R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hier ben ik het mee eens, maar ik heb dus het gevoel dat ik dat beter lijk te begrijpen dan de meeste psychologen die ik binnen de GGZ spreek.quote:Op maandag 25 december 2017 14:34 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Links niet gelezen, maar ik deel je interesse. Zeker het gedeelte van projecties herken ik sterk. Ik herken het ook bij anderen, het zegt veel over de mensen die dit doen.
Het meest wijze gezegde dat ik een kind ooit heb horen zeggen, is "wat je zegt ben je zelf" en het is waar (meestal).
De truc is om door je eigen ego heen te kijken en de mechaniek te zien en te herkennen binnen je eigen gedrag.
Bij bepaalde dingen van mijzelf had ik al langer het gevoel van "het hoort niet bij mij" of "het is net een kankergezwel. het zit aan me vast maar hoort geen deel van mij te zijn" en later bleek dat dus aan de PTSS te hebben gelegen, maar meer nog dingen uit m'n eigen verleden en de triggers daarvan.
Ik vermoed dat het beschuldigd worden door anderen wat zij dan weer doen vanuit -hun- projecties, een trigger voor mij is.
Veel mensen beschuldigen (en -zoeken- zelfs beschuldigingen) in de dingen die ze haten enof vrezen. Het duurt een tijd voordat je hier vanaf kunt zijn, maar dat betekent niet dat je tot die tijd een hulpeloos slachtoffer bent van je eigen shit. Logica is voor mij een anker geweest van waaruit ik kritisch naar mezelf kon kijken ondanks die cognitieve kanker maar het was eigenlijk pas na traumabehandeling dat ik daadwerkelijk weer echte stappen op dit gebied heb kunnen amken.
Zeer interessante materie, thanks voor de links
Artsen/psychologen opzich zijn een van mijn angsten. Daarom is het voor mij ook zo belangrijk om die volledige tijdlijn eens een keer uit te kunnen leggen.
En ik ben het er ook zeker mee eens dat dat een deel eigen projectie is. Alleen weet je wat daar zo wringt bij mij. Zelfs als je zegt “ik heb ptss, daardoor trigger dit en dit mij” of “ik zit nu aan mijn grens”. Dan is dat zo vaak niet genoeg. Terwijl, wanneer iemand met buikgriep om zijn kotsemmer vraagt, dan ga je daar ook niet over in discussie en verbaasd zijn dat diegene de boel onder kotst zeg maar..
De truc is om uit te zoeken wat het puntje precies is met 'artsen en psychologen'. Een tijdslijn geeft overzicht maar daarmee omzeil je wel je eigen emoties (wat opzich niet per definitie foutief is, maar wel een verbeterpuntje is). -De- makkelijkste manier is om dit te voelen. Maar waarschijnlijk is het pijnlijk voor je om dit te voelen en is de rationele weg de makkelijkste weg voor je (op dit moment).quote:Op maandag 25 december 2017 14:41 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Hier ben ik het mee eens, maar ik heb dus het gevoel dat ik dat beter lijk te begrijpen dan de meeste psychologen die ik binnen de GGZ spreek.
Artsen/psychologen opzich zijn een van mijn angsten. Daarom is het voor mij ook zo belangrijk om die volledige tijdlijn eens een keer uit te kunnen leggen.
Maar zelf ben ik van mening dat het uiteindelijke doel in deze is dat je leert -voelen-.
Dan is het slechts een kwestie van voelen waar de schoen 'm precies wringt, maar voelen moet je leren.
Het lastige is ook om door al die ruis van het dagelijkse bestaan heen te voelen wat je voelt. Lastig ook is om deze gevoelens in woorden of concepten om te zetten. Of ideeën. Zelf denk ik dat woorden bij voelen vaak tekort schieten, voor mij zijn daarom concepten, ideeën, richtingen, principes, makkelijker om te denken dan woorden. Woorden zijn zo beperkt als het om gevoelens aangaat.
Sommige dingen moet je wel ervaren en uitproberen. Vaak is het ook nodig om iets meermalen te proberen (zodat je vaker iets voelt), omdat contrast ook een wijze is waarop je je gevoelens kunt leren begrijpen.
Het contrast van het gevoel.
Dit laatste stukje begrijp ik niet (behalve dan dat stukje van die kotsemmer).quote:En ik ben het er ook zeker mee eens dat dat een deel eigen projectie is. Alleen weet je wat daar zo wringt bij mij. Zelfs als je zegt “ik heb ptss, daardoor trigger dit en dit mij” of “ik zit nu aan mijn grens”. Dan is dat zo vaak niet genoeg. Terwijl, wanneer iemand met buikgriep om zijn kotsemmer vraagt, dan ga je daar ook niet over in discussie en verbaasd zijn dat diegene de boel onder kotst zeg maar..
quote:
[..]
En ik ben het er ook zeker mee eens dat dat een deel eigen projectie is. Alleen weet je wat daar zo wringt bij mij. Zelfs als je zegt “ik heb ptss, daardoor trigger dit en dit mij” of “ik zit nu aan mijn grens”. Dan is dat zo vaak niet genoeg. Terwijl, wanneer iemand met buikgriep om zijn kotsemmer vraagt, dan ga je daar ook niet over in discussie en verbaasd zijn dat diegene de boel onder kotst zeg maar..
O wacht, ik begrijp 't.quote:Dit laatste stukje begrijp ik niet (behalve dan dat stukje van die kotsemmer).
Wat je beschrijft, is onbegrip.
Vaak heb je ook dat mensen dan met jouw verhaal aan de haal gaan zodat ze hun eigen projecties -op jou- kunnen gaan botvieren. Zodra je dat bemerkt, zal je een probleem hebben die ander te bereiken omdat die ander niet echt luistert.
Zie het maar als hun kader van waaruit ze kunnen denken, op dat moment.
We doen het allemaal!quote:Links niet gelezen, maar ik deel je interesse. Zeker het gedeelte van projecties herken ik sterk. Ik herken het ook bij anderen, het zegt veel over de mensen die dit doen.
En het geeft niet. Daarom zijn we mensen. Maar dat betekent niet dat we als gedachtenloze Automaton's door het leven moeten gaan. Door elke keer bij mijzelf na te gaan waarom ik iets bepaalds denk (over anderen, over situaties, maar ook vooral over mijzelf) leer ik beetje bij beetje mijn eigen gedachtenspinsels te ontwarren en iets dichter bij de realiteit te komen. Ook zie ik in reacties van anderen dat het eigenlijk bijna altijd projecties van hen zijn.
Zelf analyse en het identificeren van mijn eigen projecties helpt mij buiten de wilde waterstroom te staan zonder er constant door te worden meegesleurd.
Emoties, gedachten, projecties van het ego zijn niet anders dan natuurfenomenen als storm, regen, wind, zon, etc. Het is niet iets wat alleen jou of mij overkomt. De inhoud van de emotie mag anders zijn, het fenomeen blijft hetzelfde. Wat doe je als er regen is? Blijf je er in staan of neem je je maatregelen. En zolang je in de wilde rivier blijft staan kan je evt worden meegesleurd. Maar je kan er ook uitstappen en er van afstand naar kijken, evt het verloop van de waterstroom veranderen waardoor de stroom minder heftig wordt en het evt zelfs een prettig kabbelend beekje wordt...
[ Bericht 23% gewijzigd door ray-xxx op 25-12-2017 15:03:03 ]
Meer concreet; wanneer ik heftige stress voel, dan laat ik mij niet opjagen door de stress, vlucht er niet voor weg. Ik blijf bij die stress en observeer het. Wat gebeurt er op dat specifieke ogenblik? Door het te observeren word ik al rustiger. Misschien niet meteen, of de eerste keer. Maar elke keer iets meer. Ik vergelijk het ook met een monster door wie je wordt opgejaagt in een droom. Wanneer je je omkeert en het monster bekijkt, blijkt het ineens helemaal niet zo groot. Je eigen projecties hebben het zo groot gemaakt.
Nog even iets verder gefilosofeerd;
Waarom reageren we allemaal anders op een situatie. Waarom raakt de ene persoon in de stress en heeft een ander er minder last van? Het is onze reactie op een gebeurtenis dat de stress veroorzaakt. Niet de gebeurtenis zelf. Alweer projectie. Het maakt niet uit hoe levensbedreigend een gebeurtenis was. In de kern blijft het hetzelfde.
Waarom reageren we allemaal anders op een situatie. Waarom raakt de ene persoon in de stress en heeft een ander er minder last van? Het is onze reactie op een gebeurtenis dat de stress veroorzaakt. Niet de gebeurtenis zelf. Alweer projectie. Het maakt niet uit hoe levensbedreigend een gebeurtenis was. In de kern blijft het hetzelfde.
Dit is geen gefilosofeer in mijn ogen maar gewoon de omschrijving van ptss.quote:
Nog even iets verder gefilosofeerd;
Waarom reageren we allemaal anders op een situatie. Waarom raakt de ene persoon in de stress en heeft een ander er minder last van? Het is onze reactie op een gebeurtenis dat de stress veroorzaakt. Niet de gebeurtenis zelf. Alweer projectie. Het maakt niet uit hoe levensbedreigend een gebeurtenis was. In de kern blijft het hetzelfde.
Vetgedrukte is 't sleutelwoord hier.quote:
[..]
We doen het allemaal!
En het geeft niet. Daarom zijn we mensen. Maar dat betekent niet dat we als gedachtenloze Automaton's door het leven moeten gaan. Door elke keer bij mijzelf na te gaan waarom ik iets bepaalds denk (over anderen, over situaties, maar ook vooral over mijzelf) leer ik beetje bij beetje mijn eigen gedachtenspinsels te ontwarren en iets dichter bij de realiteit te komen. Ook zie ik in reacties van anderen dat het eigenlijk bijna altijd projecties van hen zijn.
Zelf analyse en het identificeren van mijn eigen projecties helpt mij buiten de wilde waterstroom te staan zonder er constant door te worden meegesleurd.
Heb je weleens van anderen gehoord dat je niet alles moet gaan zitten overanalyseren?
Hier heb ik wat dingen waar ik me niet in kan vinden.quote:Emoties, gedachten, projecties van het ego zijn niet anders dan natuurfenomenen als storm, regen, wind, zon, etc. Het is niet iets wat alleen jou of mij overkomt. De inhoud van de emotie mag anders zijn, het fenomeen blijft hetzelfde. Wat doe je als er regen is? Blijf je er in staan of neem je je maatregelen. En zolang je in de wilde rivier blijft staan kan je evt worden meegesleurd. Maar je kan er ook uitstappen en er van afstand naar kijken, evt het verloop van de waterstroom veranderen waardoor de stroom minder heftig wordt en het evt zelfs een prettig kabbelend beekje wordt...
Emoties en gedachten zijn vaak een weerspiegeling van de omgeving waarin je leeft en hoe je daarin interacteert. Het heeft een functie en het weer heeft dat niet.
Als je bedoelt dat mensen dezelfde emoties en gedachten hebben...ja...dat is op zich ook wel zo.
Projecties van het ego zijn projecties (duh), maar op zich zijn projecties een vorm van patronen herkennen en dat heeft ook een functie.
Projectie van het ego...bedoel je daarmee dat mensen geneigd zijn dingen van zichzelf in een ander te zoeken? En wat nou als dat wat je in een ander zoekt, er niet is?
Ik kan de stress wel observeren, maar afgezien van enkele keren word ik er niet rustiger van. Zolang een probleem blijft bestaan, blijft de bijbehorende stress ook bestaan maar is de bron van de stress weg, dan verdwijnt de stress als mist voor de zonquote:
Meer concreet; wanneer ik heftige stress voel, dan laat ik mij niet opjagen door de stress, vlucht er niet voor weg. Ik blijf bij die stress en observeer het. Wat gebeurt er op dat specifieke ogenblik? Door het te observeren word ik al rustiger. Misschien niet meteen, of de eerste keer. Maar elke keer iets meer. Ik vergelijk het ook met een monster door wie je wordt opgejaagt in een droom. Wanneer je je omkeert en het monster bekijkt, blijkt het ineens helemaal niet zo groot. Je eigen projecties hebben het zo groot gemaakt.
De eigen paniek observeren heeft me wel uit een plotselinge paniekaanval geholpen. Ik had er (tot zover ik me kon herinneren) nog nooit 1 gehad in het OV maar herkende het meteen. Ik bleef toen wel kalm omdat ik wist wat het was en dat er geen reëel gevaar voor me dreigde. Maar als een gevaar reëel is en het blijft bestaan, kan ik het niet loslaten.
het anders reageren op externe prikkels kan, maar hoeft niet met ptss te maken te hebben. Er kunnen vele redenen voor zijn. Hele hoge pieptonen zullen door kinderen anders ervaren worden dan door ouderen en zelfs iets als een labeltje in je nek kan voor de 1 totaal arbitrair zijn en voor de ander een drama. maar allemaal dezelfde prikkelsquote:
[..]
Dit is geen gefilosofeer in mijn ogen maar gewoon de omschrijving van ptss.
Ook fysieke verschillen kunnen bijdragen aan het anders reageren. Zo zal 1 iemand misschien onthutst reageren als die brug over de sloot is ingestort, terwijl een ander gewoon de kleding uittrekt en naar de overkant zwemt omdat deze laatste persoon een waterrat is en dol op zwemmen is
Of denk maar aan een andere hindernis.
Of denk maar aan een bord met eten, verschillende reacties zal dat oproepen
Oh ja, bij een ptss’er is dit eigenlijk wat er mis gaat/stuk is. Dus ik dacht even Ehm, dit is toch het basis principe.quote:
[..]
het anders reageren op externe prikkels kan, maar hoeft niet met ptss te maken te hebben. Er kunnen vele redenen voor zijn. Hele hoge pieptonen zullen door kinderen anders ervaren worden dan door ouderen en zelfs iets als een labeltje in je nek kan voor de 1 totaal arbitrair zijn en voor de ander een drama. maar allemaal dezelfde prikkels
Ook fysieke verschillen kunnen bijdragen aan het anders reageren. Zo zal 1 iemand misschien onthutst reageren als die brug over de sloot is ingestort, terwijl een ander gewoon de kleding uittrekt en naar de overkant zwemt omdat deze laatste persoon een waterrat is en dol op zwemmen is
Of denk maar aan een andere hindernis.
Of denk maar aan een bord met eten, verschillende reacties zal dat oproepen
Maar wanneer je niet vanuit ptss beredeneert is dat totaal niet natuurlijk en dan is het zeker gefilosofeer. My mistake.
Nee, emoties en gedachten zijn weerspiegelingen van hoe jij de dingen ziet. Anders zou iedereen het zoals jij zien en zou iedereen dus dezelfde realiteit zien. In werkelijkheid ziet iedereen zijn eigen versie van de werkelijkheid.quote:
Emoties en gedachten zijn vaak een weerspiegeling van de omgeving waarin je leeft en hoe je daarin interacteert. Het heeft een functie en het weer heeft dat niet.
Ik bedoel er mee dat je geen enkele controle hebt over het komen en gaan van emoties en gedachten. Zelfs wanneer je mediteert op stilte komen ze op. Daarom zegt men ook dat je tijdens meditatie de gedachten (etc) moet observeren en los laten. Niet proberen te controleren.quote:Als je bedoelt dat mensen dezelfde emoties en gedachten hebben...ja...dat is op zich ook wel zo.
Iaw, zoals je geen controle hebt over andere natuurverschijnselen...
Patronen herkennen doe je door te observeren, niet door er naar te kijken door de gekleurde bril van het ego...quote:Projecties van het ego zijn projecties (duh), maar op zich zijn projecties een vorm van patronen herkennen en dat heeft ook een functie.
Ik bedoel er mee dat je altijd alleen maar vanuit je eigen opgebouwde ervaringen naar iets kan kijken. Je blik is dus altijd gekleurd. Wat je wel kan doen is door analyse van je gedachten (etc) te kijken waarom je er zo naar kijkt.quote:Projectie van het ego...bedoel je daarmee dat mensen geneigd zijn dingen van zichzelf in een ander te zoeken? En wat nou als dat wat je in een ander zoekt, er niet is?
Je moet het natuurlijk wel een beetje leefbaar houden. Als je alles gaat zitten analyseren word je helemaal stapelgek. Maar af en toe jezelf eens bekijken (vooral tijdens de wat meer heftige emoties of negatieve gedachten) kan geen kwaadquote:over analyse
Maar heb jij daar therapie voor gehad? En zo ja via waar? Want zoals ik al zei, ik heb het idee dat ik dat beter begrijp dan de meeste GGZ personen die ik tot nu toe gesproken heb. Alleen kan ik het niet zeg maar. Dus ik zal begeleiding nodig hebben.quote:
[..]
Nee, emoties en gedachten zijn weerspiegelingen van hoe jij de dingen ziet. Anders zou iedereen het zoals jij zien en zou iedereen dus dezelfde realiteit zien. In werkelijkheid ziet iedereen zijn eigen versie van de werkelijkheid.
[..]
Ik bedoel er mee dat je geen enkele controle hebt over het komen en gaan van emoties en gedachten. Zelfs wanneer je mediteert op stilte komen ze op. Daarom zegt men ook dat je tijdens meditatie de gedachten (etc) moet observeren en los laten. Niet proberen te controleren.
[..]
Patronen herkennen doe je door te observeren, niet door er naar te kijken door de gekleurde bril van het ego...
[..]
Ik bedoel er mee dat je altijd alleen maar vanuit je eigen opgebouwde ervaringen naar iets kan kijken. Je blik is dus altijd gekleurd. Wat je wel kan doen is door analyse van je gedachten (etc) te kijken waarom je er zo naar kijkt.
[..]
Je moet het natuurlijk wel een beetje leefbaar houden. Als je alles gaat zitten analyseren word je helemaal stapelgek. Maar af en toe jezelf eens bekijken (vooral tijdens de wat meer heftige emoties of negatieve gedachten) kan geen kwaad
Ik heb er zelf een andere ervaring mee. Hetgeen ik ooit als een gevaar zag is al heel lang weg. Maar de spanning komt nog steeds af en toe op. Het is puur fysiek. Een lichaamsherinnering zogezegd.quote:
[..]
Ik kan de stress wel observeren, maar afgezien van enkele keren word ik er niet rustiger van. Zolang een probleem blijft bestaan, blijft de bijbehorende stress ook bestaan maar is de bron van de stress weg, dan verdwijnt de stress als mist voor de zon
Waar jij over praat is denk ik gezonde stress. Stress bij gevaar lijkt me redelijk normaal.
Dit is exact wat ik bedoelde.quote:De eigen paniek observeren heeft me wel uit een plotselinge paniekaanval geholpen. Ik had er (tot zover ik me kon herinneren) nog nooit 1 gehad in het OV maar herkende het meteen. Ik bleef toen wel kalm omdat ik wist wat het was en dat er geen reëel gevaar voor me dreigde. Maar als een gevaar reëel is en het blijft bestaan, kan ik het niet loslaten.
Dat paniek observeren helpt bij mij niet zo. Omdat er beelden aan gekoppelt zitten en emoties. En hoe harder ik me er op focus op het hoe en waarom ik het niet los kan laten en waarom mijn lichaam er zo heftig op reageert, hoe erger het wordt.
Wegvluchten in zo’n fantasiewereld werkt bijvoorbeeld wel, of het onderdrukken. Maar daar raak je uitgeput van.
Wegvluchten in zo’n fantasiewereld werkt bijvoorbeeld wel, of het onderdrukken. Maar daar raak je uitgeput van.
Ik heb eerlijk gezegd nooit therapie gehad. Nooit de behoefte gevoeld omdat ik alles alleen op wilde oplossen. Ik zal beslist niet zeggen dat dat beter is dan therapie. Ik ben een beetje eigengereid en neem niet heel snel dingen van anderen aan. Beetje de aard van dit beestjequote:
[..]
Maar heb jij daar therapie voor gehad? En zo ja via waar? Want zoals ik al zei, ik heb het idee dat ik dat beter begrijp dan de meeste GGZ personen die ik tot nu toe gesproken heb. Alleen kan ik het niet zeg maar. Dus ik zal begeleiding nodig hebben.
Helaas zijn daardoor veranderingen in mij op dit ptss vlak wel heel langzaam gegaan. Het is in 30 jaar (ja echt zo lang) wel steeds beter gegaan. En ik voel dat ik steeds dichter bij de kern kom. Maar ik hou er ook rekening mee dat dit altijd een zwak punt zal blijven in mij. Het hoort ook wel bij het leven. We worden allemaal op onze eigen manier gewond en leren omgaan met onze wonden. Sommige wonden helen snel, andere nooit helemaal. En sommige mensen helen snel en anderen langzaam. Dit geeft ook helemaal niets. Het zegt niets over of je faalt of slaagt als mens! Onze eigen problemen zijn (natuurlijk) altijd groter voor ons dan de problemen van anderen (omdat het right in your face is) Maar ga er maar gerust van uit dat iedereen problemen heeft. Ook de mensen die het (voor zichzelf / anderen) ontkennen. Om eerlijk te zijn tegenover jezelf is misschien moeilijk soms, maar uiteindelijk de beste manier! 
Op zo'n moment (bij paniek) moet je alleen observeren, detached. Niet analyseren (analyseren kan je later doen als je je weer goed voelt (schreef het niet helemaal correct op hierboven)). Heb je wel eens gemediteerd of aan yoga gedaan? Met zo'n mindset. Je moet ook niet teveel ineens willen. Probeer het eerst voor 1 minuutje of zo. En ga dan iets anders doen. Je kan het steeds langer maken bij volgende keren. Het werkt wel, maar je moet het rustig opbouwen. Je loopt ook niet in één x de honderd meter...quote:
Dat paniek observeren helpt bij mij niet zo. Omdat er beelden aan gekoppelt zitten en emoties. En hoe harder ik me er op focus op het hoe en waarom ik het niet los kan laten en waarom mijn lichaam er zo heftig op reageert, hoe erger het wordt.
Wegvluchten in zo’n fantasiewereld werkt bijvoorbeeld wel, of het onderdrukken. Maar daar raak je uitgeput van.
[ Bericht 1% gewijzigd door ray-xxx op 25-12-2017 19:28:13 ]
Maar hoe kom je aan je diagnose dan?quote:
[..]
Ik heb eerlijk gezegd nooit therapie gehad. Nooit de behoefte gevoeld omdat ik alles alleen op wilde oplossen. Ik zal beslist niet zeggen dat dat beter is dan therapie. Ik ben een beetje eigengereid en neem niet heel snel dingen van anderen aan. Beetje de aard van dit beestje
Je moet het ook niet loslaten maar "gewoon" over je heen laten komen.quote:
Dat paniek observeren helpt bij mij niet zo. Omdat er beelden aan gekoppelt zitten en emoties. En hoe harder ik me er op focus op het hoe en waarom ik het niet los kan laten en waarom mijn lichaam er zo heftig op reageert, hoe erger het wordt.
Wegvluchten in zo’n fantasiewereld werkt bijvoorbeeld wel, of het onderdrukken. Maar daar raak je uitgeput van.
Voel de angst en emotie en bekijk de eventuele gedachten en beelden als een film. Ze worden vanzelf "saai" voor je en voor je brein.
Bovenstaande is verdomd lastig en kan ik zelf niet zonder medicatie. Maar aan de andere kant tijdens het op en afbouwen heb ik me erop deze manier aardig doorheen gesleept.
Mijn blog over o.a. leven met OCD (dwang) | https://mdj-stek.nl
Ik heb zelf last van een verdrongen trauma wat op gegeven moment terug is gekomen. Dat “gewoon” over me heen laten komen is niet echt een optie zeg maar.quote:
[..]
Je moet het ook niet loslaten maar "gewoon" over je heen laten komen.
Voel de angst en emotie en bekijk de eventuele gedachten en beelden als een film. Ze worden vanzelf "saai" voor je en voor je brein.
Bovenstaande is verdomd lastig en kan ik zelf niet zonder medicatie. Maar aan de andere kant tijdens het op en afbouwen heb ik me erop deze manier aardig doorheen gesleept.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Nu met medicatie kom ik de dag door maar ik kan bijvoorbeeld niet werken zeg maar. Omdat dat zoveel concentratie zou kosten, dat lukt niet.
En ik vraag nu eigenlijk dus al 2 jaar om begeleiding daarvoor bij de gespecialiseerde GGZ, maar dat heeft me alleen maar ellende opgeleverd. Laten we daar maar niet weer op in gaan.
Dus ik denk, dat soms, het gewoon over je heen laten komen, geen optie is. Ik zou dat heel graag willen onder begeleiding. Maar die begeleiding is te druk met hun maniertjes, en wachttijden en shit.
Daarom wil ik het nu heel graag via zo’n 1NP psycholoog proberen. Het is dan alleen hopen dat hun mijn problematiek weer niet net te groot vinden. Dan weet ik het even echt niet meer denk ik.
quote:
[..]
Ik heb zelf last van een verdrongen trauma wat op gegeven moment terug is gekomen. Dat “gewoon” over me heen laten komen is niet echt een optie zeg maar.Knuffel voor jou. Vind dat je erg dapper bent en heel goed bezig bent.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Nu met medicatie kom ik de dag door maar ik kan bijvoorbeeld niet werken zeg maar. Omdat dat zoveel concentratie zou kosten, dat lukt niet.
En ik vraag nu eigenlijk dus al 2 jaar om begeleiding daarvoor bij de gespecialiseerde GGZ, maar dat heeft me alleen maar ellende opgeleverd. Laten we daar maar niet weer op in gaan.
Dus ik denk, dat soms, het gewoon over je heen laten komen, geen optie is. Ik zou dat heel graag willen onder begeleiding. Maar die begeleiding is te druk met hun maniertjes, en wachttijden en shit.
Daarom wil ik het nu heel graag via zo’n 1NP psycholoog proberen. Het is dan alleen hopen dat hun mijn problematiek weer niet net te groot vinden. Dan weet ik het even echt niet meer denk ik.
Zelf diagnosequote:
[..]
Maar hoe kom je aan je diagnose dan?
Moest op een bepaald moment wel voor mijzelf erkennen dat ik ptss heb. Wanneer je soms uit het niets spanningen voelt opkomen zonder dat er een specifieke reden voor is of overdreven gestressed reageert op iets relatief onschuldigs lijkt het mij dat er iets meer aan de hand is. Het maakt me eerlijk gezegd ook niet heel veel uit wat ik exact heb. Benoem het zelf zo om in elk geval onder ogen te zien dat ik een probleem heb wat ik moet aanpakken...
mensen reageren vaak anders op dezelfde prikkels. Wel zijn het allemaal dezelfde prikkels. We zien allemaal dezelfde zon. Hoe je daarmee omgaat, dat is aan 't individu.quote:
[..]
Nee, emoties en gedachten zijn weerspiegelingen van hoe jij de dingen ziet. Anders zou iedereen het zoals jij zien en zou iedereen dus dezelfde realiteit zien. In werkelijkheid ziet iedereen zijn eigen versie van de werkelijkheid.
Dat laatste van "eigen versie van de werkelijkheid" zie ik meer als "eigen projectie van de werkelijkheid". Er is ten slotte maar 1 werkelijkheid. Maar dit gaat een beetje off-topic zo, je punt is op zich wel helder
Maar je hebt wel degelijk in elk geval vat op je eigen gedachten. Je moet ze alleen juist weten te kanaliseren en daar waar je vast blijft lopen, heb je hulp nodig van buitenaf (zoals bij PTSS of andere psychische klachten).quote:[..]
Ik bedoel er mee dat je geen enkele controle hebt over het komen en gaan van emoties en gedachten. Zelfs wanneer je mediteert op stilte komen ze op. Daarom zegt men ook dat je tijdens meditatie de gedachten (etc) moet observeren en los laten. Niet proberen te controleren.
Iaw, zoals je geen controle hebt over andere natuurverschijnselen...
Klopt, want anders ga je dingen zien die er niet zijn (zoals iemand van dingen beschuldigen die helemaal niet terecht hoeven te zijn, maar die je onbewust zoekt omdat zeg maar jouw projectie dat van je verlangt).quote:[..]
Patronen herkennen doe je door te observeren, niet door er naar te kijken door de gekleurde bril van het ego...
De projectie van dat ego verhindert objectief oordelen, maar de lijder hoeft dat zelf natuurlijk niet door te hebben. Zoiets moet je denk ik ook leren.
Misschien...maar je blik hoeft daardoor niet per definitie gekleurd te zijnquote:[..]
Ik bedoel er mee dat je altijd alleen maar vanuit je eigen opgebouwde ervaringen naar iets kan kijken. Je blik is dus altijd gekleurd. Wat je wel kan doen is door analyse van je gedachten (etc) te kijken waarom je er zo naar kijkt.
je kunt je eigen ego ook gewoon buiten beschouwing laten. Ook kun je naar de feiten kijken en dat is wel aan te leren.
Dat is niet wat ik bedoelde. Maar laat maar, is ook niet echt essentieel ofzo.quote:[..]
Je moet het natuurlijk wel een beetje leefbaar houden. Als je alles gaat zitten analyseren word je helemaal stapelgek. Maar af en toe jezelf eens bekijken (vooral tijdens de wat meer heftige emoties of negatieve gedachten) kan geen kwaad
quote:Op maandag 25 december 2017 19:54 schreef Melancholia_war het volgende:
[..]
Knuffel voor jou. Vind dat je erg dapper bent en heel goed bezig bent.
Mwah, die stress is niet bepaald gezond. het gaat meer over keer op keer bedrogen worden door mensen of bijvoorbeeld vernederd, gekwetst, niet serieus genomen worden, niet gehoord worden, etc.quote:
[..]
Ik heb er zelf een andere ervaring mee. Hetgeen ik ooit als een gevaar zag is al heel lang weg. Maar de spanning komt nog steeds af en toe op. Het is puur fysiek. Een lichaamsherinnering zogezegd.
Waar jij over praat is denk ik gezonde stress. Stress bij gevaar lijkt me redelijk normaal.
Het blijft kut, zeker als de stressoren zelf gewoon blijven bestaan. gezond is het niet en ideaal vind ik het ook niet om dan uiteindelijk maar met mensen te moeten breken omdat het onmogelijk is ze naar me te laten luisteren.
Topquote:[..]
Dit is exact wat ik bedoelde.
Maar dit was dus ook zo'n ervaring waarbij ik wist dat het niet realistisch was om zeg maar serieus op die paniek-staat in te gaan. Ik was er niet bang voor, ook al zat ik daar te hyperventileren tussen de pratende en chattende en kletsende bezwete massa in die coupé.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |