R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Welkom in het centrale topic van "Depressie & Angst".
quote:Depressie
Iemand met een depressie heeft last van een hevige neerslachtigheid.
Die neerslachtigheid klaart niet na een paar dagen vanzelf op, maar duurt minimaal twee weken. Depressie moet niet verward worden met 'gewone' neerslachtigheid die iedereen wel eens heeft. Bij een depressie is deze heviger en tast het dagelijks functioneren aan.
Bron: http://www.trimbos.nl/onderwerpen/psychische-gezondheid/depressie
quote:Angststoornissen
Angststoornissen zijn in de psychiatrie de meest voorkomende aandoeningen. Sommige van deze aandoeningen worden fobie genoemd. Het gemeenschappelijke kenmerk van angststoornissen, is dat er sprake is van angst. Mensen kunnen zo angstig zijn dat het hun leven ontregelt.
Wanneer spreken we van een angststoornis?
Angst is een gevoel dat optreedt bij dreigend gevaar. De emotie ontstaat als het welzijn van een persoon direct wordt bedreigd, maar ook als een persoon een situatie als bedreigend ervaart. Als een angst geen reële grond heeft en de betrokken persoon er sociale of beroepsmatige problemen door ondervindt, is er sprake van een stoornis.
In het diagnostisch classificatiesysteem DSM-IV worden de volgende angststoornissen onderscheiden:
Paniekstoornis met of zonder agorafobie
Sociale fobie of angststoornis
Specifieke of enkelvoudige fobie
Obsessief-compulsieve stoornis of dwangstoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis
Hypochondrie
Angststoornis door een lichamelijke aandoening
Acute stressstoornis
Angststoornis door alcohol of drugs
Voor de Multidisciplinaire Richtlijn Angststoornissen is de indeling van de DSM-IV als uitgangspunt genomen. Van de onderscheiden angststoornissen zijn de volgende aandoeningen opgenomen in de richtlijnen:
Paniekstoornis met en zonder agorafobie
Sociale fobie
Specifieke fobie
Obsessief-compulsieve stoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis
quote:In het diagnostisch classificatiesysteem DSM-5 zijn de angststoornissen zoals ze in het DSM-IV vermeld werden, opgesplitst in drie categorieën:
1) de angststoornissen
2) de obsessieve-compulsieve en verwante stoornissen (ocgs)
3) de trauma- en stressorgerelateerde stoornissen
Angststoornissen in het DSM-5:
Paniekstoornis
Agorafobie
Specifieke fobie
Sociale angststoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Separatieangststoornis
Selectief mutisme
Angststoornis door een middel of medicatie
Angststoornis door een andere medische aandoening
angststoornis (niet anders omschreven)
Obsessieve-compulsieve en verwante stoornissen
Obsessieve-compulsieve stoornis (OCD)
Stoornis in de lichaamsbeleving
Hoarding (het dwangmatig verzamelen van dingen)
Trichotillomanie (het regelmatig uittrekken van het eigen haar)
Excoriation disorder/Dermatillomanie (het regelmatig pulken aan de eigen huid)
Trauma- en stressorgerelateerde stoornissen
Reactieve hechtingsstoornis
Ontremde sociale engagementstoornis
Posttraumatische stressstoornis
Acute stressstoornis
Aanpassingsstoornissen
quote:FOK! heeft nu ook zijn eigen IRC-kanaal voor de mensen in "Depressie & Angst". Hier kunnen we gezellig chatten/ tips geven en het met elkaar erover hebben.
Indien jij ook gezellig mee wilt praten met ons kun je ons bereiken via de volgende link:
http://irc.fok.nl/
En dan in principe
/join #dna
Heb je vragen omtrent IRC?
PM de volgende users:
zomertje
RBWO
quote:
UWV heeft ingezien dat mijn paniekaanvallen worden veroorzaakt door een paniekstoornis en dat ik daar dus niet zoveel invloed op heb, dus ik krijg mijn ZW (tijdelijk) terug!
Stukje financiële stress weg, maar heb er fysieke vermoeidheid (en insomnia) voor terug. Zó moe dat ik amper op mijn benen kan staan en geen zinnige gesprekken meer kan voeren. Blij dat ik geen belangrijke afspraken meer heb, deze week.
Stukje financiële stress weg, maar heb er fysieke vermoeidheid (en insomnia) voor terug. Zó moe dat ik amper op mijn benen kan staan en geen zinnige gesprekken meer kan voeren. Blij dat ik geen belangrijke afspraken meer heb, deze week.
Mon 'en!
Super dat je daar nu zekerheid (of in elk geval minder onzekerheid) over hebt. Dat kan al heel veel schelenquote:Op donderdag 14 december 2017 15:02 schreef bloempjuh het volgende:
UWV heeft ingezien dat mijn paniekaanvallen worden veroorzaakt door een paniekstoornis en dat ik daar dus niet zoveel invloed op heb, dus ik krijg mijn ZW (tijdelijk) terug!
Stukje financiële stress weg, maar heb er fysieke vermoeidheid (en insomnia) voor terug. Zó moe dat ik amper op mijn benen kan staan en geen zinnige gesprekken meer kan voeren. Blij dat ik geen belangrijke afspraken meer heb, deze week.
Welkom, al klinkt dat een beetje raar in zo’n topic.quote:
Heb sinds kort ook angst... nieuw voor mij.
Is er een aanleiding voor je klachten, of zijn ze voor je gevoel uit het niks ontstaan? Dat je opeens ergens een paniek aanval kreeg ofzo of ergens begon te hyperventileren?
Ohja, dat vermoeilijkt de situatie wel.. het kan niet bij iemand anders?quote:
Het probleem met last minute openhouden is een beetje dat het bij mij thuis is Frankfurtner.
Of ik gebruik het als ultieme test. Kan Fripsel zichzelf overgeven.quote:Op donderdag 14 december 2017 18:17 schreef Franknfurter het volgende:
[..]
Ohja, dat vermoeilijkt de situatie wel.. het kan niet bij iemand anders?
Het is niet voor niks bij mij natuurlijk. Veilig in mijn eigen stulpie, everything under control. Misschien moet ik de controle verder uit handen durven geven en vragen of ze voor de rest kunnen zorgen.
Word al misselijk als ik er aan denk, maar goed. Kerst was vorig jaar al dood.
[ Bericht 5% gewijzigd door #ANONIEM op 14-12-2017 18:19:52 ]
Oh en Bloempjuh! Fijn dat de stress weg is, jammer van de weg die het gekost heeft. Hopelijk kom je een beetje bij de komende periode.quote:
UWV heeft ingezien dat mijn paniekaanvallen worden veroorzaakt door een paniekstoornis en dat ik daar dus niet zoveel invloed op heb, dus ik krijg mijn ZW (tijdelijk) terug!
Stukje financiële stress weg, maar heb er fysieke vermoeidheid (en insomnia) voor terug. Zó moe dat ik amper op mijn benen kan staan en geen zinnige gesprekken meer kan voeren. Blij dat ik geen belangrijke afspraken meer heb, deze week.
Ben voor t eerst alleen op reis gegaan. Azie.quote:
[..]
Welkom, al klinkt dat een beetje raar in zo’n topic.
Is er een aanleiding voor je klachten, of zijn ze voor je gevoel uit het niks ontstaan? Dat je opeens ergens een paniek aanval kreeg ofzo of ergens begon te hyperventileren?
Dat is wel even iets anders ja. Ben je er al voor bij een dokter geweest?quote:
[..]
Ben voor t eerst alleen op reis gegaan. Azie.
Heb telefonisch contact gehad met mijn huisarts, en kom over een week terug. Het wordt nmlk steeds erger. Paniekaanval in de douche, tuktuk, op straat etc.quote:
[..]
Dat is wel even iets anders ja. Ben je er al voor bij een dokter geweest?
Is het niet verstandig om te kijken of je een vlucht eerder terug kan regelen?quote:
[..]
Heb telefonisch contact gehad met mijn huisarts, en kom over een week terug. Het wordt nmlk steeds erger. Paniekaanval in de douche, tuktuk, op straat etc.
Of is dit al eerder? Wel echt kut joh, veel sterkte.[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 14-12-2017 18:56:37 ]
Het is nog steeds onzeker hoe het ingevuld gaat worden enzo, maar ik voel me in ieder geval gehoord. En blij dat ik niet voor de proceskosten opdraai.quote:
[..]
Oh en Bloempjuh! Fijn dat de stress weg is, jammer van de weg die het gekost heeft. Hopelijk kom je een beetje bij de komende periode.
Mon 'en!
Ah dat is de helft van. Die proceskosten zullen ook wel een hoop zorgen gegeven hebben.quote:
[..]
Het is nog steeds onzeker hoe het ingevuld gaat worden enzo, maar ik voel me in ieder geval gehoord. En blij dat ik niet voor de proceskosten opdraai.
Ik weet niet of ik er aan gedacht heb om het te benoemen door alle andere struggles.
Maar ik heb met heel veel moeite een extra afspraak met mijn nieuwe psycholoog kunnen regelen volgende week vrijdag, ipv in januari dan.
En ik ben gebeld dat er een nieuwe psychiater is waar ik in januari terecht kan. Ik heb gesmeekt of ze me asjeasjeasjeblieft alvast kan bellen omdat mijn oude psychiater mijn voorschrift heeft veranderd en na 4 zinnen wilde ze het terugveranderen tot onze eerste afspraak. Wat ook het enige is wat ik wilde. Vanaf dan wil ik nadenken over af te bouwen want normaal wil ik dat eerder dan degene die het voorschrijft. Maar eerst even bijkomen. Alles is nu sowieso pas echt geregeld.
Ga ook een officiële klacht indienen tegen mijn oude psychiater. Mijn zwangere psycholoog vind ook dat het niet goed gegaan is, en dat is het enige wat ik verwacht. Dat dat gezien word en meegenomen word voor een mogelijke volgende keer. En dat ze snappen dat dat kut is voor een patiënt. Ipv dat slappe gelul van de oude psychiater. Hij heeft me alleen maar extra op de kast gejaagd en nadat ik een andere psycholoog heb aangevraagd mijn paniekremmers gehalveerd.
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 14-12-2017 19:09:13 ]
Zou eerder pas 6 maart terugkomen. Heb steun van lieve vrienden en familie, dus komt goed! (hopelijk)quote:
[..]
Is het niet verstandig om te kijken of je een vlucht eerder terug kan regelen?
Fijn dat je steun hebt! Misschien kun je via het internet nog wel wat hulpmiddelen/oefeningen vinden om door paniekaanvallen heen te komen.quote:
[..]
Zou eerder pas 6 maart terugkomen. Heb steun van lieve vrienden en familie, dus komt goed! (hopelijk)
Meestal ben ik niet zo’n Google aanrader maar voor zoiets kan dat niet zo’n kwaad.
Ik heb ooit een vlucht geboekt in Japan toen ik heimwee had.
Gewoon retourtje vliegveld gekocht om een ticket te bemachtigen, veel duurder uit maar ik kon binnen enkele dagen weer naar huis.
Gewoon retourtje vliegveld gekocht om een ticket te bemachtigen, veel duurder uit maar ik kon binnen enkele dagen weer naar huis.
Ik heb ook paniekaanvallen gehad, zomaar ineens in de supermarkt. Ik ben er ook zo weer overheen en heb sindsdien geen last meer gehad, maar eerlijk gezegd kan het zo weer beginnen.
Ik denk dat het een zelfvertrouwen-ding is..en minder een geestelijk iets..
Ik leef ook heel erg ongezond dus dat kan het ook zijn geweest xD haha
Ik denk dat het een zelfvertrouwen-ding is..en minder een geestelijk iets..
Ik leef ook heel erg ongezond dus dat kan het ook zijn geweest xD haha
"magis quam dimidium convertit in omni tempore."
"In praeteritum fuerit, discere est. In posterum venturus est: compararim in ea. In praesens adest, frui."
"Acuto homine nobis opus est, qui pervestiget quid sui cives cogitent."
"In praeteritum fuerit, discere est. In posterum venturus est: compararim in ea. In praesens adest, frui."
"Acuto homine nobis opus est, qui pervestiget quid sui cives cogitent."
Zelfvertrouwen is behoorlijk geestelijk toch? Of doe ik nu heel bijdehand?quote:
Ik heb ook paniekaanvallen gehad, zomaar ineens in de supermarkt. Ik ben er ook zo weer overheen en heb sindsdien geen last meer gehad, maar eerlijk gezegd kan het zo weer beginnen.
Ik denk dat het een zelfvertrouwen-ding is..en minder een geestelijk iets..
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 14-12-2017 21:24:23 ]
Is het ook. maar volledig vertrouwen in jezelf leidt ook tot niets. Dat is echt iets wat je instinctief goed moet hebben. Genoeg vertrouwen maar ook genoeg twijfel om jezelf te verbeteren.quote:
[..]
Zelfvertrouwen is behoorlijk geestelijk toch? Of doe ik nu heel bijdehand?
"magis quam dimidium convertit in omni tempore."
"In praeteritum fuerit, discere est. In posterum venturus est: compararim in ea. In praesens adest, frui."
"Acuto homine nobis opus est, qui pervestiget quid sui cives cogitent."
"In praeteritum fuerit, discere est. In posterum venturus est: compararim in ea. In praesens adest, frui."
"Acuto homine nobis opus est, qui pervestiget quid sui cives cogitent."
Altijd.quote:
[..]
Zelfvertrouwen is behoorlijk geestelijk toch? Of doe ik nu heel bijdehand?
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 14-12-2017 21:27:08 ]
Nu ga ik even googlen. Hoe dat bij ptss nu precies zit met angst en instinct enzo.quote:
[..]
Is het ook. maar volledig vertrouwen in jezelf leidt ook tot niets. Dat is echt iets wat je instinctief goed moet hebben. Genoeg vertrouwen maar ook genoeg twijfel om jezelf te verbeteren.
Want ook je instinct verander je door psychologisch handelen toch? Dit vraag ik puur om het te begrijpen hoor. Vandaar dat ik ook even ga googlen.
Je hebt dierlijk instinct en aangeleerd instinct, dierlijk instinct heeft iedereen, aangeleerd ligt aan je niveau..quote:
[..]
Nu ga ik even googlen. Hoe dat bij ptss nu precies zit met angst en instinct enzo.
Want ook je instinct verander je door psychologisch handelen toch? Dit vraag ik puur om het te begrijpen hoor. Vandaar dat ik ook even ga googlen.
Je kan instinct al veranderen door anders te denken. (als het nodig is)
"magis quam dimidium convertit in omni tempore."
"In praeteritum fuerit, discere est. In posterum venturus est: compararim in ea. In praesens adest, frui."
"Acuto homine nobis opus est, qui pervestiget quid sui cives cogitent."
"In praeteritum fuerit, discere est. In posterum venturus est: compararim in ea. In praesens adest, frui."
"Acuto homine nobis opus est, qui pervestiget quid sui cives cogitent."
Misschien onconventioneel, maar pak een paar kussens en schreeuw er net zo lang in tot je helemaal leeg bent. Ga daarna zitten en adem heel rustig in en uit.quote:
Ik zit ophef randje van hele heftige paniekaanvallen en ik weet niet wat te doen.
Ignorance is bliss
Dinsdag heb ik afgesproken met mijn ex vriendin om een paar drankjes te doen, en uiteindelijk hebben we wel 3 uur zitten praten. Het was zo leuk. Ik begon na 1,5 jaar eindelijk over haar heen te komen, maar man, wat realiseerde ik me weer hoe enorm gek ik op haar ben.
M’n ballen maar op tafel gelegd en voorgesteld samen te gaan eten zondag, en ze zegde toe. Ik weet het, er is nog niks, maar wat gieren er een emoties door me heen momenteel. Ik realiseer me ineens hoe leeg ik me zonder haar heb gevoeld de laatste 1,5 jaar. Ik heb nog nooit zulke sterke gevoelens voor iemand gehad, ik weet niet wat me overkomt.
Ik weet niet wat er allemaal gaat gebeuren, en ik heb zelf ook enorme ontwikkelingen doorgemaakt de laatste jaren. Veel tijd gehad om te denken over onze relatie. Ik heb veel plannen, maar diep van binnen wil ik haar ook zo graag bij me. Ik geniet gewoon zo intens van de tijd die ik met haar spendeer, en wat er nu gebeurd heb ik onbewust over zitten dromen.
Zondag gaan we het zien. Ik wil niet te hard van stapel lopen. Ik maak het gewoon gezellig en dan zie ik het allemaal wel. Man man, wat een rollercoaster van gevoelens.
M’n ballen maar op tafel gelegd en voorgesteld samen te gaan eten zondag, en ze zegde toe. Ik weet het, er is nog niks, maar wat gieren er een emoties door me heen momenteel. Ik realiseer me ineens hoe leeg ik me zonder haar heb gevoeld de laatste 1,5 jaar. Ik heb nog nooit zulke sterke gevoelens voor iemand gehad, ik weet niet wat me overkomt.
Ik weet niet wat er allemaal gaat gebeuren, en ik heb zelf ook enorme ontwikkelingen doorgemaakt de laatste jaren. Veel tijd gehad om te denken over onze relatie. Ik heb veel plannen, maar diep van binnen wil ik haar ook zo graag bij me. Ik geniet gewoon zo intens van de tijd die ik met haar spendeer, en wat er nu gebeurd heb ik onbewust over zitten dromen.
Zondag gaan we het zien. Ik wil niet te hard van stapel lopen. Ik maak het gewoon gezellig en dan zie ik het allemaal wel. Man man, wat een rollercoaster van gevoelens.
Ignorance is bliss
Ik heb juist het gevoel, dat er zo lang een stop op gedrukt is, dat als ik het nu toelaat dat het zo gaat stromen dat ik er in verzuip zeg maar.quote:
[..]
Misschien onconventioneel, maar pak een paar kussens en schreeuw er net zo lang in tot je helemaal leeg bent. Ga daarna zitten en adem heel rustig in en uit.
En dat doen ze bij de hulpverlening eigenlijk ook vooral. Stabiliseren en die stop er zo goed mogelijk ophouden.
Ik heb geen tips Fripsel, alleen je heel veel sterkte wensen. En als het niet gaat, aan de bel trekken hoor! Makkelijker gezegd dan gedaan, dat weet ik.
Mama van 2 lieve meiden :)
Beetje als een kurk op een champagnefles?quote:
[..]
Ik heb juist het gevoel, dat er zo lang een stop op gedrukt is, dat als ik het nu toelaat dat het zo gaat stromen dat ik er in verzuip zeg maar.
En dat doen ze bij de hulpverlening eigenlijk ook vooral. Stabiliseren en die stop er zo goed mogelijk ophouden.
Wat voor mij 't 'beste' werkt, is toch dat opgepotte gecontroleerd laten afvloeien..alleen weet ik zelf ook wel dat je daar op dit moment niks meer aan hebt. Tis meer dat je zo kunt helpen voorkomen dat 't te hoog oploopt.
Tis zooo belangrijk dat je ergens je ding in kwijt kunt (of in kunt dumpen, zoals ik 't ook weleens noem).
Voor de rest geen tips. Ben net weer thuis en ben eigenlijk wel toe aan even tot rust komen. Morgen weer de volgende afspraak.
Ik heb al jaren 't idee om iets met m'n verlichting in m'n huis te gaan doen, en dan met name met sfeervolle verlichting (lichtkabels, glitterlampen, lavalampen, ietswaarvanikopditmomenthetbestaannognietweetmaarwatikwelleukzalgaanvinden).quote:Op donderdag 14 december 2017 13:56 schreef Somberling het volgende:
Kerst is toch een klote feest. Ik doe niks aan kerst dit jaar, geen kerstboom en al die ongein.
Ik had vroeger een lichtkabel rondom m'n bed gewikkeld, gaf toch weer een beetje sfeer en een opvallend egale verlichting
Met deze kerst gaat 't er nog niet van komen omdat ik o.a. met m'n woning bezig ben en nog wat papierwerk/hulpverleningsgeregel moet afronden voor eind dit jaar (en weer gevraagd ben of ik m'n vader kan komen opzoeken want we vierden meestal kerst daarzo) en zodra ik dan uiteindelijk alle stoorzenders uit m'n leven verbannen heb, ga ik dan eindelijk met m'n lichtplan aan de slag
Met de juiste mensen is kerst een feest, maar verder is 't voor mij gewoon een koude donkere wintermaand met relatief veel sociale verplichtingen.
Wij hadden vroeger wat lichtjes in een kamerplant gehangen (die stond in een hoek van de woonkamer) en die lieten we dan het hele jaar zo staan. Lekker makkelijkquote:
[..]
Ik had kerst vorig jaar eigenlijk dood verklaard. Maar ze boom staat al.
Beetje vergelijkbaar met de klok niet een uur vooruit zetten waardoor ie een half jaar achter loopt, zodat je na dat half jaar automatisch een klok hebt die wel goed loopt.
Ik heb een paar keer het hele vuurwerk-onderdeel van O&N in de opberg onder de trap gespendeerd, omdat onze kater zich altijd daar achterin verstopte en niks meer zei en doodsbang was voor al die herrie en uren bezig was hem te troosten en kalmeren. Er gewoon voor hem te zijnquote:
[..]
Ik heb vorig jaar zelfs door oud en nieuw heen geslapen, omdat ik er gewoon niet de energie voor had. Niemand die me daar raar op heeft aangekeken, alleen ikzelf. Ik zou als ik jou was vragen of ze de mogelijkheid willen openhouden dat je last-minute wél meekomt. Dan kun je altijd nog dan kijken wat je doet zonder je schuldig te hoeven voelen.
De nacht weer doorgekomen in ieder geval. Ik heb de laatste week zo debiel vaak de hik. Ook in de winkel. Laatst was het zo erg dat het winkelpersoneel er van moest lachen. Ik wilde bijna vragen “laat me ajb niet schrikken om er vanaf te komen, dan word de shit alleen maar erger”.
Dat laatste stukje over je kat Magnetronkoffie
Er moet wel iemand zijn die die kruk er gematigd met je uit wil halen als je snapt wat ik bedoel.
[ Bericht 31% gewijzigd door #ANONIEM op 16-12-2017 11:32:21 ]
Dat laatste stukje over je kat Magnetronkoffie
Er moet wel iemand zijn die die kruk er gematigd met je uit wil halen als je snapt wat ik bedoel.
[ Bericht 31% gewijzigd door #ANONIEM op 16-12-2017 11:32:21 ]
Last van nare gedachten. Voel dat ik vastzit. Enorme traumatiggers.quote:
[..]
Iets waarmee ik/we je kunnen helpen?
Zijn er dingen die je uit je triggers kunnen helpen?quote:
[..]
Last van nare gedachten. Voel dat ik vastzit. Enorme traumatiggers.
Als het bij mij heel erg is kan op de bank gaan zitten met mijn “speciale” playlist van muziek die de hell net dragelijk maken om de dag door te komen. Soms zit ik daar dan de hele dag, so be it.
Als het iets minder is, kan eventjes frisse lucht happen net voldoende zijn. Soms kan praten ook helpen. Of juist van oefeningen om in het hier en nu te komen.
Dikke knuffek in ieder geval.
Je mag ook DM’en!
Ik weet niet hoe. De trigger is aanwezig, waarschijnlijk de hele dag.quote:
[..]
Zijn er dingen die je uit je triggers kunnen helpen?
Als het bij mij heel erg is kan op de bank gaan zitten met mijn “speciale” playlist van muziek die de hell net dragelijk maken om de dag door te komen. Soms zit ik daar dan de hele dag, so be it.
Als het iets minder is, kan eventjes frisse lucht happen net voldoende zijn. Soms kan praten ook helpen. Of juist van oefeningen om in het hier en nu te komen.
Dikke knuffek in ieder geval.
Mensen die katten belangrijker vinden dan oud&nieuw vierenquote:
Ik heb een paar keer het hele vuurwerk-onderdeel van O&N in de opberg onder de trap gespendeerd, omdat onze kater zich altijd daar achterin verstopte en niks meer zei en doodsbang was voor al die herrie en uren bezig was hem te troosten en kalmeren. Er gewoon voor hem te zijn
Ik wil m’n katten ook niet alleen laten. Vriend wilde graag de stad uit maar ik ga niet m’n beestjes zo’n avond/nacht/ochtend alleen laten. Ze zijn niet eens echt doodsbang maar wil gewoon dat ze weten dat ik er ben en er niets aan de hand is. Ook als ik ff naar buiten ga om vuurwerk te kijken hou ik het licht aan en de TV met geluid aan en rolgordijnen dicht enzo, en holletjes maken waar ze zich kunnen verstoppen
Ik weet natuurlijk niet hoeveel last je hebt van erg maar als het TE is is het niet erg om aan de bel te trekken bij de huisartsenpost he!quote:
[..]
Ik weet niet hoe. De trigger is aanwezig, waarschijnlijk de hele dag.
Probeer je in ieder geval op het hier en nu te focussen. Ben je in een omgeving waar je je prettig voelt? Kun je daar naartoe gaan? En zo niet dan kun je misschien je ogen wel dicht doen, en je op zo’n plek proberen te focussen. Op welke dingen je daar ziet, je kan ze een voor een opnoemen, de omgeving verkennen. Wat ruik je, wat hoor je. Zijn er dingen die je voelt? Waar zit je bijvoorbeeld op? (Voor mij helpt een fantasie wereld heel erg omdat ik dan lekker los kan gaan, en dan word het soms zo absurd onmogelijk dat ik toch een beetje moet lachen om mezelf)
Straatnamen noemen kan ook helpen. In welke straat woon je, welke straat volgt daarop, en als je die straat uitloopt, welke straat volgt er dan?
Goede tips Fripsel!
Nog een paar uit mijn eigen trucendoos: tetris-/candy crushachtige spelletjes doen (dan kun je even geen beelden zien), sommetjes maken, en/of in een voorwerp (pen/sleutelhanger/stressbal) knijpen.
Wat betreft het kurkverhaal geloof ik niet meer zo in eerst stabiliseren en dan pas de kurk eraf. Het dichthouden van de fles kost zoveel energie en kracht dat stabiliseren wel heel lastig wordt. En helemaal dicht lukt toch niet. Dan liever zo snel mogelijk wat druk eraf, maar wel op een veilige en verantwoorde manier.
Nog een paar uit mijn eigen trucendoos: tetris-/candy crushachtige spelletjes doen (dan kun je even geen beelden zien), sommetjes maken, en/of in een voorwerp (pen/sleutelhanger/stressbal) knijpen.
Wat betreft het kurkverhaal geloof ik niet meer zo in eerst stabiliseren en dan pas de kurk eraf. Het dichthouden van de fles kost zoveel energie en kracht dat stabiliseren wel heel lastig wordt. En helemaal dicht lukt toch niet. Dan liever zo snel mogelijk wat druk eraf, maar wel op een veilige en verantwoorde manier.
"I can't explain myself, Sir," said Alice, "'cause I'm not myself, you see"
Door alle drukte de afgelopen week heb ik toch weer even een dip. Ik ben zo enorm moe, met name mentaal.
Ik doe vooral leuke dingen maar dan nog. Vandaag was ik op pad met wat vrienden, 5 man in de auto waaronder een kind van 8 dat nogal een ongeleid projectiel is. Gooit alles eruit wat er in m opkomt en klept overal doorheen. Ik kon m aan t eind wel n knal verkopen.
Heb toen maar aangegeven dat ik wat moe was en wel graag naar huis wilde. Heb ook weer van die druk op mn borst, lichte paniekaanvallen.
Gelukkig heb ik t na morgen weer rustig. Dat scheelt veel. Ik kijk er echt naar uit.
Ik doe vooral leuke dingen maar dan nog. Vandaag was ik op pad met wat vrienden, 5 man in de auto waaronder een kind van 8 dat nogal een ongeleid projectiel is. Gooit alles eruit wat er in m opkomt en klept overal doorheen. Ik kon m aan t eind wel n knal verkopen.
Heb toen maar aangegeven dat ik wat moe was en wel graag naar huis wilde. Heb ook weer van die druk op mn borst, lichte paniekaanvallen.
Gelukkig heb ik t na morgen weer rustig. Dat scheelt veel. Ik kijk er echt naar uit.
Beste lezers!
Ik ben helemaal nieuw op dit forum, en zal me eventjes kort voorstellen.
Ik ben een 21 jarige jongen, wonend in Zuid-Holland en volg momenteel een studie verpleegkunde.
Helaas loop ik al sinds m'n 15e/16e levensjaar rond met een door drugs veroorzaakte angststoornis.
Het beinvloed m'n leven behoorlijk, maar ik probeer zo min mogelijk te vermijden. Maar soms is dat het enige wat ik wil. 2
Ik heb vroeg in m'n leven veel geexperimenteert met verschillende stimulerende middelen. Maar vooral XTC. Door een aantal heftige badtrips heb ik een angststoornis met paniekaanvallen ontwikkeld. Dit is ook gediagnostiseerd door een psychiater.
Tijdens deze badtrips ben ik voor m'n gevoel meerdere keren aan de dood ontsnapt. Althans zo voelde het voor mij, die momenten waren zo traumatisch voor mij dat ik tegenwoordig nog dagelijks bang ben om dood te gaan.
Nee, niet dood gaan over een aantal jaar maar écht bang om nu op dit moment ergens aan dood te gaan.
Het is een constante voor mij realistische angst die ik met me mee draag.
Soms is m'n angst zo heftig dat het een paniekaanval kan veroorzaken. Dan krijg ik zoveel lichamelijke klachten dat de angst om dood te gaan nog realistischer wordt.
Symptomen van een paniekaanval van mij zijn; hyperventilatie, duizelig, misselijk, hartkloppingen, pijn op de borst, heel raar in m'n hoofd en zweten.
Ik heb een soort angst voor de angst ontwikkeld. Angst voor het besef 'nu is het voorbij' 'nu ga ik dood'. Die angst heb ik tijdens m'n badtrips heel heftig gehad, en nu 5 jaar later heb ik er nog steeds last van.
Soms erger dan normaal, maar momenteel heb ik een enorme terugval. Ik loop nu bij een psycholoog voor CGT en exposure maar heb niet het idee dat het écht helpt. M'n angst is veel sterker dan het relativeren van de CGT.
Ik zit er zelfs aan te denken een SSRI te gaan slikken.
Zijn er mensen met soort gelijken angsten? Wel of niet drugs gerelateerd?
Groetjes
Ik ben helemaal nieuw op dit forum, en zal me eventjes kort voorstellen.
Ik ben een 21 jarige jongen, wonend in Zuid-Holland en volg momenteel een studie verpleegkunde.
Helaas loop ik al sinds m'n 15e/16e levensjaar rond met een door drugs veroorzaakte angststoornis.
Het beinvloed m'n leven behoorlijk, maar ik probeer zo min mogelijk te vermijden. Maar soms is dat het enige wat ik wil. 2
Ik heb vroeg in m'n leven veel geexperimenteert met verschillende stimulerende middelen. Maar vooral XTC. Door een aantal heftige badtrips heb ik een angststoornis met paniekaanvallen ontwikkeld. Dit is ook gediagnostiseerd door een psychiater.
Tijdens deze badtrips ben ik voor m'n gevoel meerdere keren aan de dood ontsnapt. Althans zo voelde het voor mij, die momenten waren zo traumatisch voor mij dat ik tegenwoordig nog dagelijks bang ben om dood te gaan.
Nee, niet dood gaan over een aantal jaar maar écht bang om nu op dit moment ergens aan dood te gaan.
Het is een constante voor mij realistische angst die ik met me mee draag.
Soms is m'n angst zo heftig dat het een paniekaanval kan veroorzaken. Dan krijg ik zoveel lichamelijke klachten dat de angst om dood te gaan nog realistischer wordt.
Symptomen van een paniekaanval van mij zijn; hyperventilatie, duizelig, misselijk, hartkloppingen, pijn op de borst, heel raar in m'n hoofd en zweten.
Ik heb een soort angst voor de angst ontwikkeld. Angst voor het besef 'nu is het voorbij' 'nu ga ik dood'. Die angst heb ik tijdens m'n badtrips heel heftig gehad, en nu 5 jaar later heb ik er nog steeds last van.
Soms erger dan normaal, maar momenteel heb ik een enorme terugval. Ik loop nu bij een psycholoog voor CGT en exposure maar heb niet het idee dat het écht helpt. M'n angst is veel sterker dan het relativeren van de CGT.
Ik zit er zelfs aan te denken een SSRI te gaan slikken.
Zijn er mensen met soort gelijken angsten? Wel of niet drugs gerelateerd?
Groetjes
Ga ik opzoeken! thanks!quote:
[..]
Fijn dat je steun hebt! Misschien kun je via het internet nog wel wat hulpmiddelen/oefeningen vinden om door paniekaanvallen heen te komen.
Meestal ben ik niet zo’n Google aanrader maar voor zoiets kan dat niet zo’n kwaad.
Ik zelf eigenlijk ook niet. Want mijn eerste trauma stamt van toen ik 8/9 jaar oud was. Ik heb met een. 8 gemiddeld de Havo gehaald, had altijd een bijbaantje en sportte fanatiek. Ook de laatste 2 jaar ben ik met die wachttijden doorgekomen. Linksom of rechtsom vind ik altijd een manier dat het voor een tijd stabiliseert maar uiteindelijk word het altijd weer teveel, omdat het veel is. En dat teveel worden lijkt steeds heftiger te worden ofzo. Ze hadden me bijvoorbeeld ook weer goed gaan en stabiel, maar dan krijg je weer zwangerschap shit tussendoor enzo. En dat is enerzijds ook gewoon het leven.quote:
Goede tips Fripsel!
Nog een paar uit mijn eigen trucendoos: tetris-/candy crushachtige spelletjes doen (dan kun je even geen beelden zien), sommetjes maken, en/of in een voorwerp (pen/sleutelhanger/stressbal) knijpen.
Wat betreft het kurkverhaal geloof ik niet meer zo in eerst stabiliseren en dan pas de kurk eraf. Het dichthouden van de fles kost zoveel energie en kracht dat stabiliseren wel heel lastig wordt. En helemaal dicht lukt toch niet. Dan liever zo snel mogelijk wat druk eraf, maar wel op een veilige en verantwoorde manier.
Dus leuk dat stabiel.. maar tja.. Maarja, wie ben ik.
Ook van leuke dingen wordt je moe en dan is het weer tijd om even gewoon niks te doen of tenminste iets voor jezelf waarmee je tot rust komt.quote:
Door alle drukte de afgelopen week heb ik toch weer even een dip. Ik ben zo enorm moe, met name mentaal.
Ik doe vooral leuke dingen maar dan nog. Vandaag was ik op pad met wat vrienden, 5 man in de auto waaronder een kind van 8 dat nogal een ongeleid projectiel is. Gooit alles eruit wat er in m opkomt en klept overal doorheen. Ik kon m aan t eind wel n knal verkopen.
Heb toen maar aangegeven dat ik wat moe was en wel graag naar huis wilde. Heb ook weer van die druk op mn borst, lichte paniekaanvallen.
Gelukkig heb ik t na morgen weer rustig. Dat scheelt veel. Ik kijk er echt naar uit.
En kinderen zijn wat dat betreft ook vermoeiend.
Bij mij is het grootste probleem op het moment dat alle leuke dingen buiten vooral veel stress, angst en energie kosten waardoor ik onder aan de streep het gevoel heb dat ik beter thuis had kunnen blijven. Blijf wel gewoon naar buiten gaan overigens, maar plezier heb ik er niet in.
En binnen zijn de dingen die ik normaliter leuk vind vooral te moeilijk momenteel (tekenen, schrijven, programmeren en games). Concentratie en geheugen-issues triggeren hier juist weer de boosheid en agressie. Heerlijk hoe die bovenkamer in elkaar steekt op het moment.
Dus ik hou het maar bij gezelschapsspellen momenteel en een beetje films kijken en met de kleine thuis spelen. Veel meer kan ik op het moment niet aan.
Overigens stijgt de spanning hier in huis ook wel aardig, komende donderdag start (eindelijk) mijn rechtszaak na ruim 13 maanden. Nu al zenuwachtig.
[ Bericht 7% gewijzigd door Lastpost op 17-12-2017 12:08:18 ]
En binnen zijn de dingen die ik normaliter leuk vind vooral te moeilijk momenteel (tekenen, schrijven, programmeren en games). Concentratie en geheugen-issues triggeren hier juist weer de boosheid en agressie. Heerlijk hoe die bovenkamer in elkaar steekt op het moment.
Dus ik hou het maar bij gezelschapsspellen momenteel en een beetje films kijken en met de kleine thuis spelen. Veel meer kan ik op het moment niet aan.
Overigens stijgt de spanning hier in huis ook wel aardig, komende donderdag start (eindelijk) mijn rechtszaak na ruim 13 maanden. Nu al zenuwachtig.
[ Bericht 7% gewijzigd door Lastpost op 17-12-2017 12:08:18 ]
Dat is helemaal waar.quote:
[..]
Ook van leuke dingen wordt je moe en dan is het weer tijd om even gewoon niks te doen of tenminste iets voor jezelf waarmee je tot rust komt.
Afgelopen week ben ik ook op proef begonnen met redactiewerk voor een lokaal radioprogramma. Dat vrat veel energie, met name omdat ik lang vrij lang thuiszit.
Maar het geeft ook energie. Vandaag was de uitzending en werd het interview dat ik voorbereid had afgenomen. Ging supergoed en ik kreeg veel positieve feedback van de presentatrice. Dit ga ik vaker doen.
En nu maar even lekker uitrusten.
Nee. Ik doe hetzelfde. Misschien je lippen dik insmeren met vaseline zodat het vies is als je erin bijt?quote:
Ik bijt mijn hele wangen/lippen kapot als ik last heb van een paniekaanval oid. Tips?
Ik doe dit ook en eet inmiddels al jaren Vaseline en elke andere soort lippenbalsem... Helpt dus niet echtquote:
[..]
Nee. Ik doe hetzelfde. Misschien je lippen dik insmeren met vaseline zodat het vies is als je erin bijt?
Mon 'en!
Heb je deze al eens gegeten?https://www.thebodyshop.c(...)y-lip-care/p/p000809quote:
[..]
Ik doe dit ook en eet inmiddels al jaren Vaseline en elke andere soort lippenbalsem... Helpt dus niet echt
Ik namelijk wel en het was vies
De handcrème uit die serie legt ook een betere laag over de huid dan de wond genezende crèmes en litteken zalf die ik in het ziekenhuis meekreeg.
Haha, nee. Wel alle soorten Labello en Vaseline.quote:
[..]
Heb je deze al eens gegeten?https://www.thebodyshop.c(...)y-lip-care/p/p000809
Ik namelijk wel en het was vies
Mon 'en!
Kauwgom?quote:
Ik bijt mijn hele wangen/lippen kapot als ik last heb van een paniekaanval oid. Tips?
Enorme terugval gehad door afbouw medicatie, nu weer op de weg terug nadat ik de medicatie weer opgebouwd heb in de kliniek.
Mijn blog over o.a. leven met OCD (dwang) | https://mdj-stek.nl
Hier gestopt met medicatie. Maar het gaat zo bagger slecht dat ik misschien weer moet beginnen. Alleen weten ze niet hoe of wat, want ik heb zo'n beetje alles al gehad of zo. Nou ja, psychiater heeft een of ander consult aangevraagd met iemand,
Dat klinkt heel vervelend. Sterkte!quote:
Hier gestopt met medicatie. Maar het gaat zo bagger slecht dat ik misschien weer moet beginnen. Alleen weten ze niet hoe of wat, want ik heb zo'n beetje alles al gehad of zo. Nou ja, psychiater heeft een of ander consult aangevraagd met iemand,
Hopelijk levert het consult wat op. Heb je iets wat een beetje afleiding bied om jezelf in ieder geval een beetje bezig te houden?
Ook veel sterkte voor jou!quote:
Enorme terugval gehad door afbouw medicatie, nu weer op de weg terug nadat ik de medicatie weer opgebouwd heb in de kliniek.
Thnx gaat al weer een stuk beter. Alleen er weer doorheen moeten en die onrust voelen is me wel enorm tegengevallen.quote:
Dacht dat na twee weken op de juiste dosering ik er wel weer was. Maar zo werkt deze medicatie helaas niet 😐
Mijn blog over o.a. leven met OCD (dwang) | https://mdj-stek.nl
Ik merk echt dat ik zó ontzettend toe ben aan vakantie. Ik krijg weer constant gedachten aan zelfmoord, ben steeds ziek (hoofdpijn, buikpijn, misselijk) en slaap makkelijk de helft van de dag weg. Die laatste paar dagen lijken gewoon zo vreselijk lang te duren Zie ook echt heel erg op tegen kerst nu. 
Zie ook echt heel erg op tegen kerst nu.
Dat herken ik heel erg.quote:
[..]
Thnx gaat al weer een stuk beter. Alleen er weer doorheen moeten en die onrust voelen is me wel enorm tegengevallen.
Dacht dat na twee weken op de juiste dosering ik er wel weer was. Maar zo werkt deze medicatie helaas niet 😐
Niet van de medicatie dan. Maar tot het zwanger/ziek gebeuren zat ik eindelijk best goed ingeregeld met mijn zorg en leek het eindelijk naar een punt te gaan. En nu zijn vorige week die afspraken en alles opgelost, maar blijkbaar is het dan niet zo simpel als dat mijn “onderbewustzijn” zich meteen weer op het prettige niveau voelt van ervoor. Ik was echt in best een lekkere flow bezig voor de echte winter begon.
Pech komt nooit alleen zeggen ze niet voor niks geloof ik.
Mja, kom tijd, komt raad ook niet geloof ik. Ergens heb ik wel een zwak voor zulke gezegdes.
Hoeveel dagen moet je nog?quote:
Ik merk echt dat ik zó ontzettend toe ben aan vakantie. Ik krijg weer constant gedachten aan zelfmoord, ben steeds ziek (hoofdpijn, buikpijn, misselijk) en slaap makkelijk de helft van de dag weg. Die laatste paar dagen lijken gewoon zo vreselijk lang te duren
En als je je zo beroerd voelt is het dan niet beter om je ziek te melden? Heb je eventueel een hulpverlener waar je dit mee kan overleggen, eventueel telefonisch? Wat zijn je kerstplannen? Waardoor zie je er precies tegen op?
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 18-12-2017 16:58:55 ]
Nog maar tot en met donderdag, en ik ben al de afgelopen 2 weken steeds ziek geweest, dus voel me nu echt een beetje een jankerd als ik me weer een week ziekmeld. Zal het gewoon moeten doorzetten nu, en morgen gelukkig even spuien bij de psychquote:
[..]
Hoeveel dagen moet je nog?
Wat zijn je kerstplannen? Waardoor zie je er precies tegen op?
, meestal helpt dat me er nog wel doorheen. En waardoor zie ik op tegen kerst, goeie vraag eigenlijk. Ik denk dat het meer een puntje is dat ik nu zo moe ben van alles dat ik even niks meer wil, want ik heb eigenlijk best prima plannen voor kerst gemaakt.
Fijn dat je morgen de psych spreekt! Ik denk dat je met haar ook het beste nog even kan overwegen wat nou juist is om zo’n situatie want bang zijn om als jankerd gezien te worden is natuurlijk geen reden om jezelf voorbij te rennen.quote:
[..]
Nog maar tot en met donderdag, en ik ben al de afgelopen 2 weken steeds ziek geweest, dus voel me nu echt een beetje een jankerd als ik me weer een week ziekmeld. Zal het gewoon moeten doorzetten nu, en morgen gelukkig even spuien bij de psych
En waardoor zie ik op tegen kerst, goeie vraag eigenlijk. Ik denk dat het meer een puntje is dat ik nu zo moe ben van alles dat ik even niks meer wil, want ik heb eigenlijk best prima plannen voor kerst gemaakt.
Ik had het met kerst ook even, maar dat trekt nu weer langzaam bij dus wie weet.
Ik ga dus volgende week terugvliegen vanuit Azie naar nederland met een overstap. Maar ben zo bang dat ik nooit meer thuis kom. Of dat de vluht geannulleerd/vertraagd wordt oid. Heeft iemand tips om de angst minder te maken of te laten verdwijnen?
De angst verdwijnt niet zomaar. Je lijf zit vol met spanning en dat vertaalt zich als angst voor vliegen. Je gaat weer naar huis, je hoeft niet langer te blijven, de reis zit erop. Het enige wat je nog moet doen is "even naar huis vliegen", waar nu alle druk op komt te liggen.quote:
Ik ga dus volgende week terugvliegen vanuit Azie naar nederland met een overstap. Maar ben zo bang dat ik nooit meer thuis kom. Of dat de vluht geannulleerd/vertraagd wordt oid. Heeft iemand tips om de angst minder te maken of te laten verdwijnen?
Als je nog redelijk rationeel kan denken, zou je ademhalingsoefeningen kunnen doen om je hartslag onder controle te houden, of als de paniek heel sterk aanwezig is, ga hardlopen. Zorg dat je moe wordt.
Daarnaast zou ik alles op schrijven wat je kan bedenken wat mis kan gaan, zodat je hoofd de ruimte krijgt om angsten te benoemen en schrijf dan de oplossing erachter.
- Vlucht geannuleerd - Welke nummers kan je dan bellen voor informatie? Welke balie moet je dan in de gaten houden op het vliegveld?
- Vlucht vertraagd - Wat heb je nodig om die extra tijd te overbruggen en heb je een tasje met handbagage wat je de eerste 2 dagen kan helpen, mocht je ergens stil staan zonder je bagage?
- Paspoort/tickets kwijt - foto maken met je telefoon en mailen naar jezelf. Zo heb je altijd iets wat je kan identificeren mocht je alles kwijt zijn, je kan namelijk overal inloggen op je mailaccount. Welke stappen moet je nemen voor een nieuw tijdelijk paspoort (is helemaal geen probleem, heb ik ook wel eens gehad, kreeg zo een papiertje waarmee ik verder kon.)
En gooi het anders hier neer, zodat er mensen het uit je hoofd kunnen praten. Geniet nog even van je laatste week op je bestemming, alles is geregeld nu en in zicht. Voor je het weet lig je weer thuis in je eigen bed en is dit allemaal slechts een jammerlijke herinnering.
Ik heb in mindere mate vliegangst dan jij. Maar misschien heb je wat aan wat ik doe om mn hoofd koel te houden:quote:
Ik ga dus volgende week terugvliegen vanuit Azie naar nederland met een overstap. Maar ben zo bang dat ik nooit meer thuis kom. Of dat de vluht geannulleerd/vertraagd wordt oid. Heeft iemand tips om de angst minder te maken of te laten verdwijnen?
Ik zorg dat ik precies weet hoe en wat qua vlucht zodat ik me daar geen zorgen over kan maken. Ik ben goed voorbereid en op tijd daar.
Verder zorg ik dat ik iets te doen heb als ik er ben. Een boekje of iets dergelijks helpt, maar ik ga ook in de buurt van de gate winkelen en ronddrentelen. Verder dronk ik vaak een biertje, gaf me net iets meer moed. De laatste keer had ik oxazepam en alleen weten dat ik het kon innemen hielp al genoeg.
Heb helaas geen toegang tot oxazepam! Het komt allemaal goed, dat weet ik wel. Maar toch is het eng. Ik vind het vliegen zelf niet eng, maar het inchecken, douane proces, overstappen ec. wel.quote:
[..]
Ik heb in mindere mate vliegangst dan jij. Maar misschien heb je wat aan wat ik doe om mn hoofd koel te houden:
Ik zorg dat ik precies weet hoe en wat qua vlucht zodat ik me daar geen zorgen over kan maken. Ik ben goed voorbereid en op tijd daar.
Verder zorg ik dat ik iets te doen heb als ik er ben. Een boekje of iets dergelijks helpt, maar ik ga ook in de buurt van de gate winkelen en ronddrentelen. Verder dronk ik vaak een biertje, gaf me net iets meer moed. De laatste keer had ik oxazepam en alleen weten dat ik het kon innemen hielp al genoeg.
Zorg dat je wat te doen hebt deze week.quote:
Ik ga dus volgende week terugvliegen vanuit Azie naar nederland met een overstap. Maar ben zo bang dat ik nooit meer thuis kom. Of dat de vluht geannulleerd/vertraagd wordt oid. Heeft iemand tips om de angst minder te maken of te laten verdwijnen?
Niet teveel piekeren en verheug je op de dingen die je weer hier kunt gaan doen.
Ik weet niet of ik hem eerder genoemd had maar dit kan een afleidend “spelletje” zijn.quote:
[..]
Heb helaas geen toegang tot oxazepam! Het komt allemaal goed, dat weet ik wel. Maar toch is het eng. Ik vind het vliegen zelf niet eng, maar het inchecken, douane proces, overstappen ec. wel.
Je ademt 5 tellen in, dan adem je 5 tellen uit.
Vervolgens noem je 1 ding dat je ziet.
Je ademt 5 tellen in, en weer uit.
Je noemt 1 ding dat je ziet
Ademen
1 ding dat je ziet
Totdat je 5 dingen benoemt hebt die je ziet.
Dan ga je over tot dingen benoemen die je voelt, waar sta je met je voeten op. Hoe voelt je broek. Glijd er een lok haar langs je gezicht. Heb je je koffer vast? Ook weer met het ademen, 5 dingen.
Als je daar 5 dingen van hebt gehad, begin je weer met dingen die je hoort, icm met het ademhalen.
Vervolgens kun je weer van voor af aan beginnen, maar dan alles 4 keer, dan alles 3 keer.
Nu is er op een vliegveld, een hoop te zien, dus het is wel iets wat je even bezig kan houden.
Ik kan me ook voorstellen dat het op je omgeving focussen het juist erger maakt. Heb je iets om muziek te luisteren? Kun je een omgeving voor jezelf creëren? Andere zou ik op de momenten dat je je heel slecht voelt op het vliegveld met je muziek in gaan zitten, ogen dicht, en “vluchten” maar.
Heel veel sterkte.
Thanks! Schrijven en "doodlen" werkt heel goed voor mij. Dat ga ik dus proberen. Dat spelletje ook trouwens! En kauwgum kauwen. Ff doorzetten. Pfff. Heb dit nog nooit eerder gehad.quote:
[..]
Ik weet niet of ik hem eerder genoemd had maar dit kan een afleidend “spelletje” zijn.
Je ademt 5 tellen in, dan adem je 5 tellen uit.
Vervolgens noem je 1 ding dat je ziet.
Je ademt 5 tellen in, en weer uit.
Je noemt 1 ding dat je ziet
Ademen
1 ding dat je ziet
Totdat je 5 dingen benoemt hebt die je ziet.
Dan ga je over tot dingen benoemen die je voelt, waar sta je met je voeten op. Hoe voelt je broek. Glijd er een lok haar langs je gezicht. Heb je je koffer vast? Ook weer met het ademen, 5 dingen.
Als je daar 5 dingen van hebt gehad, begin je weer met dingen die je hoort, icm met het ademhalen.
Vervolgens kun je weer van voor af aan beginnen, maar dan alles 4 keer, dan alles 3 keer.
Nu is er op een vliegveld, een hoop te zien, dus het is wel iets wat je even bezig kan houden.
Ik kan me ook voorstellen dat het op je omgeving focussen het juist erger maakt. Heb je iets om muziek te luisteren? Kun je een omgeving voor jezelf creëren? Andere zou ik op de momenten dat je je heel slecht voelt op het vliegveld met je muziek in gaan zitten, ogen dicht, en “vluchten” maar.
Heel veel sterkte.
[ Bericht 2% gewijzigd door schmebulock op 19-12-2017 11:42:26 ]
Ik moet zeggen dat ik zelf best wel een naklap heb van alles.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.En met Psyq is natuurlijk heel erg veel gezeik geweest. Voordat dat begon leek ik eindelijk een beetje van die continue aanwezige zenuwkriebel aanwezig te zijn waardoor ik steeds zo’n vluchtgevoel had. Naar weet ik veel waar. Oma’s situatie zal ook wel niet hebben. Maar hij is mooi weer terug.
Ja dat komt wel goed, zie alleen op tegen de reis terug. (ook wel tegen de dagen maar dat is minder dan de reis. )quote:
[..]
Zorg dat je wat te doen hebt deze week.
Niet teveel piekeren en verheug je op de dingen die je weer hier kunt gaan doen.
quote:
Ik moet zeggen dat ik zelf best wel een naklap heb van alles.Dit vind ik een hele mooie oplossingSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Zeg maar een soort stopwoordje, dan kan je als 't ware alles even "bevriezen".Die zenuwkriebel heeft iets te maken met het oprakelen van je eigen issues neem ik aan?quote:En met Psyq is natuurlijk heel erg veel gezeik geweest. Voordat dat begon leek ik eindelijk een beetje van die continue aanwezige zenuwkriebel aanwezig te zijn waardoor ik steeds zo’n vluchtgevoel had. Naar weet ik veel waar. Oma’s situatie zal ook wel niet hebben. Maar hij is mooi weer terug.
Gedoe met hulpverlening...denk dat er genoeg over te schrijven valt om een hele reeks mee te vullen
De reis is juist het middel naar het fijne wat je zoekt.quote:
[..]
Ja dat komt wel goed, zie alleen op tegen de reis terug. (ook wel tegen de dagen maar dat is minder dan de reis. )
Geef jezelf eens een compliment om wat je nu hebt bereikt.
Wees niet te hard voor jezelf.
Ja. En de gezondheidszorg heeft ook te maken met die issues. Die vertrouwenslijn is heel dun geworden. Is een heel lang verhaal. En de laatste 2 jaar met de GGZ heeft dat er niet beter op gemaakt.. en dan loopt het eindelijk.quote:
[..]
Dit vind ik een hele mooie oplossing
Zeg maar een soort stopwoordje, dan kan je als 't ware alles even "bevriezen".
[..]
Die zenuwkriebel heeft iets te maken met het oprakelen van je eigen issues neem ik aan?
Gedoe met hulpverlening...denk dat er genoeg over te schrijven valt om een hele reeks mee te vullen
Maarja. Het is wat het is.
Bij mij is dat vertrouwen ook een issue (al jaren blijven dingen mis gaan...krijg er niet veel vertrouwen door op deze manierquote:
[..]
Ja. En de gezondheidszorg heeft ook te maken met die issues. Die vertrouwenslijn is heel dun geworden. Is een heel lang verhaal. En de laatste 2 jaar met de GGZ heeft dat er niet beter op gemaakt.. en dan loopt het eindelijk.
Maarja. Het is wat het is.
magoed).Ik ga heel snel afscheid nemen van een behandelaar. Reageer later nog wel even wat aandachtsvoller.
Ik had n goed gesprek met de psych gisteren. T ging vooral over t vrijwiligerswerk. Ze vond het niet gek dat zo kapotmoe was de hele week en raadde me aan het ook zo te vertellen bij het UWV. Dat de paar uurtjes werk me haast al mn energie kost zodat duidelijk is dat t niet 'eventjes opbouwen en dan weer werken is'. Dat helpt, en zodra ik de moed heb gevonden ga ik dat okk doen.
Verder hebben we t er ook over gehad dat ik voor t eerst mag kiezen om iets 100% voor mezelf te doen. Heel gek wellicht maar wat ik ook doe, het moet altijd nuttig zijn. Anders is het niet waardevol en verpruts ik het. Echt genieten van 'nutteloze dingen' mag ik niet van mezelf. Dat radio maken is t eerste dat ik echt voor mezelf doe en ik durf er een beetje van te genieten. Gek misschien maar n grote stap voor mij.
Verder hebben we t er ook over gehad dat ik voor t eerst mag kiezen om iets 100% voor mezelf te doen. Heel gek wellicht maar wat ik ook doe, het moet altijd nuttig zijn. Anders is het niet waardevol en verpruts ik het. Echt genieten van 'nutteloze dingen' mag ik niet van mezelf. Dat radio maken is t eerste dat ik echt voor mezelf doe en ik durf er een beetje van te genieten. Gek misschien maar n grote stap voor mij.
Goed bezigquote:
Ik had n goed gesprek met de psych gisteren. T ging vooral over t vrijwiligerswerk. Ze vond het niet gek dat zo kapotmoe was de hele week en raadde me aan het ook zo te vertellen bij het UWV. Dat de paar uurtjes werk me haast al mn energie kost zodat duidelijk is dat t niet 'eventjes opbouwen en dan weer werken is'. Dat helpt, en zodra ik de moed heb gevonden ga ik dat okk doen.
Verder hebben we t er ook over gehad dat ik voor t eerst mag kiezen om iets 100% voor mezelf te doen. Heel gek wellicht maar wat ik ook doe, het moet altijd nuttig zijn. Anders is het niet waardevol en verpruts ik het. Echt genieten van 'nutteloze dingen' mag ik niet van mezelf. Dat radio maken is t eerste dat ik echt voor mezelf doe en ik durf er een beetje van te genieten. Gek misschien maar n grote stap voor mij.
Waarom mag je geen dingen doen voor jezelf?
Daar hebben we t ook over gehad. Ergens vind ik pas dat ik er mag zijn als ik me heb ingezet voor iets buiten mezelf. Bijvoorbeeld het feest helpen organiseren, of me inzetten voor anderen. Alsof alleen ik niet goed genoeg is, en ik het moet verdienen om er te zijn. Bij iets alleen voor mezelf doen voel ik me altijd een beetje schuldig. Dat ik niet goed genoeg ben zit er heel diep in. Erover nadenkend kwam ik erachter dat ik altijd wel een soort schuldgevoel heb.quote:
[..]
Goed bezig
Waarom mag je geen dingen doen voor jezelf?
Zo....ik moest een trein halen dus vandaarquote:
[..]
Ja. En de gezondheidszorg heeft ook te maken met die issues. Die vertrouwenslijn is heel dun geworden. Is een heel lang verhaal. En de laatste 2 jaar met de GGZ heeft dat er niet beter op gemaakt.. en dan loopt het eindelijk.
Maarja. Het is wat het is.
M'n traumabehandeling is nu officieel voorbij, maar ik heb nog steeds geen antwoord gekregen op bepaalde vragen die ik had. Volgend jaar ga ik een andere behandeling krijgen die op een ander probleem is toegespitst.
Het is sowieso ook lastig om weer iemand te kunnen gaan vertrouwen, als dat vertrouwen eenmaal beschadigd is. Het is wel te herstellen maar daarvoor is er meer nodig dan alleen maar wilskracht.
Je zal ook voor elkaar open moeten staan en elkaars feedback kunnen accepteren. je moet naar elkaar kunnen luisteren (en daar bedoel ik meer mee dan alleen maar de ander willen aanhoren en "Ja ik begrijp 't" of soortgelijks zeggen) en ik denk zelf dat het daar vaak mis gaat.
Heb je ook dat je een schuldgevoel krijgt wanneer je een dag zeg maar niets nuttigs gedaan hebt?quote:
[..]
Daar hebben we t ook over gehad. Ergens vind ik pas dat ik er mag zijn als ik me heb ingezet voor iets buiten mezelf. Bijvoorbeeld het feest helpen organiseren, of me inzetten voor anderen. Alsof alleen ik niet goed genoeg is, en ik het moet verdienen om er te zijn. Bij iets alleen voor mezelf doen voel ik me altijd een beetje schuldig. Dat ik niet goed genoeg ben zit er heel diep in. Erover nadenkend kwam ik erachter dat ik altijd wel een soort schuldgevoel heb.
Ik denk dat de echte kunst hem zit in het beseffen dat je lang niet altijd alles kunt begrijpen. En daar zit echt begrip in mijn ogen. Dat heeft dus in essentie niet zoveel met “echt begrijpen” te maken. Maar meer met respect voor elkaar.quote:
[..]
Zo....ik moest een trein halen dus vandaar
M'n traumabehandeling is nu officieel voorbij, maar ik heb nog steeds geen antwoord gekregen op bepaalde vragen die ik had. Volgend jaar ga ik een andere behandeling krijgen die op een ander probleem is toegespitst.
Het is sowieso ook lastig om weer iemand te kunnen gaan vertrouwen, als dat vertrouwen eenmaal beschadigd is. Het is wel te herstellen maar daarvoor is er meer nodig dan alleen maar wilskracht.
Je zal ook voor elkaar open moeten staan en elkaars feedback kunnen accepteren. je moet naar elkaar kunnen luisteren (en daar bedoel ik meer mee dan alleen maar de ander willen aanhoren en "Ja ik begrijp 't" of soortgelijks zeggen) en ik denk zelf dat het daar vaak mis gaat.
Dat is hoe ik het zie.
Is het als soort van tussenstap niet een idee om een hobby te zoeken waar je een resultaat van krijgt. Bijvoorbeeld fotografie; heb je een resultaat wat je bijvoorbeeld kan plaatsen op internet waarmee je anderen weer verwonderd ofzo.quote:
[..]
Daar hebben we t ook over gehad. Ergens vind ik pas dat ik er mag zijn als ik me heb ingezet voor iets buiten mezelf. Bijvoorbeeld het feest helpen organiseren, of me inzetten voor anderen. Alsof alleen ik niet goed genoeg is, en ik het moet verdienen om er te zijn. Bij iets alleen voor mezelf doen voel ik me altijd een beetje schuldig. Dat ik niet goed genoeg ben zit er heel diep in. Erover nadenkend kwam ik erachter dat ik altijd wel een soort schuldgevoel heb.
Mijn blog over o.a. leven met OCD (dwang) | https://mdj-stek.nl
Maar 't is toch logisch dat je nooit alles (en iedereen) kunt begrijpen?quote:
[..]
Ik denk dat de echte kunst hem zit in het beseffen dat je lang niet altijd alles kunt begrijpen. En daar zit echt begrip in mijn ogen. Dat heeft dus in essentie niet zoveel met “echt begrijpen” te maken. Maar meer met respect voor elkaar.
Dat is hoe ik het zie.
Ik begrijp niet wat je bedoelt met dat ergens echt begrip in zit, maar dat het dus in essentie niet zoveel met echt begrijpen te maken heeft?
Je kunt respect hebben voor een ander, zelfs al begrijp je de ander niet.
Stel....je kunt bijvoorbeeld niet begrijpen waarom 1 iemand (ik zeg maar wat, gaat om 't punt) heel graag blauwe bakstenen wilt hebben (je hebt zelf totaal niks met blauwe bakstenen)...maar ik begrijp wel waarom ik zelf heel graag gele stoeptegels wil hebben. Ook al begrijp ik niet wat die ander in hemelsnaam ziet in blauwe bakstenen, ik begrijp wel 't mechanisme daarachter.
Ik denk dat als dat zo vanzelfsprekend was voor iedereen, dat er dan een heleboel minder vervelende gesprekken zouden zijn. Dan zou de rijdende rechter niet bestaan als we het over bakstenen hebben zoals het voorbeeld.quote:
[..]
Maar 't is toch logisch dat je nooit alles (en iedereen) kunt begrijpen?
Ik begrijp niet wat je bedoelt met dat ergens echt begrip in zit, maar dat het dus in essentie niet zoveel met echt begrijpen te maken heeft?
Je kunt respect hebben voor een ander, zelfs al begrijp je de ander niet.
Stel....je kunt bijvoorbeeld niet begrijpen waarom 1 iemand (ik zeg maar wat, gaat om 't punt) heel graag blauwe bakstenen wilt hebben (je hebt zelf totaal niks met blauwe bakstenen)...maar ik begrijp wel waarom ik zelf heel graag gele stoeptegels wil hebben. Ook al begrijp ik niet wat die ander in hemelsnaam ziet in blauwe bakstenen, ik begrijp wel 't mechanisme daarachter.
Daarom mod ik games. Die speel ik daarna met m'n vrienden. Het is waanzinnig gaaf als je je vrienden blij bezig ziet zijn met 1 van je eigen creaties!quote:
[..]
Is het als soort van tussenstap niet een idee om een hobby te zoeken waar je een resultaat van krijgt. Bijvoorbeeld fotografie; heb je een resultaat wat je bijvoorbeeld kan plaatsen op internet waarmee je anderen weer verwonderd ofzo.
Wat is volgens jou niet voor iedereen vanzelfsprekend? Ik snap niet waar je 't over hebt.quote:
[..]
Ik denk dat als dat zo vanzelfsprekend was voor iedereen, dat er dan een heleboel minder vervelende gesprekken zouden zijn. Dan zou de rijdende rechter niet bestaan als we het over bakstenen hebben zoals het voorbeeld.
En wat bedoelde je nou met dat "ergens echt begrip voor hebben" in essentie niet zoveel met echt begrijpen te maken heeft?
bedoel je dat wanneer iemand zegt dat die persoon jou begrijpt, dit eigenlijk alleen maar doet omdat ze de mechaniek begrijpen?
Ik vind dit heel raar, want ik denk juist andersom.
Nou de een houd van gele stenen, en de ander houd van blauwe stenen. Dan kun je daar ruzie over gaan maken, en je kan van alles vinden over het feit dat de ander van blauwe stenen houd. Of van gele stenen. Of je kan dus aannemen van elkaar dat dat een reden heeft, en samen besluiten voor groene stenen te gaan of welke tussenweg je dan ook acceptabel vind.quote:
[..]
Wat is volgens jou niet voor iedereen vanzelfsprekend? Ik snap niet waar je 't over hebt.
En wat bedoelde je nou met dat "ergens echt begrip voor hebben" in essentie niet zoveel met echt begrijpen te maken heeft?
bedoel je dat wanneer iemand zegt dat die persoon jou begrijpt, dit eigenlijk alleen maar doet omdat ze de mechaniek begrijpen?
Ik vind dit heel raar, want ik denk juist andersom.
Waar ikzelf op doel is dat iemand anders blauwe stenen mooier kan vinden en daar redenen voor hebben die ik niet begrijp. En die redenen hebben te maken met de persoon zelf. En ideaal is wanneer ik de persoon zelf kan begrijpen (dus ook waarom deze persoon blauwe stenen wil hebben), maar als ik dat zelf helemaal niet kan omdat ik bijvoorbeeld te anders ben, kan ik wel begrijpen dat die persoon in elk geval -een- reden heeft om die blauwe stenen te prefereren, op dezelfde manier waarop ikzelf gele stenen prefereer.quote:
[..]
Nou de een houd van gele stenen, en de ander houd van blauwe stenen. Dan kun je daar ruzie over gaan maken, en je kan van alles vinden over het feit dat de ander van blauwe stenen houd. Of van gele stenen. Of je kan dus aannemen van elkaar dat dat een reden heeft, en samen besluiten voor groene stenen te gaan of welke tussenweg je dan ook acceptabel vind.
Bij mij gaat 't dan niet meer om de kleur (daar zit in dit voorbeeld nml geen gelijkenis in), maar om 't feit dat je van stenen houdt.
Zelf ga ik niet proberen een compromis te sluiten, maar vind ik 't juist belangrijk dat beide zienswijzen naast elkaar kunnen bestaan....en er zelfs onderling begrip is voor elkaars net wat andere smaak. Je kunt best een verschillende kleur bevoorkeuren zonder dat hier automatisch ruzie uit zou moeten ontstaan (en mijn ervaring is dat het continu moeten sluiten van compromissen ook best veel energie kost).
Net hadden we het nog over hoe de gemiddelde persoon het benaderd en nu over hoe jij het benaderd.quote:
[..]
Waar ikzelf op doel is dat iemand anders blauwe stenen mooier kan vinden en daar redenen voor hebben die ik niet begrijp. En die redenen hebben te maken met de persoon zelf. En ideaal is wanneer ik de persoon zelf kan begrijpen (dus ook waarom deze persoon blauwe stenen wil hebben), maar als ik dat zelf helemaal niet kan omdat ik bijvoorbeeld te anders ben, kan ik wel begrijpen dat die persoon in elk geval -een- reden heeft om die blauwe stenen te prefereren, op dezelfde manier waarop ikzelf gele stenen prefereer.
Bij mij gaat 't dan niet meer om de kleur (daar zit in dit voorbeeld nml geen gelijkenis in), maar om 't feit dat je van stenen houdt.
Zelf ga ik niet proberen een compromis te sluiten, maar vind ik 't juist belangrijk dat beide zienswijzen naast elkaar kunnen bestaan....en er zelfs onderling begrip is voor elkaars net wat andere smaak. Je kunt best een verschillende kleur bevoorkeuren zonder dat hier automatisch ruzie uit zou moeten ontstaan (en mijn ervaring is dat het continu moeten sluiten van compromissen ook best veel energie kost).
Ik ben even de draad kwijt. Een gesprek hebben met als intentie de ander te begrijpen daar is niks mis mee. Maar daar wringt het hem vaak nou juist net volgens mij.
Als je iemand wilt helpen, zal je je in de hulpbehoevende moeten kunnen verplaatsen. Als de hulpbehoevende zich eerst nog in de hulpgevende moet verplaatsen, zal 't meer energie kosten (minder rendabel zijn) om hulp van die persoon te ontvangen, omdat je continu een vertaalslag moet maken tussendoor.quote:
[..]
Net hadden we het nog over hoe de gemiddelde persoon het benaderd en nu over hoe jij het benaderd.
Dat van die groene steen vind ikzelf niks, daar je dan van de hulpvrager moet verwachten dat die zich deels aan mij gaat aanpassen en zoiets forceer ik liever zo min mogelijk (en liefst forceer ik helemaal niks want forceren helpt toch niet).
Mede daarom ook wil ik liefst mensen helpen die relatief veel op me lijken, want dan hoeft er minder een vertaalslag gemaakt te worden en gaat 't helpen ook gewoon beter heb ik gemerkt.
Klopt. Het heeft te maken met het vermogen de ander te kunnen begrijpen.quote:
Ik ben even de draad kwijt. Een gesprek hebben met als intentie de ander te begrijpen daar is niks mis mee. Maar daar wringt het hem vaak nou juist net volgens mij.
Ik had 't er in een ander topic vandaag ook al soort van over. En het is ook wel een beetje een kwestie van "De juiste persoon op de juiste plek". De ene persoon is beter in X en de ander misschien beter in Y. Of een ander persoon is er vaak op uren dat de meeste anderen er niet zijn, dat heeft ook een beetje een meerwaarde.
Zelf is 't m'n intentie om mensen te helpen en daarvoor is 't noodzakelijk dat ik een ander kan begrijpen.
Maar wat gaat er volgens jou vaak mis bij 't begrijpen?
Deze post was een wirwar van rare edits, hoop dat je er nog een touw aan kunt vastknopen
Ik heb ook een beetje haast even.
Dat mensen niet genoeg de tijd nemen om goed te luisteren, en teveel bezig zijn met wat hetgeen wat die persoon zegt, zegt over hem of haar. Vaak onbewust trouwens hoor MK.
Ik begin last te krijgen van kerststress terwijl het allemaal dingen zijn die ik vroeger naast mijn normale leven deed.
Ik begin last te krijgen van kerststress terwijl het allemaal dingen zijn die ik vroeger naast mijn normale leven deed.
Ik zit inmiddels al bijna twee weken thuis vanwege slecht slapen. Het ging even iets beter vorige week, maar gisteren 1 dag werken en meteen weer geen oog dicht gedaan.
Morgen een afspraak met de praktijkondersteuner GGZ bij de huisarts. Er is momenteel veel dat me dwars zit. Eenzaamheid, niet weten wat ik wil uit het leven, werk, ouders, er komt gewoon heel veel op me af de laatste tijd.
Morgen een afspraak met de praktijkondersteuner GGZ bij de huisarts. Er is momenteel veel dat me dwars zit. Eenzaamheid, niet weten wat ik wil uit het leven, werk, ouders, er komt gewoon heel veel op me af de laatste tijd.
Ignorance is bliss
Hier een hectische week, nog niet eens tijd gehad om de kerstboom neer te zetten.
Gisteren in shock, partner testte positief met een zwangerschapstest ondanks de spiraal, bleek uiteindelijk gelukkig loos alarm (kan een tweede er nu echt niet bij hebben), morgen de crematie van mijn oma en overmorgen aanwezig bij de start van de strafzaak tegen de verdachte waardoor ik nu in deze groep hang. Na 13 maanden eindelijk een inhoudelijke behandeling van de zaak.
Hoop natuurlijk dat mijn schade (materieel en immaterieel) wordt vergoed, maar vrees dat ze ontoerekeningsvatbaar wordt verklaard en ik via die weg kan fluiten naar dat geld. Gelukkig nog het schadefonds als alternatief achter de hand.
Dus een hoop stress en emoties momenteel. Van het werk gelukkig wel een reactie, mag zonder ziekmelding toch in gesprek met de bedrijfsarts straks om te kijken wat het beste is om te doen straks.
Nu maar eens een poging wagen om een nieuwe slachtofferverklaring op te stellen, want die vorige was nog van vóor ik überhaupt in behandeling was en steeds meer problemen kreeg.
Gisteren in shock, partner testte positief met een zwangerschapstest ondanks de spiraal, bleek uiteindelijk gelukkig loos alarm (kan een tweede er nu echt niet bij hebben), morgen de crematie van mijn oma en overmorgen aanwezig bij de start van de strafzaak tegen de verdachte waardoor ik nu in deze groep hang. Na 13 maanden eindelijk een inhoudelijke behandeling van de zaak.
Hoop natuurlijk dat mijn schade (materieel en immaterieel) wordt vergoed, maar vrees dat ze ontoerekeningsvatbaar wordt verklaard en ik via die weg kan fluiten naar dat geld. Gelukkig nog het schadefonds als alternatief achter de hand.
Dus een hoop stress en emoties momenteel. Van het werk gelukkig wel een reactie, mag zonder ziekmelding toch in gesprek met de bedrijfsarts straks om te kijken wat het beste is om te doen straks.
Nu maar eens een poging wagen om een nieuwe slachtofferverklaring op te stellen, want die vorige was nog van vóor ik überhaupt in behandeling was en steeds meer problemen kreeg.
Ja best wel. Ik heb dat gevoel best vaak maar als ik dan nadenk over wat ik die dag gedaan heb heb ik meestal toch wel wat nuttigs gedaan en dan kan ik t mezelf wel vergeven. Denk aan de afwas of was ophangen.quote:
[..]
Heb je ook dat je een schuldgevoel krijgt wanneer je een dag zeg maar niets nuttigs gedaan hebt?
N hele dag helemaal niks doen kan ik denk ik ook niet goed, t huishouden moet toch gebeuren en dat doe ik zonder er echt bij na te denken.
Ik ben nu begonnen met redactiewerk voor een lokaal radioprogramma en dat doe ik echt voor mezelf.quote:
[..]
Is het als soort van tussenstap niet een idee om een hobby te zoeken waar je een resultaat van krijgt. Bijvoorbeeld fotografie; heb je een resultaat wat je bijvoorbeeld kan plaatsen op internet waarmee je anderen weer verwonderd ofzo.
quote:
Ik heb morgen therapie en ik ben nu al misselijk van de zenuwen.
Heb er ook een beetje last van ja. Altijd met lood in mijn schoenen erheen.
Sterkte.
Ik was er eindelijk een beetje vanaf voor het hele gedoe begon. Heb t er even pittig mee ofzo. Vorig jaar kerst heb ik letterlijk mijn eerste nacht in mijn nieuwe huis geslapen. En ben ik me hier in de regio aan gaan melden. En dat ik dan weer op een punt zit dat ik dat vertrouwensniveau opnieuw op mag gaan bouwen en hoe er ook mee omgegaan is. Het maakt het ook moeilijker om er nog heen te willen.quote:Op woensdag 20 december 2017 22:51 schreef Melancholia_war het volgende:
[..]
Altijd met lood in mijn schoenen erheen.
Sterkte.
Ik wilde altijd heel graag therapie, en een psycholoog, en altijd zoveel mogelijk mijn best doen om de wachtlijsten zo kort mogelijk te houden ofzo. En in augustus had ik hier ook echt wel een oké gevoel bij. Maar het begint een beetje.. hopeloos te voelen ofzo.
Ik ging er normaal heen met zo’n gevoel van, ik vind dit facking eng, maar kom maar op. En nu is het meer van. Ik zorg maar dat ik op die stoel zit en ze gooit het maar over me heen ofzo.
Oh bahquote:
[..]
Ik was er eindelijk een beetje vanaf voor het hele gedoe begon. Heb t er even pittig mee ofzo. Vorig jaar kerst heb ik letterlijk mijn eerste nacht in mijn nieuwe huis geslapen. En ben ik me hier in de regio aan gaan melden. En dat ik dan weer op een punt zit dat ik dat vertrouwensniveau opnieuw op mag gaan bouwen en hoe er ook mee omgegaan is. Het maakt het ook moeilijker om er nog heen te willen.
Ik wilde altijd heel graag therapie, en een psycholoog, en altijd zoveel mogelijk mijn best doen om de wachtlijsten zo kort mogelijk te houden ofzo. En in augustus had ik hier ook echt wel een oké gevoel bij. Maar het begint een beetje.. hopeloos te voelen ofzo.
Ik ging er normaal heen met zo’n gevoel van, ik vind dit facking eng, maar kom maar op. En nu is het meer van. Ik zorg maar dat ik op die stoel zit en ze gooit het maar over me heen ofzo.
dat is heel belastend zo te horen. Heb je dit al met haar besproken?
Nee maar ik ben bang dat het niet zoveel zin heeft.quote:
[..]
Oh bah
Heb je dit al met haar besproken?
Proberen?quote:
[..]
Nee maar ik ben bang dat het niet zoveel zin heeft.
Nouja het ding is dus een beetje, ik heb een nieuwe therapeut. Omdat mijn oude zwanger was. En mijn vervangster langdurig ziek/afwezig bleek. En er is met haar wel afgesproken dat we eerst uitgebreid de tijd zouden nemen om dingen in kaart te brengen voordat we er iets mee gingen doen. En dat er nogal wat dingen fout gegaan zijn, en dat ik daarom ook denk dat het belangrijk is.quote:
En vorige week had ik dus mijn kenningsmakingsgesprek met haar. En dat gesprek is niet zo tof verlopen. Omdat ze dus wel meteen ergens op inging, wat ik juist alleen maar aanstipte van “daar moeten we in de toekomst iets mee”, en daarmee ook nog eens de plank compleet missloeg.
Dus misschien heb ik het eigenlijk al wel aangekaart. Of niet. Ik weet het niet.
Had ik beter niet kunnen doen. Ze wil het eerst afschuiven op dingen waar het niet door komt. En dan is 1 keer nee niet genoeg. En vervolgens moet je het maar loslaten. Maar 5 minuten luisteren?quote:
Geef jezelf een nieuwe kans. En haar.
Of andersom. Hoe je het ziet.
Ik zet nooit meer een stap binnen dat gebouw. Afspraak bij mijn oude huisarts staat er. Hij verwijst me door naar een 1NP psycholoog of ik stap over. Ik ga zo bellen dat ze zsm mijn huidige medicatie overzicht doorsturen naar mijn huisarts en dat ze alle afspraken kunnen cancelen.
Officiële klacht kunnen ze ook verwachten met alleen een veer voor mijn zwangere psycholoog.
Vervelend. Maar had je het niet geprobeerd, had je het ook niet zeker geweten. Het kan altijd twee kanten op. Sterkte.quote:
[..]
Had ik beter niet kunnen doen. Ze wil het eerst afschuiven op dingen waar het niet door komt. En dan is 1 keer nee niet genoeg. En vervolgens moet je het maar loslaten. Maar 5 minuten luisteren?
Ik zet nooit meer een stap binnen dat gebouw. Afspraak bij mijn oude huisarts staat er. Hij verwijst me door naar een 1NP psycholoog of ik stap over. Ik ga zo bellen dat ze zsm mijn huidige medicatie overzicht doorsturen naar mijn huisarts en dat ze alle afspraken kunnen cancelen.
Officiële klacht kunnen ze ook verwachten met alleen een veer voor mijn zwangere psycholoog.
Dat is waar. Mijn zwangere psycholoog heeft me zelf nog opgebeld net omdat ze gehoord had hoe ik weggaan was. Ze zorgt ervoor dat er een overzicht bij mijn huisarts komt te liggen en ze vond ook dat het klonk alsof ik er goed over nagedacht had. Het was voor mij ook echt van, we hebben afspraken gemaakt van hoe we dit aan gaan pakken, en die negeert de nieuwe psycholoog gewoon compleet. Vond het wel fijn want nu heb ik haar nog fijne feestdagen en veel succes met de baby kunnen wensen.quote:
[..]
Vervelend. Maar had je het niet geprobeerd, had je het ook niet zeker geweten. Het kan altijd twee kanten op. Sterkte.
En dan hoor ik net van iemand die is overgestapt en dat die psycholoog dan vraagt “hoe zou jij het graag zien, wat voor aanpak werkt bij jou”.
Dat doen ze nou NOOIT bij mij. Geen van alle heeft dat aan me gevraagd terwijl ik precies het antwoord kan geven, ik het meerdere keren heb proberen aan te geven van “Hey jongens”. Dus ik ben er ook gewoon echt klaar nu.
En dit is misschien een beetje, een aparte stap hoor. Want het is een hele andere tak van sport. Maar ik stond net bij de supermarkt om eten te halen. En ik heb voor een franchise supermarkt gewerkt, en voor een niet franchise. Die franchise die weet wat luisteren naar de klant is, en hoe je een “band” opbouwt ook al is het maar een supermarkt. Ik kreeg net bijvoorbeeld een doosje mini kerstballetjes in mijn handen gedrukt bij de kassa, dat doen ze vaker. Ipv dat het rommel uitverkoop bakken worden na de feestdagen, geven ze een deel al weg aan klanten voor de feestdagen. Als extraatje.
Ik hoop dat als ik via 1NP bij een psycholoog terecht kom, dat het ook wat meer zo gaat lopen, omdat het dan iemand voor zichzelf is, die het wel goed moet doen zeg maar..
[ Bericht 2% gewijzigd door #ANONIEM op 21-12-2017 14:16:05 ]
Sterkte en succes met het vinden van een betere. Een goede klik en vertrouwen zijn o zo belangrijk.
Zelf heb ik andere ervaringen, juist bij een grote instelling hele goede tegengekomen. En daarvoor 2 vrijgevestigde waar ik wat minder over te spreken was. Eerste nam mijn depressie en suicidaliteit totaal niet serieus. Tweede vond het maar eng en was blij en opgelucht dat ze me door kon verwijzen.
Zelf heb ik andere ervaringen, juist bij een grote instelling hele goede tegengekomen. En daarvoor 2 vrijgevestigde waar ik wat minder over te spreken was. Eerste nam mijn depressie en suicidaliteit totaal niet serieus. Tweede vond het maar eng en was blij en opgelucht dat ze me door kon verwijzen.
"I can't explain myself, Sir," said Alice, "'cause I'm not myself, you see"
Ik heb via 1NP een psycholoog die eigenlijk precies aanbied wat ik nodig heb voor mijn gevoel.quote:
Sterkte en succes met het vinden van een betere. Een goede klik en vertrouwen zijn o zo belangrijk.
Zelf heb ik andere ervaringen, juist bij een grote instelling hele goede tegengekomen. En daarvoor 2 vrijgevestigde waar ik wat minder over te spreken was. Eerste nam mijn depressie en suicidaliteit totaal niet serieus. Tweede vond het maar eng en was blij en opgelucht dat ze me door kon verwijzen.
http://www.hanneihlen.nl/html/stream_file.php?key=54znt7zt
Dus ik heb haar zojuist een mail gestuurd. Dat ik al sinds februari op zoek ben naar therapie voor een trauma. En dat ik maar vast blijf lopen binnen de grote GGZ instellingen. En dat haar website me erg aanspreekt maar dat ik me er niet teveel in durf te verdiepen omdat ik bang ven voor een teleurstelling. Dat ik via de huisarts al eerder een doorverwijzing voor een 1NP behandelaar heb proberen te krijgen en dat ze me dus maar naar grote instellingen blijven sturen. En wat haar visie daar dan op is en of ze het gesprek met me aan zou durven gaan. En dat ik me dan ook meteen afvraag wat haar wachttijden zijn, en of er dan ook zoiets bestaat als een “onafhankelijke psychiater”.
Fripsel, wat beroerd dat het zo niet loopt...
Ik hoop dat je snel terecht kan bij die ander en dat je dan ook iemand treft waar je wel die klik mee hebt.
Ik heb verschillende ervaringen. Zowel bij ggz als bij eerstelijns/vrijgevestige, mensen getroffen waar het echt mee klikte maar ook waar ik helemaal niks mee had.
Ik denk dat het echt ligt aan wie je treft...
Ik hoop dat je snel terecht kan bij die ander en dat je dan ook iemand treft waar je wel die klik mee hebt.
Ik heb verschillende ervaringen. Zowel bij ggz als bij eerstelijns/vrijgevestige, mensen getroffen waar het echt mee klikte maar ook waar ik helemaal niks mee had.
Ik denk dat het echt ligt aan wie je treft...
Mama van 2 lieve meiden :)
Gisteren een lastige keuze gemaakt en ik weet niet goed qat ik ervan moet vinden.
Ik ben gestopt met spelen in een rollenspelgroep. Het voelde al lang niet prettig en veilig meer. Nu heeft de groep een spelleider aangesteld waar ik vroeger goed bevriend mee dacht te zijn maar die eerder dit jaar me van t een op t andere moment heeft laten vallen.
Stoppen was een makkelijke keuze daardoor. Maar ergens heb ik t gevoel dat ik boos ben, maar t ook helemaal niet toelaat. Boos omdat anderen hem hebben aangesteld, en ik daardoor me heel onveilig voel. Boos omdat ik hem in de groep heb geïntroduceerd maar ik nu mezelf verwijder omdat hij zich als zo'n lul gedraagt. En iedereen het maar een beetje laat gebeuren.
Ene kant blij dat ik me er geen zorgen meer over hoef te maken. Andere kant weer een pijnlijke confrontatie met dat deze mensen het schijnbaar wel oke vinden dat dit soort dingen gebeurt. En ik dus om dit soort waardeloze mensen geef. Al voel ik er nu weinig bij, alsof het even doof is.
Ik ben gestopt met spelen in een rollenspelgroep. Het voelde al lang niet prettig en veilig meer. Nu heeft de groep een spelleider aangesteld waar ik vroeger goed bevriend mee dacht te zijn maar die eerder dit jaar me van t een op t andere moment heeft laten vallen.
Stoppen was een makkelijke keuze daardoor. Maar ergens heb ik t gevoel dat ik boos ben, maar t ook helemaal niet toelaat. Boos omdat anderen hem hebben aangesteld, en ik daardoor me heel onveilig voel. Boos omdat ik hem in de groep heb geïntroduceerd maar ik nu mezelf verwijder omdat hij zich als zo'n lul gedraagt. En iedereen het maar een beetje laat gebeuren.
Ene kant blij dat ik me er geen zorgen meer over hoef te maken. Andere kant weer een pijnlijke confrontatie met dat deze mensen het schijnbaar wel oke vinden dat dit soort dingen gebeurt. En ik dus om dit soort waardeloze mensen geef. Al voel ik er nu weinig bij, alsof het even doof is.
Wat rot.quote:
Gisteren een lastige keuze gemaakt en ik weet niet goed qat ik ervan moet vinden.
Ik ben gestopt met spelen in een rollenspelgroep. Het voelde al lang niet prettig en veilig meer. Nu heeft de groep een spelleider aangesteld waar ik vroeger goed bevriend mee dacht te zijn maar die eerder dit jaar me van t een op t andere moment heeft laten vallen.
Stoppen was een makkelijke keuze daardoor. Maar ergens heb ik t gevoel dat ik boos ben, maar t ook helemaal niet toelaat. Boos omdat anderen hem hebben aangesteld, en ik daardoor me heel onveilig voel. Boos omdat ik hem in de groep heb geïntroduceerd maar ik nu mezelf verwijder omdat hij zich als zo'n lul gedraagt. En iedereen het maar een beetje laat gebeuren.
Ene kant blij dat ik me er geen zorgen meer over hoef te maken. Andere kant weer een pijnlijke confrontatie met dat deze mensen het schijnbaar wel oke vinden dat dit soort dingen gebeurt. En ik dus om dit soort waardeloze mensen geef. Al voel ik er nu weinig bij, alsof het even doof is.
En ik vind het heel knap dat je losgelaten hebt! Je voelt je er zo machteloos door he. Dikke knuffel!
@fripsel: heb even op haar site gekeken, ziet er goed uit zo op het eerste gezicht. Ze komt over als een heel menselijke therapeute, met een hoop ervaring. Ik ga voor je duimen dat ze plek heeft en dat het klikt.
@Mevrouw_voor_jou: knap dat je de beslissing hebt genomen, en logisch dat het mixed feelings oproept. Het kan ook zijn dat je gevoel nog even moet landen, geef het wat tijd.
--
Ik zit zelf nogal te piekeren op het moment. Mijn behandeling loopt in januari af (dan zitten de 4mnd erop) en ik moet eens gaan bedenken wat voor vervolg ik wil. EMDR loopt sowieso door, het is vooral de vraag of ik nog in een depressiegroep door wil of misschien een stap dieper (schematherapie).
(En ook weer veel zorgen rond financiën en administratie, dat helpt ook niet echt)
@Mevrouw_voor_jou: knap dat je de beslissing hebt genomen, en logisch dat het mixed feelings oproept. Het kan ook zijn dat je gevoel nog even moet landen, geef het wat tijd.
--
Ik zit zelf nogal te piekeren op het moment. Mijn behandeling loopt in januari af (dan zitten de 4mnd erop) en ik moet eens gaan bedenken wat voor vervolg ik wil. EMDR loopt sowieso door, het is vooral de vraag of ik nog in een depressiegroep door wil of misschien een stap dieper (schematherapie).
(En ook weer veel zorgen rond financiën en administratie, dat helpt ook niet echt)
"I can't explain myself, Sir," said Alice, "'cause I'm not myself, you see"
Denk dat ik dat idd maar even doe. Gelukkig krijg ik van n paar mensen wel n lieve reactie.quote:
@Mevrouw_voor_jou: knap dat je de beslissing hebt genomen, en logisch dat het mixed feelings oproept. Het kan ook zijn dat je gevoel nog even moet landen, geef het wat tijd.
--
Ik zit zelf nogal te piekeren op het moment. Mijn behandeling loopt in januari af (dan zitten de 4mnd erop) en ik moet eens gaan bedenken wat voor vervolg ik wil. EMDR loopt sowieso door, het is vooral de vraag of ik nog in een depressiegroep door wil of misschien een stap dieper (schematherapie).
(En ook weer veel zorgen rond financiën en administratie, dat helpt ook niet echt)
Waar twijfel je over bij het kiezen?
Vandaag de strafzaak gehad. OM verzoekt de rechter om het grootste deel van mijn schadesom uit te keren. 4 januari de uitspraak dus ik ben benieuwd.
Hoopvol gestemd in ieder geval.
Hoopvol gestemd in ieder geval.
Ik ben nog lang niet van mijn depressie af, had gehoopt al wat verder te zijn daarin. Maar ik betwijfel of het echt veel gaat opleveren om op dezelfde manier door te gaan (cognitieve gedragstherapie), dan had ik de afgelopen maanden meer verschil moeten merken.quote:
[..]
Waar twijfel je over bij het kiezen?
De theorie is simpel. Ik heb teveel in mijn rugzak zitten, en daar heb ik last van, hopelijk gaat de emdr helpen om de rugzak wat lichter te maken. Doordat ik die ervaringen gehad heb en al zo lang meedraag, heb ik wel bepaalde ideeën ontwikkeld over hoe de wereld in elkaar zit (niemand is te vertrouwen; als het er echt op aan komt kun je toch geen kant op; enz). Het zou mooi zijn om daar ook mee aan de slag te gaan, maar misschien is het daar nu nog te vroeg voor.
Gewoon klaar zijn met therapie en weer lekker aan het werk is sowieso nog geen optie, zover ben ik nog niet.
Ik moet gaan aangeven wat er volgens mij nog nodig is en waar ik behoefte aan heb. En dan komt er vanuit het behandelteam een advies voor een vervolg.
"I can't explain myself, Sir," said Alice, "'cause I'm not myself, you see"
Waarom kies je een 1np behandelaar, Fripsel? Wat is het verschil tussen zo iemand en iemand bij een grote zorginstelling?quote:
[..]
Ik heb via 1NP een psycholoog die eigenlijk precies aanbied wat ik nodig heb voor mijn gevoel.
http://www.hanneihlen.nl/html/stream_file.php?key=54znt7zt
Dus ik heb haar zojuist een mail gestuurd. Dat ik al sinds februari op zoek ben naar therapie voor een trauma. En dat ik maar vast blijf lopen binnen de grote GGZ instellingen. En dat haar website me erg aanspreekt maar dat ik me er niet teveel in durf te verdiepen omdat ik bang ven voor een teleurstelling. Dat ik via de huisarts al eerder een doorverwijzing voor een 1NP behandelaar heb proberen te krijgen en dat ze me dus maar naar grote instellingen blijven sturen. En wat haar visie daar dan op is en of ze het gesprek met me aan zou durven gaan. En dat ik me dan ook meteen afvraag wat haar wachttijden zijn, en of er dan ook zoiets bestaat als een “onafhankelijke psychiater”.
Erg knap van je trouwens dat je je grenzen aangeeft en die zelf ook opvolgt
Heel simpel eigenlijk, via 1NP kan ik zelf kijken wat voor behandelmethodes er aangeboden worden en wat de insteek is op de persoonlijke website van een therapeut.quote:
[..]
Waarom kies je een 1np behandelaar, Fripsel? Wat is het verschil tussen zo iemand en iemand bij een grote zorginstelling?
Erg knap van je trouwens dat je je grenzen aangeeft en die zelf ook opvolgt
Bij de grote GGZ zit je maanden te wachten en mag je hopen dat je de juiste persoon tegen over je krijgt en zo niet is dat zoveel bureaucratische ellende met nog meer wachttijd.. En als ze daar tenminste recht toe, recht aan over kunnen communiceren. Maar zelfs daar moet omheen geluld worden of je moet het maar loslaten. Bij sommige mensen zal het vast goed helpen. Maar ik zet nooit meer een stap binnen zo’n gebouw. Het is net alsof sommige zo opgaan in hun systeempjes en maniertjes dat ze het hele mensenwerk vergeten.
[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 21-12-2017 23:34:30 ]
Dat klinkt goed, ja. Maar dat zijn vrijgevestigde therapeuten oid?quote:
[..]
Heel simpel eigenlijk, via 1NP kan ik zelf kijken wat voor behandelmethodes er aangeboden worden en wat de insteek is op de persoonlijke website van een therapeut.
Bij de grote GGZ zit je maanden te wachten en mag je hopen dat je de juiste persoon tegen over je krijgt en zo niet is dat zoveel bureaucratische ellende met nog meer wachttijd.. En als ze daar tenminste recht toe, recht aan over kunnen communiceren. Maar zelfs daar moet omheen geluld worden of je moet het maar loslaten. Bij sommige mensen zal het vast goed helpen. Maar ik zet nooit meer een stap binnen zo’n gebouw. Het is net alsof sommige zo opgaan in hun systeempjes en maniertjes dat ze het hele mensenwerk vergeten.
Dat zijn vrijgevestigde therapeuten die onder de organisatie 1NP werken zodat ze wel als GGZ therapie vergoed kunnen worden als ik het goed begrepen heb.quote:
[..]
Dat klinkt goed, ja. Maar dat zijn vrijgevestigde therapeuten oid?
https://www.1np.nl/home
[ Bericht 7% gewijzigd door #ANONIEM op 21-12-2017 23:50:58 ]
Aha, ik snap het. Nou erg mooie stap die je gezet hebt! Hoop dat die therapeut veel voor je kan betekenen.quote:
[..]
Dat zijn vrijgevestigde therapeuten die onder de organisatie 1NP werken zodat ze wel als GGZ therapie vergoed kunnen worden als ik het goed begrepen heb.
*En bedankt voor je uitleg
Ik vind dit best een helder verhaal. Is dit iets dat je aan hen kan voorleggen en ze kan vragen om met je mee te denken over hoe je verdergaat?quote:
[..]
Ik ben nog lang niet van mijn depressie af, had gehoopt al wat verder te zijn daarin. Maar ik betwijfel of het echt veel gaat opleveren om op dezelfde manier door te gaan (cognitieve gedragstherapie), dan had ik de afgelopen maanden meer verschil moeten merken.
De theorie is simpel. Ik heb teveel in mijn rugzak zitten, en daar heb ik last van, hopelijk gaat de emdr helpen om de rugzak wat lichter te maken. Doordat ik die ervaringen gehad heb en al zo lang meedraag, heb ik wel bepaalde ideeën ontwikkeld over hoe de wereld in elkaar zit (niemand is te vertrouwen; als het er echt op aan komt kun je toch geen kant op; enz). Het zou mooi zijn om daar ook mee aan de slag te gaan, maar misschien is het daar nu nog te vroeg voor.
Gewoon klaar zijn met therapie en weer lekker aan het werk is sowieso nog geen optie, zover ben ik nog niet.
Ik moet gaan aangeven wat er volgens mij nog nodig is en waar ik behoefte aan heb. En dan komt er vanuit het behandelteam een advies voor een vervolg.
Je geeft best goed aan waar het probleem zit maar ook je twijfels en vragen over de te vervolgen weg, daar zouden ze toch iets mee moeten kunnen.
Emotie achtbaan komt los.
De hele dag mezelf gedwongen om alvast wat stappen vooruit te zetten maar.. Ik zou niet moeten weten hoe ik het in woorden moet..
De hele dag mezelf gedwongen om alvast wat stappen vooruit te zetten maar.. Ik zou niet moeten weten hoe ik het in woorden moet..
Ahw. virtual hug.quote:
Emotie achtbaan komt los.
De hele dag mezelf gedwongen om alvast wat stappen vooruit te zetten maar.. Ik zou niet moeten weten hoe ik het in woorden moet..
Heb net een paar pilletjes Xanax gekocht. Iemand ervaringen mee? Ik zal ze alleen slikken op de reisdagen.
Ja, ik. Wat is je vraag daarover?quote:
Heb net een paar pilletjes Xanax gekocht. Iemand ervaringen mee? Ik zal ze alleen slikken op de reisdagen.
Is alleen op recept toch?quote:
Heb net een paar pilletjes Xanax gekocht. Iemand ervaringen mee? Ik zal ze alleen slikken op de reisdagen.
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Mag je die meenemen in het vliegtuig zonder recept?quote:
[..]
Ja, ik. Wat is je vraag daarover?
Daar heb ik dan weer geen ervaring mee, sorry.quote:
[..]
Mag je die meenemen in het vliegtuig zonder recept?
Even vragen aan de vliegtuigmaatschappij?
En hoelang werkt t voor jou?quote:
[..]
Ja, ik. Wat is je vraag daarover?
Misschien heb je hier iets aan:quote:
http://www.apotheek.nl/me(...)eten-over-alprazolam
Ik gebruik tabletten van 20 mg. Als ik deze inneem dan zijn de klachten ongeveer 2/3e dag verminderd.
Als het heel erg is neem ik er twee in en dan werkt het binnen ongeveer een uur (maar dan word ik ook meteen suf en slaperig).
Werkt het 2 tot 3 dagen? Wow! Ik heb een half 0.5 tabletje ingenomen en dat werkt wel. Ik moet in ieder geval innemen voordat ik ga vliegen en voor ik door de douane ga, want het mag niet mee. Vanaf de douane is het 16 uur reizen. Hoeveel mg zou jij innemen?quote:
[..]
Misschien heb je hier iets aan:
http://www.apotheek.nl/me(...)eten-over-alprazolam
Ik gebruik tabletten van 20 mg. Als ik deze inneem dan zijn de klachten ongeveer 2/3e dag verminderd.
Als het heel erg is neem ik er twee in en dan werkt het binnen ongeveer een uur (maar dan word ik ook meteen suf en slaperig).
Ik denk dat M_w doelde op 'tweederde van een dag'.quote:
[..]
Werkt het 2 tot 3 dagen? Wow! Ik heb een half 0.5 tabletje ingenomen en dat werkt wel. Ik moet in ieder geval innemen voordat ik ga vliegen en voor ik door de douane ga, want het mag niet mee. Vanaf de douane is het 16 uur reizen. Hoeveel mg zou jij innemen?
Mon 'en!
Oh boy. Ik stuiter dadelijk van mijn bank. Mijn maatschappelijk werkster zou hier om 11 uur zijn. Ik krijg normaal altijd netjes een berichtje als ze later is. Nu niet.. heb al geappt maar nog geen reactie..
Slechte timing voor zoiets
Heb wel netjes alles uitgeschreven wat geregeld moet worden. Mijn papieren klaar liggen..
Slechte timing voor zoiets
Heb wel netjes alles uitgeschreven wat geregeld moet worden. Mijn papieren klaar liggen..
Ik durf niet te bellen want misschien is er bij een cliënt wel iets heel ergs aan de hand, maar voor hetzelfde geld is er iets mis gegaan op de planning en ik MOET echt nog wat dingen regelen voor kerst en ik heb haar hulp nodig en ik heb daar al contact over gehad dus dat weet ze wel.
Kun je niet even de planning bellen? Misschien dat zij iets weten en dan hoef je haar niet te storen.quote:
Ik durf niet te bellen want misschien is er bij een cliënt wel iets heel ergs aan de hand, maar voor hetzelfde geld is er iets mis gegaan op de planning en ik MOET echt nog wat dingen regelen voor kerst en ik heb haar hulp nodig en ik heb daar al contact over gehad dus dat weet ze wel.
Ze is hier ondertussen geweest. Mijn brein werkt echt niet goed meer.quote:
[..]
Kun je niet even de planning bellen? Misschien dat zij iets weten en dan hoef je haar niet te storen.
Ik heb te fanatiek willen onthouden dat er een afspraak verzet was naar 11 uur. Dat was die van vorige week, niet die van deze week. Gelukkig hebben we er wel heel hard om kunnen lachen samen.
Gister ook al mijn portomonnee achter gelaten bij de supermarkt. Gaat goed hier. Had door wat er gebeurd is ook een afspraak gemaakt bij de huisarts meteen. Zo van pro actief handelen. Heb ik met mijn pannekoekenhoofd precies een tijdstip gekozen dat ik helemaal niet kan. Dus daar kan ik zo nog even achter aan gaan bellen. En dan schaam ik me zo dat ik daar alweer van in paniek raak.
Maar alles is geregeld wat ik geregeld moest hebben met mijn maatschappelijk werkster. Dus zo alleen de huisarts nog even bellen. Had gister meteen de therapeut die ik op het oog had gemaild, ze heeft gewoon al gereageerd en die zou na de kerstvakantie al een afspraak kunnen maken voor een intake gesprek om te kijken of het klikt en die weet dan ook een psychiater die mijn medicatie over zou kunnen nemen.
Oh gelukkig. Gebeurt mij ook wel eens, dat ik n andere tijd in mn hoofd heb.quote:
[..]
Ze is hier ondertussen geweest. Mijn brein werkt echt niet goed meer.
Ik heb te fanatiek willen onthouden dat er een afspraak verzet was naar 11 uur. Dat was die van vorige week, niet die van deze week. Gelukkig hebben we er wel heel hard om kunnen lachen samen.
Had door wat er gebeurd is ook een afspraak gemaakt bij de huisarts meteen. Zo van pro actief handelen. Heb ik met mijn pannekoekenhoofd precies een tijdstip gekozen dat ik helemaal niet kan. Dus daar kan ik zo nog even achter aan gaan bellen. En dan schaam ik me zo dat ik daar alweer van in paniek raak.
Maar alles is geregeld wat ik geregeld moest hebben met mijn maatschappelijk werkster. Dus zo alleen de huisarts nog even bellen. Had gister meteen de therapeut die ik op het oog had gemaild, ze heeft gewoon al gereageerd en die zou na de kerstvakantie al een afspraak kunnen maken voor een intake gesprek om te kijken of het klikt en die weet dan ook een psychiater die mijn medicatie over zou kunnen nemen.
Goed bezig verder!
Ik heb niet dezelfde tolerantie als jij en ken verder niet je medische geschiedenis. Heb reeds eerder andere benzo's gebruikt, maar die werkten niet voldoende bij mij. Daarom Xanax. Ik kan je niet adviseren, sorry. Misschien kun je een apotheker daar contacteren?quote:
[..]
Werkt het 2 tot 3 dagen? Wow! Ik heb een half 0.5 tabletje ingenomen en dat werkt wel. Ik moet in ieder geval innemen voordat ik ga vliegen en voor ik door de douane ga, want het mag niet mee. Vanaf de douane is het 16 uur reizen. Hoeveel mg zou jij innemen?
[ Bericht 2% gewijzigd door Melancholia_war op 22-12-2017 19:03:32 ]
Dit is misschien wel gezeik.
Maar ik had allemaal leuke bakplannen voor kerstavond. En stiekem ben ik er ook best wel heul goed in. Dus de recepten stonden klaar, een globale planning in mijn hoofd.
Nou zijn de afgelopen dagen natuurlijk compleet anders verlopen dan ik verwacht had. En ik heb alles geregeld gekregen, afspraak met de huisarts is verzet. Kan hem van te voren mailen met een uitleg. Heb dus al een reactie van die psychologe en die heeft niet eens een wachttijd, alleen twee weken kerstvakantie en wilt een intakegesprek met me plannen.
En nu is het eerste van mijn pakproject helemaal mislukt en ik begin hem helemaal te flippen. En ik kan beter gewoon iets lekkers in de super halen denk ik, want er is genoeg kerst dessert troep. En dan morgen bijkomen. Maar godverdomme.
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 23-12-2017 01:12:19 ]
Maar ik had allemaal leuke bakplannen voor kerstavond. En stiekem ben ik er ook best wel heul goed in. Dus de recepten stonden klaar, een globale planning in mijn hoofd.
Nou zijn de afgelopen dagen natuurlijk compleet anders verlopen dan ik verwacht had. En ik heb alles geregeld gekregen, afspraak met de huisarts is verzet. Kan hem van te voren mailen met een uitleg. Heb dus al een reactie van die psychologe en die heeft niet eens een wachttijd, alleen twee weken kerstvakantie en wilt een intakegesprek met me plannen.
En nu is het eerste van mijn pakproject helemaal mislukt en ik begin hem helemaal te flippen. En ik kan beter gewoon iets lekkers in de super halen denk ik, want er is genoeg kerst dessert troep. En dan morgen bijkomen. Maar godverdomme.
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 23-12-2017 01:12:19 ]
Morgen gewoon rustig nog een poging wagen. Misschien helpt het om wat "kerst dessert troep" klaar te zetten, zodat de druk er af is als het alsnog niet lukt?quote:
Dit is misschien wel gezeik.
Maar ik had allemaal leuke bakplannen voor kerstavond. En stiekem ben ik er ook best wel heul goed in. Dus de recepten stonden klaar, een globale planning in mijn hoofd.
Nou zijn de afgelopen dagen natuurlijk compleet anders verlopen dan ik verwacht had. En ik heb alles geregeld gekregen, afspraak met de huisarts is verzet. Kan hem van te voren mailen met een uitleg. Heb dus al een reactie van die psychologe en die heeft niet eens een wachttijd, alleen twee weken kerstvakantie en wilt een intakegesprek met me plannen.
En nu is het eerste van mijn pakproject helemaal mislukt en ik begin hem helemaal te flippen. En ik kan beter gewoon iets lekkers in de super halen denk ik, want er is genoeg kerst dessert troep. Maar godverdomme.
🐙
Dat staat toch al lang klaarquote:Op zaterdag 23 december 2017 01:13 schreef DeZwabber het volgende:
[..]
Morgen gewoon rustig nog een poging wagen. Misschien helpt het om wat "kerst dessert troep" klaar te zetten, zodat de druk er af is als het alsnog niet lukt?
Ik kan dat niet zo goed uitleggen. Ik weet dat als ik over een bepaalde grens ga pushen.. dan POEFFFquote:
En ik heb qua voorbereiden alles gedaan wat ik kan doen. Ik wil relaxt kerstavond, niet neervallen op het moment dat bezoek binnen komt.
Het is jammer dat het zo gelopen is. Ik kan me er beter nu bij neer leggen denk ik, anders droom ik over taarten en brownies. No kidding.
Mijn rare dromen en nachtmerries komen weer door mijn medicijnen heen.
Owja....quote:
Oja kerst is ook nog een dezer dagen
Ik heb eerlijk gezegd weinig zin om naar buiten te gaan. Ik heb ook weinig zin om überhaupt wat te doen merk ik.
Moest net even de stad in voor een fles brandy en een pak melk. Paniekaanval ín de drankwinkel (hyperventilatie, extreme misselijkheid, tunnelvisie... the works). Lekker bezig, lijf!
Nu weer veilig thuis. Nu doe ik echt niets meer.
Nu weer veilig thuis. Nu doe ik echt niets meer.
Mon 'en!
T was goed druk in de winkels. Had er ook n beetje last van maar ik heb voor mezelf besloten een opperchillkerst te houden. Dus kerstavond op de bank met feelgood tv en maskertje op en andere pluizigheid. 1e kerstdag gamen / netflix en pizza. En 2e kerstdag dan bij m'n ouders eten. En verder kan iedereen die wil opzitten de boom in. No way dat ik ga lopen sloven met die dagen.
Ik ben sinds een dag thuis na een opname van 7 weken. Ik hoopte en verwachtte dat het wel goed zou gaan, vooral omdat ik kerst leuk vind. Maar het valt flink tegen, ik voel me helemaal niet goed. Ben somber, lusteloos en wil niet wakker zijn omdat ik het niet trek. En alles is meteen zo druk, zo'n chaos thuis. Te veel. Ik kan me niet voorstellen dat het ooit overzichtelijk en draaglijk wordt. Ik wil gewoon rust en orde. Maar dat kan blijkbaar niet of zo.
Why are you wearing that stupid man suit?
Als je na zo'n lange tijd ineens thuis aankomt in de kerstdrukte, vind ik 't niet zo gek dat je er gek van wordt. Je wordt meteen in de chaos gegooid, even buiten een rustige wandeling maken is er ook niet echt bij met al die haastende mensen overal.quote:
Ik ben sinds een dag thuis na een opname van 7 weken. Ik hoopte en verwachtte dat het wel goed zou gaan, vooral omdat ik kerst leuk vind. Maar het valt flink tegen, ik voel me helemaal niet goed. Ben somber, lusteloos en wil niet wakker zijn omdat ik het niet trek. En alles is meteen zo druk, zo'n chaos thuis. Te veel. Ik kan me niet voorstellen dat het ooit overzichtelijk en draaglijk wordt. Ik wil gewoon rust en orde. Maar dat kan blijkbaar niet of zo.
Kerst heeft echt z'n goede kanten, maar al dat gezeik trek ik gewoon niet.
Ik ben wel uitgenodigd maar ik heb sinds de uitnodiging niks meer vernomen en ik ga er zelf ook niet achteraan want niet genoeg zin.
De drukte wordt draaglijk zodra je op jezelf woont. Dan kan het wel en zit je niet met huisgenoten opgescheept. Dan bepaal je je eigen rust en is ALLES JOUW orde. Want 't is allemaal van -jou- en dan bepaal -jij-.
Het is niet voor niets dat ik ook duidelijk maak dat in mijn huis -ALLES- door mij bepaald wordt (het uitvoeren is dan wel weer een ander verhaal maar ik heb alle rust/tijd om zelf een systeem te bedenken dat voor me werkt).
[ Bericht 0% gewijzigd door magnetronkoffie op 23-12-2017 20:10:08 ]
Hebben jullie ook wel eens dat rare gevoel dat je vrolijk bent en zin hebt om dingen te ondernemen? Ik heb er af en toe last van maar het gaat gelukkig snel weg. 
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Waarom vind je het gelukkig dat dat rare gevoel dat je vrolijk bent en zin hebt om dingen te ondernemen, snel weer weggaat?quote:
Hebben jullie ook wel eens dat rare gevoel dat je vrolijk bent en zin hebt om dingen te ondernemen? Ik heb er af en toe last van maar het gaat gelukkig snel weg.
Ik ben vandaag best ok doorgekomen. Tot 11 uur in mijn bedje gelegen. Met mijn vriend besproken om bij de Lidl voor toetjes te kijken. Wat handige wegwerpbordjes gehaald in het centrum en dan kon ik zondag voor erbij alsnog een brownie bakken. Die is ondertussen al af.
En het was sale en ik ben bijna jarig en ik zou nieuwe schoenen uit mogen zoeken voor mijn verjaardag. Mijn vriend was helemaal verbaasd. Had binnen een half uur schoenen gevonden “waarom zeg jij dat je altijd zo moeilijk bent met schoenen”.
Maar toen we weggingen uit het centrum was ik toch weer paniekerig en nu heb ik spanningsklachten op mijn borstkast.
En het was sale en ik ben bijna jarig en ik zou nieuwe schoenen uit mogen zoeken voor mijn verjaardag. Mijn vriend was helemaal verbaasd. Had binnen een half uur schoenen gevonden “waarom zeg jij dat je altijd zo moeilijk bent met schoenen”. Maar toen we weggingen uit het centrum was ik toch weer paniekerig en nu heb ik spanningsklachten op mijn borstkast.
Ik vind vrolijk zijn erg vervelend.quote:Op zaterdag 23 december 2017 23:14 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Waarom vind je het gelukkig dat dat rare gevoel dat je vrolijk bent en zin hebt om dingen te ondernemen, snel weer weggaat?
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
He sterktequote:
Ik ben sinds een dag thuis na een opname van 7 weken. Ik hoopte en verwachtte dat het wel goed zou gaan, vooral omdat ik kerst leuk vind. Maar het valt flink tegen, ik voel me helemaal niet goed. Ben somber, lusteloos en wil niet wakker zijn omdat ik het niet trek. En alles is meteen zo druk, zo'n chaos thuis. Te veel. Ik kan me niet voorstellen dat het ooit overzichtelijk en draaglijk wordt. Ik wil gewoon rust en orde. Maar dat kan blijkbaar niet of zo.
He kuo, weet je welke overzichtelijkheid jij nodig hebt?
En hoe je dit moet inrichten?
Een plek, een leven, waarin je gedachten zo minimaal mogelijk met je aan de haal gaan.
En hoe komt het dat je negatief (over jezelf) blijft?
En hoe je dit moet inrichten?
Een plek, een leven, waarin je gedachten zo minimaal mogelijk met je aan de haal gaan.
En hoe komt het dat je negatief (over jezelf) blijft?
Heb je ooit eens aan zelf analyse gedaan?quote:
Ik zit ophef randje van hele heftige paniekaanvallen en ik weet niet wat te doen.
Deze test gebaseerd op oa Carl Jung's persoonlijkheidstypen kan je veel inzicht in jezelf geven:
https://www.16personalities.com
Verder ook interessant: alles wat Jung zei over projecties. Hoe je je eigen opvattingen / angsten etc. op de wereld projecteert
Jep, en er komt iets anders uit dan een paar jaar geleden. Heb de eerste pagina pas gelezen, ga nu de rest lezen:quote:
[..]
Heb je ooit eens aan zelf analyse gedaan?
Deze test gebaseerd op oa Carl Jung's persoonlijkheidstypen kan je veel inzicht in jezelf geven:
https://www.16personalities.com
Verder ook interessant: alles wat Jung zei over projecties. Hoe je je eigen opvattingen / angsten etc. op de wereld projecteert
CAMPAIGNER PERSONALITY (ENFP, -A/-T)
Die tests zijn complete onzin en zeggen niets. Zelfs Carl Jung zelf vond dat. Verouderde bullshit die niet meer over je zelf zegt dan een buzzfeed quiz.quote:
[..]
Heb je ooit eens aan zelf analyse gedaan?
Deze test gebaseerd op oa Carl Jung's persoonlijkheidstypen kan je veel inzicht in jezelf geven:
https://www.16personalities.com
Verder ook interessant: alles wat Jung zei over projecties. Hoe je je eigen opvattingen / angsten etc. op de wereld projecteert
🐙
Nou Zwabber.quote:
[..]
Die tests zijn complete onzin en zeggen niets. Zelfs Carl Jung zelf vond dat. Verouderde bullshit die niet meer over je zelf zegt dan een buzzfeed quiz.
Ik lees een en al herkenning. Maar ik leer er dus niks nieuws van.
Ja en mensen herkennen ook altijd vanalles in een horoscoop. De vraag is of je er iets aan hebt.quote:
[..]
Nou Zwabber.
Die Myers-Briggs test (en anderen kopieren in feite dat ding) is ooit gemaakt door twee ongekwalificeerde huisvrouwen uit de 40s oid. Jung had maar 8 persoonlijkheidstypes en ze hebben er zelf ook nog eens 8 bij verzonnen.
Maar dan noemen ze wel de naam van Carl Jung om het meer te doen lijken dan het is.
🐙
Hier staat iets over Projecties:quote:
[..]
Jep, en er komt iets anders uit dan een paar jaar geleden. Heb de eerste pagina pas gelezen, ga nu de rest lezen:
CAMPAIGNER PERSONALITY (ENFP, -A/-T)
https://jennalilla.org/2013/01/22/the-ego-and-its-projections/
Ik vind persoonlijk deze materie zeer interessant.
Heel veel info te vinden op het web.
Hoe je je eigen opvattingen projecteert op alles om je heen, net zoals dat alle mensen de wereld gekleurd zien. Door zelf analyse kan je er achter komen waarom je bepaalde dingen denkt. Alles wat je over je zelf denkt is bijvoorbeeld een projectie! Door elke keer, wanneer je bij jezelf bemerkt dat je een emotionele respons op iets / iemand hebt, na te gaan waarom je dit denkt, geeft veel inzicht over het hoe en waarom van je eigen angsten / problemen. Dit kan je op elk moment vd dag doen.
Verder is schaduw-werk boeiend: https://scottjeffrey.com/shadow-work/
Ik heb de test zelf gedaan en het was echt schokkend hoeveel eigenschappen ik heb die ik veroordeel in een ander. Confronterend, maar het maakt je wel meer heel. Ipv alleen de mooie kanten van jezelf willen zien. Wanneer je je eigen schaduw ontkent, werkt je schaduw toch onbewust op de achtergrond en kan dit allerlei onrust in jezelf veroorzaken. Ben je je ervan bewust, dan geeft dit heel veel rust. Het gaat over acceptatie van je donkere kanten, niet per sé het veranderen ervan!
Hier ben ik juist heel erg bekend mee en dit is een van de redenen waarom ik zo vastloop in het GGZ traject.quote:
[..]
Hier staat iets over Projecties:
https://jennalilla.org/2013/01/22/the-ego-and-its-projections/
Ik vind persoonlijk deze materie zeer interessant.
Heel veel info te vinden op het web.
Hoe je je eigen opvattingen projecteert op alles om je heen, net zoals dat alle mensen de wereld gekleurd zien. Door zelf analyse kan je er achter komen waarom je bepaalde dingen denkt. Alles wat je over je zelf denkt is bijvoorbeeld een projectie! Door elke keer, wanneer je bij jezelf bemerkt dat je een emotionele respons op iets / iemand hebt, na te gaan waarom je dit denkt, geeft veel inzicht over het hoe en waarom van je eigen angsten / problemen. Dit kan je op elk moment vd dag doen.
Verder is schaduw-werk boeiend: https://scottjeffrey.com/shadow-work/
Ik heb de test zelf gedaan en het was echt schokkend hoeveel eigenschappen ik heb die ik veroordeel in een ander. Confronterend, maar het maakt je wel meer heel. Ipv alleen de mooie kanten van jezelf willen zien. Wanneer je je eigen schaduw ontkent, werkt je schaduw toch onbewust op de achtergrond en kan dit allerlei onrust in jezelf veroorzaken. Ben je je ervan bewust, dan geeft dit heel veel rust. Het gaat over acceptatie van je donkere kanten, niet per sé het veranderen ervan!
Ze duwen je een keer op een stoel voor een intake traject en denken dan uitgevogeld te hebben hoe het zit. Terwijl dat veel meer lagen kent, die ik al best wel ver uitgedokterd heb. Met mijn laatste psycholoog is afgesproken dat we eerst een tijdlijn zouden maken om er zo dieper op in te gaan.
Ik heb PTSS, mijn gevoel van veiligheid is aangetast, dat maakt me nog niet dom zeg maar. En als je dan keer op keer, net als mijn ouders, me in de verkeerde hoek zet en niet luisterd, dan word het lontje steeds korter ja.
En ipv dat mijn laatste psycholoog zich aan die afspraak gehouden heeft, is ze eigenlijk precies dat laatste gaan doen. Ik geef bijvoorbeeld aan waardoor ik zo uit mijn dak ga, en in plaats van dat ze dat dan beter probeert te begrijpen, omdat ze mijn verleden niet kent, gaat ze gewoon totaal de andere kant op.
Tja.. een keer is genoeg ook genoeg. Ik zou daar moeten zijn om geholpen te worden. Ik ga hier niet uitleggen waarom ik dat principe heus wel snap. Dat is veel en veel te persoonlijk. Maar daar krijg je er de kans niet eens toe zeg maar.
Gelukkig heb ik ondertussen mail contact met een psycholoog die dat principe van een veilige omgeving wel lijkt te begrijpen.
Het blijft een constant werken aan jezelf. Ga er maar gerust vanuit dat je hier de rest van je leven mee bezig bent. Verbeteringen gaan langzaam, stapje voor stapje. Heb zelf ook al 30 jaar pts. Alleen door constant aan mijzelf te werken ga ik vooruit. Maar elk klein stapje vooruit is beter dan stilstand!quote:
[..]
Hier ben ik juist heel erg bekend mee en dit is een van de redenen waarom ik zo vastloop in het GGZ traject.
Ze duwen je een keer op een stoel voor een intake traject en denken dan uitgevogeld te hebben hoe het zit. Terwijl dat veel meer lagen kent, die ik al best wel ver uitgedokterd heb. Met mijn laatste psycholoog is afgesproken dat we eerst een tijdlijn zouden maken om er zo dieper op in te gaan.
Ik heb PTSS, mijn gevoel van veiligheid is aangetast, dat maakt me nog niet dom zeg maar. En als je dan keer op keer, net als mijn ouders, me in de verkeerde hoek zet en niet luisterd, dan word het lontje steeds korter ja.
En ipv dat mijn laatste psycholoog zich aan die afspraak gehouden heeft, is ze eigenlijk precies dat laatste gaan doen. Ik geef bijvoorbeeld aan waardoor ik zo uit mijn dak ga, en in plaats van dat ze dat dan beter probeert te begrijpen, omdat ze mijn verleden niet kent, gaat ze gewoon totaal de andere kant op.
Tja.. een keer is genoeg ook genoeg. Ik zou daar moeten zijn om geholpen te worden. Ik ga hier niet uitleggen waarom ik dat principe heus wel snap. Dat is veel en veel te persoonlijk. Maar daar krijg je er de kans niet eens toe zeg maar.
Gelukkig heb ik ondertussen mail contact met een psycholoog die dat principe van een veilige omgeving wel lijkt te begrijpen.
Links niet gelezen, maar ik deel je interesse. Zeker het gedeelte van projecties herken ik sterk. Ik herken het ook bij anderen, het zegt veel over de mensen die dit doen.quote:
[..]
Hier staat iets over Projecties:
https://jennalilla.org/2013/01/22/the-ego-and-its-projections/
Ik vind persoonlijk deze materie zeer interessant.
Heel veel info te vinden op het web.
Hoe je je eigen opvattingen projecteert op alles om je heen, net zoals dat alle mensen de wereld gekleurd zien. Door zelf analyse kan je er achter komen waarom je bepaalde dingen denkt. Alles wat je over je zelf denkt is bijvoorbeeld een projectie! Door elke keer, wanneer je bij jezelf bemerkt dat je een emotionele respons op iets / iemand hebt, na te gaan waarom je dit denkt, geeft veel inzicht over het hoe en waarom van je eigen angsten / problemen. Dit kan je op elk moment vd dag doen.
Verder is schaduw-werk boeiend: https://scottjeffrey.com/shadow-work/
Ik heb de test zelf gedaan en het was echt schokkend hoeveel eigenschappen ik heb die ik veroordeel in een ander. Confronterend, maar het maakt je wel meer heel. Ipv alleen de mooie kanten van jezelf willen zien. Wanneer je je eigen schaduw ontkent, werkt je schaduw toch onbewust op de achtergrond en kan dit allerlei onrust in jezelf veroorzaken. Ben je je ervan bewust, dan geeft dit heel veel rust. Het gaat over acceptatie van je donkere kanten, niet per sé het veranderen ervan!
Het meest wijze gezegde dat ik een kind ooit heb horen zeggen, is "wat je zegt ben je zelf" en het is waar (meestal).
De truc is om door je eigen ego heen te kijken en de mechaniek te zien en te herkennen binnen je eigen gedrag.
Bij bepaalde dingen van mijzelf had ik al langer het gevoel van "het hoort niet bij mij" of "het is net een kankergezwel. het zit aan me vast maar hoort geen deel van mij te zijn" en later bleek dat dus aan de PTSS te hebben gelegen, maar meer nog dingen uit m'n eigen verleden en de triggers daarvan. Het is iets waarmee ik niet geboren ben, maar wat in de loop van de tijd uit "zichzelf" zo gegroeid is. Soms werd het zelfs door anderen gekweekt, werd mij geleerd mezelf te haten en moest ik maar accepteren dat de hatelijke projecties van o.a. mijn ouders, terechte terechtwijzingen waren. En tegenwoordig zijn er nog steeds veel mensen die nieteens door hebben hoezeer ze projecteren. Ze maken nog liever hun eigen nest kapot, want zelfkritiek is iets waar volgens mij heel veel mensen dermate moeite mee hebben dat ze het 't liefste willen begraven, ze willen er koste wat 't kost niet mee geconfronteerd worden.
Ik vermoed dat het beschuldigd worden door anderen wat zij dan weer doen vanuit -hun- projecties, een trigger voor mij is.
Veel mensen beschuldigen (en -zoeken- zelfs beschuldigingen) in de dingen die ze haten enof vrezen. Het duurt een tijd voordat je hier vanaf kunt zijn, maar dat betekent niet dat je tot die tijd een hulpeloos slachtoffer bent van je eigen shit. Logica is voor mij een anker geweest van waaruit ik kritisch naar mezelf kon kijken ondanks die cognitieve kanker maar het was eigenlijk pas na traumabehandeling dat ik daadwerkelijk weer echte stappen op dit gebied heb kunnen amken.
Zeer interessante materie, thanks voor de links
Hier ben ik het mee eens, maar ik heb dus het gevoel dat ik dat beter lijk te begrijpen dan de meeste psychologen die ik binnen de GGZ spreek.quote:
[..]
Links niet gelezen, maar ik deel je interesse. Zeker het gedeelte van projecties herken ik sterk. Ik herken het ook bij anderen, het zegt veel over de mensen die dit doen.
Het meest wijze gezegde dat ik een kind ooit heb horen zeggen, is "wat je zegt ben je zelf" en het is waar (meestal).
De truc is om door je eigen ego heen te kijken en de mechaniek te zien en te herkennen binnen je eigen gedrag.
Bij bepaalde dingen van mijzelf had ik al langer het gevoel van "het hoort niet bij mij" of "het is net een kankergezwel. het zit aan me vast maar hoort geen deel van mij te zijn" en later bleek dat dus aan de PTSS te hebben gelegen, maar meer nog dingen uit m'n eigen verleden en de triggers daarvan.
Ik vermoed dat het beschuldigd worden door anderen wat zij dan weer doen vanuit -hun- projecties, een trigger voor mij is.
Veel mensen beschuldigen (en -zoeken- zelfs beschuldigingen) in de dingen die ze haten enof vrezen. Het duurt een tijd voordat je hier vanaf kunt zijn, maar dat betekent niet dat je tot die tijd een hulpeloos slachtoffer bent van je eigen shit. Logica is voor mij een anker geweest van waaruit ik kritisch naar mezelf kon kijken ondanks die cognitieve kanker maar het was eigenlijk pas na traumabehandeling dat ik daadwerkelijk weer echte stappen op dit gebied heb kunnen amken.
Zeer interessante materie, thanks voor de links
Artsen/psychologen opzich zijn een van mijn angsten. Daarom is het voor mij ook zo belangrijk om die volledige tijdlijn eens een keer uit te kunnen leggen.
En ik ben het er ook zeker mee eens dat dat een deel eigen projectie is. Alleen weet je wat daar zo wringt bij mij. Zelfs als je zegt “ik heb ptss, daardoor trigger dit en dit mij” of “ik zit nu aan mijn grens”. Dan is dat zo vaak niet genoeg. Terwijl, wanneer iemand met buikgriep om zijn kotsemmer vraagt, dan ga je daar ook niet over in discussie en verbaasd zijn dat diegene de boel onder kotst zeg maar..
De truc is om uit te zoeken wat het puntje precies is met 'artsen en psychologen'. Een tijdslijn geeft overzicht maar daarmee omzeil je wel je eigen emoties (wat opzich niet per definitie foutief is, maar wel een verbeterpuntje is). -De- makkelijkste manier is om dit te voelen. Maar waarschijnlijk is het pijnlijk voor je om dit te voelen en is de rationele weg de makkelijkste weg voor je (op dit moment).quote:
[..]
Hier ben ik het mee eens, maar ik heb dus het gevoel dat ik dat beter lijk te begrijpen dan de meeste psychologen die ik binnen de GGZ spreek.
Artsen/psychologen opzich zijn een van mijn angsten. Daarom is het voor mij ook zo belangrijk om die volledige tijdlijn eens een keer uit te kunnen leggen.
Maar zelf ben ik van mening dat het uiteindelijke doel in deze is dat je leert -voelen-.
Dan is het slechts een kwestie van voelen waar de schoen 'm precies wringt, maar voelen moet je leren.
Het lastige is ook om door al die ruis van het dagelijkse bestaan heen te voelen wat je voelt. Lastig ook is om deze gevoelens in woorden of concepten om te zetten. Of ideeën. Zelf denk ik dat woorden bij voelen vaak tekort schieten, voor mij zijn daarom concepten, ideeën, richtingen, principes, makkelijker om te denken dan woorden. Woorden zijn zo beperkt als het om gevoelens aangaat.
Sommige dingen moet je wel ervaren en uitproberen. Vaak is het ook nodig om iets meermalen te proberen (zodat je vaker iets voelt), omdat contrast ook een wijze is waarop je je gevoelens kunt leren begrijpen.
Het contrast van het gevoel.
Dit laatste stukje begrijp ik niet (behalve dan dat stukje van die kotsemmer).quote:En ik ben het er ook zeker mee eens dat dat een deel eigen projectie is. Alleen weet je wat daar zo wringt bij mij. Zelfs als je zegt “ik heb ptss, daardoor trigger dit en dit mij” of “ik zit nu aan mijn grens”. Dan is dat zo vaak niet genoeg. Terwijl, wanneer iemand met buikgriep om zijn kotsemmer vraagt, dan ga je daar ook niet over in discussie en verbaasd zijn dat diegene de boel onder kotst zeg maar..
quote:
[..]
En ik ben het er ook zeker mee eens dat dat een deel eigen projectie is. Alleen weet je wat daar zo wringt bij mij. Zelfs als je zegt “ik heb ptss, daardoor trigger dit en dit mij” of “ik zit nu aan mijn grens”. Dan is dat zo vaak niet genoeg. Terwijl, wanneer iemand met buikgriep om zijn kotsemmer vraagt, dan ga je daar ook niet over in discussie en verbaasd zijn dat diegene de boel onder kotst zeg maar..
O wacht, ik begrijp 't.quote:Dit laatste stukje begrijp ik niet (behalve dan dat stukje van die kotsemmer).
Wat je beschrijft, is onbegrip.
Vaak heb je ook dat mensen dan met jouw verhaal aan de haal gaan zodat ze hun eigen projecties -op jou- kunnen gaan botvieren. Zodra je dat bemerkt, zal je een probleem hebben die ander te bereiken omdat die ander niet echt luistert.
Zie het maar als hun kader van waaruit ze kunnen denken, op dat moment.
We doen het allemaal!quote:Links niet gelezen, maar ik deel je interesse. Zeker het gedeelte van projecties herken ik sterk. Ik herken het ook bij anderen, het zegt veel over de mensen die dit doen.
En het geeft niet. Daarom zijn we mensen. Maar dat betekent niet dat we als gedachtenloze Automaton's door het leven moeten gaan. Door elke keer bij mijzelf na te gaan waarom ik iets bepaalds denk (over anderen, over situaties, maar ook vooral over mijzelf) leer ik beetje bij beetje mijn eigen gedachtenspinsels te ontwarren en iets dichter bij de realiteit te komen. Ook zie ik in reacties van anderen dat het eigenlijk bijna altijd projecties van hen zijn.
Zelf analyse en het identificeren van mijn eigen projecties helpt mij buiten de wilde waterstroom te staan zonder er constant door te worden meegesleurd.
Emoties, gedachten, projecties van het ego zijn niet anders dan natuurfenomenen als storm, regen, wind, zon, etc. Het is niet iets wat alleen jou of mij overkomt. De inhoud van de emotie mag anders zijn, het fenomeen blijft hetzelfde. Wat doe je als er regen is? Blijf je er in staan of neem je je maatregelen. En zolang je in de wilde rivier blijft staan kan je evt worden meegesleurd. Maar je kan er ook uitstappen en er van afstand naar kijken, evt het verloop van de waterstroom veranderen waardoor de stroom minder heftig wordt en het evt zelfs een prettig kabbelend beekje wordt...
[ Bericht 23% gewijzigd door ray-xxx op 25-12-2017 15:03:03 ]
Meer concreet; wanneer ik heftige stress voel, dan laat ik mij niet opjagen door de stress, vlucht er niet voor weg. Ik blijf bij die stress en observeer het. Wat gebeurt er op dat specifieke ogenblik? Door het te observeren word ik al rustiger. Misschien niet meteen, of de eerste keer. Maar elke keer iets meer. Ik vergelijk het ook met een monster door wie je wordt opgejaagt in een droom. Wanneer je je omkeert en het monster bekijkt, blijkt het ineens helemaal niet zo groot. Je eigen projecties hebben het zo groot gemaakt.
Nog even iets verder gefilosofeerd;
Waarom reageren we allemaal anders op een situatie. Waarom raakt de ene persoon in de stress en heeft een ander er minder last van? Het is onze reactie op een gebeurtenis dat de stress veroorzaakt. Niet de gebeurtenis zelf. Alweer projectie. Het maakt niet uit hoe levensbedreigend een gebeurtenis was. In de kern blijft het hetzelfde.
Waarom reageren we allemaal anders op een situatie. Waarom raakt de ene persoon in de stress en heeft een ander er minder last van? Het is onze reactie op een gebeurtenis dat de stress veroorzaakt. Niet de gebeurtenis zelf. Alweer projectie. Het maakt niet uit hoe levensbedreigend een gebeurtenis was. In de kern blijft het hetzelfde.
Dit is geen gefilosofeer in mijn ogen maar gewoon de omschrijving van ptss.quote:
Nog even iets verder gefilosofeerd;
Waarom reageren we allemaal anders op een situatie. Waarom raakt de ene persoon in de stress en heeft een ander er minder last van? Het is onze reactie op een gebeurtenis dat de stress veroorzaakt. Niet de gebeurtenis zelf. Alweer projectie. Het maakt niet uit hoe levensbedreigend een gebeurtenis was. In de kern blijft het hetzelfde.
Vetgedrukte is 't sleutelwoord hier.quote:
[..]
We doen het allemaal!
En het geeft niet. Daarom zijn we mensen. Maar dat betekent niet dat we als gedachtenloze Automaton's door het leven moeten gaan. Door elke keer bij mijzelf na te gaan waarom ik iets bepaalds denk (over anderen, over situaties, maar ook vooral over mijzelf) leer ik beetje bij beetje mijn eigen gedachtenspinsels te ontwarren en iets dichter bij de realiteit te komen. Ook zie ik in reacties van anderen dat het eigenlijk bijna altijd projecties van hen zijn.
Zelf analyse en het identificeren van mijn eigen projecties helpt mij buiten de wilde waterstroom te staan zonder er constant door te worden meegesleurd.
Heb je weleens van anderen gehoord dat je niet alles moet gaan zitten overanalyseren?
Hier heb ik wat dingen waar ik me niet in kan vinden.quote:Emoties, gedachten, projecties van het ego zijn niet anders dan natuurfenomenen als storm, regen, wind, zon, etc. Het is niet iets wat alleen jou of mij overkomt. De inhoud van de emotie mag anders zijn, het fenomeen blijft hetzelfde. Wat doe je als er regen is? Blijf je er in staan of neem je je maatregelen. En zolang je in de wilde rivier blijft staan kan je evt worden meegesleurd. Maar je kan er ook uitstappen en er van afstand naar kijken, evt het verloop van de waterstroom veranderen waardoor de stroom minder heftig wordt en het evt zelfs een prettig kabbelend beekje wordt...
Emoties en gedachten zijn vaak een weerspiegeling van de omgeving waarin je leeft en hoe je daarin interacteert. Het heeft een functie en het weer heeft dat niet.
Als je bedoelt dat mensen dezelfde emoties en gedachten hebben...ja...dat is op zich ook wel zo.
Projecties van het ego zijn projecties (duh), maar op zich zijn projecties een vorm van patronen herkennen en dat heeft ook een functie.
Projectie van het ego...bedoel je daarmee dat mensen geneigd zijn dingen van zichzelf in een ander te zoeken? En wat nou als dat wat je in een ander zoekt, er niet is?
Ik kan de stress wel observeren, maar afgezien van enkele keren word ik er niet rustiger van. Zolang een probleem blijft bestaan, blijft de bijbehorende stress ook bestaan maar is de bron van de stress weg, dan verdwijnt de stress als mist voor de zonquote:
Meer concreet; wanneer ik heftige stress voel, dan laat ik mij niet opjagen door de stress, vlucht er niet voor weg. Ik blijf bij die stress en observeer het. Wat gebeurt er op dat specifieke ogenblik? Door het te observeren word ik al rustiger. Misschien niet meteen, of de eerste keer. Maar elke keer iets meer. Ik vergelijk het ook met een monster door wie je wordt opgejaagt in een droom. Wanneer je je omkeert en het monster bekijkt, blijkt het ineens helemaal niet zo groot. Je eigen projecties hebben het zo groot gemaakt.
De eigen paniek observeren heeft me wel uit een plotselinge paniekaanval geholpen. Ik had er (tot zover ik me kon herinneren) nog nooit 1 gehad in het OV maar herkende het meteen. Ik bleef toen wel kalm omdat ik wist wat het was en dat er geen reëel gevaar voor me dreigde. Maar als een gevaar reëel is en het blijft bestaan, kan ik het niet loslaten.
het anders reageren op externe prikkels kan, maar hoeft niet met ptss te maken te hebben. Er kunnen vele redenen voor zijn. Hele hoge pieptonen zullen door kinderen anders ervaren worden dan door ouderen en zelfs iets als een labeltje in je nek kan voor de 1 totaal arbitrair zijn en voor de ander een drama. maar allemaal dezelfde prikkelsquote:
[..]
Dit is geen gefilosofeer in mijn ogen maar gewoon de omschrijving van ptss.
Ook fysieke verschillen kunnen bijdragen aan het anders reageren. Zo zal 1 iemand misschien onthutst reageren als die brug over de sloot is ingestort, terwijl een ander gewoon de kleding uittrekt en naar de overkant zwemt omdat deze laatste persoon een waterrat is en dol op zwemmen is
Of denk maar aan een andere hindernis.
Of denk maar aan een bord met eten, verschillende reacties zal dat oproepen
Oh ja, bij een ptss’er is dit eigenlijk wat er mis gaat/stuk is. Dus ik dacht even Ehm, dit is toch het basis principe.quote:
[..]
het anders reageren op externe prikkels kan, maar hoeft niet met ptss te maken te hebben. Er kunnen vele redenen voor zijn. Hele hoge pieptonen zullen door kinderen anders ervaren worden dan door ouderen en zelfs iets als een labeltje in je nek kan voor de 1 totaal arbitrair zijn en voor de ander een drama. maar allemaal dezelfde prikkels
Ook fysieke verschillen kunnen bijdragen aan het anders reageren. Zo zal 1 iemand misschien onthutst reageren als die brug over de sloot is ingestort, terwijl een ander gewoon de kleding uittrekt en naar de overkant zwemt omdat deze laatste persoon een waterrat is en dol op zwemmen is
Of denk maar aan een andere hindernis.
Of denk maar aan een bord met eten, verschillende reacties zal dat oproepen
Maar wanneer je niet vanuit ptss beredeneert is dat totaal niet natuurlijk en dan is het zeker gefilosofeer. My mistake.
Nee, emoties en gedachten zijn weerspiegelingen van hoe jij de dingen ziet. Anders zou iedereen het zoals jij zien en zou iedereen dus dezelfde realiteit zien. In werkelijkheid ziet iedereen zijn eigen versie van de werkelijkheid.quote:
Emoties en gedachten zijn vaak een weerspiegeling van de omgeving waarin je leeft en hoe je daarin interacteert. Het heeft een functie en het weer heeft dat niet.
Ik bedoel er mee dat je geen enkele controle hebt over het komen en gaan van emoties en gedachten. Zelfs wanneer je mediteert op stilte komen ze op. Daarom zegt men ook dat je tijdens meditatie de gedachten (etc) moet observeren en los laten. Niet proberen te controleren.quote:Als je bedoelt dat mensen dezelfde emoties en gedachten hebben...ja...dat is op zich ook wel zo.
Iaw, zoals je geen controle hebt over andere natuurverschijnselen...
Patronen herkennen doe je door te observeren, niet door er naar te kijken door de gekleurde bril van het ego...quote:Projecties van het ego zijn projecties (duh), maar op zich zijn projecties een vorm van patronen herkennen en dat heeft ook een functie.
Ik bedoel er mee dat je altijd alleen maar vanuit je eigen opgebouwde ervaringen naar iets kan kijken. Je blik is dus altijd gekleurd. Wat je wel kan doen is door analyse van je gedachten (etc) te kijken waarom je er zo naar kijkt.quote:Projectie van het ego...bedoel je daarmee dat mensen geneigd zijn dingen van zichzelf in een ander te zoeken? En wat nou als dat wat je in een ander zoekt, er niet is?
Je moet het natuurlijk wel een beetje leefbaar houden. Als je alles gaat zitten analyseren word je helemaal stapelgek. Maar af en toe jezelf eens bekijken (vooral tijdens de wat meer heftige emoties of negatieve gedachten) kan geen kwaadquote:over analyse
Maar heb jij daar therapie voor gehad? En zo ja via waar? Want zoals ik al zei, ik heb het idee dat ik dat beter begrijp dan de meeste GGZ personen die ik tot nu toe gesproken heb. Alleen kan ik het niet zeg maar. Dus ik zal begeleiding nodig hebben.quote:
[..]
Nee, emoties en gedachten zijn weerspiegelingen van hoe jij de dingen ziet. Anders zou iedereen het zoals jij zien en zou iedereen dus dezelfde realiteit zien. In werkelijkheid ziet iedereen zijn eigen versie van de werkelijkheid.
[..]
Ik bedoel er mee dat je geen enkele controle hebt over het komen en gaan van emoties en gedachten. Zelfs wanneer je mediteert op stilte komen ze op. Daarom zegt men ook dat je tijdens meditatie de gedachten (etc) moet observeren en los laten. Niet proberen te controleren.
[..]
Patronen herkennen doe je door te observeren, niet door er naar te kijken door de gekleurde bril van het ego...
[..]
Ik bedoel er mee dat je altijd alleen maar vanuit je eigen opgebouwde ervaringen naar iets kan kijken. Je blik is dus altijd gekleurd. Wat je wel kan doen is door analyse van je gedachten (etc) te kijken waarom je er zo naar kijkt.
[..]
Je moet het natuurlijk wel een beetje leefbaar houden. Als je alles gaat zitten analyseren word je helemaal stapelgek. Maar af en toe jezelf eens bekijken (vooral tijdens de wat meer heftige emoties of negatieve gedachten) kan geen kwaad
Ik heb er zelf een andere ervaring mee. Hetgeen ik ooit als een gevaar zag is al heel lang weg. Maar de spanning komt nog steeds af en toe op. Het is puur fysiek. Een lichaamsherinnering zogezegd.quote:
[..]
Ik kan de stress wel observeren, maar afgezien van enkele keren word ik er niet rustiger van. Zolang een probleem blijft bestaan, blijft de bijbehorende stress ook bestaan maar is de bron van de stress weg, dan verdwijnt de stress als mist voor de zon
Waar jij over praat is denk ik gezonde stress. Stress bij gevaar lijkt me redelijk normaal.
Dit is exact wat ik bedoelde.quote:De eigen paniek observeren heeft me wel uit een plotselinge paniekaanval geholpen. Ik had er (tot zover ik me kon herinneren) nog nooit 1 gehad in het OV maar herkende het meteen. Ik bleef toen wel kalm omdat ik wist wat het was en dat er geen reëel gevaar voor me dreigde. Maar als een gevaar reëel is en het blijft bestaan, kan ik het niet loslaten.
Dat paniek observeren helpt bij mij niet zo. Omdat er beelden aan gekoppelt zitten en emoties. En hoe harder ik me er op focus op het hoe en waarom ik het niet los kan laten en waarom mijn lichaam er zo heftig op reageert, hoe erger het wordt.
Wegvluchten in zo’n fantasiewereld werkt bijvoorbeeld wel, of het onderdrukken. Maar daar raak je uitgeput van.
Wegvluchten in zo’n fantasiewereld werkt bijvoorbeeld wel, of het onderdrukken. Maar daar raak je uitgeput van.
Ik heb eerlijk gezegd nooit therapie gehad. Nooit de behoefte gevoeld omdat ik alles alleen op wilde oplossen. Ik zal beslist niet zeggen dat dat beter is dan therapie. Ik ben een beetje eigengereid en neem niet heel snel dingen van anderen aan. Beetje de aard van dit beestjequote:
[..]
Maar heb jij daar therapie voor gehad? En zo ja via waar? Want zoals ik al zei, ik heb het idee dat ik dat beter begrijp dan de meeste GGZ personen die ik tot nu toe gesproken heb. Alleen kan ik het niet zeg maar. Dus ik zal begeleiding nodig hebben.
Helaas zijn daardoor veranderingen in mij op dit ptss vlak wel heel langzaam gegaan. Het is in 30 jaar (ja echt zo lang) wel steeds beter gegaan. En ik voel dat ik steeds dichter bij de kern kom. Maar ik hou er ook rekening mee dat dit altijd een zwak punt zal blijven in mij. Het hoort ook wel bij het leven. We worden allemaal op onze eigen manier gewond en leren omgaan met onze wonden. Sommige wonden helen snel, andere nooit helemaal. En sommige mensen helen snel en anderen langzaam. Dit geeft ook helemaal niets. Het zegt niets over of je faalt of slaagt als mens! Onze eigen problemen zijn (natuurlijk) altijd groter voor ons dan de problemen van anderen (omdat het right in your face is) Maar ga er maar gerust van uit dat iedereen problemen heeft. Ook de mensen die het (voor zichzelf / anderen) ontkennen. Om eerlijk te zijn tegenover jezelf is misschien moeilijk soms, maar uiteindelijk de beste manier!
Op zo'n moment (bij paniek) moet je alleen observeren, detached. Niet analyseren (analyseren kan je later doen als je je weer goed voelt (schreef het niet helemaal correct op hierboven)). Heb je wel eens gemediteerd of aan yoga gedaan? Met zo'n mindset. Je moet ook niet teveel ineens willen. Probeer het eerst voor 1 minuutje of zo. En ga dan iets anders doen. Je kan het steeds langer maken bij volgende keren. Het werkt wel, maar je moet het rustig opbouwen. Je loopt ook niet in één x de honderd meter...quote:
Dat paniek observeren helpt bij mij niet zo. Omdat er beelden aan gekoppelt zitten en emoties. En hoe harder ik me er op focus op het hoe en waarom ik het niet los kan laten en waarom mijn lichaam er zo heftig op reageert, hoe erger het wordt.
Wegvluchten in zo’n fantasiewereld werkt bijvoorbeeld wel, of het onderdrukken. Maar daar raak je uitgeput van.
[ Bericht 1% gewijzigd door ray-xxx op 25-12-2017 19:28:13 ]
Maar hoe kom je aan je diagnose dan?quote:
[..]
Ik heb eerlijk gezegd nooit therapie gehad. Nooit de behoefte gevoeld omdat ik alles alleen op wilde oplossen. Ik zal beslist niet zeggen dat dat beter is dan therapie. Ik ben een beetje eigengereid en neem niet heel snel dingen van anderen aan. Beetje de aard van dit beestje
Je moet het ook niet loslaten maar "gewoon" over je heen laten komen.quote:
Dat paniek observeren helpt bij mij niet zo. Omdat er beelden aan gekoppelt zitten en emoties. En hoe harder ik me er op focus op het hoe en waarom ik het niet los kan laten en waarom mijn lichaam er zo heftig op reageert, hoe erger het wordt.
Wegvluchten in zo’n fantasiewereld werkt bijvoorbeeld wel, of het onderdrukken. Maar daar raak je uitgeput van.
Voel de angst en emotie en bekijk de eventuele gedachten en beelden als een film. Ze worden vanzelf "saai" voor je en voor je brein.
Bovenstaande is verdomd lastig en kan ik zelf niet zonder medicatie. Maar aan de andere kant tijdens het op en afbouwen heb ik me erop deze manier aardig doorheen gesleept.
Mijn blog over o.a. leven met OCD (dwang) | https://mdj-stek.nl
Ik heb zelf last van een verdrongen trauma wat op gegeven moment terug is gekomen. Dat “gewoon” over me heen laten komen is niet echt een optie zeg maar.quote:
[..]
Je moet het ook niet loslaten maar "gewoon" over je heen laten komen.
Voel de angst en emotie en bekijk de eventuele gedachten en beelden als een film. Ze worden vanzelf "saai" voor je en voor je brein.
Bovenstaande is verdomd lastig en kan ik zelf niet zonder medicatie. Maar aan de andere kant tijdens het op en afbouwen heb ik me erop deze manier aardig doorheen gesleept.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Nu met medicatie kom ik de dag door maar ik kan bijvoorbeeld niet werken zeg maar. Omdat dat zoveel concentratie zou kosten, dat lukt niet.
En ik vraag nu eigenlijk dus al 2 jaar om begeleiding daarvoor bij de gespecialiseerde GGZ, maar dat heeft me alleen maar ellende opgeleverd. Laten we daar maar niet weer op in gaan.
Dus ik denk, dat soms, het gewoon over je heen laten komen, geen optie is. Ik zou dat heel graag willen onder begeleiding. Maar die begeleiding is te druk met hun maniertjes, en wachttijden en shit.
Daarom wil ik het nu heel graag via zo’n 1NP psycholoog proberen. Het is dan alleen hopen dat hun mijn problematiek weer niet net te groot vinden. Dan weet ik het even echt niet meer denk ik.
quote:
[..]
Ik heb zelf last van een verdrongen trauma wat op gegeven moment terug is gekomen. Dat “gewoon” over me heen laten komen is niet echt een optie zeg maar.Knuffel voor jou. Vind dat je erg dapper bent en heel goed bezig bent.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Nu met medicatie kom ik de dag door maar ik kan bijvoorbeeld niet werken zeg maar. Omdat dat zoveel concentratie zou kosten, dat lukt niet.
En ik vraag nu eigenlijk dus al 2 jaar om begeleiding daarvoor bij de gespecialiseerde GGZ, maar dat heeft me alleen maar ellende opgeleverd. Laten we daar maar niet weer op in gaan.
Dus ik denk, dat soms, het gewoon over je heen laten komen, geen optie is. Ik zou dat heel graag willen onder begeleiding. Maar die begeleiding is te druk met hun maniertjes, en wachttijden en shit.
Daarom wil ik het nu heel graag via zo’n 1NP psycholoog proberen. Het is dan alleen hopen dat hun mijn problematiek weer niet net te groot vinden. Dan weet ik het even echt niet meer denk ik.
Zelf diagnosequote:
[..]
Maar hoe kom je aan je diagnose dan?
Moest op een bepaald moment wel voor mijzelf erkennen dat ik ptss heb. Wanneer je soms uit het niets spanningen voelt opkomen zonder dat er een specifieke reden voor is of overdreven gestressed reageert op iets relatief onschuldigs lijkt het mij dat er iets meer aan de hand is. Het maakt me eerlijk gezegd ook niet heel veel uit wat ik exact heb. Benoem het zelf zo om in elk geval onder ogen te zien dat ik een probleem heb wat ik moet aanpakken...
mensen reageren vaak anders op dezelfde prikkels. Wel zijn het allemaal dezelfde prikkels. We zien allemaal dezelfde zon. Hoe je daarmee omgaat, dat is aan 't individu.quote:
[..]
Nee, emoties en gedachten zijn weerspiegelingen van hoe jij de dingen ziet. Anders zou iedereen het zoals jij zien en zou iedereen dus dezelfde realiteit zien. In werkelijkheid ziet iedereen zijn eigen versie van de werkelijkheid.
Dat laatste van "eigen versie van de werkelijkheid" zie ik meer als "eigen projectie van de werkelijkheid". Er is ten slotte maar 1 werkelijkheid. Maar dit gaat een beetje off-topic zo, je punt is op zich wel helder
Maar je hebt wel degelijk in elk geval vat op je eigen gedachten. Je moet ze alleen juist weten te kanaliseren en daar waar je vast blijft lopen, heb je hulp nodig van buitenaf (zoals bij PTSS of andere psychische klachten).quote:[..]
Ik bedoel er mee dat je geen enkele controle hebt over het komen en gaan van emoties en gedachten. Zelfs wanneer je mediteert op stilte komen ze op. Daarom zegt men ook dat je tijdens meditatie de gedachten (etc) moet observeren en los laten. Niet proberen te controleren.
Iaw, zoals je geen controle hebt over andere natuurverschijnselen...
Klopt, want anders ga je dingen zien die er niet zijn (zoals iemand van dingen beschuldigen die helemaal niet terecht hoeven te zijn, maar die je onbewust zoekt omdat zeg maar jouw projectie dat van je verlangt).quote:[..]
Patronen herkennen doe je door te observeren, niet door er naar te kijken door de gekleurde bril van het ego...
De projectie van dat ego verhindert objectief oordelen, maar de lijder hoeft dat zelf natuurlijk niet door te hebben. Zoiets moet je denk ik ook leren.
Misschien...maar je blik hoeft daardoor niet per definitie gekleurd te zijnquote:[..]
Ik bedoel er mee dat je altijd alleen maar vanuit je eigen opgebouwde ervaringen naar iets kan kijken. Je blik is dus altijd gekleurd. Wat je wel kan doen is door analyse van je gedachten (etc) te kijken waarom je er zo naar kijkt.
je kunt je eigen ego ook gewoon buiten beschouwing laten. Ook kun je naar de feiten kijken en dat is wel aan te leren.
Dat is niet wat ik bedoelde. Maar laat maar, is ook niet echt essentieel ofzo.quote:[..]
Je moet het natuurlijk wel een beetje leefbaar houden. Als je alles gaat zitten analyseren word je helemaal stapelgek. Maar af en toe jezelf eens bekijken (vooral tijdens de wat meer heftige emoties of negatieve gedachten) kan geen kwaad
quote:
[..]
Knuffel voor jou. Vind dat je erg dapper bent en heel goed bezig bent.
Mwah, die stress is niet bepaald gezond. het gaat meer over keer op keer bedrogen worden door mensen of bijvoorbeeld vernederd, gekwetst, niet serieus genomen worden, niet gehoord worden, etc.quote:
[..]
Ik heb er zelf een andere ervaring mee. Hetgeen ik ooit als een gevaar zag is al heel lang weg. Maar de spanning komt nog steeds af en toe op. Het is puur fysiek. Een lichaamsherinnering zogezegd.
Waar jij over praat is denk ik gezonde stress. Stress bij gevaar lijkt me redelijk normaal.
Het blijft kut, zeker als de stressoren zelf gewoon blijven bestaan. gezond is het niet en ideaal vind ik het ook niet om dan uiteindelijk maar met mensen te moeten breken omdat het onmogelijk is ze naar me te laten luisteren.
Topquote:[..]
Dit is exact wat ik bedoelde.
Maar dit was dus ook zo'n ervaring waarbij ik wist dat het niet realistisch was om zeg maar serieus op die paniek-staat in te gaan. Ik was er niet bang voor, ook al zat ik daar te hyperventileren tussen de pratende en chattende en kletsende bezwete massa in die coupé.
Die paniekaanval die ik had, was spontaan. Ik had er ook geen beelden bij en ogenschijnlijk was er geen oorzaak, ook al vermoed ik dat het een (al dan niet onbewuste) opeenstapeling van stress i.c.m. vermoeidheid/overprikkeling ofzo.quote:
Dat paniek observeren helpt bij mij niet zo. Omdat er beelden aan gekoppelt zitten en emoties. En hoe harder ik me er op focus op het hoe en waarom ik het niet los kan laten en waarom mijn lichaam er zo heftig op reageert, hoe erger het wordt.
Wegvluchten in zo’n fantasiewereld werkt bijvoorbeeld wel, of het onderdrukken. Maar daar raak je uitgeput van.
Maar de andere stress is stress door iets wat in 't heden nog steeds herhaald kan worden, zoals denk ik ook bij jouw ouders het geval is?
Officieel moet er ook nog een C voor mijn diagnose, dus complexe ptss. Mijn ouders zijn daar ook een groot aandeel in inderdaad.quote:
[..]
Die paniekaanval die ik had, was spontaan. Ik had er ook geen beelden bij en ogenschijnlijk was er geen oorzaak, ook al vermoed ik dat het een (al dan niet onbewuste) opeenstapeling van stress i.c.m. vermoeidheid/overprikkeling ofzo.
Maar de andere stress is stress door iets wat in 't heden nog steeds herhaald kan worden, zoals denk ik ook bij jouw ouders het geval is?
En als je letterlijk zeg maar even kijkt welke fases iemand in zijn leven doorloopt, welke stappen, welke mensen daarbij horen. Mijn waarheid, is dat er meer mislukt, en dat ik meer messen in mijn rug krijg dan andersom. Dus dat voelt tot op zeker mate ook als iets dat nog steeds kan gebeuren. Terwijl, eigenlijk heb ik gewoon pech gehad. Dus het is ook geen echte waarheid. Ik heb gewoon een familie die shit met dingen omgaat.
Ik heb daarom ook even geen contact meer mijn ouders. Want die leven op een andere planeet. Maar ik kreeg wel weer een kerstkaart. En mijn oma heeft uitgezaaide kanker. Dus ik kom niet om mijn familie heen op dit moment. Want mijn oma komt uit zo’n generatie/tijd, ik kan haar dat niet kwalijk nemen.
Maar ik heb 1 tante die ik vertrouw, die geeft me tijden door dat ik langs kan gaan bij mijn grootouders als er niemand is. Ik heb besloten dat ik met de begrafenis achterin de kerk zit. Mijn oma hoeft die ellende niet meer mee te krijgen. Maar ik ga ook geen poppenkast meer spelen zeg maar.
Rest me nog de vraag wat ik ga doen als mensen vragen waarom..
Thnxquote:
[..]
Knuffel voor jou. Vind dat je erg dapper bent en heel goed bezig bent.
quote:
[..]
Ik heb zelf last van een verdrongen trauma wat op gegeven moment terug is gekomen. Dat “gewoon” over me heen laten komen is niet echt een optie zeg maar.Ik heb helaas een soortgelijk iets meegemaakt, dat speelt in mijn geval een grote rol in m'n dwanggedachten. Uiteindelijk toch die gedachten maar toegelaten en geaccepteerd. Wel met een oude psycholoog die ook een dag na mijn laatste sessie met pensioen ging. Die was gewoon een no-nonsense psycholoog die me enorm geholpen heeft door gewoon naar mijn situatie te kijken en waar nodig uit the box te denken.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Nu met medicatie kom ik de dag door maar ik kan bijvoorbeeld niet werken zeg maar. Omdat dat zoveel concentratie zou kosten, dat lukt niet.
En ik vraag nu eigenlijk dus al 2 jaar om begeleiding daarvoor bij de gespecialiseerde GGZ, maar dat heeft me alleen maar ellende opgeleverd. Laten we daar maar niet weer op in gaan.
Dus ik denk, dat soms, het gewoon over je heen laten komen, geen optie is. Ik zou dat heel graag willen onder begeleiding. Maar die begeleiding is te druk met hun maniertjes, en wachttijden en shit.
Daarom wil ik het nu heel graag via zo’n 1NP psycholoog proberen. Het is dan alleen hopen dat hun mijn problematiek weer niet net te groot vinden. Dan weet ik het even echt niet meer denk ik.Mijn blog over o.a. leven met OCD (dwang) | https://mdj-stek.nl
In het begin wel, maar die hoop word steeds minder.quote:
Hebben jullie hoop dat het ooit beter zal gaan?
Zo’n psycholoog zou ik zo graag willen.quote:
[..]
Ik heb helaas een soortgelijk iets meegemaakt, dat speelt in mijn geval een grote rol in m'n dwanggedachten. Uiteindelijk toch die gedachten maar toegelaten en geaccepteerd. Wel met een oude psycholoog die ook een dag na mijn laatste sessie met pensioen ging. Die was gewoon een no-nonsense psycholoog die me enorm geholpen heeft door gewoon naar mijn situatie te kijken en waar nodig uit the box te denken.
Hoe moet je daarmee omgaan? Ben er echt klaar mee.quote:
[..]
In het begin wel, maar die hoop word steeds minder.
Ik zou het algemeen houden. Zeggen dat je het heel moeilijk vind er te zijn en daarom liever achterin zit.quote:
[..]
Officieel moet er ook nog een C voor mijn diagnose, dus complexe ptss. Mijn ouders zijn daar ook een groot aandeel in inderdaad.
En als je letterlijk zeg maar even kijkt welke fases iemand in zijn leven doorloopt, welke stappen, welke mensen daarbij horen. Mijn waarheid, is dat er meer mislukt, en dat ik meer messen in mijn rug krijg dan andersom. Dus dat voelt tot op zeker mate ook als iets dat nog steeds kan gebeuren. Terwijl, eigenlijk heb ik gewoon pech gehad. Dus het is ook geen echte waarheid. Ik heb gewoon een familie die shit met dingen omgaat.
Ik heb daarom ook even geen contact meer mijn ouders. Want die leven op een andere planeet. Maar ik kreeg wel weer een kerstkaart. En mijn oma heeft uitgezaaide kanker. Dus ik kom niet om mijn familie heen op dit moment. Want mijn oma komt uit zo’n generatie/tijd, ik kan haar dat niet kwalijk nemen.
Maar ik heb 1 tante die ik vertrouw, die geeft me tijden door dat ik langs kan gaan bij mijn grootouders als er niemand is. Ik heb besloten dat ik met de begrafenis achterin de kerk zit. Mijn oma hoeft die ellende niet meer mee te krijgen. Maar ik ga ook geen poppenkast meer spelen zeg maar.
Rest me nog de vraag wat ik ga doen als mensen vragen waarom..
Zelf doe ik dat ook als mensen gaat zitten spitten. Algemeen praatje, soms zeg ik simpelweg dat ik een terugval heb van mn burnout om ervan af te zijn. Andere keren vertel ik dat ik wat dingen heb meegemaakt die ik een plek moet geven en dat dat tijd kost. Meestal nemen mensen daar wel genoegen mee.
Ja, die heb ik wel ja. Anders zou ik niet in behandeling zijn.quote:
Hebben jullie hoop dat het ooit beter zal gaan?
Ik weet het niet. Meestal zijn het buien gelukkig. Als het te lang zou duren dan weet ik niet hoe ik dat op zou moeten lossen..quote:Op dinsdag 26 december 2017 10:46 schreef Melancholia_war het volgende:
[..]
Hoe moet je daarmee omgaan? Ben er echt klaar mee.
Ik heb soms wel wanhopige gedachtes. Ik heb al eerder gezeik gehad met overname van medicijnen. Mijn huisarts zal nu mijn medicijnen voor moeten gaan schrijven totdat ik een nieuwe psychiater heb. Bij eerdere overnames ben ik pipo’s tegen gekomen die op eigen initiatief dan naar hun persoonlijke voorkeur voor medicatie soorten gingen aanpassen. Echt tot dwingen aan toe. Ik maak steeds vaker “wat nou als..” back up plannen die best wel ver gaan. Als ik hier bijvoorbeeld gezeik mee krijg, als in, ze willen het veranderen. Ik blijf op mijn reet zitten. Het is mooi geweest zeg maar.. en dat is wel een beetje pure wanhoop eigenlijk.
Eigenlijk vond ik het mn donkerste periodes niet te doen. Denk dat stug doorgaan en mn gezin uiteindelijk de reden was om door te gaan. Ook uiteindelijk het feit dat ik de trekker niet over te halen heeft me gered.quote:
[..]
Hoe moet je daarmee omgaan? Ben er echt klaar mee.
Mijn blog over o.a. leven met OCD (dwang) | https://mdj-stek.nl
In gedachten houden dat het leven onvoorspelbaar is en je niet kan weten wat er morgen speelt, laat staan volgend jaar. Al vind ik het zelf ook lastig hoor daar niet van. Het is makkelijker gedaan dan gezegd, ik ben bijna 28 en kamp al bijna 10 jaar met depressie. Nu heb ik wel een fijne familie wat een hoop scheelt aangezien je het hun ook niet aan zou willen doen als je er zelf mee zou kappen. Dat zou sowieso eigenlijk altijd een reden moeten zijn om door te gaan, voor iedereenquote:
[..]
Hoe moet je daarmee omgaan? Ben er echt klaar mee.
“And forget not that the earth delights to feel your bare feet and the winds long to play with your hair.”
Dit is ook wel zo. Ik lig nu in bed niet wetend wat te doen en dan zeg ik maar tegen mezelf dat er morgen weer een dag is..quote:
[..]
In gedachten houden dat het leven onvoorspelbaar is en je niet kan weten wat er morgen speelt, laat staan volgend jaar. Al vind ik het zelf ook lastig hoor daar niet van. Het is makkelijker gedaan dan gezegd, ik ben bijna 28 en kamp al bijna 10 jaar met depressie. Nu heb ik wel een fijne familie wat een hoop scheelt aangezien je het hun ook niet aan zou willen doen als je er zelf mee zou kappen. Dat zou sowieso eigenlijk altijd een reden moeten zijn om door te gaan, voor iedereen
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Idemquote:
[..]
Zo’n psycholoog zou ik zo graag willen.
quote:
[..]Dit soort opmerkingenSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
"Maak je maar geen zorgen, morgen wordt aaaaaalles weer beter!
Tsja, uitzichtloosheid is helaas een van de symptomen van depressie. Ik kan niet zeggen dat ik al hoop heb, zo voelt het echt niet. Maar rationeel weet ik dat er een reële kans is dat het beter zal gaan en daar houd ik me maar aan vast. En dat het nog slechter geweest is.
"I can't explain myself, Sir," said Alice, "'cause I'm not myself, you see"
Mmm. Ja. Dat is herkenbaar.quote:
Tsja, uitzichtloosheid is helaas een van de symptomen van depressie. Ik kan niet zeggen dat ik al hoop heb, zo voelt het echt niet. Maar rationeel weet ik dat er een reële kans is dat het beter zal gaan en daar houd ik me maar aan vast. En dat het nog slechter geweest is.
Ik ken het gevoel inderdaad...quote:
[..]
In het begin wel, maar die hoop word steeds minder.
Ben het zo spuugzat.
Ik las trouwens dat jij ook PTTS hebt, ik ook (complexe). Ik denk dat dat ook een groot aandeel heeft in mijn stemming, allemaal van die onverwerkte trauma's. Mijn ouders hebben daar ook een huuuge rol in gespeeld. Heel veel mensen eigenlijk.
Is er hier trouwens iemand bekend met de GGZ in Leiden? En dan vooral de opname afdeling enz.
Ik heb daar een tijdje geleden gezeten, en het heeft me geen rust gebracht. Iemand hier die dit anders heeft ervaren?
Ik heb daar een tijdje geleden gezeten, en het heeft me geen rust gebracht. Iemand hier die dit anders heeft ervaren?
Sterkte! Waarom lukt dat niet als ik vragen mag? Ruzie? Verbouwing? Wel klote, juist in je eigen huis hoop je toch uit te kunnen rusten.quote:
Helemaal klaar met alles. Tyfusmensen. Kan niet eens rusten in m'n eigen huis.
Alles van dat. Kom net terug van een zware behandeling en moet nu steeds ergens anders overnachten vanwege die "verrassing".quote:
[..]
Sterkte! Waarom lukt dat niet als ik vragen mag? Ruzie? Verbouwing? Wel klote, juist in je eigen huis hoop je toch uit te kunnen rusten.
Ik ook complexe. Ik heb therapeut gevonden waarvan ik hoop dat ze me kan helpen. Ik kwam onder andere dit artikel tegen en wat ze verteld spreekt me erg aan:quote:
[..]
Ik ken het gevoel inderdaad...
Ben het zo spuugzat.
Ik las trouwens dat jij ook PTTS hebt, ik ook (complexe). Ik denk dat dat ook een groot aandeel heeft in mijn stemming, allemaal van die onverwerkte trauma's. Mijn ouders hebben daar ook een huuuge rol in gespeeld. Heel veel mensen eigenlijk.
http://www.hanneihlen.nl/html/stream_file.php?key=54znt7zt
Waar ik bij de grote GGZ gewoon maar tegen aan blijf lopen is dat ze maar interpeteren en interpeteren, voordat ze het hele verhaal gehoord hebben. En ze hangen er wel allerlei waarde oordelen aan. En daar doorheen moeten vechten als PTSS’er dat kost je zoveel ellende en paniek. En als je pech hebt gebruiken ze het nog tegen je ook.
Terwijl dit er veel meer op gericht is hoe jij het allemaal ervaren hebt. En daarvan uit ga je werken. Wat me ook logisch lijkt. Er was maar 1 iemand bij toch?
Hoiquote:
[..]
Ik ken het gevoel inderdaad...
Ben het zo spuugzat.
Ik las trouwens dat jij ook PTTS hebt, ik ook (complexe). Ik denk dat dat ook een groot aandeel heeft in mijn stemming, allemaal van die onverwerkte trauma's. Mijn ouders hebben daar ook een huuuge rol in gespeeld. Heel veel mensen eigenlijk.
Blijkbaar zit dit topic vol met trauma's, maar het verklaart wel een hoop van de (hoofdzakelijk) negatieve stemmingswisselingen in dit topic
Vergiffenis. Hoe werkt dat? Bij mij pas als de ander beter gedrag vertoont. Of ben ik nu te zwart-wit?
Mijn familie schuift ook maar van alles en nog wat onder het tapijt. Ben dat spuugzat.
Mijn familie schuift ook maar van alles en nog wat onder het tapijt. Ben dat spuugzat.
Nope. Al is paniekerig denk ik bij mij niet het goede woord.quote:
Ik ben vast de enige die paniekerig word van het idee van douchen he?
Veel van mijn trauma's hebben zich achter de voordeur afgespeeld, daarom associeer ik thuis met onveilig. Doe er dan ook nog een snufje hyperalert bij (door de ptss) en nog wat herbelevingen en dan is naakt onder de douche staan wel heel kwetsbaar en onprettig.
Wat is eigenlijk het verschil tussen gewone ptss en cptss?
"I can't explain myself, Sir," said Alice, "'cause I'm not myself, you see"
Deze site legt het kort uit:quote:
[..]
Nope. Al is paniekerig denk ik bij mij niet het goede woord.
Veel van mijn trauma's hebben zich achter de voordeur afgespeeld, daarom associeer ik thuis met onveilig. Doe er dan ook nog een snufje hyperalert bij (door de ptss) en nog wat herbelevingen en dan is naakt onder de douche staan wel heel kwetsbaar en onprettig.
Wat is eigenlijk het verschil tussen gewone ptss en cptss?
https://www.emergis.nl/ik(...)stoornis/wat-is-het/
Ik voel me inderdaad ook niet prettig onder de douche. En het hele aankleed en opmaak en föhn proces. Zodra ik dan aangekleed en opgetut naar mezelf in de spiegel kijk is het prima maar ik kan er soms zo tegen aan hikken dat het mijn hele dag verpest.
Had niet verwacht steeds te moeten grijpen naar "zo nodig" medicatie deze rotdagen. Kan niet wachten totdat alle ellende voorbij is. Pfrt.
Ik denk voor mij wanneer ik aan die persoon kan denken zonder nog boos te zijn.quote:
Vergiffenis. Hoe werkt dat? Bij mij pas als de ander beter gedrag vertoont. Of ben ik nu te zwart-wit?
Mijn familie schuift ook maar van alles en nog wat onder het tapijt. Ben dat spuugzat.
Vroeger was ik daar wat makkelijker in, was spijt en sorry genoeg.
Nu wil ik ook wel echt merken dat iemand snapt wat er mis gaat, dus niks onder het tapijt schuiven, inderdaad leren van je gedrag.. daar probeer ik een grens te trekken voor mezelf. En dan hoef je daar niet perfect in te zijn, of het meteen goed te kunnen. Maar het minstens erkennen en proberen. Net als dat ik therapie heb zeg maar.
En hoe zit 't met mensen die het niet snappen (of gewoon (blijven) ontkennen/negeren) en die ook nooit excuses hebben aangeboden of op z'n minst erop teruggekomen zijn zodat je echte closure hebt?quote:
[..]
Ik denk voor mij wanneer ik aan die persoon kan denken zonder nog boos te zijn.
Vroeger was ik daar wat makkelijker in, was spijt en sorry genoeg.
Nu wil ik ook wel echt merken dat iemand snapt wat er mis gaat, dus niks onder het tapijt schuiven, inderdaad leren van je gedrag.. daar probeer ik een grens te trekken voor mezelf. En dan hoef je daar niet perfect in te zijn, of het meteen goed te kunnen. Maar het minstens erkennen en proberen. Net als dat ik therapie heb zeg maar.
Het hangt een beetje van het gehele contact af natuurlijk, hoe groot is zo’n ding.quote:
[..]
En hoe zit 't met mensen die het niet snappen (of gewoon (blijven) ontkennen/negeren) en die ook nooit excuses hebben aangeboden of op z'n minst erop teruggekomen zijn zodat je echte closure hebt?
In welke relatievorm dan ook moet je er vooral positiviteit uithalen, en dat kan al door goede gesprekken met elkaar te voeren.
Als je elkaar dan op zo’n niveau niet begrijpt dat de negativiteit de overhand neemt, dan zul je op gegeven moment de deur dicht moeten doen denk ik. Want net als mijn ouders, al snappen ze het dan misschien niet helemaal. Ze kunnen wel begrijpen dat ik hun vlees en bloed ben. Mijn moeder staat trots aan mijn vriend te vertellen dat ik zo slim was op school
maar aannemen wat de diagnose is en wat de therapeuten zeggen, ho maar. Je zou dan toch enige tegemoet koming mogen verwachten. Als dat dan niet zo is.. tja. Een keer houd het voor mij op zeg maar.
Vandaag stond m'n gesprek bij de bedrijfsarts op het programma, jesus wat was dat ongemakkelijk.
Ik geef aan dat alles me eigenlijk teveel wordt momenteel, ik op andere gebieden (sociaal, huishouden, familie etc) weinig tot niets doe/kan en de druk gewoon te groot wordt en ik de angst nu gewoon niet de baas ben nu het sneller donker wordt enzo.
Komt de beste man met adviezen in de trend van:
- Als je voorheen graag naar de voetbal ging, doe dat dan gewoon weer.
- Je moet toch gewoon bezig blijven, confronteer jezelf gewoon met die angst en dan gaat het vanzelf beter.
- Ik zie weinig nut om je ziek te melden als je zelf al aangeeft dat je die vrijgekomen tijd niet benut om meer dingen te gaan doen.
Valt er ineens een stilte en komt ie aan met "Ja, zeg het maar ...", que?
Wonderbaarlijk genoeg bleek dit echter dan de conclusie aan het eind:
Nu hopen op een positieve uitspraak 4 januari (uitspraak strafzaak tegen verdachte, mogelijke schadevergoeding) en dan eens kijken wanneer mijn tweede therapie eindelijk van start gaat.
Ik geef aan dat alles me eigenlijk teveel wordt momenteel, ik op andere gebieden (sociaal, huishouden, familie etc) weinig tot niets doe/kan en de druk gewoon te groot wordt en ik de angst nu gewoon niet de baas ben nu het sneller donker wordt enzo.
Komt de beste man met adviezen in de trend van:
- Als je voorheen graag naar de voetbal ging, doe dat dan gewoon weer.
- Je moet toch gewoon bezig blijven, confronteer jezelf gewoon met die angst en dan gaat het vanzelf beter.
- Ik zie weinig nut om je ziek te melden als je zelf al aangeeft dat je die vrijgekomen tijd niet benut om meer dingen te gaan doen.
Valt er ineens een stilte en komt ie aan met "Ja, zeg het maar ...", que?
Wonderbaarlijk genoeg bleek dit echter dan de conclusie aan het eind:
Beetje dubbel, maar wel opgelucht want het (alles in het dagelijks leven momenteel) werd me echt eventjes teveel en zorgde voor alleen maar meer stress en triggers.quote:In het belang van het herstel en ter voorkoming van langdurig verzuim, wordt geadviseerd om
betrokkene tijdelijk niet te belasten met het verrichten van arbeid zodat hij aan zijn herstel kan
gaan werken. Zodra de balans tussen belasting en belastbaarheid weer hersteld is, kan
overwogen worden om het werk weer te gaan hervatten.
Nu hopen op een positieve uitspraak 4 januari (uitspraak strafzaak tegen verdachte, mogelijke schadevergoeding) en dan eens kijken wanneer mijn tweede therapie eindelijk van start gaat.
Absoluut waar ja. En goede communicatie is daarbij ook belangrijk. Ook dat je echt bereid bent de ander aan te horen en dat je dan normaal tegen die persoon kunt doen. Een negatieve benadering gaat 'm sowieso niet worden (zoals bijvoorbeeld hypocriet doen of onredelijke voorwaarden claimen/afdwingen).quote:
[..]
Het hangt een beetje van het gehele contact af natuurlijk, hoe groot is zo’n ding.
In welke relatievorm dan ook moet je er vooral positiviteit uithalen, en dat kan al door goede gesprekken met elkaar te voeren.
't grappige is dat mijn moeder ook vol 'trots' aan haar sociale kring zat te vertellen dat ik zo slim wasquote:Als je elkaar dan op zo’n niveau niet begrijpt dat de negativiteit de overhand neemt, dan zul je op gegeven moment de deur dicht moeten doen denk ik. Want net als mijn ouders, al snappen ze het dan misschien niet helemaal. Ze kunnen wel begrijpen dat ik hun vlees en bloed ben. Mijn moeder staat trots aan mijn vriend te vertellen dat ik zo slim was op school
maar tegelijk gebruikte ze dat ook als belediging in de vorm van "als je echt zo slim bent...". Tsja, das gewoon onbeschoft.En wat je vertelt over het aannemen van wat je behandelaars zeggen, ik heb wel vaker de indruk gehad dat mijn ouders (en m'n moeder meer dan m'n vader) meer bezig waren om bij mijn behandelaars bevestiging voor hun verwrongen ideeën over mij bevestigd te zien dan dat ze daar waren om zich over mij te laten informeren (wat hoofdzakelijk ook het hoofddoel van die gesprekken was).
Ja, op een gegeven moment houdt 't op. Sowieso vind ik dat je (afhankelijk van de relatie die je met die ander hebt) die ander best wat mag tegemoetkomen.
Vandaag m'n werkgever aan de lijn, die wil dat ik komende week al start met reïntegratie-werkzaamheden. Was er zo overdonderd van dat ik eigenlijk amper iets terug zei, maar het lijkt me nogal strijdig met hetgeen de bedrijfsarts eerder zei.
Dus maar even een mailtje naar de arts gestuurd met een cc naar het hoofdkantoor. Misschien heb ik het wel verkeerd begrepen/gelezen, dat merken we dan snel genoeg.
Dus maar even een mailtje naar de arts gestuurd met een cc naar het hoofdkantoor. Misschien heb ik het wel verkeerd begrepen/gelezen, dat merken we dan snel genoeg.
Dit heb ik ook gehad. Psychologen consults, iq testen, autisme vragenlijsten. Er moest per se een labeltje op. Als een psycholoog zei dat er niks mis met me was, dan had ik de boel als 12 jarige lopen bedriegen volgens mijn moeder. Als ik een keer de handen waste had ik smetvrees en bij het oversteken van een zebrapad waar ik alleen op de witte stukken liep had ik meteen een dwangstoornis. Aan het fitnessen en op een voedsellabel kijken omdat je op je voeding let? Eetstoornis. Overal moet iets achter zitten.quote:
En wat je vertelt over het aannemen van wat je behandelaars zeggen, ik heb wel vaker de indruk gehad dat mijn ouders (en m'n moeder meer dan m'n vader) meer bezig waren om bij mijn behandelaars bevestiging voor hun verwrongen ideeën over mij bevestigd te zien dan dat ze daar waren om zich over mij te laten informeren (wat hoofdzakelijk ook het hoofddoel van die gesprekken was).
Het label is er wel gekomen uiteindelijk.
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Ook echt dat je denkt, kun je daar niet tot 2 januari mee wachten.quote:
Vandaag m'n werkgever aan de lijn, die wil dat ik komende week al start met reïntegratie-werkzaamheden. Was er zo overdonderd van dat ik eigenlijk amper iets terug zei, maar het lijkt me nogal strijdig met hetgeen de bedrijfsarts eerder zei.
Dus maar even een mailtje naar de arts gestuurd met een cc naar het hoofdkantoor. Misschien heb ik het wel verkeerd begrepen/gelezen, dat merken we dan snel genoeg.
Het gaat niet zo goed met me. Moeilijk om positief te blijven, wanneer je een jaar later weer precies op 0 staat qua hulpverlening en weet dat je weer hetzelfde soort gedoe in mag gaan in de hoop dat het deze keer beter is. Met alle zorgen van het dagelijks leven er naast. Oud en nieuw en mijn verjaardag komt er aan maar ik heb er gewoon geen zin in eigenlijk, op dit moment. Maar ik probeer mijn hoofd maar stug met leuke dingen vol te stoppen. Plannen maken voor die dag enzo.
[ Bericht 12% gewijzigd door #ANONIEM op 28-12-2017 14:17:12 ]
[ Bericht 12% gewijzigd door #ANONIEM op 28-12-2017 14:17:12 ]
Het ging ze op zich niet om de labeltjes (al had m'n moeder hier dus wel gelijk achteraf), maar meer om "Ik moet een AD want ik ben te prikkelgevoelig...dus moet mijn zoon ook deze medicatie" zonder stil te staan bij mijn persoonlijke situatie.quote:
[..]
Dit heb ik ook gehad. Psychologen consults, iq testen, autisme vragenlijsten. Er moest per se een labeltje op. Als een psycholoog zei dat er niks mis met me was, dan had ik de boel als 12 jarige lopen bedriegen volgens mijn moeder. Als ik een keer de handen waste had ik smetvrees en bij het oversteken van een zebrapad waar ik alleen op de witte stukken liep had ik meteen een dwangstoornis. Aan het fitnessen en op een voedsellabel kijken omdat je op je voeding let? Eetstoornis. Overal moet iets achter zitten.
Het label is er wel gekomen uiteindelijk.
Ieder mens is anders, maar wat zij deed was projectie.
Soms kreeg ik de indruk dat wat zij miste, mijn verantwoordelijkheid was of zo. Maar ze heeft het (op een rot-start na dan) wel beter gehad dan ik.
iets vieren is geen verplichtingquote:
Het gaat niet zo goed met me. Moeilijk om positief te blijven, wanneer je een jaar later weer precies op 0 staat qua hulpverlening en weet dat je weer hetzelfde soort gedoe in mag gaan in de hoop dat het deze keer beter is. Met alle zorgen van het dagelijks leven er naast. Oud en nieuw en mijn verjaardag komt er aan maar ik heb er gewoon geen zin in eigenlijk, op dit moment.
Als ik mijn verjaardag niet wil vieren, dan vier ik deze niet. En soms vier ik hem juist wel, maar dan heb ik ook echt zelf die behoefte om het te vieren
Het is denk ik ook afhankelijk van de situatie. Afgelopen jaren had ik niet echt een goede reden om m'n verjaardag bijvoorbeeld te vieren en voor m'n komende verjaardag heb ik sinds een korte tijd het plannetje/ideetje in m'n hoofd om wat te regelen...om dan een paar dagen voor mijn verjaardag te 'verdwijnen' zonder vooraf iemand verteld te hebben wat ik ga doen (hooguit m'n beste vrienden die ik 100% kan vertrouwen en die toch geen contact hebben met de rest van m'n sociale (of 'sociale') kring) en dat ik dan een week in een leegstaande boerderij of wat dan ook bivakkeer of een bungalow ergens waar niemand me kent
quote:
[..]
Het ging ze op zich niet om de labeltjes (al had m'n moeder hier dus wel gelijk achteraf), maar meer om "Ik moet een AD want ik ben te prikkelgevoelig...dus moet mijn zoon ook deze medicatie" zonder stil te staan bij mijn persoonlijke situatie.
Ieder mens is anders, maar wat zij deed was projectie.
Soms kreeg ik de indruk dat wat zij miste, mijn verantwoordelijkheid was of zo. Maar ze heeft het (op een rot-start na dan) wel beter gehad dan ik.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Ja maar het is bijna oud en nieuw. Dus die plannen zijn al gemaakt. En het is bijna 3 januari. Dus idem dito.quote:
[..]
iets vieren is geen verplichting
Als ik mijn verjaardag niet wil vieren, dan vier ik deze niet. En soms vier ik hem juist wel, maar dan heb ik ook echt zelf die behoefte om het te vieren
Het is denk ik ook afhankelijk van de situatie. Afgelopen jaren had ik niet echt een goede reden om m'n verjaardag bijvoorbeeld te vieren en voor m'n komende verjaardag heb ik sinds een korte tijd het plannetje/ideetje in m'n hoofd om wat te regelen...om dan een paar dagen voor mijn verjaardag te 'verdwijnen' zonder vooraf iemand verteld te hebben wat ik ga doen (hooguit m'n beste vrienden die ik 100% kan vertrouwen en die toch geen contact hebben met de rest van m'n sociale (of 'sociale') kring) en dat ik dan een week in een leegstaande boerderij of wat dan ook bivakkeer of een bungalow ergens waar niemand me kent
quote:
[..]SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Met O&N ben ik niet alleen. Tot die tijd zit ik eigenlijk de boel gewoon een beetje uit. Misschien heb ik morgen iets en komend jaar wordt hopelijk een beter jaar dan 2017 (en al helemaal beter danquote:
[..]
Ja maar het is bijna oud en nieuw. Dus die plannen zijn al gemaakt. En het is bijna 3 januari. Dus idem dito.
2000 en 16 ). 't zou fijn zijn als 't geluk me weereens een keertje gaat toelachen i.p.v. 3 van m'n meest shittige jaren sinds m'n jeugd (of in elk geval sinds meer dan 10 jaar).
Ik voel me ook al de hele dag opgejaagd en rot. Word elke dag doodop wakker, zie echt door de bomen het bos niet meer en word helemaal lijp van die stomme feestdagen die ervoor zorgen dat niemand te bereiken is. De een is op wintervakantie, de ander werkt gewoon niet tussen kerst en oud en nieuw.. Maar de eikels van de Belastingdienst-postverstuur-afdeling werken wel en blijven maar allerlei brieven sturen die ik niet snap.
Zucht. Mag het alsjeblieft 2018 zijn, nu al?
Zucht. Mag het alsjeblieft 2018 zijn, nu al?
Mon 'en!
Sterkte Fripsel, magnetronkoffie en Bloempjuh, en alle anderen die het nodig hebben. Het zijn toch rare dagen zo tegen het eind van het jaar.
Ik dip gezellig mee vandaag, had maar 1 ding op mijn lijstje staan (auto naar de garage) en dat is mislukt, afspraak stond niet bij hun in het systeem. Nu nergens zin in, even uitzitten maar en dan morgen weer een dag.
Ik dip gezellig mee vandaag, had maar 1 ding op mijn lijstje staan (auto naar de garage) en dat is mislukt, afspraak stond niet bij hun in het systeem. Nu nergens zin in, even uitzitten maar en dan morgen weer een dag.
"I can't explain myself, Sir," said Alice, "'cause I'm not myself, you see"
Ik dacht vlak voor kerst wel echt, ok, ik heb ALLES geregeld, wat ik dit jaar kan regelen. Ik moet alleen voor 5 januari een mail naar mijn huisarts sturen. Maatschappelijk werkster super trots op me.
Dus ik dacht ook, Frips, je gaat gewoon van deze twee weken genieten. Gewoon even twee weken feestdagen, 3 januari is je verjaardag. Daarna komt de shitstorm wel weer.
Maar het lukt gewoon niet, om er niet aan te denken. Helemaal deze dagen tussen kerst en oud en nieuw niet.
Dus ik dacht ook, Frips, je gaat gewoon van deze twee weken genieten. Gewoon even twee weken feestdagen, 3 januari is je verjaardag. Daarna komt de shitstorm wel weer.
Maar het lukt gewoon niet, om er niet aan te denken. Helemaal deze dagen tussen kerst en oud en nieuw niet.
Is wel goedkoper dan je hele lijfquote:
Konden we ons hoofd maar met vakantie sturen he.
Ik ben de laatste tijd weer aan het gamen 'like no tomorrow'. Lekker even. Ik zit nu weer in een hele toffe clan en ik heb enorm veel afleiding daardoorquote:
Ik dacht vlak voor kerst wel echt, ok, ik heb ALLES geregeld, wat ik dit jaar kan regelen. Ik moet alleen voor 5 januari een mail naar mijn huisarts sturen. Maatschappelijk werkster super trots op me.
Dus ik dacht ook, Frips, je gaat gewoon van deze twee weken genieten. Gewoon even twee weken feestdagen, 3 januari is je verjaardag. Daarna komt de shitstorm wel weer.
Maar het lukt gewoon niet, om er niet aan te denken. Helemaal deze dagen tussen kerst en oud en nieuw niet.
.Volgend jaar zit er genoeg voor me in de pijplijn om weer serieus aan de slag te gaan en zodra de dagen weer wat langer worden, krijg ik vanzelf weer energie
En met m'n medicatie zal het waarschijnlijk ook weer goed gaan komen.
Ik heb toch weer leuke mensen leren kennen dit jaar en qua 'opleiding' vordert 't vrij goed en heb ik de wind mee
Ook qua behandeling heb ik vooruitzicht op nieuwe progressie en daar verheug ik me weer op.
Mijn eerste post hier, wellicht dat iemand dit herkent en me tips kan geven of even kan opbeuren.
Ik (28) heb deze zomer een burn-out gehad. Alle daarbij behorende klachten kwamen toen: somber, slecht tegen prikkels kunnen, heel moe, in de war, etc. Ik herstelde voorspoedig en ging al na een maand een paar dagdelen per week aan de slag. Je zou dus kunnen spreken van een lichte burn-out / overspannenheid. Ik ging weer bijna fulltime werken, maar kreeg toen een flinke terugval. Ik was te snel begonnen met werk waar deadlines en verantwoordelijkheid aan vast zaten, en de klachten kwamen in alle hevigheid terug. Twee weken thuis gezeten (oktober) en daarna heel langzaam gaan werken, een beetje thuis en een beetje op kantoor, allemaal klusjes zonder verantwoordelijkheid en mijn werkgever stelt zich begripvol op.
Echter sindsdien is er weinig verbetering, ik blijf somber. Alleen mijn energieniveau is redelijk (kan een beetje sporten) en ik trek prikkels wat beter (zoals bij etentjes en op verjaardagen).
Sinds een maand voel ik me steeds somberder worden, ik dacht, de nasleep van de burn-out i.c.m. een winterdipje. Maar het wordt nu echt erger en erger, sinds 2e kerstdag heb ik echt 'aanvallen' van somberheid. Hierbij voel ik alle adrenaline door mijn lijf stromen, kan ik niet slapen en ik word er misselijk van.
Uiteraard ben ik voor het herstel van mijn burn-out naar een psycholoog/specialist gegaan, en zij geeft aan dat het er bij hoort maar is wel verbaast dat deze klachten zo blijven, omdat ze in eerste instantie juist flink herstelden.
Dinsdag is de eerstvolgende dag dat de praktijk weer open is en ik hoop dat ik dan direct terecht kan want de klachten zoals ik die vandaag heb, zijn gewoon niet te trekken.
Ik vraag me af, herkent iemand dit, deze geestelijke/fysieke klachten? Hoort het bij herstel van een burn-out?
Ik heb deze klachten een paar keer in mijn jeugd gehad, gedurende enkele dagen wanneer ik zware griep had. Daar herken ik het wel van.
Ik probeer echt alles te doen wat goed voor me is: slapen, licht sporten, heel gezond eten, weinig alcohol, geen cafeïne, veel ontspannen/wandelen etc.. Ik zie nu al op tegen aankomende nacht
Ik (28) heb deze zomer een burn-out gehad. Alle daarbij behorende klachten kwamen toen: somber, slecht tegen prikkels kunnen, heel moe, in de war, etc. Ik herstelde voorspoedig en ging al na een maand een paar dagdelen per week aan de slag. Je zou dus kunnen spreken van een lichte burn-out / overspannenheid. Ik ging weer bijna fulltime werken, maar kreeg toen een flinke terugval. Ik was te snel begonnen met werk waar deadlines en verantwoordelijkheid aan vast zaten, en de klachten kwamen in alle hevigheid terug. Twee weken thuis gezeten (oktober) en daarna heel langzaam gaan werken, een beetje thuis en een beetje op kantoor, allemaal klusjes zonder verantwoordelijkheid en mijn werkgever stelt zich begripvol op.
Echter sindsdien is er weinig verbetering, ik blijf somber. Alleen mijn energieniveau is redelijk (kan een beetje sporten) en ik trek prikkels wat beter (zoals bij etentjes en op verjaardagen).
Sinds een maand voel ik me steeds somberder worden, ik dacht, de nasleep van de burn-out i.c.m. een winterdipje. Maar het wordt nu echt erger en erger, sinds 2e kerstdag heb ik echt 'aanvallen' van somberheid. Hierbij voel ik alle adrenaline door mijn lijf stromen, kan ik niet slapen en ik word er misselijk van.
Uiteraard ben ik voor het herstel van mijn burn-out naar een psycholoog/specialist gegaan, en zij geeft aan dat het er bij hoort maar is wel verbaast dat deze klachten zo blijven, omdat ze in eerste instantie juist flink herstelden.
Dinsdag is de eerstvolgende dag dat de praktijk weer open is en ik hoop dat ik dan direct terecht kan want de klachten zoals ik die vandaag heb, zijn gewoon niet te trekken.
Ik vraag me af, herkent iemand dit, deze geestelijke/fysieke klachten? Hoort het bij herstel van een burn-out?
Ik heb deze klachten een paar keer in mijn jeugd gehad, gedurende enkele dagen wanneer ik zware griep had. Daar herken ik het wel van.
Ik probeer echt alles te doen wat goed voor me is: slapen, licht sporten, heel gezond eten, weinig alcohol, geen cafeïne, veel ontspannen/wandelen etc.. Ik zie nu al op tegen aankomende nacht
Hey, welkomquote:
Mijn eerste post hier, wellicht dat iemand dit herkent en me tips kan geven of even kan opbeuren.
Hoe lang doe je dat werk al? En heb je enig idee of er (en welke) triggers waren waardoor het ineens achteruit begon te gaan?quote:Ik (28) heb deze zomer een burn-out gehad. Alle daarbij behorende klachten kwamen toen: somber, slecht tegen prikkels kunnen, heel moe, in de war, etc. Ik herstelde voorspoedig en ging al na een maand een paar dagdelen per week aan de slag. Je zou dus kunnen spreken van een lichte burn-out / overspannenheid. Ik ging weer bijna fulltime werken, maar kreeg toen een flinke terugval. Ik was te snel begonnen met werk waar deadlines en verantwoordelijkheid aan vast zaten, en de klachten kwamen in alle hevigheid terug. Twee weken thuis gezeten (oktober) en daarna heel langzaam gaan werken, een beetje thuis en een beetje op kantoor, allemaal klusjes zonder verantwoordelijkheid en mijn werkgever stelt zich begripvol op.
Echter sindsdien is er weinig verbetering, ik blijf somber. Alleen mijn energieniveau is redelijk (kan een beetje sporten) en ik trek prikkels wat beter (zoals bij etentjes en op verjaardagen).
Vaak komen deze klachten niet uit de lucht vallen en is er meer aan de hand (waarvan je je misschien nieteens bewust bent).
Dit stukje herken ik wel. Ik kan me gevoelsmatig heel snel herstellen na een burn-out, maar dan heb (of had) ik de neiging teveel hooi op m'n vork te willen nemen (ik heb een beetje een hekel aan zo'n soort stilstand of zo) en viel ik weer terug.quote:Sinds een maand voel ik me steeds somberder worden, ik dacht, de nasleep van de burn-out i.c.m. een winterdipje. Maar het wordt nu echt erger en erger, sinds 2e kerstdag heb ik echt 'aanvallen' van somberheid. Hierbij voel ik alle adrenaline door mijn lijf stromen, kan ik niet slapen en ik word er misselijk van.
Uiteraard ben ik voor het herstel van mijn burn-out naar een psycholoog/specialist gegaan, en zij geeft aan dat het er bij hoort maar is wel verbaast dat deze klachten zo blijven, omdat ze in eerste instantie juist flink herstelden.
Ik vergelijk het een beetje met een energie-pool van een hardloper. Stel je hebt -net- een marathon gelopen. Je lichaam is er helemaal doorheen, trillen op je benen, zwaartekracht voelt 3x zo sterk, etc enz, je kent 't vast wel.
Maar misschien voel je je na 10 minuten al flink fitter! Je komt als het ware weer bij. het zou kunnen zijn dat je geest zeg maar 'vergeten' is dat het net een hele marathon achter de rug heeft, maar je lichaam zal je helpen herinneren als je 15 minuten na een marathon gelopen te hebben, een 2e marathon wilt gaan lopen.
Vetgedrukte herken ik wel en jarenlang wist ik niet waar dit door kwam want ik geloofde stevast NIET in dat psychische problemen voor fysieke problemen konden zorgen (ik vond dat maar onzin en aanstellerij en zo)...totdat ik dan eindelijk leerde waardoor het kwam.quote:Dinsdag is de eerstvolgende dag dat de praktijk weer open is en ik hoop dat ik dan direct terecht kan want de klachten zoals ik die vandaag heb, zijn gewoon niet te trekken.
Ik vraag me af, herkent iemand dit, deze geestelijke/fysieke klachten? Hoort het bij herstel van een burn-out?
Toen begreep ik eindelijk waarom ik die keer zo moe was, dat ik halverwege de trap even moest stoppen met m'n tas boodschappen, ik moest toen in m'n trappenhuis bijkomen want m'n benen wilden niet meer. Maar m'n conditie was prima? Dus ik snapte het niet en ging dus door (fout dus).
Het zou zelfs kunnen dat deze mededeling van jou al een soort geruststellend effect op je heeft. Hoe gaat het nu?quote:Ik heb deze klachten een paar keer in mijn jeugd gehad, gedurende enkele dagen wanneer ik zware griep had. Daar herken ik het wel van.
Ik probeer echt alles te doen wat goed voor me is: slapen, licht sporten, heel gezond eten, weinig alcohol, geen cafeïne, veel ontspannen/wandelen etc.. Ik zie nu al op tegen aankomende nacht
Welkom El_Liberaliste!
Een burn-out kan overgaan in een depressie, en het lijkt er zo op het eerste gezicht op dat dat bij jou ook het geval is.
Laat je niet wegsturen met feestdagenstress en het gaat vanzelf weer over. Als je herstellende bent van een burn-out ben je gewoon hartstikke kwetsbaar, en zo te horen voel je je niet een beetje rot maar echt ontzettend klote.
Sterkte in ieder geval!
Een burn-out kan overgaan in een depressie, en het lijkt er zo op het eerste gezicht op dat dat bij jou ook het geval is.
Goed bezig! Dit zijn precies de dingen die zouden kunnen helpen. Om je slaappatroon te doorbreken zou je tijdelijk wat slaapmedicatie kunnen vragen (mag je maar kort gebruiken, daarna werkt het niet meer zo goed). En inderdaad zsm contact opnemen met je eigen behandelaar.quote:Ik probeer echt alles te doen wat goed voor me is: slapen, licht sporten, heel gezond eten, weinig alcohol, geen cafeïne, veel ontspannen/wandelen etc.. Ik zie nu al op tegen aankomende nacht
Laat je niet wegsturen met feestdagenstress en het gaat vanzelf weer over. Als je herstellende bent van een burn-out ben je gewoon hartstikke kwetsbaar, en zo te horen voel je je niet een beetje rot maar echt ontzettend klote.
Sterkte in ieder geval!
"I can't explain myself, Sir," said Alice, "'cause I'm not myself, you see"
Bedankt voor jullie reacties!
Er speelden ook nog wat andere dingetjes maar werk was toch wel de trigger dat ik uitviel.
Tot zover eigenlijk niks bijzonders. Mijn zorg zit er in dat het herstel van de burn-out traag gaat en gevoelsmatig soms stilstaat, terwijl de somberheid telkens maar heviger wordt.. Alsof die twee los van elkaar zijn komen te staan. Je omschrijving en eigen ervaring van een burn-out klopt overigens helemaal en is ook wel herkenbaar hoor, alleen ben ik bang dat ik hierin misschien 'anders' ben.
Ik ben even een ommetje gaan maken net, daar knap ik altijd van op.
Ik heb slaapmedicatie (themazepam in de lichtste variant) via de huisarts gekregen toen ik net uitviel, omdat mijn klachten in de eerste week erg hevig waren. Pas na de terugval in oktober heb ik hier 2 of 3 keer gebruik van gemaakt. Is prettig om te weten dat dit in de keukenla ligt, maar het voelt een beetje als 'valsspelen' of in ieder geval een laatste noodmiddel dat ik liever niet gebruik.. Net als alcohol, daar knap ik ook enorm van op, maar daar naar grijpen is natuurlijk het stomste om te doen. Dus drink ik alleen op sociale gelegenheden en minder dan voordat ik uitviel.
Ik doe dit werk zo'n 5 jaar (eerste baan en een paar keer intern promotie gemaakt). Heb echt een super fijne werkgever en prettige collega's met wie ik goed en soms vriendschappelijk omga. Ben trots op mijn carrière en heb doorgaans veel plezier op de werkvloer. Er is wel veel stress/werkdruk, mede waardoor ik ben uitgevallen maar het werk op zich is niet vervelend en vaak gewoon leuk. Met mijn behandelaar heb ik wel gekeken naar de achterliggende oorzaak, dit komt toch neer op de typische burn-out karaktertrekken: perfectionistisch, graag een goede output leveren op je werk, niet kunnen delegeren, geen nee zeggen etc..quote:
[..]
Hey, welkom
[..]
Hoe lang doe je dat werk al? En heb je enig idee of er (en welke) triggers waren waardoor het ineens achteruit begon te gaan?
Vaak komen deze klachten niet uit de lucht vallen en is er meer aan de hand (waarvan je je misschien nieteens bewust bent).
[..]
Dit stukje herken ik wel. Ik kan me gevoelsmatig heel snel herstellen na een burn-out, maar dan heb (of had) ik de neiging teveel hooi op m'n vork te willen nemen (ik heb een beetje een hekel aan zo'n soort stilstand of zo) en viel ik weer terug.
Ik vergelijk het een beetje met een energie-pool van een hardloper. Stel je hebt -net- een marathon gelopen. Je lichaam is er helemaal doorheen, trillen op je benen, zwaartekracht voelt 3x zo sterk, etc enz, je kent 't vast wel.
Maar misschien voel je je na 10 minuten al flink fitter! Je komt als het ware weer bij. het zou kunnen zijn dat je geest zeg maar 'vergeten' is dat het net een hele marathon achter de rug heeft, maar je lichaam zal je helpen herinneren als je 15 minuten na een marathon gelopen te hebben, een 2e marathon wilt gaan lopen.
[..]
Vetgedrukte herken ik wel en jarenlang wist ik niet waar dit door kwam want ik geloofde stevast NIET in dat psychische problemen voor fysieke problemen konden zorgen (ik vond dat maar onzin en aanstellerij en zo)...totdat ik dan eindelijk leerde waardoor het kwam.
Toen begreep ik eindelijk waarom ik die keer zo moe was, dat ik halverwege de trap even moest stoppen met m'n tas boodschappen, ik moest toen in m'n trappenhuis bijkomen want m'n benen wilden niet meer. Maar m'n conditie was prima? Dus ik snapte het niet en ging dus door (fout dus).
[..]
Het zou zelfs kunnen dat deze mededeling van jou al een soort geruststellend effect op je heeft. Hoe gaat het nu?
Er speelden ook nog wat andere dingetjes maar werk was toch wel de trigger dat ik uitviel.
Tot zover eigenlijk niks bijzonders. Mijn zorg zit er in dat het herstel van de burn-out traag gaat en gevoelsmatig soms stilstaat, terwijl de somberheid telkens maar heviger wordt.. Alsof die twee los van elkaar zijn komen te staan. Je omschrijving en eigen ervaring van een burn-out klopt overigens helemaal en is ook wel herkenbaar hoor, alleen ben ik bang dat ik hierin misschien 'anders' ben.
Ik ben even een ommetje gaan maken net, daar knap ik altijd van op.
Bedanktquote:
Welkom El_Liberaliste!
Een burn-out kan overgaan in een depressie, en het lijkt er zo op het eerste gezicht op dat dat bij jou ook het geval is.
[..]
Goed bezig! Dit zijn precies de dingen die zouden kunnen helpen. Om je slaappatroon te doorbreken zou je tijdelijk wat slaapmedicatie kunnen vragen (mag je maar kort gebruiken, daarna werkt het niet meer zo goed). En inderdaad zsm contact opnemen met je eigen behandelaar.
Laat je niet wegsturen met feestdagenstress en het gaat vanzelf weer over. Als je herstellende bent van een burn-out ben je gewoon hartstikke kwetsbaar, en zo te horen voel je je niet een beetje rot maar echt ontzettend klote.
Sterkte in ieder geval!
Ik heb slaapmedicatie (themazepam in de lichtste variant) via de huisarts gekregen toen ik net uitviel, omdat mijn klachten in de eerste week erg hevig waren. Pas na de terugval in oktober heb ik hier 2 of 3 keer gebruik van gemaakt. Is prettig om te weten dat dit in de keukenla ligt, maar het voelt een beetje als 'valsspelen' of in ieder geval een laatste noodmiddel dat ik liever niet gebruik.. Net als alcohol, daar knap ik ook enorm van op, maar daar naar grijpen is natuurlijk het stomste om te doen. Dus drink ik alleen op sociale gelegenheden en minder dan voordat ik uitviel.
Er posten hier meer vrouwen toch?
Ik weet waar mijn slechte zin vandaan kwam hoor. Heel genant. Maar door de topiramaat werkt mijn pil niet meer dus ik had zoiets van, stoppen met die handel, waarom extra hormonen slikken. Maar oohhh wat een horror menstruaties. En ik heb totaal geen beeld van mijn cyclus. En ik krijg er dus echt een pest humeur van, en nu herinner ik het me ook weer van vroeger.
MK ik wist niet dat jij zo’n last had van die fysieke klachten. Toen ik over dat trap lopen las dacht ik even dat er een oude post van mij gequote was. Al was het niet zo zeer dat ik niet wilde uitgaan van het feit dat het psychisch kon zijn, het kwam gewoon niet in me op. Daar was in mijn opvoeding ook geen plek voor. Gewoon doorgaan.
Ik ging op mijn 18e samenwonen met mijn ex. Hij had last van zware OCD en depressies. We woonde op de 4e verdieping. Ik fietste 2 keer per week 40 min naar de korfbal training, gaf training, trainde zelf en fietste weer terug. Tilde mijn boodschappen altijd de trappen op. Ging met de fiets naar school. Na een jaar was er niks van me over. Kon het sporten niet meer aan. Godzijdank was er een lift. Er reed ook een bus naar school.. de fysiotherapeut was mijn beste vriend. De huisarts vond dat ik maar terug moest komen als ik meer last had..
Later ben ik via een andere huisarts bij een reumatoloog terecht gekomen die mijn cortisol waardes in mijn urine heeft laten meten. Die waren onverklaarbaar hoog (nu niet meer zo onverklaarbaar).
Heb uiteindelijk de diagnose fibromyalgie dan gehad. Revalidatie gedaan. Krijg je automatisch een psycholoog en testen. Ik scoorde zwaar depressief maar kwam zo vrolijk over.. dus het zou wel mee vallen..
Later ook nog meerdere keren bij de huisarts gezeten dat ik me continue zo gestresst en beroerd etc. voelde. Maar dat was logisch gezien de diagnose..
Tot er iets knak zei in mijn hoofd.
Ik weet waar mijn slechte zin vandaan kwam hoor. Heel genant. Maar door de topiramaat werkt mijn pil niet meer dus ik had zoiets van, stoppen met die handel, waarom extra hormonen slikken. Maar oohhh wat een horror menstruaties. En ik heb totaal geen beeld van mijn cyclus.
En ik krijg er dus echt een pest humeur van, en nu herinner ik het me ook weer van vroeger. MK ik wist niet dat jij zo’n last had van die fysieke klachten. Toen ik over dat trap lopen las dacht ik even dat er een oude post van mij gequote was. Al was het niet zo zeer dat ik niet wilde uitgaan van het feit dat het psychisch kon zijn, het kwam gewoon niet in me op. Daar was in mijn opvoeding ook geen plek voor. Gewoon doorgaan.
Ik ging op mijn 18e samenwonen met mijn ex. Hij had last van zware OCD en depressies. We woonde op de 4e verdieping. Ik fietste 2 keer per week 40 min naar de korfbal training, gaf training, trainde zelf en fietste weer terug. Tilde mijn boodschappen altijd de trappen op. Ging met de fiets naar school. Na een jaar was er niks van me over. Kon het sporten niet meer aan. Godzijdank was er een lift. Er reed ook een bus naar school.. de fysiotherapeut was mijn beste vriend. De huisarts vond dat ik maar terug moest komen als ik meer last had..
Later ben ik via een andere huisarts bij een reumatoloog terecht gekomen die mijn cortisol waardes in mijn urine heeft laten meten. Die waren onverklaarbaar hoog (nu niet meer zo onverklaarbaar).
Heb uiteindelijk de diagnose fibromyalgie dan gehad. Revalidatie gedaan. Krijg je automatisch een psycholoog en testen. Ik scoorde zwaar depressief maar kwam zo vrolijk over.. dus het zou wel mee vallen..
Later ook nog meerdere keren bij de huisarts gezeten dat ik me continue zo gestresst en beroerd etc. voelde. Maar dat was logisch gezien de diagnose..
Tot er iets knak zei in mijn hoofd.
Man man, 3 weken verder en nogsteeds slaap ik niet normaal. Soms is het beter, soms word ik wakker om 5 uur ‘s nachts. Ik wil zo graag een nacht weer doorslapen, alleen als ik ook maar iets onderneem, lijkt m’n lichaam het alweer te veel te vinden.
Dan zit ik ook nog met werk. Ik wil er eigenlijk niet mee door, maar dan moet ik weer alternatieven vinden. Ik wil gewoon graag eerst op krachten komen, maar ik zit nu op 70% van m’n inkomen (yay ziektewet en een payroll contract). Ik word zo moe van deze shit. Dat fucking gevoelige klotelichaam van mij, waarom rollen zo veel mensen makkelijk door het leven, terwijl ik continu maar op het randje dans.
Zo frustrerend allemaal.
Dan zit ik ook nog met werk. Ik wil er eigenlijk niet mee door, maar dan moet ik weer alternatieven vinden. Ik wil gewoon graag eerst op krachten komen, maar ik zit nu op 70% van m’n inkomen (yay ziektewet en een payroll contract). Ik word zo moe van deze shit. Dat fucking gevoelige klotelichaam van mij, waarom rollen zo veel mensen makkelijk door het leven, terwijl ik continu maar op het randje dans.
Zo frustrerend allemaal.
Ignorance is bliss
Yup, nog meer vrouwen hier, en herkenbaar van die hormoontjes. Laatst een maandje gestopt met de pil om mijn cyclus te resetten (na een hele lange doorbraakbloeding), en daarna gauw maar weer gestart. Een paar dagen per maand janken om stomme films kan ik wel hebben, maar werd er nu echt heel chagrijnig van.
Vandaag naar therapie geweest, speciale vakantieversie (niet verplicht en lekker relaxt). Was wel fijn, zo tussen alle verplicht gezellige dagen door.
Vandaag naar therapie geweest, speciale vakantieversie (niet verplicht en lekker relaxt). Was wel fijn, zo tussen alle verplicht gezellige dagen door.
"I can't explain myself, Sir," said Alice, "'cause I'm not myself, you see"
Dat is niet fijn. Kun je switchen naar standje gewoon maar even verstand op nul en overleven? Oud en nieuw en verjaardag geven ook een hoop spanning, misschien dat je er daarna al wat positiever tegenaan kunt kijken. (En misschien ook niet, maar dat zie je dan wel)ppaquote:
Er begint zich een steeds hardnekkigere onrust van het kont toch niet goed bij mij te knagen.
"I can't explain myself, Sir," said Alice, "'cause I'm not myself, you see"
Naar een psycholoog gegaan met suïcidale klachten en compleet onvermogen om nog te functioneren en mij wordt verteld dat ik 4 maanden moet wachten voordat ik specialistische hulp kan krijgen. In de tussentijd is er niks dat ze kunnen doen.
En dit is dan Nederland, het land met de 'beste' gezondheidszorg van de wereld. Waar betaal ik überhaupt belasting voor? Kankerland
En dit is dan Nederland, het land met de 'beste' gezondheidszorg van de wereld. Waar betaal ik überhaupt belasting voor? Kankerland
Als je suicidaal bent kun je heel makkelijk je laten opnemen.quote:
Naar een psycholoog gegaan met suïcidale klachten en compleet onvermogen om nog te functioneren en mij wordt verteld dat ik 4 maanden moet wachten voordat ik specialistische hulp kan krijgen. In de tussentijd is er niks dat ze kunnen doen.
En dit is dan Nederland, het land met de 'beste' gezondheidszorg van de wereld. Waar betaal ik überhaupt belasting voor? Kankerland
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Welkom bij de GGZquote:
Naar een psycholoog gegaan met suïcidale klachten en compleet onvermogen om nog te functioneren en mij wordt verteld dat ik 4 maanden moet wachten voordat ik specialistische hulp kan krijgen. In de tussentijd is er niks dat ze kunnen doen.
En dit is dan Nederland, het land met de 'beste' gezondheidszorg van de wereld. Waar betaal ik überhaupt belasting voor? Kankerland
Als het echt niet gaat moet je echt de huisarts of huisartsen post bellen. Zat ook bij een psycholoog die mijn klachten onderschat had.. Die hebben uiteindelijk wel een crisis dienst van een andere instelling gebeld.. Voor je het weet ben je dan echt wel opgenomen..quote:
Naar een psycholoog gegaan met suïcidale klachten en compleet onvermogen om nog te functioneren en mij wordt verteld dat ik 4 maanden moet wachten voordat ik specialistische hulp kan krijgen. In de tussentijd is er niks dat ze kunnen doen.
En dit is dan Nederland, het land met de 'beste' gezondheidszorg van de wereld. Waar betaal ik überhaupt belasting voor? Kankerland
Helpt je psycholoog niet mee dan is het de huisarts of huisartsen post bellen. Deze zullen zeker bij suïcidale gedachten/plannen horen een crisis dienst te bellen voor een beoordeling.
Mijn blog over o.a. leven met OCD (dwang) | https://mdj-stek.nl
Het zou fijn zijn als er iets zat van snelle hulp tussen die twee fases van denken aan zelfmoord en het echt willen doen ipv een eeuwige wachtlijst. Ipv dat je uiteindelijk vanzelf opgenomen wordt.quote:
[..]
Als je suicidaal bent kun je heel makkelijk je laten opnemen.
Lekker twee tot vier maanden laten broeien.quote:
[..]
Het zou fijn zijn als er iets zat van snelle hulp tussen die twee fases van denken aan zelfmoord en het echt willen doen ipv een eeuwige wachtlijst. Ipv dat je uiteindelijk vanzelf opgenomen wordt.
🐙
Stomme psycholoog dan, dan voel je je ook niet echt serieus genomen.quote:
Naar een psycholoog gegaan met suïcidale klachten en compleet onvermogen om nog te functioneren en mij wordt verteld dat ik 4 maanden moet wachten voordat ik specialistische hulp kan krijgen. In de tussentijd is er niks dat ze kunnen doen.
Crisisdienst is al genoemd. Die hebben meer mogelijkheden dan alleen opname. Al gaat veiligheid natuurlijk altijd voor. Zij kunnen ook zelf gesprekken met je voeren (geen behandeling maar steunend), IHT inzetten (intensieve thuiszorg) of acute deeltijd. Of gewoon druk zetten achter de wachtlijst. Allemaal wel afhankelijk van hoe ze de risico's inschatten - er zijn heel wat gradaties suicidaliteit.
113 heeft ook een online training, gewoon gratis. Daar zou je ook eens naar kunnen kijken. Geen wachtlijst, geen gedoe met verwijzingen.
Iig sterkte!
"I can't explain myself, Sir," said Alice, "'cause I'm not myself, you see"
Zelfmoordlijn ofzo?quote:
[..]
Het zou fijn zijn als er iets zat van snelle hulp tussen die twee fases van denken aan zelfmoord en het echt willen doen ipv een eeuwige wachtlijst. Ipv dat je uiteindelijk vanzelf opgenomen wordt.
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Dat ís 113 toch..?quote:
JJJ, vier maanden is nog best kort. Kun je in de tussentijd niet terecht bij Maatschappelijk Werk ofzo, om in ieder geval je ei even kwijt te kunnen?
[ Bericht 10% gewijzigd door bloempjuh op 30-12-2017 17:13:50 ]
Mon 'en!
Wanneer je een doorverwijzing op zak hebt kun je toch ook zelf zoeken naar een alternatief met een minder lange wachttijd?
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Inderdaad een aantal mogelijkheden, sowieso bij de huisarts aangeven hoe en wat en wat de ernst van je situatie is.
Daarnaast heb je inderdaad altijd crisisplekken, niet echt ideaal maar als het écht niet anders kan is dat natuurlijk een oplossing.
Ook een ander zoeken in de regio zonder absurde wachtlijsten is een optie, eentje in het dorp van mij had voor mijn SGGZ-behoeften een wachtlijst van twee weken, de ander in de stad 5 maanden.
Jouw eerste indruk bij die psycholoog is nu gewoon ruk dus ik zou snel doorpakken en (eventueel met hulp van huisarts) een ander zoeken waar je sneller terecht kunt.
Medicatie, POH-GGZ, hulplijnen etc. zijn ook een mogelijkheid.
Daarnaast heb je inderdaad altijd crisisplekken, niet echt ideaal maar als het écht niet anders kan is dat natuurlijk een oplossing.
Ook een ander zoeken in de regio zonder absurde wachtlijsten is een optie, eentje in het dorp van mij had voor mijn SGGZ-behoeften een wachtlijst van twee weken, de ander in de stad 5 maanden.
Jouw eerste indruk bij die psycholoog is nu gewoon ruk dus ik zou snel doorpakken en (eventueel met hulp van huisarts) een ander zoeken waar je sneller terecht kunt.
Medicatie, POH-GGZ, hulplijnen etc. zijn ook een mogelijkheid.
Zelf even contact opgenomen trouwens met mijn coördinator van het werk en aangegeven dat dat mooie reïntegratie traject dat ze volgende week al wilden starten gewoon te vroeg komt en niet overeenkomt met het advies van de bedrijfsarts.
Die gaat nu intern weer in overleg met het hoofdkantoor en de verantwoordelijke voor de afhandeling van mijn kwestie. Maar gaf wel aan dat mijn gezondheid voorop staat en het 'maar' werk is. Dat is dan wel weer prettig om te horen.
Verder volop zenuwachtig over de uitspraak in mijn strafzaak, hoop zo op toekenning van mijn schade zodat ik niet weer een heel traject moet doorlopen met het schadefonds. Daar heb ik echt geen trek in.
Die gaat nu intern weer in overleg met het hoofdkantoor en de verantwoordelijke voor de afhandeling van mijn kwestie. Maar gaf wel aan dat mijn gezondheid voorop staat en het 'maar' werk is. Dat is dan wel weer prettig om te horen.
Verder volop zenuwachtig over de uitspraak in mijn strafzaak, hoop zo op toekenning van mijn schade zodat ik niet weer een heel traject moet doorlopen met het schadefonds. Daar heb ik echt geen trek in.
Nu ik een tijdje in therapie zit en ik wat steviger sta heb ik sinds een tijdje ook meer last van nachtmerries. Hoewel ik in mijn dromen volwassen ben gebeuren er nare dingen die ook in mijn kindertijd wel gebeurden. Hoewel ik weet dat t een droom is geweest, ben opgelucht als ik wakker wordt, hou ik er soms een narig gevoel aan over dat de hele dag op de achtergrond blijft hangen.
Ook heb ik meer last van paniekaanvallen waarbij angsten uit t verleden beginnen op te spelen.
Ik kan er op zich wel mee omgaan en blijf wel dingen doen maar prettig is anders. Zou dit een stukje verwerking zijn of juist dat ik nu steviger staan dat t er meer mag zijn? Zijn hier mensen die dit ook hebben, of hebben gehad? Ik ben wel benieuwd naar jullie ervaringen hierin.
Volgende week heb ik iig een afspraak met mijn psycholoog en dan wil ik het bespreken.
Ook heb ik meer last van paniekaanvallen waarbij angsten uit t verleden beginnen op te spelen.
Ik kan er op zich wel mee omgaan en blijf wel dingen doen maar prettig is anders. Zou dit een stukje verwerking zijn of juist dat ik nu steviger staan dat t er meer mag zijn? Zijn hier mensen die dit ook hebben, of hebben gehad? Ik ben wel benieuwd naar jullie ervaringen hierin.
Volgende week heb ik iig een afspraak met mijn psycholoog en dan wil ik het bespreken.
@lastpost: netjes geregeld met je werk. De uitgangspunten zijn in ieder geval goed, eerst maar goed voor jezelf zorgen en dan komt werk ook wel weer maar pas als het ook kan.
@mevrouw_voor_jou: toen mijn gevoel weer een beetje terugkwam, kwamen ook alle nare herinneringen in alle hevigheid weer terug. Nachtmerries, herbelevingen, echt niet fijn. Ik heb best wat dingetjes in mijn rugzak en het is een hele tijd redelijk gelukt om die beerput dicht te houden maar nu dus niet meer. Ik heb nu emdr om ze alsnog te gaan verwerken. Dus ja, zeker herkenbaar.
@mevrouw_voor_jou: toen mijn gevoel weer een beetje terugkwam, kwamen ook alle nare herinneringen in alle hevigheid weer terug. Nachtmerries, herbelevingen, echt niet fijn. Ik heb best wat dingetjes in mijn rugzak en het is een hele tijd redelijk gelukt om die beerput dicht te houden maar nu dus niet meer. Ik heb nu emdr om ze alsnog te gaan verwerken. Dus ja, zeker herkenbaar.
"I can't explain myself, Sir," said Alice, "'cause I'm not myself, you see"
Hier ben ik ook wel benieuwd naar. Vraag me af of het ooit beter zal gaan.quote:
Nu ik een tijdje in therapie zit en ik wat steviger sta heb ik sinds een tijdje ook meer last van nachtmerries. Hoewel ik in mijn dromen volwassen ben gebeuren er nare dingen die ook in mijn kindertijd wel gebeurden. Hoewel ik weet dat t een droom is geweest, ben opgelucht als ik wakker wordt, hou ik er soms een narig gevoel aan over dat de hele dag op de achtergrond blijft hangen.
Ook heb ik meer last van paniekaanvallen waarbij angsten uit t verleden beginnen op te spelen.
Ik kan er op zich wel mee omgaan en blijf wel dingen doen maar prettig is anders. Zou dit een stukje verwerking zijn of juist dat ik nu steviger staan dat t er meer mag zijn? Zijn hier mensen die dit ook hebben, of hebben gehad? Ik ben wel benieuwd naar jullie ervaringen hierin.
Volgende week heb ik iig een afspraak met mijn psycholoog en dan wil ik het bespreken.
Bij mij is dit afgelopen jaar eigenlijk pas begonnen na een therapiesessie met m'n vorige therapeut die achteraf gezien niet zo'n goed idee was. Dat heeft bij mij de beerput opengetrokken.quote:
@lastpost: netjes geregeld met je werk. De uitgangspunten zijn in ieder geval goed, eerst maar goed voor jezelf zorgen en dan komt werk ook wel weer maar pas als het ook kan.
@mevrouw_voor_jou: toen mijn gevoel weer een beetje terugkwam, kwamen ook alle nare herinneringen in alle hevigheid weer terug. Nachtmerries, herbelevingen, echt niet fijn. Ik heb best wat dingetjes in mijn rugzak en het is een hele tijd redelijk gelukt om die beerput dicht te houden maar nu dus niet meer. Ik heb nu emdr om ze alsnog te gaan verwerken. Dus ja, zeker herkenbaar.
Erna heb ik een periode emotioneel in een soort rollercoaster gezeten. Ik kon niets verdragen en had continue paniekaanvallen.
Met mn huidige psycholoog probeer ik de situatie te stabiliseren zodat ik op n punt kom dat ik kan gaan verwerken. Ik merk wel dat ik veel steviger sta en er ook veel meer met mn gedachten bij ben, in plaats van steeds half afwezig en in n emotionele waas. Ik ervaar het nu denk ik ook wel minder heftig maar had ergens de verwachting dat de herinneringen zich niet meer zo spontaan zouden opdringen.
T stomme is, aan de ene kant wil ik t heel graag aan iemand vertellen. Wat er allemaal gebeurd is. Aan de andere kant, vraag ik me af hoe dan? En ik voel me veel te klein en vol schaamte om de woorden alleen maar over mn lippen te krijgen. En dan vind ik weer dat ik me aanstel en het allemaal niet zo erg was. Ik heb met mezelf afgesproken dat ik komend jaar de moed ga verzamelen om het wel te vertellen. Want ik voel me er ook best alleen in.
[ Bericht 6% gewijzigd door Mevrouw_voor_jou op 30-12-2017 22:00:56 ]
Niet jouw schaamte Mevrouw. Niet JOUW schaamte.quote:
[..]
Bij mij is dit afgelopen jaar eigenlijk pas begonnen na een therapiesessie met m'n vorige therapeut die achteraf gezien niet zo'n goed idee was. Dat heeft bij mij de beerput opengetrokken.
Erna heb ik een periode emotioneel in een soort rollercoaster gezeten. Ik kon niets verdragen en had continue paniekaanvallen.
Met mn huidige psycholoog probeer ik de situatie te stabiliseren zodat ik op n punt kom dat ik kan gaan verwerken. Ik merk wel dat ik veel steviger sta en er ook veel meer met mn gedachten bij ben, in plaats van steeds half afwezig en in n emotionele waas. Ik ervaar het nu denk ik ook wel minder heftig maar had ergens de verwachting dat de herinneringen zich niet meer zo spontaan zouden opdringen.
T stomme is, aan de ene kant wil ik t heel graag aan iemand vertellen. Wat er allemaal gebeurd is. Aan de andere kant, vraag ik me af hoe dan? En ik voel me veel te klein en vol schaamte om de woorden alleen maar over mn lippen te krijgen. En dan vind ik weer dat ik me aanstel en het allemaal niet zo erg was. Ik heb met mezelf afgesproken dat ik komend jaar de moed ga verzamelen om het wel te vertellen. Want ik voel me er ook best alleen in.
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Ik weet t. Maar zo voelt t niet op t moment. Mijn gedachten vinden allerlei redenen waarom het mijn schuld was en ik het verdiende, ook al weet ik rationeel wel dat niemand zoiets verdiend.quote:
[..]
Niet jouw schaamte Mevrouw. Niet JOUW schaamte.
Ik heb net een oxazepam ingenomen en ga straks nog even met vrienden op pad. Kan ik even afleiding zoeken en een beetje tot rust komen. Morgen weer een dag en dinsdag heb ik een gesprek met mijn psycholoog.
Eigenlijk wil ik haar vragen of nu dit iets is dat dus blijft gebeuren, ze advies heeft over hoe ik dit tot rust kan brengen op een goede manier. Ik heb echt geen idee. Heb er nog nooit iets anders mee gedaan dan oxazepam slikken, afleiding zoeken en uitzitten tot het weggaat. Er moet toch iets beters zijn zodat het minder wordt.
Snap ik. Maar ik geloof er echt in dat het goed is te accepteren dat je gedachten en gevoelens precies dat zijn; gedachten en gevoelens. Het zijn geen absolute waarheden. En ik geloof er in dat je jezelf daarin kunt deprogrammeren. Bevraag je gedachtes, bevraag je gevoelens. En counter ze. Vertel ze hoe het rationeel zit. Haat ze niet, wijs ze niet af, onderdruk ze niet, het is logisch dat ze er zijn, hell met wat je meegemaakt hebt mogen ze er zelfs zijn. Maar ze zijn geen waarheden. En het is goed jezelf keer op keer te dwingen die kant te belichten. Tot je er zelf waarheid in gaat voelen en denken. En dan nog zal die andere kant een stem hebben. Maar uit liefde voor jezelf moet je die stem een aai over de bol geven en nooooooooooog een keer uitleggen hoe het IS. En het IS zo dat iemand jou iets aan gedaan heeft en dat "society" daar uit zelfbescherming een bepaalde laag van schaamte over heen legt. Victim blaming bestaat niet om de victims te beschamen, maar uit een krampachtige poging de non-victims te beschermen en de illusie te laten geloven dat het hen nooit had overkomen en nooit zal (kunnen) overkomen want zij "vul maar in"... Een nare bijwerking hiervan is het gevoel van schaamte dat bij slachtoffers komt te liggen.quote:
[..]
Ik weet t. Maar zo voelt t niet op t moment. Mijn gedachten vinden allerlei redenen waarom het mijn schuld was en ik het verdiende, ook al weet ik rationeel wel dat niemand zoiets verdiend.
Ik heb net een oxazepam ingenomen en ga straks nog even met vrienden op pad. Kan ik even afleiding zoeken en een beetje tot rust komen. Morgen weer een dag en dinsdag heb ik een gesprek met mijn psycholoog.
Eigenlijk wil ik haar vragen of nu dit iets is dat dus blijft gebeuren, ze advies heeft over hoe ik dit tot rust kan brengen op een goede manier. Ik heb echt geen idee. Heb er nog nooit iets anders mee gedaan dan oxazepam slikken, afleiding zoeken en uitzitten tot het weggaat. Er moet toch iets beters zijn zodat het minder wordt.
Net zoals alle niet-slachtoffers het fout hebben, heeft jouw schaamte het ook fout. En dat moet je heel vaak tegen je eigen schaamte zeggen. Ook wanneer je het (nog) niet gelooft.
(Waarbij moet naar klinkt, je moet lekker niks, want jij bent in charge
enkel om aan te tonen hoe zeer ik geloof dat het helpt. En alles wat helpt, is het inzetten waard )Een dikke digihug voor je. Ik lees echt al je stoere stappen met veel "plezier"!
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Dank je voor je advies. Vind het echt lief dat je de tijd hebt genomen om zo uitgebreid te antwoorden.quote:
[..]
Snap ik. Maar ik geloof er echt in dat het goed is te accepteren dat je gedachten en gevoelens precies dat zijn; gedachten en gevoelens. Het zijn geen absolute waarheden. En ik geloof er in dat je jezelf daarin kunt deprogrammeren. Bevraag je gedachtes, bevraag je gevoelens. En counter ze. Vertel ze hoe het rationeel zit. Haat ze niet, wijs ze niet af, onderdruk ze niet, het is logisch dat ze er zijn, hell met wat je meegemaakt hebt mogen ze er zelfs zijn. Maar ze zijn geen waarheden. En het is goed jezelf keer op keer te dwingen die kant te belichten. Tot je er zelf waarheid in gaat voelen en denken. En dan nog zal die andere kant een stem hebben. Maar uit liefde voor jezelf moet je die stem een aai over de bol geven en nooooooooooog een keer uitleggen hoe het IS. En het IS zo dat iemand jou iets aan gedaan heeft en dat "society" daar uit zelfbescherming een bepaalde laag van schaamte over heen legt. Victim blaming bestaat niet om de victims te beschamen, maar uit een krampachtige poging de non-victims te beschermen en de illusie te laten geloven dat het hen nooit had overkomen en nooit zal (kunnen) overkomen want zij "vul maar in"... Een nare bijwerking hiervan is het gevoel van schaamte dat bij slachtoffers komt te liggen.
Net zoals alle niet-slachtoffers het fout hebben, heeft jouw schaamte het ook fout. En dat moet je heel vaak tegen je eigen schaamte zeggen. Ook wanneer je het (nog) niet gelooft.
(Waarbij moet naar klinkt, je moet lekker niks, want jij bent in charge
Een dikke digihug voor je. Ik lees echt al je stoere stappen met veel "plezier"!
Ik moet het nog even op me laten inwerken en de oxazepam helpt daar nu niet zo bij. Spul werkt bij mij vrij intens.
Nogmaals dank je.
Lekker gebruik maken van je oxazepam momentje!
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Ik ga proberen je advies toe te passen wanneer ik er weer last van heb. Inmiddels heb ik n nacht goed geslapen en is het weer rustig in mn hoofd.quote:
[..]
Snap ik. Maar ik geloof er echt in dat het goed is te accepteren dat je gedachten en gevoelens precies dat zijn; gedachten en gevoelens. Het zijn geen absolute waarheden. En ik geloof er in dat je jezelf daarin kunt deprogrammeren. Bevraag je gedachtes, bevraag je gevoelens. En counter ze. Vertel ze hoe het rationeel zit. Haat ze niet, wijs ze niet af, onderdruk ze niet, het is logisch dat ze er zijn, hell met wat je meegemaakt hebt mogen ze er zelfs zijn. Maar ze zijn geen waarheden. En het is goed jezelf keer op keer te dwingen die kant te belichten. Tot je er zelf waarheid in gaat voelen en denken. En dan nog zal die andere kant een stem hebben. Maar uit liefde voor jezelf moet je die stem een aai over de bol geven en nooooooooooog een keer uitleggen hoe het IS. En het IS zo dat iemand jou iets aan gedaan heeft en dat "society" daar uit zelfbescherming een bepaalde laag van schaamte over heen legt. Victim blaming bestaat niet om de victims te beschamen, maar uit een krampachtige poging de non-victims te beschermen en de illusie te laten geloven dat het hen nooit had overkomen en nooit zal (kunnen) overkomen want zij "vul maar in"... Een nare bijwerking hiervan is het gevoel van schaamte dat bij slachtoffers komt te liggen.
Net zoals alle niet-slachtoffers het fout hebben, heeft jouw schaamte het ook fout. En dat moet je heel vaak tegen je eigen schaamte zeggen. Ook wanneer je het (nog) niet gelooft.
(Waarbij moet naar klinkt, je moet lekker niks, want jij bent in charge
Een dikke digihug voor je. Ik lees echt al je stoere stappen met veel "plezier"!
Ik heb overigens niet schaamte omdat de maatschappij schamper doet over wat ik heb meegemaakt. Mocht je op sexueel misbruik doelen, dat heb ik gelukkig niet meegemaakt.
Bij mij ziet het op huiselijk geweld en verwaarlozing. Ik heb niet het idee dat daar echt een mening over heerst in de maatschappij behalve dat het verkeerd is.
Mijn schaamte is vooral dat ik ergens sterk geloof dat ik het niet verdien om nu voor mezelf op te komen. Het is zo lastig. Kinderen die zoiets meemaken zijn niet de leuke mooie kindjes waar je n arm omheen slaat, ze zijn onverzorgd en soms moeilijk in de omgang en omdat ze niet kloppen met t beeld wat we van kinderen willen hebben worden ze gemeden en lastig gevonden. Zo heb ik het ervaren en zo denk ik aan mezelf terug als ik aan mijn kindertijd denk.
Ik wist dat ik anders was, en omdat ik me soms onaangepast gedroeg werd ik wel gemeden. Ook droeg ik vaak kapotte of vieze kleren, ik rook niet lekker en had soms klitten van dagen in mn haar. Bij andere kinderen thuis wist ik me totaal geen houding te geven. Nieuwe kleren, of naar de Efteling dat was wat andere kinderen kregen. Dat was niet voor mij.
En gisteren kon ik alleen maar denken van 'ja maar mag ik wel aandacht vragen voor wat ik heb meegemaakt? Is dat er wel voor mij? Mag ik er wel zijn?' Het voelt of ik ruimte en aandacht vraag die niet voor mij is. Alsof ik op een feestje ben binnengestapt waar ik niet hoor en omdat ik dorst heb wil vragen om een glas water.
Evengoed is je jeugd je "aangedaan". Je hebt geen invloed gehad op wat je meegegeven is. Ook niet op wat dat met je deed. Op hoe je daardoor ervaren werd en hoe je jezelf daardoor hebt ervaren. Nu heb je wel invloed en die pak je. More power to you! Je hoeft niet volledig te geloven dat je het waard bent om te beginnen met beter wordenquote:
[..]
Ik ga proberen je advies toe te passen wanneer ik er weer last van heb. Inmiddels heb ik n nacht goed geslapen en is het weer rustig in mn hoofd.
Ik heb overigens niet schaamte omdat de maatschappij schamper doet over wat ik heb meegemaakt. Mocht je op sexueel misbruik doelen, dat heb ik gelukkig niet meegemaakt.
Bij mij ziet het op huiselijk geweld en verwaarlozing. Ik heb niet het idee dat daar echt een mening over heerst in de maatschappij behalve dat het verkeerd is.
Mijn schaamte is vooral dat ik ergens sterk geloof dat ik het niet verdien om nu voor mezelf op te komen. Het is zo lastig. Kinderen die zoiets meemaken zijn niet de leuke mooie kindjes waar je n arm omheen slaat, ze zijn onverzorgd en soms moeilijk in de omgang en omdat ze niet kloppen met t beeld wat we van kinderen willen hebben worden ze gemeden en lastig gevonden. Zo heb ik het ervaren en zo denk ik aan mezelf terug als ik aan mijn kindertijd denk.
Ik wist dat ik anders was, en omdat ik me soms onaangepast gedroeg werd ik wel gemeden. Ook droeg ik vaak kapotte of vieze kleren, ik rook niet lekker en had soms klitten van dagen in mn haar. Bij andere kinderen thuis wist ik me totaal geen houding te geven. Nieuwe kleren, of naar de Efteling dat was wat andere kinderen kregen. Dat was niet voor mij.
En gisteren kon ik alleen maar denken van 'ja maar mag ik wel aandacht vragen voor wat ik heb meegemaakt? Is dat er wel voor mij? Mag ik er wel zijn?' Het voelt of ik ruimte en aandacht vraag die niet voor mij is. Alsof ik op een feestje ben binnengestapt waar ik niet hoor en omdat ik dorst heb wil vragen om een glas water.
En je zegt "ruimte die niet van jou is". Die ruimte is van niemand, niemand heeft er recht op. Een ander niet meer dan jij. Jij hebt er op dit moment behoefte aan dus mag je die opeisen.
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Jij ook!quote:
Fijne jaarwisseling iedereen, en sterkte en een knuffel voor degene die het nodig hebben.
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Daar heb je helemaal gelijk in.quote:
[..]
Evengoed is je jeugd je "aangedaan". Je hebt geen invloed gehad op wat je meegegeven is. Ook niet op wat dat met je deed. Op hoe je daardoor ervaren werd en hoe je jezelf daardoor hebt ervaren. Nu heb je wel invloed en die pak je. More power to you! Je hoeft niet volledig te geloven dat je het waard bent om te beginnen met beter worden
En je zegt "ruimte die niet van jou is". Die ruimte is van niemand, niemand heeft er recht op. Een ander niet meer dan jij. Jij hebt er op dit moment behoefte aan dus mag je die opeisen.
Weet je, ondanks al die moeilijke gedachten en gevoelens voel ik ook wel de moed om het aan te gaan. Ik heb echt nog geen flauw idee hoe en wat dat gaat zijn, maar ik weet wel dat ik het ga doen en ook heb ik vertrouwen in mijn psycholoog. In dat opzicht heb ik het getroffen met haar en de instantie, want ik heb het gevoel dat ze me echt kunnen en willen helpen om een weg eruit te vinden en me hierin zullen ondersteunen en opvangen als dat nodig is.
Dat 'het is je aangedaan' snap ik rationeel, maar het voelt niet zo. Maar dat is misschien ook wel omdat ik dan het zorgvuldig opgestelde beeld van mijn ouders moet aanpassen. Ik heb het daar over gehad met mijn psycholoog. Ik heb een heel vast beeld van hoe mijn ouders en de omgeving van toen zijn, en dat is mijn manier om nog iets van chocolade te kunnen maken van een wereld die destijds vreselijk verwarrend was die doorvloeit in het nu. Ik zou niet weten hoe ik met mijn ouders moet omgaan als ik dat toelaat. Work in progress allemaal. Ook dat moet eens bekeken worden en een nieuwr manier gevonden worden om met de wereld om te gaan wanneer ik kan accepteren dat het niet aan mij lag. Op een manier is het ook makkelijker mezelf de schuld te geven dan anderen want dan hoef ik alleen boos op mezelf te zijn en niet al die conflicten te voelen met anderen?
Ja, dat pakt wel lekker uit voor je?quote:
[..]
Op een manier is het ook makkelijker mezelf de schuld te geven dan anderen want dan hoef ik alleen boos op mezelf te zijn en niet al die conflicten te voelen met anderen?
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
En de laatste (hopelijk) grote paniekaanval/meltdown van dit jaar is een feit. In de supermarkt begonnen met panieken, bij thuiskomst compleet ingestort.
Vuurwerk overal, drukte in de AH, oververhit door te warme jas... Goddamn.
Vuurwerk overal, drukte in de AH, oververhit door te warme jas... Goddamn.
Mon 'en!
quote:
[..]
Ja, dat pakt wel lekker uit voor je?I know...SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
T is complex. Maar komend jaar hoop ik wat constructievere wegen te vinden. Ik kijk wat dat betreft wel positief uit naar 2018.
quote:
[..]
I know...
T is complex. Maar komend jaar hoop ik wat constructievere wegen te vinden. Ik kijk wat dat betreft wel positief uit naar 2018.
Daar drinken we er eentje op om middernacht!
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Doen we!quote:
[..]
Daar drinken we er eentje op om middernacht!
Je bent je zelf er in elk geval van bewust geraakt...Dat is ook al wat. Succes mevrouw.quote:
[..]
I know...
T is complex. Maar komend jaar hoop ik wat constructievere wegen te vinden. Ik kijk wat dat betreft wel positief uit naar 2018.
Dank je wel.quote:
Fijne jaarwisseling iedereen, en sterkte en een knuffel voor degene die het nodig hebben.
Ik wens jullie allemaal een beter jaar!
Why are you wearing that stupid man suit?
2 nachten goed geslapen omdat ik mijn druppels weer ben gaan nemen. Bugleweed heet het, doet schijnbaar van alles, en dat merkte ik.
Vannacht was het echter oud en nieuw, met als toppunt het feit dat mijn wekker ging om half 5. Inmiddels op weg naar Sint Petersburg. Wanneer ik niet slaap schiet ‘s nachts de angst en het piekeren er weer in. Wat er met me aan de hand is, versterkt door toch de innerlijke angst weer een burn out te krijgen.
In mijn denkrage ontdekte ik toch dat ik continu toch weer alles nu nu nu wil. Het is goed dat ik de laatste weken veel over mijn toekomst heb nagedacht, alleen wanneer ik dan actiepunten vind, wil ik dat allemaal meteen weer doen. Ik realiseer me dat het in soms wat overweldigende situaties zoals dit soms slimmer is om dingen 1 voor 1 te nemen.
Nu eerst een leuke week in Rusland hebben en dan lekker in de ziektewet blijven zo lang dit nodig is. Zodra ik weer normaal slaap en niet steedsbin stress modus sta, dan kijk ik verder naar de volgende stap. Enzovoort enzovoort.
Ik moet nu leren die ruimte te creëren voor mezelf. Ik werk mezelf 1,5 jaar het sjompes, maar gun mezelf nu geen rust wanneer ik door werk gestreskst ben. Ik voel me toch opgejaagd door de verzekeraar die mijn ziektegeld uitbetaald, en toch ook onbewust door werk, alleen ik blijf nu resoluut en trek mezelf zo lang terug als nodig. Hoe eng ik het ook vind.
Wat een absurde maatschappij met een absurd werktempo leven we ook in. Mooi dat sommigen het kunnen hebben, alleen ik doe het liever op een lager tempo. Ik ben blij dat ik me dit nu realiseer en ik daar mee bezig kan gaan.
Vannacht was het echter oud en nieuw, met als toppunt het feit dat mijn wekker ging om half 5. Inmiddels op weg naar Sint Petersburg. Wanneer ik niet slaap schiet ‘s nachts de angst en het piekeren er weer in. Wat er met me aan de hand is, versterkt door toch de innerlijke angst weer een burn out te krijgen.
In mijn denkrage ontdekte ik toch dat ik continu toch weer alles nu nu nu wil. Het is goed dat ik de laatste weken veel over mijn toekomst heb nagedacht, alleen wanneer ik dan actiepunten vind, wil ik dat allemaal meteen weer doen. Ik realiseer me dat het in soms wat overweldigende situaties zoals dit soms slimmer is om dingen 1 voor 1 te nemen.
Nu eerst een leuke week in Rusland hebben en dan lekker in de ziektewet blijven zo lang dit nodig is. Zodra ik weer normaal slaap en niet steedsbin stress modus sta, dan kijk ik verder naar de volgende stap. Enzovoort enzovoort.
Ik moet nu leren die ruimte te creëren voor mezelf. Ik werk mezelf 1,5 jaar het sjompes, maar gun mezelf nu geen rust wanneer ik door werk gestreskst ben. Ik voel me toch opgejaagd door de verzekeraar die mijn ziektegeld uitbetaald, en toch ook onbewust door werk, alleen ik blijf nu resoluut en trek mezelf zo lang terug als nodig. Hoe eng ik het ook vind.
Wat een absurde maatschappij met een absurd werktempo leven we ook in. Mooi dat sommigen het kunnen hebben, alleen ik doe het liever op een lager tempo. Ik ben blij dat ik me dit nu realiseer en ik daar mee bezig kan gaan.
Ignorance is bliss
Op 't moment dat je in bed ligt en niks doet/moet doen verder, is de kans zeer klein dat je dat moment een burn-out kunt oplopen. Je kunt dus veilig slapenquote:
2 nachten goed geslapen omdat ik mijn druppels weer ben gaan nemen. Bugleweed heet het, doet schijnbaar van alles, en dat merkte ik.
Vannacht was het echter oud en nieuw, met als toppunt het feit dat mijn wekker ging om half 5. Inmiddels op weg naar Sint Petersburg. Wanneer ik niet slaap schiet ‘s nachts de angst en het piekeren er weer in. Wat er met me aan de hand is, versterkt door toch de innerlijke angst weer een burn out te krijgen.
Je innerlijke angst om een burn-out te krijgen, je hebt in elk geval niet altijd wat aan die angst.
En meer dan je best kun je niet doen.
Heeft jouw burn-out zoveel effect op je gehad dan je er bang van bent geworden?
nununu werkt bijna nooit. Beter ben je een dergelijke mate van urgentie voorquote:In mijn denkrage ontdekte ik toch dat ik continu toch weer alles nu nu nu wil. Het is goed dat ik de laatste weken veel over mijn toekomst heb nagedacht, alleen wanneer ik dan actiepunten vind, wil ik dat allemaal meteen weer doen. Ik realiseer me dat het in soms wat overweldigende situaties zoals dit soms slimmer is om dingen 1 voor 1 te nemen.
(is makkelijker gezegd dan gedaan, maar een belangrijke 1e stap daarbij is zelfkennis vergaren en relativeren (wat je volgens mij al weet?)).Hier zijn al die arbeidsbeschermingsmaatregelen ook mede door ontstaan, zeg maar een eeuw terug. Het is prima als je kunt bijdragen aan de maatschappij (en nog beter als je ook wat leuks overhoudt voor jezelf) maar ik vind zelf dat de maatschappij -uiteindelijk- de mens zou moeten dienen en niet andersom (geen continu-uitgeputte werkslaaf worden).quote:Nu eerst een leuke week in Rusland hebben en dan lekker in de ziektewet blijven zo lang dit nodig is. Zodra ik weer normaal slaap en niet steeds in stress modus sta, dan kijk ik verder naar de volgende stap. Enzovoort enzovoort.
Ik moet nu leren die ruimte te creëren voor mezelf. Ik werk mezelf 1,5 jaar het sjompes, maar gun mezelf nu geen rust wanneer ik door werk gestreskst ben. Ik voel me toch opgejaagd door de verzekeraar die mijn ziektegeld uitbetaald, en toch ook onbewust door werk, alleen ik blijf nu resoluut en trek mezelf zo lang terug als nodig. Hoe eng ik het ook vind.
Wat een absurde maatschappij met een absurd werktempo leven we ook in. Mooi dat sommigen het kunnen hebben, alleen ik doe het liever op een lager tempo. Ik ben blij dat ik me dit nu realiseer en ik daar mee bezig kan gaan.
En gelukkig nieuwjaar, moge jouw batterij voorlopig niet nog een keer opraken
Ergens rond 01:45 op 1-1-2016 is helaas mijn vader komen te overlijden. Ondanks dat het niet heel plotseling was en er nog een ziektebed van 2 weken aan vooraf ging heb ik er met kerst eigenlijk naar omstandigheden weinig problemen mee gehad. Des te meer gisteren en vandaag. Alles komt weer even voorbij hoe het allemaal gelopen is, de beslissingen die gemaakt zijn, de dingen die niet gezegd zijn en vooral ook alles wat ik nog met hem wilde doen en wat hij voor mij betekent.
Vandaag dan ook samen met een vriendin de natuurbegraafplaats bezocht waar hij uitgestrooid is. Was goed om daar nu eindelijk te zijn geweest. Alleen weinig emotie getoond, ook later toen we onderweg terug waren en ik nog even bij die vriendin thuis was is het er eigenlijk niet uitgekomen. Nu zit ik in de trein terug en hou ik het eigenlijk niet meer. Kan ik een keer troost krijgen, durf ik mij niet te uiten. Zo ontzettend stom.
Wat wil ik hiermee zeggen? Geen idee eigenlijk, wilde het gewoon even van mij afschrijven.
Vandaag dan ook samen met een vriendin de natuurbegraafplaats bezocht waar hij uitgestrooid is. Was goed om daar nu eindelijk te zijn geweest. Alleen weinig emotie getoond, ook later toen we onderweg terug waren en ik nog even bij die vriendin thuis was is het er eigenlijk niet uitgekomen. Nu zit ik in de trein terug en hou ik het eigenlijk niet meer. Kan ik een keer troost krijgen, durf ik mij niet te uiten. Zo ontzettend stom.
Wat wil ik hiermee zeggen? Geen idee eigenlijk, wilde het gewoon even van mij afschrijven.
Net terug van de eerste dag dagbehandeling. Leeftijd zit tussen de 28 en 50 en ik ben 20. Dus die mensen zitten in een totaal andere levensfase.
Ook een beetje veel om zo urenlang naar andermans verhalen zitten te luisteren. Maar het is even doorbijten.
Ook een beetje veel om zo urenlang naar andermans verhalen zitten te luisteren. Maar het is even doorbijten.
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Laat het er zijn.quote:
Ergens rond 01:45 op 1-1-2016 is helaas mijn vader komen te overlijden. Ondanks dat het niet heel plotseling was en er nog een ziektebed van 2 weken aan vooraf ging heb ik er met kerst eigenlijk naar omstandigheden weinig problemen mee gehad. Des te meer gisteren en vandaag. Alles komt weer even voorbij hoe het allemaal gelopen is, de beslissingen die gemaakt zijn, de dingen die niet gezegd zijn en vooral ook alles wat ik nog met hem wilde doen en wat hij voor mij betekent.
Vandaag dan ook samen met een vriendin de natuurbegraafplaats bezocht waar hij uitgestrooid is. Was goed om daar nu eindelijk te zijn geweest. Alleen weinig emotie getoond, ook later toen we onderweg terug waren en ik nog even bij die vriendin thuis was is het er eigenlijk niet uitgekomen. Nu zit ik in de trein terug en hou ik het eigenlijk niet meer. Kan ik een keer troost krijgen, durf ik mij niet te uiten. Zo ontzettend stom.
Wat wil ik hiermee zeggen? Geen idee eigenlijk, wilde het gewoon even van mij afschrijven.
Sterkte.
Hebben ze geen adolescentengroep voor je?quote:
Net terug van de eerste dag dagbehandeling. Leeftijd zit tussen de 28 en 50 en ik ben 20. Dus die mensen zitten in een totaal andere levensfase.
Ook een beetje veel om zo urenlang naar andermans verhalen zitten te luisteren. Maar het is even doorbijten.
Ik zat daar toen ik een jaar of 27 was? (wel wat aan de oude kant toen, maar m'n levensfase kwam daar veel beter mee overeen).
En vergeet niet: Je zit daar voor jezelf
Andermans verhalen aanhoren, zo'n groep kan ook een plek zijn waar je je eigen grenzen leert aangeven. En voor gevorderden is het ook een goeie plek om andermans grenzen te leren respecteren
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |