Het ging in het vorige topic op het laatst over niet kroelende kindjes:
quote:Op donderdag 11 september 2008 09:32 schreef pinquit het volgende:ik zou zo graag eens aangeraakt willen worden door mijn eigen kind
uit zichzelf zegmaar. dat ie me eens vastpakt, een knuffel of kusje geeft, of alleen maar een handje.
Doe ik nou iets verkeerd? altijd als ik hem wil aanraken trekt ie gelijk zn handen terug, draait zn hoofd om of gaat hard trappelen en wurmen
Ik mag hem zelfs niet troosten als er iets gebeurd is, hij wordt boos op me als hij zn hoofd stoot, hij wordt gek als ik hem beetpak en gaat in een hoekje zitten huilen. ik voel me dan echt vreselijk machteloos
écht pijn doet dat. meer dan een bevalling.
quote:Op donderdag 11 september 2008 09:36 schreef Maneki.Neko het volgende:
Ahh pinq dat is niet leuk he? Mijn oudste is ook zo! Als ik hem ff lekker op schoot trek bij me, spartelt en krijst hij of hij vermoord wordt
Toch nu hij wat ouder wordt komt hij wel wat meer los. Hij komt nu uit zichzelf even lekker tegen me aanhangen als hij moe is. Het moet wel écht uit zichzelf komen want anders gaat hij er vandoor.
quote:Op donderdag 11 september 2008 09:40 schreef Ticootje het volgende:
Pinquit, ik kan je verklappen dat ik vroeger nooit een knuffelkindje was (nog niet). Ik wilde nooit op schoot, ik wilde alles zelf doen... Maar nu is het zo dat als we met de familie op een verjaardag zitten dan ik best nog wel eens bij mijn moeder op schoot ga zitten. (Wat leuk is, mijn nichtje van 18 doet dat dus ook, laatst zaten we dus als volwassen meiden naast elkaar bij de mama's op schoot.) Wat ik dus wil zeggen, het kan best wel bijtrekken.... Je doet heus niets verkeerd!
Kerstjes, wat vervelend dat je je zo voelt. Een andere baan? Is dat een optie. Ik heb gister M. heel voorzichtig verteld dat ik misschien wel eens terug naar school wil. Ik heb vanaf het 2e jaar van mijn studie al dat het vakgebied niet echt bij me past. Ik vind er gewoon weinig uitdaging in. Ik heb wel de studie afgemaakt en een passende baan. Maar liever zou ik dus iets van spw, PABO of in de zorg iets doen...
quote:Op donderdag 11 september 2008 09:43 schreef Brighteyes het volgende:
Oh jee Pinq... dat lijkt me idd echt heel rot.
Sasha draait ook weg als ik hem een kusje wil geven en toen schoot me idd ook door mijn hoofd 'wat nou als hij nooit wil kroelen strakjes'.
Want dat lijkt me zo fijn. Je armen uitsteken, wie komt er in m'n huisje, en dan zo'n hummelke dat op je af komt gestormd voor een lieve knuffel...
Ik zou ook eig. niet weten wat je daar nou aan kan doen. Forceren lijkt me averechts werken, maar ja, hoe dan... bij de een hoort het, bij de ander niet. Maar helemaal niet lijkt me echt niet leuk.voor jou, ook al lijkt dat vrij loos zo opgeschreven...
Vreselijk lijkt me dat... Isa is een super knuffelkont, zou het niet willen missen 
Ik ben gelukkig gezegend met een zoon die het cliché van 'alles voor zijn moeder'waarmaakt. Hij klampt me heel vaak vast met zijn kleine armpjes en wil niks liever dan geknuffeld worden. Ook door anderen trouwens.
Pinq. Daar zou ik ook van balen zeg!Ik heb vannacht zowaar een aantal uren écht geslapen. Geen geouwehoer over Leander eten geven -> slaap -> in wiegje -> brullen!
Gewoon drinken geen, naast ons neerleggen en slapen maar! Dat wiegje komt later wel weer, eerst even bijkomen van een paar nachten 2 à 3 uur slaap
dank Sugar: het is al vanaf het allereerste begin. ik weet nog dat mn moeder zei: wat gek, de meeste babies knijpen in je vinger, maar max trekt gewoon zn handje terug (dat was echt al in de eerste week) ik dacht toen; dat loopt wel los, hij heeft nu gewoon geen zin. maar het is alleen maar erger geworden
ik hoop dat het inderdaad een fase oid is!
Zover ik zie en merk is Maarten wel wat knuffelig. Hij is niet aan het spartelen als ik hem lekker vasthou oid.
Eva leert langzaam, heel langzaam aanraking toe te staan, kan soms ineens in je armen vliegen (en je dan een kopstoot geven
) en heel heel soms krijgen we spontaan een vluchtig kusje. We zijn heel consequent in kusjes geven als we weggaan, thuiskomen, slapen gaan en wakker worden, en zo leert ze dat het erbij hoort.Knuffelen met een kind zo stijf als een plank is moeilijk maar we doen het toch zoveel mogelijk als ze dat toestaat.
Wat bij Eva heel erg geholpen heeft, en misschien ook wel iets voor jullie is is borsteltherapie. Daar leren kinderen waarbij de prikkelverwerking van de huid verstoort is, aanraking voelen en verdragen. meer info over borsteltherapie
Sterkte hiermee Pinq want ik weet hoeveel pijn die afwijzing doet keer op keer.
Ik heb ook niets aan je gemerkt vorige week, wat ontzettend rot weer joh! Hoe was de koffie bij de huisarts?
. Maar alles is perfect gegaan, ik heb me weer druk om niks gemaakt 
.Ik ben niet helemaal bijgelezen, dus dat ga ik maar snel doen
.Jullie waren toch naar Denemarken? Lekker weer gehad?
. ) maar over het algemeen goed te doen. Ze heeft bijna alleen maar gelachen de hele vakantie 
.quote:Ah Zuid-frankrijk.... Ja dan heb je zeker lekker weer gehad.Op donderdag 11 september 2008 11:21 schreef k_i_m het volgende:
Nee, Zuid Frankrijk. En het weer was super. Soms wel wat aan de hete kant (Lilah heeft één dag verschrikkelijk verstopping gehad
\slowchat
.Hoi Kim, welkom terug.
Ik ben erg zenuwachtig, vanmiddag echo... ik probeer mezelf voor te houden dat t niet goed is. En toch is er steeds weer dat puntje hoop wat oplaait...
. Terwijl ik echt het idee heb dat dat nergens op slaat. Het is gewoon mis, dat kan haast niet anders...Lijkt me heel moeilijk. Amber heeft soms van die momenten dat ze niets wil maar over het algemeen rent ze elke dag wel in mijn armen. Ze wil/kan alleen niet lang op schoot zitten..
quote:Waarom is het niet goed dan? Sorry voor de vraag, maar ik kon het nergens terugvinden.Op donderdag 11 september 2008 11:27 schreef Nijna het volgende:
Pinq wat lijkt me dat auw
Hoi Kim, welkom terug.
Ik ben erg zenuwachtig, vanmiddag echo... ik probeer mezelf voor te houden dat t niet goed is. En toch is er steeds weer dat puntje hoop wat oplaait...
pinq, wat moeilijk zeg, maar zo te lezen kun je jezelf niks verwijten hoor. ik zou er toch ook eens mee naar 't consultatiebureau of huisarts stappen, stel nu dat 't iets autisme-gerelateerds is, dan kan het handig zijn om daar tijdig op in te kunnen spelen, en dan kun je misschien inderdaad gerichte tips of hulp krijgen hierbij, zoals zo'n 'borstelcursus' die lois noemt. ze kunnen dat tegenwoordig al op vrij jonge leeftijd onderzoeken. sterkte!
Maar straks de echo dus we zullen het wel zien dan denk ik...
@ Pinq, lijkt me echt heel moeilijk. Ik wordt weleens afgewezen, maar krijg toch wel minstens 1x per dag een echte spontane knuffel. De tip van bix vind ik een goede.
WB Kim. Klinkt als een geslaagde vakantie... Zorgen dus nergens voor nodig geweest....niet meer doen dus
Ik moet er van huilen, wat lijkt me dat ontzettend pijnlijk voor je. Ik ben het met diverse dames eens hoor, praat er eens over met een deskundige. Zéker omdat hij het altijd al heeft gehad. Lois, wat 'mooi' om te lezen hoe jullie omgaan met fysiek contact met Eva. Ze moet het echt helemaal aanleren he?
Kersjes, sterkte dame.
Alsof je in de tang zit. bah. Nijna toch, wat zou het jammer zijn als je echt het vruchtje bent verloren...
Koffie bij de huisarts was lekker
Morgen mag ik weer bloed laten prikken 
Welkom thuis kim
quote:Oh meis... sterkte voor straks, ik hoop ook dat je gevoel er naast zitOp donderdag 11 september 2008 12:33 schreef Nijna het volgende:
Ik heb sinds zaterdag bloedverlies en ik denk dat ik zojuist het vruchtje ben verloren...
Maar straks de echo dus we zullen het wel zien dan denk ik...
Maneki, jij hebt ook een knipkaart he.. hoop dat je snel van de ellende af bent!
.quote:ManekiOp donderdag 11 september 2008 12:51 schreef Maneki.Neko het volgende:
Oh Nijna ik hoop dat je gevoel het mishad!
Koffie bij de huisarts was lekker
Welkom thuis kim
. Gammele vrouw . Ik hoop zo dat het straks op de echo allemaal in orde blijktFijn he Llewella, even tijd voor jezelf 's avonds.
Is het een optie om ander werk te zoeken Kersjes? Ook niet goed als het je zo tegenstaat en als het ook buiten werktijd zoveel invloed op je heeft.
Wat moeilijk pinquit, dat lijkt me echt pijn doen. Het is het gelukkig altijd maar eventje als Anna zo doet. Je kunt op het cb ook om een andere arts vragen he, misschien dat het dan ook geruststellend kan zijn. Of als er iets is, dat je er wat mee kunt.
Nijna
hoop mee dat het toch goed blijkt te zijn.quote:Een héle leuke zelfsOp donderdag 11 september 2008 13:13 schreef YPPY het volgende:
Wat zit het je weer ontzettend tegen Maneki. Je hebt toch wel een leuke huisarts he?
Om het leed een beetje te verzachten
Ik ben het vruchtje verloren eind van de ochtend, toen ik dit aan de verloskundige vertelde klonk het haar erg aannemelijk.
Ze heeft nog een echo via mn buik gemaakt, waarop weinig te zien was. Verdikt baarmoederslijmvlies, maar geen vruchtzakje of wat dan ook. Een inwendige echo heeft ze niet gedaan, omdat dat waarschijnlijk toch niks toe zou voegen en het alleen maar belastend zou zijn.
Een miskraam dus.
Mn gevoel klopte dus wel... en achteraf gezien heb ik waarschijnlijk al eerder het idee gehad dat het niet goed was... Ik was ook heel erg terughoudend als mensen er enthousiast over deden. Ik wilde eerst de echo zien...
Natuurlijk is het achteraf altijd mooi te zeggen en misschien was ik sowieso wel terughoudend... dat weet je toch nooit. Het is voor mij wel prettig om te denken dat er dan waarschijnlijk toch iets niet goed is geweest. Dat het wel een reden heeft dat het mis is gegaan.
En gelukkig hebben we al een mooi dametje waar we enorm blij mee zijn en die ook zorgt voor de nodige afleiding.
Ik ben heel rustig, fijn dat we nu weten waar we aan toe zijn en vanaf hier gaan we maar weer verder
.quote:Nijna, ook hier wil ik je sterkte wensen..Op donderdag 11 september 2008 15:04 schreef Nijna het volgende:
Hier minder goed nieuws...
Ik ben het vruchtje verloren eind van de ochtend, toen ik dit aan de verloskundige vertelde klonk het haar erg aannemelijk.
Ze heeft nog een echo via mn buik gemaakt, waarop weinig te zien was. Verdikt baarmoederslijmvlies, maar geen vruchtzakje of wat dan ook. Een inwendige echo heeft ze niet gedaan, omdat dat waarschijnlijk toch niks toe zou voegen en het alleen maar belastend zou zijn.
Een miskraam dus.
Mn gevoel klopte dus wel... en achteraf gezien heb ik waarschijnlijk al eerder het idee gehad dat het niet goed was... Ik was ook heel erg terughoudend als mensen er enthousiast over deden. Ik wilde eerst de echo zien...
Natuurlijk is het achteraf altijd mooi te zeggen en misschien was ik sowieso wel terughoudend... dat weet je toch nooit. Het is voor mij wel prettig om te denken dat er dan waarschijnlijk toch iets niet goed is geweest. Dat het wel een reden heeft dat het mis is gegaan.
En gelukkig hebben we al een mooi dametje waar we enorm blij mee zijn en die ook zorgt voor de nodige afleiding.
Ik ben heel rustig, fijn dat we nu weten waar we aan toe zijn en vanaf hier gaan we maar weer verder
Nijna..en toch vind ik het heel jammer dat we niet samen zwanger zijn
Veel sterkte!
in bepaald opzicht is 't ook wel weer fijn dat je kennelijk goed op je gevoel kunt afgaan.
wat een tegenslag. sterkte ermee! rest: bedankt voor tips en meedenken/voelen! lois, dank voor de tips. aanhouder wint is een goede, ik ga het gewoon volhouden. meestal laat ik hem dus maar, omdat ik denk dat het averechts gaat werken als ik door blijf 'drammen'
ik wil het eigenlijk verder (nog) niet bespreken met huisarts of CB, want met max zelf gaat het gewoon goed. híj heeft er (nog) geen last van en ik wil liever ook niet dat er straks iets wordt ontdekt. (stom he, maar hij kan er nu toch nog makkelijk mee leven mocht er 'iets' aan de hand zijn. Als het later op school ofzo nog een probleem gaat worden dan kan ik altijd nog.. ) of zeg ik nu iets heel debiels
en pinquit, erg herkenbaar.
Mijn oudste is precies zo. Is totaal niet lichamelijk ingesteld. Ik kan me nog wel herinneren toen hij een jaar of 1,2,3 was, hij sloeg dus nooit zijn armpjes om je heen als je hem optilde (ook anderen viel dat op).
Hij knuffelt ook niet of kruipt even bij je (als hij het al doet dan alleen bij mijn man).
Hij heeft zelfs nooit bij ons in bed gelegen want dat wil hij gewoon niet.
Nu is hij 7 en nog steeds niet lichamelijk ingesteld en wij zijn het gewoon gewend.
Nu heeft hij ondertussen wel een broertje die dat wel heel erg is (mijn jongste is het tegenovergestelde en knuffelt ons zo'n beetje dood de hele dag
)Doordat hij dat ziet probeert hij het wel soms en dan komt dat best onnatuurlijk over, een beetje knullig zeg maar (ook van mijn kant trouwens, heel raar)...
[ Bericht 1% gewijzigd door lily op 11-09-2008 16:58:14 ]
En Pinquit, ik hoop ook voor jou dat er snel een verklaring komt voor de manier waarop Max met je om gaat. Niet leuk om te lezen!
Bedankt voor jullie lieve woorden.
. Sterkte! Heel veel sterkte! Wat naar! Llewella, doe je rustig aan?
Pinquit, wat lijkt me dat moeilijk! Ik herken het helemaal niet en was me eigenlijk zo bewust van, totdat ik jouw post las. Zo zou het zomaar ook kunnen zijn en dat maakt me heel blij dat ik dat wel van Simon krijg.
Even schoot hetzelfde als wat Sjeen schreef door me heen, maar jouw logica kan ik ook goed volgen. Maar het is wel heel vervelend voor jou als moeder, dat je het contact zo moet missen.
Sterkte.quote:Pinq, ik kan je wel volgen hoor. Maar toch... Als ik kijk naar de onderwijssituatie zoals ik die ken, dan lijkt het mij handig dat áls er 'iets' met je kuind aan de hand zou zijn, dat school dat dan in een zo vroeg mogelijk stadium weet, zodat er op geanticipeerd kan worden. En dat kanje kind een hoop frustraties en onbegrip besparen.Op donderdag 11 september 2008 16:11 schreef pinquit het volgende:
Als het later op school ofzo nog een probleem gaat worden dan kan ik altijd nog.. ) of zeg ik nu iets heel debiels
Zo heb ik ooit een kind in groep 3 gehad van wie mijn collega en ik eigenlijk zéker wisten dat hij ADHD had. Een prototype ahw. Maar vader wilde er niet aan. Slechte ervaringen met psychologen. Nu zit hij in groep 8 en eíndelijk heeft hij een diagnose. Nu is dus eíndelijk duidelijk dat zijn gedrag geen onwil maar onmacht is. Wat had ik hem graag die frustraties bespaard.
Bovendien, zo'n traject van verwijzing, onderzoek etc. duurt over het algemeen ook erg lang....
Hier wordt er van hot naar het gerent. Mijn studie vergt het nodige huiswerk en aandacht, mijn werk is redelijk rustig maar evengoed kan ik niet alle dagen met studie materiaal aan komen zetten, mijn kinderen gaan voor op mijn studie, ik ben er voor een vriend met relatie problemen, ondertussen draait het huishouden hier in het honderd en vergeet ik me zelf regelmatig even de rust te geven om te relaxen. De laatste weken heeft mijn man avond of nachtdienst en zien we elkaar amper. Daarbij nog opgeteld de gebroken nachten want of Nathan wordt wakker ergens tussen 2 en half 5 voor een fles of Morgaine verwerkt haar schooldag op zo een manier in haar slaap dat ik regelmatig recht op in bed zit en even moet kijken of alles wel goed gaat in dat slaapkamertje.
Kan iemand mij vertellen wanneer het rustiger gaat worden en waarom ik ook al weer een studie wou doen nu de jongste nog geen jaar is? Heb me zelfs al ingeschreven voor de vervolgstudie van anderhalf jaar.
sterkte!quote:Het is niet zo dat ik het zal gaan ontkennen of laten als mensen om max heen (leidster psz, leerkrachten op school) merken dat het niet helemaal lekker gaat met bepaalde dingen hoorOp donderdag 11 september 2008 20:47 schreef Moonah het volgende:
Och lieve Nijna...
[..]
Pinq, ik kan je wel volgen hoor. Maar toch... Als ik kijk naar de onderwijssituatie zoals ik die ken, dan lijkt het mij handig dat áls er 'iets' met je kuind aan de hand zou zijn, dat school dat dan in een zo vroeg mogelijk stadium weet, zodat er op geanticipeerd kan worden. En dat kanje kind een hoop frustraties en onbegrip besparen.
Zo heb ik ooit een kind in groep 3 gehad van wie mijn collega en ik eigenlijk zéker wisten dat hij ADHD had. Een prototype ahw. Maar vader wilde er niet aan. Slechte ervaringen met psychologen. Nu zit hij in groep 8 en eíndelijk heeft hij een diagnose. Nu is dus eíndelijk duidelijk dat zijn gedrag geen onwil maar onmacht is. Wat had ik hem graag die frustraties bespaard.
Bovendien, zo'n traject van verwijzing, onderzoek etc. duurt over het algemeen ook erg lang....
dat bedoel ik ook met 'hij heeft er nu nog geen last van' . áls het zover komt,of als leidsters/leerkrachten er last van gaan krijgen ga ik er natuurlijk wel iets mee doen, maar dat hoeft voor mij nu echt niet. Ik denk dat het toch vooral aan zn karakter ligt, als dat anders blijkt gaan we oplossingen zoeken
Ik heb zoooo lekker geslapen, Luca krijgt om 0:00 uur zn laatste fles en slaapt dan tot 06:00 uur, wij zijn zalig uitgerust haha!
[ Bericht 54% gewijzigd door DevilsChase op 12-09-2008 10:55:23 ]
Leander komt 's nachts om de 3,5 uur ongeveer, maar inmiddels geniet ik zelf ook van de nachtvoedingen
nijna sterkte
Maneki, dikke kus voor jou. Bah, bah, bah.
En ondertussen heb ik de hele middag van Lena´s 1e verjaardag (die ik voor de rest slapend heb doorgebracht) in het ziekenhuis gezeten. Natuuuurlijk was er een hechting onstoken, en O, gelukkig, alleen aan de oppervlakte. Toen ze me, zonder verdoving, 2 keer in mijn buik sneden heb ik alles verwenst wat mogelijk was. Echt, ik ben het zo spuugzat. De koorts (die jawel, ook opliep tot 40,3) is gelukkig weer gezakt, dus ik voel me iets minder beroerd. Ik vind het gewoon zo stom en gemeen. Maarja, ik leef nog. Dat dan weer wel.
Wat wel leuk was, was dat ik voor het ziekenhuis Webkim met Thomas spotte! We waren alletwee niet helemaal in beste doen, maar erg grappig, een ontmoeting in het wild. (En Thomas is mooi!)
quote:ik vind het ook niet erg, ik voel me zalig! Hij is echt ZO lief, ZO mooi en zo zo zo, zucht.... zo van mij/ons.... nooit gedacht dat ik ZO verliefd kon worden.... hij is ook alweer boeven zn geboortegewichtje en zn naveltje is er al af gegaan met 4 dagen!Op vrijdag 12 september 2008 11:03 schreef freecell het volgende:
wow Luca
Leander komt 's nachts om de 3,5 uur ongeveer, maar inmiddels geniet ik zelf ook van de nachtvoedingen
bah, stom zeg allemaal.Dikke kus
Bij de ontstoken hechting? iiieeeuuw.
Wat ontzettend rot zeg!Hopelijk knap je vlug wat op en kun je lekker genieten van je meiden!
Hopelijk knap je gauw op, sterkte
. Wij hebben gisteren het vruchtje begraven en een kaarsje gebrand op het plekje waar we het begraven hebben. Was wel een mooi ritueeltje.
Voel me niet helemaal lekker in mn vel, maar dat is denk ik ook niet zo raar. Ik heb ook wat moeite met het besef dat ik misschien wel helemaal niet meer begeleid ga worden bij een volgende zwangerschap door de vk hier, omdat het er dik in zit dat we begin 2009 gaan verhuizen. En misschien raakt dat me nog wel meer dan het hele gebeuren van gisteren. Suf he...
betere tijden, schiet es op! lishe wacht op jullie!
webkim had de ontmoeting ook al gemeld, grappig!
Dus hij is nu aan het rondkijken, gelukkig zijn er op het moment ook vacatures aan deze kant van het land. Want we willen allebei absoluut niet naar het westen.
Het is allemaal nog even afwachten... maar dat we hier niet blijven wonen is wel vrij zeker.
Mooi, dat jullie het vruchtje hebben begraven.Niet gek hoor, dat je je niet lekker in je vel voelt. Je hebt natuurlijk ook allerlei hormonen extra in je lijf, vergeet dat niet. Take care.
voor Nijna en Lishe, zware tijden voor jullie.... en dan ook nog weg zijn op de eerste verjaardag van Lena, niet leuk 
.DevilsChase, ik word helemaal vrolijk van je post, je hebt ook echt een dotje hoor (vond dat groene mutsje zo schattig).
Met mij gaat het eigenlijk heel goed, 5 weken na de keizersnee. Omdat lief nog steeds behoorlijk ziek is hebben we in de afgelopen weken een paar keer Albert.nl heerlijk de boodschappen tot in de keuken laten bezorgen. We waren nu een beetje te laat en hadden spullen nodig dus gisteren was ik zelf even naar de winkel gegaan. Even naar de Zeeman, naar de Hema, naar de Etos en naar de AH, lopen sjouwen met pakken luiers en frisdrank en natuurlijk meer gehaald dan ik van plan was... toen ik in de auto zat voelde ik mijn buik best trekken en vervolgens moest ik alles nog de trap opsjouwen
. Deze week gaan we dus fijn Albert weer laten komen .Madelieve, groot gelijk dat je albertbestellingen doet!
Madelieve niet te veel doen ineens he, laat die Albert je nog even verwennen hoor.
Lishe wat rot dat het zo gaat. En dat ook nog op dochter haar eerste verjaardag
Heel veel beterschap!Ik ben in de eerste week ook weefsel verloren, de verloskundige denkt dat het het vruchtje is. Eigenlijk zou ik het gewoon weggooien, maar mijn moeder en tante hebben het het (na overleg, ik moest er zo van huilen) ook begraven. Ik hoop er snel met lief te kunnen gaan kijken. Ik wil nog een windmolentje neerzetten. Eigenlijk voelt het voor mij niet zo zwaar, maar ik denk dat het vooral komt omdat de rest zo zeer deed en het herstel zo lang duurt. En eigenlijk ben ik een huilebalk, maar ik huil nu maar weinig. Nouja, het idee dat ik iets, het verdriet, op kan zoeken voelt goed. Dank voor jullie lieve woorden! Vandaag gaat het eigenlijk best wel goed, vanaf mijn plekje op de bank.
Ik heb her en der mensen in mijn omgeving die hiermee te maken hebben,dat maakt dat ik er misschien net iets allerter op ben dan de meeste leidsters op kdv's.
Dit alles ondersteunend bedoeld.
Ik wens jullie veel beterschap met het lichamelijke en geestelijke herstel
Verse mama's, jullie klinken lekker positief
Heel veel beterschap en sterkte allemaal!!!
En voor alle mama's waar het wel goed gaat ook
Blijft raar hoe een dag zo verschillend kan zijn voor iedereen.
Hier gaat het wel ok
Ben nog steeds moe maar oh wat gaat het beter vergeleken met 2 week terug. had toen echt het idee dat ik in elkaar zou storten.
Gisteravond heb ik om kwart voor 9 de ogen dicht gedaan en 2 keer heel even wakker die nacht maar doorgeslapen tot ong 6 uur want toen werd Maarten wakker.
Daarna weer verder geslapen want mijn man ging er alleen uit.
Alles lijkt ineens steeds beter te gaan.
Mijn man baan kwijt en ineens binnen een week weer een nieuwe baan en bij een veel leuker iemand (lang verhaal dus heeeel kort neergezet hier
)Ik eindelijk oplossing en kan nu wat uitrusten omdat mijn man pas over een week of mss 2 weer gaat beginnen met nieuwe baan.
Katten gaat het beter mee omdat ik meer rust kan vinden en dus ook meer aandacht aan hun kan geven.
Opa en oma bleven slapen en dat ging echt super en het was zo gezellig
En ga zo maar door!
(alleen ben ik zo bang dat er ineens wat naars zal gebeuren omdat er zoveel ineens goed gaat hier. stom he? )
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 13-09-2008 12:07:11 ]
Lishe, ik blijf het gewoon heel erg verdrietig vinden allemaal.
Nijna, sterkte nog een keertje.
Ik ben blij, want pas weer heel goed (en zelfs iets losser) in mijn trouwpakkie.
Ik ga misschien mn ouders vragen of ze ipv zaterdag, donderdag al terug willen komen van vakantie... Lief moet naar een congres en ineens staat het me zo tegen om 2 hele dagen alleen te zijn met Mirte. En een nacht (waar ik toch al geen held in ben). Niet om Mirte, maar omdat ik me toch niet helemaal jofel voel. Moet er vandaag ook steeds om huilen...
Het is gewoon net een ongelukkig timing zo
. Ik weet hoe dat gevoel is om niet een nacht alleen te willen zijn hoe makkelijk en lief je kindje ook zal zijn.
Sugar, mooi! Ik weet nog dat je ging trouwen, toen lurkte ik alleen nog maar in OUD, maar vond jullie toen al zo'n mooi bruidspaar!
Nijna, gewoon doen! Ik vond het eerste jaar het ook echt niet leuk alleen en dan nodigde ik ook iemand uit om te logeren. Sterkte!
welf ijn voor, maar niet gaan doorschieten he? dan wordt je zo'n lelijk mager ding
quote:Ik trouw gewoon maar niet, daarmee vermijd ik deze situatieOp zaterdag 13 september 2008 15:01 schreef Belana het volgende:
oei sugar, dat zijn van die dingen die ik gewoon niet eens probeer
Dank voor de complimentjes. Ik ga nog wel voor een paar kilo minder, maar ben wel al blij dat ik nu weer wat lekkerder in mijn vel zit. Dus dat wilde ik even delen.
harstikke duur ding geweest, hangt nu al 5 jaar in de kast, heb geen dochters gekregen, dus daar hoef ik hem ook niet voor te bewaren. verkopen dan? mmm...hebben jullie marktplaats al een bekeken op trouwjurken?Ik kon mijn trouwjurk 3 weken voor de bevalling nog aan
Wel een raar idee, ik ben meer dan 10 KG zwaarder geweest dan aan het einde van mijn zwangerschap
Ik ga mijn trouwpak ook nog makkelijk passen, die gaat juist veel te ruim zijn
Ben namelijk getrouwd doen ik 33 weken zwanger was, mooi met dikke buik
ik weet zeker dat ik over max.5wkn mijn trouwpak nooit meer pas...
als iemand behoefte heeft aan een positie-trouw-broek
??Nijna,
Lishe
Nijna kan me heel goed voorstellen dat je het niet ziet zitten nu alleen te zitten, mischien een vriendin die je gezelschap wilt komen houden?
Sugar wat een mooi pak. Fijn is dat als je weer lekkerder in je vel zit he, lichamelijk en geestelijk
Nijna, goed dat je steun vraagt! Ook een
. En Lishe.... ik schoot vol van dat windmolentje.
Lishe ook al zo veel narigheid....ik vind het zo sneu voor jullie!
Sugar, fijn om te lezen dat je weer beter in je vel zit!
Jullie zijn lief allemaal
Ik pas nu al niet meer in mijn trouwjurk en ik ben 2 maanden getrouwd en niet zwanger
en nu moet ik vliegen want ik moet mijn ventje van school halen, zijn eerste echte lange dag
quote:Op maandag 15 september 2008 14:24 schreef _evenstar_ het volgende:
fotoooooooos
quote:Hij is heul tof idd
.(tvptje voor als ik weer wat meer tijd heb om bij te lezen)
Wat een ontzettend lief ventje heb je daar
Nog gefeliciteerd trouwens!
Nijna en Lishe, heel veel sterkte met het verwerken van jullie beider verlies.
Hoe gaat het nu verder? Nijna, mag je meteen weer zwanger worden? En Lishe, blijf je nog onder controle bij een gyn, of is het nu (fysiek) klaar?
Freecell, mijn eierstokken, rammel, rammel, rammel
quote:Hij heeft mijn neus en mond schijnt, maar daar houdt het ook helemaal mee opOp maandag 15 september 2008 19:00 schreef LovelyLady het volgende:
Freecell ik vind echt wel dat ie op jou lijkt
Wat een ontzettend lief ventje heb je daar
Het gaat wel zn gang hier, soms wat vaag verdrietig, maar over het algemeen ok hoor. Goede afleiding van zo'n klein meisje helpt ook wel
. voor jullie allebei.Sugar, ben blij voor je dat je weer goed in je vel zit. Letterlijk en figuurlijk.
quote:Da's lief dat je er naar vraagt.Op dinsdag 16 september 2008 20:56 schreef PM-girl het volgende:
Webkim, hoe is het met jou? Nog steeds druk met de hulp aan je ouders, of heb je inmiddels wat meer tijd voor jezelf en je gezinnetje?
Het is iets rustiger. We zijn nu weer voornamelijk thuis, met af en toe een paar dagen daar en dan ben ik ook flink aan de schoonmaak enzo. Als gezinnetje redden we ons wel hoor! We krijgen sinds afgelopen nacht ook weer slaap, want Thomas z'n eerste tand is nu nagenoeg door.
Sugar, mooi ben je! Weet wel wanneer het genoeg is he! Da's geloof ik nog best een valkuil, ook bij mij.
En heb je inmiddels een mr. Jummy?
quote:Zie Webkims avatar, dat Sultanabeest!Op dinsdag 16 september 2008 21:20 schreef dutchie het volgende:
nou ben ik nieuwsgierig; wat/wie is een mr. Jummy?
quote:De Sultana handpop van het plaatje in mijn avatar. Was te sparen met zegeltjes en met een beetje geluk komt er een nieuwe lading Jummies. Maar met de naam Mr. Jummy had het natuurlijk ook iets heeeel anders kunnen zijn.Op dinsdag 16 september 2008 21:20 schreef dutchie het volgende:
nou ben ik nieuwsgierig; wat/wie is een mr. Jummy?
Het rare is dat we woensdag en vrijdag (en zaterdag en zondag) nooit ergens last van hebben. Maar als ze dus op het kdv is geweest dan heb ik om 5 uur al strijd, zodra ik thuis ben. Lekker om zo thuis te komen, ik zie haar een hele dag niet en als ik thuis kom dan begint gewoon de strijd om het slapen en niet willen slapen. Ik wordt er gewoon zo moe van.
Ik ga toch maar eens het topic over slapen doorlezen, want dit ga ik dus niet lang meer volhouden. Ik wil gewoon slapen. Langer dan 2 uur.
Ow, w8, lezen Bla, dat zei Lois dus ook al
maar idd wel vervelend om zo al thuis te komen en zeker met die gebroken nachten.
quote:Op woensdag 17 september 2008 09:21 schreef Lois het volgende:
Tico als het steeds na het kdv gebeurd heeft het denk ik toch te maken met de hoeveelheid prikkels die ze heeft gehad die dag. Slaapt ze wel genoeg op het kdv? Misschien kun je overleggen dat ze haar wat vaker, voor wat korte slaapjes neerleggen. Het klinkt mij in de oren als een oververmoeid kindje, dat zo overprikkelt is dat slapen gewoonweg niet meer lukt. Het is volgens mij geen structureel slaapprobleem als je op andere dagen geen last hebt, ik zou de oorzaak meer zoeken in het feit dat ze je mist en mamahonger heeft, of erg overprikkelt is door de dag.
Mevrouw weigert dus gewoon.Ik zou met de leiding van het kdv een oplossing gaan zoeken, bijv. een t-shirt van jou in het bedje daar, of een favoriete knuffel. Ik neem aan dat ze vaker met dit bijltje hebben gehakt daar. Je kunt het Jennifer niet aanrekenen en slaaptraining thuis zal weinig helpen omdat dit echt veroorzaakt wordt door een probleem overdag.
btw, het is zelfs al zo erg dat Jen niet meer in bed slaapt daar, maar in de hangmat.
Wie weet zit de gouden tip erbij, ik moet wel zeggen dat ik het jammer vind dat ze het zo snel opgeven op het kdv, wij hebben dit probleem met Eva ook gehad en daar hebben wij en het kdv heel lang gezocht naar een oplossing en die uiteindelijk ook gevonden (er bleef iemand bij zitten tot ze sliep en dat hielp).
en nu ga ik echt even serieus werken
Jammer dat er geen 'slaap' knopje op zit hè?
quote:Ooooh, wat lief. En wat fijn dat ze zo hebben geïnvesteerd.Op woensdag 17 september 2008 10:19 schreef Lois het volgende:
(er bleef iemand bij zitten tot ze sliep en dat hielp).
Tico, ik reageer even in het slaaptopic.
Wanneer is de regelmaat terug?
Dus, dat ik het zo weinig ben, is niet raar. Mooi.
Nu lijkt er een patroon in gekomen te zijn en heb ik, ondanks de bv een cyclus van 27 dagen, Korter dan voor de zwangerschap! Hoeveel uur maakte je dan?Wel heel fijn dat dat nu bijna klaar is, lijkt me!
Ticootje gewoon een dikke knuffel, ook voor webkim
Sugar, wat goed zeg , wat ben je mooi.
En in het kader dat het ook echt echt goed gaat, gisteren mijn laatste keer psychotherapie gehad, geheel onverwacht, over 4 maandjes wel een aflsuitend evaluatiegesprek nog en een meting, omdat het een onderzoeksvorm was van nieuwe methode.
Zou tot maart duren officieel, maar ze zei tis niet nodig, t gaat gewoon supergoed zo
Zo fijn, want mede door die thera[ie, het krijgen van bepaalde inzichten, het uitsplitsen van mijzelf in bepaalde kanten, die te benoemen, en de " eigenschappen" van die kanten te benoemen. zag ik wat voor dingen ik eigenlijk deed, en waarom ik ze deed, en als je dat weet kun je ze aanpakken. En das goed gelukt
Trots is
en ook wel fijn dat je jezelf lekker hebt uitgeplozen
toch prettig als je een beetje weet hoe je in elkaar zit, er zijn eigenlijk veel te veel mensen die dat van zichzelf niet weten.ik ben trots op je
quote:Ik heb sinds half augustus ongeveer 38 uur gedraaid verdeeld over vijf dagen(30 uur hier op kantoor, de rest bij toekomstige werkgever waar ineens een oplossing nodig was) ... Langzaam maar zeker begint dat ook op te breken, als ik heel eerlijk ben. Volgende week de laatste week op die manier, de week erop heb ik maandag, dinsdagmorgen en woensdag vrij en dan stap ik over naar andere baan. Dat gaat beslist wat rust in de tent (en in mijn hoofd) brengenOp donderdag 18 september 2008 12:58 schreef Sugar het volgende:
Twee banen, Sjeen!
Wel heel fijn dat dat nu bijna klaar is, lijkt me!
Hier is het....
Moe, heel erg moe.
Voeden is hier elke 2 uur een half uur momenteel. En tussendoor slaapt Leander bijna niet. Heel wakker ventje.
Hij ligt nu zowaar te pitten, ben benieuwd hoelang dat duurt.
Als hij eenmaal slaapt kan hij na 10 minuten weer wakker worden, maar hij kan ook opeens 2,5 uur slapen waardoor er zowaar ineens 3 uur tussen 2 voedingen zit. Al met al nogal onvoorspelbaar en daardoor nogal vermoeiend. Al spelen dingen als nachtrust-tekort en dergelijke ook mee.
Lijkt me ook vermoeiend freecell, zeker als dit s'nachts ook zo doorgaat
quote:Inbakeren helpt toch goed als ze spartelen enzo? Want dat doet hij niet. Hij ligt heel stil en rustig, maar dan wakker.Op donderdag 18 september 2008 14:22 schreef Ticootje het volgende:
Freecell, je kan ook eens vragen op het cb om in te bakeren. Misschien dat Leander dan wel goed zn slaapjes maakt, dat je wat meer ritme in de dag kan brengen. Dat geeft jou en Leander rust.
Of helpt inbakeren ook als ze van zichzelf al rustig zijn? Ik heb het idee dat hij gewoon dicht bij mij wil zijn, in de draagdoek is hij nl wel rustig en slapend en soms, als ik het heel stiekem doe, kan ik hem dan wel in zijn bedje leggen (tot hij doorheeft dat hij niet meer bij mij is, haha) Hij slaapt ook prima bij ons in bed en in zijn wiegje vertikt hij het
Ben lag lekker om mijn schoot te slapen, maar mijn man heeft hem afgenomen en nu ligt hij bij hem verder te slapen
. Aaah ik ben zo verliefd op mijn 2 mannen (roze wolk? welke roze wolk? )De risicofactor bij inbakeren van jonge en vooral van borstgevoede babies is dat je hongersignalen mist. Zo kan je stille ondervoeding krijgen. Op schema voeden is dan nodig en da's nou net voor heel jonge babies geen goed idee.
Een zachtere en op deze leeftijd betere manier van bakeren is om hem in de draagdoek te knopen (mag best een stukje strakker dan op de foto's die je laatst liet zien
), dan heeft hij een kruik van 37 graden tegen zich aan en hij heeft ook dat wat hem op dit moment vertrouwen geeft bij zich: zijn moeder. Tevens ligt hij stevig ingepakt, wat hem omgrenzing geeft.Je mist zo ook geen hongersignalen want hoewel ik me voor kan stellen dat het zwaar is om om de twee uur te voeden is het echt heel natuurlijk voor een kind en helemaal voor een kind dat nog wat moeite heeft met warm blijven
In de draagdoek knoop ik hem tegenwoordig ook wel strakker inderdaad, is ook handiger met huishouden als het wat strakker zit
Liza: heel veel mama-honger vind ik niet zo raar! Hij is nu een maand oud, maar had ook nog best in mijn buik mogen zitten nu! Hij was officieel precies drie weken te vroeg, maar aangezien ik een heel lange cyclus heb van mezelf en dat niet is meegerekend in de AT datum was hij wrs wel meer dan 3 weken te vroeg. Dus dat hij dan mama-honger heeft vind ik helemaal niet raar!
Hij loopt nu trouwens al een half uur te dreigen met wakker worden
(hij mocht ook al wel weer, om 14:10 voor het laatst voeding gehad, dus ik had hem om 16:10 verwacht. Al mag het van mij ook best 17:40 worden ) maar hij loopt dus al een half uur elke 5 minuten één kreun of piep te geven en daarna verder te pitten. En elke keer voel ik mijn borsten samentrekken 
Lang leve de toeschietreflex Gelukkig lekt het er bij mij nooit daadwerkelijk uit. De melk gaat pas echt stromen als er een mondje omheen zit of bij het kolven, hoera quote:Zei ook niet dat ik het raar vondOp donderdag 18 september 2008 16:28 schreef freecell het volgende:
Liza: heel veel mama-honger vind ik niet zo raar! Hij is nu een maand oud, maar had ook nog best in mijn buik mogen zitten nu! Hij was officieel precies drie weken te vroeg, maar aangezien ik een heel lange cyclus heb van mezelf en dat niet is meegerekend in de AT datum was hij wrs wel meer dan 3 weken te vroeg. Dus dat hij dan mama-honger heeft vind ik helemaal niet raar!
. En met wat je nu vertelt kan ik me gerust voorstellen dat ie zoveel mogelijk zolang mogelijk zo dicht mogelijk nog bij jou wil zijn! Hier ligt er ook weer eentje op mijn schoot rond te turen. Hoe zit dat eigenlijk precies met de 'actieve' periode van babies? Ben kan echt een hele tijd wakker zijn en rond zitten kijken. Zijn mobiel en z'n speeltapijt vindt hij dan errug interessant, maar de wereld verkennen vanop mama's schoot is ook heel erg leuk!
Freecell, de eerste tijd vond ik ook best zwaar, maar ook erg intiem. Al dat knuffelen en je kindje bij je dragen, daar genoot ik ook erg van. Ive wil nu lang niet altijd meer knuffelen, best jammer.
Met mij gaat het niet zo goed. Ik twijfel tussen Z&G en hier, maar gooi het toch maar hier neer. Ik ben een instabiel emotioneel wrakje. Overal kan ik me zorgen over maken. Bovenmatig zorgen over maken zelfs. Of het wel goed gaat met de baby, of de baby niet te klein blijft, of de bevalling wel goed zal gaan, of ik wel een goede moeder ben voor Ive, over de kinderkamer, over de financiën enz enz. Ik ga dan echt malen. Het verhaal van jojogirl heeft mij weer extra bezorgd gemaakt. En zo kan ik me constant overal druk om maken. Nu weet ik wel dat het grotendeels hormonaal is, tijdens de zwangerschap van Ive had ik het ook maar dan in lichtere mate, en ging het gedurende de zwangerschap weer over. Maar het is echt heel vervelend aan het worden.
Met mijn man kan ik er goed over praten en dan kan ik alles ook wel weer rationaliseren, maar met het minste of geringste gaat het weer mis. Ik heb geen idee wat ik er verder aan kan doen. Ik ga het wel met de gyn bespreken bij mijn volgende controle.Met mij gaat het eigenlijk allemaal wel ok. Ik begin zelfs wel weer te denken over snel zwanger willen raken. Terwijl ik vorige week zoiets had van, nou echt ff niet dus he.
Lief is een nachtje weg, mijn ouders komen zometeen om me gezelschap te houden. Dat vind ik wel fijn, ben toch al niet zo'n held 's nachts alleen thuis en dat zag ik nu nog wat minder zitten. Dus wel fijn dat mn ouders 2 dagen eerder terug wilden komen van vakantie
. En ik vind het stoer van mezelf dat ik het heb gevraagd .Catiie, dat malen en zorgen maken klinkt allemaal als typische zwangere vrouwen - ellende. Alles wordt door die hormonen ook zo ontzetend uitvergroot! Fijn dat je erover kan praten met je man en straks met de gyn.
Succes met het vechten tegen al die negatieve gedachten
Liza, wat een heerlijkheid he? Geniet ervan
Freecell, met hoeveel weken qua leeftijd denk je zelf dan dat Leander geboren is?
Moeilijk zeg, die eerste periode, en zo slopend dat chronische tekort aan slaap en rust.... Heb geduld, regelmaat zal ooit komen, zeker weten
voor alle mama's die het kunnen gebruikenNijna, heel begrijpelijk dat je niet alleen thuis wilt zijn 's nachts met Mirte! Ik heb daar ook een hekel aan.
Supergoed van je! Cattie, wat vervelend zeg! Ik pm je morgen even, ok?
quote:Ik denk om en nabij de 36 weken, ook gezien het vernix en dergelijkeOp donderdag 18 september 2008 20:33 schreef Kersjes het volgende:
Freecell, met hoeveel weken qua leeftijd denk je zelf dan dat Leander geboren is?
Ik heb me er gewoon bij neergelegd dat hij heel dicht bij me wil zijn en veel drinkt. Ik reken nu op elke 2 uur en soms valt het mee
Hij ligt nu ook lekker in de Slen tegen me aan te pitten Amber miste ik natuurlijk wel (alsof je hartstikke verliefd bent op iemand en je er naar toe leeft degene weer te zien; wat natuurlijk ook gewoon zo is), maar het was voor mij geen groot drama, en ook niet voor Amber wat ik heb begrepen; die heeft zich goed vermaakt en gedragen bij oma.
Ik leef er nu naar toe om na m'n werk naar huis te gaan, naar m'n gezinnetje, dat voelt extra fijn!
En gisteren beetje stress-dag gehad; de auto zei BOEM! M'n eerste aanrijding; gelukkig een kleintje (parkeerplaats). Geen idee wie er fout was, we reden allebei achetruit om uit te parkeren, ik had weinig zich omdat ik naast een grote geblindeerde auto stond, die erg krap op me stond, dus zag het pas op het laatste koment aankomen, en toen was het al te laat.
Amber heeft niks gemerkt geloof ik. Frappante was dat de andere dame ook een kleintje in de auto had; die wel 2 maanden ouder is dan amber; maar officieel maar 2 dagen eerder dan amber was uitgerekend, en de dame zelf was ook maar kort na mij geboren
Maargoed; mijn auto heeft schade; de andere (vrijwel) niet.Maar alleen een deuk en lakschade gelukkig. En ambertje en ik mankeren gelukkig niets!
Maar ik heb gistermiddag ook nog kraamvisite gehad; dus was echt ff een sjees-dag.
evenstar; je mag met recht trots zijn!!!
Ik heb zelf ook een tijdje therapie gehad; en heb daar voor m'n leven veel aan! Ben blij dat ik dat gedaan heb! Nu kan ik dingen in het verleden grotendeels achter me laten, en lekker genieten van m'n leventje en gezinnetje
Hoop dat jij er net zo veel aan zal hebben! [ Bericht 15% gewijzigd door Llewella op 19-09-2008 09:28:23 ]
Zeker met je ukkie aan boord!Wel fijn dat werken je zo goed bevalt!
Evenstar en Nijna, positieve berichten van jullie kant, goed om te lezen.
Llewella, wat fijn dat het werken zo beviel! Ik zie er stiekem best wel tegenop, moet begin november weer. Ik vind mijn werk echt geweldig leuk maar denk ook dat ik Jasja erg zal missen. Ik ben thuis de kostwinnaar en het is helaas niet mogelijk dat ik minder ga werken. Mijn contract blijft staan op 5 dagen maar gelukkig heb ik nog heel veel vakantiedagen waardoor ik in principe ene week 4, andere week 5 dagen ga werken. Maar ik kan ook nog besluiten om het eerste jaar sowieso 4 te doen, dat red ik ook met mijn dagen.
Gisteren was ik trouwens even op mijn werk, afscheidsreceptie van de directeur, en dat was wel erg gezellig en voelde ook alweer vertrouwd.
Ik moet zo naar het AMC, check 6 weken na de keizersnee, heb zelf weinig te melden dus ik verwacht snel weer buiten te staan.
De mamahonger verhalen en de veelwakker-verhalen zijn erg herkenbaar! Ik ben af en toe echt verbaasd hoeveel Jasja wakker is op een dag. De tijd dat ze gelijk na een fles in slaap viel is sowieso voorbij en als ze slaapt is het overdag nooit heel erg lang. Ik probeer haar wel eens slapend in haar bedje te leggen maar dan wordt ze weer heel snel wakker en dan is het gelijk brullen als ze ontdekt dat ik haar 'gedumpt' heb. In de box gaat soms wat beter, dan ligt ze soms lief met haar knuffels te kroelen. Slapen in haar bedje 's nachts gaat de ene keer beter dan de andere keer. De afgelopen nachten wilde ze echt niet, brullen, vreselijk onrustig maaien met haar armpjes dus uiteindelijk heeft ze bij mij geslapen en dan slaapt ze ook echt als een roos. Dan probeer ik eventueel 's nachts haar nog wel over te leggen en dat lukt dan soms, dan slaapt ze 1,5 a 2 uur maar zodra ze wakker wordt is het gelijk mis. Ze heeft in de afgelopen 1,5 week 3x doorgeslapen (van 23 tot 7) maar dat waren dus wel de nachten dat ze bij mij sliep...
Hoeveel ik wel niet met Lotte op schoot (slapend) beneden heb gezeten, uren op de bank zitten want als ik haar weglegde was ze direct weer wakker
Gelukkig waren de Tour de France en Olympische Spelen toen op tv Nu gaat het al enkele weken heel goed gelukkig, dus heb nog hoop
Gelukkig viel het allemaal mee achteraf
En ook fijn dat het werken beviel (toen ik het las dacht ik: "he?? die is toch pas bevallen?" gaat zo snel!
Madelieve, dat is idd best veel, 4 a 5 dagen werken, en lukt je man het dan om bij Jasja te zijn en haar te verzorgen, gezien zijn fysieke toestand? duurt nog ff natuurlijk....
Voor Cattie een knuf, wat vervelend dat je je zo'zorgen maakt, helemaal na het verhaal van Jojogirl, kan me voorstellen dat het je dan bezighoudt.
Madelieve, 4 a 5 dagen is best veel. Zelf werk ik 3 dagen, dat bevalt heel goed, en ik zou echt niet meer dan 4 dagen willen werken. Maar misschien valt het allemaal wel mee. Je kunt ook nog naar ouderschapsverlof kijken.
.Mijn ouders zijn vandaag de hele dag gebleven. Zijn meegeweest naar babyzwemmen, mn vader heeft veel foto's en filmpjes lopen maken daar, hahaha.
Samen gekookt en na de koffie popstars gekeken. En nu zijn ze weer naar huis. Lief was eerder dan gepland alweer op schiphol. Dus die is onderweg naar huis. Hij moet zn collega nog even thuis afzetten en ik verwacht hem met anderhalf a 2 uur wel thuis
.Nou schijnt dat bijna alle moeders dat ervaren als ze een tweede kindje krijgen meer zorgen als bij de eerste zwangerschap. Tuurlijk waren die er toen ook maar nu verandert je hele situatie nog een keer, kan ik dat wel 2 kinderen verzorgen/lief heben enz. En bang zijn dat er iets niet goed zou zijn met de baby herken ik ook wel, we hebben al zo'n geluk met 1 gezond kind je zal net zien dat nu....
Volgens mij heb ik hier de periode 'dit is wel heel heavy' gehad! k was er net aan gewend dat hij elke 2 uur kwam en heel lang dronk en dat ging lekker. En het gaat steeds beter, want hij drinkt nu al 2 dagen constant 25-40 minuten. Meestal een half uurtje. Heerlijk! Daarbij zit er ook opeens meer tijd tussen. Soms nog om de 2 uur, maar net zo vaak om de 2,5 of 3 uur!
En ik heb me er gewoon bij neergelegd dat hij het liefst aan mij vastgeplakt zit. Dan maar aan mij vastgeplakt, best gezellig
Alleen eigenlijk moet mijn Slen in de was en het drogen duurt meer dan een dag hier en ik heb geen droger. En zolang kan ik mijn Slen dus niet missen, haha. Misschien toch maar eens een tweede aanschaffen Freecell, goed idee om er een 2e doek bij te nemen! Leander zal zijn mama immers nog lekker lang dicht bij hem in de buurt willen hebben
Totdat mama op een gegeven moment stom wordt, niet meer cool enzo. Maar tegen de tijd dat hij gaat puberen ben je vast al een stuk bedrevener geworden in accepteren, je bij de situatie neerleggen. (toch een essentieel onderdeel van moederen vind ik)
Maar dat duurt nog wel even hoor. Wij zitten nog niet in die fase...
quote:Ik was ook niet van plan hem te dragen tot hij 15 isOp zaterdag 20 september 2008 10:04 schreef Kersjes het volgende:
Nijna, goed opgelost zo! En lekker dat je man weer thuis is.
Freecell, goed idee om er een 2e doek bij te nemen! Leander zal zijn mama immers nog lekker lang dicht bij hem in de buurt willen hebben
Totdat mama op een gegeven moment stom wordt, niet meer cool enzo. Maar tegen de tijd dat hij gaat puberen ben je vast al een stuk bedrevener geworden in accepteren, je bij de situatie neerleggen. (toch een essentieel onderdeel van moederen vind ik)
Qua gewicht zou het trouwens kunnen als hij op z'n vader lijkt
Helaas bedacht die kleine meid om 2 uur dat het tijd was om te mopperen en niet te gaan slapen. Dus heb ik nog een tijdje met haar opgezeten. Daarna is ze wel lekker gaan slapen tot een uur of 8.
quote:ik mis geloof ik iets
pfff. Ik heb last van een slagaderlijke bloeding denk ik.... Jeetje... En buikpijn!
gelukkig had de gyn *weer* ander advies (anders dan van de 4 verloskundigen, 3 kraamverzorgsters, 1 wijkverpleegkundige en 2 huisartsen) van wat te doen. naja: de ontstekingen zijn eindelijk weg, ik knap eindelijk wat op en selene doet het gewoon nog steeds prima.
ik heb ook eindelijk de ideale tactiek gevonden om mijn schoonzusje der mond te snoeren (schoonmoeders reageerde goed op mijn beleefde telefoontje waarin ik rustig uitlegde dat ik dingen niet fijn vond zoals ze deed en dat ik het na 4 keer netjes vragen niet nog een keertje aardig zou vragen omdat ik toch echt door mijn geduld heen aan het raken was) ik haal gewoon het bloed onder haar nagels vandaan door te zeggen: "tsja meid: je moet maar gewoon zelf snel zwanger raken, dan kan je met de jouwe fijn doen wat je wilt en merk je snel genoeg dat je niet zo druk moet doen" en dan begin ik hard en evil te lachen
schoonmoeder wil namelijk graag een kleinkind waar ze wat meer invloed op kan uitoefenen (ik wens haar sterkte, want ik *ken* mijn schoonzusje, dus ik zie de familieruzie nu al van verre aankomen
) en is dus stevig tegen haar aan het zeuren dat ze maar snel zwanger moet raken: "ach meid, je kan best een voltijd baan plus een deeltijd HBO opleiding combineren als je zwanger bent". en geloof me: mijn schoonmoeder kan zeuren, daar is een 5 jarige jaloers op!ik kan er van genieten als ik er bij zit: mijn schoonmoeders blinde optimisme en dan het gezicht van mijn schoonzusje, ik zweer het je: je hebt nog nooit iemand *zo* zuur zien kijken !!! het zit hem allemaal in de juiste techniek
de mededeling dat ze gewoon eruit gezet zou worden als ze zich niet beter zou gedragen hielp ook. plus het maximaal eenmaal per week langs mogen komen. elke keer als ze daarovereen proberen te gaan zeggen wij: "oh, goh, dan kunnen we niet, volgende week dan maar?". elke keer " maar dat vind ik niet" wordt afgekapt met een "leuk voor je, maar wij wel!
ik vind het alleen echt heel jammer dat het zo moet, maar het was echt nodig. pech dan voor ze. ik hou totaal niet van die ruzieachtige discussiesfeer, en het is dus helemaal niet leuk als ze er zijn, maar ja: dat is wat ze willen blijkbaar.
quote:eerste ongesteldheid?Op zaterdag 20 september 2008 12:55 schreef Ticootje het volgende:
pfff. Ik heb last van een slagaderlijke bloeding denk ik.... Jeetje... En buikpijn!
quote:Op zaterdag 20 september 2008 09:04 schreef freecell het volgende:
Nijna: mooi dat je ouders de hele dag zijn gebleven! Ik soms ok zo graag mijn mama om me heen!
Volgens mij heb ik hier de periode 'dit is wel heel heavy' gehad! k was er net aan gewend dat hij elke 2 uur kwam en heel lang dronk en dat ging lekker. En het gaat steeds beter, want hij drinkt nu al 2 dagen constant 25-40 minuten. Meestal een half uurtje. Heerlijk! Daarbij zit er ook opeens meer tijd tussen. Soms nog om de 2 uur, maar net zo vaak om de 2,5 of 3 uur!
En ik heb me er gewoon bij neergelegd dat hij het liefst aan mij vastgeplakt zit. Dan maar aan mij vastgeplakt, best gezellig
Goed van jou en Leander!Freecell, fijn te lezen!
quote:Op zaterdag 20 september 2008 18:15 schreef Lishe het volgende:
LizaLiza! Ik ben zo nieuwsgierig naar het geboortekaartje van Ben!
Freecell, fijn te lezen!
Vind je hier
Ben toch blij dat ik zelf de situatie wel goed had ingeschat (zat al een poosje te twijfelen of ik naar de dokter moest).
Voor dat soort dingen is het ook altijd lastig om echt een afspraak te maken hè?
.
. Ik heb er door de zuignap-verlossing van Ben een vrij grote en hoop toch een dezer nog eens pijnloos te kunnen gaan vrijen . Hoe is jullie ervaring? En hoelang na de bevalling bleven jullie nog bloeden?Daarna 3 weken nog minder en toen was het over
Maar dat bloeden is niet afhankelijk van de knip verder.
Hoe het vrijen erna is, verschilt volgens mij ook van persoon tot persoon.
En van standje tot standje hier.
Soms voel ik het namelijk nog wel, maar meestal niet. Maar zeker in het begin was het nog wel 'op z'n egeltjes' hoor! Met deze moeder gaat het nog steeds super!
Ik zat net even te genieten, heerlijk om gewoon op te kijken en aan de andere kant van de kamer zo'n klein prulleke te zien zitten, zielsgelukkig met de trommel kattevoer aan het spelen.
En dan ziet hij jou en dan krijg je zo'n heerlijk stralende lach. Waarop hij dan uiteraard vervolgens met alle ondeugd die hij heeft zich richting de plant begeeft, maar ach... zelfs dat is aandoenlijk.
Ahw BE, leuk he
.Met deze mama ook alles prima. Ik vermaak me prima zo thuis, vind het erg leuk dat ik nu tijd heb om met Mirte te gaan zwemmen. En af en toe loop ik nog even binnen op de psz om te zien hoe groot mn oud-peuters alweer worden
.Ze wordt gewoon alweer bijna 1... wat gaat het hard en wat heeft ze veel geleerd in dat afgelopen jaar, heel bijzonder! En als ze dan die armpjes om mn nek klemt ben ik helemaal
.quote:goeie vraag, ik durf nu nog niet omdat die ene hechting er nog steeds zit.Op woensdag 24 september 2008 17:25 schreef OooLizaooO het volgende:
Ik heb net allerlei horrorverhalen gelezen over (vrijen na) de knip
ik heb tot 3 weken na de bevalling een beetje gebloed (uitgezonder de eerste dagen na de bevalling) en toen begonj het opeens heel erg te bloeden. volgens de huisarts was dat de normale cyclus die op gang kwam met een schoonmaak/opruimbloeding.
quote:de huisarts had er al een stuk of wat weggeplukt, de gyn wilde deze dan weer laten zitten. ik heb het opgegeven, want ze roepen allemaal iets anders. de huisarts riep dat de tube zalf opmoest, de gyn zegt dat ik ermee moet stoppen. de wijkzuster zegt "wassen met lactacyt" de gyn zegt absoluut niet. hopelijk verhuizen we eind van de maand, en als ik er dan nog last van heb vraag ik het wel aan een verse huisartsOp woensdag 24 september 2008 20:40 schreef Nijna het volgende:
Simmu ben je al op nacontrole geweest? Anders zou je dan kunnen vragen of ze die hechting eruit willen halen. Ik had met de nacontrole nog een stukje hechting zitten wat steeds prikte en ookal zou het vanzelf oplossen ik heb toch maar gevraagd of ze het weg wilde halen.
Wij trouwden vorig jaar april dus 2007 met 4 oma's nog in leven en als het helemaal verkeerd loopt dan hebben we er eind 2008 nog maar 1tje over. Vorig jaar oktober overleed mijn oma met Alzheimer en Parkinson.
Mijn schoonzusje is ook weer in verwachting van de vijfde en ik ben net bevallen dus leven en dood liggen zo dicht langs elkaar momenteel bij ons. En ik kon het nieuws van Evenstar ook niet lezen zonder tranen en ik heb pas vanmorgen gereageerd, moest het echt even laten bezinken.
quote:Geen knip, maar wel aan flarden.Op woensdag 24 september 2008 17:25 schreef OooLizaooO het volgende:
Ik heb net allerlei horrorverhalen gelezen over (vrijen na) de knip
Ik hebe r best veel last van gehad. Niet dat het is gaan ontsteken, maar nog zeker 4 maanden na de bevalling voelde de onderkant nog steeds niet lekker. Een zeer naar trekkend gevoel zeg maar.
@Simmu, ik ga niet mijn onderkant bespreken op internet, maar ik zou die hechting laten verwijderen. geen nut om te laten zitten, toch? selene is toch al bijna een maand, of niet?
Als ik bij Isis ben, heb ik er wel vertrouwen in dat we het gaan redden, maar hoe meer uren er verstrijken zonder dat ik bij d'r ben, hoe onzekerder ik me voel over alles.
Ik ben al 10 dagen d'r moeder, maar heb haar nog amper vast kunnen houden, pas 2 keer een luier verschoond, nog amper horen huilen, geen idee wat voor maat kleertjes ze nu goed past en wat haar leuk staat. Ik voel me gewoon incompleet zonder m'n meisje bij me
quote:Lieve lieve Jojo, wat een enorm moeilijke tijd is t voor jullie.
Deze mama heeft last van haar hormonen en van alle mogelijke onzekerheden die je maar kan verzinnen.
Als ik bij Isis ben, heb ik er wel vertrouwen in dat we het gaan redden, maar hoe meer uren er verstrijken zonder dat ik bij d'r ben, hoe onzekerder ik me voel over alles.
Ik ben al 10 dagen d'r moeder, maar heb haar nog amper vast kunnen houden, pas 2 keer een luier verschoond, nog amper horen huilen, geen idee wat voor maat kleertjes ze nu goed past en wat haar leuk staat. Ik voel me gewoon incompleet zonder m'n meisje bij me
K hoop toch zo voor je dat je Isis zo snel mogelijk in je armen kunt sluiten op de momenten dat jij dat wilt
Krijg je iets van begeleiding van maatschappelijk werk ofzo? Het is zo raar. Je bent je buik kwijt, maar de baby die er in zat heb je ook niet echt. Het is zo snel gegaan ineens. Van zwanger naar zoveel zorgen om je meisje.
Hele dikke knuffel.
Ik hoop dat ze heel snel dusdanig opknapt dat dat wel kan
quote:Op de meeste foto's van mij en Isis zie ik er supergelukkig uit, en dat ben ik ook, als ik bij d'r ben...Op donderdag 25 september 2008 12:06 schreef YPPY het volgende:
Jojo toch, op die foto zag je er zo twijfelachtig uit, maar dat vond ik zo raar om te zeggen.
Krijg je iets van begeleiding van maatschappelijk werk ofzo? Het is zo raar. Je bent je buik kwijt, maar de baby die er in zat heb je ook niet echt. Het is zo snel gegaan ineens. Van zwanger naar zoveel zorgen om je meisje.
En met maatschappelijk werk hebben we wel een gesprek gehad, maar wat ik weet niet wat ik wat dit betreft met ze zou moeten. Ik mis d'r gewoon en dat lijkt me een gezonde emotie, maar het doet wel pijn.
Wat moet dat een rot gevoel zijn!
Weet niet goed wat te zeggen.
Ik hoop dat je haar haar gauw lekker mag vasthouden wanneer je maar wilt
quote:Is inderdaad een gezonde emotie, maar wel een vervelende!
[..]
Op de meeste foto's van mij en Isis zie ik er supergelukkig uit, en dat ben ik ook, als ik bij d'r ben...
En met maatschappelijk werk hebben we wel een gesprek gehad, maar wat ik weet niet wat ik wat dit betreft met ze zou moeten. Ik mis d'r gewoon en dat lijkt me een gezonde emotie, maar het doet wel pijn.
Veel sterkte er mee joh!
Heb je al een beetje een idee wanneer je haar mee mag nemen of nog helemaal niet?
. Lijkt me inderdaad een gezonde emotie, maar het lijkt me ook erg moeilijk.Weet niet wat ik er verder van moet zeggen
.Mibos, wat ligt leven en dood dan dicht bij elkaar...
Ik snap dat jouw onzekerheid grootser is dan de dingen hierboven, maar durf het ook maar gewoon toe te laten. Niks geks aan. Het is nogal een situatie om aan te wennen zeg hee. En dat je dat kan, daar ben ik van overtuigd.
Ik hoop dat jullie snel heel veel meer aan elkaar kunnen gaan wennen.Mag je nu wel iedere dag buidelen?
[ Bericht 0% gewijzigd door Webkim op 25-09-2008 18:28:16 ]
quote:Ah meid toch
Ik ben al 10 dagen d'r moeder, maar heb haar nog amper vast kunnen houden, pas 2 keer een luier verschoond, nog amper horen huilen, geen idee wat voor maat kleertjes ze nu goed past en wat haar leuk staat. Ik voel me gewoon incompleet zonder m'n meisje bij me
Ja het gaat. Ik ben nog steeds bij mijn ouders, en ik doe steeds meer. Vandaag heb ik de hele dag voor de kinderen gezorgd, mijn vader is nu aan het koken. Lichamelijk gaat het heel goed, heb alleen ´s avonds op bed wat last van mijn buik, en af en toe duizelig, maar dat is de vermoeidheid.
Mijn hoofd stroomt af en toe over. Soms hoor je van mensen die zo sterk zijn, nou hoef ik er niet om te huilen nu, maar ik ben wel kwaad. Dus zo sterk voel ik me helemaal niet. Dat er dus niks tegenover staat, tegen het gedoe en zorgen en pijn enzo. Geen baby straks in de wieg, ik vind het best oneerlijk. Maar aan de andere kant, ik ben er nog, dat is natuurlijk voor mijn gezin het bealngrijkst. Ik durf alleen geen auto te rijden enzo, ik ben vreselijk bang dat er iets gebeurt. Vind ik best stom van mezelf, zo´n aanstellerij, maar dat zal wel weer overgaan.
omdat 't ook niet eerlijk is.En wat rot dat je je zo onzeker voelt over bepaalde dingen als autorijden.
Die kwaadheid kan ik me ook wel voorstellen. Althans, ook een soort van gefrustreerdheid over iets dat een kadootje zou zijn en dat je dan ineens wel heel bruut wordt afgenomen...
het lijkt me ook afschuwelijk als je je verse kindje niet kunt knuffelen zo veel als je maar wil. Lishe, Sterk zijn uit zich bij iedereen anders. jij maakt op mij wel degelijk een sterke indruk. Ook een
. En Mibos... tja, oma's gaan nu eenmaal een keertje dood.
Sterkte ermee. Wel fijn dat je bij je ouders terecht kunt, wordt je zelf ook lekker in de watten gelegd? Dat heb je wel nodig nu
Jojo wat verdrietig, heel veel sterkte
Moonah ja oma's gaan een keer dood ben ik met je eens maar het is niet de bedoeling dat ze dat bij bosjes doen volgens mij...
Lois, ik denk dat je gelijk hebt. De weegschaal is nog niet in balans. Eerst was het alleen lichamelijk, nu weegt geestelijk weer zwaarder. Ik denk dat ik op zich ook wel weer thuis zou kunnen zijn, alleen met de kinderen. Maar dan zonder boodschappen en stapels was.
Het is vooral de gedachte alleen te zijn die me echt heel erg hier houdt. Volgende week donderdag ga ik sowieso naar huis ivm ziekenhuisbezoek. Dan maak ik de echte balans op, hoe het voelt om het weer allemaal zelf te doen. Ik hoop ook dat ik dan snel weer aan het werk kan. Maar dat voelt echt als het eindstation, dat het echte leven weer gaat beginnen en dat alles rondom het zwanger zijn, het gedoe daarna afgesloten moet zijn. En daar ben ik nog niet aan toe.Waarom moet iedereen sterk zijn?
Je hebt zoiets heftigs meegemaakt, dan hoef je toch niet constant sterk te zijn?
Het lijkt mij ook heel normaal dat je af en toe helemaal breekt.
En dat geeft niks
Jojo, het lijkt me een vreselijk gevoel om je lieve kindje steeds te moeten achterlaten in het ziekenhuis.
Hoop dat Isis snel zo ver is dat ze met jullie mee mag gaan naar huis, en dat je haar zoveel kunt knuffelen als je maar wilt.
Lishe, ik hoop dat de tijd je vlug wat meer zekerheid geeft
Het hoort bij het leven, maar dingen die zo kort op elkaar komen, kunnen te veel zijn! quote:en niet bij mibosjes!Op donderdag 25 september 2008 19:04 schreef Mibos2 het volgende:
Moonah ja oma's gaan een keer dood ben ik met je eens maar het is niet de bedoeling dat ze dat bij bosjes doen volgens mij...
wat veel allemaal zeg. sterkte!jojo, lijkt me ook een bizarre tijd zo, je hebt je gewoon ingesteld op een baby die voortdurend bij je is, die al je aandacht en zorg en energie vraagt, en nu moet je maar afwachten, en mag je nog zo weinig met 'r. sterkte en ik hoop dat de situatie snel verbetert, zodat jullie kleine meisje met jullie mee naar huis mag en je 'gewoon' lekker kunt gaan moederen over haar.
lishe, fijn dat jij en je meiden zo goed terecht kunnen bij je ouders, neem er maar goed de tijd voor hoor. en sterk? juist het kunnen toegeven dat je nog niet klaar bent voor bepaalde dingen vind ik sterk!
quote:Ik denk dat dat te maken heeft met wat je onder 'sterk zijn' verstaat. Je emoties toelaten en er even helemaal doorheen zitten, dat mag best (lijkt me zelfs heel gezond), maar je moet er niet compleet aan onderdoor gaan.Op donderdag 25 september 2008 21:25 schreef XXXKarinXXX het volgende:
Ik lees steeds over "sterk zijn..."
Waarom moet iedereen sterk zijn?
Je hebt zoiets heftigs meegemaakt, dan hoef je toch niet constant sterk te zijn?
Het lijkt mij ook heel normaal dat je af en toe helemaal breekt.
En dat geeft niks
[ Bericht 0% gewijzigd door Grijs op 26-09-2008 09:11:34 (typfoutje) ]
Heerlijk huilen of schreeuwen. Even alle emoties los en daarna weer sterk zijn.
quote:Ja ok, snap ik wel uiteraard.
Dat bedoel ik ook niet, maar het is voor jezelf gewoon niet prettig, omdat je daar veel lastiger van hersteld.
Maar ik had ook een beetje wat Karin zei, ook in de reacties naar Evenstar toe. Sterk en dapper zijn is ok, maar als je dat niet redt is er ook geen man overboord als je idd op een gegeven moment maar weer opkrabbelt.
Het is geen keuze om ergens helemaal aan onder door te gaan. Ik vind de post van Karin een heel goede.
Ik vind het fijn als iemand op een voor hem/haar goede manier omgaat met verdriet of zware dingen in het leven. Soms is dat veel praten, veel spuien, soms is dat heel sterk rationeel vooruit kijken, soms is dat leven per moment en soms is dat jezelf verliezen in iets, iets waardoor je je gedachten verzet.
En ik vind het aan de andere kant heel begrijpelijk als het iemand niet lukt er op een voor hem/haar goede manier mee om te gaan in bepaalde periodes. Als dingen gewoon even té zwaar zijn om er balans in te vinden. Als mensen er dus even echt niet uitkomen. Al zou ik nog zo graag willen dat iedereen een fijne grip had op al die dingen: ik heb er vooral begrip voor als dat even totaal niet gaat.
edit: ah, BE zegt ook al zoiets en Poemojn's gevoel deel ik ook.
Vamperotica wees me op het topic ouders, dus ik besloot maar even een kijkje te gaan nemen...
Ik wist niet helemaal waar ik me moest voorstellen, dus kom ik mijn (verkorte) verhaal maar even hier doen...
Mijn naam is Sanne, ik ben 21 jaar jong (net, 14 september) Ik woon samen in Noord Brabant, vlakbij Breda, met mijn vriend.
En ik ben de hele trotse mama van mijn zoontje Finn... geboren op 20 januari na een fikse bevalling... ik begon thuis en moest uiteindelijk naar het ziekenhuis, maar meneer was dan ook 4320 gram en 53 cm...
Nu 8 maanden later loop ik 24/7 achter hem aan, want hij kan zitten, kruipen en staan, dus er is nu een heleboel onveilig
Vragen, just ask
groetjes,
Sanne
(p.s. ik zal ook wat foto's van hem posten in het fototopic)
Mentaal werkt dat ook zo. Heel erg verzetten tegen verdriet knakt en blokkeert juist iets in je. Als je het toelaat kun je daarna weer verder.
dit beeld helpt mij iig erg goed om verdrietige perioden aan te kunnen en me er niet onterecht schuldig over te voelen
Deze mama is bezig met de laatste werkdag hier, best een beetje vreemd
Saig, welkom hier. Hoop dat je snel 'thuis' voelt in oud. En ik heb meteen een brutale vraag. Je bent nog jong, hebben jullie bewust voor de zwangerschap gekozen of was het een cadeautje.@ Nebelung, dat vind ik een hele mooie en 'krachtige' verglijking. Ik zal hem meenemen in mijn gedachten. Heb het hard nodig.
Lishe, Jojo dikke kus en knuffel
Mibos, ook jij een knuffel.
Heb je een andere baan?Dat zal best gek zijn idd. Niet meer samen met je vriend werken dan ook toch?
Dankje wel... zal wel even wennen zijn tussen de mensen die hier elkaar al door en door kennen
Helemaal geen brutale vraag, hoor ik wel vaker met deze leeftijd
We hadden er niet bewust voor gekozen... ik werd zwanger op mijn 19e, maar we hebben nooit twijfels gehad of we het kindje wel of niet wilden houden.
(nog een leuk feitje, ik heb in de Wij Jonge Ouders gestaan vorige maand, en ik kom in het blad "Mijn Geheim")
nebelung... vanuit hier hou ik die ook in mijn gedachten... erg mooie vergelijking, die je aan het denken doet zetten
Groetjes, Sanne
We hebben ook een mooi 'voorstel-topic' maar dat kan ik even niet vinden!
En over je babietje kan je posten in Het grote kleine babietjes topic deel 159
Jojo, dat over die foto neem ik terug. Dat buidelen, hoe je daar kijkt.
En dat twijfelen is zo normaal. Ik bedoelde vooral dat mw zoiets kan zeggen. Dat het niet raar is dat je het niet weet en dat je haar zo mist. Lishe, het is ook gemeen en oneerlijk.
Welkom SaiG.
Sjeen, je ging toch stoppen met 1 baan? En je was al op een nieuwe plek bezig toch?
Maar fijn, weer wat rust!
Ik bedoelde sterk als in; ik lees weleens mensen die dan kunnen denken `Waarom ik niet?`ipv `Waarom ik?` bij een ziekte. Of mensen die herstellen van iets, zichzelf bij elkaar pakken en gewoon weer doorgaan op de oude voet. Nou, vanuit dat opzicht vind ik mezelf dus niet zo sterk. Want ik heb echt wel gedacht `Waarom moet dit mij nou weer overkomen.`En na die rottige ontsteking kon je me een paar dagen opvegen, toen vond ik dat ik even mocht zwelgen in zelfmedelijden. En ik vind mezelf niet sterk als het gaat om de draad weer oppakken. Ik ben er nog niet klaar mee, dus ik ga nog niet aan mijn echte leven beginnen.
De opmerking van de bamboe vind ik wel weer herkenbaar. Een soort van roeien met de riemen die we hebben. Daar ben ik dan wel weer goed in.
Want zover schiet ik dan weer niet in de put.(Dit volgt misschien niet helemaal op de discussie, maar zonder er-de-hele-tijd over praten knakt mijn tak.
)Ik heb een tijdje bijgeklust bij een webshop in vitamines, gewoon een vriend uithelpen. Door omstandigheden is de andere eprsoon die bij het bedrijf werkte als 1,5 maand weg, ik heb dat gedeeltelijk mee opgevangen en kreeg een heel interessant aanbod... Na overleg met vriendlief besloten dat het verstandig was dat aanbod aan te nemen
Vandaag dus laatste werkdag gehad bij huidige werk, gaat wel vreemd zijn... Inderdaad niet meer samenwerken met vriend BE. Maar dat is opzich eigenlijk niet zo slecht
quote:Ik ben dan wel weer lekker nieuwsgierig aangelegd: je hebt in Wij Jonge Ouders gestaan, heb je dat artikel (was het een artikel?) toevallig digitaal?Op vrijdag 26 september 2008 10:56 schreef SaiG het volgende:
chacama,
Dankje wel... zal wel even wennen zijn tussen de mensen die hier elkaar al door en door kennen
Helemaal geen brutale vraag, hoor ik wel vaker met deze leeftijd
We hadden er niet bewust voor gekozen... ik werd zwanger op mijn 19e, maar we hebben nooit twijfels gehad of we het kindje wel of niet wilden houden.
(nog een leuk feitje, ik heb in de Wij Jonge Ouders gestaan vorige maand, en ik kom in het blad "Mijn Geheim")
nebelung... vanuit hier hou ik die ook in mijn gedachten... erg mooie vergelijking, die je aan het denken doet zetten
Groetjes, Sanne
quote:Welkom SaiG.Op vrijdag 26 september 2008 10:56 schreef SaiG het volgende:
(nog een leuk feitje, ik heb in de Wij Jonge Ouders gestaan vorige maand, en ik kom in het blad "Mijn Geheim")
Ik heb het artikel gevonden. Wat een leuke foto staat erbij!-edit- wel openbaar dus. Via jojo's homepage en dan Isis dag 7.
En zo zonder dat thermopakje dacht ik 'jemig, wat een lekkere stevige tante' maar wat lijkt ze nog zo heel klein als ze dan bij mama ligt!
Ik raak er helemaal een beetje ontroert van hoe fijn dat moet zijn om te kunnen doen.
Alle andere dames die het kunnen gebruiken ook een dikke knuffel
.quote:Nou, dat dus.Op vrijdag 26 september 2008 19:49 schreef Anitra het volgende:
Lishe als er zoveel achter elkaar blijft komen dan kan jeniet zomaar je leven weer oppakken, maar dat wil niet zeggen dat je niet sterk bent. Het tegenovergestelde juist, je bent juist sterk door toe te geen dat je nu nog niet toe bent aan het "normale" leven
Emoties voelen en durven tonen is ook niets mis mee.
Je kwetsbaar op (durven) stellen maakt een mens alleen maar krachtiger, is mijn ervaring. plús dat het (vind ik iig) stukken lekkerder voelt dan alles maar binnen houden en je groot houden. Maar zoals Suug terecht zegt, ieder gaat op zijn eigen manier met lastige dingen om. wat een dooddoener zoals ik het nu formuleer.
Hoi Saig!
Jojo, ik heb de foto´s van Isis ook bewonderd. Prachtige fijne handjes, en zo´n heerlijk slapend snoetje. En buidelen bij jullie, zo mooi om te zien. (Maar ik moest wel huilen bij die foto dat je haar handje vasthield een uur na haar geboorte. Want ik wou voor jou en jullie dat je haar gewoon in je armen kon hebben toen.) Ik hoop gewoon dat alles goed gaat!
Cattie, hoe is het met jou nu? Heb je met de gyn gesproken?
. Ik ben helemaal geen huilerd, kon me geeneens herinneren wanneer ik voor het laatst had gehuild maar ik kon niet meer stoppen. Werd zo verdrietig bij het idee dat ik dan niet meer de hele dag bij haar kan zijn.Komt ook omdat ik eigenlijk het liefst drie dagen zou willen werken (nou ja, op dit moment heb ik het gevoel dat ik de eerste 18 jaar bij Jasja wil zijn maar dat is niet helemaal realistisch
) maar financieel gaat dat gewoon niet lukken. Dat wist ik ook wel van tevoren en ik wist ook dat ik het er moeilijk mee zou krijgen maar het komt nu wel heel dichtbij .En moest ook denken aan de voorlichtingsbijeenkomst die we vorig jaar hadden in het AMC voordat we met de ISCI-behandelingen begonnen. Daar zaten wel 80 stellen die allemaal IVF of ICSI gingen doen en er werd gezegd: bij de helft van jullie zal het wel lukken en bij de helft niet. Ik prijs onszelf zo vreselijk gelukkig dat wij bij die goede helft zitten maar moest er ook denken dat voor een heleboel van die stellen inmiddels duidelijk is geworden dat ze nooit kinderen zullen krijgen. En toen moest ik dus weer huilen
Zojuist terug van de zwangerschaps-nagym, het was de eerste les dus iedereen heeft zijn bevallingsverhaal verteld en foto's laten zien, was erg leuk.
' op dat soort dagen Gewoon lekker aan toegeven Madelieve, meestal is het de volgende dag weer over
.Bij ons was de verwachting trouwens minder dan de helft.
Ook wij zaten bij het selecte groepje dat wel geluk had.
. Nieuwe spijkerbroek (maatje groter, want ondanks terug op oude gewicht krijg ik mijn oude niet meer dicht ), lekker herfstjasje, jurkjes en panty's...Verder heb ik net een boek besteld online, twee lekker dikke winterslaapzakjes voor Stella bij de Hema, ook online en alvast een dekbedovertrekje vanaf wanneer gaan kindjes onder een dekbedje slapen, weet iemand dat?.
Ik voel me zo verschrikkelijk verwend
.quote:Exact! Ik durf echt te zeggen dat ik nu de mooiste tijd van mijn leven hebOp zaterdag 27 september 2008 08:58 schreef Guuzewuus het volgende:
Oh, zo herkenbaar Madelieve, ik heb om precies dezelfde dingen gehuild. Volgens mij geeft dat aan hoe gulukkig je wel niet bent
!Lekker geshopt Guus
! Heb je bij de Hema dat slaapzakje met afritsbare mouwen gekocht? We hadden het vorige keer over 'waar slaapt je kind in', toen ik een week later dat slaapzakje zag moest ik er gelijk aan denken.quote:Gewoon een dekentje erin doen in plaats van een dekbed. Dan zit je ook niet meer te klooien met losse lakentjes en dekentjesOp zaterdag 27 september 2008 11:55 schreef Guuzewuus het volgende:
Verder heb ik net een boek besteld online, twee lekker dikke winterslaapzakjes voor Stella bij de Hema, ook online en alvast een dekbedovertrekje vanaf wanneer gaan kindjes onder een dekbedje slapen, weet iemand dat?.
.Nee, er zaten geen mouwen aan. Ik heb namelijk ergens gelezen dat dat gevaarlijk is, en dat durf ik dat dus meteen niet meer. Hoezo beïnvloedbaar
.Het is een flanellen, wel lekker dik en warm, maar dus zonder mouwen.
quote:Maar mag dat al dan? Waarom mogen ze dan nog niet meteen onder een echt dekbedje? Ik zou denken dat ze zich vast draaien in dat overtrekje ofzo, en dan zou een dekentje erin denk ik toch net zo goed niet mogen?Op zaterdag 27 september 2008 12:24 schreef k_i_m het volgende:
[..]
Gewoon een dekentje erin doen in plaats van een dekbed. Dan zit je ook niet meer te klooien met losse lakentjes en dekentjes
quote:Het gaat om het feit dat de warmte die onder een dekbedje ontstaat veel minder gereguleerd wordt dan onder een dekentje. Er kan dan, wat ze noemen 'warmtestuwing' ontstaan en dat is weer helemaal niet goed voor je kindje.
[..]
Maar mag dat al dan? Waarom mogen ze dan nog niet meteen onder een echt dekbedje? Ik zou denken dat ze zich vast draaien in dat overtrekje ofzo, en dan zou een dekentje erin denk ik toch net zo goed niet mogen?
Zo heb ik het begrepen iig.
En katoenen dekentje ademt veel meer dan een dekbedje.
Een hoeslakentje eromheen zal dat verschil verder niet maken.
quote:DankjewelOp zaterdag 27 september 2008 12:35 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Het gaat om het feit dat de warmte die onder een dekbedje ontstaat veel minder gereguleerd wordt dan onder een dekentje. Er kan dan, wat ze noemen 'warmtestuwing' ontstaan en dat is weer helemaal niet goed voor je kindje.
Zo heb ik het begrepen iig.
En katoenen dekentje ademt veel meer dan een dekbedje.
Een hoeslakentje eromheen zal dat verschil verder niet maken.
.Wat goed dat jullie hier dat soort dingen weten, zeg
.quote:Als je maar kort genoeg opmaakt kan dat bijna niet hoor. Maar of het dekentje nou over het lakentje zit, of in een dekbedhoes, als ze zich erin vast willen draaien lukt dat evengoed wel. Maar dat is meer voor al rollende kindjes denk ik, want ik heb het hier nog nooit meegemaaktOp zaterdag 27 september 2008 12:26 schreef Guuzewuus het volgende:
[..]
Maar mag dat al dan? Waarom mogen ze dan nog niet meteen onder een echt dekbedje? Ik zou denken dat ze zich vast draaien in dat overtrekje ofzo, en dan zou een dekentje erin denk ik toch net zo goed niet mogen?
.En verder natuurlijk wat BE zegt.
Volgens de boekjes "mag" het niet, maar dat is met zoveel dingen. Ik promoot het verder niet ofzo, ik zeg nu alleen dat het bij ons al die tijd goed en prettig heeft gewerkt. Net als de matching aan-het-hoofdeind-bescherm-dinges. Zal onze kleine kopbonker vast een hoop hoofdpijn gescheeld hebben
voor alle mama's die hun kindjes moeten missen, nu of in de (verre!) toekomst, die niet zo lekker in hun vel zitten en die het even kunnen gebruiken. Gemakzuchtig? Welnee! Ik lees iets, denk of voel er iets bij en ben letterlijk 2 minuten daarna weer vergeten waar ik op wilde reageren
Weet iemand nog een goed adres voor een korte termijn geheugen? Ik las dus ergens dat dat gevaarlijk was en nu durf ik niet meer. Of misschien een betere vraag... Hadden jullie kindjes het koud i winterslaapzakjes zonder mouwen? (Want nou heb ik ze toch al gekocht
).Dit hoort eigenlijk niet in dit topic of wel?
Ik schrijf er gewoon bij 'ik voel me goed
', dan gaat het weer over de moeders.quote:Wat lief dat je naar me vraagt!Op vrijdag 26 september 2008 21:27 schreef PM-girl het volgende:
(..)
Cattie, hoe is het met jou nu? Heb je met de gyn gesproken?
A.s. donderdag ga ik naar de gyn. Het gaat de afgelopen dagen wel redelijk goed met me gelukkig! Ik heb op 1 of andere manier opeens weer vertrouwen in mezelf, mijn lichaam en de baby. Nou hopen dat ik dat kan vasthouden. Met de gyn ga ik mijn over de baby natuurlijk nog wel delen.
quote:Wat fijn Cattie! Ik hoop dat het lukt, dit positieve gevoel vast te houden!
Liza, als een donsdeken hetzelfde is als een dekbed, dan wordt dat wel afgeraden.
[..]
Wat lief dat je naar me vraagt!
A.s. donderdag ga ik naar de gyn. Het gaat de afgelopen dagen wel redelijk goed met me gelukkig! Ik heb op 1 of andere manier opeens weer vertrouwen in mezelf, mijn lichaam en de baby. Nou hopen dat ik dat kan vasthouden. Met de gyn ga ik mijn over de baby natuurlijk nog wel delen.
Succes bij de gyn alvast!
Voor ik zwanger was van Sasha had ik heeeeel af en toe al eens een mini-ongelukje als ik moest niesen ofzo. Dat is tijdens de zwangerschap wel iets erger geworden, logisch door de druk daar op de buik leek me, en erna was het echt even prut met de spierspanning daar zeg maar.
Maar nu nog steeds nies ik vrijwel niet zonder mijn benen te kruisen en afgelopen weekend bij het rennen bij softbal ging het ook niet helemaal goed. Best irritant dus. Ik zit erover te denken om de fysion te bellen voor bekkenbodem-oefeningen. Is dat de juiste weg? Heeft er iemand ervaring mee?
En bij een eventuele volgende zwangerschap? Is er dan een kans dat het gelijk weer terug komt, door opspelende hormonen? Of gaat het dan weer geleidelijk?
Het is heel vervelend, maar in mijn geval ging het toch vanzelf weer over
Maar je kunt natuurlijk altijd naar de HA/fysio gaan en afwachten wat die zegt, ook omdat je er voor Sasha's komst al last van had
Ik zou er een telefoontje aan wagen denk ik....
Ik heb er hier nu héél af en toe nog een beetje last van bij hard hoesten, verder niet, maar doe inderdaad nog wel regelmatig de 'lift' oefening.
Ik voel me trouwens best prima, maar door de gebroken nachten heb ik het overdag sneller koud en ik heb meer honger. Niet zo'n drama. Wat wél lastig is: ik heb kringen en wallen tot halverwege mijn wangen. Ik zie er dus veel moe-er uit dan ik me voel. Iemand tips? Ik weet dat op de bank liggen met schijfjes komkommer of kamillethee helpt, maar daar heb ik niet bepaald tijd voor momenteel
Ik post hier niet zoveel meer eigenlijk, want ik heb niet zoveel te vertellen, ik sport nu 2 keer in de week en ik hoop dat ik hiermee wat kilootjes kwijt kan raken (en natuurlijk let ik op wat ik eet) Het gaat goed met Koen en met Sander op school, ben weer aan het werk. Volgende week op nacontrole bij de HA voor mirenaspiraal.
Nu alleen die ongesteldheid nog weg (ik ben potjandorie al 5 weken ongesteld
) dan ben ik helemaal happy.Voor alle mama's die minder lekker in hun vel zitten
en een knuffel Die truuk is in elk geval kater-wallen-proof, bij baby-wallen is hij hier nog nooit geprobeerd Verder zou je je dagcrème of oogcrème ook in de koelkast kunnen bewaren en veel water drinken werk ook vochtafdrijvend.
Tegen de donkere kringen heb k niet echt tips. Ik heb ze zelf ook vrij snel en gebruik daar gewoon een concealer voor. Even met je vinger een heel klein beetje onder je oog uhm, deppen tot het met je huid mengt zeg maar. Ik vind deze erg fijn:
4.90 van de h&m
* huuphuup sluipt het topic weer uit
quote:Als je naar de wc bent geweest even de boel weer aantrekken zeg maar.Op dinsdag 30 september 2008 22:20 schreef Brighteyes het volgende:
Even een vraagje.
Voor ik zwanger was van Sasha had ik heeeeel af en toe al eens een mini-ongelukje als ik moest niesen ofzo. Dat is tijdens de zwangerschap wel iets erger geworden, logisch door de druk daar op de buik leek me, en erna was het echt even prut met de spierspanning daar zeg maar.
Maar nu nog steeds nies ik vrijwel niet zonder mijn benen te kruisen en afgelopen weekend bij het rennen bij softbal ging het ook niet helemaal goed. Best irritant dus. Ik zit erover te denken om de fysion te bellen voor bekkenbodem-oefeningen. Is dat de juiste weg? Heeft er iemand ervaring mee?
Ik probeer soms wel zelf de liftoefening te doen, als ik zit.
, denk niet dat je daar veel verder mee geraakt. Ik had enkel de eerste dagen een beetje blaasproblemen, nooit echt gelekt ofzo, maar als ik naar het toilet ging, had ik niet echt het gevoel dat ik er nog veel controle over had. Ik ging op de pot zitten en ineens was het er . Nu heb ik het wel terug volledig onder controle .Ik heb gisteren voor Dean een dekbedje gekocht, die krijgt ie met Sinterklaas, dan is ie bijna 2. (aangeraden wordt vanaf 2 jaar pas.
zie bijv http://www.rdgg.nl/index.php?id=2536&PHPSESSID=cv9hs7efdni50325sk6sl37av2
quote:Hier heb ik daar ook nog geregeld last van hoor, niesen, lachen, rennen dan heb ik het zitten, oefeningen gedaan maar helpt niet echt super nogOp dinsdag 30 september 2008 22:20 schreef Brighteyes het volgende:
Even een vraagje.
Voor ik zwanger was van Sasha had ik heeeeel af en toe al eens een mini-ongelukje als ik moest niesen ofzo. Dat is tijdens de zwangerschap wel iets erger geworden, logisch door de druk daar op de buik leek me, en erna was het echt even prut met de spierspanning daar zeg maar.
Maar nu nog steeds nies ik vrijwel niet zonder mijn benen te kruisen en afgelopen weekend bij het rennen bij softbal ging het ook niet helemaal goed. Best irritant dus. Ik zit erover te denken om de fysion te bellen voor bekkenbodem-oefeningen. Is dat de juiste weg? Heeft er iemand ervaring mee?
En bij een eventuele volgende zwangerschap? Is er dan een kans dat het gelijk weer terug komt, door opspelende hormonen? Of gaat het dan weer geleidelijk?
quote:Ja, maar dat heb ik dus niet. Ik kan het prima ophouden. Het is echt puur blij plotselijke (in)spanning.
Be ik herken het wel hoor. Als ik moet dan moet ik.
Poemojn, kijk eens wat ik vind:quote:Verzakkingsklachten, urine- of ontlastingverlies? Blijf er niet mee lopen!
Urineverlies, verlies van ontlasting en verzakkingsklachten: veel vrouwen blijven er meer rondlopen en durven er niet mee naar de dokter. Terwijl behandeling vaak goed mogelijk is. Het Groene Hart Ziekenhuis organiseert daarom op donderdag 4 september a.s. een informatieavond over bekkenbodemklachten bij vrouwen.
Naast informatie over de verschillende klachten zal de meerwaarde van het bekkenbodemcentrum in het GHZ worden toegelicht. Ook zal een ex-patiënte haar verhaal doen over de behandeling van haar verzakking.
Klachten als urineverlies, verlies van ontlasting of verzakkingsproblemen, hebben vaak met elkaar te maken. Daarom heeft het GHZ al 12 ½ jaar een bekkenbodemcentrum: hierin werken een internist, een uroloog, een gynaecoloog, een chirurg, een seksuoloog, bekkenfysiotherapeuten en incontinentie verpleegkundigen samen.
De betrokken specialisten kijken met elkaar naar het probleem en overleggen over de beste aanpak. Hierdoor komt de patiënt met zijn of haar klacht direct op de juiste plaats en bespaart het extra bezoek aan het ziekenhuis. Een patiënt kan zich aanmelden na verwijzing van de huisarts of specialist.
Op de informatieavond spreken uroloog Van der Drift, gastro-enteroloog Van der Heyden, gynaecoloog Hallensleben bekkenfysiotherapeut Guldenmond over de klachten, de bijbehorende onderzoeken, diagnoses en therapeutische mogelijkheden.
Net gemist dus... Maar goed, blijkbaar dus ook een specialisme in Gouda, dus ik ga maar eens een verwijzing regelen.
Thanks voor de tip!
Succes BE
sandrax moet per 1 november beginnen, dus we hebben haast zo onderhand (particulier huren kan ook, maar is wel wat duurder. kan wel binnen een paar dagen geregeld worden)
deze heeft 4 (!!!) slaapkamers, een berging, een tuin en een tweede toilet en kost maar 70 euro /mnd meer dan wat we nu hebben (4 hoog achter zonder lift in een 'prachtwijk' in den haag)
en dat alles midden in een natuurgebied!
oh: wat betreft cranberries: er is ook sap van, maar dat kan je maar beperkt per dag drinken (anders wordt je erg misselijk, en het is ergens anders weer slecht voor)
Zoals sommigen misschien wel weten, en anderen niet
ben ik mama van een lief zoontje van bijna 14 maanden en bezig met het laatste stukje studie.. En dat is nou net mijn probleem. Dat laatste stukje studie duurt nou al van voor de bevalling. Ik had toen hoop het net af te ronden, maar door studieomstandigheden(ontslag begeleider) en mijn eigen is dat niet gelukt. Daarna is het me eigenlijk nooit echt goed gelukt weer op gang te komen. Al hulp gehad van een psycholoog, maar dat hielp me persoonlijk wel, maar minder voor de studie. Er ligt nu dus een stukje scriptie (afstuderen), maar lang niet genoeg. Mijn productiviteit en motivatie is gezakt tot bijna 0.. En wat nu?
- Deze opdracht afmaken, waar ik eigenlijk weinig heil meer in zie, en al lang genoeg geprobeerd heb het op te pakken. Lukt me dat?
- Nieuwe opdracht zoeken, lastig aangezien het zo’n 7a8 maanden fulltime is, en ik het parttime zal moeten doen. Dan kom ik mogelijk in de knoei met mijn 10-jaren-grens.
- Stoppen, er een punt achter zetten, en deze last gewoon omzetten in een fikse studieschuld, en werk gaan zoeken dat bij me past. En de komende 15 jaar een dagloon per week aan de IB-groep storten.
Ik heb nu voor mezelf de grens van 1 november gesteld om een keuze te maken. Er staat een afspraak bij de decaan om te kijken naar opties voor kinderopvang, of stoppen. Afspraak met mijn hoogleraar over de kansen die deze of een andere opdracht heeft.
Ik heb nou al weer 2 nachten prut geslapen. Veel gedacht, het is natuurlijk falen als het niet lukt. Ik had misschien net iets harder kunnen werken. Of niet moeten besluiten aan kinderen te beginnen. Of eerder van studie moeten wisselen, of of of. Maar deze 2 nachten is niet alles. Ik lig regelmatig wakker, heb huilbuien of flinke baaldagen. Al heel lang en dat gaat op en af, vaak met mijn maandelijkse cyclus. Elke keer als ik besluit hulp te zoeken, gaat het weer wat beter, en kijk ik het aan. Deze keer dus niet. Deze keer onderneem ik actie.
Maar ik heb nu wel een heerlijk mannetje thuis, dat ik nooit had willen missen. En een heerlijke grote man, die ik allebei alle geluk en liefde van de wereld gun. Maar door mijn gevoelens krijgen ze allebei niet genoeg. Richting vriendlief ben ik soms afstandelijk, en onze relatie mist 1 van de belangrijke peilers. Tegenover Chris hou ik me op baaldagen met moeite staande. We hebben genoeg lol, maar ook hebben we heel soms samen jankbuien als hij iets niet mag, en ik eventjes helemaal op ben. Daarna trekt het wel snel weer bij, maar na een dag met veel gedoe (door tandjes ofzo) ben ik gewoon op. Blij dat vriendlief er weer is om 5 uur, terwijl hij ook de hele dag hard heeft gewerkt, en even lekker op de bank wil en mag zitten. Ik ben soms bang dat ik ze allebei ga verliezen als ik lange tijd zo doorga en mezelf niet groot genoeg kan houden.
Waarom ik dit hier neerzet? Ik kan in mijn eigen hoofd allerlei verzinsels opdoen, en een datumgrens trekken.. Maar misschien hebben andere mensen een andere kijk, en hoe meer mensen van zo'n grens weten, hoe meer mensen me daarop kunnen wijzen. Dan kan ik het niet meer uit de weg..
En nu ga ik de kleine lekker bammetjes voeren
En een
voor vriendlief, omdat hij zo ontzettend veel geduld heeft, en 2 december samen in het geregisteerd-partnerschaps-bootje wil stappen scriptiedip is ellende, sterkte!!
Ik ben nu bezig met mijn onderzoek voor geneeskunde. Ik vermoed een beetje vergelijkbaar met het afstudeeronderzoek van de meeste opleidingen.
Bij ons varieren de projecten van de gehele periode bijna zelfstandig werken, zonder samenwerking en zonder veel verantwoording af moeten leggen, tot projecten waarbij je dagelijks of wekelijks contact hebt met collega's en begeleiders.
Ik heb bewust gezocht naar een onderzoeksplek waar je veel contact met de afdeling hebt en veel moet samenwerken met onderzoekers. Juist omdat mijn zelfmotivatie om thuis dingen te doen echt niet goed genoeg is om dat maanden vol te houden.
Overigens bleek het bij mij ook mogelijk om het onderzoek in deeltijd te doen. Ik doe er dus 7 maanden over ipv 5. Met 3-4 dagen per week ipv fulltime.
Hier heeft mijn studie ook veel impact op de thuissituatie helaas (vriendlief heeft zelfs een andere baan, zonder enige uitdaging, zodat ik mijn studie af kan ronden), maar dat is wel ook mijn motivatie om het niet veel langer dan noodzakelijk te laten duren.
Succes met je keuze!!
Ik herken heel veel van je gevoelens en moet zeggen dat ik het ontzettend knap vind dat je het zo durft neer te zetten. Het zo zwart/wit voor jezelf duidelijk kunt maken. Je ziet heel goed waar het probleem ligt en jezelf helemaal gek maken met alle hersenspinsels die je hebt, is zeer zeker niet de oplossing. Je hebt een keuze-moment vastgesteld en hoe dan ook zal het consequenties met zich meebrengen. Ik denk dat je voor jezelf heel goed de balans op moet maken van 'wat vind ik belangrijk'. Is het halen van je diploma oftewel het afronden van je studie het allerbelangrijkste voor je, omdat je daar het meest gelukkig van wordt en dus ook weer gelukkig kunt zijn in je relatie en met Chris. Of is het juist die relatie en Chris die jou het gelukkigst maken en is de studie slechts bijzaak, waarbij het vinden van een leuke baan (met afbetaling studieschuld) jou eigenlijk net zo gelukkig maakt.
Moeilijke keuze, maar wel een keuze die alleen jij kunt maken. Alleen jij kent je twijfels en je diepste gevoelens. Alleen jij weet waar je je schuldig over zou voelen, wat jij als falen bestempeld en alleen jij weet waar jij het gelukkigst van wordt.
Zo en nu kruip ik even snel weer onder mijn steen van ontkenning voordat ik met mijn eigen woorden wordt neergemept door lieve meelezers.
Ik heb zo 1-2-3 ook geen oplossing. Ik heb zelf hetzelfde onderzoek/onderwerp gehouden toen ál ons materiaal buiten onze schuld om was verdwenen. Dat is uiteindelijk goedgekomen.
HIer ook wat minder, vannacht maar een uur of 3 à 4 slaap gehad. Niet eens helemaal Leander zijn schuld. Eerst kon ik niet slapen, toen was het 1:15, sliep ik. Leander meldde zich 15 minuten later. Om 2 uur sliep ik weer, Leander meldde zich om 5 uur. Om kwart voor 6 nog wat gedoezeld en om 7 uur begon Leander te brullen, want hij was wakker en wilde uit bed.
Ik zie er verschrikkelijk uit en voel me een wrakje, dus na de voeding van zo meteen gaan wij lekker het bed in!