Depressief door de hormonen, deel 2

Ingrid, dit gaat voorbij zonder zulke drastische maatregelen. Echt. Zowel jouw depressieve gevoel, als de belastingschuld. Echt echt echt.

En doe wat Vicky zegt: hulp vragen. Dat moet je jezelf en je gezin echt gunnen, dat is het zeker waard!

Zelfmoord overwegen vanuit dergelijke 'praktische overwegingen' gebeurt wel vaker maar bedenk je dit eens:

Wat heeft Djeez liever denk je? Een belastingschuld en zijn vrouw of geen schuld maar weduwnaar zijn? En Kim? En jouw ouders en zijn ouders?

Voor elk 'voordeel' wat jij hierin ziet, kunnen er evenzoveel (en meer) nadelen van bedacht worden.

Mijn buurjongen heeft zichzelf 2 weken geleden verhangen in huis. Ook mede door schulden waarvan hij geen uitkomst zag. Geloof mij, dat er niemand 'blij' mee is.

Ach Sugar, ik geloof dat zij het idd niet begrepen heeft. Ik heb geen 'eigen' ervaring met depressies maar wel vanuit mijn omgeving. Ik denk niet dat zij nu echt op de juiste manier hierop reageert.

[ Bericht 0% gewijzigd door Igraine op 14-12-2006 17:06:29 ]

WE hebben niet alleen een belastingschuld. Ook een gewone hoge schuld.

Lieve ingrid, de wereld is een stukje mooier met jou meid.
En die schuld, het is allemaal lastig maar het is MAAR geld. Daar is heus wel een oplossing voor te vinden.
Maar kim heeft maar een moeder en djeez maar een vrouwtje van wie die houdt en dat ben JIJ ingrid.
Jij bent die geweldig lieve vrouw voor djeez en die geweldige mama van kim want ja dat ben je!

Bel een huisartsen¨post maak een afspraak voor crisis, meis echt je bent een kanjer , met heel veel verdriet en dat moet er uit en dat is kut en ellendig zwaar en moeilijk.
Maar echt je bent het allemaal meer dan waard!

Dan nog, ingrid. Alsjeblieft!!!!!

Het helpt écht in helemaal niets als jij er niet meer bent. In helemaal niets, hoor je?

Gezondheid is niet te koop. Jij zit niet lekker in je vel, jij hebt hulp nodig... Jouw geestelijke gestel is nu even belangrijker dan geld...
Praat eventueel met je verzekering of er iets te regelen is, vraag hulp bij je ouders. Zet je trots even opzij en SCHREEUW om hulp!

Zoals Igraine ook al zegt, wat denk je dat Djeez liever heeft? Er zijn 2 mensen die van je houden en een Kim is nog te jong om te beseffen wat er nu speelt, die houdt onvoorwaardelijk van je...

quote:

Op donderdag 14 december 2006 16:44 schreef Sugar het volgende:
Wel goed om te lezen dat jullie het ook een typische reactie vinden. Ik moet even denken wat te doen nog.

Sebas, die echt heel nuchter is in dit soort dingen en mijn hele mail ook heeft gelezen, reageert ook zo:
Jeetje, zij heeft het écht niet begrepen!!!! Hoe kun je als begeleidster van een ppdpatient nu zo ongelofelijk harteloos en kort reageren op zo'n open mail???
Hier zakt echt mijn broek van af!
Meisje, hier moeten we echt iets mee, dat zij zich zo opstelt is 1. Maar ik denk dat we echt iets moeten verzinnen dat je wel geholpen gaat worden, door wie dan ook!
Hier kan ik wel van huilen!


Oh Ingrid toch. Heel serieus aan zelfmoord denken is natuurlijk erg beangstigend. Wat rot dat het zo slecht gaat met je. Blijf dat soort dingen hier maar schrijven, als je kunt. Beter wél delen dan niet, denk ik.

Wat een lieve reactie van Sebastiaan!

http://www.schuldige.nl/

ingrid lees hier eens doorheen.
En jongen die zoveel schuld had en er helemaal van afgekomen is echt de moeite waard
net zoals jij djeez en kim!

Sorry, ik wil jullie er niet mee lastig vallen.

je valt ons er niet mee lastig...
Wij willen je allemaal heel graag helpen!

Ik weet het allemaal niet meer. DE belastingschuld is de druppel voor mij.

Ingrid, als ik het goed begrijp gaat het om ongeveer 1900 euro. Waarvan je nog niet weet hoe het precies zit.

Nou is dat best een bedrag maar geen reden om er maar uit te stappen, toch?
Er zijn ook nog dingen als schuldhulpverlening en dergelijke. Er is altijd een uitweg, een andere dan zelfmoord. Ik begrijp heel goed dat de moed je in de schoenen zinkt, maar er is altijd een oplossing.

We hebben een schuld van 20.000, zo, nu weet de hele wereld het.
+ die 1900

Ingrid, logisch dat zo'n bericht je extra zwaar op je dak valt als je je toch al niet zo happy voelde en je ook al in de schulden zat. maar er is echt wel een mouw aan te breien. er is hulp voor het omgaan met schulden, er is hulp voor je depressieve gevoelens. probeer die in te zetten want die kunnen jullie nu wel gebruiken. er komen betere tijden meid, zou ontzettend jammer zijn als je daar zelf niet meer bij zou kunnen zijn! voor iedereen. sterkte.

Is dat idd niet een idee Ingrid, schuldhulpverlening? Het is echt niet zo, zoals in dat ene topic laatst, dat je dan echt helemaal niks meer mag en kan. Je stelt dan samen met zo'n bureau op wat je nodig hebt en waarvoor en op basis daarvan worden de inkomsten verdeeld. Mss geeft dat wel een beetje rust in je hoofd.

[aanvulling]
Jemig meid, 20.000 euro... ik zou echt naar zo'n bureau gaan joh! Sommige dingen gaan gewoon even niet meer zonder hulp en als zij jullie kunnen helpen om over 3 jaar schuldenvrij te kunnen zijn, why not, kunnen jullie dan een fresh start maken!

Ingrid, je kunt nu niet meer helder denken. De belastingschuld is kut, de druppel voor jou, begrijpelijk. Maar jij ziet de dingen nu niet meer in het juiste perspectief. Dood lijkt nu de oplossing. Het is een vluchtgedachte. Dat kan je rust geven, dat herken ik wel. Maar zorg dat je die cirkel doorbreekt, er ís hulp, ook voor jou. Het kost alleen (wat) moeite om die te vinden en het helpt mss niet meteen. Daar zie je ws tegenop. Ook begrijpelijk.
Ga even iets voor jezelf doen. Een warme douche, een kopje thee, kaarsjes aan. Even rust, lief zijn voor jezelf. Blijf niet hangen in het vluchtidee. Er zijn ook andere manieren om eruit te komen, ook al zie je die nu niet.

Ingrid... ik hoop dat je aan de bel kan trekken bij het mw morgen en als het nodig is, twijfel dan niet om eerder de huisarts(enpost) te bellen. Het lijkt misschien nu allemaal niet te overzien, maar neem geen onomkeerbare beslissingen in een opwelling... Makkelijker gezegd dan gedaan, maar ik hoop dat je goed op jezelf past!

Sugar, die mail klinkt alsof ze er weinig van heeft begrepen... Ook jij, pas goed op jezelf!

quote:

Op donderdag 14 december 2006 17:15 schreef Ingrid19 het volgende:
We hebben een schuld van 20.000, zo, nu weet de hele wereld het.
+ die 1900

Goed zo, zet je schaamte maar opzij. Dat geeft ruimte. En daarmee gun je jezelf ook de kans dat mensen die er verstand van hebben dingen voor jullie kunnen gaan uitzoeken.

quote:

Op donderdag 14 december 2006 17:01 schreef Ingrid19 het volgende:
WE hebben niet alleen een belastingschuld. Ook een gewone hoge schuld.

Lieve Ingrid, dit is iets wat in normaal gezien hier niet eens had willen neerzetten, maar doe dit nu toch maar.
Ben beetje geschrokken van jou reactie en houd toch wel in dat er toch echt wel meer met je aan de hand is...

Sterkte hiermee om hier samen met een goede begeleiding uit te komen

Affijn:
Jullie zijn niet de enige met schulden, of die in schulden hebben gezeten.
Een paar jaar geleden, hadden Marco en ik het ook absoluut niet breed.
Hij werd ontslagen, en omdat hij het aanvocht mocht hij ook niet opzoek naar ander werk, want anders zou het overkomen dat je er toch niet zo heel erg mee zat.

Marco had zijn ex moeten uitkopen, en dat wilde hij graag in 1 keer doen, zodat hij er dan gelijk vanaf zou zijn....
klink exen zijn duur....
Met andere woorden een dubbele hyptoheek...
Ik had een full-time waarmee ik en 2 hypotheken mee op moest vangen, zorgen voor boodschappen, rekeningen betalen, en de nodige schulden.... (89.00 gld om een ex uit te kopen)

We gaan het nog erger maken...
Ik had mijn baan opgezegd, per oktober omdat ik er voorzichtig vanuit ging dat ons huis wel verkocht zou zijn rond die tijd....
No way dus....
Dus mijn inkomen weg, Marco die geen inkomen meer had.... en schulden en een dubbele hypotheek....

Het was vechten, het was krauwen,het was zwaar, het was heftig, nodige ruzies, nodige discussies, menig maal zagen ook wij het allemaal niet meer zitten....

We hebben volgehouden, we hebben doorgezet , het huis werd verkocht (ik was ook nog eens zwanger)
Marco kreeg een andere baan, maakte giga veel uren was ook nodig.

Het is bitterzwaar, en we zijn er nog niet, schulden hebben we niet meer in die zin, we kunnen lekker rondkomen, leuke dingen doen, leven eten enz enz.
Maar door wat toestanden, liggen er nog 2 rekeningen.... en daar gaan we snel een plan om bedenken want ze moeten betaald worden.
de één is van helaas een veel te vroege begrafenis wat door toestanden zelf betaald moet gaan worden, en de kosten van het grafje voor ons veel te vroeg gestorven menneke.... (ga ik ook verder niet over uitwijden qua prijzen enzo)

Wat ik wil aangeven is dat je er uit kan komen, lukt het niet alleen, dan met hulp, het zal zeker niet makkelijk zijn, maar het kan, als je er maar voor inzet.


En dat andere heeft geen zin, en ergens weet jij dat heel goed, het lost niets van het probleem op.
Je weet me te vinden om tegen aan te kletsen

Jullie zijn lief. Ik zat echt plannen te maken vanmiddag. Wachten op Djeez, zodat die bij Kim kon zijn.
En als hij aan het douchen was het doen.

Vicky heeft hem gebeld, heel lief. Ik ga nu.

Vicky goei gedaan
en ingrid Praat!

Ingrid, jeetje, ik schrik er van en jij zelf ook zo te lezen. Ik kan het me goed voorstellen, zo'n belastingrekening die er dan bovenop komt, dat is echt de druppel. Maar zoals anderen al schrijven, dat lost niets op, niet voor jou, maar zeker niet voor je gezin. Ze hebben je hard nodig!
Zoek, nee eis hulp, van ha, riagg, maar ook kun je om te spuien bellen met zo'n telefoonlijn, ik ben even de naam kwijt. En wat fijn dat Vicky je op deze manier gesteund heeft.
Heel veel sterkte Ingrid, je bent iemand die nodig is, vergeet dat niet.

Sugar, lekkere reactie dan. Ergens kan ik haar begrijpen, op internet is helaas ook vaak en veel verkeerd advies te vinden, maar dat geldt niet voor hier. En daarbij, niemand verplicht je hier tot iets toch? Misschien moet ze eens een kijkje nemen, voordat ze oordeelt.
Gelukkig heb je je lieve man en kindjes (en Fok) om het te delen.

Sugar.. idd, maar sommigen kunnen niet goed lezen
Nee ik hoop voor jou dat ook jij je snel lekkerder in je vel voelt zitten

Luchtbel:*
Evenstar

quote:

Op donderdag 14 december 2006 17:15 schreef Ingrid19 het volgende:
We hebben een schuld van 20.000, zo, nu weet de hele wereld het.
+ die 1900

Meid, dat is een hoop geld maar niet onoverkomelijk. Er zijn tegenwoordig enorm veel mensen die dergelijke schulden hebben. Het wordt mensen enorm makkelijk gemaakt om te lenen, maar de problemen die er door ontstaan zijn vaak groot voor de mensen zelf.

Kijk anders hier eens, misschien is dit wat http://www.assen.nl/smartsite493.htm

quote:

Op donderdag 14 december 2006 17:44 schreef Bar_en_Mar het volgende:
Sugar.. idd, maar sommigen kunnen niet goed lezen
Nee ik hoop voor jou dat ook jij je snel lekkerder in je vel voelt zitten

Luchtbel:*
Evenstar

vond trouwens dapper dta je je verhaal neer plaatste, en ik dnek dat het een voorbeeld is dat ze er wel zullen komen.
Net zoals jullie er zijn gekomen en weer komen zullen!

Ingrid ga nou toch eens naar dat schuldhulpverlening toe, echt 20000 euro is geen ramp als het maar overzichtelijk blijft. De rust die je jezelf geeft door in budgetbeheer te gaan heb je nu hard nodig. Sterkte!

Lieve Ingrid, een dieper punt in het dal dan dit is er gelukkig niet he. Ik hoop dat je morgen naar je huisarts gaat met het verhaal, want je hebt echt meer hulp nodig. Die link van Igraine is het goede begin voor een oplossing voor de schulden. Heel veel sterkte gewenst

Ingrid, ik moet toch nog even iets zeggen aangezien ik hier nu mee rond loop.
Niet heel lang geleden, dacht ik zeker te weten dat dit het was voor mij. Dat het klaar moest zijn.
Het verlangen naar rust was zo groot. Ik dacht zeker te weten dat ik geen enkele dag meer door kon komen.
Niks meer kon verdragen. Geen enkele teleurstelling. En ik ging aan het bedenken en aan het plannen.
Wat zou ik nog regelen? Wat zou ik nog tegen bepaalde mensen zeggen?
Steeds bij mezelf denken, dit is de laatste keer dat je dit doet, dit is de laatste keer dat ik dat doe, laat hen maar dit en dat plannen, ik knik wel. Maar tegelijkertijd dacht ik steeds maar, hoe is dit alles straks voor mijn dochter?
Hoe gaan al deze dingen zijn voor haar, als ik er niet meer ben?

Echt, ik weet helaas hoe het voelt als iedere dag als eindeloos voelt. Niet door te komen. Je zelf waardeloos voelen en je daar doorheen moeten slepen. Dat de pijn die je voelt echt tot in je hart gaat en de drukte in je hoofd zo groot is dat iedere verkeerde reactie, gebeurtenis, je tot die ene wanhoop kan drijven.
En het kost me nog steeds heel veel moeite. Iedere dag in gevecht te zijn met mezelf. Dat ik me afvraag waarvoor ik het nog doe? En ik zeg het ook wel eens hardop. Maar ik heb wel iets geleerd.

Toen zij geboren werd heb ik haar een belofte gedaan. Ik zal er altijd voor haar zijn en ik zal haar leren hoe te vertrouwen en te geloven.

Dat probeer ik nu, hoe rot het ook gaat, altijd voor ogen. Ik wil mijn dochter niet verdrietig zien zijn en in de war. Dat is ze nu soms, omdat de man waar zij op vertrouwd niet meer bij ons is. Omdat ik haar liet zien dat het goed was om van hem te houden en te geloven en te vertrouwen. Dan denk ik alleen maar kind wat heb ik het voor je verpest, wat doe ik je nu toch aan. Omdat ze ziet dat ik verdriet heb en wanhopig ben soms. Omdat ze veel bij andere mensen is.
Maar ik weet ook dat op de momenten dat ik er nu niet voor haar ben, ze heel goed wordt opgevangen door mensen die van haar houden en heel goed voor haar zorgen. Haar leren omgaan soms ook met wat er hier nu speelt. Ik weet ook dat als ze mij verdrietig ziet, ze dat op haar peutermanier oppakt en me soms troost en soms gewoon d'r tong naar me uitsteekt. Dat ik haar troost in deze tijd, door er voor haar te zijn en al huil ik soms maar met d'r mee. Het troost haar wel. Ik zou zo graag weer helemaal voor haar zorgen maar ik weet ook dat ze bij andere mensen nu vaak de fijne dagen heeft. De dingen die ik ook met haar wil maar ja, dat vind ik nu maar mijn probleem, dat hoeft dat van haar niet te worden.

En op de dagen dat iedere minuut lijkt te tellen en het allemaal niet meer lijkt te gaan en ik al het bovenstaande lijk te zijn vergeten. Dan denk ik aan iets anders, iets dat me de eerste dagen/weken van die periode heeft doorgesleept.
Ik kan en wil niets van haar missen.

Hoe egoistisch het ook klinkt. Het is iets dat mij echt die momenten doorsleept.
De gedachte dat zij misschien alleen zal zijn, of samen met iemand anders zal zijn, op het moment dat ze verdriet heeft, als er dingen met haar zijn later, als ze ziek is. En ook, als ze voor het eerst naar de psz gaat, naar de kleuterschool, kinderfeestjes gaat geven, tafels gaat leren, misschien wel op gym gaat of op basketbal en later veel later diploma's haalt, vriendjes krijgt, misschien gaat trouwen, kinderen krijgt.
Van dat alles, wil ik niks missen. Nooit.
De gedachte iets van mijn dochter te missen is voor mij echt nog veel erger dan al het andere. Ik zeg niet dat het iets oplost maar het helpt me wel. In alles.

Laat dat gevoel dat jij vanmiddag had een schreeuw om hulp zijn, aan je zelf.
Al kun je het nu misschien niet voor jezelf doen, denk dan aan het goud dat je letterlijk en figuurlijk in handen hebt.

Zoek juiste hulp. Ga morgen naar die maatschappelijk werker en als ik heel eerlijk ben. Maak een afspraak bij een dokter, zoek goede psychische hulp. Naar alle waarschijnlijkheid zal mw je namelijk inderdaad niet kunnen helpen met deze problemen. Ze kunnen je als het goed is wel doorverwijzen naar iets dat je kan helpen met jullie schulden op te lossen. Ze moeten er iig gegevens van hebben liggen. Echt, doe iets, iets echts. Je hebt het zo nodig!

Ingrid, tijd om eens hier en daar flink aan de bel te trekken hoor! Bij de hulpverleningsinstanties om om te gaan met je gevoelens (hoe gaat het met je medicatie?), maar inderdaad ook bij schuldhulpverlening. Een verkennend gesprekje kan nooit kwaad toch, dan kunnen jullie daarna altijd nog bekijken als dat is wat je wil. Voor veel mensen is het een enorme opluchting als ze daar eenmaal mee bezig zijn. Zelfs zo'n grote schuld (dat is trouwens ook relatief, je moest eens weten wat ik uiteindelijk had opgebouwd aan studieschuld na jaren studie-hoppen) is helemaal niet onoplosbaar, als je er maar overzicht over hebt.

Sugar, ik kan me wel voorstellen dat Eileen zo reageert (had ik ook wel een beetje verwacht). De meeste mensen hebben nou eenmaal zo'n beeld van internet en ik zou als therapeut ook niet zitten wachten op een zooi leken die zich tegen mijn patiënt aan zitten te bemoeien. Veel artsen/therapeuten vinden internet echt een grote plaag om die reden. Ik snap dus wel dat ze je daarvoor wil waarschuwen, maar ik vind het wel jammer dat ze vervolgens niet ingaat op je echte vraag en op JOU en de dingen die je dus over jezelf daar schrijft, want daar ging het ons (mij in ieder geval) natuurlijk om. Dat juist jouw eigen therapeut daarnaar kijkt.

Enfin, ze heeft er wel gelijk in dat het niet zo moet zijn dat de adviezen die je op internet krijgt gaan botsen met wat je therapeute doet. Ik zou ook zeker niet direct op basis van één gepikeerd mailtje stoppen met zo'n behandeling. Maar wel even goed nadenken wat je nou eigenlijk van haar wil en bij haar verwacht te kunnen halen en dat misschien nog eens goed met haar doornemen. Het gaat namelijk wel om jou en niet om haar en dat leek ze even te vergeten.

[ Bericht 3% gewijzigd door phileine op 14-12-2006 19:19:18 ]

Ingrid, ik ken jou niet en ik ken Djeez niet, maar toch durf ik zo brutaal te zijn om te zeggen dat als hij het niet wil jij dan mss toch degene moet zijn om de stap naar hulpverlening te zetten.
In het kloontopic liet hij duidelijk doorschemeren daar niet aan te willen, maar jullie zullen wel moeten. Jij zal wel moeten wil je nog uit de schulden komen.
En dat is heel hard nodig, voor jezelf, maar meer nog voor je dochter. Je wil toch gewoon je huur kunnen blijven betalen, eten, kleren, spulletjes die ze nodig heeft etc. etc.

Ik was aan het overwerken, want het is erg druk, zo vlak voor de kerstvakantie. Ineens kreeg ik rond 17:30 telefoon. Het was Vicky, die mij aanraadde direct naar huis te komen, want Ingrid was suïcidaal. Dat als ik mijn vrouw en kind wil houden, dat ik maar beter naar huis kon komen. Ik heb het werk laten vallen, mijn collega 's gezegd dat ik het nog wel uitleg en ben als een gek naar huis gefietst. Ik heb gelijk de telefoon gepakt en de belastingdienst gebeld. Het bleek dat er een foutje is gemaakt bij het invullen van mijn belastingverklaring. Ik zou volgens die verklaring geen inkomen hebben, waardoor Ingrid geen recht zou hebben op de heffingskorting. Of we die heffingskorting van 2006 ff in zijn geheel willen terugbetalen. Ik heb ze keurig uitgelegd dat we dat bedrag nooit zouden kunnen ophoesten. Is ook niet nodig, gewoon een bezwaarschrift indienen en een bewijs van inkomen meesturen. Dan komt alles wel goed. Gelukkig maar.
En Ingrid, niet meer zulke gekke dingen in je hoofd halen, je ouders, Kim en ik leven veel liever in een hel met schulden, dan in een hel met schulden en die dan ook nogeens zonder jou te moeten beleven. We komen er heus wel samen uit!

Daarbij is er binnen bureau schuldhulpverlening veel meer mogelijk als dat je denkt. Het is echt niet zo zwart/wit, maar grenzen moeten wel bepaald worden. Ga eens praten Ingrid, dan kun je eens bekijken hoe het is en dat verplicht je tot niks.

Wat een openhartige verhalen, Bar en LB...

quote:

Op donderdag 14 december 2006 19:20 schreef Djeez het volgende:
Ik was aan het overwerken, want het is erg druk, zo vlak voor de kerstvakantie. Ineens kreeg ik rond 17:30 telefoon. Het was Vicky, die mij aanraadde direct naar huis te komen, want Ingrid was suïcidaal. Dat als ik mijn vrouw en kind wil houden, dat ik maar beter naar huis kon komen. Ik heb het werk laten vallen, mijn collega 's gezegd dat ik het nog wel uitleg en ben als een gek naar huis gefietst. Ik heb gelijk de telefoon gepakt en de belastingdienst gebeld. Het bleek dat er een foutje is gemaakt bij het invullen van mijn belastingverklaring. Ik zou volgens die verklaring geen inkomen hebben, waardoor Ingrid geen recht zou hebben op de heffingskorting. Of we die heffingskorting van 2006 ff in zijn geheel willen terugbetalen. Ik heb ze keurig uitgelegd dat we dat bedrag nooit zouden kunnen ophoesten. Is ook niet nodig, gewoon een bezwaarschrift indienen en een bewijs van inkomen meesturen. Dan komt alles wel goed. Gelukkig maar.
En Ingrid, niet meer zulke gekke dingen in je hoofd halen, je ouders, Kim en ik leven veel liever in een hel met schulden, dan in een hel met schulden en die dan ook nogeens zonder jou te moeten beleven. We komen er heus wel samen uit!

Ga er samen aub goed over praten, sterkte met alles

Ik heb de afgelopen twee jaar continue rond gelopen met zelfmoord gedachten. Overigens wel heel snel aan de AD gegaan hoor.
Ik zag absoluut het nut van het leven niet meer in na de dood van mijn vriend en zoontje. En truth be told, soms nog steeds niet. Maar hoewel ik de factoren niet meer heb waarvoor iedereen zegt dat Ingrid moet blijven leven, man en kind, heb ook ik ingezien dat je altijd gemist wordt.
Mijn man en kind zullen mij niet missen, zij zullen mij juist verwelkomen, overigens is het niet gezegd dat ze daar gelukkig van worden, mij zo snel terug zien. Maar mijn ouders en mijn beste 'dinnetje zouden mij wel missen. Sommige dagen dagen vraag ik mij wel af of hun gemis dan opweegt tegen mijn gemis nu, maar zolang ik nog inzie dat zij mij zouden missen ben ik helder en rationeel genoeg om de dag gewoon uit te zingen zonder gekke dingen te doen. Dit hou ik mezelf voor en op de dag dat ik merk dat ik dat niet in kan zien, trek ik gelijk aan de bel.
Kortom, groot, klein, veel, weinig, er zijn altijd mensen die je missen en 1 persoon die je zal gaan missen is genoeg om al die neigingen heel snel overboord te mieteren.

Ingrid,

In de eerste plaats; probeer iets van schuldsanering te regelen evt met hulp van Riagg en dergelijke.
In de tweede plaats; als je denkt dat je schuld gewoon wordt kwijtgescholden bij overlijden heb je het mis. Die schuld moet gewoon betaald worden en niet door jou dan wel door je ouders/kind/partner. Dus om die reden hoef je het niet te doen.

Toen knor en ik zeven jaar geleden bij elkaar kwamen had ikzelf een schuld van 20.000 euro en zij had een studieschuld. ik had geen werk, zij parttime en we hebben 9 maanden lang in een kamertje van 2 bij 4 meter gewoond waar alleen een fonteintje met koud water in zat, een portable tv en een kinderbedje waar we met z'n tweeën op sliepen. Gaten in de muur waardoor de sneeuw naar binnen kwam en een verwarming die niet werkte.
Dan ben je niet vrolijk, dat weet ik maar al te goed. Door een goede betalingsregeling met de schuldeisers (rentevrij!) konden we langzaamaan afbetalen en een beetje normaal leven. Het kan ECHT wel, maar dat het je niet alleen gaat lukken is overduidelijk. Juist om die reden moeten jullie ook samen hulp zoeken. Er zijn regelingen voor en daar moet je gewoon gebruik van maken, alleen zul je hulp nodig hebben om die regelingen te vinden. Maatschappelijk werker is een goed begin. Luister naar de tips die je hebt gekregen. Met zelfmoord zadel je enkel en alleen anderen op met jouw problemen. Dat is echt geen oplossing.
Heel veel sterkte en doe niets doms.

Ik moet toch even zo erg huilen van deze verhalen.

Ingrid, alsjeblieft, morgen hulp zoeken! En anders vanavond nog.

Luchtbel, om jou moet ik gewoon echt treuren nu. Ik wilde dat ik alles anders kon maken. Heel erg graag. Ik word er heel verdrietig van, echt heel.

* Bar_en_Mar slaat een arm om Sugar heen

Ik wil trouwens nog even zeggen dat ik jouw internetmevroi niet zo heel netjes vind Sugar. Sebastiaan heeft gelijk.
Onthou in dit alles alsjeblieft (en ik spreek uit ervaring) dat er ook onder hulpverleners veel kaf onder het koren zit hoor!

Bevalt iemand niet, of voel je je er niet goed bij; zoek een ander! Net zolang tot je iemand treft die goed aansluit bij wat JIJ nodig hebt. Je hoeft in deze niemand te behagen, het gaat om jou en om jouw herstel.

Sugar, wat een ontzettende troela zeg. Dumpen die hap en op zoek gaan naar iemand die op dezelfde golflengte zit. Ik vind haar reactie echt kortzichtig en ontactisch. Kop op! Jij redt het wel, daar ben ik echt van overtuigd

Ingrid, ik kan me voorstellen dat je geen andere oplossing meer ziet maar echt er zijn instanties die jullie met die schuld kunnen helpen. Zet alsjeblieft die stap richting schuldhulpverlening. Zo'n traject is zeker niet makkelijk en jullie zullen het drie jaar lang heel zwaar krijgen maar dan ben je er wel vanaf. Heel veel succes

Bar, dapper dat je je verhaal zo neer hebt durven zetten. LB, hetzelfde geldt voor jou. Het denken is één ding maar dit soort dingen ook uitspreken is iets heel anders. Dappere dames zijn jullie

[ Bericht 16% gewijzigd door m@x op 14-12-2006 20:49:33 ]

Ik vind het heel erg om hier te lezen dat een aantal met deze gedachten over zelfmoord rondlopen.

Ik weet ook dat als iemand zich zoiets in zijn hoofd heeft gehaald en er echt van overtuigd is dat dat het beste is, hij/zij daar heel moeilijk vanaf te brengen is. Voor de mensen om je heen is het zoiets hards. Eén van mijn beste vrienden heeft 10 jaar geleden zelfmoord gepleegd en ik heb me heel lang afgevraagd "had ik niet dit of dat moeten doen?" En nog, als het onderwerp ergens ter sprake komt, komen die vragen weer bij me boven. Zoals dus idd 2 weken geleden bij m'n buurjongen.

Laat je kind niet achter met dergelijke vragen. En zeker niet om geld.

Meiden wat een verhalen allemaal hier..
Ik kan niets nieuws toevoegen. Allemaal sterkte

Misschien kunnen jullie hier ook nog iets mee Ingrid http://www.zelfjeschuldenregelen.nl/page/pagina.php?pag=01
en zet inderdaad jullie schaamte opzij en stap naar de schuldhulkpverlening om alles te bespreken!

Oh jongens, echt, ik heb echt veel verdriet om deze verhalen. Sorry dat ik dat nog 'ns moet zeggen, maar het moet.

quote:

Op donderdag 14 december 2006 19:55 schreef Danny het volgende:
Ingrid,

In de eerste plaats; probeer iets van schuldsanering te regelen evt met hulp van Riagg en dergelijke.
In de tweede plaats; als je denkt dat je schuld gewoon wordt kwijtgescholden bij overlijden heb je het mis. Die schuld moet gewoon betaald worden en niet door jou dan wel door je ouders/kind/partner. Dus om die reden hoef je het niet te doen.

Heel veel sterkte en doe niets doms.

Om die reden ging ik het niet doen. Ik had bedacht dat als ik dood ben dat oa geld scheelt. De zorgverzekering, eten, etc. Van dat geld kon Djeez dan de aflossing betalen en zo langzaam de schuld aflossen. Hij is nog jong en kan een nieuwe vrouw en moeder voor Km vinden.

We betalen nu alleen rente en geen aflossing, dus dat schiet niet op. We gaan zaterdag naar Djeez ouders. Misschien dat die kunnen helpen. En lukt dat niet, dan naar gkb oid.

Ik zal het morgen tegen mw zeggen. Ik print hier een gedeelte van uit en laat het lezen. Denk dat ik er anders niet uitkom met mijn woorden.

tnx!

Lieve sugg

Ingrid een kredietbank kan je helpen met je aflossing tuurlijk moet je het zelf betalen maar zij kunnen het goed op een rijtje krijgen. Oke je komt in een krappe situatie terecht die absoluut leefbaar is en ze willen je ook helpen om weer wat spaargeld achter de hand te krijgen voor calimiteiten.

Meiden ik meen dit serieus, dat 2007 aub maar een ontzettend "fijn"jaar mag gaan worden, zodat we allemaal wat licht beginnen te zien.

Zo een jaar te moeten afsluiten brrrr nee dank je, maar toch gebeurd het...

voor ons allemaal

Sugar vergeet niet dat veel van zulke dingen vooral verteld worden omdat er gegeven wordt om andere mensen.
Neem dat meer mee naar bed

Soms he, heel soms,
dan is het er weer, dat iets, ongrijpbaar maar tastbaar, dat licht, dat kleine beetje hoop.
Vaak he, heel vaak,
zit ik met mezelf in de knoop
Dat beetje soms kan dan niets voor me doen
Het bezit me vooral, neemt me over, ik ben mijn eigen angstvisioen.
Bang voor dingen, voor blikken van mensen, voor mezelf, mijn eigenste ik.
Bang voor het leven, van binnen en buiten, een geluidsloze snik.
In mijn schreeuwende hart kan ik op die momenten niets voelen.
Ik snap niet wat al die mensen bedoelen
Waar moet ik in godsnaam beginnen.
Ik ga elke dag een beetje dood van binnen.

Maar vaak he, steeds vaker is het aan het gebeuren.
De blijdschap in mijn porien, de geluiden, de geuren.
Het willen springen en huppelen op straat
Laten weten dat het goed met me gaat
Voelen, vooral heel intens van binnen, heel diep verborgen
Durven denken aan een dag als morgen.
En af en toe als het donker me weer komt overvallen.
Dan krijg ik toch weer last van angstaanvallen.
Maar de kracht om deze gevoelens te houden is nu zo aanwezig
Het leven DAT houd me bezig.
Kom maar op donker mij krijg je niet klein
Ik zou nooit meer dood van binnen willen zijn.


O lieve schatten zeg.
Ingrid, puur mens. Ik hoop heel erg dat je morgen iemand te spreken krijg die je net even dat beetje vertrouwen geeft waardoor je weer wat speling krijgt om verder te gaan. Echt ik hoop dat zo heel erg.

En Sugar wat een terut zeg die jou mailde. Ik kan me een reaktie van haar ook voorstellen over internet enzo. Maar de toon van het mailtje, het gepikeerde, het totaal geen invoelend vermogen hebben en ook niet onbelangrijk geen antwoord op je vraag hebben, maakt het voor mij wel een terut hoor
En dan hoe jou man reageert, zo ontzettend lief, echt heel erg lief gewoon.

En ik ben helemaal niet kerst-erig enzo, maar het doet me heel veel dat er allemaal van die verdrietige mensen zijn, met zorgen om wat dan ook. En ook zoveel mensen die nog echt om andere mensen geven.

Ik vind jullie allemaal zo ontzettend lief en dapper ook vooral

quote:

Op donderdag 14 december 2006 21:38 schreef jessie het volgende:


En Sugar wat een terut zeg die jou mailde. Ik kan me een reaktie van haar ook voorstellen over internet enzo.

Ik eigenlijk niet, dat mens biedt notabene hulp aan VIA internet .

Voor iedereen die niet lekker in zijn vel zit: heel veel sterkte!! Het is k*t, maar het wordt beter, echt waar.
_{Ingrid, ik heb je een pm gestuurd}