Indiefans please try harder (Indie Central XXIII)

Of 'The Slacker Take-Over Plot' deel XXII

Omdat veel topics over indie bandjes nauwelijks lopen, en dus na 7 posts stilvallen, leek het ons een goed idee om een topic te maken waarin 'Indie' centraal staat. Als je een vraag hebt over een side-project van Modest Mouse of het soort bier wat Robert Pollard drinkt (Miller Light tegenwoordig) dan zou je daar een topic over kunnen openen maar dat is vaak de moeite niet en dit topic is dan een mooie oplossing. En dit is alweer het zevende deel in deze reeks!

Het begrip indie is natuurlijk wat wazig, maar dat mag geen excuus zijn voor enorme zeurpartijen over wat nou wel indie en wat nou niet indie is. Dat is dan ook helemaal NIET de bedoeling. Als je toch per sé een definitie wil, All Music Guide heeft een redelijk uitgebreide op hun site staan.

Dus praat hier wel over obscure bandjes, nieuwe platen, geziene optredens, geef tips en commentaar, als het maar met 'indie' te maken heeft!

Lijst met indie-gerelateerde links:

Pitchfork
All Music Guide
Think Small
Tiny Mix Tapes
Stylus Magazine
Delusions of Adequacy
Liability
Popmatters
Metacritic
Brooklyn Vegan
Stereogum

Topics om later nog eens op terug te komen:
De Hypes van 2006

En deze topics wisten we al vol te neuzelen:

The Slacker Take-Over Plot (Centraal Indie Topic)
The Slacker Take-Over Plot (Indie Central II)
Indie Rockers Talk Acid! (Indie Central III)
The State Of Indiependence (Indie Central IV)
Lift Your Indie Fists (Indie Central V)
In the kingdom of indie (Indie Central VI)
Indie has the Right to Children (Indie Central VII)
Clap Your Hands Say Indie (Indie Central VIII)
No Indie No Beep Beep (Indie Central IX)
This Forum's Saving Grace (Indie Central X)
Ik wil in die rok (Indie Central XI)
Indie Ah Um (Indie Central XII)
It's Indie, Dad. (Indie Central XIII)
Come On! Feel the Indie Noise! (Indie Central XIV)
Indie Aeroplane Over The Sea (Indie Central XV)
Le Slackre du Printemps (Indie Central XVI)
Kill Pop Stars (Indie Central XVII)
We have the facts and we're voting Indie! (Indie XVIII)
I Love You But I've Chosen Indie (Indie Central XIX)
Indie For The Painfully Alone (Indie Central XX)
At War With The Critics (Indie Central XXI)
How I Learned To Write Indie (Indie Central XXII)

Waarin lienelien morgen Grobbel met nepsnor en baret gaat spotten en pfaf dit antwoord kreeg op zijn opmerking over de nieuwe Razorlight:

quote:

Op zondag 16 juli 2006 19:10 schreef methodmich het volgende:
Door Yorick Buwalda - ja die ja - nu al uitgeroepen tot grootste plaat van 2006, waarmee ze aansluiten bij de Groten der Aarde pfaf.

quote:

Op zondag 16 juli 2006 19:14 schreef Grobbel het volgende:
Deze mag er ook nog bij: How I Learned To Write Indie (Indie Central XXII)

Die staat er al tijden bij hoor. Even geduld betrachten Grob, da's een schone zaak.

Betreft Buwalda en Razorlight:

quote:

Razorlight deed er wel erg lang over om met een tweede plaat te komen. Twee jaar! Dat is Chinese Democracy-tijd in het indiewereldje.
Van de Libertines-light-nummers van debuut Up All Night is in elk geval niet veel meer over. Tenminste, het scherpe randje is er af. Frontman Johnny Borrell ontpopt zich als een groot songschrijver. Elk, en ik bedoel dan ook elk nummer van deze plaat kan een hitsingle worden. Elk gitaarloopje klopt, elk refrein is een meezinger. Het is een ambitieuze plaat van iemand die de wereld wil en gaat veroveren. Hier is gewoon gigantisch goed over nagedacht. Vreemd voor een jongen die op zijn zestiende elke dag doodleuk een naald in zijn arm zette. Tja, dat krijg je als je beste vrienden Pete Doherty en Carl Barât heten. Maar terwijl hún bandje na twee albums implodeerde, sloeg Borrell een andere weg in. En clean zijn werpt echt zijn vruchten af. Want Razorlight mag dan wel niet die urgentie en dat jeugdige enthousiasme hebben van Whatever People Say I Am, That’s What I’m Not, het vakmanschap en de professionaliteit die erachter schuil gaan, zijn overweldigend. Nee, Razorlight speelt in een hele andere en tegelijkertijd in dezelfde divisie als Arctic Monkeys en Franz Ferdinand. Waar die bands alleen bekend zijn onder ‘muziekliefhebbers’ (jij, de OOR-lezer, kent ze maar je buurvrouw niet), gaan Borrell en zijn mannen gewoon de strijd aan met de Groten der Aarde. Dit hoeft niet alleen op Kink FM gedraaid te worden, dit kan zo op Sky. En da’s geen belediging. Ik kan hier wel een paar nummers opnoemen, waarna ik heel krampachtig ga uitleggen waarom dát liedje (ja, ik heb het over liedjes) nou precies zo mooi en puur is. Maar da’s onzin (oké, Hold On is van fuckin’ goud). Verwijzingen naar vroeger? Tuurlijk, maar terugkijken naar het verleden is niet van deze tijd. Of je nou Arctic Monkeys of U2 in je kast hebt staan, dit is de plaat voor jou én je moeder. Meesterwerk. YORICK BUWALDA

quote:

Op zondag 16 juli 2006 19:29 schreef pfaf het volgende:
Maargoed, allemaal leuk en aardig die Razorlight en Panic! a.t.d. bandjes, maar er zal toch ook wel iets interessants/spannends uitgekomen zijn.

Kimya Dawson
Camera Obscura
Ed Harcourt
Re-release van The Triffids
Stuart A. Staples

Allemaal mooie platen.

quote:

Op zondag 16 juli 2006 19:39 schreef Grobbel het volgende:

[..]

Kimya Dawson is de Andere Helft van the Moldy Peaches, tegenhanger van Adam Green. Geen idee of haar solowerk echt de moeite is, eigenlijk. Mich, is ze vooral heel melig of juist behoorlijk zwaarmoedig? Ik heb toch gemixte signalen gelezen in (overwegend negatieve) recensies van haar albums.

Vorige albums waren meer melig, maar deze is serieuzer. Ze durft nu echt liedjes te maken, zullen we maar zeggen, waar ze op eerder werk nogal eens "grapjes" de song liet verpesten. Kan je verlegenheid noemen.

Overigens kunnen wij je hulpdienstlijn wel even bellen Grobbel, dan laten we je een liedje horen.

* methodmich heeft nu JAPW weer aangezet.

quote:

Op zondag 16 juli 2006 19:40 schreef Grobbel het volgende:
Waar moeten we die Buwalda eigenlijk van kennen?

Schrijft voor OOR, maar ook voor KM. Volgens mij een stagiair of inmiddels officieel redacteur, weet ik niet zeker.

quote:

Op zondag 16 juli 2006 19:35 schreef pfaf het volgende:

[..]

Die eerste en laatste ken ik niet. Zal ze checken!

Stuart A. Staples is de frontman van Tindersticks, maar dat wist je wellicht al. Staan ook prachtige duetten op deze plaat, met Lhasa de Sela en Maria McKee.

Verder weet ik niet of je het schitterende album Western Union van Mercelis al eens gehoord hebt. Wel lastig te downloaden vrees ik, maar zeer de moeite waard.

Daar zou Tracyanne Campbell of Rick de Leeuw een mooi nummer over kunnen schrijven. Hijgers.

Of is dat er al, van Gainsbourg?