En nu gaan we het écht doen!

Het is een schitterend boek.. Alleen erg jammer dat niet alles ervan waar is :-(

quote:

Op vrijdag 11 mei 2007 16:08 schreef Nadine26 het volgende:

Ik doe ook mee!

Net begonnen aan een nieuw boek, of eigenlijk is het een oud boek, of nog specifieker: een oud 'manuscript'. Ik was er net een beetje in vastgelopen toen ik hier het Dagboekvaneenkindermeisje.com begon, en dat nam me vervolgens zo in beslag dat het verhaal al die tijd is blijven liggen.

Nu heb ik er weer zin in! En duizend ideeën.

Het belangrijkste is de plot, die wil ik van tevoren helemaal hebben uitgeschreven, inclusief de ontknoping. Zo'n samenvatting heb ik indertijd al geschreven, maar ik zie nu nieuwe mogelijkheden om het verhaal te vertellen. Ook ga ik het verhaal in een ander 'kader' plaatsen: wég met de autobiografie, daarvan heb ik al genoeg in het Dagboek gestopt, nu wordt het weer eens tijd voor een volledig fictief verhaal.

De oorspronkelijke titel was De muze. Dat is me te zweverig, te opgelegd literair - maar ik vind het wel een lekker idee om alvast een titel te hebben, dus daar denk ik ook over na. Trefwoorden: Moeder & Dochter & Verdwijning & Muze & Familiegeheim.

Mijn opdracht voor de komende twee weken: titel bedenken, research doen (een paar boeken lezen over het onderwerp: non-fictie) en mijn eigen manuscript herlezen.

quote:

Op woensdag 13 juni 2007 12:21 schreef syllekuhhh het volgende:
Het is een schitterend boek.. Alleen erg jammer dat niet alles ervan waar is :-(
[..]

Ten eerste: hoe weet je dat?

Ten tweede: wat doet dat ertoe?

.

quote:

Op woensdag 13 juni 2007 12:29 schreef Lienekien het volgende:

Ten eerste: hoe weet je dat?

Ik schrijf mijn boeken toch altijd op internet? _{Zonder publiek kan ik niet leven}

quote:

Op woensdag 13 juni 2007 21:15 schreef PopeOfTheSubspace het volgende:
.

En wat zit jij je weer druk te maken in je hoekje, Pope? Heb je nou al eens iets geschreven? Of desnoods een 1000-stukjes puzzel gelegd?

quote:

Op woensdag 13 juni 2007 12:21 schreef syllekuhhh het volgende:
Het is een schitterend boek.. Alleen erg jammer dat niet alles ervan waar is :-(

Nou, dank

Er zijn zoveel dingen niet waar, er is zoveel gelul in de wereld, zoveel gemakzucht en lamlendigheid, mensen die maar wat uit hun nek zwetsen, ik maak me daar allang niet meer druk om. Ik lees net in HP/De Tijd een of ander stukje over mijn boek, en daar staat: "Op pagina 174 meldt redactrice Karin (sic) Gottlieb zich: uitgeverij Rothschild & Bach wil het dagboek, dat op dat moment nog loopt, als boek uitbrengen, inclusief de FOK-bijdragen. De heisa die dit op Fok.nl geeft, staat eveneens in het boek."

Oh ja? Ik ben wel benieuwd op welke pagina Jan Zandbergen (de schrijver van het stukje) dát precies heeft aangetroffen.

En dan besluit hij met: "Het gehuil op Fok is inmiddels oorverdovend."
Noot: we hebben het over de HP/De Tijd van vandaag, 13 juni 2007. Zou hij zoiets bedoelen als: "Inmiddels, drie maanden geleden?"

Dit is dus de gemaksjournalistiek die in de hand wordt gewerkt door internet en Google. Dus wen er maar aan: niet alles is waar, sterker: in deze tijden van kopieergedrag & Googlejournalistiek is steeds minder waar

O was jij dat.

( tvp )

Ik heb besloten dat mijn huidige manuscript nog een hoofdstuk extra nodig heeft. Dat wordt dus doorwerken geblazen, want ik heb mezelf een deadline beloofd van 1 juli, dan moet ie de deur uit

Een paar karakters en de onderlinge relaties komen niet uit de verf, en het verhaal heeft op dat punt een rustpuntje nodig. En dan is een nieuw hoofdstuk beter dan hier en daar een stukje proberen toe te voegen.

Succes met je weefgetouw, dat lijkt me niet makkelijk, alles weer omgooien enzo.

US and THEM, over AND over AGAIN

Misschien heb ik een wat vreemde stijl, maar mijn voorwerk is gigantisch: ik bind me nog voordat ik begin met het in elkaar draaien van het eerste hoofdstuk al volledig vast in het verhaal. Ik wil precies weten waar ik uit kom, waarom ik daar uit ga komen, wat er onderweg gebeuren gaat... Maar het belangrijkst is voor mij wat de precieze rol van alle personages daarbij is. Het is een beetje mijn kritiek op het hele literaire gebeuren: hoeveel boeken worden geschreven vanwege een mooie achterliggende boodschap of een helder idee, en hoeveel is overwegend nutteloze avonturenpulp?

Nee, ik ben dus nog niet begonnen aan het schrijven van het eigenlijke verhaal, maar ik ben al wel druk bezig met het opzetten van het lijnenspel. Pas als ik voor mezelf een compleet pakket aan instructies geschreven heb, kan ik die gaan opvolgen. Creativiteit tijdens het schrijven? Nee dank je, het is niet de bedoeling dat ik me creatief ga uiten.

Persoonlijk snap ik sowieso het gedoe rondom spannende verhalen met plot twists en geheimen niet zo. Misschien leuk voor de boekenverslindende lezer, maar daar schrijf ik dus niet voor. Ik wil een wereld scheppen rondom mijn gedachten en that's it. Ik heb daar geen extra spannende poespas bij nodig. Als het verhaal maar klopt en mooi is.

Dat verklaart meteen waarom ik als spil in een boek nooit een of meerdere vrouwen zal gebruiken; vrouwen kunnen bij mij hooguit een stevige ondersteunende functie krijgen. Ik bedoel dit niet overdreven seksistisch of wat dan ook, maar hoe wou je in hemelsnaam in een boek van een vrouw een held maken en ondertussen nog geloofwaardig blijven ook? Helden en antihelden, dat is wat ik nodig heb. Niets geen herkenning bij de lezer, maar ontzag en benijd.

Hoe dan ook, ik doe dus mee!

Aparte manier van werken. Maar volgens mij geloof je er echt in en dan moet het best goedkomen. Ik lees zelf best graag boeken met een plottwist op het eind, gewoon om verrast te worden, maar ook verhalen om het verhaal, zeg maar. Gewoon een mooi verhaal kan ik erg van genieten.

Wat vrouwen in de hoofdrol betreft ben ik het geloof ik wel met je eens. Ik kan me zo gauw geen voorbeeld voor de geest halen en dat zegt denk ik al genoeg

Ik heb zelf het afgelopen weekend trouwens 4500 woorden geschreven voor het nieuwe hoofdstuk, niet slecht. Meeste tijd gaat nog zitten in de research

Ja, ter illustratie: persoonlijk ben ik een groot fan van Ayn Rand, maar haar "Atlas Shrugged" heb ik gewoon niet uit kunnen lezen. Waarom? Er zat een vrouw in de hoofdrol, en er volgde na zo'n 250 bladzijden (van de 1100 in totaal) een dood punt van vele tientallen bladzijden in het verhaal. Ineens ging het vooral over een romantisch spel, waardoor het eigenlijke verhaal volledig op een zijspoor kwam. Ze was een van de twee helden in het verhaal, en toen die een uitvoerige affaire met elkaar aangingen was er voor mij ineens helemaal niets meer aan. Weg helden (ze hadden zich immers kwetsbaar gemaakt), weg interesse. Die fout ga ik niet maken

Stiekem ben ik ergens wel jaloers op iedereen die hier al zo snel zo veel progressie maakt (complimenten, alle lof), maar ik heb geduld met mezelf en mijn werkwijze. Deadline: herfst 2012 ofzo, maar het zal er van komen!

Kwetsbare helden vind ik dan WEL weer mooi (en dan niet op de superheldenmanier, dat de schurk het liefje gebruikt om de held uit te schakelen), maar iemand die ondanks zijn zwakheden toch wint, dat vind ik mooi. Dat probeer ik zelf ook een beetje, hoewel mijn hoofdkarakter meer een antiheld is op het moment geloof ik.

Is iemand met zwakheden wel echt een held? Dat is iets wat ik toch een beetje betwijfel. Wel kan iemand met zwakheden 'winnen', en juist een winnende underdog wekt sympathie op. Uit dat oogpunt wellicht interessant.

Maar goed, het is inmiddels al tien dagen stil hier... Hoe staat het met alle meesterwerken in spé?

Ik moet zeggen dat het bij mij zelf erg lekker begint te vloeien allemaal. Ik heb op het moment alle tijd, aangezien het lekker rustig is rondom mijn studie. Dat betekent dus hele dagen bezig zijn om inspiratie op te doen en ideeën uit te werken voor mijn (zeer uitgebreide) opzet. Wat een heerlijk leven toch.

quote:

Op maandag 18 juni 2007 23:25 schreef fptz het volgende:
Creativiteit tijdens het schrijven? Nee dank je, het is niet de bedoeling dat ik me creatief ga uiten.

Je kiest dus voor een meer 'doortimmerde' aanpak. Wat ze in recensies noemen 'vakwerk'.

quote:

Persoonlijk snap ik sowieso het gedoe rondom spannende verhalen met plot twists en geheimen niet zo. Misschien leuk voor de boekenverslindende lezer, maar daar schrijf ik dus niet voor. Ik wil een wereld scheppen rondom mijn gedachten en that's it. Ik heb daar geen extra spannende poespas bij nodig. Als het verhaal maar klopt en mooi is.

Maar deze theorie kan ik dan weer niet rijmen met je afkeer van 'creativiteit'. (Ik snap wel wat je daarmee bedoelt, denk ik - wat Komrij ooit over een 'creatieve' schrijfster zei: 'Ze is helemaal in haar knollentuin.') Toch zie je ook niks in een plot. Maar een plot hoeft toch niet meteen te betekenen dat er een moord wordt gepleegd die binnen 80 pagina's moet worden opgelost? Een plot is toch gewoon een ander woord voor een 'verhaal'? En zonder verhaal wordt het echt heel ingewikkeld om een boek te schrijven - ik bedoel: een boek dat mensen willen lezen. Ook voor die 'twists' geldt dat je ze nodig hebt voor een goed verhaal. Misschien denk jij specifiek aan thrillers of hard boiled detectives als je het hebt over plots en twists, maar dat is een misverstand.

Toevallig - dit is weer een leuke les voor de cursus 'Zelf een boek schrijven'- las ik iets interessants over W.F. Hermans. Toen hem ooit gevraagd werd hoe hij een 'schrijfcollege' zou vormgeven (gesteld dat hij ooit een schrijfcollege zou gegeven), antwoordde hij: "Dan zou ik zo'n detectiveblaadje kopen als Allo Police, en daaruit zou ik de studenten een schema en een onderwerp geven. Vrijwel alle detectives zijn romans van de tweede garnituur, omdat er een materieel probleem aan de orde wordt gesteld. Wie heeft het parelsnoer van de Hertogin gestolen? Wie heeft de bootsman overboord gegooid? Maar het leerzame is nu juist dat zo'n schrijver dikwijls in staat is het eenvoudige dat hij te vertellen heeft, op zeer handige wijze voor te dragen. Met zoiets zouden de leerlingen, hoe gebrekkig ook en tegen heug en meug, beginnen om te leren schrijven."

Wat Hermans bedoelt is dat het 'materiële probleem' uit de detective later, als de schrijver zich eenmaal heeft ontwikkeld, moet worden omgezet in een 'psychologisch probleem', om het zo maar te noemen. Maar de wetten zijn hetzelfde. Zelfde trucs, zelfde handigheid, zelfde gevoel voor plotwendingen en spanningsbogen.

quote:

Dat verklaart meteen waarom ik als spil in een boek nooit een of meerdere vrouwen zal gebruiken; vrouwen kunnen bij mij hooguit een stevige ondersteunende functie krijgen. Ik bedoel dit niet overdreven seksistisch of wat dan ook, maar hoe wou je in hemelsnaam in een boek van een vrouw een held maken en ondertussen nog geloofwaardig blijven ook? Helden en antihelden, dat is wat ik nodig heb. Niets geen herkenning bij de lezer, maar ontzag en benijd.

Dit slaat helemaal nergens op. Maar dat weet je zelf ook wel. Madame Bovary is wel een enorme inkopper, maar ik kop hem speciaal voor jou toch maar in. Een veel beter argument is dat jij, een man tenslotte, je beter kunt verplaatsen in een mannelijke hoofdpersoon. Maar het zou pas écht bewonderenswaardig zijn en van een groot talent getuigen als je een roman over een vrouw kon schrijven. (En dat kunnen niet veel mannen).

quote:

Op donderdag 28 juni 2007 23:34 schreef fptz het volgende:
Is iemand met zwakheden wel echt een held? Dat is iets wat ik toch een beetje betwijfel. Wel kan iemand met zwakheden 'winnen', en juist een winnende underdog wekt sympathie op. Uit dat oogpunt wellicht interessant.

Ligt er denk ik aan wat je onder held verstaat. Een normaal iemand die in uitzonderlijke omstandigheden uitzonderlijke daden doet, hoorde/las ik ergens. Dat vind ik wel passen. Die op het juiste moment de juiste beslissing neemt, zonder aan zichzelf te denken. Wat dat betreft wandelt mijn hoofdpersoon van held in deel een naar antiheld in deel twee terug naar held in deel drie Best leuk, die ontwikkeling.

quote:

Maar goed, het is inmiddels al tien dagen stil hier... Hoe staat het met alle meesterwerken in spé?

Manuscript is af, bijna. Als het goed is krijg ik dit weekend nog een reactie van wat proeflezers, maar zo niet, dan gaat ie maandag op de bus. Ik heb lang genoeg geschaafd en geknutseld, als er nu nog iets verbeterd moet worden, mag de redacteur me dat vertellen.

quote:

Ik moet zeggen dat het bij mij zelf erg lekker begint te vloeien allemaal. Ik heb op het moment alle tijd, aangezien het lekker rustig is rondom mijn studie. Dat betekent dus hele dagen bezig zijn om inspiratie op te doen en ideeën uit te werken voor mijn (zeer uitgebreide) opzet. Wat een heerlijk leven toch.

Gefeliciteerd. Is inderdaad een lekker gevoel. Ben benieuwd hoe het uiteindelijk gaat worden.

quote:

Op vrijdag 29 juni 2007 00:50 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Je kiest dus voor een meer 'doortimmerde' aanpak. Wat ze in recensies noemen 'vakwerk'.
[..]

Maar deze theorie kan ik dan weer niet rijmen met je afkeer van 'creativiteit'. (Ik snap wel wat je daarmee bedoelt, denk ik - wat Komrij ooit over een 'creatieve' schrijfster zei: 'Ze is helemaal in haar knollentuin.') Toch zie je ook niks in een plot. Maar een plot hoeft toch niet meteen te betekenen dat er een moord wordt gepleegd die binnen 80 pagina's moet worden opgelost? Een plot is toch gewoon een ander woord voor een 'verhaal'? En zonder verhaal wordt het echt heel ingewikkeld om een boek te schrijven - ik bedoel: een boek dat mensen willen lezen. Ook voor die 'twists' geldt dat je ze nodig hebt voor een goed verhaal. Misschien denk jij specifiek aan thrillers of hard boiled detectives als je het hebt over plots en twists, maar dat is een misverstand.

Wat ik bedoelde is dat ik niet zo zeer het schrijven met een plot veroordeel, maar in mijn geval juist het schrijven vanwege een plot. Bij mij is een plot niet meer dan een middel om het maximale uit personages en de boodschap te halen. Het plot zorgt voor dynamiek en ontwikkeling in het verhaal. Het is inderdaad precies dat wat een verhaal nodig heeft om interessant te worden. Komrij's voorbeeld van de knollentuin klopt wat dat betreft met mijn denkwijze: ik wil absoluut zo min mogelijk afdwalen in pietluttige bedenkseltjes. Alles heeft zijn functie en alles moet kloppen. Het proces waar ik nu in zit, zie ik dan ook vooral als een gigantische driedimensionale puzzel zonder vooraf gedefinieerde randen, waar ik constant verbeteringen op aanbreng om uiteindelijk uit te komen op een zo goed mogelijk kloppend bouwwerk.

Mooi voorbeeld trouwens, van Hermans! Ook die psychologie is inderdaad (onderdeel van) mijn insteek; er bevindt zich overal een interessante extra dimensie achter de feitelijkheden in mijn verhaal.

quote:

Op vrijdag 29 juni 2007 00:50 schreef Nadine26 het volgende:

[...]

Dit slaat helemaal nergens op. Maar dat weet je zelf ook wel. Madame Bovary is wel een enorme inkopper, maar ik kop hem speciaal voor jou toch maar in. Een veel beter argument is dat jij, een man tenslotte, je beter kunt verplaatsen in een mannelijke hoofdpersoon. Maar het zou pas écht bewonderenswaardig zijn en van een groot talent getuigen als je een roman over een vrouw kon schrijven. (En dat kunnen niet veel mannen).

Wellicht heb je daar gelijk in; Madame Bovary was inderdaad een mooie vrouwelijke held, al kwam dat vooral voort uit haar rol als slachtoffer van haar omgeving. Ik heb het boek overigens zelf niet gelezen, maar je brengt me hiermee wel in de verleiding!

Het is inderdaad goed mogelijk dat het een gebrek aan inlevingsvermogen van mijn kant is dat ervoor zorgt dat ik nooit een vrouw een heroïsche hoofdrol toe zal dichten. Toch zie ik er zelf een andere reden achter: in mijn 'wereldbeeld' is een held namelijk iemand met een zakelijk ratio, die zich niet laat afleiden, noch misleiden, door emoties en externe invloeden. Volgens het platte stereotype zou ik daarvoor dus eigenlijk de vrouw moeten veranderen in een soort man-vrouw om van haar een held te kunnen maken. Alles wat de vrouw kenmerkt past niet binnen dat beeld. Dat wil niet zeggen dat ik vrouwen niet waardeer om die eigenschappen (juist wel!), maar het maakt mijns inziens een bar matige held.

Edit:
overigens heb ik gewoon het lef niet om af te wijken van dergelijke stereotypen, ook omdat mijn held een soort herkenbare absoluutheid moet personificeren. Om daarvoor de hele gevestigde emotionele verbanden over hoop te halen gaat me toch wel erg ver, zeker als ik daarmee het risico loop dat de herkenbaarheid afneemt. Laat de vrouw maar lekker vrouw zijn, daar is ze ten slotte perfect geschikt voor. De heldin in mijn vrouwelijke lezers zal vanzelf wel boven komen drijven bij het zien van mijn mannelijke held. Smelten, dat zullen ze!

[ Bericht 8% gewijzigd door fptz op 29-06-2007 13:24:10 ]

quote:

Op donderdag 28 juni 2007 23:34 schreef fptz het volgende:
Is iemand met zwakheden wel echt een held? Dat is iets wat ik toch een beetje betwijfel. Wel kan iemand met zwakheden 'winnen', en juist een winnende underdog wekt sympathie op. Uit dat oogpunt wellicht interessant.

Nou ja: juist. Iemand met zwakheden is - in de literatuur - juist de held omdat hij kampt met een innerlijk conflict. Ik zou niet eens een echte 'held' (sterk, onaantastbaar etc) kunnen noemen uit een geslaagde roman. Hermans, Reve - allemaal anti-helden. Houellebecq: hoofdpersoon is altijd een wat morsige, treurige, bittere figuur. Grunberg: idem. Of anders gewoon: Shakespeare. Literatuur gáát over menselijke zwakheden: falen, verlies, jaloezie, eenzaamheid, afwijzing, enzovoort. Zonder zwakheden ben je nergens: niemand kan zich erin herkennen - dat vind jij onbelangrijk, maar personages van vlees en bloed hebben nu eenmaal zwakheden - en een verhaal over een Ongenaakbare Held is oninteressant, er is namelijk geen conflict, er valt voor hem niks te winnen.

quote:

Maar goed, het is inmiddels al tien dagen stil hier... Hoe staat het met alle meesterwerken in spé?

Slecht. Ik heb een kater
Los daarvan gaat het ook slecht, omdat ik me niet kan concentreren. Teveel losse dingen ernaast: opdrachtjes, stukjes, ditjes & datjes. Een man die mijn hele huis overhoop heeft gehaald om één lamp in te draaien, om eens iets te noemen. Het einde van het schooljaar. Feesten en partijen, barbecues, weekends in Friesland, zwemfestijnen, borrels, afscheidsetentjes. En zo verder. Mensen die onaardige dingen zeggen. Of schrijven. Domme mensen, vervelende mensen, mensen die ik een bombrief wil sturen. Ik schrijf zelf ook onaardige dingen over mensen. Waarom eigenlijk? Kan mij het wat schelen, wat ze doen?
Samenvattend: het gaat dus slecht met het meesterwerk

quote:

Op vrijdag 29 juni 2007 05:29 schreef wonderer het volgende:

[..]

Ligt er denk ik aan wat je onder held verstaat. Een normaal iemand die in uitzonderlijke omstandigheden uitzonderlijke daden doet, hoorde/las ik ergens. Dat vind ik wel passen. Die op het juiste moment de juiste beslissing neemt, zonder aan zichzelf te denken. Wat dat betreft wandelt mijn hoofdpersoon van held in deel een naar antiheld in deel twee terug naar held in deel drie Best leuk, die ontwikkeling.

Tsja, daar schuilt al een grote rol voor je levensvisie in. Voor het scheppen van mijn held heb ik de conventionele norm van de altruïsme eigenlijk simpelweg overboord gegooid. De stelling dat het ultieme doel van de mens het dienen van de mensheid (of erger nog, het dienen van moeder aarde) is, is volgens mij verwerpelijk. Mijn held doet grote dingen, puur voor zichzelf. Dat anderen daarvan ook voordeel ondervinden is slechts een bijzaak met een vaak weer positieve uitwerking op de held zelf.

quote:

Manuscript is af, bijna. Als het goed is krijg ik dit weekend nog een reactie van wat proeflezers, maar zo niet, dan gaat ie maandag op de bus. Ik heb lang genoeg geschaafd en geknutseld, als er nu nog iets verbeterd moet worden, mag de redacteur me dat vertellen.

Gefeliciteerd! Goed geregeld... Alle lof en respect

quote:

[..]

Gefeliciteerd. Is inderdaad een lekker gevoel. Ben benieuwd hoe het uiteindelijk gaat worden.

Bedankt; een verhaal apart gaat het sowieso worden. Ik laat er nog wel meer over horen tegen de tijd dat mijn opzet definitief staat!

quote:

Op vrijdag 29 juni 2007 08:19 schreef p-etr-a het volgende:

[..]

Gaat goed, ik ben vorige week op vakantie geweest en dus stond het werk even stil, maar ik heb intussen wel stiekem hier en daar iets op een papiertje gekrabbeld als het in me op kwam. Het heeft de hele week in mijn hoofd gezeten.

Erg herkenbaar, en volgens mij is dat een goed teken! Zelf kwam ik gister op de fiets naar huis na het fitnessen, een tochtje van zo'n 10 kilometer. Halverwege heb ik van ellende mijn telefoon maar uit mijn tas gehaald omdat er té veel ideeën door mijn hoofd spookten. De rest van de rit ben ik bezig geweest met het maken van aantekeningen op mijn mobiel... Heb slechts één bijna-aanrijding gehad!

quote:

Op vrijdag 29 juni 2007 13:25 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Nou ja: juist. Iemand met zwakheden is - in de literatuur - juist de held omdat hij kampt met een innerlijk conflict. Ik zou niet eens een echte 'held' (sterk, onaantastbaar etc) kunnen noemen uit een geslaagde roman. Hermans, Reve - allemaal anti-helden. Houellebecq: hoofdpersoon is altijd een wat morsige, treurige, bittere figuur. Grunberg: idem. Of anders gewoon: Shakespeare. Literatuur gáát over menselijke zwakheden: falen, verlies, jaloezie, eenzaamheid, afwijzing, enzovoort. Zonder zwakheden ben je nergens: niemand kan zich erin herkennen - dat vind jij onbelangrijk, maar personages van vlees en bloed hebben nu eenmaal zwakheden - en een verhaal over een Ongenaakbare Held is oninteressant, er is namelijk geen conflict, er valt voor hem niks te winnen.

Misschien is het een onbewuste keuze van me geweest, maar ik heb ze allebei in mijn verhaal: de 'ongenaakbare held' (met externe conflicten), meerdere 'would-be helden' (mét innerlijke conflicten) en een paar totale anti-helden (met interne en externe conflicten). Ieder vormen ze op hun eigen manier extremen. En dat een totale 'ongenaakbare held' weldegelijk interessant kan zijn, zie je in bijvoorbeeld The Fountainhead:
http://en.wikipedia.org/wiki/Howard_Roark#Howard_Roark
Kijk maar eens naar dat fantastische samenspel van personages en geniet...

Dat is sowieso meer de hoek waarin ik mij wil plaatsen. Voor mij alsjeblieft geen verhaal dat op medelijden of troosteloosheid gebaseerd is. Ik schep simpelweg een 'ideale' wereld waar de lezer uiteindelijk naar moet verlangen.

quote:

[..]

Slecht. Ik heb een kater
Los daarvan gaat het ook slecht, omdat ik me niet kan concentreren. Teveel losse dingen ernaast: opdrachtjes, stukjes, ditjes & datjes. Een man die mijn hele huis overhoop heeft gehaald om één lamp in te draaien, om eens iets te noemen. Het einde van het schooljaar. Feesten en partijen, barbecues, weekends in Friesland, zwemfestijnen, borrels, afscheidsetentjes. En zo verder. Mensen die onaardige dingen zeggen. Of schrijven. Domme mensen, vervelende mensen, mensen die ik een bombrief wil sturen. Ik schrijf zelf ook onaardige dingen over mensen. Waarom eigenlijk? Kan mij het wat schelen, wat ze doen?
Samenvattend: het gaat dus slecht met het meesterwerk

Mijn omgeving kijkt me altijd vreemd aan als weer eens blijkt dat ik absolute rust en vrede nodig heb om me waar dan ook op te concentreren. Blijkbaar ben ik niet de enige... Sterkte in deze fase; gelukkig waait dat soort situaties vanzelf over!

quote:

Op vrijdag 29 juni 2007 14:00 schreef fptz het volgende:

En dat een totale 'ongenaakbare held' weldegelijk interessant kan zijn, zie je in bijvoorbeeld The Fountainhead:
http://en.wikipedia.org/wiki/Howard_Roark#Howard_Roark
Kijk maar eens naar dat fantastische samenspel van personages en geniet...

Ja, dat heb ik wel gelezen. Ik zou Roark geen absoluut ongenaakbare held noemen; zelf is hij weliswaar onbuigzaam, maar de wereld buigt niet mee. Dat maakt van hem uiteindelijk toch een tragische figuur.
Verder kan ik me The Fountainhead herinneren als een van de meest romantische boeken die ik ooit heb gelezen: groots, meeslepend, over the top, en in die zin volstrekt onrealistisch maar heel erg... opwindend, ja. Dat kun je wel een ideale wereld noemen. Nu begrijp ik ook beter wat je bedoelt.

quote:

Mijn omgeving kijkt me altijd vreemd aan als weer eens blijkt dat ik absolute rust en vrede nodig heb om me waar dan ook op te concentreren. Blijkbaar ben ik niet de enige... Sterkte in deze fase; gelukkig waait dat soort situaties vanzelf over!

Moedig voorwaarts