Indiefans please try harder (Indie Central XXIII)

quote:

Op zondag 16 juli 2006 19:10 schreef methodmich het volgende:
Door Yorick Buwalda - ja die ja - nu al uitgeroepen tot grootste plaat van 2006, waarmee ze aansluiten bij de Groten der Aarde pfaf.

quote:

Op zondag 16 juli 2006 19:14 schreef Grobbel het volgende:
Deze mag er ook nog bij: How I Learned To Write Indie (Indie Central XXII)

quote:

Razorlight deed er wel erg lang over om met een tweede plaat te komen. Twee jaar! Dat is Chinese Democracy-tijd in het indiewereldje.
Van de Libertines-light-nummers van debuut Up All Night is in elk geval niet veel meer over. Tenminste, het scherpe randje is er af. Frontman Johnny Borrell ontpopt zich als een groot songschrijver. Elk, en ik bedoel dan ook elk nummer van deze plaat kan een hitsingle worden. Elk gitaarloopje klopt, elk refrein is een meezinger. Het is een ambitieuze plaat van iemand die de wereld wil en gaat veroveren. Hier is gewoon gigantisch goed over nagedacht. Vreemd voor een jongen die op zijn zestiende elke dag doodleuk een naald in zijn arm zette. Tja, dat krijg je als je beste vrienden Pete Doherty en Carl Barât heten. Maar terwijl hún bandje na twee albums implodeerde, sloeg Borrell een andere weg in. En clean zijn werpt echt zijn vruchten af. Want Razorlight mag dan wel niet die urgentie en dat jeugdige enthousiasme hebben van Whatever People Say I Am, That’s What I’m Not, het vakmanschap en de professionaliteit die erachter schuil gaan, zijn overweldigend. Nee, Razorlight speelt in een hele andere en tegelijkertijd in dezelfde divisie als Arctic Monkeys en Franz Ferdinand. Waar die bands alleen bekend zijn onder ‘muziekliefhebbers’ (jij, de OOR-lezer, kent ze maar je buurvrouw niet), gaan Borrell en zijn mannen gewoon de strijd aan met de Groten der Aarde. Dit hoeft niet alleen op Kink FM gedraaid te worden, dit kan zo op Sky. En da’s geen belediging. Ik kan hier wel een paar nummers opnoemen, waarna ik heel krampachtig ga uitleggen waarom dát liedje (ja, ik heb het over liedjes) nou precies zo mooi en puur is. Maar da’s onzin (oké, Hold On is van fuckin’ goud). Verwijzingen naar vroeger? Tuurlijk, maar terugkijken naar het verleden is niet van deze tijd. Of je nou Arctic Monkeys of U2 in je kast hebt staan, dit is de plaat voor jou én je moeder. Meesterwerk. YORICK BUWALDA

quote:

Op zondag 16 juli 2006 19:29 schreef pfaf het volgende:
Maargoed, allemaal leuk en aardig die Razorlight en Panic! a.t.d. bandjes, maar er zal toch ook wel iets interessants/spannends uitgekomen zijn.

quote:

Op zondag 16 juli 2006 19:39 schreef Grobbel het volgende:

[..]

Kimya Dawson is de Andere Helft van the Moldy Peaches, tegenhanger van Adam Green. Geen idee of haar solowerk echt de moeite is, eigenlijk. Mich, is ze vooral heel melig of juist behoorlijk zwaarmoedig? Ik heb toch gemixte signalen gelezen in (overwegend negatieve) recensies van haar albums.

quote:

Op zondag 16 juli 2006 19:40 schreef Grobbel het volgende:
Waar moeten we die Buwalda eigenlijk van kennen?

quote:

Op zondag 16 juli 2006 19:35 schreef pfaf het volgende:

[..]

Die eerste en laatste ken ik niet. Zal ze checken!

quote:

Op maandag 17 juli 2006 13:00 schreef JelleS het volgende:
Ik moet je toch gelijk geven MM. Het duurde even, maar da album van Joan is toch wel verdomd goed. Vooral de intro van Christobel.

quote:

Op maandag 17 juli 2006 10:39 schreef Grobbel het volgende:
En het is natuurlijk makkelijk om OOR de schuld te geven van wederom een veel te late recensie, maar dat heeft ook ongetwijfeld te maken met de veel te late Nederlandse release. Waarom, in deze tijd van Internet en online stores en internationale buzz voor bands en artiesten, kan het uberhaupt nog gebeuren dat een Nederlandse release soms meer dan een jaar op zich laat wachten? Waarom is die markt zo traag met reageren?
Of het nu om The Shins, Menomena, The Arcade Fire, The Wrens (4 jaar te laat!), Broken Social Scene, Clap Your Hands Say Yeah!, Serena-Maneesh of The Decemberists gaat, bands met albums die ik allemaal al redelijk lang in huis had voor nog lagere prijzen dan ze in de Nederlandse schappen komen te liggen, kunnen ze daar tegenwoordig niet wat sneller op inhaken?

Op deze manier heb ik echt geen redenen meer om nog ooit een daadwerkelijke CD/platenzaak binnen te wandelen, omdat ik CDs nu niet alleen goedkoper, maar ook veel sneller via het Internet kan bestellen tegenwoordig. En zelfs voor aanbiedingen ben ik onderhand meer gecharmeerd van ebay dan van de uitverkoopbakken van Concerto - je loopt in elk geval met minder troep de deur uit.