Vind je deze dingen aan eenieder om over te beslissen, of vind je dat je ergens verplicht bent om afspraken samen te maken?
Een voorbeeldje; twee maanden geleden is er een etentje gepland met vrienden van de vriend.
Vriendin is daarbij als vanzelfsprekend ook uitgenodigd.
Echter; door de maanden heen wordt de datum 'vergeten' en slechts 2 dagen voor de bewuste datum,, herinnert de vriend zich dit en meld een dag van tevoren aan de vriendin dat het etentje er is.
Vriend gaat er vanuit dat vriendin vanzelfsprekend mee gaat.
Vriendin geeft aan er niet zoveel zin in te hebben en wil graag de huishoudelijke romslomp afwerken en een beetje klooien thuis, zodat ze het weekend een beetje handig indeelt en de daarop volgende week niet meer zoveel 'moet' doen. ( Lees : was doen, strijken, administratie, koken etc )
Vriendin blijft dus bij 'sorry, geen tijd, eigenlijk ook niet zoveel zin..ander keertje? '
Vriend vind het 'anti-sociaal' , immers..afspraak stond al en sowieso is het lullig voor mensen als je niet komt na een uitnodiging.
Vriendin vind dit onzin en geeft aan dat ze dit te kort dag weet en echt beren op de weg ziet qua tijd/andere verplichtingen.
Vraag: Is vriendin idd anti-sociaal? Is er idd een soort ongeschreven regel dat sociale verplichtingen in een relatie altijd nagekomen moeten worden?
Hoe kijkt men in zijn algemeenheid tegen dit soort 'moetjes' aan?
Ik vind ze persoonlijk nogal vervelend namelijk en wil niet de verplichting voelen ergens wel of niet te zijn. ( waarvan ik me weer kan voorstellen dat mensen dat niet altijd leuk vinden. )
Hoe doet de Fokker dat zelf? En dan met name in een relatie?
BIj ons lopen dit soort dingen steenvast uit op ruzie, hij begrijpt dat echt niet wat het probleem is (dat iedereen het leuk vind en ik nooit krijg ik dan ook altijd als verwijt) en uiteindelijk geef ik 9 van de 10 keer toe en ga ik mee...en dit ritueel herhaalt zich al 7!!! jaar.
Dus het antwoord, ja volgens mij horen verplichtingen erbij. Zelfs een kalender waar ik zelfs echt de meest lullige dingen opzet (zoals vrijhouden: ik wil lekker niets doen) heeft geen zin, hij wil er niet naar kijken of ziet het niet en komt vervolgens gerust op zaterdagavond vertellen dat we op zondag met zijn hele familie uit eten gaan...wat al weken geleden gepland is.
Ik ga alleen met Kerst mee naar schoonvader, uit liefde voor vriendlief en morele verplichting, en verder alleen naar 'zijn-vrienden-feestjes' als ik het zelf ook leuke mensen vindt.
Daar wordt verder ook niet moeilijk over gedaan, ook van mijn kant niet, ik kan het nl helemaal prima begrijpen dat hij niet veel heeft met een aantal van mijn vriendinnen inclusief aanhang, dus dat duwen we niet door elkaars strot.
Persoonlijk vind ik dat soort dingen eigenlijk altijd wel leuk, mits het leuke mensen zijn. Maar soms is het ook even teveel van het goede (lees: elke week een feestje bijvoorbeeld).
Ben het wel met vriendin eens dat het te kort dag is. Vriend had de datum gewoon niet moeten vergeten. Of meteen tegen vriendin moeten zeggen wanneer vriend het hoorde. Dan had vriendin het kunnen onthouden.
Ik vind het niet anti-sociaal van vriendin.
' Ik heb nog nooit meegemaakt dat iemand hier moeilijk over doet '
en de mooiste
' jij bent echt de enige die zo inflexibel is '
Als je écht niet van sociale verplichtingen houdt, dan ligt dat anders. Dan zou de één veel op moeten offeren voor iets wat niet altijd heel belangrijk is voor de ander. Ik kan me dit overigens goed voorstellen, want ik heb er een bloedhekel aan om elk weekeinde iets te moeten. Iemand die van me zou verlangen dat ik voortdurend de hort opga zou me mezelf doen verloochenen. Dus: het is van haar niet onredelijk om van hem te verlangen wat selectiever met sociale activiteiten om te gaan.
Ik wil hem echter niet het gevoel geven dat ik hem in de steek laat, net zo min als dat ik mijn eigen grenzen wil overschrijden.
Ik kom er echt niet uit deze keer.
Wil je iemand verplichten "gezellig" langs te komen? 
Hij was zelf ook de precieze datum vergeten.
Pas eergisteren ging er een belletje bij hem rinkelen en gisteren kreeg hij te horen van de bewuste vrienden dat het vandaag zou zijn.
Ik heb gisteren dus ook meteen gezegd dat ik het niet zo zag zitten en vandaag gezegd dat ik eigenlijk helemaal niet wil.
Vwb de agenda's...mijn lief is een nutty professor. Ik heb hem reeds talloze agenda's gegeven, welke steevast 'ergens' in een kast zijn beland. Dat is gewoon niet zijn ding en vind ik ook niet erg.
Agenda's zijn er voor werk, niet voor vrije tijd in mijn optiek.
( maar was nu wel handig geweest )
quote:Dit.Op zaterdag 5 april 2008 16:35 schreef shmoopy het volgende:
Vriendje heeft de uitnodiging gekregen én aangenomen, jij niet, klaar.
quote:Hij gaat hier iets te laconiek mee om. Als dit voor jou iets moeilijks/vervelends is, dan moet hij dit op z'n minst serieus nemen en jou ervan proberen te overtuigen dat dit voor hem écht belangrijk is. Als je er alleen een klein beetje moeite mee hebt deze keer, dan ga je gewoon mee. Het is een onderhandeling.Op zaterdag 5 april 2008 16:42 schreef SHE het volgende:
Dat punt heb ik bewust achterwege gelaten; ik heb zelf een beetje moeite met sociale acitiviteiten. In dit geval komen er een boel mensen en dan voel ik me steevast opgelaten.
Ik wil hem echter niet het gevoel geven dat ik hem in de steek laat, net zo min als dat ik mijn eigen grenzen wil overschrijden.
Ik kom er echt niet uit deze keer.
Ik ben een vreselijke autist, dus ik zou erg van slag raken als m'n lief dit op het laatste moment aankondigt. Ja, dat is inflexibel, maar ik ben meer van het knakken dan van het buigen. Als je dit zo brengt, dan begrijpt hij dat overigens vast wel.
quote:En dit.Op zaterdag 5 april 2008 16:39 schreef Claudia_x het volgende:
Als je écht niet van sociale verplichtingen houdt, dan ligt dat anders. Dan zou de één veel op moeten offeren voor iets wat niet altijd heel belangrijk is voor de ander. Ik kan me dit overigens goed voorstellen, want ik heb er een bloedhekel aan om elk weekeinde iets te moeten. Iemand die van me zou verlangen dat ik voortdurend de hort opga zou me mezelf doen verloochenen. Dus: het is van haar niet onredelijk om van hem te verlangen wat selectiever met sociale activiteiten om te gaan.
quote:Heb je geen vriendinnen die aan Tupperware of iets van dezelfde strekking doen?Op zaterdag 5 april 2008 16:36 schreef SHE het volgende:
Oh sweet jesus...ik ben niet alleen
' Ik heb nog nooit meegemaakt dat iemand hier moeilijk over doet '
en de mooiste
' jij bent echt de enige die zo inflexibel is '
Mooi, 2 dagen van te voren meld je aan je vriend dat ie meegaat.
Is lullig, is kinderachtig, maar de argumenten die je nu krijgt zijn even kinderachtig, even spiegelen op een lullige manier.
Voor nu?
Slikken, gaan en uitzingen. het sop is eik de kool niet waard, zeker niet als het kinderachtige reacties opwekt.
Gewoon een leuk "uitje"arrangeren, een dag van te voren ofzo.
Dan is de boodschap wel duidelijk.
Wie weet valt de drank en het eten mee.
Ik haat dit soort verplichtingen en al helemaal op het laatste moment.
quote:Dat vind jij. Voor mij zijn de zaterdagen steevast de dagen dat ik de markt op ga, mooi voer zoeken.Op zaterdag 5 april 2008 16:47 schreef Repeat het volgende:
Als je nou andere afspraken had. Maar stofzuigen of de administratie ofzo vind ik geen argument om niet te kunnen...
Dan ga ik alvast voor de week erop , vooruit koken. Tevens doe ik dan de was, sop het huis en maak alles weer klaar voor de week die volgt.
De zondag probeer ik dan een beetje lief voor mezelf te zijn.
Ik snap best dat dit niet 'lekker spontaan' is, maar dat ben ik ook gewoon niet. Als ik me niet goed voorbereid in het weekend, dan loopt mijn doorgaans krankzinnige drukke werkweek in de soep.
Sterker nog, dan is er die week helemaal geen soep!
quote:Haha, het zou zomaar over mij kunnen gaan.Op zaterdag 5 april 2008 16:47 schreef SHE het volgende:
Ik heb gisteren dus ook meteen gezegd dat ik het niet zo zag zitten en vandaag gezegd dat ik eigenlijk helemaal niet wil.
Vwb de agenda's...mijn lief is een nutty professor. Ik heb hem reeds talloze agenda's gegeven, welke steevast 'ergens' in een kast zijn beland. Dat is gewoon niet zijn ding en vind ik ook niet erg.
Agenda's zijn er voor werk, niet voor vrije tijd in mijn optiek.
( maar was nu wel handig geweest )
Gelukkig schrijft mijn vriendin dit soort dingen altijd op de kalender. Maar goed, als jij niks hebt toegezegd zou ik er dan niet zo'n groot probleem van maken, al vind ik (zoals Repeat ook al zei) de excuses een beetje suf.
quote:Jullie moeten verdikkeme ook eens wat vaker met elkaar praten. Dan blijf ik tenminste buiten schotOp zaterdag 5 april 2008 16:49 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Hij gaat hier iets te laconiek mee om. Als dit voor jou iets moeilijks/vervelends is, dan moet hij dit op z'n minst serieus nemen en jou ervan proberen te overtuigen dat dit voor hem écht belangrijk is. Als je er alleen een klein beetje moeite mee hebt deze keer, dan ga je gewoon mee. Het is een onderhandeling.
Ik ben een vreselijke autist, dus ik zou erg van slag raken als m'n lief dit op het laatste moment aankondigt. Ja, dat is inflexibel, maar ik ben meer van het knakken dan van het buigen. Als je dit zo brengt, dan begrijpt hij dat overigens vast wel.
quote:Nee!Op zaterdag 5 april 2008 16:50 schreef shmoopy het volgende:
Oh, dus je wist wel dat die afspraak stond?
Twee maanden geleden ( zegt hij ) heeft hij aangekaart dat er een etentje zou komen.
Dat is het feit.
Het andere feit is dat hij de exacte datum is vergeten.
Nog een feit is dat pas gisteren bekend werd, dat het vandaag moest plaatsvinden.
Nou, ik kan daar dus niet zo goed mee omgaan. Ik vind 'afspraakjes' al eng. Zelfs mijn eigen vriendenkring weet dat ik in dat opzicht 'lastig'ben.
Voor hen maak ik al helemaal geen uitzonderingen. Voor zijn vrienden wel, en dat heb ik vaak gedaan, tegen mijn zin in toch maar meegaan. Voor de lieve vrede enzo.
quote:Dit zou iets voor mij kunnen zijn, want zo kinderachtig kan ik wel zijn.Op zaterdag 5 april 2008 16:51 schreef yvonne het volgende:
[..]
Heb je geen vriendinnen die aan Tupperware of iets van dezelfde strekking doen?
Mooi, 2 dagen van te voren meld je aan je vriend dat ie meegaat.
Is lullig, is kinderachtig, maar de argumenten die je nu krijgt zijn even kinderachtig, even spiegelen op een lullige manier.
Voor nu?
Slikken, gaan en uitzingen. het sop is eik de kool niet waard, zeker niet als het kinderachtige reacties opwekt.
Gewoon een leuk "uitje"arrangeren, een dag van te voren ofzo.
Dan is de boodschap wel duidelijk.
Wie weet valt de drank en het eten mee.
Ik haat dit soort verplichtingen en al helemaal op het laatste moment.
Ik had alleen gehoopt dat mijn uitleg voldoende zou zijn voor hem.
Nu moet ik weer vriendinnen gaan zoeken die van Tupperware houden.
quote:Het gaat nu toch om een etentje op zaterdagavond. Kan je toch best 's middags naar de markt of wat je ook doetOp zaterdag 5 april 2008 16:51 schreef SHE het volgende:
[..]
Dat vind jij. Voor mij zijn de zaterdagen steevast de dagen dat ik de markt op ga, mooi voer zoeken.
Dan ga ik alvast voor de week erop , vooruit koken. Tevens doe ik dan de was, sop het huis en maak alles weer klaar voor de week die volgt.
De zondag probeer ik dan een beetje lief voor mezelf te zijn.
Ik snap best dat dit niet 'lekker spontaan' is, maar dat ben ik ook gewoon niet. Als ik me niet goed voorbereid in het weekend, dan loopt mijn doorgaans krankzinnige drukke werkweek in de soep.
Sterker nog, dan is er die week helemaal geen soep!
quote:En jouw weekend in de war geschopt, ik kan daar ook heel slecht tegen, ja.Op zaterdag 5 april 2008 16:56 schreef SHE het volgende:
[..]
Nee!
Twee maanden geleden ( zegt hij ) heeft hij aangekaart dat er een etentje zou komen.
Dat is het feit.
Het andere feit is dat hij de exacte datum is vergeten.
Nog een feit is dat pas gisteren bekend werd, dat het vandaag moest plaatsvinden.
Toch moet je mee.
quote:Hoe kut het ook is, je mot mee. (maar alleen vanavond)Nou, ik kan daar dus niet zo goed mee omgaan. Ik vind 'afspraakjes' al eng. Zelfs mijn eigen vriendenkring weet dat ik in dat opzicht 'lastig'ben.
Voor hen maak ik al helemaal geen uitzonderingen. Voor zijn vrienden wel, en dat heb ik vaak gedaan, tegen mijn zin in toch maar meegaan. Voor de lieve vrede enzo.
Je zegt tegen hem, luid en duidelijk, dat dit de laatste keer is dat je zo overvallen wil worden en mee gaat, omdat hij zo langzamerhand toch wel moet weten dat je dit soort dingen moeilijk vindt.
Hij hoeft jouw gevoel daarover niet te snappen, als ie maar z'n best doet het te begrijpen.
En dat kan ie laten zien door je te bedanken dat je mee gaat, oprecht te beloven (met spuug tussen z'n vingers) dit niet meer te doen en indien toch, dan niet meer te verwachten dat je mee gaat.
Ik heb gesprookt.
Daar hoef je je überhaupt niet voor te verantwoorden.
Ik ga alleen naar sociale dingen als ik die mensen echt leuk vind of zij het echt heel fijn vinden als ik kom (zoals zielige oma van vriend etc).
Kortom het moet wel een meerwaarde hebben voor één of beide partijen. Als het hun niet veel uitmaakt of jij er bij bent en jij vindt er niets aan dan is dus de enige die er mee zit je vriend. En waarom eigenlijk?
quote:Christine le Duc organiseert ook dat soort bijeenkomsten, maar dan met seksspeeltjes. Nog leuker misschien ook wel: jij en je vriendinnen kunnen het dan lekker hebben over het geweldig formaat van al die dingen, terwijl vriendlief er bij mag zitten en het aan mag horenOp zaterdag 5 april 2008 16:58 schreef SHE het volgende:
[..]
Dit zou iets voor mij kunnen zijn, want zo kinderachtig kan ik wel zijn.
Ik had alleen gehoopt dat mijn uitleg voldoende zou zijn voor hem.
Nu moet ik weer vriendinnen gaan zoeken die van Tupperware houden.
Ik zie dat zelf heel anders, want ik ga maar voor twee argumenten overstag:
1. Ik ben onmisbaar
2. Ik doe mensen verdriet als ik er niet ben.
Het is in dit geval niet zo dat het hem zoveel pijn doet, of dat die mensen mij zo zullen missen. Nee, hij vind het anti-sociaal van mij en vind het stom om daar alleen naartoe te gaan als er allemaal 'stellen' komen.
( *ril* )
Je doet hem er een plezier mee en het is niet zo dat je helemaal niks kan doen op deze dag...
Hij woont samen met een volwassen vrouw en niet met iemand met alleen maar regeltjes en argumenten...
Om soms een keertje buiten je eigen boekje te gaan is heel niet verkeerd.
Daarna kan je hem nog altijd vertellen dat je het niet prettig vond hoe het gegaan is.
Maar weet eigenlijk wel zeker dat je een leuke avond voor de boeg hebt als je gaat.
En jij ook.
Belangrijkste is dat je erover blijft praten, misschien niet nu meteen, maar wellicht morgen dat jij ook j eigen leven hebt en er zaken zijn die altijd blijven liggen als je die niet doet. Helemaal niet praten zorgt voor frictie en als je dit 7 jaar volhoudt, dan barst op gegeven moment de bom. Voor nu is mijn advies ga mee, en maak morgen tijd om dit aan te kaarten, gezien je een drukke werkweek hebt.
Vindt het ook een apart gegeven dat (ik weet niet of je vriend dit heeft gezegd), je mensen verdriet doet als je er niet bent. Erg overtrokken en een excuus om je toch mee te laten gaan door op emotie te spelen = niet correct. Ieder moet ook zo zijn of haar eigen leventje hebben, zoals dingen doen of uitgaan e.d. je kan niet alles met z'n tweeën doen... hopelijk heb je er wat aan.
quote:ja maar dit gaat blijkbaar al langer zo, en je kunt toch niet elke keer op deze manier reagerenOp zaterdag 5 april 2008 17:18 schreef Oblivion het volgende:
Ik vind dat je mee moet gaan.
Je doet hem er een plezier mee en het is niet zo dat je helemaal niks kan doen op deze dag...
Hij woont samen met een volwassen vrouw en niet met iemand met alleen maar regeltjes en argumenten...
Om soms een keertje buiten je eigen boekje te gaan is heel niet verkeerd.
Daarna kan je hem nog altijd vertellen dat je het niet prettig vond hoe het gegaan is.
Maar weet eigenlijk wel zeker dat je een leuke avond voor de boeg hebt als je gaat.
En jij ook.
als je niet wilt, ga je niet mee lijkt me. wil hij je meesleuren? gezellig
ben ik blij met m'n
die best makkelijk is met dit soort dingen 
quote:Mwah dat vind ik toch anders. Als je aangeeft dat je met z'n tweeën komt is het wel anders als je zegt dat je vriendin ziek is of dat ze moet stofzuigen. Het probleem is alleen dat hij de precieze datum nooit genoemd hoeft en de afspraak dus feitelijk niet vast stond. Daarom -> Kalender. Ik zou wel gaan tenzij het echt onmogelijk is, maar wel heel duidelijk maken waarom je deze gang van zaken niet op prijs stelt.Op zaterdag 5 april 2008 17:20 schreef today.fresh het volgende:
BInnen een relatie is het toch altijd geven en nemen, kennelijk is je partner niet zo zeker of is zijn zelfvertrouwen niet zo sterk, want het zou niks uit moeten maken of hij daar alleen is of met jou. Stel dat jij ziek was of hij geen relatie had, dan moet hij ook alleen gaan...
Ik kom om in de klusjes, ik heb een zeker schrijfsel van meneer des Bernieres liggen en ik wil ook nog een fikse pan roti toveren.
Ik zorg liever voor een fris bedje, een heerlijk geurend huis en een warm welkom vanavond.
Kiezen of delen, buigen of knakken, winnen of verliezen. Vandaag ben ik even resoluut.
Als hij afspraken wil maken voor ons als stel dan moet hij ook zorgen dat het ruim van te voren bij mij bekend is en op de kalender staat. Zo niet dan ga ik niet mee als het me niet uitkomt. En onder 'niet uitkomen' versta ik dan inderdaad ook plannen om te gaan stofzuigen, in bad te gaan of andere in zijn ogen onzinnige dingen.
Gewoon volhouden SHE
Als het werkelijk zo belangrijk was dat je mee gaat dan had hij er maar voor moeten zorgen dat je het op tijd wist zodat je er rekening mee kon houden.NIet nu, maar een andere keer, je kan in mijn ogen binnen je relatie zo niet door
blijven gaan. Eens houdt het op bij 1 van jullie.
Maar goed dat je resoluut bent -- succes met de klusjes --
quote:Nou ja, zeg, nu is peteen d'r hele relatie aan het wankelen!Op zaterdag 5 april 2008 18:15 schreef today.fresh het volgende:
NIet nu, maar een andere keer, je kan in mijn ogen binnen je relatie zo niet door
blijven gaan. Eens houdt het op bij 1 van jullie.
Mensen kunnen gewoon heel verschillend zijn, en het is niet het verschil dat het verschil maakt, maar hoe beiden met dat verschil omgaan.
Ik vind feestjes leuk (van leuke mensen dan), en een concert of etentje en weetikveel, maar ik zit net zo lief, en soms zelfs liever lekker thuis te rommelen.
Mijn verkering heeft veel meer de behoefte aan mensen om zich heen en gaat wat vaker iets in die richting doen, dan belt ie een vriend.
Ik respecteer zijn behoefte daaraan, en hij respecteert mijn behoefte om lekker op mezelf te rommelen.
En als het echt belangrijk voor hem is, dan strijk ik (goeierd die ik ben
) wel eens met de hand over het hart en ga ik mee, omdat hij dat zo leuk vindt.Da's liefde, vinnik dan.
Maar dat begint dus met het respecteren van elkaar inclusief elkaars eigenaardigheden en karakter.
[/EO]
Wij staan zo nu en dan toch voor iets hetere vuren
Was is gedaan
Kip is ingewreven met masala en knof
Boek zit onder de spetters
*Sigh*
quote:zijn natuurlijk allemaal gezochte redenen - feit blijft dat je gewoon niet wil, klaar.Op zaterdag 5 april 2008 18:02 schreef SHE het volgende:
Welnu, ik ben wel vaker tegen mijn zin in meegegaan. Ik ga deze keer overslaan.
Ik kom om in de klusjes, ik heb een zeker schrijfsel van meneer des Bernieres liggen en ik wil ook nog een fikse pan roti toveren.
quote:...en hier ben je het weer recht aan het praten voor jezelf, omdat je je er toch wel wat schuldig over voelt, denk ik.Ik zorg liever voor een fris bedje, een heerlijk geurend huis en een warm welkom vanavond.
Kiezen of delen, buigen of knakken, winnen of verliezen. Vandaag ben ik even resoluut.
Bottom line: die sociale verplichtingen horen erbij in een serieuze relatie, daar doe je nix aan. Lijkt mij dat daar best afspraken over te maken zijn, en je zo af en toe ook eens tegen je zin tóch meegaat (maar dat doe je ook zeg je).
Als je het echter pas 2 dagen tevoren meldt maakt het natuurlijk niet meer uit dat die afspraak al heel lang staat; de afspraak is 'nieuw' op dat moment omdat eerder niet alle partijen wisten dat de afspraak uberhaupt bestond. Ik zou dat dus ook nooit als 'dus je komt er niet onderuit'-argument dúrven gebruiken.
je hebt overigens wel interessante topics de laatste tijd, SHE!
Maar meestal willen mensen argumenten horen en die heb ik voor de volledigheid gegeven.
Ik voel me allesbehalve schuldig, ik vind het alleen vervelend als hij ergens van baalt. Dat lijkt me logisch.
Ik denk wel dat hij het zo weer vergeten is als ik hem met een rozige gloed op de wangen en een opgeruimd huis ontvang.
If the mrs. aint happy....
Ikzelf zou eigenlijk zonder morren meegaan, gewoon omdat ik weet dat mijn man het leuk vindt dat ik er bij ben. Ook al zijn het mensen waar ik het misschien wat minder mee kan vinden. Tegelijkertijd gaat mijn man dan ook mee naar reünies van mijn kant waarvan ik eigenlijk weet dat het voor hem niet zo'n leuke avond zal zijn. Maar dat is geven en nemen en dat hoort bij een relatie... Hij moet niet mee naar de reünies van mij, maar als hij vraagt wat ik het leukste vind, geef ik daar een eerlijk antwoord op.
En wat planningen betreft? Ik vind het meestal heel erg leuk om zo totaal onverwacht een etentje te hebben. Het gebeurt bij ons op het werk regelmatig dat we 's middags met een paar collega's afspreken om 's avonds nog op café/restaurant te gaan. Haal die planning maar totaal in de war nu het nog kan, is mijn principe
Misschien zou ik hem wel zeggen dat hij in de toekomst wat beter de data mag onthouden
(en qua agenda's: google calendar, kun je lekker kalenders delen en elkaars agenda zien
)Ik vind sommige reacties hierboven erg star overkomen, maar misschien heb ik wel gewoon een bizar flexibele vriendenkring.
Of er binnen de relaties over wordt geruzied weet ik trouwens niet, maar ik denk van niet.
Ik ben er me wel van bewust dat er veel zal veranderen eens er kinderen zouden zijn
Wat ik bedoel is dat het bij die stelletjes gangbare praktijk is dat ze soms ergens met z'n tweeen naartoe gaan, en soms niet.
Mijn bewondering voor de ouders dit dat toch maar allemaal even doen.
Mijn vriendenkring doet er idd niet moeilijk over, maar die is ook enorm klein en kent mij en mijn nukken.
Zijn vriendenkring is volgens mij ook niet lastig hoor, het is meer mijn lief zelf, die zich altijd veel te druk maakt over wat fatsoenlijk is en wat niet.
Ik ben de anarchist van ons twee. Hij de principieel.
quote:Is ook normaalOp zaterdag 5 april 2008 20:43 schreef thaleia het volgende:
Dat bedoel ik ook niet, natuurlijk moeten vrienden zich er niet mee bemoeien.
Wat ik bedoel is dat het bij die stelletjes gangbare praktijk is dat ze soms ergens met z'n tweeen naartoe gaan, en soms niet.
Ik ben er mij van bewust dat mijn man waarschijnljik later niet meer zal meegaan naar de reünies (hij gaat nu niet altijd mee, maar meestal wel) aangezien hij dan niet meer zal moeten kiezen tussen een avondje bij schoonmama of avondje bij vrienden van vrouw
Ik denk dat het bij ons ook wel zo is dat we niet zo vaak ergens naartoe gaan, dus als we ergens heen gaan we het meestal samen doen
Maar dat hoeft zeker niet bij iedereen zo te zijn Tenminste, in mijn vriendenkring (zeg ik er voor de zekerheid maar weer bij, misschien is het elders anders). Mijn vrienden zijn trouwens wel wat ouder dan de gemiddelde Fokker, dat zal wel meespelen. Veelal hebben ze wel relaties gehad van het type "schat, gaan we nou naar huis, ik ben moe" en zijn nu meer van het "wel dol op elkaar, maar geen siamese tweeling"-principe.
quote:Verplichte uitjes? Net een excuus om ergens niet naartoe te moeten gaan, lijkt meOp zaterdag 5 april 2008 20:45 schreef SHE het volgende:
Volgens mij is dit helemaal dramatisch als je kinderen hebt. Nóg meer verplichte uitjes.
Mijn bewondering voor de ouders dit dat toch maar allemaal even doen.
quote:En een goed gesprek kan daar niets aan veranderen? (of die zijn er misschien al heel veel geweest?)Mijn vriendenkring doet er idd niet moeilijk over, maar die is ook enorm klein en kent mij en mijn nukken.
Zijn vriendenkring is volgens mij ook niet lastig hoor, het is meer mijn lief zelf, die zich altijd veel te druk maakt over wat fatsoenlijk is en wat niet.
Ik ben de anarchist van ons twee. Hij de principieel.
Ik begon alleen aan mezelf te twijfelen, omdat hij aangaf dat hij 'niemand kende die zo met verplichtingen om ging' , of 'die zo inflexibel is' .
Wij zijn absolute tegenpolen. Dat is soms fantastisch, maar als het botst, dan staan we ook lijnrecht tegenover elkaar en begrijpen elkaar voor geen meter.
Dat hoeft geen probleem te zijn overigens.
Maar nu moet ik echt de laptop even terzijde zetten. Anders heb ik voor jan lul voet bij stuk gehouden en alsnog mijn tijd zitten verdoen op internet
quote:Ik zie in dit voorbeeld het probleem een stap eerder; dat vriend de sociale verplichting voelt samen te moeten komen. Zijn dan eerder die vrienden die niet echt sociaal zijn als ze het haar kwalijk nemen als ze met goede reden niet komt.Op zaterdag 5 april 2008 16:19 schreef SHE het volgende:
Ik ben echt ontzettend benieuwd hoe mensen in het algemeen met sociale verplichtingen binnen relaties omgaan.
Vind je deze dingen aan eenieder om over te beslissen, of vind je dat je ergens verplicht bent om afspraken samen te maken?
Een voorbeeldje; twee maanden geleden is er een etentje gepland met vrienden van de vriend.
Vriendin is daarbij als vanzelfsprekend ook uitgenodigd.
Echter; door de maanden heen wordt de datum 'vergeten' en slechts 2 dagen voor de bewuste datum,, herinnert de vriend zich dit en meld een dag van tevoren aan de vriendin dat het etentje er is.
Vriend gaat er vanuit dat vriendin vanzelfsprekend mee gaat.
Vriendin geeft aan er niet zoveel zin in te hebben en wil graag de huishoudelijke romslomp afwerken en een beetje klooien thuis, zodat ze het weekend een beetje handig indeelt en de daarop volgende week niet meer zoveel 'moet' doen. ( Lees : was doen, strijken, administratie, koken etc )
Vriendin blijft dus bij 'sorry, geen tijd, eigenlijk ook niet zoveel zin..ander keertje? '
Vriend vind het 'anti-sociaal' , immers..afspraak stond al en sowieso is het lullig voor mensen als je niet komt na een uitnodiging.
Vriendin vind dit onzin en geeft aan dat ze dit te kort dag weet en echt beren op de weg ziet qua tijd/andere verplichtingen.
Vraag: Is vriendin idd anti-sociaal? Is er idd een soort ongeschreven regel dat sociale verplichtingen in een relatie altijd nagekomen moeten worden?
Hoe kijkt men in zijn algemeenheid tegen dit soort 'moetjes' aan?
Ik vind ze persoonlijk nogal vervelend namelijk en wil niet de verplichting voelen ergens wel of niet te zijn. ( waarvan ik me weer kan voorstellen dat mensen dat niet altijd leuk vinden. )
Hoe doet de Fokker dat zelf? En dan met name in een relatie?
quote:Ik haat sociale verplichtingen en doe er niet aan mee. TENZIJ in goed overleg met mijn vrouw besloten wordt om het toch te doen om welke reden dan ook.Op zaterdag 5 april 2008 16:19 schreef SHE het volgende:
[ lang verhaal ]
Als iemand 2 dagen van te voren aan komt zetten met een afspraak die al 2 maanden terug is afgesproken, dan is het vette pech. Ik kan die omschakeling niet maken dus ik zal er dan ook niet heengaan, ongeacht wie het is.
quote:Welke omschakeling?Op zaterdag 5 april 2008 21:00 schreef Juup© het volgende:
[..]
Ik haat sociale verplichtingen en doe er niet aan mee. TENZIJ in goed overleg met mijn vrouw besloten wordt om het toch te doen om welke reden dan ook.
Als iemand 2 dagen van te voren aan komt zetten met een afspraak die al 2 maanden terug is afgesproken, dan is het vette pech. Ik kan die omschakeling niet maken dus ik zal er dan ook niet heengaan, ongeacht wie het is.
quote:Van geen afspraak naar wel een afspraak. In mijn hoofd c.q. planning staat op dat moment geen afspraak geplant, en ik kan niet zo snel een afspraak toevoegen omdat ik dan in de war raak.
quote:Maar stel nu dat een vriend van jou opbelt om met jou iets te gaan drinken binnen twee dagen? Kan je dan ook die omschakeling niet maken?Op zaterdag 5 april 2008 21:07 schreef Juup© het volgende:
[..]
Van geen afspraak naar wel een afspraak. In mijn hoofd c.q. planning staat op dat moment geen afspraak geplant, en ik kan niet zo snel een afspraak toevoegen omdat ik dan in de war raak.
quote:Kans is klein.Op zaterdag 5 april 2008 21:08 schreef leonieke het volgende:
[..]
Maar stel nu dat een vriend van jou opbelt om met jou iets te gaan drinken binnen twee dagen? Kan je dan ook die omschakeling niet maken?
quote:Meestal niet nee. Lastig maar het is niet anders.Op zaterdag 5 april 2008 21:08 schreef Swetsenegger het volgende:
je kan niet anticiperen op 2 (twee!) dagen?
quote:Maar er is wel een kans.. terwijl er geen is als het om een afspraak gaat die eigenlijk via jouw vrouw tot stand zou komen.
Vind ik persoonlijk toch wel schijnheilig en daar zou IK als partner niet mee om kunnen.
quote:Alleen de gedachte al *ril*Op zaterdag 5 april 2008 21:11 schreef leonieke het volgende:
Ik zou het persoonlijk jammer vinden als al mijn afspraken maanden op voorhand moeten vast staan... Die onverwachte afspraken vind ik trouwens meestal leuker dan die die al maanden op voorhand vast liggen
quote:Maar hoe doe je dat dan met werk en dergelijke? Ik heb in de afgelopen 7 jaar nog NOOIT mij dagplanning kunnen afmaken door ad-hoc werkzaamheden. Ik geef toe, dat is uitzonderlijk, maar in bijna elke werkkring staan planningen niet maanden van te voren vast.Op zaterdag 5 april 2008 21:11 schreef Juup© het volgende:
[..]
Meestal niet nee. Lastig maar het is niet anders.
quote:Ook die kans is klein. Maar ik denk dat ik het verkeerd uitgedrukt heb, want mijn vrouw gaat ALTIJD voor. Maar zelfs als zij zo kort van te voren met iets aankomt wat zij allang wist is de kans klein tot nihil dat ik er mee akkoord ga.Op zaterdag 5 april 2008 21:12 schreef leonieke het volgende:
[..]
Maar er is wel een kans.. terwijl er geen is als het om een afspraak gaat die eigenlijk via jouw vrouw tot stand zou komen.
Vind ik persoonlijk toch wel schijnheilig en daar zou IK als partner niet mee om kunnen.
Gelukkig kennen wij elkaar goed en weten wij hoe wij daar mee om moeten gaan, net als mijn "vrienden" die daar ook rekening mee houden.
quote:Daarom werk ik ook niet. Bij mijn laatste baan werkte ik als storingsmonteur en was ik 24 uur per dag oproepbaar. Daar kon ik dus niet mee overweg en ben ik vast gelopen.Op zaterdag 5 april 2008 21:14 schreef Swetsenegger het volgende:
[..]
Maar hoe doe je dat dan met werk en dergelijke? Ik heb in de afgelopen 7 jaar nog NOOIT mij dagplanning kunnen afmaken door ad-hoc werkzaamheden. Ik geef toe, dat is uitzonderlijk, maar in bijna elke werkkring staan planningen niet maanden van te voren vast.
Maar het gaat nu over mij en het topic is van SHE, dus ik hou mij op de achtergrond (tenzij zij het niet erg vindt).
quote:Dat lijkt me inderdaad geen gezonde werkomgeving voor je. Maar iets anders waar al niet op voorhand vast staat dat het adhoc schakelen wordt is ook geen optie? Ambtenaar ofzoOp zaterdag 5 april 2008 21:16 schreef Juup© het volgende:
[..]
Daarom werk ik ook niet. Bij mijn laatste baan werkte ik als storingsmonteur en was ik 24 uur per dag oproepbaar. Daar kon ik dus niet mee overweg en ben ik vast gelopen.
Maar het gaat nu over mij en het topic is van SHE, dus ik hou mij op de achtergrond (tenzij zij het niet erg vindt).
quote:Dan heb ik het inderdaad verkeerd begrepen. SorryOp zaterdag 5 april 2008 21:14 schreef Juup© het volgende:
[..]
Ook die kans is klein. Maar ik denk dat ik het verkeerd uitgedrukt heb, want mijn vrouw gaat ALTIJD voor. Maar zelfs als zij zo kort van te voren met iets aankomt wat zij allang wist is de kans klein tot nihil dat ik er mee akkoord ga.
Gelukkig kennen wij elkaar goed en weten wij hoe wij daar mee om moeten gaan, net als mijn "vrienden" die daar ook rekening mee houden.
Heb je enig idee hoe dit eigenlijk komt?
quote:
Hoe verschillend mensen kunnen zijn! Ik krijg de rillingen van het idee dat ik 2 maanden van te voren een afspraak moet plannen. Ik heb al moeite met 2 dagen, omdat ik twee dagen van te voren echt niet weet of ik wel zin heb in een afspraak.Ontopic: je bent natuurlijk niet verplicht mee te gaan met een afspraak van je partner. Ik ga ook niet altijd mee. Wél als ik weet dat mijn partner het erg op prijs stelt als ik mee ga, dan ga ik we meel.
quote:AmbtenaarOp zaterdag 5 april 2008 21:17 schreef Swetsenegger het volgende:
[..]
Dat lijkt me inderdaad geen gezonde werkomgeving voor je. Maar iets anders waar al niet op voorhand vast staat dat het adhoc schakelen wordt is ook geen optie? Ambtenaar ofzo
zou idd kunnen. Maar ik ben met een heel andere baan bezig. Ga binnenkort met opleidingen beginnen. Het betreft ondersteuning en begeleiding van mensen zoals ik, en dat is iets wat ik heel graag wil omdat ik goed kan begrijpen hoe soortgelijk mensen denken en redeneren.quote:Ja, ik ben hoogfunctionerend autistOp zaterdag 5 april 2008 21:18 schreef leonieke het volgende:
[..]
Dan heb ik het inderdaad verkeerd begrepen. Sorry
Heb je enig idee hoe dit eigenlijk komt?
En ik heb daardoor moeite met veranderingen, en zeker veranderingen op kort termijn.Als alles voorspelbaar is, dan kan ik meebuigen. Als er dan iets 'plotseling' verandert, dan steekt er een soort storm op.
Het voelt als 'tegen de muur' gekwakt worden.
Er dan tegenin gaan, of mij met zachte dwang iets toch laten doen resulteert zelden in een positief effect.
Op uitjes bij mensen die ik niet al te goed ken, moet ik me echt voorbereiden. Dat zal ongetwijfeld ontzettend kneuzerig klinken, maar ik vind het echt vervelend.
Waarmee ik dus niet zeg dat ik niet van mensen houd. Waarom ik ook zijn 'anti-sociaal' niet begrijp.
quote:Ben je gek. Het is toch óns internet?Op zaterdag 5 april 2008 21:16 schreef Juup© het volgende:
[..]
Maar het gaat nu over mij en het topic is van SHE, dus ik hou mij op de achtergrond (tenzij zij het niet erg vindt).
quote:Ja ik ben 5 maanden ambtenaar geweest. Hun idee van snel was "Ik bel je over een week of 6 om op korte termijn een afspraak te maken"Op zaterdag 5 april 2008 21:20 schreef Juup© het volgende:
[..]
Ambtenaar
Succes met je nieuwe functie. Klinkt als iets dat op je lijf is geschreven.
quote:Had ik niet door. Sorry als ik wat hard overkwam misschien.Op zaterdag 5 april 2008 21:21 schreef Juup© het volgende:
[..]
Ja, ik ben hoogfunctionerend autist
quote:Kun jij niet weten, staat nergens in mijn profiel of zoOp zaterdag 5 april 2008 21:25 schreef leonieke het volgende:
[..]
Had ik niet door. Sorry als ik wat hard overkwam misschien.
[ Bericht 0% gewijzigd door Juup© op 05-04-2008 21:40:55 ]
quote:Ik zou het zelfs nooit nagekeken hebben. Je wilt niet weten hoe vaak ik al tegen een vrouw ben bezig geweest terwijl ik dacht dat het een man was en omgekeerdOp zaterdag 5 april 2008 21:27 schreef Juup© het volgende:
[..]
Kun jij niet weten, staat nergens in mijn profiel of
Wat bij ons wél een probleem is, is dat mijn vriend er een probleem van maakt als ik een keertje níet mee wil!
Zelfs als ik duidelijk echt niet lekker ben baalt hij er van dat ik niet meega. Ik voel me dan steevast enorm schuldig, waardoor ik vaak toch mee ga.
En dat terwijl ík regelmatig dingen zonder hem doe, en hij soms weigert als ik hem meevraag om iets te doen met 'mijn' mensen.
Het hangt natuurlijk wel van de gelegenheid af: dat je niet meegaat bij gewoon een drink op café kan ik verstaan, een huwelijk bv zou ik niet kunnen begrijpen.
quote:Inderdaad, vrijheid blijheid.Op zaterdag 5 april 2008 16:19 schreef SHE het volgende:
Ik vind ze persoonlijk nogal vervelend namelijk en wil niet de verplichting voelen ergens wel of niet te zijn.
quote:Pff, daar zou ik ook niet van gediend zijn.Op zaterdag 5 april 2008 16:33 schreef DDBtje het volgende:
Hoe herkenbaar, zeker die vriend die 2 dagen (en dat is nog luxe bij de mijne) ineens beseft dat hij wat vergeten is en dan verwacht dat ik meteen mijn planning aan de kanten gooi om met hem mee te gaan.
BIj ons lopen dit soort dingen steenvast uit op ruzie, hij begrijpt dat echt niet wat het probleem is (dat iedereen het leuk vind en ik nooit krijg ik dan ook altijd als verwijt) en uiteindelijk geef ik 9 van de 10 keer toe en ga ik mee...en dit ritueel herhaalt zich al 7!!! jaar.
Dus het antwoord, ja volgens mij horen verplichtingen erbij. Zelfs een kalender waar ik zelfs echt de meest lullige dingen opzet (zoals vrijhouden: ik wil lekker niets doen) heeft geen zin, hij wil er niet naar kijken of ziet het niet en komt vervolgens gerust op zaterdagavond vertellen dat we op zondag met zijn hele familie uit eten gaan...wat al weken geleden gepland is.
Wat is er gebeurd met overleggen??!
quote:Waarom zou hij willen overleggen? Ze gaat al 7 jaar gewoon mee.Op zaterdag 5 april 2008 22:22 schreef Chrrris het volgende:
[..]
Pff, daar zou ik ook niet van gediend zijn.
Wat is er gebeurd met overleggen??!
Ik heb het gewoon niet zo op die verplichte dingen. Ik krijg echt al de kriebels van dingen als kerst, moederdag, vaderdag, etc.
En dat ik dan toch meega...verder is hij wel heel lief.
quote:Wat een verwijten van zijn kant. Jammer dat hij het niet van jouw kant kan of wil zien.Op zaterdag 5 april 2008 23:36 schreef DDBtje het volgende:
Bij overleggen komen altijd dezelfde punten naar boven als ik geen zin heb: dat alleen ik het niet leuk vind, dat ik nooit iets leuk vind, dat ik, ik , ik , etc, etc.
Ik heb het gewoon niet zo op die verplichte dingen. Ik krijg echt al de kriebels van dingen als kerst, moederdag, vaderdag, etc.
En dat ik dan toch meega...verder is hij wel heel lief.
En die verplichte dagen moeten men afschaffen (ik heb het al gedaan
).Als ik een hekel heb aan die verplichte etentjes, bowl-avonden of feestdagen doet de ander me logischerwijs weinig plezier met een uitnodiging.
Ergens is het wel logisch dat je de partner van een vriend(in) van je ook uitnodigd, maar dat moet nog niet als verplichting gaan voelen om daar ook daadwerkelijk naar toe te moeten natuurlijk.
Helaas vatten velen dat wel zo op en krijgen ze het idee dat het 'stom' is als je dan alleen aankomt, maar ieder z'n leven en ding wat mij betreft en als de ander wat anders/beters te doen heeft of gewoon totaal geen trek heeft om daar over de vloer te komen zal ik er niet mee zitten, of het moet echt iets speciaals zijn waar je je vriend of vriendin bij wilt hebben.
Herken de verplichtingen trouwens wel hoor, inclusief geweldige familiedagen bij de ouders van de ander, hoe geweldig is dat.
Soms moet je nou eenmaal wat water bij de wijn doen en moet je vrolijk en sociaal doen terwijl je liever thuis op de bank een dvd-tje zou kijken, maar dat hoort er blijkbaar toch bij.
quote:Goed punt.Op zaterdag 5 april 2008 21:14 schreef Swetsenegger het volgende:
[..]
Maar hoe doe je dat dan met werk en dergelijke? Ik heb in de afgelopen 7 jaar nog NOOIT mij dagplanning kunnen afmaken door ad-hoc werkzaamheden. Ik geef toe, dat is uitzonderlijk, maar in bijna elke werkkring staan planningen niet maanden van te voren vast.
Ik ben er niet trots op dat ik inflexibel ben. Natuurlijk, het is vaak volstrekt onschuldig, bijvoorbeeld wanneer ik elke dag exact dezelfde route wandel (op dezelfde plaats oversteek en op dezelfde manier om een boom heen loop). Maar het kan me ook echt in de weg zitten, bijvoorbeeld als ik een verwachtingspatroon in m'n hoofd heb zitten waar m'n geliefde niets van weet en zich dus niet aan kan conformeren (los van het willen); daar raak ik erg gefrustreerd van.
Op m'n werk kan ik er aardig mee omgaan. Ik breng orde in chaos waar dat mogelijk is: ik ben vreselijk georganiseerd, mijn bureau is leeg (d.w.z.: opgeruimd leeg), en ik maak zoveel mogelijk afspraken vooruit. Als iets niet uitpakt zoals ik verwacht had, dan kan ik moeilijk afhaken. Slikken dus. Maar dat professionele masker ben ik kwijt op het moment dat ik naar huis ga. Dan kan ik niet meer iemand anders zijn dan mezelf. Dat is zó slopend.
Ik besef ook dat het voor anderen en mezelf slopend kan zijn om rigide (en vaak ook nog hoge) verwachtingen te hebben. Het blijft schipperen tussen de grenzen van mijn karakter en wat ik wél kan doen om mijn leven en ons leven samen soepeler te laten verlopen. Op welk punt verloochen ik mezelf, en op welk punt maak ik een drama van iets wat het niet waard is? Dat is een voortdurend wikken en wegen. Ik hoop dat het makkelijker wordt naarmate ik ouder word
.quote:Ik mag toch hopen dat je jezelf beter leert kennen en beter met jezelf om leert gaan.Op zondag 6 april 2008 08:46 schreef Swetsenegger het volgende:
Volgens mij worden mensen in de regel eerder minder flexibel naarmate ze ouder worden
quote:Maar leren anderen wel met jou om gaan?Op zondag 6 april 2008 08:55 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Ik mag toch hopen dat je jezelf beter leert kennen en beter met jezelf om leert gaan.
quote:Als ze me nu al dulden, dan kan het alleen maar beter worden.Op zondag 6 april 2008 09:03 schreef Papierversnipperaar het volgende:
Maar leren anderen wel met jou om gaan?
quote:Nee, ik denk eerder dat je berust in je karakter. Flexibiliteit is iets van jeugd.Op zondag 6 april 2008 08:55 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Ik mag toch hopen dat je jezelf beter leert kennen en beter met jezelf om leert gaan.
quote:Wellicht als je kinderen neemt vooraleer je een zekere staat van verlichting bereikt. Dan wordt het accent verschoven van je eigen maakbaarheid naar die van de koters.Op zondag 6 april 2008 09:29 schreef Swetsenegger het volgende:
[..]
Nee, ik denk eerder dat je berust in je karakter. Flexibiliteit is iets van jeugd.
Ik heb overigens een meer aristoteliaanse visie op 'karakter': Het is dan ook duidelijk dat geen enkele voortreffelijkheid van karakter door natuurlijke aanleg in ons ontstaat. Berusting is luiheid.
Ergens heb ik mazzel, in mijn relatie ben ik de MINST autistische (als omschrijving, niet als echt medische dingus) dus steek ik er normaal bij af, maar ik kan ook vaker niet dan wel met dit soort last minute in de mik geschoven verplichtingen omgaan.
IRL lijk ik , naast mijn vriend, de enige te zijn die hier last van heeft...
En wat Swetsenegger zegt; ik kan op mijn werk heel goed van alles doen en ok vinden en accepteren, wat ik prive absoluut niet trek. Het is niet eens een masker zoals iemand dat noemde, maar ik vind dat gewoon een onderdeel van "werk". Je (uiteraard binnen bepaalde grenzen) een beetje zakelijk opstellen en zorgen dat het op je werk goed loopt, dus eik dat je doet waarvoor je wordt betaald.
Prive moet ik me thuis en op mijn gemak voelen, daar gelden dus andere regels voor zeg maar.
Ik ga ook niet in mijn verwassen pyjama broek met te kort hemdje aan mijn bipz krabbend naar mijn werk. Daar vind ik het mee te vergelijken. Op je werk doe je gewoon dingen als onderdeel van een organisatie en daar stel je je zakelijk op.
quote:*phew* Ik ben niet de enige autist hier (weet niet of ik het echt ben, vermoed het wel eens).Op zaterdag 5 april 2008 21:07 schreef Juup© het volgende:
[..]
Van geen afspraak naar wel een afspraak. In mijn hoofd c.q. planning staat op dat moment geen afspraak geplant, en ik kan niet zo snel een afspraak toevoegen omdat ik dan in de war raak.
En ik vind dus ook dat het doen van de was of het opruimen van het huis e.d. geldige redenen zijn om iets anders niet te gaan doen. Mannen begrijpen dat denk ik iha niet.
[ Bericht 2% gewijzigd door Isegrim op 06-04-2008 10:42:20 ]
quote:wat is dat toch met die self-proclaimed autisten tegenwoordig op Fok?Op zondag 6 april 2008 10:37 schreef Isegrim het volgende:
*phew* Ik ben niet de enige autist hier (weet niet of ik het echt ben, vermoed het wel eens).
zo vaak dat mensen van zichzelf zeggen te denken autist te zijn - is dat hip tegenwoordig ofzo? hoor je er dan bij? de nieuwe garantie voor aandacht?
quote:Doe niet zo overtrokken. Het is een persoonlijkheidsspectrum met als ene uiterste 'buigen' en als andere uiterste 'knakken'. Mensen praten graag over zichzelf, that's all.Op zondag 6 april 2008 11:36 schreef Garisson72 het volgende:
[..]
wat is dat toch met die self-proclaimed autisten tegenwoordig op Fok?
zo vaak dat mensen van zichzelf zeggen te denken autist te zijn - is dat hip tegenwoordig ofzo? hoor je er dan bij? de nieuwe garantie voor aandacht?
quote:Daar moet je niet teveel achter zoeken, dat is net als jezelf spastisch noemen. Dan denk je toch ook niet gelijk dat iemand echt spastisch is?Op zondag 6 april 2008 11:36 schreef Garisson72 het volgende:
[..]
wat is dat toch met die self-proclaimed autisten tegenwoordig op Fok?
zo vaak dat mensen van zichzelf zeggen te denken autist te zijn - is dat hip tegenwoordig ofzo? hoor je er dan bij? de nieuwe garantie voor aandacht?
quote:Het gaat niet om de redenen of de geldigheid daarvan. Het gaat erom dat ik die dingen voor dit weekend had staan en dan moet dat gebeuren.Op zondag 6 april 2008 10:37 schreef Isegrim het volgende:
[..]
*phew* Ik ben niet de enige autist hier (weet niet of ik het echt ben, vermoed het wel eens).
En ik vind dus ook dat het doen van de was of het opruimen van het huis e.d. geldige redenen zijn om iets anders niet te gaan doen. Mannen begrijpen dat denk ik iha niet.
Als dat niet gebeurt, dan gaat het echt helemaal de mist in de week erop,omdat mijn mechanisme dan faalt.
Dan raak ik weer in paniek, word ik gestressed en kan ik als een tijdbom door de wereld wandelen.
Je zou denken dat dat nergens op slaat, het is maar de was. Maar de was is voor mij een onderdeel van een geoliede machine, die alleen functioneert zoals ik het heb ingericht.
Elke verstoring is dan een bedreiging, want dan moet ik de structuur aanpassen en dat is in mijn ogen niet haalbaar
En tegen mensen die ik niet ken, zeg ik gewoon dat ik nu eenmaal heel vlijtig ben.
In elk mens kun je wel autistische trekken vinden, net als narcistische en schyzofrene.
Het is pas een probleem als het je dagelijks functioneren beinvloed.
[ Bericht 0% gewijzigd door SHE op 06-04-2008 12:23:05 ]
quote:Dan ken je de verhalen niet van mensen die iets vergeten zijn op hun boodschappenlijstje te zetten en dus naar huis gaan om een nieuw boodschappenlijst te maken zodat ze het product kunnen kopen. Of mensen die levend onder de douche verbranden omdat ze nu eenmaal altijd 10 minuten moeten douchen, ookal blijkt er iets mis te zijn met de temperatuur van het water.Op zondag 6 april 2008 12:05 schreef Swetsenegger het volgende:
Nou ja, als je werkelijk niet in staat bent om met 2 dagen notie te KUNNEN buigen (dat is wat anders dan willen), lijkt de diagnose me slechts kennisgeving eigenlijk.
Er zit heel wat tussen Rainman en moeite hebben met 2 dagen kennisgeving.
quote:Herkenbaar.Op zondag 6 april 2008 12:16 schreef SHE het volgende:
[..]
Het gaat niet om de redenen of de geldigheid daarvan. Het gaat erom dat ik die dingen voor dit weekend had staan en dan moet dat gebeuren.
Als dat niet gebeurt, dan gaat het echt helemaal de mist in de week erop,omdat mijn mechanisme dan faalt.
Dan raak ik weer in paniek, word ik gestressed en kan ik als een tijdbom door de wereld wandelen.
Je zou denken dat dat nergens op slaat, het is maar de was. Maar de was is voor mij een onderdeel van een geoliede machine, die alleen functioneert zoals ik het heb ingericht.
Elke verstoring is dan een bedreiging, want dan moet ik de structuur aanpassen en dat is in mijn ogen niet haalbaar
En tegen mensen die ik niet ken, zeg ik gewoon dat ik nu eenmaal heel vlijtig ben.
In elk mens kun je wel autistische trekken vinden, net als narcistische en schyzofrene.
Het is pas een probleem als je dagelijks functioneren beinvloed.
quote:Op zondag 6 april 2008 12:16 schreef SHE het volgende:
[..]
Het gaat niet om de redenen of de geldigheid daarvan. Het gaat erom dat ik die dingen voor dit weekend had staan en dan moet dat gebeuren.
Als dat niet gebeurt, dan gaat het echt helemaal de mist in de week erop,omdat mijn mechanisme dan faalt.
Dan raak ik weer in paniek, word ik gestressed en kan ik als een tijdbom door de wereld wandelen.
Je zou denken dat dat nergens op slaat, het is maar de was. Maar de was is voor mij een onderdeel van een geoliede machine, die alleen functioneert zoals ik het heb ingericht.
Elke verstoring is dan een bedreiging, want dan moet ik de structuur aanpassen en dat is in mijn ogen niet haalbaar
s
In elk mens kun je wel autistische trekken vinden, net als narcistische en schyzofrene.
Het is pas een probleem als het je dagelijks functioneren beinvloed.
quote:Mooi omschreven en herkenbaarOp zondag 6 april 2008 08:36 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Maar het kan me ook echt in de weg zitten, bijvoorbeeld als ik een verwachtingspatroon in m'n hoofd heb zitten waar m'n geliefde niets van weet en zich dus niet aan kan conformeren (los van het willen); daar raak ik erg gefrustreerd van.
[ Bericht 49% gewijzigd door Juup© op 06-04-2008 12:33:28 ]
quote:Dat zijn dwangneuroses die elk mens tot op zekere hoogte heeft. Het wordt wat mij betreft inderdaad zorgelijk als je zo'n dwangneurose niet KAN doorbreken als dat noodzakelijk is. Dus als je die 10 minuten douchen ook echt vol maakt ondanks dat dat betekent dat je te laat op je afspraak voor een sollicitatie gesprek komt. En zeker in geval van jouw voorbeeld.Op zondag 6 april 2008 12:16 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Dan ken je de verhalen niet van mensen die iets vergeten zijn op hun boodschappenlijstje te zetten en dus naar huis gaan om een nieuw boodschappenlijst te maken zodat ze het product kunnen kopen. Of mensen die levend onder de douche verbranden omdat ze nu eenmaal altijd 10 minuten moeten douchen, ookal blijkt er iets mis te zijn met de temperatuur van het water.
Er zit heel wat tussen Rainman en moeite hebben met 2 dagen kennisgeving.
Snap je? Op het moment dat je iets niet KAN veranderen ondanks dat dat serieuze gevolgen heeft is er toch echt sprake van een aandoening.
En ik vind 2 dagen kennisgeving een zeer ruime marge. Kan je daar niet mee omgaan (let op, dat is wat anders dan willen zoals eerder gezegd) is er toch echt wat 'mis' met je hoor. Of vind je verbranden onder de douche omdat je niet in staat bent het ritueel te doorbreken getuigen van een stabiele geestelijke gezondheid?
quote:Hij maakt zijn probleem tot het jouwe.Op zaterdag 5 april 2008 16:33 schreef DDBtje het volgende:
Hoe herkenbaar, zeker die vriend die 2 dagen (en dat is nog luxe bij de mijne) ineens beseft dat hij wat vergeten is en dan verwacht dat ik meteen mijn planning aan de kanten gooi om met hem mee te gaan.
Zelfs een kalender waar ik zelfs echt de meest lullige dingen opzet (zoals vrijhouden: ik wil lekker niets doen) heeft geen zin, hij wil er niet naar kijken of ziet het niet en komt vervolgens gerust op zaterdagavond vertellen dat we op zondag met zijn hele familie uit eten gaan...wat al weken geleden gepland is.
Het feit dat hij niet met afspraken overweg kan, weigert een kalender te gebruiken maakt hij jouw schuld.
Volgens mij ligt de situatie dus gewoon andersom.
Jij wil best mee, maar niet als dat jouw plannen in de war schopt, hij is degene die er een potje van maakt, heb je het wel eens zo bekeken?
Als hij het echt zo belangrijk vindt dat jij meegaat, dan moet hij dus de voorwaarden scheppen waarmee dat kan, dus: duidelijk en van te voren aangeven, op de kalender en even melden, dán ga je mee.
Als je steeds maar toegeeft aan 'verkeerd' gedrag, dan verandert dat gedrag niet nl.
Tante shmoops heropvoedingskamp voor botte kerels.
quote:Dan moet je maar vrijgezel worden als je er een eigen wil op wilt nahouden. Daarbij heb je terzijnertijd al toegezegd.Op zaterdag 5 april 2008 16:19 schreef SHE het volgende:
Vraag: Is vriendin idd anti-sociaal? Is er idd een soort ongeschreven regel dat sociale verplichtingen in een relatie altijd nagekomen moeten worden?
Hoe kijkt men in zijn algemeenheid tegen dit soort 'moetjes' aan?
quote:In mijn woordenboek staat onder relatie dat je rekening met elkaar houdt.Op zondag 6 april 2008 13:36 schreef Heathen. het volgende:
[..]
Dan moet je maar vrijgezel worden als je er een eigen wil op wilt nahouden. Daarbij heb je terzijnertijd al toegezegd.
Of de keer dat schoonpa belde dat hij de dag erna langs wilde komen, ook paniek. Maar ik dacht echt dat ik een uitzondering was, met mijn extreem alles moeten plannen.
En verder het iedere ochtend dezelfde route moeten lopen naar mijn werk enz.
quote:En dus niet zegt 'ga maar alleen, ik heb geen zin'.Op zondag 6 april 2008 13:44 schreef Papierversnipperaar het volgende:
[..]
In mijn woordenboek staat onder relatie dat je rekening met elkaar houdt.
quote:Ik hoop echt dat je een grapje maakt.Op zondag 6 april 2008 13:36 schreef Heathen. het volgende:
[..]
Dan moet je maar vrijgezel worden als je er een eigen wil op wilt nahouden.
quote:Ik bedoel het natuurlijk niet extreem, maar sowieso moet je je vrije tijd ALTIJD rekening houden met de ander en dus kan je simpel weg je eigen gangetje niet gaan. Het is niet voor niets dat mensen die net weer vrijgezel geworden zijn het meestal wel weer als een positief punt beschouwen dat ze weer eindelijk hun eigen gang kunnen gaan.
Mensen in een relatie zijn nu eenmaal verdoemd tot elkander. En het is maar net of je dat voordelig of nadelig vind.
quote:Ik ga helemaal mijn eigen gang, en mijn partner ook, we doen beiden niets wat we niet echt willen omdat we dat de ander simpelweg niet willen 'aandoen'.Op zondag 6 april 2008 14:17 schreef Heathen. het volgende:
[..]
Ik bedoel het natuurlijk niet extreem, maar sowieso moet je je vrije tijd ALTIJD rekening houden met de ander en dus kan je simpel weg je eigen gangetje niet gaan.
Het is niet voor niets dat mensen die net weer vrijgezel geworden zijn het meestal wel weer als een positief punt beschouwen dat ze weer eindelijk hun eigen gang kunnen gaan.
Mensen in een relatie zijn nu eenmaal verdoemd tot elkander. En het is maar net of je dat voordelig of nadelig vind.
We hebben een hele stevige relatie met respect voor elkaars verschillen en daarbij vallen er heus wel eens woorden, we zitten echt niet 24/7 gitaarspelend rond een kampvuur, maar als ik termen hoor als niet je eigen gang kunnen gaan of verdoemd zijn tot elkaar, dan vraag ik me echt af wat voor relaties dat zijn.
*ril*
Ik ben overigens wel van het afspraak is afspraak, en iets vergeten zijn is geen excuus om een dag van tevoren te zeggen dat je niet meegaat.
quote:Mee eens, het idee alleen al.Op zondag 6 april 2008 14:23 schreef shmoopy het volgende:
[..]
Ik ga helemaal mijn eigen gang, en mijn partner ook, we doen beiden niets wat we niet echt willen omdat we dat de ander simpelweg niet willen 'aandoen'.
We hebben een hele stevige relatie met respect voor elkaars verschillen en daarbij vallen er heus wel eens woorden, we zitten echt niet 24/7 gitaarspelend rond een kampvuur, maar als ik termen hoor als niet je eigen gang kunnen gaan of verdoemd zijn tot elkaar, dan vraag ik me echt af wat voor relaties dat zijn.
*ril*
quote:Normale relaties hoor. Maar je gaat mij niet vertellen dat je geen afspraken maakt met je vriend wanneer je wel of niet ergens zin hebt om iets samen te doen. Je eigen gang gaan is gewoon een illusie, je zal hoe dan ook moeten verantwoorden tegenover je partner hoe jij je tijd indeelt.Op zondag 6 april 2008 14:23 schreef shmoopy het volgende:
[..]
Ik ga helemaal mijn eigen gang, en mijn partner ook, we doen beiden niets wat we niet echt willen omdat we dat de ander simpelweg niet willen 'aandoen'.
We hebben een hele stevige relatie met respect voor elkaars verschillen en daarbij vallen er heus wel eens woorden, we zitten echt niet 24/7 gitaarspelend rond een kampvuur, maar als ik termen hoor als niet je eigen gang kunnen gaan of verdoemd zijn tot elkaar, dan vraag ik me echt af wat voor relaties dat zijn.
*ril*
En zoals ik al zei, verdoemd zijn tot elkaar kan je ook positief benaderen.
quote:Vind je het vreemd, als ik vervolgens de urinespetters van de WC-muur sta te poetsen?Op zondag 6 april 2008 14:28 schreef heiden6 het volgende:
Als ik te vaak mensen over de vloer heb dan probeer ik er wel op te letten want het is hier geen café, en hoewel ik er zelf geen problemen mee heb als er 6 avonden per week volk over de vloer is, is mijn vriendin wat dat betreft heel anders.
quote:Dus ben je het mij eens.Op zondag 6 april 2008 14:28 schreef heiden6 het volgende:
Ik ben het echt totaal niet met je eens, Heathen. Sowieso kun je niet zomaar iets namens iemand anders afspreken. Als 'wij' uitgenodigd worden dan ga ik eerst overleggen met mijn vriendin, of ze mee wil, en of ze mee kan, en dan pas maak ik een afspraak. En anders ga ik gewoon alleen. Voor wat betreft mensen uitnodigen is dat een ander verhaal, dan is er van mijn kant alleen een kennisgeving. Als ik te vaak mensen over de vloer heb dan probeer ik er wel op te letten want het is hier geen café, en hoewel ik er zelf geen problemen mee heb als er 6 avonden per week volk over de vloer is, is mijn vriendin wat dat betreft heel anders.
Ik ben overigens wel van het afspraak is afspraak, en iets vergeten zijn is geen excuus om een dag van tevoren te zeggen dat je niet meegaat.
quote:Je kan ook niet zeggen: "Ik heb een afspraak gemaakt dus je moet mee. "Op zondag 6 april 2008 14:00 schreef Heathen. het volgende:
[..]
En dus niet zegt 'ga maar alleen, ik heb geen zin'.
quote:Ik denk niet zozeer in termen van 'aandoeningen', maar meer in hoeverre iets je in de weg zit, je belemmert om fijne relaties te hebben en gelukkig door het leven te gaan.Op zondag 6 april 2008 12:46 schreef Swetsenegger het volgende:
En ik vind 2 dagen kennisgeving een zeer ruime marge. Kan je daar niet mee omgaan (let op, dat is wat anders dan willen zoals eerder gezegd) is er toch echt wat 'mis' met je hoor. Of vind je verbranden onder de douche omdat je niet in staat bent het ritueel te doorbreken getuigen van een stabiele geestelijke gezondheid?
M'n vader komt bijvoorbeeld altijd te laat, en ik raak daar altijd vreselijk gefrustreerd van. Als we om 12 uur afspreken, dan zit ik vanaf 12 uur op hem te wachten (ookal weet ik dat ik dat niet moet doen en gewoon iets anders moet ondernemen). Het zou voor mij en mijn rigiditeit fijner zijn om geen afspraken meer met hem te maken. Maar ik vind het belangrijk om een relatie met m'n vader te hebben, en dus slik ik het. Ik wil mijn inflexibiliteit de belangrijke dingen in m'n leven niet laten vergallen. Als m'n vader vraagt of hij vanavond langs kan komen, dan is hij altijd van harte welkom. Maar dan ren ik wel als een maniak door het huis alles schoon te maken en m'n lief rond te commanderen en de katten te vervloeken. Zelfs ik vind mezelf dan onuitstaanbaar.
Het is vooral belangrijk dat je hierop kunt reflecteren en eventueel andere keuzes kunt maken. Het irrationele deel van de ziel moet gehoorzamen aan de rechte rede.
quote:Nee, dat kan ook niet. Maar dat betekent dus dat je daar goede afspraken over moet maken en dus niet dingen in je eentje kan doen omdat je altijd verantwoording moet afleggen tov de ander.Op zondag 6 april 2008 15:22 schreef Papierversnipperaar het volgende:
[..]
Je kan ook niet zeggen: "Ik heb een afspraak gemaakt dus je moet mee. "
quote:Dat is echt totaal niet wat ik bedoel, juist niet. Ik hoef echt geen verantwoording af te leggen aan mijn vriendin als ik met iemand afspreek om wat te gaan drinken vanavond, en andersom ook niet.Op zondag 6 april 2008 15:27 schreef Heathen. het volgende:
[..]
Nee, dat kan ook niet. Maar dat betekent dus dat je daar goede afspraken over moet maken en dus niet dingen in je eentje kan doen omdat je altijd verantwoording moet afleggen tov de ander.
quote:Eng hè?Op zondag 6 april 2008 15:42 schreef SHE het volgende:
Druk hier.
quote:Stuur ze weg!Op zondag 6 april 2008 15:42 schreef SHE het volgende:
Druk hier.
Ik moet stofzuigen.
iedereen is weg! quote:Op zondag 6 april 2008 15:24 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Ik denk niet zozeer in termen van 'aandoeningen', maar meer in hoeverre iets je in de weg zit, je belemmert om fijne relaties te hebben en gelukkig door het leven te gaan.
M'n vader komt bijvoorbeeld altijd te laat, en ik raak daar altijd vreselijk gefrustreerd van. Als we om 12 uur afspreken, dan zit ik vanaf 12 uur op hem te wachten (ookal weet ik dat ik dat niet moet doen en gewoon iets anders moet ondernemen). Het zou voor mij en mijn rigiditeit fijner zijn om geen afspraken meer met hem te maken. Maar ik vind het belangrijk om een relatie met m'n vader te hebben, en dus slik ik het. Ik wil mijn inflexibiliteit de belangrijke dingen in m'n leven niet laten vergallen. Als m'n vader vraagt of hij vanavond langs kan komen, dan is hij altijd van harte welkom. Maar dan ren ik wel als een maniak door het huis alles schoon te maken en m'n lief rond te commanderen en de katten te vervloeken. Zelfs ik vind mezelf dan onuitstaanbaar.
Het is vooral belangrijk dat je hierop kunt reflecteren en eventueel andere keuzes kunt maken. Het irrationele deel van de ziel moet gehoorzamen aan de rechte rede.
Je beschrijving over visite en tijd zou zo uit mijn alledag gerukt kunnen zijn.
Maar ik kom niet uit je laatste zin, welke prachtig is, alleen wat is rechte rede? Ik weet wat rede is, maar ik begrijp het rechte niet.
quote:Ja natuurlijk, je wilde toch stofzuigen?
quote:Nee, echt niet.Op zondag 6 april 2008 14:34 schreef Heathen. het volgende:
[..]
Normale relaties hoor. Maar je gaat mij niet vertellen dat je geen afspraken maakt met je vriend wanneer je wel of niet ergens zin hebt om iets samen te doen. Je eigen gang gaan is gewoon een illusie, je zal hoe dan ook moeten verantwoorden tegenover je partner hoe jij je tijd indeelt.
Ik meld gewoon "ik ben vanavond weg, naar huppeldepup" en dan is het klaar. Als hij met z'n vrienden voetbal wil kijken in de kroeg dan is dat ook niet iets wat ie moet 'vragen' maar iets wat ie meedeelt.
Zelfde geldt voor samen uitgenodigd zijn. "Piet en Riet vroegen of we zin hebben vrijdag te komen eten, wil je mee?" "Nou nee, dan wilde ik eigenlijk [vul maar in]." "Okee, dan zeg ik dat even."
Ik snap werkelijk waar niet met welk recht iemand kan verwachten dat ik me verantwoord over hoe ik mijn tijd (da's dus mijn tijd) indeel.
quote:Maar als je een stelletje bent moet je toch alles samen doen en heb je allerlei zeggenschap over elkaar?Op zondag 6 april 2008 16:54 schreef shmoopy het volgende:
[..]
Nee, echt niet.
Ik meld gewoon "ik ben vanavond weg, naar huppeldepup" en dan is het klaar. Als hij met z'n vrienden voetbal wil kijken in de kroeg dan is dat ook niet iets wat ie moet 'vragen' maar iets wat ie meedeelt.
Zelfde geldt voor samen uitgenodigd zijn. "Piet en Riet vroegen of we zin hebben vrijdag te komen eten, wil je mee?" "Nou nee, dan wilde ik eigenlijk [vul maar in]." "Okee, dan zeg ik dat even."
Ik snap werkelijk waar niet met welk recht iemand kan verwachten dat ik me verantwoord over hoe ik mijn tijd (da's dus mijn tijd) indeel.
quote:*gruwel*Op zondag 6 april 2008 17:00 schreef heiden6 het volgende:
[..]
Maar als je een stelletje bent moet je toch alles samen doen en heb je allerlei zeggenschap over elkaar?
"Mág ik vanavond naar Truus?" Het idee alleen al.
quote:Op zondag 6 april 2008 14:23 schreef shmoopy het volgende:
Ik ga helemaal mijn eigen gang, en mijn partner ook, we doen beiden niets wat we niet echt willen omdat we dat de ander simpelweg niet willen 'aandoen'.
quote:Top.Op zondag 6 april 2008 16:54 schreef shmoopy het volgende:
Ik snap werkelijk waar niet met welk recht iemand kan verwachten dat ik me verantwoord over hoe ik mijn tijd (da's dus mijn tijd) indeel.
quote:Beetje overdreven... Ik vind het de normaalste zaak van de wereld dat ik zo'n dingen overleg. Helemaal geen gruwel erbij.Op zondag 6 april 2008 17:37 schreef shmoopy het volgende:
Jaaaa, lekker samen vertrutten op de bank en naar 'Ol joe niet is lof' kijken!
"Mág ik vanavond naar Truus?" Het idee alleen al.
Ik heb hier vooral de indruk van velen (niet alleen jij shmoopy) dat ze denken dat je geen coole relatie kunt hebben als je overlegt met jouw partner. Zo van: kijk me eens stoer zijn, ik doe lekker mijn zin en trek me van niemand iets aan. Blijf dan gewoon single...
quote:Het overleggen is geen gesprek van een uur hoorOp zondag 6 april 2008 17:42 schreef Isegrim het volgende:
Maar je hoeft toch niet te overleggen dat je vanavond in je uppie ergens heen gaat als jullie samen niets gepland hebben? Dat vind ik dan weer overdreven.
Het gaat er hem gewoon om dat ik vraag: "vind je het goed dat...?" ipv "ik ga naar..." Of misschien zelfs beginnen met: "heb jij vanavond iets gepland anders dacht ik er aan om ..."Je hoeft toch niet ergens naartoe te gaan om iets gepland te hebben? Misschien had mijn man wel een totaal ander idee over de avond en wou hij die samen met mij doorbrengen. Dan kan er toch over gepraat worden?
, altijd gedacht dat dit meer een mannen probleem was. Vrouwen zijn over het algemeen wat socialer aangelegd en dus wat meer van het samen doen.quote:Bron: Handboek soldaat, defensie.Een dienstbevel kan gegeven worden in de vorm van een verzoek.
Het maakt niet uit of ik gewoon zeg dat ik naar de kroeg ga of "het in de groep gooi", het eindresultaat is hetzelfde. Partner-lief zal met zeer goede redenen aan moeten komen voor ik mijn plannen verander (voor zover die plannen niet direct met haar te maken hebben natuurlijk).
Maar het ligt er natuurlijk maar net aan wat voor relatie je hebt. Als je allebei jezelf lekker bezig kan houden dan hoef je niet persé alles samen te doen en te overleggen.
quote:Mijn hemel, je moet een grap maken.Op zondag 6 april 2008 17:44 schreef leonieke het volgende:
[..]
Het overleggen is geen gesprek van een uur hoor
Je hoeft toch niet ergens naartoe te gaan om iets gepland te hebben? Misschien had mijn man wel een totaal ander idee over de avond en wou hij die samen met mij doorbrengen. Dan kan er toch over gepraat worden?
quote:Niet de vrouwen die ik leuk vind.Op zondag 6 april 2008 17:51 schreef Frezer het volgende:
quote:Maar misschien ligt het dan aan ons maar er is eigenlijk nog nooit discussie over geweest bij ons. We laten elkaar doen, maar hebben wel het respect en het fatsoen om het met elkaar te overleggen.Op zondag 6 april 2008 17:51 schreef Papierversnipperaar het volgende:
Leonieke:
[..]
Bron: Handboek soldaat, defensie.
Het maakt niet uit of ik gewoon zeg dat ik naar de kroeg ga of "het in de groep gooi", het eindresultaat is hetzelfde. Partner-lief zal met zeer goede redenen aan moeten komen voor ik mijn plannen verander (voor zover die plannen niet direct met haar te maken hebben natuurlijk).
Maar het ligt er natuurlijk maar net aan wat voor relatie je hebt. Als je allebei jezelf lekker bezig kan houden dan hoef je niet persé alles samen te doen en te overleggen.
Het is vooral grappig dat mijn man altijd achteraf ruzie heeft met mijn schoonmoeder omdat hij "mij nog maar eens alleen heeft laten zitten voor een ganse avond"
En het heeft blijkbaar geen zin als ik zeg dat ik het helemaal niet erg vond en dat ik me zelf ook wel heb weten bezig te houden en dat ik het heerlijk vond om bv een heel lang heet bad te nemen en in mijn boek te lezen (of wat ik dan ook gedaan heb).quote:Het is niet zo letterlijk dat we het zeggen, maar we spreken het wel af (weet ik veel wat mijn letterlijke woorden zijn...)Op zondag 6 april 2008 17:52 schreef Duderinnetje het volgende:
[..]
Mijn hemel, je moet een grap maken.
Mijn man mag doen wat hij wil, maar ik zou het niet weten te appreciëren als het altijd gewoon als mededeling kwam en niet overlegd werd. Misschien had ik wel andere plannen voor die avond als verrassing?
quote:In onze relatie gaat het er niet aan toe zoals in het legerOp zondag 6 april 2008 17:51 schreef Papierversnipperaar het volgende:
Leonieke:
[..]
Bron: Handboek soldaat, defensie.
Het maakt niet uit of ik gewoon zeg dat ik naar de kroeg ga of "het in de groep gooi", het eindresultaat is hetzelfde. Partner-lief zal met zeer goede redenen aan moeten komen voor ik mijn plannen verander (voor zover die plannen niet direct met haar te maken hebben natuurlijk).
Maar het ligt er natuurlijk maar net aan wat voor relatie je hebt. Als je allebei jezelf lekker bezig kan houden dan hoef je niet persé alles samen te doen en te overleggen.
Die "zeer" vind ik er eigenlijk te veel aan. Een gewone reden is voor mij ook goed genoeg. Maar ik ga ook gewoon graag weg met mijn man erbij en daarom blijf ik er niet de hele tijd bijstaan ofzo
quote:Altijd fijn als je erbij woont
(wat kijk ik uit naar ons eigen huis )Ten tweede, als zij op dat moment een belangrijke afspraak ofzo had dan heeft hij gewoon pech gehad (hij maakt die fout door de afspraak te vergeten en/of te laat te melden), maar dat heeft ze niet, dus vind ik dat ze wel ff meekan.
Het was immers de afspraak dus is het wel zo netjes dat ze ook meegaat.
quote:Als er niets is afgesproken zijn er geen plannen en kan ik dus naar de kroeg. Wat dat betreft is er weinig ruimte voor verassingen. ( Die is er wel, want ik ga niet vaak naar de kroegOp zondag 6 april 2008 18:01 schreef leonieke het volgende:
[..]
In onze relatie gaat het er niet aan toe zoals in het leger
Die "zeer" vind ik er eigenlijk te veel aan. Een gewone reden is voor mij ook goed genoeg. Maar ik ga ook gewoon graag weg met mijn man erbij en daarom blijf ik er niet de hele tijd bijstaan ofzo
) De meeste dingen die we samen doen zijn afgesproken, maar misschien helpt het dat we niet samenwonen?
quote:Dat laatste is toch alleszins geen onbelangrijk detail vind ikOp zondag 6 april 2008 18:08 schreef Papierversnipperaar het volgende:
[..]
Als er niets is afgesproken zijn er geen plannen en kan ik dus naar de kroeg. Wat dat betreft is er weinig ruimte voor verassingen. ( Die is er wel, want ik ga niet vaak naar de kroeg
De meeste dingen die we samen doen zijn afgesproken, maar misschien helpt het dat we niet samenwonen?
Toen mijn man (toen vriend) en ik nog niet samenwoonden, deden we uiteraard gewoon waar we zin in hadden. Nu meestal ook nog, maar er wordt over overlegd quote:Nou ik vind het wel handig als er even overlegd wordt. Tenslotte moet er 1 van de 2 de verantwoording over 3 kinderen in zijn eentje dragen als de ander weg is.Op zondag 6 april 2008 17:37 schreef shmoopy het volgende:
Jaaaa, lekker samen vertrutten op de bank en naar 'Ol joe niet is lof' kijken!
"Mág ik vanavond naar Truus?" Het idee alleen al.
quote:Ja, interessant.Op zondag 6 april 2008 18:39 schreef Papierversnipperaar het volgende:
Op NED2 gaat het trouwens over autisme.
quote:Ik heb het vermoeden dat het misverstand voornamelijk taalkundig is in dit geval. Natuurlijk leven wij niet volledig langs elkaar heen zonder te weten wat de ander doet of waar hij is om elkaar alleen in bed tegen te komen. Maar toestemming moeten vragen om de deur uit te mogen, uit te mogen of vrienden te bezoeken is weer het andere uiterste.Op zondag 6 april 2008 17:57 schreef leonieke het volgende:
[..]
Het is niet zo letterlijk dat we het zeggen, maar we spreken het wel af (weet ik veel wat mijn letterlijke woorden zijn...)
Mijn man mag doen wat hij wil, maar ik zou het niet weten te appreciëren als het altijd gewoon als mededeling kwam en niet overlegd werd. Misschien had ik wel andere plannen voor die avond als verrassing?
quote:Oh nee, ik bedoelde helemaal niet te zeggen dat ik daadwerkelijk autistisch ben, verre van. Ik ben alleen niet flexibel als het over veranderingen in mijn planning gaat. Mensen mogen ook niet spontaan bij me langs komen, daar moet ik me op in stellen, ik wil dan dat mijn huis op orde is, ik boodschappen heb gehaald en er zelf toonbaar uit zie. Ik doe dan ook gewoon de deur niet open. Ik houd er niet van op onverwachte momenten gebeld te worden, mijn telefoon staat altijd op stil en dan bel ik zelf wel terug op een tijdstip dat mij uit komt. Als ik uit mijn werk kom, wil ik doorgaans het eerste uur niet praten etc. Verder ben ik redelijk normaal en voldoe ik absoluut niet aan de kenmerken van autisme.Op zondag 6 april 2008 11:36 schreef Garisson72 het volgende:
[..]
wat is dat toch met die self-proclaimed autisten tegenwoordig op Fok?
zo vaak dat mensen van zichzelf zeggen te denken autist te zijn - is dat hip tegenwoordig ofzo? hoor je er dan bij? de nieuwe garantie voor aandacht?
quote:Dus stel, je zit op je werk en een vriendin mailt: 'Ha Leo, morgen even de kroeg in?', dan mail jij dus niet terug: 'Ik heb niet anders geplanned staan, leuk!', maar: 'Ik moet thuis eerst even overleggen of Phille niets voor ons heeft geplanned. Je hoort nog van me!'Op zondag 6 april 2008 17:57 schreef leonieke het volgende:
[..]
Het is niet zo letterlijk dat we het zeggen, maar we spreken het wel af (weet ik veel wat mijn letterlijke woorden zijn...)
Mijn man mag doen wat hij wil, maar ik zou het niet weten te appreciëren als het altijd gewoon als mededeling kwam en niet overlegd werd. Misschien had ik wel andere plannen voor die avond als verrassing?
Ik zou er stapelgek van worden als ik nooit spontaan kan besluiten iets te gaan doen. Als er niets op de agenda staat, waarom moet ik dan gaan overleggen thuis?
Omdat mijn partner misschien wel een verassing voor me geplanned heeft? Bovendien is het natuurlijk onzin dat er geen middenweg is tussen geen rekening met elkaar houden en alles overleggen.
quote:Tuurlijk, maar als er een bezwaar is dan hoor ik dat wel en kan ik evt m'n plannen wijzigen.Op zondag 6 april 2008 18:16 schreef Swetsenegger het volgende:
[..]
Nou ik vind het wel handig als er even overlegd wordt. Tenslotte moet er 1 van de 2 de verantwoording over 3 kinderen in zijn eentje dragen als de ander weg is.
Bij een gewone situatie, dus niet als vriendlief echt helemaal bekaf is, nog heel veel nakijkwerk heeft die avond of simpelweg ziek is, (maar dan zal ik het niet eens voorstellen) vind ik dat ik er gewoon van uit kan gaan dat het geen punt is.
Maar ik hoor hier termen als 'mag ik' en verantwoording afleggen, en dan gaan bij mij de stekels gewoon overeind.
Ik heb helemaal geen 'coole' relatie, gewoon eentje die gebaseerd is op heel veel liefde en respect voor elkaars eigenheid en autonomie. (ik klink als een therapeut
)We houden heel veel rekening met elkaar, juist omdat we elkaar zo goed kennen en een plezier willen doen, en juist binnen die vrijheid zijn we heel erg gebonden aan elkaar.
Maar goed, to each his own, iedereen doet het op de manier die -ie prettig vindt.
quote:Mja, jouw situatie zal al moeilijk voorvallen bij mij.Op zondag 6 april 2008 19:20 schreef Duderinnetje het volgende:
[..]
Dus stel, je zit op je werk en een vriendin mailt: 'Ha Leo, morgen even de kroeg in?', dan mail jij dus niet terug: 'Ik heb niet anders geplanned staan, leuk!', maar: 'Ik moet thuis eerst even overleggen of Phille niets voor ons heeft geplanned. Je hoort nog van me!'
Ik zou er stapelgek van worden als ik nooit spontaan kan besluiten iets te gaan doen. Als er niets op de agenda staat, waarom moet ik dan gaan overleggen thuis?
Bovendien is het natuurlijk onzin dat er geen middenweg is tussen geen rekening met elkaar houden en alles overleggen.
1. Phille en ik werken samen (hij op verdiep 2, ik op het eerste)
2. Mijn vrienden wonen bijna allemaal meer dan 100km verder dus in de week spreken we eigenlijk niet af.
En moest het ooit voorvallen, dan zou ik toch eerst naar mijn man gaan (of bellen of wat dan ook) en zeggen: die heeft gemaild blablabla... en dan stuur ik wel een mailtje terug
Direct antwoorden zou ik idd niet doen (denk ik, maar nogmaals die situaties vallen hier niet echt voor door die afstand).Mijn ouders doen dat trouwens ook zo.
EN ik hoor hier van de mijne dat hij het ook liever zo ziet
, maar dat was te verwachten natuurlijk.quote:Voor ons werkt het idd zo het bestOp maandag 7 april 2008 08:44 schreef SHE het volgende:
Ik vind dat je je niet bijna hoeft te verontschuldigen hoor Leonieke. Ik ken ook genoeg stellen die zo hun huishouden runnen. Voor sommige mensen werkt dat gewoon beter.
Mijn ouders doen dat trouwens ook zo.
EN ik hoor hier van de mijne dat hij het ook liever zo ziet
Is een gedeelde kalender trouwens niet een beetje een oplossing voor jullie? Wij hebben gedeelde kalenders in google en dat zorgt toch al voor veel 'overleg' eigenlijk
Vinden we eigenlijk allebei best makkelijk. Maar ik kan me heel goed voorstellen dat het voor andere mensen totaal niet lukt.Moet hij natuurlijk niet de afspraak vergeten erin te zetten...
quote:Dat laatste is alleszins geen onbelangrijk detailOp maandag 7 april 2008 09:05 schreef SHE het volgende:
Is idd helemaal niet zo vreemd, we gebruik al google docs om onze administratie te delen.
Moet hij natuurlijk niet de afspraak vergeten erin te zetten...
Google docs zijn trouwens super om zo administratie te delen. Doen we hier ook
We zijn dan toch niet uniek in het gebruik van google binnen onze relatie Anyway:
Ik heb enorm enorm enorm veel behoefte aan structuur en vriendlief vergeet alles haha dus ja bij ons is dat nog wel eens een bron van gemopper omdat het vaak zo gaat als in de OP haha
Hij is dan weer eens iets vergeten door te geven en ik heb dan al iets geplant (en als ik iets geplant heb, wat het ook is dan moet het zo
) Gelukkig weet hij dat dus hij laat me gewoon rustig even tieren als ik dan loop te mokken haha dat werkt even het beste...Maar ja dan moeten we er nog samen uit komen. Meestal ga ik dan toch mee als ik klaar ben met mokken omdat ik vind dat mijn gedoe met structuur niet ons/zijn sociaal leven in de weg hoeft te zitten, maar als ik echt geen zin heb of het in mijn hoofd echt niet in kan plannen heeft ie pech... Had ie er maar eerder mee moeten komen dan was ik vast mee gegaan ookal had ik niet zo'n zin
Dat hij iets vergeten is hoeft mijn plannen niet in de war te sturen vind ik zelf (andersom vind ik dat ook hoor Hij hoeft niet op stel en sprong te doen wat ik van hem wil)
quote:Hmm, dit is eigenlijk wel vrij herkenbaarOp zaterdag 5 april 2008 21:21 schreef SHE het volgende:
Ik moet het anders formuleren denk..het heeft te maken met voorspelbaarheid.
Als alles voorspelbaar is, dan kan ik meebuigen. Als er dan iets 'plotseling' verandert, dan steekt er een soort storm op.
Het voelt als 'tegen de muur' gekwakt worden.
Er dan tegenin gaan, of mij met zachte dwang iets toch laten doen resulteert zelden in een positief effect.
Op uitjes bij mensen die ik niet al te goed ken, moet ik me echt voorbereiden. Dat zal ongetwijfeld ontzettend kneuzerig klinken, maar ik vind het echt vervelend.
Waarmee ik dus niet zeg dat ik niet van mensen houd. Waarom ik ook zijn 'anti-sociaal' niet begrijp.
. Niet dat ik veel ervaring heb op relatiegebied ofzo (nog jong en ongebonden 
) dus betrek ik het maar even in de familiesfeer. Gisteren nog: mijn zus is morgen jarig dus vragen mijn ouders of ik zaterdag met hen en zus en vriend van haar uit eten ga. Nu weten ze dat ik uit eten gaan haat (ik ben ten eerste anti grote gezelschappen, ten tweede kan ik niet stilzitten en daarom haat ik uit eten gaan ook, ten derde ben ik vrij ongeduldig en hoe lang je in Nederland moet wachten op je eten , ten vierde word ik altijd een beetje ongemakkelijk in restaurants vind het er te warm ofzo) maar toch blijven ze het steevast vragen en alles wekt onbegrip. Ik gooi dan ook gelijk het argument erin dat het zaterdagavond is en of het niet zondagavond kan want dan heb ik toch niks te doen. "Ja maar die afspraak staat al vast". Kom daar dan wat eerder mee aanzetten
. Bovendien kan ik het niet uitstaan dat zij gewoon niet kunnen accepteren dat dat soort dingen niet aan mij besteed zijn(net als de meeste sociale happenings eigenlijk). En besteed zijn aan is eigenlijk nog subtiel omschreven, bij de meeste dingen word ik gewoon niet goed van tevoren. Waarom weet ik niet, maar ik maak me altijd enorm druk. Ook al zou iets al 8 jaar leuk zijn, de negende keer blijf ik me drukmaken, zeker als het grote dingen zijn met veel onbekenden.Ik doe ook altijd moeilijk bij de sociale "verplichtingen" en daar wordt ook altijd met onbegrip op gereageerd (waarschijnlijk omdat ik dan te rationeel ben ofzo). Als ik mensen erop wijs dat ze ergens naartoe moeten gaan omdat het leuk is en niet omdat het "moet" of als het weer zo'n kut etentje met het gezin betreft dat je "al 365 dagen hebt om gezellig te doen met elkaar dus dat we niet de hele avond geforceerd gezellig hoeven te zijn" wordt steevast zo vaak gezeken dat ik om van het gezeik af te zijn toch maar weer overstag ga. Nog een hele mooie (maar misschien niet direct gerelateerd aan dit topic) als er kennissen/vrienden van pa en ma komen. Als die mensen mij wat zeggen en ik hen aardig vind kom ik gewoon naar beneden (maar ook pas op een moment dat ik daar zin in heb). Maar als het van die nietszeggende mensen zijn voor mij zitten mijn ouders ook altijd "ja kom naar beneden dan, dat is gezellig". Dan zeg ik altijd als ik hier met vrienden zit vraag ik toch ook niet of jij even binnen komt, sterker nog dan wil ik dat niet eens. Maar dat is dan weer anders ofzo.
Daarentegen zie ik mezelf niet als een autist want ik maak enorm makkelijk contacten met mensen en heb meestal na een paar minuten praten al door hoe ze in elkaar zitten, bevallen ze me niet besteed ik er verder ook geen aandacht aan overigens. Ik heb wel het idee dat ik in een groep altijd een beetje als een sukkel word gezien (zeker als het een grote groep is met relatief veel onbekenden) want ik ben niet zo'n popi jopi die de hele tijd het hoogste woord wil hebben.
quote:Tja, als je nog bij je ouders woont moet je gewoon doen wat zij zeggen.Op maandag 7 april 2008 10:06 schreef ThaMadEd het volgende:
[..]
Ik gooi dan ook gelijk het argument erin dat het zaterdagavond is en of het niet zondagavond kan want dan heb ik toch niks te doen. "Ja maar die afspraak staat al vast". Kom daar dan wat eerder mee aanzetten
quote:Ik vind dit personlijk toch wel allemaal een beetje anders hoor... Je zus is jarig en ze vragen je meer dan een week van te voren om daarin iets te doen...Op maandag 7 april 2008 10:06 schreef ThaMadEd het volgende:
[..]
Hmm, dit is eigenlijk wel vrij herkenbaar
Ik gooi dan ook gelijk het argument erin dat het zaterdagavond is en of het niet zondagavond kan want dan heb ik toch niks te doen. "Ja maar die afspraak staat al vast". Kom daar dan wat eerder mee aanzetten
Ik doe ook altijd moeilijk bij de sociale "verplichtingen" en daar wordt ook altijd met onbegrip op gereageerd (waarschijnlijk omdat ik dan te rationeel ben ofzo). Als ik mensen erop wijs dat ze ergens naartoe moeten gaan omdat het leuk is en niet omdat het "moet" of als het weer zo'n kut etentje met het gezin betreft dat je "al 365 dagen hebt om gezellig te doen met elkaar dus dat we niet de hele avond geforceerd gezellig hoeven te zijn" wordt steevast zo vaak gezeken dat ik om van het gezeik af te zijn toch maar weer overstag ga. Nog een hele mooie (maar misschien niet direct gerelateerd aan dit topic) als er kennissen/vrienden van pa en ma komen. Als die mensen mij wat zeggen en ik hen aardig vind kom ik gewoon naar beneden (maar ook pas op een moment dat ik daar zin in heb). Maar als het van die nietszeggende mensen zijn voor mij zitten mijn ouders ook altijd "ja kom naar beneden dan, dat is gezellig". Dan zeg ik altijd als ik hier met vrienden zit vraag ik toch ook niet of jij even binnen komt, sterker nog dan wil ik dat niet eens. Maar dat is dan weer anders ofzo.
Daarentegen zie ik mezelf niet als een autist want ik maak enorm makkelijk contacten met mensen en heb meestal na een paar minuten praten al door hoe ze in elkaar zitten, bevallen ze me niet besteed ik er verder ook geen aandacht aan overigens. Ik heb wel het idee dat ik in een groep altijd een beetje als een sukkel word gezien (zeker als het een grote groep is met relatief veel onbekenden) want ik ben niet zo'n popi jopi die de hele tijd het hoogste woord wil hebben.
Volgens mij is het probleem juist dat je niet op de hoogte word gesteld van dingen zodat je je niet voor kunt bereiden op situaties die je niet leuk vind (zoals in jou geval uit eten gaan) Nu weet je dat dat moet gebeuren en kun je je er nog een week op voor bereiden
Als je zo reageert zoals ik uit jou stukje op maak elke keer als er iets voor komt wat jij niet leuk vind word je volgens mij nogal snel een kluizenaar als je overal over valt....
quote:Dude ik ben 19 en moest nog wachten van mijn ouders omdat toen mijn zus uit huis ging er eea fout ging wat veel geld heeft gekostOp maandag 7 april 2008 10:12 schreef Svyatagor het volgende:
[..]
Tja, als je nog bij je ouders woont moet je gewoon doen wat zij zeggen.
quote:Ik gebruik(te) Outlook, maar ga denk ik overstappen naar Google Docs (Agenda) n.a.v. jouw posting. Had mezelf er nog nooit in verdiept maar merk nu dat het wel handig kan zijn in ons huishouden. Moet alleen nog even uitzoeken of ik het kan synchroniseren met Outlook ivm mijn GSM en PDA.Op maandag 7 april 2008 09:05 schreef SHE het volgende:
Is idd helemaal niet zo vreemd, we gebruik al google docs om onze administratie te delen.
Moet hij natuurlijk niet de afspraak vergeten erin te zetten...
Natuurlijk maak je afspraken als je een relatie hebt en hou je rekening met elkaar, maar op het moment dat het 'moet' voel ik mij in een hoekje gedrukt en dan ga ik bijten.
En ik begrijp ook maar weinig van sociale verplichtingen en voel me dan ook nauwelijks verplicht tot sociale bezigheden. Die zijn immers voor de gezelligheid en niet om dat het hoort ofzo.
Maar ik ben dan ook wel weer zo hypocriet dat ik onbewust situaties manipuleer om mijn wederhelft over te halen tot sociale verplichtingen
quote:Misschien was dit ook niet het beste voorbeeld, maar het gaat me er meer om dat er verwacht van mij wordt dat ik dingen doe terwijl ik die gewoon niet leuk vind, zeker op een zaterdagavond. Nu zie ik er niet tegenop ofzo (aangezien het weinig mensen + familie is) maar ik heb gewoon een grondige hekel aan uit eten gaan (mede omdat het vrijwel altijd een sociale verplichting is, en eerder genoemde redenen in mijn eerdere post), dat is bekend en toch wordt het nog regelmatig gevraagd. Noem het egoïstisch, maar als het dan toch iets is wat ik al niet leuk vind dan duizend keer beter op een zondagavond. En het is niet dat ik niet om mijn zus geef ofzo, zouden we bijvoorbeeld thuis lekker eten had ik er weinig problemen mee. En als je goed had gelezen had je ook gelezen dat dit niet een op zichzelfstaand iets was bij mij maar gewoon een (misschien slecht gekozen) voorbeeld, aangezien ik het gewoon niet op grote gezelschappen, etentjes en andere sociale happenings/verplichtingen heb. Zeker als het ongepland is (hoewel ik dan minder tijd heb om er over in te zittenOp maandag 7 april 2008 10:18 schreef rhubarbje het volgende:
[..]
Ik vind dit personlijk toch wel allemaal een beetje anders hoor... Je zus is jarig en ze vragen je meer dan een week van te voren om daarin iets te doen...
Volgens mij is het probleem juist dat je niet op de hoogte word gesteld van dingen zodat je je niet voor kunt bereiden op situaties die je niet leuk vind (zoals in jou geval uit eten gaan) Nu weet je dat dat moet gebeuren en kun je je er nog een week op voor bereiden
Als je zo reageert zoals ik uit jou stukje op maak elke keer als er iets voor komt wat jij niet leuk vind word je volgens mij nogal snel een kluizenaar als je overal over valt....
).Overigens waar je de conclusie vandaan haalt dat je een kluizenaar wordt als je nergens naartoe gaat wat je niet leuk vindt? Ik ben gewoon iemand die het liefst zijn eigen leven bepaalt en dingen doet die ik leuk vind en heb er gewoon moeite mee te zwichten voor "sociale verplichtingen". Ik zit elke dag bij vrienden, doe genoeg afwisselende activiteiten e.d. Kwestie van gebrek aan inlevingsvermogen denk ik.
quote:Dat haalde ik ook al aan, je moet ergens naartoe gaan/iets doen omdat het jou leuk lijkt om daar te zijn, niet omdat het moetEn ik begrijp ook maar weinig van sociale verplichtingen en voel me dan ook nauwelijks verplicht tot sociale bezigheden. Die zijn immers voor de gezelligheid en niet om dat het hoort ofzo.
. Ik voel me altijd gewoon enorm in het nauw gedreven met sociale verplichtingen en het werkt ook nog zo dat maar weinigen het hebben dus dat het extreem veel gezeik oplevert om er onderuit te komen.quote:Dus als je vriend vergeet het op tijd te melden (Op maandag 7 april 2008 10:53 schreef -Mellow- het volgende:
Oh van dit soort dingen krijg ik het altijd heel benauwd. Zodra iemand mij een verplichting probeert op te leggen ren ik heel hard weg.
Natuurlijk maak je afspraken als je een relatie hebt en hou je rekening met elkaar, maar op het moment dat het 'moet' voel ik mij in een hoekje gedrukt en dan ga ik bijten.
En ik begrijp ook maar weinig van sociale verplichtingen en voel me dan ook nauwelijks verplicht tot sociale bezigheden. Die zijn immers voor de gezelligheid en niet om dat het hoort ofzo.
) dan moet hij niet verwachten dat jij meegaat, maar last-minute afspraken om uit te gaan met je vriendinnen e.d moet hij wel meegesleurd worden?quote:hij moet niks.Op maandag 7 april 2008 10:57 schreef Scorpie het volgende:
[..]
Dus als je vriend vergeet het op tijd te melden (
en ik ook niet.
quote:Nee maar ik bedoel meer het is toch een soort van "probleem" zoals mijn drang naar structuur voor mn vriendje soms een probleem isOp maandag 7 april 2008 10:56 schreef ThaMadEd het volgende:
[..]
Misschien was dit ook niet het beste voorbeeld, maar het gaat me er meer om dat er verwacht van mij wordt dat ik dingen doe terwijl ik die gewoon niet leuk vind, zeker op een zaterdagavond. Nu zie ik er niet tegenop ofzo (aangezien het weinig mensen + familie is) maar ik heb gewoon een grondige hekel aan uit eten gaan (mede omdat het vrijwel altijd een sociale verplichting is, en eerder genoemde redenen in mijn eerdere post), dat is bekend en toch wordt het nog regelmatig gevraagd. Noem het egoïstisch, maar als het dan toch iets is wat ik al niet leuk vind dan duizend keer beter op een zondagavond. En het is niet dat ik niet om mijn zus geef ofzo, zouden we bijvoorbeeld thuis lekker eten had ik er weinig problemen mee. En als je goed had gelezen had je ook gelezen dat dit niet een op zichzelfstaand iets was bij mij maar gewoon een (misschien slecht gekozen) voorbeeld, aangezien ik het gewoon niet op grote gezelschappen, etentjes en andere sociale happenings/verplichtingen heb. Zeker als het ongepland is (hoewel ik dan minder tijd heb om er over in te zitten
Overigens waar je de conclusie vandaan haalt dat je een kluizenaar wordt als je nergens naartoe gaat wat je niet leuk vindt? Ik ben gewoon iemand die het liefst zijn eigen leven bepaalt en dingen doet die ik leuk vind en heb er gewoon moeite mee te zwichten voor "sociale verplichtingen". Ik zit elke dag bij vrienden, doe genoeg afwisselende activiteiten e.d. Kwestie van gebrek aan inlevingsvermogen denk ik.
En in jou stukje zag ik en geen echt goed verband met het topic en ook nog eens niet de neiging om iets te doen aan het 'probleem'
Dat vind ik persoonlijk maar niks want dan leef je straks helemaal in je eigen wereldje en moet alles op jou manier, en zo werkt het nou eenmaal niet
Als ik naar mezelf kijk: als ik niet af en toe na goed gemoppert te hebben mn gedoe opzij zet werkt dat echt niet in mn verkering (andersom ook niet hoor als hij telkens vergeet dat ik structuur nodig heb en maar aanmoddert ook met mij zou dat ook niet werken)
Dus ik bedoel maar je moet geven en nemen en als iemands persoonlijke 'gedoetjes' het geven telkens in de weg staan dan moet je misschien toch maar iets meer er aan doen zeg maar
(sorry volgens mij is het een kei warrig stuk, maar ik ben net wakker na een lang weekend
)quote:Dus het gebeurt nooit dat je op het laatste moment wat met je vriend doet terwijl hij er weinig zin in heeft?
quote:Ik kan mij zo 1 2 3 niet iets herinneren want dan moet ik in het verleden graven, aangezien ik op het moment geen relatie heb.Op maandag 7 april 2008 11:01 schreef Scorpie het volgende:
[..]
Dus het gebeurt nooit dat je op het laatste moment wat met je vriend doet terwijl hij er weinig zin in heeft?
Maar ik vind dat je op zich niet iets hoeft te doen waar je geen zin in hebt, tenzij de gevolgen groots zijn en je er iemand wel heel erg mee benadeeld.
quote:Als je het verband niet ziet, het topic gaat gewoon om sociale verplichtingen. Of dat nu binnen een relatie is of niet, meestal reageren de mensen hetzelfde. Ik zeg gewoon dat ik slecht met sociale verplichtingen kan omgaan en misschien was het allemaal wel niet super relevant, maar wat ik duidelijk probeerde te maken is dat er gewoon mensen zijn voor wie sociale verplichtingen helemaal niet leuk e.d. zijn (althans van tevoren niet, in de praktijk kan het soms best nog wel meevallen, ook lang niet altijd trouwens, maar er zijn gewoon mensen die daar enorm tegenop zien van tevoren).Op maandag 7 april 2008 11:01 schreef rhubarbje het volgende:
[..]
Nee maar ik bedoel meer het is toch een soort van "probleem" zoals mijn drang naar structuur voor mn vriendje soms een probleem is
En in jou stukje zag ik en geen echt goed verband met het topic en ook nog eens niet de neiging om iets te doen aan het 'probleem'
Dat vind ik persoonlijk maar niks want dan leef je straks helemaal in je eigen wereldje en moet alles op jou manier, en zo werkt het nou eenmaal niet
Als ik naar mezelf kijk: als ik niet af en toe na goed gemoppert te hebben mn gedoe opzij zet werkt dat echt niet in mn verkering (andersom ook niet hoor als hij telkens vergeet dat ik structuur nodig heb en maar aanmoddert ook met mij zou dat ook niet werken)
Dus ik bedoel maar je moet geven en nemen en als iemands persoonlijke 'gedoetjes' het geven telkens in de weg staan dan moet je misschien toch maar iets meer er aan doen zeg maar
(sorry volgens mij is het een kei warrig stuk, maar ik ben net wakker na een lang weekend
quote:Wij hebben ook besloten het te doen.Op maandag 7 april 2008 10:49 schreef Juup© het volgende:
[..]
Ik gebruik(te) Outlook, maar ga denk ik overstappen naar Google Docs (Agenda) n.a.v. jouw posting. Had mezelf er nog nooit in verdiept maar merk nu dat het wel handig kan zijn in ons huishouden. Moet alleen nog even uitzoeken of ik het kan synchroniseren met Outlook ivm mijn GSM en PDA.
Ik kan hem dan helpen met afspraken maken en erin zetten. ( Hij is warrig als het om afspraken gaat )
Hij helpt mij altijd met de admin, daarom hebben we google docs ook gedeeld. Ik ben namelijk niet zo heel goed in administratieve dingen. Deels desinteresse, deels hyperfocussen.
Je moet wat mij betreft vooral doen waar je goed in bent
quote:Ja dat snap ik maar het ging ook over met je verkering en dat is toch anders dan met je oudersOp maandag 7 april 2008 11:11 schreef ThaMadEd het volgende:
[..]
Als je het verband niet ziet, het topic gaat gewoon om sociale verplichtingen. Of dat nu binnen een relatie is of niet, meestal reageren de mensen hetzelfde. Ik zeg gewoon dat ik slecht met sociale verplichtingen kan omgaan en misschien was het allemaal wel niet super relevant, maar wat ik duidelijk probeerde te maken is dat er gewoon mensen zijn voor wie sociale verplichtingen helemaal niet leuk e.d. zijn (althans van tevoren niet, in de praktijk kan het soms best nog wel meevallen, ook lang niet altijd trouwens, maar er zijn gewoon mensen die daar enorm tegenop zien van tevoren).
Je ouders schoppen je bij wijze van spreken niet meteen het huis uit als jij altijd op je kamer blijft zitten, je verkering raakt dat snel beu lijkt me
(naja ik zou het ook niet leuk vinden als mijn zoon/dochter telkens op zn kamer blijft zitten)
Ik snap goed dat er mensen zijn voor wie sociale verplichtingen helemaal niet leuk hoeven te zijn (ik ben er zelf een van) maar dat is in mijn ogen geen excuus
Sociale verplichtingen zijn er ook een beetje met een reden zeg maar
Ik snap je ding van ik doe alleen dingen omdat ik ze leuk vind, niet omdat ze moeten helemaal maar zoals ik al zei in een verkering kom je dan toch echt een beetje in de problemen gok ik
als je toch zo graag altijd je eigen zin doet, kan je beter geen relatie aangaan..
quote:beetje dom dat je dan elke keer meegaat. dan leer ie t nooitOp zaterdag 5 april 2008 16:33 schreef DDBtje het volgende:
Hoe herkenbaar, zeker die vriend die 2 dagen (en dat is nog luxe bij de mijne) ineens beseft dat hij wat vergeten is en dan verwacht dat ik meteen mijn planning aan de kanten gooi om met hem mee te gaan.
BIj ons lopen dit soort dingen steenvast uit op ruzie, hij begrijpt dat echt niet wat het probleem is (dat iedereen het leuk vind en ik nooit krijg ik dan ook altijd als verwijt) en uiteindelijk geef ik 9 van de 10 keer toe en ga ik mee...en dit ritueel herhaalt zich al 7!!! jaar.
Dus het antwoord, ja volgens mij horen verplichtingen erbij. Zelfs een kalender waar ik zelfs echt de meest lullige dingen opzet (zoals vrijhouden: ik wil lekker niets doen) heeft geen zin, hij wil er niet naar kijken of ziet het niet en komt vervolgens gerust op zaterdagavond vertellen dat we op zondag met zijn hele familie uit eten gaan...wat al weken geleden gepland is.
quote:ja want als je een relatie hebt ben je immers geen individu meerOp maandag 7 april 2008 11:35 schreef petitlapin2 het volgende:
als mijn man wil dat ik meega voor één of ander evenement, ga ik mee, al weet ik dat pas de dag zelf. Mijn man gaat ook mee als ik dat vraag. Er moeten echt zwaarwichtige redenen zijn om niet mee te gaan.
als je toch zo graag altijd je eigen zin doet, kan je beter geen relatie aangaan..
quote:Ik vind het eerlijk gezegd ook een beetje ongezond als je in een relatie continue de zin van de ander doet/moet doenOp maandag 7 april 2008 11:35 schreef petitlapin2 het volgende:
als mijn man wil dat ik meega voor één of ander evenement, ga ik mee, al weet ik dat pas de dag zelf. Mijn man gaat ook mee als ik dat vraag. Er moeten echt zwaarwichtige redenen zijn om niet mee te gaan.
als je toch zo graag altijd je eigen zin doet, kan je beter geen relatie aangaan..
Zoals ik al zei in mijn ogen moet het geven en nemen zijn
Aan de andere kant heb ik ook vaak dat ik 3feestjes op een avond heb en er dan allemaal heen ga en dan de dingen die echt gedaan moeten worden dan niet doe wegens tijdgebrek. Hm. Interessant topic.
quote:Op maandag 7 april 2008 11:41 schreef -Mellow- het volgende:
ja want als je een relatie hebt ben je immers geen individu meer
wat heeft dat er nu mee te maken? waarom ga je een relatie aan als je dag in dag uit je eigen zin wil doen? waar is dan het commitment?
quote:Gelukkig is niet iedereen zo volgzaam.Op maandag 7 april 2008 11:35 schreef petitlapin2 het volgende:
als mijn man wil dat ik meega voor één of ander evenement, ga ik mee, al weet ik dat pas de dag zelf. Mijn man gaat ook mee als ik dat vraag. Er moeten echt zwaarwichtige redenen zijn om niet mee te gaan.
als je toch zo graag altijd je eigen zin doet, kan je beter geen relatie aangaan..
quote:en gelukkig is ook niet iedereen zo self absorbedOp maandag 7 april 2008 12:04 schreef MinderMutsig het volgende:
Gelukkig is niet iedereen zo volgzaam.
quote:ja dat is ook gaar. je hebt vast andere dingne die wel leuk zijn om samen te doenOp maandag 7 april 2008 11:53 schreef Deliah het volgende:
Net als die mannen die altijd sacherijnig voor of in kledingwinkels e.d. staan. Waarom blijven ze niet gewoon thuis of gaan iets doen wat ze wel leuk vinden. Belachelijk dat ze mee moeten omdat zij zo graag gezellig met het hele gezin wil gaan winkelen.
quote:Op maandag 7 april 2008 11:36 schreef SHE het volgende:
Ok, ik zal het nu uitmaken.
Kalender werkt, heb 2 jaar gegevens geïmporteerd vanuit Outlook. Nu even testen. Bedankt voor de tip
quote:ja je moet het zelf weten hoor als je er gelukkig van wordt te doen waar je geen zin in hebt.Op maandag 7 april 2008 12:01 schreef petitlapin2 het volgende:
[..]
wat heeft dat er nu mee te maken? waarom ga je een relatie aan als je dag in dag uit je eigen zin wil doen? waar is dan het commitment?
Ik wil inderdaad het liefst dag in dag uit mijn eigen zin doen. Dat wil helemaal niet zeggen dat er geen commitment is. Dingen samen doen en een band met elkaar hebben gaan heel goed samen met doen waar je zin in hebt. Sociale verplichtingen staan voor mij geheel los van de relatie die je met je wederhelft hebt.
quote:Joh dit topic heeft helemaal niks te maken met dag in dag uit je eigen zin doen. Lees het even door en probeer het dan nog een keer zou ik zeggen.Op maandag 7 april 2008 12:01 schreef petitlapin2 het volgende:
[..]
wat heeft dat er nu mee te maken? waarom ga je een relatie aan als je dag in dag uit je eigen zin wil doen? waar is dan het commitment?
De meesten hier zijn best bereid om af en toe iets te doen dat zij niet leuk vinden maar hun partner wel, maar dan willen we het wel op tijd weten en niet op het allerlaatste moment terwijl we zelf al andere plannen hebben.
quote:Heeft Google een mooi programmaatje voor Google Calendar SyncOp maandag 7 april 2008 10:49 schreef Juup© het volgende:
[..]
Ik gebruik(te) Outlook, maar ga denk ik overstappen naar Google Docs (Agenda) n.a.v. jouw posting. Had mezelf er nog nooit in verdiept maar merk nu dat het wel handig kan zijn in ons huishouden. Moet alleen nog even uitzoeken of ik het kan synchroniseren met Outlook ivm mijn GSM en PDA.
Jij hebt er moeite mee als kort van te voren je planning door anderen wordt ingevuld. In dit geval had hij het al ruim van te voren gemeld, als je van jezelf weet dat je zo in elkaar steekt, zorg er dan voor dat je zulke dingen opschrijft.
Of zeg gewoon op het moment dat je de uitnodiging krijgt dat je geen zin hebt in een etentje met zijn vrienden. quote:HerkenbaarOp zaterdag 5 april 2008 21:21 schreef SHE het volgende:
Ik moet het anders formuleren denk..het heeft te maken met voorspelbaarheid.
Als alles voorspelbaar is, dan kan ik meebuigen. Als er dan iets 'plotseling' verandert, dan steekt er een soort storm op.
Op uitjes bij mensen die ik niet al te goed ken, moet ik me echt voorbereiden. Dat zal ongetwijfeld ontzettend kneuzerig klinken, maar ik vind het echt vervelend.
Waarmee ik dus niet zeg dat ik niet van mensen houd. Waarom ik ook zijn 'anti-sociaal' niet begrijp.
Ik moet me voorbereiden op dingen (zeker als ik anderen niet of nauwelijks ken) anders kost het mezelf veel te veel energie en ben ik helemaal leeg aan de einde van de avond .Dat heeft idd niets met niet van mensen houden te maken, zijn twee heel verschillende dingen... ik heb gewoon soms wat tijd nodig, dat is alles.
Als ik alles helemaal gepland hebt en er komt iets tussen/gaat iets niet door of whatever dan moet ik echt ff rustig omschakelen en waar sommige dat in twee tellen doen heb ik er echt ff de tijd voor nodig...
Dat uit zich bijvoorbeeld dan meer in , kont tegen de krib, zorgen maken, het niet meer overzien en me druk maken om van alles en nog wat en dan toch wrs meegaan want in die tijd dat ik zo ben ik denk ik, aan het omschakelen
... Als ik van alles gepland heb voor het eten en om 18 uur belt Rtificial dat het later wordt ben ik helemaal van slag... (en niet zo vriendelijk ) terwijl ik, als het bijvoorbeeld om een werkcrisis gaat, het wél begrijp.. dat is het niet... tis gewoon het plan wat ineens anders is... en ik het dan gewoon even niet weet..Ik ben dol op sociale dingen (heerlijk leuke mensen om je heen), maar tegelijkertijd ook zo inflexibel als de neten (vooral als ik moe ben bijvoorbeeld) dus ik ben een echte planner...
En niet alleen met sociale dingen, met veel meer dingen en waar sommigen dat gruwelijk vinden vind ik het lekker duidelijk...Ik ben ook altijd een lijstjes mens geweest
De horror voor andere mensen, ik vind het plezanter. ieder zijn of haar ding toch?
oh en:
quote:Mijn zus (bijvoorbeeld) komt altijd te laat! Ikzelf ben een walgelijke scherpe op-tijd-komer..Op zondag 6 april 2008 15:24 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
M'n vader komt bijvoorbeeld altijd te laat, en ik raak daar altijd vreselijk gefrustreerd van. Als we om 12 uur afspreken, dan zit ik vanaf 12 uur op hem te wachten (ookal weet ik dat ik dat niet moet doen en gewoon iets anders moet ondernemen). Het zou voor mij en mijn rigiditeit fijner zijn om geen afspraken meer met hem te maken. Maar ik vind het belangrijk om een relatie met m'n vader te hebben, en dus slik ik het. Ik wil mijn inflexibiliteit de belangrijke dingen in m'n leven niet laten vergallen.
en kan me dus ook vre-se-lijk druk maken om mensen die altijd te laat komen... Ik vind het respectloos, dom (zo moeilijk is op tijd weggaan niet) en getuigen van laksheid...mááárrr tis wel mijn zussie.. en hoewel ik er wel eens iets wat gezegd heb hoor, laat ik het tegenwoordig maar een beetje want omdat ik zo star ben ( 12 uur IS 12 uur) is het natuurlijk niet zo dat de rest van de wereld zo denkt dat besef ik me heus wel... en bovendien is het me geen ruzie waard...
Ik ijsbeer gewoon een rondje extra..
en mopper nog wat.Je zal mij er alleen zelden op betrappen dat ik te laat ben, ga altijd ruim op tijd weg (en gelukkig is mijn man ook zo (nou ja niet rigide erin
want hij kan zich ook heeeel makkelijk neerleggen bij dingen en maakt zich zelden druk) maar wel graag op tijd dus das een mooie match (en idd als er nú gebeld wordt dat vanmiddag om twee uur iemand op de stoep staat is iemand van harte welkom!
maar dan moet ik wel idd als een razende roelinda mijn huis door)quote:Tof, eens kijken of het hier ook werkt.Op maandag 7 april 2008 12:18 schreef Juup© het volgende:
[..]
Heeft Google een mooi programmaatje voor Google Calendar Sync
En eer wie ere toekomt, Leonieke kwam met het fantastische idee!
quote:Niks ervan. Zijn vrienden, zijn uitnodiging, zijn verantwoordelijkheid. Bovendien heb ik 2 maanden geleden niet gezegd of ik wel of niet aanwezig wilde zijn.Op maandag 7 april 2008 12:21 schreef Soempie het volgende:
Hij heeft het twee maanden van te voren al aangegeven. Op dat moment deel je ook de 'verantwoordelijkheid' om die afspraak te onthouden, in mijn ogen. Jij bent ten slotte ook uitgenodigd. Dat die datum vergeten wordt is dus ook een beetje jouw 'fout'. Op het laatste moment afhaken is dan in mijn ogen wel raar. Je had zelf ook aan je vriend kunnen vragen: 'goh, wanneer was dat etentje ook alweer? Even in m'n agenda zetten.'
Jij hebt er moeite mee als kort van te voren je planning door anderen wordt ingevuld. In dit geval had hij het al ruim van te voren gemeld, als je van jezelf weet dat je zo in elkaar steekt, zorg er dan voor dat je zulke dingen opschrijft.
Ik ben natuurlijk zijn secretaresse niet. Ik ben al zijn personal chef, zijn huishoudster, zijn minnares en zijn vriendin. Verantwoordelijkheden genoeg.
quote:Ze hebben jou ook meegevraagd, dus is het ook jouw uitnodiging.Op maandag 7 april 2008 12:40 schreef SHE het volgende:
[..]
Niks ervan. Zijn vrienden, zijn uitnodiging, zijn verantwoordelijkheid. Bovendien heb ik 2 maanden geleden niet gezegd of ik wel of niet aanwezig wilde zijn.
Ik ben natuurlijk zijn secretaresse niet. Ik ben al zijn personal chef, zijn huishoudster, zijn minnares en zijn vriendin. Verantwoordelijkheden genoeg.
quote:Wist je het 2 maanden geleden nu wel of niet? Zo ja -> ook eigen verantwoording nemen, niet afschuiven.Op maandag 7 april 2008 12:40 schreef SHE het volgende:
[..]
Niks ervan. Zijn vrienden, zijn uitnodiging, zijn verantwoordelijkheid. Bovendien heb ik 2 maanden geleden niet gezegd of ik wel of niet aanwezig wilde zijn.
Ik ben natuurlijk zijn secretaresse niet. Ik ben al zijn personal chef, zijn huishoudster, zijn minnares en zijn vriendin. Verantwoordelijkheden genoeg.
Zo nee? Vriendlief`s verantwoording.
quote:vind ik nietOp maandag 7 april 2008 12:43 schreef Scorpie het volgende:
Klinkt meer alsof jij moeite hebt jezelf sociaal op te stellen DarkElf...
Ik ben gewoon in eerste instantie wat inflexibel en het duurt wat langer om mezelf aan een nieuw plan aan te passen... that's all.
quote:Dat dus. En aan het begin van het topic staat dat het SHE 2 maanden geleden is meegedeeld.Op maandag 7 april 2008 12:44 schreef Scorpie het volgende:
[..]
Wist je het 2 maanden geleden nu wel of niet? Zo ja -> ook eigen verantwoording nemen, niet afschuiven.
Zo nee? Vriendlief`s verantwoording.
quote:Dat vind ik ook wel een beetjeOp maandag 7 april 2008 12:44 schreef Scorpie het volgende:
[..]
Wist je het 2 maanden geleden nu wel of niet? Zo ja -> ook eigen verantwoording nemen, niet afschuiven.
Zo nee? Vriendlief`s verantwoording.
Ik zelf weet bijvoorbeeld dat ik moeite heb met dingen op het laatste moment doen Dus zorg ik dat ik ze in iedergaval zeker niet vergeet! Dan kan ik hem nog eens er op aanspreken (naja dat bedoel ik niet als in met zo'n vingertje maar meer zo van weet je nog dat we zaterdag naar sjaakie en truus gaan? En dan is hij van owja!)
Daarbij, als jullie goed gelezen hadden, dan had je begrepen dat mijn vriend beweerde het 2 maanden geleden tegen mij geroepen te hebben, maar mij staat er niets van bij.
quote:Vind ik ookOp maandag 7 april 2008 12:45 schreef DarkElf het volgende:
[..]
vind ik niet
Ik ben gewoon in eerste instantie wat inflexibel en het duurt wat langer om mezelf aan een nieuw plan aan te passen... that's all.
Ik herken mezelf wel in je post
Als vriendlief opeens vertraging heeft of zo ben ik ook zo van mopper mopper eten word koud mopper mopper veel werk mopper mopper
Maar dat doe ik dan wel tegen de muur en niet tegen hem
Want ik weet dat het gewoon een dingetje van mij is en hij ook echt geen invloed heeft op die trein hahaAls ie iets zelf 'in de war' stuurt dan mopper ik ook wel even op hem
maar als ik dan ff heb kunnen mopperen dan ben ik er daarna ook weer klaar voor zeg maarquote:Op maandag 7 april 2008 12:49 schreef SHE het volgende:
Fijn dat jullie dat 'vinden' , maar ik vind van niet. En aangezien ik nog altijd zelf bepaal wat ik wel of niet doe, zijn we in deze ook snel uitgediscussieerd.
Waarom open je dan een topic?
tis niet dat ik compleet een wrak wordt die zichzelf huilend naar bed sleept ofzo
ik ben wat expressief
en als dat voor bij is, is er niets aan de hand en ga ik gewoon lekker verder met leven en liefhebben Want als er iets is wat ik snap is het wel dat "hij" het niet expres doet dus tis puur ff omschakelen.Hij hoeft echt niet mee naar familiedingen, al gaat hij soms wel uit verplichting (kerst enzo), en naar mijn vrienden ga ik meestal alleen. Ga ook apart met mijn vrienden en met hem op vakantie.
Ohja en hij gaat met grote tegenzin mee met een familieweekend, maar ik heb wel gezegd dat hij van mij ook thuis mag blijven.
Ik krijg wel vaak te horen van waar hij is, 'is hij er niet bij?' en dan zeg ik gewoon 'nee, die is lekker thuis'. Klaar.
quote:Niet om mij door anderen te laten voorschrijven wat mijn verantwoordelijkheden zijn.
Jij wel?
quote:Leuk, discussies met jou voerenOp maandag 7 april 2008 12:49 schreef SHE het volgende:
Fijn dat jullie dat 'vinden' , maar ik vind van niet. En aangezien ik nog altijd zelf bepaal wat ik wel of niet doe, zijn we in deze ook snel uitgediscussieerd.
Daarbij, als jullie goed gelezen hadden, dan had je begrepen dat mijn vriend beweerde het 2 maanden geleden tegen mij geroepen te hebben, maar mij staat er niets van bij.
Dus omdat jij niet meer kan herinneren dat hij het tegen jou gezegd heeft is hij fout?
quote:Doe dan in godsnaam niet zo zielig, kleinzerig en aanstellerig door hier om confirmatie van je eigen gedachtes te smeken.Op maandag 7 april 2008 12:55 schreef SHE het volgende:
[..]
Niet om mij door anderen te laten voorschrijven wat mijn verantwoordelijkheden zijn.
Jij wel?
quote:Ik schrijf je niks voor, ik geef mijn mening over de situatie. Dat is precies waar je om vroeg toen je dit topic opende.Op maandag 7 april 2008 12:55 schreef SHE het volgende:
[..]
Niet om mij door anderen te laten voorschrijven wat mijn verantwoordelijkheden zijn.
Jij wel?
quote:Op maandag 7 april 2008 12:54 schreef Biancavia het volgende:
Wij gaan allebei lekker onze eigen gang.
Hij hoeft echt niet mee naar familiedingen, al gaat hij soms wel uit verplichting (kerst enzo), en naar mijn vrienden ga ik meestal alleen. Ga ook apart met mijn vrienden en met hem op vakantie.
Ohja en hij gaat met grote tegenzin mee met een familieweekend, maar ik heb wel gezegd dat hij van mij ook thuis mag blijven.
Ik krijg wel vaak te horen van waar hij is, 'is hij er niet bij?' en dan zeg ik gewoon 'nee, die is lekker thuis'. Klaar.
quote:Op maandag 7 april 2008 13:01 schreef SHE het volgende:
Scorpie, ga even een frisse neus halen ofzo, je doet weer een beetje vreemd.
quote:Misschien kun je de eerste en de laatste zin van mijn OP lezen. Ik vraag naar je eigen ervaringen.Op maandag 7 april 2008 13:00 schreef Soempie het volgende:
[..]
Ik schrijf je niks voor, ik geef mijn mening over de situatie. Dat is precies waar je om vroeg toen je dit topic opende.
Ik heb je niet gevraagd mij te vertellen wat ik moet doen en of iets wel of niet mijn verantwoordelijkheid is.
Uiteraard staat het je vrij daar je mening over te geven, maar ik heb hierboven al aangegeven dat dat een zinloze discussie is, aangezien ik daar anders over denk.
Het is voor mij meer van belang te weten wat mensen zelf ervaren in relatie.
Dus nee, dat was dus niet precies waar ik om vroeg.
quote:Als je je wat minder passief opstelt in deze, had de hele situatie wellicht voorkomen kunnen worden.Op maandag 7 april 2008 12:40 schreef SHE het volgende:
[..]
Niks ervan. Zijn vrienden, zijn uitnodiging, zijn verantwoordelijkheid.
quote:Het is toch juist asociaal om te verwachten van iemand dat hij/zij iets doet terwijl diegene al andere plannen het heeft c.q. het niet leuk vindt?Op maandag 7 april 2008 12:06 schreef petitlapin2 het volgende:
[..]
en gelukkig is ook niet iedereen zo self absorbed
quote:Ik ging in op je voorbeeld. En in deze is de vriendin in mijn ogen inderdaad ''anti-sociaal'', al zou ik er een andere naam aan geven. Dat later blijkt dat het niet een uit de lucht gegrepen voorbeeld is, kan ik niks aan doen.
Het was ook juist deze situatie, wat je aan het twijfelen bracht. Het leek mij dus duidelijker om ook op dit voorbeeld in te gaan. Je mag het van mij vertalen naar een algemeen verhaaltje over hoe het er in mijn relatie aan toe gaat. quote:Blijf je nu weer weg als je de discussie niet kan winnen, net zoals het IT-topic wat je ook zelf opende?Op maandag 7 april 2008 13:01 schreef SHE het volgende:
Scorpie, ga even een frisse neus halen ofzo, je doet weer een beetje vreemd.
quote:Eens, dit scheelt me weer een zooi typenOp maandag 7 april 2008 13:13 schreef Soempie het volgende:
[..]
Ik ging in op je voorbeeld. En in deze is de vriendin in mijn ogen inderdaad ''anti-sociaal'', al zou ik er een andere naam aan geven. Dat later blijkt dat het niet een uit de lucht gegrepen voorbeeld is, kan ik niks aan doen.
Wat wil je er verder nog over kwijt?
quote:Er valt hier volgens mij niets te winnen.Op maandag 7 april 2008 13:17 schreef Scorpie het volgende:
[..]
Blijf je nu weer weg als je de discussie niet kan winnen, net zoals het IT-topic wat je ook zelf opende?
Misschien moet je nog even teruglezen in het bewuste IT topic, want als jij denkt daar een punt gemaakt te hebben dan verdenk ik je ervan niet zo heel erg begaafd te zijn.
Wil je me verder nog een plezier doen en je best doen om niet te vervelen, en desnoods gewoon een ander topic op te zoeken waar je wellicht wél iets toe te voegen hebt?
Door juist in te gaan op je voorbeeld kunnen mensen ook laten zien hoe het er in hun relatie aan toe gaat. Het maakt het heel wat duidelijker, zo'n voorbeeld. Ik dacht ook dat je het er om die reden bij had gezet. Ik kan wel zeggen: 'we zijn niks verplicht', wat ik ook echt vind. Dan denk jij: zie je nou wel! Maar als ik het voorbeeld lees denk ik wel dat je mee had moeten gaan. Dat je vriend het hier bij het rechte eind heeft.
quote:je kan eerlijk waar niet van users verwachten geen commentaar te geven op wat er in de OP staat als dat als voorbeeld gebruikt wordt.Op maandag 7 april 2008 12:55 schreef SHE het volgende:
[..]
Niet om mij door anderen te laten voorschrijven wat mijn verantwoordelijkheden zijn.
Jij wel?
En algemeen naar iedereen toe: probeer de persoonlijke aanvallen te vermijden, als je het niet waard vind om op iemand te reageren doe dat dan ook niet
Ik heb je aangegeven het daar niet mee eens te zijn. Wat verwacht je dan nog van mij?
Overigens mis ik de 'sneer' even.
Verder zijn er meer mensen geweest die vinden dat ik toch mee had moeten gaan en hebben ook een voorbeeld gegeven waarom ze dat vinden. Dat is prima toch.
Zoals ik je eerder heb uitgelegd, is dit topic geen debateerclubje en valt hier geen gelijk te halen. Noch voor mij, noch voor een deelnemer aan de discussie.
Ik zal mijn vriend doorgeven dat jij het met hem eens bent, hij is momenteel aan het turven.
quote:Je gaf aan dat je het er niet mee eens was + de reden. Ik ging op jouw gedachtengang in dat het alleen de uitnodiging van je vriend zou zijn. Zo gaat dat nu eenmaal in gesprekken, dat je op elkaars antwoorden in gaat.Op maandag 7 april 2008 13:35 schreef SHE het volgende:
Je mag best zo volledig zijn als je nu bent hoor, het enige wat je hiervoor hebt gemeld is dat je vind dat de afspraak ook mijn verantwoordelijkheid is.
Ik heb je aangegeven het daar niet mee eens te zijn. Wat verwacht je dan nog van mij?
Daarna gaf je aan dat het een topic was om aan te geven hoe het er in de relaties van de Fok!kers aan toe gaat en dat het dus niet de bedoeling is om over het voorbeeld te discussieren. Prima, dat had ik eerder niet zo begrepen. Je kwam zelf immers met het voorbeeld op de proppen én heel veel andere mensen konden er ook gewoon met je over praten.
Ontopic dan maar. Als mijn vriend en ik als stel een uitnodiging krijgen bepalen we in overleg of we heen gaan of niet. Vaak krijgt een van de twee een uitnodiging met de vraag of de ander ook mee komt. Dan wordt er dus aan de ander gevraagd of die er tijd en of zin in heeft. Geen verplichtingen dus. Eigenlijk gaan we altijd wel samen als we ook samen uitgenodigd zijn, tenzij een van de twee iets anders belangrijks heeft. Ik vind het fijn om ver van te voren de familiebezoeken al te weten en op te schrijven, zodat ik me er een beetje mentaal op kan voorbereiden. M'n vriend heeft geen agenda, maar heeft globaal in z'n hoofd wat er in de aankomende maand op de planning staat. Zo nu en dan herinneren we elkaar aan die afspraken, zo van: 'volgend weekend hebben we de verjaardag van die en die..'. Het is bij ons dus gedeelde verantwoordelijkheid.
Daarbij hebben we natuurlijk ook gewoon onze eigen vrienden, die we ook wel eens zonder partner er bij willen zien.
Verder is het in mijn relatie niet zo dat we toestemming aan elkaar moeten vragen om ergens heen te gaan, maar het is ook weer niet zo dat het meegedeeld wordt. Het is een beetje een middenweg tussen die twee uitersten.Is dat omdat je ze vervelend vind?
Overigens werkt wat jij schetst natuurlijk prima als je allebei een prima geheugen hebt. Dat is bij ons wel anders. Daarnaast is iets roepen voor mij geen uitnodiging. In ben nog weleens in gedachten verzonken, waardoor ik niet eens hoor wat er tegen me gezegd word. Reden te meer voor ons om een gedeelde agenda te gaan gebruiken. Voorkom je een hoop onduidelijkheden mee.
quote:En je gaat noooooit meer níeuwe vrienden maken in je huidige omgeving? Waar je toch al een hele tijd woont meen ik. Daar is dus alleen Phille? Overal en altijd? Thuis, op het werk, op alle uitjes, tijdens al die avonden vol verrassing?Op maandag 7 april 2008 08:20 schreef leonieke het volgende:
[..]
Mja, jouw situatie zal al moeilijk voorvallen bij mij.
1. Phille en ik werken samen (hij op verdiep 2, ik op het eerste)
2. Mijn vrienden wonen bijna allemaal meer dan 100km verder dus in de week spreken we eigenlijk niet af.
En moest het ooit voorvallen, dan zou ik toch eerst naar mijn man gaan (of bellen of wat dan ook) en zeggen: die heeft gemaild blablabla... en dan stuur ik wel een mailtje terug
Als dat je bevalt, moet je het vooral zo blijven doen. Maar als je denkt dat respect voor elkaar en liefde alleen in deze vorm aanwezig kan zijn, dan heb je het echt mis.
Heeft Phille trouwens wel hobby's, sport, vrienden waar hij zonder jou tijd in steekt? Kan natuurlijk dat jullie daar onderling ook wel een beetje in verschillen.
quote:Nou, dan is het probleem toch opgelost? Ofja, in elk geval voor de volgende keer danReden te meer voor ons om een gedeelde agenda te gaan gebruiken. Voorkom je een hoop onduidelijkheden mee.
quote:Bij mij is het omdat familiebezoek hier betekent dat we er het hele weekend zitten.Op maandag 7 april 2008 14:55 schreef SHE het volgende:
Zoals velen boven je, schrijf je dat je je mentaal moet voorbereiden op familie bezoeken.
Is dat omdat je ze vervelend vind?
Vind jij het wel vervelend? Je zei dat je nog allerlei klusjes moest doen. Had je vriend niet een deel op zich kunnen nemen? Het schoonmaken bijvoorbeeld, zodat jij lekker naar de markt kon voor het eten? Of ging het daar eigenlijk niet echt om?
quote:Ik zou ook echt balen van zo'n misverstand. Vervolgens zou ik inderdaad ook bedenken hoe zulke situaties te voorkomen zijn. Een gezamelijke agenda is wel handig, maar dat zou bij ons nooit werken. M'n vriend zal er nooit iets inschrijven, dus heb ik gewoon mijn agenda waar ik alles in krabbel.Overigens werkt wat jij schetst natuurlijk prima als je allebei een prima geheugen hebt. Dat is bij ons wel anders. Daarnaast is iets roepen voor mij geen uitnodiging. In ben nog weleens in gedachten verzonken, waardoor ik niet eens hoor wat er tegen me gezegd word. Reden te meer voor ons om een gedeelde agenda te gaan gebruiken. Voorkom je een hoop onduidelijkheden mee.
Ik zou je vriend in elk geval duidelijk maken dat hij echt je bewuste aandacht moet vragen als hij met zo'n voorstel komt. Dat hij geen genoegen neemt met een in gedachten verzonken: 'hmmhmmm'. Wel herkenbaar trouwens.
Daarna zou ik wel meegaan, maar dat was al duidelijk.
Met in m'n gedachten dat het de volgende keer beter zal lopen.quote:Commitment kun je op meerdere en imo gezondere manieren uiten dan met totale symbioseOp maandag 7 april 2008 12:01 schreef petitlapin2 het volgende:
[..]
wat heeft dat er nu mee te maken? waarom ga je een relatie aan als je dag in dag uit je eigen zin wil doen? waar is dan het commitment?
Ik heb liever dat ze thuis gezellig zit te prutsen als ze daar zin in heeft, dan meegaat naar een sociale verplichting om mij een plezier te doen. Ik krijg zo de kriebels hier, als ik reacties lees van mensen die zeggen dat als je geen andere "belangrijke" afspraak hebt, dat je dan mee moet. Wat een nonsens. Als mijn vrienden of familie (theoretisch) beledigd zijn doordat mijn egaa niet meekomt, vind ik het rot voor ze dat ze zo'n sterk afwijzingssyndroom hebben, maar mijn partner is mijn hondje niet en ik heb een leukere avond als ik in mijn eentje lol heb, dan dat ik me vauit mijn ooghoeken zorgen maak of mijn vrouwdinnetje zich wel voldoende vermaakt.
Maar goed, los van dat alles: waar zijn de echte mannen gebleven?
Met de belofte van die pan Roti snap ik helemaal niet waar de vriend van SHE zich druk over maakt.
quote:Op maandag 7 april 2008 18:24 schreef Roquefort het volgende:
Ik ben getrouwd, maar ik heb nergens een contract getekend dat we een siamese tweeling zijn. Ik maak never nooit afspraken als stelletje en omgekeerd. Waarmee ik bedoel, dat als iemand wat met mij afspreekt, dat ik never nooit beloof dat mijn vrouw meekomt als ik haar dat niet vooraf gevraagd heb. En omgekeerd doet zij dat ook niet.
Ik heb liever dat ze thuis gezellig zit te prutsen als ze daar zin in heeft, dan meegaat naar een sociale verplichting om mij een plezier te doen. Ik krijg zo de kriebels hier, als ik reacties lees van mensen die zeggen dat als je geen andere "belangrijke" afspraak hebt, dat je dan mee moet. Wat een nonsens. Als mijn vrienden of familie (theoretisch) beledigd zijn doordat mijn egaa niet meekomt, vind ik het rot voor ze dat ze zo'n sterk afwijzingssyndroom hebben, maar mijn partner is mijn hondje niet en ik heb een leukere avond als ik in mijn eentje lol heb, dan dat ik me vauit mijn ooghoeken zorgen maak of mijn vrouwdinnetje zich wel voldoende vermaakt.
Maar goed, los van dat alles: waar zijn de echte mannen gebleven?
Met de belofte van die pan Roti snap ik helemaal niet waar de vriend van SHE zich druk over maakt.
quote:En hier had ik in de vorige relatie nou vrijwel altijd last van.Op maandag 7 april 2008 12:49 schreef SHE het volgende:
Daarbij, als jullie goed gelezen hadden, dan had je begrepen dat mijn vriend beweerde het 2 maanden geleden tegen mij geroepen te hebben, maar mij staat er niets van bij.
Ik meld/vertel/vraag dat er een afspraak aan kan komen of al staat. Wil je mee ja of nee of stond er al iets anders gepland.
Meestal was dit tijdsbestek een week of 2 a 3,
Sociaal als ik ben herhaal ik de afspraak een dag of twee van te voren als reminder.
Dan wa hetn iet goed, had ze geen zin omdat het zo plots van te voren verteld werd en ik had het vaker moeten zeggen.
Ik ga toch niet elke 3 dagen herhalen welke afspraken we allemaal hebben staan.
Nu is het veel makkelijker.
Ik maak een afspraak,
bel de afspraak door
de afspraak wordt in de agenda opgeschreven,
Blijkt er sprake te zijn van een dubbele afspraak bel ik de laatst gemaakte afspraak weer af om te verzetten of in zijn geheel te annuleren.
uitzonderingen daargelaten als we allebei de nieuwe afspraak veel leukr vinden dan de oude.
dan vervalt die.
Andersom hou ik geen agenda bij dus kan het goed voorkomen dat ik s'ochtends hoor dat we s'avonds een afspraak hebben staan. Dat zijn leuke dingen, onverwachts een uitje.
Sommige mensen houden niet van onverwachte dingen.
En in het voorbeeld wat je aanhaalt, ligt het anders. Ik heb nooit gezegd dat ik mee wilde. ( En dat geeft hij toe )
Dus dan is er geen afspraak wat mij betreft.
Had ik wel ja gezegd 2 maanden geleden dan was ik,weliswaar in paniek, toch met hem mee gegaan. Omdat ik het dan mijn eigen verantwoordelijkheid vind om die afspraak in de gaten te houden.
quote:waar spreek ik over symbiose? ik doe graag dingen alleen, mijn man ook, dat zijn we zelfs heel gewoon aangezien we jaren op zowat honderden en soms duizende km afstand van elkaar hebben gewoond.Op maandag 7 april 2008 17:39 schreef Xennia het volgende:
Commitment kun je op meerdere en imo gezondere manieren uiten dan met totale symbiose
wel heb ik gezegd dat als mijn man graag heeft dat ik ergens meega, dat ik dat dan ook doe, ik vind dat maar een kleine moeite, en omgekeerd, als ik vraag of hij meegaat, doet hij dat ook.
quote:Als het iets is waar ik geen trek in heb, waarvoor ik geplande dingen moet laten is het voor mij geen kleine moeite maar een grote moeite en zoals gezegd heb ik doordeweeks al genoeg opgelegde verplichtingen en deel ik graag mijn weekend zelf in. Omgekeerd zal ik ook niet vaak van hem vragen mee te gaan naar zaken waar hij niet van houdt (winkelen e .d., doe ik trouwens toch liever alleen).Op maandag 7 april 2008 19:31 schreef petitlapin2 het volgende:
[..]
waar spreek ik over symbiose? ik doe graag dingen alleen, mijn man ook, dat zijn we zelfs heel gewoon aangezien we jaren op zowat honderden en soms duizende km afstand van elkaar hebben gewoond.
wel heb ik gezegd dat als mijn man graag heeft dat ik ergens meega, dat ik dat dan ook doe, ik vind dat maar een kleine moeite, en omgekeerd, als ik vraag of hij meegaat, doet hij dat ook.
quote:Op maandag 7 april 2008 19:15 schreef SHE het volgende:
Dat ook. Gelukkig weet hij dat ik dat sowieso 10 keer per dag doe
quote:Door het mede te delen leg je al verantwoording af.Op zondag 6 april 2008 16:54 schreef shmoopy het volgende:
Nee, echt niet.
Ik meld gewoon "ik ben vanavond weg, naar huppeldepup" en dan is het klaar. Als hij met z'n vrienden voetbal wil kijken in de kroeg dan is dat ook niet iets wat ie moet 'vragen' maar iets wat ie meedeelt.
Zelfde geldt voor samen uitgenodigd zijn. "Piet en Riet vroegen of we zin hebben vrijdag te komen eten, wil je mee?" "Nou nee, dan wilde ik eigenlijk [vul maar in]." "Okee, dan zeg ik dat even."
Ik snap werkelijk waar niet met welk recht iemand kan verwachten dat ik me verantwoord over hoe ik mijn tijd (da's dus mijn tijd) indeel.
quote:Precies, zo dacht ik er dus ook over. Ik zeg gewoon tegen de vrienden/familie dat m'n vriendin vandaag geen zin had vanwege bepaalde redenen (huishouden, vermoeidheid, etc.). Als zij daarover moeilijk gaan doen dan vraag ik me toch heel sterk af waar ze nu een probleem van maken. Want dan zijn het inderdaad sociale verplichtingen in de volste zin van het woord en laat ik nu nergens anders een grotere hekel aan hebben.Op maandag 7 april 2008 18:24 schreef Roquefort het volgende:
Wat een nonsens. Als mijn vrienden of familie (theoretisch) beledigd zijn doordat mijn egaa niet meekomt, vind ik het rot voor ze dat ze zo'n sterk afwijzingssyndroom hebben.
Daarnaast moet je ook goede, duidelijke afspraken maken en geen halve, vage afspraken. Als mensen goed zouden communiceren met elkaar zouden dit soort problemen er geeneens zijn.
Volgens mij droom ik... Ze hebben vast de mannetjes en de vrouwtjes omgewisseld. Waarschijnlijk een soort 1 aprilgrap oid.
Hoe zien jullie een relatie eigenlijk? Als een soort ambtelijk gebeuren ofzo!?? Alle 'verzoeken' minstens 3 maanden vantevoren en schriftelijk in drievoud indienen ofzo!!???
Er zou maar eens iets onverwachts gebeuren joh. Dat het leven je iets brengt dat je niet gepland had en waar je geen invloed op hebt. Eng hoor.
* aan paarse krokodil denkt...
Flexibel, spontaan, sociaal!?? Ik dacht dat het vrouweneigenschappen waren...
Hoe dan ook, het is geen rationele discussie over practische zaken. Het is kwestie van instelling. De rationele argumenten die aangehaald worden dienen alleen ter verdediging van het eigen (imho bagger-) karakter.*
* Een soortgelijke situatie, maar dan tussen mij en een goeie vriend... Dezelfde invalide argumentatie, maar dan NOG erger:
Hij: "Je komt niet langs of wat. Ik heb weekend" (ik woon aan de andere kant van het land)
Ik: "Ja, uiteraard. Doordeweeks moeten we werken"
Hij: "Ja, maar in het weekend ben ik VRIJ" (niet dat ie ook maar iets te doen had. Zelfs geen hobbies of wat)
Nou, dat is nu dus een 'ex-vriend'. Tief toch op!!! Alsjeblieft
(niet dat het bovenstaande de enige reden was)[ Bericht 6% gewijzigd door Puntenjager op 15-04-2008 03:43:47 ]
Volgens mij lees jij nogal selectief ofzo.quote:Tot wederzijdse tevredenheid opgelost dus.Op dinsdag 15 april 2008 03:23 schreef Puntenjager het volgende:
...
* Een soortgelijke situatie, maar dan tussen mij en een goeie vriend... Dezelfde invalide argumentatie, maar dan NOG erger:
Hij: "Je komt niet langs of wat. Ik heb weekend" (ik woon aan de andere kant van het land)
Ik: "Ja, uiteraard. Doordeweeks moeten we werken"
Hij: "Ja, maar in het weekend ben ik VRIJ" (niet dat ie ook maar iets te doen had. Zelfs geen hobbies of wat)
Nou, dat is nu dus een 'ex-vriend'. Tief toch op!!! Alsjeblieft
Vrienden die zichzelf uitnodigen kan ik missen als kiespijn.
Vrienden die ik verplicht moet zien zijn geen vrienden, dat zijn parasieten.
Ga lekker jezelf vermaken als je je verveelt, tijd voor mezelf is net zo belangrijk als sociale tijd.
quote:Inderdaad.Op dinsdag 15 april 2008 09:14 schreef Roquefort het volgende:
[..]
Tot wederzijdse tevredenheid opgelost dus.
Vrienden die zichzelf uitnodigen kan ik missen als kiespijn.
Vrienden die ik verplicht moet zien zijn geen vrienden, dat zijn parasieten.
Ga lekker jezelf vermaken als je je verveelt, tijd voor mezelf is net zo belangrijk als sociale tijd.
Vrienden die verwachten dat je elke vrije minuut aan hun besteedt
quote:Whaha wat is jouw probleem dan?Op dinsdag 15 april 2008 03:23 schreef Puntenjager het volgende:
Het spijt me zeer hoor, maar jullie (de vrouwen in dit topic) zijn wel een stelletje autisten zeg. Niet te geloven!
Hoe zien jullie een relatie eigenlijk? Als een soort ambtelijk gebeuren ofzo!?? Alle 'verzoeken' minstens 3 maanden vantevoren en schriftelijk in drievoud indienen ofzo!!???
Er zou maar eens iets onverwachts gebeuren joh. Dat het leven je iets brengt dat je niet gepland had en waar je geen invloed op hebt. Eng hoor.
* aan paarse krokodil denkt...
Flexibel, spontaan, sociaal!?? Ik dacht dat het vrouweneigenschappen waren...
Hoe dan ook, het is geen rationele discussie over practische zaken. Het is kwestie van instelling. De rationele argumenten die aangehaald worden dienen alleen ter verdediging van het eigen (imho bagger-) karakter.*
Ik ben mijn karakter in ieder geval niet aan het verdedigen, vind ik niet nodig. Ik weet hoe ik in elkaar zit en wat ik nodig heb om lekker in mijn vel te zitten. Als mijn vrienden daar prima mee kunnen leven, waarom jij dan niet
quote:Leuk he? Fok?Op dinsdag 15 april 2008 03:23 schreef Puntenjager het volgende:
Flexibel, spontaan, sociaal!?? Ik dacht dat het vrouweneigenschappen waren...
Hoe dat bij ons gaat?
Ik hád een eigen vriendengroep, in Den Haag, maar toen verhuisde ik.
René heeft hier een hechte vriendengroep, van zijn studie, en doet daar regelmatig dingen mee.
Toen ik hem net kende ging ik wel eens mee,in de weekends, als ik hier toch was, want ja, dan wil je wat quality-time met elkaar. Evengoed in Den Haag, als hij bij mij was, ging hij als ik wat geplanned had staan met mij mee.
Toen ik net hier woonde, heb ik vooral veel hem lekker naar zijn vrienden 'laten gaan', als in: ik ging zelf niet mee, ookal zei hij 'je mag wel mee hoor!'. Had beetje zoiets van 'het zijn jouw vrienden, en ik wil niet dat ze met mij opgescheept zitten
' ook wilde ik liever mn eigen vriendengroep hier opbouwen.Inmiddels wonen we samen, en ben ik een studie gaan doen bij hem op de faculteit. Puur toeval, had ik ook gedaan als ik hem niet had gekend. Maar nu zitten we dus bij dezelfde studievereniging (ik doe Informatiekunde, hij Informatica) en hebben we overlapping in vriendengroepen.
Ik heb nu mijn eigen studiegenootjes (uit mijn jaar) en de studievereniging. En hij ook.
Maar ik ga niet overal heen waar hij heengaat. Ik ga niet naar alle borrels, niet naar alle pokeravondjes, etc. Ik heb zoiets van: ga jij maar lekker.. blijf ik lekker avondje thuis
Zo ook met bijvoorbeeld mensen van Fok!. Als we wat gaan drinken in de stad, dan is het alleen een vraag: "ga je mee of niet". De ene keer is het een ja, de andere keer een nee. Hij moet niets, en doet dat ook niet. Net zoals andersom eigenlijk.
Wel ben ik juist degene die de agenda bijhoudt en hem nogal eens moet herinneren aan iets wat hij toegezegd heeft
maar weer vergeten is. Maargoed, als wij geen duidelijke afspraken hebben gemaakt (lees: het staat niet in zijn agenda) dan neem ik het hem ook niet kwalijk als hij niet kan of niet wil.. prima, want ik heb een eigen leven.Mensen die zeggen 'waarom heb je anders een relatie, als je alleen maar dingen zelf wilt doen' hebben m.i. geen eigen leven
Wij doen genoeg dingen samen, en gaan meestal, als het erop aankomt ook samen weg omdat we het LEUK vinden. Zowel de familiebezoekjes (gisteren even langs zijn familie geweest, erg gezellig) als de vrienden-uitjes. Maar het moet niet. Je MOET niet met alles mee zodra je een relatie hebt. Je MOET niet tegen je zin in altijd maar toegeven en toezeggen.
Je MOET genieten, en doen wat je leuk vindt
en als je iets wat hij leuk vindt niet leuk vindt, dan ga je niet mee, en als je echt een goede relatie hebt, dan accepteert hij dat Maar ik MOET helemaal niks, en de kleinste hint in die richting is genoeg voor mij om de hakken in het zand te zetten. Daar worden dan ook weinig woorden meer aan vuil gemaakt.
Als 'de vriendin' het vergeten is, is het niet zo netjes. Maar anti-sociaal gaat wel erg ver.
Persoonlijk heb ik een hekel aan afspraken, krijg er enkele dagen van tevoren altijd spijt van. Wellicht is dat hier ook het geval.
quote:Op maandag 7 april 2008 19:12 schreef n0a het volgende:
Al had je ja gezegd, je mag toch best van gedachte veranderen in de tussentijd?
Komt volgens mij ook voort uit je eigen wil niet meteen als stormram willen doordrijven. Bij mij wel althans. Ben net een wijf wat dat betreft.
Alhoewel, eigenlijk toch niet.
Mijn vriend deed dit soort dingen in het begin heel vaak. "Owh ja, morgen" Vaak ging ik wel mee, ik weet dat als ik er eenmaal ben dat ik het naar mijn zin heb. Maar heb hem wel even uitgelegd dat hij daar heel snel mee moet stoppen, want ik werd er echt horendol van. Soms was het elke weekend: owh ja's. Hij snapte dit wel en probeert er nu rekening mee te houden. Het is geven en nemen in een relatie. Je kan niet altijd verwachten dat je vriendin achter je kont aan loopt. En jij kan soms prima best alleen ergens naar toe. Ze hoeft niet altijd mee??? Simpel, tenminste zou het moeten zijn
quote:Dit komt mij zóóó bekend voor.Op donderdag 17 april 2008 08:43 schreef Pappie_Culo het volgende:
Mjah... Voor mij is het vrij simpel: ik doe wat IK wil, en soms wil ik m'n eigen wil wel opzij zetten om de ander een plezier te doen, en dat kan ook gevraagd worden door de ander.
Maar ik MOET helemaal niks, en de kleinste hint in die richting is genoeg voor mij om de hakken in het zand te zetten. Daar worden dan ook weinig woorden meer aan vuil gemaakt.
quote:Dat kun je als een teken van liefde/commitment zien, je kunt het ook als een teken van liefde/commitment zien dat je het de ander gunt dat hij zelf beslist of hij al dan niet blij wordt van meegaan.Op maandag 7 april 2008 19:31 schreef petitlapin2 het volgende:
wel heb ik gezegd dat als mijn man graag heeft dat ik ergens meega, dat ik dat dan ook doe, ik vind dat maar een kleine moeite, en omgekeerd, als ik vraag of hij meegaat, doet hij dat ook.