quote:
Op dinsdag 5 december 2006 10:42 schreef DaisyDuke het volgende:[..]
Dat nieuwe Elfen-plaatje van Miss Newsom moet ik snel maar eens gaan checken. De meningen lopen er flink over uiteen zo te lezen, en dat is vrijwel altijd een positief gegeven. Sandy Dillon zegt mij zo 1,2,3 even niets. Waar moet ik aan denken?
Albert Hammond Jr. is zonder enige twijfel de meest sympathieke Stroke, maar dit plaatje had hij wat mij betreft enkel in familiekring hoeven uitbrengen. De toegevoegde waarde van dit album op het toch al constant kwalitatief dalende Strokes-materiaal ontgaat me even volledig.
The Mountain Goats vind ik eigenlijk al een paar platen muzikaal zo goed als inwisselbaar, en eigenlijk een stuk minder leuk sinds ze in een echte studio zitten.
Op de soundtrack van
I'm Your Man staan een handvol indrukwekkende versies (Thompson, Orton en Rufus Wainwright), maar verder voegen de covers eigenlijk weinig toe aan de Cohen versies. Het probleem zit hem vooral in de weinig inventieve arrangementen en in de begeleidingsband, die degelijk en foutloos, maar ook mat en kleurloos speelt.
De nieuwe Sukilove is anders. Vooral anders... Ik weet nog niet of ik het nou persee 'minder' vind. Het is een nogal donkere plaat, maar kan op termijn zo maar eens 'The Golden Country' van Sukilove zijn. Deweze blijft een van de grote geniale geesten van de Lage Landen. Of Mercelis dat ook is, ben ik nog steeds niet achter. Heb nog een maandje de tijd...
![]()
Zie voor mijn mening over Sukilove, Joanna en
I'm Your Man het reviewtopic.
Ben het wel met je eens dat Mountain Goats sinds
Tallahassee wel minder geworden is, al blijven het altijd sympathieke platen.
De plaat van Albert Hammond, jr. vind ik vele malen frisser dan de laatste Strokes. Veel gevarieerder, leuker, verrassender. Geen
Is This It, maar wat mij betreft een betere plaat dan
Room On Fire. Leuke songs als
Blue Skies, 101, Call An Ambulance en
Scared, die hebben The Strokes al jaren niet meer gemaakt.
Sandy Dillon... Da's lastig oordelen. Vrouwelijke Tom Waits, misschien. Invloeden uit jazz, blues, chanson.... Grillige plaat, maar zeer intrigerend.
Mercelis is gewoon geniaal, wat mij betreft. Gaat een hele hoge notering krijgen over 2006, daar is geen twijfel over mogelijk.