Wat is de (oorspronkelijke) bedoeling van dit topic?
Omdat ik overal verspreid over het forum berichten vind over terugplooien ( ! ), slaapgebrek, ontzwangeren en nog veel meer besloot ik het maar een beetje in 1 topic te verzamelen.
Als je zwanger bent kun je al je zorgen en kwaaltjes kwijt in het Z&G topic, je leuke verhalen over de baby in het babytopic, maar echt een topic voor ontzwangerende dames en moeders is er nog niet.
Vandaar deze dus, een spotlichtje op de moeders, een topic om even lekker ervaringen uit te wisselen over alles wat er met je gebeurd als je eenmaal moeder bent.
We willen graag dat jullie het "hoe gaat het met de moeders" topic weer gebruiken waar het voor bedoeld was nl hoe voel je je als moeder en hoe regel je alle dingen.
Niet een klaagbankje voor alle ziek en zeer.
(we vertrouwen hierbij op het zelfregulerend vermogen van iedereen, en als het nodig is wordt er verwezen naar Klaagbaak of R&P)
Ik heb het best druk nu op een dag en ik ben mega moe, maar ik vind het geweldig!
Van het ontzwangeren heb ik niet zo heel veel last voor mijn gevoel dit keer, maar ik heb ook geen extreme zwangerschapskwalen gehad. (ja, ik was enorm snel op mijn tenen getrapt, dat wel ja
)Ik herstel sneller dit keer ook en het vloeien is ook al gestopt. Ik ben heel blij dat ik mijn lijf weer terug heb en dat er een prachtig, lief, mooi, knap heerlijk ventje in de wieg ligt
Ik heb hier vreselijk naar uit gekeken... en dan bedoel ik echt dit moment... de eerste perikelen na de geboorte weer achter de rug en alles in weer wat relatief rustiger vaarwater.
kortom, met deze moeder zit het wel goed
Kijk en daar is Belana ook al
Geweldig dat je je dit keer zo goed voelt. En je hebt gelijk, je hebt een prachtig mooi mannetje gebaard! 
. Ik kwam beide keren gigantisch aan, maar het ging er ook vanzelf weer af. Ik denk echt dat je jezelf 9 maanden tot een jaar moet gunnen voordat je lijf weer (bijna) is zoals het was. En vooral niet idioot gaan lijnen, daar help je alleen je stofwisseling maar van over de rel, en dan heb je nog een veel groter probleem.En wat betreft je man, hij zal het echt wel niet zo verkeerd bedoelen, maar maak hem wèl duidelijk dat je net een kind gedragen en gebaard hebt, en dat je lijf nou eenmaal geen elastiekje is.
Soms denk ik van mijn man dat hij zich goed in kan leven in vrouwen, maar nu blijkt wel weer dat het ook een botte boer kan zijn...
Maar even on topic: Wat geweldig dat je het allemaal geweldig vindt Belana!
Met mij gaat het als moeder zijnde verder ook helemaal prima. Ik geniet intens van mijn grote kleine man, ik ben echt verliefd op hem! Ik heb nooit geweten dat de liefde voor je kind zo ontzettend diep gaat! Echt geweldig. En hij doet het goed, wat mij ook heel erg goed doet!
(zelfs zonder sporten )Moet zeggen dat ook dat dus dit keer een stuk sneller gaat, nog 3 kilo van mijn startgewicht
Wat ook wel heel erg helpt is dat Emma meer en meer onafhankelijk van mij wordt. Ze kan rustig drie kwartier zelf inde box spelen of zich even vermaken op haar kamer terwijl ik de was ophang of ff snel onder douche stap. Nog even over dat dieten tijdens de bv-periode: goed op je eten en calorie-inname letten mag wel. Het klopt idd dat je meestal meer calorieen nodig hebt dan normaal (ik heb 't toen eens voor mezelf met een amerikaanse site uitgerekend en zou normaal 2000 cal oid moeten innemen en tijdens de bv 3000, per dag dus). Rustig-aan afslanken mag, tot zo'n pond per week. Het risico van gifstoffen in de moedermelk door afvallen is niet zo groot zolang het gaat om 'zwangerschapsvet'. Dat vet is nl recent opgebouwd en bevat dus ook minder afvalstoffen dan vet dat al langer in je lijf rondhangt. Veel vrouwen vallen vanzelf af door de borstvoeding (ik zelf vrij veel, maar dat was pas na een tijdje/paar maanden en echt niet meteen na de bevalling al). Sommigen hebben de pech dat ze juist dan langer vet vasthouden omdat ze die als reserve nodig hebben voor de borstvoeding volgens hun lichaam. LLL heeft een folder die misschien handig is, ik ken 'm zelf niet: http://www.lll.borstvoeding.nl/brochures/2_voedingmoeder.html
Op www.borstvoedingsforum.nl komen ook regelmatig vragen voorbij over dit ondw dus daar is met de zoekfunctie wel veel te vinden.
Maar fijn dat je man het genuanceerd heeft Cattie
quote:Da's vrij slankOp donderdag 17 augustus 2006 22:24 schreef cattie het volgende:
@ Leah, dank je voor je hart onder de riem! En wat is slank? Normaal weeg ik ongeveer 65 kg bij een lengte van 1.70 m, nu dus 10 kg meer.
Soms denk ik van mijn man dat hij zich goed in kan leven in vrouwen, maar nu blijkt wel weer dat het ook een botte boer kan zijn...
. Die 10 kilo gaat er echt vanzelf af, dat zul je zien. Met BV, en je loopt je de tandjes met zo'n kleine baby (is mijn ervaring). Komt echt goed! Maar gun jezelf de tijd, je hebt al je energie hard nodig.Ik vind dat trouwens niet off topic, je lijf na de bevalling hoort toch echt bij het verse moederschap, in mijn ogen.
Verder voel ik me als moeder goed. Ben trots op Kim, wat ze allemaal kan en doet. Maar nu vooral moe, vanwege een paar zware nachten.
Enne Cattie, bij jou komt het afvallen vast goed! Zitten de kilo's verspreid, of plaatselijk?
Bij mij dus plaatselijk. (of mag je het hier niet over hebben?)
En verder gaat het hier echt super. Vind het echt zo leuk om mama te zijn
quote:ik ben jaloehoers!Op vrijdag 18 augustus 2006 12:20 schreef MeNicole het volgende:
Ben hier met de bevalling "maar" 6 kilo kwijt geraakt maar toch zit ik 10 kilo onder mijn gewicht waar ik mee begon
En verder gaat het hier echt super. Vind het echt zo leuk om mama te zijn
Heb me nog niet gewogen, maar al die twintig kilo's zijn er nog niet af. En dan wil ik daarna eigenlijk nog wel een paar kilo af vallen om écht lekker in mijn vel te zitten.
Maar ja, we zien het wel. Eerst maar een bij komen van de zwangerschap. En stiekem hoop ik natuurlijk dat ik een van die vrouwen ben die door het geven van BV af gaat vallen
Moeder zijn bevalt me uitstekend, al ben ik nog elke dag verbaasd hoe alles ineens om kan draaien. Dingen die vroeger belangrijk waren zijn het nu niet meer en dingen die vroeger moeite kosten doe je nu gewoon omdat je kind het nodig heeft.
*zucht*, wat hou ik veel van haar
of is er geen maximum?
maar hier in 't Westen zit je gemiddeld eerder op een maand of 14/15 als je "eco-borstvoedt". (Bij mij bijna anderhalf jaar.)
dus je hebt nog wel ff hoor 
Ik moet er nog niet aan denken, ik associeer mijn vagina nog veel te erg met de bevalling...
, na 6 weken. Maar eigenlijk pas als jij je daar goed bij voelt.off the record; gisteravond voelde ik me voor het eerst weer 'goed'
. en daarna voelde ik me nog beter . Bij ons dus na net geen 9 weken Cattie, zullen we elkaar de hand schudden? Volgens mij heb je hetzelfde probleem als ik qua gewicht. Ik woog 59 kilo voor de zwangerschap (bij 1.68) en ik blijf nu gewoon hangen op 69 kilo.
Poemojn, ik ben zo blij dat jij hier ook bent. Jij komt altijd met een stukje informatie die ik zelf nog niet gevonden had (of te lui was om te zoeken
). Vooral dat stuk over:quote:enHet risico van gifstoffen in de moedermelk door afvallen is niet zo groot zolang het gaat om 'zwangerschapsvet'. Dat vet is nl recent opgebouwd en bevat dus ook minder afvalstoffen dan vet dat al langer in je lijf rondhangt
quote:vind ik erg interessant.Sommigen hebben de pech dat ze juist dan langer vet vasthouden omdat ze die als reserve nodig hebben voor de borstvoeding volgens hun lichaam
A zou dus betekenen dat ik snel mijn kilo's kwijt zou zijn, maar B spreekt het tegen. Oftewel ik heb gewoon vette pech.
Maar ik ga eens proberen of het me lukt een pond per week af te vallen. Ik wil het zó graag kwijt. Ik zit verdorie nog steeds in mijn zwangerschapsbroeken.
En als er iemand roept "geduld is een schone zaak", jammer dat heb ik even niet. Ik wil het nú kwijt. Ik wou dat ik Sylvie Meis - Van der Vaart of hoe ze zich de laatste tijd ook noemt, heette.
Het probleem wat ik ook heb is dat ik met de bv ook gewoon veel honger heb. En dan moet ik wat eten. Probeer het zo verantwoord mogelijk te doen, maar het is toch gewoon meer dan dat ik normaal gesproken zou eten als ik geen bv gaf. Normaal gesproken eet ik nl. helemaal niet zoveel. Dus zo val ik ook niet echt af.
Fijn dat je er iets mee kunt Dutchie
en gewoon voorzichtig sporten kan best als je dat prettiger vindt. Maar je werkt bij een sportschool dus daar weet je zelf vast alles van. Ik heb het gevoel dat ik nu helemaal niet hoef te sporten gelukkig
een huis met twee trappen nu. quote:Ik vind het prima om elkaar de hand te schudden, maar alleen onder de voorwaarde dat we dat over een tijdje weer doen omdat we dan alle 10 de kilo's kwijt zijn!Op maandag 21 augustus 2006 14:41 schreef dutchie het volgende:
(..)
Cattie, zullen we elkaar de hand schudden? Volgens mij heb je hetzelfde probleem als ik qua gewicht. Ik woog 59 kilo voor de zwangerschap (bij 1.68) en ik blijf nu gewoon hangen op 69 kilo.
(..)
quote:Nee, maar dan hoef je ook niet te wachten verder.Op maandag 21 augustus 2006 14:50 schreef MeNicole het volgende:
Het bloeden is wel gestopt maar dat kan ook zo weer beginnen. Maar hoef ook niet meteen al te neuken zeg maar maar alleen klaarkomen mag toch al wel. Dat heeft toch helemaal nix met een open wond te maken enzo
Ik moest er zelf ook niet zo snel al weer aan denken, maar er zijn mensen die in de kraamweek al 'aan de gang' gaan. Hoorde ik van mijn kraamverzorgster die weleens mensen had betrapt
Ik heb al tig jaar niet gesport en helaas moet ik nu wel. Ken jij BBB? Is dat goed om oa buikje kwijt te raken? ik ben helaas wel een maat gegroeid. T wil er niet af.
maar volgens mij ligt het met een KS wel anders Maar moet wel toegeven dat ik nog niet durf hoor
quote:Dat zou zeker met elkaar te maken kunnen hebben Tex, misschien is het een goed idee om even je HB te laten prikken bij de huisarts? Als het aan de lage kant is zou een kuurtje floradix of evt. ijzerpillen misschien geen kwaad kunnen.Op maandag 21 augustus 2006 19:36 schreef texelonia het volgende:
Ik vloei trouwens ook nog steeds. Ook ben ik vreselijk moe. Zou dat met elkaar te maken kunnen hebben?
Hoe lang vloei je nu al?
Het is overigens wel heeeeeeel weinig steeds hoor, met af en toe een dagje weer wat meer. Maar ja dat is nu al 2 weken zo en alles bij elkaar op geteld...
Zit me alleen af te vragen of ik wel weer terug naar de huisarts ga, of dat ik beter naar ziekenhuis kan gaan voor echo enzow...
quote:Voor een echo zal je toch doorgestuurd moeten worden door je huisarts lijkt me. Als ik in jouw schoenen stodn zou ik zelf floradix nemen om te kijken of dat je wat oppept.Op maandag 21 augustus 2006 19:47 schreef texelonia het volgende:
3 weken nu. Van de huisarts zou ik nog een week moeten wachten. Als ik verder geen klachten als buikpijn en koorts kreeg. Over vermoeidheid heeft ie het niet gehad volgens mij.
Het is overigens wel heeeeeeel weinig steeds hoor, met af en toe een dagje weer wat meer. Maar ja dat is nu al 2 weken zo en alles bij elkaar op geteld...
Zit me alleen af te vragen of ik wel weer terug naar de huisarts ga, of dat ik beter naar ziekenhuis kan gaan voor echo enzow...
Op zich zou drie weken vloeien makkelijk moeten kunnen maar je weet niet hoe je HB voor die tijd was en emoties of een wat lagere weerstand kunnen ook voor vermoeidheid zorgen.
quote:Jawel, ook 6 weken. Voor het vloeien.Op maandag 21 augustus 2006 18:44 schreef _evenstar_ het volgende:
Oh dat sowieso nebelung, maar bedoel dat er dan geen tijdsgrens aan zit ? bij mij was de wond al op dag 3 helemaal dicht en is denk ik meer een gevoel ook..
quote:uhOp maandag 21 augustus 2006 19:55 schreef nebelung het volgende:
[..]
Jawel, ook 6 weken. Voor het vloeien.
oops ) , komt nog wel. Ik heb wel zin maar wacht liever nog even quote:Dat is nog maar te hopen natuurlijkOp maandag 21 augustus 2006 18:33 schreef MeNicole het volgende:
Het is gewoon niet zo dat ik mijn onderkant nu voor iets aan zie dat alleen maar kan bevallen zeg maar. Kevin zegt wel dat het nog wel een groot gat is waar Mika uit is gekomen maar ja dat is geweest
Tex, ik vind het echt best wel lang duren hoor. Zeker als je er ook moe van bent en alles. Heb je gevraagd of ze bloed willen prikken?
Even langs de HA en door laten sturen voor een echo lijkt me best een aanrader.
Mij is toen verteld dat dat heel erg wisselende vloeien vaak duidt op een achtergebleven restje. (bij mij was 't ook een paar dagen alleen bij 't afvegen en andere dagen had ik echt meer bescherming nodig en dat wisselde zich steeds af).
Vaak blijft een zw.test ook positief geven in dat geval (bij mij dus niet, maar er zat nog wel wat).
quote:BBB klinkt als Borsten, Buik en Billen. BodyBalance of Bodyshape genoemd bijv. Is een perfecte les om back in to shape te raken. Tempo ligt niet idioot hoog (hoeft ook niet voor vetverbranding) en de lessen zijn heel gevarieerd. Je kunt er wel ontzettende spierpijn van krijgen. Deze lessen zijn het meest aan te raden - naast gewoon trainen in de zaal. - als je al een tijd niet gesport hebt of na de bevalling weer wil beginnen. Is het meest verantwoord.Op maandag 21 augustus 2006 17:22 schreef Ingrid19 het volgende:
Dutchie, jij werkt in een sportschool?
Ik heb al tig jaar niet gesport en helaas moet ik nu wel. Ken jij BBB? Is dat goed om oa buikje kwijt te raken? ik ben helaas wel een maat gegroeid. T wil er niet af.
Tex, ik sluit me aan bij de rest; vind je vloeien ook wat lang duren.
quote:Ja, borst, billen, buik idd. Ik heb zo'n ontzettende hekel aan sport, vind het ook wel eng. (ben er altijd op school heel erg mee gepest, beetje trauma aan ove gehouden)Op maandag 21 augustus 2006 21:25 schreef dutchie het volgende:
[..]
BBB klinkt als Borsten, Buik en Billen. BodyBalance of Bodyshape genoemd bijv. Is een perfecte les om back in to shape te raken. Tempo ligt niet idioot hoog (hoeft ook niet voor vetverbranding) en de lessen zijn heel gevarieerd. Je kunt er wel ontzettende spierpijn van krijgen. Deze lessen zijn het meest aan te raden - naast gewoon trainen in de zaal. - als je al een tijd niet gesport hebt of na de bevalling weer wil beginnen. Is het meest verantwoord.
Tex, ik sluit me aan bij de rest; vind je vloeien ook wat lang duren.
Maar het moet er toch eens van komen.
Ohja, Tex, ik sluit me bij de rest aan. Vind het ook lang duren.
quote:Klinkt idd wel een beetje hetzelfde...Op maandag 21 augustus 2006 20:48 schreef E.T. het volgende:
Tex, het klinkt een beetje zoals bij mij vorig jaar.
Even langs de HA en door laten sturen voor een echo lijkt me best een aanrader.
Mij is toen verteld dat dat heel erg wisselende vloeien vaak duidt op een achtergebleven restje. (bij mij was 't ook een paar dagen alleen bij 't afvegen en andere dagen had ik echt meer bescherming nodig en dat wisselde zich steeds af).
Vaak blijft een zw.test ook positief geven in dat geval (bij mij dus niet, maar er zat nog wel wat).
Alleen de huisarts had het over medicijnen om de boel 'op te schonen' als het ware, en dus niet over echo enzow. In die medicijnen zitten hormonen, daarom geven ze dat liever niet te snel, en ik heb daar eigenlijk ook geen zin in. Maar ja tijden hiermee rond lopen en zo moe zijn heb ik ook geen zin in
Heb geen test meer gedaan trouwens, leek me niet nodig en zonde van m'n geld... Maar misselijkheid bijv is wel weg.
) het niet doen. Ze brengen je liever niet met koorts onder narcose.Lang verhaal kort te maken, de dag voordat ik uiteindelijk gecurreteerd zou woorden verloor ik het vruchtje alsnog. Drie weken met af en aan buikpijn, weinig vloeien, hevig vloeien en heel veel onzekerheid.
Misschien klinkt het bot, maar ik had echt last van het gevoel dat, als het dan toch over was, ik ook wilde dat het over was. En niet nog dagelijks geconfronteerd worden met het feit dat ik een miskraam had.
Toen ik daarna weer een miskraam had heb ik ook onmiddelijk gevraagd om een curretage, en gekregen (drie dagen later). Dat was voor mij een stuk beter te verwerken als die slepende toestand daarvoor, ben nog steeds blij dat het zo kon, en dat mijn gyn het ook zo goed begreep.
, vragen naar de vlos die je toen had. Maar heb alle folders uit die tijd nog wel ergens liggen als het goed is, dus zal eens gaan zoeken van de week Tex, wat vervelend dat je nu nog steeds vloeit.
zul je altijd zien dat tussen nu en de uiteindelijke afspraak voor de echo het toch nog stopt, hè Na de bevalling stopte ik na ongeveer twee weken met vloeien. Nu na weer gemeenschap te hebben gehad, komt er oud bloed uit. Niet heel veel, maar toch... Is dit normaal?
Verdomme, ik ben het zat!
Sterkte!
voor Tex! En nog beter is het als het voor die tijd gewoon echt echt echt eens over is natuurlijk.
Is het trouwens mogelijk dat ik nu in één ruk door weer ongesteld ga worden? Want heb nu af en toe menstruatie-achtige pijntjes, buikpijn én rugpijn, wat ik normaal met menstruatie ook altijd (alleen dan stuk pijnlijker dan nu).
en die ongesteldheidpijn, hoort misschien nog bij de miskraam? ik werd 6 weken na de currettage weer voor 't eerst gewoon ongesteld.
sterkte!Het kan trouwens zo zijn dat een echo ook niet meteen duidelijkheid biedt (bij mij was bijv. op de echo niet iets 'aanwijsbaars' te zien, behalve een rommelig bm-slijmvlies). Verder zou je huisarts ook nog Primolut kunnen bedoelen, deze hebben ook de werking om de baarmoeder redelijk schoon te vegen.
Bij een onvolledige miskraam krijg je bij de meeste ziekenhuizen trouwens een 'spoed-currettage'. En bij spoed moet je in zo'n geval denken aan ca. een week
Bix, tijdens het ivf gebeuren had ik ook vaginale bolletjes om het bm-slijmvlies wat te helpen.. Bij mijn schoonzus is het gebeurd dat er een sticker op de verpakking zat 'goed kauwen' .. Die werden idd ook gebruikt voor mensen met maagklachten. (Gaat om het progesteron-hormoon in dat geval)
quote:wel een goede training voor de bekkenbodemspieren
Maar goed punt Bix, ik heb nu een afspraak voor morgenochtend. Nu nog durven aan te dringen bij de huisarts, want daar ben ik niet zo goed in.
Githa, bedankt voor de tip!
quote:Okee, bedankt ChacOp woensdag 23 augustus 2006 10:34 schreef chacama het volgende:
PV. Door de gemeenschap heb je waarschijnlijk je baarmoeder weer even geprikkeld (klaarkomen:samentrekken baarmoeder). Hierdoor kunnen nog restjes bloed loskomen. Zolang het geen vers bloed is zou ik me geen zorgen maken.
De gyn vond dat ik het prima had gedaan en dat ik niet het gevoel moet hebben dat ik gefaald heb. Een eventueel 2e kindje kan weer aaa liggen, maar die kans is heel klein en Ive heeft de weg vrijgemaakt, dus dat zou makkelijker moeten gaan. In mijn dossier is gezet dat bij een volgende bevalling er sneller wordt ingegrepen en zo mogelijk geen vacuumpomp wordt gebruikt. Want oh wat was dat erg....
Die pijn vergeet ik volgens mij nooit weer.Zo, een heel verhaal, maar het belangrijkste is dat ik opgelucht ben en het gevoel heb dat ik het wat heb kunnen afsluiten.
En ik heb meer vertrouwen in een eventuele volgende bevalling.Belana, hoe was jouw eindgesprek bij de vk?
Vandaag in de sportschool heb ik op de weegschaal gestaan, ik ben in 1 week 1 kg afgevallen, alleen door veel te lopen en niet te snoepen!
Wij zijn afgelopen weekend voor het eerst een midagje samen op stap geweest, en niet zo maar een uitje. We gingen strak in pak allebei en naar een royal afternoon high tea in het Amstel Hotel. Pure verwennerij dus. Vooral de chocolade fontein was erg lekker:
En we wilden natuurlijk een foto in de prachtige lobby. Daar zullen we niet snel nog eens komen gok ik zo maar.
Daarna heel snel naar huis gegaan, maar Jets had ons nog niet eens gemist
Ze was gruwelijk verwend door oma's, tantes en nichtjes *jaloers is*
Cattie, netjes hoor!! Ik ga maandag samen met hubbie aan de lijn, gezonder eten en samen sporten!
Sjak, een chocoladefontein
Dat klinkt goed zeg! ) We hebben nog aan je gedacht snoopy toen we daar zo zaten. We hadden een tafeltje aan het raam en keken uit over de Amstel. Mijn gesprek was ook goed en leuk en hartverwarmend. Ik ben er erg mee bezig geweest de afgelopen dagen en nu nog, dat dit dus de laatste keer was dat ik daar zou komen. het is echt een afgesloten hoofdstuk nu en daar ben ik best
van. Niet dat ik nog een keer wil en ik ben ook heel blij dat het achter de rug is... maar toch.... ik ben 2 keer zwanger geweest en ik heb 2 prachtige mannen op de wereld gezet, ik ben daar enorm trots op. moeilijk uit te leggen dit gevoel.sjak, wat heerlijk zeg! lekker samen even weg! good for you!
Tijdens de zwangerschap van Kady was het contact met de VK praktijk ineens afgekapt bij 28 weken. Daarom was ik ook heel blij dat een van de VK's Kady in het ziekenhuis is komen opzoeken en ook nog eens bij ons thuis is geweest voor een afsluitend gesprek. Heb ik toentertijd echt op prijs gesteld. Zo kon ik het ook afsluiten omdat ik het ook als zeer bijzonder heb ervaren, die controles bij hen. Ook omdat ik er waarschijnlijk nooit meer zal komen.
Als ik er langs loop word ik nog steeds een beetje 'mooshy'. Ik heb er wel de 2
-tjes van mijn kinders voor het eerst gehoord...[ Bericht 0% gewijzigd door Elegantly Wasted op 23-08-2006 21:48:40 ]
9 september is bij de sportschool een open dag. Daar gaan we heen en dan beslis ik wil voor sport ik ga doen. (bibber)
van wordt, het is tenslotte ook echt het einde van een bijzondere tijd.We vieren haar verjaardag zondag, heb een taart besteld bij de HEMA (met foto erop enzo) en vandaag gaat ze trakteren op het kdv...
Kleine meisjes worden groot
Werden jullie er ook zo emotioneel van?
quote:Op donderdag 17 augustus 2006 21:53 schreef Lois het volgende:
Vervolg van Hoe gaat het met de moeders? Deel 24
terugplooien ( ! ),
! Die term heb ik nog eens jáááren geleden met Catootje samen bedacht, in een ver ver pre-kindertjes tijdperk! Wat grappig dat het nu een algemeen begrip is geworden sorry dat ik er zo over doordram hoor...
Dus: bel die dokter en zeg dat je toch een echo wilt omdat je geen hormonenkuur wilt. En als de dokter een stilte laat vallen, krijg je vaak de neiging om die vol te praten, dat heb ik tenminste. Niet doen, want vaak praat je jezelf dan in een hoek. Gewoon nog eens herhalen dat je een echo wilt (het trucje van 'the broken record' of de plaat die blijft hangen).
Wel echt doen hoor
misschien helpt het ook voor je gevoel als echt zichtbaar is geweest hoe het ervoor staat.Hij zei gewoon keihard dat ie me niet wilt doorverwijzen. Dat ie had overlegd met de gyneacoloog en dat die het niet nodig vond dus dat ie me toch geen echo gaat geven. Terwijl ik gisteren een verloskundige van hetzelfde ziekenhuis heb gesproken die zei dat ik gewoon een echo kon krijgen, alleen had ik wel verwijzing vn de huisarts nodig. Daarover zei de huisarts dat zij hem dan maar moest bellen, en dat zij (de huisarts en die gyn) dit hadden besloten en dat dat gewoon medisch verantwoord is blablabla en dat "als ik achter hun rug om" andere dingen wilden doen dat dan zelf moest weten maar dat ik het dan zelf moest regelen ofzow.
Bleh. Lul!
Tex
Ik denk dat ik nu maar wel gewoon die kuur ga doen, dat zal vast ook wel gewoon z'n werk doen enzow, en heb gewoon geen zin meer in dit gezeik. Maar in het vevrolg neem ik dus wel mooi een andere huisarts.
, maar ik kan me daar zo kwaad om maken he. Bezopen dat zo'n huisarts alle macht over jouw lijf heeft op deze manier Maar ja het was paar dagen voor we op vakantie gingen dus dacht dat regel ik allemaal wel na vakantie....
Oh, ik zie net dat je schrijft dat je dan voor de miskraam contact met de vk op had moeten nemen... Lijkt mij een stom bureaucratisch regeltje, misschien wil de vk er wel voor je van afwijken?
misschien is inderdaad via de vk toch nog iets mogelijk? bah.
Heb je alle moed bij elkaar geraapt, krijg je zoiets.
Kan me voorstellen dat je zoiets hebt, laat maar zitten allemaal, ik neem die kuur wel, maar anders kun je toch nog eens die VK of het ZH bellen en daar je verhaal doen. Of natuurlijk een second opinion vragen bij een andere huisarts, dat recht heb je gewoon!
Persoonlijk zou het vertrouwen geschaad zijn jegens de huisarts wat maakt dat de drempel alleen maar groter wordt om voor jezelf op te komen.
Sterkte Tex
... Maar ben uitgejankt en ik ga gewoon die kuur doen, en dan kom het ook vast wel allemaal goed. Maar wel een andere huisarts idd! Is niet de 1e keerdat ie zo doet namelijk, alleen is het nu een wat gevoeliger onderwerp.
vreselijk, die mensen zouden toch moeten weten hoe je je kan voelen grrrmbl..
Ik vind het een rotstreek wat die man heeft gedaan. Ik snap je reactie om dan toch maar te gaan slikken, maar ik zou toch eerst nog VK bellen en een andere huisarts. Eerst daar de situatie uitleggen en dan kijken of een echo toch nog mogelijk is. Ik vind het geven van medicijnen een erg makkelijk uitweg, terwijl er nog niet goed gekeken is naar de oorzaak van het geheel.
sorry voor de preek...
Kon hem er nog net bij weghouden maar nu lekken ze weer van hier tot weet ik waar Echt gek, dat moederschap. Ik ben nog niet echt gewend, elke keer weer raar dat er een kamer verderop zo'n klein mensje ligt dat vorige week nog in mijn buik zat. En die kraamtranen, wat een verschrikkelijke dingen zijn dat zeg. Ik heb mijn naweeen weg moeten puffen, maar liever dat nog een week dan dat emotionele gedoe de hele tijd terwijl ik zoveel geluk heb gehad met de zwangerschap, de bevalling en de tijd erna. Zelfs de kraamtijd is verder leuk. Emoties.
Ach Yppy,
Laat ze maar gaan... MeNicole, wat fijn he, samen douchen met je humpie
Ach Tex, wat een *&^huisarts zeg, idd, een andere zoeken hoor! Bah, wat een rotlui lopen er toch rond
en voor jou een Sara is 1 geworden vandaag. Ik moest gisteravond werken tot 22:00, eenmaal op weg naar huis was ik telkens aan het denken *goh, nu begonnen de weeen* enz.
Eenmaal thuis hebben we alles versierd. Vannacht werd ik om 3:40 wakker, om 3:50 is Sara vorig jaar geboren, ook wel leuk om zo even 'langs te lopen'.
Vandaag vieren we het nog niet echt, zondag wel.
Nu geef ik natuurlijk nog wel borstvoeding en dat zal ook wel meespelen, maar ik ben me er echt van verschrokken toen ik vanmorgen op de weegschaal stond. Ruim 1,5 jaar geleden woog ik nog 62,5 kilo, ik werkte toen nog 32 uur op kantoor en had een sportstop ivm de winter. Net voor de zwangerschap zat ik op 58,5 kilo omdat ik toen wel weer aan de wandel was en daar vaak flink wat kilo's mee kwijt raak. Dat alles bij een lengte van 1.70. Nu heb ik gelukkig ook niet meer last van vermoeidheid of energietekort ofzo. Maar ik vind het idee dat als ik dadelijk weer aan de wandel ga niet fijn, zeker niet als ik daardoor ondanks de dingen die ik eet toch weer afval.
Merk hierdoor toch dat een kind en borstvoeding veel vergen van het lichaam, samen met de restanten van de zwangerschap, mijn schildklier. In oktober moet ik weer terug en ik hoop dat nog goed is en eigenlijk dat ik dan volledig ontzwangerd ben en de hormonen die de oorzaak zijn van de opgezette schildklier uit mijn lichaam zijn verdwenen, alhoewel er ook hormonen blijven doordat ik wel nog borstvoeding zal blijven geven. Het is allemaal toch wat .........
-edit- Ik heb het wel kouder dan normaal ..... misschien toch maar morgen de dokter eens bellen zodat ik weer eens naar een dieetist kan voor tips omtrent voeding omdat mijn darmen ook niet lekker lopen op het moment.
[ Bericht 6% gewijzigd door Randa_v op 27-08-2006 19:28:47 ]
Maar 54 kilo bij 1.70m is nog niet zo gek weinig hoor (ik woog hetzelfde bij 1.76m toen ik zo afgevallen was, kwam bij mij vanzelf goed). Omdat je wel klachten hebt ervan verder en zelf je schildklier denkt te voelen is het natuurlijk wel goed om even bij de huisarts langs te gaan.Tex, hoe is het bij jou? ...
N.a.v. van een opmerkinkje van M@x in dreumestopic
Ik durf niet. Ik durf de dokter niet te bellen, ik durf niet naar de gyn, ik wil die stomme pillen niet. Ik twijfel over de financien, wil eigenlijk eerst weer helemaal op de rit zitten. Ik wil heel graag zwanger zijn, echt heeel graag, ik zou zo graag een broertje of zusje voor Luuke willen. En misschien valt die weg ernaartoe wel mee. En hee, financieel kan er heus nog wel een kindje bij. Maar ik ben zo bang voor het wachten, de ziekenhuisbezoekjes, teleurstelling. Bij Luuke is het zo goed en snel gegaan (De eerste poging Clomid, al met al met vooronderzoeken zijn we een half jaartje bezig geweest). En stel dat het nu wel heel lang duurt, dat ik me weer depressief voel, en dat Luuke dat dan merkt.
En ik voel me een vreselijke aansteller. Bij Luuke is het immers ook goed gegaan. ´Ik heb er immers al 1`(Ja echt, dat zeggen mensen... " Oooo, maar als het nu niet lukt heb je in ieder geval Luuke al" . Ja inderdaad, daar ben ik heel gelukkig mee. Maar Luuke is niet kindje2.)
Ik kan me je twijfels voorstellen... Het is ook zo onzeker allemaal, je weet niet hoe lang het gaat duren...
Wat een vreselijk domme opmerkingen van 'je hebt al een kindje', daarom kun je nog wel verlangen naar een tweede!
Je bent zeker geen aansteller.
Ik denk dat je hierin echt je gevoel moet volgen, je weet van tevoren niet of je depressief wordt, je weet niet of het lang gaat duren, misschien valt het allemaal enorm mee en gaat het net zo snel als bij Luuke?
Dikke knuffel van hier..
Ik kan me voorstellen dat de drempel om weer de MMM in te stappen erg hoog is. Dat het met Luuke zo voorspoedig is verlopen wil inderdaad niet zeggen dat dat nu ook zo zal lopen maar het is ook geen garantie dat het nu wel heel lang gaat duren. Ik denk dat niemand je die zekerheid kan bieden en misschien heb je, zoals snoopy dat ook al zegt, net nog even een extra duwtje nodig. Sterkte in ieder geval
het lijkt mij ook moeilijk zo'n stap. goed erover denken is verstandig denk ik. maarja, dan al je emoties nog. sterkte met het nemen van deze moeilijke beslissing.Ik denk ook dat lief en ik de enige zijn die de stap kunnen nemen. Hij is zo lief hierin en begrijpt het ook. En ik weet wel, als het eenmaal loopt, dat het ook leuk en spannend en dromen is. Maar soms wou ik gewoon dat het allemaal ´gewoon´was. (Ik hoop gewoon op een wonder. Dat ik lekker toch ineens zwanger ben, zonder poespas.
) En als het eenmaal zover is, hoop ik er net zo om te grappen en te lachen als de vorige keer. En dat we het dan weer ´toch maar even flikken.´Jullie zijn lief!
Je moet je gevoel volgen meid, het kan een slopende periode worden, maar ik weet zeker dat je het kan.... je bent altijd zo moedig en ookal maakt het je depressief, jij zult altijd een Top moeder voor Luuke zijn... je bent er nu al zo meebezig, dat gaat jou lukken hoor
Hopelijk kun je je negatieve gedachtens een beetje relativeren... je bent sterker als je zelf denkt
Ook wij zijn bij de 1e ronde clomid zwanger geraakt, maar het traject wat daaraan vooraf ging heeft iets van 1 1/2 jaar geduurd. En dat heeft me achteraf gezien meer energie gekost dan ik eigenlijk wilde toegeven op dat moment (want ontzettende stoere en nuchtere vrouw
) Maar de twijfels.....
Maar met Ive is alles anders. 2x per nacht geeF ik hem met alle liefde bv en 's ochtends leg ik hem wel eens naast me in bed, mijn man is dan al opgestaan en dus hebben we de ruimte. Dan dutten we nog een beetje, echt slapen lukt dan niet meer. Maar als ik dan eventjes toch geslapen heb en ik doe mijn ogen open, dan ben ik zo blij en gelukkig! Mijn mooie mannetje die dan naast me ligt
. Ik verheug me dan direct op de dag die komen gaat, weer een mooie nieuwe dag met mijn gezinnetje! [ Bericht 1% gewijzigd door cattie op 28-08-2006 11:11:52 ]
Gewoon bij de assistente de benodigde dingetjes gehaald en nu hopen dat mijn bloed goed is denk ik dan. Lishe Deze mama is vanavond moe, maar voldaan. Vandaag weer voor het eerst gewerkt, vermoeiend, maar wel leuk, ik zat er meteen weer helemaal in. Daarna lekker even met Finn gespeeld en die ligt nu na z'n badje en een voeding prinsheerlijk te maffen
Deze combi bevalt me wel geloof ik, het thuiszitten was wel weer mooi geweest.
Deze moeder is vandaag erg blij dat haar lieve dochtertje heerlijk slaapt. goed drinkt en weinig tot geen krampjes lijkt te hebben. Blijkbaar heeft ze toch veel baat bij weinig prikkels want nu ze de hele dag op de slaapkamer is is ze een stuk rustiger.
En dat maakt mama ook weer een stuk rustiger, want oh wat is het moeilijk om te zien dat je kind iets dwars zit zonder daar iets aan te kunnen doen. hartverscheurend!
Weet nog dat ik 't ook weer heerlijk vond om weer aan de slag te gaan na m'n verlof
Ik merk nu na 7 weken dat ik eigenlijk alweer toe ben aan een vergroting van mijn wereld. Ik heb eigenlijk nog vakantie na mijn verlof gepland, maar misschien stel ik die vakantieweken wel uit en ga ik toch eerder aan de slag. Het zal ook wel met het weer te maken hebben, je gaat niet zo makkelijk de deur uit met die regen. Fijn owlet dat alles weer wat beter loopt. Ik vind het ook zo moeilijk als er iets met Jets is, je weet soms gewoon echt niet wat er is of dat ze gewoon huilt om het huilen, moeilijk hoor. Gelukkig huilt ze niet zo vaak.
Lishe, sterkte met het maken van de beslissing.
Randa, ik zou ook even langs gaan bij de dokter, ik zag volgens mij ook dat je dat al gedaan hebt, goed zo!
Lishe, succes en sterkte bij het maken van jullie keus.
ik hoop dat je er uitkomt samen met je Tamea wat lekker dat je er weer uit kunt
ik word jaloers zo ong..... Ik ga hem de situatie uitleggen en er gewoon eens over praten. Toen ik lief later belde om erover te vertellen zei hij dat hij graag meewilde. Ik ben zo blij dat hij het zo van ons samen maakt. Ik denk er veel te veel alleen over.
Het heeft me ook wel opgelucht om het hier eens even van me af te schrijven.
(En vanochtend, tijdens het douchen en aankleden bedacht ik me dat er nog wel een klein kindje bij ons ochtenritueel past.
) Igraine, ik wist helemaal niet dat je dezelfde weg moest als wij.
, want soms is het best moeilijk. En ik herken je houding zo. Ach, wat is het nou voor probleem.... en later weer knalhard huilen, want..... en wat lief van Xtracer dat soorts teun moet je hebben ... quote:Lief dat je dat vraagtOp maandag 28 augustus 2006 09:35 schreef Githa het volgende:
Tex, hoe is het bij jou? ...
Ik ben een beetje depri van de hormonen. Van de nuvaring ben ik ook vreselijk depri geweest wat ook een van de redenen was dat ik eigenlijk geen hormonen wilde (had ik de huisarts ook verteld). Maar het scheelt dat ik weet dat het daardoor komt en dat ik nog maar 6 dagen hoef te slikken. En hopelijk is daarna alles gewoon weer normaal
lishe, wat doortastend, goed!!
We tellen af
Doen ze wel hun werk, of is dat te vroeg om te zeggen?
Githa, het bloedverlies is wel meteen verminderd en inmiddels over, maar ik geloof ook dat de pillen er eerst voor zorgen dat de baarmoederwand dikker wordt enzow, en zodra je stopt met de pillen volgt een menstruatie. Net zoiets als De pil dus, maar dan over een kortere periode.
Laten we hopen dat dat iig het geval is.
[ Bericht 73% gewijzigd door Anitra op 29-08-2006 20:08:33 ]
Heel veel succes en sterkte en hopelijk snel het gewenste resultaat!
Ja die houding hè, achteraf gezien is het gewoon zenuwslopend geweest. Daarom ook enorm veel respect voor al die meiden de nog veel verder in die MMM moeten/zitten
quote:Herkenbaar! De bevalling van Sara ging zo razendsnel en met zo'n weeenstorm dat ik me de details niet meer kan herinneren, ook de eerste uren erna niet meer. Alleen bepaalde dingen dan weer wel.Op woensdag 30 augustus 2006 17:37 schreef cattie het volgende:
Naar aanleiding van het bevallingsverhaal van Kozakken (mooi verhaal hoor!) realiseer ik me opeens dat ik een stukje van de bevalling mis. Het belangrijkste stukje... Ik weet nog dat ik moest persen terwijl de gyn aan de vacuumpomp trok (oh wat deed dat pijn) en daarna dat Ive omhoog gehouden werd en op mijn borst werd gelegd. Ik weet niet meer dat hij uit me kwam, geboren werd. Ik weet niet hoe dat voelde, ik voelde alleen maar gigantische pijn. Op zich maakt het eigenlijk niet uit dat ik dat niet meer weet, Ive is er lekker en alles gaat goed, maar toch zit ik nog een beetje met mijn bevalling in mijn maag. Zo, dat moest ik even van me af schrijven.
Jammer is dat he, ik heb me er enigzins overheen gezet, het is nu eenmaal zo, en gelukkig is ze gezond en ik ook
Tex, wat rot dat je zo'n last hebt van de hormonen. Hoe lang duurt de kuur in totaal?
Lishe, goed dat je naar de dokter gaat meid!
Vandaag baal ik even, morgen begint Schanul weer met school en ik zie er tegen op straks weer vaak alleen te zijn ' avonds. En het begint nu al, hij is er nu niet, morgen dan niet en ook dit weekend is hij twee avonden (en nachten) weg. Bah!
Oja, en dan ook nog wat leuks. Vandaag ben ik bij de diplomauitreiking geweest van de eerste groep leerlingen (morgen de tweede) en Jetske was voorbeeldig! Ik was zo trots, ze lag naar iedereen te lachen en iedereen vond haar zo mooi
[ Bericht 23% gewijzigd door sjak op 30-08-2006 20:55:14 ]
en krijg die tampons dr niet meer in
loop ik straks nog met van die verbanden in mn broekdacht juist; ik zal wel supersupersupertampons nodig hebben, maar de normaal krijg ik al niet verder dan 1 cm..
de eerste keer is wat gevoelig, maar het gaat beter eerlijk waar
Want ik heb bv. bij Jonne ook nauwelijks gevoeld hoe dat laatste stukje ging. Tenminste, totaal niet bewust meegekregen. Ook daar zijn later pas door te praten een aantal dingen gaan dagen terwijl Jonne toen al een paar maanden oud was.
Iemand vertelde me trouwens ook dat je bij een tweede kindje ook veel beter bv. het hoofdje voelt staan dan bij de eerste. Weet niet of het waar is, maar in mijn geval klopt het absoluut. Daarnaast ging de bevalling van Romme (het uiteindleijke persen) natuuriljk ook niet echt super langzaam, dus voelde ik het verschil ook heel goed.
en blijf praten Cattie!Wat leuk Sjak, dat het zo goed ging met Jetske. Leuk he
Gisteren is prima gegaan met Ive bij de oppas. En het viel me mee hoe erg ik hem miste, alleen op het einde, 's avonds, miste ik hem erg en was ik blij dat ik naar huis kon.
Vanmiddag is mijn broertje terug gekomen uit Canada (hij liep daar stage) en heeft hij voor het eerst zijn neefje gezien, dat vond ik wel erg leuk! En hij ook.
En ik moet zeggen, tot nu toe valt het allemaal wel mee. Op m'n werk kan ik gelukkig flexibel aan de arbeid, temeer ook omdat mijn
ook onregelmatig werkt. Zodoende kunnen we voor zorgen dat er altijd minstens één van ons is om hem naar school te brengen of weer op te halen en 's avonds thuis is. En hij hoeft zelfs niet iedere dag over te blijven, maar kan gewoon thuis een plat ei met spek komen eten.Verders is het een heel sociaal ventje, en heeft hij z'n oude vriendschappen weer snel opgehaald, nieuwe opgedaan, en zelfs na een week had hij al verkering. Dus dat komt wel goed. Ook het feit dat hij de hele week bij ons is, en z'n zus bij hun moeder woont [70km verderop] en dat hij die dus alleen in het weekend ziet, valt ons reuze mee.
We zijn voorbereid op een terugval, maar tot op heden valt het allemaal wel mee. Sommige collega's vroegen zich af waar ik toch aan begon, maar dit hoort er gewoon bij. Of het er nu biologisch wel of niet één van ons samen is, wij zorgen ervoor dat hij gelukkig kan worden. En dat lukt tot nu toe aardig. Al heeft mama de [h-]ex af en toe nog wel van die rare streken, maar we denken maar dat ze zich ook aan het aanpassen is.
Kortom... het valt allemaal wel mee... maar zoals ik al in het rammeltopic meldde, ben ik blij dat die van ons zichzelf kunnen bedruipen, en zou ik op dit moment niet staan te kijken op een pasgeboren hummeltje. En dat komt er naar alle waarschijnlijkheid ook niet, dus we leven ons nu helemaal uit op dit manneke, en z'n zus als die volgend weekend weer hier naartoe komt.
quote:Op zaterdag 2 september 2006 15:55 schreef cattie het volgende:
Dank je Kozakken! Ik hoop dat ik het bij de 2e ook beter zal voelen (al hoop ik nu nog dat de 2e met de ooievaar komt, maar dat zal er wel niet inzitten.).
Ik hoop ook op diezelfde ooievaar Cattie! Maar LadyBos beschrijft het wel goed, het is heel dubbel. Je weet dat het nodig was maar ik had er ook zo'n andere voorstelling van hoe het zou gaan. Fijn dat het goed is gegaan bij de oppas, heb je een leuke dag gehad?
Welkom Sjeekie-Beekie, dat lijkt me ook wat om ineens je gezin uit te breiden met een kind van 7 jaar (dat zal een zware bevalling zijn geweest
) Fijn dat het zo goed gaat allemaal en dat hij zo lekker zijn weg vindt. Praat je wel met hem over zijn zusje en de afstand die er nu tussen hun inzit of heeft hij helemaal geen behoefte om te praten? Ik heb hier de eerste Schanul-loze nacht gehad en het gaat gelukkig allemaal goed. Ik begin mezelf al wat minder grieperig te voelen en Jetske is een stuk rustiger dan de afgelopen dagen. Ik werd vanochtend weer begroet door een prachtige glimlach
Misschien dat dit hoop geeft voor de toekomst
quote:Het was zeker geen makkelijke "bevalling". Sinds een jaar gaat het beterder met zijn ex, maar we hebben bijna 3 jaar moeten vechten tegen haar regime. Nu nog zelfs maakt ze opmerkingen, die niet tof zijn. Niet voor ons, maar daar zijn we volwassen voor, maar ook niet voor haar kids.Op zondag 3 september 2006 08:25 schreef sjak het volgende:
Welkom Sjeekie-Beekie, dat lijkt me ook wat om ineens je gezin uit te breiden met een kind van 7 jaar (dat zal een zware bevalling zijn geweest
Zo wil ons manneke altijd een kuifje in z'n haar. Hij kwakt er zelf wat gel is en hij is helemaal "the man" in groep 4. Nu gingen we anderhalve week naar de kapper, hij helemaal uitgelegd wat hij wilde, zij aan de slag en hij vond het helemaal geweldig. Verteld hij daags naderhand dat hij van mama altijd stekeltjes moet
, maar toen was het er al af, dus pech voor de mama 
. Dus ik breng hem op vrijdagavond naar mams... die maakte een opmerking in de trand van... hmmmzzzz je bent dus naar de kapper geweest?Hij helemaal trots met z'n nieuwe kapsel EN kuifje... mama wat minder blij. Als hij dan op zondagavond thuis komt, heeft hij toch weer stekeltjes... en zodra mams de deur uit is, vraagt hij gelijk of hij toch niet nog eventjes onder de douche mag... omdat hij 's maandags zo niet naar school wil. Dat vind ik toch best sneu voor zo'n manneke.
Wij proberen hem te stimuleren om een eigen beeld, mening, visie, idee, smaak, wat dan ook over/in dingen te ontwikkelen. En dus ook die kans te geven. Hij wil hij een hanekam of dreadlocks... als hij er maar gelukkig mee is... mams heeft liever een fotomodelkindje.
Het is een heel gevoelig manneke, die wel aanvoelt dat de wereld niet draait om mooie dingen. Maar ook om hele andere dingen. Vaak komt hij uit zichzelf meehelpen met de was opvouwen, of de vaatwasser inruimen. Hoeft hij niet te doen... maar hij vind het gezellig om samen iets te doen. En na de minder leuke klusjes, blijft er tijd over voor leuke dingen, zoals een spelletje spelen. Jammer dat z'n moeder er anders over denkt. Maar hij is 12 dagen hier, en 2 dagen daar... tot nu toe draagt hij z'n lot trots.
Over de afstand... hij geeft zelf goed aan hoe hij er over denkt. En als hij wil bellen, dan kan dat natuurlijk ook altijd. En verders hebben we een web-cam, en kan hij MSN-en met z'n zus. Tot nu toe is hij blij met onze onverdeelde aandacht en heeft hij rust gevonden. Hij kon soms heel fel uit de hoek komen, maar nu kruipt hij ook lekker tegen je aan in de bank om tv te kijken.
[ Bericht 1% gewijzigd door Sjeekie_Beekie op 03-09-2006 14:45:25 (Toch stiekum een lang verhaal geworden) ]
Achteraf gezien heb ik deze bevalling nodig gehad om de eerste bevalling ook een nog betere plek te kunnen geven.
Hier juist heel gemengd over mijn hele bv verhaal. Blij dat ik het geprobeerd heb, maar toch voelt het een klein beetje als falen omdat het dus juist niet lukt. (baal dat het vnl komt door mezelf en de operatie en vraag me dan opeens heel onrealistisch af waarom ik dat toch zo heb doorgezet enzo. Terwijl het medisch gezien ook echt moest vanwege rug)
Sjeekie_Beekie wat klink je lief over de mannetje
Heerlijk om je verhalen te lezen. (hint: hopenlijk blijf je nog meer van dit soort mooie verhalen posten ook hier? Korte samenvatting van deze mama: gemixed.
Blij met onze twee mannen
, vermoeid 
, emoties die erg door elkaar lopen , toch nog meer bezig met de bevalling en geboorte dan ik had gedacht, mijn lijf een beetje terug , toch een stukje 'zwanger zijn' missen -noooit gedacht dat ik dat nog zou zeggen- , vol zorgen, gelukkig, gefrustreerd, lastig om aandacht te verdelen, verlang naar routine maar eigenlijk ook niet, kan opzien tegen de kleinste dingen of klusjes en kan vervolgens omslaan in een soort maniakale bui waarin alles schoon/opgeruimd/op orde moet zijn. kortom: jantje lacht, jantje huilt
Lishe, wat kan ik verder nog zeggen? Ik vind het zo lief van X dat ie zo betrokken is. Tuurlijk, dat hoort zo. Maar er zijn genoeg mannen bij wie dit volledig langs hun gaat.
quote:Dankje Kozakken...Op zondag 3 september 2006 21:40 schreef kozakken het volgende:
Sjeekie_Beekie wat klink je lief over de mannetje
En ik ga me eens verdiepen in het aangerade topic.
Alle mama's met de heftige emoties rondom de bevalling een dikke
ik herken het niet maar snap wel dat het niet fijn is. EW, heb jij het leuk gehad gisteren?
Sjeekie-Beekie, dat klinkt allemaal best goed na zo'n korte tijd. Lekker zo'n mannetje dat houdt van gezellig samen de was opvouwen
Oef, die hormonen ook Kozakken, die maken het allemaal nog zwaarder dan het al is.
Tja, ik kan me voorstellen dat je baalt dat je geen BV kan geven maar het heeft toch een goede reden. Als je altijd last van rugpijn had kon je die mannen niet lekker oppakken. BV geven maakt echt niet dat je een betere moeder bent, veel knuffelen wel.
En piekeren en euforie dus ook binnen een half uur elkaar een keer of tien kunnen afwisselen
Het stomme is Sjak, dat je helemaal gelijk hebt. Ik bedoel, met mijn hoofd kan ik dat heel goed beredeneren. Maar mijn hart sjokt soms nogal achter de feiten aan
Ik kan er nu gerust mee uit de voeten, maar het zijn wel de momenten die me nog steeds wat doen wanneer ik het erover heb. Alsof ik me toch elke keer weer wil verdedigen. Terwijl mijn hoofd best weet dat dat helemaal niet nodig is. Ik voed er zelf sinds afgelopen zaterdag mee, op voorstel van een lactatiekundige, omdat ik een aangeboren tekort aan klierweefsel in mijn borsten blijk te hebben. Het werkt goed, m'n dochter hapt vrolijk aan. Alleen haalt ze soms het slangetje los met d'r zwaaihandjes. En dan beledigd huilen natuurlijk
't Is volgens mij niet zo'n bekend hulpmiddel, dus daarom noemde ik het maar even.
toevoeging: ik vind het ook heel erg bewonderenswaardig dat Kozakken tot een beslissing heeft kunnen komen in zo'n hoofd versus hart situatie
[ Bericht 12% gewijzigd door Macka66 op 05-09-2006 19:37:05 (kwam wellicht wat verkeerd over) ]
Ik doe maar rustig aan vandaag en hoop dat ik Kendahl niet ook flink ziek maak. Maar het kwaad zal al geschied zijn. Of krijgt hij extra weerstand tegen griepvirussen mee vanuit de BV?
Hij krijgt wel anti-stoffen mee van deze griep. Wat niet zegt dat hij niet ziek zal worden, maar dat komt dan door de lucht.
Beterschap
Macka66, fijn dat de BHS zo goed werkt!
Kozakken, je hebt, against the odds al, het geprobeerd! Dat is toch driewerf hulde!
Bij ons gaat de bv nog steeds goed, al vind ik het erg zwaar en pijnlijk (kloofjes). Ik ben wel zo blij dat het lukt, dat het moed geeft om door te gaan (na 6 weken wordt het makkelijker toch???). Ik voel me wel een wandelende melkfabriek.
Omdat het zo'n slecht weer was, ben ik twee weken niet verder buiten geweest dan het balkon. Gisteren gingen we dan eindelijk met z'n drieen naar het winkelcentrum hier vlakbij. Vandaag ging ik alleen met Anna. Echt heerlijk om lekker buiten te wandelen. Ik voelde me meteen meer mens en minder melkfabriek.
tex, ben jij over 't ergste punt heen inmiddels? (ik hoop 't).
cattie wat prettig dat 't zo goed ging bij die bruiloft (en met ive bij de oppas). heb je toen ook nog moeten kolven tussendoor (of geef je geen bv?).
Deze mama is moe. M'n lichaam moet nog weer even wennen aan het werken en m'n borsten blijkbaar ook want Finn wordt 's nachts weer een keertje extra wakker om een voeding. Waar ik dan weer extra moe van word, dus zo modderen we maar even aan. Verder baal ik een beetje dat manlief toevallig deze en volgende week heel veel afspraken 's avonds heeft (volgende week is ie zelfs 2 nachten weg) waardoor hij ook even weinig op kan vangen. Gelukkig baalt hij er zelf ook van, maarja het kon even niet anders.
Ach ja, nog even doorbijten en het zal vanzelf wel weer wennen en bijregelen denk ik dan maar.
En vandaag ongesteld geworden. Dus nog even afwachten of het straks dan toch echt allemaal over is, maar daar ga ik wel vanuit. Tamea, kun je op je vrije dagen niet wat bijslapen als Finn ook ligt te slapen? Moet je echt doen hoor, het valt anders zo tegen allemaal. En je pakt ook veel sneller ziektes op door je verlaagde weerstand. Dus pak die rust wanneer je kunt.
Deze mama gaat volgende week ook weer aan het werk. Ik vind het maar raar, het is zo snel gegaan. Met Léon ging ik pas na 4 maanden weer aan het werk, nu na 2 1/2 al. Voor mijn gevoel op dit moment nog iets te snel. Maar ws zit ik er volgende week zo weer in. Maar als ik er al aan denk dat ik straks Cas weer achter moet laten...
Ik heb nog vakantie na mijn verlof, dus ik hoef pas 16 oktober weer te werken. ik wilde wel eerder misschien, maar ik heb een oppas situatie die veranderd, dus dat gaat niet eerder lukken. geeft ook niet, ik begin het nu net echt leuk te vinden met Ezra, met zijn gelach en gekir, dus ik wil nog wel even genieten
En ja, dat verlof gaat heel snel, ik ben nu alweer zowat 2 weken aan het werk en Finn is alweer dik drie maanden oud.
Op m'n vrije dagen probeer ik wel rustig aan te doen dutchie, maar ik ben een zeer slechte overdag slaper en kan ook al niet goed tegen maar een uurtje slapen, dan word ik slechter wakker dan ik ervoor was. Voortaan dus maar weer eerder naar bed en vaker uurtje op de bank met een boekje ofzo.
Laatste midweek van september gaan we trouwens ook lekker even weg (huwelijksreis naar CenterParcs, nog een kadootje van familie voor ons trouwen in april) dus dan kan ik ook weer even bijtanken en uitslapen.
quote:Nou heb nu een mooi voedingsadvies van de dietist langs me liggen voor mezelf, over twee weken mag ik weer op controle voor mijn gewicht. De weegschaal gaf 56 kilo aan, aangekleed, nu hard werken om aan de 60 kilo te komen. Alleen dan als ik dat haal en op peil weet te houden weet ik ook dat Merlijn goed te eten krijgt en ik niet alleen mezelf opmaak. Bloedprikken gaf uiteindelijk de uitslag dat mijn schildklier nog steeds normaal werkt al heb ik er wel meer pijn aan de vergroting. Ben wel benieuwd hoe lang zo een vergroting blijft zitten en of ik er met een volgende zwangerschap weer meer last van krijg, aangezien deze ws ook door de hormonen is ontstaan. Gelukkig is deze moeder bijna helemaal in orde en gaat het de goede kant op.Op maandag 28 augustus 2006 13:36 schreef Randa_v het volgende:
Nou, akties afgewerkt. Donderdag even bloed laten prikken op de schildklier en volgende week donderdag naar de dietiste. Fijn dat het zo snel geregeld kon worden.
) heb ik de laptop gepakt en heb alles opgeschreven. Ben er een hele avond zoet mee geweest. Stukken die ik er in het bevallingstopic uitgelaten heb gingen bijv. over Léon. Hoe moeilijk ik het had dat hij weggaan, toen de weëen eenmaal begonnen waren. Hoe hij zijn lijfje tegen me aan perste en zijn armpjes stevig om me heen sloeg, alsof hij wilde zeggen: "Komt allemaal goed mam." Ik moest zo huilen. Nu weer trouwens als ik er aan terug denk. Wat jullie ook niet weten is dat ook hij tussentijds is thuis geweest. Toen ik naar huis 'mocht', omdat de ontsluiting niet doorzette, had het mannetje zo'n enorme behoefte om hem te zien dat oma hem is komen brengen. Wat was ik trots op die knul. Hij wist dat er iets was met mama (de weëen volgden elkaar toen heel snel op en ik kon niet net doen alsof er niets aan de hand was), maar hij was zo lief en leuk aan het spelen. Ik kon me toen ook veel beter houden toen hij weer met oma meeging. Hij straalde helemaal en gaf me weer zo'n lekkere knuffel, dat deed me zo goed toen. Alleen had het mannetje toen de tranen in de ogen staan.
Het is al zo'n vent hè Léon. Daarvoor kon ik me niet voorstellen hoe het was dat hij grote broer zou zijn. Het was nog zo'n klein mannetje. En voor mijn gevoel groeide hij op dat moment tot wat hij nu is, een echt ventje en grote broer.
goed voor mama gezorgd Zij zo hyper, zo verward, zo anders dan voordat ze een broertje erbij had.
Hij zo klein, zo veeleisend, zo basaal en fysiek aanwezig.
Haar strijd met haar gevoel en met haar plek bij papa en mama.
Zijn natuurlijke drang dichtbij mij te zijn, dichtbij en veel.
Het raakt me heel erg die twee kindjes te zien, te voelen, te hebben, te begrijpen en niet-begrijpen. Mama van twee. Een dochter en een zoontje.
De 7e dag. Het zal groeien en goedkomen.
(emo, niet sarcastisch)Is ook moeilijk. Léon had echt van die aanvallen de eerste 2 weken. Hij deed zo enorm zijn best, dat zag je gewoon. En dat greep me naar mijn hart. Af en toe wist hij het gewoon niet meer en stond gewoon te brullen om niets. En dan lag ik boven te huilen met Cas aan mijn borst. Pffff...
Het is gewoon weer heel hectisch en je moet ineens je aandacht gaan verdelen. Je wilt Maria voldoende aandacht geven, maar ook weer niet teveel. Want da's ook weer niet goed voor haar en Storm heeft je harder nodig. Bladiebladiebla... Je hoofd ligt volledig overhoop.
Hoe doe je dat nou eigenlijk, hoe kun je je aandacht zo verdelen dat iedereen tevreden is? Daar is geen antwoord op ben ik bang. Je doet gewoon je stinkende best en geleidelijk valt iedereen in zijn eigen patroon en keert de rust terug. Maar -om een bekend landelijk groen park te quoten- nu even niet.
Mijn ring eindelijk om en 'al' 2 1/2 maand na de bevalling.
Wat een verwarring, ineens moeder van twee. quote:Sugar, je laatste zin zegt het allemaal, 'het zal groeien en goedkomen', en dat is helemaal waar meid!Op vrijdag 8 september 2006 14:39 schreef Sugar het volgende:
Ik ben echt de kluts kwijt af en toe, nu ik moeder ben van én dat meisje dat ik zo heel goed ken en waarvan ik zo heel erg veel hou én dat jongetje dat ik nog helemaal moet leren kennen, dat steeds zoveel van me vraagt, dat me soms pijn doet en dat zoveel op zijn vader lijkt en niet op mij. Wat wankel ben ik en wat word ik overspoeld door liefde, angst, boosheid zelfs soms en ander hormonaal geweld.
Zij zo hyper, zo verward, zo anders dan voordat ze een broertje erbij had.
Hij zo klein, zo veeleisend, zo basaal en fysiek aanwezig.
Haar strijd met haar gevoel en met haar plek bij papa en mama.
Zijn natuurlijke drang dichtbij mij te zijn, dichtbij en veel.
Het raakt me heel erg die twee kindjes te zien, te voelen, te hebben, te begrijpen en niet-begrijpen. Mama van twee. Een dochter en een zoontje.
De 7e dag. Het zal groeien en goedkomen.
Dikke knuffel van hier
, en ik hoop echt voor je dat het snel allemaal zijn plaatsje heeft gevonden zo herkenbaar! maar het went, het krijgt een plekje allemaal heus!Moet zeggen dat ik daar best 'angstig' voor ben.. Hoe zal dat hier allemaal gaan lopen? hoe gaat Saskia dat doen? en wat voor aanpak vraagt zij dan van ons?
In elk geval fijn om jullie ervaringen te lezen
al kan ik jullie op dit moment nog geen tips oid geven..Sugar, ik hoop idd dat alles snel op z'n plek gaat vallen zoals Dutch en Belana zeggen. Dikke
....laat je ons ook weten hoe het goed komt....Buurvrouw vroeg vandaag aan Myrthe 'en wat wil je liever, een zusje of een broertje?' 'zusje' 'En vind je het leuk dat er een baby komt?' 'Nee.'
Dus die heeft toen haar best gedaan alle positieve kanten van een baby erbij uitgebreid te benadrukken. Sterkte ermee Sugar, het komt idd vast wel goed.
Terugkijkend wilde ik dat ik minder eisen aan mezelf gesteld had, dat huishouden loopt niet weg (en anders maar wel
), tijd en rust voor de kindjes zijn toch het belangrijkste.Ik merk wel dat ik dit keer veel meer geniet van het babietje dat ezra is. Liam wilde ik graag groot denken ofzo en nu realiseer ik me hoe snel alles gaat en oei dit is echt de laatste keer dat ik een babietje heb
het is zo lief en vertederend die kleine knuistjes en die kromme beentjes en die lachjes, ow! die lachjes als ie me ziet!! maar nu laat ik je misschien nog meer rammelen
Maar het idee dat ik inderdaad niet meer zwanger zal zijn en nooit meer een klein babietje zal hebben en dat Kai zo snel groot wordt is af en toe wel heftig. Ik vind het gewoon heel rot.. Mag ik vragen hoe oud je bent?ws heb ik het even gemist, maar een 2e zwangerschap zit er kennelijk niet meer in voor jullie?
E.T., Snoopy, Chacama en alle moeders die een 2e/3e kindje verwachten of willen; je kunt je er niet op voorbereiden. Ik heb me regelmatig tijdens de zwangerschap zelfs schuldig gevoeld naar Léon toe. Wat deed ik hem aan? Hij kon ik hem later uitleggen dat hij nog steeds mijn ventje is en dat ik nog steeds net zoveel van hem hou als voor de baby?
Je kunt het maar beter gewoon op je af laten komen. Er schijnen wel voorleesboekjes te zijn over het krijgen van een broertje/zusje. Maar dan nog is het gewoon heftig voor je eerstgeborene. De baby in huis, mama op bed of druk met de baby, alle visite, de kraamhulp. De kraamhulp was echt goud hier. Zoals zij met Léon omging dat ontnam bij mij een hoop onrust. En ik had me er al bij neergelegd dat Léon een beetje afstand zou nemen van mij. Toch is dat niet makkelijk.
Maar troost jullie, ook dat is maar een fase (alleen als je erin zit hè..
). Vanavond lag ik lekker met Léon in de tuin op het gras te genieten van het ondergaande zonnetje en hij vertelde me honderduit. En die dikke pakkerd... dan weet je gewoon: die band kan gewoon nooit stuk. quote:Nee dat mag je nietOp vrijdag 8 september 2006 22:05 schreef Leah het volgende:
Mag ik vragen hoe oud je bent?
Ik ben nu 33. Hier spelen gezondheidsproblemen ook wel een rol in waarom het niet slim zou zijn om nog een kindje erbij te willen. Het is gewoon een combinatie van het gezondheidsaspect en het praktische maar het gevoel laat zich nu niet zo makkelijk in een hoekje drukken. Voor dat praktische stukje zou inderdaad wel een oplossing te vinden zijn maar niet op korte termijn.Het is inderdaad een nee, Belana.
[ Bericht 26% gewijzigd door m@x op 08-09-2006 22:12:10 (aanvullinkje ter verduidelijking) ]
. Wie weet ziet het er over een jaar allemaal heel anders uit, dingen kunnen soms zo snel veranderen.quote:Kijk, daar kan een mens weer even op vooruit. Weet je wat, over een jaar dan neem ik er gewoon drieOp vrijdag 8 september 2006 22:13 schreef Leah het volgende:
Maar goed, dan heb je nog even M@x, gij jonge blom
En in de tussentijd geniet ik maar gewoon van wat ik heb.quote:Dat had ik ook, maar ik heb mezelf op een gegeven moment eigenlijk heel bot voorgehouden dat ie nog geluk had. Een halve eeuw geleden had Freek misschien wel 6 brusjes gehad, en niemand die daar bij stil stond.Op vrijdag 8 september 2006 22:09 schreef dutchie het volgende:
Ik heb me regelmatig tijdens de zwangerschap zelfs schuldig gevoeld naar Léon toe. Wat deed ik hem aan? Hij kon ik hem later uitleggen dat hij nog steeds mijn ventje is en dat ik nog steeds net zoveel van hem hou als voor de baby?
) en die opmerking raakte me heel erg. ineens wist ik dat ik dat ook wilde, een gezin met 2 kinderen. Leah, zo kan je het ook bekijken. Het is alleen zo bot zeggen tegen een 2-jarige: "Je moet niet zo zeuren, een halve eeuw geleden had je misschien al wel 6 brusjes gehad!" 
quote:Op vrijdag 8 september 2006 22:18 schreef dutchie het volgende:
Ik bedoel meer dat het mij met mijn schuldgevoel hielp!
-edit-
Nu ik er bij nadenk, is toch best veel 6 brusjes in 2 jaar tijd.
geen ding is onmogelijk Dutch
Ik heb maar tegen mezelf gezegd dat ik nu nog niet hoef te beslissen, alhoewel ik met mijn verstand weet dat dat ook niet helemaal waar is. Ik ben ook 'al' 33 en het heeft 3,5 jaar geduurd voor ik van Myrthe zwanger was dus als ik nu nog jaren wacht met de beslissing en het wordt een ja, wat dan als het weer zo lang duurt. Maar ja, ik probeer ook mijn zegeningen te tellen, ik heb een heel lief meisje, een lieve man, mooi huis en zo, het is niet zo dat mijn leven niet 'compleet' is zo. Maar ja die rammelende eierstokken he.. Gisteren zijn we met z'n drieën (Maria was op het kdv) een klein stukje gaan wandelen. Storm in de draagdoek bij mijn man en ik ernaast. En om de tien meter in die doek spieken.
Het ging heel goed, mensen kwamen gluren en zeiden: oeh, die is pas een paar weekjes, he? En dan glom ik van trots: nee, morgen pas een week. Vonden ze mij meteen heeeeeeeeeeel knap, hihi.Nog even iets minder leuks: gisteren heeft de vlos het binnenste knoopje van mijn (oplosbare) hechting losgeknipt, dat zou dan iets verlichting geven. Maar nu heb ik júist de hele nacht een branderige pijn gehad op die plek. En een soort heel plaatselijk jeuk-gevoel.
Ik vind het eng, ben wel 4 keer onder douche geweest vannacht en steeds kwam het gevoel weer terug. Ik weet niet of ik de vlos vandaag zomaar op 06 kan bellen hiervoor? Morgen komt er nog een keer iemand (andere vlos), maar die vind ik echt helemaal niet oké na een paar dingetjes en heb weinig vertrouwen dat dat morgen prettig is. Bovendien is het echt een rotgevoel, dat ik liever zo kort mogelijk heb. Zouden jullie bellen? Of naar hap ofzoiets?Doen hoor!
En wat lekker dat je een stukje hebt kunnen wandelen. Even naar buiten kan ook goed doen natuurlijk.
'Plaatselijke jeuk' kan ook wel de genezing zijn..
Sugar wat is het geweldig als je dan weer even naar buiten kunt en vol trots je ventje kunt laten zien aan de wereld.
Ik weet nog wel dat ik in het begin met Jordy op straat liep met het gevoel "JOEHOEE! ik heb ene kindje, kijk dan die is van mij!"
quote:Heb je nog gebeld?Op zaterdag 9 september 2006 07:14 schreef Sugar het volgende:
Ik heb er van tevoren ook niet onwijs bij stilgestaan hoe het zou zijn voor allevier. Dat kun je ook niet echt voorzien, denk ik. In elk geval is die verwarring er, maar is er ook het hele complete gevoel. Nu Storm iets rustiger is qua bv, voel ik me meteen gelukkiger met hem erbij. Dat is heel fijn.
Gisteren zijn we met z'n drieën (Maria was op het kdv) een klein stukje gaan wandelen. Storm in de draagdoek bij mijn man en ik ernaast. En om de tien meter in die doek spieken.
Nog even iets minder leuks: gisteren heeft de vlos het binnenste knoopje van mijn (oplosbare) hechting losgeknipt, dat zou dan iets verlichting geven. Maar nu heb ik júist de hele nacht een branderige pijn gehad op die plek. En een soort heel plaatselijk jeuk-gevoel.
Ik ben trots op mezelf! Ik heb me ingeschreven bij de sportschool. Ik heb as vrijdag een conditietest, zal wel nihil zijn. En de week erop begin ik. Ik begin geloof ik met cardio. Als ik een conditie heb gekweekt, dan ga ik er BBB bij doen.
Ik, die een hekel heeft aan sport en er altijd mee gepest is, ga sporten!
Ik heb wel vaseline gesmeerd, maar ik heb heel veel pijn eraan en mijn man dacht dat het misschien toch een beetje aan het ontsteken is. Morgen komt er sowieso dus die vlos die ik niet zo fijn vind. Die moet er maar heel goed naar kijken. Want vandaag heb ik bijna alleen maar gehuild van de pijn.
Goed van je Ingrid, dat je de moed hebt te gaan sporten! Knap!
Misschien toch eens proberen, waarschijnlijk raden ze je dat ook aan mocht het een ontsteking zijn of een beginnende.
Sterkte maar weer
het kan vreselijk veel pijn doen.ohw, en harde stoelen werken echt
het is alleen het gaan zitten wat het zo erg maakt maar dan is het wel lekker en krijg je een goede doorbloeding Bix, ik paste met mijn kont niet in het afwasteiltje dus ik zat in bad, maar die truc van jouw hulp is echt goed! Ga ik onthouden voor als ik zelf ooit ... euh kraamhulp ben
ipv vaseline kun je ook bepanthen smeren, misschien had je het al in huis voor tepelkloven, rode billen, etc. maar dat is spul is echt goed voor schrale plekjes!
quote:haha baad(t) 't niet, schaadt het wel in dit geval!Op zaterdag 9 september 2006 22:39 schreef melonovy het volgende:
Ja ik denk dat een sodabadje je pijn zeker kan verlichten, en baad het niet, schaad het niet!
quote:waaaah wat ben je van plan, vertel op!Ga ik onthouden voor als ik zelf ooit ... euh kraamhulp ben
nog nooit nodig gehad...) voor zoiets denk ik! Had ik m ook voor gekocht, maar had ik achteraf beter niet kunnen doen. Hoewel, misschien kan ik hem de aankomende bevalling gebruiken (hopelijk niet ) ... Ik had hem bij de Babywalz besteld, iets van 5 euro ofzo... zit ineens te bedenken dat het misschien ook wel een bidet heet?
Paradijsvogeltje, ik ben ook van plan een soort minipil te gaan nemen na de bevalling van ons derde kindje. Dat stipte innemen kan nog een probleem gaan worden, ik kan al niet eens eraan denken om elke dag vitamines te slikken
... Maar goed, ik wil borstvoeding geven en dat kun je niet samen met een gewone pil doen eigenlijk. Bij mij hielp het heel erg dat ik op een gegeven moment geen kraamverband meer gebruikte, maar een gewone Always maandverband. Die verbanden die in het kraampakket geleverd worden zijn hartstikke ruw, zei mijn kraamverzorgster.Overigens zat het schrale gevoel bij mij niet precies op de hechting (dat dacht ik eerst wel), maar een stuk je meer omhoog (richting de anus dus). Het bleek dus een schaafwondje zijn die daar zat.
[ Bericht 4% gewijzigd door LadyS op 10-09-2006 09:44:29 (verduidelijking) ]
quote:Misschien kun je iets van een alarm zetten om je eraan te herinneren dat je de pil moet slikken? Kan bijv met mobiele telefoon ofzow.Op zondag 10 september 2006 09:41 schreef Suzanna het volgende:
Paradijsvogeltje, ik ben ook van plan een soort minipil te gaan nemen na de bevalling van ons derde kindje. Dat stipte innemen kan nog een probleem gaan worden, ik kan al niet eens eraan denken om elke dag vitamines te slikken
De vlos heeft vandaag gekeken (en het was de fijnste vlos juist die onverwacht kwam!) en het zag er allemaal goed uit. Ik heb vandaag ook niet veel last, dus ben blij.
Het verschil tussen jou en mij, Sugar, is dat ik oplosbare hechtingen had en jij blijkbaar niet.
Bij mij kwamen ze er langzaam uit, beetje bij beetje. Toch is een het op een bepaalde plek steeds gevoelig geweest vanaf het begin en daar is het ook gaan ontsteken. Vooral na het fietsen had ik er dagen last van. Dus dat mocht ik toen even niet meer van mezelf.
Maargoed, het hielp om af en toe even te luchten. Dus geen ondergoed, vooral 's nachts want overdag moet je toch wat aan
En jeuk wil vaak idd ook wel zeggen dat het geneest he?
@ Suzanna: het schijnt dat er bij de Apotheek doosjes met alarm verkrijgbaar zijn. Die stel je in op een bepaalde tijd en dan gaat het alarm af op het juiste tijdstip, aldus mijn moeder. Ik ga er zelf ook naar vragen, misschien ook iets voor jou. Al is het waarschijnlijk bedoeld voor 'seniele ouwe mensen'...., wij mogen er vast ook van profiteren
Ik had trouwens volgens de verpleegkundige in het ziekenhuis oplosbare hechtingen maar ik heb ze er uiteindelijk een paar dagen terug (vier weken na de bevalling dus) zelf maar uitgeknipt. Er was helemaal niets opgelost ...
Ik hoop dat je er geen last van gaat krijgen.
Dat naakt slapen deed ik dus ook. Maar ik zie nu ook dat het al over is bij Sugar.
Ik heb er dit keer gelukkig helemaal geen last van gehad en alles is keurig opgelost en geheeld gelukkig.Ik heb ook het idee dat ik ongesteld ga worden PV, is het bij jou nog doorgezet? Wij hebben maar weer condooms gekocht
aan de pil wil ik niet namelijk. er moet een knoopie in bij Nick en dat vind ie ook wel goed, maar hij moet er ff klaar voor zijn denk ik. Het was een leuke dag. Jetske heeft zich helemaal prima gedragen bij mijn zusje, weer iemand die verliefd is op onze dochter. Gisteren hebben we dus redelijk kunnen uitslapen en daarna Jetske weer opgehaald. En we waren gisteren een jaar getrouwd
Morgen is het 12 september en ga ik weer aan het werk. Onvoorstelbaar wat is de tijd voorbij gevlogen.
Zo ben je nog topzwanger -en zwaar en smeek je je kindje om nu toch eens naar buiten te komen en zo moet je weer aan het werk. Dat kleine druppie in de veilige armen van oma achterlatend. Ik ben er aan de ene kant helemaal klaar voor, heb het hier thuis nu wel gezien. Maar toch had ik nog wel graag langer met mijn jongste knulletje willen tutten. Maar ja, het moederschap is nu eenmaal een lang proces van loslaten.
Lijkt me echt gek Dutchie, weer gaan werken. Mijn collega's waren er vorige week en het boeide me totaal niet wat ze vertelden.
Onze vk raadde juist een spiraaltje aan. En dan eentje met minder hormonen. Volgens haar is dat beter ivm de borstvoeding. Gelukkig heb ik nog een paar weken voor ik daar actief mee aan de slag moet. Eerst maar de zes weken uitzitten.
Het lijkt wel alsof ik een nieuwe fase in mijn leven in ben gegaan en mijn huidige werk een beetje ben ontgroeit.
Gelukkig kwam er een vacature vrij voor een baan op een antroposofisch huisartsencentrum. Een baan die me erg goed ligt, die weer helemaal terug is in de richting waar mijn interessen liggen (in tegenstelling tot mijn baan nu), die om de hoek is van mijn oppasadres zodat de oppas niet door de spits naar mij toe hoeft EN die ook nog eens in de woonplaats en wijk is waar we binnen nu en anderhalf jaar een huis willen kopen.
NU maar hopen dat het wat gaat worden, de brief is de deur uit en het is wachten op een uitnodiging of afwijzing...
Anticonceptie vind ik trouwens heel moeilijk. Ik wil de pil niet meer omdat ik zo min mogelijk hormonen wil slikken.
Ik wil geen spiraaltje omdat ik de permanente ontstekingsreactie niet goed voor mijn lichaam vind en ik bovendien niet wil klooien met een baarmoeder die nog een keer zwanger zal moeten worden (hopelijk).
Implanon bevat hormonen, nuvaring ook en bovendie ga ik die laatste zeker vergeten vrees ik.
Waarschijnlijk zullen het dus voorlopig condooms worden, in combinatie met natural family planning en langdurig volledig op verzoek BV geven.
Gelukkig is de noodzaak tot onvruchtbaarheid niet zo heel groot, we willen een tweede wel een jaar of twee uitstellen maar mocht het zo lopen dan is er nog geen man over boord.
Het model lijkt heel erg op mijn jurk, strak en simpel
quote:geen idee wat het is, ik ga meteen even googlenOp maandag 11 september 2006 17:39 schreef poemojn het volgende:
Owlet. evt kun je misschien iets als femcap nog overwegen? De b etrouwbaarheid daarvan is wel lager na een bevalling.
edit: een soort pessarium dus! Da's zeker het overwegen waard, merci!
[ Bericht 9% gewijzigd door owlet op 11-09-2006 17:51:39 ]
De onderzoeken donderdag doen meer met me dan ik vanmorgen dacht. De hele dag ben ik er al mee bezig en weet dat ik geen conclusies moet trekken voor we de uitslagen hebben. Maar ik heb een knoop in mijn maag en vraag me af wat er werkelijk met Djulian aan de hand is. Ruim een jaar geleden werd BHS vast gesteld door de huisarts, maar hij zei toen al dat er een aantal dingen op epilepsie leken, maar hij vond verder onderzoek niet nodig want het was BHS. De laatste aanvallen waren zo erg dat we dachten dat hij er niet meer uit kwam. Nu pas komen die emoties naar boven. Ik hoop dat er wat uit de onderzoeken komt zodat we weten wat we moeten doen, zodat Djulian die angst niet meer hoeft te hebben.
quote:Op maandag 11 september 2006 23:59 schreef Anitra het volgende:
Weet niet waar ik het neer moet zetten, maar het dreumes en peutertopic leek mij niet de goede plek, dus maar even hier omdat ik het toch even kwijt wil.
De onderzoeken donderdag doen meer met me dan ik vanmorgen dacht. De hele dag ben ik er al mee bezig en weet dat ik geen conclusies moet trekken voor we de uitslagen hebben. Maar ik heb een knoop in mijn maag en vraag me af wat er werkelijk met Djulian aan de hand is. Ruim een jaar geleden werd BHS vast gesteld door de huisarts, maar hij zei toen al dat er een aantal dingen op epilepsie leken, maar hij vond verder onderzoek niet nodig want het was BHS. De laatste aanvallen waren zo erg dat we dachten dat hij er niet meer uit kwam. Nu pas komen die emoties naar boven. Ik hoop dat er wat uit de onderzoeken komt zodat we weten wat we moeten doen, zodat Djulian die angst niet meer hoeft te hebben.
Waar staat BHS voor? griezelig anitra, lijkt me ook niet meer dan logisch dat je knetterbezorgd bent. nog eens extra door thijs' overlijden lijkt me. goed dat het grondig onderzocht wordt, ik hoop voor je dat de uitslagen je zorgen weg nemen.
sjak, gefeliciteerd nog, erg leuk om die foto's (deels weer) te zien! heel wat gebeurd in dat 1e jaar he.
Jeetje Anitra, wat spannend allemaal, en best eng ook hoor, getsie... Sterkte met afwachten!
Sjak wat een mooie foto's , nog een verlate gefelcitieerd
Dutch, alweer aan het werk.... Sjonge, da's rap! Hopelijk gaat het je weer goed af, en die eerste week gewoon op je eigen tempo werken he? Wen eerst maar weer eens aan het van huis zijn.
Nog even een update-tje van mij... Ik ben gisteren bij de (hele lieve, leuke) gyn geweest. Heb een stuk duidelijkheid gekregen. De menstruaties zijn niet het gevolg van een ei-sprong....
en hij betrok lief er ook echt bij. Er gaan hier dus weer tijden van moodswings, hoofdpijn en depressies aanbreken. Maar ik ben voorbereid!Hopelijk hopelijk hopelijk kan ik jullie niet over al te lang wat streepjes laten zien...
Anitra, het gaat hier om jouw kind en daar zijn dat soort emoties heel logisch toch? Zeker zoals Bix al zei met Thijs in je achterhoofd. Het lijkt me heel griezelig.
P.S. ben dus aan het werk, maar moet eerst mijn laptop weer opnieuw reorganiseren. En als ik dan toch moet wachten tot ie klaar is...
heej dutch! werken moet je!
Anitra, logisch dat je het eng vindt.. maar hopelijk hebben ze wel iets wat helpt tegen die aanvallen
En natuurlijk voor een heel mooi, lief kindje... Dutch hoe was het werken?
Faja fijn dat jullie iig een periode afgesproken hebben
Het was gister ook een rare dag. Ik was gelijk uitgerekend met Phluphy en Bar was een paar dagen na ons uitgerekend en met zijn 3tjes waren we de laatste week van augustus uitgerekend. Dat er dan op Danyel zijn geboorte dag de gedachten van de arts worden uit gesproken die richting epileptie gaan en in je gedachten zit je bij Thijs.
Je gaat de raarste dingen in je hoofd halen en elk ding dat Djulian doet leg je op de weegschaal. Is dit normaal gedrag, is die beweging anders dan normaal?
Morgen komt mijn moeder helpen en dan donderdag de testen, tot 5 oktober moet ik die enge gedachten uit mijn hoofd gooien, niks is immers zeker tot de uitslagen.
Dus geef me gerust op mijn donder als ik het weer eens te zwart zie
Anitra:
Even met het goede nieuws beginnen: Ik ben in 4 weken bijna 4 kg afgevallen, nog ruim 6 te gaan!
Gaat goed dus. Alleen broeken zijn een ramp... Mijn benen en heupen zijn weer redelijk hun oude formaat, maar mijn buik nog niet, dus ik krijg geen broeken dicht. Ik ben de stad in geweest voor nieuwe broeken, maar als ik ze dicht krijg bij mijn buik, zwabberen ze om mijn kont en benen. Is het normaal dat ik nu nog een buikje heb, hebben meer ontzwangerende vrouwen dat? Ik ben weer begonnen met buikspieroefeningen, hopelijk helpt dat een beetje.Verder gaat het trouwens geweldig. Het moederschap is nog veel leuker dan ik dacht. Ik heb nu het gevoel dat ik completer ben. Ik ben ook veel energieker en opgewekter dan voordat Ive er was. En ik hou zo veel van hem, ik wist niet dat het mogelijk was zoveel van iemand te houden en zo blij met iemand te zijn!
lekker hoor 4 kilo er af! hoe doe je dat?
Ook niet te veel last van de medicatie gehad ?
Poemojn, had jij nou ook een fluxus (veel bloedverlies) gehad met de bevalling van Myrthe? En weet je nog hoe lang het duurde voordat je je weer echt oké voelde?
Ik merk dat het fysieke herstel deze keer juist zwaarder valt dan na de ks van vorige keer. Daarom ben ik benieuwd, zie ook op tegen straks 2 kindjes aan moeten kunnen (liefst op een vreedzame manier) terwijl ik me nog niet oké voel.
Jeetje.
Krijg je dan geen bloed toegediend?