OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Een topic voor ouders door ouders.
Een "gevoelig"onderwerp, een onderwerp wat je geen enkele andere ouder toewenst.
Een topic waarin je misschien wel steun vind met elkaar, door je verhalen, herinneringen en gedachten neer te zetten.
Rouwen... een groot "eng"woord je hoopt zo dat het jullie niet overkomt, en als je het dan tegenkomt is het 9 van de 10 keer een ver van je bed show.
Je staat er even bij stil, Wat erg voor die mensen, en en leest door...
Maar dan overkomt het jezelf, je wereld spat uiteen,zomaar ineens, een lang"ziektebed"een ongeluk, zelfmoord het kan allemaal.
maar het verdriet is overal voelbaar, de pijn is overal merkbaar, je raakt als ouder je kind kwijt, je alles, het kind had jou moeten wegbrengen niet andersom.
Het valt mij op dat als ik maar schrijf, als ik maar vertel over onze *Thijs, dat ik de dingen een plaats kan geven, dat ik "gelukkig"ben, dat ik de dingen beter "begrijp", dat het me oplucht.
Het valt vaak niet mee, je komt de dagen wel door, maar altijd op de achtergrond is *Thijs stil aanwezig.
Toevallig zat ik vandaag tussen de vele kaarten te kijken, en viel mijn oog op het volgende gedicht
Duizend sterren staan te stralen
en houden trouw de wacht
ze kijken allen op ons neer
in die diepe donkere nacht
Éen ster die werd voor jullie
Lieve mensen
En hij blijft voor altijd staan
Want wat kun je anders
wensen
een lichtje wat nooit uit zal gaan
Het blijft voor altijd op je
stralen
want er gaat geen dag voorbij
ook al is het bewolkt
hij staat steeds aan onze zij
Diep in je hart is nu een
Lichtje
Wat eens heel vel liefde bracht
het gaf verdrietige momenten
maar bovenal een grote kracht
Ook al kun je soms verdrietig
wezen
denk dan steeds weer aan dit
licht
je hoeft dan echter niets te
vrezen
denk alleen aan dit sterretje
zijn gezicht
je kan uren weg gaan
dromen
van jullie licht hier ver
vandaan
maar ik weet zeker lieve
ouders
dit is het mooiste licht van ons
bestaan
Mooie linkjes:
het sprookje van de dood
http://www.angelsymbols.nl/
Engeltjes:
Mink: 10-08-2002 - 11-08-2002 (zoon van moussy en BlackCrow)
Danyel: 11 september 2004 - 21 maart 2006 (zoon van Phluphy)
Thijs: 06 september 2004 - 09 juni 2006 (zoon van Bar_en_Mar)
[ Bericht 1% gewijzigd door BE op 13-09-2006 08:32:00 ]
Een "gevoelig"onderwerp, een onderwerp wat je geen enkele andere ouder toewenst.
Een topic waarin je misschien wel steun vind met elkaar, door je verhalen, herinneringen en gedachten neer te zetten.
Rouwen... een groot "eng"woord je hoopt zo dat het jullie niet overkomt, en als je het dan tegenkomt is het 9 van de 10 keer een ver van je bed show.
Je staat er even bij stil, Wat erg voor die mensen, en en leest door...
Maar dan overkomt het jezelf, je wereld spat uiteen,zomaar ineens, een lang"ziektebed"een ongeluk, zelfmoord het kan allemaal.
maar het verdriet is overal voelbaar, de pijn is overal merkbaar, je raakt als ouder je kind kwijt, je alles, het kind had jou moeten wegbrengen niet andersom.
Het valt mij op dat als ik maar schrijf, als ik maar vertel over onze *Thijs, dat ik de dingen een plaats kan geven, dat ik "gelukkig"ben, dat ik de dingen beter "begrijp", dat het me oplucht.
Het valt vaak niet mee, je komt de dagen wel door, maar altijd op de achtergrond is *Thijs stil aanwezig.
Toevallig zat ik vandaag tussen de vele kaarten te kijken, en viel mijn oog op het volgende gedicht
Duizend sterren staan te stralen
en houden trouw de wacht
ze kijken allen op ons neer
in die diepe donkere nacht
Éen ster die werd voor jullie
Lieve mensen
En hij blijft voor altijd staan
Want wat kun je anders
wensen
een lichtje wat nooit uit zal gaan
Het blijft voor altijd op je
stralen
want er gaat geen dag voorbij
ook al is het bewolkt
hij staat steeds aan onze zij
Diep in je hart is nu een
Lichtje
Wat eens heel vel liefde bracht
het gaf verdrietige momenten
maar bovenal een grote kracht
Ook al kun je soms verdrietig
wezen
denk dan steeds weer aan dit
licht
je hoeft dan echter niets te
vrezen
denk alleen aan dit sterretje
zijn gezicht
je kan uren weg gaan
dromen
van jullie licht hier ver
vandaan
maar ik weet zeker lieve
ouders
dit is het mooiste licht van ons
bestaan
Mooie linkjes:
het sprookje van de dood
http://www.angelsymbols.nl/
Engeltjes:
Mink: 10-08-2002 - 11-08-2002 (zoon van moussy en BlackCrow)
11-08-2002 (zoon van moussy en BlackCrow)Danyel: 11 september 2004 - 21 maart 2006 (zoon van Phluphy)
Thijs: 06 september 2004 - 09 juni 2006 (zoon van Bar_en_Mar)
[ Bericht 1% gewijzigd door BE op 13-09-2006 08:32:00 ]
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Wat een mooi gedicht, Bar Ik hoop dat dit een mooi gedenkhoekje voor *Thijs en misschien ook voor * Danyel en *Mink mag worden.
Ik wens jullie veel kracht, steun en sterkte
Ik hoop dat dit een mooi gedenkhoekje voor *Thijs en misschien ook voor * Danyel en *Mink mag worden.Ik wens jullie veel kracht, steun en sterkte
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Weet je wat mij opvalt? Dat Thijs, Danyel en Mink zo'n wezenlijk deel uitmaken van OUD. Ze horen er nog steeds helemaal bij. Ze zijn ook niet te vergeten natuurlijk want ze hebben ieder hun eigen bijzondere indruk gemaakt op ons allen.
Begin maar gewoon, op hoop van zegen.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
Wat fijn dat dit jou een beetje helptquote:Op donderdag 17 augustus 2006 16:38 schreef Bar_en_Mar het volgende:
Het valt mij op dat als ik maar schrijf, als ik maar vertel over onze *Thijs, dat ik de dingen een plaats kan geven, dat ik "gelukkig"ben, dat ik de dingen beter "begrijp", dat het me oplucht.
Zie dit topic als een muur om je mooiste tekeningen en foto's op te hangen, een luisterend oor om je verhaal zo vaak je wilt te doen, een plekje waar je een bloem of ballon achterlaat, gewoon een plekje voor diegene die zijn achtergebleven met een lege plek.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Dat valt mij ook elke keer weer op Jelief en dat is heel fijn om te merken. Ik hoop dat de ouders van Thijs, Danyel en Mink dat ook zo voelen.quote:Op donderdag 17 augustus 2006 21:20 schreef Jelief het volgende:
Weet je wat mij opvalt? Dat Thijs, Danyel en Mink zo'n wezenlijk deel uitmaken van OUD. Ze horen er nog steeds helemaal bij. Ze zijn ook niet te vergeten natuurlijk want ze hebben ieder hun eigen bijzondere indruk gemaakt op ons allen.
Bar wat een mooi topic en hier kun je natuurlijk ook al je foto's spammen of mooie herinneringen ophalen. Wel heel fijn dat je door er veel over te schrijven, de dingen een plekje kunt geven
We moeten bereid zijn het leven dat we gepland hebben op te geven om het leven te vinden dat op ons wacht.
Oops! Did I just roll my eyes out loud?
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
Volgens mij is dat echt 1 van de ergste dingen die je als mens kan overkomen...je kind verliezen. Ik weet ook niet of je dat met tijd te boven komt, of dat je het voor altijd zonder een stukje van je hart moet doen..
Ik lurk altijd in OUD, simpelweg omdat ik geen kids heb, dus er ook weinig te posten valt en als ik dit soort verhalen lees dan voel ik de pijn bijna zelf. Erg weird.
Anyway, voor het al te wazig wordt, ik hoop dat leven voor jullie de dood iets dragelijker zal kunnen maken.
Ik lurk altijd in OUD, simpelweg omdat ik geen kids heb, dus er ook weinig te posten valt en als ik dit soort verhalen lees dan voel ik de pijn bijna zelf. Erg weird.
Anyway, voor het al te wazig wordt, ik hoop dat leven voor jullie de dood iets dragelijker zal kunnen maken.
Het "eerste"jaar het moeilijkste jaar zeggen ze...
Ik weet hoe het is om al bijna 6 jaar een moeder te moeten missen.
Maar waar ik nu het meest tegenop zie is *Thijs zijn 2de verjaardag, over 20 dagen is het zover.
Geen slingers ballonnen toeters en bellen...
Geen kadoo geen spelende vriendjes geen visite.
Hoe gaat die dag zijn emotioneel of juist heel bijzonder...
Ben al weken bezig met wat kun je nu eens doen op die ene dag, wil hem iig niet onopgemerkt voorbij laten gaan.
Ik weet hoe het is om al bijna 6 jaar een moeder te moeten missen.
Maar waar ik nu het meest tegenop zie is *Thijs zijn 2de verjaardag, over 20 dagen is het zover.
Geen slingers ballonnen toeters en bellen...
Geen kadoo geen spelende vriendjes geen visite.
Hoe gaat die dag zijn emotioneel of juist heel bijzonder...
Ben al weken bezig met wat kun je nu eens doen op die ene dag, wil hem iig niet onopgemerkt voorbij laten gaan.
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Ik neig zelf erg naar wat bv de mexicanen doen, het vieren van de dood. En nee, dat is niet morbide, maar juist heel eervol.
Ik ben zelf 2 goede vrienden verloren en heb ook heel lang vastgezeten in rouw..tot ik besloot dat dood net zo eervol is als leven. Dus als je nieuw leven viert, waarom dood niet? Immers, de 2 zijn onlosmakelijk verbonden.
Ik maak van de verjaardag en zelfs de sterfdag nu een klein feestje..niets onsmakelijks hoor, en over uitbundig, maar een soort proost op het leven en daar waar ze nu zijn.
Misschien heb je er wat aan, misschien niet..maar ik, ik zou het gewoon vieren.
Ik ben zelf 2 goede vrienden verloren en heb ook heel lang vastgezeten in rouw..tot ik besloot dat dood net zo eervol is als leven. Dus als je nieuw leven viert, waarom dood niet? Immers, de 2 zijn onlosmakelijk verbonden.
Ik maak van de verjaardag en zelfs de sterfdag nu een klein feestje..niets onsmakelijks hoor, en over uitbundig, maar een soort proost op het leven en daar waar ze nu zijn.
Misschien heb je er wat aan, misschien niet..maar ik, ik zou het gewoon vieren.
ik heb onlangs gehoord, dat het leven daar gewoon doorgaat en dat boeide mij wel, en gaf mij mogelijkheden om anders tegen het overlijden aan te kijken.
Iets wat voor mij compleet nieuw is, en dat herrinerde mij eraan dat het idd niet zomaar voorbij mag gaan die dag, en dat we wat mogen gaan doen.
Zat er zelf beetje aan te denken om een dagje weg te gaan en dan naar een bezienswaardigheid te gaan kijken, daar een foto van te maken, en dat ieder jaar opnieuw een ander iets bekijken...
Iets wat voor mij compleet nieuw is, en dat herrinerde mij eraan dat het idd niet zomaar voorbij mag gaan die dag, en dat we wat mogen gaan doen.
Zat er zelf beetje aan te denken om een dagje weg te gaan en dan naar een bezienswaardigheid te gaan kijken, daar een foto van te maken, en dat ieder jaar opnieuw een ander iets bekijken...
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Het verlies van je kind is het ergste wat je kunt overkomen. Ik spreek uit eigen ervaring, al meer dan 16 jaar geleden.quote:Op donderdag 17 augustus 2006 22:47 schreef Bar_en_Mar het volgende:
Het "eerste"jaar het moeilijkste jaar zeggen ze...
Ik weet hoe het is om al bijna 6 jaar een moeder te moeten missen.
Maar waar ik nu het meest tegenop zie is *Thijs zijn 2de verjaardag, over 20 dagen is het zover.
Geen slingers ballonnen toeters en bellen...
Geen kadoo geen spelende vriendjes geen visite.
Hoe gaat die dag zijn emotioneel of juist heel bijzonder...
Ben al weken bezig met wat kun je nu eens doen op die ene dag, wil hem iig niet onopgemerkt voorbij laten gaan.
De pijn blijft, maar de scherpe randje gaan er van af. Het eerste jaar leef je in een roes, het blijft maar op je af komen. Verjaardag, Kerstmis, Sinterklaar etc etc.
Dat word in verloop van tijd minder, maar toch blijf je denken, nu zou hij/zij naar de basisschool gaan, nu zou hij/zij etc etc.
Er word je door anderen gezegd, dat je het "een plaatsje" moet geven (god wat haat ik die uitdrukking), dat je het moet gaan accepteren.
Maar dat moet je maar kunnen.
Ik heb je andere topics ook gelezen, maar kon het helaas toen niet opbrengen om te reageren. Maar ik wens je heel veel sterkte in dit grote verdriet.
Ik heb dit van heel dichtbij mee gemaakt en je zult altijd een stukje van jezelf missen. Met de tijd gaan de scherpe randjes eraf, maar ook die kun je gaan missen. Dat eerste, heftige onvervalste verdriet, die pure emoties. Ze worden minder, herinneringen vervagen en ook dat is moeilijk. Je kunt je zijn bulderende lach bijvoorbeeld niet meer helder voor de geest halen.quote:Op donderdag 17 augustus 2006 22:01 schreef SHE het volgende:
Volgens mij is dat echt 1 van de ergste dingen die je als mens kan overkomen...je kind verliezen. Ik weet ook niet of je dat met tijd te boven komt, of dat je het voor altijd zonder een stukje van je hart moet doen..
Wel gaan zoals gezegd de scherpe randjes eraf. Het wordt draaglijker. Het verdriet is bij je gaan horen en je accepteert dat verdriet als een stukje van jezelf, dat vanaf nu voor altijd bij je leven zal horen.
Het lukt steeds vaker zonder een traan aan de overledene te denken, maar met een brede glimlach.
Dat heb ik in mijn nabije omgeving anders ervaren. Het eerste jaar is er vanuit je omgeving nog veel aandacht en belangstelling voor je verdriet, maar voor anderen gaat het leven gewoon door en het kan hen zelfs gaan irriteren dat jouw leven niet gewoon door gaat.quote:Op donderdag 17 augustus 2006 22:47 schreef Bar_en_Mar het volgende:
Het "eerste"jaar het moeilijkste jaar zeggen ze...
Krijg je geen visite op zo'n dag? Ik zou zeker wat vrienden en familie uitnodigen om Thijs te herdenken. Foto's kijken, naar het graf gaan, wellicht iets symbolisch doen zoals ballonnen oplaten.quote:Maar waar ik nu het meest tegenop zie is *Thijs zijn 2de verjaardag, over 20 dagen is het zover.
Geen slingers ballonnen toeters en bellen...
Geen kadoo geen spelende vriendjes geen visite.
Hoe gaat die dag zijn emotioneel of juist heel bijzonder...
Ben al weken bezig met wat kun je nu eens doen op die ene dag, wil hem iig niet onopgemerkt voorbij laten gaan.
Nou ik moet eerlijk bekennen dat er hier eigenlijk maar bar weinig mensen langskomen hoorquote:Op vrijdag 18 augustus 2006 00:45 schreef Xennia het volgende:
Dat heb ik in mijn nabije omgeving anders ervaren. Het eerste jaar is er vanuit je omgeving nog veel aandacht en belangstelling voor je verdriet, maar voor anderen gaat het leven gewoon door en het kan hen zelfs gaan irriteren dat jouw leven niet gewoon door gaat.
[..]
we horen amper iets of iemand, meestal moet het eerst van onze kant afkomen...
Mijn fam zie ik echt amper, terwijl ze de eerste 2 weken van het overlijden hier wel genoeg waren.
En dat terwijl ze maar 7 km hier vandaan wonen.
Ik kan er soms wel wat wakker van liggen, maar heeft meer te maken met mijn vader die ik eigenlijk gewoon niet zie...
Maar ik zou Bar niet heten om mij er maar niet meer druk om te gaan maken, is zo zonde van mijn energie.
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Lieve Bar,
Damn wat zou ik graag in de auto willen springen om naar je toe te komen. Maar ik wil me niet opdringen dus laat het van jullie kant af komen Stom van mij, ik had moeten bellen en we hadden weer op visite moeten komen.
Damn wat zou ik graag in de auto willen springen om naar je toe te komen. Maar ik wil me niet opdringen dus laat het van jullie kant af komen Stom van mij, ik had moeten bellen en we hadden weer op visite moeten komen.
Stom van mij, ik had moeten bellen en we hadden weer op visite moeten komen.
Het is een soort van ongemakkelijkheid denk ik, omdat jouw leven 'gewoon' is en het leven van jou bijv., Bar, en mijn broer en schoonzus, die ook hun kindje verloren hebben, helemaal niet 'gewoon' is... Vaak weet je niet óf ze erover willen praten en zo ja, wat je er zelf over zou kunnen zeggen zonder ongevoelig over te komen. Want voor jou is het toch niet zo dichtbij en vers als voor iemand die net zijn kindje verloren heeft...
Ook is het een terughoudendheid die ervoor zorgt dat je niet over je eigen leven praat, je eigen kinderen waar het wél goed mee gaat of waar juist alleen kleine problemen zijn. Die kleine problemen lijken zó overdreven als je denkt aan het verdriet waar jij, Bar, onder anderen mee te maken hebt gekregen.
Maar dit alles is alleen een soort verklaring, ik denk niet dat het echt een excuus is. Want je familielid is niet ineens een vreemde door zo'n verlies, het is juist iemand die meer dan ooit steun en support nodig heeft. En dat vind ik iets om heel goed over na te denken. Het is eigenlijk heel egoïstisch (van mij ook geweest) om zo iemand weinig te (willen) spreken omdat je zélf niet goed weet wat te zeggen. Vaak is een klein gebaar al genoeg, het feit dat je aan ze denkt en dat ook laat weten (hoe moeten zij het anders te weten komen).
Ik hoop dat ik het goed onder woorden heb kunnen brengen en dat ik er niet helemaal naast zit...
Bar, ik vind het een heel mooi topic en ik hoop dat je er steun aan zult hebben!
Ook is het een terughoudendheid die ervoor zorgt dat je niet over je eigen leven praat, je eigen kinderen waar het wél goed mee gaat of waar juist alleen kleine problemen zijn. Die kleine problemen lijken zó overdreven als je denkt aan het verdriet waar jij, Bar, onder anderen mee te maken hebt gekregen.
Maar dit alles is alleen een soort verklaring, ik denk niet dat het echt een excuus is. Want je familielid is niet ineens een vreemde door zo'n verlies, het is juist iemand die meer dan ooit steun en support nodig heeft. En dat vind ik iets om heel goed over na te denken. Het is eigenlijk heel egoïstisch (van mij ook geweest) om zo iemand weinig te (willen) spreken omdat je zélf niet goed weet wat te zeggen. Vaak is een klein gebaar al genoeg, het feit dat je aan ze denkt en dat ook laat weten (hoe moeten zij het anders te weten komen).
Ik hoop dat ik het goed onder woorden heb kunnen brengen en dat ik er niet helemaal naast zit...
Bar, ik vind het een heel mooi topic en ik hoop dat je er steun aan zult hebben!
Ja zoals jij het nu neerschrijft Suzanna, zo is het denk ik wel goed verwoord.
Ik weet nog even niet veel te zeggen Bar, maar ik vind het een heel mooi topic en ik hoop dat je er wat aan hebt.
Ik weet nog even niet veel te zeggen Bar, maar ik vind het een heel mooi topic en ik hoop dat je er wat aan hebt.
Het praten over *Thijs gaat goed. Bar en Mar zijn er heel open in, herinneringen ophalen gaat met een lach en een traan.
Wat ik heel moeilijk vond was dat we toen voor het eerst sinds het overlijden van *Thijs met de kinderen er kwamen. Djulian liep als eerst op de box af en dat vond ik moeilijk en trok hem gelijk op schoot. Na 5 minuten was iedereen ontspannen.
Het is heel moeilijk om daar te zitten met je eigen kind op schoot wetende dat je vrienden die tegenover je zitten hun zoon moeten missen. Het voelde oneerlijk.
En dat is zo moeilijk!
Wat ik heel moeilijk vond was dat we toen voor het eerst sinds het overlijden van *Thijs met de kinderen er kwamen. Djulian liep als eerst op de box af en dat vond ik moeilijk en trok hem gelijk op schoot. Na 5 minuten was iedereen ontspannen.
Het is heel moeilijk om daar te zitten met je eigen kind op schoot wetende dat je vrienden die tegenover je zitten hun zoon moeten missen. Het voelde oneerlijk.
En dat is zo moeilijk!
Het is ook een moeilijke tijd voor ons allemaal, volgende week is mijn moeder 6jr overleden en daar sta je toch bij stil, dan komt ook weer het verlies van *Thijs bij kijken, wat allemaal dicht bij elkaar ligt.
Volgende week zondag gaan we een kruisje plaatsen bij *Thijs zijn grafje samen met mar zijn ouders, mijn ouders en mijn opa en oma.
Dat kruisje verdwijnt overgens weer zodra het monument geplaatst gaat woren.
Hoe dat zal geen idee, emotioneel waarschijnlijk.
Ik snap je heel goed hoor Suus en gebrijp dat ook, maar dat ik al tig keer aan mijn pa gevraagd heb van kom eens om de koffie, en er word niets mee gedaan dan houd het op een gegeven moment van mijn kant op.
Hij weet hoe moeilijk ik het heb, toevallig vanmiddag nog met hem over gehad aan de telefoon, krijg al snel het antwoord ja maar ik ben zo druk...
Volgende week zondag gaan we een kruisje plaatsen bij *Thijs zijn grafje samen met mar zijn ouders, mijn ouders en mijn opa en oma.
Dat kruisje verdwijnt overgens weer zodra het monument geplaatst gaat woren.
Hoe dat zal geen idee, emotioneel waarschijnlijk.
Ik snap je heel goed hoor Suus en gebrijp dat ook, maar dat ik al tig keer aan mijn pa gevraagd heb van kom eens om de koffie, en er word niets mee gedaan dan houd het op een gegeven moment van mijn kant op.
Hij weet hoe moeilijk ik het heb, toevallig vanmiddag nog met hem over gehad aan de telefoon, krijg al snel het antwoord ja maar ik ben zo druk...
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Ik denk dat mensen er heel veel moeite mee hebben, dat ze bang zijn om het verkeerde te zeggen, terwijl ze er eigenlijk alleen maar hoeven te zijn...
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Ja dat is heel jammer Bar. Dat lijkt me ook heel moeilijk om mee om te gaan. Dat te druk is wel een te snel gebruikt excuus voor veel mensen helaas
Rewimo, het is precies zoals je zegt....er zijn is zó belangrijk.
Het kruisje plaatsen zal best een emotioneel moment worden, maar wel fijn dat jullie ouders en opa en oma erbij zijn...zo belangrijk dat je je verlies kunt delen
Bij het overlijden van mijn vader werden we het eerste jaar ook geleefd, mensen hebben begrip als je verdriet hebt of wanneer hetniet zo goed met je gaat, maar ná dat jaar wordt dat moeilijker.
Mensen blijven weg, en mensen die verder van je afstaan vinden dat je het ondertussen wel een plekje hebt moeten geven.
Ik was 13 en er werd mij door de directeur van de school letterlijk gezegd dat het nu toch wel 'over' moest zijn terwijl ik het er zo moeilijk mee had.
Het kruisje plaatsen zal best een emotioneel moment worden, maar wel fijn dat jullie ouders en opa en oma erbij zijn...zo belangrijk dat je je verlies kunt delen
Bij het overlijden van mijn vader werden we het eerste jaar ook geleefd, mensen hebben begrip als je verdriet hebt of wanneer hetniet zo goed met je gaat, maar ná dat jaar wordt dat moeilijker.
Mensen blijven weg, en mensen die verder van je afstaan vinden dat je het ondertussen wel een plekje hebt moeten geven.
Ik was 13 en er werd mij door de directeur van de school letterlijk gezegd dat het nu toch wel 'over' moest zijn terwijl ik het er zo moeilijk mee had.
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Over bot gesproken zegquote:Op zondag 20 augustus 2006 09:43 schreef Githa het volgende:
Ik was 13 en er werd mij door de directeur van de school letterlijk gezegd dat het nu toch wel 'over' moest zijn terwijl ik het er zo moeilijk mee had.
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Dit is iets waar ik zelf moeite mee heb (gehad) het praten voor mij door anderen. Later meer, want ja, ik weet heel zeker dat Mink nog steeds bij OUD hoortquote:Op vrijdag 18 augustus 2006 19:27 schreef Anitra het volgende:
Het praten over *Thijs gaat goed. Bar en Mar zijn er heel open in, herinneringen ophalen gaat met een lach en een traan.
Je zou er haast een boek over schrijven!
Ik lees inmiddels al een hele tijd mee in OUD, maar begin me nu toch iets af te vragen.quote:Op vrijdag 18 augustus 2006 19:27 schreef Anitra het volgende:
Het praten over *Thijs gaat goed. Bar en Mar zijn er heel open in, herinneringen ophalen gaat met een lach en een traan.
Anitra, hoe vaak heb je het eigenlijk over Thijs met Bar_en_Mar? Ik krijg de indruk dat je er iedere avond over de vloer komt om het te hebben over het meest pijnlijke verlies in iemands leven en om de een of andere reden denk ik niet dat constant confronteren helpt bij het verwerken van een dergelijk verlies .....
Voor de rest wil ik iedereen die te maken heeft met een dergelijk verlies heel veel sterkte en doorzettingsvermogen toewensen, het lijkt me vreselijk om je meest dierbare(n) te moeten verliezen, al helemaal als het verlies plotseling en onverklaarbaar is.
Grote Beer nam hem in zijn armen
en wiegde hem zachtjes heen en weer.
"kijk eens"zei de Grote Beer.
En kleine beer keek.
"kijk ik heb de maan voor je gehaald.
De maan en al die fonkelende sterren.
Maar Kleine Beer hoorde hem niet meer.
Hij was al in slaap gevallen,
veilig in Grote Beers armen.
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Bar, ik heb vorige week 'Welterusten, kleine beer' ook voor Isa gekocht. kwam er mee aanlopen in de kinderboekenwinkel, 'Is dit niet dat boekje waar je het over had, toen met Thijs?'...
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Ah Thijs in pyama, wat schattig
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Sjeen
Sjeen
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Ik denk juist wel dat het helpt dat er iemand is waarmee je erover kunt praten, zoveel als je wilt.quote:Op zondag 20 augustus 2006 21:19 schreef Dolen het volgende:
[..]
Ik lees inmiddels al een hele tijd mee in OUD, maar begin me nu toch iets af te vragen.
Anitra, hoe vaak heb je het eigenlijk over Thijs met Bar_en_Mar? Ik krijg de indruk dat je er iedere avond over de vloer komt om het te hebben over het meest pijnlijke verlies in iemands leven en om de een of andere reden denk ik niet dat constant confronteren helpt bij het verwerken van een dergelijk verlies .....
Voor de rest wil ik iedereen die te maken heeft met een dergelijk verlies heel veel sterkte en doorzettingsvermogen toewensen, het lijkt me vreselijk om je meest dierbare(n) te moeten verliezen, al helemaal als het verlies plotseling en onverklaarbaar is.
Ik denk, maar dat ben ik maar, dat het ergste wat je kunt doen is eromheen praten.
Ik vind dit topic trouwens een erg mooi initiatief Bar, en de gedichtjes zijn heel mooi.
Moussy
JoOlz: "So much good shit in senesta's head, I call it Ideahhrea."
Ik ben ook erg blij met dit topic.
Ook al is het voor mij "al" tien jaar geleden dat mijn kleine Max dood ging, toch heb ik ook nog steeds behoefte om af en toe eens over hem te praten.
Vanaf het begin ben ik open en benaderbaar gebleven en kon iedereen me van alles zeggen of vragen. Gelukkig deden heel veel mensen dat ook.
9 Juni 1997 veranderde ons onbezorgd gelukkig zijn in èèn grote nachtmerrie.
(zelfde sterfdag als Thijs. Heb ook de hele dag aan Thijs gedacht. )
Dat eerste jaar is moeilijk maar het jaar daarop is nog zwaarder vond ik.
Het eerste jaar wordt je nog zo geleefd en ben je nog zo lamgeslagen en verdoofd.
Je gaat op de automatisch piloot en laat je maar meeslepen door de golven van intense pijn en verdriet en het zinloos "dingen doen" want god je moet toch wat. Het jaar daarop ben je al minder verdoofd en ga je er gewoon keihard en rauw doorheen.
(al is dat misschien voor iedereen weer anders hoor, iedereen gaat er op zijn/haar manier mee om natuurlijk.)
Ik ben zelf inmiddels wel op een punt gekomen dat ik me erbij heb neergelegd. Geaccepteerd nog niet, het had niet mogen gebeuren gewoon, klaar.
Maar je kunt gewoon niet anders dan je neerleggen op een gegeven moment. Het feit is nou eenmaal zo dat het niet terug te draaien is, god kon dat maar! pfffff.
(Zo zie je maar, voor mij is het "al" tien jaar geleden en de waterlanders komen alweer.
)
Op Max geboorte en sterfdag doen we maar een beetje wat.
In de dagen ervoor maken we zn grafje helemaal mooi met verse plantjes.
Die dagen zelf komt eigenlijk altijd mn familie langs. We nemen onze mobieltjes mee en gaan onze eigen gang. Mooie bos bloemen kopen, nog wat laatste boodschapjes een mooi kaartje voor op zn graf.
In de loop van de dag komt de familie en treffen we ze of op de begraafplaats of in het winkelcentrum of bij ons thuis. ( ze hebben de sleutel en kunnen en mogen er gewoon in)
We drinken dan koffie en hebben er lekker dikke luxe koeken bij.
De rest van de dag gaan we zo af en toe naar de begraafplaats, zoveel of weinig als ieder maar wil.
Savonds eten we dan broodjes gezond, lekker makkelijk.
We hebben op Max geboortedag ook nog wel eens taart gehad, gewoon om te vieren dat hij wel bij ons geboren is geweest en wij hem hebben mogen leren kennen. Hoe kort hij er ook maar was, ik had het nooit willen missen!
NB:
En nog even voor blonde adviezen over; "niet zoveel met de ouders over het overleden kind praten, want dan kunnen ze het nooit verwerken. " Pas met advies komen als je weet waar je het over hebt.
Verwerken bestaat niet en daarmee basta.
Ps: voor alle ouders van een overleden kind. ( moet toch eens een omschrijving/woord voor komen )
[ Bericht 2% gewijzigd door pepper_961 op 21-08-2006 10:41:24 (fout coontje erbij) ]
Ook al is het voor mij "al" tien jaar geleden dat mijn kleine Max dood ging, toch heb ik ook nog steeds behoefte om af en toe eens over hem te praten.
Vanaf het begin ben ik open en benaderbaar gebleven en kon iedereen me van alles zeggen of vragen. Gelukkig deden heel veel mensen dat ook.
9 Juni 1997 veranderde ons onbezorgd gelukkig zijn in èèn grote nachtmerrie.
(zelfde sterfdag als Thijs. Heb ook de hele dag aan Thijs gedacht. )
Heb ook de hele dag aan Thijs gedacht. )Dat eerste jaar is moeilijk maar het jaar daarop is nog zwaarder vond ik.
Het eerste jaar wordt je nog zo geleefd en ben je nog zo lamgeslagen en verdoofd.
Je gaat op de automatisch piloot en laat je maar meeslepen door de golven van intense pijn en verdriet en het zinloos "dingen doen" want god je moet toch wat. Het jaar daarop ben je al minder verdoofd en ga je er gewoon keihard en rauw doorheen.
(al is dat misschien voor iedereen weer anders hoor, iedereen gaat er op zijn/haar manier mee om natuurlijk.)
Ik ben zelf inmiddels wel op een punt gekomen dat ik me erbij heb neergelegd. Geaccepteerd nog niet, het had niet mogen gebeuren gewoon, klaar.
Maar je kunt gewoon niet anders dan je neerleggen op een gegeven moment. Het feit is nou eenmaal zo dat het niet terug te draaien is, god kon dat maar! pfffff.
(Zo zie je maar, voor mij is het "al" tien jaar geleden en de waterlanders komen alweer.
)
Op Max geboorte en sterfdag doen we maar een beetje wat.
In de dagen ervoor maken we zn grafje helemaal mooi met verse plantjes.
Die dagen zelf komt eigenlijk altijd mn familie langs. We nemen onze mobieltjes mee en gaan onze eigen gang. Mooie bos bloemen kopen, nog wat laatste boodschapjes een mooi kaartje voor op zn graf.
In de loop van de dag komt de familie en treffen we ze of op de begraafplaats of in het winkelcentrum of bij ons thuis. ( ze hebben de sleutel en kunnen en mogen er gewoon in)
We drinken dan koffie en hebben er lekker dikke luxe koeken bij.
De rest van de dag gaan we zo af en toe naar de begraafplaats, zoveel of weinig als ieder maar wil.
Savonds eten we dan broodjes gezond, lekker makkelijk.
We hebben op Max geboortedag ook nog wel eens taart gehad, gewoon om te vieren dat hij wel bij ons geboren is geweest en wij hem hebben mogen leren kennen. Hoe kort hij er ook maar was, ik had het nooit willen missen!
NB:
En nog even voor blonde adviezen over; "niet zoveel met de ouders over het overleden kind praten, want dan kunnen ze het nooit verwerken. " Pas met advies komen als je weet waar je het over hebt.
Verwerken bestaat niet en daarmee basta.
Ps: voor alle ouders van een overleden kind. ( moet toch eens een omschrijving/woord voor komen )
[ Bericht 2% gewijzigd door pepper_961 op 21-08-2006 10:41:24 (fout coontje erbij) ]
The waves you made will always be
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Mag ik vragen wat het verhaal is van Max, Pepper? Als je dat wilt vertellen natuurlijk
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
"Als van een vrouw haar man is overleden, is deze vrouw weduwe. Een man die zijn vrouw verliest is weduwnaar. Maar voor een vader en een moeder die een kind verliezen is geen benaming."
Uit 'Schaduwkind' door Thomése, P.F.
Uit 'Schaduwkind' door Thomése, P.F.
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Een kind in OUD blijft erbij horen, zo kan ik nog steeds niet naar Isn't she lovely van Stevie Wonder luisteren, laatst was er een Mink op tv.....een overleden kind zal mij altijd bijblijven (zo ook Enzo, en zijn broertje)...maar met rouw gaan mensen heel raar om dat kunnen we echt niet.
dat kunnen we echt niet.
DANYEL EN THIJS
....maar daarna ben ik weer triestig...
....maar daarna ben ik weer triestig...
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Vroeger konden ze er ook wat van hoor. Mijn oudste broertje is met 6 maanden overleden (open ruggetje). Mijn ouders weten zelfs niet waar hij begraven ligt
En van de tekst op het bidprentje krijg ik ook helemaal de kriebels
En van de tekst op het bidprentje krijg ik ook helemaal de kriebels
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
En weet je wat mijn bloed deed koken? Dat als je als babietje overleed voordat je gedoopt was, je dus niet op kerkgrond begraven mocht worden want het babietje kwam niet in de hemel....quote:Op maandag 21 augustus 2006 11:08 schreef Rewimo het volgende:
Vroeger konden ze er ook wat van hoor. Mijn oudste broertje is met 6 maanden overleden (open ruggetje). Mijn ouders weten zelfs niet waar hij begraven ligt
En van de tekst op het bidprentje krijg ik ook helemaal de kriebels
Vroeger werd er natuurlijk helemala neit over gesproken, maar ik vind anno 2006 mensen nog steeds erg onbeholpen als het gaat om negatieve dingen...
DANYEL EN THIJS
....maar daarna ben ik weer triestig...
....maar daarna ben ik weer triestig...
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Ja, zondig hoor, zo'n baby'tje. Alsof je al niet genoeg verdriet had, kreeg je kindje de complete erfzonde nog om zijn nek gehangen ook
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
We woonde vlakbij de Oude Rijn, hij heeft het tuinhekje open weten te krijgen en is in de Rijn gelopen of gevallen.quote:Op maandag 21 augustus 2006 10:48 schreef Rewimo het volgende:
Mag ik vragen wat het verhaal is van Max, Pepper? Als je dat wilt vertellen natuurlijk
In dat jaar waren de temperaturen ook tropisch en hij kon dus niet inslaap komen die avond.
Ik heb hem na even afwachten toch weer uit zn bedje gehaald, droog rompertje en zn kleertjes aangetrokken en weer mee naar beneden.
Hij wilde nog even buiten in de tuin maar eerst wilde ik dat niet want wat zal de buurt daar wel niet van denken, zo`n jochie om een uurtje of negen, kwart over negen wakker en buiten.
Toch wel toegestaan en toen ging het in een kort momentje, tussen twee keertjes kijken van mij mis.
Toen ik weer keek stond zn skeltertje strak tegen het opengetrokken hekje aan.
En dan is er alleen nog maar blinde paniek.....
"o mijn god o mijn god nee, nee dit is niet echt! o mijn god"
Rennen naar de waterkant, kijken naar bubbels geen bubbels, om het kleine bokje huizen rennen( want voor een drukke weg met regelmatig zwaar vrachtverkeer), roepen, terug achterom komen, buren die ineens allemaal buiten zijn, "waar is max dan?!" Ik: "waar denk je verdomme!! " Buuf: "o nee hoor meissie nee hoor!"
Vrijwillige brandweer die net terug kwam van een duikoefening hadden hun uitrusting nog aan.
Half tien was hij verdwenen en kwart voor tien zag ik hem terug op de "kade" , blauwe lipjes en een brandweerman die ritmisch op zn borstkasje drukt.
Werd door twee politie agenten naar de wagen gesleept/dragen , zakte door mn hoefjes van ellende. Voorop Max in een ambulance daarna nog 1 ambulance, weet niet waar die voor was, en daarachter wij in de politiewagen.
Onderweg naar het ziekenhuis voelde ik letterlijk het draadje tussen hem en mij knappen, ik wist toen dat het echt over was.
Je gedachtte veranderd dan van; " ow mijn god ow mijn god, laat hem alsjeblieft bij me blijven, mag hij alsjeblieft blijven leven" in; " Als ze het me maar niet vertellen als mn man er nog niet is"
En nu zit ik inderdaad met "had ik maar.....had ik maar"
The waves you made will always be
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Pepper, wat verschrikkelijk... Ik zit hier helemaal met kippenvel.
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Door mijn schuld heb ik hem niet alleen zn toekomst ontnomen, maar ook de rest van mn familie in een zwart donker gat gegooid.
Ik had hem niet naar buiten moeten laten gaan, ik had nog vaker moeten kijken, ik had mn intuitie moeten volgen en gelijk het water in moeten gaan.
De artsen vertelde weken of maanden later, (kan me verder niet veel herinneren van dat eerste jaar hoor, geen tijdsbesef van wat, waar en wanneer iets plaatsvond daarna.) dat door de warmte van het water de zuurstof in zn bloed heel snel op is geraakt. Als het koud water was geweest was zn hartje trager gaan kloppen en had hij een grotere kans gehad het wel te redden.
De gekste gedachten gaan dan door je hoofd, zo van; " waarom zijn ze mijn hart niet op komen halen voor hem dan" of: "als ze nou mijn slagaders op zijn aders hadden aangesloten, dan had mijn hart toch zijn bloedcirculatie van zuurstofrijkbloed kunnen voorzien."
Je gaat in sprookjes geloven op zo`n moment.
Ik had hem niet naar buiten moeten laten gaan, ik had nog vaker moeten kijken, ik had mn intuitie moeten volgen en gelijk het water in moeten gaan.
De artsen vertelde weken of maanden later, (kan me verder niet veel herinneren van dat eerste jaar hoor, geen tijdsbesef van wat, waar en wanneer iets plaatsvond daarna.) dat door de warmte van het water de zuurstof in zn bloed heel snel op is geraakt. Als het koud water was geweest was zn hartje trager gaan kloppen en had hij een grotere kans gehad het wel te redden.
De gekste gedachten gaan dan door je hoofd, zo van; " waarom zijn ze mijn hart niet op komen halen voor hem dan" of: "als ze nou mijn slagaders op zijn aders hadden aangesloten, dan had mijn hart toch zijn bloedcirculatie van zuurstofrijkbloed kunnen voorzien."
Je gaat in sprookjes geloven op zo`n moment.
The waves you made will always be
jee pepper, wat afgrijselijk
I can only please one person per day. Today is not your day. Tomorrow isn't looking too good either.
Oh Pepper wat een nachtmerrie zeg Wat een gruwelijke momenten. En dan het schuldgevoel er ook nog bij, alsof je al niet genoeg te lijden hebt van het verdriet je kind te moeten missen Hoe oud is Max geworden als ik vragen mag ?
Allejezus, wat een verhaalquote:Op maandag 21 augustus 2006 12:09 schreef pepper_961 het volgende:
Ik had hem niet naar buiten moeten laten gaan, ik had nog vaker moeten kijken, ik had mn intuitie moeten volgen en gelijk het water in moeten gaan.
Maar je kan als ouder niet 24/7 alert zijn, opvoeden is loslaten (en dus ook: alleen in de tuin laten spelen). 99 van de 100 keer gaat dat goed. Jullie hebben gewoon hele dikke vette pech gehad.
Mijn zoontje van net 3 mag sinds zijn verjaardag 'alleen' buiten spelen, dwz hij blijft voor het huis en ik kijk heel vaak. Maar tussen straat en vijver van de buren is geen hekje. Ook dat kan in potentie goed misgaan.
Mag ik een heel persoonlijke vraag stellen? Als je niet wilt antwoorden pepper dan is dat je goed recht hoor.
Wat ik me nou afvraag, hoe overleef je dit als echtpaar? Hoe overleef je die schuldgevoelens?
Wat ik me nou afvraag, hoe overleef je dit als echtpaar? Hoe overleef je die schuldgevoelens?
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Pepper wat moet dit afschuwelijk voor je zijn zeg. Echt geen woorden voor....
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Pepper, wat vreselijk. Ik kan me voorstellen dat je je (volgens mij overigens onterecht, zie post van anneja) schuldig voelt over wat er gebeurd is. Tegelijkertijd denk ik dat iedere ouder die zijn kind verliest, op wat voor manier dan ook, dat soort "wat als" gevoelens wel heeft. Hoe je je kind ook verliest, het is gewoon te afgrijselijk om te bevatten.
Oops! Did I just roll my eyes out loud?
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
Pepper aller eerst wil je bedanken voor je verhaal, niet echt de gemakkelijkste klus
zoals je al vertelde veel gepaard met veel emoties
Nu ik zojuist jou verhaal gelezen heb lopen ook hier de tranen over mijn wangen, wat een schrik, wat een nachtmerrie.
Die vraag he Wat als.....Waarom heb ik niet.... zo oneerlijk ze doen vaak meer pijn dan goed.
Antwoorden op vragen....
Er zijn letterlijk geen woorden voor, want we krijgen er ons kindje niet mee terug, we zullen er de rest van ons leven mee moeten doen.
sterkte en als je er ooit over wilt praten, ik wil graag eens luisteren
zoals je al vertelde veel gepaard met veel emoties
Nu ik zojuist jou verhaal gelezen heb lopen ook hier de tranen over mijn wangen, wat een schrik, wat een nachtmerrie.
Die vraag he Wat als.....Waarom heb ik niet.... zo oneerlijk ze doen vaak meer pijn dan goed.
Antwoorden op vragen....
Er zijn letterlijk geen woorden voor, want we krijgen er ons kindje niet mee terug, we zullen er de rest van ons leven mee moeten doen.
sterkte en als je er ooit over wilt praten, ik wil graag eens luisteren
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Pepper wat afschuwelijk
Ik bedenk het me ook vaak genoeg dat ongelukken in een klein hoekje zitten. 100 keer gaat het goed, maar het kan ook die ene keer mis gaan. Hoe kun je daar ooit mee leren leven met zo'n ongeluk. En al die schuld gevoelens enzovoorts
Ik bedenk het me ook vaak genoeg dat ongelukken in een klein hoekje zitten. 100 keer gaat het goed, maar het kan ook die ene keer mis gaan. Hoe kun je daar ooit mee leren leven met zo'n ongeluk. En al die schuld gevoelens enzovoorts
zoals jullie weten is er bij niets uit de autopsie uitslagen gekomen.
Je word dan als ouders "gedwongen"om maar door te gaan, maar zonder een uitslag, altijd de vraag Waar is Thijs aan overleden....
De eerste dag was ik voornamelijk voordoofd, het dringt maar amper tot je door,de dagen erna je draait op de automatische piloot, maar telkens komt dat gesprek met de arts naar voren.
Je gaat alles voor jezelf op een rijtje zetten.
en dan ontdek je (of je wilt ze ontdekken)zwakke plekken, dingen die vreemd overkwamen.
Koortstuip 1x pwe 24 uur (Thijs heeft er meerdere gehad 5)Maar als de kinderarts mij dat nu zo kon vertellen, en toch denkt meer richting epileptie, waarom dan geen Eeg...
Mar wilde het eigenlijk laten rusten, we krijgen er Thijs niet mee terug...
Vanmorgen naar de pscy geweest, en toen haalde ik terug aan, want het blijft in mijn achterhoofd door spoken, ik wil iets horen, het kan toch niet zomaar zijn dat mijn knulletje zomaar overleden is zonder aanwijsbare redenen....
We hebben nu besloten, dat op het moment dat ik het dat goed aankan we opnieuw een gesprek aan gaan met de arts.
Je word dan als ouders "gedwongen"om maar door te gaan, maar zonder een uitslag, altijd de vraag Waar is Thijs aan overleden....
De eerste dag was ik voornamelijk voordoofd, het dringt maar amper tot je door,de dagen erna je draait op de automatische piloot, maar telkens komt dat gesprek met de arts naar voren.
Je gaat alles voor jezelf op een rijtje zetten.
en dan ontdek je (of je wilt ze ontdekken)zwakke plekken, dingen die vreemd overkwamen.
Koortstuip 1x pwe 24 uur (Thijs heeft er meerdere gehad 5)Maar als de kinderarts mij dat nu zo kon vertellen, en toch denkt meer richting epileptie, waarom dan geen Eeg...
Mar wilde het eigenlijk laten rusten, we krijgen er Thijs niet mee terug...
Vanmorgen naar de pscy geweest, en toen haalde ik terug aan, want het blijft in mijn achterhoofd door spoken, ik wil iets horen, het kan toch niet zomaar zijn dat mijn knulletje zomaar overleden is zonder aanwijsbare redenen....
We hebben nu besloten, dat op het moment dat ik het dat goed aankan we opnieuw een gesprek aan gaan met de arts.
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Wat een vreselijke nachtmerrie, Pepper
Rest your head close to my heart
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
En Bar, ik kan me zo goed voorstellen dat je toch nog meer antwoorden wilt. Ik hoop dat de arts die voor je heeft.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Owww Pepper.....oowww, wat erg. Het eerste wat ik wil roepen is dat je toch wel moet weten rationeel gezien dat het neit jouw schuld was!! Dat als iemand had gezegd, "hee Pepper, als je nu je kind buitenlaat gaattie verdrinken"als je het had geweten dan had je het toch voorkomen??? Maar misschien is dat te rationeel, te gemakkelijk gedacht want ik kan me gewoonweg geen voorstelling maken van de peilloze diepte van het verdriet..ik durf er ook niet aan te denken.
Net als met Enzo onlangs; dat moeders even naar de deur gaat en Enzo verstrikt komt te raken in zijn kinderstoel....hoeveel momenten zouden er op een dag zijn dat je kind een ernstig ongeluk zou kunnen krijgen als..als...als... En voor sommigen komen al die 'alsen' samen en worden een tragedie. Asl ik toch iets kon zeggen om je schuldgevoelens weg te nemen... Ook al weet ik, als moeder zijnde, dat je je overal schuldig of verantwoordelijk voor voelt. Maar och toch, dit moet toch niet kunnen!
Net als met Enzo onlangs; dat moeders even naar de deur gaat en Enzo verstrikt komt te raken in zijn kinderstoel....hoeveel momenten zouden er op een dag zijn dat je kind een ernstig ongeluk zou kunnen krijgen als..als...als... En voor sommigen komen al die 'alsen' samen en worden een tragedie. Asl ik toch iets kon zeggen om je schuldgevoelens weg te nemen... Ook al weet ik, als moeder zijnde, dat je je overal schuldig of verantwoordelijk voor voelt. Maar och toch, dit moet toch niet kunnen!
DANYEL EN THIJS
....maar daarna ben ik weer triestig...
....maar daarna ben ik weer triestig...
Pepper, wat vreselijk moeilijk wat jullie moesten meemaken. Ik vind het heel verdrietig voor jullie dat zoiets zomaar gebeurde.
Intussen zoek ik naar dat nieuwe woord dat nog niet bestaat. Een woord voor ouders die een kindje verloren. Moeilijk.
Intussen zoek ik naar dat nieuwe woord dat nog niet bestaat. Een woord voor ouders die een kindje verloren. Moeilijk.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Ik moet naar aanleiding van Peppers' verhaal aan twee verhalen denken:
verhaal 1: een heeele vage kennis van mij gaat op de fiets met haar zoontje van twee naar het winkelcentrum. Parkeert de fiets, zet kind op de grond, doet de boel op slot kijkt op: kind weg. In de sloot, verdronken....
Verhaal 2: Ouders gaan met vierjarig dochterjte naar Schiermonnikoog. In de drukte en chaos van de aankomst verliezen ze het kind uit het oog. Weg kind. Een alerte buschauffeur merkt dat een kind in zijn bus zonder familie is en belt in het centrum van het dorp met de plaatselijke politie. Het blijkt te gaan om het vierjarig meisje. Zij heeft zelfstandig de bus genomen....
Twee verhalen die me zo aangrepen, omdat een simpel slootje je het ergste verdriet aan kan doen, en die heeele grote zee, en al die auto's en al die slechte mensen op de wereld schijnbaar net geen grip hadden die dag op dat vierjarig meisje. Het is toch zo'n loterij, het leven.
verhaal 1: een heeele vage kennis van mij gaat op de fiets met haar zoontje van twee naar het winkelcentrum. Parkeert de fiets, zet kind op de grond, doet de boel op slot kijkt op: kind weg. In de sloot, verdronken....
Verhaal 2: Ouders gaan met vierjarig dochterjte naar Schiermonnikoog. In de drukte en chaos van de aankomst verliezen ze het kind uit het oog. Weg kind. Een alerte buschauffeur merkt dat een kind in zijn bus zonder familie is en belt in het centrum van het dorp met de plaatselijke politie. Het blijkt te gaan om het vierjarig meisje. Zij heeft zelfstandig de bus genomen....
Twee verhalen die me zo aangrepen, omdat een simpel slootje je het ergste verdriet aan kan doen, en die heeele grote zee, en al die auto's en al die slechte mensen op de wereld schijnbaar net geen grip hadden die dag op dat vierjarig meisje. Het is toch zo'n loterij, het leven.
DANYEL EN THIJS
....maar daarna ben ik weer triestig...
....maar daarna ben ik weer triestig...
ik ben wel eens een wees-moeder genoemd... Ik hou het gewoon op moeder, ik kan alleen niet meer moederen over dat ene overleden kind.
Je zou er haast een boek over schrijven!
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Je blijft altijd moeder natuurlijk
Catootje, ja, je leest wel vaker zulke verhalen, dit weekend nog een vader die zijn kind aanreed Misschien zijn de schuldgevoelens haast nog wel erger dan het verdriet...
Catootje, ja, je leest wel vaker zulke verhalen, dit weekend nog een vader die zijn kind aanreed Misschien zijn de schuldgevoelens haast nog wel erger dan het verdriet...
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Sjeetje wat een lieve reacties allemaal.
Ik durfde het eerst niet te vertellen , ik dacht; 'ik krijg een hoop boze ouders over me heen.' Had ik ook normaal gevonden, gewoon omdat ik er zelf zo over denk.
Maar ik wilde toch mn verhaal wel kwijt, ook omdat ik toch erg de behoefte heb aan zo`n topic met mensen die hetzelfde verlies door moeten maken of zijdelings meemaken. Daarom vond ik ook dat ik dan wel met de billen bloot moest.
@Ladybos: Max is +/- 22 maanden geworden. ( 7 augustus '95 - 9 Juni '97 )
@anneja: Ik heb toch een soort van tweede kans gekregen. Ik heb nu een dochtertje van ruim 5.5 jaar. En ik merk dat ze minder vrijheid krijgt dan andere kinderen uit de buurt. Ze mag nu pas een rondje om het huis over de stoep, andere kinderen die iets jonger zijn dan zij mogen al oversteken. Mag zij pas als ze zes is. Heel begrijpelijk dat je zo voorzichtig bent, je kunt niet voorzichtig genoeg zijn zeg ik altijd maar.
@Lois: Tuurlijk mag dat.
Ik denk dat we het tot nog toe overleefd hebben door elkaar los te laten wat betreft het "samen moeten praten". Uhm klinkt gek he? Ons werd verteld dat we samen "moesten blijven praten" maar dat konden we dus helemaal niet. We voelden en dachten heel verschillend over onze situatie. Gingen ook allebei heel verschillend door die verschillend periodes heen. Je moet wel praten, dat is wel belangrijk gebleken, alleen hoeft dat niet per se met elkaar....
Hij kon bv beter met mn zwager praten en ik beter met mn zus. Wat wel belangrijk is dat je elkaar, op wat voor manier dan ook, op de hoogte houdt van waar je op sommige momenten staat. Blijf ,zeg maar, naar elkaar roepen want anders drijf je te ver van elkaar af.
schuldgevoelens... die blijven gewoon. Alleen niet 24/7. Klinkt wazig misschien, maar op een gegeven moment kun je je gevoel daar omheen uitschakelen op momenten dat het niet uitkomt of niet aan kan.
(misschien weten andere *OVOK`s* wat ik daarmee bedoel? )
Maar iedere keer als er dan weer een kindje dood is gegaan, elke keer als je op fok leest of in het nieuws hoort dat er een kindje is verdronken. Dan voel je dat schuldgevoel wel weer omhoog komen. En zoals nu, dat ik erover verteld heb, voel ik het ook heus wel weer. Maar toch is mn behoefte om over hem te praten en op te scheppen over hoe schattig en leuk en grappig hij wel niet was groter.
( * ovok = ouders van overleden kind(eren))
@ Max: ( mooie naam )
Ik denk ook wel dat veel ouders met die vraag achterblijven. Ik had zelf ook wel dat ik dacht; 'waarom ik/wij waarom onze kleine?' Maar dan dacht ik; 'waarom ook niet...was het beter geweest als het een ander kind was overkomen ipv mijn/onze Max? Waarom zouden andere ouders wel die pech mogen hebben en ik niet?' Het is volstrekte willekeur. Het had dan wel ver van mijn bed geweest, maar dan hadden andere ouders hierin gezeten en dat had niet "beter" geweest. Elke keer weer verdrinken kindertjes en gaan kindertjes op wat voor andere manier dan ook dood en dat zal, vrees ik, altijd blijven gebeuren.
@ lewis: Ik ging eigenlijk maar gewoon door.... Voelde ik me ook schuldig om, omdat ik altijd had gedacht dat ik, zou mij ooit zoiets overkomen, ik er wel uit zou stappen. Maar daar had ik dus het lef niet voor.
@Bar: Meis hetzelfde geldt voor jou! Als je praten wil......
We zijn er allemaal voor je. Ik ben zo blij dat je dit topic opende joh!
Zoals ik al zei, praten is goed en het maakt niet uit tegen wie. Als je maar praat!
Verlies van jouw/jullie kleine thijs is helemaal wreed. Gewoon zomaar, geen oorzaak, geen uitslag helemaal niks. Ik weet tenminste nog hoe, wat en waarom.
Je hebt toch de hele film nodig om te proberen je nieuwe leven weer een soort van op te pakken. Nu missen jullie toch hele belangrijke stukjes van die film. Het is gewoon zo raar gegaan allemaal, er moeten toch ergens antwoorden op jullie vragen zijn.
@ catootje: Ik weet ook wel dat er soms een samenloop van dingen zijn die soms uitlopen in een enorm drama. Zoals met enzo ook, zoiets kun je gewoon niet bedenken dat dat mogelijk is! Maar zoals met Max, verdrinking, komt heel veel voor en zeker als je vlakbij water woont moet je daar op bedacht zijn. En ik heb zijn slimheid onderschat, dacht gewoon dat hij toch dat hekje niet open zou kunnen krijgen. Vergat daarmee, dat als hij op iets zou gaan staan, hij wel bij dat slot aan de buitenkant van het hek zou kunnen komen.
@belana: Aan wees-ouder hebben wij hier ook wel gedacht en toch was het het niet helemaal.
Die afkorting "ovok" klinkt natuurlijk ook voor geen meter, maar ik wist even zo gauw niks anders korts.
Ik durfde het eerst niet te vertellen , ik dacht; 'ik krijg een hoop boze ouders over me heen.' Had ik ook normaal gevonden, gewoon omdat ik er zelf zo over denk.
Maar ik wilde toch mn verhaal wel kwijt, ook omdat ik toch erg de behoefte heb aan zo`n topic met mensen die hetzelfde verlies door moeten maken of zijdelings meemaken. Daarom vond ik ook dat ik dan wel met de billen bloot moest.
@Ladybos: Max is +/- 22 maanden geworden. ( 7 augustus '95 - 9 Juni '97 )
@anneja: Ik heb toch een soort van tweede kans gekregen. Ik heb nu een dochtertje van ruim 5.5 jaar. En ik merk dat ze minder vrijheid krijgt dan andere kinderen uit de buurt. Ze mag nu pas een rondje om het huis over de stoep, andere kinderen die iets jonger zijn dan zij mogen al oversteken. Mag zij pas als ze zes is. Heel begrijpelijk dat je zo voorzichtig bent, je kunt niet voorzichtig genoeg zijn zeg ik altijd maar.
@Lois: Tuurlijk mag dat.
Ik denk dat we het tot nog toe overleefd hebben door elkaar los te laten wat betreft het "samen moeten praten". Uhm klinkt gek he? Ons werd verteld dat we samen "moesten blijven praten" maar dat konden we dus helemaal niet. We voelden en dachten heel verschillend over onze situatie. Gingen ook allebei heel verschillend door die verschillend periodes heen. Je moet wel praten, dat is wel belangrijk gebleken, alleen hoeft dat niet per se met elkaar....
Hij kon bv beter met mn zwager praten en ik beter met mn zus. Wat wel belangrijk is dat je elkaar, op wat voor manier dan ook, op de hoogte houdt van waar je op sommige momenten staat. Blijf ,zeg maar, naar elkaar roepen want anders drijf je te ver van elkaar af.
schuldgevoelens... die blijven gewoon. Alleen niet 24/7. Klinkt wazig misschien, maar op een gegeven moment kun je je gevoel daar omheen uitschakelen op momenten dat het niet uitkomt of niet aan kan.
(misschien weten andere *OVOK`s* wat ik daarmee bedoel? )
Maar iedere keer als er dan weer een kindje dood is gegaan, elke keer als je op fok leest of in het nieuws hoort dat er een kindje is verdronken. Dan voel je dat schuldgevoel wel weer omhoog komen. En zoals nu, dat ik erover verteld heb, voel ik het ook heus wel weer. Maar toch is mn behoefte om over hem te praten en op te scheppen over hoe schattig en leuk en grappig hij wel niet was groter.
( * ovok = ouders van overleden kind(eren))
@ Max: ( mooie naam )
)Ik denk ook wel dat veel ouders met die vraag achterblijven. Ik had zelf ook wel dat ik dacht; 'waarom ik/wij waarom onze kleine?' Maar dan dacht ik; 'waarom ook niet...was het beter geweest als het een ander kind was overkomen ipv mijn/onze Max? Waarom zouden andere ouders wel die pech mogen hebben en ik niet?' Het is volstrekte willekeur. Het had dan wel ver van mijn bed geweest, maar dan hadden andere ouders hierin gezeten en dat had niet "beter" geweest. Elke keer weer verdrinken kindertjes en gaan kindertjes op wat voor andere manier dan ook dood en dat zal, vrees ik, altijd blijven gebeuren.
@ lewis: Ik ging eigenlijk maar gewoon door.... Voelde ik me ook schuldig om, omdat ik altijd had gedacht dat ik, zou mij ooit zoiets overkomen, ik er wel uit zou stappen. Maar daar had ik dus het lef niet voor.
@Bar: Meis hetzelfde geldt voor jou! Als je praten wil......
We zijn er allemaal voor je. Ik ben zo blij dat je dit topic opende joh!
Zoals ik al zei, praten is goed en het maakt niet uit tegen wie. Als je maar praat!
Verlies van jouw/jullie kleine thijs is helemaal wreed. Gewoon zomaar, geen oorzaak, geen uitslag helemaal niks. Ik weet tenminste nog hoe, wat en waarom.
Je hebt toch de hele film nodig om te proberen je nieuwe leven weer een soort van op te pakken. Nu missen jullie toch hele belangrijke stukjes van die film. Het is gewoon zo raar gegaan allemaal, er moeten toch ergens antwoorden op jullie vragen zijn.
@ catootje: Ik weet ook wel dat er soms een samenloop van dingen zijn die soms uitlopen in een enorm drama. Zoals met enzo ook, zoiets kun je gewoon niet bedenken dat dat mogelijk is! Maar zoals met Max, verdrinking, komt heel veel voor en zeker als je vlakbij water woont moet je daar op bedacht zijn. En ik heb zijn slimheid onderschat, dacht gewoon dat hij toch dat hekje niet open zou kunnen krijgen. Vergat daarmee, dat als hij op iets zou gaan staan, hij wel bij dat slot aan de buitenkant van het hek zou kunnen komen.
@belana: Aan wees-ouder hebben wij hier ook wel gedacht en toch was het het niet helemaal.
Die afkorting "ovok" klinkt natuurlijk ook voor geen meter, maar ik wist even zo gauw niks anders korts.
The waves you made will always be
Weet je, ik denk dat dat is omdat ie 's avonds naar het ziekenhuis is gegaan (toch?) en hij toen redelijk goed de nacht in leek te gaan (toch?) en hij er vooral ter observatie was. Ze waren vast verder gaan kijken als hij er nog was geweestquote:Op maandag 21 augustus 2006 12:43 schreef Bar_en_Mar het volgende:
Koortstuip 1x pwe 24 uur (Thijs heeft er meerdere gehad 5)Maar als de kinderarts mij dat nu zo kon vertellen, en toch denkt meer richting epileptie, waarom dan geen Eeg...
En op zich komen meerdere stuipen achter elkaar niet al te vaak voor, maar heel erg vreemd is het natuurlijk ook weer niet. En in een ziekenhuis zien ze juist die gevallen waarschijnlijk meer (omdat kinderen die maar 1 keer een stuip hebben minder vaak ingestuurd worden) dus ondernemen ze niet meteen actie (als in: midden in de nacht EEG's gaan maken) bij een kind wat meerdere stuipen heeft gehad?
Ik zeg ook maar wat hoor, maar zoiets kan ik me voorstellen. En ik vind het zo zonde en zinloos dat jullie Thijs dood is, dat was toch helemaal de bedoeling niet? Daar krijg je toch niet zo'n mooi manneke voor, dat je hem nu alweer moet afgeven?
pepper, wat een verschrikkelijke nachtmerrie. toen wij hier net kwamen wonen (een plaats met heel veel slootjes, onze tuin grenst ook aan water) was er paar wijkjes verderop ook net zoiets gebeurd. ik heb 't bericht toen met angst en beven zitten lezen en ik heb 't ook eigenlijk helemaaaal niet op al dat water. het kan zo gemakkelijk mis gaan, inderdaad. en zo snel. brrr. onze tuin is nu goed beveiligd, maar zodra ze straks inderdaad alleen buiten mogen spelen, pff ik weet niet goed wanneer ik dat aan durf voor ze.
veel sterkte ermee, het lijkt me ook na 10 jaar nog een enorm moeilijk te dragen verlies.
veel sterkte ermee, het lijkt me ook na 10 jaar nog een enorm moeilijk te dragen verlies.
Boos? Ik denk: '"godnondeju, dat had mij ook kunnen overkomen, sterker nog, dat KAN mij overkomen"quote:Op maandag 21 augustus 2006 14:36 schreef pepper_961 het volgende:
Sjeetje wat een lieve reacties allemaal.
Ik durfde het eerst niet te vertellen , ik dacht; 'ik krijg een hoop boze ouders over me heen.' Had ik ook normaal gevonden, gewoon omdat ik er zelf zo over denk.
Bij sommige ongelukken denk ik dat inderdaad niet. Ik liet mijn kinderen nooit alleen in de kinderstoel om maar een zijstraat te noemen. Maar ik doe weer andere in retroperspectief ongetwijfeld erg stomme dingen. Alleen zit een ongeluk in een heel klein hoekje- bij ons is alles tot nogtoe goed afgelopen (de keer dat peuter zich losrukte en in dwarse-driejarige bui die drukke weg overrende. De keer dat ik vergeten was hem vast te zetten in de buggy en hij er bijna uitdonderde omdat ik tegen een hobbel reed terwijl er net een enorme vrachtwagen langsdenderde. De keer op het station dat ik de doorgaande trein pas aan zag komen toen peuter net buiten mijn bereik was gehobbeld. De keer dat ik even wegliep bij peuter die 'kiekeboe' speelde met zijn babybroertje, die bij mijn terugkomst geheel verdwenen was onder de kussens van de bank. En zo kan ik nog even doorgaan.)
Pepper wat erg...
Vol ontsteltenis heb ik je verhaal gelezen. Vooral dat 'nee, nee, o god nee.' dat voel je gewoon. 9 van de 10 x gaat het goed, maar de ene keer dat het fout gaat gaat het ook goed fout. Dat schuldgevoel wat de rest van je leven naast het verdriet op je schouders ligt, vreselijk.
Las vanmorgen ook zoiets; een vader heeft zijn dochtertje overreden. Reed achteruit en had haar niet gezien. Meisje is overleden.
Vorige week nog zag het mannetje Léon niet en reed zachtjes achteruit. Dacht dat Léon nog bij de buurman stond, maar die stond net achter de auto. Gelukkig was ik erbij en gaf een klap op de auto.
Maar zo zie je maar, 2 bijna dezelfde verhalen maar met 2 totaal verschillende einden. Het is idd soms net een loterij.
Vol ontsteltenis heb ik je verhaal gelezen. Vooral dat 'nee, nee, o god nee.' dat voel je gewoon. 9 van de 10 x gaat het goed, maar de ene keer dat het fout gaat gaat het ook goed fout. Dat schuldgevoel wat de rest van je leven naast het verdriet op je schouders ligt, vreselijk.
Las vanmorgen ook zoiets; een vader heeft zijn dochtertje overreden. Reed achteruit en had haar niet gezien. Meisje is overleden.
Vorige week nog zag het mannetje Léon niet en reed zachtjes achteruit. Dacht dat Léon nog bij de buurman stond, maar die stond net achter de auto. Gelukkig was ik erbij en gaf een klap op de auto.
Maar zo zie je maar, 2 bijna dezelfde verhalen maar met 2 totaal verschillende einden. Het is idd soms net een loterij.
Als je niet lacht, ben je dood.
Het broertje van mijn moeder is verdronken toen hij acht was, het was nog ver voor ik geboren was maar de angst voor water is bij ons met de paplepel ingegoten.
Joey ging ook pas alleen naar buiten hier toen hij een zwemdiploma had, we wonen erg dicht bij een sloot, hij loopt bijna achter het huis langs.
Verder heb ik Joey verteld dat er krokodillen in de sloot zaten, dat heeft hij heel lang geloofd en als we eens langs de sloot iemand zagen vissen, hoorde ik joey puffen : "Zo hee, mam, die durft".
Maar goed toen hij oud genoeg was om te beseffen dat er dus echt geen krokodillen zaten, was hij ook oud genoeg om wat beter te kunnen luisteren en hij kon zwemmen.
Overgens heeft mijn oma het ook nog steeds moeilijk met het overlijden van Cor, wel vind ze het fijn over hem te praten, ik voel me dan ook nooit bezwaard om vragen te stellen over hem.
Maar zelfs dan gaan de gesprekken best wel eens met een traan samen.
Joey ging ook pas alleen naar buiten hier toen hij een zwemdiploma had, we wonen erg dicht bij een sloot, hij loopt bijna achter het huis langs.
Verder heb ik Joey verteld dat er krokodillen in de sloot zaten, dat heeft hij heel lang geloofd en als we eens langs de sloot iemand zagen vissen, hoorde ik joey puffen : "Zo hee, mam, die durft".
Maar goed toen hij oud genoeg was om te beseffen dat er dus echt geen krokodillen zaten, was hij ook oud genoeg om wat beter te kunnen luisteren en hij kon zwemmen.
Overgens heeft mijn oma het ook nog steeds moeilijk met het overlijden van Cor, wel vind ze het fijn over hem te praten, ik voel me dan ook nooit bezwaard om vragen te stellen over hem.
Maar zelfs dan gaan de gesprekken best wel eens met een traan samen.
JoOlz: "So much good shit in senesta's head, I call it Ideahhrea."
Tja volgens mij heeft iedereen die dingen wel, ik kan er ook zo heel wat opnoemen.quote:Op maandag 21 augustus 2006 14:50 schreef anneja het volgende:
[..]
Boos? Ik denk: '"godnondeju, dat had mij ook kunnen overkomen, sterker nog, dat KAN mij overkomen"
Bij sommige ongelukken denk ik dat inderdaad niet. Ik liet mijn kinderen nooit alleen in de kinderstoel om maar een zijstraat te noemen. Maar ik doe weer andere in retroperspectief ongetwijfeld erg stomme dingen. Alleen zit een ongeluk in een heel klein hoekje- bij ons is alles tot nogtoe goed afgelopen (de keer dat peuter zich losrukte en in dwarse-driejarige bui die drukke weg overrende. De keer dat ik vergeten was hem vast te zetten in de buggy en hij er bijna uitdonderde omdat ik tegen een hobbel reed terwijl er net een enorme vrachtwagen langsdenderde. De keer op het station dat ik de doorgaande trein pas aan zag komen toen peuter net buiten mijn bereik was gehobbeld. De keer dat ik even wegliep bij peuter die 'kiekeboe' speelde met zijn babybroertje, die bij mijn terugkomst geheel verdwenen was onder de kussens van de bank. En zo kan ik nog even doorgaan.)
JoOlz: "So much good shit in senesta's head, I call it Ideahhrea."
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Christan is ook een keer bijna onder mijn ogen verdronken. Hij had zo'n zogenaamd "veilig" zwempak aan, waarmee ze niet kunnen verdrinken. Binnen een minuut hing hij op zijn kop in het water met dat ding (ik praatte even met mijn vader). En het engste is, dat ze geen geluid maken als ze verdrinken, je hoort gewoon helemaal niks Dat zwempak is gelijk retour gegaan uiteraard. Voortaan gewoon armbandjes voor Christan, tot hij zijn zwemdiploma heeft. Zonder die dingen wil hij niet eens zwemmen.
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Ik kan me zo voorstellen dat als je niet weet wat de oorzaak is van de dood van je kindje, het gewoon ondraagbaar is. Er moet toch een oorzaak zijn. Het kan toch niet zijn dat hij zomaar is overleden. Ga je dan niet ongelovelijk aan jezelf twijfelen of je niet iets gemist hebt?
Erover praten is idd een van de dingen die enorm helpen bij het verwerken.
En eerlijk waar ik pluk daar mijn vruchten nu van.
Ik stop het niet weg, als ze er naar vragen geef ik antwoord, als ze er niet naar vragen begin in er zelf wel over.
Dat er samen niet over kunnen praten herken ik ook, ik ben juist heel open voor mezelf en naar anderen toe
Mar daarin tegen is veel stiller, je moet echt door blijven vragen, tot de emoties zo hoog oplopen dat het ineens allemaal los komt.
Zeer gerichte vragen stellen en niet alleen maar vragen "wat is er"want dan krijg ik het standaard antwoord "dat weet je toch"
Dat was/is voor mij nog het moeilijkste, Wat is er toch.... en dan liep ik tegen die muur op.
Toevallig vanmorgen ook eens aangekaart bij de psych die het eigenlijk ook al meteen opmerkte, hij raad ons nu aan om een schrift bij te houden en daarin onze emoties op te schrijven, en dat van elkaar te lezen.
Of idd die confrontatie met Mar aan blijven gaan, met hoogoplopende emoties.
het is zwaar en moeilijk...
En eerlijk waar ik pluk daar mijn vruchten nu van.
Ik stop het niet weg, als ze er naar vragen geef ik antwoord, als ze er niet naar vragen begin in er zelf wel over.
Dat er samen niet over kunnen praten herken ik ook, ik ben juist heel open voor mezelf en naar anderen toe
Mar daarin tegen is veel stiller, je moet echt door blijven vragen, tot de emoties zo hoog oplopen dat het ineens allemaal los komt.
Zeer gerichte vragen stellen en niet alleen maar vragen "wat is er"want dan krijg ik het standaard antwoord "dat weet je toch"
Dat was/is voor mij nog het moeilijkste, Wat is er toch.... en dan liep ik tegen die muur op.
Toevallig vanmorgen ook eens aangekaart bij de psych die het eigenlijk ook al meteen opmerkte, hij raad ons nu aan om een schrift bij te houden en daarin onze emoties op te schrijven, en dat van elkaar te lezen.
Of idd die confrontatie met Mar aan blijven gaan, met hoogoplopende emoties.
het is zwaar en moeilijk...
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Mooie topictitel!
Wilde even reageren op Bar_en_Mar, over het idee van dat schrift. Totaal iets anders, maar ik ben zelf een tijd lang erg depressief geweest en ik kon absoluut niet goed praten over mn gevoelens. Toen hebben mijn mama en ik een 'wc-schrift' gemaakt, waar we om de beurten (of als we zin hadden) een stukje naar elkaar in schreven.
Op papier is het makkelijker om je gevoelens te uiten, en alles ook voor jezelf (en de ander) op een rijtje te zetten.
Mij en mijn mama heeft het toen goed geholpen! Ik denk dat het een mooi idee is om te doen in de situatie waar jullie in zitten. Niet alleen kunnen jullie op deze manier gevoelens delen, het wordt ook makkelijker om je gevoelens te verwoorden en je maakt een soort dagboekje met elkaar, waar je altijd nog eens in terug kunt kijken. Mooie herinneringen aan jullie *thijs kunnen jullie er ook inschrijven. Het hoeven niet alleen moeilijke dingen te zijn natuurlijk!
Ik wil iedereen in dit topic, en erbuiten natuurlijk, in ieder geval heel veel sterkte toewensen.
Ooit zullen jullie je mooie engeltjes weer in de armen sluiten!
Wilde even reageren op Bar_en_Mar, over het idee van dat schrift. Totaal iets anders, maar ik ben zelf een tijd lang erg depressief geweest en ik kon absoluut niet goed praten over mn gevoelens. Toen hebben mijn mama en ik een 'wc-schrift' gemaakt, waar we om de beurten (of als we zin hadden) een stukje naar elkaar in schreven.
Op papier is het makkelijker om je gevoelens te uiten, en alles ook voor jezelf (en de ander) op een rijtje te zetten.
Mij en mijn mama heeft het toen goed geholpen! Ik denk dat het een mooi idee is om te doen in de situatie waar jullie in zitten. Niet alleen kunnen jullie op deze manier gevoelens delen, het wordt ook makkelijker om je gevoelens te verwoorden en je maakt een soort dagboekje met elkaar, waar je altijd nog eens in terug kunt kijken. Mooie herinneringen aan jullie *thijs kunnen jullie er ook inschrijven. Het hoeven niet alleen moeilijke dingen te zijn natuurlijk!
Ik wil iedereen in dit topic, en erbuiten natuurlijk, in ieder geval heel veel sterkte toewensen.
Ooit zullen jullie je mooie engeltjes weer in de armen sluiten!
Op maandag 21 augustus 2006 17:19 schreef Bar_en_Mar het volgende:
Ik merkte ook dat het vertellen steeds een stukje beter ging en dat ik me daarna ook opgelucht voelde. En mensen durfde me ook steeds makkelijker vragen te stellen en dat vond ik heel erg fijn. Sommige vragen waren soms wat hard/confronterend maar dat vond ik niet erg. Liever dat ze vroegen dan dat ze ' het verhaal' voor zichzelf in gingen vullen.
En liever ook die vragen dan dat ze je als een melaatse gaan behandelen, dat deed meer pijn dan dat gevraag.
Soms zei hij weken lang niks, zat hij helemaal in zichzelf gekeerd.
Meer dan een "hmm", "ja" of "nee" kreeg ik dan niet van hem. Dan ging ik maar ten einde raad de confrontatie keihard aan zodat hij dan boos werd en er dàn wel alles uit kon gooien.
Dat is ook heel erg zwaar, op sommige moment zit je dan echt in je uppie een huwelijk te onderhouden. Of nouja, zo voelde dat voor mij dan.
En ondanks dat we niet echt met elkaar konden praten hebben we het toch gered, heeft er heus wel om gespannen een paar keer maar we zijn er nog steeds.
Dat is inderdaad de perfecte manier om elkaar toch op de hoogte te houden over hoe je je voelt.
Mn man en ik hebben op een gegeven moment lopen emmeren met metaforen om elkaar toch duidelijk te maken over hoe en wat. we konden elkaar anders gewoon niet begrijpen, raar he.
[ Bericht 6% gewijzigd door pepper_961 op 23-08-2006 09:39:23 ]
Herkenbaar ja, Ik heb het net zo gedaan. Je kunt inderdaad mensen alleen maar laten merken dat erover te praten valt als je er ook uit jezelf over begint. Ook heb ik, ongetwijfeld, mensen tig keer hetzelfde verteld, maar dat kon me eigenlijk niks schelen op dat moment.quote:Erover praten is idd een van de dingen die enorm helpen bij het verwerken.
En eerlijk waar ik pluk daar mijn vruchten nu van.
Ik stop het niet weg, als ze er naar vragen geef ik antwoord, als ze er niet naar vragen begin in er zelf wel over.
Ik merkte ook dat het vertellen steeds een stukje beter ging en dat ik me daarna ook opgelucht voelde. En mensen durfde me ook steeds makkelijker vragen te stellen en dat vond ik heel erg fijn. Sommige vragen waren soms wat hard/confronterend maar dat vond ik niet erg. Liever dat ze vroegen dan dat ze ' het verhaal' voor zichzelf in gingen vullen.
En liever ook die vragen dan dat ze je als een melaatse gaan behandelen, dat deed meer pijn dan dat gevraag.
Heb ik ook bij mijn man gedaan hoor, soms moet dat wel.quote:Dat er samen niet over kunnen praten herken ik ook, ik ben juist heel open voor mezelf en naar anderen toe
Mar daarin tegen is veel stiller, je moet echt door blijven vragen, tot de emoties zo hoog oplopen dat het ineens allemaal los komt.
Zeer gerichte vragen stellen en niet alleen maar vragen "wat is er"want dan krijg ik het standaard antwoord "dat weet je toch"
Dat was/is voor mij nog het moeilijkste, Wat is er toch.... en dan liep ik tegen die muur op.
Soms zei hij weken lang niks, zat hij helemaal in zichzelf gekeerd.
Meer dan een "hmm", "ja" of "nee" kreeg ik dan niet van hem. Dan ging ik maar ten einde raad de confrontatie keihard aan zodat hij dan boos werd en er dàn wel alles uit kon gooien.
Dat is ook heel erg zwaar, op sommige moment zit je dan echt in je uppie een huwelijk te onderhouden. Of nouja, zo voelde dat voor mij dan.
En ondanks dat we niet echt met elkaar konden praten hebben we het toch gered, heeft er heus wel om gespannen een paar keer maar we zijn er nog steeds.
Dat is ook een onwijs goede tip zeg! Ik wou dat ik dat toen had kunnen bedenken.quote:Toevallig vanmorgen ook eens aangekaart bij de psych die het eigenlijk ook al meteen opmerkte, hij raad ons nu aan om een schrift bij te houden en daarin onze emoties op te schrijven, en dat van elkaar te lezen.
Of idd die confrontatie met Mar aan blijven gaan, met hoogoplopende emoties.
Dat is inderdaad de perfecte manier om elkaar toch op de hoogte te houden over hoe je je voelt.
Mn man en ik hebben op een gegeven moment lopen emmeren met metaforen om elkaar toch duidelijk te maken over hoe en wat. we konden elkaar anders gewoon niet begrijpen, raar he.
I know meis.quote:het is zwaar en moeilijk...
[ Bericht 6% gewijzigd door pepper_961 op 23-08-2006 09:39:23 ]
The waves you made will always be
Ik moet zo huilen om je verhaal Pepper. Vreselijk, verschrikkelijk... Wat een pijn. En ik geloof niet dat er ook maar 1 moeder hier boos op je zou zijn. Want voor iedereen is dit de grootste angst, en het kan mij ook gebeuren.
Onze straat is een soort van eilandje, omgeven door water. Alleen te bereiken door 2 brugjes. En ik geloof dat ik nu het 'krokodillen in het water'verhaal maar over ga nemen...
Onze straat is een soort van eilandje, omgeven door water. Alleen te bereiken door 2 brugjes. En ik geloof dat ik nu het 'krokodillen in het water'verhaal maar over ga nemen...
Geluk zit in een klein Wolkje
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Boos worden op je, Pepper? Nee, alleen maar heel verdrietig dat je Max hebt verloren en dat je dat de rest van je leven mee moet dragen
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Pepper kwaad worden op de nachmerrie van elke ouder die bij jou werkelijkheid is geworden? Nee dat kan ik niet. Je hebt verdriet en schuldgevoel tegelijk en dat is vreselijk zwaar.
Je weet dat een ongeluk in een klein hoekje zit, maar dat het jou hoekje is had je niet kunnen voorzien.
Ik vind je een sterke vrouw als ik je verhaal zo lees.
Je weet dat een ongeluk in een klein hoekje zit, maar dat het jou hoekje is had je niet kunnen voorzien.
Ik vind je een sterke vrouw als ik je verhaal zo lees.
Volgens mij is verdrinking ook doodsoorzaak nummer 1 in nederland?
(correct me if i`m wrong. )
Dat is ook nog een reden waarom ik mn verhaal toch verteld heb.
Je wilt toch ook de mensen nog eens extra waarschuwen, je weet wel dat de mensen van dat gevaar afweten maar toch....keertje nog eens waarschuwen kan zeker geen kwaad.
Zo hoorde ik bv van iemand die, door ons verhaal, een schutting in zn tuin geplaatst heeft met verticale planken om ook nog te voorkomen dat het hek als "trap" gebruikt kan worden. Die mensen hebben een sloot vlak achter het huis lopen. Dan denk ik gelukkig, weer een kindje dat een kleinere kans maakt om in het water te belanden.
Of, in diezelfde fatale week nog, de buren van mn ouders die meteen een metalen rooster in hun vijver hadden gemaakt.
Kregen ze nog commentaar op ook van de buren van weer 2 huizen verder.
"Ga je zo`n lelijk rooster in die mooie vijver doen, dat is toch geen gezicht?!"
"nee, je kind op zijn/haar buik dood in je vijver zien drijven is een leuk gezicht wou je zeggen!!"
Pissed was hij.
Sjeez! Als ik zo al die voorbeelden lees van Dutchie, die gelukkig òòk bij de auto stond, en rewimo ,die optijd naar Christan keek, en al die voorbeelden die Anneja opnoemde. En ook allemaal net aan goed gegaan. Hoe flinter dun is die scheidingslijn dan tussen een goeie afloop en een compleet drama he?! Dat zie je vooral ook heel goed aan het voorbeeld van Dutchie: Een week geleden Léon bijna onder de auto en een week later een klein meisje die er wel onderkomt.
Inderdaad net een loterij dus.....
Bij ons liep die bewuste avond ook eigenlijk anders dan anders.
De buurvrouw die verderop op de hoek woonde zat altijd in dr keuken naar buiten te kijken, die avond niet.
De buurman direct naast ons zat elke avond te vissen, die avond niet.
De buren daarnaast zaten altijd wel met dat hete weer in de achtertuin, die avond niet......
(correct me if i`m wrong. )
Dat is ook nog een reden waarom ik mn verhaal toch verteld heb.
Je wilt toch ook de mensen nog eens extra waarschuwen, je weet wel dat de mensen van dat gevaar afweten maar toch....keertje nog eens waarschuwen kan zeker geen kwaad.
Zo hoorde ik bv van iemand die, door ons verhaal, een schutting in zn tuin geplaatst heeft met verticale planken om ook nog te voorkomen dat het hek als "trap" gebruikt kan worden. Die mensen hebben een sloot vlak achter het huis lopen. Dan denk ik gelukkig, weer een kindje dat een kleinere kans maakt om in het water te belanden.
Of, in diezelfde fatale week nog, de buren van mn ouders die meteen een metalen rooster in hun vijver hadden gemaakt.
Kregen ze nog commentaar op ook van de buren van weer 2 huizen verder.
"Ga je zo`n lelijk rooster in die mooie vijver doen, dat is toch geen gezicht?!"
"nee, je kind op zijn/haar buik dood in je vijver zien drijven is een leuk gezicht wou je zeggen!!"
Pissed was hij.
Sjeez! Als ik zo al die voorbeelden lees van Dutchie, die gelukkig òòk bij de auto stond, en rewimo ,die optijd naar Christan keek, en al die voorbeelden die Anneja opnoemde. En ook allemaal net aan goed gegaan. Hoe flinter dun is die scheidingslijn dan tussen een goeie afloop en een compleet drama he?! Dat zie je vooral ook heel goed aan het voorbeeld van Dutchie: Een week geleden Léon bijna onder de auto en een week later een klein meisje die er wel onderkomt.
Inderdaad net een loterij dus.....
Bij ons liep die bewuste avond ook eigenlijk anders dan anders.
De buurvrouw die verderop op de hoek woonde zat altijd in dr keuken naar buiten te kijken, die avond niet.
De buurman direct naast ons zat elke avond te vissen, die avond niet.
De buren daarnaast zaten altijd wel met dat hete weer in de achtertuin, die avond niet......
The waves you made will always be
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Zul je altijd zien, nèt die avond... En verdrinken gaat geluidloos, dat is het verraderlijke eraan. Bij een ongeluk of een val is er geluid, kinderen die verdrinken maken helemaal geen geluid, ze geven zich als het ware zonder slag of stoot over aan het water. Overigens een mechanisme dat ze (met name in koud water) kan redden, omdat ze dan geen water binnenkrijgen. Maar het ontdekkingsrisico (weet geen beter woord) neemt daardoor dramatisch af...
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Je zei zelf al dat die kleintjes slimmer zijn dan je denkt. En de lijn is idd dun.
Bij Djen was Dino de lijn, hij heeft haar gered. Ze had een deur open gekregen en bruggetje opgfelopen en de provinciale weg over gestoken. De mensen die remden dede dat omdat ze Dino zagen, niet om het kleine blonde meisje want die had niemand gezien.
Die kleintjes zijn zo snel, weten zoveel meer en als ouder kan je echt niet alles in de gaten houden. Door jou verhaal gaan mensen na denken en zorgen ervoor dat de omgeving veiliger word, dat het uiterlijk van de vijver niet meer uitmaakt, als hij maar veilig is.
Bij Djen was Dino de lijn, hij heeft haar gered. Ze had een deur open gekregen en bruggetje opgfelopen en de provinciale weg over gestoken. De mensen die remden dede dat omdat ze Dino zagen, niet om het kleine blonde meisje want die had niemand gezien.
Die kleintjes zijn zo snel, weten zoveel meer en als ouder kan je echt niet alles in de gaten houden. Door jou verhaal gaan mensen na denken en zorgen ervoor dat de omgeving veiliger word, dat het uiterlijk van de vijver niet meer uitmaakt, als hij maar veilig is.
Pff. Pepper. Tranen over mijn gezicht bij het lezen van je verhaal. Wat een enorme pijn moet dat geven.
Ik weet hoe mijn hart werd dichtgeknepen toen ik op een braderie Fleur kwijt was. En hoe opglucht toen ze alleen maar naar papa was gelopen....Alle doemscenario's waren al in mijn hoofd gepaseerd, maar ik heb geluk gehad.
En misschien is een sterrenkijker een mooie benaming voor ouders die hun kindje verloren hebben.
Ik weet hoe mijn hart werd dichtgeknepen toen ik op een braderie Fleur kwijt was. En hoe opglucht toen ze alleen maar naar papa was gelopen....Alle doemscenario's waren al in mijn hoofd gepaseerd, maar ik heb geluk gehad.
En misschien is een sterrenkijker een mooie benaming voor ouders die hun kindje verloren hebben.
oh jak, doet mij gelijk weer denken aan dat Maxim in mei ons was "ontglipt". dit had ons ook kunnen overkomen met die singel voor de deur
wat een afschuwelijk verhaal Pepper, en boos zijn op je zou ik niet kunnen hoor. zulke dingen gebeuren nu eenmaal, hoe erg het ook is, en hoe goed je ook je best doet om het te voorkomen.
dikke knuf for you en
en ook Bar natuurlijk een dikke knuf en
ik was ook blij om te horen pas geleden van mijn opa dat hij volgend jaar gaas rond zn vijver gaat zetten puur voor de veiligheid. en zo vaak zit ik daar nu ook weer niet.
en mijn neefje is ook verdronken (manneke was 7). ze waren met de familie gaan zwemmen, 2 ouders en 5 kinderen. en hij was aan de aandacht ontsnapt en naar het diepe gegaan. helaas had het mannetje geen zwemdiploma en konden ze hem van de bodem afhalen
wat een afschuwelijk verhaal Pepper, en boos zijn op je zou ik niet kunnen hoor. zulke dingen gebeuren nu eenmaal, hoe erg het ook is, en hoe goed je ook je best doet om het te voorkomen.
dikke knuf for you en
en ook Bar natuurlijk een dikke knuf en
ik was ook blij om te horen pas geleden van mijn opa dat hij volgend jaar gaas rond zn vijver gaat zetten puur voor de veiligheid. en zo vaak zit ik daar nu ook weer niet.
en mijn neefje is ook verdronken (manneke was 7). ze waren met de familie gaan zwemmen, 2 ouders en 5 kinderen. en hij was aan de aandacht ontsnapt en naar het diepe gegaan. helaas had het mannetje geen zwemdiploma en konden ze hem van de bodem afhalen
Hoe gingen/gaan jullie met de nachten om?
Ik slaap niet meer snachts, althans niet voor 4en...
De nachten zijn voor mij een "ramp"
Ik kan moe zijn zo ontzettend moe zijn en op de bank slapen achter de laptop, maar zodra ik mijn bedje in kruip en wil gaan slapen, gaat het fout...
Een verkeerde beweging van Mar naast me en ik zit in panniek recht overeind in bed ( Gaat het helemaal in panniek roepend)
Een verkeerde beweging van de Kat en weer in panniek overeind.
Overal kom ik "stuipjes"tegen.
Laat mij niet zomaar schrikken of ik schiet in panniek.
Vanmorgen werd ik wakker met een rot gevoel, ik had over Thijs gedroomd dat hij zoveel stuipjes had, en dat we hem niet konden redden ofzo, ik weet het niet precies meer.
Het is een ramp smorgens val ik in slaap, en dan voor een paar uur want daarna wil ik eruit om in mijn ritme te blijven.(2 halve dagen werken)
Pillen enzo wil ik niet, en rustgevers kan ik niet goed tegen.
Ik slaap niet meer snachts, althans niet voor 4en...
De nachten zijn voor mij een "ramp"
Ik kan moe zijn zo ontzettend moe zijn en op de bank slapen achter de laptop, maar zodra ik mijn bedje in kruip en wil gaan slapen, gaat het fout...
Een verkeerde beweging van Mar naast me en ik zit in panniek recht overeind in bed ( Gaat het helemaal in panniek roepend)
Een verkeerde beweging van de Kat en weer in panniek overeind.
Overal kom ik "stuipjes"tegen.
Laat mij niet zomaar schrikken of ik schiet in panniek.
Vanmorgen werd ik wakker met een rot gevoel, ik had over Thijs gedroomd dat hij zoveel stuipjes had, en dat we hem niet konden redden ofzo, ik weet het niet precies meer.
Het is een ramp smorgens val ik in slaap, en dan voor een paar uur want daarna wil ik eruit om in mijn ritme te blijven.(2 halve dagen werken)
Pillen enzo wil ik niet, en rustgevers kan ik niet goed tegen.
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Nachten kunnen zo erg zijn, he Bar. Een advies heb ik niet voor je. Ik begreep dat je naar een psycholoog ging? Dat is denk ik het beste wat je kunt doen, maar dat is op de lange termijn. Op de korte termijn zou ik echt niks weten. Hou vol, meid.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
ik loop al een tijd bij de pscy al ruim voor het overlijden van *Thijs.
Zolang ik met de"angsten"kan omgaan gaat hij er verder niet op in , maar zodra ik er echt weer hinder door ga krijgen dan moet ik het aangeven.
De nachten zijn ook zo stil, het is hier open boven en dus hoorden we *Thijs echt slapen, of zijn hoofd tegen het hoofdeind van het bed bonken, omdraaien, brabbelen...
En nu hoor je helemaal niets vanuit dat kamertje
Zolang ik met de"angsten"kan omgaan gaat hij er verder niet op in , maar zodra ik er echt weer hinder door ga krijgen dan moet ik het aangeven.
De nachten zijn ook zo stil, het is hier open boven en dus hoorden we *Thijs echt slapen, of zijn hoofd tegen het hoofdeind van het bed bonken, omdraaien, brabbelen...
En nu hoor je helemaal niets vanuit dat kamertje
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Ja, tegen die stilte heb ik wel een tip. Ik heb ook jaren gehad dat ik 's nachts niet kon slapen wegens van alles en nog wat. En die stilte kon ik ook niet tegen. Uiteindelijk ben ik gaan slapen met een koptelefoon met muziek op. Dat werkte voor mij goed. Toen de kinderen geboren waren durfde ik dat niet meer (bang dat ik de kinderen niet kan horen) en nu zet ik 's avonds de televisie aan. Ik ken alle Tell-Sell reclames uit mijn hoofd, maar het helpt goed genoeg tegen de stilte.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
De nachten zijn zo zwaar... en dan lig je maar te luisteren naar de stilte en ondertussen heb je té veel tijd om na te denken.
Bar
Tips kan niemand je geven denk ik... het is iets wat tijd nodig heeft, jij zelf moet de rust weer kunnen vinden.
Bar
Tips kan niemand je geven denk ik... het is iets wat tijd nodig heeft, jij zelf moet de rust weer kunnen vinden.
Oh Pepper; wat een afschuwelijk, ongelofelijk verdrietig verhaal! Wat een horrorscenario. De rillingen lopen me over de rug. Ik kan er gewoon niks zinnigs over zeggen. Dikke
Ik heb nu en dan eens in dit topic en het andere topic over *Thijs gelezen. Ik vond het moeilijk om wat te schrijven, mijn oudste zoon heet nl ook Thijs. Maar nu ik het verhaal van Pepper heb gelezen en hoe afschuwelijk de nachten zijn voor Mar, moet ik wat laten horen. Maar wat kun je zeggen? Mijn hart huilt en ook op mijn wangen wat tranen. De grootste nachtmerrie van een ouder, voor jullie de afgrijselijke waarheid. Sterkte en kracht wensen lijkt zo banaal, maar tot mijn frustratie zijn dat de enige woorden die een fractie kunnen overbrengen van wat ik bedoel.
En wat bijzonder om ook over Mink te lezen hier. Zijn verhaal heb ik toentertijd wel meegekregen via BabyBrabbel...
En wat bijzonder om ook over Mink te lezen hier. Zijn verhaal heb ik toentertijd wel meegekregen via BabyBrabbel...
Don't you love her madly?
Bar geen oplossing voor je nachtrust dus alleen een . Goed, dat je het ritme wilt behouden, maar niet slapen is ook funest voor je. Misschien is geluid toch een optie voor je. Maar, ik lees dat het vooral de paniekaanvallen zijn die je zo moe maken....ik weet het niet...
Zou het een manier zijn als je jezelf kunt leren ontspannen. Ik heb hier een cd liggen met ontspannings oefeningen. Duurt maar 9 minuten maar daarmee ga je dus door je lichaam heen en langzaamaan ontspan je al je spieren. Ik viel er de eerste keer bij in slaap. Als je wil stuur ik je wel een kopietje op.
Of is het een idee om inderdaad muziek te zoeken waardoor je ontspant. (Enigma is wel een goeie, werkte bij mij heel goed). Maar daar moet je wel van houden. Ja en ik denk ook dat het tijd kost met dat slapen s'nachts. Er gaat zoveel door je heen en de onrust zal misschien ook wel te maken hebben met dat je eigenlijk geen antwoorden hebt gekregen op je vragen over Thijs zijn dood.
Of is het een idee om inderdaad muziek te zoeken waardoor je ontspant. (Enigma is wel een goeie, werkte bij mij heel goed). Maar daar moet je wel van houden. Ja en ik denk ook dat het tijd kost met dat slapen s'nachts. Er gaat zoveel door je heen en de onrust zal misschien ook wel te maken hebben met dat je eigenlijk geen antwoorden hebt gekregen op je vragen over Thijs zijn dood.
ongelooflijk maar waar, maar ik heb altijd kunnen slapen,quote:Op woensdag 23 augustus 2006 23:42 schreef Bar_en_Mar het volgende:
Hoe gingen/gaan jullie met de nachten om?
Ik slaap niet meer snachts, althans niet voor 4en...
De nachten zijn voor mij een "ramp"
Ik kan moe zijn zo ontzettend moe zijn en op de bank slapen achter de laptop, maar zodra ik mijn bedje in kruip en wil gaan slapen, gaat het fout...
Een verkeerde beweging van Mar naast me en ik zit in panniek recht overeind in bed ( Gaat het helemaal in panniek roepend)
Een verkeerde beweging van de Kat en weer in panniek overeind.
Overal kom ik "stuipjes"tegen.
Laat mij niet zomaar schrikken of ik schiet in panniek.
Vanmorgen werd ik wakker met een rot gevoel, ik had over Thijs gedroomd dat hij zoveel stuipjes had, en dat we hem niet konden redden ofzo, ik weet het niet precies meer.
Het is een ramp smorgens val ik in slaap, en dan voor een paar uur want daarna wil ik eruit om in mijn ritme te blijven.(2 halve dagen werken)
Pillen enzo wil ik niet, en rustgevers kan ik niet goed tegen.
vond ik ook wel vreemd hoor.
Zodra mn hoofd mn kussen raakte was ik al heel gauw in slaap ook.
Ik wou dat ik tips had voor je.
Ik kan me ook wel vinden in wat de anderen voorstelden om het met zachte muziek te proberen.
Misschien, als het lukt, van die ontspannings oefeningen erbij waarbij je in je hoofd elke stukje van je lichaam bewust helemaal zwaar en in slaap maakt? Had ik toen op zwangerschapsgym geleerd en dan lagen we al gauw ronkend en kwijlend op die matjes.
The waves you made will always be
Pepper, mag ik je wat vragen? Als je niet wilt antwoorden ook prima. Maar waar ik mee zit is of jouw zoontje in je hoofd/gedachten met je is meegegroeid of dat je 'm nog steeds als klein mannetje ziet. En als ie is meegegroeid, hoe komt dan tot stand hoe hij er nu uitziet? Ik druk me wat ongelukkig uit, maar ik hoop dat je snapt wat ik bedoel.
Tuurlijk mag je dat vragen, ik vind het ook helemaal geen gekke vraag hoor.quote:Op vrijdag 25 augustus 2006 10:17 schreef Jezusteropeenhoutvlot het volgende:
Pepper, mag ik je wat vragen? Als je niet wilt antwoorden ook prima. Maar waar ik mee zit is of jouw zoontje in je hoofd/gedachten met je is meegegroeid of dat je 'm nog steeds als klein mannetje ziet. En als ie is meegegroeid, hoe komt dan tot stand hoe hij er nu uitziet? Ik druk me wat ongelukkig uit, maar ik hoop dat je snapt wat ik bedoel.
Ik heb mezelf eigenlijk vanaf het begin af aan voorgehouden dat Max in mn hoofd "mee laten groeien" geen zin had.
Ik had het gevoel dat ik mezelf daar helemaal gek mee zou maken als ik dat zou gaan doen.
Hij is dus voor mij nog steeds die dreumes van 22 maandjes.
Ik had soms zelfs dat als mensen me dan vroegen; "hoe oud zou Max nu geweest zijn eigenlijk?" dat ik echt goed na moesten denken.
Heel soms eens dat ik wel probeer te bedenken hoe hij zou kunnen zijn geweest ongeveer nu, maar ik kan het me gewoon echt helemaal niet voorstellen.
Ik kan een klein beetje gokken misschien maar dat zou dan aan de hand van die, bijna twee jaartjes die hij geleefd heeft, moeten gaan. Kinderen kunnen zò veranderen als ze ouder worden, dat nu proberen te bedenken hoe en wat toch ook niets zegt.
Ik vond hem een slim ventje, logisch natuurlijk , en hij had humor en een sterk rechtvaardigheidsgevoel. Hij hield me al heel vroeg een spiegel voor en als ik dat vergelijk met mn dochtertje is zij pas later begonnen met mij duidelijk maken dat ze dingen soms niet eerlijk vindt.
Verder was hij een typisch leeuwtje, stond graag in de belangstelling en stal graag de show.
Hij kon soms het bloed onder mn nagels vandaan halen, maar ook was hij heel zacht en teder in z`n doen en laten. Een beetje een charmeurtje zal maar zeggen.
Maar goed, zo was hij dan in elk geval en daar gaat eigenlijk om.
Hij was gewoon cool en stoer en grappig en lief tegelijk.
Zou hij nog zo zijn, als hij was blijven leven? geeeeeeen idee! Wel zeiden we toen altijd "Max wordt later een hartenbreker", alleen met dat "later" zaten we dus fout maar met "hartenbreker" zaten we er niet naast, hij heeft een hoop harten gebroken met zijn overlijden.
The waves you made will always be
Dank je wel. Ik wil je graag nog zeggen dat ik het heel erg vind dat je bang moet zijn voor de eventuele reacties op je verdrietige verhaal hier op Fok! En waarschijnlijk terecht, als ik af en toe de gemiddelde reactie op zulk soort berichten lees. Dat zijn dan volgens mij wel mensen die zelf geen kinderen hebben, die hebben vaak geen flauw benul van hoe dat is. Gelukkig hoef je daar in dit forum niet bang voor te zijn. Ik wens je heel veel sterkte toe om het gemis van je mannetje te kunnen blijven dragen en ook ik ben er zeker van dat jullie elkaar eens terug zullen zien.
Pepper, ik heb je verhaal al een paar dagen geleden gelezen, wist toen niet te reageren omdat ik té geschokt was...maar ik wil je nog wel even laten weten dat ik het verschrikkelijk vind wat jullie hebben meegemaakt...
Het maakte mij ook weer alert op dingen als 'laat een peuter die houdt van klimmen niet alleen in de tuin met alleen een laag tuinhekje' (wij hebben een drukke weg met veel vrachtwagens voor de deur)...
Ontroerend om je beschrijving van hem te lezen. Dank je wel voor je open reacties. Ik vind dat het heel wat waard is dat je hier zo open over bent (en Bar ook) omdat het heel veel duidelijk maakt...
Het maakte mij ook weer alert op dingen als 'laat een peuter die houdt van klimmen niet alleen in de tuin met alleen een laag tuinhekje' (wij hebben een drukke weg met veel vrachtwagens voor de deur)...
Ontroerend om je beschrijving van hem te lezen. Dank je wel voor je open reacties. Ik vind dat het heel wat waard is dat je hier zo open over bent (en Bar ook) omdat het heel veel duidelijk maakt...
Mijn broer en schoonzusje hebben begin deze maand hun dochtertje verloren, onverwacht. Ook bij haar is uitgebreid onderzoek gedaan en het bleek dat ze een aangeboren (zeldzame) darmafwijking had.
In de krant hebben mijn zussen en ik de volgende tekst als advertentie geplaatst:
Als een zuchtje wind
op een stille zomernacht
ben je onverwacht van ons heengegaan
jij lieve kleine meid
met je heerlijke lach
zo zullen we je blijven herinneren
Wij sluiten jou voor altijd in ons hart
Volgende week zaterdag zou ze drie jaar worden. Die verjaardag komt dus al zeer snel.
Mijn broer en schoonzus zijn zeer gelovige mensen: zij zijn er dus van overtuigd dat God mijn nichtje heeft 'gehaald' en dat het haar tijd was.
Op de dag van haar overlijden belde ik naar mijn broer. Snikkend aan de telefoon zei hij toen: 'Ons geloof is heel sterk, maar dit is toch wel een hele zware slag'. Toch is het zo dat zij veel kracht uit het geloof putten, juist omdat ze geloven dat mijn nichtje nu op een plek is waar vrede en liefde is, én dat zij elkaar ooit weer terug zullen zien bij God.
Alhoewel ik zelf niet op die manier geloof, vind ik het een wonder om te zien dat zij, ondanks dit grote verdriet, zoveel kracht hieruit halen. Ontroerend ook.
Mijn nichtje had nog een ouder broertje van vijf jaar. Het is erg verbazingwekkend om te zien hoe hij om gaat met de dood van zijn zusje. Hij heeft haar kistje helpen dichtschroeven. Op de begraafplaats droegen de beide opa's en twee ooms het kistje. Maar mijn kleine neefje liep er achter en deed zijn best ook te helpen met het dragen. . Alsof hij zo graag zijn zusje tot op het laatst wilde helpen en bijstaan. Als je dat ziet, ga je echt kapot van binnen.
Onze familie was al best hecht, maar nu is het helemaal bijzonder. Ik ben zo blij dat we er open over praten met elkaar, samen kunnen huilen maar ook samen kunnen lachen (wat dat is soms ook heel hard nodig). Dat gun ik iedereen die dit meemaakt: mensen om je heen die je bijstaan en die je, als je dat nodig vindt, ook kunt wegsturen omdat je alleen wilt zijn.
In de krant hebben mijn zussen en ik de volgende tekst als advertentie geplaatst:
Als een zuchtje wind
op een stille zomernacht
ben je onverwacht van ons heengegaan
jij lieve kleine meid
met je heerlijke lach
zo zullen we je blijven herinneren
Wij sluiten jou voor altijd in ons hart
Volgende week zaterdag zou ze drie jaar worden. Die verjaardag komt dus al zeer snel.
Mijn broer en schoonzus zijn zeer gelovige mensen: zij zijn er dus van overtuigd dat God mijn nichtje heeft 'gehaald' en dat het haar tijd was.
Op de dag van haar overlijden belde ik naar mijn broer. Snikkend aan de telefoon zei hij toen: 'Ons geloof is heel sterk, maar dit is toch wel een hele zware slag'. Toch is het zo dat zij veel kracht uit het geloof putten, juist omdat ze geloven dat mijn nichtje nu op een plek is waar vrede en liefde is, én dat zij elkaar ooit weer terug zullen zien bij God.
Alhoewel ik zelf niet op die manier geloof, vind ik het een wonder om te zien dat zij, ondanks dit grote verdriet, zoveel kracht hieruit halen. Ontroerend ook.
Mijn nichtje had nog een ouder broertje van vijf jaar. Het is erg verbazingwekkend om te zien hoe hij om gaat met de dood van zijn zusje. Hij heeft haar kistje helpen dichtschroeven. Op de begraafplaats droegen de beide opa's en twee ooms het kistje. Maar mijn kleine neefje liep er achter en deed zijn best ook te helpen met het dragen. . Alsof hij zo graag zijn zusje tot op het laatst wilde helpen en bijstaan. Als je dat ziet, ga je echt kapot van binnen.
Onze familie was al best hecht, maar nu is het helemaal bijzonder. Ik ben zo blij dat we er open over praten met elkaar, samen kunnen huilen maar ook samen kunnen lachen (wat dat is soms ook heel hard nodig). Dat gun ik iedereen die dit meemaakt: mensen om je heen die je bijstaan en die je, als je dat nodig vindt, ook kunt wegsturen omdat je alleen wilt zijn.
Abdoel Kofski, de man die er een sadistisch genoegen in schept om zijn meest interessante opmerkingen te maken als hij alleen is.
Ik was juist iemand die gek was op de nahten toen Mink net geboren en overleden was. Heerlijk vond ik het om in de tuin te gaan zitten en niks te doen, even niks, geen gezeur, geen vragen, geen mensen die over hun woorden struikelde, gewoon even hardop vloeken, janken of gewoon niks. Maar wij hadden René natuurlijk ook nog rond hobbelen, zodat ons gewone leven ook door ging.quote:
Wat ik wel vervelend vond was een andere stillte. De stilte van mensen om je heen als alles achter de rug is.
De meeste op fok kennen ons verhaal wel, en verder heb ik in zo'n nacht als hierboven ooit eens een 'website' in elkaar zitten draaien. Vol schrijffouten en een beetje warrig en rommelig maar precies zoals ik me toen voelde. Mink
Je zou er haast een boek over schrijven!
ik ben het volgende gedichtje lang geleden tegengekomen.
Mag ik het voor jullie neerzetten?
Voor Bar_en_Mar, voor Pepper_961, voor Moussy en voor alle andere vaders en moeders die het liefste wat ze hadden verloren hebben.
Ik staar omhoog en zoek naar jou
in het donker van de nacht
ik stel mij voor dat jij daar bent
en gewoon tegen mij lacht.
Ik zie je niet, ik hoor je niet
ik voel alleen gemis
en toch ben ik er zeker van
dat daar boven mij iets is.
ik staar omhoog en denk aan jou
sluit mijn ogen een moment
zie ineens jouw lieve lach
en voel dat jij dicht bij me bent.
Mag ik het voor jullie neerzetten?
Voor Bar_en_Mar, voor Pepper_961, voor Moussy en voor alle andere vaders en moeders die het liefste wat ze hadden verloren hebben.
Ik staar omhoog en zoek naar jou
in het donker van de nacht
ik stel mij voor dat jij daar bent
en gewoon tegen mij lacht.
Ik zie je niet, ik hoor je niet
ik voel alleen gemis
en toch ben ik er zeker van
dat daar boven mij iets is.
ik staar omhoog en denk aan jou
sluit mijn ogen een moment
zie ineens jouw lieve lach
en voel dat jij dicht bij me bent.
Wat goed zeg, gelukkig maar.quote:Op woensdag 23 augustus 2006 09:31 schreef pepper_961 het volgende:
Op maandag 21 augustus 2006 17:19 schreef Bar_en_Mar het volgende:
Heb ik ook bij mijn man gedaan hoor, soms moet dat wel.
Soms zei hij weken lang niks, zat hij helemaal in zichzelf gekeerd.
Meer dan een "hmm", "ja" of "nee" kreeg ik dan niet van hem. Dan ging ik maar ten einde raad de confrontatie keihard aan zodat hij dan boos werd en er dàn wel alles uit kon gooien.
Dat is ook heel erg zwaar, op sommige moment zit je dan echt in je uppie een huwelijk te onderhouden. Of nouja, zo voelde dat voor mij dan.
En ondanks dat we niet echt met elkaar konden praten hebben we het toch gered, heeft er heus wel om gespannen een paar keer maar we zijn er nog steeds.
Bij ons heeft het geleid tot een fikse barst die nooit meer te lijmen is geweest.
Vanaf dat we weer samen thuis waren heeft ie er nooit meer over willen praten, want dan "ging het t snelste over" volgens hem, ik heb hem dat nooit meer uit zijn hoofd kunnen praten.
Goed topic Bar!
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Bluezz, dat lijkt me heel naar, als je niet samen kunt praten over wat er gebeurd is...
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Emelie ook sterkte
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Nee, dat is verschrikkelijk! Snap ook niet goed waarom ie er nooit meer over wilde pratenquote:Op vrijdag 25 augustus 2006 17:24 schreef Rewimo het volgende:
Bluezz, dat lijkt me heel naar, als je niet samen kunt praten over wat er gebeurd is...
Maar goed ik heb de schade goed ingehaald met golfer
Ja die stilte is ook vervelendquote:Op vrijdag 25 augustus 2006 14:42 schreef moussy het volgende:
[..]
.
Wat ik wel vervelend vond was een andere stillte. De stilte van mensen om je heen als alles achter de rug is.
Wat mij overgens ook hinderde is dat men spontaan over iets anders begint als ik ergens naar toe loop, en het ging eerder of bv hun kinderen, bang om mij te kwetsen of pijn te doen.
en dat is juist het rare, mij kwetsen ze niet als ze over hun kinderen praten, ik geniet er juist van.
Eerlijk waar omdat wij *Thijs moeten missen wilt nog niet zeggen dat ik de andere hun geluk niet gun, want ik gun het hun juist nog meer.
Bluezz weet even niets beters te typen als sterkte en dat het mij echt onwijs zwaar lijkt
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Het is voor buitenstaanders ontzettend moeilijk wat 'gepast' is, is mijn ervaring.. moet je nou juist wel of juist niet praten over het overleden kind?
Pasgeleden hadden we hier 2 broers en schoonzussen hier te eten.
Op een gegeven moment krijgen we het over een miskraam van 1 van de 2 schoonzussen, waarop de ander en ik meteen inhaken met ons verhaal. Het was ontzettend fijn om het er 'gewoon' weer eens over te hebben...
Veel details wisten ze niet van mij omdat het zo lang geleden is, en het in een andere schoonfamilie natuurlijk gebeurt is... en we zaten er met de vrouwen heel fijn over te praten.
Vallen die broers toch stil ineens, en durven eigenlijk niks meer te zeggen.
Voelden zich opgelaten of iets, ik weet het niet..
Dát is dan weer jammer, die stiltes omdat ze er geen raad mee weten. En een opmerking ertussen gooien van : goh hebben jullie niet wat leukers om over te praten?
Heel jammer, maar begrijpelijk, men weet zich gewoon geen houding te geven blijkbaar als je het hier over hebt.
Pasgeleden hadden we hier 2 broers en schoonzussen hier te eten.
Op een gegeven moment krijgen we het over een miskraam van 1 van de 2 schoonzussen, waarop de ander en ik meteen inhaken met ons verhaal. Het was ontzettend fijn om het er 'gewoon' weer eens over te hebben...
Veel details wisten ze niet van mij omdat het zo lang geleden is, en het in een andere schoonfamilie natuurlijk gebeurt is... en we zaten er met de vrouwen heel fijn over te praten.
Vallen die broers toch stil ineens, en durven eigenlijk niks meer te zeggen.
Voelden zich opgelaten of iets, ik weet het niet..
Dát is dan weer jammer, die stiltes omdat ze er geen raad mee weten. En een opmerking ertussen gooien van : goh hebben jullie niet wat leukers om over te praten?
Heel jammer, maar begrijpelijk, men weet zich gewoon geen houding te geven blijkbaar als je het hier over hebt.
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Ik denk dat je al een heel eind komt met de vraag: wil je erover praten? Zo ja, okee, zo nee, ook okee. Dan schep je in elk geval ruimte voor de ander.
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Dat is ook moeilijk ja, om te merken dat mensen niet meer zichzelf durven te zijn als je aankomt lopen.
Terwijl ze misschien wel willen maar niet kunnen.
Ergens wel lief, want ze doen dan, denk ik ook , echt hun best je niet te kwetsen.
Ik vond en vind het nog steeds fijn om in gesprekjes over kinderen ook Max erbij te mogen halen.
Sommige zie je dan toch een beetje onhandig worden in hun houding, maar ik doe dan gewoon net of ik dat niet zie en ga dan wel gewoon door. Vaak merk je dan dat ze toch ook los komen en steeds meer durven zeggen en vragen, kost alleen wat tijd.
Ik heb zelf na Max dood ook nog op begrafenissen met mn mond vol gestaan hoor trouwens.
Je zou dan denken dat je uit ervaring wel zou weten wat je zou kunnen zeggen en wat niet... maar niet dus.
Bij mij was het eigenlijk mn vader die vond dat er niet meer over gesproken moest worden.
( mijn man wilde wel, maar kon dat alleen niet met mij)
De arme man ging half kapot als wij het erover hadden.
We hebben hem wel duidelijk gemaakt dat hij ons de mond niet moest snoeren en dat hij op zijn beurt er ook niet over hoefde te praten als hij dat niet wilde.
Meestal ging hij dan naar boven tv kijken als wij over Max begonnen.
Mn vader komt nu pas, bijna tien jaar later, wat meer los. Hij begint er nu soms uit zichzelf over.
Hij kon er ook niks aan doen natuurlijk, hij is opgegroeid in de tijd dat er over dood niet gesproken werd.
Die zin die bleuzz te horen kreeg, heb ik ook wel eens gehoord ja.
"Leuk" is het woord ook niet, maar fijn is het zeker wel om te merken dat je met je verhaal bij je schoonzussen terecht kunt.
Je kunt toch je herinneringen weer even ophalen en je krijgt de ruimte te vertellen hoe leuk en lief en schattig je kindje wel niet was.
Wel heel erg dat je relatie de klap niet teboven is gekomen.
Gelukkig dat je nu bij "golfer" en je schoonzussen wel terecht kunt.
Terwijl ze misschien wel willen maar niet kunnen.
Ergens wel lief, want ze doen dan, denk ik ook , echt hun best je niet te kwetsen.
Ik vond en vind het nog steeds fijn om in gesprekjes over kinderen ook Max erbij te mogen halen.
Sommige zie je dan toch een beetje onhandig worden in hun houding, maar ik doe dan gewoon net of ik dat niet zie en ga dan wel gewoon door. Vaak merk je dan dat ze toch ook los komen en steeds meer durven zeggen en vragen, kost alleen wat tijd.
Ik heb zelf na Max dood ook nog op begrafenissen met mn mond vol gestaan hoor trouwens.
Je zou dan denken dat je uit ervaring wel zou weten wat je zou kunnen zeggen en wat niet... maar niet dus.
Bij mij was het eigenlijk mn vader die vond dat er niet meer over gesproken moest worden.
( mijn man wilde wel, maar kon dat alleen niet met mij)
De arme man ging half kapot als wij het erover hadden.
We hebben hem wel duidelijk gemaakt dat hij ons de mond niet moest snoeren en dat hij op zijn beurt er ook niet over hoefde te praten als hij dat niet wilde.
Meestal ging hij dan naar boven tv kijken als wij over Max begonnen.
Mn vader komt nu pas, bijna tien jaar later, wat meer los. Hij begint er nu soms uit zichzelf over.
Hij kon er ook niks aan doen natuurlijk, hij is opgegroeid in de tijd dat er over dood niet gesproken werd.
Die zin die bleuzz te horen kreeg, heb ik ook wel eens gehoord ja.
"Leuk" is het woord ook niet, maar fijn is het zeker wel om te merken dat je met je verhaal bij je schoonzussen terecht kunt.
Je kunt toch je herinneringen weer even ophalen en je krijgt de ruimte te vertellen hoe leuk en lief en schattig je kindje wel niet was.
Wel heel erg dat je relatie de klap niet teboven is gekomen.
Gelukkig dat je nu bij "golfer" en je schoonzussen wel terecht kunt.
The waves you made will always be
Tja, moest vanmiddag een paar keer flink slikken, ons buurjongetje (geboren 3 juni 2006)
echt een pracht kereltje zo leuk zo lachebekje en schaterbekje
Het ging opzich wel goed hoor, want de babytijd heb ik mee mogen maken, Thijs kleine mooie baby Thijs.
Maar toen het buurjongetje ging schatteren moest ik terug denken aan de laatste periode met Thijs, die kon ook zo heerlijk lachen en schatteren
En dat moet ik nu allemaal missen
Dat vrolijke kopje als Thijs smorgens wakker werd toen hij mama of papa zag staan om hem uit bedje te pakken...
Dat moeten we nu missen
Het gekruip door de hele woonkamer, speelgoed overal
Dat moeten we missen
Een tijdje terug heb ik een briefje geschreven voor Thijs, gewoon omdat ik benieuwd was het met mijn kleine grote man zou gaan.
Of hij nu ook lekker in zijn bedje zou liggen slapen, met zijn knietjes opgetrokken en beer dicht tegen hem aan
Ik zong op dat moment zijn lievelingsnummer (kabouter plop-wij zoeken de schat)
Dan zag ik ineens die prachtige stralende lach van Thijs voor me, en dat hij ging zitten op zijn knietjes en heel hard mee klapte en zwaaide
En nu zit ik me af te vragen of hij nog erg geschrokken was van mama die een woedeuitbarsting kreeg tegenover zijn opa's oma's en stiefoma notabene aan zijn grafje, hoe kon ik zo stom zijn, waarom kon mama niet even wachten of gewoon niet kwaad worden...
We gingen zondag een kruisje plaatsen wat de vader van marco gemaakt heeft, een prachtig kruis, maar Mama werd ineens te kwaad en wilde dat kruis niet meer, ze moesten het maar mee nemen en in eigen tuin zetten, hij zou niet mooi genoeg zijn, ik heb dat niet gewild, echt het was een drama een regelrechte ramp, ik heb die mensen gekwetst en pijn gedaan.
tegenover mijn pa iedem ik werd kwaad omdat ik van de fam zo weinig steun kreeg, dat ik ze nooit zag, hoorde.
En mijn opa en oma die stonden erbij en keken ernaar met de nodige emoties zoals bij ons allemaal.
En dat allemaal bij het grafje, echt mama schaamt zich diep en weet niet hoe ze dit ooit echt helemaal goed gaat krijgen.
Is dit herkenbaar?
Of ben ik nu idd een vreselijk mens wat haar emoties en woede niet te baas is
echt een pracht kereltje zo leuk zo lachebekje en schaterbekje
Het ging opzich wel goed hoor, want de babytijd heb ik mee mogen maken, Thijs kleine mooie baby Thijs.
Maar toen het buurjongetje ging schatteren moest ik terug denken aan de laatste periode met Thijs, die kon ook zo heerlijk lachen en schatteren
En dat moet ik nu allemaal missen
Dat vrolijke kopje als Thijs smorgens wakker werd toen hij mama of papa zag staan om hem uit bedje te pakken...
Dat moeten we nu missen
Het gekruip door de hele woonkamer, speelgoed overal
Dat moeten we missen
Een tijdje terug heb ik een briefje geschreven voor Thijs, gewoon omdat ik benieuwd was het met mijn kleine grote man zou gaan.
Of hij nu ook lekker in zijn bedje zou liggen slapen, met zijn knietjes opgetrokken en beer dicht tegen hem aan
Ik zong op dat moment zijn lievelingsnummer (kabouter plop-wij zoeken de schat)
Dan zag ik ineens die prachtige stralende lach van Thijs voor me, en dat hij ging zitten op zijn knietjes en heel hard mee klapte en zwaaide
En nu zit ik me af te vragen of hij nog erg geschrokken was van mama die een woedeuitbarsting kreeg tegenover zijn opa's oma's en stiefoma notabene aan zijn grafje, hoe kon ik zo stom zijn, waarom kon mama niet even wachten of gewoon niet kwaad worden...
We gingen zondag een kruisje plaatsen wat de vader van marco gemaakt heeft, een prachtig kruis, maar Mama werd ineens te kwaad en wilde dat kruis niet meer, ze moesten het maar mee nemen en in eigen tuin zetten, hij zou niet mooi genoeg zijn, ik heb dat niet gewild, echt het was een drama een regelrechte ramp, ik heb die mensen gekwetst en pijn gedaan.
tegenover mijn pa iedem ik werd kwaad omdat ik van de fam zo weinig steun kreeg, dat ik ze nooit zag, hoorde.
En mijn opa en oma die stonden erbij en keken ernaar met de nodige emoties zoals bij ons allemaal.
En dat allemaal bij het grafje, echt mama schaamt zich diep en weet niet hoe ze dit ooit echt helemaal goed gaat krijgen.
Is dit herkenbaar?
Of ben ik nu idd een vreselijk mens wat haar emoties en woede niet te baas is
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
och Bar...je bent helemaal geen vreselijk mens
Dit geeft alleen maar aan hoeveel je om Thijs geeft, dat kruisje moest perfect zijn in alle opzichten omdat het voor Thijs is en dit nog het enige is wat je voor hem kunt doen.
Natuurlijk is het niet leuk voor opa, die het kruisje vast met alle liefde gemaakt heeft, maar ook zij zullen begrip hebben voor je verdriet.
Praat er nog eens over met ze en zeg ze dat het je verdriet was en je heel blij bent dat ze dat kruisje voor Thijs hebben willen maken.
Dat je te weinig steun krijgt is natuurlijk ook vreselijk en dat mag je best laten weten, logisch dat je dat in je emoties er zo uitflapt, ik denk dat mensen dara best begrip voor hebben, al zullen ze misschien even schrikken van je directheid....maar meid jij hebt verdriet enje moet je lieve Thijs missen ik vind dat mensen nu best even rekening met jou mogen houden.
Thijs zal blij zijn met zijn mama dat die zoveel van hem houdt dat ze wil dat alles mooi en perfect is...
Maak je er niet te druk om Thijs kan nu in je hart kijken en heeft al jou liefde en goede bedoelingen gevoeld, niet alleen je boosheid.
Dit geeft alleen maar aan hoeveel je om Thijs geeft, dat kruisje moest perfect zijn in alle opzichten omdat het voor Thijs is en dit nog het enige is wat je voor hem kunt doen.
Natuurlijk is het niet leuk voor opa, die het kruisje vast met alle liefde gemaakt heeft, maar ook zij zullen begrip hebben voor je verdriet.
Praat er nog eens over met ze en zeg ze dat het je verdriet was en je heel blij bent dat ze dat kruisje voor Thijs hebben willen maken.
Dat je te weinig steun krijgt is natuurlijk ook vreselijk en dat mag je best laten weten, logisch dat je dat in je emoties er zo uitflapt, ik denk dat mensen dara best begrip voor hebben, al zullen ze misschien even schrikken van je directheid....maar meid jij hebt verdriet enje moet je lieve Thijs missen ik vind dat mensen nu best even rekening met jou mogen houden.
Thijs zal blij zijn met zijn mama dat die zoveel van hem houdt dat ze wil dat alles mooi en perfect is...
Maak je er niet te druk om Thijs kan nu in je hart kijken en heeft al jou liefde en goede bedoelingen gevoeld, niet alleen je boosheid.
Natuurlijk ben je geen vreselijk mens! Je maakt het ergste dat een mens mee kan maken mee, en je gaat er doorheen met een kracht waar ik ontzettend veel bewondering voor heb.
Bekijk het zo, al die mensen waar je mee om het graf van Thijs stond, hebben zelf ook kinderen. het kan niet anders of ze moeten jouw verdriet op dat moment ergens kunnen begrijpen, toch?
Als je je daar beter door zou voelen zou je nog een keer kunnen vertellen aan ze waar jouw gevoel op dat moment vandaan kwam, en anders maar niet. Voor Thijs maakt het niet uit, die weet toch wel dat zijn Mama heel veel van hem houdt
Bekijk het zo, al die mensen waar je mee om het graf van Thijs stond, hebben zelf ook kinderen. het kan niet anders of ze moeten jouw verdriet op dat moment ergens kunnen begrijpen, toch?
Als je je daar beter door zou voelen zou je nog een keer kunnen vertellen aan ze waar jouw gevoel op dat moment vandaan kwam, en anders maar niet. Voor Thijs maakt het niet uit, die weet toch wel dat zijn Mama heel veel van hem houdt
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
Bar je zit middenin een verschrikkelijk rouwproces en daar horen deze woede uitbarstingen etc allemaal bij.
Ik neem aan dat de mensen om je heen het begrijpen. Is het nu niet dan is het wellicht later.
Schaam je niet, nu niet en nooit niet.
Het is de strijd van een moeder die aan het overleven is na een verschrikkelijk trauma, want dat is het.
Het is jouw strijd Bar, om dit alles te kunnen verwerken, en het is je enige manier.
Ik neem aan dat de mensen om je heen het begrijpen. Is het nu niet dan is het wellicht later.
Schaam je niet, nu niet en nooit niet.
Het is de strijd van een moeder die aan het overleven is na een verschrikkelijk trauma, want dat is het.
Het is jouw strijd Bar, om dit alles te kunnen verwerken, en het is je enige manier.
Joh Mar! Meid toch!
Die woede uitbarstingen zijn heel normaal, echt waar!
Het is alleen jammer dat zij dat dan net even over zich heen kregen, maar je hoeft je heus niet schuldig te voelen hoor.
Geef die mensen, als je ze ziet, een knuffel en kus en zeg gewoon dat het je allemaal eventjes aanvloog.
Ik proef uit je verhaal dat je het helemaal niet eens zo lelijk vond? Dan kun je altijd nog vragen of je het toch alsnog mag hebben?
Ik vind het niet gek dat je kwaad werd. Verstandelijk weet je wel dat Thijs daar ècht ligt, maar dan.... dat kruisje op z`n graf maakt het ineens nog echter dan echt ineens. En dan word je boos ja, heel heel erg boos. Op de wereld en op dat 'doodgaan' bestaat en op alles en iedereen.
Die woede aanvallen zul je vast nog wel een paar keer krijgen en ook ff toegeven aan die woede lucht achteraf weer even lekker op. ( Ik zette altijd "the prodigy" op als ik weer razend en vloekend door het huis stampte, dat hielp mij en de spulletjes in huis altijd heel goed )
dikke meis
Die woede uitbarstingen zijn heel normaal, echt waar!
Het is alleen jammer dat zij dat dan net even over zich heen kregen, maar je hoeft je heus niet schuldig te voelen hoor.
Geef die mensen, als je ze ziet, een knuffel en kus en zeg gewoon dat het je allemaal eventjes aanvloog.
Ik proef uit je verhaal dat je het helemaal niet eens zo lelijk vond? Dan kun je altijd nog vragen of je het toch alsnog mag hebben?
Ik vind het niet gek dat je kwaad werd. Verstandelijk weet je wel dat Thijs daar ècht ligt, maar dan.... dat kruisje op z`n graf maakt het ineens nog echter dan echt ineens. En dan word je boos ja, heel heel erg boos. Op de wereld en op dat 'doodgaan' bestaat en op alles en iedereen.
Die woede aanvallen zul je vast nog wel een paar keer krijgen en ook ff toegeven aan die woede lucht achteraf weer even lekker op. ( Ik zette altijd "the prodigy" op als ik weer razend en vloekend door het huis stampte, dat hielp mij en de spulletjes in huis altijd heel goed )
dikke meis
The waves you made will always be
Och Bar, ik zie je steeds overal gewoon doorposten en meekletsen en dan vraag ik me wel eens af hoe je dat vol houdt, moet dat niet ontzettend pijnlijk en zwaar zijn... Dat vind ik zo knap.
Niet zo gek dus dat je niet altijd zo sterk bent en ook af en toe eens een flinkje uitbarsting hebt waar die dan ook door getriggerd word... Ik denk ook idd vast dat de mensen die erbij waren ook vast wel zullen begrijpen dat de wanhoop en woede je soms net even te veel wordt, is het niet nu, dan wel later...
Niet zo gek dus dat je niet altijd zo sterk bent en ook af en toe eens een flinkje uitbarsting hebt waar die dan ook door getriggerd word... Ik denk ook idd vast dat de mensen die erbij waren ook vast wel zullen begrijpen dat de wanhoop en woede je soms net even te veel wordt, is het niet nu, dan wel later...
***
Tjee Bar, natuurlijk is dat helemaal niet zo gek. Je zit vol verdriet en misschien een beetje meer aandacht van je familie zou nog niet zo gek zijn. Maar ja iedereen verwerkt het op zijn manier. En misschien vinden zij het wel een enorme grote drempel om ermee uit te komen. Maar vertel ze dat je wil praten en dat zoals het nu gaat, dat niet is wat je wil. Laat ze maar weten wat je voelt, dat kunnen zij niet ruiken. En wat het kruisje betreft. Ik zou ook zeker even je vader opzoeken en gewoon uitleggen waarom je zo boos was. Weet je, ik denk dat doordat mensen vaak zo gesloten zijn over hun verdriet er daardoor zo snel verwijdering komt. Praten schept duidelijkheid en heb je echt heel hard nodig in dit geval.
Maar ik zou ze gewoon bellen of bezoeken en uitleggen waarom je zo uitviel. Het lijkt me als wij het wel begrijpen dat zij dat ook doen. Je bent ook maar een mens en een moeder die overloopt van verdriet om *Thijs die je kwijt bent. Het is toch ook zo verdomde oneerlijk allemaal. En even je woede eruit gooien dat geeft lucht. Hoe moet je het anders doen joh
Maar ik zou ze gewoon bellen of bezoeken en uitleggen waarom je zo uitviel. Het lijkt me als wij het wel begrijpen dat zij dat ook doen. Je bent ook maar een mens en een moeder die overloopt van verdriet om *Thijs die je kwijt bent. Het is toch ook zo verdomde oneerlijk allemaal. En even je woede eruit gooien dat geeft lucht. Hoe moet je het anders doen joh
ze weten waarom ik zo uitviel, ik heb ze hier in huis laten komen en heb alles verteld, maar weer eerst verkeerd, later begrepen ze het wel, maar omdat ik ze echt zo onwijs gekwetst heb willen ze mij voorlopig niet spreken of zien, en daar leg ik me bij neer, want ik begrijp het wel.
Het kruisje staat ook gewoon bij *Thijs aan het grafje.
Het kruisje staat ook gewoon bij *Thijs aan het grafje.
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Och shit... dat er dus ook nog bij.
Ergens is het ook wel te begrijpen, ook zij zijn Thijs kwijt en hebben het verdriet, maar het zou fijner zijn als jullie dat met elkaar konden delen. Vooral nadat jij het geprobeerd hebt uit te leggen.
Hopelijk komt het snel weer een beetje goed.
Ergens is het ook wel te begrijpen, ook zij zijn Thijs kwijt en hebben het verdriet, maar het zou fijner zijn als jullie dat met elkaar konden delen. Vooral nadat jij het geprobeerd hebt uit te leggen.
Hopelijk komt het snel weer een beetje goed.
***
Och Bar toch.... Wat vreselijk moeilijk... Ik vind het echt niet raar dat je een woede uitbarsting hebt gehad. Zulke momenten als het plaatsen van een kruisje zullen vreselijk heftig en moeilijk zijn. Want je hebt het inderdaad nooit zo gewild. Ik vind het heel moeilijk om te lezen dat je familie nu even rust wil, zoals BE als zegt, het zou zo fijn zijn als jullie er voor elkaar kunnen zijn. Maar iedereen heeft verdriet en moet dit op zijn eigen manier oplossen. Heel veel succes en sterkte in deze.
Geluk zit in een klein Wolkje
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Wat onwijs jammer Mar dat ze, ondanks hun begrip, toch even afstand willen.
Jullie hebben het allemaal al zo moeilijk en dan loopt dit ook nog even vervelend.
Ik hoop dat het snel weer helemaal in orde is tussen jullie.
Jullie hebben het allemaal al zo moeilijk en dan loopt dit ook nog even vervelend.
Ik hoop dat het snel weer helemaal in orde is tussen jullie.
The waves you made will always be
Het geeft niet, ik snap en begrijp het allemaal wel, het is een rotsituatie, maar momenteel is ook hier rust het geen waar ik naar snak.
Verwerken en rouwen is nu eenmaal iets zwaars, ben ik me heel goed van bewust.
en je leert in deze tijd de mensen om je heen kennen... en dat is klote zo nu en dan
Verwerken en rouwen is nu eenmaal iets zwaars, ben ik me heel goed van bewust.
en je leert in deze tijd de mensen om je heen kennen... en dat is klote zo nu en dan
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Klopt helemaal. Mensen van wie je het niet verwacht komen met goeie, lieve dingen en andersom gebeurt ook zomaar , heel typisch.quote:Op woensdag 30 augustus 2006 11:44 schreef Bar_en_Mar het volgende:
Verwerken en rouwen is nu eenmaal iets zwaars, ben ik me heel goed van bewust.
en je leert in deze tijd de mensen om je heen kennen... en dat is klote zo nu en dan
Bar . Tranen over mijn gezicht bij je verhaal. Ik wens je erg veel sterkte. Je woede-aanval was logisch. Goed dat je het hebt uitgelegd. Jammer dat ze nu even ruimte nodig hebben om het allemaal te verwerken. Maar, iedereen verwerkt verdriet op zijn eigen manier. Hopelijk verstrekt dit alles jullie band uiteindelijk alleen maar meer.
ik heb zojuist het verslag van de autopsie voor me liggen...
ik word er enorm stil van, het is in normale termen geschreven dus kan er aardig wat uithalen.
De conclusie van dit onderzoek:
Omdat de peuter rustig sliep, lijkt het beeld het meest op een variant van laat optredende wiegendood.
ik word er enorm stil van, het is in normale termen geschreven dus kan er aardig wat uithalen.
De conclusie van dit onderzoek:
Omdat de peuter rustig sliep, lijkt het beeld het meest op een variant van laat optredende wiegendood.
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Jeutje Bar...
Wat staat het er dan ineens zo definitief en wat lijkt het daardoor nog eens extra zinloos...
Wat staat het er dan ineens zo definitief en wat lijkt het daardoor nog eens extra zinloos...
***
Bar.... Ik heb geen woorden even om je te troosten, te steunen of wat dan ook. Ik vind dit zo confronterend, zo eng en zo 'dichtbij'. Ik hoop dat ik heel binnenkort een arm om je heen kan slaan en met jou bij Thijs kan gaan kijken. Je grote lieve kleine beer.
Geluk zit in een klein Wolkje
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Bar
Het weten is 1, maar het daadwerkelijk lezen en voor je hebben liggen is ineens zo echt. Zo raar.
Een hele dikke knuffel en
Het weten is 1, maar het daadwerkelijk lezen en voor je hebben liggen is ineens zo echt. Zo raar.
Een hele dikke knuffel en
als je door leest zie je ook staan dat ze niet goed weten wat nu de oorzaak is, en dus maar aan wiegendood denken...
Maar of het een klassiek geval is dat weten ze niet, heel verhaal erna...
heb het rapport nu weg gelegd want anders komt het niet goed met me.
Maar of het een klassiek geval is dat weten ze niet, heel verhaal erna...
heb het rapport nu weg gelegd want anders komt het niet goed met me.
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Jeetje Mar, maar dan heeft hij er zelf niets van gemerkt waarschijnlijk?
Wat is het toch oneerlijk.
Dikke kus!
Wat is het toch oneerlijk.
Dikke kus!
JoOlz: "So much good shit in senesta's head, I call it Ideahhrea."
Ik lees dit topic elke keer weer wanneer het bovenaan staat, maar weet nooit iets te zeggen. Alle woorden zijn al ooit voorbij gekomen, mijne zullen niets toevoegen.
Maar nu slaat mijn hart even over.. Wiegedood..
Men gebruikt het woord al zo lang, maar nog nooit is er een verklaring voor gegeven. Er is nu een woord gegeven aan hetgeen er met *Thijs gebeurd is, maar nog steeds weet je niet exact wat de oorzaak was.
Mijn neefje (2 dagen jonger dan Merlijn) heeft onlangs ook de diagnose 'wiegedood' gekregen. Zijn redding was dat hij op dat moment bij mijn schoonbroer in de armen lag.
Hij was aan het lachen en viel ineens in een hele diepe slaap, werd helemaal slap en reageerde nergens meer op. Beetje schudden, knijpen.. niets! Mijn schoonbroer en -zus meteen de auto in gesprongen en al toeterend door stoplichten naar de EHBO. Daar kreeg hij zuurstof toegediend en kwam weer bij.
Weekje in het ziekenhuis gelegen aan de monitor, allerlei onderzoeken gehad vooral omdat hij veel spuugt en men dacht dat het daar iets mee te maken had. Niets.. 'Wiegedood'..
Het gaat momenteel heel slecht met mijn schoonzusje. Mijn neefje ligt op een speciaal matrasje wat zijn ademhaling registreerd. Maar mijn schoonzusje slaapt niet meer.. kan hem geen moment alleen laten. Boodschappen doen is een ramp, telkens is ze op zoek naar hoe ze het snelst in het ziekenhuis kan komen, mocht het weer gebeuren.
Maar nu slaat mijn hart even over.. Wiegedood..
Men gebruikt het woord al zo lang, maar nog nooit is er een verklaring voor gegeven. Er is nu een woord gegeven aan hetgeen er met *Thijs gebeurd is, maar nog steeds weet je niet exact wat de oorzaak was.
Mijn neefje (2 dagen jonger dan Merlijn) heeft onlangs ook de diagnose 'wiegedood' gekregen. Zijn redding was dat hij op dat moment bij mijn schoonbroer in de armen lag.
Hij was aan het lachen en viel ineens in een hele diepe slaap, werd helemaal slap en reageerde nergens meer op. Beetje schudden, knijpen.. niets! Mijn schoonbroer en -zus meteen de auto in gesprongen en al toeterend door stoplichten naar de EHBO. Daar kreeg hij zuurstof toegediend en kwam weer bij.
Weekje in het ziekenhuis gelegen aan de monitor, allerlei onderzoeken gehad vooral omdat hij veel spuugt en men dacht dat het daar iets mee te maken had. Niets.. 'Wiegedood'..
Het gaat momenteel heel slecht met mijn schoonzusje. Mijn neefje ligt op een speciaal matrasje wat zijn ademhaling registreerd. Maar mijn schoonzusje slaapt niet meer.. kan hem geen moment alleen laten. Boodschappen doen is een ramp, telkens is ze op zoek naar hoe ze het snelst in het ziekenhuis kan komen, mocht het weer gebeuren.
♥ ♥ Jij een beetje van mij, ik een beetje van jou. ♥ ♥
Bar staat er niets in over die stuipen dan ? Wiegedood is volgens mij gewoon een soort verzamelnaam voor alle sterfgevallen waar ze geen andere oorzaak kunnen vinden Sterkte
Brrr Icicle wat een schrik voor je broer en schoonzusje zeg. Gelukkig is het goed afgelopen ! Kan me voorstellen dat ze geen seconde meer van zijn zijde wijkt hoor.
Tjee Icicle, wat een gruwelverhaal ook zeg. Ik kan me idd ook goed voorstellen dat je schoonzusje nog steeds zo gespannen is... Hopelijk kan ze het met de tijd weer een beetje loslaten maar daar zal best heel veel tijd overheen gaan.
***
Het schijnt dat wiegedood het meest voorkomt bij kindjes in de leeftijd van 3 / 4 maanden. Na een jaar zou het risico zo goed als verdwenen zijn. Dat zou komen doordat het signaal wat de hersenen krijgen om te ademen wanneer de longen dat even niet doen, nog in ontwikkeling is op zo'n jonge leeftijd.
M'n neefje kreeg verder een dikke 10 van het ziekenhuis, kerngezond. Dat is ook het frustrerende eraan, net als bij *Thijs is er geen duidelijke oorzaak te vinden. Wiegedood zegt in mijn ogen zo weinig, omdat er niet veel van bekend is.
M'n neefje kreeg verder een dikke 10 van het ziekenhuis, kerngezond. Dat is ook het frustrerende eraan, net als bij *Thijs is er geen duidelijke oorzaak te vinden. Wiegedood zegt in mijn ogen zo weinig, omdat er niet veel van bekend is.
♥ ♥ Jij een beetje van mij, ik een beetje van jou. ♥ ♥
in het rapport word ook vermeld, dat ivm een luchtwegen infectie (Thijs was verkouden) dat dat ook een mogelijke oorzaak zou kunnen zijn met wiegendood, zou vaker voorkomen....
Dus het verband luchtwegeninfectie--->wiegendood
Dus het verband luchtwegeninfectie--->wiegendood
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Icicle wat enorm tegenstrijdig, zo blij dat hij er nog is, maar tegelijkertijd de angst dat het nog een keer kan gebeuren.
Bar wiegendood is zo weinig zeggend. Het heeft een naam, maar je weet nog niks.
Bar wiegendood is zo weinig zeggend. Het heeft een naam, maar je weet nog niks.
gats wat confronterend dan ineens.......
verder weet ik niks toevoegends te zeggen, alles is al gezegd.
wel een dikke knuf en
verder weet ik niks toevoegends te zeggen, alles is al gezegd.
wel een dikke knuf en
Jeetje Icicle wat afschuwelijk zeg, en wat eng Ik kan me voorstellen dat je schoonzus geen seconde stil kan zitten en altijd maar naar het ziekenhuis wil.
Bar, wiegendood. Dat dat nog kan op zo'n leeftijd. En dan denk je dat je die fase voorbij bent en dat zoiets in ieder geval niet meer kan gebeuren. Dat die luchtweginfectie ermee te maken heeft klinkt meer aannemelijk. Och meid, kon ik ook maar een arm om je heen slaan. Dit is allemaal zo hard
En jammer dat je familie even helemaal stuk zijn en je niet willen zien. Laat ze dan ook maar even afkoelen en ja dat zal vast wel weer goedkomen. Moeilijk he om rekening te houden met een ander zijn gevoel terwijl je zelf zo overloopt en eigenlijk al die troost en liefde wel kan gebruiken
Bar, wiegendood. Dat dat nog kan op zo'n leeftijd. En dan denk je dat je die fase voorbij bent en dat zoiets in ieder geval niet meer kan gebeuren. Dat die luchtweginfectie ermee te maken heeft klinkt meer aannemelijk. Och meid, kon ik ook maar een arm om je heen slaan. Dit is allemaal zo hard
En jammer dat je familie even helemaal stuk zijn en je niet willen zien. Laat ze dan ook maar even afkoelen en ja dat zal vast wel weer goedkomen. Moeilijk he om rekening te houden met een ander zijn gevoel terwijl je zelf zo overloopt en eigenlijk al die troost en liefde wel kan gebruiken
Ach Bar toch wat erg
Ik vind het zo knap dat je toch weer excuses voor je familie kunt maken, het ze kunt vergeven dat ze tijd voor zichzelf nodig hebben terwijl ik eigenlijk vind dat ze tijd voor jou moeten maken.
En dan wiegedood, de verzamelnaam voor sterven zonder aanwijsbare oorzaak bij kinderen. Wat wreed zo zwart op wit te zien staan...
Icicle wat afschuwelijk....
Ik vind het zo knap dat je toch weer excuses voor je familie kunt maken, het ze kunt vergeven dat ze tijd voor zichzelf nodig hebben terwijl ik eigenlijk vind dat ze tijd voor jou moeten maken.
En dan wiegedood, de verzamelnaam voor sterven zonder aanwijsbare oorzaak bij kinderen. Wat wreed zo zwart op wit te zien staan...
Icicle wat afschuwelijk....
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Wiegendood, daar houdt een mens toch helemaal geen rekening meer mee op die leeftijd? Maar ze weten dus niet wat die stuipen er nu mee te maken hadden? Is het verhaal over een mogelijke epileptische aanval helemaal van tafel geveegd?quote:Op woensdag 30 augustus 2006 19:35 schreef Bar_en_Mar het volgende:
in het rapport word ook vermeld, dat ivm een luchtwegen infectie (Thijs was verkouden) dat dat ook een mogelijke oorzaak zou kunnen zijn met wiegendood, zou vaker voorkomen....
Dus het verband luchtwegeninfectie--->wiegendood
Een beetje vreemd, maar wel lekker
Jeetje, bar, ik geloof gelijk dat je ze héél erg gekwetst hebt, maar dan nog... ik vind ze wel heel erg hard voor je . Maar ik denk niet dat je je schuldig hoeft te voelen naar Thijs toe, die snapt je uitbarsting vast, daar ben ik van overtuigd
Daar word in het rapport niets over gemeld of het moet in medische termen vermeld staan...quote:Op woensdag 30 augustus 2006 21:18 schreef beefcake het volgende:
[..]
Wiegendood, daar houdt een mens toch helemaal geen rekening meer mee op die leeftijd? Maar ze weten dus niet wat die stuipen er nu mee te maken hadden? Is het verhaal over een mogelijke epileptische aanval helemaal van tafel geveegd?
We zijn overgens vandaag weer bij *Thijs geweest en er stond alweer een knuffelbeer bij en een plantje, van wie geen idee, maar wel ontzettend fijn
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Mijn broertje, die met 3 maanden gestorven is aan wiegedood, had dat inderdaad ook.quote:Op woensdag 30 augustus 2006 19:35 schreef Bar_en_Mar het volgende:
in het rapport word ook vermeld, dat ivm een luchtwegen infectie (Thijs was verkouden) dat dat ook een mogelijke oorzaak zou kunnen zijn met wiegendood, zou vaker voorkomen....
Dus het verband luchtwegeninfectie--->wiegendood
Voor mijn ouders was de conclusie 'wiegedood' echt een afschuwelijk iets. Juist doordat er geen duidelijk aanwijsbare oorzaak voor is...
Ik wens jullie heel veel sterkte
kittyme ook jij en je ouders sterkte
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Dank je. Al is het bij ons inmiddels 19 jaar geleden... Maar toch komt het verdriet soms in alle hevigheid terug, vooral rond zijn geboorte- en sterfdatum.quote:Op donderdag 31 augustus 2006 13:43 schreef Bar_en_Mar het volgende:
kittyme ook jij en je ouders sterkte
De verjaardag sluipt steeds dichterbij elke dag weer een beetje meer.
Mar en ik houden op verzoek van de psych een "dagboek""emotie"boek bij
*Moest vandaag veel aan jou denken, nog een paar dagen en je zou 2 geworden zijn.
Zo moest ik denken aan hoe blij en trots ik was toen je geboren bent en hoe leuk het was jou eerste verjaardag te mogen vieren.
Slingers balonnen taart en kadootjes visite...
Dit keer zal het anders zijn, we gaan wel bij je langs en een kaarsje branden, maar het zal een emotionele dag worden.
2 zou je geworden zijn, dreumes af, een klein peutertje geworden
Maar je krijgt vast wel taart en roosviscee van oma.
Mama denkt aan je
Dikke mama
Mar en ik houden op verzoek van de psych een "dagboek""emotie"boek bij
*Moest vandaag veel aan jou denken, nog een paar dagen en je zou 2 geworden zijn.
Zo moest ik denken aan hoe blij en trots ik was toen je geboren bent en hoe leuk het was jou eerste verjaardag te mogen vieren.
Slingers balonnen taart en kadootjes visite...
Dit keer zal het anders zijn, we gaan wel bij je langs en een kaarsje branden, maar het zal een emotionele dag worden.
2 zou je geworden zijn, dreumes af, een klein peutertje geworden
Maar je krijgt vast wel taart en roosviscee van oma.
Mama denkt aan je
Dikke mama
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Bar Ookal is de situatie totaal anders, is het misschien wel mooi om te doen. Na het overlijden van mijn moeder hebben we de eerste twee jaar de sterfdag als herrineringsmoment gebruikt (en natuurlijk vergeet je die dag niet). Maar daarna hebben we besloten om in plaats van de dood te gedenken haar leven te gedenken en wel op haar verjaardag. Op die dag (of de zondag ervoor / erna) komen we samen, gaan naar de kerk en eten getrouw Limburgse vlaai en vieren haar leven.
Het is voor jullie nog heel erg vers, de pijn, het verlies en het rouwproces, maar misschien is het iets voor in de toekomst.
Het is voor jullie nog heel erg vers, de pijn, het verlies en het rouwproces, maar misschien is het iets voor in de toekomst.
Bar
Heb je al wat ideetje wat je 6 september wil doen voor Thijs zijn verjaardag?... Het zo moeilijk, niks lijkt goed genoeg.
Heb je al wat ideetje wat je 6 september wil doen voor Thijs zijn verjaardag?... Het zo moeilijk, niks lijkt goed genoeg.
Mijn hart breekt echt als ik dit soort dingen lees, hoe moeilijk is dit zeg...feestdagen en zo *ril*
En familie en vrienden, imo is het gewoon zo dat de ouders met hun verdriet 'voorop' staan en niet de ego's van de rest van de familie. Alhoewel ik best snap dat iedereen afscheid wil nemen van het kind, op zijn of haar manier. Natuurlijk hebben oma's en opa's ook zoo intens veel verdriet...
En familie en vrienden, imo is het gewoon zo dat de ouders met hun verdriet 'voorop' staan en niet de ego's van de rest van de familie. Alhoewel ik best snap dat iedereen afscheid wil nemen van het kind, op zijn of haar manier. Natuurlijk hebben oma's en opa's ook zoo intens veel verdriet...
DANYEL EN THIJS
....maar daarna ben ik weer triestig...
....maar daarna ben ik weer triestig...
Bar (en Mar) wat lijken me dit ontstellend moeilijke dagen. Er hadden nu verjaardagsvoorbereidingen moeten zijn, kadoojes gekocht moeten worden... niet dit.
Ik las laatst op een website van een overleden kindje, dat haar ouders een feestje gaven vlakbij de begraafplaats op de dag dat ze jarig geweest zou zijn. Compleet met picknick en taarten. Ik vond dat wel heel mooi en bijzonder.
Ik las laatst op een website van een overleden kindje, dat haar ouders een feestje gaven vlakbij de begraafplaats op de dag dat ze jarig geweest zou zijn. Compleet met picknick en taarten. Ik vond dat wel heel mooi en bijzonder.
/Joepietreinenkaart-1477.jpg)
Gek eigenlijk we zijn nu bijna een jaar verder
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Ik vind die foto met dat blauwe rompertje zo prachtig mooi! Wat een prachtig, helder, stralend jongetje is het daar!!!
Oh Bar, wat een verdrietig verhaal over dat kruisje aan het graf. Zo begrijpelijk, je woede en verdiet. Wat moeilijk voor je! Veel sterkte weer met deze hindernis en over een paar dagen met Thijs zijn verjaardag. Wat is het toch vreselijk oneerlijk en wat moet het leven voor jou afschuwelijk leeg voelen zo zonder je lieve kleine man. Iedere keer wordt het me weer koud om het hart als ik er alleen maar aan denk. Sterkte!
Zat net beetje terug te lezen in de tijd dat ik zwanger was, en de tijd dat *Thijs opgroeide tot zijn 1ste verjaardag, de tijd die ik thuis doorgebracht heb.
Een heftige tijd tijdens de zwangerschap ivm de verhuizing van Doorn terug naar Zeeland, wat niet zonder slag of stoot gepaard ging.
En de genietenede tijd samen met *Thijs, kijken hoe snel hij opgroeide tot een dreumes, genieten hoe hij de wereld beetje bij beetje meer ontdekte.
Hij ontdekt nu ook wel dingen denk ik, heel bijzondere dingen.
En ow wat zou ik nu zo ontzettend graag *Thijs in mijn armen sluiten en heerlijk knuffelen
Een heftige tijd tijdens de zwangerschap ivm de verhuizing van Doorn terug naar Zeeland, wat niet zonder slag of stoot gepaard ging.
En de genietenede tijd samen met *Thijs, kijken hoe snel hij opgroeide tot een dreumes, genieten hoe hij de wereld beetje bij beetje meer ontdekte.
Hij ontdekt nu ook wel dingen denk ik, heel bijzondere dingen.
En ow wat zou ik nu zo ontzettend graag *Thijs in mijn armen sluiten en heerlijk knuffelen
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
quote:Op zondag 3 september 2006 12:11 schreef Bar_en_Mar het volgende:
En ow wat zou ik nu zo ontzettend graag *Thijs in mijn armen sluiten en heerlijk knuffelen
.
.
.
.
.
.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Bar, hoe gaat het met jullie? Woensdag komt al heel dichtbij...
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Lieve Bar & Mar, Lieve Fluf en Jeroen,
Ik denk zoveel aan jullie deze dagen. Vier mensen die nu eigenlijk druk zouden moeten zijn met het kopen van kadootjes, bestellen of maken van taarten, het versieren van een huis....
Ik wil jullie alvast heel veel sterkte wensen met de komende verjaardagen van Thijs en Danyel.
Ik denk zoveel aan jullie deze dagen. Vier mensen die nu eigenlijk druk zouden moeten zijn met het kopen van kadootjes, bestellen of maken van taarten, het versieren van een huis....
Ik wil jullie alvast heel veel sterkte wensen met de komende verjaardagen van Thijs en Danyel.
Bar en Mar, heel veel sterkte morgen, en natuurlijk ook alle dagen erna. Ik denk aan Thijs morgen
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Lieve Bar en Mar. Ook wij denken morgen aan jullie. Ik zal een kaarsje voor hem branden en met Luuke het boekje lezen over de beer.
Geluk zit in een klein Wolkje
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Titel: Het sprookje van de dood
Auteur: Marie-Claire van der Bruggen
Uitgever: Free Musketeers boekproducties, Soest
ISBN: 9085393580
Het sprookje van de dood is een inspirerend verhaal over een Zieltje dat voor de allereerste keer de reis naar de Aarde gaat maken. Wat gaat daar allemaal aan vooraf en hoe is het voor een ziel om in een mensenlichaam geboren te worden.
Hoe wordt een leven op Aarde ervaren door de ogen van een ziel en tenslotte hoe ervaart een ziel het sterven, oftewel de terugkeer naar Huis. Dit alles wordt op een leuke en eenvoudige manier verteld. Je wordt door het Zieltje meegenomen op haar grote avontuur. Het is een wonderbaarlijke reis die je misschien opnieuw laat ontdekken wie je werkelijk bent en waar je eigenlijk vandaan komt en dat je niet bang hoeft te zijn voor de dood.
Het is eigenlijk een sprookje.......
Auteur: Marie-Claire van der Bruggen
Uitgever: Free Musketeers boekproducties, Soest
ISBN: 9085393580
Het sprookje van de dood is een inspirerend verhaal over een Zieltje dat voor de allereerste keer de reis naar de Aarde gaat maken. Wat gaat daar allemaal aan vooraf en hoe is het voor een ziel om in een mensenlichaam geboren te worden.
Hoe wordt een leven op Aarde ervaren door de ogen van een ziel en tenslotte hoe ervaart een ziel het sterven, oftewel de terugkeer naar Huis. Dit alles wordt op een leuke en eenvoudige manier verteld. Je wordt door het Zieltje meegenomen op haar grote avontuur. Het is een wonderbaarlijke reis die je misschien opnieuw laat ontdekken wie je werkelijk bent en waar je eigenlijk vandaan komt en dat je niet bang hoeft te zijn voor de dood.
Het is eigenlijk een sprookje.......
quote:"Er was eens een klein Zieltje, dat van bovenaf de Aarde bekeek. Ze was erg onder de indruk van wat zich daar beneden allemaal afspeelde en het leek haar geweldig om daar ook te zijn. Elke dag rende ze naar de plek van waaruit ze de Aarde goed kon overzien en steeds zuchtte ze diep: "Kon ik daar ook maar naartoe."
Op een dag, terwijl ze weer eens zat te fantaseren hoe het daar beneden op Aarde zou zijn, hoorde ze plotseling een stem die zei: "Zou je echt zo graag naar de Aarde willen?" Verbaasd keek ze op. Naast haar stond een oude man met een lange witte baard. Hij lachte vriendelijk naar haar."
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
O, dat lijkt me een mooi boek... Iets voor Christan ook, die is erg bezig met opa's dood en zit vol vragen. Die zijn soms moeilijk in kindertaal te beantwoorden.
Ik heb hem van de week over *Thijs verteld Hij vond het erg zielig maar was er zó lief over
Ik heb hem van de week over *Thijs verteld Hij vond het erg zielig maar was er zó lief over
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
ik heb er ook een linkje van Rewimo het sprookje van de dood
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Lieve Bar, wat een moeilijke dagen weer voor jou en Mar
Het sprookje lijkt me erg mooi en komt overeen met je ondertitel; uit een sprookjesboek gevlogen.....
Ik denk aan jullie, nu en vooral morgen. Ik hoop dat je een voor jullie goede manier hebt gevonden om Thijs verjaardag te 'vieren' en Thijs te gedenken. Hopelijk zet de rest van de familie zich over alles heen om jullie goed te kunnen steunen in deze dagen
Het sprookje lijkt me erg mooi en komt overeen met je ondertitel; uit een sprookjesboek gevlogen.....
Ik denk aan jullie, nu en vooral morgen. Ik hoop dat je een voor jullie goede manier hebt gevonden om Thijs verjaardag te 'vieren' en Thijs te gedenken. Hopelijk zet de rest van de familie zich over alles heen om jullie goed te kunnen steunen in deze dagen
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Het boekje van Kleine Beer, dat heb ik nu ook in huis. Mooi idee Lishe, ik zal Isa er ook uit voorlezen morgen. En natuurlijk gaan we een kaarsje branden morgen...
Lieve Bar (en Mar natuurlijk) ik wilde dat ik je morgen de hele dag zou kunnen knuffelen. We denken aan jullie
Lieve Bar (en Mar natuurlijk) ik wilde dat ik je morgen de hele dag zou kunnen knuffelen. We denken aan jullie
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Livelink, ik kan het niet beter zeggen.
Bar en Mar, heel veel sterkte morgen en ook voor deze nacht die vast niet zonder talloze herrinneringen voorbij zal gaan
Bar en Mar, heel veel sterkte morgen en ook voor deze nacht die vast niet zonder talloze herrinneringen voorbij zal gaan
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Bedankt voor het linkje Bar Ik ga morgen met Christan ook uit Kleine Beer lezen, een mooi idee
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
zojuist kwam ik een gedichtje tegen een gedichtje wat eigenlijk aan alle kanten klopt.
ik leg een beertje bij je neer
als een groetje van mij
voor je reis naar het licht
zijn vachtje ligt zachtjes
dichtbij je gezicht
zo weet je meteen
je bent niet alleen
wij zijn in gedachten
heel dicht om je heen
ik leg een beertje bij je neer
als een groetje van mij
voor je reis naar het licht
zijn vachtje ligt zachtjes
dichtbij je gezicht
zo weet je meteen
je bent niet alleen
wij zijn in gedachten
heel dicht om je heen
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Bar wat mooi gezegd Heel veel sterktequote:Op vrijdag 1 september 2006 23:37 schreef Bar_en_Mar het volgende:
2 zou je geworden zijn, dreumes af, een klein peutertje geworden
Maar je krijgt vast wel taart en roosviscee van oma.
We moeten bereid zijn het leven dat we gepland hebben op te geven om het leven te vinden dat op ons wacht.
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Mooi Zo helemaal passend bij *Thijsquote:Op dinsdag 5 september 2006 21:36 schreef Bar_en_Mar het volgende:
zojuist kwam ik een gedichtje tegen een gedichtje wat eigenlijk aan alle kanten klopt.
ik leg een beertje bij je neer
als een groetje van mij
voor je reis naar het licht
zijn vachtje ligt zachtjes
dichtbij je gezicht
zo weet je meteen
je bent niet alleen
wij zijn in gedachten
heel dicht om je heen
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Jullie kennen mij wel niet, en ik jullie eigenlijk ook niet écht, maar ik brand morgen zeker een kaarsje voor jullie en voor *Thijs!
Heel veel sterkte en kracht toegewenst..
En ondanks alles, wil ik jullie toch ook feliciteren. Hoop dat jullie begrijpen wat ik bedoel (jeetje moeilijk te verwoorden dit, bedoel het écht goed...). Het is toch *Thijs zijn geboortedag, ondanks dat hij er nu niet meer is, wat verschrikkelijk is... Heel dubbel allemaal..
Heel veel sterkte en kracht toegewenst..
En ondanks alles, wil ik jullie toch ook feliciteren. Hoop dat jullie begrijpen wat ik bedoel (jeetje moeilijk te verwoorden dit, bedoel het écht goed...). Het is toch *Thijs zijn geboortedag, ondanks dat hij er nu niet meer is, wat verschrikkelijk is... Heel dubbel allemaal..
~Geluk, is beseffen dat het geluk in je zit~
Woorden zijn moeilijk te vinden
Voor het geluk van 2 jaar geleden
maar het verdriet van vandaag
Lieve Bar en mar morgen zal Thijs zijn kaars branden
Voor het geluk van 2 jaar geleden
maar het verdriet van vandaag
Lieve Bar en mar morgen zal Thijs zijn kaars branden
O Bar dat is zeker een mooi en passend gedichtje
Beertje met je bruine oogjes
en je pelsje van fluweel
Beertje lief klein beertje
o ik hou van jou zo veel
Kom je bij me in me bedje
o wat ben je lekker zacht
Ik ga slapen lief klein beertje
weltrusten goede nacht
Dat vertelde me oma altijd voor t slapen gaan toen ik klein was en bij haar logeerde. Oma had daar altijd een lief klein beertje voor me om mee te slapen.
Daar moet ik nu ineens aan denken.
Lieve Bar en Mar.
Ontzettend veel sterkte morgen
Beertje met je bruine oogjes
en je pelsje van fluweel
Beertje lief klein beertje
o ik hou van jou zo veel
Kom je bij me in me bedje
o wat ben je lekker zacht
Ik ga slapen lief klein beertje
weltrusten goede nacht
Dat vertelde me oma altijd voor t slapen gaan toen ik klein was en bij haar logeerde. Oma had daar altijd een lief klein beertje voor me om mee te slapen.
Daar moet ik nu ineens aan denken.
Lieve Bar en Mar.
Ontzettend veel sterkte morgen
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Yep 2 jr terug smiddags op irc met een stel meiden/dames de weeën bijhouden, 2 keer op en neer naar het ziekenhuis gereden en weer naar huis.
tot 2 keer toe de weeën ophielden in het ziekenhuis, maar die 3de keer was het zover 1 wee in het ziekenhuis ze konden meevoelen, en na enig voelwerk 5 cm ontsluiting, ja mevrouw u mag blijven
Maar ik was een Diesel, weeën genoeg maar ontsluiting vorderde langzaam, wat later op de avond besloten ze de vliezen maar eens te breken ( ik geloof een uurtje 23.00) de hoeveelheid vruchtwater viel wel iets mee, maar hij was groen/bruinig dus weg rondlopen je word aangesloten.
en toen ja toen begon het echte werk, nog pijnlijkere weeën ze kwamen sneller en zowaar het vorderde steeds een beetje meer.
bij 8 cm werd ik op mijn zij neergelegd om dat randje weg te werken, brrr au au au geen pretje, ow wat ik blij toen ik terug op mijn rug mocht gaan liggen.
toch nog maar een ander standje proberen ga maar op je knieen zitten, no way dat was nog veel heftiger.
Laat me maar liggen op mijn rug veel beter
Affijn ineens zat ik daar op 10 cm ontsluiting ondertussn mocht ik al een aantal keer zachtjes mee persen.
Maar daarr kwam verandering in, ik mocht echt meer mee gaan persen, na 15 min persen werd *Thijs om 01.15 uur snachts geboren...
de dagen de weken de maanden volgden, Thijs groeide op hij ontwikkelde, zijn wereld steeds weer wat groter.
Zijn eerste verjaardag, zijn eerste hapjes, zijn eerste boterham, fruit, zijn eerste keer meetings met allemaal andere kindjes, zijn 1ste keer na 1,5 jr thuis bij mama naar het kinderdagverblijf, zijn 1ste sinterklaas, zijn 1ste keer kerst oud en nieuw.
zijn gekruip door modderpoelen, zijn altijd stralende lach, zijn prachtige mooie blauwe ogen.
zijn rare brabbeltaaltje, zijn knuffels, zijn kleffe kwijl kusjes, zijn mannier van slapen in zijn bedje.
de eerste keer de griep, verkoudheid, van 9 maanden borstvoeding naar flesvoeding,
de schrik na de eerste keer stuipjes bij opa en oma, hij knapte op en we gingen vrolijk verder.
en toen gebeurde het nog meer stuipjes in het ziekenhuis, en smorgens daar vonden ze je, van alles nog geprobeerd maar helaas...
Je was 21 maandjes en 3 daagjes...
je 2de verjaardag vier je niet bij ons, maar bij de engeltjes , in onze gedachten zit je bij ons, morgen staan we stil bij jou *Thijs samen met fam vrienden kennisen vriendjes vriendinnetjes herdenken we jou.
Een knulletje waarvan wij de ouders zijn, waar we trots op zijn, die we meedragen naar waar we ook gaan, en bij wat we ook doen.
*Thijs knulletje dat je maar een fijn feestje mag hebben bij de engeltjes
tot 2 keer toe de weeën ophielden in het ziekenhuis, maar die 3de keer was het zover 1 wee in het ziekenhuis ze konden meevoelen, en na enig voelwerk 5 cm ontsluiting, ja mevrouw u mag blijven
Maar ik was een Diesel, weeën genoeg maar ontsluiting vorderde langzaam, wat later op de avond besloten ze de vliezen maar eens te breken ( ik geloof een uurtje 23.00) de hoeveelheid vruchtwater viel wel iets mee, maar hij was groen/bruinig dus weg rondlopen je word aangesloten.
en toen ja toen begon het echte werk, nog pijnlijkere weeën ze kwamen sneller en zowaar het vorderde steeds een beetje meer.
bij 8 cm werd ik op mijn zij neergelegd om dat randje weg te werken, brrr au au au geen pretje, ow wat ik blij toen ik terug op mijn rug mocht gaan liggen.
toch nog maar een ander standje proberen ga maar op je knieen zitten, no way dat was nog veel heftiger.
Laat me maar liggen op mijn rug veel beter
Affijn ineens zat ik daar op 10 cm ontsluiting ondertussn mocht ik al een aantal keer zachtjes mee persen.
Maar daarr kwam verandering in, ik mocht echt meer mee gaan persen, na 15 min persen werd *Thijs om 01.15 uur snachts geboren...
de dagen de weken de maanden volgden, Thijs groeide op hij ontwikkelde, zijn wereld steeds weer wat groter.
Zijn eerste verjaardag, zijn eerste hapjes, zijn eerste boterham, fruit, zijn eerste keer meetings met allemaal andere kindjes, zijn 1ste keer na 1,5 jr thuis bij mama naar het kinderdagverblijf, zijn 1ste sinterklaas, zijn 1ste keer kerst oud en nieuw.
zijn gekruip door modderpoelen, zijn altijd stralende lach, zijn prachtige mooie blauwe ogen.
zijn rare brabbeltaaltje, zijn knuffels, zijn kleffe kwijl kusjes, zijn mannier van slapen in zijn bedje.
de eerste keer de griep, verkoudheid, van 9 maanden borstvoeding naar flesvoeding,
de schrik na de eerste keer stuipjes bij opa en oma, hij knapte op en we gingen vrolijk verder.
en toen gebeurde het nog meer stuipjes in het ziekenhuis, en smorgens daar vonden ze je, van alles nog geprobeerd maar helaas...
Je was 21 maandjes en 3 daagjes...
je 2de verjaardag vier je niet bij ons, maar bij de engeltjes , in onze gedachten zit je bij ons, morgen staan we stil bij jou *Thijs samen met fam vrienden kennisen vriendjes vriendinnetjes herdenken we jou.
Een knulletje waarvan wij de ouders zijn, waar we trots op zijn, die we meedragen naar waar we ook gaan, en bij wat we ook doen.
*Thijs knulletje dat je maar een fijn feestje mag hebben bij de engeltjes
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Bloemen voor mijn kindje
Ik ga bloemen kopen voor mijn kindje
geen rammelaar geen mooie bal,
geen rode neus voor het carnaval
Geen vlag voor het bevrijdingsfeest
geen ballon, geen trein, geen knuffelbeest
Geen kleertjes in alweer een grotere maat
geen potje olvarit dat in de reclame folder staat
geen luiers van weer een ander merk
alleen wat plantjes voor in 't perk
Ik ga bloemen kopen voor mijn kindje
't roept verzet op in mijn hoofd
ik ken geen moeder die haar kindje
voor zijn verjaardag bloemen belooft
Een kind moet spelen ontwikkelen en groeien
's lekker met z'n vader stoeien
's Zomers in het badje op het gazon
voor op de fiets met een petje tegen de zon
Bootje varen met een oude schoen
maar wat moet een kind met bloemen doen
Ik ga bloemen kopen voor mijn kindje
iets anders kan, mag, hoeft niet meer
En deze bloemen zet ik dan maar op zijn grafje neer......
Ik ga bloemen kopen voor mijn kindje
geen rammelaar geen mooie bal,
geen rode neus voor het carnaval
Geen vlag voor het bevrijdingsfeest
geen ballon, geen trein, geen knuffelbeest
Geen kleertjes in alweer een grotere maat
geen potje olvarit dat in de reclame folder staat
geen luiers van weer een ander merk
alleen wat plantjes voor in 't perk
Ik ga bloemen kopen voor mijn kindje
't roept verzet op in mijn hoofd
ik ken geen moeder die haar kindje
voor zijn verjaardag bloemen belooft
Een kind moet spelen ontwikkelen en groeien
's lekker met z'n vader stoeien
's Zomers in het badje op het gazon
voor op de fiets met een petje tegen de zon
Bootje varen met een oude schoen
maar wat moet een kind met bloemen doen
Ik ga bloemen kopen voor mijn kindje
iets anders kan, mag, hoeft niet meer
En deze bloemen zet ik dan maar op zijn grafje neer......
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Bar_en_Mar, heel veel sterkte morgen. Eigenlijk al vandaag. Vind het nog steeds onbegrijpelijk en denk nog vaak aan jullie.
Ook ik zal morgen voorlezen uit 'Welterusten Kleine Beer'.
Ook ik zal morgen voorlezen uit 'Welterusten Kleine Beer'.
Screw them.
We're going home.
We're going home.
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Lieve Bar en Mar,
Ook van mij een klein beetje stiekem gefeliciteerd want er valt, behalve het verdriet om Thijs zijn leven die helaas niet meer "verjaart", toch wel een geboortedag te "vieren".
Want blijdschap dat je hem, ook al was het maar zo verschrikkelijk kort, hebt mogen leren kennen is er wel denk ik.
Zo`n dubbele dag vandaag he? Juist vandaag drukt je nog harder met je neus op het feit dat hij niet meer ouder mag worden. En tegelijkertijd ook weer de herinneringen aan het gelukkig moment dat hij geboren werd, jullie hem eindelijk konden zien, voelen en ruiken.
En natuurlijk ook de grappige lieve en leuke herinneringen van een babytje die in een schattige dreumes veranderde.
Vandaag dus een dag van pijn en verdriet, maar ook wel de trots om dat hij er was en om wie hij was en dat hij bij jullie was. En hij zal ook altijd bij jullie zijn, niet meer hier maar wel in hoofd en hart!!
Heel veel extra sterkte vandaag.
Ook van mij een klein beetje stiekem gefeliciteerd want er valt, behalve het verdriet om Thijs zijn leven die helaas niet meer "verjaart", toch wel een geboortedag te "vieren".
Want blijdschap dat je hem, ook al was het maar zo verschrikkelijk kort, hebt mogen leren kennen is er wel denk ik.
Zo`n dubbele dag vandaag he? Juist vandaag drukt je nog harder met je neus op het feit dat hij niet meer ouder mag worden. En tegelijkertijd ook weer de herinneringen aan het gelukkig moment dat hij geboren werd, jullie hem eindelijk konden zien, voelen en ruiken.
En natuurlijk ook de grappige lieve en leuke herinneringen van een babytje die in een schattige dreumes veranderde.
Vandaag dus een dag van pijn en verdriet, maar ook wel de trots om dat hij er was en om wie hij was en dat hij bij jullie was. En hij zal ook altijd bij jullie zijn, niet meer hier maar wel in hoofd en hart!!
Heel veel extra sterkte vandaag.
The waves you made will always be
Lieve Barbara en Marco, ik denk vandaag extra aan jullie.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Lieve Barbara en Marco, ook hier wordt veel aan jullie gedacht. Heel veel sterkte vandaag
Oops! Did I just roll my eyes out loud?
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
Barbara en Marco, ook wij denken aan jullie. Heel veel sterkte op deze speciale dag
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Bar en Mar, ook van mij gefeliciteerd en heel veel sterkte.
Dat stukje over verjaardag vieren bij de engeltjes, ik zie dat echt voor me... Allemaal kleine engeltjes, een mooie taart en veel slingers, en een stralende *Thijs in het midden met zijn mooie lach
Dat stukje over verjaardag vieren bij de engeltjes, ik zie dat echt voor me... Allemaal kleine engeltjes, een mooie taart en veel slingers, en een stralende *Thijs in het midden met zijn mooie lach
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Heel veel sterkte vandaag, Bar en Mar.
Man, unlike the animals, has never learned that the sole purpose of life is to enjoy it. (Samuel Butler)
Tranen in mijn ogen, ik weet dat je er niks aan hebt... Maar ik wil toch dat je weten dat we aan jullie denken!
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Bar en Mar, ik denk aan jullie... heel veel sterkte vandaag... Ik weet niet goed wat te zeggen, maar vind dat Pepper het heel mooi verwoord heeft!
Bar en Mar... ongelooflijk veel sterkte vandaag.
*Thijs, ik hoop dat je een mooi feestje hebt, je lach heeft in ieder geval voor een stralende hemel gezorgd vandaag
*Thijs, ik hoop dat je een mooi feestje hebt, je lach heeft in ieder geval voor een stralende hemel gezorgd vandaag
Lieve Bar en Mar, bij het opstaan vanochtend dacht ik aan jullie Thijs. En jullie alle drie blijven vandaag in mijn gedachten! Heel heel veel sterkte
Variety is the spice of life
Bar, wat een ontzettendmooi gedichtje!
Sterkte vandaag
Sterkte vandaag
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
Lieve Bar en Mar, heel veel sterkte vandaag, ook hier wordt aan jullie gedacht...
Rest your head close to my heart
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
bar, ook een kus van mij. inderdaad een heel speciale dag, indrukwekkende woorden heb je weer gevonden en geschreven voor jullie lieve kleine ventje. wat ontzettend jammer dat je vandaag niet samen met thijs aan de taart kunt. sterkte, ook voor mar natuurlijk.
Lieve bar en mar,
Heel veel sterkte op deze moeilijke dag.
Verder kom ik niet... woorden blijven steken.. ik wil zoveel zeggen maar alles klinkt zo vreselijk banaal.
Sterkte....
Heel veel sterkte op deze moeilijke dag.
Verder kom ik niet... woorden blijven steken.. ik wil zoveel zeggen maar alles klinkt zo vreselijk banaal.
Sterkte....
Ik lees vaak je berichtjes hier Bar, voor mijn gevoel is Fok voor jou een hele fijne manier om dingen van je af te schrijven! Ik vind het alleen altijd heel moeilijk om er iets op terug te schrijven, dat doe ik dan ook maar niet. Maar ik denk wel vaak aan jullie, en wil jullie vandaag veel sterkte wensen.
Ik vind dit topic ook een prima initiatief van je, een plekje waar ook andere kindjes herdacht kunnen worden en iedereen het hare/zijne bij kan schrijven of enkel denken.
Ik vind dit topic ook een prima initiatief van je, een plekje waar ook andere kindjes herdacht kunnen worden en iedereen het hare/zijne bij kan schrijven of enkel denken.
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Ik zit nu al een uur met tussenpozen naar het invoerhokje te staren. Ik weet echt niks beters te zeggen dan dat ik aan jullie denk vandaag.
Begin maar gewoon, op hoop van zegen.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
Thijs is het een leuk feestje daar boven?
Met mooie slingers en balonnen? En mooie kadootjes om mee te spelen.
Vast wel want het zonnetje straalt en de lucht is helder. proficiat ventje.
Barbara en Marco Veel liefs en sterkte voor deze emotionele dag
Met mooie slingers en balonnen? En mooie kadootjes om mee te spelen.
Vast wel want het zonnetje straalt en de lucht is helder. proficiat ventje.
Barbara en Marco Veel liefs en sterkte voor deze emotionele dag
Engaging Infinite Improbability Drive..
Lieve Barbara en Marco; wat een verdrietige dag! Maar de zon schijnt voor Thijs. Ik denk aan jullie! Sterkte. Ik hoop dat het ondanks de pijn, ergens een mooie dag kan zijn, waarop jullie samen de herinneringen aan je kleine lieverd koesteren. Veel liefs en een dikke
Ook van mijn kant veel sterkte.
Eigenlijk weet ik niet zo goed wat ik moet schrijven.
Eigenlijk weet ik niet zo goed wat ik moet schrijven.
Live now. Make now always the most precious time. Now will never come again. JL Picard
Lieve Barbara en Marco, hoe anders hadden jullie je een paar maanden geleden deze dag voorgesteld...
Hoe wreed en oneerlijk is dit, ik blijf altijd aan jullie denken en het ''waarom''?!
Ik kan me niet indenken hoe jullie je moeten voelen vandaag..
Lieve Thijs* ik geloof zeker in een hiernamaals, en waar je dan ook bent, ik hoop dat je een fijne verjaardag vieren kan.
Hoe wreed en oneerlijk is dit, ik blijf altijd aan jullie denken en het ''waarom''?!
Ik kan me niet indenken hoe jullie je moeten voelen vandaag..
Lieve Thijs* ik geloof zeker in een hiernamaals, en waar je dan ook bent, ik hoop dat je een fijne verjaardag vieren kan.
Gependeld
3 kinderen/1 kind, meisje/3 kinderen totaal, meisje, meisje, jongen/
april 2009 en het word een jongen
3 kinderen/1 kind, meisje/3 kinderen totaal, meisje, meisje, jongen/
april 2009 en het word een jongen
En ineens schijnt vandaag de zon.... Een feestje voor Thijs, die vanaf zijn plekje de kaarsjes uitblaast. Bar en Mar... toch een voorzichtige gefeliciteerd.
Op jullie mooie zoon, op jullie als ouders. Op al het verdriet. Op het mooie plekje waar Thijs nu is.
Op jullie mooie zoon, op jullie als ouders. Op al het verdriet. Op het mooie plekje waar Thijs nu is.
Geluk zit in een klein Wolkje
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Het gedicht over de bloemen is echt zo aangrijpend confronterend Een verjaardag hoort vrolijk te zijn, niet zo triest als deze dag is. Ik hoop dat jullie de dag doorgekomen zijn met mooie herinneringen. Heel veel sterkte nog en ook gefeliciteerd, je bent toch twee jaar moeder vandaag
Een beetje vreemd, maar wel lekker
Jeetje Bar, al weer 2 jaar mama! Een beetje gefeliciteerd, of niet... Ik vind het moeilijk!! Jij vast ook!
Ik ben onder de indruk van je mooie gedichtje.
Ben je de dag nog een beetje door gekomen?
Ik ben onder de indruk van je mooie gedichtje.
Ben je de dag nog een beetje door gekomen?
Het voelt goed hè?
A je to!
A je to!
Ik heb aan jullie gedacht vandaag
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
De dag begon emotioneel, moest regelmatig huilen.
Marco sliep uit en toen de post kwam moesten we beide huilen, fijn als er mensen met je mee leven.
De middag was niet zo een s6, bloemen bij *Thijs wezen leggen en door de warmte wilde marco niet ver ergens naartoe rijden, dus we bleven in Terneuzen.
ergens wat gedronken gegeten, naar te tattoozetter om te kijken hoe het geworden is en de beer is echt de beer van Thijs dus dat is mooi.
nu alleen nog een data voor wanneer hij gezet mag worden.
toch baalde ik , want ik wilde graag een kaarsje laten branden in een kerk.
Terug thuis ik het nog eens zo tegen marco gezegt, maar ik wilde er verder niet moeilijk over doen dus ik besloot boodschappen te halen.
op de terug weg uitgehuild bij de buuv, daar mee staan praten en toen ging het even snel
hun hondje liep een kat achterna en verwonde zichzelf dus die kon naar de dierenarts.
hun dochter is mee naar ons gegaan, hun zoon moest naar voetbaltraining, buurman bleef bij de jongste.
hier frieten gegeten met hun dochter, toen hoorde we dat de buuv terug was met de hond dus wij daar naar toe.
alles goed gegaan tot zover gehecht bij de hond en die moet rustig aan doen.
daar nog pannekoeken gegeten.
en met hun 5en en de andere buuv met dochter samen in het donker naar *Thijs daar liedjes gezongen een ballon laten vliegen met helium en die is nu onderweg naar *Thijs met een kaartje van mij en marco.
en dat was mooi fijn.
en zo eindigde deze memoriale dag
Marco sliep uit en toen de post kwam moesten we beide huilen, fijn als er mensen met je mee leven.
De middag was niet zo een s6, bloemen bij *Thijs wezen leggen en door de warmte wilde marco niet ver ergens naartoe rijden, dus we bleven in Terneuzen.
ergens wat gedronken gegeten, naar te tattoozetter om te kijken hoe het geworden is en de beer is echt de beer van Thijs dus dat is mooi.
nu alleen nog een data voor wanneer hij gezet mag worden.
toch baalde ik , want ik wilde graag een kaarsje laten branden in een kerk.
Terug thuis ik het nog eens zo tegen marco gezegt, maar ik wilde er verder niet moeilijk over doen dus ik besloot boodschappen te halen.
op de terug weg uitgehuild bij de buuv, daar mee staan praten en toen ging het even snel
hun hondje liep een kat achterna en verwonde zichzelf dus die kon naar de dierenarts.
hun dochter is mee naar ons gegaan, hun zoon moest naar voetbaltraining, buurman bleef bij de jongste.
hier frieten gegeten met hun dochter, toen hoorde we dat de buuv terug was met de hond dus wij daar naar toe.
alles goed gegaan tot zover gehecht bij de hond en die moet rustig aan doen.
daar nog pannekoeken gegeten.
en met hun 5en en de andere buuv met dochter samen in het donker naar *Thijs daar liedjes gezongen een ballon laten vliegen met helium en die is nu onderweg naar *Thijs met een kaartje van mij en marco.
en dat was mooi fijn.
en zo eindigde deze memoriale dag
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Lieve, lieve Bar, Isa heeft vanmorgen een kaarsje aangestoken voor *Thijs
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Wat een mooi idee, liedjes zingen in het donker voor *Thijs en een ballon oplaten
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Ook hier een moeilijke dag voor de boeg. Danyel* zou morgen 2 jaar geworden zijn.
We gaan, samen met wat naaste familieleden, naar zijn grafje. Daarna naar de kerk, waar we bloemen gaan brengen bij het herdenkingsplekje. Tot slot, zoals gebruikelijk op een verjaardag, koffie drinken met gebak erbij.
Terugdenkend aan vorig jaar, toen we zijn 1e verjaardag vierden. Danyel* was ziek, de eerste keer na een relatief goede periode. Eigenlijk is hij nooit meer echt beter geworden. Die periode was het begin van het einde. Maar we herinneren ons nog goed dat we er een echte feestdag van gemaakt hebben. Ondanks alles een feeststemming.
Zijn verjaardag "vieren" kunnen we niet meer. Wel kunnen we zijn geboortedag herdenken en dankbaar zijn voor het feit dat we hem gekend hebben.
Ik heb vanochtend nog diverse oude topics doorgelezen. Hier sprongen de volgende dingen uit:
van mijn zus:
Het leven zal nooit meer hetzelfde zijn nu jij er niet meer bent,
maar zoveel mooier omdat je hier bent geweest.
van Kbot2000:
Danyel, je hebt een steen verlegd in een rivier op aarde, de stroom zal nooit meer hetzelfde zijn.
Deze uitspraken verwoorden precies hoe we er tegenaan kijken; Danyel* was een bijzonder kind, met een bijzonder verhaal, en zijn bestaan heeft voor velen een bijzondere betekenis gekregen. Er zijn zoveel mooie dingen uit voortgekomen, dat zijn leven niet voor niets is geweest.
Dit geeft ons enorm veel troost. Het geeft houvast tijdens de momenten waarop je jezelf de "waarom" vraag stelt.
Het maakt dat we nog steeds de trotse ouders van Danyel* zijn!
We gaan, samen met wat naaste familieleden, naar zijn grafje. Daarna naar de kerk, waar we bloemen gaan brengen bij het herdenkingsplekje. Tot slot, zoals gebruikelijk op een verjaardag, koffie drinken met gebak erbij.
Terugdenkend aan vorig jaar, toen we zijn 1e verjaardag vierden. Danyel* was ziek, de eerste keer na een relatief goede periode. Eigenlijk is hij nooit meer echt beter geworden. Die periode was het begin van het einde. Maar we herinneren ons nog goed dat we er een echte feestdag van gemaakt hebben. Ondanks alles een feeststemming.
Zijn verjaardag "vieren" kunnen we niet meer. Wel kunnen we zijn geboortedag herdenken en dankbaar zijn voor het feit dat we hem gekend hebben.
Ik heb vanochtend nog diverse oude topics doorgelezen. Hier sprongen de volgende dingen uit:
van mijn zus:
Het leven zal nooit meer hetzelfde zijn nu jij er niet meer bent,
maar zoveel mooier omdat je hier bent geweest.
van Kbot2000:
Danyel, je hebt een steen verlegd in een rivier op aarde, de stroom zal nooit meer hetzelfde zijn.
Deze uitspraken verwoorden precies hoe we er tegenaan kijken; Danyel* was een bijzonder kind, met een bijzonder verhaal, en zijn bestaan heeft voor velen een bijzondere betekenis gekregen. Er zijn zoveel mooie dingen uit voortgekomen, dat zijn leven niet voor niets is geweest.
Dit geeft ons enorm veel troost. Het geeft houvast tijdens de momenten waarop je jezelf de "waarom" vraag stelt.
Het maakt dat we nog steeds de trotse ouders van Danyel* zijn!
Heel veel sterkte Phluph!
Een verdrietige dag met een heel mooi randje erom omheen vanwege alle dingen die je hierboven zegt.
Een verdrietige dag met een heel mooi randje erom omheen vanwege alle dingen die je hierboven zegt.
***
Lieve mensen, mijn zwager heeft op de crematie van Mink wat gesproken en het is zó waar...
Soms is het leven kut,
Soms is het leven mooi....
Nu is het leven kut,
Maar eens is het weer mooi.....
Soms is het leven kut,
Soms is het leven mooi....
Nu is het leven kut,
Maar eens is het weer mooi.....
Je zou er haast een boek over schrijven!
lieve phluphy, trotse mama van Danyel, (en ook de papa natuurlijk): ook namens mij veel sterkte gewenst morgen. twee jaar geleden alweer dat die mooie Danyel in jullie leven kwam. en wat was 't vreselijk spannend en moeilijk die eerste dagen, en wat was het knap dat ie zich daar toch doorheen wist te worstelen.
Zo ontzettend waar... Lieve Phulph en Jeroen, heel veel sterkte morgenquote:van Kbot2000:
Danyel, je hebt een steen verlegd in een rivier op aarde, de stroom zal nooit meer hetzelfde zijn.
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
heel veel sterkte morgen Phluph!
Bar-enMar, klinkt als een gekke, moeizame dag....
Bar-enMar, klinkt als een gekke, moeizame dag....
DANYEL EN THIJS
....maar daarna ben ik weer triestig...
....maar daarna ben ik weer triestig...
Sterkte morgen Phluphy en Jeroen
Oops! Did I just roll my eyes out loud?
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
Pluphy dapper mens ik wens jullie morgen een fijne dag
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Phluphy en Jeroen, ik hoop dat jullie morgen een mooie dag hebben. Gefeliciteerd dat jullie twee jaar ouders zijn
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Jeroen en Phluphy, heel erg veel sterkte morgen.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Phlupy en jeroen ontzettend veel sterkte morgen
sorry maar weet nog steeds niet meer te zeggen helaas
sorry maar weet nog steeds niet meer te zeggen helaas
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Bar en Mar, ik heb van de week nog aan jullie Thijs gedacht al heb ik niet eerder gepost.
Phluphy en Jeroen, jullie sterkte morgen. Het zal ook voor jullie wel heel dubbel zijn. De geboorte ging natuurlijk ook niet zoals het hoorde. Ik herinner het me nog als de dag van gisteren. Ik was zelf zwanger en het hield me ook zo heel erg bezig wat er was gebeurt met kleine Danyel. Jullie vechtertje
Phluphy en Jeroen, jullie sterkte morgen. Het zal ook voor jullie wel heel dubbel zijn. De geboorte ging natuurlijk ook niet zoals het hoorde. Ik herinner het me nog als de dag van gisteren. Ik was zelf zwanger en het hield me ook zo heel erg bezig wat er was gebeurt met kleine Danyel. Jullie vechtertje
Phluph en Jeroen, Bar en Mar, en alle andere ouders van engeltjes. Wat is het toch allemaal gemeen en oneerlijk denk ik vooral als ik dit topic lees. Ik denk nog steeds veel aan jullie en wens jullie veel kracht om vooral met liefde een jullie prachtige engeltjes te denken.
mooi he, alles
Heel veel sterkte vandaag Phluphy en Jeroen.
Ik denk ook nog veel aan hoe dat toen allemaal gegaan is en aan jullie dappere kleine vechtertje Danyel.
Hoe jullie ermee omgingen en jullie kracht en hoe sterk Danyel was heeft toen diepe indruk op me gemaakt.
Zo ongelooflijk ook toen het bericht op het forum verscheen dat Danyel toch was overleden.
Nogmaals veel sterkte vandaag en ook een beetje gefeliciteerd met de geboortedag van Danyel!
Ik denk ook nog veel aan hoe dat toen allemaal gegaan is en aan jullie dappere kleine vechtertje Danyel.
Hoe jullie ermee omgingen en jullie kracht en hoe sterk Danyel was heeft toen diepe indruk op me gemaakt.
Zo ongelooflijk ook toen het bericht op het forum verscheen dat Danyel toch was overleden.
Nogmaals veel sterkte vandaag en ook een beetje gefeliciteerd met de geboortedag van Danyel!
The waves you made will always be
al tijdens zijn leven heb vrijwel elke dag even aan danyel gedacht. ik was zo geschokt door zijn overlijden. nog steeds kijk ik regelmatig naar zijn foto's en lees ik weer stukken uit zijn dagboek.
veel sterkte phluphy en jeroen.
veel sterkte phluphy en jeroen.
Lieve Phluphy en Jeroen, heel veel sterkte vandaag. Wat zal dit een driedubbele dag zijn zeg. Een jarige Danyel, het verdriet van zijn overlijden en vast ook het verdriet van hoe zijn geboorte verlopen is. Ik vind het nog steeds zo enorm oneerlijk...
Pluphy en Jeroen, jullie ken nog veel minder dan Bar en Mar, maar toch ook heel veel sterkte op deze bijzondere dag.
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Phluphy en Jeroen heel veel sterkte vandaag.
Rest your head close to my heart
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Esther en Jeroen:
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Phluphy en Jeroen, alweer 2 jaar geleden dat Danyel werd geboren. Hij heeft zijn naam wel eer aan gedaan. Ik heb hem natuurlijk nooit gekend, maar hij kwam zo sterk over in jullie verhalen.
Ik wil jullie voor vandaag veel sterkte wensen en ik hoop dat het een hele mooie herdenkingsdag mag worden.
Ik wil jullie voor vandaag veel sterkte wensen en ik hoop dat het een hele mooie herdenkingsdag mag worden.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
ik heb al in danyels gastenboek geschreven maar wil middels deze weg Heroen en Ester veel sterkte wensen!
Zoals ma kamper piet zegt:
~~ * * eeN DaG NieT LEVEN ~~ IS DaG NieT LacHT TOCHT ? * * ~~
~~ * * eeN DaG NieT LEVEN ~~ IS DaG NieT LacHT TOCHT ? * * ~~
Lieve Phluphy en Jeroen, ik kan me alleen maar aansluiten bij hetgeen hierboven al is gezegd. Ik hoop dat jullie er een mooie dag van kunnen maken waar je met een goed gevoel op terug kan kijken. Heel veel sterkte.
Ik word er wel es mismoedig van dat ik, wat ik voel, niet zeggen kan. (Toon Hermans)
Allerliefste Phluphy en Jeroen. Heel veel sterkte vandaag! In gedachten stuur ik jullie heel veel kracht, warmte en liefde. Danyel zal hier zeker niet vergeten worden
We moeten bereid zijn het leven dat we gepland hebben op te geven om het leven te vinden dat op ons wacht.
Veel sterkte en kracht vandaag...
Man, unlike the animals, has never learned that the sole purpose of life is to enjoy it. (Samuel Butler)
Fluf, uiteraard is er hier ook gedacht aan Danyel, hoe hebben jullie de dag beleefd, precies zoals jullie het in gedachte hadden?
Je zou er haast een boek over schrijven!
Bedankt allemaal.
De dag was inderdaad zoals ik gehoopt had. Eigenlijk nog wel fijner. Het meeste verdriet had ik eigenlijk al de dagen ervóór gehad, omdat ik er zo tegenaan "hikte".
Jeroen en ik zijn eerst een grote vlaai gaan brengen op Danyel's afdeling. Als je jarig bent, trakteer je, toch?! Het werd gelukkig gewaardeerd (vrouwen en gebak, tja).
Daarna zijn we naar Danyel's grafje gegaan. We hadden weer verse bloemen en een mooie bolchrysant, voor extra kleur dit seizoen. Een uurtje later kwam de familie, we waren in totaal met zijn 8'en. Na nog een tijdje bij het grafje gezeten te hebben zijn we naar de kerk gegaan waar de begrafenismis was. Achterin de kerk is een gedenkhoekje, en ook daar hebben we bloemen gebracht.
Daarna zijn we op het terras gaan zitten, met koffie en gebak.
Het was gezellig, maar niet te uitbundig. Precies goed eigenlijk.
Jeroen en ik zijn daarna nog een flesje wijn gaan brengen aan de menner van de huifkar die destijds Danyel's laatste ritje heeft verzorgd. Natuurlijk hadden we ook een grote bos wortelen voor de paarden meegenomen. Het paard waar Danyel meestal op reed kreeg het meeste, vanzelfsprekend.
Tot slot zijn we 's avonds met zijn 2'en lekker gaan uit eten.
Een emotioneel intense dag met dubbele gevoelens. Maar met veel dankbaarheid, om het op deze manier toch te kunnen "vieren" samen met anderen voor wie Danyel ook zoveel betekend heeft.
Het geeft nog steeds veel troost dat Danyel bij zovelen nog lang niet vergeten is!
De dag was inderdaad zoals ik gehoopt had. Eigenlijk nog wel fijner. Het meeste verdriet had ik eigenlijk al de dagen ervóór gehad, omdat ik er zo tegenaan "hikte".
Jeroen en ik zijn eerst een grote vlaai gaan brengen op Danyel's afdeling. Als je jarig bent, trakteer je, toch?! Het werd gelukkig gewaardeerd (vrouwen en gebak, tja).
Daarna zijn we naar Danyel's grafje gegaan. We hadden weer verse bloemen en een mooie bolchrysant, voor extra kleur dit seizoen. Een uurtje later kwam de familie, we waren in totaal met zijn 8'en. Na nog een tijdje bij het grafje gezeten te hebben zijn we naar de kerk gegaan waar de begrafenismis was. Achterin de kerk is een gedenkhoekje, en ook daar hebben we bloemen gebracht.
Daarna zijn we op het terras gaan zitten, met koffie en gebak.
Het was gezellig, maar niet te uitbundig. Precies goed eigenlijk.
Jeroen en ik zijn daarna nog een flesje wijn gaan brengen aan de menner van de huifkar die destijds Danyel's laatste ritje heeft verzorgd. Natuurlijk hadden we ook een grote bos wortelen voor de paarden meegenomen. Het paard waar Danyel meestal op reed kreeg het meeste, vanzelfsprekend.
Tot slot zijn we 's avonds met zijn 2'en lekker gaan uit eten.
Een emotioneel intense dag met dubbele gevoelens. Maar met veel dankbaarheid, om het op deze manier toch te kunnen "vieren" samen met anderen voor wie Danyel ook zoveel betekend heeft.
Het geeft nog steeds veel troost dat Danyel bij zovelen nog lang niet vergeten is!
Phluphy wat fijn dat jullie er zo'n mooie dag van hebben gemaakt
We moeten bereid zijn het leven dat we gepland hebben op te geven om het leven te vinden dat op ons wacht.
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Phluph, het klinkt erg mooi en prettig zoals jullie het aangepakt hebben
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Phlufy, het klinkt als een bijzondere dag, helemaal in het teken van jullie mooie zoon.
Geluk zit in een klein Wolkje
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Lekker dat het goed voelde
Wij doen nooit wat speciaals op zo'n dag, zelf heb ik altijd het gevoel dat ik een toneelstukje aan het doen ben voor anderen. Maar dat had ik ook bij de uitvaart, misschien kan ik gewoon geen dingen doen volgens 'een draaiboek'. Net zoals dat ik nog steeds niet naar de foto's of de film van Mink's leven kan kijken.
Wij doen nooit wat speciaals op zo'n dag, zelf heb ik altijd het gevoel dat ik een toneelstukje aan het doen ben voor anderen. Maar dat had ik ook bij de uitvaart, misschien kan ik gewoon geen dingen doen volgens 'een draaiboek'. Net zoals dat ik nog steeds niet naar de foto's of de film van Mink's leven kan kijken.
Je zou er haast een boek over schrijven!
Ik vind anders de site die jullie in elkaar hebben gezet voor Mink erg mooi, er spreekt een helehoop liefde en samenhorigheid uit.quote:Op woensdag 13 september 2006 14:11 schreef moussy het volgende:
Lekker dat het goed voelde
Wij doen nooit wat speciaals op zo'n dag, zelf heb ik altijd het gevoel dat ik een toneelstukje aan het doen ben voor anderen. Maar dat had ik ook bij de uitvaart, misschien kan ik gewoon geen dingen doen volgens 'een draaiboek'. Net zoals dat ik nog steeds niet naar de foto's of de film van Mink's leven kan kijken.
Iedereen gaat er toch op zijn eigen manier mee om.
JoOlz: "So much good shit in senesta's head, I call it Ideahhrea."
Fijn dat het zo gegaan is als jullie graag wilde en dat het goed voelde. En Danyel wordt niet vergeten Phluphy, nooit...
Moussy, iedereen verwerkt een verlies op zijn eigen manier en in zijn eigen tempo. Laat je vooral niet door anderen sturen daarin... Alles komt als de tijd rijp is
Moussy, iedereen verwerkt een verlies op zijn eigen manier en in zijn eigen tempo. Laat je vooral niet door anderen sturen daarin... Alles komt als de tijd rijp is
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
en toch, ik wil al 2 jaar de foto's opnieuw inscannen en veranderen (we hebben een betere scanner nu) maar ik kan het gewoon niet meer opbrengen, toen wel... Ik wil denk ik gewoon nog het ik stond er bij en keek er naar gevoel houden.quote:Op woensdag 13 september 2006 14:22 schreef senesta het volgende:
[..]
Ik vind anders de site die jullie in elkaar hebben gezet voor Mink erg mooi, er spreekt een helehoop liefde en samenhorigheid uit.
Iedereen gaat er toch op zijn eigen manier mee om.
Je zou er haast een boek over schrijven!
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Mous, zulke dingen kun je pas doen als je eraan toe bent. Dat is niet nu, kennelijk. Ooit wel een keer. Of niet
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Lieve Phluphy en Jeroen,quote:Op woensdag 13 september 2006 09:06 schreef Phluphy. het volgende:
Bedankt allemaal.
De dag was inderdaad zoals ik gehoopt had. Eigenlijk nog wel fijner. Het meeste verdriet had ik eigenlijk al de dagen ervóór gehad, omdat ik er zo tegenaan "hikte".
Jeroen en ik zijn eerst een grote vlaai gaan brengen op Danyel's afdeling. Als je jarig bent, trakteer je, toch?! Het werd gelukkig gewaardeerd (vrouwen en gebak, tja).
Daarna zijn we naar Danyel's grafje gegaan. We hadden weer verse bloemen en een mooie bolchrysant, voor extra kleur dit seizoen. Een uurtje later kwam de familie, we waren in totaal met zijn 8'en. Na nog een tijdje bij het grafje gezeten te hebben zijn we naar de kerk gegaan waar de begrafenismis was. Achterin de kerk is een gedenkhoekje, en ook daar hebben we bloemen gebracht.
Daarna zijn we op het terras gaan zitten, met koffie en gebak.
Het was gezellig, maar niet te uitbundig. Precies goed eigenlijk.
Jeroen en ik zijn daarna nog een flesje wijn gaan brengen aan de menner van de huifkar die destijds Danyel's laatste ritje heeft verzorgd. Natuurlijk hadden we ook een grote bos wortelen voor de paarden meegenomen. Het paard waar Danyel meestal op reed kreeg het meeste, vanzelfsprekend.
Tot slot zijn we 's avonds met zijn 2'en lekker gaan uit eten.
Een emotioneel intense dag met dubbele gevoelens. Maar met veel dankbaarheid, om het op deze manier toch te kunnen "vieren" samen met anderen voor wie Danyel ook zoveel betekend heeft.
Het geeft nog steeds veel troost dat Danyel bij zovelen nog lang niet vergeten is!
Ik denk heel vaak aan jullie en jullie mooie Danyel.
Door vervelende omstandigheden helaas niet eerder de tijd gehad een berichtje voor jullie achter te laten.
Het klinkt als een mooie speciale dag zoals jullie zijn geboortedag hebben doorgebracht.
Mooi en speciaal zoals jullie lieve kleine man ook was.
Ik wens jullie al het goeds en liefdevols toe.
En denk vaak aan jullie.
xxx
Powerpeewee
powerpeewee rules
klinkt als een fijne bijzondere dag vol dierbare herinneringen
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
[ Bericht 37% gewijzigd door Bar_en_Mar op 15-09-2006 12:18:58 ]
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Het blijft een mooi ventje om te zien... En wat ziet het grafje er 'feestelijk' uit. Fijn dat er zovelen aan jullie hebben gedacht....
dit ging niet goed geloof ik
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Wat een lekker ondeugend koppie heeft Thijs toch
De foto's van 't grafje hakken er wel een beetje in. Het is zo 'echt' dan meteen. Daar hoort geen kleine lieve stoere Thijs te liggen.
Maar zo te zien heeft ie wel een heel fijn plekje, omringt door alle knuffelberen
De foto's van 't grafje hakken er wel een beetje in. Het is zo 'echt' dan meteen. Daar hoort geen kleine lieve stoere Thijs te liggen.
Maar zo te zien heeft ie wel een heel fijn plekje, omringt door alle knuffelberen
Bar, wat moet het toch pijn doen om deze foto's te moeten plaatsen. Zo'n heerlijk jochie en hij heeft zo'n karakteristiek gezicht. Je herkent hem meteen uit alle foto's.
Die laatste foto's zouden er eigenlijk niet bij mogen horen, maar helaas is dat wel zo
Hoe gaat het met je?
Die laatste foto's zouden er eigenlijk niet bij mogen horen, maar helaas is dat wel zo
Hoe gaat het met je?
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Het gaat momenteel eigenlijk helemaal niet zo lekker met me, ben er totaal niet bij met gedachten,mis *Thijs meer en meer soms vraag ik me echt af, hoe ik het toch doe de dagen doorkomen zonder al te veel kleerscheuren.quote:Op vrijdag 15 september 2006 13:10 schreef livelink het volgende:
Bar, wat moet het toch pijn doen om deze foto's te moeten plaatsen. Zo'n heerlijk jochie en hij heeft zo'n karakteristiek gezicht. Je herkent hem meteen uit alle foto's.
Hoe gaat het met je?
Op het werk gaat het redelijk, ben wel blij dat ik dan even mijn gedachten kan verzetten, maar als je dan terug thuis komt val je terug in de keiharde werkelijkheid, de enorme stilte die het achterlaat.
Ben enorm emotioneel, kan echt om alles al huilen.
En heb ook dagen er tussen zitten dat ik gewoon niets kan doen, er komt dan niets uit mijn handen je bent er dan ook echt niet bij met gedachten.
Maar de nachten gaan gelukkig al een stukje beter, nog niet van harte maar we gaan vooruit.
Gister kwam ik nog een vrouwtje tegen die het nog helemaal niet wist en vroeg of Thijs bij zijn oma was ofzo, ik nee, Thijs is al sinds juni overleden, weer het hele verhaal verteld, en dan doet dat enorm zeer.
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Ik had al zo'n gevoel dat het niet goed met je ging.
Die stilte thuis en het missen van Thijs moet ook onverdragelijk zijn. Ik wou dat ik iets voor je kon doen
Die stilte thuis en het missen van Thijs moet ook onverdragelijk zijn. Ik wou dat ik iets voor je kon doen
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Bar
Het dringt nu pas door dat het definitief is hè... Hier net zo hoor.
Het dringt nu pas door dat het definitief is hè... Hier net zo hoor.
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
