LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Wie van jullie is ooit op het idee gekomen om een boek te gaan schrijven? Ik zelf heb namelijk al jaren enorm veel ideeen in mijn hoofd voor tientalle boeken. Van horrors tot psychologische thrillers en kinderboeken over van alles en nog wat. Maar nu eindelijk ben ik begonnen met daadwerkelijk een id uit te werken. Het is een kinderboek maar veder verklap ik niets. De illustraties maak ik ook zelf. Misschien als het voltooid is, dat ik het verhaaltje hier post.
Zijn er nog meer mensen die bezig zijn met een boek te schrijven of er zelfs al wat geschreven hebben. En zo ja wat ben je er van plan mee te gaan doen of wat heb je ermee gedaan?
Silmarwen
Zijn er nog meer mensen die bezig zijn met een boek te schrijven of er zelfs al wat geschreven hebben. En zo ja wat ben je er van plan mee te gaan doen of wat heb je ermee gedaan?
Silmarwen
Silmarwen
Voor dat je het hier op fok gaat zetten stuur je het toch wel even eerst naar wat uitgevers van kiddyboeken mag ik hopen?quote:Op maandag 3 mei 2004 22:09 schreef Silmarwen het volgende:
Wie van jullie is ooit op het idee gekomen om een boek te gaan schrijven? Ik zelf heb namelijk al jaren enorm veel ideeen in mijn hoofd voor tientalle boeken. Van horrors tot psychologische thrillers en kinderboeken over van alles en nog wat. Maar nu eindelijk ben ik begonnen met daadwerkelijk een id uit te werken. Het is een kinderboek maar veder verklap ik niets. De illustraties maak ik ook zelf. Misschien als het voltooid is, dat ik het verhaaltje hier post.
Zijn er nog meer mensen die bezig zijn met een boek te schrijven of er zelfs al wat geschreven hebben. En zo ja wat ben je er van plan mee te gaan doen of wat heb je ermee gedaan?
Silmarwen
Stel dat het zo goed is..dan wil je toch wel zelf kunnen insturen voordat iemand anders het doet.
en succes met schrijven
Thank Drunk I'm a Goddess!
JA dat absoluut ik wil niet dat iemand er met mijn meesterlijke verhaal er van door gaat uiteraardquote:Op maandag 3 mei 2004 22:12 schreef prupke het volgende:
[..]
Voor dat je het hier op fok gaat zetten stuur je het toch wel even eerst naar wat uitgevers van kiddyboeken mag ik hopen?
Stel dat het zo goed is..dan wil je toch wel zelf kunnen insturen voordat iemand anders het doet.
en succes met schrijven
[ Bericht 0% gewijzigd door Silmarwen op 03-05-2004 22:24:03 ]
En heb je ook al uitgevers in gedachten waar je het naar toe gaat sturen?
Of ben je daar nog niet mee bezig?
Of ben je daar nog niet mee bezig?
Thank Drunk I'm a Goddess!
Ik ben ook aan het schrijven, maar het is nog lang niet af.
"He who makes a beast of himself, gets rid of the pain of being a man."
Lijkt me geweldig om boeken te schrijven, ik heb inmiddels een begin gamaakt met schrijven maar voordat ik serieus er mee verder ga wil ik zelf wat meer lezen en levenservaring op doen. Ondanks dat ik toch nu al wat leuke ideeën heb.
Ik heb al heel veel geschreven, maar er zijn te veel schrijvers waarvan ik denk: "dat kan ik nooit...". Ik hou het geschrevene dus maar voormezelf
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Een aantal weken geleden heb ik een lang verhaal afgerond, dat ik zeker aan een utigever wil sturen. Dus hopelijk wordt het ooit een boek. En zo niet, ik heb nog genoeg andere ideëen
Dus hopelijk wordt het ooit een boek. En zo niet, ik heb nog genoeg andere ideëen
ik loop altijd met ideeën rond, ik schrijf altijd kladblokken vol (naast mn bed), of notitieboekjes (overal). Maar meestal is het te persoonlijk.
"het eerste boek is altijd autobiografisch"
"het eerste boek is altijd autobiografisch"
Odi et amo.
Quare id faciam, fortasse requiris.
Nescio, sed fieri sentio et excrucior.
Quare id faciam, fortasse requiris.
Nescio, sed fieri sentio et excrucior.
je haalt me de woorden uit de mond!quote:Op dinsdag 4 mei 2004 17:19 schreef Isabeau het volgende:
Ik heb al heel veel geschreven, maar er zijn te veel schrijvers waarvan ik denk: "dat kan ik nooit...". Ik hou het geschrevene dus maar voormezelf
Odi et amo.
Quare id faciam, fortasse requiris.
Nescio, sed fieri sentio et excrucior.
Quare id faciam, fortasse requiris.
Nescio, sed fieri sentio et excrucior.
quote:Op dinsdag 4 mei 2004 17:19 schreef Isabeau het volgende:
Ik heb al heel veel geschreven, maar er zijn te veel schrijvers waarvan ik denk: "dat kan ik nooit...". Ik hou het geschrevene dus maar voormezelf
Het is een leuke ontspanning om te doen.
De pessimist ziet het duister in de tunnel
De optimist ziet het licht aan het eind van de tunnel
De realist ziet de trein komen
De machinist ziet drie idioten in het spoor staan....
De optimist ziet het licht aan het eind van de tunnel
De realist ziet de trein komen
De machinist ziet drie idioten in het spoor staan....
Ik heb eens met een tiental vrienden samen een "boek" geschreven. Een denktank van 3 vrienden had de uitgangspositie bedacht (4 mensen winnen een grote prijs, waarbij ze aantal landen aandoen en in elk land is een BN'er hun reisleider en moeten ze iets doen voor een goede doel ter plaatse). De 4 karakters van de hoofdrolspelers werden oppervlakkig beschreven door de denktank (man/vrouw, leeftijd, relatie ja/nee, werk, hobby's, enkele karaktertrekjes).
Door loting werd er bepaald wie er als eerste een hoofdstuk mocht schrijven, de schrijver eindigde altijd op het vliegveld van een bepaald land, waarna de volgende schrijver het weer overnam. Omdat er veel vrije elementen in zaten, had iedere schrijver veel vrijheid om zijn/haar verhaal vorm te geven. Het leverde uiteindelijk een boekje op met allerlei verschillende schrijfstijlen, veel humor, soms een traan. Alle schrijvers die er aan meededen, vonden het erg leuk. Ik keek altijd uit naar een nieuw hoofdstuk, want ik was dan benieuwd welke wending het verhaal genomen had.
Door loting werd er bepaald wie er als eerste een hoofdstuk mocht schrijven, de schrijver eindigde altijd op het vliegveld van een bepaald land, waarna de volgende schrijver het weer overnam. Omdat er veel vrije elementen in zaten, had iedere schrijver veel vrijheid om zijn/haar verhaal vorm te geven. Het leverde uiteindelijk een boekje op met allerlei verschillende schrijfstijlen, veel humor, soms een traan. Alle schrijvers die er aan meededen, vonden het erg leuk. Ik keek altijd uit naar een nieuw hoofdstuk, want ik was dan benieuwd welke wending het verhaal genomen had.
Geil is ook lekker
Momenteel ligt mijn verhaal 'Ontsporing' bij de uitgeverij. Ik heb mijn duimpjes in elkaar gewrongen in de hoop dat ze het een goed idee vinden en in de tussentijd ben ik bezig het geheel voor een derde keer (pas) over te lezen en waar nodig aan te passen. Duim maar allen voor me.
Ware objectiviteit bestaat niet. Probeer het dus ook niet na te streven.
Ik wil over een jaar of twee een boek schrijven, het onderwerp staat al vast.
Het schrijven is niet het probleem, het verzamelen van informatie wel...
Het schrijven is niet het probleem, het verzamelen van informatie wel...
Ik heb nu twee ideeën waar ik toch eens serieus mee aan de slag ga, de ene zal véél research vergen, de ander een heel stuk minder. Heb het altijd al gewild eigenlijk, vanaf het eerste boek dat ik las dacht ik al "dit wil ik ook" maar het is er eigenlijk nooit zo van gekomen.
Op woensdag 24 sept. 2008 schreef Danny het volgende:
Dagonet doet onaardig tegen iedereen. Je bent dus helemaal niet zo bijzonder als je denkt...
Mijn grootste bijdrage aan de FP.
Dagonet doet onaardig tegen iedereen. Je bent dus helemaal niet zo bijzonder als je denkt...
Mijn grootste bijdrage aan de FP.
Aan wat voor onderwerpen moet ik denken, of wil je dat nog niet kwijt
Mijn onderwerp zal zijn De Reichsschule in mijn dorp en een aantal daarbij betrokken bekende nederlandse wo2 personage's
Mijn onderwerp zal zijn De Reichsschule in mijn dorp en een aantal daarbij betrokken bekende nederlandse wo2 personage's
Mja, de ene bevat een zooi autobiografisch-achtige elementen (tenminste, als uitgangspunt) en de ander, waar veel research voor nodig is, speelt zich af in het Vaticaan, ik kwam op het idee omdat ik ooit eens hoorde dat je 12 jaar nodig hebt om alle schilderijen daar te kunnen zien, geen idee of het waar is maar het is zo'n mooi beeldquote:Op donderdag 6 mei 2004 00:16 schreef _The_General_ het volgende:
Aan wat voor onderwerpen moet ik denken, of wil je dat nog niet kwijt
Plus dat je aan de hand van je verzameling brieven nog een reconstructie van het leven van een frontsoldaat moet schrijvenquote:Mijn onderwerp zal zijn De Reichsschule in mijn dorp en een aantal daarbij betrokken bekende nederlandse wo2 personage's
Op woensdag 24 sept. 2008 schreef Danny het volgende:
Dagonet doet onaardig tegen iedereen. Je bent dus helemaal niet zo bijzonder als je denkt...
Mijn grootste bijdrage aan de FP.
Dagonet doet onaardig tegen iedereen. Je bent dus helemaal niet zo bijzonder als je denkt...
Mijn grootste bijdrage aan de FP.
Het is zeker waar, interessant uitgangspuntquote:Op donderdag 6 mei 2004 00:25 schreef Dagonet het volgende:
[..]
Mja, de ene bevat een zooi autobiografisch-achtige elementen (tenminste, als uitgangspunt) en de ander, waar veel research voor nodig is, speelt zich af in het Vaticaan, ik kwam op het idee omdat ik ooit eens hoorde dat je 12 jaar nodig hebt om alle schilderijen daar te kunnen zien, geen idee of het waar is maar het is zo'n mooi beeld
Mijn vertaler uit Munchen is er mee gestopt, zijn ogen werden te slecht, Maarja hij was dan ook al oud ... Ben op zoek naar een nieuwe Duitser die de oude handschriften kan ontcijferen voor mequote:Plus dat je aan de hand van je verzameling brieven nog een reconstructie van het leven van een frontsoldaat moet schrijven
Ik verdien wel mijn geld met het schrijven van artikelen maar een boek dat is heel wat anders. Om het boeiend te houden lijkt mij het moeilijkste.
ik zeg liever (niet meer) waar het over gaat ben bijgelovig, moet het eerst maar 's zien af te krijgen.
als je artikelen schrijft over eenzelfde onderwerp en de auteursrechten liggen bij jou kun je ze bundelen in een boek, zoals daphne met haar columns gedaan heeft.
als je artikelen schrijft over eenzelfde onderwerp en de auteursrechten liggen bij jou kun je ze bundelen in een boek, zoals daphne met haar columns gedaan heeft.
it's better than yours
idd, dat lijkt mij ook moeilijk, vooral omdat mijn boek over feiten uit wo2 zal gaan, en ik het niet als een thriller of iets dergelijks ga schrijven maar als een geschiedkundige verhandeling.quote:Op donderdag 6 mei 2004 00:33 schreef Vera221 het volgende:
Ik verdien wel mijn geld met het schrijven van artikelen maar een boek dat is heel wat anders. Om het boeiend te houden lijkt mij het moeilijkste.
Wat voor artikelen schrijf je?
General ik schrijf voor een regeionaal weekblad en mijn artikelen lopen sterk uiteen. Mijn zus heeft wel enkele boeken uitgebracht maar zij heeft echt talent.
succes gewenstquote:Op woensdag 5 mei 2004 21:26 schreef Praatpaal.net het volgende:
Momenteel ligt mijn verhaal 'Ontsporing' bij de uitgeverij. Ik heb mijn duimpjes in elkaar gewrongen in de hoop dat ze het een goed idee vinden en in de tussentijd ben ik bezig het geheel voor een derde keer (pas) over te lezen en waar nodig aan te passen. Duim maar allen voor me.
Ik ben bezig met mijn boek, wat een verzameling van verhalen is, kort en lang. Uiteenlopende stijlen en onderwerpen - sommige heel persoonlijk en autobiografisch (de twee langste, tot nu toe, zijn over mijn eigen leven) en sommige meer sprookjes-achtig of science fiction. Ik ga het in eerste instantie zelf uitbrengen, dus zelf voor de drukkosten opdraaien, en het dan een beetje pendelen.
Vind ik ook wel z'n charme hebben, zelf verkopen
Vind ik ook wel z'n charme hebben, zelf verkopen
Kind sir, would you be so kind as to hand me a toothpick, for I seem to have a piece of rottweiler stuck twixt my teeth.
Ik heb een aantal onafgemaakte verhalen [opgedroogde inspiratie, helaas] dus nu schrijf ik gedichten. Die zijn korter en gaan vaak maar over 1 gevoel/actie/belevenis, dus geen last van opgedroogde inspiartiebronnen meer voor mij!
Ik heb 2 soort van boeken geschreven. Het is meer voor mezelf dan voor anderen, niemand krijgt het dan ook te lezen. Ik zit vol met ideeen en moet die dan ook gelijk op papier zetten, maar de uitwerking bloedt al snel dood.
Tap tap tap
Heb je al eerder iets geschreven? Om meteen met het eerste verhaal een geweldig boek te maken moet je wel een heel groot natuurtalent zijn.
Veel succes
Veel succes
@CherryLips... dat de uitwerking snel dood bloed heb ik ook last van gehad. Ik heb dit opgelost door in mijn schrijven van de hak op de tak te duiken en steeds verhaalonderdelen te schrijven die elkaar niet opvolgen, maar wel dezelfde hoofdrolspelers en setting dragen. Zo kreeg ik het gevoel alsof ik steeds aan een nieuw verhaal begon. Toegegeven, wanneer je het gaat redigeren moet je enorm veel schuiven, knippen, plakken en aanpassingen maken omdat dingen niet kloppen (zo had een van mijn hoofdrolspelers op een gegeven moment 3 oogkleuren gehad :S).
Ware objectiviteit bestaat niet. Probeer het dus ook niet na te streven.
Praatpaal, misschien kun je per personage op een klein blaadje opschrijven hoe ze eruit zien, wat ze doen, hun geschiedenis etc,
Dan kun je ze steeds terug laten komen in je verhalen,
Lijkt me ook handig als je meerdere boeken over hetzelfde personage wilt schrijven,
Dan kun je ze steeds terug laten komen in je verhalen,
Lijkt me ook handig als je meerdere boeken over hetzelfde personage wilt schrijven,
Ik heb ook een apart blaadje waar de uiterlijke kenmerken en rare trekjes van de personages op staan, op een gegeven moment was ik de oogkleur van één van de personages ook kwijt en moest ik bij het redigeren goed opletten zodat ik het kon veranderen. Ik heb nu het 1e verhaal naar (gebrekkig) Engels vertaald, omdat ik dat een mooiere taal vind.
Maar vaak bloedt het dood omdat de personages me totaal niet aanspreken of het verhaal me toch niks lijkt en ik er al snel geen zin meer in heb, of dat ik het een tijdje (al is het maar een paar dagen) te druk heb om er wat aan te doen.
Maar vaak bloedt het dood omdat de personages me totaal niet aanspreken of het verhaal me toch niks lijkt en ik er al snel geen zin meer in heb, of dat ik het een tijdje (al is het maar een paar dagen) te druk heb om er wat aan te doen.
Tap tap tap
Iets anders wat je ook kunt doen als je boek zich afspeelt in een fictieve streek, dorp etc is een landkaart met duidelijk alle straten, gebouwen etc erop,
Op de mannier is alles wat je erover schrijft in je boek logischer, het zelfde kun je doen als het boek zich steeds in een bepaald huis of in een kamer afspeelt,
Op de mannier is alles wat je erover schrijft in je boek logischer, het zelfde kun je doen als het boek zich steeds in een bepaald huis of in een kamer afspeelt,
Yepp
//Jij bent een user waar er meer van zouden moeten zijn, zhe devilll // Ik dacht dat je schreef Hitler ofzo//Huillie is mine!
@_The_General_: Dat had ik bij voorbaat ook moeten doen, maar alles is inmiddels weer goedgekomen hoor. Geen vreemde oogkleur veranderingen of iets dergelijks over
Ware objectiviteit bestaat niet. Probeer het dus ook niet na te streven.
Reeds 4 jaar bezig met m'n eerste boek. Probleem is, dat ik blijf herschrijven. Ga soms een paar maanden naar het buitenland en dan sluit ik me daar op in een appartement. Heeft wel het beste resultaat gehad.
De notitieblokken overal in huis is een bekend fenomeen. 's Nachts wakker liggen, verhaal speelt zich voor je ogen af, licht maar weer aandoen, opschrijven en proberen te gaan slapen. Eventueel nachtelijk gezelschap stelt dat ook altijd zeer op prijs.
De notitieblokken overal in huis is een bekend fenomeen. 's Nachts wakker liggen, verhaal speelt zich voor je ogen af, licht maar weer aandoen, opschrijven en proberen te gaan slapen. Eventueel nachtelijk gezelschap stelt dat ook altijd zeer op prijs.
Als niets meer baat kan een worst geen kwaad.
Op dinsdag 7 december 2010 12:50 schreef yvonne het volgende:
Beste moderator UIO_AMS
Stuur een mod weg.
Op dinsdag 7 december 2010 12:50 schreef yvonne het volgende:
Beste moderator UIO_AMS
Stuur een mod weg.
Ja, midden in de nacht worden met mooie zinnen en mooie uitdrukkingen en verhaallijnen... Meestal als ik heel erg slaperig ben dus dan als ik eenmaal goed en wel wakker genoeg ben om alles snel ergens op te kladden is de mooiheid of verdwenen of ben ik het vergeten...
Tap tap tap
herkenbaar CherryLips, maar dat heb ik helaas alleen met mooie zinnen, of situaties, nooit hele verhaallijnen...
zou graag een boek willen schrijven, maar ik ben bang dat ik het simpelweg niet kan. probeer het vaak, maar een situatie kan ik wel verzinnen, maar 1 grote doorlopend verhaallijn, helaas daar ben ik absoluut niet goed in.
achja, we zien wel.
zou graag een boek willen schrijven, maar ik ben bang dat ik het simpelweg niet kan. probeer het vaak, maar een situatie kan ik wel verzinnen, maar 1 grote doorlopend verhaallijn, helaas daar ben ik absoluut niet goed in.
achja, we zien wel.
Xilantof Flickrt
foto-nerd
foto-nerd
Niet twijfelen niet denken gewoon doen en kijken wat eruit komt.quote:Op maandag 10 mei 2004 22:42 schreef Xilantof het volgende:
herkenbaar CherryLips, maar dat heb ik helaas alleen met mooie zinnen, of situaties, nooit hele verhaallijnen...
zou graag een boek willen schrijven, maar ik ben bang dat ik het simpelweg niet kan. probeer het vaak, maar een situatie kan ik wel verzinnen, maar 1 grote doorlopend verhaallijn, helaas daar ben ik absoluut niet goed in.
achja, we zien wel.
Bedenk een verhaal pak wat punten werk die alvorens uit het begin het plot het eind da karakters ben omgeveing zet je pen op papier of je vingers op de toetsen en begin gewoon en laat het verhaal je meeslepen.
Zo werkt het iig bij mij. En ja ik had al eerder stukken geschreven maar het eerste boek wordt toch een kinderboek dat is moeiijk op een andere manier dan veel tekst bij een schrapen
dat is ook mijn probleem, ik kijk steeds terug, ben dan niet tevreden en ga het weer herschrijven, etc. ook midden in de nacht wakker worden met prachtige teksten in mijn hoofd... ik weet het, ik moet gewoon doorgaan en pas als het af is, beginnen met redigeren. Af en toe schrijf ik korte verhalen en schrijf ik ineens iets heel moois (vind ik zelf) en gebruik dat dan weer voor mijn boek...quote:Op maandag 10 mei 2004 13:52 schreef UIO_AMS het volgende:
Reeds 4 jaar bezig met m'n eerste boek. Probleem is, dat ik blijf herschrijven. Ga soms een paar maanden naar het buitenland en dan sluit ik me daar op in een appartement. Heeft wel het beste resultaat gehad.
De notitieblokken overal in huis is een bekend fenomeen. 's Nachts wakker liggen, verhaal speelt zich voor je ogen af, licht maar weer aandoen, opschrijven en proberen te gaan slapen. Eventueel nachtelijk gezelschap stelt dat ook altijd zeer op prijs.
ik heb al heel veel goede tips gelezen (dank aan iedereen, vooral jij General!)
misschien wel ja.. ik vind het wel leuk om te doen....quote:Op dinsdag 11 mei 2004 07:52 schreef Silmarwen het volgende:
[..]
Niet twijfelen niet denken gewoon doen en kijken wat eruit komt.
Bedenk een verhaal pak wat punten werk die alvorens uit het begin het plot het eind da karakters ben omgeveing zet je pen op papier of je vingers op de toetsen en begin gewoon en laat het verhaal je meeslepen.
Zo werkt het iig bij mij. En ja ik had al eerder stukken geschreven maar het eerste boek wordt toch een kinderboek dat is moeiijk op een andere manier dan veel tekst bij een schrapen
Xilantof Flickrt
foto-nerd
foto-nerd
Kritiek op je eigen werk is bijn altijd te hard dus bekritiseer jezelf niet langer laat een ander dat doen. Iemand die je vertrouwt maar wel eerlijk is en schrijf eerst gewoon iets afquote:Op dinsdag 11 mei 2004 08:23 schreef Xilantof het volgende:
[..]
misschien wel ja.. ik vind het wel leuk om te doen....
Bovendien moet je eerste prioriteit zijn van het schrijven, dat jij het leuk vind. Schrijven doe je voor jezelf niet voor een ander. Dat een ander het ook leuk vind is een mooie bijkomstigheid.
of kritiek op je eigen werk altijd te hard is weet ik niet. soms is het echt wel nodig om "streng" te zijn. of ik te streng ben weet ik niet, maar als ik zo denk aan een stukje wat ik geschreven heb, dan kan ik altijd wel veel minpunten (of beter misschien: verbeterpunten) bedenken..quote:Op dinsdag 11 mei 2004 08:27 schreef Silmarwen het volgende:
[..]
Kritiek op je eigen werk is bijn altijd te hard dus bekritiseer jezelf niet langer laat een ander dat doen. Iemand die je vertrouwt maar wel eerlijk is en schrijf eerst gewoon iets af
Bovendien moet je eerste prioriteit zijn van het schrijven, dat jij het leuk vind. Schrijven doe je voor jezelf niet voor een ander. Dat een ander het ook leuk vind is een mooie bijkomstigheid.
maar je hebt gelijk, je moet het doen omdat jij het leuk vind. en dat vind ik ook
Xilantof Flickrt
foto-nerd
foto-nerd
Wat ik vaak merk, is die ik een situatie schets, dat is dan 3 word-kantjes ofzo, mooi omschreven, mooie woorden en zinnen en een mooie situatie; maar de situatie is toch te schraal. Ik kan er te weinig mee en ik schrijf niet verder, en op een dag herlees ik het en besluit ik het te verwijderen. Daar krijg ik altijd wel spijt van. Probleem bij mij is denk ik ook dat ik vaak zonder idee in de wilde weg begin te schrijven (ik schrijf ook om me te oefenen in mooie zinnen en een goedlopend stuk tekst). Ik zal eens een keer met vooraf iets verzinnen ofzo, kijken of ik dan wel door kan schrijven.
PE#1
wat ik de laatste tijd ook doe, is naar muziek luisteren, muziek inspireert/helpt mij vaak bij het schrijven van teksten, al dan niet gevoelig
ik ben in 1998 begonnen met een verhaal aan het schrijven en ben er nog mee bezig. ik heb wel tijden er niet aan gewerkt en dan wel weer ee tijd enz.
k ben al aardig op weg, maar een boek, dat zal nog wel een aantal jaren duren
ALS het tenminste ook een boek wordt
maar af en toe bedenk ik ook ineens hele andere verhalen en ga daar dan mee bezig, ik heb nog 2 verhalen waar ik mee bezig ben, maar of die ooit afkomen???
ik wil in iedergeval mijn "1e" verhaal afmaken en wie weet..ligt het ooit in de winkel
k ben al aardig op weg, maar een boek, dat zal nog wel een aantal jaren duren
ALS het tenminste ook een boek wordt
maar af en toe bedenk ik ook ineens hele andere verhalen en ga daar dan mee bezig, ik heb nog 2 verhalen waar ik mee bezig ben, maar of die ooit afkomen???
ik wil in iedergeval mijn "1e" verhaal afmaken en wie weet..ligt het ooit in de winkel
(-> The Black Winged Mistress <-) bescherm de dieren tegen de beesten!
Ik wil ook nog eens een boek schrijven. Maar dat doe ik wel als ik er echt tijd voor heb Alleen wil ik iedereen wel vertellen dat slechts 1 % van alle boeken die binnen komen ook echt uitgegeven wordt. Dus maak je niet te snel illusies. Iedereen denkt dat 'ie een verhaal heeft en dat het boeiend is voor andere mensen, maar uiteindelijk ontaardt een heleboel in autobiografisch, sentimenteel gezeik. Vooral ziektegeschiedenissen zijn erg
Ik heb een paar colleges gehad over het uitgeversvak (ik studeer Nederlands) en dan merk je wel dat het aanpoten is om een boek gepubliceerd te krijgen
Ik heb een paar colleges gehad over het uitgeversvak (ik studeer Nederlands) en dan merk je wel dat het aanpoten is om een boek gepubliceerd te krijgen
Niet meer actief op Fok!
Die 1% is nog een heel optimistische schatting. Ik geloof dat er wel een miljoen schrijvers in spé zijn, de uitgeverijen worden overstelpt met inzendingen, en de meeste inzendingen vallen al af vanwege vormkwesties (veel te lang, of veel te rommelig gepresenteerd).quote:Op zaterdag 15 mei 2004 21:26 schreef Viking84 het volgende:
Alleen wil ik iedereen wel vertellen dat slechts 1 % van alle boeken die binnen komen ook echt uitgegeven wordt. Dus maak je niet te snel illusies.
Ik zelf ben co-auteur van een boek over het reukorgaan, Verborgen Verleider geheten, dat in 1994 bij Ambo is verschenen en in meer dan 10 talen is vertaald.
Ik heb meermaals geprobeerd iets te slijten, maar kreeg steeds te horen dat er geen markt voor was, ondanks de relatief goede kwaliteit van wat ik schreef.
Nu heb ik gelukkig een website waarop ik wat ik maar wil kan publiceren, ik zou iedereen kunnen aanraden hetzelfde te doen, zo bereik je toch een (klein) publiek. Schrijvers die rond kunnen komen van de pen zijn een uitzondering.
Ik raad iedereen aan het boek Over Leven & Schrijven van Stephen King te kopen. Dat is een heel goed handvat om te (gaan) schrijven.
Ik zal, denk ik, nooit een boek van iemand kopen over schrijven. De enige manier waarop ik mezelf deze kunst meester wil maken is lezen. Ik wil het mezelf leren en niet uit een boek dat voor iedereen beschikbaar is. Ik ben bang dat ik dan iets van mezelf zal weggeven, of eerder iets van een zal over nemen. Maar ik heb zo'n boek dus nog nooit ingezien, misschien is het wel erg handig en goed...
PE#1
Ik heb vorig jaar n cursus over creative writing gevolgd, maar dan moest je alleen maar korte verhaaltjes schrijven. Ik had er ook een boek voor nodig, maar ik weet even de titel niet meer want ik heb m uitgeleend... fiction writer workshop oid.
Tap tap tap
ik schrijf ook, meestal korte verhalen
ben nu bezig aan een langer iets, maar word wel een meerjaren project vrees ik
ben nu bezig aan een langer iets, maar word wel een meerjaren project vrees ik
oh well whatever, nevermind
Ooit komt er van mij ook een boek.
Misschien duurt het even, maar dat geeft niet.
IK begin wel eens en heb overal briefjes met ideeen en stukjes verhaal liggen.
Het komt er wel.
Ideeën genoeg in ieder geval...
Infiniti
Schrijverslog Infiniti
Misschien duurt het even, maar dat geeft niet.
IK begin wel eens en heb overal briefjes met ideeen en stukjes verhaal liggen.
Het komt er wel.
Ideeën genoeg in ieder geval...
Infiniti
Schrijverslog Infiniti
Infiniti
ik heb ooit een verhaaltje geschreven
maar ik kan niet schrijven !
hij staat hier : Schrijven op Muziek
maar ik kan niet schrijven !
!hij staat hier : Schrijven op Muziek
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Beginnende schrijvers struikelen vaak over de omvang van het eindresultaat. Ze willen een mooi dik boek schrijven, maar hebben vaak al na 10 kantjes al hun kruit verschoten.
Korte verhalen zijn echter veel makkelijker. Het enorme voordeel van korte verhalen is het feit dat je die later aan elkaar kunt knopen tot een langer verhaal. Belangrijk hierbij is echter wel dat je je verhalen in dezelfde 'wereld' laat spelen. Laat je hoofdpersoon van alles beleven zonder dat er echt begin, midden en eind aan zit.
Ik schrijf vaak kilometers dialoog die nergens heen gaat. Het schrijven van een dialoog helpt om concepten uit te werken. Als iemand aan je hoofdpersoon uitlegt waarom iets gebeurt of hoe iets werkt heb je al gelijk een kort verhaal.
Ik heb eens 34 korte verhalen geschreven over het einde van de wereld. De hoofdpersonen waren iedere keer een vertegenwoordiger van 'de hemel' een vertegenwoordiger van 'de hel' en een jan modaal vers van de straat. Alle verhalen speelden zich in een bruin cafe af en geen van de personages verlieten ooit de tafel. Het ging er altijd om dat de gewone man door een van de andere twee overtuigd moest worden en uiteindelijk moest kiezen wat dan een direct gevolg voor de hele wereld had. Daarbij was de scheidslijn tussen 'goed' en 'slecht' het belangrijkste punt. Dientengevolge 'won' de vertegenwoordiger van de hel vrijwel altijd. Het topstuk van de 34 verhalen draaide om de vrije wil en hoe hemel perfecte orde en hel perfecte chaos vertegenwoordigde en de hemel uiteindelijk door de hel in de hoek gemanouvreerd werd en de hemel dus moest kiezen, wat dan automatisch winst voor de hel betekend daar hel vrije keuze en hemel predestinatie voorstaat.
Je hebt er niets aan, maar het leert je wel om je lijn te volgen en je concept uit te werken. Ik zou er een kunnen nemen en daar nog 400 pagina's filler in kunnen fietsen en je hebt een boek, maar als ik het einde heb is voor mij het boek uit, einde verhaal, volgende.
Korte verhalen zijn echter veel makkelijker. Het enorme voordeel van korte verhalen is het feit dat je die later aan elkaar kunt knopen tot een langer verhaal. Belangrijk hierbij is echter wel dat je je verhalen in dezelfde 'wereld' laat spelen. Laat je hoofdpersoon van alles beleven zonder dat er echt begin, midden en eind aan zit.
Ik schrijf vaak kilometers dialoog die nergens heen gaat. Het schrijven van een dialoog helpt om concepten uit te werken. Als iemand aan je hoofdpersoon uitlegt waarom iets gebeurt of hoe iets werkt heb je al gelijk een kort verhaal.
Ik heb eens 34 korte verhalen geschreven over het einde van de wereld. De hoofdpersonen waren iedere keer een vertegenwoordiger van 'de hemel' een vertegenwoordiger van 'de hel' en een jan modaal vers van de straat. Alle verhalen speelden zich in een bruin cafe af en geen van de personages verlieten ooit de tafel. Het ging er altijd om dat de gewone man door een van de andere twee overtuigd moest worden en uiteindelijk moest kiezen wat dan een direct gevolg voor de hele wereld had. Daarbij was de scheidslijn tussen 'goed' en 'slecht' het belangrijkste punt. Dientengevolge 'won' de vertegenwoordiger van de hel vrijwel altijd. Het topstuk van de 34 verhalen draaide om de vrije wil en hoe hemel perfecte orde en hel perfecte chaos vertegenwoordigde en de hemel uiteindelijk door de hel in de hoek gemanouvreerd werd en de hemel dus moest kiezen, wat dan automatisch winst voor de hel betekend daar hel vrije keuze en hemel predestinatie voorstaat.
Je hebt er niets aan, maar het leert je wel om je lijn te volgen en je concept uit te werken. Ik zou er een kunnen nemen en daar nog 400 pagina's filler in kunnen fietsen en je hebt een boek, maar als ik het einde heb is voor mij het boek uit, einde verhaal, volgende.
Ik wil nog eens een scenario schrijven voor TV
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
Sinds vorig jaar ben ik aan het schrijven en ik heb op zich wel een aardige vorm erin ontwikkeld. Het plan ligt er zeker om het uit te brengen en als het 'af' is ga ik dat zeker proberen, maar ik bereid me erop voor dat het moeilijk is. De (autobiogtrafische) lijn is denk ik wel vernieuwend. Mijn probleem is ook dat ik niet uitgeschreven raak. Op zich zou het oneindig kunnen doorgaan, of ik zou het ergens in tweeen moeten hakken en er een vervolgverhaal van moeten maken.
Oog eruit is erger!Le métro ferme a une heure du matLe metro ouvre a six h du matMonoprix ouvre a 10hMonoprix ferme a 20hLes enfants partent a 8hLes enfants reviennent a 16hLe repas commence a 20hOn débarrasse a 20h30Un Téléphone à midi seize
Silmarwen, hoe staat het met je boek? Ligt het al bij de uitgevers?
Zelf ben ik ook bezig met een kinderboek... maar helaas wil dat nog niet echt vlotten vanwege andere dingen..
Zelf ben ik ook bezig met een kinderboek... maar helaas wil dat nog niet echt vlotten vanwege andere dingen..
Je gezicht is je eigen weerbericht, als je in de spiegel kijkt, kun je je eigen bui zien hangen
Nope kinderboek ligt op een laag pitje. Mijn hele inspiratie is er voor dood.quote:Op woensdag 11 augustus 2004 08:56 schreef hannekez het volgende:
Silmarwen, hoe staat het met je boek? Ligt het al bij de uitgevers?
Zelf ben ik ook bezig met een kinderboek... maar helaas wil dat nog niet echt vlotten vanwege andere dingen..
Wel ben ik de 2 verhalen van nachtlicht over dementie aan het uitwerken. Wie weet
ooh die mooie! (vond ik althans)
ga je ze hier plaatsen?
ga je ze hier plaatsen?
Je gezicht is je eigen weerbericht, als je in de spiegel kijkt, kun je je eigen bui zien hangen
Ik heb ook een boek geschreven, of in ieder geval een verhaal dat ik als boek zou willen laten uitgeven
Ik heb het helaas, zoals verwacht, van de uitgever teruggekregen met de mededeling dat ze het niet willen publiceren.
Ik ben wel van plan om het ook aan andere uitgevers te sturen, maar vraag me alleen af of het verstandig is om dat in ongewijzigde vorm te doen, aangezien het dus al eens afgewezen is... Heeft iemand daar heel toevallig ervaring mee ?
Ik heb het helaas, zoals verwacht, van de uitgever teruggekregen met de mededeling dat ze het niet willen publiceren.
Ik ben wel van plan om het ook aan andere uitgevers te sturen, maar vraag me alleen af of het verstandig is om dat in ongewijzigde vorm te doen, aangezien het dus al eens afgewezen is... Heeft iemand daar heel toevallig ervaring mee ?
Misschien.quote:Op woensdag 11 augustus 2004 11:31 schreef hannekez het volgende:
ooh die mooie! (vond ik althans)
ga je ze hier plaatsen?
Ik kijk wel
Ik heb er wel eens aan gedacht en zelfs wel eens een begin meegemaakt, maar het schoot neit op. Ik ben denk ik toch meer iemand voor columns en onderzoeksjournalistiek dan voor romans.
Giallo e nero è il tuo colore,
giallo e nero Roda nel cuore.
giallo e nero Roda nel cuore.
hmm, hangt het niet heel erg veel af van hoeveel geld je kunt besteden aan de uitgave en reclame van je boek? =/
People once tried to make Chuck Norris toilet paper. He said no because Chuck Norris takes crap from NOBODY!!!!
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Ik heb voor mijn stage een boek geschreven, maar dat was absoluut geen roman. Het was een informatieboek over een fobieklacht. In drie maanden tijd heb ik het van A tot Z uit de grond gestampt - en de eerste de beste uitgever wilde het nog uitgeven ook. Het is echt heel vaag om in de boekenwinkel een boek te zien liggen met jouw naam op de kaft.
Maar een roman, of zelfs een kort verhaal, dat is toch andere koek. Telkens maak ik beginnetjes, om vervolgens al snel compleet vast te lopen. Misschien komt dat omdat er geen druk achter zit, terwijl dat boek voor mijn stage af moest.
Maar een roman, of zelfs een kort verhaal, dat is toch andere koek. Telkens maak ik beginnetjes, om vervolgens al snel compleet vast te lopen. Misschien komt dat omdat er geen druk achter zit, terwijl dat boek voor mijn stage af moest.
Wat zijn er veel mensen bezig met schrijven hier op FOK!
Ik denk dat we elkaar hiermee moeten kunnen helpen.
Om alleen op je kamertje te zitten en te schrijven, daar kom je niet zoveel verder mee. Je kunt nog zo een goed idee voor je boek hebben, om het daadwerkelijk te schrijven is andere koek.
Wanneer je geen feedback krijgt van andere mensen kun je jezelf ook niet verbeteren. Waarom posten we niet een kort verhaal of betoog op FOK! zodat andere gebruikers hierop commentaar kunnen geven. Hierdoor wordt je niet alleen geoefend, maar wordt je als het goed is ook de goede kant op geleid.
Zelf heb ik de afgelopen weken 2x een betoog en 2x een kort verhaal gepost.
Een betoog schrijven gaat me wel vrij aardig af:
Waarom Pim niet de Beloofde was.
Moderne slavernij in Nederland
Een verhaal schrijven waarin je een bepaalde sfeer of gevoel probeert over te brengen is veel moeilijker:
Terug naar Ossendrecht.
De betoverde Duitser
Zeg me eens wat jullie hiervan vinden qua schrijfstijl, verhaalidee, leesbaarheid etc, etc.
Je mag gerust kritisch zijn, graag zelf. Als het maar opbouwend is.
Post ook zelf je verhaal, zodat de andere gebruikers en ik hierop kunnen inschieten.
Dit is denk ik de enige manier om daadwerkelijk goed te leren schrijven. Alleen red je het nooit.
Wie doet er mee
Ik denk dat we elkaar hiermee moeten kunnen helpen.
Om alleen op je kamertje te zitten en te schrijven, daar kom je niet zoveel verder mee. Je kunt nog zo een goed idee voor je boek hebben, om het daadwerkelijk te schrijven is andere koek.
Wanneer je geen feedback krijgt van andere mensen kun je jezelf ook niet verbeteren. Waarom posten we niet een kort verhaal of betoog op FOK! zodat andere gebruikers hierop commentaar kunnen geven. Hierdoor wordt je niet alleen geoefend, maar wordt je als het goed is ook de goede kant op geleid.
Zelf heb ik de afgelopen weken 2x een betoog en 2x een kort verhaal gepost.
Een betoog schrijven gaat me wel vrij aardig af:
Waarom Pim niet de Beloofde was.
Moderne slavernij in Nederland
Een verhaal schrijven waarin je een bepaalde sfeer of gevoel probeert over te brengen is veel moeilijker:
Terug naar Ossendrecht.
De betoverde Duitser
Zeg me eens wat jullie hiervan vinden qua schrijfstijl, verhaalidee, leesbaarheid etc, etc.
Je mag gerust kritisch zijn, graag zelf. Als het maar opbouwend is.
Post ook zelf je verhaal, zodat de andere gebruikers en ik hierop kunnen inschieten.
Dit is denk ik de enige manier om daadwerkelijk goed te leren schrijven. Alleen red je het nooit.
Wie doet er mee
The End Times are wild
Kheb de betoverde duitser doorgelezen. Je hebt wel een leuke stijl van schrijven.quote:Op woensdag 21 september 2005 11:26 schreef LXIV het volgende:
Wat zijn er veel mensen bezig met schrijven hier op FOK!
Ik denk dat we elkaar hiermee moeten kunnen helpen.
Om alleen op je kamertje te zitten en te schrijven, daar kom je niet zoveel verder mee. Je kunt nog zo een goed idee voor je boek hebben, om het daadwerkelijk te schrijven is andere koek.
Wanneer je geen feedback krijgt van andere mensen kun je jezelf ook niet verbeteren. Waarom posten we niet een kort verhaal of betoog op FOK! zodat andere gebruikers hierop commentaar kunnen geven. Hierdoor wordt je niet alleen geoefend, maar wordt je als het goed is ook de goede kant op geleid.
Zelf heb ik de afgelopen weken 2x een betoog en 2x een kort verhaal gepost.
Een betoog schrijven gaat me wel vrij aardig af:
Waarom Pim niet de Beloofde was.
Moderne slavernij in Nederland
Een verhaal schrijven waarin je een bepaalde sfeer of gevoel probeert over te brengen is veel moeilijker:
Terug naar Ossendrecht.
De betoverde Duitser
Zeg me eens wat jullie hiervan vinden qua schrijfstijl, verhaalidee, leesbaarheid etc, etc.
Je mag gerust kritisch zijn, graag zelf. Als het maar opbouwend is.
Post ook zelf je verhaal, zodat de andere gebruikers en ik hierop kunnen inschieten.
Dit is denk ik de enige manier om daadwerkelijk goed te leren schrijven. Alleen red je het nooit.
Wie doet er mee
Niet dat het mij nu veel aanspreekt, maar ik vind dit echt het type lectuur om savonds eens rustig door te lezen wanneer je geen zorgen aan je hoofd heb. Je schrijft namelijk heel erg rustig en nogal op een beschrijvende manier. De interpunctie klopt niet altijd, maar voor de rest is dat ook dik in orde. Je werkt ook wel redelijk met een inleiding,middengedeelte,slot. Dat viel me iig op. Naar mijn mening maak je alleen je zinnen soms 'ietwat' te langdradig, soms past het goed, die lange gedetailleerde zinnen. Soms wek je de spanningsboog daardoor ook wat af. Das jammer, voor de rest zou ik het idd maar een submitten in de columsubmit van FOK!
Ikzelf ben wat meer van straight to the punt verhalen Wat ik dan ook liever schrijf
People once tried to make Chuck Norris toilet paper. He said no because Chuck Norris takes crap from NOBODY!!!!
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Ik ben al weer een poosje bezig met het schrijven van een boek. Het idee voor dat boek had ik al heel lang en op een gegeven moment ben ik voor de computer gaan zitten en ben ik begonnen. Het begin van het verhaal vind ik nu slecht, maar toch ben ik door gegaan om niet vast te blijven zitten op één gedeelte, ik plan dan ook om het eerste hoofdstuk opnieuw te gaan schrijven.
Op het moment ben ik in hoofdstuk 4 bezig en naarmate ik verder schrijf wordt het ook steeds leuker. Het totaal aantal woorden staat nu ongeveer op 16.000 (21 kantjes)
Vastberaden om dit verhaal tot een boek te krijgen ben ik heel erg. Ik ga er alles aan doen om het uitgegeven te krijgen zodra het af is.
Het boek is voor zo ver als ik weet niet autobiografisch, misschien in het onderbewuste. Het is een fantasy-boek, beetje in middeleeuwse/Robin Hobb sferen, maar dan meer naar mijn persoonlijke smaak.
Tijd om te schrijven heb ik vrij weinig, omdat ik met school heel mijn hoofd vol heb zitten met schoolwerk en geen inspiratiekan vinden voor het schrijven zelf. Hoewel het idee van het hele verhaal voor mij al duidelijk is, moet ik toch zeer ontspannen zijn om het goed op papier te zetten.
Op het moment ben ik in hoofdstuk 4 bezig en naarmate ik verder schrijf wordt het ook steeds leuker. Het totaal aantal woorden staat nu ongeveer op 16.000 (21 kantjes)
Vastberaden om dit verhaal tot een boek te krijgen ben ik heel erg. Ik ga er alles aan doen om het uitgegeven te krijgen zodra het af is.
Het boek is voor zo ver als ik weet niet autobiografisch, misschien in het onderbewuste. Het is een fantasy-boek, beetje in middeleeuwse/Robin Hobb sferen, maar dan meer naar mijn persoonlijke smaak.
Tijd om te schrijven heb ik vrij weinig, omdat ik met school heel mijn hoofd vol heb zitten met schoolwerk en geen inspiratiekan vinden voor het schrijven zelf. Hoewel het idee van het hele verhaal voor mij al duidelijk is, moet ik toch zeer ontspannen zijn om het goed op papier te zetten.
Al die willen te kaap'ren varen, moeten mannen met baarden zijn.
Hoogachtend,
Erik.
Hoogachtend,
Erik.
Ik ben een 'boek' (houd het maar op een lang verhaal) aan het schrijven. Ik post steeds een deeltje op de weblog
Stel dat er geen hypothetische veronderstellingen bestaan.
Is dit een schijnvraag waarin het antwoord al besloten ligt?
>>> Geen referrertje in sigs <<<
Is dit een schijnvraag waarin het antwoord al besloten ligt?
>>> Geen referrertje in sigs <<<
Wat ik me afvraag is of het belangrijker is om een idee te hebben, of om dat goed vorm te geven. Soms heb ik wel een idee maar dan kan ik er zo weinig mee omdat ik zelf geen gevoel heb met de karakters, een andere keer kan ik alle karakters zo voor me zien, waardoor het vanzelf op gang komt.
Waar het bij mij altijd fout gaat is toch de grotere lijn van het verhaal. Die wordt na verloop van tijd, om het zo maar te zeggen, 'iets minder groot'.
Zo vaak lees ik een boek en zie ik wat er allemaal bij gehaald kan worden om dat probleem te omzeilen, om het allemaal wat aan te dikken met informatie, dialogen, beschrijvingen die er niet toe doen. Eerlijk is eerlijk: dat zint me niet. Hoewel het me niet direct stoort tijdens het lezen vind ik het van geen belang dat de hoofdpersoon langs de Seine wandelt en een 'patisserie' ziet, waardoor hij trek in een croissant krijgt, deze koopt en zich daarbij 'vreemd voelt'...
Zeker als het niet bijdraagt aan het verdere verloop van zijn wandeling (waarin hij blablabla...) kan het me geen moer schelen. Dat wil ik dus niet.
Maar, wat wil ik dan wel? Een boek van 30 bladzijden? Meer zou ik zelfs van een dijk van een verhaal niet snel kunnen maken. Waar sommigen hier last hebben van een onophoudelijke woordenstroom, heb ik last van een bondigheidsdrang of iets dergelijks.
Wat doen jullie om een verhaal interessanter en vooral groter te maken? Ik zou wel korte verhalen kunnen schrijven, maar een sterk, lang verhaal (lang genoeg voor een boek) lijkt me zo mooi.
Waar het bij mij altijd fout gaat is toch de grotere lijn van het verhaal. Die wordt na verloop van tijd, om het zo maar te zeggen, 'iets minder groot'.
Zo vaak lees ik een boek en zie ik wat er allemaal bij gehaald kan worden om dat probleem te omzeilen, om het allemaal wat aan te dikken met informatie, dialogen, beschrijvingen die er niet toe doen. Eerlijk is eerlijk: dat zint me niet. Hoewel het me niet direct stoort tijdens het lezen vind ik het van geen belang dat de hoofdpersoon langs de Seine wandelt en een 'patisserie' ziet, waardoor hij trek in een croissant krijgt, deze koopt en zich daarbij 'vreemd voelt'...
Zeker als het niet bijdraagt aan het verdere verloop van zijn wandeling (waarin hij blablabla...) kan het me geen moer schelen. Dat wil ik dus niet.
Maar, wat wil ik dan wel? Een boek van 30 bladzijden? Meer zou ik zelfs van een dijk van een verhaal niet snel kunnen maken. Waar sommigen hier last hebben van een onophoudelijke woordenstroom, heb ik last van een bondigheidsdrang of iets dergelijks.
Wat doen jullie om een verhaal interessanter en vooral groter te maken? Ik zou wel korte verhalen kunnen schrijven, maar een sterk, lang verhaal (lang genoeg voor een boek) lijkt me zo mooi.
Hehe, ik ben zelf ook een boek aan het schrijven. Het gaat bij mij over een persoon die zich in de maatschappij probeert te plaatsen. Iemand die zuiver probeert te leven en nog onwetend is over de harde sociale wereld. Het boek heeft wel een snuifje magie erin verwerkt. Dingen die toevallig gebeuren in de wereld, die blijken geen toeval te zijn, er wordt plots aan 2 kanten aan de hoofdpersoon getrokken. 1 kant wint, en trekt hem aan wal, en de hoofdpersoon ontdekt een nieuwe kleine wereld. ( wereld zelf helemaal uitgetekend op papier.. redelijk gedetailleerd ).
Ik heb dit boek staan tot een ruime planning van maximaal 2 jaar.Kheb al wel aardig wat grote stukken af, mssn kan ik wel eens wat posten hier.
Maar over 2 jaar.. Dan moet hij af zijn, en probeer ik hem te slijten aan de uitgeverijen
Ik heb dit boek staan tot een ruime planning van maximaal 2 jaar.Kheb al wel aardig wat grote stukken af, mssn kan ik wel eens wat posten hier.
Maar over 2 jaar.. Dan moet hij af zijn, en probeer ik hem te slijten aan de uitgeverijen
People once tried to make Chuck Norris toilet paper. He said no because Chuck Norris takes crap from NOBODY!!!!
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Ik heb diverse plannen, opzetten en eerste hoofdstukken voor boeken...
Maar ja, no rest for the wicked
V.
Maar ja, no rest for the wicked
V.
Ja inderdaad, V. ja.
Mja,een boek schrijven kun je op verschillende manieren beginnen.quote:Op woensdag 21 september 2005 22:38 schreef p-etr-a het volgende:
Wat ik me afvraag is of het belangrijker is om een idee te hebben, of om dat goed vorm te geven. Soms heb ik wel een idee maar dan kan ik er zo weinig mee omdat ik zelf geen gevoel heb met de karakters, een andere keer kan ik alle karakters zo voor me zien, waardoor het vanzelf op gang komt.
Waar het bij mij altijd fout gaat is toch de grotere lijn van het verhaal. Die wordt na verloop van tijd, om het zo maar te zeggen, 'iets minder groot'.
Zo vaak lees ik een boek en zie ik wat er allemaal bij gehaald kan worden om dat probleem te omzeilen, om het allemaal wat aan te dikken met informatie, dialogen, beschrijvingen die er niet toe doen. Eerlijk is eerlijk: dat zint me niet. Hoewel het me niet direct stoort tijdens het lezen vind ik het van geen belang dat de hoofdpersoon langs de Seine wandelt en een 'patisserie' ziet, waardoor hij trek in een croissant krijgt, deze koopt en zich daarbij 'vreemd voelt'...
Zeker als het niet bijdraagt aan het verdere verloop van zijn wandeling (waarin hij blablabla...) kan het me geen moer schelen. Dat wil ik dus niet.
Maar, wat wil ik dan wel? Een boek van 30 bladzijden? Meer zou ik zelfs van een dijk van een verhaal niet snel kunnen maken. Waar sommigen hier last hebben van een onophoudelijke woordenstroom, heb ik last van een bondigheidsdrang of iets dergelijks.
Wat doen jullie om een verhaal interessanter en vooral groter te maken? Ik zou wel korte verhalen kunnen schrijven, maar een sterk, lang verhaal (lang genoeg voor een boek) lijkt me zo mooi.
Een goede manier is oa om eerst je karakters gedetailleerd op te schrijven, schrijven wat voor karakters je er in wilt, en die gedetailleerd beschrijven. Schrijf wat losse onderwerpen,thema's op en bekijk wat jou het meest aanspreekt. Je hebt wat in je hoofd, werk het uit. Maar werk in hoofdstukken. Ik zelf probeer zoveel mogelijk terug te kijken op vorige hoofdstukken wat ik daar geschreven heb, soms haal ik daar dan wat 'clues' uit, wat een hoofdstuk verder weer voor meer spanning oplevert. Probeer gewoon stukken te schrijven, en later combineer je die stukken samen tot een boek.
Ik moet er niet aan denken om gewoon vanaf hoofdstuk 1 tot aan hoofdstuk 20 ofzo .. in een ruk door te schrijven. Zo krijg je toch niet een goed doorlopend boek? =/
People once tried to make Chuck Norris toilet paper. He said no because Chuck Norris takes crap from NOBODY!!!!
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Het lijkt mij ook leuk om een boek te schrijven, maar hoe beginnen jullie ermee dan? Ga je gewoon achter de computer zitten en typen maar? Of doe je wat anders, en waar moet je op letten?
Je kan ook meedoen aan National Novel Writing Month Heb ik een keer gedaan. Leuk voor alle mensen die altijd denken, "ooit schrijf ik een boek", en het nooit doen. Het idee is dat je in 30 dagen tijd een boek van minstens 50,000 woorden schrijft. Gekkenwerk natuurlijk, en vaak ook nog troep door tijdgebrek, maar dan heb je wel wat! En dan kan je daarna natuurlijk altijd nog rewriten hoewel die van mij echt te slecht was en rechtstreeks de prullenbak in is gegaan, whehe.
'quote:Op woensdag 21 september 2005 22:59 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Mja,een boek schrijven kun je op verschillende manieren beginnen.
Een goede manier is oa om eerst je karakters gedetailleerd op te schrijven, schrijven wat voor karakters je er in wilt, en die gedetailleerd beschrijven. Schrijf wat losse onderwerpen,thema's op en bekijk wat jou het meest aanspreekt. Je hebt wat in je hoofd, werk het uit. Maar werk in hoofdstukken. Ik zelf probeer zoveel mogelijk terug te kijken op vorige hoofdstukken wat ik daar geschreven heb, soms haal ik daar dan wat 'clues' uit, wat een hoofdstuk verder weer voor meer spanning oplevert. Probeer gewoon stukken te schrijven, en later combineer je die stukken samen tot een boek.
Ik moet er niet aan denken om gewoon vanaf hoofdstuk 1 tot aan hoofdstuk 20 ofzo .. in een ruk door te schrijven. Zo krijg je toch niet een goed doorlopend boek? =/
Dat denk ik ook niet inderdaad. Maar met verhalen van zo'n geringe omvang als die ik er weet uit te persen lukt het nog wel.
Wat je zegt over clues en spanning kan ik begrijpen, een lezer moet geprikkeld worden. Als ik het van die kant bekijk is het ook niet belangrijk in welke volgorde je die stukken maakt, maar meer hoe je ze plakt. De kleine stukjes informatie die je in hoofdstukken stopt, kan je later nog wel ordenen zodat de opbouw optimaal wordt. Of wat daar het dichtst in de buurt komt.
Ik zat net eens te denken over de volgorde van gebeurtenissen: in het begin weggeven hoe het eindigt en dan de lezer steeds meer vertellen over het hoe en waarom van deze gebeurtenis, of juist een luchtig verhaal schrijven met aan het eind een uitsmijter waarvan de lezer nog lang moet bijkomen? Voor allebei valt wel iets te zeggen vind ik, in welke situatie kiezen voor welke constructie? (En dan natuurlijk niet alleen deze twee, maar dit leek me een helder voorbeeld.)
De kunst van het schrijven zit hem niet zozeer in het opzetten van het plot of de structuur, maar vooral in het gebruik van taal. Vergelijk het met schilderen. Je kunt een heel mooi idee hebben voor een schilderij, met een mooie compositie en allerlei symbolische verwijzingen. Als je echter de techniek van het schilderen niet beheerst dan kom je nergens. Je schilderij wordt dan een slechte uitvoering van een misschien wel goed plan.
De techniek van het schrijven is voor 90% taalgebruik. Een boek met wellicht een prachtig plot maar slecht geschreven leg ik na enkele bladzijdes weer aan de kant. Aan het plot kom ik niet eens toe. Ik heb echter verschillende boeken gelezen waarin een structuur of een plot nauwelijks te ontdekken viel. Maar omdat het zo goed geschreven was, heb ik het toch uitgelezen.
Analoog aan schilderen: Wil je een schilderij maken, zorg dan dat je eerst de schildertechnieken beheerst. Als je dat bereikt hebt ben je al een heel eind. Om daarna het de delen tot een congruent geheel samen te voegen is minder moeilijk.
Hier op FOK! zie ik iedereen met mooie ideeën voor boeken leuren, maar slechts weinig mensen echt iets schrijven! Probeer dat eens, je zult zien hoe moeilijk het is.
Laat eens een lezer hetzelfde gevoel ervaren als jij op een bepaald moment deed door die situatie met slechts woorden te omschrijven. Geef eens met letters de sfeer aan van een wandeling door een vochtig bos in de avondschemering. Als je dát kunt, ben je al een eind op weg.
En zoals ik 4 postjes hierboven al heb gevraagd: Zet eens iets hier op FOK!, en laat de andere bezoekers erop reageren. Slechter wordt je er niet van.
Zoek je een idee voor een stukje, ik heb er genoeg. Je kunt ze zo krijgen. Je zal het echter zelf moeten schrijven, dat kan ik niet voor je doen.
LXIV
[ Bericht 2% gewijzigd door LXIV op 21-09-2005 23:50:44 ]
De techniek van het schrijven is voor 90% taalgebruik. Een boek met wellicht een prachtig plot maar slecht geschreven leg ik na enkele bladzijdes weer aan de kant. Aan het plot kom ik niet eens toe. Ik heb echter verschillende boeken gelezen waarin een structuur of een plot nauwelijks te ontdekken viel. Maar omdat het zo goed geschreven was, heb ik het toch uitgelezen.
Analoog aan schilderen: Wil je een schilderij maken, zorg dan dat je eerst de schildertechnieken beheerst. Als je dat bereikt hebt ben je al een heel eind. Om daarna het de delen tot een congruent geheel samen te voegen is minder moeilijk.
Hier op FOK! zie ik iedereen met mooie ideeën voor boeken leuren, maar slechts weinig mensen echt iets schrijven! Probeer dat eens, je zult zien hoe moeilijk het is.
Laat eens een lezer hetzelfde gevoel ervaren als jij op een bepaald moment deed door die situatie met slechts woorden te omschrijven. Geef eens met letters de sfeer aan van een wandeling door een vochtig bos in de avondschemering. Als je dát kunt, ben je al een eind op weg.
En zoals ik 4 postjes hierboven al heb gevraagd: Zet eens iets hier op FOK!, en laat de andere bezoekers erop reageren. Slechter wordt je er niet van.
Zoek je een idee voor een stukje, ik heb er genoeg. Je kunt ze zo krijgen. Je zal het echter zelf moeten schrijven, dat kan ik niet voor je doen.
LXIV
[ Bericht 2% gewijzigd door LXIV op 21-09-2005 23:50:44 ]
The End Times are wild
PS Voel je ook niet verplicht om een aantal kantjes af te leveren. Het is geen huiswerk. Als je goed schrijft is ieder woord nodig om je boodschap over te brengen. Ieder woord wat je extra toevoegt is nutteloze ballast. Als jij je idee in 5 kantjes exact kan overdragen heb je het beter gedaan dan wanneer je daar 7 kantjes voor nodig hebt.
Lees eens iets van een grote schrijver. Er staat geen zin zomaar in. Alles voegt iets toe aan het geheel.
Lees eens iets van een grote schrijver. Er staat geen zin zomaar in. Alles voegt iets toe aan het geheel.
The End Times are wild
Ik zou eigenlijk niets lievers willen dan kunnen schrijven als beroep. Dat het dus zo goed is dat mensen het willen lezen. Ik loop de laatste tijd ook met ideeën rond en ga ze zeker uitwerken. Waarschijnlijk zal het helaas bij een leuke hobby blijven, maar wie niet waagt....quote:Op maandag 3 mei 2004 22:09 schreef Silmarwen het volgende:
Wie van jullie is ooit op het idee gekomen om een boek te gaan schrijven? Ik zelf heb namelijk al jaren enorm veel ideeen in mijn hoofd voor tientalle boeken. Van horrors tot psychologische thrillers en kinderboeken over van alles en nog wat. Maar nu eindelijk ben ik begonnen met daadwerkelijk een id uit te werken. Het is een kinderboek maar veder verklap ik niets. De illustraties maak ik ook zelf. Misschien als het voltooid is, dat ik het verhaaltje hier post.
Zijn er nog meer mensen die bezig zijn met een boek te schrijven of er zelfs al wat geschreven hebben. En zo ja wat ben je er van plan mee te gaan doen of wat heb je ermee gedaan?
Silmarwen
De dingen die ik nu zo af en toe pen worden nooit zo goed ontvangen dus dat geeft vooralsnog weinig hoop. Maar wellicht is het te leren, of zou het echt enkel een talent-kwestie zijn?
Probeer jij je schrijven op bepaalde manieren naar een hoger niveau te tillen?
Erg veel succes in ieder geval.
Is dit niet puur het verschil tussen literatuur, en proza boeken?quote:Op woensdag 21 september 2005 23:44 schreef LXIV het volgende:
De kunst van het schrijven zit hem niet zozeer in het opzetten van het plot of de structuur, maar vooral in het gebruik van taal.
LXIV
Zeg maar boeken zoals van J.K Rowling en Ludlum typische verhalen boeken zijn en zeker geen literatuur. En als je het over literatuur hebt, kom je al snel uit bij de meer gevestigde namen zoals Mulisch. De een spreekt een totaal ander publiek aan. Literatuur boeken zijn te vaak nog 'elite' boeken, terwijl 'simpele' verhalende boeken van ludlum en rowling bijvoorbeeld. Wel door een groter publiek gelezen wil.. worden.
People once tried to make Chuck Norris toilet paper. He said no because Chuck Norris takes crap from NOBODY!!!!
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Ook een niet-literair boek moet uiteraard wel goed geschreven zijn. Rowling en in mindere mate Ludlum kunnen dat ook wel. Daarom is de scheidslijn tussen die twee is enigzins vaag. Goed kunnen schrijven is een must. Veel ingezonden boeken worden niet uitgegeven, en terecht.quote:Op donderdag 22 september 2005 08:33 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Is dit niet puur het verschil tussen literatuur, en proza boeken?
Zeg maar boeken zoals van J.K Rowling en Ludlum typische verhalen boeken zijn en zeker geen literatuur. En als je het over literatuur hebt, kom je al snel uit bij de meer gevestigde namen zoals Mulisch. De een spreekt een totaal ander publiek aan. Literatuur boeken zijn te vaak nog 'elite' boeken, terwijl 'simpele' verhalende boeken van ludlum en rowling bijvoorbeeld. Wel door een groter publiek gelezen wil.. worden.
Voor wat betreft talent: niemand kan in één keer goed schrijven. Oefening is vereist. De een gaat het wat makkelijker af als de ander. Dat is geen talent, dat is aanleg. Sommigen, de meesten zelfs, zullen het nooit leren. Talent is ook de discipline om het daadwerkelijk te doén, om door te zetten. Om niet onder de trein te komen als je halverwege bent. Die aspecten zijn net zo belangrijk als goed kunnen schrijven.
De wereld is vol van mensen met grootse plannen om ooit te gaan schrijven. Misschien hebben ze ook wel aanleg hiervoor. Maar om de een of andere reden komt het er nooit van.
Gebrek aan talent..
LXIV
Misschien enigzins aanmatigend, maar als je mij om een voorbeeld vraagt van iets wat goed geschreven is, lees dit dan:Waarom Pim niet de Beloofde was.
The End Times are wild
Ik ben er een beetje huiverig voor, dingen plaatsen. Ik wil eerst graag zélf het gevoel hebben dat het mooi is. Zolang ik dat niet heb kan ik al helemaal niet de moed opbrengen om het anderen te laten lezen.quote:Op woensdag 21 september 2005 23:44 schreef LXIV het volgende:
De kunst van het schrijven zit hem niet zozeer in het opzetten van het plot of de structuur, maar vooral in het gebruik van taal. Vergelijk het met schilderen. Je kunt een heel mooi idee hebben voor een schilderij, met een mooie compositie en allerlei symbolische verwijzingen. Als je echter de techniek van het schilderen niet beheerst dan kom je nergens. Je schilderij wordt dan een slechte uitvoering van een misschien wel goed plan.
De techniek van het schrijven is voor 90% taalgebruik. Een boek met wellicht een prachtig plot maar slecht geschreven leg ik na enkele bladzijdes weer aan de kant. Aan het plot kom ik niet eens toe. Ik heb echter verschillende boeken gelezen waarin een structuur of een plot nauwelijks te ontdekken viel. Maar omdat het zo goed geschreven was, heb ik het toch uitgelezen.
Analoog aan schilderen: Wil je een schilderij maken, zorg dan dat je eerst de schildertechnieken beheerst. Als je dat bereikt hebt ben je al een heel eind. Om daarna het de delen tot een congruent geheel samen te voegen is minder moeilijk.
Hier op FOK! zie ik iedereen met mooie ideeën voor boeken leuren, maar slechts weinig mensen echt iets schrijven! Probeer dat eens, je zult zien hoe moeilijk het is.
Laat eens een lezer hetzelfde gevoel ervaren als jij op een bepaald moment deed door die situatie met slechts woorden te omschrijven. Geef eens met letters de sfeer aan van een wandeling door een vochtig bos in de avondschemering. Als je dát kunt, ben je al een eind op weg.
En zoals ik 4 postjes hierboven al heb gevraagd: Zet eens iets hier op FOK!, en laat de andere bezoekers erop reageren. Slechter wordt je er niet van.
Zoek je een idee voor een stukje, ik heb er genoeg. Je kunt ze zo krijgen. Je zal het echter zelf moeten schrijven, dat kan ik niet voor je doen.
Wel apart dat je zegt dat je het belangrijker vindt dat iets mooi geschreven is. Mij geeft het een gek gevoel als een boek alleen maar mooi geschreven is, verder niets.
Wat betreft die ideeën: ik zou ze graag horen. Het kan altijd helpen. Ik ben ook van plan om meerdere verhalen in elkaar te vlechten. Niet te veel natuurlijk, dan wordt het onoverzichtelijk.
Jah, dacht ik bij het lezen van dit topic ook aan, met name om de beschrijving in De ontdekking van de literatuur van Ronald Giphart.quote:Op zaterdag 15 mei 2004 21:26 schreef Viking84 het volgende:
Ik wil ook nog eens een boek schrijven. Maar dat doe ik wel als ik er echt tijd voor heb Alleen wil ik iedereen wel vertellen dat slechts 1 % van alle boeken die binnen komen ook echt uitgegeven wordt. Dus maak je niet te snel illusies. Iedereen denkt dat 'ie een verhaal heeft en dat het boeiend is voor andere mensen, maar uiteindelijk ontaardt een heleboel in autobiografisch, sentimenteel gezeik. Vooral ziektegeschiedenissen zijn erg
Ik heb een paar colleges gehad over het uitgeversvak (ik studeer Nederlands) en dan merk je wel dat het aanpoten is om een boek gepubliceerd te krijgen
Toch jammer dat bij die ene procent dan wel Maarten 't Hart en Jan Wolkers zitten trouwens...
Mijn Nederlands is prima, ik kan gewoon niet typen!
quote:Op woensdag 21 september 2005 23:44 schreef LXIV het volgende:
De kunst van het schrijven zit hem niet zozeer in het opzetten van het plot of de structuur, maar vooral in het gebruik van taal.
[sic]
Slechter wordt je er niet van.
V.
Ja inderdaad, V. ja.
Maar jij, sja schrijft vooral columns, een methode, die opzich qua schrijfstijl niet te vergelijken valt met 'verhalen' schrijven.quote:Op donderdag 22 september 2005 10:20 schreef LXIV het volgende:
[..]
Ook een niet-literair boek moet uiteraard wel goed geschreven zijn. Rowling en in mindere mate Ludlum kunnen dat ook wel. Daarom is de scheidslijn tussen die twee is enigzins vaag. Goed kunnen schrijven is een must. Veel ingezonden boeken worden niet uitgegeven, en terecht.
Voor wat betreft talent: niemand kan in één keer goed schrijven. Oefening is vereist. De een gaat het wat makkelijker af als de ander. Dat is geen talent, dat is aanleg. Sommigen, de meesten zelfs, zullen het nooit leren. Talent is ook de discipline om het daadwerkelijk te doén, om door te zetten. Om niet onder de trein te komen als je halverwege bent. Die aspecten zijn net zo belangrijk als goed kunnen schrijven.
De wereld is vol van mensen met grootse plannen om ooit te gaan schrijven. Misschien hebben ze ook wel aanleg hiervoor. Maar om de een of andere reden komt het er nooit van.
Gebrek aan talent..
LXIV
Misschien enigzins aanmatigend, maar als je mij om een voorbeeld vraagt van iets wat goed geschreven is, lees dit dan:Waarom Pim niet de Beloofde was.
People once tried to make Chuck Norris toilet paper. He said no because Chuck Norris takes crap from NOBODY!!!!
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
We zijn nu dus zo'n 16 maanden verder... het verhaal is nog steeds af en mensen die het hebben gelezen (zowel bekenden als minder bekenden) reageren er positief op. De 4 a 5 uitgevers waar ik het naartoe heb gestuurd vonden het echter minder goed. Dus wwat ik me afvraag, weten de uitgevers niet wat mensen leuk vinden om te lezen, of durven de mensen die het hebben gelezen geen negatief oordeel te vormen, terwijl ik ze altijd heb gezegd eerlijk te zijn omdat ik juist met de negatieve opmerkingen wat kan?quote:Op dinsdag 4 mei 2004 19:07 schreef DaMart het volgende:
Een aantal weken geleden heb ik een lang verhaal afgerond, dat ik zeker aan een utigever wil sturen. Dus hopelijk wordt het ooit een boek. En zo niet, ik heb nog genoeg andere ideëen
Ik ben trouwens begonnen met een tweede verhaal. Alleen na het begin was ik niet tevreden met hoofdstuk 1 (daarover had een vriend van me wel wat terechte kritische opmerkingen) en heb dat herschreven. Zit nu een beetje vast in hoofdstuk 2, maar wil toch verder gaan. Ik heb voor het verdere verloop van het verhaal al wat leuke plotwendingen bedacht, met de grootste en in mijn ogen beste voor de laatste pagina('s), waarin alles wat de lezer heeft gelezen ineens 180 graden wordt omgedraaid
Hoe doen andere schrijvende Fok!kers het eigenlijk met de informatie? Ga je echt heel diep op onderzoek uit of gebruik je je eigen fantasie? In het nieuwe lange verhaal dat ik aan het schrijven ben gaat iemand naar een psycholoog. Ik laat het een beetje aan mijn fantasie over hoe dat er daar aan toe gaat, maar zijn er ook mensen die bijvoorbeeld eerst met psychologen gaan praten over hoe dat het beste op papier kan worden gezet?
Voorbeelden van korte verhalen zijn via mijn sig te vinden trouwens.
de mensen die jij naar hun mening gevraagd hebt, lezen alleen jouw verhaal, niet ook nog eens de verhalen van duizenden anderen die ook hun boek gepubliceerd willen zien. Ze hebben dus minder vergelijkingsmateriaal en zijn waarschijnlijk ook minder kritisch (de schaal goed genoeg-niet goed genoeg is anders dan een rangorde van duizenden boeken waarvan er maar een handvol gepubliceerd kunnen worden).
Mijn Nederlands is prima, ik kan gewoon niet typen!
Ik snap dat je er huiverig voor bent om zomaar iets te plaatsen. Het grote voordeel van dat hier op FOK! doen is natuurlijk dat dit min of meer anoniem kunt doen. Bekijk het van de andere kant, waarom zou je het niet doen? Het enige wat misschien zou kunnen gebeuren is dat iedereen zegt dat het echt niks is en dat je een illusie armer bent. Dan weet je dat ook weer.quote:Op donderdag 22 september 2005 11:02 schreef p-etr-a het volgende:
[..]
Ik ben er een beetje huiverig voor, dingen plaatsen. Ik wil eerst graag zélf het gevoel hebben dat het mooi is. Zolang ik dat niet heb kan ik al helemaal niet de moed opbrengen om het anderen te laten lezen.
Wel apart dat je zegt dat je het belangrijker vindt dat iets mooi geschreven is. Mij geeft het een gek gevoel als een boek alleen maar mooi geschreven is, verder niets.
Wat betreft die ideeën: ik zou ze graag horen. Het kan altijd helpen. Ik ben ook van plan om meerdere verhalen in elkaar te vlechten. Niet te veel natuurlijk, dan wordt het onoverzichtelijk.
Een idee voor een verhaal? Probeer je eerste zoen eens te beschrijven. Hoe de situatie was, hoe je je voelde. Wijk gerust af van de werkelijkheid als dat je verhaal verbetert.
Denk voor je zelf eens na over iets wat je beleefd hebt tijdens een vakantie of reis. Bij voorkeur in het buitenland. De sfeer in dat land, de mensen die je ontmoette. Iets over de cultuur daar.
Een idee dat ik zelf nog wil uitwerken is de beschrijving van een rustig landweggetje. Van zonsopgang tot zonsondergang. Er gebeurt eigenlijk helemaal niks, maar het moet de lezer toch kunnen boeien. Niet makkelijk, wel een goede oefening.
Übung macht den Meister. Ben niet bang om iets te posten. Ik ben in ieder geval benieuwd.
Succes ermee!
The End Times are wild
quote:quote:Op woensdag 21 september 2005 23:44 schreef LXIV het volgende:
De kunst van het schrijven zit hem niet zozeer in het opzetten van het plot of de structuur, maar vooral in het gebruik van taal.
[sic]
Slechter wordt je er niet van.
V.
Spelling is zeker niet mijn sterkste kant....
Maar gebruik van taal is gelukkig veel meer als d's en t's.
The End Times are wild
Ok. Maar ook voor een column moet je taal gebruiken. Zoals ik in mijn eerste post hier al aangaf, dit gaat me wel redelijk af. Een verhaal schrijven, heb er nu 2 geschreven (zie die post), beide autobiografisch, is veel moeilijker. Ik denk dat je het beste met een kort verhaal beginnen kunt. Zo behoud je voor jezelf het overzicht en is de kans op vastlopen veel kleiner.quote:Op donderdag 22 september 2005 16:31 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Maar jij, sja schrijft vooral columns, een methode, die opzich qua schrijfstijl niet te vergelijken valt met 'verhalen' schrijven.
LXIV
PS De 2 betogen en 2 verhalen die ik hier gepost heb zijn ook de eerste 4 stukjes die ik ooit geschreven heb. Pin me aub niet vast op de kwaliteit. Ik vraag juist om feedback om me te verbeteren!!
The End Times are wild
Zoals dat bijvoorbeeld....quote:Op donderdag 22 september 2005 17:48 schreef LXIV het volgende:
[..]
Spelling is zeker niet mijn sterkste kant....
Maar gebruik van taal is gelukkig veel meer alsdand's en t's.
Sorry, flauw, maar ik kon het niet laten.
En je hebt verder wel gelijk natuurlijk. Taalregels zijn veel makkelijker aan te leren dan een goede stijl.
Regels kan iedereen bij wijze van spreken in een paar dagen erin stampen. Een goede stijl ontwikkelen vergt een inzet die daar totaal niet mee te vergelijken valt.
Mijn ervaring is dat mensen, bekenden of juist minder bekend, niet echt eerlijk durven te zijn uit angst je te kwetsen (of omdat ze er geen verstand van hebben). En ook al dring je aan op een oordeel, al dan niet negatief of gewoon maar eerlijk, het ontbreekt diegenen vaak aan lef. Jammer.quote:Op donderdag 22 september 2005 16:44 schreef DaMart het volgende:
[..]
We zijn nu dus zo'n 16 maanden verder... het verhaal is nog steeds af en mensen die het hebben gelezen (zowel bekenden als minder bekenden) reageren er positief op. De 4 a 5 uitgevers waar ik het naartoe heb gestuurd vonden het echter minder goed. Dus wwat ik me afvraag, weten de uitgevers niet wat mensen leuk vinden om te lezen, of durven de mensen die het hebben gelezen geen negatief oordeel te vormen, terwijl ik ze altijd heb gezegd eerlijk te zijn omdat ik juist met de negatieve opmerkingen wat kan?
Er zou een literair café moeten zijn, maar dan speciaal voor beginnende schrijvers, een plek waar je je schrijversgevoel/ideeen/etc. met gelijkgestemden kunt delen.
Of een soort Fok schrijvers-meet waar we elkaars literaire hoogstandjes compleet de grond in boren?quote:Op donderdag 22 september 2005 19:36 schreef Francesca het volgende:
[..]
Mijn ervaring is dat mensen, bekenden of juist minder bekend, niet echt eerlijk durven te zijn uit angst je te kwetsen (of omdat ze er geen verstand van hebben). En ook al dring je aan op een oordeel, al dan niet negatief of gewoon maar eerlijk, het ontbreekt diegenen vaak aan lef. Jammer.
Er zou een literair café moeten zijn, maar dan speciaal voor beginnende schrijvers, een plek waar je je schrijversgevoel/ideeen/etc. met gelijkgestemden kunt delen.
Nou, laten we dan beginnen! Hier op FOK!. Nu meteen. Heb je meteen het voordeel van de anonimiteit!quote:Op donderdag 22 september 2005 19:36 schreef Francesca het volgende:
[..]
Er zou een literair café moeten zijn, maar dan speciaal voor beginnende schrijvers, een plek waar je je schrijversgevoel/ideeen/etc. met gelijkgestemden kunt delen.
The End Times are wild
Nou, dan begin ik wel met een stukje waarop het commentaar zo zal zijn dat vervolgens iedereen wel durftquote:Op donderdag 22 september 2005 22:06 schreef LXIV het volgende:
[..]
Nou, laten we dan beginnen! Hier op FOK!. Nu meteen. Heb je meteen het voordeel van de anonimiteit!
Het is geen verhaal ofzo, en heeft tevens geen speciale betekenis. Gewoon wat zinnen in een bepaalde volgorde gezet. Gewoon om eens af te trappen.
‘Hoe zou de stem van de bergen klinken?’ Zegt ze terwijl ze met haar handen een kader maakt om de ingetogen sneeuwtoppen aan de horizon. ‘De enige getuigen van moeder Aarde die ons de gouden erfenis van al die eeuwen zouden kunnen doorgeven.’
Voorzichtig beroeren de eerste zonnestralen het gebroken besneeuwde veld. De verkoolde resten van het duister worden eindelijk weggestreken door het stralende ochtendlicht. De sneeuw koelt de hitte van het verbrande hout en de zon geeft haar op deze morgen weer een nieuw elan. De veel bewogen grond wordt ten ruste gelegd onder een zachte witte deken terwijl het hergeboren licht haar in slaap sust. ‘Het is goed, nu wij weer over je waken’. Als een zwijgend verbond in naam van het nieuwe leven.
Ze zit op een schuin staande balk – uit de aarde omhoog geslagen – waarvan de grieven nu door de dag worden blootgelegd. Gehuld in gehavend blauw zijde waaien haar donkere haren mee in alle richtingen van de wind.
Wat is dit wat ik voel? Nu de oude windstreken elkaar op deze vlakte eindelijk weer treffen, om de nieuwe dag weer de hunne te maken.
De sneeuw stuift uiteen wanneer ze van haar geïmproviseerde troon op de grond springt. ‘Kom’, zegt ze, ‘we gaan naar de bergen en er voorbij, er is niets meer dat ons nu nog hier doet blijven.’
Hoe moet ik ze ooit vertellen wat ik heb gezien? Welke woorden kunnen deze ongekende levenskracht beschrijven? Zal het zich ooit wel in mijn zinnen laten vangen?
De zon behoedt één van zijn dochters die enkele meters voor me uit, vastberaden door het landschap gaat. Haar stem zingt in een oude taal waarvan de woorden al lang geleden door de Aarde waren opgeslokt, maar die op deze nieuwe morgen weer een deel van hun betekenis terugkrijgen. Zachtjes dansen de bloemknoppen met haar mee. Alsof die vreemde, maar warme klanken het lang gezochte antwoord bevatten op al mijn vragen.
‘Waarom huil je?’, vraagt ze, ‘je weet toch dat de hoop vele gezichten kent?’
Nou, hier eens een verhaaltje. Een idee waarop ik kwam door het thema 'zoen' van LXIV, maar wat er weinig meer mee te maken heeft dan een kar vol boodschappen met een pak melk.
De bedoeling is/was om te beschrijven hoe iemand (voor het gemak ik, veel berust op werkelijkheid) Oud & Nieuw viert. Hieraan is vooraf gegaan: drank. Dat is waarom ik het in zo'n rare stijl heb geschreven. Komt-ie:
---
Eén stroom mensen. Te veel mensen, een overkill. Het is donker maar ik zie ze allemaal. Het zou wel een mooi moment zijn om te sterven. Zo, midden op straat, pats-boem-weg. Iedereen loopt in dezelfde richting. Zouden ze het merken of over me heen lopen? De Spaanse trappen, ja, daar moeten we heen. Dat is het enige wat ik nog weet ergens ver achter in m’n hoofd. Eerst heb ik nog een flinke teug goedkope rum nodig.
De mensen voor ons lopen te langzaam. Ik versnel m’n pas. Robbie stopt! ‘Robbie, what are you doing!’ Ik hoor het mezelf ergens schreeuwen. Hoe heet hij eigenlijk echt? Die kop van hem, het is net Robbie Williams. ‘Oh shit she’s on the ground! Nien what doe je!’ Ik lig zelf ook op de grond. Nina zegt dat ze naar de wc moet. ‘Me too! Help me up. Help. Help. Help.’ Ik lach, waarom lach ik? Een hotel, daar kunnen we heen. Robbie krijgt ons binnen. De wc in. Mooi verlicht!
Als vanzelf loop ik een toilet binnen en zonder dat ik het echt heb gemerkt zit ik al met m’n broek naar beneden. Nina opent de deur. ‘Nien!’ ‘Hee, doe ’s op slot dan joh, trut.’ Ik trek ‘m boos weer dicht. Liet ik nou een scheet? In ieder geval even lekker alles laten lopen.
We gaan weer weg. ‘Thank, thank you, very thanks.’ De deurman (hoe noem je zo iemand?) knikt vriendelijk. We zijn niet eens gasten! Leuke man.
Verder lopen. Lopen, lopen, lopen. Nee, we worden haast gesleept. Zij bij de lantaarnpalen, ik bij de ramen. Weinig voortuinen hier. Een steile weg! Sterke jongen die Robbie.
Eindelijk bij de Spaanse trappen. Even naar voren lopen, hier zien we niks. ‘What time?’ Een ik denk Duitse jongen zegt ‘five minutes’. Bijna middernacht. Gezichten zie ik wel, ik onthoud ze allemaal. Ah, een muurtje. Een balustrade? Ja, natuurlijk, hieronder zijn de trappen. Er staat een flesje bier op en ik gooi het naar beneden. Nog eens, nu stoot ik Nina aan dat ze moet kijken. Ze gooit er ook eentje. Lachen!
‘Vijf minutes guys!’ Ik omhels Robbie en Nina.
PATS! BOEM! Haha nee, ik leef nog. Vuurwerk! Wat een licht ineens, mooie plek hier ook.
Ho! ‘Iemand knijpt in m’n kont!’ ‘Nu pas? Ik heb er al de hele avond last mee.’ Nina, die heeft zich er ook wel op gekleed met dat gekke rokje van d’r. Koud is het in ieder geval niet. Van alle kanten worden we gekust en omhelst, komen er gelukswensen. ‘Gelukkig nieuwjaar!’ ‘Hee, Nederlanders!’
Ik ga op de foto. Met Amerikaanse meisjes, ik ken ze niet. Die foto zal ik wel nooit te zien krijgen. Waar zijn Nien en Robbie? Het is zo druk. Nog steeds vuurwerk! Daar bij die paal, Nina’s laarzen. Ja. Robbie’s hand op haar kont?
‘Hey guys!’ Ze reageren niet, ik schop Nina. Zoenden ze nou? Jak. ‘Daar is hij toch te klein voor Nien.’
Dat snapt ze niet. Ik ook niet. Laat maar. We lopen weg. Misschien is er nog een club waar we naar binnen kunnen.
Hè, eindelijk lig ik weer in bed. Ogen dicht. M’n voeten doen zeer. ‘M’n voeten doen zeer,’ klaagt Nina. ‘Haha, wat grappig, ik dacht net hetzelfde!’ ‘Stomme disco ook net, wat is 100 euro nou voor entreeprijs. We zijn toch geen Hilton.’ ‘Inderdaad.’
Ik lach, te hard, te lang. ‘Welterusten.’ ‘Slaap lekker.’
Ik draai me om en lig nog zeker een minuut wakker.
---
Ik ben benieuwd wat jullie hier van vinden, ik zal niet zeggen dat ik het zelf goed genoeg maar het is een stapje om dit zo te laten lezen en er kritiek op te krijgen! Die kritiek kan ook helpen om het (en dan zeker niet per se dit, maar verhalen in het algemeen) beter te maken.
Ik laat vaak andersoortig werk aan mensen lezen, artikelen voornamelijk. Dit vind ik een stuk lastiger om te maken, een stuk lastiger om tevreden mee te zijn en dus vanzelf ook een stuk lastiger om hier te plaatsen.
Misschien ga ik binnenkort weer eens iets heel anders proberen, zou ook wel nuttig zijn waarschijnlijk.
Alvast heel erg bedankt voor degene die bereid is dit te lezen en er commentaar op te geven!
De bedoeling is/was om te beschrijven hoe iemand (voor het gemak ik, veel berust op werkelijkheid) Oud & Nieuw viert. Hieraan is vooraf gegaan: drank. Dat is waarom ik het in zo'n rare stijl heb geschreven. Komt-ie:
---
Eén stroom mensen. Te veel mensen, een overkill. Het is donker maar ik zie ze allemaal. Het zou wel een mooi moment zijn om te sterven. Zo, midden op straat, pats-boem-weg. Iedereen loopt in dezelfde richting. Zouden ze het merken of over me heen lopen? De Spaanse trappen, ja, daar moeten we heen. Dat is het enige wat ik nog weet ergens ver achter in m’n hoofd. Eerst heb ik nog een flinke teug goedkope rum nodig.
De mensen voor ons lopen te langzaam. Ik versnel m’n pas. Robbie stopt! ‘Robbie, what are you doing!’ Ik hoor het mezelf ergens schreeuwen. Hoe heet hij eigenlijk echt? Die kop van hem, het is net Robbie Williams. ‘Oh shit she’s on the ground! Nien what doe je!’ Ik lig zelf ook op de grond. Nina zegt dat ze naar de wc moet. ‘Me too! Help me up. Help. Help. Help.’ Ik lach, waarom lach ik? Een hotel, daar kunnen we heen. Robbie krijgt ons binnen. De wc in. Mooi verlicht!
Als vanzelf loop ik een toilet binnen en zonder dat ik het echt heb gemerkt zit ik al met m’n broek naar beneden. Nina opent de deur. ‘Nien!’ ‘Hee, doe ’s op slot dan joh, trut.’ Ik trek ‘m boos weer dicht. Liet ik nou een scheet? In ieder geval even lekker alles laten lopen.
We gaan weer weg. ‘Thank, thank you, very thanks.’ De deurman (hoe noem je zo iemand?) knikt vriendelijk. We zijn niet eens gasten! Leuke man.
Verder lopen. Lopen, lopen, lopen. Nee, we worden haast gesleept. Zij bij de lantaarnpalen, ik bij de ramen. Weinig voortuinen hier. Een steile weg! Sterke jongen die Robbie.
Eindelijk bij de Spaanse trappen. Even naar voren lopen, hier zien we niks. ‘What time?’ Een ik denk Duitse jongen zegt ‘five minutes’. Bijna middernacht. Gezichten zie ik wel, ik onthoud ze allemaal. Ah, een muurtje. Een balustrade? Ja, natuurlijk, hieronder zijn de trappen. Er staat een flesje bier op en ik gooi het naar beneden. Nog eens, nu stoot ik Nina aan dat ze moet kijken. Ze gooit er ook eentje. Lachen!
‘Vijf minutes guys!’ Ik omhels Robbie en Nina.
PATS! BOEM! Haha nee, ik leef nog. Vuurwerk! Wat een licht ineens, mooie plek hier ook.
Ho! ‘Iemand knijpt in m’n kont!’ ‘Nu pas? Ik heb er al de hele avond last mee.’ Nina, die heeft zich er ook wel op gekleed met dat gekke rokje van d’r. Koud is het in ieder geval niet. Van alle kanten worden we gekust en omhelst, komen er gelukswensen. ‘Gelukkig nieuwjaar!’ ‘Hee, Nederlanders!’
Ik ga op de foto. Met Amerikaanse meisjes, ik ken ze niet. Die foto zal ik wel nooit te zien krijgen. Waar zijn Nien en Robbie? Het is zo druk. Nog steeds vuurwerk! Daar bij die paal, Nina’s laarzen. Ja. Robbie’s hand op haar kont?
‘Hey guys!’ Ze reageren niet, ik schop Nina. Zoenden ze nou? Jak. ‘Daar is hij toch te klein voor Nien.’
Dat snapt ze niet. Ik ook niet. Laat maar. We lopen weg. Misschien is er nog een club waar we naar binnen kunnen.
Hè, eindelijk lig ik weer in bed. Ogen dicht. M’n voeten doen zeer. ‘M’n voeten doen zeer,’ klaagt Nina. ‘Haha, wat grappig, ik dacht net hetzelfde!’ ‘Stomme disco ook net, wat is 100 euro nou voor entreeprijs. We zijn toch geen Hilton.’ ‘Inderdaad.’
Ik lach, te hard, te lang. ‘Welterusten.’ ‘Slaap lekker.’
Ik draai me om en lig nog zeker een minuut wakker.
---
Ik ben benieuwd wat jullie hier van vinden, ik zal niet zeggen dat ik het zelf goed genoeg maar het is een stapje om dit zo te laten lezen en er kritiek op te krijgen! Die kritiek kan ook helpen om het (en dan zeker niet per se dit, maar verhalen in het algemeen) beter te maken.
Ik laat vaak andersoortig werk aan mensen lezen, artikelen voornamelijk. Dit vind ik een stuk lastiger om te maken, een stuk lastiger om tevreden mee te zijn en dus vanzelf ook een stuk lastiger om hier te plaatsen.
Misschien ga ik binnenkort weer eens iets heel anders proberen, zou ook wel nuttig zijn waarschijnlijk.
Alvast heel erg bedankt voor degene die bereid is dit te lezen en er commentaar op te geven!
Er zitten vind ik mooie zinnen tussen, maar ik kan merken dat het alleen maar zinnen zijn die aan elkaar geplakt zijn, want een touw kan ik hier niet aan vastknopen.quote:Op donderdag 22 september 2005 22:37 schreef Cruoninga het volgende:
[..]
Nou, dan begin ik wel met een stukje waarop het commentaar zo zal zijn dat vervolgens iedereen wel durft
Het is geen verhaal ofzo, en heeft tevens geen speciale betekenis. Gewoon wat zinnen in een bepaalde volgorde gezet. Gewoon om eens af te trappen.
‘Hoe zou de stem van de bergen klinken?’ Zegt ze terwijl ze met haar handen een kader maakt om de ingetogen sneeuwtoppen aan de horizon. ‘De enige getuigen van moeder Aarde die ons de gouden erfenis van al die eeuwen zouden kunnen doorgeven.’
Voorzichtig beroeren de eerste zonnestralen het gebroken besneeuwde veld. De verkoolde resten van het duister worden eindelijk weggestreken door het stralende ochtendlicht. De sneeuw koelt de hitte van het verbrande hout en de zon geeft haar op deze morgen weer een nieuw elan. De veel bewogen grond wordt ten ruste gelegd onder een zachte witte deken terwijl het hergeboren licht haar in slaap sust. ‘Het is goed, nu wij weer over je waken’. Als een zwijgend verbond in naam van het nieuwe leven.
Ze zit op een schuin staande balk – uit de aarde omhoog geslagen – waarvan de grieven nu door de dag worden blootgelegd. Gehuld in gehavend blauw zijde waaien haar donkere haren mee in alle richtingen van de wind.
Wat is dit wat ik voel? Nu de oude windstreken elkaar op deze vlakte eindelijk weer treffen, om de nieuwe dag weer de hunne te maken.
De sneeuw stuift uiteen wanneer ze van haar geïmproviseerde troon op de grond springt. ‘Kom’, zegt ze, ‘we gaan naar de bergen en er voorbij, er is niets meer dat ons nu nog hier doet blijven.’
Hoe moet ik ze ooit vertellen wat ik heb gezien? Welke woorden kunnen deze ongekende levenskracht beschrijven? Zal het zich ooit wel in mijn zinnen laten vangen?
De zon behoedt één van zijn dochters die enkele meters voor me uit, vastberaden door het landschap gaat. Haar stem zingt in een oude taal waarvan de woorden al lang geleden door de Aarde waren opgeslokt, maar die op deze nieuwe morgen weer een deel van hun betekenis terugkrijgen. Zachtjes dansen de bloemknoppen met haar mee. Alsof die vreemde, maar warme klanken het lang gezochte antwoord bevatten op al mijn vragen.
‘Waarom huil je?’, vraagt ze, ‘je weet toch dat de hoop vele gezichten kent?’
Voor mij is dit te veel mooimakerij. Poespas, poespas, poespas.
Ja precies, het is niets, geen verhaal althans. Misschien dat het daarom een slecht voorbeeld was gezien er weinig aan te beoordelen valt, maar ik dacht om maar even het spits af te bijten....quote:Op donderdag 22 september 2005 22:48 schreef p-etr-a het volgende:
[..]
Er zitten vind ik mooie zinnen tussen, maar ik kan merken dat het alleen maar zinnen zijn die aan elkaar geplakt zijn, want een touw kan ik hier niet aan vastknopen.
Voor mij is dit te veel mooimakerij. Poespas, poespas, poespas.
Petra> best lastig nog, om andermans stukken van commentaar te voorzien. Ik vind het in ieder geval niet slecht. Wel wat rommelig, maar het kan zijn dat je dat bedoelde gezien de situatie die je beschrijft immers rommelig is.
Dit zou ik eruit halen, weet niet precies waarom, maar vind het niet echt passend.quote:het is net Robbie Williams.
[ Bericht 12% gewijzigd door Cruoninga op 22-09-2005 23:03:56 ]
Het is goed geschreven. Poëtisch. Wat je er precies mee zeggen wil ontgaat me, maar dat was ook niet je bedoeling.quote:Op donderdag 22 september 2005 22:37 schreef Cruoninga het volgende:
[
Nou, dan begin ik wel met een stukje waarop het commentaar zo zal zijn dat vervolgens iedereen wel durft
Het is geen verhaal ofzo, en heeft tevens geen speciale betekenis. Gewoon wat zinnen in een bepaalde volgorde gezet. Gewoon om eens af te trappen.
[VERHAAL]
The End Times are wild
Niet slecht. Je gebruikt heel erg korte zinnen en bent erg zuinig met woorden. Eigenlijk het tegenovergestelde van Cruoninga . Het effect dat je hiermee bereikt is een sfeer van grote haast. Het lijkt wel alsof iemand enorm snel iets meemaakt. Als dat je bedoeling was is het goed.quote:Op donderdag 22 september 2005 22:44 schreef p-etr-a het volgende:
Nou, hier eens een verhaaltje. Een idee waarop ik kwam door het thema 'zoen' van LXIV, maar wat er weinig meer mee te maken heeft dan een kar vol boodschappen met een pak melk.
De bedoeling is/was om te beschrijven hoe iemand (voor het gemak ik, veel berust op werkelijkheid) Oud & Nieuw viert. Hieraan is vooraf gegaan: drank. Dat is waarom ik het in zo'n rare stijl heb geschreven. Komt-ie:
---
Misschien ga ik binnenkort weer eens iets heel anders proberen, zou ook wel nuttig zijn waarschijnlijk.
Alvast heel erg bedankt voor degene die bereid is dit te lezen en er commentaar op te geven!
Juist dan zou ik in het laatste stukje wat langere zinnen gebruiken, wat meer rust creeren. Dan komt aan de hectische avond een rustige bespiegeling.
The End Times are wild
Hier een kort stukje van mij. Enige tijd geleden geschreven voor een schrijfopdracht/-wedstrijd op een website. De opdracht was om een verhaal van 110 woorden (inclusief titel) te schrijven.
quote:De wonden die de tijd niet heelt
Omgeven door een doodse stilte staar ik naar de uit marmer gehouwen steen met de inscriptie die ik zelf, met pijn in mijn hart, heb bedacht. De verse aarde die zich in een rechthoekige vorm uitstrekt van de steen tot aan mijn voeten, herinnert mij eraan hoe recent alles eigenlijk nog is. Elk moment van de dag zie ik je nog overal waar je niet meer bent en voel ik de pijn van het gemis. De onverlaten die jou tot een herinnering hebben geslagen, hebben ook mijn hart gekneusd en diepe wonden achtergelaten. En zelfs de tijd kan deze wonden niet meer helen.
Die haast heb ik inderdaad zo bedoeld, juist omdat de verteller (het zijn gedachten van diegene) zo dronken is dat het allemaal ook 'werkelijk' zo snel gaat.quote:Op donderdag 22 september 2005 23:01 schreef LXIV het volgende:
[..]
Niet slecht. Je gebruikt heel erg korte zinnen en bent erg zuinig met woorden. Eigenlijk het tegenovergestelde van Cruoninga . Het effect dat je hiermee bereikt is een sfeer van grote haast. Het lijkt wel alsof iemand enorm snel iets meemaakt. Als dat je bedoeling was is het goed.
Juist dan zou ik in het laatste stukje wat langere zinnen gebruiken, wat meer rust creeren. Dan komt aan de hectische avond een rustige bespiegeling.
Je hebt gelijk dat het laatste stukje daar tegenover zou moeten staan, ik heb iets geprobeerd:
Hè, eindelijk lig ik weer in bed. M’n ogen vallen dicht, ik probeer ze nog even open te houden om onder de deken naar m’n voeten te kijken. Zo veel lopen op schoenen die bedoeld zijn voor hooguit tien meter op een avond is niet goed, dat voel ik wel.
‘M’n voeten doen zeer,’ klaat Nina. ‘Haha, wat grappig, ik dacht net hetzelfde!’ Ze klaagt verder. ‘Stomme disco ook net, wat is honderd euro nou voor entreeprijs. We zijn toch geen Hiltons.’ ‘Inderdaad. Maar ik vond het een leuke avond.’ Daarin geeft ze me gelijk.
Ik lach, te hard, te lang. Toch voelt het goed, lachen maakt me warm.
‘Welterusten.’ ‘Slaap lekker.’
Ik draai me om en lig nog zeker een minuut wakker.
Niets zou ik het niet willen noemen. Ik kan me goed voorstellen dat mensen zoiets graag lezen, je komt dergelijke zinnen best tegen in romans of andere werken.quote:Op donderdag 22 september 2005 22:52 schreef Cruoninga het volgende:
[..]
Ja precies, het is niets, geen verhaal althans. Misschien dat het daarom een slecht voorbeeld was gezien er weinig aan te beoordelen valt, maar ik dacht om maar even het spits af te bijten....
Het is ook een beetje laat voor mij om over zulke dingen na te denken misschien, maar daarnaast is het geen stijl die ik 'vol kan houden'. Om te schrijven niet, om te lezen niet.
Hmm, struikel je er over? Ik vind het moeilijk om dat weg te halen.quote:Petra> best lastig nog, om andermans stukken van commentaar te voorzien. Ik vind het in ieder geval niet slecht. Wel wat rommelig, maar het kan zijn dat je dat bedoelde gezien de situatie die je beschrijft immers rommelig is.
[..]
Dit zou ik eruit halen, weet niet precies waarom, maar vind het niet echt passend.
Ik zal er trouwens wel bij zeggen dat dat ook de sfeer is die ik waarschijnlijk beter beheers dan de rustige, uitgebreid omschrijvende stijl. Een goed idee zal in dit kader zijn om voor mijn volgende stukje het landweggetje te proberen.quote:Op donderdag 22 september 2005 23:01 schreef LXIV het volgende:
[..]
Niet slecht. Je gebruikt heel erg korte zinnen en bent erg zuinig met woorden. Eigenlijk het tegenovergestelde van Cruoninga . Het effect dat je hiermee bereikt is een sfeer van grote haast.
Dat gaat vast een stuk meer tijd kosten, maar ik ben wel benieuwd wat ik ervan zal bakken.
Ik vind het forum nuttig, dit heeft me wel degelijk nu al over een zekere streep getrokken!
Een poëtisch geschreven verhaaltje waar ik me meteen iets bij voor kan stellen, dat is goed. Ik zie hoe je daar staat. Hoe mooi je het plaatje ook hebt gecomposeerd in jouw gedachten, in je verhaal, en daardoor ook in mijn verbeelding. Het onderwerp is afgezaagd, maar daarom zeker niet minder mooi of geschikt. Puik.quote:Op donderdag 22 september 2005 23:03 schreef DaMart het volgende:
Hier een kort stukje van mij. Enige tijd geleden geschreven voor een schrijfopdracht/-wedstrijd op een website. De opdracht was om een verhaal van 110 woorden (inclusief titel) te schrijven.
[..]
Enige jammere vind ik overigens dat je de titel uit het verhaal hebt gepakt, je had met die 110 woorden nog nét iets meer kunnen doen als je dat niet had gedaan. Ik had bijvoorbeeld wel willen weten wat er dan op die steen staat.
Vind ik ook goed, zeker gezien de beperkingen die de opdracht je gaf.quote:Op donderdag 22 september 2005 23:03 schreef DaMart het volgende:
Hier een kort stukje van mij. Enige tijd geleden geschreven voor een schrijfopdracht/-wedstrijd op een website. De opdracht was om een verhaal van 110 woorden (inclusief titel) te schrijven.
[..]
Om wat (opbouwende) kritiek te geven:
Gebruik alleen een ongebruikelijker woord als je daar iets mee wilt bereiken. Zo lees ik recent, hart gekneusd en onverlaten.
Onverlaten is een woord dat wat ouderwets is. Je verwacht zo een woord tegen te komen in een tv-programma van Peter R. de Vries ofzo. Niet als je iets heel erg persoonlijks uitdrukt.
Ben je kwaad op degenen die dit jouw vriend/vriendin? hebben aangedaan? Gebruik dan liever klootzakken, tuig. Daar wordt je tekst sterker van.
Ik zou het zo geschreven hebben:
Zo zou ik hetzelfde geschreven hebben. Iets kortere zinnetjes, en wat eenvoudigere woorden.quote:Ik staar voor me uit naar de marmeren steen met jouw naam erop. De inscriptie die ik bedacht heb, nog verdoofd van verdriet. Op de verse aarde komen de eerste groene grassprietjes weer naar boven. Het is stil hier. Ik kan in de verte een merel horen zingen, de wind fluistert in de beukenhaag. Heel in de verte slaat een kerkklok elf uur.
Overal kom ik je nog tegen, in mijn gedachten. Kijk op uit mijn boek om je iets te zeggen, en zie dat je er niet meer bent. Was dan gewoon heel even alles vergeten. Dan steekt de pijn het meest.
Het enige wat het verdriet kan verdringen is woede. De woede om de zinloosheid. De woede om het tuig dat jou, en ook mij, kapot geslagen heeft. Zomaar. Om niets.
De klok stopt met luiden. De tijd staat stil. Niet in staat mijn wonden te helen.
[ Bericht 0% gewijzigd door LXIV op 23-09-2005 00:21:07 ]
The End Times are wild
De betoverde Duitser
Dit verhaal heb ik van jou gelezen, LXIV.
Ik vind het zodra je bij de laatste alinea komt, je er een mening over hebt en die besluit niet kenbaar te maken omdat je het niet wilt verpesten, mooi geschreven. Hoe zo'n stomme westerling wel niet kan denken dat dat net zoiets zou zijn! Je frustratie komt naar voren, dat is goed. Je hebt juist net 'n cultuur echt ontdekt en dan gaat hij het op zo'n manier 'verpesten'.
De tekst die daarvoor komt is ook nodig, maar ik was bijvoorbeeld niet zo op een bijzaak als de taxifietser ingegaan. Het geeft wel sfeer, alleen ben ik zoals je al merkte zuiniger met woorden. Wel goed dat je ze later nog terug laat komen, dat geeft ze iets meer functie.
Mooi vind ik hoe je direct daarna die overgang laat zien naar een donkere wijk zonder bestrating. 'Ben je bijna helemaal in het donker' vind ik een foeilelijke omschrijving, ik zou hier van maken 'is het plotseling donker'.
Er zitten meer van deze kleine struikelblokjes in, dat is erg jammer want de sfeer is zo mooi. 'Soort van', 'een of andere', zulke dingen.
Leuk vind ik dat je vertelt over hoe mensen van een ander ras vaak allemaal op elkaar lijken te lijken, dat heb ik ook zo erg. Dit haalde ik pas de tweede keer uit je verhaal, dergelijke passages maken het voor mij echt leuk. Dan denk ik: inderdaad!
Nog even dit: ik vind de titel niet passen. Jij hebt de betovering echt begrepen in dit verhaal, die Duitser niet.
Dit verhaal heb ik van jou gelezen, LXIV.
Ik vind het zodra je bij de laatste alinea komt, je er een mening over hebt en die besluit niet kenbaar te maken omdat je het niet wilt verpesten, mooi geschreven. Hoe zo'n stomme westerling wel niet kan denken dat dat net zoiets zou zijn! Je frustratie komt naar voren, dat is goed. Je hebt juist net 'n cultuur echt ontdekt en dan gaat hij het op zo'n manier 'verpesten'.
De tekst die daarvoor komt is ook nodig, maar ik was bijvoorbeeld niet zo op een bijzaak als de taxifietser ingegaan. Het geeft wel sfeer, alleen ben ik zoals je al merkte zuiniger met woorden. Wel goed dat je ze later nog terug laat komen, dat geeft ze iets meer functie.
Mooi vind ik hoe je direct daarna die overgang laat zien naar een donkere wijk zonder bestrating. 'Ben je bijna helemaal in het donker' vind ik een foeilelijke omschrijving, ik zou hier van maken 'is het plotseling donker'.
Er zitten meer van deze kleine struikelblokjes in, dat is erg jammer want de sfeer is zo mooi. 'Soort van', 'een of andere', zulke dingen.
Leuk vind ik dat je vertelt over hoe mensen van een ander ras vaak allemaal op elkaar lijken te lijken, dat heb ik ook zo erg. Dit haalde ik pas de tweede keer uit je verhaal, dergelijke passages maken het voor mij echt leuk. Dan denk ik: inderdaad!
Nog even dit: ik vind de titel niet passen. Jij hebt de betovering echt begrepen in dit verhaal, die Duitser niet.
Maar dat is de grap. Daarom was híj ook betoverd, en niet ik.quote:Op donderdag 22 september 2005 23:46 schreef p-etr-a het volgende:
De betoverde Duitser
Nog even dit: ik vind de titel niet passen. Jij hebt de betovering echt begrepen in dit verhaal, die Duitser niet.
Zelf zie ik de Duitser trouwens als een sympathiek, enigzins melancholisch figuur. Zeker niet als een stomme westerling.
Bedankt voor het lezen! (Vond deze trouwens de slechtste van mijn 4 posts, maarja
The End Times are wild
Bedankt voor de opmerkingen. Om misverstanden te voorkomen: dit is fictief en niet waargebeurd (mocht iemand zich dat afvragen)
Naar aanleiding van jullie opmerkingen heb ik overigens wel een paar kleine wijzigingen aangebracht trouwens.
Ik ben zelf een groot voorstander van dingen aan de fantasie van de lezer overlaten. Vandaar dat ik de tekst op de steen heb weggelaten. Ik ben het met je eens dat, zeker bij een kort verhaal, de titel uit de tekst halen misschien teveel van het goede is. Zelf zou ik er dan alleen voor kiezen om de laatste regel in de tekst te wijzigen, al was het maar omdat ik zelf (erg bevooroordeeld natuurlijk ) de titel best mooi vind.quote:Op donderdag 22 september 2005 23:24 schreef p-etr-a het volgende:
[..]
Een poëtisch geschreven verhaaltje waar ik me meteen iets bij voor kan stellen, dat is goed. Ik zie hoe je daar staat. Hoe mooi je het plaatje ook hebt gecomposeerd in jouw gedachten, in je verhaal, en daardoor ook in mijn verbeelding. Het onderwerp is afgezaagd, maar daarom zeker niet minder mooi of geschikt. Puik.
Enige jammere vind ik overigens dat je de titel uit het verhaal hebt gepakt, je had met die 110 woorden nog nét iets meer kunnen doen als je dat niet had gedaan. Ik had bijvoorbeeld wel willen weten wat er dan op die steen staat.
Ik ben ook voorstander van leuke beeldspraak. En gezien de woordlimiet zocht ik een korte omschrijving voor pijn in het hart. Gezien de rest van de context, iemand is doodgeslagen, zal dus wel wat kneuzingen hebben gehad, vond ik een 'gekneusd hart' een mooie beeldspraak in dit korte stukje tekst.quote:Op donderdag 22 september 2005 23:25 schreef LXIV het volgende:
[..]
Vind ik ook goed, zeker gezien de beperkingen die de opdracht je gaf.
Om wat (opbouwende) kritiek te geven:
Gebruik alleen een ongebruikelijker woord als je daar iets mee wilt bereiken. Zo lees ik recent, hart gekneusd en onverlaten.
Onverlaten is een woord dat wat ouderwets is. Je verwacht zo een woord tegen te komen in een tv-programma van Peter R. de Vries ofzo. Niet als je iets heel erg persoonlijks uitdrukt.
Ben je kwaad op degenen die dit jouw vriend/vriendin? hebben aangedaan? Gebruik dan liever klootzakken, tuig. Daar wordt je tekst sterker van.
Ik zou het zo geschreven hebben:
[..]
Zo zou ik hetzelfde geschreven hebben. Iets kortere zinnetjes, en wat eenvoudigere woorden.
Naar aanleiding van jullie opmerkingen heb ik overigens wel een paar kleine wijzigingen aangebracht trouwens.
quote:De herinnering
Omgeven door een doodse stilte staar ik naar de uit marmer gehouwen steen met de inscriptie die ik zelf, vol verdriet, heb bedacht. ‘Veel te jong om te sterven, maar daar haaden zij geen boodschap aan..’
De verse aarde die zich in een rechthoekige vorm uitstrekt van de steen tot aan mijn voeten, herinnert mij dat het zo kort geleden gebeurde.
Elk moment van de dag zie ik je nog overal waar je niet meer bent en voel ik de pijn van het gemis. De klootzakken die jou tot een herinnering hebben geslagen, hebben ook bij mij diepe wonden achtergelaten. En zelfs de tijd heelt ze niet meer.
Dat je die inscriptie voor de lezer verborgen hield, was juist heel erg sterk! Weer weghalen a.u.b.
Onthoud: Maak je zinnen niet te lang:
"De verse aarde die zich in een rechthoekige vorm uitstrekt van de steen tot aan mijn voeten, herinnert mij dat het zo kort geleden gebeurde"
Je link is verse aarde - kort geleden gebeurt (neem ik aan in ieder geval) Op vers moet je dan iets meer nadruk leggen, niet alleen als bijvoegelijk naamwoord.
Waarom dan niet:
"De aarde die vanaf jouw steen tot aan mijn voeten strekt is nog vers. Het is nog zo kort geleden". Er ligt nu meer nadruk op vers. Bovendien staat het op het einde van de zin, dus dichtbij nog zo kort geleden. Is duidelijk voor de lezer.
"Ik voel de pijn van het gemis" is een beetje te "candlelight" achtig. In principe niet slecht, maar wel te veel gebruikt in slechte gedichten. Daarom ombruikbaar. Verzin eens iets nieuws!
Je originele post was beter.
Onthoud: Maak je zinnen niet te lang:
"De verse aarde die zich in een rechthoekige vorm uitstrekt van de steen tot aan mijn voeten, herinnert mij dat het zo kort geleden gebeurde"
Je link is verse aarde - kort geleden gebeurt (neem ik aan in ieder geval) Op vers moet je dan iets meer nadruk leggen, niet alleen als bijvoegelijk naamwoord.
Waarom dan niet:
"De aarde die vanaf jouw steen tot aan mijn voeten strekt is nog vers. Het is nog zo kort geleden". Er ligt nu meer nadruk op vers. Bovendien staat het op het einde van de zin, dus dichtbij nog zo kort geleden. Is duidelijk voor de lezer.
"Ik voel de pijn van het gemis" is een beetje te "candlelight" achtig. In principe niet slecht, maar wel te veel gebruikt in slechte gedichten. Daarom ombruikbaar. Verzin eens iets nieuws!
Je originele post was beter.
The End Times are wild
Oké, dat heb ik dan verkeerd begrepen. Melancholie vind ik een prachtige emotie, die ik hierin eerlijk gezegd niet terug kan vinden.quote:Op donderdag 22 september 2005 23:57 schreef LXIV het volgende:
[..]
Maar dat is de grap. Daarom was híj ook betoverd, en niet ik.
Zelf zie ik de Duitser trouwens als een sympathiek, enigzins melancholisch figuur. Zeker niet als een stomme westerling.
Bedankt voor het lezen! (Vond deze trouwens de slechtste van mijn 4 posts, maarja
Ik zal je andere verhalen een andere keer lezen, ik heb voor deze gekozen door de mooie titel. Nu duurt het voor mij best lang om zoiets echt grondig te lezen dus vandaar dat ik dat nu even niet ga doen.
In dit geval zou ik het weglaten.quote:Op vrijdag 23 september 2005 00:11 schreef LXIV het volgende:
Waarom dan niet:
"De aarde die vanaf jouw steen tot aan mijn voeten strekt is nog vers. Het is nog zo kort geleden". Er ligt nu meer nadruk op vers. Bovendien staat het op het einde van de zin, dus dichtbij nog zo kort geleden. Is duidelijk voor de lezer.
"De aarde die van jouw steen tot aan mijn voeten strekt is nog vers."
Zegt genoeg, de aarde is vers omdat het kort geleden is. Zeker als je weinig woorden te besteden hebt belangrijk om over na te denken. Wat je niet hoeft te vertellen, moet je niet vertellen.
Schrijven is schrappen.
Ja klopt. Helemaal weglaten is het beste. Laat de lezer die conclusie zelf maar trekken.
The End Times are wild
Bij nader inzien is de inscriptie inderdaad niet nodig. De rechthoekige vorm zou ik er in houden, maar dan zonder het woord vorm.quote:Op vrijdag 23 september 2005 00:01 schreef DaMart het volgende:
De herinnering
Omgeven door een doodse stilte staar ik naar de uit marmer gehouwen steen met de inscriptie die ik zelf, vol verdriet, heb bedacht. ‘Veel te jong om te sterven, maar daar haaden zij geen boodschap aan..’
De verse aarde die zich in een rechthoekige vorm uitstrekt van de steen tot aan mijn voeten, herinnert mij dat het zo kort geleden gebeurde.
Elk moment van de dag zie ik je nog overal waar je niet meer bent en voel ik de pijn van het gemis. De klootzakken die jou tot een herinnering hebben geslagen, hebben ook bij mij diepe wonden achtergelaten. En zelfs de tijd heelt ze niet meer.
Ik zou er op dit moment zoiets van maken:
Omgeven door stilte staar ik naar de uit marmer gehouwen steen met een inscriptie die ik zelf, overmand door verdriet, heb bedacht. De aarde in de rechthoek die strekt tot aan mijn voeten is nog vers.
Ik zie je dagelijks overal waar je nooit meer zult zijn en voel daarbij de pijn van het gemis. De klootzakken die jou tot een herinnering hebben geslagen, hebben ook bij mij diepe wonden achtergelaten. Wonden die zelfs de tijd niet kan helen.
[ Bericht 0% gewijzigd door p-etr-a op 23-09-2005 00:35:18 ]
Ok. Nu ga ik slapen, morgenvroeg weer vroeg op!
And the winner for tonight (22-sept) is:
Cruoninga (wat mij betreft dan! ;-)
And the winner for tonight (22-sept) is:
Cruoninga (wat mij betreft dan! ;-)
The End Times are wild
Laatste aanpassing voordat ik ga slapen
quote:De herinnering
Omgeven door een doodse stilte staar ik naar de uit marmer gehouwen steen met de inscriptie die ik zelf, vol verdriet, heb bedacht. De aarde die zich in een rechthoekige vorm uitstrekt van de steen tot aan mijn voeten is nog vers. Iedere seconde dat je er niet meer bent, duurt voor mij een eeuwigheid. Elk moment van de dag zie ik je nog overal waar je niet meer bent en voel ik opnieuw de helse pijn en de woede. De verdomde klootzakken die jou tot een herinnering hebben geslagen, hebben immers ook bij mij diepe wonden achtergelaten. En zelfs de tijd kan deze wonden niet meer helen.
Op de valreep dan: Deze is de beste tot nu toe.
Haal "vorm" weg bij rechthoekig, zoals petra al zei.
Hak de eerste zin in 2 delen.
Haal "nog" weg bij "dag zie ik je nog overal" ,
Haal immers weg.
Helse pijn vind ik wat overdreven. Dat is meer voor iets fysieks. Haal helse ook maar weg.
Haal "vorm" weg bij rechthoekig, zoals petra al zei.
Hak de eerste zin in 2 delen.
Haal "nog" weg bij "dag zie ik je nog overal" ,
Haal immers weg.
Helse pijn vind ik wat overdreven. Dat is meer voor iets fysieks. Haal helse ook maar weg.
The End Times are wild
Dan krijgen we dit... heb tweede zin toegevoegd om nog aan de 110 woorden te komen. Vind ik zelf wel mooie/nuttige toevoeging nog:
quote:De herinnering
Omgeven door een doodse stilte staar ik naar de uit marmer gehouwen steen. Met mijn wijsvinger volg ik de inscriptie die ik zelf, vol verdriet, heb bedacht. De aarde die zich in een rechthoek uitstrekt van de steen tot aan mijn voeten is nog vers. Iedere seconde dat je er niet meer bent, duurt voor mij een eeuwigheid. Elk moment van de dag zie ik je overal waar je niet meer bent en voel ik opnieuw de pijn en de woede. De verdomde klootzakken die jou tot een herinnering hebben geslagen, hebben ook bij mij diepe wonden achtergelaten. En zelfs de tijd kan deze wonden niet meer helen.
Ik ben 2 jaar geleden een flinke depressie terechtgekomen, waar ik nu aardig uit gekrabbeld ben.
Als ik er helemaal overheen ben, en ik heb mijn leven weer helemaal op de rails, wil ik mijn dagboek uit die tijd misschien wel publiceren.
Ik heb het allemaal wel zo'n beetje op papier, maar wil er goed over nadenken voor ik het naar een uitgever stuur ofzo
Als ik er helemaal overheen ben, en ik heb mijn leven weer helemaal op de rails, wil ik mijn dagboek uit die tijd misschien wel publiceren.
Ik heb het allemaal wel zo'n beetje op papier, maar wil er goed over nadenken voor ik het naar een uitgever stuur ofzo
It's al boa it's all good it's all bueno benne bon, let's go!
Oké mensen, brand het maar af. Ik heb het in vijf minuten geschreven, dus ik verwacht echt niet dat dit überhaupt ergens op lijkt. En nee, ik weet ook nog niet waar het heen gaat:
Door de sneeuw heen was ze naar me toe komen lopen. Ik keek toevallig net even op, liet het overlijdensbericht dat ik in de krant las tot me doordringen. En toen zag ik haar. Een klein stipje, misschien nog honderden en honderden meters hier vandaan. Ongeveer ter hoogte van het weiland met dampende Schotse Hooglanders. ´Koeien met haar´, zoals Jelka ze sinds ze kan praten placht te noemen.
Ik zette de waterkoker alvast aan, en zocht naar de twee grootste theemokken die ik in huis heb had. Net op tijd realiseerde ik me dat het portret van Jelka´s moeder prominent op de televisie stond. Weg moest het, weg, zo snel mogelijk. Ik smeet het achter een rij halfgelezen pockets in de boekenkast. De bel ging al.
Daar was ze dan. Nog bleker en onfrisser dan dat ik van haar gewend ben. De jas die enkele jaren terug nog als een reusachtige juten zak om haar schouders had gehangen, was nu zichtbaar te klein. De mouwen spanden om haar armen, en de stof kreukte rond haar middel. De middelste knoop was verdwenen, eraf gesprongen waarschijnlijk.
Eindelijk stond ze dus weer eens voor mijn deur. Jelka, met die ogen waar ik altijd al jaloers op was. Omdat ze nog blauwer zijn dan die van mij. Omdat ze soms lijken te veranderen in dromerig grijs, of verduisteren tot gemeen groen. Maar vandaag was niet de dag om jaloers te zijn. Deze ochtend vielen me alleen de rode adertjes in het oogwit op, en de verdikkingen onder haar ogen. Het kon ook niet anders.
Door de sneeuw heen was ze naar me toe komen lopen. Ik keek toevallig net even op, liet het overlijdensbericht dat ik in de krant las tot me doordringen. En toen zag ik haar. Een klein stipje, misschien nog honderden en honderden meters hier vandaan. Ongeveer ter hoogte van het weiland met dampende Schotse Hooglanders. ´Koeien met haar´, zoals Jelka ze sinds ze kan praten placht te noemen.
Ik zette de waterkoker alvast aan, en zocht naar de twee grootste theemokken die ik in huis heb had. Net op tijd realiseerde ik me dat het portret van Jelka´s moeder prominent op de televisie stond. Weg moest het, weg, zo snel mogelijk. Ik smeet het achter een rij halfgelezen pockets in de boekenkast. De bel ging al.
Daar was ze dan. Nog bleker en onfrisser dan dat ik van haar gewend ben. De jas die enkele jaren terug nog als een reusachtige juten zak om haar schouders had gehangen, was nu zichtbaar te klein. De mouwen spanden om haar armen, en de stof kreukte rond haar middel. De middelste knoop was verdwenen, eraf gesprongen waarschijnlijk.
Eindelijk stond ze dus weer eens voor mijn deur. Jelka, met die ogen waar ik altijd al jaloers op was. Omdat ze nog blauwer zijn dan die van mij. Omdat ze soms lijken te veranderen in dromerig grijs, of verduisteren tot gemeen groen. Maar vandaag was niet de dag om jaloers te zijn. Deze ochtend vielen me alleen de rode adertjes in het oogwit op, en de verdikkingen onder haar ogen. Het kon ook niet anders.
Brand maar af, waarom direct al zo negatief over je zelf zijn ?quote:Op vrijdag 23 september 2005 15:29 schreef _Arual_ het volgende:
Oké mensen, brand het maar af. Ik heb het in vijf minuten geschreven, dus ik verwacht echt niet dat dit überhaupt ergens op lijkt. En nee, ik weet ook nog niet waar het heen gaat:
Ik wist niet dat dieren konden dampen , voor de rest is het stukje zelf wel ok.quote:Door de sneeuw heen was ze naar me toe komen lopen. Ik keek toevallig net even op, liet het overlijdensbericht dat ik in de krant las tot me doordringen. En toen zag ik haar. Een klein stipje, misschien nog honderden en honderden meters hier vandaan. Ongeveer ter hoogte van het weiland met dampende Schotse Hooglanders. ´Koeien met haar´, zoals Jelka ze sinds ze kan praten placht te noemen.
'Placht te noemen' ? .. overdreven ?
Hierin gebeuren de dingen net ff iets te snel voor mn geestelijk besef. Ik heb het gevoel dat iets tussen, het (zoeken en weggooien) en (de bel ging al) iets essentieel mist.quote:Ik zette de waterkoker alvast aan, en zocht naar de twee grootste theemokken die ik in huis heb had. Net op tijd realiseerde ik me dat het portret van Jelka´s moeder prominent op de televisie stond. Weg moest het, weg, zo snel mogelijk. Ik smeet het achter een rij halfgelezen pockets in de boekenkast. De bel ging al.
no commentquote:Daar was ze dan. Nog bleker en onfrisser dan dat ik van haar gewend ben. De jas die enkele jaren terug nog als een reusachtige juten zak om haar schouders had gehangen, was nu zichtbaar te klein. De mouwen spanden om haar armen, en de stof kreukte rond haar middel. De middelste knoop was verdwenen, eraf gesprongen waarschijnlijk.
Opzich wel ok, maar ik heb het niet zo op verhalen waar je er direct * pats bang * er in wordt geschoten, juist vooral om dat je daarna de 'lezer' laat zwengelen om te zoeken waar het verhaal nu werkelijk heen gaat. Pas na een 2e keer lezen begreep ik wat je bedoelde, dat kan opzich goed zijn, maar hangt puur van je doel af.quote:Eindelijk stond ze dus weer eens voor mijn deur. Jelka, met die ogen waar ik altijd al jaloers op was. Omdat ze nog blauwer zijn dan die van mij. Omdat ze soms lijken te veranderen in dromerig grijs, of verduisteren tot gemeen groen. Maar vandaag was niet de dag om jaloers te zijn. Deze ochtend vielen me alleen de rode adertjes in het oogwit op, en de verdikkingen onder haar ogen. Het kon ook niet anders.
People once tried to make Chuck Norris toilet paper. He said no because Chuck Norris takes crap from NOBODY!!!!
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Zelf maar eens een stukkie dan.
Shit!
‘Waar is Diederik?’ Er keek een oude man van tegen de 70 naar buiten.
Hij was kennelijk niet gerust want hij keek schichtig om zich heen.
‘Moeten we hem volgen baas?’ vroeg een dienaar haastend.
Licht schuddend wees de oude man het af.
Plots zag hij in de schaduw een gedaante bewegen. De baas keek even voorzichtig achterom. Jack en Dave waren aan het kaarten, ze bleken totaal niet door te hebben dat er iemand naar hen keek. Mede door de hoeveelheid drank die al op de grond lag.
De oude man keek weer even naar buiten, en zag dat de rust was wedergekeerd. Licht mompelde de baas even, en ging toen aan tafel zitten bij z’n 2 vrienden.
Diederik nam opgelucht adem toen hij zag dat de oude man voor het raam wegliep. Hij zette een stap buiten de bosrand en rende zo geluidloos mogelijk het grindpad over naar de regenpijp. Hij stak zijn armen zo hoog als hij kon, sprong omhoog, greep de pijp vast, drukte zijn voeten tegen de muur en begon de ene voet boven de andere te zetten tot hij bij het balkon kwam.
Beneden hem vloog de deur open, een witte lichtstrook schoot over het grind tot in het bos. Er kwam een gedaante naar buiten wankelen, zwaaiend met zijn armen om het evenwicht te bewaren. De deur werd dichtgetrokken met het definitief klinkende geluid van een grendel. Diederik hield zich vast aan de pijp. Zijn armen en enkels deden pijn en het zweet gutste van zijn voorhoofd. Beneden hem strompelde de man achteruit, met zijn rechterhand voortdurend obscene gebaren makend naar z’n baas. Zijn glazige ogen zwierven omhoog langs de muur tot ze Diederik in het gezicht keken. De man staarde, knipperde met zijn ogen en staarde nog eens. Hij schudde zijn hoofd, sloot zijn ogen en sperde ze daarna wijd open om iets te zien waarvan hij niet zeker wist of het er wel was. Hij liep achteruit, zette een rustige pas opzij, en daarna vooruit, kennelijk er van uitgaande dat de verschijning een spinsel in z’n hoofd was. Hij liep om de hoek van het huis, de straat over, het dorp in.
Plotseling ging de deur weer open.
‘Is hij vertrokken?’
‘Ja meester, hij is vertrokken'
1 side a4 stories is niks voor mij. Maar ik probeerde het maar ff, gezien ik het vooral houd bij de wat langere stukken, nu probeer ik alles zo kort mogelijk te houden, en let ik te weinig op de gramatica en spelling en spanningsbouw.
[ Bericht 0% gewijzigd door sitting_elfling op 23-09-2005 16:55:16 ]
Shit!
‘Waar is Diederik?’ Er keek een oude man van tegen de 70 naar buiten.
Hij was kennelijk niet gerust want hij keek schichtig om zich heen.
‘Moeten we hem volgen baas?’ vroeg een dienaar haastend.
Licht schuddend wees de oude man het af.
Plots zag hij in de schaduw een gedaante bewegen. De baas keek even voorzichtig achterom. Jack en Dave waren aan het kaarten, ze bleken totaal niet door te hebben dat er iemand naar hen keek. Mede door de hoeveelheid drank die al op de grond lag.
De oude man keek weer even naar buiten, en zag dat de rust was wedergekeerd. Licht mompelde de baas even, en ging toen aan tafel zitten bij z’n 2 vrienden.
Diederik nam opgelucht adem toen hij zag dat de oude man voor het raam wegliep. Hij zette een stap buiten de bosrand en rende zo geluidloos mogelijk het grindpad over naar de regenpijp. Hij stak zijn armen zo hoog als hij kon, sprong omhoog, greep de pijp vast, drukte zijn voeten tegen de muur en begon de ene voet boven de andere te zetten tot hij bij het balkon kwam.
Beneden hem vloog de deur open, een witte lichtstrook schoot over het grind tot in het bos. Er kwam een gedaante naar buiten wankelen, zwaaiend met zijn armen om het evenwicht te bewaren. De deur werd dichtgetrokken met het definitief klinkende geluid van een grendel. Diederik hield zich vast aan de pijp. Zijn armen en enkels deden pijn en het zweet gutste van zijn voorhoofd. Beneden hem strompelde de man achteruit, met zijn rechterhand voortdurend obscene gebaren makend naar z’n baas. Zijn glazige ogen zwierven omhoog langs de muur tot ze Diederik in het gezicht keken. De man staarde, knipperde met zijn ogen en staarde nog eens. Hij schudde zijn hoofd, sloot zijn ogen en sperde ze daarna wijd open om iets te zien waarvan hij niet zeker wist of het er wel was. Hij liep achteruit, zette een rustige pas opzij, en daarna vooruit, kennelijk er van uitgaande dat de verschijning een spinsel in z’n hoofd was. Hij liep om de hoek van het huis, de straat over, het dorp in.
Plotseling ging de deur weer open.
‘Is hij vertrokken?’
‘Ja meester, hij is vertrokken'
1 side a4 stories is niks voor mij. Maar ik probeerde het maar ff, gezien ik het vooral houd bij de wat langere stukken, nu probeer ik alles zo kort mogelijk te houden, en let ik te weinig op de gramatica en spelling en spanningsbouw.
[ Bericht 0% gewijzigd door sitting_elfling op 23-09-2005 16:55:16 ]
People once tried to make Chuck Norris toilet paper. He said no because Chuck Norris takes crap from NOBODY!!!!
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Ik vind het leuk, maar snap niet wat jouw relatie tot Jelka of haar moeder is.quote:Op vrijdag 23 september 2005 15:29 schreef _Arual_ het volgende:
Oké mensen, brand het maar af. Ik heb het in vijf minuten geschreven, dus ik verwacht echt niet dat dit überhaupt ergens op lijkt. En nee, ik weet ook nog niet waar het heen gaat:
Door de sneeuw heen was ze naar me toe komen lopen. Ik keek toevallig net even op, liet het overlijdensbericht dat ik in de krant las tot me doordringen. En toen zag ik haar. Een klein stipje, misschien nog honderden en honderden meters hier vandaan. Ongeveer ter hoogte van het weiland met dampende Schotse Hooglanders. ´Koeien met haar´, zoals Jelka ze sinds ze kan praten placht te noemen.
Ik zette de waterkoker alvast aan, en zocht naar de twee grootste theemokken die ik in huis heb had. Net op tijd realiseerde ik me dat het portret van Jelka´s moeder prominent op de televisie stond. Weg moest het, weg, zo snel mogelijk. Ik smeet het achter een rij halfgelezen pockets in de boekenkast. De bel ging al.
Daar was ze dan. Nog bleker en onfrisser dan dat ik van haar gewend ben. De jas die enkele jaren terug nog als een reusachtige juten zak om haar schouders had gehangen, was nu zichtbaar te klein. De mouwen spanden om haar armen, en de stof kreukte rond haar middel. De middelste knoop was verdwenen, eraf gesprongen waarschijnlijk.
Eindelijk stond ze dus weer eens voor mijn deur. Jelka, met die ogen waar ik altijd al jaloers op was. Omdat ze nog blauwer zijn dan die van mij. Omdat ze soms lijken te veranderen in dromerig grijs, of verduisteren tot gemeen groen. Maar vandaag was niet de dag om jaloers te zijn. Deze ochtend vielen me alleen de rode adertjes in het oogwit op, en de verdikkingen onder haar ogen. Het kon ook niet anders.
'Honderden en honderden' zou ik gewoon 'honderden' van maken.
'Placht te noemen' is inderdaad wat te...té.
Verder goed!
Afbranden? Het beste wat tot nu toe hier gepost is!quote:Op vrijdag 23 september 2005 15:29 schreef _Arual_ het volgende:
Oké mensen, brand het maar af. Ik heb het in vijf minuten geschreven, dus ik verwacht echt niet dat dit überhaupt ergens op lijkt. En nee, ik weet ook nog niet waar het heen gaat:
Door de sneeuw.....
Bis.
The End Times are wild
PS Als je zoiets in 5 minuten schrijven kunt dan heb je aanleg.
Placht is idd een beetje oubollig. Mag wel, maar dan moet je er een bedoeling mee hebben.
Dat de pockets halfgelezen zijn is in deze context niet relevant.
1 of 2 spelfouten, boeien me niets. Maak ik zelf ook volop. Maar het is wel goed geschreven. Dat is slechts weinigen gegeven.
Placht is idd een beetje oubollig. Mag wel, maar dan moet je er een bedoeling mee hebben.
Dat de pockets halfgelezen zijn is in deze context niet relevant.
1 of 2 spelfouten, boeien me niets. Maak ik zelf ook volop. Maar het is wel goed geschreven. Dat is slechts weinigen gegeven.
The End Times are wild
PPS Als je nu ook nog de discipline kunt opbrengen om gedurende langere tijd aan iets groters te werken, of je aanleg verder te ontwikkelen, dan heb je talent.
The End Times are wild
Wat heeft dicipline met talent te maken? Dat moet toch iets normaals zijn opzich?quote:Op vrijdag 23 september 2005 19:09 schreef LXIV het volgende:
PPS Als je nu ook nog de discipline kunt opbrengen om gedurende langere tijd aan iets groters te werken, of je aanleg verder te ontwikkelen, dan heb je talent.
Jij schrijft btw ook wel nice
People once tried to make Chuck Norris toilet paper. He said no because Chuck Norris takes crap from NOBODY!!!!
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Hiermee bedoel ik dat je nog zoveel aanleg kunt hebben om te schrijven, maar je het uiteindelijk wel moet doén om iets voor elkaar te krijgen. En dat vereist discipline.quote:Op vrijdag 23 september 2005 22:20 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Wat heeft dicipline met talent te maken? Dat moet toch iets normaals zijn opzich?
Jij schrijft btw ook wel nice
Er zijn genoeg mensen met veel aanleg, maar met onvoldoende wilskracht om die aanleg te ontplooien en discipline om deze uit te buiten.
Het talent bepaald uiteindelijk wat je "produceert". = aanleg+oefening+volharding+geluk etc. etc.
Thx voor je compliment. Wat heb je gelezen?
The End Times are wild
Een kort stukje waar ik aan moest denken. Het schoot gewoon even binnen, en waarschijnlijk zit er niet veel goed aan. De bedoeling was om een beetje een mysterieuze en verwarrende sfeer te krijgen, maar of dat gelukt is weet ik niet zeker.
______________________________________________________________________
Ik moet hier weg, was de enige gedachte die in me opkwam. Deze plaats had iets vreemds over zich. Alsof er naar je gekeken werd. Snel pakte ik mijn spullen bij elkaar. Veel was het niet, maar toch niet onbelangrijk voor me.
Terwijl ik gehaast mijn kleine verzameling spullen bij elkaar pakte hoorde ik een geluid. Er kwam iets aan. Takjes braken zachtjes achter me. Ik verstijfde van angst. Langzaam hoorde ik het dichterbij komen, en mijn hart begon sneller te kloppen.
Waar ik de moed vandaan haalde weet ik niet, maar ik wist mijn hoofd om te draaien. Aan het geluid te horen had wegrennen geen zin meer. Het enige wat ik nu kon doen was mezelf verdedigen voor zover ik daar de kans voor kreeg.
De maan die enkele momenten nog zo helder scheen was nu verscholen achter de wolken. Bijna totale duisternis vormde zich om me heen. Het breken van takjes was gestopt, maar ik werd er niet rustiger van.
Mijn oren spitsten zich om elk geluid te horen. Het bleef echter stil. Te bang om weg te lopen bleef ik om me heen in de duisternis staren. Waar zit je, wat ben je dacht ik. Ik pakte uit de zak met spullen die ik op mijn voeten had laten vallen een mes. Het was een klein mesje, vooral gebruikt bij het snijden van kleine dingen, maar nu was het mijn enige kans op overleven. Krampachtig klampte mijn ahnd zich om het mes.
Opeens zag ik iets. Recht voor me zag ik de reflectie van het kleine beetje licht in een oog. Alsof het wezen wist dat ik het gezien had schoot het naar voren. Ik stapte opzij om de eerste aanval te onwijken, maar struikelde over de zak met spullen die ik zo achteloos op de grond ahd laten liggen.
Terwijl de maan weer achter de wolken vandaan kwam viel ik. Op mijn zij kwam ik neer. Meteen schoot er een pijnscheut door mijn middel. In het maanlicht zag ik het bloed over mijn handen stromen. Ik realiseerde me dat het mes dat me zou verdedigen nu hetgeen was wat me verwond had.
Opeens herrinderde ik me de aanval. Angstig keek ik om me heen, maar ik zag niks. Het bos was stil. Door het zilveren schijnsel van de maan leek het allemaal somber en verlaten.
Het warme bloed gutste over mijn hand. Mijn ogen werden zwaar. Hoewel ik wanhopig bij bewustzijn probeerde te blijven voelde ik dat de duisternis me overnam. Alle gedachetn verlieten mijn hoofd. Ik voelde niks meer.
Alles was donker.
__________________________________________________________________________
______________________________________________________________________
Ik moet hier weg, was de enige gedachte die in me opkwam. Deze plaats had iets vreemds over zich. Alsof er naar je gekeken werd. Snel pakte ik mijn spullen bij elkaar. Veel was het niet, maar toch niet onbelangrijk voor me.
Terwijl ik gehaast mijn kleine verzameling spullen bij elkaar pakte hoorde ik een geluid. Er kwam iets aan. Takjes braken zachtjes achter me. Ik verstijfde van angst. Langzaam hoorde ik het dichterbij komen, en mijn hart begon sneller te kloppen.
Waar ik de moed vandaan haalde weet ik niet, maar ik wist mijn hoofd om te draaien. Aan het geluid te horen had wegrennen geen zin meer. Het enige wat ik nu kon doen was mezelf verdedigen voor zover ik daar de kans voor kreeg.
De maan die enkele momenten nog zo helder scheen was nu verscholen achter de wolken. Bijna totale duisternis vormde zich om me heen. Het breken van takjes was gestopt, maar ik werd er niet rustiger van.
Mijn oren spitsten zich om elk geluid te horen. Het bleef echter stil. Te bang om weg te lopen bleef ik om me heen in de duisternis staren. Waar zit je, wat ben je dacht ik. Ik pakte uit de zak met spullen die ik op mijn voeten had laten vallen een mes. Het was een klein mesje, vooral gebruikt bij het snijden van kleine dingen, maar nu was het mijn enige kans op overleven. Krampachtig klampte mijn ahnd zich om het mes.
Opeens zag ik iets. Recht voor me zag ik de reflectie van het kleine beetje licht in een oog. Alsof het wezen wist dat ik het gezien had schoot het naar voren. Ik stapte opzij om de eerste aanval te onwijken, maar struikelde over de zak met spullen die ik zo achteloos op de grond ahd laten liggen.
Terwijl de maan weer achter de wolken vandaan kwam viel ik. Op mijn zij kwam ik neer. Meteen schoot er een pijnscheut door mijn middel. In het maanlicht zag ik het bloed over mijn handen stromen. Ik realiseerde me dat het mes dat me zou verdedigen nu hetgeen was wat me verwond had.
Opeens herrinderde ik me de aanval. Angstig keek ik om me heen, maar ik zag niks. Het bos was stil. Door het zilveren schijnsel van de maan leek het allemaal somber en verlaten.
Het warme bloed gutste over mijn hand. Mijn ogen werden zwaar. Hoewel ik wanhopig bij bewustzijn probeerde te blijven voelde ik dat de duisternis me overnam. Alle gedachetn verlieten mijn hoofd. Ik voelde niks meer.
Alles was donker.
__________________________________________________________________________
Al die willen te kaap'ren varen, moeten mannen met baarden zijn.
Hoogachtend,
Erik.
Hoogachtend,
Erik.
Ja, dat is je denk ik wel gelukt. Het mysterieuze element vind ik hier op z'n plaats, dat blijft ook tot op het einde zo. De lezer weet net zo min wat er is gebeurd als de hoofdpersoon.quote:Op vrijdag 23 september 2005 23:00 schreef Tha_Erik het volgende:
Een kort stukje waar ik aan moest denken. Het schoot gewoon even binnen, en waarschijnlijk zit er niet veel goed aan. De bedoeling was om een beetje een mysterieuze en verwarrende sfeer te krijgen, maar of dat gelukt is weet ik niet zeker.
______________________________________________________________________
Ik moet hier weg, was de enige gedachte die in me opkwam. Deze plaats had iets vreemds over zich. Alsof er naar je gekeken werd. Snel pakte ik mijn spullen bij elkaar. Veel was het niet, maar toch niet onbelangrijk voor me.
Terwijl ik gehaast mijn kleine verzameling spullen bij elkaar pakte hoorde ik een geluid. Er kwam iets aan. Takjes braken zachtjes achter me. Ik verstijfde van angst. Langzaam hoorde ik het dichterbij komen, en mijn hart begon sneller te kloppen.
Waar ik de moed vandaan haalde weet ik niet, maar ik wist mijn hoofd om te draaien. Aan het geluid te horen had wegrennen geen zin meer. Het enige wat ik nu kon doen was mezelf verdedigen voor zover ik daar de kans voor kreeg.
De maan die enkele momenten nog zo helder scheen was nu verscholen achter de wolken. Bijna totale duisternis vormde zich om me heen. Het breken van takjes was gestopt, maar ik werd er niet rustiger van.
Mijn oren spitsten zich om elk geluid te horen. Het bleef echter stil. Te bang om weg te lopen bleef ik om me heen in de duisternis staren. Waar zit je, wat ben je dacht ik. Ik pakte uit de zak met spullen die ik op mijn voeten had laten vallen een mes. Het was een klein mesje, vooral gebruikt bij het snijden van kleine dingen, maar nu was het mijn enige kans op overleven. Krampachtig klampte mijn ahnd zich om het mes.
Opeens zag ik iets. Recht voor me zag ik de reflectie van het kleine beetje licht in een oog. Alsof het wezen wist dat ik het gezien had schoot het naar voren. Ik stapte opzij om de eerste aanval te onwijken, maar struikelde over de zak met spullen die ik zo achteloos op de grond ahd laten liggen.
Terwijl de maan weer achter de wolken vandaan kwam viel ik. Op mijn zij kwam ik neer. Meteen schoot er een pijnscheut door mijn middel. In het maanlicht zag ik het bloed over mijn handen stromen. Ik realiseerde me dat het mes dat me zou verdedigen nu hetgeen was wat me verwond had.
Opeens herrinderde ik me de aanval. Angstig keek ik om me heen, maar ik zag niks. Het bos was stil. Door het zilveren schijnsel van de maan leek het allemaal somber en verlaten.
Het warme bloed gutste over mijn hand. Mijn ogen werden zwaar. Hoewel ik wanhopig bij bewustzijn probeerde te blijven voelde ik dat de duisternis me overnam. Alle gedachetn verlieten mijn hoofd. Ik voelde niks meer.
Alles was donker.
__________________________________________________________________________
Goed geschreven. Je weet de spanning goed op te wekken. Er blijft veel onverhuld, maar dat draagt bij aan het mysterie..
De laatste zin voegt niets toe. Snel pakte ik mijn spullen is voldoende.
"Opeens stopte het geluid. Mijn hart bonsde in mijn keel"
"Opeens zag ik iets. Recht voor me. De reflectie van licht in een oog. Toen schoot het naar voren. Juist kon ik hem ontwijken. Ik verloor mijn evenwicht. Kankertas! Een pijnscheut door mijn middel"
Vooral het zinnetje Terwijl de maan weer achter de wolken vandaan kwam viel ik, doet het lijken alsof het vallen minuten duurde.
2e zin iets korter maken.
Maar in het algemeen: Goed geschreven hoor! Zeker spannend!
____
______________________________________________________________________
De korte zinnen laten voelen dat je snel weg wilt.quote:Op vrijdag 23 september 2005 23:00 schreef Tha_Erik het volgende:
Ik moet hier weg, was de enige gedachte die in me opkwam. Deze plaats had iets vreemds over zich. Alsof er naar je gekeken werd. Snel pakte ik mijn spullen bij elkaar. Veel was het niet, maar toch niet onbelangrijk voor me.
De laatste zin voegt niets toe. Snel pakte ik mijn spullen is voldoende.
Nog steeds met je spullen bezig? Dat had je hiervoor al gedaan. Verder goed.quote:Terwijl ik gehaast mijn kleine verzameling spullen bij elkaar pakte hoorde ik een geluid. Er kwam iets aan. Takjes braken zachtjes achter me. Ik verstijfde van angst. Langzaam hoorde ik het dichterbij komen, en mijn hart begon sneller te kloppen.
goedquote:Waar ik de moed vandaan haalde weet ik niet, maar ik wist mijn hoofd om te draaien. Aan het geluid te horen had wegrennen geen zin meer. Het enige wat ik nu kon doen was mezelf verdedigen voor zover ik daar de kans voor kreeg.
Dat je niet rustiger werd toen je niets hoorde is nogal wiedes. Hoef je niet zo expliciet te vermelden.quote:De maan die enkele momenten nog zo helder scheen was nu verscholen achter de wolken. Bijna totale duisternis vormde zich om me heen. Het breken van takjes was gestopt, maar ik werd er niet rustiger van.
"Opeens stopte het geluid. Mijn hart bonsde in mijn keel"
Goed. Je kunt meer gebruik maken van "Te bang om weg te lopen". Geef hier je dillema aan. Je durft niet weg te lopen. Maar ben je dan ook niet bang om te blijven staan?. Is goed, maar je kunt er meer uit halen!quote:Mijn oren spitsten zich om elk geluid te horen. Het bleef echter stil. Te bang om weg te lopen bleef ik om me heen in de duisternis staren. Waar zit je, wat ben je dacht ik. Ik pakte uit de zak met spullen die ik op mijn voeten had laten vallen een mes. Het was een klein mesje, vooral gebruikt bij het snijden van kleine dingen, maar nu was het mijn enige kans op overleven. Krampachtig klampte mijn ahnd zich om het mes.
Maak de zinnen erg kort om de snelheid van de aanval weer te geven.quote:Opeens zag ik iets. Recht voor me zag ik de reflectie van het kleine beetje licht in een oog. Alsof het wezen wist dat ik het gezien had schoot het naar voren. Ik stapte opzij om de eerste aanval te onwijken, maar struikelde over de zak met spullen die ik zo achteloos op de grond ahd laten liggen.
Terwijl de maan weer achter de wolken vandaan kwam viel ik. Op mijn zij kwam ik neer. Meteen schoot er een pijnscheut door mijn middel.
"Opeens zag ik iets. Recht voor me. De reflectie van licht in een oog. Toen schoot het naar voren. Juist kon ik hem ontwijken. Ik verloor mijn evenwicht. Kankertas! Een pijnscheut door mijn middel"
Vooral het zinnetje Terwijl de maan weer achter de wolken vandaan kwam viel ik, doet het lijken alsof het vallen minuten duurde.
Hierboven kun je beginnen door de maan weer langzaam tevoren laten komen.quote:In het maanlicht zag ik het bloed over mijn handen stromen. Ik realiseerde me dat het mes dat me zou verdedigen nu hetgeen was wat me verwond had.
2e zin iets korter maken.
Maakt "het zilveren schijnsel van de maan" een bos somber en verlaten? Eerder mysterieus of sprookjesachtig. Zoek een andere vergelijking als je het bos somber en verlaten wilt laten lijken!quote:Opeens herrinderde ik me de aanval. Angstig keek ik om me heen, maar ik zag niks. Het bos was stil. Door het zilveren schijnsel van de maan leek het allemaal somber en verlaten.
Hier wordt me pas duidelijk dat het mes je in je zij verwondt heeft, en zo ernstig dat je door bloedverlies je bewustzijn verliest. Dat is erg laat. Geef duidelijker aan na de aanval dat je echt gewond bent geraakt. Maak dan langzaam een overgang naar het einde.quote:Het warme bloed gutste over mijn hand. Mijn ogen werden zwaar. Hoewel ik wanhopig bij bewustzijn probeerde te blijven voelde ik dat de duisternis me overnam. Alle gedachetn verlieten mijn hoofd. Ik voelde niks meer.
Alles was donker.
Maar in het algemeen: Goed geschreven hoor! Zeker spannend!
____
______________________________________________________________________
The End Times are wild
Waarom Pim niet de Beloofde was heb ik gelezen. Goede manier van aandacht brengen op bepaalde dingen, het terughalen van gedachtes. Goed uitgewerkt!quote:Op vrijdag 23 september 2005 22:54 schreef LXIV het volgende:
[..]
Hiermee bedoel ik dat je nog zoveel aanleg kunt hebben om te schrijven, maar je het uiteindelijk wel moet doén om iets voor elkaar te krijgen. En dat vereist discipline.
Er zijn genoeg mensen met veel aanleg, maar met onvoldoende wilskracht om die aanleg te ontplooien en discipline om deze uit te buiten.
Het talent bepaald uiteindelijk wat je "produceert". = aanleg+oefening+volharding+geluk etc. etc.
Thx voor je compliment. Wat heb je gelezen?
People once tried to make Chuck Norris toilet paper. He said no because Chuck Norris takes crap from NOBODY!!!!
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Nog een verhaaltje, ik ben benieuwd wat jullie hier voor ideeën over hebben.
Het is half zes ’s morgens en nog donker als Irma wakker wordt. Haar wekker zet ze snel af; als ze ’s morgens ontwaakt wil ze Gerard laten slapen. Zonder te douchen trekt ze een spijkerbroek aan en als ze even door het gordijn kijkt kan ze hem zien, als ze daar oog voor zou hebben. Het is mistig, Irma concludeert dat ze vandaag beter warm gekleed kan gaan en zoekt een coltrui uit tussen de stapel kleren die ze altijd zo nonchalant over een stoel heen hangt, te lui om ook maar iets in de wasmand te gooien. Soms is ze net een tiener. Stilletjes gaat ze de slaapkamer uit, de deur laat ze op een kier staan. Uit de badkamer pakt ze snel een elastiekje, wat ze behendig in haar haar draait terwijl ze de trap af loopt.
Ik weet zo veel van haar. Hoe lang zou ik haar al geobserveerd hebben? Ik ben er achter gekomen hoe ik precies alles kan zien wat ze doet en ben elke dag meer van haar gaan houden. Ik ken niemand die zo mooi is als zij, zelfs al is ze minstens dertig jaar ouder dan ik. Nog nooit heeft ze mij gezien, nog nooit ben ik er achter gekomen wat ze doet tijdens haar wandelingen. Vandaag komt daar verandering in, vandaag weet ik zeker dat ik weg kan komen.
Yuri gaat na of hij alles wel heeft. De sleutels, de code, de extra boterham die hij gisteren bij de lunch al heeft meegenomen en sindsdien in zijn broekzak heeft, alles is er.
Ze is nu beneden, ik moet snel zijn. Waarschijnlijk is ze nu een boterham aan het eten. Als ze die op heeft geeft ze de kat te eten en pakt ze haar makkelijkste schoenen. Ik gok dat het haar makkelijkste zijn in elk geval, al ziet ze er zelfs op die afgetrapte mormels uit als een godin. Nu moet ik echt haast maken.
Hij kijkt nog even uit het raam en luistert of niemand anders op de afdeling wakker is. Hij pakt de sleutelbos en knijpt hem strak in zijn hand zodat de sleutels niet tegen elkaar zullen kletteren als ze uit zijn broekzak glijden. Voorzichtig zoekt hij de juiste sleutel; hij weet precies hoe alles hier werkt. Zo lang heeft hij er al wel gezeten.
Als een slang beweegt hij zich door de gangen; zo veel spanning heeft Yuri nog nooit gevoeld. Dan komt hij bij de laatste deur en toetst hij de code in die hij al uit zijn hoofd kent door de honderden keren van afkijken, maar voor de zekerheid toch zorgvuldig van een papiertje afleest. Hij is buiten.
Die frisse lucht voelt heerlijk. Ik keek nog achterom, maar voelde geen spijt. Nergens in mijn wezen zou ik ook spijt kunnen voelen nu ik eindelijk weer vrij ben. Een droom is snel gedroomd, hem realiseren kan moeilijk zijn. Zeker omdat ik op een dag naast Irma wakker wil worden. Mooie, lieve Irma. Ik moet achter haar aan!
Hij rent naar de slagboom toe en kruipt er behendig onderdoor. Achter een bestelwagen wacht hij tot ze naar buiten komt.
Ze opent de deur, een wolkje adem komt uit haar mond als ze hem voorzichtig weer dicht doet en zorgt dat de kat niet ontsnapt. Met haar handen in haar zakken loopt Irma het gezellige voortuintje waaraan Gerard altijd zo veel aandacht besteedt uit. Met besloten stappen wandelt ze langs de kastanjes, die binnenkort hun vruchten op haar hoofd zullen laten vallen.
Yuri loopt aan de andere kant van de weg, zo’n twee meter achter haar. Hij kijkt voortdurend naar haar maar laat absoluut niet merken dat hij weet wie ze is of dat hij haar achtervolgt.
Ze slaat rechtsaf en maakt het hem moeilijk; omdat ze aan de rand van de stad woont komt ze direct op de onverharde weg uit die naar het bos leidt. Als ze de geur van de bomen en planten opsnuift voelt ze zich heerlijk één met de natuur, het is haar favoriete plek om te zijn. Bij een open plek houdt ze stil. Alhoewel, open plek? Een paar jaar geleden stonden hier nog volop bomen. Nu gaat ze op één van de afgezaagde stammen zitten en beweegt haar mond. Ze haalt een notitieblok en een potloodje uit haar broekzak.
Wat zegt ze toch? Wat schrijft ze daar? Ik durf niet op haar toe te stappen, wat moet ík zeggen? Als puntje bij paaltje komt…
Yuri benadert langzaam de boomstam waarop Irma een kwartier geleden ging zitten. Ze is alweer weg, over een half uur komen een paar mannen van de gemeente ook deze lijken ruimen. Hij geeft een aai over de boom en voelt een papiertje. Met een punaise heeft ze een briefje aan de boom bevestigd:
Allemaal dode bomen. Er is niets dat me misselijker maakt dan dit aanzicht, is er dan geen liefde meer in de wereld?
Hij leest het twee keer en beseft zich dat het nu of nooit is. Hij sprint het bos uit, achter haar aan.
‘Irma! Irma!’ Ze kijkt achterom en ziet een jongen, nog geen achttien jaar oud, naar haar zwaaien. Hoe weet hij hoe ze heet? Ze houdt op met lopen, geeft hem de gelegenheid haar in te halen.
‘Irma, ik wil u laten weten dat er liefde is. Ik kan u niets geven dan dat, maar ik ben bereid om u er tot in de eeuwigheid van te overtuigen dat het bestáát.’
‘Hoe heet je?’ ‘Yuri. Ik woon,.. woonde tegenover u. Waarschijnlijk weet u wel waar ik bedoel,’ wist hij met schaamte te bekennen. ‘Ik weet waar je bedoelt, Yuri. Ga terug, voor het te laat is.’
Ik weet niet waarom ze zomaar weg liep. Haar stem klonk zo mooi toen ze tegen me praatte, haar ogen keken me oprecht aan en de wind speelde met de blonde lokken die uit het elastiekje waren geglipt.
Ik bekijk haar nog elke dag vanuit mijn auto als ik naar m’n werk rijd, inmiddels is ze vierenzeventig en niet langer in staat om zelfstandig bij haar bomen te komen.
Gelukkig ook maar, want de teleurstelling die ze dan aan zou treffen gun ik niemand.
Het is half zes ’s morgens en nog donker als Irma wakker wordt. Haar wekker zet ze snel af; als ze ’s morgens ontwaakt wil ze Gerard laten slapen. Zonder te douchen trekt ze een spijkerbroek aan en als ze even door het gordijn kijkt kan ze hem zien, als ze daar oog voor zou hebben. Het is mistig, Irma concludeert dat ze vandaag beter warm gekleed kan gaan en zoekt een coltrui uit tussen de stapel kleren die ze altijd zo nonchalant over een stoel heen hangt, te lui om ook maar iets in de wasmand te gooien. Soms is ze net een tiener. Stilletjes gaat ze de slaapkamer uit, de deur laat ze op een kier staan. Uit de badkamer pakt ze snel een elastiekje, wat ze behendig in haar haar draait terwijl ze de trap af loopt.
Ik weet zo veel van haar. Hoe lang zou ik haar al geobserveerd hebben? Ik ben er achter gekomen hoe ik precies alles kan zien wat ze doet en ben elke dag meer van haar gaan houden. Ik ken niemand die zo mooi is als zij, zelfs al is ze minstens dertig jaar ouder dan ik. Nog nooit heeft ze mij gezien, nog nooit ben ik er achter gekomen wat ze doet tijdens haar wandelingen. Vandaag komt daar verandering in, vandaag weet ik zeker dat ik weg kan komen.
Yuri gaat na of hij alles wel heeft. De sleutels, de code, de extra boterham die hij gisteren bij de lunch al heeft meegenomen en sindsdien in zijn broekzak heeft, alles is er.
Ze is nu beneden, ik moet snel zijn. Waarschijnlijk is ze nu een boterham aan het eten. Als ze die op heeft geeft ze de kat te eten en pakt ze haar makkelijkste schoenen. Ik gok dat het haar makkelijkste zijn in elk geval, al ziet ze er zelfs op die afgetrapte mormels uit als een godin. Nu moet ik echt haast maken.
Hij kijkt nog even uit het raam en luistert of niemand anders op de afdeling wakker is. Hij pakt de sleutelbos en knijpt hem strak in zijn hand zodat de sleutels niet tegen elkaar zullen kletteren als ze uit zijn broekzak glijden. Voorzichtig zoekt hij de juiste sleutel; hij weet precies hoe alles hier werkt. Zo lang heeft hij er al wel gezeten.
Als een slang beweegt hij zich door de gangen; zo veel spanning heeft Yuri nog nooit gevoeld. Dan komt hij bij de laatste deur en toetst hij de code in die hij al uit zijn hoofd kent door de honderden keren van afkijken, maar voor de zekerheid toch zorgvuldig van een papiertje afleest. Hij is buiten.
Die frisse lucht voelt heerlijk. Ik keek nog achterom, maar voelde geen spijt. Nergens in mijn wezen zou ik ook spijt kunnen voelen nu ik eindelijk weer vrij ben. Een droom is snel gedroomd, hem realiseren kan moeilijk zijn. Zeker omdat ik op een dag naast Irma wakker wil worden. Mooie, lieve Irma. Ik moet achter haar aan!
Hij rent naar de slagboom toe en kruipt er behendig onderdoor. Achter een bestelwagen wacht hij tot ze naar buiten komt.
Ze opent de deur, een wolkje adem komt uit haar mond als ze hem voorzichtig weer dicht doet en zorgt dat de kat niet ontsnapt. Met haar handen in haar zakken loopt Irma het gezellige voortuintje waaraan Gerard altijd zo veel aandacht besteedt uit. Met besloten stappen wandelt ze langs de kastanjes, die binnenkort hun vruchten op haar hoofd zullen laten vallen.
Yuri loopt aan de andere kant van de weg, zo’n twee meter achter haar. Hij kijkt voortdurend naar haar maar laat absoluut niet merken dat hij weet wie ze is of dat hij haar achtervolgt.
Ze slaat rechtsaf en maakt het hem moeilijk; omdat ze aan de rand van de stad woont komt ze direct op de onverharde weg uit die naar het bos leidt. Als ze de geur van de bomen en planten opsnuift voelt ze zich heerlijk één met de natuur, het is haar favoriete plek om te zijn. Bij een open plek houdt ze stil. Alhoewel, open plek? Een paar jaar geleden stonden hier nog volop bomen. Nu gaat ze op één van de afgezaagde stammen zitten en beweegt haar mond. Ze haalt een notitieblok en een potloodje uit haar broekzak.
Wat zegt ze toch? Wat schrijft ze daar? Ik durf niet op haar toe te stappen, wat moet ík zeggen? Als puntje bij paaltje komt…
Yuri benadert langzaam de boomstam waarop Irma een kwartier geleden ging zitten. Ze is alweer weg, over een half uur komen een paar mannen van de gemeente ook deze lijken ruimen. Hij geeft een aai over de boom en voelt een papiertje. Met een punaise heeft ze een briefje aan de boom bevestigd:
Allemaal dode bomen. Er is niets dat me misselijker maakt dan dit aanzicht, is er dan geen liefde meer in de wereld?
Hij leest het twee keer en beseft zich dat het nu of nooit is. Hij sprint het bos uit, achter haar aan.
‘Irma! Irma!’ Ze kijkt achterom en ziet een jongen, nog geen achttien jaar oud, naar haar zwaaien. Hoe weet hij hoe ze heet? Ze houdt op met lopen, geeft hem de gelegenheid haar in te halen.
‘Irma, ik wil u laten weten dat er liefde is. Ik kan u niets geven dan dat, maar ik ben bereid om u er tot in de eeuwigheid van te overtuigen dat het bestáát.’
‘Hoe heet je?’ ‘Yuri. Ik woon,.. woonde tegenover u. Waarschijnlijk weet u wel waar ik bedoel,’ wist hij met schaamte te bekennen. ‘Ik weet waar je bedoelt, Yuri. Ga terug, voor het te laat is.’
Ik weet niet waarom ze zomaar weg liep. Haar stem klonk zo mooi toen ze tegen me praatte, haar ogen keken me oprecht aan en de wind speelde met de blonde lokken die uit het elastiekje waren geglipt.
Ik bekijk haar nog elke dag vanuit mijn auto als ik naar m’n werk rijd, inmiddels is ze vierenzeventig en niet langer in staat om zelfstandig bij haar bomen te komen.
Gelukkig ook maar, want de teleurstelling die ze dan aan zou treffen gun ik niemand.
Petra,
Je schrijven gaat vooruit.
Probeer nu al die meidenbladstijl af te leren.
Wat is de FUNCTIE van dit?
Je mag je personage van mij gerust een stiekje in haar haar laten draaien, maar niet om je bladzijdes te vullen! Daar moet je iets mee willen of iets mee doen!
motto:
Geen letter overbodig..
PS De beste bijdrage van vandaag (voor mij), met voorsprong: Arual!
U gaat door naar de volgende ronde!
Je schrijven gaat vooruit.
Probeer nu al die meidenbladstijl af te leren.
Wat is de FUNCTIE van dit?
Waarom trekt ze een spijkerbroek aan? Of een coltrui?quote:Het is half zes ’s morgens en nog donker als Irma wakker wordt. Haar wekker zet ze snel af; als ze ’s morgens ontwaakt wil ze Gerard laten slapen. Zonder te douchen trekt ze een spijkerbroek aan en als ze even door het gordijn kijkt kan ze hem zien, als ze daar oog voor zou hebben. Het is mistig, Irma concludeert dat ze vandaag beter warm gekleed kan gaan en zoekt een coltrui uit tussen de stapel kleren die ze altijd zo nonchalant over een stoel heen hangt, te lui om ook maar iets in de wasmand te gooien. Soms is ze net een tiener. Stilletjes gaat ze de slaapkamer uit, de deur laat ze op een kier staan. Uit de badkamer pakt ze snel een elastiekje, wat ze behendig in haar haar draait terwijl ze de trap af loopt.
Je mag je personage van mij gerust een stiekje in haar haar laten draaien, maar niet om je bladzijdes te vullen! Daar moet je iets mee willen of iets mee doen!
motto:
Geen letter overbodig..
PS De beste bijdrage van vandaag (voor mij), met voorsprong: Arual!
U gaat door naar de volgende ronde!
The End Times are wild
PS Petra
Wat trouwens wel goed is, is dat het over de dood gaat. Dode bomen, lijken, een vrouw van 74. En over sex, tenminste over onbeantwoorde liefde.
Alle goede teksten gaan over de dood of over sex. Of over allebei. Ook vandaag weer!
Damart, Petra, Aruel, Tha Erik.
Je lijkt me vooral een lief meisje. Maar probeer niet zo te schrijven.
Wil je een andere emotie als een glimlach opwekken, probeer dan vooral niet lief te zijn.
Ik kom zelf niet meer aan schrijven toe na al dat reageren! Nu ga ik eventjes slapen.
Wat trouwens wel goed is, is dat het over de dood gaat. Dode bomen, lijken, een vrouw van 74. En over sex, tenminste over onbeantwoorde liefde.
Alle goede teksten gaan over de dood of over sex. Of over allebei. Ook vandaag weer!
Damart, Petra, Aruel, Tha Erik.
Je lijkt me vooral een lief meisje. Maar probeer niet zo te schrijven.
Wil je een andere emotie als een glimlach opwekken, probeer dan vooral niet lief te zijn.
Ik kom zelf niet meer aan schrijven toe na al dat reageren! Nu ga ik eventjes slapen.
The End Times are wild
PPS Als je verhaal onmogelijke liefde is tussen een oude vrouw en een jonge kerel moet je het zeggen. Dan zal ik daar volgende week ook eens iets over proberen te schrijven. De komende week ben ik echter beschäftigd.
The End Times are wild
Dank je.quote:
Meidenbladstijl, hm. Dat zie ik er zelf niet in terug, maar ik maak we wel schuldig aan het lezen van meidenbladen dus in die zin zou het mogelijk zijn.quote:Probeer nu al die meidenbladstijl af te leren.
Nu ineens moet ik er iets mee willen doen.quote:
Wat is de FUNCTIE van dit?
[Het is half zes ’s morgens en nog donker als Irma wakker wordt. Haar wekker zet ze snel af; als ze ’s morgens ontwaakt wil ze Gerard laten slapen. Zonder te douchen trekt ze een spijkerbroek aan en als ze even door het gordijn kijkt kan ze hem zien, als ze daar oog voor zou hebben. Het is mistig, Irma concludeert dat ze vandaag beter warm gekleed kan gaan en zoekt een coltrui uit tussen de stapel kleren die ze altijd zo nonchalant over een stoel heen hangt, te lui om ook maar iets in de wasmand te gooien. Soms is ze net een tiener. Stilletjes gaat ze de slaapkamer uit, de deur laat ze op een kier staan. Uit de badkamer pakt ze snel een elastiekje, wat ze behendig in haar haar draait terwijl ze de trap af loopt.]
Waarom trekt ze een spijkerbroek aan? Of een coltrui?
Je mag je personage van mij gerust een stiekje in haar haar laten draaien, maar niet om je bladzijdes te vullen! Daar moet je iets mee willen of iets mee doen!
Ik had het gevoel dat dit belangrijk was omdat het weergeeft hoe slordig haar leven nog steeds is, na al die jaren. Daarbij dacht ik dat het sfeer zou geven.
Vind ik tegenstrijdig met wat je eerder hebt gezegd, ook met hoe je zelf schrijft. De ene keer moet het dus vervallen in poëtische wegdromerijen en de andere keer is het alleen het noodzakelijke.quote:motto:
Geen letter overbodig..
Ik snap niet wanneer het ene en wanneer het andere gewenst is, al zal dit voornamelijk een kwestie van meningen zijn.
Een goede tekst kan ook over iets veel onbenulligers geschreven worden, maar dood of sex spreekt meer tot de verbeelding en dus heeft het meer potentie en zal zo'n tekst sneller goed worden.quote:Op zaterdag 24 september 2005 01:27 schreef LXIV het volgende:
PS Petra
Wat trouwens wel goed is, is dat het over de dood gaat. Dode bomen, lijken, een vrouw van 74. En over sex, tenminste over onbeantwoorde liefde.
Alle goede teksten gaan over de dood of over sex. Of over allebei. Ook vandaag weer!
Damart, Petra, Aruel, Tha Erik.
Waar zie je dat lieve in terug? Ik heb niet geprobeerd niet lief te zijn, maar ook zeker niet geprobeerd om wél lief te zijn.quote:Je lijkt me vooral een lief meisje. Maar probeer niet zo te schrijven.
Wil je een andere emotie dan een glimlach opwekken, probeer dan vooral niet lief te zijn.
Dat zit er wel heel sterk in, ja. Ik ben benieuwd wat jij daar over schrijft.quote:Op zaterdag 24 september 2005 01:31 schreef LXIV het volgende:
PPS Als je verhaal onmogelijke liefde is tussen een oude vrouw en een jonge kerel moet je het zeggen. Dan zal ik daar volgende week ook eens iets over proberen te schrijven. De komende week ben ik echter beschäftigd.
Superleuk om steeds die kleine stukjes te posten, en ook nog eens een goede oefening voor het grote werk. Hier nog iets van mij, over de gedachten van een puber:
-----------------------------------------------------------------------------------------------
De harmonische klanken van de piano klinken door in mijn slaapkamer. De mooie tonen steken scherp af tegen de gevoelens die ik heb. Mijn vader. Ik kan nog steeds niet begrijpen dat hij deed alsof er niks aan de hand was.
Hij is een leugenaar. Mijn eigen vader, die ik al die jaren bewonderde. Het verrast me hoe snel iemand zijn waarde kan verliezen. Het lijkt onmogelijk, maar toch heeft mijn vader het voor elkaar gekregen.
Gisteren is het gebeurd. Het leek op een nachtmerrie, maar ik had het echt gezien. Zomaar kuste hij die vrouw, voor ons eigen huis. Hoe kon hij dat doen. Gaf hij dan niks om zijn gezin? Niks om zijn vrouw, mijn moeder?
Wie gaf hem het recht om alles waar ik om gaf zomaar te verwoesten op het moment dat hij dacht dat niemand keek? Mijn moeder was vroeger gaan slapen en mijn vader ging nog even 'een ommetje maken', zoals hij het altijd noemde. De laatste tijd doet hij dat wel vaker. Het dringt nu pas echt tot me door hoe lang hij al bezig is.
Het liefst zou ik naar beneden stormen en mijn moeder gaan vertellen waar hij mee bezig was. Het enige wat me tegenhield was het verdriet van mijn moeder. Ik wil niet dat ze pijn heeft, hoewel ik weet dat het vroeg of laat toch uit zal komen.
De man waar ik al heel mijn leven tegen opkeek was nu nog minder dan een onbekende. Was heel zijn leven een leugen? De liefde tussen hem en mijn moeder? Het huwelijk? Was ik een leugen?
Opeens stoppen de vrolijke klanken van de piano. Ik hoor mijn vader opstaan van de oude kruk. 'Lieverd, ik ga nog even een ommetje maken,' hoor ik hem nu alweer zeggen. Ik trek het kussen over mijn hoofd. Genoeg gehoord.
---------------------------------------------------------------------------------------------------
[ Bericht 0% gewijzigd door Tha_Erik op 24-09-2005 13:28:11 ]
-----------------------------------------------------------------------------------------------
De harmonische klanken van de piano klinken door in mijn slaapkamer. De mooie tonen steken scherp af tegen de gevoelens die ik heb. Mijn vader. Ik kan nog steeds niet begrijpen dat hij deed alsof er niks aan de hand was.
Hij is een leugenaar. Mijn eigen vader, die ik al die jaren bewonderde. Het verrast me hoe snel iemand zijn waarde kan verliezen. Het lijkt onmogelijk, maar toch heeft mijn vader het voor elkaar gekregen.
Gisteren is het gebeurd. Het leek op een nachtmerrie, maar ik had het echt gezien. Zomaar kuste hij die vrouw, voor ons eigen huis. Hoe kon hij dat doen. Gaf hij dan niks om zijn gezin? Niks om zijn vrouw, mijn moeder?
Wie gaf hem het recht om alles waar ik om gaf zomaar te verwoesten op het moment dat hij dacht dat niemand keek? Mijn moeder was vroeger gaan slapen en mijn vader ging nog even 'een ommetje maken', zoals hij het altijd noemde. De laatste tijd doet hij dat wel vaker. Het dringt nu pas echt tot me door hoe lang hij al bezig is.
Het liefst zou ik naar beneden stormen en mijn moeder gaan vertellen waar hij mee bezig was. Het enige wat me tegenhield was het verdriet van mijn moeder. Ik wil niet dat ze pijn heeft, hoewel ik weet dat het vroeg of laat toch uit zal komen.
De man waar ik al heel mijn leven tegen opkeek was nu nog minder dan een onbekende. Was heel zijn leven een leugen? De liefde tussen hem en mijn moeder? Het huwelijk? Was ik een leugen?
Opeens stoppen de vrolijke klanken van de piano. Ik hoor mijn vader opstaan van de oude kruk. 'Lieverd, ik ga nog even een ommetje maken,' hoor ik hem nu alweer zeggen. Ik trek het kussen over mijn hoofd. Genoeg gehoord.
---------------------------------------------------------------------------------------------------
[ Bericht 0% gewijzigd door Tha_Erik op 24-09-2005 13:28:11 ]
Al die willen te kaap'ren varen, moeten mannen met baarden zijn.
Hoogachtend,
Erik.
Hoogachtend,
Erik.
Lol, dit stuk 'lijkt' identical met een stuk uit 'Red ons maria montanelli' van herman koch. Zitten volgens mij wel wat andere dingen in, maar dat was de eerste gedachte toen ik de eerste 2 stukkies lasquote:Op zaterdag 24 september 2005 12:48 schreef Tha_Erik het volgende:
Superleuk om steeds die kleine stukjes te posten, en ook nog eens een goede oefening voor het grote werk. Hier nog iets van mij, over de gedachten van een puber:
-----------------------------------------------------------------------------------------------
De harmonische klanken van de piano klinken door in mijn slaapkamer. De mooie tonen steken scherp af tegen de gevoelens die ik heb. Mijn vader. Ik kan nog steeds niet begrijpen dat hij deed alsof er niks aan de hand was.
Hij is een leugenaar. Mijn eigen vader, die ik al die jaren bewonderde. Het verrast me hoe snel iemand zijn waarde kan verliezen. Het lijkt onmogelijk, maar toch heeft mijn vader het voor elkaar gekregen.
Gisteren is het gebeurd. Het leek op een nachtmerrie, maar ik had het echt gezien. Zomaar kuste hij die vrouw, voor ons eigen huis. Hoe kon hij dat doen. Gaf hij dan niks om zijn gezin? Niks om zijn vrouw, mijn moeder?
Wie gaf hem het recht om alles waar ik om gaf zomaar te verwoesten op het moment dat hij dacht dat niemand keek? Mijn moeder was vroeger gaan slapen en mijn vader ging nog even 'een ommetje maken', zoals hij het altijd noemde. De laatste tijd doet hij dat wel vaker. Het dringt nu pas echt tot me door hoe lang hij al bezig is.
Het liefst zou ik naar beneden stormen en mijn moeder gaan vertellen waar hij mee bezig was. Het enige wat me tegenhield was het verdriet van mijn moeder. Ik wil niet dat ze pijn heeft, hoewel ik weet dat het vroeg of laat toch uit zal komen.
De man waar ik al heel mijn leven tegen opkeek was nu nog minder dan een onbekende. Was heel zijn leven een leugen? De liefde tussen hem en mijn moeder? Het huwelijk? Was ik een leugen?
Opeens stoppen de vrolijke klanken van de piano. Ik hoor mijn vader opstaan van de oude kruk. 'Lieverd, ik ga nog even een ommetje maken,' hoor ik hem nu alweer zeggen. Ik trek het kussen over mijn hoofd. Genoeg gehoord.
---------------------------------------------------------------------------------------------------
People once tried to make Chuck Norris toilet paper. He said no because Chuck Norris takes crap from NOBODY!!!!
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Grappig, ik ken "red ons maria montanelli" helemaal niet, dus je mag er van uit gaan dat ik het niet daarop gebaseerd heb .quote:Op zaterdag 24 september 2005 13:30 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Lol, dit stuk 'lijkt' identical met een stuk uit 'Red ons maria montanelli' van herman koch. Zitten volgens mij wel wat andere dingen in, maar dat was de eerste gedachte toen ik de eerste 2 stukkies las
Al die willen te kaap'ren varen, moeten mannen met baarden zijn.
Hoogachtend,
Erik.
Hoogachtend,
Erik.
Beste Petra,
Het was niet de bedoeling om jouw tekst teveel te bekritiseren hoor! Misschien heb je het wel zo opgevat, maar dat was dus niet zo. Zoals ik al zei, gaat steeds beter
Ik heb alleen aangegeven wat ík dacht dat beter kon.
Zelf schrijf ik inderdaad ook soms lange lappen tekst. Maar echter nooit om lange lappen te schrijven. Nog steeds is ieder woord er met een bedoeling neergezet!
Het was niet de bedoeling om jouw tekst teveel te bekritiseren hoor! Misschien heb je het wel zo opgevat, maar dat was dus niet zo. Zoals ik al zei, gaat steeds beter
Ik heb alleen aangegeven wat ík dacht dat beter kon.
Als je er een bedoeling mee gehad hebt, zoals je hier zegt, dan is het goed.quote:Op zaterdag 24 september 2005 10:40 schreef p-etr-a het volgende:
Nu ineens moet ik er iets mee willen doen.
Ik had het gevoel dat dit belangrijk was omdat het weergeeft hoe slordig haar leven nog steeds is, na al die jaren. Daarbij dacht ik dat het sfeer zou geven.
Vind ik tegenstrijdig met wat je eerder hebt gezegd, ook met hoe je zelf schrijft. De ene keer moet het dus vervallen in poëtische wegdromerijen en de andere keer is het alleen het noodzakelijke.
Ik snap niet wanneer het ene en wanneer het andere gewenst is, al zal dit voornamelijk een kwestie van meningen zijn.
Zelf schrijf ik inderdaad ook soms lange lappen tekst. Maar echter nooit om lange lappen te schrijven. Nog steeds is ieder woord er met een bedoeling neergezet!
The End Times are wild
Begin met een kort verhaal. Dat is mijn enige tip.
- It's always funny until someone gets hurt. Then it's just hilarious
- Digressions, objections, delight in mockery, carefree mistrust are signs of health; everything unconditional belongs in pathology.
- Digressions, objections, delight in mockery, carefree mistrust are signs of health; everything unconditional belongs in pathology.
Misschien een beetje off topic, maar aangezien we toch verhalen aan het beoordelen zijn (al ben ik nog niet heel erg actief bezig ), is het niet leuk om weer eens een Fok! schrijfwedstrijd te organiseren?
Dat is ook niet erg hoor maar ik snapte niet zo goed wat je bedoelde.quote:Op zondag 25 september 2005 01:53 schreef LXIV het volgende:
Beste Petra,
Het was niet de bedoeling om jouw tekst teveel te bekritiseren hoor! Misschien heb je het wel zo opgevat, maar dat was dus niet zo. Zoals ik al zei, gaat steeds beter
Ik heb alleen aangegeven wat ík dacht dat beter kon.
[..]
Nu wel, dankjewel.quote:Als je er een bedoeling mee gehad hebt, zoals je hier zegt, dan is het goed.
Zelf schrijf ik inderdaad ook soms lange lappen tekst. Maar echter nooit om lange lappen te schrijven. Nog steeds is ieder woord er met een bedoeling neergezet!
Vind ik een leuk idee!quote:Op zondag 25 september 2005 13:06 schreef DaMart het volgende:
Misschien een beetje off topic, maar aangezien we toch verhalen aan het beoordelen zijn (al ben ik nog niet heel erg actief bezig ), is het niet leuk om weer eens een Fok! schrijfwedstrijd te organiseren?
Ik ben voor!quote:Op zondag 25 september 2005 13:06 schreef DaMart het volgende:
Misschien een beetje off topic, maar aangezien we toch verhalen aan het beoordelen zijn (al ben ik nog niet heel erg actief bezig ), is het niet leuk om weer eens een Fok! schrijfwedstrijd te organiseren?
Al die willen te kaap'ren varen, moeten mannen met baarden zijn.
Hoogachtend,
Erik.
Hoogachtend,
Erik.
haha ik heb ooit een verhaaltje op muziek geschreven .. dat was zo'n fiasco dat ik dat maar niet meer ga doen
hij staat nog wel online
http://home.planet.nl/~slotm022/comateus.doc
hij staat nog wel online
http://home.planet.nl/~slotm022/comateus.doc
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
quote:Op zondag 25 september 2005 13:06 schreef DaMart het volgende:
Misschien een beetje off topic, maar aangezien we toch verhalen aan het beoordelen zijn (al ben ik nog niet heel erg actief bezig ), is het niet leuk om weer eens een Fok! schrijfwedstrijd te organiseren?
Ik zal in ieder geval van de partij zijn!quote:Op zondag 25 september 2005 13:06 schreef DaMart het volgende:
Misschien een beetje off topic, maar aangezien we toch verhalen aan het beoordelen zijn (al ben ik nog niet heel erg actief bezig ), is het niet leuk om weer eens een Fok! schrijfwedstrijd te organiseren?
Zo te lezen is er al eens eerder zo een wedstrijd geweest. Hoe gaat dit in zijn werk?
Wordt een thema opgelegd, of ben je helemaal vrij? Wie gaat er in de jury zitten?
Kun je een porsche winnen of staat slechts de eer op het spel?
Het lijkt me in ieder geval erg leuk!
The End Times are wild
In het verleden zijn er wedstrijden geweest, de meeste die ik me herinner in samenspraak met externe partijen zoals de NCRV. Maar misschien is het handig om een nieuw topic te openen, anders gaan we teveel off topic (en dat wil ik ook niet op mijn geweten hebben).quote:Op zondag 25 september 2005 13:50 schreef LXIV het volgende:
[..]
Ik zal in ieder geval van de partij zijn!
Zo te lezen is er al eens eerder zo een wedstrijd geweest. Hoe gaat dit in zijn werk?
Wordt een thema opgelegd, of ben je helemaal vrij? Wie gaat er in de jury zitten?
Kun je een porsche winnen of staat slechts de eer op het spel?
Het lijkt me in ieder geval erg leuk!
Je zou, voordat je het naar een uitgever stuurt, eerst Tussen mes en keel van Geerten Meijsing kunnen lezen. Dat is, in dit genre, top of the bill. Daar moet je dus overheen komen, in de zin van: jouw tekst zou iets moeten toevoegen aan wat er al over dit onderwerp is gepubliceerd (véél), en misschien is dat wel het geval, maar dan nog is het altijd goed om je concurrenten te kennen, zeg maar.quote:Op vrijdag 23 september 2005 00:40 schreef Muck het volgende:
Ik ben 2 jaar geleden een flinke depressie terechtgekomen, waar ik nu aardig uit gekrabbeld ben.
Als ik er helemaal overheen ben, en ik heb mijn leven weer helemaal op de rails, wil ik mijn dagboek uit die tijd misschien wel publiceren.
Ik heb het allemaal wel zo'n beetje op papier, maar wil er goed over nadenken voor ik het naar een uitgever stuur ofzo
Op zich is het ook wel logisch dat er een wedstrijd komt, aangezien je bij FOT een fotowedstrijd hebt, bij DSG loopt een Photoshop-wedstrijd vor auto's, bij FOT een FOK! Next Top Model enz...
Ik ben helemaal voor een litaraire competitie.
Het lijkt me het handigst als er een thema word gekozen elke maand/seizoen/jaar/periode en dat er dan daarmee iets geschreven mag worden, anders kan je natuurlijk nooit verhalen met elkaar vergelijken (als ze allemaal een ander thema hebben).
Ook is het misschien slim om een maximaal aantal woorden (natuurlijk mag het er iets overheen, slechts als richtlijn bedoeld) op te geven.
Prijzen? Geen idee.
Ik ben helemaal voor een litaraire competitie.
Het lijkt me het handigst als er een thema word gekozen elke maand/seizoen/jaar/periode en dat er dan daarmee iets geschreven mag worden, anders kan je natuurlijk nooit verhalen met elkaar vergelijken (als ze allemaal een ander thema hebben).
Ook is het misschien slim om een maximaal aantal woorden (natuurlijk mag het er iets overheen, slechts als richtlijn bedoeld) op te geven.
Prijzen? Geen idee.
Al die willen te kaap'ren varen, moeten mannen met baarden zijn.
Hoogachtend,
Erik.
Hoogachtend,
Erik.
Ik kan zelf echt niet schrijven vindt ik, maar misschien kan een van jullie erachter komen wat me belemmert :p hier een stukje van me
hier een stukje van mehey P-etr-a, lang niet gezien,quote:Zachte muziek kwam uit de speakers van de radio gerolt. Hij zong zachtjes mee met de muziek, die hij al zo vaak gehoord had. Hetzelfde liedje steeds maar weer. Hij keek naar achter. De wereld achter het donker gekleurde raam zou hij nooit betreden. Het was een bron van kwaad en gevaarlijke monsters. Hersenspinsels noemden anderen ze, maar ze bestonden echt. Ze staarden naar hem, met hun felle ogen. Waar hij ook ging, ze bleven staren, altijd vanuit het duister. Zijn kaak trilde. Hij voelde zich koud, erg koud, al was de lucht om hem heen warm. Hij kwam in een vrom van trance terecht. De muziek bleef draaien, het zelfde liedje, steeds maar weer. Het kaarslicht gaf hem net genoeg licht om zijn boek te kunnen lezen. In zijn ooghoek bewoog iets, een schim. Hij probeerde het te volgens, maar het was weg. Om te zien, maar niet gezien te worden. Hij leunde achterover in zijn stoel. het begon te draaien voor zijn ogen, de wereld werd vaag. Hij sloot zijn ogen, rust, rust had hij nodig. Hij sloot zijn ogen en viel in slaap
Ik vind het helemaal niet zo slecht. Geeft goed de sfeer van vermoeidheid over.quote:Op zondag 25 september 2005 23:52 schreef Ancient het volgende:
Ik kan zelf echt niet schrijven vindt ik, maar misschien kan een van jullie erachter komen wat me belemmert :p hier een stukje van me
[..]
hey P-etr-a, lang niet gezien,
Al die willen te kaap'ren varen, moeten mannen met baarden zijn.
Hoogachtend,
Erik.
Hoogachtend,
Erik.
Ik heb een jaar of 3 geleden een heel slecht thriller boek geschreven in de trend van The X-files...
Op papier en maar 160 pagina's dik (a4 welteverstaan).
Toch tamelijk mooie twists en karakterverdieping.
Op papier en maar 160 pagina's dik (a4 welteverstaan).
Toch tamelijk mooie twists en karakterverdieping.
Hoi, ik ben een lamzak met een passie voor flessen wasverzachter.
Neuk mijn oor en noem me Harry Mulisch
Neuk mijn oor en noem me Harry Mulisch
niet aan iemand laten lezen? uitgever en dergelijke ? Puur voor de 'fun' ?quote:Op maandag 26 september 2005 11:21 schreef cerror het volgende:
Ik heb een jaar of 3 geleden een heel slecht thriller boek geschreven in de trend van The X-files...
Op papier en maar 160 pagina's dik (a4 welteverstaan).
Toch tamelijk mooie twists en karakterverdieping.
People once tried to make Chuck Norris toilet paper. He said no because Chuck Norris takes crap from NOBODY!!!!
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Oei, ruim een jaar geleden dat ik in dit topic reageerde en nog geen meter opgeschoten. Zal er weer eens mee aan de slag gaan.
Als niets meer baat kan een worst geen kwaad.
Op dinsdag 7 december 2010 12:50 schreef yvonne het volgende:
Beste moderator UIO_AMS
Stuur een mod weg.
Op dinsdag 7 december 2010 12:50 schreef yvonne het volgende:
Beste moderator UIO_AMS
Stuur een mod weg.
Dankzij een subtiele kick van mij ging dit topic omhoog al valt hij nu weer kinda dood , blijkbaar zijn er gewoon heel veel mensen die wel willen schrijven, het niet doen, de mensen die dan nog wel schrijven daar te weinig mee doen. En het dus nix wordquote:Op maandag 26 september 2005 11:36 schreef UIO_AMS het volgende:
Oei, ruim een jaar geleden dat ik in dit topic reageerde en nog geen meter opgeschoten. Zal er weer eens mee aan de slag gaan.
People once tried to make Chuck Norris toilet paper. He said no because Chuck Norris takes crap from NOBODY!!!!
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Dat herken ik wel, ik heb nu al 3 halve verhalen, ik moet het gewoon schrijven wanneer het in mij opkomt. Misschien toch maar eens afmaken waar ik aan begonnen ben.quote:Op zaterdag 15 mei 2004 20:51 schreef Blackraven het volgende:
ik ben in 1998 begonnen met een verhaal aan het schrijven en ben er nog mee bezig. ik heb wel tijden er niet aan gewerkt en dan wel weer ee tijd enz.
k ben al aardig op weg, maar een boek, dat zal nog wel een aantal jaren duren
ALS het tenminste ook een boek wordt
maar af en toe bedenk ik ook ineens hele andere verhalen en ga daar dan mee bezig, ik heb nog 2 verhalen waar ik mee bezig ben, maar of die ooit afkomen???
ik wil in iedergeval mijn "1e" verhaal afmaken en wie weet..ligt het ooit in de winkel
Hier inderdaad nog zo ééntje die wel zou willen schrijven, maar er veel te weinig mee doet.
Ik ben al drie keer aan een verhaal begonnen, maar elke keer vastgelopen, omdat ik niet van te voren een plot bedacht had.
Ik heb nu een aantal weken geleden in een nachtelijke brainwave sessie juist een compleet plot van een verhaal opgeschreven en zelfs al globaal uitgewerkt in hoofdstukken.
Nu is het alleen nog het hele uitwerken wat ik nog moet gaan doen.
Ik ben al drie keer aan een verhaal begonnen, maar elke keer vastgelopen, omdat ik niet van te voren een plot bedacht had.
Ik heb nu een aantal weken geleden in een nachtelijke brainwave sessie juist een compleet plot van een verhaal opgeschreven en zelfs al globaal uitgewerkt in hoofdstukken.
Nu is het alleen nog het hele uitwerken wat ik nog moet gaan doen.
Ja, die met de ballen in de bek.
Ik kreeg van de week een dik pak binnen van Vassalucci. Verkeerd bezorgd.
Om te zien of er een goed adres opstond, moest ik het pak openmaken. Erin zat een duimendik manuscript met een afwijzingsbrief. Heb het even vluchtig doorgekeken en kon ook mij niet boeien.
En het juiste adres van de schrijver in spé.
Voelde me toch een beetje de brenger van slecht nieuws toen ik het in de juiste brievenbus deponeerde.
Om te zien of er een goed adres opstond, moest ik het pak openmaken. Erin zat een duimendik manuscript met een afwijzingsbrief. Heb het even vluchtig doorgekeken en kon ook mij niet boeien.
En het juiste adres van de schrijver in spé.
Voelde me toch een beetje de brenger van slecht nieuws toen ik het in de juiste brievenbus deponeerde.
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Vassalucci! Als je je manuscriptje naar deze uitgever stuurt, dan moet je er wel heel veel vertrouwen in hebben!quote:Op woensdag 28 september 2005 11:41 schreef Copycat het volgende:
Ik kreeg van de week een dik pak binnen van Vassalucci. Verkeerd bezorgd.
Om te zien of er een goed adres opstond, moest ik het pak openmaken. Erin zat een duimendik manuscript met een afwijzingsbrief. Heb het even vluchtig doorgekeken en kon ook mij niet boeien.
En het juiste adres van de schrijver in spé.
Voelde me toch een beetje de brenger van slecht nieuws toen ik het in de juiste brievenbus deponeerde.
Hier hetzelfde, schrijf al jaren, maar loop elke keer vast vast omdat ik vantevoren geen structuur heb aangebracht, het verhaal is veel te chaotisch in mijn hoofd. En de taal waarin ik schrijf is ook een bron van innerlijk conflict, ik vind dat het Nederlands te weinig uitdrukkingsmogelijkheden kent, om in het Engels te schrijven vind ik te pompeus en het Servo-Kroatisch beheers ik niet voldoende om een mooie roman te schrijvenquote:Op woensdag 28 september 2005 11:37 schreef Biancavia het volgende:
Hier inderdaad nog zo ééntje die wel zou willen schrijven, maar er veel te weinig mee doet.
Ik ben al drie keer aan een verhaal begonnen, maar elke keer vastgelopen, omdat ik niet van te voren een plot bedacht had.
Maar goed, er zat toch geen Nobelprijs voor me in
As your attorney I advise you to rent a very fast car with no top.
Ik denk altijd datm ik te snel door mijn onderwerpen heen sjees. Dat ik in drie bladzijdes vertel wat echte schrijvers in dertig bladzijdes doen. En dan slaat weer de twijfel toe, en begin ik weer bij het begin.
Nog een probleem waar ik mee kamp, is mijn ziekelijke obsessie voor bijzinnen. De norm is hier meestal toch wel kort en bondig schrijven, pompeus schrijfgedrag is 'not done'. Terwijl de norm, zoals ik die vroeger op de Joegoslavische school heb geleerd, eerder was dat bijzinnen toevoegen aan esthetiek en complexiteit. Daarom kan ik ook beter niet in het Nederlands schrijven, dat lijkt eigenlijk nergens op.
Schrijven is ook eigenlijk niet voor me weggelegd, ik ben beter met beeldende vormgeving. Ik denk maar dat ik eindig als een volksverhalenvertellend omaatje
Schrijven is ook eigenlijk niet voor me weggelegd, ik ben beter met beeldende vormgeving. Ik denk maar dat ik eindig als een volksverhalenvertellend omaatje
As your attorney I advise you to rent a very fast car with no top.
Schrijven is geweldig ontspannend.
Meeste moeite met schrijven had ik toen ik een reisverslag schreef voor een heel gevarieerd publiek, van jong tot oud van allerlei nationaliteiten van oude tot nieuwe vrienden. En dan zat er ook nog eens tijddruk op! Het is een ~20 pagina's tellend verhaal geworden maar ik zou er wel een boek over kunnen schrijven..
Schrijven in het Engels vind ik veel makkelijker, veel vloeiender en voor een veel groter publiek in mijn directe omgeving.
Fok! is mijn manier om nog Nederlands te schrijven/typen!
Ik schrijf trouwens ook nog veel met de hand en verslijt veel noteblocs die dan meteen een aandenken zijn van die tijd en dat is veel meer dan alleen verhalen..
Meeste moeite met schrijven had ik toen ik een reisverslag schreef voor een heel gevarieerd publiek, van jong tot oud van allerlei nationaliteiten van oude tot nieuwe vrienden. En dan zat er ook nog eens tijddruk op! Het is een ~20 pagina's tellend verhaal geworden maar ik zou er wel een boek over kunnen schrijven..
Schrijven in het Engels vind ik veel makkelijker, veel vloeiender en voor een veel groter publiek in mijn directe omgeving.
Fok! is mijn manier om nog Nederlands te schrijven/typen!
Ik schrijf trouwens ook nog veel met de hand en verslijt veel noteblocs die dan meteen een aandenken zijn van die tijd en dat is veel meer dan alleen verhalen..
reset
Wil je een publiek aanspreken is engels idd wel de taal to use!
People once tried to make Chuck Norris toilet paper. He said no because Chuck Norris takes crap from NOBODY!!!!
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Ik zie het ook niet snel gebeuren, eerlijk gezegd.
Niet dat ik je geen kans gun, hoor.
Maar ja, er zijn nog zoveel boeken die gelezen dienen te worden, volgens velen.
En ik ben nu eenmaal geen lezer, he.
Althans, niet in hart en nieren.
Niet dat ik je geen kans gun, hoor.
Maar ja, er zijn nog zoveel boeken die gelezen dienen te worden, volgens velen.
En ik ben nu eenmaal geen lezer, he.
Althans, niet in hart en nieren.
...dass wir fliegen.
Vooruit, ik was nog wat bedachtzaam.
De kans is vrij groot dat ik nooit een boek van je zal lezen.
De kans is vrij groot dat ik nooit een boek van je zal lezen.
...dass wir fliegen.
Dat geef toch niks. Ik citeer een groot schrijver: 'Hoe kan vul maar in een schrijver zijn als hij niet met zijn rug tegen de muur staat?'quote:Op vrijdag 25 april 2008 01:26 schreef De-oneven-2 het volgende:
Vooruit, ik was nog wat bedachtzaam.
De kans is vrij groot dat ik nooit een boek van je zal lezen.
Ik schrijf die boeken toch. Het gaat er niet om of iemand ze leest, jij of wie dan ook, het gaat erom dat ik ze schrijf
Tuurlijk geeft het niks.
Ik wilde het alleen maar gezegd hebben voor m'n eigen gemoedsrust.
Ik wilde het alleen maar gezegd hebben voor m'n eigen gemoedsrust.
...dass wir fliegen.
Das eigenlijk met alles zo. Het is uiteindelijk allemaal voor de eigen gemoedsrust.
...dass wir fliegen.
Precies!quote:Op vrijdag 25 april 2008 01:45 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Dat geef toch niks. Ik citeer een groot schrijver: 'Hoe kan vul maar in een schrijver zijn als hij niet met zijn rug tegen de muur staat?'
Ik schrijf die boeken toch. Het gaat er niet om of iemand ze leest, jij of wie dan ook, het gaat erom dat ik ze schrijf
Ga met je rug tegen de muur staan, ondersteun je roze laptopje met één hand en schrijf met de andere chicklit en hou verder je muil.
And it's only the giving
That makes you
What you are
That makes you
What you are
Dat zegt Ollie louter voor z'n eigen gemoedsrust, hoor. Meer is het niet.
En dat zeg ik op mijn beurt weer louter voor...Nu ja, je kan het zelf al invullen, he.
En dat zeg ik op mijn beurt weer louter voor...Nu ja, je kan het zelf al invullen, he.
...dass wir fliegen.
Om maar wat te zeggen...quote:Op vrijdag 25 april 2008 02:00 schreef De-oneven-2 het volgende:
Dat zegt Ollie louter voor z'n eigen gemoedsrust, hoor. Meer is het niet.
En dat zeg ik op mijn beurt weer louter voor...Nu ja, je kan het zelf al invullen, he.
And it's only the giving
That makes you
What you are
That makes you
What you are
Je wéét toch dat je een enorme zeikerd bent, he, Ollie?
Ik heb je toch niet al die tijd overschat, zeker?
Ik heb je toch niet al die tijd overschat, zeker?
...dass wir fliegen.
Nu, Nadine, schrijf vooral verder, en voort, en door.
Wanneer ik je gelezen heb, laat ik het wel weten.
Dat alles voor m'n eigen gemoedsrust, uiteraard.
Wanneer ik je gelezen heb, laat ik het wel weten.
Dat alles voor m'n eigen gemoedsrust, uiteraard.
...dass wir fliegen.
Ik ben wederom met een nieuw project bezig.
En ik heb het boek van Nadine uit de bieb meegenomen, ik zal het eens doorbladeren. Lezen doe ik het niet, want het is niet mijn type verhaal.
En ik heb het boek van Nadine uit de bieb meegenomen, ik zal het eens doorbladeren. Lezen doe ik het niet, want het is niet mijn type verhaal.
Ja, die met de ballen in de bek.
Hoi Biancavia
Ik ben ook met een nieuw project bezig.
(Alweer.)
Hoe vordert het bij jou? Ik ben alweer een heel eind op weg, maar ik weet niet wat ik ervan moet vinden.
Het boek van Nadine heb ik een tijdje terug alweer gelezen. Daarna heb ik het naar De Slegte gebracht omdat ik niet de behoefte had om het ooit te herlezen, tenminste ik vermoed van niet, en ze gaven me er twee euro voor. Tja. Volgens mij was het toch wel iets meer waard, ik heb in elk geval een paar keer gelachen tijdens het lezen en dat is iets wat veel schrijfsters in hetzelfde genre niet lukt. Desondanks heb ik het bij de knorrige inkoopmeneer daar achtergelaten. Ik had ook geen zin om het weer mee naar huis te nemen.
Ik ben ook met een nieuw project bezig.
(Alweer.)
Hoe vordert het bij jou? Ik ben alweer een heel eind op weg, maar ik weet niet wat ik ervan moet vinden.
Het boek van Nadine heb ik een tijdje terug alweer gelezen. Daarna heb ik het naar De Slegte gebracht omdat ik niet de behoefte had om het ooit te herlezen, tenminste ik vermoed van niet, en ze gaven me er twee euro voor. Tja. Volgens mij was het toch wel iets meer waard, ik heb in elk geval een paar keer gelachen tijdens het lezen en dat is iets wat veel schrijfsters in hetzelfde genre niet lukt. Desondanks heb ik het bij de knorrige inkoopmeneer daar achtergelaten. Ik had ook geen zin om het weer mee naar huis te nemen.
Ik heb ondertussen 3 boekideeën in mijn hoofd... waar haal ik de tijd vandaan? 
Een idee bestaat uit meerdere verhalen, die samenkomen. Eigenlijk heb ik 2 delen al min of meer geschreven, dus misschien eerst dat project eens oppakken.
Een idee bestaat uit meerdere verhalen, die samenkomen. Eigenlijk heb ik 2 delen al min of meer geschreven, dus misschien eerst dat project eens oppakken.
Dat weet ik nog niet precies. Vaak bedenk ik tijdens schrijven weer extra dingen. Eigenlijk heb ik het einde wel klaar nu, en zoals ik het nu in mijn hoofd heb, zouden het onegveer 12 delen zijn van ieder zo'n 3.000-5.000 woorden.
Dat doe ik ook, DaMart. Maar het is toch fijn om in elk geval iets hebben waar je je aan vast kunt houden. Bij mij is dat net als bij jou het einde, dat staat min of meer vast (hoewel ik het nog niet heb geschreven).
Voor de rest kan er nog van alles gebeuren. Dat houdt het voor mij ook leuk.
Zijn die delen waar je het over hebt hoofdstukken of echt delen? Hoe moet ik dat zien?
Voor de rest kan er nog van alles gebeuren. Dat houdt het voor mij ook leuk.
Zijn die delen waar je het over hebt hoofdstukken of echt delen? Hoe moet ik dat zien?
Het begon met een kort verhaal, en daar schreef ik een vervolg op. En toen bedacht ik me dat ik er nog meer over zou kunnen schrijven, dus kwam het boekidee bij me op. En het verhaal laat dan verschillende episodes uit het leven van de hoofdpersoon zien, en terwijl het verhaal vordert komt daar ook meer en meer het verhaal door de ogen van een tweede persoon tussendoorquote:Op maandag 19 mei 2008 23:18 schreef p-etr-a het volgende:
Dat doe ik ook, DaMart. Maar het is toch fijn om in elk geval iets hebben waar je je aan vast kunt houden. Bij mij is dat net als bij jou het einde, dat staat min of meer vast (hoewel ik het nog niet heb geschreven).
Voor de rest kan er nog van alles gebeuren. Dat houdt het voor mij ook leuk.
Zijn die delen waar je het over hebt hoofdstukken of echt delen? Hoe moet ik dat zien?
.
Heb er op dit moment 5 geschreven, met de titels:
-Het paard lag me niet en het gras was blauw
-Opening van het duister
-De grijze tijden van Men Jung
-Wirwar van staal
-De kern van de neef was parasiet
-Het paard lag me niet en het gras was blauw
-Opening van het duister
-De grijze tijden van Men Jung
-Wirwar van staal
-De kern van de neef was parasiet
wie de lip niet eert is de wiggah niet weert
Is je vorige boek nu helemaal af?quote:Op maandag 19 mei 2008 22:38 schreef p-etr-a het volgende:
Hoi Biancavia
Ik ben ook met een nieuw project bezig.
(Alweer.)
Hoe vordert het bij jou? Ik ben alweer een heel eind op weg, maar ik weet niet wat ik ervan moet vinden.
Het boek van Nadine heb ik een tijdje terug alweer gelezen. Daarna heb ik het naar De Slegte gebracht omdat ik niet de behoefte had om het ooit te herlezen, tenminste ik vermoed van niet, en ze gaven me er twee euro voor. Tja. Volgens mij was het toch wel iets meer waard, ik heb in elk geval een paar keer gelachen tijdens het lezen en dat is iets wat veel schrijfsters in hetzelfde genre niet lukt. Desondanks heb ik het bij de knorrige inkoopmeneer daar achtergelaten. Ik had ook geen zin om het weer mee naar huis te nemen.
Ik heb al zoveel eerste hoofdstukken geschreven van verschillende dingen.
Het lukt me gewoon niet om iets af te maken.Afijn, ik ben nu dus een idee van maanden geleden aan het uitwerken, maar ik ben er zondag pas mee begonnen en gisteren zonk de moed me alweer in de schoenen.
Ook omdat ik het idee heb dat het gewoon bagger is. Máár, nu ga ik eerst dus toch het verhaal schrijven als een soort raamwerk, zodat dat er in elk geval is. En dan gaan herschrijven, veranderen, verwijderen, toevoegen en herschrijven. Dat is het plan!
Ja, die met de ballen in de bek.
Ja, dat is helemaal af. Maar ik heb hetzelfde als jij: ik vind het niks meer. Bagger wil ik niet zeggen, maar niet veel beter dan dat.
Niettemin: succes! Ik ben nu zelf ook met een nieuw verhaal bezig en tot nu toe bevalt het me. Ik hoop dat het zo blijft.
Niettemin: succes! Ik ben nu zelf ook met een nieuw verhaal bezig en tot nu toe bevalt het me. Ik hoop dat het zo blijft.
Zo begon het bij mij ookquote:Op maandag 19 mei 2008 23:24 schreef DaMart het volgende:
[..]
Het begon met een kort verhaal, en daar schreef ik een vervolg op. En toen bedacht ik me dat ik er nog meer over zou kunnen schrijven, dus kwam het boekidee bij me op. En het verhaal laat dan verschillende episodes uit het leven van de hoofdpersoon zien, en terwijl het verhaal vordert komt daar ook meer en meer het verhaal door de ogen van een tweede persoon tussendoor
Alleen hou ik het strikt bij een persoon. Nog vier maanden, dan ligt het in de winkel
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Lang geleden...en nog steeds
mijn droom:
Een boek uitbrengen! Schrijf al sinds ik 11 jaar ben, bijna elke dag maar is meer voor mij persoonlijk. Toch speelt het idee al jaren. Waarschijnlijk nog niet het juiste moment.
mijn droom:
Een boek uitbrengen! Schrijf al sinds ik 11 jaar ben, bijna elke dag maar is meer voor mij persoonlijk. Toch speelt het idee al jaren. Waarschijnlijk nog niet het juiste moment.
Ach ja. Intussen kun je nog altijd beter één chicklitboek in de hand hebben, of in de winkel, dan tien literaire meesterwerken in de lucht, nietwaar Ollie?quote:Op vrijdag 25 april 2008 01:56 schreef OllieA het volgende:
Precies!
Ga met je rug tegen de muur staan, ondersteun je roze laptopje met één hand en schrijf met de andere chicklit en hou verder je muil.
Of heb ik je laatste roman gemist? Dat zou me dan verbazen. Maar goed - doe het, verbaas me 
Twee euroquote:Op maandag 19 mei 2008 22:38 schreef p-etr-a het volgende:
Hoi Biancavia
Ik ben ook met een nieuw project bezig.
(Alweer.)
Hoe vordert het bij jou? Ik ben alweer een heel eind op weg, maar ik weet niet wat ik ervan moet vinden.
Het boek van Nadine heb ik een tijdje terug alweer gelezen. Daarna heb ik het naar De Slegte gebracht omdat ik niet de behoefte had om het ooit te herlezen, tenminste ik vermoed van niet, en ze gaven me er twee euro voor. Tja. Volgens mij was het toch wel iets meer waard, ik heb in elk geval een paar keer gelachen tijdens het lezen en dat is iets wat veel schrijfsters in hetzelfde genre niet lukt. Desondanks heb ik het bij de knorrige inkoopmeneer daar achtergelaten. Ik had ook geen zin om het weer mee naar huis te nemen.
? Maar ja, dat zal wel ongeveer kloppen - laatst bracht ik een stapel van zo'n 35 romans naar het antiquariaat en dat leverde me 80 euro op: een paar uitschieters die ze nog niet in het assortiment hadden, en voor de rest kreeg ik een standaardprijs van een paar euro. En voor een schrijver is het geen slechte deal: liever 2 lezers voor de prijs van één dan één lezer die het boek toch nooit meer inkijkt
Ze zijn echt krenterig bij De Slegte, maar ook bij andere antiquariaten, ik heb nog nooit echt een goede prijs voor een boek gekregen. Intussen kunnen ze het wel voor acht euro verkopen. Maarja, zo werkt dat nu eenmaal, ze moeten ook winst maken.quote:Op dinsdag 27 mei 2008 01:33 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Twee euro
En het is inderdaad mooi dat je zo meer lezers bereikt. Alleen jammer dat je er maar één keer geld voor krijgt.
Hee, hoe staat het met jouw schrijfsels?
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Lol, ik kwam dit topic tijdens t surfen tegen en moest ineens hieraan denken en daarbij quote ik emileuitapeldoorn: "Als Koeien konden schrijven, zou je goede boeken krijgen!".
en das een waarheid als een koe
en das een waarheid als een koe
- "Was Ik Maar Een Dichter, Dan Kon Ik Dichter Bij Jou Zijn!"
- 'ye cannae change the laws of physics'
Licentie:http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/nl/
- 'ye cannae change the laws of physics'
Licentie:http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/nl/
Als je een boek schrijft en je wilt het uitbrengen.
Kan dat gewoon in word?
In Herman Brusselmans boeken schrijft hij wel eens, ik ben alweer op pagina 200.
Maar een wordpagina is toch niet even groot als een pagina uit een boek?
Gebruikt hij een andere opmaak? en zo ja welke?
Kan dat gewoon in word?
In Herman Brusselmans boeken schrijft hij wel eens, ik ben alweer op pagina 200.
Maar een wordpagina is toch niet even groot als een pagina uit een boek?
Gebruikt hij een andere opmaak? en zo ja welke?
Heb jij gezegd dat ik een lul ben?
Ik weet uit betrouwbare bron dat Herman Brusselmans zijn boeken schrijft met het programma 'Wordperfect', dus ik vrees dat je je boek helemaal opnieuw moet schrijven.quote:Op dinsdag 9 december 2008 21:03 schreef leipelullo het volgende:
Als je een boek schrijft en je wilt het uitbrengen.
Kan dat gewoon in word?
In Herman Brusselmans boeken schrijft hij wel eens, ik ben alweer op pagina 200.
Maar een wordpagina is toch niet even groot als een pagina uit een boek?
Gebruikt hij een andere opmaak? en zo ja welke?
Als schrijver hoef je je niet druk te maken over de opmaak, dat doet de uitgever voor je. Als je je geprinte manuscript naar een uitgever wil sturen, doe je er goed aan de volgende tips in acht te nemen:
-dubbele regelafstand
-enkelzijdig bedrukt
-ruime marges (2.5 cm)
-times new roman 12pt
-losbladig (dus geen nietjes, snelhechters en andere dingen. Elastiekje is genoeg)
-naam, titel en paginanummer op elke pagina
Als de uitgever een website heeft, staat daar meestal wel op hoe ze het manuscript willen hebben, maar deze regels zijn altijd goed. Makkelijk leesbaar en ruimte voor eventuele aantekeningen. Je kunt eventueel een knalrode titelpagina ingooien om op te vallen tussen de rest, maar zorg ervoor dat je manuscript zelf goed te lezen is. Als de redacteur moeite moet doen, is de kans groot dat ie liever een ander pakt.
-dubbele regelafstand
-enkelzijdig bedrukt
-ruime marges (2.5 cm)
-times new roman 12pt
-losbladig (dus geen nietjes, snelhechters en andere dingen. Elastiekje is genoeg)
-naam, titel en paginanummer op elke pagina
Als de uitgever een website heeft, staat daar meestal wel op hoe ze het manuscript willen hebben, maar deze regels zijn altijd goed. Makkelijk leesbaar en ruimte voor eventuele aantekeningen. Je kunt eventueel een knalrode titelpagina ingooien om op te vallen tussen de rest, maar zorg ervoor dat je manuscript zelf goed te lezen is. Als de redacteur moeite moet doen, is de kans groot dat ie liever een ander pakt.
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
En die opmerking van Brusselmans, dat wordt natuurlijk aangepast zodra het boek in zijn uiteindelijke opmaak zit.
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
quote:Op dinsdag 9 december 2008 21:08 schreef Croupouque het volgende:
[..]
Ik weet uit betrouwbare bron dat Herman Brusselmans zijn boeken schrijft met het programma 'Wordperfect', dus ik vrees dat je je boek helemaal opnieuw moet schrijven.
quote:Op dinsdag 9 december 2008 21:08 schreef Croupouque het volgende:
[..]
Ik weet uit betrouwbare bron dat Herman Brusselmans zijn boeken schrijft met het programma 'Wordperfect', dus ik vrees dat je je boek helemaal opnieuw moet schrijven.
verkapte tvp, ik ga ook ooit nog wel es wat schrijven als ik tijd over en geld tekort heb
Want ik ben kaler dan kaal
Strakker dan strak
Wreder dan wreed
Vetter dan vet
Strakker dan strak
Wreder dan wreed
Vetter dan vet
Als je geld te kort hebt, kun je beter iets gaan doen dat wel geld oplevert
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Maar het geeft wel een zekere extra motivatie; immers, zolang je maar in jezelf gelooft en gelooft dat je goud in handen hebt (met een beetje willing suspension of disbelief en jezelf voorliegen...) vliegt die pen over 't papier om het maar zo snel mogelijk af te hebben.
Daarnaast heb ik nooit inspiratie of een idee. Alhoewel dat ook niet echt hoeft, Murakami begint ook vanuit het niets las ik ooit in een nawoord van hem - waarbij ik dan wel weer moet opmerken dat ik Murakami geenszins als een voorbeeld zie.
Daarnaast heb ik nooit inspiratie of een idee. Alhoewel dat ook niet echt hoeft, Murakami begint ook vanuit het niets las ik ooit in een nawoord van hem - waarbij ik dan wel weer moet opmerken dat ik Murakami geenszins als een voorbeeld zie.
Want ik ben kaler dan kaal
Strakker dan strak
Wreder dan wreed
Vetter dan vet
Strakker dan strak
Wreder dan wreed
Vetter dan vet
Kweenie hoor. Voor mij is het belangrijkste van schrijven toch iets moois maken en er mensen mee raken. Dat geld is bijzaak.
Maar dat zal niet voor iedereen gelden
Maar dat zal niet voor iedereen gelden
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Och alle romantische idealen ten spijt maar ik ben behoorlijk lui aangelegd en ben behoorlijk slecht in mijn aandacht bij dingen houden, ténzij er druk achter staat. Dus vandaar
Maar heb jij al iets geschreven? (vergeef me dat ik niet de moeite neem dit hele topic door te spitten?
Maar heb jij al iets geschreven? (vergeef me dat ik niet de moeite neem dit hele topic door te spitten?
Want ik ben kaler dan kaal
Strakker dan strak
Wreder dan wreed
Vetter dan vet
Strakker dan strak
Wreder dan wreed
Vetter dan vet
Ik ben ook lui, hoor, en ik werk beter met een deadline (tenzij ik die zelf opleg, merk ik nuquote:Op woensdag 10 december 2008 01:52 schreef PimpofPersia het volgende:
Och alle romantische idealen ten spijt maar ik ben behoorlijk lui aangelegd en ben behoorlijk slecht in mijn aandacht bij dingen houden, ténzij er druk achter staat. Dus vandaar
Maar heb jij al iets geschreven? (vergeef me dat ik niet de moeite neem dit hele topic door te spitten?
)Ja, mijn debuut kwam afgelopen september uit, ik ben nu bezig met het vervolg (het wordt een trilogie).
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Ahja, ik zie de link naar je site. Helaas pas ik volgens mij niet helemaal in de doelgroep en doet de beschrijving me een beetje denken aan Carry Slee (maar ik denk dat je dat al vrij snel hebt met verhalen over pubers met problemen). Is het eigenlijk in de markt gezet als volwassenen- of als kinderboek?
Want ik ben kaler dan kaal
Strakker dan strak
Wreder dan wreed
Vetter dan vet
Strakker dan strak
Wreder dan wreed
Vetter dan vet
Volwassen. Ik zou het wat diepgang en onderwerpen betreft ook niet aan jongeren onder de 16 aanraden (of kwam dat nou door de seks? ).
).
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
|
|
