quote:Op maandag 6 november 2006 15:19 schreef Phluphy. het volgende:
Sugar
Hoe gaat het?
Is het op je werk overigens geen probleem als je wat langer thuisblijft?
ja, daarom staat het ook in OUDquote:Op maandag 6 november 2006 15:59 schreef jpg97 het volgende:
groeihormonen of wat
Nou, dat is zo gek nog niet... kinderen groeien ten slotte.quote:Op maandag 6 november 2006 16:15 schreef ikbeneenkiwi het volgende:
[..]
ja, daarom staat het ook in OUD
Ja ik weet het toch ook allemaal niet meerquote:Op maandag 6 november 2006 16:15 schreef ikbeneenkiwi het volgende:
[..]
ja, daarom staat het ook in OUD
Nog wel duizelig en moe.quote:Op maandag 6 november 2006 16:29 schreef Tinkepink het volgende:
En Ingrid? Heb je al wat minder last van de bijwerkingen?
Ohja, wat vreemd. Er was gezegd dat ik de pil (een half uur) voor het slapen gaan in moest nemen.quote:Op donderdag 2 november 2006 12:29 schreef Jelief het volgende:
Ingrid!!!! Ik dacht al laast al toen je met dat slaperig zijn kwam. Ik heb ook een tijd een heel lage dosis triptisol geslikt (stofnaam amitriptiline) niet als ad maar als medicijn voor fibromyalgie. je wordt meestal een paar uur nadat je het ingenomen hebt slaperig en dat werkt dan weer een tijdje. Als je de pillen dus vlak na het avondeten inneemt heb je kans dat het beter werkt bij het inslapen (een paar uur later). Zo werkte het bij iig wel. Als ik ze te laat in nam was ik 's morgens nog ontzettend duf en sloom. succes meis!
quote:Ik ben echt de kluts kwijt af en toe, nu ik moeder ben van én dat meisje dat ik zo heel goed ken en waarvan ik zo heel erg veel hou én dat jongetje dat ik nog helemaal moet leren kennen, dat steeds zoveel van me vraagt, dat me soms pijn doet en dat zoveel op zijn vader lijkt en niet op mij. Wat wankel ben ik en wat word ik overspoeld door liefde, angst, boosheid zelfs soms en ander hormonaal geweld.
Zij zo hyper, zo verward, zo anders dan voordat ze een broertje erbij had.
Hij zo klein, zo veeleisend, zo basaal en fysiek aanwezig.
Haar strijd met haar gevoel en met haar plek bij papa en mama.
Zijn natuurlijke drang dichtbij mij te zijn, dichtbij en veel.
Het raakt me heel erg die twee kindjes te zien, te voelen, te hebben, te begrijpen en niet-begrijpen.
Mama van twee. Een dochter en een zoontje.
De 7e dag. Het zal groeien en goedkomen.
Ja, voor as maandag. Ben benieuwd of en wat ze kunnen doen.quote:Op dinsdag 14 november 2006 09:18 schreef Sugar het volgende:
Wat balen, Ingrid. Heb je wel een nieuwe afspraak eigenlijk nu?
Sugar, ga naar de huisarts. Vraag om anti-depressiva.quote:Op dinsdag 14 november 2006 19:24 schreef Sugar het volgende:
Ik wil helemaal geen hulp meer, ik wil helemaal niet meer dat het niet gaat, ik wil helemaal niks meer. En als het overgaat, als het dan écht overgaat, dan wil ik dat de tijd snel gaat. Want ik heb zo’n hekel aan mezelf, dat elke minuut me pijn doet.
Ik heb homestart gemaild. Er is hier in de omgeving (nog) geen hulp.quote:Op woensdag 15 november 2006 10:22 schreef YPPY het volgende:
Jammer dat het zo lang duurt voor de medicatie werkt Ingrid. Heb je al antwoord van homestart? Of lijkt het je toch niks? Kan ook natuurlijk.
Sugar wat ontroerend om te lezen Ik hoop zo voor je dat de ppd-deskundige je kan helpen!quote:Op zaterdag 18 november 2006 21:59 schreef Sugar het volgende:
Ik heb inmiddels geregeld dat ik dinsdagavond een telefonische intake heb met de ppd-deskundige over wie het al eerder ging in dit topic. Zij kan dan een diagnose stellen, mijn huisarts adviseren over eventuele medicatie en ze begeleidt haar clienten dan dagelijks per mail of fax. Dus misschien gaan we dat traject wel starten, afhankelijk van wat haar diagnose is natuurlijk.
Vanavond haalde ik Storm uit zijn bedje, moest hem wakker maken. Maar hij sliep zomaar verder, met opgetrokken beentjes, zijn kontje hoog in de lucht en zijn buikje tegen mijn borst. Kleine knuistjes en een frummelmondje in een zacht ontspannen snoetje.
Hij ontroerde me zo. Wat was het heerlijk om dat te voelen.
Wat moet het fantastisch voor je geweest zijn om dit (weer) te kunnen voelen...quote:Op zaterdag 18 november 2006 21:59 schreef Sugar het volgende:
Vanavond haalde ik Storm uit zijn bedje, moest hem wakker maken. Maar hij sliep zomaar verder, met opgetrokken beentjes, zijn kontje hoog in de lucht en zijn buikje tegen mijn borst. Kleine knuistjes en een frummelmondje in een zacht ontspannen snoetje.
Hij ontroerde me zo. Wat was het heerlijk om dat te voelen.
Ja, maar dat ging niet door. Ze was ziek. Vraag me af of het wel lukt bij mw.quote:Op maandag 27 november 2006 19:30 schreef Sugar het volgende:
Ingrid, je had toch vandaag weer iets? Hoe ging het?
dat vind ik nou heel mooi geschreven.quote:Op maandag 27 november 2006 21:08 schreef Belana het volgende:
sugar, zwaar....
als ik bedenk dat ik er op een "thuis met de kindjes" dag ook naar uit kijk dat Nick er weer is (want 2 kleine kindjes zijn gewoon veel werk en eisen al je aandacht op) dan moet dat voor jou nog een haartje erger zijn. toch mag je trots zijn op hoe je het doet, want in al je zwakte vind ik je zo sterk.
dikke
Oe Sugar, dat laatst baart me misschien nog wel meer zorg. Heb je hier al over gesproken met een psycholoog?quote:Op dinsdag 5 december 2006 08:06 schreef Sugar het volgende:
Vannacht lag ik te piekeren over die extra zorg. Wat moet ik er precies mee?
Het liefst zou ik iemand willen hebben die 2 keer 2 uur bij de kindjes blijft en leuke dingen met ze doet of gewoon iets in huis, zodat ik in die tijd even kan sporten of uitwaaien ofzo. Maar dat schijnt niet te mogen vanuit de instanties, het gaat meer om echte huishoudelijke zorg thuis. Ik mag zogezegd niet weg. Wat iemand dan wél kan doen is dus meer ondersteunen. Ik vrees dat ik daarvan alleen maar extra druk ervaar ("er komt iemand, moet ik mee kletsen, voelt gek", dat soort spanningsdingen) in plaats van dat het me iets oplevert (rust, overzicht, tijd om op te laden?). We zijn natuurlijk blij met alle hulp, maar ik had gehoopt dat het me een beetje lucht kon geven, zodat ik na een uurtje sporten de rest van de dag wel zou trekken.
En daarbij dat andere: ik verlang zo sterk terug naar de tijd dat ik niet at, dat ik minder dan 50 kilo woog. Ik wil soms zo min mogelijk eten, wil weer dat meisje zijn. Terwijl het geen zin heeft, niet voor altijd, er komt altijd een moment dat je weer wel moet eten. Dat je weer gaat aankomen ook. Word heen en weer geslingerd door verlangen en verdriet erover.
Zeg Suug, hou je dit goed in de gaten dame? Een (voormalig) eetprobleem blijft op de loer liggen en steekt de kop op als je niet lekker in je vel zit. Wel bespreken he, met je internetbegeleidster...???! /vingertjequote:Op dinsdag 5 december 2006 08:06 schreef Sugar het volgende:
En daarbij dat andere: ik verlang zo sterk terug naar de tijd dat ik niet at, dat ik minder dan 50 kilo woog. Ik wil soms zo min mogelijk eten, wil weer dat meisje zijn. Terwijl het geen zin heeft, niet voor altijd, er komt altijd een moment dat je weer wel moet eten. Dat je weer gaat aankomen ook. Word heen en weer geslingerd door verlangen en verdriet erover.
Ik ga al ruim een jaar naar GGZ en ik heb nog niet 1 cent betaald. En ik heb al vanalles gedaan daar, deeltijdbehandeling, groepstherapie, allerlei ' losse' onderdelen en gewoon gesprekken met een psycholoog, dus volgens mij komt dat wel goed.quote:Op dinsdag 5 december 2006 21:13 schreef Ingrid19 het volgende:
Ik word doorgestuurd naar GGZ/Riagg. Tot die tijd blijf ik bij mw. Vraag me nu wel of of dat vergoed wordt. En zoniet, wat het dan kost.
ik kan dit alleen maar benadrukken. Leer er zo goed mogelijk mee omgaan. Helemaal weggaan zal het waarschijnlijk niet eigen ervaring maar probeer zaken te leren relativeren en accepteren.quote:Op dinsdag 5 december 2006 18:47 schreef Moonah het volgende:
[..]
Zeg Suug, hou je dit goed in de gaten dame? Een (voormalig) eetprobleem blijft op de loer liggen en steekt de kop op als je niet lekker in je vel zit. Wel bespreken he, met je internetbegeleidster...???! /vingertje
Ik heb nu alleen de basisverzekering, we stappen ws over naar Unive. En dan aanvullend. Komt vast wel goed. Zal vast in 2007 zijn.quote:Op woensdag 6 december 2006 10:22 schreef Sugar het volgende:
Ingrid, wel fijn dat je bent doorgestuurd, toch? Ik hoop dat het je veel gaat opleveren.
De mw gaat het aan de ha voorleggen, maar ze denkt dat het geen probleem is.quote:Op woensdag 6 december 2006 10:33 schreef Bar_en_Mar het volgende:
hier worden de bezoeken aan de psychologen gewoon vergoed Ingrid omdat het op dokters indicatie is dat we doorgestuurd werden
Dat vermaken dat ken ik Dat gevoel had ik vroeger ook altijd en dat is inderdaad ontzettend stressvol!quote:Op vrijdag 8 december 2006 21:11 schreef Ingrid19 het volgende:
[..]
De mw gaat het aan de ha voorleggen, maar ze denkt dat het geen probleem is.
Hier gaat het op en neer. Kims verjaardag was erg leuk. Mijn zusje is er nu, sinds dinsdag. Wel leuk, maar ook veel stress. Haar vermaken etc. Zondag gaat ze weer weg. Heb het stiekem wel een beetje gehad.
Ach, morgen Groningen in, 's avonds filmpje kijken, is de dag zo weer voorbij.
Hoe bedoel je?quote:Op dinsdag 12 december 2006 10:53 schreef Brighteyes het volgende:
Fijn om te horen dat het gevoel er wel is iig. Alleen het lijkt me dat je toch op een keer hulp nodig hebt om het dan ook echt te kunnen doen, om er mee aan de slag te kunnen.
Omdat er geen groepen van start gaan binnenkort.quote:Op dinsdag 12 december 2006 14:00 schreef Igraine het volgende:
Ingrid, hoezo zit een faalangst/assertiviteits training er niet in voor je?
Sugar, het lijkt me belangrijk dat je met iemand (een professional) in gesprek gaat. In een situatie waar jij alleen Sugar bent en niet moeder van/vrouw van/dochter van etc... En dan niet via de mail maar gewoon een face-to-face gesprek.
Ik heb naast die PPD-deskundige nog gewoon de psycholoog, daar ga ik gemiddeld eens per 2 weken heen. Ze begon vorige keer over een haptotherapeut en misschien moet ik dat maar gaan doen. Vervangend of erbij, in elk geval er iets mee proberen.quote:Op dinsdag 12 december 2006 14:00 schreef Igraine het volgende:
Sugar, het lijkt me belangrijk dat je met iemand (een professional) in gesprek gaat. In een situatie waar jij alleen Sugar bent en niet moeder van/vrouw van/dochter van etc... En dan niet via de mail maar gewoon een face-to-face gesprek.
quote:Door weer en wind met fietskar, twee kindjes tegen elkaar aan. Er kruist ons een busje. BRINKS WAARDETRANSPORT.
Ik grinnik. Bestaat er een waardevoller vrachtje dan het mijne?
Bij mij ook.quote:Op donderdag 14 december 2006 13:46 schreef Macka66 het volgende:
Goed verhaal van Phileine!
AD (seroxat) gaven mij de rust in m'n hoofd om de depressie aan te kunnen pakken en een behandelmethode te kiezen die bij mij paste. Ze gaven mij de grip op de situatie weer terug.
Natuurlijk heb je wel enigszins grip! Je bent sterk en vecht voor je geluk!quote:Op donderdag 14 december 2006 14:57 schreef Sugar het volgende:
Maar vinden jullie het óók niet regelmatig al klinken alsof ik wel enigszins grip heb? De gedeeltelijk goede dagen, de dingen die ik doe en besluit? Ik heb echt het idee dat het niet zó erg is dat er echt iets moet met AD. Dat ik ook al fijne dagen of delen van de dag heb, dat zegt toch ook iets? Of hoort dat erbij en is het dan soms nog nodig om aan medicatie te denken?
Ik luister echt naar jullie, maar ik weet het gewoon niet.
Je schrijft zelf hoe heftig de schommelingen kunnen zijn. Dat is een duidelijk teken, lijkt me.quote:Op donderdag 14 december 2006 15:08 schreef Sugar het volgende:
En soms ineens weer die enorme stress, huilbuien, ruzies, boosheid en uitzichtloosheid. Maar niet altijd.
... ik heb steeds het idee dat ik me aanstel. Of dat het niet erg genoeg is.
Volgens mij heeft ze niets begrepen (niet goed gelezen? ) van wat je verteld hebt, ze pikt er één zin uit en gaat niet in om waar het werkelijk om gaat: dat jij vindt dat zij haar taak niet naar wens/behoren uitvoert (al kan ik me voorstellen dat het niet leuk is om te horen, maar ja, je doet dit niet om haar een plezier te doen). Het ging niet om die anderen, het gaat om wat zij voor jou betekent. En als dat niets is, is het misschien wel een idee ermee te stoppen, dit kost je alleen tijd/stress en als je er niets aan hebt voor je gevoel...quote:Op donderdag 14 december 2006 16:24 schreef Sugar het volgende:
Als jij vindt dat je niets hebt aan ons mailcontact (dit is wat je schrijft: Ik merk dat ik nu net niets heb aan ons contact) dan kunnen we het beste met de begeleiding stoppen en dit terugkoppelen naar je huisarts.
Laat mij maar weten wat je hiervan denkt.
Als ik dood ben, dan is de belastingdienstschuld weg. En kan Djeez met Kim normaal rondkomen.quote:Op donderdag 14 december 2006 16:44 schreef Sugar het volgende:
Wel goed om te lezen dat jullie het ook een typische reactie vinden. Ik moet even denken wat te doen nog.
Sebas, die echt heel nuchter is in dit soort dingen en mijn hele mail ook heeft gelezen, reageert ook zo:
Jeetje, zij heeft het écht niet begrepen!!!! Hoe kun je als begeleidster van een ppdpatient nu zo ongelofelijk harteloos en kort reageren op zo'n open mail???
Hier zakt echt mijn broek van af!
Meisje, hier moeten we echt iets mee, dat zij zich zo opstelt is 1. Maar ik denk dat we echt iets moeten verzinnen dat je wel geholpen gaat worden, door wie dan ook!
Hier kan ik wel van huilen!
Oh Ingrid toch. Heel serieus aan zelfmoord denken is natuurlijk erg beangstigend. Wat rot dat het zo slecht gaat met je. Blijf dat soort dingen hier maar schrijven, als je kunt. Beter wél delen dan niet, denk ik.
Ja, dat lijkt heel logisch inderdaad.quote:Op donderdag 14 december 2006 16:50 schreef Ingrid19 het volgende:
[..]
Als ik dood ben, dan is de belastingdienstschuld weg. En kan Djeez met Kim normaal rondkomen.
En mijn en zijn ouders zullen helpen.
En met het geld van de zorverzekering, die anders voor mij was, kan hij de schuld aflossen.
Het lijkt mij wel een goede oplossing op zich.quote:Op donderdag 14 december 2006 16:52 schreef Sugar het volgende:
[..]
Ja, dat lijkt heel logisch inderdaad.
Maar het is totaal onlogisch en gelukkig helemaal niet de oplossing voor zoiets. Dat je dat maar even weet en dat je het maar in je oren knoopt. Of op je voorhoofd schrijft. Echt hoor.
Wat een lieve reactie van Sebastiaan!quote:Op donderdag 14 december 2006 16:44 schreef Sugar het volgende:
Wel goed om te lezen dat jullie het ook een typische reactie vinden. Ik moet even denken wat te doen nog.
Sebas, die echt heel nuchter is in dit soort dingen en mijn hele mail ook heeft gelezen, reageert ook zo:
Jeetje, zij heeft het écht niet begrepen!!!! Hoe kun je als begeleidster van een ppdpatient nu zo ongelofelijk harteloos en kort reageren op zo'n open mail???
Hier zakt echt mijn broek van af!
Meisje, hier moeten we echt iets mee, dat zij zich zo opstelt is 1. Maar ik denk dat we echt iets moeten verzinnen dat je wel geholpen gaat worden, door wie dan ook!
Hier kan ik wel van huilen!
Oh Ingrid toch. Heel serieus aan zelfmoord denken is natuurlijk erg beangstigend. Wat rot dat het zo slecht gaat met je. Blijf dat soort dingen hier maar schrijven, als je kunt. Beter wél delen dan niet, denk ik.
Goed zo, zet je schaamte maar opzij. Dat geeft ruimte. En daarmee gun je jezelf ook de kans dat mensen die er verstand van hebben dingen voor jullie kunnen gaan uitzoeken.quote:Op donderdag 14 december 2006 17:15 schreef Ingrid19 het volgende:
We hebben een schuld van 20.000, zo, nu weet de hele wereld het.
+ die 1900
Lieve Ingrid, dit is iets wat in normaal gezien hier niet eens had willen neerzetten, maar doe dit nu toch maar.quote:Op donderdag 14 december 2006 17:01 schreef Ingrid19 het volgende:
WE hebben niet alleen een belastingschuld. Ook een gewone hoge schuld.
Meid, dat is een hoop geld maar niet onoverkomelijk. Er zijn tegenwoordig enorm veel mensen die dergelijke schulden hebben. Het wordt mensen enorm makkelijk gemaakt om te lenen, maar de problemen die er door ontstaan zijn vaak groot voor de mensen zelf.quote:Op donderdag 14 december 2006 17:15 schreef Ingrid19 het volgende:
We hebben een schuld van 20.000, zo, nu weet de hele wereld het.
+ die 1900
quote:Op donderdag 14 december 2006 17:44 schreef Bar_en_Mar het volgende:
Sugar.. idd, maar sommigen kunnen niet goed lezen
Nee ik hoop voor jou dat ook jij je snel lekkerder in je vel voelt zitten
Luchtbel:*
Evenstar
Ga er samen aub goed over praten, sterkte met allesquote:Op donderdag 14 december 2006 19:20 schreef Djeez het volgende:
Ik was aan het overwerken, want het is erg druk, zo vlak voor de kerstvakantie. Ineens kreeg ik rond 17:30 telefoon. Het was Vicky, die mij aanraadde direct naar huis te komen, want Ingrid was suïcidaal. Dat als ik mijn vrouw en kind wil houden, dat ik maar beter naar huis kon komen. Ik heb het werk laten vallen, mijn collega 's gezegd dat ik het nog wel uitleg en ben als een gek naar huis gefietst. Ik heb gelijk de telefoon gepakt en de belastingdienst gebeld. Het bleek dat er een foutje is gemaakt bij het invullen van mijn belastingverklaring. Ik zou volgens die verklaring geen inkomen hebben, waardoor Ingrid geen recht zou hebben op de heffingskorting. Of we die heffingskorting van 2006 ff in zijn geheel willen terugbetalen. Ik heb ze keurig uitgelegd dat we dat bedrag nooit zouden kunnen ophoesten. Is ook niet nodig, gewoon een bezwaarschrift indienen en een bewijs van inkomen meesturen. Dan komt alles wel goed. Gelukkig maar.
En Ingrid, niet meer zulke gekke dingen in je hoofd halen, je ouders, Kim en ik leven veel liever in een hel met schulden, dan in een hel met schulden en die dan ook nogeens zonder jou te moeten beleven. We komen er heus wel samen uit!
Om die reden ging ik het niet doen. Ik had bedacht dat als ik dood ben dat oa geld scheelt. De zorgverzekering, eten, etc. Van dat geld kon Djeez dan de aflossing betalen en zo langzaam de schuld aflossen. Hij is nog jong en kan een nieuwe vrouw en moeder voor Km vinden.quote:Op donderdag 14 december 2006 19:55 schreef Danny het volgende:
Ingrid,
In de eerste plaats; probeer iets van schuldsanering te regelen evt met hulp van Riagg en dergelijke.
In de tweede plaats; als je denkt dat je schuld gewoon wordt kwijtgescholden bij overlijden heb je het mis. Die schuld moet gewoon betaald worden en niet door jou dan wel door je ouders/kind/partner. Dus om die reden hoef je het niet te doen.
Heel veel sterkte en doe niets doms.
Ik eigenlijk niet, dat mens biedt notabene hulp aan VIA internet .quote:Op donderdag 14 december 2006 21:38 schreef jessie het volgende:
En Sugar wat een terut zeg die jou mailde. Ik kan me een reaktie van haar ook voorstellen over internet enzo.
Ja, maar lieve, lieve Ingrid, het zou geen cent schelen joh. Niet dat je het wel zou moeten doen als het anders was, mijn god, nee, dit soort dingen is nooit een oplossing. Ik ben in elk geval blij dat het belastinggedoetje is opgelost, geeft voor nu even wat meer lucht en tijd om hulp te zoeken. Want soms kom je er in je eentje (met zijn tweetjes) niet uit, da's geen falen!quote:Op donderdag 14 december 2006 21:26 schreef Ingrid19 het volgende:
Om die reden ging ik het niet doen. Ik had bedacht dat als ik dood ben dat oa geld scheelt. De zorgverzekering, eten, etc. Van dat geld kon Djeez dan de aflossing betalen en zo langzaam de schuld aflossen. Hij is nog jong en kan een nieuwe vrouw en moeder voor Km vinden.
Nee, en een begrafenis kost ook geld.quote:Op donderdag 14 december 2006 21:43 schreef miss_dynastie het volgende:
[..]
Ja, maar lieve, lieve Ingrid, het zou geen cent schelen joh.
Ik heb 'm meteen uitgeprint. Wat mooi...quote:Op donderdag 14 december 2006 22:11 schreef phileine het volgende:
Nou weet je, dan zet ik hier mijn positieve kerstwens neer voor iedereen die het nodig heeft. Hij kwam van mijn juf Spaans, maar omdat ik er zulke leuke dingen tussenzitten heb ik hem vertaald en bied ik hem graag aan, aan iedereen die dat even nodig heeft. Bij somberheid elke dag er eentje uitkiezen en uitvoeren:
Ik ook, echt! Dapper en goed!quote:Op vrijdag 15 december 2006 21:27 schreef livelink het volgende:
Ik vind het echt dapper van je
Een beetje. Mijn ouders vonden het egoistisch van me. En dat ik er meer uit moet, vroeg eruit, etc. Is makkelijker gezegd dan gedaan.quote:Op vrijdag 15 december 2006 21:36 schreef owlet het volgende:
Ingrid, ik vind het heel knap van je Voel je je een beetje opgelucht nu je geen geheim meer hoeft mee te sjouwen?
Nou, eerlijk is eerlijk, mijn reactie na het lezen van haar mailtje is dat ze het geld van die nota maar eens moet besteden aan een dikke grote spiegel. Zij schiet in de slachtofferrol, niet jij. De enige mazzel die ik hierbij kan bedenken is dat Fok! hopelijk hoger komt dan haar eigen site met googlen op haar naam, zodat ze in elk geval niet nog meer geld kan verdienen met aanbieden van zulke verrotte begeleiding en wellicht haar leven zal beteren en iets meer dan anderhalve seconde in het lezen en leven van een patient zal stoppen. Madammeke is wel heel erg gewend haar zin te krijgen en niet tegengesproken te worden Ik walg hiervan, echt. Zo iemand moet jou helpen en begeleiden, in plaats daarvan gaat het vooral om haar eer en ego. Bluh.quote:Op zaterdag 16 december 2006 12:17 schreef Sugar het volgende:
Zij schrijft nu (voorafgegaan door een herinnering van een nota):
Beste Merel,
Je schiet in een slachtofferrol merk ik,hier is niemand meegebaat .In een eerdere mail heb ik je hulp zoeken voor in huis aangereikt, maar niets blijkt goed genoeg te zijn.Kinderen thuis is niet goed, kinderen niet thuis ook niet goed.Hulp is niet goed , geen hulp is ook niet goed.Beter is hulp te zoeken bij een goede psycholoog en je huisarts.
MVG Eileen Engels.
Ik vind het echt stuitend en onbegrijpelijk hoe ze reageert. Ben ik gek?
Ten eerste volgens mij bén jij het "slachtoffer" in dit geval: jij zoekt help, zij is iemand met een machtspositie. Je bent immers in meer of mindere mate afhankelijk van wat zij doet. Je bent eerlijk en openhartig, vertelt haar dat het niet werkt zoals het nu gaat, en dat je contact hebt met anderen die hetzelfde meegemaakt hebben. Dat zij zich daardoor in een hoekje gedrukt voelt, is haar probleem, toch?quote:Op zaterdag 16 december 2006 12:17 schreef Sugar het volgende:
Mensen, help.
Ik schreef Eileen dit:
Hoi Eileen,
Ik vind het heel jammer dat je helemaal niet ingaat op de rest van mijn mail. Ik schreef je een behoorlijk openhartige mail, vind ik.
Naar aanleiding van je antwoord lijkt het me inderdaad beter als ik verder word begeleid door iemand die ik face to face spreek: de psycholoog en mijn huisarts. Ik ben vandaag daarom bij mijn huisarts geweest en zij neemt de begeleiding van de medicatie verder over.
Het geeft me een vervelend gevoel dat ons contact zo verloopt en afloopt, ik had me er iets anders van voorgesteld.
Groeten, Merel
Zij schrijft nu (voorafgegaan door een herinnering van een nota):
Beste Merel,
Je schiet in een slachtofferrol merk ik,hier is niemand meegebaat .In een eerdere mail heb ik je hulp zoeken voor in huis aangereikt, maar niets blijkt goed genoeg te zijn.Kinderen thuis is niet goed, kinderen niet thuis ook niet goed.Hulp is niet goed , geen hulp is ook niet goed.Beter is hulp te zoeken bij een goede psycholoog en je huisarts.
MVG Eileen Engels.
Ik vind het echt stuitend en onbegrijpelijk hoe ze reageert. Ben ik gek?
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |