Pffff, waarom ga je niet naar een waarzegger? Die is makkelijker te begrijpen dan deze kerel.quote:Op woensdag 4 mei 2005 22:55 schreef PrincessFiona het volgende:
Ach, hij heeft een aparte manier van uitdrukken, ofzo. Zo zegt hij dat ik geen eind aan mijn leven mag maken maar hij voegt er dan wel aan toe dat hij het zich wel heel erg goed kan voorstellen dat ik het wel wil.
PS
Zo zei hij een hele tijd terug het volgende:
Hij zat wat te lullen over dat ik an sich wel normaal ben ( alleen doe ik niet normaal, wat het verschil dan ook zou mogen zijn...) en er ook wel normaal uit zie maar ik ben wel te dik en ik ben niet knap maar ook niet echt lelijk. Even over het laatste; zit ik dan te zeuren als ik dat opvat als een belediging? Ik heb hem er al een paar keer op aangesproken maar hij vindt het nog steeds een neutrale opmerking. Nu zit hij te zeuren omdat ik nav die opmerking eens kritisch naar mijn kop heb gekeken en tot de conclusie ben gekomen dat ik idd lelijk ben.![]()
De opmerking over mijn dikke reet heeft hij min of meer teruggenomen; toen hij laatst een college gaf op de uni zag hij veel meiden die nog dikker waren.En ik ben niet eens echt dik!
Hij is dan toch de traumaspecialist; hij schijnt er toch veel vanaf te weten. Al lijkt het mij niet handig om dit soort dingen te zeggen tegen iemand die toch al geen gevoel van eigenwaarde heeft. Toch?![]()
komop hee. natuurlijk hoor je hier WEL. Geloof me maar dat er meer mensen zijn op R&P bijvoorbeeld die ook geen vrienden hebben (en geen relatie), of tenminste dit zo ervaren. Ik heb er zelf ook wel eens last van (Ik heb wel vrienden maar ik voel me toch best vaak eenzaam). Ik wil alleen maar zeggen dat niet alle andere levens perfect zijn en je kan eventueel ook in je eentje best lol hebben. iig JE HOORT HIER WEL.quote:Op vrijdag 6 mei 2005 20:35 schreef PrincessFiona het volgende:
Eigenlijk functioneer ik nauwelijks; ik zit weliswaar in het 3e jaar maar ik ga nauwelijks meer naar colleges. Ik bereid de tentamens op eigen houtje voor en toevallig haal ik ze dan ook. De dag kom ik met moeite door. Het probleem zit m erin dat ik word uitgekotst. Mensen mogen me niet en wat me nu het meest dwars zit, is dat ik niet eens weet hoe het voelt als een ander (niet familie want daar heb je nu eenmaal een band mee) echt om mij zou geven. Ik heb geen vrienden of zelfs vage kennissen en dat komt omdat er zoveel mis is met mij dat niemand iets om mij zou kunnen geven. Ik hoor hier niet.![]()
![]()
Dat is waarschijnlijk geen toeval, maar een gevolg van je capaciteiten.quote:Op vrijdag 6 mei 2005 20:35 schreef PrincessFiona het volgende:
Eigenlijk functioneer ik nauwelijks; ik zit weliswaar in het 3e jaar maar ik ga nauwelijks meer naar colleges. Ik bereid de tentamens op eigen houtje voor en toevallig haal ik ze dan ook.
Waarom niet? Wat zeggen ze zelf? Deze vraag heb je nog steeds niet beantwoord, terwijl dat juist de sleutel naar een oplossing is..quote:De dag kom ik met moeite door. Het probleem zit m erin dat ik word uitgekotst. Mensen mogen me niet en wat me nu het meest dwars zit
niet weggejaagd dus?quote:Op zaterdag 7 mei 2005 01:31 schreef PrincessFiona het volgende:
Ik ben maar verhuisd uiteindelijk.
Een studentengang!quote:Op zaterdag 7 mei 2005 01:57 schreef fokje het volgende:
ow ik las ff 'gang' als in het engelse woord
Dan zit je nu op een andere gang toch? misschien kun je daar weer een beetje opnieuw beginnen, en leg je ook aan mensen uit hoe het komt dat je herbelevingen hebt? je hoeft ze niet alles te vertellen maar ik denk dat het wel scheelt als mensen weten dat je niet gewoon gestoord bent ofzo maar dat het wel een oorzaak heeft dat zoiets gebeurt.quote:Op zaterdag 7 mei 2005 01:46 schreef PrincessFiona het volgende:
Ik ben verhuisd maar dat was op dringend (niet dwingend) verzoek van de studentenhuisvester. Een aantal ganggenoten wilden me weg hebben, een paar deden gewoon mee en 1 was het er ABSOLUUT niet mee eens. Om escalaties te voorkomen ben ik mbv de studentenhuisvester verhuisd naar een andere (duurdere) kamer.
Er schiet me nou ineens een enorm lullige opmerking binnen, maar die houd ik maar ff voor me...quote:Op zondag 8 mei 2005 22:08 schreef PrincessFiona het volgende:
Zoals ik al zei; ik loop achter en dan kan ik idd weinig meer hebben en even voor de duidelijkheid mijn zus gedraagt zich echt als een debiel hoor. Ik ben niet de enige die er genoeg van heeft; mijn neven en nichten moeten haar ook niet en dat terwijl ze in aanwezigheid van hen zich enigszins normaal probeert te gedragen. Volgens mij heeft ze ook weinig vriendinnen overgehouden omdat ze het op een gegeven moment belangrijker vond mij uit te schelden voor hoer (en alle varianten daarop) dan mooi weer te spelen wat zedaarvoor altijd in aanwezigheid van anderen deed.
als je dan toch niks zegt, had je de rest van de post ook wel voor je kunnen houden toch?quote:Op zondag 8 mei 2005 22:49 schreef Sport_Life het volgende:
[..]
Er schiet me nou ineens een enorm lullige opmerking binnen, maar die houd ik maar ff voor me...
Het kan dus alleen maar beter worden.quote:Op vrijdag 13 mei 2005 23:39 schreef PrincessFiona het volgende:
Misschien wil ik idd niet meer geholpen worden; ik schaam me diep voor wat ik ben geworden. Merkwaardig genoeg voelde ik me niet waardeloos tijdens de mishandeling. Het besef van hoe de wereld in elkaar zit ( er is slechts toeval en wreedheid) en hoe weinig ik waard ben, is later gekomen. Begrijp me goed; toen ik daar weg ging dacht ik echt dat ik een tweede kans had gekregen. Ik zou mijn best gaan doen om mijn diploma's te halen en naar de uni te gaan. Ik wilde het contact met mijn beste vriendinnen aanhalen en nieuwe mensen ontmoeten. Het liep echter anders; het enige doel dat ik bereikt heb is dat ik studeer maar verder vind ik mijn leven zinloos. Het steekt me dat ik zo beschadigd uit dat concentratiekamp ben gekomen dat ik niet kan wennen aan het normale leven. Ik zit er erg mee dat ik achterloop. Mijn leven is leeg en er is niets wat ik daar aan kan doen. Ik heb geen vrienden en ik ken zelfs niemand. Ik ben maagd en ik heb nooit een vaste relatie gehad. Sinds ik daar weg ben, is er niemand in mijn leven gekomen die van me houdt. En dat komt omdat ik niets waard ben. Ik voel me zo alleen dat ik het leven niet aankan.
Paar dingen:quote:Op vrijdag 13 mei 2005 23:39 schreef PrincessFiona het volgende:
Misschien wil ik idd niet meer geholpen worden; ik schaam me diep voor wat ik ben geworden. Merkwaardig genoeg voelde ik me niet waardeloos tijdens de mishandeling. Het besef van hoe de wereld in elkaar zit ( er is slechts toeval en wreedheid) en hoe weinig ik waard ben, is later gekomen. Begrijp me goed; toen ik daar weg ging dacht ik echt dat ik een tweede kans had gekregen. Ik zou mijn best gaan doen om mijn diploma's te halen en naar de uni te gaan. Ik wilde het contact met mijn beste vriendinnen aanhalen en nieuwe mensen ontmoeten. Het liep echter anders; het enige doel dat ik bereikt heb is dat ik studeer maar verder vind ik mijn leven zinloos. Het steekt me dat ik zo beschadigd uit dat concentratiekamp ben gekomen dat ik niet kan wennen aan het normale leven. Ik zit er erg mee dat ik achterloop. Mijn leven is leeg en er is niets wat ik daar aan kan doen. Ik heb geen vrienden en ik ken zelfs niemand. Ik ben maagd en ik heb nooit een vaste relatie gehad. Sinds ik daar weg ben, is er niemand in mijn leven gekomen die van me houdt. En dat komt omdat ik niets waard ben. Ik voel me zo alleen dat ik het leven niet aankan.
Verwerken is wat anders dan vergetenquote:Op zaterdag 14 mei 2005 00:11 schreef PrincessFiona het volgende:
Ik wil mijn verleden juist vergeten maar het lukt me niet. Een reden daarvoor is dat mensen zien dat er iets mis is met mij; ik mis nl bepaalde sociale ervaringen/vaardigheden. En nu ik niemand heb, heb ik alleen maar mijn verleden. Iedereen zoekt erkenning van zijn 'zijn ', zijn waardigheid en itt tot mij zullen de meeste mensen die erkenning vinden in hun directe omgeving. Mensen die van je houden. DAT mis ik en de verklaring voor dat gemis zie ik in mijn verleden waarin mij is geleerd wat mijn waarde is. Ik ben niets waard; ik ben het niet waard beschermd te worden tegen volwassenen die me mishandelen, ik ben het niet waard om van de dood gered te worden DUS ik ben het niet waard om geliefd te zijn. Begrijp je nu hoe eenzaam ik ben? En hoe erg ik me schaam dat ik achterloop?
Zo blijf je aan de gang. Met een bord om je nek waarop staat "pas op ik ben zielig en eenzaam" zul je niet minder zielig of eenzaam worden.quote:Op zaterdag 14 mei 2005 00:11 schreef PrincessFiona het volgende:
Ik wil mijn verleden juist vergeten maar het lukt me niet. Een reden daarvoor is dat mensen zien dat er iets mis is met mij; ik mis nl bepaalde sociale ervaringen/vaardigheden. En nu ik niemand heb, heb ik alleen maar mijn verleden. Iedereen zoekt erkenning van zijn 'zijn ', zijn waardigheid en itt tot mij zullen de meeste mensen die erkenning vinden in hun directe omgeving. Mensen die van je houden. DAT mis ik en de verklaring voor dat gemis zie ik in mijn verleden waarin mij is geleerd wat mijn waarde is. Ik ben niets waard; ik ben het niet waard beschermd te worden tegen volwassenen die me mishandelen, ik ben het niet waard om van de dood gered te worden DUS ik ben het niet waard om geliefd te zijn. Begrijp je nu hoe eenzaam ik ben? En hoe erg ik me schaam dat ik achterloop?
Wedje maken dat dat voor een heel groot gedeelte lukt.. niet alles maar het meeste kun je vergetenquote:Op zaterdag 14 mei 2005 00:13 schreef DarkElf het volgende:
je verleden kan je niet vergeten, je verleden is een deel van wie je bent.
daar kan je je lang tegen verzetten maar dat is zinloos.
Ik durf toch wel voor 99,9% zeker te zijn dat je absoluut niet alles kunt vergeten. Trauma is niet niks...quote:Op zaterdag 14 mei 2005 00:17 schreef Vampier het volgende:
[..]
Wedje maken dat dat voor een heel groot gedeelte lukt.. niet alles maar het meeste kun je vergeten
En waarom reageren die mensen zo?quote:Op zaterdag 14 mei 2005 01:03 schreef PrincessFiona het volgende:
Ik moet zeggen dat ik alle tips al geprobeerd heb. De resultaten waren echt om te janken. Daarom zeg ik dat het wat mij betreft einde oefening is.
Vooral de tip om een sport te zoeken is al een paar keer voorbijgekomen. Ik had dat lumineuze idee 2 jaar geleden al en als ik eraan denk hoe dat afgelopen is...Ik heb ergens al geschreven wat er gebeurd is maar ik vertel je t opnieuw. Het leek me een goed idee om me aan te melden bij een studentenvereniging cq studentensportvereniging. Sporten en studentenactiviteiten ondernemen. Helaas moest je zelf een vast team vormen. Het bestuur verzekerde me dat er nog nooit iemand weggestuurd was omdat hij/zij niet in een groep terecht kwam. Helaas voor mij wilde niemand mij hebben en ik moest weg. Het bestuur stelde voor me in een team te plaatsen maar dat leek me geen goed idee. Afgelopen september heb ik me aangemeld voor een vechtsport maar daar wilde niemand met mij oefenen. Toen ben ik maar weggegaan want het werd wel erg gênant.
Bijbaan: alle medewerkers spreken af samen eens wat te gaan doen ter afsluiting van het project. Ik word niet uitgenodigd.
Enzovoort, enzovoort.
Groet je mensen gewoon of negeer je ze?quote:Op zaterdag 14 mei 2005 01:22 schreef PrincessFiona het volgende:
Dat is nu juist de grote vraag.Ik ben geen autist ofzo. Ik denk dan dat het wel goed gaat en dan blijken mensen me toch uit te kotsen...
![]()
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |