LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Nu ja, je lui heeft 't er maar druk mee, met al die deadlines en angst. Ik ga even wat sit-ups doen en dan een slaapje. Morgen weer naar kantoor, .
.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Nee, dat doe ik niet. Ben jij alleen schrijver of heb je ook een andere baan? Ik kan soms wel tot middernacht doorgaan, maar dan moet ik toch echt naar bed. Soms is dat jammer.quote:Op woensdag 30 mei 2007 00:38 schreef Nadine26 het volgende:
De motivatie vindt bij voorkeur achter de schermen plaats Ofwel: achter het toetsenbord.
Ja jongens, in doodse eenzaamheid. Daar merk je verder niks van. Zwoegen en buffelen. Zitten jullie ook zo vaak tot drie uur 's nachts door te beuken?
Ofwel: achter het toetsenbord.Tja. Door elke dag 1000 woorden te typen, ookal lijkt het allemaal onzin wat je schrijft? Ofwel: door er hoe dan ook mee bezig te blijven, dat denk ik.quote:Ik wel. Maar ik zal jullie vertellen: je hebt een deadline nodig. Nou ja: ik. Zonder deadline wordt het allemaal niks. Dan is er geen enkele reden om tot drie uur 's nachts door te werken, waarom zou je, morgen is er weer een dag. De vraag die ik hier dus maar even in de groep gooi, en het is een belangrijke vraag, een vraag die het verschil kan betekenen tussen een aanzetje en een HEEL BOEK, die vraag luidt: Hoe Houd Je De Wind Eronder?
Soms schrijf ik een stukje voor de krant, dan heb ik een 'echte' deadline. Maar ik sta 's morgens altijd om 7 uur op: de kinderen moeten naar schoolquote:Op woensdag 30 mei 2007 07:24 schreef p-etr-a het volgende:
Nee, dat doe ik niet. Ben jij alleen schrijver of heb je ook een andere baan? Ik kan soms wel tot middernacht doorgaan, maar dan moet ik toch echt naar bed. Soms is dat jammer.
Ja, dat is een goeie truc, 1000 woorden typen. Maar bij mij worden het vaak pas de júiste woorden als er druk achter zit. Een contract met een uitgeverij is voor een boek dus het beste - geweldige stok achter de deur. En wat Cioran zegt: een publiek hebben. Bij mijn vorige boek (dagboek) had ik alleen een publiek, het contract kwam pas later, toen het boek al af was.quote:Tja. Door elke dag 1000 woorden te typen, ookal lijkt het allemaal onzin wat je schrijft? Ofwel: door er hoe dan ook mee bezig te blijven, dat denk ik.
Ik denk dat bij schrijven een goed schema (synopsis) heel belangrijk is. Dat geeft houvast: je weet waar het verhaal naartoe gaat, je kunt het overzien. Voor mij moet dat schema gedetailleerd genoeg zijn om de spirit erin te houden, maar het mag ook weer niet zó uitvoerig zijn dat ik mijn nieuwsgierigheid verlies. Het belangrijkste is dat ik zelf benieuwd blijf naar het vervolg. Dat er dus hoofdstukken vóór me liggen die ik graag wil gaan uitschrijven. Dat is meteen een goede graadmeter, want soms zit er een hoofdstuk tussen waar ik geen zin in heb, dat ik steeds voor me uit blijf schuiven, en dan is het meestal een zwakke plek in het verhaal.
En verder... is het gewoon heel moeilijk om hard te werken zonder betaald te worden. Zonder zelfs te weten of je er ooit voor betaald zult worden. Maar ja, het is wel het leukste werk dat er is. Het risico waard, dus. Hopelijk. En er is geen andere manier. Als je wilt schrijven, kost dat heel veel tijd en energie en ja, geld. In Nederland krijgen schrijvers geen serieuze voorschotten, tenzij het om grote namen gaat, maar die hebben zo'n voorschot meestal juist niet nodig. Dus als je het serieus wilt nemen, moet je het zo efficiënt mogelijk aanpakken. Anders duurt het alleen maar langer en wie gaat dat allemaal betalen?
En er is geen andere manier. Als je wilt schrijven, kost dat heel veel tijd en energie en ja, geld. In Nederland krijgen schrijvers geen serieuze voorschotten, tenzij het om grote namen gaat, maar die hebben zo'n voorschot meestal juist niet nodig. Dus als je het serieus wilt nemen, moet je het zo efficiënt mogelijk aanpakken. Anders duurt het alleen maar langer en wie gaat dat allemaal betalen? 
Een baan ernaast kan gemakkelijk, vooral als het geen 'schrijfbaan' is. Toen ik mijn eerste boek schreef, werkt ik op een advocatenkantoor, halve dagen, soort secretaresse - en 's middags ging ik schrijven (en 's avonds en 's nachts). Nu doe ik er dus wél weer 'schrijfwerk' naast, en dat pakt ook meteen weer verkeerd uit. Eigenlijk werkt dat niet. Want de deadline van de krant gaat altijd voor. En voor het geld hoef ik het niet te doen, het betaalt bijna niks. Dan is het dus voor de eer. Om die reden heb ik de afgelopen jaren al vaak voor deze baan (literair recensent) bedankt, want de eer voor dít werk hoef ik niet. Waarom doe ik het nu dan wél? Geen idee. Voor de afwisseling, of zo. Maar ik merk al meteen weer dat het een gevaarlijke afwisseling is, een afwisseling die ik me eigenlijk niet kan permitteren. Een dom baantje (secretaresse of wat dan ook) is beter, dan blijft mijn hoofd lekker leeg
And now for something completely different (Ik schrijf dit topic gewoon lekker in mijn eentje vol )
Want ja, beste aspirant-schrijvers, het is voor ons natuurlijk ook erg belangrijk om te lezen. De kunst afkijken, de wateren testen, enzovoort. Voor mijn verjaardag kreeg ik laatst 3 exemplaren van de roman 'Echt sexy' van Renate Dorrestein - dat zegt iets over mijn vrienden, want dat boek had ik zelf compleet afgezeken in de krant, en terecht, maar dat terzijde. Die boeken heb ik dus teruggegeven met de woorden: "Jammer zeg, dat heb ik al." (Altijd beleefd blijven). Ook kreeg ik twee exemplaren van Close-up van Esther Verhoef. Dat zegt ook iets over mijn vrienden, maar het zegt vooral iets over de bestsellerlijsten. Dit zijn de boeken die wij in Nederland massaal lezen. Dat is een interessant gegeven, en daarom een klein onderzoekje waard.
Ik heb me dus verdiept in Close-up. Het is behoorlijk schokkend wat ik daarin aantref. Esther Verhoef is volgens mij een heel leuk mens, ik ben eigenlijk een fan van haar - maar haar werk had ik nog nooit gelezen. Dat had ik beter zo kunnen laten. Het is bedroevend, plat, saai, oeverloos en verschrikkelijk ongeïnspireerd. Maar niet getreurd, want dít is wat wij met z'n honderdduizenden willen lezen, ontkennen heeft geen zin.
Nu dan de waarom-vraag. Wat maakt de boeken van Esther Verhoef zo populair? Ik vrees dat het te maken heeft met de meest simpele vorm van identificatie. Dat je zo'n boek leest en denkt: 'Goh, die IKEA-meubels van Margot - de hoofdpersoon - heb ik ook!" en: "O, Margot heeft óók maat 44, net als ik, en ze voelt zich ook dik en lelijk!" en: "Nou zeg, wat een toeval, Margot is óók al door haar man gedumpt voor een jongere vrouw," en: "Verbijsterend, hoe die Margot zich net als ik elke dag naar haar saaie baan sleept!" en: "Nou wordt-ie helemáál mooi, Margot droomt óók van een baan als binnenhuisarchitecte!" en: "Wacht eens... zou ik Margot ergens van kennen, misschien?" en: "Ja! Ja! Ik bén Margot, ik ben het verdomme gewoon zélf!"
Identificatie, beste medecursisten, is zéér belangrijk in een succesroman. Zorg ervoor dat de vrouwelijke hoofdpersoon (Geen man! Nooit een man! Mannen lezen geen boeken!) een wat onzekere, tobberige, gecomplexeerde mid-dertiger is met een slecht of verbroken huwelijk. HERKENNING! Maak deze vrouw iets te dik, vanaf maat 42 zit je goed, en geef haar een baan als rayonmanager of iets dergelijks. Denk: kantoortuin, snelweg, automatische piloot. HERKENNING!
Goed, dit was de eerste les. De volgende keer gaan we het hebben over de opbouw van het verhaal. Van Esther Verhoef leren wij dat wij best planken mogen zagen van dik hout, dat is fijn, dat leest lekker weg, en wie zijn wij om Esther Verhoef tegen te spreken?
)Want ja, beste aspirant-schrijvers, het is voor ons natuurlijk ook erg belangrijk om te lezen. De kunst afkijken, de wateren testen, enzovoort. Voor mijn verjaardag kreeg ik laatst 3 exemplaren van de roman 'Echt sexy' van Renate Dorrestein - dat zegt iets over mijn vrienden, want dat boek had ik zelf compleet afgezeken in de krant, en terecht, maar dat terzijde. Die boeken heb ik dus teruggegeven met de woorden: "Jammer zeg, dat heb ik al." (Altijd beleefd blijven). Ook kreeg ik twee exemplaren van Close-up van Esther Verhoef. Dat zegt ook iets over mijn vrienden, maar het zegt vooral iets over de bestsellerlijsten. Dit zijn de boeken die wij in Nederland massaal lezen. Dat is een interessant gegeven, en daarom een klein onderzoekje waard.
Ik heb me dus verdiept in Close-up. Het is behoorlijk schokkend wat ik daarin aantref. Esther Verhoef is volgens mij een heel leuk mens, ik ben eigenlijk een fan van haar - maar haar werk had ik nog nooit gelezen. Dat had ik beter zo kunnen laten. Het is bedroevend, plat, saai, oeverloos en verschrikkelijk ongeïnspireerd. Maar niet getreurd, want dít is wat wij met z'n honderdduizenden willen lezen, ontkennen heeft geen zin.
Nu dan de waarom-vraag. Wat maakt de boeken van Esther Verhoef zo populair? Ik vrees dat het te maken heeft met de meest simpele vorm van identificatie. Dat je zo'n boek leest en denkt: 'Goh, die IKEA-meubels van Margot - de hoofdpersoon - heb ik ook!" en: "O, Margot heeft óók maat 44, net als ik, en ze voelt zich ook dik en lelijk!" en: "Nou zeg, wat een toeval, Margot is óók al door haar man gedumpt voor een jongere vrouw," en: "Verbijsterend, hoe die Margot zich net als ik elke dag naar haar saaie baan sleept!" en: "Nou wordt-ie helemáál mooi, Margot droomt óók van een baan als binnenhuisarchitecte!" en: "Wacht eens... zou ik Margot ergens van kennen, misschien?" en: "Ja! Ja! Ik bén Margot, ik ben het verdomme gewoon zélf!"
Identificatie, beste medecursisten, is zéér belangrijk in een succesroman. Zorg ervoor dat de vrouwelijke hoofdpersoon (Geen man! Nooit een man! Mannen lezen geen boeken!) een wat onzekere, tobberige, gecomplexeerde mid-dertiger is met een slecht of verbroken huwelijk. HERKENNING! Maak deze vrouw iets te dik, vanaf maat 42 zit je goed, en geef haar een baan als rayonmanager of iets dergelijks. Denk: kantoortuin, snelweg, automatische piloot. HERKENNING!
Goed, dit was de eerste les. De volgende keer gaan we het hebben over de opbouw van het verhaal. Van Esther Verhoef leren wij dat wij best planken mogen zagen van dik hout, dat is fijn, dat leest lekker weg, en wie zijn wij om Esther Verhoef tegen te spreken?
quote:Op woensdag 30 mei 2007 09:45 schreef Nadine26 het volgende:
And now for something completely different (Ik schrijf dit topic gewoon lekker in mijn eentje vol )
-knip-
Pas op hè, pas op. Je loopt al meer dan een jaar achter.quote:Op zondag 2 april 2006 02:18 schreef JAM het volgende:
LET OP DAMES EN HEREN, JAM ZAL EVEN DE WAARHEID, DE HELE WAARHEID EN NIETS ANDERS DAN DE WAARHEID SPREKEN.
Chicklit is niets anders dan het saaie kankergeneuzel van saaie kankerhoeren over saaie kankerzooi wat een saaie kankeruitgever dan weer doorverkoopt aan nóg saaiere kankerhoeren omdat die al lezende denken: 'Hey! Deze slet is ook een saaie kankerhoer! I can relate to this...', en daarom commercieël héél interessant, want er zijn een hoop, echt een strontlading saaie kankerhoeren op de wereld.
CASE FUCKING CLOSED.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Ik heb gisteren het hele huis nog overhoop gehaald, op zoek naar dat laatste stukje papier,
omdat ik moest tekenen.
omdat ik moest tekenen.
...dass wir fliegen.
In 't geval van schrijven heet dat hypographia (de 'ziekelijke' drang tot). Schizofrenen hebben daar vaak last van.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Geen idee. Zou je je drang tot tekenen ziekelijk willen noemen, Dootje? Krijg je last van angst en pijn en misselijkheid en agressiviteit of andere zaken als je dan even niet tekent?
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Ik fris de geheugens even op, that's allquote:Op woensdag 30 mei 2007 10:17 schreef JAM het volgende:
Pas op hè, pas op. Je loopt al meer dan een jaar achter.
Daarbij: het kan niet vaak genoeg gezegd worden en niet grondig genoeg geanalyseerd. De diepte in, dát moeten we. Het raadsel ontrafelen, het geheim ontdekken. Er is een geheim, JAM. En het is altijd fijn, ongeacht de noodzaak, om het geheim te kennen.
Om te kunnen schrijven heb ik kansen laten schieten... kansen die mij in het leven véél verder hadden gebracht dan dat hele achterlijke geschrijf! Dat heeft mij namelijk NERGENS gebracht! Kansen in de reclame, om eens iets te noemen, heb ik laten liggen. Kansen bij de televisie: idem. Kansen in de journalistiek: ah! Kansen om mijzelf te ontplooien als geldwolf, als luxepop, als wandelende geldkraan... allemaal laten LIGGEN.quote:Op woensdag 30 mei 2007 10:21 schreef De-oneven-2 het volgende:
Is er bij jou geen innerlijke drang, Nadine? Moet jij van jezelf niet?
Maar ja, nu is het te laat, hè? Ik hang al aan de hoogste tak.
Dus ja, of je dat nou een innerlijke drang wilt noemen, of gewoon domme koppigheid, gebrek aan zelfkennis - dat maakt niet uit. De feiten liggen er, DO. En om de feiten kunnen we niet heen.
Maar ik ben wel getrouwd met een rijke man Anders is het niet vol te houden, dat ploeterende bestaan van broodschrijver-in-de-margequote:Op woensdag 30 mei 2007 10:43 schreef Nadine26 het volgende:
Kansen om mijzelf te ontplooien als geldwolf, als luxepop, als wandelende geldkraan... allemaal laten LIGGEN.
. Wat een gelul. Zulke dingen zjin in elkaar geknutselde fenomenen, die helemaal neit bestaan.quote:Op woensdag 30 mei 2007 10:31 schreef JAM het volgende:
In 't geval van schrijven heet dat hypographia (de 'ziekelijke' drang tot). Schizofrenen hebben daar vaak last van.
. Wat een gelul. Zulke dingen zjin in elkaar geknutselde fenomenen, die helemaal neit bestaan.
Wat, schizofrenie? .
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Juist, maar vooral 'de ziekelijke drang tot schrijven' is slap gelul, voer voor een economisch stabiele toekomst van de psycholoog.quote:Op woensdag 30 mei 2007 11:24 schreef JAM het volgende:
Wat, schizofrenie? .
Nou ja, als dwangneurose kan ik me er nog iets bij voorstellen, van die mensen die eerst tien keer poep op de rol moeten schrijven voordat ze hun reet afvegen omdat er anders in Afrika een vliegtuig neerstort. Een ziekelijke drang tot 'verhalen schrijven', nee, daar geloof ik ook niet zo in. Aan de andere kant, niets menselijks is mij vreemd. Het is enkel zo verwonderlijk dat miljoenen, maar dan echt miljoenen die drang hebben, verhalen te schrijven.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Dat brengt me ook weer op iets; waarom willen jullie allemaal boeken schrijven? Waarom wil niemand toch een film maken, of een toneelstuk, of een hoorspel, of een strip, of een operette?
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Echt sexy is dus niks? Wat Esther Verhoef betreft was ik er al achter, ik kon Rendez-vous niet uitlezen. Hoewel het misschien leerzaam was geweest, want mijn moeder vond het boek fantastisch en dan ben ik toch wel benieuwd hoe ze dat voor elkaar krijgt.
Als uitzondering op jouw regel zou ik graag een bron bij die stelling zien .quote:Op woensdag 30 mei 2007 09:45 schreef Nadine26 het volgende:
Identificatie, beste medecursisten, is zéér belangrijk in een succesroman. Zorg ervoor dat de vrouwelijke hoofdpersoon (Geen man! Nooit een man! Mannen lezen geen boeken!) een wat onzekere, tobberige, gecomplexeerde mid-dertiger is met een slecht of verbroken huwelijk. HERKENNING! Maak deze vrouw iets te dik, vanaf maat 42 zit je goed, en geef haar een baan als rayonmanager of iets dergelijks. Denk: kantoortuin, snelweg, automatische piloot. HERKENNING!
.
In elk geval lezen minder mannen boeken.
Als jij leest, DaMart, heb je dan liever een vrouwelijke of mannelijke hoofdpersoon? De mijne is namelijk een vrouw, en ik het zo het gevoel dan je daarmee al een groot deel van de mannelijke lezers afstoot. Maar het is mijn eerste lange verhaal en het is voor mij logischer om van daaruit te schrijven.
Het gaat nu trouwens weer goed. Ik heb vandaag een aardig stuk geschreven, in elk geval meer dan duizend woorden. Echt snel gaat het niet, dat hoeft ook niet, als het maar snel genoeg gaat om in me te blijven leven.
Als jij leest, DaMart, heb je dan liever een vrouwelijke of mannelijke hoofdpersoon? De mijne is namelijk een vrouw, en ik het zo het gevoel dan je daarmee al een groot deel van de mannelijke lezers afstoot. Maar het is mijn eerste lange verhaal en het is voor mij logischer om van daaruit te schrijven.
Het gaat nu trouwens weer goed. Ik heb vandaag een aardig stuk geschreven, in elk geval meer dan duizend woorden. Echt snel gaat het niet, dat hoeft ook niet, als het maar snel genoeg gaat om in me te blijven leven.
Mijn fantasy ligt op zijn gat, maar daartegenover staat wel een verhaal voor een wedstrijd, plotstructuur voor deel 3 in de trilogie en een flink stuk op weg in het eerste hoofdstuk van deel 2
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Ik weet al waar ik heen wil. Ik weet ook hoe ik daarheen moet.quote:Op maandag 4 juni 2007 12:44 schreef p-etr-a het volgende:
Je schrijft dus twee delen tegelijk? Hoe kan je aan drie beginnen als twee nog niet af is?
Natuurlijk zal een en ander wel veranderen, omdat ik niet in detail weet hoe de hoofdpersoon zich gaat ontwikkelen, maar in grote lijnen is het wel bekend, dus daar kan ik gewoon mee werken. Het gaat over drie belangrijke periodes in het leven van mijn hoofdpersoon, die vrij afgebakend zijn, vandaar drie delen in plaats van een groot deel.
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Mij maakt het niet zoveel uit eigenlijk, ik lees het allebei wel. Het gaat mij vooral om het verhaal zelf en als daar een vrouwelijke hoofdpersoon beter bij past dan een mannelijke, dan weerhoudt dat mij er echt niet van om het boek te lezen.quote:Op maandag 4 juni 2007 00:32 schreef p-etr-a het volgende:
Als jij leest, DaMart, heb je dan liever een vrouwelijke of mannelijke hoofdpersoon? De mijne is namelijk een vrouw, en ik het zo het gevoel dan je daarmee al een groot deel van de mannelijke lezers afstoot. Maar het is mijn eerste lange verhaal en het is voor mij logischer om van daaruit te schrijven.
WHOEI!
Zo eventjes tweeduizend woorden eruit geramd, in een uur tijd. Dat voelt echt heel lekker. Zelfs al is de helft of meer nog complete shitzooi, de roes is geweldig. En nu ga ik lekker ontspannen lezen.
Zo eventjes tweeduizend woorden eruit geramd, in een uur tijd. Dat voelt echt heel lekker. Zelfs al is de helft of meer nog complete shitzooi, de roes is geweldig. En nu ga ik lekker ontspannen lezen.
Ik hang een beetje
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Sjezus, jij bent er straks zo eentje die er drie boeken per jaar uitgooit!quote:Op dinsdag 5 juni 2007 23:19 schreef p-etr-a het volgende:
WHOEI!
Zo eventjes tweeduizend woorden eruit geramd, in een uur tijd. Dat voelt echt heel lekker. Zelfs al is de helft of meer nog complete shitzooi, de roes is geweldig. En nu ga ik lekker ontspannen lezen.
Ja, die met de ballen in de bek.
Dat betwijfel ik, want het echte werk begint pas (schijnt het) als het schrijven klaar is - de eerste versie dan. Maar ik zou het best willen, liever nog als er ook vraag naar is.
Enne wonderer, wat is er aan de hand? Zit je vast in een onderwerp?
Enne wonderer, wat is er aan de hand? Zit je vast in een onderwerp?
Ik heb bepaald dat er een aantal dingen moeten gebeuren voor het plot, maar ik kan met de beste wil van de wereld niet bedenken hoe ik dat moet laten gebeuren.quote:Op woensdag 6 juni 2007 15:06 schreef p-etr-a het volgende:
Dat betwijfel ik, want het echte werk begint pas (schijnt het) als het schrijven klaar is - de eerste versie dan. Maar ik zou het best willen, liever nog als er ook vraag naar is.
Enne wonderer, wat is er aan de hand? Zit je vast in een onderwerp?
En ik zit te wachten op mijn "expert" die wat vragen moet beantwoorden voor ik verder kan.
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Oeh, heb je een expert? Dat is wel gaaf.
Wat betreft je plot: hoe gebeuren deze dingen 'normaal'? Bedenk wat associaties die je hebt bij die gebeurtenissen, misschien komt er een scenario in je op dat je kunt gebruiken?
Wat betreft je plot: hoe gebeuren deze dingen 'normaal'? Bedenk wat associaties die je hebt bij die gebeurtenissen, misschien komt er een scenario in je op dat je kunt gebruiken?
Ah, dit herken ik heel erg! Ik schrijf al verhalen sinds ik net kon schrijven, maar stopte altijd als ik een paar hoofdstukken had gemaakt. Zo is het altijd gegaan. Ik weet dat ik het kan, maar de motivatie is er niet of angst dat mensen het niet leuk gaan vinden, terwijl ik toch van veel kanten ben aangemoedigd... het is meestal wel zo dat als ik eenmaal begin, ik ook niet snel meer stop. Maar daarna vervaagt de interesse weer en wil ik weer iets anders schrijven.
Ik doe mee!
Ik doe mee!
Because I'm so clever.
But clever ain't wise.
But clever ain't wise.
Yeah, ik heb een paar nachten liggen brainstormen en ik geloof dat ik voor een van de dingen iets heb nu.quote:Op woensdag 6 juni 2007 17:51 schreef p-etr-a het volgende:
Oeh, heb je een expert? Dat is wel gaaf.
Wat betreft je plot: hoe gebeuren deze dingen 'normaal'? Bedenk wat associaties die je hebt bij die gebeurtenissen, misschien komt er een scenario in je op dat je kunt gebruiken?
En ja, ik heb een politieman gestrikt die af en toe wat vragen voor me beantwoord Heel handig want ik weet er helemaal niks van. Behalve als ie geen antwoord geeft
Heel handig want ik weet er helemaal niks van. Behalve als ie geen antwoord geeft
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
'Zo ik heb vandaag weer vijfduizend woorden geschreven.
-Echt?
Nee.'
-Echt?
Nee.'
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
je kan ook besluiten korte verhalen te schrijven. de grap is...
al vertel je het verhaal dat al bekend is, als je het maar mooier brengt, anders moet je, net als de koran, tevreden zijn met een tweede plaats. 2e rangs.
al vertel je het verhaal dat al bekend is, als je het maar mooier brengt, anders moet je, net als de koran, tevreden zijn met een tweede plaats. 2e rangs.
hoofdletters kosten teveel tijd
don't avoid pain to gain pleasure
niet iedereen is iedereen
don't avoid pain to gain pleasure
niet iedereen is iedereen
Ook van deze kant dan maar een aanmoediging, in de hoop dat het op een gegeven moment helpt. Succes!quote:Op vrijdag 8 juni 2007 16:07 schreef TherAngelina het volgende:
Ah, dit herken ik heel erg! Ik schrijf al verhalen sinds ik net kon schrijven, maar stopte altijd als ik een paar hoofdstukken had gemaakt. Zo is het altijd gegaan. Ik weet dat ik het kan, maar de motivatie is er niet of angst dat mensen het niet leuk gaan vinden, terwijl ik toch van veel kanten ben aangemoedigd... het is meestal wel zo dat als ik eenmaal begin, ik ook niet snel meer stop. Maar daarna vervaagt de interesse weer en wil ik weer iets anders schrijven.
Ik doe mee!
Mooi zo. Er is altijd een oplossing, en bij mij komt die altijd op het irritantste moment in me op. Heb jij dat ook? Als je in de supermarkt loopt ofzo, en de mogelijkheid het op te schrijven er niet is.quote:Op vrijdag 8 juni 2007 16:56 schreef wonderer het volgende:
Yeah, ik heb een paar nachten liggen brainstormen en ik geloof dat ik voor een van de dingen iets heb nu.
Dat is zeker handig! Ik moet voor mijn verhaal op een gegeven moment denk ik ook wat officiële informatie opzoeken of navragen, want nu schrijf ik nog dingen op zoals ik denk dat ze zijn over onderwerpen waar ik weinig tot niets van weet, dus dat kan nooit helemaal kloppen. Waarom wil hij sommige vragen niet beantwoorden, trouwens?quote:En ja, ik heb een politieman gestrikt die af en toe wat vragen voor me beantwoord Heel handig want ik weet er helemaal niks van. Behalve als ie geen antwoord geeft
Ik wel.quote:Op vrijdag 8 juni 2007 18:18 schreef JAM het volgende:
'Zo ik heb vandaag weer vijfduizend woorden geschreven.
-Echt?
Nee.'
Ik heb er zeker meer dan 5000 gesproken, p-etr-a, als iemand dat nu eens zou oppennen, jongens, dan had je past een prachtboek. Eigenlijk kan ik me maar heel slecht in schrift uitdrukken, jullie zouden me eens moeten horen ouwehoeren zeg (!) 'k Vind het vooral jammer dat dat beeldige HAAGSE accent van me verloren gaat. Dan kan ik overal wel dakjes en streepjes op gaan tikken, maar daar geloof ik niet in. Nee, daar geloof ik niet in.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Hoeveel woorden heb je nu al bij elkaar, p-etr-a, met die productie van je moet je nu tenminste al een novelle hebben dacht ik zo.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Wat zij zegt Je kunt het best, gewoon hard doorwerkenquote:Op vrijdag 8 juni 2007 23:57 schreef p-etr-a het volgende:
[..]
Ook van deze kant dan maar een aanmoediging, in de hoop dat het op een gegeven moment helpt. Succes!
[..]
Nee. In bed of onder de douche of tijdens het schrijven. Op andere momenten word ik te veel afgeleid of zo. Dit plotprobleem heb ik dus ook vannacht bedacht en nu ben ik brakquote:Mooi zo. Er is altijd een oplossing, en bij mij komt die altijd op het irritantste moment in me op. Heb jij dat ook? Als je in de supermarkt loopt ofzo, en de mogelijkheid het op te schrijven er niet is.
[..]
Ik heb al een paar keer mijn plot moeten omgooien omdat het gewoon niet klopte/kon, dus misschien is het raadzaam om het eerst uit te zoeken voor je alles weer moet wissen.quote:Dat is zeker handig! Ik moet voor mijn verhaal op een gegeven moment denk ik ook wat officiële informatie opzoeken of navragen, want nu schrijf ik nog dingen op zoals ik denk dat ze zijn over onderwerpen waar ik weinig tot niets van weet, dus dat kan nooit helemaal kloppen. Waarom wil hij sommige vragen niet beantwoorden, trouwens?
Het is trouwens geen kwestie van niet willen, hij is gewoon niet online geweest. Misschien op vakantie of zo
Ik iets van 1000 of zo. Stelt niet heel veel voor (ben ook weer aan die fantasy verder gegaan).quote:Ik wel.
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
24000, is dat een novelle? Ik denk het nog niet.quote:Op zaterdag 9 juni 2007 04:19 schreef JAM het volgende:
Hoeveel woorden heb je nu al bij elkaar, p-etr-a, met die productie van je moet je nu tenminste al een novelle hebben dacht ik zo.
Het zijn niet echt grote dingen, maar details die ik makkelijk kan wijzigen. Anders was het inderdaad te onhandig geweest.quote:Op zaterdag 9 juni 2007 04:24 schreef wonderer het volgende:
Ik heb al een paar keer mijn plot moeten omgooien omdat het gewoon niet klopte/kon, dus misschien is het raadzaam om het eerst uit te zoeken voor je alles weer moet wissen.
Tja, dan moet je ook maar niet aan meerdere projecten tegelijk werken.quote:Ik iets van 1000 of zo. Stelt niet heel veel voor (ben ook weer aan die fantasy verder gegaan).
Toch ongeveer 80 pagina's?quote:Op zaterdag 9 juni 2007 13:48 schreef p-etr-a het volgende:
[..]
24000, is dat een novelle? Ik denk het nog niet.
Je bent in elk geval zeer goed bezig!
Ik heb het even nagezocht, het meeste wat ik geschreven heb voor één 'project' is 10.000 woorden.
Ja, die met de ballen in de bek.
Nu, begin dat dan maar te denken.quote:Op zaterdag 9 juni 2007 13:48 schreef p-etr-a het volgende:
[..]
24000, is dat een novelle? Ik denk het nog niet.
[..]
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Nou, dat is dan meer dan ik dacht!
En Biancavia, voor mij gold tot aan dit project hetzelfde. Even over de tienduizend, dat was mijn vorige verhaal. "En moet je me nu zien!"
En Biancavia, voor mij gold tot aan dit project hetzelfde. Even over de tienduizend, dat was mijn vorige verhaal. "En moet je me nu zien!"
350-400 woorden per pagina.
Deel 1 van mijn trilogie is 95000 woorden en dat is iets van 280 pagina's geloof ik.
Deel 1 van mijn trilogie is 95000 woorden en dat is iets van 280 pagina's geloof ik.
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Aan zo veel kom ik sowieso niet.
Hoe weet je trouwens het aantal pagina's zo precies? Heb je het zelf in een lay-out gezet, of ligt het al bij een uitgever?
Hoe weet je trouwens het aantal pagina's zo precies? Heb je het zelf in een lay-out gezet, of ligt het al bij een uitgever?
Op lulu.com kun je een sjabloom downloaden voor word/open office. Dat heb ik gedaan en daar alles ingezet, en daarna nog een beetje getweakt. Verder kun je natuurlijk gewoon een boek pakken en van een paar volle pagina's de woorden tellen, dan weet je hoeveel woorden per pagina in die bladspiegel.quote:Op zaterdag 9 juni 2007 19:34 schreef p-etr-a het volgende:
Aan zo veel kom ik sowieso niet.
Hoe weet je trouwens het aantal pagina's zo precies? Heb je het zelf in een lay-out gezet, of ligt het al bij een uitgever?
Het zal niet heel precies zijn, maar enige indicatie krijg je dan wel
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Hoe gaat het bij jullie?
Ik ben nog steeds enthousiast, langer dan ik ooit eerder ben geweest over één project. En ik ken mezelf als behoorlijk kritisch (moet ook wel), dus dat is een goed teken.
Ik ben nog steeds enthousiast, langer dan ik ooit eerder ben geweest over één project. En ik ken mezelf als behoorlijk kritisch (moet ook wel), dus dat is een goed teken.
Traag. Maar het gaat wel.
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Het is een schitterend boek.. Alleen erg jammer dat niet alles ervan waar is :-(
quote:Op vrijdag 11 mei 2007 16:08 schreef Nadine26 het volgende:
Ik doe ook mee!
Net begonnen aan een nieuw boek, of eigenlijk is het een oud boek, of nog specifieker: een oud 'manuscript'. Ik was er net een beetje in vastgelopen toen ik hier het Dagboekvaneenkindermeisje.com begon, en dat nam me vervolgens zo in beslag dat het verhaal al die tijd is blijven liggen.
Nu heb ik er weer zin in! En duizend ideeën.
Het belangrijkste is de plot, die wil ik van tevoren helemaal hebben uitgeschreven, inclusief de ontknoping. Zo'n samenvatting heb ik indertijd al geschreven, maar ik zie nu nieuwe mogelijkheden om het verhaal te vertellen. Ook ga ik het verhaal in een ander 'kader' plaatsen: wég met de autobiografie, daarvan heb ik al genoeg in het Dagboek gestopt, nu wordt het weer eens tijd voor een volledig fictief verhaal.
De oorspronkelijke titel was De muze. Dat is me te zweverig, te opgelegd literair - maar ik vind het wel een lekker idee om alvast een titel te hebben, dus daar denk ik ook over na. Trefwoorden: Moeder & Dochter & Verdwijning & Muze & Familiegeheim.
Mijn opdracht voor de komende twee weken: titel bedenken, research doen (een paar boeken lezen over het onderwerp: non-fictie) en mijn eigen manuscript herlezen.
Ten eerste: hoe weet je dat?quote:Op woensdag 13 juni 2007 12:21 schreef syllekuhhh het volgende:
Het is een schitterend boek.. Alleen erg jammer dat niet alles ervan waar is :-(
[..]
Ten tweede: wat doet dat ertoe?
The love you take is equal to the love you make.
Zonder publiek kan ik niet leven
En wat zit jij je weer druk te maken in je hoekje, Pope? Heb je nou al eens iets geschreven? Of desnoods een 1000-stukjes puzzel gelegd?quote:Op woensdag 13 juni 2007 21:15 schreef PopeOfTheSubspace het volgende:
.
Nou, dankquote:Op woensdag 13 juni 2007 12:21 schreef syllekuhhh het volgende:
Het is een schitterend boek.. Alleen erg jammer dat niet alles ervan waar is :-(
Er zijn zoveel dingen niet waar, er is zoveel gelul in de wereld, zoveel gemakzucht en lamlendigheid, mensen die maar wat uit hun nek zwetsen, ik maak me daar allang niet meer druk om. Ik lees net in HP/De Tijd een of ander stukje over mijn boek, en daar staat: "Op pagina 174 meldt redactrice Karin (sic) Gottlieb zich: uitgeverij Rothschild & Bach wil het dagboek, dat op dat moment nog loopt, als boek uitbrengen, inclusief de FOK-bijdragen. De heisa die dit op Fok.nl geeft, staat eveneens in het boek."
Oh ja? Ik ben wel benieuwd op welke pagina Jan Zandbergen (de schrijver van het stukje) dát precies heeft aangetroffen.
En dan besluit hij met: "Het gehuil op Fok is inmiddels oorverdovend."
Noot: we hebben het over de HP/De Tijd van vandaag, 13 juni 2007. Zou hij zoiets bedoelen als: "Inmiddels, drie maanden geleden?"
Dit is dus de gemaksjournalistiek die in de hand wordt gewerkt door internet en Google. Dus wen er maar aan: niet alles is waar, sterker: in deze tijden van kopieergedrag & Googlejournalistiek is steeds minder waar
( tvp )
"there is no way to disarm any man, except through that which he himself has accepted as guilt."
Ik heb besloten dat mijn huidige manuscript nog een hoofdstuk extra nodig heeft. Dat wordt dus doorwerken geblazen, want ik heb mezelf een deadline beloofd van 1 juli, dan moet ie de deur uit
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Waarom heeft het dan een hoofdstuk extra nodig?
Ik heb een heel nieuwe reden voor een bepaald gedeelte van het plot bedacht, maar die moet door mijn hele verhaal verweven worden... Veel werk! Ik ga het wel doen, want het wordt er een stuk geloofwaardiger en mooier van, maar pff... Op zo'n moment wil ik echt dat het harde werk al gedaan is, want erg creatief werk is het niet.
Ik heb een heel nieuwe reden voor een bepaald gedeelte van het plot bedacht, maar die moet door mijn hele verhaal verweven worden... Veel werk! Ik ga het wel doen, want het wordt er een stuk geloofwaardiger en mooier van, maar pff... Op zo'n moment wil ik echt dat het harde werk al gedaan is, want erg creatief werk is het niet.
Een paar karakters en de onderlinge relaties komen niet uit de verf, en het verhaal heeft op dat punt een rustpuntje nodig. En dan is een nieuw hoofdstuk beter dan hier en daar een stukje proberen toe te voegen.
Succes met je weefgetouw, dat lijkt me niet makkelijk, alles weer omgooien enzo.
Succes met je weefgetouw, dat lijkt me niet makkelijk, alles weer omgooien enzo.
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Misschien heb ik een wat vreemde stijl, maar mijn voorwerk is gigantisch: ik bind me nog voordat ik begin met het in elkaar draaien van het eerste hoofdstuk al volledig vast in het verhaal. Ik wil precies weten waar ik uit kom, waarom ik daar uit ga komen, wat er onderweg gebeuren gaat... Maar het belangrijkst is voor mij wat de precieze rol van alle personages daarbij is. Het is een beetje mijn kritiek op het hele literaire gebeuren: hoeveel boeken worden geschreven vanwege een mooie achterliggende boodschap of een helder idee, en hoeveel is overwegend nutteloze avonturenpulp?
Nee, ik ben dus nog niet begonnen aan het schrijven van het eigenlijke verhaal, maar ik ben al wel druk bezig met het opzetten van het lijnenspel. Pas als ik voor mezelf een compleet pakket aan instructies geschreven heb, kan ik die gaan opvolgen. Creativiteit tijdens het schrijven? Nee dank je, het is niet de bedoeling dat ik me creatief ga uiten.
Persoonlijk snap ik sowieso het gedoe rondom spannende verhalen met plot twists en geheimen niet zo. Misschien leuk voor de boekenverslindende lezer, maar daar schrijf ik dus niet voor. Ik wil een wereld scheppen rondom mijn gedachten en that's it. Ik heb daar geen extra spannende poespas bij nodig. Als het verhaal maar klopt en mooi is.
Dat verklaart meteen waarom ik als spil in een boek nooit een of meerdere vrouwen zal gebruiken; vrouwen kunnen bij mij hooguit een stevige ondersteunende functie krijgen. Ik bedoel dit niet overdreven seksistisch of wat dan ook, maar hoe wou je in hemelsnaam in een boek van een vrouw een held maken en ondertussen nog geloofwaardig blijven ook? Helden en antihelden, dat is wat ik nodig heb. Niets geen herkenning bij de lezer, maar ontzag en benijd.
Hoe dan ook, ik doe dus mee!
Nee, ik ben dus nog niet begonnen aan het schrijven van het eigenlijke verhaal, maar ik ben al wel druk bezig met het opzetten van het lijnenspel. Pas als ik voor mezelf een compleet pakket aan instructies geschreven heb, kan ik die gaan opvolgen. Creativiteit tijdens het schrijven? Nee dank je, het is niet de bedoeling dat ik me creatief ga uiten.
Persoonlijk snap ik sowieso het gedoe rondom spannende verhalen met plot twists en geheimen niet zo. Misschien leuk voor de boekenverslindende lezer, maar daar schrijf ik dus niet voor. Ik wil een wereld scheppen rondom mijn gedachten en that's it. Ik heb daar geen extra spannende poespas bij nodig. Als het verhaal maar klopt en mooi is.
Dat verklaart meteen waarom ik als spil in een boek nooit een of meerdere vrouwen zal gebruiken; vrouwen kunnen bij mij hooguit een stevige ondersteunende functie krijgen. Ik bedoel dit niet overdreven seksistisch of wat dan ook, maar hoe wou je in hemelsnaam in een boek van een vrouw een held maken en ondertussen nog geloofwaardig blijven ook? Helden en antihelden, dat is wat ik nodig heb. Niets geen herkenning bij de lezer, maar ontzag en benijd.
Hoe dan ook, ik doe dus mee!
"there is no way to disarm any man, except through that which he himself has accepted as guilt."
Aparte manier van werken. Maar volgens mij geloof je er echt in en dan moet het best goedkomen. Ik lees zelf best graag boeken met een plottwist op het eind, gewoon om verrast te worden, maar ook verhalen om het verhaal, zeg maar. Gewoon een mooi verhaal kan ik erg van genieten.
Wat vrouwen in de hoofdrol betreft ben ik het geloof ik wel met je eens. Ik kan me zo gauw geen voorbeeld voor de geest halen en dat zegt denk ik al genoeg
Ik heb zelf het afgelopen weekend trouwens 4500 woorden geschreven voor het nieuwe hoofdstuk, niet slecht. Meeste tijd gaat nog zitten in de research
Wat vrouwen in de hoofdrol betreft ben ik het geloof ik wel met je eens. Ik kan me zo gauw geen voorbeeld voor de geest halen en dat zegt denk ik al genoeg
Ik heb zelf het afgelopen weekend trouwens 4500 woorden geschreven voor het nieuwe hoofdstuk, niet slecht. Meeste tijd gaat nog zitten in de research
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Ja, ter illustratie: persoonlijk ben ik een groot fan van Ayn Rand, maar haar "Atlas Shrugged" heb ik gewoon niet uit kunnen lezen. Waarom? Er zat een vrouw in de hoofdrol, en er volgde na zo'n 250 bladzijden (van de 1100 in totaal) een dood punt van vele tientallen bladzijden in het verhaal. Ineens ging het vooral over een romantisch spel, waardoor het eigenlijke verhaal volledig op een zijspoor kwam. Ze was een van de twee helden in het verhaal, en toen die een uitvoerige affaire met elkaar aangingen was er voor mij ineens helemaal niets meer aan. Weg helden (ze hadden zich immers kwetsbaar gemaakt), weg interesse. Die fout ga ik niet maken
Stiekem ben ik ergens wel jaloers op iedereen die hier al zo snel zo veel progressie maakt (complimenten, alle lof), maar ik heb geduld met mezelf en mijn werkwijze. Deadline: herfst 2012 ofzo, maar het zal er van komen!
Stiekem ben ik ergens wel jaloers op iedereen die hier al zo snel zo veel progressie maakt (complimenten, alle lof), maar ik heb geduld met mezelf en mijn werkwijze. Deadline: herfst 2012 ofzo, maar het zal er van komen!
"there is no way to disarm any man, except through that which he himself has accepted as guilt."
Kwetsbare helden vind ik dan WEL weer mooi (en dan niet op de superheldenmanier, dat de schurk het liefje gebruikt om de held uit te schakelen), maar iemand die ondanks zijn zwakheden toch wint, dat vind ik mooi. Dat probeer ik zelf ook een beetje, hoewel mijn hoofdkarakter meer een antiheld is op het moment geloof ik.
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Is iemand met zwakheden wel echt een held? Dat is iets wat ik toch een beetje betwijfel. Wel kan iemand met zwakheden 'winnen', en juist een winnende underdog wekt sympathie op. Uit dat oogpunt wellicht interessant.
Maar goed, het is inmiddels al tien dagen stil hier... Hoe staat het met alle meesterwerken in spé?
Ik moet zeggen dat het bij mij zelf erg lekker begint te vloeien allemaal. Ik heb op het moment alle tijd, aangezien het lekker rustig is rondom mijn studie. Dat betekent dus hele dagen bezig zijn om inspiratie op te doen en ideeën uit te werken voor mijn (zeer uitgebreide) opzet. Wat een heerlijk leven toch.
Maar goed, het is inmiddels al tien dagen stil hier... Hoe staat het met alle meesterwerken in spé?
Ik moet zeggen dat het bij mij zelf erg lekker begint te vloeien allemaal. Ik heb op het moment alle tijd, aangezien het lekker rustig is rondom mijn studie. Dat betekent dus hele dagen bezig zijn om inspiratie op te doen en ideeën uit te werken voor mijn (zeer uitgebreide) opzet. Wat een heerlijk leven toch.
"there is no way to disarm any man, except through that which he himself has accepted as guilt."
Je kiest dus voor een meer 'doortimmerde' aanpak. Wat ze in recensies noemen 'vakwerk'.quote:Op maandag 18 juni 2007 23:25 schreef fptz het volgende:
Creativiteit tijdens het schrijven? Nee dank je, het is niet de bedoeling dat ik me creatief ga uiten.
Maar deze theorie kan ik dan weer niet rijmen met je afkeer van 'creativiteit'. (Ik snap wel wat je daarmee bedoelt, denk ik - wat Komrij ooit over een 'creatieve' schrijfster zei: 'Ze is helemaal in haar knollentuin.') Toch zie je ook niks in een plot. Maar een plot hoeft toch niet meteen te betekenen dat er een moord wordt gepleegd die binnen 80 pagina's moet worden opgelost? Een plot is toch gewoon een ander woord voor een 'verhaal'? En zonder verhaal wordt het echt heel ingewikkeld om een boek te schrijven - ik bedoel: een boek dat mensen willen lezen. Ook voor die 'twists' geldt dat je ze nodig hebt voor een goed verhaal. Misschien denk jij specifiek aan thrillers of hard boiled detectives als je het hebt over plots en twists, maar dat is een misverstand.quote:Persoonlijk snap ik sowieso het gedoe rondom spannende verhalen met plot twists en geheimen niet zo. Misschien leuk voor de boekenverslindende lezer, maar daar schrijf ik dus niet voor. Ik wil een wereld scheppen rondom mijn gedachten en that's it. Ik heb daar geen extra spannende poespas bij nodig. Als het verhaal maar klopt en mooi is.
Toevallig - dit is weer een leuke les voor de cursus 'Zelf een boek schrijven'- las ik iets interessants over W.F. Hermans. Toen hem ooit gevraagd werd hoe hij een 'schrijfcollege' zou vormgeven (gesteld dat hij ooit een schrijfcollege zou gegeven), antwoordde hij: "Dan zou ik zo'n detectiveblaadje kopen als Allo Police, en daaruit zou ik de studenten een schema en een onderwerp geven. Vrijwel alle detectives zijn romans van de tweede garnituur, omdat er een materieel probleem aan de orde wordt gesteld. Wie heeft het parelsnoer van de Hertogin gestolen? Wie heeft de bootsman overboord gegooid? Maar het leerzame is nu juist dat zo'n schrijver dikwijls in staat is het eenvoudige dat hij te vertellen heeft, op zeer handige wijze voor te dragen. Met zoiets zouden de leerlingen, hoe gebrekkig ook en tegen heug en meug, beginnen om te leren schrijven."
Wat Hermans bedoelt is dat het 'materiële probleem' uit de detective later, als de schrijver zich eenmaal heeft ontwikkeld, moet worden omgezet in een 'psychologisch probleem', om het zo maar te noemen. Maar de wetten zijn hetzelfde. Zelfde trucs, zelfde handigheid, zelfde gevoel voor plotwendingen en spanningsbogen.
Dit slaat helemaal nergens op. Maar dat weet je zelf ook wel. Madame Bovary is wel een enorme inkopper, maar ik kop hem speciaal voor jou toch maar in. Een veel beter argument is dat jij, een man tenslotte, je beter kunt verplaatsen in een mannelijke hoofdpersoon. Maar het zou pas écht bewonderenswaardig zijn en van een groot talent getuigen als je een roman over een vrouw kon schrijven. (En dat kunnen niet veel mannen).quote:Dat verklaart meteen waarom ik als spil in een boek nooit een of meerdere vrouwen zal gebruiken; vrouwen kunnen bij mij hooguit een stevige ondersteunende functie krijgen. Ik bedoel dit niet overdreven seksistisch of wat dan ook, maar hoe wou je in hemelsnaam in een boek van een vrouw een held maken en ondertussen nog geloofwaardig blijven ook? Helden en antihelden, dat is wat ik nodig heb. Niets geen herkenning bij de lezer, maar ontzag en benijd.
Ligt er denk ik aan wat je onder held verstaat. Een normaal iemand die in uitzonderlijke omstandigheden uitzonderlijke daden doet, hoorde/las ik ergens. Dat vind ik wel passen. Die op het juiste moment de juiste beslissing neemt, zonder aan zichzelf te denken. Wat dat betreft wandelt mijn hoofdpersoon van held in deel een naar antiheld in deel twee terug naar held in deel drie Best leuk, die ontwikkeling.quote:Op donderdag 28 juni 2007 23:34 schreef fptz het volgende:
Is iemand met zwakheden wel echt een held? Dat is iets wat ik toch een beetje betwijfel. Wel kan iemand met zwakheden 'winnen', en juist een winnende underdog wekt sympathie op. Uit dat oogpunt wellicht interessant.
Manuscript is af, bijna. Als het goed is krijg ik dit weekend nog een reactie van wat proeflezers, maar zo niet, dan gaat ie maandag op de bus. Ik heb lang genoeg geschaafd en geknutseld, als er nu nog iets verbeterd moet worden, mag de redacteur me dat vertellen.quote:Maar goed, het is inmiddels al tien dagen stil hier... Hoe staat het met alle meesterwerken in spé?
Gefeliciteerd. Is inderdaad een lekker gevoel. Ben benieuwd hoe het uiteindelijk gaat worden.quote:Ik moet zeggen dat het bij mij zelf erg lekker begint te vloeien allemaal. Ik heb op het moment alle tijd, aangezien het lekker rustig is rondom mijn studie. Dat betekent dus hele dagen bezig zijn om inspiratie op te doen en ideeën uit te werken voor mijn (zeer uitgebreide) opzet. Wat een heerlijk leven toch.
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Gaat goed, ik ben vorige week op vakantie geweest en dus stond het werk even stil, maar ik heb intussen wel stiekem hier en daar iets op een papiertje gekrabbeld als het in me op kwam. Het heeft de hele week in mijn hoofd gezeten.quote:Op donderdag 28 juni 2007 23:34 schreef fptz het volgende:
Maar goed, het is inmiddels al tien dagen stil hier... Hoe staat het met alle meesterwerken in spé?
Wonderer, spannend! Ik hoop dat je gauw (voor uitgeversbegrippen) een reactie hebt en dat die positief is. Naar hoe veel uitgeverijen stuur je je manuscript?
Wat ik bedoelde is dat ik niet zo zeer het schrijven met een plot veroordeel, maar in mijn geval juist het schrijven vanwege een plot. Bij mij is een plot niet meer dan een middel om het maximale uit personages en de boodschap te halen. Het plot zorgt voor dynamiek en ontwikkeling in het verhaal. Het is inderdaad precies dat wat een verhaal nodig heeft om interessant te worden. Komrij's voorbeeld van de knollentuin klopt wat dat betreft met mijn denkwijze: ik wil absoluut zo min mogelijk afdwalen in pietluttige bedenkseltjes. Alles heeft zijn functie en alles moet kloppen. Het proces waar ik nu in zit, zie ik dan ook vooral als een gigantische driedimensionale puzzel zonder vooraf gedefinieerde randen, waar ik constant verbeteringen op aanbreng om uiteindelijk uit te komen op een zo goed mogelijk kloppend bouwwerk.quote:Op vrijdag 29 juni 2007 00:50 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Je kiest dus voor een meer 'doortimmerde' aanpak. Wat ze in recensies noemen 'vakwerk'.
[..]
Maar deze theorie kan ik dan weer niet rijmen met je afkeer van 'creativiteit'. (Ik snap wel wat je daarmee bedoelt, denk ik - wat Komrij ooit over een 'creatieve' schrijfster zei: 'Ze is helemaal in haar knollentuin.') Toch zie je ook niks in een plot. Maar een plot hoeft toch niet meteen te betekenen dat er een moord wordt gepleegd die binnen 80 pagina's moet worden opgelost? Een plot is toch gewoon een ander woord voor een 'verhaal'? En zonder verhaal wordt het echt heel ingewikkeld om een boek te schrijven - ik bedoel: een boek dat mensen willen lezen. Ook voor die 'twists' geldt dat je ze nodig hebt voor een goed verhaal. Misschien denk jij specifiek aan thrillers of hard boiled detectives als je het hebt over plots en twists, maar dat is een misverstand.
Mooi voorbeeld trouwens, van Hermans! Ook die psychologie is inderdaad (onderdeel van) mijn insteek; er bevindt zich overal een interessante extra dimensie achter de feitelijkheden in mijn verhaal.
Wellicht heb je daar gelijk in; Madame Bovary was inderdaad een mooie vrouwelijke held, al kwam dat vooral voort uit haar rol als slachtoffer van haar omgeving. Ik heb het boek overigens zelf niet gelezen, maar je brengt me hiermee wel in de verleiding!quote:Op vrijdag 29 juni 2007 00:50 schreef Nadine26 het volgende:
[...]
Dit slaat helemaal nergens op. Maar dat weet je zelf ook wel. Madame Bovary is wel een enorme inkopper, maar ik kop hem speciaal voor jou toch maar in. Een veel beter argument is dat jij, een man tenslotte, je beter kunt verplaatsen in een mannelijke hoofdpersoon. Maar het zou pas écht bewonderenswaardig zijn en van een groot talent getuigen als je een roman over een vrouw kon schrijven. (En dat kunnen niet veel mannen).
Het is inderdaad goed mogelijk dat het een gebrek aan inlevingsvermogen van mijn kant is dat ervoor zorgt dat ik nooit een vrouw een heroïsche hoofdrol toe zal dichten. Toch zie ik er zelf een andere reden achter: in mijn 'wereldbeeld' is een held namelijk iemand met een zakelijk ratio, die zich niet laat afleiden, noch misleiden, door emoties en externe invloeden. Volgens het platte stereotype zou ik daarvoor dus eigenlijk de vrouw moeten veranderen in een soort man-vrouw om van haar een held te kunnen maken. Alles wat de vrouw kenmerkt past niet binnen dat beeld. Dat wil niet zeggen dat ik vrouwen niet waardeer om die eigenschappen (juist wel!), maar het maakt mijns inziens een bar matige held.
Edit:
overigens heb ik gewoon het lef niet om af te wijken van dergelijke stereotypen, ook omdat mijn held een soort herkenbare absoluutheid moet personificeren. Om daarvoor de hele gevestigde emotionele verbanden over hoop te halen gaat me toch wel erg ver, zeker als ik daarmee het risico loop dat de herkenbaarheid afneemt. Laat de vrouw maar lekker vrouw zijn, daar is ze ten slotte perfect geschikt voor. De heldin in mijn vrouwelijke lezers zal vanzelf wel boven komen drijven bij het zien van mijn mannelijke held. Smelten, dat zullen ze!
[ Bericht 8% gewijzigd door fptz op 29-06-2007 13:24:10 ]
"there is no way to disarm any man, except through that which he himself has accepted as guilt."
Nou ja: juist. Iemand met zwakheden is - in de literatuur - juist de held omdat hij kampt met een innerlijk conflict. Ik zou niet eens een echte 'held' (sterk, onaantastbaar etc) kunnen noemen uit een geslaagde roman. Hermans, Reve - allemaal anti-helden. Houellebecq: hoofdpersoon is altijd een wat morsige, treurige, bittere figuur. Grunberg: idem. Of anders gewoon: Shakespeare. Literatuur gáát over menselijke zwakheden: falen, verlies, jaloezie, eenzaamheid, afwijzing, enzovoort. Zonder zwakheden ben je nergens: niemand kan zich erin herkennen - dat vind jij onbelangrijk, maar personages van vlees en bloed hebben nu eenmaal zwakheden - en een verhaal over een Ongenaakbare Held is oninteressant, er is namelijk geen conflict, er valt voor hem niks te winnen.quote:Op donderdag 28 juni 2007 23:34 schreef fptz het volgende:
Is iemand met zwakheden wel echt een held? Dat is iets wat ik toch een beetje betwijfel. Wel kan iemand met zwakheden 'winnen', en juist een winnende underdog wekt sympathie op. Uit dat oogpunt wellicht interessant.
Slecht. Ik heb een katerquote:Maar goed, het is inmiddels al tien dagen stil hier... Hoe staat het met alle meesterwerken in spé?
Los daarvan gaat het ook slecht, omdat ik me niet kan concentreren. Teveel losse dingen ernaast: opdrachtjes, stukjes, ditjes & datjes. Een man die mijn hele huis overhoop heeft gehaald om één lamp in te draaien, om eens iets te noemen. Het einde van het schooljaar. Feesten en partijen, barbecues, weekends in Friesland, zwemfestijnen, borrels, afscheidsetentjes. En zo verder. Mensen die onaardige dingen zeggen. Of schrijven. Domme mensen, vervelende mensen, mensen die ik een bombrief wil sturen. Ik schrijf zelf ook onaardige dingen over mensen. Waarom eigenlijk? Kan mij het wat schelen, wat ze doen?
Samenvattend: het gaat dus slecht met het meesterwerk
Tsja, daar schuilt al een grote rol voor je levensvisie in. Voor het scheppen van mijn held heb ik de conventionele norm van de altruïsme eigenlijk simpelweg overboord gegooid. De stelling dat het ultieme doel van de mens het dienen van de mensheid (of erger nog, het dienen van moeder aarde) is, is volgens mij verwerpelijk. Mijn held doet grote dingen, puur voor zichzelf. Dat anderen daarvan ook voordeel ondervinden is slechts een bijzaak met een vaak weer positieve uitwerking op de held zelf.quote:Op vrijdag 29 juni 2007 05:29 schreef wonderer het volgende:
[..]
Ligt er denk ik aan wat je onder held verstaat. Een normaal iemand die in uitzonderlijke omstandigheden uitzonderlijke daden doet, hoorde/las ik ergens. Dat vind ik wel passen. Die op het juiste moment de juiste beslissing neemt, zonder aan zichzelf te denken. Wat dat betreft wandelt mijn hoofdpersoon van held in deel een naar antiheld in deel twee terug naar held in deel drie Best leuk, die ontwikkeling.
Gefeliciteerd! Goed geregeld... Alle lof en respectquote:Manuscript is af, bijna. Als het goed is krijg ik dit weekend nog een reactie van wat proeflezers, maar zo niet, dan gaat ie maandag op de bus. Ik heb lang genoeg geschaafd en geknutseld, als er nu nog iets verbeterd moet worden, mag de redacteur me dat vertellen.
Bedankt; een verhaal apart gaat het sowieso worden. Ik laat er nog wel meer over horen tegen de tijd dat mijn opzet definitief staat!quote:[..]
Gefeliciteerd. Is inderdaad een lekker gevoel. Ben benieuwd hoe het uiteindelijk gaat worden.
Erg herkenbaar, en volgens mij is dat een goed teken! Zelf kwam ik gister op de fiets naar huis na het fitnessen, een tochtje van zo'n 10 kilometer. Halverwege heb ik van ellende mijn telefoon maar uit mijn tas gehaald omdat er té veel ideeën door mijn hoofd spookten. De rest van de rit ben ik bezig geweest met het maken van aantekeningen op mijn mobiel... Heb slechts één bijna-aanrijding gehad!quote:Op vrijdag 29 juni 2007 08:19 schreef p-etr-a het volgende:
[..]
Gaat goed, ik ben vorige week op vakantie geweest en dus stond het werk even stil, maar ik heb intussen wel stiekem hier en daar iets op een papiertje gekrabbeld als het in me op kwam. Het heeft de hele week in mijn hoofd gezeten.
"there is no way to disarm any man, except through that which he himself has accepted as guilt."
Misschien is het een onbewuste keuze van me geweest, maar ik heb ze allebei in mijn verhaal: de 'ongenaakbare held' (met externe conflicten), meerdere 'would-be helden' (mét innerlijke conflicten) en een paar totale anti-helden (met interne en externe conflicten). Ieder vormen ze op hun eigen manier extremen. En dat een totale 'ongenaakbare held' weldegelijk interessant kan zijn, zie je in bijvoorbeeld The Fountainhead:quote:Op vrijdag 29 juni 2007 13:25 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Nou ja: juist. Iemand met zwakheden is - in de literatuur - juist de held omdat hij kampt met een innerlijk conflict. Ik zou niet eens een echte 'held' (sterk, onaantastbaar etc) kunnen noemen uit een geslaagde roman. Hermans, Reve - allemaal anti-helden. Houellebecq: hoofdpersoon is altijd een wat morsige, treurige, bittere figuur. Grunberg: idem. Of anders gewoon: Shakespeare. Literatuur gáát over menselijke zwakheden: falen, verlies, jaloezie, eenzaamheid, afwijzing, enzovoort. Zonder zwakheden ben je nergens: niemand kan zich erin herkennen - dat vind jij onbelangrijk, maar personages van vlees en bloed hebben nu eenmaal zwakheden - en een verhaal over een Ongenaakbare Held is oninteressant, er is namelijk geen conflict, er valt voor hem niks te winnen.
http://en.wikipedia.org/wiki/Howard_Roark#Howard_Roark
Kijk maar eens naar dat fantastische samenspel van personages en geniet...
Dat is sowieso meer de hoek waarin ik mij wil plaatsen. Voor mij alsjeblieft geen verhaal dat op medelijden of troosteloosheid gebaseerd is. Ik schep simpelweg een 'ideale' wereld waar de lezer uiteindelijk naar moet verlangen.
Mijn omgeving kijkt me altijd vreemd aan als weer eens blijkt dat ik absolute rust en vrede nodig heb om me waar dan ook op te concentreren. Blijkbaar ben ik niet de enige... Sterkte in deze fase; gelukkig waait dat soort situaties vanzelf over!quote:[..]
Slecht. Ik heb een kater
Los daarvan gaat het ook slecht, omdat ik me niet kan concentreren. Teveel losse dingen ernaast: opdrachtjes, stukjes, ditjes & datjes. Een man die mijn hele huis overhoop heeft gehaald om één lamp in te draaien, om eens iets te noemen. Het einde van het schooljaar. Feesten en partijen, barbecues, weekends in Friesland, zwemfestijnen, borrels, afscheidsetentjes. En zo verder. Mensen die onaardige dingen zeggen. Of schrijven. Domme mensen, vervelende mensen, mensen die ik een bombrief wil sturen. Ik schrijf zelf ook onaardige dingen over mensen. Waarom eigenlijk? Kan mij het wat schelen, wat ze doen?
Samenvattend: het gaat dus slecht met het meesterwerk
"there is no way to disarm any man, except through that which he himself has accepted as guilt."
Ja, dat heb ik wel gelezen. Ik zou Roark geen absoluut ongenaakbare held noemen; zelf is hij weliswaar onbuigzaam, maar de wereld buigt niet mee. Dat maakt van hem uiteindelijk toch een tragische figuur.quote:Op vrijdag 29 juni 2007 14:00 schreef fptz het volgende:
En dat een totale 'ongenaakbare held' weldegelijk interessant kan zijn, zie je in bijvoorbeeld The Fountainhead:
http://en.wikipedia.org/wiki/Howard_Roark#Howard_Roark
Kijk maar eens naar dat fantastische samenspel van personages en geniet...
Verder kan ik me The Fountainhead herinneren als een van de meest romantische boeken die ik ooit heb gelezen: groots, meeslepend, over the top, en in die zin volstrekt onrealistisch maar heel erg... opwindend, ja. Dat kun je wel een ideale wereld noemen. Nu begrijp ik ook beter wat je bedoelt.
Moedig voorwaartsquote:Mijn omgeving kijkt me altijd vreemd aan als weer eens blijkt dat ik absolute rust en vrede nodig heb om me waar dan ook op te concentreren. Blijkbaar ben ik niet de enige... Sterkte in deze fase; gelukkig waait dat soort situaties vanzelf over!
Ja, realisme is bij mij eigenlijk ondergeschikt, mijn verhaal moet vooral inspireren als een gek!
Dat Roark niet ongenaakbaar is durf ik ergens ook nog wel te betwijfelen. Hij is dan niet omnipotent, maar zijn omgeving weet hem niet persoonlijk te raken. Dat maakt de eenzame strijd ergens wel tragisch, maar tegelijkertijd levert het een prachtig inspirerend beeld op.
Dat Roark niet ongenaakbaar is durf ik ergens ook nog wel te betwijfelen. Hij is dan niet omnipotent, maar zijn omgeving weet hem niet persoonlijk te raken. Dat maakt de eenzame strijd ergens wel tragisch, maar tegelijkertijd levert het een prachtig inspirerend beeld op.
Hoezee!quote:
"there is no way to disarm any man, except through that which he himself has accepted as guilt."
Ik begin met twee en daarna zie ik wel verder.quote:Op vrijdag 29 juni 2007 08:19 schreef p-etr-a het volgende:
[..]
Gaat goed, ik ben vorige week op vakantie geweest en dus stond het werk even stil, maar ik heb intussen wel stiekem hier en daar iets op een papiertje gekrabbeld als het in me op kwam. Het heeft de hele week in mijn hoofd gezeten.
Wonderer, spannend! Ik hoop dat je gauw (voor uitgeversbegrippen) een reactie hebt en dat die positief is. Naar hoe veel uitgeverijen stuur je je manuscript?
Volgens mij wordt minstens de helft van een boek niet op papier geschreven. Klopt dat een beetje?
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"Ongenaakbare helden" associeer ik altijd met de schrijfseltjes van veertienjarige pubers, die monsters bevechten alsof het een computerspelletje is, altijd heel knap zijn, en slim, en sterk, en dat soort dingen. Echt stomvervelend (omdat ik mezelf er natuurlijk in herken, toen ik tien was speelde ik ook dat ik een onverslaanbare held was ) om te lezen. Mensen zijn leuk omdat ze hun zwakheden kunnen overwinnen en er sterker uitkomen. Als je al oersterk bent, verandert er ook niks en is elke heldendaad een routineklus zonder enige uitdaging en risico.
Ik had jaren geleden een idee voor een fantasyverhaal waarbij de held echt een Held was. Hij werd door de godheid van dat volk uitgekozen tot de messias die het land van de slechte god ("duivel") moest gaan verlossen. Deze Held dook al millennia lang op in een of andere vorm, en het hele land heeft verwachtingen van hem. Daar sta je dan, als ex-boerenknecht zonder opleiding, met ineens een schat aan informatie, nieuwe goddelijke denkbeelden en het besef dat je moet voldoen aan een verwachting die letterlijk onmenselijk is. Het leek me wel een leuk uitgangspunt
Uiteindelijk is het verhaal er nooit gekomen (ik had geen zin in de verschillende veldslagen enzo) maar het personage heeft de transitie gemaakt naar RPG karakter en daar heb ik hem erg kunnen uitdiepen. Uiteindelijk had ie zoveel zwakheden dat mijn RPG-vriend er de brui aan gaf, die vond hem niet meer leuk Maar ik heb er ontzettend veel van geleerd. Vooral dat ik een voorkeur heb voor mannen die met een groot persoonlijk probleem worstelen maar in de tussentijd wel grootse (of kleine) heldendaden verrichten. Niemand is perfect, maar het is een kunst om met die imperfecties te leven. Dat vind ik interessant om over te lezen en te schrijven.
Ik had jaren geleden een idee voor een fantasyverhaal waarbij de held echt een Held was. Hij werd door de godheid van dat volk uitgekozen tot de messias die het land van de slechte god ("duivel") moest gaan verlossen. Deze Held dook al millennia lang op in een of andere vorm, en het hele land heeft verwachtingen van hem. Daar sta je dan, als ex-boerenknecht zonder opleiding, met ineens een schat aan informatie, nieuwe goddelijke denkbeelden en het besef dat je moet voldoen aan een verwachting die letterlijk onmenselijk is. Het leek me wel een leuk uitgangspunt
Uiteindelijk is het verhaal er nooit gekomen (ik had geen zin in de verschillende veldslagen enzo) maar het personage heeft de transitie gemaakt naar RPG karakter en daar heb ik hem erg kunnen uitdiepen. Uiteindelijk had ie zoveel zwakheden dat mijn RPG-vriend er de brui aan gaf, die vond hem niet meer leuk Maar ik heb er ontzettend veel van geleerd. Vooral dat ik een voorkeur heb voor mannen die met een groot persoonlijk probleem worstelen maar in de tussentijd wel grootse (of kleine) heldendaden verrichten. Niemand is perfect, maar het is een kunst om met die imperfecties te leven. Dat vind ik interessant om over te lezen en te schrijven.
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
De topic titel belooft al niet veel goeds: 'En nu gaan we het écht doen!'
Dit doet me teveel denken aan vroegere opstellen voor school en een moeder die de schrijfsels jaren later bij het verhuizen op de vliering terugvindt. Ach, wat kon je mooi schrijven, je moet er wat mee doen en jij zegt dan op een forum "en nu ga ik het écht doen". En dan wordt zo'n topic oeverloos volgekletst en dat houdt je voorlopig wel even bezig.
Succes aan diegene die werkt aan een boek.
Dit doet me teveel denken aan vroegere opstellen voor school en een moeder die de schrijfsels jaren later bij het verhuizen op de vliering terugvindt. Ach, wat kon je mooi schrijven, je moet er wat mee doen en jij zegt dan op een forum "en nu ga ik het écht doen". En dan wordt zo'n topic oeverloos volgekletst en dat houdt je voorlopig wel even bezig.
Succes aan diegene die werkt aan een boek.
Ja, voor deel twee moet er toch even wat anders verzonnen worden...
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"Help, ik voel alweer een meesterwerk opborrelen"quote:Op vrijdag 29 juni 2007 22:16 schreef wonderer het volgende:
Ja, voor deel twee moet er toch even wat anders verzonnen worden...
Hij liegt als een ooggetuige (Russisch gezegde)
quote:Op vrijdag 29 juni 2007 13:43 schreef fptz het volgende:
Erg herkenbaar, en volgens mij is dat een goed teken! Zelf kwam ik gister op de fiets naar huis na het fitnessen, een tochtje van zo'n 10 kilometer. Halverwege heb ik van ellende mijn telefoon maar uit mijn tas gehaald omdat er té veel ideeën door mijn hoofd spookten. De rest van de rit ben ik bezig geweest met het maken van aantekeningen op mijn mobiel... Heb slechts één bijna-aanrijding gehad!
Heb je niet een recorderfunctie ofzo erop zitten? Dat werkt een stuk minder gevaarlijk, maar ik kan me vreselijk goed voorstellen dat je die aantekeningen moest maken. Ik ben meer dan eens ideeën kwijtgeraakt omdat ik geen kans zag ze op te schrijven. Zonde!
Ik ben echt heel benieuwd hoe het uitpakt!quote:Op vrijdag 29 juni 2007 15:42 schreef wonderer het volgende:
Ik begin met twee en daarna zie ik wel verder.
Wat bedoel je hiermee? Als je bedoelt dat het op de computer getikt wordt, dan nog wel meer dan de helft, maar als je bedoelt dat het in je hoofd blijft spoken, bij mij niet.quote:Volgens mij wordt minstens de helft van een boek niet op papier geschreven. Klopt dat een beetje?
De topictitel mag van mij veranderd worden door degene die het volgende deel opent, ik heb zelf geen inspiratie. ( )
)
Als je dáár al geen inspiratie voor hebt, P-etr-a, ziet de toekomst er somber uitquote:Op zaterdag 30 juni 2007 13:01 schreef p-etr-a het volgende:
De topictitel mag van mij veranderd worden door degene die het volgende deel opent, ik heb zelf geen inspiratie. ( )
Enkele tips:
"Grunberg, move over!"
"Ze noemen mij de nieuwe Kluun."
"Moeder, ik word beroemd!"
"Schrijven is net poepen: 't komt als 't komt."
Etc.
Hij liegt als een ooggetuige (Russisch gezegde)
Ik vind ze allemaal niet geschikt, sorry...
Grunberg en ik kunnen prima naast elkaar leven, 'de nieuwe Kluun' ben ik gelukkig nooit genoemd, beroemd worden is niet mijn doel en ik ben ontzettend blij dat ik niet net zo veel poep als ik schrijf. Wat had je bij et cetera nog in gedachten?
Grunberg en ik kunnen prima naast elkaar leven, 'de nieuwe Kluun' ben ik gelukkig nooit genoemd, beroemd worden is niet mijn doel en ik ben ontzettend blij dat ik niet net zo veel poep als ik schrijf. Wat had je bij et cetera nog in gedachten?
Nee, ik bedoel dat veel van te voren wordt uitgedacht (in bed, op de fiets, tijdens het schijten etc) en daarna op papier/computer wordt gezet. Dat je eigenlijk altijd aan het schrijven bent, ook al zit je niet achter de pc. Het denk-proces gaat altijd door.quote:Op zaterdag 30 juni 2007 13:01 schreef p-etr-a het volgende:
Wat bedoel je hiermee? Als je bedoelt dat het op de computer getikt wordt, dan nog wel meer dan de helft, maar als je bedoelt dat het in je hoofd blijft spoken, bij mij niet.
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Ah, ja, die had ik nog niet bedacht. Dat is inderdaad helemaal waar! Dat vind ik ook best een goed teken, ik heb er nooit eerder zo mee in m'n hoofd gezeten als bij deze roman. Daardoor kan ik telkens haast niet wachten tot ik weer ga tikken.
Let wel, ik heb het hier voor mezelf dus over een totaal ander genre dan fantasy! De actie heeft bij mij ondersteunende functie voor de dialogen en gedachten. Het maakt dus ook niet zozeer uit wat 'De Held' op directe wijze beleeft; actie is bijzaak. Wie dus begint met lezen en verwacht van heerlijke heldendaden te kunnen smullen, zit per definitie al fout. Mijn held maakt zichzelf tot held, en in zoverre is hij ongenaakbaar: hij heeft zelf controle over zijn heldenstatus. Niet oersterk dus, of met overwinningen als routineklussen. Gewoon een held vanwege zijn controle.quote:Op vrijdag 29 juni 2007 16:04 schreef wonderer het volgende:
"Ongenaakbare helden" associeer ik altijd met de schrijfseltjes van veertienjarige pubers, die monsters bevechten alsof het een computerspelletje is, altijd heel knap zijn, en slim, en sterk, en dat soort dingen. Echt stomvervelend (omdat ik mezelf er natuurlijk in herken, toen ik tien was speelde ik ook dat ik een onverslaanbare held was ) om te lezen. Mensen zijn leuk omdat ze hun zwakheden kunnen overwinnen en er sterker uitkomen. Als je al oersterk bent, verandert er ook niks en is elke heldendaad een routineklus zonder enige uitdaging en risico.
Wat moet ik trouwens verstaan onder een transitie naar een RPG-karakter? Bedoel je daarmee dat je hem tijdens een rollenspel hebt vertolkt, of is heb je er een digitale versie van gemaakt? Een creatieve insteek is het wel
Waarom bedenk ik zoiets niet gewoon zelf? Aan de andere kant is opschrijven / intoetsen voor mij effectiever dan opnemen met de spraakrecorder, omdat je dan net even wat preciezer formuleert en iets beter nadenkt over wat je in de notities opneemt. Vraag is wel of ik mijn leven daarvoor durf te wagenquote:Op zaterdag 30 juni 2007 13:01 schreef p-etr-a het volgende:
[..]
Heb je niet een recorderfunctie ofzo erop zitten? Dat werkt een stuk minder gevaarlijk, maar ik kan me vreselijk goed voorstellen dat je die aantekeningen moest maken. Ik ben meer dan eens ideeën kwijtgeraakt omdat ik geen kans zag ze op te schrijven. Zonde!
[..]
"there is no way to disarm any man, except through that which he himself has accepted as guilt."
Hm, ik weet niet zeker of ik het nu wel begrijp. Als het niet gaat zoals hij het wil, zorgt hij ervoor dat het gaat zoals hij wil?quote:Op maandag 2 juli 2007 13:40 schreef fptz het volgende:
[..]
Let wel, ik heb het hier voor mezelf dus over een totaal ander genre dan fantasy! De actie heeft bij mij ondersteunende functie voor de dialogen en gedachten. Het maakt dus ook niet zozeer uit wat 'De Held' op directe wijze beleeft; actie is bijzaak. Wie dus begint met lezen en verwacht van heerlijke heldendaden te kunnen smullen, zit per definitie al fout. Mijn held maakt zichzelf tot held, en in zoverre is hij ongenaakbaar: hij heeft zelf controle over zijn heldenstatus. Niet oersterk dus, of met overwinningen als routineklussen. Gewoon een held vanwege zijn controle.
Ja, dat eerste. In plaats van in mijn eentje, schreef ik er met een stel vrienden een real time verhaal over (improvisatie). Geen D&D met abilities en skills en hitpoints, maar gewoon in een chatbox een toneelstuk spelen. Het voordeel van dat soort dingen is dat je je karakter goed leert kennen (want je moet in realtime reageren en hebt weinig tijd om na te denken over actie en reactie). Nadeel is dat je afhankelijk bent van anderenquote:Wat moet ik trouwens verstaan onder een transitie naar een RPG-karakter? Bedoel je daarmee dat je hem tijdens een rollenspel hebt vertolkt, of is heb je er een digitale versie van gemaakt? Een creatieve insteek is het wel
even langs de kant gaan staan is geen optie?quote:Waarom bedenk ik zoiets niet gewoon zelf? Aan de andere kant is opschrijven / intoetsen voor mij effectiever dan opnemen met de spraakrecorder, omdat je dan net even wat preciezer formuleert en iets beter nadenkt over wat je in de notities opneemt. Vraag is wel of ik mijn leven daarvoor durf te wagen
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Het gaat zoals hij wil. Het punt is dat ik het hierbij heb over een realistische held: iemand die zijn potenties kent en weet wat hij wil bereiken. Iemand die volledig op zichzelf aangewezen is wanneer het aankomt op het bereiken van succes. Iemand voor wie dus ook de maatstaven van anderen geen waarde hebben. Voor een rationeel persoon kan gratificatie door anderen nooit van grote betekenis zijn, je zou jezelf daarvoor immers onderhevig maken aan de erkenning, affectie en welwillendheid van anderen. Als dát de ultieme drijfveer voor levensgeluk zou zijn, dan wordt het leven min of meer een loterij. Daarmee is de klassieke held in zijn fantastische rol filosofisch verwerpelijk. Dat hij bij de lezer opzien baart is een louter ethische kwestie, maar het is rationeel verwaarloosbaar.quote:Op maandag 2 juli 2007 15:54 schreef wonderer het volgende:
[..]
Hm, ik weet niet zeker of ik het nu wel begrijp. Als het niet gaat zoals hij het wil, zorgt hij ervoor dat het gaat zoals hij wil?
Ik doel dus in mijn verhaal op een held die heel simpel in zijn opzet is: hij doet dat waar hij zichzelf moreel toe verplicht, en zodoende maakt hij zijn eigen rol en zijn eigen geluk.
Ahhh, leuk idee inderdaad! Zijn er verder geen uitwerkingen van gemaakt? Dat zou jammer zijn, want het idee klonk zeker leuk!quote:Ja, dat eerste. In plaats van in mijn eentje, schreef ik er met een stel vrienden een real time verhaal over (improvisatie). Geen D&D met abilities en skills en hitpoints, maar gewoon in een chatbox een toneelstuk spelen. Het voordeel van dat soort dingen is dat je je karakter goed leert kennen (want je moet in realtime reageren en hebt weinig tijd om na te denken over actie en reactie). Nadeel is dat je afhankelijk bent van anderen
Nou, ja, dan blijf ik ook zo bezig he. Het kan wel, maar ik ken mezelf. Als ik eenmaal bezig ben met het maken van aantekeningen...quote:even langs de kant gaan staan is geen optie?
"there is no way to disarm any man, except through that which he himself has accepted as guilt."
Ik kan me er nog steeds niet goed iets bij voorstellen, maar misschien komt dat wel als je je verhaal geschreven hebt Hij maakt zijn eigen leven?quote:Op maandag 2 juli 2007 19:42 schreef fptz het volgende:
[..]
Het gaat zoals hij wil. Het punt is dat ik het hierbij heb over een realistische held: iemand die zijn potenties kent en weet wat hij wil bereiken. Iemand die volledig op zichzelf aangewezen is wanneer het aankomt op het bereiken van succes. Iemand voor wie dus ook de maatstaven van anderen geen waarde hebben. Voor een rationeel persoon kan gratificatie door anderen nooit van grote betekenis zijn, je zou jezelf daarvoor immers onderhevig maken aan de erkenning, affectie en welwillendheid van anderen. Als dát de ultieme drijfveer voor levensgeluk zou zijn, dan wordt het leven min of meer een loterij. Daarmee is de klassieke held in zijn fantastische rol filosofisch verwerpelijk. Dat hij bij de lezer opzien baart is een louter ethische kwestie, maar het is rationeel verwaarloosbaar.
Ik doel dus in mijn verhaal op een held die heel simpel in zijn opzet is: hij doet dat waar hij zichzelf moreel toe verplicht, en zodoende maakt hij zijn eigen rol en zijn eigen geluk.
Ik heb de chatlogs nog... Maar geen concrete ideeen nee. Ik heb nog steeds geen zin in het strategische en de veldslagen enzo. Misschien later. Ik ben wel bezig met een verhaal dat zich in dezelfde wereld afspeelt (mijn hoofdpersonen komen uit hetzelfde land, maar zijn nu kolonisten in een ander gedeelte). Het thema (moeten voldoen aan de verwachtingen van de buitenwereld terwijl je dat amper kan) komt wel terug in oa het verhaal dat ik zometeen ga opsturen. Een van mijn "stokpaardjes" geloof ik, omdat ik er zelf ook nogal tegenaan loop. Maar wie weet, misschien komt dat verhaal er ooit nog wel eens. Eigenlijk ben ik te lui voor fantasy, te veel moeite om een hele wereld te bedenkenquote:Ahhh, leuk idee inderdaad! Zijn er verder geen uitwerkingen van gemaakt? Dat zou jammer zijn, want het idee klonk zeker leuk!
Ik wil heel graag zo'n 13" laptopje om onderweg in de auto of het vliegtuig te kunnen schrijven. Maar dat ligt nog even buiten budgetquote:Nou, ja, dan blijf ik ook zo bezig he. Het kan wel, maar ik ken mezelf. Als ik eenmaal bezig ben met het maken van aantekeningen...
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Je maakt 't wel nodeloos ingewikkeld, zeg. Je bedoelt dus een zelfverzekerd personage dat schijt heeft aan de buitenwereld? Een soort Jan Cremer, dus.quote:Op maandag 2 juli 2007 19:42 schreef fptz het volgende:
Het gaat zoals hij wil. Het punt is dat ik het hierbij heb over een realistische held: iemand die zijn potenties kent en weet wat hij wil bereiken. Iemand die volledig op zichzelf aangewezen is wanneer het aankomt op het bereiken van succes. Iemand voor wie dus ook de maatstaven van anderen geen waarde hebben. Voor een rationeel persoon kan gratificatie door anderen nooit van grote betekenis zijn, je zou jezelf daarvoor immers onderhevig maken aan de erkenning, affectie en welwillendheid van anderen. Als dát de ultieme drijfveer voor levensgeluk zou zijn, dan wordt het leven min of meer een loterij. Daarmee is de klassieke held in zijn fantastische rol filosofisch verwerpelijk.
En nu in je eigen woorden? Waarom is het 'rationeel verwaarloosbaar'? Wat betekent dat?quote:Dat hij bij de lezer opzien baart is een louter ethische kwestie, maar het is rationeel verwaarloosbaar.
Jouw helden-theorie klinkt als veel wol en weinig garen. Met de filosofie erachter zit het wel goed (hoop ik, want ik snap er de ballen van), maar maak het nu eens inzichtelijk? Zodat wij het ook kunnen volgen... Niet lullig bedoeld, maar als je een roman schrijft, is het wel handig als mensen snappen wat je bedoeltquote:Ik doel dus in mijn verhaal op een held die heel simpel in zijn opzet is: hij doet dat waar hij zichzelf moreel toe verplicht, en zodoende maakt hij zijn eigen rol en zijn eigen geluk.
Hij liegt als een ooggetuige (Russisch gezegde)
wat een onzinquote:Op dinsdag 3 juli 2007 00:46 schreef Revolverheld het volgende:
[..]
Jouw helden-theorie klinkt als veel wol en weinig garen. Met de filosofie erachter zit het wel goed (hoop ik, want ik snap er de ballen van), maar maak het nu eens inzichtelijk? Zodat wij het ook kunnen volgen... Niet lullig bedoeld, maar als je een roman schrijft, is het wel handig als mensen snappen wat je bedoelt
het zou niet goed zijn als de gemiddelde bezoeker van fok! je roman begrijpt
(rationeel verwaarloosbaar??? . )quote:Op maandag 2 juli 2007 19:42 schreef fptz het volgende:
[..]
Het gaat zoals hij wil. Het punt is dat ik het hierbij heb over een realistische held: iemand die zijn potenties kent en weet wat hij wil bereiken. Iemand die volledig op zichzelf aangewezen is wanneer het aankomt op het bereiken van succes. Iemand voor wie dus ook de maatstaven van anderen geen waarde hebben. Voor een rationeel persoon kan gratificatie door anderen nooit van grote betekenis zijn, je zou jezelf daarvoor immers onderhevig maken aan de erkenning, affectie en welwillendheid van anderen. Als dát de ultieme drijfveer voor levensgeluk zou zijn, dan wordt het leven min of meer een loterij. Daarmee is de klassieke held in zijn fantastische rol filosofisch verwerpelijk. Dat hij bij de lezer opzien baart is een louter ethische kwestie, maar het is rationeel verwaarloosbaar.
ik vind een hoop dom gelul, maar een plot met een seculiere held is wel degelijk een leuke opzet. let wel, daar zijn al redelijk wat boeken over geschreven (bv door camus)
Seculiere held??quote:Op woensdag 4 juli 2007 19:25 schreef PopeOfTheSubspace het volgende:
[..]
(rationeel verwaarloosbaar??? . )
ik vind een hoop dom gelul, maar een plot met een seculiere held is wel degelijk een leuke opzet. let wel, daar zijn al redelijk wat boeken over geschreven (bv door camus)
The love you take is equal to the love you make.
Ik vind mezelf ook een held, want ik heb iets opgepakt waar ik, tot mijn grote schrik, in maart 2006 mee begonnen was. Snel gaat het niet, ik ben nu zo'n tweeduizend woorden verder, maar beter iets dan niets.
Ja, die met de ballen in de bek.
Y'all still full of shit?
- Yeah.
Same old huh?
- Same old, same old.
Well, yeah? You know, I'm not suprised.
- Never thought you'd be.
- Yeah.
Same old huh?
- Same old, same old.
Well, yeah? You know, I'm not suprised.
- Never thought you'd be.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
BROEVA! HARO!quote:Op donderdag 5 juli 2007 12:29 schreef lobotomie het volgende:
ik kan nog niet eens een boodschappenlijstje afmaken
, , .
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
