Ik daarentegen wil zeker wel kinderen.
Nu zit ik een beetje in de knoop... Ik ben namelijk nog maar 20 en hij ook. Dus ik vind het nogal dom om onze relatie nu al te verbreken om die reden... Maar langs de andere kant denk ik: ooit zal het toch uit geraken om die reden dus beter nu dan binnen 5 jaar.
Verder zijn we op elk vlak perfect voor elkaar, het was echt liefde op het eerste gezicht...
Wat zouden jullie doen in mijn situatie en op mijn leeftijd?
Relatie nu verbreken? of verder gaan met de relatie en hopen dat hij toch nog van gedachte zal veranderen, maar toch het risico lopen om later met een gebroken hart achter te blijven....?
quote:Hallo 3 weken,.. Doe ff lekker normaal,...Op woensdag 11 mei 2005 09:23 schreef Willow1 het volgende:
Ik heb een maandje geleden een hele lieve jongen ontmoet, we zijn ondertussen al 3 weken samen. En nu zit ik met het volgende: we hebben al verschillende gesprekken gehad over de toekomst en het komt er op neer dat hij dus nooit kinderen wil. Hij is al langsgeweest bij zijn huisdokter om informatie te krijgen over sterilisatie, dus ik kan met bijna 100% zekerheid zeggen dat hij nooit van gedachte zal veranderen.
Ik daarentegen wil zeker wel kinderen.
Nu zit ik een beetje in de knoop... Ik ben namelijk nog maar 20 en hij ook. Dus ik vind het nogal dom om onze relatie nu al te verbreken om die reden... Maar langs de andere kant denk ik: ooit zal het toch uit geraken om die reden dus beter nu dan binnen 5 jaar.
Verder zijn we op elk vlak perfect voor elkaar, het was echt liefde op het eerste gezicht...
Wat zouden jullie doen in mijn situatie en op mijn leeftijd?
Relatie nu verbreken? of verder gaan met de relatie en hopen dat hij toch nog van gedachte zal veranderen, maar toch het risico lopen om later met een gebroken hart achter te blijven....?
Trouwens Bepaalde manieren van steralisatie zijn omkeerbaar.
drie weken iets hebben en nu al zover de toekomst in kijken?
mm
quote:het is misschien maar 3 weken, maar als je echt al 100 % zeker weet ( in de mate dat dat kan uiteraard) dat je ooit gewoon een onoverbrugbaar obstakel zal tegenkomen, is het toch wel de moeite waard om daar al eens bij stil te staan ...Op woensdag 11 mei 2005 09:32 schreef DarkElf het volgende:
20 en serieus nadenken over steriliseren?
drie weken iets hebben en nu al zover de toekomst in kijken?
mm
quote:Overigens, dat hij het dan fysiek niet meer kan wil niet zeggen dat hij niet van gedachte zou kunnen veranderen later.Die 'dus' in deze zin slaat nergens op zeker niet als "nu" op 20jarige leeftijd is.Op woensdag 11 mei 2005 09:23 schreef Willow1 het volgende:
Hij is al langsgeweest bij zijn huisdokter om informatie te krijgen over sterilisatie, dus ik kan met bijna 100% zekerheid zeggen dat hij nooit van gedachte zal veranderen.
quote:ja kan zijn idd ik verbaas me er alleen over dat mensen na drie weken al zover zijnOp woensdag 11 mei 2005 09:35 schreef petitlapin het volgende:
[..]
het is misschien maar 3 weken, maar als je echt al 100 % zeker weet ( in de mate dat dat kan uiteraard) dat je ooit gewoon een onoverbrugbaar obstakel zal tegenkomen, is het toch wel de moeite waard om daar al eens bij stil te staan ...
na drie weken ben ik nog gewoon in het nu aan het leven en vooral verliefd ana het zijn
quote:ik denk er dan ook nog niet over na ... maar na drie jaar er pas achter komen dat de éne echt wel wil en de andere echt niet ... dat is nog veel erger ...Op woensdag 11 mei 2005 09:37 schreef DarkElf het volgende:
[..]
ja kan zijn idd ik verbaas me er alleen over dat mensen na drie weken al zover zijn
na drie weken ben ik nog gewoon in het nu aan het leven en vooral verliefd ana het zijn
Maar los daarvan vind ik het best heel heftig om er na 3 weken al zo serieus over te praten met elkaar. Dat vind ik nogal wat op je 20ste, liefde op het eerste gezicht of niet.
Geniet nou gewoon even lekker van wat je hebt en kijk niet nu al jaren vooruit!
quote:Het was niet echt een serieus gesprek over de toekomst enzo, maar je kent da wel die fanasietjes over een huisje samen, niet echt serieus allemaal. Maar toen maakte hij me plots duidelijk dat hij nooit maar dan ook nooit kinderen wil en dat hij vond dat ik dat moest weten.Op woensdag 11 mei 2005 09:37 schreef DarkElf het volgende:
[..]
ja kan zijn idd ik verbaas me er alleen over dat mensen na drie weken al zover zijn
na drie weken ben ik nog gewoon in het nu aan het leven en vooral verliefd ana het zijn
Eerst lachte ik het een beetje weg en zei ik dat dat geen probleem was. Maar nu ik erover nadenk is het eigenlijk wel een probleem.
Ik weet het, we zijn nog maar 3 weken samen. Daarom net, ik kan toch nu nog niet beslissen of ik de kinderwens die ik misschien ooit zal hebben kan of wil opgeven voor hem?
Ik kan wel gewoon verder gaan nu en verliefd zijn enzo. Maar op een dag ga ik echt van hem houden en als ik dan kinderen wil en hij niet, dan zal onze relatie zoiezo beïndigd worden...
quote:Fantasietjes over samenwonen terwijl je 3 weken samen bent? Ik zou echt heel hard weggerent zijn als mijn vriend dat bij mij had gedaanOp woensdag 11 mei 2005 09:45 schreef Willow1 het volgende:
[..]
Het was niet echt een serieus gesprek over de toekomst enzo, maar je kent da wel die fanasietjes over een huisje samen, niet echt serieus allemaal. Maar toen maakte hij me plots duidelijk dat hij nooit maar dan ook nooit kinderen wil en dat hij vond dat ik dat moest weten.
Eerst lachte ik het een beetje weg en zei ik dat dat geen probleem was. Maar nu ik erover nadenk is het eigenlijk wel een probleem.
Ik weet het, we zijn nog maar 3 weken samen. Daarom net, ik kan toch nu nog niet beslissen of ik de kinderwens die ik misschien ooit zal hebben kan of wil opgeven voor hem?
Ik kan wel gewoon verder gaan nu en verliefd zijn enzo. Maar op een dag ga ik echt van hem houden en als ik dan kinderen wil en hij niet, dan zal onze relatie zoiezo beïndigd worden...
Kijk, je kan twee kanten op... of nu stoppen, tis nu pas drie weken, een leuke verliefdheid, even verdriet, beter nu dan over twee jaar, of doorgaan en lekker genieten van het nu, je hoeft niet direct te trouwen
quote:Trouwen wil hij ook nietOp woensdag 11 mei 2005 09:50 schreef miss_dynastie het volgende:
Wij hebben het daar ook vrij snel over gehad
Kijk, je kan twee kanten op... of nu stoppen, tis nu pas drie weken, een leuke verliefdheid, even verdriet, beter nu dan over twee jaar, of doorgaan en lekker genieten van het nu, je hoeft niet direct te trouwen
quote:fantasietjes over samenwonen en fantasietjes over hoe je je eigen toekomst ziet, daar zit een groot verschil in. Ik zie in wat er tussen hen is gebeurd alleen fantasietjes over eigen toekomstOp woensdag 11 mei 2005 09:48 schreef Shreever het volgende:
[..]
Fantasietjes over samenwonen terwijl je 3 weken samen bent? Ik zou echt heel hard weggerent zijn als mijn vriend dat bij mij had gedaan
ik heb het mijn mijn lief ook al heel vroeg over kinderen gehad, ik dacht niet dat er een termijn op stond wanneer je daarover mocht praten
Toen ik 20 was verkondigde ik ook dat ik nooit kinderen zou willen en nu(7 jaar later) zijn we toch echt in verwachting. 
Maar toen wilde ik dat helemaal niet horen. De meeste mannen zijn met 20 net pas krampachtig uit de puberteit gekomen. (als ze er al ooit uitkomen)
Hou het lekker luchtig zou ik zeggen, wie weet denkt hij er over een paar jaar heel anders over.quote:Ik dus ook. Had mijn vriend principieel gezegd 'geen kinderen', dan had ik daar toch echt ff over moeten nadenken hoor. Tuurlijk kan een mens na vijf jaar o.i.d. van mening veranderen, maar daar moet je niet vanuit gaan.Op woensdag 11 mei 2005 09:53 schreef petitlapin het volgende:
ik heb het mijn mijn lief ook al heel vroeg over kinderen gehad, ik dacht niet dat er een termijn op stond wanneer je daarover mocht praten
quote:En zo niet, dan heb je dus of een paar leuke jaren gehad, of een paar jaar van je leven vergooid, dat gevoel kan niemand voorspellen.Op woensdag 11 mei 2005 09:57 schreef Panzerknacker het volgende:
Hou het lekker luchtig zou ik zeggen, wie weet denkt hij er over een paar jaar heel anders over.
quote:Hehe, heb jij hem er even ingeluisdOp woensdag 11 mei 2005 09:52 schreef DarkElf het volgende:
nee dat wilde mijn man ook niet, die wilde ook geen vaste relatie hebben
quote:
quote:Precies, je weet nooit van te voren hoe die dingen lopen.Op woensdag 11 mei 2005 09:59 schreef miss_dynastie het volgende:
[..]
En zo niet, dan heb je dus of een paar leuke jaren gehad, of een paar jaar van je leven vergooid, dat gevoel kan niemand voorspellen.
Welke beslissing je ook neemt, het is nou eenmaal geen exacte wetenschap. Ik hoop dan ook dat TT hier niet extreem zwaar aan gaat trekken, kan alleen maar een prille relatie kapotmaken.quote:Natuurlijk niet.. Dat was ook mijn persoonlijke mening, ikzelf zou dat te snel vinden. Ik zou me liever bezighouden met de vlinders in mijn buik en nog geen gesprekken/speculaties over kinderen en samenwonen aangaan.Op woensdag 11 mei 2005 09:53 schreef petitlapin het volgende:
[..]
fantasietjes over samenwonen en fantasietjes over hoe je je eigen toekomst ziet, daar zit een groot verschil in. Ik zie in wat er tussen hen is gebeurd alleen fantasietjes over eigen toekomst
ik heb het mijn mijn lief ook al heel vroeg over kinderen gehad, ik dacht niet dat er een termijn op stond wanneer je daarover mocht praten
Maar dat je na drie weken een relatie te hebben moet gaan bedenken of je wel bij je partner wilt blijven omdar hij geen kinderen wilt vind ik erg. Plus dat een heleboel jongens van 20 lopen te schreeuwen dat ze nooit kinderen willen. Tien jaar laten zijn ze (bijna) allemaal van gedachten veranderd
Als ik zelf heel graag kinderen zou willen en ervan overtuigd zou zijn dat hij ze niet wilt en ook nooit zal willen dan zou ik de relatie wel beeindigen denk ik. Tenzij ik zou denken dat hij wel bij zou draaien.
quote:Ik hoop het juist wel, 3 weken is nauwelijks een relatie te noemen...kan je het beter nu beïndigen dan over 10 jaar. Behalve natuurlijk als ze gewoon een relatietje wil houden voor even, maar daar ga ik niet vanuit.Op woensdag 11 mei 2005 10:05 schreef Panzerknacker het volgende:
Ik hoop dan ook dat TT hier niet extreem zwaar aan gaat trekken, kan alleen maar een prille relatie kapotmaken.
quote:ik ook niet, maar ondertussen heb ik al wel meer als 5 jaar hetzelfde vriendinnetje. Wil trouwens nog steeds geen vaste relatieOp woensdag 11 mei 2005 09:52 schreef DarkElf het volgende:
nee dat wilde mijn man ook niet, die wilde ook geen vaste relatie hebben
Maar vind d'r zo leuk.
Maar ontopic:
Ik denk dat zijn reactie voor zijn leeftijd vrij normaal is hoor, ik vraag me ook af of hij echt bij de dokter is geweest om dat te vragen. Misschien zegt hij dat gewoon om z'n standpunt kracht bij te zetten.
quote:Dat dusOp woensdag 11 mei 2005 09:32 schreef DarkElf het volgende:
20 en serieus nadenken over steriliseren?
drie weken iets hebben en nu al zover de toekomst in kijken?
mm
quote:Als die er nog om liegt ook, dan zou ik em eerst trappen en dáárna de relatie beïndigen.Op woensdag 11 mei 2005 10:08 schreef t-8one het volgende:
Ik denk dat zijn reactie voor zijn leeftijd vrij normaal is hoor, ik vraag me ook af of hij echt bij de dokter is geweest om dat te vragen. Misschien zegt hij dat gewoon om z'n standpunt kracht bij te zetten.
quote:Dat zou kunnen, alhoewel ik denk dat hij wel vrij serieus is als hij het zegt.Op woensdag 11 mei 2005 10:08 schreef t-8one het volgende:
[..]
ik ook niet, maar ondertussen heb ik al wel meer als 5 jaar hetzelfde vriendinnetje. Wil trouwens nog steeds geen vaste relatie
Maar vind d'r zo leuk.
Maar ontopic:
Ik denk dat zijn reactie voor zijn leeftijd vrij normaal is hoor, ik vraag me ook af of hij echt bij de dokter is geweest om dat te vragen. Misschien zegt hij dat gewoon om z'n standpunt kracht bij te zetten.
Desondanks zal je je er gewoon bij neer moeten leggen. Of je maakt het nu uit, met zo min mogelijk pijnlijkheden, of je wacht net zo lang totdat het een slepende kwestie wordt.
De keuze is vrij makkelijk denk ik zelf, als je echt zo graag kinderen wil, dan moet je een partner zoeken die dat met je wil delen.
quote:Die vriend is 20, en wil gewoon lekker nueckenOp woensdag 11 mei 2005 10:09 schreef WeirdMicky het volgende:
[..]
Als die er nog om liegt ook, dan zou ik em eerst trappen en dáárna de relatie beïndigen.
quote:Ik als 20-er kan dat wel beamen ja. Als ze dat beiden prima vinden, is het natuurlijk goed...maar dan moet je niet na 3 weken al over de toekomst gaan praten als in kinderen e.d.Op woensdag 11 mei 2005 10:15 schreef t-8one het volgende:
[..]
Die vriend is 20, en wil gewoon lekker nuecken
Jij wordt nu al heel vroeg geconfronteerd met een dilemma. Ik denk niet dat mensen op een forum je een antwoord kunnen geven. Alleen jij weet hoe hij is, hoe zeker hij van zijn zaak is. Er zijn inderdaad veel jongens die aanvankelijk niet over een verbintenis piekeren, maar als ze ouder worden er toch behoefte aan krijgen. Als hij zo is, dan zul jij altijd in onzekerheid verkeren. Zal hij veranderen? Hoe krijg ik hem zo ver? Die onzekerheid lijkt mij vreselijk.
Als iemand zo vroeg al een hele belangrijke optie uitsluit, dan zou ik er niet snel een relatie mee beginnen. Ik begrijp ook niet hoe iemand kan beslissen nooit kinderen te willen. Ik kan een kinderwens niet als een abstract verlangen zien. Als ik een kind zou willen, dan zou dat vanwege mijn geliefde zijn, en niet ondanks.
. Ik was er op dat moment niet aan toe, wilde eerst een vaste baan, enz. Ik werd op mijn 24 ste vader en heb er geen moment spijt van. Iemand die al zo bezig is met sterlisatie en het niet willen trouwen vind ik wel heel vroeg. Jij hebt in je hoofd al een perfect plaatje in je hoofd en hij prikt je wolk gewoon bot kapot.
Wat al eerder is gezegd, is dat je zelf moet beslissen in hoever je hiermee door wilt gaan. Hij kan bijdraaien, maar je zegt zelf al dat hij er erg stellig in is.
Kijk de relatie is nu nog maar 3 weken, dus je weet niet hoe hij er na een half jaar tegenaan kijkt (vooronderstelt dat jullie nog samen zijn).
In het uiterste geval zou je hem duidelijk kunnen maken, dat als hij zich daadwerkelijk laat sterliseren, je de relatie ook verbreekt. Ik vind het nogal egoïstisch overkomen. IK wil geen kinderen, IK wil niet trouwen, IK .. IK ..
Succes met je keuze.
quote:Dat vind ik nergens op slaan... IK wil trouwen, IK wil kinderen, is net zo goed egoistisch imho, voorzover je al van egoisme kan spreken; iedereen heeft recht op zijn eigen leven en eigen toekomst.Op woensdag 11 mei 2005 10:40 schreef Sc0rPi0n het volgende:
In het uiterste geval zou je hem duidelijk kunnen maken, dat als hij zich daadwerkelijk laat sterliseren, je de relatie ook verbreekt. Ik vind het nogal egoïstisch overkomen. IK wil geen kinderen, IK wil niet trouwen, IK .. IK ..
quote:Zij wilde persé kinderen, JIj was er nog niet aan toe, Jij wilde eerst een vaste baan, etc...klinkt opzich net zo egoistisch als dat stukje hieronder:Op woensdag 11 mei 2005 10:40 schreef Sc0rPi0n het volgende:
Toen ik mijn vrouw leerde kennen, heeft ze me ook snel duidelijk gemaakt dat ze kinderen wilde. Zij was echt broeds
quote:Om dus aan te geven dat ik het juist niet egoïstisch vind. Het is goed aan te geven wat je wilt en als dat niet in je toekomst past kan je daar beter een punt achter zetten dan je principes overboord gooien en jezelf minder geluk toewensen.In het uiterste geval zou je hem duidelijk kunnen maken, dat als hij zich daadwerkelijk laat sterliseren, je de relatie ook verbreekt. Ik vind het nogal egoïstisch overkomen. IK wil geen kinderen, IK wil niet trouwen, IK .. IK ..
quote:Ik wil , is nog geen IK moet. Doordat hij zo stellig is in zijn sterlisatie vind ik hem egoïstisch overkomen. Tuurlijk heeft iedereen recht op zijn eigen leven en daarom moet TS gewoon goed erover nadenken wat zij wil. Maar goed waar praten we over, de relatie is net begonnen.Op woensdag 11 mei 2005 10:42 schreef miss_dynastie het volgende:
[..]
Dat vind ik nergens op slaan... IK wil trouwen, IK wil kinderen, is net zo goed egoistisch imho, voorzover je al van egoisme kan spreken; iedereen heeft recht op zijn eigen leven en eigen toekomst.
quote:Ik was er niet aan toe, maar ik heb nooit gezegd dat ik zo nooit wilde. We hebben gewoon in overleg besloten wanneer we aan kinderen zouden beginnen. Dat heeft niets met egoïsme te maken. Zij houdt rekening met mij , en ik met haar om samen tot een compromie te komen.Op woensdag 11 mei 2005 10:45 schreef WeirdMicky het volgende:
[..]
Zij wilde persé kinderen, JIj was er nog niet aan toe, Jij wilde eerst een vaste baan, etc...klinkt opzich net zo egoistisch als dat stukje hieronder:
quote:Mijn excuus, ik dacht dat je alleen de TS bedoeldeOp woensdag 11 mei 2005 10:48 schreef Sc0rPi0n het volgende:
[..]
Ik wil , is nog geen IK moet. Doordat hij zo stellig is in zijn sterlisatie vind ik hem egoïstisch overkomen. Tuurlijk heeft iedereen recht op zijn eigen leven en daarom moet TS gewoon goed erover nadenken wat zij wil. Maar goed waar praten we over, de relatie is net begonnen.
Inderdaad, het is egoïstisch om op zulke jonge leeftijd puur aan je eigen belang te denken. quote:Is stellig zijn in kinderen krijgen niet net zo egoistisch als stellig zijn in het ze niet willen hebben? Ik zie niet zo het egoisme in het niet willen hebben van kinderen.Op woensdag 11 mei 2005 10:48 schreef Sc0rPi0n het volgende:
[..]
Ik wil , is nog geen IK moet. Doordat hij zo stellig is in zijn sterlisatie vind ik hem egoïstisch overkomen. Tuurlijk heeft iedereen recht op zijn eigen leven en daarom moet TS gewoon goed erover nadenken wat zij wil. Maar goed waar praten we over, de relatie is net begonnen.
quote:Nee bedoelde idd de vriend van TS. Geen exuses hoor, blij dat je me snaptOp woensdag 11 mei 2005 10:51 schreef WeirdMicky het volgende:
[..]
Mijn excuus, ik dacht dat je alleen de TS bedoelde
quote:Het is egoistisch om bij voorbaat iets uit te sluiten wat voor je geliefde heel belangrijk is.Op woensdag 11 mei 2005 10:52 schreef miss_dynastie het volgende:
Is stellig zijn in kinderen krijgen niet net zo egoistisch als stellig zijn in het ze niet willen hebben? Ik zie niet zo het egoisme in het niet willen hebben van kinderen.
quote:Dat weet hij nog helemaal niet, ze zaten gewoon een beetje te kletsen over de toekomst, hij zegt dat, TS zegt dat het niet zo belangrijk is. Pas NU bedenkt zij zich dat dat wel zo is. Nou ja, daar kan je dan over praten.Op woensdag 11 mei 2005 10:55 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Het is egoistisch om bij voorbaat iets uit te sluiten wat voor je geliefde heel belangrijk is.
quote:Zij: Ik wil graag kinderen en trouwen.Op woensdag 11 mei 2005 10:52 schreef miss_dynastie het volgende:
[..]
Is stellig zijn in kinderen krijgen niet net zo egoistisch als stellig zijn in het ze niet willen hebben? Ik zie niet zo het egoisme in het niet willen hebben van kinderen.
Hij: Ik wil geen kinderen en ik wil niet trouwen, en ik wil me graag laten helpen dat ik nooit kinderen kan krijgen.
Zoek de verschillen.
quote:Gewoon dezelfde situatie. Zij wil iets, hij wil iets niet. Ik vind hem écht geen egoist. Ook geen ideale partner, beslist niet, maar wat is er mis mee om gewoon eerlijk te zijn over je eigen wensen? Juist daarom is het zo slim om er al vroeg over te praten, dan weet je direct waar je aan toe bent, kun je na drie weken afscheid nemen van een leuke verliefdheid, klaar. Maar om die jongen als egoist te bestempelen gaat me oprecht te ver.Op woensdag 11 mei 2005 10:58 schreef Sc0rPi0n het volgende:
[..]
Zij: Ik wil graag kinderen en trouwen.
Hij: Ik wil geen kinderen en ik wil niet trouwen, en ik wil me graag laten helpen dat ik nooit kinderen kan krijgen.
quote:Er is natuurlijk niets mis met het hebben van je eigen wensen en het uiten ervan. Sterker nog: dat zou iedereen moeten doen! En in een fijne relatie praat je over elkaars diepste verlangens. Je stelt elkaar niet voor voldongen feiten: 'Ik neem een sterilisatie en het maakt me niet uit wat jij daarvan vindt.' Wat de situatie van TS zo lastig maakt, is dat er sprake is van een relatie van 3 weken waarin zulke loyaliteit zich nog niet heeft kunnen ontwikkelen.Op woensdag 11 mei 2005 11:01 schreef miss_dynastie het volgende:
Gewoon dezelfde situatie. Zij wil iets, hij wil iets niet. Ik vind hem écht geen egoist. Ook geen ideale partner, beslist niet, maar wat is er mis mee om gewoon eerlijk te zijn over je eigen wensen? Juist daarom is het zo slim om er al vroeg over te praten, dan weet je direct waar je aan toe bent, kun je na drie weken afscheid nemen van een leuke verliefdheid, klaar. Maar om die jongen als egoist te bestempelen gaat me oprecht te ver.
Uiteindelijk is het misschien echt heel belangrijk voor je om geen kinderen te nemen, belangrijker dan de wens van je geliefde om ze wel te nemen. Okee, dan maak je die keuze, maar dan heb je er wel over gesproken, dan heb je opengestaan voor de wens van de ander.
quote:Ook zoiets als kinderen? Ik bedoel als een man ( of vrouw) echt geen kinderen moet hij zich dan laten overhalen ? Als je met 100% zekerheid weet dat je iets niet wil dan verschaf je je partner eigenlijk alleen maar duidelijkheid omtrend datgene. Maar ik vraag me af in hoeverre een 20jarige jongeman zeker kan zijn dat hij nooit kinderen wil...Op woensdag 11 mei 2005 10:55 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Het is egoistisch om bij voorbaat iets uit te sluiten wat voor je geliefde heel belangrijk is.
quote:Yup. En daarnaast heb ik niet de indruk dat er echt een discussie is, meer een uitwisseling van gedachten en wensen.Op woensdag 11 mei 2005 11:05 schreef Claudia_x het volgende:
Wat de situatie van TS zo lastig maakt, is dat er sprake is van een relatie van 3 weken waarin zulke loyaliteit zich nog niet heeft kunnen ontwikkelen.
quote:Tja, maar met kinderen is het zo moeilijk... je hebt ze, of niet. Er is geen middenweg. Ik zou zelf deze duidelijkheid meer waarderen dan een 'tja, misschien, ooit, of zo...'Uiteindelijk is het misschien echt heel belangrijk voor je om geen kinderen te nemen, belangrijker dan de wens van je geliefde om ze wel te nemen. Okee, dan maak je die keuze, maar dan heb je er wel over gesproken, dan heb je opengestaan voor de wens van de ander.
quote:Dat bedoel ik dus, als je het zo graag wilt, dan moet je je realiseren dat die wens alleen maar sterker wordt naarmate je ouder wordt. Ook de ergernissen aan degene die het niet wilt wordt dan groter. Daarom zou ik er een eind aan maken, voordat het te pijnlijk wordt...Op woensdag 11 mei 2005 10:52 schreef Mukie het volgende:
Ik zou nooit iets kunnen beginnen of mee verder willen gaan met iemand die geen kinderen wilt hebben. De kans is te klein dat deze persoon nog zijn gedachten gaat veranderen. En ik wil gewoon niet mijn tijd en energie in iets steken wat dan bij voorbaat stuk gaat lopen op zoiets. Ik heb het zien gebeuren bij een vriendin van me die al 10 jaar samen was en getrouwd. Ze zij inmiddels gescheiden want haar kinderwens was gewoon te sterk.
quote:Ik snap al die ophef niet zo over praten over dergelijke dingen. Wie zegt dat ze meteen hun toekomst vastpint volgens een vast programmatje à laOp woensdag 11 mei 2005 10:44 schreef HostiMeister het volgende:
Fuck hee, je bent pas twintig en je bent drie weken met dat jong samen, en nu al denk jij aan trouwen, samenwonen en kinderen?? Mens leef toch eerst eens...
2006 - verloven
zomer 2007- trouwen
najaar 2007 - stoppen met de pil
midden 2008 - eerste kindje
enz...
Je kunt toch ook gewoon een beetje dromen over wat jíj wilt, en het daar samen met de ander over hebben? Gewoon jóúw wensen duidelijk maken, "als ik ga trouwen dan..." "ik wil graag kinderen als ik ... jaar ben" "als ik..." Je hoeft niet direct alles samen te gaan voegen, maar ik denk dat het best handig kan zijn om een beetje duidelijk te maken wat jouw toekomstbeeld is, zeker als dergelijke dingen spelen is het wel prettig om van elkaar te weten wat je kunt verwachten. Pas later gaat zo'n gesprek vaak richting "als wij...", "wanneer wij..."
Ik vind het, zoals meer mensen hier, inderdaad wel egoïstisch om meteen maar alle kans op kids uit te willen sluiten. Ze niet willen terwijl de ander ze wel wil, is één ding, maar de ander dan maar meteen de mogelijkheid ontnemen om die wens waarheid te laten worden, vind ik niet kunnen. Beide kanten op, overigens. Ik vind dat je niet eigenhandig kan besluiten dat je geen kinderen wilt in een relatie met zo'n tegenstelling en je kunt laten steriliseren (beëindig dan de relatie). Ik vind ook niet dat je de pil mag "vergeten" en zo de ander tot het krijgen van kinderen kunt dwingen. Ook dan, beëindig de relatie en zoek een nieuwe... Het gaat tenslotte over jullie beider toekomst, en als je daar vol voor gaat, moet je ook zorgen dat je daadwerkelijk sámen beslissingen kunt nemen, en niet de ander zijn stem ontnemen.
quote:Het kan ook zijn resolute standpunt zijn. Misschien wel door ervaringen in het verleden oid, of iets wat met iemand anders gebeurd is. hoe dan ook is het iets om in overweging te nemen als het gaat om de bestaande relatie. Kort gezegd, ga je door met iemand die niet dezelfde gedachtegang heeft over iets wat jij meer wil dan wat dan ook...Op woensdag 11 mei 2005 11:20 schreef innovative het volgende:
[..]
Ik snap al die ophef niet zo over praten over dergelijke dingen. Wie zegt dat ze meteen hun toekomst vastpint volgens een vast programmatje à la
2006 - verloven
zomer 2007- trouwen
najaar 2007 - stoppen met de pil
midden 2008 - eerste kindje
enz...
Je kunt toch ook gewoon een beetje dromen over wat jíj wilt, en het daar samen met de ander over hebben? Gewoon jóúw wensen duidelijk maken, "als ik ga trouwen dan..." "ik wil graag kinderen als ik ... jaar ben" "als ik..." Je hoeft niet direct alles samen te gaan voegen, maar ik denk dat het best handig kan zijn om een beetje duidelijk te maken wat jouw toekomstbeeld is, zeker als dergelijke dingen spelen is het wel prettig om van elkaar te weten wat je kunt verwachten. Pas later gaat zo'n gesprek vaak richting "als wij...", "wanneer wij..."
Ik vind het, zoals meer mensen hier, inderdaad wel egoïstisch om meteen maar alle kans op kids uit te willen sluiten. Ze niet willen terwijl de ander ze wel wil, is één ding, maar de ander dan maar meteen de mogelijkheid ontnemen om die wens waarheid te laten worden, vind ik niet kunnen. Beide kanten op, overigens. Ik vind dat je niet eigenhandig kan besluiten dat je geen kinderen wilt in een relatie met zo'n tegenstelling en je kunt laten steriliseren (beëindig dan de relatie). Ik vind ook niet dat je de pil mag "vergeten" en zo de ander tot het krijgen van kinderen kunt dwingen. Ook dan, beëindig de relatie en zoek een nieuwe... Het gaat tenslotte over jullie beider toekomst, en als je daar vol voor gaat, moet je ook zorgen dat je daadwerkelijk sámen beslissingen kunt nemen, en niet de ander zijn stem ontnemen.
Zeker als die kindervraag niet iets dat werkelijk op de korte termijn zal spelen, maar het eerder iets is dat nog rustig een redelijk aantal jaren kan rusten...
Wel denk ik ook dat je eerlijk tegen hem moet zijn over jouw ideeen, dat je zelf wel in de verre toekomst kinderen zou willen hebben.
En tevens moet je dan duidelijk maken dat je dat nooit 'tegen' zijn wil zou willen doen, dat hij, als hij heel duidelijk is in zijn 'nee', je niet 'per ongeluk' zwanger zult gaan worden, en zeker zelf ook evenveel moeite doet om niet zwanger te worden (en hij je daarin volledig moet kunnen vertrouwen) ...
Aan zijn kant, zou hij dan misschien het idee om zih nu te laten steriliseren op moeten geven en ook bereid zijn op op de langere termijn daar nogmaals over te praten, of dan zijn mening nog veranderd is, of niet ...
het kan betekenen dat over een langere tijd zoiets betekent dat de relatie dan 'spaak' kan lopen op dat punt, maar dar ben je dan beiden bij, en als dat voor beide partners zoveel betekent, dat ze ervoor hun relatie willen opgeven, moet dat gewoon zo zijn (deels heel begrijpelijk, kinderen zijn binnen een relatie zo ongeveer de meest ingrijpende verandering)
Waarom is zijn mening overigens zo, is dat gewoon een 'los' gevoel, dat hij nu heeft (dan kan dat natuurlijk altijd veranderen, de opvatting over hoe je je leven inricht _kan_ bij het ouder worden veranderen, net zoals sommige personen rond de 20 weinig tijd besteden aan zaken als pensioensvoorziening, hypotheken, een eigen huis, maar dat rond de 30 dan wel belangrijker wordt...)
Een andere mogelijkheid is dat zijn ervaringen in zn jeugd en tot zijn ouders zeer negatief waren, en dat dat ook tot een soort van 'angst' geleid heeft zo'n verantwoordelijkheid tov eigen nageslacht te hebben (veel kinderen van alcoholisten hebben nog wel dat gevoel).
Of spelen er in zijn familie bepaalde erfelijke aandoeningen?
quote:Wat ik al schreef, als je zó stellig bent dat je jouw beslissing aan de ander op gaat dringen, dan vind ik om eerlijk te zijn dat je de relatie moet beëindigen. Als jij zó ontzettend geen kinderen wilt, en daar ook voor gaat zorgen, dan ontneem je je partner diens keuze en dan kun je er beter mee stoppen (tenzij de partner met die beslissing kan leven).Op woensdag 11 mei 2005 11:22 schreef Jo0Lz het volgende:
[..]
Het kan ook zijn resolute standpunt zijn. Misschien wel door ervaringen in het verleden oid, of iets wat met iemand anders gebeurd is. hoe dan ook is het iets om in overweging te nemen als het gaat om de bestaande relatie. Kort gezegd, ga je door met iemand die niet dezelfde gedachtegang heeft over iets wat jij meer wil dan wat dan ook...
En als partner, als je zó graag kinderen wilt dat er geen enkele andere toekomst mogelijk is voor jou, en je partner wil dat absoluut niet, dan kun je er ook maar beter mee kappen, zeker in zo'n vroeg stadium als er nog geen levens met elkaar verweven zijn...
quote:Nee, 'openstaan voor' is niet hetzelfde als 'je over laten halen'. Erover praten betekent dat je het gewicht van andermans verlangen erkent. Je gaat je afvragen hoe belangrijk kinderen voor jou zijn, hoe belangrijk ze voor de ander zijn, en of je bereid bent te 'schikken'. Dat klinkt nogal klinisch, maar iemand die aanvankelijk instemt met een kind gaat er na de geboorte meestal gewoon heel veel van houden.Op woensdag 11 mei 2005 11:09 schreef Shreever het volgende:
Ook zoiets als kinderen? Ik bedoel als een man ( of vrouw) echt geen kinderen moet hij zich dan laten overhalen ? Als je met 100% zekerheid weet dat je iets niet wil dan verschaf je je partner eigenlijk alleen maar duidelijkheid omtrend datgene. Maar ik vraag me af in hoeverre een 20jarige jongeman zeker kan zijn dat hij nooit kinderen wil...
Je kunt jezelf wel voor 'voldongen feiten' stellen: ik ga studeren in het buitenland, ik wil geen kinderen, ik neem een hond. Maar als je een relatie hebt, dan doe je daarmee geen recht aan de ander. Je eigen wensen maken je tot een individu, en die wensen niet als voldongen feiten te brengen maakt je een fijne partner.
We kunnen er lang en breed over praten maar TS zal zelf moeten beslissen of ze de relatie verbreekt of niet.
quote:Precies. En laten we niet vergeten dat TS gezegd heeft tegen haar vriend dat ze er geen problemen mee heeft. Hij weet helemaal niet van haar dilemma. Ze kan hem vragen de sterilisatie in ieder geval uit te stellen en zo de mogelijkheid 'open' te houden.Op woensdag 11 mei 2005 11:11 schreef miss_dynastie het volgende:
Yup. En daarnaast heb ik niet de indruk dat er echt een discussie is, meer een uitwisseling van gedachten en wensen.
quote:Daar denk ik nu anders over. Ik heb tegen mijn ex altijd gezegd dat ik absoluut geen kinderen wilde. Dat deed ik omdat ik erover twijfelde, en het op dat moment niet belangrijk vond. Op die manier zou hij nooit een claim ergens op kunnen leggen. Maar het is niet eerlijk van me geweest. Nu kan ik zeggen: ik weet het niet, maar voor het nu is het niet belangrijk voor me. Wel is het nu belangrijk voor me dat de optie in de toekomst in ieder geval openstaat. Hoe je relatie zich dan ontwikkelt, hoe jouw leven zich ontwikkelt - dat zie je dan wel weer.Tja, maar met kinderen is het zo moeilijk... je hebt ze, of niet. Er is geen middenweg. Ik zou zelf deze duidelijkheid meer waarderen dan een 'tja, misschien, ooit, of zo...'
Ik denk dat je er bij hem wel vanuit kunt gaan dat het redelijk vaststaat, als jij nu al weet dat je ze pertinent wel wil en het absoluut een probleem gaat worden in de toekomst dan kan je er beter nu een punt achter zetten dan over vijf jaar, want ik denk dat het dan alleen nog maar moeilijker wordt.
Je kunt wel zeggen, is het idioot om het al na drie weken en op twintigjarige leeftijd uit te maken om die reden? Maar hij is degene die nu al zo stellig is over het niet kinderen willen, hij kijkt ook ver in de toekomst, en ik denk dat dit daar dan best een logische consequentie van is. Ik denk dat het ook heel pijnlijk is om over jaaaaren uit elkaar te gaan om iets wat je eigenlijk al die jaren daarvoor allang wist.
quote:ExactOp woensdag 11 mei 2005 11:20 schreef Jo0Lz het volgende:
[..]
Dat bedoel ik dus, als je het zo graag wilt, dan moet je je realiseren dat die wens alleen maar sterker wordt naarmate je ouder wordt. Ook de ergernissen aan degene die het niet wilt wordt dan groter. Daarom zou ik er een eind aan maken, voordat het te pijnlijk wordt...
quote:Nee, ik bedoel.. je kan niet een beetje toegeven, een tussenweg vinden. Er komt een kind, of niet. Er komt niet een beetje kind, een half kind, zoiets... en misschien ben jij niet helemaal eerlijk geweest naar je ex toe, maar wel voldoende eerlijk om hem niet aan het lijntje te houden met een 'misschien', en dat vind ik ook wat waard!Op woensdag 11 mei 2005 11:32 schreef Claudia_x het volgende:
Daar denk ik nu anders over. Ik heb tegen mijn ex altijd gezegd dat ik absoluut geen kinderen wilde. Dat deed ik omdat ik erover twijfelde, en het op dat moment niet belangrijk vond. Op die manier zou hij nooit een claim ergens op kunnen leggen. Maar het is niet eerlijk van me geweest. Nu kan ik zeggen: ik weet het niet, maar voor het nu is het niet belangrijk voor me. Wel is het nu belangrijk voor me dat de optie in de toekomst in ieder geval openstaat. Hoe je relatie zich dan ontwikkelt, hoe jouw leven zich ontwikkelt - dat zie je dan wel weer.
quote:Maar ze heeft hem nog niet eens verteld dat het een probleem voor haar is! Ze schreef dat ze het heeft weggelachen en gezegd heeft dat het geen probleem was. Pas toen ze erover na ging denken, vond ze het wel degelijk een probleem. Misschien vindt hij haar ook wel de perfecte partner en wil hij zijn sterilisatie op z'n minst uitstellen?Op woensdag 11 mei 2005 11:37 schreef Angeles het volgende:
Je kunt wel zeggen, is het idioot om het al na drie weken en op twintigjarige leeftijd uit te maken om die reden? Maar hij is degene die nu al zo stellig is over het niet kinderen willen, hij kijkt ook ver in de toekomst, en ik denk dat dit daar dan best een logische consequentie van is. Ik denk dat het ook heel pijnlijk is om over jaaaaren uit elkaar te gaan om iets wat je eigenlijk al die jaren daarvoor allang wist.
Ik denk dat mensen vaker kapot gaan aan gemiste kansen dan aan verbroken relaties.
quote:Ik vind het ook een stuk beter om eerst aan te geven 'nee' als je enkel twijfelt, en later misschien dan toch te besluiten toch kinderen te willen, dan andersom...Op woensdag 11 mei 2005 11:45 schreef miss_dynastie het volgende:
[..]
Nee, ik bedoel.. je kan niet een beetje toegeven, een tussenweg vinden. Er komt een kind, of niet. Er komt niet een beetje kind, een half kind, zoiets... en misschien ben jij niet helemaal eerlijk geweest naar je ex toe, maar wel voldoende eerlijk om hem niet aan het lijntje te houden met een 'misschien', en dat vind ik ook wat waard!
een partner te nemen en die te melden 'misschien' kinderen te willen, en dan achteraf een 'nee, toch liever niet'-antwoord te geven ..., is een stuk negatiever.
Dat is wmb het grote verschil tussen mensen die nu zeker geen kinderen willen, en mensen die dat absoluut wel willen..
Ik vind het zelf helemaal niet zo vreemd dat iemand mening _kan_ veranderen in de loop der tijd (wat zeker niet bij iedereen zo is), zelf ben ik ook niet echt iemand die zijn leven op voorhand heeft uitgepland; 'toevalligheden' of 'omstandigheden' kunnen dan veel invloed hebben...
Wel is het misschien handig dat bij een toekomstige partner een beetje in te schatten, of het iemand is die zijn leven 'uitgepland' heeft en dit heel strak aanhoudt, of iemand die wat 'vrijer' is, en of dat met jou kan samengaan ...
Verder in een relatie is het onmogelijk om elkaar geen 'beslissingen' op te leggen, aangezien je je leven deelt, deel je ook je beslissingen qua toekomst, en is het altijd zaak dat je daar beiden over kunt praten, kunt 'onderhandelen' en ook bereid bent soms dingen te doen, gewoon omdat je partner dat erg graag heeft; of juist van jezelf aan te geven waar je grenzen heel duidelijk liggen, en wat je niet wilt.
quote:Ik begrijp niet hoe je dat 'voldoende eerlijk' kunt noemen. Ik heb hem niet aan het lijntje gehouden, maar ik heb wel een keuze voor hem gemaakt. Daarmee heb ik dus totaal geen respect getoond voor zijn verlangens. Ik vind dat helemaal niet 'wat waard'. Het is het ergste wat je een ander mens aan kunt doen: hem als minder dan een autonoom individu beschouwen.Op woensdag 11 mei 2005 11:45 schreef miss_dynastie het volgende:
Nee, ik bedoel.. je kan niet een beetje toegeven, een tussenweg vinden. Er komt een kind, of niet. Er komt niet een beetje kind, een half kind, zoiets... en misschien ben jij niet helemaal eerlijk geweest naar je ex toe, maar wel voldoende eerlijk om hem niet aan het lijntje te houden met een 'misschien', en dat vind ik ook wat waard!
Een kind kan er inderdaad niet 'een beetje' komen, maar dat neemt niet weg dat de beslissing een compromis kan zijn, dat erover gesproken kan worden.
quote:dat denk ik nu echt wel nietOp woensdag 11 mei 2005 11:55 schreef Claudia_x het volgende:
Ik denk dat mensen vaker kapot gaan aan gemiste kansen dan aan verbroken relaties.
quote:Maar ja, zou de kans heel groot zijn dat hij nog van gedachten verandert? Zou het feit dat hij geen kinderen wil echt te maken hebben met 'de perfecte partner' die hij nog niet had gevonden of hoopt hij gewoon iemand tegen te komen die er net zo over denkt?Op woensdag 11 mei 2005 11:55 schreef Claudia_x het volgende:
Maar ze heeft hem nog niet eens verteld dat het een probleem voor haar is! Ze schreef dat ze het heeft weggelachen en gezegd heeft dat het geen probleem was. Pas toen ze erover na ging denken, vond ze het wel degelijk een probleem. Misschien vindt hij haar ook wel de perfecte partner en wil hij zijn sterilisatie op z'n minst uitstellen?
Ik denk dat mensen vaker kapot gaan aan gemiste kansen dan aan verbroken relaties.
Ik heb een keer een verhaal gelezen over een vrouw die per se kinderen wilde van haar partner en hij wilde ze absoluut niet, na lang soebatten stemde hij toe: er mocht een kind komen op voorwaarde dat hij zich er absoluut niet mee hoefde te bemoeien. Kind woonde met vader in hetzelfde huis, alleen vader negeerde het kind min of meer. Dat vond ik pas schrijnend.
Ik denk dat je best een risico neemt door een kind te willen met iemand die het eigenlijk zelf niet echt wil, ik zeg niet dat het zo extreem kan gaan, maar het kan wel fout gaan.
quote:Het is alleen negatiever als je leeft in de toekomst in plaats van het heden. Nu twijfelen houdt noch ja noch nee in. Dan kan je wel teleurgesteld worden in de toekomst, maar de ander is in ieder geval altijd eerlijk geweest. En zo kun je er natuurlijk ook veel opener over praten en filosoferen. Er zijn geen garanties, en als die er wel zouden zijn, zou het leven maar saai zijn.Op woensdag 11 mei 2005 11:56 schreef RM-rf het volgende:
Ik vind het ook een stuk beter om eerst aan te geven 'nee' als je enkel twijfelt, en later misschien dan toch te besluiten toch kinderen te willen, dan andersom...
een partner te nemen en die te melden 'misschien' kinderen te willen, en dan achteraf een 'nee, toch liever niet'-antwoord te geven ..., is een stuk negatiever.
quote:Ik ben gefascineerd door het programma 'Memories'. Twee oude geliefden worden opnieuw met elkaar in contact gebracht. Meestal heeft de een de ander nooit helemaal los kunnen laten, en meestal komt dit door een geforceerde breuk. De oude geliefde wordt geassocieerd met een leven dat had kunnen zijn, en die associatie gaat weer een eigen leven leiden. Uiteindelijk wordt zo'n geliefde een projectie van alle gemiste kansen. Schrijnend.
Als je het gewoon hebt geprobeerd, en het niet is gelukt, dan kun je er vrede mee hebben. Ik heb er alles aan gedaan, maar het zat er gewoon niet in. Soit.
Ik vraag me heel hard af of er wel valt te tornen aan zo'n beslissing.
quote:Ik krijg zelf ook een naar gevoel van mensen die heel graag een kind willen en hun geliefde dan proberen ook 'zo ver te krijgen'. Maar ik ben het type 'graag of niet', 'alles of niets'. En ik betwijfel dat je van die houding per definitie gelukkiger wordt.Op woensdag 11 mei 2005 12:03 schreef Angeles het volgende:
Ik heb een keer een verhaal gelezen over een vrouw die per se kinderen wilde van haar partner en hij wilde ze absoluut niet, na lang soebatten stemde hij toe: er mocht een kind komen op voorwaarde dat hij zich er absoluut niet mee hoefde te bemoeien. Kind woonde met vader in hetzelfde huis, alleen vader negeerde het kind min of meer. Dat vond ik pas schrijnend.
Ik denk dat je best een risico neemt door een kind te willen met iemand die het eigenlijk zelf niet echt wil, ik zeg niet dat het zo extreem kan gaan, maar het kan wel fout gaan.
In een realistische wereld willen twee mensen zelden exact hetzelfde, laat staan met dezelfde intensiteit. De een houdt altijd wat meer van de ander, en de ander wil altijd wat liever een kind dan de een. Ik denk dat héél veel mannen pas warme gevoelens van het idee 'baby' krijgen als ze hun eigen kind voor het eerst in hun armen houden. Misschien komt dat gevoel pas zelfs echt als het kind een persoontje wordt waar ze mee kunnen voetballen.
En meestal gaat dat gewoon goed. Je bent natuurlijk zot als je een kind neemt op voorwaarde dat je geliefde zich er niet mee bemoeit. Dan houd je jezelf voor de gek en vraag je om problemen. Dan wordt het kind belangrijker dan de relatie, en dan had je dus de relatie moeten beeindigen.
quote:Voornamelijk mensen die zich nu al volledig vastleggen, hun leven 'uitplannen' zullen teleurgesteld worden in hun toekomst, als mogelijk blijkt dat hun plannetjes niet helemaal zo lopen als ze zich nu misschien voorstellen..Op woensdag 11 mei 2005 12:06 schreef Claudia_x het volgende:
Dan kan je wel teleurgesteld worden in de toekomst ...
De vraag is eerder, waar liggen je prioriteiten en hoever wil je gaan in het nastreven ..
In dit geval, als de jongen gewoon een fijne jongen is, bij wie het volledig klikt, _kan_ het misschien zijn dat dat het ook waard maakt zelf ook een 'compromis' te sluiten, om dat idee minder sterk na te streven ... ook de mogelijkheid open te laten over X jaar geen kinderen te hebben, je huisje-boompjje-beestje-droom niet meer na te streven dan gewoon je gevoel voor mensen, individueen...
Vreemd dat mensen eerder erover praten of die jongen later terug kan komen van zijn idee dat hij _nooit_ kinderen wil hebben, maar minder de mogelijkheid overwegen dat die vrouw haar idee later kinderen te hebben kan bijstellen (alsof dat bij vrouwen een 'vastgelegd feit' zou zijn...)
quote:Hoezo keuze voor hem gemaakt? Hij wilde toch zelf bij jou blijven? Als je van begin af aan eerlijk bent, zie ik het probleem echt niet. Tis iets anders als je al getrouwd bent, een huis hebt gekocht met het oog op kinderen, etcetera, en dan zegt: ach, doe maar niet. En je hebt in die zin wel degelijk respect getoond voor zijn verlangens-> je hebt hem eerlijk gezegd dat als hij ze waar wil maken, hij op zoek zal moeten naar een ander.Op woensdag 11 mei 2005 12:01 schreef Claudia_x het volgende:
Ik heb hem niet aan het lijntje gehouden, maar ik heb wel een keuze voor hem gemaakt. Daarmee heb ik dus totaal geen respect getoond voor zijn verlangens. Ik vind dat helemaal niet 'wat waard'. Het is het ergste wat je een ander mens aan kunt doen: hem als minder dan een autonoom individu beschouwen.
@ miss_dynastie: Ik ben op mijn 29ste gesteriliseerd, mijn gyneacoloog heeft daar nooit een punt van gemaakt. Het hangt dus ook van de gyn. af
.Alleen jouw vriend is 20 en de mijne is 39 en das dus een heel verschil, die van mij verandert echt niet meer van gedachten
[ Bericht 14% gewijzigd door _Hestia_ op 11-05-2005 17:51:43 ]
quote:Zit hij er even onder zeg.Op woensdag 11 mei 2005 09:52 schreef DarkElf het volgende:
nee dat wilde mijn man ook niet, die wilde ook geen vaste relatie hebben
Maar na 3 weken al daarover beginnen...phoe... Vind je het zelf niet een beetje vroeg ?
quote:kijk een echte manOp woensdag 11 mei 2005 09:52 schreef DarkElf het volgende:
nee dat wilde mijn man ook niet, die wilde ook geen vaste relatie hebben
Ik had schreeuwend weggerend als je na drie weken over een huisje samen, of kinderen begon. Daar fantaseer je niet over, dat over komt je..
toch
quote:De kinderen van jouw vriend zijn net zo oud als jij? Of nog jong?Op woensdag 11 mei 2005 17:46 schreef Sylvana het volgende:
ik zit met precies hetzelfde probleem. Ik heb ook ruim 3 weken een relatie en mijn vriend heeft al 2 kinderen en vind dat genoeg. Ik ben 18 en weet nog niet of ik kinderen wil of niet, en zit dus ook te twijfelen of ik het dan maar gelijk uit moet maken, of pas tegen de tijd dat ik zeker weet dat ik kinderen wil
Alleen jouw vriend is 20 en de mijne is 39 en das dus een heel verschil, die van mij verandert echt niet meer van gedachten
quote:zijn kinderen zijn 7 en 10Op donderdag 12 mei 2005 20:24 schreef Igraine het volgende:
[..]
De kinderen van jouw vriend zijn net zo oud als jij? Of nog jong?
quote:Kan me voorstellen dat hij ze dan niet meer wil, aan de andere kant, kan iemand van 39 natuurlijk ook nauwelijks een serieuze relatie hebben met een 18-jarige. Maar goed...
quote:Voor mij heeft hij 2 jaar een relatie gehad met een meisje van nu 20, en ken er wel meer waarbij het goed gaat, dus het kan prima en natuurlijk kanh et ook misgaan, maar dat gebeurt met relaties waarin er een klein leeftijdsverschil zit ookOp donderdag 12 mei 2005 20:53 schreef Igraine het volgende:
[..]
Kan me voorstellen dat hij ze dan niet meer wil, aan de andere kant, kan iemand van 39 natuurlijk ook nauwelijks een serieuze relatie hebben met een 18-jarige. Maar goed...
quote:Waarom is het zo erg om bij voorbaat het krijgen van kinderen uit te sluiten? Je ontneemt iemand helemaal niet de mogelijkheid om kinderen te krijgen, alleen niet met die persoon. Ik vind kinderen krijgen iets heel fundamenteels. Dat is een beslissing waar geen middenweg in is. Ik wist op m'n 18de ook al dat ik nooit kinderen wil, en nu 8 jaar later wil ik ze nog steeds niet. Ik ben daar ook vanaf het begin (tijdens de eerste maand al) heel duidelijk over geweest naar mijn vriend toe en hij wilde ook geen kinderen. Als hij ze wel had willen hebben, was het niks geworden.Op woensdag 11 mei 2005 11:20 schreef innovative het volgende:
Ik vind het, zoals meer mensen hier, inderdaad wel egoïstisch om meteen maar alle kans op kids uit te willen sluiten. Ze niet willen terwijl de ander ze wel wil, is één ding, maar de ander dan maar meteen de mogelijkheid ontnemen om die wens waarheid te laten worden, vind ik niet kunnen. Beide kanten op, overigens. Ik vind dat je niet eigenhandig kan besluiten dat je geen kinderen wilt in een relatie met zo'n tegenstelling en je kunt laten steriliseren (beëindig dan de relatie). Ik vind ook niet dat je de pil mag "vergeten" en zo de ander tot het krijgen van kinderen kunt dwingen. Ook dan, beëindig de relatie en zoek een nieuwe... Het gaat tenslotte over jullie beider toekomst, en als je daar vol voor gaat, moet je ook zorgen dat je daadwerkelijk sámen beslissingen kunt nemen, en niet de ander zijn stem ontnemen.
En hoezo 'stem ontnemen'? Als je ze niet wil, wil je ze niet, ook niet een beetje. Voor de een staat bij voorbaat vast dat ze wel kinderen wil, bij de ander dat hij ze niet wil. What's the difference?
Ik snap heel goed dat die jongen, als hij het heel zeker weet, zich wil laten steriliseren om niet de kans te lopen 'per ongeluk' voor het blok gezet te worden. Heel veel mensen die geen kinderen willen weten dat al heel vroeg heel zeker. Sterilisatie is overigens een Mensenrecht, vastgelegd in General Comment 28 van de UNHCR link, dus als die jongen daarmee naar een arts stapt, heeft hij zelfs grote kans dat het geaccepteerd wordt.
Ik vind het altijd heel raar dat er gezegd wordt dat je op je 20ste nog niet kunt weten dat je geen kinderen wilt. Maar als je 20 bent en je bent zwanger, zal niemand je vragen of je wel zeker weet dat je wèl kinderen wilt.
Als de dame in kwestie zich geen leven zonder kinderen kan (wil) voorstellen, moet ze niet verder met iemand die zich geen leven met kinderen kan (wil) voorstellen. Een compromis is toch niet mogelijk wanneer beide partijen hier een zeer uitgesproken mening over hebben. Ik vind het alleen maar prijzenswaardig dat hij haar geen illusies geeft, van 'misschien ooit' en dan later zegt 'nooit'. Het zou goed zijn als meer mensen hierover vanaf het begin duidelijk zouden zijn. Zou een hoop ellende achteraf schelen...
quote:Ik op m'n 23e.Op woensdag 11 mei 2005 16:08 schreef es70 het volgende:
@ miss_dynastie: Ik ben op mijn 29ste gesteriliseerd, mijn gyneacoloog heeft daar nooit een punt van gemaakt. Het hangt dus ook van de gyn. af
Overigens zou ik niet weten waarom het vriendje van de TS-er egoistisch is of niet zeker van zijn zaak zou kunnen zijn. Wel denk ik dat TS-er eens serieus moet gaan nadenken over haar leven. Het blijft een feit dat zij niet kinderloos door het leven wil gaan en hij wel.Dat zal uiteindelijk voor spanningen zorgen of voor een breuk.
Maar: op je 20e ben je nog niet zo heel ver. Misschien wil deze jongen later wel kinderen. Ik zou zeggen: vraag hem om zich niet te laten steriliseren omdat jij in de toekomst misschien wel kinderen wil. Is dat voor hem onbespreekbaar wegwezen dan. Maar als hij er nog eens over wil denken, wie weet.
best hypocriet eigenlijk
quote:Dat is onzin...Op vrijdag 13 mei 2005 17:06 schreef diabolotin het volgende:
ik begrijp de reactie van de meeste mensen hier ook niet. Ik weet ook al heel erg lang dat ik geen kinderen wil. Aan mij wordt wel altijd de vraag gesteld waarom ik ze dan wel niet wil, terwijl mensen die al heel vroeg een kind de wereld op schoppen nooit de vraag wordt gesteld of ze wel zeker weten of ze het willen..
best hypocriet eigenlijk
Aan mensen die jong aan kinderen beginnen wordt ook gevraagd of ze er wel goed over na hebben gedacht en waarom ze zo graag nú kinderen willen.
quote:Als iemand tegen mij zou vertellen dat deze over 8 jaar precies drie kinderen en een hond te zllen hebben, vraag ik ook eigenlijk waarom iemand zo zeker denkt te weten hoe zijn/haar leven er over die tijd uitziet ...Op vrijdag 13 mei 2005 17:06 schreef diabolotin het volgende:
ik begrijp de reactie van de meeste mensen hier ook niet. Ik weet ook al heel erg lang dat ik geen kinderen wil. Aan mij wordt wel altijd de vraag gesteld waarom ik ze dan wel niet wil, terwijl mensen die al heel vroeg een kind de wereld op schoppen nooit de vraag wordt gesteld of ze wel zeker weten of ze het willen..
best hypocriet eigenlijk
Als je zo duidelijk bent in je toekomstbeeld en dit heel definitief presenteert, is het dan vreemd dat mensen vragen naar het waarom en hoe van jouw 'zekerheid'..?
Dat is geen aanval op je voorstelling van jouw leven, het is en blijft jouw leven, enkel verwachten de mensen dat je daar dan ook over kunt praten ..
In dit geval gaat het de TS over een nieuwe relatie, die heel stelling is dat hij _nooit_ kinderen zou willen, de TS durft dat niet zo zeker te zeggen, weet niet of zij over 10 jaar misschien niet wel graag kinderen zou willen hebben ...
Voor haar is het daarom belangrijk om daarover te kunnen praten met die jongen en te 'peilen' hoe zeker hij daarin is, en zichzelf ook af te vragen of zij bereid is hem daarin volledig te volgen, en mogelijk ook te accpeteren nooit kinderen te krijgen, omdat haar partner dat echt niet wil.
Ik vind het een moeilijk onderwerp om in een vroeg stadium van een relatie over te hebben, maar het is wel een belangrijk iets.
quote:Je wens om geen kinderen te nemen wordt heus niet minder fundamenteel als je erover praat. Je ontneemt de ander niet zozeer zijn mogelijkheid om kinderen te krijgen, maar meer de wederkerigheid van de relatie. Een relatie heb je samen, kinderen heb je samen. En ook het niet hebben van kinderen heb je samen.Op vrijdag 13 mei 2005 15:12 schreef confined het volgende:
Waarom is het zo erg om bij voorbaat het krijgen van kinderen uit te sluiten? Je ontneemt iemand helemaal niet de mogelijkheid om kinderen te krijgen, alleen niet met die persoon. Ik vind kinderen krijgen iets heel fundamenteels. Dat is een beslissing waar geen middenweg in is.
quote:Hoe kom je daar in hemelsnaam bij? Er staat voor weinig mensen bij voorbaat vast wat ze willen. Dat is volkomen logisch, want je weet niet wat de toekomst brengt. Bovendien zijn wensen heel vaak geen alles-of-niets-kwestie, ookal is de uitkomst dat wel. Het kan best zijn dat op een schaal van 1 tot 10 de een ze (4) niet wil en de ander ze (9) wel wil. Dan kan de een water bij de wijn doen.Als je ze niet wil, wil je ze niet, ook niet een beetje. Voor de een staat bij voorbaat vast dat ze wel kinderen wil, bij de ander dat hij ze niet wil. What's the difference?
Dat hoeft niet, maar het kan. Ik kan me geen relatie voorstellen waarin mensen voortdurend exact hetzelfde gewicht aan kwesties toekennen. Natuurlijk is het belangrijk om over belangrijke zaken op dezelfde lijn te zitten, maar het is even belangrijk om over het compromis te kunnen praten.
quote:Ik denk niet dat dat voor de relatie belangrijk is.Ik snap heel goed dat die jongen, als hij het heel zeker weet, zich wil laten steriliseren om niet de kans te lopen 'per ongeluk' voor het blok gezet te worden. Heel veel mensen die geen kinderen willen weten dat al heel vroeg heel zeker. Sterilisatie is overigens een Mensenrecht, vastgelegd in General Comment 28 van de UNHCR.
quote:Ik denk juist dat haast elke vrouw onder de 25 de vraag zal krijgen of ze wel toe is aan kinderen, als ze zwanger is. In onze maatschappij is het vrij ongewoon zo jong kinderen te nemen.Ik vind het altijd heel raar dat er gezegd wordt dat je op je 20ste nog niet kunt weten dat je geen kinderen wilt. Maar als je 20 bent en je bent zwanger, zal niemand je vragen of je wel zeker weet dat je wèl kinderen wilt.
quote:'Uitgesproken' is een mooie woordkeuze: spreek het uit. Als je in mededelingen blijft steken, heb je geen relatie.Een compromis is toch niet mogelijk wanneer beide partijen hier een zeer uitgesproken mening over hebben.
quote:Tuurlijk elke relatie kan misgaan, dat heeft ook niets met leeftijd te maken. Ik bedoel alleen dat een serieuze relatie tussen 2 mensen die op zo'n dergelijk ander niveau qua leeftijd zitten lastig zal zijn. En dat het niveau tussen iemand van 18 en iemand van 39 over het algemeen heel ander ligt, lijkt me niet meer dan logisch.Op donderdag 12 mei 2005 20:56 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Voor mij heeft hij 2 jaar een relatie gehad met een meisje van nu 20, en ken er wel meer waarbij het goed gaat, dus het kan prima en natuurlijk kanh et ook misgaan, maar dat gebeurt met relaties waarin er een klein leeftijdsverschil zit ook
Ik wil geen kinderen, nooit gewild en nu wil ik ze nog niet (ben 32 jaar). Ik hou me er ook niet echt mee bezig. Ik vind kinderen gewoon niet leuk, ja als ze 16 zijn worden ze leuk maar tot die tijd kun je ze niet even ergens anders onderbrengen.
Als je bij mij een baby op schoot zet, leuk, voor 5 minuten en dan ben ik blij dat ik de baby weer terug kan geven. Het zit er gewoon echt niet in bij me, speelde vroeger niet met poppen, was nooit vertederd door kleine kindjes en alles wat daar bij hoort.
Wellicht veranderd dat nog maar ik verwacht het niet. Ik heb er ook op jonge leeftijd wel eens over gepraat bij de huisarts, sterillisatie. Maar werd me ook afgeraden. Mijn vriend hoeft gelukkig ook niet zo nodig, ook zo'n houding van... misschien over 10 jaar. Dat roep ik zelf ook al 15 jaar.
Daar kan je maar beter eerlijk over zijn denk ik. Het beheerst mijn leven niet, maar wel dat van anderen denk ik soms. Ben al eens uitgemaakt voor egoïst. Want degene die dat riep vond dat haar kinderen voor mijn AOW moesten werken. Ben er niet eens op ingegaan, wat een reden om alsnog kinderen te nemen.
Maar mij valt wel op dat een hoop mensen er amper begrip voor op kunnen brengen. Geen kinderen willen. Of mensen nemen het je kwalijk omdat ze zelf geen kinderen kunnen krijgen. Van dat vermogen tot kunnen zou je gebruiken moeten maken, er dankbaar voor moeten zijn.
Vind ik allemaal geen basis voor het verwekken van een kindje. Ik hoop dat mensen wat meer respect gaan opbrengen voor bewust kinderloze mensen. Ik heb ook respect voor onbewust kinderloze mensen en eveneens (heel veel) respect voor ouders.
zooo... poeh... das er weer uit
quote:Hier heb ik juist respect voor!!Op woensdag 18 mei 2005 14:48 schreef DoucheMeermin het volgende:
Misschien een beetje late reactie maar wil er toch wel ff wat over kwijt.
Ik wil geen kinderen, nooit gewild en nu wil ik ze nog niet (ben 32 jaar). Ik hou me er ook niet echt mee bezig. Ik vind kinderen gewoon niet leuk, ja als ze 16 zijn worden ze leuk maar tot die tijd kun je ze niet even ergens anders onderbrengen.
Als je bij mij een baby op schoot zet, leuk, voor 5 minuten en dan ben ik blij dat ik de baby weer terug kan geven. Het zit er gewoon echt niet in bij me, speelde vroeger niet met poppen, was nooit vertederd door kleine kindjes en alles wat daar bij hoort.
Wellicht veranderd dat nog maar ik verwacht het niet. Ik heb er ook op jonge leeftijd wel eens over gepraat bij de huisarts, sterillisatie. Maar werd me ook afgeraden. Mijn vriend hoeft gelukkig ook niet zo nodig, ook zo'n houding van... misschien over 10 jaar. Dat roep ik zelf ook al 15 jaar.
Daar kan je maar beter eerlijk over zijn denk ik. Het beheerst mijn leven niet, maar wel dat van anderen denk ik soms. Ben al eens uitgemaakt voor egoïst. Want degene die dat riep vond dat haar kinderen voor mijn AOW moesten werken. Ben er niet eens op ingegaan, wat een reden om alsnog kinderen te nemen.
Maar mij valt wel op dat een hoop mensen er amper begrip voor op kunnen brengen. Geen kinderen willen. Of mensen nemen het je kwalijk omdat ze zelf geen kinderen kunnen krijgen. Van dat vermogen tot kunnen zou je gebruiken moeten maken, er dankbaar voor moeten zijn.
Vind ik allemaal geen basis voor het verwekken van een kindje. Ik hoop dat mensen wat meer respect gaan opbrengen voor bewust kinderloze mensen. Ik heb ook respect voor onbewust kinderloze mensen en eveneens (heel veel) respect voor ouders.
zooo... poeh... das er weer uit
Er zeker van zijn dat je geen kinderen wilt!
Beter als kids op de wereld zetten die je eigenlijk helemaal niet wilde!!En dat schuldig voelen dat je het niet doet terwijl je het wel kan,..
de groeten,.. control your own life!! Ik zelf wil *denk k* wel kinderen,.. maar jah tegen die tjid zie ik het wel,.. voorlopig iig nog niet,..
En als het echt waar is dat je kids net zo worden als je zelf bent geweest gewoon NIET
Krijg ik een stel van die etterbakkies
no tnx,.. 
quote:Wat een bullshit van diegeneOp woensdag 18 mei 2005 14:48 schreef DoucheMeermin het volgende:
Want degene die dat riep vond dat haar kinderen voor mijn AOW moesten werken. Ben er niet eens op ingegaan, wat een reden om alsnog kinderen te nemen.
Ten eerste is het een enorme liefdevolle reden om een kind te krijgen: 'Mama wilde je eigenlijk niet, maar wilde ook niet dat de kids van tante Troela voor mijn AOW op zouden draaien, dus nu ben jij er. Aan het werk!'
Ten tweede is het zo dat je als je blijft werken in plaats van gaat parttimen zoals de meeste vrouwen met kinderen, dat WAO-verschil wel hebt ingelopen aan al die premies die je jarenlang betaalt terwijl zij (deels) thuis is voor de kids.
Ten derde maak je ook geen gebruik van bepaalde voorzieningen als zwangerschapsverlof, ouderschapsverlof, kinderbijslag, enz.
Wat een onzin en wat een onzinreden om iemand aan de kinderen te praten. Bah!
quote:Ah nog een kattenmoeder!Op woensdag 18 mei 2005 15:11 schreef miss_dynastie het volgende:
[..]
Wat een bullshit van diegene
Ten eerste is het een enorme liefdevolle reden om een kind te krijgen: 'Mama wilde je eigenlijk niet, maar wilde ook niet dat de kids van tante Troela voor mijn AOW op zouden draaien, dus nu ben jij er. Aan het werk!'
Ten tweede is het zo dat je als je blijft werken in plaats van gaat parttimen zoals de meeste vrouwen met kinderen, dat WAO-verschil wel hebt ingelopen aan al die premies die je jarenlang betaalt terwijl zij (deels) thuis is voor de kids.
Ten derde maak je ook geen gebruik van bepaalde voorzieningen als zwangerschapsverlof, ouderschapsverlof, kinderbijslag, enz.
Wat een onzin en wat een onzinreden om iemand aan de kinderen te praten. Bah!
Sommige mensen kunnen zich niet voorstellen dat er een leven is zonder kinderen.
Kan best begrijpen dat als je kinderen hebt, dat je ze niet zou willen missen.
Vond dat ook de meest absurde beargumentatie die ik ooit gehoord had. En je moet je soms al zo verdedigen. Voor je schoonmoeder bijvoorbeeld, die iedere kinderwagen die passeert zowat inspringt en graag onder je neus wrijft wie er allemaal zwanger is en wiens kindjes zo vreselijk leuk zijn.
Gelukkig zegt mijn moeder altijd dat het mijn eigen keus is, en dat ze best kan begrijpen dat een leven zonder kinderen ook leuk kan zijn.
[ Bericht 87% gewijzigd door DoucheMeermin op 18-05-2005 15:19:17 ]
Knip knip kan hij wel op zijn buik schrijven, geen enkele dokter gaat dat nu al doen, moet hij eerst wat ouder zijn, rond de 30/35 jaar...
Persoonlijk zou ik als ik een serieuse relatie aan wil gaan weg gaan hierom, wil ik gewoon wat lol hebben dan blijf ik wel hangen, maar bij een serieuse relatie ga je hier toch weer tegenaan lopen en dan ben je al een heel aantal jaar verder en wordt het een erg zwaar gelag om een keuze te maken.
Ach je hoort weleens van vrouwen die een kind erdoor drukken, maar dat is niet mijn ding, of je wil beide, of je doet het niet, niets ergers om te zien dan vaders die zuchten en steunen om kinderen die ze niet hadden gewild...
quote:Om die reden kan ik ook wel begrijpen dat mannen zich dan willen laten steriliseren.Op woensdag 18 mei 2005 15:19 schreef erodome het volgende:
Ach je hoort weleens van vrouwen die een kind erdoor drukken, maar dat is niet mijn ding, of je wil beide, of je doet het niet, niets ergers om te zien dan vaders die zuchten en steunen om kinderen die ze niet hadden gewild...
Dat je geen kinderen wilt is 1, maar als je ze dan ongewild krijgt hoeft dat niet te betekenen dat je je er niet verantwoordelijk voor voelt. Dat zou ik ook zo voelen, als ik toch zwanger zou worden zou ik er ook het beste van maken, dan moest het zo zijn (dan moest het zeer zeker zo zijn, ben aan de prikpil dus kans dat ik zwanger raak is wel heel nihil).
Geen van beide vind ik wat...
Of graag, of niet.
quote:Tja, weet je, ik heb er zo'n moeite mee, met mensen die zich niet kunnen voorstellen dat een ander ergens anders over denkt. Voor mijzelf kan ik me een leven zonder kinderen moeilijk voorstellen, want ik wil ze graag. Maar ik kan me makkelijk indenken dat een ander dat niet heeft. Net als dat ik dol ben op mn harige kattenvriendje, terwijl een ander zoiets heeft van 'yukOp woensdag 18 mei 2005 15:13 schreef DoucheMeermin het volgende:
Ah nog een kattenmoeder!
Sommige mensen kunnen zich niet voorstellen dat er een leven is zonder kinderen.
Kan best begrijpen dat als je kinderen hebt, dat je ze niet zou willen missen.
Vond dat ook de meest absurde beargumentatie die ik ooit gehoord had. En je moet je soms al zo verdedigen. Voor je schoonmoeder bijvoorbeeld, die iedere kinderwagen die passeert zowat inspringt en graag onder je neus wrijft wie er allemaal zwanger is en wiens kindjes zo vreselijk leuk zijn.
Gelukkig zegt mijn moeder altijd dat het mijn eigen keus is, en dat ze best kan begrijpen dat een leven zonder kinderen ook leuk kan zijn.
'. Elk mens is anders. Wat is daar nou zou moeilijk aan? Je kunt hooguit zeggen 'voor mij zou het niks zijn, een leven zonder kinderen'. Ik vind het jammer dat je tegen onbegrip opbokst. Maar het belangrijkste is natuurlijk dat jij en je partner het erover eens zijn! Overigens is het voor een ander sowieso niet gauw goed
: mijn schoonmoeder heeft aan de ene kant een dochter die geen kinderen wil (en dat kan niet want kinderen zijn zaligmakend, volgens haar natuurlijk) en een schoondochter die wil blijven werken, ook als er kindjes komen (en dat kan niet, want huisvrouw zijn is het ideaal van elke vrouw)... wij lachen er heel hard om quote:Helemaal mee eens, we praten niet over een pakje boter tenslotte.Op woensdag 18 mei 2005 15:25 schreef erodome het volgende:
Nou ja je hebt stiekum kinderen nemen, maar je hebt ook degene die weken en weken aan iemands hoofd zeuren, ontzettend zielig doen en waar toch maar toegegeven wordt voor de lieve vrede.
Geen van beide vind ik wat...
Of graag, of niet.
Je bent je leven lang ouder, het is jammer dat sommigen daar makkelijk overheen stappen.
Ik heb geen kinderwens maar een kind verdient in mijn ogen wel het allerbeste en alle geluk.
Met zulke redenen bouw je nooit een goede basis daarvoor.
quote:Hier ben ik het dus geheel mee eens!Op woensdag 18 mei 2005 14:48 schreef DoucheMeermin het volgende:
Misschien een beetje late reactie maar wil er toch wel ff wat over kwijt.
Ik wil geen kinderen, nooit gewild en nu wil ik ze nog niet (ben 32 jaar). Ik hou me er ook niet echt mee bezig. Ik vind kinderen gewoon niet leuk, ja als ze 16 zijn worden ze leuk maar tot die tijd kun je ze niet even ergens anders onderbrengen.
Als je bij mij een baby op schoot zet, leuk, voor 5 minuten en dan ben ik blij dat ik de baby weer terug kan geven. Het zit er gewoon echt niet in bij me, speelde vroeger niet met poppen, was nooit vertederd door kleine kindjes en alles wat daar bij hoort.
Wellicht veranderd dat nog maar ik verwacht het niet. Ik heb er ook op jonge leeftijd wel eens over gepraat bij de huisarts, sterillisatie. Maar werd me ook afgeraden. Mijn vriend hoeft gelukkig ook niet zo nodig, ook zo'n houding van... misschien over 10 jaar. Dat roep ik zelf ook al 15 jaar.
Daar kan je maar beter eerlijk over zijn denk ik. Het beheerst mijn leven niet, maar wel dat van anderen denk ik soms. Ben al eens uitgemaakt voor egoïst. Want degene die dat riep vond dat haar kinderen voor mijn AOW moesten werken. Ben er niet eens op ingegaan, wat een reden om alsnog kinderen te nemen.
Maar mij valt wel op dat een hoop mensen er amper begrip voor op kunnen brengen. Geen kinderen willen. Of mensen nemen het je kwalijk omdat ze zelf geen kinderen kunnen krijgen. Van dat vermogen tot kunnen zou je gebruiken moeten maken, er dankbaar voor moeten zijn.
Vind ik allemaal geen basis voor het verwekken van een kindje. Ik hoop dat mensen wat meer respect gaan opbrengen voor bewust kinderloze mensen. Ik heb ook respect voor onbewust kinderloze mensen en eveneens (heel veel) respect voor ouders.
zooo... poeh... das er weer uit
Leuk om te lezen dat ik niet de enige ben die belachelijke reacties krijg als ik zeg dat ik geen kinderen wil. Ben nu 33 en heb me vorig jaar laten sterriliseren, geen moment spijt van gehad!
Integendeel, blij dat ik van de pil af ben en voel me veel lekkerder in mn vel zitten
quote:precies,..Op woensdag 18 mei 2005 15:25 schreef erodome het volgende:
Nou ja je hebt stiekum kinderen nemen, maar je hebt ook degene die weken en weken aan iemands hoofd zeuren, ontzettend zielig doen en waar toch maar toegegeven wordt voor de lieve vrede.
Geen van beide vind ik wat...
Of graag, of niet.
ik denk ook niet dat het bevoorderlijk voor je relatie is als er 1 niet 100% achter de beslissing staat om een kind te nemen.
Dat gedram van moet,.. niks moet.
En zeker kinderen nemen moet NIET.
Iedereen zijn eigen ding. Ik moet er eerlijk gezegt ook niet aan denken,..
Misschien later als ik de "juiste" tegenkom. Maar dat zie ik dan wel weer.
Net als het "plannen" van kinderen,.. ook zoon kul,.. ja over 2 jaar wil ik 2 kinderen achter elkaar,.. Doe lekker normaal,.. het gebeurt of het gebeurt niet,.. vrij simpel lijkt me,.. en je merkt vanzelf wel wanneer je er "klaar" voor bent. (ben je denk ik nooit helemaal maar goed).
In een beetje relatie ben je de eerste maanden alleen maar aan het neucken.
Ik verdenk jullie er dan ook van, niet helemaal serieus bezig te zijn.
Anyway, Ik moet die mormels ook niet...en mocht een meneer dat een probleem vinden, dan weet hij het gat van de deur te vinden
quote:Dus jij gaat een bak met geld besparen aan oppas?Op woensdag 18 mei 2005 15:29 schreef miss_dynastie het volgende:
Overigens is het voor een ander sowieso niet gauw goed
Kan je mooi oma voor vragen dan "Niet zeuren, schoonmams... we hebben het over een ideaal wat jij deels mag invullen".
Nooit goed is echt voorbehouden aan schoonmoeders, die hebben dat geloof ik uitgevonden én geperfectioneerd.
quote:Je bent de eerste lotgenoot die ik tegenkom zo ongeveer.Op woensdag 18 mei 2005 15:32 schreef Twinkeltwin het volgende:
[..]
Hier ben ik het dus geheel mee eens!
Leuk om te lezen dat ik niet de enige ben die belachelijke reacties krijg als ik zeg dat ik geen kinderen wil. Ben nu 33 en heb me vorig jaar laten sterriliseren, geen moment spijt van gehad!
Integendeel, blij dat ik van de pil af ben en voel me veel lekkerder in mn vel zitten
De vriendinnenclub dunt op een gegeven moment wel uit, heb niks tegen moederschap maar als je vriendinnen eenmaal moeder wordt dan is het alsof je allebei op verschillende planeten zit, niet dat ik ze dat kwalijk neem.
Maar de vriendschap bloedt beiderzijds dan gewoon wel dood. Ik bep de taal van boertjes en rompertjes niet, en die vriendin niks anders meer. Kan me wel voorstellen ook dat je er vol van bent dan, zo'n kleine beheerst tenslotte je leven. Zo gaan die dingen.
[ Bericht 31% gewijzigd door DoucheMeermin op 18-05-2005 15:43:18 ]
quote:Kill schoonmoeders,.. oke me laatste exschoonmoeder was wel topOp woensdag 18 mei 2005 15:36 schreef DoucheMeermin het volgende:
[..]
Dus jij gaat een bak met geld besparen aan oppas?
"Niet zeuren, schoonmams... we hebben het over een ideaal wat jij deels mag invullen".
Nooit goed is echt voorbehouden aan schoonmoeders, die hebben dat geloof ik uitgevonden én geperfectioneerd.
quote:Die had je moeten inlijsten, een schoonmoeder die top is is museumwaardigOp woensdag 18 mei 2005 15:40 schreef het.ismij het volgende:
[..]
Kill schoonmoeders,.. oke me laatste exschoonmoeder was wel top
quote:ja maar dat inlijsten was weer zonde geweest,..Op woensdag 18 mei 2005 15:44 schreef DoucheMeermin het volgende:
[..]
Die had je moeten inlijsten, een schoonmoeder die top is is museumwaardig
beetje dubieus,.... wel doen/niet doen
Het scheelt dat ik haar nog wel regelmatig spreek, kep een "relatie" met me ex zonder sex en alles,..
quote:Hulde!, meer vrouwen met die instelling A.U.B,Op woensdag 18 mei 2005 15:33 schreef SHE het volgende:
Anyway, Ik moet die mormels ook niet...en mocht een meneer dat een probleem vinden, dan weet hij het gat van de deur te vinden
Ik moet er niet aan denken zeg, en me dan zeker m'n hele leven uit de naad werken voor een paar van die etters, dacht het ff niet. Ik wil me zo goed mogelijk vermaken voordat ik de pijp uit ga en dan is het opvoeden van kinders een enorme verspilling van tijd en geld, je bent basically een jaartje of 20 van je leven kwijt. daarnaast vindt ik die dingen gewoon irritant, vooral als ze klein en hulpbehoevend zijn.
Ik denk trouwens dat het lastiger is om als man geen kinderen te willen dan als vrouw, aangezien er volgens mij meer vrouwen zijn met een diepgewortelde kinderwens dan mannen.
quote:Zoon idee heb ik inderdaad ook,..Op woensdag 18 mei 2005 16:14 schreef Aaargh! het volgende:
Ik denk trouwens dat het lastiger is om als man geen kinderen te willen dan als vrouw, aangezien er volgens mij meer vrouwen zijn met een diepgewortelde kinderwens dan mannen.
En dan te bedenken dat ik 20 ben en al die kutjes om me heen hoor praten over kinderen later en blablabla,.. en dat terwijl ze niet eens een normale relatie in stand kunnen houden,..
quote:Ik heb ook geen kinderwens maar om het nu zo te omschrijven. Dan doe je weer alsof mensen die wel kinderen willen bijkans achterlijk zijn om daarvoor te kiezen.Op woensdag 18 mei 2005 16:14 schreef Aaargh! het volgende:
[..]
Hulde!, meer vrouwen met die instelling A.U.B,
Ik moet er niet aan denken zeg, en me dan zeker m'n hele leven uit de naad werken voor een paar van die etters, dacht het ff niet. Ik wil me zo goed mogelijk vermaken voordat ik de pijp uit ga en dan is het opvoeden van kinders een enorme verspilling van tijd en geld, je bent basically een jaartje of 20 van je leven kwijt. daarnaast vindt ik die dingen gewoon irritant, vooral als ze klein en hulpbehoevend zijn.
Ik denk trouwens dat het lastiger is om als man geen kinderen te willen dan als vrouw, aangezien er volgens mij meer vrouwen zijn met een diepgewortelde kinderwens dan mannen.
Als we nou allemaal elkaars wens respecteren. Stel je voor dat niemand kinderen meer wilde, dan hadden we ook een probleem. Dat je ze niet wenst kun je dus ook best duidelijk maken zonder mensen op het hart te trappen.
quote:Dat zeg ik niet direct, kinderen nemen heeft een bepaalde invloed op de levensstijl die je er op na kan houden, als dat je bevalt, prima. Het lijkt mij echter niks.Op woensdag 18 mei 2005 16:32 schreef DoucheMeermin het volgende:
[..]
Ik heb ook geen kinderwens maar om het nu zo te omschrijven. Dan doe je weer alsof mensen die wel kinderen willen bijkans achterlijk zijn om daarvoor te kiezen.
quote:Mwah, lijkt me niet zo problematisch, als het aan mij lag meteen doen.Als we nou allemaal elkaars wens respecteren. Stel je voor dat niemand kinderen meer wilde, dan hadden we ook een probleem.
quote:En hoezo doe ik dat dan ?Dat je ze niet wenst kun je dus ook best duidelijk maken zonder mensen op het hart te trappen.
Moeder onderschatten impliciete impact van hun booschappen, mocht een onbekende zo'n uitspraak doen lach ik erom, maarja, tis wel ja moeder he
.En ook al zit ik nog lang niet in een periode van mijn leven waarin ik serieus over kinderen ja/nee moet gaan nadenken (ben 25), het blijft spoken van mensen die het goed weten. Vooral het "wacht maar, straks wil je niets liever!" is een veelgehoorde. Juist daar word ik zoooooo moe van. Ik wacht me de pleuris, maar vooralsnog zonder enige vorm van resultaat. Het begint er meer en meer op te lijken dat het er gewoon niet is!
Respect natuurlijk voor mannen en vrouwen die hun leven gevuld zien door kinderen. Maar, het is zo makkelijke mensen, dan ook respect terug voor de andere opvatting. Werken wij nog een tijdje fulltime verder terwijl uw koters u verplicht tot part-timer veroordeeld
.quote:nee, het is eerder sociaal totaal niet geaccepteerd om ervoor uit te komen. Ik las verhalen over vrouwen die vertelden onvruchtbaar te zijn omdat ze niet steeds op dezelfde schuldopwekkende vragen zaten te wachten. En onvruchtbaar zijn is geaccepteerd als excuus.Op woensdag 18 mei 2005 16:14 schreef Aaargh! het volgende:
[..]
Ik denk trouwens dat het lastiger is om als man geen kinderen te willen dan als vrouw, aangezien er volgens mij meer vrouwen zijn met een diepgewortelde kinderwens dan mannen.
quote:Mensen nemen ook alleen kinderen voor zichzelf.Op woensdag 18 mei 2005 16:37 schreef marsterretje het volgende:
Ergens in mijn puberteit zei mijn moeder stellig over mijn wens tot niet-kinderen: "Een leven zonder kinderen is egoistisch en leeg. Je leeft alleen maar voor jezelf dan.
Tuurlijk leef je alleen voor jezelf, voor wie anders dan ?
quote:* meld ook!Op woensdag 18 mei 2005 15:36 schreef DoucheMeermin het volgende:
Je bent de eerste lotgenoot die ik tegenkom zo ongeveer.
Ben vrouw, 30+ en heb nooit kinderen gewild. Ook altijd gezegd 'misschien over 5 jaar of zo'. Maar de eierstokken hebben nooit gerammeld. Ik wil ze gewoon niet. Klaar.
Maar nu even on topic: ik kan me het probleem van TS wel voorstellen. Ook al kennen ze elkaar pas 3 weken.
Ik denk dat ze beter nu al een serieus gesprek hierover kan hebben dan straks als ze niet meer zonder elkaar kunnen en alles veel pijnlijker wordt.
Als die jongen echt heel zeker weet dat hij nooit van z'n leven kinderen zal willen (en dat moet zij hem dan natuurlijk wel laten uitspreken) en zij weet zeker dat ze dat wel wil, dan valt er verder weinig op te bouwen lijkt mij.
Dan weten ze nu al dat ze ooit gaan struikelen. Nu vallen ze nog zacht.
Maar volgens mij is het wel zo dat veel jonge jongens heel hard roepen dat ze never nooit kinderen willen en daar later toch anders over gaan denken...(spreek uit ervaring)
quote:Hmm.. is het dan zo erg ?Op woensdag 18 mei 2005 16:41 schreef marsterretje het volgende:
[..]
nee, het is eerder sociaal totaal niet geaccepteerd om ervoor uit te komen. Ik las verhalen over vrouwen die vertelden onvruchtbaar te zijn omdat ze niet steeds op dezelfde schuldopwekkende vragen zaten te wachten. En onvruchtbaar zijn is geaccepteerd als excuus.
Mensen kijken je wel eens raar aan als je zegt nooit kinderen te willen, maar ik ben toch al een raar figuur
dus dat ben ik op zich wel gewend. Maar als man heb ik iig nooit ervaren dat het sociaal niet geaccepteerd werd, waarom zou dat bij vrouwen zoveel anders zijn ?Voor het instandhouden van de wereldbevolking hoef je het inderdaad niet te doen, genoeg andere mensen die dat op zich nemen. Maar dat moet iedereen zelf weten. Ik ben ook niet dol op kinderen. Een ander wel, dus zal het nooit etters noemen. Net zo goed als ik gerespecteerd wil worden met mijn wens geen kinderen te krijgen, willen mensen met kinderen of de wens ook gerespecteerd worden.
En dan kun je daar best rekening mee houden toch? En je wat leuker uitdrukken op een manier waarbij je een stuk zekerder bent dat je anderen niet op hun hart trapt.
Just my 2 cents
quote:Tuurlijk is dat egoistisch, mensen nemen geen kinderen om de wereld een plezier te doen, maar omdat ze ze zelf graag willen.Op woensdag 18 mei 2005 16:47 schreef DoucheMeermin het volgende:
Misschien is het ook wel egoistisch om kinderen te nemen, moeilijk oordelen.
quote:Mwah, als iemand zich daar al druk over maakt kan ie maar beter lekker veilig thuis op de kinders passen.(...) Ik ben ook niet dol op kinderen. Een ander wel, dus zal het nooit etters noemen.
quote:Tuurlijk, geen probleem dat ze kinders willen, ik val mensen niet lastig met mijn niet-kinderwens, jammer dat het andersom een beetje aan respect ontbreekt. Prima dat je kinderen leuk vind, maar neem ze alsjeblieft niet mee naar buiten als ze zich niet kunnen gedragen, en vooral niet in bussen en treinen, op een drukke zaterdag in de stad of in de supermarkt.Net zo goed als ik gerespecteerd wil worden met mijn wens geen kinderen te krijgen, willen mensen met kinderen of de wens ook gerespecteerd worden.
quote:Kweenie hoor, als iemand zich zo snel "op zijn/haar hart getrapt" voelt, dan moet je je niet op het internet begeven.En dan kun je daar best rekening mee houden toch? En je wat leuker uitdrukken op een manier waarbij je een stuk zekerder bent dat je anderen niet op hun hart trapt.
quote:Dat het sociaal NIET te geaccepteerd is, is te sterk gezegd. Maar het is zo dat de meeste mensen op een gegeven moment ouder worden. Voor mannen betekent dit in NL helaas nog steeds weinig. De meeste mannen blijven fullt-time werken, terwijl vrouwen, zeker in NL, voor een part-time baan gaan. Als vrouw moet je al vrij vroeg in je carriere gaan denken of je kinderwens gaat storen in haar wens naar een carriere. Wil ik hogerop? Hoe lang nog? Hoor je vaak over mannen die op hun 25e, na hun studie nadenken over later part-time gaan werken omdat hun vriendin dan kinderen wil? Nee heOp woensdag 18 mei 2005 16:45 schreef Aaargh! het volgende:
[..]
Hmm.. is het dan zo erg ?
Mensen kijken je wel eens raar aan als je zegt nooit kinderen te willen, maar ik ben toch al een raar figuur
Voor vrouwen wordt het als een "natuurlijke gang van zaken" gezien dat je kinderen wilt. Het is de prachtigste ervaring om te bevallen blablabla. De meeste vrouwen willen wel kinderen. Heel impliciet denk ik dat het hier op neer komt: De drang naar kinderen wordt als iets normaals gezien voor vrouwen, iets natuurlijks, en voor mannen iets dat leuk is, iets dat hen overkomt op een bepaald punt in het leven. Zo komt het natuurlijk nooit naar voren in dewerkelijkheid, maar de mythes over moederschap zijn wel veel sterker over vaderschap.
quote:Misschien wil je je onderscheiden met zulke uitlatingen maar dat kan ook op andere manieren hoor. Staat nog sjieker ook. Bijkomend voordeel is dat mensen eerder geneigd zijn om naar je te luisteren als je je genuanceerder uitdrukt. Probeer het eens, het is echt niet moeilijk.Op woensdag 18 mei 2005 17:00 schreef Aaargh! het volgende:
[..]
Tuurlijk is dat egoistisch, mensen nemen geen kinderen om de wereld een plezier te doen, maar omdat ze ze zelf graag willen.
[..]
Mwah, als iemand zich daar al druk over maakt kan ie maar beter lekker veilig thuis op de kinders passen.
[..]
Tuurlijk, geen probleem dat ze kinders willen, ik val mensen niet lastig met mijn niet-kinderwens, jammer dat het andersom een beetje aan respect ontbreekt. Prima dat je kinderen leuk vind, maar neem ze alsjeblieft niet mee naar buiten als ze zich niet kunnen gedragen, en vooral niet in bussen en treinen, op een drukke zaterdag in de stad of in de supermarkt.
[..]
Kweenie hoor, als iemand zich zo snel "op zijn/haar hart getrapt" voelt, dan moet je je niet op het internet begeven.
quote:Ach, ieder zijn " wens "Op woensdag 18 mei 2005 16:14 schreef Aaargh! het volgende:
[..]
Hulde!, meer vrouwen met die instelling A.U.B,
Ik moet er niet aan denken zeg, en me dan zeker m'n hele leven uit de naad werken voor een paar van die etters, dacht het ff niet. Ik wil me zo goed mogelijk vermaken voordat ik de pijp uit ga en dan is het opvoeden van kinders een enorme verspilling van tijd en geld, je bent basically een jaartje of 20 van je leven kwijt. daarnaast vindt ik die dingen gewoon irritant, vooral als ze klein en hulpbehoevend zijn.
Ik denk trouwens dat het lastiger is om als man geen kinderen te willen dan als vrouw, aangezien er volgens mij meer vrouwen zijn met een diepgewortelde kinderwens dan mannen.
Het is mens eigen je voort te planten, en ik kan me de vreugd van een kleine ook wel voorstellen, maar ik voel er weinig voor zoveel in te leveren.
Ik sta wat dat betreft lekker egoistisch in het leven. Ik wil lol hebben, geld uitsluitend aan mezelf en mijn partner spenderen en vooral geen tot weinig verplichtingen hebben.
Bovendien krijg ik altijd kippevel als ik een baby hoor huilen, ik kan gewoon niet tegen dat geluid ..
quote:Neu niet om de kinderen, maar part-time werken is wel iets waar ik over nadenk, ik wil genoeg verdienen om relaxed te kunnen leven, maar ook niet meer dan dat. (ik denk niet dat er iemand is die op zijn sterfbed denkt: "zo, heb ik me daar m'n hele leven toch een potje lekker gewerkt")Op woensdag 18 mei 2005 17:02 schreef marsterretje het volgende:
Hoor je vaak over mannen die op hun 25e, na hun studie nadenken over later part-time gaan werken omdat hun vriendin dan kinderen wil? Nee he
quote:Tja, de realiteit is nu eenmaal dat heel veel vrouwen de drang hebben een nest te bouwen. En omdat de mens nu eenmaal graag mag generaliseren gaat 'men' er van uit dat alle vrouwen nu eenmaal nesteldrang hebben.De drang naar kinderen wordt als iets normaals gezien voor vrouwen, iets natuurlijks, en voor mannen iets dat leuk is, iets dat hen overkomt op een bepaald punt in het leven. Zo komt het natuurlijk nooit naar voren in dewerkelijkheid, maar de mythes over moederschap zijn wel veel sterker over vaderschap.
quote:Doe ik de hele dag al, hier zeg ik gewoon lekker waar 't op staat.Op woensdag 18 mei 2005 17:11 schreef DoucheMeermin het volgende:
Bijkomend voordeel is dat mensen eerder geneigd zijn om naar je te luisteren als je je genuanceerder uitdrukt. Probeer het eens, het is echt niet moeilijk.
quote:Op woensdag 18 mei 2005 16:45 schreef Aaargh! het volgende:
[..]
Maar als man heb ik iig nooit ervaren dat het sociaal niet geaccepteerd werd, waarom zou dat bij vrouwen zoveel anders zijn ?
quote:Als 'men' ervan uitgaat, onstaat er sociale druk om kinderen te krijgen, en is het 'frowned upon' om als vrouw daar tegenin te gaan.Op woensdag 18 mei 2005 17:42 schreef Aaargh! het volgende:
Tja, de realiteit is nu eenmaal dat heel veel vrouwen de drang hebben een nest te bouwen. En omdat de mens nu eenmaal graag mag generaliseren gaat 'men' er van uit dat alle vrouwen nu eenmaal nesteldrang hebben.
quote:Precies mijn instellingOp woensdag 18 mei 2005 17:37 schreef SHE het volgende:
Ik sta wat dat betreft lekker egoistisch in het leven. Ik wil lol hebben, geld uitsluitend aan mezelf en mijn partner spenderen en vooral geen tot weinig verplichtingen hebben.
Daarnaast zijn kinderen gewoon niet leuk. Nog erger zijn de mensen die hun kinderen geweldig vinden en denken dat de hele wereld die mening deelt.
quote:Zo zie ik dat zelf niet, de meeste vrouwen willen kinderen, dus je kan er in de omgang met vrouwen normaliter van uitgaan dat het om een exemplaar met nesteldrang gaat. Maar ikzelf vindt het niet raar of onacceptabel als iemand van de 'norm' afwijkt.Op woensdag 18 mei 2005 17:48 schreef marsterretje het volgende:
Kij, je geeft antwoord op je eigen vraag!
[..]
Als 'men' ervan uitgaat, onstaat er sociale druk om kinderen te krijgen, en is het 'frowned upon' om als vrouw daar tegenin te gaan.
quote:Ik begrijp hier geen snars van. Je trouwt toch met iemand omdat je van hem HOUDT, niet omdat hij je kinderen kan gaan geven die je nog niet hebt, dus niet kent, en waar je dus (nog) niet van kunt houden??Op woensdag 11 mei 2005 10:52 schreef Mukie het volgende:
Ik heb het zien gebeuren bij een vriendin van me die al 10 jaar samen was en getrouwd. Ze zij inmiddels gescheiden want haar kinderwens was gewoon te sterk.
Stel dat jou vriendin (of jij, want ik begrijp dat jij ook een kinderwens hebt en geen energie wilt steken in een relatie met iemand die geen kids wil) toevallig een man treft die onvruchtbaar is, wat dan? Ook scheiden?
Toen mijn man en ik elkaar leerde kennen maakt hij ook meteen duidelijk: er komen geen kinderen. Ik heb naar de reden gevraagd, hij heeft mij die gegeven. Het werd mij duidelijk dat hij er echt wel over na gedacht had, en dat was dat. Ik was 24 toen we verliefd werden. Destijds voorspelde iedereen die mij " dat gaat nog problemn geven, en wat doe je als je biologische klok gaat tikken?"
Simpel: ik hoef toch niet alles te hebben wat ik wil? Mijn biologische klok (wat dat ook maar is) is perfect gedresseerd (ik ben inmiddels bijna 37), ik geniet van mijn fantastische man, bij tijd en wijle geniet ik van de kinderen van anderen. Jeetje, waar staat geschreven dat je alles wat je wilt ook MOET hebben?
@TS: je moet je eigen overweging maken, als je van iemand houdt of gaat houden, neem je die persoon met alles erop en eraan. Je hebt overigens ook goeie kans dat hij dit zegt omdat hij er NU niet klaar voor is. Steriliseren is wel redelijk radicaal, dat duidt erop dat hij bang is voor een 'ongelukje'. Als jij het eens kunt zijn met hem dat kinderen NU niet in de relatie passen heb je kans dat ie niet voor sterilisatie kiest. Komt tijd, komt raad. Veel succes met je nieuewe relatie
quote:Dit is heel herkenbaar, helaas.Op woensdag 18 mei 2005 16:41 schreef marsterretje het volgende:
[..]
nee, het is eerder sociaal totaal niet geaccepteerd om ervoor uit te komen. Ik las verhalen over vrouwen die vertelden onvruchtbaar te zijn omdat ze niet steeds op dezelfde schuldopwekkende vragen zaten te wachten. En onvruchtbaar zijn is geaccepteerd als excuus.
quote:Bij onvruchtbaarheid zijn er andere opties. Bijv. donorzaad, of adoptie. Toch een ietwat andere situatie imhoOp vrijdag 20 mei 2005 22:45 schreef Nijntjuh het volgende:
Stel dat jou vriendin (of jij, want ik begrijp dat jij ook een kinderwens hebt en geen energie wilt steken in een relatie met iemand die geen kids wil) toevallig een man treft die onvruchtbaar is, wat dan? Ook scheiden?
quote:ja, ik trouw met iemand omdat ik van hem hou. Maar ik heb ook een sterke kinderwens. Dus de relatie zal op een bepaald moment toch stuklopen, want ik kan me geen leven inbeelden zonder kinderen, daar kan de liefde voor mijn man echt niet tegenop ...Op vrijdag 20 mei 2005 22:45 schreef Nijntjuh het volgende:
Ik begrijp hier geen snars van. Je trouwt toch met iemand omdat je van hem HOUDT, niet omdat hij je kinderen kan gaan geven die je nog niet hebt, dus niet kent, en waar je dus (nog) niet van kunt houden??
Stel dat jou vriendin (of jij, want ik begrijp dat jij ook een kinderwens hebt en geen energie wilt steken in een relatie met iemand die geen kids wil) toevallig een man treft die onvruchtbaar is, wat dan? Ook scheiden?
en een onvruchtbare man ... dan is er nog altijd een adoptiemogelijkheid.
Mijn kinderwens opbergen voor een man is me net een te groot offer
, ik vind het maar iets te gemakkelijk om te zeggen dat ik iemand moet nemen met alles erop en eraan ... als er te grote meningsverschillen zijn, zal de relatie gewoon niet werken.quote:Het is ook niet de bedoeling iemand aan te vallen hoor ofzo. Ik begrijp het alleen niet, vanwege het feit dat mijn logica zegt: je gaat ene relatie aan omdat je van die specifike persoon houdt. Als ik jouw verhaal lees, lijkt het mij dat jouw gevoel meer loopt langs de lijn: ik kan dan deze persoon houden, MITS hij met mij een gezin wil stichten (al dan niet via adotie etc).Op vrijdag 20 mei 2005 23:08 schreef petitlapin het volgende:
[..]
ja, ik trouw met iemand omdat ik van hem hou. Maar ik heb ook een sterke kinderwens. Dus de relatie zal op een bepaald moment toch stuklopen, want ik kan me geen leven inbeelden zonder kinderen, daar kan de liefde voor mijn man echt niet tegenop ...
en een onvruchtbare man ... dan is er nog altijd een adoptiemogelijkheid.
Mijn kinderwens opbergen voor een man is me net een te groot offer
Misschien zit mijn onbegrip in de term "kinderwens". Ik kan mij voorstellen dat je een bestaand kind mist, maar ik kan me moelijke indenken dat je kinderen zo graag wilt (kinderen die dus nog geboren moeten worden) dat je daar je relatie aan op offert.
Overigens kan ik makkelijker mee in het niet aangaan van een relatie als de potentiele partner aangeeft geen kinderen te willen/een vreemde fetisj te hebben/alcoholist te zijn/vul hier randvoorwaarde in. Ik kan moeilijker mee in het bovengenoemde voorbeeld waar iemand na 10 jaar (!) de relatie verbreekt omdat de man geen kinderen wil.
en ik ga een relatie aan omdat ik van een specifieke persoon hou, zeker maar ik kan mijn liefde toch niet ten koste van alles laten gaan, ik kan toch niet mijn eigen dromen en verwachtingen zo maar in de vuilbak gooien.
en zelfs na een relatie van 10 jaar ... ik zou te ongelukkig worden als er geen kinderen zouden komen, heel de relatie zou om zeep zijn. Dan vind ik het beter dat hij een partner vindt die dezelfde meningen als hem heeft en ook geen kinderen wil. Dat zou ons beiden gelukkiger maken.
Maakt niet uit of het de man of de vrouw is die deze kinderwens uitspreekt. Je moet er beiden voor de volle 100% achter staan.
Zo ook met de bewuste keuze om geen kinderen te krijgen.
quote:om hier nog eens op te reageren. Ik vind 'houden van' iemand op zich echt geen voldoende basis om een relatie aan te gaan. Ik vind dat je toch ook wel eenzelfde toekomstvisie nodig hebt.Op vrijdag 20 mei 2005 22:45 schreef Nijntjuh het volgende:
[..]
Ik begrijp hier geen snars van. Je trouwt toch met iemand omdat je van hem HOUDT, niet omdat hij je kinderen kan gaan geven die je nog niet hebt, dus niet kent, en waar je dus (nog) niet van kunt houden??
...als je van iemand houdt of gaat houden, neem je die persoon met alles erop en eraan...
Zo zal ik nooit stoppen met werken omdat mijn partner dat zou willen, zo zal ik me bijvoorbeeld ook nooit bekeren tot een ander geloof voor mijn partner, zo zal ik ook nooit verhuizen naar een ander continent en nog zo veel meer ... zo geef in ook mijn kinderwens niet op, omdat die mij te dierbaar is.
De liefde voor mijn partner is diep, maar kan en mag echt niet ten koste van mezelf gaan.
quote:Als je echt van iemand houdt en kunt houden dan kun je concessies doen.Op zaterdag 21 mei 2005 17:50 schreef petitlapin het volgende:
[..]
om hier nog eens op te reageren. Ik vind 'houden van' iemand op zich echt geen voldoende basis om een relatie aan te gaan. Ik vind dat je toch ook wel eenzelfde toekomstvisie nodig hebt.
Zo zal ik nooit stoppen met werken omdat mijn partner dat zou willen, zo zal ik me bijvoorbeeld ook nooit bekeren tot een ander geloof voor mijn partner, zo zal ik ook nooit verhuizen naar een ander continent en nog zo veel meer ... zo geef in ook mijn kinderwens niet op, omdat die mij te dierbaar is.
De liefde voor mijn partner is diep, maar kan en mag echt niet ten koste van mezelf gaan.
Ik zou door het vuur gaan voor mijn man, en als we verschillend zouden denken over geloof, een kinderwens of emigreren, wij houden van elkaar, al jarenlang en we zouden daar uitkomen, juist omdat we zo'n sterke relatie hebben. Dat heeft niks met "ten koste van jezelf te maken", dat is de keuze die je maakt om een relatie aan te gaan lijkt me.
quote:ik vraag me af hoe je concessies kan doen over je woonplaats en kinderen. Je verhuist of je verhuist niet, je hebt kinderen of je hebt er geen.Op zaterdag 21 mei 2005 18:31 schreef DoucheMeermin het volgende:
Als je echt van iemand houdt en kunt houden dan kun je concessies doen.
Ik zou door het vuur gaan voor mijn man, en als we verschillend zouden denken over geloof, een kinderwens of emigreren, wij houden van elkaar, al jarenlang en we zouden daar uitkomen, juist omdat we zo'n sterke relatie hebben. Dat heeft niks met "ten koste van jezelf te maken", dat is de keuze die je maakt om een relatie aan te gaan lijkt me.
ik zie niet in hoe je dat kan overbruggen, als je 100 % zeker weet dat je kinderen wil/in een bepaald land wil leven. Als ik dus toegeef om geen kinderen te hebben, of om te verhuizen, is dat tegen mijn wil in, ik zou er doodongelukkig van worden.
quote:Op zaterdag 21 mei 2005 18:31 schreef DoucheMeermin het volgende:
[..]
Als je echt van iemand houdt en kunt houden dan kun je concessies doen.
Ik zou door het vuur gaan voor mijn man, en als we verschillend zouden denken over geloof, een kinderwens of emigreren, wij houden van elkaar, al jarenlang en we zouden daar uitkomen, juist omdat we zo'n sterke relatie hebben. Dat heeft niks met "ten koste van jezelf te maken", dat is de keuze die je maakt om een relatie aan te gaan lijkt me.
Zulke grote (kinderen, geloof, emigreren) concessies moeten doen betekent dat je een (serieuze) relatie niet eens wil beginnen al , lijkt me
Ik wil graag kinderen en als ik een partner zou hebben die absoluut geen kinderen wil is de relatie voor mij over, denk ik.
quote:best welOp zaterdag 21 mei 2005 21:48 schreef Aaargh! het volgende:
Hoe zit het dan met andere 'belangrijke' issues, ik zou bijvoorbeeld nooit willen trouwen, is dat ook een showstopper ?
wil je dan met mij nooit trouwen
quote:Op zaterdag 21 mei 2005 21:53 schreef milagro het volgende:
[..]
best wel
wil je dan met mij nooit trouwen
Op zich ben ik iemand die zich iig probeert niet te veel door emotie te laten beinvloeden, maar diep van binnen ben ik wel een heel klein beetje een romanticus
, vandaar dat ik trouwen echt not-done vind. quote:je wilt met me trouwen dusOp zaterdag 21 mei 2005 21:59 schreef Aaargh! het volgende:
[..]
Op zich ben ik iemand die zich iig probeert niet te veel door emotie te laten beinvloeden, maar diep van binnen ben ik wel een heel klein beetje een romanticus
jammer, ik wil namelijk ook nooit trouwen
quote:
Mits wederzijds uiteraard, moet niet zo zijn dat alles volgens de wens van 1 persoon gaat binnen een relatie. Maar belangrijkste in mijn leven is toch wel m'n man.
Iets wat ik op m'n 20e niet gedacht had, toen zei ik ook dat ik nooit wilde trouwen en dat ik nooit zou verhuizen voor een man, of m'n carriere zou opgeven. Nou zijn die laatste 2 redenen nooit van toepassing geweest maar als de situatie er naar is dan zou ik dat wel overwegen.
Nooit is natuurlijk wel een heel erg zwaar woord, dingen gaan soms anders dan je ooit had kunnen denken.
Owja, even to make it clear, wij zijn geen klef stel dat samen op de bank zit avond na avond, we gaan nogal onze eigen weg, hebben weinig gemeenschappelijke hobbies. Maar dan nog kun je heel veel voor elkaar over hebben dus.
quote:Moet je de reactie's eens horen als je bewust een jonge moeder wil zijn die thuis wil blijven voor haar kind....Op woensdag 18 mei 2005 15:32 schreef Twinkeltwin het volgende:
[..]
Hier ben ik het dus geheel mee eens!
Leuk om te lezen dat ik niet de enige ben die belachelijke reacties krijg als ik zeg dat ik geen kinderen wil. Ben nu 33 en heb me vorig jaar laten sterriliseren, geen moment spijt van gehad!
Integendeel, blij dat ik van de pil af ben en voel me veel lekkerder in mn vel zitten
Dan krijg je de meest belachelijke reactie's, lekker laten gaan en je eigen ding doen
quote:Als je puur om praktische redenen met iemand trouwt kan ik misschien nog inkomen, maar daar heb je tegenwoordig samenlevingscontracten enzo voor, de toegevoegde waarde van trouwen zie ik dan niet zo.Op zaterdag 21 mei 2005 22:11 schreef DoucheMeermin het volgende:
(...)
Iets wat ik op m'n 20e niet gedacht had, toen zei ik ook dat ik nooit wilde trouwen en dat ik nooit zou verhuizen voor een man, of m'n carriere zou opgeven. Nou zijn die laatste 2 redenen nooit van toepassing geweest maar als de situatie er naar is dan zou ik dat wel overwegen. (..)
quote:Het is gewoon leuk, even een dag om je liefde van de daken te schreeuwen, te bevestigen naar de hele wereld toe.Op zaterdag 21 mei 2005 22:16 schreef Aaargh! het volgende:
[..]
Als je puur om praktische redenen met iemand trouwt kan ik misschien nog inkomen, maar daar heb je tegenwoordig samenlevingscontracten enzo voor, de toegevoegde waarde van trouwen zie ik dan niet zo.
Het heeft niet meer waarde dan een samenlevingscontract, het geeft gewoon een leukere dag
quote:Trouwen is juist het tegenovergestelde van dat.Op zaterdag 21 mei 2005 22:18 schreef erodome het volgende:
Het is gewoon leuk, even een dag om je liefde van de daken te schreeuwen, te bevestigen naar de hele wereld toe.
quote:nooitOp zaterdag 21 mei 2005 22:11 schreef DoucheMeermin het volgende:
Ik denk dat je genoeg van iemand kunt houden om bepaalde doelen opzij te zetten.
ik zal mijzelf atlijd liever zien dan mijn partner.
als mijn partner niet kan leven met dingen die ik uitermate belangrijk en essentieel vind, is het voor mij gedaan. Concessies zijn altijd mogelijk, maar een kinderwens opgeven, vind ik net iets te veel gevraagd.
quote:Vind ik van niet, heb een geweldige dag gehad toen....Op zaterdag 21 mei 2005 22:22 schreef Aaargh! het volgende:
[..]
Trouwen is juist het tegenovergestelde van dat.
quote:Dat zal best, maar als je trouwt beloof je voor altijd van elkaar te houden "till death do us part" etc.Op zaterdag 21 mei 2005 22:25 schreef erodome het volgende:
[..]
Vind ik van niet, heb een geweldige dag gehad toen....
Dat kan je helemaal niet beloven, daar heb je nl. geen invloed op. M.a.w. je staat met z'n beiden glashard tegen elkaar te liegen, mooie basis voor een relatie.
Bovendien is het nog niet zeker dat jullie voor altijd bij elkaar blijven en dus samen kinderen krijgen en dat weet je zeker niet als je 20 bent en nog maar 3 weken verkering.
En stel in die ene 5% kans dat jullie relatie langer dan 5 jaar duurt en jullie serieus over kinderen gaan denken, is het best mogelijk dat hij alsnog overstag gaat
quote:Dat ligt een beetje aan de persoon, iemand die zelf heel duidelijke vaste denkbeelden heeft over zijn toekomst, en een verandering daarvan niet kan en wil accepteren, moet dat inderdaad niet doen .... maar het is onjuist om te zeggen, dat je zulke concessies nooit zou moeten nemen, het _kan_ natuurlijk wel degelijk ... als iemand daar bereid is moeite voor te doen.Op zaterdag 21 mei 2005 18:45 schreef milagro het volgende:
Zulke grote (kinderen, geloof, emigreren) concessies moeten doen betekent dat je een (serieuze) relatie niet eens wil beginnen al , lijkt me
Verder betekent het feit om iemand zulke concessies zou doen, nooit dat de relatie ook werkelijk kan 'slagen', maar het kan soms ook best het waard zijn om dat risico te nemen...
En ja, alledrie de 'grote concessies' heb ik gedaan, en ik zou mn relatie wel degelijk als én serieus, alswel 'gelukkig' betitellen.. enkel hecht ikzelf weinig waarde aan het 'voorspellen van mijn toekomst', en heb ikzelf gewoon de dingen geaccepteerd zoals ze kwamen en me daaraan aangepast...,
Dat zou volgens mij ook gewoon een afweging voor mensen moeten kunnen zijn... verwachten zij dat anderen zich aan hén aanpassen, óf, en in welke mate, zij zij zelf bereid zich aan de wensen, verwachtingen van anderen aan te passen ... of dat nu hun partner is, of eventueel zelfs de familie, of de gemeenschap waarin ze leven.
dus een man die daar vanaf begin af aan al heel stellig in is (katten komen er NIET in, kinderen gaan niet gebeuren, en we gaan in de kerk trouwen) , nou doei
en ja daar ben ik dus heel stellig in , ik zou ze NOOIT doen, dergelijke concessies
quote:ik wens een relatie waarin zulke immense 'aanpassingen' gewoon niet nodig zijn. Waarin ik en mijn partner beiden dezelfde denkbeelden hebben.Op zaterdag 21 mei 2005 22:40 schreef RM-rf het volgende:
verwachten zij dat anderen zich aan hén aanpassen, óf, en in welke mate, zij zij zelf bereid zich aan de wensen, verwachtingen van anderen aan te passen ...
quote:Dus je zoekt een soort kloon van jezelf maar dan met een Y chromosoom ?Op zaterdag 21 mei 2005 22:45 schreef petitlapin het volgende:
[..]
ik wens een relatie waarin zulke immense 'aanpassingen' gewoon niet nodig zijn. Waarin ik en mijn partner beiden dezelfde denkbeelden hebben.
quote:lees eerst eens al mijn post voor je zo'n opmerking maakt. Natuulijk niet, ik wil gerust over veel dingen toegevingen doen, maar niet over zaken die ik essentieel vind, zoals wel/geen kinderenOp zaterdag 21 mei 2005 22:56 schreef Aaargh! het volgende:
[..]
Dus je zoekt een soort kloon van jezelf maar dan met een Y chromsoom ?
quote:Een beetje gelijk heeft hij wel in dit deel vind ik. Want bedoel, als je je op veel belangrijke fronten niet wenst aan te passen dan kun je net zo goed alleenstaand blijven, heb je nooit zulke dillema's.Op zaterdag 21 mei 2005 22:59 schreef petitlapin het volgende:
[..]
lees eerst eens al mijn post voor je zo'n opmerking maakt. Natuulijk niet, ik wil gerust over veel dingen toegevingen doen, maar niet over zaken die ik essentieel vind, zoals wel/geen kinderen
Over trouwen en samenlevingscontracten:
Waarom zou je een samenlevingscontract opstellen als iets veel makkelijker te regelen is.
Tot de dood ons scheidt: Op zo'n moment meen je dat ook, dus zie er geen leugen in.
En dat mag ook weggelaten worden in je trouwrede.
Een goed huwelijk tot de dood bestaat wel degelijk hoor, misschien ook afhankelijk hoe je opgroeit.
Mijn ouders zijn door de dood gescheiden, mijn schoonouders leven nog, wij hebben geen echtscheidingen in de beide families. Zal best schelen als je al geen voorbeelden hebt hoe het niet moet.
quote:wat een onzin weerOp zondag 22 mei 2005 01:44 schreef DoucheMeermin het volgende:
[..]
Een beetje gelijk heeft hij wel in dit deel vind ik. Want bedoel, als je je op veel belangrijke fronten niet wenst aan te passen dan kun je net zo goed alleenstaand blijven, heb je nooit zulke dillema's.
juist op de belangrijke fronten is het van belang dat je gelijk gestemd bent, en op de minder belangrijke fronten doe je de eventuele concessies.
ergo, als je op belangrijke fronten compleet van mening verschilt, zul je ws al sowieso niet voor elkaar kiezen, en wat die dingen dan zijn, ben je toch wel binnen een half jaartje achter, lijkt me en haak je dus af voor het echt serieus wordt.
quote:Ja, en er zijn natuurlijk geen slechte huwelijken.Over trouwen en samenlevingscontracten:
Waarom zou je een samenlevingscontract opstellen als iets veel makkelijker te regelen is.
Tot de dood ons scheidt: Op zo'n moment meen je dat ook, dus zie er geen leugen in.
En dat mag ook weggelaten worden in je trouwrede.
Een goed huwelijk tot de dood bestaat wel degelijk hoor, misschien ook afhankelijk hoe je opgroeit.
Mijn ouders zijn door de dood gescheiden, mijn schoonouders leven nog, wij hebben geen echtscheidingen in de beide families. Zal best schelen als je al geen voorbeelden hebt hoe het niet moet.
Er zijn zat mensen met een kuthuwelijk, die toch bij elkaar blijven, uit gemakzucht, gebrek aan beter, vanwege de kids, het geloof, geld, komt geen liefde bij kijken, hoor
Het komt best voor dat kinderen als ze volwassen zijn pas merken of te horen krijgen dat Pa en Ma met fikse tegenzin bij elkaar blijven vanwege 1vd bovengenoemde redenen, ook al toen de kids nog thuis woonden/klein waren, maar ja tot de dood hun scheidt,he, desnoods diep ongelukkig
quote:Natuurlijk, als dat jouw 'persoonlijke' keuze is, heb je daartoe alle recht, maar jouw persoonlijke keuze hier te presenteren als 'absolutheid' wat de toonzetting toch wel lijkt te impliceren, is misschien in het geval van de topicstarter niet juist ...Op zondag 22 mei 2005 02:01 schreef milagro het volgende:
[..]
wat een onzin weer
juist op de belangrijke fronten is het van belang dat je gelijk gestemd bent, en op de minder belangrijke fronten doe je de eventuele concessies.
ergo, als je op belangrijke fronten compleet van mening verschilt, zul je ws al sowieso niet voor elkaar kiezen, en wat die dingen dan zijn, ben je toch wel binnen een half jaartje achter, lijkt me en haak je dus af voor het echt serieus wordt.
In mijn geval (daarom reageerde ik op jouw post, waar je drie 'absolute keuzes' noemde, die een serieuse relatie onmogelijk zouden maken) is het zo dat ik een vrouw uit een ander land leerde kennen en verliefd werd... ik wilde toen geen kinderen, zeker niet op de korte termijn...
Maar heb tevens wel besloten te emigreren voor haar ... de cultuur waar ik toen terecht kwam, is best wel behoorlijk ktholiek, en ik heb me aangepast naar die cultuur..
Tevens, ze werd ook snel zwanger (niet uit kwade wil, ik had er zelf ook een rol in, in de zin dat ik het niet tegenging) ...
na de geboorte van mijn dochter heb ik echter besloten dat ik niet een tweede kind wilde, iets wat we ook samen besloten hebben, op basis van wat eigenlijk ik voornamelijk wilde ... (overigens, ik wilde niet nog een kind, omdat ik juist de zorg voor mn dochter erg hoog schatte, ik vreesde met meer kinderen 'geleefd' te worden door die zorgplicht)
Ik geloof/hoop dat ik geen slechte vader ben, ik ben dol op mn dochter en houd enorm veel van haar, ze is een belangrijk deel van mijn leven, dat nu ook een structuur kent, die anders is dan voorheen... omdat ik me ook aangepast heb ...
Die 'aanpassing' is geen kwestie van 'moeten' voor me, maar komt gewoon mee met de wijze hoe ik tegenover mensen sta die na zijn in mijn leven..
Ik wil niet beweren dat mij keuzes dan weer zouden moeten gelden voor alle anderen, iedereen moet die keuzes zelf maken, maar in dit topic presenteren veel mensen ook hun persoonlijke keuze, hun toekomstverwachting als een 'absoluutheid'... en lijken te suggereren dat geluk maar op één manier te bereiken is, als je enkel je eigen wil volgt....
Dat zelf kan, alhoewel het natuurlijk een 'recht' is van iedereen, ook een bron zijn van conflicten met anderen in je omgeving, als die daar kennelijk een andere visie op hebben ... je kunt dat conflict 'verharden' dor iedere mogelijkheid tot 'samen uitvinden', en 'aanpassen' te ontzeggen, als een onmogelijkheid te zien ... of je kunt ook jezelf afvragen of en hoe je je ook kunt vinden in een leven waar je ook soms toegeeft aan de wensen van je partner, je omgeving...
In het geval van de Topicstarter hier: die vertelt dat ze een jongen heeft leren kennen die heel 'definitief' is over kinderen... terwijl zij nu misschien geen kinderen wil, maar wel het idee heeft dat dat 'ooit' zou kunnen komen ...
In haar geval, lijkt het me een redelijke overweging, waar zij een keuze moet maken in hoeverre haar 'eigen beeld van de toekomst' mogelijk kan veranderen, als ze besluit met die partner te blijven ...
dat is een keuze, waar er geen voorgedefinieerd 'goed' of 'fout' kan aangewezen worden ... en evenmin kan je suggereren dat de keuze die iemand dan treft , om ofwel de relatie door te zetten, ofwel het af te breken, zal leiden tot geluk of ongeluk...
Het lastige is wel, dat als je die keuzes maakt, je er ook zelf achter moet staan en moet blijven staan... 'achteraf toch spijt hebben' is de enige zonde die je werkelijk kunt begaan.
quote:Beetje kort door de bocht, ik zeg niet dat er geen slechte huwelijken zijn.... Alleen als je veel voorbeelden hebt van hoe het niet moet, zal het je wel huiveriger maken voor zoiets als het huwelijk. Ik vind wel dat mensen te makkelijk trouwen soms, moet ieder voor zich weten natuurlijk maar een paar jaar wachten en de kat uit de boom kijken had voor sommige mensen vast niet verkeerd geweest.Op zondag 22 mei 2005 02:01 schreef milagro het volgende:
[..]
wat een onzin weer
juist op de belangrijke fronten is het van belang dat je gelijk gestemd bent, en op de minder belangrijke fronten doe je de eventuele concessies.
ergo, als je op belangrijke fronten compleet van mening verschilt, zul je ws al sowieso niet voor elkaar kiezen, en wat die dingen dan zijn, ben je toch wel binnen een half jaartje achter, lijkt me en haak je dus af voor het echt serieus wordt.
[..]
Ja, en er zijn natuurlijk geen slechte huwelijken.
Er zijn zat mensen met een kuthuwelijk, die toch bij elkaar blijven, uit gemakzucht, gebrek aan beter, vanwege de kids, het geloof, geld, komt geen liefde bij kijken, hoor
Het komt best voor dat kinderen als ze volwassen zijn pas merken of te horen krijgen dat Pa en Ma met fikse tegenzin bij elkaar blijven vanwege 1vd bovengenoemde redenen, ook al toen de kids nog thuis woonden/klein waren, maar ja tot de dood hun scheidt,he, desnoods diep ongelukkig
Wat betreft je eerste quote, ik denk niet dat mijn partner en ik veel dezelfde standpunten delen. Maar dat hoeft ook niet, we hebben altijd wat te lullen en zelden ruzie eigenlijk. Ook niet als we samen op vakantie gaan en wekenlang dag en nacht in elkaars gezelschap zijn.
Ik denk dat de manier waarop je met elkaars mening omgaat heel belangrijk is. Soms ben ik het niet met hem eens en andersom idem. Maar soms laten we elkaar ook inzien wat het positieve van de keerzijde is. In mijn ogen
(express zo omschreven want ik denk dat hier geen waarheid voor bestaat, aangezien iedereen dat anders ervaart)
is een relatie concessies kunnen doen. Als je elkaar vertrouwt, steunt en veel voor elkaar over hebt, dan heb je een hele aardige basis.
quote:Je kan het wel menen, maar je *weet* gewoon dat het niet iets is waar je controle over hebt, en dus kan je de belofte gewoon niet maken.Op zondag 22 mei 2005 01:44 schreef DoucheMeermin het volgende:
Over trouwen en samenlevingscontracten:
Waarom zou je een samenlevingscontract opstellen als iets veel makkelijker te regelen is.
Tot de dood ons scheidt: Op zo'n moment meen je dat ook, dus zie er geen leugen in.
Logica gaat voor emotie, altijd.
quote:True, en m'n portemonee weer voor de logicaOp zondag 22 mei 2005 02:45 schreef Aaargh! het volgende:
[..]
Je kan het wel menen, maar je *weet* gewoon dat het niet iets is waar je controle over hebt, en dus kan je de belofte gewoon niet maken.
Logica gaat voor emotie, altijd.
Als je geen bombarie of feest wil is trouwen nog altijd de beste en meest goedkope oplossing. Als je tenminste niet nog eens gaat scheiden daarna. Je hebt toch in één klap alles goed geregeld naar elkaar toe. Je hoeft niet steeds naar de notaris om je samenlevingscontract bij te werken etc.
Ik vind trouwen op alle fronten nog steeds de beste oplossing voor later mbt pensioen, levensverzekering, eigen huis etc.
quote:Ik hoop voor je dat jullie relatie inderdaad sterk genoeg is, maar ik denk dat je al heel goed op weg bent beiden, dat de overweging er ligt. Dat je niet allebei gelijk roept, ik wil het niet, ik heb het nooit gewild. Je denkt er over na, juist omdat je veel van iemand houdt, en alleen het feit dat je dan niet direct een deur dichtsmijt is een goed punt. Aldus de mening van deze oude muts.Op zondag 22 mei 2005 10:37 schreef Nuek het volgende:
Een relatie is toch juist concessies doen? Ook al heb je dat soms niet door omdat je van diegene waar je een relatie mee hebt houdt. Zo niet zit er iets fout. En dan nog kun je zaken tegenkomen zoals TS wel of geen kinderen. In mijn relatie loopt ook een grote beslissing wat de een niet wil en de andere wel. Heel erg moeilijk en ik hoop dat onze liefde groot genoeg is om er samen uit te komen.
Heel veel sterkte en wijsheid!quote:Waarom is een relatie concessies doen over juist de grote issues?Op zondag 22 mei 2005 10:37 schreef Nuek het volgende:
Een relatie is toch juist concessies doen? Ook al heb je dat soms niet door omdat je van diegene waar je een relatie mee hebt houdt. Zo niet zit er iets fout. En dan nog kun je zaken tegenkomen zoals TS wel of geen kinderen. In mijn relatie loopt ook een grote beslissing wat de een niet wil en de andere wel. Heel erg moeilijk en ik hoop dat onze liefde groot genoeg is om er samen uit te komen.
Het zijn toch juist de grote issues , waarbij je op 1 lijn wilt zitten?
En ik vind kinderen ja of nee bijvoorbeeld een heel grote issue.
Bepaalde politieke overtuigingen kunnen dat ook zijn.
Iemand die op dat vlak compleet anders in het leven staat, ga je die tegemoet komen?
Als een relatie juist concessies doen is, betekent het dus dat eigenlijk alleen het fysieke hoeft te kloppen, voor de rest valt er wel een mouw aan te passen.
Natuurlijk kom je elkaar op punten tegemoet, maar op hele essentiele punten zal ik niet inbinden en als die punten voor de andere partij net zo essentieel zijn, hij ook niet.
En zo hoort het ook.
quote:Dat ligt er aan wat je ziet in een relatie. Ik heb geen voorwaarden waaraan iemand moet voldoen, niet meer althans. En alleen lichamelijk, het is maar net waar je op valt.Op zondag 22 mei 2005 11:20 schreef milagro het volgende:
[..]
Waarom is een relatie concessies doen over juist de grote issues?
Het zijn toch juist de grote issues , waarbij je op 1 lijn wilt zitten?
En ik vind kinderen ja of nee bijvoorbeeld een heel grote issue.
Bepaalde politieke overtuigingen kunnen dat ook zijn.
Iemand die op dat vlak compleet anders in het leven staat, ga je die tegemoet komen?
Als een relatie juist concessies doen is, betekent het dus dat eigenlijk alleen het fysieke hoeft te kloppen, voor de rest valt er wel een mouw aan te passen.
Natuurlijk kom je elkaar op punten tegemoet, maar op hele essentiele punten zal ik niet inbinden en als die punten voor de andere partij net zo essentieel zijn, hij ook niet.
En zo hoort het ook.
Voor mij persoonlijk is dat niet eens te omschrijven. Het is gewoon één grote combi die mijn partner zo verschrikkelijk leuk maakt voor mij.
En of hij nou wel of geen kinderen wil of moslim, katholiek, of ongelovig is... of in Australië wil gaan wonen, heeft nooit meegewogen toen ik verliefd werd.
Vroeger wilde ik perse een vriend die ouder was of minstens even oud als ik. Nouja, over willen gesproken, mijn man is 5 jaar jonger dan ik. Als ik had gezegd, het wordt niks met ons, ik wil geen jongere vriend, dan had ik veel gemist. Om maar eens een voorbeeld te geven hoe anders het kan lopen dan het ideaalbeeld wat je voor ogen hebt.
Je hoeft niet dezelfde standpunten te hebben om met iemand te kunnen lachen, huilen, knuffen en te knokken voor een fijn bestaan samen.
quote:Op essentiele punten wil ik dat wel, dezelfde standpunten hebben.Op zondag 22 mei 2005 11:28 schreef DoucheMeermin het volgende:
[..]
Dat ligt er aan wat je ziet in een relatie. Ik heb geen voorwaarden waaraan iemand moet voldoen, niet meer althans. En alleen lichamelijk, het is maar net waar je op valt.
Voor mij persoonlijk is dat niet eens te omschrijven. Het is gewoon één grote combi die mijn partner zo verschrikkelijk leuk maakt voor mij.
En of hij nou wel of geen kinderen wil of moslim, katholiek, of ongelovig is... of in Australië wil gaan wonen, heeft nooit meegewogen toen ik verliefd werd.
Vroeger wilde ik perse een vriend die ouder was of minstens even oud als ik. Nouja, over willen gesproken, mijn man is 5 jaar jonger dan ik. Als ik had gezegd, het wordt niks met ons, ik wil geen jongere vriend, dan had ik veel gemist. Om maar eens een voorbeeld te geven hoe anders het kan lopen dan het ideaalbeeld wat je voor ogen hebt.
Je hoeft niet dezelfde standpunten te hebben om met iemand te kunnen lachen, huilen, knuffen en te knokken voor een fijn bestaan samen.
Snap werkelijk niet dat dat er niet toe zou doen.
Iemand die extreem racistische ideeen heeft, nee dank u.
Iemand die streng gelovig is met de bijbehorende in mijn ogen bekrompen ideeen, nee, dank u.
Geen concessies mogelijk daar.
Iemand die absoluut geen kinderen wilt, nee dank u.
Geen concessies mogelijk daar.
Dat je over bepaalde dingen ms in je verliefdheid over heen stapt, okay, maar verliefd blijf je niet 24/7 een relatie lang, die mooie ogen en die leuke lach zijn dan echt niet meer genoeg, hoor.
De essentiele dingen in mijn leven zullen op termijn, als ik daar concessies aan doe, me toch opbreken, ze zijn immers essentieel voor mij.
Lijkt mij dus echt ongezond juist als je relatie een en al concessies is, of tenminste dan op de genoemde essentiele punten.
Die concessies kun je ms doen in je verliefdheid, maar op den duur breekt het op, bij mij.
Ik val op een vent, deels op uiterlijk natuurlijk, maar vooral op waar hij voor staat, hoe hij in het leven staat, wat hem bezig houdt, zijn interesses, overtuigingen etc.
Als ik op al die vlakken concessies moet gaan doen, dan kan ik niet anders dan concluderen dat we gewoon niet bij elkaar passen
Ik denk dat Bombie hier wel een mooie bijdrage zou kunnen leveren
Ms komt-ie nog
quote:wel sorry, ik zou mij en mijn partner verschrikkelijk egoïstisch vinden moest ik doodgraag en perse kinderen willen, en mijn partner per se niet, en dan die relatie maar laten doordraaien 'uit liefde'.Op zondag 22 mei 2005 11:28 schreef DoucheMeermin het volgende:
Het is gewoon één grote combi die mijn partner zo verschrikkelijk leuk maakt voor mij.
En of hij nou wel of geen kinderen wil of moslim, katholiek, of ongelovig is... of in Australië wil gaan wonen, heeft nooit meegewogen toen ik verliefd werd.
Vroeger wilde ik perse een vriend die ouder was of minstens even oud als ik. Nouja, over willen gesproken, mijn man is 5 jaar jonger dan ik. Als ik had gezegd, het wordt niks met ons, ik wil geen jongere vriend, dan had ik veel gemist. Om maar eens een voorbeeld te geven hoe anders het kan lopen dan het ideaalbeeld wat je voor ogen hebt.
Je hoeft niet dezelfde standpunten te hebben om met iemand te kunnen lachen, huilen, knuffen en te knokken voor een fijn bestaan samen.
Ik zou sterven van verdriet, moest ik mijn kinderwens zo zien verdwijen, dan gun ik hem liever een partner die ook geen kinderen wil.
en dat voorbeeld van een jongere/oudere vriend maakt gewoon geen steek, dat verandert je leven niet fundamenteel, wel/geen kinderen voor mij wel.
quote:Ik krijg het idee dat je geen idee hebt waar je het over hebt en dit niet zelf hebt meegemaakt.Op zondag 22 mei 2005 11:20 schreef milagro het volgende:
[..]
Waarom is een relatie concessies doen over juist de grote issues?
Het zijn toch juist de grote issues , waarbij je op 1 lijn wilt zitten?
En ik vind kinderen ja of nee bijvoorbeeld een heel grote issue.
Bepaalde politieke overtuigingen kunnen dat ook zijn.
Iemand die op dat vlak compleet anders in het leven staat, ga je die tegemoet komen?
Als een relatie juist concessies doen is, betekent het dus dat eigenlijk alleen het fysieke hoeft te kloppen, voor de rest valt er wel een mouw aan te passen.
Natuurlijk kom je elkaar op punten tegemoet, maar op hele essentiele punten zal ik niet inbinden en als die punten voor de andere partij net zo essentieel zijn, hij ook niet.
En zo hoort het ook.
Liefde is veel sterker dan een afweging maken en iemand de deur wijzen op grond van een gedachtenverschil.
quote:dus jij zou een kinderwens opgeven voor je partner ? of juist wel kinderen nemen, als je er geen wil ?Op zondag 22 mei 2005 12:03 schreef Nuek het volgende:
Ik krijg het idee dat je geen idee hebt waar je het over hebt en dit niet zelf hebt meegemaakt.
Liefde is veel sterker dan een afweging maken en iemand de deur wijzen op grond van een gedachtenverschil.
en je kan milagro veel verwijten, maar een gebrek aan levenservaring hoort daar wel niet bij, vind ik
quote:Het ligt er aan hoe veel je van iemand houdt. Daarnaast is elke situatie anders dus ik kan daar niet zo 1,2,3 antwoord op geven.Op zondag 22 mei 2005 12:08 schreef petitlapin het volgende:
[..]
dus jij zou een kinderwens opgeven voor je partner ? of juist wel kinderen nemen, als je er geen wil ?
en je kan milagro veel verwijten, maar een gebrek aan levenservaring hoort daar wel niet bij, vind ik
Ik vind het wel een beetje te kort door de bocht door keihard te zeggen dat je dan een andere partner gaat zoeken. Zo werkt het in de praktijk nl. niet.
quote:Het gaat hier wel om hele essentiele zaken, namelijk hoe je de rest van je leven inricht.Op zondag 22 mei 2005 12:03 schreef Nuek het volgende:
Ik krijg het idee dat je geen idee hebt waar je het over hebt en dit niet zelf hebt meegemaakt.
Liefde is veel sterker dan een afweging maken en iemand de deur wijzen op grond van een gedachtenverschil.
Het gaat niet alleen om kinderen, want naast dat ik helemaal niks met kinderen heb, heeft het nog meer gevolgen. Kinderen nemen leid tot een huis met hyptheek in een 'nette' buurt, elke zaterdag het gras maaien en de auto wassen, je week in week uit van 9 tot 5 uit de naad werken zodat mevrouw en de kinders een 'leuk' leven kunnen leiden, en elk jaar 3 weken met de caravan naar zuid-frankrijk.
Kortom, middelmatigheid ten top. Prima als dat je ding is, maar ik zou mijn leven niet willen/kunnen delen met iemand die dat ambieert.
quote:jawel hoor, als mijn partner 100% geen kinderen wil, en ik 100 % wel, is het afgelopen. Hierover zijn voor mij geen toegevingen mogelijk, over sommige dingen wel, hierover niet.Op zondag 22 mei 2005 12:38 schreef Nuek het volgende:
[..]
Het ligt er aan hoe veel je van iemand houdt. Daarnaast is elke situatie anders dus ik kan daar niet zo 1,2,3 antwoord op geven.
Ik vind het wel een beetje te kort door de bocht door keihard te zeggen dat je dan een andere partner gaat zoeken. Zo werkt het in de praktijk nl. niet.
Ik ben al ruim 5 jaar stapelverliefd en zover ik kan oordelen mijn partner ook nog steeds op mij. Kan dat slijten? Misschien kun je wel je best doen om dat juist in stand te houden.
Mijn ouders waren 33 jaar getrouwd en tot op de laatste dag verliefd.
Ik vraag me af wie sommige mensen willen overtuigen? Jezelf?
Zoals ik al zei gaat iedereen anders om met relaties, gelukkig maar, anders waren we allemaal een grijze muis. En wellicht ben je nu begin 20 o.i.d. Toen dacht ik ook verstandig te zijn, een beetje tolerantere houding en ruim denken kwam pas later. Wie weet hoe simpel alles straks is als ik 50 ben.
Maar kort gezegd, we willen allemaal ons leven uitstippelen en weinig mensen kunnen als ze bejaard zijn zeggen dat het zo gelopen is als ze in gedachten hadden ooit.Hoe flexibeler je daar mee om gaat, hoe groter de kansen op een gelukkig leven.
quote:En als je zit met percentages als 75%, dus de één heeft zoiets van "als het moet, dan maar kinderen, maar van mij hoeft het niet"?Op zondag 22 mei 2005 13:09 schreef petitlapin het volgende:
[..]
jawel hoor, als mijn partner 100% geen kinderen wil, en ik 100 % wel, is het afgelopen. Hierover zijn voor mij geen toegevingen mogelijk, over sommige dingen wel, hierover niet.
Je kunt namelijk niet in de toekomst kijken. Je weet niet of die 75% niet willen misschien 50% niet willen worden, of 100% niet willen. En je weet ook niet of 25% wel willen uiteindelijk genoeg zal blijken als het punt daar komt dat kinderen een concreet iets worden, als er knopen doorgehakt moeten worden.
Kijk, 100% tegenover elkaar staan, dan is het inderdaad duidelijk. Maar er zijn zo ontzettend veel nuances tussen, hoe zou je dan reageren?
Je krijgt geen garanties in het leven, ik denk wel eens dat als we geboren worden, dat onze levensloop al ergens uit de toekomstprinter rolt. Ik neem het leven zoals het komt, en ben heel gelukkig, ondanks dat niet alles vlekkeloos ging. Maar zelfs dat zie ik positief, ook de mindere dingen in een mensenleven kunnen waardevol zijn, als leerproces bijvoorbeeld.
quote:Nou ja, dan kan je bijv. nog een kindje adopteren. Of pleegouder worden. Ik noem maar watOp zondag 22 mei 2005 13:33 schreef DoucheMeermin het volgende:
Wie weet kun je wel helemaal geen kinderen krijgen, 1 op de 10 stellen schijnt al ongewenst kinderloos te blijven. Dat is dus best een reeele kans. Dump je de liefde van je leven, en heb je nog niks.
Toch een heel andere situatie dan leven met een partner die per se geen kinderen wil.
quote:Geen kinderen kunnen krijgen is om te beginnen iets fysieks, niet iets mentaals. Als iemand geen kinderen kan krijgen, dan kan diegene daar niks aan doen. Dat kun je hem/haar niet kwalijk nemen, en dat gebeurt vaak ook niet. Wat ontstaat in dat geval, is een gedeeld verdriet. Je streeft samen een doel na, wat nooit behaald zal worden door oorzaken buiten jezelf. Daar kijk je elkaar niet op aan.Op zondag 22 mei 2005 13:33 schreef DoucheMeermin het volgende:
Wie weet kun je wel helemaal geen kinderen krijgen, 1 op de 10 stellen schijnt al ongewenst kinderloos te blijven. Dat is dus best een reeele kans. Dump je de liefde van je leven, en heb je nog niks.
Je krijgt geen garanties in het leven, ik denk wel eens dat als we geboren worden, dat onze levensloop al ergens uit de toekomstprinter rolt. Ik neem het leven zoals het komt, en ben heel gelukkig, ondanks dat niet alles vlekkeloos ging. Maar zelfs dat zie ik positief, ook de mindere dingen in een mensenleven kunnen waardevol zijn, als leerproces bijvoorbeeld.
Als iemand geen kinderen wil krijgen, dan kan diegene daar in principe wel iets aan doen (of dat zou moeten is een volgende). Dat kun je diegene kwalijk nemen en, hoe veel je ook van iemand houdt, vaak gebeurt dat ook. Er is geen gedeeld verdriet, er is maar verdriet bij één partner, wat vaak leidt tot verwijdering van elkaar. Eén van beiden heeft zijn zin, is daar blij mee, terwijl de ander zal moeten accepteren dat zijn/haar doel nooit behaald zal worden met als oorzaak de ander. Daar ga je die ander dan ook vaak op aan kijken.
En inderdaad, zoals miss_dynastie al zei, als je geen kinderen kunt krijgen dan kun je overgaan tot andere vormen van ouderschap, adoptie, pleegouderschap, wellicht zelfs een draagmoeder. Dan ga je er opnieuw samen voor. Als één van beiden geen kinderen wil dan loopt de weg dood en zijn er geen andere mogelijkheden.
quote:Alsof dat zo makkelijk gaat. Mijn zus en zwager kunnen samen maar niet zwanger worden, en zijn met adoptie bezig, al een paar jaar. Inmiddels zijn ze ook wat ouder, na al die jaren proberen.Op zondag 22 mei 2005 13:38 schreef miss_dynastie het volgende:
[..]
Nou ja, dan kan je bijv. nog een kindje adopteren. Of pleegouder worden. Ik noem maar wat
Toch een heel andere situatie dan leven met een partner die per se geen kinderen wil.
Dus ze mogen al niet eens meer uit alle landen adopteren, geloof alleen nog uit Colombia want ze zijn ook niet gelovig en je gelooft telt voor sommige landen ook weer mee.
In ieder geval moeten ze nu nog 2 jaar wachten, ze zijn door de selectie heen. Ze krijgen ook geen baby meer dan, maar een kindje van een wat oudere leeftjd, 5 of 6 bijvoorbeeld.
Ze kregen ook cursussen omdat die kinderen geestelijk meestal enorm beschadigd zijn. En dan moet je ook nog blij zijn dat je een fatsoenlijk inkomen hebt, want het is enorm duur, adoptie, zo'n 10.000 euro begint het mee.
Een pleegkind is een stuk lastiger, want die wonen soms maar tijdelijk bij je. Meestal is dat van tevoren niet duidelijk hoe lang. Dus dan is het moeilijk om als je eigen kind te gaan zien.
quote:Maar dat hoor je mij toch helemaal niet zeggenOp zondag 22 mei 2005 13:51 schreef DoucheMeermin het volgende:
Alsof dat zo makkelijk gaat.
Maar je hebt nog wel opties. Dat is iets heel anders dan een partner die zegt 'nee, voor mij geen kinderen'.
quote:als iemand er niet radicaal tegen is, is er tenminste nog plaats voor een dialoog. Zo kan iemand ook nog eens 100 % van gedacht veranderen. Maar als op het moment dat het voor mij echt tijd wordt om aan kinderen te beginnen, rond mijn dertigste, mijn partner geen kinderen wil, dan is het voor mij afgelopen.Op zondag 22 mei 2005 13:26 schreef innovative het volgende:
En als je zit met percentages als 75%, dus de één heeft zoiets van "als het moet, dan maar kinderen, maar van mij hoeft het niet"?
Je kunt namelijk niet in de toekomst kijken. Je weet niet of die 75% niet willen misschien 50% niet willen worden, of 100% niet willen. En je weet ook niet of 25% wel willen uiteindelijk genoeg zal blijken als het punt daar komt dat kinderen een concreet iets worden, als er knopen doorgehakt moeten worden.
Kijk, 100% tegenover elkaar staan, dan is het inderdaad duidelijk. Maar er zijn zo ontzettend veel nuances tussen, hoe zou je dan reageren?
quote:het feit dat het leven anders kan verlopen dan verwacht, is toch geen argument om dan maar op voorhand mijn kans op een kind op te geven voor mij partner, die écht geen kinderen wilOp zondag 22 mei 2005 13:26 schreef DoucheMeermin het volgende:
Ik sluit me aan bij de mening van Nuek, liefde laat zich niet dwingen en voorspellen in mijn ogen.
Ik ben al ruim 5 jaar stapelverliefd en zover ik kan oordelen mijn partner ook nog steeds op mij. Kan dat slijten? Misschien kun je wel je best doen om dat juist in stand te houden.
Mijn ouders waren 33 jaar getrouwd en tot op de laatste dag verliefd.
Ik vraag me af wie sommige mensen willen overtuigen? Jezelf?
Zoals ik al zei gaat iedereen anders om met relaties, gelukkig maar, anders waren we allemaal een grijze muis. En wellicht ben je nu begin 20 o.i.d. Toen dacht ik ook verstandig te zijn, een beetje tolerantere houding en ruim denken kwam pas later. Wie weet hoe simpel alles straks is als ik 50 ben.
Hoe flexibeler je daar mee om gaat, hoe groter de kansen op een gelukkig leven.
Dan is het zeker al een verloren zaak.ik sta versteld en ik heb er bewondering voor dat jullie echt dingen die super essentieel zijn voor jullie zouden willen opgeven voor jullie partners, ik zou het niet kunnen, ik zou er aan kapot gaan.
quote:Uiteindelijk blijf jij wel samen met je partner over, met of zonder kinderen en met hem of haar deel je je leven. Gaan kinderen dan boven de liefde van je leven?Op zondag 22 mei 2005 14:45 schreef petitlapin het volgende:
[..]
het feit dat het leven anders kan verlopen dan verwacht, is toch geen argument om dan maar op voorhand mijn kans op een kind op te geven voor mij partner, die écht geen kinderen wil
ik sta versteld en ik heb er bewondering voor dat jullie echt dingen die super essentieel zijn voor jullie zouden willen opgeven voor jullie partners, ik zou het niet kunnen, ik zou er aan kapot gaan.
quote:Misschien ga je dat later zelf ook nog wel doen. Wil je samen met je partner een fijn leven opbouwen en zie je meer mooie dingen dan de vastomlijnde wensen die je nu voor ogen hebt.Op zondag 22 mei 2005 14:45 schreef petitlapin het volgende:
[..]
ik sta versteld en ik heb er bewondering voor dat jullie echt dingen die super essentieel zijn voor jullie zouden willen opgeven voor jullie partners, ik zou het niet kunnen, ik zou er aan kapot gaan.
Hoeft niet zo te gaan maar ik merk zelf dat ik daarin makkelijker en minder veeleisend in wordt daarmate ik bejaarder word. Zie dat ook bij vrienden en vriendinnen.
Dat ze zich meer richten op hun geluk en dat makkelijker realiseren omdat ze er minder eisen aan stellen.
quote:Das inderdaad ook een goed argument, die kinderen vliegen na een jaartje of 18 wel uit.Op zondag 22 mei 2005 15:10 schreef Nuek het volgende:
[..]
Uiteindelijk blijf jij wel samen met je partner over, met of zonder kinderen en met hem of haar deel je je leven. Gaan kinderen dan boven de liefde van je leven?
Als ze je al niet eerder beu zijn.
quote:nee, ik heb idd nul komma nul ervaring en heb nog nooit gehouden van iemand en weet dus niet wat liefde isOp zondag 22 mei 2005 12:03 schreef Nuek het volgende:
[..]
Ik krijg het idee dat je geen idee hebt waar je het over hebt en dit niet zelf hebt meegemaakt.
Liefde is veel sterker dan een afweging maken en iemand de deur wijzen op grond van een gedachtenverschil.
je kan heel veel van iemand houden, en toch kan het niet werken, omdat je op heel essentiele dingen radicaal verschilt of blijkt te verschillen, en waar je wel degelijk nadenkt over concessies doen en afwegingen maakt en dan tot de conclusie komt dat het voor jou en/of voor hem gewoon geen optie is, om een concessie op dat specifieke vlak te doen.
echt onzin om dan te stellen dat ik niet weet waar ik het over heb, misschien weet ik juist wel als een ander waar ik het over heb, en weet ik ook hoe zeer het kan doen, als een relatie niet werkt, terwijl je toch van elkaar houdt omdat er een onoverbrugbare hindernis is.
En die essentiele zaken zijn voor mij bv kinderen en een levensovertuiging op bep. punten.
Stel mijn partner is gelovig en wijst homoseksualiteit categorisch af, zal een homoseksueel kind de deur wijzen, dan wijs ik dus hem de deur , dat is een consessie die ik niet KAN doen, om maar eens een extreme situatie te noemen.
En met de deur wijzen, bedoel ik dus niet letterlijk op stel en sprong de relatie beeindigen, maar het zou een dusdanige hindernis, conflict gaan vormen, dat het de relatie zal ondermijnen op den duur.
Zoals het niet willen van kinderen dat ook zou doen, of ontrouw.
Geen concessies daar waar de zaken compleet maar dan ook compleet tegen mijn gevoel, waar ik voor sta in ga.
Neem nou vreemdgaan, hele volksstammen vrouwen roepen... als mijn man vreemdgaat, dan kan hij gelijk zijn koffers pakken. De praktijk wijst uit dat zo'n 70% het in zo'n situatie toch nog probeert.
Als je een tijd bij elkaar bent, zul je toch gaan roeien met de riemen die je hebt, als je van elkaar houdt.
Het is niet te voorspellen eigenlijk wat je zult doen.
Zelfs niet als je man anti-homo is en je zoon homo. Of je dan je man de deur wijst, ik vraag het me af als je bijvoorbeeld al 20 jaar getrouwd bent.
Dan zit je gewoon tussen 2 vuren denk ik en probeer je je man en zoon naar elkaar te brengen.
Lijkt me trouwens zinvoller dan gelijk scheiden, eerst proberen problemen op te lossen.
quote:ja.Op zondag 22 mei 2005 15:10 schreef Nuek het volgende:
Gaan kinderen dan boven de liefde van je leven?
De 'liefde van mijn leven', die op zo'n essentieel punt niet dezelfde visies deelt als mij, en ervoor zorgt dat ik nooit kinderen zal hebben, dat zal nooit, maar dan ook nooit werken.
quote:zeg me eens hoe ik met mijn partner het probleem van ' verschil in kinderwens' zou moeten oplossen ?Op zondag 22 mei 2005 15:35 schreef DoucheMeermin het volgende:
Lijkt me trouwens zinvoller dan gelijk scheiden, eerst proberen problemen op te lossen.
moet mijn man me een hondje kopen of zo? hoe gaat dit opgelost worden ?
quote:Natuurlijk probeer je eerst te praten.Op zondag 22 mei 2005 15:35 schreef DoucheMeermin het volgende:
Ergens moet ik ook wel lachen om deze discussie.
Neem nou vreemdgaan, hele volksstammen vrouwen roepen... als mijn man vreemdgaat, dan kan hij gelijk zijn koffers pakken. De praktijk wijst uit dat zo'n 70% het in zo'n situatie toch nog probeert.
Als je een tijd bij elkaar bent, zul je toch gaan roeien met de riemen die je hebt, als je van elkaar houdt.
Het is niet te voorspellen eigenlijk wat je zult doen.
Zelfs niet als je man anti-homo is en je zoon homo. Of je dan je man de deur wijst, ik vraag het me af als je bijvoorbeeld al 20 jaar getrouwd bent.
Dan zit je gewoon tussen 2 vuren denk ik en probeer je je man en zoon naar elkaar te brengen.
Lijkt me trouwens zinvoller dan gelijk scheiden, eerst proberen problemen op te lossen.
Maar ik zal nooit een concessie doen waar ik zelf ongelukkig van word, die geheel tegen alles wat ik voel in gaat.
Een man, mijn man, die weigert onze zoon te zien omdat hij homo is en die met praten geen cm mijn of liever zijn kant op komt, dat gaat op den duur dus een dusdanig conflict vormen, dat het de basis ondermijnt.
Ik heb het nogmaals over essentiele dingen, onveranderlijke zaken, zoals het niet willen hebben van kinderen dat kan zijn.
Als dat zo is, de man wilt geen kinderen , nu niet, nooit niet, dan zou de concessie dus geheel van mijn kant moeten komen? Oftewel mijn kinderwens kompleet negeren en tevreden zijn met wat ik heb, de riemen pakken en verder roeien?
Met een kinderwens of het kompleet ontbreken daarvan is het lastig elkaar tegemoet komen, je kan geen half kind nemen of zo
Dus met dat soort issues lopen we geheid vast.
quote:later later, later, ik ben echt geen puber meer hoorOp zondag 22 mei 2005 15:25 schreef DoucheMeermin het volgende:
Misschien ga je dat later zelf ook nog wel doen. Wil je samen met je partner een fijn leven opbouwen en zie je meer mooie dingen dan de vastomlijnde wensen die je nu voor ogen hebt.
Hoeft niet zo te gaan maar ik merk zelf dat ik daarin makkelijker en minder veeleisend in wordt daarmate ik bejaarder word. Zie dat ook bij vrienden en vriendinnen.
Dat ze zich meer richten op hun geluk en dat makkelijker realiseren omdat ze er minder eisen aan stellen.
. En hou ouder ik word, hoe meer ik wil dat ik in relaties mezelf, mijn doelen en mijn wensen niet hoef te verloochenen voor iemand anders.nog een fijn leven opbouwen, mooie dingen zien
, het zal me worst wezen als ik mijn dierbaarste wensen moet opgeven en mezelf moet verloochenen.'Er in ieder geval voor open staan' betekent ook dat de ander met kinderwens er voor open moet staan om eventueel geen kinderen te nemen.
quote:Exact verwoord. Zo gaat het toch met alle grote beslissingen die je samen neemt?Op zondag 22 mei 2005 17:53 schreef Kontiki het volgende:
Dat werkt natuurlijk ook van 2 kanten. Ik zou er echt van gaan gruwelen als mijn partner me laat weten 100% zeker kinderen te willen en dat ook van mij eist. Dat is eigenlijk net zo egoistisch.
'Er in ieder geval voor open staan' betekent ook dat de ander met kinderwens er voor open moet staan om eventueel geen kinderen te nemen.
quote:dus zijn we dan eigenlijk akkoord als beide partijen 100% zeker zijn van een kinderwens/geen kinderwens, er gewoon geen oplossing mogelijk is, zonder dat één van beiden een onmenselijke zware toegeving moet doen.Op zondag 22 mei 2005 17:53 schreef Kontiki het volgende:
Dat werkt natuurlijk ook van 2 kanten. Ik zou er echt van gaan gruwelen als mijn partner me laat weten 100% zeker kinderen te willen en dat ook van mij eist. Dat is eigenlijk net zo egoistisch.
'Er in ieder geval voor open staan' betekent ook dat de ander met kinderwens er voor open moet staan om eventueel geen kinderen te nemen.
een toegeving die je van een ander mens niet mag vragen. ik wil kinderen, maar ik zal nooit iemand anders een kind opdringen. Dan moet ik op zoek naar een partner die ook kinderen wil.
quote:Dat staat er niet maar goed... Je standpunt is duidelijk. We denken alleen andersOp zondag 22 mei 2005 19:06 schreef petitlapin het volgende:
[..]
dus zijn we dan eigenlijk akkoord als beide partijen 100% zeker zijn van een kinderwens/geen kinderwens, er gewoon geen oplossing mogelijk is, zonder dat één van beiden een onmenselijke zware toegeving moet doen.
een toegeving die je van een ander mens niet mag vragen. ik wil kinderen, maar ik zal nooit iemand anders een kind opdringen. Dan moet ik op zoek naar een partner die ook kinderen wil.
quote:Je zou samen kunnen gaan praten en proberen tot een oplossing te komen die voor beiden bevredigend is.Op zondag 22 mei 2005 15:41 schreef petitlapin het volgende:
[..]
zeg me eens hoe ik met mijn partner het probleem van ' verschil in kinderwens' zou moeten oplossen ?
moet mijn man me een hondje kopen of zo? hoe gaat dit opgelost worden ?
Door afspraken te maken en tot elkaar proberen te komen. Stel dat je een partner hebt die geen kinderen wil. Misschien kun je afspreken om eens op te passen op de kinderen van iemand anders. Wellicht heeft je partner geen idee hoe leuk kinderen kunnen zijn.
Als dat een beetje bevalt zou je kunnen overleggen om 1 kindje proberen te krijgen samen, en dat hoeft niet direct maar als je wat ouder bent, misschien ziet hij het dan wel meer zitten. Maar dat je wel een termijn stelt, over 5 jaar bijvoorbeeld.
En praat er ook over waarom hij geen kinderen wil, hoe kun je met een kindje samen zo de taken verdelen (eerlijk uiteraard) zodat hij er wel wat in ziet. Misschien ziet hij op tegen poepluiers, dan zou je de afspraak kunnen maken dat jij de luiers verschoont tegen die tijd, ik noem maar wat.
Als mijn vriend perse kinderen zou willen zou bovenstaand scenario voor mij een overweging kunnen zijn.
quote:Hij is d'r ingeluist ?Op zondag 22 mei 2005 22:49 schreef Miss_MacPhisto het volgende:
Wellicht een beetje offtopic, maar mijn vader wilde ook nooit kinderen.
Ik denk dat heel veel mannen door hun vrouw 'gedwongen' worden kinderen te nemen.
quote:Dat denk ik ook wel maar voor velen is het ook gelijkertijd een godszegen.Op zondag 22 mei 2005 23:32 schreef Aaargh! het volgende:
[..]
Hij is d'r ingeluist ?
Ik denk dat heel veel mannen door hun vrouw 'gedwongen' worden kinderen te nemen.
quote:Ja, want mannen doe nu eenmaal niets liever dan zich kapotwerken voor iemand anders z'n plezierOp maandag 23 mei 2005 00:10 schreef Nuek het volgende:
voor velen is het ook gelijkertijd een godszegen.
quote:Welke iemand? Lekker generaliserendOp maandag 23 mei 2005 17:38 schreef Aaargh! het volgende:
[..]
Ja, want mannen doe nu eenmaal niets liever dan zich kapotwerken voor iemand anders z'n plezier
quote:ik vind dit op zich wel onzin eigenlijk. Hier zeg je dus dat degene die geen kinderwens heeft zich moet aanpassen aan degene die wel een kinderwens heeft... dat is naar mijn mening geen compromis hoor.Op zondag 22 mei 2005 20:10 schreef DoucheMeermin het volgende:
[..]
Je zou samen kunnen gaan praten en proberen tot een oplossing te komen die voor beiden bevredigend is.
Door afspraken te maken en tot elkaar proberen te komen. Stel dat je een partner hebt die geen kinderen wil. Misschien kun je afspreken om eens op te passen op de kinderen van iemand anders. Wellicht heeft je partner geen idee hoe leuk kinderen kunnen zijn.
Als dat een beetje bevalt zou je kunnen overleggen om 1 kindje proberen te krijgen samen, en dat hoeft niet direct maar als je wat ouder bent, misschien ziet hij het dan wel meer zitten. Maar dat je wel een termijn stelt, over 5 jaar bijvoorbeeld.
En praat er ook over waarom hij geen kinderen wil, hoe kun je met een kindje samen zo de taken verdelen (eerlijk uiteraard) zodat hij er wel wat in ziet. Misschien ziet hij op tegen poepluiers, dan zou je de afspraak kunnen maken dat jij de luiers verschoont tegen die tijd, ik noem maar wat.
Als mijn vriend perse kinderen zou willen zou bovenstaand scenario voor mij een overweging kunnen zijn.
Kijk, ik ben een vrouw, en ik wil absoluut geen kinderen. Ik vind ze niet leuk, lief of schattig of wat dan ook, en niemand doet mij er een plezier mee om zo'n ding tijdens een kwaamvisite/familiebezoek/ander moment in de armen te duwen, en gelukkig heb ik ze dat ondertussen duidelijk kunnen maken..
Moest ik iemand tegen komen, en die wil absoluut wel kinderen, dan kan ik nog zo veel van die persoon houden, maar ik ga mezelf niet verloochenen en ongelukkig maken door een kind te baren waar ik DE REST VAN MIJN LEVEN aan vast zit. Wanneer iemands ideen op zulk een fundamenteel niveau verschillen met die van mij, is de conclusie eigenlijk vrij simpel: we passen toch niet zo goed bij elkaar als we dachten.
Waarom allerlei pijnlijke compromissen gaan verzinnen, terwijl het op die manier toch wel fout zal lopen.
quote:Ik vind kinderen ook niet leuk, maar wellicht komt dat nog. Of kan ik m'n best doen de leuke dingen ervan in te zien. Ik vond sporten ook niet leuk, tegenwoordig sport ik me suf.Op maandag 23 mei 2005 17:47 schreef diabolotin het volgende:
[..]
ik vind dit op zich wel onzin eigenlijk. Hier zeg je dus dat degene die geen kinderwens heeft zich moet aanpassen aan degene die wel een kinderwens heeft... dat is naar mijn mening geen compromis hoor.
Kijk, ik ben een vrouw, en ik wil absoluut geen kinderen. Ik vind ze niet leuk, lief of schattig of wat dan ook, en niemand doet mij er een plezier mee om zo'n ding tijdens een kwaamvisite/familiebezoek/ander moment in de armen te duwen, en gelukkig heb ik ze dat ondertussen duidelijk kunnen maken..
Moest ik iemand tegen komen, en die wil absoluut wel kinderen, dan kan ik nog zo veel van die persoon houden, maar ik ga mezelf niet verloochenen en ongelukkig maken door een kind te baren waar ik DE REST VAN MIJN LEVEN aan vast zit. Wanneer iemands ideen op zulk een fundamenteel niveau verschillen met die van mij, is de conclusie eigenlijk vrij simpel: we passen toch niet zo goed bij elkaar als we dachten.
Waarom allerlei pijnlijke compromissen gaan verzinnen, terwijl het op die manier toch wel fout zal lopen.
Een mens kan veranderen. Ik zeg niet gauw "Nooit" want niets is zo'n achterhaald woord als "Nooit". En je kan wel gelijk roepen tegen je partner, Nooit! Maar als je je er niet in verdiept, dan is dat een beetje een lege mening.
Ik ken niemand met kleine kindjes, heb ze niet in m'n omgeving etc.
Misschien zou ik als ik tante was bijvoorbeeld wel de leuke dingen zien. Misschien ook niet.
Maar er zijn hele volksstammen babies geboren van ouders die geen kinderen willen. En stapeldol zijn op ze nu ze er eenmaal zijn.
quote:Een kind is geen ding, een kind is een mens dat nog een hoop te leren heeft en nog moet groeien.Op maandag 23 mei 2005 17:47 schreef diabolotin het volgende:
Kijk, ik ben een vrouw, en ik wil absoluut geen kinderen. Ik vind ze niet leuk, lief of schattig of wat dan ook, en niemand doet mij er een plezier mee om zo'n ding tijdens een kwaamvisite/familiebezoek/ander moment in de armen te duwen, en gelukkig heb ik ze dat ondertussen duidelijk kunnen maken..
Dat jij ze niet wilt, dat je niet weet wat je er mee aan moet, prima, jouw goed recht. Maar het zijn gewoon levende wezens. Laat me je geheugen even opfrissen: je bent zelf ook een kind geweest. Was je toen ook een "ding"? En ben je toen je 18/21/of wanneer je ook volwassen werd, zomaar ineens *ploef* een mens geworden? Doe normaal ofzo.
Ik vind dit soort reacties altijd zó belachelijk. Dat je ze niet leuk vindt, prima, maar je kunt wel normaal doen er over. Je gaat niet dood aan het vast houden van een kind, en daarna mag je gewoon weer naar huis, of gaan ze zelf naar huis, en kan jij fijn gaan verzuchten dat je heel blij bent geen kinderen te hebben. Maar ze bestaan nou eenmaal wel, zonder kinderen ook geen volwassenen, en daar heb je het maar mee te doen. En van iemand die zo'n hekel heeft aan kinderen, zou je een minder kinderachtig reactie verwachten dan praten over "dingen"...
sorry, maar ik vind dat soort bewoordingen echt té belachelijk
quote:vrouw/kinderen.
Een vrouw wil instinctief een nest bouwen, een man wil gewoon z'n kwakje kwijt en dan een ander wijf neuken.
quote:Inderdaad!!Op maandag 23 mei 2005 18:00 schreef innovative het volgende:
Een kind is geen ding, een kind is een mens dat nog een hoop te leren heeft en nog moet groeien.
Dat jij ze niet wilt, dat je niet weet wat je er mee aan moet, prima, jouw goed recht. Maar het zijn gewoon levende wezens. Laat me je geheugen even opfrissen: je bent zelf ook een kind geweest. Was je toen ook een "ding"? En ben je toen je 18/21/of wanneer je ook volwassen werd, zomaar ineens *ploef* een mens geworden? Doe normaal ofzo.
Ik vind dit soort reacties altijd zó belachelijk. Dat je ze niet leuk vindt, prima, maar je kunt wel normaal doen er over. Je gaat niet dood aan het vast houden van een kind, en daarna mag je gewoon weer naar huis, of gaan ze zelf naar huis, en kan jij fijn gaan verzuchten dat je heel blij bent geen kinderen te hebben. Maar ze bestaan nou eenmaal wel, zonder kinderen ook geen volwassenen, en daar heb je het maar mee te doen. En van iemand die zo'n hekel heeft aan kinderen, zou je een minder kinderachtig reactie verwachten dan praten over "dingen"...
sorry, maar ik vind dat soort bewoordingen echt té belachelijk
quote:Een baby is ook geen volwaardig mens, een baby is zich er niet eens van bewust bewust dat het bestaat, dat ontstaat pas ergens gedurende het eerste levensjaar. Uit proeven blijkt dat pasgeboren chimpansees veel intelligenter zijn dan pasgeboren mensen.Op maandag 23 mei 2005 18:00 schreef innovative het volgende:
Een kind is geen ding, een kind is een mens dat nog een hoop te leren heeft en nog moet groeien.
Menselijke kinderen zijn bij geboorte nog helemaal niet 'af', dat komt omdat mensen babies een relatief groot hoofd hebben en het moet er eigenlijk te vroeg uit, anders pas 't niet meer door de daarvoor bestemde uitgang.
Tuurlijk ben ik ook een kind geweest, en ik ben blij dat ik gewenst was. Wat moet het toch vreselijk fijn zijn voor een kind, om er later achter te komen dat pa of ma eigenlijk helemaal geen kind wilde, en dat een van de twee de ander heeft moeten overtuigen etc.
En trouwens... er bestaat een verschil tussen een hekel hebben aan en niet leuk vinden. Ik heb geen hekel aan kinderen, vind het prima als andere mensen gelukkig zijn met hun kind, maar houd dat voor jezelf en ga er niet vanuit dat iedereen die mening deelt.
een kind is niet zaligmakend ofzo hoor
Dat soort dingen vind ik wel veel te ver gaan.
quote:Nouja, babies zijn wel extreem lelijk en vervelend om te zien.Op maandag 23 mei 2005 18:27 schreef Angeles het volgende:
zij noemde kinderen misvormde vleeshompen.
quote:Ze lijken vaak op Winston Churchil, maar dan zonder sigaarOp maandag 23 mei 2005 18:32 schreef Aaargh! het volgende:
[..]
Nouja, babies zijn wel extreem lelijk en vervelend om te zien.
Maar het is eerlijk gezegd enorm frustrerend dat als je er met een niet-kindervrije vriend, familielid of een moeder (das dan meestal nog wel een graadje erger (sorry)) over zoiets spreekt. Altijd dezelfde reacties en antwoorden die ik gewoon kotsbeu ben:
- ow, het klokje gaat bij jou ook nog wel tikken (wat als mijn klokje enkel digitaal werkt?)
- zonder een kind ben je geen echte vrouw (onzin natuurlijk)
- iedereen wil kinderen (nee dus)
- je ben egoistisch als je geen kind wilt (waarom nemen mensen ook alweer kinderen? Je krijgt er zoveel voor terug. Is niet egoistisch dan?)
- je ouders hebben recht op kleinkinderen (mijn ouders hebben recht op een gelukkig kind...)
- dan moeten mijn kinderen later jou verzorgen in het bejaardentehuis (ja, inderdaad ja, maar daar krijgen ze voor betaald)
- als je oud bent, dan heb je niemand meer, enkel je kinderen nog (ook onzin, kijk maar eens in een bejaardentehuis hoeveel mensen er nooit bezoek krijgen van hun kinderen...)
- mijn kinderen betalen voor jouw aow (so, ik betaal voor hun kinderbijslag, voor de werkloze alleenstaande moeders, ook premies voor dingen die ik niet nodig heb..., hoef geen ouderschapsverlof op te nemen, dus dat brengt het weer mooi in balans enzo)
- en zo kan ik nog uren doorgaan.
Kijk, dit is geen persoonlijke aanval op de posters hier, maar iemand zoals ik die zo duidelijk hierin is, die heeft alle tegenargumenten al 100.000 keer gehoord en wil gewoon ook gerespecteerd worden. Sorry om het woord ding te gebruiken, maar ik kon mij even niet inhouden
Mensen hebben altijd kritiek op je keuze, maar je bent niemand verantwoording daarover schuldig, alleen jezelf en degene met wie je de beslissing neemt (je partner dus).
quote:Dat is kolder zeg. Aow bouw je namelijk zelf op. Dat is echt de domste redenering ooit.Op maandag 23 mei 2005 18:42 schreef diabolotin het volgende:
- mijn kinderen betalen voor jouw aow (so, ik betaal voor hun kinderbijslag, voor de werkloze alleenstaande moeders, ook premies voor dingen die ik niet nodig heb..., hoef geen ouderschapsverlof op te nemen, dus dat brengt het weer mooi in balans enzo)
Tuurlijk is die hele statement kolder, maar probeer sommige mensen daar maar eens van te overtuigen
quote:Op maandag 23 mei 2005 18:48 schreef Frenkie het volgende:
[..]
Dat is kolder zeg. Aow bouw je namelijk zelf op. Dat is echt de domste redenering ooit.
Bedoel je pensioen? Oud word je vanzelf wel maar hoeveel je dan binnen krijgt heb je naast je AOW zelf een beetje in de hand.quote:Mensen hebben een "oh wat lief" reactie op alle jonge dieren, dat wordt getriggered door de verhoudingen van het gezicht en de verhouding van het hoofd tot de rest v/h lichaam.Op maandag 23 mei 2005 18:33 schreef Angeles het volgende:
Vind jij ja. Gelukkig niet iedereen.
Zodra je je daar overheenzet en objectief kijkt dan zal je ook concluderen dat een baby gewoon foeilelijk is.
Waar kan ik info krijgen over de ingreep??
quote:Wat grappig want je reageerde op mijn post en als je de eerste post op pagina 3 leest, dan kun je lezen dat ik geen kinderen wil. En er ook van baal dat mensen het me opdringen.Op maandag 23 mei 2005 18:42 schreef diabolotin het volgende:
sorry voor mijn woordkeuze dan, maar het is meer de frustratie waardoor ik dat dus zei. Ik vond mijn woordkeuze ook wel meevallen hoor.
Maar het is eerlijk gezegd enorm frustrerend dat als je er met een niet-kindervrije vriend, familielid of een moeder (das dan meestal nog wel een graadje erger (sorry)) over zoiets spreekt. Altijd dezelfde reacties en antwoorden die ik gewoon kotsbeu ben:
Maar waar de discussie nu om draaide, wat als van een stel de een wel wil en de ander niet.
Ik suggereerde praten, proberen... waarom, hoe zou het wel kunnen.
Kan je zeggen, wat dom... praten... maar we zijn geen bruine beren, we zijn mensen en die kunnen praten. Dus waarom zou je van dat vermogen geen gebruik maken?
't kan nog behoorlijk omslaan hoor, met 20 kom je net uit de puberteit rollen
quote:Probeer http://www.anticonceptie-online.nl/ eens.Op maandag 23 mei 2005 19:21 schreef JeroenMeloen het volgende:
Ik vind het een godvergeten goed plan dat sterriliseren! Onomkeerbaar bitte, behoed je later ook nog voor de grote fout om kinderen te nemen.
Waar kan ik info krijgen over de ingreep??
Zelf overweeg ik (25) ook sterillisatie, omdat ik zeker weet dat ik geen kinderen wil. Ik vind kinderen en de bijkomende leefstijl helemaal niks. Ik walg er zelfs van. Zolang het biologisch onmogelijk is om een puber te baren, wil ik geen kinderen. Geef mij maar een hond of zo, da's wel lachen
quote:Ik vind kinderen ook leuk worden als ze puber zijn, heb zelf een jongerensite, beetje a la fok maar dan jonger publiek dus. 12.000 pubers die alle bijkomende puberproblemen in een absurd tempo op die site spuwen. Kan er altijd wel om lachen en mee door de bocht, ik ben m'n eigen pubertijd nog lang niet vergeten.Op dinsdag 24 mei 2005 00:05 schreef Botje96 het volgende:
[..]
Probeer http://www.anticonceptie-online.nl/ eens.
Zelf overweeg ik (25) ook sterillisatie, omdat ik zeker weet dat ik geen kinderen wil. Ik vind kinderen en de bijkomende leefstijl helemaal niks. Ik walg er zelfs van. Zolang het biologisch onmogelijk is om een puber te baren, wil ik geen kinderen. Geef mij maar een hond of zo, da's wel lachen
quote:geheel offtopic, maareh, je pensioen bouw je zelf op, AOW werkt net even anders. AOW wordt betaald uit de belastingen die het nu werkende volk binnen brengt, maw, jij betaalt voor je ouders. Dat is ook het hele probleem nu, we hebben straks te weinig werkenden om de AOW van deOp maandag 23 mei 2005 18:48 schreef Frenkie het volgende:
[..]
Dat is kolder zeg. Aow bouw je namelijk zelf op. Dat is echt de domste redenering ooit.
quote:mens1 (de ~ (m.), ~en)Op maandag 23 mei 2005 18:19 schreef Aaargh! het volgende:
[..]
Een baby is ook geen volwaardig mens, een baby is zich er niet eens van bewust bewust dat het bestaat, dat ontstaat pas ergens gedurende het eerste levensjaar. Uit proeven blijkt dat pasgeboren chimpansees veel intelligenter zijn dan pasgeboren mensen.
Menselijke kinderen zijn bij geboorte nog helemaal niet 'af', dat komt omdat mensen babies een relatief groot hoofd hebben en het moet er eigenlijk te vroeg uit, anders pas 't niet meer door de daarvoor bestemde uitgang.
1 het hoogst ontwikkelde wezen, dat zich door zijn rede en taal van de dieren onderscheidt => homo sapiens, mensenkind, sterveling, wereldburger, ziel
Een baby is wel degelijk een volwaardig mens. Een baby is een homo sapiens, dus een mens. Ben je een half mens als baby? Of een kwart mens? Omdat je nog niet volgroeit bent? Vind ik ook achterlijk staan, alsof een kind dan minderwaardig is, of minder van ons soort. En dan, 18, 19, 20 jaar, en ineens wordt het van "iets" een mens?
Als je zegt, een baby is nog geen volwaardige volwassene, ja, dat klopt. Er groeit nog het één en ander, er moet nog het één en ander veranderen (puberteit, enzo), en een baby heeft nog een hoop te leren eer het als volwaardig volwassene door het leven kan gaan.
quote:Nee, omdat het neurale netwerk tussen de oortjes nog niet op niveau is.Op dinsdag 24 mei 2005 08:40 schreef innovative het volgende:
Een baby is wel degelijk een volwaardig mens. Een baby is een homo sapiens, dus een mens. Ben je een half mens als baby? Of een kwart mens? Omdat je nog niet volgroeit bent?
quote:dus bepaalde gehandicapten waarvan het zenuwsysteem niet volledig volgroeid is, zijn ook geen mensen. Leuk.Op dinsdag 24 mei 2005 10:27 schreef Aaargh! het volgende:
Nee, omdat het neurale netwerk tussen de oortjes nog niet op niveau is.
quote:Dat is een menselijk iets, dat je bepaalde dingen nog moet ontwikkelen in je groei.Op dinsdag 24 mei 2005 10:27 schreef Aaargh! het volgende:
[..]
Nee, omdat het neurale netwerk tussen de oortjes nog niet op niveau is.
Als je zegt, het is geen volwaardige volwassene, klopt. Maar jij zegt hier dat iedereen waarbij iets kleins (of groots) nog niet (of niet) ontwikkeld is, geen mens is, dan is er waarschijnlijk helemaal niemand mens. Want dan is een dove geen mens, iemand met een slechte motoriek geen mens, iemand met dyslexie geen mens, een kaal iemand geen mens, iemand die niet hoogbegaafd is geen mens... Want bij al die mensen is er iets minder (of, anders) ontwikkeld dan bij anderen...
Goed, jij geen mens, ik geen mens, niemand mens, en baby's dus ook niet, of állemaal mens, omdat het feit dat bepaalde dingen minder ontwikkeld zijn bij baby's of wie dan ook, horen bij de mens. Genetisch bepaald enzo, en tevens een groeiproces dat bij de mens hoort, dat kenmerkend is voor de homo sapiens.
quote:Jawel, alleen niet volwaardig.Op dinsdag 24 mei 2005 10:54 schreef petitlapin het volgende:
[..]
dus bepaalde gehandicapten waarvan het zenuwsysteem niet volledig volgroeid is, zijn ook geen mensen. Leuk.
quote:en wat zijn de vereisten om een volwaardig mens te zijn
IQ van 100, alle zintuigen aanwezig ...?
quote:Je bent aardig op weg.Op dinsdag 24 mei 2005 11:09 schreef petitlapin het volgende:
[..]
en wat zijn de vereisten om een volwaardig mens te zijn
IQ van 100, alle zintuigen aanwezig ...?
quote:Er is een verschil tussen een klein gebrek en geen onderscheid kunnen maken tussen jezelf en de rest van de wereld.Op dinsdag 24 mei 2005 11:01 schreef innovative het volgende:
[..]
Dat is een menselijk iets, dat je bepaalde dingen nog moet ontwikkelen in je groei.
Als je zegt, het is geen volwaardige volwassene, klopt. Maar jij zegt hier dat iedereen waarbij iets kleins (of groots) nog niet (of niet) ontwikkeld is, geen mens is, dan is er waarschijnlijk helemaal niemand mens
Las ook iets over een chimpansee, dat die intelligenter zou zijn dan een baby.
Ik denk dat de uitslag destijds heel anders had geweest als ze een andere baby dan Aaargh hadden genomen voor dit onderzoek.
quote:Op dinsdag 24 mei 2005 12:06 schreef DoucheMeermin het volgende:
Reageer gewoon niet op mensen die zulke uitspraken doen puur en alleen om te shockeren.
Las ook iets over een chimpansee, dat die intelligenter zou zijn dan een baby.
Ik denk dat de uitslag destijds heel anders had geweest als ze een andere baby dan Aaargh hadden genomen voor dit onderzoek.
http://www.timesonline.co.uk/article/0,,2087-1291219_1,00.html
quote:Een ongeboren baby is biologisch gezien ook een parasiet.Op dinsdag 24 mei 2005 13:29 schreef Aventura het volgende:
Midas Dekkers omschrijft het mooi. Een biologisch principe is dat groei in de natuur altijd ten koste gaat van iets anders. Er zijn diersoorten die, zodra ze zich hebben voortgeplant, meteen sterven of heel snel aftakelen.
quote:Ik begrijp wel wat je bedoelt, ik denk dat veel vrouwen daar best over nadenken..Op dinsdag 24 mei 2005 13:29 schreef Aventura het volgende:
Wat mij tegenstaat aan het krijgen van kinderen, is dat ik dan niet meer in het centrum sta. En ik ben er niet klaar voor om al uit het voetlicht te stappen, ik ben nog volop in ontwikkeling. Midas Dekkers omschrijft het mooi. Een biologisch principe is dat groei in de natuur altijd ten koste gaat van iets anders. Er zijn diersoorten die, zodra ze zich hebben voortgeplant, meteen sterven of heel snel aftakelen. Dat gevoel heb ik ook bij kinderen krijgen. Als ik een kind krijg, dan is mijn eigen tijd over. Hoe ironisch allemaal, aangezien mijn eicellen al in rap tempo aan het opraken zijn (ik ben al 27).
Zelfs ik, al ben ik 30 weken zwanger en heb ik altijd 100% zeker geweten dat ik kinderen wilde denk nog wel eens "Straks ben ik niet meer gewoon IK, maar iemands moeder..."
En ik weet best dat mijn leven gewoon doorgaat, maar toch schiet het best wel eens door m'n hoofd...Ook voor je partner zal je nooit meer degene zijn die op nummer 1 staat. Als het goed is heb je wel beide dezelfde persoon op nummer 1 staan....
quote:. Ik beweer overigens zelf ook niet dat ik geen kinderen wil, ik sluit het zeker niet uit. Maar ik ben er niet klaar voor en weet niet of ik er wel op tijd klaar voor zal zijn (lees: voor de menopauze).Op dinsdag 24 mei 2005 13:34 schreef Igraine het volgende:
[..]
Ik begrijp wel wat je bedoelt, ik denk dat veel vrouwen daar best over nadenken..
Zelfs ik, al ben ik 30 weken zwanger en heb ik altijd 100% zeker geweten dat ik kinderen wilde denk nog wel eens "Straks ben ik niet meer gewoon IK, maar iemands moeder..."
En ik weet best dat mijn leven gewoon doorgaat, maar toch schiet het best wel eens door m'n hoofd...Ook voor je partner zal je nooit meer degene zijn die op nummer 1 staat. Als het goed is heb je wel beide dezelfde persoon op nummer 1 staan....
Grapig dat jij er in elk geval over nadenkt, ik krijg altijd de indruk dat de meeste moeders een soort oerdrift hebben, die zich vol enthousiamse en onbevangenheid laten bevruchten en daarna vol overgave en blijdschap moeder worden. Ach, die zijn er vast wel, maar er zullen ook wikkers en wegers tussen zitten (waarbij de balans is doorgeslagen naar een ' ja')
.Je leven veranderd wel, dat is zonder enige twijvel, maar je gaat er niet op achteruit, helemaal niet.
Je bent zoveel in dit leven, nu ben je ook al partner, jezelf, kind van iemand enz enz enz enz, daar komt dan gewoon 1 woordje bij, veranderd niets inhoudelijk aan jezelf...
quote:Nee dat weet ik ook wel, maar het is meer een gevoel wat je af en toe bekruipt.Op dinsdag 24 mei 2005 13:42 schreef erodome het volgende:
Dan ben je ik en moeder, het is niet zo dat je zelf verloren gaat, daar ben je zelf ook nog bij he.
quote:In houdelijk zal er best wel iets veranderen denk ik, alleen al het feit dat je meer verantwoordelijkheden hebt. Ik ben ook niet bang om achteruit te gaan. Ik ben echt wel van mening dat een kind je leven verrijkt. Ik kijk er ontzettend naar uit om straks moeder te zijn hoor, ik heb er lang genoeg op moeten wachtenJe leven veranderd wel, dat is zonder enige twijvel, maar je gaat er niet op achteruit, helemaal niet.
Je bent zoveel in dit leven, nu ben je ook al partner, jezelf, kind van iemand enz enz enz enz, daar komt dan gewoon 1 woordje bij, veranderd niets inhoudelijk aan jezelf...
Maar ondanks dat blijf je gewoon nadenken over dingen, tenminste ik wel...
quote:Dat denken een hoop vrouwen zo te doen. Een vriendin van mij was echt supernuchter altijd, riep ook, zo word ik niet. Die ging mee meubels kopen terwijl ze 8 maanden zwanger was. Onder het motto, de wereld houdt niet op als je hoogzwanger bent.Op dinsdag 24 mei 2005 13:42 schreef erodome het volgende:
Dan ben je ik en moeder, het is niet zo dat je zelf verloren gaat, daar ben je zelf ook nog bij he.
Je leven veranderd wel, dat is zonder enige twijvel, maar je gaat er niet op achteruit, helemaal niet.
Je bent zoveel in dit leven, nu ben je ook al partner, jezelf, kind van iemand enz enz enz enz, daar komt dan gewoon 1 woordje bij, veranderd niets inhoudelijk aan jezelf...
Maar vreemd genoeg staan veel moeders na de geboorte direct op een andere planeet. Qua communiceren voelt het dan alsof je mijlenver van ze afstaat.
Er is maar weinig wat een band scheppen kan tussen een moeder en een bewuste niet-moeder denk ik wel eens.
Ik denk ook altijd wel, als je een kind mag krijgen dan ben je in de eerste plaats moeder, en dan pas jezelf. Zeker de eerste jaren draait de hele aarde van ouders om hun kind. Ik begrijp het wel ook, als ik een kind zou hebben zal dat net zo gaan denk ik.
quote:Ik denk ook niet in termen als 'achteruit gaan'. Dat zou wel erg oppervlakkig zijn, ik ben me er echt wel van bewust dat een kind een enorme verrijking van je leven *kan* zijn.Op dinsdag 24 mei 2005 13:42 schreef erodome het volgende:
Dan ben je ik en moeder, het is niet zo dat je zelf verloren gaat, daar ben je zelf ook nog bij he.
Je leven veranderd wel, dat is zonder enige twijvel, maar je gaat er niet op achteruit, helemaal niet.
Je bent zoveel in dit leven, nu ben je ook al partner, jezelf, kind van iemand enz enz enz enz, daar komt dan gewoon 1 woordje bij, veranderd niets inhoudelijk aan jezelf...
Maar ik ben momenteel nog zo individueel ingesteld. Ben altijd al een laatbloeier geweest op allerlei vlakken, ik begin pas nu mijn eigen identiteit te krijgen. Ik weet beter wat ik wil, ik ben rustiger, heb ook pas sinds kort de behoefte om mijn leven met iemand te willen delen (dit had ik vroeger nooit), ik wil een nieuwe studie/cursus gaan doen, net nieuwe baan, etc. etc.
Anderen hebben dat proces veel eerder doorgemaakt heb ik altijd het idee. Daarbij komt dat het feit dat ik nu pas mezelf kan zijn ook deels te maken met mijn ouders en mijn opvoeding (ik kom niet uit een warm nest), vandaar dat ik ook wat huiverig ben. Ik wil in elk geval pas kinderen als ik ze écht wil en ze 100% welkom zijn.
quote:Ik krijg altijd van die flashbacks naar die laatste show van theo maassen als je dit soort dingen hoort.Op dinsdag 24 mei 2005 13:56 schreef DoucheMeermin het volgende:
Ik denk ook altijd wel, als je een kind mag krijgen dan ben je in de eerste plaats moeder, en dan pas jezelf. Zeker de eerste jaren draait de hele aarde van ouders om hun kind. Ik begrijp het wel ook, als ik een kind zou hebben zal dat net zo gaan denk ik.
quote:Die show ken ik niet, ik ben niet zo weg van Theo Maassen.Op dinsdag 24 mei 2005 15:50 schreef Laton het volgende:
[..]
Ik krijg altijd van die flashbacks naar die laatste show van theo maassen als je dit soort dingen hoort.
quote:Functioneel naakt heet die show, en erg sterk,...toch maar kijken, zie het als research voor deze draad.Op dinsdag 24 mei 2005 16:02 schreef DoucheMeermin het volgende:
[..]
Die show ken ik niet, ik ben niet zo weg van Theo Maassen.
quote:Je eigen tijd is niet voorbij maar je bent de komende 20 jaar niet alleen verantwoordelijk voor jezelf.Op dinsdag 24 mei 2005 13:29 schreef Aventura het volgende:
Wat mij tegenstaat aan het krijgen van kinderen, is dat ik dan niet meer in het centrum sta. En ik ben er niet klaar voor om al uit het voetlicht te stappen, ik ben nog volop in ontwikkeling. Midas Dekkers omschrijft het mooi. Een biologisch principe is dat groei in de natuur altijd ten koste gaat van iets anders. Er zijn diersoorten die, zodra ze zich hebben voortgeplant, meteen sterven of heel snel aftakelen. Dat gevoel heb ik ook bij kinderen krijgen. Als ik een kind krijg, dan is mijn eigen tijd over. Hoe ironisch allemaal, aangezien mijn eicellen al in rap tempo aan het opraken zijn (ik ben al 27).
100% verantwoordelijk zijn voor een kind betekend in de praktijk dus doorgaans wel dat je altijd rekening moet houden met een ander. Bij elke stap die je zet. Lekker ongeneerd uit je dak gaan onder invloed van drank/drugs heeft consequenties voor je kleuter die de dag erna gepest kan worden door vriendjes . Lekker ordinair de del uithangen in een ultrakort rokje , ouders van andere schattige kindjes die daar hun schande over uit spreken wat weer indirect bij je kind terecht komt.
Een paar dagen ultra krap zitten, kan niet want je kind moet eten dus moet je beter plannen...Even een weekendje spontaan weg? Kan niet (of je moet geweldige ouders of vrienden hebben die zin hebben om te pas en te onpas je kind op te vangen) Uitslapen? Lekker uitzieken? No way...er is immers een kind die regelmaat en structuur nodig heeft DUS ben jij daar als ouder verantwoordelijk voor...ff ontspannen met een boek op de bank? Neh...vergeet het...
M.a.w. je onbevangenheid en de vanzelfsprekendheid waarmee je nu de dingen kunt doen zijn werkelijk in 1 klap weg...daar heb je Midas Dekkers niet voor nodig om je dat te realiseren hoor Aventura
quote:En wat is het mooiste moment in je leven?Op dinsdag 24 mei 2005 15:50 schreef Laton het volgende:
[..]
Ik krijg altijd van die flashbacks naar die laatste show van theo maassen als je dit soort dingen hoort.
*de geboorte van mijn kinderen !!
*dat zegt dan ook wel iets over leven hè??