W&T Wetenschap & Technologie
Een plek om te discussiëren over wetenschappelijke onderwerpen, wetenschappelijke problemen, technologische projecten en grootse uitvindingen.
28-09-2009
Lancering nieuwe Nederlandse ruimtevaartorganisatie
ESA-astronaut André Kuipers lanceert op 30 september samen met de minister van Economische Zaken Maria van der Hoeven en ESA-directeur generaal Jean-Jacques Dordain de nieuwe Nederlandse ruimtevaartorganisatie Netherlands Space Office (NSO). Op 30 september wordt samen met vier astronauten uit het ruimtevaartproject voor 4 VWO van het Northgo-college uit Noordwijk een 'go for launch' gegeven. De lancering in Den Haag is het slotstuk van een middag die in het teken staat van de toekomst van de Nederlandse ruimtevaart. Op het programma staat onder meer een discussie tussen experts over het belang van ruimtevaart voor wetenschap en samenleving. Nu en in de toekomst. Verschillende concrete voorbeelden van Nederlandse bijdragen aan de ruimtevaart, of Nederlandse toepassingen van ruimtevaart worden getoond en gedemonstreerd.
De kiem voor het Netherlands Space Office werd in oktober vorig jaar gelegd. Toen tekenden het ministerie van Economische Zaken, het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap, het ministerie van Verkeer en Waterstaat en de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO) het convenant voor de oprichting van het NSO.
Met het NSO heeft Nederland een eigen ruimtevaartorganisatie die in opdracht van de overheid het Nederlandse ruimtevaartprogramma ontwikkelt en uitvoert. Daarnaast vertegenwoordigt het NSO Nederland naar andere nationale en internationale ruimtevaartorganisaties zoals ESA, NASA, DLR en CNES.
Toegevoegd door Eddy Echternach (www.astronieuws.nl
(allesoversterrenkunde)
Lancering nieuwe Nederlandse ruimtevaartorganisatie
ESA-astronaut André Kuipers lanceert op 30 september samen met de minister van Economische Zaken Maria van der Hoeven en ESA-directeur generaal Jean-Jacques Dordain de nieuwe Nederlandse ruimtevaartorganisatie Netherlands Space Office (NSO). Op 30 september wordt samen met vier astronauten uit het ruimtevaartproject voor 4 VWO van het Northgo-college uit Noordwijk een 'go for launch' gegeven. De lancering in Den Haag is het slotstuk van een middag die in het teken staat van de toekomst van de Nederlandse ruimtevaart. Op het programma staat onder meer een discussie tussen experts over het belang van ruimtevaart voor wetenschap en samenleving. Nu en in de toekomst. Verschillende concrete voorbeelden van Nederlandse bijdragen aan de ruimtevaart, of Nederlandse toepassingen van ruimtevaart worden getoond en gedemonstreerd.
De kiem voor het Netherlands Space Office werd in oktober vorig jaar gelegd. Toen tekenden het ministerie van Economische Zaken, het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap, het ministerie van Verkeer en Waterstaat en de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO) het convenant voor de oprichting van het NSO.
Met het NSO heeft Nederland een eigen ruimtevaartorganisatie die in opdracht van de overheid het Nederlandse ruimtevaartprogramma ontwikkelt en uitvoert. Daarnaast vertegenwoordigt het NSO Nederland naar andere nationale en internationale ruimtevaartorganisaties zoals ESA, NASA, DLR en CNES.
Toegevoegd door Eddy Echternach (www.astronieuws.nl
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
29-09-2009
Kosmische straling bereikt hoogste intensiteit in 50 jaar
De kosmische straling, de stroom energierijke deeltjes uit de ruimte waarmee de aarde voortdurend wordt bestookt, is de afgelopen jaren duidelijk in hevigheid toegenomen.
De intensiteit van de deeltjesstraling ligt dit jaar al 19 procent hoger dan in 2007/2008. Dat blijkt uit metingen die met de NASA-satelliet ACE zijn gedaan.
De oorzaak van de toename wordt gezocht bij de zon, die momenteel heel inactief is. Hierdoor produceert zij weinig zogeheten zonnewind en is haar magnetische veld zwakker dan normaal. Dat maakt het voor de kosmische deeltjes makkelijker om diep het zonnestelsel binnen te dringen.
Voor het leven op aarde heeft de verhoogde intensiteit geen onmiddellijke gevolgen, omdat de atmosfeer en het magnetische veld van onze planeet voldoende bescherming bieden. Maar voor de bemande ruimtevaart wel: als deze trend doorzet, zullen ruimtecapsules en eventuele bases op de maan een sterkere stralingsbescherming moeten krijgen. Zeker als de intensiteit van de kosmische straling, zoals enkele eeuwen geleden, nog eens een factor twee of drie hoger wordt.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Kosmische straling bereikt hoogste intensiteit in 50 jaar
De kosmische straling, de stroom energierijke deeltjes uit de ruimte waarmee de aarde voortdurend wordt bestookt, is de afgelopen jaren duidelijk in hevigheid toegenomen.
De intensiteit van de deeltjesstraling ligt dit jaar al 19 procent hoger dan in 2007/2008. Dat blijkt uit metingen die met de NASA-satelliet ACE zijn gedaan.
De oorzaak van de toename wordt gezocht bij de zon, die momenteel heel inactief is. Hierdoor produceert zij weinig zogeheten zonnewind en is haar magnetische veld zwakker dan normaal. Dat maakt het voor de kosmische deeltjes makkelijker om diep het zonnestelsel binnen te dringen.
Voor het leven op aarde heeft de verhoogde intensiteit geen onmiddellijke gevolgen, omdat de atmosfeer en het magnetische veld van onze planeet voldoende bescherming bieden. Maar voor de bemande ruimtevaart wel: als deze trend doorzet, zullen ruimtecapsules en eventuele bases op de maan een sterkere stralingsbescherming moeten krijgen. Zeker als de intensiteit van de kosmische straling, zoals enkele eeuwen geleden, nog eens een factor twee of drie hoger wordt.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
30-09-2009
Onbekende kracht in heelal ontdekt
Een internationaal team van astronomen heeft mogelijk een nieuwe, nog onbekende kracht in het heelal gevonden die zijn invloed uitoefent op de donkere materie en alle sterrenstelsels. Als zij de kracht precies kunnen benoemen en doorgronden, is wellicht een sleutel gevonden tot het begrijpen van de sterrenstelsels in de geschiedenis van de kosmos.
De astronomen publiceren hun spectaculaire ontdekking donderdag in het gezaghebbende tijdschrift Nature. In het team zit onder meer Hongsheng Zhao, gastmedewerker van de Universiteit Leiden. Hij zegt: ,,Het is alsof we een dierentuin hebben gevonden, die vol staat met dieren die allemaal een even zware schedel hebben. De kracht zou het raadsel van de expansie van het heelal kunnen oplossen.''
(depers.nl)
Onbekende kracht in heelal ontdekt
Een internationaal team van astronomen heeft mogelijk een nieuwe, nog onbekende kracht in het heelal gevonden die zijn invloed uitoefent op de donkere materie en alle sterrenstelsels. Als zij de kracht precies kunnen benoemen en doorgronden, is wellicht een sleutel gevonden tot het begrijpen van de sterrenstelsels in de geschiedenis van de kosmos.
De astronomen publiceren hun spectaculaire ontdekking donderdag in het gezaghebbende tijdschrift Nature. In het team zit onder meer Hongsheng Zhao, gastmedewerker van de Universiteit Leiden. Hij zegt: ,,Het is alsof we een dierentuin hebben gevonden, die vol staat met dieren die allemaal een even zware schedel hebben. De kracht zou het raadsel van de expansie van het heelal kunnen oplossen.''
(depers.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:Herschel scans hidden Milky Way
A remarkable view of our galaxy has been obtained by Europe's billion-euro Herschel Space Observatory.
The telescope was put in a special scanning mode to map a patch of sky.
The images reveal in exquisite detail the dense, contorted clouds of cold gas that are collapsing in on themselves to form new stars.
Herschel, which has the largest mirror ever put on an orbiting telescope, was launched in May as a flagship mission of the European Space Agency.
It is tuned to see far-infrared wavelengths of light and is expected to give astronomers significant insights into some of the fundamental processes that shape the cosmos.
Herschel's great advantage is that its sensitivity allows it to see things that are beyond the vision of other space telescopes, such as Hubble.
A prime goal is to understand the mechanisms that control the earliest phases of stellar evolution.
Rich data return
Herschel's special scanning mode means it has to shift its gaze back and forth across an area of sky, which in this case was about 16 times as big as the size of the Moon as viewed from Earth.
The observatory is tuned to see the Universe in the far-infrared
Its 3.5m diameter mirror is the largest ever flown in space
Herschel can probe clouds of gas and dust to see stars being born
It will investigate how galaxies have evolved through time
The mission will end when its helium refrigerant boils off
The telescope was looking towards the plane of our Milky Way Galaxy, in the direction of the Southern Cross constellation.
The scanning mode works with two of Herschel's three instruments operating in tandem.
The UK-led Spire camera responds to longer wavelengths of light (250-500 microns - that is about 500-1,000 times longer than the wavelengths of light we detect with our eyes).
The German-led Pacs camera covers shorter wavelengths (70-170 microns).
Their pictures reveal a chaotic scene of gas and dust, and stars in all stages of development.
The material being observed is very cold - typically less than minus 170C (100 kelvin).
Anomaly investigation
Scientists say the images are information-rich.
"Our wavelength coverage is telling us details about the physics," explained Professor Matt Griffin, of Cardiff University, who is the Spire principal investigator.
"Spire is particularly good at seeing the cold and extended material which might correspond, for instance, to the earliest stages of star formation.
"Pacs is slightly more sensitive to what we would call warmer material, although by any normal standards it is still extremely cold; and that material might be closer to regions where stars have already formed and have been heated up by the young stellar objects."
Herschel intends to study large regions of the Milky Way in its combined Spire-Pacs scanning mode. The instruments will, of course, also work independently.
The mission is due to go into routine operations in the next few weeks. However, its third instrument is currently down after experiencing a fault.
Engineers can switch to a back-up system to reactivate the Heterodyne Instrument for the Far Infrared (HiFi), but they do not intend to do that until they have satisfied themselves the cause the anomaly is properly understood.
The Dutch-led HiFi is a spectrometer that will identify elements and molecules in the clouds of gas and dust which give rise to stars.
Bron: BBC.
Daher iſt die Aufgabe nicht ſowohl, zu ſehn was noch Keiner geſehn hat, als, bei Dem, was Jeder ſieht, zu denken was noch Keiner gedacht hat.
01-10-2009
Nieuw stukje Mercurius gefotografeerd
Afgelopen dinsdag maakte de Amerikaanse ruimtesonde MESSENGER zijn laatste scheervlucht langs Mercurius. De opnamen die bij deze gelegenheid zijn gemaakt, druppelen langzaam binnen. Ze tonen onder meer een deel van het planeetoppervlak dat nog niet eerder in kaart is gebracht, waaronder een 260 kilometer groot inslagbekken.
Helemaal vlekkeloos verliep de scheervlucht overigens niet, want toen MESSENGER de schaduw van Mercurius doorkruiste, werd het contact met de aarde verbroken. De ruimtesonde was om niet geheel duidelijke redenen naar 'veilige modus' overgeschakeld, maar kon later weer gewoon worden opgestart.
MESSENGER zal over anderhalf jaar weer een ontmoeting met Mercurius hebben en wordt dan in een baan om de planeet gebracht.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
De meest recente foto's van Mercurius
(allesoversterrenkunde)
[ Bericht 42% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 03-10-2009 09:19:16 ]
Nieuw stukje Mercurius gefotografeerd
Afgelopen dinsdag maakte de Amerikaanse ruimtesonde MESSENGER zijn laatste scheervlucht langs Mercurius. De opnamen die bij deze gelegenheid zijn gemaakt, druppelen langzaam binnen. Ze tonen onder meer een deel van het planeetoppervlak dat nog niet eerder in kaart is gebracht, waaronder een 260 kilometer groot inslagbekken.
Helemaal vlekkeloos verliep de scheervlucht overigens niet, want toen MESSENGER de schaduw van Mercurius doorkruiste, werd het contact met de aarde verbroken. De ruimtesonde was om niet geheel duidelijke redenen naar 'veilige modus' overgeschakeld, maar kon later weer gewoon worden opgestart.
MESSENGER zal over anderhalf jaar weer een ontmoeting met Mercurius hebben en wordt dan in een baan om de planeet gebracht.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
De meest recente foto's van Mercurius
(allesoversterrenkunde)
[ Bericht 42% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 03-10-2009 09:19:16 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
02-10-2009
Spectaculair: ruimtetelescoop legt ontstaan van sterren vast
De in mei gelanceerd Europese ruimtetelescoop Herschel stelt niet teleur. Herschel heeft bijzondere beelden vastgelegd van ons melkwegstelsel. Op de foto's is in detail te zien hoe dichte, gedraaide wolken van koud gas imploderen om nieuwe sterren te vormen.
Herschel bevindt zich op ongeveer 1,5 miljoen kilometer van de aarde. De grootste telescoop ooit legt de verste sterrenstelsels vast, met een helderheid die eerdere telescopen niet hebben kunnen bereiken.
Miljoenste van een miljoenste
De satelliet is in staat om een miljoenste van een miljoenste van een miljoenste van het licht van een gloeilamp op te vangen.
De nieuwe foto's zijn gemaakt met een speciale techniek, waarbij twee camera's tegelijk opnames maken. De een maakt beelden van ver weg gelegen gebieden, de ander van dichterbij. Daardoor komt een chaotisch ogende afbeelding naar voren waarop sterren in alle fases van ontwikkeling te zien zijn. Herschel moet meer duidelijkheid verschaffen over het ontstaan van sterren en sterrenstelsels. (mvl)
(HLN)
Spectaculair: ruimtetelescoop legt ontstaan van sterren vast
De in mei gelanceerd Europese ruimtetelescoop Herschel stelt niet teleur. Herschel heeft bijzondere beelden vastgelegd van ons melkwegstelsel. Op de foto's is in detail te zien hoe dichte, gedraaide wolken van koud gas imploderen om nieuwe sterren te vormen.
Herschel bevindt zich op ongeveer 1,5 miljoen kilometer van de aarde. De grootste telescoop ooit legt de verste sterrenstelsels vast, met een helderheid die eerdere telescopen niet hebben kunnen bereiken.
Miljoenste van een miljoenste
De satelliet is in staat om een miljoenste van een miljoenste van een miljoenste van het licht van een gloeilamp op te vangen.
De nieuwe foto's zijn gemaakt met een speciale techniek, waarbij twee camera's tegelijk opnames maken. De een maakt beelden van ver weg gelegen gebieden, de ander van dichterbij. Daardoor komt een chaotisch ogende afbeelding naar voren waarop sterren in alle fases van ontwikkeling te zien zijn. Herschel moet meer duidelijkheid verschaffen over het ontstaan van sterren en sterrenstelsels. (mvl)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
even een vervolg op "Onbekende kracht in heelal ontdekt"
30-09-2009
Raadselachtig nieuw licht op donkere materie in sterrenstelsels
Een internationaal team van astronomen, onder wie de in Leiden werkzame dr. Hongsheng Zhao heeft een onverwacht verband gevonden tussen de raadselachtige donkere materie en de zichtbare sterren in sterrenstelsels. Deze ontdekking laat een tot dusver onbekende kant van de donkere materie zien, die verstrekkende gevolgen kan hebben, en zelfs tot herziening van ons huidige begrip van de zwaartekracht zou kunnen leiden. De ontdekking wordt op 1 oktober in Nature gepubliceerd.
De materie in sterrenstelsels wordt bijeengehouden door zwaartekracht. Ongeveer 40 jaar geleden werd echter duidelijk dat de sterren in sterrenstelsels zo snel bewegen, dat een extra kracht nodig is om hen bijeen te houden, namelijk zwaartekracht van een hypothetische halo van onzichtbare, zogenoemde donkere materie. Deze donkere materie oefent zoveel kracht uit dat ze zelfs de totale massa van sterrenstelsels moet domineren.
Astronomen gaan ervan uit dat de donkere materie alleen door zwaartekracht invloed uitoefent op de gewone materie waar wij uit bestaan. De nieuwe waarnemingen wijzen er echter op dat de wisselwerking tussen donkere en gewone materie complexer is dan tot nu toe gedacht. De donkere materie lijkt te “weten” hoe de zichtbare materie is verdeeld.
Volgens computersimulaties bevindt donkere materie zich vooral op plaatsen waar ook veel heldere materie is. Er werd vanuit gegaan dat er geen of weinig wisselwerking is tussen beide, maar dat idee staat nu op losse schroeven.
.Dr. Benoit Famaey (Universiteiten van Bonn en Straatsburg) legt uit: “Donkere en zichtbare materie lijken zodanig samen te werken dat de gemiddelde zwaartekracht van de zichtbare materie binnen een karakteristieke straal van de donkere halo altijd hetzelfde is.”
Dr. Hongsheng Zhao (St. Andrews University, en gastmedewerker aan de Sterrewacht en het Instituut Lorentz van de Universiteit Leiden) merkt op: “Het patroon dat we hebben ontdekt is heel vreemd, alsof je in een dierentuin ontdekt dat dieren van allerlei verschillende soorten allemaal een even zware schedel hebben. Het is mogelijk dat een onbekende nieuwe kracht als een onzichtbare hand van invloed is op de donkere materie, en op alle sterrenstelsels dezelfde vingerafdruk achterlaat. Zo’n kracht zou zelfs het raadsel van de donkere energie, waardoor de expansie van het heelal wordt gedomineerd, kunnen oplossen.”
De meest recente berekeningen vertellen ons dat bijna drie kwart van het heelal uit donkere energie bestaat. Ruim 20% bestaat uit donkere materie, en alleen van de overblijvende 5% hebben we een goed idee wat het is.
.Dr. Famaey voegt hier aan toe: “Een radicalere oplossing bestaat uit een bijstelling van de wetten van de zwaartekracht, zodat het bestaan van donkere materie slechts schijn zou zijn, ten gevolge van een afwijking van de wetten van de zwaartekracht van Newton en Einstein. Maar zulke theorieën hebben weer hun eigen problemen op kosmische schalen.”
Dr. Gianfranco Gentile (Universiteiten van Gent en Brussel), die de samenwerking leidde, concludeert: “Het oplossen van dit raadsel vormt wellicht een van de sleutels tot het begrijpen van de vorming, de evolutie en de structuur van sterrenstelsels in de geschiedenis van onze kosmos.”
(Kennislink)
[ Bericht 0% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 03-10-2009 09:36:10 ]
30-09-2009
Raadselachtig nieuw licht op donkere materie in sterrenstelsels
Een internationaal team van astronomen, onder wie de in Leiden werkzame dr. Hongsheng Zhao heeft een onverwacht verband gevonden tussen de raadselachtige donkere materie en de zichtbare sterren in sterrenstelsels. Deze ontdekking laat een tot dusver onbekende kant van de donkere materie zien, die verstrekkende gevolgen kan hebben, en zelfs tot herziening van ons huidige begrip van de zwaartekracht zou kunnen leiden. De ontdekking wordt op 1 oktober in Nature gepubliceerd.
De materie in sterrenstelsels wordt bijeengehouden door zwaartekracht. Ongeveer 40 jaar geleden werd echter duidelijk dat de sterren in sterrenstelsels zo snel bewegen, dat een extra kracht nodig is om hen bijeen te houden, namelijk zwaartekracht van een hypothetische halo van onzichtbare, zogenoemde donkere materie. Deze donkere materie oefent zoveel kracht uit dat ze zelfs de totale massa van sterrenstelsels moet domineren.
Astronomen gaan ervan uit dat de donkere materie alleen door zwaartekracht invloed uitoefent op de gewone materie waar wij uit bestaan. De nieuwe waarnemingen wijzen er echter op dat de wisselwerking tussen donkere en gewone materie complexer is dan tot nu toe gedacht. De donkere materie lijkt te “weten” hoe de zichtbare materie is verdeeld.
Volgens computersimulaties bevindt donkere materie zich vooral op plaatsen waar ook veel heldere materie is. Er werd vanuit gegaan dat er geen of weinig wisselwerking is tussen beide, maar dat idee staat nu op losse schroeven.
.Dr. Benoit Famaey (Universiteiten van Bonn en Straatsburg) legt uit: “Donkere en zichtbare materie lijken zodanig samen te werken dat de gemiddelde zwaartekracht van de zichtbare materie binnen een karakteristieke straal van de donkere halo altijd hetzelfde is.”
Dr. Hongsheng Zhao (St. Andrews University, en gastmedewerker aan de Sterrewacht en het Instituut Lorentz van de Universiteit Leiden) merkt op: “Het patroon dat we hebben ontdekt is heel vreemd, alsof je in een dierentuin ontdekt dat dieren van allerlei verschillende soorten allemaal een even zware schedel hebben. Het is mogelijk dat een onbekende nieuwe kracht als een onzichtbare hand van invloed is op de donkere materie, en op alle sterrenstelsels dezelfde vingerafdruk achterlaat. Zo’n kracht zou zelfs het raadsel van de donkere energie, waardoor de expansie van het heelal wordt gedomineerd, kunnen oplossen.”
De meest recente berekeningen vertellen ons dat bijna drie kwart van het heelal uit donkere energie bestaat. Ruim 20% bestaat uit donkere materie, en alleen van de overblijvende 5% hebben we een goed idee wat het is.
.Dr. Famaey voegt hier aan toe: “Een radicalere oplossing bestaat uit een bijstelling van de wetten van de zwaartekracht, zodat het bestaan van donkere materie slechts schijn zou zijn, ten gevolge van een afwijking van de wetten van de zwaartekracht van Newton en Einstein. Maar zulke theorieën hebben weer hun eigen problemen op kosmische schalen.”
Dr. Gianfranco Gentile (Universiteiten van Gent en Brussel), die de samenwerking leidde, concludeert: “Het oplossen van dit raadsel vormt wellicht een van de sleutels tot het begrijpen van de vorming, de evolutie en de structuur van sterrenstelsels in de geschiedenis van onze kosmos.”
(Kennislink)
[ Bericht 0% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 03-10-2009 09:36:10 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Fantastisch!
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:New ring detected around Saturn
By Jonathan Amos
Science reporter, BBC News
Saturn (Nasa)
The outer E-ring on Saturn extends about 240,000km into space
A colossal new ring has been identified around Saturn.
The dusty hoop extends some 13 million km (eight million miles) from the planet, about 50 times further out into space than its more familiar rings.
Scientists tell the journal Nature that the tenuous ring is probably made up of debris kicked off Saturn's moon Phoebe by small impacts.
They think this dust then migrates towards the planet where it is picked up by another Saturnian moon, Iapetus.
The discovery would appear to resolve a longstanding mystery in planetary science: why the walnut-shaped Iapetus has a two-tone complexion, with one side of the moon significantly darker than the other.
"It has essentially a head-on collision. The particles smack Iapetus like bugs on a windshield," said Anne Verbiscer from the University of Virginia, US.
Observations of the material coating the dark face of Iapetus indicate it has a similar composition to the surface material on Phoebe.
The scale of the new ring feature is astonishing. Nothing like it has been seen elsewhere in the Solar System.
The more easily visible outlier in Saturn's famous bands of ice and dust is its E-ring, which encompasses the orbit of the moon Enceladus. This circles the planet at a distance of just 240,000km.
The newly identified torus is not only much broader and further out, it is also tilted at an angle of 27 degrees to the plane on which the more traditional rings sit.
This in itself strongly links the ring's origin to Phoebe, which also takes a highly inclined path around Saturn.
Scientists suspected the ring might be present and had the perfect tool in the Spitzer space telescope to confirm it.
The US space agency observatory is well suited to picking up the infrared signal expected from cold grains of dust about 10 microns (millionths of a metre) in size.
The ring would probably have a range of particle sizes - some bigger than this, and some smaller - and modelling indicates the pressure of sunlight would push the smallest of these grains towards the orbit of Iapetus, which is circling Saturn at a distance of 3.5 million km.
"The particles are very, very tiny, so the ring is very, very tenuous; and actually if you were standing in the ring itself, you wouldn't even know it," Dr Verbiscer told BBC News.
"In a cubic km of space, there are all of 10-20 particles."
Indeed, so feeble is the ring that scientists have calculated that if all the material were gathered up it would fill a crater on Phoebe no more than a kilometre across.
The moon is heavily pockmarked. It is clear that throughout its history, Phoebe has been hit many, many times by objects.
Some will also have been orbiting Saturn; others will have come from deep space.
Bron: BBC.
Daher iſt die Aufgabe nicht ſowohl, zu ſehn was noch Keiner geſehn hat, als, bei Dem, was Jeder ſieht, zu denken was noch Keiner gedacht hat.
quote:Updated SMART-1 Image Of New Target For LCROSS Impact
by Staff Writers
Paris, France (ESA) Oct 08, 2009
New LCROSS impact target Cabeus: Mosaic of 4 images taken by the Advanced Moon Imaging Experiment (AMIE) on board ESA's SMART-1 mission. The SMART-1 images forming the mosaic have been taken at different epochs with different illumination conditions: in January 2005 from a distance of 1037 km and on February 2006 from a distance of 622 km. The SMART-1 AMIE mosaic size is 100 km. The dots at the center of the image indicate the impact points for the LCROSS Centaur stage and shepherd spacecraft well placed within the shadowed area. Image credit: B.Grieger, B.H. Foing and ESA/SMART-1/ AMIE team
The European Space Agency's SMART-1 team has released an updated image of the future impact site of NASA's Lunar Crater Observation and Sensing Satellite (LCROSS), after the LCROSS team announced a new target last week. LCROSS will search for water ice on the Moon by making two impacts into a crater named Cabeus at the lunar South Pole. The impacts are scheduled for 11:31:19 UTC and 11:35:45 UTC on 9 October 2009.
Bjoern Grieger, the liaison scientist for SMART-1's AMIE camera, and Bernard Foing, ESA SMART-1 Project Scientist, have searched through SMART-1's database for images of Cabeus, taken four years ago. The SMART-1 images are at high resolution as the spacecraft was near its closest distance of 500 km from the South Pole.
The SMART-1 images of LCROSS potential targets were discussed on 18 September at lunar sessions of European Planetary Science Congress (EPSC) in Potsdam, Germany.
The Cabeus crater interior is permanently shadowed, so ice lying inside the crater could be protected from the Sun's harsh rays. LCROSS will send the upper stage Centaur rocket crashing into Cabeus and a shepherd spacecraft will fly into the plume of dust generated and measure its properties before making a second impact with the lunar surface. Astronomers will observe both impacts using ground and space-based telescopes.
The SMART-1 spacecraft also concluded its mission with a controlled bouncing impact on 3 September 2006. The event was observed with ground-based telescopes (a "dry run" for LCROSS), and the flash from the impact was detected at infrared wavelengths.
"The Cabeus topographic features as observed by SMART-1 vary greatly during the lunar rotation and the yearly seasons due to the polar grazing illumination conditions", said Foing.
"The floor of Cabeus near LCROSS targets shows a number of small craters and seems old enough to have accumulated water ice delivered from comets and water-rich asteroids, and might have kept it frozen in its shadowed area."
"These ESA SMART-1 observations of the Cabeus crater can help in the final planning and interpretation of LCROSS impact observations", he added.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">[b]Vereniging voor weerkunde en klimatologie[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
08-10-2009
Oceaan van Jupitermaan Europa bevat voldoende zuurstof voor leven
De ondergrondse oceaan van de Jupitermaan Europa bevat honderd keer zoveel vrije zuurstof als tot nu toe werd gedacht. Dat beweert planeetdeskundige en geoloog Richard Greenberg van de Universiteit van Arizona. Daardoor is er volgens Greenberg leven mogelijk in de Europa-oceaan, mogelijk zelfs in de vorm van grote, complexe organismen.
Europa heeft een bevroren oppervlak, maar daaronder gaat een oceaan schuil van vloeibaar water - minstens twee keer zo veel als al het water in de aardse oceanen. Tot nu toe werd aangenomen dat die oceaan weinig vrije zuurstof bevat. Zuurstof wordt aan het oppervlak wel geproduceerd door de inwerking van energierijke deeltjes uit het heelal. Onduidelijk was of dat zuurstof gemakkelijk in de ondergrondse oceaan terecht kon komen.
Metingen van ruimtesondes hebben echter uitgewezen dat het Europa-oppervlak erg jong is - hooguit vijftig miljoen jaar. Het wordt kennelijk voortdurend ververst door verschillende geologische processen. Volgens modelberekeningen van Greenberg worden er bij al die processen grote hoeveelheden zuurstof in de oceaan afgeleverd.
Greenberg presenteert zijn conclusies vrijdag op de 41e bijeenkomst van de Division of Planetary Sciences (DPS) van de American Astronomical Society in Fajardo, Puerto Rico.
(allesoversterrenkunde)
Oceaan van Jupitermaan Europa bevat voldoende zuurstof voor leven
De ondergrondse oceaan van de Jupitermaan Europa bevat honderd keer zoveel vrije zuurstof als tot nu toe werd gedacht. Dat beweert planeetdeskundige en geoloog Richard Greenberg van de Universiteit van Arizona. Daardoor is er volgens Greenberg leven mogelijk in de Europa-oceaan, mogelijk zelfs in de vorm van grote, complexe organismen.
Europa heeft een bevroren oppervlak, maar daaronder gaat een oceaan schuil van vloeibaar water - minstens twee keer zo veel als al het water in de aardse oceanen. Tot nu toe werd aangenomen dat die oceaan weinig vrije zuurstof bevat. Zuurstof wordt aan het oppervlak wel geproduceerd door de inwerking van energierijke deeltjes uit het heelal. Onduidelijk was of dat zuurstof gemakkelijk in de ondergrondse oceaan terecht kon komen.
Metingen van ruimtesondes hebben echter uitgewezen dat het Europa-oppervlak erg jong is - hooguit vijftig miljoen jaar. Het wordt kennelijk voortdurend ververst door verschillende geologische processen. Volgens modelberekeningen van Greenberg worden er bij al die processen grote hoeveelheden zuurstof in de oceaan afgeleverd.
Greenberg presenteert zijn conclusies vrijdag op de 41e bijeenkomst van de Division of Planetary Sciences (DPS) van de American Astronomical Society in Fajardo, Puerto Rico.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:ESA schort Mars-missie op
Van onze verslaggever Peter van Ammelrooy
Gepubliceerd op 13 oktober 2009 12:37, bijgewerkt op 13 oktober 2009 14:41
AMSTERDAM - De Europese ruimtevaartorganisatie ESA past zijn ambities aan het budget aan en gaat later naar Mars – met hulp van de Amerikanen.
Tijdens een vergadering in Parijs is besloten om ExoMars, een expeditie naar de rode planeet, met twee jaar uit te stellen, tot 2018, meldt de BBC. De missie zal worden uitgevoerd in samenwerking met de Verenigde Staten. De wijzigingen waren eerder dit jaar al voorgesteld door de ESA omdat de ministers van de lidstaten in november onvoldoende geld beschikbaar stelden voor het project.
Met ExoMars wil de ESA een kunstmaan in een baan om Mars brengen en een robotkarretje op het oppervlak van de planeet laten landen. Deze rover is voorzien van een boor die tot twee meter diep in de bodem kan boren. Net als de NASA-robotjes Spirit en Opportunity moet de missie uitwijzen of er leven op Mars is of is geweest.
In november vorig jaar besloten de ministers van de lidstaten van de ESA 850 miljoen euro opzij te zetten voor ExoMars. Dat is te weinig om de missie te bekostigen.
Geldgebrek
Ook de aangepaste plannen moeten nog door de politieke molen. ExoMars zit al een jaar of vijf in de pijplijn. Oorspronkelijk zouden sonde, landingsvaartuig en robot in 2011 worden gelanceerd. Maar omdat de grootste financier van het project, Italië, zijn toezeggingen niet nakwam is de missie al drie keer uitgesteld.
De nieuwe plannen voorzien wel in een kleinschalige, voorbereidende missie met een kunstmaan die om Mars draait en een kleine, vaste sonde die op de planeet landt. Die verkenner zou in 2016 worden gelanceerd.
De Verenigde Staten willen in 2013 een nieuwe robot, Curiosity (die tot mei dit jaar als de Mars Science Laboratory MSL bekend stond), naar Mars sturen. Ook dat is al weer twee jaar later dan gepland. Die missie wordt daarmee waarschijnlijk 400 miljoen dollar duurder – een stijging die bovenop de geraamde kosten van 2 miljard dollar komt.
Bron: De Volkskrant.
Daher iſt die Aufgabe nicht ſowohl, zu ſehn was noch Keiner geſehn hat, als, bei Dem, was Jeder ſieht, zu denken was noch Keiner gedacht hat.
quote:European commands space station
Belgian astronaut Frank De Winne has spoken of his pride at taking command of the International Space Station.
The European Space Agency astronaut is the first national outside of the US and Russia to lead a crew on the orbiting platform.
De Winne took the role at the weekend when the previous commander, Gennady Padalka, left to return to Earth.
The Belgian told reporters on Tuesday that his appointment was a great moment for the European Astronaut Corps.
"I have always been proud to be European and the Europeans of course have a big heritage as explorers; and so, therefore, for me, it is a big honour to be the first European to be a commander of the space station," he said.
De Winne made his remarks during a live link-up with the ISS. He took questions while floating inside the Columbus module, Europe's science lab attached to the platform.
The Esa astronaut launched to the station in May. He will stay aboard the platform until December when he is due to fly back to Earth in a Soyuz capsule.
Bron: BBC, lees meer…
Daher iſt die Aufgabe nicht ſowohl, zu ſehn was noch Keiner geſehn hat, als, bei Dem, was Jeder ſieht, zu denken was noch Keiner gedacht hat.
Net een meteoor geizien
[ Bericht 2% gewijzigd door -CRASH- op 13-10-2009 23:01:53 ]
quote:[UPD] Meteoor boven Nederland ontploft
Volgens Twitter is ons land zojuist aan een ramp ontsnapt. Vele Twitteraars werden rond zeven uur vanavond opgeschrikt door een meteoor. Deze is onder andere gesignaleerd boven Zwolle, Ede, Breda, Huizen en Arnhem.
Volgens sommige gebruikers zijn we nog niet van de problemen af. De vuurbal zou zijn neergestort in de Noordzee. [Knip]
UPDATE
Veel Nederlanders hebben vanavond rond zeven uur een vuurbol in de lucht gezien. De Groningse sterrenkundige Theo Jurriens bevestigde dat het om een zeer heldere meteoor ging die op een gegeven moment in drie stukken uiteenspatte.
Jurriens zei uit heel Nederland ongeveer honderd meldingen te hebben ontvangen van mensen die de vuurbol hebben gezien. Het KNMI meldde ook een behoorlijk aantal telefoontjes te hebben ontvangen.
Foto Credit Jan de Vries
[ Bericht 2% gewijzigd door -CRASH- op 13-10-2009 23:01:53 ]
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">[b]Vereniging voor weerkunde en klimatologie[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
quote:Een heuse tsunami zou ons land nu bedreigen. We houden ons hart vast, het is dan ook al bijna 2012.
Echt onzin talk... Zal het ff weghalenquote:
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">[b]Vereniging voor weerkunde en klimatologie[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
quote:Op dinsdag 13 oktober 2009 23:01 schreef -CRASH- het volgende:
[..]
Echt onzin talk... Zal het ff weghalen
Cool!
Heeft iemand de meteoor gezien?
Heeft iemand de meteoor gezien?
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
13-10-2009
Hubble fotografeert botsende sterrenstelsels
Met de Advanced Camera for Surveys aan boord van de Hubble Space Telescope is een spectaculaire opname gemaakt van twee sterrenstelsels die met elkaar in botsing zijn gekomen en bezig zijn te versmelten tot één reuzenstelsel. Door de onderlinge zwaartekrachtswerking zijn langgerekte slierten gas uit de stelsels gerukt, waarin vele tientallen jonge sterrenhopen zijn ontstaan.
De botsende stelsels staan samen bekend als NGC 2623. Ze bevinden zich op 250 miljoen lichtjaar afstand in het sterrenbeeld Kreeft. Door de hoge stervormingsactiviteit produceren de stelsels veel infrarode straling - het zijn zogeheten Luminous Infra-Red Galaxies (LIRG's). De Hubble-waarnemingen maken deel uit van het GOALS-project ( Great Observatories All-sky LIRG Survey ), waarin deze bijzondere stelsels op alle denkbare golflengten worden bestudeerd door ruimtetelescopen.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Hubble fotografeert botsende sterrenstelsels
Met de Advanced Camera for Surveys aan boord van de Hubble Space Telescope is een spectaculaire opname gemaakt van twee sterrenstelsels die met elkaar in botsing zijn gekomen en bezig zijn te versmelten tot één reuzenstelsel. Door de onderlinge zwaartekrachtswerking zijn langgerekte slierten gas uit de stelsels gerukt, waarin vele tientallen jonge sterrenhopen zijn ontstaan.
De botsende stelsels staan samen bekend als NGC 2623. Ze bevinden zich op 250 miljoen lichtjaar afstand in het sterrenbeeld Kreeft. Door de hoge stervormingsactiviteit produceren de stelsels veel infrarode straling - het zijn zogeheten Luminous Infra-Red Galaxies (LIRG's). De Hubble-waarnemingen maken deel uit van het GOALS-project ( Great Observatories All-sky LIRG Survey ), waarin deze bijzondere stelsels op alle denkbare golflengten worden bestudeerd door ruimtetelescopen.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Meteoor gezien boven Nederland en Belgiëquote:
Cool!
Heeft iemand de meteoor gezien?
Er is een heel topic over met FOK!ers die het gezien hebben.
Daher iſt die Aufgabe nicht ſowohl, zu ſehn was noch Keiner geſehn hat, als, bei Dem, was Jeder ſieht, zu denken was noch Keiner gedacht hat.
quote:Op dinsdag 13 oktober 2009 23:39 schreef Iblis het volgende:
[..]
Meteoor gezien boven Nederland en België
Er is een heel topic over met FOK!ers die het gezien hebben.
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
13-10-2009
Geplande crash op maan 'geslaagd'; nu nog ijs vinden
Plaats van inslag van de rakettrap (Centaur) en de ruimtesonde (SSC) in de Cabeuskrater op de maan, met temperatuurschaal. Foto NASA
Vrijdag eindigde de LCROSS-ruimtemissie met een geplande crash op de maan. Het puinspektakel stelde teleur, maar de NASA hoopt dat het opwaaiend stof water bevat.
Wat de wetenschappelijke instrumenten allemaal geregistreerd hebben – en óók: wat niet – dat zullen we pas over een paar weken weten. Maar de LCROSS-missie is geslaagd, vonden vrijdag de onderzoekers van het Ames-instituut van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA.
Met een welgemikte zwiep hadden zij die dag twee projectielen, zo groot als een bus en een Smart-personenauto, regelrecht de Cabeus-krater op de zuidpool van de maan in laten duiken. Op meer dan 370.000 kilometer van de aarde sloegen de twee met een vaart van ruim 9.000 kilometer per uur te pletter in de krap honderd kilometer brede krater. Eerst de een, en vier minuten later de ander.
Bij het Ames-instituut volgden honderden mensen die gebeurtenis. Elders moesten live-beelden laten zien hoe de inslag maanstof omhoog blies, waarvan de samenstelling met infraroodapparatuur vastgesteld zou worden. Met als prangende vraag: zit er water in?
Maar de verwachte tien kilometer hoge pluim van opstuivend stof en misschien zelfs waterijs, bleef uit. Toch zijn er volgens de onderzoekers van het LCROSS-project (53 miljoen euro) honderden tonnen maanmateriaal omhoog gewerkt. Een mogelijke verklaring voor het uitblijven van een hoge stofwolk is, zeggen zij, dat de projectielen een rotsachtige helling of een glooiend gebied in de krater hebben getroffen waardoor het stof niet hoog genoeg oprees om het zonlicht te bereiken.
Het LCROSS-vaartuig (ofwel: Lunar Crater Observation and Sensing Satellite) was de reisgenoot van de Lunar Reconaissance Orbiter, een satelliet die het maanoppervlak nauwkeurig in kaart brengt. Beide gingen op 18 juni dit jaar omhoog met dezelfde ATLAS-raket. De twee ton zware tweede rakettrap die normaal gesproken zou zijn geëindigd als ruimtepuin, werd in het LCROSS-project gebruikt als projectiel.
Daarvoor werd de trap in een wijde baan om de aarde gebracht, onder de hoede van het aangekoppelde LCROSS-ruimtevaartuig. Toen vier maanden later die baan het pad van de maan op de berekende plek kruiste, werden de twee boven het maanoppervlak ontkoppeld en de krater in geslingerd.
In de vier minuten tussen de twee inslagen legden de infraroodinstrumenten aan boord van het LCROSS-vaartuig de inslag van de rakettrap vast en stuurden ze hun gegevens op de valreep nog naar aarde.
De analyse van die gegevens moet nu uitwijzen wat er in de kraterbodem zit. En dus vooral: of zich daar ook waterijs bevindt. De ijzige kraterbodems op de zuidpool van de maan werden na metingen eerder dit jaar door NASA uitgeroepen tot de koudste plek van het zonnestelsel. Metingen met de Indiase Chandrayaan-satelliet wezen bovendien uit dat zich in de bovenste millimeters van het maanoppervlak minieme hoeveelheden watermoleculen bevinden. Die moleculen ontstaan vermoedelijk als waterstofkernen uit de zonnewind op de maan inslaan en verdampen daarna alweer snel.
De diepe ijskoude kraters zouden mogelijk een reservoir zijn waarin dat water zich, niet blootgesteld aan zonlicht, als ijs heeft opgehoopt. En zulke reservoirs zouden volgens NASA weer belangrijk zijn voor eventuele toekomstige bemande maanmissies.
De maan zelf heeft volgens de onderzoekers weinig schade ondervonden van de menselijke agressie. De inslagkrater was ongeveer twintig meter in diameter en vier meter diep, en volgens hen was het effect op de gehele maan een miljoen keer kleiner dan dat van een wimper van een passagier die tijdens de vlucht op de vloer van een Boeing 747 valt.
Eerdere inslagen op de maan – in totaal zijn er een stuk of twintig geweest – hebben overigens nooit ijs kunnen aantonen.
(nrc)
Geplande crash op maan 'geslaagd'; nu nog ijs vinden
Plaats van inslag van de rakettrap (Centaur) en de ruimtesonde (SSC) in de Cabeuskrater op de maan, met temperatuurschaal. Foto NASA
Vrijdag eindigde de LCROSS-ruimtemissie met een geplande crash op de maan. Het puinspektakel stelde teleur, maar de NASA hoopt dat het opwaaiend stof water bevat.
Wat de wetenschappelijke instrumenten allemaal geregistreerd hebben – en óók: wat niet – dat zullen we pas over een paar weken weten. Maar de LCROSS-missie is geslaagd, vonden vrijdag de onderzoekers van het Ames-instituut van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA.
Met een welgemikte zwiep hadden zij die dag twee projectielen, zo groot als een bus en een Smart-personenauto, regelrecht de Cabeus-krater op de zuidpool van de maan in laten duiken. Op meer dan 370.000 kilometer van de aarde sloegen de twee met een vaart van ruim 9.000 kilometer per uur te pletter in de krap honderd kilometer brede krater. Eerst de een, en vier minuten later de ander.
Bij het Ames-instituut volgden honderden mensen die gebeurtenis. Elders moesten live-beelden laten zien hoe de inslag maanstof omhoog blies, waarvan de samenstelling met infraroodapparatuur vastgesteld zou worden. Met als prangende vraag: zit er water in?
Maar de verwachte tien kilometer hoge pluim van opstuivend stof en misschien zelfs waterijs, bleef uit. Toch zijn er volgens de onderzoekers van het LCROSS-project (53 miljoen euro) honderden tonnen maanmateriaal omhoog gewerkt. Een mogelijke verklaring voor het uitblijven van een hoge stofwolk is, zeggen zij, dat de projectielen een rotsachtige helling of een glooiend gebied in de krater hebben getroffen waardoor het stof niet hoog genoeg oprees om het zonlicht te bereiken.
Het LCROSS-vaartuig (ofwel: Lunar Crater Observation and Sensing Satellite) was de reisgenoot van de Lunar Reconaissance Orbiter, een satelliet die het maanoppervlak nauwkeurig in kaart brengt. Beide gingen op 18 juni dit jaar omhoog met dezelfde ATLAS-raket. De twee ton zware tweede rakettrap die normaal gesproken zou zijn geëindigd als ruimtepuin, werd in het LCROSS-project gebruikt als projectiel.
Daarvoor werd de trap in een wijde baan om de aarde gebracht, onder de hoede van het aangekoppelde LCROSS-ruimtevaartuig. Toen vier maanden later die baan het pad van de maan op de berekende plek kruiste, werden de twee boven het maanoppervlak ontkoppeld en de krater in geslingerd.
In de vier minuten tussen de twee inslagen legden de infraroodinstrumenten aan boord van het LCROSS-vaartuig de inslag van de rakettrap vast en stuurden ze hun gegevens op de valreep nog naar aarde.
De analyse van die gegevens moet nu uitwijzen wat er in de kraterbodem zit. En dus vooral: of zich daar ook waterijs bevindt. De ijzige kraterbodems op de zuidpool van de maan werden na metingen eerder dit jaar door NASA uitgeroepen tot de koudste plek van het zonnestelsel. Metingen met de Indiase Chandrayaan-satelliet wezen bovendien uit dat zich in de bovenste millimeters van het maanoppervlak minieme hoeveelheden watermoleculen bevinden. Die moleculen ontstaan vermoedelijk als waterstofkernen uit de zonnewind op de maan inslaan en verdampen daarna alweer snel.
De diepe ijskoude kraters zouden mogelijk een reservoir zijn waarin dat water zich, niet blootgesteld aan zonlicht, als ijs heeft opgehoopt. En zulke reservoirs zouden volgens NASA weer belangrijk zijn voor eventuele toekomstige bemande maanmissies.
De maan zelf heeft volgens de onderzoekers weinig schade ondervonden van de menselijke agressie. De inslagkrater was ongeveer twintig meter in diameter en vier meter diep, en volgens hen was het effect op de gehele maan een miljoen keer kleiner dan dat van een wimper van een passagier die tijdens de vlucht op de vloer van een Boeing 747 valt.
Eerdere inslagen op de maan – in totaal zijn er een stuk of twintig geweest – hebben overigens nooit ijs kunnen aantonen.
(nrc)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
14-10-2009
Kaguya-sonde ontdekt ondergrondse structuren op maan
Met het radarinstrument van de Japanse maanverkenner Kaguya zijn ondergrondse structuren ontdekt op de maan. Het gaat om verschillende lagen van fijn maanstof, gelegen tussen dikkere lagen van bazaltisch gesteente.
De ondergrondse lagen, op een diepte van enkele honderden meters, zijn gevonden onder de uitgestrekte 'maanzeeën' - de donkere vlekken op de voorzijde van de maan. Ze beslaan ongeveer tien procent van het oppervlak van die maanzeeën.
Vermoedelijk zijn de stoflagen minstens drieënhalf miljard jaar geleden ontstaan in perioden waarin er weinig vulkanische activiteit op de maan voorkwam.
De onderzoeksresultaten worden gepubliceerd in Geophysical Research Letters.
(allesoversterrenkunde)
Kaguya-sonde ontdekt ondergrondse structuren op maan
Met het radarinstrument van de Japanse maanverkenner Kaguya zijn ondergrondse structuren ontdekt op de maan. Het gaat om verschillende lagen van fijn maanstof, gelegen tussen dikkere lagen van bazaltisch gesteente.
De ondergrondse lagen, op een diepte van enkele honderden meters, zijn gevonden onder de uitgestrekte 'maanzeeën' - de donkere vlekken op de voorzijde van de maan. Ze beslaan ongeveer tien procent van het oppervlak van die maanzeeën.
Vermoedelijk zijn de stoflagen minstens drieënhalf miljard jaar geleden ontstaan in perioden waarin er weinig vulkanische activiteit op de maan voorkwam.
De onderzoeksresultaten worden gepubliceerd in Geophysical Research Letters.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
14-10-2009
ESO fotografeert 'taai' buurstelsel
Met de 2,2-meter telescoop van de Europese Zuidelijke Sterrenwacht in Chili is een indrukwekkende foto gemaakt van het 'naburige' sterrenstelsel NGC 6822. Dat is een klein, onregelmatig gevormd sterrenstelsel dat tot de zogeheten Lokale Groep behoort: de verzameling sterrenstelsels waar ook ons Melkwegstelsel deel van uitmaakt.
NGC 6822 is tien keer zo klein als ons eigen stelsel en telt slechts ongeveer 10 miljoen sterren. Onregelmatige sterrenstelsels als deze hebben hun vormeloze uiterlijk te danken aan ontmoetingen met andere stelsels.
Net als alles in het heelal zijn sterrenstelsels in beweging, en dat leidt geregeld tot botsingen of bijna-botsingen. Hierbij worden vaak grote groepen sterren uit de stelsels weggesleurd, waardoor deze de meest uiteenlopende vormen kunnen aannemen.
NGC 6822 heeft ongetwijfeld al veel van deze ontmoetingen doorstaan.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
ESO fotografeert 'taai' buurstelsel
Met de 2,2-meter telescoop van de Europese Zuidelijke Sterrenwacht in Chili is een indrukwekkende foto gemaakt van het 'naburige' sterrenstelsel NGC 6822. Dat is een klein, onregelmatig gevormd sterrenstelsel dat tot de zogeheten Lokale Groep behoort: de verzameling sterrenstelsels waar ook ons Melkwegstelsel deel van uitmaakt.
NGC 6822 is tien keer zo klein als ons eigen stelsel en telt slechts ongeveer 10 miljoen sterren. Onregelmatige sterrenstelsels als deze hebben hun vormeloze uiterlijk te danken aan ontmoetingen met andere stelsels.
Net als alles in het heelal zijn sterrenstelsels in beweging, en dat leidt geregeld tot botsingen of bijna-botsingen. Hierbij worden vaak grote groepen sterren uit de stelsels weggesleurd, waardoor deze de meest uiteenlopende vormen kunnen aannemen.
NGC 6822 heeft ongetwijfeld al veel van deze ontmoetingen doorstaan.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:Will NASA Sail the Great Lakes of Titan?
Bron: Wikimedia Commons. Maker: NASA/JPL/GSFC. Publiek Domein.
Vergelijking tussen een meer op Titan en Lake superior
The world's astrobiology community is all abuzz over one of NASA's most exciting Discovery Mission proposals ever considered to explore the vast methane lakes in the Northern Polar region of Saturn's moon, Titan. This Titan ocean "Lake Lander" will be an Apollo-mission-like bell-shaped capsule that would be dropped directly into one of the Titan target lakes with a mast to hold a camera. The lake-born probe would use a nuclear-powered engine to run experiments and return data to Earth. When interviewed recently on National Public Radio (listen to the audio below).
Saturn's orange moon Titan has hundreds of times more liquid hydrocarbons than all the known oil and natural gas reserves on Earth, according to data from NASA's Cassini spacecraft. The hydrocarbons rain from the sky, collecting in vast deposits that form lakes and dunes. Titan is a big laboratory where several of the world's leading space scientists get to play with atmospheres on a planetary scale.
At an eye popping minus 179 degrees Celsius (minus 290 degrees Fahrenheit), Titan has a surface of liquid hydrocarbons in the form of methane and ethane with tholins believed to make up its dunes. The term "tholins," coined by Carl Sagan in 1979, describe the complex organic molecules at the heart of prebiotic chemistry.
Before the first Cassini Mission flyby's Robert Brown who led Cassini's visual and infrared mapping spectrometer (VIMS) team, said: "We know VIMS will see through the haze to Titan's surface. At closest approach - 1,200 kilometers (745 miles) - we'll have 600-meter-pixel resolution. We'll be able to see very small geologic features. We'll get very high resolution looks at atmospheric phenomena, too. But from my perspective, the really important thing about this encounter is really digging down below the atmosphere and getting our first real glimpse of Titan geology.
Bron: Daily Galaxy, lees meer…
Interview op NPR.org
Daher iſt die Aufgabe nicht ſowohl, zu ſehn was noch Keiner geſehn hat, als, bei Dem, was Jeder ſieht, zu denken was noch Keiner gedacht hat.
15-10-2009
VS-sonde toont ander beeld van uithoeken zonnestelsel
De Amerikaanse IBEX-sonde zet de inzichten rondom de uithoeken van ons zonnestelsel op hun kop, zo meldt de NASA.
Zonnewind en kosmische straling
De in oktober 2008 gelanceerde IBEX is de eerste sonde die specifiek het grensgebied van ons zonnestelsel met de interstellaire ruimte verkent: de globale interactie tussen de stroom van geladen deeltjes die van de Zon komt (de zonnewind) en de kosmische straling van onze Melkweg.
Intense lichtstrook
Volgens wetenschappelijk missiedirecteur David McComas onthullen de resultaten fenomenen die in niets overeenstemmen met de theorieën en modellen over dat gebied. Wetenschappers hadden lichte variaties in de ruimte in dat interstellair grensgebied verwacht. Daar, op tientallen miljarden kilometers van de Aarde, vond de IBEX een zeer fijne lichtstrook met een intensiteit die twee tot drie keer hoger was dat de rest van de hemel in dat gebied rond de heliosfeer. Dat is het gebied waarin de zonnewind de overheersende stroom van deeltjes is.
Grotere invloed op heliosfeer
De lichtstrook lijkt te maken te hebben met de invloed van het kosmische magnetische veld. Dat doet denken dat de interstellaire ruimte een veel grotere invloed uitoefent op de structuur van de heliosfeer dan gedacht. (belga/lb)
(HLN)
VS-sonde toont ander beeld van uithoeken zonnestelsel
De Amerikaanse IBEX-sonde zet de inzichten rondom de uithoeken van ons zonnestelsel op hun kop, zo meldt de NASA.
Zonnewind en kosmische straling
De in oktober 2008 gelanceerde IBEX is de eerste sonde die specifiek het grensgebied van ons zonnestelsel met de interstellaire ruimte verkent: de globale interactie tussen de stroom van geladen deeltjes die van de Zon komt (de zonnewind) en de kosmische straling van onze Melkweg.
Intense lichtstrook
Volgens wetenschappelijk missiedirecteur David McComas onthullen de resultaten fenomenen die in niets overeenstemmen met de theorieën en modellen over dat gebied. Wetenschappers hadden lichte variaties in de ruimte in dat interstellair grensgebied verwacht. Daar, op tientallen miljarden kilometers van de Aarde, vond de IBEX een zeer fijne lichtstrook met een intensiteit die twee tot drie keer hoger was dat de rest van de hemel in dat gebied rond de heliosfeer. Dat is het gebied waarin de zonnewind de overheersende stroom van deeltjes is.
Grotere invloed op heliosfeer
De lichtstrook lijkt te maken te hebben met de invloed van het kosmische magnetische veld. Dat doet denken dat de interstellaire ruimte een veel grotere invloed uitoefent op de structuur van de heliosfeer dan gedacht. (belga/lb)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Hoever kunnen we nu eigenlijk kijken? Ik heb zelf geprobeerd om te zoeken, maar kom niet echt ver, misschien komt het omdat ik niet echt bekend ben met de termen die ze ervoor gebruiken.
http://www.nasa.gov/home/hqnews/2004/mar/HQ_04086_Hubble_UDF.htmlquote:Op vrijdag 16 oktober 2009 02:20 schreef Edwinuss het volgende:
Hoever kunnen we nu eigenlijk kijken? Ik heb zelf geprobeerd om te zoeken, maar kom niet echt ver, misschien komt het omdat ik niet echt bekend ben met de termen die ze ervoor gebruiken.
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
16-10-2009
Zonnewind zorgt voor water op de Maan
Ook op de Maan is er water, maar vanwaar komt het? Op deze vraag heeft het Europees-Indiaans instrument SARA op de Indiaanse Maanverkenner Chandrayaan-1 een antwoord gegeven, zo heeft het Europese Ruimtevaartbureau ESA bekendgemaakt.
Het Maanoppervlak bestaat uit een losse opeenhoping van stof en gesteente en de Maan werkt als een spons voor de zonnewind, de stroom van elektrisch geladen deeltjes die aan ongeveer 200 km per uur van de Zon komen.
Maar dat materiaal absorbeert niet al deze protonen. Zowat elke vijfde proton voegt zich met een elektron samen tot een waterstofatoom, zo luidt de verrassende ontdekking. (belga/adv)
(HLN)
Zonnewind zorgt voor water op de Maan
Ook op de Maan is er water, maar vanwaar komt het? Op deze vraag heeft het Europees-Indiaans instrument SARA op de Indiaanse Maanverkenner Chandrayaan-1 een antwoord gegeven, zo heeft het Europese Ruimtevaartbureau ESA bekendgemaakt.
Het Maanoppervlak bestaat uit een losse opeenhoping van stof en gesteente en de Maan werkt als een spons voor de zonnewind, de stroom van elektrisch geladen deeltjes die aan ongeveer 200 km per uur van de Zon komen.
Maar dat materiaal absorbeert niet al deze protonen. Zowat elke vijfde proton voegt zich met een elektron samen tot een waterstofatoom, zo luidt de verrassende ontdekking. (belga/adv)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Waterstof is niet genoeg voor water. Er zit al zuurstof in het gesteente en het waterstof ontrekt dat aan het gesteente?
16-10-2009
Mineralen in aardkorst zijn mogelijk afkomstig van meteorieten
Volgens nieuw onderzoek door Canadese en Amerikaanse geologen zijn sommige mineralen die in de aardkorst worden aangetroffen afkomstig uit de ruimte. Nu is uiteindelijk alles op aarde afkomstig uit de ruimte, maar volgens de geologen zijn de betreffende mineralen nakomertjes.
Kort na haar ontstaan, 4,6 miljard jaar geleden, was onze planeet namelijk dermate heet, dat alle zware elementen naar haar kern moeten zijn gezakt. Dat effect hebben de onderzoekers van de universiteit van Maryland nu experimenteel bevestigd door een mengsel van gesteenten en metalen sterk te verhitten.
Daaruit blijkt dat de aardkorst weinig of geen edelmetalen, zoals platina en rhodium, zou mogen bevatten. Dat ze er toch zijn, betekent volgens de onderzoekers dat ze pas nadat de aardkorst was afgekoeld met meteorieten zijn meegekomen.
Ook stoffen die belangrijk waren voor het ontstaan van leven, zoals koolstof en fosfor, zouden door meteorieten zijn aangevoerd.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Mineralen in aardkorst zijn mogelijk afkomstig van meteorieten
Volgens nieuw onderzoek door Canadese en Amerikaanse geologen zijn sommige mineralen die in de aardkorst worden aangetroffen afkomstig uit de ruimte. Nu is uiteindelijk alles op aarde afkomstig uit de ruimte, maar volgens de geologen zijn de betreffende mineralen nakomertjes.
Kort na haar ontstaan, 4,6 miljard jaar geleden, was onze planeet namelijk dermate heet, dat alle zware elementen naar haar kern moeten zijn gezakt. Dat effect hebben de onderzoekers van de universiteit van Maryland nu experimenteel bevestigd door een mengsel van gesteenten en metalen sterk te verhitten.
Daaruit blijkt dat de aardkorst weinig of geen edelmetalen, zoals platina en rhodium, zou mogen bevatten. Dat ze er toch zijn, betekent volgens de onderzoekers dat ze pas nadat de aardkorst was afgekoeld met meteorieten zijn meegekomen.
Ook stoffen die belangrijk waren voor het ontstaan van leven, zoals koolstof en fosfor, zouden door meteorieten zijn aangevoerd.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Even tussendoor:
http://www.dumpert.nl/med(...)_de_zon_spuugt_.html
Wellicht niet zo'n lekkere bron, maar mooie beelden!
http://www.dumpert.nl/med(...)_de_zon_spuugt_.html
Wellicht niet zo'n lekkere bron, maar mooie beelden!
Oh really?
21-10-2009
Grot op de maan gevonden
Japanse wetenschappers hebben een 65 meter breed gat in de maanbodem gevonden op beelden van de Japanse maansatelliet Kaguya. Het gat is mogelijk het uiteinde van een lavatube. Dat wil zeggen dat er onder het oppervlak zich een grottenstelsel kan bevinden. Japanse wetenschappers hebben de maansatelliet het gat onder een aantal hoeken laten fotograferen en denken nu dat de grot 80 tot 88 meter diep is.
Plaatjes uit het Kuifje-album "Mannen op de maan" doemen op bij de gedachte aan een grot op de maan. Er is vanuit perspectief van de bemande ruimtevaart interesse in maangrotten. Er wordt serieus gedacht om een maanbasis onder het maanoppervlak te bouwen. Dit zou bescherming kunnen bieden tegen de voortdurende zon, kosmische straling en niet te vergeten micrometeorieten. Om zo'n bescherming aan te brengen zou je graafmachines mee moeten brengen. Een grot zou een hoop graafwerk overbodig maken.
Maar de nu gevonden grot is waarschijnlijk niet geschikt hiervoor. Het lijkt erop dat astronauten een lange vertikale klim uit deze grot moeten maken voor ze bij het oppervlak zijn. Men zou liever iets zien waar men uit kan rijden. Toch is deze vonst een aanwijzing dat zulke grotten niet ondenkbaar zijn.
De maangrot in Marius Hills.
Bron: The Planetary Society.
(Astrostart)
Grot op de maan gevonden
Japanse wetenschappers hebben een 65 meter breed gat in de maanbodem gevonden op beelden van de Japanse maansatelliet Kaguya. Het gat is mogelijk het uiteinde van een lavatube. Dat wil zeggen dat er onder het oppervlak zich een grottenstelsel kan bevinden. Japanse wetenschappers hebben de maansatelliet het gat onder een aantal hoeken laten fotograferen en denken nu dat de grot 80 tot 88 meter diep is.
Plaatjes uit het Kuifje-album "Mannen op de maan" doemen op bij de gedachte aan een grot op de maan. Er is vanuit perspectief van de bemande ruimtevaart interesse in maangrotten. Er wordt serieus gedacht om een maanbasis onder het maanoppervlak te bouwen. Dit zou bescherming kunnen bieden tegen de voortdurende zon, kosmische straling en niet te vergeten micrometeorieten. Om zo'n bescherming aan te brengen zou je graafmachines mee moeten brengen. Een grot zou een hoop graafwerk overbodig maken.
Maar de nu gevonden grot is waarschijnlijk niet geschikt hiervoor. Het lijkt erop dat astronauten een lange vertikale klim uit deze grot moeten maken voor ze bij het oppervlak zijn. Men zou liever iets zien waar men uit kan rijden. Toch is deze vonst een aanwijzing dat zulke grotten niet ondenkbaar zijn.
De maangrot in Marius Hills.
Bron: The Planetary Society.
(Astrostart)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Lijkt zo op een lavatube zoals ze op Mars ook gevonden zijn.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">[b]Vereniging voor weerkunde en klimatologie[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
Astronomers Do It Again: Find Organic Molecules Around Gas Planet
20-10-2009
20-10-2009
quote:Peering far beyond our solar system, NASA researchers have detected the basic chemistry for life in a second hot gas planet, advancing astronomers toward the goal of being able to characterize planets where life could exist. The planet is not habitable but it has the same chemistry that, if found around a rocky planet in the future, could indicate the presence of life.
"It's the second planet outside our solar system in which water, methane and carbon dioxide have been found, which are potentially important for biological processes in habitable planets," said researcher Mark Swain of NASA's Jet Propulsion Laboratory, Pasadena, Calif. "Detecting organic compounds in two exoplanets now raises the possibility that it will become commonplace to find planets with molecules that may be tied to life."
Swain and his co-investigators used data from two of NASA's orbiting Great Observatories, the Hubble Space Telescope and Spitzer Space Telescope, to study HD 209458b, a hot, gaseous giant planet bigger than Jupiter that orbits a sun-like star about 150 light years away in the constellation Pegasus. The new finding follows their breakthrough discovery in December 2008 of carbon dioxide around another hot, Jupiter-size planet, HD 189733b. Earlier Hubble and Spitzer observations of that planet had also revealed water vapor and methane.
The detections were made through spectroscopy, which splits light into its components to reveal the distinctive spectral signatures of different chemicals. Data from Hubble's near-infrared camera and multi-object spectrometer revealed the presence of the molecules, and data from Spitzer's photometer and infrared spectrometer measured their amounts.
"This demonstrates that we can detect the molecules that matter for life processes," said Swain. Astronomers can now begin comparing the two planetary atmospheres for differences and similarities. For example, the relative amounts of water and carbon dioxide in the two planets is similar, but HD 209458b shows a greater abundance of methane than HD 189733b. "The high methane abundance is telling us something," said Swain. "It could mean there was something special about the formation of this planet."
Other large, hot Jupiter-type planets can be characterized and compared using existing instruments, Swain said. This work will lay the groundwork for the type of analysis astronomers eventually will need to perform in shortlisting any promising rocky Earth-like planets where the signatures of organic chemicals might indicate the presence of life.
Rocky worlds are expected to be found by NASA's Kepler mission, which launched earlier this year, but astronomers believe we are a decade or so away from being able to detect any chemical signs of life on such a body.
If and when such Earth-like planets are found in the future, "the detection of organic compounds will not necessarily mean there's life on a planet, because there are other ways to generate such molecules," Swain said. "If we detect organic chemicals on a rocky, Earth-like planet, we will want to understand enough about the planet to rule out non-life processes that could have led to those chemicals being there."
"These objects are too far away to send probes to, so the only way we're ever going to learn anything about them is to point telescopes at them. Spectroscopy provides a powerful tool to determine their chemistry and dynamics."
You can follow the history of planet hunting from science fiction to science fact with NASA's PlanetQuest Historic Timeline at http://planetquest.jpl.nasa.gov/timeline/ .
This interactive web feature, developed by JPL, conveys the story of exoplanet exploration through a rich tapestry of words and images spanning thousands of years, beginning with the musings of ancient philosophers and continuing through the current era of space-based observations by NASA's Spitzer and Kepler missions. The timeline highlights milestones in culture, technology and science, and includes a planet counter that tracks the pace of exoplanet discoveries over time.
More information about exoplanets and NASA's planet-finding program is at http://planetquest.jpl.nasa.gov .
The Hubble Space Telescope is a project of international cooperation between NASA and the European Space Agency and is managed by NASA's Goddard Space Flight Center in Greenbelt, Md. The Space Telescope Science Institute, Baltimore, Md., conducts Hubble science operations. The institute is operated for NASA by the Association of Universities for research in Astronomy, Inc., Washington, D.C.
JPL manages the Spitzer Space Telescope mission for NASA. Science operations are conducted at the Spitzer Science Center at the California Institute of Technology in Pasadena. Caltech manages JPL for NASA
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">[b]Vereniging voor weerkunde en klimatologie[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
Centraal Exo-Planeten Topicquote:Op donderdag 22 oktober 2009 21:33 schreef -CRASH- het volgende:
Astronomers Do It Again: Find Organic Molecules Around Gas Planet
20-10-2009
[ afbeelding ]
[..]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
22-10-2009
Cluster van sterrenstelsels ontdekt op recordafstand
Met de Amerikaanse röntgensatelliet Chandra is een cluster van sterrenstelsels ontdekt op een afstand van 10,2 miljard lichtjaar. Daarmee is deze cluster, die de aanduiding JKCS041 draagt, ruimschoots de verste die tot nog toe is waargenomen.
De vorige recordhouder staat bijna een miljard lichtjaar 'dichterbij'. Volgens de bestaande inzichten zullen er op nog grotere afstanden niet veel clusters te vinden zijn. Het licht van JKCS041 heeft er immers meer dan 10 miljard jaar over gedaan om ons te bereiken. Dat betekent dat we de verzameling sterrenstelsels zien zoals hij was toen het heelal nog geen 4 miljard jaar oud was.
Vooralsnog gaan sterrenkundigen ervan uit dat de vorming van zulke grote structuren zeker enkele miljarden jaren in beslag neemt. Maar als er de komende jaren nog verdere clusters worden opgespoord, moet dat inzicht mogelijk worden bijgesteld.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Cluster van sterrenstelsels ontdekt op recordafstand
Met de Amerikaanse röntgensatelliet Chandra is een cluster van sterrenstelsels ontdekt op een afstand van 10,2 miljard lichtjaar. Daarmee is deze cluster, die de aanduiding JKCS041 draagt, ruimschoots de verste die tot nog toe is waargenomen.
De vorige recordhouder staat bijna een miljard lichtjaar 'dichterbij'. Volgens de bestaande inzichten zullen er op nog grotere afstanden niet veel clusters te vinden zijn. Het licht van JKCS041 heeft er immers meer dan 10 miljard jaar over gedaan om ons te bereiken. Dat betekent dat we de verzameling sterrenstelsels zien zoals hij was toen het heelal nog geen 4 miljard jaar oud was.
Vooralsnog gaan sterrenkundigen ervan uit dat de vorming van zulke grote structuren zeker enkele miljarden jaren in beslag neemt. Maar als er de komende jaren nog verdere clusters worden opgespoord, moet dat inzicht mogelijk worden bijgesteld.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
23-10-2009
NASA wil maanatmosfeer onderzoeken
Het Amerikaanse ruimteagentschap NASA wil, voor het te laat is, onderzoek doen aan de bijzonder ijle atmosfeer van de maan.
Naar verwachting zal de menselijke activiteit op het maanoppervlak de komende decennia namelijk flink toenemen. En waar mensen zijn, dwarrelt stof op, worden raketten gelanceerd en treden allerlei vormen van vervuiling op.
De onderzoekers willen dat vóór zijn, omdat anders nooit meer kan worden vastgesteld wat de natuurlijke samenstelling van de maanatmosfeer is. Vandaar hun plannen voor de Lunar Atmosphere and Dust Environment Explorer (LADEE), die in 2012 gelanceerd zou moeten worden.
De maan heeft zijn atmosfeer overigens voor een belangrijk deel te danken aan de zon: zijn oppervlak staat bloot aan een bombardement van ultraviolet zonlicht en geladen deeltjes van de zonnewind, waardoor atomen en moleculen vrijkomen. Ook inslagen van micrometeorieten en gassen uit het inwendige van de maan dragen een steentje bij.
De instrumenten van LADEE zullen de concentraties van 18 verschillende stoffen in de maanatmosfeer meten.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
NASA wil maanatmosfeer onderzoeken
Het Amerikaanse ruimteagentschap NASA wil, voor het te laat is, onderzoek doen aan de bijzonder ijle atmosfeer van de maan.
Naar verwachting zal de menselijke activiteit op het maanoppervlak de komende decennia namelijk flink toenemen. En waar mensen zijn, dwarrelt stof op, worden raketten gelanceerd en treden allerlei vormen van vervuiling op.
De onderzoekers willen dat vóór zijn, omdat anders nooit meer kan worden vastgesteld wat de natuurlijke samenstelling van de maanatmosfeer is. Vandaar hun plannen voor de Lunar Atmosphere and Dust Environment Explorer (LADEE), die in 2012 gelanceerd zou moeten worden.
De maan heeft zijn atmosfeer overigens voor een belangrijk deel te danken aan de zon: zijn oppervlak staat bloot aan een bombardement van ultraviolet zonlicht en geladen deeltjes van de zonnewind, waardoor atomen en moleculen vrijkomen. Ook inslagen van micrometeorieten en gassen uit het inwendige van de maan dragen een steentje bij.
De instrumenten van LADEE zullen de concentraties van 18 verschillende stoffen in de maanatmosfeer meten.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
hier is het altijd te bewolkt om sterretjes te kijken en te tellen!
Werewolf
Papa 15/11/1950 - 29/08/2025
Papa 15/11/1950 - 29/08/2025
Maanatmosfeer is niet het goede woordt.... het is een Exsosfeerquote:Op zaterdag 24 oktober 2009 01:13 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
23-10-2009
NASA wil maanatmosfeer onderzoeken
[ afbeelding ]
Het Amerikaanse ruimteagentschap NASA wil, voor het te laat is, onderzoek doen aan de bijzonder ijle atmosfeer van de maan.
Naar verwachting zal de menselijke activiteit op het maanoppervlak de komende decennia namelijk flink toenemen. En waar mensen zijn, dwarrelt stof op, worden raketten gelanceerd en treden allerlei vormen van vervuiling op.
De onderzoekers willen dat vóór zijn, omdat anders nooit meer kan worden vastgesteld wat de natuurlijke samenstelling van de maanatmosfeer is. Vandaar hun plannen voor de Lunar Atmosphere and Dust Environment Explorer (LADEE), die in 2012 gelanceerd zou moeten worden.
De maan heeft zijn atmosfeer overigens voor een belangrijk deel te danken aan de zon: zijn oppervlak staat bloot aan een bombardement van ultraviolet zonlicht en geladen deeltjes van de zonnewind, waardoor atomen en moleculen vrijkomen. Ook inslagen van micrometeorieten en gassen uit het inwendige van de maan dragen een steentje bij.
De instrumenten van LADEE zullen de concentraties van 18 verschillende stoffen in de maanatmosfeer meten.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
MYSTERY OBJECT:
Yesterday, astronomers in Arizona, New Mexico and Spain, all hunting for near-Earth asteroids, discovered a "mystery object" orbiting Earth. Temporarily named "9U01FF6," it is small and in an elongated, 31-day orbit. Experts say it is probably a piece of an Apollo-era Moon mission. We'll get a closer look on Oct. 29th when it zips past Earth about 82,000 km (0.2 lunar distances) away. Advanced amateur astronomers can find it using this ephemeris.
[ Bericht 55% gewijzigd door -CRASH- op 27-10-2009 11:24:10 ]
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">[b]Vereniging voor weerkunde en klimatologie[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
26-10-2009
Messenger-ruimtesonde werpt licht op zonnestormen
De Amerikaanse planeetverkenner Messenger, die vanaf maart 2011 in een baan rond de kleine planeet Mercurius zal draaien, heeft nieuw licht geworpen op het mechanisme van zonnestormen. Dat zijn energierijke uitbarstingen van elektrisch geladen deeltjes (voornamelijk protonen) die in de omgeving van de aarde kunnen leiden tot storingen in het radioverkeer en uitvallende satellietelektronica.
Krachtige coronale massa-uitstotingen - uitbarstingen van heet gas in de corona, de ijle dampkring van de zon - produceren soms wél een energierijke zonnestorm, met veel snel bewegende protonen, maar soms ook niet. Tot nu toe was onduidelijk hoe dat komt. Messenger heeft nu ontdekt dat er mogelijk een relatie is met zonnevlammen.
Op 31 december 2007, toen de ruimtesonde op ongeveer 75 miljoen kilometer afstand van de zon vloog, werd een zonnevlam waargenomen die veel neutronen (ongeladen kerndeeltjes) produceerde. Vrije neutronen vervallen binnen enkele minuten tot protonen, met een vergelijkbare energie. Als er vervolgens een coronale massa-uitstoting plaatsvindt, kunnen die protonen gemakkelijk versneld worden tot de veel hogere energieën zoals ze in zonnestormen voorkomen.
De resultaten van het onderzoek worden gepubliceerd in Journal of Geophysical Research.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Messenger-ruimtesonde werpt licht op zonnestormen
De Amerikaanse planeetverkenner Messenger, die vanaf maart 2011 in een baan rond de kleine planeet Mercurius zal draaien, heeft nieuw licht geworpen op het mechanisme van zonnestormen. Dat zijn energierijke uitbarstingen van elektrisch geladen deeltjes (voornamelijk protonen) die in de omgeving van de aarde kunnen leiden tot storingen in het radioverkeer en uitvallende satellietelektronica.
Krachtige coronale massa-uitstotingen - uitbarstingen van heet gas in de corona, de ijle dampkring van de zon - produceren soms wél een energierijke zonnestorm, met veel snel bewegende protonen, maar soms ook niet. Tot nu toe was onduidelijk hoe dat komt. Messenger heeft nu ontdekt dat er mogelijk een relatie is met zonnevlammen.
Op 31 december 2007, toen de ruimtesonde op ongeveer 75 miljoen kilometer afstand van de zon vloog, werd een zonnevlam waargenomen die veel neutronen (ongeladen kerndeeltjes) produceerde. Vrije neutronen vervallen binnen enkele minuten tot protonen, met een vergelijkbare energie. Als er vervolgens een coronale massa-uitstoting plaatsvindt, kunnen die protonen gemakkelijk versneld worden tot de veel hogere energieën zoals ze in zonnestormen voorkomen.
De resultaten van het onderzoek worden gepubliceerd in Journal of Geophysical Research.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
28-10-2009
Verst verwijderde object in de kosmos stamt uit oertijd heelal
Diep in het heelal zijn astronomen op het tot nu toe verst verwijderde object ooit gestoten. Het gaat om een reuzenster die op een afstand van 13 miljard lichtjaar is ontploft, staat in het jongste nummer van het Britse wetenschappelijke vakblad Nature. Het licht van de explosie heeft er ongeveer even lang over gedaan als de kosmos oud is (13,7 mijard jaar) om ons te bereiken. De ster was daarmee van de eerste in het universum en heeft zich verraden via een flits van gammastraling, met name GRB 090423 op 23 april.
Licht
De ster was een van de eerste in het universum, en is al 630 miljoen jaar na de Oerknal zelf ontploft. De explosie stamt uit een periode waarin een ondoordringbaar gordijn van waterstof en helium bijna alle licht van sterren verhulde. Pas nadat het ultravioletlicht van de eerste sterren en sterrenstelsels het waterstof had geïoniseerd, werd het heelal doorzichtig. Dat was zowat 800 tot 900 miljoen jaar na de Big Bang. De ontdekking biedt zo een unieke blik op de prille jeugd van de kosmos. (belga/sam)
(HLN)
Verst verwijderde object in de kosmos stamt uit oertijd heelal
Diep in het heelal zijn astronomen op het tot nu toe verst verwijderde object ooit gestoten. Het gaat om een reuzenster die op een afstand van 13 miljard lichtjaar is ontploft, staat in het jongste nummer van het Britse wetenschappelijke vakblad Nature. Het licht van de explosie heeft er ongeveer even lang over gedaan als de kosmos oud is (13,7 mijard jaar) om ons te bereiken. De ster was daarmee van de eerste in het universum en heeft zich verraden via een flits van gammastraling, met name GRB 090423 op 23 april.
Licht
De ster was een van de eerste in het universum, en is al 630 miljoen jaar na de Oerknal zelf ontploft. De explosie stamt uit een periode waarin een ondoordringbaar gordijn van waterstof en helium bijna alle licht van sterren verhulde. Pas nadat het ultravioletlicht van de eerste sterren en sterrenstelsels het waterstof had geïoniseerd, werd het heelal doorzichtig. Dat was zowat 800 tot 900 miljoen jaar na de Big Bang. De ontdekking biedt zo een unieke blik op de prille jeugd van de kosmos. (belga/sam)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
28-10-2009
Infrarood: De kleur van babysterren
De geboorte van sterren vindt plaats achter ondoorzichtige gas- en stofwolken. Maar infrarood licht komt daar wel doorheen, en door dat licht te bestuderen kunnen we dus een kijkje nemen in de kraamkamers van het heelal. Ruimtetelescoop Herschel gaat ons daar een handje bij helpen.
Wie op een heldere nacht naar de hemel kijkt, ontdekt al een oneindige pracht aan sterren en sterrenstelsels. Maar onze ogen zijn een heel beperkt instrument voor het bestuderen van het heelal, en we zien slechts een fractie van het licht dat ons vanuit de ruimte bereikt. Dat licht heeft veel meer kleuren dan onze ogen aankunnen: van lome radiogolven via infrarood naar ultraviolet en hoogenergetische gammastraling. Vanwege onze beperkte visie kunnen zich heel veel spannende dingen verstoppen in het heelal, en de laatste jaren richten onderzoekers hun telescopen juist op die onzichtbare stukjes ruimte. De infrarode straling is nu aan de beurt, en de voornaamste verstopte geheimen daarin hebben te maken met de geboorte van sterren.
Links is het sterrenbeeld Orion te zien zoals we hem aan de nachthemel kunnen bekijken. Rechts is hetzelfde deel van de ruimte door infrarode ogen, in dit geval die van de Spitzer-telescoop, te zien. De heldere gebieden zijn stergeboorteregio’s. © NASA
.Sterren worden geboren in zogenaamde stervormingsregio’s, dat zijn wolken van gas en stof in de ruimte. Een jonge ster zendt allerlei kleuren straling uit, dus ook gewoon zichtbaar licht. Maar de stofwolk die om de ster heen zit houdt dat licht tegen, doordat de stofdeeltjes het absorberen. Daarbij warmt het stof wel op, en ontstaat er dus warmtestraling. Die straling kennen we vooral van de groenige beelden van nachtkijkers, en noemen we infrarood. De infrarode straling van de stofwolk en van de jonge sterren zelf wordt niet door de wolk geabsorbeerd. Daardoor bereikt die straling ook ons deel van het heelal. Als we willen zien hoe jonge sterren gevormd worden en zich ontwikkelen, kunnen we dat dus in het infrarood zien.
Absorberende dampkring
Hoewel infrarode straling door stergeboortewolken heen komt, wordt het door de atmosfeer van de aarde grotendeels geabsorbeerd. Om er goed naar te kunnen kijken moeten we dus buiten de dampkring zijn, en een ruimtetelescoop gebruiken. Dat gebeurt dan ook – met de Amerikaanse Spitzer-telescoop en sinds kort ook met de Europese ruimtetelescoop Herschel.
Een artist impression van Herschel die door de hemel cirkelt.
Illustratie: ESA/AEOS Medialab
Astronoom Peter Barthel werkt als ‘mission scientist’ mee aan ruimtetelescoop Herschel, die als opvolger van Spitzer “veel groter en gevoeliger is, meer instrumenten aan boord heeft en meer soorten infraroodstraling kan waarnemen.” Nederland heeft een flinke bijdrage aan de nieuwe telescoop geleverd in de vorm van HIFI, een van de meetinstrumenten die voor de extreme gevoeligheid van Herschel zorgen. “Het HIFI-instrument ontrafelt de infraroodstraling en kan allerlei soorten gassen die infrarode straling uitzenden opsporen en analyseren. Die gassen zijn belangrijk omdat bij de vorming van sterren vaak ook planeten rondom die sterren gevormd worden.” Zo kan Herschel dus niet alleen naar jonge sterren zoeken, maar ook naar nieuwe broertjes en zusjes van de aarde.
Piepjong heelal
Dankzij de lancering van Herschel zullen we de komende jaren voor het eerst goed kunnen kijken naar het ‘onzichtbare heelal’ waarin sterren geboren worden. “Er is nog een heleboel heelal dat we niet kennen omdat we het niet met optische of radio-telescopen kunnen zien,” aldus Barthel. Behalve stervormingsregio’s zijn ook de sterrenstelsels aan de rand van het heelal vooral in het infrarood goed te bestuderen. Die sterrenstelsels zijn vlak na de oerknal ontstaan en geven dus een beeld van het piepjonge heelal. Vandaar dat Herschel ons zowel over het ontstaan van het universum als over het ontstaan van sterren en planeten nog veel zal kunnen leren.
Benieuwd hoe onze allerdaagse wereld er door een infrarode bril uitziet? Op het dak van science center NEMO in Amsterdam is tot eind december de fototentoonstelling Onzichtbaar gratis te bezichtigen. Bovendien wordt op zondag 31 oktober de winnaar van een infrarode fotowedstrijd bekend gemaakt. Deze Miss of Mister Infrared mag zelf afreizen naar het wetenschappelijke missiecentrum van de Herschel-telescoop. © Theo Jurriens
(Kennislink)
Infrarood: De kleur van babysterren
De geboorte van sterren vindt plaats achter ondoorzichtige gas- en stofwolken. Maar infrarood licht komt daar wel doorheen, en door dat licht te bestuderen kunnen we dus een kijkje nemen in de kraamkamers van het heelal. Ruimtetelescoop Herschel gaat ons daar een handje bij helpen.
Wie op een heldere nacht naar de hemel kijkt, ontdekt al een oneindige pracht aan sterren en sterrenstelsels. Maar onze ogen zijn een heel beperkt instrument voor het bestuderen van het heelal, en we zien slechts een fractie van het licht dat ons vanuit de ruimte bereikt. Dat licht heeft veel meer kleuren dan onze ogen aankunnen: van lome radiogolven via infrarood naar ultraviolet en hoogenergetische gammastraling. Vanwege onze beperkte visie kunnen zich heel veel spannende dingen verstoppen in het heelal, en de laatste jaren richten onderzoekers hun telescopen juist op die onzichtbare stukjes ruimte. De infrarode straling is nu aan de beurt, en de voornaamste verstopte geheimen daarin hebben te maken met de geboorte van sterren.
Links is het sterrenbeeld Orion te zien zoals we hem aan de nachthemel kunnen bekijken. Rechts is hetzelfde deel van de ruimte door infrarode ogen, in dit geval die van de Spitzer-telescoop, te zien. De heldere gebieden zijn stergeboorteregio’s. © NASA
.Sterren worden geboren in zogenaamde stervormingsregio’s, dat zijn wolken van gas en stof in de ruimte. Een jonge ster zendt allerlei kleuren straling uit, dus ook gewoon zichtbaar licht. Maar de stofwolk die om de ster heen zit houdt dat licht tegen, doordat de stofdeeltjes het absorberen. Daarbij warmt het stof wel op, en ontstaat er dus warmtestraling. Die straling kennen we vooral van de groenige beelden van nachtkijkers, en noemen we infrarood. De infrarode straling van de stofwolk en van de jonge sterren zelf wordt niet door de wolk geabsorbeerd. Daardoor bereikt die straling ook ons deel van het heelal. Als we willen zien hoe jonge sterren gevormd worden en zich ontwikkelen, kunnen we dat dus in het infrarood zien.
Absorberende dampkring
Hoewel infrarode straling door stergeboortewolken heen komt, wordt het door de atmosfeer van de aarde grotendeels geabsorbeerd. Om er goed naar te kunnen kijken moeten we dus buiten de dampkring zijn, en een ruimtetelescoop gebruiken. Dat gebeurt dan ook – met de Amerikaanse Spitzer-telescoop en sinds kort ook met de Europese ruimtetelescoop Herschel.
Een artist impression van Herschel die door de hemel cirkelt.
Illustratie: ESA/AEOS Medialab
Astronoom Peter Barthel werkt als ‘mission scientist’ mee aan ruimtetelescoop Herschel, die als opvolger van Spitzer “veel groter en gevoeliger is, meer instrumenten aan boord heeft en meer soorten infraroodstraling kan waarnemen.” Nederland heeft een flinke bijdrage aan de nieuwe telescoop geleverd in de vorm van HIFI, een van de meetinstrumenten die voor de extreme gevoeligheid van Herschel zorgen. “Het HIFI-instrument ontrafelt de infraroodstraling en kan allerlei soorten gassen die infrarode straling uitzenden opsporen en analyseren. Die gassen zijn belangrijk omdat bij de vorming van sterren vaak ook planeten rondom die sterren gevormd worden.” Zo kan Herschel dus niet alleen naar jonge sterren zoeken, maar ook naar nieuwe broertjes en zusjes van de aarde.
Piepjong heelal
Dankzij de lancering van Herschel zullen we de komende jaren voor het eerst goed kunnen kijken naar het ‘onzichtbare heelal’ waarin sterren geboren worden. “Er is nog een heleboel heelal dat we niet kennen omdat we het niet met optische of radio-telescopen kunnen zien,” aldus Barthel. Behalve stervormingsregio’s zijn ook de sterrenstelsels aan de rand van het heelal vooral in het infrarood goed te bestuderen. Die sterrenstelsels zijn vlak na de oerknal ontstaan en geven dus een beeld van het piepjonge heelal. Vandaar dat Herschel ons zowel over het ontstaan van het universum als over het ontstaan van sterren en planeten nog veel zal kunnen leren.
Benieuwd hoe onze allerdaagse wereld er door een infrarode bril uitziet? Op het dak van science center NEMO in Amsterdam is tot eind december de fototentoonstelling Onzichtbaar gratis te bezichtigen. Bovendien wordt op zondag 31 oktober de winnaar van een infrarode fotowedstrijd bekend gemaakt. Deze Miss of Mister Infrared mag zelf afreizen naar het wetenschappelijke missiecentrum van de Herschel-telescoop. © Theo Jurriens
(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Wat een onmetelijke afstanden, ongelofelijk Wel ontzettend fasinerend.
http://www.nos.nl/nosjour(...)ooitwaargenomen.htmlquote:Astronomen hebben licht waargenomen dat 13,1 miljard jaar onderweg geweest is naar de aarde. Van verder weg hebben telescopen nog nooit iets waargenomen, schrijven de astronomen in Nature.
Het licht kwam van een ster die op een afstand van 13,1 miljard lichtjaar explodeerde. Een internationaal team van astronomen zag het licht gedurende tien dagen door telescopen op Hawaï.
Volgens experts is het een belangrijke ontdekking, die een doorbraak kan zijn in het onderzoek naar de 'kosmische middeleeuwen'. Daaronder wordt de tijd verstaan tussen de Big Bang en het ontstaan van de eerste sterrenstelsels.
Stelen mag niet. De overheid duldt geen concurrentie.
Security Matters
Security Matters
29-10-2009
Kosmische Juwelendoos in beeld gebracht
Met telescopen van de Europese Zuidelijke Sterrenwacht (ESO) zijn nieuwe, spectaculaire foto's gemaakt van een open sterrenhoop in het sterrenbeeld Zuiderkruis. Het gaat om NGC 4755, ook wel de Kappa Crucis-cluster of de 'Juwelendoos' genoemd. De bijnaam verwijst naar het kleurrijke, fonkelende uiterlijk van de sterrenhoop, die vanaf het zuidelijk halfrond met het blote oog zichtbaar is.
De sterrenhoop staat op een afstand van 6400 lichtjaar. De kosmische Juwelendoos is gefotografeerd met de 2,2-meter telescoop op de Europese sterrenwacht op La Silla, en met de Very Large Telescope op Paranal. Ook de Hubble Space Telescope heeft opnamen van de sterrenhoop gemaakt, onder andere op ultraviolette golflengten.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Kosmische Juwelendoos in beeld gebracht
Met telescopen van de Europese Zuidelijke Sterrenwacht (ESO) zijn nieuwe, spectaculaire foto's gemaakt van een open sterrenhoop in het sterrenbeeld Zuiderkruis. Het gaat om NGC 4755, ook wel de Kappa Crucis-cluster of de 'Juwelendoos' genoemd. De bijnaam verwijst naar het kleurrijke, fonkelende uiterlijk van de sterrenhoop, die vanaf het zuidelijk halfrond met het blote oog zichtbaar is.
De sterrenhoop staat op een afstand van 6400 lichtjaar. De kosmische Juwelendoos is gefotografeerd met de 2,2-meter telescoop op de Europese sterrenwacht op La Silla, en met de Very Large Telescope op Paranal. Ook de Hubble Space Telescope heeft opnamen van de sterrenhoop gemaakt, onder andere op ultraviolette golflengten.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
29-10-2009
Fermi-telescoop: lichtsnelheid is echt voor elk foton gelijk
De lichtsnelheid is echt voor elk foton gelijk. Dat concluderen onderzoekers van NASA op basis van waarnemingen aan een verre gammaflits.
De lichtsnelheid bedraagt ongeveer 300.000 kilometer per seconde. Volgens Einsteins relativiteitstheorie is het de hoogst mogelijke snelheid in de natuur. Elk foton (lichtdeeltje) zou zich in een vacuüm met deze snelheid voortbewegen, ongeacht de energie van het foton.
Volgens sommige speculatieve theorieën bestaat de structuur van het vacuüm op de allerkleinste schaal echter uit een soort 'ruimtetijdschuim'. Daardoor zouden fotonen met hogere energie een héél klein beetje trager bewegen dan fotonen met lagere energie.
De Fermi Gamma-ray Space Telescope, die een jaar geleden werd gelanceerd, heeft op 10 mei 2009 echter een korte gammaflits waargenomen in een sterrenstelsel op 7,3 miljard lichtjaar afstand. Binnen één seconde werden fotonen van de flits ontvangen over een enorm energiebereik.
Ondanks het energieverschil (een factor van één miljoen) kwamen deze fotonen toch vrijwel exact gelijktijdig aan, na een reistijd van meer dan zeven miljard jaar. Daaruit blijkt dat de lichtsnelheid voor al die energieën gelijk is, met een nauwkeurigheid van bijna één op een triljoen.
© Govert Schilling
(allesversterrenkunde)
Fermi-telescoop: lichtsnelheid is echt voor elk foton gelijk
De lichtsnelheid is echt voor elk foton gelijk. Dat concluderen onderzoekers van NASA op basis van waarnemingen aan een verre gammaflits.
De lichtsnelheid bedraagt ongeveer 300.000 kilometer per seconde. Volgens Einsteins relativiteitstheorie is het de hoogst mogelijke snelheid in de natuur. Elk foton (lichtdeeltje) zou zich in een vacuüm met deze snelheid voortbewegen, ongeacht de energie van het foton.
Volgens sommige speculatieve theorieën bestaat de structuur van het vacuüm op de allerkleinste schaal echter uit een soort 'ruimtetijdschuim'. Daardoor zouden fotonen met hogere energie een héél klein beetje trager bewegen dan fotonen met lagere energie.
De Fermi Gamma-ray Space Telescope, die een jaar geleden werd gelanceerd, heeft op 10 mei 2009 echter een korte gammaflits waargenomen in een sterrenstelsel op 7,3 miljard lichtjaar afstand. Binnen één seconde werden fotonen van de flits ontvangen over een enorm energiebereik.
Ondanks het energieverschil (een factor van één miljoen) kwamen deze fotonen toch vrijwel exact gelijktijdig aan, na een reistijd van meer dan zeven miljard jaar. Daaruit blijkt dat de lichtsnelheid voor al die energieën gelijk is, met een nauwkeurigheid van bijna één op een triljoen.
© Govert Schilling
(allesversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
