Ik ben vroeger van mijn 16 tot 18 mishandeld in een niet zo feestelijke plek (het was een soort kindertehuis) waar ik ben gehersenspoeld, verwaarloosd en mishandeld (overigens was dat geen seksueel misbruik, alleen gepast geweld 
) Ik heb daar nogal wat trauma's aan over gehouden. Ik ben daar nu 7 jaar weg en ik zit inmiddels op de universiteit maarre...het contact met mijn vriendinnen is heel snel verwaterd en ik heb geen nieuwe vrienden meer kunnen maken. Volgens mij merken ze gewoon dat er wat mis is met mij. Elke goedwillende poging van mijn kant om een praatje te maken loopt uit op een afwijzing. Mensen gaan er nog net niet gillend vandoor als ik ze begroet. 
Om mijn trauma's te kunnen verwerken heb ik mensen nodig en die mensen willen niets met mij te maken hebben juist omdat ik trauma's heb. Of het moet aan iets anders liggen, aan mijn kop ofzo. Tis in ieder geval allemaal bout en studeren gaat ook al ruk. 
Dat wilde ik even kwijt. Ik had het ook tegen mijn kamerplant kunnen zeggen; die zit met zijn wortels goed vast dus die kan er niet vandoor gaan maar ik heb het toch maar hier gepost.
Nog even een PSje
Ik loop ook nog eens ernstig achter door al die toestanden.
quote:Hmm, klinkt niet fijn. Sterkte iig.Op dinsdag 19 april 2005 10:23 schreef PrincessFiona het volgende:
Ik voel me erg eenzaam.
Dat wilde ik even kwijt. Ik had het ook tegen mijn kamerplant kunnen zeggen; die zit met zijn wortels goed vast dus die kan er niet vandoor gaan maar ik heb het toch maar hier gepost.
Nog even een PSje
Ik loop ook nog eens ernstig achter door al die toestanden.
Maar om eerlijk te zijn denk ik niet dat mensen zoiets ruiken en daarom wegrennen. Zoals je het zegt komt het over dat 1) je dat "wegrennen" verkeerd interpreteerd of 2) je vrij forse sociale fouten maakt die je zelf niet doorhebt.
Waarom denk je eigenlijk dat ze wegrennen? Kan het niet gewoon zijn dat ze vertrekken met de bedoeling weer terug te komen?
probleem met sociaal contact
quote:prcs, succesOp dinsdag 19 april 2005 10:28 schreef WeirdMicky het volgende:
Precies van Cc zegt, ik zou hierbij hulp zoeken. Als je jezelf wat meer op de rails hebt, komen de vrienden vanzelf.
Ik moet natuurlijk weer een bijzonder geval zijn: bijzonder lijp en bijzonder hopeloos.
Tis toch wel bizar als je je bedenkt dat ik vroeger juist wel gemakkelijk contacten kon leggen. Toen was ik ook braaf
en zelfs populair bij leraren omdat ik hoge punten haalde. Nu ben ik vooral
en quote:Ja zo'n specialist is ook maar een mens, die kan de wereld echt niet veranderen. Maare je zit op een universiteit dus je trauma's breken je schijnbaar niet zo op dat je je niet meer kan concentreren op je theorie toch? Maar waar zit het contactprobleem in? is het met het benaderen van mensen of met het onderhouden van contact ?Op dinsdag 19 april 2005 10:43 schreef PrincessFiona het volgende:
Das nou het erge, ik heb zelfs een TRAUMASPECIALIST en het blijft bout.
Ik moet natuurlijk weer een bijzonder geval zijn: bijzonder lijp en bijzonder hopeloos.
Tis toch wel bizar als je je bedenkt dat ik vroeger juist wel gemakkelijk contacten kon leggen. Toen was ik ook braaf
Nu ben ik vooral
quote:Gek, dat had ik dus ook al. Volgens mij moet je zo contact kunnen leggen, desnoods via internet.Op dinsdag 19 april 2005 10:46 schreef Aventura het volgende:
Klinkt misschien raar, maar ik vind je schrijfstijl wel leuk, daarin komt iets van jouw - volgens mij best interessante - persoonlijkheid naar boven. Je komt ecvht niet op mij over als een hopeloos geval ofzo
Al ben ik wel benieuwd waardoor mensen liever geen contact met je hebben. Die zijn de uiting van het probleem en niet het probleem zelf neem ik aan. Wat doe je waardoor mensen liever geen contact met je hebben?
Prinses , opdat ik je een dikke knuffel geef!quote:Krijg toch allemaal de klere
val voor mijn part allemaal dood
ik heb geen zin om braaf te leren
eindig toch wel... in de goot
........
heb gezeten. Daar werd ik enorm gerespecteerd door de anderen, alleen niet door die kansloze mafkezen die ons mishandelden. Ik gok er zelf op dat ik bepaalde sociale vaardigheden die je net in de puberteit leert hanteren niet goed heb kunnen leren hanteren (beetje kromme zin) omdat wij met niets anders bezig waren dan met het overleven in dat hellegat. Ik heb het dan over omgangsvormen, een emotionele band die je alleen hebt in extreme situaties. Dus tenzij de uni een soort POW kamp oid wordt waar de arme studentjes worden afgestraft, weet ik dus eigenlijk niet hoe ik me moet gedragen. Snap je? Heb je al eens gedacht aan groepstherapie? Ik ben geen psycholoog of whatever, maar ik doe het zelf wel. Ook omdat ik moeite heb met contacten, niet met maken, maar met houden... Maar goed, groepstherapie is erop gericht om juist sociale interacties tussen personen zichtbaar te maken, dus juist geschikt voor mensen die contact problemen hebben. Misschien kan zo'n psycholoog je dan wat meer inzicht geven in waarom het bij jou niet lukt... Misschien kan je traumaspecialist daar iets over zeggen, of dat geschikt voor je kan zijn?
@#$ ik werd onderbroken in m'n edit. Ik ga het verhaal niet nog eens tikken ook al omdat ik het niet goed onder woorden krijg maar de strekking ervan was zoiets als "koester je softe ik"
[ Bericht 40% gewijzigd door MouseOver op 19-04-2005 11:50:09 ]
quote:Ik denk dat je van je kamerplant meer intelligente response krijgt. Maar goed, dat is maar een tip.Op dinsdag 19 april 2005 10:23 schreef PrincessFiona het volgende:
Ik had het ook tegen mijn kamerplant kunnen zeggen; die zit met zijn wortels goed vast dus die kan er niet vandoor gaan maar ik heb het toch maar hier gepost.
Verder is het contact met dieren ook goed voor je.
Of ga op een andere sport wat je wel wat lijkt, teamsporten zijn dan wel de makkelijkste manier om vrienden te maken en je bent een soort van verplicht om naar de trainingen en wedstrijden te gaan, helpt misschien als motivatie.
Ik weet niet of je ook veel praat over je problemen? Maar ik zie vaak dat mensen daar toch wel voor weg lopen.
Begin er niet te snel en niet te vaak over, mensen schrikken hier echt van.
Maak er ook geen geheim van, als het onderwerp ter sprake komt, gewoon vertellen.
Ik snap dat erover praten erg oplucht en vaak ook goed is, maar ik vind het vaak beter om niet de problemen die je hebt centraal te laten staan in het leven.
Het is een gedeelte van je, maar jij bent zoveel meer als dat!
quote:Kamerplant-advies.Op dinsdag 19 april 2005 11:28 schreef Troeta het volgende:
Misschien stom advies, maar houd je van paarden?
quote:Ga eens bij een elitaire studentenvereniging, voor zover ik begrepen heb lijkt dat er af en toe aardig op.Op dinsdag 19 april 2005 11:03 schreef PrincessFiona het volgende:
Dus tenzij de uni een soort POW kamp oid wordt waar de arme studentjes worden afgestraft, weet ik dus eigenlijk niet hoe ik me moet gedragen. Snap je?
Ik denk dat het toch een kwestie van proberen is. Ik heb zelf heel lang geen vrienden gehad, pas voor het eerst toen ik 13, 14 was en daar heb ik ook best veel last van. Ik was totaal geen fysiek contact gewend, en ik schrok me echt dood toen voor het eerst een vriendin opeens een arm om me heen sloeg. En verder de 'gewone' dingen die mensen doen om contact te houden was ik niet gewend, echt basisdingen. Dat als iemand vraagt hoe het gaat dat je dan "goed en met jou" moet zeggen, ook als het je eigenlijk niet interesseert. Mensen feliciteren als ze jarig zijn. Of nog erger, ze feliciteren als een familielid jarig is of als een familielid een diploma heeft gehaald of zo (die logica zie ik nog steeds niet). Als iemand ziek is geweest en weer komt werken of naar school komt vragen hoe het gaat, en vragen hoe een examen gegaan is en zo. Ik ben echt heel erg onattent wat dat betreft en dat scheelt je toch best wel veel contact merk ik, nu ik probeer dat allemaal bij te houden. Ik probeer altijd gewoon te doen wat anderen doen in situaties dat ik zelf niet weet wat nou de bedoeling is. Dat kostte eerst wel veel moeite, maar nu na een paar jaar gaat dat best wel aardig. Kwestie van blijven proberen denk ik.
En vooral ook luisteren naar je omgeving. Dat als iemand je bot of afstandelijk of onattent (dat was het dan in mijn geval allemaal) vindt, dat je daar dan ook even over nadenkt of vraagt waar ze precies problemen mee hebben. Helaas krijg je juist in het begin als je het hard nodig hebt weinig 'feedback' anders dan dat mensen bij je uit de buurt blijven, maar op een gegeven moment komt dat wel.
Dan zou ik een reactie 'GAHAAP' en 'sprintje trekken' krijgen. Sta ik dan in mijn eentje te lullen.
Het kloterige is nu juist dat ik ook zo weinig ergens over kan meepraten. Ik heb én andere ervaringen (= trauma's) die zij niet hebben én ik mis de ervaringen die zij dan weer wel hebben.
(ik denk dat je wel begrijpt wat ik daarmee bedoel als je er even over nadenkt...)En nieuwe ervaringen krijg ik zo moeilijk want ik ben ook wel een enorme schijterd, om mijn psycho maar even te citeren.
BTW noop, ik ben geen gothic en ook nooit geweest. Ik ga nu weer vrij normaal gekleed, dat moet ook wel anders val ik wel heel errug op daar in die collegezaal met allemaal rechtenstudentjes
.In die ballentent was ik wel 'apart' gekleed maar ja, daar liep dan ook niemand rond in een gewone spijkerbroek en een gewoon truitje/blousje of whatever. Ik maakte helemaal de blits in mijn aus en zwart-wit-grijsgevlekte camouflagelegerbroek!
en en 
en ook 
naar en en zelfs 
. ik ben van nature niet afstandelijk. Oh, ik voel een helder moment opkomen 
ik mis dus eigenlijk contact daarom ben ik zo
, denk ik. In mijn eentje ben ik
of Samen
of + word ik weer
Maar ja, WAAR HAAL IK DIE ANDERE SMILEY VANDAAN??!!!?
BTW Ik ben dol op die smiley's!
quote:Eindelijk zeg je iets wat ik wel geloof :-)Op dinsdag 19 april 2005 12:15 schreef PrincessFiona het volgende:
BTW Ik ben dol op die smiley's!
Mijn psycho belde om te checken hoe t ging. Nja, dan steekt t toch wel even dat ik niet ff een vriend op kan bellen als ik me rot voel. Maar goed, hij belt straks nog een keer. En hopelijk wat langer want ik zat midden in mijn verhaal. 
quote:Euuh..? Snap m niet.Op dinsdag 19 april 2005 12:40 schreef Scorpie het volgende:
kan jij niet beter bij de TS van Ik ben momenteel aangeschoten (Wat doe ik tegen de pijn?) gaan zitten, dies ook al zo eenzaam, lossen jullie het samen op
quote:Dat geeft niet
hou het er maar op dat op fok vaak een bepaalde grofheid in humor zit. Niet direct verkeerd, maar soms wel wat onverwacht. Je leert het wel...
Geef jezelf alle tijd.
) maar dan te merken dat t toch niet lukken wil. Even voor de duidelijkheid: mijn trauma's hebben mijn gevoel voor humor nog redelijk intact gelaten dus vandaar dat ik het zo, ogenschijnlijk, luchtig breng. Het maakt t voor mezelf wat makkelijker, humor betekent voor mij een tegenwicht tegen de ellende.
Ik heb er net behoorlijk van langs gekregen van mijn psycho; ik moet als de sodemieter gaan studeren van hem!quote:Weg van je pc dan! Hup, an die Arbeit!Op dinsdag 19 april 2005 14:22 schreef PrincessFiona het volgende:
Het gaat zo langzaam. Het is zo frustrerend te weten dat ik an sich wel in staat ben tot contact (ik vat de opmerkingen over mijn schrijfstijl maar op als een compliment
Even voor de duidelijkheid: mijn trauma's hebben mijn gevoel voor humor nog redelijk intact gelaten dus vandaar dat ik het zo, ogenschijnlijk, luchtig breng. Het maakt t voor mezelf wat makkelijker, humor betekent voor mij een tegenwicht tegen de ellende.
quote:Dat zei ze volgens mij nietOp dinsdag 19 april 2005 11:06 schreef RiDo78 het volgende:
Zoals Aventura ook al opviel, je schrijfstijl past niet echt.
quote:Op dinsdag 19 april 2005 10:46 schreef Aventura het volgende:
Klinkt misschien raar, maar ik vind je schrijfstijl wel leuk, daarin komt iets van jouw - volgens mij best interessante - persoonlijkheid naar boven. Je komt ecvht niet op mij over als een hopeloos geval ofzo
quote:Over je schrijfstijl was zeker als compliment bedoeld. Daarmee laat je een stukje van jezelf zien, je humor, je relativeringsvermogen, je intelligentie.Op dinsdag 19 april 2005 14:22 schreef PrincessFiona het volgende:
Het gaat zo langzaam. Het is zo frustrerend te weten dat ik an sich wel in staat ben tot contact (ik vat de opmerkingen over mijn schrijfstijl maar op als een compliment
Wellicht dat je jezelf onderschat.
Belangrijk is dat jij jezelf kunt accepteren zoals je bent, inclusief al je rariteiten (lees: karakter). Want als jij jezelf accepteert zoals je bent, zul je zien dat er mensen om je heen zijn die dat ook doen.
quote:Meen net gelezen te hebben dat je rechten studeert.Op dinsdag 19 april 2005 14:22 schreef PrincessFiona het volgende:
Wat ik me afvraag... past die studie uberhaupt wel bij jou?
quote:Hmm... valt wat voor te zeggen. 't is maar net hoe je het interperteert.
Maar ik blijf wel bij mijn standpunt dat ik er niet veel van geloof. Ze komt betrekkelijk vrolijk over voor iemand die getraumatiseerd is. Al kan dat natuurlijk de buitenkant zijn; maar dan snap ik niet waarom ze dan problemen heeft met contacten leggen.
Wat ik uit je reacties opmaak is dat je hinder ondervindt van nare ervaringen, maar dat je ze gebruikt om het gevoel van gebrek aan contact met anderen te kunnen rationaliseren, door ze te bestempelen als trauma's. Ik zeg niet dat je geen trauma's hebt, maar je uitleg van je 'trauma's' en hun reden voor het gebrek aan contact lijken niet met elkaar in verband te staan. Het gebrek aan contact heeft waarschijnlijk andere oorzaken, en je werkelijke trauma's zorgen mogelijk weer voor ándere problemen dan een gebrek aan contact.
Waarom denk je overigens dat je andere mensen nodig hebt om je 'trauma's' te kunnen verwerken? Als die ervaringen zó erg geweest zijn dat alles eronder komt te lijden en je zelf niet eens meer normaal kunt redeneren; ja, dán heb je anderen nodig. Anders hoef je echt niet te parasiteren op andere mensen om ze te gebruiken voor het verwerken van je problemen. Ik denk dat maar weinig mensen graag een nieuwe vriendschap aangaan met jouw problemen als basis.
Het enige dat jij volgens mij nodig hebt is aandacht, en dat is prima natuurlijk. Maar het kan best zijn dat mensen je juist mijden omdat je hun aandacht op een irritante manier probeert te trekken, en zij dat aanvoelen. Misschien bén je wel een dramaqueen? Wie zal het zeggen? Misschien benadruk je wel de verkeerde eigenschappen en omstandigheden. Bedenk ook dat je omstandigheden je niet maken, maar onthullen wie je werkelijk bent.
Nog even een PSje: Als je het al tot de universiteit hebt geschopt, lijkt het me heel stug dat diezelfde toestanden als destijds, nú ineens voor een achterstand zorgen. Met andere woorden: kijk eerst even wat daadwerkelijk voor welke consequenties in je leven zorgt. Problemen kun je alleen oplossen als je weet wát de problemen zijn.
[ Bericht 0% gewijzigd door Bombie op 19-04-2005 15:23:15 ]
quote:Mensen die getraumatiseerd zijn, denken niet alleen maar aan hoe kut alles is enzo hoor, en zijn niet per definitie altijd zwaar depressief.Op dinsdag 19 april 2005 15:12 schreef RiDo78 het volgende:
Ze komt betrekkelijk vrolijk over voor iemand die getraumatiseerd is.
quote:Je staat er niet alleen voor. Je bent niet de enigeOp dinsdag 19 april 2005 10:23 schreef PrincessFiona het volgende:
Ik voel me erg eenzaam.
Dat wilde ik even kwijt. Ik had het ook tegen mijn kamerplant kunnen zeggen; die zit met zijn wortels goed vast dus die kan er niet vandoor gaan maar ik heb het toch maar hier gepost.
Nog even een PSje
Ik loop ook nog eens ernstig achter door al die toestanden.
Probeer altijd positief te zijn er zijn altijd wel ergere dingen in het leven.
Heb zelf moeten mee maken hoe mij moeder in een psychose raakte
en dat ze gedwongen werd opgenomen,politie haar kwam ophalen is ook geen pretje (mentaal) en een broertje die alleen maar problemen met de politie heeft. (geen vader)
Kan wel wat terug vinden in je verhaal.
p.s Heb zelf in een KOP groep gezeten waarin je met soortgenoten
over je problemen kon praten.
www.demeren.nl , www.mentrum.nl
[ Bericht 7% gewijzigd door Berryback op 19-04-2005 16:04:59 ]
quote:DAt zegt TS toch helemaal niet? Alleen dat ze door de trauma's en dan nog vooral door het gebrek aan 'normale ervaringen' moeite heeft met sociale contacten.Op dinsdag 19 april 2005 15:17 schreef Bombie het volgende:
Waarom denk je overigens dat je andere mensen nodig hebt om je 'trauma's' te kunnen verwerken?
quote:Gek genoeg klinkt het nu juist alsof jij dat niet weet. Ik heb zelf jarenlang last gehad van een depressie en dat is de hele middelbare school geen probleem geweest maar in het eerste jaar van m'n studie trok ik het opeens niet meer. Hoe lang je het al volhoudt zegt niets over hoe lang je iets nog vol kunt houden.Nog even een PSje: Als je het al tot de universiteit hebt geschopt, lijkt het me heel stug dat diezelfde toestanden als destijds, nú ineens voor een achterstand zorgen. Met andere woorden: kijk eerst even wat daadwerkelijk voor welke consequenties in je leven zorgt. Problemen kun je alleen oplossen als je weet wát de problemen zijn.
Ga ik met veel moeite toch maar naar college, word ik door iedereen genegeerd behalve door de docent die meende 'lollig' te moeten doen.
Toen ik mishandeld werd, vertelde ik gewoon aan mensen wat daar met ons gebeurde en hoewel een aantal mensen verrekt goed wisten wat daar gaande was, straften ze me af omdat ik het hardop gezegd had en hadden ze ook nog het lef mij te zeggen dat ik de afstraffing verdiend had. Als ik het zei tegen vreemden (=lui die niks met die tent te maken hadden) dan zeiden ze tegen mij dat ik het het er zelf wel naar gemaakt zou hebben.
Nu ben ik daar al tijden weg maar nog steeds lijken mensen bovenstaand gebrek aan waarde bij mij te zien en laten ze me links liggen. Het spijt me verschrikkellijk maar ik trek het niet meer.
quote:Uit de OP:Op dinsdag 19 april 2005 23:12 schreef Maeghan het volgende:
DAt zegt TS toch helemaal niet? Alleen dat ze door de trauma's en dan nog vooral door het gebrek aan 'normale ervaringen' moeite heeft met sociale contacten.
quote:Op dinsdag 19 april 2005 10:23 schreef PrincessFiona het volgende:
Om mijn trauma's te kunnen verwerken heb ik mensen nodig en die mensen willen niets met mij te maken hebben juist omdat ik trauma's heb.
Ik ben al jaren ontzettend eenzaam en ik hunker naar contact en dan ga jij dat omschrijven als willen parasiteren op anderen??!!?
Ik heb me bijvoorbeeld 2 jaar geleden aangemeld voor een studenten/sportvereninging waar je groepjes moest gaan vormen. Ik zag de bui al hangen maar de lui van het bestuur verzekerden me dat er nog noooooooooit iemand de vereniging heeft moeten verlaten omdat hij/zij niet geaccepteerd werd. Nou ja, ik was dus de eerste.
Niemand (en er waren zo'n 120 aanmeldingen dat jaar!!) wilde me hebben. Het bestuur wilde me plaatsen in een groepje maar dat leek me geen goed idee. Aan het begin van dit collegejaar heb ik me aangemeld voor een vechtsport. Maarre...een oneven aantal aanwezigen betekende dat ik alleen bleef. Degenen met een vergelijkbaar postuur en lengte als ik kozen liever iemand die 2x zo dik was en 3 koppen groter.
Ik heb ook meerdere bijbaantjes gehad. Iedereen had een beter contact met elkaar dan met mij. Bij mijn laatste baan spraken ze af dat ze 'met zijn allen wat leuks zouden gaan doen'. Ze hebben mij natuurlijk niet uitgenodigd.
Ik ben ook een keer meegegaan met een studiereis waar ik niemand kende. Ik heb t geweten ook. Slechts 1 meisje wilde met mij omgaan, de anderen vroegen haar zelfs waarom zij toch in godsnaam met mij om optrok!
Zelfde verhaal met de studentenwintersportvakantie van januari.
Neem maar van mij aan dat er niks meer is wat ik nog kan doen om dit nog goed te krijgen.
Het achterlijke is dat ik wel vriendinnen had vóór de mishandeling en dat ik toen wel normaal behandeld werd. Tijdens de mishandeling werd ik enerzijds ernstig afgemaakt en anderzijds zeer gerespecteerd door mijn maten die dus daar ook mishandeld werden. Sinds ik weg ben, is het allemaal kut.
Het enige wat ik kan bedenken is dat je wat meer oudere mensen moet opzoeken die wat stabieler in het leven staan waar je je wat meer aan kan optrekken. Jongere mensen zijn zelf wat onzekerder en weten wellicht niet goed wat ze met jou aanmoeten. Maar het zou handig zijn om te weten wat het nu precies is wat je uitstraalt wat maakt dat mensen zich van je afkeren.
Maar dit is slechts gissen zo van achter het beeldscherm dus.
quote:Nu wordt ook duidelijk waaróm niemand je moet, huilebalk, met je calimerocomplex!Op dinsdag 26 april 2005 01:18 schreef PrincessFiona het volgende:
Bombie, wat ben jij een kutmongool!
Ik ben al jaren ontzettend eenzaam en ik hunker naar contact en dan ga jij dat omschrijven als willen parasiteren op anderen??!!?
Zeg dan niks.PS
Ze zenden wel erg debiele tekenfilms uit op Jetix en Nick.
Maar goed, dat weet je zelf vast ook wel.
Maargoed, volgens jouw schijnen mensen niets met jouw te maken te willen hebben. Maar waarom niet? Dan bedoel ik niet die mishandelling, want daar ligt het niet aan. Dat was in het verleden... dat is niet nu.
Wat is er aan jouw wat andere mensen afstoot?
Van mijzelf weet ik dat ik non-verbaal erg slecht communiceer. Ik kan erg ongeinteresseerd lijken, terwijl ik iets super-interessant vind. Ik ben het mezelf bewust en werk daar ook continu aan. En zoals ik al eerder aangaf is jouw openingspost niet in een stijl die ik niet vind passen bij het onderwerp. Als je dit in het echte leven ook zo doet dan heb je in ieder geval al 1 verbeterpunt te pakken. Want mensen snappen het niet als jij met een big-smile op je gezicht een triest verhaal loopt af te steken. Dan denken ze al snel dat je dat verhaal verzint om aandacht te vragen.
Dus ga eerst eens voor jezelf na waarom mensen je niet mogen. Wanneer gaat het mis? Meteen als je ze aanspreekt of pas als je ze beter leert kennen? Of misschien als je met je verhaal op de proppen komt of daarvoor al?
Succes.
[ Bericht 0% gewijzigd door RiDo78 op 27-04-2005 21:13:12 ]
Voor mij is het overduidelijk: ik hoor hier niet.
quote:Voor iedereen is een plekje.. Ook voor jou..Op woensdag 27 april 2005 21:02 schreef PrincessFiona het volgende:
Ik blijf 1000x liever alleen thuis dan dat ik al mijn moed bij elkaar schraap en toch maar naar college ga om daar uitgekotst te worden door iedereen.
Voor mij is het overduidelijk: ik hoor hier niet.
En uitgekotst worden? Volgens mij denk je dat alleen maar..
) en je bent slim. Blijkbaar kom je door ervaringen wat tekort op sociaal vlak, punt is nu om dat bij te spijkeren en dat kan alleen maar door te "trainen", probeer te vinden waarom je afgekapt wordt. Maak gebruik van je kwaliteiten (humor bv) om ff een beetje goed in de groep te komen. Helaas is het zo dat je soms hard moet vechten om geaccepteerd te worden, maar dat heeft iedereen .quote:Dat is slechts een tijdelijke gedachte op een moment dat je kijk wat negatiever is.Op woensdag 27 april 2005 22:55 schreef PrincessFiona het volgende:
Vervlogen. Net als de zin van mijn bestaan.
Uit je eerdere posts kan ik opmaken dat je al uit heel wat dalen hebt weten te klimmen, wat aangeeft dat je de kracht bezit om tegenslagen te verslaan.
Komop, laat jezelf je spierballen zien.
quote:Die 7 jaar heb je dankzij je humor doorstaan, zo kun je het ook bekijken...Op donderdag 28 april 2005 12:25 schreef PrincessFiona het volgende:
Vergeet niet dat ik al 7 jaar (!) uitgekotst word, daar heb ik kennelijk met mijn gevoel voor humor toch niets aan kunnen doen. Ik accepteer dat ik hier niet hoor. Zelfs mijn psycholoog heeft slapeloze nachten omdat hij dat weet.
Hoezo heeft je psycholoog slapeloze nachten er van? Klinkt niet echt professioneel.
In plaats van jezelf voor te houden te accepteren dat je hier niet hoort, kun je beter eens je zelfbeeld onder de loep nemen. Daar zit je werkelijke probleem, mijn inziens... een gebrek aan zelfrespect.
Hieronder plaats ik de tekst van een rap van Osdorp Posse, genaamd "zelfrespect".
Een tekst die beter verwoord wat ik je mee wil geven, dan ik zelf zou kunnen doen.
Ik ken je, hey, ik ken jou zelfs heel goed
Want jij verschilt niet zoveel van mijzelf
Iedereen in je omgeving lijkt altijd zo gelukkig te zijn
En je denkt dat het aan jou ligt
Dat jij de enige bent die zich klote voelt
Omdat je dat op de een of andere manier ook wel verdiend zal hebben
Maar het enige verschil tussen ons zit hem in zelfrespect
Dat geeft uiteindelijk veel meer verschillen als dat je zou denken
Als iemand je op wil beuren sluit je je zelf af
Doordat je je gevoelens niet kwijt kan
Keer je steeds dieper in je zelf
Je omgeving begrijpt je dan helemaal niet meer en laat je vallen
Nutteloze haat maakt je van bitter tot blind
Je wordt genegeerd
Dus je denkt dat je overal helemaal alleen voor staat
Dat je de enige met gevoelens bent
En dat je dingen ziet die geen ander ziet
Kon je maar eens met mijn ogen kijken en voelen wat ik voel
Een andere kijk kan een ander leven geven
Je omgeving heeft niets aan je als jij niet weet wat je aan hun kunt hebben
Leer ze kennen, maar geloof niet iedereen die beweert van je te houden
Je kunt geen vrienden missen die
Jij moet gaan bouwen aan je zelfvertrouwen
Jij vindt niemand als je niet eerst van jezelf kan houden
Zelfrespect is de sleutel tot succes
Dus maak je hard tegen onzekerheid en stress
Jouw enige vijand dat ben jij zelf
Negatieve gedachten scheuren jou door de helft
Luister daarom nou eens naar de raad van een vriend
En overtuig jezelf d'r van dat je beter verdient
Nou kan je wel net doen of het je niet interesseert
Maar ik weet dat je luistert
Jij verbergt je angst en je zwakte achter een masker van onverschilligheid
Kom dus absoluut niet aan met dat gelul van je snapt me toch niet
Kijk, dat ik nooit aan de drugs ben gegaan
Betekend niet dat ik me nooit zo klote heb gevoeld als jij je nu voelt
Maar dat ik nooit zo slap ben geweest als jij nu bent
Dat ik nooit een zelfmoordpoging heb gedaan
Komt niet omdat ik er nooit aan gedacht heb
Maar gewoon omdat ik m'n problemen altijd wil oplossen en niet ontvluchten
De beste oplossing is bijna nooit de makkelijkste
Wees geen zielige egoist en toon eens wat karakter en kom op voor jezelf
Doe niet net alsof jij alleen jezelf dom of lelijk vindt
Dat alleen jij geen werk kan krijgen
Dat alleen jij vrijgezel blijft
Dat alleen jij een handicap hebt
Dat alleen jij een moeilijke jeugd heb gehad
Dat alleen jij met problemen op deze hele fokking wereld rondloopt.
Wordt wakker, kijk om je heen en wees realistisch
Begin eens met jezelf te respecteren en kom dan
Dan komt de rest vanzelf
Onthoud een ding zeker
Zelfrespect kan je niet van anderen krijgen
En zeker niet van het geloof
Het begint bij je eigen gezonde verstand
En van daaruit kan je zelf zorgen dat de rest van je leven anders loopt
Jij moet gaan bouwen aan je zelfvertrouwen
Jij vindt niemand als je niet eerst van jezelf kan houden
Zelfrespect is de sleutel tot succes
Dus maak je hard tegen onzekerheid en stress
Jouw enige vijand dat ben jij zelf
Negatieve gedachten scheuren jou door de helft
Luister daarom nou eens naar de raad van een vriend
En overtuig jezelf d'r van dat je beter verdient
quote:Heb je enige idee waarom mensen je uitkotsen?Op donderdag 28 april 2005 12:25 schreef PrincessFiona het volgende:
Vergeet niet dat ik al 7 jaar (!) uitgekotst word, daar heb ik kennelijk met mijn gevoel voor humor toch niets aan kunnen doen. Ik accepteer dat ik hier niet hoor. Zelfs mijn psycholoog heeft slapeloze nachten omdat hij dat weet.
Ben ik lelijk? Zien ze aan mij dat ik hier niet hoor? Ik sluit het niet uit. Ik heb al 7 jaar geen vrienden en ik heb nooit echt een vriend gehad.
Het leven is mij de moeite simpelweg niet meer waard. Het bestaat slechts uit studie (als ik daar aan toe kom tenminste), af en toe een bijbaan en afwijzingen, heel veel afwijzingen. Tis GVD KUT! Het ligt volgens mij niet zozeer aan jezelf maar aan de aard van het beestje. Door je traumatische ervaring begrijp je dat mensen ook wreed en absoluut egoistisch kunnen zijn. Dat is ook de waarheid, iig dat is ook mijn ervaring.
Als je andere mensen dan wil benaderen, dan hou je in je achterhoofd dat er 'gevaar' dreigt en pak je het op een andere manier aan dan iemand die helemaal relaxed is. Waarschijnlijk zit daar dan de 'disconnect' met de anderen.
Alleen er is alleen helemaal geen gevaar van deze mensen, meestal dan. Maar de onzekerheid blijft natuurlijk hangen en beinvloed je houding.
Ik weet niet of je hier wat in kunt herkennen....het is vooral iets dat ik zelf heb: dat iedereen mij iets aan wil doen of in het beste geval volkomen onverschillig is.
quote:Ik ben geneigd te zeggen dat het voor een groot deel in je hoofd zit..Op vrijdag 29 april 2005 00:59 schreef PrincessFiona het volgende:
Nou ja, eerlijk gezegd heb ik geen flauw idee.
Ik sluit het niet uit. Ik heb al 7 jaar geen vrienden en ik heb nooit echt een vriend gehad.
Ik kan met niet voorstellen dat je zo lelijk bent dat werkelijk iedereen je uitkotst..
Met andere woorden; ik mag t nu lekker fijn zelf gaan uitzoeken. Wat mij betreft kan nu iedereen het kanker krijgen ik sluit me op op mijn studentenkamer en ik zorg er wel voor dat ik niemand meer lastig val. Jezelf opsluiten heeft ook geen nut, want zo maak je zeker geen vrienden.
Als je wilt mag je me toevoegen op msn carmensandiego@hotmail.com
maar ze kunnen niet van mij verwachten dat ik door blijf gaan. Ik lig nu de hele tijd te en mijn lichaam doet zeer van verdriet. quote:Wellicht Depersonalisatie en Derealisatie (DP/DR) ??(...)naast dat ik mensen niet meer vertrouw, beschouw ik mezelf al niet eens meer als zijnde menselijk, (Het kost me al moeite om woorden als 'mezelf' te gebruiken of mijn naam te zeggen als ik de telefoon opneem en ik voel me niet aangesproken als de professor de aanwezigen aanspreekt met 'dames en heren' oid)
http://www.syntyche.nl/dps.html
http://www.caleidoscoop.nl/dpdr.html
http://www.google.nl/search?q=Derealisatie
Er waren al heel wat serieuze reacties voorbij gekomen. Een soort van selectief geheugen, waardoor je automatisch pessimistisch bent.
Of je lelijk bent ... ik ken mensen die qua uiterlijk afschrikwekkend zijn. Dat moeten ze goed maken met een aantrekkelijke persoonlijkheid, of je ziet mij inderdaad niet snel terug. Zo zit het nou eenmaal. Maar uiterlijk is bij veel mensen flink aan te passen door op een andere kleding-, haar- en make-up stijl op te stappen. Dus uiterlijk hoef je je niet al te veel zorgen over te maken. Tenzij je echt geen verstand hebt van wat mensen mooi vinden of je eigen smaak verschilt te veel met de rest.
quote:Psychiaters komen nooit verder dan huis-tuin-keuken probleempjes, waar ze tegen een riant bedrag vaag commentaar op leveren. Logisch dat ie bij een echt probleem het hazenpad kiest.Op vrijdag 29 april 2005 14:37 schreef PrincessFiona het volgende:
Wat mij betreft kan nu iedereen het kanker krijgen
Jouw oplossing is de beste denk ik zelfs nu. Je moet gewoon ff tot rust komen en de zaken op een rijtje zetten zodat je jezelf weer als mens gaat zien. Dan loop je maar wat extra achterstand op, boeien! Gewoon zo door blijven gaan is richting de afgrond gaan lijkt me.
Ik weet ook niet precies wat je dan verder zou kunnen doen. Iig kalmeren lijkt me prioriteit no 1.
Btw dat je lelijk zou zijn hoeft niet. Veel mensen zien stiekum veel liever een lelijk dan een knap iemand. Vooral een knap iemand die zich niet sociaal wenselijk gedraagt krijgt het erg moeilijk. Dikke mensen zijn altijd gezellig he.
quote:Kop op joh! Laat je niet uit het veld slaan!Op zaterdag 30 april 2005 00:55 schreef PrincessFiona het volgende:
Ik lig nu de hele tijd te
quote:Ook met een specialist er bij, zul je uiteindelijk zelf het echte werk moeten doen. Heb je al inzicht waar het precies mis gaat, en hoe dit te veranderen zou zijn?Op dinsdag 19 april 2005 10:43 schreef PrincessFiona het volgende:
Das nou het erge, ik heb zelfs een TRAUMASPECIALIST en het blijft bout.
quote:Dat is niet geheel waar. Het ging hier overigens om een psycholoog naar ik meen (Een belangrijk verschil, daar een psychiater op een andere manier te werk gaat). Een psycholoog of psychiater weet echter ook niet meer dan de informatie die de patient zelf naar voren brengt, en kan ook geen problemen oplossen. Een psychiater kan in sommige gevallen medicatie voorschrijven, maar problemen overwinnen is iets wat de patient zelf moet doen. Een psycholoog kan helpen om inzichtelijk te maken wat het probleem is en/of de oorzaak, en kan suggesties doen hoe het aan te pakken is.Op zaterdag 30 april 2005 10:20 schreef AlexanderDeGrote het volgende:
[..]
Psychiaters komen nooit verder dan huis-tuin-keuken probleempjes, waar ze tegen een riant bedrag vaag commentaar op leveren. Logisch dat ie bij een echt probleem het hazenpad kiest.
De aanpak moet echter door de patient zelf gedaan worden. Heel belangrijk is ook dat er sprake is van vertrouwen tussen de patient en psycholoog, anders gaat het bij voorbaat niet werken.
quote:Probeer de reactie van Bombie eens objectief te lezen, er zit denk ik toch wel wat in. Ondanks je problemen heb je het redelijk ver geschopt, dit geeft in ieder geval aan dat je toch ergens energie hebt uitgehaald. Weet je waarom het je zo lang gelukt is, en nu niet meer?Op dinsdag 26 april 2005 01:18 schreef PrincessFiona het volgende:
Bombie, wat ben jij een kutmongool!
Ik ben al jaren ontzettend eenzaam en ik hunker naar contact en dan ga jij dat omschrijven als willen parasiteren op anderen??!!?
Overigens met betrekking tot achterstand : Dat heeft te maken met competitiedrang. Er is niets mis met alles doen in een eigen tempo, ook als dat door omstandigheden komt. Probeer niet teveel te denken dat je achterloopt en proberen te denken aan de toekomst en/of inhaalslagen, maar leef vandaag.
quote:Ik heb dat ook, maar dat is omdat ik graag alleen wil zijn. De TS wil blijkbaar niet alleen zijn, maar wil juist gezelschap hebben. imo is het dus niet vergelijkbaar..Op zondag 1 mei 2005 17:21 schreef Herr_Ratt het volgende:
hmmm ik heb ook moeite met sociaal gedoe, maar dat is gewoon omdat ik mezelf heel geweldig vind en een hekel heb aan sociale dingen
quote:http://ptss.winkelman.info/modules.php?name=ForumsOp zaterdag 30 april 2005 05:53 schreef PrincessFiona het volgende:
Noop, meer complexe posttraumatische stress-stoornis en dan met nadruk op stoornis.
Succes ermee.
quote:Princess Fiona, waarom zet je jezelf zo vast op tijd, en waarom richt je je zo op de toekomst? Waarom bang zijn om achter te lopen? Doe alles lekker op je eigen tempo, en probeer vooral vandaag te leven. Probeer de obsessie om je leven op orde te krijgen weg te nemen, en probeer gewoon te leven. Wanneer je eenmaal leeft, komt er vanzelf op een gegeven moment orde, en ontdek je op een dag dat alles toch nog goed gekomen is.Op maandag 2 mei 2005 16:44 schreef PrincessFiona het volgende:
Het is nu anders en dat komt omdat ik niet alleen last heb van al die herbelevingen maar ook van het feit dat ik heel erg achter loop. Dat laatste maakt me nu kapot. Toen ik daar net weg was, heb ik met mezelf een afspraak gemaakt; ik zou me 7 jaar de tijd gunnen om mijn leven op orde te krijgen. Zou het me niet lukken dan betekent t dat ik hier niet hoor. Het is nu 7 jaar later en het is zwaar kut en ik ben onbeschrijfelijk eenzaam. Dus vandaar dat ik zeg dat ik t definitief opgeef; het is mij duidelijk dat ik hier niet hoor.
Ik heb bij jou het gevoel dat die eenzaamheid een vicieuze circel is. Doordat je je slecht voelt, maak je moeilijk contact, en daardoor voel je je weer slechter. Heb je enig idee wat er precies misgaat bij het maken van contact? Wat hebben professionele hulpverleners hier over gezegd?
Het helpt je niet, je komt nu klem te zitten door jezelf dit op te leggen. Misschien helpt het wel om een nieuwe deadline te stellen, als je denkt dat je die houvast nodig hebt. Maar bedenk vooral dat dit idee van je in jouw hoofd zit en daar is gekomen door wat anderen je hebben aangedaan: wat niet van jezelf is, mag je ook weer opgeven. Jij bent niet wat je is aangedaan en alle gedachten en ideeën die eruit voort zijn gekomen, zijn ook niet echt van jou en zitten je alleen maar dwars, ze blokkeren je, waardoor je niet echt achter het roer gaat zitten en je eigen weg vaart in het leven. Succes en sterkte, je komt er heus wel.
[ Bericht 8% gewijzigd door RaisinGirl op 02-05-2005 17:24:11 ]
quote:Wat versta je precies onder "je leven op orde krijgen"?Op maandag 2 mei 2005 16:44 schreef PrincessFiona het volgende:
Het is nu anders en dat komt omdat ik niet alleen last heb van al die herbelevingen maar ook van het feit dat ik heel erg achter loop. Dat laatste maakt me nu kapot. Toen ik daar net weg was, heb ik met mezelf een afspraak gemaakt; ik zou me 7 jaar de tijd gunnen om mijn leven op orde te krijgen. Zou het me niet lukken dan betekent t dat ik hier niet hoor. Het is nu 7 jaar later en het is zwaar kut en ik ben onbeschrijfelijk eenzaam. Dus vandaar dat ik zeg dat ik t definitief opgeef; het is mij duidelijk dat ik hier niet hoor.
Maar ik wilde ook mijn complexe posttraumatische stress-stoornis aanpakken. Daar heb ik alleen maar meer last van gekregen. Mijn psycho is een traumaspecialist maar laat me voortdurend vallen.
Ik wilde de vriendschap met mijn oude vriendinnen versterken. Ik heb ze al meer dan 4 jaar niet meer gezien omdat ze geen prijs meer stelden op mij.
Ik wilde nieuwe vrienden maken. Niemand wil iets met mij te maken hebben.
Ik wilde een vriend. Ik ben maagd en ik heb t niet over mijn sterrenbeeld.
Ik wilde een goed contact met mijn ouders. Sinds ik terug ben, gedraagt mijn zus zich als een verongelijkte kleuter ( letterlijk: ze stampvoet, dreint en jengelt; zelfs in het openbaar
) mijn ouders hadden niet zoveel zin in conflicten dus gaven ze haar maar gelijk in alles. resultaat: ik kreeg de grootste moeite me aan te passen aan het leven buiten die tent. Ik wil mijn zus nooit meer zien en ik ben nog steeds boos op mijn ouders dat ze het zo gemakkeliijk hebben laten gebeuren. Dat was het wel; het leken me geen onredelijke doelen maar ik kan ze niet bereiken.
Ik voel me erg alleen. Ik hoor hier niet.
quote:Als je dat gevoel er bij hebt is het dus geen goede specialist! Een andere zoeken!Op maandag 2 mei 2005 22:28 schreef PrincessFiona het volgende:
Ik zou eerst mijn middelbare schooldiploma's gaan halen (HAVO en VWO) en daarna gaan studeren. Dat is dan wel gelukt; ik ben 3e jaars rechtenstudente op de uni.
Maar ik wilde ook mijn complexe posttraumatische stress-stoornis aanpakken. Daar heb ik alleen maar meer last van gekregen. Mijn psycho is een traumaspecialist maar laat me voortdurend vallen.
quote:Waarom stelden ze geen prijs neer op je?Ik wilde de vriendschap met mijn oude vriendinnen versterken. Ik heb ze al meer dan 4 jaar niet meer gezien omdat ze geen prijs meer stelden op mij.
quote:Waarom niet?Ik wilde nieuwe vrienden maken. Niemand wil iets met mij te maken hebben.
quote:Er zijn wel meer mensen die lang maagd blijven, en die een vriend willen, maar niemand vinden die met hen overweg kan. Ondergetekende is ook zo iemand, mijn tijd komt wel. De jouwe ook wel.Ik wilde een vriend. Ik ben maagd en ik heb t niet over mijn sterrenbeeld.
quote:Hmm.. Familie, en dus ook je ouders, kies je niet uit. Niet altijd zal een goede relatie mogelijk zijn. Misschien moet je hier ook nadenken wat meer pijn doet of zou doen - De relatie in stand houden, of breken..Ik wilde een goed contact met mijn ouders. Sinds ik terug ben, gedraagt mijn zus zich als een verongelijkte kleuter ( letterlijk: ze stampvoet, dreint en jengelt; zelfs in het openbaar
Dat was het wel; het leken me geen onredelijke doelen maar ik kan ze niet bereiken.
quote:Wat zijn precies de redenen waarom mensen zich van je afkeren zoals je beschrijft? Ik denk dat daar iets zit wat je kunt aanpakken wat je goed zal doen. Waarom zou je hier niet horen? Iedereen heeft recht op geluk. De een zal er harder voor moeten knokken dan een ander, maar uiteindelijk hoort iedereen hier, en kan iedereen uiteindelijk een eigen plekje vinden.Ik voel me erg alleen. Ik hoor hier niet.
Ik ben al 7 jaar alleen; vergeet dat niet. Ik ben al 24, ik zou eigenlijk moeten zeggen bijna 25 maar ik ben niet van plan dat te gaan halen. Nogmaals: ik hoor hier niet.
ga eens kijken op de site van willemderidder of lees zijn boek eens:
Spiegologie!
quote:Jij kan echt wel weer gelukkig worden hoor, dat weet ik zeker.Op maandag 2 mei 2005 22:49 schreef PrincessFiona het volgende:
Ik ben al 24, ik zou eigenlijk moeten zeggen bijna 25 maar ik ben niet van plan dat te gaan halen. Nogmaals: ik hoor hier niet.
En jij hebt denk ik ergens die hoop ook nog wel.
Ik zou van therapeut veranderen, als je je niet prettig voelt bij hem/haar.
Bovendien ben ik van mening dat je nooit alleen bent met je probleem, daarvoor zijn er teveel mensen.
Misschien is groepstherapie iets voor je, gezien je daar ook met anderen omgaat en de herkenning is groepstherapie is vaak heel erg fijn. Heb je het daar weleens aan gedacht?
Het debiele is dat ik hem 3 jaar geleden al zei dat ik achter loop en dat ik moeite heb om contact te hebben met anderen en dat dat wel eens een groot probleem zou kunnen worden. Hij is er nooit op ingegaan en dan komt hij er nu pas mee aanschijten; nu ik het helemaal niet meer zie zitten en mezelf opsluit op mijn kamer.
En daar zit 'm nu precies het probleem: je benadert alles ( - en ik bedoel daarmee alles - ) negatief...
Ik heb mijn leven ook niet op orde, en naar alle waarschijnlijkheid zal ik m'n leven nooit op orde krijgen.
Nou en? Wanorde heeft ook zijn charmes...
Staar je niet blind op allerlei luchtkastelen en leer te genieten van de kleine dingen om je heen.
Leef in het hier en nu, niet in het daar en later.
Mijn bestaan heeft geen meerwaarde. Ik weet wat ik waard ben.quote:Hoho.. In dat opzicht heeft niemands bestaan meerwaarde... Je leeft in eerste instantie gewoon voor jezelf..Op dinsdag 3 mei 2005 02:00 schreef PrincessFiona het volgende:
Als je je bedenkt dat ik alles al gemist heb, ben ik dus wel al 24 (en zelfs tegen de 25). Ik ben zelfs maagd, wat voor mongool ben je dan??? En ik heb geen vrienden. Als ik nu spontaan dood zou neervallen, is er niemand die me mist. Komt er over een paar weken een nieuwsbericht dat er een dode studente achter de pc gevonden is na stankoverlastmeldingen ofzo.
Je moet proberen je negatieve zicht op het leven om te draaien in iets positiefs.. Onderneem weer eens iets!! Het leven heeft ook zo z'n leuke kanten. En leer lekker door. Je bent derdejaars, dus bijna afgestudeerd. Dus je kan een belangrijke jurist/advocaat worden.. Je leven begint eigenlijk pas.
En wat maakt het uit dat je nog maagd bent?? Er zijn genoeg mensen die met die leeftijd nog maagd zijn...
Maak er iets van, want dit klinkt niet goed
[ Bericht 6% gewijzigd door Woodbridge op 03-05-2005 02:43:22 ]
Waarom geef je groepstherapie geen kans? Ik denk dat het in jouw geval heel nuttig is, en heel fijn om te merken dat anderen dezelfde gevoelens hebben als jij. Ik had een meisje in mijn groep (destijds, twee jaar geleden ofzo) die ook veel moeite had met vrienden krijgen, ze had er ook geen. Het was wel een ontzettend leuk meisje, dus het hoeft helemaal niet te zeggen dat je een stom mens bent ofzo.
Ik zou groepstherapie proberen, als het niet bevalt kan je altijd nog stoppen.
Ook weleens gedacht aan cognitieve therapie?
quote:Net zo een als Alicey.Op dinsdag 3 mei 2005 02:00 schreef PrincessFiona het volgende:
Als je je bedenkt dat ik alles al gemist heb, ben ik dus wel al 24 (en zelfs tegen de 25). Ik ben zelfs maagd, wat voor mongool ben je dan???
TS schreeuwt (of zoals ze zelf zegt: hunkert) om aandacht. Geeft tig keer aan het leven niet meer te zien zitten en reageert nogal agressief naar Bombie als die kennelijk iets zegt wat zij niet lezen wil. Ze weet precies uit te leggen wat ze wil en waar het vandaan komt en lijkt boos te zijn op zo ongeveer de hele wereld. Stemmingen lijken sterk te wisselen en ik vind het allemaal wat ongenuanceerd. Ik weet niet wat ik hiervan moet denken. Of misschien denk ik wel wat, maar zeg ik het ff niet. Doorgaans neem ik iedereen serieus met zijn of haar ding, maar dit ligt er mij allemaal wat te dik bovenop...
quote:Heb je ze wel eens gevraagd waarom dat is? Dit is imo toch echt iets heel belangrijks als je iets wilt doen.Op maandag 2 mei 2005 22:49 schreef PrincessFiona het volgende:
Ik weet niet waarom mensen mij niet mogen; ik weet alleen dat ik voortdurend afgewezen word (zie eerdere posts). Waarschijnlijk ziet iedereen dat ik hier niet hoor.
quote:En om hier even verder op in te gaan; Niet iedereen heeft een leven dat op een normale manier verloopt. Ikzelf heb wat dat betreft ook een achterstand, en ben ook nog maagd (Toevallig ben ik ook nog eens 24Op dinsdag 3 mei 2005 02:00 schreef PrincessFiona het volgende:
Als je je bedenkt dat ik alles al gemist heb, ben ik dus wel al 24 (en zelfs tegen de 25). Ik ben zelfs maagd, wat voor mongool ben je dan??? En ik heb geen vrienden. Als ik nu spontaan dood zou neervallen, is er niemand die me mist. Komt er over een paar weken een nieuwsbericht dat er een dode studente achter de pc gevonden is na stankoverlastmeldingen ofzo.
). Probeer je meer te concentreren op jezelf, in plaats van te kijken wat anderen doen, waar anderen staan, en dat anderen verder zijn dan jij. Juist jezelf, en alleen jezelf, is nu belangrijk. Kijk niet naar anderen, maar naar jezelf. Wat wil je zelf? Waarom lukt dat niet? Geef jezelf de tijd om er iets aan te doen, en probeer te genieten van wat je wel hebt.Je weet wat je waard bent is een beetje een vreemde uiitspraak. De enige die namelijk die waarde kunt bepalen, ben je zelf. Wanneer je jezelf zo weinig waard vindt, waarom dan? Waarom ben jij zo weinig waard, en anderen zo veel?
quote:Achja, dat soort gemengde gevoelens heb ik 9 van de 10 keer bij topics in R&P.Op dinsdag 3 mei 2005 08:36 schreef -Redhead- het volgende:
Ik weet niet wat ik hiervan moet denken. Of misschien denk ik wel wat, maar zeg ik het ff niet. Doorgaans neem ik iedereen serieus met zijn of haar ding, maar dit ligt er mij allemaal wat te dik bovenop...
quote:Nee, dat kun je beter zeggen als: waarom vinden anderen me niks waard, zijn ze niet bereid om ook maar een klein beetje moeite voor me te doen terwijl ik zelf dat zelf heel graag terug zou doen.Op dinsdag 3 mei 2005 08:42 schreef Alicey het volgende:
Je weet wat je waard bent is een beetje een vreemde uiitspraak. De enige die namelijk die waarde kunt bepalen, ben je zelf. Wanneer je jezelf zo weinig waard vindt, waarom dan? Waarom ben jij zo weinig waard, en anderen zo veel?
Dat is waar TS mee zit en waarom ze emotioneel reageert op die kritiek denk ik.
Wat kan ik er verder van zeggen.........het leven wordt beheerst door toeval en wreedheid........daar zijn geen psychiaters of therapieen tegen op te slepen. Wat Pincessfiona echt nodig heeft is iemand die haar in haar waarde kan schatten en lief tegen haar is.
zoek anders even contact op met mij (via internet ofzo).
Misschien dat wat praten helpt etc, ik ken ook iemand die eigenlijk erg op jou trekt volgens mij.
mijn email adres staat in mijn profiel.
Groeten
[ Bericht 99% gewijzigd door jajayeps op 05-05-2005 09:25:01 ]
Kut, ik voel me zo eenzaam.
meis, denk eens na over groepstherapie, of anders cognitieve therapie.
Ik denk dat het je echt zal helpen.
Wat is dat nou weer voor waardeloze vent/vrouw.
Degene die dan niet op zijn/haar plaats hoort is hij/zij, niet jij!
die vent helpt jou op die manier niet en je kan wel geholpen worden,
dat zie je op dit moment alleen even niet, maar dat komt echt wel.
.Ik kan er natuurlijk een beetje naast zitten!
quote:iedereen die hier post zoekt aandacht voor zijn/haar probleem, of mening of whatever, anders kan je net zo goed een dagboek bijhouden, dus dat is niet echt relevant.Op woensdag 4 mei 2005 22:43 schreef Sport_Life het volgende:
Volgens mij zoek je een beetje aandacht hier
Ik kan er natuurlijk een beetje naast zitten!
En als dat haar interpretatie is, is cognitieve therapie een nog beter advies
maar ik kan me werkelijk niet voorstellen dat een psieg dit letterlijk gezegd heeft en idd zou cognitieve therapie alleen hierbij al helpen.
quote:hoe bedoel je dit in dit geval?Op woensdag 4 mei 2005 22:52 schreef DarkElf het volgende:
bij sommige mensen kan het misschien niet helpen door genuanceerd te zijn, hoe hard sommige dingen ook aan mogen komen.
quote:Dat iemand soms meer gebaat is bij een schop onder de kont dan een knuffel.
PS
Zo zei hij een hele tijd terug het volgende:
Hij zat wat te lullen over dat ik an sich wel normaal ben ( alleen doe ik niet normaal, wat het verschil dan ook zou mogen zijn...) en er ook wel normaal uit zie maar ik ben wel te dik en ik ben niet knap maar ook niet echt lelijk. Even over het laatste; zit ik dan te zeuren als ik dat opvat als een belediging? Ik heb hem er al een paar keer op aangesproken maar hij vindt het nog steeds een neutrale opmerking. Nu zit hij te zeuren omdat ik nav die opmerking eens kritisch naar mijn kop heb gekeken en tot de conclusie ben gekomen dat ik idd lelijk ben.
De opmerking over mijn dikke reet heeft hij min of meer teruggenomen; toen hij laatst een college gaf op de uni zag hij veel meiden die nog dikker waren.
En ik ben niet eens echt dik!Hij is dan toch de traumaspecialist; hij schijnt er toch veel vanaf te weten. Al lijkt het mij niet handig om dit soort dingen te zeggen tegen iemand die toch al geen gevoel van eigenwaarde heeft. Toch?
quote:De uitspraak die ts aangaf vind ik geen schop onder de kont, verder ben ik het daar wel mee eens, maar ik was er niet bij dus ik weet niet precies wat er echt gebeurd is natuurlijk.Op woensdag 4 mei 2005 22:54 schreef Alicey het volgende:
[..]
Dat iemand soms meer gebaat is bij een schop onder de kont dan een knuffel.
en confrontaties met het eigen gedrag en levensinstelling
quote:neehoor, het kan alleen wel een denkfout zijn.Op woensdag 4 mei 2005 22:55 schreef PrincessFiona het volgende:
Even over het laatste; zit ik dan te zeuren als ik dat opvat als een belediging?
quote:Ik zie hier op zich wel een lesje relativeren in. Van een absoluut oordeel naar een relatief oordeel, een methode die je ook op je eigen leven kunt toepassen.Op woensdag 4 mei 2005 22:55 schreef PrincessFiona het volgende:
Ach, hij heeft een aparte manier van uitdrukken, ofzo. Zo zegt hij dat ik geen eind aan mijn leven mag maken maar hij voegt er dan wel aan toe dat hij het zich wel heel erg goed kan voorstellen dat ik het wel wil.
PS
Zo zei hij een hele tijd terug het volgende:
Hij zat wat te lullen over dat ik an sich wel normaal ben ( alleen doe ik niet normaal, wat het verschil dan ook zou mogen zijn...) en er ook wel normaal uit zie maar ik ben wel te dik en ik ben niet knap maar ook niet echt lelijk. Even over het laatste; zit ik dan te zeuren als ik dat opvat als een belediging? Ik heb hem er al een paar keer op aangesproken maar hij vindt het nog steeds een neutrale opmerking. Nu zit hij te zeuren omdat ik nav die opmerking eens kritisch naar mijn kop heb gekeken en tot de conclusie ben gekomen dat ik idd lelijk ben.
De opmerking over mijn dikke reet heeft hij min of meer teruggenomen; toen hij laatst een college gaf op de uni zag hij veel meiden die nog dikker waren.
Hij is dan toch de traumaspecialist; hij schijnt er toch veel vanaf te weten. Al lijkt het mij niet handig om dit soort dingen te zeggen tegen iemand die toch al geen gevoel van eigenwaarde heeft. Toch?
quote:dat is helemaal waar.Op woensdag 4 mei 2005 22:56 schreef DarkElf het volgende:
juist soms is steunen en lief zijn juist helemaal niet goed en heeft iemand gewoon een schop nodig.
en confrontaties met het eigen gedrag en levensinstelling
quote:Hij zal dat zeggen omdat hij begrijpt hoe je je voelt (tot op zekere hoogte natuurlijk). Dat hij begrijpt dat je je rot voelt en dat je momenteel niet veel plezier hebt aan je leven, dat het voelt alsof het nooit meer goed gaat komen, dat betekent niet dat hij werkelijk denkt dat het nooit meer goed kan komen en dat je het niet meer moet proberen.Op woensdag 4 mei 2005 22:55 schreef PrincessFiona het volgende:
Ach, hij heeft een aparte manier van uitdrukken, ofzo. Zo zegt hij dat ik geen eind aan mijn leven mag maken maar hij voegt er dan wel aan toe dat hij het zich wel heel erg goed kan voorstellen dat ik het wel wil.
quote:Ik vind het ook niet echt tactisch om zoiets te zeggen nee. Hij als psych zou moeten weten dat zelfs als je het niet negatief bedoelt, dit wel vaak zo aankomt. Ik wordt er ook niet blij van als iemand tegen me zegt dat ik niet echt lelijk ben, dus ik kan dat heel goed begrijpen.Zo zei hij een hele tijd terug het volgende:
Hij zat wat te lullen over dat ik an sich wel normaal ben ( alleen doe ik niet normaal, wat het verschil dan ook zou mogen zijn...) en er ook wel normaal uit zie maar ik ben wel te dik en ik ben niet knap maar ook niet echt lelijk. Even over het laatste; zit ik dan te zeuren als ik dat opvat als een belediging? Ik heb hem er al een paar keer op aangesproken maar hij vindt het nog steeds een neutrale opmerking.
quote:Maar dat heeft hij ook helemaal niet gezegd, dat je lelijk bent. Hij zei juist dat je niet lelijk bent, toch? Bovendien, waar het ook om gaat is niet zozeer of je lelijk bent of niet, maar hoe je daarmee omgaat. Hoe je eruit ziet moet niet je leven gaan beheersen. Ik heb een eetstoornis gehad, en ik heb voor de spiegel staan huilen omdat ik niet naar buiten durfde, omdat ik te dik was om naar buiten te gaan vond ik. Daarna ben ik 30 kilo aangekomen, maar ik voel me nu prima en ik durf bijna alles. Het is fijn als je mooi en slank bent, maar als je dat niet bent betekent dat echt niet automatisch dat je leven niets waard is. Dat is de gedachte die jij lijkt te hebben, dat er iets mis is met je omdat je misschien geen topmodel bent. Maar serieus, moet je eens gaan bedenken wat het uit zou maken als je lelijk was: helemaal niets. Je kunt nog net zo goed vrienden maken, een relatie krijgen, beroemd worden, rijk worden, een leuke baan krijgen, whatever. Kijk naar een Mick Jagger, nou als die niet lelijk is weet ik het niet meer, en hij heeft alles wat iemand maar zou kunnen willen. Of Oprah Winfrey en Ricky Lake. Allebei niet bijzonder knap, allebei dik, maar allebei toch wel succesvol. Je hebt ongetwijfeld wel lelijke mensen in je familie of in de buurt wonen. Kale overbuurmannen zonder tanden of zo, die toch ook getrouwd zijn.Nu zit hij te zeuren omdat ik nav die opmerking eens kritisch naar mijn kop heb gekeken en tot de conclusie ben gekomen dat ik idd lelijk ben.
Het heeft ook helemaal geen nut om je druk te maken om je uiterlijk. Je kunt er toch weinig aan veranderen. Ja je kunt je haar leuk doen, en je kunt leuke kleren aantrekken en als je dat zou willen kun je afvallen, maar je zegt zelf al dat je helemaal niet zo dik was. Maar in grote lijnen ligt je uiterlijk toch vast. Je kunt er maar beter het beste van maken en je er niet druk om maken.
Je zit nu in een van de twee volgende situaties: ofwel je bent helemaal niet lelijk maar denkt van wel en maakt het jezelf daar moeilijk mee, ofwel je bent inderdaad niet moeders mooiste en je laat je leven daardoor leiden... In alletwee de gevallen ontneem je jezelf heel veel, want als je mooi bent pieker je dus voor niets over je uiterlijk en als je inderdaad niet moeders mooiste bent heeft piekeren geen nut want je wordt er toch niet mooier van.
quote:Zou je niet gewoon eens weggaan bij die knakker?Op woensdag 4 mei 2005 22:55 schreef PrincessFiona het volgende:
Ach, hij heeft een aparte manier van uitdrukken, ofzo. Zo zegt hij dat ik geen eind aan mijn leven mag maken maar hij voegt er dan wel aan toe dat hij het zich wel heel erg goed kan voorstellen dat ik het wel wil.
PS
Zo zei hij een hele tijd terug het volgende:
Hij zat wat te lullen over dat ik an sich wel normaal ben ( alleen doe ik niet normaal, wat het verschil dan ook zou mogen zijn...) en er ook wel normaal uit zie maar ik ben wel te dik en ik ben niet knap maar ook niet echt lelijk. Even over het laatste; zit ik dan te zeuren als ik dat opvat als een belediging? Ik heb hem er al een paar keer op aangesproken maar hij vindt het nog steeds een neutrale opmerking. Nu zit hij te zeuren omdat ik nav die opmerking eens kritisch naar mijn kop heb gekeken en tot de conclusie ben gekomen dat ik idd lelijk ben.
De opmerking over mijn dikke reet heeft hij min of meer teruggenomen; toen hij laatst een college gaf op de uni zag hij veel meiden die nog dikker waren.
Hij is dan toch de traumaspecialist; hij schijnt er toch veel vanaf te weten. Al lijkt het mij niet handig om dit soort dingen te zeggen tegen iemand die toch al geen gevoel van eigenwaarde heeft. Toch?
quote:Ik ken genoeg mooie, ongelukkige en lelijke, gelukkige mensen om dat te kunnen onderstrepen...Op woensdag 4 mei 2005 23:49 schreef Wolkje het volgende:
Het is trouwens onderzocht of 'mooie' mensen gelukkiger zijn dan 'lelijke' mensen, en dat blijkt dus helemaal niet zo te zijn.
quote:Maar iedereen kan zich ontzettend lelijk voelen, dat wil absoluut niet zeggen dat je dat ook bent.Op donderdag 5 mei 2005 00:09 schreef De-oneven-2 het volgende:
Het is natuurlijk weer wel zo dat je je lelijk voelt als je ongelukkig bent, en vice versa...
(dat is een van de dingen die je bij cognitieve therapie leert)
En dat is de negatieve spiraal waar je dan even inzit, maar daar kan je gewoon uitkomen
En ik hoop dat ts dat ook gaat beseffen.
quote:Aan de andere kant ken ik ook genoeg lelijke ongelukkige mensen maarjaOp donderdag 5 mei 2005 00:06 schreef De-oneven-2 het volgende:
[..]
Ik ken genoeg mooie, ongelukkige en lelijke, gelukkige mensen om dat te kunnen onderstrepen...
. quote:Wanneer je je lelijk voelt, zul je echter vaak ook wel een slechte uitstraling hebben..Op donderdag 5 mei 2005 00:15 schreef Wolkje het volgende:
[..]
Maar iedereen kan zich ontzettend lelijk voelen, dat wil absoluut niet zeggen dat je dat ook bent.
(dat is een van de dingen die je bij cognitieve therapie leert)
quote:Het kan inderdaad een negatieve spiraal worden. Wanneer je enigszins positief kijkt, is dat vaak ook aan je uitstraling te zien, en ongeacht je uiterlijk kun je er dan mooi en aantrekkelijk uitzien.En dat is de negatieve spiraal waar je dan even inzit, maar daar kan je gewoon uitkomen
En ik hoop dat ts dat ook gaat beseffen.
quote:idd, vaak is uitstraling en of je er verzorgd uitziet bepalend hoe aantrekkelijk mensen je vinden, niet je uiterlijk op zich.Op donderdag 5 mei 2005 08:39 schreef Alicey het volgende:
Wanneer je enigszins positief kijkt, is dat vaak ook aan je uitstraling te zien, en ongeacht je uiterlijk kun je er dan mooi en aantrekkelijk uitzien.
quote:Pffff, waarom ga je niet naar een waarzegger? Die is makkelijker te begrijpen dan deze kerel.Op woensdag 4 mei 2005 22:55 schreef PrincessFiona het volgende:
Ach, hij heeft een aparte manier van uitdrukken, ofzo. Zo zegt hij dat ik geen eind aan mijn leven mag maken maar hij voegt er dan wel aan toe dat hij het zich wel heel erg goed kan voorstellen dat ik het wel wil.
PS
Zo zei hij een hele tijd terug het volgende:
Hij zat wat te lullen over dat ik an sich wel normaal ben ( alleen doe ik niet normaal, wat het verschil dan ook zou mogen zijn...) en er ook wel normaal uit zie maar ik ben wel te dik en ik ben niet knap maar ook niet echt lelijk. Even over het laatste; zit ik dan te zeuren als ik dat opvat als een belediging? Ik heb hem er al een paar keer op aangesproken maar hij vindt het nog steeds een neutrale opmerking. Nu zit hij te zeuren omdat ik nav die opmerking eens kritisch naar mijn kop heb gekeken en tot de conclusie ben gekomen dat ik idd lelijk ben.
De opmerking over mijn dikke reet heeft hij min of meer teruggenomen; toen hij laatst een college gaf op de uni zag hij veel meiden die nog dikker waren.
Hij is dan toch de traumaspecialist; hij schijnt er toch veel vanaf te weten. Al lijkt het mij niet handig om dit soort dingen te zeggen tegen iemand die toch al geen gevoel van eigenwaarde heeft. Toch?
Die smerige teef is zelf niet goed bij haar hoofd en dat kan ik er echt niet bij hebben nu. Door haar luidruchtige gejengel hebben mijn ouders mij niet de steun gegeven die ik nodig had ( en ook wel van hen verwachtte eigenlijk ) . En nu zijn ze pissed omdat ik ze gezegd heb dat ik die *(^%%*(()$#%slet niet meer wil zien. En die schijnheilige hoer zit nu de vermoorde onschuld te spelen. Ze is bijna 24 en ze gedraagt zich LETTERLIJK als een kleuter; ze dreint, jengelt, gilt en stampvoet (!
) om maar haar zin te krijgen. Tis niet te geloven.
quote:komop hee. natuurlijk hoor je hier WEL. Geloof me maar dat er meer mensen zijn op R&P bijvoorbeeld die ook geen vrienden hebben (en geen relatie), of tenminste dit zo ervaren. Ik heb er zelf ook wel eens last van (Ik heb wel vrienden maar ik voel me toch best vaak eenzaam). Ik wil alleen maar zeggen dat niet alle andere levens perfect zijn en je kan eventueel ook in je eentje best lol hebben. iig JE HOORT HIER WEL.Op vrijdag 6 mei 2005 20:35 schreef PrincessFiona het volgende:
Eigenlijk functioneer ik nauwelijks; ik zit weliswaar in het 3e jaar maar ik ga nauwelijks meer naar colleges. Ik bereid de tentamens op eigen houtje voor en toevallig haal ik ze dan ook. De dag kom ik met moeite door. Het probleem zit m erin dat ik word uitgekotst. Mensen mogen me niet en wat me nu het meest dwars zit, is dat ik niet eens weet hoe het voelt als een ander (niet familie want daar heb je nu eenmaal een band mee) echt om mij zou geven. Ik heb geen vrienden of zelfs vage kennissen en dat komt omdat er zoveel mis is met mij dat niemand iets om mij zou kunnen geven. Ik hoor hier niet.
quote:Dat is waarschijnlijk geen toeval, maar een gevolg van je capaciteiten.Op vrijdag 6 mei 2005 20:35 schreef PrincessFiona het volgende:
Eigenlijk functioneer ik nauwelijks; ik zit weliswaar in het 3e jaar maar ik ga nauwelijks meer naar colleges. Ik bereid de tentamens op eigen houtje voor en toevallig haal ik ze dan ook.
quote:Waarom niet? Wat zeggen ze zelf? Deze vraag heb je nog steeds niet beantwoord, terwijl dat juist de sleutel naar een oplossing is..De dag kom ik met moeite door. Het probleem zit m erin dat ik word uitgekotst. Mensen mogen me niet en wat me nu het meest dwars zit
' Hmm, dat heb ik 1 keer wel gedaan maar toen kreeg ze een rode kop en zei dat ze niet verplicht was de hele studentengang uit te nodigen. Ja, dat was ook niet echt verhelderend en uiteindelijk ben ik van die gang weggejaagd.
quote:niet weggejaagd dus?Op zaterdag 7 mei 2005 01:31 schreef PrincessFiona het volgende:
Ik ben maar verhuisd uiteindelijk.
"gang" "weggejaagd", volgens mij hou je er een eigenaardige perceptie op na.
Zo heet een studenteneenheid op die locatie; een huisnummer is gelijk aan een gang en op die gang wonen 9 studenten, elk op een eigen kamer.En ja, als mensen met kinderachtige smoesjes de studentenhuisvester zover proberen te krijgen dat ze mij uit mijn kamer zetten dan noem ik dat wegjagen. Overigens trapte die man van de betreffende afdeling er niet in maar hij zag toch graag dat ik naar een andere kamer (ook van hen) zou gaan omdat de sfeer daar nu eenmaal voorgoed verpest was.
quote:Een studentengang!Op zaterdag 7 mei 2005 01:57 schreef fokje het volgende:
ow ik las ff 'gang' als in het engelse woord
Om maar even een voorbeeldje te noemen van een reden:
Ik ben zeer ernstig getraumatiseerd en dat betekent dat ik zowel overdag als 's nachts herbelevingen heb. Een herbeleving 's nachts is eigenlijk een soort heftige nachtmerrie gecombineerd met slaapwandelen. En als ik weer eens dacht dat ik op het punt stond dood te gaan, op het moment zelf het hoekje meende om te gaan dan wel net overleden was, wilde ik nog wel eens gillen. Nu kwam dat gillen niet zo vaak voor omdat ik doorgaans zo verstijfd raakte van angst dat ik überhaupt niks meer kon maar het levert natuurlijk wel een goede klacht op. Dat ik daar al 1 jaar zat voor ze daar over gingen klagen en iedereen ervan afwist dat t eens een keer zou voorkomen, maakte ineens niet uit. Bij navraag bleek trouwens dat er slechts 2 waren die een enkele keer 's nachts iets gehoord hadden....
quote:Dan zit je nu op een andere gang toch? misschien kun je daar weer een beetje opnieuw beginnen, en leg je ook aan mensen uit hoe het komt dat je herbelevingen hebt? je hoeft ze niet alles te vertellen maar ik denk dat het wel scheelt als mensen weten dat je niet gewoon gestoord bent ofzo maar dat het wel een oorzaak heeft dat zoiets gebeurt.Op zaterdag 7 mei 2005 01:46 schreef PrincessFiona het volgende:
Ik ben verhuisd maar dat was op dringend (niet dwingend) verzoek van de studentenhuisvester. Een aantal ganggenoten wilden me weg hebben, een paar deden gewoon mee en 1 was het er ABSOLUUT niet mee eens. Om escalaties te voorkomen ben ik mbv de studentenhuisvester verhuisd naar een andere (duurdere) kamer.
Volgens mij heb je een behoorlijk selectieve perceptie namelijk, en interpreteer je dingen al gauw negatief ten opzichte van jezelf. En dat is jammer, want de enige die daar onder leidt ben jij zelf.
Ik ben het eens met DarkElf dat jou manier waarop je over je zus praat ook weinig volwassen over komt. Misschien kan je leren accepteren dat je zus anders met dingen om gaat dan jij, je zus kan je toch niet veranderen, hoe graag je dat ook zou willen.
Ik vraag me trouwens af of er wel studenten zijn die niet achterlopen, dus dat achterlopen lijkt me ook geen ramp.
Maar he, wil je eigenlijk wel geholpen worden?
Op alle adviezen komt een 'ja, maar', en voor een andere manier van denken lijk je niet echt open te staan.
Kan het mis hebben hoor, maar het komt over alsof je die slachtofferrol wel lekker vindt en eigenlijk helemaal geen verandering wil.
quote:Er schiet me nou ineens een enorm lullige opmerking binnen, maar die houd ik maar ff voor me...Op zondag 8 mei 2005 22:08 schreef PrincessFiona het volgende:
Zoals ik al zei; ik loop achter en dan kan ik idd weinig meer hebben en even voor de duidelijkheid mijn zus gedraagt zich echt als een debiel hoor. Ik ben niet de enige die er genoeg van heeft; mijn neven en nichten moeten haar ook niet en dat terwijl ze in aanwezigheid van hen zich enigszins normaal probeert te gedragen. Volgens mij heeft ze ook weinig vriendinnen overgehouden omdat ze het op een gegeven moment belangrijker vond mij uit te schelden voor hoer (en alle varianten daarop) dan mooi weer te spelen wat zedaarvoor altijd in aanwezigheid van anderen deed.
quote:als je dan toch niks zegt, had je de rest van de post ook wel voor je kunnen houden toch?Op zondag 8 mei 2005 22:49 schreef Sport_Life het volgende:
[..]
Er schiet me nou ineens een enorm lullige opmerking binnen, maar die houd ik maar ff voor me...
quote:Het kan dus alleen maar beter worden.Op vrijdag 13 mei 2005 23:39 schreef PrincessFiona het volgende:
Misschien wil ik idd niet meer geholpen worden; ik schaam me diep voor wat ik ben geworden. Merkwaardig genoeg voelde ik me niet waardeloos tijdens de mishandeling. Het besef van hoe de wereld in elkaar zit ( er is slechts toeval en wreedheid) en hoe weinig ik waard ben, is later gekomen. Begrijp me goed; toen ik daar weg ging dacht ik echt dat ik een tweede kans had gekregen. Ik zou mijn best gaan doen om mijn diploma's te halen en naar de uni te gaan. Ik wilde het contact met mijn beste vriendinnen aanhalen en nieuwe mensen ontmoeten. Het liep echter anders; het enige doel dat ik bereikt heb is dat ik studeer maar verder vind ik mijn leven zinloos. Het steekt me dat ik zo beschadigd uit dat concentratiekamp ben gekomen dat ik niet kan wennen aan het normale leven. Ik zit er erg mee dat ik achterloop. Mijn leven is leeg en er is niets wat ik daar aan kan doen. Ik heb geen vrienden en ik ken zelfs niemand. Ik ben maagd en ik heb nooit een vaste relatie gehad. Sinds ik daar weg ben, is er niemand in mijn leven gekomen die van me houdt. En dat komt omdat ik niets waard ben. Ik voel me zo alleen dat ik het leven niet aankan.
quote:Paar dingen:Op vrijdag 13 mei 2005 23:39 schreef PrincessFiona het volgende:
Misschien wil ik idd niet meer geholpen worden; ik schaam me diep voor wat ik ben geworden. Merkwaardig genoeg voelde ik me niet waardeloos tijdens de mishandeling. Het besef van hoe de wereld in elkaar zit ( er is slechts toeval en wreedheid) en hoe weinig ik waard ben, is later gekomen. Begrijp me goed; toen ik daar weg ging dacht ik echt dat ik een tweede kans had gekregen. Ik zou mijn best gaan doen om mijn diploma's te halen en naar de uni te gaan. Ik wilde het contact met mijn beste vriendinnen aanhalen en nieuwe mensen ontmoeten. Het liep echter anders; het enige doel dat ik bereikt heb is dat ik studeer maar verder vind ik mijn leven zinloos. Het steekt me dat ik zo beschadigd uit dat concentratiekamp ben gekomen dat ik niet kan wennen aan het normale leven. Ik zit er erg mee dat ik achterloop. Mijn leven is leeg en er is niets wat ik daar aan kan doen. Ik heb geen vrienden en ik ken zelfs niemand. Ik ben maagd en ik heb nooit een vaste relatie gehad. Sinds ik daar weg ben, is er niemand in mijn leven gekomen die van me houdt. En dat komt omdat ik niets waard ben. Ik voel me zo alleen dat ik het leven niet aankan.
Je zegt dat je studie op dit moment het enige doel in je leven is. Je zou eens moeten weten hoeveel mensen daar jaloers op zijn. Natuurlijk zijn er tal van andere dingen die belangrijk zijn voor een gelukkig leven, maar daarvan is een goede opleiding toch wel de basis en de hoogste prioriteit bij de meeste mensen. Je moet ook een keer tevreden zijn en vooruitkijken, je hebt nu 1 doel bereikt: Je studie. Probeer daar motivatie uit te halen en ga voor de volle 100% voor het volgende doel. Faal je, dan probeer je het nog een keer, je hebt ruim 60 jaar de tijd... Maar maak het niet onmogelijk voor jezelf, stel doelen die je met enige inzet en motivatie kunt halen, nieuwe mensen ontmoeten bijvoorbeeld. (leuke sport, bijbaan in een verzorgingstehuis oid, etc).
Ik heb ook het idee dat je alles op je verleden schuift en bij alles wat tegenzit weer verwijst naar dat wat toen was gebeurt. Het zal vast enorme indruk op je gemaakt hebben, maar probeer het te verwerken (erover praten met psygoloog, op internet een forum zoeken met lotgenoten bijv).
Kijk eens meer naar de toekomst en verlang naar die leuke baan die je straks gaat krijgen.
/edit: oh en ik ben geen psygoloog en heb daar ook uberhaupt geen ervaring mee (gelukkig), dus pin me er niet aan vast
.daar kan je je lang tegen verzetten maar dat is zinloos.
quote:Verwerken is wat anders dan vergetenOp zaterdag 14 mei 2005 00:11 schreef PrincessFiona het volgende:
Ik wil mijn verleden juist vergeten maar het lukt me niet. Een reden daarvoor is dat mensen zien dat er iets mis is met mij; ik mis nl bepaalde sociale ervaringen/vaardigheden. En nu ik niemand heb, heb ik alleen maar mijn verleden. Iedereen zoekt erkenning van zijn 'zijn ', zijn waardigheid en itt tot mij zullen de meeste mensen die erkenning vinden in hun directe omgeving. Mensen die van je houden. DAT mis ik en de verklaring voor dat gemis zie ik in mijn verleden waarin mij is geleerd wat mijn waarde is. Ik ben niets waard; ik ben het niet waard beschermd te worden tegen volwassenen die me mishandelen, ik ben het niet waard om van de dood gered te worden DUS ik ben het niet waard om geliefd te zijn. Begrijp je nu hoe eenzaam ik ben? En hoe erg ik me schaam dat ik achterloop?
. quote:Zo blijf je aan de gang. Met een bord om je nek waarop staat "pas op ik ben zielig en eenzaam" zul je niet minder zielig of eenzaam worden.Op zaterdag 14 mei 2005 00:11 schreef PrincessFiona het volgende:
Ik wil mijn verleden juist vergeten maar het lukt me niet. Een reden daarvoor is dat mensen zien dat er iets mis is met mij; ik mis nl bepaalde sociale ervaringen/vaardigheden. En nu ik niemand heb, heb ik alleen maar mijn verleden. Iedereen zoekt erkenning van zijn 'zijn ', zijn waardigheid en itt tot mij zullen de meeste mensen die erkenning vinden in hun directe omgeving. Mensen die van je houden. DAT mis ik en de verklaring voor dat gemis zie ik in mijn verleden waarin mij is geleerd wat mijn waarde is. Ik ben niets waard; ik ben het niet waard beschermd te worden tegen volwassenen die me mishandelen, ik ben het niet waard om van de dood gered te worden DUS ik ben het niet waard om geliefd te zijn. Begrijp je nu hoe eenzaam ik ben? En hoe erg ik me schaam dat ik achterloop?
Ga niet in elk gesprek dat je hebt praten over je problemen/zieligheid/eenzaamheid, tenzij je eenzaam wil blijven natuurlijk. Doe gewoon een beetje positief. Lach. Geniet van wat je wel hebt.
Tjakka!
quote:Wedje maken dat dat voor een heel groot gedeelte lukt.. niet alles maar het meeste kun je vergetenOp zaterdag 14 mei 2005 00:13 schreef DarkElf het volgende:
je verleden kan je niet vergeten, je verleden is een deel van wie je bent.
daar kan je je lang tegen verzetten maar dat is zinloos.
quote:Ik durf toch wel voor 99,9% zeker te zijn dat je absoluut niet alles kunt vergeten. Trauma is niet niks...Op zaterdag 14 mei 2005 00:17 schreef Vampier het volgende:
[..]
Wedje maken dat dat voor een heel groot gedeelte lukt.. niet alles maar het meeste kun je vergeten
eentje waarin ook aandacht wordt besteed aan bijv sociale vaardigheden: zoals cognitieve therapie. denk dat je daar veel baat bij kan hebben.
zoek eens op internet wat het is en denk er serieus eens over na, er zal toch iets moeten gebeuren om deze cirkel te doorbreken, en dit zou een serieuze optie kunnen zijn.
Ik verlies altijd.
Het is te laat en ik ben zo moe.
Vooral de tip om een sport te zoeken is al een paar keer voorbijgekomen. Ik had dat lumineuze idee 2 jaar geleden al en als ik eraan denk hoe dat afgelopen is...Ik heb ergens al geschreven wat er gebeurd is maar ik vertel je t opnieuw. Het leek me een goed idee om me aan te melden bij een studentenvereniging cq studentensportvereniging. Sporten en studentenactiviteiten ondernemen. Helaas moest je zelf een vast team vormen. Het bestuur verzekerde me dat er nog nooit iemand weggestuurd was omdat hij/zij niet in een groep terecht kwam. Helaas voor mij wilde niemand mij hebben en ik moest weg. Het bestuur stelde voor me in een team te plaatsen maar dat leek me geen goed idee. Afgelopen september heb ik me aangemeld voor een vechtsport maar daar wilde niemand met mij oefenen. Toen ben ik maar weggegaan want het werd wel erg gênant.
Bijbaan: alle medewerkers spreken af samen eens wat te gaan doen ter afsluiting van het project. Ik word niet uitgenodigd.
Enzovoort, enzovoort.
quote:En waarom reageren die mensen zo?Op zaterdag 14 mei 2005 01:03 schreef PrincessFiona het volgende:
Ik moet zeggen dat ik alle tips al geprobeerd heb. De resultaten waren echt om te janken. Daarom zeg ik dat het wat mij betreft einde oefening is.
Vooral de tip om een sport te zoeken is al een paar keer voorbijgekomen. Ik had dat lumineuze idee 2 jaar geleden al en als ik eraan denk hoe dat afgelopen is...Ik heb ergens al geschreven wat er gebeurd is maar ik vertel je t opnieuw. Het leek me een goed idee om me aan te melden bij een studentenvereniging cq studentensportvereniging. Sporten en studentenactiviteiten ondernemen. Helaas moest je zelf een vast team vormen. Het bestuur verzekerde me dat er nog nooit iemand weggestuurd was omdat hij/zij niet in een groep terecht kwam. Helaas voor mij wilde niemand mij hebben en ik moest weg. Het bestuur stelde voor me in een team te plaatsen maar dat leek me geen goed idee. Afgelopen september heb ik me aangemeld voor een vechtsport maar daar wilde niemand met mij oefenen. Toen ben ik maar weggegaan want het werd wel erg gênant.
Bijbaan: alle medewerkers spreken af samen eens wat te gaan doen ter afsluiting van het project. Ik word niet uitgenodigd.
Enzovoort, enzovoort.
Hoe gedroeg jij je ten opzichte van de mensen die je negeren/verstoten?
Ik ben geen autist ofzo. Ik denk dan dat het wel goed gaat en dan blijken mensen me toch uit te kotsen... quote:Groet je mensen gewoon of negeer je ze?Op zaterdag 14 mei 2005 01:22 schreef PrincessFiona het volgende:
Dat is nu juist de grote vraag.
Kijk je erg chaggo?
Begin je wel eens gewoon een luchtig praatje ( dus niet "help ik heb een probleem")?
Heb je gevoel voor humor?
Ik probeer een zo neutraal mogelijke smoel te trekken en in voorkomend gevoel vriendelijk te kijken.
Ik begin nooit met 'Haai, ik heb complexe trauma's . Hoest met jou?' Zelfs een oppervlakkig praatje jaagt mensen weg.
Wat betreft mijn gevoel voor humor: zie het begin van dit topic.
quote:Zelfs tegen de meest verschikkelijke mensen zeg ik hoi terug. Lijkt me sterk dat je compleet wordt genegeert wanneer je je gewoon normaal gedraagt.Op zaterdag 14 mei 2005 01:40 schreef PrincessFiona het volgende:
Ik groet mensen als we oogcontact maken. Zij negeren mij.
Ik probeer een zo neutraal mogelijke smoel te trekken en in voorkomend gevoel vriendelijk te kijken.
Ik begin nooit met 'Haai, ik heb complexe trauma's . Hoest met jou?' Zelfs een oppervlakkig praatje jaagt mensen weg.
Wat betreft mijn gevoel voor humor: zie het begin van dit topic.
quote:Dat je geen vrienden hebt wil ik best geloven. Dat het voor jou absoluut onmogelijk is om vrienden te krijgen geloof ik niet. En als je dat zelf wel gelooft dan is de kans groot dat dat de oorzaak is van het probleem.Op zaterdag 14 mei 2005 01:56 schreef PrincessFiona het volgende:
Leg dan mij maar eens uit waarom ik geen vrienden heb.
Zonder dollen;heb ook een verdomd moeilijke/zware jeugd gehad(waarom kan en wil ik hier niet uitleggen),maar kan je wel melden dat het slim is proffesionele hulp te zoeken want dergelijke zaken kun je alleen dmv intense thearapie verwerken.
Vaak een proces wat jarennnnnnn in beslag neemt,echter heeft het mij geholpen,denk als ik je verhaal zo lees dat het jou ook zou kunnen helpen dus neem dat eens in overweging.
Zaken herkennen en eerlijk toegeven tov van jezelf is vaak verdomd moeilijk,net als hulp vragen,accaptatie en eerlijkheid naar jezelf toe zijn 2 hele moeilijke zaken om mee om te gaan.
Sterkte ermee zou ik zeggen..................
quote:Omdat je misschien erg wantrouwend van aard bent geworden gedurende de jaren,bovendien durf je dat denk ik niet aan omdat je je dan kwetsbaar op moet stellen.Op zaterdag 14 mei 2005 01:56 schreef PrincessFiona het volgende:
Leg dan mij maar eens uit waarom ik geen vrienden heb.
En naar mijn idee kijk je heel anders tegen mensen aan dan de 'gemiddelde' mens zal doen daardoor,ben je extreem kieskeurig in wie je wel en niet mag,houdt je mensen op veilige afstand,of is er de meeste tijd geen geestekijke 'klik' met een ander.
Weet niet of je dat herkent,maar vaak is het dan ook zo dat je je intens alleen/Remi kan voelen op bv een verjaardagsfeestje.
Volle bak,30man ofzo binnen,en niemand waarmee je een klik hebt waardoor je denkt........wat doe ik hier eigenlijk!
Klopt dat of niet.........................................???
quote:Leip in welke zin als ik vragen mag?Op dinsdag 19 april 2005 10:43 schreef PrincessFiona het volgende:
Das nou het erge, ik heb zelfs een TRAUMASPECIALIST en het blijft bout.
Ik moet natuurlijk weer een bijzonder geval zijn: bijzonder lijp en bijzonder hopeloos.
Tis toch wel bizar als je je bedenkt dat ik vroeger juist wel gemakkelijk contacten kon leggen. Toen was ik ook braaf
Nu ben ik vooral
Zelf ben ik ook in mijn ogen erg leip te noemen...............mijn vrienden noemen mij echter bijzonder prettig gestoord!
Het is maar net hoe je het omschrijft denk ik...............no?
Het is niet mijn bedoeling om dit topic te kapen, en een apart topic lijkt me ook weinig levensvatbaar (of wel?), want er zijn al zoveel van zulke klaagzangen. Maar goed, wilde het toch even melden.
quote:Wat maakt het dat het niet werkt/helpt?Op zaterdag 14 mei 2005 02:07 schreef PrincessFiona het volgende:
Ik heb al jaren intensieve therapie en dat zelfs bij een traumaspecialist. Het helpt niet.
Ligt dat aan de therapeut,de therapie opzich..............of aan jou doordat je niet open kan praten?
Al eens aan rebirth therapie gedacht,schijnt in dit soort gevallen nogal eens te helpen namelijk...!
quote:Ben zelf in het verleden door mijn ervaringen uit mijn jeugd en een bijna dodelijk werkongeval in '97 ook heeeeeeeel diep gegaan geestelijk.(nu weer ver okee)Op zaterdag 14 mei 2005 02:13 schreef PrincessFiona het volgende:
Niet dat ik voor verjaardagsfeestjes word uitgenodigd...Maar dat gevoel heb ik wel als ik naar college ga, bovendien schaam ik me dan en daarom ga ik niet meer.
Ben door alle ervaringen heen erg wantrouwend geworden naar mensen toe,iets wat ik na al die jaren nog 'last' van heb,ben daardoor ERG secuur in mijn keuzes voor de mensen die ik om me heen wil hebben,mensen die IK m'n vrienden noem.
Heb zelf ervan geleerd me niet af te sluiten voor anderen omdat je het alleen niet 'trekt' in dit leven,een mens heeft nu eenmaal vrienden nodig.
Denk dat jij die behoefte ook hebt maar bang bent en mensen afwijst omdat je ze niet korterbij durft te laten ...........of zie ik dat verkeerd?
Mag ik trouwens vragen hoe oud je bent???
Wat heeft een ongeval op je werk te maken met je wantrouwen naar mensen toe??
quote:Misschien straal je iets uit wat mensen afschrikt,heb ik ook een hele tijd last van gehad.Op zaterdag 14 mei 2005 02:26 schreef PrincessFiona het volgende:
Vergeet niet dat mensen mij afwijzen.Ik kom niet eens toe aan kieskeurig zijn mbt uitzoeken van vrienden. Ik ben net 25 geworden.
Wat heeft een ongeval op je werk te maken met je wantrouwen naar mensen toe??
Ik keek uit m'n ogen alsof ik wilde zeggen;pis off,wat de meeste tijd ervoor zorgde dat mensen me maar met rust lieten terwijl ze eigenlijk graag contact wilde,ze waren vaak bang van m'n blik.(nu niet meer inmiddels).
Je straalt vaak uit hoe je je voelt,voel je je niet lekker in je vel zien mensen dat ook aan je af he,misschien ligt het daar wel aan.......
Wat mijn wantrouwen met mijn ongeluk heeft te maken?
Kort samengevat;mensen zagen vrij weinig aan mij na m'n ongeluk omdat het allemaal inwendige zware verwondingen betrof,ze zagen niks dus ik was okay was de redenatie,dat terwijl de artsen zeiden dat het een wonder was dat ik nog uberhaubt leefde.
Mensen waarvan ik hield,close friends en familie zeiden a maar meenden b,ze trokken me meer en meer in twijfel wat ervoor heeft gezorgt dat het goede contact met veel van mijn toenmalige vrienden verwaterde.
In sommige gevallen heb ik contacten afgekapt omdat mensen aan mijn eerlijkheid twijfelde,zo ook uiteindelijk met mijn familie,inmiddels al weer 6 jaar geleden.
Wordt je wel wantrouwig.....................trust me on that one...........!
Zelf verlang ik niet gek veel van vrienden,eerlijkheid en openheid tenalle tijden,that's all.
Maar vaak blijken mensen dusdanig oppervlakkig en zijn ze alleen maar bezig met zichzelf en hun eigenbelang,is zelfs dat teveel gevraagd......
quote:Die vrienden heb ik sinds ik ZELF besloten heb dat ik dat toch wilde,merkte dat ik niet zonder kon.Op zaterdag 14 mei 2005 02:54 schreef PrincessFiona het volgende:
Nou ja, jij hebt tenminste nog vrienden. Hoe oud ben je trouwens?
Voelde me constant alleen wat me frustreerde,op gegeven moment MOET je je wel open stellen voor mensen dan,moet je ze durven vertrouwen.......
Van die club van vroeger heb ik 1 vriend over gehouden,de rest is sinds enkele jaren 'nieuw' zeg maar!
Die 'oude' vriend is meteen mijn beste kameraad,we kennen ons inmiddels al 18jaar,weten precies wat we aan elkaar hebben.
Ik ben alweer 31 jaar inmiddels..............sprak deze semi-bejaarde.............zucht!
Heb je wel eens overwogen dat er misschien niets mis met je is, maar dat er juist iets te goed aan je is?
Als je even briljant bent als je berichten suggereren, is het geen wonder dat je je geisoleerd voelt. Je bent dan nogal moeilijk om hoogte van te krijgen. Je invallen, gedachtensprongen en kwinkslagen blijven in de lucht hangen omdat ze niet begrepen worden, want je loopt steeds drie stappen op andere mensen vóór.
Ik voel me er een beetje ongemakkelijk bij om op basis van deze ene veronderstelling een lang bericht vol te kletsen -als ik er naast zit, zou dat immers allemaal onzin zijn- maar het zou wel veel verklaren. Als het klopt, is het m.i. zinloos om wanhopig aansluiting te blijven zoeken bij 'gewone' mensen (behalve die je al wat langer kennen). Als dat al zou lukken - d.w.z. je weet ze te overtuigen dat je lang niet zo intelligent en perceptief bent als je lijkt- dan zouden ze je toch sneller vervelen dan je nu nog voor mogelijk houdt. Ik betwijfel ook of psychiatrie dan wel zo zinvol is, of je moet net de juiste psych treffen, want anders kan hij je weinig vertellen dat je niet zelf al eens bedacht had. En als m'n veronderstelling klopt, is het jammer dat niemand dat al op jongere leeftijd bij je herkend heeft en er je de ogen voor heeft geopend, want dan zou je jezelf nu niet de gelijke of zelfs de mindere wanen van anderen. En zou je misschien niet zo het gevoel van 'de boot gemist hebben' hebben, want als je eerder een specifiek talent of een passie had kunnen ontwikkelen, zou je nu misschien tussen mede-uitblinkers op dat gebied zitten, bij wie je wél aansluiting hebt en bij wie je opmerkingen niet in droge aarde vallen.
Misschien is zo ook je gevoel te verklaren dat je een bepaalde sociale vaardigheid niet ontwikkeld hebt, namelijk de vaardigheid om je beter voor te doen dan je bent, wat zeker onder rechtenstudenten usance is. In je vorige omgeving, waar iedereen ondanks de terreur van bovenaf min of meer zichzelf kon zijn, had je dat niet nodig om erkenning te vinden. Maar tussen middelmatige haantjes, die alleen mede-haantjesgedrag
waarderen en erkennen, val je met je eerlijkheid en bescheidenheid compleet buiten de pikorde (het ophouden van schijn is essentiëel voor het onfeilbare en onkreukbare imago dat advocaten, fiscalisten, rechters en notarissen aankleeft, terwijl er in die groep gefaald, geblunderd en gesjoemeld wordt bij het leven).Afijn, overweeg het eens. Als je leven één groot misverstand lijkt, zou het bovenstaande misschien de sleutel kunnen zijn. Als dat zo is, hoop ik niet dat je bescheidenheid je ervan weerhoudt om dat te erkennen. Over hoe je er vervolgens uit zou moeten komen heb ik op dit late uur
geen heldere gedachten, maar er zijn natuurlijk allerlei mogelijkheden te bedenken. Mocht je het in de tussentijd weer even niet zien zitten, lees dan dit verhaaltje eens. Misschien ken je het nog van vroeger, maar haal je er nu toch meer uit..
ik lees al een tijdje mee op fok, en ook jouw topic.
het feit dat je een klotejeugd gehad hebt , blijft , daar kan je niets aan veranderen, hoe je er mee omgaat wel. (makkelijker gezegd dan gedaan)
ik zie dat jij de mishandeling op jezelf betrekt (logisch), het zegt NIETS over jou als persoon, er is niets mis met jou , het zegt iets over de mishandelaar, probeer dit uit elkaar te houden. De mishandelaar is fout, niet jij !!!!
Dit betekent natuurlijk niet dat dit geen heftige schade heeft gebracht voor jou als persoon en je vertrouwen in jezelf en anderen.
Maar probeer de mishandelaar geen macht meer te geven, door jezelf naar beneden te praten en jezelf minderwaardig te voelen en te zeggen dat er geen plek hier voor je is.
Als je dit soort dingen tegen jezelf zegt, devalueer je jezelf. Waarschijnlijk straal je dit ook uit, "ik hoor hier niet", en mensen proeven dat.
Als jij jezelf niet ziet, dan ben je ook onzichtbaar voor anderen.
Waarom hoor jij hier niet ? Wie bepaalt dat ? Dat bepaal jij zelf. Wat wil je uit het leven, waarom studeer je rechten ? Wat wil je met je studie als je klaar bent ?
Wat maakt PrincessFiona , PrincessFiona ? Waar hou je van? Wat kan je goed ? Wat zijn je hobbies?
Door de tijdsdruk die je jezelf hebt opgelegd ( als ik het goed gelezen heb ) om jezelf in 7 jaar op de rails te hebben , daar zet jezelf eerder klem mee dan dat het iets toevoegt, je voelt je nu denk ik eerder een mislukking dan iemand die ,verdomme, bezig is met het derde jaar van een rechtenstudie !!! jezus ! dat is toch niet niks als je dat kan en doet. Ik neem mn petje ervoor af !!
Kijk naar wat je wel hebt bereikt ipv naar wat je wenste dat je bereikt had
Maak het niet minder.
Ik vind dat je hoge eisen aan jezelf stelt en daarbij weinig rekening houdt met het feit dat je door de trauma`s zwakke plekken hebt en zoals jezelf zegt een achterstand .
Tuurlijk heb je een "achterstand", iedereen die zoiets mee zou maken, zou dat hebben , als iemand dat niet zou hebben met jouw ervaringen, dan zou ik diegene superman/women noemen, maar geen mens.
Je bent niet meer dezelfde PrincessFiona als vroeger, treur hierom en ben boos daarover en accepteer het.
( dit is natuurlijk een proces en soms komt het terug op moeilijke momenten)
En wat is trouwens een achterstand? Dit etiket plak je er zelf op. Ik noem het successen.
Jezelf schamen ? Voor het feit dat je op jezelf woont, rechtenstudie doet , humor hebt, intelligentie, goed schrijft, elke keer vecht, doorzettingsvermogen hebt,pittig, aan jezelf werkt, stappen onderneemt, hulp vraagt ? Dat je er bent is al genoeg om trots op te zijn. Schaam je niet voor wie je bent, doe jezelf niet tekort.
KSnap heel goed dat je verlangt naar menselijk contact, die je voor deze gebeurtenissen wel had, kun je voor jezelf bekijken wat je toen in vergelijking met nu anders deed /voelde/ dacht ?
Ben je banger geworden als je onder mensen bent ? Last van vervelende gedachten als je nu contact probeert te maken ?
Nu ben je niet meer in het tehuis, als mensen je behandelen op een manier die je niet prettig vind, kun je nu weglopen of er iets van zeggen, jij hebt nu de macht over jezelf en bent niet meer afhankelijk. (oefenen, oefenen)
Loop je nog steeds bij die trauma specialist? voel je je wel prettig bij hem? Als dat niet is , zoek alsjeblieft een ander, zoiets werkt niet. Zoals je hem beschrijft denk ik niet dat deze persoon iets voor jou is en vind ik dat hij niet echt opbouwend bezig is.
Laat het idee los dat je moet bijkomen. Ten opzichte van wie? Ten opzichte van het voorgebakken idee zoals het zou moeten horen ? Dit is nu je verworven vrijheid, JIJ bepaalt hoe je leven inricht!
Vergeet niet dat iedereen zijn eigen problematiek heeft en dat niet iedereeen dat laat zien, of dat durft te laten zien . Zo lijken andere mensen gelukkiger of succesvoller maar kun jij bij ze binnenkijken?
Hoeveel mensen zouden met dezelfde ervaringen als jij hetzelfde behaald/gedurfd/gekund hebben?
Eigenlijk vraag je mensen om van je te houden.
Op de momenten dat je hulp nodig had, was er niemand die je redde , je verzorgde of troostte.
Dit is zeer pijnlijk, om tot dat besef te komen, dat je alleen en eenzaam bent en anderen nodig had, die er niet voor je waren.
Dit zegt NIETS over jouw waarde als persoon. Het zegt iets over degene die je hadden moeten helpen en het niet deden, dat ligt bij hen, niet bij jou.
Vaak denken kinderen/tieners,dat het aan hen ligt.
Dit is zelfbescherming, omdat je anders ziet dat het aan de "verzorger" ligt en dit is een te schadelijke ervaring ( om te merken dat je in een afhankelijke positie zit en eigenlijk niet op de verzorger kan vertrouwen. terwijl je dat erg hard nodig hebt), dus kun je jezelf het beter verwijten, dit is dragelijker.
Maar eigenlijk zie je iets over het hoofd, je kon de mishandelingen niet stoppen, maar je hebt het wel gered, je bent er weg gegaan, beschadigd, hulp gevraagd, therapie,oefenen met contacten leggen,op jezelf wonen. Je hebt jezelf gered.
As je moedeloos wordt van alles wat je geprobeerd hebt, neem dan even adempauze, huil,ben boos,schrijf,schreeuw,voel je klote, maar sta weer op. Vallen doet iedereen, maar opstaan is kracht en zoals ik je replies lees ben je een pittige tante.
Kkan je dit allemaal wel zeggen, maar het gaat erom dat jij hetzelf ervaart, dat je wel waarde hebt, wel goed bezig bent. Duizenden mensen kunnen dit tegen je zeggen, maar ik denk niet dat dat het gat in je ziel vult, dit zul je zelf moeten doen.Zoek mensen die je hierbij kunnen helpen, en iets zegt me dat je dat wel wilt,maar in een impasse zit,anders post je hier niet.
Dit zijn mijn gedachten hierover , ik weet niet of je er iets aan hebt, maar haal eruit wat je wilt en kunt gebruiken.
groetjes en succes
( hopelijk is het niet al te warrig)
quote:Heb je groepstherapie geprobeerd?Op zaterdag 14 mei 2005 01:03 schreef PrincessFiona het volgende:
Ik moet zeggen dat ik alle tips al geprobeerd heb. De resultaten waren echt om te janken.
Heb je van psycholoog gewisseld?
Heb je cognitieve therapie geprobeerd?
Ben je naar mensen toegegaan om te vragen waarom ze je negeren?
Volgens mij zitten daar soms mensen met "kleinere" problemen.
quote:Omdat je er niet meer in gelooft dat je hier hoort, dat het mogelijk is om een normaal leven te leiden, dat je gelooft dat je niets waard bent en andere mensen dat laat merken, en dat je hierdoor mensen afschrikt (mensen laten zich ook gewoon heel makkelijk afschrikken, zodra ze bang zijn of niet weten wat ze moeten doen) en ook deels van je afhoudt.Op zaterdag 14 mei 2005 01:56 schreef PrincessFiona het volgende:
Leg dan mij maar eens uit waarom ik geen vrienden heb.
Wat en waar studeer je eigenlijk?
En ik snap heel goed hoe je je voelt, echt. Ik heb geen trauma, maar ieder woord wat je zegt over hoe je er niet bij hoort en hoe niemand je erbij wil hebben begrijp ik. Maar het kan WEL goedkomen. Het is een kwestie van blijven proberen en erin geloven.
Ik geloof ook niet dat je echt niet meer wil, want anders zou je hier geen topic openen. Je wilt wel degelijk iets, alleen je weet niet hoe of je bent er bang voor. Een topic openen is een kleine stap, en de volgende stap moet iets groter worden.
Dat je je eenzaam voelt als je je thuis niet eens geliefd voelt. Dat je wakker wordt met een ellendig gevoel en dan toch ergens de kracht ervandaan moet halen om de dag toch een positieve leuke draai te geven. Dat is erg moeilijk, vooral als dit elke dag zo gaat. Toch moet je doorzetten Fi.
Het probleem komt altijd van meerdere kanten, en in dit geval benadruk ik graag je eigen gedachtengang. Je denkt te véél. Je denkt je eigen suf, en voordat je het weet gedraag je je eigen werkelijk naar de conclusies die je trekt van alles. Elke conclusie wordt als het ware een druppel in een emmer, op een gegeven moment is het vol en dan zie je het niet meer zitten.
Je moet dit echt zien te vermijden
Het werkt zoo deprimerend.Ook heb je een zware tijd gehad ( ik heb zelf ook een kut jeugd gehad ! ) maar dit is voorbij. Je bent nu aantal jaar ouder, en je studeert. Iets waar sommigen alleen maar van kunnen dromen !
Jij hebt nu alle kansen heb om de draad weer op te pakken en er iets van te maken !
Sta op je eigen benen en maak er wat van ! Vind de passie in wat je leuk vind, onderweg leer je vanzelf de mensen kennen met dezelfde interesses. Vriendschap groeit vanzelf, je moet het niet forceren.
Als je de kracht verliest om door te zetten, neem dan even de tijd om alles op een rijtje te zetten.
Vergeet niet dat er op de weg naar succés altijd tegenslagen voorkomen.
Geef het daarom ook nooit op!
Rome is ook niet in 1 dag gebouwd
Liefs, David
[ Bericht 2% gewijzigd door D-Industries op 15-05-2005 04:45:05 ]
quote:Ja bekend gevoel. Ik heb wel vrienden maar ook weleens het gevoel dat behalve mijn studie het niet veel voorstelt m'n leven, en inderdaad helemaal zonder jeugdtrauma's, perfecte thuissituatie (ouders nog keurig bij elkaar zat zusjes en een broertje).Op zaterdag 14 mei 2005 02:11 schreef warboel het volgende:
Ik ben dan weer het andere uiterste: ik heb geen moeilijke jeugd/een trauma of iets dergelijks ervaren, en tóch stelt mijn leven vrij weinig voor. Ik heb ook alleen mijn studie en verder niet veel. Geen vrienden enzovoorts...
Het is niet mijn bedoeling om dit topic te kapen, en een apart topic lijkt me ook weinig levensvatbaar (of wel?), want er zijn al zoveel van zulke klaagzangen. Maar goed, wilde het toch even melden.
Ik zie het leven zo, wacht niet op een ander. Doe het zelf ! Anders komt er niets van. Je wilt zo veel en je hebt zo veel in gedachten. Maar als je op een ander hiervoor moet wachten duurt het zo lang en is het leven saai. Als je graag uit wilt maar je wacht op een ander die je meevraagt is het toch anders dan wanneer jij dit zelf regelt. Je bepaald zelf de kwaliteit van het leven, ieder op een andere manier.
Misschien kan je in contact komen met iemand die ook in dat tehuis heeft gezeten (evt. gelijktijdig met jou), ervaringen uitwisselen, erover praten.
quote:Als ik even een losse opmerking er tegenaan mag gooien: aan je schrijfstijl zie ik gelijk dat je sympathiek bent dus de hoop is nog niet verloren.Op maandag 16 mei 2005 23:57 schreef PrincessFiona het volgende:
Ik ben zo moe en ik zie t nut er simpelweg niet van in om nog door te gaan. Ik ben NU eenzaam en het is NU allemaal zwaar kut. Ik geloof er niet meer in.
Je had daar niet dood moeten gaan, dat weet je zelf ook wel.
ALs het gaat om trauma's en het verwerken ervan zou ik hier eens naar vragen. Het kan je enorm helpen en met erg goede resultaten. Lees in elk geval de informatie op site eens.
Groet,
Lumile
.Het lijkt wel een poging om aan jezelf te bewijzen dat het allemaal zit zoals jij denkt dat het zit. Dat je graag wil horen dat je echt hopeloos bent en niemand je wilt. Helaas, dat krijg je van mij in ieder geval niet te horen. Je bent zeker niet hopeloos, en het feit dat iedereen hier oplossingen probeert te verzinnen voor je betekent toch ook al dat niet iedereen je graag weg wil hebben.
De stichting "vriendendienst" is speciaal bedoeld voor mensen die meer sociale contacten willen, maar waarbij het niet lukt vanwege een "psychiatrische" achtergrond. Deze stichtingen bestaan door heel het land. Check de link hieronder.
http://www.stichtingcorridor.nl/vriendendienst/
Overigens is het géén therapie, maar echt bedoeld voor meer een betere sociale contacten.
Succez!
quote:Maar blijf ondanks woorden als bovenstaande vooral hier schrijven!Op dinsdag 17 mei 2005 01:26 schreef Maeghan het volgende:
Ja, dat vraag ik me ook af. Wat wil je met dit topic, want iedere suggestie die gegeven wordt wijs je af. Als mensen hun msn adres geven, wijs je dat contact af.
Ieder moet zo zijn eigen demonen in het leven overwinnen.
quote:als je dat vreugde brengt... ik raad je namelijk wel het een en ander te laten.Op donderdag 19 mei 2005 01:28 schreef PrincessFiona het volgende:
Ik wil niet geholpen worden. Ik had hulp nodig toen ik mishandeld werd, nu niet meer. Ik ga een eind aan mijn leven maken. Ik hoor hier niet. Het is te laat.
Dan hoor je niet achter je PC, niet op FOK! maar bij professionele hulpverlening, want DAT zijn we niet.
Er gaat dus een hangslot op dit topic