quote:In dit topic kun je plaatsen welk nummer je beluistert. Om het aantrekkelijk te maken voor anderen om te lezen en discussies te laten ontstaan, is het de bedoeling dat je bij elk nummer een korte review of toelichting zet over of bij het nummer of over de artiest. Het is echter niet de bedoeling dat je slechts een afbeelding van het album en een gekopieërde lap tekst van Allmusic of een andere bron neerzet, het gaat hier om de persoonlijke beleving van muziek. Postopkrikken wordt niet gewaardeerd en beloond met een waarschuwing of erger.
[ Bericht 0% gewijzigd door PaRoDiUzZ op 21-07-2005 01:42:04 ]
Natalie Merchant - Tigerlily
Debuutalbum uit 1995 van de zangeres van 10.000 Maniacs, een band die bij het grote publiek vooral bekend is van het Unplugged optreden bij MTV. Natalie heeft één van de mooiste vrouwenstemmen op deze aardkloot, maar ze doet er zo verdomd weinig mee.
Hoogtepunt op deze cd is zonder twijfel Carnival, zes minuten lang pure popmuziek.
Metallica - Ride The Lightning
Het tweede album van Metallica uit 1984 en eentje die, wat mij betreft, thuishoort in het rijtje klassiekers
. Lekker gitaarwerk en zo. De beste nummers hier vind ik For Whom The Bell Tolls en Creeping Death.
INXS - The swing
Het zou nog drie jaar duren voordat INXS met het album Kick de echte top zou bereiken. Aan deze cd (en dat is nog meer het geval bij de opvolger Listen like thieves) kun je horen hoe de weg naar de top klinkt. Deze plaat uit 1984 is dansbaarder dan de voorgangers, en de gitaarriffs zijn scherper. Openingstrack Original Sin, geproduceerd door Nile Rodgers, is het nummer waarmee INXS ook in Europa doorbrak.
Glenn Branca - Symphony No. 6 (Devil Choirs At The Gates Of Heaven)
Wankelend op de scheidslijn tussen klassieke- en rockmuziek; een soort kruising tussen de noise van Sonic Youth en de minimal music van Philip Glass. Tegenwoordig zouden we dit denk ik post-rock noemen.
Twee leden van SY (Thurston Moore en Lee Renaldo) hebben ook nog in het ensemble van Branca gespeeld, maar zij waren al vertrokken toen deze 6e symfonie in 1989 werd opgenomen.
Ayreon - The Human Equation
Een bijzonder lekker album (wat mij betreft het beste wat Ayreon heeft afgeleverd tot op heden) met een goed verhaal en mooi uitgevoerd. Een goede afwisseling tussen zang, gitaarwerk en sympho. Ook de afwisseling en het samenspel van de emoties vind ik erg
.
Aneka - Japanese boy
Niemendalletje uit ik denk '81 of '82, nooit meer wat van gehoord daarna. Maar wel leuk om naar te luisteren af en toe
.
Miles Davis - Miles in Antibes
Opgenomen op het Antibes Jazz Fastival in 1963. Heel wat keren opnieuw uitgebracht, vaak als Miles Davis In Europe.
Tegenwoordig onderdeel van die
Seven Steps box waar ik altijd een beetje hebberig van wordt. 
The Name Of This Band Is Talking Heads
En wel cd1. Talking Heads doen hun ding live ergens tussen '77 en '79, nog voordat ze het podium volpropten met allerhande sessiemuzikanten. Ook goed, erg goed zelfs, maar het is erg aardig om te horen waar de 3 heren en 1 dame als kwartet toe in staat zijn.
Onbegrijpelijk en zelfs schandalig dat dit (dubbel)album pas dit jaar op cd verscheen. Wel met extra nummers, als troost.
quote:Haha, deze ken ik van de soundtrack van Grand Theft Auto: Vice City.Op zondag 31 oktober 2004 22:15 schreef Modus het volgende:
[afbeelding]
Aneka - Japanese boy
Niemendalletje uit ik denk '81 of '82, nooit meer wat van gehoord daarna. Maar wel leuk om naar te luisteren af en toe
Atmoz cd's, vanuit een discotheek uit Belgie. Ideale muziek om los te koppelen. Futuristic music. Lekker om op te ontspannen en vakantie-oorden te bekijken op internet.
Greatttt...Party..." Keep the spirit alive, the future will survivie
" staat nu op, een nummer, om gigantisch om uit je dak te gaan. ff plaatje van uitgaansleven erbij.....
Make the floor burn!!!!!
[ Bericht 26% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 02-11-2004 21:23:04 ]
Rose Royce - R.R. Express
Op dit moment is er een vrij slechte cover uit van Car Wash, de grootste hit van Rose Royce. Car Wash is een leuk nummer, R.R. Express is geweldig. Pas na een minuut begint de zang, maar dan zit je al een tijdje met je voet het aanstekelijke ritme mee te tikken. Met echte trompetten, een geweldige drummer (Henry Garner, tevens oprichter van de band) en een funky bas. Oorspronkelijk was Rose Royce de begeleidingsband van Edwin 'War! Huh! What is it good for?!' Starr, maar ze kregen gelukkig de ruimte om voor zichzelf te beginnen. In 1981 haalde dit nummer de top 10 in Nederland.
Cover van de KISS klassieker. Herkenbaar als Anthrax èn herkenbaar als KISS. Met een superdik gitaargeluid en de drums zijn (duh) een stuk beter dan die van Peter Criss.
. Afkomstig van de KISS tribute Kiss my ass.quote:Flash FMOp maandag 1 november 2004 14:17 schreef Zanderrr het volgende:
[..]
Haha, deze ken ik van de soundtrack van Grand Theft Auto: Vice City.
Joss Stone, een album dat ik ahum...via via kreeg. Goede stem, een nieuw talent toch wel. Stevige stem heeft ze, krachtig. Luistert lekker weg. Onder welke categorie ze valt? Ik vind het niet eens zozeer de 10 in een dozijn top 40 muziek. Er zit een speciaal tintje aan.
You had me staat nu op, nummer dan weliswaar bekend van de top 40. Zal verder het hele album eens afluisteren nu.
Stem krijgt een 8 van mij...vaak is 8 maximaal...iedere stem is ook anders dus vergelijkingen trekken met bijvoorbeeld Laura Pausini die meteen zacht zingt kan niet eens.
Blaque - I'm good
Blaque is in 1999 opgericht en staat voor Believe, Life, Achieving, Quest, Unity and Everything (dat verzin ik niet zelf, dat zegt allmusic) en is een vrouwelijk arrenbie trio, net als TLC ooit was. Dit nummer komt uit de film Honey , een vreselijke film uit 2003 met Jessica Alba, die bekend werd met de serie Dark Angel. Dit nummer van Blaque is wel okay, niet de standaard slijmerige arrenbie, maar een fijn uptempo nummer.
Dit nummer staat op het album Stardust: the great American Songbook part 3 van Rod Stewart. Een veel te lange titel voor een verzameling slaapverwekkende liedjes uit de vorige eeuw. Baby it's cold outside is geschreven door Frank Loesser ergens rond 1950, en is een klassiek voorbeeld van een goed duet. Helaas is de versie van Stewart en Dolly Parton zo dood als Julius Ceasar. Volkomen zielloos wordt de tekst gezongen, de stemmen passen totaal niet bij elkaar: de doorleefde stem van Stewart kan nog wel door de beugel, maar het ijle geluid van Parton doet pijn aan je oren als nagels op een ouderwets schoolbord. Bagger.
In 1999 kwam het album Reload van Tom Jones uit. Op dit album zingt de eeuwig jonge Welshman klassiekers zoals Little green bag en Are you gonna go my way met artiesten uit de jaren '90 van de vorige eeuw, zoals Robbie Williams en The Cardigans. Ook baby it's cold outside, wat oorspronkelijk natuurlijk al een duet was, kreeg een plaats op deze cd. Tom Jones, zelf al gezegend met een geweldige stem, zingt het nummer met Cerys Matthews, van Catatonia. Cerys zingt altijd een beetje hees, alsof ze aangeschoten zijn. Laat ik er niet omheen draaien: Cerys Matthews heeft de geilste stem ooit. En dit duet is een duet zoals het bedoeld is: zanger en zangeres draaien om elkaar heen, vullen elkaar aan, geven elkaar de ruimte. Zo mooi.
Lio - Amoureux solitaires
Frans blij hitje uit '81 ofzo met een bijna Lolita-achtig stemmetje. Luisteren en je komt er nooit meer van af.
.
Rico - Violent silences
Van mijn broertje gekregen voor mijn verjaardag, en zit er nu voor de eerste keer in. De reviews zijn nogal verschillend van juichend "album of the year" (http://www.atomicduster.com/albumreviews/albums07_04/index.php) tot "mwah" (http://www.barcodezine.com/revricoviolentsilences18062004.htm). Wel wordt er meerdere keren verwezen naar Tricky, Gary Numan en NIN's Trent Reznor, dus daar is men het wel weer over eens. Bevat ook een cover van Talking Heads' "Psycho Killer".
Ik ga hem maar een een paar keer luisteren....
In 1983 stond dit droeve verhaal hoog in de top 40. Frank & Mirella vertellen de geschiedenis van twee jonge vissers, die strijden om de hand van een meisje. Fernando en Ramon varen samen uit naar dat mooie eiland, maar zij komen daar nooit aan. Alleen de wind weet wat er toen is misgegaan. Een tragedie van drie minuten.
quote:In alle opzichten...Op donderdag 11 november 2004 12:38 schreef dwerg het volgende:
Frank & Mirella - De vissers van San Juan
Een tragedie van drie minuten.
[ Bericht 100% gewijzigd door MuadDib op 11-11-2004 12:52:44 (magtochvandwerg) ]
Ineens kan ik me een betere voorstelling maken. Ze staan ook op 'Mooi was die tijd'.
Ik luister nu trouwens naar Radio 2.
The Essential Sly and the Family Stone
Ik kreeg deze cd laatst als vervroegd verjaardagscadeau en ik wist niet echt wat ik er mee aanmoest. Ik mag de muziek van Sly & the Family Stone altijd erg graag horen, maar ik heb de meeste albums al tijden op cd en dan is zo'n verzamelaar eigenlijk hoogst overbodig.
Totdat ik het ding eens echt ging luisteren... want eindelijk zijn deze nummers eens in volle glorie te horen. Mijn oude cd-uitgaves op Epic/Sony klinken alsof er een gordijn over de speakers hangt, terwijl het op deze keurig geremasterde verzamelaar juist lijkt alsof de band bij mij thuis in de huiskamer staat te spelen. Een hele verbetering dus.
Ook op de trackselectie valt nauwelijks iets aan te merken. Sly's beste albums staan nagenoeg integraal op deze dubbelaar verzameld en worden aangevuld met een aantal hits die alleen op single zijn verschenen. Hoewel de meeste nummers inmiddels al dik 30 jaar oud zijn, staat de muziek nog steeds als een huis en is de positieve boodschap ("You can make it if you try") van de meeste teksten ook in de 21e eeuw nog steeds relevant en de moeite waard om gehoord te worden.
Pino d'Angio - Ma quale idea
Foute Italodisco uit begin jaren 80 met een zeer funky basloopje en übercoole zang.
.
Dexy's Midnight Runners - Geno
Omdat iedereen Come On Eileen kent en (bijna) niemand deze, en deze stiekum leuker is.
.
Na 1 cd bracht Nailbomb al een live album uit, opgenomen op Dynamo Open Air in 1995. en dit hadden ze er zelf over te zeggen :
This album was recorded at the Dynamo festival in Holland, this being Nailbomb's second and last show. It was agreed that we would split up on the day of the show. Why? Because we would rather keep Nailbomb as intense as the day we started.
With Nailbomb we had the freedom to do whatever the fuck we wanted. It soon became obvious that if we continued the band we would lose the freedom and spontaneity of the original idea and become just another 'product' of the music business: Nailbomb on MTV. Nailbomb radio cuts. Nailbomb on tour. Nailbomb coffee mugs. Fuck that. You wanna see us end up like all those ridiculous coked-up plastic surgery dinosaur bands that just keep going and going?... Trying to squeeze every last penny out of it? Nailbomb was always meant to be short, to the point, and fun.
The Dynamo show is full of mistakes and technical problems, but that's how it was on the day. We think it captures the spirit of the band, unlike a lot of (live) albums today.
So enjoy the album, the same way we enjoyed making it and playing it live.
Proud to commit commercial suicide.
Top muziek, de muzieksmaak van Tarantino vastgelegd en bereikbaar gemaakt voor mensen die er nog niet van gehoord hadden, grens-verleggend, zeker omdat het zo op grote schaal gebeurt. Pulp Fiction soundtrack slaat alles, maar bij Jacky Brown heeft hij alweer een hoogstaand kunstwerk samen gesteld. Met de dialogen tussendoor super om helemaal af te luisteren.
Cd's afluisteren is iets dat ik niet vaak doe, in dit geval zou ik makkelijk van nummer 1 tot het einde van de cd kunnen gaan. Zonder iets anders op te zetten.
Cd krijgt een hoog punt, hoger dan een 10.
Straks pulp fiction erbij nemen, counting flowers on the wall, that don't bother me at all, doet me denken aan een dialoog op Jacky Brown, you already high, it's just 2 o'clock, melanie says....it's so late already!!!!
"[ Bericht 5% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 13-11-2004 17:42:14 ]
Wederom
Het nummer Dengue woman van Jimmy Vaughan staat op nu, is dit blues? Volgens mij is dit blues, nagevraagd aan mijn brother, tis blues. Relaxte muziek, sigaar erbij, wijntje ( moet eigenlijk whiskey zijn die wijn
)Wederom een cd van klasse.
Edit: Nu staat "After Dark" op van Tito & Tarantula. Soort bezeten muziek, heel aparte sfeer creatie. Alsof het gemaakt is door the devil himself.
[ Bericht 10% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 13-11-2004 18:19:07 ]
Het tweede album van gitarist/zanger/producer Lindsey Buckingham, de voornaamste architect van de "poprock" versie van Fleetwood Mac is uit 1984 en zoals verwacht mag worden is de productie voor die tijd voortreffelijk. Dat heeft als voornaamste nadeel dat het 20 jaar na dato uiterst plastic en gedateerd klinkt, maar desalniettemin zijn er voor fans hier wel enige pareltjes tussenuit te vissen (het titelnummer, Slow Dancing en de aan Dennis Wilson opgedragen D.W. Suite). Voor Macfans of fans van puntige poprock een aanrader om een keer te luisteren.
Jeff Beck - Flash
Jeff's eerste album sinds de vroege jaren '70 met zang blijkt verbazingwekkend goed te werken. Evenals het bovenstaande album van Lindsey Buckingham is de productie (Nile Rodgers, beter bekend van Chic en Arthur Baker) duidelijk jaren '80 maar onder die plasticlaag is de muziek melodieuzer en dichter bij de mainstream dan Beck ooit geweest is, mogelijk de vroege Jeff Beck Group met Rod Stewart uitgezonderd. Dezelfde Rod Stewart geeft hier acte de presence op een behoorlijk geslaagde cover van Curtis Mayfield's People Get Ready wat wat mij betreft direct het hoogtepunt van het album is. Niet het beste album van Jeff voor gitaarfans maar zeker geen misser in zijn oeuvre.
The Pretenders - Message of love
Omdat het een heerlijk nummer is, en omdat Chrissie Hynde een geweldig cool wijf is.
.
Black Sabbath - Sabbath Bloody Sabbath
5e plaat van Sabbath, uit 1973. Sabbath Bloody Sabbath, A National Acrobat, Sabbra Cadabra en Spiral Architect zijn mijn favorieten van deze plaat. Sabbra Cadabra luister ik altijd veel als ik verliefd ben, en jawel, ik luister het erg veel de laatste tijd
.Ik ben dus vandaag naar de bibliotheek gegaan, dit maal ff wat anders geleend. Hardrock en heavy metal dus plus nog wat andere vage shit. Om te beginnen met het boven genoemde album...
Nummer 1 " Hell awaits" was keihard toch wel voor mij, ik kreeg het moeilijk beluisterd, overdosis!!!!! Ff gezapt tussen de nummers door naar het nummer "south of heaven" tis wat rustiger maar nog steeds wennen.
Frapant dat ze zowel over de hell als de hemel zingen
Ik ben benieuwd wat ze te melden hebben, zal de teksten dus eens beluisteren nader wie weet met songteksten via internet.Zometeen ff het album " Never apologise never explain" van Therapy? Beluisteren en wederom de booschap bestuderen. Vandaan en morgen rippen en morgen weer 6 nieuwe cd's halen.....................................
Heb mezelf voorgenomen om mijn muziek-beluisteren wat uit te breiden en zal deze 6 cd's die ik geleend heb ook zeker rippen om later nog eens te beluisteren.
Muziek is niet slecht, wie weet wordt ik nog wel liefhebber
Dat zou best eens waar kunnen zijn. Maar ik kan ff niet verder luisteren omdat ik dan teveel krijg, zeker met een dolby digital 5.1 koptelefoon waar de muziek van alle kanten komt 
Van Der Graaf Generator - Still Life
Muziek die net zo bizar is als de bandnaam. Gesneden kost voor liefhebbers van prog, avantgarde en jazz. Niet iets wat ik vaak opzet maar elke beluistering is weer een weerzien met kippevel. Niet in het minst door opperkraai Peter Hammill, die met z'n stem de diepste krochten van je ziel weet te raken. Machtige muziek, dat is 't...
mooi nummer, voor het laatst gehoord bij de crematie van een vriend van me brings back good memories....Echt een geweldige eenmansband uit Amerika. Ik ken hem via een forum dat ik vroeger had... later ben ik ook aangemeld op zijn forum en heb ik nog flink reclame voor hem lopen maken
Het mocht helaas niet baten, want nog steeds niemand kent het
Madonna - Like a virgin
In 1984 bracht Madonna haar tweede album uit. Geproduceerd door Nile Rodgers, die met David Bowie en Duran Duran liet zien dat hij een duidelijk stempel op een plaat kan drukken. Waar hij bij deze artiesten het gitaarspel meer op de voorgrond liet treden, kenmerkt Like a virgin zich vooral door de strakke drums. Opener Material Girl is daar het beste voorbeeld van. Op deze cd staat ook Into the groove, uit de b-film (die iedereen kent, maar waar niemand zich het plot van herinnert) Desperately seeking Susan, en wat nog steeds mijn favoriete Madonna-track is. De eerste zeven nummers van de cd zijn goed, de laatste drie puur opvulling.
Mix > 01
Hard style techno of is het hardcore? Nou het is stevige beats. Beats die me vooruit laten denken, destructieve muziek in mijn kop, alles dat hard is dat is destructief
Zometeen maar eens Rammstein " Live aus Berlin" opzetten. 
Nu staat het nummer : " Hit 'em up " op, geweldige muziek om ff bij positieven te komen, lekker agressief gebracht met een vette beat eronder
Begint goed het album, tis ook nog eens een dubbel cd. Dus dubbele pret
Uitleggen waarom het goede muziek is
Het ligt lekker in het gehoor. What else? De teksten kunnen wat plat zijn maar dat maakt ook niet uit, hoeft niet allemaal zo diepgaand te zijn.Foute
synthesizerhit uit de NL, begin jaren 80. Enigszins gedateerd, maar nog goed te beluisteren. .
INXS - Kick
Allmusic geeft deze plaat 4,5 sterren, maar eigenlijk is dit het enige album van INXS wat recht heeft op de volle vijf sterren. De eerste single, Need you tonight, was geen echt grote hit, maar wel een volhouder in de Nederlandse hitlijsten. De volgende singles New Sensation en Devil inside scoorden ook aardig. En met Never tear us apart had de band een hit die tot het einde der tijden op de radio gedraaid zal worden. Mistify is ook een goed nummer, maar deed het als single een stuk minder. Een album zonder zwakke punten.
www.di.fm
Egt heerlijk, altijd goed
veeeeel soorten trance en andere muziekVaste prik voor mij zo intussen
Perfecte mix van de oude vertrouwde stijl met hedendaagse invloeden!!!
One giant leap - My culture
Vijf minuten en 39 seconden. Jamie Catto (Faithless) en Duncan Bridgeman brachten in 2002 onder de naam One giant leap een album uit waarop zangers en zangeressen uit alle windstreken te horen zijn. De single die van de cd werd gehaald is dit nummer, gezongen door Robbie Williams en op typerende stijl gerapt door Maxi Jazz. Dromerig en triphopperig (sorry) in de stijl van Faithless en Massive Attack.
Pink Floyd - Wish You Were Here
Er zit voor mij een heel verhaal aan vast en ik zal het een beetje uit de doeken doen....
Destijds begin jaren 70 toen ik nog een kleine ondeugd was..... sloot mijn veel oudere broer zich dikwijls in zijn kamer op om zijn muziek te draaien. Wat natuurlijk hele andere muziek was dan mijn ABBA waar ik als meisje graag op danste en nadeed natuurlijk.
Een veel gedraaide band was Pink Floyd waar hij mijn mini pick-upje met mini boxjes natuurlijk ruimschoots mee overstemde wat weer heel wat kleine conflicten opleverde natuurlijk. Mijn ABBA.... Wat doe je ? 
Een favoriet album van hem was Wish You Were Here..... uren lang heb ik hem aan moeten horen. Het duurde dan ook niet lang dat ik alle solo's, instrumenten en zang precies wist te vinden. In het begin vond ik het afschuwelijk, later ben ik het gaan waarderen. We luisterden soms samen op bed.
Samen lagen we daar zonder te spreken te luisteren. Ik een jaar of 8.... hij begin 20.
Toen hij eind 20 was ging hij het huis uit om zijn leven te gaan delen met een mooie mevrouw. Omdat hij wist dat zijn kleine zus hem zou gaan missen kreeg ik van hem een nieuw exemplaar van het betreffende album. Hij gebruikte een smoes; " Zodat je me niet gaat missen zus
"Ik heb het album grijs gedraaid. Niet zozeer omdat ik hem miste, we zagen elkaar natuurlijk regelmatig, maar omdat ik het zo bijzonder mooi vond.
Ik heb het album gekoesterd en altijd met mij 'meegenomen' ... en later hem zelf nog op CD aangeschaft. Helaas is mijn broer een paar jaar geleden onverwacht overleden en ik had de taak de muziek te regelen. Er was maar een nummer mogelijk: Shine On You Crazy Diamond , het openingsnummer van het album. Het nummer waar we beiden zo vaak van hebben genoten. Oke ik in het begin tegen wil en dank dan.
Het nummer roept geen verdriet op.... heeft het ook nooit gedaan. Wel de mooie herinneringen aan mij en mijn broer..... niks zeggend alleen de muziek voelend samen op dat grote bed....
Deze post is een kleine ode aan mijn broer én het album.
Wish you were here .....
[ Bericht 0% gewijzigd door ondeugend op 23-11-2004 02:32:36 ]
Helemaal in de stemming ben ik nu, ff wat actie in mijn hersens pompen
Edit ff toevoeging. Het wordt tijd om hardere destructieve muziek op te zetten, doet me goed
. Alles in mijn kop afbreken en vernielen. Naar het nulpunt terug [ Bericht 36% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 25-11-2004 16:09:08 ]
Een typisch nummer dat naar Flower Power neigt, maar waar voor mij behoorlijk wat persoonlijke herinneringen aan kleven. Het nummer bestaat eigenlijk uit twee delen, waarbij het laatste deel steeds een herhaling is van 1 regel,. Toch gaat dit nummer me mooit vervelen.
Dit nummer kent iedereen als ze het horen. Het staat o.a. op de verzamel cd The Very Best of...Madness. Een compilatie met, inderdaad, het beste van Madness. Deze meneertjes zijn (dacht ik) de pioneers van de ska revival.
Pollen - Pollen (1976)
Buitengewoon gode en originele band afkomstig uit Canada met muziek in de stijl van Genesis. Sterke composities en franse zang die misschien in het begin wat wennen is. Onbekende topper.
Queen - A kind of magic
En dan kan iedereen wel zeggen dat het een matig album is, zo slecht vind ik het niet.
Het is eenvoudig en poppy, dat wel. Een aantal nummers op A kind of magic (1986) komt uit de film Highlander (Es kan nur einer geben! zoals Connor MacLeod op de Duitse RTL riep) en de rest is opvulling om het album toch op 10 tracks uit te laten komen. Op deze cd staat de bekendste Queen-ballad Who wants to live forever, maar ook rockers zoals Princes of the universe en One Vision. De opener One Vision is overigens ook door Laibach opgenomen, maar dan met Duitse tekst.
Deze geweldige verzamelaar, 'Tales of a 1001 night's vol. 1' maakt deel uit van een twee-cd set. Het was ooit mijn eerste kennismaking met de band en een betere verzamelaar dan deze kan je niet hebben.
quote:Die andere dekt trouwens 'de periode 1976-1979.Compilation of recordings from 1974-1976. Prologue (Live); Can You Understand (Live); Carpet of the Sun (Live); Running Hard; I Think of You; Black Flame; Mother Russia; Ocean Gypsy; Trip to the Fair; The Vultures Fly High; The Young Prince and Princess as told by Scheherazade
Firewater wordt aangevoerd door Tod A. die sommigen misschien kennen van Cop Shoot Cop. Was Cop Shoot Cop nog erg industrieel getint, met 2 basgitaren, Firewater is een stuk diverser, met invloeden uit Oost-Europese zigeurnermuziek en big band muziek. Dit alles gelardeerd met de fantastische stem van Tod A. 1 van mijn favoriete albums van dit jaar.
Sack Trick - Penguins On The Moon
conceptalbum over pinguins die naar de maan gaan. Geniaal gewoon.
"Obviously this is a work of utter genius, an instant classic." Kerrang!
"This is shouty crackers...Sack Trick can dazzle you and mention Cheese-on-Toast in one fell pop swoop" Metal Hammer
"Whether you regard them as nutcases or geniuses you can’t help but love them." Powerplay
"Brilliantly conceived, brilliantly written and brilliantly performed" Rock Sound
't Is een leuke vent, die Klaas. Maar dit liedje hoef ik de komende elf maanden dus niet meer te horen.
quote:Ik vind dat nummer ondanks het ludieke karakter serieus 1 van de beste NL-talige nummers aller tijden. En zo vaak heb ik hem eik niet gehoord dit jaar.Op zondag 5 december 2004 11:37 schreef dwerg het volgende:
Henk & Henk - Sinterklaas, wie kent hem niet
't Is een leuke vent, die Klaas. Maar dit liedje hoef ik de komende elf maanden dus niet meer te horen.
De bijbehorende stijl wordt ook wel nouveau disco genoemd. Vandaag de retail-versie van dit album maar eens gekocht. Ik heb ook Body Language, maar bij die cd val ik bijna in slaap.
audio war - negativity - retro life.
Audio War is de band van 1 van de ex-leden van Cubanate samen met Christian van K-Nitrate (UK Techno act). De band is beinvloed door oa Meat Beat Manifesto, Prodigy en Senser maar is geheel instrumentaal. Lekkere breakbeats en een goeie riff maken dit tot 1 van mijn favoriete platen van het jaar (en dat terwijl ie net uit is
)[ Bericht 10% gewijzigd door bartrid op 06-12-2004 20:14:59 ]
U2 - How to dismantle an atomic bomb
Da's dus de derde keer deze week dat ik de nieuwe U2 in mijn cd-speler heb gestopt. Ik kan natuurlijk een heel verhaal typen, dat het meer rock is, meer de oude U2 van de jaren '80, meer gitaar, maar dat is allemaal al gezegd. Ik wil wel even zeggen dat ik het een verdomd goeie cd vind.
Triphop zoals Portishead maar dan met soms een gitaar er in. Lekker wazig, mede door de zangstijl van zangeres Claudia Sarne. Voor de goede orde: dat is niet de dame op de foto.
De ep bevat 4 nummers die ook op het eerste album van de band, uit 1996, staan. Op dat album niet alleen triphop maar ook meer rechtlijnige rocknummers. Ondanks positieve kritieken zijn ze door Polydor ontslagen, maar 2 jaar later brachten ze een nieuw album uit op het Nothing label. Daar ken ik overigens niks van.
.jpg)
Ik luister de laatste tijd veel Dido, eigenlijk erg veel. Haar performance en stem plus boodschap samen met de band, maken er een trip van om naar te luisteren. Voor het slapen gaan luister ik beide albums van haar achter elkaar. Life for rent en no angel.
Nu dus weer opstaan. Voel me op de een of andere manier relaxed en floating.
Top dus, in tijden van stress en onzekerheid.
Album: Showtime
Komt van het album vulgar display of power.
Arme dimebag..
de nieuwste van Diary Of Dreams, Nigredo, zo mooi
klein stukje info van Allmusic
The German gothic/darkwave group Diary Of Dreams began in the late '80s as the side-project of singer/songwriter Aidan Hates, who at the time was also a member of the similarly-minded Garden Of Delight.
Ik ontdekte ze vorig jaar op The Invitation en was gelijk verkocht.
Inmiddels al aardig wat cd's van hun in mijn bezit.
Diary Of Dreams clips
[ Bericht 5% gewijzigd door #ANONIEM op 12-12-2004 11:33:09 ]
Garbage - Version 2.5 [The Update]
Een live-cd van deze band die in 1995 debuteerde, maar ondanks een veelbelovende start nooit de status van supergroep heeft kunnen behalen. Voor deze cd zijn de opnames gemaakt tijdens het Rockpalast Festival Loreley in Duitsland op 20 juni 1998 (nummers 1 t/m 14 op de cd) en het Paasfestival in Dusseldorf (ook Duitsland, tracks 15,16 en 17). De band heeft er zin in en het klinkt goed. Beste nummers: Push it, Stupid Girl en
Vow .
usher en alicia keys - my boo
eigenlijk een boutnummer, vind dat die 2 een iets te grote hype worden
Een heerlijke combinatie tussen deephouse en de wat meer minimalere house a la Pokerflat. Ideaal om in de winter mee thuis te zitten met een heerlijk kopje thee terwijl het buiten sneeuwt en vrouwlief de kerstboom aan het optuigen is.
Meer info: http://www.discogs.com/release/347986 (Let niet op de "style" want dat klopt voor geen meter.)
New Order - In session
Een verzameling live-opnamen van één van de meest succesvolle Engelse bands uit de jaren '80. Track 1 t/m 5 zijn opgenomen tijdens een Peel-session (ja, een
is hier op zijn plaats) op 24 november 1998. Mét toetseniste Gillian Gilbert, en vooral Atmosphere klinkt angstaanjagend goed. Alhoewel Bernard Sumner met zijn stem nooit in de buurt komt van de beklemmende toon die Ian Curtis aan het nummer gaf, is dit één van de indrukwekkendste stukken muziek die ik in tijden heb gehoord. Tracks 6 t/m 9 zijn opgenomen op 17 oktober 2001. Slow Jam, Close Range en Rock the shack zijn pure rocksongs, waar de gemiddelde uit Seattle afkomstige band jaloers op mag zijn. Your Silent Face staat daar mooi tussen als ouderwetse synthpop.Het tiende en laatste nummer op de cd is het Joy Division nummer Transmission, en deze is opgenomen voor het feest ter gelegenheid van het 40-jarig jubileum van John Peel
bij Radio One, in 2002. Transmission is vergezeld van een clip van de opname, waarin New Order een bedankje uitspreekt aan John Peel , omdat hij twintig jaar geleden de eerste was die hun muziek draaide op Radio One. Het mooiste aan deze clip is het nerveuze en foutloze drummen van Stephen Morris. (Degenen die de link niet snappen tussen New Order en Joy Division kunnen zich in dit topic inlezen.1 True Faith
2 Isolation
3 Touched
4 Atmosphere
5 Paradise
6 Slow Jam
7 Your Silent Face
8 Close Range
9 Rock the Shack
10 Transmission
[ Bericht 0% gewijzigd door dwerg op 15-12-2004 22:00:26 ]
Er zit voor mij een heel verhaal aan vast en ik zal het een beetje uit de doeken doen....
wow......omdat het album zo naar mijn hart ligt doet dit verhaal me echt iets! Super post
Figure of Merit - Vatic
Knap gespeelde en uitdagende mengelmoes van hardcore, metal en Neurosis-invloeden. Nu nog een enigzins anoniem geluid, maar loopt zeker kans een topband in het 'nieuwe extreme muziek' genre te worden.
Cd:Frances The Mute
Track-Cassandra Gemini!
Damn!,wat een lekker album
fantastische track van 14 minuten
eigenlijk komt ie in maart op Vinyl/LP(3 stuks ofzo)
en daarna pas op Cd
gister/eergister stond ie op het internet,kon 't niet laten om het te downloaden
't is ee Pre-Release(Variabele Bitrate,160 kbits)
maar koop hem als ie uit komt
want hij is erg goed
kan wel een enkel nummertje uppen
CYGNUS....VISMUND CYGNUS
A. SARCOPHAGI
B. UMBILICAL SYLLABLES
C. FACILIS DESCENUS AVERNI
D. CON SAFO
THE WIDOW
L' VIA L' VIAQUEZ
MIRANDA THAT GHOST JUST ISN'T HOLY ANYMORE
A. VADE MECUM
B. POUR ANOTHER ICEPICK
C. PISACIS (PHRA-MEN-MA)
D. CON SAFO
CASSANDRA GEMINI
A. TARANTISM
B. PLANT A NAIL IN THE NAVEL STREAM
C. FAMINEPULSE
D. MULTIPLE SPOUSE WOUNDS
E. SARCOPHAGI
de totale speelduur is 77 minuten
[ Bericht 3% gewijzigd door Uzumaki_Naruto op 17-12-2004 22:06:23 ]
op de één of andere manier moest ik aan dit nummer denken toen ik Rob Rock - You Know aan het luisteren was (Eyes of Eternity is echt geweldig
maar niet zo bekent hier ofzo...) had het al een tijdje niet geluisterd... maar hele dagen rob rock luisteren wordt misschien ook saai...Where Moth and Rust Destroy vind ik toch één van de betere albums van Tourniquet
wat melodieuzer geloof ik... hij spreekt me wat meer aan
quote:Damn, wat duurt dat nog lang. Nou ja, ik wacht sowieso altijd op de release (download af en toe wel eens een sampletje, maar daar houdt het bij op). Mooi dat hij je bevalt in ieder geval.Op vrijdag 17 december 2004 21:58 schreef Uzumaki_Naruto het volgende:
ja hij is uit op internet
eigenlijk komt ie in maart op Vinyl/LP(3 stuks ofzo)
en daarna pas op Cd
Another turning point, a fork stuck in the road
Time grabs you by the wrist, directs you where to go
So make the best of this test, and don't ask why
It's not a question, but a lesson learned in time
It's something unpredictable, but in the end it's right.
I hope you had the time of your life.
So take the photographs, and still frames in your mind
Hang it on a shelf in good health and good time
Tattoos of memories and dead skin on trial
For what it's worth it was worth all the while
quote:moet ik een mp3tje posten?Op zaterdag 18 december 2004 01:49 schreef Summoner het volgende:
[..]
Damn, wat duurt dat nog lang. Nou ja, ik wacht sowieso altijd op de release (download af en toe wel eens een sampletje, maar daar houdt het bij op). Mooi dat hij je bevalt in ieder geval.
een sampletje zal 't niet goed doen
luister nu The Mars Volta- Roulette Dares (The Haunt Of)
van hun eerste cd(EP niet meegeteld)
quote:Nee hoor bedankt, van mp3's krijg ik wratten op niet nader te specificeren plekken.Op zaterdag 18 december 2004 19:29 schreef Uzumaki_Naruto het volgende:
moet ik een mp3tje posten?
een sampletje zal 't niet goed doen
Kirsty MacColl - Galore (best of)
Het is vandaag 4 jaar geleden dat Kirsty verongelukte, of moet ik zeggen: het slachtoffer werd van een malloot die dacht dat alcohol in het verkeer niet zo'n probleem was op het water. Op deze verzamelaar staan zo'n beetje alle singles waaronder naturlijk DE kerstsingle samen met the Pogues, haar cover-met-extra-couplet van Billy Bragg's New England, het orgineel van Tracey Ulman's hit They don't know en haar enige Nederlandse hit, There's a guy works down the chips shop swear's he's Elvis. Wat een geweldige stem had ze toch.
Necrophagist - Epitaph
Verbluffend technische death metal plaat van Turkse gitaarwonder Muhammed Suicmez. Een van de betere extreme metal releases van het afgelopen jaar, die qua technische virtuositeit de vloer gelijk maakt met menig progalbum.
Heerlijke '70ish plaat van deze britten uit begin jaren 90. Mellow nummers, voorzien van goed (maar niet overheersend) gitaarspel, dromerige zang en een psy (orgel, drum) sound. Lekker wegzweven bij deze psychedelische rock.
Ik heb de 24 Bit remastered versie met twee extra unreleased tracks.
Phlegm - One night stands with out of tune instruments in a room with blue wallpaper
Is het hiphop? Is het spoken word? Het is in ieder geval geweldig. Phlegm maakt zware depresieve teksten die uitgespuigd lijken te worden. De teksten zijn orgineel, mooi, hard, werkelijk maar altijd met een triest randje. Voor liefhebbers van 'niet-commerciele' hiphop, Saul Williams fans en open-minded muziekliefhebbers. Food for the thoughts
Virgin Black-Sombre Romantic
Track:Museum Of Iscariot
een van mn favo goth platen(en dat zijn er niet veel)
Ik denk niet dat dit de smaak is van de meeste mensen hier, maar het is echt een leuk liedje
Vrolijk, maar ook weer niet blij, als je begrijpt wat ik bedoel
Het blijft wel heel de dag in je hoofd zitten, heel irritant
Adversus - Schwarzer Vogel, Flieg!
Mocht je nog op zoek zijn naar vage gothy muziek, en wil je een cd met vanalles en nog wat wat in dat thema past, lusiter dan de cd van deze band eens.
Tijdje terug opgeduikeld in een aanbiedings bak en vandaag maar weer eens opgezet, heerlijk afwisselend origineel album, enige minpunt is wat mij betreft de wat te overduidelijke drumcomputer, verder een prima album.
quote:Oh my god. Once again I’m caught out of guard. The first song kicks in and I make my decision: electro-gothic. Good. Not even a minute after, my world gets upside down. What are DODHEIMSGARD doing here??? I check for Vikotnic’s name in the booklet. Nope, no such name, just a mister Philips. And so the audition proceeds, through a constant change of emotions. After having listened to the whole album for many many times, I have made my final decision: whoever mister Jeff Philips is, he’s a genius. He balances with remarkable ease between gothic and black metal. Rapid guitar riffs accompanied at some points from a kind of sharp industrialized drumming that had first caught my attention in BERZERKER (just listen to “False projection”), clear vocals full of anguish that follow their own, slow rhythm, aerial melodies, all these bound together splendidly.
erg leuk album,maar de opvolger Drawing Black Lines is beter
A girl called Eddy - A girl called Eddy
Debuut-cd van Amerikaanse zangeres Erin Moran, die met Somebody hurt you één van de mooiste en meest onderschatte singles van 2004 had. In 2001 bracht ze al een EP uiit met vijf nummers, en twee daarvan komen op deze cd terug: Heartache en Girls can really tear you up inside. Ik weet niet of er nog iets veranderd is aan deze songs, maar het was me niet opgevallen dat ze ouder zijn dan de rest, ze passen perfect bij de sfeer van het album.
A girl called Eddy is opgenomen in het Engelse Sheffield en geproduceerd door Richard Hawley (gitarist van Pulp) en Collin Elliott, die ook de meeste instrumenten voor hun rekening namen. Er staan veel rustige nummers op de cd, een beetje zoals Natalie Merchant ze ook schrijft. Het voornaamste verschil is de stem van Erin Moran, die zuiverder klinkt (waarmee ik Natalie Merchant niets tekort wil doen, want zij heeft nog steeds één van de mooiste vrouwelijke stemmen die ik ken). The long goodbye en Girls can really tear you up inside zijn de mooiste nummers, maar eigenlijk staan er geen slechte tussen. People used to dream about the future zit vol met synths, en zo zou van het Pulp album This is hardcore kunnen komen. Een uitermate geschikte plaat voor een rustige zondagmorgen.
David Sylvian - Everything And Nothing
Een puike verzamelaar van man's oeuvre, waarbij niet alleen z'n solowerk aan bod komt maar ook z'n Japan-periode en z'n samenwerkingen met Robert Fripp en Ryuchi Sakamoto. En daarbij uiteraard een aantal onvermijdelijke "nooit-uitgebrachte" songs (z'n ambient-achtige werk komt niet aan bod, daar is een andere verzamelaar voor, Camphor, maar die is toch een stuk minder sterk).
Alles is met zorg samengesteld, veel oudere tracks zijn door de meester himself opnieuw gemixt en er is duidelijk aandacht besteed aan de trackvolgorde waardoor het geheel het gevoel geeft naar een "normaal" Sylvian album te luisteren. Samen met de informatieve liner-notes een voorbeeld zoals een verzamelaar zou moeten zijn.
In ieder geval een heerlijk begin van deze eerste kerstdag. Geraffineerd gemaakte popsongs, met veel aandacht voor detail en allerlei flirts met jazz en wereldmuziek en de stem van Sylvian die als een warme deken over je heen valt. Zodat ik straks met een fijn loom gevoel aan het Grote Kerstfeest kan beginnen...
King Crimson - Sex Sleep Eat Drink Dream
Cd-single met wat live-nummers uit de Thrak tijd. Maar vooral het laatste nummer is vandaag toepasselijk ; een solo-uitvoering van Silent Night door Robert Fripp. Silent night (a la Frippertronics) werd overigens al in 79 opgenomen.
Onze katten hebben meestal geen enkele aandacht voor de muziek die ik draai, maar voor die solo-platen van Fripp komen ze soms de mand wel uit. Er zit er hier een midden op tafel om zich heen te kijken. Dat rare gepiep blijkt erg boeiend te zijn.
Nicolette zangeres bij onder andere massive attack mixed van alles en nog wat aan elkaar van rustige techno tot neurotische electro, drum & bass & ambient achtige house.
Virgin Prunes - A New Form Of Beauty
Zo rond het begin van de jaren '80 was er in Dublin een groepje jongeren dat zich Lypton Village noemde. Een soort protest tegen de gevestigde orde dat zich uitte in allerhande kunstvormen. De leden gaven zichzelf bijnamen zoals Gavin Friday, Guggi, The Edge, Strongman, Dave-Id Busarus, Bono Vox en Dik. De oplettende lezer herkent er minstens 2 en ja, Lypton Village stond aan de wieg van U2. Maar er ontsproot nog een band aan deze groep, Virgin Prunes genaamd. Waar U2 zich vooral bezighield met pop waren er voor de Prunes geen enkele grenzen aan hun creatieve uitingen. Een bonte verzameling van punk, avant-garde, theater en noise en wat je allemaal kan (en wil) verzinnen. En dat klinkt als een verschrikkelijke nachtmerrie, als een muzikale dag des oordeels of als een perfect anti-schoonmoeder-middel.
A New Form Of Beauty was oorspronkelijk bedoeld als een 7-delig project dat echter stokte na deel 4 en kwam uit als resp. een 7-inch, 10 inch en 12 inch single en een cassettetape. En nu netjes op een dubbele cd gezet, geremasterd en wel door Opper-Prune Gavin Friday. Net als de rest van het repertoire. U bent gewaarschuwd...
Y.A.G.O - Hymn [Remix 2004]
Ontzettend vette plaat. Rammen, en halverwege een heel relaxed en mooi intermezzo.
.track-counting_bodies_like_sheep_to_the_rhythm_of_the_war_drums
Boris ~ Amplifier Worship
Boris is een band uit Japan die veel afwisseling in zijn releases brengt. Het varieert van 70'ish rock tot expirimenten met Merzbow en Keiji Haino. Amplifier Worship kan je onder de doom scharen hoewel het geen standaard doomplaat is geworden. Denk aan doom, rock elementen, uptempo dronende momenten en een psychedelische feel die men weet te creëren. Al met al een gevarieerde plaat met een consistente doom atmosfeer.
Begin het jaar goed, begin met DOOM.
muziek is wel chill. tekst:
If i gave you my love, I tell you what I'll do.
I expect a whole lot of love outta you.. Hmmm mmmm..
(herhaald op een chille beat)
credits --> 45king + queen latifah ??
Syl Johnson - Is It Because I'm Black
kleine snippet van een andere site
Werkelijk schitterend blues/funk nummer. Zou zeker bovenin de top 2000 kunnen staan naar mijn idee, maar geloof ik nooit echt bekend geworden hier? Ik krijg eigenlijk nooit een brok in m'n keel van een nummer, maar deze kan ik zo 5 keer achter elkaar draaien zonder dat het iets aan emotie inboet.
Vicente Amgio - El Mandaito
Nummero 2 van de CD, Vivencias Imaginadas.
Zonder twijfel kunnen we zeggen dat Vicente Amgio een van de allerbeste Flamenco-gitaristen is van het moment. Misschien dé beste, ware het niet dat er ook nog een Tomatito en een Paco de Luciá op deze aardkloot ronddwarreld. El Mandaito is een loepzuivere buleriás, maar dan moet men ook zeggen dat de eerste die Vicente Amigo op een fout betrapt nog geboren moet worden. Iedereen die maar beweert voor het kleinste beetje gitaar te kunnen spelen, moet dit nummer luisteren en daar nog maar eens goed over nadenken. Dít is gitaar.
Heel erg vrolijk numer, uitsluitend instrumentaal overigens. Hoe beroerd ik me ook voel, van dat nummer word ik altijd ZO ontzettend vrolijk
Er zijn maar weinig nummers die dat ook kunnen. Men at work - Land down under is eigenlijk het enige andere nummer wat ik ken, dat ook dat vermogen heeft. "We Insist" is een franse band die een vreemde maar vrolijke combinatie (Avant Garde?) van Jazz en Rock maakt. Afwijkende structuren, vage blaaspartijen (nooit "free") samen met de drive van rock en metal.
In het begin keek ik nogal op van de combinatie maar na enkele luistersessies ging ik het waarderen en nu verlang ik naar meer.
Binnenkort treden ze op in de WII als voorprogramma van Hul. lk ben zeer benieuwd naar hun live performance.
.Far Corporation - Stairway to heaven.
Cover van Led Zeppelin's klassieker, waarbij er toch wel een eigen draai aan gegeven wordt. Ik dacht altjd dat de band een soort van "knutselproject" a la Boney M was, en nog Duits ook, maar er deden toch wel wat grote namen op mee. Drummer Simon Phillips (nu bij Toto), zanger Robin McAuley, en Bobby Kimball, David Paich en Steve Lukather (alle 3 van Toto). Bij nader inzien blijkt idd de Duitse producer Frank Farian (Boney M, Milli Vanilli) achter het geheel gezeten te hebben.
Leuk om nog eens te horen.
Today is the Day - Sadness Will Prevail
Ik luister nu disc 1 van "Sadness Will Prevail", één van de belangrijkste en beste experimentele platen die de extreme [metal/whatevercore] de afgelopen jaren heeft voortgebracht. Today is the Day is sowieso erg belangrijk geweest... want waar waren bands als Mastodon en zelfs Dillinger Escape Plan geweest zonder het pionierswerk van Steve Austin en consorten begin jaren '90? Waarschijnlijk zouden zij in dat geval het wiel nog moeten uitvinden.
Deze plaat is echt voortreffelijk. Het is met een speelduur van ruim 150 minuten een hele zit, maar het album is dermate divers en onvoorspelbaar dat de tijd vliegt tijdens het luisteren.
quote:Hmz, ik heb er even naar geluisterd, maar vind het toch een slechte combinatie. Ik krijg het idee dat er een paar lui een rockband wilde beginnen en dat ze toevallig wat goeie vrienden hadden met blazers die ze niet wilde afwijzen ofzo... Ik vind het klinken een Hells Angels met een zondags pak aan.Op dinsdag 4 januari 2005 12:32 schreef nipeng het volgende:
Ik luister nu naar wat mp3's gedownload van http://www.weinsist.com/
"We Insist" is een franse band die een vreemde maar vrolijke combinatie (Avant Garde?) van Jazz en Rock maakt. Afwijkende structuren, vage blaaspartijen (nooit "free") samen met de drive van rock en metal.
In het begin keek ik nogal op van de combinatie maar na enkele luistersessies ging ik het waarderen en nu verlang ik naar meer.
quote:Leuke vergelijking.Op woensdag 5 januari 2005 00:50 schreef menesis het volgende:
[..]
Hmz, ik heb er even naar geluisterd, maar vind het toch een slechte combinatie. Ik krijg het idee dat er een paar lui een rockband wilde beginnen en dat ze toevallig wat goeie vrienden hadden met blazers die ze niet wilde afwijzen ofzo... Ik vind het klinken een Hells Angels met een zondags pak aan.
De eerste keer vond ik het ook bijzonder warrig. Hou persoonlijk wel van afwijkende muziek dus ik gaf het een tweede kans. De meeste mensen zullen "We Insist!" niet kunnen waarderen.
The Style Council - Cafe Bleu
Het eerste volledige album van The Style Council (na de EP Introducing uit 1983) is Cafe Bleu. Het album verscheen in 1984 en kenmerkt zich vooral door lome jazzy tracks. Mick Talbot heeft op piano een overheersende invloed op de stijl van Cafe Bleu. Er staan vrij veel instrumentale nummers op de cd, waardoor het inderdaad klinkt als muziek die je op een lome zondagmiddag in een café zou kunnen horen. My ever changing moods is het meest bekende nummer van de cd (overigens het enige nummer van The Style Council in de top 2000, belachelijk) en met slechts zang van Weller met begeleiding van Talbot op piano is dit tevens één van de weinige nummers waarop de echte tweemansbasis van The Style Council te horen is. Voor de Amerikaanse markt werd de tracklist compleet omgegooid, en daar kwam het album als My ever changing moods op de markt. Op verschillende nummers is ook de mooie stem van Dee Cee Lee te horen, de latere mrs. Weller. Hoogtepunt is toch You're the best thing, met synth, funky gitaar en ingetogen zang van Weller. Perfect album voor de luisteraars van Arrow 90.7 FM.
Epica - The Phantom Agony
Het beste wat er van After Forever zou kunnen worden is niet gebeurd. Nou ja, toch wel maar dan onder de naam Epica. Toen Floor besloot dat ze al die gothic meisjes maar niets vond en ook nog ruzie kreeg met gitarist Mark, is er weinig meer overgebleven van de originele After Forever. Maar goed, met Epica is er in ieder geval weer een vervolg gemaakt op het "The Embrace That Smothers"-thema. Gewoon lekkere muziek om naar te luisteren en niet zo 13-in-een-dozijn als het in eerste instantie lijkt.
erg leuk bandje!
Temple of the dog
Het verhaal begint met een band genaamd Mother Love Bone, wiens zanger (Andrew Wood) overlijdt aan een overdosis na slechts 1 plaat (Apple) uit gebracht te hebben. Zijn vrienden Jeff Ament, Stone Gossard (beiden van MLB) en Chris Cornell (Soundgarden) pennen een album bij elkaar en halen er wat vrienden bij. Chris brengt Matt Cameron me (die ook al met Stone en Jeff en ene Mike McCready aan een projectje werkt) en er duikt ene Eddie Vedder op.
Het album bestaat niet alleen uit songs voor Andrew, ook materiaal wat niet binnen Soundgarden of het hierbovengenoemde project past wordt gebruikt. Maar het is vooral een emotionele plaat, geschikt voor iedereen die Soundgarden of Pearl Jam een warm hart toedraagt. Pearl Jam? Ja, want dat verscheen uit de as van Mother Love Bone. Wie weet hoe de geschiedenis anders was gelopen?
Kaito - You've seen us... you must have seen us
Van Kaito, een britse band, verscheen in 2004 het album Band Red. Een kort album vol met upyempo, noisy punkpop songs. Of, zoals ik in m'n 'beste van 2004' lijstje (ze staan geloof ik op 7) al zei, "noise zoals dit wordt te weinig meer gemaakt".
Nu heb ik ook hun 1e album binnen. En tja, als je de explosieve noisegekte van Band red gewend bent, is dit even een tegenvaller. Maar laat ik niet meteen overdrijven, het is gewoon 'anders'. Op AMG wordt de band vergeleken met oa. Bis en Brassy, dat snap ik met dit album beter dan met Band red. Er is meer aandacht voor de keyboards en minder voor de gitaar(effecten), bovendien zijn de meeste nummers wat minder snel dan een Should I? bijvoorbeeld. Maar als ik dit album van Kaito als eerste had gekend had ik het ook een prima album gevonden hoor. De stem van de zangeres is wel herkenbaar tov Band red.
Lifehouse is een rockband die bestaat uit 4 leden (tenminste voor zover ik weet)...eerst waren ze met z'n drietjes. De zanger Jason Wade schrijft tegenwoordig de meeste nummers zelf en dat doet ie goed. Ze hebben volgens mij maar 1 nummer gehad die in Top 40 is beland namelijk: Hanging by a moment
Ook een goed nummer vind ik Het nummer Fool is al een van hun oudere nummers en staat dan ook op hun 1e singeltje: Hanging by a moment. Best wel een rustig nummer (behalve t refrein dan misschien)..en je wordt er ook niet echt vrolijk van ofzo. Maar wel heeeeel mooi
The Hellacopters - By the Grace of God
1. By the grace of God
2. All new low
3. Down on freestreet
4. Better than you
5. Carry me home
6. Rainy days revisited
7. It's good but it just ain't right
8. U.Y.F.S
9. On time
10. All I've got
11. Go easy now
12. The exorcist
13. Pride
Een verlaat verjaardagscadeautje van Doc, dat momenteel zijn eerste rondje in de speler maakt. Nog niet veel over te zeggen dus, behalve dat het naadloos aansluit op "High Visibility". Lekkere rockplaat dus, al zal ik ze altijd associeren met Entombed
Gewoon heerljike luistermuziek. Rustig, knap in elkaar gezet. Prachtig.
En een prachtige stem.
En tijdens het typen ging Winamp over naar
Muse - Plug in baby
Heerlijke combi van klasiek piano gepingel met lekkere ruige gitaar-roffels en drums.
Heerlijk om op te springen/dansen. Fijne teksten. Joepie!
quote:zeker een leuk bandjeOp zaterdag 1 januari 2005 14:08 schreef nipeng het volgende:
Mijn 1e plaat van het jaar.
Boris ~ Amplifier Worship
[afbeelding]
Boris is een band uit Japan die veel afwisseling in zijn releases brengt. Het varieert van 70'ish rock tot expirimenten met Merzbow en Keiji Haino. Amplifier Worship kan je onder de doom scharen hoewel het geen standaard doomplaat is geworden. Denk aan doom, rock elementen, uptempo dronende momenten en een psychedelische feel die men weet te creëren. Al met al een gevarieerde plaat met een consistente doom atmosfeer.
Begin het jaar goed, begin met DOOM.
heb alleen Huge geluisterd
gedownd van de southeren records site ofzo :s
Equal parts psychedelic hard rock and new wave-goth.
Veel te lang niet gedraaid, ik denk dat dit het album is dat ik eind jaren 80 het meest beluisterd heb, en ik vind hem nog steeds even goed. Jammer dat The Cult niet meer 'Love'-achtige platen heeft gemaakt, hierna kwam 'Electric', een echte hardrock plaat met Zep en Aerosmith invloeden en werden The Cult de eerste retrorockers. Vijf sterren
At the Gates - Terminal Spirit Disease
Aangezien er geruchten gaan over een reunie dit oudje maar weer eens uit de kast getrokken. Inmiddels alweer 10 jaar oud maar nog steeds zeer goed, voor mij is dit dé Zweedse (Gothenburg) deathmetal band. Enig minpuntje is dat er maar 6 nummers opstaan en 3 wat mindere (qua geluid) liveversies van oude nummers. Maar dessalnietemin een zeer sterk album.
Kom maar op met die reunie
Miminokoto - Live
Een Japanse psychedelische garage rock band. Erg rauw en minimalistisch, echter hier en daar ook schel en noisy. Maar vooral erg Japans.
Ik heb vandaag deze CD gekocht! Fun Lovin Criminals! De vorige cd, Loca vond ik tegenvallen, maar deze... OEH! Geweldig! Hij staat al de hele dag op repeat. Een echte aanrader voor als je van wat chille muziek houdt met een chille stem, wat blaasintrumenten (overwegend sax en trompet), gitaarrifs en keyboard/piano geluiden. Deze plaat gaat zoweizo de hele zomer in mn CDspeler, en dan vooral als ik op het strand zit met een biertje!
momenteel staat 'Living on the streets' aan.
Trouwens, bijna niemand in mijn omgeving kent de FLC. Is het echt zo onbekend of vind niemand het leuke muziek?
quote:Ze waren een paar jaar geleden vrij populair. "Scooby Snacks" was zelfs een aardige hit, in '96 geloof ik...Op donderdag 13 januari 2005 00:37 schreef menesis het volgende:
Trouwens, bijna niemand in mijn omgeving kent de FLC. Is het echt zo onbekend of vind niemand het leuke muziek?
quote:Gek genoeg kent bijna niemand deze CD, terwijl menige reviewer het misschien wel als de beste CD ooit van hen bestempeld. Ik vind alleen 100% Colombian beter van hun.Op donderdag 13 januari 2005 00:52 schreef Summoner het volgende:
[..]
Ze waren een paar jaar geleden vrij populair. "Scooby Snacks" was zelfs een aardige hit, in '96 geloof ik...
Op de website kun je trouwens alle nummers luisteren: klik!
erg vermakelijk acoustisch album!
[ Bericht 86% gewijzigd door Summoner op 14-01-2005 23:32:36 ]
Burnt By the Sun - Live from the Relapse Contamination Festival
De complete set die Burnt By the Sun speelde op dat vette festival. Voornamelijk nummers van "Soundtrack to the Personal Revolution", maar ook "Battleship" van het meest recente album.
Soms draai je wel eens een vergeten cd (in dit geval Het leed versierd, uit 1982), en ontdek je een briljant nummer dat je te weinig hoort. Paarse overall is zo'n nummer. Het is jammer dat ik de muziek niet kan posten, maar de geniale tekst wil ik jullie niet onthouden. De meeste teksten van Klein Orkest zijn zoals bekend geniaal, maar Harrie Jekkers heeft zichzelf toch wel overtroffen met dit nummer (okee, vooral de eerste alinea).
Ik ben verliefd op een meisje met een paarse overall
Ik weet alleen nog niet zo goed hoe ik dat haar vertellen zal
Ze zegt: om mijn uiterlijk, geef ik geen ruk
Nou dat kan ze dan wel zeggen, maar Jezus wat een stuk
refr.:
Overal overall
Overal overall
Zo verliefd op dat meisje met de paarse overall
Ik loop mee met demonstraties, ik zou haar huiswerk willen maken
Maar wat ik ook probeer er valt geen afspraak mee te maken
Ze stapt altijd alleen tot diep in de nacht
Ik heb al zo vaak tevergeefs voor dat Vrouwenhuis gewacht
refr.
Ik lees altijd trouw alle vrouwenbijlagen
Ik heb voor de spiegel geprobeerd me minder hanig te gedragen
Maar wat ik ook probeer ik heb hopeloos gefaald
Ze zegt dat mijn verliefdheid maatschappelijk is bepaald
refr.
Ik zag het niet meer zitten, het ging niet al te best
Maar een tijdje geleden heb ik het helemaal verpest
Ik zat in de kroeg, want van verdriet krijg je dorst
En toen kwam die engel binnen en toen zong ik uit volle borst
Overal, overal waar de meisjes zijn, waar de meisjes zijn
Overal overall
Overal overall
Ik heb haar nooit meer gezien dat meisje met de paarse overall
het is een prachtig liedje.. kortom de hele cd is aan te raden => Thirtheenth Step
Laatste album van dit collectief van het Constellation Records label. Ooit begonnen als een klein clubje van een van de leden van Gybe!, maar inmiddels uitgegroeid tot een club die bijna net zo groot is. Als je het vergelijkt met Gybe!, ligt bij The silver Mt Zion blabla meer de nadruk op de zang en de strijkers. Zeker op dit laatste album, waar alle muzikanten zelf ook zingen, misschien niet allemaal evengoed of zuiver, maar het past zeer goed bij de muziek, in het geheel.
Vorig jaar waren ze nog in Nederland en qua sfeer en beleving zaten ze ontzettend dicht bij Gybe! Eveneens lange muziekstukken, zeer goed getimede climaxopbouw waarvoor zoals gebruikelijk ook de tijd voor wordt genomen om de spannning in de muziekstukken op te bouwen. Met het laatste album zijn ze er wedering in geslaagd, misschien is het niet zo goed als Born Into Trouble As The Sparks Fly Upward, maar het doet er zeker niet voor onder. Echter, het kan op de plaat nog zo goed en mooi zijn, er gaat niets boven de concerten.
Joss Stone - Mind, body & soul
Haar debuut The Soul Sessions heb ik nog niet gehoord, maar na deze plaat ben ik er toch wel nieuwsgierig naar geworden. Zoals iedereen inmiddels wel zal weten, was Joss Stone slechts 16 jaar oud toen ze dit album opnam, en ze wordt dan ook geroemd om haar 'volwassen' stemgeluid. Op de cd krijgt ze hulp van verschillende grote namen uit de muziek, zoals Betty Wright (die decennia geleden Tonight's the night zong) en Nile Rodgers (van Chic, duh). De uptempo single You had me geeft niet helemaal een juist beeld van Joss Stone. Haar stem komt volgens mij het best tot zijn recht in de wat langzamere nummers. Right to be wrong is wat dat betreft een beter voorbeeld, en ook een betere single. Het is moeilijk om de cd in een paar woorden te omschrijven, het is niet alleen soul, er zitten ook elementen van jazz en pure pop in.
De eerste drie nummers op de cd zetten de toon, de single Right to be wrong, Jet Lag en You had me laten direct alle kanten van haar stem horen. Eerst ingetogen, bijna jazz, en de funky pop van You had me. Niet alle nummers zijn even sterk, maar de cd verveelt niet. Killing time is mede geschreven door Beth Gibbons van Portishead, maar dat kun je niet horen. Don't cha wanna ride heeft een listige sample van Am I the same girl, een oude hit van Swingout Sister. 10 minuten na het laatste nummer zit er nog een hidden track op de cd, dat had ik al een tijd niet meer gezien. Al met al geen briljante cd, maar wel goed genoeg om zo af en toe eens te luisteren.
Skin Chamber is een side project van Paul Lemos en Joe Pappa van Controlled Bleeding. Met Controlled Bleeding maakten muziek die varieerde van old school EBM tot noise tot goth, met SKin Chamber gingen ze de industrial metal kant op. Monotone, lange en over het algemeen langzame nummers met zware riffs, machinale samples en de oerschreeuw (soms bijna deathgrunt) van beide zangers. Godflesh klinkt hierbij vergeleken als een pop band.
Lag Wagon - Trashed
heerlijke Californische punkrock, op het label van Fat Mike van NOFX. En dat is goed te horen. Toch is het geen kopie van die band. Maar wel erg goed. Ook het album hierna, Hoss, mag er erg wezen, maar daarna verloor ik ze uit het oog (mede dankzij m'n dalende interesse in het punkrock genre).
[ Bericht 0% gewijzigd door Tokus op 22-01-2005 01:00:09 ]
Duran Duran - Arena
Een live cd uit 1984 met slechts 10 nummers, die gelukkig allemaal wel langer dan 4 minuten duren. Simon LeBon zingt (gek genoeg) redelijk zuiver, alleen als hij iets tegen het publiek roept slaat zijn stem op de gebruikelijke manier over. Arena is een leuke cd, die volstaat met hinderlijk aanstekelijke popmuziek uit het begin van de jaren '80. Eén van de minpunten is dat het weinig avontuurlijk is. Er wordt wel eens geklaagd over concerten van Dire Straits, maar Duran Duran klinkt live ook niet echt veel anders dan op cd. Of vinyl.
Tracklist:
1. Is There Something I Should Know?
2. Hungry Like The Wolf
3. New Religion
4. Save A Prayer
5. Wild Boys
6. The Seventh Stranger
7. The Chauffeur
8. Union Of The Snake
9. Planet Earth
10. Careless Memories
[ Bericht 90% gewijzigd door nipeng op 14-02-2005 16:43:15 ]
The Gang Of Four heb ik pas net ontdekt, en ken ook alleen deze plaat. Het grappige aan deze plaat is is dat hij heel erg actueel klinkt en dat terwijl hij uit 1979 komt. Dat komt omdat er een soort van punk-funk revival achtige stroming is. Bandjes zoals The Rapture hebben duidelijk goed geluisterd naar The Gang Of Four en hebben succes.
Of The Gang Of Four er zelf blij mee zijn dat ze onder punk-funk geschaard worden denk ik niet, maar daar kunnen ze niet zo veel aan doen, het lijkt gewoon op elkaar. Wat ik ook wel leuk vind is dat het een typisch engels 'art school' bandje is waar je er tegenwoordig ook weer veel van ziet, Franz Ferdinand, British Sea Power, enz.
De kwaliteit van de opnames zijn ook nog eens super dus ik kijk er nog meer naar uit om nog meer van deze band te gaan beluisteren! En dan hebben ze ook nog een een reunion tour dit jaar, dus misschien kan ik ze dan ook nog een keer gaan bekijken. Er schijnt ook een stuk over ze in de Oor te staan, maar die lees ik niet, maar doe er je voordeel mee.
Judas Priest - Angel of Retribution
De nieuwe Judas Priest, met de terugkeer van Rob Halford. Klinkt typisch Priest. Een combinatie van het jaren 80 en jaren 90 materiaal, met ook wat van Halford's solomateriaal er in. Vooral opener Judas Is Rising is geweldig, maar daarna kakt het een klein beetje in. Na 3 luisterbeurten: goeie plaat. Niet super, niet slecht, gewoon degelijk Judas Priest.
Donker. Indringend. Eng. De ruwe stem van Ian Brown op een klankbed van namaakviolen en andere geluiden uit een doosje. En toch zo echt als muziek kan zijn.
Fantastic expectations
Amazing revelations
Final execution and resurrection
Free expression as revolution
Finding everything and realizing
You got the fear
-edit-[ Bericht 70% gewijzigd door nipeng op 25-02-2005 17:50:06 ]
Nee, niet het hele album. Zo goed vind ik dat namelijk niet. Maar wel de zeven minuten durende openingstrack van het gelijknamige album uit 1981. Waarop Phil Collins loeistrak drumt, Tony Banks ouderwets het voortouw neemt met zijn synthesizer, en Mike Rutherford gejaagd zijn gitaar laat schreeuwen. Een fijn poprock.radioplaatje waarmee Genesis zelfs de top 40 haalde.
Goldfrapp - Utopia
Vier minuten wegdromen met Alison Goldfrapp en Will Gregory. Alweer vijf jaar oud. Staat op een EP met acht nummers. Nouja, acht, vijf keer Utopia, twee keer Human en één keer UK Girls.
Staat ook in de playlist van Arrow 90.7 FM.
-edit-[ Bericht 43% gewijzigd door nipeng op 25-02-2005 17:51:23 ]
[ Bericht 45% gewijzigd door nipeng op 25-02-2005 17:52:29 (Quote removed) ]
Entombed - Unreal Estate
Hoe f**king cool kun je zijn? Het trucje met de symfonie-orkesten kennen we nu wel, Entombed gaat een stapje verder. In 2002 traden zij op samen met het Koninklijke Ballet in het Royal Opera House in Stockholm. Terwijl de dansers hun uitvoering gaven, stonden onze rockers de zaal te teisteren met hun zware death 'n roll
Het artwork is erg mooi uitgevoerd: er zitten een paar schitterende foto's bij: 1 van de totale groep (waarbij alle ballerina's het bekende duivelsteken maken
) en 1 waar een zuinig kijkende man bij de ingang oordopjes uitdeelt 
De muziek dan: de productie is erg helder, en de uitvoering van de nummers is gewoon goed. Fans kunnen deze unieke registratie dan ook zeker aanschaffen, of wellicht willen ze wachten op de DVD....
Tracks:
DCLXVI/Intermission
Chief Rebel Angel
Say It in Slugs
It Is Later Than You Think
Returning to Madness
Mental Twin
Night of the Vampire
Unreal Estate
In the Flesh
Something Out of Nothing
Left Hand Path (Outro)
The Dwarves - The Dwarves must die
Een (ten onrechte) doodverklaarde gitarist, humor, optredens van 15 minuten, lekkere songs en hoezen vol dwergen en blote vrouwen: the Dwarves zijn geen doorsnee bandje!
Op deze "lang"speelplaat (klokt ruim 30 minuten!) komen alle aspecten weer naar voren, en zoals ze zelf zeggen: "Every fucking track is a motherfucking hit". Geholpen door een keur aan gasten zoals Dexter Holland, Nick Oliveri en Nash Kato razen de Dwergen door 15 nummers heen; muzikaal lekker groovend, tekstueel scherp. En wie niet meezingt dat hij/zij niet naar Salt Lake City wil, moet maar eens gaan kijken:
03-Mar NL Groningen Vera
04-Mar NL Rotterdam Waterfront
05-Mar NL Den Bosch W2
24-Mar NL Amsterdam Melkweg
Zoals AMG het verwoordt: If it wasn't for the blood and nudity, they'd be huge.
Paul Weller - Wild wood
Niets herinnert meer aan The Jam op deze cd uit 1993. Wild wood is een rustig album met veel akoestische gitaar en ook weer een aantal instrumentale stukken. De wilde haren zijn grijzer geworden, maar de songs zijn niet minder goed dan eind jaren '70. Op het moment dat Wild Wood verscheen, vond ik het de beste plaat die Weller ooit had gemaakt. Twee jaar later zou Stanley Road verschijnen, en dat was pas echt een meesterwerk.
[ Bericht 8% gewijzigd door dwerg op 06-03-2005 12:35:18 ]
U2 - Achtung Baby
Aan alle muziekpuristen die zich te goed voelen om U2 te waarderen: Dit is gewoon een retegoed album. Punt. Uit. Klaar.
Uriah Heep - Demons & Wizards
Hardrock zoals het hoort uit 1972 met de onvervalste klassieker Easy Livin' Die mannen experimenteerden er maar op los.
quote:Dan had ik er wel "essentieel" bij gezet
Weinig over te zeggen behalve dat ik het 1 van de allervrolijkste nummers aller tijden vind. En dat wilde ik kwijt.
..Vers binnengehaald op aanraden van een vriend, en het klinkt erg leuk
Mark Hollis
Het titelloze debuut van voormalig Talk Talk genius. Een prachtig verstild album. Zoiets als de laatste 2 Talk Talk albums (Spirit of Eden & Laughing Stock) maar dan zonder uitbarstingen. Een minimale muzikale omlijsting, elke noot is doordrenkt van emotie en tel daarbij de breekbare stem van Mark Hollis en je hebt het ultieme album voor de eenzame gekwelde, in zelfmedelijden zwemmende ziel
sorry, nieuwe stijl
quote:-edit-Op donderdag 10 maart 2005 22:13 schreef Litso het volgende:
Mr. Bungle - Ars Moriendi
Litso had het zelf al door
misschien kent niet iedereen hun liedjes, maar een bekende hit van hun was Fantasy, daarna zijn ze een beetje in de vergetenheid geraakt, althans ik heb niet zo veel meer van hun gehoord.
De Happy Mondays zijn vernoemd naar de eerste dag van de week, waarop de werkloze medemens lekker in bed kan blijven liggen. Zo'n 15 jaar geleden waren ze, samen met de Stone Roses de populairste band van het Verenigd Koninkrijk. Lang hebben ze allebei niet van die roem mogen genieten, the Stone Roses verbleven de volgende 5 jaar in meer in de rechtzaal dan in de studio, en de Mondays gingen, geheel in stijl, ten onder aan drugs, drank en nog meer drugs.
Pills 'n' Thrills & Bellyaches hangt van jatwerk aan elkaar - niks samples, gewoon hele passages uit andere songs recyclen - maar het is bijzonder goed jatwerk.
He's gonna step on you again [ Bericht 76% gewijzigd door nipeng op 20-03-2005 16:35:57 ]
[ Bericht 76% gewijzigd door nipeng op 20-03-2005 16:36:19 ]
Epica - Consign To Oblivion
De nieuwe Epica cd, dus weer wat gothic metal van eigen bodem. Iets minder bombastisch dan The Phantom Agony vind ik, maar wel weer erg goede nummers. Iets meer variatie ook. Een waardige opvolger, alleen de filmmuziek-achtige intro past niet zo heel erg bij de rest van het album.
New Order - Waiting For The Sirens' Call
Was ik een paar maanden geleden al lekker gemaakt door de In Session cd, nu dan het echte nieuwe album van New Order. En verdomme, die krasse knarren flikken het gewoon weer. Na een carriere van een jaar of 25 klinken ze nog steeds fris en vegen ze wat mij betreft al die nieuwerwetse na-apers van tegenwoordig van de baan.
[ Bericht 71% gewijzigd door nipeng op 26-03-2005 18:15:54 ]
quote:ik ben heel erg benieuwd, ik ga hem binnenkort eens beluisteren (in de winkel dus)Op zaterdag 26 maart 2005 18:09 schreef MuadDib het volgende:
[afbeelding]
New Order - Waiting For The Sirens' Call
Was ik een paar maanden geleden al lekker gemaakt door de In Session cd, nu dan het echte nieuwe album van New Order. En verdomme, die krasse knarren flikken het gewoon weer. Na een carriere van een jaar of 25 klinken ze nog steeds fris en vegen ze wat mij betreft al die nieuwerwetse na-apers van tegenwoordig van de baan.
Ik luister nu Faithless - We Come One
Een van hun beste nummers in de 'oude stijl', ik vind hun nieuwe album niet echt super, maar dit is toch een van de oude toppers, samen met God is a DJ overigens
Simple Minds - Our Secrets Are The Same
Het, uit 1999 stammende, maar nooit uitgebrachte album van Simple Minds. Maar uiteindelijk toch uitgebracht als extraatje bij Silver Box , een overzichtsbox met live en demo materiaal.
En kwaliteit kan nooit de reden zijn geweest om dit album in de kast te laten liggen, want het is gewoon een goed album en wat mij betreft veel beter dan Neapolis en Cry, de laatste 2 officiele albums. In ieder geval het bewijs dat het SM-duo Kerr/Burchill nog steeds goede songs kunnen schrijven.
Led Zeppelin - Stairway to Heaven
Ge-wel-dig nummer, heeft eigenlijk geen vedere toelichting nodig
. Ze stonden in mischien wel bekenste Nederlands hit lijst, De Top-2000 op Radio2 stond het nummer 4x op de 4e plaats en 1x op de 3e plaats.
Andere bekende nummers van Led Zeppelin: 'Good Times Bad Times', 'Immigrant Song' en 'Whole Lotta Love'. Rare is eigenlijk wel dat 'Stairway To Heaven' nooit op singel is uitgekomen.
Jackie-O Motherfucker - The Magick Fire Music
Lange geimproviseerde freakouts met elementen van folk, psychedelica, krautrock, electronica en postrock. En 1001 andere invloeden. Jackie-O Motherfucker moet je gewoon horen.
Enigszins vergelijkbaar met The No-Neck Blues Band, alleen wat minder bizar. Neemt niet weg dat dit gezelschap een zeer uniek geluid neerzet.
De meeste metalkenners kennen Dog Day Sunrise van Fear Factory maar dit is het origineel van een van de bands van Justin Broadrick. Na het album Dustbowl ging hij verder als Godflesh en Head of David klinkt op bepaalde plaatsen al een beetje als vroege Godflesh. Geproduceerd door Steven Albini.
Sleepytime Gorilla Museum - Of Natural History
Knappe progressieve avant-metal release op Trey Spruance's Web of Mimicry label. De instrumentatie is wild en veelzijdig, en de vocalen intens en dramatisch. Een kleurrijke plaat die me blijft boeien.
[ Bericht 78% gewijzigd door Summoner op 28-03-2005 15:19:02 ]
Wederom een uitstekende release van Relapse, beetje een kruising van alle goede nieuwe extreme metal bands, zoals Neurosis/Isis/Cult of Luna, een beetje chaos ala Converge (met name in de vocalen) en op zijn tijd een behoorlijke Mastodon groove maar toch erg melodieus. Geweldig album.
The Prodigy - Music For The Tilted Generation
Zo'n 10 jaar na eerste kennismaking stuitert MuadDib vet hard door z'n woonkamer!
Bedankt miltaire dienst, bedankt puberale Rotterdamse kutgabbers en bedankt Prodigy voor het openen van de ogen en de overtuiging dat electronische dansmuziek niet slecht hoeft te zijn!
-edit- Dit komt best vaag over als ik het zo lees! Ach, het zij zo...
ik stuiter nog ff door
quote:Ik heb net Spirit of Eden aangeschaft, ben erg benieuwd. Maar momenteel draai ik The Boo Radleys - Giant Steps.Op donderdag 10 maart 2005 22:12 schreef MuadDib het volgende:
[afbeelding]
Mark Hollis
Het titelloze debuut van voormalig Talk Talk genius. Een prachtig verstild album. Zoiets als de laatste 2 Talk Talk albums (Spirit of Eden & Laughing Stock) maar dan zonder uitbarstingen. Een minimale muzikale omlijsting, elke noot is doordrenkt van emotie en tel daarbij de breekbare stem van Mark Hollis en je hebt het ultieme album voor de eenzame gekwelde, in zelfmedelijden zwemmende ziel
[ Bericht 1% gewijzigd door spacemangraig op 29-03-2005 18:03:25 (Kofschip enzo.) ]
quote:Vanavond opzetten, lichten uit, volume omhoog, fles wijn naast de bank en genieten!Op dinsdag 29 maart 2005 18:00 schreef spacemangraig het volgende:
Ik heb net Spirit of Eden aangeschafd, ben erg benieuwd.
quote:Ik ga meteen een fles wijn halenOp dinsdag 29 maart 2005 18:03 schreef MuadDib het volgende:
[..]
Vanavond opzetten, lichten uit, volume omhoog, fles wijn naast de bank en genieten!
(en een bank).quote:Klink interessant, ik ga het luisteren.Op maandag 28 maart 2005 16:31 schreef mr_cucumber het volgende:
Buried Inside - Chronoclast
Wederom een uitstekende release van Relapse, beetje een kruising van alle goede nieuwe extreme metal bands, zoals Neurosis/Isis/Cult of Luna, een beetje chaos ala Converge (met name in de vocalen) en op zijn tijd een behoorlijke Mastodon groove maar toch erg melodieus. Geweldig album.
quote:Nee, m'n pre-order wordt pas 4 april verzonden..Op dinsdag 29 maart 2005 19:48 schreef TheSilentEnigma het volgende:
Ascaroth, heb jij de nieuwe Porcupine Tree al gehoord?
Ik vraag me af of ik tot die tijd de download knop kan weerstaan.
Niet in de laatste plaats omdat Anathema voorprogramma is natuurlijk...
quote:Hij is als het goed is hier gisteren uitgekomen. De mijne moet uit de UK komen, daar hadden ze wat leveringsproblemen. Maar goed, ik heb 'em dan wel voor E 9,99..Op dinsdag 29 maart 2005 19:57 schreef TheSilentEnigma het volgende:
Ojee, maar hij is toch al uit? Ik moet 'm van de week even halen, ben erg benieuwd. Heb de kaarten al ik huis
Niet in de laatste plaats omdat Anathema voorprogramma is natuurlijk...
Anathema als voorprogramma was een zeer aangename verrassing, twee vliegen in één klap, zoals dat heet.
Simple minds - Don't You Forget About Me (1985)
Soundtrack van "The Breakfast Club". Blijft nog steeds lekker om naar te luisteren
.
Met nummers als Mirror In The Bathroom, Hands Off... She's Mine en hun grootste hit, de cover Can't Get Used To Losing You een lekker two-tone ska album die ik volgens mij vaker heb gedraaid dan One step beyond van Madness. Maar die ik om een of andere reden vergeten ben toen ik vorige jaren mijn album top 100 inleverde.
Foei Berkery
quote:Gisteren was het 2e paasdag, dus is 'ie vandaag verstuurd. Morgen naar de winkel dusOp dinsdag 29 maart 2005 20:04 schreef Ascaroth het volgende:
[..]
Hij is als het goed is hier gisteren uitgekomen. De mijne moet uit de UK komen, daar hadden ze wat leveringsproblemen. Maar goed, ik heb 'em dan wel voor E 9,99..
Anathema als voorprogramma was een zeer aangename verrassing, twee vliegen in één klap, zoals dat heet.
quote:Open er een topic over als er nog geen topic isOp dinsdag 29 maart 2005 19:48 schreef TheSilentEnigma het volgende:
Ascaroth, heb jij de nieuwe Porcupine Tree al gehoord?
Voor ieder album mag er een topic geopend worden.
58 nummers, da's nog eens waar voor je geld. Ook een goed album om mee te beginnen als je the Ramones wilt leren kennen (samen met It's Alive!).
"Gabba Gabba Hey!" 
"Renovation" is een uitstekent solo album van de zanger van Loverboy. Het is bijna 15 jaar geleden opgenomen allemaal en nu pas op CD te krijgen via de site van Mike Reno zelf, maar ook via een aantal mailorder bedrijven. De geweldige opener "affection" (met Giant-achtig gitaarwerk!) stopt een paar seconden te vroeg, en de opnamen klinken een beetje ruw, maar dat geeft deze plaat een heel exclusief karakter, je luistert naar iets moois dat door onbegrijpelijke redenen jaren op de plank moest blijven liggen. Stukken als "Dream Machine", "I Say Go" en "Burning Down The Bridge" hebben wel iets van Loverboy weg, maar zijn net als het overige materiaal volwassener te noemen. En dan de Ballads "Still In Love Alone" en "All I Ever Needed Was You"... Prachtig allemaal
Mp3-samples
quote:Op dinsdag 5 april 2005 21:11 schreef Berkery het volgende:
Ramones - Anthology
[afbeelding]
58 nummers, da's nog eens waar voor je geld. Ook een goed album om mee te beginnen als je the Ramones wilt leren kennen (samen met It's Alive!).
Prima aankoop!* Mark begon idd met dit album
quote:Ik vind All the stuff and more 1 een betere aankoop (de eerste 2 albums met bonustracks).Op dinsdag 5 april 2005 23:43 schreef Mark het volgende:
[..]
* Mark begon idd met dit album
Volgens mij was mijn eerste Ramones Loco live overigens.
Na vanavond eerst de nieuwe Fantomas te hebben geluisterd, vervolgens Naked City's Leng T'che is het nu tijd voor IAO van John Zorn. Altijd leuk, zo'n eerbetoon aan Satan.
Gelukkig heb ik morgen een vrije dag, want dit kon wel eens een hele benauwde, angstige nacht worden...
Joe Jackson - Night and day
Ja, ik heb deze cd al eens eerder besproken in deze topicreeks, maar dat is meer dan een half jaar geleden. Gemaakt in 1982, dus alweer 23 jaar oud. Een plaat opgenomen zonder gitaren, de nadruk ligt heel erg op piano/synthesizer, en de cd klinkt alsof ze gisteren in de studio stonden. Het was natuurlijk een retecommercieel album, met maar liefst 4 singles: het fantastische Steppin' out, Something breaking us in two, Real men en A slow song. En dan moet ik de opener Another world ook nog even noemen, want er zijn dagen dat ik dat nummer drie keer luister, voor ik met de rest van de cd verder ga.
De fantastische maxi-single van Helium Vola van 'In lichter Farbe steht der wald'.
Dansbaar, vrolijk, doch typisch Ernst Horn. Klasse
!
Faith No More - Album of the Year
Dagje studeren vandaag voor een tentamen morgen vraagt om wat fijne achtergrondmuziek.
Het album na 'King for a Day..', wat ik een stuk minder vond ook al heeft het een paar sterke nummers, en tegelijkertijd het laatste officiele album van de heren. 'Album of the Year' mixed het beste van Angel Dust en The Real Thing, zeer prettig album zo op de donderdagochtend
quote:Ik heb deze hele cd nu opstaan, echt een geweldige plaat als je van soul/funk houdt. Titelnummer is dik, maar er staat nog veel meer moois op.Op zondag 2 januari 2005 03:25 schreef le_knightclub_soda het volgende:
[afbeelding]
Syl Johnson - Is It Because I'm Black
Werkelijk schitterend blues/funk nummer. Zou zeker bovenin de top 2000 kunnen staan naar mijn idee, maar geloof ik nooit echt bekend geworden hier? Ik krijg eigenlijk nooit een brok in m'n keel van een nummer, maar deze kan ik zo 5 keer achter elkaar draaien zonder dat het iets aan emotie inboet.
M83 bestaat al een paar jaar, maar ik moet bekennen dat ik er tot gister nog nooit van had gehoord. Teen angst is te vinden op een gratis cd, zoals die elke maand bij het Engelse blad Uncut wordt geleverd. De ene maand is het thema Motown, dan weer Martin Scorsese, en op deze cd staat alleen maar nieuwe muziek van Mercury Rev, Bright Eyes & Emmylou Harris, LCD Soundsystem (ook al zo'n goeie band). De man achter M83 is Anthony Gonzalez, een Fransman. De muziek van M83 lijkt op Air, Daft Punk, of elke andere 21e eeuwse band die de synthesizer weer heeft omarmd. Ik denk dat ik eens ga zoeken of ik nog meer werk van deze man kan vinden.
ABC - All of my heart
Dit is briljante popmuziek. Geniaal. Ingetogen, door de zang van Marty Fry. Uitbundig, door de vele lagen strijkers en toetsen (produktie van Trevor Horn). Andersom klopt het ook. Dus uitbundige zang en ingetogen produktie. Echt ge-ni-aal.
quote:*eens is met deze user.Op zondag 17 april 2005 17:32 schreef Modus het volgende:
briljante popmuziek.
Geniaal
Trevor Horn
Echt ge-ni-aal.
quote:Is dat een verzamelaar?
* Berkery heeft vroeger The Lexicon of love veel gedraaid
The Cramps-Bad Music for Bad People
Mede door een ander topic (new wave classics) kwam ik deze plaat weer eens tegen.
Geen echte new wave nee, meer een raar soort rockabilly, met een hoop humor erin
Geweldige plaat, met "klassiekers" als She Said, Goo-goo-muck, Human Fly, Garbage Man en nog veel meer fantastiche nummers
quote:Ik neem aan dat het gewoon het hoesje van de single is, het ging mij ook om dat nummer specifiek. Het is niet mijn plaatje.Op zondag 17 april 2005 20:23 schreef Berkery het volgende:
Is dat een verzamelaar?
* Berkery heeft vroeger The Lexicon of love veel gedraaid
quote:Ah, OKOp zondag 17 april 2005 20:38 schreef Modus het volgende:
[..]
Ik neem aan dat het gewoon het hoesje van de single is, het ging mij ook om dat nummer specifiek. Het is niet mijn plaatje.
Mooi nummer inderdaad, en het stond in de jaren '80 ook in de top 100 aller tijden, waar die hoorde.
quote:Mede door hetzelfde topic, deze maar eens uit kast gehaaldOp zondag 17 april 2005 20:37 schreef cafca het volgende:
Mede door een ander topic (new wave classics) kwam ik deze plaat weer eens tegen.
Fischer Z - Going Deaf For A Living
Toch grappig (of juist verontrustend
) dat Fok! je luistergedrag kan bepalen.Niet m'n favoriete album van Fischer Z, dat is Red Skies Over Paradise, maar deze mag er ook zeker wezen. In ieder geval een fantastische opener (Room Service), een fantastische afsluiter (Limbo) en een hitje (So Long). En 25 jaar oud, dus een jubileumplaat!
quote:Is inderdaad een gewelidige plaat. Het was mijn eerste Fisher Z album, en daarom voor mij iets favorieter dan Red Skies. De titeltrack is ook een geweldig nummer.Op zondag 17 april 2005 21:08 schreef MuadDib het volgende:
[..]
Mede door hetzelfde topic, deze maar eens uit kast gehaald
[afbeelding]
Fischer Z - Going Deaf For A Living
Toch grappig (of juist verontrustend
Niet m'n favoriete album van Fischer Z, dat is Red Skies Over Paradise, maar deze mag er ook zeker wezen. In ieder geval een fantastische opener (Room Service), een fantastische afsluiter (Limbo) en een hitje (So Long). En 25 jaar oud, dus een jubileumplaat!
Limbo is wel een heerlijke meezinger
Waltari - Yeah! Yeah! Die! Die!
Death Metal Symphony in Deep C
Na een vrij zwaar weekend weer even prettig wakker worden met dit Waltari conceptalbum, zoals de titel al aangeeft een heel stuk meer deathmetal dan hun andere albums, het is eigenlijk een lang nummer waarin een of ander (voor mij) onduidelijk verhaal verteld wordt, muzikaal is het klassiek (het Avanti Symphony Orchestra doet ook gezellig mee op deze plaat), deathmetal en hier en daar wat industrial/techno, met 3 zangers Tomi (de oude zanger van Amorphis), een operazangeres en de vrij aparte zang van de Waltari zanger zelf. Erg tof album.
[ Bericht 73% gewijzigd door nipeng op 19-04-2005 18:36:04 ]
[ Bericht 78% gewijzigd door nipeng op 19-04-2005 18:35:20 ]
Michael Jackson - Thriller
Wat kan ik nog zeggen van een cd die maar liefst zeven succesvolle singles opleverde? MJ op de top van zijn kunnen (en op de top van zijn roem), en des te pijnlijker is het dat het alweer 22 jaar geleden is dat dit album in de winkels verscheen. Mijn favorieten zijn het funky Wannabe startin' something en Beat it, met de legendarische gitaarsolo van Eddie van Halen.
Supergrass - Supergrass
Niet echt een spectaculair album van het trio uit Oxford, maar wel aardig om eens terug te horen. De singles Moving, Mary en Pumping on your stereo zijn ook de beste nummers van de cd, verder blijft er weinig hangen.
David Sylvian - The Good Son vs. The Only Daughter (the blemish remixes) (2004)
In 2003 maakte David Sylvian het album Blemish. Een nogal moeilijk werkje met slechts de stem van Sylvian en spaarzaam gebruik van electronica en flarden gitaarwerk. Bij vlagen erg mooi, bij vlagen erg moeilijk te verteren.
Voor dit album liet Sylvian de songs van Blemish remixen door een handvol, mij totaal onbekende, producers. En het resultaat mag er wezen. Er is geen afbreuk gedaan aan de sfeer en spanning die de oorspronkelijke nummers hadden terwijl het geheel wel een stuk makkelijker wegluistert. Zonder dat het overigens simpele kost is geworden.
Niet beter dan het origineel, slechter ook niet maar vooral anders. Een geslaagd remix-album dat het prima doet op een herfstachtige lente dag.
Chamber - Hometown
Zelfs 8 Oostenrijkers kunnen prima gezellige folky nummers maken, zoals dit nummer bewijst. Erg jammer dat deze band erg onbekend is! Gezellige, sprookjesachtige soms wat grimmige en uiterst sfeervolle muziek volgepakt met violen en cello. Een van de beste cd's heet dan ook toepasselijk 'Ghost Stories and Fairy-Tales'. Over tuinen met green fairies, hoe bruut Snow-White eigenlijk is, en een geest met een gebroken hart.
De nieuwe cd heet Solitude.
Geweldig, dat Big Shots op MTV. Die gozer heeft het dus voor elkaar gekregen om een popster te worden in Japan en die jappen zijn helemaal gek van hem zonder te weten wie of wat hij is.
Uiteraard is dit niet door hem zelf gezongen, maar het klinkt wel grappig, ik weet alleen niet waar(om) die uitgegeven is
Cult of Luna - Cult of Luna
Dacht altijd dat het debuutalbum van Cult of Luna een stuk minder was dan hun latere werk, maar om de collectie compleet te maken toch dit album maar aangeschaft voor weinig. En het is absoluut geen miskoop, integendeel, stuk harder dan hun laatste werk. Al gaat dit wel ten koste van de originaliteit aangezien men hier wel heel erg op Neurosis lijkt, maar dat mag de pret niet drukken. Prima debuut.
Tears For Fears - The hurting
Okee, Roland en Curt, ik vind het heel leuk dat jullie weer bij elkaar zijn. En dat jullie een nieuwe cd hebben gemaakt, dat is ook heel fijn. Maar het niveau dat jullie op dit debuut uit 1983 haalden, daar komen jullie nooit meer aan. Luister naar The Hurting, en je zult beseffen: zo mooi wordt het nooit meer. Pale Shelter is deprimerend, Change té vrolijk, en Mad World eenvoudig en angstaanjagend. Een echt jaren '80 album vol zwaarmoedigheid en ellende.
[ Bericht 83% gewijzigd door nipeng op 14-05-2005 00:21:53 ]
Vroeger mocht ik 'm niet goed vinden, want mijn zus had deze plaat en die had ook dingen als Grease, Abba en Boney M. Maar ik weet nu dat het een prachtplaat is. Het is ook een lekker album voor een lange rit in de auto, 's avonds of 's nachts. En actueel, want War of the worlds wordt nu weer verfilmd, door Steven Spielberg.
Beter bekend van de film Dawn of the Dead 1978 dit is zeg maar het thema nummer. Weleens geinig dit soort synthesizer muziek.
DöF - Codo (...düse im Sauseschritt)
Omdat het een briljant Duits popliedje is.
.
Visage - Fade to grey
Lijstjes maken sucks, maar over de nummer 1 aller tijden hoef ik nooit lang na te denken. Met straatlengtes afstand dus. Echt fenomenabel.
, .Geweldig nummer
Min of meer 'vergeten' typisch 80's synthpop/wave popliedje met soort van Pacmankoortjes. Simpel maar niet plat.
.lekker nummertje van de cello rockers uit Finland, komend van het nieuwe album
Wat een waanzinnig goede nieuwe cd van System of a Down zeg! De nieuwe single B.Y.O.B. (Bring Your Own Bombs) steekt er wat mij betreft met kop en schouders bovenuit en bevat alles waar SOAD voor staat: ziekelijke snelheden, waanzinnige tempowisselingen, beukende riffs en een refrein dat gewoon rechtstreeks gejat is uit een pop/disco nummer. Voor mij is dit nu al dé single van 2005!
Terence Trent d'Arby - Introducing the hardline according to Terence Trent d'Arby
In het voorjaar van 1987 stormde TTD met If you let me stay de Engelse top 40 binnen. In de clip liet hij zien dat hij kon dansen en schreeuwen als de jonge James Brown, en al snel stond het nummer in de top 10. Wishing well en Sign your name werden ook grote hits (alhoewel ik laatstgenoemde Sky radio plaat allang beu ben) en Dance little sister redde het ook nog tot net in de hitlijsten. Rain was de vijfde single van dit album, geen slecht nummer, maar iedereen had de lp (of cd) al, dus die single verkocht een stuk minder. TTD begon vervolgens te roepen dat hij in zijn dromen de teksten kreeg ingefluisterd door de overleden Marvin Gaye, verder vond hij zichzelf wel héél erg goed, en zijn tweede cd, Neither fish nor flesh (alle grappen over de titel zijn 16 jaar geleden al gemaakt), verkocht voor geen meter. TTD ging af door de zijdeur, mocht van Des'ree nog een keer terugkomen om Delicate te zingen, en veranderde in 2003 zijn naam in Sananda Maitreya.
Joe Bonamassa - Juntion 61
Joe Bonamassa - Reconcider Baby
Joe Bonamassa, niet een van de commercieelste artiesten en daarom ook niet heel bekend. Maar hij mag zich zeker tot een van de beste bluesgitaristen van dit moment rekenen. Met zn 28jaar ook nog een vrij jonge muzikant in de blueswereld. Een geweldig talent!
Camille Saint Saëns - Danse Macabre
ook wel bekend als de muziek van het Spookslot in de Efteling
Dit meest populaire en meest gespeelde muziekwerk van Saint-Saëns was geïnspireerd op het gedicht Danse macabre van de Franse dichter Henri Cazalis. Dit gedicht vertelt over een dodendans. De muziek Danse macabre was aanvankelijk een lied met tekst, maar later is het herschreven in de vorm van een symfonisch gedicht. In een symfonisch gedicht wordt laat in de 19e eeuw met muziek een verhaal verteld op een beeldende manier. Iets later zal filmmuziek die verhaalvertellende rol overnemen. Danse macabre wordt gespeeld door een piccolo, 2 dwarsfluiten, 2 hobo's, 2 klarinetten, 2 fagotten, 4 hoorns, 2 trompetten, 3 trombones, een tuba, pauken, slagwerk, een harp en strijkers. Bij de eerste uitvoering van de Danse Macabre op 24 januari 1874 vond het publiek de Danse te ongewoon. Saint-Saëns gebruikt namelijk niet-harmonieuze muzikale effecten om de dodendans zo beeldend mogelijk voor te stellen. Inderdaad prikkelt de muziek je fantasie, en roept adembenemende beelden op.
Een lieflijke harp speelt de twaalf klokslagen over het kerkhof, waarmee het muziekstuk begint. De viool klinkt al in de eerste maten ‘vals’. Voor het eerst wordt een xylofoon gebruikt in een orkestwerk: het getik van de xylofoon verwijst naar het ratelen van de dansende botten. Strijkers spelen geheimzinnige akkoorden en tokkelen pizzicato-noten. De fluit speelt de melodie voor de eerste keer: een weemoedige wals. De strijkers nemen de dodendans over maar worden door de dodenviool onderbroken. Door afwisselingen in het tempo en in het gebruik van instrumenten wordt de spanning opgebouwd. De dans stopt bij de hoorntonen, de viool speelt een weemoedig afscheid. De dag begint, de zon komt op. De strijkers sluiten de scène af in dezelfde stilte van het kerkhof zoals het muziek was begonnen.
voor de gehele ontleding van het muziekstuk:
http://grotesmurf.madscience.nl/music/dmuitleg.htm
Talk Talk - Life's what you make it
Op "The colour of spring" (1986) staat de piano op de voorgrond. Het album bevat een aantal zeer goede nummers, zoals "Life's what you make it". De fans moeten vervolgens twee jaar wachten op een nieuw album van Talk Talk. In 1988 verscheen het moralistische conceptalbum "Spirit of Eden", waarop de geesten van Satie en Debussy ronddwalen. Door de critici werd dit album goed ontvangen, maar het album verkocht minder goed dan haar voorgangers.
Zelf herrinner ik me de videoclip (1986, ik was 9) nog goed. Een piano werd s'nachts in het bos bespeeld, en allerlei insecten liepen er over en rondom die piano heen.
The Scene - Blauw
Thé Lau breekt door met The Scene in 1990 met 'Blauw' als hij al bijna twintig jaar niet al te succesvol in allerlei bands heeft gespeeld. 'Blauw' werd goud in Nederland en België en kreeg een Edison. Met 'Blauw' wist The Scene zich eindelijk te profileren als een hecht collectief met een zonder meer unieke stijl.
2 Unlimited - The Magic Friend
2 Unlimited bestond tot begin 1999 uit Romi en Marion. In een leven daarvoor vormden Ray en Anita het duo 2 Unlimited. Zij scoorden vanaf 1991 onder de naam 2 Unlimited al hits zoals Get ready for this, Twilight zone en Magic friend. Zowat de hele jaren 90 scoorden ze de ene hit na de andere (tussen 1991 en eind 1997 scoorden zij in Nederland 16 hits).
Producers Phil Wilde en Jean-Paul De Coster gingen begin 1998 echter op zoek naar twee nieuwe gezichten voor de groep en die vonden ze in Romi en Marion. Romi haar contract werd echter begin 1999 niet meer verlengd.
.Elk verder commentaar overbodig.
.
Strapping Young Lad - City
Tweede plaat van SYL en wat mij betreft hun beste, intenser en krankzinniger zal het niet meer worden ben ik bang. De latere platen van SYL zijn imo allemaal erg goed, maar kunnen niet tippen aan City wat toch de overtreffende trap van hard is. Enig rustpuntje is de prima cover van Room 429 oorspronkelijk van Cop Shoot Cop.
Om maar een quote te gebruiken die dit album prima omschrijft en waar ik het (als groot Ministry fan) erg mee eens ben "After this explosion, you'll just have to put your Ministry albums back on the shelf with the 'chamber music' label, the overall effect is like sticking your head into the jet nozzle of a Stealth Bomber".
Shellac is de band van de welbekende producer Steve Albini en op dit album is het weer goed raak. Messcherp geproduceerde noise rock met zeer hoekige riffs en lekker bizarre teksten zoals Albini dat zo goed kan (zie ook Rapeman en Big Black, zijn vorige bands). Aanrader voor iedereen die van noise rock a la Barkmarket, Jesus Lizard, Unsane etc houdt. (maar die kennen Shellac natuurlijk al lang
)quote:goede benaming is volgens mij PsychobillyOp zondag 17 april 2005 20:37 schreef cafca het volgende:
[afbeelding]
The Cramps-Bad Music for Bad People
Mede door een ander topic (new wave classics) kwam ik deze plaat weer eens tegen.
Geen echte new wave nee, meer een raar soort rockabilly, met een hoop humor erin
Geweldige plaat, met "klassiekers" als She Said, Goo-goo-muck, Human Fly, Garbage Man en nog veel meer fantastiche nummers
heerlijke "Noiserock/Noisepunk" met texten die bijna nergens over gaan,gitaren die als machine geweren klinken
en natuurlijk de vreemd klinkende zangf van Yasuko O
Magellan - Test of wills
Moderne progrockband met een lastig te omschrijven heel eigen geluid, maar ook invloeden van oude Yes, Genesis, U.K., Jethro Tull e.d. Bepaald geen hap-slik-weg-muziek, maar ga er een paar keer voor zitten en het wordt steeds beter. Vooral de afsluiter Critic's Carnival (9:01) en het dik 11 minuten durende titelnummer zijn zeer de moeite waard.
.
.
Al sinds mijn jeugd ben ik regelmatig onder de indruk geweest van deze Schotse band rond zanger Ricky Ross. Maar ook steeds weer wisten ze mijn enthousiasme de grond in te trappen met minder goede releases. Tot ik vorig jaar, notabene in Schotland, dit album tegenkwam met alleen maar Deacon Blue nummers die ik gaaf vind: Dignity, Love & Regret en Your Town, alle "bekende" nummers staan er op! Nog nooit van de band gehoord? Probeer dan bovenstaande nummers te pakken te krijgen en ik weet zeker dat je ook om gaat!
Voer voor de liefhebbers van ISIS en Pelican. Grappig genoeg stonden ze in het voorprogramma van beide bands vorig jaar. Voornamelijk instrumentaal, al is dit het enige nummer met de standaard brulvocalen. Lekkere groove en de riffs hebben duidelijk sabbath invloeden. Live alleen al de moeite waard voor de gezichten die de bassist trekt
Van de nieuwe cd (moet nog uitkomen 29 augustus
) van 1 van mijn favoriete bands."This is the fateful story of a businessman becoming heir to the old estates of his family in far and strange Carpathia," Schwadorf outlines the concept. We, the listeners, accompany the young man on this journey through creepy mountain passes, sit beside him in his cab, sense the slow assembly of evil, share his shivers as he encounters the rustic villagers of Carpathia, travel further into the exotic and fearfully outlandish world of "Arabian Nights", and at the end we know: the protagonist is cursed, probably even possessed.
Heerlijke cd met veel zware gitaarrifs, een groots orkest, dikke drums en vooral prachtige volle zang. Heerlijk, iemand die weer iets goed doet met een operastem!
De pop en top40 sla ik bewust over, is maar beter ook voorlopig.Nieuwe albums die ik vandaag gehaald heb zijn:
Iron maiden: Number of the beast
Black Sabbath: Cross purposes
Anathema: Eternity
Rammstein - Reise Reise
Er liggen in de bibliotheek honderden van die cd's dus de pret kan niet op
Cannibal corpse heb ik 1 mp3 van, dat lijkt erop maar dat gaat weer wat verder. Cannibal corpse gaat tot het bot bijna. Kijken of ik die morgen kan gaan halen.
Nu staat "the offspring" op, wel okey maar niet hard genoeg. Ik wil snoeiharde muziek. Ik vind daarboven de stem van The offspring een beetje ....hoe noem je dat....niet echt wat ik wil horen. Self-esteem had ik het over. Vlug omschakelen naar Anathema, kijken wat dat precies voor muziek is.
Heb zin om me te gaan orienteren in alle muziek
quote:oh, die cd heb ik ook nog liggen ergens op de stapel. Ik zal 'm eens luisteren.Op dinsdag 12 juli 2005 23:17 schreef ParanoidEv het volgende:
The Vision Bleak - Carpathia
Van de nieuwe cd (moet nog uitkomen 29 augustus
momenteel komt het album Dreamland Manor van Savage Circus via de koptelefoon m'n oren binnen. De nieuwe band van voormalig Blind Guardian drummer Thomas nogwat. Z'n nieuwe band klinkt niet zo bombastisch en complex als Blind Guardian tegenwoordig doet. Nee, sterker nog, z'n nieuwe band klinkt precies zoals Blind Guardian 10 tot 15 jaar geleden klonk. Zelfs de zanger klinkt als Hansi. Heerlijk hoor. O ja de cd komt ook 29 augustus uit.
quote:Zeker luisteren, en daarna aan mij doorsturenOp woensdag 13 juli 2005 16:30 schreef Tokus het volgende:
[..]
oh, die cd heb ik ook nog liggen ergens op de stapel. Ik zal 'm eens luisteren.
momenteel komt het album Dreamland Manor van Savage Circus via de koptelefoon m'n oren binnen. De nieuwe band van voormalig Blind Guardian drummer Thomas nogwat. Z'n nieuwe band klinkt niet zo bombastisch en complex als Blind Guardian tegenwoordig doet. Nee, sterker nog, z'n nieuwe band klinkt precies zoals Blind Guardian 10 tot 15 jaar geleden klonk. Zelfs de zanger klinkt als Hansi. Heerlijk hoor. O ja de cd komt ook 29 augustus uit.
quote:maar, je hebt 'm toch al?Op woensdag 13 juli 2005 17:33 schreef ParanoidEv het volgende:
[..]
Zeker luisteren, en daarna aan mij doorsturen
bovendien moet er wel wat tegenover staan...
Queen
Alles van queen dat ik heb ga ik nu luisteren. Greatest hits 2 & 3 en nog een live album. Heb nog niet alles verzameld. Queen gaat het eerste half uur op, daarna volgt Abba, daarna guns n' roses en dan weer queen. In bed ga ik verder met luisteren
. Abba, abba, ik ben een beetje abba-verslaafd. Iedere morgen zet ik chiquiqita op van abba om in the mood te komen.Queen, wat valt er over te zeggen. Het houdt me levend in ieder geval. Het geeft me positieve energie en hoop voor de toekomst. Het luistert makkelijk weg. Het is gewoon goede muziek
Je kunt er veel woorden over uitspreken maar ze zijn magisch op de een of andere manier.
Waar ik me de afgelopen jaren mee heb bezig gehouden op muzikaal gebied
Ik weet het niet. Ik weet wel dat ik nu pas Queen ontdekt heb, ik kon innuendo en I want it all well via de top40 van vroeger maar de muziek viel nooit op, in mijn jongere jaren was ik muziekblind en met andere dingen bezig.. Integenstelling tot metallica en guns n' roses. Guns n' roses ken ik al vanaf mijn 12e jaar ongeveer.Muziek
Mijn passie
Tevens levensredder. Zonder muziek geen leven.[ Bericht 9% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 14-07-2005 21:39:47 ]
Nu ...is a kind of magic.
En jah, het is magic allemaal. Alleen moet je het onder de knie krijgen als mens
Muziek
Queen
Ik ben een gek, nu pas Queen ontdekken
Had me veel eerder een hoop ellende kunnen schelen. Maar goed, beter laat dan nooit.
Nas - Illmatic
Tijd voor een klassieker. Deze is zo goed vanwege 'street poet' Nas' sterk verhalende lyrics en de uitstekende jazzy producties van Q-Tip, Pete Rock, Large Professor en natuurlijk DJ Premier. De voor hiphop-begrippen vrij korte speelduur doet je verlangen naar meer, meer, meer...
Mix tussen LCD Soundsystem, !!! en onder andere New Order met name door de basslijnen die soms wel heel erg sterk doen denken aan die van Peter Hook. Niet bijster origineel maar wel een lekker plaatje.
Akron/Family - Akron/Family
Dit is voor mij een van de grootste verrassingen van het jaar. Dit jonge viertal speelt een opmerkelijke mengelmoes van folk, indierock en een beetje country, met een sterke singer/songwriter flavour. De overwegend mooie liedjes barsten van de vreemde details, waardoor dit album nooit voorspelbaar wordt.
Syntax bestaat uit 1 helft van techno act Fluke met een zanger die z'n wortels in de rock heeft. Samen maken ze muziek die weliswaar raakvlakken met futurepop en hedendaagse EBM (bands als Apoptygma Bezerk, Assemblage 23, VNV Nation) heeft, maar handig de cliches van de voorgenoemde bands waar ik absoluut geen fan van ben omzeilt. Pray heeft lekkere beats, een fijne bassline en een heerlijk melodieus refrein.
Biohazard - Means To An End
het nieuwe album van de New Yorkers Biohazard. En ook hun laatste, zo zegt m'n infosheet
Zometeen eens aan Billy vragen hoe het nou zit.
Ze gaan wel redelijk terug naar de eerste paar albums qua geluid. Wat trager dus dan de afgelopen platen. Best een leuk album, maar het moet nog wat groeien denk ik.
Tweaker - 2 A.M. Wakeup Call
Het tweede album van Tweaker uit 2004. Het hele album klinkt wat samenhangender en "catchier" dan de voorganger The Attraction To All Things Uncertain, maar tegelijkertijd iets minder experimenteel. De vocalen op dit album worden gedaan door onder andere Will Oldham, Jennifer Charles, Robert Smith en David Sylvian.
Voor mensen die niet weten wie/wat Tweaker precies is:
Tweaker is het solo project van Chris Vrenna, de ex-drummer van Nine Inch Nails, die in 1996 opstapte. Tweaker heeft nummers van o.a. U2, Xzibit, Marilyn Manson en zelfs Nelly Furtado geremixt, en de soundtracks voor de games Doom 3 en American McGee's Alice gemaakt. Vrenna mixt rock met electronica, maar is verder totaal niet te vergelijken met Nine Inch Nails.
[ Bericht 1% gewijzigd door THE_WRETCHED op 20-07-2005 19:10:06 ]
[ Bericht 87% gewijzigd door Summoner op 20-07-2005 23:14:59 ]
Blood For Blood - Outlaw Anthems
Eén van de weinig 'pure' hardcore bands die ik tegenwoordig nog volg. Deze white trash fuckers hebben een kutjeugd gehad en het enige wat ze ervan weerhoud om de straat op te lopen en de eerste de beste Republikein de hersens in te slaan, is het spelen van haatvolle hardcore. Verdomd goede hardcore.
erg toffe "punk" uit japan
recorded in 1982, remains to this day one of the most unique hardcore records of all time. Indeed, even the many bands that claim to be influenced by GISM (such as Poison Idea, to give just one example) haven't recorded anything that is even close to as completely fucked up and bizarre as this record is. Imagine a cross between early hardcore, early Motorhead, and Iron Maiden. Yes, I'm serious. They throw in some melodic leads and solos in addition to the hardcore chaos and it works beautifully! GISM were probably one of the first hardcore bands to have a significant metal influence. The vocalist shouts and growls like a deranged lunatic, which helps a lot in adding to the "insane" feel of the music. Rumor has it that he was actually somewhat mentally disturbed, which is actually not at all hard to believe at all once you hear the music (though it probably isn't hard to believe by looking at the song titles either)
Echostar - Sola
Het solo project van Martha Schwendener, de zangeres van Bowery Electric. Het klinkt een stuk minder dik dan Bowery Electric maar het is wel iets experimenteler. Echte trip-hop zou ik het niet willen noemen, op de site geven ze zelf aan dat het laptop-soul is, dus... Whatever!
Als je 100th Window van Massive Attack en de rest van Bowery Electric tof vindt dan is dit zeker een aanrader.
Alanis Morissette - Supposed Former Infatuation Junkie
Persoonlijk vind ik dit het tofste album van Alanis. Echt een heerlijk depressieve plaat. Ik verbaas me elke keer als ik dit album op zet over de lyrics, het stikt er namelijk van. Nummers volgepropt met verdriet, af en toe wat geluk en hoop.
Het tempo van de nummers is lekker, hier en daar zijn vette breakbeats te vinden. Ik vrees dat Alanis dit album niet overtreft. Betekent niet dat haar andere albums zuigen (zeker niet!), deze is gewoon 't tofst.
System of a Down - Mezmerize
De eerste helft van een dubbelluik (Hypnotize verschijnt eind van het jaar) en zoals we van SOAD gewend zijn is het weer een schijfje vol afwisseling. De nummers die bij een eerste beluistering opvallen zijn "BYOB" (Bring Your Own Bombs), dat een vrij stevig metalbruggetje kent, "Revenga" dat zo op Toxicity had kunnen staan, "Cigaro" dat in veel topics al als favoriet van menigeen naar voren is gekomen en "Violent Pornography". Dit laatste nummer zal in Amerika tekstueel wel problemen opleveren, er is dus ook een "clean" versie te koop. Het nummer zelf doet me regelmatig aan Scatterbrain denken, en klinkt gewoon lekker.
Al met al kijk ik benieuwd uit naar Hypnotize, System of a Down heeft wederom een reputatie bevestigd!
DJ Shadow - Endtroducing (Deluxe Edition)
In 1996 verscheen het debuutalbum van DJ Shadow, Endtroducing. Het album wordt meestal tot de genres triphop en hiphop gerekend. Dat is niet nodig, want DJ Shadow gaat gewoon zijn eigen weg op dit album. Shadow sampled er geweldig op los. Ik moest in het begin wellicht daarom nogal aan Endtroducing wennen. Na een tijdje ging ik het album steeds meer waarderen, het is naar mijn mening een rustig album die echt maar dan ook echt "recht uit het hart" komt (en om dat te ervaren zijn dus echt geen lyrics nodig).
Negen jaar later is van Endtroducing een Deluxe Edition verschenen. De eerste CD van deze dubbelaar, "The Album", is een geremasterede versie van het album uit 1996. De tweede CD heeft als titel "Excessive Ephemera". De nummers van de eerste CD zijn in een ander jasje zijn gestoken. En dat is goed gelukt, met name de Cut Chemist Party Mix van de Number Song is erg tof. Hetzelfde geldt voor de Peshay Remix van What Does Your Soul Look Like (Part 1). Peshay is een bekende uit de wereld van drum 'n bass, maar dit neemt niet weg dat zijn remix prima in het geheel past. Naast de remixes vinden we de B-kant van de single "Stem", Red Bus Needs To Leave! Verder horen we DJ Shadow iets langer dan 12 minuten live. Persoonlijk vind ik DJ Shadow live wat minder dan op een gewoon album, maar het doet "Excessive Ephemera" geen kwaad.
Conclusie: Endtroducing was al één van mijn favorieten. Excessive Ephemera" is zeker weten een uitstekende aanvulling op Endtroducing. De Deluxe Edition is in mijn ogen dan ook meer dan geslaagd.
[ Bericht 1% gewijzigd door DeKolonist op 23-07-2005 16:37:16 ]
As The Sun Sets - 7744
Tja, hoe zal ik ze eens omschrijven. "Grind influenced tech-metal" is de omschrijving die je toch het meest zult tegen komen. 7744 is het tweede full length album (12 nummers in 14 minuten) van de band, die jammer genoeg vrij kort actief is geweest.
Ze springen af en toe heerlijk van de hak op de tak zoals te horen bij het oudere werk van The Dillinger Escape Plan. Lekkere korte nummers met vreemde intro's en outro's die dan weer over gaan in panisch gekrijs en geschreeuw.
De laatste twee nummers van het album zijn hele rustige, instrumentale nummers en ook de langste van het album. Het klinkt een beetje vreemd wanneer je eerst 10 nummers voorbij hebt horen razen, maar het klinkt best mooi.
Een aantal bandleden zitten tegenwoordig in Daughters.
Hanne Hukkelberg - Little Things
Hanne's stem/zangstijl is als een mix van Björk, Stina Nordenstam en Billie Holiday. Op deze plaat wordt ze bijgestaan door o.a. leden van Jaga Jazzist. "Little Things" wekt de sfeer op van een jazzcafe diep in de nacht, maar door de merkwaardige, gedetailleerde sound is dit toch echt een typisch Noorse plaat. Verschenen op het boeiende Leaf label.
The Prodigy - Always Outnumbered, Never Outgunned
Ik probeer 'm nog maar eens, misschien ga ik 'm beter vinden maar ik vrees toch dat het ook bij deze 3e poging tot luisteren weer niks wordt. Na 'Fat of the Land' lijkt de progressie wel een beetje verdwenen, tot aan Fat of the Land was men per album eigenlijk erg vernieuwend bezig maar dit is de eerste keer dat men hetzelfde kunstje toepast als op een voorgaand album, maar dan met minder inspiratie.
Allmusic schrijft dat het erg doet denken aan KMDFM en daar kan ik 100% inkomen, bij tracks als "Girls" en "Hotride" hoor ik persoonlijk helemaal geen verschil met de beroemde Industrial groep.
Is het dan een slecht album? Nee, dat zeker niet.. maar voor Prodigy begrippen is het niet bepaald een vooruitgang. Ik hoop dat ze bij het volgende album weer eens een 'eigen' geluid hebben
Anaal Nathrakh - The Codex Necro
Vooruitstrevende post-black metal met lichte industriële elementen. Kil geproduceerd, zeer extreme vocals. Dit is tevens het eerste black metal album dat ik hoor waarbij er halverwege een nummer een breakbeat inzet.
Trivia: "The Technogoat" begint met een sample uit de film Event Horizon. Als deze plaat één sfeer opwekt, dan is dat wel die van de chaotische hel-dimensie waar die film op zinspeelt.
Drawn - A New World?
Pas deze cd weer herontdekt.
6 jaar geleden toen deze plaat uitkwam heb ik hem helemaal grijs gedraaid, vervolgens een aantal jaar niet meer gehoord. Tot begin deze week, en sindsdien is hij amper meer uit mijn cdspeler verdwenen
Drawn is een project van enkele In the Woods.. leden, is iets meer metal en experimenteler dan In the Woods..vooral qua zang is het erg 'weird' op zijn tijd. Het werd toendertijd aangekondigt als 'for fans of In the Woods.., Beyond Dawn, Opeth and VoiVod' en daar kan ik me wel aardig in vinden. Helaas na deze release is het project gestopt. Vrij bizarre plaat.
Daughter Darling - Sweet Shadows
Zeer fijne trip-hop plaat. De nummers zijn erg koel, al kan deze band nog het een en ander leren qua originaliteit. De vocals zijn gelikt, iets te gelikt, naar mijn mening. De zangeres Natalie, waarvan ik de achternaam kwijt ben en daarnaast gewoon simpelweg te lui ben om die even op te zoeken, zou zo mee kunnen zingen in een populair bandje.
Maar toch, het is en blijf een zeer gave ceedee. Echt waard om even te luisteren als je een echte trip-hop liefhebber bent! Eigenlijk moet je 'm dan gewoon aanschaffen.
Boris - Akuma No Uta
Misschien niet het meest consistente of opvallende werk van het geniale Japanse allround heavy fucken rock trio Boris, maar volgens mij zijn ze niet in staat om een slecht album af te leveren. Hier gaat Boris wederom onder andere met hypnotiserende dronerock en thrashy garagerock aan de haal. Voor "Akuma No Uta" werden ze geïnspireerd door het geluid van de eerste Venom-platen, wat dus een erg rauwe productie opleverde.
quote:Op de lijst ermee. Heeft Terje Vik Schei (Tchort) hier ook iets mee te maken gehad? Niet dat dat nou zoveel zegt... Green Carnation heeft me niet echt lang kunnen boeien en Blood Red Throne vind ik ronduit redundant. In The Woods... en Carpathian Forest daarentegen...Op zaterdag 23 juli 2005 10:58 schreef mr_cucumber het volgende:
Het werd toendertijd aangekondigt als 'for fans of In the Woods.., Beyond Dawn, Opeth and VoiVod' en daar kan ik me wel aardig in vinden. Helaas na deze release is het project gestopt. Vrij bizarre plaat.
quote:Voorzover ik weet geen Tchortt: http://www.prophecy-productions.de/front_content.php?idcat=74&idart=102&releaseid=49〈=1Op zaterdag 23 juli 2005 13:54 schreef Summoner het volgende:
[afbeelding]
Op de lijst ermee. Heeft Terje Vik Schei (Tchort) hier ook iets mee te maken gehad? Niet dat dat nou zoveel zegt... Green Carnation heeft me niet echt lang kunnen boeien en Blood Red Throne vind ik ronduit redundant. In The Woods... en Carpathian Forest daarentegen...
Herken alleen de naam van Christer (aka. xBotteri geloof) maar er zit nog een ITW lid in.
Yakuza - Way of the Dead
Tijdje terug deze plaat voor weinig aangeschaft maar nog niet al te veel kunnen luisteren door de stortvloed aan nieuwe albums. Kruising tussen (een lichte vorm van) metalcore en jazz. Omschreven als een combinatie tussen Dillinger Escaplen, John Zorn en Fantomas, maar dat vind ik iets teveel eer voor dit album al zit er wel een kern van waarheid in. Zelf vind ik het meer op Candiria lijken. Af en toe wat Mr Bungle achtige dingetjes en een hoop saxofoon. Laatste nummer is een 43 minuten freejazz nummer.
Fugazi - Repeater / 3 Songs
Re-release van het debuutalbum plus de "3 Songs" EP. Fugazi was één van de meest spraakmakende post-hardcore bands van de jaren '90, en wat mij betreft samen met het Dischord label een van de hoekstenen van de indie-mentaliteit.
"Repeater" werd door een populair gitaarmagazine één van de beste gitaarplaten van de 90s genoemd, en terecht.
Callisto - True nature unfolds
Dit album van deze Finse band is geproduceerd door wijlen Mieszko Talarczyk. De muziek zou je het best kunnen omschrijven als een mix van ISIS, Breach en Cult of Luna.
De 10 nummers op dit schijfje zijn dus allemaal redelijk lang en gaan van donkere soundscapes naar lekker gehak en weer terug naar mooie rustige muziek. Het leuke is dat deze band uit slechts 4 leden bestaat en toch, al dan niet met wat gastmuzikanten bij een aantal nummers, toch zo enorm weet te klinken als de eerder genoemde bands.
Roni Size & Reprazent - In The Mode
Wie weinig tot geen problemen met drum 'n bass heeft, zal in In The Mode zeer waarschijnlijk een fijne plaat treffen die makkelijk in het gehoor ligt. Het eerste nummer, Railing Pt. 2, is een remake van eerste nummer op het veelgeprezen debuutalbum van Roni Size & Reprazent, New Forms. Dit nummer brengt mij al in de goede stemming. Mocht dat na het eerste nummer bij jou nog niet het geval zijn, dan zal het tweede nummer, In and Out, daar wel voor zorgen. Wie de plaats na de eerste twee nummers nog niet bevalt, moet kappen met luisteren. Wie de plaat dan wel ziet zitten kan relaxed achterover leunen en genieten
! 
1. Election Day - Grace Jones
2. Keep Me In The Dark
3. Goodbye Is Forever
4. The Flame
5. Missing
6. Rose Arcana
7. The Promise - Herbie Hancock
8. El Diablo
9. Lady Ice
Een musthave voor iedere duran duran fan old-style...
The White Stripes - De Stijl
Dit vind ik denk ik toch het tofste album van The White Stripes. Het album ademt een lekker sfeertje uit, en weet me altijd weer wat op te vrolijken als 't buiten kutweer is. Het gitaarspel van Jack is super, het gedrum van Meg lekker eenvoudig. Fijn album om te luisteren als het buiten 25+ graden is en je lekker in je hangmat onder 'n esdoorn wilt hangen.
Inspectah Deck - Uncontrolled Substance
Inspectah is één van de minder geprofileerd leden van de Wu-Tang Clan. Net als bij clangenoten Masta Killa en U-God duurde het even voordat zijn eerste solo-plaat het daglicht zag ("Uncontrolled Substance" zou al in 1995 af zijn, maar verscheen pas in '99). Dit is in 'the grand scheme of hip hop' misschien niet een zeer opvallende plaat, maar desondanks een solide entry in de Wu-Tang canon.
Osdorp Posse - Oud & Nieuw
De leden van de Osdorp Posse vonden dat de opnames van hun eerste CD's niet al te best waren en besloten daarom in de tweede helft van de jaren negentig dat het tijd werd om af te rekenen met dat "klotegeluid". Het resultaat mag er zijn, wat niet wegneemt dat ik dat "klotegeluid" ook simpelweg tof vind klinken. Goed, zij zijn dan ook de artiesten. Ze laten met bijvoorbeeld "Vlijmscherp" en "Roffer dan ooit" horen hoe zij deze nummers oorspronkelijk al wilden laten klinken. De beats klinken beter, maar toch vind ik de eerdere versie van beide nummers niet voor de versie op Oud en Nieuw onderdoet. Niet alle nummers zijn van de originele beats voorzien. De beats op "Osdorp stijl" zijn door MRC gemaakt. Het nummer overdonderde me de eerste keer volledig. Dat was best wel een heftige ervaring;)! "Abstract met tact" vind ik minder goed gelukt, omdat het in mijn ogen de toffe sfeer van de versie op de CD Afslag Osdorp niet oproept. Ik vind "Op de distip" de topper van deze CD. Het nummer is met zo'n enorme gedrevenheid gerapt dat ik er iedere keer weer een geweldige adrenalinekick van krijg. Goed, de Osdorp Posse is altijd al gedreven geweest en zal dat zonder twijfel ook altijd blijven. Maar "Op de distip" komt die gedrevenheid wel erg goed tot uiting.
[ Bericht 0% gewijzigd door DeKolonist op 26-07-2005 17:36:01 ]
Lohues & the Louisiana Bluesclub - Ja Boeh
Een grote jeugddroom van Daniel Lohues was om ooit nog eens naar Amerika te gaan om daar blues te spelen. Die droom kwam voor hem uit toen hij in 2003 naar Louisiana afreisde om daar in een studio samen met de plaatselijke (tot 'Louisiana Blues club' omgedoopte) muzikanten enkele bluesnummers op te gaan nemen, dat werd deze plaat. Je hoort duidelijk dat Lohues hier uitstekend op z'n plaats is, het is iig een keuze geweest waar hij met z'n hart achterstond.
Inmiddels zijn er 2 albums en 3 singles van de voormalig Skik zanger met de Louisiana Bluesclub verschenen waarvan ik het 2e album ook zeker nog eens ga proberen.
Alamaailman Vasarat - Vasaraasia
Dynamische Finse band die een spetterende mix van Klezmer en Balkan folk neerzet. De meest gebruikte instrumenten zijn sax, trombone, didgeridoo en pump organ, maar af en toe zet de band de muziek wat kracht bij door de toevoeging van zware gitaren. Heel fraai hoe fucking intens zogenaamde 'world music' (verschrikkelijke term) kan klinken.
Skinny Puppy - The Greater Wrong Of The Right
Het nieuwste album van Skinny Puppy. Ik ben niet bekend met het oudere werk van ze, maar ik weet wel dat dit een uitermate vet album is. Het klinkt een stuk killer dan Nine Inch Nails, de vocals klinken "smeriger" dan die van Reznor, en het gebruik van gitaren is minimaal. De beats zijn erg strak, vooral die van het catchy en radiovriendelijke nummer "Use Less".
Eigenlijk zou je 'm alleen al willen kopen vanwege het zeer gaaf vormgegeven digipack. Het hoesje staat vol met ranzige artwork. Van uiteengerukte hoofden met haken in de mondhoeken, en wormen die uit veel te grote neusgaten(?) kruipen tot bandleden die tegen glas aangedrukt zijn en je gewoon haast smeken om ze te bevrijden. Zeer fraai spul.
Oh ja, als je van plan bent om de hele vakantie vrolijk te blijven moet je de plaat absoluut niet opzetten. Deze is echt uitermate effectief in het verneuken van jouw blijdschap.
Alternativa - A Night In Starlight
Een nederlandse band die muziek maakt geinspireerd door ELO\ Beatles \ Alan Parson .
Vorig jaar was Join us for Christmas hun eerste singel . Een vrolijk nummer die het goed deed in ELO nieuwsgroepen
Nu is er een heel album met uptemo, balads en instrumentale nummers . Dat Sunglass Hero de titel is van een van de nummers zegt kenners waarschijnlijk al genoeg
De website is www.alternativa.nl waar je ook van 9 nummers stukjes mp3 kan horen
Ik heb overigens niets te maken met deze band. Ze zijn voor mij wel een alternativ(a) ipv de top 40 shit
Manes - Vilosophe
Dit album wordt steeds beter naarmate je 'm vaker op zet. Wat een fucking vet album. Je kan er van alles in horen, daarom is het ook niet in een genre te plaatsen. Van Radiohead en Massive Attack tot Nine Inch Nails, maar wel met een compleet eigen stijl. Breakbeats en vette gitaren in overvloed. Het album is lekker samenhangend en tegelijkertijd afwisselend zat. Ook deze plaat is niet echt aan te raden als je van Maroon 5 houdt en je in Spanje bent om breezahs te scoren.
Het nummer "White Devil Black Shroud" is mijn persoonlijke favoriet. Alleen het laatste nummer is een beetje overbodig. Wat Manes nou nog meer gemaakt heeft weet ik niet, dat ze op deze manier door moeten gaan weet ik wel. Summoner kan er vast wel iets meer over vertellen...
Een donders vet album.
(
Summo)
Figure of Merit - Vatic
Met hun tweede langspeler Vatic slaat het geagiteerde viertal een indrukwekkende brug tussen mid-periode Neurosis en Unsane, er hier en daar wat dynamische math-trekjes en Jesus Lizard-achtig gitaarwerk bij betrekkend. Resultaat: een zeer gevarieerde plaat die, ondanks de bescheiden speelduur, overloopt van de intelligente herrie.
Wat Figure of Merit tevens siert is dat ze, net als bijvoorbeeld Mastodon, erg speels omspringen met de verscheidene invloeden die -- deels -- hun muziek vormgeven. Als je een beetje bekend bent met ‘vernieuwende extreme muziek’, zal Vatic veel vertrouwde associaties oproepen, echter geen riff, break of vocale uitbarsting klinkt geforceerd of geeft je het idee dat Figure of Merit zich teveel laat leiden door overdadig gemanifesteerde invloeden. Van de penetrante gitaarfeedback die Aorta op gang brengt, tot de laatste tonen van Grace at Arms Length (verwijzing naar een zeker Neurosis meesterwerk?), is Vatic een toonbeeld van vakkundigheid en muzikale klasse.
Immolation - Unholy Cult
Een van mijn favoriete deathmetalbands, heerlijk duister en technisch. Verwacht geen full speed ahead gehak en geblast, maar doordachte gevarieerde composities van supersnel tot slepend traag.
Geweldig album.
quote:dan zou ik zeker het oudere werk eens opzoeken want the greater wrong of the right is met afstand het zwakste album dat ze gemaakt hebben en klinkt meer als een Ogre solo album dan als een Puppy album. De gekte is compleet verdwenen en het klinkt allemaal veel en veel te gladjes. Probeer the process of rabies eens.Op zondag 24 juli 2005 23:32 schreef THE_WRETCHED het volgende:
[afbeelding]
Skinny Puppy - The Greater Wrong Of The Right
Het nieuwste album van Skinny Puppy. Ik ben niet bekend met het oudere werk van ze, maar ik weet wel dat dit een uitermate vet album is. Het klinkt een stuk killer dan Nine Inch Nails, de vocals klinken "smeriger" dan die van Reznor, en het gebruik van gitaren is minimaal. De beats zijn erg strak, vooral die van het catchy en radiovriendelijke nummer "Use Less".
Eigenlijk zou je 'm alleen al willen kopen vanwege het zeer gaaf vormgegeven digipack. Het hoesje staat vol met ranzige artwork. Van uiteengerukte hoofden met haken in de mondhoeken, en wormen die uit veel te grote neusgaten(?) kruipen tot bandleden die tegen glas aangedrukt zijn en je gewoon haast smeken om ze te bevrijden. Zeer fraai spul.
Oh ja, als je van plan bent om de hele vakantie vrolijk te blijven moet je de plaat absoluut niet opzetten. Deze is echt uitermate effectief in het verneuken van jouw blijdschap.
quote:Will do.Op maandag 25 juli 2005 17:27 schreef bartrid het volgende:
[..]
dan zou ik zeker het oudere werk eens opzoeken want the greater wrong of the right is met afstand het zwakste album dat ze gemaakt hebben en klinkt meer als een Ogre solo album dan als een Puppy album. De gekte is compleet verdwenen en het klinkt allemaal veel en veel te gladjes. Probeer the process of rabies eens.
Dat moet dan echt wel super-vet materiaal zijn, he?
quote:In ieder geval een stuk minder toegankelijk en veel agressiever en noisier.Op maandag 25 juli 2005 18:06 schreef THE_WRETCHED het volgende:
[..]
Will do.
Dat moet dan echt wel super-vet materiaal zijn, he?
Bertrand - The Sssound of Mmmusic
Ik wist niet goed tot welk genre ik deze plaat moest rekenen. Allmusic heeft het over "the sounds of '60s pop and the innovative visions of fresh-sounding electronica style". Goed, daar zal ik mij dan maar achter scharen
. De achterkant van het hoesje- waarop we langs mooie rotsen naar een wolk kijken die mooi centraal in de blauwe hemel is gelegen- geeft de sfeer op de CD prima weer: relaxed en rustig. Dit neemt niet weg dat je de CD ook prima kan opzetten als het buiten regent. Tsom is een heerlijk nummer, aan het eind van het nummer kom ik in ieder geval in een soort van trance. De videoclip van dit nummer was heel lang geleden op TMF te zien. Het is één van de meest geniale clips die ik ooit heb gezien! Bertrand Burgalat wordt in dit nummer onder andere bijgestaan door twee zangeressen, April March en Anne Lisbet Tollanes. Zij beschikken beiden over een goed stemgeluid, wat ze ook in Ok Scorpios bewijzen. Het volgende nummer is Aux Cyclades Electronique, een echte wegdromer... Ma Recontre is in het Frans gezongen. Je houdt er wel van of je houdt er niet van. Ik ben wel een beetje opgegroeid met Franse muziek, dus voor mijzelf valt het prima te pruimen. We horen overigens nog meer nummers op deze CD die in het Frans zijn gezongen. Voor velen zal dat ongetwijfeld een minpunt zijn. (Come Potrei) Scordare wordt weer in het Italiaans gezongen (weet echt niet wat het betekent ) . In Sunshine Yellow hoor ik de woorden white powder en laundry, het nummer zal wel over de was doen gaan. Het is veruit het snelste nummer op The Sssound of Mmmusic, maar het is niet zo dat je meteen uit je stoel springt en gaat dansen. Op de dansvloer waarschijnlijk wel, maar bij het beluisteren van deze CD heb ik daar niet zo veel behoefte aan. De nummers die daarna komen zijn weer rustig en relaxed. Conclusie: Je hebt bij deze plaat een voordeel als je graag naar Franstalige en Italiaanstalige muziek luistert of met deze muziek bent opgegroeid. The Sssound of Mmmusic blijft echter een rustige en relaxte CD als dat eerste niet het geval is. Ikzelf kijk er al naar uit om de nieuwe plaat van Bertrand, Portrait Robot, aan te schaffen.
Meer informatie over Bertrand Burgalat
[ Bericht 0% gewijzigd door DeKolonist op 26-07-2005 15:42:07 ]
December - The Lament Configutation
Ondergewaardeerde band die een noisy mix van post-hardcore, metal en sporadische grindcore blaststukken neerzet. "The Lament Configuration" (verwijzing naar The Box van Hellraiser) is gezegend met een toepasselijk ongepolijste productie van Devin Townsend, die natuurlijk een lekker potje herrie wel kan waarderen.
Osdorp Posse & Nembrionic Hammerdeath - Briljant, Hard en Geslepen
Je kan deze CD op twee manieren belichten: of je redeneert vanuit de muziek van Nembrionic of je stelt de lyrics van de O.P. centraal. Ik doe dat laatste, omdat ik beter bekend ben met de O.P. dan Nembrionic.
De lyrics op Briljant, Hard en Geslepen staan als een huis. De leden van Nembrionic zorgen voor een krachtige en goede ondersteuning, waardoor de lyrics van de O.P. een nog hoger "recht voor je raap" gehalte krijgen. Dit komt bijvoorbeeld prima tot uiting in Wat Ik Effe Kwijt Wou! Dit nummer is één van mijn O.P.-favorieten. Zondebokken is ook zo'n nummer waarin de combinatie metal en nederhop prima tot haar recht komt. In het nummer worden pestende mensen verbaal op een keiharde en overtuigende manier aangepakt (en zo hoort het). Behalve deze in mijn ogen toppers van deze plaat, vinden we ook een aantal instrumentale nummers. Seda, de "beatprogrammeurderer" van de O.P., laat met Adrenaline en In Je Smoel! horen dat hij dope beats maakt. De instrumentale nummers van Nembrionic doen daar niets voor onder. Twee nummers van de O.P. zijn van een hermengsel (je raadt het al: remix) voorzien. Het origineel van Voor De Fans ken ik niet, dus ik kan daar niet veel over zeggen. Commerciële Aids Nog Steeds is een hermengsel van Commerciële Aids, dat afkomstig is van het zeer beruchte debuutalbum van de O.P., Osdorp Stijl. Het hermengsel klinkt een stuk beter dan het origineel, de vlakke harde beat in het middenstuk van het nummer is erg tof. Een iewat vreemde eend in de bijt op deze plaat is Marie Johanna, Mijmeringen In Een Strandhut. Het nummer begint met een "gewoon" gitaartje en zang; na twee minuten gaat het nummer van het één op het andere moment plotsklaps over in triphop. Erg geslaagd nummer met een geweldige overgang.
Briljant, Hard en Geslepen is mijn ogen een prima gelukte metal/nederhop plaat. Een aanrader voor mensen die van metal houden en eens een keer met hiphop kennis willen maken!
Teksten van Briljant, Hard en Geslepen
[ Bericht 0% gewijzigd door DeKolonist op 26-07-2005 17:22:42 ]
http://www.subspace.se/spock/
Patrick Wolf - The Childcatcher
Heel mooi en apart lied. De muziek is speciaal en de tekst autobiografisch: ' I was still a child when you caught me and tied me to your bed. You gave me shoes and pretty clothes, and I gave you what I had between my legs"
Deel 8 alweer uit deze zogenaamd populaire reeks.
Weinig CD's zijn zo slecht aan elkaar gemixt met zo weinig opvallende nummers.
CD bestaat puur uit, je kunt het bijna top40 hardstyle/jumpstyle noemen.
quote:Op dinsdag 26 juli 2005 18:31 schreef walvis69 het volgende:
Momenteel luister ik veel naar S.P.O.C.K. een Zweedse Electro band. Geweldige muziek en ditto teksten. Echt de moeite waard om eens te beluisteren. Op de site van S.P.O.C.K. kun je samples beluisteren en/of downloaden.
http://www.subspace.se/spock/
[afbeelding]
ET come home
Ik heb ze een aantal jaren geleden op WGT gezien en dat was een groot feest. Verder ben ik niet zo'n synthpop fan.....quote:Als kind van de 80's is synthpop echt een feest. Het lijkt allemaal op de grote namen uit die tijd. Kraftwerk, Depeche Mode, Yazoo en ga zo maar door. Hip Hop en Rnb zijn echt niet aan mij besteed. Wat andere synth bands van nu die errug goed zijn:Op woensdag 27 juli 2005 11:09 schreef bartrid het volgende:
[..]
ET come home
Wolfsheim - Second Decay en DeVision
Fred Frith - Pacifica
Met dank aan seborik. Fred Frith is een artiest waar ik tot nu toe nog niet van gehoord had, maar hij zit iig op het label van de bekende Avant-garde componist en artiest John Zorn en dat belooft al veel goeds.
Ik hoor Pacifica nu voor het eerst en ik moet zeggen dat het een erg bijzondere plaat is. Het album doet wat aan als een film zonder beeld, als een goed boek waarin je dit keer meegenomen wordt in een muzikale verhaallijn. De ene keer zit je als luisteraar in een donker bos, de andere keer midden in een oorlog en een stukje verder raak je de weg compleet kwijt.
Mijn eerste indruk is dus erg goed
een paar 100x beter dan explosive cartuning deel zoveel
quote:Ik ken ze wel maar vind er persoonlijk weinig aan maar probeer Syntax - Meccano Mind eens. Zal je best goed vinden denk ik.Op woensdag 27 juli 2005 16:35 schreef walvis69 het volgende:
[..]
Als kind van de 80's is synthpop echt een feest. Het lijkt allemaal op de grote namen uit die tijd. Kraftwerk, Depeche Mode, Yazoo en ga zo maar door. Hip Hop en Rnb zijn echt niet aan mij besteed. Wat andere synth bands van nu die errug goed zijn:
Wolfsheim - Second Decay en DeVision
Mooi verpakt in (jawel) een metalen doosje is dit toch wel 1 van de post punk klassiekers. De snerende John Lydon, de gitaar van Keith Levene die de melodie van het zwanenmeer door de mangel haalt en bovenal de geweldige baslijnen van Jah Wobble maken dit tot 1 van mijn favoriete PIL nummers.
Joshua Redman quartet - Passage of Time
Prachtig album uitgevoerd door dit talentvolle kwartet. Ideale combinatie tussen de traditionele invloeden en een eigentijdse invulling van wat jazz zou moeten zijn
Joshua Redman - tenor saxophone
Aaron Goldberg - piano
Gregory Hutchinson - drums
Reuben Rogers - bass