Diconnected | donderdag 2 juni 2016 @ 11:01 |
Een algemeen topic voor mensen die psychisch chronisch ziek zijn. Je kunt hier zowel je positieve als negatieve ervaringen kwijt en we proberen elkaar zoveel mogelijk als kan te steunen. Het maakt niet uit welke psychisch chronische ziekte je hebt, iedereen is welkom! Ben je zelf ziek, ken je iemand die ziek is of ben je chronisch nieuwsgierig met brandende vragen? Aarzel vooral niet om mee te posten! Er is ook een topic voor chronisch lichamelijke zieken: LIF / [CZT #29] Chronisch Ziek Topic . In dit topic kan je spuien over de problemen of issues die jij hebt omtrent je lichamelijke klachten (al dan niet door een chronische ziekte). Zo houden we elk topic gescheiden qua onderwerp en voelt iedereen zich op haar/zijn gemak om te posten. [ Bericht 46% gewijzigd door Samzz op 07-06-2016 19:24:38 ] | |
Brammetjuh94 | donderdag 2 juni 2016 @ 11:08 |
Wat versta jij precies onder chronisch psychische ziektes? Want veel Psychische ziektes zijn te verhelpen. | |
Pinnenmutske | donderdag 2 juni 2016 @ 11:11 |
Ow nu wordt het ingewikkeld. Ik zit een beetje tussen de twee. | |
mootie | donderdag 2 juni 2016 @ 11:15 |
Je hebt beide. Je psychische problemen bespreek je hier, je schildklierproblemen in het andere topic | |
Diconnected | donderdag 2 juni 2016 @ 11:17 |
Dat ja. | |
DeBlauweKrokodil | donderdag 2 juni 2016 @ 14:10 |
De meeste zijn redelijk onder controle te houden maar nooit echt te genezen. Denk bv aan manisch depressieve mensen of schizofrenie. | |
#ANONIEM | donderdag 2 juni 2016 @ 14:12 |
Schizofrenie hier. | |
Jaimy_Luca | donderdag 2 juni 2016 @ 14:23 |
Ah mooi. | |
kibo | donderdag 2 juni 2016 @ 18:16 |
Cool | |
DaneV | donderdag 2 juni 2016 @ 19:20 |
Hoort dit niet in R&P ? | |
-sabine- | donderdag 2 juni 2016 @ 22:46 |
Ik vind dit overzichtelijker en lees graag mee. | |
Diconnected | vrijdag 3 juni 2016 @ 13:04 |
Voorlopig even hier, misschien dat ie alsnog naar R&P gaat | |
#ANONIEM | vrijdag 3 juni 2016 @ 13:27 |
Joepie, nog meer hokjes . Ach ja, komt vast goed! | |
Pinnenmutske | vrijdag 3 juni 2016 @ 17:33 |
Ik heb een mix van de twee maar krijg hulp van mijn psychotherapeute. Het onderzoek bij de longarts heeft weer wat trauma's opgebroken maar het komt heus goed. Slaaponderzoek op 15 juli. Het gaat af en toe slecht maar ook goed. | |
Elvi | vrijdag 3 juni 2016 @ 17:38 |
In R&P staan al losse topics voor psychische ziektes. Oa ook schizofrenie, depressie, angststoornissen, en persoonlijkheidsstoornissen. Beetje gek om dan ook een algmeen topic in LIF te hebben... Een psychische ziekte is geen lifestyle. | |
Jaimy_Luca | vrijdag 3 juni 2016 @ 21:39 |
Je hebt meer psychische problemen dan depressie, persoonlijkheids-/angststoornissen. Ik vind het goed/fijn om dit topic te hebben! | |
Jaimy_Luca | vrijdag 3 juni 2016 @ 21:42 |
Ik vind het bijvoorbeeld heel moeilijk om zwak over te komen. Zelfs bij mijn vriend. Ik huil niet graag in andermans bijzijn en laten zien dat ik zowat in slaap val in de auto* na een lange dag lopen wil ik ook niet laten zien. *Ik slaap retemakkelijk in een bewegend/rijdend iets. | |
mootie | vrijdag 3 juni 2016 @ 21:46 |
Daarom staat er ook o.a. | |
Jaimy_Luca | vrijdag 3 juni 2016 @ 22:00 |
Maar dat wil niet zeggen dat een algemeen topic over psychische chronische ziektes niet mag. "Want er zijn al topics van bla bla". Ik kan daar niet gaan posten hoor, want mijn psychische problemen komen niet door depressie of een persoonlijkheids-/angststoornis... | |
#ANONIEM | vrijdag 3 juni 2016 @ 22:06 |
Hoezo niet? | |
Pinnenmutske | zaterdag 4 juni 2016 @ 16:26 |
ondanks psychische problemen blijf ik half overeind. soms nekken ze me zo hard dat ik een hele dag poep-irritant ben. | |
Ferdii | zaterdag 4 juni 2016 @ 19:33 |
Goede vraag idd Ook opvallend, pysichiatrisch zieke mensen zijn zeer vaak erg koppig mbt medicatie/life style/gezondheids supervisie. Herkenbaar hier? | |
Jaimy_Luca | zaterdag 4 juni 2016 @ 21:33 |
Jep. Heel erg koppig. Ik weet hoe ik het moet doen, maar doe vaak juist het tegenovergestelde (wat betreft lichamelijke ziekte). En ik weet dat ik er last van ga krijgen, maar ik ben gewoon veel te koppig. Ik bepaal hoe ik het doe, niet mijn ziekte... | |
Diconnected | zaterdag 4 juni 2016 @ 23:01 |
Klopt. Maar er zijn een gros aantal users die chronisch ziek zijn, in het chronisch ziek topic posten, maar ook psychische problemen hebben. Dat werkte nogal verwarrend, dus vandaar dat we nu een apart topic er voor hebben geopend in LIF. Voorlopig blijf dit topic dus even hier staan, en tzt gaat ie naar R&P. | |
vannelle | zondag 5 juni 2016 @ 03:06 |
Oh, die beslissing is ook al genomen? Doe het dan direct, waarom wachten? Ik vind het sowieso al niet slim om het onderscheid te maken tussen lichamelijk en psychisch ziek zijn. Er was een clubje wat goed met elkaar overweg kon maar omdat er blijkbaar verschil moet zijn mocht dat niet meer. Mensen voelden zich vertrouwd bij elkaar maar een modje besloot dat er scheiding in moest zitten. Voor mij had dit niet gehoeven, vind het zelfs gewoon ronduit achterlijk maar ja, wie ben ik? | |
Diconnected | zondag 5 juni 2016 @ 09:06 |
Ik vond het ook niet nodig. Helemaal niet zelfs. Maar er was behoefte aan en daarom hebben wij (dus ik niet alleen) toch besloten een apart topic te maken. Je kan niet iedereen blijven pleasen, en er zullen altijd wel mensen zijn die het er niet mee eens zijn. Het is niet anders. En het topic gaat nu naar R&P. | |
Copycat | zondag 5 juni 2016 @ 09:26 |
Goeden topic. Dit mist R&P. | |
Jaimy_Luca | zondag 5 juni 2016 @ 10:35 |
Dat was geen modje die de scheiding van lichamelijk en psychisch chronisch ziek wilde hoor... | |
Samzz | zondag 5 juni 2016 @ 10:42 |
Volgens mij is het de bedoeling het hier over chronisch psychische klachten te hebben. Let's do that, then . | |
magnetronkoffie | maandag 6 juni 2016 @ 12:28 |
Klopt, maar een centraler topic waar over de gemeenschappelijke ervaringen van de bezoekers van al deze reeksen gepraat kan worden, is denk ik wel een prima aanvulling. Denk daarbij bijvoorbeeld aan werkgerelateerde issues of de wachtlijsten of hoe je daardoor door anderen behandeld wordt. Wat ik trouwens wel ook een beetje mis, is een topic waar je wat vrijer met ervaringsgenoten kunt kletsen (zeg maar een soort slowchat-achtig iets). De huidige slowchats in R&P zijn wat vooral wat psychiatrie-ervaringen betreft nogal bagger en on-topic herkenning bij elkaar wordt (of werd in elk geval) in de gerichte reeksen soms nogal hardnekkig de kop ingedrukt, wat gewoon iets moois in de kiem kan smoren. Mij lijkt het wel leuk om ook eens ervaringen te kunnen delen op een meer luchtige manier met lotgenoten, want ik ben sterk van mening dat je (ook al zit je beiden in dezelfde shit) dit niet altijd tot in den treure op een uitsluitend serieuze en ernstige manier hoeft uit te blijven spitten. Ik zou het wel leuk vinden als ik een plekje heb waar ik dit soort dingen ook op een luchtigere meer ongedwongen manier met andere users kan bespreken, zonder dat dit meteen tot denigrerende opmerkingen en stigmatiserend getroll leidt. Tevens TVP. | |
Samzz | maandag 6 juni 2016 @ 12:40 |
Nou, probeer dat hier eens zou ik zeggen . Daar is echt geen speciale SC voor nodig, hier kun je prima je ervaringen op een luchtige manier delen. Mits het over je ervaringen gaat en het dus geen echte slowchat wordt, want daar zijn er twee van. | |
magnetronkoffie | maandag 6 juni 2016 @ 12:54 |
Die 2 slowchats hadden net zo goed in GC kunnen staan en zijn nogal gesloten van aard en hebben verder eigenlijk weinig raakvlak met de mensen die wel om persoonlijke redenen in R&P komen posten. | |
Diconnected | maandag 6 juni 2016 @ 23:08 |
Dan zit je hier iig goed | |
Samzz | maandag 6 juni 2016 @ 23:09 |
Die zijn niet gesloten van aard. Dat jij er niet kunt aarden is wat anders . Je kunt hier iig terecht om luchtig te praten, en er mag heus wel een grappige/vrolijke noot door, maar blijf wel ontopic . Dit gaat iig geen SC worden, dat kan ik je nu al vertellen, dan is het hele doel van dit topic verloren. | |
Kamina | dinsdag 7 juni 2016 @ 12:10 |
Je begrijpt het verkeerd; jij en iedereen moet zich aanpassen aan hem, niet andersom. | |
Samzz | dinsdag 7 juni 2016 @ 12:15 |
Volgens mij heb ik het prima begrepen, ik ga er alleen niet in mee . | |
Pinnenmutske | dinsdag 7 juni 2016 @ 12:33 |
zoals een gehandicapte met verschillende chronische mankementjes het is moeilijk om te functioneren in een harde maatschappij | |
Samzz | dinsdag 7 juni 2016 @ 12:34 |
Precies . Dat kan ik me goed voorstellen. Waar loop jij tegenaan op het psychische vlak? | |
Pinnenmutske | dinsdag 7 juni 2016 @ 12:43 |
trauma's, in de knoop met mezelf, .. | |
Samzz | dinsdag 7 juni 2016 @ 12:44 |
Ik bedoel meer, hoe beinvloed dat je dagelijkse leven. | |
Pinnenmutske | dinsdag 7 juni 2016 @ 12:47 |
ik heb een gigantische depressie maar die is nu minder actief. ik zou wel dagen kunnen janken maar op de een of andere manier lukt dat niet. ik kan niet gaan werken omwille van problemen met mijn handicap maar hiep hoi voor vrijwilligerswerk. | |
Samzz | dinsdag 7 juni 2016 @ 13:28 |
Vrijwilligerswerk is fijn, dan kun je jezelf bezig houden en draag je ook nog wat bij. Vind het over het algemeen ook heel nuttig werk. Wat doe je? | |
Pinnenmutske | dinsdag 7 juni 2016 @ 13:34 |
cafetaria-medewerker in een Woonzorgcentrum. ik schenk drinken, doe de afwas en zorg dat de mensen tevreden zijn. | |
Samzz | dinsdag 7 juni 2016 @ 13:41 |
Ik kan me voorstellen dat je daar voldoening uit haalt. Helpt het ook om om te kunnen gaan met je depressie? | |
Kamina | dinsdag 7 juni 2016 @ 13:43 |
Ik was dan ook sarcastisch, lieve. Anyways, zelf AD(H)D met depressie als comorbiditeit. Eigenlijk hou ik me dagelijks bezig met mezelf wapenen tegen depressie. Gelukkig heb ik nu ambitie en succes in m'n leven, wat helpt niet terug te vallen. Die AD(H)D maak ik slim gebruik van, of ik stuur bij met ritalin. Ziek zou ik mezelf niet noemen. Beetje gestoord misschien. Of geestelijk gehandicapt. | |
Pinnenmutske | dinsdag 7 juni 2016 @ 13:53 |
niet altijd maar ik heb hulp van een lieve psychotherapeute. | |
Samzz | dinsdag 7 juni 2016 @ 13:55 |
Heel belangrijk . En niet altijd kan denk ik ook niet, maar ik kan me wel indenken dat het enigszins helpt. Sowieso het hebben van een doel in je leven. | |
Samzz | dinsdag 7 juni 2016 @ 13:55 |
Hoe maak je gebruik van die AD(H)D, may I ask ? | |
magnetronkoffie | dinsdag 7 juni 2016 @ 14:43 |
Hoi Gray Hyperfocus is wel een mooi voorbeeld vind ik zelf . | |
magnetronkoffie | dinsdag 7 juni 2016 @ 14:46 |
En hoi weer Sararaats. Toevallig dat je dit zegt, ik kom net bij de psych vandaan . Even bijkomen... | |
Kamina | dinsdag 7 juni 2016 @ 17:57 |
De hyperactiviteit en hyperfocus komen soms goed van pas. Minder snel moe zijn 's nachts helpt bij deadlines, en de willekeurige gedachtesprongen bij nieuwe ideeën aanbrengen. | |
magnetronkoffie | dinsdag 7 juni 2016 @ 18:07 |
En dit is echt een fantastische eigenschap! | |
Murmeli | dinsdag 7 juni 2016 @ 18:28 |
Hoi! Leuk topic hoor! Gezien de samenhang tussen dit topic en dat in lifestyle, is het een idee om in de op's van beide topics een link naar het andere topic te zetten? Mijn eigen cv: Depressies en adhd. Nu met meds en goed op mezelf letten weinig echte problemen mee. Moet vooral m'n leven niet te chaotisch maken, dan is het wel leuk. En m'n meds blijven slikken. Jammer wel, maar ja. Vind het trouwens nog steeds wel eens vervelend als mensen zeggen dat ze niet in adhd geloven. Gebeurde laatst weer en voel me dan toch soort van aangevallen. Al is dat niet nodig natuurlijk, ieder z'n visie | |
Samzz | dinsdag 7 juni 2016 @ 18:31 |
Dit topic komt uit Lifestyle. Of bedoel je een ander topic? | |
Kamina | dinsdag 7 juni 2016 @ 18:35 |
Sommige mensen lijken ook niet in depressie te geloven, als in: Heb je al een geprobeerd niét depressief te zijn? Of: ga gewoon wat leuks doen! Of: ach, iedereen heeft wel eens een dipje! Niet op ingaan. Als ze het vragen, geloof jij er wel in. Als ze het vragen dan heb je het. Als ze het vragen, kan je proberen uit te leggen hoe het voelt. Als ze het vragen, kan je vertellen dat het moeilijk is uit te leggen. | |
Murmeli | dinsdag 7 juni 2016 @ 18:40 |
Ik bedoelde het chronisch ziek topic (de fysiek ziek versie dus die nog in lif staat). En dit topic dus. En dan die 2 naar elkaar linken. (ok. Ik faal in uitleggen) | |
Samzz | dinsdag 7 juni 2016 @ 18:41 |
Ik snap je. Maar ze wilden juist lichamelijk chronisch ziek en psychisch chronisch ziek apart houden, als ik het goed heb begrepen... | |
Murmeli | dinsdag 7 juni 2016 @ 18:42 |
Heb je ook gelijk in. Dank je wel. | |
Murmeli | dinsdag 7 juni 2016 @ 18:44 |
Ik bedoelde ook niet samenvoegen. Laat maar. Te lui om uit te leggen. Als er meer mensen hetzelfde denken komt de suggestie vast nog wel een keer naar boven door iemand die t wel kan uitleggen | |
mootie | dinsdag 7 juni 2016 @ 18:46 |
Je bedoelt een link in de OP naar het andere topic en vice versa. | |
DancingPhoebe | dinsdag 7 juni 2016 @ 18:46 |
In de OP van deze een linkje naar het de andere reeks. In de OP van de andere een linkje naar deze reeks. | |
Kamina | dinsdag 7 juni 2016 @ 18:49 |
Maar ADHD zie ik niet als ziek, maar eerder te vergelijken met iets als kleurenblind zijn. Concentratieblindheid! Of concentratiekippig zijn? Depressie daarentegen, kan echt verlammend zijn. Het kan letterlijk je leven vernietigen. Vooral klinische depressies zijn vervelend, want die hebben geen reden nodig. Weer of geen weer, altijd onweer. | |
Samzz | dinsdag 7 juni 2016 @ 18:51 |
Ah ik snap je. Zal vast kunnen. Zal de link naar het topic in LIF zo in de OP zetten en de mod van LIF datzelfde vragen voor dat topic. | |
Kamina | dinsdag 7 juni 2016 @ 18:55 |
Zeg, doe dat ff in fb. | |
#ANONIEM | dinsdag 7 juni 2016 @ 18:57 |
Bij mij werkt dat pas een beetje zoals ik wil, als ik m'n medicatie gebruik. | |
magnetronkoffie | dinsdag 7 juni 2016 @ 18:58 |
Ik vind dit eerlijk gezegd ook een heel goed idee. Ik heb volgens mij heel lang terug al in die reeks in LIF gepost, maar vond daar eigenlijk niet echt aansluiting. Het zijn toch voor een groot deel 2 verschillende dingen. | |
magnetronkoffie | dinsdag 7 juni 2016 @ 19:00 |
Ik gebruik het vaak niet (de ritalin dan), om meerdere redenen. Vaak hoef ik me 's avonds ook niet goed te concentreren en dan vind ik het niet echt zinvol medicatie te nemen. Dan vloeien er ook weleens nieuwe gedachtes door m'n hoofd en die schrijf ik dan op en kan ermee aan de gang gaan zodra ik weer inneem . | |
Kamina | dinsdag 7 juni 2016 @ 19:08 |
Wanneer ik het gebruik, ben ik overdag energiek met voldoende focus, anders is het precies omgekeerd. Dan kan ik wel aanspraak maken op hyperfocus, maar dan moet ik een goede omgeving daarvoor hebben, wat op de werkvloer ontbreekt. Gelukkig mag ik ook thuis werken, wat me dan beter afgaat. Die willekeurige associaties en gedachtesprongen blijven, maar die vind ik leuk. Het is vooral heerlijk om overdag energiek te zijn en 's avonds moe, zoals het hoort. Dat werkt ook het beste in een 9 tot 18 werkschema. | |
Samzz | dinsdag 7 juni 2016 @ 19:19 |
Goh pardon zeg. OP aangepast en link toegevoegd . [ Bericht 11% gewijzigd door Samzz op 07-06-2016 19:25:15 ] | |
#ANONIEM | dinsdag 7 juni 2016 @ 19:26 |
Dit echt ja. Als ik laat begin en tot laat doorwerk, kan ik sws rekenen op geen nachtrust | |
Kamina | dinsdag 7 juni 2016 @ 19:26 |
| |
Murmeli | dinsdag 7 juni 2016 @ 21:52 |
Tnx | |
Murmeli | dinsdag 7 juni 2016 @ 21:57 |
Ben ik t wel mee eens eigenlijk. Adhd is meer een soort afwijking van het gemiddelde. Depressie is echt kut ja. Ik ga dan meteen in standje wil niet kan niet, doe maar n bom op mijn hoofd. En het stomste is dan nog dat je daar op zo'n moment/in zo'n periode niet eens vanaf wil. Godzijdank is t onder controle nu | |
Murmeli | donderdag 9 juni 2016 @ 17:37 |
Meteen deaudt Het topic dus he | |
Juup© | donderdag 9 juni 2016 @ 17:40 |
Prettig gestoord, niet ziek vind ik [ Bericht 3% gewijzigd door Juup© op 10-06-2016 06:38:39 ] | |
Samzz | donderdag 9 juni 2016 @ 18:26 |
Ik realiseer me net dat ik hier nooit op gereageerd heb . Sorry. Maar, als je het zo stelt kan ik me goed voorstellen dat je er ook voordelen uit kunt halen. Kijken naar de voordelen vind ik sowieso een goede eigenschap. | |
kuolema | donderdag 9 juni 2016 @ 23:01 |
Hoi. ASS en dysthyme stoornis hier. Verder ervaring met terugkerende depressies en van kinds af aan slaapproblemen. Ik heb hier ook een voordeel in ontdekt. Ik heb regelmatig het gevoel dat ik buiten mensen/gebeurtenissen/plaatsen sta. Ik kan er dan niet helemaal in opgaan, meedoen en genieten. Daardoor observeer ik van een afstand en vallen me dingen op die ik over het hoofd zou hebben gezien als ik overal vrolijk aan mee zou doen. Dat is best wel leerzaam. Vaak deprimerend, dat ook. Herkenbaar - al gaat het dan niet om huilen want dat doe ik zelden - maar ik zie dat ook als een goede eigenschap die ik niet kwijt wil. Als mensen al van mijn problemen (of zwaktes) weten, laat ik makkelijker wat merken, maar dat levert meestal zelfkritiek, spijt en schaamte op. Waar baseer je dat op? Ik herken het. Ik geloof en vertrouw hulpverleners niet helemaal dus controleer ik hun beweringen of zoek ik zelf dingen uit zonder hen advies te vragen en doe dan wat ik denk dat het beste is. Weloverwogen, ik weet wat ik doe. Het kan gaan om medicatie maar bijvoorbeeld ook dat ik geen adviezen om het voor mezelf makkelijker te maken wil opvolgen. Het is fijn om zoveel toegang te hebben tot informatie en het vanuit verschillende bronnen te halen in plaats van één persoon die susceptibel is voor het maken van fouten. Ik denk niet dat dat te maken heeft met mijn psychische klachten, het is gewoon mijn persoonlijkheid denk ik. Ik zie het ook als iets goeds, veel mensen zijn heel naïef en geloven dat een hulpverlener of wie dan ook met een bepaalde status alles weet en altijd gelijk heeft, zonder rekening te houden met vergissingen, bias, incapabiliteit en oplichterij. Ik ben wel blij dat ik hulp krijg hoor. Kreeg van mijn casemanager te horen dat ze vindt dat ik goed meewerk en gemotiveerd ben. Ik weet niet zeker of dit is wat je bedoelde. Ik ben het daar wel mee eens, maar waar precies de grens ligt is nogal subjectief (duh). De DSM heeft wel (omstreden) criteria voor stoornissen maar in mijn ogen ben je niet per se ziek als je een stoornis hebt. Misschien is de topictitel niet zo handig en is iets als ‘chronisch psychische klachten’ beter. [ Bericht 1% gewijzigd door kuolema op 09-06-2016 23:24:41 ] | |
Poepz0r | donderdag 9 juni 2016 @ 23:44 |
Kan mij sinds vandaag hier ook melden. Na JAREN van onderzoek is eindelijk Borderline + Chronisch Stress syndroom vastgesteld. Aan de ene kant een geruststelling, maar aan de andere kant extreme angst voor wat gaat komen. | |
Libertarisch | vrijdag 10 juni 2016 @ 00:55 |
Sinds mijn 14e heb ik last van dwanggedachten (dat is onderdeel van obsessief-compulsieve stoornis). Maar sinds ik serieus bezig ben gegaan met mindfulness/meditatie (ik mediteer drie kwartier per dag en doe dit sinds een maand of drie) merk ik dat mijn symptomen veel minder zijn geworden. Ik vind niet dat ik nu nog een klinisch significante stoornis heb, al zal ik altijd gevoelig blijven voor obsessies, obsessief denken en irrationele angsten. | |
magnetronkoffie | zaterdag 11 juni 2016 @ 16:56 |
Wat zijn trouwens jullie ervaringen met wachttijden en waren die wachttijden achteraf het waard? | |
Moira | zaterdag 11 juni 2016 @ 22:38 |
Ik heb zelf veel mazzel gehad qua wachttijd, was maar 3 weken. Intake duurde wel een maand ofzo (4 keer). En ja, ook een langere wachttijd zou het waard geweest zijn. | |
Poepz0r | zaterdag 11 juni 2016 @ 22:59 |
Ik werd vrij snel geholpen ivm suicidaliteit wat een bijkomend iets is bij Borderline. Nu komt het grootste probleem nog > UWV. Ook al heb je mappen vol documentatie als hun zeggen ja ga maar werken dan heb je gewoon een probleem. | |
Pinnenmutske | zaterdag 11 juni 2016 @ 23:04 |
Wachttijden heb je vooral in ziekenhuizen en soms bij de huisarts. Zat ik daar met een bloederige vinger. Het langste dat ik ooit gewacht heb was meer dan 2 uur (niet zeker van) in het UZA. Ik ben aangesloten bij de mutualiteiten en moet maar een klein bedrag betalen op facturen. Komt door mijn gehandicaptenstatuut. Mja in Nederland is dat waarschijnlijk heel anders dan hier in den Belgique. | |
madam-april | zaterdag 11 juni 2016 @ 23:21 |
Op welke uitkering hoop je aanspraak te kunnen maken? | |
Poepz0r | zaterdag 11 juni 2016 @ 23:21 |
Ik heb geen idee. Maar in ieder geval iets voor altijd. Instanties zijn er ook aan uit dat het voor mij gewoonweg niet is weggelegd, zeker niet na 5 pogingen om .... (vul zelf maar in). | |
madam-april | zaterdag 11 juni 2016 @ 23:33 |
Als ik jou was zou ik er niet op rekenen dat dat gaat lukken. Ze zijn tegenwoordig heel streng, kun jij een uur per dag servetten vouwen? Dan heb je arbeidsvermogen dus geen recht op een arbeidsongeschiktheidsuitkering. Je zult waarschijnlijk aangewezen zijn op een bijstandsuitkering. | |
Poepz0r | zaterdag 11 juni 2016 @ 23:35 |
Wij rekenen erop dat het gewoon lukt. Mijn vader (zelfde situatie) na 4 jaar gelukt. Wij hebben al voorgesteld tot het gerecht te gaan aangezien alle doktoren en instanties zeggen nee deze man kan geen arbeid verrichten en als hun zogenaamde ''artsen'' zonder onderbouwing zeggen van wel dan snapt iedereen dat een rechter ze zeer zeker niet in het gelijk gaat stellen. Probleem is alleen je bent zo wat jaren verder. | |
madam-april | zaterdag 11 juni 2016 @ 23:38 |
Wanneer deed jouw vader zijn aanvraag? | |
Poepz0r | zaterdag 11 juni 2016 @ 23:40 |
3-4 jaar geleden denk ik (niet zeker). Maar ook die wilde ze uiteraard aan het werk hebben. Rechter heeft uiteindelijk dit gemeld aan het UWV: Psychische stoornissen/ziektes zijn zeer lastig te diagnostiseren. Helaas heeft u als UWV niet het vermogen dit vast te stellen MAAR dan kunt u ook niet zomaar ZELF een diagnose stellen. Hierbij moet gekeken worden naar rapportages van specialisten en die melden dat Dhr xxxxx dit wel en niet kan. Einde discussie. Iets in die trand was het. | |
madam-april | zaterdag 11 juni 2016 @ 23:49 |
Sinds 1 januari 2015 is er heel erg veel veranderd. Ik zou me niet teveel vasthouden aan de uitkomst van een situatie van voor die tijd. | |
Poepz0r | zaterdag 11 juni 2016 @ 23:57 |
Uitkomst is pas paar maanden geleden gesteld. Aanvraag was daarvoor al. | |
madam-april | zondag 12 juni 2016 @ 00:11 |
Dat de uitspraak nu pas gedaan is, is niet van belang, het gaat erom wanneer de aanvraag is gedaan. De aanvraag van jouw vader is gedaan ná januari 2010 en vóór januari 2015. Zijn aanvraag werd dus beoordeeld aan de hand van de regels en criteria die in die periode golden. Aangezien jij jouw aanvraag ná januari 2015 hebt gedaan gelden er andere regels en criteria. De zaak van jouw vader is dus niet te vergelijken met die van jouw omdat de situatie drastisch gewijzigd is. | |
Poepz0r | zondag 12 juni 2016 @ 00:12 |
In zekere zin wel en in zekere zin niet. Aangezien ze TOEN ook al extreem moeilijk deden over die zaak, daarin is niets veranderd. Ik ben 2 maanden geleden nog bij ze geweest dus ik heb wel een idee dat ik zeer sterk sta. Tevens is het ziektebeeld ook vergelijkbaar, alleen de leeftijd is het enige verschil eigenlijk. Tevens zit het in de familie etc. | |
Kamina | zondag 12 juni 2016 @ 00:39 |
Werken is een probleem? | |
Poepz0r | zondag 12 juni 2016 @ 00:40 |
Voor mij wel ja maar ik kan niet voor anderen spreken uiteraard. | |
madam-april | zondag 12 juni 2016 @ 00:48 |
De situatie toen was heel anders dan de situatie nu. Ze deden toen al extreem moeilijk, de situatie nu heeft het voor nieuwe aanvragers alleen maar moeilijker gemaakt. Dat het ziektebeeld vergelijkbaar is maakt niets uit en ook het feit dat het familiair is doet niet ter zaken. Wat voor uitkering ontvangt jouw vader eigenlijk? | |
Scary_Mary | zondag 12 juni 2016 @ 00:52 |
De leeftijd is wel een belangrijke factor. Hoe ouder, hoe minder flexibel om nieuwe dingen te leren en mee om te leren gaan is vaak de gedachte. Verder lijkt het soms ook te snel en te negatief om te stellen dat een jonger iemand voor de rest van zijn of haar werkend leven afgeschreven wordt, waar een 50+ veel dichter bij pensioen zit dan een jonger iemand. Het zou misschien minder vechten kunnen zijn als je gevecht ging om nu niet kunnen werken en je minder prat zou gaan op nooit meer. UWV zou dat als onwil op kunnen vatten, terwijl jij misschien vooral rust zoekt zonder iedere keer de stress van zo een periodieke beoordeling te krijgen. In dat opzicht is het handig om onder actieve behandeling te blijven zolang je zaak loopt, ook om goodwill te tonen dat je er wel aan werkt. Ofzo.. | |
Poepz0r | zondag 12 juni 2016 @ 00:58 |
Mijn vader is 100% afgekeurd, geen idee wat voor uitkering daarbij hoort (kan hem dat eens vragen). Scary het klopt dat het UWV alleen maar in de weg zit inderdaad en dat geeft veel stress etc etc. | |
Scary_Mary | zondag 12 juni 2016 @ 01:11 |
WAO of WIA IVA vermoedelijk of heeft hij nauwelijks tot geen werkverleden en deze klachten vanaf jonge leeftijd? | |
Poepz0r | zondag 12 juni 2016 @ 01:11 |
Altijd gewerkt (eigen zaken gehad en voor werkgevers gewerkt). In principe is het aangeboren. Klachten zijn er altijd al geweest maar zijn de laatste jaren in extreme gegroeid. | |
madam-april | zondag 12 juni 2016 @ 01:20 |
En jij? Heb jij een werkervaring? | |
Poepz0r | zondag 12 juni 2016 @ 01:25 |
Jazeker een jaar of 10 totaal | |
Kamina | zondag 12 juni 2016 @ 02:59 |
Kan je niet IETS bedenken dat je kan doen? Iets dat aansluit bij wat je nu doet in je leven? | |
Poepz0r | zondag 12 juni 2016 @ 03:01 |
Nee het probleem is de extreme depressies om de x-maanden terugkomen. Daarbij zit nog een angststoornis, chronisch stress syndroom en borderline. Ik wil wel misschien iets ''vrijwilligs'' doen als dat beschikbaar is, zoals een helpende hand op een kinderboerderij ofzo. En dan vergeet ik nog het extreem slecht slapen of overdreven goed slapen. Soms 3-4 dagen wakker non stop en soms 15-20 uur slapen aan een stuk Maar wil liever niet over mijn problemen praten aangezien ik niet zielig gevonden wil worden ofzo. Behandelaars zijn nu bezig met medicatie etc. | |
Kamina | zondag 12 juni 2016 @ 08:54 |
Dat maakt het lastig, ja. Met goede therapie echter wel mee te leven. Zou je dan niet willen werken, oa voor de regelmaat dat het meebrengt, en de collegialiteit? | |
Murmeli | zondag 12 juni 2016 @ 12:01 |
Poepzor, lastige situatie. Ik zou denk ik ook proberen te focussen op een X aantal jaar niet werken. Wie weet hoe je nog groeit in de komende tijd. En als de situatie dan nog gelijk is aan nu kan de periode wellicht weer verlengd worden. Ik herken het gevoel wel van niet willen werken. Voelde mij daar tot begin/midden 2012 niet toe in staat. En toen Had ik een goede therapie en goede medicijnen en nu gaat het zelfs heel goed. Trouwens, algemene vraag: bestaat wajong nog en wat zijn daarvoor de voorwaarden? | |
Samzz | zondag 12 juni 2016 @ 12:04 |
Bestaat nog. Maar wel met aangescherpte regels. Op de site van de rijksoverheid vind je er meer over. Zwart-wit gezegd, voor mensen die voor hun 18e of tijdens studie/stage ziek zijn geworden of gehandicapt geraakt en nooit meer kunnen werken. Tot zover de edits . | |
Pinnenmutske | zondag 12 juni 2016 @ 12:13 |
Wat ik me afvraag: bestaat de mutualiteiten (ziekenkas) niet in Nederland? Als mensen tegen je zeggen dat je een vijs kwijt bent (helaas ervaring mee) zegt dat meer over hen dan over jou of nie soms? | |
Samzz | zondag 12 juni 2016 @ 12:16 |
Nederland heeft geen mutualiteit . Vond dat altijd wel een fijn iets aan de Belgische gezondheidszorg. | |
magnetronkoffie | zondag 12 juni 2016 @ 12:24 |
Nooit van gehoord. Wat doet 't en waar is het goed voor? Wajong bestaat idd nog. Jammer dat de wajong vrijwel ontoegankelijk is geworden, het werkte op zich prima zoals het was (is een ordinaire bezuinigingsmaatregel), de uitvoering kon op zich wel beter op bepaalde punten. | |
Pinnenmutske | zondag 12 juni 2016 @ 12:36 |
www.cm.be | |
Murmeli | zondag 12 juni 2016 @ 12:43 |
Edits? Anyway, tnx. | |
magnetronkoffie | zondag 12 juni 2016 @ 12:48 |
Oké, wat moet ik met deze website? | |
Pinnenmutske | zondag 12 juni 2016 @ 12:51 |
Was gewoon ter info | |
MarieAlice | zondag 12 juni 2016 @ 12:51 |
Dat is op zich een beetje ingewikkeld. De mutualiteiten, ook wel ziekenfondsen genoemd, bieden eigenlijk (onder andere) een verplichte ziekenkostenverzekering, die bepaalde delen van de kosten van door het riziv (rijksdienst voor ziekte- en invaliditeitsverzekering) goedgekeurde behandelingen terugbetalen. Dit zijn dan medische en paramedische behandelingen, Zo betaal je bij een huisarts bijvoorbeeld 26 euro waarvan je er twintig terugkrijgt van d emutualiteit wanneer je een bepaald attest hebt binnengebracht bij de mutualiteit. Wanneer je een statuut van chronisch zieke of invalide hebt, of als je boven het bedrag van de maximumfactuur gaat (bedrag hangt af van je gezinssituaties etc) krijg je meer terugbetaald. Eventueel kan je ook met derdebetalersstatuut werken en alleen het remgeld (het bedrag dat je niet zou terugbetaald krijgen0 betalen aan de arts. Niet elke arts staat daar echter om te springen, aangezien het soms lang kan duren vooraleer zij dat geld zien. Je krijgt ook geld terug voor een bril (als je effectief een bril nodig hebt), voor het inschakelen van thuiszorg,... Dit omvat echter niet de kosten voor een opname in het ziekenhuis. De mutualiteit zal een deel van die kosten overnemen, maar meestal blijft er dan nog een groot over. Idem voor kosten bij de tandarts. Daarnaast kunnen artsen ook niet akkoord gaan met de tarieven van de mutualiteiten, zich dus niet conventioneren en hogee tarieven vragen. In dat geval betaalt de mutualiteit ook maar terug wat het volgens haar tarieven zou terugbetalen. Daarom dat meeste mensen ook een hospitalisatieverzekering nemen, die dan zal tussenkomen in wat er nog overblijft na de tussenkomst van de ziektekostenverzekering van de mutualiteit. De mutualiteiten zelf bieden ook vaak hospitalisatieverzekeringen aan, maar veel mensen proberen een hospitalisatieverzekering te krijgen als extralegaal voordeel via hun job. Even kort gezegd. Cm is een van de 5 mutualiteiten in België (zes als je de afsplitsing voor spoorwegpersoneel meetelt). | |
Murmeli | zondag 12 juni 2016 @ 12:56 |
Link naar een van de mutualiteiten | |
magnetronkoffie | zondag 12 juni 2016 @ 12:57 |
Ter info waarvan? | |
magnetronkoffie | zondag 12 juni 2016 @ 12:59 |
Bedankt voor je lange uitleg, stuk helderder nu . Dit systeem lijkt me eerlijk gezegd best wel ingewikkeld en omslachtig, zo op het 1e gezicht zou ik dan toch het systeem in NL prefereren (wat eenvoud betreft). | |
magnetronkoffie | zondag 12 juni 2016 @ 13:00 |
Joh, ik wist niet eens wat een mutualiteit was en waar die linkdump nou precies voor bedoeld was | |
Samzz | zondag 12 juni 2016 @ 13:12 |
Ik had nog wat toegevoegd . | |
Samzz | zondag 12 juni 2016 @ 13:13 |
Ik zat bij de CM, like hell, volgens mij zit er ik er nog steeds bij . | |
magnetronkoffie | zondag 12 juni 2016 @ 13:24 |
Het probleem van de huidige wajong zit hem in vetgedrukte. Ook heb je mensen die wel levenslang klachten (zullen) hebben, maar die met een goede portie wind-mee nog wel deels zouden kunnen werken (bij wie de belastbaarheid dus fluctueert tussen onbelastbaar zijn en deels belastbaar zijn). Probleem is ook dat de mate van belastbaarheid moeilijk te voorspellen is en bij de oude wajong kon je hoe dan ook weer op de wajong terugvallen. Alleen al het hebben van dit veilige vangnet is voor vele wajongers die ik in de loop der tijd ben tegengekomen een reden geweest toch wat te proberen...waarbij ik -meestal- het idee had van "eh...hoe de fuk ga jij ooit slagen in betaald werk vinden? ;')" ...MAAR ze probeerden het wel mooi. Dit mooie is nu weg en dat is jammer. | |
Samzz | zondag 12 juni 2016 @ 13:27 |
Er zijn genoeg problemen met de huidige wajong. Maar dat was de vraag niet waar ik op antwoorde . | |
magnetronkoffie | zondag 12 juni 2016 @ 13:31 |
Weet ik. Het was meer een opmerking over de wajong in het algemeen. | |
Pinnenmutske | zondag 12 juni 2016 @ 13:32 |
Ik moet iets opbiechten. In 2008-2009 was ik in psychiatrie en dat was niet altijd gemakkelijk. Ik kreeg uitkering van de CM maar werd er afgegooid. Voor ik de juiste instantie te pakken kreeg zijn er rechtzaken geweest waar ik niet bij hoefde te zijn. Dat heeft ook meegespeeld in mijn depressie. Maar nu ben ik toch gelukkig ondanks flashbacks. | |
MarieAlice | zondag 12 juni 2016 @ 14:02 |
Ik weet het niet. Mijn Nederlandse ex vond het systeem in België uiteindelijk en goedkoper en vrijer en simpeler en hij kreeg meer terugbetaald. Eigenlijk is het zo: je betaalt 6 euro per maand voor jezelf (en je kind onder 25 jaar dat nog studeert en thuis gedomicilieerd staat), plus 25 euro per jaar aan de Vlaamse Zorgverzekering (daarvan wordt dan geld gebruikt voor de uitkeringen). Daarvoor krijg je dus telkens een deel van het geld wat je aan de arts, kine, logopedist,... betaalt terugbetaald, al wat je daarvoor moet doen is een attestje binnenbrengen (er hangen overal brievenbussen waar je dat gewoon in kan deponeren) dat je effectief bij de hulpverlener geweest bent en dat je effectief betaald hebt. Dat is voor medische zorg doorgaans rond de 75%, voor paramedische zorg verschilt dat nogal per ziekenfonds, dat je krijgt terugbetaald. Deze ziekteverzekering MOET je in België hebbben, zoals je auto ook standaard een BA-verzekering moet hebben. Alleen, als je een ziekenhuisfactuur van 4000 EURO hebt, is 25% zelf betalen nog steeds 1000 euro. En dat is dan wat je hospitalisatieverzekering zal betalen, nadat het ziekenfonds heeft bevestigd wat zij terugbetalen. De premies hiervoor verschillen per verzekeraar en per pakket natuurlijk. Wat ik zelf een voordeel vind, is dat er hier niet zoiets is als 'ah, je hebt borderline? Dan is drie maanden cgt-opname, quetiapine en twee jaar ambulante nazorg voldoende'. Of 'jammer, je hebt geen officieel diagnostisch onderzoek dat bevestigt dat je naast je adhd ook een depressie hebt, dus dan wordt je ad niet vergoed'. Of 'je moet naar dit ziekenhuis gaan voor die klacht'. (de voorbeelden zijn even verzonnen, ik kan me de concrete vbn even niet herinneren) Daar zou ik compleet onnozel van worden. | |
Samzz | zondag 12 juni 2016 @ 14:10 |
Zullen we weer terugkeren naar het oorspronkelijke onderwerp, namelijk psychisch ziek? Ik pikte ergens op dat er over de TT getwijfeld werd, is dit collectief zo? Of slechts één persoon? [ Bericht 27% gewijzigd door Samzz op 12-06-2016 14:22:44 ] | |
magnetronkoffie | zondag 12 juni 2016 @ 14:29 |
Dat was hierzo: Ik kan me er wel in vinden eerlijk gezegd (ook in een aantal andere dingen in Kuo's post). Zijn ook meerdere aspecten aan het hebben van een psychische aandoening die eerder een voordeel zijn, een aandoening hoeft niet per definitie 100% negatief te zijn. Ik stem voor . | |
Elvi | zondag 12 juni 2016 @ 14:32 |
Ja ik vind een 'ziekte' zo ehm... raar staan In de psychiatrie spreken ze ook al een tijdje van 'cliënt' en niet van 'patiënt' Chronisch psychisch ziek klikt voor mij heel raar en heftig. | |
Samzz | zondag 12 juni 2016 @ 14:34 |
Ik zal ziek veranderen in klachten, dan . Dat klinkt inderdaad beter dan ziek, wat altijd negatief is. And done. | |
isax | zondag 12 juni 2016 @ 15:04 |
wat vinden jullie eigenlijk van de kwaliteit van zorg? | |
magnetronkoffie | zondag 12 juni 2016 @ 15:19 |
Wisselend. Ik ben eigenlijk alles van het hele spectrum tegengekomen, van "wtf doet iemand als jij nou in godsnaam in de hulpverlening?!? "-oer-slecht tot en met fantastisch want o.a. bijna alles wel lijken te weten en begrijpen en overal wel een oplossing voor lijken te weten (en als ze 't niet persoonlijk meteen weten, dan weten ze wel waar verdergezocht kan worden). | |
MarieAlice | zondag 12 juni 2016 @ 22:25 |
Ik denk dat vandaag zo'n dag is waarop ik weer eens tegen mijn eigen limieten ben gelopen. En dat vind ik dan weer zo erg omdat ik hele dagen niks anders doe dan mensen wijzen op hun limieten en hun grenzen en bladiela. Geldt voor iedereen, maar voor Marie? Maar how maar, neen maar! Maar daar was ie dan weer. De muur waar ik met m'n kop tegenaan liep. Deze keer niet letterlijk wel. Zucht. Leven lang leren, zoiets. | |
magnetronkoffie | zondag 12 juni 2016 @ 22:30 |
Dit herken ik wel. Anderen helpen met dingen, terwijl je jezelf met dezelfde dingen niet kunt (of eigenlijk wilt) helpen. Maar het is op zich al goed dat je dit nu beseft, bewustwording is de 1e stap . [ Bericht 19% gewijzigd door Samzz op 12-06-2016 22:31:54 ] | |
Samzz | zondag 12 juni 2016 @ 22:32 |
Bezem erdoor. Klaar. | |
MarieAlice | zondag 12 juni 2016 @ 22:38 |
Bewustzijn is er al heel lang. Maar het is niet omdat je kan fietsen, dat je nooit meer valt. Zeker niet als de weg ineens vol gaten blijkt te zitten... Edit. Mhm. Dit bedoel ik neutraler en vriendelijker dan het er zo getypt uitziet. | |
Hineni | zondag 12 juni 2016 @ 22:41 |
Is toch heel normaal? Afstand geeft overzicht. Bij jezelf heb je de minste afstand. Die muur is 'fijn'. Die zorgt ervoor dat je niet compleet het ravijn in loopt | |
MarieAlice | zondag 12 juni 2016 @ 22:45 |
True... maar ik vind dan van mezelf dat ik het gewoon zou moeten weten. Of dat ik zelf alles altijd op orde zou moeten hebben vooraleer ik anderen wil gaan adviseren. En dat klopt ook niet, ik weet het. Ik *weet* het. Maar dat internaliseren he.. 't Is gewoon allemaal even blah. Blah en ugh. | |
mrspoeZ | zondag 12 juni 2016 @ 22:49 |
Waar is Fripsel? Hoop dat zij okay is. | |
Samzz | zondag 12 juni 2016 @ 23:01 |
Fripsel heeft hier nooit gepost. Dus geen idee. | |
mrspoeZ | zondag 12 juni 2016 @ 23:02 |
Goeien mod! | |
DancingPhoebe | zondag 12 juni 2016 @ 23:03 |
Fripsel post(e) in D&A. Maar die werd daar nogal eeuh "eigenaardig" bejegend, dus mogelijk komt ze er daarom niet meer. Hopelijk is het daarom. | |
mrspoeZ | zondag 12 juni 2016 @ 23:08 |
Ik hoop met je mee. Haar laatste posts gingen over paniek. Ik hoop echt dat ze in orde is. | |
magnetronkoffie | zondag 12 juni 2016 @ 23:10 |
Als je dit al veel langer weet en je er sindsdien al die tijd nog steeds last van hebt gehad, impliceert dit toch dat je al geprobeerd hebt hieraan te werken? En zo ja, dan niet met het gewenste effect (blijkbaar heb je er nog steeds last van). Wat je zou kunnen doen, is dit probleem vanuit andere hoeken belichten, steeds een andere benadering proberen en ook zelf dingen uitproberen en beleven en na afloop reflecteren. Dit is zeg maar ook meer een wat meer algemene manier van een dergelijk probleem aanpakken (kan dus lang(er) duren), gericht problemen oplossen heeft weinig zin als je dit niet gericht aan kan pakken om wat voor reden dan ook en op deze manier heb je tenminste nog het idee en/of de illusie dat je ermee bezig bent (het gevoel dat het een illusie was, komt dan gewoonlijk achteraf, omdat het probleem achteraf zo klein kan lijken te zijn). Ik zag trouwens niks onneutraals of onvriendelijks in je post. Maar in elk geval, bezig blijven, ermee stoeien zeg maar, experimenteren met dingen die jou op dit vlak raken en (na afloop) reflecteren. Eventueel feedback vragen aan anderen waaraan je je goed kunt spiegelen. Dit zijn allemaal zaken die je hierbij kunnen ondersteunen. Als bonus is dit ook een vrij avontuurlijke manier van problemsolving en kan het ook een hele leuke tijd en later herinneringen aan die tijd opleveren . Misschien snap je niet wat ik bedoel. | |
magnetronkoffie | zondag 12 juni 2016 @ 23:12 |
Ze postte toch ook in relaties sc? Zit ze dan niet daar nog? Ik zag je ninja-edit. Ik snap trouwens wel waarom je dit op deze manier post DP | |
magnetronkoffie | zondag 12 juni 2016 @ 23:14 |
Niemand kan gewoon zomaar iets weten, denk dat je jezelf hiermee teveel blaam geeft dan terecht is (dit is wel vaker zo (bij anderen dan )). En soms is weten alleen niet genoeg, maar moet je het ook beseffen, dat het tot je doordringt of zo. Internaliseren...ben je toevallig een denker? | |
kuolema | zondag 12 juni 2016 @ 23:15 |
De eerste keer ging ik naar een zelfstandige psycholoog, toen kon ik meteen terecht (denk ik, mijn moeder stuurde me). De tweede keer kwam ik bij een instelling voor kinderen en jongeren. Ik stuurde in december of januari de aanmeldingsformulieren op, had in februari een intakegesprek en in juli begon de therapie. Ik vond het best vervelend dat ik nog niet terecht kon op het moment dat ik me het slechtst voelde. Vooral omdat ik het een heel moeilijke stap vond om me aan te melden. Ik werd onder druk gezet door de vertrouwenspersoon op school. Of het het waard was? Tja, als je je niet aanmeldt heb je ook geen hulp dus dat maakt niet uit. De derde keer kon ik meteen terecht, bij dé GGZ, waar ik nu ruim 3 jaar in behandeling ben. Als ik moest wachten op een behandeling waren er gesprekken ter overbrugging dus dat zat wel goed. Het is al gezegd, maar het kan duidelijker. Eerst moest je voor minimaal 25% arbeidsongeschikt worden verklaard om in aanmerking te komen voor WAjong. Nu hebben alleen mensen die permanent volledig (dus 100%) afgekeurd zijn recht op de uitkering. Mijn aanvraag kwam op 9 september 2014 binnen, de nieuwe regeling ging in op 10 september. Dat gaf even stress omdat ik niet wist of ik op tijd zou zijn. Wel leuk achteraf . Top! Ehm, goed denk ik? Over het algemeen. | |
Moonraker2.0 | zondag 12 juni 2016 @ 23:17 |
Ben gewoon raar telt dat ook serieus verder hoor. | |
kuolema | zondag 12 juni 2016 @ 23:18 |
Heb je er flink last van? Dan wel denk ik. | |
Pinnenmutske | zondag 12 juni 2016 @ 23:19 |
Nevermind. Ik vond hem terug. | |
Samzz | zondag 12 juni 2016 @ 23:20 |
Heb ik van jou wat weggehaald? Dacht t niet toch? Zo wel, dan sorry. | |
Pinnenmutske | zondag 12 juni 2016 @ 23:21 |
Zie hierboven. Ik vond hem terug. | |
Samzz | zondag 12 juni 2016 @ 23:22 |
Zag t net ja | |
magnetronkoffie | zondag 12 juni 2016 @ 23:22 |
Mijn ervaring is ook dat het makkelijk tot een half jaar kan duren na aanmelding voordat ik daadwerkelijk ergens terecht kon. Leuk is als je je ergens voor aangemeld hebt en je na een half jaar een brief met de startdatum krijgt voor een traject waarvoor je je niet aangemeld had...kon ik weer wachten Maar gelukkig hoefde ik daarna niet weer zo lang te wachten. Overbruggingsperiodes zijn wel fijn idd . Ik kan me niet meer herinneren of ik op school een vertrouwenspersoon had, maar ik denk ook dat die mijn ouders te makkelijk geloofden (vooral m'n moeder in dit geval), omdat die zeg maar mooi weer zaten te spelen. | |
Moonraker2.0 | zondag 12 juni 2016 @ 23:26 |
Ja heb nogal een boel typeetjes die allemaal een beetje raar zijn best wel lastig kan ik je vertellen. | |
Murmeli | maandag 13 juni 2016 @ 12:32 |
Typetjes lijkt me lastig. | |
Samzz | maandag 13 juni 2016 @ 12:36 |
Dit topic is centraal gezet. Geef me even een heads up wanneer er een nieuw topic is zodat ze gelinkt kunnen worden en de nieuwe centraal gezet kan worden . | |
Pinnenmutske | maandag 13 juni 2016 @ 13:32 |
kom net van de kaakchirurg. blijkbaar duw ik onbewust mijn tanden steeds op elkaar. stress is killing me and my head | |
Lienekien | maandag 13 juni 2016 @ 13:39 |
En wat gaan ze daar aan doen? | |
Pinnenmutske | maandag 13 juni 2016 @ 14:02 |
ik moet nu proberen om mijn tanden niet op elkaar te drukken. even oefening maar het gaat me lukken. | |
Elvi | maandag 13 juni 2016 @ 14:24 |
Waarom geen knarsplaatje? Of doe je het niet 's nachts? | |
kuolema | maandag 13 juni 2016 @ 16:26 |
Ik span mijn kaken ook te veel aan waardoor ik pijn krijg, doe ook oefeningen en ga naar fysiotherapie. Omdat het beter is om eerst te proberen de oorzaak weg te halen, dus oefeningen te doen. Bovendien is het duur. | |
Elvi | maandag 13 juni 2016 @ 16:31 |
Huh, een knarsplaatje is helemaal niet duur? Dat wordt vergoed uit de tandartsverzekering. Ik heb er nog nooit extra voor hoeven te betalen, en dit is mn vierde knarsplaat geloof ik alweer | |
dedodo | maandag 13 juni 2016 @ 16:48 |
Mij willen ze naar een wijkteam sturen in plaats van waar ik nu zit. Iemand ervaring mee? Ik zit echt niet te wachten op (een) nieuwe behandelaar(s).. | |
kuolema | maandag 13 juni 2016 @ 17:10 |
Het wordt niet vergoed vanuit de basisverzekering. Ik kreeg alvast een rekening zodat ik het van tevoren zou weten, mocht ik een splint nodig hebben: 245,49 euro. Dat kan vast goedkoper, maar het is sowieso een flinke uitgave als je geen aanvullende verzekering hebt. Ik heb wel een aanvullende verzekering die 80% tandartskosten vergoedt tot 450 euro per jaar. Dan zou het alsnog 50 euro zijn. Maar knars je of klem je? Want aan 's nachts knarsen kun je verder niets doen volgens mij. Aan (overdag) klemmen wel. Dan kun je dus beter eerst iets anders proberen. Ik ben sinds januari bij het FACT-wijkteam maar heb nog steeds gesprekken met de spv die ik daarvoor al had. Zij was ook bij het kennismakingsgesprek en het ZAG. Ik heb nu een casemanager die ook bij me thuis kan komen. Het is meer praktische hulp, maar er is ook een psycholoog bij dat team waar ik binnenkort gesprekken mee ga krijgen. Het is inderdaad vervelend om opnieuw aan iemand te moeten wennen, ik zag daar ook steeds tegenop. Misschien kun je vragen of je nog even bij je oude behandelaar kan blijven terwijl je met de nieuwe kennismaakt. En of je eventueel nog terug kunt als het je niet bevalt. [ Bericht 1% gewijzigd door kuolema op 13-06-2016 17:17:47 ] | |
Pinnenmutske | maandag 13 juni 2016 @ 17:18 |
dat weet ik dus niet. maar goed, ik had een leuke dag op de kermis. | |
mootie | maandag 13 juni 2016 @ 17:24 |
Dan kan je toch simpel om zo'n bitje vragen bij de tandarts? | |
magnetronkoffie | maandag 13 juni 2016 @ 17:30 |
Op zich kan je wel overwegen of een aanvullende verzekering zinvol voor je is om de kosten te drukken (kan je gelijk ook kijken of je eventueel nog meer dingen vergoed kunt krijgen, ik vind zelf alleen dat "rondshoppen" erg vervelend). Zelf ben ik jarenlang extra verzekerd (wel sinds dit jaar goedkopere oplossing gedaan), kon mede daardoor m'n steunzolen vergoed krijgen, want ik kan niet zonder die dingen (anders krijg ik knieklachten (vooral veel pijn, sinds die zolen nergens meer last van)) en voor mij persoonlijk is het ook wel een beetje een geruststellende gedachte dat ik deze dekking heb. Waar zit je nu? | |
Elvi | maandag 13 juni 2016 @ 18:22 |
Ik knars en klem. Een knarsplaatje wordt vergoed uit de aanvullende tandartsverzekering (dat zei ik al ) Mijn plaatje kost iets van 45 euro... | |
dedodo | maandag 13 juni 2016 @ 19:39 |
Ik vind het maar vaag gedoe, heb tegenwoordig sowieso enkel gesprekken met arts omdat m'n oloog het nodig vond een andere specialisatie te kiezen. Verder heb ik een coach die eenmaal per week langskomt. Maar moet zo'n wijkteam dan van alles verstand hebben? Bipolair, AD(H)D, ASS. Bij SARR. | |
magnetronkoffie | maandag 13 juni 2016 @ 20:09 |
Ik moet eerlijk zeggen dat ik de FACT-teams tot nu toe erg slagkrachtig vind t.o.v. de andere hulpverleningsinstanties die ik tot nu toe ben tegengekomen. Eigenlijk zelfs een gewoon best geniaal concept [ Bericht 0% gewijzigd door magnetronkoffie op 13-06-2016 20:18:56 ] | |
dedodo | maandag 13 juni 2016 @ 20:16 |
Mooi om te weten. Al zit ik er nog steeds niet op te wachten. Maar blijkbaar MOET het. Achterlijk gedoe, ik zit prima waar ik zit, zelfs nu ik een uur enkele reis heb (t.o.v. een half uur eerst, ruimte tekort dus laten we ze in een achterstandsbuurt plaatsen, zeker voor iets dat regionaal is erg handig). M'n arts bood ook al aan om mee te gaan. Ik ben vooral bang dat ik alles weer achterhoud, vertel nu al niet altijd alles, geen zin in gedwongen opname of iets dergelijks. | |
isax | maandag 13 juni 2016 @ 21:34 |
Heb je dit al aangegeven? | |
Jaimy_Luca | maandag 13 juni 2016 @ 23:37 |
Ik heb last van het volgende: als ik een DM krijg ben ik heel bang om 'm te openen. Doodsbang dat het een heel negatieve DM is (ik heb de ervaring dat als mensen anoniem zijn ze heel grof/beledigend uit de hoek kunnen komen). Ik moet dan echt moed verzamelen om 'm te openen... Ik ben dan ook echt zenuwachtig en voel m'n hart kloppen. | |
Kamina | maandag 13 juni 2016 @ 23:50 |
Een dm zie je toch automatisch? | |
magnetronkoffie | dinsdag 14 juni 2016 @ 00:19 |
Zal wel een PM zijn dan. | |
vannelle | dinsdag 14 juni 2016 @ 01:45 |
Weet je? Het is niet belangrijk want als het een negatief bericht is dan is het "maar" een mening van een andere user en als het positief is dan is het een mooie opsteker toch? Al snap ik je wel hoor, ik probeer alleen te relativeren. | |
magnetronkoffie | dinsdag 14 juni 2016 @ 03:03 |
Ligt ook aan je definitie van een negatief of positief bericht . | |
vannelle | dinsdag 14 juni 2016 @ 03:15 |
Ik snap niet helemaal wat je bedoelt. Prettig bericht is positief en gezeur is een negatief bericht of zie ik iets over het hoofd? | |
magnetronkoffie | dinsdag 14 juni 2016 @ 05:27 |
"Prettig bericht" en "gezeur" wordt zo opgevat, al naargelang de ontvanger het interpreteert. | |
Jaimy_Luca | dinsdag 14 juni 2016 @ 05:48 |
Op mobiel niet hoor. Ik zit mobiel. | |
Jaimy_Luca | dinsdag 14 juni 2016 @ 05:49 |
Als het een rotdm zou zijn kan ik daar behoorlijk van slag door zijn... | |
Jaimy_Luca | dinsdag 14 juni 2016 @ 05:58 |
*Gaat moed verzamelen om DM te lezen...* | |
magnetronkoffie | dinsdag 14 juni 2016 @ 06:04 |
Waarom zou iemand jou een rot-dm willen sturen? | |
Jaimy_Luca | dinsdag 14 juni 2016 @ 09:11 |
Het was een hele lieve DM. | |
dedodo | dinsdag 14 juni 2016 @ 10:25 |
Wat bedoel je precies? Ik heb iig het een en ander aangegeven en ben weer omhoog met medicatie. | |
Jaimy_Luca | dinsdag 14 juni 2016 @ 10:49 |
Oh ik heb zo vaak online van alles naar mijn hoofd geslingerd gekregen... Als mensen maar anoniem zijn online, dan durven ze van alles. Maar owee als het irl is, dan zijn het bange schijterds. | |
magnetronkoffie | dinsdag 14 juni 2016 @ 12:41 |
Dit kan ik wel begrijpen (om meerdere redenen), maar dit komt zo vaak voor en alleen al de gedachte dat een groot deel van de mens sowieso rot is van binnen, werkt wat dit betreft erg geruststellend..omdat ik me niet meer over dat soort dingen hoef te verbazen. Ik zou denk ik eerder raar opkijken als mensen ineens (vooral voor langere tijd) normaal tegen elkaar kunnen doen. Vaak wel, maar ik ken genoeg mensen die wel het fatsoen hebben om zichzelf te zijn en geen misbruik zullen maken van hun anonimiteit. Gelukkig bestaan die mensen ook . | |
Murmeli | dinsdag 14 juni 2016 @ 13:26 |
Over t algemeen vind ik t in r&p best ok. Het blijft fok natuurlijk, maar er zijn veel mensen met goede intenties. @J_L fijn van de positieve dm. Ik wilde je er bijna 1 gaan sturen, ook een aardige, maar toen dacht ik: das eigenlijk flauw want dan ga ik je expres stress bezorgen. Bij deze dan gewoon hier: | |
magnetronkoffie | dinsdag 14 juni 2016 @ 13:32 |
Tsja, dat ligt eraan waar je de lat legt. Dit wordt ook veel gebruikt door mensen, zodat ze lekker niks hoeven te doen "Ach het hoort er gewoon bij" De truc is om die mensen te vinden. | |
Murmeli | dinsdag 14 juni 2016 @ 13:40 |
De aard van het fok forum is gewoon niet zo serieus. En redelijk recht voor z'n raap. Ik vind dat zelf wel leuk, voor mij relativeert dat dingen wel lekker. Er zijn andere fora waar het er serieuzer aan toe gaat en waar je waarschuwingen krijgt voor gedrag dat hier heel normaal is. Kwestie van verschillende doelgroep/intentie per forum. Edit: welke mensen bedoel je trouwens? Die als excuus gebruiken dat fok nu eenmaal zo is? En wat moet er dan gebeuren als die mensen zijn gevonden? | |
Elvi | dinsdag 14 juni 2016 @ 13:54 |
Ik vidn fok wel milder geworden vergeleken met toen ik me hier aanmeldde. Toen durfde ik niet eens te reageren | |
magnetronkoffie | dinsdag 14 juni 2016 @ 14:46 |
Ik denk dat wij een andere visie hebben op wat fok en recht-voor-zijn-raap, relativerend en serieus betreffen. Ik houd het liever op direct, open en eerlijk. Recht-voor-zijn-raap zou ikzelf liever vervangen met recht-door-zee. Ik vind zelf dat wat sommigen als recht-voor-zijn-raap wordt beschreven, simpelweg niks meer is dan ego/aso-gedrag (elkaar opzettelijk kwetsen, puur bedoeld als een vorm van rücksichtslose ego-profilatie en waarbij collateral damage al snel als normaal wordt gezien. Daar kan ik nou eenmaal weinig respect voor opbrengen. Ik vind het dom, eenheidsworstige ja-knikkerij en de partij met de meeste ja-knikkers, wint (en zo'n geweldige prijs is het helemaal niet). Ik ben van mening dat je niet zo'n aso-mentaliteit op een (sub)forum met als hoofdonderwerp psychologie kunt hebben, die 2 zijn vrij onverenigbaar (en ik heb het hier niet over af-en-toe, maar over dat dit als standaard gezien zou moeten worden, want zo standaard, normaal en gewoon is dit gewoon niet). En bovendien, serieus /= niet leuk (tis niet alsof lollertroller-uitlache zoveel grappiger is, alleen maar omdat het minder serieus is of zou zijn). Deze ego/aso mensen zijn een beetje de mensen waarop ik doelde met "Ach het hoort er gewoon bij, dan hoef ik ook niks eraan te doen" De intentie is waar je de lat legt en die is in zekere zin gewoon verplaatsbaar. De mensen met goede intenties moet je zien te vinden. | |
Jaimy_Luca | woensdag 15 juni 2016 @ 09:45 |
Angst is psychisch, vandaar in dit topic. Ik had vanmorgen echt een hele grote hoornaar in de slaapkamer. Ik ben als de dood voor die beesten, zeker als ze zo uit de kluiten gewassen zijn als deze. Ik durfde ook niks te doen, doodsbang dat ie zal steken (hoornaarsteken zijn pijnlijker dan van gewone wespen). Hebben jullie een angst ergens voor? [ Bericht 73% gewijzigd door Jaimy_Luca op 15-06-2016 15:15:54 ] | |
Samzz | woensdag 15 juni 2016 @ 09:47 |
Vervelend. Maar let erop, dit topic is geen SC . | |
Jaimy_Luca | woensdag 15 juni 2016 @ 09:49 |
Die post is ook niet als SC bedoeld. Ik doe namelijk niet aan slowchatten. | |
Samzz | woensdag 15 juni 2016 @ 09:49 |
Hoe is die dan bedoeld? Laat ik het zo zeggen, je bericht valt onder de noemer slowchat. En dat gaan we hier dus niet doen . | |
Jaimy_Luca | woensdag 15 juni 2016 @ 11:33 |
En toch is het geen SC. Angst is psychisch, dus het is wel degelijk ontopic! | |
Samzz | woensdag 15 juni 2016 @ 11:45 |
Ja, zo kan ik het ook recht breien. Niet slowchatten. Punt. | |
Jaimy_Luca | woensdag 15 juni 2016 @ 11:54 |
En waar mag ik het dan wel kwijt mevrouwtje samzz? Want het is niet lichamelijk, dus mag het niet in het chronisch ziek topic. Hier mag het godverdomme ook al niet. Wáár dan wel?? | |
Samzz | woensdag 15 juni 2016 @ 12:05 |
Voor slowchat kun je terecht in de SC's van FOK!. Ontopic posts kun je hier kwijt. En ga eens even een heel eind dimmen. | |
Jaimy_Luca | woensdag 15 juni 2016 @ 12:14 |
Daar zitten allemaal vaste gasten die mij er niet bij willen hebben, dus nee, ík kan het daar niet kwijt. Zo beter? | |
Pinnenmutske | woensdag 15 juni 2016 @ 12:25 |
ik had gisteren een hele drukke dag en bezweek bijna van de stress. mijn snurkbeugel is aangepast en vannacht draag ik hem wel. gisteren te moe om dat ding in te steken daarna naar Aquatopia. wauw. ik heb een zwak voor Nemo-visjes en zeepaardjes. | |
magnetronkoffie | woensdag 15 juni 2016 @ 13:24 |
Dit is idd ook mijn ervaring met die slowchats. Slowchat in de autismereeks komt ook weleens voor, maar het gespreksonderwerp heeft wel altijd met autisme te maken en zelfs dan mag het daar niet (werd zelfs 2 keer de kop ingedrukt (niet door huidige modjes btw (ff disclaimer erbij )) met de mededeling dat het niet on-topic was, maar dat was het wel ). Niet dat ik per se wil dat dergelijke reeksen in slowchats veranderen, maar er is gewoonweg geen geschikt alternatief. Was er eigenlijk niet ook een slowchat voor Turken? | |
Samzz | woensdag 15 juni 2016 @ 13:27 |
Deze discussie gaan we niet hier voeren. Daar is FB voor. | |
Jaimy_Luca | donderdag 16 juni 2016 @ 07:03 |
Ik ben vannacht weer heel vaak wakker geweest en dat ik "iets" moet doen en wel nu. Dit heb ik sinds ruim een jaar denk ik. Dan word ik wakker en is er - in mijn hoofd - iets mis en moet ik dat oplossen. Ik weet alleen nooit precies wat het is - achteraf, op het moment dat ik wakker word dus. Beter kan ik het niet beschrijven. Ik heb geen flauw idee wat dit kan zijn. En waarom het ineens sinds een jaar er is. | |
Murmeli | donderdag 16 juni 2016 @ 07:31 |
Ok. Ja, we staan er iets verschillend in. Laten we er vooral niet over discussiëren want anders vliegen we elkaar straks weer in de haren. | |
Murmeli | donderdag 16 juni 2016 @ 07:38 |
Ik vind het wel verenigbaar met angst en/of depressie. Ik Had t wel alleen in wakkere toestand of schrok ermee wakker maar wist dan nog wel wat er aan de hand is. Oja, je vraag over angsten: ik heb ze niet meer zoveel. Ja, voor wespen en voor de tandarts of toen ik in de massa stond op pinkpop even voor een aanslag, maar dat was ik na 5 min weer kwijt. Oh en vreemde/onbekende groepen mensen vind ik spannend. Maar het beïnvloedt mijn leven maar beperkt Vroeger wel. Voor alles. Voor mn werk, voor kritiek, dat ik slecht zou zijn voor mijn katten etc. Overal over stressen en piekeren. Bleh! | |
Jaimy_Luca | donderdag 16 juni 2016 @ 10:36 |
Ik heb vrijwel geen angsten en ook geen depressie. Dus waar dit vandaan komt? Niet daarvan iig, denk ik. | |
magnetronkoffie | donderdag 16 juni 2016 @ 10:53 |
Ik herken dit gevoel (denk ik) wel, maar ik kan je niet vertellen waar dit gevoel vandaan komt. Het lijkt een soort onrust te zijn, een gevoel dat ik nuttig wil zijn, maar verder kan ik me niks bedenken eerlijk gezegd (in elk geval nu even niet). -Als- het dit is, dan is het wel iets wat ik niet sinds een bepaalde periode heb, maar eigenlijk vaker wel dan niet. | |
dedodo | donderdag 16 juni 2016 @ 21:03 |
Nou, iig dosis weer omhoog en hopen dat de erge vermoeidheid niet weer terugkomt. | |
Samzz | donderdag 16 juni 2016 @ 21:49 |
Is het misschien een heel heftige realistische vorm van dromen? | |
Jaimy_Luca | donderdag 16 juni 2016 @ 22:26 |
Meestal als ik droom net voor ik wakker word weet ik die droom aardig te onthouden/beschrijven na het wakker worden. Bij wat ik beschreef niet. Zodra ik wakker ben is alles vervaagd, maar m'n lichaam is het (nog) niet vergeten. (Vandaar ook het opstaan om actie te ondernemen.) En hoe ik het me ook probeer te herinneren, het lukt me niet. Heel soms iets heel vaags (dat het bijvoorbeeld met m'n vriend te maken had), maar wat het exact was is nooit duidelijk. Ik weet wel dat het elke keer iets anders is. | |
Samzz | donderdag 16 juni 2016 @ 22:30 |
Apart. Het klinkt als iets wat ik ook een tijdje heb gehad in een periode van enorme stress, maar ik herinnerde me wel perfect wat ik droomde. | |
dedodo | vrijdag 17 juni 2016 @ 08:50 |
Als je 's nachts wakker wordt weet je het ook niet? Ik schreef altijd zoveel mogelijk op, ook al waren het maar flarden. Soms bleken het hele goede ideeën waar je dan later weer achter komt. Bij mij is het ook weggegaan, ik herinner mij in ieder geval niet dat/wat ik droomde. | |
Jaimy_Luca | vrijdag 17 juni 2016 @ 10:05 |
In dat stukje staat precies wat ik wel en wat ik niet herinner. | |
Jaimy_Luca | vrijdag 17 juni 2016 @ 10:06 |
Ik heb nooit last van stress. | |
Samzz | vrijdag 17 juni 2016 @ 10:23 |
Dat zei ik ook altijd. Onbewust toch een hoop stress opgebouwd . Misschien dat je in dit topic R&P / Slaapproblematiek: De Nachtwacht. wat hebt voor wat betreft je slapen . | |
Jaimy_Luca | vrijdag 17 juni 2016 @ 10:33 |
Waar zou ik stress van moeten hebben? Ik hoef niks (qua werk, want werkloos). Heb de hele dag de tijd voor alles. Dus sja, waar moet die stress dan van komen? Ik kan echt niks bedenken hoor... | |
Lienekien | vrijdag 17 juni 2016 @ 11:17 |
Financiële zorgen, nooit iemand willen teleurstellen, stress om DM's te lezen. Ik noem maar wat. | |
Jaimy_Luca | vrijdag 17 juni 2016 @ 11:23 |
Financiële zorgen heb ik niet. Vriend kan bijspringen of ik kan het van de spaarrekening halen. (Het irriteert alleen dat mijn vriend van alles in de kar gooit, maar dat is geen stress hoor.) Nooit iemand teleur willen stellen heb ik geen stress van hoor. En DM's krijg ik zo goed als nooit. | |
Lienekien | vrijdag 17 juni 2016 @ 11:28 |
Jezelf wijsmaken dat je je nooit ergens druk om maakt, daar krijg je ook stress van. | |
Jaimy_Luca | vrijdag 17 juni 2016 @ 11:54 |
Ik héb geen stress... Daar komt dat slaapgedoe niet door. | |
Samzz | vrijdag 17 juni 2016 @ 11:57 |
We denken alleen maar mee. Het is niet ongewoon namelijk. Maar wat ik eerder al postte, misschien is het slaaptopic een idee. | |
dedodo | vrijdag 17 juni 2016 @ 14:20 |
Ah verkeerd opgevat, dacht dat je 's nachts wakker werd en dan nog wat herinnerde maar 's morgens niet meer. | |
Jaimy_Luca | vrijdag 17 juni 2016 @ 14:39 |
Het is eigenlijk voornamelijk 's nachts dat ik wakker word en gelijk niks meer herinner, maar m'n lichaam het nog wel weet. Want mijn vriend ligt altijd naast me als ik dan om me heen kijk/opsta. Gewone dromen die ik wel onthoud kunnen zowel bij een keertje 's nachts wakker worden als 's morgens wakker worden voorkomen. | |
dedodo | vrijdag 8 juli 2016 @ 20:05 |
Ik wist niet meer welke dosis ik slikte, 2 of 3 mg, voor de 3 mg gegaan. Berichtje van arts, was 2 mg, maar 3 mg leek mij toch beter, dus dat over een anderhalve week evalueren maar. Moeizaam gedoe weer, óf teveel stress waardoor ik doordraai, óf ik doe teveel op een dag. | |
Jaimy_Luca | vrijdag 30 september 2016 @ 15:23 |
Het gaat momenteel even heel slecht hier. Er is iets gebeurd en nu moet ik weer vechten tegen die ijzersterke wil om mezelf kapot te maken, mezelf te straffen. (Maar ík zal en ga winnen, niets krijgt mij klein.)Ik voel me dom, stom en ik kan gewoon niks. Zoiets simpels wat andere mensen gewoon doen kan ik gewoon niet. Ik haat mezelf. | |
Jaimy_Luca | vrijdag 30 september 2016 @ 15:27 |
En dan heb ik mijn vriend zo hard nodig en kan ik hem niet bereiken door een fucking storing van KPN. | |
Samzz | vrijdag 30 september 2016 @ 15:34 |
Wat is er mis gegaan dan ? | |
Jaimy_Luca | vrijdag 30 september 2016 @ 15:44 |
Die bewering dat vrouwen niet kunnen rijden hé... Die is bij mij waar. Althans met achteruit rijden. Ik kan gewoon NIET achteruit rijden. Ik wilde een dressoir via de achtertuin m'n huis inbrengen. Daarvoor moet ik een stuk achteruit rijden. Het eerste gedeelte ging prima, wel even in het begin een correctie moeten doen. Alleen mijn vriend heeft dus de tuin 1 tegelrij langer gemaakt. (Mag eigenlijk niet ivm vastgestelde grens, of hoe je dat ook noemt.) Dus ik rij fijn achteruit en ineens hoor ik wat aan de achterkant. Ik kijken, zie in eerste instantie niks. Dus ik was opgelucht. Totdat ik de zijkant bekeek... Daar zit een behóórlijke kras. En dit is dus de 3e schade in korte tijd, allemaal door mij veroorzaakt, terwijl mijn vriend al vanaf het behalen van z'n rijbewijs (inmiddels 20 jaar) perfect rijdt en nog nooit schade heeft gemaakt. Ik weet dat mijn vriend niet boos zal worden, maar ik voel me gewoon echt ontzettend kut. Zo'n gevoel dat ik gewoon niks kan en waardeloos ben. | |
#ANONIEM | vrijdag 30 september 2016 @ 15:48 |
boeie, een fucking auto | |
Samzz | vrijdag 30 september 2016 @ 15:54 |
Niet goed achteruit kunnen rijden maakt je geen mislukking . Ik kan me heel goed voorstellen dat je baalt, maar die dingen gebeuren. Haal diep adem, neem een kop thee of zo en probeer eerst even te ontspannen. | |
Jaimy_Luca | vrijdag 30 september 2016 @ 16:08 |
Ik heb liever dat ik helemaal in de kreukels zou liggen in plaats van de auto. Dan maak ik tenminste geen spullen van een ander kapot. | |
Jaimy_Luca | vrijdag 30 september 2016 @ 16:11 |
Mij wel. Kan nauwelijks iets zien door de tranen.. | |
#ANONIEM | vrijdag 30 september 2016 @ 16:21 |
mensen>spullen | |
Jaimy_Luca | vrijdag 30 september 2016 @ 16:27 |
Waaraan heb ik zo'n lieve vriend verdient? Heb 'm net ff kunnen spreken en hij vindt het niet erg. Natuurlijk wel vervelend want het gaat wel wat kosten. Maar hij zou zelf ook zeggen: "Als jij maar oké bent." | |
vannelle | vrijdag 30 september 2016 @ 16:54 |
Fouten maken is menselijk. Een paar weken geleden heb ik een velg echt compleet naar de klote gereden omdat ik een stuk beton over het hoofd zag. Ik ben jaren rij-instructeur geweest en beschouw mezelf als een goede chauffeur maar ook ik maak fouten. Je bent nu veel te hard voor jezelf, echt. | |
Jaimy_Luca | vrijdag 30 september 2016 @ 17:07 |
Dat is dat perfect moeten zijn van mezelf. Andere mensen hoeven niet perfect te zijn en mogen fouten maken. Ik niet.
| |
Lienekien | vrijdag 30 september 2016 @ 17:11 |
Sla dit op voor een volgende keer. Je bent zelf veel strenger voor jezelf dan een ander voor je is. En ja, na zo'n akkefietje kunt je je even ontzettend klote voelen. Maar dat gaat weer voorbij. Het was allemaal niet zo erg als het leek. | |
LPFAN | vrijdag 30 september 2016 @ 17:30 |
Kunnen idd gebeuren zulke dingen. | |
mrspoeZ | vrijdag 30 september 2016 @ 17:52 |
Vraag van een partnervan: mijn lief is erg angstig voor van alles. Hij doet erg zijn best om weer dingen te proberen. Helaas is hij, als dat is gelukt, niet blij dat dat zo is maar boos op zichzelf dat het hem daarna twee of drie dagen kost om weer bij te komen. De stapjes die hij maakt worden door zijn drang het weer 'gewoon' te kunnen minder belangrijk dan ze kunnen zijn. Hoe kan ik hem helpen te beseffen dat ook kleine overwinningen het vieren waard zijn? | |
vannelle | vrijdag 30 september 2016 @ 18:17 |
Misschien door te laten merken hoe blij jij bent met iets dat hij gedaan heeft? Dat geeft denk ik wat steun/bevestiging. Ik heb er geen ervaring mee maar dit is het 1e dat in me op komt. | |
Jaimy_Luca | vrijdag 30 september 2016 @ 20:50 |
Ik ben even gezellig met vriendin uit eten geweest. Was heerlijk en gezellig. Nu wachten op thuiskomst vriend. | |
mrspoeZ | vrijdag 30 september 2016 @ 21:01 |
Lief dat je reageert, Nelleke. Dankje *kus* Kan er ook nog iemand reageren die wél de andere kant kent, die wel snapt hoe iemand zichzelf veroordeelt voor iets niet kunnen? Of vraag ik nu teveel en moet ik op zoek naar een topic dat 'mensen die psychisch ziek zijn overwonnen hebben?' Ik wil dat niet geloven; ik wil dat er hier ook mensen zijn die al verder zijn in hun rehabilitatie, in hun resocialisatie, in hun rehumanisatie, die mij en mijn lief tips kunnen geven hoe we verder kunnen komen. Kom op lieve posters hier. Jullie posten hier niet enkel je geklaag en wat er mis gaat, jullie mogen hier ook zeker posten wat er goed gaat en hoe je daarbij hulp kreeg! | |
_Hestia_ | vrijdag 30 september 2016 @ 21:14 |
Wat Vannelle zegt klopt in mijn geval ook wel. Het helpt wel als iemand mij steunt en op de goed dingen wijst, hoe klein ze ook zijn. Maar wat bij mij ook heel erg helpt is elke dag een x aantal positieve dingen van die dag op te schrijven. Daardoor richt ik me meer op de positieve dingen dan op de angst/negativiteit. En dat zijn meestal echt hele kleine dingen, niet eens altijd stappen die ik zelf gezet heb. Maar door me elke keer op het positieve te richten komt dat wel meer in mijn mindset. En op therapie bespreken we elke week onze "schema-overwinningen" ( ik volg schematherapie) en daarbij is het ook al goed als je een klein stapje hebt gezet of 1x ander gedrag hebt vertoond. En dan gaat het er nog niet eens om dat je jezelf er echt trots om voelt ofzo, want dat gevoel komt niet altijd meteen mee. Maar het is iig goed om er bij stil te staan. Soms is dat lastig, want door naar de overwinningen te kijken ga je dus tegen je geloof in dat je niks waard bent/niks kunt. Het is veiliger om dan te zeggen dat je niks bereikt hebt en jezelf te bevestigen in "zie je wel, ik kan niks" Maar uiteindelijk heeft het mij dus wel geholpen om er elke dag even bij stil te staan en het op te schrijven. En op slechte dagen is het ook goed om dan even terug te bladeren wat ik allemaal voor positieve dingen meegemaakt/bereikt heb. Ik hoop dat je zo een beetje antwoord hebt op je vraag | |
mrspoeZ | vrijdag 30 september 2016 @ 21:17 |
Je antwoord heel hard op mijn vraag. Ik ben een maand geleden begonnen met bijhouden met wat er wel lukt (de afwas, de douche poetsen, een belletje plegen, een afspraak maken met oma), zonder hem er in te betrekken. Ik dacht dat ik hem een keer, als hij zich blij voelt, die lijst kan gaan laten zien zodat hij in zijn upmodus een bevestiging krijgt van wat er goed gaat. Ik vind hem zoo stoer, gewoon omdat ie blijft doen wat 'moet' (in zijn beleving) en omdat ie niet opgeeft. | |
Jaimy_Luca | vrijdag 30 september 2016 @ 21:18 |
Never mind [ Bericht 98% gewijzigd door Jaimy_Luca op 30-09-2016 21:37:29 ] | |
_Hestia_ | vrijdag 30 september 2016 @ 21:21 |
Ahw dat is echt superlief van je dat je dat bent gaan doen! En dat zal hem zeker goed doen zo'n lijst denk ik Dat is idd al het belangrijkste, dat hij ondanks alles doet wat hij moet doen. Zoals ze op therapie altijd tegen mij zeggen als ik weer eens wil vermijden en onder de dekens wil verstoppen: "in bed is nog nooit iemand beter geworden." | |
mrspoeZ | vrijdag 30 september 2016 @ 21:23 |
Ik werk 5 dagen per week en in het weekend trek ik hem om hald elf zijn bed uit: 'wat gaan we doen vandaaaaaag?'en dan mag hij iets verzinnen. En als hem dat niet lukt dan trek ik hem mee ergens heen, een film een tentoonstelling of gewoon ergens samen eten. | |
_Hestia_ | vrijdag 30 september 2016 @ 21:26 |
Wat lief dat je zo betrokken bent En hoe gaat het doordeweeks dan? Heeft hij nog werk of een dagbesteding? | |
mrspoeZ | vrijdag 30 september 2016 @ 21:27 |
vind je het erg als ik dat niet hier typ? als je het echt wl weten kan ik je dmen maar op zich levert dat niet meer op hoor. | |
_Hestia_ | vrijdag 30 september 2016 @ 21:28 |
Oke is prima hoor, was gewoon nieuwsgierig | |
mrspoeZ | vrijdag 30 september 2016 @ 21:28 |
Mag ik even in je dm? | |
_Hestia_ | vrijdag 30 september 2016 @ 21:31 |
Sure | |
Jaimy_Luca | zaterdag 1 oktober 2016 @ 10:13 |
Ik weet overigens zeker dat ik gister zo emotioneel was om die schade vanwege het slechte slapen de gehele week. (Ik maakte op CZ begin deze week al het "grapje" dat ze me aan het einde van de week op kunnen nemen.) En nu nog zit ik enorm met die schade. Hoe duur zal het zijn? Kunnen we nog op vakantie*? Heb gisteravond ook weer een heftige huilbui - zoals ik had toen ik ziek uitviel - gehad, waarbij ik minutenlang gewoon geen adem haal. (Moeilijk uit te leggen, huil op een aparte manier.)
| |
#ANONIEM | maandag 3 oktober 2016 @ 14:10 |
Heeft iemand hier toevallig ervaring met Fluoxetine? Ik slik in de avond 50 mg quetiapine zodat ik slaap, en heb voor overdag oxazepam tegen paniekaanvallen. Begonnen net 5x 10 Mg per dag, nu max 2 x 10 Mg. Maar dat is niet afdoende meer na 8 maanden wachtlijsten, en ik moet waarschijnlijk nog 3 maanden wachten. | |
Kamina | maandag 3 oktober 2016 @ 19:16 |
"Oh jeetje, kan ik nog wel op vakantie?" Kom nou, zeg. | |
#ANONIEM | maandag 3 oktober 2016 @ 19:50 |
Ach weet je dat was ook mijn eerste gedachte. But on the other hand, zo is alles relatief. En als je erg uitkeek naar een vakantie om weer even bij te tanken kan ik me best voorstellen dat je baalt. Dat is logisch toch? | |
Jaimy_Luca | maandag 3 oktober 2016 @ 20:00 |
Mijn vriend heeft zich dit jaar kapot gewerkt, heeft nog geen vakantie gehad. En dat duurt ook nog wel even. Dus ja: hij verdient zeer zeker wel vakantie!!! En nee, dat wil hij niet zonder mij! Wtf denk jij te kunnen bepalen of wij op vakantie mogen of niet?! | |
Samzz | maandag 3 oktober 2016 @ 20:05 |
Ruuustig. Voel je niet zo aangevallen door 1 reactie. Tuurlijk mogen jullie op vakantie, of dat het belangrijkste is op dat moment is een andere. | |
Jaimy_Luca | maandag 3 oktober 2016 @ 20:18 |
Ik weet wat ik heb, qua financiën. We kunnen prima op vakantie (we hoeven namelijk niet 5 sterren ultra all-inclusive 😉), en ik heb dan nog iets over voor noodgevallen. Daarom maken we die schade niet. Ik heb er geen probleem mee om zo rond te rijden, mijn vriend ook niet. Maar ergens ben ik wel benieuwd hoe duur het zou zijn. | |
Lienekien | maandag 3 oktober 2016 @ 20:19 |
Veel gedoe om niks, dus. | |
Kamina | maandag 3 oktober 2016 @ 20:21 |
Dit inderdaad. Er zijn belangrijkere dingen, zoals die Chronisch Psychische klachten bijvoorbeeld. Of die schade verhelpen. Of zorgen dat je weer kan sparen. En om dan over een goedkope vakantie te praten... Wat dacht je van geen vakantie? Dat is dan nog vervelender. Zelf ben ik al jaren niet meer op vakantie geweest, en heb ik keihard gewerkt, iets dat ik nu nog doe. Geen punt. Ik ga op vakantie wanneer ik dat wil, en hoe goedkoper, hoe beter. Mijn laatste vakantie duurde drie weken, heeft me in totaal 900 euro gekost, inclusief reiskosten, verblijf, en eten en drinken. Ik denk er nog vaak aan terug. | |
Jaimy_Luca | maandag 3 oktober 2016 @ 20:24 |
Alsnog zit ik nog wel enorm met die schade. Nog steeds ja. Het laat me niet los. Later deze maand komt m'n vader, als hij die schade ziet zal hij teleurgesteld zijn in mij. En ik heb het nu echt helemaal verpest om ooit nog in hun auto te mogen rijden. En dat doet zeer. Want de ex van m'n broertje mocht - toen ze samen waren en we een feestje hadden gehad en zij niet had gedronken (en m'n ouders/broertje wel) - wel in m'n ouders auto terug naar huis rijden. (Oké, dat was een andere auto...) | |
Jaimy_Luca | maandag 3 oktober 2016 @ 20:27 |
Wij gaan elk jaar op vakantie, zomer of winter. | |
Cat-astrophe | maandag 3 oktober 2016 @ 20:27 |
Wat spreek je jezelf toch weer eens ontzettend tegen. Dra-ma. Heb je dat nodig? Negatieve aandacht? Om te weten dat je bestaat of zo? | |
Lienekien | maandag 3 oktober 2016 @ 20:27 |
Oh, nou. Wat erg allemaal! | |
Jaimy_Luca | maandag 3 oktober 2016 @ 20:30 |
Je hebt de spoiler niet gelezen begrijp ik? Of kun je niet goed begrijpend lezen? Als we de schade niet laten maken (wat we besloten hebben), kunnen we op vakantie én heb ik ook nog een noodgevallen"potje". Dit is geen 5 sterren ultra all-inclusive vakantie nee, maar moet dat dan? Ik spreek mezelf dus geenzins tegen. | |
Kamina | maandag 3 oktober 2016 @ 20:34 |
Niets om over te klagen dus. | |
Jaimy_Luca | maandag 3 oktober 2016 @ 20:36 |
Maar daar ging het dan ook niet om, maar om de schade en dat ik daar zo mee zit! | |
Lienekien | maandag 3 oktober 2016 @ 20:40 |
Ja, dat besluit je zelf. Het is een keuze, net als jij altijd tegen mensen zegt dat het een keuze is dat ze zich aan jou ergeren, | |
Jaimy_Luca | maandag 3 oktober 2016 @ 20:52 |
Niet in de zin van dat ie er zit, want we laten hem dus niet maken en ik heb er dus geen probleem mee om ermee rond te rijden. Maar het feit dat ik gewoon niet achteruit kan rijden en het echt niet gezien heb, terwijl ik in alle spiegels gekeken heb en zachtjes reed. Daar zit ik mee. Dat is dus geen keuze, want het is gebeurd. | |
Lienekien | maandag 3 oktober 2016 @ 20:58 |
De gebeurtenis maak je nooit meer ongedaan, maar er zo mee blijven zitten is echt een keuze. | |
Jaimy_Luca | maandag 3 oktober 2016 @ 21:00 |
En het feit dat als mijn vriend niet had besloten om 1 tegelrij meer eruit te halen, dan eigenlijk toegestaan is, dat dit niet gebeurt zou zijn. (De schutting staat dus iets verder naar voren in vergelijking met de zijburen. Toen ik daarlangs reed ging het allemaal prima. Ik was zelfs verrukt dat het zo goed ging, het achteruit rijden. Tot onze schutting dus. ) | |
Lienekien | maandag 3 oktober 2016 @ 21:01 |
Weet je wat jij zou moeten doen? Leren relativeren. | |
#ANONIEM | maandag 3 oktober 2016 @ 21:04 |
Het heeft nog lang geduurd voordat ''vriendlief'' de schuld kreeg. | |
#ANONIEM | maandag 3 oktober 2016 @ 21:10 |
Ik was nogal sip vandaag. Maar ik vond net een doos met oude schoolagenda's. En die zijn zo positief en blij, en vol foto's geplakt. Het doet wel een beetje pijn om te merken dat ik dat een beetje kwijt ben, maar het is wel een hele fijne herinnering dat het er wel is ergens. | |
LPFAN | maandag 3 oktober 2016 @ 21:12 |
Ah das wel heel leuk ja om terug te vinden | |
Cat-astrophe | maandag 3 oktober 2016 @ 21:16 |
Weet je wat er onder meer niet perfect is aan jou? Het vroeg of laat altijd de schuld bij de ander leggen. Zeer nare eigenschap. Of had vriendlief de tegelrij eruit gehaald om jou te pesten? Want als ik je posts mag geloven, zou dat ook niks vreemds zijn voor hem. De rotzak. Dat jij niet kan inschatten hoe ver de schutting naar voren staat is echt je eigen schuld. En dat je je daar dagenlang over kan opwinden is je eigen keuze. Je moet je maar ergens druk om maken zeg. | |
Jaimy_Luca | maandag 3 oktober 2016 @ 21:18 |
Als je goed had gelezen had je dat al eerder kunnen lezen. | |
Cat-astrophe | maandag 3 oktober 2016 @ 21:18 |
Dubbel is dat he? | |
Jaimy_Luca | maandag 3 oktober 2016 @ 21:21 |
Dat ik tenminste geen ongeluk heb gehad waarbij ik zelf 4 maanden in het ziekenhuis lag? Ik ben geen persoon die dat doet, dat vind ik zinloos. Ja, gelukkig is dat niet gebeurd, maar alsnog zit ik hiermee. Kan ik 100 situaties bedenken die gelukkig niet gebeurd zijn, dat helpt mij niet. Het blijft in mijn hoofd ronddolen. Het had niet mogen gebeuren van mezelf. | |
#ANONIEM | maandag 3 oktober 2016 @ 21:22 |
Ja het frustreert dat het nu niet zo aanwezig is. M'n lief noemt de positieve kant altijd het BLOEMETJEES-meisje. maar ik begon steeds negatiever over mezelf te denken, dat ik misschien wel gewoon een futloos ding ben wat sowieso het positieve niet ziet. Maar dat is echt niet zo, dat heb ik wel weer even bevestigd gekregen. | |
Jaimy_Luca | maandag 3 oktober 2016 @ 21:24 |
Ja, daar ben ik steengoed in, om anderen/iets de schuld te geven. That's me. | |
#ANONIEM | maandag 3 oktober 2016 @ 21:28 |
Het idee van ons mensen is dat we ons kunnen ontwikkelen he, je bent geen vaststaand persoon dat niet meer kan veranderen. | |
Cat-astrophe | maandag 3 oktober 2016 @ 21:35 |
JL beschouwt zichzelf als de uitzondering daarop. | |
Jaimy_Luca | maandag 3 oktober 2016 @ 21:38 |
Toch doe ik het elke keer weer. Omdat als ik het echt zelf heb gedaan (alleen ik het gedaan kan hebben) en dat ook besef, ik daar zo verdrietig van word dat ik mezelf kapot wil maken, mezelf wil moet straffen. Ik mag niets fout doen, ik mag niet dom zijn/overkomen. Dat kan ik niet handelen... | |
Jaimy_Luca | maandag 3 oktober 2016 @ 21:40 |
Dat heeft dan ook een reden, lees hierboven... | |
Cat-astrophe | maandag 3 oktober 2016 @ 21:42 |
Dat is geen reden, dat is een uitvlucht. Ook jij moet ooit de verantwoording gaan nemen voor je leven. Maar ja, je wijst alle hulp om daartoe te komen af dus kun je fijn in je kleine wereldje van zelfmedelijden en afweer blijven rondwentelen..... | |
Jaimy_Luca | maandag 3 oktober 2016 @ 21:53 |
Hulp is eng, dat geef ik toe. Omdat ik niet weet wat ik exact kan verwachten. Omdat er misschien iets voorgesteld wordt/nodig is wat ik niet wil. Ook dat heeft dezelfde reden. Bang om ergens toe gedwongen te worden waar ik het helemaal niet naar m'n zin heb en dat weer dingen triggert. | |
Cat-astrophe | maandag 3 oktober 2016 @ 21:55 |
O ja, want jij wil alleen maar dingen doen die je leuk vindt. Als je heel eerlijk bent, hoe leuk is je leven nu? | |
LPFAN | maandag 3 oktober 2016 @ 22:01 |
Soms moet je dingen doen die niet leuk zijn maar die je wel kunnen helpen. | |
Moira | maandag 3 oktober 2016 @ 22:01 |
Je weet pas wat je kan verwachten als je het hebt ervaren. Hulp is geen dwang he? 'Hulp' is letterlijk iemand die je helpt. Als iemand jou ergens toe gaat dwingen en dingen doet die je niet wilt is het toch al geen hulp meer? Zo werkt het iig niet. Jij geeft aan wat je probleem is, zij gaan kijken hoe ze je daarbij kunnen helpen, en jij geeft aan wat je wel wil en wat niet. Ik kan me wel voorstellen dat die eerste stap eng is omdat het onbekend is, maar het hele doel van hulpverlening is gewoon het ontstaan van een gelijkwaardige werkrelatie om jou met je problemen te helpen. Als je het gevoel hebt dat het niet werkt dan geef je dat aan en helpen ze je met het zoeken naar iets dat wel werkt (of verwijzen je door naar een collega als de klik er niet is). Ze doen niks wat je niet wilt en niks zonder je toestemming, omdat ze er zijn om je te helpen en bij te staan met wat jíj wil veranderen/bereiken. [Disclaimer: tenzij je in een psychose een gevaar voor jezelf/omgeving gaat worden en je gedwongen moet worden opgenomen ofzo] Het is altijd nog beter om met een professional over depressieve dingen te tobben dan met je eigen depressieve zelf. Het een maakt het beter, het ander juist niet. | |
Jaimy_Luca | maandag 3 oktober 2016 @ 22:05 |
Ik vind het op zich wel prima nu. | |
Lienekien | maandag 3 oktober 2016 @ 22:10 |
Als je kunt relativeren, dan realiseer je je dat gedane zaken geen keer nemen. Die auto is beschadigd, daar verander je niks meer aan. Het heeft geen zin om er langer mee te zitten. | |
#ANONIEM | maandag 3 oktober 2016 @ 22:11 |
Ik denk zelf eigenlijk dat angst je hoe dan ook, uiteindelijk altijd inhaalt. Liever niet quoten, misschien wil ik het nog weghalen. Ik hoop dat jullie dat snappen. Weg. [ Bericht 59% gewijzigd door #ANONIEM op 03-10-2016 22:29:16 ] | |
Cat-astrophe | maandag 3 oktober 2016 @ 22:13 |
Dat je zonder je vriend niet kunt slapen? Dat hij geen geluiden mag maken in zijn slaap omdat jij dan wakker schiet? Dat je je nu al dagen druk zit te maken om een stuurfout van jou waardoor je schade hebt? Dat je nauwelijks een financiële buffer hebt? Dat je vaak verdrietig en boos bent op jezelf als iets misgaat omdat je nooit de goedkeuring van je vader/ouders krijgt? Dat je bij alles wat je doet twijfelt of je het wel goed genoeg doet, want 'jij moet perfect zijn'? Dat je, doordat je niet goed eet, je vaak moe en naar voelt? Dat je wajong krijgt en uit de staatsruif blijft incasseren zonder dat je er ook maar iets voor terugdoet. En dan bedoel ik werken aan jezelf. Werken aan een baan komt daarna wel Ja, klinkt prima zo. | |
Lienekien | maandag 3 oktober 2016 @ 22:24 |
Ik zou het jammer vinden als je ondersneeuwt in dit topic. Ik heb alleen voor jou geen concrete adviezen, op het moment. Ik lees elders dat het nog even duurt tot je behandeling start. Sowieso veel sterkte gewenst. | |
#ANONIEM | maandag 3 oktober 2016 @ 22:28 |
Gewoon een beetje tikken om het uit mijn hoofd te krijgen is soms ook al heel fijn. En dat klopt ja. Vandaag te horen gekregen dat ik na 8 maanden er waarschijnlijk nog +3 maanden wachttijden bij op kan tellen. En weer een extra pilletje. Ze laten me in ieder geval niet met lege handen staan. Dankjewel! | |
Jaimy_Luca | maandag 3 oktober 2016 @ 22:37 |
|