LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Een boek schrijven.
Ik spreek hier niet in meervoud over mezelf, daar heb ik een hekel aan, want ik weet dat hier meer mensen zijn die het willen. Die al zo vaak opzetjes hebben gemaakt, misschien zelfs stukken geschreven, maar ook ergens gestrand. En het is niet zo gek: je moet het helemaal alleen doen, dan is soms de motivatie om door te gaan ver te zoeken. Waar doe je het voor?
In eerste instantie natuurlijk toch voor jezelf, want weinig mensen worden uitgegeven. Maar als je iets hebt om aan je moeder te laten lezen, is dat ook al een prestatie. En zou het niet heerlijk voelen om ook eens iets af te ronden...
Ik heb vandaag mijn verhaallijn uitgewerkt en de scenes globaal opgeschreven, zodat ik wat houvast heb. Ik ben van plan deze scenes eerst uit te werken op een heel vrije manier: free writing, gewoon schrijven wat er in me opkomt en later schrappen wat waardeloos is (95%, schrijven is schrappen). Later kan ik het nog verder bijschaven, misschien nog wat toevoegen aan het globale verhaal, ik zie het helemaal zitten.
Maar ik weet dat het me niet lukt als ik het opnieuw alleen moet doen. En ik heb geen zin om te wachten tot het NaNoWriMo is. Dus, wie doet met me mee?
Als je meedoet, super, succes, ga ervoor. Meld hier hoe je te werk gaat en hou mij en hopelijk nog meer gegadigden op de hoogte. Samen komen we er wel!
[ Bericht 4% gewijzigd door p-etr-a op 11-05-2007 16:04:03 ]
Ik spreek hier niet in meervoud over mezelf, daar heb ik een hekel aan, want ik weet dat hier meer mensen zijn die het willen. Die al zo vaak opzetjes hebben gemaakt, misschien zelfs stukken geschreven, maar ook ergens gestrand. En het is niet zo gek: je moet het helemaal alleen doen, dan is soms de motivatie om door te gaan ver te zoeken. Waar doe je het voor?
In eerste instantie natuurlijk toch voor jezelf, want weinig mensen worden uitgegeven. Maar als je iets hebt om aan je moeder te laten lezen, is dat ook al een prestatie. En zou het niet heerlijk voelen om ook eens iets af te ronden...
Ik heb vandaag mijn verhaallijn uitgewerkt en de scenes globaal opgeschreven, zodat ik wat houvast heb. Ik ben van plan deze scenes eerst uit te werken op een heel vrije manier: free writing, gewoon schrijven wat er in me opkomt en later schrappen wat waardeloos is (95%, schrijven is schrappen). Later kan ik het nog verder bijschaven, misschien nog wat toevoegen aan het globale verhaal, ik zie het helemaal zitten.
Maar ik weet dat het me niet lukt als ik het opnieuw alleen moet doen. En ik heb geen zin om te wachten tot het NaNoWriMo is. Dus, wie doet met me mee?
Als je meedoet, super, succes, ga ervoor. Meld hier hoe je te werk gaat en hou mij en hopelijk nog meer gegadigden op de hoogte. Samen komen we er wel!
[ Bericht 4% gewijzigd door p-etr-a op 11-05-2007 16:04:03 ]
Leuk
Ik ben op het moment bezig met de uitgave van een gedichtenbundel, erg spannend allemaal.
Ik ben op het moment bezig met de uitgave van een gedichtenbundel, erg spannend allemaal.
Vivre
Wow, gaaf! Gedichten zijn zo mogelijk nog moeilijker uit te geven dan romans. Hoe heb je dat aangepakt?quote:Op donderdag 10 mei 2007 23:54 schreef Strychnine het volgende:
Leuk
Ik ben op het moment bezig met de uitgave van een gedichtenbundel, erg spannend allemaal.
Via een uitgever schat ik zo.quote:Op vrijdag 11 mei 2007 00:13 schreef p-etr-a het volgende:
[..]
Wow, gaaf! Gedichten zijn zo mogelijk nog moeilijker uit te geven dan romans. Hoe heb je dat aangepakt?
Gatverdamme, je wil iets schrijven en als uiltiem doel stel je een plaatje van een boekenwinkel-met-jaren-tachtig-interieur voor? GAT-VER-DAMME!
Vuiger heb ik het nog niet mee mogen maken.
Vuiger heb ik het nog niet mee mogen maken.
Eigenlijk heb ik gewoon heel veel geluk gehadquote:Op vrijdag 11 mei 2007 00:13 schreef p-etr-a het volgende:
[..]
Wow, gaaf! Gedichten zijn zo mogelijk nog moeilijker uit te geven dan romans. Hoe heb je dat aangepakt?
Iemand die tegenover mijn moeder werkt, haar broer is uitgever bij de koninklijke bibliotheek. Ze heeft een aantal van mijn gedichten laten lezen aan haar broer, en ik mag het van hem uitgeven. Het gaat alleen wel eerst op kleine schaal zijn, er komen in de regio een aantal bundels te liggen bij boekenwinkels, en een vriend voor me gaat een site voor me maken via waar mensen ook kunnen bestellen. Het is nooit mijn intentie geweest om mijn gedichten uit te geven, al heb ik er natuurlijk wel eens van gedroomd en er over gefantaseert
Vivre
misschien ooit, als ik. noujah..misschien (mannen misschien dan hè. als vrouwen dat beweren is het een beleefde manier van NEE
Vrouwen moeten niet zeiken over hun uiterlijk. Met hun innerlijk is veel meer mis.
iGEM
iGEM
Toch niet dus.quote:
Het gaat niet om het interieur. Maar als jij een mooier plaatje hebt, zal ik het graag aanpassen.quote:Op vrijdag 11 mei 2007 00:15 schreef Moon_Bridge het volgende:
Gatverdamme, je wil iets schrijven en als uiltiem doel stel je een plaatje van een boekenwinkel-met-jaren-tachtig-interieur voor? GAT-VER-DAMME!
Vuiger heb ik het nog niet mee mogen maken.
Dat is inderdaad deels geluk, maar als het rommel was, had hij het vast niet aangeboden. Het lijkt me vooral spannend dat je gedichten straks voor iedereen te lezen zijn, want het is toch heel persoonlijk. Zelfs al gaat het niet direct over jou. Wanneer verwacht je dat je bundel te verkrijgen is?quote:Op vrijdag 11 mei 2007 00:19 schreef Strychnine het volgende:
Eigenlijk heb ik gewoon heel veel geluk gehad
Iemand die tegenover mijn moeder werkt, haar broer is uitgever bij de koninklijke bibliotheek. Ze heeft een aantal van mijn gedichten laten lezen aan haar broer, en ik mag het van hem uitgeven. Het gaat alleen wel eerst op kleine schaal zijn, er komen in de regio een aantal bundels te liggen bij boekenwinkels, en een vriend voor me gaat een site voor me maken via waar mensen ook kunnen bestellen. Het is nooit mijn intentie geweest om mijn gedichten uit te geven, al heb ik er natuurlijk wel eens van gedroomd en er over gefantaseert
Het gaat mij ook niet on het interieur. .quote:Op vrijdag 11 mei 2007 10:57 schreef p-etr-a het volgende:
Het gaat niet om het interieur. Maar als jij een mooier plaatje hebt, zal ik het graag aanpassen.
.
Zeg, waarom wil je dat eigenlijk, p-etr-a, een boek schrijven? Dat zou ik nu wel willen weten. Ik wilde dat vroeger ook wel, toen ik een jong, klein, dom, lelijk, naïef jongetje was, vergiftigd was met een ziekelijk idealisme als het aankomt op de maakbaarheid van de wereld -- dat ik vooral voor mijzelf moest weten wat ik wilde, dat ik vooral voor mijzelf moest weten wat ik deed, maar nu ben ik een oude, grote, knappe, knappe, uitgenaste man en denk daar dus nu ook heel anders over. Ben jij soms een jong, klein, dom, lelijk meisje, p-etr-a, of is het iets anders wat je hiertoe bewogen heeft: het schrijven van een heus (!) boek.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Ik weet nog niet wanneer het te verkrijgen is, voorlopig ben ik nog druk bezig met een opmaak maken voor het boek, pseudoniem bedenken, etc. Het zijn erg persoonlijke gedichten, daarom schrijf ik het ook onder een pseudoniem. Ik wilde het eerst uiterlijk vandaag klaar hebben, maar dat red ik gewoon niet, ik heb nog 4 schriften door te bladeren met gedichten, in totaal nog ruim 300 gedichten. Dus ik neem er maar even wat de tijd voorquote:Op vrijdag 11 mei 2007 10:57 schreef p-etr-a het volgende:
Dat is inderdaad deels geluk, maar als het rommel was, had hij het vast niet aangeboden. Het lijkt me vooral spannend dat je gedichten straks voor iedereen te lezen zijn, want het is toch heel persoonlijk. Zelfs al gaat het niet direct over jou. Wanneer verwacht je dat je bundel te verkrijgen is?
Maar het zal wel voor de zomer zijn in ieder geval.
Vivre
Ik heb al wel wat boekjes in de boekhandel liggen, maar een écht boek ontbreekt vooralsnog, vandaar dat ik me hier toch maar even meld.
Ik doe ook mee!
Net begonnen aan een nieuw boek, of eigenlijk is het een oud boek, of nog specifieker: een oud 'manuscript'. Ik was er net een beetje in vastgelopen toen ik hier het Dagboekvaneenkindermeisje.com begon, en dat nam me vervolgens zo in beslag dat het verhaal al die tijd is blijven liggen.
Nu heb ik er weer zin in! En duizend ideeën.
Het belangrijkste is de plot, die wil ik van tevoren helemaal hebben uitgeschreven, inclusief de ontknoping. Zo'n samenvatting heb ik indertijd al geschreven, maar ik zie nu nieuwe mogelijkheden om het verhaal te vertellen. Ook ga ik het verhaal in een ander 'kader' plaatsen: wég met de autobiografie, daarvan heb ik al genoeg in het Dagboek gestopt, nu wordt het weer eens tijd voor een volledig fictief verhaal.
De oorspronkelijke titel was De muze. Dat is me te zweverig, te opgelegd literair - maar ik vind het wel een lekker idee om alvast een titel te hebben, dus daar denk ik ook over na. Trefwoorden: Moeder & Dochter & Verdwijning & Muze & Familiegeheim.
Mijn opdracht voor de komende twee weken: titel bedenken, research doen (een paar boeken lezen over het onderwerp: non-fictie) en mijn eigen manuscript herlezen.
Net begonnen aan een nieuw boek, of eigenlijk is het een oud boek, of nog specifieker: een oud 'manuscript'. Ik was er net een beetje in vastgelopen toen ik hier het Dagboekvaneenkindermeisje.com begon, en dat nam me vervolgens zo in beslag dat het verhaal al die tijd is blijven liggen.
Nu heb ik er weer zin in! En duizend ideeën.
Het belangrijkste is de plot, die wil ik van tevoren helemaal hebben uitgeschreven, inclusief de ontknoping. Zo'n samenvatting heb ik indertijd al geschreven, maar ik zie nu nieuwe mogelijkheden om het verhaal te vertellen. Ook ga ik het verhaal in een ander 'kader' plaatsen: wég met de autobiografie, daarvan heb ik al genoeg in het Dagboek gestopt, nu wordt het weer eens tijd voor een volledig fictief verhaal.
De oorspronkelijke titel was De muze. Dat is me te zweverig, te opgelegd literair - maar ik vind het wel een lekker idee om alvast een titel te hebben, dus daar denk ik ook over na. Trefwoorden: Moeder & Dochter & Verdwijning & Muze & Familiegeheim.
Mijn opdracht voor de komende twee weken: titel bedenken, research doen (een paar boeken lezen over het onderwerp: non-fictie) en mijn eigen manuscript herlezen.
Goed, de hele handel is nu weg, ik hoop dat je er vrede mee hebt.quote:Op vrijdag 11 mei 2007 10:59 schreef Moon_Bridge het volgende:
Het gaat mij ook niet on het interieur. .
Ik ben wel jong en vast naïef, lelijk denk ik niet, dom geloof ik ook niet, klein wel. Ik schrijf niet vanuit een ziekelijk idealisme. Dat ik vooral zelf moet weten wat ik doe vind ik, in mijn vrije tijd, zeer waar. Ik kan televisie kijken of computerspelletjes spelen, maar in plaats daarvan schrijf ik. En zoals ik al in de OP zette, doe ik dat op de eerste plaats voor mezelf, omdat ik me er lekker bij voel. Het idee dat mijn verhaal onmisbaar is voor de wereld heb ik niet en nooit gehad. Het idee dat mensen mijn verhaal lezen en zich ermee vermaken, spreekt me wel erg aan. Dat hoop ik te bereiken.quote:Op vrijdag 11 mei 2007 11:25 schreef JAM het volgende:
Zeg, waarom wil je dat eigenlijk, p-etr-a, een boek schrijven? Dat zou ik nu wel willen weten. Ik wilde dat vroeger ook wel, toen ik een jong, klein, dom, lelijk, naïef jongetje was, vergiftigd was met een ziekelijk idealisme als het aankomt op de maakbaarheid van de wereld -- dat ik vooral voor mijzelf moest weten wat ik wilde, dat ik vooral voor mijzelf moest weten wat ik deed, maar nu ben ik een oude, grote, knappe, knappe, uitgenaste man en denk daar dus nu ook heel anders over. Ben jij soms een jong, klein, dom, lelijk meisje, p-etr-a, of is het iets anders wat je hiertoe bewogen heeft: het schrijven van een heus (!) boek.
En een heus (!) boek valt wel mee, toch. Het is een kwestie van discipline. Ik vind een stapel geprinte papiertjes met een verhaal al boek genoeg, daarvoor hoeft het niet gebonden etc. te zijn. Ik gebruik het woord roman niet omdat mensen ook verhalen schrijven die niet onder die noemer vallen.
Ga je bekenden wel vertellen dat je een dichtbundel in de winkel hebt liggen dan?quote:Op vrijdag 11 mei 2007 15:29 schreef Strychnine het volgende:
Ik weet nog niet wanneer het te verkrijgen is, voorlopig ben ik nog druk bezig met een opmaak maken voor het boek, pseudoniem bedenken, etc. Het zijn erg persoonlijke gedichten, daarom schrijf ik het ook onder een pseudoniem. Ik wilde het eerst uiterlijk vandaag klaar hebben, maar dat red ik gewoon niet, ik heb nog 4 schriften door te bladeren met gedichten, in totaal nog ruim 300 gedichten. Dus ik neem er maar even wat de tijd voor
Maar het zal wel voor de zomer zijn in ieder geval.
En neem inderdaad maar de tijd, het zou zonde zijn als je bundel straks in de winkel ligt en je bent er niet tevreden mee.
En met een echt boek bedoel jij dan wel een roman of in elk geval fantasieverhaal?quote:Op vrijdag 11 mei 2007 15:47 schreef _Arual_ het volgende:
Ik heb al wel wat boekjes in de boekhandel liggen, maar een écht boek ontbreekt vooralsnog, vandaar dat ik me hier toch maar even meld.
Ben je nu ergens mee bezig?
Tot nu toe heb ik alleen maar informatieve boekjes geschreven. Ik heb al jaren een verhaal in mijn hoofd. Dat wil ik heel graag op papier zetten, maar ik stel het steeds weer uit. Als ik de hele dag al beroepsmatig heb zitten schrijven, dan ben ik 's avonds te moe / lui om óók nog eens te gaan schrijven. Het moet wel leuk blijven natuurlijk...quote:En met een echt boek bedoel jij dan wel een roman of in elk geval fantasieverhaal?
Ben je nu ergens mee bezig?
Ja, de mensen in mijn omgeving weten het, en zijn ook al druk aan het meedenken voor pseudoniemenquote:Op vrijdag 11 mei 2007 16:13 schreef p-etr-a het volgende:
Ga je bekenden wel vertellen dat je een dichtbundel in de winkel hebt liggen dan?
En neem inderdaad maar de tijd, het zou zonde zijn als je bundel straks in de winkel ligt en je bent er niet tevreden mee.
Vivre
Maar meisje, waarom masturbeer je dan niet gewoon een beetje? Geloof me nu maar, daar voel je je een stuk prettiger bij dan bij schrijven. Niet dat schrijven niet prettig is, zeer zeker niet, ik zie de lol daar heus (!) wel van in, maar masturbatie is ècht heel lekker. Zeg nu zelf, p-etr-a, wat heb je liever? Dat er een stout, klein, jong, naïef, niet lelijk, ook niet dom geloof ik meisjeshandje (je eigenste!) over je kittelaar wrijft of dat gestaar naar dat beeldscherm? Ik heb zelf geen kittelaar, maar ik stel mij zo voor dat dat ongeveer hetzelfde moet voelen als wanneer een stout, klein, jong, naïef, niet lelijk, ook niet dom geloof ik meisjeshandje over mijn tampeloeris wrijft.quote:Op vrijdag 11 mei 2007 16:13 schreef p-etr-a het volgende:
[..]
Goed, de hele handel is nu weg, ik hoop dat je er vrede mee hebt.
[..]
Ik ben wel jong en vast naïef, lelijk denk ik niet, dom geloof ik ook niet, klein wel. Ik schrijf niet vanuit een ziekelijk idealisme. Dat ik vooral zelf moet weten wat ik doe vind ik, in mijn vrije tijd, zeer waar. Ik kan televisie kijken of computerspelletjes spelen, maar in plaats daarvan schrijf ik. En zoals ik al in de OP zette, doe ik dat op de eerste plaats voor mezelf, omdat ik me er lekker bij voel. Het idee dat mijn verhaal onmisbaar is voor de wereld heb ik niet en nooit gehad. Het idee dat mensen mijn verhaal lezen en zich ermee vermaken, spreekt me wel erg aan. Dat hoop ik te bereiken.
En een heus (!) boek valt wel mee, toch. Het is een kwestie van discipline. Ik vind een stapel geprinte papiertjes met een verhaal al boek genoeg, daarvoor hoeft het niet gebonden etc. te zijn. Ik gebruik het woord roman niet omdat mensen ook verhalen schrijven die niet onder die noemer vallen.
Nu ja, als je daar klaar mee bent, dan kan je altijd nog een sigaretje roken, of een lekker glaasje van het een of andere drankje drinken. Zo zijn er nog tal van dingen te doen, p-etr-a, kort gezegd; vertel me eens wat meer van dat ziekelijke idealisme van je. Hoe lang houd je dat nog vol, denk je? Dat zou ik nu wel willen weten.
En een heus (!) boek, laten we tot een verstaan daarvan komen. Ik zou zeggen, een boek is heus (!) als er een mooi verhaal in staat, mèt een moraal. Mooie verhalen met een moraal, daar houd ik van. De heusigheid (!) van het boek is afhankelijk van twee zaken; de schoonheid en de moraal. Ga je voor mij en alle anderen een mooi verhaal schrijven, p-etr-a, een mooi verhaal mèt een moraal? Of dat gebonden is, een roman is, wat dan ook, dat maakt me niet uit. Ik hoop alleen zo dat je een mooi verhaal schrijft, mèt een moraal en niet zoals iedereen tegenwoordig maar doet, in deze armoedige tijden, een lelijk verhaal, zònder moraal. Dat wil ik je meegeven, p-etr-a, dat, niet meer, niet minder. .
.[ Bericht 0% gewijzigd door JAM op 11-05-2007 20:17:46 ]
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Ik meld me, maar stel het uit tot na mijn examens, denk ik.
Heb al heel lang een begin van een verhaal liggen waar ik ooit aan begonnen ben. het verhaal zit goed in mijn hoofd, maar heb altijd problemen om het onder woorden te brengen. In ieder geval wil ik het weer oppakken.
Heb al heel lang een begin van een verhaal liggen waar ik ooit aan begonnen ben. het verhaal zit goed in mijn hoofd, maar heb altijd problemen om het onder woorden te brengen. In ieder geval wil ik het weer oppakken.
Al die willen te kaap'ren varen, moeten mannen met baarden zijn.
Hoogachtend,
Erik.
Hoogachtend,
Erik.
Nadine, jij ook hè. Een mooi verhaal, mèt een moraal. Dat laatste boek van je, dat ontbrak het aan schoonheid en moraal. Ik heb het niet gelezen, maar daar ga ik maar even vanuit. Er sprak een zekere frivoliteit uit, Nadine, een zekere lust. Daar houd ik niet van. Ik houd van weemoedige, trieste verhalen, mooie verhalen, mèt een moraal. Verhalen waar dingen instaan als: 'Denkend aan de dood kan ik niet slapen.' en 'De nacht had hem weinig bevrediging gebracht.' en 'Is dit genoeg [...] voor de rechtvaardiging van een bestaan?', dat mis ik een beetje, bij jou.
[ Bericht 0% gewijzigd door JAM op 11-05-2007 21:52:21 ]
[ Bericht 0% gewijzigd door JAM op 11-05-2007 21:52:21 ]
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
JAM, waarom doe je alsof Petra een klein dom kind is? Ik weet niet wat je er mee wil bereiken, maar ik vind het behoorlijk kleinerend overkomen richting haar.
Vivre
Is het de jaloezie die hier spreekt, S.? Ik wil jou ook wel even de knoet laten voelen hoor, schattebout. .quote:Op vrijdag 11 mei 2007 16:29 schreef Strychnine het volgende:
JAM, waarom doe je alsof Petra een klein dom kind is? Ik weet niet wat je er mee wil bereiken, maar ik vind het behoorlijk kleinerend overkomen richting haar.
.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Ik weet trouwens ook niet waar je het vandaan haalt, dat ook. Ik vraag me ernstig af hoe jij kleine, domme kinderen aanspreekt, als je meent dat ik dat zojuist heb gedaan.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Nee. Ik ga nu niet happen of zo.quote:Op vrijdag 11 mei 2007 16:55 schreef Mainport het volgende:
Geef het maar op. Vrouwen kunnen geen boeken schrijven.
Als ik in mijn boekenkast kijk moet ik je wel een klein beetje gelijk geven. Rascha Peper, Renate Dorrestein en Carl Friedman - en toen hield het op.
De meeste mannen ook niet. En zelfs de meeste schrijvers niet. Of je moet het schrijven van een boek definieren als het vol-liegen van ettelijke pagina's papier. Eigenlijk zijn er maar een handvol mensen op dees' aard die een boek kunnen schrijven. En de meesten van hen zijn al lang dood.quote:Op vrijdag 11 mei 2007 16:55 schreef Mainport het volgende:
Geef het maar op. Vrouwen kunnen geen boeken schrijven.
Maar om het volk te verblijden met een stapeltje geschriften, waardoor het tenminste weer even van de straat en de barricaden gehouden wordt, dat is minder moeilijk. En vrouwen genoeg die daar toe in staat zijn!
The End Times are wild
Ja, nu nog kijken wie jou gelooft!quote:Op vrijdag 11 mei 2007 17:21 schreef LXIV het volgende:
So he! Nu heb ik zowaar iets positiefs over vrouwen geschreven, hier op FOK!
The love you take is equal to the love you make.
Renate Dorrestein. Een mislukte feministe met literaire pretenties die met haar frikandellenlectuur precies een publiek bereikt dat een lichtend voorbeeld is waarom de emancipatie liever vandaag dan morgen een halt toe geroepen moet worden.
Graag op anoniem
Eigenlijk zou het vrouwen verboden moeten worden om boeken te schrijven. Ook geen kinderboeken, juist vooral geen kinderboeken.
Ik kan met trots zeggen dat ik heel bewust, al vele jaren lang geen enkel door een vrouw geschreven boek meer gelezen heb. Want lezen is denken met het hoofd van een ander, en ieder boek wat je leest verandert je toch in zekere mate. Ruggemergtering en verstandsverbijstering. Dat is wat je op kunt lopen met het lezen van de verkeerde lectuur.
Ik kan met trots zeggen dat ik heel bewust, al vele jaren lang geen enkel door een vrouw geschreven boek meer gelezen heb. Want lezen is denken met het hoofd van een ander, en ieder boek wat je leest verandert je toch in zekere mate. Ruggemergtering en verstandsverbijstering. Dat is wat je op kunt lopen met het lezen van de verkeerde lectuur.
The End Times are wild
ik doe ook mee!
Hunger I want it so bad I can taste it.
it drives me mad to see it wasted,
when I need it so bad that it's burning me.
I'm hungry!
it drives me mad to see it wasted,
when I need it so bad that it's burning me.
I'm hungry!
Na de tt gelezen te hebben dacht ik,: nu gebeurt het, de geboorte van een literair hoogstandje online becommentarieerd door meelezers. Maar nee hoor geen pagina, geen opzet niets.
Je zal het toch weer zelf moeten doen. Dus masturbeer maar weer en laat het grote klaarkomen maar weer in het gootsteenputje verdwijnen.
Toch succes en zo gewenst, met jouw o zo interessante brouwselsjes.
Je zal het toch weer zelf moeten doen. Dus masturbeer maar weer en laat het grote klaarkomen maar weer in het gootsteenputje verdwijnen.
Toch succes en zo gewenst, met jouw o zo interessante brouwselsjes.
Wat goed dat je dat weer oppakt. Ik vind het nog steeds wel leuk wat je gedaan hebt met dagboek van een kindermeisje, maar dat zal vast zijn omdat ik ook vrouwelijk ben.quote:Op vrijdag 11 mei 2007 16:08 schreef Nadine26 het volgende:
Ik doe ook mee!
Net begonnen aan een nieuw boek, of eigenlijk is het een oud boek, of nog specifieker: een oud 'manuscript'. Ik was er net een beetje in vastgelopen toen ik hier het Dagboekvaneenkindermeisje.com begon, en dat nam me vervolgens zo in beslag dat het verhaal al die tijd is blijven liggen.
Nu heb ik er weer zin in! En duizend ideeën.
Het belangrijkste is de plot, die wil ik van tevoren helemaal hebben uitgeschreven, inclusief de ontknoping. Zo'n samenvatting heb ik indertijd al geschreven, maar ik zie nu nieuwe mogelijkheden om het verhaal te vertellen. Ook ga ik het verhaal in een ander 'kader' plaatsen: wég met de autobiografie, daarvan heb ik al genoeg in het Dagboek gestopt, nu wordt het weer eens tijd voor een volledig fictief verhaal.
De oorspronkelijke titel was De muze. Dat is me te zweverig, te opgelegd literair - maar ik vind het wel een lekker idee om alvast een titel te hebben, dus daar denk ik ook over na. Trefwoorden: Moeder & Dochter & Verdwijning & Muze & Familiegeheim.
Mijn opdracht voor de komende twee weken: titel bedenken, research doen (een paar boeken lezen over het onderwerp: non-fictie) en mijn eigen manuscript herlezen.
Ik doe het zo goed als ik kan, als het voor jou niet goed genoeg is, dan hoop ik dat andere mensen het wel goed vinden. In elk geval wil ik er zelf blij mee zijn.quote:Op vrijdag 11 mei 2007 16:25 schreef JAM het volgende:
[..]
Maar meisje, waarom masturbeer je dan niet gewoon een beetje? Geloof me nu maar, daar voel je je een stuk prettiger bij dan bij schrijven. Niet dat schrijven niet prettig is, zeer zeker niet, ik zie de lol daar heus (!) wel van in, maar masturbatie is ècht heel lekker. Zeg nu zelf, p-etr-a, wat heb je liever? Dat er een stout, klein, jong, naïef, niet lelijk, ook niet dom geloof ik meisjeshandje (je eigenste!) over je kittelaar wrijft of dat gestaar naar dat beeldscherm? Ik heb zelf geen kittelaar, maar ik stel mij zo voor dat dat ongeveer hetzelfde moet voelen als wanneer een stout, klein, jong, naïef, niet lelijk, ook niet dom geloof ik meisjeshandje over mijn tampeloeris wrijft.
Nu ja, als je daar klaar mee bent, dan kan je altijd nog een sigaretje roken, of een lekker glaasje van het een of andere drankje drinken. Zo zijn er nog tal van dingen te doen, p-etr-a, kort gezegd; vertel me eens wat meer van dat ziekelijke idealisme van je. Hoe lang houd je dat nog vol, denk je? Dat zou ik nu wel willen weten.
En een heus (!) boek, laten we tot een verstaan daarvan komen. Ik zou zeggen, een boek is heus (!) als er een mooi verhaal in staat, mèt een moraal. Mooie verhalen met een moraal, daar houd ik van. De heusigheid (!) van het boek is afhankelijk van twee zaken; de schoonheid en de moraal. Ga je voor mij en alle anderen een mooi verhaal schrijven, p-etr-a, een mooi verhaal mèt een moraal? Of dat gebonden is, een roman is, wat dan ook, dat maakt me niet uit. Ik hoop alleen zo dat je een mooi verhaal schrijft, mèt een moraal en niet zoals iedereen tegenwoordig maar doet, in deze armoedige tijden, een lelijk verhaal, zònder moraal. Dat wil ik je meegeven, p-etr-a, dat, niet meer, niet minder. .
En ik zei juist dat ik niet idealistisch ben. En masturberen heeft hier niets mee te maken. En ik rook niet.
Reageer je hier nu zo omdat je in de smaak wilt vallen bij JAM? Ik ben net begonnen en zal heus in de loop van de tijd fragmenten neerzetten, maar daar vind ik het nu nog te vroeg voor.quote:Op vrijdag 11 mei 2007 20:51 schreef Thorical het volgende:
Na de tt gelezen te hebben dacht ik,: nu gebeurt het, de geboorte van een literair hoogstandje online becommentarieerd door meelezers. Maar nee hoor geen pagina, geen opzet niets.
Je zal het toch weer zelf moeten doen. Dus masturbeer maar weer en laat het grote klaarkomen maar weer in het gootsteenputje verdwijnen.
Toch succes en zo gewenst, met jouw o zo interessante brouwseltjes.
Tha_Erik, Cairon: veel succes! Dat je het uitstelt tot na je examens kan ik me voorstellen, Erik. Tussen al het leerwerk door moet je niet met een verhaal in je hoofd lopen - het is al erg genoeg dat er zo veel vakken door elkaar heen lopen. In elk geval hebben jullie het voordeel dat jullie mannen zijn, want die kunnen volgens Mainport tenminste schrijven.
Gelukkig zijn veel lezers eigenlijk lezeressen, die zich er niets van aantrekken dat vrouwen niet zouden kunnen schrijven.
Als ik de inspiratie had, zou ik het volgende hoofdstuk van mijn eerste bestseller nu aan het schrijven zijn. Maar de inspiratie laat nog even op zich wachten, dus het hoofdstuk ook. Maar ooit... ooit komt het er!
Daar ben ik het wel min of meer mee eensquote:Op vrijdag 11 mei 2007 17:30 schreef Mainport het volgende:
Renate Dorrestein. Een mislukte feministe met literaire pretenties die met haar frikandellenlectuur precies een publiek bereikt dat een lichtend voorbeeld is waarom de emancipatie liever vandaag dan morgen een halt toe geroepen moet worden.
http://www.parool.nl/boeken/2007/recensies/050307-dorrestein.html
Maar nu jij, LXIV. Want als je zulke enorme beweringen doet, en je weet het allemaal zo goed, dan moet je dat toch wel iets scherper kunnen verwoorden & beargumenteren dan je tot dusver hebt gedaan.quote:Op vrijdag 11 mei 2007 17:34 schreef LXIV het volgende:
Eigenlijk zou het vrouwen verboden moeten worden om boeken te schrijven. Ook geen kinderboeken, juist vooral geen kinderboeken.
Ik kan met trots zeggen dat ik heel bewust, al vele jaren lang geen enkel door een vrouw geschreven boek meer gelezen heb. Want lezen is denken met het hoofd van een ander, en ieder boek wat je leest verandert je toch in zekere mate. Ruggemergtering en verstandsverbijstering. Dat is wat je op kunt lopen met het lezen van de verkeerde lectuur.
-Edit- Wat hier eerst stond was echt veel te flauw. Mijn excuses daarvoor.
Ik vind het altijd redelijk dapper wanneer mensen besluiten om een boek te schrijven, of ze er nu wat van bakken of niet. Dus een welgemeend 'chapeau', 'joechei' of een wat uitbundiger 'jodelahiti' is zeker op zijn plaats.
Nu is beginnen aan een boek volgens mij niet zo bijster moeilijk, het daadwerkelijk afronden is nog een tweede. Wat volgens mij een extra motivatie is, is het afspreken van een aantal deadlines met anderen die door dit topic geïnspireerd worden om eens wat te schrijven. Op die manier heb je een dubbele trap onder je literaire bips, mocht dat nodig zijn.
[ Bericht 21% gewijzigd door Croupouque op 12-05-2007 03:13:09 ]
Ik vind het altijd redelijk dapper wanneer mensen besluiten om een boek te schrijven, of ze er nu wat van bakken of niet. Dus een welgemeend 'chapeau', 'joechei' of een wat uitbundiger 'jodelahiti' is zeker op zijn plaats.
Nu is beginnen aan een boek volgens mij niet zo bijster moeilijk, het daadwerkelijk afronden is nog een tweede. Wat volgens mij een extra motivatie is, is het afspreken van een aantal deadlines met anderen die door dit topic geïnspireerd worden om eens wat te schrijven. Op die manier heb je een dubbele trap onder je literaire bips, mocht dat nodig zijn.
[ Bericht 21% gewijzigd door Croupouque op 12-05-2007 03:13:09 ]
Jij bent gewoon afgegleden naar het literaire moeras dat écht treurige mensen 'de kanon' noemen, geef het maar toe... je zit er tot aan je nek in, JAM. Je voeten zitten vastgezogen aan de bodem. Weemoedige, trieste verhalen! Toe maar! Je vergeet de Bijbelse & mythologische verwijzingen - miste je die niet óók in mijn dagboek? De literaire allusies? De dubbele bodems? Het spiegelmotief?quote:Op vrijdag 11 mei 2007 16:29 schreef JAM het volgende:
Nadine, jij ook hè. Een mooi verhaal, mèt een moraal. Dat laatste boek van je, dat ontbrak het aan schoonheid en moraal. Ik heb het niet gelezen, maar daar ga ik maar even vanuit. Er sprak een zekere frivoliteit uit, Nadine, een zekere lust. Daar houd ik niet van. Ik houd van weemoedige, trieste verhalen, mooie verhalen, mèt een moraal. Verhalen waar dingen instaan als: 'Denkend aan de dood kan ik niet slapen.' en 'De nacht had hem weinig bevrediging gebracht.' en 'Is dit genoeg [...] voor de rechtvaardiging van een bestaan?', dat mis ik een beetje, bij jou.
'Denkend aan de dood kan ik niet slapen.'
Nou, ik wel hoor. Denkend aan de dood slaap ik uitstekend, geen enkel probleem, en de 'rechtvaardiging van mijn bestaan' interesseert me geen moer.
De pretentie, JAM, dat is het grootste gevaar
eerst schrijven, dan zien.
hoofdletters kosten teveel tijd
don't avoid pain to gain pleasure
niet iedereen is iedereen
don't avoid pain to gain pleasure
niet iedereen is iedereen
tvp
Frau is al maanden bezig met haar boek, zat materiaal, maar de concentratiestoornissen breken haar op
Frau is al maanden bezig met haar boek, zat materiaal, maar de concentratiestoornissen breken haar op
Jij hebt echt schrijftalent! Ik heb me bescheurd om je quotes aangaande Temptation Islandquote:Op vrijdag 11 mei 2007 20:42 schreef Cairon het volgende:
ik doe ook mee!
Juist, juist, zo is het (!) Vooral de mythologische verwijzingen, en de verwijzingen naar andere schrijvers, het liefst van vóór de zeventiende eeuw heb ik gemist, de Bijbelse verwijzingen kunnen me wat minder schelen. En 'dubbele bodems'? Wat zeg je me daar nu? VIJF-dubbele bodems wil ik lezen, Nadine, néé, ZEVENENVEERTIGHONDERDDUIZENDDRIEËNNEGENTIGHONDERDTWAALF-dubbele bodems, als het even kan. Ik heb ook heel erg dingen als meerdere betekenisvolle betekenissen gemist, andere overtrokken stijlfiguren, een volgorde van gebeurtenissen waar de duivel nog geen wijs uit kan worden maar ik, intelligente lezer, beganadigd met een intellect dat dat dat van de Satan en de lieve Heer ver te boven gaat (ik bedoel maar; als ik het voor het zeggen had, dan had ik fucking TANDBEDERF ècht niet in mijn schepping opgenomen, noch het regenwoud, noch China) natuurlijk wel. Nadine, dat zeg ik je eerlijk, dat heb ik allemaal gemist. Let wel, ik heb dat boek van je niet gelezen, maar daar ga ik maar even voor het gemak van uit.quote:Op zaterdag 12 mei 2007 00:17 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Jij bent gewoon afgegleden naar het literaire moeras dat écht treurige mensen 'de kanon' noemen, geef het maar toe... je zit er tot aan je nek in, JAM. Je voeten zitten vastgezogen aan de bodem. Weemoedige, trieste verhalen! Toe maar! Je vergeet de Bijbelse & mythologische verwijzingen - miste je die niet óók in mijn dagboek? De literaire allusies? De dubbele bodems? Het spiegelmotief?
'Denkend aan de dood kan ik niet slapen.'
Nou, ik wel hoor. Denkend aan de dood slaap ik uitstekend, geen enkel probleem, en de 'rechtvaardiging van mijn bestaan' interesseert me geen moer.
De pretentie, JAM, dat is het grootste gevaar
[ Bericht 1% gewijzigd door JAM op 12-05-2007 04:48:55 ]
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Juist, daar moet ik je gelijk in geven. Toen ik net wegging van kantoor zag ik dat, dat ik mij VERLEZEN had, dat ik dat niet goed gelezen had. Daarvoor excuus. Ik zou zeggen; steek er eentje op!quote:Op vrijdag 11 mei 2007 21:58 schreef p-etr-a het volgende:
Ik doe het zo goed als ik kan, als het voor jou niet goed genoeg is, dan hoop ik dat andere mensen het wel goed vinden. In elk geval wil ik er zelf blij mee zijn.
En ik zei juist dat ik niet idealistisch ben. En masturberen heeft hier niets mee te maken. En ik rook niet.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Weten jullie wat, ik ga eens een slaapje doen, denk ik, wat dachten jullie daarvan? Dan ga ik denken aan de dood en dan slaap ik héérlijk. 'Och, te slapen! Och, te steven!', dat denk ik dan en dan KNAP IK ME EEN UIL, godverdomme, zo'n UIL hebben jullie nog nooit GEKNAPT.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Die Nadine zeg! Wat laat die zich in de zeik nemen! Zo ook jij, p-etr-a, godverdomme, ik weet niet meer of ik jullie wil zoenen of vermoorden; laat ik het dan maar op kapot-, kapot-, kapot-, kapotneuken houden. Zo in die brave, stoute, rulle, natte, droge, stoute, mooie, lelijke, stinkende, geile, natte meisjeskutjes van jullie. Getverdekkie! JAM, wat ben je toch een smeerpijp! Een knalpijp! Een smerige knalpijpvuilpoes! .
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
GEMOORD moet er worden, mensen, GEMOORD en GEVLOEKT en GESNOVEN en GEZOPEN en GENEUKT - voor het huwelijk en GEKETTERD en GEGWEWELUBT en GESTOLEN en GEJAT en VERKRACHT en KAPOT GEMAAKT en GEABORTEERD en zo alles wat GOD VERBODEN HEEFT.,-- dat allen verpakt in een mooi verhaal, mèt een moraal. .
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Jongens, ik heb zoveel liefde in me. .
.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Liefde, .
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Weten jullie wat een mooi verhaal is? DE NEGERHUT VAN OOM TOM. Ik heb dat nooit gelezen, ik heb geen idee waar het over gaat, maar een HUT, -op paaltjes- met NEGERS erin, dat-- jongens, jongens, mooier dan dat wordt het toch niet? .
.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Volgens mij moet jij het zelf ook maar weer eens oppakken, JAM. Als oude, grote, knappe, knappe, uitgenaste man met al je ervaring. En dan nog steeds niet kunnen slapen als je aan de dood denkt. Dat is toch iets voor jonge, naïeve en vooral domme meisjes?
Och mijn hemel, een JAM-wannabe Met één verschil: JAM kan en mag dat en jij niet. Dus hou je vuige praatjes alsjeblieft voor je. Alvast bedankt.quote:Op vrijdag 11 mei 2007 20:51 schreef Thorical het volgende:
Na de tt gelezen te hebben dacht ik,: nu gebeurt het, de geboorte van een literair hoogstandje online becommentarieerd door meelezers. Maar nee hoor geen pagina, geen opzet niets.
Je zal het toch weer zelf moeten doen. Dus masturbeer maar weer en laat het grote klaarkomen maar weer in het gootsteenputje verdwijnen.
Toch succes en zo gewenst, met jouw o zo interessante brouwselsjes.
En succes aan ieder die literaire aspiraties heeft Ik heb al vele boeken proberen te schrijven (met name toen ik jong en naïef was), maar mijn gezonde dosis zelfreflectie heeft me altijd weerhouden om er verder mee te gaan. Sommige dingen kan je en sommige dingen kan je niet. Ik kan niet schrijven.
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Ik zou willen dat meer mensen, met name Nederlandse schrijvers, zoveel zelfreflectie hadden.quote:Op zaterdag 12 mei 2007 13:48 schreef Isabeau het volgende:
Ik heb al vele boeken proberen te schrijven (met name toen ik jong en naïef was), maar mijn gezonde dosis zelfreflectie heeft me altijd weerhouden om er verder mee te gaan. Sommige dingen kan je en sommige dingen kan je niet. Ik kan niet schrijven.
The End Times are wild
laat weten als je het bij een grote uitgever gepubliceerd krijgt en bekend/beroemd wordt..quote:Op donderdag 10 mei 2007 23:50 schreef p-etr-a het volgende:
Een boek schrijven.
Ik heb vandaag mijn verhaallijn uitgewerkt en de scenes globaal opgeschreven, zodat ik wat houvast heb. Ik ben van plan deze scenes eerst uit te werken op een heel vrije manier: free writing, gewoon schrijven wat er in me opkomt en later schrappen wat waardeloos is (95%, schrijven is schrappen). Later kan ik het nog verder bijschaven, misschien nog wat toevoegen aan het globale verhaal, ik zie het helemaal zitten.
laat weten als je het bij een grote uitgever gepubliceerd krijgt en bekend/beroemd wordt..
Als dat gebeurt laat ik het zeker weten, maak je daar maar niet druk om.quote:Op zaterdag 12 mei 2007 18:43 schreef sanni het volgende:
[..]
[afbeelding] laat weten als je het bij een grote uitgever gepubliceerd krijgt en bekend/beroemd wordt..
Wacht jiij eens even, wacht jij eens even. Ik kwam net in dat fotoboek van je en ik dacht: 'Juist. Die heb ik eerder gezien.', vrouwen met brillen blijven mij meestal wel bij. Ik ben een brilletjes-fetisjist, vandaar. Ik ben er nu niet over uit of jij nu die maffe borderline-kut was, waar ik een hekel aan had, of dat meisjesachtige vrouwtje, vrouwachtige meisje uit het Westland die zoveel van mannen in pakken met gitaren hield (een eigenschap die niet zo uniek is, trouwens). Kan je dat even voor me ophelderen, FRAU.PFEFFERTOPF, dan ben ik weer nèt iets gelukkiger dan ik nu al ben. Ik ben namelijk al een heel gelukkig mens, maar dit wringt toch. Dit wringt. Niet zo zeer dit gaatje in mijn geheugen-- al die gaatjes in mijn geheugen. Die wringen.quote:Op zaterdag 12 mei 2007 02:18 schreef Frau.Pfeffertopf het volgende:
[..]
Jij hebt echt schrijftalent! Ik heb me bescheurd om je quotes aangaande Temptation Island
Ik zeg jullie een ding: 'Let's face the music and dance.'
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Je bedeolt RG toch niet?quote:Op zaterdag 12 mei 2007 20:14 schreef JAM het volgende:
[..]
Wacht jiij eens even, wacht jij eens even. Ik kwam net in dat fotoboek van je en ik dacht: 'Juist. Die heb ik eerder gezien.', vrouwen met brillen blijven mij meestal wel bij. Ik ben een brilletjes-fetisjist, vandaar. Ik ben er nu niet over uit of jij nu die maffe borderline-kut was, waar ik een hekel aan had, of dat meisjesachtige vrouwtje, vrouwachtige meisje uit het Westland die zoveel van mannen in pakken met gitaren hield (een eigenschap die niet zo uniek is, trouwens). Kan je dat even voor me ophelderen, FRAU.PFEFFERTOPF, dan ben ik weer nèt iets gelukkiger dan ik nu al ben. Ik ben namelijk al een heel gelukkig mens, maar dit wringt toch. Dit wringt. Niet zo zeer dit gaatje in mijn geheugen-- al die gaatjes in mijn geheugen. Die wringen.
Ik zeg jullie een ding: 'Let's face the music and dance.'
I´m back.
Nee, ik bedoel RG niet nee. .
Hoe is het ondertussen met die boekjes van jullie gesteld? Wordt het niet al eens tijd voor een sneak preview?
Hoe is het ondertussen met die boekjes van jullie gesteld? Wordt het niet al eens tijd voor een sneak preview?
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
RG komt ook niet uit het Westland en ik weet niet hoe zij tegenover mannen in plakken die heel mooi gitaar spelen staat. (Dat zal ze vast ook wel leuk vinden hoor.)
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Ik kom wel uit het westland, dus zou ik me nu ook aangesproken moeten voelen? Ik heb ook een zwak voor mannen in pak
En.. ik heb een bril
En.. ik heb een bril
Vivre
JAM, je verneukt het topic.
Ik meld me ook. Ik wil ook een boek schrijven. Niet omdat ik denk dat ik wat boeiends te melden heb, of omdat ik het schrijven zelf zo ontzettend leuk vind, maar omdat het iets is waarvan ik een vermoeden heb dat ik het misschien zou kunnen. Althans, ik wil dus gaan proberen of dat ik het kan. Tegelijkertijd ontbreekt het me volledig aan enige motivatie en concentratie, dus opschieten doet het niet. En zo gaat het al jaren en jaren.
Ik meld me ook. Ik wil ook een boek schrijven. Niet omdat ik denk dat ik wat boeiends te melden heb, of omdat ik het schrijven zelf zo ontzettend leuk vind, maar omdat het iets is waarvan ik een vermoeden heb dat ik het misschien zou kunnen. Althans, ik wil dus gaan proberen of dat ik het kan. Tegelijkertijd ontbreekt het me volledig aan enige motivatie en concentratie, dus opschieten doet het niet. En zo gaat het al jaren en jaren.
Ja, die met de ballen in de bek.
Welkom. Je zit in ongeveer hetzelfde schuitje als ik, alleen al iets langer. Ik heb nu even heel weinig tijd maar mijn verhaal telt al 4500 woorden. Gaat goed!quote:Op donderdag 17 mei 2007 17:34 schreef Biancavia het volgende:
JAM, je verneukt het topic.
Ik meld me ook. Ik wil ook een boek schrijven. Niet omdat ik denk dat ik wat boeiends te melden heb, of omdat ik het schrijven zelf zo ontzettend leuk vind, maar omdat het iets is waarvan ik een vermoeden heb dat ik het misschien zou kunnen. Althans, ik wil dus gaan proberen of dat ik het kan. Tegelijkertijd ontbreekt het me volledig aan enige motivatie en concentratie, dus opschieten doet het niet. En zo gaat het al jaren en jaren.
Heb je een idee waarmee je nu bezig bent?
Wat betreft motivatie zit het bij mij wel goed, ik wil het echt graag en weet ook wel waarom, maar de concentratie en het keiharde werken zijn veel lastiger.
Verhalen schrijven vind ik leuk, maar echt een boek zou ik denk ik niet kunnen. Ik krijg gewoon niet zoveel woorden op papier, in ieder geval niet genoeg voor een boek
Vivre
Waarom willen mensen toch zo graag verhalen schrijven? Da's toch mááátig?
Zo'n kop en een staart, plot, dingen die zich precies op de goede plaats bevinden, bla-bla-bla.
Dat zijn toch oninteressante zaken? Een móói boek vol willekeurigheden, dat zou pas mooi zijn. Een streng van mooie willekeurige zaken en woorden die op een of andere manier stiekem iets met elkaar te maken hebben. Ohja, dat zou mooi zijn. Zoiets zou ik wel lezen.
Het verhaal is dood. Dood aan het verhaal.
Zo'n kop en een staart, plot, dingen die zich precies op de goede plaats bevinden, bla-bla-bla.
Dat zijn toch oninteressante zaken? Een móói boek vol willekeurigheden, dat zou pas mooi zijn. Een streng van mooie willekeurige zaken en woorden die op een of andere manier stiekem iets met elkaar te maken hebben. Ohja, dat zou mooi zijn. Zoiets zou ik wel lezen.
Het verhaal is dood. Dood aan het verhaal.
schrijven is een erg gediciplieerd vak. je hebt namelijk alle vrijheid vanaf dat je een leeg vel of scherm voor je hebt.
een verhaal of boek afmaken is een kunst.
nogmaals eerst lezen, dan geloven. niet de hele dag dronken 'les artiste' uithangen. keihard aan de slag.
een verhaal of boek afmaken is een kunst.
nogmaals eerst lezen, dan geloven. niet de hele dag dronken 'les artiste' uithangen. keihard aan de slag.
hoofdletters kosten teveel tijd
don't avoid pain to gain pleasure
niet iedereen is iedereen
don't avoid pain to gain pleasure
niet iedereen is iedereen
Zeg dat wel. Erg gediciplieerd.quote:Op donderdag 17 mei 2007 20:23 schreef zoalshetis het volgende:
schrijven is een erg gediciplieerd vak.
en wat had je over de rest te zeggen?quote:
hoofdletters kosten teveel tijd
don't avoid pain to gain pleasure
niet iedereen is iedereen
don't avoid pain to gain pleasure
niet iedereen is iedereen
Niet veel. Hoezo?quote:Op donderdag 17 mei 2007 20:25 schreef zoalshetis het volgende:
[..]
en wat had je over de rest te zeggen?
misschien had je behalve dat ene fragment uit mijn quote, nog iets anders te zeggen over de rest van mijn post?quote:
zo niet prima, zo wel, laat horen dan.
hoofdletters kosten teveel tijd
don't avoid pain to gain pleasure
niet iedereen is iedereen
don't avoid pain to gain pleasure
niet iedereen is iedereen
Tot nu toe heb ik de eerste paar hoofdstukken van een kinderboek waar ik mee vastgelopen ben, een tot in hoofdstukken uitgewerkt fantasy verhaal waar ik nog maar anderhalf hoofdstuk van heb uitgeschreven en een nieuw idee voor een thrillerachtig iets.quote:Op donderdag 17 mei 2007 20:08 schreef p-etr-a het volgende:
[..]
Welkom. Je zit in ongeveer hetzelfde schuitje als ik, alleen al iets langer. Ik heb nu even heel weinig tijd maar mijn verhaal telt al 4500 woorden. Gaat goed!
Heb je een idee waarmee je nu bezig bent?
Wat betreft motivatie zit het bij mij wel goed, ik wil het echt graag en weet ook wel waarom, maar de concentratie en het keiharde werken zijn veel lastiger.
En verder nog meer losse ideeën en beginnetjes aan dingen waar ik verder nooit wat mee gedaan heb.
Ja, die met de ballen in de bek.
Nou nee, niet echt. Maar bedankt voor de aandacht.quote:Op donderdag 17 mei 2007 20:28 schreef zoalshetis het volgende:
[..]
misschien had je behalve dat ene fragment uit mijn quote, nog iets anders te zeggen over de rest van mijn post?
zo niet prima, zo wel, laat horen dan.
Post eens een stukje? ?.quote:Op donderdag 17 mei 2007 20:35 schreef Biancavia het volgende:
[..]
Tot nu toe heb ik de eerste paar hoofdstukken van een kinderboek waar ik mee vastgelopen ben, een tot in hoofdstukken uitgewerkt fantasy verhaal waar ik nog maar anderhalf hoofdstuk van heb uitgeschreven en een nieuw idee voor een thrillerachtig iets.
En verder nog meer losse ideeën en beginnetjes aan dingen waar ik verder nooit wat mee gedaan heb.
?.
Ik doe mee. Veel aan de kop, best druk, maar het kan geen kwaad om mij er gewoon toe te gaan zetten. Doe ik dat niet, dan gebeurt er niks. Mijn oog valt trouwens op dit topic, terwijl ik van de week net besloten had mij eraan te gaan zetten. Titel waar ik tevreden over ben heb ik ook al.
En nu aan de slag. Ik heb drie dagen vrij, dus tussen de sollicitatiebrieven door kan een opzet er ook wel vanaf.
V.
En nu aan de slag. Ik heb drie dagen vrij, dus tussen de sollicitatiebrieven door kan een opzet er ook wel vanaf.
V.
Ja inderdaad, V. ja.
Van die dingen waar ik mee bezig ben liever niet.quote:
Op http://biancavia.verhalensite.com/ staan wat verhalen van mij die ik geschreven heb voor de TTK wedstrijdjes die we hier hadden. Maar ja, jij houdt niet van verhalen.
Ja, die met de ballen in de bek.
Fifty-five fiction. .
Mooie tijden! Mooie tijden!
Mooie tijden! Mooie tijden!
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
ik heb een stuk of 80 opzetten voor verhalen. afmaken, dat is het verhaal.quote:Op donderdag 17 mei 2007 20:42 schreef Verbal het volgende:
Ik doe mee. Veel aan de kop, best druk, maar het kan geen kwaad om mij er gewoon toe te gaan zetten. Doe ik dat niet, dan gebeurt er niks. Mijn oog valt trouwens op dit topic, terwijl ik van de week net besloten had mij eraan te gaan zetten. Titel waar ik tevreden over ben heb ik ook al.
En nu aan de slag. Ik heb drie dagen vrij, dus tussen de sollicitatiebrieven door kan een opzet er ook wel vanaf.
V.
hoofdletters kosten teveel tijd
don't avoid pain to gain pleasure
niet iedereen is iedereen
don't avoid pain to gain pleasure
niet iedereen is iedereen
Ja, maar dit is niet zozeer een verhaal. En bij mij is het probleem echt het ritme krijgen aan het begin.quote:Op donderdag 17 mei 2007 21:26 schreef zoalshetis het volgende:
[..]
ik heb een stuk of 80 opzetten voor verhalen. afmaken, dat is het verhaal.
V.
Ja inderdaad, V. ja.
Dat zijn leuke dingetjes.quote:Op donderdag 17 mei 2007 21:24 schreef JAM het volgende:
Fifty-five fiction. .
Mooie tijden! Mooie tijden!
Al die willen te kaap'ren varen, moeten mannen met baarden zijn.
Hoogachtend,
Erik.
Hoogachtend,
Erik.
wat dan?quote:Op donderdag 17 mei 2007 21:27 schreef Verbal het volgende:
[..]
Ja, maar dit is niet zozeer een verhaal.
V.
hoofdletters kosten teveel tijd
don't avoid pain to gain pleasure
niet iedereen is iedereen
don't avoid pain to gain pleasure
niet iedereen is iedereen
Beetje ingewikkeld, maar heeft te maken met een traumatische jeugdervaring die ik inmiddels heb verwerkt. Merk dat daar een groot taboe op rust en ik wil daar op een soort column-achtige wijze een boek over maken, met indien mogelijk humor, mocht dat niet al te misplaatst zijn, gedichten etc.quote:
V.
Ja inderdaad, V. ja.
Dat sluit als een bus.quote:Op donderdag 17 mei 2007 21:17 schreef Biancavia het volgende:
[..]
Maar ja, jij houdt niet van verhalen.
ik ben erg benieuwd. ook naar alle mensen hier trouwens die een boek gaan schrijven. of al geschreven hebben.quote:Op donderdag 17 mei 2007 21:34 schreef Verbal het volgende:
[..]
Beetje ingewikkeld, maar heeft te maken met een traumatische jeugdervaring die ik inmiddels heb verwerkt. Merk dat daar een groot taboe op rust en ik wil daar op een soort column-achtige wijze een boek over maken, met indien mogelijk humor, mocht dat niet al te misplaatst zijn, gedichten etc.
V.
hoofdletters kosten teveel tijd
don't avoid pain to gain pleasure
niet iedereen is iedereen
don't avoid pain to gain pleasure
niet iedereen is iedereen
Nou kijk, ik wil best een boek schrijven hoor, maar dan wil ik direct als ik de laatste punt zet doodgaan. Ik wil niet een boek schrijven en al die zwaarmoedige moeite doen, om vervolgens nog naar de Albert Heijn te moeten gaan omdat mijn spruitjes op zijn en mijn maagt knort, snap je?
Ik wil een boek schrijven èn meteen dood zijn, òf me gewoon niet bemoeien met die onzin. Geen gulden middenweg.
Ik wil een boek schrijven èn meteen dood zijn, òf me gewoon niet bemoeien met die onzin. Geen gulden middenweg.
of een bestseller en dan laat je je fucking eten bezorgen.quote:Op donderdag 17 mei 2007 22:30 schreef Moon_Bridge het volgende:
Nou kijk, ik wil best een boek schrijven hoor, maar dan wil ik direct als ik de laatste punt zet doodgaan. Ik wil niet een boek schrijven en al die zwaarmoedige moeite doen, om vervolgens nog naar de Albert Heijn te moeten gaan omdat mijn spruitjes op zijn en mijn maagt knort, snap je?
Ik wil een boek schrijven èn meteen dood zijn, òf me gewoon niet bemoeien met die onzin. Geen gulden middenweg.
maw fokkertjes: breng mensen alleen iets als je echt denkt dat je iets te brengen hebt, anders krijg je van die 'kunstenaars' die hun aan de drank gaan, in hun broek poepen en doodgaan.
hoofdletters kosten teveel tijd
don't avoid pain to gain pleasure
niet iedereen is iedereen
don't avoid pain to gain pleasure
niet iedereen is iedereen
Wat moet ik in godsnaam met een bestseller? Een beetje tegen iedereen gaan vertellen hoe zo'n allerleukst boekje ik heb geschreven?quote:Op donderdag 17 mei 2007 22:34 schreef zoalshetis het volgende:
[..]
of een bestseller en dan laat je je fucking eten bezorgen.
maw fokkertjes: breng mensen alleen iets als je echt denkt dat je iets te brengen hebt, anders krijg je van die 'kunstenaars' die hun aan de drank gaan, in hun broek poepen en doodgaan.
nee je zal er mondiale kracht van ondervinden. maar dat snap je pas als het zover is.quote:Op donderdag 17 mei 2007 22:37 schreef Moon_Bridge het volgende:
[..]
Wat moet ik in godsnaam met een bestseller? Een beetje tegen iedereen gaan vertellen hoe zo'n allerleukst boekje ik heb geschreven?
hoofdletters kosten teveel tijd
don't avoid pain to gain pleasure
niet iedereen is iedereen
don't avoid pain to gain pleasure
niet iedereen is iedereen
Oh, het is dus zoiets als de hemel? Daar pas ik ook voor.quote:Op donderdag 17 mei 2007 22:38 schreef zoalshetis het volgende:
[..]
nee je zal er mondiale kracht van ondervinden. maar dat snap je pas als het zover is.
wat jij wil. wat doe je dan in dit topic eik?quote:Op donderdag 17 mei 2007 22:40 schreef Moon_Bridge het volgende:
[..]
Oh, het is dus zoiets als de hemel? Daar pas ik ook voor.
hoofdletters kosten teveel tijd
don't avoid pain to gain pleasure
niet iedereen is iedereen
don't avoid pain to gain pleasure
niet iedereen is iedereen
Mijn boek, en daarmee mijn dood aankondigen.quote:Op donderdag 17 mei 2007 22:44 schreef zoalshetis het volgende:
[..]
wat jij wil. wat doe je dan in dit topic eik?
Mooi verwoord, V. Misschien moet je er iets mee gaan doen. Een boek schrijven ofzo.quote:Op donderdag 17 mei 2007 22:46 schreef Verbal het volgende:
Kokketeren met het feit dat hij/zij niet kokketeert.
V.
Ik zal mijn best doen het verhaal erbuiten te houden.quote:Op donderdag 17 mei 2007 22:50 schreef Moon_Bridge het volgende:
[..]
Mooi verwoord, V. Misschien moet je er iets mee gaan doen. Een boek schrijven ofzo.
V.
Ja inderdaad, V. ja.
Dronken 'l'artiste' uithangen is er alleen bij voor wie al flink gepubliceerd heeft of het niet meer ziet zitten met het leven, lijkt me. Ik moet studeren en werken en daarnaast wil ik schrijven. Tijd om dronken te worden heb ik dus niet.quote:Op donderdag 17 mei 2007 20:23 schreef zoalshetis het volgende:
schrijven is een erg gediciplieerd vak. je hebt namelijk alle vrijheid vanaf dat je een leeg vel of scherm voor je hebt.
een verhaal of boek afmaken is een kunst.
nogmaals eerst lezen, dan geloven. niet de hele dag dronken 'les artiste' uithangen. keihard aan de slag.
Misschien is het slim dat je nu iets uitkiest. Wat wil je het liefst afmaken? En maak dan ook afspraken met jezelf die voor jou goed werken. Bijvoorbeeld dat je, buiten opzetjes, geen nieuwe projecten mag beginnen, of dat je elke week minimaal duizend woorden schrijft (zelfs al is het grootste deel waardeloos).quote:Op donderdag 17 mei 2007 20:35 schreef Biancavia het volgende:
Tot nu toe heb ik de eerste paar hoofdstukken van een kinderboek waar ik mee vastgelopen ben, een tot in hoofdstukken uitgewerkt fantasy verhaal waar ik nog maar anderhalf hoofdstuk van heb uitgeschreven en een nieuw idee voor een thrillerachtig iets.
En verder nog meer losse ideeën en beginnetjes aan dingen waar ik verder nooit wat mee gedaan heb.
Druk, druk, dat is inderdaad het grootste obstakel. Ik hoop dat het je lukt om die opzet af te krijgen de komende drie dagen.quote:Op donderdag 17 mei 2007 20:42 schreef Verbal het volgende:
Ik doe mee. Veel aan de kop, best druk, maar het kan geen kwaad om mij er gewoon toe te gaan zetten. Doe ik dat niet, dan gebeurt er niks. Mijn oog valt trouwens op dit topic, terwijl ik van de week net besloten had mij eraan te gaan zetten. Titel waar ik tevreden over ben heb ik ook al.
En nu aan de slag. Ik heb drie dagen vrij, dus tussen de sollicitatiebrieven door kan een opzet er ook wel vanaf.
V.
En Moon_Bridge, als je iets wilt dat er niet is, maak het dan zelf! Dan moet je daarna wel dood, want anders moet je spruiten halen.
Ja. Ik zie niet op tegen de dood, zie je. Dus eigenlijk kan ik dat broddelwerkje van me gewoon maar gaan schrijven.quote:Op donderdag 17 mei 2007 23:56 schreef p-etr-a het volgende:
En Moon_Bridge, als je iets wilt dat er niet is, maak het dan zelf! Dan moet je daarna wel dood, want anders moet je spruiten halen.
!!!quote:Op donderdag 17 mei 2007 23:56 schreef p-etr-a het volgende:
Ik moet studeren en werken en daarnaast wil ik schrijven. Tijd om dronken te worden heb ik dus niet.
[..]
I PITY THE FOOL!
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Ja, ik moest eigenlijk ook wel lachen bij dat zinnetje, maar dat meisje deed zo aardig tegen me dat ik niet wist of ik haar wel mocht uitlachen. Ik had beter moeten weten.
Moon_Bridge, volgens mij heb ik de gouden tip voor je. Ik heb net een verhalenbundel gelezen met uitsluitend plotloze verhalen. Mij maakt zo'n bundel alleen maar pissig, ik begrijp niet waarom het allemaal moet worden opgeschreven. Leg eens uit wat jij zo mooi vindt aan plotloze verhalen? De sfeertekening? De diepere betekenislaag die jij zélf aanbrengt (aangezien niemand anders het voor je doet)? De losse schetsen? Mooie woorden? De ongrijpbaarheid? Het mysterie? De verborgen boodschap? Geef eens een voorbeeld? Denk je niet dat 'plotloze' verhalen vaak een excuus zijn? Een slecht excuus (voor niet kunnen schrijven/niks te melden hebben/kunstenaar willen zijn)? En als je dan zo van plotloze verhalen houdt, waarom kies je dan niet voor poëzie?quote:Op donderdag 17 mei 2007 20:22 schreef Moon_Bridge het volgende:
Waarom willen mensen toch zo graag verhalen schrijven? Da's toch mááátig?
Zo'n kop en een staart, plot, dingen die zich precies op de goede plaats bevinden, bla-bla-bla.
Dat zijn toch oninteressante zaken? Een móói boek vol willekeurigheden, dat zou pas mooi zijn. Een streng van mooie willekeurige zaken en woorden die op een of andere manier stiekem iets met elkaar te maken hebben. Ohja, dat zou mooi zijn. Zoiets zou ik wel lezen.
Het verhaal is dood. Dood aan het verhaal.
Reve zei (vrij vertaald) altijd: in mijn verhalen gebeurt helemaal niets en alle personages zijn volslagen krankzinnig. Misschien dat iemand anders dat weer zei over de verhalen van Reve hoor, dat weet ik niet meer. Hoe dan ook, wat dat wil zeggen is iig dat je toch heel wat lezers gelukkig kunt maken met plotloze verhalen. Bij voorbeeld talloze huisvrouwen, want dat zijn de grootste afnemers van het geschreven woord, zullen zich daarin herkennen.quote:Op zaterdag 19 mei 2007 00:08 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Moon_Bridge, volgens mij heb ik de gouden tip voor je. Ik heb net een verhalenbundel gelezen met uitsluitend plotloze verhalen. Mij maakt zo'n bundel alleen maar pissig, ik begrijp niet waarom het allemaal moet worden opgeschreven. Leg eens uit wat jij zo mooi vindt aan plotloze verhalen? De sfeertekening? De diepere betekenislaag die jij zélf aanbrengt (aangezien niemand anders het voor je doet)? De losse schetsen? Mooie woorden? De ongrijpbaarheid? Het mysterie? De verborgen boodschap? Geef eens een voorbeeld? Denk je niet dat 'plotloze' verhalen vaak een excuus zijn? Een slecht excuus (voor niet kunnen schrijven/niks te melden hebben/kunstenaar willen zijn)? En als je dan zo van plotloze verhalen houdt, waarom kies je dan niet voor poëzie?
I´m back.
quote:Op zaterdag 19 mei 2007 00:14 schreef Ryan3 het volgende:
[..]
Reve zei (vrij vertaald) altijd: in mijn verhalen gebeurt helemaal niets en alle personages zijn volslagen krankzinnig. Misschien dat iemand anders dat weer zei over de verhalen van Reve hoor, dat weet ik niet meer. Hoe dan ook, wat dat wil zeggen is iig dat je toch heel wat lezers gelukkig kunt maken met plotloze verhalen. Bij voorbeeld talloze huisvrouwen, want dat zijn de grootste afnemers van het geschreven woord, zullen zich daarin herkennen.
hoofdletters kosten teveel tijd
don't avoid pain to gain pleasure
niet iedereen is iedereen
don't avoid pain to gain pleasure
niet iedereen is iedereen
Nee, Reve schreef verhalen. Er was altijd een uitgangspunt - een motor die dat verhaal draaiende hield, en die maakte dat je wilde weten hoe het afliep. Dat is een verhaal. Met een plot. En dat vond hij zelf óók, anders had hij die huisvrouwen niet aangehaald. Huisvrouwen willen roddel. The Bold & the Beautiful. Elke roddel heeft een rode draad. Er moeten klappen vallen, of doden, er moeten leugens worden verteld, misverstanden in (of uit) de wereld worden geholpen, mensen worden ziek, of ze raken aan de drank, of ze zijn in de greep van een wanhopige liefde - dat zijn de ingrediënten van het klassieke VERHAAL.quote:Op zaterdag 19 mei 2007 00:14 schreef Ryan3 het volgende:
Reve zei (vrij vertaald) altijd: in mijn verhalen gebeurt helemaal niets en alle personages zijn volslagen krankzinnig. Misschien dat iemand anders dat weer zei over de verhalen van Reve hoor, dat weet ik niet meer. Hoe dan ook, wat dat wil zeggen is iig dat je toch heel wat lezers gelukkig kunt maken met plotloze verhalen. Bij voorbeeld talloze huisvrouwen, want dat zijn de grootste afnemers van het geschreven woord, zullen zich daarin herkennen.
Dan heeft hij 1 verhaal geschreven, denk ik toch, verder ging zijn oeuvre over 'niets'. De Derde Man was dat verhaal. Is ook verfilmd. . Jij ziet het idd wel zo trouwens, zijn genoeg ontwikkelingen in dagboekvaneenkindermeisje. Vraag me alleen af, hoewel ik er bij zeg dat ik de boel niet in extenso gelezen heb, waar de comedy is... Net als in wezen in Sex and the City, zit er niet de comedy en wit in als in de boeken van ene Tom Wolfe, en wat verder toch wel voorkomt in andere chicklit ook.quote:Op zaterdag 19 mei 2007 00:42 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Nee, Reve schreef verhalen. Er was altijd een uitgangspunt - een motor die dat verhaal draaiende hield, en die maakte dat je wilde weten hoe het afliep. Dat is een verhaal. Met een plot. En dat vond hij zelf óók, anders had hij die huisvrouwen niet aangehaald. Huisvrouwen willen roddel. The Bold & the Beautiful. Elke roddel heeft een rode draad. Er moeten klappen vallen, of doden, er moeten leugens worden verteld, misverstanden in (of uit) de wereld worden geholpen, mensen worden ziek, of ze raken aan de drank, of ze zijn in de greep van een wanhopige liefde - dat zijn de ingrediënten van het klassieke VERHAAL.
I´m back.
Gaat meestal over de liefde toch? Onbereikbare/onmogelijke liefde? Dat is het verhaal van iedereen.quote:Op zaterdag 19 mei 2007 00:49 schreef Ryan3 het volgende:
Dan heeft hij 1 verhaal geschreven, denk ik toch, verder ging zijn oeuvre over 'niets'. De Derde Man was dat verhaal. Is ook verfilmd. .
Wat bedoel je met comedy?quote:Jij ziet het idd wel zo trouwens, zijn genoeg ontwikkelingen in dagboekvaneenkindermeisje. Vraag me alleen af, hoewel ik er bij zeg dat ik de boel niet in extenso gelezen heb, waar de comedy is... Net als in wezen in Sex and the City, zit er niet de comedy en wit in als in de boeken van ene Tom Wolfe, en wat verder toch wel voorkomt in andere chicklit ook.
Maar zonder al te veel actie toch?quote:Op zaterdag 19 mei 2007 01:15 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Gaat meestal over de liefde toch? Onbereikbare/onmogelijke liefde? Dat is het verhaal van iedereen.
[..]
Ooit Thomas Wolfe gelezen? Comedy, satire eigenlijk, laat de lezer lachen om zichzelf???quote:Wat bedoel je met comedy?
I´m back.
Actie is niet noodzakelijk, volgens mij gaat het om de belofte van een inlossing.quote:
Bonfire of the vanities en I am Charlotte Simmons heb ik gelezen. Allebei erg goed, maar vooral smart, niet zo zeer ontzettend grappig. Sociale satire, ja. Ik vind Tom Wolfe heel goed (vooral als verteller) maar veel te wijdlopig. Hij is 'goed' zoals A.F.Th van der Heijden dat ook is: epateren, een show-schrijver, te veel cirkels draaien op het ijs en dan nog een dubbele flikflak erachteraan. Ik houd meer van Jay McInerney. Daar kan ik nou echt om lachen. En enorme bewondering voor hebben. Het is een combinatie van sociale satire en het is ook smart, maar daarnaast is het waanzinnig goed geschreven.quote:Ooit Thomas Wolfe gelezen? Comedy, satire eigenlijk, laat de lezer lachen om zichzelf???
In kan toch heleboel geouwehoer noteren, zonder dat er wat gebeurt, of iig iets wezenlijks gebeurt? dat bedoelde Reve. En dat had iig in zijn beleving heel wat aftrek.quote:Op zaterdag 19 mei 2007 01:42 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Actie is niet noodzakelijk, volgens mij gaat het om de belofte van een inlossing.
[..]
Ken ik niet, McInery (of vaag), ik zal er op letten, maar ga eerst de nieuwste van Easton-Ellis (geen comedy, wel satire) lezen, maar iig ik vind gemeten naar het tijdsbreeld Wolfe echt heel erg leuk, ook de manier waarop hij schrijft ook. Je moet idd oorspronkelijke taal lezen. Nu is mijn wederhelft meer belezen in chicklit (vandaag heeft ze in de ramsj gekocht The devil wears Prada), zij kan beter uitleggen hoe comedy zich verhoudt tot chicklit...quote:Bonfire of the vanities en I am Charlotte Simmons heb ik gelezen. Allebei erg goed, maar vooral smart, niet zo zeer ontzettend grappig. Sociale satire, ja. Ik vind Tom Wolfe heel goed (vooral als verteller) maar veel te wijdlopig. Hij is 'goed' zoals A.F.Th van der Heijden dat ook is: epateren, een show-schrijver, te veel cirkels draaien op het ijs en dan nog een dubbele flikflak erachteraan. Ik houd meer van Jay McInerney. Daar kan ik nou echt om lachen. En enorme bewondering voor hebben. Het is een combinatie van sociale satire en het is ook smart, maar daarnaast is het waanzinnig goed geschreven.
Shit, het regnt, ik heb gezegd dat het niet zou regenen, zij heeft was buiten opgehangen. .
I´m back.
Ja, maar Reve koketteerde met zijn 'huisvrouwen'. Die lazen zijn boeken niet, huisvrouwen lezen Heleen van Royen en Saskia Noort en vroeger lazen ze streekromans, maar géén Reve.quote:Op zaterdag 19 mei 2007 01:49 schreef Ryan3 het volgende:
In kan toch heleboel geouwehoer noteren, zonder dat er wat gebeurt, of iig iets wezenlijks gebeurt? dat bedoelde Reve. En dat had iig in zijn beleving heel wat aftrek.
McInerney is een toegankelijke Easton Ellis, met meer verhaal en dus minder experimenteel. Ik vind dat Bret Easton Ellis trouwens wel comedy schrijft, zwarte comedy: het begin van Lunar Park is hilarisch en in zijn verhalenbundel The informers staat een verhaal over de rivaliteit tussen een vader een een zoon (op de spits gedreven op de tennisbaan, waar de vader snoeihard op de zoon staat in te rammen, zó graag wil hij van hem winnen, en later in de bar versiert hij - de vader, dus - een veel te jong meisje), en dat is echt prachtig gedaan en zo grappig. En wrang.quote:Ken ik niet, McInery (of vaag), ik zal er op letten, maar ga eerst de nieuwste van Easton-Ellis (geen comedy, wel satire) lezen, maar iig ik vind gemeten naar het tijdsbreeld Wolfe echt heel erg leuk, ook de manier waarop hij schrijft ook. Je moet idd oorspronkelijke taal lezen. .
Ik heb The devil wears prada ook gelezen: leuk gegeven, slecht uitgewerkt. Chicklit drijft op comedy: het is altijd een 'herkenbare situatie' die wordt uitvergroot. Iedereen heeft ervaring met een vervelende baas, in The devil wears Prada wordt die situatie uitvergroot en opgeblazen. Chicklit drijft dus ook op een sympathieke hoofdpersoon (want: herkenbaar, de lezer moet zich ermee kunnen identificeren), en dat is in mijn boek niet het geval. Ik heb gekozen voor een hoofdpersoon die weerstand oproept.quote:Nu is mijn wederhelft meer belezen in chicklit (vandaag heeft ze in de ramsj gekocht The devil wears Prada), zij kan beter uitleggen hoe comedy zich verhoudt tot chicklit..
quote:Shit, het regnt, ik heb gezegd dat het niet zou regenen, zij heeft was buiten opgehangen. .
Inderdaad. En de Vierde Man vind ik dan ook zijn minst goede boek. Ik kan ook zo snel niet een plot ontdekken in wat Reve geschreven heeft. Er gebeuren natuurlijk wel dingen, er zijn wel een aantal thema's, maar een plot? Dat moment vlak voor het einde van een boek, waarin allerlei verhaallijnen samenkomen met een 'verassende' ontknoping? Gelukkig niet, zullen we maar zeggen.quote:Op zaterdag 19 mei 2007 00:49 schreef Ryan3 het volgende:
[..]
Dan heeft hij 1 verhaal geschreven, denk ik toch, verder ging zijn oeuvre over 'niets'. De Derde Man was dat verhaal. Is ook verfilmd. . Jij ziet het idd wel zo trouwens, zijn genoeg ontwikkelingen in dagboekvaneenkindermeisje. Vraag me alleen af, hoewel ik er bij zeg dat ik de boel niet in extenso gelezen heb, waar de comedy is... Net als in wezen in Sex and the City, zit er niet de comedy en wit in als in de boeken van ene Tom Wolfe, en wat verder toch wel voorkomt in andere chicklit ook.
The End Times are wild
Onder 'plotloze' verhalen versta ik verhalen die je niet kunt navertellen. Ik heb net een bundel gelezen, ik denk na over wat ik er nou eigenlijk van vind, maar ik weet het niet. De verhalen gaan over mensen. Ze zijn dood, ziek of net geopereerd. Er komt bloed in voor, wondvocht, een enkele lijkkist. De hoofdpersonen gaan voortdurend op 'sentimental journey' - terug naar hun oude school, geboortedorp, laten we zeggen: hun wortels. Verder nog iets? Nee, eigenlijk niet. De verhalen beginnen zo maar, op een willekeurig punt, daarna duurt het een bladzijde of vijftien (in het ergste geval 40 bladzijden), en dan is het afgelopen. Volgende verhaal.quote:Op zaterdag 19 mei 2007 05:27 schreef LXIV het volgende:
Inderdaad. En de Vierde Man vind ik dan ook zijn minst goede boek. Ik kan ook zo snel niet een plot ontdekken in wat Reve geschreven heeft. Er gebeuren natuurlijk wel dingen, er zijn wel een aantal thema's, maar een plot? Dat moment vlak voor het einde van een boek, waarin allerlei verhaallijnen samenkomen met een 'verassende' ontknoping? Gelukkig niet, zullen we maar zeggen.
Het zal wel om de 'sfeer' gaan. Deze schrijver kan inderdaad een bepaalde (beklemmende of vervreemdende) sfeer oproepen. Nou ja, fijn. Ik zie de noodzaak er niet van in. Een verhaal, als je dan toch een verhaal wilt vertellen, moet ergens over gáán.
Reve weet de aandacht altijd vast te houden, niet alleen omdat hij wel degelijk een verhaal vertelt - je voelt de noodzaak, hij moet dat ei kwijt - maar ook door zijn stijl. Die man kon gewoon vertellen. Een verhaal hoeft niet altijd een strakke spanningsboog te hebben, het moet entertainen. Dus: nieuwsgierig maken naar het vervolg, prikkelen, vermaken, verbazen, ontroeren enz.
Jam, schrijf een boek en ik koop het
Ik schrijf boeken over wetenschap en filosofie!
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
Om de discussie 'wat is een plot' te vermijden', ik versta daaronder hetgeen ik in mijn vorige post beschreven heb. Natuurlijk wordt er ook door Reve wel een verhaal verteld als een opeenvolging van gebeurtenissen. Dat doet Brusselmans ook. Maar bij hun allebei staan toch eerder de schrijfstijl en de gedachten die voortvloeien uit de gebeurtenissen centraal. Zij schrijven boeken die je heel goed in het midden kunt openslaan om een aantal bladzijdes te lezen, en dan weer weg kunt leggen. Zonder dat het storend of onbegrijpelijk wordt. Dat is bij Dan Brown natuurlijk onmogelijk.quote:Op zaterdag 19 mei 2007 11:32 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Onder 'plotloze' verhalen versta ik verhalen die je niet kunt navertellen. Ik heb net een bundel gelezen, ik denk na over wat ik er nou eigenlijk van vind, maar ik weet het niet. De verhalen gaan over mensen. Ze zijn dood, ziek of net geopereerd. Er komt bloed in voor, wondvocht, een enkele lijkkist. De hoofdpersonen gaan voortdurend op 'sentimental journey' - terug naar hun oude school, geboortedorp, laten we zeggen: hun wortels. Verder nog iets? Nee, eigenlijk niet. De verhalen beginnen zo maar, op een willekeurig punt, daarna duurt het een bladzijde of vijftien (in het ergste geval 40 bladzijden), en dan is het afgelopen. Volgende verhaal.
Het zal wel om de 'sfeer' gaan. Deze schrijver kan inderdaad een bepaalde (beklemmende of vervreemdende) sfeer oproepen. Nou ja, fijn. Ik zie de noodzaak er niet van in. Een verhaal, als je dan toch een verhaal wilt vertellen, moet ergens over gáán.
Reve weet de aandacht altijd vast te houden, niet alleen omdat hij wel degelijk een verhaal vertelt - je voelt de noodzaak, hij moet dat ei kwijt - maar ook door zijn stijl. Die man kon gewoon vertellen. Een verhaal hoeft niet altijd een strakke spanningsboog te hebben, het moet entertainen. Dus: nieuwsgierig maken naar het vervolg, prikkelen, vermaken, verbazen, ontroeren enz.
Niets tegen boeken met een plot hoor, prima dat die er ook zijn. Maar wanneer ik bijv. Reve lees, geniet ik van zijn schrijfstijl en zijn woordkeus. Of hij nu met de boot naar Texel gaat, of in de trein naar Roermond zit is mij ganz egal. De wijze waarop hij zijn gevoelens beschrijft wanneer hij zijn koffer op het perron heeft laten staan, dat vind ik geniaal. Daar geniet ik dan van. Of zijn eeuwige getob over een paar kwartjes die hij ooit misgelopen is. Of een beschrijving hoe het is om ooit een miskoop te doen. Dat vind ik geweldig, maar staat los van ieder 'plot'.
Natuurlijk zijn er wel een aantal centrale thema's, die bijna in al zijn boeken terugkomen. Wat dat betreft is hij ook wel een oevreschrijver. Maar een plot zie ik er nog steeds niet in. Er is een verhaallijn, dat klopt, maar die is wat mij betreft triviaal, en dient enkel als drager voor de thema's en de schrijfstijl.
The End Times are wild
Ik koop het ook. In navolging van Reve en Brusselmans.quote:Op zaterdag 19 mei 2007 12:42 schreef Haushofer het volgende:
Jam, schrijf een boek en ik koop het
The End Times are wild
TVP. Herkenbare problemen enzeau.
[i]Isolation pushes past self-hatred, guilt, and shame
To a place where suffering is just a game
But everybody's scared of this place, they're staying away
Your little house on Memory Lane.[/i]
To a place where suffering is just a game
But everybody's scared of this place, they're staying away
Your little house on Memory Lane.[/i]
Hoofdstuk 1 is af.
Hunger I want it so bad I can taste it.
it drives me mad to see it wasted,
when I need it so bad that it's burning me.
I'm hungry!
it drives me mad to see it wasted,
when I need it so bad that it's burning me.
I'm hungry!
Ik heb net mijn dankwoord alvast geschreven. Gevoelig, een achtbaan van emoties, ik heb gelachen en gehuild. Dit wordt gewoon een knaller, ik voel het.
V.
V.
Ja inderdaad, V. ja.
zorg je ervoor dat je niet te emotioneel of 'mooi' gaat schrijven. dat mislukt jammerlijk in 96,3% van de gevallen. en wordt dan een wollen draak.quote:Op zaterdag 19 mei 2007 14:22 schreef Verbal het volgende:
Ik heb net mijn dankwoord alvast geschreven. Gevoelig, een achtbaan van emoties, ik heb gelachen en gehuild. Dit wordt gewoon een knaller, ik voel het.
V.
hoofdletters kosten teveel tijd
don't avoid pain to gain pleasure
niet iedereen is iedereen
don't avoid pain to gain pleasure
niet iedereen is iedereen
maar nu we aan het schrijven zijn, is het nu de bedoeling om hier om hulp te vragen, proof-readers en dat soort dingen, om hoofdstukken neer te pleuren in de hoop om opbouwende kritiek te mogen ontvangen?
Hunger I want it so bad I can taste it.
it drives me mad to see it wasted,
when I need it so bad that it's burning me.
I'm hungry!
it drives me mad to see it wasted,
when I need it so bad that it's burning me.
I'm hungry!
Integendeel, zelfs. De bedoeling is dat het op Verbaliaanse wijze wordt geschreven. Iets gepolijster, dat wel, maar het is JUIST niet de bedoeling om het te emotioneel te maken. Alsjeblieft niet, zeg.quote:Op zaterdag 19 mei 2007 14:28 schreef zoalshetis het volgende:
[..]
zorg je ervoor dat je niet te emotioneel of 'mooi' gaat schrijven. dat mislukt jammerlijk in 96,3% van de gevallen. en wordt dan een wollen draak.
V.
Ja inderdaad, V. ja.
en vooral ook niet te wollig. schrijf lekker vlot en neigend naar spreektaal. dat leest lekker weg. en betekent helemaal niet dat je jezelf literair te kort doetquote:Op zaterdag 19 mei 2007 15:06 schreef Verbal het volgende:
[..]
Integendeel, zelfs. De bedoeling is dat het op Verbaliaanse wijze wordt geschreven. Iets gepolijster, dat wel, maar het is JUIST niet de bedoeling om het te emotioneel te maken. Alsjeblieft niet, zeg.
V.
hoofdletters kosten teveel tijd
don't avoid pain to gain pleasure
niet iedereen is iedereen
don't avoid pain to gain pleasure
niet iedereen is iedereen
Ja, als je dat durft, zeker! Ik zal in elk geval mijn best doen er iets opbouwend kritisch over te zeggen.quote:Op zaterdag 19 mei 2007 14:52 schreef Cairon het volgende:
maar nu we aan het schrijven zijn, is het nu de bedoeling om hier om hulp te vragen, proof-readers en dat soort dingen, om hoofdstukken neer te pleuren in de hoop om opbouwende kritiek te mogen ontvangen?
Kan je een bepaalde schrijfstijl aanleren? Ik schrijf zoals ik schrijf, daar is niets aan te doen. Ik kan hooguit achteraf enkele zinnetjes aanpassen die niet lekker lopen, maar de stijl blijft.quote:Op zaterdag 19 mei 2007 15:29 schreef zoalshetis het volgende:
[..]
en vooral ook niet te wollig. schrijf lekker vlot en neigend naar spreektaal. dat leest lekker weg. en betekent helemaal niet dat je jezelf literair te kort doet
Nee, dat zou ik nooit doen, lijkt me gevaarlijk. Teveel meningen & oordelen, wat heb je eraan? Het echte schaven doe je toch pas aan het eind, en je kunt een verhaal pas beoordelen als je het helemaal hebt gelezen, dus niet alleen een los hoofdstuk of een paar alinea's.quote:Op zaterdag 19 mei 2007 14:52 schreef Cairon het volgende:
maar nu we aan het schrijven zijn, is het nu de bedoeling om hier om hulp te vragen, proof-readers en dat soort dingen, om hoofdstukken neer te pleuren in de hoop om opbouwende kritiek te mogen ontvangen?
Zelf heb ik vanavond trouwens het Grote Licht gezien: ik weet nu hoe ik het ga doen. De plot. Het verhaal. Ik had een gegeven, nogal ingewikkeld, waarmee het verhaal zou eindigen. De grote ontknoping, dus. Maar nu besefte ik opeens dat ik ermee moet beginnen. Meteen in het eerste hoofdstuk: bám, de beuk erin. Dat is het klassieke beginhoofdstuk: de hoofdpersoon krijgt héél schokkend nieuws (of er gebeurt iets ingrijpends in zijn leven) waardoor alles op losse schroeven komt te staan. En van dááruit komt het verhaal op gang. In mijn geval wordt het een zoektocht die zich als een soort whodunnit gaat ontrollen.
Ja, dat vind ik erg leuk. Zo'n soort verhaal wil ik schrijven. Ik zie het helemaal zitten, het enige probleem is dat er een nogal bekend boek is dat een soortgelijk uitgangspunt heeft (anders, natuurlijk - maar ik zie bepaalde overeenkomsten die ik bijna niet kan omzeilen). Maar gelukkig is dat boek nogal 'rechtlijning', ik bedoel dat de schrijver recht op zijn doel af gaat en nauwelijks buiten de paden van het hoofdverhaal treedt. Ik wil dat juist wel gaan doen: veel flashbacks en herinneringen, scènes uit een huwelijk... oh, dit wordt mooi!
Er zit nu schot in de zaak.
Ik heb twee grote problemen opgelost: 1) de plot heeft eindelijk een 'natuurlijk' verloop gekregen, het klopt, ik hoef me geen zorgen meer te maken over de ontknoping, die in de eerdere versie een aantal prangende vragen opriep (over de manier waarop de hoofdpersoon op dit schokkende nieuws zou reageren), terwijl ik die vragen nu onderweg kan beantwoorden, aangezien het onderdeel wordt van het verhaal. Het is nooit goed om ná de ontknoping nog vanalles te moeten uitleggen.
En 2) de tweede hoofdpersoon (een man, of om in filmtaal te spreken: de love-interest) heeft er in de eerdere versie voor gezorgd dat ik vastliep, en ik snap nu eindelijk waarom: het was een vervelende man, dat had ik bewust zo gedaan, maar over een vervelende man kun je geen boek schrijven, dat houdt geen mens vol. Ik niet, tenminste. Die man wordt nu dus sympathiek. Ik heb al een Bekende Nederlander in mijn hoofd op wie ik dit personage ga inspireren.
De volgende stap wordt het indelen van de hoofdstukken. Ofwel: Hoe vertel ik het verhaal? Alle noodzakelijke hoofdstukken bepalen. En ook: waar komen de aanwijzingen en de hints, hoe zorg ik ervoor dat de lezer gaat 'meedenken' en hoe & waar zet ik hem op het verkeerde been? Dat zijn leuke dingen. Ik ben er alleen nogal slecht in: geen groot analytisch licht, dus bij het in elkaar timmeren van dit soort schema's roep ik hulp in. Het is me al eerder opgevallen dat mensen met talent voor wiskunde veel meer begrijpen van mijn eigen schema dan ikzelf. Dan zeggen ze bijvoorbeeld: "Maar als je die twee hoofdstukken omdraait, heb je de oplossing toch?" Oh ja. Zelf zie ik dat soort dingen nooit (blinde vlek).
Het boek begint met een begrafenis. Meteen dramatisch inzetten, altijd goed. Op die begrafenis (van haar moeder) krijgt de hoofdpersoon schokkend nieuws te horen. De rest van het boek volgt uit die schokkende mededeling: ze gaat op zoek naar het antwoord.
Zo, nu kan ik lekker gaan slapen
Gokje. 'The Crow Road'?quote:Op zondag 20 mei 2007 03:05 schreef Nadine26 het volgende:
het enige probleem is dat er een nogal bekend boek is dat een soortgelijk uitgangspunt heeft
(...)
Het boek begint met een begrafenis. Meteen dramatisch inzetten, altijd goed. Op die begrafenis (van haar moeder) krijgt de hoofdpersoon schokkend nieuws te horen.
Nee, ik bedoel een Nederlandse roman. De schrijver is dood, dat scheelt. Maar ik ben nu wel benieuwd waar 'The Crow Road' over gaat - zal ik zo eens opzoeken. Ik wil namelijk niks zeggen over het onderwerp, dan is de lol er meteen vanaf (ook voor mezelf, moet wel een beetje spannend blijven, ik moet er nog zó lang aan werken... )quote:
Over 'The Crow Road' vind ik dit:
'It was the day my grandmother exploded. I sat in the crematorium, listening to my Uncle Hamish quietly snoring in harmony to Bach's Mass in B Minor, and I reflected that it always seemed to be death that drew me back to Gallanach.'
Prentice McHoan has returned to the bosom of his complex but enduring Scottish family. Full of questions about the McHoan past, present and future, he is also deeply preoccupied: mainly with death, sex, drink, God and illegal substances ...
Nou, dan ben je toch best warm, Broer
Die crematie is toeval - die komt in het Nederlandse boek dat ik bedoel niet voor. Maar die tweede alinea beschrijft heel aardig welke kant het op moet.
'It was the day my grandmother exploded. I sat in the crematorium, listening to my Uncle Hamish quietly snoring in harmony to Bach's Mass in B Minor, and I reflected that it always seemed to be death that drew me back to Gallanach.'
Prentice McHoan has returned to the bosom of his complex but enduring Scottish family. Full of questions about the McHoan past, present and future, he is also deeply preoccupied: mainly with death, sex, drink, God and illegal substances ...
Nou, dan ben je toch best warm, Broer
Die crematie is toeval - die komt in het Nederlandse boek dat ik bedoel niet voor. Maar die tweede alinea beschrijft heel aardig welke kant het op moet.
Weet je wat, schrijven jullie maar boekjes, dan laat ik me nog even door een Koreaanse pijpen? OK? Als jullie dan allemaal uitgeschreven zijn schrijf ik: 'Hoe ik me liet pijpen door een Koreaanse - Funniest thing ever happened tonight.' en nou ja; suikerziekte, volksziekte nr. 1. Eindelijk is de kanker verslagen.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Godverdomme, mooi weekend man, mooi weekend.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Op een gegeven moment liep ik met een meisje, nou ja, een dik, lelijk, teringwijf naar huis maar ze had Coebergh en, OK. Ik vraag haar: 'Waarom ging Lotte nou niet mee?' Lotte was een vriendin van dat meisje die ik eerder op die avond had gezein.
'Lotte was moe, ze had een epileptische avond gehad vanavond.'
'Is dat leuk?'
'Leuk? Hallo! Een andere vriendin van me is eraan overleden.'
Ik zeg: 'OK, Charlie. Luister goed. Dit moet je me niet kwalijk nemen, OK?', en toen legde ik m'n hand op haar schouder, ik zeg: 'Toen ik op de basisschool zat, God behoed me, maar een van de moeders van meisjes waarmee ik in de klas zat was epileptisch. Op een gegeven moment kwam ze naar school en kreeg ze in de gang zo'n aanval. Ik zweer je dat het het godveromde grappigste was wat ik in me leven had gezien. Ik wist niet wat ik wilde doen. Ze lag daar op de grond, te schuimbekken, te spasten, te gillen, en ik wist niet hoe ik het had. Ik moest zo hard lachen dat ik wilde overgeven. Ik wist niet wat ik wilde doen. Het volgende moment dat ik me herinner stond ik met m'n lul uit m'n broek en dacht ik: "Waarom sta ik nou met m'n lul uit m'n broek? Ik moet helemaal niet pissen.", zo hard moest ik lachen. Ik wist niet meer waar ik het zoeken moest. Ik hoop dat je het me niet kwalijk neemt, neem je het me kwalijk?'
'Nee, toen was je nog een kind.'
'OK.'
Daarna kreeg ik Coebergh en knakworstjes. Zo godverdomde knap ben ik nu. Fuck yeah.
'Lotte was moe, ze had een epileptische avond gehad vanavond.'
'Is dat leuk?'
'Leuk? Hallo! Een andere vriendin van me is eraan overleden.'
Ik zeg: 'OK, Charlie. Luister goed. Dit moet je me niet kwalijk nemen, OK?', en toen legde ik m'n hand op haar schouder, ik zeg: 'Toen ik op de basisschool zat, God behoed me, maar een van de moeders van meisjes waarmee ik in de klas zat was epileptisch. Op een gegeven moment kwam ze naar school en kreeg ze in de gang zo'n aanval. Ik zweer je dat het het godveromde grappigste was wat ik in me leven had gezien. Ik wist niet wat ik wilde doen. Ze lag daar op de grond, te schuimbekken, te spasten, te gillen, en ik wist niet hoe ik het had. Ik moest zo hard lachen dat ik wilde overgeven. Ik wist niet wat ik wilde doen. Het volgende moment dat ik me herinner stond ik met m'n lul uit m'n broek en dacht ik: "Waarom sta ik nou met m'n lul uit m'n broek? Ik moet helemaal niet pissen.", zo hard moest ik lachen. Ik wist niet meer waar ik het zoeken moest. Ik hoop dat je het me niet kwalijk neemt, neem je het me kwalijk?'
'Nee, toen was je nog een kind.'
'OK.'
Daarna kreeg ik Coebergh en knakworstjes. Zo godverdomde knap ben ik nu. Fuck yeah.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
ik heb ooit hele enge dromen, echt gruwelijk spannend, maar ik droom er meestal geen eind aan. Van het begin zou ik zo een heel verhaal kunnen maken. Maar eindes, die vind ik moeilijk te verzinnen.
Maar een boek schrijven is één van de weinige dingen die ik ooit gedaan wil hebben
Maar een boek schrijven is één van de weinige dingen die ik ooit gedaan wil hebben
Nu heb ik dus weer een nieuw idee, wat ik weer halfuitgewerkt heb en waar ik nu weer enthousiast over ben. Maar als ik dat dan weer verder uitgewerkt heb dan wéét ik dat ik me er niet toe kan gaan zetten om het ook daadwerkelijk compleet uit te gaan schrijven en dan ga ik weer een nieuw idee verzinnen.
Ja, die met de ballen in de bek.
12 Juni 2003
Lief dagboek.
Vandaag was een geweldige dag voor me, zo heb ik besloten.
Een of ander vadsig wicht had zich in de nesten gewerkt, het zal de eerste niet zijn, dit soort randfiguren hebben vaak de neiging om zich in de meest belachelijke situaties te manoeuvreren, op de minst gunstige tijdstippen. Ik weet niet wat het is met dit soort volk, maar volgens mij is het een gevolg van een gebrekkige opvoeding, of een soort van diepgeworteld verlangen om een leegte uit hun jeugd op te vullen, hoe dan ook, als het weer zo ver is, dan ben ik degene die ze optrommelen om het probleem op te komen lossen.
Dit keer was het niet anders dan de voorgaande keren. Jonkvrouw, al dan niet schoon, geketend aan een rots, al dan niet boom, ziet haar toekomst in rook opgaan. Het is natuurlijk niet om de minste reden dat het armzalige schepsel daar haar laatste uren slijt. Zoals gewoonlijk voldoet het mormel aan de eisen die zijn gesteld aan het huis- tuin- en –keukenoffer. Hier en daar wordt er wat mee gesjoemeld, het schoonste volk is al lang en breed achter de kiezen van een monsterlijk schepsel verdwenen, of ze hadden het nodige verstand gevonden om hun biezen, ruim voor de noodlottige dag, te pakken. Dus als er geschreven staat “Schone jonkvrouw” dan neemt men vooral dat eerst gedeelte vrij ruim. Mochten er klachten binnenkomen, dan kan men zich altijd nog beroepen om het feit dat smaak subjectief is.
Ik kan niet zeggen dat ik stond te kijken van hetgeen ik aantrof op de plek des onheil. Ik heb niets tegen dikke mensen, echt niet, ik zweer het, maar als ik een mollig grietje zie dat door een bende achtergestelde boeren net iets te strak is vastgebonden, dan kan ik het ook niet helpen als het eerste beeld in me opkomt er een is van ingesnoerd spek.
Ze gaf al vrij snel aan dat ze niet bepaald onder de indruk was van het hele gebeuren. Ze hadden haar al goed vroeg uit haar bed gesleurd en haar aan de rots vastgemaakt. Ze was overduidelijk niet echt te spreken over dit hele ritueel. Geen goed woord had ze over voor de organisatie. Ze stond er nu al meer dan een halve dag, en het monsterlijke geschubde wezen met vlijmscherpe klauwen, ogen van vuur, en een gevorkte tong als die van de duivel, liet lang genoeg op zich wachten om zijn offer te halen. Het beest was niet komen opdagen, en na het eerste uur had ze geen trek meer gehad om te gillen, deze dag was een zware teleurstelling.
Het duurde dan ook niet lang eer ze haar woede in mijn richting stuurde. Wie was ik om zo laat nog op te komen dagen? Ze was verdomme een schone jonkvrouw, hoe haalde ik het in mijn verlepte kop om na het middaguur te komen kijken of er nog werk van kon worden gemaakt. Als de wereld niet zo gruwelijk oneerlijk was geweest dan hadden ze mij nog voor ze haar aan die rots hadden vestgezet gebeld.
Ik hield me koest, het was te verleidelijk om te stellen dat als de wereld eerlijk was geweest, ze dat laatste taartje best had kunnen laten liggen, en ze die overrijpe puist op haar bleke voorhoofd al drie dagen geleden uit had kunnen knijpen. Toen ze zich geroepen voelde om me te laten weten dat ze een zeer belangrijke vrouw was, en dat ze mijn leven tot een hel zou maken, liet ik doorschemeren dat mevrouw voor mijn part de koningin van Spekvet kon zijn, en dat ze lang kon wachten eer ik haar zou bevrijden uit deze hachelijke situatie.
Dacht ze werkelijk dat ik ook maar één vinger zou uitsteken naar een grofgebekt viswijf met pretenties? Dat deze labiele strontfabriek op ook maar een greintje sympathie kon rekenen na haar spastische klaagzang over het onrecht dat haar was aangedaan? Mijn god, ze hadden haar echt niet uitgekozen vanwege haar sprankelende persoonlijkheid, lelieblanke huidje, of haar bevallige meisjesfiguur, ze hadden gewoon een fikse homp vlees nodig om, wat het ook was dat haar ziekelijk trieste gehucht bedreigde een volle maag te geven, en gezien haar omvang zou dat zeker zijn gelukt.
En zodoende liet ik de ongelukkige zeug achter waar ik haar vond.
Eenmaal thuis aangekomen voelde ik me absoluut niet schuldig, het was ook niet het eerste kreng dat ik achter heb gelaten. Goede manieren, bescheidenheid en dankbaarheid zijn geen vieze woorden, en het is overduidelijk waar het aan schort in de hedendaagse opvoeding. De jeugd van tegenwoordig is alleen nog maar bezig met zichzelf, ze gedragen zich alsof ze alles kunnen maken en met moord kunnen wegkomen. Vroeger in mijn tijd, toen het gras nog groen was, en de lucht nog blauw, had zo’n houding je een pak voor je broek opgeleverd!
Oh ik moet niet vergeten om de DVD’s terug te brengen, ik geloof dat er al een boete op zit. Ik moet zeggen dat het teleurstellende films waren. Ik had meer verwacht van het vervolg op de Disney klassieker Bambi.
Het origineel was een ontroerende belevenis, een oprechte film doordrenkt met hartverwarmende authentieke emoties, de perfecte combinatie tussen humor en drama. Een intense belevenis, om de levenscyclus te kunnen volgen van een majestueus dier. Het antropomorfische aspect is overduidelijk aanwezig, ik behoef deze film niet naar een nieuw niveau te tillen door de weg naar volwassenheid van het jonge hertje gelijk te stellen aan de weg die wij allen moeten afleggen naar onze eigen volwassenheid, dat niveau is al aanwezig. De ontluikende liefde, de waarde van vriendschap en het overkoepelende gevoel van eenheid ondanks afkomst, het zijn levenslessen die we allen hebben geleerd tijdens onze reis. Bambi is onze gids, hij symboliseert onze eigen onkunde, onze nieuwsgierigheid en onze onschuld. Wij zijn allemaal een weeskind van het woud.
Het vervolg voelde koud en commercieel aan, er is duidelijk minder tijd besteed aan het uitwerken van de personages, en er is nauwelijks een dubbele bodem aanwezig. De film komt zelfs op bepaalde momenten over als een brute overduidelijke preek. Het mist diepgang, en ook al is de animatie een stuk gelikter dan die van het origineel, de inhoud lijdt overduidelijk onder de verschuiving van aandacht.
Prego Bitches taking it up the Ass, deel twaalf, bleek een vertrouwde keus te zijn geweest. Ik geef toe dat ik een bewonderaar ben van Candy Cummings. Deze voluptueuze hoogblonde twintiger-soms-dertiger-soms-barely-legal respecteer ik op zo veel meer niveaus dan alleen als lustobject.
Als actrice weet ze telkens weer met haar spel mijn ziel te raken. Ze zet een overtuigende strenge, doch rechtvaardige lerares neer. Ze werpt de camera een strenge blik toe en doet dit met zo’n overtuiging dat het aanvoelt alsof ze naar mij kijkt. Ik voel de convictie achter haar felgroene ogen. De kilheid is doordrenkt met rauwe passie en Candy weet het perfecte evenwicht te presenteren, en met een gracieus gebaar weet ze de afstandelijkheid van haar functie als docente te laten overspoelen door de dierlijke lust van een wanhopige vegetariër die snakt naar warm vlees.
Maar mijn Candy kan meer, met hetzelfde gemak verandert de strikte stoffige ambtenaar in een venijnige lolita. Candy’s optreden in de film Barely Legal Catholic Schoolgirls Lesbian Funhouse 4 is nog altijd een meesterwerk, de wijze waarop ze speelse stoutheid en reine onschuld weet te combineren is een geldend voorbeeld voor de nobele kunst van het acteren. Ze is een veelzijdig beestje mijn Candy Cummings.
Toch moet ik een voetnoot plaatsen bij haar optreden in Prego Bitches ze mist op een bepaald moment die abstracte vluchtige eigenschap die haar zo speciaal maakt. Omsingeld door een vijftal mannen, maken zij en haar medespeelster een bijna verveelde indruk, terwijl de scène toch echt vraagt om veel meer dan dat. Wanhoop, angst, zelfverzekerdheid, dominantie, daar roept deze scène om, daar draait het segment om. Twee hartsvriendinnen die belaagd worden door een louche groep bestaande uit ruw mannelijk manvolk, en al wat Candy en Vannessa Cocksalot overbrengen is pure verveling. Wat de kroon op het verhaal had moeten zijn, vervalt zo in een clichématige aaneenschakeling van vleselijke handelingen, waardoor de overige scènes in kracht af moeten doen. Misschien ligt het aan de dynamiek tussen Candy en Vanessa, of is het te wijten aan het ontbreken van de alom belangrijke klik, misschien gewoon een slechte dag, een plotselinge verandering in het script, of een aanpassing aan de cast? Hoe dan ook, het enige minpunt aan een anderzijds perfecte film.
De wijze waarop de regisseur de pijn van een multicultureel trio -Is dat eigenlijk hetzelfde als multi-etnisch?- in beeld brengt is aangrijpend mooi. Als kijker voel ik me betrokken bij de beelden en het geluid dat de spelers produceren tijdens het spel der liefde. Het verhaal dringt tot me door en vervult mijn hart met een verfrissende spanning, alsof ik onderdeel ben van het geheel, alsof ik één van de gemaskerde figuren ben die de jonge vrouw ruw op het bed smijt en haar met mijn naakte lichaam neerdruk. Ik voel hoe ze zich probeert te verzetten, en hoe ze zich al snel overgeeft aan haar eigen schaamteloze verlangen en me gretig ontvangt.
Eigenlijk, Lief Dagboek, was vandaag helemaal niet zo’n geweldige dag, als ik er zo eens over nadenk. Al helemaal niet als mijn vermoedens omtrent Puffels gegrond blijken te zijn.
Hij kijkt zo gemeen uit zijn waterige, groengele ogen, er gaat iets sinisters schuil achter die duivelse en onmenselijke blik. Als hij daar zo ligt aan het voeteneind van mijn bed, kan ik aan het gespin horen dat hij aan mijn ondergang aan het bekokstoven is. Iets zegt me dat ik vanavond er goed aan doe om de deur van de slaapkamer op slot te doen als ik ga slapen.
Lief dagboek.
Vandaag was een geweldige dag voor me, zo heb ik besloten.
Een of ander vadsig wicht had zich in de nesten gewerkt, het zal de eerste niet zijn, dit soort randfiguren hebben vaak de neiging om zich in de meest belachelijke situaties te manoeuvreren, op de minst gunstige tijdstippen. Ik weet niet wat het is met dit soort volk, maar volgens mij is het een gevolg van een gebrekkige opvoeding, of een soort van diepgeworteld verlangen om een leegte uit hun jeugd op te vullen, hoe dan ook, als het weer zo ver is, dan ben ik degene die ze optrommelen om het probleem op te komen lossen.
Dit keer was het niet anders dan de voorgaande keren. Jonkvrouw, al dan niet schoon, geketend aan een rots, al dan niet boom, ziet haar toekomst in rook opgaan. Het is natuurlijk niet om de minste reden dat het armzalige schepsel daar haar laatste uren slijt. Zoals gewoonlijk voldoet het mormel aan de eisen die zijn gesteld aan het huis- tuin- en –keukenoffer. Hier en daar wordt er wat mee gesjoemeld, het schoonste volk is al lang en breed achter de kiezen van een monsterlijk schepsel verdwenen, of ze hadden het nodige verstand gevonden om hun biezen, ruim voor de noodlottige dag, te pakken. Dus als er geschreven staat “Schone jonkvrouw” dan neemt men vooral dat eerst gedeelte vrij ruim. Mochten er klachten binnenkomen, dan kan men zich altijd nog beroepen om het feit dat smaak subjectief is.
Ik kan niet zeggen dat ik stond te kijken van hetgeen ik aantrof op de plek des onheil. Ik heb niets tegen dikke mensen, echt niet, ik zweer het, maar als ik een mollig grietje zie dat door een bende achtergestelde boeren net iets te strak is vastgebonden, dan kan ik het ook niet helpen als het eerste beeld in me opkomt er een is van ingesnoerd spek.
Ze gaf al vrij snel aan dat ze niet bepaald onder de indruk was van het hele gebeuren. Ze hadden haar al goed vroeg uit haar bed gesleurd en haar aan de rots vastgemaakt. Ze was overduidelijk niet echt te spreken over dit hele ritueel. Geen goed woord had ze over voor de organisatie. Ze stond er nu al meer dan een halve dag, en het monsterlijke geschubde wezen met vlijmscherpe klauwen, ogen van vuur, en een gevorkte tong als die van de duivel, liet lang genoeg op zich wachten om zijn offer te halen. Het beest was niet komen opdagen, en na het eerste uur had ze geen trek meer gehad om te gillen, deze dag was een zware teleurstelling.
Het duurde dan ook niet lang eer ze haar woede in mijn richting stuurde. Wie was ik om zo laat nog op te komen dagen? Ze was verdomme een schone jonkvrouw, hoe haalde ik het in mijn verlepte kop om na het middaguur te komen kijken of er nog werk van kon worden gemaakt. Als de wereld niet zo gruwelijk oneerlijk was geweest dan hadden ze mij nog voor ze haar aan die rots hadden vestgezet gebeld.
Ik hield me koest, het was te verleidelijk om te stellen dat als de wereld eerlijk was geweest, ze dat laatste taartje best had kunnen laten liggen, en ze die overrijpe puist op haar bleke voorhoofd al drie dagen geleden uit had kunnen knijpen. Toen ze zich geroepen voelde om me te laten weten dat ze een zeer belangrijke vrouw was, en dat ze mijn leven tot een hel zou maken, liet ik doorschemeren dat mevrouw voor mijn part de koningin van Spekvet kon zijn, en dat ze lang kon wachten eer ik haar zou bevrijden uit deze hachelijke situatie.
Dacht ze werkelijk dat ik ook maar één vinger zou uitsteken naar een grofgebekt viswijf met pretenties? Dat deze labiele strontfabriek op ook maar een greintje sympathie kon rekenen na haar spastische klaagzang over het onrecht dat haar was aangedaan? Mijn god, ze hadden haar echt niet uitgekozen vanwege haar sprankelende persoonlijkheid, lelieblanke huidje, of haar bevallige meisjesfiguur, ze hadden gewoon een fikse homp vlees nodig om, wat het ook was dat haar ziekelijk trieste gehucht bedreigde een volle maag te geven, en gezien haar omvang zou dat zeker zijn gelukt.
En zodoende liet ik de ongelukkige zeug achter waar ik haar vond.
Eenmaal thuis aangekomen voelde ik me absoluut niet schuldig, het was ook niet het eerste kreng dat ik achter heb gelaten. Goede manieren, bescheidenheid en dankbaarheid zijn geen vieze woorden, en het is overduidelijk waar het aan schort in de hedendaagse opvoeding. De jeugd van tegenwoordig is alleen nog maar bezig met zichzelf, ze gedragen zich alsof ze alles kunnen maken en met moord kunnen wegkomen. Vroeger in mijn tijd, toen het gras nog groen was, en de lucht nog blauw, had zo’n houding je een pak voor je broek opgeleverd!
Oh ik moet niet vergeten om de DVD’s terug te brengen, ik geloof dat er al een boete op zit. Ik moet zeggen dat het teleurstellende films waren. Ik had meer verwacht van het vervolg op de Disney klassieker Bambi.
Het origineel was een ontroerende belevenis, een oprechte film doordrenkt met hartverwarmende authentieke emoties, de perfecte combinatie tussen humor en drama. Een intense belevenis, om de levenscyclus te kunnen volgen van een majestueus dier. Het antropomorfische aspect is overduidelijk aanwezig, ik behoef deze film niet naar een nieuw niveau te tillen door de weg naar volwassenheid van het jonge hertje gelijk te stellen aan de weg die wij allen moeten afleggen naar onze eigen volwassenheid, dat niveau is al aanwezig. De ontluikende liefde, de waarde van vriendschap en het overkoepelende gevoel van eenheid ondanks afkomst, het zijn levenslessen die we allen hebben geleerd tijdens onze reis. Bambi is onze gids, hij symboliseert onze eigen onkunde, onze nieuwsgierigheid en onze onschuld. Wij zijn allemaal een weeskind van het woud.
Het vervolg voelde koud en commercieel aan, er is duidelijk minder tijd besteed aan het uitwerken van de personages, en er is nauwelijks een dubbele bodem aanwezig. De film komt zelfs op bepaalde momenten over als een brute overduidelijke preek. Het mist diepgang, en ook al is de animatie een stuk gelikter dan die van het origineel, de inhoud lijdt overduidelijk onder de verschuiving van aandacht.
Prego Bitches taking it up the Ass, deel twaalf, bleek een vertrouwde keus te zijn geweest. Ik geef toe dat ik een bewonderaar ben van Candy Cummings. Deze voluptueuze hoogblonde twintiger-soms-dertiger-soms-barely-legal respecteer ik op zo veel meer niveaus dan alleen als lustobject.
Als actrice weet ze telkens weer met haar spel mijn ziel te raken. Ze zet een overtuigende strenge, doch rechtvaardige lerares neer. Ze werpt de camera een strenge blik toe en doet dit met zo’n overtuiging dat het aanvoelt alsof ze naar mij kijkt. Ik voel de convictie achter haar felgroene ogen. De kilheid is doordrenkt met rauwe passie en Candy weet het perfecte evenwicht te presenteren, en met een gracieus gebaar weet ze de afstandelijkheid van haar functie als docente te laten overspoelen door de dierlijke lust van een wanhopige vegetariër die snakt naar warm vlees.
Maar mijn Candy kan meer, met hetzelfde gemak verandert de strikte stoffige ambtenaar in een venijnige lolita. Candy’s optreden in de film Barely Legal Catholic Schoolgirls Lesbian Funhouse 4 is nog altijd een meesterwerk, de wijze waarop ze speelse stoutheid en reine onschuld weet te combineren is een geldend voorbeeld voor de nobele kunst van het acteren. Ze is een veelzijdig beestje mijn Candy Cummings.
Toch moet ik een voetnoot plaatsen bij haar optreden in Prego Bitches ze mist op een bepaald moment die abstracte vluchtige eigenschap die haar zo speciaal maakt. Omsingeld door een vijftal mannen, maken zij en haar medespeelster een bijna verveelde indruk, terwijl de scène toch echt vraagt om veel meer dan dat. Wanhoop, angst, zelfverzekerdheid, dominantie, daar roept deze scène om, daar draait het segment om. Twee hartsvriendinnen die belaagd worden door een louche groep bestaande uit ruw mannelijk manvolk, en al wat Candy en Vannessa Cocksalot overbrengen is pure verveling. Wat de kroon op het verhaal had moeten zijn, vervalt zo in een clichématige aaneenschakeling van vleselijke handelingen, waardoor de overige scènes in kracht af moeten doen. Misschien ligt het aan de dynamiek tussen Candy en Vanessa, of is het te wijten aan het ontbreken van de alom belangrijke klik, misschien gewoon een slechte dag, een plotselinge verandering in het script, of een aanpassing aan de cast? Hoe dan ook, het enige minpunt aan een anderzijds perfecte film.
De wijze waarop de regisseur de pijn van een multicultureel trio -Is dat eigenlijk hetzelfde als multi-etnisch?- in beeld brengt is aangrijpend mooi. Als kijker voel ik me betrokken bij de beelden en het geluid dat de spelers produceren tijdens het spel der liefde. Het verhaal dringt tot me door en vervult mijn hart met een verfrissende spanning, alsof ik onderdeel ben van het geheel, alsof ik één van de gemaskerde figuren ben die de jonge vrouw ruw op het bed smijt en haar met mijn naakte lichaam neerdruk. Ik voel hoe ze zich probeert te verzetten, en hoe ze zich al snel overgeeft aan haar eigen schaamteloze verlangen en me gretig ontvangt.
Eigenlijk, Lief Dagboek, was vandaag helemaal niet zo’n geweldige dag, als ik er zo eens over nadenk. Al helemaal niet als mijn vermoedens omtrent Puffels gegrond blijken te zijn.
Hij kijkt zo gemeen uit zijn waterige, groengele ogen, er gaat iets sinisters schuil achter die duivelse en onmenselijke blik. Als hij daar zo ligt aan het voeteneind van mijn bed, kan ik aan het gespin horen dat hij aan mijn ondergang aan het bekokstoven is. Iets zegt me dat ik vanavond er goed aan doe om de deur van de slaapkamer op slot te doen als ik ga slapen.
Hunger I want it so bad I can taste it.
it drives me mad to see it wasted,
when I need it so bad that it's burning me.
I'm hungry!
it drives me mad to see it wasted,
when I need it so bad that it's burning me.
I'm hungry!
Cairon, ik vind het moeilijk om hierop te reageren, want het is niet mijn genre. Toch een paar punten:
- Ik zou de dagboekvorm weglaten. Praat maar gewoon tegen de lezer. Niemand schrijft op zo'n manier in een dagboek.
- Waarom zo lang doorgaan over die films? Is er iets belangrijks mee aan de hand?
- Dat er iets sinisters schuilgaat achter een duivelse en onmenselijke blik, lijkt me niet opmerkelijk.
Wel goed is dat ik benieuwd ben wie de ikfiguur is.
Jouw verhaal wordt dus nu niet chronologisch. Het mijne is dat tot zover wel, is dat saai, is het de moeite waard dat om te gooien?
- Ik zou de dagboekvorm weglaten. Praat maar gewoon tegen de lezer. Niemand schrijft op zo'n manier in een dagboek.
- Waarom zo lang doorgaan over die films? Is er iets belangrijks mee aan de hand?
- Dat er iets sinisters schuilgaat achter een duivelse en onmenselijke blik, lijkt me niet opmerkelijk.
Wel goed is dat ik benieuwd ben wie de ikfiguur is.
Tja, wat kan je hier aan doen? Gewoon niet meer doen is denk ik het enige. Werk je beste idee uit en blijf erbij, wat er ook op je pad komt. Dat bewaar je voor als je dit af hebt.quote:Op zondag 20 mei 2007 13:52 schreef Biancavia het volgende:
Nu heb ik dus weer een nieuw idee, wat ik weer halfuitgewerkt heb en waar ik nu weer enthousiast over ben. Maar als ik dat dan weer verder uitgewerkt heb dan wéét ik dat ik me er niet toe kan gaan zetten om het ook daadwerkelijk compleet uit te gaan schrijven en dan ga ik weer een nieuw idee verzinnen.
Wat goed dat je dit hebt uitgevonden! Nu maar hopen dat het goed uitpakt, vooral door de gelijkenis met een ander boek (passievrucht? kwam in mij op).quote:Op zondag 20 mei 2007 03:05 schreef Nadine26 het volgende:
Zelf heb ik vanavond trouwens het Grote Licht gezien: ik weet nu hoe ik het ga doen. De plot. Het verhaal. Ik had een gegeven, nogal ingewikkeld, waarmee het verhaal zou eindigen. De grote ontknoping, dus. Maar nu besefte ik opeens dat ik ermee moet beginnen. Meteen in het eerste hoofdstuk: bám, de beuk erin. Dat is het klassieke beginhoofdstuk: de hoofdpersoon krijgt héél schokkend nieuws (of er gebeurt iets ingrijpends in zijn leven) waardoor alles op losse schroeven komt te staan. En van dááruit komt het verhaal op gang. In mijn geval wordt het een zoektocht die zich als een soort whodunnit gaat ontrollen.
Jouw verhaal wordt dus nu niet chronologisch. Het mijne is dat tot zover wel, is dat saai, is het de moeite waard dat om te gooien?
Mijn update: Ook ik heb nog niets geschreven en ik geef er ook geen zak om. Ik lig liever in bed met een fles rum en Charles Mingus.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
In ieder geval, CAIRON, je bakt er geen reet van. Jij ook niet p-etr-a. ya guyzza fulla shit.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Heren, kunnen jullie elders gaan kletsen? Jullie lijken wel een stel wijven zeg.
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Je leert niets wat je niet kan missen als kiespijn, JAM. Niemand wil kletsen als een stel oude wijven. En nu ophoepelen. Hup!quote:Op maandag 21 mei 2007 00:16 schreef JAM het volgende:
Maar misschien leren we er nog iets van, Isa. .
* Isabeau mompelt iets over gebrek aan authoriteit
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Ga anders een broek schrijven.
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Ik bedoelde boek
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Je vindt het gewoon lekker.quote:Op maandag 21 mei 2007 00:17 schreef Isabeau het volgende:
[..]
* Isabeau mompelt iets over gebrek aan authoriteit
Daar was ik me van bewust toen ik de toetsen induwde. Ik heb het zo gelaten.quote:
Hebben jullie je boek al af?
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Ik denk dat Nadine gelijk had, een fragment plaatsen is inderdaad te gevaarlijk. Wat een walgelijke beerput wordt hier open getrokken zeg. Twee pagina's schrijven over Aziatische hoeren, dat is full of shit. Wie hier inspiratie uit haalt is een genie.quote:Op maandag 21 mei 2007 00:04 schreef JAM het volgende:
In ieder geval, CAIRON, je bakt er geen reet van. Jij ook niet p-etr-a. ya guyzza fulla shit.
Het inspireert JAM blijkbaar. Het is nu wachten op iemand die alle posts van JAM even bundelt, hier en daar een beetje redigeert en vervolgens naar een uitgever stuurt. Er is vast wel een markt voor te vinden.quote:Op maandag 21 mei 2007 07:28 schreef p-etr-a het volgende:
[..]
Ik denk dat Nadine gelijk had, een fragment plaatsen is inderdaad te gevaarlijk. Wat een walgelijke beerput wordt hier open getrokken zeg. Twee pagina's schrijven over Aziatische hoeren, dat is full of shit. Wie hier inspiratie uit haalt is een genie.
Het is prima om een heel eind in het niets te ouwehoeren, van sommige schrijvers kan ik dat enorm waarderen, maar dan moet je het natuurlijk wel kunnen.quote:Op zondag 20 mei 2007 16:08 schreef Cairon het volgende:
12 Juni 2003
Lief dagboek.
Vandaag was een geweldige dag voor me, zo heb ik besloten.
[...]
The End Times are wild
Goed bezig! . Ik heb alleen een vraag/opmerking: je schrijft dat je de tweede hoofdpersoon eerst een vervelende vent wilde laten zijn, maar nu toch kiest voor een sympathieke vent. is hij nu van het begin af aan al sympathiek of laat je hem dat geleidelijk aan worden? Want dat kan natuurlijk ook een aardig verhaal opleveren. Iemand die in het begin vervelend is, maar gaandeweg het verhaal toch een stuk sympathieker wordt.quote:Op zondag 20 mei 2007 03:05 schreef Nadine26 het volgende:
[...]
Meteen in het eerste hoofdstuk: bám, de beuk erin. Dat is het klassieke beginhoofdstuk: de hoofdpersoon krijgt héél schokkend nieuws (of er gebeurt iets ingrijpends in zijn leven) waardoor alles op losse schroeven komt te staan. En van dááruit komt het verhaal op gang. In mijn geval wordt het een zoektocht die zich als een soort whodunnit gaat ontrollen.
Er zit nu schot in de zaak.
Ik heb twee grote problemen opgelost: 1) de plot heeft eindelijk een 'natuurlijk' verloop gekregen, het klopt, ik hoef me geen zorgen meer te maken over de ontknoping, die in de eerdere versie een aantal prangende vragen opriep (over de manier waarop de hoofdpersoon op dit schokkende nieuws zou reageren), terwijl ik die vragen nu onderweg kan beantwoorden, aangezien het onderdeel wordt van het verhaal. Het is nooit goed om ná de ontknoping nog vanalles te moeten uitleggen.
En 2) de tweede hoofdpersoon (een man, of om in filmtaal te spreken: de love-interest) heeft er in de eerdere versie voor gezorgd dat ik vastliep, en ik snap nu eindelijk waarom: het was een vervelende man, dat had ik bewust zo gedaan, maar over een vervelende man kun je geen boek schrijven, dat houdt geen mens vol. Ik niet, tenminste. Die man wordt nu dus sympathiek. Ik heb al een Bekende Nederlander in mijn hoofd op wie ik dit personage ga inspireren.
De volgende stap wordt het indelen van de hoofdstukken. Ofwel: Hoe vertel ik het verhaal? Alle noodzakelijke hoofdstukken bepalen. En ook: waar komen de aanwijzingen en de hints, hoe zorg ik ervoor dat de lezer gaat 'meedenken' en hoe & waar zet ik hem op het verkeerde been? Dat zijn leuke dingen. Ik ben er alleen nogal slecht in: geen groot analytisch licht, dus bij het in elkaar timmeren van dit soort schema's roep ik hulp in. Het is me al eerder opgevallen dat mensen met talent voor wiskunde veel meer begrijpen van mijn eigen schema dan ikzelf. Dan zeggen ze bijvoorbeeld: "Maar als je die twee hoofdstukken omdraait, heb je de oplossing toch?" Oh ja. Zelf zie ik dat soort dingen nooit (blinde vlek).
Het boek begint met een begrafenis. Meteen dramatisch inzetten, altijd goed. Op die begrafenis (van haar moeder) krijgt de hoofdpersoon schokkend nieuws te horen. De rest van het boek volgt uit die schokkende mededeling: ze gaat op zoek naar het antwoord.
Het heeft bij mij trouwens ook even geduurd voordat het boek in mijn hoofd zo ver gevorderd was, dat ik het ook aan het papier kan toevertrouwen. Ik loop al zo'n twee jaar met dit verhaal rond, heb een paar pogingen gedaan om het op papier te zetten, maar liep telkens na één hoofdstuk al vast. Uiteindelijk heb ik het maar even naast me neergelegd, en bedacht telkens weer nieuwe ontwikkelingen.
Het eerste hoofdstuk heb ik nu voor de vierde keer helemaal opnieuw geschreven, en nu heb ik het idee dat ik echt verder kan. Vanaf het begin wilde ik namelijk al met een enorme plottwist eindigen, maar bedacht me dat die wel heel erg uit de lucht zou komen vallen. En dat is ook niet de bedoeling. Als lezer moet je achteraf kunnen denken:'ik had het kunnen weten, dat het zo zat'. Het eerste hoofdstuk begint nu ook met een zin die de lezer meteen mee moet trekken het verhaal in, omdat al direct duidelijk wordt dat de hoofdpersoon in een zeer lastige situatie verkeert: op de grens van leven en dood.
Nee, ik denk dat je onderweg vanzelf merkt of je flashbacks nodig hebt, of andere trucs om je informatie kwijt te raken. Sowieso denk ik dat elk verhaal op veel verschillende manieren verteld kan worden, het gaat erom dat je (liefst voordat je begint met schrijven) zo lang hebt nagedacht over de 'constructie' dat het nog maar op één manier kan. Het moet kloppen voor de lezer, maar ook voor de hoofdpersoon (of de alwetende verteller of wie dan ook). Bij mij gaat het om een 'spannend' verhaal - een soort puzzel - en dan ligt het voor de hand dat de hoofdpersoon evenveel weet (of liever: even weinig) als de lezer. Ze maken die zoektocht samen. En dus kan het alleen maar chronologisch worden verteld, anders zou de hoofdpersoon de antwoorden al kennen en zou het hele verhaal niet verteld hoeven worden, tenminste niet op deze manier, als een 'zoektocht'.quote:Op zondag 20 mei 2007 16:59 schreef p-etr-a het volgende:
Jouw verhaal wordt dus nu niet chronologisch. Het mijne is dat tot zover wel, is dat saai, is het de moeite waard dat om te gooien?
Bij mij begint het met een schokkende ontdekking (een familiegeheim), de rest van het verhaal volgt daaruit - de hoofdpersoon wil de toedracht van het familiegheim ontrafelen. En degene die de antwoorden kent, is dood (begrafenis in eerste hoofdstuk). Die zoektocht zou bijvoorbeeld zeven dagen kunnen beslaan, of zeven maanden (weet ik nog niet), maar die rode lijn wordt op chronologische wijze verteld, stap voor stap of dag na dag. Het eindigt dan ook met het (opnieuw 'schokkende') antwoord: dus zó zit het, en dáárom is erover gezwegen. Tussendoor komen wel flashbacks, dat kan niet anders, omdat het om een familiegheim gaat. In gedachten gaat de hoofdpersoon terug in de tijd: waren er al aanwijzingen, hoe waren de verhoudingen tussen de betrokkenen, enzovoort.
Volgens mij heeft de manier van vertellen (chronologisch of niet) te maken met de hoeveelheid informatie die je kwijt moet - onderweg kun je altijd vragen tegenkomen die beantwoord moeten worden, en als dat niet lukt in het 'heden', kun je dus terugschakelen naar vroeger.
Maar ik denk wel dat het heel goed is om een verhaal, maakt niet uit welk verhaal, op zoveel mogelijk verschillende manieren voor je te zien. Het belangrijkste is: hóe vertel je het? Door al die mogelijkheden naast elkaar te zetten, alles steeds om te gooien (wat gebeurt er als ik begin met het einde? Of als ik het verhaal door een ánder personage laat vertellen? Of als ik meerdere perspectieven kies? Of... enzovoort) zie je ten eerste meteen waar de (toekomstige) problemen kunnen zitten, waardoor je minder kans hebt om vast te lopen, en bovendien zorgt het ervoor dat je het verhaal steeds beter gaat begrijpen. Waarom je het wilt vertellen. Waar het naartoe moet. Of je geen belangrijke informatie over het hoofd hebt gezien. Zo krijg je het verhaal in de vingers. Dus ja, ik zou die chronologische vertelwijze zeker omgooien, dat wil zeggen: om te kijken wat er gebeurt.
JAM en Moon-Bridge
Een heel maagdelijk forum ligt voor jullie om te verkloten.
Laat iig dit topic met rust
Een heel maagdelijk forum ligt voor jullie om te verkloten.
Laat iig dit topic met rust
Yvonne riep ergens: Static is gewoon Static, je leeft met hem of niet.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Kritiek op "nu gaan we het doen" ga daar ff lekker verder.
Yvonne riep ergens: Static is gewoon Static, je leeft met hem of niet.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
You're so full of yourself, it's almost adorable... if only you weren't an attention whore. Let's have sex.
Hunger I want it so bad I can taste it.
it drives me mad to see it wasted,
when I need it so bad that it's burning me.
I'm hungry!
it drives me mad to see it wasted,
when I need it so bad that it's burning me.
I'm hungry!
Graag , ik ga even de troep opruimen hoor.quote:Op maandag 21 mei 2007 10:29 schreef Cairon het volgende:
You're so full of yourself, it's almost adorable... if only you weren't an attention whore. Let's have sex.
Yvonne riep ergens: Static is gewoon Static, je leeft met hem of niet.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Meid, ik had het over JAM.
Hunger I want it so bad I can taste it.
it drives me mad to see it wasted,
when I need it so bad that it's burning me.
I'm hungry!
it drives me mad to see it wasted,
when I need it so bad that it's burning me.
I'm hungry!
Wil je daar seks mee? Die gun ik alleen onbeschermde anale bloedseks met een enorme aidsnegerquote:Op maandag 21 mei 2007 10:33 schreef Cairon het volgende:
Meid, ik had het over JAM.
V.
Ja inderdaad, V. ja.
I know, maar ik zag sexquote:Op maandag 21 mei 2007 10:33 schreef Cairon het volgende:
Meid, ik had het over JAM.
Anyhow, opgeschoond, min of meer en schrijven maar.
Yvonne riep ergens: Static is gewoon Static, je leeft met hem of niet.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Ander topicquote:Op maandag 21 mei 2007 10:36 schreef Moon_Bridge het volgende:
GODSAMME. Mijn maagdverhaal, Yvonne.
Yvonne riep ergens: Static is gewoon Static, je leeft met hem of niet.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
In de eerdere versie was hij een gefrustreerde, teleurgestelde schrijver (dat is een andere lijn in het boek: de strijd tussen twee schrijvers, de één commercieel & succesvol, de ander literair & miskend) en ik kwam er gaandeweg achter dat het karakter te eendimensionaal was voor zo'n grote rol. Ik liep vast na ongeveer 100 bladzijden, ik had geen zin meer in het verhaal. Later besefte ik dat het vooral die man was waar ik geen zin meer in had. Ik denk nu na over twee mogelijkheden: óf de schrijver krijgt een kleinere rol, dan kan hij onsympathiek blijven, óf ik maak een aardige vent van hem. Ik denk dat het tweede beter is. Jouw suggesie, om hem gaandeweg sympathieker te maken, is inderdaad interessant, maar ik ken mijn beperkingen: ik denk niet dat ik dat kan. Zo'n karakterontwikkeling lijkt me een enorme opgaaf, misschien iets voor de toekomst. Bovendien heeft hij wel een grote rol, maar hij blijft een 'aangever', dus die ontwikkeling is voor dit personage ook teveel eer.quote:Op maandag 21 mei 2007 08:08 schreef DaMart het volgende:
Ik heb alleen een vraag/opmerking: je schrijft dat je de tweede hoofdpersoon eerst een vervelende vent wilde laten zijn, maar nu toch kiest voor een sympathieke vent. is hij nu van het begin af aan al sympathiek of laat je hem dat geleidelijk aan worden? Want dat kan natuurlijk ook een aardig verhaal opleveren. Iemand die in het begin vervelend is, maar gaandeweg het verhaal toch een stuk sympathieker wordt.
Ja, die ontwikkelingen moeten eigenlijk van tevoren al vaststaan. Ik vind het zelf heel belangrijk om ergens naartoe te schrijven, om te weten hoe ik van A naar B kom, anders (heb ik veel ervaring mee) beland ik binnen de kortste keren op locaties waarvan ik bij God niet weet wat de personages er te zoeken hebben, en krijg ze dan nog maar eens terug. Ik geloof heel erg in schema's. Zo strak mogelijk, alle lijnen moeten vaststaan, en vreemd genoeg ontstaat er dan juist veel ruimte voor fantasie en rare invallen. Als ik teveel vrijheid heb, gaat het verhaal met me op de loop. Maar goed, dat werkt voor iedereen anders.quote:Het heeft bij mij trouwens ook even geduurd voordat het boek in mijn hoofd zo ver gevorderd was, dat ik het ook aan het papier kan toevertrouwen. Ik loop al zo'n twee jaar met dit verhaal rond, heb een paar pogingen gedaan om het op papier te zetten, maar liep telkens na één hoofdstuk al vast. Uiteindelijk heb ik het maar even naast me neergelegd, en bedacht telkens weer nieuwe ontwikkelingen.
Komt die enorme plottwist aan het einde van het eerste hoofdstuk, of als ontknoping van het hele verhaal? Wat je misschien kunt doen, is voor jezelf uitschrijven waarom die plottwist logisch is. Waarom (bijvoorbeeld) iemand zoiets zou doen. What makes him tick? Dat moet aannemelijk zijn, en voor bijna álles is een verklaring te bedenken, maar die verklaring moet je wel van tevoren hebben uitgedacht. Voorvallen uit het verleden van een personage, bijvoorbeeld, die geleid hebben tot deze krankzinnige daad. Dan kun je ernaar vooruitwijzen, alsvast wat hints geven, zodat de lezer naderhand niet verbijsterd achterblijft, maar denkt: 'Ah, dat zat erin.'quote:Het eerste hoofdstuk heb ik nu voor de vierde keer helemaal opnieuw geschreven, en nu heb ik het idee dat ik echt verder kan. Vanaf het begin wilde ik namelijk al met een enorme plottwist eindigen, maar bedacht me dat die wel heel erg uit de lucht zou komen vallen. En dat is ook niet de bedoeling. Als lezer moet je achteraf kunnen denken:'ik had het kunnen weten, dat het zo zat'.
Cairon, ik begrijp het niet. Is dit een kort verhaal? Ik denk het niet, het einde lijkt vooruit te wijzen naar een vervolg. Maar dan: waar gaat het eigenlijk over? Een schone jonkvrouw - die eigenlijk heel dik en lelijk is, misschien alleen in de verbeelding van de verteller, misschien ook wel echt - is vastgebonden aan een rots. Dit gebeurt vaker; het is kennelijk een ritueel. Ook de verteller heeft vaker met dit bijltje gehakt; hij kan eigenlijk geen vastgebonden schone jonkvrouw meer zien. Gaat het om een soort pervers spelletje? Of is het allemaal overdrachtelijk bedoeld en moeten we in de verteller een soort uitgebluste en gedesillusioneerde welzijnswerker of psycholoog zien? Een man die al zijn (vrouwelijke) patiënten haat?quote:Op zondag 20 mei 2007 16:08 schreef Cairon het volgende:
12 Juni 2003
Lief dagboek.
Vandaag was een geweldige dag voor me, zo heb ik besloten. (...) Iets zegt me dat ik vanavond er goed aan doe om de deur van de slaapkamer op slot te doen als ik ga slapen.
Als dat zo is, lijkt die pornofilm me een veeg teken. Die man (psycholoog?) is stapelgek.
Afijn, ik kan er geen vloeibare chocola van maken. Maar misschien zou het helpen als je iets vertelt over de achtergrond van het verhaal/de motieven van de verteller.
Het is een verhaal dat op verschillende manieren tot uiting komt. Aan de ene kant heb je een wereld waarin alles kan, ridders, draken, vadsige wijven die om hulp roepen, je kan met alle gemak van de wereld naar huis gaan om daar naar tekenfilms te kijken... en porno, en waar je kat een plot brouwt dat je ondergang bewerktstelligt.
Aan de andere kant heb je de wereld waarin wij leven, saai, eentonig, gebonden aan een bijna oneindige hoeveelheid wetten, waar je toekomst zo goed als vastligt en er altijd wel mensen zijn die iets te zeiken hebben.
Mijn verhaal gaat over iemand die de reis maakt van de ene wereld naar de andere wereld. Het verhaal verloopt niet chronologisch, voor de één is tijd een niet-bestaand iets, voor de ander is tijd niet belangrijk genoeg om er aandacht aan te besteden.
Wat je uiteindelijk ziet is hoe de ene lijn zich ontwikkelt in de andere lijn, welke zaken, figuren, gebeurtenissen ertoe leiden dat het één het ander word.
Aan de andere kant heb je de wereld waarin wij leven, saai, eentonig, gebonden aan een bijna oneindige hoeveelheid wetten, waar je toekomst zo goed als vastligt en er altijd wel mensen zijn die iets te zeiken hebben.
Mijn verhaal gaat over iemand die de reis maakt van de ene wereld naar de andere wereld. Het verhaal verloopt niet chronologisch, voor de één is tijd een niet-bestaand iets, voor de ander is tijd niet belangrijk genoeg om er aandacht aan te besteden.
Wat je uiteindelijk ziet is hoe de ene lijn zich ontwikkelt in de andere lijn, welke zaken, figuren, gebeurtenissen ertoe leiden dat het één het ander word.
Hunger I want it so bad I can taste it.
it drives me mad to see it wasted,
when I need it so bad that it's burning me.
I'm hungry!
it drives me mad to see it wasted,
when I need it so bad that it's burning me.
I'm hungry!
Ik probeer nu ook eerst een globale hoofdstukindeling te maken. Anders verzin ik er teveel hoofdstukken bij (ook ik ken mezelf ). Synopsis heb ik al geschreven, probeer nu ook wat beschrijvingen van de personages op papier te zetten. Naam, achtergrond, karakter, voor het verhaal interessante feiten uit het verleden van het personage, dat soort dingen.quote:Op maandag 21 mei 2007 10:38 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Ja, die ontwikkelingen moeten eigenlijk van tevoren al vaststaan. Ik vind het zelf heel belangrijk om ergens naartoe te schrijven, om te weten hoe ik van A naar B kom, anders (heb ik veel ervaring mee) beland ik binnen de kortste keren op locaties waarvan ik bij God niet weet wat de personages er te zoeken hebben, en krijg ze dan nog maar eens terug. Ik geloof heel erg in schema's. Zo strak mogelijk, alle lijnen moeten vaststaan, en vreemd genoeg ontstaat er dan juist veel ruimte voor fantasie en rare invallen. Als ik teveel vrijheid heb, gaat het verhaal met me op de loop. Maar goed, dat werkt voor iedereen anders.
[..]
Het wordt een twist aan het einde van het boek. En hij komt niet zozeer uit een personage, maar meer uit het verhaal zelf. De achtergrond van alles wat de lezer daarvoor gelezen heeft, wordt gigantisch omgegooid. Maar goed, dat komt ook niet uit de lucht vallen hoor. Eigenlijk sluit het laatste hoofdstuk straks aan op het eerste hoofdstuk, en ga ik in de rest van het boek wel diverse 'hints' verstoppen, aan de hand waarvan de lezer achteraf inderdaad zou kunnen weten dat het zo zat.quote:Komt die enorme plottwist aan het einde van het eerste hoofdstuk, of als ontknoping van het hele verhaal? Wat je misschien kunt doen, is voor jezelf uitschrijven waarom die plottwist logisch is. Waarom (bijvoorbeeld) iemand zoiets zou doen. What makes him tick? Dat moet aannemelijk zijn, en voor bijna álles is een verklaring te bedenken, maar die verklaring moet je wel van tevoren hebben uitgedacht. Voorvallen uit het verleden van een personage, bijvoorbeeld, die geleid hebben tot deze krankzinnige daad. Dan kun je ernaar vooruitwijzen, alsvast wat hints geven, zodat de lezer naderhand niet verbijsterd achterblijft, maar denkt: 'Ah, dat zat erin.'
Overigens zit zo'n zelfde twist al in hoofdstuk 2, ten opzichte van hoofdstuk 1. Maar in het laatste hoofdstuk wordt de twist uit hoofdstuk 2 weer teruggetwist zeg maar. De uitwerking moet natuurlijk wel goed gebeuren, lezers laten zich niet graag beetnemen, maar ik heb wel mijn gedachten over hoe ik dat zo goed mogelijk kan doen, en ik weet ook al welke hints ik ga geven die de twist op het eind inleiden.
Een wenk in mijn richting?quote:Op zondag 20 mei 2007 03:05 schreef Nadine26 het volgende:
... dus bij het in elkaar timmeren van dit soort schema's roep ik hulp in. Het is me al eerder opgevallen dat mensen met talent voor wiskunde veel meer begrijpen van mijn eigen schema dan ikzelf. ...
Je mag jezelf gelukkig prijzen dat je nooit een schema van mij hebt gezien Voor dagboek van een kindermeisje heb ik ook niet met een echt schema gewerkt, daarvoor ging het te snel. Toen kon ik hooguit tussendoor een paar dagen nadenken over de volgende stap, maar nu - met het nieuwe boek - ga ik het heel anders aanpakken. Ik droom er al heel lang van om een boek te schrijven volgens de Amerikaanse 'How To Write A Bestselling & Dazzeling Masterpiece'-methode, met andere woorden: ik wil bewijzen dat die trucs werken. Ik geloof erin! Je kent ze wel, die blaadjes/boekjes die je in Amerika overal kunt kopen, en waarin nog één keer uit de doeken wordt gedaan (door een volstrekt onbekende B-auteur) hoe het moet.quote:Op maandag 21 mei 2007 22:25 schreef Gajus het volgende:
Een wenk in mijn richting?
Dan krijg je van die tips in de trant van: "Leg een kaartenbak-systeem aan en noteer elke inval of losse gedachte op een apart kaartje. Rubriceer op alfabetische volgorde. Werk ook met een kleurensysteem: rode kaartjes zijn voor de hoofdlijn, gele kaartjes voor de personages, groene kaartjes voor de achtergrondschetsen en blauwe kaartjes voor flashbacks. Tijdens het schrijfproces trek je, al naar gelang de scène waaraan je werkt, een kaart uit je systeembox. Als je een beetje ruim woont, is het een goed idee om aan verschillende bureaus te werken: een geel bureau voor het uitdiepen van de personages, een blauw bureau waaraan de flashbacks worden gefabriceerd, enzovoort. Deze werkwijze schept orde in de chaotische schrijversgeest. Mocht je onverhoeds vastlopen in het verhaal, schud alle kaarten dan door elkaar, bind een theedoek voor je ogen (niet te strak!) en trek één kaart uit de waaier. In bijna alle gevallen zal blijken dat de inspiratie meteen weer begint te stromen."
Ik ben gek op Amerikanen. Ik houd van dit soort illusies. Ik gelóóf erin!
.
Ik ben halverwege een fantasy die toch echt een keer af moet. Ik ben hem begonnen als "post dagelijks een stukje en laat anderen je stimuleren verder te gaan" maar daar is een beetje de klad in gekomen, dus misschien kan ik hier nog wat stokken achter de deur vinden
Oh ja, en ik ben met deel twee in mijn trilogie begonnen, maar daar heb ik amper stimulatie voor nodig
Oh ja, en ik ben met deel twee in mijn trilogie begonnen, maar daar heb ik amper stimulatie voor nodig
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Hé, Jam is een kunstenaar-artiest. Die heeft geen kaartenbak-systeem nodig.quote:Op woensdag 23 mei 2007 01:14 schreef Ryan3 het volgende:
Wat Jam?
Amerikaanse schrijvers kiezen voor wit ... voor witte poeder. .quote:Op woensdag 23 mei 2007 00:51 schreef Nadine26 het volgende:
... rood ... geel ... groen ... blauw ...
ik kies voor rood ... du rouge.
'We' gaan helemaal niet schrijven. 'We' gaan weer 'ns ( écht ) schilderen. Da's véél spannender.
...dass wir fliegen.
Als ik ergens van weet dat ik het niet kan, is het schilderen. Bij schrijven heb ik tenminste nog het idee dat ik iets moois creëer. De op één hand te tellen pogingen tot schilderen die ik heb gedaan, zijn allemaal jammerlijk mislukt.quote:Op woensdag 23 mei 2007 02:51 schreef De-oneven-2 het volgende:
'We' gaan helemaal niet schrijven. 'We' gaan weer 'ns ( écht ) schilderen. Da's véél spannender.
Maar blijkbaar kan jij het wel, dat is super. Doe het!
En als 'we' gaan schilderen, heb je dan nog onbetaalbare tips?quote:Op woensdag 23 mei 2007 02:51 schreef De-oneven-2 het volgende:
'We' gaan helemaal niet schrijven. 'We' gaan weer 'ns ( écht ) schilderen. Da's véél spannender.
Schrijvers houden hun eigen mythe graag in stand. Ik herinner me een interview, lang geleden, met Jessica Dürlacher waarin ze vertelde hoe ze elke dag, vóórdat ze begon met schrijven, even 'de stilte zocht in haar hoofd': ze sloot dan de ogen en focuste zich op een soort 'kernpunt', en na verloop van tijd begon ze vanzelf ritmisch met haar voorhoofd op het toetsenbord te beuken, en op die manier nam het schrijfproces automatisch een aanvang, op geheel natuurlijke wijze, snap je wel.
Heb je niet zo'n soort tip?
Fixed your typos.quote:Op donderdag 17 mei 2007 22:46 schreef Verbal het volgende:
Koketteren met het feit dat hij/zij niet koketteert.
V.
"The whole problem with the world is that fools and fanatics are always so certain of themselves, but wiser people so full of doubts."
- Bertrand Russell
- Bertrand Russell
De kwast onderdompelen in de verf en 'm daarna over het doek laten glijden werkt bij mij het beste.quote:
Maar die had je vast zelf al bedacht.
...dass wir fliegen.
Jessica KUTHOER kan toch ook helemaal niet schrijven, Nadine? Jessica KUTHOER schrijft dingen als: 'En toen waren m'n tampons op.' Tenminste, dat stel ik me er zo bij voor. Stilte in haar hoofd gezocht of niet.quote:Op donderdag 24 mei 2007 00:51 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
En als 'we' gaan schilderen, heb je dan nog onbetaalbare tips?
Schrijvers houden hun eigen mythe graag in stand. Ik herinner me een interview, lang geleden, met Jessica Dürlacher waarin ze vertelde hoe ze elke dag, vóórdat ze begon met schrijven, even 'de stilte zocht in haar hoofd': ze sloot dan de ogen en focuste zich op een soort 'kernpunt', en na verloop van tijd begon ze vanzelf ritmisch met haar voorhoofd op het toetsenbord te beuken, en op die manier nam het schrijfproces automatisch een aanvang, op geheel natuurlijke wijze, snap je wel.
Heb je niet zo'n soort tip?
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
wanneer ga jij het nou eens echt doen? misschien heb je wel een publiek!~quote:Op zaterdag 26 mei 2007 17:10 schreef JAM het volgende:
[..]
Jessica KUTHOER kan toch ook helemaal niet schrijven, Nadine? Jessica KUTHOER schrijft dingen als: 'En toen waren m'n tampons op.' Tenminste, dat stel ik me er zo bij voor. Stilte in haar hoofd gezocht of niet.
hoofdletters kosten teveel tijd
don't avoid pain to gain pleasure
niet iedereen is iedereen
don't avoid pain to gain pleasure
niet iedereen is iedereen
NIET. Ik ga ècht masturberen totdat ik er kramp in m'n buik van krijg en daarna ècht bier drinken en Charles Mingus luisteren en daarna ècht weer op maandag naar kantoor om centjes bij elkaar te sprokkelen zodat ik nog voor de 26ste julie naar Japan kan. Let's forget the bullshit and get into the so called art.quote:Op zaterdag 26 mei 2007 17:13 schreef zoalshetis het volgende:
[..]
wanneer ga jij het nou eens echt doen? misschien heb je wel een publiek!~
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Yep. Jammerdepammer.quote:Op maandag 28 mei 2007 03:49 schreef Biancavia het volgende:
Tot zover de motivatie van dit topic.
Hoe ver ben je al, p-etr-a?- wordt het niet eens tijd voor een sneak preview?
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Dat denk ik niet, want volgens mij zit er voor mij weinig in als ik het hier plaats. Ik heb 13000 woorden.
Welke woorden heb je zoal?
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
JAM, wil je niet gewoon weten of er whisky, kutjes, jazz en sex in voorkomt?
Al die willen te kaap'ren varen, moeten mannen met baarden zijn.
Hoogachtend,
Erik.
Hoogachtend,
Erik.
wil het wel lekker lukken petra? of kom je er nu achter dat je plot eigenlijk toch niet zo goed was?
hoofdletters kosten teveel tijd
don't avoid pain to gain pleasure
niet iedereen is iedereen
don't avoid pain to gain pleasure
niet iedereen is iedereen
De motivatie vindt bij voorkeur achter de schermen plaats Ofwel: achter het toetsenbord.quote:Op maandag 28 mei 2007 03:49 schreef Biancavia het volgende:
Tot zover de motivatie van dit topic.
Ofwel: achter het toetsenbord.Ja jongens, in doodse eenzaamheid. Daar merk je verder niks van. Zwoegen en buffelen. Zitten jullie ook zo vaak tot drie uur 's nachts door te beuken?
Ik wel. Maar ik zal jullie vertellen: je hebt een deadline nodig. Nou ja: ik. Zonder deadline wordt het allemaal niks. Dan is er geen enkele reden om tot drie uur 's nachts door te werken, waarom zou je, morgen is er weer een dag. De vraag die ik hier dus maar even in de groep gooi, en het is een belangrijke vraag, een vraag die het verschil kan betekenen tussen een aanzetje en een HEEL BOEK, die vraag luidt: Hoe Houd Je De Wind Eronder?
Nou?
Nou?
Deadlines zijn onmisbaar. Dwang. Nog beter is het als je weet dat er een publiek op je wacht. Dat je afgaat als je je er met geklooi vanaf maakt. Angst rotzooi te produceren geeft een boel energie. Ineens die blinde paniek dat het misschien wel helemaal niks is wat je tot dusver in elkaar hebt gedraaid. Pas dan gebeurt er echt wat. Meestal. Niet alleen bij schrijven, maar op alle gebieden.
Je moet het wel veel mensen vertellen jah dat je daaraan gaat werken, want zo krijg je meer motivatie. Ikzelf schrijf altijd kleine dingen op of kernwoorden waar ik later omheen ga bouwen als ik op een gegeven moment wel weer tijd hebt zeg maar
Ik ging vanavond naar een optreden en had me voorgenomen om daar niets te drinken maar toen ik binnenkwam stond de barman al een biertje voor me te tappen. Toen 'moest' ik wel. Fuck it.quote:Op dinsdag 29 mei 2007 16:57 schreef Tha_Erik het volgende:
JAM, wil je niet gewoon weten of er whisky, kutjes, jazz en sex in voorkomt?
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
En toen werd het zomaar weer 2 uur .... ook weer iets voor een boek ,quote:Op woensdag 30 mei 2007 01:44 schreef JAM het volgende:
[..]
Ik ging vanavond naar een optreden en had me voorgenomen om daar niets te drinken maar toen ik binnenkwam stond de barman al een biertje voor me te tappen. Toen 'moest' ik wel. Fuck it.
Nou, ik was iets eerder thuis. Ik heb het bij dat ene biertje gelaten en daarna nog even een kroket gehaald.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Ik heb mijn eigen deadline al drie keer verschoven omdat mijn proeflezers nogal lang op zich laten wachtenquote:Op woensdag 30 mei 2007 01:40 schreef cioran63 het volgende:
Deadlines zijn onmisbaar. Dwang. Nog beter is het als je weet dat er een publiek op je wacht. Dat je afgaat als je je er met geklooi vanaf maakt. Angst rotzooi te produceren geeft een boel energie. Ineens die blinde paniek dat het misschien wel helemaal niks is wat je tot dusver in elkaar hebt gedraaid. Pas dan gebeurt er echt wat. Meestal. Niet alleen bij schrijven, maar op alle gebieden.
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Nu ja, je lui heeft 't er maar druk mee, met al die deadlines en angst. Ik ga even wat sit-ups doen en dan een slaapje. Morgen weer naar kantoor, .
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Nee, dat doe ik niet. Ben jij alleen schrijver of heb je ook een andere baan? Ik kan soms wel tot middernacht doorgaan, maar dan moet ik toch echt naar bed. Soms is dat jammer.quote:Op woensdag 30 mei 2007 00:38 schreef Nadine26 het volgende:
De motivatie vindt bij voorkeur achter de schermen plaats Ofwel: achter het toetsenbord.
Ja jongens, in doodse eenzaamheid. Daar merk je verder niks van. Zwoegen en buffelen. Zitten jullie ook zo vaak tot drie uur 's nachts door te beuken?
Tja. Door elke dag 1000 woorden te typen, ookal lijkt het allemaal onzin wat je schrijft? Ofwel: door er hoe dan ook mee bezig te blijven, dat denk ik.quote:Ik wel. Maar ik zal jullie vertellen: je hebt een deadline nodig. Nou ja: ik. Zonder deadline wordt het allemaal niks. Dan is er geen enkele reden om tot drie uur 's nachts door te werken, waarom zou je, morgen is er weer een dag. De vraag die ik hier dus maar even in de groep gooi, en het is een belangrijke vraag, een vraag die het verschil kan betekenen tussen een aanzetje en een HEEL BOEK, die vraag luidt: Hoe Houd Je De Wind Eronder?
Soms schrijf ik een stukje voor de krant, dan heb ik een 'echte' deadline. Maar ik sta 's morgens altijd om 7 uur op: de kinderen moeten naar schoolquote:Op woensdag 30 mei 2007 07:24 schreef p-etr-a het volgende:
Nee, dat doe ik niet. Ben jij alleen schrijver of heb je ook een andere baan? Ik kan soms wel tot middernacht doorgaan, maar dan moet ik toch echt naar bed. Soms is dat jammer.
Ja, dat is een goeie truc, 1000 woorden typen. Maar bij mij worden het vaak pas de júiste woorden als er druk achter zit. Een contract met een uitgeverij is voor een boek dus het beste - geweldige stok achter de deur. En wat Cioran zegt: een publiek hebben. Bij mijn vorige boek (dagboek) had ik alleen een publiek, het contract kwam pas later, toen het boek al af was.quote:Tja. Door elke dag 1000 woorden te typen, ookal lijkt het allemaal onzin wat je schrijft? Ofwel: door er hoe dan ook mee bezig te blijven, dat denk ik.
Ik denk dat bij schrijven een goed schema (synopsis) heel belangrijk is. Dat geeft houvast: je weet waar het verhaal naartoe gaat, je kunt het overzien. Voor mij moet dat schema gedetailleerd genoeg zijn om de spirit erin te houden, maar het mag ook weer niet zó uitvoerig zijn dat ik mijn nieuwsgierigheid verlies. Het belangrijkste is dat ik zelf benieuwd blijf naar het vervolg. Dat er dus hoofdstukken vóór me liggen die ik graag wil gaan uitschrijven. Dat is meteen een goede graadmeter, want soms zit er een hoofdstuk tussen waar ik geen zin in heb, dat ik steeds voor me uit blijf schuiven, en dan is het meestal een zwakke plek in het verhaal.
En verder... is het gewoon heel moeilijk om hard te werken zonder betaald te worden. Zonder zelfs te weten of je er ooit voor betaald zult worden. Maar ja, het is wel het leukste werk dat er is. Het risico waard, dus. Hopelijk. En er is geen andere manier. Als je wilt schrijven, kost dat heel veel tijd en energie en ja, geld. In Nederland krijgen schrijvers geen serieuze voorschotten, tenzij het om grote namen gaat, maar die hebben zo'n voorschot meestal juist niet nodig. Dus als je het serieus wilt nemen, moet je het zo efficiënt mogelijk aanpakken. Anders duurt het alleen maar langer en wie gaat dat allemaal betalen?
Een baan ernaast kan gemakkelijk, vooral als het geen 'schrijfbaan' is. Toen ik mijn eerste boek schreef, werkt ik op een advocatenkantoor, halve dagen, soort secretaresse - en 's middags ging ik schrijven (en 's avonds en 's nachts). Nu doe ik er dus wél weer 'schrijfwerk' naast, en dat pakt ook meteen weer verkeerd uit. Eigenlijk werkt dat niet. Want de deadline van de krant gaat altijd voor. En voor het geld hoef ik het niet te doen, het betaalt bijna niks. Dan is het dus voor de eer. Om die reden heb ik de afgelopen jaren al vaak voor deze baan (literair recensent) bedankt, want de eer voor dít werk hoef ik niet. Waarom doe ik het nu dan wél? Geen idee. Voor de afwisseling, of zo. Maar ik merk al meteen weer dat het een gevaarlijke afwisseling is, een afwisseling die ik me eigenlijk niet kan permitteren. Een dom baantje (secretaresse of wat dan ook) is beter, dan blijft mijn hoofd lekker leeg
And now for something completely different (Ik schrijf dit topic gewoon lekker in mijn eentje vol )
Want ja, beste aspirant-schrijvers, het is voor ons natuurlijk ook erg belangrijk om te lezen. De kunst afkijken, de wateren testen, enzovoort. Voor mijn verjaardag kreeg ik laatst 3 exemplaren van de roman 'Echt sexy' van Renate Dorrestein - dat zegt iets over mijn vrienden, want dat boek had ik zelf compleet afgezeken in de krant, en terecht, maar dat terzijde. Die boeken heb ik dus teruggegeven met de woorden: "Jammer zeg, dat heb ik al." (Altijd beleefd blijven). Ook kreeg ik twee exemplaren van Close-up van Esther Verhoef. Dat zegt ook iets over mijn vrienden, maar het zegt vooral iets over de bestsellerlijsten. Dit zijn de boeken die wij in Nederland massaal lezen. Dat is een interessant gegeven, en daarom een klein onderzoekje waard.
Ik heb me dus verdiept in Close-up. Het is behoorlijk schokkend wat ik daarin aantref. Esther Verhoef is volgens mij een heel leuk mens, ik ben eigenlijk een fan van haar - maar haar werk had ik nog nooit gelezen. Dat had ik beter zo kunnen laten. Het is bedroevend, plat, saai, oeverloos en verschrikkelijk ongeïnspireerd. Maar niet getreurd, want dít is wat wij met z'n honderdduizenden willen lezen, ontkennen heeft geen zin.
Nu dan de waarom-vraag. Wat maakt de boeken van Esther Verhoef zo populair? Ik vrees dat het te maken heeft met de meest simpele vorm van identificatie. Dat je zo'n boek leest en denkt: 'Goh, die IKEA-meubels van Margot - de hoofdpersoon - heb ik ook!" en: "O, Margot heeft óók maat 44, net als ik, en ze voelt zich ook dik en lelijk!" en: "Nou zeg, wat een toeval, Margot is óók al door haar man gedumpt voor een jongere vrouw," en: "Verbijsterend, hoe die Margot zich net als ik elke dag naar haar saaie baan sleept!" en: "Nou wordt-ie helemáál mooi, Margot droomt óók van een baan als binnenhuisarchitecte!" en: "Wacht eens... zou ik Margot ergens van kennen, misschien?" en: "Ja! Ja! Ik bén Margot, ik ben het verdomme gewoon zélf!"
Identificatie, beste medecursisten, is zéér belangrijk in een succesroman. Zorg ervoor dat de vrouwelijke hoofdpersoon (Geen man! Nooit een man! Mannen lezen geen boeken!) een wat onzekere, tobberige, gecomplexeerde mid-dertiger is met een slecht of verbroken huwelijk. HERKENNING! Maak deze vrouw iets te dik, vanaf maat 42 zit je goed, en geef haar een baan als rayonmanager of iets dergelijks. Denk: kantoortuin, snelweg, automatische piloot. HERKENNING!
Goed, dit was de eerste les. De volgende keer gaan we het hebben over de opbouw van het verhaal. Van Esther Verhoef leren wij dat wij best planken mogen zagen van dik hout, dat is fijn, dat leest lekker weg, en wie zijn wij om Esther Verhoef tegen te spreken?
Want ja, beste aspirant-schrijvers, het is voor ons natuurlijk ook erg belangrijk om te lezen. De kunst afkijken, de wateren testen, enzovoort. Voor mijn verjaardag kreeg ik laatst 3 exemplaren van de roman 'Echt sexy' van Renate Dorrestein - dat zegt iets over mijn vrienden, want dat boek had ik zelf compleet afgezeken in de krant, en terecht, maar dat terzijde. Die boeken heb ik dus teruggegeven met de woorden: "Jammer zeg, dat heb ik al." (Altijd beleefd blijven). Ook kreeg ik twee exemplaren van Close-up van Esther Verhoef. Dat zegt ook iets over mijn vrienden, maar het zegt vooral iets over de bestsellerlijsten. Dit zijn de boeken die wij in Nederland massaal lezen. Dat is een interessant gegeven, en daarom een klein onderzoekje waard.
Ik heb me dus verdiept in Close-up. Het is behoorlijk schokkend wat ik daarin aantref. Esther Verhoef is volgens mij een heel leuk mens, ik ben eigenlijk een fan van haar - maar haar werk had ik nog nooit gelezen. Dat had ik beter zo kunnen laten. Het is bedroevend, plat, saai, oeverloos en verschrikkelijk ongeïnspireerd. Maar niet getreurd, want dít is wat wij met z'n honderdduizenden willen lezen, ontkennen heeft geen zin.
Nu dan de waarom-vraag. Wat maakt de boeken van Esther Verhoef zo populair? Ik vrees dat het te maken heeft met de meest simpele vorm van identificatie. Dat je zo'n boek leest en denkt: 'Goh, die IKEA-meubels van Margot - de hoofdpersoon - heb ik ook!" en: "O, Margot heeft óók maat 44, net als ik, en ze voelt zich ook dik en lelijk!" en: "Nou zeg, wat een toeval, Margot is óók al door haar man gedumpt voor een jongere vrouw," en: "Verbijsterend, hoe die Margot zich net als ik elke dag naar haar saaie baan sleept!" en: "Nou wordt-ie helemáál mooi, Margot droomt óók van een baan als binnenhuisarchitecte!" en: "Wacht eens... zou ik Margot ergens van kennen, misschien?" en: "Ja! Ja! Ik bén Margot, ik ben het verdomme gewoon zélf!"
Identificatie, beste medecursisten, is zéér belangrijk in een succesroman. Zorg ervoor dat de vrouwelijke hoofdpersoon (Geen man! Nooit een man! Mannen lezen geen boeken!) een wat onzekere, tobberige, gecomplexeerde mid-dertiger is met een slecht of verbroken huwelijk. HERKENNING! Maak deze vrouw iets te dik, vanaf maat 42 zit je goed, en geef haar een baan als rayonmanager of iets dergelijks. Denk: kantoortuin, snelweg, automatische piloot. HERKENNING!
Goed, dit was de eerste les. De volgende keer gaan we het hebben over de opbouw van het verhaal. Van Esther Verhoef leren wij dat wij best planken mogen zagen van dik hout, dat is fijn, dat leest lekker weg, en wie zijn wij om Esther Verhoef tegen te spreken?
quote:Op woensdag 30 mei 2007 09:45 schreef Nadine26 het volgende:
And now for something completely different (Ik schrijf dit topic gewoon lekker in mijn eentje vol )
-knip-
Pas op hè, pas op. Je loopt al meer dan een jaar achter.quote:Op zondag 2 april 2006 02:18 schreef JAM het volgende:
LET OP DAMES EN HEREN, JAM ZAL EVEN DE WAARHEID, DE HELE WAARHEID EN NIETS ANDERS DAN DE WAARHEID SPREKEN.
Chicklit is niets anders dan het saaie kankergeneuzel van saaie kankerhoeren over saaie kankerzooi wat een saaie kankeruitgever dan weer doorverkoopt aan nóg saaiere kankerhoeren omdat die al lezende denken: 'Hey! Deze slet is ook een saaie kankerhoer! I can relate to this...', en daarom commercieël héél interessant, want er zijn een hoop, echt een strontlading saaie kankerhoeren op de wereld.
CASE FUCKING CLOSED.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Ik heb gisteren het hele huis nog overhoop gehaald, op zoek naar dat laatste stukje papier,
omdat ik moest tekenen.
omdat ik moest tekenen.
...dass wir fliegen.
In 't geval van schrijven heet dat hypographia (de 'ziekelijke' drang tot). Schizofrenen hebben daar vaak last van.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Geen idee. Zou je je drang tot tekenen ziekelijk willen noemen, Dootje? Krijg je last van angst en pijn en misselijkheid en agressiviteit of andere zaken als je dan even niet tekent?
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Ik fris de geheugens even op, that's allquote:Op woensdag 30 mei 2007 10:17 schreef JAM het volgende:
Pas op hè, pas op. Je loopt al meer dan een jaar achter.
Daarbij: het kan niet vaak genoeg gezegd worden en niet grondig genoeg geanalyseerd. De diepte in, dát moeten we. Het raadsel ontrafelen, het geheim ontdekken. Er is een geheim, JAM. En het is altijd fijn, ongeacht de noodzaak, om het geheim te kennen.
Om te kunnen schrijven heb ik kansen laten schieten... kansen die mij in het leven véél verder hadden gebracht dan dat hele achterlijke geschrijf! Dat heeft mij namelijk NERGENS gebracht! Kansen in de reclame, om eens iets te noemen, heb ik laten liggen. Kansen bij de televisie: idem. Kansen in de journalistiek: ah! Kansen om mijzelf te ontplooien als geldwolf, als luxepop, als wandelende geldkraan... allemaal laten LIGGEN.quote:Op woensdag 30 mei 2007 10:21 schreef De-oneven-2 het volgende:
Is er bij jou geen innerlijke drang, Nadine? Moet jij van jezelf niet?
Maar ja, nu is het te laat, hè? Ik hang al aan de hoogste tak.
Dus ja, of je dat nou een innerlijke drang wilt noemen, of gewoon domme koppigheid, gebrek aan zelfkennis - dat maakt niet uit. De feiten liggen er, DO. En om de feiten kunnen we niet heen.
Maar ik ben wel getrouwd met een rijke man Anders is het niet vol te houden, dat ploeterende bestaan van broodschrijver-in-de-margequote:Op woensdag 30 mei 2007 10:43 schreef Nadine26 het volgende:
Kansen om mijzelf te ontplooien als geldwolf, als luxepop, als wandelende geldkraan... allemaal laten LIGGEN.
. Wat een gelul. Zulke dingen zjin in elkaar geknutselde fenomenen, die helemaal neit bestaan.quote:Op woensdag 30 mei 2007 10:31 schreef JAM het volgende:
In 't geval van schrijven heet dat hypographia (de 'ziekelijke' drang tot). Schizofrenen hebben daar vaak last van.
Wat, schizofrenie? .
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Juist, maar vooral 'de ziekelijke drang tot schrijven' is slap gelul, voer voor een economisch stabiele toekomst van de psycholoog.quote:Op woensdag 30 mei 2007 11:24 schreef JAM het volgende:
Wat, schizofrenie? .
Nou ja, als dwangneurose kan ik me er nog iets bij voorstellen, van die mensen die eerst tien keer poep op de rol moeten schrijven voordat ze hun reet afvegen omdat er anders in Afrika een vliegtuig neerstort. Een ziekelijke drang tot 'verhalen schrijven', nee, daar geloof ik ook niet zo in. Aan de andere kant, niets menselijks is mij vreemd. Het is enkel zo verwonderlijk dat miljoenen, maar dan echt miljoenen die drang hebben, verhalen te schrijven.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Dat brengt me ook weer op iets; waarom willen jullie allemaal boeken schrijven? Waarom wil niemand toch een film maken, of een toneelstuk, of een hoorspel, of een strip, of een operette?
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Echt sexy is dus niks? Wat Esther Verhoef betreft was ik er al achter, ik kon Rendez-vous niet uitlezen. Hoewel het misschien leerzaam was geweest, want mijn moeder vond het boek fantastisch en dan ben ik toch wel benieuwd hoe ze dat voor elkaar krijgt.
Als uitzondering op jouw regel zou ik graag een bron bij die stelling zien .quote:Op woensdag 30 mei 2007 09:45 schreef Nadine26 het volgende:
Identificatie, beste medecursisten, is zéér belangrijk in een succesroman. Zorg ervoor dat de vrouwelijke hoofdpersoon (Geen man! Nooit een man! Mannen lezen geen boeken!) een wat onzekere, tobberige, gecomplexeerde mid-dertiger is met een slecht of verbroken huwelijk. HERKENNING! Maak deze vrouw iets te dik, vanaf maat 42 zit je goed, en geef haar een baan als rayonmanager of iets dergelijks. Denk: kantoortuin, snelweg, automatische piloot. HERKENNING!
In elk geval lezen minder mannen boeken.
Als jij leest, DaMart, heb je dan liever een vrouwelijke of mannelijke hoofdpersoon? De mijne is namelijk een vrouw, en ik het zo het gevoel dan je daarmee al een groot deel van de mannelijke lezers afstoot. Maar het is mijn eerste lange verhaal en het is voor mij logischer om van daaruit te schrijven.
Het gaat nu trouwens weer goed. Ik heb vandaag een aardig stuk geschreven, in elk geval meer dan duizend woorden. Echt snel gaat het niet, dat hoeft ook niet, als het maar snel genoeg gaat om in me te blijven leven.
Als jij leest, DaMart, heb je dan liever een vrouwelijke of mannelijke hoofdpersoon? De mijne is namelijk een vrouw, en ik het zo het gevoel dan je daarmee al een groot deel van de mannelijke lezers afstoot. Maar het is mijn eerste lange verhaal en het is voor mij logischer om van daaruit te schrijven.
Het gaat nu trouwens weer goed. Ik heb vandaag een aardig stuk geschreven, in elk geval meer dan duizend woorden. Echt snel gaat het niet, dat hoeft ook niet, als het maar snel genoeg gaat om in me te blijven leven.
Mijn fantasy ligt op zijn gat, maar daartegenover staat wel een verhaal voor een wedstrijd, plotstructuur voor deel 3 in de trilogie en een flink stuk op weg in het eerste hoofdstuk van deel 2
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Ik weet al waar ik heen wil. Ik weet ook hoe ik daarheen moet.quote:Op maandag 4 juni 2007 12:44 schreef p-etr-a het volgende:
Je schrijft dus twee delen tegelijk? Hoe kan je aan drie beginnen als twee nog niet af is?
Natuurlijk zal een en ander wel veranderen, omdat ik niet in detail weet hoe de hoofdpersoon zich gaat ontwikkelen, maar in grote lijnen is het wel bekend, dus daar kan ik gewoon mee werken. Het gaat over drie belangrijke periodes in het leven van mijn hoofdpersoon, die vrij afgebakend zijn, vandaar drie delen in plaats van een groot deel.
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Mij maakt het niet zoveel uit eigenlijk, ik lees het allebei wel. Het gaat mij vooral om het verhaal zelf en als daar een vrouwelijke hoofdpersoon beter bij past dan een mannelijke, dan weerhoudt dat mij er echt niet van om het boek te lezen.quote:Op maandag 4 juni 2007 00:32 schreef p-etr-a het volgende:
Als jij leest, DaMart, heb je dan liever een vrouwelijke of mannelijke hoofdpersoon? De mijne is namelijk een vrouw, en ik het zo het gevoel dan je daarmee al een groot deel van de mannelijke lezers afstoot. Maar het is mijn eerste lange verhaal en het is voor mij logischer om van daaruit te schrijven.
WHOEI!
Zo eventjes tweeduizend woorden eruit geramd, in een uur tijd. Dat voelt echt heel lekker. Zelfs al is de helft of meer nog complete shitzooi, de roes is geweldig. En nu ga ik lekker ontspannen lezen.
Zo eventjes tweeduizend woorden eruit geramd, in een uur tijd. Dat voelt echt heel lekker. Zelfs al is de helft of meer nog complete shitzooi, de roes is geweldig. En nu ga ik lekker ontspannen lezen.
Ik hang een beetje
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Sjezus, jij bent er straks zo eentje die er drie boeken per jaar uitgooit!quote:Op dinsdag 5 juni 2007 23:19 schreef p-etr-a het volgende:
WHOEI!
Zo eventjes tweeduizend woorden eruit geramd, in een uur tijd. Dat voelt echt heel lekker. Zelfs al is de helft of meer nog complete shitzooi, de roes is geweldig. En nu ga ik lekker ontspannen lezen.
Ja, die met de ballen in de bek.
Dat betwijfel ik, want het echte werk begint pas (schijnt het) als het schrijven klaar is - de eerste versie dan. Maar ik zou het best willen, liever nog als er ook vraag naar is.
Enne wonderer, wat is er aan de hand? Zit je vast in een onderwerp?
Enne wonderer, wat is er aan de hand? Zit je vast in een onderwerp?
Ik heb bepaald dat er een aantal dingen moeten gebeuren voor het plot, maar ik kan met de beste wil van de wereld niet bedenken hoe ik dat moet laten gebeuren.quote:Op woensdag 6 juni 2007 15:06 schreef p-etr-a het volgende:
Dat betwijfel ik, want het echte werk begint pas (schijnt het) als het schrijven klaar is - de eerste versie dan. Maar ik zou het best willen, liever nog als er ook vraag naar is.
Enne wonderer, wat is er aan de hand? Zit je vast in een onderwerp?
En ik zit te wachten op mijn "expert" die wat vragen moet beantwoorden voor ik verder kan.
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Oeh, heb je een expert? Dat is wel gaaf.
Wat betreft je plot: hoe gebeuren deze dingen 'normaal'? Bedenk wat associaties die je hebt bij die gebeurtenissen, misschien komt er een scenario in je op dat je kunt gebruiken?
Wat betreft je plot: hoe gebeuren deze dingen 'normaal'? Bedenk wat associaties die je hebt bij die gebeurtenissen, misschien komt er een scenario in je op dat je kunt gebruiken?
Ah, dit herken ik heel erg! Ik schrijf al verhalen sinds ik net kon schrijven, maar stopte altijd als ik een paar hoofdstukken had gemaakt. Zo is het altijd gegaan. Ik weet dat ik het kan, maar de motivatie is er niet of angst dat mensen het niet leuk gaan vinden, terwijl ik toch van veel kanten ben aangemoedigd... het is meestal wel zo dat als ik eenmaal begin, ik ook niet snel meer stop. Maar daarna vervaagt de interesse weer en wil ik weer iets anders schrijven.
Ik doe mee!
Ik doe mee!
Because I'm so clever.
But clever ain't wise.
But clever ain't wise.
Yeah, ik heb een paar nachten liggen brainstormen en ik geloof dat ik voor een van de dingen iets heb nu.quote:Op woensdag 6 juni 2007 17:51 schreef p-etr-a het volgende:
Oeh, heb je een expert? Dat is wel gaaf.
Wat betreft je plot: hoe gebeuren deze dingen 'normaal'? Bedenk wat associaties die je hebt bij die gebeurtenissen, misschien komt er een scenario in je op dat je kunt gebruiken?
En ja, ik heb een politieman gestrikt die af en toe wat vragen voor me beantwoord Heel handig want ik weet er helemaal niks van. Behalve als ie geen antwoord geeft
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
'Zo ik heb vandaag weer vijfduizend woorden geschreven.
-Echt?
Nee.'
-Echt?
Nee.'
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
je kan ook besluiten korte verhalen te schrijven. de grap is...
al vertel je het verhaal dat al bekend is, als je het maar mooier brengt, anders moet je, net als de koran, tevreden zijn met een tweede plaats. 2e rangs.
al vertel je het verhaal dat al bekend is, als je het maar mooier brengt, anders moet je, net als de koran, tevreden zijn met een tweede plaats. 2e rangs.
hoofdletters kosten teveel tijd
don't avoid pain to gain pleasure
niet iedereen is iedereen
don't avoid pain to gain pleasure
niet iedereen is iedereen
Ook van deze kant dan maar een aanmoediging, in de hoop dat het op een gegeven moment helpt. Succes!quote:Op vrijdag 8 juni 2007 16:07 schreef TherAngelina het volgende:
Ah, dit herken ik heel erg! Ik schrijf al verhalen sinds ik net kon schrijven, maar stopte altijd als ik een paar hoofdstukken had gemaakt. Zo is het altijd gegaan. Ik weet dat ik het kan, maar de motivatie is er niet of angst dat mensen het niet leuk gaan vinden, terwijl ik toch van veel kanten ben aangemoedigd... het is meestal wel zo dat als ik eenmaal begin, ik ook niet snel meer stop. Maar daarna vervaagt de interesse weer en wil ik weer iets anders schrijven.
Ik doe mee!
Mooi zo. Er is altijd een oplossing, en bij mij komt die altijd op het irritantste moment in me op. Heb jij dat ook? Als je in de supermarkt loopt ofzo, en de mogelijkheid het op te schrijven er niet is.quote:Op vrijdag 8 juni 2007 16:56 schreef wonderer het volgende:
Yeah, ik heb een paar nachten liggen brainstormen en ik geloof dat ik voor een van de dingen iets heb nu.
Dat is zeker handig! Ik moet voor mijn verhaal op een gegeven moment denk ik ook wat officiële informatie opzoeken of navragen, want nu schrijf ik nog dingen op zoals ik denk dat ze zijn over onderwerpen waar ik weinig tot niets van weet, dus dat kan nooit helemaal kloppen. Waarom wil hij sommige vragen niet beantwoorden, trouwens?quote:En ja, ik heb een politieman gestrikt die af en toe wat vragen voor me beantwoord Heel handig want ik weet er helemaal niks van. Behalve als ie geen antwoord geeft
Ik wel.quote:Op vrijdag 8 juni 2007 18:18 schreef JAM het volgende:
'Zo ik heb vandaag weer vijfduizend woorden geschreven.
-Echt?
Nee.'
Ik heb er zeker meer dan 5000 gesproken, p-etr-a, als iemand dat nu eens zou oppennen, jongens, dan had je past een prachtboek. Eigenlijk kan ik me maar heel slecht in schrift uitdrukken, jullie zouden me eens moeten horen ouwehoeren zeg (!) 'k Vind het vooral jammer dat dat beeldige HAAGSE accent van me verloren gaat. Dan kan ik overal wel dakjes en streepjes op gaan tikken, maar daar geloof ik niet in. Nee, daar geloof ik niet in.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Hoeveel woorden heb je nu al bij elkaar, p-etr-a, met die productie van je moet je nu tenminste al een novelle hebben dacht ik zo.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Wat zij zegt Je kunt het best, gewoon hard doorwerkenquote:Op vrijdag 8 juni 2007 23:57 schreef p-etr-a het volgende:
[..]
Ook van deze kant dan maar een aanmoediging, in de hoop dat het op een gegeven moment helpt. Succes!
[..]
Nee. In bed of onder de douche of tijdens het schrijven. Op andere momenten word ik te veel afgeleid of zo. Dit plotprobleem heb ik dus ook vannacht bedacht en nu ben ik brakquote:Mooi zo. Er is altijd een oplossing, en bij mij komt die altijd op het irritantste moment in me op. Heb jij dat ook? Als je in de supermarkt loopt ofzo, en de mogelijkheid het op te schrijven er niet is.
[..]
Ik heb al een paar keer mijn plot moeten omgooien omdat het gewoon niet klopte/kon, dus misschien is het raadzaam om het eerst uit te zoeken voor je alles weer moet wissen.quote:Dat is zeker handig! Ik moet voor mijn verhaal op een gegeven moment denk ik ook wat officiële informatie opzoeken of navragen, want nu schrijf ik nog dingen op zoals ik denk dat ze zijn over onderwerpen waar ik weinig tot niets van weet, dus dat kan nooit helemaal kloppen. Waarom wil hij sommige vragen niet beantwoorden, trouwens?
Het is trouwens geen kwestie van niet willen, hij is gewoon niet online geweest. Misschien op vakantie of zo
Ik iets van 1000 of zo. Stelt niet heel veel voor (ben ook weer aan die fantasy verder gegaan).quote:Ik wel.
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
24000, is dat een novelle? Ik denk het nog niet.quote:Op zaterdag 9 juni 2007 04:19 schreef JAM het volgende:
Hoeveel woorden heb je nu al bij elkaar, p-etr-a, met die productie van je moet je nu tenminste al een novelle hebben dacht ik zo.
Het zijn niet echt grote dingen, maar details die ik makkelijk kan wijzigen. Anders was het inderdaad te onhandig geweest.quote:Op zaterdag 9 juni 2007 04:24 schreef wonderer het volgende:
Ik heb al een paar keer mijn plot moeten omgooien omdat het gewoon niet klopte/kon, dus misschien is het raadzaam om het eerst uit te zoeken voor je alles weer moet wissen.
Tja, dan moet je ook maar niet aan meerdere projecten tegelijk werken.quote:Ik iets van 1000 of zo. Stelt niet heel veel voor (ben ook weer aan die fantasy verder gegaan).
Toch ongeveer 80 pagina's?quote:Op zaterdag 9 juni 2007 13:48 schreef p-etr-a het volgende:
[..]
24000, is dat een novelle? Ik denk het nog niet.
Je bent in elk geval zeer goed bezig!
Ik heb het even nagezocht, het meeste wat ik geschreven heb voor één 'project' is 10.000 woorden.
Ja, die met de ballen in de bek.
Nu, begin dat dan maar te denken.quote:Op zaterdag 9 juni 2007 13:48 schreef p-etr-a het volgende:
[..]
24000, is dat een novelle? Ik denk het nog niet.
[..]
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Nou, dat is dan meer dan ik dacht!
En Biancavia, voor mij gold tot aan dit project hetzelfde. Even over de tienduizend, dat was mijn vorige verhaal. "En moet je me nu zien!"
En Biancavia, voor mij gold tot aan dit project hetzelfde. Even over de tienduizend, dat was mijn vorige verhaal. "En moet je me nu zien!"
350-400 woorden per pagina.
Deel 1 van mijn trilogie is 95000 woorden en dat is iets van 280 pagina's geloof ik.
Deel 1 van mijn trilogie is 95000 woorden en dat is iets van 280 pagina's geloof ik.
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Aan zo veel kom ik sowieso niet.
Hoe weet je trouwens het aantal pagina's zo precies? Heb je het zelf in een lay-out gezet, of ligt het al bij een uitgever?
Hoe weet je trouwens het aantal pagina's zo precies? Heb je het zelf in een lay-out gezet, of ligt het al bij een uitgever?
Op lulu.com kun je een sjabloom downloaden voor word/open office. Dat heb ik gedaan en daar alles ingezet, en daarna nog een beetje getweakt. Verder kun je natuurlijk gewoon een boek pakken en van een paar volle pagina's de woorden tellen, dan weet je hoeveel woorden per pagina in die bladspiegel.quote:Op zaterdag 9 juni 2007 19:34 schreef p-etr-a het volgende:
Aan zo veel kom ik sowieso niet.
Hoe weet je trouwens het aantal pagina's zo precies? Heb je het zelf in een lay-out gezet, of ligt het al bij een uitgever?
Het zal niet heel precies zijn, maar enige indicatie krijg je dan wel
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Hoe gaat het bij jullie?
Ik ben nog steeds enthousiast, langer dan ik ooit eerder ben geweest over één project. En ik ken mezelf als behoorlijk kritisch (moet ook wel), dus dat is een goed teken.
Ik ben nog steeds enthousiast, langer dan ik ooit eerder ben geweest over één project. En ik ken mezelf als behoorlijk kritisch (moet ook wel), dus dat is een goed teken.
Traag. Maar het gaat wel.
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Het is een schitterend boek.. Alleen erg jammer dat niet alles ervan waar is :-(
quote:Op vrijdag 11 mei 2007 16:08 schreef Nadine26 het volgende:
Ik doe ook mee!
Net begonnen aan een nieuw boek, of eigenlijk is het een oud boek, of nog specifieker: een oud 'manuscript'. Ik was er net een beetje in vastgelopen toen ik hier het Dagboekvaneenkindermeisje.com begon, en dat nam me vervolgens zo in beslag dat het verhaal al die tijd is blijven liggen.
Nu heb ik er weer zin in! En duizend ideeën.
Het belangrijkste is de plot, die wil ik van tevoren helemaal hebben uitgeschreven, inclusief de ontknoping. Zo'n samenvatting heb ik indertijd al geschreven, maar ik zie nu nieuwe mogelijkheden om het verhaal te vertellen. Ook ga ik het verhaal in een ander 'kader' plaatsen: wég met de autobiografie, daarvan heb ik al genoeg in het Dagboek gestopt, nu wordt het weer eens tijd voor een volledig fictief verhaal.
De oorspronkelijke titel was De muze. Dat is me te zweverig, te opgelegd literair - maar ik vind het wel een lekker idee om alvast een titel te hebben, dus daar denk ik ook over na. Trefwoorden: Moeder & Dochter & Verdwijning & Muze & Familiegeheim.
Mijn opdracht voor de komende twee weken: titel bedenken, research doen (een paar boeken lezen over het onderwerp: non-fictie) en mijn eigen manuscript herlezen.
Ten eerste: hoe weet je dat?quote:Op woensdag 13 juni 2007 12:21 schreef syllekuhhh het volgende:
Het is een schitterend boek.. Alleen erg jammer dat niet alles ervan waar is :-(
[..]
Ten tweede: wat doet dat ertoe?
The love you take is equal to the love you make.
Zonder publiek kan ik niet leven
En wat zit jij je weer druk te maken in je hoekje, Pope? Heb je nou al eens iets geschreven? Of desnoods een 1000-stukjes puzzel gelegd?quote:Op woensdag 13 juni 2007 21:15 schreef PopeOfTheSubspace het volgende:
.
Nou, dankquote:Op woensdag 13 juni 2007 12:21 schreef syllekuhhh het volgende:
Het is een schitterend boek.. Alleen erg jammer dat niet alles ervan waar is :-(
Er zijn zoveel dingen niet waar, er is zoveel gelul in de wereld, zoveel gemakzucht en lamlendigheid, mensen die maar wat uit hun nek zwetsen, ik maak me daar allang niet meer druk om. Ik lees net in HP/De Tijd een of ander stukje over mijn boek, en daar staat: "Op pagina 174 meldt redactrice Karin (sic) Gottlieb zich: uitgeverij Rothschild & Bach wil het dagboek, dat op dat moment nog loopt, als boek uitbrengen, inclusief de FOK-bijdragen. De heisa die dit op Fok.nl geeft, staat eveneens in het boek."
Oh ja? Ik ben wel benieuwd op welke pagina Jan Zandbergen (de schrijver van het stukje) dát precies heeft aangetroffen.
En dan besluit hij met: "Het gehuil op Fok is inmiddels oorverdovend."
Noot: we hebben het over de HP/De Tijd van vandaag, 13 juni 2007. Zou hij zoiets bedoelen als: "Inmiddels, drie maanden geleden?"
Dit is dus de gemaksjournalistiek die in de hand wordt gewerkt door internet en Google. Dus wen er maar aan: niet alles is waar, sterker: in deze tijden van kopieergedrag & Googlejournalistiek is steeds minder waar
( tvp )
"there is no way to disarm any man, except through that which he himself has accepted as guilt."
Ik heb besloten dat mijn huidige manuscript nog een hoofdstuk extra nodig heeft. Dat wordt dus doorwerken geblazen, want ik heb mezelf een deadline beloofd van 1 juli, dan moet ie de deur uit
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Waarom heeft het dan een hoofdstuk extra nodig?
Ik heb een heel nieuwe reden voor een bepaald gedeelte van het plot bedacht, maar die moet door mijn hele verhaal verweven worden... Veel werk! Ik ga het wel doen, want het wordt er een stuk geloofwaardiger en mooier van, maar pff... Op zo'n moment wil ik echt dat het harde werk al gedaan is, want erg creatief werk is het niet.
Ik heb een heel nieuwe reden voor een bepaald gedeelte van het plot bedacht, maar die moet door mijn hele verhaal verweven worden... Veel werk! Ik ga het wel doen, want het wordt er een stuk geloofwaardiger en mooier van, maar pff... Op zo'n moment wil ik echt dat het harde werk al gedaan is, want erg creatief werk is het niet.
Een paar karakters en de onderlinge relaties komen niet uit de verf, en het verhaal heeft op dat punt een rustpuntje nodig. En dan is een nieuw hoofdstuk beter dan hier en daar een stukje proberen toe te voegen.
Succes met je weefgetouw, dat lijkt me niet makkelijk, alles weer omgooien enzo.
Succes met je weefgetouw, dat lijkt me niet makkelijk, alles weer omgooien enzo.
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Misschien heb ik een wat vreemde stijl, maar mijn voorwerk is gigantisch: ik bind me nog voordat ik begin met het in elkaar draaien van het eerste hoofdstuk al volledig vast in het verhaal. Ik wil precies weten waar ik uit kom, waarom ik daar uit ga komen, wat er onderweg gebeuren gaat... Maar het belangrijkst is voor mij wat de precieze rol van alle personages daarbij is. Het is een beetje mijn kritiek op het hele literaire gebeuren: hoeveel boeken worden geschreven vanwege een mooie achterliggende boodschap of een helder idee, en hoeveel is overwegend nutteloze avonturenpulp?
Nee, ik ben dus nog niet begonnen aan het schrijven van het eigenlijke verhaal, maar ik ben al wel druk bezig met het opzetten van het lijnenspel. Pas als ik voor mezelf een compleet pakket aan instructies geschreven heb, kan ik die gaan opvolgen. Creativiteit tijdens het schrijven? Nee dank je, het is niet de bedoeling dat ik me creatief ga uiten.
Persoonlijk snap ik sowieso het gedoe rondom spannende verhalen met plot twists en geheimen niet zo. Misschien leuk voor de boekenverslindende lezer, maar daar schrijf ik dus niet voor. Ik wil een wereld scheppen rondom mijn gedachten en that's it. Ik heb daar geen extra spannende poespas bij nodig. Als het verhaal maar klopt en mooi is.
Dat verklaart meteen waarom ik als spil in een boek nooit een of meerdere vrouwen zal gebruiken; vrouwen kunnen bij mij hooguit een stevige ondersteunende functie krijgen. Ik bedoel dit niet overdreven seksistisch of wat dan ook, maar hoe wou je in hemelsnaam in een boek van een vrouw een held maken en ondertussen nog geloofwaardig blijven ook? Helden en antihelden, dat is wat ik nodig heb. Niets geen herkenning bij de lezer, maar ontzag en benijd.
Hoe dan ook, ik doe dus mee!
Nee, ik ben dus nog niet begonnen aan het schrijven van het eigenlijke verhaal, maar ik ben al wel druk bezig met het opzetten van het lijnenspel. Pas als ik voor mezelf een compleet pakket aan instructies geschreven heb, kan ik die gaan opvolgen. Creativiteit tijdens het schrijven? Nee dank je, het is niet de bedoeling dat ik me creatief ga uiten.
Persoonlijk snap ik sowieso het gedoe rondom spannende verhalen met plot twists en geheimen niet zo. Misschien leuk voor de boekenverslindende lezer, maar daar schrijf ik dus niet voor. Ik wil een wereld scheppen rondom mijn gedachten en that's it. Ik heb daar geen extra spannende poespas bij nodig. Als het verhaal maar klopt en mooi is.
Dat verklaart meteen waarom ik als spil in een boek nooit een of meerdere vrouwen zal gebruiken; vrouwen kunnen bij mij hooguit een stevige ondersteunende functie krijgen. Ik bedoel dit niet overdreven seksistisch of wat dan ook, maar hoe wou je in hemelsnaam in een boek van een vrouw een held maken en ondertussen nog geloofwaardig blijven ook? Helden en antihelden, dat is wat ik nodig heb. Niets geen herkenning bij de lezer, maar ontzag en benijd.
Hoe dan ook, ik doe dus mee!
"there is no way to disarm any man, except through that which he himself has accepted as guilt."
Aparte manier van werken. Maar volgens mij geloof je er echt in en dan moet het best goedkomen. Ik lees zelf best graag boeken met een plottwist op het eind, gewoon om verrast te worden, maar ook verhalen om het verhaal, zeg maar. Gewoon een mooi verhaal kan ik erg van genieten.
Wat vrouwen in de hoofdrol betreft ben ik het geloof ik wel met je eens. Ik kan me zo gauw geen voorbeeld voor de geest halen en dat zegt denk ik al genoeg
Ik heb zelf het afgelopen weekend trouwens 4500 woorden geschreven voor het nieuwe hoofdstuk, niet slecht. Meeste tijd gaat nog zitten in de research
Wat vrouwen in de hoofdrol betreft ben ik het geloof ik wel met je eens. Ik kan me zo gauw geen voorbeeld voor de geest halen en dat zegt denk ik al genoeg
Ik heb zelf het afgelopen weekend trouwens 4500 woorden geschreven voor het nieuwe hoofdstuk, niet slecht. Meeste tijd gaat nog zitten in de research
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Ja, ter illustratie: persoonlijk ben ik een groot fan van Ayn Rand, maar haar "Atlas Shrugged" heb ik gewoon niet uit kunnen lezen. Waarom? Er zat een vrouw in de hoofdrol, en er volgde na zo'n 250 bladzijden (van de 1100 in totaal) een dood punt van vele tientallen bladzijden in het verhaal. Ineens ging het vooral over een romantisch spel, waardoor het eigenlijke verhaal volledig op een zijspoor kwam. Ze was een van de twee helden in het verhaal, en toen die een uitvoerige affaire met elkaar aangingen was er voor mij ineens helemaal niets meer aan. Weg helden (ze hadden zich immers kwetsbaar gemaakt), weg interesse. Die fout ga ik niet maken
Stiekem ben ik ergens wel jaloers op iedereen die hier al zo snel zo veel progressie maakt (complimenten, alle lof), maar ik heb geduld met mezelf en mijn werkwijze. Deadline: herfst 2012 ofzo, maar het zal er van komen!
Stiekem ben ik ergens wel jaloers op iedereen die hier al zo snel zo veel progressie maakt (complimenten, alle lof), maar ik heb geduld met mezelf en mijn werkwijze. Deadline: herfst 2012 ofzo, maar het zal er van komen!
"there is no way to disarm any man, except through that which he himself has accepted as guilt."
Kwetsbare helden vind ik dan WEL weer mooi (en dan niet op de superheldenmanier, dat de schurk het liefje gebruikt om de held uit te schakelen), maar iemand die ondanks zijn zwakheden toch wint, dat vind ik mooi. Dat probeer ik zelf ook een beetje, hoewel mijn hoofdkarakter meer een antiheld is op het moment geloof ik.
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Is iemand met zwakheden wel echt een held? Dat is iets wat ik toch een beetje betwijfel. Wel kan iemand met zwakheden 'winnen', en juist een winnende underdog wekt sympathie op. Uit dat oogpunt wellicht interessant.
Maar goed, het is inmiddels al tien dagen stil hier... Hoe staat het met alle meesterwerken in spé?
Ik moet zeggen dat het bij mij zelf erg lekker begint te vloeien allemaal. Ik heb op het moment alle tijd, aangezien het lekker rustig is rondom mijn studie. Dat betekent dus hele dagen bezig zijn om inspiratie op te doen en ideeën uit te werken voor mijn (zeer uitgebreide) opzet. Wat een heerlijk leven toch.
Maar goed, het is inmiddels al tien dagen stil hier... Hoe staat het met alle meesterwerken in spé?
Ik moet zeggen dat het bij mij zelf erg lekker begint te vloeien allemaal. Ik heb op het moment alle tijd, aangezien het lekker rustig is rondom mijn studie. Dat betekent dus hele dagen bezig zijn om inspiratie op te doen en ideeën uit te werken voor mijn (zeer uitgebreide) opzet. Wat een heerlijk leven toch.
"there is no way to disarm any man, except through that which he himself has accepted as guilt."
Je kiest dus voor een meer 'doortimmerde' aanpak. Wat ze in recensies noemen 'vakwerk'.quote:Op maandag 18 juni 2007 23:25 schreef fptz het volgende:
Creativiteit tijdens het schrijven? Nee dank je, het is niet de bedoeling dat ik me creatief ga uiten.
Maar deze theorie kan ik dan weer niet rijmen met je afkeer van 'creativiteit'. (Ik snap wel wat je daarmee bedoelt, denk ik - wat Komrij ooit over een 'creatieve' schrijfster zei: 'Ze is helemaal in haar knollentuin.') Toch zie je ook niks in een plot. Maar een plot hoeft toch niet meteen te betekenen dat er een moord wordt gepleegd die binnen 80 pagina's moet worden opgelost? Een plot is toch gewoon een ander woord voor een 'verhaal'? En zonder verhaal wordt het echt heel ingewikkeld om een boek te schrijven - ik bedoel: een boek dat mensen willen lezen. Ook voor die 'twists' geldt dat je ze nodig hebt voor een goed verhaal. Misschien denk jij specifiek aan thrillers of hard boiled detectives als je het hebt over plots en twists, maar dat is een misverstand.quote:Persoonlijk snap ik sowieso het gedoe rondom spannende verhalen met plot twists en geheimen niet zo. Misschien leuk voor de boekenverslindende lezer, maar daar schrijf ik dus niet voor. Ik wil een wereld scheppen rondom mijn gedachten en that's it. Ik heb daar geen extra spannende poespas bij nodig. Als het verhaal maar klopt en mooi is.
Toevallig - dit is weer een leuke les voor de cursus 'Zelf een boek schrijven'- las ik iets interessants over W.F. Hermans. Toen hem ooit gevraagd werd hoe hij een 'schrijfcollege' zou vormgeven (gesteld dat hij ooit een schrijfcollege zou gegeven), antwoordde hij: "Dan zou ik zo'n detectiveblaadje kopen als Allo Police, en daaruit zou ik de studenten een schema en een onderwerp geven. Vrijwel alle detectives zijn romans van de tweede garnituur, omdat er een materieel probleem aan de orde wordt gesteld. Wie heeft het parelsnoer van de Hertogin gestolen? Wie heeft de bootsman overboord gegooid? Maar het leerzame is nu juist dat zo'n schrijver dikwijls in staat is het eenvoudige dat hij te vertellen heeft, op zeer handige wijze voor te dragen. Met zoiets zouden de leerlingen, hoe gebrekkig ook en tegen heug en meug, beginnen om te leren schrijven."
Wat Hermans bedoelt is dat het 'materiële probleem' uit de detective later, als de schrijver zich eenmaal heeft ontwikkeld, moet worden omgezet in een 'psychologisch probleem', om het zo maar te noemen. Maar de wetten zijn hetzelfde. Zelfde trucs, zelfde handigheid, zelfde gevoel voor plotwendingen en spanningsbogen.
Dit slaat helemaal nergens op. Maar dat weet je zelf ook wel. Madame Bovary is wel een enorme inkopper, maar ik kop hem speciaal voor jou toch maar in. Een veel beter argument is dat jij, een man tenslotte, je beter kunt verplaatsen in een mannelijke hoofdpersoon. Maar het zou pas écht bewonderenswaardig zijn en van een groot talent getuigen als je een roman over een vrouw kon schrijven. (En dat kunnen niet veel mannen).quote:Dat verklaart meteen waarom ik als spil in een boek nooit een of meerdere vrouwen zal gebruiken; vrouwen kunnen bij mij hooguit een stevige ondersteunende functie krijgen. Ik bedoel dit niet overdreven seksistisch of wat dan ook, maar hoe wou je in hemelsnaam in een boek van een vrouw een held maken en ondertussen nog geloofwaardig blijven ook? Helden en antihelden, dat is wat ik nodig heb. Niets geen herkenning bij de lezer, maar ontzag en benijd.
Ligt er denk ik aan wat je onder held verstaat. Een normaal iemand die in uitzonderlijke omstandigheden uitzonderlijke daden doet, hoorde/las ik ergens. Dat vind ik wel passen. Die op het juiste moment de juiste beslissing neemt, zonder aan zichzelf te denken. Wat dat betreft wandelt mijn hoofdpersoon van held in deel een naar antiheld in deel twee terug naar held in deel drie Best leuk, die ontwikkeling.quote:Op donderdag 28 juni 2007 23:34 schreef fptz het volgende:
Is iemand met zwakheden wel echt een held? Dat is iets wat ik toch een beetje betwijfel. Wel kan iemand met zwakheden 'winnen', en juist een winnende underdog wekt sympathie op. Uit dat oogpunt wellicht interessant.
Manuscript is af, bijna. Als het goed is krijg ik dit weekend nog een reactie van wat proeflezers, maar zo niet, dan gaat ie maandag op de bus. Ik heb lang genoeg geschaafd en geknutseld, als er nu nog iets verbeterd moet worden, mag de redacteur me dat vertellen.quote:Maar goed, het is inmiddels al tien dagen stil hier... Hoe staat het met alle meesterwerken in spé?
Gefeliciteerd. Is inderdaad een lekker gevoel. Ben benieuwd hoe het uiteindelijk gaat worden.quote:Ik moet zeggen dat het bij mij zelf erg lekker begint te vloeien allemaal. Ik heb op het moment alle tijd, aangezien het lekker rustig is rondom mijn studie. Dat betekent dus hele dagen bezig zijn om inspiratie op te doen en ideeën uit te werken voor mijn (zeer uitgebreide) opzet. Wat een heerlijk leven toch.
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Gaat goed, ik ben vorige week op vakantie geweest en dus stond het werk even stil, maar ik heb intussen wel stiekem hier en daar iets op een papiertje gekrabbeld als het in me op kwam. Het heeft de hele week in mijn hoofd gezeten.quote:Op donderdag 28 juni 2007 23:34 schreef fptz het volgende:
Maar goed, het is inmiddels al tien dagen stil hier... Hoe staat het met alle meesterwerken in spé?
Wonderer, spannend! Ik hoop dat je gauw (voor uitgeversbegrippen) een reactie hebt en dat die positief is. Naar hoe veel uitgeverijen stuur je je manuscript?
Wat ik bedoelde is dat ik niet zo zeer het schrijven met een plot veroordeel, maar in mijn geval juist het schrijven vanwege een plot. Bij mij is een plot niet meer dan een middel om het maximale uit personages en de boodschap te halen. Het plot zorgt voor dynamiek en ontwikkeling in het verhaal. Het is inderdaad precies dat wat een verhaal nodig heeft om interessant te worden. Komrij's voorbeeld van de knollentuin klopt wat dat betreft met mijn denkwijze: ik wil absoluut zo min mogelijk afdwalen in pietluttige bedenkseltjes. Alles heeft zijn functie en alles moet kloppen. Het proces waar ik nu in zit, zie ik dan ook vooral als een gigantische driedimensionale puzzel zonder vooraf gedefinieerde randen, waar ik constant verbeteringen op aanbreng om uiteindelijk uit te komen op een zo goed mogelijk kloppend bouwwerk.quote:Op vrijdag 29 juni 2007 00:50 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Je kiest dus voor een meer 'doortimmerde' aanpak. Wat ze in recensies noemen 'vakwerk'.
[..]
Maar deze theorie kan ik dan weer niet rijmen met je afkeer van 'creativiteit'. (Ik snap wel wat je daarmee bedoelt, denk ik - wat Komrij ooit over een 'creatieve' schrijfster zei: 'Ze is helemaal in haar knollentuin.') Toch zie je ook niks in een plot. Maar een plot hoeft toch niet meteen te betekenen dat er een moord wordt gepleegd die binnen 80 pagina's moet worden opgelost? Een plot is toch gewoon een ander woord voor een 'verhaal'? En zonder verhaal wordt het echt heel ingewikkeld om een boek te schrijven - ik bedoel: een boek dat mensen willen lezen. Ook voor die 'twists' geldt dat je ze nodig hebt voor een goed verhaal. Misschien denk jij specifiek aan thrillers of hard boiled detectives als je het hebt over plots en twists, maar dat is een misverstand.
Mooi voorbeeld trouwens, van Hermans! Ook die psychologie is inderdaad (onderdeel van) mijn insteek; er bevindt zich overal een interessante extra dimensie achter de feitelijkheden in mijn verhaal.
Wellicht heb je daar gelijk in; Madame Bovary was inderdaad een mooie vrouwelijke held, al kwam dat vooral voort uit haar rol als slachtoffer van haar omgeving. Ik heb het boek overigens zelf niet gelezen, maar je brengt me hiermee wel in de verleiding!quote:Op vrijdag 29 juni 2007 00:50 schreef Nadine26 het volgende:
[...]
Dit slaat helemaal nergens op. Maar dat weet je zelf ook wel. Madame Bovary is wel een enorme inkopper, maar ik kop hem speciaal voor jou toch maar in. Een veel beter argument is dat jij, een man tenslotte, je beter kunt verplaatsen in een mannelijke hoofdpersoon. Maar het zou pas écht bewonderenswaardig zijn en van een groot talent getuigen als je een roman over een vrouw kon schrijven. (En dat kunnen niet veel mannen).
Het is inderdaad goed mogelijk dat het een gebrek aan inlevingsvermogen van mijn kant is dat ervoor zorgt dat ik nooit een vrouw een heroïsche hoofdrol toe zal dichten. Toch zie ik er zelf een andere reden achter: in mijn 'wereldbeeld' is een held namelijk iemand met een zakelijk ratio, die zich niet laat afleiden, noch misleiden, door emoties en externe invloeden. Volgens het platte stereotype zou ik daarvoor dus eigenlijk de vrouw moeten veranderen in een soort man-vrouw om van haar een held te kunnen maken. Alles wat de vrouw kenmerkt past niet binnen dat beeld. Dat wil niet zeggen dat ik vrouwen niet waardeer om die eigenschappen (juist wel!), maar het maakt mijns inziens een bar matige held.
Edit:
overigens heb ik gewoon het lef niet om af te wijken van dergelijke stereotypen, ook omdat mijn held een soort herkenbare absoluutheid moet personificeren. Om daarvoor de hele gevestigde emotionele verbanden over hoop te halen gaat me toch wel erg ver, zeker als ik daarmee het risico loop dat de herkenbaarheid afneemt. Laat de vrouw maar lekker vrouw zijn, daar is ze ten slotte perfect geschikt voor. De heldin in mijn vrouwelijke lezers zal vanzelf wel boven komen drijven bij het zien van mijn mannelijke held. Smelten, dat zullen ze!
[ Bericht 8% gewijzigd door fptz op 29-06-2007 13:24:10 ]
"there is no way to disarm any man, except through that which he himself has accepted as guilt."
Nou ja: juist. Iemand met zwakheden is - in de literatuur - juist de held omdat hij kampt met een innerlijk conflict. Ik zou niet eens een echte 'held' (sterk, onaantastbaar etc) kunnen noemen uit een geslaagde roman. Hermans, Reve - allemaal anti-helden. Houellebecq: hoofdpersoon is altijd een wat morsige, treurige, bittere figuur. Grunberg: idem. Of anders gewoon: Shakespeare. Literatuur gáát over menselijke zwakheden: falen, verlies, jaloezie, eenzaamheid, afwijzing, enzovoort. Zonder zwakheden ben je nergens: niemand kan zich erin herkennen - dat vind jij onbelangrijk, maar personages van vlees en bloed hebben nu eenmaal zwakheden - en een verhaal over een Ongenaakbare Held is oninteressant, er is namelijk geen conflict, er valt voor hem niks te winnen.quote:Op donderdag 28 juni 2007 23:34 schreef fptz het volgende:
Is iemand met zwakheden wel echt een held? Dat is iets wat ik toch een beetje betwijfel. Wel kan iemand met zwakheden 'winnen', en juist een winnende underdog wekt sympathie op. Uit dat oogpunt wellicht interessant.
Slecht. Ik heb een katerquote:Maar goed, het is inmiddels al tien dagen stil hier... Hoe staat het met alle meesterwerken in spé?
Los daarvan gaat het ook slecht, omdat ik me niet kan concentreren. Teveel losse dingen ernaast: opdrachtjes, stukjes, ditjes & datjes. Een man die mijn hele huis overhoop heeft gehaald om één lamp in te draaien, om eens iets te noemen. Het einde van het schooljaar. Feesten en partijen, barbecues, weekends in Friesland, zwemfestijnen, borrels, afscheidsetentjes. En zo verder. Mensen die onaardige dingen zeggen. Of schrijven. Domme mensen, vervelende mensen, mensen die ik een bombrief wil sturen. Ik schrijf zelf ook onaardige dingen over mensen. Waarom eigenlijk? Kan mij het wat schelen, wat ze doen?
Samenvattend: het gaat dus slecht met het meesterwerk
Tsja, daar schuilt al een grote rol voor je levensvisie in. Voor het scheppen van mijn held heb ik de conventionele norm van de altruïsme eigenlijk simpelweg overboord gegooid. De stelling dat het ultieme doel van de mens het dienen van de mensheid (of erger nog, het dienen van moeder aarde) is, is volgens mij verwerpelijk. Mijn held doet grote dingen, puur voor zichzelf. Dat anderen daarvan ook voordeel ondervinden is slechts een bijzaak met een vaak weer positieve uitwerking op de held zelf.quote:Op vrijdag 29 juni 2007 05:29 schreef wonderer het volgende:
[..]
Ligt er denk ik aan wat je onder held verstaat. Een normaal iemand die in uitzonderlijke omstandigheden uitzonderlijke daden doet, hoorde/las ik ergens. Dat vind ik wel passen. Die op het juiste moment de juiste beslissing neemt, zonder aan zichzelf te denken. Wat dat betreft wandelt mijn hoofdpersoon van held in deel een naar antiheld in deel twee terug naar held in deel drie Best leuk, die ontwikkeling.
Gefeliciteerd! Goed geregeld... Alle lof en respectquote:Manuscript is af, bijna. Als het goed is krijg ik dit weekend nog een reactie van wat proeflezers, maar zo niet, dan gaat ie maandag op de bus. Ik heb lang genoeg geschaafd en geknutseld, als er nu nog iets verbeterd moet worden, mag de redacteur me dat vertellen.
Bedankt; een verhaal apart gaat het sowieso worden. Ik laat er nog wel meer over horen tegen de tijd dat mijn opzet definitief staat!quote:[..]
Gefeliciteerd. Is inderdaad een lekker gevoel. Ben benieuwd hoe het uiteindelijk gaat worden.
Erg herkenbaar, en volgens mij is dat een goed teken! Zelf kwam ik gister op de fiets naar huis na het fitnessen, een tochtje van zo'n 10 kilometer. Halverwege heb ik van ellende mijn telefoon maar uit mijn tas gehaald omdat er té veel ideeën door mijn hoofd spookten. De rest van de rit ben ik bezig geweest met het maken van aantekeningen op mijn mobiel... Heb slechts één bijna-aanrijding gehad!quote:Op vrijdag 29 juni 2007 08:19 schreef p-etr-a het volgende:
[..]
Gaat goed, ik ben vorige week op vakantie geweest en dus stond het werk even stil, maar ik heb intussen wel stiekem hier en daar iets op een papiertje gekrabbeld als het in me op kwam. Het heeft de hele week in mijn hoofd gezeten.
"there is no way to disarm any man, except through that which he himself has accepted as guilt."
Misschien is het een onbewuste keuze van me geweest, maar ik heb ze allebei in mijn verhaal: de 'ongenaakbare held' (met externe conflicten), meerdere 'would-be helden' (mét innerlijke conflicten) en een paar totale anti-helden (met interne en externe conflicten). Ieder vormen ze op hun eigen manier extremen. En dat een totale 'ongenaakbare held' weldegelijk interessant kan zijn, zie je in bijvoorbeeld The Fountainhead:quote:Op vrijdag 29 juni 2007 13:25 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Nou ja: juist. Iemand met zwakheden is - in de literatuur - juist de held omdat hij kampt met een innerlijk conflict. Ik zou niet eens een echte 'held' (sterk, onaantastbaar etc) kunnen noemen uit een geslaagde roman. Hermans, Reve - allemaal anti-helden. Houellebecq: hoofdpersoon is altijd een wat morsige, treurige, bittere figuur. Grunberg: idem. Of anders gewoon: Shakespeare. Literatuur gáát over menselijke zwakheden: falen, verlies, jaloezie, eenzaamheid, afwijzing, enzovoort. Zonder zwakheden ben je nergens: niemand kan zich erin herkennen - dat vind jij onbelangrijk, maar personages van vlees en bloed hebben nu eenmaal zwakheden - en een verhaal over een Ongenaakbare Held is oninteressant, er is namelijk geen conflict, er valt voor hem niks te winnen.
http://en.wikipedia.org/wiki/Howard_Roark#Howard_Roark
Kijk maar eens naar dat fantastische samenspel van personages en geniet...
Dat is sowieso meer de hoek waarin ik mij wil plaatsen. Voor mij alsjeblieft geen verhaal dat op medelijden of troosteloosheid gebaseerd is. Ik schep simpelweg een 'ideale' wereld waar de lezer uiteindelijk naar moet verlangen.
Mijn omgeving kijkt me altijd vreemd aan als weer eens blijkt dat ik absolute rust en vrede nodig heb om me waar dan ook op te concentreren. Blijkbaar ben ik niet de enige... Sterkte in deze fase; gelukkig waait dat soort situaties vanzelf over!quote:[..]
Slecht. Ik heb een kater
Los daarvan gaat het ook slecht, omdat ik me niet kan concentreren. Teveel losse dingen ernaast: opdrachtjes, stukjes, ditjes & datjes. Een man die mijn hele huis overhoop heeft gehaald om één lamp in te draaien, om eens iets te noemen. Het einde van het schooljaar. Feesten en partijen, barbecues, weekends in Friesland, zwemfestijnen, borrels, afscheidsetentjes. En zo verder. Mensen die onaardige dingen zeggen. Of schrijven. Domme mensen, vervelende mensen, mensen die ik een bombrief wil sturen. Ik schrijf zelf ook onaardige dingen over mensen. Waarom eigenlijk? Kan mij het wat schelen, wat ze doen?
Samenvattend: het gaat dus slecht met het meesterwerk
"there is no way to disarm any man, except through that which he himself has accepted as guilt."
Ja, dat heb ik wel gelezen. Ik zou Roark geen absoluut ongenaakbare held noemen; zelf is hij weliswaar onbuigzaam, maar de wereld buigt niet mee. Dat maakt van hem uiteindelijk toch een tragische figuur.quote:Op vrijdag 29 juni 2007 14:00 schreef fptz het volgende:
En dat een totale 'ongenaakbare held' weldegelijk interessant kan zijn, zie je in bijvoorbeeld The Fountainhead:
http://en.wikipedia.org/wiki/Howard_Roark#Howard_Roark
Kijk maar eens naar dat fantastische samenspel van personages en geniet...
Verder kan ik me The Fountainhead herinneren als een van de meest romantische boeken die ik ooit heb gelezen: groots, meeslepend, over the top, en in die zin volstrekt onrealistisch maar heel erg... opwindend, ja. Dat kun je wel een ideale wereld noemen. Nu begrijp ik ook beter wat je bedoelt.
Moedig voorwaartsquote:Mijn omgeving kijkt me altijd vreemd aan als weer eens blijkt dat ik absolute rust en vrede nodig heb om me waar dan ook op te concentreren. Blijkbaar ben ik niet de enige... Sterkte in deze fase; gelukkig waait dat soort situaties vanzelf over!
Ja, realisme is bij mij eigenlijk ondergeschikt, mijn verhaal moet vooral inspireren als een gek!
Dat Roark niet ongenaakbaar is durf ik ergens ook nog wel te betwijfelen. Hij is dan niet omnipotent, maar zijn omgeving weet hem niet persoonlijk te raken. Dat maakt de eenzame strijd ergens wel tragisch, maar tegelijkertijd levert het een prachtig inspirerend beeld op.
Dat Roark niet ongenaakbaar is durf ik ergens ook nog wel te betwijfelen. Hij is dan niet omnipotent, maar zijn omgeving weet hem niet persoonlijk te raken. Dat maakt de eenzame strijd ergens wel tragisch, maar tegelijkertijd levert het een prachtig inspirerend beeld op.
Hoezee!quote:
"there is no way to disarm any man, except through that which he himself has accepted as guilt."
Ik begin met twee en daarna zie ik wel verder.quote:Op vrijdag 29 juni 2007 08:19 schreef p-etr-a het volgende:
[..]
Gaat goed, ik ben vorige week op vakantie geweest en dus stond het werk even stil, maar ik heb intussen wel stiekem hier en daar iets op een papiertje gekrabbeld als het in me op kwam. Het heeft de hele week in mijn hoofd gezeten.
Wonderer, spannend! Ik hoop dat je gauw (voor uitgeversbegrippen) een reactie hebt en dat die positief is. Naar hoe veel uitgeverijen stuur je je manuscript?
Volgens mij wordt minstens de helft van een boek niet op papier geschreven. Klopt dat een beetje?
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"Ongenaakbare helden" associeer ik altijd met de schrijfseltjes van veertienjarige pubers, die monsters bevechten alsof het een computerspelletje is, altijd heel knap zijn, en slim, en sterk, en dat soort dingen. Echt stomvervelend (omdat ik mezelf er natuurlijk in herken, toen ik tien was speelde ik ook dat ik een onverslaanbare held was ) om te lezen. Mensen zijn leuk omdat ze hun zwakheden kunnen overwinnen en er sterker uitkomen. Als je al oersterk bent, verandert er ook niks en is elke heldendaad een routineklus zonder enige uitdaging en risico.
Ik had jaren geleden een idee voor een fantasyverhaal waarbij de held echt een Held was. Hij werd door de godheid van dat volk uitgekozen tot de messias die het land van de slechte god ("duivel") moest gaan verlossen. Deze Held dook al millennia lang op in een of andere vorm, en het hele land heeft verwachtingen van hem. Daar sta je dan, als ex-boerenknecht zonder opleiding, met ineens een schat aan informatie, nieuwe goddelijke denkbeelden en het besef dat je moet voldoen aan een verwachting die letterlijk onmenselijk is. Het leek me wel een leuk uitgangspunt
Uiteindelijk is het verhaal er nooit gekomen (ik had geen zin in de verschillende veldslagen enzo) maar het personage heeft de transitie gemaakt naar RPG karakter en daar heb ik hem erg kunnen uitdiepen. Uiteindelijk had ie zoveel zwakheden dat mijn RPG-vriend er de brui aan gaf, die vond hem niet meer leuk Maar ik heb er ontzettend veel van geleerd. Vooral dat ik een voorkeur heb voor mannen die met een groot persoonlijk probleem worstelen maar in de tussentijd wel grootse (of kleine) heldendaden verrichten. Niemand is perfect, maar het is een kunst om met die imperfecties te leven. Dat vind ik interessant om over te lezen en te schrijven.
Ik had jaren geleden een idee voor een fantasyverhaal waarbij de held echt een Held was. Hij werd door de godheid van dat volk uitgekozen tot de messias die het land van de slechte god ("duivel") moest gaan verlossen. Deze Held dook al millennia lang op in een of andere vorm, en het hele land heeft verwachtingen van hem. Daar sta je dan, als ex-boerenknecht zonder opleiding, met ineens een schat aan informatie, nieuwe goddelijke denkbeelden en het besef dat je moet voldoen aan een verwachting die letterlijk onmenselijk is. Het leek me wel een leuk uitgangspunt
Uiteindelijk is het verhaal er nooit gekomen (ik had geen zin in de verschillende veldslagen enzo) maar het personage heeft de transitie gemaakt naar RPG karakter en daar heb ik hem erg kunnen uitdiepen. Uiteindelijk had ie zoveel zwakheden dat mijn RPG-vriend er de brui aan gaf, die vond hem niet meer leuk Maar ik heb er ontzettend veel van geleerd. Vooral dat ik een voorkeur heb voor mannen die met een groot persoonlijk probleem worstelen maar in de tussentijd wel grootse (of kleine) heldendaden verrichten. Niemand is perfect, maar het is een kunst om met die imperfecties te leven. Dat vind ik interessant om over te lezen en te schrijven.
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
De topic titel belooft al niet veel goeds: 'En nu gaan we het écht doen!'
Dit doet me teveel denken aan vroegere opstellen voor school en een moeder die de schrijfsels jaren later bij het verhuizen op de vliering terugvindt. Ach, wat kon je mooi schrijven, je moet er wat mee doen en jij zegt dan op een forum "en nu ga ik het écht doen". En dan wordt zo'n topic oeverloos volgekletst en dat houdt je voorlopig wel even bezig.
Succes aan diegene die werkt aan een boek.
Dit doet me teveel denken aan vroegere opstellen voor school en een moeder die de schrijfsels jaren later bij het verhuizen op de vliering terugvindt. Ach, wat kon je mooi schrijven, je moet er wat mee doen en jij zegt dan op een forum "en nu ga ik het écht doen". En dan wordt zo'n topic oeverloos volgekletst en dat houdt je voorlopig wel even bezig.
Succes aan diegene die werkt aan een boek.
Ja, voor deel twee moet er toch even wat anders verzonnen worden...
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"Help, ik voel alweer een meesterwerk opborrelen"quote:Op vrijdag 29 juni 2007 22:16 schreef wonderer het volgende:
Ja, voor deel twee moet er toch even wat anders verzonnen worden...
Hij liegt als een ooggetuige (Russisch gezegde)
quote:Op vrijdag 29 juni 2007 13:43 schreef fptz het volgende:
Erg herkenbaar, en volgens mij is dat een goed teken! Zelf kwam ik gister op de fiets naar huis na het fitnessen, een tochtje van zo'n 10 kilometer. Halverwege heb ik van ellende mijn telefoon maar uit mijn tas gehaald omdat er té veel ideeën door mijn hoofd spookten. De rest van de rit ben ik bezig geweest met het maken van aantekeningen op mijn mobiel... Heb slechts één bijna-aanrijding gehad!
Heb je niet een recorderfunctie ofzo erop zitten? Dat werkt een stuk minder gevaarlijk, maar ik kan me vreselijk goed voorstellen dat je die aantekeningen moest maken. Ik ben meer dan eens ideeën kwijtgeraakt omdat ik geen kans zag ze op te schrijven. Zonde!
Ik ben echt heel benieuwd hoe het uitpakt!quote:Op vrijdag 29 juni 2007 15:42 schreef wonderer het volgende:
Ik begin met twee en daarna zie ik wel verder.
Wat bedoel je hiermee? Als je bedoelt dat het op de computer getikt wordt, dan nog wel meer dan de helft, maar als je bedoelt dat het in je hoofd blijft spoken, bij mij niet.quote:Volgens mij wordt minstens de helft van een boek niet op papier geschreven. Klopt dat een beetje?
De topictitel mag van mij veranderd worden door degene die het volgende deel opent, ik heb zelf geen inspiratie. ( )
Als je dáár al geen inspiratie voor hebt, P-etr-a, ziet de toekomst er somber uitquote:Op zaterdag 30 juni 2007 13:01 schreef p-etr-a het volgende:
De topictitel mag van mij veranderd worden door degene die het volgende deel opent, ik heb zelf geen inspiratie. ( )
Enkele tips:
"Grunberg, move over!"
"Ze noemen mij de nieuwe Kluun."
"Moeder, ik word beroemd!"
"Schrijven is net poepen: 't komt als 't komt."
Etc.
Hij liegt als een ooggetuige (Russisch gezegde)
Ik vind ze allemaal niet geschikt, sorry...
Grunberg en ik kunnen prima naast elkaar leven, 'de nieuwe Kluun' ben ik gelukkig nooit genoemd, beroemd worden is niet mijn doel en ik ben ontzettend blij dat ik niet net zo veel poep als ik schrijf. Wat had je bij et cetera nog in gedachten?
Grunberg en ik kunnen prima naast elkaar leven, 'de nieuwe Kluun' ben ik gelukkig nooit genoemd, beroemd worden is niet mijn doel en ik ben ontzettend blij dat ik niet net zo veel poep als ik schrijf. Wat had je bij et cetera nog in gedachten?
Nee, ik bedoel dat veel van te voren wordt uitgedacht (in bed, op de fiets, tijdens het schijten etc) en daarna op papier/computer wordt gezet. Dat je eigenlijk altijd aan het schrijven bent, ook al zit je niet achter de pc. Het denk-proces gaat altijd door.quote:Op zaterdag 30 juni 2007 13:01 schreef p-etr-a het volgende:
Wat bedoel je hiermee? Als je bedoelt dat het op de computer getikt wordt, dan nog wel meer dan de helft, maar als je bedoelt dat het in je hoofd blijft spoken, bij mij niet.
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Ah, ja, die had ik nog niet bedacht. Dat is inderdaad helemaal waar! Dat vind ik ook best een goed teken, ik heb er nooit eerder zo mee in m'n hoofd gezeten als bij deze roman. Daardoor kan ik telkens haast niet wachten tot ik weer ga tikken.
Let wel, ik heb het hier voor mezelf dus over een totaal ander genre dan fantasy! De actie heeft bij mij ondersteunende functie voor de dialogen en gedachten. Het maakt dus ook niet zozeer uit wat 'De Held' op directe wijze beleeft; actie is bijzaak. Wie dus begint met lezen en verwacht van heerlijke heldendaden te kunnen smullen, zit per definitie al fout. Mijn held maakt zichzelf tot held, en in zoverre is hij ongenaakbaar: hij heeft zelf controle over zijn heldenstatus. Niet oersterk dus, of met overwinningen als routineklussen. Gewoon een held vanwege zijn controle.quote:Op vrijdag 29 juni 2007 16:04 schreef wonderer het volgende:
"Ongenaakbare helden" associeer ik altijd met de schrijfseltjes van veertienjarige pubers, die monsters bevechten alsof het een computerspelletje is, altijd heel knap zijn, en slim, en sterk, en dat soort dingen. Echt stomvervelend (omdat ik mezelf er natuurlijk in herken, toen ik tien was speelde ik ook dat ik een onverslaanbare held was ) om te lezen. Mensen zijn leuk omdat ze hun zwakheden kunnen overwinnen en er sterker uitkomen. Als je al oersterk bent, verandert er ook niks en is elke heldendaad een routineklus zonder enige uitdaging en risico.
Wat moet ik trouwens verstaan onder een transitie naar een RPG-karakter? Bedoel je daarmee dat je hem tijdens een rollenspel hebt vertolkt, of is heb je er een digitale versie van gemaakt? Een creatieve insteek is het wel
Waarom bedenk ik zoiets niet gewoon zelf? Aan de andere kant is opschrijven / intoetsen voor mij effectiever dan opnemen met de spraakrecorder, omdat je dan net even wat preciezer formuleert en iets beter nadenkt over wat je in de notities opneemt. Vraag is wel of ik mijn leven daarvoor durf te wagenquote:Op zaterdag 30 juni 2007 13:01 schreef p-etr-a het volgende:
[..]
Heb je niet een recorderfunctie ofzo erop zitten? Dat werkt een stuk minder gevaarlijk, maar ik kan me vreselijk goed voorstellen dat je die aantekeningen moest maken. Ik ben meer dan eens ideeën kwijtgeraakt omdat ik geen kans zag ze op te schrijven. Zonde!
[..]
"there is no way to disarm any man, except through that which he himself has accepted as guilt."
Hm, ik weet niet zeker of ik het nu wel begrijp. Als het niet gaat zoals hij het wil, zorgt hij ervoor dat het gaat zoals hij wil?quote:Op maandag 2 juli 2007 13:40 schreef fptz het volgende:
[..]
Let wel, ik heb het hier voor mezelf dus over een totaal ander genre dan fantasy! De actie heeft bij mij ondersteunende functie voor de dialogen en gedachten. Het maakt dus ook niet zozeer uit wat 'De Held' op directe wijze beleeft; actie is bijzaak. Wie dus begint met lezen en verwacht van heerlijke heldendaden te kunnen smullen, zit per definitie al fout. Mijn held maakt zichzelf tot held, en in zoverre is hij ongenaakbaar: hij heeft zelf controle over zijn heldenstatus. Niet oersterk dus, of met overwinningen als routineklussen. Gewoon een held vanwege zijn controle.
Ja, dat eerste. In plaats van in mijn eentje, schreef ik er met een stel vrienden een real time verhaal over (improvisatie). Geen D&D met abilities en skills en hitpoints, maar gewoon in een chatbox een toneelstuk spelen. Het voordeel van dat soort dingen is dat je je karakter goed leert kennen (want je moet in realtime reageren en hebt weinig tijd om na te denken over actie en reactie). Nadeel is dat je afhankelijk bent van anderenquote:Wat moet ik trouwens verstaan onder een transitie naar een RPG-karakter? Bedoel je daarmee dat je hem tijdens een rollenspel hebt vertolkt, of is heb je er een digitale versie van gemaakt? Een creatieve insteek is het wel
even langs de kant gaan staan is geen optie?quote:Waarom bedenk ik zoiets niet gewoon zelf? Aan de andere kant is opschrijven / intoetsen voor mij effectiever dan opnemen met de spraakrecorder, omdat je dan net even wat preciezer formuleert en iets beter nadenkt over wat je in de notities opneemt. Vraag is wel of ik mijn leven daarvoor durf te wagen
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Het gaat zoals hij wil. Het punt is dat ik het hierbij heb over een realistische held: iemand die zijn potenties kent en weet wat hij wil bereiken. Iemand die volledig op zichzelf aangewezen is wanneer het aankomt op het bereiken van succes. Iemand voor wie dus ook de maatstaven van anderen geen waarde hebben. Voor een rationeel persoon kan gratificatie door anderen nooit van grote betekenis zijn, je zou jezelf daarvoor immers onderhevig maken aan de erkenning, affectie en welwillendheid van anderen. Als dát de ultieme drijfveer voor levensgeluk zou zijn, dan wordt het leven min of meer een loterij. Daarmee is de klassieke held in zijn fantastische rol filosofisch verwerpelijk. Dat hij bij de lezer opzien baart is een louter ethische kwestie, maar het is rationeel verwaarloosbaar.quote:Op maandag 2 juli 2007 15:54 schreef wonderer het volgende:
[..]
Hm, ik weet niet zeker of ik het nu wel begrijp. Als het niet gaat zoals hij het wil, zorgt hij ervoor dat het gaat zoals hij wil?
Ik doel dus in mijn verhaal op een held die heel simpel in zijn opzet is: hij doet dat waar hij zichzelf moreel toe verplicht, en zodoende maakt hij zijn eigen rol en zijn eigen geluk.
Ahhh, leuk idee inderdaad! Zijn er verder geen uitwerkingen van gemaakt? Dat zou jammer zijn, want het idee klonk zeker leuk!quote:Ja, dat eerste. In plaats van in mijn eentje, schreef ik er met een stel vrienden een real time verhaal over (improvisatie). Geen D&D met abilities en skills en hitpoints, maar gewoon in een chatbox een toneelstuk spelen. Het voordeel van dat soort dingen is dat je je karakter goed leert kennen (want je moet in realtime reageren en hebt weinig tijd om na te denken over actie en reactie). Nadeel is dat je afhankelijk bent van anderen
Nou, ja, dan blijf ik ook zo bezig he. Het kan wel, maar ik ken mezelf. Als ik eenmaal bezig ben met het maken van aantekeningen...quote:even langs de kant gaan staan is geen optie?
"there is no way to disarm any man, except through that which he himself has accepted as guilt."
Ik kan me er nog steeds niet goed iets bij voorstellen, maar misschien komt dat wel als je je verhaal geschreven hebt Hij maakt zijn eigen leven?quote:Op maandag 2 juli 2007 19:42 schreef fptz het volgende:
[..]
Het gaat zoals hij wil. Het punt is dat ik het hierbij heb over een realistische held: iemand die zijn potenties kent en weet wat hij wil bereiken. Iemand die volledig op zichzelf aangewezen is wanneer het aankomt op het bereiken van succes. Iemand voor wie dus ook de maatstaven van anderen geen waarde hebben. Voor een rationeel persoon kan gratificatie door anderen nooit van grote betekenis zijn, je zou jezelf daarvoor immers onderhevig maken aan de erkenning, affectie en welwillendheid van anderen. Als dát de ultieme drijfveer voor levensgeluk zou zijn, dan wordt het leven min of meer een loterij. Daarmee is de klassieke held in zijn fantastische rol filosofisch verwerpelijk. Dat hij bij de lezer opzien baart is een louter ethische kwestie, maar het is rationeel verwaarloosbaar.
Ik doel dus in mijn verhaal op een held die heel simpel in zijn opzet is: hij doet dat waar hij zichzelf moreel toe verplicht, en zodoende maakt hij zijn eigen rol en zijn eigen geluk.
Ik heb de chatlogs nog... Maar geen concrete ideeen nee. Ik heb nog steeds geen zin in het strategische en de veldslagen enzo. Misschien later. Ik ben wel bezig met een verhaal dat zich in dezelfde wereld afspeelt (mijn hoofdpersonen komen uit hetzelfde land, maar zijn nu kolonisten in een ander gedeelte). Het thema (moeten voldoen aan de verwachtingen van de buitenwereld terwijl je dat amper kan) komt wel terug in oa het verhaal dat ik zometeen ga opsturen. Een van mijn "stokpaardjes" geloof ik, omdat ik er zelf ook nogal tegenaan loop. Maar wie weet, misschien komt dat verhaal er ooit nog wel eens. Eigenlijk ben ik te lui voor fantasy, te veel moeite om een hele wereld te bedenkenquote:Ahhh, leuk idee inderdaad! Zijn er verder geen uitwerkingen van gemaakt? Dat zou jammer zijn, want het idee klonk zeker leuk!
Ik wil heel graag zo'n 13" laptopje om onderweg in de auto of het vliegtuig te kunnen schrijven. Maar dat ligt nog even buiten budgetquote:Nou, ja, dan blijf ik ook zo bezig he. Het kan wel, maar ik ken mezelf. Als ik eenmaal bezig ben met het maken van aantekeningen...
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Je maakt 't wel nodeloos ingewikkeld, zeg. Je bedoelt dus een zelfverzekerd personage dat schijt heeft aan de buitenwereld? Een soort Jan Cremer, dus.quote:Op maandag 2 juli 2007 19:42 schreef fptz het volgende:
Het gaat zoals hij wil. Het punt is dat ik het hierbij heb over een realistische held: iemand die zijn potenties kent en weet wat hij wil bereiken. Iemand die volledig op zichzelf aangewezen is wanneer het aankomt op het bereiken van succes. Iemand voor wie dus ook de maatstaven van anderen geen waarde hebben. Voor een rationeel persoon kan gratificatie door anderen nooit van grote betekenis zijn, je zou jezelf daarvoor immers onderhevig maken aan de erkenning, affectie en welwillendheid van anderen. Als dát de ultieme drijfveer voor levensgeluk zou zijn, dan wordt het leven min of meer een loterij. Daarmee is de klassieke held in zijn fantastische rol filosofisch verwerpelijk.
En nu in je eigen woorden? Waarom is het 'rationeel verwaarloosbaar'? Wat betekent dat?quote:Dat hij bij de lezer opzien baart is een louter ethische kwestie, maar het is rationeel verwaarloosbaar.
Jouw helden-theorie klinkt als veel wol en weinig garen. Met de filosofie erachter zit het wel goed (hoop ik, want ik snap er de ballen van), maar maak het nu eens inzichtelijk? Zodat wij het ook kunnen volgen... Niet lullig bedoeld, maar als je een roman schrijft, is het wel handig als mensen snappen wat je bedoeltquote:Ik doel dus in mijn verhaal op een held die heel simpel in zijn opzet is: hij doet dat waar hij zichzelf moreel toe verplicht, en zodoende maakt hij zijn eigen rol en zijn eigen geluk.
Hij liegt als een ooggetuige (Russisch gezegde)
wat een onzinquote:Op dinsdag 3 juli 2007 00:46 schreef Revolverheld het volgende:
[..]
Jouw helden-theorie klinkt als veel wol en weinig garen. Met de filosofie erachter zit het wel goed (hoop ik, want ik snap er de ballen van), maar maak het nu eens inzichtelijk? Zodat wij het ook kunnen volgen... Niet lullig bedoeld, maar als je een roman schrijft, is het wel handig als mensen snappen wat je bedoelt
het zou niet goed zijn als de gemiddelde bezoeker van fok! je roman begrijpt
(rationeel verwaarloosbaar??? . )quote:Op maandag 2 juli 2007 19:42 schreef fptz het volgende:
[..]
Het gaat zoals hij wil. Het punt is dat ik het hierbij heb over een realistische held: iemand die zijn potenties kent en weet wat hij wil bereiken. Iemand die volledig op zichzelf aangewezen is wanneer het aankomt op het bereiken van succes. Iemand voor wie dus ook de maatstaven van anderen geen waarde hebben. Voor een rationeel persoon kan gratificatie door anderen nooit van grote betekenis zijn, je zou jezelf daarvoor immers onderhevig maken aan de erkenning, affectie en welwillendheid van anderen. Als dát de ultieme drijfveer voor levensgeluk zou zijn, dan wordt het leven min of meer een loterij. Daarmee is de klassieke held in zijn fantastische rol filosofisch verwerpelijk. Dat hij bij de lezer opzien baart is een louter ethische kwestie, maar het is rationeel verwaarloosbaar.
ik vind een hoop dom gelul, maar een plot met een seculiere held is wel degelijk een leuke opzet. let wel, daar zijn al redelijk wat boeken over geschreven (bv door camus)
Seculiere held??quote:Op woensdag 4 juli 2007 19:25 schreef PopeOfTheSubspace het volgende:
[..]
(rationeel verwaarloosbaar??? . )
ik vind een hoop dom gelul, maar een plot met een seculiere held is wel degelijk een leuke opzet. let wel, daar zijn al redelijk wat boeken over geschreven (bv door camus)
The love you take is equal to the love you make.
Ik vind mezelf ook een held, want ik heb iets opgepakt waar ik, tot mijn grote schrik, in maart 2006 mee begonnen was. Snel gaat het niet, ik ben nu zo'n tweeduizend woorden verder, maar beter iets dan niets.
Ja, die met de ballen in de bek.
Y'all still full of shit?
- Yeah.
Same old huh?
- Same old, same old.
Well, yeah? You know, I'm not suprised.
- Never thought you'd be.
- Yeah.
Same old huh?
- Same old, same old.
Well, yeah? You know, I'm not suprised.
- Never thought you'd be.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
BROEVA! HARO!quote:Op donderdag 5 juli 2007 12:29 schreef lobotomie het volgende:
ik kan nog niet eens een boodschappenlijstje afmaken
, , .
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Het is al heel wat dat je een beginnetje van maart 2006 hebt opgepakt. Succes!quote:Op donderdag 5 juli 2007 11:39 schreef Biancavia het volgende:
Ik vind mezelf ook een held, want ik heb iets opgepakt waar ik, tot mijn grote schrik, in maart 2006 mee begonnen was. Snel gaat het niet, ik ben nu zo'n tweeduizend woorden verder, maar beter iets dan niets.
