MUZ Muziek
Het forum voor 's werelds enige universele hobby! Snaren of toetsen, vinyl of cd, eendagsvlieg of rasartiest, op de radio of op een festival! Hier kun je al je ongebreideld enthousiasme, maar ook je weldoordachte kritische noten kwijt over muziek
Mijn 1e plaat van het jaar.
Boris ~ Amplifier Worship
Boris is een band uit Japan die veel afwisseling in zijn releases brengt. Het varieert van 70'ish rock tot expirimenten met Merzbow en Keiji Haino. Amplifier Worship kan je onder de doom scharen hoewel het geen standaard doomplaat is geworden. Denk aan doom, rock elementen, uptempo dronende momenten en een psychedelische feel die men weet te creëren. Al met al een gevarieerde plaat met een consistente doom atmosfeer.
Begin het jaar goed, begin met DOOM.
Boris ~ Amplifier Worship
Boris is een band uit Japan die veel afwisseling in zijn releases brengt. Het varieert van 70'ish rock tot expirimenten met Merzbow en Keiji Haino. Amplifier Worship kan je onder de doom scharen hoewel het geen standaard doomplaat is geworden. Denk aan doom, rock elementen, uptempo dronende momenten en een psychedelische feel die men weet te creëren. Al met al een gevarieerde plaat met een consistente doom atmosfeer.
Begin het jaar goed, begin met DOOM.
Titel en artiest is onbekend?
muziek is wel chill. tekst:
If i gave you my love, I tell you what I'll do.
I expect a whole lot of love outta you.. Hmmm mmmm..
(herhaald op een chille beat)
credits --> 45king + queen latifah ??
muziek is wel chill. tekst:
If i gave you my love, I tell you what I'll do.
I expect a whole lot of love outta you.. Hmmm mmmm..
(herhaald op een chille beat)
credits --> 45king + queen latifah ??
Syl Johnson - Is It Because I'm Black
kleine snippet van een andere site
Werkelijk schitterend blues/funk nummer. Zou zeker bovenin de top 2000 kunnen staan naar mijn idee, maar geloof ik nooit echt bekend geworden hier? Ik krijg eigenlijk nooit een brok in m'n keel van een nummer, maar deze kan ik zo 5 keer achter elkaar draaien zonder dat het iets aan emotie inboet.
Vicente Amgio - El Mandaito
Nummero 2 van de CD, Vivencias Imaginadas.
Zonder twijfel kunnen we zeggen dat Vicente Amgio een van de allerbeste Flamenco-gitaristen is van het moment. Misschien dé beste, ware het niet dat er ook nog een Tomatito en een Paco de Luciá op deze aardkloot ronddwarreld. El Mandaito is een loepzuivere buleriás, maar dan moet men ook zeggen dat de eerste die Vicente Amigo op een fout betrapt nog geboren moet worden. Iedereen die maar beweert voor het kleinste beetje gitaar te kunnen spelen, moet dit nummer luisteren en daar nog maar eens goed over nadenken. Dít is gitaar.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Johnny & The Hurricanes - Red River Rock
Heel erg vrolijk numer, uitsluitend instrumentaal overigens. Hoe beroerd ik me ook voel, van dat nummer word ik altijd ZO ontzettend vrolijk Er zijn maar weinig nummers die dat ook kunnen. Men at work - Land down under is eigenlijk het enige andere nummer wat ik ken, dat ook dat vermogen heeft.
Heel erg vrolijk numer, uitsluitend instrumentaal overigens. Hoe beroerd ik me ook voel, van dat nummer word ik altijd ZO ontzettend vrolijk Er zijn maar weinig nummers die dat ook kunnen. Men at work - Land down under is eigenlijk het enige andere nummer wat ik ken, dat ook dat vermogen heeft.
Er zijn maar weinig nummers die dat ook kunnen. Men at work - Land down under is eigenlijk het enige andere nummer wat ik ken, dat ook dat vermogen heeft.
Salivili hipput tupput tapput äppyt tipput hilijalleen
Ik luister nu naar wat mp3's gedownload van http://www.weinsist.com/
"We Insist" is een franse band die een vreemde maar vrolijke combinatie (Avant Garde?) van Jazz en Rock maakt. Afwijkende structuren, vage blaaspartijen (nooit "free") samen met de drive van rock en metal.
In het begin keek ik nogal op van de combinatie maar na enkele luistersessies ging ik het waarderen en nu verlang ik naar meer. Binnenkort treden ze op in de WII als voorprogramma van Hul. lk ben zeer benieuwd naar hun live performance.
"We Insist" is een franse band die een vreemde maar vrolijke combinatie (Avant Garde?) van Jazz en Rock maakt. Afwijkende structuren, vage blaaspartijen (nooit "free") samen met de drive van rock en metal.
In het begin keek ik nogal op van de combinatie maar na enkele luistersessies ging ik het waarderen en nu verlang ik naar meer. Binnenkort treden ze op in de WII als voorprogramma van Hul. lk ben zeer benieuwd naar hun live performance.
Binnenkort treden ze op in de WII als voorprogramma van Hul. lk ben zeer benieuwd naar hun live performance.
.
Far Corporation - Stairway to heaven.
Cover van Led Zeppelin's klassieker, waarbij er toch wel een eigen draai aan gegeven wordt. Ik dacht altjd dat de band een soort van "knutselproject" a la Boney M was, en nog Duits ook, maar er deden toch wel wat grote namen op mee. Drummer Simon Phillips (nu bij Toto), zanger Robin McAuley, en Bobby Kimball, David Paich en Steve Lukather (alle 3 van Toto). Bij nader inzien blijkt idd de Duitse producer Frank Farian (Boney M, Milli Vanilli) achter het geheel gezeten te hebben.
Leuk om nog eens te horen.
.Far Corporation - Stairway to heaven.
Cover van Led Zeppelin's klassieker, waarbij er toch wel een eigen draai aan gegeven wordt. Ik dacht altjd dat de band een soort van "knutselproject" a la Boney M was, en nog Duits ook, maar er deden toch wel wat grote namen op mee. Drummer Simon Phillips (nu bij Toto), zanger Robin McAuley, en Bobby Kimball, David Paich en Steve Lukather (alle 3 van Toto). Bij nader inzien blijkt idd de Duitse producer Frank Farian (Boney M, Milli Vanilli) achter het geheel gezeten te hebben.
Leuk om nog eens te horen.
Today is the Day - Sadness Will Prevail
Ik luister nu disc 1 van "Sadness Will Prevail", één van de belangrijkste en beste experimentele platen die de extreme [metal/whatevercore] de afgelopen jaren heeft voortgebracht. Today is the Day is sowieso erg belangrijk geweest... want waar waren bands als Mastodon en zelfs Dillinger Escape Plan geweest zonder het pionierswerk van Steve Austin en consorten begin jaren '90? Waarschijnlijk zouden zij in dat geval het wiel nog moeten uitvinden.
Deze plaat is echt voortreffelijk. Het is met een speelduur van ruim 150 minuten een hele zit, maar het album is dermate divers en onvoorspelbaar dat de tijd vliegt tijdens het luisteren.
Hmz, ik heb er even naar geluisterd, maar vind het toch een slechte combinatie. Ik krijg het idee dat er een paar lui een rockband wilde beginnen en dat ze toevallig wat goeie vrienden hadden met blazers die ze niet wilde afwijzen ofzo... Ik vind het klinken een Hells Angels met een zondags pak aan.quote:Op dinsdag 4 januari 2005 12:32 schreef nipeng het volgende:
Ik luister nu naar wat mp3's gedownload van http://www.weinsist.com/
"We Insist" is een franse band die een vreemde maar vrolijke combinatie (Avant Garde?) van Jazz en Rock maakt. Afwijkende structuren, vage blaaspartijen (nooit "free") samen met de drive van rock en metal.
In het begin keek ik nogal op van de combinatie maar na enkele luistersessies ging ik het waarderen en nu verlang ik naar meer. Binnenkort treden ze op in de WII als voorprogramma van Hul. lk ben zeer benieuwd naar hun live performance.
Leuke vergelijking.quote:Op woensdag 5 januari 2005 00:50 schreef menesis het volgende:
[..]
Hmz, ik heb er even naar geluisterd, maar vind het toch een slechte combinatie. Ik krijg het idee dat er een paar lui een rockband wilde beginnen en dat ze toevallig wat goeie vrienden hadden met blazers die ze niet wilde afwijzen ofzo... Ik vind het klinken een Hells Angels met een zondags pak aan.
De eerste keer vond ik het ook bijzonder warrig. Hou persoonlijk wel van afwijkende muziek dus ik gaf het een tweede kans. De meeste mensen zullen "We Insist!" niet kunnen waarderen.
The Style Council - Cafe Bleu
Het eerste volledige album van The Style Council (na de EP Introducing uit 1983) is Cafe Bleu. Het album verscheen in 1984 en kenmerkt zich vooral door lome jazzy tracks. Mick Talbot heeft op piano een overheersende invloed op de stijl van Cafe Bleu. Er staan vrij veel instrumentale nummers op de cd, waardoor het inderdaad klinkt als muziek die je op een lome zondagmiddag in een café zou kunnen horen. My ever changing moods is het meest bekende nummer van de cd (overigens het enige nummer van The Style Council in de top 2000, belachelijk) en met slechts zang van Weller met begeleiding van Talbot op piano is dit tevens één van de weinige nummers waarop de echte tweemansbasis van The Style Council te horen is. Voor de Amerikaanse markt werd de tracklist compleet omgegooid, en daar kwam het album als My ever changing moods op de markt. Op verschillende nummers is ook de mooie stem van Dee Cee Lee te horen, de latere mrs. Weller. Hoogtepunt is toch You're the best thing, met synth, funky gitaar en ingetogen zang van Weller. Perfect album voor de luisteraars van Arrow 90.7 FM.
I intend to live forever, or die trying.
Epica - The Phantom Agony
Het beste wat er van After Forever zou kunnen worden is niet gebeurd. Nou ja, toch wel maar dan onder de naam Epica. Toen Floor besloot dat ze al die gothic meisjes maar niets vond en ook nog ruzie kreeg met gitarist Mark, is er weinig meer overgebleven van de originele After Forever. Maar goed, met Epica is er in ieder geval weer een vervolg gemaakt op het "The Embrace That Smothers"-thema. Gewoon lekkere muziek om naar te luisteren en niet zo 13-in-een-dozijn als het in eerste instantie lijkt.
Alweer een oudje, maar opgedoken wegens de hongerstakende DJ's voor Darfur:
Temple of the dog
Het verhaal begint met een band genaamd Mother Love Bone, wiens zanger (Andrew Wood) overlijdt aan een overdosis na slechts 1 plaat (Apple) uit gebracht te hebben. Zijn vrienden Jeff Ament, Stone Gossard (beiden van MLB) en Chris Cornell (Soundgarden) pennen een album bij elkaar en halen er wat vrienden bij. Chris brengt Matt Cameron me (die ook al met Stone en Jeff en ene Mike McCready aan een projectje werkt) en er duikt ene Eddie Vedder op.
Het album bestaat niet alleen uit songs voor Andrew, ook materiaal wat niet binnen Soundgarden of het hierbovengenoemde project past wordt gebruikt. Maar het is vooral een emotionele plaat, geschikt voor iedereen die Soundgarden of Pearl Jam een warm hart toedraagt. Pearl Jam? Ja, want dat verscheen uit de as van Mother Love Bone. Wie weet hoe de geschiedenis anders was gelopen?
Temple of the dog
Het verhaal begint met een band genaamd Mother Love Bone, wiens zanger (Andrew Wood) overlijdt aan een overdosis na slechts 1 plaat (Apple) uit gebracht te hebben. Zijn vrienden Jeff Ament, Stone Gossard (beiden van MLB) en Chris Cornell (Soundgarden) pennen een album bij elkaar en halen er wat vrienden bij. Chris brengt Matt Cameron me (die ook al met Stone en Jeff en ene Mike McCready aan een projectje werkt) en er duikt ene Eddie Vedder op.
Het album bestaat niet alleen uit songs voor Andrew, ook materiaal wat niet binnen Soundgarden of het hierbovengenoemde project past wordt gebruikt. Maar het is vooral een emotionele plaat, geschikt voor iedereen die Soundgarden of Pearl Jam een warm hart toedraagt. Pearl Jam? Ja, want dat verscheen uit de as van Mother Love Bone. Wie weet hoe de geschiedenis anders was gelopen?
We used to hate people - Now we just make fun of them - It's more effective that way
Elk jaar Towel Day!(2)](3)
Dommage arachide-fromage
Elk jaar Towel Day!(2)](3)
Dommage arachide-fromage
Kaito - You've seen us... you must have seen us
Van Kaito, een britse band, verscheen in 2004 het album Band Red. Een kort album vol met upyempo, noisy punkpop songs. Of, zoals ik in m'n 'beste van 2004' lijstje (ze staan geloof ik op 7) al zei, "noise zoals dit wordt te weinig meer gemaakt".
Nu heb ik ook hun 1e album binnen. En tja, als je de explosieve noisegekte van Band red gewend bent, is dit even een tegenvaller. Maar laat ik niet meteen overdrijven, het is gewoon 'anders'. Op AMG wordt de band vergeleken met oa. Bis en Brassy, dat snap ik met dit album beter dan met Band red. Er is meer aandacht voor de keyboards en minder voor de gitaar(effecten), bovendien zijn de meeste nummers wat minder snel dan een Should I? bijvoorbeeld. Maar als ik dit album van Kaito als eerste had gekend had ik het ook een prima album gevonden hoor. De stem van de zangeres is wel herkenbaar tov Band red.
Lifehouse - Fool
Lifehouse is een rockband die bestaat uit 4 leden (tenminste voor zover ik weet)...eerst waren ze met z'n drietjes. De zanger Jason Wade schrijft tegenwoordig de meeste nummers zelf en dat doet ie goed. Ze hebben volgens mij maar 1 nummer gehad die in Top 40 is beland namelijk: Hanging by a moment Ook een goed nummer vind ik
Het nummer Fool is al een van hun oudere nummers en staat dan ook op hun 1e singeltje: Hanging by a moment. Best wel een rustig nummer (behalve t refrein dan misschien)..en je wordt er ook niet echt vrolijk van ofzo. Maar wel heeeeel mooi
Lifehouse is een rockband die bestaat uit 4 leden (tenminste voor zover ik weet)...eerst waren ze met z'n drietjes. De zanger Jason Wade schrijft tegenwoordig de meeste nummers zelf en dat doet ie goed. Ze hebben volgens mij maar 1 nummer gehad die in Top 40 is beland namelijk: Hanging by a moment Ook een goed nummer vind ik
Het nummer Fool is al een van hun oudere nummers en staat dan ook op hun 1e singeltje: Hanging by a moment. Best wel een rustig nummer (behalve t refrein dan misschien)..en je wordt er ook niet echt vrolijk van ofzo. Maar wel heeeeel mooi
want de klop doet het niet.
The Hellacopters - By the Grace of God
1. By the grace of God
2. All new low
3. Down on freestreet
4. Better than you
5. Carry me home
6. Rainy days revisited
7. It's good but it just ain't right
8. U.Y.F.S
9. On time
10. All I've got
11. Go easy now
12. The exorcist
13. Pride
Een verlaat verjaardagscadeautje van Doc, dat momenteel zijn eerste rondje in de speler maakt. Nog niet veel over te zeggen dus, behalve dat het naadloos aansluit op "High Visibility". Lekkere rockplaat dus, al zal ik ze altijd associeren met Entombed
We used to hate people - Now we just make fun of them - It's more effective that way
Elk jaar Towel Day!(2)](3)
Dommage arachide-fromage
Elk jaar Towel Day!(2)](3)
Dommage arachide-fromage
Enya - Watermark
Gewoon heerljike luistermuziek. Rustig, knap in elkaar gezet. Prachtig.
En een prachtige stem.
En tijdens het typen ging Winamp over naar
Muse - Plug in baby
Heerlijke combi van klasiek piano gepingel met lekkere ruige gitaar-roffels en drums.
Heerlijk om op te springen/dansen. Fijne teksten. Joepie!
Gewoon heerljike luistermuziek. Rustig, knap in elkaar gezet. Prachtig.
En een prachtige stem.
En tijdens het typen ging Winamp over naar
Muse - Plug in baby
Heerlijke combi van klasiek piano gepingel met lekkere ruige gitaar-roffels en drums.
Heerlijk om op te springen/dansen. Fijne teksten. Joepie!
zeker een leuk bandjequote:Op zaterdag 1 januari 2005 14:08 schreef nipeng het volgende:
Mijn 1e plaat van het jaar.
Boris ~ Amplifier Worship
[afbeelding]
Boris is een band uit Japan die veel afwisseling in zijn releases brengt. Het varieert van 70'ish rock tot expirimenten met Merzbow en Keiji Haino. Amplifier Worship kan je onder de doom scharen hoewel het geen standaard doomplaat is geworden. Denk aan doom, rock elementen, uptempo dronende momenten en een psychedelische feel die men weet te creëren. Al met al een gevarieerde plaat met een consistente doom atmosfeer.
Begin het jaar goed, begin met DOOM.
heb alleen Huge geluisterd
gedownd van de southeren records site ofzo :s
The Cult - Love
Equal parts psychedelic hard rock and new wave-goth.
Veel te lang niet gedraaid, ik denk dat dit het album is dat ik eind jaren 80 het meest beluisterd heb, en ik vind hem nog steeds even goed. Jammer dat The Cult niet meer 'Love'-achtige platen heeft gemaakt, hierna kwam 'Electric', een echte hardrock plaat met Zep en Aerosmith invloeden en werden The Cult de eerste retrorockers. Vijf sterren
Equal parts psychedelic hard rock and new wave-goth.
Veel te lang niet gedraaid, ik denk dat dit het album is dat ik eind jaren 80 het meest beluisterd heb, en ik vind hem nog steeds even goed. Jammer dat The Cult niet meer 'Love'-achtige platen heeft gemaakt, hierna kwam 'Electric', een echte hardrock plaat met Zep en Aerosmith invloeden en werden The Cult de eerste retrorockers. Vijf sterren
No Dukes of Hazzard in the classroom
At the Gates - Terminal Spirit Disease
Aangezien er geruchten gaan over een reunie dit oudje maar weer eens uit de kast getrokken. Inmiddels alweer 10 jaar oud maar nog steeds zeer goed, voor mij is dit dé Zweedse (Gothenburg) deathmetal band. Enig minpuntje is dat er maar 6 nummers opstaan en 3 wat mindere (qua geluid) liveversies van oude nummers. Maar dessalnietemin een zeer sterk album.
Kom maar op met die reunie
Miminokoto - Live
Een Japanse psychedelische garage rock band. Erg rauw en minimalistisch, echter hier en daar ook schel en noisy. Maar vooral erg Japans.
Fun Lovin' Criminals - Welcome To Poppy's
Ik heb vandaag deze CD gekocht! Fun Lovin Criminals! De vorige cd, Loca vond ik tegenvallen, maar deze... OEH! Geweldig! Hij staat al de hele dag op repeat. Een echte aanrader voor als je van wat chille muziek houdt met een chille stem, wat blaasintrumenten (overwegend sax en trompet), gitaarrifs en keyboard/piano geluiden. Deze plaat gaat zoweizo de hele zomer in mn CDspeler, en dan vooral als ik op het strand zit met een biertje!
momenteel staat 'Living on the streets' aan.
Trouwens, bijna niemand in mijn omgeving kent de FLC. Is het echt zo onbekend of vind niemand het leuke muziek?
Ik heb vandaag deze CD gekocht! Fun Lovin Criminals! De vorige cd, Loca vond ik tegenvallen, maar deze... OEH! Geweldig! Hij staat al de hele dag op repeat. Een echte aanrader voor als je van wat chille muziek houdt met een chille stem, wat blaasintrumenten (overwegend sax en trompet), gitaarrifs en keyboard/piano geluiden. Deze plaat gaat zoweizo de hele zomer in mn CDspeler, en dan vooral als ik op het strand zit met een biertje!
momenteel staat 'Living on the streets' aan.
Trouwens, bijna niemand in mijn omgeving kent de FLC. Is het echt zo onbekend of vind niemand het leuke muziek?
Ze waren een paar jaar geleden vrij populair. "Scooby Snacks" was zelfs een aardige hit, in '96 geloof ik...quote:Op donderdag 13 januari 2005 00:37 schreef menesis het volgende:
Trouwens, bijna niemand in mijn omgeving kent de FLC. Is het echt zo onbekend of vind niemand het leuke muziek?
Gek genoeg kent bijna niemand deze CD, terwijl menige reviewer het misschien wel als de beste CD ooit van hen bestempeld. Ik vind alleen 100% Colombian beter van hun.quote:Op donderdag 13 januari 2005 00:52 schreef Summoner het volgende:
[..]
Ze waren een paar jaar geleden vrij populair. "Scooby Snacks" was zelfs een aardige hit, in '96 geloof ik...
Op de website kun je trouwens alle nummers luisteren: klik!
--edit: oude stijl post--
[ Bericht 86% gewijzigd door Summoner op 14-01-2005 23:32:36 ]
[ Bericht 86% gewijzigd door Summoner op 14-01-2005 23:32:36 ]
"Tommy, thats $100.000,- for a GD golf swing..."
"It's a beautiful saterday morning, what else can we do.."
"It's a beautiful saterday morning, what else can we do.."
Burnt By the Sun - Live from the Relapse Contamination Festival
De complete set die Burnt By the Sun speelde op dat vette festival. Voornamelijk nummers van "Soundtrack to the Personal Revolution", maar ook "Battleship" van het meest recente album.
Klein Orkest - Paarse overall
Soms draai je wel eens een vergeten cd (in dit geval Het leed versierd, uit 1982), en ontdek je een briljant nummer dat je te weinig hoort. Paarse overall is zo'n nummer. Het is jammer dat ik de muziek niet kan posten, maar de geniale tekst wil ik jullie niet onthouden. De meeste teksten van Klein Orkest zijn zoals bekend geniaal, maar Harrie Jekkers heeft zichzelf toch wel overtroffen met dit nummer (okee, vooral de eerste alinea).
Ik ben verliefd op een meisje met een paarse overall
Ik weet alleen nog niet zo goed hoe ik dat haar vertellen zal
Ze zegt: om mijn uiterlijk, geef ik geen ruk
Nou dat kan ze dan wel zeggen, maar Jezus wat een stuk
refr.:
Overal overall
Overal overall
Zo verliefd op dat meisje met de paarse overall
Ik loop mee met demonstraties, ik zou haar huiswerk willen maken
Maar wat ik ook probeer er valt geen afspraak mee te maken
Ze stapt altijd alleen tot diep in de nacht
Ik heb al zo vaak tevergeefs voor dat Vrouwenhuis gewacht
refr.
Ik lees altijd trouw alle vrouwenbijlagen
Ik heb voor de spiegel geprobeerd me minder hanig te gedragen
Maar wat ik ook probeer ik heb hopeloos gefaald
Ze zegt dat mijn verliefdheid maatschappelijk is bepaald
refr.
Ik zag het niet meer zitten, het ging niet al te best
Maar een tijdje geleden heb ik het helemaal verpest
Ik zat in de kroeg, want van verdriet krijg je dorst
En toen kwam die engel binnen en toen zong ik uit volle borst
Overal, overal waar de meisjes zijn, waar de meisjes zijn
Overal overall
Overal overall
Ik heb haar nooit meer gezien dat meisje met de paarse overall
Soms draai je wel eens een vergeten cd (in dit geval Het leed versierd, uit 1982), en ontdek je een briljant nummer dat je te weinig hoort. Paarse overall is zo'n nummer. Het is jammer dat ik de muziek niet kan posten, maar de geniale tekst wil ik jullie niet onthouden. De meeste teksten van Klein Orkest zijn zoals bekend geniaal, maar Harrie Jekkers heeft zichzelf toch wel overtroffen met dit nummer (okee, vooral de eerste alinea).
Ik ben verliefd op een meisje met een paarse overall
Ik weet alleen nog niet zo goed hoe ik dat haar vertellen zal
Ze zegt: om mijn uiterlijk, geef ik geen ruk
Nou dat kan ze dan wel zeggen, maar Jezus wat een stuk
refr.:
Overal overall
Overal overall
Zo verliefd op dat meisje met de paarse overall
Ik loop mee met demonstraties, ik zou haar huiswerk willen maken
Maar wat ik ook probeer er valt geen afspraak mee te maken
Ze stapt altijd alleen tot diep in de nacht
Ik heb al zo vaak tevergeefs voor dat Vrouwenhuis gewacht
refr.
Ik lees altijd trouw alle vrouwenbijlagen
Ik heb voor de spiegel geprobeerd me minder hanig te gedragen
Maar wat ik ook probeer ik heb hopeloos gefaald
Ze zegt dat mijn verliefdheid maatschappelijk is bepaald
refr.
Ik zag het niet meer zitten, het ging niet al te best
Maar een tijdje geleden heb ik het helemaal verpest
Ik zat in de kroeg, want van verdriet krijg je dorst
En toen kwam die engel binnen en toen zong ik uit volle borst
Overal, overal waar de meisjes zijn, waar de meisjes zijn
Overal overall
Overal overall
Ik heb haar nooit meer gezien dat meisje met de paarse overall
I intend to live forever, or die trying.
Ik luister nu naar A Perfect Circle - The Noose,
het is een prachtig liedje.. kortom de hele cd is aan te raden => Thirtheenth Step
het is een prachtig liedje.. kortom de hele cd is aan te raden => Thirtheenth Step
I will take my place in The Great Below
The Silver Mt. Zion Memorial Orchestra & Tra-La-La Bands With Choir - "This Is Our Punk-Rock," Thee Rusted Satellites Gather + Sing,
Laatste album van dit collectief van het Constellation Records label. Ooit begonnen als een klein clubje van een van de leden van Gybe!, maar inmiddels uitgegroeid tot een club die bijna net zo groot is. Als je het vergelijkt met Gybe!, ligt bij The silver Mt Zion blabla meer de nadruk op de zang en de strijkers. Zeker op dit laatste album, waar alle muzikanten zelf ook zingen, misschien niet allemaal evengoed of zuiver, maar het past zeer goed bij de muziek, in het geheel.
Vorig jaar waren ze nog in Nederland en qua sfeer en beleving zaten ze ontzettend dicht bij Gybe! Eveneens lange muziekstukken, zeer goed getimede climaxopbouw waarvoor zoals gebruikelijk ook de tijd voor wordt genomen om de spannning in de muziekstukken op te bouwen. Met het laatste album zijn ze er wedering in geslaagd, misschien is het niet zo goed als Born Into Trouble As The Sparks Fly Upward, maar het doet er zeker niet voor onder. Echter, het kan op de plaat nog zo goed en mooi zijn, er gaat niets boven de concerten.
Laatste album van dit collectief van het Constellation Records label. Ooit begonnen als een klein clubje van een van de leden van Gybe!, maar inmiddels uitgegroeid tot een club die bijna net zo groot is. Als je het vergelijkt met Gybe!, ligt bij The silver Mt Zion blabla meer de nadruk op de zang en de strijkers. Zeker op dit laatste album, waar alle muzikanten zelf ook zingen, misschien niet allemaal evengoed of zuiver, maar het past zeer goed bij de muziek, in het geheel.
Vorig jaar waren ze nog in Nederland en qua sfeer en beleving zaten ze ontzettend dicht bij Gybe! Eveneens lange muziekstukken, zeer goed getimede climaxopbouw waarvoor zoals gebruikelijk ook de tijd voor wordt genomen om de spannning in de muziekstukken op te bouwen. Met het laatste album zijn ze er wedering in geslaagd, misschien is het niet zo goed als Born Into Trouble As The Sparks Fly Upward, maar het doet er zeker niet voor onder. Echter, het kan op de plaat nog zo goed en mooi zijn, er gaat niets boven de concerten.
Joss Stone - Mind, body & soul
Haar debuut The Soul Sessions heb ik nog niet gehoord, maar na deze plaat ben ik er toch wel nieuwsgierig naar geworden. Zoals iedereen inmiddels wel zal weten, was Joss Stone slechts 16 jaar oud toen ze dit album opnam, en ze wordt dan ook geroemd om haar 'volwassen' stemgeluid. Op de cd krijgt ze hulp van verschillende grote namen uit de muziek, zoals Betty Wright (die decennia geleden Tonight's the night zong) en Nile Rodgers (van Chic, duh). De uptempo single You had me geeft niet helemaal een juist beeld van Joss Stone. Haar stem komt volgens mij het best tot zijn recht in de wat langzamere nummers. Right to be wrong is wat dat betreft een beter voorbeeld, en ook een betere single. Het is moeilijk om de cd in een paar woorden te omschrijven, het is niet alleen soul, er zitten ook elementen van jazz en pure pop in.
De eerste drie nummers op de cd zetten de toon, de single Right to be wrong, Jet Lag en You had me laten direct alle kanten van haar stem horen. Eerst ingetogen, bijna jazz, en de funky pop van You had me. Niet alle nummers zijn even sterk, maar de cd verveelt niet. Killing time is mede geschreven door Beth Gibbons van Portishead, maar dat kun je niet horen. Don't cha wanna ride heeft een listige sample van Am I the same girl, een oude hit van Swingout Sister. 10 minuten na het laatste nummer zit er nog een hidden track op de cd, dat had ik al een tijd niet meer gezien. Al met al geen briljante cd, maar wel goed genoeg om zo af en toe eens te luisteren.
I intend to live forever, or die trying.
Skin Chamber - Wound - In the Sew
Skin Chamber is een side project van Paul Lemos en Joe Pappa van Controlled Bleeding. Met Controlled Bleeding maakten muziek die varieerde van old school EBM tot noise tot goth, met SKin Chamber gingen ze de industrial metal kant op. Monotone, lange en over het algemeen langzame nummers met zware riffs, machinale samples en de oerschreeuw (soms bijna deathgrunt) van beide zangers. Godflesh klinkt hierbij vergeleken als een pop band.
Skin Chamber is een side project van Paul Lemos en Joe Pappa van Controlled Bleeding. Met Controlled Bleeding maakten muziek die varieerde van old school EBM tot noise tot goth, met SKin Chamber gingen ze de industrial metal kant op. Monotone, lange en over het algemeen langzame nummers met zware riffs, machinale samples en de oerschreeuw (soms bijna deathgrunt) van beide zangers. Godflesh klinkt hierbij vergeleken als een pop band.
Semi0n is dead, long live Stress Techniques. New project: LLB - JG
http://http://llbinc.bandcamp.com/
http://http://llbinc.bandcamp.com/
Lag Wagon - Trashed
heerlijke Californische punkrock, op het label van Fat Mike van NOFX. En dat is goed te horen. Toch is het geen kopie van die band. Maar wel erg goed. Ook het album hierna, Hoss, mag er erg wezen, maar daarna verloor ik ze uit het oog (mede dankzij m'n dalende interesse in het punkrock genre).
[ Bericht 0% gewijzigd door Tokus op 22-01-2005 01:00:09 ]
Nothing lasts forever but the certainty of change
Duran Duran - Arena
Een live cd uit 1984 met slechts 10 nummers, die gelukkig allemaal wel langer dan 4 minuten duren. Simon LeBon zingt (gek genoeg) redelijk zuiver, alleen als hij iets tegen het publiek roept slaat zijn stem op de gebruikelijke manier over. Arena is een leuke cd, die volstaat met hinderlijk aanstekelijke popmuziek uit het begin van de jaren '80. Eén van de minpunten is dat het weinig avontuurlijk is. Er wordt wel eens geklaagd over concerten van Dire Straits, maar Duran Duran klinkt live ook niet echt veel anders dan op cd. Of vinyl.
Tracklist:
1. Is There Something I Should Know?
2. Hungry Like The Wolf
3. New Religion
4. Save A Prayer
5. Wild Boys
6. The Seventh Stranger
7. The Chauffeur
8. Union Of The Snake
9. Planet Earth
10. Careless Memories
I intend to live forever, or die trying.
Gang Of Four - Entertainment
The Gang Of Four heb ik pas net ontdekt, en ken ook alleen deze plaat. Het grappige aan deze plaat is is dat hij heel erg actueel klinkt en dat terwijl hij uit 1979 komt. Dat komt omdat er een soort van punk-funk revival achtige stroming is. Bandjes zoals The Rapture hebben duidelijk goed geluisterd naar The Gang Of Four en hebben succes.
Of The Gang Of Four er zelf blij mee zijn dat ze onder punk-funk geschaard worden denk ik niet, maar daar kunnen ze niet zo veel aan doen, het lijkt gewoon op elkaar. Wat ik ook wel leuk vind is dat het een typisch engels 'art school' bandje is waar je er tegenwoordig ook weer veel van ziet, Franz Ferdinand, British Sea Power, enz.
De kwaliteit van de opnames zijn ook nog eens super dus ik kijk er nog meer naar uit om nog meer van deze band te gaan beluisteren! En dan hebben ze ook nog een een reunion tour dit jaar, dus misschien kan ik ze dan ook nog een keer gaan bekijken. Er schijnt ook een stuk over ze in de Oor te staan, maar die lees ik niet, maar doe er je voordeel mee.
The Gang Of Four heb ik pas net ontdekt, en ken ook alleen deze plaat. Het grappige aan deze plaat is is dat hij heel erg actueel klinkt en dat terwijl hij uit 1979 komt. Dat komt omdat er een soort van punk-funk revival achtige stroming is. Bandjes zoals The Rapture hebben duidelijk goed geluisterd naar The Gang Of Four en hebben succes.
Of The Gang Of Four er zelf blij mee zijn dat ze onder punk-funk geschaard worden denk ik niet, maar daar kunnen ze niet zo veel aan doen, het lijkt gewoon op elkaar. Wat ik ook wel leuk vind is dat het een typisch engels 'art school' bandje is waar je er tegenwoordig ook weer veel van ziet, Franz Ferdinand, British Sea Power, enz.
De kwaliteit van de opnames zijn ook nog eens super dus ik kijk er nog meer naar uit om nog meer van deze band te gaan beluisteren! En dan hebben ze ook nog een een reunion tour dit jaar, dus misschien kan ik ze dan ook nog een keer gaan bekijken. Er schijnt ook een stuk over ze in de Oor te staan, maar die lees ik niet, maar doe er je voordeel mee.
Aldus.
Judas Priest - Angel of Retribution
De nieuwe Judas Priest, met de terugkeer van Rob Halford. Klinkt typisch Priest. Een combinatie van het jaren 80 en jaren 90 materiaal, met ook wat van Halford's solomateriaal er in. Vooral opener Judas Is Rising is geweldig, maar daarna kakt het een klein beetje in. Na 3 luisterbeurten: goeie plaat. Niet super, niet slecht, gewoon degelijk Judas Priest.
Nothing lasts forever but the certainty of change
Ian Brown - F.E.A.R.
Donker. Indringend. Eng. De ruwe stem van Ian Brown op een klankbed van namaakviolen en andere geluiden uit een doosje. En toch zo echt als muziek kan zijn.
Fantastic expectations
Amazing revelations
Final execution and resurrection
Free expression as revolution
Finding everything and realizing
You got the fear
Donker. Indringend. Eng. De ruwe stem van Ian Brown op een klankbed van namaakviolen en andere geluiden uit een doosje. En toch zo echt als muziek kan zijn.
Fantastic expectations
Amazing revelations
Final execution and resurrection
Free expression as revolution
Finding everything and realizing
You got the fear
I intend to live forever, or die trying.
-edit- post oude stijl, doe dit in "Wat luister je nu - Oude stijl" topic -edit-
[ Bericht 70% gewijzigd door nipeng op 25-02-2005 17:50:06 ]
[ Bericht 70% gewijzigd door nipeng op 25-02-2005 17:50:06 ]
Victory or Valhalla, for the glorious pride of ancient Europe.
Genesis - Abacab
Nee, niet het hele album. Zo goed vind ik dat namelijk niet. Maar wel de zeven minuten durende openingstrack van het gelijknamige album uit 1981. Waarop Phil Collins loeistrak drumt, Tony Banks ouderwets het voortouw neemt met zijn synthesizer, en Mike Rutherford gejaagd zijn gitaar laat schreeuwen. Een fijn poprock.radioplaatje waarmee Genesis zelfs de top 40 haalde.
Nee, niet het hele album. Zo goed vind ik dat namelijk niet. Maar wel de zeven minuten durende openingstrack van het gelijknamige album uit 1981. Waarop Phil Collins loeistrak drumt, Tony Banks ouderwets het voortouw neemt met zijn synthesizer, en Mike Rutherford gejaagd zijn gitaar laat schreeuwen. Een fijn poprock.radioplaatje waarmee Genesis zelfs de top 40 haalde.
I intend to live forever, or die trying.
Goldfrapp - Utopia
Vier minuten wegdromen met Alison Goldfrapp en Will Gregory. Alweer vijf jaar oud. Staat op een EP met acht nummers. Nouja, acht, vijf keer Utopia, twee keer Human en één keer UK Girls.
Staat ook in de playlist van Arrow 90.7 FM.
I intend to live forever, or die trying.
-edit- post oude stijl, post in "Wat luister je nu - Oude stijl" topic -edit-
[ Bericht 43% gewijzigd door nipeng op 25-02-2005 17:51:23 ]
[ Bericht 43% gewijzigd door nipeng op 25-02-2005 17:51:23 ]
Er is een apart postopkriktopics voor de Stuarts en Dr_Flashes van dit forum. En daar kun je ook spelfouten maken zoveel je wilt, aangezien toch niemand die kuttopics leest.
[ Bericht 45% gewijzigd door nipeng op 25-02-2005 17:52:29 (Quote removed) ]
[ Bericht 45% gewijzigd door nipeng op 25-02-2005 17:52:29 (Quote removed) ]
I intend to live forever, or die trying.
Entombed - Unreal Estate
Hoe f**king cool kun je zijn? Het trucje met de symfonie-orkesten kennen we nu wel, Entombed gaat een stapje verder. In 2002 traden zij op samen met het Koninklijke Ballet in het Royal Opera House in Stockholm. Terwijl de dansers hun uitvoering gaven, stonden onze rockers de zaal te teisteren met hun zware death 'n roll
Het artwork is erg mooi uitgevoerd: er zitten een paar schitterende foto's bij: 1 van de totale groep (waarbij alle ballerina's het bekende duivelsteken maken ) en 1 waar een zuinig kijkende man bij de ingang oordopjes uitdeelt
De muziek dan: de productie is erg helder, en de uitvoering van de nummers is gewoon goed. Fans kunnen deze unieke registratie dan ook zeker aanschaffen, of wellicht willen ze wachten op de DVD....
Tracks:
DCLXVI/Intermission
Chief Rebel Angel
Say It in Slugs
It Is Later Than You Think
Returning to Madness
Mental Twin
Night of the Vampire
Unreal Estate
In the Flesh
Something Out of Nothing
Left Hand Path (Outro)
We used to hate people - Now we just make fun of them - It's more effective that way
Elk jaar Towel Day!(2)](3)
Dommage arachide-fromage
Elk jaar Towel Day!(2)](3)
Dommage arachide-fromage
The Dwarves - The Dwarves must die
Een (ten onrechte) doodverklaarde gitarist, humor, optredens van 15 minuten, lekkere songs en hoezen vol dwergen en blote vrouwen: the Dwarves zijn geen doorsnee bandje!
Op deze "lang"speelplaat (klokt ruim 30 minuten!) komen alle aspecten weer naar voren, en zoals ze zelf zeggen: "Every fucking track is a motherfucking hit". Geholpen door een keur aan gasten zoals Dexter Holland, Nick Oliveri en Nash Kato razen de Dwergen door 15 nummers heen; muzikaal lekker groovend, tekstueel scherp. En wie niet meezingt dat hij/zij niet naar Salt Lake City wil, moet maar eens gaan kijken:
03-Mar NL Groningen Vera
04-Mar NL Rotterdam Waterfront
05-Mar NL Den Bosch W2
24-Mar NL Amsterdam Melkweg
Zoals AMG het verwoordt: If it wasn't for the blood and nudity, they'd be huge.
We used to hate people - Now we just make fun of them - It's more effective that way
Elk jaar Towel Day!(2)](3)
Dommage arachide-fromage
Elk jaar Towel Day!(2)](3)
Dommage arachide-fromage
Paul Weller - Wild wood
Niets herinnert meer aan The Jam op deze cd uit 1993. Wild wood is een rustig album met veel akoestische gitaar en ook weer een aantal instrumentale stukken. De wilde haren zijn grijzer geworden, maar de songs zijn niet minder goed dan eind jaren '70. Op het moment dat Wild Wood verscheen, vond ik het de beste plaat die Weller ooit had gemaakt. Twee jaar later zou Stanley Road verschijnen, en dat was pas echt een meesterwerk.
[ Bericht 8% gewijzigd door dwerg op 06-03-2005 12:35:18 ]
I intend to live forever, or die trying.
