OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Wat is haar achtergrond? Toen ik ging trouwen kreeg mijn opa een andere kaart dan de rest van de familie. Bij hem stond er inderdaad hopen op, de rest had de 'gewone' kaart. Zelfs de begrafenis van mijn opa was D.V.quote:Op maandag 29 april 2024 14:43 schreef LadyTagliatelle het volgende:
[..]
Thanks je hebt ook gelijk. Vandaag realiseerde ik me ook dat er iets deze gevoelens aanwakkert. Als ik namelijk een afspraak met m’n moeder maak of haar uitnodig dan krijg ik steevast het antwoord:” ik hoop er te zijn.” Of “Wij hopen dan ….. “
ook op uitnodigingen van hen zelf. “Op datum hopen wij …. jaar oud/ getrouwd te worden/zijn en willen dat met jullie te vieren”
Waarom dat “hopen” steeds? Ik heb daar vandaag naar gevraagd en toen zei ze: je weet nooit wat er tussentijds kan gebeuren.”
Ik heb het weggelachen met “ lekker morbide mam”. Maar eigenlijk vond ik het helemaal niet grappig.
Ik besef me vandaag pas dat ze deze uitspraken al jaaaaaren doet.
Misschien dat dit op de achtergrond meespeelt bij mijn “angst” om ze te verliezen. Daarnaast kamp ik al m’n hele leven met verlatingsangst ivm mijn adoptie.
Het klinkt misschien echt kei suf nu ik dit hier type. Alsof ik me aanstel. Want het lijkt klein maar voor mij voelt het groot.
Neemt niet weg dat ik graag leuke dingen met haar en pa wil doen, ik krijg alleen die kut gedachte niet uit m’n hoofd.
Het is ook wel echt iets wat je in bepaalde kringen bijna standaard hoort. Daar worden verjaardagen ook echt niet in het weekend voor de verjaardag gevierd zeg maar
Wellicht dat met dat in je achterhoofd, j e het ook iets makkelijker ene oor in andere oor uit kan laten gaan? (Zelfs als ze helemaal niet een erg godsdienstige achtergrond heeft
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Troel bij ons word er geen verjaardag vooruit gevierd net zoals een babyshower. Ook idd omdat je helemaal niet weet of het kindje er gezond en wel komt.quote:Op dinsdag 30 april 2024 09:53 schreef Troel het volgende:
[..]
Wat is haar achtergrond? Toen ik ging trouwen kreeg mijn opa een andere kaart dan de rest van de familie. Bij hem stond er inderdaad hopen op, de rest had de 'gewone' kaart. Zelfs de begrafenis van mijn opa was D.V.
Het is ook wel echt iets wat je in bepaalde kringen bijna standaard hoort. Daar worden verjaardagen ook echt niet in het weekend voor de verjaardag gevierd zeg maar
Wellicht dat met dat in je achterhoofd, j e het ook iets makkelijker ene oor in andere oor uit kan laten gaan? (Zelfs als ze helemaal niet een erg godsdienstige achtergrond heeft
If you can dream it, you can do it...
Babyshower snap ik heel goed, qua verjaardag ben ik zelf dan weer wat milder. Ik vind het leuk om een feestje te geven en mocht ik de verjaardag dan niet halen, dan hebben we in ieder geval een leuke afsluiter gehadquote:
[..]
Troel bij ons word er geen verjaardag vooruit gevierd net zoals een babyshower. Ook idd omdat je helemaal niet weet of het kindje er gezond en wel komt.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Hier op het dorp is het ook heel erg vaak D.V en ik naïef als ik was dacht tot een paar jaar geleden "De volgende" betekende 
Ik vier mijn verjaardag gerust ervoor als dat beter uitkomt maar mijn oma vind daar ook ieder jaar iets van.
Wel vervelend LT als het zo'n grote rol speelt.
Ik vier mijn verjaardag gerust ervoor als dat beter uitkomt maar mijn oma vind daar ook ieder jaar iets van. Wel vervelend LT als het zo'n grote rol speelt.
S. 2014
J. 2016
J. 2016
serieus, daar heb ik echt nooit bij stilgestaan! Je hebt helemaal gelijk, het is inderdaad een godsdienstige achtergrond. Ze zijn niet zo streng christelijk qua verjaardagen etc. Maar ze gaan wel elke week naar de kerk, vloeken niet en zondag is een rustdag. Ze zijn wel vrij modern voor mensen uit ‘48 haha.quote:
[..]
Wat is haar achtergrond? Toen ik ging trouwen kreeg mijn opa een andere kaart dan de rest van de familie. Bij hem stond er inderdaad hopen op, de rest had de 'gewone' kaart. Zelfs de begrafenis van mijn opa was D.V.
Het is ook wel echt iets wat je in bepaalde kringen bijna standaard hoort. Daar worden verjaardagen ook echt niet in het weekend voor de verjaardag gevierd zeg maar
Wellicht dat met dat in je achterhoofd, j e het ook iets makkelijker ene oor in andere oor uit kan laten gaan? (Zelfs als ze helemaal niet een erg godsdienstige achtergrond heeft
Maar hier heb ik nooit bij stilgestaan dat het daar iets mee te maken zou kunnen hebben.
Ik dacht eerder nog dat het mogelijk aan haar burn out lag die ze de laatste jaren van haar carrière heeft gehad. Ik weet dat ze daar nooit helemaal van hersteld is en zal zijn. Ze heeft immers diverse malen aangegeven dat er gewoon iets kapot gegaan is in haar hersenen door het harde werken en het gehaast leven. Ze had altijd het gevoel van alles te “moeten”. Dat is ook een van de dingen die ze na haar pensionering vaak herhaalde. “Nu hoef/moet ik lekker helemaal níks meer!”
Daardoor is ze nog steeds vaak en snel moe, zijn dingen vaak teveel. Ook al zegt ze dat niet, je ziet het aan de manier hoe ze kijkt en ze is soms echt warrig. Wat ergens denk ik dan, inmiddels ook bij haar leeftijd past hoor.
Mijn vader zegt dat “hopen” overigens niet. Maar nu je het zegt denk ik dat mijn oma dat misschien vroeger ook al zei. Maar ze is al 20 jaar geleden overleden dus ik weet dat niet meer zo goed.
Born to Lose, but Built to Win.
Haha ja dat dacht ik zelf ook eerst.quote:Op dinsdag 30 april 2024 17:05 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Hier op het dorp is het ook heel erg vaak D.V en ik naïef als ik was dacht tot een paar jaar geleden "De volgende" betekende
Wel vervelend LT als het zo'n grote rol speelt.
Ja, ik weet ook dat het suf klinkt.
Als ik m’n eigen tekst lees als “buitenstaander” dan denk ik “stel je niet aan”. Maar ik denk echt dat het een soort trigger is. Het is vooral kut omdat ik verder echt best wel een nuchter mens ben.
Bij ons is het wel echt de gewoonte om een verjaardag op de dag zelf te vieren. Het komt eigenlijk nooit ter sprake om het op een andere dag te doen. Als het een bijzondere verjaardag is met een groot feest, wordt het twee keer gevierd. Mijn ouders vinden het vaak “ongezellig” als je je verjaardag op een andere dag viert. Heb dat zelf nooit gekoppeld aan het geloof.
Born to Lose, but Built to Win.
Snap ikquote:
[..]
Maar hier heb ik nooit bij stilgestaan dat het daar iets mee te maken zou kunnen hebben.
Ik hoop echt dat het je kan helpen!
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Meh.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.crap in = crap out
quote:
Meh.Alles heel gebleven?SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Omdat sch.pa om de haverklap viel ( en niks brak) vanwege bloeddruk troubles had hij de laatste jaren een rolstoel. En licht dementerend en dat weer vergat.
Ja, net als de vorige keren, waarschijnlijk een blauwe plek hier of daar. Maar het voelt machteloos, genoeg mensen van 10 jaar jonger komen slechter weg met een val.
crap in = crap out
quote:
Meh.Bah. Maar dat ligt niet aan je instinct. Het reptielenbrein gaat aan. Dat kent drie standen, bevriezen, vluchten of vechten.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Dus dus heel normaal dat je ze niet hebt laten vallen en toen je vader opving. zeker bij zo’n eerste situatie.Born to Lose, but Built to Win.
De laatste jeugdvriend van mijn vader is overleden. Een jaar na zijn laatste bevriende collega.
crap in = crap out
Nietquote:
Hoe ga je met zoiets om? Hoe accepteer je dat je ouders echt ouder beginnen te worden?
! Ik weiger!Niet zo streng zijn voor jezelf, je gevoel mag er gewoon zijn.quote:
[..]
het lijkt klein maar voor mij voelt het groot.
[ Bericht 16% gewijzigd door De_Pel op 10-11-2024 02:30:47 ]
Bestuur tegen de muur. Met de groeten van Ron Vlaar :W
[ Bericht 100% gewijzigd door De_Pel op 09-11-2024 19:20:42 ]
Bestuur tegen de muur. Met de groeten van Ron Vlaar :W
Ik praat soms met mijn ouders erover. Heel lullig gezegd moet je toch praten over de dingen als 'hoe zie je wonen in de toekomst' en 'wat moet dan geregeld worden. Een vorm van planning en zo.
Ze hebben onlangs de testamenten op orde gemaakt.
In onze omgeving gaat het bij een familie wat minder, een oude vrouw die niks geregeld heeft en door mentale zaken eigenlijk wat vast zit in haar huis en geen verzorgingshuis in komt. Er komt dan veel af op de mantelzorgende kinderen. Dat zouden mijn ouders niet willen. Ergens fijn dat ze zich dat dan ook gaan beseffen.
Dat is een vorm van acceptatie en ook het verloop beter bekijken.
Daarnaast, mijn laatste grootouder is overleden. M'n broer zei toen treffend 'in lijn is dat pap en mam hierna gaan'. Ja, dat is dan wel even een momentje.
Ze hebben onlangs de testamenten op orde gemaakt.
In onze omgeving gaat het bij een familie wat minder, een oude vrouw die niks geregeld heeft en door mentale zaken eigenlijk wat vast zit in haar huis en geen verzorgingshuis in komt. Er komt dan veel af op de mantelzorgende kinderen. Dat zouden mijn ouders niet willen. Ergens fijn dat ze zich dat dan ook gaan beseffen.
Dat is een vorm van acceptatie en ook het verloop beter bekijken.
Daarnaast, mijn laatste grootouder is overleden. M'n broer zei toen treffend 'in lijn is dat pap en mam hierna gaan'. Ja, dat is dan wel even een momentje.
| ❤ | Triquester... | ツ Met een accént aigu
En toch word je er uiteindelijk door overvallen op het moment dat het echt niet meer gaat is mijn ervaring. Ondanks alle voorbereidingen en gesprekken. Wat ik op het moment het zwaarste vind is dat mijn vader zich niet neer wil leggen bij zijn beperkingen met alle gevolgen van dien. Hij wil niet accepteren dat hij dingen niet meer kan en legt zo een enorme druk neer bij de mensen om hem heen (mijn moeder en ons), die hem voortdurend moeten vertellen dat iets echt niet meer mogelijk is.quote:
Ik praat soms met mijn ouders erover. Heel lullig gezegd moet je toch praten over de dingen als 'hoe zie je wonen in de toekomst' en 'wat moet dan geregeld worden. Een vorm van planning en zo.
Ze hebben onlangs de testamenten op orde gemaakt.
In onze omgeving gaat het bij een familie wat minder, een oude vrouw die niks geregeld heeft en door mentale zaken eigenlijk wat vast zit in haar huis en geen verzorgingshuis in komt. Er komt dan veel af op de mantelzorgende kinderen. Dat zouden mijn ouders niet willen. Ergens fijn dat ze zich dat dan ook gaan beseffen.
Dat is een vorm van acceptatie en ook het verloop beter bekijken.
Daarnaast, mijn laatste grootouder is overleden. M'n broer zei toen treffend 'in lijn is dat pap en mam hierna gaan'. Ja, dat is dan wel even een momentje.
En ik kan het hem ook niet kwalijk nemen hoor, want het lijkt me ook enorm zwaar, maar soms word ik toch boos op hem, omdat hij op die manier ook het leven van mijn moeder zo moeilijk maakt.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Snap ik. Maar we doen ons best. Wat jammer dat het zo gaat inderdaad...zwaar genoegquote:
[..]
En toch word je er uiteindelijk door overvallen op het moment dat het echt niet meer gaat is mijn ervaring. Ondanks alle voorbereidingen en gesprekken. Wat ik op het moment het zwaarste vind is dat mijn vader zich niet neer wil leggen bij zijn beperkingen met alle gevolgen van dien. Hij wil niet accepteren dat hij dingen niet meer kan en legt zo een enorme druk neer bij de mensen om hem heen (mijn moeder en ons), die hem voortdurend moeten vertellen dat iets echt niet meer mogelijk is.
En ik kan het hem ook niet kwalijk nemen hoor, want het lijkt me ook enorm zwaar, maar soms word ik toch boos op hem, omdat hij op die manier ook het leven van mijn moeder zo moeilijk maakt.
| ❤ | Triquester... | ツ Met een accént aigu
Goede omschrijving, heel herkenbaar! Het is ook voor mij een thema dat nog niet acuut aan de orde is, maar wel vaker door je hoofd schiet. Ik vind het met name confronterend als ik bepaalde gebeurtenissen in tijdsperspectief plaats. Zo is het einde van mijn middelbare schooltijd bijna een kleine 20 jaar geleden, terwijl dit gevoelsmatig voor mij helemaal niet zo lang geleden voelt. Als ik die kleine twintig jaar vooruit kijk en dan besef dat mijn ouders tegen die tijd alweer eind tachtig zijn, dan moet ik toch even slikken.quote:
Ik heb dit ook wel. Mijn ouders zijn rond de 67, en ik 35. Dus in mijn geval is het misschien overdreven om te zeggen dat de kans groot is dat het nog maar 5 of 10 jaar duurt, maar toch merk ik wel dat ik er al mee bezig ben. Ze zijn nog fit hoor, en sporten nog gewoon. Maar toch, het schiet voor mijn gevoel al op.
Maar goed, je moet dit accepteren. Je kan immers weinig anders. Misschien jezelf er langzaam op voorbereiden dat het over niet al te lange tijd ''klaar'' kan zijn. Dan kan het altijd nog meevallen, mochten ze nog 10 of 15 jaar fijn leven.
Is het mogelijk om laagdrempelig ondersteuning in te zetten, via de gemeente/WMO? De eerste stap is de grootste drempel.quote:
En ik kan het hem ook niet kwalijk nemen hoor, want het lijkt me ook enorm zwaar, maar soms word ik toch boos op hem, omdat hij op die manier ook het leven van mijn moeder zo moeilijk maakt.
Een huishoudelijke hulp kan een ontlasting voor je moeder zijn, plus dat je vader eraan gewend raakt dat er iets van hulp over de vloer komt.
crap in = crap out
Heeft hier iemand misschien ervaring met een smartwatch met sos functie voor een alleenwonende ouder? Tips waarop te letten of goede ervaringen met een bepaald merk/model?
@Leandra , ik meen me te herinneren dat ik jou er wel eens over heb gehoord.
@Leandra , ik meen me te herinneren dat ik jou er wel eens over heb gehoord.
Garmins hebben fall detection. Uit eigen ervaring kan ik vertellen dat dat werkt. Maar dat is wellicht minder uitgebreid dan je zoekt?
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Mocht de oudere in kwestie een iPhone hebben …Een Apple Watch heeft ook valdetectie die 112 belt na een harde val. Je kunt dat belletje natuurlijk ook annuleren mocht het vals alarm zijn. Als de valdetectie actief is, kunnen ook specifieke contactpersonen daarvan automatisch een melding krijgen inclusief locatie. De ‘goedkoopste’ waarop dit werkt is de Apple Watch SE.
Ze heeft inderdaad een iPhone! Thanks, ik ga daar eens naar kijken.quote:
Mocht de oudere in kwestie een iPhone hebben …Een Apple Watch heeft ook valdetectie die 112 belt na een harde val. Je kunt dat belletje natuurlijk ook annuleren mocht het vals alarm zijn. Als de valdetectie actief is, kunnen ook specifieke contactpersonen daarvan automatisch een melding krijgen inclusief locatie. De ‘goedkoopste’ waarop dit werkt is de Apple Watch SE.
Nee, wij hebben een stalk-app waarin we kunnen zien waar iedereen is, mijn schoonvader zit daar in, mijn vader zat daar ook in.quote:
Heeft hier iemand misschien ervaring met een smartwatch met sos functie voor een alleenwonende ouder? Tips waarop te letten of goede ervaringen met een bepaald merk/model?
@:leandra , ik meen me te herinneren dat ik jou er wel eens over heb gehoord.
Life360
Mijn ouders mogen maandag gaan kijken naar een aanleunwoning.
Ze hebben bij voorbaat al van alles te zeiken, maar ze staan ook al bijna een jaar op de wachtlijst en er komt bijna niks vrij. Mijn vader had in februari een hersenbloeding en naar aanleiding daarvan accepteerden ze eindelijk dat ze op de wachtlijst moesten ( mijn moeder is echt super dement) maar ondertussen is mijn vader alweer ietsje beter en denken ze natuurlijk weer dat het nergens voor nodig is.
Soannend!
Ze hebben bij voorbaat al van alles te zeiken, maar ze staan ook al bijna een jaar op de wachtlijst en er komt bijna niks vrij. Mijn vader had in februari een hersenbloeding en naar aanleiding daarvan accepteerden ze eindelijk dat ze op de wachtlijst moesten ( mijn moeder is echt super dement) maar ondertussen is mijn vader alweer ietsje beter en denken ze natuurlijk weer dat het nergens voor nodig is.
Soannend!
Op dinsdag 20 december 2011 03:07 schreef minthy het volgende:
Zelfs ik zou oh-oh doen, alleen al op basis van haar postgedrag en ui O+
'Outside of a dog, a book is man's best friend. Inside of a dog it's too dark to read.'
( Groucho Marx )
Zelfs ik zou oh-oh doen, alleen al op basis van haar postgedrag en ui O+
'Outside of a dog, a book is man's best friend. Inside of a dog it's too dark to read.'
( Groucho Marx )
Omdat KLB niet de plek is en ik even geen ander topic weet..
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
[ Bericht 0% gewijzigd door loveli op 07-04-2025 22:28:48 ]crap in = crap out
loveli, wat naar om mee te moeten maken voor je moeder en voor jou.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Ik merk dat voor mij het ouder worden van mijn ouders en de bijbehorende zorg me ook een voortdurend schuldgevoel bezorgt. Het gevoel dat ik de hele tijd tekort schiet qua zorg, hulp en aandacht. Ik vind dat heel moeilijk. En ik merk ook dat het zorgt voor wat frictie tussen ons kinderen. Je ziet toch dat de één meer doet dan de ander en ook dat zorgt voor schuldgevoel. Ik had dat niet verwacht.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Dat is mij ook opgevallen bij de schoonfamilie en jarenlange bijstand (oa. wassen draaien, huishouden/bed verschonen, eten verzorgen, administratie, ziekenhuisbezoek en mantelzorg.
Alsof de een meer/minder doet dan de ander.
Wij woonden net 15 min verderop. De andere twee een uur rijden.
Uiteindelijk vond ik er ‘vrede’ in door (voor mijzelf) te stellen, dat een ieder handelt en zich inzet naar vermogen.
Want met schuldgevoel en frustratie maak je het jezelf heel lastig!
En anders een overleg, waarin ieder een dag mantelzorg daadwerkelijk aanwezig is, ondanks afstanden.
Sterkte!🍀
Alsof de een meer/minder doet dan de ander.
Wij woonden net 15 min verderop. De andere twee een uur rijden.
Uiteindelijk vond ik er ‘vrede’ in door (voor mijzelf) te stellen, dat een ieder handelt en zich inzet naar vermogen.
Want met schuldgevoel en frustratie maak je het jezelf heel lastig!
En anders een overleg, waarin ieder een dag mantelzorg daadwerkelijk aanwezig is, ondanks afstanden.
Sterkte!🍀
Net mijn post nog eens gelezen uit 2023. Inmiddels is de dag waar ik altijd zo'n angst voor had waarheid geworden. 
Een paar weken geleden heb ik mijn moeder overleden aangetroffen, de wereld zakt onder je voeten weg. Toch is er ook acceptatie en de gedachte dat leed haar bespaard is gebleven. Ik denk elke dag aan haar en alles is onwerkelijk.
Maar het leven gaat gewoon door.
Een paar weken geleden heb ik mijn moeder overleden aangetroffen, de wereld zakt onder je voeten weg. Toch is er ook acceptatie en de gedachte dat leed haar bespaard is gebleven. Ik denk elke dag aan haar en alles is onwerkelijk. Maar het leven gaat gewoon door.
Het accepteren dat mijn beide ouders ouder worden is bij de ene ouder lastiger dan de oude.
Mijn vader was 10 jaar terug nog een relatief vitale sterke man, die is nu (hij word 70) veeeeeel minder vitaal en neigt zelfs naar zwak. Hij kreeg recent te horen "meneer als u niet stopt met roken heeft u door uw COPD nog 5 maanden" en heeft toen 2 weken niet gerookt, daarna weer begonnen. En toen ik 'm er naar vroeg was zijn antwoord "joh, ik heb alles al meegemaakt, er is nooit wat op TV, ik zie weinig mensen het is wel leuk geweest"
Mijn moeder is ondanks d'r COPD diagnose niet zwakker geworden. Die is vergeleken met 10 jaar terug veel vitaler, fietsen, sportschool, kickboksen. Is mentaal scherp, is fysiek sterker dan 10 jaar terug, die is nu 65.
Als mijn vader echt voor z'n 70e komt te overlijden (veel mensen in de familie haalden de 70 niet. Recent 2 broers 74 en 68. Zijn vader en moeder allebei achter in de 60 en een zus volgens mij ook) dan heb ik daar wel vrede mee. Een hele goede band heb ik daar niet mee, wij zijn totale tegenpolen van elkaar in doen/laten en waar hij vaak dacht te weten hoe hij met mij om moest gaan (al klinkt dat erger dan het is) hadt hij geen idee bij de opvoeding. Ik was een lastig kind, hij probeerde mij discipline bij te brengen door mij letterlijk billenkoek te geven (gewoon klappen met de vlakke hand want zo voedde zijn vader hem ook op) en in plaats van te zeggen dat 'ie van mij hield gaf hij mij vooral spullen als 'ie weer eens een uitbarsting had richting mij.
Als mijn moeder komt te overlijden binnen nu en d'r 70e (kan het mij niet voorstellen) dan gaat dat wel wat harder in slaan ja, en weet echt niet hoe en wat dan.. Vooral omdat ik een onwijs goede band met haar heb, zie d'r 2-3x per week. We gaan samen op vakantie, ondernemen samen leuke dingen. En we liggen veel meer op een lijn dan ik met mijn vader heb. Je komt er pas later achter hoe je ouders zijn als personen i.p.v als "je ouders" en kan dan een veel betere inschatting maken, en terugkijken op dingen met de hoe's en wat's. En ben oprecht nu veel meer m'n best aan 't doen om de trekjes van m'n moeder over te nemen en die van mijn vader (die vrij giftig zijn) van mij af te gooien.
Mijn vader was 10 jaar terug nog een relatief vitale sterke man, die is nu (hij word 70) veeeeeel minder vitaal en neigt zelfs naar zwak. Hij kreeg recent te horen "meneer als u niet stopt met roken heeft u door uw COPD nog 5 maanden" en heeft toen 2 weken niet gerookt, daarna weer begonnen. En toen ik 'm er naar vroeg was zijn antwoord "joh, ik heb alles al meegemaakt, er is nooit wat op TV, ik zie weinig mensen het is wel leuk geweest"
Mijn moeder is ondanks d'r COPD diagnose niet zwakker geworden. Die is vergeleken met 10 jaar terug veel vitaler, fietsen, sportschool, kickboksen. Is mentaal scherp, is fysiek sterker dan 10 jaar terug, die is nu 65.
Als mijn vader echt voor z'n 70e komt te overlijden (veel mensen in de familie haalden de 70 niet. Recent 2 broers 74 en 68. Zijn vader en moeder allebei achter in de 60 en een zus volgens mij ook) dan heb ik daar wel vrede mee. Een hele goede band heb ik daar niet mee, wij zijn totale tegenpolen van elkaar in doen/laten en waar hij vaak dacht te weten hoe hij met mij om moest gaan (al klinkt dat erger dan het is) hadt hij geen idee bij de opvoeding. Ik was een lastig kind, hij probeerde mij discipline bij te brengen door mij letterlijk billenkoek te geven (gewoon klappen met de vlakke hand want zo voedde zijn vader hem ook op) en in plaats van te zeggen dat 'ie van mij hield gaf hij mij vooral spullen als 'ie weer eens een uitbarsting had richting mij.
Als mijn moeder komt te overlijden binnen nu en d'r 70e (kan het mij niet voorstellen) dan gaat dat wel wat harder in slaan ja, en weet echt niet hoe en wat dan.. Vooral omdat ik een onwijs goede band met haar heb, zie d'r 2-3x per week. We gaan samen op vakantie, ondernemen samen leuke dingen. En we liggen veel meer op een lijn dan ik met mijn vader heb. Je komt er pas later achter hoe je ouders zijn als personen i.p.v als "je ouders" en kan dan een veel betere inschatting maken, en terugkijken op dingen met de hoe's en wat's. En ben oprecht nu veel meer m'n best aan 't doen om de trekjes van m'n moeder over te nemen en die van mijn vader (die vrij giftig zijn) van mij af te gooien.
Well, life can be a riot
I can be the pilot provided that it's private
I got the world to worry about
I can be the pilot provided that it's private
I got the world to worry about
Gecondoleerd, en veel sterkte toegewenst.quote:
Net mijn post nog eens gelezen uit 2023. Inmiddels is de dag waar ik altijd zo'n angst voor had waarheid geworden.
Maar het leven gaat gewoon door.
Ongeïnteresseerd maar toch aanwezig.
Bedankt.quote:Op dinsdag 8 april 2025 21:17 schreef Cyan9 het volgende:
[..]
Gecondoleerd, en veel sterkte toegewenst.
Gecondoleerdquote:
Net mijn post nog eens gelezen uit 2023. Inmiddels is de dag waar ik altijd zo'n angst voor had waarheid geworden.
Maar het leven gaat gewoon door.
Well, life can be a riot
I can be the pilot provided that it's private
I got the world to worry about
I can be the pilot provided that it's private
I got the world to worry about
Mijn moeder ging het afgelopen jaar hard achteruit. Ik weet dat ze dat zelf ook wel doorhad, maar ze praatte er liever niet over. Ook was ze koppig wat betreft hulp bij bijvoorbeeld de huishouding, altijd alles zelf willen doen. Maar dan bleef het er vaak bij, en dat was ook wel zichtbaar. Je gaat toch ook niet steeds lopen bekvechten over dit soort dingen met je lieve mam, dus daar had ik het wel moeilijk mee.
Al met al weet ik dat haar een moeilijke tijd bespaard is gebleven, want ze was geen type voor verzorging en verpleging. Ze heeft goddank alles wat ze fijn vond tot het laatst kunnen doen, daar haal ik troost uit.
Maar het voelt ongelooflijk kut allemaal, wat een gemis.
Al met al weet ik dat haar een moeilijke tijd bespaard is gebleven, want ze was geen type voor verzorging en verpleging. Ze heeft goddank alles wat ze fijn vond tot het laatst kunnen doen, daar haal ik troost uit.
Maar het voelt ongelooflijk kut allemaal, wat een gemis.
Op
Ja, ik had het alleen niet verwacht dat dit zou gebeuren. Ik heb ook geen idee hoe de anderen daar in staan hoor. Wat dat betreft is een gesprek inderdaad wel een goed idee. Mijn man doet wel heel veel. Hij heeft natuurlijk toch net wat meer afstand en daarom wordt hulp van hem ook makkelijker geaccepteerd en eerder gevraagd. Maar ook naar hem voel ik me dan weer schuldig. Maar je hebt er inderdaad niks aan, aan al die stomme gevoelens.quote:
Dat is mij ook opgevallen bij de schoonfamilie en jarenlange bijstand (oa. wassen draaien, huishouden/bed verschonen, eten verzorgen, administratie, ziekenhuisbezoek en mantelzorg.
Alsof de een meer/minder doet dan de ander.
Wij woonden net 15 min verderop. De andere twee een uur rijden.
Uiteindelijk vond ik er ‘vrede’ in door (voor mijzelf) te stellen, dat een ieder handelt en zich inzet naar vermogen.
Want met schuldgevoel en frustratie maak je het jezelf heel lastig!
En anders een overleg, waarin ieder een dag mantelzorg daadwerkelijk aanwezig is, ondanks afstanden.
Sterkte!🍀
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Met name dat de tijd zo snel gaat is echt bizar. Mijn ouders zijn 72 en 75, mijn zoon is ineens al weer 15. Lijkt echt of de tijd door je vingers glipt, niet normaal en soms best beangstigend.
Gecondoleerd!quote:
Net mijn post nog eens gelezen uit 2023. Inmiddels is de dag waar ik altijd zo'n angst voor had waarheid geworden.
Maar het leven gaat gewoon door.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ik heb net ook mijn laatste posts gelezen. Met de zorgen om mijn moeder.
Nooit had ik gedacht dat mijn vader ineens degene zou zijn die zou overlijden. Een rollercoaster van drie weken ziekenhuis met een sepsis, opknappen, griep, opknappen, galwegontsteking, nieuwe sepsis en einde verhaal. Bizar hoe snel dat kan gaan.
Nooit had ik gedacht dat mijn vader ineens degene zou zijn die zou overlijden. Een rollercoaster van drie weken ziekenhuis met een sepsis, opknappen, griep, opknappen, galwegontsteking, nieuwe sepsis en einde verhaal. Bizar hoe snel dat kan gaan.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ja, de wereld draait wel door maar jóuw wereld staat nu stil (alles is onwerkelijk, idd). Dat is normaal.quote:
Net mijn post nog eens gelezen uit 2023. Inmiddels is de dag waar ik altijd zo'n angst voor had waarheid geworden.
Maar het leven gaat gewoon door.
Je zult merken dat na verloop van tijd jouw wereld ook weer langzaam opstart en begint te 'spinnen'. Het wordt nooit mee hoe het was maar het idee dat leed haar bespaard is gebleven, zal je rust en voldoening geven.
(mijn moeder waar ik een extreem goede band mee had, zeg maar gerust 'soulmates', is december 2023 overleden en wat ik hier typte is hoe het mij vergaan is)
Uit mijn hart gegrepen, exact dit. Jij dus ook. Die troost, die zal blijven. Het kutte en het gemis zal verzachten.quote:
Ze heeft goddank alles wat ze fijn vond tot het laatst kunnen doen, daar haal ik troost uit.
Maar het voelt ongelooflijk kut allemaal, wat een gemis.
Ik wens je alle sterkte van de wereld
[ Bericht 9% gewijzigd door r_one op 08-04-2025 22:07:12 ]
r_one in WGR / [WGR] Feedback
.
Op vrijdag 20 juni 2025 08:15 schreef VEM2012 het volgende:
Misschien moet je juridische discussies gewoon overlaten aan juristen. Want je begrijpt er overduidelijk niets van.
.
Op vrijdag 20 juni 2025 08:15 schreef VEM2012 het volgende:
Misschien moet je juridische discussies gewoon overlaten aan juristen. Want je begrijpt er overduidelijk niets van.
quote:
[..]
Ja, de wereld draait wel door maar jóuw wereld staat nu stil (alles is onwerkelijk, idd). Dat is normaal.
Je zult merken dat na verloop van tijd jouw wereld ook weer langzaam opstart en begint te 'spinnen'. Het wordt nooit mee hoe het was maar het idee dat leed haar bespaard is gebleven, zal je rust en voldoening geven.
(mijn moeder waar ik een extreem goede band mee had, zeg maar gerust 'soulmates', is december 2023 overleden en wat ik hier typte is hoe het mij vergaan is)
[..]
Uit mijn hart gegrepen, exact dit. Jij dus ook. Die troost, die zal blijven. Het kutte en het gemis zal verzachten.
Ik wens je alle sterkte van de wereld
Wat een onzekerheid en verdriet.quote:Op dinsdag 8 april 2025 22:00 schreef miss_sly het volgende:
Ik heb net ook mijn laatste posts gelezen. Met de zorgen om mijn moeder.
Nooit had ik gedacht dat mijn vader ineens degene zou zijn die zou overlijden. Een rollercoaster van drie weken ziekenhuis met een sepsis, opknappen, griep, opknappen, galwegontsteking, nieuwe sepsis en einde verhaal. Bizar hoe snel dat kan gaan.
Het blijft moeilijk hoor,
Sterkte!
Mijn ouders wonen inmiddels nog geen twee maanden in een aanleunwoning, en waar mijn moeder zich met hand en tand verzet heeft, genieten ze nu wel echt van alles wat het hun te bieden heeft.
Mijn broertje treft haar vaak aan beneden in de hal, gezellig met medebewoners kletsend, ze hebben zelfs carnaval gevierd daar voor het eerst van hun leven, mijn vader gaat elke week naar de bingo en ze kennen alle dames die aan de overkant in het bejaardenhuis werken bij naam, want daar gaan ze elke dag warm eten.
We hadden dit niet durven dromen. ( En iets zegt me dat mijn moeder daar net als op hun oude adres nog wel ruzie gaat maken met alle buren maar voor nu genieten we er maar van ).
Het enige waar mijn moeder moeite mee heeft is de verzorging, ze moet medicatie nemen en dat wordt gecheckt, en er is schoonmaak, dat vindt ze niks, Ze vindt dat mijn vader dat allemaal gewoon maar moet doen
Mijn broertje treft haar vaak aan beneden in de hal, gezellig met medebewoners kletsend, ze hebben zelfs carnaval gevierd daar voor het eerst van hun leven, mijn vader gaat elke week naar de bingo en ze kennen alle dames die aan de overkant in het bejaardenhuis werken bij naam, want daar gaan ze elke dag warm eten.
We hadden dit niet durven dromen. ( En iets zegt me dat mijn moeder daar net als op hun oude adres nog wel ruzie gaat maken met alle buren maar voor nu genieten we er maar van ).
Het enige waar mijn moeder moeite mee heeft is de verzorging, ze moet medicatie nemen en dat wordt gecheckt, en er is schoonmaak, dat vindt ze niks, Ze vindt dat mijn vader dat allemaal gewoon maar moet doen
Op dinsdag 20 december 2011 03:07 schreef minthy het volgende:
Zelfs ik zou oh-oh doen, alleen al op basis van haar postgedrag en ui O+
'Outside of a dog, a book is man's best friend. Inside of a dog it's too dark to read.'
( Groucho Marx )
Zelfs ik zou oh-oh doen, alleen al op basis van haar postgedrag en ui O+
'Outside of a dog, a book is man's best friend. Inside of a dog it's too dark to read.'
( Groucho Marx )
Seeburg54 en miss_sly gecondoleerd met jullie verlies . Veel sterkte!
Het mantelzorgen, gedoe met thuiszorg, al het geregel en spanningen tussen broers/zussen.. het is niet niks. Achteraf gezien hebben mijn zussen en ik het volgens mij best aardig gedaan. Het vergt wel veel afstemming onderling. Ik vind het wel heel jammer dat ik de laatste jaren meer bezig ben geweest met het geregel en gedoe, in plaats van goede gesprekken voeren met mijn moeder. Daar was gewoon niet veel tijd meer voor beschikbaar. Aan de andere kant is er ook trots dat ze door onze hulp de laatste jaren toch nog zelfstandig heeft kunnen wonen.
. Veel sterkte! Het mantelzorgen, gedoe met thuiszorg, al het geregel en spanningen tussen broers/zussen.. het is niet niks. Achteraf gezien hebben mijn zussen en ik het volgens mij best aardig gedaan. Het vergt wel veel afstemming onderling. Ik vind het wel heel jammer dat ik de laatste jaren meer bezig ben geweest met het geregel en gedoe, in plaats van goede gesprekken voeren met mijn moeder. Daar was gewoon niet veel tijd meer voor beschikbaar. Aan de andere kant is er ook trots dat ze door onze hulp de laatste jaren toch nog zelfstandig heeft kunnen wonen.
Venus in pocketformaat
© loveli
© loveli
Wat verschrikkelijk! Gecondoleerd en heel veel sterkte!quote:
Ik heb net ook mijn laatste posts gelezen. Met de zorgen om mijn moeder.
Nooit had ik gedacht dat mijn vader ineens degene zou zijn die zou overlijden. Een rollercoaster van drie weken ziekenhuis met een sepsis, opknappen, griep, opknappen, galwegontsteking, nieuwe sepsis en einde verhaal. Bizar hoe snel dat kan gaan.
Born to Lose, but Built to Win.
@miss_sly en @Seeburg54, gecondoleerd en veel sterkte voor jullie!
Mijn mams heeft dit alles met haar ouders meegemaakt. Vaak ging ik met haar mee met dochterlief, om haar te steunen en afleiding te geven want de zorg viel haar zwaar. Maakte ze vaak een grapje: je krijgt het goede voorbeeld voor als ik oud ben. Jaa mam...
Toen stierven een paar maanden na elkaar haar ouders, beide in de negentig. Nu was mijn mams van de zorg af voor haar ouders, wat ze al die jaren met alle liefde heeft gedaan. Nu kon ze zich storten op haar kinderen en kleindochter.
Helaas mocht het niet zo zijn. Ze stierf nog geen drie weken na haar moeder, dit jaar 25 jaar geleden.
Ik heb mijn goede voorbeeld dus niet in de praktijk kunnen brengen want dat had ook ik met alle liefde gedaan. Maar als ik zie wat het haar heeft gekost en wat ik hier lees, dat heb ikzelf niet en zal dat ook nooit hebben.
Met mijn 'vader' is amper contact. Voor die zou ik sowieso niks hebben willen doen. Iets met karma...
Mijn mams heeft dit alles met haar ouders meegemaakt. Vaak ging ik met haar mee met dochterlief, om haar te steunen en afleiding te geven want de zorg viel haar zwaar. Maakte ze vaak een grapje: je krijgt het goede voorbeeld voor als ik oud ben. Jaa mam...
Toen stierven een paar maanden na elkaar haar ouders, beide in de negentig. Nu was mijn mams van de zorg af voor haar ouders, wat ze al die jaren met alle liefde heeft gedaan. Nu kon ze zich storten op haar kinderen en kleindochter.
Helaas mocht het niet zo zijn. Ze stierf nog geen drie weken na haar moeder, dit jaar 25 jaar geleden.
Ik heb mijn goede voorbeeld dus niet in de praktijk kunnen brengen want dat had ook ik met alle liefde gedaan. Maar als ik zie wat het haar heeft gekost en wat ik hier lees, dat heb ikzelf niet en zal dat ook nooit hebben.
Met mijn 'vader' is amper contact. Voor die zou ik sowieso niks hebben willen doen. Iets met karma...
If they say
Why, why, tell her that it's human nature...
Why, why, tell her that it's human nature...
Jeetje wat heftig!quote:
@:miss_sly en @:Seeburg54, gecondoleerd en veel sterkte voor jullie!
Mijn mams heeft dit alles met haar ouders meegemaakt. Vaak ging ik met haar mee met dochterlief, om haar te steunen en afleiding te geven want de zorg viel haar zwaar. Maakte ze vaak een grapje: je krijgt het goede voorbeeld voor als ik oud ben. Jaa mam...
Toen stierven een paar maanden na elkaar haar ouders, beide in de negentig. Nu was mijn mams van de zorg af voor haar ouders, wat ze al die jaren met alle liefde heeft gedaan. Nu kon ze zich storten op haar kinderen en kleindochter.
Helaas mocht het niet zo zijn. Ze stierf nog geen drie weken na haar moeder, dit jaar 25 jaar geleden.
Ik heb mijn goede voorbeeld dus niet in de praktijk kunnen brengen want dat had ook ik met alle liefde gedaan. Maar als ik zie wat het haar heeft gekost en wat ik hier lees, dat heb ikzelf niet en zal dat ook nooit hebben.
Met mijn 'vader' is amper contact. Voor die zou ik sowieso niks hebben willen doen. Iets met karma...
Zomaar, plotseling?
Venus in pocketformaat
© loveli
© loveli
Door alle geregel na de dood van haar moeder, is ze zichzelf vergeten. Ze had zwaar astma en dr prednison was op. Toen ze de ha belde voor een herhaalrecept, moest ze langskomen. Ze belde op maandag, kreeg pas vrijdag een afspraak en op dinsdagochtend vroeg, kreeg ze een longaanval, raakte in coma en werd hersendood verklaart. Toen moest ik de beslissing nemen om de behandeling te stoppen.quote:
[..]
Jeetje wat heftig!
Het stomme is, vlak voor haar vader stierf, hadden zij en mijn oom een verklaring voor niet reanimeren voor hem ingevuld. Toen zei ze me dat zijzelf nooit of te nimmer als kasplantje zou willen 'leven'. Dat maakte de loodzware keus om de stekker eruit te trekken iets...'makkelijker'.
Geen afscheid kunnen nemen, dat was (en is nu nog na al die jaren) iets wat me nog steeds dwars zit.
If they say
Why, why, tell her that it's human nature...
Why, why, tell her that it's human nature...
Dat is heel heftig.quote:
[..]
Door alle geregel na de dood van haar moeder, is ze zichzelf vergeten. Ze had zwaar astma en dr prednison was op. Toen ze de ha belde voor een herhaalrecept, moest ze langskomen. Ze belde op maandag, kreeg pas vrijdag een afspraak en op dinsdagochtend vroeg, kreeg ze een longaanval, raakte in coma en werd hersendood verklaart. Toen moest ik de beslissing nemen om de behandeling te stoppen.
Het stomme is, vlak voor haar vader stierf, hadden zij en mijn oom een verklaring voor niet reanimeren voor hem ingevuld. Toen zei ze me dat zijzelf nooit of te nimmer als kasplantje zou willen 'leven'. Dat maakte de loodzware keus om de stekker eruit te trekken iets...'makkelijker'.
Geen afscheid kunnen nemen, dat was (en is nu nog na al die jaren) iets wat me nog steeds dwars zit.
Dit soort verhalen raken me altijd. Mijn moeder heeft 4 jaar voor haar vader gezorgd nadat mijn oma was overleden. In de tussentijd kreeg ze zelf nierkanker wat ze wel heeft overleefd gelukkig. Maar wat moet je als mens soms wat doorstaan.
Nou dat.quote:
[..]
Door alle geregel na de dood van haar moeder, is ze zichzelf vergeten. Ze had zwaar astma en dr prednison was op. Toen ze de ha belde voor een herhaalrecept, moest ze langskomen. Ze belde op maandag, kreeg pas vrijdag een afspraak en op dinsdagochtend vroeg, kreeg ze een longaanval, raakte in coma en werd hersendood verklaart. Toen moest ik de beslissing nemen om de behandeling te stoppen.
Het stomme is, vlak voor haar vader stierf, hadden zij en mijn oom een verklaring voor niet reanimeren voor hem ingevuld. Toen zei ze me dat zijzelf nooit of te nimmer als kasplantje zou willen 'leven'. Dat maakte de loodzware keus om de stekker eruit te trekken iets...'makkelijker'.
Geen afscheid kunnen nemen, dat was (en is nu nog na al die jaren) iets wat me nog steeds dwars zit.
Dat is echt zo ontzettend verdrietig en moeilijk. En aan dat bed staan waarin iemand ligt die in leven wordt gehouden door de machines is niet echt afscheid nemen, ook al zetten ze de machines pas uit op het moment dat je dat als familie aangeeft.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
quote:
[..]
Door alle geregel na de dood van haar moeder, is ze zichzelf vergeten. Ze had zwaar astma en dr prednison was op. Toen ze de ha belde voor een herhaalrecept, moest ze langskomen. Ze belde op maandag, kreeg pas vrijdag een afspraak en op dinsdagochtend vroeg, kreeg ze een longaanval, raakte in coma en werd hersendood verklaart. Toen moest ik de beslissing nemen om de behandeling te stoppen.
Het stomme is, vlak voor haar vader stierf, hadden zij en mijn oom een verklaring voor niet reanimeren voor hem ingevuld. Toen zei ze me dat zijzelf nooit of te nimmer als kasplantje zou willen 'leven'. Dat maakte de loodzware keus om de stekker eruit te trekken iets...'makkelijker'.
Geen afscheid kunnen nemen, dat was (en is nu nog na al die jaren) iets wat me nog steeds dwars zit.
wat vreselijk. Onbegrijpelijke beslissing van de huisarts... Gelukkig had je die uitspraak om je aan vast te houden, maar het blijft een loodzware beslissing.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Venus in pocketformaat
© loveli
Klopt hoor, de mens krijgt soms zoveel voor de kiezen. En soms is het gewoon teveel en bij de ander komt het wél goed, ondanks de eigen ziekte. Gelukkig kwam het goed met jouw moeder. Maar wat zal ze het zwaar hebben gehadquote:
[..]
Dat is heel heftig.
Dit soort verhalen raken me altijd. Mijn moeder heeft 4 jaar voor haar vader gezorgd nadat mijn oma was overleden. In de tussentijd kreeg ze zelf nierkanker wat ze wel heeft overleefd gelukkig. Maar wat moet je als mens soms wat doorstaan.
Het gekke was, ik werd gebeld door mijn broer, was er heel snel bij. Ze had het zo benauwd en joeg me weg. En ik ging, kwam terug, ging naast haar zitten en sloeg mn arm om haar heen. En toen werd ze slap en voelde ik dat ze weg was.quote:
[..]
Nou dat.
Dat is echt zo ontzettend verdrietig en moeilijk. En aan dat bed staan waarin iemand ligt die in leven wordt gehouden door de machines is niet echt afscheid nemen, ook al zetten ze de machines pas uit op het moment dat je dat als familie aangeeft.
In het zh werd ze 2x gereanimeerd en dan krijg je hoop. Zou het? Dan is de mededeling van hersendood zo afschuwelijk.
Het enige wat er dan nog over is, is een omhulsel in leven gehouden door machines. En dat is geen afscheid nemen. Het is hoop die de bodem wordt ingeslagen en die zo wreed is dat je niet weet waar je het zoeken moet.
En dat blijft hangen, voor de rest van mn leven. Had zoo graag nog zoveel willen vertellen.
If they say
Why, why, tell her that it's human nature...
Why, why, tell her that it's human nature...
quote:
[..]
Klopt hoor, de mens krijgt soms zoveel voor de kiezen. En soms is het gewoon teveel en bij de ander komt het wél goed, ondanks de eigen ziekte. Gelukkig kwam het goed met jouw moeder. Maar wat zal ze het zwaar hebben gehad
[..]
Het gekke was, ik werd gebeld door mijn broer, was er heel snel bij. Ze had het zo benauwd en joeg me weg. En ik ging, kwam terug, ging naast haar zitten en sloeg mn arm om haar heen. En toen werd ze slap en voelde ik dat ze weg was.
In het zh werd ze 2x gereanimeerd en dan krijg je hoop. Zou het? Dan is de mededeling van hersendood zo afschuwelijk.
Het enige wat er dan nog over is, is een omhulsel in leven gehouden door machines. En dat is geen afscheid nemen. Het is hoop die de bodem wordt ingeslagen en die zo wreed is dat je niet weet waar je het zoeken moet.
En dat blijft hangen, voor de rest van mn leven. Had zoo graag nog zoveel willen vertellen.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Klopt, ik wist wat me te doen stond maar het blijft een beslissing die nooit is terug te draaien.quote:
[..]
Gelukkig had je die uitspraak om je aan vast te houden, maar het blijft een loodzware beslissing.
Soms vraag ik me af of ik het niet te snel heb gedaan. Ik zal het nooit weten.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.If they say
Why, why, tell her that it's human nature...
Het niet afscheid nemen, daar worstel ik ook nog steeds mee.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Venus in pocketformaat
© loveli
Och @Phaidra
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.If they say
Why, why, tell her that it's human nature...
Mijn moeder heeft een hele goede laatste week gehad eigenlijk. Ze is de dag voor haar dood naar de winkel geweest op haar fiets, heeft soep gekookt en nog naar haar zus en de buren gebracht. Mijn man en ik zijn een paar dagen voor haar dood nog geweest, en we hebben gelachen met haar. Niets wees er op dat ze dat weekend zou overlijden. Als ik dat had kunnen weten was ik elke minuut van de week bij haar geweest.quote:
[..]
Klopt hoor, de mens krijgt soms zoveel voor de kiezen. En soms is het gewoon teveel en bij de ander komt het wél goed, ondanks de eigen ziekte. Gelukkig kwam het goed met jouw moeder. Maar wat zal ze het zwaar hebben gehad
[..]
Het gekke was, ik werd gebeld door mijn broer, was er heel snel bij. Ze had het zo benauwd en joeg me weg. En ik ging, kwam terug, ging naast haar zitten en sloeg mn arm om haar heen. En toen werd ze slap en voelde ik dat ze weg was.
In het zh werd ze 2x gereanimeerd en dan krijg je hoop. Zou het? Dan is de mededeling van hersendood zo afschuwelijk.
Het enige wat er dan nog over is, is een omhulsel in leven gehouden door machines. En dat is geen afscheid nemen. Het is hoop die de bodem wordt ingeslagen en die zo wreed is dat je niet weet waar je het zoeken moet.
En dat blijft hangen, voor de rest van mn leven. Had zoo graag nog zoveel willen vertellen.
Er mankeerde haar wel wat, maar op zich kwam haar dood onverwacht. In haar slaap overleden. Een hoop mensen zouden tekenen voor zo'n dood. Maar hoe dan ook, je kunt je moeder nooit missen. En toch gaat het dan uiteindelijk wel gebeuren en moet je verder.
quote:
Och @:PhaidraJa dat is ook wel zo. Het is inmiddels ruim 11 jaar geleden.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Ik bedenk me nu dat het volgende maand ook alweer 25 jaar geleden is dat mijn vader overleed. Dat voelt inmiddels ook wel echt anders.Venus in pocketformaat
© loveli
Het is nog maar een maand geleden dat mijn moeder is overleden. Ik zie erg op tegen moederdag, Pasen en alle feestdagen die we samen met haar vierden. Op zich ben ik wel een nuchter mens en ze zou ook niet gewild hebben dat ik veranderde in een hoopje ellende. En dat is ook niet aan de orde gelukkig. Maar de gedachte aan dat soort dagen, dan voel ik de tranen in mijn ogen schieten.quote:
[..]
Ja dat is ook wel zo. Het is inmiddels ruim 11 jaar geleden.
Ik bedenk me nu dat het volgende maand ook alweer 25 jaar geleden is dat mijn vader overleed. Dat voelt inmiddels ook wel echt anders.
Ik weet nu al dat ik die dagen op de vlucht sla. Afleiding is voor mij het beste.
Dat is dan zeker onverwachtquote:
[..]
Mijn moeder heeft een hele goede laatste week gehad eigenlijk. Ze is de dag voor haar dood naar de winkel geweest op haar fiets, heeft soep gekookt en nog naar haar zus en de buren gebracht. Mijn man en ik zijn een paar dagen voor haar dood nog geweest, en we hebben gelachen met haar. Niets wees er op dat ze dat weekend zou overlijden. Als ik dat had kunnen weten was ik elke minuut van de week bij haar geweest.
Er mankeerde haar wel wat, maar op zich kwam haar dood onverwacht. In haar slaap overleden. Een hoop mensen zouden tekenen voor zo'n dood. Maar hoe dan ook, je kunt je moeder nooit missen. En toch gaat het dan uiteindelijk wel gebeuren en moet je verder.
Ik vraag me altijd af wat een goede dood is. Voor de nabestaanden is een plotse dood verschrikkelijk, je staat met lege handen als je nog zoveel had willen zeggen.
Door ziekte, dan lijdt de ander maar kun je wel naar het einde toewerken, zeg maar. Regelen, alles uitspreken wat je nog wil.
Ik vind dat heel moeilijk, wat is een goede dood? Het is onomkeerbaar, hoe die ook komt. En een moeder missen is en blijft verschrikkelijk. Het is geen gat die het slaat maar een krater.
@Phaidra, er staat geen tijd voor het missen van iemand. Tijd is iets heel abstracts. 11 jaar of 25 jaar, ik denk dat het meer te maken heeft met de hoeveelheid tijd ermee gemoeid is om je erbij neer te leggen. Soms lijkt 25 jaar niks en een week geleden heel lang. Tijd is gewoon weird.
Dit is wel heel erg kort geleden en dan ben je nog niet eens toe aan het echte rouwen, meer de ontkenningsfase. Dan nog het verwerken en accepteren.quote:
[..]
Het is nog maar een maand geleden dat mijn moeder is overleden. Ik zie erg op tegen moederdag, Pasen en alle feestdagen die we samen met haar vierden. Op zich ben ik wel een nuchter mens en ze zou ook niet gewild hebben dat ik veranderde in een hoopje ellende. En dat is ook niet aan de orde gelukkig. Maar de gedachte aan dat soort dagen, dan voel ik de tranen in mijn ogen schieten.
Ik weet nu al dat ik die dagen op de vlucht sla. Afleiding is voor mij het beste.
De eerste moederdag is kut, de tweede ook, de derde dito. En zo is het met alle speciale dagen. Het blijven kutdagen, hoeveel tijd er ook overheen gaat. Enige is dat het echte scherpe ervanaf gaat, maar dat kost tijd. Veel, heel veel tijd.
Hoe nuchter je ook bent, dit hakt er gewoon in. Afleiding is goed, doe iets waar jij je fijn bij voelt.
Heel veel sterkte
Ik kan bijvoorbeeld nog steeds de confrontatie niet aan met de straat waarin mijn grootouders gewoond hebben en waar ik heel veel geweest ben en waar mijn mams is opgegroeid. Ben als de dood dat ik weer instort. En nu las ik laatst dat ze die straat gaan herinrichten. Daar gaan mijn herinneringen.
If they say
Why, why, tell her that it's human nature...
Why, why, tell her that it's human nature...
quote:
[..]
Dat is dan zeker onverwacht
Ik vraag me altijd af wat een goede dood is. Voor de nabestaanden is een plotse dood verschrikkelijk, je staat met lege handen als je nog zoveel had willen zeggen.
Door ziekte, dan lijdt de ander maar kun je wel naar het einde toewerken, zeg maar. Regelen, alles uitspreken wat je nog wil.
Ik vind dat heel moeilijk, wat is een goede dood? Het is onomkeerbaar, hoe die ook komt. En een moeder missen is en blijft verschrikkelijk. Het is geen gat die het slaat maar een krater.
@:Phaidra, er staat geen tijd voor het missen van iemand. Tijd is iets heel abstracts. 11 jaar of 25 jaar, ik denk dat het meer te maken heeft met de hoeveelheid tijd ermee gemoeid is om je erbij neer te leggen. Soms lijkt 25 jaar niks en een week geleden heel lang. Tijd is gewoon weird.
[..]
Dit is wel heel erg kort geleden en dan ben je nog niet eens toe aan het echte rouwen, meer de ontkenningsfase. Dan nog het verwerken en accepteren.
De eerste moederdag is kut, de tweede ook, de derde dito. En zo is het met alle speciale dagen. Het blijven kutdagen, hoeveel tijd er ook overheen gaat. Enige is dat het echte scherpe ervanaf gaat, maar dat kost tijd. Veel, heel veel tijd.
Hoe nuchter je ook bent, dit hakt er gewoon in. Afleiding is goed, doe iets waar jij je fijn bij voelt.
Heel veel sterkte
Ik kan bijvoorbeeld nog steeds de confrontatie niet aan met de straat waarin mijn grootouders gewoond hebben en waar ik heel veel geweest ben en waar mijn mams is opgegroeid. Ben als de dood dat ik weer instort. En nu las ik laatst dat ze die straat gaan herinrichten. Daar gaan mijn herinneringen.
Het valt allemaal niet mee.
Nope, maar een tip: praat erover, wanneer je wil, al zeg je honderd keer hetzelfde. Dat is zoo belangrijk!quote:
If they say
Why, why, tell her that it's human nature...
Why, why, tell her that it's human nature...
Alle eerste keren na een overlijden zijn ontzettend rot, verdrietig, moeilijk .
.
Venus in pocketformaat
© loveli
© loveli
Ik lul mijn collega's de oren van de kop.quote:
[..]
Nope, maar een tip: praat erover, wanneer je wil, al zeg je honderd keer hetzelfde. Dat is zoo belangrijk!
Fijn zo want dat helpt echt met de verwerkingquote:
[..]
Ik lul mijn collega's de oren van de kop.
If they say
Why, why, tell her that it's human nature...
Why, why, tell her that it's human nature...
Ergens wel herkenbaar. Mijn moeder heeft het de laatste tijd vaak over "als zij er niet meer is", omdat zij wil dat voornamelijk ik de dingen ga regelen, wat ik prima vind. Mijn zus (van '79) is geestelijk niet in staat dit te doen en mijn broer ('82) is niet de geschikte persoon, ik ben zelf van '86 en mijn moeder van '55. Zij wordt dit jaar dus 70 maar heeft geen ziektebeeld oid, kan in principe alles nog. Maar vind het wel lastig dat zij ouder wordt en er over 10 jaar wellicht niet meer is.
Mijn vader heb ik jarenlang geen contact mee gehad, tot vorig jaar. Door de gesprekken besefte ik mij dat als mijn vader zou gaan, ik dan niet ineens hypocriet op wil duiken. En daarbij, wat geweest is, is geweest (wat dat is doet er even niet toe). Uiteindelijk moet je toch verder. Mij vader is wel "oud" geworden met een bypass en een hoorapparaat. Onlangs is hij (opnieuw) getrouwd voor het geval dat als hij gaat, de dingen dan goed zijn geregeld.
Uiteindelijk heeft elk begin een eind, ik moet er nog niet aan denken zonder ouders te moeten leven dus ik geniet van elk moment met ze.
Mijn vader heb ik jarenlang geen contact mee gehad, tot vorig jaar. Door de gesprekken besefte ik mij dat als mijn vader zou gaan, ik dan niet ineens hypocriet op wil duiken. En daarbij, wat geweest is, is geweest (wat dat is doet er even niet toe). Uiteindelijk moet je toch verder. Mij vader is wel "oud" geworden met een bypass en een hoorapparaat. Onlangs is hij (opnieuw) getrouwd voor het geval dat als hij gaat, de dingen dan goed zijn geregeld.
Uiteindelijk heeft elk begin een eind, ik moet er nog niet aan denken zonder ouders te moeten leven dus ik geniet van elk moment met ze.
Trotse papa van Jyske O+ 07-03-2025 O+
Het leven van Jyske (en meer) is hier te lezen ---> https://frontpage.fok.nl/author/389368 Elke woensdag een nieuw verhaal!
Het leven van Jyske (en meer) is hier te lezen ---> https://frontpage.fok.nl/author/389368 Elke woensdag een nieuw verhaal!
Ik ben ook heel blij dat de laatste week een fijne week is geweest. We mopperden de laatste tijd best wel op elkaar, altijd over het feit dat ik haar graag meer wilde helpen in bijvoorbeeld de huishouding. Ze wilde dit helemaal niet, en dit zorgde wel voor frustratie. Een paar maanden geleden heb ik tegen mijn man gezegd dat ik hier geen bekvechterij meer over wilde in de tijd dat ze nog bij ons was. Als ze dit niet wilde, het zij zo. Hoe kon ik weten dat het einde zo dichtbij zou zijn? Ik ben echt zo blij dat die laatste herinnering een fijne is.quote:Op woensdag 16 april 2025 04:58 schreef _UserName_ het volgende:
Ergens wel herkenbaar. Mijn moeder heeft het de laatste tijd vaak over "als zij er niet meer is", omdat zij wil dat voornamelijk ik de dingen ga regelen, wat ik prima vind. Mijn zus (van '79) is geestelijk niet in staat dit te doen en mijn broer ('82) is niet de geschikte persoon, ik ben zelf van '86 en mijn moeder van '55. Zij wordt dit jaar dus 70 maar heeft geen ziektebeeld oid, kan in principe alles nog. Maar vind het wel lastig dat zij ouder wordt en er over 10 jaar wellicht niet meer is.
Mijn vader heb ik jarenlang geen contact mee gehad, tot vorig jaar. Door de gesprekken besefte ik mij dat als mijn vader zou gaan, ik dan niet ineens hypocriet op wil duiken. En daarbij, wat geweest is, is geweest (wat dat is doet er even niet toe). Uiteindelijk moet je toch verder. Mij vader is wel "oud" geworden met een bypass en een hoorapparaat. Onlangs is hij (opnieuw) getrouwd voor het geval dat als hij gaat, de dingen dan goed zijn geregeld.
Uiteindelijk heeft elk begin een eind, ik moet er nog niet aan denken zonder ouders te moeten leven dus ik geniet van elk moment met ze.
Fijn dat je weer contact hebt met je vader, geniet er vooral vanquote:
Ergens wel herkenbaar. Mijn moeder heeft het de laatste tijd vaak over "als zij er niet meer is", omdat zij wil dat voornamelijk ik de dingen ga regelen, wat ik prima vind. Mijn zus (van '79) is geestelijk niet in staat dit te doen en mijn broer ('82) is niet de geschikte persoon, ik ben zelf van '86 en mijn moeder van '55. Zij wordt dit jaar dus 70 maar heeft geen ziektebeeld oid, kan in principe alles nog. Maar vind het wel lastig dat zij ouder wordt en er over 10 jaar wellicht niet meer is.
Mijn vader heb ik jarenlang geen contact mee gehad, tot vorig jaar. Door de gesprekken besefte ik mij dat als mijn vader zou gaan, ik dan niet ineens hypocriet op wil duiken. En daarbij, wat geweest is, is geweest (wat dat is doet er even niet toe). Uiteindelijk moet je toch verder. Mij vader is wel "oud" geworden met een bypass en een hoorapparaat. Onlangs is hij (opnieuw) getrouwd voor het geval dat als hij gaat, de dingen dan goed zijn geregeld.
Uiteindelijk heeft elk begin een eind, ik moet er nog niet aan denken zonder ouders te moeten leven dus ik geniet van elk moment met ze.
Het is ook echt zo, soms is het beter het verleden te laten rusten.
Met de mijne 28 jaar geen contact gehad, en toen toch de stoute schoenen aangetrokken. Elkaar gezien, hij zijn kleinkinderen voor het eerst gezien, allemaal prima. Tot ik hem later belde voor een urgente kwestie en hij niet thuis gaf en ik dat zelf moest zien op te lossen. Wat ik ook gedaan heb, maar backup was fijn geweest.
En dan ben ik er wel weer klaar mee. Nu sturen we elkaar een app met onze verjaardag en met oud en nieuw. Hoewel ik het laatste jaar daar geen antwoord op heb gekregen maar zijn vriendin me appte met gelukkig nieuwjaar... Moet ik nu gaan vissen waarom?
Ik kan veel hebben maar blijkbaar ben ik niet gewenst en dan houd het voor mij gewoon op.
If they say
Why, why, tell her that it's human nature...
Why, why, tell her that it's human nature...
Het kan soms allemaal erg gecompliceerd zijn. Ik heb nooit een vader in mijn leven gehad, mijn moeder heeft er altijd alleen voor gestaan. Nu ze is overleden afgelopen maand kreeg ik wel even een kort gevoel van eenzaamheid. Ik heb geen broers en zussen, dus sta wat dat betreft nu alleen.quote:
[..]
Fijn dat je weer contact hebt met je vader, geniet er vooral van
Het is ook echt zo, soms is het beter het verleden te laten rusten.
Met de mijne 28 jaar geen contact gehad, en toen toch de stoute schoenen aangetrokken. Elkaar gezien, hij zijn kleinkinderen voor het eerst gezien, allemaal prima. Tot ik hem later belde voor een urgente kwestie en hij niet thuis gaf en ik dat zelf moest zien op te lossen. Wat ik ook gedaan heb, maar backup was fijn geweest.
En dan ben ik er wel weer klaar mee. Nu sturen we elkaar een app met onze verjaardag en met oud en nieuw. Hoewel ik het laatste jaar daar geen antwoord op heb gekregen maar zijn vriendin me appte met gelukkig nieuwjaar... Moet ik nu gaan vissen waarom?
Ik kan veel hebben maar blijkbaar ben ik niet gewenst en dan houd het voor mij gewoon op.
Gelukkig een lieve man en de familieband van mijn moederskant is erg sterk. Dat scheelt.
Maar je gevoel van niet gewenst zijn van vaderskant begrijp ik wel. Het zegt natuurlijk meer over hem dan over jou.
Is waar hoor, blijkbaar kwam het van één kant en vond hij het wel goed zo.quote:
[..]
Het kan soms allemaal erg gecompliceerd zijn. Ik heb nooit een vader in mijn leven gehad, mijn moeder heeft er altijd alleen voor gestaan. Nu ze is overleden afgelopen maand kreeg ik wel even een kort gevoel van eenzaamheid. Ik heb geen broers en zussen, dus sta wat dat betreft nu alleen.
Gelukkig een lieve man en de familieband van mijn moederskant is erg sterk. Dat scheelt.
Maar je gevoel van niet gewenst zijn van vaderskant begrijp ik wel. Het zegt natuurlijk meer over hem dan over jou.
Toen mijn moeder stierf, voelde ik me een wees. En uit eerbetoon aan haar heb ik mijn achternaam laten veranderen in de hare, waar ik nog steeds heel erg blij mee ben
Zij heeft mij opgevoed.Ik kan er alleen met mn pet niet bij dat sommige 'vaders' zo kunnen zijn.
Gelukkig heb je een goede band met de familie van je moeder. Koester ze
Ik had een heel goede band met mn oom en tante. Mijn oom noemde mij zn halve dochter en hij was de vader die ik nooit echt had gehad. Zij leven inmiddels ook niet meer. Mis hen ook nog steeds.
Toen mijn mams mijn leeftijd had, leefde iedereen nog. Best bizar, eigenlijk.
If they say
Why, why, tell her that it's human nature...
Why, why, tell her that it's human nature...
De jongste zus van mijn moeder voelt voor mij eigenlijk als een oudere zus. We zijn samen opgegroeid en ze is maar 6 jaar ouder dan ik. Zo heb ik ook een nicht waar ik mijn leven lang al een zus relatie mee heb. Ik heb momenteel veel steun van ze, kan altijd bij ze terecht.
Sommige kerels verdienen het niet om vader genoemd te worden. De mijne liet mijn moeder keihard vallen omdat ze zwanger was. Hij was niet toe aan een kind. Hij weet al ruim 50 jaar van mijn bestaan af, maar ik weet niet wie hij is. Ook geen behoefte aan, want waarom zou je iemand willen kennen die jou al die jaren nooit heeft willen kennen? Wellicht is hij ook allang dood.
Ik vond het vooral erg voor mijn moeder, ze heeft het niet gemakkelijk gehad in haar leven. Desondanks was ze een sterke vrouw die alles prima in haar eentje rooide. Ik mis haar vreselijk, maar je moet toch door en er niet te diep over na gaan denken. Dan heb je geen leven.
Maar het valt niet altijd mee.
Sommige kerels verdienen het niet om vader genoemd te worden. De mijne liet mijn moeder keihard vallen omdat ze zwanger was. Hij was niet toe aan een kind. Hij weet al ruim 50 jaar van mijn bestaan af, maar ik weet niet wie hij is. Ook geen behoefte aan, want waarom zou je iemand willen kennen die jou al die jaren nooit heeft willen kennen? Wellicht is hij ook allang dood.
Ik vond het vooral erg voor mijn moeder, ze heeft het niet gemakkelijk gehad in haar leven. Desondanks was ze een sterke vrouw die alles prima in haar eentje rooide. Ik mis haar vreselijk, maar je moet toch door en er niet te diep over na gaan denken. Dan heb je geen leven.
Maar het valt niet altijd mee.
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |