OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Maandag pas. Op zich wel snel, maar sneller was wel fijn geweest. Kan er eventueel vlug iemand beginnen? Wel ontzettend fijn dat jullie ouders zo goed helpen.
Zorg je wel dat je ook wat momenten voor jezelf hebt?
Zorg je wel dat je ook wat momenten voor jezelf hebt?
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Lieve Sugar, even een hele dikke kus van mij. Ik denk zo veel aan je, en tegelijkertijd is er zo weinig dat ik concreet voor je kan doen nu. Dapper meisje, ik zou het zo graag anders voor je zien allemaal.
Sugar
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Als je maar eenmaal de indicatie hebt Sugar, dan kan het in principe in een paar dagen geregeld zijn. Heel veel sterkte
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Nou, alsof de wet van Murphy voor jullie gemaakt is.
Het zou fijn zijn als je je hoofd eens lekker leeg kon maken volgens mij. Ff geen gedoe, ff rust. Beterschap voor Sebastiaan.
(je doet het goed, echt, blijf schrijven, blijf praten, hou moed. )
Het zou fijn zijn als je je hoofd eens lekker leeg kon maken volgens mij. Ff geen gedoe, ff rust. Beterschap voor Sebastiaan.
(je doet het goed, echt, blijf schrijven, blijf praten, hou moed. )
Als je niet lacht, ben je dood.
We krijgen een indicatie voor 1 dagdeel per week aan "zorg". Wat het precies inhoudt is natuurlijk een beetje aan ons en een beetje aan degene die komt helpen. Huishoudelijk gericht, wat niet per se poetsen betekent, maar gewoon er zijn en ondersteunen.
Ik denk dat het fijn kan zijn.
Nu gaat het gewoon niet goed, ik ben weer een beetje "terug bij af".
Vind het ook heel moeilijk dat Storm (en maria ook regelmatig) zo vaak bij een ander is. Dit weekend logeerde hij bij beide oma's en we vierden er sinterklaas. Ik voel me dan net een tienermoedertje dat het allemaal niet kan. oma geeft flesje. oma legt in bed. Oma reageert op huilen. Mama kijkt voor zich uit, schiet in de stress en huilt bij vertrek. Het is zo "niet wat we wilden". We missen hem als ie zoveel weg is. Maar we (ik dus vooral) redden het niet als beide kinderen veel hier zijn.
Ik vind het zielig voor Storm, ken hem niet goed genoeg, ben bang voor onze band en voor alles. Het is echt heel naar. Soms weet ik gewoon echt niks meer, helemaal niks. En dan vragen mensen: "Moet deze tas ook mee? mag Maria al in de auto? Hoe laat zullen we hem terugbrengen? Wat zullen we doen met het eten?" Jezus! Ik weet het niet, vraag het aan S, ik wéét het niet!!!!
Ik denk dat het fijn kan zijn.
Nu gaat het gewoon niet goed, ik ben weer een beetje "terug bij af".
Vind het ook heel moeilijk dat Storm (en maria ook regelmatig) zo vaak bij een ander is. Dit weekend logeerde hij bij beide oma's en we vierden er sinterklaas. Ik voel me dan net een tienermoedertje dat het allemaal niet kan. oma geeft flesje. oma legt in bed. Oma reageert op huilen. Mama kijkt voor zich uit, schiet in de stress en huilt bij vertrek. Het is zo "niet wat we wilden". We missen hem als ie zoveel weg is. Maar we (ik dus vooral) redden het niet als beide kinderen veel hier zijn.
Ik vind het zielig voor Storm, ken hem niet goed genoeg, ben bang voor onze band en voor alles. Het is echt heel naar. Soms weet ik gewoon echt niks meer, helemaal niks. En dan vragen mensen: "Moet deze tas ook mee? mag Maria al in de auto? Hoe laat zullen we hem terugbrengen? Wat zullen we doen met het eten?" Jezus! Ik weet het niet, vraag het aan S, ik wéét het niet!!!!
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Tjee, 1 dagdeel is niet echt veel...
Alles is meegenomen natuurlijk, dat wel.
He bah... wat balen dat je weer terug bent...
Alles is meegenomen natuurlijk, dat wel.
He bah... wat balen dat je weer terug bent...
***
Ah lieve meis, het is ook zo rot allemaal. En zo rot dat je nu door dit weer terug bij af bent.
Klote als je net een beetje weet de tijd door te komen, dat het dan door zoiets weer zo moet gaan. Dat er geen antwoorden zijn en niemand die dingen voor je kan beslissen dan. Bah. Die dingen die ja eigenlijk allemaal zelf had willen doen en die niet door zoiets zo moeten zijn.
Ik weet niet te zeggen wat ik bedoel maar echt met Storm komt het ook. Hij is nog zo klein en zo flexibel.
Je mist hem. Dat is ook een teken van liefde en van een band. Ook al voelt het soms nu allemaal anders. Dat komt echt wel straks. Al voelt het onterecht en ver weg. Maar dan gaat hij echt nog steeds zo vol vertrouwen naar je lachen en dan voel en weet je dat ook weer. Hang in there, lieve jij, ik geloof in je.
[ Bericht 3% gewijzigd door Luchtbel op 04-12-2006 13:16:20 ]
Klote als je net een beetje weet de tijd door te komen, dat het dan door zoiets weer zo moet gaan. Dat er geen antwoorden zijn en niemand die dingen voor je kan beslissen dan. Bah. Die dingen die ja eigenlijk allemaal zelf had willen doen en die niet door zoiets zo moeten zijn.
Ik weet niet te zeggen wat ik bedoel maar echt met Storm komt het ook. Hij is nog zo klein en zo flexibel.
Je mist hem. Dat is ook een teken van liefde en van een band. Ook al voelt het soms nu allemaal anders. Dat komt echt wel straks. Al voelt het onterecht en ver weg. Maar dan gaat hij echt nog steeds zo vol vertrouwen naar je lachen en dan voel en weet je dat ook weer. Hang in there, lieve jij, ik geloof in je.
[ Bericht 3% gewijzigd door Luchtbel op 04-12-2006 13:16:20 ]
Jeetje Sugar, wat naar dit joh. Een dikke kus voor jou! Storm komt er wel, juist doordat hij af en toe even bij oma is komt hij niets te kort!
Het voelt goed hè?
A je to!
A je to!
Meid, verdamme dat het allemaal zo kloten verloopt, hopelijk komt het zonnetje snel te voorschijn voor jullie
Maar 1 dagdeel , dat is niet echt veel. Wat een ongelooflijke pech dat jullie alles tegelijk voor je kiezen krijgen.
Wat Luchtbel zegt, dat is denk ik zo waar en hetzelfde heb jij volgens mij ook al wel tegen Luchtbel gezegd. Ik hoop dat je snel weer een beetje vertrouwen in jezelf en in jullie gezin krijgt. Ik weet zeker dat dat een zeer gerechtvaardigd vertrouwen zal zijn!
, dat is niet echt veel. Wat een ongelooflijke pech dat jullie alles tegelijk voor je kiezen krijgen.Wat Luchtbel zegt, dat is denk ik zo waar en hetzelfde heb jij volgens mij ook al wel tegen Luchtbel gezegd. Ik hoop dat je snel weer een beetje vertrouwen in jezelf en in jullie gezin krijgt. Ik weet zeker dat dat een zeer gerechtvaardigd vertrouwen zal zijn!
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Sugar, 1 dagdeel is beter dan niks. Vind het zo klote voor je. Net als het wat beter gaat, krijg je dit. Nogmaals heel veel sterkte en je komt er wel!
Sugar, wat een rottige rot tijd voor je. Wat vreselijk naar dat je weer terug bij af bent nu.
Dikke dikke kus voor jou
Dikke dikke kus voor jou
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Ik vind zelf een dagdeel ook al wel echt fijn, hoor. Ben er niet echt door teleurgesteld.
Dankjulliewel voor jullie lieve reacties, allemaal.
LB, je raakt me (weer) heel erg met wat je zegt.
En dat vertrouwen van Storm, dat hou ik ook in gedachten heel erg vast. En als ik het niet voel, dan kijk ik naar deze foto.
Dat dat kleine jongetje van nog geen drie weken oud me al zo lachend aankeek, met zoveel warmte en haast volwassen geruststelling in zijn oogjes... Dat is echt een moment geweest dat me zoveel vertrouwen geeft voor de toekomst.
Dankjulliewel voor jullie lieve reacties, allemaal.
LB, je raakt me (weer) heel erg met wat je zegt.
En dat vertrouwen van Storm, dat hou ik ook in gedachten heel erg vast. En als ik het niet voel, dan kijk ik naar deze foto.
Dat dat kleine jongetje van nog geen drie weken oud me al zo lachend aankeek, met zoveel warmte en haast volwassen geruststelling in zijn oogjes... Dat is echt een moment geweest dat me zoveel vertrouwen geeft voor de toekomst.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Paar keer gelezen dit topic, maar weet niet goed wat te zeggen tegen je. Behalve dat ik het ontzettend rot voor je vindt, Sugar. Als ik het prachtige mannetje zie, met die lieve kuiltjes, doet het me ook wel wat op de een of andere manier... Ik hoop dat het snel beter met je (jullie) gaat.
Ik heb nu al een paar keer intensief naar die foto gekeken en het doet me echt heel veel, die volslagen verliefde blik waarmee hij naar je kijkt, Sugar.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Sugar
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Vannacht lag ik te piekeren over die extra zorg. Wat moet ik er precies mee?
Het liefst zou ik iemand willen hebben die 2 keer 2 uur bij de kindjes blijft en leuke dingen met ze doet of gewoon iets in huis, zodat ik in die tijd even kan sporten of uitwaaien ofzo. Maar dat schijnt niet te mogen vanuit de instanties, het gaat meer om echte huishoudelijke zorg thuis. Ik mag zogezegd niet weg. Wat iemand dan wél kan doen is dus meer ondersteunen. Ik vrees dat ik daarvan alleen maar extra druk ervaar ("er komt iemand, moet ik mee kletsen, voelt gek", dat soort spanningsdingen) in plaats van dat het me iets oplevert (rust, overzicht, tijd om op te laden?). We zijn natuurlijk blij met alle hulp, maar ik had gehoopt dat het me een beetje lucht kon geven, zodat ik na een uurtje sporten de rest van de dag wel zou trekken.
En daarbij dat andere: ik verlang zo sterk terug naar de tijd dat ik niet at, dat ik minder dan 50 kilo woog. Ik wil soms zo min mogelijk eten, wil weer dat meisje zijn. Terwijl het geen zin heeft, niet voor altijd, er komt altijd een moment dat je weer wel moet eten. Dat je weer gaat aankomen ook. Word heen en weer geslingerd door verlangen en verdriet erover.
Het liefst zou ik iemand willen hebben die 2 keer 2 uur bij de kindjes blijft en leuke dingen met ze doet of gewoon iets in huis, zodat ik in die tijd even kan sporten of uitwaaien ofzo. Maar dat schijnt niet te mogen vanuit de instanties, het gaat meer om echte huishoudelijke zorg thuis. Ik mag zogezegd niet weg. Wat iemand dan wél kan doen is dus meer ondersteunen. Ik vrees dat ik daarvan alleen maar extra druk ervaar ("er komt iemand, moet ik mee kletsen, voelt gek", dat soort spanningsdingen) in plaats van dat het me iets oplevert (rust, overzicht, tijd om op te laden?). We zijn natuurlijk blij met alle hulp, maar ik had gehoopt dat het me een beetje lucht kon geven, zodat ik na een uurtje sporten de rest van de dag wel zou trekken.
En daarbij dat andere: ik verlang zo sterk terug naar de tijd dat ik niet at, dat ik minder dan 50 kilo woog. Ik wil soms zo min mogelijk eten, wil weer dat meisje zijn. Terwijl het geen zin heeft, niet voor altijd, er komt altijd een moment dat je weer wel moet eten. Dat je weer gaat aankomen ook. Word heen en weer geslingerd door verlangen en verdriet erover.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
sugar je raakt me zo met je woorden. ik voel het gewoon als je het schrijft. zo rot. dat niet weten. ik ken het gevoel wel, het bijltje erbij neer willen gooien, gewoon ff alleen zijn, geen verantwoordelijkheid voelen, iedereen weg. maar het kan niet. en die lach van storm maakt gelukkig veel goed, hij houdt van jou dat weet ik zeker.
kan het niet bv zo dat als die zorg komt dat sebas daar bij blijft en jij even weg kunt?
kan het niet bv zo dat als die zorg komt dat sebas daar bij blijft en jij even weg kunt?
stormy waters...
sailin'
sailin'
Oe Sugar, dat laatst baart me misschien nog wel meer zorg. Heb je hier al over gesproken met een psycholoog?quote:Op dinsdag 5 december 2006 08:06 schreef Sugar het volgende:
Vannacht lag ik te piekeren over die extra zorg. Wat moet ik er precies mee?
Het liefst zou ik iemand willen hebben die 2 keer 2 uur bij de kindjes blijft en leuke dingen met ze doet of gewoon iets in huis, zodat ik in die tijd even kan sporten of uitwaaien ofzo. Maar dat schijnt niet te mogen vanuit de instanties, het gaat meer om echte huishoudelijke zorg thuis. Ik mag zogezegd niet weg. Wat iemand dan wél kan doen is dus meer ondersteunen. Ik vrees dat ik daarvan alleen maar extra druk ervaar ("er komt iemand, moet ik mee kletsen, voelt gek", dat soort spanningsdingen) in plaats van dat het me iets oplevert (rust, overzicht, tijd om op te laden?). We zijn natuurlijk blij met alle hulp, maar ik had gehoopt dat het me een beetje lucht kon geven, zodat ik na een uurtje sporten de rest van de dag wel zou trekken.
En daarbij dat andere: ik verlang zo sterk terug naar de tijd dat ik niet at, dat ik minder dan 50 kilo woog. Ik wil soms zo min mogelijk eten, wil weer dat meisje zijn. Terwijl het geen zin heeft, niet voor altijd, er komt altijd een moment dat je weer wel moet eten. Dat je weer gaat aankomen ook. Word heen en weer geslingerd door verlangen en verdriet erover.
Wat betreft het eerste: ook in huis kun je je ontspannen. Neem een lekkere lange douche, sluit je op op je kamer met een boek en probeer te ontspannen. In het eerste gesprek met de thuishulp kun je aangeven dat je behoefte hebt aan rust aan je kop en dat je hoopt dt zij je er bij kan ondersteunen door een paar uurtjes leuke dingen te doen met de kinderen en misschien ook nog wat in huis te doen. Toen ik thuiszorg kreeg tijdens mijn laatste zwangerschap was dit absoluut geen probleem.
Ik was nog wat vergeten: na Thomas geboorte heb ik voor één dag in de week een babysitter genomen om op Indy te passen (en soms ook allebei). Soms bracht ik Indy 's morgens heen en Thomas ging dan 's middags ook. Op deze manier had ik wat tijd alleen met Thomas, wat meer rust en een vaste dag in de week om naar uit te kijken. En dat hielp, echt. Wat ook helpt is een schoonmaakster voor een paar uurtjes per week. Waarom hang je geen briefje bij de supermarkt dat je voor een korte periode (een half jaar) een schoonmaakster voor 1 of twee uur per week zoekt?
Alles bij elkaar kostte mij niet meer dan ¤ 35 per week (had een heel goedkope babysitter). Bijna net zoveel als de eigen bijdrage van de thuiszorg, maar veel nuttiger omdat ik zelf het heft in handen hield.
Je denkt nu misschien dat je het geld niet kan missen, maar in de praktijk valt het vaak best wel mee.
[ Bericht 18% gewijzigd door Tinkepink op 05-12-2006 08:59:37 ]
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Belana, Sebas is weer naar zijn werk, dus die is er niet op de momenten dat we misschien die zorg krijgen. Maar goed, ik denk en hoop dat in de praktijk misschien diegene best wel af en toe alleen met de kinderen wil thuisblijven.
Tink, ja, ik praat daarover met de psycholoog. Dat is denk ik ook het echte ding waarover ik echt móet praten. De rest kan met praktische hulp opgevangen worden, maar dit is echt een heel emotioneel ding, iets waar ik echt echt echt iets mee moet nu. Heb je helemaal gelijk in.
Ik heb verder wel regelmatig halve dagen maar één kindje (dat vind ik rot en fijn tegelijk) en logeren gebeurt dus ook vaak. Een oppas erbij wordt me te veel, dan voel ik me alléén nog maar schuldig en waardeloos denk ik. En weet je wat het ook is? Juist dat poetsen af en toe is fijn, dat wil ik ook best zelf blijven doen. Zinnen verzetten en gewoon dingen dóen. Een schoonmaakster voelt dus ook niet echt nodig.
Maar ja, eerlijk? Ik weet het gewoon ook niet. Wil vanalles, maar allemaal onmogelijk.
Tink, ja, ik praat daarover met de psycholoog. Dat is denk ik ook het echte ding waarover ik echt móet praten. De rest kan met praktische hulp opgevangen worden, maar dit is echt een heel emotioneel ding, iets waar ik echt echt echt iets mee moet nu. Heb je helemaal gelijk in.
Ik heb verder wel regelmatig halve dagen maar één kindje (dat vind ik rot en fijn tegelijk) en logeren gebeurt dus ook vaak. Een oppas erbij wordt me te veel, dan voel ik me alléén nog maar schuldig en waardeloos denk ik. En weet je wat het ook is? Juist dat poetsen af en toe is fijn, dat wil ik ook best zelf blijven doen. Zinnen verzetten en gewoon dingen dóen. Een schoonmaakster voelt dus ook niet echt nodig.
Maar ja, eerlijk? Ik weet het gewoon ook niet. Wil vanalles, maar allemaal onmogelijk.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Dat kun je ook allemaal niet weten nu, dingen bedenken, dingen regelen voor jezelf, is nu heel moeilijk. Toch zijn die dingen wel erg nodig om nu ruimte en tijd voor jezelf te creeeeren (jezus ik kan geen puntjes vinden).
Probeer te overleggen of het toch mogelijk is om in die tijd even te gaan sporten, probeer anders dat op te lossen door een ander iemand daarvoor in te schakelen. Ik weet dat je niet nog iemand erbij wil maar ja misschien toch proberen. Een oude buurvrouw of weet ik veel wat. Of Maria misschien toch een ochtend naar peuterspeelzaal? Heb je een paar uur de tijd om bijvoorbeeld even buiten te lopen met alleen Storm in de wagen, anders dan met een pratende peuter erbij. Allemaal dingen die misschien niet ideaal zijn of overeenkomen met de dingen die je had gewild nu. Maar ja, wel dingen die misschien handig en nodig zijn om de tijd door te komen, om ruimte voor jezelf te maken. Geneer je niet om zulke dingen te vragen, hulp komt soms uit onverwachte hoek en dat blijkt dan beter te gaan dan ooit verwacht.
Het geeft niets, het geeft niets dat je die ruimte nodig hebt, het geeft niets dat die dingen nu zo gaan, het is alleen verschikkelijk rot. Maar alles dat nodig is, om verder te kunnen gaan, is gewoon nodig. Ook al lijkt het soms niks te helpen of geen energie op te leveren, er is weer een paar uur voorbij. Ik weet dat het moeilijk is om die dingen te doen, te regelen maar ik weet ook dat het heel erg fijn kan zijn om die ruimte te hebben.
En voor de rest zeg ik nogmaals, probeer echt nu die dingen goed te bespreken. En er wat mee te doen. Je zit nu toch al in de shit. Ik weet dat je dat ook doet. Goed zo! Zorg goed voor jezelf. Eet gewoon gezond, dat is ook allemaal nodig. En voor wat het waard is, ik vind dat je er altijd mooi en verzorgd uit ziet. Hoe je er ook uit ziet. Het enige wat helemaal niet bij jou past is dat verdrietige gezicht, daar moet een oplossing voor gevonden worden. En dat komt
Probeer te overleggen of het toch mogelijk is om in die tijd even te gaan sporten, probeer anders dat op te lossen door een ander iemand daarvoor in te schakelen. Ik weet dat je niet nog iemand erbij wil maar ja misschien toch proberen. Een oude buurvrouw of weet ik veel wat. Of Maria misschien toch een ochtend naar peuterspeelzaal? Heb je een paar uur de tijd om bijvoorbeeld even buiten te lopen met alleen Storm in de wagen, anders dan met een pratende peuter erbij. Allemaal dingen die misschien niet ideaal zijn of overeenkomen met de dingen die je had gewild nu. Maar ja, wel dingen die misschien handig en nodig zijn om de tijd door te komen, om ruimte voor jezelf te maken. Geneer je niet om zulke dingen te vragen, hulp komt soms uit onverwachte hoek en dat blijkt dan beter te gaan dan ooit verwacht.
Het geeft niets, het geeft niets dat je die ruimte nodig hebt, het geeft niets dat die dingen nu zo gaan, het is alleen verschikkelijk rot. Maar alles dat nodig is, om verder te kunnen gaan, is gewoon nodig. Ook al lijkt het soms niks te helpen of geen energie op te leveren, er is weer een paar uur voorbij. Ik weet dat het moeilijk is om die dingen te doen, te regelen maar ik weet ook dat het heel erg fijn kan zijn om die ruimte te hebben.
En voor de rest zeg ik nogmaals, probeer echt nu die dingen goed te bespreken. En er wat mee te doen. Je zit nu toch al in de shit. Ik weet dat je dat ook doet. Goed zo! Zorg goed voor jezelf. Eet gewoon gezond, dat is ook allemaal nodig. En voor wat het waard is, ik vind dat je er altijd mooi en verzorgd uit ziet. Hoe je er ook uit ziet. Het enige wat helemaal niet bij jou past is dat verdrietige gezicht, daar moet een oplossing voor gevonden worden. En dat komt
Zeg Suug, hou je dit goed in de gaten dame? Een (voormalig) eetprobleem blijft op de loer liggen en steekt de kop op als je niet lekker in je vel zit. Wel bespreken he, met je internetbegeleidster...???! /vingertjequote:Op dinsdag 5 december 2006 08:06 schreef Sugar het volgende:
En daarbij dat andere: ik verlang zo sterk terug naar de tijd dat ik niet at, dat ik minder dan 50 kilo woog. Ik wil soms zo min mogelijk eten, wil weer dat meisje zijn. Terwijl het geen zin heeft, niet voor altijd, er komt altijd een moment dat je weer wel moet eten. Dat je weer gaat aankomen ook. Word heen en weer geslingerd door verlangen en verdriet erover.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Moonah, ja, ik hou het in de gaten. Hoe dubbel zo'n antwoord ook is, feitelijk.
We hebben vandaag geluk.
We kunnen de hulp krijgen van J, onze kraamhulp, waar we allemaal zo'n goed gevoel bij hebben. We hebben sowieso nog contact af en toe en ze wil hartstikke graag weer voor ons iets doen. Super dus. Een bekende, óók ervaren op het gebied van eetproblemen, helemaal op de hoogte van hoe het zit (PPD) én een schat van een vrouw die echt weet wat goed is voor mij en voor ons. Dat we haar mogen "hebben" is echt geweldig fijn.
We hebben vandaag geluk.
We kunnen de hulp krijgen van J, onze kraamhulp, waar we allemaal zo'n goed gevoel bij hebben. We hebben sowieso nog contact af en toe en ze wil hartstikke graag weer voor ons iets doen. Super dus. Een bekende, óók ervaren op het gebied van eetproblemen, helemaal op de hoogte van hoe het zit (PPD) én een schat van een vrouw die echt weet wat goed is voor mij en voor ons. Dat we haar mogen "hebben" is echt geweldig fijn.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Wat ontzettend fijn Sugar Jullie konden wel iets positiefs gebruiken! Sterkte
Jullie konden wel iets positiefs gebruiken! Sterkte
Rest your head close to my heart
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Sugar, wat een geluk bij een ongeluk Ik ben zo blij voor je dat dit mogelijk is
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Sugar wat goed om te horen!
Hou je taai hoor! Ik lees je schrijfsels en ik zou zo graag een toverstokje hebben om het allemaal wat makkelijker, overzichtelijker en wat minder zwaar voor je te maken
Hou je taai hoor! Ik lees je schrijfsels en ik zou zo graag een toverstokje hebben om het allemaal wat makkelijker, overzichtelijker en wat minder zwaar voor je te maken
Mama van 2 lieve meiden :)
Hé goed nieuws dat J. komt! Voelt vast goed en vertrouwd dat er een bekende komt, hoef je niet alles zo expleciet uit te leggen, bespaar je weer energie mee!
[ Bericht 1% gewijzigd door melonovy op 05-12-2006 20:48:31 ]
[ Bericht 1% gewijzigd door melonovy op 05-12-2006 20:48:31 ]
Het voelt goed hè?
A je to!
A je to!
Dát vind ik nou fijn om te lezen Sugar! Zo wordt het vast een stukje makkelijker om de hulp te accepteren en er van te kunnen genieten.
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Wat fijn Sugar!
Ik word doorgestuurd naar GGZ/Riagg. Tot die tijd blijf ik bij mw. Vraag me nu wel of of dat vergoed wordt. En zoniet, wat het dan kost.
Ik word doorgestuurd naar GGZ/Riagg. Tot die tijd blijf ik bij mw. Vraag me nu wel of of dat vergoed wordt. En zoniet, wat het dan kost.
Volgens mij valt riagg/ggz onder de AWBZ Ingrid. Afhankelijk van wat voor hulp je krijgt kan je een eigen bijdrage moeten betalen (volgens mij is dat alleen voor psychotherapie en dat is iets van 16 euro meen ik).
Mama van 2 lieve meiden :)
Ik ga al ruim een jaar naar GGZ en ik heb nog niet 1 cent betaald. En ik heb al vanalles gedaan daar, deeltijdbehandeling, groepstherapie, allerlei ' losse' onderdelen en gewoon gesprekken met een psycholoog, dus volgens mij komt dat wel goed.quote:Op dinsdag 5 december 2006 21:13 schreef Ingrid19 het volgende:
Ik word doorgestuurd naar GGZ/Riagg. Tot die tijd blijf ik bij mw. Vraag me nu wel of of dat vergoed wordt. En zoniet, wat het dan kost.
Goed nieuws Sugar!
Ik had alleen je laatste bericht gelezen, en daardor helemaal de foto van Storm gemist....
Wat een geweldig ventje....
Ingrid, goed dat je bent doorgestuurd. Zoals anderen al zeiden, hoogstens een eigen bijdrage.
Ik had alleen je laatste bericht gelezen, en daardor helemaal de foto van Storm gemist....
Wat een geweldig ventje....
Ingrid, goed dat je bent doorgestuurd. Zoals anderen al zeiden, hoogstens een eigen bijdrage.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
ik kan dit alleen maar benadrukken. Leer er zo goed mogelijk mee omgaan. Helemaal weggaan zal het waarschijnlijk niet eigen ervaring maar probeer zaken te leren relativeren en accepteren.quote:Op dinsdag 5 december 2006 18:47 schreef Moonah het volgende:
[..]
Zeg Suug, hou je dit goed in de gaten dame? Een (voormalig) eetprobleem blijft op de loer liggen en steekt de kop op als je niet lekker in je vel zit. Wel bespreken he, met je internetbegeleidster...???! /vingertje
-If I know I'm going crazy, I must not be insane-!
Ingrid, wel fijn dat je bent doorgestuurd, toch? Ik hoop dat het je veel gaat opleveren.
Igraine, daar heb je helemaal gelijk in: relativeren en accepteren. Lukt nu dus niet, helemaal niet zelfs. Maar daar zit wel de oplossing, dat weet ik. Alleen voelt die andere oplossing zoveel effectiever.
Igraine, daar heb je helemaal gelijk in: relativeren en accepteren. Lukt nu dus niet, helemaal niet zelfs. Maar daar zit wel de oplossing, dat weet ik. Alleen voelt die andere oplossing zoveel effectiever.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Sugar wat fijn
en ingrid ook fijn voor jou dat je doorgestuurd bent
hier worden de bezoeken aan de psychologen gewoon vergoed Ingrid omdat het op dokters indicatie is dat we doorgestuurd werden
en ingrid ook fijn voor jou dat je doorgestuurd bent
hier worden de bezoeken aan de psychologen gewoon vergoed Ingrid omdat het op dokters indicatie is dat we doorgestuurd werden
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Sugar en Ingrid
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Ik heb nu alleen de basisverzekering, we stappen ws over naar Unive. En dan aanvullend. Komt vast wel goed. Zal vast in 2007 zijn.quote:Op woensdag 6 december 2006 10:22 schreef Sugar het volgende:
Ingrid, wel fijn dat je bent doorgestuurd, toch? Ik hoop dat het je veel gaat opleveren.
Heb nu niet het idee dat mw helpt. Is gewoon beetje kletsen. Wel gezellig en leuke vrouw. Maar een beetje over spiraaltjes kletsen helpt niet echt.
De mw gaat het aan de ha voorleggen, maar ze denkt dat het geen probleem is.quote:Op woensdag 6 december 2006 10:33 schreef Bar_en_Mar het volgende:
hier worden de bezoeken aan de psychologen gewoon vergoed Ingrid omdat het op dokters indicatie is dat we doorgestuurd werden
Hier gaat het op en neer. Kims verjaardag was erg leuk. Mijn zusje is er nu, sinds dinsdag. Wel leuk, maar ook veel stress. Haar vermaken etc. Zondag gaat ze weer weg. Heb het stiekem wel een beetje gehad.
Ach, morgen Groningen in, 's avonds filmpje kijken, is de dag zo weer voorbij.
sterkte ermee Ingrid en ik hoop echt van harte dat het straks wel vruchten afwerpt en dat je je uiteindelijk wel beter gaat voelen
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Dat vermaken dat ken ik Dat gevoel had ik vroeger ook altijd en dat is inderdaad ontzettend stressvol!quote:Op vrijdag 8 december 2006 21:11 schreef Ingrid19 het volgende:
[..]
De mw gaat het aan de ha voorleggen, maar ze denkt dat het geen probleem is.
Hier gaat het op en neer. Kims verjaardag was erg leuk. Mijn zusje is er nu, sinds dinsdag. Wel leuk, maar ook veel stress. Haar vermaken etc. Zondag gaat ze weer weg. Heb het stiekem wel een beetje gehad.
Ach, morgen Groningen in, 's avonds filmpje kijken, is de dag zo weer voorbij.
Mijn therapie werd ook vergoed, volgens mij zit dat zelfs in het basispakket. Ik moest per sessie 15.20 euro betalen, maar het heeft me echt geweldig geholpen.
"Why does being a librarian make her even hotter?"
"They're keepers of knowledge. She holds the answers to all of our questions..."
"They're keepers of knowledge. She holds the answers to all of our questions..."
Ik moest vandaag even erg aan jullie denken Ingrid Sugar en Luchtbel
(dat bedoelde ik gister dus )
Doordat ik dus totaal geen puf zin had om normaal de dagen door te komen,omdat alles teveel is, het niet leuk genoeg is en ga zo maar door.
Hebben de psych en ik het gehad over dingen die ik dan nog wel leuk vind om ervoor te zorgen dat ik niet weg kwijn in mijn eigen verdriet.
En dus zijn we een lijstje op gaan stellen met aan de ene kant dingen die ik plezierig ervaar:
oa- een lekker bad nemen
- Visite gaan
-Koken
-Lezen
En een lijst opgesteld die je goed kunt/ en worden ook wel Competent genoemd:
oa-opruimen
- tuin doen
-afwas
- strijken
-wassen
-klussen
- boodschappen
Dat lijstje ga ik natuurlijk nog verder aanvullen, vanuit al die dingen moet ik een selectie maken, en daarmee, ga ik een weekschema proberen in te plannen, en die dan aanpakken zodat ik een doel ga creën voor mezelf.
Want nu bevind ik me een cirkeltje van emoties...
en door die bovenstaande actieviteiten, gaanwe proberen die cirkel te doorbreken, en ervoor proberen zorgen dat ik minder ga piekeren, en dat ik me beter ga voelen...
Misschien hebben jullie er ook wat aan
(dat bedoelde ik gister dus )
Doordat ik dus totaal geen puf zin had om normaal de dagen door te komen,omdat alles teveel is, het niet leuk genoeg is en ga zo maar door.
Hebben de psych en ik het gehad over dingen die ik dan nog wel leuk vind om ervoor te zorgen dat ik niet weg kwijn in mijn eigen verdriet.
En dus zijn we een lijstje op gaan stellen met aan de ene kant dingen die ik plezierig ervaar:
oa- een lekker bad nemen
- Visite gaan
-Koken
-Lezen
En een lijst opgesteld die je goed kunt/ en worden ook wel Competent genoemd:
oa-opruimen
- tuin doen
-afwas
- strijken
-wassen
-klussen
- boodschappen
Dat lijstje ga ik natuurlijk nog verder aanvullen, vanuit al die dingen moet ik een selectie maken, en daarmee, ga ik een weekschema proberen in te plannen, en die dan aanpakken zodat ik een doel ga creën voor mezelf.
Want nu bevind ik me een cirkeltje van emoties...
en door die bovenstaande actieviteiten, gaanwe proberen die cirkel te doorbreken, en ervoor proberen zorgen dat ik minder ga piekeren, en dat ik me beter ga voelen...
Misschien hebben jullie er ook wat aan
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Wat goed Bar, zo'n lijstje! Hopelijk werkt het voor je, succes ermee!
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
De hulp (J) is er nu, gisterochtend ook. Ik zit achter de pc, te bedenken wat ik fijn zou vinden. Hoe ik energie krijg voor vandaag. En de rest van de week.
Ik hou zoveel van Maria. Haar geluk, haar stralende koppie. Wil haar niet laten schrikken van mijn gedrag, ons geruzie. Dat is me alles waard, dat ze het fijn heeft. En toch lukt het me vaak niet. Of niet met z'n vieren.
Ik hou ook van Storm, natuurlijk. En echt. Maar mijn betrokkenheid bij Maria is zo ontzettend groot. Weten dat ze soms dingen niet snapt, dat is zo pijnlijk.
Storm is ’s nachts heel veel wakker. Ik ben boos, kwaad, verdrietig, slachtoffer. Zo stel ik me op, ik kan niet anders. Het is me te veel.
J stelde voor met Maria en Storm een keer te gaan zwemmen. Ik reageerde enthousiast, ging er op in en zei dat ze dat misschien een keer met Maria alleen kon doen, zonder Storm. Daarna dacht ik: maar ik wil zélf leuke dingen doen met mijn dochter. Ik wil genieten van hoe ze geniet. En niet wegkwijnen in huis, ook al heb ik betrekkelijke rust met alleen Storm.
Ik wil met haar, met haar, met haar. Ik moet zo huilen als ik dit typ, als ik denk aan Maria. Ze is mijn alles, mijn alles.
Ik hou zoveel van Maria. Haar geluk, haar stralende koppie. Wil haar niet laten schrikken van mijn gedrag, ons geruzie. Dat is me alles waard, dat ze het fijn heeft. En toch lukt het me vaak niet. Of niet met z'n vieren.
Ik hou ook van Storm, natuurlijk. En echt. Maar mijn betrokkenheid bij Maria is zo ontzettend groot. Weten dat ze soms dingen niet snapt, dat is zo pijnlijk.
Storm is ’s nachts heel veel wakker. Ik ben boos, kwaad, verdrietig, slachtoffer. Zo stel ik me op, ik kan niet anders. Het is me te veel.
J stelde voor met Maria en Storm een keer te gaan zwemmen. Ik reageerde enthousiast, ging er op in en zei dat ze dat misschien een keer met Maria alleen kon doen, zonder Storm. Daarna dacht ik: maar ik wil zélf leuke dingen doen met mijn dochter. Ik wil genieten van hoe ze geniet. En niet wegkwijnen in huis, ook al heb ik betrekkelijke rust met alleen Storm.
Ik wil met haar, met haar, met haar. Ik moet zo huilen als ik dit typ, als ik denk aan Maria. Ze is mijn alles, mijn alles.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Sugar, ik heb totaal geen verstand van dit soort dingen, maar is het niet een idee om toch nog een keer met de ha of een psych of weetikveelwie te praten over evt. andere dingen die gedaan kunnen worden?
Ik heb het idee, als ik je verhalen zo lees, dat je alleen nog maar heel hard naar beneden aan het gaan bent ipv langzaamaan omhoog.
Had je nu al wel medicijnen?
Ik heb het idee, als ik je verhalen zo lees, dat je alleen nog maar heel hard naar beneden aan het gaan bent ipv langzaamaan omhoog.
Had je nu al wel medicijnen?
***
Het gaat nu weer slecht, ja. Maar ik heb juist zoveel moed om het met de kindjes wel te gaan doen. Dat gevoel is er wel, misschien is dat vooruitgang. Ik wil het zelf doen, ik wil bij ze zijn.
Ik slik hormonen, lage dosering. Maar dat werkt sowieso pas na 2 cycli, als het werkt. (nu nog een week of 5-6, denk ik). De PPD-deskundige mail ik over hoe het gaat, maar dat levert nog niks op verder. Haar reacties gaan niet verder dan die van een willekeurige voorbijganger die zegt: grijp maar alle hulp aan en het is nu ook zwaar.
Oh ja.
Ik denk dat ik haar ga mailen over dit gevoel over de "behandeling". Ik had gehoopt meer aan haar ervaringen te hebben. Tips, steun, weet-ik-wat.
Ik slik hormonen, lage dosering. Maar dat werkt sowieso pas na 2 cycli, als het werkt. (nu nog een week of 5-6, denk ik). De PPD-deskundige mail ik over hoe het gaat, maar dat levert nog niks op verder. Haar reacties gaan niet verder dan die van een willekeurige voorbijganger die zegt: grijp maar alle hulp aan en het is nu ook zwaar.
Oh ja.
Ik denk dat ik haar ga mailen over dit gevoel over de "behandeling". Ik had gehoopt meer aan haar ervaringen te hebben. Tips, steun, weet-ik-wat.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Ja, dat klinkt nou ook niet echt alsof dat zoden aan de dijk gaat zetten.
Fijn om te horen dat het gevoel er wel is iig. Alleen het lijkt me dat je toch op een keer hulp nodig hebt om het dan ook echt te kunnen doen, om er mee aan de slag te kunnen.
Fijn om te horen dat het gevoel er wel is iig. Alleen het lijkt me dat je toch op een keer hulp nodig hebt om het dan ook echt te kunnen doen, om er mee aan de slag te kunnen.
***
Oh lieve Sugar, wat verschrikkelijk moeilijk is die tweespalt. Je dochter die je al zo goed kent en haar emoties ook herkent en Storm die nog zo nieuw is en waarschijnlijk nog zo veel meer onleesbaar.
Misschien kun je proberen te leren genieten van het gevoel dat Maria geniet, ook al is ze niet bij je. Maar dat je alles probeert om haar te laten genieten met, maar ook zonder jou. Dat je kracht nu is om te zorgen dat ze het fijn heeft, ook al kun je dat misschien niet altijd zelf doen. Een regiseur moet alles in banen leiden, maar heeft niet altijd de uitvoering in handen
Enne.. fijn dat Maria je alles is. Dat je dat zo mag voelen.
Ik merk dat ik ook meer 'kan' met Jonne en daarom ook anders betrokken ben bij hem dan bij het vnl zorgen voor Romme. Romme is voor de knuffels, het liefhebben, vasthouden e.d. Maar met Jonne heb ik veel meer interactie, gesprekken, argumenten, puzzels maken en gesprekken en de eerste onderhandelingen
Het schuldig voelen omdat ik 'meer' geniet van alle ontwikkelingen die Jonne doormaakt dan van het knuffelige van Romme. (Wat ik btw heerlijk vind, maar wel anders ervaar. Heeft niets met meer of minder houden van te maken, maar meer datgene wat me ligt)
Heb hier ook wel een beetje het gevoel dat nog niet alle hulp datgene doet wat het zou moeten doen. Alsof er wat 'meer' nodig is.
Misschien kun je proberen te leren genieten van het gevoel dat Maria geniet, ook al is ze niet bij je. Maar dat je alles probeert om haar te laten genieten met, maar ook zonder jou. Dat je kracht nu is om te zorgen dat ze het fijn heeft, ook al kun je dat misschien niet altijd zelf doen. Een regiseur moet alles in banen leiden, maar heeft niet altijd de uitvoering in handen
Enne.. fijn dat Maria je alles is. Dat je dat zo mag voelen.
Ik merk dat ik ook meer 'kan' met Jonne en daarom ook anders betrokken ben bij hem dan bij het vnl zorgen voor Romme. Romme is voor de knuffels, het liefhebben, vasthouden e.d. Maar met Jonne heb ik veel meer interactie, gesprekken, argumenten, puzzels maken en gesprekken en de eerste onderhandelingen
Het schuldig voelen omdat ik 'meer' geniet van alle ontwikkelingen die Jonne doormaakt dan van het knuffelige van Romme. (Wat ik btw heerlijk vind, maar wel anders ervaar. Heeft niets met meer of minder houden van te maken, maar meer datgene wat me ligt)
Heb hier ook wel een beetje het gevoel dat nog niet alle hulp datgene doet wat het zou moeten doen. Alsof er wat 'meer' nodig is.
Sugar.
Ik weet verder niet goed hoe wat ik nog kan zeggen. Ik kan alleen maar aangeven dat ik als dochter van moeder met depressies geen nare herrinneringen heb. Ik heb ze wel gehad, maar door er eindeloos over te praten heeft alles een plek gekregen. Maria is nog klein, heeft vast een schare lieve opa's oma's en nog meer mensen om zich heen. En jij geeft zoveel veel om haar, dat merkt ze, dat voelt ze. En zolang je zo vol liefde de foto's van Storm beschrijft zit ook dat gevoel goed, al komt het er misschien nog niet zo uit als jij zou willen. Zorg eerst dat je jezelf beter voelt meisje, en dan komen de heule fijne uren, daarna dagen, met je kindjes ook weer.
Ik weet verder niet goed hoe wat ik nog kan zeggen. Ik kan alleen maar aangeven dat ik als dochter van moeder met depressies geen nare herrinneringen heb. Ik heb ze wel gehad, maar door er eindeloos over te praten heeft alles een plek gekregen. Maria is nog klein, heeft vast een schare lieve opa's oma's en nog meer mensen om zich heen. En jij geeft zoveel veel om haar, dat merkt ze, dat voelt ze. En zolang je zo vol liefde de foto's van Storm beschrijft zit ook dat gevoel goed, al komt het er misschien nog niet zo uit als jij zou willen. Zorg eerst dat je jezelf beter voelt meisje, en dan komen de heule fijne uren, daarna dagen, met je kindjes ook weer.
Geluk zit in een klein Wolkje
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Hoe bedoel je?quote:Op dinsdag 12 december 2006 10:53 schreef Brighteyes het volgende:
Fijn om te horen dat het gevoel er wel is iig. Alleen het lijkt me dat je toch op een keer hulp nodig hebt om het dan ook echt te kunnen doen, om er mee aan de slag te kunnen.
Ik merk nu juist dat het me lukt zolang ik alleen ben met de kindjes. Niemand erbij die ook nog energie vraagt, ook al is diegene er juist om mij te helpen. Ik moet me toch verhouden tot diegene, hoe lief en vertrouwd de mensen ook zijn. Een vriendin die betrokken vraagt: "Maar maak je je nu druk om Storm, dat ie nu huilt in bed en slecht zijn fles dronk"? dat is me teveel. Ik kan dan alleen maar vanuit mijn tenen antwoorden dat ik gestresst word ervan, heel veel stress ervaar. En dat wordt zo groot, juist ook doiordat iemand me vraagt naar mijn gevoel. juist doordat er iemand is bij wie ik dat kwijt kan. maria vraagt zich dat niet af. Die kijkt niet hoe mijn pet staat. Als ik alleen ben met ze en Storm huilt, dan kom ik beneden bij Maria. Die wil spelen en ik kan door met haar. Door met wat er concreet is: een klein meisje dat gewoon wil dat ik een puzzel met 'r maak. Dat werkt beter dan dat iemand wil weten hoe het met me is en me wil helpen.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Ok, dan heb ik je verkeerd begrepen.
Alleen vraag ik me stiekem af of het de juiste manier is.
Het klinkt alsof je niet wil dat mensen vragen hoe het met je is omdat je dan kan doen alsof het er niet is zeg maar, maar goed, ook dat kan ik verkeerd hebben.
Ik zou iig die mevrouw van de mailtherapie vertellen dat je met wat ze nu doet niet zo heel veel kan. Kijken of die wat meer voor je kan betekenen.
Alleen vraag ik me stiekem af of het de juiste manier is.
Het klinkt alsof je niet wil dat mensen vragen hoe het met je is omdat je dan kan doen alsof het er niet is zeg maar, maar goed, ook dat kan ik verkeerd hebben.
Ik zou iig die mevrouw van de mailtherapie vertellen dat je met wat ze nu doet niet zo heel veel kan. Kijken of die wat meer voor je kan betekenen.
***
BE, met de kindjes ernaast wil ik het er inderdaad niet over hebben. Verder wel, hoor. Maar gewoon niet met zoveel chaos, het is vaak al een situatie waarin ik stress heb en om dan ook nog te moeten vertellen wat ik voel... Storm ligt dan in bed te huilen, Maria wil iets vertellen of hebben, ik probeer te bedenken of het bezoek nog een kop thee zou willen, denk intussen aan wat ik nog wil of moet doen die dag, hoe lang het nog duurt voordat S thuis is, dat ik het een zooi vind en dat ik eigenlijk moet huilen en tegelijk iets leuks met Maria wil doen.
Allemaal niet direct zichtbaar voor degene die erbij is, maar echt zo druk in mijn hoofd.
Allemaal niet direct zichtbaar voor degene die erbij is, maar echt zo druk in mijn hoofd.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Sugar drukte in je hoofd is al helemaal niets
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Sugar Ik wil zoveel tegen je zeggen, maar weet niet goed hoe en wat. Sommige dingen zijn erg herkenbaar. Vind het zo verdrietig voor je.
En ik zit me nu al druk te maken dat Kim vrijdag mee moet naar mw. voor het eerst samen op de fiets.
En een faalangst/assertiviteits training zit er helaas niet in voor mij.
Ga zo ff boodschappen doen, zonnetje schijnt.
En ik zit me nu al druk te maken dat Kim vrijdag mee moet naar mw. voor het eerst samen op de fiets.
En een faalangst/assertiviteits training zit er helaas niet in voor mij.
Ga zo ff boodschappen doen, zonnetje schijnt.
Sugar, ik lurk hier meestal maar nu ga ik Ingrid even herhalen: ik vind het zo verdrietig voor je. Ik weet niet of het helpt. Maar ik hoop dat je op een dag ineens denkt: hee, wat is het licht en wat gaat alles vanzelf. Dat dat niet nu is is heel, heel erg.
Ingrid, hoezo zit een faalangst/assertiviteits training er niet in voor je?
Sugar, het lijkt me belangrijk dat je met iemand (een professional) in gesprek gaat. In een situatie waar jij alleen Sugar bent en niet moeder van/vrouw van/dochter van etc... En dan niet via de mail maar gewoon een face-to-face gesprek.
Ik vind het heel vervelend in ieder geval voor ieder die zich niet lekker in haar vel voelt. En ook voor jullie kindjes vind ik het vervelend. Dat bedoel ik niet gek of lullig maar ik gun alle kindjes een blije en gelukkige moeder.
Sugar, het lijkt me belangrijk dat je met iemand (een professional) in gesprek gaat. In een situatie waar jij alleen Sugar bent en niet moeder van/vrouw van/dochter van etc... En dan niet via de mail maar gewoon een face-to-face gesprek.
Ik vind het heel vervelend in ieder geval voor ieder die zich niet lekker in haar vel voelt. En ook voor jullie kindjes vind ik het vervelend. Dat bedoel ik niet gek of lullig maar ik gun alle kindjes een blije en gelukkige moeder.
-If I know I'm going crazy, I must not be insane-!
Omdat er geen groepen van start gaan binnenkort.quote:Op dinsdag 12 december 2006 14:00 schreef Igraine het volgende:
Ingrid, hoezo zit een faalangst/assertiviteits training er niet in voor je?
Sugar, het lijkt me belangrijk dat je met iemand (een professional) in gesprek gaat. In een situatie waar jij alleen Sugar bent en niet moeder van/vrouw van/dochter van etc... En dan niet via de mail maar gewoon een face-to-face gesprek.
Face-to-face lijkt mij ook beter dan alleen via mail.
Ik heb naast die PPD-deskundige nog gewoon de psycholoog, daar ga ik gemiddeld eens per 2 weken heen. Ze begon vorige keer over een haptotherapeut en misschien moet ik dat maar gaan doen. Vervangend of erbij, in elk geval er iets mee proberen.quote:Op dinsdag 12 december 2006 14:00 schreef Igraine het volgende:
Sugar, het lijkt me belangrijk dat je met iemand (een professional) in gesprek gaat. In een situatie waar jij alleen Sugar bent en niet moeder van/vrouw van/dochter van etc... En dan niet via de mail maar gewoon een face-to-face gesprek.
Nu houdt de "behandeling" dus in:
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Sugar ik ga heel brutaal zijn, en als ik je hiermee kwets dan moet je het gewoon zeggen hoor.
Ik lees dat je hormonen slikt, die hopelijk gaan helpen over 1-2 maanden ALS ze al gaan helpen....
Waarom geen antidepressiva?
Niet dat ik je nu zo graag aan die medicijnen zie maar ik weet dat die binnen enkele weken verlichting geven, en dat gun ik je zo.
Ik lees dat je hormonen slikt, die hopelijk gaan helpen over 1-2 maanden ALS ze al gaan helpen....
Waarom geen antidepressiva?
Niet dat ik je nu zo graag aan die medicijnen zie maar ik weet dat die binnen enkele weken verlichting geven, en dat gun ik je zo.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Een bijwerking van die hormonen kan ook een neerslachtige stemming of nervositeit zijn toch? Niet dat je stemming door die hormonen komt, maar 't kan misschien juist niet helemaal z'n werk doen daardoor.
Ik ben ook niet zo'n voorstander van AD, maar om iemand op de rit te helpen zodat hij/zij het na een tijdje zonder AD afkan, waarom niet? Het geeft idd snel verlichting waardoor de rest ook wat makkelijker op te pakken is.
Haptotherapie heb ik zelf wel eens gehad maar was eigenlijk niet voor mij van toepassing. Ik kan dus ook niet zeggen welk effect het kan hebben.
Ik moest eigenlijk gewoon naar een manueel therapeut omdat mijn klachten puur lichamelijk waren. Hoewel ze me wel heeft afgeraden nog langer van die hoge hakken te dragen ivm mijn nekklachten. Die raad heb ik opgevolgd en heeft wel geholpen moet ik zeggen.
Ik ben ook niet zo'n voorstander van AD, maar om iemand op de rit te helpen zodat hij/zij het na een tijdje zonder AD afkan, waarom niet? Het geeft idd snel verlichting waardoor de rest ook wat makkelijker op te pakken is.
Haptotherapie heb ik zelf wel eens gehad maar was eigenlijk niet voor mij van toepassing. Ik kan dus ook niet zeggen welk effect het kan hebben.
Ik moest eigenlijk gewoon naar een manueel therapeut omdat mijn klachten puur lichamelijk waren. Hoewel ze me wel heeft afgeraden nog langer van die hoge hakken te dragen ivm mijn nekklachten. Die raad heb ik opgevolgd en heeft wel geholpen moet ik zeggen.
-If I know I'm going crazy, I must not be insane-!
Ad bezorgden mij dus zo stoned als een kanarie pietje, niet meer weten wat ik deed, rare sprongen maken en tja had mezelf niet meer in de hand.
Maar het stoned zijn was toch wel het toppunt hoor....
Nee hier ook geen ad meer, zoiezo niet meer van de dokter, het was niet veilig meer voor me
Maar het stoned zijn was toch wel het toppunt hoor....
Nee hier ook geen ad meer, zoiezo niet meer van de dokter, het was niet veilig meer voor me
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
AD's zijn ook geen wondermiddelen, helaas. Soms is het een tijdje zoeken voor je het middel vind wat bij je werkt... Maar het kan wel de scherpe kantjes eraf halen...
Pas goed op jezelf Sugar, ik vind het knap hoe je het toch allemaal doet. Sterkte!
Pas goed op jezelf Sugar, ik vind het knap hoe je het toch allemaal doet. Sterkte!
Mama van 2 lieve meiden :)
Sugar, wat lief en mooi en zo ontzettend waar:
quote:Door weer en wind met fietskar, twee kindjes tegen elkaar aan. Er kruist ons een busje. BRINKS WAARDETRANSPORT.
Ik grinnik. Bestaat er een waardevoller vrachtje dan het mijne?
Het voelt goed hè?
A je to!
A je to!
Bar, mag ik vragen welk middel jij slikte? Het ene middel is echt het andere niet. Ik heb een paar middelen gebruikt waarvan ik inderdaad hondsberoerd werd, maar bij andere middelen voelde ik me prima. Het is ontzettend individueel en echt een kwestie van goed uitproberen onder deskundige begeleiding (dus niet "maar" een huisarts)
AD's zijn uiteraard niet zaligmakend, maar ze kunnen je wel net genoeg lucht geven om aan de slag te kunnen met jezelf en je problemen. Veel symptomen die ik hier lees lijken direct veroorzaakt te zijn door een (fysiek) probleem dat enorm verlicht kan worden door een modern AD.
Om maar even een greep te doen:
- het gevoel dat alles je teveel is
- als iemand je iets vraagt willen roepen "laat me met rust, ik weet het ook niet!"
- geen geduld hebben met je kinderen
- in tranen uitbarsten als je kind gaat huilen
- het gevoel dat alles je boven het hoofd groeit
- het gevoel dat je het wel zou volhouden als iedereen je maar met rust liet
- het gevoel dat alles beter zou zijn als je minder/geen kinderen had die je aandacht vroegen
- enorme moeite hebben om 's ochtends op te staan omdat je denkt "waarom zou ik"
- moeite hebben met eten omdat je denkt "waarom zou ik"
- moeite met vrijwel elke handeling omdat je denkt "waarom zou ik"
- jezelf moeten dwingen tot elke stap, tot elk gebaar, zelfs tot dingen waar je vroeger van genoot
- denken dat je nooit meer kunt genieten
- zeker weten dat je je altijd zo "bleak" zult blijven voelen
- weten dat je omgeving waarschijnlijk beter af is zónder jou
- zelfhaat
dat zijn -als ze structureel voorkomen- allemaal symptomen van depressie. en in veel gevallen kun je zoiets verlichten met een AD. Heel recent is weer een onderzoek afgerond waaruit steeds meer duidelijk wordt dat depressies voor een groot deel puur fysiek en puur genetisch zijn. Dan kun je wel flink willen zijn en je vooral niet willen aanstellen (trouwens ook een symptoom van een depressie, dat je denkt dat het aan jezelf ligt), maar dat helpt niets, want je kunt er gewoon niets aan doen, het is niet jouw schuld.
Sugar, lieffie, ik maak me best wat zorgen om de dingen die je schrijft. Je legt veel te veel schuld bij jezelf en je lijkt niet meer goed te beseffen dat je hormonen een enorm lullige streek met je aan het uithalen zijn. Ik denk net als Lois dat het misschien wel eens tijd is geworden om te grijpen naar een AD naast (of in plaats van) de hormonen die je slikt. Er is een punt waarop het gewoon onverantwoordelijk wordt om _niet_ aan die medicatie te beginnen, en ik vraag me af of jij dat punt zo langzamerhand niet hebt bereikt. Wil je me voor mijn gemoedsrust beloven dat je de dingen die je hier de afgelopen weken hebt geschreven uitprint en laat lezen aan je therapeut? En blijf alsjeblieft constant constant tegen jezelf zeggen dat jij er echt niets aan kunt doen, dat het je lijf, je hormonen, je neurotransmitters zijn die maken dat je al deze nare dingen denkt en voelt. Je bent een geweldig mens, een hartstochtelijke moeder die vecht voor alles wat ze waard is, juist daarom vergaat het je nu allemaal zo zwaar. Maar het hoeft niet zo te zijn, en het hoeft zeker niet zo te blijven. Ik denk aan je.
AD's zijn uiteraard niet zaligmakend, maar ze kunnen je wel net genoeg lucht geven om aan de slag te kunnen met jezelf en je problemen. Veel symptomen die ik hier lees lijken direct veroorzaakt te zijn door een (fysiek) probleem dat enorm verlicht kan worden door een modern AD.
Om maar even een greep te doen:
- het gevoel dat alles je teveel is
- als iemand je iets vraagt willen roepen "laat me met rust, ik weet het ook niet!"
- geen geduld hebben met je kinderen
- in tranen uitbarsten als je kind gaat huilen
- het gevoel dat alles je boven het hoofd groeit
- het gevoel dat je het wel zou volhouden als iedereen je maar met rust liet
- het gevoel dat alles beter zou zijn als je minder/geen kinderen had die je aandacht vroegen
- enorme moeite hebben om 's ochtends op te staan omdat je denkt "waarom zou ik"
- moeite hebben met eten omdat je denkt "waarom zou ik"
- moeite met vrijwel elke handeling omdat je denkt "waarom zou ik"
- jezelf moeten dwingen tot elke stap, tot elk gebaar, zelfs tot dingen waar je vroeger van genoot
- denken dat je nooit meer kunt genieten
- zeker weten dat je je altijd zo "bleak" zult blijven voelen
- weten dat je omgeving waarschijnlijk beter af is zónder jou
- zelfhaat
dat zijn -als ze structureel voorkomen- allemaal symptomen van depressie. en in veel gevallen kun je zoiets verlichten met een AD. Heel recent is weer een onderzoek afgerond waaruit steeds meer duidelijk wordt dat depressies voor een groot deel puur fysiek en puur genetisch zijn. Dan kun je wel flink willen zijn en je vooral niet willen aanstellen (trouwens ook een symptoom van een depressie, dat je denkt dat het aan jezelf ligt), maar dat helpt niets, want je kunt er gewoon niets aan doen, het is niet jouw schuld.
Sugar, lieffie, ik maak me best wat zorgen om de dingen die je schrijft. Je legt veel te veel schuld bij jezelf en je lijkt niet meer goed te beseffen dat je hormonen een enorm lullige streek met je aan het uithalen zijn. Ik denk net als Lois dat het misschien wel eens tijd is geworden om te grijpen naar een AD naast (of in plaats van) de hormonen die je slikt. Er is een punt waarop het gewoon onverantwoordelijk wordt om _niet_ aan die medicatie te beginnen, en ik vraag me af of jij dat punt zo langzamerhand niet hebt bereikt. Wil je me voor mijn gemoedsrust beloven dat je de dingen die je hier de afgelopen weken hebt geschreven uitprint en laat lezen aan je therapeut? En blijf alsjeblieft constant constant tegen jezelf zeggen dat jij er echt niets aan kunt doen, dat het je lijf, je hormonen, je neurotransmitters zijn die maken dat je al deze nare dingen denkt en voelt. Je bent een geweldig mens, een hartstochtelijke moeder die vecht voor alles wat ze waard is, juist daarom vergaat het je nu allemaal zo zwaar. Maar het hoeft niet zo te zijn, en het hoeft zeker niet zo te blijven. Ik denk aan je.
mooi he, alles
mooi geschreven phileine.
hoe gaat het sugar? wil je alsjeblieft heel goed lezen wat phileine schrijft?
hoe gaat het sugar? wil je alsjeblieft heel goed lezen wat phileine schrijft?
stormy waters...
sailin'
sailin'
Phileine, jij weet precies te verwoorden wat er in mij omgaat als ik de verhalen van Sugar lees. Heel mooi gezegd.
Sugar, ik maak me ook zorgen om je. Wil je alsjeblieft over de woorden van Phileine nadenken?
Je kent me natuurlijk niet dus ik hoop niet dat je dit bemoeiallerig vindt. Zo is het niet bedoeld. Ik herken veel van de gevoelens die je beschrijft en weet dat AD mij net dat steuntje in de rug heeft gegeven om uit die negatieve spiraal te komen, zonder dat ik de grip op mezelf kwijtraakte of me een heel ander mens voelde.
Sugar, ik maak me ook zorgen om je. Wil je alsjeblieft over de woorden van Phileine nadenken?
Je kent me natuurlijk niet dus ik hoop niet dat je dit bemoeiallerig vindt. Zo is het niet bedoeld. Ik herken veel van de gevoelens die je beschrijft en weet dat AD mij net dat steuntje in de rug heeft gegeven om uit die negatieve spiraal te komen, zonder dat ik de grip op mezelf kwijtraakte of me een heel ander mens voelde.
Poeh Philiene.... ik heb 4 verschillende geprobeerd.... en boven ligt hier nog steeds een lorenzepam, waarvan ik er tot op heden nog maar 1x 1/2 van in heb genomen en dat was voor de eerste nacht nadag thijs net overleden is.
En ik niet wist waar ik kruipen moest, er zat totaal geen rust in me.
En ik niet wist waar ik kruipen moest, er zat totaal geen rust in me.
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
* eens met Phileine
Sugar, toen ik die haptotherapie had (zie je PM ) had ik óók ondersteuning van AD. En het hielp enorm!!!
Sugar, toen ik die haptotherapie had (zie je PM ) had ik óók ondersteuning van AD. En het hielp enorm!!!
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Goed verhaal van Phileine!
AD (seroxat) gaven mij de rust in m'n hoofd om de depressie aan te kunnen pakken en een behandelmethode te kiezen die bij mij paste. Ze gaven mij de grip op de situatie weer terug.
AD (seroxat) gaven mij de rust in m'n hoofd om de depressie aan te kunnen pakken en een behandelmethode te kiezen die bij mij paste. Ze gaven mij de grip op de situatie weer terug.
DancingPhoebe op <a href="http://forum.fok.nl/topic/1352192/3/51#73971988" target="_blank" >23/10/09</a>:[/b]
God, wat is het toch een dunne scheidslijn tussen een vrije geest zijn en je plek in het universum niet kennen :')
God, wat is het toch een dunne scheidslijn tussen een vrije geest zijn en je plek in het universum niet kennen :')
Bij mij ook.quote:Op donderdag 14 december 2006 13:46 schreef Macka66 het volgende:
Goed verhaal van Phileine!
AD (seroxat) gaven mij de rust in m'n hoofd om de depressie aan te kunnen pakken en een behandelmethode te kiezen die bij mij paste. Ze gaven mij de grip op de situatie weer terug.
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Maar vinden jullie het óók niet regelmatig al klinken alsof ik wel enigszins grip heb? De gedeeltelijk goede dagen, de dingen die ik doe en besluit? Ik heb echt het idee dat het niet zó erg is dat er echt iets moet met AD. Dat ik ook al fijne dagen of delen van de dag heb, dat zegt toch ook iets? Of hoort dat erbij en is het dan soms nog nodig om aan medicatie te denken?
Ik luister echt naar jullie, maar ik weet het gewoon niet.
Ik luister echt naar jullie, maar ik weet het gewoon niet.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Misschien is dat meer iets om met je psycholoog te bespreken Sugar, die heeft een goede kijk op je situatie en weet ook alle in's en outs wat betreft AD.
AD vlakt de emoties wat af, dus als je snel huilt of in paniek raakt, wordt dat wat minder waardoor je wat beter met situatieskunt omgaan.
AD vlakt de emoties wat af, dus als je snel huilt of in paniek raakt, wordt dat wat minder waardoor je wat beter met situatieskunt omgaan.
Natuurlijk heb je wel enigszins grip! Je bent sterk en vecht voor je geluk!quote:Op donderdag 14 december 2006 14:57 schreef Sugar het volgende:
Maar vinden jullie het óók niet regelmatig al klinken alsof ik wel enigszins grip heb? De gedeeltelijk goede dagen, de dingen die ik doe en besluit? Ik heb echt het idee dat het niet zó erg is dat er echt iets moet met AD. Dat ik ook al fijne dagen of delen van de dag heb, dat zegt toch ook iets? Of hoort dat erbij en is het dan soms nog nodig om aan medicatie te denken?
Ik luister echt naar jullie, maar ik weet het gewoon niet.
Maar dat kan ook best samen met een depressie. Sterker nog, heel veel mensen zijn depressief terwijl ze best gelukkige momenten kunnen hebben. Ik zie ook dat je er voor vecht en dat het af en toe beter lijkt te gaan.
Maar toch, als ik de grote lijnen bekijk heb ik niet het gevoel dat het echt beter met je gaat, eerder slechter. Volgens mij had ik dat vorige week ook al geschreven.
Maarre, Sugar, jíj bent de baas en je moet zeker geen dingen doen waar jij je niet goed bij voelt, want dat bevordert je genezing al helemaal niet.
Maar eerlijk gezegd ben ik het wel eens met phileine.
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Ik wil heel graag doen wat het beter maakt. Maar ik denk soms: als ze me *nu* eens zouden zien, die lieve mensen van het forum, dan zouden ze nooit denken dat ik me soms echt zo rot voel. Dan doe ik leuk met Maria en knuffel Storm intussen. Of maak ik grapjes in de bieb. Maar ja.
Ik kan dus sommige dagen al goed doorkomen. Dan lukt het me met die 2 kindjes. Soms wel doordat ik weet dat er de volgende dag een dagje kinderdagverblijf volgt, maar toch. En ik kan weer lachen om ze, kan oprecht zeggen dat ik van Storm hou, voel me soms gewoon oké. Dan valt het misschien allemaal toch wel mee? Ik zeg het niet om dingen teniet te doen, maar wél om het beeld goed te laten kloppen met hoe het gaat.
Een dag met alleen Maria is makkelijk en gaat goed. Dan knaagt wel het schuldgevoel best erg en het idee van "dit telt ook niet, want nu heb je je zoon lekker makkelijk bij een oma gebracht!!!" Wel logisch dat het zo voelt, want ik héb nu eenmaal 2 kindjes en dat is hoe het straks moet kunnen. Soms lukt dat dus ook. Het is gewoon dubbel en ik wil niet dat jullie denken dat ik alléén maar rotdagen heb. Dat is niet zo. Soms neutraal, soms fijne momenten. En soms ineens weer die enorme stress, huilbuien, ruzies, boosheid en uitzichtloosheid. Maar niet altijd.
Ik wil dus best pillen gaan slikken, zie er niet eens echt tegenop, maar ik heb steeds het idee dat ik me aanstel. Of dat het niet erg genoeg is.
Ik kan dus sommige dagen al goed doorkomen. Dan lukt het me met die 2 kindjes. Soms wel doordat ik weet dat er de volgende dag een dagje kinderdagverblijf volgt, maar toch. En ik kan weer lachen om ze, kan oprecht zeggen dat ik van Storm hou, voel me soms gewoon oké. Dan valt het misschien allemaal toch wel mee? Ik zeg het niet om dingen teniet te doen, maar wél om het beeld goed te laten kloppen met hoe het gaat.
Een dag met alleen Maria is makkelijk en gaat goed. Dan knaagt wel het schuldgevoel best erg en het idee van "dit telt ook niet, want nu heb je je zoon lekker makkelijk bij een oma gebracht!!!" Wel logisch dat het zo voelt, want ik héb nu eenmaal 2 kindjes en dat is hoe het straks moet kunnen. Soms lukt dat dus ook. Het is gewoon dubbel en ik wil niet dat jullie denken dat ik alléén maar rotdagen heb. Dat is niet zo. Soms neutraal, soms fijne momenten. En soms ineens weer die enorme stress, huilbuien, ruzies, boosheid en uitzichtloosheid. Maar niet altijd.
Ik wil dus best pillen gaan slikken, zie er niet eens echt tegenop, maar ik heb steeds het idee dat ik me aanstel. Of dat het niet erg genoeg is.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Ik denk niet dat wij goed kunnen zeggen of het wel "erg" genoeg is of niet. Wij lezen alleen maar wat jij schrijft en maken daar zelf een voorstelling bij.
Ik heb in ieder geval het idee dat je niet erg stabiel bent met je emoties en gedachten. En een depressie gaat niet altijd gepaard met hele dagen in zak en as zitten. Een depressie of depressieve stemming verschijnt in zoveel vormen en gradaties en het is maar net hoe dat je functioneren beïnvloedt.
Dat je je af en toe best prettig voelt hoeft niet te zeggen dat je je aanstelt op andere momenten. Kan wel, hoeft zeker niet.
Ik heb in ieder geval het idee dat je niet erg stabiel bent met je emoties en gedachten. En een depressie gaat niet altijd gepaard met hele dagen in zak en as zitten. Een depressie of depressieve stemming verschijnt in zoveel vormen en gradaties en het is maar net hoe dat je functioneren beïnvloedt.
Dat je je af en toe best prettig voelt hoeft niet te zeggen dat je je aanstelt op andere momenten. Kan wel, hoeft zeker niet.
-If I know I'm going crazy, I must not be insane-!
Sugar je stelt je niet aan echt niet! En elk gevoel dat vervelend is is er 1. Er is niet een regeltje waar staat dat je zoveel slechte gevoelens moet hebben om dit of dat te doen. Het gaat erom wat jij voelt en hoe jij je voelt. Goede dagen en slechte dagen wisselen elkaar af, maar als je op je goede dagen jezelf af gaat vragen of je je niet aan stelt dan ben je toch weer met die gevoelens bezig en blijf je in dat kringetje.
En om uit dat kringetje te komen zijn de AD soms nodig.
En om uit dat kringetje te komen zijn de AD soms nodig.
Oh, ik vergat te zeggen dat ik in elk geval de stukjes die ik hier schreef, ook heb gemaild naar Eileen Engels, zodat ze ook weet wat me soms zo opbreekt. Zodat ze die momenten in elk geval ook echt meekrijgt.
Githa en Igraine, natuurlijk verwacht ik ook niet een antwoord van jullie, hoor. Ik ga het zeker ook met de psycholoog bespreken volgende week. Het stond er misschien een beetje alsof ik jullie vraag te zeggen hoe het precies zit.
Githa en Igraine, natuurlijk verwacht ik ook niet een antwoord van jullie, hoor. Ik ga het zeker ook met de psycholoog bespreken volgende week. Het stond er misschien een beetje alsof ik jullie vraag te zeggen hoe het precies zit.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Je schrijft zelf hoe heftig de schommelingen kunnen zijn. Dat is een duidelijk teken, lijkt me.quote:Op donderdag 14 december 2006 15:08 schreef Sugar het volgende:
En soms ineens weer die enorme stress, huilbuien, ruzies, boosheid en uitzichtloosheid. Maar niet altijd.
... ik heb steeds het idee dat ik me aanstel. Of dat het niet erg genoeg is.
Misschien als je jezelf ervan kunt overtuigen dat JIJ ZELF nu even niet in staat bent de situatie objectief te beoordelen, dat je dan minder moeite hebt met het maken van die stap?
En wanneer is het bij jou wel "erg genoeg" ? Waarom zou je dat risico nemen, als je de kans hebt je situatie nu te verbeteren? Waarom misschien nog maanden zo doorgaan, terwijl je dat nu kunt voorkomen?
Ik wil gewoon graag dat het beter met je gaat. En met Luchtbel ook.
... ♥ ik mis je ♥
Het gaat er eigenlijk helemaal niet om of iets erg genoeg is (voor zover dat bestaat in dit soort situaties). Ik zie vooral dat heel veel mensen hier het je zo gunnen dat het even iets makkelijker wordt, en uit ervaring weten dat bijvoorbeeld een AD zo ontzettend veel lucht kan geven. Weer even jezelf een beetje terug.
(het "grappige" van die nieuwe AD's is trouwens dat ze alleen werken als je daadwerkelijk een fysiek serotonine-probleem hebt. Als het "erg genoeg" is werkt het dus, als het niet "erg genoeg" is haalt zo'n pil niets uit)
Het is heel heel goed te horen dat je er zulke goede dagen tussen hebt zitten, maar lieve Sugar, de maatstaf van een depressie is niet hoe hoog de toppen zijn, maar juist hoe diep de dalen. En welke balans er tussen die twee zit. Ik vind dat je het heel goed doet en heb bewondering voor hoe hard je vecht, maar ik blijf vinden dat je veel te veel schuld bij jezelf legt. Termen als "zwakheid" en "erg genoeg" hebben gewoon helemaal niets te maken met depressief zijn. Het hoeft allemaal niet zó ontzettend moeilijk te zijn als het nu is.
Maar natuurlijk is het laatste woord aan jou en je therapeut. Je hebt het volste recht om geen AD te willen slikken, maar wijs het dan wel af om de goede redenen en niet omdat je denkt dat je anders zwak bent. 't is bijna kerst Suug, de tijd van vergeving. Ga jij maar eerst eens jezelf vergeven en jezelf duidelijk maken dat al die dingen die je jezelf zo kwalijk neemt echt niet jouw schuld zijn.
(het "grappige" van die nieuwe AD's is trouwens dat ze alleen werken als je daadwerkelijk een fysiek serotonine-probleem hebt. Als het "erg genoeg" is werkt het dus, als het niet "erg genoeg" is haalt zo'n pil niets uit)
Het is heel heel goed te horen dat je er zulke goede dagen tussen hebt zitten, maar lieve Sugar, de maatstaf van een depressie is niet hoe hoog de toppen zijn, maar juist hoe diep de dalen. En welke balans er tussen die twee zit. Ik vind dat je het heel goed doet en heb bewondering voor hoe hard je vecht, maar ik blijf vinden dat je veel te veel schuld bij jezelf legt. Termen als "zwakheid" en "erg genoeg" hebben gewoon helemaal niets te maken met depressief zijn. Het hoeft allemaal niet zó ontzettend moeilijk te zijn als het nu is.
Maar natuurlijk is het laatste woord aan jou en je therapeut. Je hebt het volste recht om geen AD te willen slikken, maar wijs het dan wel af om de goede redenen en niet omdat je denkt dat je anders zwak bent. 't is bijna kerst Suug, de tijd van vergeving. Ga jij maar eerst eens jezelf vergeven en jezelf duidelijk maken dat al die dingen die je jezelf zo kwalijk neemt echt niet jouw schuld zijn.
mooi he, alles
Daar krijg ik dus inderdaad tranen van.
Ik heb Eileen vanochtend in die mail verteld dat ik nu net niets heb aan ons mailcontact. En dat ik via internet ook met mensen spreek die soms hetzelfde meemaken of hebben meegemaakt, of vergelijkbare verhalen. (Ik bedoel jullie, ja). En dat sommige mensen me adviseren toch AD te overwegen.
Haar reactie:
Je bericht heb ik gelezen , ik wil dan meteen even inhaken op je vraag (wat kan ik voor jou betekenen?).
Dat is het volgende: mijn taak is om je te begeleiden en gerust te stellen (alleen als jij dit wil).
Het is mijn taak erop toe te zien hoe het met jou gaat op de medicatie.
Ook is het mijn taak je te waarschuwen voor dingen die je beter niet kunt doen en dat is internetten met mensen die totaal geen kennis van zaken hebben (allemaal leken). Je verkeerde adviezen kunnen geven waardoor je nog verder van huis kunt raken, hoe goed dat ook bedoeld is. Al deze mensen zijn labiel en niet in staat om anderen te helpen laat staan rationeel kunnen denken. (dat heeft ze verkeerd begrepen)
Als jij vindt dat je niets hebt aan ons mailcontact (dit is wat je schrijft: Ik merk dat ik nu net niets heb aan ons contact) dan kunnen we het beste met de begeleiding stoppen en dit terugkoppelen naar je huisarts.
Laat mij maar weten wat je hiervan denkt.
Ik heb Eileen vanochtend in die mail verteld dat ik nu net niets heb aan ons mailcontact. En dat ik via internet ook met mensen spreek die soms hetzelfde meemaken of hebben meegemaakt, of vergelijkbare verhalen. (Ik bedoel jullie, ja). En dat sommige mensen me adviseren toch AD te overwegen.
Haar reactie:
Je bericht heb ik gelezen , ik wil dan meteen even inhaken op je vraag (wat kan ik voor jou betekenen?).
Dat is het volgende: mijn taak is om je te begeleiden en gerust te stellen (alleen als jij dit wil).
Het is mijn taak erop toe te zien hoe het met jou gaat op de medicatie.
Ook is het mijn taak je te waarschuwen voor dingen die je beter niet kunt doen en dat is internetten met mensen die totaal geen kennis van zaken hebben (allemaal leken). Je verkeerde adviezen kunnen geven waardoor je nog verder van huis kunt raken, hoe goed dat ook bedoeld is. Al deze mensen zijn labiel en niet in staat om anderen te helpen laat staan rationeel kunnen denken. (dat heeft ze verkeerd begrepen)
Als jij vindt dat je niets hebt aan ons mailcontact (dit is wat je schrijft: Ik merk dat ik nu net niets heb aan ons contact) dan kunnen we het beste met de begeleiding stoppen en dit terugkoppelen naar je huisarts.
Laat mij maar weten wat je hiervan denkt.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Volgens mij heeft ze niets begrepen (niet goed gelezen? ) van wat je verteld hebt, ze pikt er één zin uit en gaat niet in om waar het werkelijk om gaat: dat jij vindt dat zij haar taak niet naar wens/behoren uitvoert (al kan ik me voorstellen dat het niet leuk is om te horen, maar ja, je doet dit niet om haar een plezier te doen). Het ging niet om die anderen, het gaat om wat zij voor jou betekent. En als dat niets is, is het misschien wel een idee ermee te stoppen, dit kost je alleen tijd/stress en als je er niets aan hebt voor je gevoel...quote:Op donderdag 14 december 2006 16:24 schreef Sugar het volgende:
Als jij vindt dat je niets hebt aan ons mailcontact (dit is wat je schrijft: Ik merk dat ik nu net niets heb aan ons contact) dan kunnen we het beste met de begeleiding stoppen en dit terugkoppelen naar je huisarts.
Laat mij maar weten wat je hiervan denkt.
hihi we zijn ook een stelletje labiele mutsen bij elkaar.
sugar, lastige beslissing. dikke zoen van mij!
sugar, lastige beslissing. dikke zoen van mij!
Tjee, wat een gepikeerd antwoord zeg! 'Madam' is op haar tenen getrapt zo lijkt het...
Sugar, ik heb echt totaal geen verstand van deze dingen, heb er ook geen ervaring mee, maar ook ik schrik van de dieptepunten die je hier neer schrijft.
Hoewel ik me wel ook zat te bedenken dat je het hier mss juist zo open neer kan zetten omdat het iets beter met je gaat.
Maar goed, jij alleen kan dat beoordelen. Uiteraard samen met een huisarts of psycholoog oid.
Ik vraag me nu bijna af of die mailmevrouw nou juist mss het minst handig is, omdat ze heel deskundig is, maar wel vanaf een afstandje diagnoses stelt. (Wat wij hier ook proberen ).
'Madam' is op haar tenen getrapt zo lijkt het...Sugar, ik heb echt totaal geen verstand van deze dingen, heb er ook geen ervaring mee, maar ook ik schrik van de dieptepunten die je hier neer schrijft.
Hoewel ik me wel ook zat te bedenken dat je het hier mss juist zo open neer kan zetten omdat het iets beter met je gaat.
Maar goed, jij alleen kan dat beoordelen. Uiteraard samen met een huisarts of psycholoog oid.
Ik vraag me nu bijna af of die mailmevrouw nou juist mss het minst handig is, omdat ze heel deskundig is, maar wel vanaf een afstandje diagnoses stelt. (Wat wij hier ook proberen ).
).
***
Ze heeft het inderdaad niet begrepen Sugar, dat kontakt op internet.
Ik zie hier alleen maar sterke vrouwen die iets soortgelijks hebben meegemaakt, meer of minder heftig en die jou hele goede raad geven, vanuit hun ervaring.
Sterkte meid
En oh Miss-Dynastie zegt het ook al: het ging jou om jouw kontakt met haar.
Ik zie hier alleen maar sterke vrouwen die iets soortgelijks hebben meegemaakt, meer of minder heftig en die jou hele goede raad geven, vanuit hun ervaring.
Sterkte meid
En oh Miss-Dynastie zegt het ook al: het ging jou om jouw kontakt met haar.
Variety is the spice of life
Pff dat is wel een rotbericht vind ik persoonlijk...
Ik denk dat er hier heel wat mensen zitten die de gevoelens die jij hebt toch beter begrijpen dan hetgeen Eileen schrijft (leken). Uiteraard zijn de adviezen die hier gegeven worden niet altijd even juist, maar om het nu te zeggen zoals zij zegt... Maar er wordt in die adviezen ook vaak gezegd dat je contact moet opnemen met specialisten, het is niet dat iemand hier zegt: dit maakt alles goed
Beetje jammer dit berichtje vind ik persoonlijk.
*dikke knuf* Sugar. Normaalgezien lurk ik hier gewoon, maar ik wou toch even uit mijn schulp kruipen.
Ik denk dat er hier heel wat mensen zitten die de gevoelens die jij hebt toch beter begrijpen dan hetgeen Eileen schrijft (leken). Uiteraard zijn de adviezen die hier gegeven worden niet altijd even juist, maar om het nu te zeggen zoals zij zegt... Maar er wordt in die adviezen ook vaak gezegd dat je contact moet opnemen met specialisten, het is niet dat iemand hier zegt: dit maakt alles goed
Beetje jammer dit berichtje vind ik persoonlijk.
*dikke knuf* Sugar. Normaalgezien lurk ik hier gewoon, maar ik wou toch even uit mijn schulp kruipen.
Sugar, raar antwoord van haar. Sterkte met beslissen.
Ik ben van mezelf geschrokken. Heb vanmiddag heel serieus aan zelfmoord gedacht.
Morgen (met Kim) naar mw. Zal het daar zeggen, geen idee wat ermee te doen.
Ik ben van mezelf geschrokken. Heb vanmiddag heel serieus aan zelfmoord gedacht.
Morgen (met Kim) naar mw. Zal het daar zeggen, geen idee wat ermee te doen.
Wel goed om te lezen dat jullie het ook een typische reactie vinden. Ik moet even denken wat te doen nog.
Sebas, die echt heel nuchter is in dit soort dingen en mijn hele mail ook heeft gelezen, reageert ook zo:
Jeetje, zij heeft het écht niet begrepen!!!! Hoe kun je als begeleidster van een ppdpatient nu zo ongelofelijk harteloos en kort reageren op zo'n open mail???
Hier zakt echt mijn broek van af!
Meisje, hier moeten we echt iets mee, dat zij zich zo opstelt is 1. Maar ik denk dat we echt iets moeten verzinnen dat je wel geholpen gaat worden, door wie dan ook!
Hier kan ik wel van huilen!
Oh Ingrid toch. Heel serieus aan zelfmoord denken is natuurlijk erg beangstigend. Wat rot dat het zo slecht gaat met je. Blijf dat soort dingen hier maar schrijven, als je kunt. Beter wél delen dan niet, denk ik.
Sebas, die echt heel nuchter is in dit soort dingen en mijn hele mail ook heeft gelezen, reageert ook zo:
Jeetje, zij heeft het écht niet begrepen!!!! Hoe kun je als begeleidster van een ppdpatient nu zo ongelofelijk harteloos en kort reageren op zo'n open mail???
Hier zakt echt mijn broek van af!
Meisje, hier moeten we echt iets mee, dat zij zich zo opstelt is 1. Maar ik denk dat we echt iets moeten verzinnen dat je wel geholpen gaat worden, door wie dan ook!
Hier kan ik wel van huilen!
Oh Ingrid toch. Heel serieus aan zelfmoord denken is natuurlijk erg beangstigend. Wat rot dat het zo slecht gaat met je. Blijf dat soort dingen hier maar schrijven, als je kunt. Beter wél delen dan niet, denk ik.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Als ik dood ben, dan is de belastingdienstschuld weg. En kan Djeez met Kim normaal rondkomen.quote:Op donderdag 14 december 2006 16:44 schreef Sugar het volgende:
Wel goed om te lezen dat jullie het ook een typische reactie vinden. Ik moet even denken wat te doen nog.
Sebas, die echt heel nuchter is in dit soort dingen en mijn hele mail ook heeft gelezen, reageert ook zo:
Jeetje, zij heeft het écht niet begrepen!!!! Hoe kun je als begeleidster van een ppdpatient nu zo ongelofelijk harteloos en kort reageren op zo'n open mail???
Hier zakt echt mijn broek van af!
Meisje, hier moeten we echt iets mee, dat zij zich zo opstelt is 1. Maar ik denk dat we echt iets moeten verzinnen dat je wel geholpen gaat worden, door wie dan ook!
Hier kan ik wel van huilen!
Oh Ingrid toch. Heel serieus aan zelfmoord denken is natuurlijk erg beangstigend. Wat rot dat het zo slecht gaat met je. Blijf dat soort dingen hier maar schrijven, als je kunt. Beter wél delen dan niet, denk ik.
En mijn en zijn ouders zullen helpen.
En met het geld van de zorverzekering, die anders voor mij was, kan hij de schuld aflossen.
Suiker,
Het is alleen maar fijn dat je ook goede momenten hebt. En neutrale momenten ook. Dat het goed gaat om met Maria te zijn, dat het soms ook met alletwee de kindjes erbij gaat. En het is ook niet erg om op die momenten even niet bezig te zijn met dingen die mensen van je willen weten. Dat betekent niet dat je het wegstopt maar dat er dan op dat moment even geen ruimte is voor die gevoelens. Of wel voor die gevoelens maar dat je wel kunt functioneren. Jezelf moeten uitleggen kan dan soms net verkeerd zijn. Hulp is soms fijn, maar dan het liefst wel zonder iets te hoeven zeggen, dat mensen gewoon inspelen op die dingen en zonder er wat van te zeggen handelen. Dat zou handig zijn, of zelfs helemaal niet. Maar ja, werkte het maar zo toch. Het is rot dat die dingen dat juist dan zo lopen.
En als mensen zeggen dat het bijna onverantwoord lijkt om nog zo langer door te gaan, hoeft het niet te betekenen dat ze denken dat ze je binnenkort ergens achter het behang geplakt terug gaan vinden.
Maar gewoon dat ze veel verdriet lezen in jouw dingen en je rust, genieten en gelukkig gunnen.
Lieve schat, je was zwanger en kreeg een kindje, ondertussen heb je ook je diploma gehaald, was het van mei tot ergens in september regelmatig dagen meer dan dertig graden, jouw man brak zijn hand, jij kreeg een depressie.
En er was natuurlijk altijd Maria.
Je functioneert al zo lang op een soort van topniveau. Soms hoef je dat niet van jezelf te vragen.
Die dingen moet je zelf beslissen. Maar je moet nooit denken, dat jij je aanstelt, dat dingen niet erg genoeg zijn, ieder moment dat je door moet met te veel, is meer dan genoeg.
Jammer dat die dame zo reageert. Het was mooi geweest als van daar goede hulp kwam. Iemand die je op die rotte momenten net even er doorheen kon coachen. Jammer.
Het is alleen maar fijn dat je ook goede momenten hebt. En neutrale momenten ook. Dat het goed gaat om met Maria te zijn, dat het soms ook met alletwee de kindjes erbij gaat. En het is ook niet erg om op die momenten even niet bezig te zijn met dingen die mensen van je willen weten. Dat betekent niet dat je het wegstopt maar dat er dan op dat moment even geen ruimte is voor die gevoelens. Of wel voor die gevoelens maar dat je wel kunt functioneren. Jezelf moeten uitleggen kan dan soms net verkeerd zijn. Hulp is soms fijn, maar dan het liefst wel zonder iets te hoeven zeggen, dat mensen gewoon inspelen op die dingen en zonder er wat van te zeggen handelen. Dat zou handig zijn, of zelfs helemaal niet. Maar ja, werkte het maar zo toch. Het is rot dat die dingen dat juist dan zo lopen.
En als mensen zeggen dat het bijna onverantwoord lijkt om nog zo langer door te gaan, hoeft het niet te betekenen dat ze denken dat ze je binnenkort ergens achter het behang geplakt terug gaan vinden.
Maar gewoon dat ze veel verdriet lezen in jouw dingen en je rust, genieten en gelukkig gunnen.
Lieve schat, je was zwanger en kreeg een kindje, ondertussen heb je ook je diploma gehaald, was het van mei tot ergens in september regelmatig dagen meer dan dertig graden, jouw man brak zijn hand, jij kreeg een depressie.
En er was natuurlijk altijd Maria.
Je functioneert al zo lang op een soort van topniveau. Soms hoef je dat niet van jezelf te vragen.
Die dingen moet je zelf beslissen. Maar je moet nooit denken, dat jij je aanstelt, dat dingen niet erg genoeg zijn, ieder moment dat je door moet met te veel, is meer dan genoeg.
Jammer dat die dame zo reageert. Het was mooi geweest als van daar goede hulp kwam. Iemand die je op die rotte momenten net even er doorheen kon coachen. Jammer.
Ja, dat lijkt heel logisch inderdaad.quote:Op donderdag 14 december 2006 16:50 schreef Ingrid19 het volgende:
[..]
Als ik dood ben, dan is de belastingdienstschuld weg. En kan Djeez met Kim normaal rondkomen.
En mijn en zijn ouders zullen helpen.
En met het geld van de zorverzekering, die anders voor mij was, kan hij de schuld aflossen.
Maar het is totaal onlogisch en gelukkig helemaal niet de oplossing voor zoiets. Dat je dat maar even weet en dat je het maar in je oren knoopt. Of op je voorhoofd schrijft. Echt hoor.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Sugar, wat fijn dat Sebas ook zo achter je staat! Als je het contact met Eileen beendigt, zou ik wel zélf contact met je huisarts opnemen. Want het staat er nu een beetje 'dreigend', van haar kant. Aangezien ik het idee heb dat ze je mail niet goed heeft gelezen of in elk geval niet goed begrepen heeft, zou het me niet prettig lijken dat de huisarts alleen haar kant van het verhaal hoort. Dus misschien dan eerst de huisarts bellen en het haar daarna pas laten weten.
Het lijkt mij wel een goede oplossing op zich.quote:Op donderdag 14 december 2006 16:52 schreef Sugar het volgende:
[..]
Ja, dat lijkt heel logisch inderdaad.
Maar het is totaal onlogisch en gelukkig helemaal niet de oplossing voor zoiets. Dat je dat maar even weet en dat je het maar in je oren knoopt. Of op je voorhoofd schrijft. Echt hoor.
Kim heeft nu niks aan mij als moeder. Kan Djeez een betere moeder zoeken.
Niemand kan mij helpen.
Luchtbel, je zegt heel lieve dingen. Je bent een schat echt.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Ingrid, heb ook al op MSN tegen je gezegd dat je echt moet gaan zoeken naar hulp!
Als je al nadenkt over zelfmoord plegen om zo van de ellende af te zijn, ga je helemaal de verkeerde kant op!
Ga alsjeblieft zo snel mogelijk naar de huisarts, bel het Riagg of weet ik veel wie...
Kimmetje heeft haar pappa EN mamma nodig!
Sjoeg, wat rare reactie. Lijkt me, eerlijk gezegd, een stuk beter voor je als je gewoon face to face met iemand praat. Die kan je emoties ook zien. Een email is een plat stukje tekst waar emoties nooit duidelijk in wergegeven zijn...
Fijn dat Sebas ook zo reageerde...
Als je al nadenkt over zelfmoord plegen om zo van de ellende af te zijn, ga je helemaal de verkeerde kant op!
Ga alsjeblieft zo snel mogelijk naar de huisarts, bel het Riagg of weet ik veel wie...
Kimmetje heeft haar pappa EN mamma nodig!
Sjoeg, wat rare reactie. Lijkt me, eerlijk gezegd, een stuk beter voor je als je gewoon face to face met iemand praat. Die kan je emoties ook zien. Een email is een plat stukje tekst waar emoties nooit duidelijk in wergegeven zijn...
Fijn dat Sebas ook zo reageerde...
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
En Ingrid zoek goede hulp. Als het bij mw niet gaat lukken, dan ergens anders.
Als je er geen geld voor hebt moet het maar ergens vandaan gehaald worden, aan goede hulp zou geen prijskaartje moeten hangen. Je hebt het duidelijk hard nodig.
Er is geen betere moeder voor jouw kind dan dat jij zelf bent.
En ik las net je gedoe met de belastingdienst, als ik je een tip mag geven, regel niks telefonisch maar meteen op papier en per mail. Heb je altijd bewijs. En de meeste mensen die bij de belastingtelefoon werken weten niet meer als de gemiddelde beller zelf. Zoek ook hulp met zulke dingen, als je dat niet zelf kan!!!!!! Zulke dingen moeten je niet boven het hoofd gaan groeien.
Als je er geen geld voor hebt moet het maar ergens vandaan gehaald worden, aan goede hulp zou geen prijskaartje moeten hangen. Je hebt het duidelijk hard nodig.
Er is geen betere moeder voor jouw kind dan dat jij zelf bent.
En ik las net je gedoe met de belastingdienst, als ik je een tip mag geven, regel niks telefonisch maar meteen op papier en per mail. Heb je altijd bewijs. En de meeste mensen die bij de belastingtelefoon werken weten niet meer als de gemiddelde beller zelf. Zoek ook hulp met zulke dingen, als je dat niet zelf kan!!!!!! Zulke dingen moeten je niet boven het hoofd gaan groeien.
