quote:Op zaterdag 31 augustus 2024 16:00 schreef Nijna het volgende:
Joepie de poepie, dit jaar is de indicatie gewoon verlengd zonder extra gesprek enzo. Wel tot de dag voor ze 18 wordt, maar dan zijn we toch weer een jaar verder... fijn om te merken dat dingen soms ook wel eens gemakkelijk gaan
Ik weet niet of je kunt kiezen voor wel of geen consulent. Hier krijg je een regisseur en dat is gewoon je contactpersoon. Ik heb de mijne geprobeerd te wisselen en dat was heel moeilijk. Die gaf tijdens het eerste gesprek aan dat ze geen verstand had van autisme en ook niet echt de behoefte had om daat meer over te leren. Uiteindelijk wel wen andere gekregen en nu heb ik een fijne die niet alles weet, maar wel open staat om te leren en dingen snapt!quote:Op zaterdag 31 augustus 2024 16:45 schreef Cygne het volgende:
Nog even terug over scholen in het vorige topic. M zit wel op een fijne school maar nu de diagnose er is gaat het ook direct over speciaal onderwijs en moeilijk. School stelde aanvankelijk diagnostiek voor zodat ze daar op school meer konden bieden. Heb nu eigenlijk het gevoel dat ze al naar speciaal onderwijs toe aan het werken zijn en het vooral gaat om wat de beperkingen zijn. Het is nu ook niet zo dat hij erg vastloopt. Zijn hoofd werkt anders en hij zit zichzelf daarmee in de weg. En inderdaad, wij zijn maar de ouders dus wat weten wij nu helemaal. Ik vertelde ook dat wij geen jeugdconsulent vanuit de gemeente willen. Nou dat moesten we toch echt wel willen. Alsof je zelf niet kan nadenken. En allemaal vanuit een goed hart en goed bedoeld maar wel met een ondertoon van "jij kunt wel A vinden, maar wij vinden B, dus doen we per definitie B"
Waar ik ambulante begeleiding heb zeggen ze dat je het niet verplicht bent en het ook voor nu nog niet nodig is. Tzt kunnen we wel eea voor hem inzetten en dat kan ook bij het bureau waar ik zelf zit. Ze hebben contracten in onze gemeente voor alle soorten zorg die ze aanbieden. Maar gemeente schijnt het niet heel tof te vinden. Ze wijzen liever zelf een organisatie aan, ervaarde ik bij mijn indicatie ook al. Uiteindelijk wel gekregen. Maar goed, is voor later zorg.quote:Op zaterdag 31 augustus 2024 16:50 schreef Troel het volgende:
[..]
Ik weet niet of je kunt kiezen voor wel of geen consulent. Hier krijg je een regisseur en dat is gewoon je contactpersoon. Ik heb de mijne geprobeerd te wisselen en dat was heel moeilijk. Die gaf tijdens het eerste gesprek aan dat ze geen verstand had van autisme en ook niet echt de behoefte had om daat meer over te leren. Uiteindelijk wel wen andere gekregen en nu heb ik een fijne die niet alles weet, maar wel open staat om te leren en dingen snapt!
Zou school er voor open staan als je dit tegen ze zegt? Misschien breekt dat het gesprek wat open en wordt de samenwerking dan constructiever.quote:
School stelde aanvankelijk diagnostiek voor zodat ze daar op school meer konden bieden. Heb nu eigenlijk het gevoel dat ze al naar speciaal onderwijs toe aan het werken zijn en het vooral gaat om wat de beperkingen zijn.
(En misschien ook niet hoor, sommige scholen zijn zo overtuigd van hun eigen gelijk)
Dat kan wel hoor denk ik, zeker met de juf. Met de intern begeleider is het ook wel miscommunicatie. Er wordt toch veel tussen de regels gelezen. Of er wordt een emotie geplakt die er niet is en dan probeert ze me daarop gerust te stellen. Zal vast wel goed komen.quote:
[..]
Zou school er voor open staan als je dit tegen ze zegt? Misschien breekt dat het gesprek wat open en wordt de samenwerking dan constructiever.
(En misschien ook niet hoor, sommige scholen zijn zo overtuigd van hun eigen gelijk)
Maar als het op school wel aardig gaat dan zal hij ook niet zo snel op speciaal onderwijs terecht komen denk ik.quote:
Nog even terug over scholen in het vorige topic. M zit wel op een fijne school maar nu de diagnose er is gaat het ook direct over speciaal onderwijs en moeilijk. School stelde aanvankelijk diagnostiek voor zodat ze daar op school meer konden bieden. Heb nu eigenlijk het gevoel dat ze al naar speciaal onderwijs toe aan het werken zijn en het vooral gaat om wat de beperkingen zijn. Het is nu ook niet zo dat hij erg vastloopt. Zijn hoofd werkt anders en hij zit zichzelf daarmee in de weg. En inderdaad, wij zijn maar de ouders dus wat weten wij nu helemaal. Ik vertelde ook dat wij geen jeugdconsulent vanuit de gemeente willen. Nou dat moesten we toch echt wel willen. Alsof je zelf niet kan nadenken. En allemaal vanuit een goed hart en goed bedoeld maar wel met een ondertoon van "jij kunt wel A vinden, maar wij vinden B, dus doen we per definitie B"
School zal toch ook zelf eea moeten doen.
Wij hebben ambulante begeleiding, die gaan ook wel mee naar school, enerzijds omdat ze toch beter luisteren naar professionals, maar anderzijds omdat ik zelf niet zo goed ben in dingen goed onderbouwen, ik weet het wel, maar dan tijdens zo'n gesprek komt het niet in me op en als ik de deur uit loop en het gesprek "herkauw" dan weet ik het ineens veel beter
.Overigens maakte het op de vorige school geen hol uit, ik ben daar ook een flink boos geworden omdat er niet naar me geluisterd werd en dat ik mijn kind immers pas 16 jaar kende en dat ik ervan baalde dat ik eerst professionals mee naar school moest nemen om hen te vertellen wat wel en niet werkte bij mijn kind en dat ze er dan in elk geval iets beter naar luisterden.
Maakte niet heel veel indruk geloof ik. Blij dat de oudste nu op een betere plek zit.
Voor de jongste is de eerste school tot nu toe prima, maar die hobbelt wel met de meute mee (en heeft in elk geval op papier geen ass).
Het wordt soort van boven t hoofd gehouden of zo. Ik kan het opzich prima onderbouwen, maar er lijkt een soort ruis te zijn. En dat beter luisteren naar professionals vind ik ook wel heftig. Bij ons hielp de kinderfysiotherapeut heel erg. Daar werd altijd goed naar geluisterd.quote:
[..]
Maar als het op school wel aardig gaat dan zal hij ook niet zo snel op speciaal onderwijs terecht komen denk ik.
School zal toch ook zelf eea moeten doen.
Wij hebben ambulante begeleiding, die gaan ook wel mee naar school, enerzijds omdat ze toch beter luisteren naar professionals, maar anderzijds omdat ik zelf niet zo goed ben in dingen goed onderbouwen, ik weet het wel, maar dan tijdens zo'n gesprek komt het niet in me op en als ik de deur uit loop en het gesprek "herkauw" dan weet ik het ineens veel beter
Overigens maakte het op de vorige school geen hol uit, ik ben daar ook een flink boos geworden omdat er niet naar me geluisterd werd en dat ik mijn kind immers pas 16 jaar kende en dat ik ervan baalde dat ik eerst professionals mee naar school moest nemen om hen te vertellen wat wel en niet werkte bij mijn kind en dat ze er dan in elk geval iets beter naar luisterden.
Maakte niet heel veel indruk geloof ik. Blij dat de oudste nu op een betere plek zit.
Voor de jongste is de eerste school tot nu toe prima, maar die hobbelt wel met de meute mee (en heeft in elk geval op papier geen ass).
Oudste loopt ook wel met de meute mee, heeft aansluiting in de groep, bijna elke dag speeldates maar het is ook een fijne klas waar de kindjes elkaar ook helpen. Maar hij loopt vast in onduidelijkheid, dan stopt zijn treintje en lukt het niet meer. Als hij bijvoorbeeld met zijn werkboek bezig was en hij redde het niet in de tijd en de juf zei dat ze het moesten inleveren, verstopte hij dat werkboekje. Want juf had gezegd dat het af moest. Maar de juf bedoelde niet letterlijk dat het af moest. Daar krijgt hij echt errors van. Hij saboteert zijn opdrachten omdat hij het te simpel vindt en als hij het bewust fout doet heeft hij het zelf al verpest "staan de tranen niet zo stil in zijn ogen" (dat hij dus bijna moet huilen). Geeft ook regelmatig aan dat hij dingen saai vindt maar klapt dicht als hij druk voelt. Dus in plaats van ook wat uitdaging maken ze het makkelijk.
Kinderpsychiater zei dat het hem zou helpen de informatie ook visueel te hebben. Dus de instructie van de juf ook op papier bij een taak. Dat geeft hem zekerheid. Reactie: ja we werken al met gebaren! En met picto's in zijn planning! Binnenkort hebben we gesprek met school en de orthopedagoog en kinderpsychiater. Misschien dat dat helpt. Het is echt geen onwil vanuit school.
En soms zijn er echt geen hele grote dingen nodig en soms zelfs dingen die voor alle kinderen in de klas helpend zouden zijn (op de middelbare school: zorg dat het huiswerk op 1 plek staat ipv in teams en in som en benoemd in de les...). Maar zelfs dat zijn dingen die soms heel moeizaam gaan...
Vanuit de wet Jeugdzorg. WMO zeg maar, maar dan voor minderjarigen. De gemeente is het adres om hulp te krijgen. Dat kan ook via de huisets, maar de gemeente geeft de beschikking af.quote:
Hoe zit het met betrokkenheid van de gemeente? Hoe en waarom zijn die betrokken?
Ik merk dat ik er totaal nog niet in thuis ben dus sorry voor mijn vragen hoor. Wij regelen nu steeds de verwijzing via de huisarts. Moet dat uiteindelijk dan ook via de gemeente? En krijg je dan zo gemeentemens er standaard bij?quote:
[..]
Vanuit de wet Jeugdzorg. WMO zeg maar, maar dan voor minderjarigen. De gemeente is het adres om hulp te krijgen. Dat kan ook via de huisets, maar de gemeente geeft de beschikking af.
(wij hebben op eigen houtje aan de bel getrokken en een verwijzing geregeld dus huisarts, school, cb of wijkteam zijn nooit echt betrokken geweest)
En intussen gaat het dus via het wijkteam elke keer. Paar jaar dezelfde gehad gelukkig, maar er zit daar zoveel verloop in personeel dat het regelmatig veranderd.
Wijkteam doet hier de gesprekken en maakt dan een voorstel en de gemeente geeft de beschikking af.
Bij ons als je een vorm van begeleiding nodig hebt. Hier altijd verwijzing via Huisarts/jeugdarts/schoolarts.quote:
[..]
Ik merk dat ik er totaal nog niet in thuis ben dus sorry voor mijn vragen hoor. Wij regelen nu steeds de verwijzing via de huisarts. Moet dat uiteindelijk dan ook via de gemeente? En krijg je dan zo gemeentemens er standaard bij?
(wij hebben op eigen houtje aan de bel getrokken en een verwijzing geregeld dus huisarts, school, cb of wijkteam zijn nooit echt betrokken geweest)
Ben je gek, daar hoef je geen sorry voor te zeggen.quote:
[..]
Ik merk dat ik er totaal nog niet in thuis ben dus sorry voor mijn vragen hoor. Wij regelen nu steeds de verwijzing via de huisarts. Moet dat uiteindelijk dan ook via de gemeente? En krijg je dan zo gemeentemens er standaard bij?
(wij hebben op eigen houtje aan de bel getrokken en een verwijzing geregeld dus huisarts, school, cb of wijkteam zijn nooit echt betrokken geweest)
Waar de hulp ook gevraagd wordt, het is de gemeente die de portemonnee trekt. En bij elke gemeente zijn de regels anders en de ene gemeente heeft meer geld dan de andere. Het is inmiddels zo dat het dus uitmaakt waar je woont of je de juiste hulp krijgt zeg maar.
Als je via de huisarts gaat, dan ligt het een beetje ook aan de hulpvraag of het onder de zorgverzekering valt (al dan niet aanvullend) of dat het jeugdzorg is. In het laatste geval zal de huisarts de gemeente laten weten dat de gemeente moet betalen
Daar is zo'n topic juist voor!quote:
[..]
Ben je gek, daar hoef je geen sorry voor te zeggen.
Het lastige is dat het in elke gemeente anders is.
Als je geen post hebt gehad van de gemeente, dan gaat het denk ik op de verzekering. Als de gemeente betaalt krijg je namelijk echt gewoon papieren van de gemeente en moet je ook als ouder de aanvraag ondertekenenquote:
Dank voor jullie antwoorden. Ik heb even op de website van de praktijk gekeken en zij hebben inderdaad contracten met onze gemeente en verwijzing gebeurt of via de gemeente zelf of via (oa) de huisarts zoals in ons geval. Dus die beschikking ging even langs ons heen.
SPOILER... de eerste dag op de nieuwe school van de 8-jarige is hartstikke goed gegaan
Ik jubel gewoon even voor jullie. Er zullen vast nog wel moeilijke dagen volgen, maar deze heb je gewoon in je pocketquote:
Ik durf het bijna niet hardop te zeggen maar...SPOILER... de eerste dag op de nieuwe school van de 8-jarige is hartstikke goed gegaan
quote:
[..]
Ik jubel gewoon even voor jullie. Er zullen vast nog wel moeilijke dagen volgen, maar deze heb je gewoon in je pocket
Oooh wat fijn!quote:
Ik durf het bijna niet hardop te zeggen maar...SPOILER... de eerste dag op de nieuwe school van de 8-jarige is hartstikke goed gegaan
Wat ontzettend fijn zegquote:
Ik durf het bijna niet hardop te zeggen maar...SPOILER... de eerste dag op de nieuwe school van de 8-jarige is hartstikke goed gegaan
Het is echt maanden geleden dat er niet minstens één kind thuis was. Dus het voelde heel gek om het huis vanochtend leeg te hebben. Ik durf echt niet te hopen dat het goed blijft gaan, maar dit was een fijn begin
quote:
Dan bereid je je voor op allerlei rampscenario's, en dan gebeuren ze gewoon niet
Het is echt maanden geleden dat er niet minstens één kind thuis was. Dus het voelde heel gek om het huis vanochtend leeg te hebben. Ik durf echt niet te hopen dat het goed blijft gaan, maar dit was een fijn begin
Wat fijn zeg!Zulke ‘wins’ geven jullie vast allemaal een beetje lucht!
Maar het is ook een grote verandering, dus ergens is het ook logisch. Heb je de voorbereiding van gisteren nog liggen?quote:
Nou, vanochtend is het weer helemaal mis, dus de vreugde was van korte duur
Succes in ieder geval
quote:
Nou, vanochtend is het weer helemaal mis, dus de vreugde was van korte duur
Toch een dag vreugde gehadquote:
Nou, vanochtend is het weer helemaal mis, dus de vreugde was van korte duur
Dit topic was niet meer alleen voor ASS toch? En als wel dikke pech.
Mijn ene vroeg vanmorgen Denk je dat we meer plezier zouden hebben als andere niet zo was?
Hell yeah we would, maar dat heb ik maar niet zo gezegd
quote:
[..]
Toch een dag vreugde gehad
Dit topic was niet meer alleen voor ASS toch? En als wel dikke pech.
Mijn ene vroeg vanmorgen Denk je dat we meer plezier zouden hebben als andere niet zo was?
Hell yeah we would, maar dat heb ik maar niet zo gezegd
Oh damn… dat is wel echt ook zo kut.quote:
[..]
Toch een dag vreugde gehad
Dit topic was niet meer alleen voor ASS toch? En als wel dikke pech.
Mijn ene vroeg vanmorgen Denk je dat we meer plezier zouden hebben als andere niet zo was?
Hell yeah we would, maar dat heb ik maar niet zo gezegd
Je kunt de invloed van de een op het leven van de ander ook niet zomaar wegnemen.
Wat dat betreft ben ik wel blij dat ze hier allebei hun sticker hebben. Scheelt die vraag, want dat doet gewoon pijnquote:
[..]
Toch een dag vreugde gehad
Dit topic was niet meer alleen voor ASS toch? En als wel dikke pech.
Mijn ene vroeg vanmorgen Denk je dat we meer plezier zouden hebben als andere niet zo was?
Hell yeah we would, maar dat heb ik maar niet zo gezegd
Nét voordat ze m wilde bestellen, was ie uitverkocht, iemand was haar voor. Dat zorgde voor zo'n mental breakdown dat ze vandaag haar kwartaallijkse snipperdag mag opnemen.
(De tas die ze wil is nog wel elders verkrijgbaar maar dan zit er een kaal aapje aan ipv het originele fluffy exemplaar. Ik heb een winkel gemaild met de vraag of ze er mss het originele aapje aan kunnen hangen maar daar werd L allen maar bozer van. Want die hoort er dan niet écht bij een mss slopen ze tijdens het wisselen wel het haakje.)
Oh wat zuur voor haar dat 'ie net uitverkocht was.quote:
L was al weken op zoek naar een nieuwe schooltas. Gisteravond hakte ze eindelijk de knoop door: het werd een donkerblauwe Kipling Seoul.
Nét voordat ze m wilde bestellen, was ie uitverkocht, iemand was haar voor. Dat zorgde voor zo'n mental breakdown dat ze vandaag haar kwartaallijkse snipperdag mag opnemen.
(De tas die ze wil is nog wel elders verkrijgbaar maar dan zit er een kaal aapje aan ipv het originele fluffy exemplaar. Ik heb een winkel gemaild met de vraag of ze er mss het originele aapje aan kunnen hangen maar daar werd L allen maar bozer van. Want die hoort er dan niet écht bij een mss slopen ze tijdens het wisselen wel het haakje.)
Hopelijk snel wel ergens te vinden... je kan hem niet bestellen (als ze het aapje kunnen wisselen) en dan tegen haar zeggen dat je het ergens nog online gevonden had?
Niet helemaal mijn stijl, maar soms...
voor de school van de oudste.Wat een verademing dat we iets voorstellen en er gewoon een mailtje terugkomt met: "dat lijkt me een prima plan"
.Ik moet er nog even aan wennen dat dat is hoe het ook kan
Oh, dat zou ik zo doen, hoor.quote:
[..]
Oh wat zuur voor haar dat 'ie net uitverkocht was.
Hopelijk snel wel ergens te vinden... je kan hem niet bestellen (als ze het aapje kunnen wisselen) en dan tegen haar zeggen dat je het ergens nog online gevonden had?
Niet helemaal mijn stijl, maar soms...
Maar Troel dm'de me net dat ie weer op voorraad is
Da's fijn!quote:
Even een
Wat een verademing dat we iets voorstellen en er gewoon een mailtje terugkomt met: "dat lijkt me een prima plan"
Ik moet er nog even aan wennen dat dat is hoe het ook kan
he verdorie.quote:
Nou, vanochtend is het weer helemaal mis, dus de vreugde was van korte duur
maar blijf het dag voor dag bekijken. sterkte! En Nijna, fijn dat deze school jullie gewoon serieus neemt!
Vanyel,
wat klote he, maar ook belangrijk om ook die gevoelens/gedachten erkenning te geven.Di-wo-do waren echt afschuwelijk 's ochtends. We moesten hem terwijl hij aan het gillen en schoppen was in de auto proppen, en eenmaal op school stonden er dan twee mensen klaar om hem uit de auto te praten en met gepaste dwang de school in te krijgen. Eenmaal daar ging het eigenlijk best oké, maar die start van de dag was echt killing.
Maar vandaag... verliep de ochtend zonder slag of stoot! Hij vond het nog steeds wel spannend, maar ging gedwee mee. Dus we zijn allemaal supertrots op hem. En hopen dat er vaker goede dagen zullen zijn dan moeilijke.
Ik heb wel (nogmaals) gemerkt wat een enorme knauw ik heb gekregen van de afgelopen tijd. Want door zo'n moeilijke ochtend denk ik meteen "zie je wel, het gaat weer fout, dit komt nooit meer goed". Maar hopelijk valt dat dus mee
Zo herkenbaar die laatste zin. Het is zo moeilijk om dan weer het vertrouwen te krijgen. Ik probeer het nu ook maar per dag te bekijken en elke dag dat het enigszins soepel gaat is weer meegenomen. Maar het triggert enorm, ik schiet ook meteen in een stress stuip als ze zegt dat ze niet wil of niet gaat.quote:
We hebben weer hoop
Di-wo-do waren echt afschuwelijk 's ochtends. We moesten hem terwijl hij aan het gillen en schoppen was in de auto proppen, en eenmaal op school stonden er dan twee mensen klaar om hem uit de auto te praten en met gepaste dwang de school in te krijgen. Eenmaal daar ging het eigenlijk best oké, maar die start van de dag was echt killing.
Maar vandaag... verliep de ochtend zonder slag of stoot! Hij vond het nog steeds wel spannend, maar ging gedwee mee. Dus we zijn allemaal supertrots op hem. En hopen dat er vaker goede dagen zullen zijn dan moeilijke.
Ik heb wel (nogmaals) gemerkt wat een enorme knauw ik heb gekregen van de afgelopen tijd. Want door zo'n moeilijke ochtend denk ik meteen "zie je wel, het gaat weer fout, dit komt nooit meer goed". Maar hopelijk valt dat dus mee
Het mág ook moeilijk zijn, een nieuwe school/nieuw schooljaar/wat dan ook!
De samenwerking met de school gaat echt heel goed, dat is superfijn. Er is heel veel contact, vaak meerdere keren per dag. Als ik hem wegbreng, stuurt mijn man bijvoorbeeld ondertussen een bericht over hoe de start van de dag en het vertrek zijn gegaan, zodat de klasse-assistent die hem op het schoolplein opwacht weet wat ze kunnen verwachten. Hopelijk kan het contact op een gegeven moment weer wat minder intensief als alles goed loopt, maar voor nu is dit heel fijn. School gaf ook al aan dat ze het prettig vinden hoe we het zo gezamenlijk doenquote:
@:Amsel Wat ik altijd hoop (als leerkracht in het SO) is dat ouders het gevoel hebben dat ze het niet alleen hoeven te doen. Dat ze niet elke moeilijkheid uit hoeven te leggen, omdat wij als school snappen dat die dingen lastig kunnen zijn. We kunnen niet alles voorkomen, maar er wel samen zijn voor het kind, vanuit een positieve houding.
@Amsel, fijn zo'n goede samenwerking!
Dit is wel heel erg fijn trouwens!quote:
[..]
De samenwerking met de school gaat echt heel goed, dat is superfijn. Er is heel veel contact, vaak meerdere keren per dag. Als ik hem wegbreng, stuurt mijn man bijvoorbeeld ondertussen een bericht over hoe de start van de dag en het vertrek zijn gegaan, zodat de klasse-assistent die hem op het schoolplein opwacht weet wat ze kunnen verwachten. Hopelijk kan het contact op een gegeven moment weer wat minder intensief als alles goed loopt, maar voor nu is dit heel fijn. School gaf ook al aan dat ze het prettig vinden hoe we het zo gezamenlijk doen
SPOILERAan het eind van week 1 vroeg het leukste meisje van de klas verkering aan hem, hij is smoorverliefdHet zijn achtjarigen, dus spannender dan samen op het schoolplein spelen wordt het niet, maar hij is helemaal dol van de vlinders in zijn buik
quote:
Vandaag ging weer goed! Wat een opluchting. We weten nu ook waarom hij opeens graag naar school gaat...SPOILERAan het eind van week 1 vroeg het leukste meisje van de klas verkering aan hem, hij is smoorverliefd
Wat leuk! En wat een heerlijke bijkomstigheid! Fantastisch ditquote:
Vandaag ging weer goed! Wat een opluchting. We weten nu ook waarom hij opeens graag naar school gaat...SPOILERAan het eind van week 1 vroeg het leukste meisje van de klas verkering aan hem, hij is smoorverliefd
Hier weer dagelijks meerdere keren poep in de onderbroek bij mijn 7 jarige. Daar heeft ze sowieso vaak last van, maar nu school weer is begonnen gaan er zo'n 3 onderbroeken per dag doorheen. En ze weet zelf niet hoe het komt, zegt dat ze het niet eens doorheeft.
quote:
Vandaag ging weer goed! Wat een opluchting. We weten nu ook waarom hij opeens graag naar school gaat...SPOILERAan het eind van week 1 vroeg het leukste meisje van de klas verkering aan hem, hij is smoorverliefd
@Schanu, kan zijn dat ze het niet aanvoelt, misschien ook wel teveel andere prikkels (en daardoor niet aanvoelen?).
Geen ervaring mee.
Mijn oudste heeft ineens bedacht dat ze liefst zo snel mogelijk van school af wil en dus niet het examen wil uitsmeren over 3 jaar, maar over 2... En ze realiseert zich dat ze dan ook wat zal moeten gaan doen, ben benieuwd of ze daar dan ook wat mee gaat doen
Is ze niet gewoon verstopt?quote:
[..]
Fantastisch dit
Hier weer dagelijks meerdere keren poep in de onderbroek bij mijn 7 jarige. Daar heeft ze sowieso vaak last van, maar nu school weer is begonnen gaan er zo'n 3 onderbroeken per dag doorheen. En ze weet zelf niet hoe het komt, zegt dat ze het niet eens doorheeft.
Ja voornamelijk op school weer. Al jokt ze dan en zegt ze dat het net is gebeurd, maar dan zie je aan de consistentie zeg maar dat het er al langer in zitquote:
Hè @:Schanu wat rot. Gebeurt het ook op school?
Ja daar dachten wij eerst ook aan, ze heeft eerder vezelzakjes gekregen omdat poepen voor haar echt een ding is en ze alles ophield. Maar ze poept thuis wel dus volgens mij is dat nu niet aan de orde.quote:
Wij moeten haar wel nog steeds afvegen, ze wil het gewoon écht niet zelf doen, dus misschien houdt ze het op school daarom op en lukt dat onvoldoende.
Of misschien voelt ze het idd slecht aan, @Nijna. Thuis is het wel altijd rennen en bijna of net te laat zijn omdat ze pas op het allerlaatste moment naar de wc gaat.
Voor nu in ieder geval maar weer standaard schone onderbroeken mee naar school
SPOILER(Ik was vroeger een verschrikking voor mijn ouders, dan was ik te leuk bezig en wilde ik niet naar de wc en deed ik het in mijn broek (vertaling van mijn ouders). Als ik de verhalen van andere ouders hoorde, zat ik meer met die overprikkeling zeg maar en het niet doorhebben. Jongste hier is ook echt bang voor vieze handen en gebruikt dus enorme hoeveelheden wc-papier. Tot verstoppens toeALs het dat is: is vochtig toiletpapier ook een no-go? en anders handschoentjes aan zodat je handen zeker niet vies worden?)
Ja het is echt alleen de grote boodschap.quote:
Het is echt alleen maar de grote boodschap die mis gaat?SPOILER(Ik was vroeger een verschrikking voor mijn ouders, dan was ik te leuk bezig en wilde ik niet naar de wc en deed ik het in mijn broek (vertaling van mijn ouders). Als ik de verhalen van andere ouders hoorde, zat ik meer met die overprikkeling zeg maar en het niet doorhebben. Jongste hier is ook echt bang voor vieze handen en gebruikt dus enorme hoeveelheden wc-papier. Tot verstoppens toe
SPOILERHier zegt ze ook bang te zijn voor vieze handen, nat toiletpapier hebben we daarom ook al geprobeerd maar dat werkt dan hooguit een paar dagen. Handschoentjes heb ik nog niet geprobeerd, kan ik zeker eens doen, bedankt voor de tip!
In dit geval, als ik het goed begrijp. Is autisme de onderliggende “reden” voor een angststoornis.
Zoals ik het heb begrepen is er wel autisme maar geen stoornis. Dus wat voorheen PDD-NOS zou zijn? De verklaring is er dus nog niet. De vraag is. Is het beter om hem op te laten stellen of toch niet?
Wat zijn de voordelen/nadelen? En met name op de lange termijn.
Ik kom nu niet verder dan.
Voordeel korte termijn. Meer tijd op school voor toetsen.
Nadeel (korte/lange termijn) medisch onderzoek bij behalen rijbewijs.
Opent het juist deuren, of blijven er deuren gesloten?
Heb je later bv problemen met aanvragen verzekeringen etc.
Als er wel autisme is, is er ook een stoornis, want dat is wat autisme is. Het wordt ook wel ASS genoemd, autismespectrumstoornis. Ook PDD-NOS is een stoornis die daar onder valt (Dat is een pervasieve ontwikkelingsstoornis, niet anders aangeduid, als in: het heeft geen andere naam gekregen als klassiek autisme of asperger zeg maar, omdat het niet aan die eisen voldoet, maar er is wel voldoende bewijs dat er sprake is van een stoornis in het autistisch spectrum). Alles is tegenwoordig op één hoop gegooid, vroeger had je verschillende 'stromingen'. De makkelijkste uitleg is dat er zeg maar 250 verschillende dingetjes zijn die bij 'Autisme' horen. Afhankelijk van welke dingen je hebt en hoeveel dingen je in totaal hebt, werd je ingedeeld in een bepaalde stroming. Tegenwoordig gaat het dus meer om hoeveel dingen (en mogelijk wat de effecten daarvan zijn op je leven).quote:
Even een vraag zonder al te veel context. Het hebben van een autisme verklaring.
In dit geval, als ik het goed begrijp. Is autisme de onderliggende “reden” voor een angststoornis.
Zoals ik het heb begrepen is er wel autisme maar geen stoornis. Dus wat voorheen PDD-NOS zou zijn? De verklaring is er dus nog niet. De vraag is. Is het beter om hem op te laten stellen of toch niet?
Wat zijn de voordelen/nadelen? En met name op de lange termijn.
Ik kom nu niet verder dan.
Voordeel korte termijn. Meer tijd op school voor toetsen.
Nadeel (korte/lange termijn) medisch onderzoek bij behalen rijbewijs.
Opent het juist deuren, of blijven er deuren gesloten?
Heb je later bv problemen met aanvragen verzekeringen etc.
Voor wat betreft de diagnose: daar gaat tijd in zitten. Ik heb bij mijn eigen jongens gemerkt dat het hebben van de diagnose ook rust geeft. De oudste heeft ook psycho-educatie gehad en ze bij allebei is er veel aandacht besteed aan wat ze hebben en waar ze last van hebben, maar ook waar ze hun voordeel kunnen pakken zeg maar. Ik probeer altijd de nadruk te leggen op het feit dat het slechts een stukje is van wie ze zijn.
En ja, oordoppen op, extra tijd, soms zelfs het maken van een toets in een andere ruimte dan in een grote gymzaal. Exta begeleiding, hun persoonlijke begeleider via de gemeente/jeugdzorg. Het zorgt ervoor dat ze zichzelf kunnen ontwikkelen, ondanks dat dat net iets anders gaat dan bij de meeste kinderen.
Het nadeel? Nouja, dat rijbewijs. Het kostte oudste dus zo'n 150 euro meer om een gezondheidsverklaring te krijgen. Zoals het er nu naar uit ziet is dat een eenmalig iets.
Voor wat betreft verzekeringen en dergelijke: ik heb in mijn inmiddels 42 jaar nog nooit uitsluitsel gehad van een verzekering omdat ik ASS heb.
Stuur rustig een pb (of een mailtje) als je wat minder openbaar dingen wilt weten
Maar er zijn heel erg veel deuren geopend waarvan ik niet eens wist dat er deuren waren na de diagnose.
Mijn kind had niet de sprongen kunnen maken in zijn leven als wij niet de diagnose hadden gekregen.
Niet alleen omdat mijn gezin goede psycho educatie hebben gehad ik weet nu veel beter waarop te zoeken.
Ik had anders misschien keuzes gemaakt die voor een ander kind geschikt waren geweest maar niet voor hem.
Ik begrijp hem beter maar het allerbelangrijkste is dat mijn kind zichzelf beter begrijpt.
En ik heb dit al vaker hier geplaatst maar dit:
Wij kregen voor de jongste de diagnose toen er eigenlijk nog niet eens zoveel aan de hand was. Maar toen hij later wél grote problemen kreeg op school, was het een stuk makkelijker om de juiste hulp te krijgen. Het was nog steeds zwaar en moeilijk en gedoe, maar het was allemaal nog lastiger geweest als we toen op nul hadden moeten beginnen. Je weet niet wat het leven nog gaat brengen, en het hebben van de diagnose kan inderdaad deuren openen waarvan je nu nog niet eens weet dat je ze nodig gaat hebben.
Dit zorgt voor een erg beperkte mogelijkheid tot dragen want zie ze maar eens op tijd uit te wassen en op woensdag sokken voor zaterdag dragen is uiteraard geen optie.
Twee setjesquote:
Ik gaf mijn autistische puber per ongeluk een set sokken met aan de onderkant de dagen van de week.
Dit zorgt voor een erg beperkte mogelijkheid tot dragen want zie ze maar eens op tijd uit te wassen en op woensdag sokken voor zaterdag dragen is uiteraard geen optie.
quote:
Dit alles ja.quote:Op zaterdag 14 september 2024 14:13 schreef Budabuddumbam het volgende:
Ik heb niet de hersencapaciteit nu om op alles in te gaan.
Maar er zijn heel erg veel deuren geopend waarvan ik niet eens wist dat er deuren waren na de diagnose.
Mijn kind had niet de sprongen kunnen maken in zijn leven als wij niet de diagnose hadden gekregen.
Niet alleen omdat mijn gezin goede psycho educatie hebben gehad ik weet nu veel beter waarop te zoeken.
Ik had anders misschien keuzes gemaakt die voor een ander kind geschikt waren geweest maar niet voor hem.
Ik begrijp hem beter maar het allerbelangrijkste is dat mijn kind zichzelf beter begrijpt.
En ik heb dit al vaker hier geplaatst maar dit:
[ afbeelding ]
Ik heb mijn diagnose op mijn 33e gekregen en gunde mijn kind die worsteling niet.
Nadelen zijn er ook wel. Er wordt soms enkel door de bril van de diagnose gekeken, en dan echt het clichébeeld.
[ Bericht 4% gewijzigd door Cygne op 22-09-2024 20:04:53 ]
Mijn zoon heeft zijn rijbewijs met medisch onderzoek, maar hij slikt sertraline, en ritalin en als je een ongeluk maakt of krijgt dan is hijnniet verzekert zegt hij als z weten dat hij dat slikt, nu heeft hij de medische verklaring en nu moet het goed gaan (gelukkig heeft hij nog geen ongeluk gemaakt ( afkloppen )quote:
Even een vraag zonder al te veel context. Het hebben van een autisme verklaring.
In dit geval, als ik het goed begrijp. Is autisme de onderliggende “reden” voor een angststoornis.
Zoals ik het heb begrepen is er wel autisme maar geen stoornis. Dus wat voorheen PDD-NOS zou zijn? De verklaring is er dus nog niet. De vraag is. Is het beter om hem op te laten stellen of toch niet?
Wat zijn de voordelen/nadelen? En met name op de lange termijn.
Ik kom nu niet verder dan.
Voordeel korte termijn. Meer tijd op school voor toetsen.
Nadeel (korte/lange termijn) medisch onderzoek bij behalen rijbewijs.
Opent het juist deuren, of blijven er deuren gesloten?
Heb je later bv problemen met aanvragen verzekeringen etc.
[ Bericht 2% gewijzigd door ikmoetdrieten op 22-09-2024 19:47:37 ]
(Bovendien: je eigen psych kan veel beter zien of je last hebt van medicatie of niet, want die ziet je veel vaker dan de persoon die het onderzoek afneemt.)
Ik word er zo moedeloos en verdrietig van. Hij vindt het zo leuk op school, leert graag. Maar omdat label is hij per definitie lastig en loopt elk gesprek over accomodaties uit op speciaal onderwijs.SPOILERWe hadden deze week gesprek op school samen met de orthopedagoog om de diagnose en het onderzoek van M. te bespreken. De orthopedagoog denkt dat met redelijk kleine aanpassingen M. prima op regulier kan blijven. Hij heeft aansluiting, prima rapporten en vindt het ook leuk op school. De intern begeleider stuurde het gesprek eigenlijk steeds terug naar speciaal onderwijs. Ze vindt dat M zorgwekkend gedrag vertoont. Hij raakt soms gefrustreerd als iets niet gelijk lukt en hij vindt tijdsdruk lastig. Ook schreeuwt hij soms "blijf van mij af!" als kinderen over zijn grenzen heen, dat wil zeggen fysiek ruw met hem zijn. Hij heeft dan volgens de intern begeleider niet alle stappen van "stop hou op, dit is een afbreker ik vind het niet fijn als je me pijn doet" correct doorlopen. Een ander kind weet dan immers niet dat M. dat niet fijn vindt. Echt horende bij zijn autisme en voor de andere kinderen toch belastend.
Ik gaf aan dat er ook perfectionisme en faalangst speelt en dat de situatie thuis (hg-zwangerschap en onzekerheid over de baby) ook invloed heeft op zijn belastbaarheid. Maar dat was privé en niet relevant voor school.
Ze gaf aan dat kinderen wel graag met hem spelen, maar alleen omdat hij veel goed vindt. Niet omdat ze hem een leuk kind vinden. Elke suggestie van de orthopedagoog die vond dat we hem eerst de kans moeten geven met wat aanpassingen in zijn vertrouwde omgeving te laten blijven werd afgewezen met hoe fijn de school was die ze voor hem op het oog had.
We zijn diagnostiek ingegaan met hem omdat school zei dat ze hem dan beter kunnen begeleiden. Thuis hebben we geen problemen. De dag van de diagnose werd al meteen gezegd "ik weet een fijne school voor speciaal onderwijs voor hem".
Nou, en het is niet dat we iets tegen sbo hebben maar als een orthopedagoog zegt dat het met simpele aanpassingen makkelijk haalbaar is en hij zich daar fijn voelt.quote:
Hoorde van een andere moeder dat ze eigenlijk altijd doorverwijzen naar sbo na diagnostiek. Heftig wel.
Maar doorverwijzen is iets anders dan zichzelf 'handelingsverlegen' laten verklaren. Als ze echt willen gaat ze dat ook vast lukken, maar ik zou het niet zo 1-2-3 accepteren als jullie echt niet willen.quote:
[..]
Nou, en het is niet dat we iets tegen sbo hebben maar als een orthopedagoog zegt dat het met simpele aanpassingen makkelijk haalbaar is en hij zich daar fijn voelt.
Hoorde van een andere moeder dat ze eigenlijk altijd doorverwijzen naar sbo na diagnostiek. Heftig wel.
Dan toch eerst naar de overkoepelende stichting en desnoods de commissie passend onderwijs.
Het is wel heel flauw om te zeggen 'laat hem diagnosticeren, dan kunnen we hem beter helpen' om dan vervolgens te zeggen 'en die hulp bestaat eruit om hem naar een andere school te sturen'.
SO of SBO?quote:
[..]
Nou, en het is niet dat we iets tegen sbo hebben maar als een orthopedagoog zegt dat het met simpele aanpassingen makkelijk haalbaar is en hij zich daar fijn voelt.
Hoorde van een andere moeder dat ze eigenlijk altijd doorverwijzen naar sbo na diagnostiek. Heftig wel.
Dat is best een verschil.
Voor het gemak van Google
quote:Speciaal onderwijs is voor leerlingen met een lichamelijke, zintuiglijke of verstandelijke beperking en voor leerlingen die psychische problemen of gedragsproblemen hebben. Het speciaal basisonderwijs is voor kinderen die zich in het regulier onderwijs niet optimaal ontwikkelen.
Niet perse niet willen, maar ook nog niet van toepassing. Nog even met orthopedagoog contact gehad en die gaf aan dat het haar ook te snel ging. En elke suggestie vanuit haar werd gepareerd met "die andere school is echt heel goed voor hem" of "schooltrauma". Ze vroeg ook of ze een filmpje kon opzoeken om zelf brainblocks te doen met M. ze had een cursus autisme gedaan, was vast wel te doen.quote:
[..]
Maar doorverwijzen is iets anders dan zichzelf 'handelingsverlegen' laten verklaren. Als ze echt willen gaat ze dat ook vast lukken, maar ik zou het niet zo 1-2-3 accepteren als jullie echt niet willen.
Dan toch eerst naar de overkoepelende stichting en desnoods de commissie passend onderwijs.
Het is wel heel flauw om te zeggen 'laat hem diagnosticeren, dan kunnen we hem beter helpen' om dan vervolgens te zeggen 'en die hulp bestaat eruit om hem naar een andere school te sturen'.
SBOquote:
[..]
SO of SBO?
Dat is best een verschil.
Voor het gemak van Google
[..]
Wat frustrerend dat ze op school zo niet lijken open te staan om een beetje mee te buigen... en gelijk sbo suggereren. Dat zouden ze toch bij een samenwerkingsverband er toch ook niet op die manier door kunnen drukken of wel?quote:
[..]
Niet perse niet willen, maar ook nog niet van toepassing. Nog even met orthopedagoog contact gehad en die gaf aan dat het haar ook te snel ging. En elke suggestie vanuit haar werd gepareerd met "die andere school is echt heel goed voor hem" of "schooltrauma". Ze vroeg ook of ze een filmpje kon opzoeken om zelf brainblocks te doen met M. ze had een cursus autisme gedaan, was vast wel te doen.
En het feit dat hij "blijf van mij af" zegt of roept vind ik niet zo schokkend...
Verwacht zo'n ib-er dat al die kinderen al netjes alle stappen volgen?
Ik zou het schokkender vinden als hij er gelijk op los timmert...
Sterkte
Er is een prima samenwerkingsverband dus dat kan inderdaad niet. Gelukkig, maar voor constructief gesprek helpt dit niet.quote:
[..]
Wat frustrerend dat ze op school zo niet lijken open te staan om een beetje mee te buigen... en gelijk sbo suggereren. Dat zouden ze toch bij een samenwerkingsverband er toch ook niet op die manier door kunnen drukken of wel?
En het feit dat hij "blijf van mij af" zegt of roept vind ik niet zo schokkend...
Verwacht zo'n ib-er dat al die kinderen al netjes alle stappen volgen?
Ik zou het schokkender vinden als hij er gelijk op los timmert...
Sterkte
En die stelling dat kinderen met hem willen spelen omdat hij zoveel toelaat en niet omdat ze hem leuk vinden, tenenkrommend en pijnlijk...
Heel veel sterkte voor jullie, wat een worsteling zo
Leerkrachten die zich bij de 1e scheet al handelingsverlegen voelden en Billy totaal geen kans gaven. De (door school ingeschakelde!) orthopedagoog kwam met hele goede handvaten en er werden verschillende afspraken gemaakt. Dat ging 2 weken goed en daarna hielden de leerkrachten zich er niet meer aan. Daardoor kon Billy de gestelde doelen niet behalen en is speciaal onderwijs tig keer benoemd.
Leerkracht 1 is godzijdank met pensioen gegaan en leerkracht 2 (ook een oudere juf) naar de andere kleuterklas. Billy heeft nu een nieuwe juf gekregen die hem wel lijkt te zien. Ipv zeggen dat Billy het niet kan (zoals de vorige leerkrachten), vermoedt ze faalangst en perfectionisme. Iets wat ik al 2 jaar lang roep. Ze heeft een heel andere werkwijze en dat is zo fijn. Ook heeft ze al door laten schemeren dat als Billy zo door gaat hij volgend schooljaar op regulier onderwijs mag blijven.
Lees even hier: https://oudersenonderwijs(...)-speciaal-onderwijs/
Ik zou in jullie geval misschien al meteen kijken of je contact op kunt nemen met het adviespunt. Wellicht is er een derde persoon die jullie bij de gesprekken kunnen betrekken die wat van jullie zorg over kan nemen en wat harder kan zeggen dat jullie het gevoel hebben dat de school vooral makkelijk over de schutting gooit in plaats van zelf te proberen en dat er niet gekeken wordt naar wat er voor het kind goed is.
Ik vind dat zo verdrietig. En het is ook niet ons beeld, of het beeld van ouders van vriendjes.quote:
Wat erg dit Cygne, alsof ze niet meer hem zien maar alleen de diagnose
En die stelling dat kinderen met hem willen spelen omdat hij zoveel toelaat en niet omdat ze hem leuk vinden, tenenkrommend en pijnlijk...
Heel veel sterkte voor jullie, wat een worsteling zo
@Amsel Leerkracht is er iets neutraler in.
@coccinelle wat erg. En dat het dus ook niet uitzonderlijk is. M. heeft ook helemaal niet veel extra nodig. Geeft ook de orthopedagoog aan. Maar ja, die ene school voor sbo is toch wel écht heel fijn voor kinderen als M en maar 20 minuten met de auto dus prima te doen met leerlingenvervoer of zelf rijden.
Bij M. speelt ook faalangst en perfectionisme, vinden wij, de kinderpsychiater, de orthopedagoog en de kinderfysiotherapeut. Maar volgens de ib-er is dat niet waar. Frustrerend. Alles wat ik benoem is meewarige "wat weet jij nou, moeder"-blik. We liepen ook de school uit en de orthopedagoog zei al "wat gebeurde hier?"@Troel handige site inderdaad. Ik weet dat wij voor deze regio een organisatie voor passend onderwijs hebben. Die organisatie is al in beeld voor F van 3. Ze denken zelfs dat F. prima naar regulier kan. (Hij heeft syndroom van klinefelter) dus ik vermoed dat ze bij M. ook niet zozeer voorkeur voor SBO hebben. Mijn eigen ambulant begeleider heeft aangeboden wel bij te willen staan in gesprek met school.
[ Bericht 6% gewijzigd door Cygne op 03-10-2024 20:50:11 ]
Er is nog zoveel te winnen volgens mij qua luisteren naar ouders...quote:
[..]
Ik vind dat zo verdrietig. En het is ook niet ons beeld, of het beeld van ouders van vriendjes.
@:Amsel Leerkracht is er iets neutraler in.
@:Coccinelle wat erg. En dat het dus ook niet uitzonderlijk is. M. heeft ook helemaal niet veel extra nodig. Geeft ook de orthopedagoog aan. Maar ja, die ene school voor sbo is toch wel écht heel fijn voor kinderen als M en maar 20 minuten met de auto dus prima te doen met leerlingenvervoer of zelf rijden.
@:Troel handige site inderdaad. Ik weet dat wij voor deze regio een organisatie voor passend onderwijs hebben. Die organisatie is al in beeld voor F van 3. Ze denken zelfs dat F. prima naar regulier kan. (Hij heeft syndroom van klinefelter) dus ik vermoed dat ze bij M. ook niet zozeer voorkeur voor SBO hebben. Mijn eigen ambulant begeleider heeft aangeboden wel bij te willen staan in gesprek met school.
Ik snap echt dat er veel gevraagd wordt van scholen. Maar kom op... ouders kennen hun kind al jaren!
In plaats van luisteren en samenwerken, denken ze dat zij het beter weten (niet allemaal gelukkig).
Het is toch eigenlijk belachelijk dat je een professional moet meenemen voordat ze mogelijk gaan luisteren.
Ik ben daar wel eens heel boos over geworden op school, dat het belachelijk was dat ik een heel circus moest invliegen die dan hetzelfde vertelden als ik eerder deed. En dat ze dan ineens wel gingen luisteren.
Schaapachtige blikken volgden... en ze deden er niks mee.
Zo frustrerend, maar ik heb geen idee waar ik zou moeten beginnen met tegenaan schoppen om iets in beweging te krijgen, want mijn handen jeuken soms. En ik hoor meer ouders.
Dat gezegd hebbende, mijn oudste zit nu op een goede plek. Ik ben nog elke keer verbaasd hoeveel er kan en hoe makkelijk het gaat. Dat ik een mailtje schrijf met een vraag of iets kan en dat ik terug krijg "dat lijkt ons een prima plan" in plaats van "moeilijk, moeilijk, moeilijk, nee dat kan niet hoor".
Heb al een paar keer benoemd hoe fijn ik het vind dat ze mijn oudste ook echt zien
.Enige punt wat op de oude school sneller ging, was de reactie op mail. Maar misschien is "nee" ook een sneller antwoord dan bedenken dat het best wel kan en "prima plan" terugmailen
.Alleen het stukje autisme blijft moeilijk; ik heb echt nog wel stappen te zetten in het rustig blijven.
En het wordt ook steeds moeilijker uit te leggen aan de andere twee kids dat we met onze zoon net iets anders omgaan dan met hun. Bijvoorbeeld dat ze iets sneller straf krijgen bij bijvoorbeeld een grote mond.
Maar dan gaat het samenwerkingsverband toch ook niet zomaar een toelaatbaarheidsverklaring afgeven?quote:
M. heeft ook helemaal niet veel extra nodig. Geeft ook de orthopedagoog aan.
In ons geval deed de school er juist alles aan om de jongste zo lang mogelijk binnen te houden, met alle aanpassingen die mogelijk waren, en hebben ze uiteindelijk echt nog door een aantal hoepels moeten springen voordat het samenwerkingsverband erin mee ging dat het op de reguliere school niet ging lukken.
Echt verschrikkelijk demotiverend zo'n IB'er die dan meteen maar wil opgeven. Dan ben je eigenlijk ook niet geschikt voor je vak
het zuigt echt energie. Zoon zit nu wel op sbo en het heeft ons wel rust gegeven dat hij niet als afwijkend wordt gezien, maar hoe hij het best gefaciliteerd kan worden.Wow, ja echt bizar. Alles, echt alles gaat door de "hij is autistisch"-bril. Ik baal er ook gewoon heel erg van dat we diagnostiek zijn gaan zoeken "want dan kunnen we hem beter helpen" en letterlijk sinds de diagnose gaat het alleen maar over speciaal onderwijs, picto's en zijn trage verwerkingssnelheid.quote:
Helaas hebben wij exact dezelfde ervaring gehad @:Cygne. En werkelijk waar alles werd aangegrepen om te benadrukken hoe moeilijk en anders onze zoon was. Dan werden we op het matje geroepen omdat hij tijdens dictee ‘piemel’ had geschreven of regelmatig kraste in zijn schrift.
IB-er vertelde ook iets waar zij erg van geschrokken was.
"M. snapte een vraag niet en vroeg het aan de juf."
*lange stilte*
"Het ging om vraag 9.."
*nog een lange stilte*
"De rest van de klas was al bij vraag 10!
"De orthopedagoog die net had geadviseerd de tijdsdruk weg te halen bij M. omdat hij daar totaal op dichtklapt:
De verwerkingssnelheid van die IB-er is ook niet echt je van het he?quote:
[..]
Wow, ja echt bizar. Alles, echt alles gaat door de "hij is autistisch"-bril. Ik baal er ook gewoon heel erg van dat we diagnostiek zijn gaan zoeken "want dan kunnen we hem beter helpen" en letterlijk sinds de diagnose gaat het alleen maar over speciaal onderwijs, picto's en zijn trage verwerkingssnelheid.
IB-er vertelde ook iets waar zij erg van geschrokken was.
"M. snapte een vraag niet en vroeg het aan de juf."
*lange stilte*
"Het ging om vraag 9.."
*nog een lange stilte*
"De rest van de klas was al bij vraag 10!
De orthopedagoog die net had geadviseerd de tijdsdruk weg te halen bij M. omdat hij daar totaal op dichtklapt:
Die indruk heb ik niet nee.quote:
[..]
De verwerkingssnelheid van die IB-er is ook niet echt je van het he?
Misschien is het voor die IB-er nog wel eens een goed idee om zich te verdiepen in wat jou M. nodig heeft in plaats van dat ze dingen invult waarvan ze denkt dat ze werken voor "de autist" ofzo... Wat een figuur.quote:
[..]
Wow, ja echt bizar. Alles, echt alles gaat door de "hij is autistisch"-bril. Ik baal er ook gewoon heel erg van dat we diagnostiek zijn gaan zoeken "want dan kunnen we hem beter helpen" en letterlijk sinds de diagnose gaat het alleen maar over speciaal onderwijs, picto's en zijn trage verwerkingssnelheid.
IB-er vertelde ook iets waar zij erg van geschrokken was.
"M. snapte een vraag niet en vroeg het aan de juf."
*lange stilte*
"Het ging om vraag 9.."
*nog een lange stilte*
"De rest van de klas was al bij vraag 10!
De orthopedagoog die net had geadviseerd de tijdsdruk weg te halen bij M. omdat hij daar totaal op dichtklapt:
Ze is ook wel schrikachtig dan als ze er al van schrikt dat niet alle kinderen even snel zijn
Jammer dat jullie haar dan net als IB-er treffen.
quote:
[..]
De verwerkingssnelheid van die IB-er is ook niet echt je van het he?
Hebben jullie daar ervaring mee? Zo ja, met welke variant?
Een Risperdal achtig iets?quote:
Vandaag een afspraak gehad met de psychiater en we gaan voor medicatie voor een van de meiden. Een anti-psychoticum dus dat vond ik ook wel even heftig klinken maar blijkbaar wordt dat vaker voorgeschreven.
Hebben jullie daar ervaring mee? Zo ja, met welke variant?
Ja, alleen dan een ander middel die iets minder effect op de hormoonhuishouding heeft.quote:
Mijn dochter is begonnen met resperidon, een variant van resperidal. Dat versterkte bij haar echter enorm haar angsten en ze kwam in hele korte tijd zodanig aan dat we zijn overgestapt naar aripripazol (alhoewel nu aan het afbouwen). Bij deze medicatie merken wij minder bijwerkingen, alhoewel ze er nog steeds van aankomt maar in kleine mate gelukkig. En bij het opstarten en het ophogen kreeg ze last van hartkloppingen en meer hoofdpijn dan ze gewoonlijk had.quote:
Vandaag een afspraak gehad met de psychiater en we gaan voor medicatie voor een van de meiden. Een anti-psychoticum dus dat vond ik ook wel even heftig klinken maar blijkbaar wordt dat vaker voorgeschreven.
Hebben jullie daar ervaring mee? Zo ja, met welke variant?
Hier gaat het ook om aripripazol. Ook wegens het minste effect op hormoonhuishouding (ze is bijna 12).quote:
[..]
Mijn dochter is begonnen met resperidon, een variant van resperidal. Dat versterkte bij haar echter enorm haar angsten en ze kwam in hele korte tijd zodanig aan dat we zijn overgestapt naar aripripazol (alhoewel nu aan het afbouwen). Bij deze medicatie merken wij minder bijwerkingen, alhoewel ze er nog steeds van aankomt maar in kleine mate gelukkig. En bij het opstarten en het ophogen kreeg ze last van hartkloppingen en meer hoofdpijn dan ze gewoonlijk had.
Waarom zijn jullie nu aan het afbouwen? Niet het gewenste effect of niet meer nodig?
Ik vind het wel spannend. Het is best een grote stap maar tegelijkertijd weten we ook niet meer wat we anders kunnen.
Mijn dochter slikte het mede door de agressie die ze naar ons vertoonde, daar hielp het goed tegen. Het maakt haar ook meer 'benaderbaar' als ze heel heftig in haar emotie zit, voor de medicatie reageerde ze dan puur impulsief op haar gevoel en ging ze dus slaan, schoppen, bijten, dingen kapot maken. Sinds die medicatie kregen we haar daar makkelijker uit, leek het alsof ze minder op gevoel (mijn hoofd zegt dat ik dit moet doen) reageerde en wij eerder tot het 'verstand' konden doordringen. Lastig uit te leggen, ik hoop dat je een beetje begrijpt wat ik bedoel.quote:
[..]
Hier gaat het ook om aripripazol. Ook wegens het minste effect op hormoonhuishouding (ze is bijna 12).
Waarom zijn jullie nu aan het afbouwen? Niet het gewenste effect of niet meer nodig?
Ik vind het wel spannend. Het is best een grote stap maar tegelijkertijd weten we ook niet meer wat we anders kunnen.
Wij willen er nu mee stoppen omdat ze heel jong was toen ze aan de medicatie ging en wij willen kijken waar we nu staan zonder medicatie. Omdat het onmogelijk is om te zien wat vanuit Jewel komt en wat vanuit de medicatie. Jewel is daarnaast zelf niet happig op de medicatie, het gaat vaak onder dwang en dat voelt niet goed. We merken tijdens het afbouwen wel dat ze weer agressiever wordt, ons ook echt weer bewust pijn doet, maar we dringen makkelijker en sneller tot haar door en krijgen haar er dus ook makkelijker weer uit.
Wij gaan aanvangen met speltherapie en hopelijk levert dat inzichten op waar we wat mee kunnen zodat die medicatie ook niet meer nodig is. De conclusie kan ook zijn dat ze gewoon echt niet zonder kan, maar dan weet ik in ieder geval dat het nog steeds een weloverwogen beslissing is voor nu. Kortom, het afbouwen heeft niets me de medicatie zelf te maken.
O Nog steeds in het process.. want systeem hier is gewoon klote. Kinderarts zegt overduidelijk etc maar drie punts assesment en de 3e duurt lang..
Maar het gaat allemaal lastig, hij is continue overprikkeld waardoor angst groter is verbaal communiceren lastiger is etc. Hij had van huisarts doorverwijzing voor soort vorm van jeugdzorg mental health maar afgewezen want alles wijst op een autistische burn out.
Maar meer dan een een lijstje met aanpassingen vooral op school kregen we niet.
School is absoluut fantastisch, hij heeft nu gereduceerde lesrooster binnen de schooltijden ( ik moet hem afzetten en ophalen bij student support centre (SSC) waar de varianr van IBers zitten en een veilige hub is voor kinderen zoals O. Hij heeft gereduceerd huiswerk. Ze hebben een of andere voetband besteld voor aan de stoel. Helpen hem met huiswerk planning door een staps gewijs aftik plan te maken. Lunch mag hij eerder voor iedereen de kantine in zodat hij niet de chaos hoeft te ondergaan en keuze heeft wat hij wil omdat hij gelimiteerd is door voedings sensorische issues.
En toch blijft hij vast lopen. School vermoed dat er ook ADHD in zit bij O. Alleen zouden we als ze daar nu het procws voor dat te onderzoeken op de wachtlijst komen.. terwijl als de autisme diagnose er is het heel snel kan.
Het kind zit vol onrust en overprikkelingen en de doodles die hij maakt zijn overduidelijk.
En toch krijg ik hem niet gwnoeg geholpen om de onrust wat weg te kunnen nemen.. dus als iemand tips heeft hoe iemand het beste te ondersteunen in een autistische burnout.. please Help..
Als school veel stress geeft, is zelf minder school dan niet teveel?
Maar de huisarts verwijst door naar mental health en zij wijzen hem af met vermoeden autistische burnout.
Is er dan geen hulp verder?
Ik bedoel: we vermoeden autistische burnout, red je er maar mee?
Sterkte
Hij hoeft niet alle lessen te doen, er is een hoop ruimte voor time outs. Hij kleurt dan of speelt een spel of soms gewoon even stimmen /fidgetten of een sensory circuit.quote:
Als het echt een autistische burnout is dan is volgens mij rust/minder stress een eerste stap (maar ik ben geen arts).
Als school veel stress geeft, is zelf minder school dan niet teveel?
Maar de huisarts verwijst door naar mental health en zij wijzen hem af met vermoeden autistische burnout.
Is er dan geen hulp verder?
Ik bedoel: we vermoeden autistische burnout, red je er maar mee?
Sterkte
School is wat dat betreft echt super meewerkend en echt low demand, en dat doen we thuis ook low demand en kijken naar zijn behoeftes etc waar mogelijk.
Maar zijn koppie geraakt niet leeg.
Thuis blijven is ook niet de oplossing want daar is ook een zus die werk heeft en vaak late diensten heeft en ook even goed aandacht en ruimte verdient.
Hij is lomp gezegd te autistisch voor psychische hulpverlening, maar omdat het diagnose proces zolang duurt en nog geen officiele diagnose is er dus nog niet specifiek voor kinderen binnen het autisme spectrum hulp kan aangevraagd worden.
Tis dus echt tussen wal en schip en ben ik dus vooral op zoek naar tips die uit ervaring van anderen wellicht geholpen hebben zodat we daar wellicht mee aan de slag kunnen voor nu..
UKquote:
In welk land zit je ookalweer @:Punzzz?
Gelukkig gaat O nog wel naar school en werkt school goed mee. Maar voor het geval je het interessant vindt, vond ik dit een hele fijne podcast waarin een aantal moeders (waaronder een hele goede vriendin van mequote:
) aan het woord komen over school avoidance: https://www.buzzsprout.com/861409/episodes/15819827
In principe gaat deze podcast niet specifiek over autisme, maar dat is in veel gevallen wel de reden waarom de kinderen van deze ouders zo'n moeite hadden/hebben met school.
Ze hebben het ook over oudergroepen, en die zullen vast ook bestaan specifiek voor ouders van kinderen met autisme. Ik weet niet waar ik de UK je zit, maar ik zou mijn vriendin kunnen vragen of ze iets bij jou in de regio weet?
Die podcast ken ik! En waar O. Extreem last had van ESBA ( emotional based school avoidance) heeft hij dat nu sporadisch sinds deze school. Op de oude school was gewoon geen aanpassingen voor hem.quote:
[..]
Gelukkig gaat O nog wel naar school en werkt school goed mee. Maar voor het geval je het interessant vindt, vond ik dit een hele fijne podcast waarin een aantal moeders (waaronder een hele goede vriendin van me
https://www.buzzsprout.com/861409/episodes/15819827
In principe gaat deze podcast niet specifiek over autisme, maar dat is in veel gevallen wel de reden waarom de kinderen van deze ouders zo'n moeite hadden/hebben met school.
Ze hebben het ook over oudergroepen, en die zullen vast ook bestaan specifiek voor ouders van kinderen met autisme. Ik weet niet waar ik de UK je zit, maar ik zou mijn vriendin kunnen vragen of ze iets bij jou in de regio weet?
Deze school doet dus wel alles wat ze kunnen
Na zo'n extreme bui breekt ze, huilt ze alles bij elkaar, geeft ze aan dat ze alles aan het leven te druk vindt, is iedere meter afstand (letterlijk) teveel omdat ze dichtbij ons wil zijn. Op dit moment ligt ze dus weer in ons bed, met vrouwlief ernaast.
Sinterklaasjournaal in de avond schrappen we, kijken of het helpt om te verplaatsen naar de ochtend. Niet kijken is geen optie, ze kijken sowieso ook op school en mijn 6 jarige moet ik nu de avonden al ontzegging door de 8 jarige en dat vind ik al heel moeilijk.
Oh en toeval misschien, maar vandaag plaste ze voor het eerst sinds lange tijd weer in haar broek. Poepongelukjes heeft ze nog steeds wekelijks, maar plassen ging nu juist goed.
Ik heb Sinterklaas compleet geskipt alle jaren dat mijn zoon op de basisschool zat. Geen Sinterklaasjournaal (was gelukkig ook niet op school toen). Geen enkele Sinterklaasviering van werk, school, clubje of waar dan ook. Geen schoenen zetten in supermarkten enz. enz.quote:
Hoe gaan jullie om met Sinterklaas ... ? Het is hier dag 2 van het sinterklaasjournaal, het lijkt de hele dag goed te gaan en aansluitend op het sinterklaasjournaal breekt de hel los. Weer volle bak agressie, spullen van haar zusje kapot maken, gillen, uitdagen. En ik ben het nú alweer zat. Ik ga dit geen 4 weken trekken in deze mate, het is erger dan voorgaande jaren, juist nu ze het 'grote geheim' kent en wij hadden gehoopt dat dat wat meer rust zou geven.
Na zo'n extreme bui breekt ze, huilt ze alles bij elkaar, geeft ze aan dat ze alles aan het leven te druk vindt, is iedere meter afstand (letterlijk) teveel omdat ze dichtbij ons wil zijn. Op dit moment ligt ze dus weer in ons bed, met vrouwlief ernaast.
Sinterklaasjournaal in de avond schrappen we, kijken of het helpt om te verplaatsen naar de ochtend. Niet kijken is geen optie, ze kijken sowieso ook op school en mijn 6 jarige moet ik nu de avonden al ontzegging door de 8 jarige en dat vind ik al heel moeilijk.
Oh en toeval misschien, maar vandaag plaste ze voor het eerst sinds lange tijd weer in haar broek. Poepongelukjes heeft ze nog steeds wekelijks, maar plassen ging nu juist goed.
Alleen thuis elke zaterdagavond schoen zetten en een paar cadeautjes op Sinterklaasavond. En zelfs zo was de hele periode een drama vanaf de intocht t/m 5 december. En voor mijn oudste was het natuurlijk ook niet leuk.
Het enige wat leuk was aan Sinterklaas was het uitzwaaien op 6 december. Dat deden ze bij ons in de woonplaats standaard. Op 6 december gingen we naar de haven en zwaaiden met veel plezier de boot uit. Het was alsof er een last van hem afviel. En zelfs nu nog (inmiddels bijna volwassen) vindt hij Sinterklaas verschrikkelijk. Ik kijk nog steeds nooit naar het Sinterklaasjournaal. Heb zelf ook wel een trauma opgelopen.
Dus helaas, geen echte tips, hoewel ik toch echt zou proberen Sinterklaasjournaal niet te kijken, maar ik begrijp dat dat tegenwoordig lastiger is dan toen mijn zoon die leeftijd had.
En zeggen dat Sinterklaas niet bestond hielp helemaal niks. Hij geloofde ons niet eens, en al helemaal niet in die periode zelf.
Heel veel sterkte!
Blijkbaar is het allemaal heel veel voor je oudste @Schanu, loopt de spanning zo op tot het tot een uitbarsting komt.
Is er een andere manier om spanning kwijt te raken? Naar buiten, stuk lopen of door iets anders te doen?
Heeft ze zelf een idee misschien wat kan helpen? (dat zou ik dan vragen op een moment dat ze nog niet zo hoog in de spanning zit, als ik naar mezelf kijk kan ik op zo'n moment namelijk echt niet meer bedenken wat zou kunnen helpen).
Het is niet dat Jewel ergens nog gelooft, sinds vorig jaar al niet meer, maar kennelijk maakt dat de stress er niet minder op.
Het sinterklaasjournaal 's avonds wel met de jongste kijken zal alleen maar meer olie op het vuur gooien vrees ik, want Jewel wil dat ook echt heel graag. Daar wil ik dus wel één lijn in trekken. Het liefst skip ik het journaal helemaal, maar op school kijken ze het sowieso dus ik ontkom er niet aan. En Jewel kennende is het voor haar dan juist fijn als ze het journaal wel thuis al heeft gekeken, zodat ze weet wat er komen gaat. Dus vanaf vandaag mogen ze 's ochtends kijken, dat ging vanmorgen goed (maar ze hadden deze natuurlijk gisteren ook al gezien) en hopelijk gaat het dan 's avonds ook beter. Eerst maar eens afwachten hoe ze gaat reageren als ze merkt dat ze vanavond écht niet mogen kijken.
We zijn al vaker op zoek naar iets waar ze haar spanning in kwijt kan zodat het niet steeds zo ophoopt, maar vooralsnog lijkt niets echt te werken. Het komt altijd uiteindelijk tot een escalatie, wat er ook speelt, omdat spanningen zich altijd op blijft bouwen in dat hoofd en lijfje. Ze vindt het zelf ook heel moeilijk om aan te geven wat die spanningen dan veroorzaakt, de trigger lijkt steeds ergens anders in te zitten. Dan lijkt die trigger de oorzaak maar blijkt er opeens van alles achter te zitten en was de trigger slechts de laatste druppel. Soms kom je er dan ook achter dat er iets is dat voor ons gevoel al lang was afgesloten maar dat in haar hoofd is blijven doorspelen (dagen, weken, máánden).
Volgende week hebben we een extra gesprek op school en die is hard nodig, want ondertussen geeft ze in ieder geval structureel aan dat ze school teveel en te druk vindt. De week daarna begint ze met speltherapie en ik heb de hoop dat daar ook wat concrete handvatten uitkomen. Ergens vind ik die timing verrot, precies tijdens de drukste tijd, en aan de andere kant stelt ze zich dan misschien juist meer open voor de therapeut omdat het niet meer lukt om binnen te houden.
Voor nu kan ik Sinterklaas in ieder geval wel weer wegkijken..
Ik ga juist liever naar helemaal niet kijken dan naar vaker kijkenquote:
En zowel in de avond als in de ochtend kijken? En ook nog op school? Hetbis nu de start dus dat is ook extra spannend, misschien dat het met een paar dagen beter gaat?
Helaas heeft het verschuiven van het journaal naar de ochtend niet geholpen, dan hoop ik inderdaad maar dat het beter wordt omdat het minder spannend wordt naarmate er meer tijd verstrijkt. De intocht morgen vindt ze ook enorm spannend dus wellicht wordt het beter als die is geweest.
Snap ik, maar ook door het vaker te kijken wordt het minder spannendquote:
[..]
Ik ga juist liever naar helemaal niet kijken dan naar vaker kijken
Helaas heeft het verschuiven van het journaal naar de ochtend niet geholpen, dan hoop ik inderdaad maar dat het beter wordt omdat het minder spannend wordt naarmate er meer tijd verstrijkt. De intocht morgen vindt ze ook enorm spannend dus wellicht wordt het beter als die is geweest.
Ja je hebt gelijk, zo had ik er nog helemaal niet naar gekeken. Ook het proberen waard, bedankt!quote:
[..]
Snap ik, maar ook door het vaker te kijken wordt het minder spannend
Ik kom even vragen of iemand tips heeft voor noise canceling oorpluggen. Zoon kan niet tegen het geluid van regen. Liefst wel oorpluggen en geen koptelefoon zodat hij er een beetje fatsoenlijk mee kan slapen. Ik heb van Alpine pluggies kids gehaald maar zoon krijgt ze niet ‘vacuüm’ of hoe dat ook werkt bij oordoppen.
Bose airbuds II werken hier super. Maar: ik heb natuurlijk volwassen oren, ik weet niet of de kleine hulpstukjes klein genoeg zijn. Beide jongens hebben een jbl koptelefoon, dus daar kan je weinig mee.quote:
Is het inmiddels iets rustiger @:schanu?
Ik kom even vragen of iemand tips heeft voor noise canceling oorpluggen. Zoon kan niet tegen het geluid van regen. Liefst wel oorpluggen en geen koptelefoon zodat hij er een beetje fatsoenlijk mee kan slapen. Ik heb van Alpine pluggies kids gehaald maar zoon krijgt ze niet ‘vacuüm’ of hoe dat ook werkt bij oordoppen.
Oordopjes op maat laten maken zou ook een optie kunnen zijn, maar wel prijzig.
Kijk eens bij Rolfstone, veel oordopjes voor diverse doeleinden.quote:
Is het inmiddels iets rustiger @:schanu?
Ik kom even vragen of iemand tips heeft voor noise canceling oorpluggen. Zoon kan niet tegen het geluid van regen. Liefst wel oorpluggen en geen koptelefoon zodat hij er een beetje fatsoenlijk mee kan slapen. Ik heb van Alpine pluggies kids gehaald maar zoon krijgt ze niet ‘vacuüm’ of hoe dat ook werkt bij oordoppen.
Pluggies zijn gewoon oordoppen, niet met ANC.quote:
Is het inmiddels iets rustiger @:schanu?
Ik kom even vragen of iemand tips heeft voor noise canceling oorpluggen. Zoon kan niet tegen het geluid van regen. Liefst wel oorpluggen en geen koptelefoon zodat hij er een beetje fatsoenlijk mee kan slapen. Ik heb van Alpine pluggies kids gehaald maar zoon krijgt ze niet ‘vacuüm’ of hoe dat ook werkt bij oordoppen.
Je zou qua oordoppen Loop kunnen proberen, er zijn mensen razend enthousiast over. Ikzelf vind het niks, maar ik krijg al die dingen in mn oor niet goed.
Ik heb zelf op maat gemaakte oordoppen bij de audiciën gekocht, die zitten gewoon goed.
Voor echt ANC oordoppen zou ik eens kijken bij Rolfstone (oh ik zie dat @Rijstebuiltje ook aandelen heeft
), die hebben ook een 30 dagen niet goed geld terug garantie en in mijn ervaring een goede klantenservice. Ik heb een koptelefoon, maar ze hebben ook verschillende doppen.Jewel is maandag tot en met gisteren ziek geweest en woensdag en gisteren lagen we gezellig met het hele gezin plat met buikgriep, dus dat zorgde gek genoeg voor heel veel rust. Ze heeft geen moment meer gevraagd om het sinterklaas journaal en wij hebben het dus ook lekker zo gelatenquote:
Is het inmiddels iets rustiger @:schanu?
Ik kom even vragen of iemand tips heeft voor noise canceling oorpluggen. Zoon kan niet tegen het geluid van regen. Liefst wel oorpluggen en geen koptelefoon zodat hij er een beetje fatsoenlijk mee kan slapen. Ik heb van Alpine pluggies kids gehaald maar zoon krijgt ze niet ‘vacuüm’ of hoe dat ook werkt bij oordoppen.
Ik heb geen ervaring met oorpluggen helaas!
Soms kan zo even ziek zijn toch ook wel "welkom" zijnquote:
[..]
Jewel is maandag tot en met gisteren ziek geweest en woensdag en gisteren lagen we gezellig met het hele gezin plat met buikgriep, dus dat zorgde gek genoeg voor heel veel rust. Ze heeft geen moment meer gevraagd om het sinterklaas journaal en wij hebben het dus ook lekker zo gelaten
Ik heb geen ervaring met oorpluggen helaas!
Onze jongste van net 4 jaar zat op de autismegroep van Jeugdhulp. Hij was daar zo ontzettend op zijn plek. Maar de locatie ging halverwege september dicht. Hij mocht naar de locatie in Leeuwarden, maar dan zou hij met de taxk moeten. Dat gaat met hem niet. En zo ver weg, voelde niet goed.
Nu komt in het gebouw waar hij zat een KDC. Die zouden eerst in januari open, toen februari en nu hopelijk halverwege maart. Dus hij zit straks -als het mee zit- een half jaar thuis. Hij kan niet in het onderwijs en er is gewoon nergens plek, alles zit vol...
Nu wilden we hem aanmelden voor de nijntjegym, voor peuters, hij functioneert als een 1,5-2 jarige. Maar nadat ik over hem had verteld, zagen ze het niet zitten om hem mee te laten doen... Niet eens een keer proberen.
En nu zit ik met een kleutertje die heel graag met andere kindjes wil om gaan. En iedereen roept maar dat het niet erg is dat hij thuis zit, want hij is niet leerplichtig. En er is zo weinig begrip voor mijn verdriet. Blijkbaar valt het allemaal wel mee, want hij is gezond. Maar het doet zo'n zeer dat er geen plekje voor hem is. Hij valt overal buiten.
Wat moet dit een moeilijke periode zijn. Ik herken het wel. Ook het niet aannemen van je kind 😔quote:
Al een hele tijd hier niet geschreven. Maar ik moet toch even ventileren...
Onze jongste van net 4 jaar zat op de autismegroep van Jeugdhulp. Hij was daar zo ontzettend op zijn plek. Maar de locatie ging halverwege september dicht. Hij mocht naar de locatie in Leeuwarden, maar dan zou hij met de taxk moeten. Dat gaat met hem niet. En zo ver weg, voelde niet goed.
Nu komt in het gebouw waar hij zat een KDC. Die zouden eerst in januari open, toen februari en nu hopelijk halverwege maart. Dus hij zit straks -als het mee zit- een half jaar thuis. Hij kan niet in het onderwijs en er is gewoon nergens plek, alles zit vol...
Nu wilden we hem aanmelden voor de nijntjegym, voor peuters, hij functioneert als een 1,5-2 jarige. Maar nadat ik over hem had verteld, zagen ze het niet zitten om hem mee te laten doen... Niet eens een keer proberen.
En nu zit ik met een kleutertje die heel graag met andere kindjes wil om gaan. En iedereen roept maar dat het niet erg is dat hij thuis zit, want hij is niet leerplichtig. En er is zo weinig begrip voor mijn verdriet. Blijkbaar valt het allemaal wel mee, want hij is gezond. Maar het doet zo'n zeer dat er geen plekje voor hem is. Hij valt overal buiten.
Onze zoon heeft een tijdje op een behandelgroep van karakter jonge kind gezeten. Maar dit is maar voor 4 maanden. In die periode is ook gekeken naar een geschikte vervolgplek.
Zijn er g sporten in de buurt? Onze zoon zit op g zwemles bijvoorbeeld.
Peuterzwemmen wordt ook vaak aangeboden in het zwembad.
Is er een wijkteam betrokken van de gemeente? Wellicht dat zij mee kunnen denken.
Lastig lijkt me en wat jammer dat een plek waar hij dan op zijn plek is gaat sluiten.
Jammer dat er geen plekje is op de peutergym, zijn er geen kleuteralternatieven waarbij een ouder aanwezig is, zodat je hem kan begeleiden in toch omgaan met andere kinderen?
Heeft MEE misschien een idee of er iets is in jullie omgeving?
En ze denken ook heel mee. Ze gaan nu op zoek naar een buddy voor hem (en mij). Voor hem hopelijk een speelmaatje en voor mij een ouder waarmee ik kan sparren.
We zwemmen wel elke maandag. We hebben de peuterles ook geprobeert, maar hij vindt het heel lastig om in een groep mee te doen. Dat gaat dan echt van meltdown naar meltdown.
Bij hem is ook het vermoeden van een licht verstandelijke beperking, dus dat maakt het allemaal nog net wat lastiger, naast zijn ass...
Sorry, beetje allemaal hak op de tak. Mijn hoofd zit zo vol deze week.
Wat verdrietig allemaal vooral voor het kind he, ik heb een kind dat nu al 3 jaar "thuiszit" en hij loopt meer en meer achter op onderwijs en iedereen vind dat zo onwijs sneu voor hem maar ze willen hem ook niet een kans geven.
Terwijl hij dus verbaal heel goed is, enorm leuk en gezellig is maar kan gewoon heel erg overstuur raken als hem iets niet lukt of hem onduidelijk is, en het speciaal onderwijs hier heeft hem afgewezen zonder hem ook maar gezien te hebben op basis van wat de oude school zag. en hij functioneert heel goed op de dagbestedingplek waar hij nu zit, en in gedrag is hij echt de makkelijkste daar en toch zal hij het lastigst te plaatsen zijn, niet ernstig genoeg voor het 1 te slim voor het ander, te onzeker voor dit en te gevoelig blah blah blah blah
(mijn oudste zoon heeft ook zijn diagnose gekregen deze week AUDHD
) Dus geen wonder dat de oudste zoon en de jongste zo lekker viben samen
Reactie die op het volgende neerkwam
"We hebben enkele van de adviezen toegepast namelijk abc. Verder hebben we het compleet tegenovergestelde gedaan van wat jullie hebben geadviseerd. Verder heeft M. veel misverstanden op school. Hij ziet de signalen van andere kinderen die over zijn grenzen heen gaan en zijn signalen zijn niet duidelijk genoeg voor de andere kinderen om daarmee te stoppen."
Het signaal "ik vind het niet fijn als je me schopt, dat doet pijn. Dan gaan huilen en de leerkracht halen" is niet duidelijk?
Hij is verder overigens vrolijk, thuis lopen we nergens tegenaan eigenlijk. Orthopedagoog en kinderpsychiater zien na uitgebreid onderzoek faalangst, perfectionisme en een kind dat teveel denkt en daardoor blokkades opwerpt voor zichzelf (volgend jaar start hij met pmt). Intern begeleider en juf zeggen nee hoor, het is schakeltijd. Dus minder lesstof, minder uitdaging. Meer hapklare brokken met tijdsdruk. Want ja structuur, dat willen autistische kinderen.
Orthopedagoog heeft aangegeven om instructies op papier te geven en hem wat meer los te laten. Hij wordt namelijk helemaal kriegel van strakke structuur. Hij gedijt prima met duidelijkheid. Zo moedeloos word ik hiervan.
Gewoon ook zo jammer voor je kind, dat ze hun eigen invulling geven aan autisme op basis van hun eigen (niet persé kloppende) ideeën over ass in plaats van luisteren naar wat voor jouw kind werkt.
Nee, ik denk dat we wel die kant opgaan. Maar het blijft wrang dat hij geen eerlijke kans krijgt. Maar ik denk dat als school zelfs niet naar betrokken zorgverlener luisteren en vast blijven houden aan een bepaald beeld dat niet opschiet.quote:
Je zou bijna alsnog naar een andere school gaan, toch? Ik herinner me dat ze hem naar het SBO wouden hebben? Het zou niet nodig moeten zijn, maar op deze school zien ze hem duidelijk niet goed. Het is toch erg persoonsafhankelijk helaas of je kind buiten het gemiddelde goed passend onderwijs krijgt of niet. Maar doorzetten omdat ze het in theorie moeten kunnen, is ook niet in zijn belang.
[ Bericht 7% gewijzigd door Cygne op 29-11-2024 11:20:14 ]
Nou er zijn tal van moeders die al moederdag vieren terwijl ze zwanger zijn, dat kunnen toch niet allemaal autisten zijn??quote:
Het is zo ontzettend jammer. Ze gaan ook gerust tegen zorgverleners in, die onafhankelijk van elkaar zeggen dat er sprake is van faalangst, perfectionisme en blokkades opwerpen voor dingen die hij overweldigend vindt. Daar is opzich vrij makkelijk doorheen te breken. Ib-er zegt dan dat het schakeltijd is, dus neemt niet de adviezen mee van zorgverleners mee (want die gaan niet over schakeltijd). Zegt vervolgens dat M. daar geen verandering in laat zien en dat alle andere kinderen vaart nodig hebben. Elk gedrag dat hij heeft, wordt naar het autisme beredeneerd. Hij zou bijvoorbeeld niet begrijpen dat hij weer grote broer wordt. Want hij ziet zijn zusje echt als gezinslid al. Maar dat is ze natuurlijk niet. Ze zit nog in mijn buik. M. vindt dat ze best al onderdeel van ons gezin kan zijn terwijl ze nog in mijn buik zit. Juf vindt dat "heel autistisch denken", ik vind het niet zo gek. Maar dat zal mijn eigen autisme wel zijn.
Ik vind het helemaal niet raar, want een baby in de buik is toch al onderdeel in het gezin.
Het klinkt mij meer als een uitspraak van iemand die in het verleden is blijven hangen. In de tijd dat een kind pas meetelde als het levend en wel werd geboren. Hetzelfde met het ouderwetse beeld over autisten.
Juf/school klinkt ook wel een beetje star in haar/hun denken.quote:
Het is zo ontzettend jammer. Ze gaan ook gerust tegen zorgverleners in, die onafhankelijk van elkaar zeggen dat er sprake is van faalangst, perfectionisme en blokkades opwerpen voor dingen die hij overweldigend vindt. Daar is opzich vrij makkelijk doorheen te breken. Ib-er zegt dan dat het schakeltijd is, dus neemt niet de adviezen mee van zorgverleners mee (want die gaan niet over schakeltijd). Zegt vervolgens dat M. daar geen verandering in laat zien en dat alle andere kinderen vaart nodig hebben. Elk gedrag dat hij heeft, wordt naar het autisme beredeneerd. Hij zou bijvoorbeeld niet begrijpen dat hij weer grote broer wordt. Want hij ziet zijn zusje echt als gezinslid al. Maar dat is ze natuurlijk niet. Ze zit nog in mijn buik. M. vindt dat ze best al onderdeel van ons gezin kan zijn terwijl ze nog in mijn buik zit. Juf vindt dat "heel autistisch denken", ik vind het niet zo gek. Maar dat zal mijn eigen autisme wel zijn.
Zo zonde dit...
En wat een starre gedachtegang juist vanuit school, dat een ongeboren zusje nog geen onderdeel uit kan maken van een gezin. Prachtig juist hoe je zoon dit al wel zo voelt en ervaart
Dit zei mijn ambulant begeleider ook al. Ze zei dat ze vaak meer tijd stak in dit soort dingen dan dat ze toe kwam aan de daadwerkelijke begeleiding. En eigenlijk gaat het qua zorg voor beide kinderen top. Alle schakels werken goed mee, luisteren naar ons, kijken naar de kinderen. Alleen met school loopt het moeizaam. Bij M. sinds de diagnose Bij F. willen ze nu al met spoed, dit jaar nog een afspraak om een andere plek te zoeken. (Hij wordt eind juli 4). Volgens de psz, passend onderwijs en jeugdarts is het daar nog te vroeg voor.quote:
[..]
Juf/school klinkt ook wel een beetje star in haar/hun denken.
Zo zonde dit...
Best allemaal wat om te bolwerken met mijn eigen autistische brein en hg.
Wellicht in de toekomst. Die ik nu voor mezelf heb heeft ook ervaring als gezinsbegeleider en werkt ook als zodanig. Pittige dame met een brede blik. Er is de optie om meer uren aan te vragen wanneer nodig. Maar ze gaat binnenkort ook een keer mee naar school. Ze kent de kinderen ook heel goed.quote:
Cygne, wat mij heel erg geholpen heeft is een aparte begeleider voor de jongens. Wellicht een optie?
Snap ik, twijfel ik ook niet aan. Maar het gaf hier ineens meer mogelijkheden op school, want het kwam niet vanuit de ouder maar vanuit een professionalquote:
[..]
Wellicht in de toekomst. Die ik nu voor mezelf heb heeft ook ervaring als gezinsbegeleider en werkt ook als zodanig. Pittige dame met een brede blik. Er is de optie om meer uren aan te vragen wanneer nodig. Maar ze gaat binnenkort ook een keer mee naar school. Ze kent de kinderen ook heel goed.
ook al zei ze precies hetzelfde dus he.Oh zo. Bizar he. Gelukkig is die mogelijkheid er hier ook.quote:
[..]
Snap ik, twijfel ik ook niet aan. Maar het gaf hier ineens meer mogelijkheden op school, want het kwam niet vanuit de ouder maar vanuit een professional
Jaaaaa hahahaquote:
Hier beide kinderen thuis gehouden vandaag, ze waren kapot en moesten echt even bijtanken.
SPOILERk denk dat we toch niet anders kunnen dan M. van school te gaan halen. Orthopedagoog heeft een mail gestuurd hoe het ging met de medicatie en met de handelingsadviezen en of zij nog wat konden betekenen. Ib-er heeft daarop geantwoord dat ze niks merken van de medicatie. Ze een paar van de adviezen van de orthopedagoog hebben toegepast en daarna een betoog dat ze exact het tegenovergestelde hebben gedaan. En dat zij niet weten wat de praktijk verder nog kan doen en dat hun hulp verder niet meer nodig is. Orthopedagoog heeft daarop een mail gestuurd met verzoek tot gesprek waarbij kinderpsychiater en ambulant begeleider ook aan zullen sluiten. School heeft toen een opp opgesteld. Een van de dingen die daarin stond is dat hij niet doorheeft dat kinderen over zijn grenzen gaan. Dat zijn signalen niet duidelijk genoeg zijn voor andere kinderen om zijn grenzen te begrijpen (Ik vind het niet fijn als je dit doet). Vervolgens gaat hij ineens huilen (niet goed, schrikt het andere kind van, want die kon immers niet weten dat er over een grens gegaan werd) en heeft vervolgens de leerkracht nodig om uit conflict te komen (niet zelfredzaam, teveel druk op leerkracht). Er staat ook dat kinderen hierdoor soms geweld tegen hem moeten gebruiken.
Ook staat in het verslag dat hij sociaal is, een allemansvriend is en veel aansluiting heeft. Maar ook dat hij géén aansluiting heeft. Dat hij intelligent is en de stof begrijpt maar ook dat hij de stof niet begrijpt. En dat M. thuis minder aandacht krijgt omdat zijn broertje heel veel extra zorg nodig heeft door zijn syndroom. Klopt niet, is ook nooit gezegd.
Ik heb daarop een mail gestuurd dat ik me afvroeg waar de verantwoordelijkheid van school en de andere kinderen ligt voor wat betreft het grensoverschrijdend gedrag en waarom dat de verantwoordelijkheid van M. is en dat F. niet perse veel extra zorg nodig heeft en zeker niet ten koste van M. Dat ik erg weinig van de handelingsadviezen van de orthopedagoog terugzie en dat er sinds de dag van diagnostiek al actief aangestuurd wordt op sbo. Ambulant begeleider had ik meegenomen in de cc.
We kregen de reactie dat ze "met zorg" onze mail hebben gelezen en graag zonder de betrokken zorgverleners met ons in gesprek wilden om het te hebben over de toon en inhoud van de mail. Ambulant begeleider was uit de cc gehaald. Haar nog gevraagd of ik te scherp was, maar zij zei dat dat niet zo was.
Hoop voor hem en jullie dat hij naar het SBO kan en mag gaan.
Ik kan me ook niet voorstellen dat je te scherp in de mail bent geweest.
Hij zou opzich prima meekunnen in regulier. Dat ging ook prima. Tot aan de diagnose. Uiteindelijk zal school toch aan het langste eind trekken, als zij niets willen en ook hulpverlening niet serieus nemen en in feite stellen dat hij zelf veroorzaakt dat andere kinderen hem pijn doen kunnen wij ook niets en is hij simpelweg onveilig hier.quote:
Ik blijf me verbazen over de school van jullie zoon Cygne. Het lijkt wel of hij helemaal niks goed kan doen, wordt gewoon niet begrepen. Hartverscheurend vind ik dat.
Hoop voor hem en jullie dat hij naar het SBO kan en mag gaan.
Ik kan me ook niet voorstellen dat je te scherp in de mail bent geweest.
Ik herken het uit mijn omgeving. Kind kon prima meekomen op het regulier. En toen kreeg hij de diagnose ASS. En ineens zagen ze het kind niet meer maar alleen de diagnose. Alles lag aan zijn ASS.quote:
[..]
Hij zou opzich prima meekunnen in regulier. Dat ging ook prima. Tot aan de diagnose. Uiteindelijk zal school toch aan het langste eind trekken, als zij niets willen en ook hulpverlening niet serieus nemen en in feite stellen dat hij zelf veroorzaakt dat andere kinderen hem pijn doen kunnen wij ook niets en is hij simpelweg onveilig hier.
Geen woorden voor. Wat sta je dan als ouder zijnde klem gezet door school.
Lijkt me ontzettend frustrerend, zij hebben blijkbaar al besloten dat ze het niet "kunnen" (lees: willen) doen en dus ook hun handen er vanaf trekken.
Volgens mij hoeven jullie helemaal niet in gesprek over de toon van de mail of bedoelen ze die van hunzelf? Met hun tegenstrijdigheden. Ik voel de frustratie en het is niet eens mijn kind...
Als jullie in gesprek gaan, misschien ook iemand van het samenwerkingsverband erbij vragen of de leerplicht?
Ik zou ze dan zelf benaderen en uitnodigen en dat niet door school laten doen.
Misschien is er wel een andere reguliere school die wel mee wil en kan bewegen.
Hier ging school er steeds tussen liggen, zouden dan zelf overleg hebben gehad met de een of de ander.
Toen we zelf het samenwerkingsverband benaderden kregen we te horen dat dat niet de weg was, maar ook dat diegene zelf niet op goede voet stond met de school
.Wij zijn intussen wel heel blij met de overstap.
Andere reguliere school voor voortgezet onderwijs met autisme klas, echt een wereld van verschil.
Ik heb gezegd dat ik dat niet nodig vind en dat we elkaar spreken als de rest ook aan kon sluiten.quote:
Och Cygne, wellicht kunnen jullie die school ook maar beter kwijt zijn.
Lijkt me ontzettend frustrerend, zij hebben blijkbaar al besloten dat ze het niet "kunnen" (lees: willen) doen en dus ook hun handen er vanaf trekken.
Volgens mij hoeven jullie helemaal niet in gesprek over de toon van de mail of bedoelen ze die van hunzelf? Met hun tegenstrijdigheden. Ik voel de frustratie en het is niet eens mijn kind...
Als jullie in gesprek gaan, misschien ook iemand van het samenwerkingsverband erbij vragen of de leerplicht?
Ik zou ze dan zelf benaderen en uitnodigen en dat niet door school laten doen.
Misschien is er wel een andere reguliere school die wel mee wil en kan bewegen.
Hier ging school er steeds tussen liggen, zouden dan zelf overleg hebben gehad met de een of de ander.
Toen we zelf het samenwerkingsverband benaderden kregen we te horen dat dat niet de weg was, maar ook dat diegene zelf niet op goede voet stond met de school
Wij zijn intussen wel heel blij met de overstap.
Andere reguliere school voor voortgezet onderwijs met autisme klas, echt een wereld van verschil.
Eerder ontving ik van de ib-er al een mail dat ze met spoed een gesprek wilden over F. (die wordt eind juli 4). Zodat ze genoeg tijd hadden een andere plek voor F. te zoeken. Bij F. is het samenwerkingsverband al betrokken en de consensus is dat we eigenlijk over hem nog niet goed kunnen zeggen waar hij het beste past gezien de ontwikkelingssprong die kinderen met dit syndroom maken rond deze leeftijd. Daar waren ze geloof ik niet erg blij mee.
Is deze school voor F. nog steeds een optie?
Wat mij betreft niet meer. Maar we moeten wel even goed bedenken wat nu het beste is. Voordat we straks drie kinderen op 3 verschillende scholen hebben. Jeugdarts van het consultatiebureau heeft gezegd dat we eerst maar eens rustig de tijd moeten krijgen om F. daarin te volgen en dat school "wat minder in de nek mag hijgen".quote:
Jemig Cygne. Wat zul jij je machteloos voelen. Heel frustrerend allemaal.
Is deze school voor F. nog steeds een optie?
We hebben wel echt heel veel geluk met alle betrokken zorgverleners die echt goed kijken naar de kinderen.
Maar wat een k*tschool. Daar ben je dan klaar mee toch? En daar wil je F dan ook niet meer heen hebben.
Het is hartstikke onrechtvaardig en stom hoe het loopt. Maar je hebt je energie nu nodig om een nieuwe fijne school te vinden waar het wél goed gaat. Met oog voor je kinderen en voor jullie als ouders. Wij zijn ongelooflijk blij met de nieuwe school voor onze jongste. Hij wordt gezien, wij worden serieus genomen worden. Hij bloeit er echt op, en wij voelen ons er ook thuis. Dat gun ik jou ook!
Vooral dat laatste is heel fijn. Dat jullie er niet alleen voor staan. Ik snap dat je F ook niet meer op deze school hoeft inderdaad. Hopelijk is er genoeg tijd om hem te volgen en zijn er geen wachtlijsten of zo.quote:
[..]
Wat mij betreft niet meer. Maar we moeten wel even goed bedenken wat nu het beste is. Voordat we straks drie kinderen op 3 verschillende scholen hebben. Jeugdarts van het consultatiebureau heeft gezegd dat we eerst maar eens rustig de tijd moeten krijgen om F. daarin te volgen en dat school "wat minder in de nek mag hijgen".
We hebben wel echt heel veel geluk met alle betrokken zorgverleners die echt goed kijken naar de kinderen.
Hij gaat straks 1 dag in de week naar een mkd. Zijn zorgvraag is eigenlijk niet groot genoeg, hij hangt er eigenlijk net tussenin maar hij kan deels op reguliere psz blijven en dan gaan ze met elkaar schakelen daarin. Hij kan tot 5 daar blijven indien nodig en dan gaan ze met ons meedenken in welke richting/school hij het best kan uitstromen.quote:
[..]
Vooral dat laatste is heel fijn. Dat jullie er niet alleen voor staan. Ik snap dat je F ook niet meer op deze school hoeft inderdaad. Hopelijk is er genoeg tijd om hem te volgen en zijn er geen wachtlijsten of zo.
De meiden logeerden bij hun vertrouwde bonus opa en oma (de overburen, zij compenseren een beetje het gebrek aan familie en betrokkenheid, vandaar een soort van bonus opa en oma). Vanmorgen kwamen ze thuis en het escaleerde binnen een kwartier. De 8 jarige raakte volledig over de zeik, werd agressief, schreeuwen, dreigen, complete meltdown.
We zeiden al tegen elkaar, weegt even samen alleen tijd nog op tegen de prijs die je er de volgende dag voor betaalt? Want die Error bij de 8 jarige ontstaat door een gemis van ons, stress, afwijken ritme, etc.
Hoe doen jullie dat? Weegt het voor jullie nog op? De energie die je krijgt van het even samen zijn, lever je de volgende dag weer dubbel in. Ik weet het echt even niet en kan op dit moment alleen nog maar huilen.
Kan het zijn dat de timing in de toch al drukke en prikkelgevoelige decembermaand ook voor een extra heftige uitbarsting heeft gezorgd?
De rust is hier ondertussen enigszins teruggekeerd. Maar de dag staat in het teken van op eieren lopen en ruzies, ook tussen vrouwlief en mij. Wij zijn wel weer even genezen van ons-tijd
Misschien helpt het niet, maar zou het helpen als bonus opa en oma bij jullie thuis zouden komen?quote:
Even een korte vraag tussendoor. Vrouwlief en ik waren gisteren sinds lange tijd weer een avondje samen uit naar een theater. Jeetje wat hadden we dat even nodig.
De meiden logeerden bij hun vertrouwde bonus opa en oma (de overburen, zij compenseren een beetje het gebrek aan familie en betrokkenheid, vandaar een soort van bonus opa en oma). Vanmorgen kwamen ze thuis en het escaleerde binnen een kwartier. De 8 jarige raakte volledig over de zeik, werd agressief, schreeuwen, dreigen, complete meltdown.
We zeiden al tegen elkaar, weegt even samen alleen tijd nog op tegen de prijs die je er de volgende dag voor betaalt? Want die Error bij de 8 jarige ontstaat door een gemis van ons, stress, afwijken ritme, etc.
Hoe doen jullie dat? Weegt het voor jullie nog op? De energie die je krijgt van het even samen zijn, lever je de volgende dag weer dubbel in. Ik weet het echt even niet en kan op dit moment alleen nog maar huilen.
Ik kan me niet herinneren dat het hier zoveel impact had, nou gingen wij ook niet vaak een avond weg eigenlijk.
Bij opa en oma logeren was vaak een paar nachten, maar dat ging wel goed (of ik weet het niet meer...).
Intussen is de oudste zelfstandig genoeg om een dag of avond zelf thuis te kunnen zijn (17 intussen), dus we kunnen rustig dingen doen ook als ze niet mee wil. Ze blijft liever thuis en dat is prima.
De tijd samen heb je ook nodig, maar dit is wel lastig als het je zoveel kost de dag erna...
Lastige keuzes!
Schanu wat jammer dat jullie me time zo in een domper eindigde voor je gevoel. Maar zoals anders geopperd kan oppas niet aan huis komen. En als dat niet zo kan. Probeer de escalatie in te bouwen de dag er na de anticipatie al ingebouwd hebben is wat mij persoonlijk vaak beter helpt.
Hier is het niet enorm veel beter, maar stap naar voor en 3 terug. Intussen ook de diagnose gekregen, ASS met selectief mutisme en enorme angststoornis en Arfid. We zitten momenteel op reduced time table buiten school omdat hij amper slapen kan door de angsten en zorgen, maar hij krijgt ze niet verwoord en slaat geheel vast. We gaan nu met melatonine startem kijken of dat wat helpt met inslapen.
En verders krijgen we doorverwijzing naar een organisayie die vooral gericht is op hulpverlening voor kinderen met ASS.
Voor wie ook wil, de volgende is op 14 juni: https://www.rijksmuseum.n(...)ie-avondopenstelling
Goed idee!quote:
Ik was eindelijk een keer op tijd om kaartjes te kopen voor de prikkelarme familieavond in het Rijksmuseum!
Voor wie ook wil, de volgende is op 14 juni: https://www.rijksmuseum.n(...)ie-avondopenstelling
L hier is erg verontwaardigd omdat ze voor Sinterklaas niet de cadeaus heeft gekregen die ze op haar verlanglijstje had gezet. "Ze hebben notabene zélf tien keer gevraagd wat ik wilde hebben en dan kopen ze vervolgens iets anders!"
Ze trekken die pijn in hun mond gewoon niet. Met als gevolg dat eentje niet meer naar de orthodontist wil. Die gaat gewoon niet. Elastiekjes zitten vervelend dus die dragen ze ook niet.
Het is zo frustrerend en het levert zo veel stress op. Begin januari staat er een controle afspraak. De vorige heb ik al verzet. Maar ik kan niet eeuwig blijven verzetten. Ze zullen er toch een keer heen moeten.
En de orthodontist is echt super met ass. Heel duidelijk met uitleggen en stapje voor stapje. Dus waar het door komt.... geen idee. Maar ik word hier echt moedeloos van.
Het was hier ook een drama. Wel volgehouden, maar hij is dan ook gestart toen hij al dik 16 jaar was. Eerder was echt niet mogelijk.quote:
Wat een drama zijn beugels.
Ze trekken die pijn in hun mond gewoon niet. Met als gevolg dat eentje niet meer naar de orthodontist wil. Die gaat gewoon niet. Elastiekjes zitten vervelend dus die dragen ze ook niet.
Het is zo frustrerend en het levert zo veel stress op. Begin januari staat er een controle afspraak. De vorige heb ik al verzet. Maar ik kan niet eeuwig blijven verzetten. Ze zullen er toch een keer heen moeten.
En de orthodontist is echt super met ass. Heel duidelijk met uitleggen en stapje voor stapje. Dus waar het door komt.... geen idee. Maar ik word hier echt moedeloos van.
Ik heb echt spijt dat we er mee gestart zijn. Maar op dat moment stonden ze er ook zelf helemaal achter. Tandarts was ook nooit een probleem.quote:
[..]
Het was hier ook een drama. Wel volgehouden, maar hij is dan ook gestart toen hij al dik 16 jaar was. Eerder was echt niet mogelijk.
Hoe hebben jullie volgehouden? Hoe kreeg je hem er in mee?
Het was bij hem wel heel noodzakelijk. Dus heel zichtbaar, dat zal wel geholpen hebben. We waren ook wel te laat. Als we eerder waren geweest had het mooier gecorrigeerd kunnen worden, maar dat was dus helaas geen optie. En het ging toen ook net wat beter met hem. Ik heb wel wat afspraken moeten afzeggen, als het echt niet ging.quote:
[..]
Ik heb echt spijt dat we er mee gestart zijn. Maar op dat moment stonden ze er ook zelf helemaal achter. Tandarts was ook nooit een probleem.
Hoe hebben jullie volgehouden? Hoe kreeg je hem er in mee?
Probleem is ook een beetje dat haar zus er minder moeite mee heeft maar wel met last minute wijzigingen. Dus als haar zus last minute niet mee gaat, trekt zij dat weer niet.
Wij hadden een orthodentist gekozen vlak bij zijn school, maar dus wel 20 km. bij ons vandaan. Hij ging dus zelf en maakte dan ook meteen zelf een afspraak voor de volgende keer. Dat hielp ook; dan voelde hij zich zelf ook verantwoordelijker voor de afspraken.quote:
Misschien moet ik ook duidelijker maken bij de praktijk dat ik soms afspraken moet afzeggen en waarom. Ik heb wel een notitie laten maken in haar dossier.
Probleem is ook een beetje dat haar zus er minder moeite mee heeft maar wel met last minute wijzigingen. Dus als haar zus last minute niet mee gaat, trekt zij dat weer niet.
Ja, inderdaad. Het is puur de leeftijd. Ik hoop dat het jullie wel lukt. Hoewel het niet anders kon, vinden wij het toch jammer dat het eerder niet kon. Plus dat mijn zoon pas klaar was toen hij al 18 was, dus het laatste half jaar hebben wij fors moeten betalen.quote:
Ja, dat is dan denk ik ook het verschil tussen 16 en bijna 12. Hoewel tweelingzus wel een keer alleen is geweest toen er een blokje los zat. Maar dat was een inloopspreekuur.
Elastiekjes was ze wat laks mee. Maar intussen is het klaar.
De nachtbeugel die ze kreeg heeft ze na een paar weken in de kast gegooid en nooit meer gedragen, die past niet meer intussen dus ik heb de laatste controles (na 3 mnd, 6 mnd en een jaar) maar gelaten voor wat het was.
De jongste (zonder diagnose) had erg veel last van de beugel de eerste dagen na het plaatsen. Die lag 's nachts in bed te gillen van de pijn. Ging met ibuprofen beter. Maar dat stond ook zo schots en scheef, daar moet zoveel druk gestaan hebben die eerste dagen (ze hadden ook nog veertjes tussen de blokjes gezet bij de voortanden).
En een paar keer na een dikker draadje dat ze zoveel pijn had dat alleen paracetamol niet voldoende was.
Dit exemplaar heeft altijd netjes de elastiekjes gedragen en draagt de nachtbeugel ook nog steeds, is aan het afbouwen.
Ik heb geen tips eigenlijk.
De beugel hier echt nodig, niet alleen cosmetisch. Ze moesten beide de bovenkaak verbreden en dat kan blijkbaar maar tot een bepaalde leeftijd, anders kan het alleen met een operatie. Dus we hadden in die zin ook niet zoveel speelruimte om te wachten.
Ik ben blij dat we het hebben gedaan, maar bij de oudste was er wel regelmatig dat er klachten waren dat ze niet goed poetste (en dan gingen we maar weer een keer extra naar de mondhygiëniste).
Maar qua pijn viel het bij de oudste dus wel mee.
Misschien kan je overleggen met de orthodontist, misschien kunnen ze kleinere stapjes maken zodat de pijn minder is? Of is het continu pijnlijk?
Hier nam de pijn na een paar dagen af meestal.
Lastige keuzes, als het echt niet wil dan zou je ook kunnen kijken of het op een later moment nog kan zeg maar.
Sterkte
L had eerst zo'n beugel met een gehemelte eraan. Ze kon er nauwelijks meer praten en was ook niet te verstaan. Ik werd zelf ook helemaal leip van dat gesmak en geslis.
Toen haar vader 'm in een restaurant in een servetje had gerold en de serveerster 'm weg had gegooid, wilde ze nooooit meer een beugel. Dan maar scheve tanden.
Ik heb het toen zo'n anderhalf jaar laten gaan. Terug bij de ortho bleek gelukkig dat de eerdere beugel z'n werk prima had gedaan en ze nu toe was aan slotjes.
Ik had een hoop drama verwacht, maar godzijdank viel het alles mee. Kwam ook omdat ik dacht dat er op de datum van plaatsting eerst nog een controle zou zijn, maar ze werden er meteen opgezet. Ze had dus geen tijd gehad om erover te stressen.
Ze heeft er gelukkig weinig last van gehad. Enkel het draadje moest iets korter geknipt worden omdat het in dr wang stak.
Wie heeft er tips.
Fresh n rebel Clam 2, kijk ook naar de ing rentepuntenquote:
Ik ben op zoek en denk dat jullie me wel kunnen helpen, Ik zoek voor mijn zoon een goede (maar betaalbare) noise cancelling koptelefoon... het is nog om uit te proberen dus wil er geen vermogen aan uitgeven.
Wie heeft er tips.
Ze hebben een goede klantenservice is mijn ervaring.
Ik ben aan mijn 2e koptelefoon toe, de eerste ging kapot omdat ik iets doms deed. Had ze nog gemaild om te vragen of ze iets konden repareren, maar dat kon niet. Ik kreeg wel korting bij aanschaf van een nieuwe
.En mijn oudste heeft er ook 1.
Noise cancelling werkt wel het beste als je muziek erbij aanzet bijvoorbeeld.
Hij gaat zonder muziek na een tijdje uit.
.Wat fijn dat je het deelt, daar kunnen wij ook wel wat meequote:
Nou ik kreeg gisteren dé tip om mn ass-kind "normaal" te laten worden, ze moest maar een vriendje zoeken
Dat dacht is ook, ik denk nou dat ga ik gelijk delenquote:
[..]
Wat fijn dat je het deelt, daar kunnen wij ook wel wat mee
Nou, ik ben blij dat je het deed. Ik wist het nog niet, anders had ik het natuurlijk allang geprobeerd!quote:
[..]
Dat dacht is ook, ik denk nou dat ga ik gelijk delen
Zoon 5.5, zwemt met pauzes en overstappen vanaf zijn vierde.
Zit nu op g zwemmen.
Maar ze hebben aangegeven dat als hij zich zo blijft gedragen ze zijn veiligheid niet kunnen garanderen en hij dus niet meer mag komen.
( hij luistert niet en "zwemt" gewoon de andere kant)
Zijn gedrag is wisselend want de ene keer let hij iets beter op dan de andere keer.
Probleem is zijn impulsiviteit. Ik kan zijn veiligheid ook niet garanderen als ik mijn ogen er niet fulltime op heb. Daarom dat het diploma zo belangrijk is.
Ook heb ik geen uitleg meer om hem te motiveren voor het zwemmen.
Bandjes om vindt hij prima. "Daar kan ik toch ook alles mee mama".¹
Mijn zoon zit inmiddels al 4,5 jaar op zwemles voor zijn diploma A… we verwachten wel een interview in de krant als het zwemdiploma eindelijk binnen is.
We zijn vorig jaar overgestapt naar een zwemschool die gespecialiseerd is in ‘probleemgevallen’. Het gaat nu stukken beter. Mijn advies zou dus zijn om te kijken naar een specialistische zwemschool of zwemleraar. Wij hadden dat ook veel eerder moeten doen, maarja.Mijn dochter durfde niet te duiken, want hoofd onder water, daardoor kwam ze helemaal niet meer verder en ze werd hier ook onvoldoende in begeleid. Wij zijn overgestapt naar een andere (weliswaar wel gewoon reguliere) zwemschool, om meerdere redenen, en troffen daar een badmeester die onze dochter écht zag. Bij hem bloeide ze ook helemaal op, vond zwemles weer leuk en durfde zelfs te oefenen met duiken omdat hij haar echt de tijd en ruimte daarin gaf. Vanaf dat moment ging het opeens heel snel en haalde ze al haar diploma's.
Moraal van het verhaal, een andere zwemschool/zwemjuf/zwemmeester kan echt een enorm verschil maken.
Scheelde wel dat ze een badjuf had die goed met haar kon. Er was een andere juf, die had dit niet voor elkaar gekregen, terwijl de jongste het daar prima bij deed.
Ik zou kijken of er misschien een andere zwemschool is of een andere badjuf/-meester. Of 1 op 1, maar dat kost vast ook wel weer een stuk meer...
Maar je schrijft ook dat hij het wel prima vindt met bandjes, dan is de motivatie om te leren zwemmen misschien ook niet zo groot...
Ik snap wel dat je graag wilt dat hij leert zwemmen, als ik je beschrijving zo lees. Hopelijk vind je een alternatief
Edit: even vergeten dat ik er nog 1 heb met autisme (hele recente diagnose
) en dat ging goed die heeft zowel a als b en is echt een waterrat maar deed er wel langer over dan gemiddeld.Als alles zo makkelijk opgelost kon worden zou die persoon de Nobelprijs voor de geestelijke gezondheidszorg moeten winnen...quote:
Nou ik kreeg gisteren dé tip om mn ass-kind "normaal" te laten worden, ze moest maar een vriendje zoeken
Allemaal vragen over hoe zich op dit moment voelt. Tja, eerder deze week voelde hij zich wel zo, maar net op dit moment eigenlijk niet. Elke vraag heeft hij op deze manier over lopen dubben. Geen idee wat er uiteindelijk uit is gekomen. Hopelijk is de huisarts een tikje doortastend en weet ze hem goed door te verwijzen.
Hopelijk kan hij snel ergens terecht voor de benodigde hulp. Heel goed, geen tijd om te twijfelen of terug te krabbelen. Dat had ze goed gezien.
Fijn!quote:
Huisarts was doortastend. Hij heeft morgen al een gesprek met de praktijkondersteuner van de GGZ
Heel goed, geen tijd om te twijfelen of terug te krabbelen. Dat had ze goed gezien.
Voorzichtig positief. Ik hoop zo dat dit in ieder geval tot iets gaat leiden.quote:
Oh @:livelink, wat goed! Hoe voel jij je eronder? Opgelucht ergens? Hopelijk gaan de gesprekken hem helpen!
Ik hoop het ook enorm voor je, en voor hem natuurlijk!quote:
[..]
Voorzichtig positief. Ik hoop zo dat dit in ieder geval tot iets gaat leiden.
Er is dus nog niet echt een probleem, maar dat zou er wel kunnen komen, en om daarbij de leerkracht niet te overbelasten en de rest van de klas te beschermen wilden ze dat voor zijn en moesten ze daarin een harde grens trekken, dan hadden wij als ouders geen keuze meer en zouden ze zich handelingsverlegen laten verklaren en hem doorverwijzen naar cluster 4.
Wij en aanwezige zorgverleners (ambulant begeleider, kinderpsychiater en orthopedagoog)
Hebben nog geopperd om remedial teacher of onderwijsassistent in te schakelen om juf te ontlasten maar remedial teacher hebben ze niet en de onderwijsassistent is alleen voor kinderen die cognitief achterlopen. Toen of we het samenwerkingsverband konden betrekken voor ondersteuning, maar die boden geen ondersteuning maar alleen tlv. Gevraagd of ze dat al geprobeerd hadden. Ja in het verleden, maar niet voor M. want dat had toch geen zin. Uiteindelijk gingen ze het dan toch maar wel proberen, op aanraden van de zorgverleners.
Vandaag mail van de directeur van school. We moeten op gesprek komen. Voor de intern begeleider en de juf was het gesprek niet gemakkelijk geweest. Er is geen onvertogen woord gevallen verder vanuit ons of betrokken zorgverleners. Vind dit echt zo vermoeiend.
[ Bericht 0% gewijzigd door Cygne op 07-02-2025 18:33:35 ]
Dus er is geen probleem, maar omdat er misschien ooit een probleem gaat komen waar juf niet mee kan dealen, willen ze hem maar naar speciaal onderwijs want dan is het in elk geval niet hun probleem. En omdat juf en ib-er het toch was lastig vonden dat de betrokken, specifiek daarvoor opgeleide, zorgverleners andere, minder invasieve oplossingen hadden geopperd voor het nog niet bestaande probleem, worden jullie nu op het matje geroepen?
Mijn hemel. Ik zou toch erg graag die directeur vragen of hij dit zelf nou allemaal erg logisch vindt klinken.. ik zou eerlijk gezegd kijken of een van de zorgverleners ook mee kan, en die de directeur eens flink de waarheid laten zeggen
(maar ik snap ook als je het niet op de spits wil drijven).Is er een mogelijkheid om naar een andere school te gaan? (Misschien heb je dat al eens gezegd, sorry in dat geval).
Mijn zoon zit daar op en de problematiek van de kinderen daar is wel wat meer.
Wel kan een leerkracht van de cluster 4 school advies geven aan de leerkracht op regulier onderwijs. Onze cluster 4 school doet dat wel. Is het proberen waard. Maar weet ook niet in hoeverre deze leerkracht er voor open staat. Zo klinkt ze niet i.i.g.
Snap dat je hier moe van wordt. Dit zouden ze gewoon conform passend onderwijs op hun eigen school moet kunnen handelen.
En nog over mijn eigen kind en zwemles. Laatste paar lessen ging weer wat beter gelukkig.
Hij gaat overigens al naar g-zwemmen.
Ik moet zuchten als ik het lees en dan gaat het niet eens om mijn kind!quote:
Schoolgesprek gehad. Zijn resultaten zijn prima, hij gaat graag naar school, is daar vrolijk, is thuis vrolijk. Valt goed in de groep en heeft een vast clubje vriendjes. Hij heeft soms wat frustraties als iets niet meteen lukt, en hij kan heftig reageren als een ander kind nare dingen zegt of hem pijn doet. Hij kan daar ook weer makkelijk overheen stappen.
Er is dus nog niet echt een probleem, maar dat zou er wel kunnen komen, en om daarbij de leerkracht niet te overbelasten en de rest van de klas te beschermen wilden ze dat voor zijn en moesten ze daarin een harde grens trekken, dan hadden wij als ouders geen keuze meer en zouden ze zich handelingsverlegen laten verklaren en hem doorverwijzen naar cluster 4.
Wij en aanwezige zorgverleners (ambulant begeleider, kinderpsychiater en orthopedagoog)
Hebben nog geopperd om remedial teacher of onderwijsassistent in te schakelen om juf te ontlasten maar remedial teacher hebben ze niet en de onderwijsassistent is alleen voor kinderen die cognitief achterlopen. Toen of we het samenwerkingsverband konden betrekken voor ondersteuning, maar die boden geen ondersteuning maar alleen tlv. Gevraagd of ze dat al geprobeerd hadden. Ja in het verleden, maar niet voor M. want dat had toch geen zin. Uiteindelijk gingen ze het dan toch maar wel proberen, op aanraden van de zorgverleners.
Vandaag mail van de directeur van school. We moeten op gesprek komen. Voor de intern begeleider en de juf was het gesprek niet gemakkelijk geweest. Er is geen onvertogen woord gevallen verder vanuit ons of betrokken zorgverleners. Vind dit echt zo vermoeiend.
Heel simpel gedacht misschien, maar die school kan je beter kwijt zijn dan rijk. Maar de manier waarop vind ik echt niet sjiek. Er is nog geen probleem, maar misschien zou dat ooit wel kunnen ontstaan en dus gaan ze daar nu al op handelen... Ik snap het niet helemaal. Dan kunnen ze toch alle kinderen wel vast doorsturen, want stel je voor dat er een keer een uit zijn slof schiet...
En dat jullie dan op het matje moeten komen vind ik echt bijzonder... ik zou iemand van de hulpverlening meenemen indien mogelijk.
@WinnieWana, geen ervaring met die middelen hier.
Wij hebben volgende week opp-gesprek.van de oudste, ik verwacht niet al te veel rare dingen. Behalve misschien wat minder goede cijfers
. Ik heb de indruk dat ze wel weten hoe ze haar aan het werk moeten krijgen, maar ben benieuwd.Daar komt het wel op neer.quote:
Jeetje @:Cygne ..
Dus er is geen probleem, maar omdat er misschien ooit een probleem gaat komen waar juf niet mee kan dealen, willen ze hem maar naar speciaal onderwijs want dan is het in elk geval niet hun probleem. En omdat juf en ib-er het toch was lastig vonden dat de betrokken, specifiek daarvoor opgeleide, zorgverleners andere, minder invasieve oplossingen hadden geopperd voor het nog niet bestaande probleem, worden jullie nu op het matje geroepen?
Mijn hemel. Ik zou toch erg graag die directeur vragen of hij dit zelf nou allemaal erg logisch vindt klinken.. ik zou eerlijk gezegd kijken of een van de zorgverleners ook mee kan, en die de directeur eens flink de waarheid laten zeggen
Ben ook 32 weken zwanger, heb ijzertekort en hg. M. heeft spanning of zijn zusje wel levend geboren wordt, of ik niet in het ziekenhuis moet blijven want kan fysiek eigenlijk niks. Gevraagd of we even rust mogen qua gesprekken tot na de geboorte, dan kunnen we ook pmt evalueren en zal M. fijner in zijn vel zitten. Dat was prima en dat was ook prima de vorige keer. En dan toch weer een mailtje voor een gesprek dat toch nog even moet, of een zorgplan dat niet klopt, of een gesprek over onze jongste om daar ook een ander plekje voor te zoeken.
En steeds als je doorvraagt blijkt er gewoon weinig aan de hand. Ouders van klasgenootjes waar hij regelmatig speelt (die zijn zo lief om hem wat vaker mee te nemen voor speelafspraakjes herkennen dit beeld ook niet van hem, horen dit ook niet terug van hun kinderen.
Ik heb laatst wel gezegd dat ik het gevoel heb dat kinderen met diagnose niet welkom zijn door deze manier van handelen. Toen de kinderpsychiater en orthopedagoog weg waren benoemde juf dat ik haar daarmee kwetste en dat ze dat écht naar van me vond. Gelukkig was de ambulant begeleider er nog wel bij. Ik zou het prima vinden als hij naar een andere school kan. Ook al rondgevraagd maar geen plek.
En prima als cluster 4 beter was voor hem, maar wij denken van niet. En geen enkele betrokken zorgverlener denkt dat.
[ Bericht 11% gewijzigd door Cygne op 07-02-2025 19:58:49 ]
Misschien goed om dit soort gesprekken op te nemen? Al is het maar voor jezelf om terug te luisteren wat er nu precies is gezegd maar mogelijk ook als bewijs want dit kan een heel lelijk woord tegen woord spel gaan worden ben ik bang. Als je zelf aan het gesprek deelneemt dan mag je opnemen zonder toestemming dus gewoon stiekem met je mobiel ofzo.
Nog niet maar we hebben volgende week een afspraak met de psychiater voor dit soort medicatie. De andere zit sinds een paar maanden aan de Aripiprazol.quote:
Zijn er hier kinderen die pipamperon of risperdal krijgen? En hoe bevalt dat?
Wij denken inmiddels oké, we gaan wel. Maar M. vindt het echt nog steeds heel fijn daar. Heeft elke ochtend zin om naar school te gaan en komt ook blij thuis.
En wat jammer dat zo'n ib-er er dan zo'n stempel op drukt, misschien als de ib-er achter juf zou gaan staan en de juf de mogelijkheid krijgt om de adviezen van de zorgverleners uit te proberen, dat ze kunnen zien dat dingen best kunnen werken.
Maar je krijgt op deze manier de kans niet.
Heb je zelf wel eens contact opgenomen met het samenwerkingsverband?
We hebben voor de jongste contact met het swv, nog niet voor M. Die zijn er door de psz bij betrokken. Die lijken gericht op regulier met ondersteuning en er was nog veel mogelijk.quote:
Cygne, wat een drama.
Heb je zelf wel eens contact opgenomen met het samenwerkingsverband?
Ook voor F. hebben we al mail gehad vanuit school om een andere plek alvast voor hem te zoeken, samen met de psz. Heb toen gezegd dat swv betrokken is en we even afwachten. Dat was oké, maar enthousiast waren ze niet.
Over M. zei ze dat swv eigenlijk ook geen "potjes" meer had voor "gevallen" als die van M en dat dat alleen kon als de gemeente daarvoor zou betalen als er een jeugdconsulent bij ons gezin betrokken zou worden maar dat ze betwijfelde of er wel iets mogelijk zou zijn. De problematiek was niet ernstig genoeg voor ondersteuning op school, een tlv voor cluster 4 zou dan beter zijn.
Komende week inderdaad maar eens een mail aan wagen inderdaad, want chocolade kan ik er niet echt meer van maken.
Haha, hoe krijgen ze het uit de duim gezogenquote:
De problematiek was niet ernstig genoeg voor ondersteuning op school, een tlv voor cluster 4 zou dan beter zijn.
Alles in Nederland is er op gericht om kinderen zo lang mogelijk in regulier onderwijs te houden. Alsof je dan 'even' de stap zet naar cluster 4 onderwijs. Echt, ik kan hier zó boos om worden.
Zeg dan gewoon: wij willen dit niet als school. Dan weet je als ouder waar je aan toe bent. Maar ja, dat mag niet.Dat geloof ik ook nooit. Ik vind ook echt dat als een kind goede resultaten heeft, vrolijk is op school en thuis. Meerdere keren per week speelafspraakjes heeft, de soep ook niet zo heet gegeten wordt. Was dit anders dan stonden we er anders in.quote:
Ik kan me ook niet zo goed voorstellen dat het swv heel makkelijk overgaat naar cluster 4
@Hupje, die indruk hebben wij ook. Van F. verwachten we echt niet dat hij op regulier past. Maar het swv wil die optie nog niet afschuiven.
Wij hebben echt moeten vechten om een tlv voor cluster 4, en dat was met een thuiszitter die het niet meer dan 10 minuten op school uithield, en waarvoor school echt alles uit de kast had gehaald om het te laten slagen. En nog moesten we door een hoop hoepels springen om te laten zien dat het echt niet ging en dat speciaal onderwijs beter voor hem was. Je krijgt zo'n tlv niet zomaar.
Ik snap dat je ook klem zit doordat M er gewoon nog naar school gaat en je wilt dat hij het daar fijn heeft. Dus het is moeilijk om op je strepen te gaan staan. Maar zodra je daar ooit weg bent, zou ik aan iedereen die het maar wil horen - inclusief de onderwijsinspectie en de lokale krant - vertellen hoe deze school actief kinderen met een extra ondersteuningsbehoefte weert.
Yup, daar komt het wel op neer. M. gaat alleen niet naar school als hij echt ziek is en dat vindt hij dan heel stom want hij mist school. Laatst heeft hij met een dekentje tijdens gym naast de juf zitten lezen want hij voelde zich niet helemaal fijn. Hij wilde perse op school blijven en daarna nog afspreken. Bij ophalen de auto onder gespuugd en toen toch weer thuisgehouden. Toen hij weer beter was moest hij veel toetsen inhalen, die hij allemaal goed maakte. Ook weer indicatie voor cluster 4 want hij had de toetsen in kantoor ib-er mogen maken dus zie je wel dat het prikkelarm moet!quote:
Dus het swv denkt voor F - die een grotere ondersteuningsbehoefte heeft - dat regulier onderwijs misschien gewoon wel kan, maar school denkt dat het swv een tlv gaan afgeven voor M - met wie het gewoon goed gaat? Die gaan nog van een koude kermis thuis komen dan. Wat is dit voor ongemotiveerde en incompetente ib'er?
Wij hebben echt moeten vechten om een tlv voor cluster 4, en dat was met een thuiszitter die het niet meer dan 10 minuten op school uithield, en waarvoor school echt alles uit de kast had gehaald om het te laten slagen. En nog moesten we door een hoop hoepels springen om te laten zien dat het echt niet ging en dat speciaal onderwijs beter voor hem was. Je krijgt zo'n tlv niet zomaar.
Ik snap dat je ook klem zit doordat M er gewoon nog naar school gaat en je wilt dat hij het daar fijn heeft. Dus het is moeilijk om op je strepen te gaan staan. Maar zodra je daar ooit weg bent, zou ik aan iedereen die het maar wil horen - inclusief de onderwijsinspectie en de lokale krant - vertellen hoe deze school actief kinderen met een extra ondersteuningsbehoefte weert.
In de schoolgids staat ook dat ze zich continu afvragen of de school wel de juiste plek is. Is het antwoord ja, maken ze een plan bij nee verwijzen ze door.
Vrees dat dit een geval gelijk hebben versus gelijk krijgen is. Denk niet dat de ib-er rust voordat hij weg is. We zijn ook weer andere scholen aan het aanschrijven en gaan dat komende week ook doen bij het swv. Edit, zojuist gedaan.
M. zelf doet het momenteel zo goed. Is ontzettend lief en geduldig met zijn broer, kan goed aangeven waar hij mee zit. Er zijn momenteel best wat veranderingen. F. gaat straks 2 langere dagen naar het mkd, hij wordt wat vaker opgehaald door opa en oma. Vanwege de komst van zijn zusje verandert de indeling in huis op alle vlakken. Kamers, speelgoed. Hij heeft daar zelf ook wat inspraak in. Geeft hem een stukje rust. Hij heeft vooral heel erg veel zin om zijn zusje te ontmoeten en daar ook al hele plannen voor. Dat hij dan bij opa en oma gaat logeren en dan de mooiste tekening gaat maken.
[ Bericht 12% gewijzigd door Cygne op 09-02-2025 14:55:00 ]
Ambulant begeleider was vanochtend hier. Die zei dat het overkwam alsof de keuze al vast staat en er eigenlijk dingen bij verzonnen worden om dat te ondersteunen.
Dat vind ik echt wel bizar. Heb je nog contact kunnen krijgen met het swv?quote:
M. kwam gisteren thuis met een rapport dat echt haaks stond op het gesprek en het opp. Alleen het automatiseren van rekenen was onvoldoende.
Ambulant begeleider was vanochtend hier. Die zei dat het overkwam alsof de keuze al vast staat en er eigenlijk dingen bij verzonnen worden om dat te ondersteunen.
Ik wacht nog op reactie. Juf lijkt overigens wel weer met frisse moed door te gaan. Ze had in het stukje over hem geschreven dat hij veel doorzettingsvermogen heeft, goed vooruit is gegaan en waar ze mee aan de slag wil met hem.quote:
[..]
Dat vind ik echt wel bizar. Heb je nog contact kunnen krijgen met het swv?
Zo te lezen is juf niet persé het probleem... fijn denk ik!quote:
[..]
Ik wacht nog op reactie. Juf lijkt overigens wel weer met frisse moed door te gaan. Ze had in het stukje over hem geschreven dat hij veel doorzettingsvermogen heeft, goed vooruit is gegaan en waar ze mee aan de slag wil met hem.
Maar heel eerlijk, sommige mensen in het onderwijs kunnen erg hun stempel drukken en daar kom je niet zomaar van af.
Nee, die wil echt heel graag. Zorgverleners benoemden wel dat ze er wat teveel bovenop zit. Zo loopt hij graag af en toe alleen in de pauze te wandelen. Dat ziet er heel verloren uit, maar dat is het voor hem niet. Hij vindt het fijn om soms even alleen te spelen.quote:
[..]
Zo te lezen is juf niet persé het probleem... fijn denk ik!
Gisteren hadden ze uitvoering van de schoolmusical, schoolbreed in het theater hier in de stad. Stond hij daar met zijn klas te dansen en te zingen. Op het eind zelfs met alle kinderen van de hele school.
Nog niet, goeie!quote:
@:Cygne Heb je het gesprek met de directeur al gehad? Anders zou je dan het OPP en het rapport mee kunnen nemen en naast elkaar leggen. Dat zou toch duidelijk moeten worden waar het knelt.
Maar heel eerlijk, sommige mensen in het onderwijs kunnen erg hun stempel drukken en daar kom je niet zomaar van af.
Had een mail gestuurd naar een school die qua onderwijsmethode goed lijkt te passen bij de behoeften van M. Ook scoren ze goed qua ondersteuningsprofiel op veel vlakken volgens de site van het swv.
We kregen de reactie dat ze graag met ons in gesprek willen om de mogelijkheden te bespreken. Ik ben heel benieuwd. Als dat wat wordt zou hij een overstap kunnen maken zonder met een vervelend gevoel weg te gaan.
Ik weet inmiddels uit ervaring, dat is zowel voor je kind als voor de ouders een opluchting. Ook al ha die liever gehad dat het niet nodig was om weg te gaan van de eerste school.
Inderdaad. Ik denk niet dat hij past op cluster 4, dat denkt eigenlijk niemand op de ib-er na. Maar als je zelfs met zorgverleners die echt met concrete dingen komen, aangeven dat hij het prima redt op regulier. Maar elke suggestie wordt afgekapt met nee cluster 4 want stél dat hij volgend jaar vastloopt. Of hij is te zachtaardig waardoor andere kinderen hem harder pijn doen, cluster 4? Ambulant begeleider zei ook dat ze niet kijken wat hij nodig heeft. Maar wat zijn de criteria voor tlv voor cluster 4 en hoe zijn die toepasbaar op hem. En die worden ook gerust verzonnen. Hoe oneerlijk ook, kun je toch niet tegenop boksen.quote:
@:Cygne Ga zeker kijken en praten, misschien nog op wel meer scholen. Je weet nu wat er past bij je kind en wat dus kans van slagen heeft. En als een school hem aanneemt met dit onderliggende verhaal, mag je er van uitgaan dat ze er ook voor willen gaan.
Ik weet inmiddels uit ervaring, dat is zowel voor je kind als voor de ouders een opluchting. Ook al ha die liever gehad dat het niet nodig was om weg te gaan van de eerste school.
Heeft die ib-er ervaring met het te laat doorsturen van een kind ofzo?quote:
[..]
Inderdaad. Ik denk niet dat hij past op cluster 4, dat denkt eigenlijk niemand op de ib-er na. Maar als je zelfs met zorgverleners die echt met concrete dingen komen, aangeven dat hij het prima redt op regulier. Maar elke suggestie wordt afgekapt met nee cluster 4 want stél dat hij volgend jaar vastloopt. Of hij is te zachtaardig waardoor andere kinderen hem harder pijn doen, cluster 4? Ambulant begeleider zei ook dat ze niet kijken wat hij nodig heeft. Maar wat zijn de criteria voor tlv voor cluster 4 en hoe zijn die toepasbaar op hem. En die worden ook gerust verzonnen. Hoe oneerlijk ook, kun je toch niet tegenop boksen.
lijkt bijna wel een trauma ofzo.Daar lijkt het wel op ja.quote:
[..]
Heeft die ib-er ervaring met het te laat doorsturen van een kind ofzo?
Hoewel toen ik benoemde dat ik contact had opgenomen met een andere school reageerde ze enthousiast en teleurgesteld toen ik zei dat ze geen plek hadden. Vraag me ook af waarom het swv erbuiten moet blijven behalve dan voor tlv.
Misschien omdat de ib-er zelf ook wel doorheeft dat als swv betrokken wordt, ib-er tik op de vingers krijgt voor absolute onzin uitkramen?quote:
[..]
Daar lijkt het wel op ja.
Hoewel toen ik benoemde dat ik contact had opgenomen met een andere school reageerde ze enthousiast en teleurgesteld toen ik zei dat ze geen plek hadden. Vraag me ook af waarom het swv erbuiten moet blijven behalve dan voor tlv.
Het lijkt me bijzonder frustrerend allemaal, en ik vind het knap hoe je ermee om gaat
Ik mag echt absoluut in mijn handen knijpen met de fijne zorgverleners die betrokken zijn en het oog op M. houden en zich ook niet laten meeslepen. En ook met zijn juf die zich echt inzet.quote:
[..]
Misschien omdat de ib-er zelf ook wel doorheeft dat als swv betrokken wordt, ib-er tik op de vingers krijgt voor absolute onzin uitkramen?
Het lijkt me bijzonder frustrerend allemaal, en ik vind het knap hoe je ermee om gaat
Dat zal inderdaad allemaal enorm helpen! Maar ik doelde nu specifiek op jouquote:
[..]
Ik mag echt absoluut in mijn handen knijpen met de fijne zorgverleners die betrokken zijn en het oog op M. houden en zich ook niet laten meeslepen. En ook met zijn juf die zich echt inzet.
met de HG, ver in je zwangerschap, en dan toch nog de energie vinden om voor M op te komen en al die gesprekken aan te gaan en op een heel fatsoenlijke beleefde manier blijven communiceren ondanks de puinzooi die ervan gemaakt wordt zo. Er zijn denk ik zat mensen die al een keer helemaal uit hun stekker gegaan waren bij zo'n gesprek (wat ik ook niet geheel onbegrijpelijk zou vinden eerlijk gezegd). Dus dit compliment was voor jóú Wat lief!quote:
[..]
Dat zal inderdaad allemaal enorm helpen! Maar ik doelde nu specifiek op jou
Ik houd me ook niet zo best staande hoor, heb de energie niet eens meer me boos te maken. Want het is een grote clusterfuck.
SPOILERHeb ambulante begeleiding voor mezelf want zelf ook diagnose. We hebben gevraagd of de indicatie iets omhoog mocht omdat die bij de verlenging zonder kennisgeving omlaag was gegaan. Mijn ambulant begeleider gaat ook mee naar die gesprekken op school omdat wij mentaal allebei overlopen, mijn man naast zijn baan de praktisch zorg voor kinderen/mij/huishouden doet. Die is goedgekeurd maar de wmo-consulent belde wel nog even naar de begeleider dat ik ook wel heel onhandige keuzes maak door zwanger te raken terwijl ik al twee probleemkinderen (pardon?) heb. Mijn zorgvraag ligt helemaal niet bij de kinderen, maar het gedoe en vechten eromheen. Stom stigma ook. Komt allemaal wel weer goed, maar het is echt ploeteren. Waarmee we dan nog echt mazzel hebben met hoe fijn en makkelijk het dagelijks gezinsleven wel nog steeds is.
Mijn hemel, wat een ontzettend onnodige en ongevoelige opmerking..quote:
[..]
Wat lief!
Ik houd me ook niet zo best staande hoor, heb de energie niet eens meer me boos te maken. Want het is een grote clusterfuck.SPOILERleeg
En met dat erbij vind ik nóg meer dat je het knap doet. Je voelt het zelf misschien niet zo, maar met al deze omstandigheden en dan nog steeds voor je kind opkomen, gesprekken voeren, de juiste mensen betrekken.. dan hou je je wat bij betreft bijzonder goed staande. Dat daar misschien wat mental breakdowns ook bij zitten oid op een ander moment doet daar echt helemaal niks aan af, dat kan bijna niet anders met deze situatie. Ik hoop echt voor je dat die andere school fantastisch blijkt en M er terecht kan en je op die manier zo snel mogelijk van dit gezeik af bent
.quote:
[..]
Mijn hemel, wat een ontzettend onnodige en ongevoelige opmerking..
En met dat erbij vind ik nóg meer dat je het knap doet. Je voelt het zelf misschien niet zo, maar met al deze omstandigheden en dan nog steeds voor je kind opkomen, gesprekken voeren, de juiste mensen betrekken.. dan hou je je wat bij betreft bijzonder goed staande. Dat daar misschien wat mental breakdowns ook bij zitten oid op een ander moment doet daar echt helemaal niks aan af, dat kan bijna niet anders met deze situatie. Ik hoop echt voor je dat die andere school fantastisch blijkt en M er terecht kan en je op die manier zo snel mogelijk van dit gezeik af bent
Zoveel liefde kracht en doorzettingsvermogen
je doet het goed!Ik moet er nog steeds aan wennen dat het op de school van de oudste nu gewoon goed loopt.SPOILERwat een botte opmerking van dat wmo type. Ik lift voor nu nog mee op de indicatie van de oudste, maar dat moet dit jaar omgezet gaan worden, want ze wordt 18. We hadden de laatste jaren steeds dezelfde consulent van de gemeente. Dat was wel een verademing.
Ik moet nog maar zien hoe dat straks gaat als we naar wmo moeten...
In elk geval maar op tijd aan gaan vragen, gelukkig hebben we begeleiding die daarmee kan helpen.
Heel fijn, maar blijkbaar heb ik toch wel een tik gehad van het gedoe met de vorige school. Enige wat de vorige school beter deed dan de huidige, is de snelheid waarmee gereageerd werd op de mail
.Ja, is echt naar. Ik ben echt heel erg blij met die van mij. En ook al is de indicatie op mij, het geeft mij rust, dus dat werkt ook door op de kinderen. Momenteel kijkt ze wat breder om te zorgen dat iedereen mentaal lekker blijft gaan. Ze sluit heel goed aan op mijn hulpvraag maar komt nooit aan mijn autonomie, mijn kinderen zijn dol op haar. Echt dat idee van vangnet en klankbord. Wil dat echt niet kwijt.quote:
Zwaar @:CygneIk moet er nog steeds aan wennen dat het op de school van de oudste nu gewoon goed loopt.SPOILERwat een botte opmerking van dat wmo type. Ik lift voor nu nog mee op de indicatie van de oudste, maar dat moet dit jaar omgezet gaan worden, want ze wordt 18. We hadden de laatste jaren steeds dezelfde consulent van de gemeente. Dat was wel een verademing.
Ik moet nog maar zien hoe dat straks gaat als we naar wmo moeten...
In elk geval maar op tijd aan gaan vragen, gelukkig hebben we begeleiding die daarmee kan helpen.
Heel fijn, maar blijkbaar heb ik toch wel een tik gehad van het gedoe met de vorige school. Enige wat de vorige school beter deed dan de huidige, is de snelheid waarmee gereageerd werd op de mail
Wauw.. wat een ontzettende onsympathieke botte opmerking... Ik lees hier zijdelings mee maar het lijkt of ze alle lompen horken met tunnelvisie op jullie bord hebben gegooid...quote:
[..]
Wat lief!
Ik houd me ook niet zo best staande hoor, heb de energie niet eens meer me boos te maken. Want het is een grote clusterfuck.SPOILERHeb ambulante begeleiding voor mezelf want zelf ook diagnose. We hebben gevraagd of de indicatie iets omhoog mocht omdat die bij de verlenging zonder kennisgeving omlaag was gegaan. Mijn ambulant begeleider gaat ook mee naar die gesprekken op school omdat wij mentaal allebei overlopen, mijn man naast zijn baan de praktisch zorg voor kinderen/mij/huishouden doet. Die is goedgekeurd maar de wmo-consulent belde wel nog even naar de begeleider dat ik ook wel heel onhandige keuzes maak door zwanger te raken terwijl ik al twee probleemkinderen (pardon?) heb. Mijn zorgvraag ligt helemaal niet bij de kinderen, maar het gedoe en vechten eromheen. Stom stigma ook. Komt allemaal wel weer goed, maar het is echt ploeteren. Waarmee we dan nog echt mazzel hebben met hoe fijn en makkelijk het dagelijks gezinsleven wel nog steeds is.
Je bent met recht een mamaleeuw! Ik hoop dat de rust weerkeert voor de geboorte van jullie meisje zodat jullie gewoon eens echt kunnen genieten!
Wat lief.quote:
[..]
Wauw.. wat een ontzettende onsympathieke botte opmerking... Ik lees hier zijdelings mee maar het lijkt of ze alle lompen horken met tunnelvisie op jullie bord hebben gegooid...
Je bent met recht een mamaleeuw! Ik hoop dat de rust weerkeert voor de geboorte van jullie meisje zodat jullie gewoon eens echt kunnen genieten!
Ja, alle horken. Maar daar tegenover staan alle veel fijnere mensen met open blik.
SWV heeft inmiddels ook gereageerd, volgende week belafspraak.
[ Bericht 8% gewijzigd door Cygne op 14-02-2025 15:25:56 ]
Die is zelfs zo fijn dat ik dit jaar heb gedurfd mijn eigen uren omlaag te zetten (het scheelt ook dat de jongens gewoon een eigen begeleider hebben). Al het schoolgebeuren en dergelijke wordt dus op de jongens weggeschreven door de gemeente (en terecht!)
Oh wat fijn! Voor de jongens hebben we geen begeleiding. Maar is eventueel in de toekomst wel mogelijk.quote:
Het lijkt wel alsof het kreng wat ik eerst had nu jouw kant op gestuurd is. Overigens mag je mijn nieuwe regisseur niet hebben, want die is fijn!
Die is zelfs zo fijn dat ik dit jaar heb gedurfd mijn eigen uren omlaag te zetten (het scheelt ook dat de jongens gewoon een eigen begeleider hebben). Al het schoolgebeuren en dergelijke wordt dus op de jongens weggeschreven door de gemeente (en terecht!)
Ik had 1.5, toen verlenging voor 7 maanden maar dan een half uur eraf want mijn plan was niet goed. Maar dat had ze niet gezegd, dus ophoging gevraagd en dat uitgebreid onderbouwd. Dat kreeg ik wel maar dan voor 3 maanden. Want die onhandige keuzes die ik maakte hoefde de belastingbetaler niet voor op te draaien. Had ook niet zwanger kunnen raken bijvoorbeeld of stoppen met werk en vrijwilligerswerk. En trouwens waar was de vader eigenlijk? Ook zijn verantwoordelijkheid. Het was ook strikt verboden om begeleider mee te nemen naar een gesprek. Ik moest gewoon alle gesprekken opnemen en dan moest ik maar tips krijgen over gesprekstechnieken. Prima als dat het punt is, maar dat is niet zo.
Andere consulent vragen. Dit is idioot.quote:
[..]
Oh wat fijn! Voor de jongens hebben we geen begeleiding. Maar is eventueel in de toekomst wel mogelijk.
Ik had 1.5, toen verlenging voor 7 maanden maar dan een half uur eraf want mijn plan was niet goed. Maar dat had ze niet gezegd, dus ophoging gevraagd en dat uitgebreid onderbouwd. Dat kreeg ik wel maar dan voor 3 maanden. Want die onhandige keuzes die ik maakte hoefde de belastingbetaler niet voor op te draaien. Had ook niet zwanger kunnen raken bijvoorbeeld of stoppen met werk en vrijwilligerswerk. En trouwens waar was de vader eigenlijk? Ook zijn verantwoordelijkheid. Het was ook strikt verboden om begeleider mee te nemen naar een gesprek. Ik moest gewoon alle gesprekken opnemen en dan moest ik maar tips krijgen over gesprekstechnieken. Prima als dat het punt is, maar dat is niet zo.
Overstap naar een andere regulier vond hij dan wel een heftige stap. Hij kende natuurlijk ook de individuele casus niet en de beste bedoelingen hadden ze.
Klinkt inderdaad bijzonderquote:
Bijzonder gesprek ook weer met de directeur. Een paar opmerkingen over hoe fijn die cluster 4 school was, dat wij en de zorgverleners hem niet in schoolsetting kenden. Dat de zorg voor F. toch wel écht zwaar klonk. (Eigenlijk in principe niet heel anders dan elke andere peuter). Samenwerkingsverband deed inderdaad niets meer, zei hij want die was net als alle swvs bijna failliet gegaan.
Overstap naar een andere regulier vond hij dan wel een heftige stap. Hij kende natuurlijk ook de individuele casus niet en de beste bedoelingen hadden ze.
En hoezo doet het samenwerkingsverband niets meer want bijna failliet?
En wat heeft de zorg voor F te maken met hoe het met M gaat op school?
Ik snap er niks van
En ja, overstappen naar een andere reguliere school is voor hen natuurlijk wel heftiger. Want dan worden ze met hun neus erop gedrukt dat het probleem dus niet ligt bij of M. regulier aan kan, maar bij (de omgang met M. door) school.
Gisteren ook even met de orthopedagoog gesproken en gezegd dat ik niet denk dat ze dit gaan laten liggen. Zij hebben eigenlijk hun besluit al genomen op school. Ook dat we een gesprek hebben met een andere school. Ze gaf aan dat zij als praktijk daar goede ervaring mee hadden. Meer jonge cliënten van hen zaten daar op school en dat ging goed.
[ Bericht 45% gewijzigd door livelink op 19-02-2025 18:07:05 ]
Directeur gaf zelf aan dat ze er al een tijdje mee bezig waren. Ook met "het hele team", begrijp nu wel dat elk advies en elke suggestie vanuit ons en de zorgverleners werd weggewuifd met "nee hoor, nee nee. Dat gaat niets worden hoor". En weer terug naar die echt heel fijne cluster 4 school. Er was daar een leerling van hen naartoe gegaan en die zat daar heel fijn. Ja, dat zal gerust. Dat was al een thuiszitter.quote:
Snappen ze daar zelf de rol van het swv wel? Ze vertrouwen er kennelijk volledig op dat de aanvraag wordt toegekend.
In december kregen we per mail het opp met voor het eerst de naam van de steunpuntcoordinator en de hulpvraag aan het swv "school vraagt zich af of ze de juiste plaats voor M is om tot leren te komen". Zodat we vanuit hetzelfde uitgangspunt zouden vertrekken wanneer het gesprek was. Of we wilden aanvullen en ondertekenen. Het plan was om dat opp bij de tlv-aanvraag te voegen. Verder is het swv dus nog helemaal niet op de hoogte gesteld. Ik vind het echt een klucht.
Ben echt heel benieuwd wat het swv zegt want de andere scholen zeggen ook unaniem "is het swv al betrokken voor ondersteuning?"
Orthopedagoog stelt zelfs dat ze zich afvraagt of ondersteuning eigenlijk wel nodig is.
Ik geloof nooit dat ze een tlv gaan krijgen, op de website van het swv stond een uitgebreide checklist van de te volgen procedures. Ze zijn van stap 1 naar stap 10 gegaan.
Ja, maar ik maak me wel zorgen over het zelfvertrouwen dat school kennelijk heeft. Het swv is natuurlijk niet nieuw, dus kennelijk hebben ze daar goede ervaringen mee? Ik vind het heel raar. Ik heb in de Ondersteuningsplanraad van ons SWV gezeten als ouder voor het speciaal onderwijs en alles wat ik van jou hoor rijmt niet met wat ik weet. Maar ja, het ene SWV is natuurlijk ook het andere niet. In ons SWV toendertijd werd elke tlv toch wel goed bekeken. Is alleen ook alweer wat jaren geleden dat ik daarbij betrokken was.quote:
[..]
Directeur gaf zelf aan dat ze er al een tijdje mee bezig waren. Ook met "het hele team", begrijp nu wel dat elk advies en elke suggestie vanuit ons en de zorgverleners werd weggewuifd met "nee hoor, nee nee. Dat gaat niets worden hoor". En weer terug naar die echt heel fijne cluster 4 school. Er was daar een leerling van hen naartoe gegaan en die zat daar heel fijn. Ja, dat zal gerust. Dat was al een thuiszitter.
In december kregen we per mail het opp met voor het eerst de naam van de steunpuntcoordinator en de hulpvraag aan het swv "school vraagt zich af of ze de juiste plaats voor M is om tot leren te komen". Zodat we vanuit hetzelfde uitgangspunt zouden vertrekken wanneer het gesprek was. Of we wilden aanvullen en ondertekenen. Het plan was om dat opp bij de tlv-aanvraag te voegen. Verder is het swv dus nog helemaal niet op de hoogte gesteld. Ik vind het echt een klucht.
Ben echt heel benieuwd wat het swv zegt want de andere scholen zeggen ook unaniem "is het swv al betrokken voor ondersteuning?"
Orthopedagoog stelt zelfs dat ze zich afvraagt of ondersteuning eigenlijk wel nodig is.
Ik geloof nooit dat ze een tlv gaan krijgen, op de website van het swv stond een uitgebreide checklist van de te volgen procedures. Ze zijn van stap 1 naar stap 10 gegaan.
Nee het rijmt voor mij ook niet. We hebben natuurlijk voor F al contact met het swv en daar zelf al benoemd dat we regulier niet aannemelijk vinden. Coordinator vond het eigenlijk nog te vroeg om daar uitspraken over te doen en eerst maar eens te kijken hoe zijn ontwikkeling gaat verlopen en dat er op regulier ook best nog wat mogelijk is en dat dat ook de voorkeur heeft wanneer enigzins mogelijk. Wat ik van school hoor, rijmt voor mij ook niet met hoe ik ons swv ervaar.quote:
[..]
Ja, maar ik maak me wel zorgen over het zelfvertrouwen dat school kennelijk heeft. Het swv is natuurlijk niet nieuw, dus kennelijk hebben ze daar goede ervaringen mee? Ik vind het heel raar. Ik heb in de Ondersteuningsplanraad van ons SWV gezeten als ouder voor het speciaal onderwijs en alles wat ik van jou hoor rijmt niet met wat ik weet. Maar ja, het ene SWV is natuurlijk ook het andere niet. In ons SWV toendertijd werd elke tlv toch wel goed bekeken. Is alleen ook alweer wat jaren geleden dat ik daarbij betrokken was.
Heb op hun website de procedure voor tlv bekeken en die ziet er wel echt heel gedegen uit.
Het lijkt me heel sterk dat dat bij een ander SWV heel anders is.
Succes met je gesprek met het SWV @Cygne !
Ja, dat rijmt dus ook wel meer met wat ik weet.quote:
Ik werk op een cluster 4 SO school en wij moeten soms praten als brugman om een kind waarmee het goed gaat (door de omstandigheden op onze school) bij ons op school te mogen houden.
Het lijkt me heel sterk dat dat bij een ander SWV heel anders is.
Succes met je gesprek met het SWV @:Cygne !
Lijkt mij ook sterk en ik heb oprecht alleen prettige ervaring met het swv. Bij F werd er natuurlijk achterstand gesignaleerd op de psz, in overleg met ons is er toen iemand van het swv gekomen. Heel prettig gesprek mee gehad, was ook oprecht geïnteresseerd in wat F. had. Ik heb nog wat ledenbladen gestuurd waar ze ook inhoudelijk op gereageerd heeft. Echt heel meedenkend in alle opzichten.quote:
Ik werk op een cluster 4 SO school en wij moeten soms praten als brugman om een kind waarmee het goed gaat (door de omstandigheden op onze school) bij ons op school te mogen houden.
Het lijkt me heel sterk dat dat bij een ander SWV heel anders is.
Succes met je gesprek met het SWV @:Cygne !
De mail die ik stuurde over M wordt ook zo op gereageerd.
Dat klinkt goed. Wat is nu de volgende stap? Gaan zij je helpen in gesprek te gaan met school of moet je dit zelf gaan overbrengen?quote:
Gesprek gehad met het swv, tlv voor cluster 4 geven ze zeker niet zomaar af. Ze willen dan sowieso een MDO met alle betrokken zorgverleners. Er moeten handelingsadviezen gegeven worden. Die moeten een geruime tijd en aantoonbaar goed toegepast worden. Dan moet dat geevalueerd in weer een MDO, worden er nog andere dingen geprobeerd. Dan ga je het over plaatsing elders hebben, liefst regulier. Mocht dat niet werken wordt sbo danwel so overwogen. Tenzij echt acute situaties zoals ernstige gedragsproblemen of thuiszitters.
School staat volgens mij nog bij het toepassen van de handelingsadviezen ... fijn dat je wel meer duidelijkheid hebt nu!quote:
Gesprek gehad met het swv, tlv voor cluster 4 geven ze zeker niet zomaar af. Ze willen dan sowieso een MDO met alle betrokken zorgverleners. Er moeten handelingsadviezen gegeven worden. Die moeten een geruime tijd en aantoonbaar goed toegepast worden. Dan moet dat geevalueerd in weer een MDO, worden er nog andere dingen geprobeerd. Dan ga je het over plaatsing elders hebben, liefst regulier. Mocht dat niet werken wordt sbo danwel so overwogen. Tenzij echt acute situaties zoals ernstige gedragsproblemen of thuiszitters.
Wél heel fijn dat zij dus wel een heel degelijk stappenplan eisen voor eea al dan niet in gang gezet kan worden. Lijkt me prettig ook voor jou om te merken dat zij hier inderdaad zich gewoon niet aan de juiste procedures houden en het dus écht aan school/ib-er ligt hoe het nu gaat. Voor zover je daar nog aan twijfelde
Heb ik kunnen aangeven inderdaad. Ze heeft het ook op de mail gezet. Ib-er dient een MDO aan te vragen en van daaruit kunnen ze verder kijken. Ze ging ook navragen bij de steunpuntcoordinator van onze regio hoe het kon dat school dat beeld had dat een tlv een eerste optie kon zijn. (Zij is van andere regio vanwege neutraal advies). De andere optie was om de overstap naar de andere school indien mogelijk door te zetten. Ze gaf wel aan dat men bij een autismediagnose snel in een kramp geschoten wordt. En dat er soms te snel een overplaatsing wordt aangevraagd en soms wacht men juist te lang. En dat je dus echt gedegen vanuit alle invalshoeken moet kijken wat nou het beste is.quote:
Heb je ook in het gesprek kunnen aangeven dat wat je nu van hen hoort totaal niet strookt met wat school jou vertelt (dat swv niks kan doen blabla)? En dat er al handelingsadviezen gegeven zijn vanuit betrokken zorgprofessionals maar dat deze niet worden nageleefd? Kan me voorstellen dat dat ook wel iets is wat het swv zou willen weten. En verder wat SaskiaR vraagt.
Wél heel fijn dat zij dus wel een heel degelijk stappenplan eisen voor eea al dan niet in gang gezet kan worden. Lijkt me prettig ook voor jou om te merken dat zij hier inderdaad zich gewoon niet aan de juiste procedures houden en het dus écht aan school/ib-er ligt hoe het nu gaat. Voor zover je daar nog aan twijfelde
Klinkt als een heel prettig gesprek en prettige gesprekspartnerquote:
[..]
Heb ik kunnen aangeven inderdaad. Ze heeft het ook op de mail gezet. Ib-er dient een MDO aan te vragen en van daaruit kunnen ze verder kijken. Ze ging ook navragen bij de steunpuntcoordinator van onze regio hoe het kon dat school dat beeld had dat een tlv een eerste optie kon zijn. (Zij is van andere regio vanwege neutraal advies). De andere optie was om de overstap naar de andere school indien mogelijk door te zetten. Ze gaf wel aan dat men bij een autismediagnose snel in een kramp geschoten wordt. En dat er soms te snel een overplaatsing wordt aangevraagd en soms wacht men juist te lang. En dat je dus echt gedegen vanuit alle invalshoeken moet kijken wat nou het beste is.
Ja, geeft wel echt rust. Ze bleef heel professioneel maar moest ook wel lachen om het feit dat ze bijna failliet zouden zijn "oh dat wist ik niet joh".quote:
[..]
Klinkt als een heel prettig gesprek en prettige gesprekspartner
Ik zei dat wij het wel beangstigend vonden. De harde grens en het geen keuze meer hebben. Maar dat leek haar niet aan de orde. M heeft nu vakantie dus we nemen even rust, na de vakantie gesprek met die andere school en dan kijken we vanuit daar verder.
quote:
Bijzonder gesprek ook weer met de directeur. Samenwerkingsverband deed inderdaad niets meer, zei hij want die was net als alle swvs bijna failliet gegaan.
De Samenwerkingsverbanden zijn juist stinkend rijk
https://www.aob.nl/actuee(...)amenwerkingsverband/
Echt super failliet.quote:
[..]
De Samenwerkingsverbanden zijn juist stinkend rijk
https://www.aob.nl/actuee(...)amenwerkingsverband/
Vandaag diagnose van de oudste gekregen. Conclusie is dat de onderliggende oorzaak van alle angst en dwang dus autisme is. Het is goed dat we dat weten, want dat betekent dat we het niet aanvliegen als een angststoornis of OCD, maar vanuit de gedachte dat het door haar autisme komt.
Even laten bezinken, plan de campagne bedenken met het behandelteam, en dan gaan we het ook met haar bespreken. Ben heel benieuwd hoe ze erop reageert. Want haar beeld van autisme is gebaseerd op hoe haar broertje is, en bij haar uit het zich heel anders. Maar ik denk dat ze ook wel een beetje opgelucht zal zijn, want ze vraagt zich al heel lang af waarom veel dingen voor haar zoveel moeilijker zijn dan voor anderen, en nu hebben we in ieder geval een verklaring.
En verder verandert er helemaal niks natuurlijk, wand ze is nog steeds hetzelfde geweldige kind als voor de diagnose
Fijn dat er een verklaring is voor de angst- en dwang...quote:
Nou, het is officieel: ik ben de enige bij ons thuis die geen ASS heeft
Vandaag diagnose van de oudste gekregen. Conclusie is dat de onderliggende oorzaak van alle angst en dwang dus autisme is. Het is goed dat we dat weten, want dat betekent dat we het niet aanvliegen als een angststoornis of OCD, maar vanuit de gedachte dat het door haar autisme komt.
Even laten bezinken, plan de campagne bedenken met het behandelteam, en dan gaan we het ook met haar bespreken. Ben heel benieuwd hoe ze erop reageert. Want haar beeld van autisme is gebaseerd op hoe haar broertje is, en bij haar uit het zich heel anders. Maar ik denk dat ze ook wel een beetje opgelucht zal zijn, want ze vraagt zich al heel lang af waarom veel dingen voor haar zoveel moeilijker zijn dan voor anderen, en nu hebben we in ieder geval een verklaring.
En verder verandert er helemaal niks natuurlijk, wand ze is nog steeds hetzelfde geweldige kind als voor de diagnose
Ik heb voordat ik een ass-diagnose kreeg ook de diagnose ocd gekregen. Die niet klopte, maar die ik nu vanuit ass, wel heel goed kan verklaren.
Ja dit is dus precies zoietsquote:
[..]
Fijn dat er een verklaring is voor de angst- en dwang...
Ik heb voordat ik een ass-diagnose kreeg ook de diagnose ocd gekregen. Die niet klopte, maar die ik nu vanuit ass, wel heel goed kan verklaren.
Heeft het jou geholpen om te weten dat het geen ocd is maar ass?Er lag voor haar al een ADHD-diagnose. Daarvan is nu ook de vraag of die wel klopt. Maar zonder methylfenidaat kan ze zich echt niet concentreren in de klas, dus ongeacht of het labeltje klopt blijft dus medicatie nodig. We gaan nu wel kijken of dit wel de beste medicatie voor haar is, want ze lijkt er wat neerslachtig van te worden, en een ssri zou misschien wel (tijdelijk) heel fijn zijn om de scherpe randjes af te halen van alle spanning en stress die ze nu continu voelt. Maar daar mag de kinderpsychiater binnenkort een ei over leggen
Mijn jongste heeft een ASS diagnose en zij krijgt nu ook methylfenidaat. Die medicatie wordt ook bij ass voorgeschreven (in haar geval door teveel last van prikkels en daardoor verslechterde concentratie). Naar dat ze daar neerslachtig van wordt. Dat ga ik ook in de gaten houden want ze kan sws wel wat zware gedachten hebben.quote:
[..]
Ja dit is dus precies zoiets
Er lag voor haar al een ADHD-diagnose. Daarvan is nu ook de vraag of die wel klopt. Maar zonder methylfenidaat kan ze zich echt niet concentreren in de klas, dus ongeacht of het labeltje klopt blijft dus medicatie nodig. We gaan nu wel kijken of dit wel de beste medicatie voor haar is, want ze lijkt er wat neerslachtig van te worden, en een ssri zou misschien wel (tijdelijk) heel fijn zijn om de scherpe randjes af te halen van alle spanning en stress die ze nu continu voelt. Maar daar mag de kinderpsychiater binnenkort een ei over leggen
Andere dochter krijgt aripiprazol. Hoewel de meltdowns wegblijven, heeft het de spanning rondom het naar school gaan nog niet afgenomen. Volgende week belafspraak met de psychiater. En over weken weer verleg met de behandelaars want we drijven weer een beetje af van het doel
Ik zie vanuit mijn vakgebied ADHD en ASS een beetje als een continuum. Beide zijn neurobiologische “stoornissen”, waarbij je aan het ene eind de “stuiterende ADHD’er” en het andere eind de “klassiek autist” hebt. Maar dat zijn de uitersten die je zelden ziet. Alles daar tussen zit in grijzer gebied: kinderen met kenmerken van zowel ass als adhd. 80% van de kinderen met ass heeft ook kenmerken van adhd en vice versa. Het is per kind dan zoeken wat werkt (en dat is niet zelden dus bijv. methylfenidaat ook bij kinderen met ass). De (mediacamenteuze) behandeling moet zich niet enkel focussen op de “diagnose”, maar veel meer op de klachten die het individuele kind heeft, dus altijd goed om dat in gedachten te houden! Fijn dat er een kinderpsychiater meedenkt!quote:
[..]
Ja dit is dus precies zoiets
Er lag voor haar al een ADHD-diagnose. Daarvan is nu ook de vraag of die wel klopt. Maar zonder methylfenidaat kan ze zich echt niet concentreren in de klas, dus ongeacht of het labeltje klopt blijft dus medicatie nodig. We gaan nu wel kijken of dit wel de beste medicatie voor haar is, want ze lijkt er wat neerslachtig van te worden, en een ssri zou misschien wel (tijdelijk) heel fijn zijn om de scherpe randjes af te halen van alle spanning en stress die ze nu continu voelt. Maar daar mag de kinderpsychiater binnenkort een ei over leggen
Klinkt aannemelijk. M. heeft beide diagnoses en ik heb alleen een ass diagnose maar scoorde ook voor adhd hoog, maar was te verklaren vanuit onderliggend ass. Zelf veel baat bij methylfenidaat. M. ook, maar die werd er neerslachtig van en ging ook meer piekeren en werd wat sneller boos.quote:
[..]
Ik zie vanuit mijn vakgebied ADHD en ASS een beetje als een continuum. Beide zijn neurobiologische “stoornissen”, waarbij je aan het ene eind de “stuiterende ADHD’er” en het andere eind de “klassiek autist” hebt. Maar dat zijn de uitersten die je zelden ziet. Alles daar tussen zit in grijzer gebied: kinderen met kenmerken van zowel ass als adhd. 80% van de kinderen met ass heeft ook kenmerken van adhd en vice versa. Het is per kind dan zoeken wat werkt (en dat is niet zelden dus bijv. methylfenidaat ook bij kinderen met ass). De (mediacamenteuze) behandeling moet zich niet enkel focussen op de “diagnose”, maar veel meer op de klachten die het individuele kind heeft, dus altijd goed om dat in gedachten te houden! Fijn dat er een kinderpsychiater meedenkt!
Meedenkende kinderpsychiater is echt goud waard.
Het was voor mij wel een bevestiging dat het dus geen ocd was. Ik heb dat toen gelijk gezegd dat ik helemaal niet aan de criteria voldeed, maar zij vonden van wel. Hebben toen ook niet verder gekeken.quote:
[..]
Ja dit is dus precies zoiets
Er lag voor haar al een ADHD-diagnose. Daarvan is nu ook de vraag of die wel klopt. Maar zonder methylfenidaat kan ze zich echt niet concentreren in de klas, dus ongeacht of het labeltje klopt blijft dus medicatie nodig. We gaan nu wel kijken of dit wel de beste medicatie voor haar is, want ze lijkt er wat neerslachtig van te worden, en een ssri zou misschien wel (tijdelijk) heel fijn zijn om de scherpe randjes af te halen van alle spanning en stress die ze nu continu voelt. Maar daar mag de kinderpsychiater binnenkort een ei over leggen
Pas jaren later (ik was 32 en had 2 kinderen), kreeg ik de diagnose ass.
Helpt het mij? Het "helpt" in die zin dat het voor mij nu meer een soort signaal is dat er iets niet lekker loopt.
Hoe meer onduidelijkheid er is, hoe meer behoefte ik heb aan controle en hoe meer ik neig naar dwangmatigheden om toch nog ergens houvast te houden ofzo.
Vaak een teken dat ik teveel hooi op mijn vork heb en dingen anders moet doen.
SPOILERen dan ga je vrijwillig je huis laten verbouwen...
Zo kijk ik er ook tegenaan. Het zit in het verlengde van elkaar, en eigenlijk maakt het labeltje niet uit - het gaat er vooral om dat er adequate hulp komt. Er zit een heel team bovenop (het gaat om hoogspecialistische jeugdGGZ vanwege de complexiteit) dus daar heb ik wel vertrouwen inquote:
[..]
Ik zie vanuit mijn vakgebied ADHD en ASS een beetje als een continuum. Beide zijn neurobiologische “stoornissen”, waarbij je aan het ene eind de “stuiterende ADHD’er” en het andere eind de “klassiek autist” hebt. Maar dat zijn de uitersten die je zelden ziet. Alles daar tussen zit in grijzer gebied: kinderen met kenmerken van zowel ass als adhd. 80% van de kinderen met ass heeft ook kenmerken van adhd en vice versa. Het is per kind dan zoeken wat werkt (en dat is niet zelden dus bijv. methylfenidaat ook bij kinderen met ass). De (mediacamenteuze) behandeling moet zich niet enkel focussen op de “diagnose”, maar veel meer op de klachten die het individuele kind heeft, dus altijd goed om dat in gedachten te houden! Fijn dat er een kinderpsychiater meedenkt!
Fijn dat jullie op de goede plek terecht zijn gekomen!quote:
[..]
Zo kijk ik er ook tegenaan. Het zit in het verlengde van elkaar, en eigenlijk maakt het labeltje niet uit - het gaat er vooral om dat er adequate hulp komt. Er zit een heel team bovenop (het gaat om hoogspecialistische jeugdGGZ vanwege de complexiteit) dus daar heb ik wel vertrouwen in
Net bij ophalen ook even kort de juf gesproken. Zij vond het ook als een prettige plek klinken voor M. Ze begreep de weerstand voor cluster 4 en wij hebben aangegeven dat we het wel met ze eens zijn dat de grote stamgroepen van deze jenaplan niet ideaal zijn. De hopelijk nieuwe school is wel regulier maar heeft de aandacht en groepsgrootte van een sbo.
De huidige school weet dus dat jullie verder aan het kijken zijn?
Ja, we hebben de juf even persoonlijk gesproken. Naar directeur en ib-er een mail gestuurd dat de andere school contact zal opnemen. Heb benoemd dat wij cluster 4 niet de plek vinden voor M. maar dat hij wellicht beter gedijt op een school met kleinere klassen. Ik kreeg een mail terug dat er een verschil van inzicht was tussen school en ons hoe M is en dat hij het jammer vindt dat we deze keuze hebben gemaakt en dat ze altijd integer en respect naar M toe hadden gehandeld. Maar ik blijf de stap diagnose - tlv een beetje heftig vinden. Ook krijgen we niet helemaal helder waarom cluster 4 de enigd optie is en op welke manier ons beeld van M dan zo radicaal anders is. Want veel verder dan dat hij af en toe vastloopt als iets niet meteen lukt en heftig reageren als iemand hem fysiek pijn doet komen we eigenlijk niet.quote:
Dat klinkt mooi @:Cygne
De huidige school weet dus dat jullie verder aan het kijken zijn?
We hebben vandaag overleg gehad met de kinderpsychiater en dochter gaat nu naast methylfenidaat ook aripiprazole krijgen. In de hoop dat dat haar wat rust brengt en dat daardoor de stress en de dwang minder worden. Ook met het oog op de stap naar de middelbare school (dochter zit nu in groep 7), want de psychiater schatte in dat ze dan ook echt wel wat extra ondersteuning kan gebruiken, en dan is het handig als de boel tegen die tijd goed ingesteld is.quote:
[..]
Mijn jongste heeft een ASS diagnose en zij krijgt nu ook methylfenidaat. Die medicatie wordt ook bij ass voorgeschreven (in haar geval door teveel last van prikkels en daardoor verslechterde concentratie). Naar dat ze daar neerslachtig van wordt. Dat ga ik ook in de gaten houden want ze kan sws wel wat zware gedachten hebben.
Andere dochter krijgt aripiprazol. Hoewel de meltdowns wegblijven, heeft het de spanning rondom het naar school gaan nog niet afgenomen. Volgende week belafspraak met de psychiater. En over weken weer verleg met de behandelaars want we drijven weer een beetje af van het doel
Qua schooladvies vind ik het ook nog wel interessant hoe dit gaat uitpakken. Juf zei in feite dat ze hartstikke slim is maar dat ze niet wil dat dochter de stress op school straks niet kan handelen, en daarom had ze het voorlopig advies lager ingestoken. En helemaal prima als dat uiteindelijk gewoon kloppend en passend blijkt te zijn, maar ik ben ook wel heel benieuwd wat er in het verschiet ligt als we hopelijk de stress en spanning en angst in kunnen dammen.
Slim.quote:
[..]
We hebben vandaag overleg gehad met de kinderpsychiater en dochter gaat nu naast methylfenidaat ook aripiprazole krijgen. In de hoop dat dat haar wat rust brengt en dat daardoor de stress en de dwang minder worden. Ook met het oog op de stap naar de middelbare school (dochter zit nu in groep 7), want de psychiater schatte in dat ze dan ook echt wel wat extra ondersteuning kan gebruiken, en dan is het handig als de boel tegen die tijd goed ingesteld is.
Qua schooladvies vind ik het ook nog wel interessant hoe dit gaat uitpakken. Juf zei in feite dat ze hartstikke slim is maar dat ze niet wil dat dochter de stress op school straks niet kan handelen, en daarom had ze het voorlopig advies lager ingestoken. En helemaal prima als dat uiteindelijk gewoon kloppend en passend blijkt te zijn, maar ik ben ook wel heel benieuwd wat er in het verschiet ligt als we hopelijk de stress en spanning en angst in kunnen dammen.
Mijn meiden zitten nu in groep 8 en het is echt drama. Dochter 1 gaat gemiddeld 1 a 2 dagen niet naar school door spanning die zich alleen openbaart als ze voor de deur van de school staat (dan blokkeert ze) en dochter 2 gaat sociaal-emotioneel voor geen meter in de klas. Ik ben zo blij dat we vroeg zomervakantie hebben, ik ben echt helemaal klaar met alles.
Hier scoren ze ook lager dan ze volgens de iq test zouden moeten scoren. Nou ja, prima. Ik ben inmiddels al dolgelukkig als ze uberhaupt ooit van school komen met een diploma.
Hoe kijken ze zelf naar de stap naar de middelbare? En hoe hebben jullie een keuze voor een school gemaakt?
Mijn oudste zit op vwo (5e nu) en we hebben het er op school ook wel eens over gehad of ze niet moest afstromen omdat het allemaal te veel was.
Maar dat zou op de havo niet anders worden, het was niet zozeer het cognitieve wat te veel is, maar het hele schoolgebeuren.
Ze is vorig jaar overgestapt naar een autismeklas en het is nu nog steeds veel, maar niet meer TE veel.
Volgende week komt de ib-er van de hopelijk nieuwe school observeren bij M. in de klas, aansluitend nabespreken. Ik vind het spannend, huidige school is niet enthousiast over onze wens overstap naar andere reguliere school. Ze zien hem anders dan wij en de zorgverleners en betreuren het dat ons verschil van inzicht ons heeft doen besluiten tot deze keuze.
Gelukkig lijkt M. er weinig last van te hebben. Hij heeft veel baat bij PMT en maakt ook eindelijk goede sprongen bij zwemles.
Zo bizar dat het bij F. zo soepel loopt terwijl daar toch een stuk meer verschillende partijen bij betrokken zijn.
Dat kan een andere bewoording zijn voor 'vervelend als een andere reguliere school het wel kan, dat laat ons onvermogen zien'quote:
huidige school is niet enthousiast over onze wens overstap naar andere reguliere school. Ze zien hem anders dan wij en de zorgverleners en betreuren het dat ons verschil van inzicht ons heeft doen besluiten tot deze keuze.
Mijn ervaring is dat als je als ouders een goed en open gesprek hebt gehad met een nieuwe school en je hebt uitgelegd hoe de huidige school er in staat, zij die informatie ook al in hun achterhoofd hebben bij het kijken op en praten met de andere school.
Ik duim voor jullie!
Ja, dat denk ik wel. Ze hebben ons ook geholpen met hoe in te steken bij huidige school.quote:
[..]
Dat kan een andere bewoording zijn voor 'vervelend als een andere reguliere school het wel kan, dat laat ons onvermogen zien'
Mijn ervaring is dat als je als ouders een goed en open gesprek hebt gehad met een nieuwe school en je hebt uitgelegd hoe de huidige school er in staat, zij die informatie ook al in hun achterhoofd hebben bij het kijken op en praten met de andere school.
Ik duim voor jullie!
De een wil niet, de ander kan niet wachten. Het is natuurlijk ook spannend en een hele stap. Maar dochter 1 blokkeert helemaal door de spanning. Ze gaan volgend jaar eerst een tussenjaar doen, hopelijk kunnen ze daar nog wat extra groeien. Ook een beetje een do or die jaar wat betreft dochter 1. Hopelijk zijn ze na dit jaar sociaal-emotioneel wat sterker en gewend aan het concept middelbare school. En ja, het is wel veel stress. Ook het feit dat hun problematiek zo van elkaar verschilt maar wel met elkaar verweven is.quote:
Jemig @:Kyara , wat rot. Dat zal jou zelf ook een hoop stress opleveren.
Hoe kijken ze zelf naar de stap naar de middelbare? En hoe hebben jullie een keuze voor een school gemaakt?
Spannend @Cygne Fijn dat de nieuwe school al helemaal op de hoogte is.
SPOILERIk lees en schrijf hier al enige tijd (een beetje) mee, zie en voel veel herkenning. Toch voel ik mij een vreemde eend in de bijt, voel ik mij steeds bezwaard. Jewel (8) heeft namelijk geen officiële ASS diagnose. Toen zij vier was en we bij de 1e psycholoog kwamen, werd ADHD (het onoplettende type, ADD) geconstateerd, dat staat op papier. Hij vermoedde ook niveau 1 autisme, maar wilde dat verder (laten) uitzoeken omdat ze zo jong was en een meisje. En ASS bij meisjes is nu eenmaal vaak gecompliceerder. Hij raadde aan dat we ons zouden inschrijven bij een psychiater omdat de problematiek best groot was en hij vermoedde dat er een punt zou komen waarop we medicatie moesten overwegen. Zodoende hebben we ons ingeschreven bij een psychiaterpraktijk en sindsdien (nu ruim 2 jaar denk ik) zitten bij onze huidige praktijk.
Even helemaal naar het begin. Sorry als het te lang of langdradig is, ik ben lang van stof maar zal proberen zo kort mogelijk te zijn.
ASS en ADHD zit in de familie. Mijn vader heeft ASS, ik sta zelf ingeschreven voor diagnostiek (want alle puzzelstukjes vielen voor mij op de juiste plek toen ik mij n.a.v. Jewel ging inlezen over autisme bij meisjes en vrouwen). Mijn moeder heeft ADHD. Toen Jewel een baby was begon ze met 'flapping' en steeds heen en weer rollen. Het viel mij op, want met mijn vader in het achterhoofd hield ik een scherp oog op de toen voor mij bekende typische ASS signalen. Het werd door mijn omgeving echter weggewuifd, want ze was te jong. Diezelfde omgeving ziet nu wel ASS overigens, en zeggen dat je het altijd al kon zien, maar dat terzijde. Jewel was een rustige baby, kon uren naar het plafond staren. Toen ze haar stem ontdekte maakte ze nonstop geluidjes, rolde al 'waah waah waah' heen en terug. Haar eerste woordjes zei ze toen ze 8 maanden was, met 2 jaar sprak ze in volzinnen. Motorisch ging het moeizaam, met echt kruipen begon ze ruim na haar 1e verjaardag. Lopen deed ze gemiddeld, vlak nadat ze begon te kruipen, met zo'n 15 maanden. Ze viel echter vaak, wist niet hoe ze zichzelf op moest vangen. Dat viel bij de opvang zodanig op dat ze haar daar hebben 'leren vallen' door haar te leren zichzelf op te vangen. Verder kwam ze motorisch ook onbeholpen over, klungelig, haar manier van lopen en bewegen waren houterig, zodanig dat vrienden aangaven dat ze misschien lichamelijk ergens aan zou kunnen lijden.
Speelgoed boeide haar niet, de opvang vroeg ons op een gegeven moment waar ze thuis mee speelde want daar kwam ze niet tot weinig tot spel. Ze hield van vormen, rangschikken, zitten en kijken. Ze kon andere kinderen uren observeren, maar speelde niet mee. Als ze wel mee wilde spelen, nam ze het hele spel over. Bij de opvang was het altijd paniek met het wegbrengen, ook als wij weg waren bleef ze lange tijd door huilen. Op een gegeven moment hebben ze besloten om haar te laten opstarten bij de babygroep, die was afgezonderd namelijk, toen pas stopte het huilen. Het in- en uitlopen van alle ouders en kinderen bleek te trigger te zijn. Vreemde mensen vond Jewel doodeng, daar zei ze geen woord tegen. Van onbekende mannen ging ze huilen, ook als de pakketbezorger voor de deur stond.
Verandering heeft ze altijd spannend gevonden. Alles wat onverwachts is, is eng. Van harde geluiden viel ze als kind letterlijk om, op foto's zie je ook terug dat ze de handen over haar oren heeft als er bijvoorbeeld een feestje was op de opvang of in de kleuterklas. Sinds groep 3 heeft ze een koptelefoon, dat helpt haar goed. Het keerpunt thuis kwam toen ze ruim 3 was. Corona kwam, ze kon niet meer naar de opvang of naar opa en oma. We verhuisden in diezelfde periode, een paar maanden later begon ze in groep 1. Haar hele wereld was in één klap anders, en Jewel zelf ook. Van een intens verlegen en stil meisje, werd ze clownesk en luidruchtig. Dat sloeg al snel om in flinke agressie. Hiermee kwamen we bij de psycholoog, waar ze de 1e afspraak de vloer heeft afgelikt (dat deed ze vaker), tegen de glazen deuren aanliep, mij in mijn enkels beet en waar ze alle vragen van de psycholoog vakkundig ontweek door er steeds overheen te praten. De Jewel zoals wij haar kennen.
Op school volgde even later ook onderzoek plaats. Cognitief liep (en loopt) ze lekker mee, uit de IQ test kwam ook een gemiddeld IQ met een voor de psycholoog ongekend hoge verwerkingssnelheid. Het viel de juf op dat Jewel dichtsloeg in groepen. Als ze de beurt kreeg kwam er niets uit, maar als ze de beurt niet had praatte ze door haar klasgenootjes heen. Ook hier zeiden ze dat ze moeilijk tot spel kwam. Spelen met andere kinderen lukte alleen op haar manier, ze nam het spel vaak over. Maar liever nog speelde ze alleen, op haar manier. Onverwachte dingen vond ze ook op school spannend. Als ze een puzzel maakte en de juf schoof de stukjes wat meer door elkaar omdat Jewel haar eigen trucjes had ontdekt om het makkelijker te maken, sloeg ze helemaal dicht. Als er opeens versiering op school hing, voor een feestje of een viering, durfde ze niet meer naar binnen toe. Ze liet (en nog steeds) dingen niet zien voordat ze ze kon. Ze herkende geen emoties bij andere kinderen, ging er aan voorbij of kopieerde het juist. Ze maakte geen tot weinig oogcontact. De juf gaf aan dat Jewel naar een punt tussen de wenkbrauwen keek, het was ons zelfs nog nooit direct opgevallen, maar ze had gelijk. Tot en met begin groep 4 hebben wij Jewel letterlijk over de drempel naar binnen moeten duwen op school en moet de juf haar overpakken. Zodra ze de drempel over is, zet ze haar masker op. Zodra school over is ze, stort ze weer in.
Het niet herkennen van emoties, zagen wij ook. Ze was 4 of 5 toen ze een klasgenootje zag vallen van de fiets, hij had zich bezeerd. Zij moest lachen en ik legde uit dat dat niet netjes was, dat hij verdrietig was. Een paar weken later reden we op precies dat punt achter datzelfde klasgenootje. 'Als hij nu valt, mag ik dus niet lachen', verkondigde Jewel tegen mij. Toen ze een jaar of 6 was en we naar de Djambo gingen, aangaven dat ze lief moesten zijn omdat het de keer daar voor was geëscaleerd met Jewel, vroeg Jewel wat lief zijn dan voor ons betekende. We moesten het haar feitelijk uitleggen en zij herhaalde alles wat we zeiden. Dit is het moment waarop wij haar en onze emoties zijn gaan 'vertalen', omdat we zagen dat ze ermee worstelde. Ze lachte (nog steeds) ons uit als wij verdrietig waren bijvoorbeeld. We zijn bij alles gaan benoemen wat het was: mama is verdrietig, mama's huilen soms ook. Als zij huilde, gaven we aan dat dat goed was, laat die tranen maar stromen, en hoe voelt je je daarna? Boos zijn mag, laten we samen op zoek gaan naar een manier om gezond boos te zijn zonder dat je anderen pijn doet. Etc.
We kwamen bij de huidige psychiaterpraktijk. Daar erkenden ze ADD. ASS herkenden zij niet en ze zagen totaal geen noodzaak om dit verder uit te zoeken. De psychiater had Jewel immers 15 minuten gezien en gesproken terwijl ze aan het tekenen was, en ze kon prima een wederkerig gesprek met haar voeren. Case closed.
We hebben via deze praktijk wel IPG gekregen, gelet op de agressie. Na een paar dagen gaf de begeleidster aan dat Jewel medicatie zou moeten krijgen, ze kon niks met haar agressie en boosheid en was bang dat het IPG traject anders niet zou slagen. Zo gebeurde het dat Jewel resperidon kreeg. Even later, nadat ze er zodanig door aankwam dat Jewel er zelf onzeker van werd, zijn we overgestapt op aripripazol. Daar is ze nu ook mee gestopt. De begeleidster hing erg in de oppervlakte voor ons gevoel. We deden spelletjes, ze legde Jewel uit dat als je je boos voelt, er van binnen veel meer gebeurt. We werken met groene en rode gedachten. Eén enorm groot pluspunt, na 7 jaar is het door haar gelukt om Jewel in haar eigen bed te laten slapen. Dat was een enorm welkome ontwikkeling. Voor het overige gebeurde er weinig. Jewel was niet in staat om de gesprekken te voeren die de begeleidster wilde voeren, ze snapte de emoties niet. Het volle hoofden boek werd ons aangeraden, maar daar kwamen we niet in verder om die reden. Emotieklets hebben we wel dagelijks gedaan, dat vond Jewel leuk.
Na enige tijd kwamen we er tijdens een gesprek achter dat ADD voor de psychiater van de baan was. Zij dachten aan een kind met een angststoornis, omdat ze bijvoorbeeld niet over bruggen durfde te lopen en bang was dat gebouwen instorten als zij ernaast liep. Nog weer later stapten ze daar ook vanaf, en was Jewel 'gewoon' een strong willed kind. Tijdens dat gesprek ben ik een beetje ingestort, heb huilend aangegeven hoe vreselijk onbegrepen wij ons voelen. Dat wij geen strong willed kind zien, maar een kind met verdergaande problematiek. Dat ik wilde dat ze met Jewel zelf in gesprek zouden gaan, die op dat moment op 7 jarige leeftijd briefjes schreef dat ze het leven niet meer leuk vond. Ik wilde schreeuwen, HELP HAAR! Niet ons mét haar, maar háár! Ik smeekte om speltherapie, dat vonden zij niet nodig want er speelde wat hun betreft geen psychische problematiek. Jewel slikte op dat moment wel nog steeds de door hun aangeraden en voorgeschreven medicatie, ik kan het nog steeds niet rijmen. We eindigden het gesprek met een let's agree tot disagree, maar we kregen nog wel even het boek met kinderen over een sterke wil toegeschoven..
Even later belde de therapeut, dat ze het toch had voorgelegd aan de hoofdbehandelaar omdat het haar niet lekker zat. Met de verlossende woorden: Jewel mag speltherapie proberen. Wat een opluchting. Tijdens de intake kwamen we tot de ontdekking dat het meer alsnog een verkapt diagnose traject was en niet direct de insteek van therapie voor Jewel zelf. Wederom een teleurstelling, maar misschien bracht het ons verder, wij gaven akkoord.
Na 5 sessie kwam de conclusie, Jewel herkende geen emoties bij zichzelf en anderen. Jewel is erg feitelijk ingesteld en kwam alleen met praktische oplossingen in rollenspellen. Een kind dat viel kreeg bijvoorbeeld een pleister, geen knuffel. Jewel wil graag controle hebben en lacht overal overheen, laat zichzelf niet tot nauwelijks zien. Kortom: Jewel heeft last van hechtingsproblematiek.
En daar stortte ik voor de 2e keer in. Hun conclusie is gebaseerd op de voorkennis die zij hadden over mij: ik heb mijn hele leven al last van depressies. Ik zou in den beginne met Jewel te weinig emoties hebben laten zien. Zij herkent ze nu niet, omdat ze ze nooit van ons zou hebben geleerd.
Vooropgesteld, ik was niet depressief toen Jewel werd geboren. Wel toen mijn jongste werd geboren overigens, die 'nergens' last van lijkt te hebben. Ik was juist enorm bezig met Jewel, met samen lachen, wandelen, liedjes zingen voor haar, ze lag altijd op haar rug op mijn schoot zodat we elkaar konden zien, ik trok dan gekke bekken en lachte juist heel veel naar haar. Het was oprecht de meest gelukkig periode uit mijn hele leven. Ik legde dit uit, de behandelaar gaf aan dat er meer redenen zullen zijn geweest die tot hechtingsproblematiek hebben geleid, wat dat was kon ze mij niet vertellen. Er is niets bij ons gecheckt of geverifieerd. Het zijn allemaal aannames op basis van 5 gesprekken met mijn 8 jarige, die maskeert en pleased.
Toen we vroegen hoe ze vanuit hun 'diagnose' kunnen verklaren waarom Jewel geen schoenen draagt omdat ze nooit lekker zitten, waarom ze het liefst alleen maar onesies draagt omdat ze geen kleding kan verdragen aan haar lijf, waarom ze meestal te moe is om te spelen en als ze dan eindelijk wil spelen ze het vaak niet trekt en dan middenin een speeldate begint te schreeuwen dat iedereen weg moet omdat ze alleen wil zijn. Hoe het kan dat ze niet tegen geluiden en drukte kan, dat ze sociaal emotioneel op school helemaal vast begint te lopen, dat ze nooit met kinderen speelt maar altijd naast kinderen. Dat kinderen haar baby beginnen te noemen omdat ze ze sociaal emotioneel niet meer meekomt met haar klasgenoten (die vaak ook nog 6 tot 12 maanden jonger zijn omdat ze een jaar extra heeft gekleuterd), dat ze stimt door met haar vingers op een bepaalde manier tegen haar lip of neus aan te tikken als ze druk wordt in haar hoofd, dat ze nog steeds overal op kauwt/bijt en aan likt, dat ze zodanig sensorisch is ingesteld dat ze haar eigen hoektand er met wortel en al uittrok omdat ze dacht dat hij los zat en ze niet tegen dat gevoel kon, dat ze bij een speciale tandarts loopt omdat het compleet misging bij de tandarts zelf, dat ze helemaal van de kaart is iets anders gaat dan zij gewend is. Konden ze nergens antwoord op geven.
Toevalligheid mag het heten, dat de behandelaar is gespecialiseerd in hechtingsproblematiek. Wij van wc eend..... En dat ze Sherborne coach is. De therapie die ons in 1 adem werd aangeraden. Wij hebben ja gezegd, omdat al is het maar 1% hechtingsproblematiek, we dan in ieder geval dat procent geholpen zijn. En omdat we alleen verder komen voor ons gevoel als we dit in ieder geval een kans geven, al is het om het juist uit te sluiten. Tegelijkertijd ben ik bang dat als deze therapie niet het gewenste effect gaat geven, ze daar nooit voor uit zullen komen. Want ze hebben al zoveel verschillende en ongefundeerde dingen geroepen over Jewel, dat het hun eer te na zal zijn om na ruim 2 jaar toch eindelijk met ons mee te denken en verder te kijken naar ASS.
En wij lopen ondertussen stuk. Deze week hadden we een begrafenis, Jewel was 'helemaal in de war', zoals ze het zelf aangaf. Ze vroeg wel 4 keer waarom ik huilde, ik moest haar steeds opnieuw uitleggen dat ik verdrietig was omdat het een begrafenis was. Ze veegde met haar knuffel mijn tranen weg en zei dan 'zo, traantjes weg, nu ben je niet meer verdrietig'. En vroeg mij vooral niet in de auto te huilen, want dat vond ze vervelend. Ze kan er echt niets mee, die emoties. En in tegenstelling tot wat de behandelaar zei, proberen wij dit haar juist al járen te leren. We gingen deze week kijken voor nieuwe schoenen voor Jewel, vaste prik 1 of 2 keer per jaar. En elke jaar lijkt het dramatischer te worden. Gillen, huilen, schreeuwen in de winkel want ze wil wel schoenen (laarzen zijn nu te warm en flip flops te koud) maar ze kan het gewoon echt niet aan. Dus het is net zolang zoeken tot ze iets vindt wat ze kan verdragen. Wat niet te los ten niet te strak zit. Wat geen veters heeft , want veters zijn brrrr. Waarbij geen bandjes zitten die vervelend zitten of waarvan de zool te raar voelt.
Komt ze weer elke dag zodanig vermoeid uit school, dat ze niks meer kan en niks meer wil. Vind ze alles stom, niets meer leuk. Wil ze de hele dag alleen maar bij ons zijn, gekriebeld worden door haar haar, onze nabijheid voelen, want daar wordt ze rustig van (waar de behandelaar nog aangaf dat Jewel geen affectieve steun vraagt of verwacht....). Alleen wat voorbeelden van deze week.
Ik weet niet wat we nu moeten doen. We hebben ja gezegd tegen die sherborne therapie, maar tegelijkertijd ben ik klaar met deze praktijk. Voelen we ons zo ongehoord en ongezien, willen ze niet de moeite nemen om echt wat te doen met wat wij zeggen maar tasten ze voor ons gevoel zelf ook in het duister en roepen ze maar net wat er in hun opkomt (want in 2 jaar tijd van ADD, naar angststoornis, naar strong willed, naar hechtingsproblematiek). Moeten we dit nu doorzetten, in de hoop dat hier toch wat uit voort gaat komen? Misschien dat het toch leidt tot de juiste hulp, tot inzicht bij de praktijk of bij ons, tot duidelijkheid. Of gaat we onze kostbare energie, en die van Jewel, nu opnieuw steken in weer een intensief traject waarin we op voorhand al zo weinig vertrouwen hebben. En als we dit niet doorzetten, gaan wij als ouders dan te boek als sociaal onbekwame ouders die hun kind emotioneel zouden verwaarlozen? Ik ben zo vreselijk in de war, dat ik het zelf gewoon niet meer weet.. En ondertussen begint Jewel weer vaster te lopen op school, hebben we volgende week een gesprek met de intern begeleider erbij op verzoek van school zelf omdat ze vinden dat het nodig is. Hebben we thuis nog steeds dagelijks te maken met haar boosheid en verdriet, lopen we vaak op eieren, lijdt de 6 jarige daar ook onder.
En ik weet niet wat ik hiermee wil bereiken, anders dan dat ik het fijn vond om het van mij af te typen (maar ik niet op send durf t klikken). Hoop ik ergens denk ik op herkenning. Maar wilde ik het vooral ook even kwijt, sorry.
Ik ben een leek, maar het lijkt mij overduidelijk dat ze ASS heeft. En dat je klaar bent met deze praktijk. Dus ik zou een andere zoeken waar ze nu eindelijk de juiste diagnose kunnen stellen.
Zeker gezien de verhalen hierboven, dat mensen eerst een diagnose angststoornis of OCD kregen en pas als volwassene de diagnose ASS kregen - logische dat je bang/boos whatever bent als je de wereld niet begrijpt. Dus ik zou inzetten op nu echt de juiste diagnostiek, anders krijg je ook niet de juiste hulp.
Je hebt heel duidelijk opgeschreven waar jullie met Jewel tegenaan lopen en waarom je bij deze praktijk niet verder komt. Ik zou een afspraak bij de huisarts maken en van tevoren deze tekst mailen, en dan tijdens de afspraak bespreken hoe jullie nu verder kunnen. Een nieuwe verwijzing zodat jullie bij een andere praktijk terecht kunnen lijkt me heel logisch. En ook daar kun je dan deze tekst delen.
Het kan natuurlijk altijd zijn dat ook een ander team tot de conclusie komt dat er iets anders aan de hand is dan ASS (of dat er naast ASS ook nog andere problematiek speelt) . Maar dan krijg je misschien in ieder geval een betere uitleg, of komt het van iemand in wie je wél vertrouwen hebt zodat je het beter kunt plaatsen. Bij de huidige praktijk kom je sowieso niet verder als jullie je er niet meer oké voelen.
Wij hebben ook ervaring met een psychiater (waar mijn man in behandeling was) die vond dat wij de gedragsproblemen bij onze kinderen zelf veroorzaakt hadden. Daar hebben we een flinke knauw van gekregen. Gelukkig zeiden de mensen waar onze kinderen in behandeling zijn daarna dat het écht niet onze schuld is en dat ze zien dat we liefhebbende ouders zijn. Maar op de momenten dat we laag zitten echoën de woorden van die psychiater nog wel door m'n hoofd, en ik weet dat mijn man er ook last van heeft en zich soms nog steeds schuldig voelt. Het is gewoon echt niet helpend om ouders die enorm hun best doen juist met een rotgevoel op te zadelen, je hebt het al moeilijk genoeg.
Een second opinion kan geen kwaad als ik jouw verhaal zo lees. Laat je persoonlijk niks aanpraten
Schrijf het in ieder geval van je af. En misschien kun je dit inderdaad gebruiken als start voor een ander traject.
Ik lees wel veel dingen die op ass kunnen wijzen en met dat het ook in de familie voorkomt, zou ik voor een second opinion gaan.
Jullie kunnen je niet vinden in de diagnose(s) van de huidige psychiater, gaan dan wel de behandeling aan. Maar eigenlijk lopen jullie te worstelen en wordt dat, als ik het zo lees, niet zo goed gezien.
Ik weet niet in welke regio je zit, maar misschien zijn er mensen in je omgeving die weten waar je terecht zou kunnen? Op facebook zijn ook groepen met ouders van kinderen met ass. Daar zitten mensen vanuit het hele land, misschien dat die wel een tip hebben (als je zelf geen facebook hebt, wil ik het ook wel voor je vragen, stuur me dan maar een berichtje).
We twijfelen hier nog even verder. Heb het er gisteravond met vrouwlief over gehad, maar de sherborne therapie heeft goede doelstelling die wellicht wel tot iets kunnen leiden, zoals meer zelfvertrouwen. En dit niet aangaan, betekent misschien op dat vlak ook een misgelopen kans, en voortdurende twijfels of we er goed aan hebben gedaan om het niet te proberen.
Ik sta nu zelf op de wachtlijst bij een praktijk met een speciale ASS tak in Zwolle. Volgens mij bieden zij ook hulp aan kinderen. Ik vermoed dat ik rond begin van de zomer aan de beurt zal zijn. Als dat goed voelt, kunnen ze daar wellicht ook wat voor Jewel betekenen. Want of we nu wel of niet kiezen voor de Sherborne therapie, daarna zal het sowieso klaar zijn met de praktijk waar we nu zitten.
Vanmorgen heeft Jewel trouwens een uur zitten huilen omdat ze er niet uitkwam welke kleding ze aan wilde. Niets zat fijn, want het is lekker weer dus voor de 1e keer weer zomerkleding en die overgang valt weer zwaar voor haar. Als ik haar dan probeer te helpen, maar alles leidt tot verdergaande paniek en uiteindelijk weer slaan en schoppen, kan ik er met mijn hoofd gewoon echt niet bij dat ze niet willen/kunnen zien hoeveel verder de problematiek thuis is dan wat ze op de praktijk laat zien.
Nogmaals bedankt, fijn om hier even te mogen spuien.
Ik schrik wel van de dingen die worden gezegd door professional en hoe er gezocht naar in mijn optiek veel meer vergezochte verklaringen te zoeken zodat het dan geen autisme is.
Ik merk ook dat men over het algemeen veel heftiger reageert op mijn diagnose en die van onze oudste dan op het syndroom van de jongste.