Hoe gaat het met de moeders deel 25

Hoe is het nu met jou Tex?

Lishe, succes en sterkte bij het maken van jullie keus.

Lishe dikke knuf en ik hoop dat je er uitkomt samen met je

Tamea wat lekker dat je er weer uit kunt ik word jaloers zo ong.....

Dank jullie voor al die lieve reacties. Ik heb vanochtend een afspraak gemaakt bij de huisarts. Een dubbele, was nodig volgens de assistente.
Ik ga hem de situatie uitleggen en er gewoon eens over praten. Toen ik lief later belde om erover te vertellen zei hij dat hij graag meewilde. Ik ben zo blij dat hij het zo van ons samen maakt. Ik denk er veel te veel alleen over.
Het heeft me ook wel opgelucht om het hier eens even van me af te schrijven.
(En vanochtend, tijdens het douchen en aankleden bedacht ik me dat er nog wel een klein kindje bij ons ochtenritueel past. )

Igraine, ik wist helemaal niet dat je dezelfde weg moest als wij. , want soms is het best moeilijk. _{En ik herken je houding zo. Ach, wat is het nou voor probleem.... en later weer knalhard huilen, want.....}

Lishe, wat goed dat je gebeld hebt en wat lief van Xtracer dat soorts teun moet je hebben ...

Lishe, wat goed

Lishe, wat goed van je en wat fijn dat je man meegaat. Dat geeft op de een of andere manier nog wat meer steun kan ik me voorstellen. Echt iets wat je met z'n tweeën gaat doen.

Lishe wat goed! En wat fijn dat je man meegaat. Het speelt zich misschien allemaal in jouw lichaam af, maar idd is het iets van jullie samen.

Lishe goed dat je gebeld heb! En fijn dat je man mee gaat. Succes

quote:

Op maandag 28 augustus 2006 09:35 schreef Githa het volgende:
Tex, hoe is het bij jou? ...

Lief dat je dat vraagt

Ik ben een beetje depri van de hormonen. Van de nuvaring ben ik ook vreselijk depri geweest wat ook een van de redenen was dat ik eigenlijk geen hormonen wilde (had ik de huisarts ook verteld). Maar het scheelt dat ik weet dat het daardoor komt en dat ik nog maar 6 dagen hoef te slikken. En hopelijk is daarna alles gewoon weer normaal

sterkte hoor tex, en ik blijf het rot vinden dat je die stomme hormonen überhaupt moest nemen.

lishe, wat doortastend, goed!!

Tex balen van die hormomen, hopenlijk zijn de 6 dagen snel om en ben je idd er van af

Tex, ik vind ook nog steeds dat hij daar rekening mee had moeten houden... balen dat je er nu toch depri van bent, maar ik vind het wel super knap dat je dat op zo'n moment nog wel weet te relativeren.
We tellen af
Doen ze wel hun werk, of is dat te vroeg om te zeggen?

Thanx

Githa, het bloedverlies is wel meteen verminderd en inmiddels over, maar ik geloof ook dat de pillen er eerst voor zorgen dat de baarmoederwand dikker wordt enzow, en zodra je stopt met de pillen volgt een menstruatie. Net zoiets als De pil dus, maar dan over een kortere periode.

Dus eigenlijk na die menstruatie zou je kunnen zeggen of het echt heeft geholpen.
Laten we hopen dat dat iig het geval is.

Vervelend dat je nu dan eerst weer menstruatie krijgt. Ik duim iig voor je!

[ Bericht 73% gewijzigd door Anitra op 29-08-2006 20:08:33 ]

Lishe, goed zo dat je samen naar de dokter gaat. Het is óók iets van jullie samen toch? En ik vond het ook altijd heel fijn dat manlief meeging naar de dokter en het ziekenhuis etc...
Heel veel succes en sterkte en hopelijk snel het gewenste resultaat!

_{Ja die houding hè, achteraf gezien is het gewoon zenuwslopend geweest. Daarom ook enorm veel respect voor al die meiden de nog veel verder in die MMM moeten/zitten}

Naar aanleiding van het bevallingsverhaal van Kozakken (mooi verhaal hoor!) realiseer ik me opeens dat ik een stukje van de bevalling mis. Het belangrijkste stukje... Ik weet nog dat ik moest persen terwijl de gyn aan de vacuumpomp trok (oh wat deed dat pijn) en daarna dat Ive omhoog gehouden werd en op mijn borst werd gelegd. Ik weet niet meer dat hij uit me kwam, geboren werd. Ik weet niet hoe dat voelde, ik voelde alleen maar gigantische pijn. Op zich maakt het eigenlijk niet uit dat ik dat niet meer weet, Ive is er lekker en alles gaat goed, maar toch zit ik nog een beetje met mijn bevalling in mijn maag. Zo, dat moest ik even van me af schrijven.

quote:

Op woensdag 30 augustus 2006 17:37 schreef cattie het volgende:
Naar aanleiding van het bevallingsverhaal van Kozakken (mooi verhaal hoor!) realiseer ik me opeens dat ik een stukje van de bevalling mis. Het belangrijkste stukje... Ik weet nog dat ik moest persen terwijl de gyn aan de vacuumpomp trok (oh wat deed dat pijn) en daarna dat Ive omhoog gehouden werd en op mijn borst werd gelegd. Ik weet niet meer dat hij uit me kwam, geboren werd. Ik weet niet hoe dat voelde, ik voelde alleen maar gigantische pijn. Op zich maakt het eigenlijk niet uit dat ik dat niet meer weet, Ive is er lekker en alles gaat goed, maar toch zit ik nog een beetje met mijn bevalling in mijn maag. Zo, dat moest ik even van me af schrijven.

Herkenbaar! De bevalling van Sara ging zo razendsnel en met zo'n weeenstorm dat ik me de details niet meer kan herinneren, ook de eerste uren erna niet meer. Alleen bepaalde dingen dan weer wel.
Jammer is dat he, ik heb me er enigzins overheen gezet, het is nu eenmaal zo, en gelukkig is ze gezond en ik ook

Tex, wat rot dat je zo'n last hebt van de hormonen. Hoe lang duurt de kuur in totaal?

Lishe, goed dat je naar de dokter gaat meid!

cattie, dat is het nadeel van een vaccumbevalling, je voelt niet echt dat je kindje geboren wordt want die wordt er met best veel geweld uitgetrokken. Ik heb dus datzelfde gehad bij Liam, ik weet nog wel dat het hoofdje stond, maar verder niks. Ik weet nu door de geboorte van Ezra pas hoe het voelt als je het zelf doet, daarom vond ik dat ook zo mooi.

Dank jullie voor de reacties! Het is dus niet zo vreemd dat ik dat niet weet. Ik heb het er met mijn man over gehad en hij heeft me verteld wat er gebeurd is.

Schanulleke heeft ook veel voor me moeten invullen. Ik merk dat ik dat ook erg moeilijk vind. Laatst had ik de afsluitende afspraak bij de VK en toen moest ik er weer over huilen. Die hele bevalling is me ook zo tegen gevallen _{misschien ook maar beter dat ik niet alles meer weet}

Vandaag baal ik even, morgen begint Schanul weer met school en ik zie er tegen op straks weer vaak alleen te zijn ' avonds. En het begint nu al, hij is er nu niet, morgen dan niet en ook dit weekend is hij twee avonden (en nachten) weg. Bah!

Oja, en dan ook nog wat leuks. Vandaag ben ik bij de diplomauitreiking geweest van de eerste groep leerlingen (morgen de tweede) en Jetske was voorbeeldig! Ik was zo trots, ze lag naar iedereen te lachen en iedereen vond haar zo mooi

[ Bericht 23% gewijzigd door sjak op 30-08-2006 20:55:14 ]

Straks moeten mijn man en ik naar een huwelijk van vrienden, wat betekent dat Ive voor het eerst naar een oppas gaat. Ik heb het volste vertrouwen in de oppas (een goede vriendin) maar toch ben ik er best wel zenuwachtig voor. Zal alles wel goed met hem gaan? Zal hij wel goed drinken? Ga ik hem niet afschuwelijk missen? Enz. enz. Uiteindelijk zal het allemaal wel meevallen, maar ik vind het wel erg spannend, zo'n eerste keer.

deze mama is eindelijk ongesteld geworden. tenminste.. sort of .. halfheid


en krijg die tampons dr niet meer in loop ik straks nog met van die verbanden in mn broek

dacht juist; ik zal wel supersupersupertampons nodig hebben, maar de normaal krijg ik al niet verder dan 1 cm..

Ik zou es kijken of je mini's wel al kan verdragen en dan langzaam opbouwen naar normaal...
de eerste keer is wat gevoelig, maar het gaat beter eerlijk waar

Ben nu pas echt in verschillende topics aan het bijlezen. En Cattie, wilde toch nog even reageren. Bij de bevalling van Jonne (ons eerste kindje en in het ziekenhuis geboren) ging het heel anders. Ik was me nu ook zelf veel bewuster van dat hele proces en ik wilde ook graag een aantal dingen 'voelen'.
Want ik heb bv. bij Jonne ook nauwelijks gevoeld hoe dat laatste stukje ging. Tenminste, totaal niet bewust meegekregen. Ook daar zijn later pas door te praten een aantal dingen gaan dagen terwijl Jonne toen al een paar maanden oud was.

Iemand vertelde me trouwens ook dat je bij een tweede kindje ook veel beter bv. het hoofdje voelt staan dan bij de eerste. Weet niet of het waar is, maar in mijn geval klopt het absoluut. Daarnaast ging de bevalling van Romme (het uiteindleijke persen) natuuriljk ook niet echt super langzaam, dus voelde ik het verschil ook heel goed.
en blijf praten Cattie!

Wat leuk Sjak, dat het zo goed ging met Jetske. Leuk he

Dank je Kozakken! Ik hoop dat ik het bij de 2e ook beter zal voelen (al hoop ik nu nog dat de 2e met de ooievaar komt, maar dat zal er wel niet inzitten.).

Gisteren is prima gegaan met Ive bij de oppas. En het viel me mee hoe erg ik hem miste, alleen op het einde, 's avonds, miste ik hem erg en was ik blij dat ik naar huis kon.
Vanmiddag is mijn broertje terug gekomen uit Canada (hij liep daar stage) en heeft hij voor het eerst zijn neefje gezien, dat vond ik wel erg leuk! En hij ook.

Deze bemoeimoeder, is inmiddels na twee weken gewend aan het dagelijkse ritme van een echt gezinnetje. Het scheelt natuurlijk wel dat ons manneke al 7 jaar is, en dus al enige regelmaat in z'n leven heeft. Z'n doen en laten draait voornamelijk rondom school en de tijd die daarna overblijft.

En ik moet zeggen, tot nu toe valt het allemaal wel mee. Op m'n werk kan ik gelukkig flexibel aan de arbeid, temeer ook omdat mijn ook onregelmatig werkt. Zodoende kunnen we voor zorgen dat er altijd minstens één van ons is om hem naar school te brengen of weer op te halen en 's avonds thuis is. En hij hoeft zelfs niet iedere dag over te blijven, maar kan gewoon thuis een plat ei met spek komen eten.

Verders is het een heel sociaal ventje, en heeft hij z'n oude vriendschappen weer snel opgehaald, nieuwe opgedaan, en zelfs na een week had hij al verkering. Dus dat komt wel goed. Ook het feit dat hij de hele week bij ons is, en z'n zus bij hun moeder woont ^{[70km verderop]} en dat hij die dus alleen in het weekend ziet, valt ons reuze mee.

We zijn voorbereid op een terugval, maar tot op heden valt het allemaal wel mee. Sommige collega's vroegen zich af waar ik toch aan begon, maar dit hoort er gewoon bij. Of het er nu biologisch wel of niet één van ons samen is, wij zorgen ervoor dat hij gelukkig kan worden. En dat lukt tot nu toe aardig. Al heeft mama de [h-]ex af en toe nog wel van die rare streken, maar we denken maar dat ze zich ook aan het aanpassen is.

Kortom... het valt allemaal wel mee... maar zoals ik al in het rammeltopic meldde, ben ik blij dat die van ons zichzelf kunnen bedruipen, en zou ik op dit moment niet staan te kijken op een pasgeboren hummeltje. En dat komt er naar alle waarschijnlijkheid ook niet, dus we leven ons nu helemaal uit op dit manneke, en z'n zus als die volgend weekend weer hier naartoe komt.

Cattie ook hier herkenning, ook ik heb de bevalling eigenlijk nog niet verwerkt. Maar het voelt zo stom dat je dat na ruim 1,5 jaar nog steeds niet verwerkt hebt. Ik heb me wezenloos geperst maar omdat Myrthe klem zat met d'r schouder is ze nooit goed gezakt, dus als ik dan lees bij sommige bevallingsverhalen dat ze het kindje echt voelen zakken moet ik altijd even slikken. En uiteindelijk is ze er dus letterlijk uitgesleurd en geduwd (ass. trekken aan de pomp, gyn als een idioot duwen op mijn buik) dus dat was ook een heftige slachtpartij die alleen maar in een waas van pijn en angst of alles wel goed met d'r was voorbij is gegaan. Ik had een onderwaterbevalling 'gepland', want ik wilde de overgang voor Myrthe van buik naar wereld zo rustig en geleidelijk mogelijk maken. Ik ben nog steeds heel verdrietig dat het zo het tegenovergesteld is geworden, met grof geweld is ze uit me gerukt, dat vind ik echt heel erg. Tegelijkertijd ben ik ook heel dankbaar dat het zo kon, want anders had ze het niet overleefd. Heel dubbel dus.

quote:

Op zaterdag 2 september 2006 15:55 schreef cattie het volgende:
Dank je Kozakken! Ik hoop dat ik het bij de 2e ook beter zal voelen (al hoop ik nu nog dat de 2e met de ooievaar komt, maar dat zal er wel niet inzitten.).

Ik hoop ook op diezelfde ooievaar Cattie! Maar LadyBos beschrijft het wel goed, het is heel dubbel. Je weet dat het nodig was maar ik had er ook zo'n andere voorstelling van hoe het zou gaan.
Fijn dat het goed is gegaan bij de oppas, heb je een leuke dag gehad?

Welkom Sjeekie-Beekie, dat lijkt me ook wat om ineens je gezin uit te breiden met een kind van 7 jaar _{(dat zal een zware bevalling zijn geweest )} Fijn dat het zo goed gaat allemaal en dat hij zo lekker zijn weg vindt. Praat je wel met hem over zijn zusje en de afstand die er nu tussen hun inzit of heeft hij helemaal geen behoefte om te praten?

Ik heb hier de eerste Schanul-loze nacht gehad en het gaat gelukkig allemaal goed. Ik begin mezelf al wat minder grieperig te voelen en Jetske is een stuk rustiger dan de afgelopen dagen. Ik werd vanochtend weer begroet door een prachtige glimlach

ik snap jullie gevoelens erg goed ten aanzien van de bevalling en een eventuele 2e. Ik heb dat precies zo gehad en ik was ook erg bang voor de 2e bevalling. Terwijl die dus eigenlijk uiteindelijk heel snel en voorspoedig ging, hetgeen dus ook meestal het geval is bij een 2e. de ontsluiting gaat bij een 2e veel sneller meestal bv. Ik heb het hier nu ook gezien aan de meeste mensen die van nummer 2 zijn bevallen, allemaal snelle en redelijk makkelijke bevallingen.
Misschien dat dit hoop geeft voor de toekomst

quote:

Op zondag 3 september 2006 08:25 schreef sjak het volgende:
Welkom Sjeekie-Beekie, dat lijkt me ook wat om ineens je gezin uit te breiden met een kind van 7 jaar _{(dat zal een zware bevalling zijn geweest )} Fijn dat het zo goed gaat allemaal en dat hij zo lekker zijn weg vindt. Praat je wel met hem over zijn zusje en de afstand die er nu tussen hun inzit of heeft hij helemaal geen behoefte om te praten?

Het was zeker geen makkelijke "bevalling". Sinds een jaar gaat het beterder met zijn ex, maar we hebben bijna 3 jaar moeten vechten tegen haar regime. Nu nog zelfs maakt ze opmerkingen, die niet tof zijn. Niet voor ons, maar daar zijn we volwassen voor, maar ook niet voor haar kids.

Zo wil ons manneke altijd een kuifje in z'n haar. Hij kwakt er zelf wat gel is en hij is helemaal "the man" in groep 4. Nu gingen we anderhalve week naar de kapper, hij helemaal uitgelegd wat hij wilde, zij aan de slag en hij vond het helemaal geweldig. Verteld hij daags naderhand dat hij van mama altijd stekeltjes moet , maar toen was het er al af, dus pech voor de mama . Dus ik breng hem op vrijdagavond naar mams... die maakte een opmerking in de trand van... hmmmzzzz je bent dus naar de kapper geweest?

Hij helemaal trots met z'n nieuwe kapsel EN kuifje... mama wat minder blij. Als hij dan op zondagavond thuis komt, heeft hij toch weer stekeltjes... en zodra mams de deur uit is, vraagt hij gelijk of hij toch niet nog eventjes onder de douche mag... omdat hij 's maandags zo niet naar school wil. Dat vind ik toch best sneu voor zo'n manneke.

Wij proberen hem te stimuleren om een eigen beeld, mening, visie, idee, smaak, wat dan ook over/in dingen te ontwikkelen. En dus ook die kans te geven. Hij wil hij een hanekam of dreadlocks... als hij er maar gelukkig mee is... mams heeft liever een fotomodelkindje.

Het is een heel gevoelig manneke, die wel aanvoelt dat de wereld niet draait om mooie dingen. Maar ook om hele andere dingen. Vaak komt hij uit zichzelf meehelpen met de was opvouwen, of de vaatwasser inruimen. Hoeft hij niet te doen... maar hij vind het gezellig om samen iets te doen. En na de minder leuke klusjes, blijft er tijd over voor leuke dingen, zoals een spelletje spelen. Jammer dat z'n moeder er anders over denkt. Maar hij is 12 dagen hier, en 2 dagen daar... tot nu toe draagt hij z'n lot trots.

Over de afstand... hij geeft zelf goed aan hoe hij er over denkt. En als hij wil bellen, dan kan dat natuurlijk ook altijd. En verders hebben we een web-cam, en kan hij MSN-en met z'n zus. Tot nu toe is hij blij met onze onverdeelde aandacht en heeft hij rust gevonden. Hij kon soms heel fel uit de hoek komen, maar nu kruipt hij ook lekker tegen je aan in de bank om tv te kijken.

[ Bericht 1% gewijzigd door Sjeekie_Beekie op 03-09-2006 14:45:25 (Toch stiekum een lang verhaal geworden) ]

Het typisch is, dat het echt precies zo is zoals Belana aangeeft. Dit was idd zo'n andere bevalling. Zo veel meer bewust. Misschien juist ook omdat ik de bevalling van Jonne heus wel als heel positief, maar toch ook heel heftig heb ervaren. In het ziekenhuis is het natuurlijk ook zowiezo meer 'medisch' dan thuis. Daarnaast is Jonne ook bijna met de vacuum geboren omdat het persen 1,5 uur duurde en het op het laatst ook echt 'moest'. Ook zijn uiteindelijke geboorte heb ik heel anders beleefd. Niet zo gevoeld en zeker zo niet beleefd. Alleen maar intens opgelucht dat Jonne geboren was.
Achteraf gezien heb ik deze bevalling nodig gehad om de eerste bevalling ook een nog betere plek te kunnen geven.

Hier juist heel gemengd over mijn hele bv verhaal. Blij dat ik het geprobeerd heb, maar toch voelt het een klein beetje als falen omdat het dus juist niet lukt. (baal dat het vnl komt door mezelf en de operatie en vraag me dan opeens heel onrealistisch af waarom ik dat toch zo heb doorgezet enzo. Terwijl het medisch gezien ook echt moest vanwege rug)

Sjeekie_Beekie wat klink je lief over de mannetje Heerlijk om je verhalen te lezen. (hint: hopenlijk blijf je nog meer van dit soort mooie verhalen posten ook hier?

Korte samenvatting van deze mama: gemixed.
Blij met onze twee mannen , vermoeid , emoties die erg door elkaar lopen , toch nog meer bezig met de bevalling en geboorte dan ik had gedacht, mijn lijf een beetje terug , toch een stukje 'zwanger zijn' missen -noooit gedacht dat ik dat nog zou zeggen- , vol zorgen, gelukkig, gefrustreerd, lastig om aandacht te verdelen, verlang naar routine maar eigenlijk ook niet, kan opzien tegen de kleinste dingen of klusjes en kan vervolgens omslaan in een soort maniakale bui waarin alles schoon/opgeruimd/op orde moet zijn.
kortom: jantje lacht, jantje huilt

Kozakken ik vroeg me al af hoe het met je was.

Lishe, wat kan ik verder nog zeggen? Ik vind het zo lief van X dat ie zo betrokken is. Tuurlijk, dat hoort zo. Maar er zijn genoeg mannen bij wie dit volledig langs hun gaat.

quote:

Op zondag 3 september 2006 21:40 schreef kozakken het volgende:
Sjeekie_Beekie wat klink je lief over de mannetje Heerlijk om je verhalen te lezen. (hint: hopenlijk blijf je nog meer van dit soort mooie verhalen posten ook hier?

Dankje Kozakken...
En ik ga me eens verdiepen in het aangerade topic.

Sjeekiebeekie wel lastig dat moeder en vader niet altijd op een lijn zitten, maar zoals kozakken zegt je klinkt heel liefdevol .

Alle mama's met de heftige emoties rondom de bevalling een dikke ik herken het niet maar snap wel dat het niet fijn is.

Deze moeder is ziek: verkouden, hoofdpijn, keelpijn, moe, spierpijn... m.a.w.: kapot.

Arme PV. Het heerst blijkbaar nogal, ik heb afgelopen dagen ook veel keelpijn en hoofdpijn gehad. Gelukkig is het al wat minder aan het worden. Sterkte ermee!

EW, heb jij het leuk gehad gisteren?

Sjeekie-Beekie, dat klinkt allemaal best goed na zo'n korte tijd. Lekker zo'n mannetje dat houdt van gezellig samen de was opvouwen

Oef, die hormonen ook Kozakken, die maken het allemaal nog zwaarder dan het al is.
Tja, ik kan me voorstellen dat je baalt dat je geen BV kan geven maar het heeft toch een goede reden. Als je altijd last van rugpijn had kon je die mannen niet lekker oppakken. BV geven maakt echt niet dat je een betere moeder bent, veel knuffelen wel.

Hormomen maken dat liefde en de rest (lees: Hormomama op z'n slechtst) zo dicht bij elkaar horen.
En piekeren en euforie dus ook binnen een half uur elkaar een keer of tien kunnen afwisselen

Het stomme is Sjak, dat je helemaal gelijk hebt. Ik bedoel, met mijn hoofd kan ik dat heel goed beredeneren. Maar mijn hart sjokt soms nogal achter de feiten aan Ik kan er nu gerust mee uit de voeten, maar het zijn wel de momenten die me nog steeds wat doen wanneer ik het erover heb. Alsof ik me toch elke keer weer wil verdedigen. Terwijl mijn hoofd best weet dat dat helemaal niet nodig is.

Kozakken, als het gaat om het missen van de fysieke intimiteit bij KV, er is een hulpmiddel. Er bestaat een borstvoeding hulp set (SNS), een flesje met een heel dun slangetje dat je tegen je tepel kan plakken. De baby neemt dan tepel en slangetje in de mond en zal gewoon zuigen. Zo krijgt 'ie naast wat er eventueel in de borst zit in een keer ook de KV (of afgekolfde BV) uit het flesje binnen.

Ik voed er zelf sinds afgelopen zaterdag mee, op voorstel van een lactatiekundige, omdat ik een aangeboren tekort aan klierweefsel in mijn borsten blijk te hebben. Het werkt goed, m'n dochter hapt vrolijk aan. Alleen haalt ze soms het slangetje los met d'r zwaaihandjes. En dan beledigd huilen natuurlijk

't Is volgens mij niet zo'n bekend hulpmiddel, dus daarom noemde ik het maar even.

toevoeging: ik vind het ook heel erg bewonderenswaardig dat Kozakken tot een beslissing heeft kunnen komen in zo'n hoofd versus hart situatie

[ Bericht 12% gewijzigd door Macka66 op 05-09-2006 19:37:05 (kwam wellicht wat verkeerd over) ]

Dankje Sjak. Paplief is ook ziek, maar toch maar gaan werken. Oma ook ziek. Het zal inderdaad wel heersen...
Ik doe maar rustig aan vandaag en hoop dat ik Kendahl niet ook flink ziek maak. Maar het kwaad zal al geschied zijn. Of krijgt hij extra weerstand tegen griepvirussen mee vanuit de BV?

Hij zal niet ziek worden door bij jou te drinken PV

Hij krijgt wel anti-stoffen mee van deze griep. Wat niet zegt dat hij niet ziek zal worden, maar dat komt dan door de lucht.

Beterschap

Macka66, fijn dat de BHS zo goed werkt!

Kozakken, je hebt, against the odds al, het geprobeerd! Dat is toch driewerf hulde!

Als je bv hebt geprobeerd en het lukt niet, kun je daar niks aan doen. Lekker knuffelen tijdens de voeding kan altijd nog.

Bij ons gaat de bv nog steeds goed, al vind ik het erg zwaar en pijnlijk (kloofjes). Ik ben wel zo blij dat het lukt, dat het moed geeft om door te gaan (na 6 weken wordt het makkelijker toch???). Ik voel me wel een wandelende melkfabriek.
Omdat het zo'n slecht weer was, ben ik twee weken niet verder buiten geweest dan het balkon. Gisteren gingen we dan eindelijk met z'n drieen naar het winkelcentrum hier vlakbij. Vandaag ging ik alleen met Anna. Echt heerlijk om lekker buiten te wandelen. Ik voelde me meteen meer mens en minder melkfabriek.

stoer he, gewoon met je kind aan de wandel. heerlijk om die deur weer even uit te kunnen inderdaad, herinner ik me nog erg goed. (en nog hoor, maar inmiddels is 't toch weer wat anders).

tex, ben jij over 't ergste punt heen inmiddels? (ik hoop 't).

cattie wat prettig dat 't zo goed ging bij die bruiloft (en met ive bij de oppas). heb je toen ook nog moeten kolven tussendoor (of geef je geen bv?).

Even eruit is heerlijk als je al die tijd aan huis gekluisterd bent geweest. Gelukkig zit het weer nu mee.

Deze mama is moe. M'n lichaam moet nog weer even wennen aan het werken en m'n borsten blijkbaar ook want Finn wordt 's nachts weer een keertje extra wakker om een voeding. Waar ik dan weer extra moe van word, dus zo modderen we maar even aan. Verder baal ik een beetje dat manlief toevallig deze en volgende week heel veel afspraken 's avonds heeft (volgende week is ie zelfs 2 nachten weg) waardoor hij ook even weinig op kan vangen. Gelukkig baalt hij er zelf ook van, maarja het kon even niet anders.
Ach ja, nog even doorbijten en het zal vanzelf wel weer wennen en bijregelen denk ik dan maar.

Bix, het gaat allemaal wel redelijk hier. Zaterdag de laatste pillen geslikt En vandaag ongesteld geworden. Dus nog even afwachten of het straks dan toch echt allemaal over is, maar daar ga ik wel vanuit.

Hè Tex, ik duim met je mee.

Tamea, kun je op je vrije dagen niet wat bijslapen als Finn ook ligt te slapen? Moet je echt doen hoor, het valt anders zo tegen allemaal. En je pakt ook veel sneller ziektes op door je verlaagde weerstand. Dus pak die rust wanneer je kunt.

Deze mama gaat volgende week ook weer aan het werk. Ik vind het maar raar, het is zo snel gegaan. Met Léon ging ik pas na 4 maanden weer aan het werk, nu na 2 1/2 al. Voor mijn gevoel op dit moment nog iets te snel. Maar ws zit ik er volgende week zo weer in. Maar als ik er al aan denk dat ik straks Cas weer achter moet laten...

Nou, Cas is met Léon mee naar het kdv deze ochtend. Gisteravond had ik helemaal de kriebels, maar toen ik hem vanmorgen achterliet was alles prima. Ik weet in welke omgeving hij terecht komt en hoe liefdevol de leidsters met de kinderen omgaan. Hij heeft het er vast naar zijn zin. En nu ga ik me omkleden om te sporten. Dan schiet de ochtend tenminste lekker op.

gaat snel he dutch, de tijd, als je eenmaal je kleintje hebt. Ezra is ook alweer bijna 2 maanden
Ik heb nog vakantie na mijn verlof, dus ik hoef pas 16 oktober weer te werken. ik wilde wel eerder misschien, maar ik heb een oppas situatie die veranderd, dus dat gaat niet eerder lukken. geeft ook niet, ik begin het nu net echt leuk te vinden met Ezra, met zijn gelach en gekir, dus ik wil nog wel even genieten

Fijn dat het tot nu toe goed gaat met de hormonen Tex.

En ja, dat verlof gaat heel snel, ik ben nu alweer zowat 2 weken aan het werk en Finn is alweer dik drie maanden oud.
Op m'n vrije dagen probeer ik wel rustig aan te doen dutchie, maar ik ben een zeer slechte overdag slaper en kan ook al niet goed tegen maar een uurtje slapen, dan word ik slechter wakker dan ik ervoor was. Voortaan dus maar weer eerder naar bed en vaker uurtje op de bank met een boekje ofzo.
Laatste midweek van september gaan we trouwens ook lekker even weg (huwelijksreis naar CenterParcs, nog een kadootje van familie voor ons trouwen in april) dus dan kan ik ook weer even bijtanken en uitslapen.

quote:

Op maandag 28 augustus 2006 13:36 schreef Randa_v het volgende:
Nou, akties afgewerkt. Donderdag even bloed laten prikken op de schildklier en volgende week donderdag naar de dietiste. Fijn dat het zo snel geregeld kon worden. Gewoon bij de assistente de benodigde dingetjes gehaald en nu hopen dat mijn bloed goed is denk ik dan.

Nou heb nu een mooi voedingsadvies van de dietist langs me liggen voor mezelf, over twee weken mag ik weer op controle voor mijn gewicht. De weegschaal gaf 56 kilo aan, aangekleed, nu hard werken om aan de 60 kilo te komen. Alleen dan als ik dat haal en op peil weet te houden weet ik ook dat Merlijn goed te eten krijgt en ik niet alleen mezelf opmaak. Bloedprikken gaf uiteindelijk de uitslag dat mijn schildklier nog steeds normaal werkt al heb ik er wel meer pijn aan de vergroting. Ben wel benieuwd hoe lang zo een vergroting blijft zitten en of ik er met een volgende zwangerschap weer meer last van krijg, aangezien deze ws ook door de hormonen is ontstaan. Gelukkig is deze moeder bijna helemaal in orde en gaat het de goede kant op.