Wat luister je nu? (Nieuwe stijl) #25.

Biohazard - Means To An End

het nieuwe album van de New Yorkers Biohazard. En ook hun laatste, zo zegt m'n infosheet
Zometeen eens aan Billy vragen hoe het nou zit.
Ze gaan wel redelijk terug naar de eerste paar albums qua geluid. Wat trager dus dan de afgelopen platen. Best een leuk album, maar het moet nog wat groeien denk ik.

Stond pas in de Aardschok dat het inderdaad hun laatste album is, best jammer want hij is eindelijk weer ouderwets Biohazard. Maar hopen dat ze gaan touren

ja in oktober als alles meezit, zei Billy G. me zojuist.

Tweaker - 2 A.M. Wakeup Call

Het tweede album van Tweaker uit 2004. Het hele album klinkt wat samenhangender en "catchier" dan de voorganger The Attraction To All Things Uncertain, maar tegelijkertijd iets minder experimenteel. De vocalen op dit album worden gedaan door onder andere Will Oldham, Jennifer Charles, Robert Smith en David Sylvian.

Voor mensen die niet weten wie/wat Tweaker precies is:

Tweaker is het solo project van Chris Vrenna, de ex-drummer van Nine Inch Nails, die in 1996 opstapte. Tweaker heeft nummers van o.a. U2, Xzibit, Marilyn Manson en zelfs Nelly Furtado geremixt, en de soundtracks voor de games Doom 3 en American McGee's Alice gemaakt. Vrenna mixt rock met electronica, maar is verder totaal niet te vergelijken met Nine Inch Nails.

[ Bericht 1% gewijzigd door THE_WRETCHED op 20-07-2005 19:10:06 ]

--edit: oude stijl post bugger--

[ Bericht 87% gewijzigd door Summoner op 20-07-2005 23:14:59 ]

Blood For Blood - Outlaw Anthems

Eén van de weinig 'pure' hardcore bands die ik tegenwoordig nog volg. Deze white trash fuckers hebben een kutjeugd gehad en het enige wat ze ervan weerhoud om de straat op te lopen en de eerste de beste Republikein de hersens in te slaan, is het spelen van haatvolle hardcore. Verdomd goede hardcore.

G.I.S.M-Detestation[1984]

erg toffe "punk" uit japan

recorded in 1982, remains to this day one of the most unique hardcore records of all time. Indeed, even the many bands that claim to be influenced by GISM (such as Poison Idea, to give just one example) haven't recorded anything that is even close to as completely fucked up and bizarre as this record is. Imagine a cross between early hardcore, early Motorhead, and Iron Maiden. Yes, I'm serious. They throw in some melodic leads and solos in addition to the hardcore chaos and it works beautifully! GISM were probably one of the first hardcore bands to have a significant metal influence. The vocalist shouts and growls like a deranged lunatic, which helps a lot in adding to the "insane" feel of the music. Rumor has it that he was actually somewhat mentally disturbed, which is actually not at all hard to believe at all once you hear the music (though it probably isn't hard to believe by looking at the song titles either)

Echostar - Sola

Het solo project van Martha Schwendener, de zangeres van Bowery Electric. Het klinkt een stuk minder dik dan Bowery Electric maar het is wel iets experimenteler. Echte trip-hop zou ik het niet willen noemen, op de site geven ze zelf aan dat het laptop-soul is, dus... Whatever!

Als je 100th Window van Massive Attack en de rest van Bowery Electric tof vindt dan is dit zeker een aanrader.

Alanis Morissette - Supposed Former Infatuation Junkie

Persoonlijk vind ik dit het tofste album van Alanis. Echt een heerlijk depressieve plaat. Ik verbaas me elke keer als ik dit album op zet over de lyrics, het stikt er namelijk van. Nummers volgepropt met verdriet, af en toe wat geluk en hoop.

Het tempo van de nummers is lekker, hier en daar zijn vette breakbeats te vinden. Ik vrees dat Alanis dit album niet overtreft. Betekent niet dat haar andere albums zuigen (zeker niet!), deze is gewoon 't tofst.

System of a Down - Mezmerize

De eerste helft van een dubbelluik (Hypnotize verschijnt eind van het jaar) en zoals we van SOAD gewend zijn is het weer een schijfje vol afwisseling. De nummers die bij een eerste beluistering opvallen zijn "BYOB" (Bring Your Own Bombs), dat een vrij stevig metalbruggetje kent, "Revenga" dat zo op Toxicity had kunnen staan, "Cigaro" dat in veel topics al als favoriet van menigeen naar voren is gekomen en "Violent Pornography". Dit laatste nummer zal in Amerika tekstueel wel problemen opleveren, er is dus ook een "clean" versie te koop. Het nummer zelf doet me regelmatig aan Scatterbrain denken, en klinkt gewoon lekker.

Al met al kijk ik benieuwd uit naar Hypnotize, System of a Down heeft wederom een reputatie bevestigd!

DJ Shadow - Endtroducing (Deluxe Edition)

In 1996 verscheen het debuutalbum van DJ Shadow, Endtroducing. Het album wordt meestal tot de genres triphop en hiphop gerekend. Dat is niet nodig, want DJ Shadow gaat gewoon zijn eigen weg op dit album. Shadow sampled er geweldig op los. Ik moest in het begin wellicht daarom nogal aan Endtroducing wennen. Na een tijdje ging ik het album steeds meer waarderen, het is naar mijn mening een rustig album die echt maar dan ook echt "recht uit het hart" komt (en om dat te ervaren zijn dus echt geen lyrics nodig).
Negen jaar later is van Endtroducing een Deluxe Edition verschenen. De eerste CD van deze dubbelaar, "The Album", is een geremasterede versie van het album uit 1996. De tweede CD heeft als titel "Excessive Ephemera". De nummers van de eerste CD zijn in een ander jasje zijn gestoken. En dat is goed gelukt, met name de Cut Chemist Party Mix van de Number Song is erg tof. Hetzelfde geldt voor de Peshay Remix van What Does Your Soul Look Like (Part 1). Peshay is een bekende uit de wereld van drum 'n bass, maar dit neemt niet weg dat zijn remix prima in het geheel past. Naast de remixes vinden we de B-kant van de single "Stem", Red Bus Needs To Leave! Verder horen we DJ Shadow iets langer dan 12 minuten live. Persoonlijk vind ik DJ Shadow live wat minder dan op een gewoon album, maar het doet "Excessive Ephemera" geen kwaad.

Conclusie: Endtroducing was al één van mijn favorieten. Excessive Ephemera" is zeker weten een uitstekende aanvulling op Endtroducing. De Deluxe Edition is in mijn ogen dan ook meer dan geslaagd.

[ Bericht 1% gewijzigd door DeKolonist op 23-07-2005 16:37:16 ]

As The Sun Sets - 7744

Tja, hoe zal ik ze eens omschrijven. "Grind influenced tech-metal" is de omschrijving die je toch het meest zult tegen komen. 7744 is het tweede full length album (12 nummers in 14 minuten) van de band, die jammer genoeg vrij kort actief is geweest.
Ze springen af en toe heerlijk van de hak op de tak zoals te horen bij het oudere werk van The Dillinger Escape Plan. Lekkere korte nummers met vreemde intro's en outro's die dan weer over gaan in panisch gekrijs en geschreeuw.
De laatste twee nummers van het album zijn hele rustige, instrumentale nummers en ook de langste van het album. Het klinkt een beetje vreemd wanneer je eerst 10 nummers voorbij hebt horen razen, maar het klinkt best mooi.

Een aantal bandleden zitten tegenwoordig in Daughters.

Hanne Hukkelberg - Little Things

Hanne's stem/zangstijl is als een mix van Björk, Stina Nordenstam en Billie Holiday. Op deze plaat wordt ze bijgestaan door o.a. leden van Jaga Jazzist. "Little Things" wekt de sfeer op van een jazzcafe diep in de nacht, maar door de merkwaardige, gedetailleerde sound is dit toch echt een typisch Noorse plaat. Verschenen op het boeiende Leaf label.

The Prodigy - Always Outnumbered, Never Outgunned

Ik probeer 'm nog maar eens, misschien ga ik 'm beter vinden maar ik vrees toch dat het ook bij deze 3e poging tot luisteren weer niks wordt. Na 'Fat of the Land' lijkt de progressie wel een beetje verdwenen, tot aan Fat of the Land was men per album eigenlijk erg vernieuwend bezig maar dit is de eerste keer dat men hetzelfde kunstje toepast als op een voorgaand album, maar dan met minder inspiratie.

Allmusic schrijft dat het erg doet denken aan KMDFM en daar kan ik 100% inkomen, bij tracks als "Girls" en "Hotride" hoor ik persoonlijk helemaal geen verschil met de beroemde Industrial groep.

Is het dan een slecht album? Nee, dat zeker niet.. maar voor Prodigy begrippen is het niet bepaald een vooruitgang. Ik hoop dat ze bij het volgende album weer eens een 'eigen' geluid hebben

Anaal Nathrakh - The Codex Necro

Vooruitstrevende post-black metal met lichte industriële elementen. Kil geproduceerd, zeer extreme vocals. Dit is tevens het eerste black metal album dat ik hoor waarbij er halverwege een nummer een breakbeat inzet.

Trivia: "The Technogoat" begint met een sample uit de film Event Horizon. Als deze plaat één sfeer opwekt, dan is dat wel die van de chaotische hel-dimensie waar die film op zinspeelt.

Toffe plaat idd Summo.



Drawn - A New World?

Pas deze cd weer herontdekt.
6 jaar geleden toen deze plaat uitkwam heb ik hem helemaal grijs gedraaid, vervolgens een aantal jaar niet meer gehoord. Tot begin deze week, en sindsdien is hij amper meer uit mijn cdspeler verdwenen
Drawn is een project van enkele In the Woods.. leden, is iets meer metal en experimenteler dan In the Woods..vooral qua zang is het erg 'weird' op zijn tijd. Het werd toendertijd aangekondigt als 'for fans of In the Woods.., Beyond Dawn, Opeth and VoiVod' en daar kan ik me wel aardig in vinden. Helaas na deze release is het project gestopt. Vrij bizarre plaat.

Daughter Darling - Sweet Shadows

Zeer fijne trip-hop plaat. De nummers zijn erg koel, al kan deze band nog het een en ander leren qua originaliteit. De vocals zijn gelikt, iets te gelikt, naar mijn mening. De zangeres Natalie, waarvan ik de achternaam kwijt ben en daarnaast gewoon simpelweg te lui ben om die even op te zoeken, zou zo mee kunnen zingen in een populair bandje.

Maar toch, het is en blijf een zeer gave ceedee. Echt waard om even te luisteren als je een echte trip-hop liefhebber bent! Eigenlijk moet je 'm dan gewoon aanschaffen.

Boris - Akuma No Uta

Misschien niet het meest consistente of opvallende werk van het geniale Japanse allround heavy fucken rock trio Boris, maar volgens mij zijn ze niet in staat om een slecht album af te leveren. Hier gaat Boris wederom onder andere met hypnotiserende dronerock en thrashy garagerock aan de haal. Voor "Akuma No Uta" werden ze geïnspireerd door het geluid van de eerste Venom-platen, wat dus een erg rauwe productie opleverde.

quote:

Op zaterdag 23 juli 2005 10:58 schreef mr_cucumber het volgende:
Het werd toendertijd aangekondigt als 'for fans of In the Woods.., Beyond Dawn, Opeth and VoiVod' en daar kan ik me wel aardig in vinden. Helaas na deze release is het project gestopt. Vrij bizarre plaat.

Op de lijst ermee. Heeft Terje Vik Schei (Tchort) hier ook iets mee te maken gehad? Niet dat dat nou zoveel zegt... Green Carnation heeft me niet echt lang kunnen boeien en Blood Red Throne vind ik ronduit redundant. In The Woods... en Carpathian Forest daarentegen...

quote:

Op zaterdag 23 juli 2005 13:54 schreef Summoner het volgende:
[afbeelding]
Op de lijst ermee. Heeft Terje Vik Schei (Tchort) hier ook iets mee te maken gehad? Niet dat dat nou zoveel zegt... Green Carnation heeft me niet echt lang kunnen boeien en Blood Red Throne vind ik ronduit redundant. In The Woods... en Carpathian Forest daarentegen...

Voorzover ik weet geen Tchortt: http://www.prophecy-productions.de/front_content.php?idcat=74&idart=102&releaseid=49〈=1
Herken alleen de naam van Christer (aka. xBotteri geloof) maar er zit nog een ITW lid in.

Yakuza - Way of the Dead



Tijdje terug deze plaat voor weinig aangeschaft maar nog niet al te veel kunnen luisteren door de stortvloed aan nieuwe albums. Kruising tussen (een lichte vorm van) metalcore en jazz. Omschreven als een combinatie tussen Dillinger Escaplen, John Zorn en Fantomas, maar dat vind ik iets teveel eer voor dit album al zit er wel een kern van waarheid in. Zelf vind ik het meer op Candiria lijken. Af en toe wat Mr Bungle achtige dingetjes en een hoop saxofoon. Laatste nummer is een 43 minuten freejazz nummer.

^ Oh, die Yakuza moet ik ook nodig eens aanschaffen. Verdomme Qball, je brengt me weer op verkeerde ideeën.



Fugazi - Repeater / 3 Songs

Re-release van het debuutalbum plus de "3 Songs" EP. Fugazi was één van de meest spraakmakende post-hardcore bands van de jaren '90, en wat mij betreft samen met het Dischord label een van de hoekstenen van de indie-mentaliteit.

"Repeater" werd door een populair gitaarmagazine één van de beste gitaarplaten van de 90s genoemd, en terecht.

Callisto - True nature unfolds

Dit album van deze Finse band is geproduceerd door wijlen Mieszko Talarczyk. De muziek zou je het best kunnen omschrijven als een mix van ISIS, Breach en Cult of Luna.
De 10 nummers op dit schijfje zijn dus allemaal redelijk lang en gaan van donkere soundscapes naar lekker gehak en weer terug naar mooie rustige muziek. Het leuke is dat deze band uit slechts 4 leden bestaat en toch, al dan niet met wat gastmuzikanten bij een aantal nummers, toch zo enorm weet te klinken als de eerder genoemde bands.

Roni Size & Reprazent - In The Mode

Wie weinig tot geen problemen met drum 'n bass heeft, zal in In The Mode zeer waarschijnlijk een fijne plaat treffen die makkelijk in het gehoor ligt. Het eerste nummer, Railing Pt. 2, is een remake van eerste nummer op het veelgeprezen debuutalbum van Roni Size & Reprazent, New Forms. Dit nummer brengt mij al in de goede stemming. Mocht dat na het eerste nummer bij jou nog niet het geval zijn, dan zal het tweede nummer, In and Out, daar wel voor zorgen. Wie de plaats na de eerste twee nummers nog niet bevalt, moet kappen met luisteren. Wie de plaat dan wel ziet zitten kan relaxed achterover leunen en genieten !

Arcadia was de naam van het solo project van 3 leden van Duran Duran in 1985. Simon le Bon, Nick Rhodes en Roger Taylor namen het album "So red the rose" op met o.a. de gastartiesten Sting, David Gilmour (Pink Floyd) en Grace Jones.



1. Election Day - Grace Jones


2. Keep Me In The Dark


3. Goodbye Is Forever


4. The Flame


5. Missing


6. Rose Arcana


7. The Promise - Herbie Hancock


8. El Diablo


9. Lady Ice

Een musthave voor iedere duran duran fan old-style...

The White Stripes - De Stijl

Dit vind ik denk ik toch het tofste album van The White Stripes. Het album ademt een lekker sfeertje uit, en weet me altijd weer wat op te vrolijken als 't buiten kutweer is. Het gitaarspel van Jack is super, het gedrum van Meg lekker eenvoudig. Fijn album om te luisteren als het buiten 25+ graden is en je lekker in je hangmat onder 'n esdoorn wilt hangen.

Inspectah Deck - Uncontrolled Substance

Inspectah is één van de minder geprofileerd leden van de Wu-Tang Clan. Net als bij clangenoten Masta Killa en U-God duurde het even voordat zijn eerste solo-plaat het daglicht zag ("Uncontrolled Substance" zou al in 1995 af zijn, maar verscheen pas in '99). Dit is in 'the grand scheme of hip hop' misschien niet een zeer opvallende plaat, maar desondanks een solide entry in de Wu-Tang canon.

Osdorp Posse - Oud & Nieuw

De leden van de Osdorp Posse vonden dat de opnames van hun eerste CD's niet al te best waren en besloten daarom in de tweede helft van de jaren negentig dat het tijd werd om af te rekenen met dat "klotegeluid". Het resultaat mag er zijn, wat niet wegneemt dat ik dat "klotegeluid" ook simpelweg tof vind klinken. Goed, zij zijn dan ook de artiesten. Ze laten met bijvoorbeeld "Vlijmscherp" en "Roffer dan ooit" horen hoe zij deze nummers oorspronkelijk al wilden laten klinken. De beats klinken beter, maar toch vind ik de eerdere versie van beide nummers niet voor de versie op Oud en Nieuw onderdoet. Niet alle nummers zijn van de originele beats voorzien. De beats op "Osdorp stijl" zijn door MRC gemaakt. Het nummer overdonderde me de eerste keer volledig. Dat was best wel een heftige ervaring;)! "Abstract met tact" vind ik minder goed gelukt, omdat het in mijn ogen de toffe sfeer van de versie op de CD Afslag Osdorp niet oproept. Ik vind "Op de distip" de topper van deze CD. Het nummer is met zo'n enorme gedrevenheid gerapt dat ik er iedere keer weer een geweldige adrenalinekick van krijg. Goed, de Osdorp Posse is altijd al gedreven geweest en zal dat zonder twijfel ook altijd blijven. Maar "Op de distip" komt die gedrevenheid wel erg goed tot uiting.

[ Bericht 0% gewijzigd door DeKolonist op 26-07-2005 17:36:01 ]

Lohues & the Louisiana Bluesclub - Ja Boeh

Een grote jeugddroom van Daniel Lohues was om ooit nog eens naar Amerika te gaan om daar blues te spelen. Die droom kwam voor hem uit toen hij in 2003 naar Louisiana afreisde om daar in een studio samen met de plaatselijke (tot 'Louisiana Blues club' omgedoopte) muzikanten enkele bluesnummers op te gaan nemen, dat werd deze plaat. Je hoort duidelijk dat Lohues hier uitstekend op z'n plaats is, het is iig een keuze geweest waar hij met z'n hart achterstond.

Inmiddels zijn er 2 albums en 3 singles van de voormalig Skik zanger met de Louisiana Bluesclub verschenen waarvan ik het 2e album ook zeker nog eens ga proberen.

Alamaailman Vasarat - Vasaraasia

Dynamische Finse band die een spetterende mix van Klezmer en Balkan folk neerzet. De meest gebruikte instrumenten zijn sax, trombone, didgeridoo en pump organ, maar af en toe zet de band de muziek wat kracht bij door de toevoeging van zware gitaren. Heel fraai hoe fucking intens zogenaamde 'world music' (verschrikkelijke term) kan klinken.

Skinny Puppy - The Greater Wrong Of The Right

Het nieuwste album van Skinny Puppy. Ik ben niet bekend met het oudere werk van ze, maar ik weet wel dat dit een uitermate vet album is. Het klinkt een stuk killer dan Nine Inch Nails, de vocals klinken "smeriger" dan die van Reznor, en het gebruik van gitaren is minimaal. De beats zijn erg strak, vooral die van het catchy en radiovriendelijke nummer "Use Less".

Eigenlijk zou je 'm alleen al willen kopen vanwege het zeer gaaf vormgegeven digipack. Het hoesje staat vol met ranzige artwork. Van uiteengerukte hoofden met haken in de mondhoeken, en wormen die uit veel te grote neusgaten(?) kruipen tot bandleden die tegen glas aangedrukt zijn en je gewoon haast smeken om ze te bevrijden. Zeer fraai spul.

Oh ja, als je van plan bent om de hele vakantie vrolijk te blijven moet je de plaat absoluut niet opzetten. Deze is echt uitermate effectief in het verneuken van jouw blijdschap.

Alternativa - A Night In Starlight

Een nederlandse band die muziek maakt geinspireerd door ELO\ Beatles \ Alan Parson .

Vorig jaar was Join us for Christmas hun eerste singel . Een vrolijk nummer die het goed deed in ELO nieuwsgroepen

Nu is er een heel album met uptemo, balads en instrumentale nummers . Dat Sunglass Hero de titel is van een van de nummers zegt kenners waarschijnlijk al genoeg

De website is www.alternativa.nl waar je ook van 9 nummers stukjes mp3 kan horen

Ik heb overigens niets te maken met deze band. Ze zijn voor mij wel een alternativ(a) ipv de top 40 shit

Manes - Vilosophe

Dit album wordt steeds beter naarmate je 'm vaker op zet. Wat een fucking vet album. Je kan er van alles in horen, daarom is het ook niet in een genre te plaatsen. Van Radiohead en Massive Attack tot Nine Inch Nails, maar wel met een compleet eigen stijl. Breakbeats en vette gitaren in overvloed. Het album is lekker samenhangend en tegelijkertijd afwisselend zat. Ook deze plaat is niet echt aan te raden als je van Maroon 5 houdt en je in Spanje bent om breezahs te scoren.

Het nummer "White Devil Black Shroud" is mijn persoonlijke favoriet. Alleen het laatste nummer is een beetje overbodig. Wat Manes nou nog meer gemaakt heeft weet ik niet, dat ze op deze manier door moeten gaan weet ik wel. Summoner kan er vast wel iets meer over vertellen...

Een donders vet album.



( Summo)

Tof album idd, dat laatste nr vind ik om de een of andere (Duitse) reden toch wel fascinerend

^ Heh, cool. Heb die plaat zelf gisteren nog geluisterd.




Figure of Merit - Vatic

Met hun tweede langspeler Vatic slaat het geagiteerde viertal een indrukwekkende brug tussen mid-periode Neurosis en Unsane, er hier en daar wat dynamische math-trekjes en Jesus Lizard-achtig gitaarwerk bij betrekkend. Resultaat: een zeer gevarieerde plaat die, ondanks de bescheiden speelduur, overloopt van de intelligente herrie.

Wat Figure of Merit tevens siert is dat ze, net als bijvoorbeeld Mastodon, erg speels omspringen met de verscheidene invloeden die -- deels -- hun muziek vormgeven. Als je een beetje bekend bent met ‘vernieuwende extreme muziek’, zal Vatic veel vertrouwde associaties oproepen, echter geen riff, break of vocale uitbarsting klinkt geforceerd of geeft je het idee dat Figure of Merit zich teveel laat leiden door overdadig gemanifesteerde invloeden. Van de penetrante gitaarfeedback die Aorta op gang brengt, tot de laatste tonen van Grace at Arms Length (verwijzing naar een zeker Neurosis meesterwerk?), is Vatic een toonbeeld van vakkundigheid en muzikale klasse.

Immolation - Unholy Cult

Een van mijn favoriete deathmetalbands, heerlijk duister en technisch. Verwacht geen full speed ahead gehak en geblast, maar doordachte gevarieerde composities van supersnel tot slepend traag.
Geweldig album.

quote:

Op zondag 24 juli 2005 23:32 schreef THE_WRETCHED het volgende:
[afbeelding]

Skinny Puppy - The Greater Wrong Of The Right

Het nieuwste album van Skinny Puppy. Ik ben niet bekend met het oudere werk van ze, maar ik weet wel dat dit een uitermate vet album is. Het klinkt een stuk killer dan Nine Inch Nails, de vocals klinken "smeriger" dan die van Reznor, en het gebruik van gitaren is minimaal. De beats zijn erg strak, vooral die van het catchy en radiovriendelijke nummer "Use Less".

Eigenlijk zou je 'm alleen al willen kopen vanwege het zeer gaaf vormgegeven digipack. Het hoesje staat vol met ranzige artwork. Van uiteengerukte hoofden met haken in de mondhoeken, en wormen die uit veel te grote neusgaten(?) kruipen tot bandleden die tegen glas aangedrukt zijn en je gewoon haast smeken om ze te bevrijden. Zeer fraai spul.

Oh ja, als je van plan bent om de hele vakantie vrolijk te blijven moet je de plaat absoluut niet opzetten. Deze is echt uitermate effectief in het verneuken van jouw blijdschap.

dan zou ik zeker het oudere werk eens opzoeken want the greater wrong of the right is met afstand het zwakste album dat ze gemaakt hebben en klinkt meer als een Ogre solo album dan als een Puppy album. De gekte is compleet verdwenen en het klinkt allemaal veel en veel te gladjes. Probeer the process of rabies eens.

quote:

Op maandag 25 juli 2005 17:27 schreef bartrid het volgende:

[..]

dan zou ik zeker het oudere werk eens opzoeken want the greater wrong of the right is met afstand het zwakste album dat ze gemaakt hebben en klinkt meer als een Ogre solo album dan als een Puppy album. De gekte is compleet verdwenen en het klinkt allemaal veel en veel te gladjes. Probeer the process of rabies eens.

Will do.

Dat moet dan echt wel super-vet materiaal zijn, he?

quote:

Op maandag 25 juli 2005 18:06 schreef THE_WRETCHED het volgende:

[..]

Will do.

Dat moet dan echt wel super-vet materiaal zijn, he?

In ieder geval een stuk minder toegankelijk en veel agressiever en noisier.

Bertrand - The Sssound of Mmmusic

Ik wist niet goed tot welk genre ik deze plaat moest rekenen. Allmusic heeft het over "the sounds of '60s pop and the innovative visions of fresh-sounding electronica style". Goed, daar zal ik mij dan maar achter scharen . De achterkant van het hoesje- waarop we langs mooie rotsen naar een wolk kijken die mooi centraal in de blauwe hemel is gelegen- geeft de sfeer op de CD prima weer: relaxed en rustig. Dit neemt niet weg dat je de CD ook prima kan opzetten als het buiten regent. Tsom is een heerlijk nummer, aan het eind van het nummer kom ik in ieder geval in een soort van trance. De videoclip van dit nummer was heel lang geleden op TMF te zien. Het is één van de meest geniale clips die ik ooit heb gezien! Bertrand Burgalat wordt in dit nummer onder andere bijgestaan door twee zangeressen, April March en Anne Lisbet Tollanes. Zij beschikken beiden over een goed stemgeluid, wat ze ook in Ok Scorpios bewijzen. Het volgende nummer is Aux Cyclades Electronique, een echte wegdromer... Ma Recontre is in het Frans gezongen. Je houdt er wel van of je houdt er niet van. Ik ben wel een beetje opgegroeid met Franse muziek, dus voor mijzelf valt het prima te pruimen. We horen overigens nog meer nummers op deze CD die in het Frans zijn gezongen. Voor velen zal dat ongetwijfeld een minpunt zijn. (Come Potrei) Scordare wordt weer in het Italiaans gezongen (weet echt niet wat het betekent ) . In Sunshine Yellow hoor ik de woorden white powder en laundry, het nummer zal wel over de was doen gaan. Het is veruit het snelste nummer op The Sssound of Mmmusic, maar het is niet zo dat je meteen uit je stoel springt en gaat dansen. Op de dansvloer waarschijnlijk wel, maar bij het beluisteren van deze CD heb ik daar niet zo veel behoefte aan. De nummers die daarna komen zijn weer rustig en relaxed.

Conclusie: Je hebt bij deze plaat een voordeel als je graag naar Franstalige en Italiaanstalige muziek luistert of met deze muziek bent opgegroeid. The Sssound of Mmmusic blijft echter een rustige en relaxte CD als dat eerste niet het geval is. Ikzelf kijk er al naar uit om de nieuwe plaat van Bertrand, Portrait Robot, aan te schaffen.

Meer informatie over Bertrand Burgalat

[ Bericht 0% gewijzigd door DeKolonist op 26-07-2005 15:42:07 ]

December - The Lament Configutation

Ondergewaardeerde band die een noisy mix van post-hardcore, metal en sporadische grindcore blaststukken neerzet. "The Lament Configuration" (verwijzing naar The Box van Hellraiser) is gezegend met een toepasselijk ongepolijste productie van Devin Townsend, die natuurlijk een lekker potje herrie wel kan waarderen.

Osdorp Posse & Nembrionic Hammerdeath - Briljant, Hard en Geslepen

Je kan deze CD op twee manieren belichten: of je redeneert vanuit de muziek van Nembrionic of je stelt de lyrics van de O.P. centraal. Ik doe dat laatste, omdat ik beter bekend ben met de O.P. dan Nembrionic.

De lyrics op Briljant, Hard en Geslepen staan als een huis. De leden van Nembrionic zorgen voor een krachtige en goede ondersteuning, waardoor de lyrics van de O.P. een nog hoger "recht voor je raap" gehalte krijgen. Dit komt bijvoorbeeld prima tot uiting in Wat Ik Effe Kwijt Wou! Dit nummer is één van mijn O.P.-favorieten. Zondebokken is ook zo'n nummer waarin de combinatie metal en nederhop prima tot haar recht komt. In het nummer worden pestende mensen verbaal op een keiharde en overtuigende manier aangepakt (en zo hoort het). Behalve deze in mijn ogen toppers van deze plaat, vinden we ook een aantal instrumentale nummers. Seda, de "beatprogrammeurderer" van de O.P., laat met Adrenaline en In Je Smoel! horen dat hij dope beats maakt. De instrumentale nummers van Nembrionic doen daar niets voor onder. Twee nummers van de O.P. zijn van een hermengsel (je raadt het al: remix) voorzien. Het origineel van Voor De Fans ken ik niet, dus ik kan daar niet veel over zeggen. Commerciële Aids Nog Steeds is een hermengsel van Commerciële Aids, dat afkomstig is van het zeer beruchte debuutalbum van de O.P., Osdorp Stijl. Het hermengsel klinkt een stuk beter dan het origineel, de vlakke harde beat in het middenstuk van het nummer is erg tof. Een iewat vreemde eend in de bijt op deze plaat is Marie Johanna, Mijmeringen In Een Strandhut. Het nummer begint met een "gewoon" gitaartje en zang; na twee minuten gaat het nummer van het één op het andere moment plotsklaps over in triphop. Erg geslaagd nummer met een geweldige overgang.

Briljant, Hard en Geslepen is mijn ogen een prima gelukte metal/nederhop plaat. Een aanrader voor mensen die van metal houden en eens een keer met hiphop kennis willen maken!

Teksten van Briljant, Hard en Geslepen

[ Bericht 0% gewijzigd door DeKolonist op 26-07-2005 17:22:42 ]

Momenteel luister ik veel naar S.P.O.C.K. een Zweedse Electro band. Geweldige muziek en ditto teksten. Echt de moeite waard om eens te beluisteren. Op de site van S.P.O.C.K. kun je samples beluisteren en/of downloaden.
http://www.subspace.se/spock/

Patrick Wolf - The Childcatcher

Heel mooi en apart lied. De muziek is speciaal en de tekst autobiografisch: ' I was still a child when you caught me and tied me to your bed. You gave me shoes and pretty clothes, and I gave you what I had between my legs"

Explosive Car Tuning 8

Deel 8 alweer uit deze zogenaamd populaire reeks.
Weinig CD's zijn zo slecht aan elkaar gemixt met zo weinig opvallende nummers.
CD bestaat puur uit, je kunt het bijna top40 hardstyle/jumpstyle noemen.

quote:

Op dinsdag 26 juli 2005 18:31 schreef walvis69 het volgende:
Momenteel luister ik veel naar S.P.O.C.K. een Zweedse Electro band. Geweldige muziek en ditto teksten. Echt de moeite waard om eens te beluisteren. Op de site van S.P.O.C.K. kun je samples beluisteren en/of downloaden.
http://www.subspace.se/spock/

[afbeelding]

ET come home Ik heb ze een aantal jaren geleden op WGT gezien en dat was een groot feest. Verder ben ik niet zo'n synthpop fan.....

quote:

Op woensdag 27 juli 2005 11:09 schreef bartrid het volgende:

[..]


ET come home Ik heb ze een aantal jaren geleden op WGT gezien en dat was een groot feest. Verder ben ik niet zo'n synthpop fan.....

Als kind van de 80's is synthpop echt een feest. Het lijkt allemaal op de grote namen uit die tijd. Kraftwerk, Depeche Mode, Yazoo en ga zo maar door. Hip Hop en Rnb zijn echt niet aan mij besteed. Wat andere synth bands van nu die errug goed zijn:

Wolfsheim - Second Decay en DeVision

Fred Frith - Pacifica

Met dank aan seborik. Fred Frith is een artiest waar ik tot nu toe nog niet van gehoord had, maar hij zit iig op het label van de bekende Avant-garde componist en artiest John Zorn en dat belooft al veel goeds.

Ik hoor Pacifica nu voor het eerst en ik moet zeggen dat het een erg bijzondere plaat is. Het album doet wat aan als een film zonder beeld, als een goed boek waarin je dit keer meegenomen wordt in een muzikale verhaallijn. De ene keer zit je als luisteraar in een donker bos, de andere keer midden in een oorlog en een stukje verder raak je de weg compleet kwijt.

Mijn eerste indruk is dus erg goed

_{een paar 100x beter dan explosive cartuning deel zoveel}

quote:

Op woensdag 27 juli 2005 16:35 schreef walvis69 het volgende:

[..]

Als kind van de 80's is synthpop echt een feest. Het lijkt allemaal op de grote namen uit die tijd. Kraftwerk, Depeche Mode, Yazoo en ga zo maar door. Hip Hop en Rnb zijn echt niet aan mij besteed. Wat andere synth bands van nu die errug goed zijn:

Wolfsheim - Second Decay en DeVision

Ik ken ze wel maar vind er persoonlijk weinig aan maar probeer Syntax - Meccano Mind eens. Zal je best goed vinden denk ik.

Public Image LTD - Metal Box - Swan Lake.
Mooi verpakt in (jawel) een metalen doosje is dit toch wel 1 van de post punk klassiekers. De snerende John Lydon, de gitaar van Keith Levene die de melodie van het zwanenmeer door de mangel haalt en bovenal de geweldige baslijnen van Jah Wobble maken dit tot 1 van mijn favoriete PIL nummers.

Joshua Redman quartet - Passage of Time
Prachtig album uitgevoerd door dit talentvolle kwartet. Ideale combinatie tussen de traditionele invloeden en een eigentijdse invulling van wat jazz zou moeten zijn

Joshua Redman - tenor saxophone
Aaron Goldberg - piano
Gregory Hutchinson - drums
Reuben Rogers - bass

en