En nu gaan we het écht doen!

quote:

Op vrijdag 29 juni 2007 00:50 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Je kiest dus voor een meer 'doortimmerde' aanpak. Wat ze in recensies noemen 'vakwerk'.
[..]

Maar deze theorie kan ik dan weer niet rijmen met je afkeer van 'creativiteit'. (Ik snap wel wat je daarmee bedoelt, denk ik - wat Komrij ooit over een 'creatieve' schrijfster zei: 'Ze is helemaal in haar knollentuin.') Toch zie je ook niks in een plot. Maar een plot hoeft toch niet meteen te betekenen dat er een moord wordt gepleegd die binnen 80 pagina's moet worden opgelost? Een plot is toch gewoon een ander woord voor een 'verhaal'? En zonder verhaal wordt het echt heel ingewikkeld om een boek te schrijven - ik bedoel: een boek dat mensen willen lezen. Ook voor die 'twists' geldt dat je ze nodig hebt voor een goed verhaal. Misschien denk jij specifiek aan thrillers of hard boiled detectives als je het hebt over plots en twists, maar dat is een misverstand.

Wat ik bedoelde is dat ik niet zo zeer het schrijven met een plot veroordeel, maar in mijn geval juist het schrijven vanwege een plot. Bij mij is een plot niet meer dan een middel om het maximale uit personages en de boodschap te halen. Het plot zorgt voor dynamiek en ontwikkeling in het verhaal. Het is inderdaad precies dat wat een verhaal nodig heeft om interessant te worden. Komrij's voorbeeld van de knollentuin klopt wat dat betreft met mijn denkwijze: ik wil absoluut zo min mogelijk afdwalen in pietluttige bedenkseltjes. Alles heeft zijn functie en alles moet kloppen. Het proces waar ik nu in zit, zie ik dan ook vooral als een gigantische driedimensionale puzzel zonder vooraf gedefinieerde randen, waar ik constant verbeteringen op aanbreng om uiteindelijk uit te komen op een zo goed mogelijk kloppend bouwwerk.

Mooi voorbeeld trouwens, van Hermans! Ook die psychologie is inderdaad (onderdeel van) mijn insteek; er bevindt zich overal een interessante extra dimensie achter de feitelijkheden in mijn verhaal.

quote:

Op vrijdag 29 juni 2007 00:50 schreef Nadine26 het volgende:

[...]

Dit slaat helemaal nergens op. Maar dat weet je zelf ook wel. Madame Bovary is wel een enorme inkopper, maar ik kop hem speciaal voor jou toch maar in. Een veel beter argument is dat jij, een man tenslotte, je beter kunt verplaatsen in een mannelijke hoofdpersoon. Maar het zou pas écht bewonderenswaardig zijn en van een groot talent getuigen als je een roman over een vrouw kon schrijven. (En dat kunnen niet veel mannen).

Wellicht heb je daar gelijk in; Madame Bovary was inderdaad een mooie vrouwelijke held, al kwam dat vooral voort uit haar rol als slachtoffer van haar omgeving. Ik heb het boek overigens zelf niet gelezen, maar je brengt me hiermee wel in de verleiding!

Het is inderdaad goed mogelijk dat het een gebrek aan inlevingsvermogen van mijn kant is dat ervoor zorgt dat ik nooit een vrouw een heroïsche hoofdrol toe zal dichten. Toch zie ik er zelf een andere reden achter: in mijn 'wereldbeeld' is een held namelijk iemand met een zakelijk ratio, die zich niet laat afleiden, noch misleiden, door emoties en externe invloeden. Volgens het platte stereotype zou ik daarvoor dus eigenlijk de vrouw moeten veranderen in een soort man-vrouw om van haar een held te kunnen maken. Alles wat de vrouw kenmerkt past niet binnen dat beeld. Dat wil niet zeggen dat ik vrouwen niet waardeer om die eigenschappen (juist wel!), maar het maakt mijns inziens een bar matige held.

Edit:
overigens heb ik gewoon het lef niet om af te wijken van dergelijke stereotypen, ook omdat mijn held een soort herkenbare absoluutheid moet personificeren. Om daarvoor de hele gevestigde emotionele verbanden over hoop te halen gaat me toch wel erg ver, zeker als ik daarmee het risico loop dat de herkenbaarheid afneemt. Laat de vrouw maar lekker vrouw zijn, daar is ze ten slotte perfect geschikt voor. De heldin in mijn vrouwelijke lezers zal vanzelf wel boven komen drijven bij het zien van mijn mannelijke held. Smelten, dat zullen ze!

[ Bericht 8% gewijzigd door fptz op 29-06-2007 13:24:10 ]

quote:

Op donderdag 28 juni 2007 23:34 schreef fptz het volgende:
Is iemand met zwakheden wel echt een held? Dat is iets wat ik toch een beetje betwijfel. Wel kan iemand met zwakheden 'winnen', en juist een winnende underdog wekt sympathie op. Uit dat oogpunt wellicht interessant.

Nou ja: juist. Iemand met zwakheden is - in de literatuur - juist de held omdat hij kampt met een innerlijk conflict. Ik zou niet eens een echte 'held' (sterk, onaantastbaar etc) kunnen noemen uit een geslaagde roman. Hermans, Reve - allemaal anti-helden. Houellebecq: hoofdpersoon is altijd een wat morsige, treurige, bittere figuur. Grunberg: idem. Of anders gewoon: Shakespeare. Literatuur gáát over menselijke zwakheden: falen, verlies, jaloezie, eenzaamheid, afwijzing, enzovoort. Zonder zwakheden ben je nergens: niemand kan zich erin herkennen - dat vind jij onbelangrijk, maar personages van vlees en bloed hebben nu eenmaal zwakheden - en een verhaal over een Ongenaakbare Held is oninteressant, er is namelijk geen conflict, er valt voor hem niks te winnen.

quote:

Maar goed, het is inmiddels al tien dagen stil hier... Hoe staat het met alle meesterwerken in spé?

Slecht. Ik heb een kater
Los daarvan gaat het ook slecht, omdat ik me niet kan concentreren. Teveel losse dingen ernaast: opdrachtjes, stukjes, ditjes & datjes. Een man die mijn hele huis overhoop heeft gehaald om één lamp in te draaien, om eens iets te noemen. Het einde van het schooljaar. Feesten en partijen, barbecues, weekends in Friesland, zwemfestijnen, borrels, afscheidsetentjes. En zo verder. Mensen die onaardige dingen zeggen. Of schrijven. Domme mensen, vervelende mensen, mensen die ik een bombrief wil sturen. Ik schrijf zelf ook onaardige dingen over mensen. Waarom eigenlijk? Kan mij het wat schelen, wat ze doen?
Samenvattend: het gaat dus slecht met het meesterwerk

quote:

Op vrijdag 29 juni 2007 05:29 schreef wonderer het volgende:

[..]

Ligt er denk ik aan wat je onder held verstaat. Een normaal iemand die in uitzonderlijke omstandigheden uitzonderlijke daden doet, hoorde/las ik ergens. Dat vind ik wel passen. Die op het juiste moment de juiste beslissing neemt, zonder aan zichzelf te denken. Wat dat betreft wandelt mijn hoofdpersoon van held in deel een naar antiheld in deel twee terug naar held in deel drie Best leuk, die ontwikkeling.

Tsja, daar schuilt al een grote rol voor je levensvisie in. Voor het scheppen van mijn held heb ik de conventionele norm van de altruïsme eigenlijk simpelweg overboord gegooid. De stelling dat het ultieme doel van de mens het dienen van de mensheid (of erger nog, het dienen van moeder aarde) is, is volgens mij verwerpelijk. Mijn held doet grote dingen, puur voor zichzelf. Dat anderen daarvan ook voordeel ondervinden is slechts een bijzaak met een vaak weer positieve uitwerking op de held zelf.

quote:

Manuscript is af, bijna. Als het goed is krijg ik dit weekend nog een reactie van wat proeflezers, maar zo niet, dan gaat ie maandag op de bus. Ik heb lang genoeg geschaafd en geknutseld, als er nu nog iets verbeterd moet worden, mag de redacteur me dat vertellen.

Gefeliciteerd! Goed geregeld... Alle lof en respect

quote:

[..]

Gefeliciteerd. Is inderdaad een lekker gevoel. Ben benieuwd hoe het uiteindelijk gaat worden.

Bedankt; een verhaal apart gaat het sowieso worden. Ik laat er nog wel meer over horen tegen de tijd dat mijn opzet definitief staat!

quote:

Op vrijdag 29 juni 2007 08:19 schreef p-etr-a het volgende:

[..]

Gaat goed, ik ben vorige week op vakantie geweest en dus stond het werk even stil, maar ik heb intussen wel stiekem hier en daar iets op een papiertje gekrabbeld als het in me op kwam. Het heeft de hele week in mijn hoofd gezeten.

Erg herkenbaar, en volgens mij is dat een goed teken! Zelf kwam ik gister op de fiets naar huis na het fitnessen, een tochtje van zo'n 10 kilometer. Halverwege heb ik van ellende mijn telefoon maar uit mijn tas gehaald omdat er té veel ideeën door mijn hoofd spookten. De rest van de rit ben ik bezig geweest met het maken van aantekeningen op mijn mobiel... Heb slechts één bijna-aanrijding gehad!

quote:

Op vrijdag 29 juni 2007 13:25 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Nou ja: juist. Iemand met zwakheden is - in de literatuur - juist de held omdat hij kampt met een innerlijk conflict. Ik zou niet eens een echte 'held' (sterk, onaantastbaar etc) kunnen noemen uit een geslaagde roman. Hermans, Reve - allemaal anti-helden. Houellebecq: hoofdpersoon is altijd een wat morsige, treurige, bittere figuur. Grunberg: idem. Of anders gewoon: Shakespeare. Literatuur gáát over menselijke zwakheden: falen, verlies, jaloezie, eenzaamheid, afwijzing, enzovoort. Zonder zwakheden ben je nergens: niemand kan zich erin herkennen - dat vind jij onbelangrijk, maar personages van vlees en bloed hebben nu eenmaal zwakheden - en een verhaal over een Ongenaakbare Held is oninteressant, er is namelijk geen conflict, er valt voor hem niks te winnen.

Misschien is het een onbewuste keuze van me geweest, maar ik heb ze allebei in mijn verhaal: de 'ongenaakbare held' (met externe conflicten), meerdere 'would-be helden' (mét innerlijke conflicten) en een paar totale anti-helden (met interne en externe conflicten). Ieder vormen ze op hun eigen manier extremen. En dat een totale 'ongenaakbare held' weldegelijk interessant kan zijn, zie je in bijvoorbeeld The Fountainhead:
http://en.wikipedia.org/wiki/Howard_Roark#Howard_Roark
Kijk maar eens naar dat fantastische samenspel van personages en geniet...

Dat is sowieso meer de hoek waarin ik mij wil plaatsen. Voor mij alsjeblieft geen verhaal dat op medelijden of troosteloosheid gebaseerd is. Ik schep simpelweg een 'ideale' wereld waar de lezer uiteindelijk naar moet verlangen.

quote:

[..]

Slecht. Ik heb een kater
Los daarvan gaat het ook slecht, omdat ik me niet kan concentreren. Teveel losse dingen ernaast: opdrachtjes, stukjes, ditjes & datjes. Een man die mijn hele huis overhoop heeft gehaald om één lamp in te draaien, om eens iets te noemen. Het einde van het schooljaar. Feesten en partijen, barbecues, weekends in Friesland, zwemfestijnen, borrels, afscheidsetentjes. En zo verder. Mensen die onaardige dingen zeggen. Of schrijven. Domme mensen, vervelende mensen, mensen die ik een bombrief wil sturen. Ik schrijf zelf ook onaardige dingen over mensen. Waarom eigenlijk? Kan mij het wat schelen, wat ze doen?
Samenvattend: het gaat dus slecht met het meesterwerk

Mijn omgeving kijkt me altijd vreemd aan als weer eens blijkt dat ik absolute rust en vrede nodig heb om me waar dan ook op te concentreren. Blijkbaar ben ik niet de enige... Sterkte in deze fase; gelukkig waait dat soort situaties vanzelf over!

quote:

Op vrijdag 29 juni 2007 14:00 schreef fptz het volgende:

En dat een totale 'ongenaakbare held' weldegelijk interessant kan zijn, zie je in bijvoorbeeld The Fountainhead:
http://en.wikipedia.org/wiki/Howard_Roark#Howard_Roark
Kijk maar eens naar dat fantastische samenspel van personages en geniet...

Ja, dat heb ik wel gelezen. Ik zou Roark geen absoluut ongenaakbare held noemen; zelf is hij weliswaar onbuigzaam, maar de wereld buigt niet mee. Dat maakt van hem uiteindelijk toch een tragische figuur.
Verder kan ik me The Fountainhead herinneren als een van de meest romantische boeken die ik ooit heb gelezen: groots, meeslepend, over the top, en in die zin volstrekt onrealistisch maar heel erg... opwindend, ja. Dat kun je wel een ideale wereld noemen. Nu begrijp ik ook beter wat je bedoelt.

quote:

Mijn omgeving kijkt me altijd vreemd aan als weer eens blijkt dat ik absolute rust en vrede nodig heb om me waar dan ook op te concentreren. Blijkbaar ben ik niet de enige... Sterkte in deze fase; gelukkig waait dat soort situaties vanzelf over!

Moedig voorwaarts

Ja, realisme is bij mij eigenlijk ondergeschikt, mijn verhaal moet vooral inspireren als een gek!

Dat Roark niet ongenaakbaar is durf ik ergens ook nog wel te betwijfelen. Hij is dan niet omnipotent, maar zijn omgeving weet hem niet persoonlijk te raken. Dat maakt de eenzame strijd ergens wel tragisch, maar tegelijkertijd levert het een prachtig inspirerend beeld op.

quote:

Op vrijdag 29 juni 2007 14:21 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Moedig voorwaarts

Hoezee!

quote:

Op vrijdag 29 juni 2007 08:19 schreef p-etr-a het volgende:

[..]

Gaat goed, ik ben vorige week op vakantie geweest en dus stond het werk even stil, maar ik heb intussen wel stiekem hier en daar iets op een papiertje gekrabbeld als het in me op kwam. Het heeft de hele week in mijn hoofd gezeten.

Wonderer, spannend! Ik hoop dat je gauw (voor uitgeversbegrippen) een reactie hebt en dat die positief is. Naar hoe veel uitgeverijen stuur je je manuscript?

Ik begin met twee en daarna zie ik wel verder.

Volgens mij wordt minstens de helft van een boek niet op papier geschreven. Klopt dat een beetje?

"Ongenaakbare helden" associeer ik altijd met de schrijfseltjes van veertienjarige pubers, die monsters bevechten alsof het een computerspelletje is, altijd heel knap zijn, en slim, en sterk, en dat soort dingen. Echt stomvervelend (omdat ik mezelf er natuurlijk in herken, toen ik tien was speelde ik ook dat ik een onverslaanbare held was ) om te lezen. Mensen zijn leuk omdat ze hun zwakheden kunnen overwinnen en er sterker uitkomen. Als je al oersterk bent, verandert er ook niks en is elke heldendaad een routineklus zonder enige uitdaging en risico.

Ik had jaren geleden een idee voor een fantasyverhaal waarbij de held echt een Held was. Hij werd door de godheid van dat volk uitgekozen tot de messias die het land van de slechte god ("duivel") moest gaan verlossen. Deze Held dook al millennia lang op in een of andere vorm, en het hele land heeft verwachtingen van hem. Daar sta je dan, als ex-boerenknecht zonder opleiding, met ineens een schat aan informatie, nieuwe goddelijke denkbeelden en het besef dat je moet voldoen aan een verwachting die letterlijk onmenselijk is. Het leek me wel een leuk uitgangspunt

Uiteindelijk is het verhaal er nooit gekomen (ik had geen zin in de verschillende veldslagen enzo) maar het personage heeft de transitie gemaakt naar RPG karakter en daar heb ik hem erg kunnen uitdiepen. Uiteindelijk had ie zoveel zwakheden dat mijn RPG-vriend er de brui aan gaf, die vond hem niet meer leuk Maar ik heb er ontzettend veel van geleerd. Vooral dat ik een voorkeur heb voor mannen die met een groot persoonlijk probleem worstelen maar in de tussentijd wel grootse (of kleine) heldendaden verrichten. Niemand is perfect, maar het is een kunst om met die imperfecties te leven. Dat vind ik interessant om over te lezen en te schrijven.

mooi motief. en niet zomaar één, maar een hele pijnljike die in het leven regelmatig voorkomt...

De topic titel belooft al niet veel goeds: 'En nu gaan we het écht doen!'
Dit doet me teveel denken aan vroegere opstellen voor school en een moeder die de schrijfsels jaren later bij het verhuizen op de vliering terugvindt. Ach, wat kon je mooi schrijven, je moet er wat mee doen en jij zegt dan op een forum "en nu ga ik het écht doen". En dan wordt zo'n topic oeverloos volgekletst en dat houdt je voorlopig wel even bezig.

Succes aan diegene die werkt aan een boek.

Ja, voor deel twee moet er toch even wat anders verzonnen worden...

quote:

Op vrijdag 29 juni 2007 22:16 schreef wonderer het volgende:
Ja, voor deel twee moet er toch even wat anders verzonnen worden...

"Help, ik voel alweer een meesterwerk opborrelen"

quote:

Op zaterdag 30 juni 2007 13:01 schreef p-etr-a het volgende:
De topictitel mag van mij veranderd worden door degene die het volgende deel opent, ik heb zelf geen inspiratie. ( )

Als je dáár al geen inspiratie voor hebt, P-etr-a, ziet de toekomst er somber uit

Enkele tips:

"Grunberg, move over!"
"Ze noemen mij de nieuwe Kluun."
"Moeder, ik word beroemd!"
"Schrijven is net poepen: 't komt als 't komt."

Etc.

quote:

Op zaterdag 30 juni 2007 13:01 schreef p-etr-a het volgende:
Wat bedoel je hiermee? Als je bedoelt dat het op de computer getikt wordt, dan nog wel meer dan de helft, maar als je bedoelt dat het in je hoofd blijft spoken, bij mij niet.

Nee, ik bedoel dat veel van te voren wordt uitgedacht (in bed, op de fiets, tijdens het schijten etc) en daarna op papier/computer wordt gezet. Dat je eigenlijk altijd aan het schrijven bent, ook al zit je niet achter de pc. Het denk-proces gaat altijd door.

quote:

Op vrijdag 29 juni 2007 16:04 schreef wonderer het volgende:
"Ongenaakbare helden" associeer ik altijd met de schrijfseltjes van veertienjarige pubers, die monsters bevechten alsof het een computerspelletje is, altijd heel knap zijn, en slim, en sterk, en dat soort dingen. Echt stomvervelend (omdat ik mezelf er natuurlijk in herken, toen ik tien was speelde ik ook dat ik een onverslaanbare held was ) om te lezen. Mensen zijn leuk omdat ze hun zwakheden kunnen overwinnen en er sterker uitkomen. Als je al oersterk bent, verandert er ook niks en is elke heldendaad een routineklus zonder enige uitdaging en risico.

Let wel, ik heb het hier voor mezelf dus over een totaal ander genre dan fantasy! De actie heeft bij mij ondersteunende functie voor de dialogen en gedachten. Het maakt dus ook niet zozeer uit wat 'De Held' op directe wijze beleeft; actie is bijzaak. Wie dus begint met lezen en verwacht van heerlijke heldendaden te kunnen smullen, zit per definitie al fout. Mijn held maakt zichzelf tot held, en in zoverre is hij ongenaakbaar: hij heeft zelf controle over zijn heldenstatus. Niet oersterk dus, of met overwinningen als routineklussen. Gewoon een held vanwege zijn controle.

Wat moet ik trouwens verstaan onder een transitie naar een RPG-karakter? Bedoel je daarmee dat je hem tijdens een rollenspel hebt vertolkt, of is heb je er een digitale versie van gemaakt? Een creatieve insteek is het wel

quote:

Op zaterdag 30 juni 2007 13:01 schreef p-etr-a het volgende:

[..]


Heb je niet een recorderfunctie ofzo erop zitten? Dat werkt een stuk minder gevaarlijk, maar ik kan me vreselijk goed voorstellen dat je die aantekeningen moest maken. Ik ben meer dan eens ideeën kwijtgeraakt omdat ik geen kans zag ze op te schrijven. Zonde!
[..]

Waarom bedenk ik zoiets niet gewoon zelf? Aan de andere kant is opschrijven / intoetsen voor mij effectiever dan opnemen met de spraakrecorder, omdat je dan net even wat preciezer formuleert en iets beter nadenkt over wat je in de notities opneemt. Vraag is wel of ik mijn leven daarvoor durf te wagen

quote:

Op maandag 2 juli 2007 13:40 schreef fptz het volgende:

[..]

Let wel, ik heb het hier voor mezelf dus over een totaal ander genre dan fantasy! De actie heeft bij mij ondersteunende functie voor de dialogen en gedachten. Het maakt dus ook niet zozeer uit wat 'De Held' op directe wijze beleeft; actie is bijzaak. Wie dus begint met lezen en verwacht van heerlijke heldendaden te kunnen smullen, zit per definitie al fout. Mijn held maakt zichzelf tot held, en in zoverre is hij ongenaakbaar: hij heeft zelf controle over zijn heldenstatus. Niet oersterk dus, of met overwinningen als routineklussen. Gewoon een held vanwege zijn controle.

Hm, ik weet niet zeker of ik het nu wel begrijp. Als het niet gaat zoals hij het wil, zorgt hij ervoor dat het gaat zoals hij wil?

quote:

Wat moet ik trouwens verstaan onder een transitie naar een RPG-karakter? Bedoel je daarmee dat je hem tijdens een rollenspel hebt vertolkt, of is heb je er een digitale versie van gemaakt? Een creatieve insteek is het wel

Ja, dat eerste. In plaats van in mijn eentje, schreef ik er met een stel vrienden een real time verhaal over (improvisatie). Geen D&D met abilities en skills en hitpoints, maar gewoon in een chatbox een toneelstuk spelen. Het voordeel van dat soort dingen is dat je je karakter goed leert kennen (want je moet in realtime reageren en hebt weinig tijd om na te denken over actie en reactie). Nadeel is dat je afhankelijk bent van anderen

quote:

Waarom bedenk ik zoiets niet gewoon zelf? Aan de andere kant is opschrijven / intoetsen voor mij effectiever dan opnemen met de spraakrecorder, omdat je dan net even wat preciezer formuleert en iets beter nadenkt over wat je in de notities opneemt. Vraag is wel of ik mijn leven daarvoor durf te wagen

even langs de kant gaan staan is geen optie?

quote:

Op maandag 2 juli 2007 15:54 schreef wonderer het volgende:

[..]

Hm, ik weet niet zeker of ik het nu wel begrijp. Als het niet gaat zoals hij het wil, zorgt hij ervoor dat het gaat zoals hij wil?

Het gaat zoals hij wil. Het punt is dat ik het hierbij heb over een realistische held: iemand die zijn potenties kent en weet wat hij wil bereiken. Iemand die volledig op zichzelf aangewezen is wanneer het aankomt op het bereiken van succes. Iemand voor wie dus ook de maatstaven van anderen geen waarde hebben. Voor een rationeel persoon kan gratificatie door anderen nooit van grote betekenis zijn, je zou jezelf daarvoor immers onderhevig maken aan de erkenning, affectie en welwillendheid van anderen. Als dát de ultieme drijfveer voor levensgeluk zou zijn, dan wordt het leven min of meer een loterij. Daarmee is de klassieke held in zijn fantastische rol filosofisch verwerpelijk. Dat hij bij de lezer opzien baart is een louter ethische kwestie, maar het is rationeel verwaarloosbaar.

Ik doel dus in mijn verhaal op een held die heel simpel in zijn opzet is: hij doet dat waar hij zichzelf moreel toe verplicht, en zodoende maakt hij zijn eigen rol en zijn eigen geluk.

quote:

Ja, dat eerste. In plaats van in mijn eentje, schreef ik er met een stel vrienden een real time verhaal over (improvisatie). Geen D&D met abilities en skills en hitpoints, maar gewoon in een chatbox een toneelstuk spelen. Het voordeel van dat soort dingen is dat je je karakter goed leert kennen (want je moet in realtime reageren en hebt weinig tijd om na te denken over actie en reactie). Nadeel is dat je afhankelijk bent van anderen

Ahhh, leuk idee inderdaad! Zijn er verder geen uitwerkingen van gemaakt? Dat zou jammer zijn, want het idee klonk zeker leuk!

quote:

even langs de kant gaan staan is geen optie?

Nou, ja, dan blijf ik ook zo bezig he. Het kan wel, maar ik ken mezelf. Als ik eenmaal bezig ben met het maken van aantekeningen...

quote:

Op maandag 2 juli 2007 19:42 schreef fptz het volgende:

[..]

Het gaat zoals hij wil. Het punt is dat ik het hierbij heb over een realistische held: iemand die zijn potenties kent en weet wat hij wil bereiken. Iemand die volledig op zichzelf aangewezen is wanneer het aankomt op het bereiken van succes. Iemand voor wie dus ook de maatstaven van anderen geen waarde hebben. Voor een rationeel persoon kan gratificatie door anderen nooit van grote betekenis zijn, je zou jezelf daarvoor immers onderhevig maken aan de erkenning, affectie en welwillendheid van anderen. Als dát de ultieme drijfveer voor levensgeluk zou zijn, dan wordt het leven min of meer een loterij. Daarmee is de klassieke held in zijn fantastische rol filosofisch verwerpelijk. Dat hij bij de lezer opzien baart is een louter ethische kwestie, maar het is rationeel verwaarloosbaar.

Ik doel dus in mijn verhaal op een held die heel simpel in zijn opzet is: hij doet dat waar hij zichzelf moreel toe verplicht, en zodoende maakt hij zijn eigen rol en zijn eigen geluk.

Ik kan me er nog steeds niet goed iets bij voorstellen, maar misschien komt dat wel als je je verhaal geschreven hebt Hij maakt zijn eigen leven?

quote:

Ahhh, leuk idee inderdaad! Zijn er verder geen uitwerkingen van gemaakt? Dat zou jammer zijn, want het idee klonk zeker leuk!

Ik heb de chatlogs nog... Maar geen concrete ideeen nee. Ik heb nog steeds geen zin in het strategische en de veldslagen enzo. Misschien later. Ik ben wel bezig met een verhaal dat zich in dezelfde wereld afspeelt (mijn hoofdpersonen komen uit hetzelfde land, maar zijn nu kolonisten in een ander gedeelte). Het thema (moeten voldoen aan de verwachtingen van de buitenwereld terwijl je dat amper kan) komt wel terug in oa het verhaal dat ik zometeen ga opsturen. Een van mijn "stokpaardjes" geloof ik, omdat ik er zelf ook nogal tegenaan loop. Maar wie weet, misschien komt dat verhaal er ooit nog wel eens. Eigenlijk ben ik te lui voor fantasy, te veel moeite om een hele wereld te bedenken

quote:

Nou, ja, dan blijf ik ook zo bezig he. Het kan wel, maar ik ken mezelf. Als ik eenmaal bezig ben met het maken van aantekeningen...

Ik wil heel graag zo'n 13" laptopje om onderweg in de auto of het vliegtuig te kunnen schrijven. Maar dat ligt nog even buiten budget

quote:

Op maandag 2 juli 2007 19:42 schreef fptz het volgende:
Het gaat zoals hij wil. Het punt is dat ik het hierbij heb over een realistische held: iemand die zijn potenties kent en weet wat hij wil bereiken. Iemand die volledig op zichzelf aangewezen is wanneer het aankomt op het bereiken van succes. Iemand voor wie dus ook de maatstaven van anderen geen waarde hebben. Voor een rationeel persoon kan gratificatie door anderen nooit van grote betekenis zijn, je zou jezelf daarvoor immers onderhevig maken aan de erkenning, affectie en welwillendheid van anderen. Als dát de ultieme drijfveer voor levensgeluk zou zijn, dan wordt het leven min of meer een loterij. Daarmee is de klassieke held in zijn fantastische rol filosofisch verwerpelijk.

Je maakt 't wel nodeloos ingewikkeld, zeg. Je bedoelt dus een zelfverzekerd personage dat schijt heeft aan de buitenwereld? Een soort Jan Cremer, dus.

quote:

Dat hij bij de lezer opzien baart is een louter ethische kwestie, maar het is rationeel verwaarloosbaar.

En nu in je eigen woorden? Waarom is het 'rationeel verwaarloosbaar'? Wat betekent dat?

quote:

Ik doel dus in mijn verhaal op een held die heel simpel in zijn opzet is: hij doet dat waar hij zichzelf moreel toe verplicht, en zodoende maakt hij zijn eigen rol en zijn eigen geluk.

Jouw helden-theorie klinkt als veel wol en weinig garen. Met de filosofie erachter zit het wel goed (hoop ik, want ik snap er de ballen van), maar maak het nu eens inzichtelijk? Zodat wij het ook kunnen volgen... Niet lullig bedoeld, maar als je een roman schrijft, is het wel handig als mensen snappen wat je bedoelt

Dit wordt helemaal niets, jongens. Houd er maar mee op.

quote:

Op dinsdag 3 juli 2007 00:46 schreef Revolverheld het volgende:

[..]

Jouw helden-theorie klinkt als veel wol en weinig garen. Met de filosofie erachter zit het wel goed (hoop ik, want ik snap er de ballen van), maar maak het nu eens inzichtelijk? Zodat wij het ook kunnen volgen... Niet lullig bedoeld, maar als je een roman schrijft, is het wel handig als mensen snappen wat je bedoelt

wat een onzin

het zou niet goed zijn als de gemiddelde bezoeker van fok! je roman begrijpt

quote:

Op maandag 2 juli 2007 19:42 schreef fptz het volgende:

[..]

Het gaat zoals hij wil. Het punt is dat ik het hierbij heb over een realistische held: iemand die zijn potenties kent en weet wat hij wil bereiken. Iemand die volledig op zichzelf aangewezen is wanneer het aankomt op het bereiken van succes. Iemand voor wie dus ook de maatstaven van anderen geen waarde hebben. Voor een rationeel persoon kan gratificatie door anderen nooit van grote betekenis zijn, je zou jezelf daarvoor immers onderhevig maken aan de erkenning, affectie en welwillendheid van anderen. Als dát de ultieme drijfveer voor levensgeluk zou zijn, dan wordt het leven min of meer een loterij. Daarmee is de klassieke held in zijn fantastische rol filosofisch verwerpelijk. Dat hij bij de lezer opzien baart is een louter ethische kwestie, maar het is rationeel verwaarloosbaar.

(rationeel verwaarloosbaar??? . )

ik vind een hoop dom gelul, maar een plot met een seculiere held is wel degelijk een leuke opzet. let wel, daar zijn al redelijk wat boeken over geschreven (bv door camus)

quote:

Op woensdag 4 juli 2007 19:25 schreef PopeOfTheSubspace het volgende:

[..]

(rationeel verwaarloosbaar??? . )

ik vind een hoop dom gelul, maar een plot met een seculiere held is wel degelijk een leuke opzet. let wel, daar zijn al redelijk wat boeken over geschreven (bv door camus)

_{Seculiere held??}

Ik vind mezelf ook een held, want ik heb iets opgepakt waar ik, tot mijn grote schrik, in maart 2006 mee begonnen was. Snel gaat het niet, ik ben nu zo'n tweeduizend woorden verder, maar beter iets dan niets.

Y'all still full of shit?
- Yeah.
Same old huh?
- Same old, same old.
Well, yeah? You know, I'm not suprised.
- Never thought you'd be.

ik kan nog niet eens een boodschappenlijstje afmaken

quote:

Op donderdag 5 juli 2007 12:29 schreef lobotomie het volgende:
ik kan nog niet eens een boodschappenlijstje afmaken

BROEVA! HARO!

, , .