relatief nabije ster die de aanduiding HD 49798 draagt. Al in 1997 werd ontdekt dat 'iets' in de omgeving van deze ster röntgenstraling uitzendt. Maar nu pas is duidelijk geworden wat dat is: een witte dwerg dus.

Uit metingen met XMM-Newton blijkt dat de dwergster 1,3 maal zo zwaar is als onze zon - ruimschoots zwaarder dan de gemiddelde witte dwerg. Die grote massa, en het feit dat de dwerg bijna vijf keer per minuut om zijn as tolt, wijst er op dat hij bezig is materie van de naburige normale ster op te slokken.

Zodra de massa van de witte dwerg de kritieke waarde van 1,4 zonsmassa bereikt, zal hij onder zijn eigen gewicht instorten tot een neutronenster. Dat gaat gepaard met een enorme explosie die op aarde een spectaculaire hemelverschijning zal geven. Nog een miljard nachtjes slapen...

© Govert Schilling

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_72422217
03-09-2009

'Mottenballen' ontdekt in de ruimte



Onderzoekers van de universiteit van Georgia (VS) hebben ontdekt dat sommige gaswolken tussen de sterren naftaleen bevatten. Dat is op aarde het belangrijkste bestanddeel van mottenballen.

De gaswolken waar het om gaat zenden infraroodstraling op ongebruikelijke golflengten uit, en tot nu toe was onduidelijk door welke specifieke moleculen deze straling wordt geproduceerd. Uit laboratoriumonderzoek is nu gebleken dat een deel van de infraroodstraling afkomstig is van naftaleenmoleculen die van een extra waterstofkern (proton)voorzien zijn.

Dat er naftaleen in interstellaire gaswolken zit, komt niet echt als een verrassing. Naftaleenmoleculen bestaan geheel uit waterstof- en koolstofatomen, en beide zijn rijkelijk aanwezig in de ruimte. Overigens kan het naftaleen niet het gehele infraroodspectrum van de gaswolken verklaren.

Vermoedelijk komt de rest voor rekening van andere koolwaterstoffen waar zich extra waterstofkernen aan gebonden hebben.

© Govert Schilling

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_72422233
03-09-2009

Naaste soortgenoot van het Melkwegstelsel gefotografeerd



Met de 2,2-meter MPG/ESO-telescoop op La Silla (Chili) is een opname gemaakt van een nabij spiraalstelsel waarvan sterrenkundigen denken dat het veel op ons Melkwegstelsel lijkt.

Hoe groot de overeenkomst is, is niet helemaal duidelijk. Ons eigen stelsel kunnen we niet goed overzien, omdat we er middenin zitten. En de vermoedelijke soortgenoot, NGC 4945, zien we bijna van opzij.

Toch is duidelijk dat ook NGC 4945 spiraalarmen en een enigszins langgerekte kern heeft. Wel is het superzware zwarte gat in het centrum van dit stelsel actiever dan dat in het melkwegcentrum.

NGC 4945 bevindt zich op een afstand van 13 miljoen lichtjaar in de richting van het sterrenbeeld Centaurus.

© Govert Schilling

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_72511723
07-09-2009

Geen zonnevlekken meer in 2015?



Volgens twee Amerikaanse zonnedeskundigen zullen er na 2015 misschien geen vlekken meer op de zon voorkomen. Absolute zekerheid is er niet, maar wellicht begint er dan een 'vlekkenloze' periode zoals die ook eind zeventiende en begin achttiende eeuw plaatsvond. Dat zogeheten Maunder Minimum viel samen met de Kleine IJstijd - een periode waarin de gemiddelde temperatuur op het noordelijk halfrond van de aarde ongeveer een graad lager was dan normaal.

Zonnevlekken zijn koele gebieden in het gasvormige oppervlak van de zon, die donker afsteken tegen hun hetere omgeving. De relatief lage temperatuur wordt veroorzaakt door sterke magnetische velden, die voorkomen dat heet gas uit het binnenste van de zon omhoog borrelt. Elke elf jaar zijn er normaalgesproken meer zonnevlekken dan gemiddeld, en momenteel bevindt de zon zich in een langdurig minimum.

Bill Livingston en Matt Penn van het National Solar Observatory in Tucson, Arizona, hebben nu metingen gepubliceerd van de magnetische veldsterkte van zonnevlekken in de afgelopen 17 jaar. Die blijkt afgenomen te zijn van ca. 3000 gauss in het begin van de jaren negentig tot ca. 2200 gauss in 2008. Als de trend zich voortzet, zal de magnetische veldsterkte over een jaar of zeven verder afgenomen zijn tot 1500 gauss - te weinig om een zonnevlek te produceren.

Livingston en Penn kunnen niet uitsluiten dat de gemiddelde magnetische veldsterkte van zonnevlekken binnenkort weer zal gaan toenemen, en dat de nieuwe zonnevlekkencyclus (nummer 24) zich alsnog zal aandienen, hoewel alles er op wijst dat die cyclus heel 'zwak' zal zijn, met een verlaat maximum rond mei 2013. Maar het is ook denkbaar dat we aan de vooravond staan van een nieuw Maunder Minimum.

© Govert Schilling

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_72674387
And now the end is near.......
quote:
NASA Selects Target Crater for Lunar Impact

Sept. 11, 2009: NASA's Lunar Crater Observation and Sensing Satellite (LCROSS) is racing toward a double-impact on the moon at 7:30 am EDT on Oct. 9th. Today NASA announced exactly where the crash will take place.

The target crater is Cabeus A. It was selected after an extensive review of the best places to excavate frozen water at the lunar south pole


Above: Craters of interest around the lunar south pole. LCROSS is targeting Cabeus A. Image credit: NMSU/MSFC Tortugas Observatory

"The selection of Cabeus A was a result of a vigorous debate within the lunar science community. We reviewed the latest data from Earth-based observatories and our fellow lunar missions Kaguya, Chandrayaan-1, and the Lunar Reconnaissance Orbiter," says Anthony Colaprete, LCROSS project scientist and principle investigator at NASA's Ames Research Center. "The team is looking forward to wealth of information this unique mission will produce."

LCROSS will search for ice by plunging its spent upper-stage Centaur rocket into the permanent shadows of Cabeus A, where water might be trapped in frozen form. The LCROSS satellite will then fly into the plume of debris kicked up by the impact and measure the properties of the plume before it also collides with the lunar surface.


Sign up for EXPRESS SCIENCE NEWS delivery

The LCROSS team selected Cabeus A based on a set of conditions that includes favorable illumination of the debris plume for visibility from Earth, where astronomers will be watching closely. Cabeus A also has a high concentration of hydrogen (a constituent of water, H2O) and favorable terrain such as a flat floor, gentle slopes and the absence of large boulders.

Professional astronomers will use many of Earth's most capable observatories to monitor the impacts. These observatories include the Infrared Telescope Facility and Keck telescope in Hawaii; the Magdalena Ridge and Apache Ridge Observatories in New Mexico and the MMT Observatory in Arizona; the newly refurbished Hubble Space Telescope; and the Lunar Reconnaissance Orbiter, among others.

Amateur astronomers can monitor the impact, too. Observing tips may be found here.

"Telescopes participating in the LCROSS Observation Campaign will provide observations from different vantage points using different types of measurement techniques," says Jennifer Heldmann, lead for the LCROSS Observation Campaign at Ames. "These multiple observations will complement the LCROSS spacecraft data to help determine whether or not water ice exists in Cabeus A."

During a media briefing Sept. 11, Daniel Andrews, LCROSS project manager at Ames, provided a mission status update: The spacecraft is healthy and has enough fuel to successfully accomplish all mission objectives. Andrews also announced the dedication of the LCROSS mission to the memory of legendary news anchor, Walter Cronkite, who provided coverage of NASA's missions from the beginning of America's manned space program to the age of the space shuttle.


Above: The LCROSS mission has been dedicated to the memory of Walter Cronkite, who covered NASA missions from Mercury through the space shuttle. Image credit: CBS News. [/b]

"Dad would sure be proud to be part, if just in name, of getting humans back up to the moon and beyond," says Chip Cronkite, son of the famed news anchor.

"We're looking forward to October 9th," Andrews says. "The next 28 days will undoubtedly be very exciting."

Cabeus A, here we come!
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_72717864
10-09-2009

SCIAMACHY biedt nieuwe kijk op de waterkringloop op aarde



Onderzoekers van SRON Netherlands Institute for Space Research, de Universiteit Utrecht en internationale partners zijn er voor het eerst in geslaagd wereldwijd metingen te verrichten van het waterisotoop HDO in de onderste lagen van de aardatmosfeer. De metingen zijn afkomstig van het meetinstrument SCIAMACHY, dat in een baan om de aarde draait aan boord van de Europese Space Agency (ESA) onderzoekssatelliet ENVISAT. De analyse van de metingen leidt tot nieuwe inzichten in de waterkringloop die naar verwachting een belangrijke bijdrage gaan leveren aan de ontwikkeling van klimaatmodellen De onderzoekers publiceren hun resultaten deze week in het toonaangevende tijdschrift Science .  

De waterkringloop bepaalt in belangrijke mate het klimaat op aarde. Waterdamp is het belangrijkste broeikasgas in de atmosfeer. Vloeibaar water maakt onze planeet bewoonbaar. Wanneer water verdampt vanaf het zee- en landoppervlak, en wanneer het condenseert in wolken verandert de relatieve hoeveelheid van het waterisotoop HDO. De isotoop samenstelling van waterdamp in de atmosfeer weerspiegelt daarmee de geschiedenis van het water. Wetenschappers van SRON gebruikten het SCIAMACHY instrument om een mondiaal beeld te krijgen van HDO in onze atmosfeer. Zij verkregen voor het eerst gedetailleerde meetgegevens over de onderste lagen van de atmosfeer, waarin zich juist de meeste waterdamp bevindt.

De onderzoekers richtten zich in de eerste plaats op het vergelijken van de metingen met resultaten op basis van modellen voor de Sahel-zone en voor het poolgebied rond Spitsbergen. In beide gevallen bleken de gangbare modellen niet in staat om de SCIAMACHY metingen op de juiste wijze te reproduceren. Dat duidt op problemen in de modelmatige beschrijving van zowel de waterkringloop in de Tropen - subTropen als het transport van water vanuit de Tropen naar de Noordpool.

Metingen van het waterisotoop met behulp van satellietinstrumenten zoals SCIAMACHY bieden de mogelijkheid om de beschrijving van de waterkringloop in klimaatmodellen aan een gedegen test te onderwerpen en te verbeteren. Uiteindelijk zal dit een bijdrage leveren aan de voorspelling van veranderingen in de waterkringloop als gevolg van het broeikaseffect, zoals droogte of ernstige wateroverlast, en de reconstructie van historische klimaatvariaties.

De metingen van SCIAMACHY tonen aan dat de gekozen benadering werkt, wat nieuwe mogelijkheden biedt voor onderzoek. TROPOMI, het satellietinstrument dat volgens planning in 2014 zal worden gelanceerd, in ESA's Precursor Sentinel 5 missie, is in staat om nauwkeurigere metingen van het waterisotoop HDO te verrichten en daarmee de kennis van de waterkringloop verder te vergroten.

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_72718104
11-09-2009

Planeet kan aarde rammen

Onze aarde, en eigenlijk ons hele zonnestelsel, heeft een potentiële vernietigende toekomst. Nieuwe computersimulaties laten zien dat een kleine verstoring in de banen van de planeten ertoe kan leiden dat de aarde in botsing komt met Mercurius, Mars of Venus binnen de volgende paar... miljarden jaren. Ondanks zijn geringe grootte zal Mercurius het grootste risico vormen voor ons zonnestelsel.



De resultaten van het computermodel tonen aan dat er ruwweg 1 procent kans bestaat dat het langer worden van de baan van Mercurius rond de zon er op een bepaald moment zal voor zorgen dat Mercurius de baan van Venus zal kruisen. Als dat gebeurd zal het planetaire pandemonium verstoord worden en kan volgens wetenschappers Mercurius in botsing komen met de zon of een andere planeet, en zelfs uit ons zonnestelsel gebonjourd worden.

Jacques Laskar en Mickael Gastineau van het Observatorium van Parijs lieten computersimulaties lopen met 2.501 scenario's van verschillende planetaire banen. In 99 procent van de gevallen was geen botsing te bespeuren en amper 25 simulaties leidden tot de verstoring van de baan van Mercurius. De simulaties lieten ook zien dat als de groter wordende baan van Mercurius rond de zon resulteerde in een botsing met de zon of Venus, de andere planeten daar weinig of geen last van ondervonden.


Laskar: "Bij sommige minder waarschijnlijke scenario's leidde de wijziging in de baan van Mercurius tot de volledige destabilisatie van de binnenste planeten van ons zonnestelsel. Dat zou binnen 3,3 miljard jaar kunnen leiden tot een botsing van Mercurius, Mars of Venus met de aarde. Het meest verrassende resultaat bleek een destabilisatie van de baan van de aarde en Venus te zijn. Maar om dat te laten gebeuren moet Mercurius eerst door de aantrekkingskracht van Jupiter gedestabiliseerd worden. Dat kan dan leiden tot de destabilisering van Mars die zo de aarde heel dicht zou kunnen naderen. Pas dan kan er een destabilisatie ontstaan van de baan van Venus en een botsing met de aarde."



De banen van de planeten in ons zonnestelsel lijken stabiel te zijn, maar dat zijn ze in werkelijkheid niet. En binnen miljarden jaren zullen ze nog minder stabiel zijn. Fundamenteel gezien kunnen alle planeten elkaar door een interactie van zwaartekrachten verstoren. Astronomen zeggen dat in een ver verleden enkele van onze planeten in ons zonnestelsel zich op beduidend andere plaatsen bevonden en migreerden naar hun huidige posities.

Naarmate onze zon ouder wordt zal ze zwellen en massa verliezen. Eerdere studies hebben aangetoond dat dit binnen 7 miljard jaar (of meer) ingrijpende gevolgen op de planeten zou kunnen hebben. De aarde zou dan kunnen verdampen of - door de zwaartekracht van een passerende ster - uit het zonnestelsel geknikkerd worden. In een studie van Gregory Laughlin van de universiteit van California in Santa Cruz (hij werkte toen nog bij NASA) en Fred Adams van de universiteit van Michigan uit 2001 geven ze de aarde een één op 100.000 kans dat ze daadwerkelijk uit het zonnestelsel geknikkerd zal worden.

Terwijl de planeten ondertussen rond de zon draaien kunnen dichte ontmoetingen tussen planeten - vooral met grote planeten als Jupiter - hen in een totaal andere baan dwingen. Bewijzen van dit soort gewoel is gevonden in exoplanetaire systemen. Een voorbeeld daarvan is de planemo 2M1207b, die zich gevormd zou hebben uit de botsing en fusie van twee planeten. Volgens sommige wetenschappers zou 4 miljard jaar geleden onze eigen maan ontstaan zijn na de botsing van een planeet met de aarde.

(Grenswetenschap)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_72752154
14-09-2009

Komeet was tijdelijk maan van Jupiter



Komeet 147P/Kushida-Muramatsu draaide tussen 1949 en 1961 in een baan rond Jupiter. De komeet was in die periode dus tijdelijk een maan van de reuzenplaneet. Dat blijkt uit nauwkeurige positiemetingen van de komeet, waaruit berekend kon worden hoe hij in het verleden door het zonnestelsel bewoog.

Komeet Kushida-Muramatsu behoort tot de zogeheten quasi-Hilda-kometen - een groep hemellichamen die tijdens hun beweging rond de zon tijdelijk in de invloedssfeer van Jupiter terecht kunnen komen. Vermoedelijk behoorde komeet Shoemaker-Levy 9, die in 1994 op Jupiter insloeg, ook tot deze familie, evenals de ongeïdentificeerde komeet die zich afgelopen zomer in de dampkring van de planeet boorde.

Een andere quasi-Hilda-komeet, 111P/Helin-Roman-Crochett, verkeerde tussen 1967 en 1985 al drie keer tijdelijk in de zwaartekrachtsgreep van de reuzenplaneet, en zal tussen 2068 en 2086 opnieuw zes wijde banen rond Jupiter beschrijven, zo blijkt uit nauwkeurige baanberekeningen.

De nieuwe resultaten, die vandaag gepresenteerd worden op het European Planetary Science Congress in Potsdam, Duitsland, doen vermoeden dat er veel vaker kometen met Jupiter in botsing komen dan algemeen is aangenomen.

© Govert Schilling

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_72752309
14-09-2009

ESO publiceert spectaculair Melkweg-panorama



In het kader van het GigaGalaxy Zoom project, onderdeel van het Internationaal Jaar van de Sterrenkunde 2009, heeft de Europese Zuidelijke Sterrenwacht (ESO) een 360 graden-panorama van het Melkwegstelsel gepubliceerd.

Het panorama is samengesteld uit talloze afzonderlijke opnamen, gemaakt in een periode van enkele maanden door de Franse astrofotograaf Serge Brunier.

Omdat de zon en de aarde zich in de buitengebieden van het Melkwegstelsel bevinden, zien we het stelsel in zijaanzicht. De centrale verdikking (met veel oude sterren) en de donkere stofwolken in het vlak van het Melkwegstelsel zijn duidelijk zichtbaar, evenals de twee Magelhaense Wolken, de relatief kleine begeleiders van de Melkweg (rechtsonder).

© Govert Schilling

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_72753061
XBL: Koning Stoma
PSN: Koning_Stoma
  dinsdag 15 september 2009 @ 00:53:04 #86
73930 Blinker
Only one Go Ahead Eagles
pi_72754011
Schitterend
pi_72757145
geeft toch aan hoe insignificant we wel niet zijn. Elke witte pixel is zo'n beetje een ster, en dit is slechts 1 van de vele miljarden sterrenstelsels
For every fact, there is an equal and opposite opinion.
Twitch.tv/bensel15
pi_72762264
quote:
Op dinsdag 15 september 2009 09:02 schreef Bensel het volgende:
Elke witte pixel is zo'n beetje een ster
Het plaatje is 2000 x 4000. Dat zijn 8 miljoen pixels. En dat komt nog lang niet in de buurt van het geschatte aantal sterren in de melkweg. Kun je nagaan..
XBL: Koning Stoma
PSN: Koning_Stoma
pi_72764818
quote:
Ook wel leuk is deze video van dezelfde foto..
Ware Wijsheid Liefdevolle Vrede
Peaceful Warrior "What are you?" "This Moment"
pi_72765281
quote:
Op dinsdag 15 september 2009 12:20 schreef intraxz het volgende:

[..]

Het plaatje is 2000 x 4000. Dat zijn 8 miljoen pixels. En dat komt nog lang niet in de buurt van het geschatte aantal sterren in de melkweg. Kun je nagaan..
duh, 90% ligt ook verscholen achter andere sterren en gaswolken
For every fact, there is an equal and opposite opinion.
Twitch.tv/bensel15
pi_72823941
16-09-2009

Dubbelster gehoorzaamt tóch aan Einstein



Leidse astronomen hebben een dertig jaar oud mysterie rond een dubbelster in het sterrenbeeld Hercules opgelost.

De dubbelster, DI Herculis geheten, bestaat uit twee sterren die in een ellipsbaan om elkaar heen draaien. De ligging van die ellipsbaan verandert in de loop van de tijd, maar dat gebeurt veel langzamer dan voorspeld wordt door de algemene relativiteitstheorie van Einstein.

De Canadese natuurkundige John Moffat opperde in 1984 zelfs dat DI Herculis het levende bewijs is dat Einsteins relativiteitstheorie niet klopt. De baanverdraaiing zou volgens Moffat wel in overeenstemming zijn met de alternatieve ‘niet-symmetrische gravitatietheorie’.

Simon Albrecht, die eind vorig jaar in Leiden promoveerde, en Ignas Snellen van de Leidse Sterrewacht hebben het mysterie nu opgelost. Samen met twee collega’s analyseerden ze precisiemetingen aan de dubbelster. Daaruit blijkt dat de twee sterren – tegen alle verwachtingen in – vrijwel ‘op hun zij’ liggen, met de draaiingsas ongeveer in het baanvlak.

Breng je die oriëntatie in rekening, dan klopt de gemeten baanverdraaiing wél met de voorspellingen van Einstein, zo schrijven de astronomen deze week in Nature.

Er is wel een nieuw probleem, aldus Snellen: niemand begrijpt waardoor de sterren zo’n grote ashelling hebben gekregen. Misschien is er een derde ster in het spel.

© Govert Schilling

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_72824244
16-09-2009

Swift-satelliet maakt UV-portret van Andromeda



Met een ultraviolettelescoop aan boord van de Amerikaanse Swift-satelliet is een gedetailleerd portret gemaakt van het Andromedastelsel op UV-golflengten. Ultraviolette straling is energierijker dan zichtbaar licht, en wordt vooral uitgezonden door jonge, hete sterren en sterrenhopen.

Het Andromedastelsel (M31) is de naaste grote buur van ons eigen Melkwegstelsel. Het heeft een middellijn van ongeveer 220.000 lichtjaar en staat op een afstand van 2,5 miljoen lichtjaar. Het UV-mozaïek is samengesteld uit 330 opnamen, gemaakt tussen eind mei en eind juli 2008. De totale belichtingstijd bedroeg 24 uur; in die tijd is 85 gigabyte aan data verzameld.

Op de UV-foto is duidelijk te zien dat de meeste jonge, hete sterren zich in de buitendelen van het Andromedastelsel bevinden. Opmerkelijk is de 'ring van vuur' - een gordel met een middellijn van ca. 150.000 lichtjaar waarin bijzonder veel pasgeboren hete sterren voorkomen. De ring is mogelijk het gevolg van de getijdenwisselwerking van het Andromedastelsel met een kleiner sterrenstelsel.

© Govert Schilling

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_72859786
17-09-2009

Europese 'oerknalsatelliet' Planck levert veelbelovende resultaten



De Europese ruimtevaartorganisatie heeft de eerste waarnemingsresultaten vrijgegeven die verkregen zijn door de 'oerknalsatelliet' Planck. De kwaliteit van de waarnemingen is volgens kosmologen uitmuntend.

Planck werd op 14 mei 2009 gelanceerd (samen met de infraroodkunstmaan Herschel). Vanuit een punt op anderhalf miljoen kilometer van de aarde scant de telescoop de hemel af met zeer gevoelige stralingsmeters die tot vlak boven het absolute nulpunt zijn gekoeld. Doel is het in kaart brengen van minieme temperatuurvariaties in de kosmische achtergrondstraling, het verdunde en afgekoelde overblijfsel van de energie die kort na de oerknal vrijkwam.

De eerste testwaarnemingen zijn verricht tussen 13 en 27 augustus. Daarbij werd een vijftien graden brede ring aan de hemel in kaart gebracht. Planck begint nu aan het contine waarnemingsprogramma van vijftien maanden. Voorjaar 2010 zal de gehele hemel voor het eerst zijn opgemeten.

© Govert Schilling

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_72984383
21-09-2009

Tweede deel Melkwegpanorama online



De tweede van drie fotomozaïeken van het Melkwegstelsel is gepubliceerd door de Europese Zuidelijke Sterrenwacht (ESO).

De opname is samengesteld uit 1200 afzonderlijke foto's, gemaakt door astrofotograaf Stéphane Guisard. Het mozaïek beslaat in totaal 340 miljoen pixels.

De nieuwe foto toont de centrale delen van het Melkwegstelsel, met het zeer opvallende, kleurrijke stervormingsgebied Rho Ophiuchi.

De Melkwegpanorama's zijn gecreëerd in het kader van het GigaGalaxyZoom-project. Volgende week publiceert ESO de derde en laatste Melkwegfoto.

© Govert Schilling

(allesoversterrenkunde)

Hoge Resolutie
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_73054232
22-09-2009

Middelbare scholier ontdekt mysterieuze neutronenster



Lucas Bolyard, een middelbare scholier uit Clarksburg, West Virginia, heeft een mysterieuze neutronenster ontdekt. Het gaat om een zogeheten 'rotating radio transient' - een compacte, snel roterende ster die slechts heel incidenteel een krachtige puls van radiostraling uitzendt. De eerste rotating radio transients (RRATs) werden in 2006 ontdekt; er zijn er pas een stuk of dertig bekend. Waarom de pulsen niet bij elke rotatie van de neutronenster zichtbaar zijn, zoals bij 'gewone' radiopulsars, is niet bekend.

Bolyard ontdekte de puls van radiostraling in metingen die verricht zijn met de 100-meter Green Bank-radiotelescoop in West Virginia. Radioastronomen van het National Radio Astronomy Observatory hebben deze metingen beschikbaar gemaakt in een samenwerkingsproject met universiteiten en middelbare scholen in de omgeving, zodat scholieren en studenten ervaring kunnen opdoen met wetenschappelijke projecten en het analyseren van waarnemingsgegevens.

© Govert Schilling

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_73088987
24-09-2009

Er is water op de maan



HLN update Straks maakt de Nasa bekend dat er "grote hoeveelheden water" gevonden zijn op de maan. De ontdekking gebeurde door Chandrayaan-1, de eerste Indiase maanmissie, die uitgerust was met Nasa's Moon Mineralogy Mapper (M3). Daarmee is de droom van een permanente basis op de maan ineens stappen dichterbij gekomen.

Er is meer: niet alleen zit de maan blijkbaar met een flinke waterreserve, Nasa zegt ook bewijs te hebben gevonden dat er nog steeds water gevormd wordt. Daar zorgt de zon vreemd genoeg voor.

"Sensationeel"
Bewijs van water vinden op de maan was één van de hoofddoelen van Chandrayaan-1, maar toch is iedereen verrast. Carle Pieters, planetair geoloog van Brown University en coördinator van het M3-project, zal later vandaag de vondst toelichten op een door Nasa georganiseerde persconferentie. Collega's spreken van een "sensationele ontdekking die de agenda van de ruimtevaart een nieuwe richting zal geven".


Via zonnewind zou water gevormd worden op de maan.

Omstreden
De vondst is ook een fameuze opsteker voor het omstreden ruimteprogramma van India. Dat India naar de maan ging werd door velen afgedaan als een prestigeproject in een recente Aziatische ruimterace. Want ook de Chinezen hebben ambities in de ruimte. Moest een land, dat weliswaar een explosieve economische groeit kent maar met nog zoveel armoede heeft af te rekenen als India hier wel geld insteken?

Essentieel
Water is essentieel voor het opzetten van een kolonie op de maan. Het dient immers niet alleen om te drinken. Er zou ook zuurstof uitgehaald kunnen worden om te ademen en zelfs in de vorm van waterstof als brandstof kunnen dienen.



M3 magic
Tot nu veronderstelden wetenschappers wel dat er ijs in de kraters aan de polen van de maan zou kunnen zitten, maar er was geen hard bewijs voor. Met de M3, een 'imaging spectrometer', is dat dus gelukt. De M3 detecteert electromagnetische straling van verschillende mineralen in het maanoppervlak. Dat water zit bovendien dicht aan de oppervlakte, want de M3 kan niet dieper dan een paar millimeter 'kijken'.

Chandrayaan-1 werd vorig jaar in oktober in een baan om de maan gebracht. Vorige maand moest de missie vroeger dan voorzien afgebroken worden, maar de M3 aan boord had zijn werk toen al gedaan.



LRO & LCROSS
In juni lanceerden de Amerikanen ook al twee onbemande missies om water op de maan te vinden. De Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO) registreerde temperaturen van -238 graden celsius in de poolkraters op de maan en ontdekte dat er waterstof is - een sterke indicator voor de aanwezigheid van water. De Lunar Crater Observation and Sensing Satellite (LCROSS) gaat op 9 oktober een sonde in een poolkrater 'schieten'. Wetenschappers hopen dat daardoor ijs tevoorschijn komt dat ze dan nader kunnen onderzoeken.


ESA's idee van hoe de eerste maanbasis er zou kunnen uitzien.

George Bush: 2013
De vorige Amerikaanse president Bush maakte op 17 december 2005 tijdens een persconferentie in het hoofdgebouw van de NASA grootse plannen bekend voor een permanent bewoonde maanbasis. Bush zei uiterlijk in 2013 een bemand ruimtestation te willen hebben. Als het ISS af is, zouden de eerste mensen naar de Maan moeten gaan om er een station te bouwen. Amerika is niet de enige die last heeft van "maankoorts": Japan wil voor 2016 een sterrenkijker op de schaduwzijde van de Maan hebben staan.


Nasa heeft concrete plannen om weer mensen naar de maan te sturen. In 2018

Hoe water op de maan wordt gevormd
Toen 40 jaar geleden de eerste maanstenen meekwamen met de Apollo-astronauten, werden daarin ook sporen van water gevonden, maar dat werd onmogelijk geacht en Nasa verklaarde het door te stellen dat de stenen jammer genoeg 'besmet' waren toen ze al terug op aarde waren.


Chandrayaan-1 aan het werk. In augustus gaf het ding de geest.



Slechte dozen
Niemand lag daar wakker van omdat zuurstof-isotopen op de maan nu eenmaal niet te onderscheiden vallen van die op aarde en het bijgevolg toen onmogelijk was om verschillen te zien tussen zogezegd maanwater en ons water. De meest aannemelijke theorie werd bewaarheid: de dozen waarin de maanstenen bewaard werden deugden niet.


Maanoppervlak (rechts) en links zie je hetzelfde door de ogen van de M3-waterzoeker.

Twee soorten water
Nu, veertig jaar later, ziet het plaatje er ineens anders uit. Er zijn volgens de wetenschappers mogelijk twee 'soorten' water op de maan. Een eerste komt van maan zelf, zeggen ze. Het is er altijd geweest of werd 'binnengesmokkeld' door kometen die het aan boord hadden en insloegen op de maan.


Dit zou op 9 oktober moeten gebeuren: LCROSS schiet een sonde in de maan om ijs/water aan de oppervlakte te brengen.

Zonwater
Een tweede soort, en de interessantste omdat dit water nog altijd gevormd wordt, zou vreemd genoeg van de zon komen. Dat werkt zo: het maanoppervlak bestaat uit solide steen ('bedrock') en regoliet. Regoliet is de laag los, vaak verweerd materiaal aan het oppervlakte van een planeet. Het kan bestaan uit brokken gesteente, puin, mineralen en allerlei ander los materiaal. Regoliet ligt bovenop vast, geconsolideerd materiaal, dat bedrock genoemd wordt. Die twee bestaan voor 45 procent uit zuurstof (gebonden aan voornamelijk silicaten).


Het doel van LCROSS ligt al vast.

Bombardement
De zon bombardeert via de zonnewind (een stroom van geladen deeltjes die ontsnappen van het oppervlak van de ster) die steen en regoliet voortdurend met protonen (in casu subatomaire waterstofdeeltje met een positieve elektrische lading). Die positief geladen waterstofdeeltjes slaan in op de maan aan eenderde de snelheid van het licht, en da's genoeg om de zuurstofverbinding in steen en regoliet te 'ontmantelen'. De 'losgeslagen' zuurstofdeeltjes en de waterstofdeeltjes in de zonnewind zouden water vormen op de maan.


De in juni gelanceerde LRO.

Noorderlicht
Misschien vraagt u zich af waarom dat niet het geval is op aarde. Bij ons beschermd het magnetisch veld ons van de zonnewind-deeltjes. Ze stuiten op de zogenaamde Van Allen-gordels. Bij hevige activiteit van de zon kunnen de deeltjes in de buurt van de polen toch de Aarde bereiken: dan zie je het fameuze noorderlicht of aurora borealis. (mvl)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_73089083
23-09-2009

Trillende sterren bieden zicht op evolutie heelal



Alles wijst erop dat de evolutie van subdwerg B-sterren te begrijpen is met behulp van asteroseismologie, de studie van pulserende sterren. Het promotieonderzoek van sterrenkundige Haili Hu, die op 6 oktober promoveert aan de Radboud Universiteit Nijmegen (en tegelijkertijd ook aan de Katholieke Universiteit Leuven), maakt dat duidelijk. Eerste metingen, vanaf de aarde, bevestigen haar theorie.

Hu's onderzoek is van belang omdat tot op heden weinig bekend is over de ontstaansgeschiedenis van subdwerg B-sterren. Dit is een categorie sterren die door haar afwijkingen van de 'standaardster' meer inzicht kan bieden in de evolutie van sterren. En wie daar meer over weet, weet meer over de evolutie van het leven, de aarde, het heelal. Want de oerknal was het begin, maar pas in de afkoeling daarna zijn sterren ontstaan, die elementaire bouwstoffen voor alle leven opleverden.

Uit huidige en toekomstige ruimtemissies zullen preciezere asteroseismologische gegevens voortkomen, over onder meer de subdwerg B-sterren, omdat in de ruimte met minder storing gemeten kan worden. Haili Hu zit zelf in een team dat de metingen van de Keplermissie (gelanceerd in maart 2009) aan subdwerg B-sterren en andere compacte sterren bestudeert.

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_73089356
24-09-2009

'Mens kan naar einde van zichtbare heelal reizen'

AMSTERDAM - Het is in theorie mogelijk om binnen een mensenleven naar het einde van het zichtbare heelal te reizen. Dat heeft een Australische wetenschapper berekend in een nieuwe studie.

© Novum NieuwsOnderzoekster Juliana Kwan van de universiteit van Sydney berekende dat een astronaut in een supergeavanceerde raket slechts 30 jaar nodig heeft om 15 miljard lichtjaar te reizen.

Die afstand wordt beschouwd als de straal van het zichtbare heelal, omdat het universum ongeveer 15 miljard jaar oud is en we dus geen licht kunnen ontvangen van plekken die ouder zijn.

Op aarde zou er tijdens de reis door relativiteit meer dan 70 miljard jaar verstrijken.


Donkere energie

De resultaten van de studie worden binnenkort gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift Publications of the Astronomical Society of Australia.

Kwan heeft in haar onderzoek de nieuwste gegevens over donkere energie meegenomen. Daardoor komt ze uit op een kortere reistijd dan wetenschappers die eerder hebben berekend hoe lang de theoretische reis naar het einde van het zichtbare heelal zou duren.


Raket

Zo concludeerde de Canadese onderzoeker Jeremy Heyl in 2005 nog dat een astronaut 50 jaar over de trip zou doen als hij in een raket zou reizen, die elke seconde met een snelheid van 9 meter per seconde zou accelereren.

De reis naar het einde van het zichtbare heelal zal voorlopig niet in werkelijkheid kunnen plaatsvinden. Vooral de terugreis naar de aarde zou volgens Juliana Kwan erg problematisch worden.


Verdwaald

Kleine onzekerheden over de sterkte van donkere energie en de totale dichtheid van alle deeltjes in het heelal maken het bijna onmogelijk om de precieze baan van de raket te berekenen.

De kans dat een astronaut de aarde daardoor op de terugweg per ongeluk voorbij zou vliegen, is erg groot.

“Als je maar een seconde te laat begint met vaart minderen, zou je al voorbij de Melkweg schieten”, aldus Kwan in het Britse tijdschrift New Scientist. "Je zou dan letterlijk verdwalen in de ruimte."

© NU.nl/Dennis Rijnvis

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_73172895
Carl Sagan ft Stephen Hawking - 'A Glorious Dawn'





[Sagan]
If you wish to make an apple pie from scratch
You must first invent the universe

Space is filled with a network of wormholes
You might emerge somewhere else in space
Some when-else in time

The sky calls to us
If we do not destroy ourselves
We will one day venture to the stars

A still more glorious dawn awaits
Not a sunrise, but a galaxy rise
A morning filled with 400 billion suns
The rising of the milky way

The Cosmos is full beyond measure of elegant truths
Of exquisite interrelationships
Of the awesome machinery of nature

I believe our future depends powerfully
On how well we understand this cosmos
In which we float like a mote of dust
In the morning sky

But the brain does much more than just recollect
It inter-compares, it synthesizes, it analyzes
it generates abstractions

The simplest thought like the concept of the number one
Has an elaborate logical underpinning
The brain has it's own language
For testing the structure and consistency of the world

[Hawking]
For thousands of years
People have wondered about the universe
Did it stretch out forever
Or was there a limit

From the big bang to black holes
From dark matter to a possible big crunch
Our image of the universe today
Is full of strange sounding ideas

[Sagan}
How lucky we are to live in this time
The first moment in human history
When we are in fact visiting other worlds

The surface of the earth is the shore of the cosmic ocean
Recently we've waded a little way out
And the water seems inviting
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_73193928
28-09-2009

ESO presenteert derde deel melkwegtrilogie



De Europese Zuidelijke Sterrenwacht (ESO) heeft het derde en laatste van drie fotomozaïeken van het Melkwegstelsel online gezet. Dit 370 miljoen pixels tellende mozaïek, samengesteld uit opnamen die met de 2,2-meter MPG/ESO-telescoop op La Silla (Chili) zijn gemaakt, toont het indrukwekkende stervormingsgebied van de zogeheten Lagunenevel.

Deze gasnevel beslaat aan de hemel een gebied dat in oppervlak achtmaal zo groot is als de volle maan. In werkelijkheid is de Lagunenevel ongeveer 100 lichtjaar groot; hij bevindt zich op een afstand van vier- à vijfduizend lichtjaar in de richting van het sterrenbeeld Sagittarius.

ESO's melkwegtrologie gecreëerd in het kader van het GigaGalaxyZoom-project, dat onderdeel is van de activiteiten rond het Internationaal Jaar van de Sterrenkunde.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

Hoge Resolutie

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_73228125
28-09-2009

Lancering nieuwe Nederlandse ruimtevaartorganisatie



ESA-astronaut André Kuipers lanceert op 30 september samen met de minister van Economische Zaken Maria van der Hoeven en ESA-directeur generaal Jean-Jacques Dordain de nieuwe Nederlandse ruimtevaartorganisatie Netherlands Space Office (NSO). Op 30 september wordt samen met vier astronauten uit het ruimtevaartproject voor 4 VWO van het Northgo-college uit Noordwijk een 'go for launch' gegeven. De lancering in Den Haag is het slotstuk van een middag die in het teken staat van de toekomst van de Nederlandse ruimtevaart. Op het programma staat onder meer een discussie tussen experts over het belang van ruimtevaart voor wetenschap en samenleving. Nu en in de toekomst. Verschillende concrete voorbeelden van Nederlandse bijdragen aan de ruimtevaart, of Nederlandse toepassingen van ruimtevaart worden getoond en gedemonstreerd.

De kiem voor het Netherlands Space Office werd in oktober vorig jaar gelegd. Toen tekenden het ministerie van Economische Zaken, het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap, het ministerie van Verkeer en Waterstaat en de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO) het convenant voor de oprichting van het NSO.

Met het NSO heeft Nederland een eigen ruimtevaartorganisatie die in opdracht van de overheid het Nederlandse ruimtevaartprogramma ontwikkelt en uitvoert. Daarnaast vertegenwoordigt het NSO Nederland naar andere nationale en internationale ruimtevaartorganisaties zoals ESA, NASA, DLR en CNES.

Toegevoegd door Eddy Echternach (www.astronieuws.nl

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_73263497
29-09-2009

Kosmische straling bereikt hoogste intensiteit in 50 jaar



De kosmische straling, de stroom energierijke deeltjes uit de ruimte waarmee de aarde voortdurend wordt bestookt, is de afgelopen jaren duidelijk in hevigheid toegenomen.

De intensiteit van de deeltjesstraling ligt dit jaar al 19 procent hoger dan in 2007/2008. Dat blijkt uit metingen die met de NASA-satelliet ACE zijn gedaan.

De oorzaak van de toename wordt gezocht bij de zon, die momenteel heel inactief is. Hierdoor produceert zij weinig zogeheten zonnewind en is haar magnetische veld zwakker dan normaal. Dat maakt het voor de kosmische deeltjes makkelijker om diep het zonnestelsel binnen te dringen.

Voor het leven op aarde heeft de verhoogde intensiteit geen onmiddellijke gevolgen, omdat de atmosfeer en het magnetische veld van onze planeet voldoende bescherming bieden. Maar voor de bemande ruimtevaart wel: als deze trend doorzet, zullen ruimtecapsules en eventuele bases op de maan een sterkere stralingsbescherming moeten krijgen. Zeker als de intensiteit van de kosmische straling, zoals enkele eeuwen geleden, nog eens een factor twee of drie hoger wordt.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_73263529
30-09-2009

Onbekende kracht in heelal ontdekt

Een internationaal team van astronomen heeft mogelijk een nieuwe, nog onbekende kracht in het heelal gevonden die zijn invloed uitoefent op de donkere materie en alle sterrenstelsels. Als zij de kracht precies kunnen benoemen en doorgronden, is wellicht een sleutel gevonden tot het begrijpen van de sterrenstelsels in de geschiedenis van de kosmos.

De astronomen publiceren hun spectaculaire ontdekking donderdag in het gezaghebbende tijdschrift Nature. In het team zit onder meer Hongsheng Zhao, gastmedewerker van de Universiteit Leiden. Hij zegt: ,,Het is alsof we een dierentuin hebben gevonden, die vol staat met dieren die allemaal een even zware schedel hebben. De kracht zou het raadsel van de expansie van het heelal kunnen oplossen.''

(depers.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_73263618
Nou wetenschappers! Verras ons!
XBL: Koning Stoma
PSN: Koning_Stoma
  vrijdag 2 oktober 2009 @ 10:14:01 #105
147503 Iblis
aequat omnis cinis
pi_73298346
quote:
Herschel scans hidden Milky Way

A remarkable view of our galaxy has been obtained by Europe's billion-euro Herschel Space Observatory.

The telescope was put in a special scanning mode to map a patch of sky.

The images reveal in exquisite detail the dense, contorted clouds of cold gas that are collapsing in on themselves to form new stars.

Herschel, which has the largest mirror ever put on an orbiting telescope, was launched in May as a flagship mission of the European Space Agency.

It is tuned to see far-infrared wavelengths of light and is expected to give astronomers significant insights into some of the fundamental processes that shape the cosmos.

Herschel's great advantage is that its sensitivity allows it to see things that are beyond the vision of other space telescopes, such as Hubble.

A prime goal is to understand the mechanisms that control the earliest phases of stellar evolution.

Rich data return

Herschel's special scanning mode means it has to shift its gaze back and forth across an area of sky, which in this case was about 16 times as big as the size of the Moon as viewed from Earth.

The observatory is tuned to see the Universe in the far-infrared
Its 3.5m diameter mirror is the largest ever flown in space
Herschel can probe clouds of gas and dust to see stars being born
It will investigate how galaxies have evolved through time
The mission will end when its helium refrigerant boils off

The telescope was looking towards the plane of our Milky Way Galaxy, in the direction of the Southern Cross constellation.

The scanning mode works with two of Herschel's three instruments operating in tandem.

The UK-led Spire camera responds to longer wavelengths of light (250-500 microns - that is about 500-1,000 times longer than the wavelengths of light we detect with our eyes).

The German-led Pacs camera covers shorter wavelengths (70-170 microns).

Their pictures reveal a chaotic scene of gas and dust, and stars in all stages of development.

The material being observed is very cold - typically less than minus 170C (100 kelvin).

Anomaly investigation

Scientists say the images are information-rich.

"Our wavelength coverage is telling us details about the physics," explained Professor Matt Griffin, of Cardiff University, who is the Spire principal investigator.

"Spire is particularly good at seeing the cold and extended material which might correspond, for instance, to the earliest stages of star formation.

"Pacs is slightly more sensitive to what we would call warmer material, although by any normal standards it is still extremely cold; and that material might be closer to regions where stars have already formed and have been heated up by the young stellar objects."

Herschel intends to study large regions of the Milky Way in its combined Spire-Pacs scanning mode. The instruments will, of course, also work independently.

The mission is due to go into routine operations in the next few weeks. However, its third instrument is currently down after experiencing a fault.

Engineers can switch to a back-up system to reactivate the Heterodyne Instrument for the Far Infrared (HiFi), but they do not intend to do that until they have satisfied themselves the cause the anomaly is properly understood.

The Dutch-led HiFi is a spectrometer that will identify elements and molecules in the clouds of gas and dust which give rise to stars.

Bron: BBC.
Daher iſt die Aufgabe nicht ſowohl, zu ſehn was noch Keiner geſehn hat, als, bei Dem, was Jeder ſieht, zu denken was noch Keiner gedacht hat.
pi_73327509
01-10-2009

Nieuw stukje Mercurius gefotografeerd



Afgelopen dinsdag maakte de Amerikaanse ruimtesonde MESSENGER zijn laatste scheervlucht langs Mercurius. De opnamen die bij deze gelegenheid zijn gemaakt, druppelen langzaam binnen. Ze tonen onder meer een deel van het planeetoppervlak dat nog niet eerder in kaart is gebracht, waaronder een 260 kilometer groot inslagbekken.

Helemaal vlekkeloos verliep de scheervlucht overigens niet, want toen MESSENGER de schaduw van Mercurius doorkruiste, werd het contact met de aarde verbroken. De ruimtesonde was om niet geheel duidelijke redenen naar 'veilige modus' overgeschakeld, maar kon later weer gewoon worden opgestart.

MESSENGER zal over anderhalf jaar weer een ontmoeting met Mercurius hebben en wordt dan in een baan om de planeet gebracht.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)


De meest recente foto's van Mercurius


(allesoversterrenkunde)

[ Bericht 42% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 03-10-2009 09:19:16 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_73327621
02-10-2009

Spectaculair: ruimtetelescoop legt ontstaan van sterren vast



De in mei gelanceerd Europese ruimtetelescoop Herschel stelt niet teleur. Herschel heeft bijzondere beelden vastgelegd van ons melkwegstelsel. Op de foto's is in detail te zien hoe dichte, gedraaide wolken van koud gas imploderen om nieuwe sterren te vormen.

Herschel bevindt zich op ongeveer 1,5 miljoen kilometer van de aarde. De grootste telescoop ooit legt de verste sterrenstelsels vast, met een helderheid die eerdere telescopen niet hebben kunnen bereiken.

Miljoenste van een miljoenste
De satelliet is in staat om een miljoenste van een miljoenste van een miljoenste van het licht van een gloeilamp op te vangen.

De nieuwe foto's zijn gemaakt met een speciale techniek, waarbij twee camera's tegelijk opnames maken. De een maakt beelden van ver weg gelegen gebieden, de ander van dichterbij. Daardoor komt een chaotisch ogende afbeelding naar voren waarop sterren in alle fases van ontwikkeling te zien zijn. Herschel moet meer duidelijkheid verschaffen over het ontstaan van sterren en sterrenstelsels. (mvl)





(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  zaterdag 3 oktober 2009 @ 09:19:54 #108
65434 Parafernalia
Leuker als je denkt
pi_73327629
Eindelijk iemand die denkt wat iedereen zegt
pi_73327658
even een vervolg op "Onbekende kracht in heelal ontdekt"

30-09-2009

Raadselachtig nieuw licht op donkere materie in sterrenstelsels

Een internationaal team van astronomen, onder wie de in Leiden werkzame dr. Hongsheng Zhao heeft een onverwacht verband gevonden tussen de raadselachtige donkere materie en de zichtbare sterren in sterrenstelsels. Deze ontdekking laat een tot dusver onbekende kant van de donkere materie zien, die verstrekkende gevolgen kan hebben, en zelfs tot herziening van ons huidige begrip van de zwaartekracht zou kunnen leiden. De ontdekking wordt op 1 oktober in Nature gepubliceerd.

De materie in sterrenstelsels wordt bijeengehouden door zwaartekracht. Ongeveer 40 jaar geleden werd echter duidelijk dat de sterren in sterrenstelsels zo snel bewegen, dat een extra kracht nodig is om hen bijeen te houden, namelijk zwaartekracht van een hypothetische halo van onzichtbare, zogenoemde donkere materie. Deze donkere materie oefent zoveel kracht uit dat ze zelfs de totale massa van sterrenstelsels moet domineren.

Astronomen gaan ervan uit dat de donkere materie alleen door zwaartekracht invloed uitoefent op de gewone materie waar wij uit bestaan. De nieuwe waarnemingen wijzen er echter op dat de wisselwerking tussen donkere en gewone materie complexer is dan tot nu toe gedacht. De donkere materie lijkt te “weten” hoe de zichtbare materie is verdeeld.


Volgens computersimulaties bevindt donkere materie zich vooral op plaatsen waar ook veel heldere materie is. Er werd vanuit gegaan dat er geen of weinig wisselwerking is tussen beide, maar dat idee staat nu op losse schroeven.

.Dr. Benoit Famaey (Universiteiten van Bonn en Straatsburg) legt uit: “Donkere en zichtbare materie lijken zodanig samen te werken dat de gemiddelde zwaartekracht van de zichtbare materie binnen een karakteristieke straal van de donkere halo altijd hetzelfde is.”

Dr. Hongsheng Zhao (St. Andrews University, en gastmedewerker aan de Sterrewacht en het Instituut Lorentz van de Universiteit Leiden) merkt op: “Het patroon dat we hebben ontdekt is heel vreemd, alsof je in een dierentuin ontdekt dat dieren van allerlei verschillende soorten allemaal een even zware schedel hebben. Het is mogelijk dat een onbekende nieuwe kracht als een onzichtbare hand van invloed is op de donkere materie, en op alle sterrenstelsels dezelfde vingerafdruk achterlaat. Zo’n kracht zou zelfs het raadsel van de donkere energie, waardoor de expansie van het heelal wordt gedomineerd, kunnen oplossen.”


De meest recente berekeningen vertellen ons dat bijna drie kwart van het heelal uit donkere energie bestaat. Ruim 20% bestaat uit donkere materie, en alleen van de overblijvende 5% hebben we een goed idee wat het is.

.Dr. Famaey voegt hier aan toe: “Een radicalere oplossing bestaat uit een bijstelling van de wetten van de zwaartekracht, zodat het bestaan van donkere materie slechts schijn zou zijn, ten gevolge van een afwijking van de wetten van de zwaartekracht van Newton en Einstein. Maar zulke theorieën hebben weer hun eigen problemen op kosmische schalen.”

Dr. Gianfranco Gentile (Universiteiten van Gent en Brussel), die de samenwerking leidde, concludeert: “Het oplossen van dit raadsel vormt wellicht een van de sleutels tot het begrijpen van de vorming, de evolutie en de structuur van sterrenstelsels in de geschiedenis van onze kosmos.”

(Kennislink)

[ Bericht 0% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 03-10-2009 09:36:10 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  zaterdag 3 oktober 2009 @ 09:26:44 #110
65434 Parafernalia
Leuker als je denkt
pi_73327686
Mooi
Eindelijk iemand die denkt wat iedereen zegt
pi_73327768

Fantastisch!
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  woensdag 7 oktober 2009 @ 12:57:40 #112
147503 Iblis
aequat omnis cinis
pi_73453988
quote:
New ring detected around Saturn
By Jonathan Amos
Science reporter, BBC News



Saturn (Nasa)
The outer E-ring on Saturn extends about 240,000km into space

A colossal new ring has been identified around Saturn.

The dusty hoop extends some 13 million km (eight million miles) from the planet, about 50 times further out into space than its more familiar rings.

Scientists tell the journal Nature that the tenuous ring is probably made up of debris kicked off Saturn's moon Phoebe by small impacts.

They think this dust then migrates towards the planet where it is picked up by another Saturnian moon, Iapetus.

The discovery would appear to resolve a longstanding mystery in planetary science: why the walnut-shaped Iapetus has a two-tone complexion, with one side of the moon significantly darker than the other.

"It has essentially a head-on collision. The particles smack Iapetus like bugs on a windshield," said Anne Verbiscer from the University of Virginia, US.

Observations of the material coating the dark face of Iapetus indicate it has a similar composition to the surface material on Phoebe.

The scale of the new ring feature is astonishing. Nothing like it has been seen elsewhere in the Solar System.

The more easily visible outlier in Saturn's famous bands of ice and dust is its E-ring, which encompasses the orbit of the moon Enceladus. This circles the planet at a distance of just 240,000km.

The newly identified torus is not only much broader and further out, it is also tilted at an angle of 27 degrees to the plane on which the more traditional rings sit.

This in itself strongly links the ring's origin to Phoebe, which also takes a highly inclined path around Saturn.

Scientists suspected the ring might be present and had the perfect tool in the Spitzer space telescope to confirm it.

The US space agency observatory is well suited to picking up the infrared signal expected from cold grains of dust about 10 microns (millionths of a metre) in size.

The ring would probably have a range of particle sizes - some bigger than this, and some smaller - and modelling indicates the pressure of sunlight would push the smallest of these grains towards the orbit of Iapetus, which is circling Saturn at a distance of 3.5 million km.

"The particles are very, very tiny, so the ring is very, very tenuous; and actually if you were standing in the ring itself, you wouldn't even know it," Dr Verbiscer told BBC News.

"In a cubic km of space, there are all of 10-20 particles."

Indeed, so feeble is the ring that scientists have calculated that if all the material were gathered up it would fill a crater on Phoebe no more than a kilometre across.

The moon is heavily pockmarked. It is clear that throughout its history, Phoebe has been hit many, many times by objects.

Some will also have been orbiting Saturn; others will have come from deep space.

Bron: BBC.
Daher iſt die Aufgabe nicht ſowohl, zu ſehn was noch Keiner geſehn hat, als, bei Dem, was Jeder ſieht, zu denken was noch Keiner gedacht hat.
pi_73485201
quote:
Updated SMART-1 Image Of New Target For LCROSS Impact
by Staff Writers
Paris, France (ESA) Oct 08, 2009




New LCROSS impact target Cabeus: Mosaic of 4 images taken by the Advanced Moon Imaging Experiment (AMIE) on board ESA's SMART-1 mission. The SMART-1 images forming the mosaic have been taken at different epochs with different illumination conditions: in January 2005 from a distance of 1037 km and on February 2006 from a distance of 622 km. The SMART-1 AMIE mosaic size is 100 km. The dots at the center of the image indicate the impact points for the LCROSS Centaur stage and shepherd spacecraft well placed within the shadowed area. Image credit: B.Grieger, B.H. Foing and ESA/SMART-1/ AMIE team


The European Space Agency's SMART-1 team has released an updated image of the future impact site of NASA's Lunar Crater Observation and Sensing Satellite (LCROSS), after the LCROSS team announced a new target last week. LCROSS will search for water ice on the Moon by making two impacts into a crater named Cabeus at the lunar South Pole. The impacts are scheduled for 11:31:19 UTC and 11:35:45 UTC on 9 October 2009.
Bjoern Grieger, the liaison scientist for SMART-1's AMIE camera, and Bernard Foing, ESA SMART-1 Project Scientist, have searched through SMART-1's database for images of Cabeus, taken four years ago. The SMART-1 images are at high resolution as the spacecraft was near its closest distance of 500 km from the South Pole.

The SMART-1 images of LCROSS potential targets were discussed on 18 September at lunar sessions of European Planetary Science Congress (EPSC) in Potsdam, Germany.

The Cabeus crater interior is permanently shadowed, so ice lying inside the crater could be protected from the Sun's harsh rays. LCROSS will send the upper stage Centaur rocket crashing into Cabeus and a shepherd spacecraft will fly into the plume of dust generated and measure its properties before making a second impact with the lunar surface. Astronomers will observe both impacts using ground and space-based telescopes.

The SMART-1 spacecraft also concluded its mission with a controlled bouncing impact on 3 September 2006. The event was observed with ground-based telescopes (a "dry run" for LCROSS), and the flash from the impact was detected at infrared wavelengths.

"The Cabeus topographic features as observed by SMART-1 vary greatly during the lunar rotation and the yearly seasons due to the polar grazing illumination conditions", said Foing.

"The floor of Cabeus near LCROSS targets shows a number of small craters and seems old enough to have accumulated water ice delivered from comets and water-rich asteroids, and might have kept it frozen in its shadowed area."

"These ESA SMART-1 observations of the Cabeus crater can help in the final planning and interpretation of LCROSS impact observations", he added.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_73540603
08-10-2009

Oceaan van Jupitermaan Europa bevat voldoende zuurstof voor leven



De ondergrondse oceaan van de Jupitermaan Europa bevat honderd keer zoveel vrije zuurstof als tot nu toe werd gedacht. Dat beweert planeetdeskundige en geoloog Richard Greenberg van de Universiteit van Arizona. Daardoor is er volgens Greenberg leven mogelijk in de Europa-oceaan, mogelijk zelfs in de vorm van grote, complexe organismen.

Europa heeft een bevroren oppervlak, maar daaronder gaat een oceaan schuil van vloeibaar water - minstens twee keer zo veel als al het water in de aardse oceanen. Tot nu toe werd aangenomen dat die oceaan weinig vrije zuurstof bevat. Zuurstof wordt aan het oppervlak wel geproduceerd door de inwerking van energierijke deeltjes uit het heelal. Onduidelijk was of dat zuurstof gemakkelijk in de ondergrondse oceaan terecht kon komen.

Metingen van ruimtesondes hebben echter uitgewezen dat het Europa-oppervlak erg jong is - hooguit vijftig miljoen jaar. Het wordt kennelijk voortdurend ververst door verschillende geologische processen. Volgens modelberekeningen van Greenberg worden er bij al die processen grote hoeveelheden zuurstof in de oceaan afgeleverd.

Greenberg presenteert zijn conclusies vrijdag op de 41e bijeenkomst van de Division of Planetary Sciences (DPS) van de American Astronomical Society in Fajardo, Puerto Rico.

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  dinsdag 13 oktober 2009 @ 16:59:54 #115
147503 Iblis
aequat omnis cinis
pi_73652364
quote:
ESA schort Mars-missie op
Van onze verslaggever Peter van Ammelrooy
Gepubliceerd op 13 oktober 2009 12:37, bijgewerkt op 13 oktober 2009 14:41


AMSTERDAM - De Europese ruimtevaartorganisatie ESA past zijn ambities aan het budget aan en gaat later naar Mars – met hulp van de Amerikanen.

Tijdens een vergadering in Parijs is besloten om ExoMars, een expeditie naar de rode planeet, met twee jaar uit te stellen, tot 2018, meldt de BBC. De missie zal worden uitgevoerd in samenwerking met de Verenigde Staten. De wijzigingen waren eerder dit jaar al voorgesteld door de ESA omdat de ministers van de lidstaten in november onvoldoende geld beschikbaar stelden voor het project.

Met ExoMars wil de ESA een kunstmaan in een baan om Mars brengen en een robotkarretje op het oppervlak van de planeet laten landen. Deze rover is voorzien van een boor die tot twee meter diep in de bodem kan boren. Net als de NASA-robotjes Spirit en Opportunity moet de missie uitwijzen of er leven op Mars is of is geweest.

In november vorig jaar besloten de ministers van de lidstaten van de ESA 850 miljoen euro opzij te zetten voor ExoMars. Dat is te weinig om de missie te bekostigen.

Geldgebrek
Ook de aangepaste plannen moeten nog door de politieke molen. ExoMars zit al een jaar of vijf in de pijplijn. Oorspronkelijk zouden sonde, landingsvaartuig en robot in 2011 worden gelanceerd. Maar omdat de grootste financier van het project, Italië, zijn toezeggingen niet nakwam is de missie al drie keer uitgesteld.

De nieuwe plannen voorzien wel in een kleinschalige, voorbereidende missie met een kunstmaan die om Mars draait en een kleine, vaste sonde die op de planeet landt. Die verkenner zou in 2016 worden gelanceerd.

De Verenigde Staten willen in 2013 een nieuwe robot, Curiosity (die tot mei dit jaar als de Mars Science Laboratory MSL bekend stond), naar Mars sturen. Ook dat is al weer twee jaar later dan gepland. Die missie wordt daarmee waarschijnlijk 400 miljoen dollar duurder – een stijging die bovenop de geraamde kosten van 2 miljard dollar komt.

Bron: De Volkskrant.
Daher iſt die Aufgabe nicht ſowohl, zu ſehn was noch Keiner geſehn hat, als, bei Dem, was Jeder ſieht, zu denken was noch Keiner gedacht hat.
  dinsdag 13 oktober 2009 @ 22:35:23 #116
147503 Iblis
aequat omnis cinis
pi_73664650
quote:
European commands space station

Belgian astronaut Frank De Winne has spoken of his pride at taking command of the International Space Station.

The European Space Agency astronaut is the first national outside of the US and Russia to lead a crew on the orbiting platform.

De Winne took the role at the weekend when the previous commander, Gennady Padalka, left to return to Earth.

The Belgian told reporters on Tuesday that his appointment was a great moment for the European Astronaut Corps.

"I have always been proud to be European and the Europeans of course have a big heritage as explorers; and so, therefore, for me, it is a big honour to be the first European to be a commander of the space station," he said.

De Winne made his remarks during a live link-up with the ISS. He took questions while floating inside the Columbus module, Europe's science lab attached to the platform.

The Esa astronaut launched to the station in May. He will stay aboard the platform until December when he is due to fly back to Earth in a Soyuz capsule.

Bron: BBC, lees meer…
Daher iſt die Aufgabe nicht ſowohl, zu ſehn was noch Keiner geſehn hat, als, bei Dem, was Jeder ſieht, zu denken was noch Keiner gedacht hat.
pi_73665018
Net een meteoor geizien
quote:
[UPD] Meteoor boven Nederland ontploft

Volgens Twitter is ons land zojuist aan een ramp ontsnapt. Vele Twitteraars werden rond zeven uur vanavond opgeschrikt door een meteoor. Deze is onder andere gesignaleerd boven Zwolle, Ede, Breda, Huizen en Arnhem.

Volgens sommige gebruikers zijn we nog niet van de problemen af. De vuurbal zou zijn neergestort in de Noordzee. [Knip]

UPDATE

Veel Nederlanders hebben vanavond rond zeven uur een vuurbol in de lucht gezien. De Groningse sterrenkundige Theo Jurriens bevestigde dat het om een zeer heldere meteoor ging die op een gegeven moment in drie stukken uiteenspatte.

Jurriens zei uit heel Nederland ongeveer honderd meldingen te hebben ontvangen van mensen die de vuurbol hebben gezien. Het KNMI meldde ook een behoorlijk aantal telefoontjes te hebben ontvangen.


Foto Credit Jan de Vries


[ Bericht 2% gewijzigd door -CRASH- op 13-10-2009 23:01:53 ]
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_73665282
quote:
Een heuse tsunami zou ons land nu bedreigen. We houden ons hart vast, het is dan ook al bijna 2012.
pi_73665868
quote:
Op dinsdag 13 oktober 2009 22:48 schreef Edwinuss het volgende:

[..]

Echt onzin talk... Zal het ff weghalen
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_73665917
quote:
Op dinsdag 13 oktober 2009 23:01 schreef -CRASH- het volgende:

[..]

Echt onzin talk... Zal het ff weghalen
pi_73666904
Cool!
Heeft iemand de meteoor gezien?
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_73667418
13-10-2009

Hubble fotografeert botsende sterrenstelsels



Met de Advanced Camera for Surveys aan boord van de Hubble Space Telescope is een spectaculaire opname gemaakt van twee sterrenstelsels die met elkaar in botsing zijn gekomen en bezig zijn te versmelten tot één reuzenstelsel. Door de onderlinge zwaartekrachtswerking zijn langgerekte slierten gas uit de stelsels gerukt, waarin vele tientallen jonge sterrenhopen zijn ontstaan.

De botsende stelsels staan samen bekend als NGC 2623. Ze bevinden zich op 250 miljoen lichtjaar afstand in het sterrenbeeld Kreeft. Door de hoge stervormingsactiviteit produceren de stelsels veel infrarode straling - het zijn zogeheten Luminous Infra-Red Galaxies (LIRG's). De Hubble-waarnemingen maken deel uit van het GOALS-project ( Great Observatories All-sky LIRG Survey ), waarin deze bijzondere stelsels op alle denkbare golflengten worden bestudeerd door ruimtetelescopen.

© Govert Schilling

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  dinsdag 13 oktober 2009 @ 23:39:57 #123
147503 Iblis
aequat omnis cinis
pi_73667509
quote:
Op dinsdag 13 oktober 2009 23:24 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
Cool!
Heeft iemand de meteoor gezien?
Meteoor gezien boven Nederland en België

Er is een heel topic over met FOK!ers die het gezien hebben.
Daher iſt die Aufgabe nicht ſowohl, zu ſehn was noch Keiner geſehn hat, als, bei Dem, was Jeder ſieht, zu denken was noch Keiner gedacht hat.
pi_73667583
quote:
Op dinsdag 13 oktober 2009 23:39 schreef Iblis het volgende:

[..]

Meteoor gezien boven Nederland en België

Er is een heel topic over met FOK!ers die het gezien hebben.
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_73667633
13-10-2009

Geplande crash op maan 'geslaagd'; nu nog ijs vinden


Plaats van inslag van de rakettrap (Centaur) en de ruimtesonde (SSC) in de Cabeuskrater op de maan, met temperatuurschaal. Foto NASA

Vrijdag eindigde de LCROSS-ruimtemissie met een geplande crash op de maan. Het puinspektakel stelde teleur, maar de NASA hoopt dat het opwaaiend stof water bevat.

Wat de wetenschappelijke instrumenten allemaal geregistreerd hebben – en óók: wat niet – dat zullen we pas over een paar weken weten. Maar de LCROSS-missie is geslaagd, vonden vrijdag de onderzoekers van het Ames-instituut van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA.

Met een welgemikte zwiep hadden zij die dag twee projectielen, zo groot als een bus en een Smart-personenauto, regelrecht de Cabeus-krater op de zuidpool van de maan in laten duiken. Op meer dan 370.000 kilometer van de aarde sloegen de twee met een vaart van ruim 9.000 kilometer per uur te pletter in de krap honderd kilometer brede krater. Eerst de een, en vier minuten later de ander.

Bij het Ames-instituut volgden honderden mensen die gebeurtenis. Elders moesten live-beelden laten zien hoe de inslag maanstof omhoog blies, waarvan de samenstelling met infraroodapparatuur vastgesteld zou worden. Met als prangende vraag: zit er water in?

Maar de verwachte tien kilometer hoge pluim van opstuivend stof en misschien zelfs waterijs, bleef uit. Toch zijn er volgens de onderzoekers van het LCROSS-project (53 miljoen euro) honderden tonnen maanmateriaal omhoog gewerkt. Een mogelijke verklaring voor het uitblijven van een hoge stofwolk is, zeggen zij, dat de projectielen een rotsachtige helling of een glooiend gebied in de krater hebben getroffen waardoor het stof niet hoog genoeg oprees om het zonlicht te bereiken.

Het LCROSS-vaartuig (ofwel: Lunar Crater Observation and Sensing Satellite) was de reisgenoot van de Lunar Reconaissance Orbiter, een satelliet die het maanoppervlak nauwkeurig in kaart brengt. Beide gingen op 18 juni dit jaar omhoog met dezelfde ATLAS-raket. De twee ton zware tweede rakettrap die normaal gesproken zou zijn geëindigd als ruimtepuin, werd in het LCROSS-project gebruikt als projectiel.

Daarvoor werd de trap in een wijde baan om de aarde gebracht, onder de hoede van het aangekoppelde LCROSS-ruimtevaartuig. Toen vier maanden later die baan het pad van de maan op de berekende plek kruiste, werden de twee boven het maanoppervlak ontkoppeld en de krater in geslingerd.

In de vier minuten tussen de twee inslagen legden de infraroodinstrumenten aan boord van het LCROSS-vaartuig de inslag van de rakettrap vast en stuurden ze hun gegevens op de valreep nog naar aarde.

De analyse van die gegevens moet nu uitwijzen wat er in de kraterbodem zit. En dus vooral: of zich daar ook waterijs bevindt. De ijzige kraterbodems op de zuidpool van de maan werden na metingen eerder dit jaar door NASA uitgeroepen tot de koudste plek van het zonnestelsel. Metingen met de Indiase Chandrayaan-satelliet wezen bovendien uit dat zich in de bovenste millimeters van het maanoppervlak minieme hoeveelheden watermoleculen bevinden. Die moleculen ontstaan vermoedelijk als waterstofkernen uit de zonnewind op de maan inslaan en verdampen daarna alweer snel.

De diepe ijskoude kraters zouden mogelijk een reservoir zijn waarin dat water zich, niet blootgesteld aan zonlicht, als ijs heeft opgehoopt. En zulke reservoirs zouden volgens NASA weer belangrijk zijn voor eventuele toekomstige bemande maanmissies.

De maan zelf heeft volgens de onderzoekers weinig schade ondervonden van de menselijke agressie. De inslagkrater was ongeveer twintig meter in diameter en vier meter diep, en volgens hen was het effect op de gehele maan een miljoen keer kleiner dan dat van een wimper van een passagier die tijdens de vlucht op de vloer van een Boeing 747 valt.

Eerdere inslagen op de maan – in totaal zijn er een stuk of twintig geweest – hebben overigens nooit ijs kunnen aantonen.

(nrc)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_73671412
14-10-2009

Kaguya-sonde ontdekt ondergrondse structuren op maan



Met het radarinstrument van de Japanse maanverkenner Kaguya zijn ondergrondse structuren ontdekt op de maan. Het gaat om verschillende lagen van fijn maanstof, gelegen tussen dikkere lagen van bazaltisch gesteente.

De ondergrondse lagen, op een diepte van enkele honderden meters, zijn gevonden onder de uitgestrekte 'maanzeeën' - de donkere vlekken op de voorzijde van de maan. Ze beslaan ongeveer tien procent van het oppervlak van die maanzeeën.

Vermoedelijk zijn de stoflagen minstens drieënhalf miljard jaar geleden ontstaan in perioden waarin er weinig vulkanische activiteit op de maan voorkwam.

De onderzoeksresultaten worden gepubliceerd in Geophysical Research Letters.

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_73699141
14-10-2009

ESO fotografeert 'taai' buurstelsel



Met de 2,2-meter telescoop van de Europese Zuidelijke Sterrenwacht in Chili is een indrukwekkende foto gemaakt van het 'naburige' sterrenstelsel NGC 6822. Dat is een klein, onregelmatig gevormd sterrenstelsel dat tot de zogeheten Lokale Groep behoort: de verzameling sterrenstelsels waar ook ons Melkwegstelsel deel van uitmaakt.

NGC 6822 is tien keer zo klein als ons eigen stelsel en telt slechts ongeveer 10 miljoen sterren. Onregelmatige sterrenstelsels als deze hebben hun vormeloze uiterlijk te danken aan ontmoetingen met andere stelsels.

Net als alles in het heelal zijn sterrenstelsels in beweging, en dat leidt geregeld tot botsingen of bijna-botsingen. Hierbij worden vaak grote groepen sterren uit de stelsels weggesleurd, waardoor deze de meest uiteenlopende vormen kunnen aannemen.

NGC 6822 heeft ongetwijfeld al veel van deze ontmoetingen doorstaan.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  donderdag 15 oktober 2009 @ 16:23:41 #128
147503 Iblis
aequat omnis cinis
pi_73718137
quote:
Will NASA Sail the Great Lakes of Titan?

Bron: Wikimedia Commons. Maker: NASA/JPL/GSFC. Publiek Domein.
Vergelijking tussen een meer op Titan en Lake superior

The world's astrobiology community is all abuzz over one of NASA's most exciting Discovery Mission proposals ever considered to explore the vast methane lakes in the Northern Polar region of Saturn's moon, Titan. This Titan ocean "Lake Lander" will be an Apollo-mission-like bell-shaped capsule that would be dropped directly into one of the Titan target lakes with a mast to hold a camera. The lake-born probe would use a nuclear-powered engine to run experiments and return data to Earth. When interviewed recently on National Public Radio (listen to the audio below).

Saturn's orange moon Titan has hundreds of times more liquid hydrocarbons than all the known oil and natural gas reserves on Earth, according to data from NASA's Cassini spacecraft. The hydrocarbons rain from the sky, collecting in vast deposits that form lakes and dunes. Titan is a big laboratory where several of the world's leading space scientists get to play with atmospheres on a planetary scale.

At an eye popping minus 179 degrees Celsius (minus 290 degrees Fahrenheit), Titan has a surface of liquid hydrocarbons in the form of methane and ethane with tholins believed to make up its dunes. The term "tholins," coined by Carl Sagan in 1979, describe the complex organic molecules at the heart of prebiotic chemistry.

Before the first Cassini Mission flyby's Robert Brown who led Cassini's visual and infrared mapping spectrometer (VIMS) team, said: "We know VIMS will see through the haze to Titan's surface. At closest approach - 1,200 kilometers (745 miles) - we'll have 600-meter-pixel resolution. We'll be able to see very small geologic features. We'll get very high resolution looks at atmospheric phenomena, too. But from my perspective, the really important thing about this encounter is really digging down below the atmosphere and getting our first real glimpse of Titan geology.

Bron: Daily Galaxy, lees meer…

Interview op NPR.org
Daher iſt die Aufgabe nicht ſowohl, zu ſehn was noch Keiner geſehn hat, als, bei Dem, was Jeder ſieht, zu denken was noch Keiner gedacht hat.
pi_73737630
15-10-2009

VS-sonde toont ander beeld van uithoeken zonnestelsel



De Amerikaanse IBEX-sonde zet de inzichten rondom de uithoeken van ons zonnestelsel op hun kop, zo meldt de NASA.

Zonnewind en kosmische straling
De in oktober 2008 gelanceerde IBEX is de eerste sonde die specifiek het grensgebied van ons zonnestelsel met de interstellaire ruimte verkent: de globale interactie tussen de stroom van geladen deeltjes die van de Zon komt (de zonnewind) en de kosmische straling van onze Melkweg.

Intense lichtstrook
Volgens wetenschappelijk missiedirecteur David McComas onthullen de resultaten fenomenen die in niets overeenstemmen met de theorieën en modellen over dat gebied. Wetenschappers hadden lichte variaties in de ruimte in dat interstellair grensgebied verwacht. Daar, op tientallen miljarden kilometers van de Aarde, vond de IBEX een zeer fijne lichtstrook met een intensiteit die twee tot drie keer hoger was dat de rest van de hemel in dat gebied rond de heliosfeer. Dat is het gebied waarin de zonnewind de overheersende stroom van deeltjes is.

Grotere invloed op heliosfeer
De lichtstrook lijkt te maken te hebben met de invloed van het kosmische magnetische veld. Dat doet denken dat de interstellaire ruimte een veel grotere invloed uitoefent op de structuur van de heliosfeer dan gedacht. (belga/lb)



(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_73737663
Hoever kunnen we nu eigenlijk kijken? Ik heb zelf geprobeerd om te zoeken, maar kom niet echt ver, misschien komt het omdat ik niet echt bekend ben met de termen die ze ervoor gebruiken.
pi_73766899
quote:
Op vrijdag 16 oktober 2009 02:20 schreef Edwinuss het volgende:
Hoever kunnen we nu eigenlijk kijken? Ik heb zelf geprobeerd om te zoeken, maar kom niet echt ver, misschien komt het omdat ik niet echt bekend ben met de termen die ze ervoor gebruiken.
http://www.nasa.gov/home/hqnews/2004/mar/HQ_04086_Hubble_UDF.html

Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_73766932
16-10-2009

Zonnewind zorgt voor water op de Maan



Ook op de Maan is er water, maar vanwaar komt het? Op deze vraag heeft het Europees-Indiaans instrument SARA op de Indiaanse Maanverkenner Chandrayaan-1 een antwoord gegeven, zo heeft het Europese Ruimtevaartbureau ESA bekendgemaakt.

Het Maanoppervlak bestaat uit een losse opeenhoping van stof en gesteente en de Maan werkt als een spons voor de zonnewind, de stroom van elektrisch geladen deeltjes die aan ongeveer 200 km per uur van de Zon komen.

Maar dat materiaal absorbeert niet al deze protonen. Zowat elke vijfde proton voegt zich met een elektron samen tot een waterstofatoom, zo luidt de verrassende ontdekking. (belga/adv)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_73775667
Waterstof is niet genoeg voor water. Er zit al zuurstof in het gesteente en het waterstof ontrekt dat aan het gesteente?
pi_73828613
16-10-2009

Mineralen in aardkorst zijn mogelijk afkomstig van meteorieten



Volgens nieuw onderzoek door Canadese en Amerikaanse geologen zijn sommige mineralen die in de aardkorst worden aangetroffen afkomstig uit de ruimte. Nu is uiteindelijk alles op aarde afkomstig uit de ruimte, maar volgens de geologen zijn de betreffende mineralen nakomertjes.

Kort na haar ontstaan, 4,6 miljard jaar geleden, was onze planeet namelijk dermate heet, dat alle zware elementen naar haar kern moeten zijn gezakt. Dat effect hebben de onderzoekers van de universiteit van Maryland nu experimenteel bevestigd door een mengsel van gesteenten en metalen sterk te verhitten.

Daaruit blijkt dat de aardkorst weinig of geen edelmetalen, zoals platina en rhodium, zou mogen bevatten. Dat ze er toch zijn, betekent volgens de onderzoekers dat ze pas nadat de aardkorst was afgekoeld met meteorieten zijn meegekomen.

Ook stoffen die belangrijk waren voor het ontstaan van leven, zoals koolstof en fosfor, zouden door meteorieten zijn aangevoerd.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  dinsdag 20 oktober 2009 @ 20:08:15 #135
241811 Matthijs-
Nice car, Bob
pi_73890962
Even tussendoor:

http://www.dumpert.nl/med(...)_de_zon_spuugt_.html

Wellicht niet zo'n lekkere bron, maar mooie beelden!
Oh really?
pi_73940526
21-10-2009

Grot op de maan gevonden



Japanse wetenschappers hebben een 65 meter breed gat in de maanbodem gevonden op beelden van de Japanse maansatelliet Kaguya. Het gat is mogelijk het uiteinde van een lavatube. Dat wil zeggen dat er onder het oppervlak zich een grottenstelsel kan bevinden. Japanse wetenschappers hebben de maansatelliet het gat onder een aantal hoeken laten fotograferen en denken nu dat de grot 80 tot 88 meter diep is.

Plaatjes uit het Kuifje-album "Mannen op de maan" doemen op bij de gedachte aan een grot op de maan. Er is vanuit perspectief van de bemande ruimtevaart interesse in maangrotten. Er wordt serieus gedacht om een maanbasis onder het maanoppervlak te bouwen. Dit zou bescherming kunnen bieden tegen de voortdurende zon, kosmische straling en niet te vergeten micrometeorieten. Om zo'n bescherming aan te brengen zou je graafmachines mee moeten brengen. Een grot zou een hoop graafwerk overbodig maken.

Maar de nu gevonden grot is waarschijnlijk niet geschikt hiervoor. Het lijkt erop dat astronauten een lange vertikale klim uit deze grot moeten maken voor ze bij het oppervlak zijn. Men zou liever iets zien waar men uit kan rijden. Toch is deze vonst een aanwijzing dat zulke grotten niet ondenkbaar zijn.


De maangrot in Marius Hills.

Bron: The Planetary Society.

(Astrostart)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_73944432
Lijkt zo op een lavatube zoals ze op Mars ook gevonden zijn.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_73963892
Astronomers Do It Again: Find Organic Molecules Around Gas Planet
20-10-2009

quote:
Peering far beyond our solar system, NASA researchers have detected the basic chemistry for life in a second hot gas planet, advancing astronomers toward the goal of being able to characterize planets where life could exist. The planet is not habitable but it has the same chemistry that, if found around a rocky planet in the future, could indicate the presence of life.

"It's the second planet outside our solar system in which water, methane and carbon dioxide have been found, which are potentially important for biological processes in habitable planets," said researcher Mark Swain of NASA's Jet Propulsion Laboratory, Pasadena, Calif. "Detecting organic compounds in two exoplanets now raises the possibility that it will become commonplace to find planets with molecules that may be tied to life."

Swain and his co-investigators used data from two of NASA's orbiting Great Observatories, the Hubble Space Telescope and Spitzer Space Telescope, to study HD 209458b, a hot, gaseous giant planet bigger than Jupiter that orbits a sun-like star about 150 light years away in the constellation Pegasus. The new finding follows their breakthrough discovery in December 2008 of carbon dioxide around another hot, Jupiter-size planet, HD 189733b. Earlier Hubble and Spitzer observations of that planet had also revealed water vapor and methane.

The detections were made through spectroscopy, which splits light into its components to reveal the distinctive spectral signatures of different chemicals. Data from Hubble's near-infrared camera and multi-object spectrometer revealed the presence of the molecules, and data from Spitzer's photometer and infrared spectrometer measured their amounts.

"This demonstrates that we can detect the molecules that matter for life processes," said Swain. Astronomers can now begin comparing the two planetary atmospheres for differences and similarities. For example, the relative amounts of water and carbon dioxide in the two planets is similar, but HD 209458b shows a greater abundance of methane than HD 189733b. "The high methane abundance is telling us something," said Swain. "It could mean there was something special about the formation of this planet."

Other large, hot Jupiter-type planets can be characterized and compared using existing instruments, Swain said. This work will lay the groundwork for the type of analysis astronomers eventually will need to perform in shortlisting any promising rocky Earth-like planets where the signatures of organic chemicals might indicate the presence of life.

Rocky worlds are expected to be found by NASA's Kepler mission, which launched earlier this year, but astronomers believe we are a decade or so away from being able to detect any chemical signs of life on such a body.

If and when such Earth-like planets are found in the future, "the detection of organic compounds will not necessarily mean there's life on a planet, because there are other ways to generate such molecules," Swain said. "If we detect organic chemicals on a rocky, Earth-like planet, we will want to understand enough about the planet to rule out non-life processes that could have led to those chemicals being there."

"These objects are too far away to send probes to, so the only way we're ever going to learn anything about them is to point telescopes at them. Spectroscopy provides a powerful tool to determine their chemistry and dynamics."

You can follow the history of planet hunting from science fiction to science fact with NASA's PlanetQuest Historic Timeline at http://planetquest.jpl.nasa.gov/timeline/ .

This interactive web feature, developed by JPL, conveys the story of exoplanet exploration through a rich tapestry of words and images spanning thousands of years, beginning with the musings of ancient philosophers and continuing through the current era of space-based observations by NASA's Spitzer and Kepler missions. The timeline highlights milestones in culture, technology and science, and includes a planet counter that tracks the pace of exoplanet discoveries over time.

More information about exoplanets and NASA's planet-finding program is at http://planetquest.jpl.nasa.gov .

The Hubble Space Telescope is a project of international cooperation between NASA and the European Space Agency and is managed by NASA's Goddard Space Flight Center in Greenbelt, Md. The Space Telescope Science Institute, Baltimore, Md., conducts Hubble science operations. The institute is operated for NASA by the Association of Universities for research in Astronomy, Inc., Washington, D.C.

JPL manages the Spitzer Space Telescope mission for NASA. Science operations are conducted at the Spitzer Science Center at the California Institute of Technology in Pasadena. Caltech manages JPL for NASA
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_73968169
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_73968226
22-10-2009

Cluster van sterrenstelsels ontdekt op recordafstand



Met de Amerikaanse röntgensatelliet Chandra is een cluster van sterrenstelsels ontdekt op een afstand van 10,2 miljard lichtjaar. Daarmee is deze cluster, die de aanduiding JKCS041 draagt, ruimschoots de verste die tot nog toe is waargenomen.

De vorige recordhouder staat bijna een miljard lichtjaar 'dichterbij'. Volgens de bestaande inzichten zullen er op nog grotere afstanden niet veel clusters te vinden zijn. Het licht van JKCS041 heeft er immers meer dan 10 miljard jaar over gedaan om ons te bereiken. Dat betekent dat we de verzameling sterrenstelsels zien zoals hij was toen het heelal nog geen 4 miljard jaar oud was.

Vooralsnog gaan sterrenkundigen ervan uit dat de vorming van zulke grote structuren zeker enkele miljarden jaren in beslag neemt. Maar als er de komende jaren nog verdere clusters worden opgespoord, moet dat inzicht mogelijk worden bijgesteld.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_74006204
23-10-2009

NASA wil maanatmosfeer onderzoeken



Het Amerikaanse ruimteagentschap NASA wil, voor het te laat is, onderzoek doen aan de bijzonder ijle atmosfeer van de maan.

Naar verwachting zal de menselijke activiteit op het maanoppervlak de komende decennia namelijk flink toenemen. En waar mensen zijn, dwarrelt stof op, worden raketten gelanceerd en treden allerlei vormen van vervuiling op.

De onderzoekers willen dat vóór zijn, omdat anders nooit meer kan worden vastgesteld wat de natuurlijke samenstelling van de maanatmosfeer is. Vandaar hun plannen voor de Lunar Atmosphere and Dust Environment Explorer (LADEE), die in 2012 gelanceerd zou moeten worden.

De maan heeft zijn atmosfeer overigens voor een belangrijk deel te danken aan de zon: zijn oppervlak staat bloot aan een bombardement van ultraviolet zonlicht en geladen deeltjes van de zonnewind, waardoor atomen en moleculen vrijkomen. Ook inslagen van micrometeorieten en gassen uit het inwendige van de maan dragen een steentje bij.

De instrumenten van LADEE zullen de concentraties van 18 verschillende stoffen in de maanatmosfeer meten.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  maandag 26 oktober 2009 @ 10:40:31 #142
118453 Pinnenmutske
Tante Sara maal 7
pi_74070744
hier is het altijd te bewolkt om sterretjes te kijken en te tellen!
Koning, keizer, admiraal, schijten moeten ze allemaal by cafca.
pi_74104974
quote:
Op zaterdag 24 oktober 2009 01:13 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
23-10-2009

NASA wil maanatmosfeer onderzoeken

[ afbeelding ]

Het Amerikaanse ruimteagentschap NASA wil, voor het te laat is, onderzoek doen aan de bijzonder ijle atmosfeer van de maan.

Naar verwachting zal de menselijke activiteit op het maanoppervlak de komende decennia namelijk flink toenemen. En waar mensen zijn, dwarrelt stof op, worden raketten gelanceerd en treden allerlei vormen van vervuiling op.

De onderzoekers willen dat vóór zijn, omdat anders nooit meer kan worden vastgesteld wat de natuurlijke samenstelling van de maanatmosfeer is. Vandaar hun plannen voor de Lunar Atmosphere and Dust Environment Explorer (LADEE), die in 2012 gelanceerd zou moeten worden.

De maan heeft zijn atmosfeer overigens voor een belangrijk deel te danken aan de zon: zijn oppervlak staat bloot aan een bombardement van ultraviolet zonlicht en geladen deeltjes van de zonnewind, waardoor atomen en moleculen vrijkomen. Ook inslagen van micrometeorieten en gassen uit het inwendige van de maan dragen een steentje bij.

De instrumenten van LADEE zullen de concentraties van 18 verschillende stoffen in de maanatmosfeer meten.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Maanatmosfeer is niet het goede woordt.... het is een Exsosfeer

MYSTERY OBJECT:
Yesterday, astronomers in Arizona, New Mexico and Spain, all hunting for near-Earth asteroids, discovered a "mystery object" orbiting Earth. Temporarily named "9U01FF6," it is small and in an elongated, 31-day orbit. Experts say it is probably a piece of an Apollo-era Moon mission. We'll get a closer look on Oct. 29th when it zips past Earth about 82,000 km (0.2 lunar distances) away. Advanced amateur astronomers can find it using this ephemeris.

[ Bericht 55% gewijzigd door -CRASH- op 27-10-2009 11:24:10 ]
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_74133745
26-10-2009

Messenger-ruimtesonde werpt licht op zonnestormen



De Amerikaanse planeetverkenner Messenger, die vanaf maart 2011 in een baan rond de kleine planeet Mercurius zal draaien, heeft nieuw licht geworpen op het mechanisme van zonnestormen. Dat zijn energierijke uitbarstingen van elektrisch geladen deeltjes (voornamelijk protonen) die in de omgeving van de aarde kunnen leiden tot storingen in het radioverkeer en uitvallende satellietelektronica.

Krachtige coronale massa-uitstotingen - uitbarstingen van heet gas in de corona, de ijle dampkring van de zon - produceren soms wél een energierijke zonnestorm, met veel snel bewegende protonen, maar soms ook niet. Tot nu toe was onduidelijk hoe dat komt. Messenger heeft nu ontdekt dat er mogelijk een relatie is met zonnevlammen.

Op 31 december 2007, toen de ruimtesonde op ongeveer 75 miljoen kilometer afstand van de zon vloog, werd een zonnevlam waargenomen die veel neutronen (ongeladen kerndeeltjes) produceerde. Vrije neutronen vervallen binnen enkele minuten tot protonen, met een vergelijkbare energie. Als er vervolgens een coronale massa-uitstoting plaatsvindt, kunnen die protonen gemakkelijk versneld worden tot de veel hogere energieën zoals ze in zonnestormen voorkomen.

De resultaten van het onderzoek worden gepubliceerd in Journal of Geophysical Research.

© Govert Schilling

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_74169136
28-10-2009

Verst verwijderde object in de kosmos stamt uit oertijd heelal



Diep in het heelal zijn astronomen op het tot nu toe verst verwijderde object ooit gestoten. Het gaat om een reuzenster die op een afstand van 13 miljard lichtjaar is ontploft, staat in het jongste nummer van het Britse wetenschappelijke vakblad Nature. Het licht van de explosie heeft er ongeveer even lang over gedaan als de kosmos oud is (13,7 mijard jaar) om ons te bereiken. De ster was daarmee van de eerste in het universum en heeft zich verraden via een flits van gammastraling, met name GRB 090423 op 23 april.

Licht
De ster was een van de eerste in het universum, en is al 630 miljoen jaar na de Oerknal zelf ontploft. De explosie stamt uit een periode waarin een ondoordringbaar gordijn van waterstof en helium bijna alle licht van sterren verhulde. Pas nadat het ultravioletlicht van de eerste sterren en sterrenstelsels het waterstof had geïoniseerd, werd het heelal doorzichtig. Dat was zowat 800 tot 900 miljoen jaar na de Big Bang. De ontdekking biedt zo een unieke blik op de prille jeugd van de kosmos. (belga/sam)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_74169449
28-10-2009

Infrarood: De kleur van babysterren

De geboorte van sterren vindt plaats achter ondoorzichtige gas- en stofwolken. Maar infrarood licht komt daar wel doorheen, en door dat licht te bestuderen kunnen we dus een kijkje nemen in de kraamkamers van het heelal. Ruimtetelescoop Herschel gaat ons daar een handje bij helpen.

Wie op een heldere nacht naar de hemel kijkt, ontdekt al een oneindige pracht aan sterren en sterrenstelsels. Maar onze ogen zijn een heel beperkt instrument voor het bestuderen van het heelal, en we zien slechts een fractie van het licht dat ons vanuit de ruimte bereikt. Dat licht heeft veel meer kleuren dan onze ogen aankunnen: van lome radiogolven via infrarood naar ultraviolet en hoogenergetische gammastraling. Vanwege onze beperkte visie kunnen zich heel veel spannende dingen verstoppen in het heelal, en de laatste jaren richten onderzoekers hun telescopen juist op die onzichtbare stukjes ruimte. De infrarode straling is nu aan de beurt, en de voornaamste verstopte geheimen daarin hebben te maken met de geboorte van sterren.


Links is het sterrenbeeld Orion te zien zoals we hem aan de nachthemel kunnen bekijken. Rechts is hetzelfde deel van de ruimte door infrarode ogen, in dit geval die van de Spitzer-telescoop, te zien. De heldere gebieden zijn stergeboorteregio’s. © NASA

.Sterren worden geboren in zogenaamde stervormingsregio’s, dat zijn wolken van gas en stof in de ruimte. Een jonge ster zendt allerlei kleuren straling uit, dus ook gewoon zichtbaar licht. Maar de stofwolk die om de ster heen zit houdt dat licht tegen, doordat de stofdeeltjes het absorberen. Daarbij warmt het stof wel op, en ontstaat er dus warmtestraling. Die straling kennen we vooral van de groenige beelden van nachtkijkers, en noemen we infrarood. De infrarode straling van de stofwolk en van de jonge sterren zelf wordt niet door de wolk geabsorbeerd. Daardoor bereikt die straling ook ons deel van het heelal. Als we willen zien hoe jonge sterren gevormd worden en zich ontwikkelen, kunnen we dat dus in het infrarood zien.

Absorberende dampkring
Hoewel infrarode straling door stergeboortewolken heen komt, wordt het door de atmosfeer van de aarde grotendeels geabsorbeerd. Om er goed naar te kunnen kijken moeten we dus buiten de dampkring zijn, en een ruimtetelescoop gebruiken. Dat gebeurt dan ook – met de Amerikaanse Spitzer-telescoop en sinds kort ook met de Europese ruimtetelescoop Herschel.



Een artist impression van Herschel die door de hemel cirkelt.
Illustratie: ESA/AEOS Medialab

Astronoom Peter Barthel werkt als ‘mission scientist’ mee aan ruimtetelescoop Herschel, die als opvolger van Spitzer “veel groter en gevoeliger is, meer instrumenten aan boord heeft en meer soorten infraroodstraling kan waarnemen.” Nederland heeft een flinke bijdrage aan de nieuwe telescoop geleverd in de vorm van HIFI, een van de meetinstrumenten die voor de extreme gevoeligheid van Herschel zorgen. “Het HIFI-instrument ontrafelt de infraroodstraling en kan allerlei soorten gassen die infrarode straling uitzenden opsporen en analyseren. Die gassen zijn belangrijk omdat bij de vorming van sterren vaak ook planeten rondom die sterren gevormd worden.” Zo kan Herschel dus niet alleen naar jonge sterren zoeken, maar ook naar nieuwe broertjes en zusjes van de aarde.

Piepjong heelal
Dankzij de lancering van Herschel zullen we de komende jaren voor het eerst goed kunnen kijken naar het ‘onzichtbare heelal’ waarin sterren geboren worden. “Er is nog een heleboel heelal dat we niet kennen omdat we het niet met optische of radio-telescopen kunnen zien,” aldus Barthel. Behalve stervormingsregio’s zijn ook de sterrenstelsels aan de rand van het heelal vooral in het infrarood goed te bestuderen. Die sterrenstelsels zijn vlak na de oerknal ontstaan en geven dus een beeld van het piepjonge heelal. Vandaar dat Herschel ons zowel over het ontstaan van het universum als over het ontstaan van sterren en planeten nog veel zal kunnen leren.


Benieuwd hoe onze allerdaagse wereld er door een infrarode bril uitziet? Op het dak van science center NEMO in Amsterdam is tot eind december de fototentoonstelling Onzichtbaar gratis te bezichtigen. Bovendien wordt op zondag 31 oktober de winnaar van een infrarode fotowedstrijd bekend gemaakt. Deze Miss of Mister Infrared mag zelf afreizen naar het wetenschappelijke missiecentrum van de Herschel-telescoop. © Theo Jurriens

(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  donderdag 29 oktober 2009 @ 22:15:58 #147
183259 Fockker
Victim of Changes
pi_74205068
Wat een onmetelijke afstanden, ongelofelijk Wel ontzettend fasinerend.

quote:
Astronomen hebben licht waargenomen dat 13,1 miljard jaar onderweg geweest is naar de aarde. Van verder weg hebben telescopen nog nooit iets waargenomen, schrijven de astronomen in Nature.
Het licht kwam van een ster die op een afstand van 13,1 miljard lichtjaar explodeerde. Een internationaal team van astronomen zag het licht gedurende tien dagen door telescopen op Hawaï.

Volgens experts is het een belangrijke ontdekking, die een doorbraak kan zijn in het onderzoek naar de 'kosmische middeleeuwen'. Daaronder wordt de tijd verstaan tussen de Big Bang en het ontstaan van de eerste sterrenstelsels.
http://www.nos.nl/nosjour(...)ooitwaargenomen.html
Stelen mag niet. De overheid duldt geen concurrentie.
Security Matters
pi_74205385
13.1 miljard jaar. Alsof het niets is.
pi_74206161
29-10-2009

Kosmische Juwelendoos in beeld gebracht



Met telescopen van de Europese Zuidelijke Sterrenwacht (ESO) zijn nieuwe, spectaculaire foto's gemaakt van een open sterrenhoop in het sterrenbeeld Zuiderkruis. Het gaat om NGC 4755, ook wel de Kappa Crucis-cluster of de 'Juwelendoos' genoemd. De bijnaam verwijst naar het kleurrijke, fonkelende uiterlijk van de sterrenhoop, die vanaf het zuidelijk halfrond met het blote oog zichtbaar is.

De sterrenhoop staat op een afstand van 6400 lichtjaar. De kosmische Juwelendoos is gefotografeerd met de 2,2-meter telescoop op de Europese sterrenwacht op La Silla, en met de Very Large Telescope op Paranal. Ook de Hubble Space Telescope heeft opnamen van de sterrenhoop gemaakt, onder andere op ultraviolette golflengten.

© Govert Schilling

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_74242343
29-10-2009

Fermi-telescoop: lichtsnelheid is echt voor elk foton gelijk



De lichtsnelheid is echt voor elk foton gelijk. Dat concluderen onderzoekers van NASA op basis van waarnemingen aan een verre gammaflits.

De lichtsnelheid bedraagt ongeveer 300.000 kilometer per seconde. Volgens Einsteins relativiteitstheorie is het de hoogst mogelijke snelheid in de natuur. Elk foton (lichtdeeltje) zou zich in een vacuüm met deze snelheid voortbewegen, ongeacht de energie van het foton.

Volgens sommige speculatieve theorieën bestaat de structuur van het vacuüm op de allerkleinste schaal echter uit een soort 'ruimtetijdschuim'. Daardoor zouden fotonen met hogere energie een héél klein beetje trager bewegen dan fotonen met lagere energie.

De Fermi Gamma-ray Space Telescope, die een jaar geleden werd gelanceerd, heeft op 10 mei 2009 echter een korte gammaflits waargenomen in een sterrenstelsel op 7,3 miljard lichtjaar afstand. Binnen één seconde werden fotonen van de flits ontvangen over een enorm energiebereik.

Ondanks het energieverschil (een factor van één miljoen) kwamen deze fotonen toch vrijwel exact gelijktijdig aan, na een reistijd van meer dan zeven miljard jaar. Daaruit blijkt dat de lichtsnelheid voor al die energieën gelijk is, met een nauwkeurigheid van bijna één op een triljoen.

© Govert Schilling

(allesversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  maandag 2 november 2009 @ 18:48:13 #151
147503 Iblis
aequat omnis cinis
pi_74323442
quote:
Japanese freighter makes re-entry

Japan's new space freighter has burned up in the Earth's atmosphere after completing its mission to the International Space Station (ISS).

The H-II Transfer Vehicle (HTV) carried 4.5 tonnes of supplies to the orbiting platform, including scientific equipment for its Kibo laboratory.

The HTV, which had arrived at the ISS in September, was released on Friday.

A series of engine firings then took the vehicle into a controlled but destructive dive over the Pacific.

A statement from the Japanese space agency said the freighter re-entered the atmosphere at 0626 Japan Standard Time (2126 GMT Sunday).

Most of the vehicle components would have been destroyed although some debris was expected to survive and fall into the ocean, it added.

The HTV is one of Japan's major contributions to the orbiting space station project and is part of the barter agreement it has with the other station partners to pay its way.

The HTVs that follow in the coming years will play a critical role in servicing the ISS after the US space shuttles are retired.

It is the first spacecraft to visit the ISS which does not drive itself all the way to berthing. Rather, it simply parks up under the bow of the station to allow the platform's Canadarm2 to manage the final stage of attachment.

When the US shuttles retire at the end of next year or the beginning of 2011, the ISS project will become dependent on five robotic freighters for its logistics:

• The Russian Progress and European ATV have already demonstrated their flight capability. Four more ATVs have been booked to fly to the station, one a year starting in 2010.

• Following on from the first HTV mission, Japan plans a further six flights through to 2015.

• Two commercial US suppliers, SpaceX and Orbital Sciences, are in the process of developing their Dragon and Cygnus supply ships. The first of these is scheduled to deliver supplies to the ISS no earlier than the end of 2010.

HTV and Dragon are particularly important because of their ability to deliver larger items in their unpressurised compartments that would not normally fit through the docking port of a pressurised compartment.

Bron: BBC
De bron heeft nog een paar leuke afbeeldingen. Dat is het klikken wel waard.

[ Bericht 0% gewijzigd door Iblis op 02-11-2009 18:57:19 ]
Daher iſt die Aufgabe nicht ſowohl, zu ſehn was noch Keiner geſehn hat, als, bei Dem, was Jeder ſieht, zu denken was noch Keiner gedacht hat.
pi_74336140
quote:
Op maandag 2 november 2009 18:48 schreef Iblis het volgende:
[url=http://news.bbc.co.uk/2/hi/science/nature/8337179.stm]
[..]

De bron heeft nog een paar leuke afbeeldingen. Dat is het klikken wel waard.
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_74336159
02-11-2009

China wil ruimteleger bouwen



Een belangrijke officier van de Chinese luchtmacht zegt dat de inzet van het leger in de ruimte onvermijdelijk is. "De strijd tussen militaire eenheden zal zich naar de ruimte verplaatsen. Dat is een historische ontwikkeling die we niet kunnen omdraaien", zegt Xu Qiliang.

China heeft zich nochtans altijd verzet tegen het gebruik van wapens in de ruimte. Maar volgens Qiliang is de evolutie nodig om China te beschermen. Wie superieur is in de ruimte, zal ook op land en zee domineren.

In januari 2007 verraste China de wereld toen het een eigen weersatelliet neerschoot. Volgens de Verenigde Staten en andere landen was dat een test om een wapenrace in de ruimte te starten. (gb)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_74336196
02-11-2009

Komeetstof bevat deeltjes die ouder zijn dan het zonnestelsel



Stofjes van komeet Grigg-Skjellerup bevatten miscroscopisch kleine korreltjes materiaal die dateren van ver vóór het ontstaan van het zonnestelsel. Kometen behoren tot de oudste, primitiefste objecten in het zonnestelsel. Algemeen wordt aangenomen dat komeetmateriaal sinds de vorming van de zon en de planeten vrijwel geen veranderingen meer heeft ondergaan, ook al bleek dat niet op te gaan voor stofjes van komeet Wild 2, die enkele jaren geleden verzameld zijn door de Amerikaanse ruimtesonde Stardust.

Onder kometen blijkt echter een grote verscheidenheid te bestaan. Dat blijkt uit onderzoek aan interplanetaire stofdeeltjes die in april 2003 hoog in de stratosfeer van de aarde werden opgepikt door onderzoeksvliegtuigen. De stofjes zijn zo goed als zeker afkomstig van komeet Grigg-Skjellerup: de aarde was dat voorjaar door de extreem ijle staart van de komeet gevlogen.

In de komeetstofjes zijn relatief grote hoeveelheden 'presolar grains' gevonden - kleine korreltjes materiaal met een afwijkende samenstelling. Presolar grains zijn eerder gevonden in meteorieten en in interplanetaire stofdeeltjes, maar in veel geringere hoeveelheden.

De korreltjes zijn ontstaan in het binnenste van een oudere generatie sterren, of tijdens de supernova-explosie van zo'n ster. Pas veel later zijn ze terechtgekomen in de wolk van interstellair materiaal waaruit de zon en de planeten ontstonden.

Onderzoek aan de stofdeeltjes van een zo groot mogelijk aantal kometen biedt sterrenkundigen een beter inzicht in de samenstelling van de wolke waaruit het zonnestelsel is ontstaan, en in de processen die zich in de jeugd van het zonnestelsel afspeelden.

© Govert Schilling

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_74336229
02-11-2009

Telescoop op Zuidpool bevestigt standaardmodel kosmologie



Met een extreem gevoelig instrument op een telescoop op de Zuidpool hebben Amerikaanse en Britse kosmologen precisiemetingen verricht aan de polarisatie van de kosmische achtergrondstraling - het afgekoelde overblijfsel van de oerknal. Zulke metingen bieden niet alleen informatie over de dichtheidsverdelingen in het zeer prille heelal, maar ook over de bewegingsrichtingen en -snelheden.

De polarisatiemetingen zijn uitgevoerd met het QUEST-instrument op de DASI-telescoop (Degree Angular Scale Interferometer) - een telescoop voor het waarnemen van kosmische microgolfstraling die op de geografische zuidpool staat.

De resultaten, die gepubliceerd zijn in Astrophysical Journal van 1 november, stemmen nauwkeurig overeen met de voorspellingen van het standaardmodel uit de kosmologie, waarin 95 procent van de totale inhoud van het heelal gevormd wordt door mysterieuze donkere materie en donkere energie.

© Govert Schilling

(allesversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_74336271
02-11-2009

Veritas en Fermi ontraadselen herkomst kosmische straling



De energierijkste deeltjes in het heelal - de zogeheten kosmische straling - zijn grotendeels afkomstig van exploderende sterren en van krachtige 'sterrenwinden'. Dat blijkt uit nieuwe resultaten van de VERITAS-gammatelescoop die op 1 november gepubliceerd zijn in de online-versie van het Britse weekblad Nature en uit metingen van de Amerikaanse Fermi Gamma-Ray Space Telescope.

Kosmische straling bestaat uit zeer energierijke atoomkernen en elektronen. Sommige kosmische-stralingsdeeltjes hebben honder miljard keer zoveel energie als wat natuurkundigen kunnen bereiken met aardse deeltjesversnellers.

Met de VERITAS-telescoop (Very Energetic Radiation Imaging Telescope Array System) in Arizona is de zeer zwakke gammastraling opgevangen van het sterrenstelsel M82, op 12 miljoen lichtjaar afstand in de Grote Beer. Die gammastraling wordt geproduceerd wanneer kosmische-stralingsdeeltjes in het verre sterrenstelsel in botsing komen met atomen uit de interstellaire materie.

Uit de metingen blijkt dat de dichtheid van energierijke kosmische-stralingsdeeltjes in M82 ongeveer 500 keer zo hoog is als in ons Melkwegstelsel. M82 is een zogeheten starburst -stelsel - een actief sterrenstelsel waarin zeer veel nieuwe sterren ontstaan. Daardoor bevat het stelsel veel jonge, hete sterren met krachtige sterrenwinden, en is ook de frequentie van supernova-explosies erg hoog.

De Amerikaanse Fermi Gamma-Ray Space Telescope detecteerde ook diffuse gammastraling van M82, en van het starburst -stelsel NGC 253. Daarnaast registreerde Fermi gammastraling uit het actieve stervormingsgebied 30 Doradus in de Grote Magelhaense Wolk, een buurstelsel van ons eigen Melkwegstelsel.

Al deze waarnemingen doen vermoeden dat energierijke kosmische straling geproduceerd wordt door de krachtige sterrenwinden van jonge, hete reuzensterren en door supernova-explosies van zware sterren die aan het eind van hun relatief korte leven zijn gekomen.

© Govert Schilling

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  dinsdag 3 november 2009 @ 10:49:59 #157
147503 Iblis
aequat omnis cinis
pi_74342746
quote:
Op dinsdag 3 november 2009 10:49 schreef Iblis het volgende:
Physicist Makes New High-Res Panorama of Milky Way

[ afbeelding ]

Piecing together 3000 individual photographs, a physicist has made a new high-resolution panoramic image of the full night sky, with the Milky Way galaxy as its centerpiece. Axel Mellinger, a professor at Central Michigan University, describes the process of making the panorama in the forthcoming issue of Publications of the Astronomical Society of the Pacific. An interactive version of the picture can viewed on Mellinger’s website: http://home.arcor.de/axel.mellinger/.

“This panorama image shows stars 1000 times fainter than the human eye can see, as well as hundreds of galaxies, star clusters and nebulae,” Mellinger said. Its high resolution makes the panorama useful for both educational and scientific purposes, he says.

Mellinger spent 22 months and traveled over 26,000 miles to take digital photographs at dark sky locations in South Africa, Texas and Michigan. After the photographs were taken, “the real work started,” Mellinger said.

Simply cutting and pasting the images together into one big picture would not work. Each photograph is a two-dimensional projection of the celestial sphere. As such, each one contains distortions, in much the same way that flat maps of the round Earth are distorted. In order for the images to fit together seamlessly, those distortions had to be accounted for. To do that, Mellinger used a mathematical model—and hundreds of hours in front of a computer.

Another problem Mellinger had to deal with was the differing background light in each photograph.

“Due to artificial light pollution, natural air glow, as well as sunlight scattered by dust in our solar system, it is virtually impossible to take a wide-field astronomical photograph that has a perfectly uniform background,” Mellinger said.

To fix this, Mellinger used data from the Pioneer 10 and 11 space probes. The data allowed him to distinguish star light from unwanted background light. He could then edit out the varying background light in each photograph. That way they would fit together without looking patchy.

The result is an image of our home galaxy that no star-gazer could ever see from a single spot on earth. Mellinger plans to make the giant 648 megapixel image available to planetariums around the world.

Bron: Chicago Journals.
(Zie aparte topic.)
Daher iſt die Aufgabe nicht ſowohl, zu ſehn was noch Keiner geſehn hat, als, bei Dem, was Jeder ſieht, zu denken was noch Keiner gedacht hat.
pi_74371288
03-11-2009

Gigantische verzameling sterrenstelsels ontdekt



Een internationale groep astronomen heeft een gigantische verzameling sterrenstelsels ontdekt op 6,7 miljard lichtjaar van de aarde. De verzameling strekt zich uit over minstens 60 miljoen lichtjaar. Het is de eerste observatie van zo'n grote structuur van sterrenstelsels in het verre heelal, zo heeft de Europese Zuidelijke Sterrenwacht ESO in Amsterdam dinsdag bekendgemaakt.

Skelet
Sterrenstelsels vormen groepen en clusters. Samen vormen zij zogenoemde filamenten, enorme draadachtige structuren die als het ware het 'skelet' van het heelal vormen. Hoe de filamenten precies zijn ontstaan is nog niet duidelijk. Tot nu toe waren dergelijke draadachtige structuren ook alleen op relatief korte afstand van de aarde gezien.

De onderzoekers onder leiding van Masayuki Tanaka van het ESO gebruikten twee telescopen op aarde om beelden van een ver verwijderde grote structuur nader te bekijken. Zij ontdekten tientallen groepen sterrenstelsels, die tien tot duizend keer groter zijn dan onze Melkweg.

Massa
De massa van het hoofdsterrenstelsel is minstens tienduizend keer de massa van de Melkweg. Volgens Tanaka maakt de ontdekking van de structuur in het verre heelal het mogelijk om nader onderzoek te doen naar sterrenstelsels uit de tijd dat het heelal nog maar twee derde van zijn huidige leeftijd had. (anp/mvl)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_74371347
03-11-2009

Astronomen brengen 'kosmisch skelet' in beeld



Ook toen het heelal veel jonger was dan nu, waren afzonderlijke sterrenstelsels verdeeld in langgerekte 'filamenten' en dicht bevolkte 'knooppunten'. Dat blijkt uit waarnemingen aan een verre cluster van sterrenstelsels, verricht met grote telescopen op aarde.

In het huidige heelal is materie verdeeld in het zogeheten 'kosmische web', waarbij grote clusters van sterrenstelsels onderling verbonden zijn door slierterige structuren. Dat kosmische web vormt als het ware het skelet dat de basis vormt van de groteschaalstructuur in het heelal. Of dat miljarden jaren geleden ook al zo was, was echter niet met zekerheid bekend.

Een internationaal team van astronomen onder leiding van Masayuki Tanaka van de Europese Zuidelijke Sterrenwacht heeft nu gevoelige waarnemingen verricht aan een grote cluster van sterrenstelsels die tienduizend keer zo zwaar is als ons Melkwegstelsel en die zich op 6,7 miljard lichtjaar afstand bevindt. Op die afstand wordt het heelal bestudeerd zoals het er 6,7 miljard jaar geleden uitzag, toen het ongeveer half zo oud was als nu.

Met de Europese Very Large Telescope in Chili en de Japanse Subaru-telescoop op Mauna Kea, Hawaii, zijn rond de cluster honderden andere sterrenstelsels ontdekt. Spectroscopische metingen aan die zwakke, verre stelsels maakten het mogelijk om hun afstanden nauwkeurig vast te stellen, zodat er een driedimensionale kaart kon worden gemaakt van hun ruimtelijke verdeling. Daarop is duidelijk te zien dat de stelsels zijn verdeeld op een manier die sterk lijkt op die van het 'kosmisch skelet' in het huidige heelal.

De resultaten van het onderzoek zijn gepubliceerd in het Europese tijdschrift Astronomy & Astrophysics.

© Govert Schilling

'(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_74402668
04-11-2009

Neutronensterren beven anders dan gedacht



De Amsterdamse sterrenkundige Anna Watts (UvA) en haar Amerikaanse collega Andrew Steiner (Michigan State University) hebben ontdekt dat trillingen op magnetars als gevolg van sterbevingen, verband houden met bewegingen van de korst en niet met activiteit in de kern van de neutronenster. Ze stellen dat de atoomkernen in de korst van de magnetar minder protonen en meer neutronen bevatten dan eerder werd gedacht. De onderzoeksresultaten zijn op 30 oktober gepubliceerd in Physical Review Letters.

Magnetars zijn jonge neutronensterren met een ultra-sterk magnetisch veld, zo.n 10 miljard keer sterker dan dat van de aarde. Ze vormen de krachtigste magneten in de kosmos. Ze ontstaan nadat een zware ster in een supernova-explosie aan het einde van zijn leven is gekomen. De laagfrequente röntgenstraling komt vrij wanneer magnetars krachtige seismische erupties ondergaan, die sterbevingen worden genoemd, waarbij de hele ster trilt. Net zoals geologen de trillingen tijdens aardbevingen kunnen gebruiken om de interne structuur van de aarde te achterhalen, vertellen sterbevingen iets over de structuur van een ster. Een sterbeving ontstaat door het snelle verval van het sterke magnetische veld van een magnetar. Daardoor scheurt de dichte, harde korst en volgt een uitbarsting van gamma- of röntgenstraling. Volgens recente simulaties is de korst van een neutronenster 10 miljard keer zo sterk als staal.

“De oude modellen voor de trilingen van magnetars voorspelden ook een te lage massa voor de neutronenster”, zegt co-auteur Anna Watts (Sterrenkundig Instituut Anton Pannekoek, Universiteit van Amsterdam). “In ons nieuwe model verbinden we de röntgenvariaties met een frequentie van 20 Hz en lager met de korst van de neutronenster en niet met de kern.” “Ons model staat daarnaast een hogere massa toe, meer in lijn met theoretische verwachtingen. Deze nieuwe ontdekking is belangrijk omdat het ons iets vertelt over wat er gebeurt met atoomkernen die zo ongelofelijk dicht opeengepakt zijn.”


(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_74442195
04-11-2009

Neutronenster heeft dunne 'dampkring' van koolstof



De neutronenster in het centrum van de supernovarest Cassiopeia A heeft waarschijnlijk een dunne 'dampkring' van koolstof. Neutronensterren zijn de compacte, snel roterende overblijfselen van zware sterren die aan het eind van hun leven exploderen als supernova. In het centrum van Cassiopeia A - de uitdijende gasschil die het resultaat is van zo'n supernova-explosie - werd tien jaar geleden door het Amerikaanse Chandra X-ray Observatory inderdaad een zwakke bron van röntgenstraling gevonden. Het gaat zo goed als zeker om de neutronenster die bij de explosie werd gevormd.

Sterrenkundigen hadden echter verwacht dat de röntgenstraling van deze neutronenster snelle pulsaties zou vertonen, als gevolg van de snelle rotatie van het compacte hemellichaam, dat een middellijn van niet meer dan 25 kilometer heeft maar zwaarder is dan de zon. Volgens Wynn Ho van de Universiteit van Southampton en zijn collega's kan de afwezigheid van die röntgenpulsaties verklaard worden door aan te nemen dat de neutronenster een dunne 'dampkring' van koolstof heeft.

Die 'dampkring' zou dan een dikte van slechts tien centimeter hebben, een druk die tien keer zo hoog is als de druk in de kern van de aarde, en een dichtheid gelijk aan die van diamant. Het zwaartekrachtsveld aan het oppervlak van een neutronenster is honderd miljard keer zo groot als het zwaartekrachtsveld van de aarde.

© Govert Schilling

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_74442199
04-11-2009

Is de meest energierijke kosmische straling afkomstig van zwarte gaten?



Sterrenkundigen breken zich al tientallen jaren het hoofd over de herkomst van de meest energierijke kosmische straling in het heelal: elektrisch geladen deeltjes (voornamelijk protonen en elektronen) die met onvoorstelbaar hoge snelheden en energieën door het heelal razen. De zogeheten Ultra-High-Energy Cosmic Rays (UHECRs) kunnen per deeltje evenveel energie hebben als een stevig geserveerde tennisbal!

Volgens Charles Dermer van het Naval Research Laboratory zijn die extreem energetische deeltjes afkomstig uit de direct omgeving van superzware zwarte gaten. Met name wanneer de zwarte gaten roteren, aldus Dermer in zijn onlangs verschenen boek 'High-energy radiation from black holes', kan in hun omgeving veel energetische gammastraling worden opgewekt, en kunnen elektrisch geladen deeltjes zeer sterk worden versneld in krachtige magnetische velden.

Dermer en zijn collega's presenteerden hun ideeën deze week op het 2009 Fermi Symposium in Washington. Op datzelfde symposium zijn tal van andere waarnemingresultaten en theorieën naar voren gebracht om de herkomst van de energierijkste kosmische straling te verklaren. Een duidelijke 'winnaar' valt nog niet

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_74442205
04-11-2009

Grootste deeltjesversneller in het heelal ontdekt



Een team van voornamelijk Leidse astronomen heeft de grootste deeltjesversneller in het heelal gevonden. Zij ontdekten dat bij een frontale botsing van vier gigantische clusters van sterrenstelsels deeltjes versneld worden tot zeer hoge energieën. De energieën zijn meer dan een miljoen maal hoger dan wat we op aarde met deeltjesversnellers kunnen bereiken. De ontdekking is van cruciaal belang om te begrijpen hoe clusters van sterrenstelsel, de grootste structuren in het heelal, ontstaan. De resultaten worden binnenkort gepubliceerd in Astronomy & Astrophysics.

Een zoektocht met de Very Large Array, de grootste radiotelescoop in de VS, leidde tot de ontdekking van een mysterieuze bron van radiostraling. Deze ligt in een ver weg gelegen grote cluster van sterrenstelsels met de naam MACS0717. 'De ontdekking van een radiobron in een cluster wordt wel vaker gedaan. Deze bronnen hebben te maken met zwarte gaten in de kernen van actieve sterrenstelsels waarvan er vele bekend zijn', zegt co-auteur Prof. Huub Röttgering. 'Maar deze bron strekt zich uit over het hele volume van de cluster - over een gebied dat wel een miljoen keer groter is dan ons eigen melkwegstelsel.'

Eerdere röntgenwaarnemingen met NASA’s Chandra-satelliet hadden al aangetoond dat zich een grote hoeveelheid extreem heet gas bevindt in de MACS0717-cluster. Dit extreem hete gas is het resultaat van een grote kosmische botsing van vier clusters van sterrenstelsels. Om de radiobron nader te bestuderen werden nieuwe waarnemingen gedaan met een nog grotere radiotelescoop in India, de GMRT. 'Deze telescoop heeft als voordeel dat je op lage frequenties kunt waarnemen, ideaal voor het bestuderen van grote diffuse radiobronnen', zegt mede-onderzoeker Drs. Reinout van Weeren.

De nieuwe waarnemingen laten zien dat de radiostraling samenvalt met het gebied waar de clusters op elkaar botsen. 'Magnetische velden, opgewekt in dit gebied, zorgen ervoor dat deeltjes worden versneld. Deze deeltjes, voornamelijk elektronen, zenden de straling uit die wij waarnemen met radiotelescopen', aldus Van Weeren. 'Sommige deeltjes hebben een energie die meer dan een miljoen maal hoger is dan de meest krachtige deeltjesversneller, de LHC van CERN, kan bereiken.'

De waarnemingen zijn van belang om te begrijpen hoe clusters van sterrenstelsels ontstaan. Geavanceerde simulaties op supercomputers laten zien dat deze zich vormen door botsingen en samensmeltingen van kleinere clusters. De simulaties suggereren dat daarbij ook het magnetisch veld wordt versterkt. De nu gevonden bron van radiostraling laat zien dat dit inderdaad gebeurt. 'Dit geeft ons een unieke methode om het vormingsproces van clusters te bestuderen', aldus Röttgering.

(allesversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  vrijdag 6 november 2009 @ 10:31:25 #164
147503 Iblis
aequat omnis cinis
pi_74445890
Supernova gevonden die Nijmegen al voorzag
Van onze medewerker, Govert Schilling
Gepubliceerd op 06 november 2009 09:32, bijgewerkt op 6 november 2009 09:37


AMERSFOORT - Amerikaanse sterrenkundigen hebben een geheel nieuw type supernova ontdekt. Het nieuwe type werd twee jaar geleden voorspeld door de Nijmeegse astronoom Gijs Nelemans en zijn Amerikaanse collega Lars Bildsten.

‘Behoorlijk spectaculair,’ zegt Nelemans, die verbonden is aan de Radboud Universiteit, ‘want een nieuw sterrenkundig fenomeen voorspellen wat dan ook nog gevonden wordt is echt enorm zeldzaam.’

Supernova’s zijn exploderende sterren. Er zijn grofweg twee typen: zware sterren die aan het eind van hun leven zijn gekomen, en kleine witte-dwergsterren die volledig uiteenspatten nadat ze veel materie opzuigen van een begeleider.

In 2007 berekenden Nelemans en Bildsten dat er ook zwakkere supernova-explosies kunnen optreden in zogeheten AM Canum Venaticorum-sterren: dubbelsterren die uit twee witte dwergen bestaan.

Materie-overdracht van de ene ster naar de andere produceert dan een laag heliumgas, die bij een bepaalde druk en temperatuur een thermonucleaire explosie ondergaat.

Dovi Poznanski van de Universiteit van Californië in Berkeley heeft nu precies zo’n zwakke, snel uitdovende supernova gevonden in waarnemingen die in 2002 al zijn verricht door een getautomatiseerde telescoop. De bijzondere sterexplosie (SN 2002bj) vond plaats in het sterrenstelsel NGC 1821 in het sterrenbeeld Haas. De ontdekking is donderdag gepubliceerd in SciencExpress.

‘In de afgelopen jaren hebben we ons nieuwe idee op veel plekken gepresenteerd,’ aldus Nelemans, ‘maar steeds werden we erop gewezen dat dergelijke explosies nog nooit waren gezien.’ De reden daarvan is dat het nieuwe type vrij zeldzaam is, veel minder helder is en ook nog eens sneller uitdooft.

Bron: Volkskrant.
Daher iſt die Aufgabe nicht ſowohl, zu ſehn was noch Keiner geſehn hat, als, bei Dem, was Jeder ſieht, zu denken was noch Keiner gedacht hat.
pi_74446277
quote:
Op vrijdag 6 november 2009 03:32 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:Die 'dampkring' zou dan een dikte van slechts tien centimeter hebben, een druk die tien keer zo hoog is als de druk in de kern van de aarde, en een dichtheid gelijk aan die van diamant. Het zwaartekrachtsveld aan het oppervlak van een neutronenster is honderd miljard keer zo groot als het zwaartekrachtsveld van de aarde.
Zou zo'n koolstof atmosfeer dan niet gewoon diamant zijn onder die drukken en zwaartekracht?? Een ster gecovered met een laag diamant .
Have fun...
pi_74476634
05-11-2009

Hubble legt stervormingsactiviteit in 'Zuidelijke Windmolen' vast



Met de nieuwe Wide Field Camera 3, die afgelopen voorjaar aan boord van de Hubble Space Telescope is geplaatst, zijn spectaculaire opnamen gemaakt van de 'Zuidelijke Windmolen' - het spiraalvormige sterrenstelsel M83. Het stelsel bevindt zich op 15 miljoen lichtjaar afstand in het sterrenbeeld Waterslang.

De stervormingsactiviteit in M83 is veel hoger dan in ons eigen Melkwegstelsel. De nieuwe Hubble-camera heeft honderden jonge sterrenhopen, stervormingsgebieden en bolvormige sterrenhopen vastgelegd. Op de foto zijn honderdduizenden afzonderlijke sterren te zien, alsmede enkele tientallen supernova-resten - de overblijfselen van geëxplodeerde sterren.

© Govert Schilling

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_74498038
quote:
Op vrijdag 6 november 2009 10:43 schreef Handschoen het volgende:

[..]

Zou zo'n koolstof atmosfeer dan niet gewoon diamant zijn onder die drukken en zwaartekracht?? Een ster gecovered met een laag diamant .

"diamond star thrills astronomers"
http://news.bbc.co.uk/2/hi/science/nature/3492919.stm
pi_74498714
06-11-2009

Verre sterrenstelsels opgespoord met 'verdwijntruc'



Amerikaanse en Japanse sterrenkundigen hebben een twintigtal sterrenstelsels op extreem grote afstand opgespoord. De stelsels zijn minder dan 800 miljoen jaar na de oerknal ontstaan, en behoren daarmee waarschijnlijk tot de eerste generatie van sterrenstelsels in het heelal.

Bij de zoekactie is een slimme filtertechniek gebruikt. Ten gevolge van de uitdijing van het heelal is het licht dat we van een sterrenstelsel ontvangen roder naarmate het stelsel verder van ons verwijderd is. De sterrenkundigen hebben opnamen gemaakt door steeds sterker rood gekleurde filters en gekeken bij welke golflengte de verschillende stelsels leken te verdwijnen.

De eerste generatie sterrenstelsels was beeldbepalend voor het heelal zoals we dat nu kennen. Het waren namelijk de sterren van deze stelsels die, ongeveer 600 miljoen jaar na de oerknal, de alom aanwezige mist van waterstof ioniseerden en de ruimte doorzichtig maakten.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_74513815
quote:
Op zondag 8 november 2009 00:54 schreef Apogist het volgende:

[..]

"diamond star thrills astronomers"
http://news.bbc.co.uk/2/hi/science/nature/3492919.stm
Cool
Have fun...
  dinsdag 10 november 2009 @ 10:33:09 #170
147503 Iblis
aequat omnis cinis
pi_74565862
quote:
Russia to resume ISS construction
By Anatoly Zak, Science reporter

After a hiatus of almost a decade, Russia is set to resume construction of its share in the International Space Station (ISS) with the launch of a new module this week.

A Poisk ("Quest") Mini-Research Module-2 (MIM-2 in the Russian abbreviation) is set for launch from Baikonur Cosmodrome in Kazakhstan on Tuesday at 1422 GMT.

The spacecraft is essentially a twin of another Russian module - the Pirs Docking Compartment - added to the outpost in September 2001.

In the intervening years, economic problems kept further Russian pieces of the station on the ground and forced a significant scaling down of the Russian segment in comparison to its originally conceived architecture.

The MIM-2 module is only the first of three long-term components which Russia plans to add to the station over the next three years.

Another module, Mini-Research Module-1 or MIM-1, is currently undergoing final check-ups at RKK Energia, Russia's prime contractor for manned spacecraft. Energia is based in Korolev, near Moscow.

Multi-purpose module

Next month, MIM-1 is due to be shipped to Cape Canaveral, Florida. From here, it is to be launched to the station in the cargo bay of Nasa's space shuttle in May.

The MIM-1 spacecraft was recycled from the habitation section of the aborted science and power-supply platform (NEP). This platform was never completed due to lack of cash.

Despite their identification as research modules, the primary function of both craft is to provide four docking ports for the Russian segment of the station, which are needed to receive Soyuz and Progress transport ships.

After this year's increase of the outpost's crew from three to six people, the number of Soyuz spacecraft heading to the station is set to double from two to four annually.

At least two three-seat Soyuz spacecraft have to be docked to the station at all times to serve as a lifeboat for all crew members.

With the anticipated retirement of the shuttle within a year, and until the introduction of the Nasa's Orion spacecraft in the middle of the decade at the earliest, Russian Soyuz spacecraft would be the only way to transport people in and out of the station.

In addition to their function as "hallways" for the outpost, MIM-2 and MIM-1 sport interfaces for the installation of scientific instruments.

At the beginning of 2012, Russia plans to launch yet another long-delayed multi-purpose module, MLM, aboard a heavy-lift Proton rocket.

As one of its key elements, MLM would carry a European-built remote manipulator arm, known as ERA.

An 11m-long robot is expected to be deployed to shift up to eight tonnes of hardware, as well as astronauts, during assembly operations outside the Russian segment.

In order to add the MLM to the ISS, the Pirs docking compartment would have to be detached from its current position on the station and directed to a destructive re-entry into the Earth atmosphere.

Beyond 2020

Since Pirs currently serves as a "door" for all Russian spacewalks, all future work on the exterior of the Russian segment would be staged from the MIM-2 Poisk module.

With the improvement of the Russian economic situation, the nation's federal space agency, Roscosmos, started planning the development of two new modules, that would take on the responsibilities of the cancelled NEP science and power-supply platform.

Both spacecraft would feature specialised research labs and their own solar power systems. Provided sufficient funding were available, they would be launched to the station by Proton rockets in 2014 and 2015.

However, with the financial situation around the ISS looking clouded, Russia reserved the possibility of converting these new modules into the core of a new station, which could serve as a base for deep-space exploration in the following decades.

In June 2009, Simonetta Di Pippo, the European Space Agency's (Esa) director of human space flight, said she shared Russia's vision of the future space station as a platform for deep space missions.

"I have continuous consultations with officials in Russia. We meet every month to month-and-a-half, and now we are going to start joint work on the study for how to proceed beyond 2025," Ms Di Pippo said.

"We have a common idea that we would like to preserve a presence in [low-Earth orbit]. We are studying different scenarios, whether we need permanent presence or, maybe, a human-tended capability, and we can end up with a totally different solution in the end. But I don't believe we can leave Earth orbit."

Ms Di Pippo also said that although current Nasa plans for a return to the Moon left no major role for the station, that could change in the future.

"Even on the Nasa side, they have too many different developments (associated with Earth orbit) - including commercial involvement - which they cannot immediately give up," Ms Di Pippo said.

By the end of 2010, all partners in the ISS project expect to agree on an extension of the station's lifespan from 2015 to 2020 or even 2025.

Once a date for ending the life of the ISS had been decided, active planning for post-ISS manned spaceflight could begin in Russia, Europe and possibly the US.

Bron: BBC
Daher iſt die Aufgabe nicht ſowohl, zu ſehn was noch Keiner geſehn hat, als, bei Dem, was Jeder ſieht, zu denken was noch Keiner gedacht hat.
  dinsdag 10 november 2009 @ 13:31:12 #171
31101 _Led_
Visje aaien niemand zeggen
pi_74571085
Ik zie zo snel geen slowchat-topic, maar hier moet het ook wel kunnen denk ik :

http://blogs.discovermaga(...)rl-sagan-remembered/

"Carl Sagan remembered" - inclusief speech door goede vriend James Randi.
zzz
pi_74592406
quote:
Op dinsdag 10 november 2009 13:31 schreef _Led_ het volgende:
Ik zie zo snel geen slowchat-topic, maar hier moet het ook wel kunnen denk ik :

http://blogs.discovermaga(...)rl-sagan-remembered/

"Carl Sagan remembered" - inclusief speech door goede vriend James Randi.


Ode Aan Carl Sagan

Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_74592425
10-11-2009

Onbekende planetoïde scheerde langs de aarde



Afgelopen vrijdag, 6 november, is onverwachts een kleine planetoïde langs de aarde gescheerd. Het naar schatting slechts zeven meter grote brok ruimtesteen, dat de aanduiding 2009 VA heeft gekregen, miste het aardoppervlak op ongeveer 14.000 kilometer. Daarmee was het, voor zover bekend, de op twee na dichtste nadering van een planetoïde die niet op aarde is neergestort.

Alleen in 2004 en 2008 vonden niptere missers plaats. Gemiddeld komen er ongeveer twee van zulke kleine planetoïden dicht langs de aarde, en eens in de vijf jaar ploffen de restanten van zo'n object op het aardoppervlak.

Het zonnestelsel wemelt van de planetoïden van deze grootte, maar doorgaans worden deze pas opgemerkt als ze de aarde al dicht genaderd zijn. Planetoïde 2009 VA is pas vijftien uur voor zijn scheervlucht ontdekt door de Catalina Sky Survey.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_74606268
quote:
Op woensdag 11 november 2009 00:30 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
10-11-2009

Onbekende planetoïde scheerde langs de aarde

[ afbeelding ]

Afgelopen vrijdag, 6 november, is onverwachts een kleine planetoïde langs de aarde gescheerd. Het naar schatting slechts zeven meter grote brok ruimtesteen, dat de aanduiding 2009 VA heeft gekregen, miste het aardoppervlak op ongeveer 14.000 kilometer. Daarmee was het, voor zover bekend, de op twee na dichtste nadering van een planetoïde die niet op aarde is neergestort.

Alleen in 2004 en 2008 vonden niptere missers plaats. Gemiddeld komen er ongeveer twee van zulke kleine planetoïden dicht langs de aarde, en eens in de vijf jaar ploffen de restanten van zo'n object op het aardoppervlak.

Het zonnestelsel wemelt van de planetoïden van deze grootte, maar doorgaans worden deze pas opgemerkt als ze de aarde al dicht genaderd zijn. Planetoïde 2009 VA is pas vijftien uur voor zijn scheervlucht ontdekt door de Catalina Sky Survey.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Daar hebben we toch een appart topic voor
Close encounters: Asteroiden op ramkoers
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_74620352
11-11-2009

'Middenklasse' zwart gat onder de loep genomen



Decennialang kenden sterrenkundigen slechts twee soort zwarte gaten: de 'kleintjes' van enkele zonsmassa's en de supergrote in de kernen van sterrenstelsels, die vele miljoenen zonsmassa's zwaar kunnen zijn.

De laatste jaren zijn echter steeds meer aanwijzingen gevonden dat er ook een categorie bestaat van zwarte gaten van 100 tot 100.000 zonsmassa's. Met de Amerikaanse satelliet Swift en de Europese XMM-Newton is nu een van de beste kandidaten van deze zwarte middenklasse waargenomen: een extreem heldere röntgenbron in het sterrenstelsel NGC 5408. Deze röntgenbron vertoont karakteristieke fluctuaties, zogeheten quasi-periodieke oscillaties, die de massa van het object verraden: 1000 tot 9000 zonsmassa's.

De röntgenstraling is niet rechtstreeks van het zwarte gat afkomstig, maar van de hete materie die dit object bezig is op te slokken. Er zijn sterke aanwijzingen gevonden dat deze materie afkomstig is van een forse ster die met een omlooptijd van 115 dagen om het zwarte gat heen draait.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_74620410
11-11-2009

NASA-ruimtetelescopen brengen melkwegcentrum in beeld



Ter gelegenheid van het Internationaal Jaar van de Sterrenkunde hebben de drie grote ruimtetelescopen van NASA (Spitzer, Chandra en Hubble) opnamen gemaakt van het turbulente hart van ons Melkwegstelsel.

Op basis van deze opnamen in het infrarood, röntgen en zichtbaar licht is één gedetailleerde afbeelding samengesteld. De samengestelde foto toont de verschillende aspecten van de stervorming in het melkwegstelsel: gebieden waar sterren geboren worden, jonge hete sterren, oude koele sterren en stellaire zwarte gaten.

En natuurlijk ook de hete omgeving van het bijna 4 miljoen zonsmassa's zware zwarte gat dat zich in het hart schuilhoudt. Meer dan 150 planetaria, musea en scholen in de VS hebben een ongeveer 1 bij 2 meter grote afdruk van de foto gekregen.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_74631235
quote:
Op woensdag 11 november 2009 22:38 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
Meer dan 150 planetaria, musea en scholen in de VS hebben een ongeveer 1 bij 2 meter grote afdruk van de foto gekregen.
Die wil ik ook
Have fun...
pi_74652467
quote:
Op donderdag 12 november 2009 12:41 schreef Handschoen het volgende:

[..]

Die wil ik ook
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_74652516
12-11-2009

Rosetta fotografeert de aarde



De ruimtesonde Rosetta vliegt vrijdagmorgen (13 november) op kleine afstand langs de aarde. Deze scheervlucht is nodig om Rosetta de juiste koers en snelheid te geven om in 2014 komeet Churyumov-Gerasimenko te kunnen bereiken.

Donderdag bevond de ruimtesonde zich nog op een afstand van 633.000 kilometer en maakte hij een spectaculaire foto van onze planeet. Daarop is de aarde te zien als een smalle sikkel: het enige herkenbare werelddeel is Antarctica.

De opname is niet alleen gemaakt vanwege het leuke plaatje: het was een nuttige test voor de camera van Rosetta, waarmee straks ook foto's van de komeet moeten worden gemaakt.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)



(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_74652572
12-11-2009

Twee sterren met zuurstofrijke atmosfeer ontdekt



Britse en Duitse sterrenkundigen hebben twee hemellichamen ter grootte van de aarde ontdekt, die gezegend zijn met een zuurstofrijke atmosfeer. Helaas voor speurders naar buitenaards leven zijn het echter geen planeten, maar sterren - witte dwergen om precies te zijn (Science Express, 12 september).

De beide dwergsterren, SDSS 0922+2928 en SDSS 1102+2054, zijn enkele honderden lichtjaren van ons verwijderd. Het zijn de restanten van zware sterren die aan het einde van hun bestaan zijn gekomen, doordat hun nucleaire brandstof uitgeput raakte.

Uit modelberekeningen blijkt dat zware witte dwergen als deze voor een belangrijk deel uit zuurstof bestaan. Het nare is echter dat bijna al deze dwergsterren een omhulsel van waterstof en/of helium hebben, waardoor niet te zien is wat daaronder zit.

Maar nu zijn dan twee witte dwergen ontdekt die hun zuurstofrijkdom wél vertonen, wat als een belangrijke bevestiging van de modelberekeningen wordt beschouwd. Geschat wordt dat de beide sterren oorspronkelijk 7 tot 10 maal zo zwaar waren als onze zon.


© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_74687003
13-11-2009

NASA vindt water op maan



HLN update De operatie waarbij de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA een satelliet liet inslaan op de maan om zo in het opvliegende stof te zoeken naar sporen van water, is een succes. De resultaten van de inslag van de Lunar Crater Observation and Sensing Satellite zijn na een maand eindelijk verwerkt, en duidelijk: er is wel degelijk water op de maan. Mogelijk is er zelfs meer dan aanvankelijk gedacht, en is het bovendien verspreid over een grotere oppervlakte.

Inslag
Op 9 oktober sloegen de LCROSS-sonde, kort voorafgegaan door de bovenste Centaurtrap die het onbemande tuig na lancering met een Atlas-V draagraket had gelanceerd, in in krater Cabeus nabij de zuidelijke pool van de Maan. Er ontstonden twee 'rookpluimen' van materiaal, waarvan de eerste een van damp en fijn stof was en de tweede van zwaarder materiaal.

Andere stoffen
Analyse van beide inslagen maakte duidelijk dat er wel degelijk water in de krater was, zegt de NASA. Bovendien zijn er aanwijzingen van andere intrigerende stoffen. Voor de inslag van de sonde en de rakettrap hadden andere sondes al aangewezen dat er water is, maar nu is dat ook zwart op wit bewezen. (belga/sam)



(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  zaterdag 14 november 2009 @ 06:43:06 #182
73930 Blinker
Only one Go Ahead Eagles
pi_74687880
Wow, dat is nou pas echt revolutionair nieuws.
pi_74721262
Is niet helemaal precies in het zelfde straatje, maar heb weer een topic geopend want morgen word de Space Shuttle gelanceerd.

Space Shuttlemissie STS-129 met Atlantis
............................
pi_74735851
quote:
Op zondag 15 november 2009 18:32 schreef sander89 het volgende:
Is niet helemaal precies in het zelfde straatje, maar heb weer een topic geopend want morgen word de Space Shuttle gelanceerd.

Space Shuttlemissie STS-129 met Atlantis
Ruimtevaart nieuws wordt hier ook gedoogd.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_74769704
16-11-2009

'Radiofilmpje' toont onzichtbare superster



Amerikaanse radiosterrenkundigen hebben twee jaar lang het wel en wee van een jonge, zware ster in het sterrenbeeld Orion gevolgd. Dit sterrenbeeld is bekend om zijn rijke stervormingsgebieden, maar anders dan bijvoorbeeld de befaamde Orionnevel, is de nu onderzochte ster - 'Source 1' - niet waarneembaar met een normale telescoop. Net als veel andere jonge, zware sterren is hij namelijk gehuld in dichte wolken van gas en stof.

Dat is ook de reden waarom het onderzoek van de geboorte van zware sterren nog in zijn kinderschoenen staat. Met behulp van radiotelescopen kan dwars door dat stof heen worden gekeken. Door verscheidene radiotelescopen op grote onderlinge afstanden met elkaar te verbinden, zoals hier is gebeurd, kunnen bovendien beelden worden verkregen die scherper zijn dan de foto's die met de Hubble-ruimtetelescoop worden gemaakt.

Op de beelden is te zien hoe gaswolken rond de jonge ster zwermen en ander gas van de ster weg stroomt.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  Moderator dinsdag 17 november 2009 @ 13:37:01 #186
8781 crew  Frutsel
pi_74780201
Astronomen volgen 'tikkende tijdbom'

Een internationaal team van sterrenkundigen, onder wie Paul Groot en Gijs Nelemans van de Universiteit Nijmegen, heeft een 'vampier-ster' waargenomen die mogelijk op ontploffen staat (The Astrophysical Journal, 20 november).

Het object, dat de aanduiding V445 Puppis draagt, is een dubbelster waarin een normale ster materie overdraagt aan een witte dwergster. Van witte dwergen is bekend dat ze, zodra een bepaalde kritische massa wordt overschreden, een supernova-explosie kunnen veroorzaken.

V445 heeft in november 2000 al een forse uitbarsting laten zien, waarbij hij 250 keer zo helder werd als voorheen en grote hoeveelheden gas afstootte. Onduidelijk is nog in hoeverre daarbij zo veel massa is kwijtgeraakt, dat een supernova-explosie voorlopig is voorkomen. Zeker is wel dat de witte dwergster aan de zware kant is en nog steeds materie van zijn begeleider opslokt. De eventuele supernova-explosie zou overigens op veilige afstand van de aarde plaatsvinden, want de afstand van V445 wordt geschat op 25.000 lichtjaar.

pi_74784595
Chandrayaan Instrument Finds Magnetosphere Around Moon
by Staff Writers
Bangalore, India (PTI) Nov 17, 2009
quote:

SARA was built jointly by scientific groups
from Sweden, India, Japan and Switzerland.


After confirming the presence of water on the lunar surface, India's Chandrayaan-1 mission has, for the first time, discovered mini-magnetosphere that would throw light on the "inventory" of Hydrogen on the moon, a top space scientist said on Friday.
SARA (Sub-keV Atom Reflecting Analyser), an instrument on board the country's first lunar orbiter, has made the discovery, Dr Anil Bhardwaj, the Principal Investigator for SARA, said.

The present concept on the inventory of Hydrogen on the moon would change now, he said, while addressing the platinum jubilee meeting of the Indian Academy Sciences here.

"The amount of inventory of Hydrogen on the lunar surface would be much different than we thought earlier. It would be lesser (than previously thought)," he said.

Bhardwaj, Head, Planetary Science Branch at ISRO's Space Physics Laboratory, Vikram Sarabhai Space Centre (VSSC) in Thiruvananthapuram, said there was a "theoretical conjecture" that probably the small magnetic field can form mini-magentosphere on moon.

SARA's findings are "first confirmation that prove that mini-magnetosphere can exist with such small magnetic field".

"This is the first step towards the confirmation of a theoretical suggestion that mini-magnetosphere can be produced," he said.

Bhardwaj said the findings on mini-magnetosphere are under submission and would be published in scientific journal shortly.

SARA has also for the first time detected ion fluxes on the "night side" of Moon. "Moon is a huge source of energetic neutral hydrogen atoms. 15-20 per cent of the impinging solar wind protons (on the lunar surface) are reflected back as neutrals," Bhardwaj said.

"The amount of hydrogen which is being implanted on the lunar surface is reduced (as one out of every five protons incoming from the solar wind rebounds from the moon's surface). You have less amount of hydrogen getting absorbed on the lunar surface," he said.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_74803426
15-11-2009

Supernova .1a lijkt echt te bestaan



Sterren van het type .1a supernova lijken echt te bestaan. Astronomen voorspelden de vondst van dit nieuwe verschijnsel al in 2007, maar tot nu toe was er nooit bewijs voor. Nu hebben astronomen echter bewegende beelden gemaakt van een supernova-explosie, die waarschijnlijk een voorloper is van de langgezochte .1a supernova, zo maakt de Nederlandse Onderzoekschool voor Astronomie bekend.

De astronomen hebben de Very Large Telescope van de Europese Zuidelijke Sterrenwacht in Chili twee jaar lang gebruikt voor hun beelden. De vastgelegde explosie had plaats in november 2000, maar is nu pas zichtbaar omdat de ster op 25.000 lichtjaar van de zon staat. Hij heeft een helderheid van meer dan tienduizend keer het licht van de zon. Toch is de waargenomen explosie ongeveer tien keer zo zwak als die van een gewone supernova en hij verdwijnt ook ongeveer tien keer sneller. Daarom heeft een wetenschapper van de universiteit van Harvard (Verenigde Staten) het nieuwe verschijnsel .1a (punt één a) naar het Engelse decimale teken genoemd.

Supernovae doen zich voor in dubbelsterren, waarin de uitgebrande rest van de ene ster, de zogenoemde witte dwerg, gas opvangt van de andere. De uitgebrande rest krijgt steeds meer massa en ontploft uiteindelijk. Bijzonder aan het nieuwe type supernova is dat de hele witte dwerg is ontpoft en dat het stersysteem alleen maar helium en geen waterstof de ruimte in heeft geslingerd. De onderzoekers willen nu weten waardoor de explosie precies ontstaat en wat er uiteindelijk gebeurt met de geëxplodeerde witte dwerg. (belga/jv)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_74834185
18-11-2009

Hubble bekijkt spiraalstelsel van opzij



In het kader van een onderzoek van de centrale delen van sterrenstelsels heeft de Hubble-ruimtetelescoop een indrukwekkende opname gemaakt van het spiraalstelsel NGC 4710.

Voor dergelijk onderzoek worden vaak sterrenstelsels geselecteerd die we vanaf de aarde van opzij zien, omdat het kerngebied dan het duidelijkst te zien is.

Het centrum van NGC 4710 blijkt een enigszins pindavormige structuur te vertonen. Deze vorm wordt toegeschreven aan verticale bewegingen van de sterren in de kern van het stelsel.

NGC 4710 maakt deel uit van de zogeheten Virgo-cluster, een grote verzameling sterrenstelsels op ongeveer 60 miljoen lichtjaar van de aarde.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_74903808
19-11-2009

Omhulsel zonnestelsel is niet komeetvormig



Ons zonnestelsel lijkt niet zo zeer op een 'komeet', als wel op een 'rat die door een slang wordt opgeslokt'. Deze nogal cryptische conclusie trekken Amerikaanse onderzoekers uit gegevens die zijn verzameld door de ruimtesonde Cassini, die rond de planeet Saturnus cirkelt.

Door deeltjes uit de verre buitengebieden van het zonnestelsel te detecteren, heeft Cassini een beter beeld gegeven van de zogeheten heliosfeer: het buitenste omhulsel van het zonnestelsel, waar de zonnewind de overheersende stroom van deeltjes is. Daarbuiten bevindt zich het ijle gas en de magnetische velden van het interstellaire medium, waar het zonnestelsel, met heliosfeer en al, met grote snelheid doorheen beweegt.

Modelberekeningen lieten zien dat de heliosfeer een beetje komeetvormig zou moeten zijn, met een kop die zich een weg baant door het interstellaire medium en een staart aan de achterkant. Het lijkt er nu echter op dat dit beeld moet worden bijgesteld.

Blijkbaar is de heliosfeer zo robuust, dat hij vrijwel bolvormig blijft. Waar het zonnestelsel langskomt, wijken de magnetische velden van de interstellaire ruimte respectvol uiteen, om deze bol door te laten. Als het zonnestelsel eenmaal gepasseerd is, sluiten de magnetische gelederen weer.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_74925966
22-11-2009

Dubbelsterren verdacht van 'vervuiling' sterrenhopen



Een internationaal team van sterrenkundigen, onder leiding van de Utrechtse promovenda Selma de Mink, wijst dubbelsterren aan als hoofdverdachten voor de 'vervuiling' in bolvormige sterhopen. Rond onze Melkweg cirkelen ongeveer 150 bolvormige sterhopen, clusters van honderdduizenden sterren die door elkaars zwaartekracht bij elkaar blijven. Deze bolhopen bevatten de oudste sterren in de Melkweg. Een groot deel van de sterren in zulke clusters hebben een eigenaardige chemische samenstelling. Ze bevatten veel meer stikstof, natrium en aluminium dan normaal. Deze oude sterren zijn niet zwaar genoeg om zelf deze elementen te produceren. Daarom wordt verondersteld dat een eerdere generatie zwaardere sterren deze elementen heeft gevormd en de sterhoop ermee heeft vervuild.

Tot nu toe werden twee soorten sterren verdacht de oorzaak te zijn: zogenoemde rode reuzen en snel roterende sterren. Voor geen van beide verdachten was echter hard bewijs. De rode reuzen lijken niet genoeg natrium te maken. Snel roterende sterren zijn zo zeldzaam dat het onwaarschijnlijk is dat ze de oorzaak zijn van vervuiling op zo grote schaal. Desalniettemin voerden voor- en tegenstanders van beide ideeën heftige discussies op conferenties en in de wetenschappelijke literatuur; alleen al in 2009 verschenen tientallen publicaties over dit onderwerp.

In een artikel dat deze week in Astronomy & Astrophysics is verschenen beargumenteren bovengenoemde sterrenkundigen dat zware dubbelsterren de 'hoofdverdachten' zijn. Deze kunnen zeer efficiënt materiaal afscheiden met dezelfde eigenaardige chemische samenstelling. In het centrum van bolhopen is de dichtheid aan sterren zo hoog, dat zelfs botsingen tussen sterren niet ongebruikelijk zijn. Daarom is het aannemelijk dat vrijwel alle zware sterren tijdens hun leven een interactie aangaan met een andere ster, en een dubbelster vormen, waarbij een van de sterren zijn natriumrijke mantel verliest en de lichtere sterren in de omgeving vervuilt.

Toegevoegd door Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_74932862
quote:
Op zaterdag 21 november 2009 00:55 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
19-11-2009

Omhulsel zonnestelsel is niet komeetvormig

[ afbeelding ]

Ons zonnestelsel lijkt niet zo zeer op een 'komeet', als wel op een 'rat die door een slang wordt opgeslokt'. Deze nogal cryptische conclusie trekken Amerikaanse onderzoekers uit gegevens die zijn verzameld door de ruimtesonde Cassini, die rond de planeet Saturnus cirkelt.

Door deeltjes uit de verre buitengebieden van het zonnestelsel te detecteren, heeft Cassini een beter beeld gegeven van de zogeheten heliosfeer: het buitenste omhulsel van het zonnestelsel, waar de zonnewind de overheersende stroom van deeltjes is. Daarbuiten bevindt zich het ijle gas en de magnetische velden van het interstellaire medium, waar het zonnestelsel, met heliosfeer en al, met grote snelheid doorheen beweegt.

Modelberekeningen lieten zien dat de heliosfeer een beetje komeetvormig zou moeten zijn, met een kop die zich een weg baant door het interstellaire medium en een staart aan de achterkant. Het lijkt er nu echter op dat dit beeld moet worden bijgesteld.

Blijkbaar is de heliosfeer zo robuust, dat hij vrijwel bolvormig blijft. Waar het zonnestelsel langskomt, wijken de magnetische velden van de interstellaire ruimte respectvol uiteen, om deze bol door te laten. Als het zonnestelsel eenmaal gepasseerd is, sluiten de magnetische gelederen weer.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Ik weet niet waarom, maar op de een of andere manier heb ik het idee dat dit best interessant is
Have fun...
  maandag 23 november 2009 @ 15:15:55 #193
65434 Parafernalia
Leuker als je denkt
pi_74938125
Zwarte gaten: de ultieme energiebron van de toekomst?
Zwarte gaten zenden zogeheten Hawkingstraling uit, hetgeen ervoor zorgt dat zij energie en derhalve massa verliezen. De hoeveelheid straling die grote exemplaren uitzenden is minuscuul, maar zeer kleine zwarte gaten zijn in staat om hun massa in een kort tijdsbestek in een grote hoeveelheid energie om te zetten. Wat zou er gebeuren als men doelbewust een dergelijk zwart gat zou kunnen creëren? Volgens onderzoekers Lois Crane en Shawn Westmoreland van de Staatsuniversiteit van Kansas zouden deze objecten in dat geval de ultieme energiebron en aandrijving voor ruimtevaartuigen kunnen vormen.

Het tweetal heeft uitgezocht hoe men een klein zwart gat zou kunnen creëren en op welke manier de hieruit verkregen energie gebruikt zou kunnen worden om een ruimteschip aan te drijven. De onderzoekers ontdekten dat er een klein aantal zwarte gaten is dat klein genoeg is om kunstmatig gecreëerd te worden en enorme hoeveelheden energie te produceren, maar nog groot genoeg zijn om niet onmiddellijk in talloze deeltjes te ‘verdampen’. Het ideale zwart gat blijkt een massa van ongeveer een miljoen metrische ton en een grootte van ongeveer één-duizendste van die van een proton te hebben.

Om een dergelijk zwart gat te creëren is volgens Crane en Westmoreland een enorme bolvormige gammastraal-laser in de ruimte nodig, die met behulp van enkele duizenden vierkante kilometers aan zonnepanelen van energie voorzien zou moeten worden. Na deze enkele jaren opgeladen te hebben, zou de laser de benodigde hoeveelheid energie in een aanliggende sferische ‘schaal’ van protonen loslaten. Wanneer deze vervolgens ineenstort, wordt de energie zó dicht dat zijn eigen zwaartekracht ervoor zorgt dat het in één enkel punt samenkomt. Indien dat proces is voltooid, is de geboorte van een zwart gat een feit.

Het object zou de energie die eerder samengeperst werd direct uit beginnen te stoten. Om optimaal van deze hoeveelheid energie gebruik te kunnen maken en een ruimtevaartuig voort te stuwen, zou het zwarte gat in het centrum van een parabolische elektron-gas spiegel die alle energie vanuit de achterkant van het schip zou reflecteren, waardoor het vaartuig zelf in beweging wordt gebracht. Om het zwarte gat te ‘voeden’ en mee te laten reizen met het vaartuig zou men volgens de onderzoekers gebruik kunnen maken van verschillende deeltjesstralen.

Een dergelijk zwart kan de weg naar interstellair reizen openen, aangezien het mensen in staat zou stellen om zich te verplaatsen met de snelheid van het licht. Maar dat is niet het enige. Een micro-zwart gat zou ook als een stroomaggregaat die iedere soort materie direct omzet in energie kunnen dienen. Deze energie kan vervolgens gebruikt worden om nieuwe zwarte gaten en nieuwe aggregaten te creëren. Dit alles is geen gemakkelijke onderneming, maar Crane en Westmoreland wijzen op het feit dat hun idee een belangrijk voordeel heeft ten opzichte van speculatievere methoden, zoals warp-drives en wormgaten: het is natuurkundig gezien mogelijk.
Eindelijk iemand die denkt wat iedereen zegt
pi_74938912
Dit was toch al bekend? Niet minder interessant hoor . In Hawking's boek "The Theory of everything' noemt hij dit ook als mogelijke energiebron. Een andere mogelijkheid die hij noemt is het zwarte gat deze kant op trekken door er een enorme massa voor te houden en het hierheen te 'lokken'. Hierna het zwarte gat in orbit rond de aarde smijten en de energie eruit trekken . (hoewel de methode die jij noemt wellicht iets praktischer is )
Have fun...
pi_74954531
23-11-2009

Jongste 'mislukte sterren' ooit ontdekt



Mede dankzij de Amerikaanse infraroodsatelliet Spitzer zijn twee bijzondere bruine dwergsterren ontdekt: de jongste die tot nog toe zijn waargenomen.

Bruine dwergen worden wel mislukte sterren genoemd, omdat ze te klein en te koel zijn voor een ster, maar ook te groot en te heet voor een planeet. Sterrenkundigen worstelen al geruime tijd met de vraag of deze objecten ontstaan zoals sterren dat doen of zoals planeten.

In het eerste geval zijn ze het directe resultaat van het samentrekken van een (betrekkelijk kleine) gaswolk, in het tweede geval ontstaan ze uit de schijf van materie rond een ster van normale omvang.

De bruine dwergen die nu zijn opgespoord, bevinden zich in een donkere wolk van gas en stof die bekendstaat onder de 'naam' Barnard 213. Uit infraroodwaarnemingen met de Spitzer-satelliet en telescopen op aarde blijkt dat de eigenschappen van de straling die de beide jonge bruine dwergen produceren nog het meest lijken op die van zeer jonge, lichte sterren.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_74958176
23-11-2009

Donker stelsel koerst recht op het melkwegstelsel



In 1963 werd een grote wolk waterstofgas, Smith's cloud genoemd, ontdekt in de buurt van onze melkweg. In januari 2008 verscheen er een publicatie in NewScientist dat Smith's cloud zich in de richting van ons melkwegstelsel beweegt. Nadere studie toont aan dat de wolk een bijzonder fenomeen laat zien.

Met behulp van radio-astronomie (de Green Bank Telescope in de VS) heeft men Smith’s cloud nader bestudeerd en gedetailleerd in beeld gebracht (zie onderstaande afbeelding). De omvang van deze gaswolk is circa 11.000 lichtjaar lang en 2500 lichtjaar breed. De totale massa werd geschat op circa 1.000.000 zonnemassa’s.


Smith's Cloud

De gaswolk beweegt zich naar het melkwegstelsel toe met een snelheid van circa 240km/s en "het front" van de gaswolk staat op dit moment op een afstand van circa 8000 lichtjaar verwijdert van de buitenrand van ons melkwegstelsel. Met welke snelheid de gaswolk ons melkwegstelsel zal raken, is nog onzeker omdat ons melkwegstelsel gehuld is in een "eigen" gaswolk.

De gevolgen van de komende botsing van de gaswolk met het melkwegstelsel zal zichtbaar zijn in de vorm van plotselinge hevige stervorming (waterstofsterren) die vermoedelijk een miljoen jaar later de eerste supernova’s zullen gaan opleveren. Gebeurtenissen die een direct gevaar zullen opleveren voor de bestaande sterren met planeten binnen ons melkwegstelsel. In de onderstaande afbeelding is te zien vanuit welke hoek Smith’s gaswolk het melkwegstelsel nadert.


Smith's Cloud ten opzichte van ons melkwegstelsel.

Tot dusver geeft de bovenstaande informatie geen aanleiding tot verbazing. Het schetst een fenomeen - een grote gaswolk die aangetrokken wordt door de massa van ons melkwegstelsel - en de gegevens geven geen aanleiding tot verwondering.

Op 22-11-09 kwam NewScientist met een vervolg op het vorige artikel. Nieuw theoretisch onderzoek heeft aan het licht gebracht dat de omvang en de massa van de gaswolk aanleiding geven om het fenomeen binnen de categorie "dwergstelsels" te plaatsen ondanks het feit dat de gaswolk geen zichtbare sterren bevat. Op basis van de omvang van de gaswolk wordt verondersteld dat deze donkere materie moet bevatten en het restant is van een eerdere botsing van een dwergstelsel met ons melkwegstelsel, zo’n 70 miljoen jaar geleden. Verwacht wordt dat de komende botsing over 30 miljoen jaar het einde zal betekenen van deze gaswolk als een "zelfstandig" voortbewegend object.

En het verwonderlijke? De interstellaire ruimte en de halo van ons melkwegstelsel bevat donkere materie, Smith’s cloud bevat ook donkere materie en toont zich als een komeet die de zon nadert. Maar de heliosfeer van de zon in de vorm van de zich verplaatsende zonnewind blijft bolvormig. En dat terwijl wij binnen ons zonnestelsel geen indicatie hebben dat de zon "het centrum"is van een bulk donkere materie. Het raadsel rond de donkere materie wordt met het toenemen van waarnemingsgegevens van ruimtelijke objecten alleen maar groter.

(Astrostart)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_74962017
quote:
Op dinsdag 24 november 2009 08:37 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
23-11-2009

Donker stelsel koerst recht op het melkwegstelsel

[ afbeelding ]

In 1963 werd een grote wolk waterstofgas, Smith's cloud genoemd, ontdekt in de buurt van onze melkweg. In januari 2008 verscheen er een publicatie in NewScientist dat Smith's cloud zich in de richting van ons melkwegstelsel beweegt. Nadere studie toont aan dat de wolk een bijzonder fenomeen laat zien.

Met behulp van radio-astronomie (de Green Bank Telescope in de VS) heeft men Smith’s cloud nader bestudeerd en gedetailleerd in beeld gebracht (zie onderstaande afbeelding). De omvang van deze gaswolk is circa 11.000 lichtjaar lang en 2500 lichtjaar breed. De totale massa werd geschat op circa 1.000.000 zonnemassa’s.

[ afbeelding ]
Smith's Cloud

De gaswolk beweegt zich naar het melkwegstelsel toe met een snelheid van circa 240km/s en "het front" van de gaswolk staat op dit moment op een afstand van circa 8000 lichtjaar verwijdert van de buitenrand van ons melkwegstelsel. Met welke snelheid de gaswolk ons melkwegstelsel zal raken, is nog onzeker omdat ons melkwegstelsel gehuld is in een "eigen" gaswolk.

De gevolgen van de komende botsing van de gaswolk met het melkwegstelsel zal zichtbaar zijn in de vorm van plotselinge hevige stervorming (waterstofsterren) die vermoedelijk een miljoen jaar later de eerste supernova’s zullen gaan opleveren. Gebeurtenissen die een direct gevaar zullen opleveren voor de bestaande sterren met planeten binnen ons melkwegstelsel. In de onderstaande afbeelding is te zien vanuit welke hoek Smith’s gaswolk het melkwegstelsel nadert.

[ afbeelding ]
Smith's Cloud ten opzichte van ons melkwegstelsel.

Tot dusver geeft de bovenstaande informatie geen aanleiding tot verbazing. Het schetst een fenomeen - een grote gaswolk die aangetrokken wordt door de massa van ons melkwegstelsel - en de gegevens geven geen aanleiding tot verwondering.

Op 22-11-09 kwam NewScientist met een vervolg op het vorige artikel. Nieuw theoretisch onderzoek heeft aan het licht gebracht dat de omvang en de massa van de gaswolk aanleiding geven om het fenomeen binnen de categorie "dwergstelsels" te plaatsen ondanks het feit dat de gaswolk geen zichtbare sterren bevat. Op basis van de omvang van de gaswolk wordt verondersteld dat deze donkere materie moet bevatten en het restant is van een eerdere botsing van een dwergstelsel met ons melkwegstelsel, zo’n 70 miljoen jaar geleden. Verwacht wordt dat de komende botsing over 30 miljoen jaar het einde zal betekenen van deze gaswolk als een "zelfstandig" voortbewegend object.

En het verwonderlijke? De interstellaire ruimte en de halo van ons melkwegstelsel bevat donkere materie, Smith’s cloud bevat ook donkere materie en toont zich als een komeet die de zon nadert. Maar de heliosfeer van de zon in de vorm van de zich verplaatsende zonnewind blijft bolvormig. En dat terwijl wij binnen ons zonnestelsel geen indicatie hebben dat de zon "het centrum"is van een bulk donkere materie. Het raadsel rond de donkere materie wordt met het toenemen van waarnemingsgegevens van ruimtelijke objecten alleen maar groter.

(Astrostart)
even een vraagje over donkere materie: donkere materie is toch materie, wat zelf geen licht uitstraalt? Ik neem aan dat een planeet/planetoide/meteoroide ook onder donkere materie vallen, en zaken als stofdeeltjes (die geen licht uitstralen ook) Met andere woorden, de materie die niet zonder directe belichting te zien valt.

ik heb het idee namelijk dat men af en toe wel heel mysterieus doet over donkere materie. Donkere energie kan ik me wat bij voorstellen, aangezien we geen idee hebben hoe dat eruit zou moeten zien.
For every fact, there is an equal and opposite opinion.
Twitch.tv/bensel15
  dinsdag 24 november 2009 @ 11:28:08 #198
31101 _Led_
Visje aaien niemand zeggen
pi_74962145
Er is weer een nieuwe Symphony of Science clip uit met Sagan en Dawkins
zzz
pi_74962849
quote:
Op dinsdag 24 november 2009 11:24 schreef Bensel het volgende:

[..]

even een vraagje over donkere materie: donkere materie is toch materie, wat zelf geen licht uitstraalt? Ik neem aan dat een planeet/planetoide/meteoroide ook onder donkere materie vallen, en zaken als stofdeeltjes (die geen licht uitstralen ook) Met andere woorden, de materie die niet zonder directe belichting te zien valt.

ik heb het idee namelijk dat men af en toe wel heel mysterieus doet over donkere materie. Donkere energie kan ik me wat bij voorstellen, aangezien we geen idee hebben hoe dat eruit zou moeten zien.
Nope . Donkere materie is materie die we niet kunnen waarnemen, maar waarvan we wel het effect zien van de zwaartekracht van deze massa (op materie dus die we dus wel kunnen zien ):)
Have fun...
pi_74965828
Donkere materie schijnt op geen enkele manier behalve zwaartekracht te kunnen interacteren met andere deeltjes.
XBL: Koning Stoma
PSN: Koning_Stoma
pi_75077762
26-11-2009

"De zon is dood"



Mogelijk wordt het kouder op aarde door een gebrek aan explosies op de zon De zon is dood, zegt de Nederlandse astronoom Kees de Jager uit Texel. De vermaarde deskundige op het gebied van zonne-explosies stelt dat er momenteel verontrustend weinig van zulke explosies op de zon zijn.

Afkoeling aarde?
Mogelijk wordt het daardoor kouder op aarde. Tussen 1650 en 1710 ging de temperatuur al gemiddeld iets omlaag door een gebrek aan zulke explosies op de zon.

De zon heeft elke elf jaar een piek en een dal in het aantal zonne-explosies. In 2006-2007 was er zo'n dal. "Inmiddels zou het aantal explosies weer moeten toenemen, op weg naar een piek rond 2011 à 2012. Maar tot onze verbazing werd het aantal explosies alsmaar lager en lager", zegt De Jager.

"Zo dood als een pier"
"Een paar weken geleden was er nog wel zo'n explosie, na lange tijd. Sommigen dachten dat de stille periode voorbij was. Maar sindsdien is de zon weer dood. Zo dood als een pier".

Over de reden van de trendbreuk tast De Jager in het duister. "Geen mens die dat weet", zegt hij. "Het is erg intrigerend. We hebben het er met wetenschappers voortdurend over". (anp/tw)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_75077866
26-11-2009

Sterrenhoop blijkt opgeslokt sterrenstelsel



Een internationaal team van sterrenkundigen heeft vastgesteld dat een compacte verzameling van sterren in de centrale verdikking van ons Melkwegstelsel waarschijnlijk het overblijfsel is van een klein sterrenstelsel dat door het onze is opgeslokt (Nature, 26 november).

De bolvormige sterrenhoop, die de aanduiding Terzan 5 draagt, bestaat niet uit sterren van min of meer gelijke leeftijd, zoals andere sterrenhopen van dit type. In plaats daarvan zijn de sterren verspreid over twee perioden ontstaan: ongeveer 12 miljard jaar geleden en 6 miljard jaar geleden.

Uit de waarnemingen, die gedaan zijn met de Europese Very Large Telescope in Chili, blijkt verder dat Terzan 5 meer sterren bevat dan tot nog toe werd gedacht. Er is voor zover bekend slechts één andere bolvormige sterrenhoop die dezelfde eigenschappen vertoont: Omega Centauri. En ook die wordt beschouwd als het overblijfsel van een opgeslokt sterrenstelsel.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_75235073
02-12-2009

Enorme explosie was laatste levensteken van zwaarste ster



Een enorme sterexplosie die in 2007 is waargenomen lijkt het laatste levensteken te zijn geweest van een van de zwaarste sterren in het heelal. Dat blijkt uit berekeningen die Israëlische sterrenkundigen in Nature van 3 november publiceren.

Onderzoek van het spectrum van de supernova, die bekend staat als SN 2007bi, wijst erop dat de ster op het moment van de ontploffing zeker 100 keer zo zwaar moet zijn geweest als onze zon.

Omdat zware sterren aan het eind van hun bestaan veel materie verliezen, betekent dit dat de ster oorspronkelijk nog aanzienlijk zwaarder moet zijn geweest. Mogelijk bedroeg zijn geboortemassa zelfs 200 zonsmassa's. Dat zou hem, achteraf gezien, tot de zwaarste ster maken die we kennen.

Normaal gesproken laten zware sterren na een supernova-explosie een zwart gat of neutronenster achter. Maar paradoxaal genoeg gebeurt dat bij de allerzwaarste sterren waarschijnlijk niet. De omstandigheden in de kern van zo'n ster zijn dermate extreem, dat energierijke fotonen (stralingsdeeltjes) spontaan in elektronen en positronen (kleine materiedeeltjes) veranderen. Door deze omzetting verandert de kern in een reusachtige thermonucleaire bom die de ster volledig aan flarden blaast.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoverserrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_75265943
03-12-2009

Eerste foto van koele planeet (of dwergster) gemaakt



Sterrenkundigen van het Max-Planck-Institut für Astronomie hebben een lichtzwak hemellichaam ontdekt en gefotografeerd dat in een baan om de ster GJ 758 draait. De geschatte massa van het object is 10 tot 40 maal zo groot als die van Jupiter, de grootste planeet van ons zonnestelsel. Daarmee zou het ofwel een reuzenplaneet ofwel een bruine dwergster kunnen zijn. Maar één ding staat vast: met een temperatuur van ongeveer 330 graden Celsius is het de koelste begeleider die ooit bij een zonachtige ster is waargenomen.

Het valt niet mee om foto's van planeten bij andere sterren te maken: ze verbleken volkomen bij de ster waar ze omheen draaien. Daarom moeten sterrenkundigen hun toevlucht nemen tot trucs om het felle sterlicht te onderdrukken. In dit geval is dat gebeurd met een techniek die Angular Differential Imaging wordt genoemd. Daarbij wordt een aantal afzonderlijke opnamen zodanig gedraaid en bij elkaar opgeteld, dat het sterbeeldje onderdrukt en het zwakke beeldje van de planeet juist versterkt wordt. De begeleider van GJ 758 bevindt zich op een afstand die vergelijkbaar is met de afstand tussen onze zon en de planeet Neptunus. Dat hij veel warmer is dan Neptunus, wijst erop dat hij nog bezig is samen te trekken. Dat maakt het moeilijk om zijn massa precies vast te stellen. Daarom staat ook nog niet vast of het een planeet of een kleine, mislukte ster is. Ook onzeker is of een ander lichtzwak object dat op de opname staat, ook om de ster draait of dat het een toevallig gefotografeerd achtergrondobject is.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_75266028
03-12-2009

Japanse satelliet ontdekt schat aan metalen in het heelal



De Japanse röntgensatelliet Suzaku heeft een grote hoeveelheid metalen opgespoord in het hete gas tussen de sterrenstelsels van de zogeheten Perseuscluster (The Astrophysical Journal Letters, 1 november). Het gaat daarbij om chroom en mangaan - ook in gasvorm welteverstaan. Het is voor het eerst dat deze beide metalen in een cluster van sterrenstelsels zijn ontdekt.

In het deel van de cluster dat Suzaku bestudeerd heeft, zit ruwweg 30 miljoen zonsmassa's aan chroom en 8 miljoen zonsmassa's aan mangaan. Op onbereikbare afstand helaas, want de Perseuscluster bevindt zich op een afstand van 230 miljoen lichtjaar.

Ruwweg 98 procent van alle normale materie in het heelal bestaat uit waterstof- en helium gas. Zwaardere elementen, zoals die waaruit de aarde en wij bestaan, zijn schaars. De metalen in de Perseuscluster zijn afkomstig van naar schatting 3 miljard supernova-explosies waarbij de metalen de ruimte in werden geblazen.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_75305860
04-12-2009

Zwart gat bij Zwaan 'amper' 7.800 lichtjaar van Aarde



(archieffoto)
De afstand van de aarde tot een zwart gat in de nabijheid van het sterrenbeeld Zwaan is 'slechts' 7.800 lichtjaar, meldt ruimte-instituut SRON. De afstand is veel kleiner dan deskundigen eerder dachten, staat in The Astrophysical Journal. Een lichtjaar is ongeveer 100.000 miljard kilometer.

hoekverschuiving
Een internationaal team van sterrenkundigen heeft de radiostraling van het zwarte gat en zijn begeleidende ster, V404 Cygni, gemeten. Hierbij hebben zij gebruikgemaakt van zogenoemde hoekverschuiving van het duo. Deze meetmethode kent een relatief kleine foutmarge, namelijk minder dan zes procent.

40 kilometer per seconde
Uit de metingen leiden de sterrenkundigen af dat dit zwarte gat is ontstaan uit een supernova-explosie. Het beweegt zich met een snelheid van 40 kilometer per seconde door de ruimte. Onderzoeker Peter de Jong hoopt via dit onderzoek een beter beeld te krijgen van het ontstaan van zwarte gaten. (belga/sam)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_75394520
07-12-2009

Helderheidsvariaties van rode reuzensterren blijven raadselachtig



Een omvangrijk onderzoek met de Europese Very Large Telescope heeft geen einde kunnen maken aan een raadsel rond sterren zoals onze zon. Integendeel: het mysterie is alleen maar groter geworden.

Alle sterren van het kaliber zon zwellen aan het einde van hun bestaan op tot koele, rode reuzensterren. Zulke sterren vertonen duidelijke, regelmatige helderheidsveranderingen met een periode van enkele jaren. Aangenomen werd dat deze variaties geheel te danken zijn aan het feit dat de ster pulseert, dat wil zeggen: afwisselend opzwelt en samentrekt. In ongeveer één op de drie gevallen vertoont zo'n rode reus echter nog een extra periodieke variatie met een nog iets langere periode.

Om erachter te komen hoe die extra helderheidsvariatie ontstaat, zijn de afgelopen tweeënhalf jaar 58 van die sterren nauwgezet gevolgd. De resultaten van dat onderzoek kunnen echter niet met het pulseren van de sterren in overeenstemming worden gebracht. Ook de mogelijkheid dat de sterren deel uitmaken van dubbelstersystemen wordt uitgesloten geacht. Maar wat de onverklaarbare variaties ook moge veroorzaken, vaststaat dat ze gepaard gaan met massaverlies: de rode reuzen stoten forse hoeveelheden materie uit.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_75431293
08-12-2009

Herboren ruimtetelescoop ontdekt verste sterrenstelsels ooit



Met behulp van de in mei verbeterde Hubble-ruimtetelescoop hebben twee teams van Britse sterrenkundigen sterrenstelsels ontdekt die waarschijnlijk de verste zijn die ooit zijn waargenomen. De stelsels zijn vastgelegd met de nieuwe Wide Field Camera 3 (WFC3).

Door de uitdijing van het heelal lijkt het licht van een sterrenstelsel roder naarmate dat stelsel verder van ons verwijderd is. Omdat de WFC3-camera heel gevoelig is in het infrarood (golflengten voorbij het rode deel van het zichtbare spectrum), is hij dus heel geschikt om verre sterrenstelsels op te sporen. Het licht van de nu ontdekte stelsels heeft er waarschijnlijk meer dan 13 miljard over gedaan om de aarde te bereiken. Dat wil zeggen dat deze sterrenstelsels minder dan een miljard jaar na de oerknal moeten zijn ontstaan.

Het licht van de stelsels is zelfs nog zwakker dan sterrenkundigen verwachtten. Bekend is namelijk dat het gas dat zich in de ruimte tussen de sterrenstelsels bevindt vroeg in de geschiedenis van het heelal geïoniseerd is (een proces waarbij de gasatomen elektronen kwijtraakten). Maar de straling van de stelsels op de Hubble-opnamen lijkt niet sterk genoeg om deze ionisatie te hebben veroorzaakt.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_75468115
09-12-2009

Magnetische kracht bundelt energie van gammaflits



Waarnemingen van het gepolariseerde licht afkomstig van een zogeheten gammaflits wijst erop dat grootschalige magnetische velden een cruciale rol spelen bij deze hevige explosies (Nature, 10 december).

Gammaflitsen worden doorgaans in verband gebracht met extreem hevige supernova-explosies. Het materiaal dat bij zo'n explosie wordt weggeblazen, bereikt snelheden die in de buurt van de lichtsnelheid komen. De uiterst snelle deeltjes verlaten de ontploffende ster in de vorm van twee smalle bundels, en iets soortgelijks geldt voor de gammastraling. Hierdoor is een gammaflits tot op zeer grote afstand waarneembaar, maar alleen als zo'n bundel toevallig in de richting van de aarde wijst.

Onduidelijk is nog op welke manier de materiedeeltjes tot deze enorme snelheden worden versneld. De sleutel tot de verklaring zou wel eens kunnen liggen bij de magnetische velden die op 2 januari jl. met een camera van de Liverpool Telescope op het Canarische eiland La Palma zijn waargenomen. Volgens de betrokken sterrenkundigen zijn deze magnetische velden verantwoordelijk voor de versnelling en bundeling van de gasdeeltjes die bij deze explosie vrijkwamen.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkund)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_75505620
10-12-2009

Tien jaar XMM-Newton heeft kijk op heelal ingrijpend veranderd



De XMM-Newton van ESA, de gevoeligste röntgentelescoop die ooit in de ruimte is gebracht, viert vandaag zijn tiende verjaardag in de ruimte. Met behulp van de door SRON ontwikkelde, supergevoelige reflectietraliespectrometer heeft de telescoop onze kijk op de heetste en meest extreme gebieden van het Universum ingrijpend veranderd.

XMM-Newton heeft er na tien jaar zo'n 600 miljoen kilometer op zitten, maar de röntgentelescoop functioneert nog steeds uitstekend. Met behulp van deze veteraan onder de ruimtetelescopen hebben astronomen cruciale waarnemingen gedaan die elk aspect van de sterrenkunde hebben beïnvloed. Zo brachten zij onder meer clusters van sterrenstelsels in kaart, de grootste structuren in de ruimte, en onderzochten zij gebieden nabij de zwarte gaten in ons sterrenstelsel en super-zware zwarte gaten in het hart van andere sterrenstelsels. Daardoor zijn we veel meer te weten gekomen over hoe superzware zwarte gaten evolueren en hoe zij de ontwikkeling van de grootste sterrenstelsels van het universum bepalen. Ook weten we dankzij XMM meer over hoe exploderende sterren scheikundige elementen produceren en verspreiden.

De door SRON ontwikkelde reflectietralie spectrometer (RGS) aan boord van XMM speelde een belangrijke rol in een aantal wetenschappelijke doorbraken. Bijvoorbeeld in de oplossing voor het coolingflow-probleem. Sterrenkundigen dachten lang dat het gas in de kern van een cluster van sterrenstelsels door afkoeling veel kouder zou zijn dan de omgeving. Ze vermoedden dat botsingen van de hete gasdeeltjes veel röntgenstraling produceren, die veel energie mee de ruimte inneemt. Hierdoor koelt het gas af en krimpt het een beetje, waardoor koelend gas naar het centrum zou stromen: een cooling flow. SRON-astronomen konden aan de hand van metingen van RGS echter laten zien dat er helemaal niet zo veel koel gas in het centrum van clusters zit. Er moest ergens een warmtebron zijn. Dit bleken uiteindelijk zwarte gaten te zijn, die enorme bellen blazen en zo het gas verwarmen.

Een tweede doorbraak was de identificatie van vreemde, grote 'hobbels' in de zachte röntgenband van sommige actieve melkwegstelsels. Eerder had men deze hobbels verklaard door absorptie van gaswolken buiten de kern van deze stelsels. Dankzij de hoge spectrale resolutie van de reflectietraliespectrometer kon nu voor het eerst worden aangetoond dat ze afkomstig zijn van gas in de binnenste kern, vlakbij het centrale zwarte gat. Dit heeft onze blik op de binnenste delen van de actieve melkwegkernen aanzienlijk verrijkt. Sterrenkundigen van SRON zagen verder voor het eerst 'vingerafdrukken' van interstellair stof in röntgenlicht. De vingerafdruk van deze stofdeeltjes kan meer vertellen over de samenstelling en het ontstaan van de deeltjes.

SRON-astronomen wisten in 2008 ook een deel van de verborgen 'gewone' materie in het heelal te identificeren. Slechts 5 procent van het heelal bestaat uit materie zoals wij dat kennen: protonen en neutronen die samen met elektronen atomen vormen waaruit sterren, planeten en het leven daarop opgebouwd zijn. Maar de helft daarvan was simpelweg zoek. Met behulp van waarnemingen van XMM lukte het deze verborgen 'gewone' materie zichtbaar te maken, verdeeld door het heelal als een web van draadachtige structuren van ijl gas en donkere materie: het kosmisch web.

XMM-Newton is nog altijd een van de belangrijkste ruimtetelescopen die in bedrijf zijn en een van de succesvolste ruimtemissies. Het aantal wetenschappelijke publicaties op basis van de waarnemingen van de röntgentelescoop bedraagt meer dan 2000. De waarnemingsinstrumenten zijn nog altijd in goede conditie en wetenschappers verwachten dat de telescoop zeker nog meer baanbrekende wetenschap gaat opleveren. Niettemin werkt SRON al mee aan één van de opvolgers van XMM, ASTRO-H (zie http://www.sron.nl/index.php?option=com_content&task=view&id=2414&Itemid=580)

De wetenschappelijke resultaten van de grote röntgentelescopen XXM en Chandra, die beide zo'n tien jaar in bedrijf zijn, staan centraal op een wetenschappelijk congres dat 15-17 maart 2010 plaatsvindt in Utrecht. Ook de toekomst van de röntgenspectroscopie komt dan aan de orde.

Toegevoegd door Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_75505655
09-12-2009

Nieuw sterretje ontdekt in de Grote Beer



Amerikaanse sterrenkundigen hebben vlak naast één van de helderste sterren van het sterrenbeeld Grote Beer een nieuw sterretje ontdekt. De heldere ster, Alcor, staat halverwege het 'handvat' van de bekende 'steelpan' van de Grote Beer.

Om deze heldere, jonge ster blijkt een rode dwergster te draaien, inmiddels Alcor B gedoopt, die overigens bij lange na niet met het blote oog waarneembaar is.

Het sterretje is ontdekt met de 5-meter Hale-telescoop van de Palomar-sterrenwacht in Californië, die kort geleden met nieuwe instrumenten is uitgerust. Eén van de nieuwe hulpmiddelen is een zogeheten coronagraaf, waarmee het felle licht van heldere sterren kan worden afgedekt, zodat naar zwakkere objecten in de directe omgeving ervan gezocht kan worden.

Alcor A en B bevinden zich op een afstand van 80 lichtjaar en draaien in ruwweg 90 jaar om elkaar heen.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_75538169
zijn er hier mensen die het maandblad zenit kennen?
is dat een aanrader?
ik las het vroeger altijd als kind bij de vader van een vriend van me die er op geabonneerd was, en hoe ik het me herinner is dat de artikelen gewoon in begrijpelijke taal zijn, en niet aan elkaar hangen van de wetenschappelijke termen waar normale mensen toch niks van begrijpen klopt dat?
blablablablablablablablablablablablablabla
pi_75539338
10-12-2009

Komen onze atmosfeer en oceanen uit de ruimte?



De gassen die de aardatmosfeer en waarschijnlijk ook de oceanen hebben gevormd, komen niet uit het inwendige van de aarde, maar uit de ruimte. Dat schrijven onderzoekers van de universiteiten van Manchester (GB) en Houston (VS) in het meest recente nummer van Science.

Volgens de onderzoekers moet de gangbare theorie dat de aardatmosfeer afkomstig is van de talrijke vulkanen op de oude aarde op de helling. Dat concluderen zij uit hun analyse van gas van vulkanische oorsprong.

De daarin aanwezige edelgassen krypton en xenon vertonen dezelfde chemische kenmerken als die in meteorieten en verschillen duidelijk van die in de huidige atmosfeer en oceanen. Dat maakt het onwaarschijnlijk dat laatstgenoemde een vulkanische oorsprong hebben. At

mosfeer en oceanen moeten dus elders vandaan komen, en de onderzoekers vermoeden dat hun bron gezocht moet worden bij het grote bombardement van kometen, dat zich vroeg in de geschiedenis van het zonnestelsel heeft afgespeeld.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_75635691
14-12-2009

Ruimtetelescoop fotografeert toekomstige planetenstelsels



De Hubble-ruimtetelescoop heeft dertig nog niet eerder bestudeerde plantenstelsels-in-wording in beeld gebracht. Deze zogeheten protoplanetaire schijven of 'proplyds' maken deel uit van de Orionnevel, een bekend, nabijgelegen stervormingsgebied waarin ook eerder al van deze objecten waren opgespoord.

Protoplanetaire schijven bestaan uit gas en stof dat om een ster - doorgaans een jong exemplaar - draait. Door samenklontering kunnen uit dat gas en stof planeten ontstaan - een proces dat zich, naar astronomische maatstaven, betrekkelijk snel voltrekt: binnen ongeveer 10 miljoen jaar.

In de Orionnevel zijn twee soorten protoplanetaire schijven ontdekt: schijven die zich in de buurt van de helderste ster in deze omgeving bevinden en die verder daarvandaan. De heldere ster verhit het gas in de nabije schijven sterk genoeg om deze te laten oplichten. De overige schijven steken als donkere silhouetten af tegen de heldere achtergrond van het gas van de Orionnevel. Het onderzoek aan deze objecten moet duidelijk maken hoe planetenstelsels als het onze (zijn) ontstaan.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_75635786
14-12-2009

Aarde (ook) 13.000 jaar geleden getroffen door een komeet?



Onderzoekers van de universiteit van Kansas (VS) hebben een nieuwe methode bedacht om vroegere komeetinslagen op de aarde - of beter gezegd: komeetontploffingen in de aardatmosfeer - op te sporen. Daarbij wordt gezocht naar sporen van nitraten en ammoniak in ijsmonsters die uit dikke, oude ijskappen zijn gehaald.

Kometen die op de aarde af komen, slaan doorgaans geen grote kraters in het aardoppervlak. De nogal broze objecten ploffen veelal op grote hoogte in de atmosfeer uiteen en veroorzaken daarbij een enorme drukgolf die een verwoestende uitwerking op het aardoppervlak kan hebben. Daarbij kunnen chemische reacties optreden waarbij zich stikstofverbindingen zoals nitraten en ammoniak vormen, die met neerslag uiteindelijk op het aardoppervlak terechtkomen.

In ijskernen die uit het ijs op Groenland zijn geboord, zijn sporen van deze verbindingen gevonden in ijslagen die omstreeks 1908 en 13.000 jaar geleden zijn gevormd. Dat eerste jaartal valt samen met de ontploffing van (waarschijnlijk) een komeet boven het gebied van de Siberische Toengoeska-rivier. De eerdere gebeurtenis zou de oorzaak kunnen zijn geweest van de laatste duidelijke afkoeling van het klimaat op aarde, de zogeheten Jonge Dryas.

De onderzoekers hopen door het analyseren van de ijskernen meer inzicht te krijgen in de frequentie waarmee de aarde door kometen wordt getroffen.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_75637001
13-12-2009

Wetenschappers ontdekken leven op de maan!

Wetenschappers bij de Indian Space Research Organisation hebben een baanbrekende ontdekking gedaan: ze vonden tekenen van leven op onze Maan. De instrumenten van Chandrayaan-1, de eerste Indische onbemande missie naar de maan, vonden organische sporen op een gedeelte van het maanoppervlak. Surendra Pal, associate director bij het Isro Satellite Centre verkondigde de blijde boodschap op het International Radar Symposium 2009 van 8 tot 11 november in Bagladore, India.



Pal verklaarde tijdens het symposium dat de organische sporen op 14 november 2009 door de spectrometer aan boord van de zelfmoordsonde (Moon Impact Probe) nét voor de impact op de maan naar het Bylalu Deep Space Network Station nabij Bangalore gestuurd werden. Zijn verklaringen ondersteunen de vondst van aminozuren in de maanstenen die de astronauten van Apollo 11 meebrachten naar de Aarde.

Wie meer wil weten verwijzen we door naar dit persbericht.

(Grenswetenschap)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_75673650
15-12-2009

Stervende ster nader bekeken



Op ongeveer 550 lichtjaar van de aarde is een zonachtige ster bezig zijn laatste adem uit te blazen. De ster, Chi Cygni, is opgezwollen tot een rode reus die zo groot is, dat hij in ons zonnestelsel alle planeten tot en met Mars zou opslokken. Bovendien is hij gaan pulseren als een groot, kloppend hart. Nieuwe gedetailleerde opnamen van het oppervlak van de ster laten zijn pulsaties in ongekend detail zien.

Chi Cygni bevindt zich in het stadium dat onze zon over ongeveer vijf miljard jaar zal bereiken. Hij heeft vrijwel alle brandstof in zijn kern verbruikt, en daardoor begint zijn nucleaire motor te sputteren. Als gevolg daarvan zetten zijn buitenlagen uit om vervolgens weer een stukje te krimpen. Het resultaat is een reusachtige, koele ster die met grote regelmaat van helderheid verandert. Elk van zijn pulsen duurt 408 dagen.

Met behulp van een drietal betrekkelijk kleine infraroodtelescopen op Mount Hopkins (Arizona, VS), die samen één groot instrument vormen, is het gedrag van Chi Cygni de afgelopen jaren voor het eerst nauwkeurig waargenomen. Daarbij is gebleken dat hij niet alleen forse verschillen in omvang vertoont, maar ook dat hij daarbij duidelijk van uiterlijk verandert. Op zijn kleinst heeft de ster een middellijn van ongeveer 500 miljoen kilometer en verschijnen er heldere bellen van opstijgende plasma aan zijn oppervlak. Op zijn grootst meet hij bijna 800 miljoen kilometer en verdwijnen de heldere plekken weer.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_75673715
15-12-2009

Hubble maakt sfeerrijke opname van stervormingsgebied



Met de Hubble-ruimtetelescoop is een sfeerrijke 'kerstkaart' gemaakt van een sterrenhoop in de Grote Magelhaense Wolk, een kleine buur van het Melkwegstelsel. De sterrenhoop, R136 geheten, maakt deel uit van de 30 Doradus-nevel - het grootste stervormingsgebied in onze kosmische omgeving.

R136 telt honderden hete, blauwe sterren, waarvan sommige meer dan honderd keer zo zwaar zijn als onze zon. Binnen enkele miljoenen jaren zullen verscheidene ervan al als supernova ontploffen.

De hete sterren hebben met hun intense straling en hevige sterrenwind grote holten geblazen in de gaswolk waaruit zij ontstaan zijn. Hierdoor is een sprookjesachtig landschap van zuilen, heuvels en dalen van stof gevormd.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_75678474
quote:
Op woensdag 16 december 2009 00:33 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
15-12-2009

Hubble maakt sfeerrijke opname van stervormingsgebied

[ afbeelding ]

Met de Hubble-ruimtetelescoop is een sfeerrijke 'kerstkaart' gemaakt van een sterrenhoop in de Grote Magelhaense Wolk, een kleine buur van het Melkwegstelsel. De sterrenhoop, R136 geheten, maakt deel uit van de 30 Doradus-nevel - het grootste stervormingsgebied in onze kosmische omgeving.

R136 telt honderden hete, blauwe sterren, waarvan sommige meer dan honderd keer zo zwaar zijn als onze zon. Binnen enkele miljoenen jaren zullen verscheidene ervan al als supernova ontploffen.

De hete sterren hebben met hun intense straling en hevige sterrenwind grote holten geblazen in de gaswolk waaruit zij ontstaan zijn. Hierdoor is een sprookjesachtig landschap van zuilen, heuvels en dalen van stof gevormd.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
iemand een high res img van dit fenomeen?
Have fun...
pi_75679049
quote:
Op woensdag 16 december 2009 09:51 schreef Handschoen het volgende:

[..]

iemand een high res img van dit fenomeen?
U vraagt... wij draaien

Picture Album: Hubble's Festive View of a Grand Star-Forming Region


-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



Hubble.org

[ Bericht 8% gewijzigd door -CRASH- op 16-12-2009 10:43:11 ]
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_75685170
quote:
Op woensdag 16 december 2009 10:12 schreef -CRASH- het volgende:

-Knip-
Have fun...
pi_75753939
17-12-2009

Drie sterrenkundige doorbraken op ranglijst Science



Net als voorgaande jaren heeft het Amerikaanse tijdschrift Science een top tien van belangrijke wetenschappelijke doorbraken samengesteld. Op de eerste plaats staat de ontdekking van de fossiele overblijfselen van Ardipithecus ramidus, een vroege voorouder van de mens. Maar ook drie sterrenkundige onderwerpen zijn hoog genoteerd.

Het hoogst staat de detectie van een nieuwe klasse van pulsars (rondtollende neutronensterren) door de gammasatelliet Fermi. Er blijkt een voorheen onbekende soort pulsars te bestaan die geen waarneembare radiostraling uitzendt, zoals de meeste van hun soortgenoten, maar wél gammastraling. Deze ontdekking doet vermoeden dat er vele honderden tot nu toe onbekende gammapulsars in het Melkwegstelsel zijn.

De tweede sterrenkundige doorbraak van 2009 is de ontdekking van water op de maan door LCROSS. In oktober ontdekte deze maansonde sporen van waterdamp en -ijs in de puinwolk die opstoof toen een rakettrap opzettelijk neerstortte in een diepe krater bij de zuidpool van de maan.

En ten slotte haalde ook de geslaagde laatste onderhoudsbeurt van de Hubble-ruimtetelescoop (nog net) de top tien.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_75754046
16-12-2009

Ruimtetelescoop ontdekt 'onzichtbaar' Kuipergordelobject



Met de Hubble-ruimtetelescoop is een nieuw object ontdekt in de Kuipergordel - de brede gordel van ijsachtige hemellichamen buiten de baan van de planeet Neptunus. Met een geschatte afmeting van éém kilometer is dit Kuipergordelobject verreweg het kleinste dat tot nog toe is waargenomen (Nature, 17 december).

Het ijsdwergje bevindt zich op een afstand van bijna 7 miljard kilometer en is eigenlijk te zwak om door de ruimtetelescoop opgemerkt te worden. Dat dit toch is gelukt, is te danken aan een slimmigheidje. Sterrenkundigen hebben gebruik gemaakt van de drie optische instrumenten die deel uitmaken van het richtsysteem van de ruimtetelescoop. Deze sensoren gebruiken het golfkarakter van licht om metingen te doen van de posities van sterren. Dat gebeurt dermate nauwkeurig dat zelfs hele kleine verstoringen in de lichtgolven worden gedetecteerd, zoals die ontstaan als een object voor een van de sterren langs beweegt.

De onderzoekers hebben 4,5 jaar aan gegevens van de richtsensoren doorgespit. En daarbij kwam er dus eentje aan het licht, die overigens van zeer korte duur was: de 'sterbedekking' duurde minder dan een halve seconde

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_75754061
quote:
Op woensdag 16 december 2009 10:12 schreef -CRASH- het volgende:

[..]

U vraagt... wij draaien

Picture Album: Hubble's Festive View of a Grand Star-Forming Region


-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


[ afbeelding ]
Hubble.org
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_75861026
18-12-2009

Infrarode achtergrondstraling is afkomstig van verre sterrenstelsels



De zwakke infraroodstraling die de aarde vanuit alle richtingen bereikt, blijkt grotendeels afkomstig te zijn van talrijke afzonderlijke bronnen: verre sterrenstelsels. Dat blijkt uit de eerste waarnemingen met de Photodetector Array Camera and Spectrometer (PACS), een instrument aan boord van de Europese Herschel-ruimtetelescoop.

Het bestaan van de infarode achtergrondstraling werd medio jaren negentig ontdekt door de Amerikaanse satelliet COBE. Omdat de straling nogal uniform verdeeld was, ontstond direct al het vermoeden dat zij afkomstig moest zijn van bronnen buiten ons Melkwegstelsel. Het zou dan moeten gaan om stofrijke sterrenstelsels die ongeveer net zoveel ver-infraroodstraling uitzenden als zichtbaar licht. Het opsporen van die stelsels was echter niet zo makkelijk, omdat het betreffende golflengtegebied niet vanaf de aarde kan worden waargenomen en voorgaande infraroodsatellieten niet gevoelig genoeg waren voor ver-infraroodstraling.

Met het PACS-instrument, dat wel de vereiste gevoeligheid heeft, is in oktober een dertig uur durende opname gemaakt van een klein hemelgebied in het sterrenbeeld Grote Beer. Daaruit blijkt dat ongeveer zestig procent van de kosmische infraroodstraling uit dit stukje hemel inderdaad afkomstig is van verre, stofrijke sterrenstelsels. De onderzoekers verwachten dat dit percentage nog verder zal oplopen als nog nauwkeurigere opnamen zijn verkregen.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_75861093
18-12-2009

Ook op Saturnusmaan Titan komt mist voor



De grootste maan van de planeet Saturnus, Titan, is misschien wel de enige plek in het zonnestelsel - buiten de aarde dan - waar grote hoeveelheden vloeistof aan het oppervlak aanwezig zijn. Volgens Caltech-astronoom Mike Brown is er nóg een overeenkomst met onze planeet: op Titan komt mist voor. De aanwezigheid van mist is het directe bewijs voor het bestaan van een kringloop, alleen gaat het op de verre Saturnusmaan niet om een kringloop van water, maar om een kringloop van methaan en ethaan.

Mist is in feite niets anders dan en wolk op grondniveau. En wolken zijn er in overvloed op Titan. De ontdekking van mist is dus niet echt verrassend. Of misschien toch wel: het valt immers niet mee om door het dichte wolkendek van Titan heen te kijken. Het kostte dan ook de grootste moeite om op beelden die de ruimtesonde Cassini heeft gemaakt aanwijzingen te vinden voor de aanwezigheid van methaandruppeltjes op lage hoogte. Uiteindelijk lukte het de onderzoekers om afzonderlijke wolken op 750 meter boven de grond op te sporen, die zich niet uitstrekten tot de grotere hoogten waar zich normale bewolking vormt: mist dus.

Net als mist op aarde ontstaat de mist op Titan wanneer de luchtvochtigheid ongeveer honderd procent bedraagt. Dat kan op twee manieren: door 'vocht' aan de lucht toe te voegen of door de lucht af te koelen, zodat deze minder vocht kan vasthouden. Dat laatste gaat op Titan echter niet zo gemakkelijk: veel zonnewarmte is er niet, waardoor de temperatuurverschillen op deze maan gering zijn. De mist op Titan moet dus ontstaan door de verdamping van methaan uit de meren op het oppervlak.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_75905533
21-12-2009

Kijken naar de rand van de kosmos.

Op het Groningse platteland verrijst momenteel een uniek astronomisch instrument. Lofar gaat op zoek naar de eerste sterren. En ondertussen denken astronomen alweer vooruit.

Bij ‘radiotelescoop’ denkt iedereen aan enorme schotels. Lofar is anders. Lofar bestaat uit velden vol kleine, simpele antennes die ieder voor zich de uiterst zwakke radiosignalen uit de kosmos opvangen. Het samenvoegen van al die signalen, ja zelfs het ‘richten’ van Lofar op een stukje sterrenhemel, geschiedt elektronisch. Lofar is bovendien in staat veel langere radiogolven te detecteren dan gewone radiotelescopen. En het is de grootste in zijn soort. Een uniek instrument – van Nederlandse makelij.



Het hart van Lofar is een veld vol antennes in het Drentse Exloo; andere ‘stations’ staan elders in het noorden van ons land, maar er is ook een aantal (deels nog in aanbouw) in het buitenland. Begin volgend jaar gaat Lofar echt van start. Dan zal (in het brein van de supercomputer), een ‘virtuele’ superschotel ontstaan van duizend kilometer doorsnede. En dan is Lofar nog niet af: steeds meer landen willen instappen, vertelt Mike Garrett, directeur van ASTRON, Nederlands Instituut voor Radioastronomie: ‘Meedoen met Lofar is relatief goedkoop – voor pakweg een miljoen euro kun je meedraaien in de top van het astronomisch onderzoek.’

Supercomputer

ASTRON levert het grootste deel van de hardware. Lofar kost ruim honderd miljoen, maar zeventig procent van de contracten voor Lofar wordt in Nederland uitgezet. Nederland is ook op een andere manier onmisbaar. Een instrument als Lofar is ondenkbaar zonder de nieuwste ICT. Garrett: ‘Een gewone radiotelescoop kan maar een heel klein stukje van de hemel bekijken. Het gezichtsveld van Lofar is duizenden keren zo groot. De hoeveelheid data die binnenkomt, is verbijsterend. Daarom beschikken we over een IBM BlueGene supercomputer in Groningen en voor het dataverkeer maken we gebruik van Geant, een Europees glasvezelnetwerk voor wetenschappelijk onderzoek, en het Nederlandse onderzoeksnetwerk Surfnet, een van de beste onderzoeksnetwerken in de wereld. Nederland loopt op dit terrein voorop, en daar maakt Lofar dankbaar gebruik van.’



Het hart van Lofar is een veld vol antennes in het Drentse Exloo.

Wat zal Lofar laten zien? Net als andere radiotelescopen gaat Lofar op zoek naar de zogenoemde ‘neutrale waterstoflijn’, straling die door waterstofatomen wordt uitgezonden en zo de structuur van het heelal ‘verraadt’. Maar door de uitdijing van datzelfde heelal worden elektromagnetische golven ‘uitgerekt’. De waterstoflijn met een oorspronkelijke golflengte van 21 centimeter wordt hoe verder je kijkt steeds langer – onzichtbaar voor gewone schotels. Maar niet voor Lo-far. Het kan het waterstofsignaal ontvangen van de rand van de kosmos, van het moment waarop de eerste sterren en sterrenstelsels ontstonden, zo’n twaalf miljard jaar geleden. Garrett: ‘Na de Big Bang bestond het heelal uit niets anders dan waterstofgas. Maar na een half miljard jaar duisternis, zogezegd, ontstonden in die immense gaswolk de eerste supergrote sterren. Lofar gaat ons een blik gunnen op die periode.’

Terug in de tijd

Maar astronomen weten nu al dat Lofar slechts globale antwoorden zal kunnen geven. Het wordt een doorbraak, maar het beeld dat Lofar geeft is toch niet meer dan een gemiddelde over miljoenen jaren. En dat maakt dat astronomen wereldwijd alweer denken aan een volgend project, volgens hetzelfde principe maar nog veel groter en gevoeliger: de Square Kilometre Array (SKA). Daarmee zouden ze (afgezien van mysterieuze zaken waarin astronomen grossieren – zoals het meten van ‘gravitatiegolven’, het zoeken naar ‘dark energy’ en onderzoek naar pulsars en zwarte gaten) dat tijdperk van de supersterren uiteen kunnen rafelen, en exact kunnen zien hoe in die kosmische wolk waterstofgas de structuur van ons heelal verrees. En wie weet kunnen we met SKA nog verder terug in de tijd. Richting Big Bang. Maar SKA is nu nog weinig meer dan een idee, en de bedenkers zijn vooral druk met het organiseren van fondsen. Dat zal wellicht niet lang meer duren. Garrett: ‘De SKA boekt nu snel vooruitgang en we moeten waarschijnlijk sneller met een definitief ontwerp komen dan gedacht. Het project maakt al stappen richting een meer formele organisatie, dat in staat is dit 2 miljard euro kostende project te leiden.’

SKA krijgt ook een centraal meetstation, maar dan vele malen groter dan dat van Lofar in Exloo. Waar dat komt te staan is nog onbekend, maar het zal niet in Nederland zijn. De ‘strijd’ gaat tussen Australië en Zuid-Afrika. Maar ons land kan ook in SKA een grote rol spelen: ‘Lofar zou er onderdeel van kunnen zijn, maar belangrijker: al staat het centrale instrument in Zuid-Afrika of Australië, dat betekent niet dat de dataverwerking daar moet gebeuren – of dat daar de wetenschappelijke ontdekkingen worden gedaan. En wat Nederland betreft: dankzij Lofar doen we hier ervaring op met dergelijke metingen, met de problemen waarvoor SKA straks komt te staan. We bouwen hier de expertise op die SKA straks nodig heeft. We hebben een voorsprong – en die willen we houden. Wat daar voor nodig is? Ten eerste, meer investeren in het aantrekken van promovendi om de gegevens die door Lofar verkregen worden te verwerken. En er voor zorgen dat het Lofar-project hier groeit, zodat Nederland de wetenschappelijke mogelijkheden van de SKA optimaal kan benutten.’

(depers.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_75995035
23-12-2009

Ruimtesonde Cassini filmt 'dans van de Saturnusmanen



De Amerikaanse ruimtesonde Cassini heeft dit najaar een bijzonder filmpje gemaakt. De bewegende beelden tonen de trage dans van vier manen van Saturnus, met het majestueuze ringenstelsel van de planeet als decor.

Gezien vanuit de ruimtesonde lijken de manen elkaar traag te passeren. Maar in werkelijkheid speelt dit kosmische ballet zich af met snelheden van vele kilometers per seconde.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

The new video can be found at http://www.nasa.gov/cassini , http://saturn.jpl.nasa.gov and http://ciclops.org.

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_75995120
23-12-2009

Voyager-ruimtesondes doen interstellaire ontdekking



Ons zonnestelsel trekt momenteel door een interstellaire gaswolk die eigenlijk niet kan bestaan. Uit gegevens van de Voyager-ruimtesondes blijkt dat deze gaswolk bijeen wordt gehouden door een sterk magnetisch veld net buiten ons zonnestelsel (Nature, 24 december). Deze ontdekking heeft consequenties voor de onvermijdelijke botsingen met andere, soortgelijke gaswolken die ons zonnestelsel te wachten staat.

De gaswolk waar ons zonnestelsel doorheen gaat wordt de Lokale Interstellaire Wolk genoemd. Hij is ongeveer 30 lichtjaar groot en bestaat uit ijl mengsel van waterstof- en heliumatomen met een temperatuur van 6000 graden. Het merkwaardige van de wolk is zijn omgeving. Ongeveer tien miljoen jaar geleden hebben een aantal nabije supernova-explosies plaatsgevonden die een reusachtige bel van superheet gas hebben uitgestoten. De lokale wolk is geheel gehuld in dit hete gas en zou allang daardoor verzwolgen moeten zijn. Maar uit de Voyager-gegevens blijkt dat dit wordt voorkomen door een sterk magnetisch veld.

De beide Voyager-sondes zijn al meer dan dertig jaar onderweg naar de rand van het zonnestelsel. Ze naderen de interstellaire ruimte, maar zijn daar nog niet. Wel kunnen ze al kenmerken van de Lokale Interstellaire Wolk onderzoeken. Het feit dat de wolk sterk gemagnetiseerd is, betekent dat ook andere gaswolken in onze kosmische omgeving dat kunnen zijn. Een botsing met zo'n gaswolk kan ertoe leiden dat de heliosfeer - de magnetische invloedssfeer van onze zon - sterker wordt samengedrukt dan tot nog toe werd aangenomen. En dat zou weer tot gevolg hebben dat er bij zo'n botsing, die ruwweg eens in de 100.000 jaar plaatsvindt, meer kosmische straling doordringt tot de binnenste delen van het zonnestelsel. Met alle mogelijke gevolgen voor het klimaat op aarde van dien.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_75995189
23-12-2009

Vampiergedrag en botsingen verjongen sterren



Sterrenkundigen hebben ontdekt dat sterren in zogeheten bolvormige sterrenhopen op twee manieren kunnen 'verjongen'. De sterren ondergaan een kosmische 'facelift' door botsingen met soortgenoten of door 'stellair vampirisme' (Nature, 24 december).

De sterren in bolhopen zijn doorgaans erg oud: 12 tot 13 miljard jaar. Maar een klein gedeelte van de sterren lijkt aanzienlijk jonger dan de rest. Deze sterren, die blue stragglers ('blauwe nakomers') worden genoemd, zijn duidelijk heter en helderder dan de overige sterren. Het lijken wel kinderen in een bejaardenhuis.

Uit onderzoek blijkt dat de blauwe nakomers gewoon net zo oud zijn als de overige sterren in de sterrenhoop. En al tientallen jaren proberen sterrenkundigen erachter te komen hoe zij verjongd zijn. In eerste instantie werd de oorzaak gezocht bij het bestaan van dubbelstersystemen waarin twee sterren op geringe afstand om elkaar heen draaien. In zo'n dubbelster zou de ene ster waterstofgas van de andere ster kunnen 'opzuigen', waardoor hij weer wat meer brandstof te verstoken heeft en heter wordt. Uit het nieuwe onderzoek blijkt echter dat er nóg een manier is om een jeugdige ster te verkrijgen: een botsing tussen twee sterren die in de complete samenvoeging van de beide sterren resulteert.

Uit onderzoek van de bolhoop M30 blijkt dat vampirisme en botsingen tot enigszins verschillende blauwe achterblijvers leiden. Bovendien blijken de blauwe nakomers zich met name in het hart van de sterrenhoop te hebben verzameld, wat erop wijst dat deze sterren gemiddeld relatief zwaar zijn. Volgens de onderzoekers heeft zich in M30 één à twee miljard jaar geleden een zogeheten kerncollaps voltrokken. Bij zo'n 'ineenstorting', die in ongeveer tien procent van de bolvormige sterrenhopen is opgetreden, verzamelen zich veel sterren in het hart van de sterrenhoop, waardoor het aantal onderlinge botsingen toeneemt. Tegelijkertijd raken veel normale, wijde dubbelstersystemen zodanig verstoord, dat er meer nauwe dubbelstersystemen ontstaan. Voor het eerst is nu waargenomen welke gevolgen zo'n kerncollaps voor de sterbevolking van een bolhoop heeft.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_76006660
Zou dit vampiergedrag ook kunnen veroorzaken dat een eerst 'lichte' ster (onder Chandra limiet) zichzelf kan voeden tot over deze grens waardoor deze 'ineens' toch supernova kan gaan??

Verder als ik zie hoe hard dit topic gaat met toch wel belangrijke ontdekkignen dan zou je toch binnenkort een paar grote doorbraken verwachten ??
Have fun...
pi_76252912
30-12-2009

Rusland wil asteroïde rammen die op Aarde kan inslaan



Het Russische ruimtevaartbureau Roskosmos wil de asteroïde Apophis rammen om uit te sluiten dat de gigantische asteroïde binnen 26 jaar op de Aarde te pletter kan slaan. Russische wetenschappers houden binnenkort een vergadering over de kwestie.

350 meter doorsnee
Apophis heeft een diameter van zo'n 350 meter. Volgens het Russische persbureau Ria Novosti zou de asteroïde in 2029 op ongeveer 30.000 kilometer van de Aarde kunnen voorbijscheren, wat dichter is dan sommige geostationnaire satellieten, om zeven jaar later mogelijk op onze planeet te knallen. Een botsing zou een nieuwe woestijn met de grootte van Frankrijk creëren op de Aarde.

Volgens Roskosmos-directeur Perminov is de asteroïde drie keer groter dan de komeet die in 1908 in Siberië insloeg met een kracht van meer dan 1.000 keer die van de atoombom die Hiroshima verwoestte.

Speciaal ruimteschip
De internationale gemeenschap moet snel manieren vinden om Apophis van een mogelijk gevaarlijke koers af te brengen, zegt Anatoli Perminov, directeur van Roskosmos. "Berekeningen tonen dat zoiets kan met een speciaal ruimteschip." Het gaat er niet om de asteroïde te vernietigen met een kernkop, maar veeleer om ze te rammen, meent hij.

Het Amerikaanse ruimtevaartagentschap NASA liet van zijn kant in oktober weten dat volgens nieuwe berekeningen de waarschijnlijkheid van een botsing tussen Apophis en de Aarde in 2036 aanzienlijk verminderd is. Die waarschijnlijkheid is gezakt van 1/45.000 naar 1/250.000, luidde het toen. (dpa/sam)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_76252959
quote:
Op donderdag 24 december 2009 11:05 schreef Handschoen het volgende:
Zou dit vampiergedrag ook kunnen veroorzaken dat een eerst 'lichte' ster (onder Chandra limiet) zichzelf kan voeden tot over deze grens waardoor deze 'ineens' toch supernova kan gaan??
Goeie vraag
quote:
Verder als ik zie hoe hard dit topic gaat met toch wel belangrijke ontdekkignen dan zou je toch binnenkort een paar grote doorbraken verwachten ??
That's what we all hope for
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_76256317
quote:
Op donderdag 24 december 2009 11:05 schreef Handschoen het volgende:
Zou dit vampiergedrag ook kunnen veroorzaken dat een eerst 'lichte' ster (onder Chandra limiet) zichzelf kan voeden tot over deze grens waardoor deze 'ineens' toch supernova kan gaan??
Ja. Dat noem je kortweg een Nova.
-
pi_76364809
Ik heb een vraag die iemand hier wellicht kan beantwoorden:

Wij kunnen dus door sterren(stelsels) te bekijken eigenlijk terug in de tijd kijken, omdat licht van deze sterrenstelsels er een x aantal lichtjaren over doet om ons te bereiken. Nu weet ik dat een licht na een jaar "reizen" precies 9,460,730,472,580.8 km heeft afgelegd.

Mijn vraag is: Hoe kunnen wij nu weten hoeveel kilometers dat licht heeft gereisd om bij ons te komen? Anders gezegd, hoe bepalen wij de afstand tussen aarde en een ander sterrenstelsel of ster?

[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 03-01-2010 19:19:21 ]
pi_76381137
quote:
Op zondag 3 januari 2010 17:26 schreef J0kkebr0k het volgende:
Ik heb een vraag die iemand hier wellicht kan beantwoorden:

Wij kunnen dus door sterren(stelsels) te bekijken eigenlijk terug in de tijd kijken, omdat licht van deze sterrenstelsels er een x aantal lichtjaren over doet om ons te bereiken. Nu weet ik dat een licht na een jaar "reizen" precies 9,460,730,472,580.8 km heeft afgelegd.

Mijn vraag is: Hoe kunnen wij nu weten hoeveel kilometers dat licht heeft gereisd om bij ons te komen? Anders gezegd, hoe bepalen wij de afstand tussen aarde en een ander sterrenstelsel of ster?
Zoek maar eens iets op over roodverschuiving
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_76381170
03-01-2010

Zonnestelsel is iets jonger dan gedacht



Uit onderzoek van een in 1969 op aarde neergeplofte meteoriet blijkt dat de leeftijd van ons zonnestelsel een beetje lager is dan tot nog toe werd aangenomen. Het verschil is overigens klein: slechts 5 miljoen op de ruwweg 5 miljard jaar (Science Express, 31 december).

De ouderdom van het zonnestelsel wordt afgeleid uit radioactieve vervalprocessen zoals die zich in gesteenten afspelen. Met name het verval van twee soorten uranium (238U en 235U) tot twee soorten lood (206Pb en 207Pb) speelt daarbij een cruciale rol. Bij deze dateringsmethode wordt ervan uitgegaan dat de oorspronkelijke verhouding tussen de beide uraniumisotopen voor het hele zonnestelsel gelijk is. Ten onrechte, zoals blijkt uit onderzoek van Greg Brennecka van de Arizona State University.

Uit het onderzoek blijkt namelijk dat calcium- en aluminiumrijke insluitsels in de zogeheten Allende-meteoriet verschillende verhoudingen van uraniumisotopen vertonen. De verschillen zijn gering, maar vanuit wetenschappelijk oogpunt toch significant. Een nauwkeurige datering is namelijk van belang voor het in de juiste volgorde plaatsen van de gebeurtenissen in de prille begintijd van het zonnestelsel. Aangenomen wordt dat de variaties in de 238U/235U verhouding worden veroorzaakt door het radioactieve verval van een ander element: curium-247.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_76383977
quote:
Op zondag 3 januari 2010 22:55 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:

[..]

Zoek maar eens iets op over roodverschuiving
Ik heb daar volgens mij weleens iets over gezien.

Hoe verder het sterrenstelsel staat, des te roder wij het licht waarnemen. Zoiets toch? Wordt veroorzaakt doordat het licht als het ware wordt uitgerekt doordat het heelal uitdijt terwijl het licht naar ons onderweg is, dacht ik. Maar goed... ik zal er eens naar zoeken. Thanks!
pi_76391572
quote:
Op zondag 3 januari 2010 23:54 schreef J0kkebr0k het volgende:

[..]

Ik heb daar volgens mij weleens iets over gezien.

Hoe verder het sterrenstelsel staat, des te roder wij het licht waarnemen. Zoiets toch? Wordt veroorzaakt doordat het licht als het ware wordt uitgerekt doordat het heelal uitdijt terwijl het licht naar ons onderweg is, dacht ik. Maar goed... ik zal er eens naar zoeken. Thanks!
Ik denk dat je er nog wat over moet opzoeken
Have fun...
pi_76393543
quote:
Op zondag 3 januari 2010 23:54 schreef J0kkebr0k het volgende:

[..]

Ik heb daar volgens mij weleens iets over gezien.

Hoe verder het sterrenstelsel staat, des te roder wij het licht waarnemen. Zoiets toch? Wordt veroorzaakt doordat het licht als het ware wordt uitgerekt doordat het heelal uitdijt terwijl het licht naar ons onderweg is, dacht ik. Maar goed... ik zal er eens naar zoeken. Thanks!
Dat is inderdaad het basisidee
-
  maandag 4 januari 2010 @ 17:04:34 #241
64288 Bensel
Ladderzat
pi_76403958
quote:
Op maandag 4 januari 2010 12:05 schreef Haushofer het volgende:

[..]

Dat is inderdaad het basisidee
nee, hier zit je toch mis, hoe zeldzaam dat ook is. Wat je qoute is de manier om snelheden van verre objecten te kunnen meten, dmv het Doppler effect (als een object wegbeweegt, neemt de golflente van het licht af (word roder) en andersom. Net zoals een de sirene van een ziekenwagen hoger word naarmate hij dichter bij je komt, en weer lager word als hij weer van je vandaan gaat.

Waar het hier om gaat is de helderheid van sterren. Doordat we voor relatief kleine afstanden (tot enkele honderen lichtjaren) een relatief betrouwbaar systeem hebben van meten ( door gebruik te maken van de omloop van de aarde om de zon en een beetje goniometrie), weten we de afstand van bepaalde sterren dicht bij ons, en hun helderheid. Doordat bepaalde typen sterren altijd dezelfde helderheid hebben, kun je deze opzoeken in verre sterrenstelsels, en zo bepalen hoe ver die sterrenstelsels weg zijn
For every fact, there is an equal and opposite opinion.
Twitch.tv/bensel15
pi_76405606
Doormiddel van Hubble´s constante en metingen van de afstand van andere objecten te gebruiken kan je toch ook de afstand bepalen? Als je de roodverschuiving en afstand weet van een bepaald object dan kan je met alleen de roodverschuiving van een ander object ook de afstand bepalen. (dacht ik)

Uit wikipedia:
quote:
Waar de Hubbleconstante meestal voor gebruikt wordt, is voor het bepalen van de afstand tot een bepaald sterrenstelsel. Als uit de roodverschuiving bekend is hoe snel het zich van ons af beweegt, is eenvoudig te berekenen hoe ver het sterrenstelsel van ons af staat.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Wet_van_Hubble

Deze is een uurtje geleden geupload

Bekijk deze YouTube-video

[ Bericht 25% gewijzigd door intraxz op 04-01-2010 18:26:48 ]
XBL: Koning Stoma
PSN: Koning_Stoma
  maandag 4 januari 2010 @ 18:57:04 #243
45206 Pietverdriet
Ik wou dat ik een ijsbeer was.
pi_76408653
Is het trouwens niet mogelijk dat de roodverschuiving wordt veroorzaakt door de zwaartekracht velden waar het ons bereikende licht doorheen is gegaan?
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
pi_76417745
04-01-2010

Reusachtige gasstroom is ouder dan gedacht



De reusachtige gasstroom die ons Melkwegstelsel verbindt met twee kleine naburige sterrenstelsels is veel langer en ouder dan tot nog toe werd aangenomen. Dat blijkt uit waarnemingen met de grote radiotelescoop in Green Bank (Virginia, VS).

Het bestaan van deze zogeheten Magelhaense Stroom is al meer dan dertig jaar bekend. Maar tot nog toe zaten er 'gaten' in de waarnemingen, waardoor onduidelijk bleef of de gaswolken die tussen ons stelsel en de beide Magelhaense Wolken werden waargenomen één geheel vormden. Aan die onzekerheid is nu een eind gekomen: de Magelhaense Stroom is een aaneengesloten 'rivier' van gas.

De Grote en de Kleine Magelhaense Wolk zijn de twee meest nabije buren van ons Melkwegstelsel. Ze bevinden zich op afstanden van respectievelijk 160.000 en 200.000 lichtjaar. Het tweetal ondervindt de sterke zwaartekrachtsinvloed van ons Melkwegstelsel, dat vele malen groter is. Dat is ook de belangrijkste reden waarom er gas van het tweetal naar ons stelsel toe stroomt.

Uit de nieuwe waarnemingen blijkt dat de Magelhaense Stroom bijna anderhalf keer zo lang is als tot nog toe werd aangenomen. Daaruit volgt dat hij al ongeveer 2,5 miljard jaar geleden op gang moet zijn gekomen - precies het moment dat de beide Magelhaense Wolken dicht langs elkaar scheerden. Vermoedelijk heeft de hevige stervorming die daarop volgde, en gepaard ging met hevige sterrenwinden en supernova-explosies, de gasstroom in gang gezet.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_76461664
05-01-2010

Maar één op de zeven planetenstelsels is als het onze



Amerikaanse sterrenkundigen schatten dat slechts vijftien procent van alle planetenstelsels in ons Melkwegstelsel vergelijkbaar is met ons zonnestelsel. Dat wil zeggen: stelsels waarin de grootste planeten zich in de buitengebieden bevinden.

Deze conclusie is gebaseerd op de huidige statistiek van een speurtocht naar planeten bij andere sterren: Microlensing Follow-Up Network (MicroFUN). De MicroFUN-onderzoekers gebruiken een methode die 'microlensing' wordt genoemd. Dat is een verschijnsel dat optreedt als een ster vanaf de aarde gezien precies voor een andere ster langs beweegt. Op dat moment bundelt de nabijere ster het licht van de achtergrondster zodanig, dat deze laatste kortstondig aanzienlijk helderder wordt. Als er planeten om de 'lens-ster' draaien, kunnen er nog meer (kleine) oplevingen in de helderheid van de achtergrondster optreden.

De MicroFUN-methode is met name geschikt voor het opsporen van planetenstelsels waarin zich grote planeten op flinke afstand van hun moederster bevinden. Maar tot dusverre is er zegge en schrijven slechts één zo'n stelsel opgespoord. Als alle planetenstelsels in ons Melkwegstelsel op ons zonnestelsel leken, zouden dat er zeker zes moeten zijn geweest.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoersterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_76461742
05-01-2010

Nieuwe voorraad microsecondenpulsars opgespoord



Door nauwe samenwerking van gamma- en radiosterrenkundigen is een groot aantal 'snelle' pulsarkandidaten opgespoord. En dat opent de weg naar het aantonen van een verschijnsel dat al bijna een eeuw geleden door Albert Einstein is voorspeld: gravitatiegolven.

Pulsars zijn de snel om hun as tollende restanten van ontplofte sterren. Vanaf de aarde zijn deze objecten herkenbaar als bronnen van zeer constante pulsen van straling. Aan de hand van uiterst kleine veranderingen in de rotatie van deze pulsars hopen sterrenkundigen het bestaan van gravitatiegolven - kleine verstoringen van ruimte en tijd - te kunnen aantonen. Maar daarvoor hebben zij gegevens nodig van grote aantallen pulsars, verspreid over de hele hemel, die honderden keren per seconde om hun as tollen: zogeheten millisecondenpulsars.

Tot nog toe waren slechts ongeveer 150 van deze pulsars ontdekt, waarvan meer dan de helft ook nog eens op een kluitje zit in enkele bolvormige sterrenhopen. Dankzij de Amerikaanse gammasatelliet Fermi komt daar nu verandering in. Met Fermi zijn honderden nieuwe bronnen van gammastraling ontdekt waarvan vele tot de gezochte categorie pulsars behoren. Vervolgwaarnemingen met radiotelescopen hebben in drie maanden tijd zeventien nieuwe microsecondenpulsars opgeleverd - ongeveer net zo veel als in de afgelopen vijftien jaar. De onderzoekers hopen dat het 'netwerk' van microsecondenpulsars nu binnenkort fijnmazig genoeg is om de voorspelling van Einstein te kunnen bevestigen.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_76461912
05-01-2010

Ruimtetelescoop ontdekt jonge sterrenstelsels op recordafstand



Met behulp van de nieuwe infraroodcamera (WFC3) van de Hubble-ruimtetelescoop is een verre, oude populatie van sterrenstelsels ontdekt. De compacte stelsels vallen buiten het bereik van andere instrumenten en zijn dus nog nooit eerder waargenomen. Hun licht heeft er 13 miljard jaar over gedaan om ons te bereiken. Dat betekent dat deze sterrenstelsels al bestonden toen het heelal nog maar ongeveer 700 miljoen jaar oud was.

De spectrale (kleur)kenmerken van de verre stelsels duiden erop dat zij uit sterren bestaan die extreem weinig elementen zwaarder dan helium bevatten. Dat is kenmerkend voor de eerste generaties sterren in het heelal, die uitsluitend hebben bestaan uit de materie waarmee het heelal na de oerknal was gevuld: een mengsel van vrijwel uitsluitend waterstof en helium.

De nieuwe waarnemingen vormen ook een bevestiging van het zogeheten hiërarchische model van het ontstaan van sterrenstelsels. Volgens dit model zijn de huidige grote sterrenstelsels in het heelal het resultaat van samensmeltingen van tal van kleinere stelsels. De waargenomen stelsels zijn heel klein en bevatten honderd keer zo weinig materie als ons Melkwegstelsel.

Het bestaan van de verre stelsels wijst erop dat de eerste sterren in het heelal zeker enkele honderden miljoenen jaren eerder zijn ontstaan dan tot nog toe werd aangenomen. Hoeveel eerder precies kan ook de Hubble-ruimtetelescoop niet vaststellen. Gedetailleerder onderzoek zal pas mogelijk zijn met de James Webb-ruimtetelescoop, die naar verwachting in 2014 wordt gelanceerd.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_76462049
05-01-2010

'Hubble' brengt stamboom van sterrenstelsels in beeld



Met de Hubble-ruimtetelescoop is een klein stukje sterrenhemel heel nauwkeurig op verschillende golflengten in beeld gebracht. Het mozaïek, gebaseerd op opnamen die in 2004 en 2009 zijn gemaakt, laat duizenden sterrenstelsels op sterk uiteenlopende afstanden zien.

Het afgebeelde gebied maakt deel uit van de zogeheten Great Observatories Origins Deep Survey (GOODS), een groot onderzoeksprogramma waarbij met behulp van verschillende instrumenten de ontwikkeling van sterrenstelsels in kaart wordt gebracht. Uit de recente beelden blijkt duidelijk dat sterrenstelsels vroeg in het heelal veel gevarieerder van vorm waren dan nu.

Op de voorgrond van het mozaïek zijn de grote elliptische en spiraalvormige sterrenstelsels te zien, die momenteel het heelal domineren. Verder weg, en dus ook verder in het verleden, zijn de stelsels in toenemende mate kleiner, zwakker en onregelmatiger van vorm. Aangenomen wordt dat deze stelsels de 'bouwstenen' waren van de huidige grote sterrenstelsels.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

Voor afbeeldingen klik hier

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_76462213
04-01-2010

Extreme supernova-explosie waargenomen



Tussen de bijna tweehonderd verre supernova-explosies die een Amerikaanse onderzoeksteam tussen 2002 en 2007 heeft waargenomen, blijkt een extreem exemplaar te zitten. Supernova Y-155 lijkt zijn leven te zijn begonnen als een ster die maar liefst tweehonderd keer zo zwaar was als onze zon. Zijn explosie kwam op gang doordat zijn inwendige dermate heet werd dat straling veranderde in paren van deeltjes en antideeltjes.

Y-155 ontplofte ongeveer zeven miljard jaar geleden, toen het heelal ongeveer half zo oud was als nu. Pas in november 2007 bereikte het licht van de explosie een grote telescoop in het noorden van Chili. Op het hoogtepunt van de explosie zond Y-155 honderd miljard keer zo veel energie uit als onze zon.

Supernova-explosies van dit type ontstaan normaal gesproken als de kern van een zware ster onder zijn eigen gewicht ineenstort doordat de nucleaire brandstof opraakt. Bij een ster van 150 tot 300 zonsmassa's wordt de materie in de kern echter zó heet dat op een gegeven moment straling wordt omgezet in elektronen en positronen. Door het wegvallen van de stralingsdruk stort de sterkern ineen, waardoor de aanwezige materie nóg heter wordt en er nog meer deeltjesparen worden gevormd. Dit lawine-effect resulteert in een hevige supernova-explosie.

Sterren van dit kaliber kunnen alleen ontstaan uit gas dat weinig of geen elementen zwaarder dan helium bevat. Y-155 wordt dan ook beschouwd als een relatief laat voorbeeld van de hevige supernova-explosies die het heelal in zijn begintijd teisterden.


© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_76462318
04-01-2010

Sterrenkundigen bekijken het hart van een explosieve ster



Met behulp van adaptieve optiek, die het beeldvertroebelende effect van de aardatmosfeer tegengaat, heeft een internationaal team van sterrenkundigen een detailrijke opname gemaakt van de naaste omgeving van de zware ster Eta Carinae. Deze ster was in april 1843 het toneel van een enorme uitbarsting die twintig jaar duurde. Bij die uitbarsting is naar schatting twintig zonsmassa's aan materie de ruimte in geblazen en het resultaat is nog steeds waarneembaar: een compacte wolk van lichtend gas die de Homunculusnevel wordt genoemd.

Met behulp van de Gemini South-telescoop in Chili is het hart van die Homunculusnevel nader bekeken. Binnen de gasnevel blijkt nóg een lichtende gaswolk aanwezig te zijn, die Kleine Homunculus is gedoopt. Volgens de onderzoekers zou deze het overblijfsel kunnen zijn van een kleinere uitbarsting van Eta Carinae, die aan het eind van de 19de eeuw is waargenomen.

Eta Carinae bevindt zich op een afstand van ongeveer 8000 lichtjaar en bestaat uit ten minste twee sterren, waarvan de grootste zeker honderd maal zo zwaar is als onze zon. De nog onbegrepen uitbarsting die de ster halverwege de 19de eeuw onderging kan worden beschouwd als een mislukte supernova-explosie. Dat neemt niet weg dat Eta Carinae naar verwachting binnen een miljoen jaar alsnog een echte supernova zal worden.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_76462422
04-01-2010

Nabije ster staat mogelijk op ontploffen



Sterrenkundigen van Villanova University in Pennsylvania denken dat de relatief nabije dubbelster T Pyxidis binnenkort het toneel zal zijn van een allesverwoestende supernova-explosie. T Pyxidis bestaat uit een normale ster die materie overdraagt aan een nabije witte dwergster. Dat leidde zo eens in de twintig jaar tot thermonucleaire ontploffingen aan het oppervlak van de witte dwerg: zogeheten nova-explosies. Maar de laatste van deze explosies was in 1967. Sindsdien houdt T Pyxidis zich opvallend stil.

Volgens de sterrenkundigen kan dat betekenen dat zich nu zo veel materie op de witte dwergster verzamelt, dat deze uiteindelijk een bepaalde kritische massa zal bereiken. Dat idee wordt versterkt door de ontdekking dat T Pyxidis aanzienlijk dichterbij staat dan tot nog toe werd aangenomen: zijn afstand bedraagt ongeveer 3000 lichtjaar. Dat betekent dat de schattingen van de hoeveelheid materie die de witte dwerg bij de laatste nova-explosies is kwijtgeraakt naar beneden moeten worden bijgesteld. Daardoor is het denkbaar dat hij de afgelopen eeuwen niet lichter is geworden, maar juist zwaarder.

Die gewichtstoename kan niet eeuwig doorgaan. Uiteindelijk wordt de witte dwergster zo zwaar, dat hij onder zijn eigen gewicht ineenstort, waardoor een nieuwe, veel grotere explosie optreedt. Bij zo'n supernova-explosie komt tien miljoen keer zo veel energie vrij als bij een 'gewone' nova-explosie. En een groot deel van die energie komt vrij in de vorm van gammastraling.

Voor alles wat leeft op onze planeet is het te hopen dat het niet zo ver zal komen. Want zelfs op 3000 lichtjaar afstand kan de uitbarsting van gammastraling verwoestende gevolgen hebben voor de ozonlaag in de aardatmosfeer.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_76462499
05-01-2010

Raadselachtige 'sterverduistering' bereikt hoogtepunt



Rond Oud en Nieuw heeft de regelmatig optredende 'verduistering' van de doorgaans heldere ster Epsilon Aurigae zijn hoogtepunt bereikt. Om deze ster draait een merkwaardig object van forse omvang dat, vanaf de aarde gezien, eens in de 27 jaar het licht van Epsilon aanzienlijk tempert. De huidige verduistering begon in augustus 2009 en zal waarschijnlijk nog tot begin 2011 duren.

Onder normale omstandigheden is Epsilon Aurigae helder genoeg om met het blote oog zichtbaar te zijn. Maar tijdens de verduistering is hij alleen nog waarneembaar met een verrekijker of telescoop. Het vermoeden bestaat dat er een schijfvormig object om de ster draait - bijvoorbeeld een ster of zelfs een dubbelster met omringende stofschijf. Maar de exacte vorm daarvan staat nog niet vast. Een bijkomende complicatie is dat Epsilon zelf mogelijk uit meerdere sterren bestaat.

Omdat de beschikbare waarneemtijd bij grote sterrenwachten schaars en kostbaar is, leunt het onderzoek van Epsilon Aurigae zwaar op waarnemingen van amateurastronomen. Ditmaal zal hun bijdrage omvangrijker zijn dan ooit tevoren, want dankzij de opkomst van de digitale fotografie beschikken ook amateurs tegenwoordig over moderne waarneeminstrumenten. De eerste resultaten van hun waarnemingen zijn dinsdag bekendgemaakt tijdens de 215de bijeenkomst van de American Astronomical Society.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_76479968
Tientallen dubbele zwarte gaten ontdekt
Uitgegeven: 4 januari 2010 20:12
Laatst gewijzigd: 4 januari 2010 20:12

AMSTERDAM - Tijdens de grote winterbijeenkomst van Amerikaanse sterrenkundigen, die deze week in Washington wordt gehouden, is de ontdekking bekendgemaakt van 33 dubbele zwarte gaten in de kernen van even zovele sterrenstelsels.
© NU.nl/Allesoversterrenkunde.nlUit deze ontdekking blijkt dat zulke om elkaar wentelende zwarte gaten veel vaker voorkomen dan tot nog toe werd aangenomen. De afgelopen jaren is vastgesteld dat in de kern van bijna elk sterrenstelsel een zwart gat van een miljoen tot een miljard zonsmassa's schuilgaat.

Ook is al geruime tijd bekend dat er in het heelal vaak botsingen tussen twee of meer sterrenstelsels optreden. Bij gevolg ligt het voor de hand dat er ook veel sterrenstelsels zullen zijn waarbinnen twee van die superzware zwarte gaten om elkaar wentelen.



Maar tot voor kort was slechts een handjevol van die 'zwarte dansparen' ontdekt. Met behulp van een nieuwe waarneemtechniek hebben Amerikaanse sterrenkundigen dat aantal flink opgevoerd.


Spectrum

Daarbij is gekeken naar het spectrum van de kernen van een groot aantal sterrenstelsels. In het spectrum van de hete materie rond twee om elkaar draaiende zwarte gaten treden tegengestelde verschuivingen op, doordat steeds een van de zwarte gaten min of meer in onze richting beweegt en het andere van ons vandaan.

Op die manier zijn 32 dubbele zwarte gaten opgespoord in sterrenstelsels op afstanden van 4 tot 7 miljard lichtjaar.

Het 33ste dubbele zwarte gat werd aangetroffen in een sterrenstelsel dat duidelijke kenmerken van een recente botsing vertoont. Het stelsel heeft onder meer twee heldere kernen in plaats van één.

© NU.nl/Allesoversterrenkunde.nl
Have fun...
pi_76482773
quote:
Op woensdag 6 januari 2010 13:38 schreef Handschoen het volgende:
Tientallen dubbele zwarte gaten ontdekt

Daar hebben we een apart topic voor, beste handschoen
Zie eennalaatste post
Zwarte gaten en dummies #2 Dement in een andere dimensie
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_76487794
quote:
Op woensdag 6 januari 2010 14:46 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:

[..]

Daar hebben we een apart topic voor, beste handschoen
Zie eennalaatste post
Zwarte gaten en dummies #2 Dement in een andere dimensie
Je hebt gelijk , Ik zag hem pas later toen ik daar weer keek
Have fun...
pi_76490601
Alles verwoestende supernova dreigt aarde te vernietigen

Astronomen hebben de onthutsende ontdekking gedaan dat er een gigantische ster is ontstaan die de potentie heeft de Aarde te vernietigen. Het gaat om de zogenaamde T Pyxidis, een binair sterrensysteem en een mogelijke supernova. Uit nieuw onderzoek blijkt dat het gevaarte veel dichter bij onze planeet is dan eerder gedacht. Als de T Pyxidis zichzelf zou vernielen, dan zou dat een supernova-ontploffing van 20 miljard miljard miljard megaton TNT kunnen veroorzaken en de ozonlaag vernietigen. Die beschermt ons tegen dodelijke straling vanuit de galaxie en zonder de ozonlaag zou alle leven op Aarde onmogelijk worden.
De professoren Edward M. Sion en Patrick Godon en hun student Timotyh McCLain van de universiteit van Villanova stelden het rapport met hun revolutionaire bevindingen voor op de 215de bijeenkomst van Amerikaanse astronomen in Washington. Zij ontdekten dat de supernova T Pyxidis slechts 3.260 lichtjaren van ons verwijderd is, een peulschil in galactische termen. Supernovae doen zich vooral voor in dubbelsterren, waarin de uitgebrande rest van de ene ster, de zogenoemde witte dwerg, gas opvangt van de andere. De uitgebrande rest krijgt steeds meer massa en ontploft uiteindelijk.

20 jaar te laat
In het systeem van de T Pyxidis deden zich ongeveer elke twintig jaar enorme thermo-nucleaire explosies voor, nova's genoemd. Die werden achtereenvolgens geregisteerd in 1890, 1902, 1920, 1944 en 1967. Dat betekent dus dat er de voorbije 44 jaar (de laatste is dus al meer dan 20 jaar 'te laat') geen zulke enorme ontploffingen meer waren en dat zette de onderzoekers aan het denken. Die explosies worden op gang gebracht door een waterstofrijk gas.

Zwaartekrachtval
Als die ontploffingen uitblijven, groeit de massa van het systeem aan een heel snel tempo. Uiteindelijk wordt het systeem zo groot dat het op een bepaald moment gigantisch veel zwaartekracht verliest, waardoor er een onvoorstelbaar zware explosie kan volgen. Die explosie zou een kracht hebben vergelijkbaar met 20 miljard miljard miljard megaton TNT.

Geen nachtmerries
Na het bestuderen van de ultraviolette stralen van de T Pyxidis ontdekten de wetenschappers dat de supernova op maar 3.260 lichtjaren van de Aarde verwijderd is, een pak dichter dan eerst gedacht. Toch willen de onderzoekers geen paniek zaaien. "De ster kan zich snel omvormen tot een gevaarlijke supernova, maar snel is relatief in astronomische termen. In mensentaal kan het nog een hele tijd duren. Het is dus nog niet nodig om er nachtmerries over te hebben." (hlnsydney/kh)

Bron: http://www.hln.be/hln/nl/(...)te-vernietigen.dhtml
pi_76491650
Leuk, een wetenschappelijk artikel in Telegraafstijl.
-
pi_76492462
quote:
Op woensdag 6 januari 2010 18:09 schreef Haushofer het volgende:
Leuk, een wetenschappelijk artikel in Telegraafstijl.
Triestige opmerking
pi_76498462
quote:
Op woensdag 6 januari 2010 17:44 schreef Buonissimo het volgende:
Alles verwoestende supernova dreigt aarde te vernietigen


Maar maar, lezen jullie niet ofzo
Kijk eens 5 posts terug
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_76498632
06-01-2010

Raadselachtig stof ontdekt in planetenstelsel-in-wording



Amerikaanse en Australische sterrenkundigen hebben aanwijzingen gevonden dat er rond de ster HD 131488 rotsachtige planeten zijn gevormd. Het merkwaardige is echter dat het puin dat bij de vorming van deze verre werelden is achtergebleven heel anders van samenstelling is dan de restmaterie in ons eigen zonnestelsel. En dat terwijl het stof dat tot nog toe rond andere sterren is waargenomen sterke overeenkomsten vertoont met het materiaal van 'onze' planetoïden en kometen.

Het warme stof rond HD 131488 bevindt zich in een gordel waar de temperaturen vergelijkbaar zijn met die op aarde. Doorgaans bestaat zulk stof uit olivijn, pyroxenen en andere silicaatverbindingen. Maar bij deze ster is dat niet het geval. Sterker nog: de samenstelling van het stof is vooralsnog een raadsel. Alleen qua hoeveelheid is het stof vergelijkbaar met de restmaterie die rond andere sterren is aangetroffen. Toch is het volgens de onderzoekers waarschijnlijk dat het stof een overblijfsel is van het botsings- en samenklonteringsproces dat tot het ontstaan van rotsachtige planeten leidt. Ook op grotere afstand van de ster is overigens nog een (veel koudere) gordel van stofdeeltjes ontdekt.

De enkele zonsmassa's zware ster HD 131488 bevindt zich op een afstand van ongeveer 500 lichtjaar in de richting van het sterrenbeeld Centaurus. De ster is naar schatting slechts 10 miljoen jaar oud.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_76498735
06-01-2010

Kleine sterrenstelsels bevatten overvloedig veel donkere materie



Een internationaal team van wetenschappers heeft ontdekt dat de verhouding gewone/donkere materie in kleine sterrenstelsels veel kleiner is dan het heelal als geheel.

Voor zover bekend vormt gewone materie - de protonen en neutronen waaruit mensen, planeten en sterren bestaan - ongeveer zeventien procent van alle materie in het heelal. De overige 83 procent bestaat uit de mysterieuze 'donkere materie' die haar bestaan alleen kenbaar maakt door de zwaartekrachtsaantrekking die zij op zichtbare materie uitoefent.

Verwacht werd dat de onderlinge verhouding van gewone en donkere materie overal in het heelal ruwweg gelijk was. Maar uit het nieuwe onderzoek blijkt dat het aandeel gewone materie geringer is naarmate een object kleiner is. Grote clusters van sterrenstelsels bevatten nog veertien procent gewone materie, maar kleine afzonderlijke dwergstelsels nog maar 0,2 procent - bijna honderd keer zo weinig als het heelalgemiddelde.

Over het hoe en waarom tasten de onderzoekers nog in het duister.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_76498812
06-01-2010

Ook zware sterren hebben vaak planeten



De meeste zoektochten naar exoplaneten (planeten bij andere sterren) concentreren zich op sterren die enigszins vergelijkbaar zijn met onze zon. En dat heeft inmiddels een oogst van meer dan 400 planeten opgeleverd. Uit onderzoek van Amerikaanse sterrenkundigen blijkt echter dat planeetvorming ook vaak optreedt bij sterren die veel groter en heter zijn dan de zon. Die conclusie baseren zij op onderzoek van een 6500 lichtjaar ver stervormingsgebied in het sterrenbeeld Cassiopeia met de infraroodsatelliet Spitzer. Dat onderzoek was gericht op ruim vijfhonderd jonge, hete sterren van minstens twee zonsmassa's.

Planeetvorming bij zware sterren is geen eenvoudige zaak. De centrale ster produceert zo veel straling en sterrenwind, dat het materiaal dat na zijn ontstaan in een omringende schijf achterblijft vrij snel wordt weggeblazen. Dat betekent dat er maar weinig tijd is voor de vorming van planeten uit dat materiaal.

Toch blijkt uit het Amerikaanse onderzoek dat ongeveer tien procent van de zware sterren is omringd door een schijf van stofdeeltjes waaruit planeten kunnen ontstaan. Bij vijftien van deze sterren werden zelfs duidelijke aanwijzingen gevonden dat er daadwerkelijk planeten zijn gevormd. Erg aantrekkelijk zullen de omstandigheden op deze planeten overigens niet zijn: hun moedersterren hebben een levensduur van enkele tientallen tot honderden miljoenen jaren en produceren gedurende hun relatief korte bestaan enorme hoeveelheden straling en warmte.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesversterrekunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_76498909
06-01-2010

Donkere materie rond Melkwegstelsel in kaart gebracht



De halo van donkere materie die ons Melkwegstelsel omhult, heeft de vorm van een reusachtige, samengedrukte strandbal. Dat concluderen Amerikaanse sterrenkundige uit onderzoek van de baanbeweging van een klein dwergstelsel om het Melkwegstelsel.

Sterrenstelsels zoals het onze bestaan voor meer dan zeventig procent uit donkere materie. Maar deze materie is, zoals de naam al aangeeft, onzichtbaar. De enige manier waarop donkere manier zich kenbaar maakt, is door middel van de zwaartekrachtsinvloed die zij op andere, zichtbare materie uitoefent - bijvoorbeeld op de beweging van sterren.

Nu draaien er om het Melkwegstelsel enkele kleinere sterrenstelsels, die door de getijwerking van ons stelsel aan flarden worden getrokken. Hierdoor laten ze langs hun omloopbaan een heel spoor van sterren achter. Waarnemingen van deze 'kosmische broodkruimels' kunnen worden gebruikt om erachter te komen welke krachten er op deze 'Klein Duimpje'-stelsels werken.

Maar dat klinkt makkelijker dan het is. Pogingen om het spoor van het zogeheten Sagittarius-dwergstelsel in overeenstemming te brengen met modellen van de vorm van de donkere halo van het Melkwegstelsel, leverden tot nog toe geen eenduidig resultaat op. Daar lijkt nu echter een oplossing voor te zijn gevonden: de halo is blijkbaar veel minder symmetrisch dan gedacht. Hij lijkt op een strandbal die van opzij wordt samengedrukt. Dat levert overigens weer een nieuw probleem op, want de mate van afplatting, en de oriëntatie ervan, is veel sterker dan op theoretische gronden werd verwacht.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_76508185
quote:
Op woensdag 6 januari 2010 18:28 schreef Buonissimo het volgende:

[..]

Triestige opmerking
Hij heeft wel gelijk... Ik las het op de FP na het hier gelezen te hebben en ik dacht maar 1 ding:
Have fun...
pi_76513202
quote:
Op woensdag 6 januari 2010 18:28 schreef Buonissimo het volgende:

[..]

Triestige opmerking
Je bedoelt "Alles verwoestende supernova dreigt aarde te vernietigen?" Dat noem ik Telegraafstijl en daar kan ik maar een paar smiley's bij verzinnen: , , of
-
pi_76530616
quote:
Op donderdag 7 januari 2010 09:46 schreef Haushofer het volgende:

[..]

Je bedoelt "Alles verwoestende supernova dreigt aarde te vernietigen?" Dat noem ik Telegraafstijl en daar kan ik maar een paar smiley's bij verzinnen: , , of
Wat dan ook. Ik doe het enkel om te informeren en heb geen zin om er meer tijd dan minimaal noodzakelijk aan te besteden. Als jij je lay-out beter wil verzorgen, mij goed, ik juich het toe, maar dat kan/mag je niet verwachten van iedereen op fora. De pure essentie van een post is informeren denk ik zo, en dat doet mijjn post. Daar krijg je geen stok tussen e Haushofer.
pi_76530647
Ik had dan ook geen commentaar op jouw post, maar op dat artikel. Don't take it personally
-
pi_76532352
quote:
Op donderdag 7 januari 2010 18:06 schreef Buonissimo het volgende:

[..]

Wat dan ook. Ik doe het enkel om te informeren en heb geen zin om er meer tijd dan minimaal noodzakelijk aan te besteden. Als jij je lay-out beter wil verzorgen, mij goed, ik juich het toe, maar dat kan/mag je niet verwachten van iedereen op fora. De pure essentie van een post is informeren denk ik zo, en dat doet mijjn post. Daar krijg je geen stok tussen e Haushofer.
Bedankt voor je inzet, maa nu heb je weer niet gelezen.
Een aantal posts terug heb ik al opgemerkt dat ik desbetreffend artikel al eerder gepost had
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_76543169
07-01-2010

Nieuwe ruimtetelescoop WISE neemt eerste foto



De in december gelanceerde WISE-ruimtetelescoop heeft een eerste foto genomen, meldt de NASA. De bescherming van de telescoop werd verwijderd, waardoor de instrumenten voor het eerst kennismaakten met het licht van sterren.

Op de eerste foto staan 3.000 sterren van het sterrenbeeld Carina. Bekijk hier de foto in hoge resolutie. (belga/sam)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_76543302
07-01-2010

Nog twee gekannibaliseerde sterrenstelsels ontdekt bij Andromedastelsel



Een internationaal team van sterrenkundigen heeft twee onbekende getijstromen geïdentificeerd in het Andromedastelsel. Getijstromen zijn overblijfselen van kleine sterrenstelsels die door een groot buurstelsel zijn opgeslokt.

Grote sterrenstelsels zoals ons Melkwegstelsel en het naburige Andromedastelsel zijn waarschijnlijk ontstaan door het samensmelten van tal van kleinere stelsels. En dat 'galactisch kannibalisme' gaat feitelijk nog steeds door.

De nieuwe getijstromen in het Andromedastelsel zijn ontdekt met de 8-meter Subaru-telescoop op Hawaï. Ze bevinden zich op grote afstanden (200.000 en 300.000 lichtjaar) van het centrum van het Andromedastelsel. Getijstromen bestaan uit groepen sterren die de baanbeweging van het oorspronkelijke dwergstelsel blijven volgen.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_76543407
07-01-2010

Ook botsende witte dwergen resulteren in supernova-explosie



Sterrenkundigen van het Max Planck Instituut voor Astrofysica in Garching (Duitsland) hebben aangetoond dat er meer dan één manier is om een supernova-explosie van type Ia te verkrijgen. Ook botsingen tussen twee witte dwergsterren van ruwweg gelijke massa blijken dit soort ontploffingen te kunnen veroorzaken (Nature, 7 januari).

Doorgaans wordt gesteld dat supernovae van type Ia ontstaan als een witte dwergster een kritieke hoeveelheid materie van een begeleidende normale ster heeft opgeslokt. Maar sommige onderzoekers twijfelen aan dit standaardscenario en zijn op zoek naar alternatieve verklaringen. Eén daarvan is de botsing tussen twee om elkaar draaiende witte dwergsterren die elkaar steeds dichter zijn genaderd. Computersimulaties van zo'n botsing gaven tot nog toe echter niet het gewenste resultaat te zien.

Uit de nieuwe Duitse computersimulatie is nu gebleken dat er wél een supernova-explosie optreedt als beide witte dwergen ongeveer even zwaar zijn. Volgens de onderzoekers is het echter niet waarschijnlijk dat dit alternatieve scenario álle supernovae van type Ia kan verklaren.

Computeranimatie van botsende witte dwergen
http://www.mpa-garching.m(...)s1001_wfh/merger.avi

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_76543499
07-01-2010

Centrum Melkwegstelsel is veel 'magnetischer' dan gedacht



Uit een internationaal onderzoeksproject blijkt dat het magnetische veld in het centrum van ons Melkwegstelsel zeker tien keer zo sterk is als dat in de rest van het stelsel. Meer dan tien procent van alle magnetische energie in het Melkwegstelsel blijkt geconcentreerd in een volume dat minder dan een tiende procent is van het totaal (Nature, 7 januari). Dat resultaat is van belang omdat het sterrenkundigen een ondergrens geeft voor de absolute sterkte van het magnetische veld van het Melkwegstelsel.

Naar de exacte waarde voor het magnetische veld in het galactisch centrum wordt al dertig jaar gezocht. De magnetische veldsterkte in de ruimte tussen de sterren speelt een belangrijke rol bij tal van sterrenkundige berekeningen. Als dat veld sterker is dan gedacht, ontstaat de vraag hoe dat kan: vroeg in de geschiedenis van het heelal waren de magnetische velden namelijk nogal zwak.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_76545496
quote:
Op donderdag 7 januari 2010 22:40 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
07-01-2010
Als dat veld sterker is dan gedacht, ontstaat de vraag hoe dat kan: vroeg in de geschiedenis van het heelal waren de magnetische velden namelijk nogal zwak.
De zwarte gaten zijn inmiddels wat zwarter zwaarder geworden?
pi_76660387
08-01-2010

Japanse röntgensatelliet vindt 'fossiele vuurballen'



Bij onderzoek met de Japans/Amerikaanse röntgensatelliet Suzaku is in twee supernovaresten 'fossiele straling' van de supernova-explosie ontdekt. Dankzij deze straling kan zelfs nu, duizenden jaren na dato, nog worden vastgesteld hoe heet de inmiddels sterk afgekoelde supernovaresten ooit zijn geweest.

Volgens de onderzoekers wijst de waargenomen röntgenstraling erop dat de supernova-explosies plaatsvonden in een relatief gasrijke omgeving. Dit gas is mogelijk door de ster zelf uitgestoten vóór deze supernova werd. Een zware ster verliest tegen het eind van zijn bestaan namelijk veel materie, waardoor een omhullende cocon van gas en stof ontstaat. Als de ster uiteindelijk explodeert, gaan er hevige schokgolven door de cocon, waardoor deze wordt verhit tot temperaturen van meer dan 50 miljoen graden. En hierdoor raken de aanwezige atomen van bijvoorbeeld silicium en zwavel al hun elektronen kwijt.

Na de explosie koelt een supernovarest sterk af, maar door de uitdijing van het gas is de dichtheid ervan zo laag geworden, dat de 'naakte' atoomkernen niet zo snel meer elektronen kunnen invangen. Hierdoor blijft het gas ook duizenden jaren na de supernova-explosie nog een bron van röntgenstraling.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_76660611
07-01-2010

Ontstaan van de aarde beter verklaard



Nieuwe computersimulaties geven een mogelijke verklaring voor het feit dat de bouwstenen voor planeten zoals de aarde niet vroegtijdig op de zon zijn neergestort. Dat is namelijk wat modellen van planeetvorming laten zien. Het bestaan van de aarde bewijst dat deze modellen niet kunnen kloppen.

Planeten ontstaan uit condensaties in het gas en stof dat in een schijf rond een pas geboren ster achterblijft. Het materiaal in zo'n schijf klontert geleidelijk samen, wat tot de vorming van zogeheten planetesimalen leidt - de kilometers grote bouwstenen waaruit door onderlinge botsingen uiteindelijk planeten ontstaan. Maar modelberekeningen laten zien dat de planetesimalen zoveel hinder zouden moeten ondervinden van het gas en stof in de protoplanetaire schijf, dat zij in hun baanbeweging worden afgeremd en naar de ster toe spiralen.

Volgens sterrenkundigen Mordecai-Mark Mac Low en Sijme-Jan Paardekooper moet de oplossing voor deze paradox worden gezocht bij de temperatuur van de gasschijf. In conventionele modellen zijn de lokale temperaturen in de schijf onveranderlijk. De onvermijdelijke dichtheidsvariaties in de schijf zouden er echter toe leiden dat sommige delen gemakkelijker afkoelen dan andere. De temperatuurverschillen die hierdoor ontstaan hebben grote gevolgen voor de migratie van de planetesimalen. Er ontstaan zelfs zones in de schijf waar de planetoïden een naar buiten gerichte druk ondervinden.

Het netto resultaat is dat in de loop van de tijd planeten in banen terechtkomen die ingeklemd zitten tussen gebieden van naar binnen gerichte en naar buiten gerichte migratie. Doordat het materiaal van de schijf geleidelijk verdampt, bewegen ze nog wel een stukje naar de ster toe. Maar op een gegeven moment wordt de gasdichtheid dermate laag dat de planeetbanen niet meer worden beïnvloed. Waar een planeet terechtkomt, zou afhankelijk zijn van zijn massa.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_76701161
08-01-2010

Het zóu donkere materie kunnen zijn…

Signatuur donkere materie gevonden, maar de meetonnauwkeurigheid is nog te groot.

Het idee is simpel: bouw een deeltjesdetector onder de grond en ga van alle deeltjes die je vindt na of het donkere materie kan zijn. Amerikaanse wetenschappers vonden onafhankelijk van elkaar een aantal donkere materie-signaturen in de meetresultaten van de detector – maar nog niet genoeg om er zeker van te zijn dat het geen meetfout is.

Op het internet ging al wekenlang het gerucht rond: wetenschappers die aan het Cryogenic Dark Matter Search (CDMS)-experiment werken zouden bewijs hebben gevonden voor het bestaan van donkere materie. Bij dit experiment wordt gespeurd naar de zogenaamde WIMPs, weakly interacting massive particles. Deze deeltjes, afkomstig uit de supersymmetrische versie van het Standaardmodel, zijn al jarenlang een topkandidaat om de aanwezigheid van onmeetbare materie in het heelal te verklaren.


CDMS bestaat uit vijf detectorclusters, met elk zes van deze ronde detectorschijfjes. Afbeelding: © Fermilab

.De CDMS bestaat uiteen serie van halfgeleidende schijven diep onder de grond in een oude mijn in Minnesota. De schijven zijn ontworpen om WIMPs te detecteren: deeltjes die lastig te vinden zijn maar een heel specifiek spoor in de detector achter zouden moeten laten. Dat spoor moet dan wel teruggevonden worden tussen een berg ‘valse’ metingen. Die metingen, meestal veroorzaakt door de kleine beetjes kosmische straling die tot in de mijn doordringen, zien er in het algemeen anders uit dan de verwachte donkere materiesporen. Maar er is altijd een kleine kans dat een gewoon materiedeeltje niet te onderscheiden is van een WIMP. Vandaar dat er gedurende lange tijd moet worden gemeten, en het aantal mogelijke WIMPs moet statistisch significant zijn.

Significantie
Juist die significantie is het zwakke punt van de recent gepubliceerde resultaten. In de tijd waarin gemeten is verwachtten de wetenschappers gemiddeld één achtergrondsdeeltje dat op donkere materie lijkt, maar het niet is. Ze vonden er twee. De kans dat dat allebei vermomde achtergrondsdeeltjes zijn is ongeveer 25 procent. Dat betekent weliswaar dat minstens één van de deeltjes waarschijnlijk van donkere materie gemaakt was, maar de onnauwkeurigheid is veel te groot om dat met zekerheid te zeggen.


Donkere materie is ooit egaal verdeeld geweest over het heelal, maar bevindt zich nu voornamelijk waar we ook zichtbare materie (sterrenstelsels) waarnemen.

.De champagne blijft bij CDMS dus nog even koud staan, maar het resultaat geeft de onderzoekers goede hoop dat een langer en preciezer experiment wel doorslag kan geven over het bestaan van WIMPs. Ondertussen gaat de deeltjesversneller LHC in Genève ook op zoek naar deze bijzondere soort donkere materie. Het toonaangevende populair-wetenschappelijke tijdschrift New Scientist zei eerder deze maand te verwachten dat 2010 het jaar van de donkere materie wordt: we vinden het, of we komen erachter dat het niet bestaat. Want ook voor die optie gaan de laatste tijd weer meer stemmen op, nu astronomen hebben berekend dat donkere materie altijd in de buurt van zichtbare materie zit. Wie weet kloppen onze zwaartekrachtberekeningen niet, en hebben we ons jarenlang blindgestaard op onzichtbare deeltjes die er echt niet zijn.

(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_76744876
12-01-2010

Verschillende vormen van sterrenstelsels verklaard



Voor het eerst zijn sterrenkundigen erin geslaagd om de verscheidenheid aan vormen van sterrenstelsels in het heelal te verklaren. Hun computermodel blijkt niet alleen de verschillende vormen, maar ook hun relatieve aantallen te kunnen reproduceren.

Sterrenstelsels zijn reusachtige verzamelingen van sterren en gaswolken. De kleinste tellen een paar miljoen sterren, de grootste honderden miljarden. Tachtig jaar geleden stelde de Amerikaanse sterrenkundige Edwin Hubble vast dat je grote sterrenstelsels qua vorm in een drietal basisvormen kunt indelen: spiralen, balkspiralen en elliptische. Ons Melkwegstelsel heeft spiraalarmen en een langwerpige kern, en behoort daarmee tot de tweede categorie.

Volgens het nieuwe model laten deze basisvormen zich vrij eenvoudig verklaren. Daarbij speelt het enorme omhulsel van donkere materie waarin de sterrenstelsels gehuld zijn een doorslaggevende rol. De uiteindelijke vorm van een stelsel zou worden bepaald door het aantal samensmeltingen met andere stelsels. Elliptische stelsels zijn het product van meervoudige samensmeltingen, terwijl de (balk)spiraalstelsels geen grote samensmeltingen hebben meegemaakt.

Dat wil overigens niet zeggen dat ons Melkwegstelsel geen roerige geschiedenis heeft. Het heeft in de loop van de miljarden jaren diverse kleine dwergstelsels opgeslokt.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrekunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_76745008
11-01-2010

Opstijgend ijs verjongt oppervlak Saturnusmaan



Opstijgende bellen van relatief warm ijs kunnen het geologisch jonge oppervlak aan de zuidpool van de Saturnusmaan Enceladus verklaren. Dat schrijven Amerikaanse onderzoekers in het tijdschrift Nature Science van 11 januari.

Het zuidpoolgebied van Enceladus vertoont opmerkelijke kenmerken. Er zitten tal van barsten in de ijskorst, waaruit waterdamp en ijsdeeltjes ontsnappen. Inslagkraters zijn er vrijwel niet, en dat duidt erop dat het oppervlak in dit gebied regelmatig 'ververst' wordt.

Vier jaar geleden is met een instrument van de ruimtesonde Cassini een krachtige warmtestroom in het zuidpoolgebied van Enceladus gedetecteerd. Later bleek het gebied ook een bron van argon te zijn - een gas dat vrijkomt bij radioactieve vervalprocessen in gesteente. Uit berekeningen bleek dat deze warmte- en gasproductie niet kon worden verklaard met behulp van normale getijbewegingen in de ijskorst van Enceladus. Er moest dus een andere oorzaak zijn.

Het nieuwe model voor het inwendige van Enceladus biedt mogelijk uitkomst. Daarin zouden soortgelijke processen optreden als in de mantel van de aarde. Maar in plaats van bellen van magma zouden in Enceladus bellen van ijs opstijgen. IJs dat door inwendige warmteophoping een temperatuur van net onder het vriespunt heeft en daarmee bijna 200 graden warmer is dan het oppervlak van de ijsmaan. Dat verschijnsel zou ongeveer eens in de 100 miljoen jaar optreden en 10 miljoen jaar duren.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_76786699
13-01-2010

Supernova-explosies speelden sleutelrol bij vorming dwergstelsels



Het bestaan van de kleinste sterrenstelsels in het heelal lijkt niet zo onverklaarbaar als tot nog toe werd aangenomen. Dat blijkt uit een nieuw computermodel dat de vorming van deze zogeheten dwergstelsels probeert te verklaren. De sleutel tot de vorming van deze stelsels lijkt te liggen bij supernova-explosies (Nature, 14 januari).

Volgens de meest gangbare inzichten is slechts 15 procent van alle materie in het heelal 'normaal', dat wil zeggen: een bron van licht en andere vormen van straling. De rest is onzichtbaar en verraadt zijn bestaan alleen door de zwaartekracht die hij uitoefent. Hiervan uitgaande kan de vorming van grote sterrenstelsels goed worden verklaard. Maar de waargenomen eigenschappen van dwergstelsels konden tot nog toe niet worden gereproduceerd. Uit de modellen kwamen dwergstelsels tevoorschijn die veel meer sterren en donkere materie in hun kern hadden dan echte dwergstelsels.

De bestaande modellen hielden echter weinig rekening met de vorming en evolutie van met name de zwaarste sterren in zo'n dwergstelsel. De nieuwe computerberekeningen, uitgevoerd door een internationaal team van sterrenkundigen, doen dat wél. En uit die berekeningen blijkt dat de 'winden' die bij supernova-explosies van zware sterren in het kerngebied van een dwergstelsel-in-wording ontstaan veel van het daar aanwezige gas wegblazen. Hierdoor ontstaan er in de kern uiteindelijk veel minder sterren dan tot nog toe werd aangenomen. De berekende dwergstelsels vertonen daardoor veel meer overeenkomsten met de werkelijkheid.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_76827748
14-01-2010

Nederlands meest geavanceerde ruimte-instrument hervat speurtocht naar water in het heelal



HIFI, Nederlands meest geavanceerde ruimte-instrument, heeft de opstartfase van het backupsysteem goed doorstaan. Door een storing in de elektronica was HIFI meer dan 160 dagen buiten bedrijf. Donderdagavond 14 januari kwam bij 'Mission Control' in Darmstad echter de definitieve bevestiging binnen dat HIFI weer grensverleggende wetenschappelijke observaties vanuit de ruimte kan doen. HIFI - aan boord van de ESA-ruimtetelescoop Herschel en gebouwd onder leiding van SRON Netherlands Institute for Space Research - onderzoekt de komende drie jaar de samenstelling en fysica van interstellaire gas- en stofwolken. De infrarood-spectrometer gaat meten hoeveel koolstof en water deze wolken bevatten, wat naar verwachting nieuw licht werpt op de geboorte en vroege ontwikkeling van sterren en planeten.

Na een paar spannende maanden konden de ingenieurs en onderzoekers van SRON en ESA donderdagavond opgelucht ademhalen. Het kostte weliswaar een extra dag om de back up van de Local Oscillator Control Unit (LCU) - de regelmodule waarin eerder de storing optrad, in de ijskoude ruimte zo op te warmen dat hij zonder enig risico kon worden aangezet - maar HIFI is nu weer volledig back in business. Net als bijna alle andere ruimte-instrumenten beschikt HIFI over een back-up-systeem voor het geval dat elektronische modules uitvallen. Tests hebben deze week overtuigend aangetoond dat alle regelmodules van dit backupsysteem prima functioneren. Bovendien blijken de sensors van HIFI dezelfde prestaties te leveren als in de zomer van 2009, toen het meetinstrument de wetenschappelijke wereld verbaasde met zijn eerste, loepzuivere waarnemingen van met name geïoniseerde koolstof, het moeilijkste onderdeel van het meetprogramma.

De eerste melding dat er iets mis was met HIFI kwam op 3 augustus 2009 van Mission Control in Darmstad. "Groningen, we have a problem." Tijdens het dagelijkse contact met Herschel/HIFI waren vreemde gegevens binnengekomen: HIFI bevond zich in een toestand die niet was voorzien in de protocollen. Na maanden van koortsachtige onderzoek en overleg bleef uiteindelijk slechts één consistent scenario voor de storing in HIFI overeind. Als gevolg van een nog onbekende gebeurtenis - mogelijk de inslag van een kosmisch deeltje in de geheugenbank van een van de hulpcomputers - trad er op 2 augustus een storing op in de processor van de LCU, die daardoor opnieuw opstartte en communicatie onmogelijk maakte. Na ruim een seconde ging vervolgens onbedoeld een veiligheidsschakeling om. Deze veiligheidsschakeling, die de LCU tegen schade als gevolg van het wegvallen van de stroomtoevoer (28 V) vanuit het ruimtevaartuig moet beschermen, stuurde een spanningsgolf door het systeem. Die spanningspiek bleek fataal voor een van de diodes in een spanningsomvormer van de LCU.

De afgelopen maanden is door teams van SRON, de HIFI-partners en de Europese ruimtevaartorganisatie ESA koortsachtig gewerkt aan eerst het opsporen van (de oorzaak) van het probleem, en vervolgens aan veranderingen in de software het computergeheugen moeten monitoren en een herhaling moeten voorkomen. De eerste opdracht was het buiten gebruik stellen van de veiligheidsschakeling. Noodzakelijk was ook het elimineren van alle overgebleven spanningspiekjes in het systeem. En tot slot moest een wijziging in de programmatuur ervoor zorgen dat de communicatie met de regelmodule niet meer verstoord kan raken.

HIFI-projectleider Peter Roelfsema: "Het was echt een uiterst complexe technologische puzzel die we op basis van heel weinig informatie en onder grote druk moesten oplossen. Maar het was onze eer te na daar langer dan absoluut noodzakelijk over te doen, ook al omdat wetenschappers over de gehele wereld op de waarnemingen van HIFI zitten te wachten. Tegelijkertijd was uiterste zorgvuldigheid geboden. Zekerheden zijn in het ruimteonderzoek niet te geven. Instrumenten die in de vijandige ruimte lang hun werk moeten doen, blijven kwetsbaar. Maar we hebben er nu alle vertrouwen in dat HIFI het hele wetenschappelijke programma kan voltooien."

Rijke wetenschappelijke oogst Het wetenschappelijke programma draait om de speurtocht naar geïoniseerde koolstof en water in het heelal. Wetenschappelijk leider Frank Helmich: "Geïoniseerd koolstof is van belang voor sterrenkundigen omdat het een goede graadmeter is voor verwarming en koeling van het gas dat sterren en planeten vormt. Met HIFI krijgen we dus een beter idee hoe de 'thermostaat' van het Universum werkt. Water is waarschijnlijk het smeermiddel van het hele ster- en planeetvormingsproces. Het molecuul zorgt, net als geïoniseerd koolstof, voor koeling van heel hete gassen, zodat die zich kunnen samenballen tot nieuwe zonnen. En HIFI meet ook de atmosfeer van planeten en kometen in ons zonnestelsel. We rekenen dus weer op een rijke wetenschappelijke oogst. Dat is echt te danken aan de grote inzet van alle betrokken ingenieurs en wetenschappers, van SRON, ESA én uit Polen. De motivatie om dit probleem te kraken kwam rechtstreeks uit het eergevoel van de onderzoekers zelf. Hoewel ik niet anders verwacht had, ben ik daar toch ook erg trots op."


Toegevoegd door Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrekunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_76882570
15-01-2010

Mysterie van 'deeltjesgordel' rond zonnestelsel verklaard?



Vorig jaar ontdekte de NASA-satelliet IBEX (Interstellar Boundary Explorer) een geheimzinnige gordel rond het zonnestelsel, van waaruit deeltjes onze kant op komen. De oplossing van dit raadsel lijkt nabij: er zijn aanwijzingen dat de gordel eenvoudig de plek aangeeft waar deeltjes van de zogeheten zonnewind weerkaatsen aan het lokale magnetische veld van ons Melkwegstelsel.

De IBEX-gegevens zijn in goede overeenstemming met recente onderzoeksresultaten van de ruimtesondes Voyager 1 en 2, die de rand van ons zonnestelsel naderen en sterk magnetisch veld hebben gedetecteerd. Maar anders dan de beide Voyagers kan IBEX, die in een baan om de aarde draait, het grote geheel overzien. De gordel die hij heeft waargenomen strekt zich bijna over de gehele hemel uit, wat erop wijst dat het magnetische veld daarachter enorm uitgebreid moet zijn.

Hoewel afbeeldingen van de gordel lijken te suggereren dat de gordel licht geeft, is dat niet het geval. Hij maakt zich kenbaar via deeltjes (energierijke neutrale atomen) die door detectors aan boord van de IBEX-satelliet worden geregistreerd. Deze deeltjes zijn afkomstig van de zon en worden op een afstand van ruwweg 15 miljard kilometer door magnetische krachten onderschept en terug het zonnestelsel in geslingerd.


© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_76882577
15-01-2010

Stervorming in nabij stelsel loopt ten einde



Uit waarnemingen met de Hubble-ruimtetelescoop blijkt dat het nabije sterrenstelsel NGC 2976 al miljoenen jaren bijna geen nieuwe sterren meer produceert. Dat heeft een eenvoudige oorzaak: het bouwmateriaal voor nieuwe sterren is op.

NGC 2976 is een sterk verstoord spiraalstelsel dat deel uitmaakt van een groep stelsels in het sterrenbeeld Grote Beer. De zwaartekrachtswerking van grote buurstelsels heeft het gas in NGC 2976 zodanig in beroering gebracht dat hierin in hoog tempo nieuwe sterren ontstonden. Daarbij verdween een deel van het gas de ruimte in en stroomde de rest naar het kerngebied van het stelsel. Dat laatste leidde aanvankelijk tot hevige stervorming, maar het einde daarvan is in zicht: slechts in het centrale deel van NGC2976 ontstaan nog groepjes nieuwe sterren.

De productieve periode van NGC 2976 heeft naar schatting zeker 500 miljoen jaar geduurd. Verwacht wordt dat het stervormingsproces de komende honderden miljoenen jaren steeds verder zal afnemen.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_76884241
quote:
Op zaterdag 16 januari 2010 09:00 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
15-01-2010


Vorig jaar ontdekte de NASA-satelliet IBEX (Interstellar Boundary Explorer) een geheimzinnige gordel rond het zonnestelsel, van waaruit deeltjes onze kant op komen. De oplossing van dit raadsel lijkt nabij: er zijn aanwijzingen dat de gordel eenvoudig de plek aangeeft waar deeltjes van de zogeheten zonnewind weerkaatsen aan het lokale magnetische veld van ons Melkwegstelsel.
Hoe moet ik dat "weerkaatsen van het lokale magnetische veld van ons melkwegstelsel" zien dan?
quote:
Hoewel afbeeldingen van de gordel lijken te suggereren dat de gordel licht geeft, is dat niet het geval. Hij maakt zich kenbaar via deeltjes (energierijke neutrale atomen) die door detectors aan boord van de IBEX-satelliet worden geregistreerd. Deze deeltjes zijn afkomstig van de zon en worden op een afstand van ruwweg 15 miljard kilometer door magnetische krachten onderschept en terug het zonnestelsel in geslingerd.
Neutrale atomen die worden beïnvloedt door magnetische velden?
-
pi_77044355
quote:
Op zaterdag 16 januari 2010 11:17 schreef Haushofer het volgende:

[..]

Hoe moet ik dat "weerkaatsen van het lokale magnetische veld van ons melkwegstelsel" zien dan?
[..]

Neutrale atomen die worden beïnvloedt door magnetische velden?
ik denk eerder dat die energierijke deeltjes de in het magnetisch veld gevangen deeltjes exciteren, en daarom weer deeltjes terugkomen. Of ze bedoelen met neutrale atomen atomen zonder electronen (waarbij ze niet denken aan protonen in de kern) ofzo. wel een beetje vaag verhaal idd
For every fact, there is an equal and opposite opinion.
Twitch.tv/bensel15
pi_77074824
20-01-2010

Groot stervormingsgebied in beeld gebracht



Met behulp van de 2,2-meter telescoop van de Europese Zuidelijke Sterrenwacht op de berg La Silla (Chili) is een spectaculaire opname gemaakt van een groot stervormingsgebied dat bekend staat als de Kattenpootnevel. Dit complex van gloeiende gas- en stofwolken ligt niet ver van het centrum van ons Melkwegstelsel.

De Kattenpootnevel dankt zijn bijnaam aan het opvallende patroon van heldere en minder heldere gaswolken, die een reusachtige pootafdruk van een kat lijken te vormen. De officiële aanduiding van het nevelcomplex is NGC 6334.

NGC 6334 bevindt zich op een afstand van 5500 lichtjaar in de richting van het sterrenbeeld Schorpioen. Het nevelcomplex, dat ongeveer 50 lichtjaar groot is, behoort tot de meest actieve stervormingsgebieden in ons Melkwegstelsel. Waarschijnlijk gaan tussen het gas en stof enkele tienduizenden sterren schuil, waarvan sommige bijna tienmaal zo zwaar zijn als onze zon.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  donderdag 21 januari 2010 @ 19:41:18 #287
65434 Parafernalia
Leuker als je denkt
pi_77110032
Eindelijk iemand die denkt wat iedereen zegt
pi_77279656
21-01-2010

Nog meer stervorming buiten sterrenstelsels ontdekt



Waarnemingen met onder meer de röntgensatelliet Chandra hebben uitgewezen dat sommige sterrenstelsels een reusachtige 'staart' van gas hebben. Daaruit blijkt dat stervorming ook ver buiten het eigenlijke sterrenstelsel kan optreden.

Drie jaar geleden ontdekte een internationaal team van sterrenkundigen een eerste 'gasstaart' bij het sterrenstelsel ESO 137-001. Deze heeft een lengte van maar liefst 200.000 lichtjaar. Uit vervolgwaarnemingen is nu gebleken dat dit stelsel in feite een dubbele gasstaart heeft. Ook bij een ander stelsel, ESO 137-002, zijn nu de eerste sporen van zo'n gasstaart gevonden.

Hoe zich op deze plaatsen sterren kunnen vormen is nog onduidelijk. ESO 137-001 en -002 maken deel uit van een grote groep sterrenstelsels die Abell 3627 wordt genoemd. De sterrenkundigen vermoeden dat de gasstaarten zijn ontstaan door de beweging van de sterrenstelsels door het hete gas dat de ruimte tussen de stelsels van de Abell-cluster vult.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_77322597
26-01-2010

"Grote kans dat wij ontdekking buitenaards leven nog meemaken"



Astronoom Martin Dominik van de Universiteit van St.Andrews in Schotland denkt dat het niet al te lang meer duurt eer we buitenaards leven ontdekken.

"Ik ben ervan overtuigd dat de huidige generaties een buitengewone kans hebben om nog tijdens hun leven de ontdekking van een buitenaards leven mee te maken", zei hij op de tweedaagse conferentie over buitenaards leven in Londen.

"Er is geen formeel bewijs dat er elders leven is, maar er is een zeer grote kans dat dit het geval is", trad astrobioloog Baruch Blumberg van het Fox Chance Cancer Center in Phildadelphia hem bij.

Ontstaan leven
Astrochemicus Pascale Eherenfreund van de George Washington Universiteit in de VS-hoofdstad wees erop dat het leven op Aarde kan zijn ontstaan door koolstofmolecules en stof uit de interstellaire ruimte. Als da zo is, moeten de primaire bouwstenen van het leven ook aanwezig zijn in andere planetaire stelsels van de Melkweg en andere sterrenstelsels.

Bovendien zijn er al meer dan 400 planeten buiten ons zonnestelsel gevonden en bestaat de mogelijkheid dat er binnen ons eigen stelsel bacteriën zijn in de ondergrond van Mars, op de Jupitermaan Europa of de Saturnusmaan Enceladus.

Sceptici
Andere wetenschappers, zoals Conway Morris van de Universiteit van Cambridge, opperen dan weer dat het ontstaan van leven veel te maken heeft met een samenloop van omstandigheden, die zich niet snel opnieuw zal voordoen. Morris vreest dat wij zelfs helemaal alleen zijn. (belga/sam)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_77322666
26-01-2010

Zoek buitenaards leven op Aarde en niet in de ruimte



Wetenschappers beweren dat de zoektocht naar 'aliens' op Aarde moet beginnen en niet in de ruimte zoals vroeger meestal het geval was. Bewijzen voor buitenaards leven kunnen volgens hen net zo goed hier kunnen gevonden worden.

Deze merkwaardige hypothese zal besproken worden op een vergadering van de 'Royal Society' waar zowel vertegenwoordigers van de NASA, het Europees Ruimteagentschap en de Verenigde Naties zullen aanwezig zijn. De meeting komt er ter gelegenheid van het vijfjarig bestaan van het 'Extra-Terrestrial Intelligence' programma.

Professor Davies van de universiteit van Arizona staaft de nieuwe redenering als volgt:"We moeten afstappen van het idee dat een soort van 'ET' ons gecodeerde boodschappen stuurt of zal sturen. Het onderzoek moet zich vanaf nu toespitsen op woestijnen, vulkanen, zoutmeren en Antarctica. Misschien kunnen op die plaatsen, waar normale wezens het moeilijk hebben om te overleven, vreemde microben gevonden worden."

De leider van de Beagle 2 missie naar Mars, Professor Colin Pillinger, reageert eerder sceptisch. "Dit is voor mij echte sciencefiction. Mars blijft toch de uitgelezen plaats om buitenaards leven te vinden", verklaart hij. (kve)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_77404670
27-01-2010

Eerste gammaflits-supernova's zonder gammastraling waargenomen



Voor het eerst hebben sterrenkundigen supernova-explosies waargenomen met de eigenschappen van een gammaflits, maar zonder de karakteristieke uitbarsting van gammastraling (Nature, 28 januari).

Gammaflitsen zijn enorme uitbarstingen van gammastraling in verre sterrenstelsels. Veel van deze uitbarstingen worden in verband gebracht met de explosies van zeer zware sterren - explosies die tot op zeer grote afstand waarneembaar zijn doordat de bijbehorende gammastraling in sterk gebundelde vorm vrijkomt. Een ander kenmerk van deze extreme supernova-explosies is dat een deel van de materie die wordt uitgestoten vrijwel de snelheid van het licht bereikt. Bij 'gewone' supernova-explosies blijft de snelheidsmeter bij ongeveer drie procent van de lichtsnelheid steken.

Met behulp van een groot aantal radiotelescopen, waaronder die in Westerbork, is bij twee recente supernova-explosies materie ontdekt die met onverwacht hoge snelheid is uitgestoten. Bij geen van beide supernovae (SN 2007gr en 2009bb) is echter een gammaflits gezien. Dat kan verschillende oorzaken hebben. De kans is groot dat de bundels gammastraling in deze gevallen niet in de richting van de aarde wezen. Maar het is ook mogelijk dat er heftige supernova-explosies zijn waarbij de gammastraling om de een of andere reden niet uit de ontploffende ster kan ontsnappen.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrekunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_77404694
27-01-2010

Ontstaan zware sterren op dezelfde manier als onze zon?



Een van de grootste vraagstukken in de moderne sterrenkunde betreft het ontstaan van de allerzwaarste sterren. Nieuwe waarnemingen met de Gemini North-telescoop op Hawaï wijzen er nu op dat deze stellaire reuzen op dezelfde manier geboren worden als lichtgewichten zoals onze zon.

In vergelijking met lichte sterren voltrekt de geboorte van een zware ster zich heel snel. Tegen de tijd dat de laatste flarden van de gaswolk waaruit hij is ontstaan zijn opgetrokken, is de ster eigenlijk al volwassen. Het ontbreekt daardoor aan kennis over zware babysterren.

Met geavanceerde infraroodinstrumenten is het nu gelukt om door het omringende gas en stof van een ster-in-wording heen te kijken. En wat blijkt? Hoewel hij al zeker tien keer zo zwaar is als onze zon, ziet de jonge ster er net zo uit als lichtere sterren-in-wording. Hij is omringd door een schijf van materie van waaruit gas naar de ster toe stroomt. Ook ontsnapt er gas met snelheden tot 300 kilometer per seconde aan de polen van de ster - een verschijnsel dat ook bij veel kleinere sterren is waargenomen.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_77404747
27-01-2010

Het einde der tijden sneller dan gedacht

AMSTERDAM - Het heelal raakt langzaam uitgeput. Sterren komen geleidelijk zonder brandstof te zitten, en sterrenstelsels storten ineen tot zwarte gaten. Maar hoe ver is dit proces gevorderd? Volgens Australische onderzoekers aanzienlijk verder dan tot nog toe werd gedacht.

© NASADat blijkt uit hun berekeningen van de zogeheten entropie - een maat voor de wanorde - van het heelal. Hoe groter de entropie, des te minder energie is er beschikbaar.

De Australische wetenschappers hebben alle bijdragen aan de entropie bij elkaar opgeteld en kwamen uit op een getal dat dertig keer zo groot was als eerdere schattingen. Dat is voornamelijk te wijten aan de bijdragen van de superzware zwarte gaten in de kernen van sterrenstelsels.

Energie

Als het heelal lang genoeg bestaat, zal er uiteindelijk een toestand ontstaan waarbij alle energie gelijkmatig over de ruimte verdeeld is. Op dat moment zal de entropie van het heelal haar maximale waarde hebben bereikt en komt de temperatuur overal dicht bij het absolute nulpunt te liggen.

Hoe lang het nog duurt voor het zover is, is nog onbekend. De onderzoekers beschouwen hun resultaat dan ook als een eerste stap: het is hun uiteindelijke doel om te berekenen hoe lang het onvermijdelijke einde nog op zich laat wachten.

© NU.nl/Allesoversterrenkunde.nl

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_77405603
quote:
A video I made to show how the Shuttle may look if it was destroyed in space. Filmed from the ISS or maybe another Shuttle. All made with real photo's of the Shuttle then I used Photoshop to make it look damaged and in pieces. Then I put it in space using After Effects.
Music by James Horner.
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_77441934
29-01-2010

"Boodschappen naar de ruimte kunnen aliens schofferen"



Experten waarschuwen dat de boodschappen die wij de ruimte instralen bij mogelijk bestaande aliens weleens in het verkeerde keelgat kunnen schieten.

Het goedbedoelde doorstralen door de NASA van de Beatlessong 'Across the Universe' in 2008 zal wel geen kwaad bloed zetten, maar er werden ook een boel andere boodschappen richting aliens gestuurd, met minder vredelievende ondertoon. Onder meer foto's van genitaliën en smeekbedes om geld. Daardoor zouden eventuele ruimtewezens zich bedreigd kunnen voelen, luidt het in ruimtekennerskringen.

Voorzichtigheid geboden
Malcolm Fridlund, astrofysicus bij de ESA, maant dan ook aan tot voorzichtigheid. "Ik lig niet wakker van galactische opperheren of zoiets, maar als we niks weten van daarboven, dan moeten we toch een beetje voorzichtig zijn. We zouden toch eerst meer kennis moeten verzamelen over het sterrenstelsel." Dat werd ook al gesteld eerder deze week tijdens de congres over buitenaards leven in de Royal Society in Londen.

Bedreiging
"Vele boodschappen zijn verantwoord, maar ik stel me toch vragen bij andere zaken die we de ruimte insturen", zei toen ook Albert Harrison, professor sociale psychologie aan de University of California in Davis. "Zoals foto's van beroemdheden, van twee presidentskandidaten - Barack Obama, door X-files-actrice Gillian Anderson voorgesteld als 'het goede', en George Bush als bezieler van 'het kwade' - reclame voor snacks, liefdesbrieven aan rockhelden enzovoort. Als je dingen begint uit te zenden in de ruimte over jezelf, dan moet je behoedzaam omspringen met het beeld dat je van jezelf geeft", ging hij verder. "We zouden weleens als een bedreiging kunnen overkomen."

Pioneer
De drang naar contact met buitenaardse wezens heeft een lange geschiedenis. De Amerikaanse sondes Pioneer 10 en 11 werden in '72 en in '73 gelanceerd en hadden platen van naakte mannen en vrouwen aan boord en symbolen om de de posities van de aarde en de zon kenbaar te maken.

Voyager
Met de lancering in 1977 van de Voyager 1 en 2 - nu ergens zwevend in de rand van het zonnestelsel - werd dan weer een met goud beslagen koperen plaat met opnames van geluiden en beelden van de Aarde de ruimte ingestuurd. Maar het zal ongeveer 40.000 jaar duren voordat de Voyager 1, het verst van ons verwijderde door de mens gemaakte object in de ruimte, ook maar in de buurt van een ster zal komen.

Radiozenders
Maar er bestaan ook projecten die naar buitenaards leven zoeken met krachtige, actieve radiozenders, die boodschappen naar interessante sterren of naar planeten buiten ons zonnestelsel stralen. Die transmitters worden door ruimteorganisaties beheerd, die soms tegen betaling boodschappen uitzenden. Zoals: "Aub, stuur geld, van welke soort ook. Ruimtegeld is oké. Aliengeld is oké. Meteorieten zijn ook goed. Goud, maanstenen, ruimtejunk ook goed. Zenden naar: Maura, planeet Aarde."

Vaginale contracties
Levende wezens op Epsilon Eridani en Tau Ceti zouden dan weer eventueel opnames van vaginale contracties van ballerina's uit Boston kunnen waarnemen, een rebels kunstproject uit de jaren '80, dat aliens een idee wou geven van de menselijke conceptie.

Stephen Hawking
Volgens Malcolm Fridlund is het best mogelijk dat al deze pogingen puur tijdverlies zijn, maar hij roept toch op tot voorzichtigheid ten opzichte van het onbekende. Zijn mening wordt ook gedeeld door de Britse kosmoloog, Stephen Hawking, die waarschuwt voor het mogelijke bestaan van een technologisch superieure gemeenschap. "We houden ons best gedeisd." (jv)

(HLN
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_77442021
29-01-2010

Obama schrapt de Maan wegens te duur



In het begrotingsontwerp voor fiscaal jaar 2011 dat VS-president Barack Obama maandag aan het Congres zal voorleggen, wordt voorgesteld het programma om nog eens Amerikaanse astronauten naar de Maan te sturen, op te geven.

Dat schrijven vrijdag twee in Florida gevestigde kranten, Florida Today en de Orlando Sentinel, onder aanhaling van -anonieme- regeringsfunctionarissen en de Nasa.

Het Witte Huis wil dat het ruimtevaartagentschap andere prioriteiten kiest, zoals het uitwerken van commerciële diensten om VS-astronauten haar het ISS te sturen.

Hoewel Obama in zijn State of the Union nog aankondigde het mes te zullen zetten in wat hij als niet-essentiële begrotingsposten ziet (discretionary spending), zou de VS-president uitgaan van een verhoging van het budget voor ruimtevaart met zes miljard dollar over vijf jaar.

Bush
Dat is dan weer ruim onvoldoende om het Constellation-programma te betalen dat toenmalig president George Bush in 2004 lanceerde na de crash van de Columbia het jaar voordien, die een einde maakte aan het shuttleprogramma.

Constellation voorziet de terugkeer op de Maan van VS-astronauten tegen 2020, met de bedoeling de satelliet van de Aarde te gebruiken als wipplank richting Mars. Maar zoals wel vaker bij Bush gaapte een afgrond tussen belofte en financiële daad.

Florida
Zoals bij alle geplande "besnoeiingen" (of onvoldoende budgetverhogingen) op aan defensie gerelateerde posten dreigt harde oppositie. In het geval van de maanvluchten wordt de dwarsligger met dienst senator Bill Nelson. Die is dan wel, net als Obama, Democraat, maar vertegenwoordigt Florida en wil niet dat aan de vetpotten voor de Sunshine State wordt getornd. (belga/mvl)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_77442037
29-01-2010

Nabije koele ster ontdekt



Een internationaal team van sterrenkundigen heeft een bruine dwerg - een kleine, 'mislukte' ster die weinig energie produceert - ontdekt met een ongekend lage temperatuur. Het object, dat de aanduiding SDSS1416+13B heeft gekregen, draait in een wijde baan om een andere bruine dwerg waarvan het bestaan al langer bekend was. De twee bevinden zich op een afstand van 15 tot 50 lichtjaar, wat heel nabij is naar sterrenkundige maatstaven.

De oppervlaktetemperatuur van SDSS1416+13B bedraagt naar schatting ruim 200 graden. Het spectrum oftewel de samenstelling van het licht van het sterretje is echter zo ongewoon, dat het moeilijk is om zijn temperatuur exact te bepalen. De onderzoekers vermoeden dat beide bruine dwergen minstens 8 miljard jaar oud zijn.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_77443096
quote:
Op vrijdag 29 januari 2010 09:27 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:

[..]


Dat dat maar niet gebeurt in 1 van de laatse vluchten.....
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_77520997
quote:
Op zaterdag 30 januari 2010 09:25 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
29-01-2010

Obama schrapt de Maan wegens te duur

[ afbeelding ]

In het begrotingsontwerp voor fiscaal jaar 2011 dat VS-president Barack Obama maandag aan het Congres zal voorleggen, wordt voorgesteld het programma om nog eens Amerikaanse astronauten naar de Maan te sturen, op te geven.

Dat schrijven vrijdag twee in Florida gevestigde kranten, Florida Today en de Orlando Sentinel, onder aanhaling van -anonieme- regeringsfunctionarissen en de Nasa.

Het Witte Huis wil dat het ruimtevaartagentschap andere prioriteiten kiest, zoals het uitwerken van commerciële diensten om VS-astronauten haar het ISS te sturen.

Hoewel Obama in zijn State of the Union nog aankondigde het mes te zullen zetten in wat hij als niet-essentiële begrotingsposten ziet (discretionary spending), zou de VS-president uitgaan van een verhoging van het budget voor ruimtevaart met zes miljard dollar over vijf jaar.

Bush
Dat is dan weer ruim onvoldoende om het Constellation-programma te betalen dat toenmalig president George Bush in 2004 lanceerde na de crash van de Columbia het jaar voordien, die een einde maakte aan het shuttleprogramma.

Constellation voorziet de terugkeer op de Maan van VS-astronauten tegen 2020, met de bedoeling de satelliet van de Aarde te gebruiken als wipplank richting Mars. Maar zoals wel vaker bij Bush gaapte een afgrond tussen belofte en financiële daad.

Florida
Zoals bij alle geplande "besnoeiingen" (of onvoldoende budgetverhogingen) op aan defensie gerelateerde posten dreigt harde oppositie. In het geval van de maanvluchten wordt de dwarsligger met dienst senator Bill Nelson. Die is dan wel, net als Obama, Democraat, maar vertegenwoordigt Florida en wil niet dat aan de vetpotten voor de Sunshine State wordt getornd. (belga/mvl)
(HLN)
Nee nee nee nee nee nee nee nee nee nee nee nee nee nee
nee nee nee nee nee nee nee nee nee nee nee nee nee nee
nee nee nee nee nee nee nee nee nee nee nee nee nee nee
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_77531048
01-02-2010

NASA wil mysterie van de zon ontrafelen via nieuwe missie



De NASA lanceert binnen acht dagen een ambitieuze missie naar de zon met als doel meer te weten te komen over de zonnestormen die nefast zijn voor de Aarde. De ruimtevaartorganisatie hoopt op termijn zelfs het weer in de ruimte te kunnen voorspellen en te waarschuwen voor dreigend gevaar.

De NASA heeft een sonde ontworpen waarmee het diep in de atmosfeer van de zon kan doordringen en wil er zo achterkomen hoe het zonlicht gecreëerd wordt. Het toestel zal vijf jaar in de ruimte vertoeven om de oorzaken van verhoogde zonneactiviteit te achterhalen zoals zonnestormen- en vlekken.

Indien er storingen optreden in de activiteiten van de zon, dan kunnen er gevaarlijke röntgenstralen en magnetische velden ontstaan die onze energievoorzieningen, communicatiemiddelen en luchtvaartnavigatie ontwrichten. Als de NASA erin slaagt om de mysteries van de zon te doorgronden, kan men op termijn het weer in de ruimte gaan voorspellen en waarschuwen voor mogelijk gevaar. (hlnsydney/kve)



(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_77540417
29-01-2010

'Spaken' in ringen Saturnus bestaan uit waterijs



De spookachtige vegen of 'spaken' die in sommige seizoenen in de meest opvallende ring van Saturnus verschijnen, blijken gedeeltelijk uit grotere deeltjes te bestaan dan tot nog toe werd gedacht. De spaken, die op tijdschalen van uren verschijnen en ook weer verdwijnen, werden dertig jaar geleden voor het eerst waargenomen door de Voyager-ruimtesondes. Maar hun ontstaan wordt nog steeds niet goed begrepen.

Nieuwe metingen met instrumenten van de ruimtesonde Cassini hebben uitgewezen dat de spaken uit bevroren waterdeeltjes bestaan. En een aanzienlijk deel ervan blijkt groter dan een micrometer (een duizendste millimeter) te zijn. De belangrijkste theorie voor het ontstaan van de spaken stelt dat zij ontstaan doordat elektrostatische krachten microscopisch kleine deeltjes uit het ringvlak optillen. Maar de vraag is of die vlieger nog wel opgaat voor de waargenomen 'grote' ijsdeeltjes.


© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
abonnement Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')