In de afgelopen 12 jaar heb ik een relatie gehad met pieken en dalen inclusief twee fantastische kinderen van 10 en 5 jaar oud. Zij (mijn ex) heeft afgelopen november de keuze gemaakt om een punt achter de relatie te zetten, terwijl ik voorgesteld heb om in relatietherapie te gaan. Achteraf wilde ik er alles aan gedaan hebben om onze relatie een kans te geven. Vooral met als uitgangspositie dat ik mezelf niets kan verwijten naar de kinderen. Om eerlijk te zijn, het was voor mij niet realistisch toen zij maanden geleden (plotsklaps) met deze beslissing kwam. Zij heeft dit voorstel resoluut van de hand gedaan en we zijn daardoor nu gestart via een mediator. Uiteindelijk moeten we ook financieel uit elkaar.
Voor mij was altijd de financiele zekerheid belangrijk, het werken en vooral een buffer opbouwen zodat we in de toekomst minder konden werken. Zij heeft aangegeven dat de redenen voor de breuk zijn dat ze al jaren dingen alleen moet doen met de kinderen, dat ik teveel met het werk bezig ben en te weinig tijd maak met de kinderen. Ze voelt zich daarnaast vernederd door opmerkingen die ik gemaakt heb in het verleden (oké sommige dingen gingen te ver). Het gevoel is er gewoonweg niet meer zegt ze. Dit trek ik sterk in twijfel, mijn verwachting is namelijk dat er waarschijnlijk een ander is.
Sinds eind november woon ik bij mijn ouders, ben ik ook niet meer welkom in mijn eigen huis (dit omdat zij zich hier niet prettig bij voelt). Zij heeft inmiddels een nieuwe huurwoning, waarschijnlijk trekt ze daar over twee weken in. Heb haar in de afgelopen maanden alle ruimte gegeven om rustig aan te vertrekken (zelfs alle financiele lasten heb ik eenzijdig gedragen, omdat zij de huur al moest betalen van haar nieuwe woning). In dit geval blijf ik in de woning wonen, vooral omdat de kinderen vlakbij op school zitten. De omgangsregeling met de kinderen is nog niet definitief, haar voorstel is tweewekelijks maar ik wil liever 50/50. Met mijn werkgever heb ik inmiddels de mogelijkheden besproken en die staat open voor een werkweek thuiswerken en een werkweek op kantoor (op en af).
Het gemis van de kinderen maakt het allemaal nog erger, kan ook niet zonder in tranen uit te barsten hieraan denken. Kom er op dit moment gewoonweg niet meer uit, voelt als een aankomende depressie. Gisteren heb ik haar een brief geschreven over mijn gevoelens, haar enige reactie was dat ze hier op dit moment niet zoveel mee kan. Dat kwetst mij natuurlijk weer doordat het voelt als mijn laatste kans het gezin te redden.
Mijn vraag, zijn er mensen die tips hebben om deze situatie te verwerken, is het wellicht verstandig om hier hulp voor te zoeken en hoe maak ik bespreekbaar liever een co-ouderschap te willen? In het verleden heeft ze reeds aangegeven hier absoluut niet voor open te staan. Zij wil de kinderen en ik kan ze in het weekend krijgen.
Dat jij veel werkt en geld op de plank brengt, en af en toe een stomme opmerking ga je normaal niet alles weggooien wat opgebouwd is.
Daarnaast is het gewoon gaar dat zij, de vrouw, wel even gaat beslissen wat er met jullie kinderen gaat gebeuren. Emancipatie hoog en laag, maar qua kinderen ben je als man altijd degene die aan het kortste eind trekt.
De kinderen zijn 5 en 10. Gaan naar de basisschool. Indien ze daar zijn, kan ik werken.quote:Op woensdag 9 februari 2022 11:34 schreef Leonos het volgende:
Sterkte! Weet niet hoe oud je kinderen zijn, maar is dat wel te doen? Thuiswerken en kido's in de gaten houden?
Je laat haar nu in de lead en je zal meer moeten inbrengen in de zaak want anders wordt je overlopen en daar zijn de professionals vele malen beter in.
Aanvulling: Ik bedoel naast de mediator een scheidingdeskundige. Iemand die jou kan adviseren buiten de mediation om. Fijn om iemand te hebben die je door dat proces heen kan leiden
[ Bericht 8% gewijzigd door Herkauwer op 09-02-2022 11:46:39 ]
Feit is dát zij er klaar mee is, om wat voor reden dan ook. Dat maakt het niet minder kut, maar energie kwijt zijn aan het waarom is, hoewel ik het wel snap, zinloos.
Hoe dan ook, ontzettend veel sterkte, want het blijft gewoon ontzettend kut. Neem iemand die je kan helpen, want jij zit vol in de emotie en zij zit er veel zakelijker/harder in. Nu is het niet moment om je door emotie te laten leiden en beslissingen te maken die ongunstig voor jou uitpakken.
Hoe maak ik het bespreekbaar?
Geef aan haar en de mediator aan dat je wat betreft de kinderen geen concessies wilt doen en wilt gaan voor 50/50.
Ik begrijp dat je in het huis wilt blijven wonen? Dan zal je haar moeten uitkopen. Zorg voor een taxatie van het huis. Hier moet een overeenstemming plaatsvinden
Gaat ze niet meewerken, zorg dan dat je zo snel mogelijk een advocaat regelt. Anders kan het een erg lange rit gaan worden.
Heb dit precies zelfde plaatje (incl 2 kinderen van dezelfde leeftijd) van zeer dichtbij zien gebeuren.
Gelukkig is dat tegenwoordig achterhaald.quote:Op woensdag 9 februari 2022 11:37 schreef Sfancta het volgende:
maar qua kinderen ben je als man altijd degene die aan het kortste eind trekt.
Als je het voor laat komen gaat de rechter zeggen: "voor de wet zijn de vader en moeder gelijk". Dus recht op 50/50 kinderen.
Zorg dat het co-ouderschapsplan op papier staat en er van beide kanten een krabbel op staat.
Deze opmerking alleen al laat al zien hoe ze erin staat. Zou 50/50 doen. Laat haar maar hoog en laag springen.
Die denkt op het moment aan eigenbelang.Ga naar de huisarts en geef dit aan, zoek hulp. Zorg dat je controle over jezelf houdt in deze situatie tbv je kinderen.
Kop d'r bij en doorpakken
[ Bericht 6% gewijzigd door ikheetmartijn op 09-02-2022 12:04:16 ]
Vaak is er, inderdaad, ook nog een ander in het spel. Maar weinig vrouwen durven een lange relatie te beëindigen met de zekerheid om er daarna alleen voor te staan.
Kut voor je TS, oprecht gewoon kut. Ik vind dat je gewoon recht hebt om je kinderen minimaal 50% van de tijd te zien. Klaar. Dus vecht daarvoor. Verkoop desnoods het huis, koop haar uit en ga iets kleiners huren of kopen. Respectloos van je vrouw om te eisen dat jij je kind maar om de twee weken mag zien. Maar goed, vrouwen die hun partner zo laten zitten hebben dat op een of andere manier in hun hoofd helemaal goed gepraat en vaak al het respect verloren.
Mijn ervaring met een psycholoog is dat het niet zo veel voorstelt, zowel in positieve als negatieve zin, maar ik zou dat zeker eens proberen. Je zit nu in een diep dal en gaat een donkere tijd tegemoet waarin je echt zult moeten wennen aan een nieuwe en andere fase in je leven.
Neem de hulp aan. Ook van je eventuele familie en vrienden. Dan kom je hier hopelijk sterker weer uit. Mét goed contact met je kids en hopelijk ook je ex. Succes en sterkte!
Weet je ook wie?quote:Op woensdag 9 februari 2022 11:25 schreef Papa_van_twee het volgende:
Dit trek ik sterk in twijfel, mijn verwachting is namelijk dat er waarschijnlijk een ander is.
Er zijn 2 redenen dat een vrouw een man verlaat. Of een ander, of jarenlange (emotionele) verwaarlozing. Vrouwen hebben meer tijd en aandacht nodig dan mannen, mannen denken vaak "maar het is toch goed?" omdat zij het nog prima vinden, terwijl het voor de vrouw niet meer leuk is. Elk onderwerp waarover jij vindt dat ze zeurt, gaat over een probleem dat in het verleden niet goed is opgelost.
Als er een ander is, wordt jullie hele relatiegeschiedenis verdraaid en was jij de boeman (en die nieuwe prins op wit paard). Vreemdgangers hebben niet het welzijn van hun eigen kinderen in het oog, maar het welzijn van hun sprookje. Dat sprookje is desastreus voor de kinderen. Dus in het belang van je kinderen, zorg dat je erachter komt of ze vanwege jou weg is, of vanwege een ander.
Als er een andere man is, is jouw gezin de dupe. In dat geval zeker niet akkoord met iets anders dan 50/50.
Is er geen ander en ben je echt een hork geweest die niet wilde luisteren als je vrouw zei dat het niet lekker liep, dan ben je aan de late kant, maar veeg in ieder geval jouw kant van de straat schoon. Doe/zeg die dingen niet meer waarvan je weet dat het niet door de beugel kan en waar ze een hekel aan heeft. Wees de vader die je kinderen nodig hebben en zorg goed voor de moeder van je kinderen.
Maar wat ik niet helemaal begrijp is dat zij uit elkaar wil, maar dat jij je huis en gezin hebt verlaten. Moest dat van de mediator?
Als het aankaarten van problemen smalend als zeuren wordt weggezet, dan stoppen vrouwen op een gegeven moment geen energie meer in de relatie. Als het voor die man als donderslag bij heldere hemel komt, dan heeft 'ie niet goed opgelet.quote:
Bleh wat kunnen vrouwen toch kutwijven zijn als het hier op aankomt. Het zoveelste verhaal van vrouwen die al lang klaar zijn met de relatie, hun hele exit plannen en dan ineens hun man verrassen met 'het nieuws'.
Dat zal een stukje dominantie zijn in een niet evenwichtige relatie. En ondertussen ook nog de kosten op zich nemen.quote:
Maar wat ik niet helemaal begrijp is dat zij uit elkaar wil, maar dat jij je huis en gezin hebt verlaten. Moest dat van de mediator?
Het wordt tijd dat TS gaat schakelen, initiatief neemt en doorpakt.
Succes
Ik vind het advies om iemand te zoeken die jouw belangen bij de mediator behartigt een goed advies. Op die manier kun je aangeven wat je belangrijk vindt, zoals die 505/50 verdeling, en kan een ander hierover de strijd aangaan. Die kan dat zonder emotie op een zakelijke manier verder bespreken.
Wat betreft hoe je je voelt: ik zou zeker op zoek gaan naar hulp voor jezelf. Niemand heeft er iets aan als je nu instort, dus zorg goed voor jezelf.
Sterkte met alles.
Klinkt alsof ze niet helemaal ongelijk heeft vwb je betrokkenheid bij je gezin? Je kinderen zijn maar 1x klein en tegen de tijd dat jij achterover wil leunen en minder gaat werken zijn die kinderen op een leeftijd dat ze denken: wie is toch die man die op zondag het vlees snijdt?quote:
Voor mij was altijd de financiële zekerheid belangrijk, het werken en vooral een buffer opbouwen zodat we in de toekomst minder konden werken.
Denk dus even goed na over of ze hier een punt heeft, want het zal wat zuur voor haar voelen dat je nu ineens wel voor 50/50 wil gaan (waar je juridisch gezien alle recht op heb). Dus neem dat mee in je verwoording. Niet dat ze denkt dat je het alleen maar wilt om zo min mogelijk kinderalimentatie te hoeven betalen.
Overigens is het mijn ervaring dat het meestal de man is die een relatie pas verbreekt als hij nieuwe schoenen heeft voordat hij de oude weggooit. Als een vrouw de relatie verbreekt zal het eerder zijn omdat ze er gewoon echt klaar mee is.
Mannen gaan niet weg als de relatie slecht is, vrouwen wel. Mannen gaan dan een beetje hun eigen gang in het gezamenlijke huis, blijven voor de kinderen.quote:
Overigens is het mijn ervaring dat het meestal de man is die een relatie pas verbreekt als hij nieuwe schoenen heeft voordat hij de oude weggooit. Als een vrouw de relatie verbreekt zal het eerder zijn omdat ze er gewoon echt klaar mee is.
Als er een ander is, vertrekken ze allebei wel, hoewel mannen minder problemen hebben om van 2 walletjes te eten ("ik hou nog van je, maar ben niet meer verliefd op je" - oftewel ik ben verliefd op een ander, dus ik weet dat ik niet verliefd op jou ben, maar het is wel zo fijn dat je m'n onderbroeken wast, m'n ontbijt klaarzet en op de kinderen past terwijl ik in lalaland leef met tralala).
En niets zo aantrekkelijk als een man die vecht voor z'n gezin, dus werk aan de winkel.
Pffff wat een ouderwetse opmerking qua sekse.quote:
[..]
Mannen gaan niet weg als de relatie slecht is, vrouwen wel. Mannen gaan dan een beetje hun eigen gang in het gezamenlijke huis, blijven voor de kinderen.
Als er een ander is, vertrekken ze allebei wel, hoewel mannen minder problemen hebben om van 2 walletjes te eten ("ik hou nog van je, maar ben niet meer verliefd op je" - oftewel ik ben verliefd op een ander, dus ik weet dat ik niet verliefd op jou ben, maar het is wel zo fijn dat je m'n onderbroeken wast, m'n ontbijt klaarzet en op de kinderen past terwijl ik in lalaland leef met tralala).
En niets zo aantrekkelijk als een man die vecht voor z'n gezin, dus werk aan de winkel.
Ik heb het niet zozeer over het feit dat een vrouw de relatie verbreekt. Inderdaad, 80% van alle scheidingen wordt geïnitieerd door de vrouw, maar dat terzijde. Is haar goed recht natuurlijk.quote:
[..]
Als het aankaarten van problemen smalend als zeuren wordt weggezet, dan stoppen vrouwen op een gegeven moment geen energie meer in de relatie. Als het voor die man als donderslag bij heldere hemel komt, dan heeft 'ie niet goed opgelet.
Het gaat erom dat de meeste vrouwen dan al hun exit hebben gepland, een advocaat in de arm genomen en het plan hebben om hun man eens even goed uit te kleden en natuurlijk de kinderen in huis te nemen. Ook al is het plan niet direct om hun man alles af te nemen, vaak wordt er wel zo egocentrisch gedacht en is het respect voor ex-lief zo ver te zoeken dat het hier op neer komt.
Hoe kun je als vrouw in godsnaam niet gewoon 50-50 voorstellen? Zowel qua bezittingen als de omgang met kinderen? Wat voor feeks ben je dan? Al zou de man 50 keer zijn vreemd gegaan, dit gaat nergens over. Andersom komt dit zelden voor. De meeste mannen willen, tot dat het moment dat hun ex dit soort dingen begint te flikken, gewoon het beste voor hun ex en de kinderen.
wat bedoel je precies met 'pieken en dalen'...?quote:
In de afgelopen 12 jaar heb ik een relatie gehad met pieken en dalen
uit je verhaal wek je de indruk dat de melding van je vrouw de relatie te willen beeindigen nogal abrupt kwam in november ('plotsklaps' noem je het zelf)
... of waren er al langer spelende problemen?
Als je in je omgeving niemand hebt om hierover te praten dan kan het waarschijnlijk geen kwaad om met een praktijkondersteuner GGZ te praten zodat je gedachten en emoties niet met je op de loop gaan.quote:
[b]
Het gemis van de kinderen maakt het allemaal nog erger, kan ook niet zonder in tranen uit te barsten hieraan denken. Kom er op dit moment gewoonweg niet meer uit, voelt als een aankomende depressie. Gisteren heb ik haar een brief geschreven over mijn gevoelens, haar enige reactie was dat ze hier op dit moment niet zoveel mee kan. Dat kwetst mij natuurlijk weer doordat het voelt als mijn laatste kans het gezin te redden.
Mijn vraag, zijn er mensen die tips hebben om deze situatie te verwerken, is het wellicht verstandig om hier hulp voor te zoeken en hoe maak ik bespreekbaar liever een co-ouderschap te willen? In het verleden heeft ze reeds aangegeven hier absoluut niet voor open te staan. Zij wil de kinderen en ik kan ze in het weekend krijgen.
Makkelijk praten uiteraard, want dat huishouden zal deels draaien op de helft van de door jou zorgvuldig opgebouwde buffer.
Wat iemand hier al schreef. Op het moment dat een vrouw deze stap zet, heeft ze daar al zorgvuldig over nagedacht, alles voorbereid, etc.
Ik zou gaan voor co-ouderschap als je dat kunt draaien. Wat zij wil is precies even relevant als wat jij wil. Het zijn jullie kinderen, niet alleen haar kinderen. Ik zou ook stoppen met je gevoelens op papier zetten en naar haar sturen, maar gewoon zakelijk praten over dat co-ouderschap. Dit is bij uitstek iets wat je bij de mediator kunt bespreken toch?
Verder zou ik haar het niet al te comfortabel maken. Jij draagt eenzijdig de lasten, zij mag straks meedelen in het opgebouwde vermogen, jij bent maar uit je eigen huis weggegaan, omdat zij zich er niet lekker bij voelde (lees: omdat haar nieuwe vlam natuurlijk begint te mekkeren als ze nog met haar eigen vent in een huis woont), etc.
Niet alles kan en hoeft te gaan zoals zij al maanden aan het bedenken is. Jij hebt er ook inspraak in. Ze wil zo graag scheiden? De helft van de boedel kun je d'r niet ontzeggen, maar ze kan jou ook niet afschepen met de kinderen af en toe een weekendje. En als zij dat een goede regeling vindt, waarom neemt ze 'm zelf dan niet? De kinderen bij jou en zij tweewekelijks een weekendje.
Als je co-ouderschap kunt draaien, er dus gewoon voor gaan. En bereid je ook dan maar voor op een hele hoop gezeik van haar kant over wat ze eten, hoe ze aangekleed zijn, etc.
10 en 5. Dat staat nota bene in het begin van z'n verhaal.quote:
Sterkte! Weet niet hoe oud je kinderen zijn, maar is dat wel te doen? Thuiswerken en kido's in de gaten houden?
Kinderalimentatie, kinderbijslag, kindgebondenbudget en verhoogde huurtoeslag.quote:
[..]
Ik heb het niet zozeer over het feit dat een vrouw de relatie verbreekt. Inderdaad, 80% van alle scheidingen wordt geïnitieerd door de vrouw, maar dat terzijde. Is haar goed recht natuurlijk.
Het gaat erom dat de meeste vrouwen dan al hun exit hebben gepland, een advocaat in de arm genomen en het plan hebben om hun man eens even goed uit te kleden en natuurlijk de kinderen in huis te nemen. Ook al is het plan niet direct om hun man alles af te nemen, vaak wordt er wel zo egocentrisch gedacht en is het respect voor ex-lief zo ver te zoeken dat het hier op neer komt.
Hoe kun je als vrouw in godsnaam niet gewoon 50-50 voorstellen? Zowel qua bezittingen als de omgang met kinderen? Wat voor feeks ben je dan? Al zou de man 50 keer zijn vreemd gegaan, dit gaat nergens over. Andersom komt dit zelden voor. De meeste mannen willen, tot dat het moment dat hun ex dit soort dingen begint te flikken, gewoon het beste voor hun ex en de kinderen.
Als ze er onderling niet uitkomen over co-ouderschap en er zijn geen zorgen over de opvoedsituatie bij de moeder dan staat zij wel sterker in een rechtszaak over een zorg- en contactregeling. Zij is immers al die jaren de hoofdopvoeder geweest van de kinderen.
[ Bericht 4% gewijzigd door Jaeger85 op 09-02-2022 15:15:41 ]
Precies. Zonder dat zal ze haar huishouden met haar nieuwe prins op het witte paard minder eenvoudig kunnen draaien. Dan zal er meer gewerkt moeten worden en minder gelanterfanterd kunnen worden met het geld van meneer.quote:
[..]
Kinderalimentatie, kinderbijslag, kindgebondenbudget en verhoogde huurtoeslag.
quote:Ze voelt zich daarnaast vernederd door opmerkingen die ik gemaakt heb in het verleden (oké sommige dingen gingen te ver).
Abrupt voor hem. Voor haar niet waarschijnlijk. Een en ander zal niet naar haar zin zijn gegaan en ze heeft vermoedelijk een ander. Die twee verhaallijnen lopen vaak ook redelijk samen. En eenmaal een ander zal het beeld dat ze heeft bij mevrouw snel een stuk negatiever worden. Vreemdgangers hebben natuurlijk ook vaak de neiging om het voor zichzelf goed te praten door de ander zwart te maken.quote:
[..]
wat bedoel je precies met 'pieken en dalen'...?
uit je verhaal wek je de indruk dat de melding van je vrouw de relatie te willen beeindigen nogal abrupt kwam in november ('plotsklaps' noem je het zelf)
... of waren er al langer spelende problemen?
Had hij ook al gereageerd, als je nota bene beetje naar beneden gescrollt had.quote:
[..]
10 en 5. Dat staat nota bene in het begin van z'n verhaal.
Enfin als je voelt dat je richting depressie gaat, zou ik inderdaad hulp zoeken, voor je het gezwets krijgt van dat je niet in staat bent voor je kinderen te zorgen.
Ik bedoel ik weet niet in hoeverre ze zal omslaan als een blad aan een boom als ze zo kil opstelt.
En uh.. zijkant wel willen dat er geen co ouderschap is, maar uh.. zij breekt de boel af hè.
Niet over je heen laten lopen uit naam van "de kinderen niet tot last willen zijn", dat leidt naar niks.
Dit ja. En ook niet meer van die brieven aan haar met je gevoelens en zo. Alles wat je doet of schrijft kan tegen je gebruikt worden uiteindelijk. Je wilt niet uiteindelijk als je bij de rechter komt, neergezet worden als 'n depressief en labiel iemand.quote:
Enfin als je voelt dat je richting depressie gaat, zou ik inderdaad hulp zoeken, voor je het gezwets krijgt van dat je niet in staat bent voor je kinderen te zorgen.
Ik bedoel ik weet niet in hoeverre ze zal omslaan als een blad aan een boom als ze zo kil opstelt.
Professionele hulp zoeken denk ik niet dat het nodig is, maar je hart storten bij vrienden kan vaak wel helpen. En weer uitgaan, niet eens om een andere vrouw te vinden, maar wel gewoon om de afleiding.
Niet meer verwachten dat ze terugkomt, haar loslaten. Accepteren dat het over is. Al kan dat wel een poosje duren. Maar het slijt, dat zeker.
Is dat zo?quote:
"haar voorstel is 2 wekelijks"
Deze opmerking alleen al laat al zien hoe ze erin staat. Zou 50/50 doen. Laat haar maar hoog en laag springen.
Want ik zie de ts zelf schrijven dat een van de redenen voor de scheiding was dat hij er veelste weinig was voor de kinderen. Altijd aan het werk was.
En nu wil hij ineens 50/50?
Als hij dat nu wat jaartjes eerder al was gaan doen had hij nu misschien niet in een scheiding gezeten.
Kan me prima voorstellen dat zij er niet zoveel vertrouwen in heeft dat hij 50/50 gaat redden, dat heeft hij volgens het eigen schrijven dan ook nog nooit gedaan.
Mooi excuus van zijn vrouw, was het maar zo simpel om het daarop te gooien als reden om dan maar iemand anders te gaan neuken.quote:
[..]
Is dat zo?
Want ik zie de ts zelf schrijven dat een van de redenen voor de scheiding was dat hij er veelste weinig was voor de kinderen. Altijd aan het werk was.
En nu wil hij ineens 50/50?
Als hij dat nu wat jaartjes eerder al was gaan doen had hij nu misschien niet in een scheiding gezeten.
Kan me prima voorstellen dat zij er niet zoveel vertrouwen in heeft dat hij 50/50 gaat redden, dat heeft hij volgens het eigen schrijven dan ook nog nooit gedaan.
Na je verhaal gelezen te hebben, herken ik er een paar punten. Dus “just my 2 cents” en doe er mee wat je wilt als het betreffende voor jouw situatie toepasbaar is.
- Zet je emoties zo veel mogelijk aan de kant voor dit moment. Bekijk het puur zakelijk want je ex-partner is de emotionele fase al lang voorbij en zit nu in de “ pakken wat ik pakken kan” modus en heeft lak aan jouw voorstellen. Jij bent degene waarvan ze af wil, en in haar ogen de oorzaak van alle ellende. Dus ze probeert daar zo goed mogelijk voor zichzelf uit te komen, hoe irrationeel of onbegrijpelijk het ook voor jou is. Vermijd om “ voor haar te denken” Ze heeft haar strijdplan al lang klaar. Dus zorg er voor dat je je goed laat adviseren, het liefst niet door vrienden/bekenden/familie die allemaal wel “ iemand kennen die dit heeft meegemaakt” Jouw situatie is nooit volledig 1 op 1 te vergelijken en je weet niet wat er in die desbetreffende situatie heeft gespeeld. Nogmaals, houd-het-zakelijk!
- Omgangsregeling en financiële afwikkeling zijn (vaak) twee heel grote struikelblokken binnen het proces waar je nu door gaat en kunnen het verloop goed verzieken. Je ex-partner heeft daarin een idee van hoe ze het wil, word wellicht gesouffleerd door derden en jouw voorstellen zijn wel de laatsten waar ze zich wat van aantrekt. Leg jouw ideeen bij de mediator neer maar zorg ervoor dat ze rationeel en goed onderbouwd zijn.
- Je 50/50 regeling is heel normaal tegenwoordig en fijn dat je werkgever hier in mee denkt. De tijd dat de vrouw met dit soort zaken met 3-0 voorstond is gelukkig voorbij, of je moet er als vader al echt een zootje van hebben gemaakt. De wet gaat tegenwoordig uit van gelijkwaardig ouderschap en dat kinderen recht hebben op beide ouders (evenveel) Blijf jij het dichtste bij school en hun vriendjes/vriendinnetjes wonen? M.a.w. in hun vertrouwde omgeving? Dan is dit absoluut een pluspunt ten aanzien van de door jouw gewenste regeling. Houd er rekening mee dat er principe alleen een 50/50 regeling zal komen als er een goede communicatie is tussen jullie met betrekking tot de kinderen. Daarom kan het dus ook maar zo zijn, dat ze juist meer bij jou zijn. Houd hier ook alvast rekening mee.
- Zorg er voor dat je sterk en strijdbaar oogt, dit heeft alleen maar voordelen op de langere termijn. Kom niet in de valkuil dat je haar gedrag, uitingen of motivaties vanuit jouw oogpunt wil verklaren. Het “ waarom” weet alleen je ex-partner, jij kunt er alleen maar naar gissen. Het “ hoe” en “waarom” ze deze situatie zo aanpakt zijn ook niet echt relevant (uitzonderlijke situaties daargelaten natuurlijk) voor het verdere verloop. Het gaat er om hoe jullie samen als gescheiden ouders verder gaan, want dat zijn jullie bovenal. Jullie zullen nog een heel lange tijd middels de kinderen verbonden zijn, dus realiseer je dat goed. Zet het belang van de kinderen voor op, al is dat soms even slikken en probeer hier toch samen uit te komen. Mocht de weg met de mediator niet lukken, kun je altijd nog een advocaat in de arm nemen, maar dit is een weg die je eigenlijk ten koste van bijna alles moet vermijden, tenzij het echt, echt niet anders meer kan.
- Je hebt aangegeven een brief te hebben gestuurd. Nogmaals, zij is al een 1 of 2 stappen verder. Het heeft totaal geen zin (en kan zelfs tegen je gaan werken!) om jouw visie bij haar te reflecteren, behoudens als het om de kinderen gaat. Zorg er voor dat je zelf weet wat je wilt en hoe je het gaat aanpakken.
- Betreffende “ het gevoel dat er een ander is”, tsja, zou kunnen maar dat weet je nu nog niet zeker.
- Houd in je achterhoofd dat ze niet meer de rol van jouw “vrouw” heeft. Ze kan (zoals al eerder genoemd door iemand anders) 180 graden kunnen draaien in haar gedrag. Ga er niet van uit dat dat altijd in de positieve richting is. Ze heeft je al verrast met haar wens om te scheiden en geen 50/50 regeling te willen.
- Hoe je deze situatie gaat verwerken is van jouw persoonlijkheid afhankelijk. Dat dit nu rauw op je dak valt na 12 jaar is pijnlijk, maar geef het tijd. Accepteer wat je niet kunt veranderen, besef dat je nu in een heel andere rol met haar om moet gaan. Je gaat waarschijnlijk een turbulente tijd tegemoet en ik heb persoonlijk veel gehad aan mijn omgeving.
En last but not least:
Wees altijd de verstandigste, hoe moeilijk dat ook is. Laat je niet verleiden door domme acties of uitspraken te doen. Ga geen confrontatie met haar aan waar jullie kinderen bij zijn en vermijd het liefst als dat mogelijk is direct contact met haar.
Ondanks dat je je op veel zaken kunt en moet voorbereiden zal je ex-partner je ook kunnen verrassen, houd ook dan het hoofd koel.
Zo is het natuurlijk niet helemaal, de financiele basis die er was is er doordat ik zoveel werkte. Daardoor konden we zorgeloos leven, hadden de kinderen het goed, hadden we een mooi huis en veel vermogen. En het is een makkelijk verwijt om het daarop te gooien. Andersom, er is nu een nieuwe situatie.quote:
[..]
Is dat zo?
Want ik zie de ts zelf schrijven dat een van de redenen voor de scheiding was dat hij er veelste weinig was voor de kinderen. Altijd aan het werk was.
En nu wil hij ineens 50/50?
Als hij dat nu wat jaartjes eerder al was gaan doen had hij nu misschien niet in een scheiding gezeten.
Kan me prima voorstellen dat zij er niet zoveel vertrouwen in heeft dat hij 50/50 gaat redden, dat heeft hij volgens het eigen schrijven dan ook nog nooit gedaan.
Mijn visie is dat ze het financiële plaatje heeft opgebouwd op haar manier, op basis van het feit dat haar leven door kon gaan in de vorm dat het had. Dus met de kinderen, met alle toeslagen en vooral met veel overwaarde van de woning. Nu mijn werkgever het mogelijk maakt een co-ouderschap aan te gaan, zijn de zorgen voor haar groter. Het past niet in het plan wat ze voorop heeft gesteld voordat ze hieraan begon.quote:
[..]
Kinderalimentatie, kinderbijslag, kindgebondenbudget en verhoogde huurtoeslag.
Als ze er onderling niet uitkomen over co-ouderschap en er zijn geen zorgen over de opvoedsituatie bij de moeder dan staat zij wel sterker in een rechtszaak over een zorg- en contactregeling. Zij is immers al die jaren de hoofdopvoeder geweest van de kinderen.
Heb inmiddels mijn advocaat gesproken, die heeft aangegeven dat ik een sterke positie heb doordat ik blijf wonen in de oorspronkelijke woning dichtbij de kinderen. Geen problemen heb en een werkgever die mee gaat in het verhaal. Ik heb net zoveel recht op de kinderen als zij dat heeft. Andersom, de kinderen hebben ook dat recht. Zal haar nooit bij de kinderen vandaan halen, maar waarom mag zij dan wel bepalen hoevaak ik ze zie?
Dat mag ze niet.quote:Andersom, de kinderen hebben ook dat recht. Zal haar nooit bij de kinderen vandaan halen, maar waarom mag zij dan wel bepalen hoevaak ik ze zie?
Ja, zij heeft hier natuurlijk al een tijdje over nagedacht. Ze weet al hoe ze het leven voor zich ziet na jullie scheiding en dat jij dat grotendeels mag gaan financieren.quote:
[..]
Mijn visie is dat ze het financiële plaatje heeft opgebouwd op haar manier, op basis van het feit dat haar leven door kon gaan in de vorm dat het had. Dus met de kinderen, met alle toeslagen en vooral met veel overwaarde van de woning. Nu mijn werkgever het mogelijk maakt een co-ouderschap aan te gaan, zijn de zorgen voor haar groter. Het past niet in het plan wat ze voorop heeft gesteld voordat ze hieraan begon.
Heb inmiddels mijn advocaat gesproken, die heeft aangegeven dat ik een sterke positie heb doordat ik blijf wonen in de oorspronkelijke woning dichtbij de kinderen. Geen problemen heb en een werkgever die mee gaat in het verhaal. Ik heb net zoveel recht op de kinderen als zij dat heeft. Andersom, de kinderen hebben ook dat recht. Zal haar nooit bij de kinderen vandaan halen, maar waarom mag zij dan wel bepalen hoevaak ik ze zie?
Als ik het goed begrijp moet de boedel ook al gedeeld worden (getrouwd in gemeenschap van goederen of in elk geval met een gemeenschap die begint vanaf datum huwelijk?).
Jij en de kinderen hebben ook recht op elkaar en meer dan 'n weekend per twee weken. Als daar verder geen argumenten zijn om dat niet te doen, dan krijg je vermoedelijk gewoon co-ouderschap als je terecht komt bij een rechter.
De vuistregel dat de kinderen vooral bij de vrouw zijn, mits er hele zwaarwegende argumenten zijn om dat anders te doen, is gelukkig al een tijd van tafel.
Natuurlijk zal er wel wat water door de Rijn moeten om dit voor elkaar te krijgen. Co-ouderschap ten opzichte van de kinderen vooral bij haar heeft wel nadelige financiële consequenties voor haar, dus ze zal daar niet zo 1-2-3 mee akkoord gaan vermoedelijk. Misschien dat ze dan ook meer moet gaan werken en het haar ook wel goed uitkomt dan dat jij een flink deel van de opvoeding voor je rekening neemt. Al zal ze dat nu zo niet zien.
En daarnaast heb je nog de opvatting van veel vrouwen dat kinderen het best vooral worden opgevoed door de moeder.
Vanaf nu in elk geval de emotionele communicatie achterwege laten en vooral netjes, zakelijk communiceren. Zie je je kinderen nu eigenlijk? Brengen ze nu tijd met je door?
Zij zal daar uiteraard tegen argumenten dat jij de kans had om die financiële basis te leggen, omdat zij voor de kinderen zorgde.quote:
[..]
Zo is het natuurlijk niet helemaal, de financiele basis die er was is er doordat ik zoveel werkte. Daardoor konden we zorgeloos leven, hadden de kinderen het goed, hadden we een mooi huis en veel vermogen. En het is een makkelijk verwijt om het daarop te gooien. Andersom, er is nu een nieuwe situatie.
Wat iemand hier al zei. De hele relatiegeschiedenis schrijft ze nu opnieuw en niet ten gunste van jou. Ze denkt nu echt niet meer van "Dankzij die fijne kerel heb ik nu een mooie financiële basis, etc". Eerder iets van "Ik deed het huishouden zorgde voor de kinderen, hij was alleen maar met z'n werk bezig en dat kon doordat ik zorgde voor de kinderen en het huishouden. Dus ik heb recht op dit en dat, etc".
Dat zei ik, maar dan in combinatie met dat er een ander is. Stap 1 is erachter komen of dat het geval is, dan weet je waar je mee te maken hebt. Dat is belangrijk voor de strategie, dus huiswerk voor TS.quote:
Wat iemand hier al zei. De hele relatiegeschiedenis schrijft ze nu opnieuw en niet ten gunste van jou.
Is er een ander en zo ja, wie? Hebben je kinderen hem al leren kennen?
Zo nee: dan ben je wsch een eikel geweest in je relatie en is er ander werk aan de winkel.
@TS, is de weg van mediation dan inmiddels afgesloten en is het nu een advocaten-kwestie geworden?quote:Heb inmiddels mijn advocaat gesproken,
Misschien houdt hij gewoon ruggenspraak bij een advocaat. Lijkt me helemaal niet verkeerd in deze situatie.quote:
[..]
@:TS, is de weg van mediation dan inmiddels afgesloten en is het nu een advocaten-kwestie geworden?
Ja, daar moet hij wel achter komen. Maar wel opletten dat ze dat 1) niet in de gaten krijgt en 2) het geen stalking wordt. Kost wat kost voorkomen dat ze TS neer kan zetten als de man die niet kan accepteren dat het voorbij is en haar nu dwars wil zitten.quote:
[..]
Dat zei ik, maar dan in combinatie met dat er een ander is. Stap 1 is erachter komen of dat het geval is, dan weet je waar je mee te maken hebt. Dat is belangrijk voor de strategie, dus huiswerk voor TS.
Is er een ander en zo ja, wie? Hebben je kinderen hem al leren kennen?
Zo nee: dan ben je wsch een eikel geweest in je relatie en is er ander werk aan de winkel.
Als de kinderen 'm al hebben leren kennen, dan kan een kind van 10 dat wel vertellen. Een kind van 5 trouwens ook wel.
Dat zou dan, wat mij betreft, ook meteen iets zijn wat in haar nadeel zou pleiten. Want hoe haal je het in je hoofd om zo kort na een plotse scheiding (want dat is het voor iedereen behalve voor haar en die paar bekenden waar ze dit mee besproken heeft) de kinderen al op te zadelen met een stiefvader.
Laat ik vooropstellen dat ik haar momenteel op geen enkele manier enig nadeel heb gegeven in deze situatie. Sterker nog, financieel leeft ze nog steeds op mijn salaris terwijl haar salaris op een andere rekening komt waarmee ze de vaste lasten betaald van haar andere huis. Daarnaast ben ik mezelf ervan bewust dat zij ook recht heeft op de overwaarde van het huis en de liquide middelen. Daar gaan we zeker ook uitkomen, in grote lijnen waren we daar al uit. Heb haar daarnaast de kans gegeven om als allereerste te bepalen welke spullen ze wilde meenemen (in overleg natuurlijk).quote:
[..]
Zij zal daar uiteraard tegen argumenten dat jij de kans had om die financiële basis te leggen, omdat zij voor de kinderen zorgde.
Wat iemand hier al zei. De hele relatiegeschiedenis schrijft ze nu opnieuw en niet ten gunste van jou. Ze denkt nu echt niet meer van "Dankzij die fijne kerel heb ik nu een mooie financiële basis, etc". Eerder iets van "Ik deed het huishouden zorgde voor de kinderen, hij was alleen maar met z'n werk bezig en dat kon doordat ik zorgde voor de kinderen en het huishouden. Dus ik heb recht op dit en dat, etc".
Het enige dat ik vraag, is een co-ouderschap met de kinderen. Waarop ik de reactie krijg 'dat gaat de rechter wel bepalen'. Dus met andere woorden, waarschijnlijk heeft ze al juridisch advies ingewonnen.
Een eerlijk antwoord? Weet dat er iemand is die bij haar in huis klust, die ik niet ken. Zij zegt dat het een oude vriend is, maar ik twijfel daar sterk aan. Ook dit heb ik via mijn kinderen te horen gekregen in eerste aanleg. Heb haar daarmee geconfronteerd maar ze ontkende het. Dit maakt haar natuurlijk zwakker in de onderhandelingen over de aankomende scheiding (we waren niet getrouwd, enkel samenwonend).quote:
[..]
Ja, daar moet hij wel achter komen. Maar wel opletten dat ze dat 1) niet in de gaten krijgt en 2) het geen stalking wordt. Kost wat kost voorkomen dat ze TS neer kan zetten als de man die niet kan accepteren dat het voorbij is en haar nu dwars wil zitten.
Als de kinderen 'm al hebben leren kennen, dan kan een kind van 10 dat wel vertellen. Een kind van 5 trouwens ook wel.
Dat zou dan, wat mij betreft, ook meteen iets zijn wat in haar nadeel zou pleiten. Want hoe haal je het in je hoofd om zo kort na een plotse scheiding (want dat is het voor iedereen behalve voor haar en die paar bekenden waar ze dit mee besproken heeft) de kinderen al op te zadelen met een stiefvader.
En met andere woorden: op vriendschappelijke wijze wordt alles gedeeld, maar als er over de kinderen een verschil van opvatting bestaat, dan wil mevrouw meteen naar de rechter.quote:
[..]
Laat ik vooropstellen dat ik haar momenteel op geen enkele manier enig nadeel heb gegeven in deze situatie. Sterker nog, financieel leeft ze nog steeds op mijn salaris terwijl haar salaris op een andere rekening komt waarmee ze de vaste lasten betaald van haar andere huis. Daarnaast ben ik mezelf ervan bewust dat zij ook recht heeft op de overwaarde van het huis en de liquide middelen. Daar gaan we zeker ook uitkomen, in grote lijnen waren we daar al uit. Heb haar daarnaast de kans gegeven om als allereerste te bepalen welke spullen ze wilde meenemen (in overleg natuurlijk).
Het enige dat ik vraag, is een co-ouderschap met de kinderen. Waarop ik de reactie krijg 'dat gaat de rechter wel bepalen'. Dus met andere woorden, waarschijnlijk heeft ze al juridisch advies ingewonnen.
Ja, ze zal al wel juridisch advies in hebben gewonnen. Of het een en ander gehoord hebben van vriendinnen die in dezelfde situatie hebben gezeten of wiens buurvrouw ook zoiets aan de hand heeft gehad.
Ik zou toch wat minder lief worden. Onder andere voor wat betreft dat salaris. Jouw salaris, dus geen idee waarom zij daar van zou moeten leven. Ze heeft zelf een salaris, daar moet ze haar dingen maar van betalen.
Zie je je kinderen nu wel? Brengen ze ook tijd met jou door? Als dat door haar toedoen niet lukt, dan zorgen dat je dat kunt bewijzen straks in de rechtszaal. Niet dat het straks een verhaal wordt van meneer heeft sinds de scheiding z'n kinderen niet meer opgezocht.
Ja, dat gaat ze niet bekennen. Ik zou haar er ook niet mee gaan confronteren. Heeft geen zin, ze gaat dat toch niet toegeven waarschijnlijk.quote:
[..]
Een eerlijk antwoord? Weet dat er iemand is die bij haar in huis klust, die ik niet ken. Zij zegt dat het een oude vriend is, maar ik twijfel daar sterk aan. Ook dit heb ik via mijn kinderen te horen gekregen in eerste aanleg. Heb haar daarmee geconfronteerd maar ze ontkende het. Dit maakt haar natuurlijk zwakker in de onderhandelingen over de aankomende scheiding (we waren niet getrouwd, enkel samenwonend).
Als het 'n oude vriend is, dan zou je 'm moeten kennen normaal gesproken.
Samenwonend, maar huis op beide namen dan? En wel iets van een boedel of dingen samen gekocht? Het klinkt allemaal alsof je je heel erg laat doen.
Wat een beetje haar strategie lijkt te zijn. Ze weet dat jij het liefst de boel wil redden. Daardoor ben je erg schappelijk. Daar profiteert ze van tot ze kan. En de kinderen dat vecht ze dan wel via de rechter uit als ze haar zin niet krijgt.
Je bedoelt dat jij het zorgeloos had. Zij had wel zorgen. Die over de kinderen.quote:
[..]
Zo is het natuurlijk niet helemaal, de financiele basis die er was is er doordat ik zoveel werkte. Daardoor konden we zorgeloos leven, hadden de kinderen het goed, hadden we een mooi huis en veel vermogen. En het is een makkelijk verwijt om het daarop te gooien. Andersom, er is nu een nieuwe situatie.
Nee hoor. Alleen als ze na een huwelijk recht zou hebben op partneralimentatie. Die zou komen te vervallen als ze opnieuw zou samenwonen. Nu maakt het geen hol uit.quote:
Dit maakt haar natuurlijk zwakker in de onderhandelingen over de aankomende scheiding (we waren niet getrouwd, enkel samenwonend).
Ik zie niet waarom het op dit moment belangrijk is te weten of er een ander is of was. De relatie is ten einde en dit wikkel je netjes af zodat de kinderen er de dupe niet van worden. Daarnaast laat je je niet kaalplukken. Verder is het waarom niet van belang.
Mwah. Ze snapt ook wel dat een man die graag wil dat het nog goed komt in de onderhandelingen een makkelijkere prooi is dan 'n man die bevestigd heeft gekregen dat z'n vriendin er met 'n ander vandoor is en in haar deel van de boedel voldoende aanknopingspunten ziet om met die ander verder te gaan.quote:
Nee hoor. Alleen als ze na een huwelijk recht zou hebben op partneralimentatie. Die zou komen te vervallen als ze opnieuw zou samenwonen. Nu maakt het geen hol uit.
Voor zijn gemoedsrust is het wel goed om het te weten, denk ik. Als een relatie van 12 jaar over is, dan wil je toch weten waarom. Het echte waarom, niet de flauwe excuses die zij heeft gedistilleerd uit haar herschrijving van de relatiegeschiedenis.quote:
En de rechter zal een voorkeur hebben voor 50/50 als er geen zwaarwegende argumenten zijn om dat niet te doen en jij aangeeft dat je dat wil.
Ik zie niet waarom het op dit moment belangrijk is te weten of er een ander is of was. De relatie is ten einde en dit wikkel je netjes af zodat de kinderen er de dupe niet van worden. Daarnaast laat je je niet kaalplukken. Verder is het waarom niet van belang.
Die flauwe excuses zijn voor mij ook wel eens de reden geweest een relatie te beëindigen. Zonder dat er een ander was. Ik denk dat het niet correct is om dat wat zij aandraagt zonder meer af te doen als flauwe excuses. Wij horen alleen de kant van TS over hoe hun relatie was. We weten niet hoe het werkelijk was en hoe het voor haar voelde.quote:
[..]
Mwah. Ze snapt ook wel dat een man die graag wil dat het nog goed komt in de onderhandelingen een makkelijkere prooi is dan 'n man die bevestigd heeft gekregen dat z'n vriendin er met 'n ander vandoor is en in haar deel van de boedel voldoende aanknopingspunten ziet om met die ander verder te gaan.
[..]
Voor zijn gemoedsrust is het wel goed om het te weten, denk ik. Als een relatie van 12 jaar over is, dan wil je toch weten waarom. Het echte waarom, niet de flauwe excuses die zij heeft gedistilleerd uit haar herschrijving van de relatiegeschiedenis.
Maar in de basis is het zeker op dit moment helemaal niet van belang. Nu is van belang dat alles zsm geregeld wordt, TS weer naar zijn eigen huis kan, de kinderen 50/50 bij hem en hun moeder zijn en het leven weer opgepakt kan worden.
Maar feit blijft dat je er niet was voor de kinderen, niet in aanwezigheid, niet emotioneel.quote:
[..]
Zo is het natuurlijk niet helemaal, de financiele basis die er was is er doordat ik zoveel werkte. Daardoor konden we zorgeloos leven, hadden de kinderen het goed, hadden we een mooi huis en veel vermogen. En het is een makkelijk verwijt om het daarop te gooien. Andersom, er is nu een nieuwe situatie.
Dat is wat voor haar het erg zuur maakt dat je nu ineens voor 50/50 gaat. Ze zal vast gedacht hebben dat jij om en nabij op dezelfde voet verder wilde met je werk e.d. waardoor een meer sobere regeling mbt kinderen meer paste.
Ze zal waarschijnlijk denken dat je dit doet om haar een (financiële) hak te zetten.
Ik zou je willen adviseren om eerlijk naar jezelf te kijken en te kijken of dat niet stiekem een beetje meespeelt.
Want als jij fulltime (en misschien daar overheen) wil blijven werken en twee kinderen 50 % van de tijd bij je wil hebben ga je nog een zware dobber krijgen. Een 5 jarige heeft aardig wat zorg nodig, met onder schooltijd werken kom je niet eens een beetje richting fulltime. Ook een 10 jarige is echt niet zelfstandig en tikt straks de puberteit in, maak je borst maar nat.
Je mist je kinderen en bent tot het besef gekomen dat je meer in hun leven wil zijn, maar is echt 50/50 wel verstandig met jouw werkdruk? Eens in de 14 dagen is het andere uiterste, dat is zeker niet ok.
Maar denk echt volledig aan het belang van de kinderen, niet over financieel getouwtrek of over vermoedens dat ze een ander heeft en jij daarom wel even zal zorgen dat ze het zal voelen.
Het ouderschapsplan gaat over de kinderen en alleen de kinderen. Zet de rest aan de kant, wees echt eerlijk daarin, zet hun belang voorop.
Mwah als hij inderdaad zoveel werkte en veel verdiende is het financieel al beter om er onderling uit te komen dan dwars te gaan liggen, niet te gunnen waar ze normaal recht op heeft en leeg te lopen op advocaatkosten. Dat heeft ze waarschijnlijk op hem voor als ze zelf voor toevoeging in aanmerking komt.quote:
[..]
Mwah. Ze snapt ook wel dat een man die graag wil dat het nog goed komt in de onderhandelingen een makkelijkere prooi is dan 'n man die bevestigd heeft gekregen dat z'n vriendin er met 'n ander vandoor is en in haar deel van de boedel voldoende aanknopingspunten ziet om met die ander verder te gaan.
Gelukkig kunnen mannen en vrouwen vrienden zijn, zonder dat er iets achter steekt (ahum).quote:
[..]
Een eerlijk antwoord? Weet dat er iemand is die bij haar in huis klust, die ik niet ken. Zij zegt dat het een oude vriend is, maar ik twijfel daar sterk aan. Ook dit heb ik via mijn kinderen te horen gekregen in eerste aanleg. Heb haar daarmee geconfronteerd maar ze ontkende het. Dit maakt haar natuurlijk zwakker in de onderhandelingen over de aankomende scheiding (we waren niet getrouwd, enkel samenwonend).
Als ze verliefd is op een ander, kun je nog zo aardig zijn, maar dat heeft geen effect. Dan leeft ze in sprookjesland, waar alles goed komt door Mr. Wonderful. Verliefde mensen doen domme dingen, zoals weggaan bij de vader van hun kinderen en voor eigen geluk kiezen ipv het relatieprobleem aanpakken in het belang van het hele gezin. Een ander heeft niet het beste met jouw kinderen voor.
In sprookjesland zijn alle problemen opgelost als jij uit the picture bent. In de echte wereld niet, dan zijn je kinderen de dupe.
Zorg ervoor dat je zekerheid krijgt over de status van die ander. Vraag het niet aan haar, want als het zo is krijg je toch geen eerlijk antwoord.
Wil je vechten voor je gezin, of wil je afspraken vastleggen via je advocaat?
Jij vult nu wel erg veel in voor hem.quote:
[..]
Maar feit blijft dat je er niet was voor de kinderen, niet in aanwezigheid, niet emotioneel.
Dat is wat voor haar het erg zuur maakt dat je nu ineens voor 50/50 gaat. Ze zal vast gedacht hebben dat jij om en nabij op dezelfde voet verder wilde met je werk e.d. waardoor een meer sobere regeling mbt kinderen meer paste.
Ze zal waarschijnlijk denken dat je dit doet om haar een (financiële) hak te zetten.
Ik zou je willen adviseren om eerlijk naar jezelf te kijken en te kijken of dat niet stiekem een beetje meespeelt.
Want als jij fulltime (en misschien daar overheen) wil blijven werken en twee kinderen 50 % van de tijd bij je wil hebben ga je nog een zware dobber krijgen. Een 5 jarige heeft aardig wat zorg nodig, met onder schooltijd werken kom je niet eens een beetje richting fulltime. Ook een 10 jarige is echt niet zelfstandig en tikt straks de puberteit in, maak je borst maar nat.
Je mist je kinderen en bent tot het besef gekomen dat je meer in hun leven wil zijn, maar is echt 50/50 wel verstandig met jouw werkdruk? Eens in de 14 dagen is het andere uiterste, dat is zeker niet ok.
Maar denk echt volledig aan het belang van de kinderen, niet over financieel getouwtrek of over vermoedens dat ze een ander heeft en jij daarom wel even zal zorgen dat ze het zal voelen.
Het ouderschapsplan gaat over de kinderen en alleen de kinderen. Zet de rest aan de kant, wees echt eerlijk daarin, zet hun belang voorop.
Zuur voor haar dat hij voor 50/50 gaat
Het zijn ook zijn kinderen. Het lijkt me heel normaal dat hij ook veel tijd door wil brengen met zijn kinderen. De kinderen hebben daar ook recht op. Mevrouw heeft de afgelopen maanden van alles bedacht over hoe het zal gaan, maar dat betekent natuurlijk niet dat het allemaal ook daadwerkelijk zo gaat als dat mevrouw heeft bedacht. Ook dan automatisch de aanname doen dat hij haar dan een (financiële) hak zou willen zetten. Past prima in haar narratief uiteraard, maar het geeft eigenlijk wel aan dat - als ze zo denkt - het gaat niet te doen is om de kinderen, maar om financiële voordelen en hem dwars te zitten.
Hetzelfde geldt uiteraard ook voor haar. Zij zal wellicht meer moeten gaan werken als de gedroomde financiële voordelen geen realiteit worden. En wellicht zal dat geen baan zijn of extra werk dat te combineren is met kinderen 50% van de tijd thuis. Hoe gaat ze dat oplossen?
Kinderen zitten overdag ook op school. Om de week zijn ze ook bij de moeder. Met een beetje discipline (dat heeft hij zo te lezen wel), een meedenkende werkgever (dat heeft hij ook) en goede wil (dat heeft hij ook) lukt dat wel.
Waarom zou hun belang per definitie zijn dat ze vooral bij de moeder zitten en dat de vader, die ze dan amper ziet, dat moet gaan betalen? Die tijden zijn gelukkig alweer even voorbij.
Ik zeg niet dat dat zo is hè? Maar wel dat het voor haar waarschijnlijk zo aan zal voelen.quote:
[..]
Jij vult nu wel erg veel in voor hem.
Zuur voor haar dat hij voor 50/50 gaat
Ook dan automatisch de aanname doen dat hij haar dan een (financiële) hak zou willen zetten. Past prima in haar narratief uiteraard, maar het geeft eigenlijk wel aan dat - als ze zo denkt - het gaat niet te doen is om de kinderen, maar om financiële voordelen en hem dwars te zitten.
Hetzelfde geldt uiteraard ook voor haar. Zij zal wellicht meer moeten gaan werken als de gedroomde financiële voordelen geen realiteit worden. En wellicht zal dat geen baan zijn of extra werk dat te combineren is met kinderen 50% van de tijd thuis. Hoe gaat ze dat oplossen?
Kinderen zitten overdag ook op school. Om de week zijn ze ook bij de moeder. Met een beetje discipline (dat heeft hij zo te lezen wel), een meedenkende werkgever (dat heeft hij ook) en goede wil (dat heeft hij ook) lukt dat wel.
Waarom zou hun belang per definitie zijn dat ze vooral bij de moeder zitten en dat de vader, die ze dan amper ziet, dat moet gaan betalen? Die tijden zijn gelukkig alweer even voorbij.
Wat het beste is voor de kinderen moet nog bepaald worden. Maar ik kan nu al vertellen dat 40/60 uur per week werken er niet in zal zitten met een 50/50 regeling. Dat is wat de ts zich verdomd goed moet gaan beseffen.
Als hij die 50/50 regeling wil en wil laten werken (belang van de kinderen) zal hij zijn uren aardig terug moeten gaan draaien. Zal zijn financiële situatie ook aardig gaan veranderen.
Daarover lees ik niets bij de ts. Enkel dat hij om de week thuis kan werken.
Dit moet hij ook echt mee gaan nemen in zijn plan, in het belang van de kinderen.
Ik zeg trouwens ook dat dat eens in de 14 dagen niet ok is, maar ik zeg ook dat 40/60 uur werken in de week niet gaat werken als je de zorg voor een 5 en 10 jarige hebt.
Voor haar wel, maar de relatiegeschiedenis heeft ze al wel herschreven, zodat hij een beetje de boeman is en zij degene die niet anders kon dan te vluchten in de armen van 'n ander.quote:
[..]
Ik zeg niet dat dat zo is hè? Maar wel dat het voor haar waarschijnlijk zo aan zal voelen.
Wat het beste is voor de kinderen moet nog bepaald worden. Maar ik kan nu al vertellen dat 40/60 uur per week werken er niet in zal zitten met een 50/50 regeling. Dat is wat de ts zich verdomd goed moet gaan beseffen.
Als hij die 50/50 regeling wil en wil laten werken (belang van de kinderen) zal hij zijn uren aardig terug moeten gaan draaien. Zal zijn financiële situatie ook aardig gaan veranderen.
Daarover lees ik niets bij de ts. Enkel dat hij om de week thuis kan werken.
Dit moet hij ook echt mee gaan nemen in zijn plan, in het belang van de kinderen.
Ik zeg trouwens ook dat dat eens in de 14 dagen niet ok is, maar ik zeg ook dat 40/60 uur werken in de week niet gaat werken als je de zorg voor een 5 en 10 jarige hebt.
Geen idee dan hoe zij wel 40 uur denkt te gaan werken met de kinderen. Hij kan in elk geval thuiswerken en heeft een werkgever die mee wil denken. Da's heel wat waard. Of zij die mogelijkheden allemaal heeft, dat valt nog te bezien. Haar plaatje lijkt vooral gebaseerd te zijn op de financiële voordelen en de alimentatie. Valt dat weg, dan moet ze misschien ook aan de bak.
Uiteraard moet het wel kunnen. Soort van call centre werk wat je thuis kunt doen, dat gaat natuurlijk niet in combinatie met kleine kinderen. Maar dat weet hij het beste. En wellicht kan hij het ook iets rustiger aan gaan doen. Als hij eerst bijvoorbeeld elke avond nog zat te werken, dan kan dat misschien wat minder. Of hij kan wat meer doen in de weken dat de kinderen bij haar zijn en wat minder als de kinderen bij hem zijn.
Het is natuurlijk geen reden om er dan maar met een ander vandoor te gaan.. maar die 'excuses' zijn er wel en hebben voor een deel toch met deze breuk te maken.quote:
Het echte waarom, niet de flauwe excuses die zij heeft gedistilleerd uit haar herschrijving van de relatiegeschiedenis.
In de praktijk gaat het vaak wel zo. Mevrouw zal best wel ergens ontevreden over zijn. Maar als er dan een ander in het spel komt, en daar zal ze vatbaarder voor zijn geweest tijdens haar ontevredenheid, dan worden dingen toch wel uitvergroot, net wat gedraaid en zo... Het ligt dan vaak toch vooral aan de ander dat iemand vreemd is gegaan.quote:
[..]
Het is natuurlijk geen reden om er dan maar met een ander vandoor te gaan.. maar die 'excuses' zijn er wel en hebben voor een deel toch met deze breuk te maken.
Nuja.. meestal gaat iemand uiteindelijk vreemd met iemand die 'beter' is of eigenschappen heeft die de vaste partner mist (moet natuurlijk nog blijken, die roze wolk is meestal maar flinterdun en dat ander gras vaak nog minder groen dan dat van thuis).quote:
[..]
In de praktijk gaat het vaak wel zo. Mevrouw zal best wel ergens ontevreden over zijn. Maar als er dan een ander in het spel komt, en daar zal ze vatbaarder voor zijn geweest tijdens haar ontevredenheid, dan worden dingen toch wel uitvergroot, net wat gedraaid en zo... Het ligt dan vaak toch vooral aan de ander dat iemand vreemd is gegaan.
Maar hier is niet eens geweten of ze een ander heeft he? Dat wordt gewoon nogal snel geroepen.
Kinderen kunnen natuurlijk ook prima twee dagen in de week naar de BSO waardoor hij twee dagen een lange dag kan werken zonder onderbreking.quote:
[..]
Ik zeg niet dat dat zo is hè? Maar wel dat het voor haar waarschijnlijk zo aan zal voelen.
Wat het beste is voor de kinderen moet nog bepaald worden. Maar ik kan nu al vertellen dat 40/60 uur per week werken er niet in zal zitten met een 50/50 regeling. Dat is wat de ts zich verdomd goed moet gaan beseffen.
Als hij die 50/50 regeling wil en wil laten werken (belang van de kinderen) zal hij zijn uren aardig terug moeten gaan draaien. Zal zijn financiële situatie ook aardig gaan veranderen.
Daarover lees ik niets bij de ts. Enkel dat hij om de week thuis kan werken.
Dit moet hij ook echt mee gaan nemen in zijn plan, in het belang van de kinderen.
Ik zeg trouwens ook dat dat eens in de 14 dagen niet ok is, maar ik zeg ook dat 40/60 uur werken in de week niet gaat werken als je de zorg voor een 5 en 10 jarige hebt.
Als hij graag wil, kan hij het zeker wel rondkrijgen.
Betekent niet dat het altijd gemakkelijk zal zijn en dat het soms zelfs heel moeilijk kan worden, maar het is zeker wel te doen.
Als iemand verliefd is, dan is diegene al snel genegen om degene op wie hij/zij verliefd is te idealiseren. Alles is dan even geweldig aan diegene. Dat trekt later dan wel bij, maar goed, da's in deze discussie niet relevant.quote:
[..]
Nuja.. meestal gaat iemand uiteindelijk vreemd met iemand die 'beter' is of eigenschappen heeft die de vaste partner mist (moet natuurlijk nog blijken, die roze wolk is meestal maar flinterdun en dat ander gras vaak nog minder groen dan dat van thuis).
Maar hier is niet eens geweten of ze een ander heeft he? Dat wordt gewoon nogal snel geroepen.
Hij is nu vooral een obstakel voor haar. Ze wil verder met die ander en hij staat dan vooral even in de weg nu, omdat er nog het een en ander afgehandeld moet worden.
Nee, het is niet geweten, maar hij heeft zo'n vermoeden en het hele verhaal doet het ook wel vermoeden.
- Het betreft een familiezaak en geen strafzaak. Dat wil zeggen dat alle bewijzen die je verzameld over je ex-partner qua gedrag, nieuwe partner, enzovoorts niet meetellen om het gelijk aan je zijde te krijgen, of om de rechter te overtuigen dat jouw visie de waarheid reflecteert, hoe verwerpelijk of immoreel het gedrag van je ex-partner ook is. Waarheidsvinding is geen prioriteit in dit soort zaken. Hoe jullie het voor de kinderen regelen, wel.
- Zoals terecht opgemerkt door een aantal users hier, als jij er voor zorgt dat je de rechtbank kunt overtuigen dat jij er die week dat ze bij jou zijn er helemaal voor je kinderen kunt zijn, moet het erg raar lopen wil de rechter hier anders over oordelen. Wees wel eerlijk naar jezelf of je dit echt aan kunt. Want stabiliteit en veiligheid zijn belangrijke pijlers waarop een beslissing word genomen. Uiteraard zou je ook nog kunnen aangeven dat er in geval van nood altijd familieleden beschikbaar zijn voor opvang. Let wel: dit moeten mensen zijn waarmee de kinderen al een goede band hebben.
- Familierecht advocaten zijn geen “ haaien”. Ook zij stellen het belang van de kinderen voorop en dan het belang van hun client. Een gang naar de rechtbank vermijden zij ook het liefst omdat dit nog weer gevolgen voor de kinderen kan hebben. Denk aan onderzoeken van gemeentelijke of provinciale hulpverleners, en in het minste geval de Raad voor de Kinderbescherming.
- De rechter zal alleen kijken naar wat voor de kinderen het beste is, dus kan je er het beste voor zorgen dat je als een stabiele vader voor de dag komt. Beeldvorming is hierin belangrijk tijdens een eventuele rechtszaak. Ga hier nooit met modder gooien. (Rechters hebben hier een hekel aan) Stel je coöperatief op, heb je feiten op orde als de rechter je rechtstreeks iets vraagt. Ga niet te veel uitweiden of liegen. Geef eventueel kort en bondig aan dat jij je welwillend hebt opgesteld, open staat voor overleg om er samen uit te komen enzovoorts.
- Blijf ten alle tijden goed met je advocaat overleggen zodat hij/zij niet voor verrassingen tijdens de zitting komt te staan.
Daarom moet TS ook eerst onderzoeken of dat aan de hand is. Z'n gezin wordt er mogelijk door aangevallen. Als ze verliefd is op een ander, heeft dat desastreuze gevolgen voor de kinderen. Groot verschil in strategie, heb je allebei het beste voor met de kinderen, of is haar doel sprookjesland met een ander?quote:
[..]
Nuja.. meestal gaat iemand uiteindelijk vreemd met iemand die 'beter' is of eigenschappen heeft die de vaste partner mist (moet natuurlijk nog blijken, die roze wolk is meestal maar flinterdun en dat ander gras vaak nog minder groen dan dat van thuis).
Maar hier is niet eens geweten of ze een ander heeft he? Dat wordt gewoon nogal snel geroepen.
En intussen kan TS bedenken wat hij allemaal anders had moeten doen, zodat hij die fouten niet herhaalt.
Over invullen voor een ander gesproken. Is het al bewezen dat ze een ander heeft?quote:
[..]
Voor haar wel, maar de relatiegeschiedenis heeft ze al wel herschreven, zodat hij een beetje de boeman is en zij degene die niet anders kon dan te vluchten in de armen van 'n ander.
Kinderopvang noemen we dat. En misschien wil ze helemaal niet fulltime werken. Niet iedereen is een workaholic als ts.quote:Geen idee dan hoe zij wel 40 uur denkt te gaan werken met de kinderen. Hij kan in elk geval thuiswerken en heeft een werkgever die mee wil denken. Da's heel wat waard. Of zij die mogelijkheden allemaal heeft, dat valt nog te bezien. Haar plaatje lijkt vooral gebaseerd te zijn op de financiële voordelen en de alimentatie. Valt dat weg, dan moet ze misschien ook aan de bak.
O en die alimentatie is alleen kinderalimentatie. Dat valt de komende 13 of 16 jaar niet weg hoor. Of ts moet 180 graden draaien qua werktijden.
Dat laatste lijkt me ook het handigst als dat mogelijk is.quote:Uiteraard moet het wel kunnen. Soort van call centre werk wat je thuis kunt doen, dat gaat natuurlijk niet in combinatie met kleine kinderen. Maar dat weet hij het beste. En wellicht kan hij het ook iets rustiger aan gaan doen. Als hij eerst bijvoorbeeld elke avond nog zat te werken, dan kan dat misschien wat minder. Of hij kan wat meer doen in de weken dat de kinderen bij haar zijn en wat minder als de kinderen bij hem zijn.
Ik zal wel een ander topic gelezen hebben.quote:
Zo te lezen is de gang naar de rechtbank inmiddels onvermijdelijk
Vul jij nou niet ook nogal een beetje veel in?quote:
[..]
Voor haar wel, maar de relatiegeschiedenis heeft ze al wel herschreven, zodat hij een beetje de boeman is en zij degene die niet anders kon dan te vluchten in de armen van 'n ander.
Geen idee dan hoe zij wel 40 uur denkt te gaan werken met de kinderen. Hij kan in elk geval thuiswerken en heeft een werkgever die mee wil denken. Da's heel wat waard. Of zij die mogelijkheden allemaal heeft, dat valt nog te bezien. Haar plaatje lijkt vooral gebaseerd te zijn op de financiële voordelen en de alimentatie. Valt dat weg, dan moet ze misschien ook aan de bak.
Uiteraard moet het wel kunnen. Soort van call centre werk wat je thuis kunt doen, dat gaat natuurlijk niet in combinatie met kleine kinderen. Maar dat weet hij het beste. En wellicht kan hij het ook iets rustiger aan gaan doen. Als hij eerst bijvoorbeeld elke avond nog zat te werken, dan kan dat misschien wat minder. Of hij kan wat meer doen in de weken dat de kinderen bij haar zijn en wat minder als de kinderen bij hem zijn.
Dat ze de geschiedenis heeft herschreven (terwijl de ts zelf zegt erg veel te hebben gewerkt en ook toegeeft niet altijd even aardig geweest te zijn?).
Dat er een ander is is ook niet zeker.
En ja, zij moet ook in het belang van de kinderen denken, maar zij is hier niet hè? De ts wel.
Mevrouw heeft al gezegd dat de rechter wel zal bepalen of er co-ouderschap komt. Dat betekent of akkoord gaan met haar voorstel of naar de rechter.quote:
[..]
Ik zal wel een ander topic gelezen hebben.
De financiële buit is binnen, dus wat heeft ze verder nog te verliezen...
Maar het is voorlopig nog een soort dreigement, de soep wordt meestal niet zo heet gegeten als hij wordt opgediend..
Dat is niet bewezen. Maar hij vermoedt van wel. Daar zal hij wel z'n redenen voor hebben. Het hele verhaal leest ook wel zo alsof er een ander in het spel is. En vaak is dat ook wel als 'n vrouw het zelf aftrapt en meneer heeft niet geslagen, zelf buiten de deur geneukt, is geen lastig drankorgel, etc.quote:
[..]
Over invullen voor een ander gesproken. Is het al bewezen dat ze een ander heeft?
[..]
Kinderopvang noemen we dat. En misschien wil ze helemaal niet fulltime werken. Niet iedereen is een workaholic als ts.
O en die alimentatie is alleen kinderalimentatie. Dat valt de komende 13 of 16 jaar niet weg hoor. Of ts moet 180 graden draaien qua werktijden.
[..]
Dat laatste lijkt me ook het handigst als dat mogelijk is.
Kinderalimentatie is wel lager bij co-ouderschap dan wanneer ze op 2 weekenden per maand altijd bij haar zijn. Los van deze discussie zou kinderalimentatie sowieso niet opgelegd moeten worden in geval van co-ouderschap.
Ja, hij weet zelf het beste wat de mogelijkheden zijn. In elk geval zijn ze er en denkt de werkgever mee. Dat is erg positief. Of dat haar allemaal zo lukt, dat valt nog te bezien.
Waarom in vredesnaam?quote:
[..]
Laat ik vooropstellen dat ik haar momenteel op geen enkele manier enig nadeel heb gegeven in deze situatie. Sterker nog, financieel leeft ze nog steeds op mijn salaris terwijl haar salaris op een andere rekening komt waarmee ze de vaste lasten betaald van haar andere huis.
.Want? Je schrijft elders dat jullie niet getrouwd waren maar enkel samenwoonden. Op wiens naam staat het huis? Raadpleeg vooral een advocaat die je hierbij kan helpen voordat je ook maar iets ondertekent.quote:Daarnaast ben ik mezelf ervan bewust dat zij ook recht heeft op de overwaarde van het huis en de liquide middelen.
Hopelijk doe jij dat ook, óók voor de financiële kant. Laat je niet naaien.quote:Daar gaan we zeker ook uitkomen, in grote lijnen waren we daar al uit. Heb haar daarnaast de kans gegeven om als allereerste te bepalen welke spullen ze wilde meenemen (in overleg natuurlijk).
Het enige dat ik vraag, is een co-ouderschap met de kinderen. Waarop ik de reactie krijg 'dat gaat de rechter wel bepalen'. Dus met andere woorden, waarschijnlijk heeft ze al juridisch advies ingewonnen.
Succes kerel, ik ken het en heb jaren diep, diep in de shit gezeten hierdoor. Nu is het opkrabbelen en doorgaan. Je ex is je ex en heeft geen enkele zeggenschap meer over jou en hoe jij je leven met de kinderen inricht. Laat je niet chanteren, niet misleiden door emoties, baken je grenzen af en ga er niet overheen. Het is geen 'zij wil en hij moet'. Timmer alles juridisch dicht en laat je niet verrassen.quote:
Om de herkenbaarheid te voorkomen heb ik een nieuwe account aangemaakt. Graag serieuze reacties.
In de afgelopen 12 jaar heb ik een relatie gehad met pieken en dalen inclusief twee fantastische kinderen van 10 en 5 jaar oud. Zij (mijn ex) heeft afgelopen november de keuze gemaakt om een punt achter de relatie te zetten, terwijl ik voorgesteld heb om in relatietherapie te gaan. Achteraf wilde ik er alles aan gedaan hebben om onze relatie een kans te geven. Vooral met als uitgangspositie dat ik mezelf niets kan verwijten naar de kinderen. Om eerlijk te zijn, het was voor mij niet realistisch toen zij maanden geleden (plotsklaps) met deze beslissing kwam. Zij heeft dit voorstel resoluut van de hand gedaan en we zijn daardoor nu gestart via een mediator. Uiteindelijk moeten we ook financieel uit elkaar.
Voor mij was altijd de financiele zekerheid belangrijk, het werken en vooral een buffer opbouwen zodat we in de toekomst minder konden werken. Zij heeft aangegeven dat de redenen voor de breuk zijn dat ze al jaren dingen alleen moet doen met de kinderen, dat ik teveel met het werk bezig ben en te weinig tijd maak met de kinderen. Ze voelt zich daarnaast vernederd door opmerkingen die ik gemaakt heb in het verleden (oké sommige dingen gingen te ver). Het gevoel is er gewoonweg niet meer zegt ze. Dit trek ik sterk in twijfel, mijn verwachting is namelijk dat er waarschijnlijk een ander is.
Sinds eind november woon ik bij mijn ouders, ben ik ook niet meer welkom in mijn eigen huis (dit omdat zij zich hier niet prettig bij voelt). Zij heeft inmiddels een nieuwe huurwoning, waarschijnlijk trekt ze daar over twee weken in. Heb haar in de afgelopen maanden alle ruimte gegeven om rustig aan te vertrekken (zelfs alle financiele lasten heb ik eenzijdig gedragen, omdat zij de huur al moest betalen van haar nieuwe woning). In dit geval blijf ik in de woning wonen, vooral omdat de kinderen vlakbij op school zitten. De omgangsregeling met de kinderen is nog niet definitief, haar voorstel is tweewekelijks maar ik wil liever 50/50. Met mijn werkgever heb ik inmiddels de mogelijkheden besproken en die staat open voor een werkweek thuiswerken en een werkweek op kantoor (op en af).
Het gemis van de kinderen maakt het allemaal nog erger, kan ook niet zonder in tranen uit te barsten hieraan denken. Kom er op dit moment gewoonweg niet meer uit, voelt als een aankomende depressie. Gisteren heb ik haar een brief geschreven over mijn gevoelens, haar enige reactie was dat ze hier op dit moment niet zoveel mee kan. Dat kwetst mij natuurlijk weer doordat het voelt als mijn laatste kans het gezin te redden.
Mijn vraag, zijn er mensen die tips hebben om deze situatie te verwerken, is het wellicht verstandig om hier hulp voor te zoeken en hoe maak ik bespreekbaar liever een co-ouderschap te willen? In het verleden heeft ze reeds aangegeven hier absoluut niet voor open te staan. Zij wil de kinderen en ik kan ze in het weekend krijgen.
Ik ken je ex niet, maar als er kinderen in het spel zijn kunnen vrouwen verworden tot je grootste vijand en laten daarbij niks gespaard. Als het puntje bij paaltje komt zijn de vrouwen toch niet zo onafhankelijk en zelfstandig als ze anno 2022 allemaal lopen te schreeuwen.
Misschien is het voor jou anders, ik hoop het voor je.
Vooruit ga ook eens wat invullen voor een ander.quote:
Dat is niet bewezen. Maar hij vermoedt van wel. Daar zal hij wel z'n redenen voor hebben.
Misschien omdat hij erkent dat ze gelijk heeft dat hij erg veel werkte en verbaal te ver is gegaan. Zijn ego heeft het nu even nodig met een vinger naar haar te kunnen wijzen
Kan het niet gewoon zijn omdat ze al die jaren voor de kinderen heeft gezorgd, er dus een sterke band is en ze ze gewoon graag veel bij zich wil houden?quote:
Ik ken je ex niet, maar als er kinderen in het spel zijn kunnen vrouwen verworden tot je grootste vijand en laten daarbij niks gespaard. Als het puntje bij paaltje komt zijn de vrouwen toch niet zo onafhankelijk en zelfstandig als ze anno 2022 allemaal lopen te schreeuwen.
Het heeft niets met onafhankelijkheid en zelfstandigheid te maken.
Buiten het feit dat ze ondertussen al voor velen hier een ander heeft is ze ook nog een bloedzuiger die die kinderen alleen wil hebben voor toeslagen en alimentatie.. Triest...
(En dat kan allemaal ook wel echt waar zijn maar dat weten we niet, mevrouw hangt wel al aan de hoogste tak ondertussen)
De consequentie van uit elkaar gaan is dat je de kinderen minder gaat zien. En veel ouders zullen dat heel rot vinden en alleen al bij de gedachte naar worden. Dat iedere ouder voor zichzelf dan ook probeert om de kinderen zoveelquote:
[..]
Kan het niet gewoon zijn omdat ze al die jaren voor de kinderen heeft gezorgd, er dus een sterke band is en ze ze gewoon graag veel bij zich wil houden?
Het heeft niets met onafhankelijkheid en zelfstandigheid te maken.
Buiten het feit dat ze ondertussen al voor velen hier een ander heeft is ze ook nog een bloedzuiger die die kinderen alleen wil hebben voor toeslagen en alimentatie.. Triest...
(En dat kan allemaal ook wel echt waar zijn maar dat weten we niet, mevrouw hangt wel al aan de hoogste tak ondertussen)
mogelijk wél bij zich te hebben, vind ik op zichzelf niet vreemd.
Als ze 'n ander heeft en hij weet dat, dan is dat wel duidelijk. Helpt wellicht bij het afsluiten van dat hoofdstuk. Nu is het toch nog teveel gedroom dat het misschien wel goedkomt. Newsflash: dat komt het niet.quote:
[..]
Vooruit ga ook eens wat invullen voor een ander.
Misschien omdat hij erkent dat ze gelijk heeft dat hij erg veel werkte en verbaal te ver is gegaan. Zijn ego heeft het nu even nodig met een vinger naar haar te kunnen wijzen
Kan, hij wil de kinderen ook graag veel zien. Vandaar co-ouderschap. En da's toch het gevolg van het uit elkaar gaan. Wat door haar is geïnitieerd.quote:
[..]
Kan het niet gewoon zijn omdat ze al die jaren voor de kinderen heeft gezorgd, er dus een sterke band is en ze ze gewoon graag veel bij zich wil houden?
Het heeft niets met onafhankelijkheid en zelfstandigheid te maken.
Buiten het feit dat ze ondertussen al voor velen hier een ander heeft is ze ook nog een bloedzuiger die die kinderen alleen wil hebben voor toeslagen en alimentatie.. Triest...
(En dat kan allemaal ook wel echt waar zijn maar dat weten we niet, mevrouw hangt wel al aan de hoogste tak ondertussen)
Mooi dat je een houding hebt van “nog steeds heeft ze het goed”.. maar uh, ik zou wat harder worden.
Ze heeft je verlaten om, naar mijn mening, arbitraire redenen als “je werkte teveel”.
Lekker is dat ja, feminisme anno 2022.
Wat ik wil zeggen is, dat ik begin te vermoeden dat ze volledig ouderschap wil zodat jij lekker veel alimentatie mag betalen en zij nauwelijks hoeft te gaan werken.
Niet intrappen.
Met een ander in de buurt niet nee. Zonder ander maakt TS een kans, als hij geen eikel is.quote:
[..]
Als ze 'n ander heeft en hij weet dat, dan is dat wel duidelijk. Helpt wellicht bij het afsluiten van dat hoofdstuk. Nu is het toch nog teveel gedroom dat het misschien wel goedkomt. Newsflash: dat komt het niet.
En de statistieken zijn ook niet goed voor relaties die zijn begonnen met vreemdgaan. Eindresultaat na 2 jaar is meestal: originele relatie in puin, nieuwe relatie was het toch niet, kinderen de dupe.
Ik denk dat de kans vrij groot is dat er een ander in het spel is. En als dat niet is, dan is er waarschijnlijk vrij veel gebeurd, waardoor ze het afgetrapt is. Anders doen vrouwen dat meestal niet zo snel.quote:
[..]
Met een ander in de buurt niet nee. Zonder ander maakt TS een kans, als hij geen eikel is.
En de statistieken zijn ook niet goed voor relaties die zijn begonnen met vreemdgaan. Eindresultaat na 2 jaar is meestal: originele relatie in puin, nieuwe relatie was het toch niet, kinderen de dupe.
Het is geen hele goede basis om mee te beginnen uiteraard. Als de kinderen hem al hebben leren kennen, dan vind ik dat erg snel. En ook vrijwel direct vanuit de relatie met de vader van de kinderen. Vind ik persoonlijk niet kunnen.
In het begin is er natuurlijk ook de verliefdheid. Dan is alles leuk aan iemand. Na een tijdje leer je iemand pas echt kennen en dan kom je er wel achter dat ook deze persoon niet perfect is.
Niets daarvan is zeker en het is niet helpend voor TS om daar zo op in te zoomen.
Ik maak dat op uit wat TS schrijft. Ik vind het ook een gezondere uitgangsposities dan volledig over zich heen laten lopen, zoals hij tot nu toe gedaan lijkt te hebben.quote:
Ik vind de aannames dat er wel een ander zal zijn en het erop voortborduren tot zelfs dat de kinderen de nieuwe vriend al gezien hebben.
Niets daarvan is zeker en het is niet helpend voor TS om daar zo op in te zoomen.
Hoe hij zich op moet stellen heeft niks te maken met de reden van het einde van de relatie en of zij al een nieuwe vriend heeft.quote:
[..]
Ik maak dat op uit wat TS schrijft. Ik vind het ook een gezondere uitgangsposities dan volledig over zich heen laten lopen, zoals hij tot nu toe gedaan lijkt te hebben.
Hij moet sowieso niet over zich laten lopen. Zelfs als de reden van het einde can de relatie wel volledig te wijten zou zijn aan zijn handelen (te veel werken, niet (emotioneel) aanwezig zijn, nare dingen zeggen) hoeft hij niet over zich te laten lopen. De relatie is ten einde en nu moet hij naar de toekomst kijken. Hij wil een goede relatie met zijn kinderen en ze vaak zien, dan moet hij daarvoor werken. En zij moet op haar eigen benen leren staan, dus al die financiële steun vanuit hem zou hij best stoppen. Er wordt vanzelf een kinderalimentatie vastgesteld waar hij aan moet voldoen, maar haar nu in alles voorzien is niet nodig.
Maar dat alles heeft echt niets te maken met of ze al dan niet een nieuwe vriend heeft en bij hem is weggegaan vanwege een verliefdheid.
Klaar is klaar, maar alle stille hoop dat het goedkomt kan wel opgeborgen worden als blijkt dat ze iemand anders heeft. Dan gaat dat gewoon niet gebeuren. Het lijkt me ook goed om te weten om het allemaal op een rijtje te kunnen zeggen. Hij kan dan stoppen met de schuld vrijwel volledig bij zichzelf neer te leggen, maar ook inzien dat het vooral fout is gelopen omdat mevrouw iemand anders tegen het lijf is gelopen.quote:
[..]
Hoe hij zich op moet stellen heeft niks te maken met de reden van het einde van de relatie en of zij al een nieuwe vriend heeft.
Hij moet sowieso niet over zich laten lopen. Zelfs als de reden van het einde can de relatie wel volledig te wijten zou zijn aan zijn handelen (te veel werken, niet (emotioneel) aanwezig zijn, nare dingen zeggen) hoeft hij niet over zich te laten lopen. De relatie is ten einde en nu moet hij naar de toekomst kijken. Hij wil een goede relatie met zijn kinderen en ze vaak zien, dan moet hij daarvoor werken. En zij moet op haar eigen benen leren staan, dus al die financiële steun vanuit hem zou hij best stoppen. Er wordt vanzelf een kinderalimentatie vastgesteld waar hij aan moet voldoen, maar haar nu in alles voorzien is niet nodig.
Maar dat alles heeft echt niets te maken met of ze al dan niet een nieuwe vriend heeft en bij hem is weggegaan vanwege een verliefdheid.
Met de rest ben ik het helemaal eens. Ik vind ook dat hij teveel over zich heen heeft laten lopen en laat lopen, met al die steun en comfort die ze krijgt. En in de zin van een betere regeling voor de kinderen of de relatie weer goed, gaat dat hem ook niks opleveren. Eerder het tegendeel, denk ik.
Denk overigens dat in het hypothetische geval dat er niet iemand anders is, het ook niet meer goed komt. Mevrouw lijkt hier aardig over nagedacht te hebben. Lijkt er niet op dat ze kwaad is weggelopen, nadat meneer in het weekend iets verkeerds heeft gezegd.
De hoop dat het goed komt kan hij beter opbergen, inderdaad. Die hoop is overigens niet per se rationeel; bij een vriend van ons liep de relatie ook spaak en heel duidelijk en openlijk vanwege een nieuwe liefde, maar ondanks dat hoopt hij nu, anderhalf jaar later, stiekem nog steeds dat het goed komt.quote:
[..]
Klaar is klaar, maar alle stille hoop dat het goedkomt kan wel opgeborgen worden als blijkt dat ze iemand anders heeft. Dan gaat dat gewoon niet gebeuren. Het lijkt me ook goed om te weten om het allemaal op een rijtje te kunnen zeggen. Hij kan dan stoppen met de schuld vrijwel volledig bij zichzelf neer te leggen, maar ook inzien dat het vooral fout is gelopen omdat mevrouw iemand anders tegen het lijf is gelopen.
Met de rest ben ik het helemaal eens. Ik vind ook dat hij teveel over zich heen heeft laten lopen en laat lopen, met al die steun en comfort die ze krijgt. En in de zin van een betere regeling voor de kinderen of de relatie weer goed, gaat dat hem ook niks opleveren. Eerder het tegendeel, denk ik.
Denk overigens dat in het hypothetische geval dat er niet iemand anders is, het ook niet meer goed komt. Mevrouw lijkt hier aardig over nagedacht te hebben. Lijkt er niet op dat ze kwaad is weggelopen, nadat meneer in het weekend iets verkeerds heeft gezegd.
Ik vind bovendien dat het er niet om gaat iemand als schuldige aan te wijzen. Ze zijn er samen niet in geslaagd deze relatie succesvol voort te zetten. Hoe dat komt zal in het midden liggen en is niet iets dat je de een of de ander aan kunt rekenen. Is ook zo zinloos. Je kunt hoogstens naar jezelf kijken en proberen te bedenken wat je bij een eventuele nieuwe relatie anders zou kunnen doen.
Mijn mening is dat als de relatie afgelopen is, je er dan ook voor jezelf een punt achter moet zetten en verder moet gaan. Het is meestal niet voor niets afgelopen. Uitzondering misschien als je een opvliegerig type als partner hebt, die bij het minst geringste zegt dat het klaar is. Maar goed, dan gaat zo iemand niet meteen een eigen huurhuis regelen.quote:
[..]
De hoop dat het goed komt kan hij beter opbergen, inderdaad. Die hoop is overigens niet per se rationeel; bij een vriend van ons liep de relatie ook spaak en heel duidelijk en openlijk vanwege een nieuwe liefde, maar ondanks dat hoopt hij nu, anderhalf jaar later, stiekem nog steeds dat het goed komt.
Ik vind bovendien dat het er niet om gaat iemand als schuldige aan te wijzen. Ze zijn er samen niet in geslaagd deze relatie succesvol voort te zetten. Hoe dat komt zal in het midden liggen en is niet iets dat je de een of de ander aan kunt rekenen. Is ook zo zinloos. Je kunt hoogstens naar jezelf kijken en proberen te bedenken wat je bij een eventuele nieuwe relatie anders zou kunnen doen.
En al zou je het willen, wat je niet moet willen naar mijn idee, dan is iemand die het nu niet los kan laten en er als een hondje achteraan blijft lopen, volgens mij helemaal niet zo aantrekkelijk. Haar nu maar elke keer haar zin hebben, gaat hem ook helemaal niet helpen. Zij is allang en breed bezig met het leven na deze relatie. Hij is enkel nog maar even een obstakel op weg daar naar toe.
Dat doen mensen automatisch. Vreemgangers hebben natuurlijk ook vaak de neiging om de relatiegeschiedenis zo te herschrijven dat het lijkt alsof ze door hun partner in de armen van 'n ander zijn geduwd. Het is ook niet zo heel relevant in deze. Gaat me er meer om dat TS beseft dat zijn ex hier goed over nagedacht heeft, alles goed heeft voorbereid en hij dus op zijn hoede moet zijn. Het is niet even 'n opvlieging en ook niet enkel de schuld van een workaholic als haar partner.
Aan een nieuwe relatie zou ik pas denken als dit alles is geregeld en het een tijdje allemaal goed loopt. Hij zit natuurlijk met de relatiebreuk, maar heeft ook nog zijn werk en als het goed is, straks ook nog om de week de kinderen in z'n eentje. Ik zou het dan op relatievlak even rustig aan doen. Eerst maar even de energie richten op dit allemaal regelen, voor de kinderen zorgen, ze laten wennen aan de nieuwe situatie en verder gaan met z'n leven voor hij weer allerlei uitdagingen op gaat zoeken.
Ik ken meerdere stellen die weer bij elkaar zijn gekomen, zelfs na scheiding wegens vreemdgaan. Het andere gras bleek niet groener toen werkelijkheid de roze bril verving, de schade was wel groot. Maar ze zijn weer gelukkig met elkaar en maken niet de fouten waardoor ze uit elkaar waren gegroeid.quote:
De hoop dat het goed komt kan hij beter opbergen, inderdaad. Die hoop is overigens niet per se rationeel; bij een vriend van ons liep de relatie ook spaak en heel duidelijk en openlijk vanwege een nieuwe liefde, maar ondanks dat hoopt hij nu, anderhalf jaar later, stiekem nog steeds dat het goed komt.
Ik vind bovendien dat het er niet om gaat iemand als schuldige aan te wijzen. Ze zijn er samen niet in geslaagd deze relatie succesvol voort te zetten. Hoe dat komt zal in het midden liggen en is niet iets dat je de een of de ander aan kunt rekenen. Is ook zo zinloos. Je kunt hoogstens naar jezelf kijken en proberen te bedenken wat je bij een eventuele nieuwe relatie anders zou kunnen doen.
Als er een andere man in het spel is, kan tijdens die verliefdheid TS voorlopig niets goed doen in de ogen van de moeder van zijn kinderen. Verliefd maakt knettergek, maar is bovenal destructief voor de kinderen. In dat geval is het niet onverstandig dat TS voor z'n gezin vecht en aan die andere man laat weten dat hij niet zomaar op zijn plek kan instappen.
En pluspunt als ze verliefd is, ze zal minder intelligente beslissingen nemen over haar toekomst, als TS het handig aanpakt kan hij een financieel betere verdeling bedingen.
Als er geen andere man in het spel is, is ze (waarschijnlijk terecht) vertrokken omdat TS een eikel is/was. Knappe jongen als hij haar dan weer terug weet te krijgen.
(Hoewel.. ik ken ook iemand met een "tante Ina die 2x met dezelfde klootzak getrouwd is").
Bottomline: Relatiebreuken als er kinderen betrokken zijn moet je anders behandelen dan relaties zonder kinderen. TS is stom als hij omrolt en pootjes geeft, zonder te weten hoe de vork in de steel zit.
Dat zij aangeeft dat ze zich ergens niet prettig bij voelt geeft jou niet minder recht op je eigen huis.quote:Sinds eind november woon ik bij mijn ouders, ben ik ook niet meer welkom in mijn eigen huis (dit omdat zij zich hier niet prettig bij voelt).
Zet dan vooral in op 50/50 (of meer als je kan aantonen dat ze vreemdgaat in een naar verhouding gezonde relatie en haar eisen onevenredig zijn)quote:De omgangsregeling met de kinderen is nog niet definitief, haar voorstel is tweewekelijks maar ik wil liever 50/50.
Nou ja die kans is er blijkbaar niet meer dus zij ervaart het meer als een smeekbede waarmee je haar niet gaat overhalen. Wat dat betreft hebben zulke brieven niet echt nut in dergelijke situaties.quote:haar enige reactie was dat ze hier op dit moment niet zoveel mee kan. Dat kwetst mij natuurlijk weer doordat het voelt als mijn laatste kans het gezin te redden.
En tjah ze kan geen co-ouderschap willen, iedereen kan zoveel willen, hangt ervan af wat wettelijk terecht is.
Wel grappig dat alleen je laatste alinea hypothetisch is (geen ander hebben).quote:
[..]
Klaar is klaar, maar alle stille hoop dat het goedkomt kan wel opgeborgen worden als blijkt dat ze iemand anders heeft. Dan gaat dat gewoon niet gebeuren. Het lijkt me ook goed om te weten om het allemaal op een rijtje te kunnen zeggen. Hij kan dan stoppen met de schuld vrijwel volledig bij zichzelf neer te leggen, maar ook inzien dat het vooral fout is gelopen omdat mevrouw iemand anders tegen het lijf is gelopen.
Met de rest ben ik het helemaal eens. Ik vind ook dat hij teveel over zich heen heeft laten lopen en laat lopen, met al die steun en comfort die ze krijgt. En in de zin van een betere regeling voor de kinderen of de relatie weer goed, gaat dat hem ook niks opleveren. Eerder het tegendeel, denk ik.
Denk overigens dat in het hypothetische geval dat er niet iemand anders is, het ook niet meer goed komt. Mevrouw lijkt hier aardig over nagedacht te hebben. Lijkt er niet op dat ze kwaad is weggelopen, nadat meneer in het weekend iets verkeerds heeft gezegd.
Zijn ex heeft keurig een ander huis gezocht en vlotjes ook nog. Er wordt wat teveel gedaan alsof ze profiteert. Maar als het huis van beiden is heeft ze gewoon recht op de helft van de overwaarde. En kinder alimentatie is over het algemeen genomen echt niet zo’n vetpot dat je er lekker van kan leven enzo.
Dat er even om rust gevraagd heeft is waarschijnlijk juist erg verstandig geweest, wat afstand is best belangrijk.
Het enige waar gedoe over is zijn de kinderen, hoeveel ze bij wie gaan zijn.
En ik kan prima begrijpen waarom zij in de eerste instantie dacht aan een vrij sobere regeling, waarin de situatie voor de ts hetzelfde zou blijven.
Het is nu aan hem om te laten zien dat hij echt meer wil en dat ook aankan mbt werk en zorg.
In de praktijk zal de rechter echt niet zomaar beslissen dat hij zijn kinderen amper te zien krijgt. Zo werkt het al wat jaartjes niet meer.
Maar het zou beter zijn als hij zijn ex op dit gebied gerust stelt. Dat het niet om persoonlijk raken gaat, maar om de realisatie dat hij er meer voor zijn kinderen wil zijn. Omdat hij een betrokken vader wil zijn en samen in goed overleg als ouders door wil ipv als partners.
Vind echt dat er te makkelijk en te hard geoordeeld wordt over de ex van ts. Zeker aangezien hij zelf ook schrijft dat hij vooral bezig was met werk en niet zo heel aardig is geweest hier en daar.
Wat hij zelf schrijft is reden genoeg om een punt achter de relatie te zetten. Of er wel of geen ander is doet er verder niets toe mbt de scheiding. Enkel als er partner alimentatie in het spel is houdt dat op zodra ze samen zou gaan wonen.
Wat van het grootste belang is is dat ze tot iets komen dat voor hun en vooral de kinderen werkt.
Scheiden doet pijn, het maakt niet uit hoe klaar het was of niet voor beiden of 1 van beiden, scheiden doet altijd pijn. Maar zorg dat de eigen emoties niet in de weg staan als het om het belang van de kinderen gaat.
Voor de financiën, blijf zakelijk en redelijk.
Ts, het is over en er is niets wat je daar nog aan kan doen.
Dat doet pijn en je zou het graag anders zien. Ik weet verdomd goed hoe dat voelt. Maar het gaat niet gebeuren.
Blijf bij jezelf, blijf redelijk en zet je kinderen en jezelf voorop. Besef je dat je kinderen er baat bij hebben dat jij je ex loslaat.
Vreemdgaan of direct naar een ander over hoppen is echt geen argument voor de rechter mbt het ouderschapsplan hoor. De reden om weg te gaan doet er ook niet toe, ook niet als dat helemaal om niets was.quote:
[..]
Dat zij aangeeft dat ze zich ergens niet prettig bij voelt geeft jou niet minder recht op je eigen huis.
[..]
Zet dan vooral in op 50/50 (of meer als je kan aantonen dat ze vreemdgaat in een naar verhouding gezonde relatie en haar eisen onevenredig zijn)
[..]
Nou ja die kans is er blijkbaar niet meer dus zij ervaart het meer als een smeekbede waarmee je haar niet gaat overhalen. Wat dat betreft hebben zulke brieven niet echt nut in dergelijke situaties.
En tjah ze kan geen co-ouderschap willen, iedereen kan zoveel willen, hangt ervan af wat wettelijk terecht is.
Daarover ranten en doen bij de rechter kan zelfs voor de ts ongunstig uitvallen. Hij kan veel beter gewoon redelijk blijven en laten zien dat hij het goed geregeld heeft voor zijn kinderen.
Zolang de kinderen een veilige omgeving hebben doet het er echt niets toe.
Ik lees nergens dat die ex een slechte moeder was, ze had zelfs het leeuwendeel van de zorg op zich.
Het zou fijn zijn als de users van fok even ophouden met het opfokken van de ts en ophouden met allerlei onzin spuien over hoe hij meer rechten zou hebben als zij een ander zou hebben.
Kalmte is van belang in deze situatie ipv de emoties verder opkloppen.
De ts zal zijn ex moeten gaan zien als een ex. Moet zich realiseren dat ze wel ouders blijven en dat het van het grootste belang is dat ze als ouders door 1 deur kunnen gaan.
Die kinderen houden van mama en houden van papa. Die willen niet ingezet worden als de hoofdprijs.
Was het iets over haar familie? Was ze maar goed voor één ding? Waren de enige rechten die ze had aanrechten? Was haar kont dik in dat broekje?
Het scheelt nogal.
[ Bericht 8% gewijzigd door Twiitch op 10-02-2022 08:42:25 ]
Zo ontstaan vechtscheidingen, wat helemaal niet goed is voor de kinderen.quote:Op donderdag 10 februari 2022 08:34 schreef Twiitch het volgende:
Vechten voor iedere cent en ieder uurtje met de kinderen is wat ik zou doen. Helemaal als je duidelijke aanwijzingen hebt dat ze nu al bij een andere vent is. Dan zou ik beastmode gaan en denken zak maar in de stront met je amicale scheiding.
Zet de kinderen op de eerste plaats, niet de woede tegenover de ex. Praat als ouders, niet als onvolwassenen met gekwetste trots
Maakt niet uit wat voor onrecht ze allemaal is aangedaan door de ex. Dat is iets tussen de ex en haar. Geeft haar niet het recht om voor de kinderen te bepalen waar zij de meeste tijd moeten zijn. Die man blijft hun vader en een goede moeder geeft ze 50/50 tijd om met beide ouders te zijn.quote:
[..]
Kan het niet gewoon zijn omdat ze al die jaren voor de kinderen heeft gezorgd, er dus een sterke band is en ze ze gewoon graag veel bij zich wil houden?
Het heeft niets met onafhankelijkheid en zelfstandigheid te maken.
Buiten het feit dat ze ondertussen al voor velen hier een ander heeft is ze ook nog een bloedzuiger die die kinderen alleen wil hebben voor toeslagen en alimentatie.. Triest...
(En dat kan allemaal ook wel echt waar zijn maar dat weten we niet, mevrouw hangt wel al aan de hoogste tak ondertussen)
De enige reden waarom een kind weggehouden mag zijn bij een ouder is is als die het kind mishandelt of verwaarloost of iets dergelijks. Alle andere redenen zijn geen redenen.
Als zij geen eigen inkomen heeft of een laag inkomen krijgt zij een bijdrage voor de advocaat. Kortom, jij loopt dan financieel leeg en zij niet. Krijgt aan het eind van de dag toch nogsteeds waar ze recht op heeft.quote:
Vechten voor iedere cent en ieder uurtje met de kinderen is wat ik zou doen. Helemaal als je duidelijke aanwijzingen hebt dat ze nu al bij een andere vent is. Dan zou ik beastmode gaan en denken zak maar in de stront met je amicale scheiding. Als je in dit stadium zo bedeesd en vanuit zwakte gaat handelen dan trek je 9 van de 10 keer aan het kortste eind, krijgt zij meer dan waar ze recht op heeft en zie je jouw kinderen gewoon enkel in het weekend.
De kinderen zullen zwaar de lul zijn van een vechtscheiding en hoe onredelijker je bent met de rest, hoe sterker mams staat mbt het ouderschapsplan. Want onredelijk zijn doet de kinderen kwaad.
Zeer slecht advies dus.
Blijf kalm, blijf redelijk, laat zien dat je dit zo soepel mogelijk wil laten verlopen, zet het belang van de kinderen voorop.
Je hoeft echt niet meer te geven dan waar iemand gewoon recht op heeft, kruipen en pleasen is nergens voor nodig. Maar hou jezelf in toom.
Ik vind TS helemaal niet overkomen als de gefrustreerde ex die het zijn ex enorm moeilijk wil maken. Sterker nog: hij is zelfs erg schappelijk geweest tot nu toe.quote:
[..]
Zo ontstaan vechtscheidingen, wat helemaal niet goed is voor de kinderen.
Zet de kinderen op de eerste plaats, niet de woede tegenover de ex. Praat als ouders, niet als onvolwassenen met gekwetste trots
Maar hij moet niet over zich heen laten lopen. Niet alles hoeft precies zo te gaan zoals zij dat wil / heeft bedacht.
Omgekeerd is mevrouw zo flexibel als een baksteen als haar ex iets wil wat niet precies in haar plan past. Dan is het meteen van "de rechter zal dat wel bepalen".
Uiteraard moet TS wel correct blijven in de communicatie. Met vervelende berichten, brieven waarin je laat zien dat je degene bent die het einde van de relatie niet kan accepteren e.d., scoor je natuurlijk geen punten in een rechtszaak.
In beastmode gaan is het recept om co-ouderschap om zeep te helpen. Voorwaarde is namelijk wel dat de ouders goed overleg moeten kunnen hebben. Slecht advies dus.quote:
Vechten voor iedere cent en ieder uurtje met de kinderen is wat ik zou doen. Helemaal als je duidelijke aanwijzingen hebt dat ze nu al bij een andere vent is. Dan zou ik beastmode gaan en denken zak maar in de stront met je amicale scheiding. Als je in dit stadium bedeesd en vanuit zwakte gaat handelen dan trek je 9 van de 10 keer aan het kortste eind, krijgt zij veel meer dan waar ze recht op heeft en zie je jouw kinderen dadelijk gewoon enkel in het weekend. Many such cases.
Stel dat moeder minder werkt, zou een rechter dan meegaan, in het belang van de kinderen, met een 50/50 verblijf bij vader waarvan ze een paar weekdagen op de BSO doorbrengen? Terwijl moeder die dagen wellicht thuis is is?quote:
[..]
Kinderen kunnen natuurlijk ook prima twee dagen in de week naar de BSO waardoor hij twee dagen een lange dag kan werken zonder onderbreking.
Als hij graag wil, kan hij het zeker wel rondkrijgen.
Betekent niet dat het altijd gemakkelijk zal zijn en dat het soms zelfs heel moeilijk kan worden, maar het is zeker wel te doen.
Mij lijkt alleenstaand co-ouderschap terwijl je fulltime werkt erg lastig te combineren. En niet altijd in het belang van de kinderen.
Maar we weten te weinig van de hele situatie, horen alleen het verhaal van een gekwetste man die meende dat alles koek en ei was en dat het gezin, dankzij zijn inzet, goed op weg waren naar het grote (financiële) plan. Terwijl zijn ex hier heel andere gevoelens bij had. Is wellicht nooit goed besproken of gehoord, waardoor er nu een bom bij hem is gedropt.
En hij allerlei oorzaken noemt die buiten hem liggen en daardoor wellicht minder open naar zijn eigen aandeel kan kijken.
Om dat helder te krijgen, om meer vanuit de ratio en minder vanuit de emotie naar de zaak te kijken, zou hulpverlening best helpend kunnen zijn.
De kinderen kunnen dan iedere week op die dagen naar de BSO waardoor de moeder ook meer mogelijkheden heeft om te werken, bijvoorbeeld. Geen idee hoe dat nu zit. Ik maak uit het verhaal van TS op dat ze wel werkt, dus ze was misschien meer thuis dan TS, maar ook niet fulltime.quote:
[..]
Stel dat moeder minder werkt, zou een rechter dan meegaan, in het belang van de kinderen, met een 50/50 verblijf bij vader waarvan ze een paar weekdagen op de BSO doorbrengen? Terwijl moeder die dagen wellicht thuis is is?
Mij lijkt alleenstaand co-ouderschap terwijl je fulltime werkt erg lastig te combineren. En niet altijd in het belang van de kinderen.
Maar we weten te weinig van de hele situatie, horen alleen het verhaal van een gekwetste man die meende dat alles koek en ei was en dat het gezin, dankzij zijn inzet, goed op weg waren naar het grote (financiële) plan. Terwijl zijn ex hier heel andere gevoelens bij had. Is wellicht nooit goed besproken of gehoord, waardoor er nu een bom bij hem is gedropt.
En hij allerlei oorzaken noemt die buiten hem liggen en daardoor wellicht minder open naar zijn eigen aandeel kan kijken.
Om dat helder te krijgen, om meer vanuit de ratio en minder vanuit de emotie naar de zaak te kijken, zou hulpverlening best helpend kunnen zijn.
De oorzaak is ook niet belangrijk. Het zo mooi klinkende 'vechten voor je gezin' is ook niet aan de orde, wat mij betreft. Dit is de situatie zoals hij is, en daar moet hij mee dealen. En dat dealen bestaat er wat mij betreft nu uit om het welzijn van zijn kinderen voorop te stellen en daarna zijn welzijn. En dat van de moeder van zijn kinderen is nu niet meer zijn zorg. Dus ze kan zelf de kosten van haar eigen woning betalen en zaken regelen. Ergens worden er afspraken gemaakt over zijn bijdrage in kinderalimentatie en eventueel partneralimentatie, maar hij hoeft haar nu niet volledig te blijven ontzien en onderhouden.
Zoals ik het van TS lees, is hij juist thuis op de dagen dat zijn kinderen bij hem zijn. Lees nergens dat hij ze naar de BSO gaat brengen op de dagen dat ze bij hem zijn.quote:
[..]
Stel dat moeder minder werkt, zou een rechter dan meegaan, in het belang van de kinderen, met een 50/50 verblijf bij vader waarvan ze een paar weekdagen op de BSO doorbrengen? Terwijl moeder die dagen wellicht thuis is is?
Mij lijkt alleenstaand co-ouderschap terwijl je fulltime werkt erg lastig te combineren. En niet altijd in het belang van de kinderen.
Maar we weten te weinig van de hele situatie, horen alleen het verhaal van een gekwetste man die meende dat alles koek en ei was en dat het gezin, dankzij zijn inzet, goed op weg waren naar het grote (financiële) plan. Terwijl zijn ex hier heel andere gevoelens bij had. Is wellicht nooit goed besproken of gehoord, waardoor er nu een bom bij hem is gedropt.
En hij allerlei oorzaken noemt die buiten hem liggen en daardoor wellicht minder open naar zijn eigen aandeel kan kijken.
Om dat helder te krijgen, om meer vanuit de ratio en minder vanuit de emotie naar de zaak te kijken, zou hulpverlening best helpend kunnen zijn.
En moeder zal ook werken. Misschien meer moeten werken. Vraag is natuurlijk hoe zij dat op gaat lossen.
Tijdlijnquote:
Wat is de tijdslijn? Je bent in november bij je ouders gaan wonen, ze heeft al een huurwoning (sinds wanneer?), wanneer vertelde ze dat ze uit elkaar wil?
1. Begin november heeft ze aangegeven niet verder te willen. Dit ging samen met heel veel emoties, natuurlijk ook ik was gefrustreerd. Zoals ik al eerder aangaf, ik was met name heel erg verdrietig / emotioneel.
2. Eind november ging het niet langer om samen in één huis te wonen, toen heeft zij mij voor het blok gezet. Of ik eruit, of zij eruit (met de kinderen). Op dat moment heb ik de keuze gemaakt om inderdaad naar mijn ouders te gaan. Want de ruzies liepen simpelweg te hoog op. Ik wilde relatietherapie om mijn gezin te redden, zij wilde eigenlijk helemaal niks meer.
3. Begin januari heeft ze de sleutel gekregen van haar nieuwe huis (huurwoning).
Nou dat ze eruit gaat is mooi. Lekker op jezelf focussen en de kinderen.quote:
[..]
Tijdlijn
1. Begin november heeft ze aangegeven niet verder te willen. Dit ging samen met heel veel emoties, natuurlijk ook ik was gefrustreerd. Zoals ik al eerder aangaf, ik was met name heel erg verdrietig / emotioneel.
2. Eind november ging het niet langer om samen in één huis te wonen, toen heeft zij mij voor het blok gezet. Of ik eruit, of zij eruit (met de kinderen). Op dat moment heb ik de keuze gemaakt om inderdaad naar mijn ouders te gaan. Want de ruzies liepen simpelweg te hoog op. Ik wilde relatietherapie om mijn gezin te redden, zij wilde eigenlijk helemaal niks meer.
3. Begin januari heeft ze de sleutel gekregen van haar nieuwe huis (huurwoning).
Die 50/50 moet goedkomen. Daar kan ze weinig tegen doen.
Zij werkt inderdaad parttime 18 uur per week, ik werk 34 uur per week. De kinderen gingen inderdaad naar de BSO op haar werkdagen. Zij blijft werken op hetzelfde ritme, de kinderen zullen in dat geval ook naar de BSO (voor haar werk en na haar werk).quote:
[..]
De kinderen kunnen dan iedere week op die dagen naar de BSO waardoor de moeder ook meer mogelijkheden heeft om te werken, bijvoorbeeld. Geen idee hoe dat nu zit. Ik maak uit het verhaal van TS op dat ze wel werkt, dus ze was misschien meer thuis dan TS, maar ook niet fulltime.
De oorzaak is ook niet belangrijk. Het zo mooi klinkende 'vechten voor je gezin' is ook niet aan de orde, wat mij betreft. Dit is de situatie zoals hij is, en daar moet hij mee dealen. En dat dealen bestaat er wat mij betreft nu uit om het welzijn van zijn kinderen voorop te stellen en daarna zijn welzijn. En dat van de moeder van zijn kinderen is nu niet meer zijn zorg. Dus ze kan zelf de kosten van haar eigen woning betalen en zaken regelen. Ergens worden er afspraken gemaakt over zijn bijdrage in kinderalimentatie en eventueel partneralimentatie, maar hij hoeft haar nu niet volledig te blijven ontzien en onderhouden.
Terwijl mijn werkgever heeft aangegeven dat ik volledig thuis mag werken in die 50/50 regeling. Dus de ene week 20 uur per week werk thuis, en de andere week 40 uur. In dat geval hoeven de kinderen in mijn weken niet naar de BSO.
Zie ook mijn reactie hier boven. De kinderen zullen in haar geval naar de BSO moeten, niet in mijn geval.quote:
[..]
Stel dat moeder minder werkt, zou een rechter dan meegaan, in het belang van de kinderen, met een 50/50 verblijf bij vader waarvan ze een paar weekdagen op de BSO doorbrengen? Terwijl moeder die dagen wellicht thuis is is?
Mij lijkt alleenstaand co-ouderschap terwijl je fulltime werkt erg lastig te combineren. En niet altijd in het belang van de kinderen.
Maar we weten te weinig van de hele situatie, horen alleen het verhaal van een gekwetste man die meende dat alles koek en ei was en dat het gezin, dankzij zijn inzet, goed op weg waren naar het grote (financiële) plan. Terwijl zijn ex hier heel andere gevoelens bij had. Is wellicht nooit goed besproken of gehoord, waardoor er nu een bom bij hem is gedropt.
En hij allerlei oorzaken noemt die buiten hem liggen en daardoor wellicht minder open naar zijn eigen aandeel kan kijken.
Om dat helder te krijgen, om meer vanuit de ratio en minder vanuit de emotie naar de zaak te kijken, zou hulpverlening best helpend kunnen zijn.
Je laatste alinea sluit helemaal aan bij hoe ik dit ervaar. Als een rechter dit moet beoordelen, kijkt hij naar wie voor de kinderen kan zorgen, met als uitgangspunt dat beide ouders er evenveel recht op hebben. Dat is dus 50/50.quote:
[..]
Mijn visie is dat ze het financiële plaatje heeft opgebouwd op haar manier, op basis van het feit dat haar leven door kon gaan in de vorm dat het had. Dus met de kinderen, met alle toeslagen en vooral met veel overwaarde van de woning. Nu mijn werkgever het mogelijk maakt een co-ouderschap aan te gaan, zijn de zorgen voor haar groter. Het past niet in het plan wat ze voorop heeft gesteld voordat ze hieraan begon.
Heb inmiddels mijn advocaat gesproken, die heeft aangegeven dat ik een sterke positie heb doordat ik blijf wonen in de oorspronkelijke woning dichtbij de kinderen. Geen problemen heb en een werkgever die mee gaat in het verhaal. Ik heb net zoveel recht op de kinderen als zij dat heeft. Andersom, de kinderen hebben ook dat recht. Zal haar nooit bij de kinderen vandaan halen, maar waarom mag zij dan wel bepalen hoevaak ik ze zie?
Ik heb zelf een scheiding een jaar eerder meegemaakt. 2 kinderen van 5 en 8 destijds. Bij ons is co-ouderschap en financiele afwikkeling nooit een punt geweest. Dit heeft tot een heel soepele scheiding geleid, waar de kinderen totaal geen problemen van hebben ondervonden. Ik ben nu al zo'n 8 maanden samen met mijn vriendin, mijn ex heeft een nieuwe partner (al veel langer). Er is geen afgunst of wantrouwen. De kinderen vinden het heel 'normaal' dat ze in 2 huizen leven (en ook in het huis van mijn partner komen), dat er nieuwe mensen in hun leven wandelen.
Ik gun jou en je kinderen dat je snel naar deze situatie komt. Wat je zelf kunt doen: verwerkt de scheiding zonder je kinderen hierin te betrekken. Wees eerlijk naar ze (bijv. ik voel me verdrietig), maar blijf positief. Praat niet negatief over je ex; dit is heel moeilijk! En gun jezelf tijd om te wennen aan een nieuwe situatie waarin je (veel) meer tijd met de kinderen doorbrengt en de andere helft ineens zonder ze moet kunnen.
Alles komt goed!
Huh? 34 uur?quote:
[..]
Zij werkt inderdaad parttime 18 uur per week, ik werk 34 uur per week. De kinderen gingen inderdaad naar de BSO op haar werkdagen. Zij blijft werken op hetzelfde ritme, de kinderen zullen in dat geval ook naar de BSO (voor haar werk en na haar werk).
Terwijl mijn werkgever heeft aangegeven dat ik volledig thuis mag werken in die 50/50 regeling. Dus de ene week 20 uur per week werk thuis, en de andere week 40 uur. In dat geval hoeven de kinderen in mijn weken niet naar de BSO.
Hoe kan het dan dat je zo weinig tijd met het gezin doorbracht?
Het is helemaal niet slecht voor de kinderen om naar de BSO te gaan. Ik denk dat het voor de continuiteit zelfs beter is wanneer ze zowel als ze bij jou zijn als wanneer ze bij haar zijn op dezelfde dagen naar de BSO gaan. Op die manier geef je jezelf ook wat meer lucht, denk ik.quote:
[..]
Zij werkt inderdaad parttime 18 uur per week, ik werk 34 uur per week. De kinderen gingen inderdaad naar de BSO op haar werkdagen. Zij blijft werken op hetzelfde ritme, de kinderen zullen in dat geval ook naar de BSO (voor haar werk en na haar werk).
Terwijl mijn werkgever heeft aangegeven dat ik volledig thuis mag werken in die 50/50 regeling. Dus de ene week 20 uur per week werk thuis, en de andere week 40 uur. In dat geval hoeven de kinderen in mijn weken niet naar de BSO.
Omdat ik daarnaast nog ZZP werkzaamheden deed in de avond en in het weekend.quote:
[..]
Huh? 34 uur?
Hoe kan het dan dat je zo weinig tijd met het gezin doorbracht?
Kortom: de tijd bij vader zijn de kinderen thuis bij vader en de tijd bij moeder brengen ze deels door op de BSO.quote:
[..]
Zij werkt inderdaad parttime 18 uur per week, ik werk 34 uur per week. De kinderen gingen inderdaad naar de BSO op haar werkdagen. Zij blijft werken op hetzelfde ritme, de kinderen zullen in dat geval ook naar de BSO (voor haar werk en na haar werk).
Terwijl mijn werkgever heeft aangegeven dat ik volledig thuis mag werken in die 50/50 regeling. Dus de ene week 20 uur per week werk thuis, en de andere week 40 uur. In dat geval hoeven de kinderen in mijn weken niet naar de BSO.
Moet ze meer gaan werken als ze niet alle bedachte financiële voordelen krijgt?
De snelheid waarmee het is gegaan vond ik opmerkelijk, dat ze zo snel een huis heeft kunnen vinden. Maar bovenstaande is funest voor elke relatie (vrouwen kunnen daar slechter tegen dan mannen). Is dit een probleem dat in de relatie speelde? Dan is het volkomen logisch dat ze zo snel weg wilde.quote:
[..]
Dit ging samen met heel veel emoties, natuurlijk ook ik was gefrustreerd. Zoals ik al eerder aangaf, ik was met name heel erg verdrietig / emotioneel.
Want de ruzies liepen simpelweg te hoog op.
Woedeuitbarstingen zijn destructief. Als je merkt dat je je emoties niet onder controle hebt, dan heb je altijd de mogelijkheid om niet te reageren, de situatie te verlaten, jezelf te herpakken. Jij bent de bestuurder, niet je emoties.
Dat geldt ook voor het uit elkaar gaan en de onderhandelingen over financien en co-ouderschap. Als je emotioneel bent, neem je slechte beslissingen (zoals beastmode).
Krijg jezelf onder controle, neem geen overhaaste beslissingen en kies wat het beste is voor je kinderen.
Apart, ik heb dat idee altijd bij vrouwen.quote:
Overigens is het mijn ervaring dat het meestal de man is die een relatie pas verbreekt als hij nieuwe schoenen heeft voordat hij de oude weggooit.
Dit. Weinig aan toe te voegen.quote:
Bleh wat kunnen vrouwen toch kutwijven zijn als het hier op aankomt. Het zoveelste verhaal van vrouwen die al lang klaar zijn met de relatie, hun hele exit plannen en dan ineens hun man verrassen met 'het nieuws'. Samen met haar advocaat plant ze dan een maximale win-strategie waarbij ze als het even kan de kinderen het meest ziet, financieel wint en haar ex-man eens even lekker in de stront laat zakken. Alsof er niks meer over is van het lief en leed wat gedeeld is over de afgelopen jaren.
Vaak is er, inderdaad, ook nog een ander in het spel. Maar weinig vrouwen durven een lange relatie te beëindigen met de zekerheid om er daarna alleen voor te staan.
Kut voor je TS, oprecht gewoon kut. Ik vind dat je gewoon recht hebt om je kinderen minimaal 50% van de tijd te zien. Klaar. Dus vecht daarvoor. Verkoop desnoods het huis, koop haar uit en ga iets kleiners huren of kopen. Respectloos van je vrouw om te eisen dat jij je kind maar om de twee weken mag zien. Maar goed, vrouwen die hun partner zo laten zitten hebben dat op een of andere manier in hun hoofd helemaal goed gepraat en vaak al het respect verloren.
Mijn ervaring met een psycholoog is dat het niet zo veel voorstelt, zowel in positieve als negatieve zin, maar ik zou dat zeker eens proberen. Je zit nu in een diep dal en gaat een donkere tijd tegemoet waarin je echt zult moeten wennen aan een nieuwe en andere fase in je leven.
Neem de hulp aan. Ook van je eventuele familie en vrienden. Dan kom je hier hopelijk sterker weer uit. Mét goed contact met je kids en hopelijk ook je ex. Succes en sterkte!
Als ik jou was TS, zou ik verkassen naar een ander land en opnieuw beginnen. Thailand, Bali, Colombia... en een religieus vrouw zoeken die je WEL respecteert en niet ditcht omdat ' ze het net meer voelt' of wat voor onzin ze tegenwoordig uitkramen.
En dan om de week op en neer vliegen vanuit Thailand of Colombia om zijn kinderen te zien? Of die moeten het dan voortaan doen met 2 weekjes in de zomervakantie met papa?quote:
[..]
Dit. Weinig aan toe te voegen.
Als ik jou was TS, zou ik verkassen naar een ander land en opnieuw beginnen. Thailand, Bali, Colombia... en een vrouw zoeken die je WEL respecteert en niet ditcht omdat ' ze het net meer voelt' of wat voor onzin ze tegenwoordig uitkramen.
En daar ben je nu mee gestopt/ga je mee stoppen?quote:
[..]
Omdat ik daarnaast nog ZZP werkzaamheden deed in de avond en in het weekend.
Hoeveel uur maakte je in totaal dan eigenlijk?
Als je stopt met dat zzp, hou je dan voor jezelf wel in de gaten dat je eigen financiële situatie stevig gaat veranderen? Wat gevolgen heeft voor vanalles qua regelingen/afspraken die je nu wil aangaan?
Dus omdat vrouw een ander afzuigt is het nu opeens het probleem van TS?quote:
[..]
En dan om de week op en neer vliegen vanuit Thailand of Colombia om zijn kinderen te zien? Of die moeten het dan voortaan doen met 2 weekjes in de zomervakantie met papa?
Je kan altijd zoom meetings met je kids houden.
Ik heb het over zijn kinderen, niet over zijn ex. Hij heeft twee kleine kinderen.quote:Op donderdag 10 februari 2022 12:16 schreef ZeventiendeEtage het volgende:
[..]
Dus omdat vrouw een ander afzuigt is het nu opeens het probleem van TS?
Maar goed, die zien hun vader in jouw beleving dan alleen nog maar via Zoom
Die vrouw doet er niet toe. Hij heeft wel twee kinderen en een beetje man en vader zal zijn kinderen willen zien, een band opbouwen en voor ze zorgen. Dus naar het buitenland is dan niet aan de orde. Zeker al niet om een dociel vrouwtje te zoeken dat maar bij hem blijft. Er is meer in het leven.quote:
[..]
Dus omdat vrouw een ander afzuigt is het nu opeens het probleem van TS?
Je kan altijd zoom meetings met je kids houden.
Jouw mening telt niet echt omdat je zelf gescheiden bent en niet objectief naar de man toe.quote:
[..]
Die vrouw doet er niet toe. Hij heeft wel twee kinderen en een beetje man en vader zal zijn kinderen willen zien, een band opbouwen en voor ze zorgen. Dus naar het buitenland is dan niet aan de orde. Zeker al niet om een dociel vrouwtje te zoeken dat maar bij hem blijft. Er is meer in het leven.
Met z'n 34 uur en buffer zal hij nog altijd meer te makken hebben dan z'n ex-vrouw met haar 18 uurtjes. Denk eerder dat er voor haar het nodige gaat veranderen als de financiële voordelen een stuk minder zijn dan gehoopt.quote:
[..]
En daar ben je nu mee gestopt/ga je mee stoppen?
Hoeveel uur maakte je in totaal dan eigenlijk?
Als je stopt met dat zzp, hou je dan voor jezelf wel in de gaten dat je eigen financiële situatie stevig gaat veranderen? Wat gevolgen heeft voor vanalles qua regelingen/afspraken die je nu wil aangaan?
Verkeerd gegokt.quote:Op donderdag 10 februari 2022 12:18 schreef ZeventiendeEtage het volgende:
[..]
Jouw mening telt niet echt omdat je zelf gescheiden bent en niet objectief naar de man toe.
Met haar 18 uurtjes maakte ze het natuurlijk wel mogelijk voor TS om 34 uur + ZZP in de avonden en weekenden te doen.quote:
[..]
Met z'n 34 uur en buffer zal hij nog altijd meer te makken hebben dan z'n ex-vrouw met haar 18 uurtjes. Denk eerder dat er voor haar het nodige gaat veranderen als de financiële voordelen een stuk minder zijn dan gehoopt.
Ze zullen allebei moeten aanpassen op allerlei manieren.
Die avond- en weekendactiviteiten vervallen nu. In elk geval voor de weken dat de kinderen bij hem zijn en hij kan thuiswerken als de kinderen bij hem zijn.quote:
[..]
Met haar 18 uurtjes maakte ze het natuurlijk wel mogelijk voor TS om 34 uur + ZZP in de avonden en weekenden te doen.
Ze zullen allebei moeten aanpassen op allerlei manieren.
Denk dat hij dat prima voor elkaar heeft. Vraag me eerder af hoe zij het gaat redden met haar 18 uurtjes en zonder de volle mep qua financiële voordelen. Als de kinderen met 18 uur al naar de BSO moeten, dan zal dat er met 24 of 36 uur niet beter op worden.
Als ik hem was zou ik ook stoppen met haar te pamperen. In elk geval vanaf het moment dat ze in haar haar huurhuis zit. Het heeft niet heel veel zin om daar nu nog moeilijk over te doen voor die paar weken.
Verder moet de insteek zijn dat ieder z'n eigen toko runt. Je bent immers uit elkaar. Waarbij je natuurlijk wel contact hebt over de kinderen als dat nodig is.
quote:
[..]
Dit. Weinig aan toe te voegen.
Als ik jou was TS, zou ik verkassen naar een ander land en opnieuw beginnen. Thailand, Bali, Colombia... en een religieus vrouw huishoudster/bedwarmster/kinderoppas zoeken die je WEL respecteert en niet ditcht omdat ' ze het net meer voelt' of wat voor onzin ze tegenwoordig uitkramen.
Als de avond- en weekendactiviteiten vervallen betekent dat ook dat hij minder inkomsten heeft. Kan hij dan in het huis blijven wonen en haar betalen wat haar volgens de wet/beslissing van de rechter zal toekomen?quote:
[..]
Die avond- en weekendactiviteiten vervallen nu. In elk geval voor de weken dat de kinderen bij hem zijn en hij kan thuiswerken als de kinderen bij hem zijn.
Denk dat hij dat prima voor elkaar heeft. Vraag me eerder af hoe zij het gaat redden met haar 18 uurtjes en zonder de volle mep qua financiële voordelen. Als de kinderen met 18 uur al naar de BSO moeten, dan zal dat er met 24 of 36 uur niet beter op worden.
Als ik hem was zou ik ook stoppen met haar te pamperen. In elk geval vanaf het moment dat ze in haar haar huurhuis zit. Het heeft niet heel veel zin om daar nu nog moeilijk over te doen voor die paar weken.
Verder moet de insteek zijn dat ieder z'n eigen toko runt. Je bent immers uit elkaar. Waarbij je natuurlijk wel contact hebt over de kinderen als dat nodig is.
Natuurlijk moesten de kinderen naar de BSO op de dagen dat zij werkte, want dan waren zowel zij als hij er niet om de kinderen op te vangen. Zo werkt dat doorgaans.
Het is helemaal niet verkeerd voor de kinderen om twee dagen in de week naar de BSO te gaan. Geeft hem ook ruimte die hij wellicht nog goed zal kunnen gebruiken. Het zal voor hem ook wennen worden om de week fulltime voor de kinderen te moeten zorgen zonder iemand die hem daarbij helpt of het overneemt als het even minder goed uitkomt.
Verder eens, trouwens. Vanaf het moment dat zij in haar eigen huurhuis zit, is het einde pamperen en moet ze haar eien broek ophouden.
Bij wat hij moet betalen wordt ook rekening gehouden met wat hij kan betalen. Als hij minder verdient, kan hij ook minder betalen. Dat hij minder gaat werken is begrijpelijk, want hij krijgt nu (waarschijnlijk) ook 50% van de zorg voor de kinderen erbij.quote:
[..]
Als de avond- en weekendactiviteiten vervallen betekent dat ook dat hij minder inkomsten heeft. Kan hij dan in het huis blijven wonen en haar betalen wat haar volgens de wet/beslissing van de rechter zal toekomen?
Natuurlijk moesten de kinderen naar de BSO op de dagen dat zij werkte, want dan waren zowel zij als hij er niet om de kinderen op te vangen. Zo werkt dat doorgaans.
Het is helemaal niet verkeerd voor de kinderen om twee dagen in de week naar de BSO te gaan. Geeft hem ook ruimte die hij wellicht nog goed zal kunnen gebruiken. Het zal voor hem ook wennen worden om de week fulltime voor de kinderen te moeten zorgen zonder iemand die hem daarbij helpt of het overneemt als het even minder goed uitkomt.
BSO is niet per definitie slecht, maar ook niet per definitie beter dan thuis. Als hij thuis gewoon tijd heeft voor de kinderen, dan zou ik thuis prefereren. In elk geval kan hij het draaien in combinatie met z'n werk. Als hij dan nog 1 of 2 dagen BSO doet, dan al helemaal natuurlijk.
In geval van co-ouderschap vind ik het eigenlijk sowieso onzin dat er kinderalimentatie betaald moet worden. De kinderen zijn dan evenveel bij de een als bij de ander. Je hebt dan evenveel kosten normaal gesproken. In het kader van emancipatie is dit nog wel iets wat aangepakt moet worden.
Dat geldt zeker niet voor alle mannen. Zoals niets voor alle mannen en alle vrouwen geldt. Laten we daar nou van wegblijven.quote:
Waarom willen mannen pas een relatie redden als het te laat is, en niet gewoon vanaf het begin een beetje moeite erin steken.
Er is een verschil van inkomen, en daardoor zal de meestverdienende partner wel moeten bijdragen aan bepaalde kosten voor de kinderen. Dat lijkt me vanzelfsprekend.quote:
[..]
Bij wat hij moet betalen wordt ook rekening gehouden met wat hij kan betalen. Als hij minder verdient, kan hij ook minder betalen. Dat hij minder gaat werken is begrijpelijk, want hij krijgt nu (waarschijnlijk) ook 50% van de zorg voor de kinderen erbij.
BSO is niet per definitie slecht, maar ook niet per definitie beter dan thuis. Als hij thuis gewoon tijd heeft voor de kinderen, dan zou ik thuis prefereren. In elk geval kan hij het draaien in combinatie met z'n werk. Als hij dan nog 1 of 2 dagen BSO doet, dan al helemaal natuurlijk.
In geval van co-ouderschap vind ik het eigenlijk sowieso onzin dat er kinderalimentatie betaald moet worden. De kinderen zijn dan evenveel bij de een als bij de ander. Je hebt dan evenveel kosten normaal gesproken. In het kader van emancipatie is dit nog wel iets wat aangepakt moet worden.
Mooi dat ts nu tot inzicht komt dat hij wel meer tijd met de kinderen door wil brengen. Maar in de basis was het dus vooral de moeder. Het lijkt me best het overwegen waard om de toch al grote overgang van een scheiding iets makkelijker te maken, door dat misschien eerst rustig op te bouwen naar zo een 50/50. Te kijken hoe dat gaat, voor zowel de kinderen als ts.
Miss_Sly heeft denk ik een sterk argument. Wie weet is het wel naar de BSO blijven gaan beter voor de continuïteit. Een stukje houvast in een toch al woelige periode en misschien juist extra fijn omdat het niet een van de ouders betreft. Een plek die feitelijk neutraal is, waar ze al dan niet terecht gevoelsmatig even geen keuze hoeven te maken tussen papa of mama. Het lijkt me naast de gewone sociale ontwikkeling daar ook zeker in zo een scheidingsproces wellicht een heel belangrijke stabiele factor. Verlies dat in je emoties alsjeblieft niet uit het oog, want juist dat stukje vastigheid iedere week kan heel belangrijk voor hen zijn. Daar aan willen tornen in jouw week kan ondanks de beste bedoelingen anders over komen..
Het kan ook best een fikse omschakeling zijn om je werk zo anders in te delen, je eigen huishouden volledig zelf te runnen en ook ineens een stuk meer te zorgen voor je kinderen, terwijl je ook nog in zo een verwerkingsproces zit. Misschien is het ook in jouw voordeel om niet meteen op die 50/50 in te zetten. Met als bonus dat jij zo ook flexibiliteit laat zien als dat de overgang voor je kinderen makkelijker maakt. Dat oogt al ietsje anders dan beastmode gaan omdat je je ex verdenkt en verwijt.
De jongste is 5 dus die zal met reden nog niet zoveel zeggenschap hebben. De 10-jarige zit al dichter bij de 12, waar ze meer zeggenschap krijgen. Iets om in het achterhoofd te houden lijkt me voor hoe jij je opstelt.
Laat je ajb niet opjutten door mensen die vermeende motivaties belangrijker vinden dan je kinderen. Het is al moeilijk zat. Sterkte met de situatie en veel wijsheid gewenst!
Mij eigenlijk niet. Ik vind het krom als de een moet betalen aan de ander, ondanks dat de kinderen 50 procent van de tijd bij de een en 50 procent bij de ander zijn, puur omwille van het feit dat hij 34 uur werkt en zij maar 18.quote:
[..]
Er is een verschil van inkomen, en daardoor zal de meestverdienende partner wel moeten bijdragen aan bepaalde kosten voor de kinderen. Dat lijkt me vanzelfsprekend.
Dit moet je niet doen. Dat is beter.quote:
[..]
Jouw mening telt niet echt omdat je zelf gescheiden bent en niet objectief naar de man toe.
Niet alle mannen houden van voetbal, niet alle vrouwen van winkelen. Maar wel heel veel.quote:
[..]
Dat geldt zeker niet voor alle mannen. Zoals niets voor alle mannen en alle vrouwen geldt. Laten we daar nou van wegblijven.
Ik bedoel meer dat hij op moet passen er zelf niet teveel bij in te schieten. Buffers raken op als je ze aan moet spreken namelijk.quote:
[..]
Met z'n 34 uur en buffer zal hij nog altijd meer te makken hebben dan z'n ex-vrouw met haar 18 uurtjes. Denk eerder dat er voor haar het nodige gaat veranderen als de financiële voordelen een stuk minder zijn dan gehoopt.
Dat er voor haar een heleboel gaat veranderen was al wel duidelijk. Kinder alimentatie is over het algemeen echt niet zo’n vetpot dat je daarnaast amper meer wat hoeft te doen.
Ik weet niet zo goed waar jij dat financiële aspect van haar vandaan haalt, je hamert er zo erg op namelijk. Zij gaat er hoe dan ook op achteruit. Hij ook trouwens hoor, maar het idee dat de vrouw in zo’n verhaal op dezelfde voet kan blijven of zelfs beter eruit komt is geen realistisch idee.
Rustig opbouwen met iemand die iets anders dan 2 weekenden per maand afwimpelt met "dat bepaalt de rechter wel"quote:Het lijkt me best het overwegen waard om de toch al grote overgang van een scheiding iets makkelijker te maken, door dat misschien eerst rustig op te bouwen naar zo een 50/50. T
Dat gaat 'm niet worden. Je kunt het beter ineen keer goed afspreken in plaats van hopen dat je op kunt gaan bouwen.
Soms denk ik bijna dat z'n ex hier wat accounts runt met als doel hem te ontmoedigen of in een of andere fluttoezeggingen, die toch niet nagekomen gaat worden, te luizen.
Ja, hij heeft zijn flexibiliteit en goede wil nog niet laten zienquote:Met als bonus dat jij zo ook flexibiliteit laat zien als dat de overgang voor je kinderen makkelijker maakt. Dat oogt al ietsje anders dan beastmode gaan omdat je je ex verdenkt en verwijt.
Waar is de flexibiliteit van mevrouw met haar "dat bepaalt de rechter wel" als er iets niet 100% naar haar zin gaat Zaken zoals opbouwen kunnen gewoon in het ouderschapsplan vastgelegd worden hoor.quote:
[..]
Rustig opbouwen met iemand die iets anders dan 2 weekenden per maand afwimpelt met "dat bepaalt de rechter wel"
Dat gaat 'm niet worden. Je kunt het beter ineen keer goed afspreken in plaats van hopen dat je op kunt gaan bouwen.
Soms denk ik bijna dat z'n ex hier wat accounts runt met als doel hem te ontmoedigen of in een of andere fluttoezeggingen, die toch niet nagekomen gaat worden, te luizen.
[..]
Ja, hij heeft zijn flexibiliteit en goede wil nog niet laten zien
En een ouderschapsplan gaat er komen, alleen kan het er op ten duur op uitlopen dat de rechter dat bepaald ipv de ouders zelf.
Voor de ts is het gunstig als hij zich in dat traject opstelt als iemand die het beste voor de kinderen wil en flexibel is als het gaat om het belang van de kinderen.
Dat maakt zijn zaak sterker.
Als mevrouw dan dwars en lastig blijft doen trekt zij aan het kortste eind.
Er worden afspraken gemaakt over wat de kinderen nodig hebben. Als een kind op een bepaald instrument wil leren bespelen, kan de aanschaf best dusdanig zijn dat als ze beiden 50% zouden moeten betalen, het niet doorgaat omdat de moeder dat budget niet heeft. Dan zou een verdeling 70-30 bijvoorbeeld best te rechtvaardigen zijn. Er zijn verschillende vormen waar je die kinderalimentatie in kan gieten. Ik ken bijvoorbeeld ook een stel dat een gezamenlijke rekening heeft voor kosten van de kinderen. Hij stort daar meer in dan zij, omdat hij een beduidend hoger inkomen heeft. Van deze rekening worden uiteraard alleen kosten voor de kinderen betaald.quote:
[..]
Mij eigenlijk niet. Ik vind het krom als de een moet betalen aan de ander, ondanks dat de kinderen 50 procent van de tijd bij de een en 50 procent bij de ander zijn, puur omwille van het feit dat hij 34 uur werkt en zij maar 18.
Flexibiliteit moet wel een beetje van twee kanten komen. Dat komt het nu totaal niet. Meneer is tot nu toe erg flexibel geweest. Zo kon mevrouw bijvoorbeeld met de kinderen in het huis blijven. Hij had ook kunnen zeggen van als jij weg wilt, dan vertrek jij maar, kinderen blijven hier. Hij heeft net zoveel over de kinderen te zeggen als dat zij dat heeft.quote:
[..]
Zaken zoals opbouwen kunnen gewoon in het ouderschapsplan vastgelegd worden hoor.
En een ouderschapsplan gaat er komen, alleen kan het er op ten duur op uitlopen dat de rechter dat bepaald ipv de ouders zelf.
Voor de ts is het gunstig als hij zich in dat traject opstelt als iemand die het beste voor de kinderen wil en flexibel is als het gaat om het belang van de kinderen.
Dat maakt zijn zaak sterker.
Als mevrouw dan dwars en lastig blijft doen trekt zij aan het kortste eind.
Het beste voor de kinderen is in principe een geschikte vader en een geschikte moeder, die tijd voor hen hebben. Daarom is co-ouderschap ook enorm in opkomst en zijn we (eindelijk) verlost van de vuistregel dat kinderen maar bij de moeder blijven zitten en de vader af en toe een weekendje.
Dat opbouwen zie ik niet zo zitten eigenlijk. Als hij dat toch doet, dan goed schriftelijk vastleggen en niet op basis van mondelingen toezeggingen a la "dat zien we dan wel weer".
Ik heb het dan ook niet over hopen. Juist door dit soort dingen bespreekbaar te maken kun je beter ergens naar toe werken. Een stuk beter dan op je strepen moeten blijven staan van meteen 50/50, want "mevrouw" blabla.quote:
[..]
Rustig opbouwen met iemand die iets anders dan 2 weekenden per maand afwimpelt met "dat bepaalt de rechter wel"
Dat gaat 'm niet worden. Je kunt het beter ineen keer goed afspreken in plaats van hopen dat je op kunt gaan bouwen.
Als dit soort wantrouwen zo de overhand heeft dat je niet meer open kan staan voor een argument ten gunste van de kinderen, maakt het juist duidelijk waarom een neutrale partij zoals een rechter wenselijk is.quote:Soms denk ik bijna dat z'n ex hier wat accounts runt met als doel hem te ontmoedigen of in een of andere fluttoezeggingen, die toch niet nagekomen gaat worden, te luizen.
En dan hebben we het nog niet eens over de mogelijkheid dat ts zelf zo een houding heeft helpen vormen, door structureel voorbij te gaan aan wat ze eerder wel aangekaart heeft. Laat staan dat hij verbaal te ver is gegaan, wat hij nota bene toegeeft. Door daar aan voorbij te gaan, maak je juist de noodzaak van professionals duidelijk.
Zolang jij liever stemming wil maken over haar vermeende motieven, help je de kinderen en daarmee hem ook niet. Er is denk ik niet één waarheid hier, dus gelijk krijgen is sowieso al moeilijk. Lijkt me dat ts ook liever het welzijn van zijn kinderen voorop heeft en daar de winst in wil vinden, in plaats van mee te gaan op de emoties van het verwerkingsproces wat je nog even extra op loopt te steken met je aannames.quote:[..]
Ja, hij heeft zijn flexibiliteit en goede wil nog niet laten zien
Wat mensen onderling afspreken, moeten ze uiteraard zelf weten. Dat staat iedereen vrij. Als de rechter er aan te pas komt, dan zou ik toch graag zien dat "mevrouw gaat wat meer werken" ook wat vaker een optie is dan enkel "meneer moet maar wat meer betalen".quote:
[..]
Er worden afspraken gemaakt over wat de kinderen nodig hebben. Als een kind op een bepaald instrument wil leren bespelen, kan de aanschaf best dusdanig zijn dat als ze beiden 50% zouden moeten betalen, het niet doorgaat omdat de moeder dat budget niet heeft. Dan zou een verdeling 70-30 bijvoorbeeld best te rechtvaardigen zijn. Er zijn verschillende vormen waar je die kinderalimentatie in kan gieten. Ik ken bijvoorbeeld ook een stel dat een gezamenlijke rekening heeft voor kosten van de kinderen. Hij stort daar meer in dan zij, omdat hij een beduidend hoger inkomen heeft. Van deze rekening worden uiteraard alleen kosten voor de kinderen betaald.
Dat laatste gebeurt echt al steeds vaker.quote:
[..]
Wat mensen onderling afspreken, moeten ze uiteraard zelf weten. Dat staat iedereen vrij. Als de rechter er aan te pas komt, dan zou ik toch graag zien dat "mevrouw gaat wat meer werken" ook wat vaker een optie is dan enkel "meneer moet maar wat meer betalen".
Mensen moeten in een geval als een scheiding met kinderen helemaal niets onderling afspreken. Ze moeten afspraken maken, die vast leggen in een ouderschapsplan en zich daar allebei aan houden. En in dat ouderschapplan kan bijvoorbeeld zo'n kinderrekening opgenomen zijn, met exact wie wat daarin stort en voor welke kosten daar geld van mag worden opgenomen.
Jij wil zo ontzettend graag voorkomen dat de moeder ook maar enigszins misschien een heel klein voordeeltje haalt of en nog liever wil je dat ze vooral nadeel ondervindt, dat je voorbijgaat aan het welzijn van de kinderen, wat altijd voorop moet staan. En daarnaast heeft TS er helemaal niks aan om zich zo op te stellen als jij voorstelt. Daar wordt hij zelf niet beter van, en daar worden zijn kinderen niet beter van.
Hoe dan ook blijft deze vrouw altijd de moeder van zijn kinderen. Beter laat hij zijn kinderen zien hoe je op een nette manier met elkaar omgaat in een dergelijke situatie.
Dus zij bepaalde eenzijdig dat jullie relatie van 12 jaar voorbij is en weigerde therapie, ondanks dat jullie twee kinderen hebben. Zij bepaalde vervolgens dat jij niet meer onder één dak met je kinderen mag wonen, ondanks dat je kinderen ook gewoon ‘t recht hebben om hun vader te zien. En zij wil nu bepalen dat je je kinderen na de ‘scheiding’ maar eens per twee weken mag zien én ze wil een groot deel van het vermogen dat jij hebt opgebouwd voor jullie als gezin meenemen naar haar nieuwe gezin, waar niet jij maar een andere man deel van gaat uitmaken.quote:
[..]
Tijdlijn
1. Begin november heeft ze aangegeven niet verder te willen. Dit ging samen met heel veel emoties, natuurlijk ook ik was gefrustreerd. Zoals ik al eerder aangaf, ik was met name heel erg verdrietig / emotioneel.
2. Eind november ging het niet langer om samen in één huis te wonen, toen heeft zij mij voor het blok gezet. Of ik eruit, of zij eruit (met de kinderen). Op dat moment heb ik de keuze gemaakt om inderdaad naar mijn ouders te gaan. Want de ruzies liepen simpelweg te hoog op. Ik wilde relatietherapie om mijn gezin te redden, zij wilde eigenlijk helemaal niks meer.
3. Begin januari heeft ze de sleutel gekregen van haar nieuwe huis (huurwoning).
Als BDSM je ding is, blijf dan vooral met alles instemmen, maar zo niet, groei dan eens iets van een ruggengraat.
Overigens, wat je ZZP-werk betreft: van je verdiende geld zal na de ‘scheiding’ niet alleen een deel naar de belastingdienst gaan, maar ook een deel naar de kinderalimentatie (hoe hoger je netto inkomen, hoe groter je financiële plicht hierin). Als je het ZZP-werk puur voor het geld deed, om zoals je eerder schreef een financiële buffer voor jullie als gezin op te bouwen, dan kan je er wellicht beter mee stoppen, want na de scheiding werk je dus voor de financiële buffer van je ex en haar nieuwe partner.
Goh, meneer staat op zijn strepen en is vervelend omdat hij 50/50 wil, maar die 85/15 die mevrouw voorstelt (ten gunste van haar) dat is dan allemaal maar prima en op basis daarvan moet meneer maar water bij de wijn doen.quote:
[..]
Ik heb het dan ook niet over hopen. Juist door dit soort dingen bespreekbaar te maken kun je beter ergens naar toe werken. Een stuk beter dan op je strepen moeten blijven staan van meteen 50/50, want "mevrouw" blabla.
[..]
Fout. Uitgangspunt is 50/50 als het kan. En dat kan het in dit geval blijkbaar. Dan is die 85/15, met meneer als veredelde part-time weekend oppas niet de norm of het uitgansount.
Hoe zou zij reageren als hij voorstelt dat de kinderen bij hem gaan wonen en dat zij de kinderen om het weekend mag zien?
Hij onderneemt nota bene al stappen. Minder of geen zzp-werk, niet meer in het weekend, thuiswerken als de kinderen bij hem zijn. Haar plannetje lijkt vooral gebaseerd te zijn op 18 uur werken en de financiële voordelen. Valt dat weg, dan is het nog maar de vraag hoe ze het allemaal gaat draaien.
Hij komt er met haar niet uit en zij staat op het standpunt dat de rechter het maar moet bepalen als hij niet akkoord gaat met haar (krankzinnige) voorstel. Uitgangspunt bij de rechter is ook 50/50, mits dat aantoonbaar geen goed plan is.quote:Als dit soort wantrouwen zo de overhand heeft dat je niet meer open kan staan voor een argument ten gunste van de kinderen, maakt het juist duidelijk waarom een neutrale partij zoals een rechter wenselijk is.
En dan hebben we het nog niet eens over de mogelijkheid dat ts zelf zo een houding heeft helpen vormen, door structureel voorbij te gaan aan wat ze eerder wel aangekaart heeft. Laat staan dat hij verbaal te ver is gegaan, wat hij nota bene toegeeft. Door daar aan voorbij te gaan, maak je juist de noodzaak van professionals duidelijk.
Je legt nu de schuld ook vrij eenzijdig bij hem neer. Een pannenkoek heeft echter twee kanten, hoe plat 'ie ook is. Zij heeft vermoedelijk een ander. Die opmerkingen die hij gemaakt heeft, worden misschien ook wel wat overdreven door haar. Heeft zij wel geprobeerd te communiceren over wat haar dwars zit? Het zal echt niet alleen bij hem liggen.
Je hoeft ook geen gelijk te krijgen voor wat betreft het einde van de relatie. Die is afgelopen en ik zou er vanuit gaan dat dat niet meer goed komt. Waarom zou hij dat ook moeten willen met iemand die hem nu af wil wimpelen als verkapte weekendoppas voor hun kinderen?quote:[..]
Zolang jij liever stemming wil maken over haar vermeende motieven, help je de kinderen en daarmee hem ook niet. Er is denk ik niet één waarheid hier, dus gelijk krijgen is sowieso al moeilijk. Lijkt me dat ts ook liever het welzijn van zijn kinderen voorop heeft en daar de winst in wil vinden, in plaats van mee te gaan op de emoties van het verwerkingsproces wat je nog even extra op loopt te steken met je aannames.
Volgens mij zijn we ondertussen al wel zo ver in Nederland dat we begrijpen dat 85/15 - behoudens uitzonderingen - niet het welzijn van de kinderen voorop is.
Meneer ligt nu uitgeteld in de hoek, omdat hij het moeilijk heeft met de hele situatie, maar hij moet zich absoluut niet laten ringeloren en KO laten meppen nu.
Precies dit, het probleem is echter dat er voor haar geen enkele ruimte is. Zij wil bepalen hoe het gaat, ik kan daarmee alleen akkoord gaan. Het is ofwel accepteren ofwel de rechter. Ze heeft inmiddels aangegeven te willen stoppen met mediaton, indien ik het 50/50 plan doorzet. Achteraf, nu ik erbij nadenk, is er dus ook nooit mediaton geweest maar enkel iemand die de bevestiging maakt van haar afspraken. Een mediator is er om ieder zijn belang te behartigen en samen tot een oplossing te komen. In dit geval ben ik met al haar eisen akkoord gegaan echter kan ik het niet om de kinderen tweewekelijks te zien.quote:
[..]
Flexibiliteit moet wel een beetje van twee kanten komen. Dat komt het nu totaal niet. Meneer is tot nu toe erg flexibel geweest. Zo kon mevrouw bijvoorbeeld met de kinderen in het huis blijven. Hij had ook kunnen zeggen van als jij weg wilt, dan vertrek jij maar, kinderen blijven hier. Hij heeft net zoveel over de kinderen te zeggen als dat zij dat heeft.
Dat is dan een prima ontwikkeling. Als meneer 34 uur kan werken met de kinderen de helft van de tijd bij hem, dan is dat voor mevrouw ook niet bij voorbaat onmogelijk.quote:
[..]
Dat laatste gebeurt echt al steeds vaker.
Mensen moeten in een geval als een scheiding met kinderen helemaal niets onderling afspreken. Ze moeten afspraken maken, die vast leggen in een ouderschapsplan en zich daar allebei aan houden. En in dat ouderschapplan kan bijvoorbeeld zo'n kinderrekening opgenomen zijn, met exact wie wat daarin stort en voor welke kosten daar geld van mag worden opgenomen.
Jij wil zo ontzettend graag voorkomen dat de moeder ook maar enigszins misschien een heel klein voordeeltje haalt of en nog liever wil je dat ze vooral nadeel ondervindt, dat je voorbijgaat aan het welzijn van de kinderen, wat altijd voorop moet staan. En daarnaast heeft TS er helemaal niks aan om zich zo op te stellen als jij voorstelt. Daar wordt hij zelf niet beter van, en daar worden zijn kinderen niet beter van.
Hoe dan ook blijft deze vrouw altijd de moeder van zijn kinderen. Beter laat hij zijn kinderen zien hoe je op een nette manier met elkaar omgaat in een dergelijke situatie.
Als de kinderen 85 procent van de tijd bij haar zijn, dan is dat financieel wat anders dan wanneer ze de helft van de tijd bij haar zijn. Zowel qua kosten, maar ook qua financiële voordelen.
En hoe laat moeder dat zien door iets voor te stellen waarbij meneer om het weekend oppas mag spelen en zo niet, dan bepaalt de rechter het wel?
Er wordt nu gedaan alsof meneer onredelijk is. Dat lijkt me hier echter niet zo te zijn. Meneer is erg redelijk (m.i. zelfs te redelijk) tot nu toe. Mevrouw is onredelijk.
Ja, zij staat hier keihard in, en jij gaat overal mee akkoord omdat je de hoop hebt dat omdat jij water bij de wijn doet, zij dat ook doet m.b.t. de kinderen meer dan 1x per 2 weken te zien. Blijkbaar werkt die tactiek niet. Ik zie niet in waarom jij je niet op dezelfde manier op zou stellen.quote:
[..]
Precies dit, het probleem is echter dat er voor haar geen enkele ruimte is. Zij wil bepalen hoe het gaat, ik kan daarmee alleen akkoord gaan. Het is ofwel accepteren ofwel de rechter. Ze heeft inmiddels aangegeven te willen stoppen met mediaton, indien ik het 50/50 plan doorzet. Achteraf, nu ik erbij nadenk, is er dus ook nooit mediaton geweest maar enkel iemand die de bevestiging maakt van haar afspraken. Een mediator is er om ieder zijn belang te behartigen en samen tot een oplossing te komen. In dit geval ben ik met al haar eisen akkoord gegaan echter kan ik het niet om de kinderen tweewekelijks te zien.
Je kunt er namelijk ook niét mee akkoord gaan. Dan komt het dus voor de rechter. De vraag is wat daar de uitkomst van gaat zijn, want je kunt nog steeds met 1x per 2 weken eindigen. Maar via de rechter heb je in ieder geval kans op meer dan 1x per 2 weken. Als je gewoon maar omrolt en akkoord gaat heb je die kans niet.
Ik heb het hele topic niet meer gelezen, ik zie alleen deze laatste post van je, en daar reageer ik op.
Je weet niet echt hoe een ouderschapsplan werkt of wel soms?quote:
[..]
Flexibiliteit moet wel een beetje van twee kanten komen. Dat komt het nu totaal niet. Meneer is tot nu toe erg flexibel geweest. Zo kon mevrouw bijvoorbeeld met de kinderen in het huis blijven. Hij had ook kunnen zeggen van als jij weg wilt, dan vertrek jij maar, kinderen blijven hier. Hij heeft net zoveel over de kinderen te zeggen als dat zij dat heeft.
Het beste voor de kinderen is in principe een geschikte vader en een geschikte moeder, die tijd voor hen hebben. Daarom is co-ouderschap ook enorm in opkomst en zijn we (eindelijk) verlost van de vuistregel dat kinderen maar bij de moeder blijven zitten en de vader af en toe een weekendje.
Dat opbouwen zie ik niet zo zitten eigenlijk. Als hij dat toch doet, dan goed schriftelijk vastleggen en niet op basis van mondelingen toezeggingen a la "dat zien we dan wel weer".
Want dat gaat juist over dingen op schrift zetten (en wel wat meer dan enkel wanneer zijn ze thuis bij wie), zodat men eraan gehouden kan worden. En dat is gewoon verplicht hè?
Als ze getrouwd zijn moet dat zelfs verplicht door de rechter goedgekeurd worden. Bij enkel samenwonen hoeft het niet perse langs de rechter, maar moet er nogsteeds een ouderschapsplan zijn. Het dan vast laten leggen door een notaris is dan zeer verstandig, maar nogmaals, het ouderschapsplan zelf, ondertekend en wel is verplicht.
Als zij het ouderschapsplan blijft dwarsbomen en hij juist het belang van de kinderen vooraan zet, zich daarin (!) flexibel opstelt dan is dat voor hem gunstig.
De rechter gaat dan bepalen en die gaat niet ten nadele van iemand die het netjes voor elkaar heeft en oog voor de kinderen heeft beslissen.
Jij maakt hier veelste veel een hij vs zij iets van., maar dit gaat om die kinderen, om hun belang. Zijn flexibiliteit gaat over wat voor de kinderen het beste is (bv opbouwen naar 50/50, of wel naar die buitenschoolse opvang gaan om vastigheid te behouden), gaat niet om flexibel zijn naar zijn ex toe.
Dit zegt wel genoeg. Mediation is prima, zolang wat zij wil maar op papier komt te staan. Gebeurt dat niet, dan wil mevrouw stoppen met mediation. Dat heeft niks te maken met mediation.quote:
[..]
Precies dit, het probleem is echter dat er voor haar geen enkele ruimte is. Zij wil bepalen hoe het gaat, ik kan daarmee alleen akkoord gaan. Het is ofwel accepteren ofwel de rechter. Ze heeft inmiddels aangegeven te willen stoppen met mediaton, indien ik het 50/50 plan doorzet. Achteraf, nu ik erbij nadenk, is er dus ook nooit mediaton geweest maar enkel iemand die de bevestiging maakt van haar afspraken. Een mediator is er om ieder zijn belang te behartigen en samen tot een oplossing te komen. In dit geval ben ik met al haar eisen akkoord gegaan echter kan ik het niet om de kinderen tweewekelijks te zien.
Heb je wat van de onredelijkheid van mevrouw op papier of op de telefoon? Dan zou ik dat bij een rechtspraak toch eens inbrengen om duidelijk te maken dat zij de mediation heeft gesaboteerd.
In elk geval kappen met pogingen om het nog goed te maken of haar te laten weten hoe erg je het allemaal vindt. Anders zet ze je straks bij de rechter neer als een boze man die het einde van de relatie niet wil accepteren en dan maar moeilijk gaat doen over de omgangsregeling met de kinderen.
Ben blij dat je inziet dat mediation niet veel meer was dan haar wensen op papier zetten. Redelijkheid en flexibliteit moet van twee kanten komen. Dat komt het nu duidelijk niet. En steeds maar toegeven aan wat zij wil, brengt je niet dichter bij wat jij wil en wat goed is voor de kinderen. Dat blijkt nu ook wel.
Ordinaire stemmingmakerij, want je kan ook beargumenteren dat hij in de tijd daarvoor eenzijdig bepaalde dat het allemaal onzin en onnodig was. Maar nee, zij is natuurlijk de bitch als ze na al die tijd "ineens" niet meer open staat om nog iets te redden wat al kapot is. Is echt superbelangrijk en nuttig om daar de nadruk op te blijven leggen, zelfs als het waar zou zijn verandert het niks aan het welzijn van de kinderen in het hier en nu en hoe daarmee om te springen.quote:
[..]
Dus zij bepaalde eenzijdig dat jullie relatie van 12 jaar voorbij is en weigerde therapie, ondanks dat jullie twee kinderen hebben.
OMG, echt schande dat je je kinderen niet bloot wil stellen aan de spanningen tussen twee gekwetste volwassenen!quote:Zij bepaalde vervolgens dat jij niet meer onder één dak met je kinderen mag wonen, ondanks dat je kinderen ook gewoon ‘t recht hebben om hun vader te zien.
Waar staat dat hij de kinderen niet meer mocht zien?
Het blijft inderdaad echt onbegrijpelijk dat ze naar een rechter denkt te moeten met dit soort uitspraken..quote:En zij wil nu bepalen dat je je kinderen na de ‘scheiding’ maar eens per twee weken mag zien én ze wil een groot deel van het vermogen dat jij hebt opgebouwd voor jullie als gezin meenemen naar haar nieuwe gezin, waar niet jij maar een andere man deel van uitmaakt.
Het is geen sadisme om je emoties af te richten op je ex-partner of het ten koste van je kinderen te laten gaan? Het is niet sadistisch om iemand een gebrek aan ruggengraat te verwijten als hij niet kosten wat het kost inzet op 50/50?quote:Als BDSM je ding is, blijf dan vooral met alles instemmen, maar zo niet, groei dan eens iets van een ruggengraat.
Dat weet ik wel.quote:
[..]
Je weet niet echt hoe een ouderschapsplan werkt of wel soms?
Want dat gaat juist over dingen op schrift zetten (en wel wat meer dan enkel wanneer zijn ze thuis bij wie), zodat men eraan gehouden kan worden. En dat is gewoon verplicht hè?
Als ze getrouwd zijn moet dat zelfs verplicht door de rechter goedgekeurd worden. Bij enkel samenwonen hoeft het niet perse langs de rechter, maar moet er nogsteeds een ouderschapsplan zijn. Het dan vast laten leggen door een notaris is dan zeer verstandig, maar nogmaals, het ouderschapsplan zelf, ondertekend en wel is verplicht.
Als zij het ouderschapsplan blijft dwarsbomen en hij juist het belang van de kinderen vooraan zet, zich daarin (!) flexibel opstelt dan is dat voor hem gunstig.
De rechter gaat dan bepalen en die gaat niet ten nadele van iemand die het netjes voor elkaar heeft en oog voor de kinderen heeft beslissen.
Jij maakt hier veelste veel een hij vs zij iets van., maar dit gaat om die kinderen, om hun belang. Zijn flexibiliteit gaat over wat voor de kinderen het beste is (bv opbouwen naar 50/50, of wel naar die buitenschoolse opvang gaan om vastigheid te behouden), gaat niet om flexibel zijn naar zijn ex toe.
Een ouderschapsplan is niet precies op papier zetten wat zij wil en wat hij niet wil. Ik voorzie al wel dat ze hem probeert te ringeloren met iets van "laten we nu dit maar alvast op papier zetten en dan zien we later wel verder". Zo werkt het niet.
Nee, ik ga uit van het uitgangspunt dat 50/50 ok is. Dan zie ik weinig reden om te starten bij het "weekend oppas"-plannetje van mevrouw. De tijden dat dat het uitgangspunt was, zijn alweer even voorbij. Gelukkig maar.
De rechter zal in principe uitgaan van 50/50, wat al een stuk beter is dan de uitgangspositie bij de mediation van 85/15.
Ik zie niet in waarom meneer nu nog een hoop water bij de wijn moet gaan doen, omdat mevrouw halsstarrig vasthoudt aan haar plan.
En terecht dat je daar niet mee in wil stemmen. Dus zul je helaas naar de rechter moeten. Daar sta je op zich helemaal niet slecht voor, dus de kans dat deze zal beslissen dat 50/50 voor het welzijn van de kinderen de juiste weg is, is gewoon groot.quote:
[..]
Precies dit, het probleem is echter dat er voor haar geen enkele ruimte is. Zij wil bepalen hoe het gaat, ik kan daarmee alleen akkoord gaan. Het is ofwel accepteren ofwel de rechter. Ze heeft inmiddels aangegeven te willen stoppen met mediaton, indien ik het 50/50 plan doorzet. Achteraf, nu ik erbij nadenk, is er dus ook nooit mediaton geweest maar enkel iemand die de bevestiging maakt van haar afspraken. Een mediator is er om ieder zijn belang te behartigen en samen tot een oplossing te komen. In dit geval ben ik met al haar eisen akkoord gegaan echter kan ik het niet om de kinderen tweewekelijks te zien.
Heb jij al stappen gezet om een ouderschapsplan op te stellen? Zelf een mediator gezocht? Behalve juridisch advies ook advies van een scheidingscoach of zo? Daar zou je jezelf en je kinderen al mee kunnen helpen, denk ik. Jullie hebben een onafhankelijke, neutrale partij nodig om dit goed af te ronden.
De rechter komt er sowieso aan te pas.quote:
[..]
Wat mensen onderling afspreken, moeten ze uiteraard zelf weten. Dat staat iedereen vrij. Als de rechter er aan te pas komt, dan zou ik toch graag zien dat "mevrouw gaat wat meer werken" ook wat vaker een optie is dan enkel "meneer moet maar wat meer betalen".
En het is echt niet zo dat degene die partner alimentatie krijgt niet achteruit gaat in financiën hoor. De rechter doet niets met ja maar ik wil niet meer uren gaan werken.
We weten trouwens helemaal niet hoe het met partner alimentatie zit in dit geval, misschien ziet ze daar wel vanaf, of pakt ze niet de volle mep die ze zou kunnen krijgen. Je bent echt veel aannames aan het doen over de motieven van die vrouw.
Als de financiële voordelen gedeeld worden en zij 18 uur werkt, zal ze die alimentatie wel aanpakken. Nu matst hij haar ook nog met de woonlasten bijvoorbeeld.quote:
[..]
De rechter komt er sowieso aan te pas.
En het is echt niet zo dat degene die partner alimentatie krijgt niet achteruit gaat in financiën hoor. De rechter doet niets met ja maar ik wil niet meer uren gaan werken.
We weten trouwens helemaal niet hoe het met partner alimentatie zit in dit geval, misschien ziet ze daar wel vanaf, of pakt ze niet de volle mep die ze zou kunnen krijgen. Je bent echt veel aannames aan het doen over de motieven van die vrouw.
Er wordt helemaal niet gedaan alsof meneer onredeiljk is. Als dat de insteek van de discussie met jou is, dan ben ik snel klaar. Ik heb al talloze malen aangegeven dat ik denk dat het heel goed is voor zowel de kinderen als TS dat de verdeling 50/50 is. Maar ik denk dat het voor niemand goed is als TS alles op alles zet om de moeder van zijn kinderen zo slecht mogeiljk weg te zetten, zowel als persoon als financieel.quote:
[..]
Dat is dan een prima ontwikkeling. Als meneer 34 uur kan werken met de kinderen de helft van de tijd bij hem, dan is dat voor mevrouw ook niet bij voorbaat onmogelijk.
Als de kinderen 85 procent van de tijd bij haar zijn, dan is dat financieel wat anders dan wanneer ze de helft van de tijd bij haar zijn. Zowel qua kosten, maar ook qua financiële voordelen.
En hoe laat moeder dat zien door iets voor te stellen waarbij meneer om het weekend oppas mag spelen en zo niet, dan bepaalt de rechter het wel?
Er wordt nu gedaan alsof meneer onredelijk is. Dat lijkt me hier echter niet zo te zijn. Meneer is erg redelijk (m.i. zelfs te redelijk) tot nu toe. Mevrouw is onredelijk.
Overigens is de vraag nog of TS 34 uur kan werken met de kinderen. Hij heeft vooralsnog alleen de ervaring van kunnen werken zonder naar de kinderen om te kijken. Dat deed de moeder. Dus hij zal daar zeker nog wel aan moeten wennen, vermoed ik.
Mijn advocaat heeft aangegeven dat ze niet zozeer aan waarheidsbevinding doen in een eventuele rechtszaak maar meer het belang van de kinderen vooropstellen.quote:
[..]
Dit zegt wel genoeg. Mediation is prima, zolang wat zij wil maar op papier komt te staan. Gebeurt dat niet, dan wil mevrouw stoppen met mediation. Dat heeft niks te maken met mediation.
Heb je wat van de onredelijkheid van mevrouw op papier of op de telefoon? Dan zou ik dat bij een rechtspraak toch eens inbrengen om duidelijk te maken dat zij de mediation heeft gesaboteerd.
• Hoe is de sociale leefomgeving
• Kunnen de kinderen naar dezelfde school?
• Kunnen de kinderen met dezelfde vrienden spelen?
• Kunnen de kinderen naar dezelfde sport?
• Etc. Etc.
Het is in mijn nadeel wanneer ik bewust ga 'moddergooien' met oude berichten of zaken die genoemd zijn vanuit emotie. Daarnaast, ook ik zal wel eens gezegd hebben dat ik haar een 'trut' vond via een berichtje. Als zij dit moddergooien wel doet, werkt dat in mijn voordeel.
Dan zijn we er toch? Dan is die 50/50 het uitgangspunt en niet dat voorstel van mevrouw. Een voorstel wat normaal gesproken niet in het belang van de kinderen is.quote:
[..]
Er wordt helemaal niet gedaan alsof meneer onredeiljk is. Als dat de insteek van de discussie met jou is, dan ben ik snel klaar. Ik heb al talloze malen aangegeven dat ik denk dat het heel goed is voor zowel de kinderen als TS dat de verdeling 50/50 is. Maar ik denk dat het voor niemand goed is als TS alles op alles zet om de moeder van zijn kinderen zo slecht mogeiljk weg te zetten, zowel als persoon als financieel.
Zoals ik het van meneer lees, vind ik hem erg redelijk en haar totaal niet. Het is allemaal prima zolang het precies gaat zoals zij bedacht heeft, maar zo niet, dan valt er niet meer te praten, moet de mediation maar stoppen, etc.
Daarom ook beter maar stoppen met haar voorstel als uitgangspunt te nemen. Dat is het namelijk niet. Zij wilde graag uit elkaar. Als ze een beetje opzoekwerk had gedaan, weet ze dat de consequentie daarvan is een 50/50-regeling met de kinderen, als dat kan. En in dit geval kan het.
[ Bericht 10% gewijzigd door Halcon op 10-02-2022 13:30:05 ]
Dat ligt er aan waar die berichten over gaan. Als het gaat over jullie relatie, is het niet relevant. Het simpele feit dat iemand 'n waardeloze partner is, wil niet zeggen dat diegene ook een slechte ouder is.quote:
[..]
Mijn advocaat heeft aangegeven dat ze niet zozeer aan waarheidsbevinding doen in een eventuele rechtszaak maar meer het belang van de kinderen vooropstellen.
• Hoe is de sociale leefomgeving
• Kunnen de kinderen naar dezelfde school?
• Kunnen de kinderen met dezelfde vrienden spelen?
• Kunnen de kinderen naar dezelfde sport?
• Etc. Etc.
Het is in mijn nadeel wanneer ik bewust ga 'moddergooien' met oude berichten of zaken die genoemd zijn vanuit emotie. Daarnaast, ook ik zal wel eens gezegd hebben dat ik haar een 'trut' vond via een berichtje. Als zij dit moddergooien wel doet, werkt dat in mijn voordeel.
In de rechtszaal kijkt men puur naar het welzijn van de kinderen, wat terecht is. Als zij bijvoorbeeld berichten stuurt van "als je dit niet doet, dan zie je de kinderen niet meer", dan is dat wel relevant. Daarmee laat je namelijk zien dat zij het belang van de kinderen niet voorop heeft.
Verder zou ik de berichten gewoon netjes en zakelijk houden. Dus geen 'trut' meer en ook geen dingen bespreken die niet gaan over wat er praktisch afgehandeld moet worden.
Bedoelde meer berichten uit een ver verleden. Niet berichten uit het recente verleden.quote:
[..]
Dat ligt er aan waar die berichten over gaan. Als het gaat over jullie relatie, is het niet relevant. Het simpele feit dat iemand 'n waardeloze partner is, wil niet zeggen dat diegene ook een slechte ouder is.
In de rechtszaal kijkt men puur naar het welzijn van de kinderen, wat terecht is. Als zij bijvoorbeeld berichten stuurt van "als je dit niet doet, dan zie je de kinderen niet meer", dan is dat wel relevant. Daarmee laat je namelijk zien dat zij het belang van de kinderen niet voorop heeft.
Verder zou ik de berichten gewoon netjes en zakelijk houden. Dus geen 'trut' meer en ook geen dingen bespreken die niet gaan over wat er praktisch afgehandeld moet worden.
Er wordt door niemand gedaan alsof TS onredelijk is, maar er wordt onder andere door jou wel vanuit gegaan dat de moeder een bitch is en TS kaal wil plukken, een andere man heeft en vreemd is gegaan.quote:
[..]
Dan zijn we er toch? Dan is die 50/50 het uitgangspunt en niet dat voorstel van mevrouw. Een voorstel wat normaal gesproken niet in het belang van de kinderen is.
Zoals ik het van meneer lees, vind ik hem erg redelijk en haar totaal niet. Het is allemaal prima zolang het precies gaat zoals zij bedacht heeft, maar zo niet, dan valt er niet meer te praten, moet de mediation maar stoppen, etc.
Niet constructief.
Oh ok. Ja, dat heeft geen enkele relevantie in een zaak over de kinderen. Ik zou berichten alleen opvoeren als het echt berichten zijn waaruit blijkt dat ze het welzijn van de kinderen niet voorop heeft staan.quote:
[..]
Bedoelde meer berichten uit een ver verleden. Niet berichten uit het recente verleden.
En verder zelf noooooit discussies over de kinderen linken met andere zaken die er niks mee te maken hebben (einde relatie, financiële dingen, etc). Kinderen zijn de kinderen, het gaat om hun welzijn en dat heeft geen enkele relevantie met al het andere.
Ik zou het helemaal niet insteken op een manier die kan worden opgenomen als moddergooien.quote:
[..]
Bedoelde meer berichten uit een ver verleden. Niet berichten uit het recente verleden.
Ik zou het heel eenvoudig en constructief houden: Ik wil er meer zijn voor mijn kinderen dan een weekend om de veertien dagen. Ik heb daarover ook al afspraken met mijn werkgever. Ik blijf in het huis wonen waar ze zijn opgegroeid, dus een vertrouwde omgeving. Ze kunnen naar hun oude school, sport, vriendjes. Dus ik wil gaan voor co-ouderschap van 50/50. Als de rechter denkt dat het een beter idee is om dat in een paar maanden op te bouwen, ben ik uiteraard bereid daarin mee te gaan, mits daar een einddatum aan zit waarop de 50/50 is behaald en dat de norm wordt. Die einddatum wil ik niet te ver in de toekomst hebben liggen, omdat ik denk dat dat niet goed is voor de band met de kinderen.
Daarmee hou je het bij jezelf, wat jij graag wil en denkt dat goed is voor de kinderen. Je gaat niet vingerwijzen naar haar, geen beschuldigingen of verwijten.
Op een dag zullen ook je kinderen blij zijn dat je je zo hebt opgesteld naar de vrouw die nog altijd hun moeder is.
Ik stel alleen dat het tot nu toe allemaal zo is gegaan, zoals zij het vooraf heeft bedacht. Dat ze dan ook wat financiële voordelen heeft ten opzichte van een situatie waarin het niet zo gaat als zij heeft bedacht. Dat zij 'n achterhaald voorstel over de kinderen er doorheen wil drukken waarin hij een verdedelde part-time weekend oppas wordt. En maak uit zijn verhaal op dat er waarschijnlijk een ander in het spel is.quote:
[..]
Er wordt door niemand gedaan alsof TS onredelijk is, maar er wordt onder andere door jou wel vanuit gegaan dat de moeder een bitch is en TS kaal wil plukken, een andere man heeft en vreemd is gegaan.
Niet constructief.
Vrouwen lopen ook niet zomaar na 12 jaar weg uit een relatie waar ook sprake is van kinderen. 999 van de 1.000 keer is er dan sprake van ernstige emotionele verwaarlozing, mishandeling of 'n ander.
Natuurlijk moet hij niet meegaan in het laten we dit alvast op papier zetten en dan zien we later wel verder.quote:
[..]
Dat weet ik wel.
Een ouderschapsplan is niet precies op papier zetten wat zij wil en wat hij niet wil. Ik voorzie al wel dat ze hem probeert te ringeloren met iets van "laten we nu dit maar alvast op papier zetten en dan zien we later wel verder". Zo werkt het niet.
Nee, ik ga uit van het uitgangspunt dat 50/50 ok is. Dan zie ik weinig reden om te starten bij het "weekend oppas"-plannetje van mevrouw. De tijden dat dat het uitgangspunt was, zijn alweer even voorbij. Gelukkig maar.
De rechter zal in principe uitgaan van 50/50, wat al een stuk beter is dan de uitgangspositie bij de mediation van 85/15.
Ik zie niet in waarom meneer nu nog een hoop water bij de wijn moet gaan doen, omdat mevrouw halsstarrig vasthoudt aan haar plan.
Een ouderschapsplan is een wettelijk document, een contract. Dus nogmaals, weet jij wel wat een ouderschapsplan is?
Meneer moet aan het belang van zijn kinderen denken ipv mee te gaan in dat met de koppen tegen elkaar op proberen te beuken van mevrouw.
En jij moet ophouden met het opfokken van meneer. Moet ophouden te zeggen dat hij lekker met de koppen tegen elkaar moet gaan beuken.
Want als hij lekker meegaat in dat ga tegen die ex heks in geblaat van hier maakt hij meer kans op een slechtere omgangsregels nog dan wanneer hij redelijk blijft en het belang van de kinderen voorop blijft stellen.
Wie zegt dat ze van plan is 18 uur te blijven werken? Of hoeveel overwaarde/spaargeld e.d. er is? Kortom, hoeveel zij in elke situatie recht op heeft?quote:
[..]
Als de financiële voordelen gedeeld worden en zij 18 uur werkt, zal ze die alimentatie wel aanpakken. Nu matst hij haar ook nog met de woonlasten bijvoorbeeld.
Je doet aanname op aanname waarbij je zo vastgebeten zit in het riedeltje dat zij steevast van plan is hem financieel zoveel mogelijk te pakken en dit alles daarom doet.
Hoe is het zinnig dit zo te blijven doen?
Ja, dat weet ik. Daarom ook dat hij er niet iets in moet zetten wat hij niet wil met mondelingen toezeggingen van haar in de trant van "later zien we dan wel weer". Je moet er vanuitgaan dat het definitief is. Voorlopig is het in elk geval het document waar je het mee moet doen.quote:
[..]
Natuurlijk moet hij niet meegaan in het laten we dit alvast op papier zetten en dan zien we later wel verder.
Een ouderschapsplan is een wettelijk document, een contract. Dus nogmaals, weet jij wel wat een ouderschapsplan is?
Meneer moet aan het belang van zijn kinderen denken ipv mee te gaan in dat met de koppen tegen elkaar op proberen te beuken van mevrouw.
En jij moet ophouden met het opfokken van meneer. Moet ophouden te zeggen dat hij lekker met de koppen tegen elkaar moet gaan beuken.
Want als hij lekker meegaat in dat ga tegen die ex heks in geblaat van hier maakt hij meer kans op een slechtere omgangsregels nog dan wanneer hij redelijk blijft en het belang van de kinderen voorop blijft stellen.
Ik zeg nergens dat hij de koppen tegen elkaar moet beuken. Integendeels zelfs. Ik zeg enkel dat hij zich niet moet laten ringeloren.
Hij is heel redelijk. Dat emotionele gedoe over die relatie moet hij achterwege laten, maar verder is hij heel erg redelijk. Zijn idee van 50/50 is dat ook. Haar idee niet. En meteen stoppen met mediation als iets niet naar d'r zin gaat, is ook niet heel redelijk en niet constructief.
Meneer denkt juist erg aan het belang van de kinderen. Mevrouw doet dat niet. Nogmaals: hoe zou mevrouw reageren als hij voorstelt dat de kinderen bij hem zijn en om het weekend bij haar. En is zij dan onredelijk als zij dat absoluut niet wil?
Wat fijn dat je zo goed wert hoe vrouwen in elkaar zitten en waarom ze wel of niet een relatie na 12 jaar opzeggen als er kinderen zijn.quote:
[..]
Ik stel alleen dat het tot nu toe allemaal zo is gegaan, zoals zij het vooraf heeft bedacht. Dat ze dan ook wat financiële voordelen heeft ten opzichte van een situatie waarin het niet zo gaat als zij heeft bedacht. Dat zij 'n achterhaald voorstel over de kinderen er doorheen wil drukken waarin hij een verdedelde part-time weekend oppas wordt. En maak uit zijn verhaal op dat er waarschijnlijk een ander in het spel is.
Vrouwen lopen ook niet zomaar na 12 jaar weg uit een relatie waar ook sprake is van kinderen. 999 van de 1.000 keer is er dan sprake van ernstige emotionele verwaarlozing, mishandeling of 'n ander.
'Vrouwen' is geen homogene groep. Bovendien is emotionele verwaarlozing bijvoorbeeld een nogal subjectief gegeven. Wellicht heeft de ex van TS dat gevoel al enkele jaren. Heeft ze verschillende keren geprobeerd dat aan te kaarten en heeft hij dat altijd naast zich neergelegd als zeuren terwijl hij het zo goed bedoelt.
Ik zeg niet dat het zo is, maar zij kan dat zo ervaren hebben. En dus uiteindelijk gevonden hebben dat het niet meer ging.
En ja, zij had haar dingen redelijk snel voor elkaar, maar zij zal er inderdaad al langer over hebben nagedacht. Het was waarschijnlijk geen opwelling inderdaad, het beëindigen van de relatie.
In het welzijn van het kinderen is het om in een ongebroken gezin op te groeien. Een ouder die het belang van zijn/haar kinderen vooropstelt, wil dus coûte que coûte een scheiding voorkomen.quote:
[..]
Ordinaire stemmingmakerij, want je kan ook beargumenteren dat hij in de tijd daarvoor eenzijdig bepaalde dat het allemaal onzin en onnodig was. Maar nee, zij is natuurlijk de bitch als ze na al die tijd "ineens" niet meer open staat om nog iets te redden wat al kapot is. Is echt superbelangrijk en nuttig om daar de nadruk op te blijven leggen, zelfs als het waar zou zijn verandert het niks aan het welzijn van de kinderen in het hier en nu en hoe daarmee om te springen.
Relatietherapie had mogelijk verschil kunnen maken (dat weet je pas nadat je het geprobeerd hebt), maar TS’ ex was zelfs niet bereid om dit ook maar een kans te geven, omdat zij al een compleet ander toekomstbeeld voor zichzelf had uitgedacht.
Twee volwassenen kunnen er ook voor zorgen dat hun kinderen niet te veel meekrijgen van de ruzies. Nu wordt het hele leven van de kinderen overhoop gegooid en woont hun vader plots elders. En is TS aangewezen op toestemming van zijn ex om zijn eigen kinderen te ‘mogen’ zien.quote:OMG, echt schande dat je je kinderen niet bloot wil stellen aan de spanningen tussen twee gekwetste volwassenen!
Waar staat dat hij de kinderen niet meer mocht zien?
Uit niets van het verhaal van TS is op te maken dat zijn ex ooit in een van haar keuzes het belang van haar kinderen voorop heeft gesteld. Haar eigenbelang daarentegen is bij elk van de keuzes stukken eenvoudiger aan te wijzen.
Nou, inderdaad: menig koppel kan hier onderling uitkomen, zonder tussenkomst van een rechter. Dit vereist wel dat beiden het belang van de kinderen vooropstellen, maar het is inmiddels wel evident dat TS’ ex hier niet toe bereid is.quote:[..]
Het blijft inderdaad echt onbegrijpelijk dat ze naar een rechter denkt te moeten met dit soort uitspraken..
Je eerste vraag is niet aan de orde. TS lijkt al het belang van zijn kinderen voorop te stelen i.t.t. zijn ex. Je tweede vraag: TS geeft duidelijk aan dat hij graag 50/50 wil, dus dan moet hij er ook voor gaan en niet over zich heen laten walsen door zijn ex. Dat is ook in het belang van zijn kinderen, die het recht hebben om op te groeien mét een vader die een grote rol in hun leven speelt.quote:Het is geen sadisme om je emoties af te richten op je ex-partner of het ten koste van je kinderen te laten gaan? Het is niet sadistisch om iemand een gebrek aan ruggengraat te verwijten als hij niet kosten wat het kost inzet op 50/50?
Een ouderschapsplan is niet 'voorlopig een document waar je het mee moet doen'. Het is HET document waarin desnoods de allerkleinste details kunnen worden vastgelegd en bindend zijn.quote:
[..]
Ja, dat weet ik. Daarom ook dat hij er niet iets in moet zetten wat hij niet wil met mondelingen toezeggingen van haar in de trant van "later zien we dan wel weer". Je moet er vanuitgaan dat het definitief is. Voorlopig is het in elk geval het document waar je het mee moet doen.
Ik zeg nergens dat hij de koppen tegen elkaar moet beuken. Integendeels zelfs. Ik zeg enkel dat hij zich niet moet laten ringeloren.
Hij is heel redelijk. Dat emotionele gedoe over die relatie moet hij achterwege laten, maar verder is hij heel erg redelijk. Zijn idee van 50/50 is dat ook. Haar idee niet. En meteen stoppen met mediation als iets niet naar d'r zin gaat, is ook niet heel redelijk en niet constructief.
Meneer denkt juist erg aan het belang van de kinderen. Mevrouw doet dat niet. Nogmaals: hoe zou mevrouw reageren als hij voorstelt dat de kinderen bij hem zijn en om het weekend bij haar. En is zij dan onredelijk als zij dat absoluut niet wil?
Niemand zegt dat het onredeiljk is dat hij 50/50 wil. Hoe kom je daar toch bij?
Mannen blijven juist meestal en gaan hun eigen ding doen, tenzij ze iemand anders hebben. Wat vrouwen ernstige emotionele verwaarlozing noemen, heet bij hun mannen "je zeurt" en "trut". Vrouwen gaan ook weg zonder dat er een ander is. Verreweg de meeste gevallen dat de vrouw een scheiding initieert, is dat vanwege die verwaarlozing, gecombineerd met lelijke ruzies.quote:
Vrouwen lopen ook niet zomaar na 12 jaar weg uit een relatie waar ook sprake is van kinderen. 999 van de 1.000 keer is er dan sprake van ernstige emotionele verwaarlozing, mishandeling of 'n ander.
En als het maandelijks cashen van de jankende ex op papier vastgelegd is gaan ze een datingsite op om één of andere eenzame pakezel te zoeken die ook kan meebetalen en de zware klussen in de nieuwe woning op kan knappen onder de Titel "Leuke spontane mama van twee hele lieve kinderen zoekt zachtaardige en begripvolle man."quote:
Bleh wat kunnen vrouwen toch kutwijven zijn als het hier op aankomt. Het zoveelste verhaal van vrouwen die al lang klaar zijn met de relatie, hun hele exit plannen en dan ineens hun man verrassen met 'het nieuws'. Samen met haar advocaat plant ze dan een maximale win-strategie waarbij ze als het even kan de kinderen het meest ziet, financieel wint en haar ex-man eens even lekker in de stront laat zakken. Alsof er niks meer over is van het lief en leed wat gedeeld is over de afgelopen jaren.
Alles kan ooit aangepast of gewijzigd worden natuurlijk. Desnoods via de rechter. Maar dat is niet 1-2-3 geregeld. Daarom maar het beste meteen die 50-50 erin zetten. Onder geen beding iets anders op basis van mondelinge toezeggingen die er niet in staan, maar opbouwend zou ik zelf ook al nooit vastleggen. Ik zou ook niet de illusie hebben dat ze wel toehapt als je wilt gaan opbouwen.quote:
[..]
Een ouderschapsplan is niet 'voorlopig een document waar je het mee moet doen'. Het is HET document waarin desnoods de allerkleinste details kunnen worden vastgelegd en bindend zijn.
Niemand zegt dat het onredeiljk is dat hij 50/50 wil. Hoe kom je daar toch bij?
Wat vind je van haar 85/15 voorstel? Dat is toch compleet onredelijk en niet in het belang van de kinderen?
Ik heb in vrijwel iedere post al gezegd dat ik dat geen redeiljk voorstel vind en dat ik zijn 50/50 een goede insteek vind. Lees je wel waar je op reageert?quote:
[..]
Alles kan ooit aangepast of gewijzigd worden natuurlijk. Desnoods via de rechter. Maar dat is niet 1-2-3 geregeld. Daarom maar het beste meteen die 50-50 erin zetten. Onder geen beding iets anders op basis van mondelinge toezeggingen die er niet in staan, maar opbouwend zou ik zelf ook al nooit vastleggen. Ik zou ook niet de illusie hebben dat ze wel toehapt als je wilt gaan opbouwen.
Wat vind je van haar 85/15 voorstel? Dat is toch compleet onredelijk en niet in het belang van de kinderen?
Helemaal niemand hier heeft gezegd dat die eens in de twee weken regeling redelijk is. Sterker nog, er wordt vooral geadviseerd vanuit een hoe zorg je dat je het belang van de kinderen voorop stelt en jezelf niet in je vingers snijdt.quote:
[..]
Ja, dat weet ik. Daarom ook dat hij er niet iets in moet zetten wat hij niet wil met mondelingen toezeggingen van haar in de trant van "later zien we dan wel weer". Je moet er vanuitgaan dat het definitief is. Voorlopig is het in elk geval het document waar je het mee moet doen.
Ik zeg nergens dat hij de koppen tegen elkaar moet beuken. Integendeels zelfs. Ik zeg enkel dat hij zich niet moet laten ringeloren.
Hij is heel redelijk. Dat emotionele gedoe over die relatie moet hij achterwege laten, maar verder is hij heel erg redelijk. Zijn idee van 50/50 is dat ook. Haar idee niet. En meteen stoppen met mediation als iets niet naar d'r zin gaat, is ook niet heel redelijk en niet constructief.
Meneer denkt juist erg aan het belang van de kinderen. Mevrouw doet dat niet. Nogmaals: hoe zou mevrouw reageren als hij voorstelt dat de kinderen bij hem zijn en om het weekend bij haar. En is zij dan onredelijk als zij dat absoluut niet wil?
Qua bespreken (dus nog niets vastgelegd) kan bv ook eens gepraat worden over hoe dingen in te vullen. Welke dagen, het hoeft bv niet de ene week hier en de andere week daar te zijn. Of dat bv 1 van de kinderen er is, er daarin afwisseling kan zijn.
Het halen en brengen naar afspraken kan ook verdeeld worden en meegenomen worden in waar is het gunstigste op dat moment om te zijn?
Het is belangrijk dat er inhoudelijk gepraat gaat worden, over invulling. Niet alleen maar over 50/50 of 85/15.
Je doet weer aannames. Wie weet is het niet puur alleen in haar voordeel dat ze dit voor heeft gesteld. Wie weet vinden de kinderen papa ook wat minder leuk na al die spanningen. Onterecht of niet, lijkt me wel een belangrijke factor.quote:
[..]
Goh, meneer staat op zijn strepen en is vervelend omdat hij 50/50 wil, maar die 85/15 die mevrouw voorstelt (ten gunste van haar) dat is dan allemaal maar prima en op basis daarvan moet meneer maar water bij de wijn doen.
Fout. Uitgangspunt is 50/50 als het kan. En dat kan het in dit geval blijkbaar. Dan is die 85/15, met meneer als veredelde part-time weekend oppas niet de norm of het uitgansount.
Hoe zou zij reageren als hij voorstelt dat de kinderen bij hem gaan wonen en dat zij de kinderen om het weekend mag zien?
Tevens lijkt het me ook niet zo handig om vast te blijven houden aan dat 50/50 alleen het beste zou kunnen zijn. Ts heeft kennelijk laten zien dat hij het eerder niet zo belangrijk vond en zijn rol vooral als financieel ontzorgend zag. Tenminste, daar lag zijn focus en daar bleef het kennelijk ook, tot zij de stekker er uiteindelijk uittrok.
Als we het om zouden draaien en dat ophitsende gendergeleuter als back up voor haar zouden roepen, dan zouden we hem ook kunnen verwijten dat hij het doet om haar terug te pakken nu ze de relatie verbreekt. Hij heeft immers nooit terug willen schalen ondanks haar zorgen mbt kinderen (niet eens de financiën, maar dat past niet in het bitchy plaatje wat sommigen oh zo willen blijven schetsen). Waarom dan nu ineens wel en waarom is het nu ineens wel het beste voor de kinderen?
Al is een beetje relatief gezien het kennelijk ook al tijdens de relatie een dingetje was..quote:Hij onderneemt nota bene al stappen. Minder of geen zzp-werk, niet meer in het weekend, thuiswerken als de kinderen bij hem zijn. Haar plannetje lijkt vooral gebaseerd te zijn op 18 uur werken en de financiële voordelen. Valt dat weg, dan is het nog maar de vraag hoe ze het allemaal gaat draaien.
Mijn god, ga je lekker? Mij verwijten dat mijn nuance aanbrengen meteen schuld verwijten is en in een stap ga je door met jouw aanname dat zij wel een ander moet hebbenquote:[..]
Hij komt er met haar niet uit en zij staat op het standpunt dat de rechter het maar moet bepalen als hij niet akkoord gaat met haar (krankzinnige) voorstel. Uitgangspunt bij de rechter is ook 50/50, mits dat aantoonbaar geen goed plan is.
Je legt nu de schuld ook vrij eenzijdig bij hem neer. Een pannenkoek heeft echter twee kanten, hoe plat 'ie ook is. Zij heeft vermoedelijk een ander. Die opmerkingen die hij gemaakt heeft, worden misschien ook wel wat overdreven door haar. Heeft zij wel geprobeerd te communiceren over wat haar dwars zit? Het zal echt niet alleen bij hem liggen.
Als hij KO ligt lijkt het me ook een argument om de overgang niet een harde 50/50 te laten zijn. En wederom, niet alleen voor hem, maar ook voor de kinderen.quote:[..]
Je hoeft ook geen gelijk te krijgen voor wat betreft het einde van de relatie. Die is afgelopen en ik zou er vanuit gaan dat dat niet meer goed komt. Waarom zou hij dat ook moeten willen met iemand die hem nu af wil wimpelen als verkapte weekendoppas voor hun kinderen?
Volgens mij zijn we ondertussen al wel zo ver in Nederland dat we begrijpen dat 85/15 - behoudens uitzonderingen - niet het welzijn van de kinderen voorop is.
Meneer ligt nu uitgeteld in de hoek, omdat hij het moeilijk heeft met de hele situatie, maar hij moet zich absoluut niet laten ringeloren en KO laten meppen nu.
Het uitgangspunt van 50/50 is natuurlijk het meest nobele, maar we weten helemaal niet of het in dit geval ook echt het beste zou zijn. En daar hebben we het inhoudelijk dus niet over, want we vinden het veel belangrijker om haar een op geldbelust kutwijf te noemen met een nieuwe partner. Ondertussen mag ts ook een gebrekkige ruggengraat verweten worden en zwakte, maar dat komt natuurlijk ook alleen door haar. Zolang hij nu die 50/50 er maar door heen krijgt, wordt hij vast de gelukkige winnaar die automagisch een goede verwerking heeft enzo.
TS, heb je het met je kinderen erover gehad hoe zij tegen de 50/50 of het weekendvoorstel aankijken? Hebben zij misschien redenen om (nog) niet 50/50 te willen nu?
Jij bent een vrouw en in dit soort topics worden alle vrouwen wel eens op één hoop gegooid (zoals andersom ook vaak zat gebeurt.)quote:
[..]
Ik heb in vrijwel iedere post al gezegd dat ik dat geen redeiljk voorstel vind en dat ik zijn 50/50 een goede insteek vind. Lees je wel waar je op reageert?
Volkomen onterecht en oneerlijk natuurlijk, niet alle vrouwen (en mannen) zijn hetzelfde.
Als mannen iemand anders hebben, dan blijft het vaak ook beperkt tot "buiten de deur neuken" en thuis de boel een beetje leefbaar houden voor de kinderen. Tenminste, da's wat ik vaak zie. Mannen zoeken dan ook vaak wel hun toevlucht in hun werk, onderneming of een hobby. Bij voorkeur een hobbyu waarbij ze vaak van huis zijn, zoals bijvoorbeeld fietsen, motorrijden.quote:
[..]
Mannen blijven juist meestal en gaan hun eigen ding doen, tenzij ze iemand anders hebben. Wat vrouwen ernstige emotionele verwaarlozing noemen, heet bij hun mannen "je zeurt" en "trut". Vrouwen gaan ook weg zonder dat er een ander is. Verreweg de meeste gevallen dat de vrouw een scheiding initieert, is dat vanwege die verwaarlozing, gecombineerd met lelijke ruzies.
Denk zelfs wel dat ook bij "verwaarlozing" vrouwen vaak een zetje nodig hebben om te vertrekken. Dat zetje is dan vaak ook iemand anders.
Vrouwen met kinderen die niet lekker in hun relatie zitten zijn ook een relatief makkelijke prooi natuurlijk voor andere mannen.
Volgens mij hebben alle vrouwen in dit topic gezegd dat om de week een weekend wel heel summier is en dat het voor het welzijn van de kinderen goed is om ook een goede band te hebben met hun vader, dus om hem vaker te zien dan dat.quote:
[..]
Jij bent een vrouw en in dit soort topics worden alle vrouwen wel eens op één hoop gegooid (zoals andersom ook vaak zat gebeurt.)
Volkomen onterecht en oneerlijk natuurlijk, niet alle vrouwen (en mannen) zijn hetzelfde.
De vrouwen in dit topic worden op één hoop geveegd met de ex van TS en zij wordt afgeschilderd als een op geld beluste vreemdgaande bitch. Waarvoor helemaal geen bewijzen zijn.
Ik heb sterk het gevoel dat in dit topic de vrouwen veel objectiever en rationeler kijken naar wat goed zou zijn voor de kinderen en dat de mannen bezig zijn met een hetze tegen de ex.
Voor de volledigheid wil ik hier in goede orde nog wel eens de zaken herschikken;quote:
[..]
Er wordt door niemand gedaan alsof TS onredelijk is, maar er wordt onder andere door jou wel vanuit gegaan dat de moeder een bitch is en TS kaal wil plukken, een andere man heeft en vreemd is gegaan.
Niet constructief.
• Zij de keuze heeft gemaakt om geen relatietherapie aan te gaan
• Zij wil geen co-ouderschap aangaan omdat ze er altijd voor de kinderen was. Met andere woorden, je bent er niet geweest en nu krijg je ook de kans niet meer. Accepteer maar die tweewekelijkse oplossing. Waarbij ze nu heeft aangegeven dat ik de kinderen mag hebben op de dag dat ze werkt omdat het HAAR goed uitkomt.
• Zij wil stoppen met de mediator, omdat haar keuzes niet worden ingewilligd. De enige keuze die ik maak, is een co-ouderschap.
• Zij dreigt met de gang naar de rechter om een beslissing af te dingen
• Zij de keuze maakt dat er op geen enkele manier communicatie mogelijk is om met elkaar te overleggen
• Zij heeft enkelzijdig de keuze gemaakt om de kinderen te vertellen dat we uit elkaar gaan. Hier heb ik op geen enkele manier inspraak in gehad. Dus kon er ook niet zijn voor de kinderen. Kon ze niet geruststellen. Kon niet de veilige hechting met ze aangaan.
• Zij heeft enkelzijdige de keuze gemaakt om de kinderen in te schrijven op haar nieuwe adres.
Natuurlijk ook zij heeft haar punten waarom ze deze keuze heeft gemaakt, de zaken die ik weet waarom zijn in grote lijnen de volgende;
• Ze had het gevoel altijd alles alleen te moeten doen met de kinderen. Dus ze voelde zich alleen in de relatie.
• Ik was teveel met mijn werk bezig, met andere woorden mijn werk was te belangrijk. Ze had liever gezien dat ik samen met haar activiteiten deed of vaker in ieder geval. Want dat ik niets deed, is natuurlijk ook zwart / wit. We hebben een fantastische vakantie gehad dit jaar in Italie (14 dagen) om als voorbeeld te nemen. Dus ja, ik was er in sommige gevallen ook wel.
• We hadden veel ruzies. Onderwerpen gingen met name over de opvattingen over mijn familie. Hoe mijn familie bepaalde dingen doet en deed. Ga hier verder niet benoemen wat, want dat draagt niets bij.
• Heb diverse, voor haar kwetsende, opmerkingen gemaakt. Bijvoorbeeld; dankzij mijn inzet kun je in dit huis wonen, jij werkt weinig, ik verdien veel meer dan jij. Dit heeft haar minderwaardig laten voelen ten opzichte van mij.
• In boosheid heb ik ooit eens een deur naar haar toe dichtgesmeten, een gat in een deur gemaakt. Er is nimmer fysiek geweld geweest maar kan begrijpen dat ze dit niet prettig vond. Ook dat is ontstaan vanuit een ruzie, waarbij ook ik mezelf niet gehoord voelde of niet begrepen.
• Ze vond het erg dat er weinig ruimte was voor liefde, of in ieder geval te weinig. Nou kan ik je vertellen dat zij, toen we 4 jaar een relatie hadden, vreemd is gegaan (niet één keer maar meerdere keren in mijn eigen huis notabene). Langzamerhand heeft dat kunnen slijten maar ondanks dat is het nog steeds een kwetsbaar onderwerp. Hierdoor is er afstand ontstaan tussen ons waardoor er geen ruimte was voor liefde. Uiteindelijk heb ik haar dit vergeven en hebben we zelfs een gezond kind gekregen.
• Dat ik in sommige gevallen zat te gamen met mijn vrienden en dat zij dit schijtirritant vond. Want je kunt wel PlayStation'en maar niet met het gezin een ommetje maken.
• Het fitnessen deed ik ook nog, dat vond ze ook maar onzin. Want er was geen tijd, maar wel voor sport.
• Het voelde voor haar dat ik haar niet zag staan. Dat ik nooit een positieve opmerking maakte over haar en dat ze het gevoel had alleen de moeder te zijn van 3 kinderen.
• Toen zij besloot weg te gaan, heb ik haar gezegd dat ik haar ging procederen met een advocaat. Kapot ging maken met andere woorden.
Dat is het wel in grote lijnen denk ik. Hopelijk heb je er nu een redelijk beeld bij.
De keuze waarom co-ouderschap nu een probleem is, is omdat ik in eerste aanleg niet het co-ouderschap kon aangaan vanwege mijn werk. Mijn werkgever is echter dusdanig bereid geweest om zichzelf aan te passen naar mij, dat de opening er ineens is. Dat valt voor haar natuurlijk zwaar, daar heb ik alle begrip voor. Het is alsof je de wedstrijd gewonnen hebt maar nu zegt de scheidsrechter we beginnen helemaal opnieuw.
Hij snijdt zichzelf niet in de vingers als hij niet akkoord is met een krankzinnig voorstel van haar kant. Je snijdt jezelf in de vingers als je zelf krankzinnige voorstellen doet of als je dingen voorstelt en laat blijken dat het je niet om de kinderen te doen is, maar om de ander een hak te zetten.quote:
[..]
Helemaal niemand hier heeft gezegd dat die eens in de twee weken regeling redelijk is. Sterker nog, er wordt vooral geadviseerd vanuit een hoe zorg je dat je het belang van de kinderen voorop stelt en jezelf niet in je vingers snijdt.
Qua bespreken (dus nog niets vastgelegd) kan bv ook eens gepraat worden over hoe dingen in te vullen. Welke dagen, het hoeft bv niet de ene week hier en de andere week daar te zijn. Of dat bv 1 van de kinderen er is, er daarin afwisseling kan zijn.
Het halen en brengen naar afspraken kan ook verdeeld worden en meegenomen worden in waar is het gunstigste op dat moment om te zijn?
Het is belangrijk dat er inhoudelijk gepraat gaat worden, over invulling. Niet alleen maar over 50/50 of 85/15.
De praktische dingen zijn de praktische dingen. Denk dat je het eerst eerst moet worden over de grote lijnen. Daarna ga je kijken of zondagavond een handig wisselmoment, vrijdagavond is of maandag na school.
Daar kun je nog niet over praten als hij 50/50 wil (wat redelijk is) en zij nog in haar hoofd heeft dat hij om het weekend mag oppassen.
Als 50/50 de uitkomst is (en ik zie niet in waarom dat hier niet zo zou zijn), dan kun je voor de band met de kinderen en de duidelijkheid met de kinderen daar het beste zo snel mogelijk mee beginnen.
Een voordeel is ook wel dat de kinderen gewend zijn aan zijn huis en de omgeving daar, dat het dichtbij school is of zo.
Ik heb eerder sterk het gevoel dat de vrouwen in dit topic, met een enkele uitzondering, meneer week proberen te maken voor een voorstel waarbij heel wat water bij de wijn gaat doen, zodat het dichterbij haar idee komt dan wat anders.quote:
Ik heb sterk het gevoel dat in dit topic de vrouwen veel objectiever en rationeler kijken naar wat goed zou zijn voor de kinderen en dat de mannen bezig zijn met een hetze tegen de ex.
Ik ben van mening dat hij hier redelijk is en dat zij dat niet is.
Nop, dat is juist bij mannen het zetje. Een man die weggaat bij zijn gezin (85/15 regeling), gaat bijna 100% naar een ander. Een vrouw die (met haar kinderen) weggaat, heeft in veel gevallen geen ander.quote:
Denk zelfs wel dat ook bij "verwaarlozing" vrouwen vaak een zetje nodig hebben om te vertrekken. Dat zetje is dan vaak ook iemand anders.
Bron: klinisch psycholoog, gespecialiseerd in huwelijkstherapie. Ik verzin het allemaal niet zelf.
Wederom ga je voorbij aan dat zij het wel degelijk eerder aangekaart heeft en toen wel open had kunnen staan voor relatietherapie. Toen was hij kennelijk niet in staat om het belang van hun kinderen open te staan.quote:
[..]
In het welzijn van het kinderen is het om in een ongebroken gezin op te groeien. Een ouder die het belang van zijn/haar kinderen vooropstelt, wil dus coûte que coûte een scheiding voorkomen.
Relatietherapie had mogelijk verschil kunnen maken (dat weet je pas nadat je het geprobeerd hebt), maar TS’ ex was zelfs niet bereid om dit ook maar een kans te geven, omdat zij al een compleet ander toekomstbeeld voor zichzelf had uitgedacht.
Niet openlijk ruziën staat niet gelijk aan een veilige thuishaard. Ook dan kunnen spanningen e.d. voelbaar zijn.quote:[..]
Twee volwassenen kunnen er ook voor zorgen dat hun kinderen niet te veel meekrijgen van de ruzies. Nu wordt het hele leven van de kinderen overhoop gegooid en woont hun vader plots elders. En is TS aangewezen op toestemming van zijn ex om zijn eigen kinderen te ‘mogen’ zien.
Uit niets van het verhaal van TS is op te maken dat zijn ex ooit in een van haar keuzes het belang van haar kinderen voorop heeft gesteld. Haar eigenbelang daarentegen is bij elk van de keuzes stukken eenvoudiger aan te wijzen.
Tevens vind ik het vrij naïef om uit te gaan dat ts zijn waarheid de enige waarheid zou zijn. Sowieso zit je met verschillende partijen die allemaal hun eigen beleving hebben, er is niet één waarheid. Juist vanuit dat uitgangspunt vind ik het ongelooflijk kwalijk hoe een aantal hier hun persoonlijke meningen op zitten te dringen aan iemand die natuurlijk aangedaan is door zo een situatie. Die emoties kunnen niet alleen kleuren hoe iemand hier post, het kan ook extra kwetsbaar maken voor opruiend geleuter vanuit één optiek. Dat is in mijn ogen wrijven in de vlek en contra-productief.
We gaan nooit weten of het zo had gekund, als ts eerder open had gestaan voor de ernst van wat zij aankaartte. Daar zijn ze beide bij geweest..quote:[..]
Nou, inderdaad: menig koppel kan hier onderling uitkomen, zonder tussenkomst van een rechter. Dit vereist wel dat beiden het belang van de kinderen vooropstellen, maar het is inmiddels wel evident dat TS’ ex hier niet toe bereid is.
Nog zo een al, die redelijk relatief is sinds dat pas mogelijk werd gemaakt toen zij klaar was met het proberen te fixen.quote:[..]
Je eerste vraag is niet aan de orde. TS lijkt al het belang van zijn kinderen voorop te stelen i.t.t. zijn ex. Je tweede vraag: TS geeft duidelijk aan dat hij graag 50/50 wil, dus dan moet hij er ook voor gaan en niet over zich heen laten walsen door zijn ex. Dat is ook in het belang van zijn kinderen, die het recht hebben om op te groeien mét een vader die een grote rol in hun leven speelt.
Ten tweede ga ook jij eraan voorbij dat er wel degelijk redenen kunnen zijn die 50/50 nu niet optimaal maken. Kinderen zijn niet per se gebaat bij een exacte 50/50. Ik heb eerder ook aangegeven hoe bijvoorbeeld de BSO een stukje continuïteit en neutraliteit kan geven. Dat zijn echt wel belangrijke invullingen van die 50/50 die een nuttige doorslag zouden kunnen geven. Als we het eens zijn dat ts en de kids daar gebaat bij zijn, begrijp ik niet waarom de focus daar maar niet opkomt..
Dat is een aanname van jou. Heb TS daar niks over horen zeggen. Als een kind van 10 niet of veel minder bij een ouder wil zijn, dan moet daar rekening mee worden gehouden uiteraard. Een kind van 5 kan dat niet echt bepalen.quote:
[..]
Je doet weer aannames. Wie weet is het niet puur alleen in haar voordeel dat ze dit voor heeft gesteld. Wie weet vinden de kinderen papa ook wat minder leuk na al die spanningen. Onterecht of niet, lijkt me wel een belangrijke factor.
Je doet nu aannames om haar voorstel te onderbouwen, terwijl ik juist uitga van 50/50 als uitgangspunt, omdat er eigenlijk niets is wat doet vermoeden dat dat hier niet zo zou moeten zijn.
Uiteindelijk zal er ook brood op de plank moeten komen. Met 18 uur werken kun je niet rondkomen en twee kinderen een goede toekomst geven.quote:Tevens lijkt het me ook niet zo handig om vast te blijven houden aan dat 50/50 alleen het beste zou kunnen zijn. Ts heeft kennelijk laten zien dat hij het eerder niet zo belangrijk vond en zijn rol vooral als financieel ontzorgend zag. Tenminste, daar lag zijn focus en daar bleef het kennelijk ook, tot zij de stekker er uiteindelijk uittrok.
De consensus is ondertussen wel dat 50/50 het beste is voor de kinderen. Die consensus is ontstaan door te kijken naar het belang en welzijn van kinderen. Niet omdat alles 50/50 gedeeld moet worden.quote:Als we het om zouden draaien en dat ophitsende gendergeleuter als back up voor haar zouden roepen, dan zouden we hem ook kunnen verwijten dat hij het doet om haar terug te pakken nu ze de relatie verbreekt. Hij heeft immers nooit terug willen schalen ondanks haar zorgen mbt kinderen (niet eens de financiën, maar dat past niet in het bitchy plaatje wat sommigen oh zo willen blijven schetsen). Waarom dan nu ineens wel en waarom is het nu ineens wel het beste voor de kinderen?
[..]
Feit is dat hij nu terug wil en kan schalen om meer tijd te besteden aan de kinderen. Dat is nodig ook, want met z'n tweetjes een gezin met twee kinderen draaien is andere koek dan dat in je eentje full-time te doen.
Hij neemt al stappen met het oog op de nieuwe situatie.quote:Al is een beetje relatief gezien het kennelijk ook al tijdens de relatie een dingetje was..
[..]
Dat sterke vermoeden komt nota bene vanuit TS. Dus ik zuig dat niet uit mijn doom of zo.quote:Mijn god, ga je lekker? Mij verwijten dat mijn nuance aanbrengen meteen schuld verwijten is en in een stap ga je door met jouw aanname dat zij wel een ander moet hebben
[..]
Neuh. Als hij de kinderen amper ziet of de kinderen worden door haar gebruikt om hem "terug te pakken" voor al dat zogenaamde leed dat hij haar aan heeft gedaan tijdens de relatie, dan gaat hij KO. Zijn de kinderen er, dan kan hij leuk tijd met de kinderen doorbrengen en zo. Dan is hij zo weer opgekrabbeld.quote:Als hij KO ligt lijkt het me ook een argument om de overgang niet een harde 50/50 te laten zijn. En wederom, niet alleen voor hem, maar ook voor de kinderen.
Er is niets geschreven wat daar niet op wijst. Daarom ga ik uit van dat uitgangspunt. We weten ook niet of zij wel zo'n goede moeder is bijvoorbeeld, maar daar lezen we niks over en dus nemen we dat niet mee in de discussie.quote:Het uitgangspunt van 50/50 is natuurlijk het meest nobele, maar we weten helemaal niet of het in dit geval ook echt het beste zou zijn. En daar hebben we het inhoudelijk dus niet over, want we vinden het veel belangrijker om haar een op geldbelust kutwijf te noemen met een nieuwe partner. Ondertussen mag ts ook een gebrekkige ruggengraat verweten worden en zwakte, maar dat komt natuurlijk ook alleen door haar. Zolang hij nu die 50/50 er maar door heen krijgt, wordt hij vast de gelukkige winnaar die automagisch een goede verwerking heeft enzo.
TS, heb je het met je kinderen erover gehad hoe zij tegen de 50/50 of het weekendvoorstel aankijken? Hebben zij misschien redenen om (nog) niet 50/50 te willen nu?
Je zit dan toch weer met de ouderwetse opvatting dat 'n moeder automatisch een hele goede ouder is en dat 'n vader dat via een opbouwplan eerst nog maar eens moet bewijzen.
Ahhhh….
Dus het gaat niet zozeer over de ex die vanaf het begin afaan de kinderen naar zich toegetrokken heeft. Maar over een verandering in de situatie waardoor afspraken die er eigenlijk al waren op losse schroeven zijn komen te staan?
Dan is duidelijk waarom de ex van TS zich (ook) hard opstelt.
Dan zou ze blij moeten zijn voor de kinderen dat het nu wel kan, omdat de vader van de kinderen daar moeite voor heeft gedaan.quote:
De keuze waarom co-ouderschap nu een probleem is, is omdat ik in eerste aanleg niet het co-ouderschap kon aangaan vanwege mijn werk. Mijn werkgever is echter dusdanig bereid geweest om zichzelf aan te passen naar mij, dat de opening er ineens is. Dat valt voor haar natuurlijk zwaar, daar heb ik alle begrip voor. Het is alsof je de wedstrijd gewonnen hebt maar nu zegt de scheidsrechter we beginnen helemaal opnieuw.
Ahhhh….
Dus het gaat niet zozeer over de ex die vanaf het begin afaan de kinderen naar zich toegetrokken heeft. Maar over een verandering in de situatie waardoor afspraken die er eigenlijk al waren op losse schroeven zijn komen te staan?
Maar nee, dat is ze niet. De rechter zal er wel over oordelen.
Dit laat je achterwege:
Is dit redelijk? Is dit in het belang van de kinderen? Nee, dit is gewoon proberen wraak te nemen op hem.quote:Zij wil geen co-ouderschap aangaan omdat ze er altijd voor de kinderen was. Met andere woorden, je bent er niet geweest en nu krijg je ook de kans niet meer. Accepteer maar die tweewekelijkse oplossing. Waarbij ze nu heeft aangegeven dat ik de kinderen mag hebben op de dag dat ze werkt omdat het HAAR goed uitkomt.
100% terecht dat ze is weggegaan.quote:
In boosheid heb ik ooit eens een deur naar haar toe dichtgesmeten, een gat in een deur gemaakt. Er is nimmer fysiek geweld geweest maar kan begrijpen dat ze dit niet prettig vond.
Als TS een vrouw was geweest en de ex zou een zuipende hoerende profiterende vent zijn geweest zouden die rollen evengoed omgedraaid zijn hoor, dat heeft mijn ervaring op fora me nu wel geleerd. ☺️quote:
[..]
Ik heb sterk het gevoel dat in dit topic de vrouwen veel objectiever en rationeler kijken naar wat goed zou zijn voor de kinderen en dat de mannen bezig zijn met een hetze tegen de ex.
Redelijk en emoties mixen niet.
Vanwege een dichtgesmeten deur?quote:
[..]
100% terecht dat ze is weggegaan.
Beiden lijken idd erg emotioneel te zijn in dit gebeuren. De ts schrijft ook niet zulke mooie dingen over zichzelf.quote:
[..]
Dan zou ze blij moeten zijn voor de kinderen dat het nu wel kan, omdat de vader van de kinderen daar moeite voor heeft gedaan.
Maar nee, dat is ze niet. De rechter zal er wel over oordelen.
Dit laat je achterwege:
[..]
Is dit redelijk? Is dit in het belang van de kinderen? Nee, dit is gewoon proberen wraak te nemen op hem.
Respect trouwens ts dat je daar ook open en eerlijk over bent.
In een situatie die toch al erg emotioneel was, waar de gemoederen veelste hoog opgelopen zijn is nu ‘ineens’ een enorme verandering. Dat levert natuurlijk gedoe op.
Het is zaak om de gemoederen te kalmeren. Er neutrale hulp bij te halen.
Zij zal waarschijnlijk nu het gevoel hebben dat hij dit vooral doet om haar te raken. Bij de ts proef ik ook een beetje dat haar halsstarrigheid ook wat persoonlijk wordt genomen.
Vanwege dingen kapot maken "maar ik heb haar met geen vinger aangeraakt". Nee, maar ze was niet veilig.quote:
Ik lees hierin weinig redelijkheid van mevrouw. Lees vooral iemand die haar plannetje allang geleden heeft gemaakt en vervelend gaat doen als jij in de weg loopt bij het uitvoeren daarvan. Mediation is prima zolang er op wordt geschreven wat zij wil. Zo niet, dan dreigt ze met de gang naar de rechter. Dingen als "je mag de kinderen hebben wanneer het mij uitkomt" klinkt ook alsof ze de kinderen als haar eigendom beschouwt. Erg fout.quote:
[..]
Voor de volledigheid wil ik hier in goede orde nog wel eens de zaken herschikken;
• Zij de keuze heeft gemaakt om geen relatietherapie aan te gaan
• Zij wil geen co-ouderschap aangaan omdat ze er altijd voor de kinderen was. Met andere woorden, je bent er niet geweest en nu krijg je ook de kans niet meer. Accepteer maar die tweewekelijkse oplossing. Waarbij ze nu heeft aangegeven dat ik de kinderen mag hebben op de dag dat ze werkt omdat het HAAR goed uitkomt.
• Zij wil stoppen met de mediator, omdat haar keuzes niet worden ingewilligd. De enige keuze die ik maak, is een co-ouderschap.
• Zij dreigt met de gang naar de rechter om een beslissing af te dingen
• Zij de keuze maakt dat er op geen enkele manier communicatie mogelijk is om met elkaar te overleggen
• Zij heeft enkelzijdig de keuze gemaakt om de kinderen te vertellen dat we uit elkaar gaan. Hier heb ik op geen enkele manier inspraak in gehad. Dus kon er ook niet zijn voor de kinderen. Kon ze niet geruststellen. Kon niet de veilige hechting met ze aangaan.
• Zij heeft enkelzijdige de keuze gemaakt om de kinderen in te schrijven op haar nieuwe adres.
Natuurlijk ook zij heeft haar punten waarom ze deze keuze heeft gemaakt, de zaken die ik weet waarom zijn in grote lijnen de volgende;
• Ze had het gevoel altijd alles alleen te moeten doen met de kinderen. Dus ze voelde zich alleen in de relatie.
• Ik was teveel met mijn werk bezig, met andere woorden mijn werk was te belangrijk. Ze had liever gezien dat ik samen met haar activiteiten deed of vaker in ieder geval. Want dat ik niets deed, is natuurlijk ook zwart / wit. We hebben een fantastische vakantie gehad dit jaar in Italie (14 dagen) om als voorbeeld te nemen. Dus ja, ik was er in sommige gevallen ook wel.
• We hadden veel ruzies. Onderwerpen gingen met name over de opvattingen over mijn familie. Hoe mijn familie bepaalde dingen doet en deed. Ga hier verder niet benoemen wat, want dat draagt niets bij.
• Heb diverse, voor haar kwetsende, opmerkingen gemaakt. Bijvoorbeeld; dankzij mijn inzet kun je in dit huis wonen, jij werkt weinig, ik verdien veel meer dan jij. Dit heeft haar minderwaardig laten voelen ten opzichte van mij.
• In boosheid heb ik ooit eens een deur naar haar toe dichtgesmeten, een gat in een deur gemaakt. Er is nimmer fysiek geweld geweest maar kan begrijpen dat ze dit niet prettig vond. Ook dat is ontstaan vanuit een ruzie, waarbij ook ik mezelf niet gehoord voelde of niet begrepen.
• Ze vond het erg dat er weinig ruimte was voor liefde, of in ieder geval te weinig. Nou kan ik je vertellen dat zij, toen we 4 jaar een relatie hadden, vreemd is gegaan (niet één keer maar meerdere keren in mijn eigen huis notabene). Langzamerhand heeft dat kunnen slijten maar ondanks dat is het nog steeds een kwetsbaar onderwerp. Hierdoor is er afstand ontstaan tussen ons waardoor er geen ruimte was voor liefde. Uiteindelijk heb ik haar dit vergeven en hebben we zelfs een gezond kind gekregen.
• Dat ik in sommige gevallen zat te gamen met mijn vrienden en dat zij dit schijtirritant vond. Want je kunt wel PlayStation'en maar niet met het gezin een ommetje maken.
• Het fitnessen deed ik ook nog, dat vond ze ook maar onzin. Want er was geen tijd, maar wel voor sport.
• Het voelde voor haar dat ik haar niet zag staan. Dat ik nooit een positieve opmerking maakte over haar en dat ze het gevoel had alleen de moeder te zijn van 3 kinderen.
• Toen zij besloot weg te gaan, heb ik haar gezegd dat ik haar ging procederen met een advocaat. Kapot ging maken met andere woorden.
Dat is het wel in grote lijnen denk ik. Hopelijk heb je er nu een redelijk beeld bij.
De keuze waarom co-ouderschap nu een probleem is, is omdat ik in eerste aanleg niet het co-ouderschap kon aangaan vanwege mijn werk. Mijn werkgever is echter dusdanig bereid geweest om zichzelf aan te passen naar mij, dat de opening er ineens is. Dat valt voor haar natuurlijk zwaar, daar heb ik alle begrip voor. Het is alsof je de wedstrijd gewonnen hebt maar nu zegt de scheidsrechter we beginnen helemaal opnieuw.
Denk dat ze zich redelijk machteloos heeft gevoeld in de relatie en dat ze nu haar macht wil laten geleden om meneer terug te pakken.
Blijkbaar ook al eens vreemdgegaan. Daarna is het wel weer goedgekomen, maar nooit echt helemaal.
Over of je te weinig tijd aan haar hebt besteed, is lastig om er iets over te zeggen. Ik was er niet bij. Ervaring is wel dat sommige vrouwen erg claimerig zijn qua tijd. Sommige mannen overdrijven natuurlijk ook wel doordat het soms lijkt alsof ze werkelijk alles aangrijpen om maar niet thuis te hoeven zijn.
Voor de discussie over wat goed is voor de kinderen ook allemaal niet zo relevant die relatieperikelen. Dingen als "ik maak je kapot", mag je denken, maar zeg je beter niet. Werkt altijd tegen je.
Mijn vriendin gooit ook weleens een afstandsbediening kapot. Daarna is het dan ook wel klaar. Persoonlijk heb ik liever dat ze even iets banaals vernielt dan dat iets dagen door blijft etteren.quote:
[..]
Vanwege dingen kapot maken "maar ik heb haar met geen vinger aangeraakt". Nee, maar ze was niet veilig.
Allemaal aannames. De enige feiten: zij verbrak de relatie en weigerde resoluut therapie.quote:
[..]
Wederom ga je voorbij aan dat zij het wel degelijk eerder aangekaart heeft en toen wel open had kunnen staan voor relatietherapie. Toen was hij kennelijk niet in staat om het belang van hun kinderen open te staan.
Leven met ‘spanningen’ in huis versus je vader die plots niet meer thuis woont en je moeder die aan een nieuw leven (met nieuwe partner) werkt. Goh, welk van die twee zou een grotere/slechtere impact op kinderen hebbenquote:Niet openlijk ruziën staat niet gelijk aan een veilige thuishaard. Ook dan kunnen spanningen e.d. voelbaar zijn.
. Stop er dan mee en begin meer empathie te tonen voor de situatie van TS en zijn kinderen die recht hebben op een stabiel gezinsleven, inclusief vader.quote:Tevens vind ik het vrij naïef om uit te gaan dat ts zijn waarheid de enige waarheid zou zijn. Sowieso zit je met verschillende partijen die allemaal hun eigen beleving hebben, er is niet één waarheid. Juist vanuit dat uitgangspunt vind ik het ongelooflijk kwalijk hoe een aantal hier hun persoonlijke meningen op zitten te dringen aan iemand die natuurlijk aangedaan is door zo een situatie. Die emoties kunnen niet alleen kleuren hoe iemand hier post, het kan ook extra kwetsbaar maken voor opruiend geleuter vanuit één optiek. Dat is in mijn ogen wrijven in de vlek en contra-productief.
Wat? Dit gaat over de 85/15- vs. 50/50-regeling. Of TS in het verleden wel of niet genoeg openstond voor haar hartenkreten is hierbij volkomen irrelevant.quote:We gaan nooit weten of het zo had gekund, als ts eerder open had gestaan voor de ernst van wat zij aankaartte. Daar zijn ze beide bij geweest..
Wat? TS zorgde voor voldoende inkomsten voor zijn gezin, dat is net zo goed in het belang van de kinderen. Heeft de ex van TS ooit voorgesteld om zelf voltijd te gaan werken, zodat er financiële ruimte is voor TS om minder te werken? Het zou haar geloofwaardigheid ten goede komen, maar ik betwijfel dat het ooit gebeurd is.quote:Nog zo een al, die redelijk relatief is sinds dat pas mogelijk werd gemaakt toen zij klaar was met het proberen te fixen.
TS blijft wonen in het huis waarin de kinderen zijn opgegroeid (én dat dichtbij hun school en vermoedelijk ook vriendjes staat). Als continuïteit in het belang van de kinderen vooropstaat, dan zou dit eerder moeten leiden tot meer dan 50% voor TS, niet voor zijn vrouw.quote:Ten tweede ga ook jij eraan voorbij dat er wel degelijk redenen kunnen zijn die 50/50 nu niet optimaal maken. Kinderen zijn niet per se gebaat bij een exacte 50/50. Ik heb eerder ook aangegeven hoe bijvoorbeeld de BSO een stukje continuïteit en neutraliteit kan geven. Dat zijn echt wel belangrijke invullingen van die 50/50 die een nuttige doorslag zouden kunnen geven. Als we het eens zijn dat ts en de kids daar gebaat bij zijn, begrijp ik niet waarom de focus daar maar niet opkomt..
TS lijkt ook een werkgever te hebben die zich flexibel opstelt, dus wellicht is meer dan 50% ook prima haalbaar voor TS.
Zoals ts in de openingspost zelf aangeeft bracht zij tijdens de relatie de meeste tijd door met de kinderen terwijl hij veel ging werken.
In een vechtscheiding en dat is dit, denk de partner in dit soort zaken "Eerst liet je mij er 80% van de tijd mee stikken en nu pas praat je over 50/50, val ff dood!"
Je kan er de klok op gelijk zetten.
Ja, TS is open en eerlijk. Vanaf het begin ook wel. Mede daarom sta ik er ook wel in zoals ik erin sta. Hij beseft in elk geval wat beter kan/moet en hij werkt daar ook aan. Dat vind ik erg positief.quote:
[..]
Beiden lijken idd erg emotioneel te zijn in dit gebeuren. De ts schrijft ook niet zulke mooie dingen over zichzelf.
Respect trouwens ts dat je daar ook open en eerlijk over bent.
In een situatie die toch al erg emotioneel was, waar de gemoederen veelste hoog opgelopen zijn is nu ‘ineens’ een enorme verandering. Dat levert natuurlijk gedoe op.
Het is zaak om de gemoederen te kalmeren. Er neutrale hulp bij te halen.
Zij zal waarschijnlijk nu het gevoel hebben dat hij dit vooral doet om haar te raken. Bij de ts proef ik ook een beetje dat haar halsstarrigheid ook wat persoonlijk wordt genomen.
Hij gaat minder werken om er meer voor de kinderen te zijn. Lijkt me alleen maar goed voor de kinderen. Dat mevrouw dat wil dwarsbomen, omdat hij tijdens de relatie liever met z'n vrienden zat te gamen dan met haar ging wandelen, vind ik onredelijk. Het gaat nu om de kinderen, onder die relatie staat een hele dikke streep.
Normaal gesproken is mediation daarvoor bij uitstek geschikt. Maar als mevrouw wegloopt als er niet langer precies wordt opgeschreven wat zij wil, dan wordt het een lastig verhaal.
Persoonlijk denk ik dat een gang naar de rechter niet te vermijden is. Meneer is vast niet de beste partner geweest voor mevrouw, maar daarmee is hij niet per definitie een slechte vader en mevrouw zal ook wel haar slechte kanten hebben. Bijvoorbeeld dat vreemdgaan. Nu is meneer ook afhankelijk van mevrouw wanneer hij de kinderen mag zien. Blijkbaar is dat alleen wanneer dat haar uitkomst. Daarom staat er het beste zo snel mogeliujk iets concreets op papier wat lijkt op 50-50. Als dat via mevrouw niet lukt, is de rechter de snelste weg.
Zij doet nu ook alles om hem te raken. Of beter gezegd: om een soort van wraak te nemen op hem. Hij is zo te lezen de grote boeman voor haar. Dankzij hem kon zij het leven leidde wat ze wilde. Nou, de komende jaren draait het even allemaal om haar zal ze bedacht hebben.
Niet sjiek, maar misschien wordt zo een uitspraak wel iets begrijpelijker als je bedenkt dat zij wellicht net als jij emotioneel, teleurgesteld en boos is. Oneerlijk, maar die machteloosheid die ze eerder al die tijd voelde, krijg je misschien nu zo terug..quote:
[..]
Voor de volledigheid wil ik hier in goede orde nog wel eens de zaken herschikken;
• Zij de keuze heeft gemaakt om geen relatietherapie aan te gaan
• Zij wil geen co-ouderschap aangaan omdat ze er altijd voor de kinderen was. Met andere woorden, je bent er niet geweest en nu krijg je ook de kans niet meer. Accepteer maar die tweewekelijkse oplossing. Waarbij ze nu heeft aangegeven dat ik de kinderen mag hebben op de dag dat ze werkt omdat het HAAR goed uitkomt.
Sorry, maar jullie zijn beide halsstarrig voet bij stuk aan het houden. Als jij alleen co-ouderschap wil, wat je goed recht is natuurlijk, kun je niet alleen haar verwijten dat er geen communicatie meer mogelijk is. Jij wil immers net zo goed geen water bij de wijn meer doen, dus wat valt er dan nog te overleggen?quote:• Zij wil stoppen met de mediator, omdat haar keuzes niet worden ingewilligd. De enige keuze die ik maak, is een co-ouderschap.
• Zij dreigt met de gang naar de rechter om een beslissing af te dingen
• Zij de keuze maakt dat er op geen enkele manier communicatie mogelijk is om met elkaar te overleggen
De hechting is gelukkig niet alleen afhankelijk van dat moment. Heeft ze je verteld waarom ze het zo aangepakt heeft? Zat jij toen nog in de veronderstelling dat het goed zo kunnen komen misschien?quote:• Zij heeft enkelzijdig de keuze gemaakt om de kinderen te vertellen dat we uit elkaar gaan. Hier heb ik op geen enkele manier inspraak in gehad. Dus kon er ook niet zijn voor de kinderen. Kon ze niet geruststellen. Kon niet de veilige hechting met ze aangaan.
• Zij heeft enkelzijdige de keuze gemaakt om de kinderen in te schrijven op haar nieuwe adres.
Waar had je ze gerust over willen stellen trouwens?
Ik zou dat wel even met je advocaat overleggen wat betreft dat zonder toestemming inschrijven op haar nieuwe adres. Het kan een reden zijn dat ze de woning makkelijker heeft kunnen krijgen, iets wat ook in jouw voordeel is natuurlijk, maar dat zonder overleg met jou kan wel weer voor jou spreken zeg maar.
Het is fijn dat het toen wel goed ging, maar 14 dagen is wel een beetje karig op de rest van het jaar. Wanneer de sleur van alledag er is en je niet lekker ergens anders bent waar de dagelijkse beslommeringen zijn enzo. Klamp jezelf dus niet teveel vast aan dat het toen wel goed ging, want dat zegt niet zoveel over de haalbaarheid als je weer terug bent van vakantie.quote:Natuurlijk ook zij heeft haar punten waarom ze deze keuze heeft gemaakt, de zaken die ik weet waarom zijn in grote lijnen de volgende;
• Ze had het gevoel altijd alles alleen te moeten doen met de kinderen. Dus ze voelde zich alleen in de relatie.
• Ik was teveel met mijn werk bezig, met andere woorden mijn werk was te belangrijk. Ze had liever gezien dat ik samen met haar activiteiten deed of vaker in ieder geval. Want dat ik niets deed, is natuurlijk ook zwart / wit. We hebben een fantastische vakantie gehad dit jaar in Italie (14 dagen) om als voorbeeld te nemen. Dus ja, ik was er in sommige gevallen ook wel.
Sterker nog, het kan misschien juist het gevoel versterkt hebben dat het 'm niet meer ging worden. Juist omdat het op vakantie wel kon en thuis niet. Of dat ze toen al zo in haar verwerkingsproces zat dat het een soort stilte voor de storm was. Dat zien we wel vaker bij mensen, dat er een soort gelatenheid is omdat het praten niet zoveel zin meer lijkt te hebben en of er zo dan echt niet mee te leven valt. Niet mee te leven als in een liefdesrelatie bedoel ik dan en niet als in niet mee te leven, want tent uitvechten. Het gemis aan connectie wordt door de ogenschijnlijke harmonie niet opgelost. En juist dat onbegrip bij de partner kan iets zeggen over de compatibiliteit..
In hoeverre hebben de kinderen hier iets van mee gekregen denk je?quote:• We hadden veel ruzies. Onderwerpen gingen met name over de opvattingen over mijn familie. Hoe mijn familie bepaalde dingen doet en deed. Ga hier verder niet benoemen wat, want dat draagt niets bij.
• Heb diverse, voor haar kwetsende, opmerkingen gemaakt. Bijvoorbeeld; dankzij mijn inzet kun je in dit huis wonen, jij werkt weinig, ik verdien veel meer dan jij. Dit heeft haar minderwaardig laten voelen ten opzichte van mij.
• In boosheid heb ik ooit eens een deur naar haar toe dichtgesmeten, een gat in een deur gemaakt. Er is nimmer fysiek geweld geweest maar kan begrijpen dat ze dit niet prettig vond. Ook dat is ontstaan vanuit een ruzie, waarbij ook ik mezelf niet gehoord voelde of niet begrepen.
Hebben jullie toen relatietherapie overwogen?quote:• Ze vond het erg dat er weinig ruimte was voor liefde, of in ieder geval te weinig. Nou kan ik je vertellen dat zij, toen we 4 jaar een relatie hadden, vreemd is gegaan (niet één keer maar meerdere keren in mijn eigen huis notabene). Langzamerhand heeft dat kunnen slijten maar ondanks dat is het nog steeds een kwetsbaar onderwerp. Hierdoor is er afstand ontstaan tussen ons waardoor er geen ruimte was voor liefde. Uiteindelijk heb ik haar dit vergeven en hebben we zelfs een gezond kind gekregen.
Je zegt dat jij haar vergeven hebt, maar hoe zit het met de oorzaak dat zij vreemdging? Hoe uitte jouw vergeving zich, afgezien van samen aan een kind beginnen?
Ik denk dat het begrijpelijk is dat je in je boosheid over procederen begint, maar dat het bovenop haar gevoel van zich niet gehoord en geliefd genoeg te voelen, ook niet heel raar is dat ze nu zelf ook liever het voor de rechter laat voorkomen..quote:• Dat ik in sommige gevallen zat te gamen met mijn vrienden en dat zij dit schijtirritant vond. Want je kunt wel PlayStation'en maar niet met het gezin een ommetje maken.
• Het fitnessen deed ik ook nog, dat vond ze ook maar onzin. Want er was geen tijd, maar wel voor sport.
• Het voelde voor haar dat ik haar niet zag staan. Dat ik nooit een positieve opmerking maakte over haar en dat ze het gevoel had alleen de moeder te zijn van 3 kinderen.
• Toen zij besloot weg te gaan, heb ik haar gezegd dat ik haar ging procederen met een advocaat. Kapot ging maken met andere woorden.
Kleine kanttekening, het kunnen schuiven met je werkgever is fantastisch, maar het zegt vooral iets over de beschikbaarheid en niet zozeer over de invulling van het ouderschap zelf. Ik denk dat je gezien het trackrecord van het nodige afwezig zijn en niet zo ingaan op haar zorgen mbt kinderen in dat opzicht daar beter wel iets meer gaat laten zien dan alleen de werkaanpassing..quote:De keuze waarom co-ouderschap nu een probleem is, is omdat ik in eerste aanleg niet het co-ouderschap kon aangaan vanwege mijn werk. Mijn werkgever is echter dusdanig bereid geweest om zichzelf aan te passen naar mij, dat de opening er ineens is. Dat valt voor haar natuurlijk zwaar, daar heb ik alle begrip voor. Het is alsof je de wedstrijd gewonnen hebt maar nu zegt de scheidsrechter we beginnen helemaal opnieuw.
Fijn dat je daar begrip voor hebt, maar hoe uit je dat begrip? Hoe zou zij dat kunnen merken aan je?
Of om TS zo weinig mogelijk te zien.quote:
Zij doet nu ook alles om hem te raken. Of beter gezegd: om een soort van wraak te nemen op hem.
Na die eerlijke, lange post van TS kan ik me dat ook wel voorstellen.
Hij wil 50/50, zij 85/15. Hij heeft een redelijk voorstel, zij niet. Dan moet hij ook maar 85/15 voorstellen, waarbij hij de 85 is. Dan mogen ze daarna allebei water bij de wijn doen en op 50/50 uitkomen.quote:Sorry, maar jullie zijn beide halsstarrig voet bij stuk aan het houden. Als jij alleen co-ouderschap wil, wat je goed recht is natuurlijk, kun je niet alleen haar verwijten dat er geen communicatie meer mogelijk is. Jij wil immers net zo goed geen water bij de wijn meer doen, dus wat valt er dan nog te overleggen?
Over mevrouw kan, bij eerlijkheid, waarschijnlijk een minimaal even lange post getikt worden. Het gaat er ook om wat het beste is voor de kinderen, niet bij welke optie ze hem het minste ziet.quote:
[..]
Of om TS zo weinig mogelijk te zien.
Na die eerlijke, lange post van TS kan ik me dat ook wel voorstellen.
En zo vaak ziet ze 'm ook niet bij om de week. Het is niet dat hij dan dagelijks bij haar voor de deur staat. En de keren dat ze 'm ziet, moet ze zich daar maar even overheen zetten. Het gaat om de kinderen, niet of zij hem wel of niet wil zien.
TS is een ***l!quote:
[..]
Ja, TS is open en eerlijk. Vanaf het begin ook wel. Mede daarom sta ik er ook wel in zoals ik erin sta. Hij beseft in elk geval wat beter kan/moet en hij werkt daar ook aan. Dat vind ik erg positief.
Hij gaat minder werken om er meer voor de kinderen te zijn. Lijkt me alleen maar goed voor de kinderen. Dat mevrouw dat wil dwarsbomen, omdat hij tijdens de relatie liever met z'n vrienden zat te gamen dan met haar ging wandelen, vind ik onredelijk. Het gaat nu om de kinderen, onder die relatie staat een hele dikke streep.
Normaal gesproken is mediation daarvoor bij uitstek geschikt. Maar als mevrouw wegloopt als er niet langer precies wordt opgeschreven wat zij wil, dan wordt het een lastig verhaal.
Persoonlijk denk ik dat een gang naar de rechter niet te vermijden is. Meneer is vast niet de beste partner geweest voor mevrouw, maar daarmee is hij niet per definitie een slechte vader en mevrouw zal ook wel haar slechte kanten hebben. Bijvoorbeeld dat vreemdgaan. Nu is meneer ook afhankelijk van mevrouw wanneer hij de kinderen mag zien. Blijkbaar is dat alleen wanneer dat haar uitkomst. Daarom staat er het beste zo snel mogeliujk iets concreets op papier wat lijkt op 50-50. Als dat via mevrouw niet lukt, is de rechter de snelste weg.
Zij doet nu ook alles om hem te raken. Of beter gezegd: om een soort van wraak te nemen op hem. Hij is zo te lezen de grote boeman voor haar. Dankzij hem kon zij het leven leidde wat ze wilde. Nou, de komende jaren draait het even allemaal om haar zal ze bedacht hebben.
Ik ken dat slag, werken, werken, werken, en thuis niks investeren!
Workoholic en alchololic komt op hetzelfde neer.
Verwaarlozing, verwaarlozing en verwaarlozing.
Zijn vrouw zit 24/7 of 24/5 op de kinderen te passen en te zorgen terwijl papa tussendoor zondags ff het vlees aan komt snijden!
Wij zijn er niet bij geweest maar zo kan het best gegaan zijn.
Als zijn vrouw dan al vaker geprobeerd heeft het bespreekbaar te maken en mijnheer had geen tijd en interesse door zijn tunnel zicht moet je niet raar opkijken als het op een dag klaar is!
Geen enkele vrouw trouwt met een man om een gezin te beginnen met het vooropgezette plan om na een tijdje bij hem weg te lopen en berooid achter te laten.
Daar zit dan een hoop opgespaarde en ingesleten woede achter!
Dan komt mijnheer ineens met relatietherapie op de proppen!
Het huisvrouwtje moet ff gekalmeerd en rechtgetrokken worden want mijnheer snapt het niet! Waar komt dat toch vandaan? Hij werkt toch dag en nacht voor juist voor het gezin?
Quality time met je gezin kan je niet afkopen met succes en geld beste kerel!!!
Amen.quote:
Dingen als "je mag de kinderen hebben wanneer het mij uitkomt" klinkt ook alsof ze de kinderen als haar eigendom beschouwt. Erg fout.
Met 18 uur werken kun je geen huishouden van vier personen draaiende houden natuurlijk.quote:
Ik begrijp wel waarom zij geen 50/50 wil.
Zoals ts in de openingspost zelf aangeeft bracht zij tijdens de relatie de meeste tijd door met de kinderen terwijl hij veel ging werken.
In een vechtscheiding en dat is dit, denk de partner in dit soort zaken "Eerst liet je mij er 80% van de tijd mee stikken en nu pas praat je over 50/50, val ff dood!"
Je kan er de klok op gelijk zetten.
Nieuwe situatie (uit elkaar) betekent ook een nieuwe verdeling van de taken.
"We zijn er niet bij geweest" en "Zo kan het best gegaan zijn" is zo'n beetje de basis van je hele post.quote:
[..]
TS is een ***l!
Ik ken dat slag, werken, werken, werken, en thuis niks investeren!
Workoholic en alchololic komt p hetzelfde neer.
Zijn vrouw zit 24/7 of 24/5 op de kinderen te passen en te zorgen terwijl papa tussendoor zondags ff het vlees aan komt snijden!
Er zijn er niet bij geweest maar zo kan het best gegaan zijn.
Als zijn vrouw dan al vaker geprobeerd heeft het bespreekbaar te maken en mijnheer had geen interesse moet je niet raar opkijken als het op een dag klaar is!
Geen enkele vrouw trouwt met een man om een gezin te beginnen met het vooropgezette plan om na een tijdje bij hem erg te lopen en berooid achter te laten.
Daar zit dan een hoop opgespaarde en ingesleten woede achter!
Dan komt mijnheer ineens met relatietherapie op de proppen!
Het huisvrouwtje moet ff gekalmeerd en rechtgetrokken worden want mijnheer snapt het niet! Waar komt dat toch vandaan? Hij werkt toch dag en nacht voor juist voor het gezin?
Quality time met je gezin kan je niet afkopen met succes en geld beste kerel!!!
Dat weten we niet. Meneer is vrij eerlijk. Op mevrouw zal ook best wel het één en ander aan te merken zijn.
Ik ken wat dat betreft ook wel het type vrouw dat de hele dag niks doet, maar dat zo gauw als je zelf begonnen bent met iets, dan moet er opeens van alles gebeuren. Het type vrouw op wie het als een rode lap werkt als manlief iets te doen heeft.
Verschil is wel dat ik met dat type vrouw snel ben gestopt.
Ja, en nu is mijnheer het type dat tijdens het huwelijk niks deed en nu na de scheiding is ie overal voor in als papa.quote:
[..]
"We zijn er niet bij geweest" en "Zo kan het best gegaan zijn" is zo'n beetje de basis van je hele post.
Dat weten we niet. Meneer is vrij eerlijk. Op mevrouw zal ook best wel het één en ander aan te merken zijn.
Ik ken wat dat betreft ook wel het type vrouw dat de hele dag niks doet, maar dat zo gauw als je zelf begonnen bent met iets, dan moet er opeens van alles gebeuren. Het type vrouw op wie het als een rode lap werkt als manlief iets te doen heeft.
Verschil is wel dat ik met dat type vrouw snel ben gestopt.
Nu kan van hem ook ineens alles.
Ik geef toe dat er van die borderliners bestaan die willen dat elke vijf minuten van de relatie om hen draait maar daar klinkt het hier niet naar.
Ts geeft aan dat het "vanuit het niks komt" nou dat gebeurt bij borderliners niet, die zijn al jaren bezig met manipuleren en saboteren.
Ik ga dit welles nietes spelletje even kortwieken, want ts is ook niet geholpen met de dingen die je mij nu in de mond aan het leggen bent. Kritiek op ts of zelfs maar enige nuance proberen aan te brengen zegt niets over hoe ik over de moeder denk. Opmerken dat iets ook voor hem voordelig zou kunnen zijn is ook echt iets anders dan dat hij zich per se moet bewijzen ofzo.quote:
[..]
Dat is een aanname van jou. Heb TS daar niks over horen zeggen. Als een kind van 10 niet of veel minder bij een ouder wil zijn, dan moet daar rekening mee worden gehouden uiteraard. Een kind van 5 kan dat niet echt bepalen.
Je doet nu aannames om haar voorstel te onderbouwen, terwijl ik juist uitga van 50/50 als uitgangspunt, omdat er eigenlijk niets is wat doet vermoeden dat dat hier niet zo zou moeten zijn.
[..]
Uiteindelijk zal er ook brood op de plank moeten komen. Met 18 uur werken kun je niet rondkomen en twee kinderen een goede toekomst geven.
[..]
De consensus is ondertussen wel dat 50/50 het beste is voor de kinderen. Die consensus is ontstaan door te kijken naar het belang en welzijn van kinderen. Niet omdat alles 50/50 gedeeld moet worden.
Feit is dat hij nu terug wil en kan schalen om meer tijd te besteden aan de kinderen. Dat is nodig ook, want met z'n tweetjes een gezin met twee kinderen draaien is andere koek dan dat in je eentje full-time te doen.
[..]
Hij neemt al stappen met het oog op de nieuwe situatie.
[..]
Dat sterke vermoeden komt nota bene vanuit TS. Dus ik zuig dat niet uit mijn doom of zo.
[..]
Neuh. Als hij de kinderen amper ziet of de kinderen worden door haar gebruikt om hem "terug te pakken" voor al dat zogenaamde leed dat hij haar aan heeft gedaan tijdens de relatie, dan gaat hij KO. Zijn de kinderen er, dan kan hij leuk tijd met de kinderen doorbrengen en zo. Dan is hij zo weer opgekrabbeld.
[..]
Er is niets geschreven wat daar niet op wijst. Daarom ga ik uit van dat uitgangspunt. We weten ook niet of zij wel zo'n goede moeder is bijvoorbeeld, maar daar lezen we niks over en dus nemen we dat niet mee in de discussie.
Je zit dan toch weer met de ouderwetse opvatting dat 'n moeder automatisch een hele goede ouder is en dat 'n vader dat via een opbouwplan eerst nog maar eens moet bewijzen.
Lees mijn posts nog maar eens terug, dan zie je dat ik zo een opbouwschema opper vanwege de kinderen. Dat welzijn vind ik dusdanig belangrijk dat ik het juist niet zo belangrijk vindt in hoeverre iets wel of niet terecht is gevoelsmatig. Van de ouders lees ik hier genoeg dat een en ander begrijpelijk is, maar we hebben het te weinig over de kinderen zelf.
Het klinkt wel 'n beetje van "Eerst moest je veel werken, nu heb je opeens wel tijd, dus bewijs het maar eens". Omgekeerd kan ik ook wel zeggen dat mevrouw eerst maar eens moet bewijzen dat ze - zonder hardwerkende partner - de boel draaiende kan houden.quote:
[..]
Ik ga dit welles nietes spelletje even kortwieken, want ts is ook niet geholpen met de dingen die je mij nu in de mond aan het leggen bent. Kritiek op ts of zelfs maar enige nuance proberen aan te brengen zegt niets over hoe ik over de moeder denk. Opmerken dat iets ook voor hem voordelig zou kunnen zijn is ook echt iets anders dan dat hij zich per se moet bewijzen ofzo.
Lees mijn posts nog maar eens terug, dan zie je dat ik zo een opbouwschema opper vanwege de kinderen. Dat welzijn vind ik dusdanig belangrijk dat ik het juist niet zo belangrijk vindt in hoeverre iets wel of niet terecht is gevoelsmatig. Van de ouders lees ik hier genoeg dat een en ander begrijpelijk is, maar we hebben het te weinig over de kinderen zelf.
Voor wat betreft de kinderen is het vrij simpel. De vader heeft nu de tijd gemaakt, heeft de mogelijkheden, blijft in het vertrouwde huis wonen, etc. Dan is 50/50 het uitgangspunt.
En niet die 85/15 van haar. Hij hoeft ook geen water bij de wijn te doen op dat punt als zijn voorstel het uitgangspunt is en redelijk is.
Haar standpunt zal ongetwijfeld erg vertroebeld zijn door de woede over de manier waarop de relatie in haar ogen ging, maar het gaat nu om de kinderen inderdaad.
Blijft toch open staan de vraag hoe zij zou reageren als hij voorstelt dat de kinderen bij hem wonen en zij ze mag zien wanneer het hem uitkomt. En of zij dan water bij de wijn zou moeten doen als ze gewoon een normale regeling voorstelt?
Ik wil je nog een paar dingen meegeven ter informatie/overweging.
- Als eerste, het ouderschapsplan. Hoewel correct besproken door diverse users hier is het belangrijk om een aantal zaken goed te weten. Het wettelijk verplicht om afspraken met betrekking tot de kinderen hier in op te nemen. Het staat jullie vrij dit in te vullen zoals jullie dit willen. Het ouderschapsplan is niets meer of minder dan een verzameling afspraken op papier te zetten die (soms) na enige jaren om wat voor reden dan ook in goed overleg of met een tussenpersoon gewijzigd kunnen worden als de omstandigheden daar om vragen. Denk hierbij bijvoorbeeld aan je oudste, die over twee jaar twaalf word en daarmee iets meer inspraak krijgt omtrent de regelingen die op hem/haar van toepassing zijn. (let op, inspraak, geen beslissingsbevoegdheid)
Dat in de praktijk blijk dat vaak de afspraken niet conform het ouderschapsplan worden nageleefd is een bijzaak. Soms blijkt dat bepaalde zaken toch net even anders in de praktijk zijn. Maar het kan ook als stok achter de deur werken als 1 van beide ex-partners zich niet aan de afspraken houd.
- Ten tweede, het ouderschapsplan werkt alleen als jullie daar voor de rechtszaak uitkomen. De rechter zal het bekijken en er idealiter zijn/haar goedkeuring voor moeten geven. Als jullie (zoals ik je verhalen lees, en dus vermoed) daar niet uit gaan komen, zal er vanuit de rechter een uitspraak komen met daar in de al dan niet voorlopige voorziening hoe de regeling met betrekking tot de kinderen er (voorlopig) uit gaat zien. Details omtrent afspraken met de kinderen zullen hier niet in staan, tenzij (1 van) jullie hier specifiek om vraagt. Denk hierbij bijvoorbeeld aan de regeling omtrent de vakanties, verjaardagen, enzovoorts.
- Ten derde, mocht bovenstaand gaan gebeuren, is de kans groot dat je in een ander traject terecht komen. De rechter kan bijvoorbeeld opleggen om samen met hulpverleners op gemeentelijk- of provinciaal niveau naar een oplossing voor de problemen die spelen met betrekking tot de kinderen. Mocht de situatie helemaal escaleren kan jullie “zaak” ook nog bij de Raad voor de Kinderbescherming terecht komen. Naast een tweede rechtszaak, krijg je dus ook nog dat traject op je dak.
- Ten vierde, ik las dat je ex-partner zonder je medeweten de kinderen heeft ingeschreven op een ander adres en dat jullie niet getrouwd waren. Heb jij wel het gezag over de kinderen?
- Ten vijfde, wees er op bedacht dat je ex-partner niet opeens jullie gezamenlijke financiën leeg trekt, of de kinderen opeens op een andere school inschrijft wat dichter bij haar woning in de buurt is. (Dit laatste is uiteraard weer afhankelijk van het gezag-vraagstuk)
Directe communicatie met je ex heeft geen zin, janken en achterom kijken ook niet.
Tijd om strategisch en praktisch te gaan opereren.
Met tomaten gooien naar en oordelen over het zit met mensen die we geen van allen in het echt gezien hebben hier heeft geen zin.
Mooi maar nutteloos vuurwerk.
Nou, hij zegt zelf dat hij er idd weinig was en in de vrije tijd die hij had koos voor gamen met vrienden en naar de sportschool gaan.quote:
[..]
"We zijn er niet bij geweest" en "Zo kan het best gegaan zijn" is zo'n beetje de basis van je hele post.
Dat weten we niet. Meneer is vrij eerlijk. Op mevrouw zal ook best wel het één en ander aan te merken zijn.
Ik ken wat dat betreft ook wel het type vrouw dat de hele dag niks doet, maar dat zo gauw als je zelf begonnen bent met iets, dan moet er opeens van alles gebeuren. Het type vrouw op wie het als een rode lap werkt als manlief iets te doen heeft.
Verschil is wel dat ik met dat type vrouw snel ben gestopt.
Maar! En dat is belangrijk, dat was, daar valt niets meer aan te veranderen. Hij heeft fouten gemaakt, zij heeft fouten gemaakt en helemaal niets of niemand kan dat veranderen.
Hoe vanaf nu verder, daar kunnen ze wat mee.
En daarin heeft de ts zich gerealiseerd dat hij graag wel een betrokken vader wil zijn ipv enkel een geldschieter zijn. En dat is een goed iets.
In al die ellende die scheiden is is er dan toch iets moois uit voort gekomen. Want waren ze niet gescheiden was het waarschijnlijk gewoon doorgegaan zoals het ging, met de ts die veelste weinig tijd met zijn kinderen doorbracht.
De gang naar de rechter is niet ongunstig voor de ts. Zolang hij het belang van de kinderen in het oog houdt.
Dus ts, luister naar je kinderen, vraag ze wat ze denken, haal er hulp bij die hun kan helpen te verwoorden wat zij willen en nodig hebben.
Maak zelf een concept voor een ouderschapsplan zodat je wat voor kan leggen bij de rechter. Je advocaat kan je daarbij helpen, maar ik raad met klem aan hierin ook iemand erbij te halen die echt enkel vanuit het belang van de kinderen kijkt ipv de hele scheiding moet bekijken. Iemand die kan helpen met hun een stem te geven en om met zo min mogelijk schade door dit proces heen te komen.
Even inhaken, zij heeft ooit gesolliciteerd en de baan gekregen maar is uiteindelijk afgehaakt omdat ze dan 3 dagen moest werken in plaats van 2.quote:Op donderdag 10 februari 2022 14:26 schreef 2thmx het volgende:
[..]
Wat? TS zorgde voor voldoende inkomsten voor zijn gezin, dat is net zo goed in het belang van de kinderen. Heeft de ex van TS ooit voorgesteld om zelf voltijd te gaan werken, zodat er financiële ruimte is voor TS om minder te werken? Het zou haar geloofwaardigheid ten goede komen, maar ik betwijfel dat het ooit gebeurd is.
[..]
En hoe ziet ze de toekomst met haar 18 uur per week werken? Kan ze het financiële plaatje zo wel rond krijgen?quote:
[..]
Even inhaken, zij heeft ooit gesolliciteerd en de baan gekregen maar is uiteindelijk afgehaakt omdat ze dan 3 dagen moest werken in plaats van 2.
Heb jij aangegeven dat je graag wilde dat zij meer ging werken? En was jij dan bereid geweest dat op te vangen qua zorg voor de kinderen?quote:
[..]
Even inhaken, zij heeft ooit gesolliciteerd en de baan gekregen maar is uiteindelijk afgehaakt omdat ze dan 3 dagen moest werken in plaats van 2.
In combinatie met haar taken als ouder, omdat jij die taken niet op je nam, vermoed ik? En in overleg met jou? Jullie hebben samen de omstandigheden geschapen waarin zij parttime werkte en moeder en huisvrouw (en regelneef waarschijnlijk) was en jij degene die het meeste geldt binnenbracht. In een veranderde situatie kan het zijn dat zij er heel anders in staat.quote:
[..]
Even inhaken, zij heeft ooit gesolliciteerd en de baan gekregen maar is uiteindelijk afgehaakt omdat ze dan 3 dagen moest werken in plaats van 2.
Het financiële plaatje is gesitueerd op basis van inkomen, (kinder)toeslagen, kinderbijslag en alimentatie. Waarbij zij er vanuit gegaan is alles te krijgen. Echter, indien we kiezen voor co-ouderschap, zij ook financieel minder wordt. Als aanvulling, zij heeft ook de woorden gebruikt 'ik moet het met minder doen, dus jij ook'.quote:
[..]
En hoe ziet ze de toekomst met haar 18 uur per week werken? Kan ze het financiële plaatje zo wel rond krijgen?
Dat klinkt wederom als een soort van wraak van haar. En als dat financiële plaatje nu niet zo wordt als zij dat wenst? Hoe gaat ze het dan voor elkaar boksen? Of wil ze vooral dat jij dat allemaal gaat betalen?quote:
[..]
Het financiële plaatje is gesitueerd op basis van inkomen, (kinder)toeslagen, kinderbijslag en alimentatie. Waarbij zij er vanuit gegaan is alles te krijgen. Echter, indien we kiezen voor co-ouderschap, zij ook financieel minder wordt. Als aanvulling, zij heeft ook de woorden gebruikt 'ik moet het met minder doen, dus jij ook'.
Dat moddergooien heeft toch geen zin? Jullie zullen allebei dingen gezegd hebben die je eigenlijk beter niet had kunnen zeggen. Met het doel de ander te kwetsen, omdat je door de ander gekwetst bent.quote:
[..]
Het financiële plaatje is gesitueerd op basis van inkomen, (kinder)toeslagen, kinderbijslag en alimentatie. Waarbij zij er vanuit gegaan is alles te krijgen. Echter, indien we kiezen voor co-ouderschap, zij ook financieel minder wordt. Als aanvulling, zij heeft ook de woorden gebruikt 'ik moet het met minder doen, dus jij ook'.
Every situation needs a hero. Ben jij nou de hero voor je kinderen.
Dat is niet het probleem van TS of van jou. Dat is haar probleem en daar zal ze een oplossing voor moeten zoeken. Niet van belang verder.quote:
[..]
Dat klinkt wederom als een soort van wraak van haar. En als dat financiële plaatje nu niet zo wordt als zij dat wenst? Hoe gaat ze het dan voor elkaar boksen?
Heb haar juist gesteund, want eerlijk ze kon een leuke stap maken in haar carrière. Een aanzienlijke verbetering ten opzichte van wat ze deed. Daarnaast heb ik altijd gezegd, dat ze voor haar kans moet gaan. De overige randzakelijkheden lossen we wel op in welke vorm dan ook (kinderopvang, familie, financieel).quote:
[..]
Heb jij aangegeven dat je graag wilde dat zij meer ging werken? En was jij dan bereid geweest dat op te vangen qua zorg voor de kinderen?
Eens.quote:
[..]
Dat moddergooien heeft toch geen zin? Jullie zullen allebei dingen gezegd hebben die je eigenlijk beter niet had kunnen zeggen. Met het doel de ander te kwetsen, omdat je door de ander gekwetst bent.
Every situation needs a hero. Ben jij nou de hero voor je kinderen.
Ik lees vooral dat zij dat vond en dan ging het vaak ook nog om tijd met haar. Enfin, heel relevant is het niet, want het gaat om nu. Nu werkt hij minder en kan dat ook grotendeels thuis.quote:
[..]
Nou, hij zegt zelf dat hij er idd weinig was en in de vrije tijd die hij had koos voor gamen met vrienden en naar de sportschool gaan.
Maar! En dat is belangrijk, dat was, daar valt niets meer aan te veranderen. Hij heeft fouten gemaakt, zij heeft fouten gemaakt en helemaal niets of niemand kan dat veranderen.
Hoe vanaf nu verder, daar kunnen ze wat mee.
En daarin heeft de ts zich gerealiseerd dat hij graag wel een betrokken vader wil zijn ipv enkel een geldschieter zijn. En dat is een goed iets.
In al die ellende die scheiden is is er dan toch iets moois uit voort gekomen. Want waren ze niet gescheiden was het waarschijnlijk gewoon doorgegaan zoals het ging, met de ts die veelste weinig tijd met zijn kinderen doorbracht.
De gang naar de rechter is niet ongunstig voor de ts. Zolang hij het belang van de kinderen in het oog houdt.
Dus ts, luister naar je kinderen, vraag ze wat ze denken, haal er hulp bij die hun kan helpen te verwoorden wat zij willen en nodig hebben.
Maak zelf een concept voor een ouderschapsplan zodat je wat voor kan leggen bij de rechter. Je advocaat kan je daarbij helpen, maar ik raad met klem aan hierin ook iemand erbij te halen die echt enkel vanuit het belang van de kinderen kijkt ipv de hele scheiding moet bekijken. Iemand die kan helpen met hun een stem te geven en om met zo min mogelijk schade door dit proces heen te komen.
Verder zie ik het ook niet ongunstig in voor hem. Hij laat toch zien dat hij tijd kan maken voor de kinderen en financieel kan het. Dat laatste is bij haar allemaal nog maar de vraag na het instorten van het toeslagen-kaartenhuis.
2 dagen werken en dan 2 kinderen onderhouden, da's al niet simpel als je alles krijgt. Daar zal mevrouw toch ook eens naar moeten kijken. Lijkt erop dat meneer dwars zitten en terugpakken wat de overhand heeft en het realisme wat goed is voor de kinderen en haalbare kaart voor haar wat minder.
Zorgen voor houdt meer in dan thuis mogen werken van de baas.quote:
[..]
Het klinkt wel 'n beetje van "Eerst moest je veel werken, nu heb je opeens wel tijd, dus bewijs het maar eens". Omgekeerd kan ik ook wel zeggen dat mevrouw eerst maar eens moet bewijzen dat ze - zonder hardwerkende partner - de boel draaiende kan houden.
Voor wat betreft de kinderen is het vrij simpel. De vader heeft nu de tijd gemaakt, heeft de mogelijkheden, blijft in het vertrouwde huis wonen, etc. Dan is 50/50 het uitgangspunt.
Als er een discussie zou zijn over de zorgskills, dan zal er ook meer aangetoond moeten worden dan simpelweg een aanpassing van het werkschema.
Ze zijn beiden vertroebeld. Ook als je de een wel reëel vindt posten ja.quote:En niet die 85/15 van haar. Hij hoeft ook geen water bij de wijn te doen op dat punt als zijn voorstel het uitgangspunt is en redelijk is.
Haar standpunt zal ongetwijfeld erg vertroebeld zijn door de woede over de manier waarop de relatie in haar ogen ging, maar het gaat nu om de kinderen inderdaad.
Blijft toch open staan de vraag hoe zij zou reageren als hij voorstelt dat de kinderen bij hem wonen en zij ze mag zien wanneer het hem uitkomt. En of zij dan water bij de wijn zou moeten doen als ze gewoon een normale regeling voorstelt?
Dat staat helemaal niet open en dat weet je best. Beide ouders willen hun kinderen zoveel mogelijk blijven zien, echt super verrassend.
Maar niet jij dus.quote:
[..]
Heb haar juist gesteund, want eerlijk ze kon een leuke stap maken in haar carrière. Een aanzienlijke verbetering ten opzichte van wat ze deed. Daarnaast heb ik altijd gezegd, dat ze voor haar kans moet gaan. De overige randzakelijkheden lossen we wel op in welke vorm dan ook (kinderopvang, familie, financieel).
Dat verklaart waarom ze daar niet voor gekozen heeft.
In het verleden heb ik altijd gehandeld vanuit het perspectief van het gezin. Laat ik vooropstellen, ook ik deed gewoon huishoudelijke taken (stofzuigen, vaatwasser, kinderen op bed, tandenpoetsen), haalde de kinderen op uit de BSO, zorgde voor boodschappen en het eten. Ook ik ging met de kinderen naar zwemles en naar de sport. Op dagen dat zij werkte, was ik er ook in de ochtend / avond voor de kinderen. Bracht ik ze ook naar school.quote:
[..]
TS is een ***l!
Ik ken dat slag, werken, werken, werken, en thuis niks investeren!
Workoholic en alchololic komt op hetzelfde neer.
Verwaarlozing, verwaarlozing en verwaarlozing.
Zijn vrouw zit 24/7 of 24/5 op de kinderen te passen en te zorgen terwijl papa tussendoor zondags ff het vlees aan komt snijden!
Wij zijn er niet bij geweest maar zo kan het best gegaan zijn.
Als zijn vrouw dan al vaker geprobeerd heeft het bespreekbaar te maken en mijnheer had geen tijd en interesse door zijn tunnel zicht moet je niet raar opkijken als het op een dag klaar is!
Geen enkele vrouw trouwt met een man om een gezin te beginnen met het vooropgezette plan om na een tijdje bij hem weg te lopen en berooid achter te laten.
Daar zit dan een hoop opgespaarde en ingesleten woede achter!
Dan komt mijnheer ineens met relatietherapie op de proppen!
Het huisvrouwtje moet ff gekalmeerd en rechtgetrokken worden want mijnheer snapt het niet! Waar komt dat toch vandaan? Hij werkt toch dag en nacht voor juist voor het gezin?
Quality time met je gezin kan je niet afkopen met succes en geld beste kerel!!!
Dat ik toevalligerwijs een goed inkomen had met mijn werk en daarbij ook nog eens als zelfstandige werkte om het gezin te verbeteren? Is dat dan automatisch verwaarlozing van mijn gezin?
Dankzij ons gezamenlijke inkomen zijn we in staat geweest om een vrijstaand nieuwbouwhuis te bouwen op een prachtig perceel midden in een kinderrijke wijk. We zijn verhuist naar de plaats waar zij geboren was, zodat zij gelukkiger zou worden. Ben met haar meegegaan vanuit mijn geboortestad naar haar geboortestad. Zodat ze meer aansluiting kon vinden met haar ouders, vriendinnen, familie. Ook ik heb keuzes gemaakt voor haar, niet alleen zij voor mij.
Thuiswerken zal vooral zijn als de kinderen op school zijn. Als ze thuis zijn, dan kun je de zorg voor kleine kinderen natuurlijk niet afdoen met achter je laptop zitten en met een schuin oog kijken of ze de boel niet afbreken.quote:
[..]
Zorgen voor houdt meer in dan thuis mogen werken van de baas.
Als er een discussie zou zijn over de zorgskills, dan zal er ook meer aangetoond moeten worden dan simpelweg een aanpassing van het werkschema.
Omgekeerd valt het nog te bezien of zij haar werkactiviteiten zal kunnen beperken tot die 18 uur. Denk dat het erg krap wordt met 18 uur werken en zonder de volle mep qua financiële voordelen.
[..]
Ik denk dat ze dan zou exploderen van woede. Ze zou dan echt niet zo reageren zoals meneer nu doet. Daar steek ik m'n hand wel voor in het vuur.quote:Ze zijn beiden vertroebeld. Ook als je de een wel reëel vindt posten ja.
Dat staat helemaal niet open en dat weet je best. Beide ouders willen hun kinderen zoveel mogelijk blijven zien, echt super verrassend.
Met andere woorden: hier is niet bepaald sprake van een vader die alleen zondag even het vlees kwam snijden. Ik vind dit niet bepaald klinken als een vader die totaal niet naar z'n kinderen om heeft gekeken. Misschien komt het narratief van mevrouw wel vooral doordat zij weinig aandacht kreeg van meneer. Maar dat is in de discussie over de kinderen natuurlijk totaal niet relevant.quote:
[..]
In het verleden heb ik altijd gehandeld vanuit het perspectief van het gezin. Laat ik vooropstellen, ook ik deed gewoon huishoudelijke taken (stofzuigen, vaatwasser, kinderen op bed, tandenpoetsen), haalde de kinderen op uit de BSO, zorgde voor boodschappen en het eten. Ook ik ging met de kinderen naar zwemles en naar de sport. Op dagen dat zij werkte, was ik er ook in de ochtend / avond voor de kinderen. Bracht ik ze ook naar school.
Dat ik toevalligerwijs een goed inkomen had met mijn werk en daarbij ook nog eens als zelfstandige werkte om het gezin te verbeteren? Is dat dan automatisch verwaarlozing van mijn gezin?
Dankzij ons gezamenlijke inkomen zijn we in staat geweest om een vrijstaand nieuwbouwhuis te bouwen op een prachtig perceel midden in een kinderrijke wijk. We zijn verhuist naar de plaats waar zij geboren was, zodat zij gelukkiger zou worden. Ben met haar meegegaan vanuit mijn geboortestad naar haar geboortestad. Zodat ze meer aansluiting kon vinden met haar ouders, vriendinnen, familie. Ook ik heb keuzes gemaakt voor haar, niet alleen zij voor mij.
Vraag me wel af wat zij dan eigenlijk deed, terwijl ze 18 uur per week werkt
Als jij ze haalt en brengt, naar de zwemles, het eten verzorgt, ze naar bed brengt, etc.Dat is niet de reden, de reden is dat ze niet 3 dagen wilde werken maar 2. Met name vanuit het perspectief van de kinderen.quote:
[..]
Maar niet jij dus.
Dat verklaart waarom ze daar niet voor gekozen heeft.
Op dagen dat ik werkte en wanneer zij vrij was, verzorgde zij natuurlijk de dagelijkse zaken waaronder het opvangen / brengen van de kinderen naar school, huishoudelijke taken en het eten. Desalniettemin, indien ik thuis kwam na 5'en draaide ik mijn rol mee in het gezin. Dus de dagelijkse zaken waaronder het afruimen van de tafel, inruimen van de afwasmachine en het op bed brengen van de kinderen. Klinkt flauw om hier dit op te schrijven, alleen hetgeen ik in een eerdere post noemde is haar beleving. Dat zijn haar verwijten waarom ze er mee gestopt is, dat wil niet zeggen dat ik werkelijk niks gedaan heb.quote:
[..]
Met andere woorden: hier is niet bepaald sprake van een vader die alleen zondag even het vlees kwam snijden. Ik vind dit niet bepaald klinken als een vader die totaal niet naar z'n kinderen om heeft gekeken. Misschien komt het narratief van mevrouw wel vooral doordat zij weinig aandacht kreeg van meneer. Maar dat is in de discussie over de kinderen natuurlijk totaal niet relevant.
Vraag me wel af wat zij dan eigenlijk deed, terwijl ze 18 uur per week werkt
[ Bericht 0% gewijzigd door Papa_van_twee op 10-02-2022 15:33:22 (ik - is) ]
Ik kan ook niet herleiden of jullie getrouwd waren, maar misschien dat ik dat heb gemist, dus vandaar nogmaals de vraag:
Ben jij in het gezagsregister geregistreerd als gezaghebbende (en dus niet alleen de kinderen " erkend")?
Dit wel of niet gedaan hebben kan nogal wat gevolgen hebben, dus vandaar mijn vraag.
Veel mooie dingen, maar weinig partnerschap. Ze kwamen in materiele zin niets tekort.quote:
Dat ik toevalligerwijs een goed inkomen had met mijn werk en daarbij ook nog eens als zelfstandige werkte om het gezin te verbeteren? Is dat dan automatisch verwaarlozing van mijn gezin?
Dankzij ons gezamenlijke inkomen zijn we in staat geweest om een vrijstaand nieuwbouwhuis te bouwen op een prachtig perceel midden in een kinderrijke wijk.
Goed om dat duidelijk te maken. Ik lees hier niet bepaald een vader die niet om heeft gekeken naar z'n kinderen. Integendeeld. En niet alleen in materiële zin, zoals sommigen hier lijken te willen.quote:
[..]
Op dagen dat ik werkte en wanneer zij vrij was, verzorgde zij natuurlijk de dagelijkse zaken waaronder het opvangen / brengen van de kinderen naar school, huishoudelijke taken en het eten. Desalniettemin, indien ik thuis kwam na 5'en draaide ik mijn rol mee in het gezin. Dus de dagelijkse zaken waaronder het afruimen van de tafel, inruimen van de afwasmachine en het op bed brengen van de kinderen. Klinkt flauw om hier dit op te schrijven, alleen hetgeen ik in een eerdere post noemde ik haar beleving. Dat zijn haar verwijten waarom ze er mee gestopt is, dat wil niet zeggen dat ik werkelijk niks gedaan heb.
Ik lees eerder 'n vrouw die de relatiegeschiedenis heeft herschreven en meneer tot de grote boeman heeft gemaakt.
Ik zou het vanaf nu met je advocaat spelen en gaan voor een 50-50 regeling. Verder zou ik haar financieel geven waar ze recht op heeft, maar zeker niet meer dan dat.
Lange post van TS zelf gelezen?quote:
Ik lees eerder 'n vrouw die de relatiegeschiedenis heeft herschreven en meneer tot de grote boeman heeft gemaakt.
Ja hoor en ook de rest van zijn posts.quote:
Samenwonend, geen samenlevingscontract. Kinderen zijn erkend, maar geen gezag. Volgens mijn advocaat (en de mediator) zal een rechter mij altijd het gezag geven middels een vaderschapstest. Achteraf heb ik teveel vertrouwen gehad dat het wel goed zat of ben ik blind geweest voor de mogelijke gevolgen. Nou zijn die gevolgen niet zo groot vooral omdat in 99,9 keer van de 100 het gezag wordt toegewezen.quote:
@:Papa_van_twee
Ik kan ook niet herleiden of jullie getrouwd waren, maar misschien dat ik dat heb gemist, dus vandaar nogmaals de vraag:
Ben jij in het gezagsregister geregistreerd als gezaghebbende (en dus niet alleen de kinderen " erkend")?
Dit wel of niet gedaan hebben kan nogal wat gevolgen hebben, dus vandaar mijn vraag.
Dit is ook mijn grootste zorg wanneer het tot de rechtszaal komt. Het feit dat er ooit met een deur gesmeten is, dat er ooit een schop tegen een deur is gegeven zal zij gebruiken als een onveilige omgeving voor haar kinderen. Ze heeft eerder te kennen gegeven (maanden geleden) dat ze het gaat gebruiken in de rechtszaal indien het zover komt.quote:
@:TS
Ik wil je nog een paar dingen meegeven ter informatie/overweging.
- Ten derde, mocht bovenstaand gaan gebeuren, is de kans groot dat je in een ander traject terecht komen. De rechter kan bijvoorbeeld opleggen om samen met hulpverleners op gemeentelijk- of provinciaal niveau naar een oplossing voor de problemen die spelen met betrekking tot de kinderen. Mocht de situatie helemaal escaleren kan jullie “zaak” ook nog bij de Raad voor de Kinderbescherming terecht komen. Naast een tweede rechtszaak, krijg je dus ook nog dat traject op je dak.
Kan ze proberen, maar dat is nu niet je grootste zorg. Tenzij er politie aan te pas is gekomen, eventueel aangiftes zijn gedaan (en verwerkt!) hoef je je hier echt geen zorgen over te maken.quote:Dit is ook mijn grootste zorg wanneer het tot de rechtszaal komt. Het feit dat er ooit met een deur gesmeten is, dat er ooit een schop tegen een deur is gegeven zal zij gebruiken als een onveilige omgeving voor haar kinderen. Ze heeft eerder te kennen gegeven (maanden geleden) dat ze het gaat gebruiken in de rechtszaal indien het zover komt.
Nee, daar is geen aangifte van gedaan.quote:
[..]
Kan ze proberen, maar dat is nu niet je grootste zorg. Tenzij er politie aan te pas is gekomen, eventueel aangiftes zijn gedaan (en verwerkt!) hoef je je hier echt geen zorgen over te maken.
Ook geen betrokkenheid van justitie, of enigerlei andere instanties? Dan zit je goed, geen zorgen over maken.quote:Nee, daar is geen aangifte van gedaan.
Nee, heb geen strafblad en geen enigerlei andere instanties op mijn dak.quote:
[..]
Ook geen betrokkenheid van justitie, of enigerlei andere instanties? Dan zit je goed, geen zorgen over maken.
Jij enige eigenaar van het huis?quote:
[..]
Samenwonend, geen samenlevingscontract. Kinderen zijn erkend, maar geen gezag. Volgens mijn advocaat (en de mediator) zal een rechter mij altijd het gezag geven middels een vaderschapstest. Achteraf heb ik teveel vertrouwen gehad dat het wel goed zat of ben ik blind geweest voor de mogelijke gevolgen. Nou zijn die gevolgen niet zo groot vooral omdat in 99,9 keer van de 100 het gezag wordt toegewezen.
Vaderschapstest is niet het enige wat van belang is. Grofweg word de route:quote:Samenwonend, geen samenlevingscontract. Kinderen zijn erkend, maar geen gezag. Volgens mijn advocaat (en de mediator) zal een rechter mij altijd het gezag geven middels een vaderschapstest. Achteraf heb ik teveel vertrouwen gehad dat het wel goed zat of ben ik blind geweest voor de mogelijke gevolgen. Nou zijn die gevolgen niet zo groot vooral omdat in 99,9 keer van de 100 het gezag wordt toegewezen.
Verzoek tot gezag indienen rechtbank ---> onderzoek Raad voor de Kinderbescherming ----> Uitspraak omtrent verzoek gezag.
En dan ook nog eens de rechtsza(a)k(en) en eventueel aanvullende onderzoeken door gemeentelijke / provinciale hulpverlening of Raad voor de Kinderbescherming om de situatie van de kinderen in kaart te brengen.
Met daar tussenin nog allerlei mogelijkheden voor de ex-partner tot het indienen van beroepen.
Geduld wordt een schone zaak, beste @Papa_van_twee
[ Bericht 11% gewijzigd door Viperhead op 10-02-2022 16:13:02 ]
We zijn beide eigenaar.quote:
[..]
Jij enige eigenaar van het huis?
Wacht, je vindt dit serieus slecht als vrouwen kunnen koken en schoonmaken? Veel plezier met je katten thuisquote:
Ja, dat klopt. Geen makkelijk traject, daarnaast ook een financieel onaantrekkelijk traject. Het zij zo.quote:
[..]
Vaderschapstest is niet het enige wat van belang is. Grofweg word de route:
Verzoek tot gezag indienen rechtbank ---> onderzoek Raad voor de Kinderbescherming ----> Uitspraak omtrent verzoek gezag.
En dan ook nog eens de rechtsza(a)k(en) en eventueel aanvullende onderzoeken door gemeentelijke / provinciale hulpverlening of Raad voor de Kinderbescherming om de situatie van de kinderen in kaart te brengen.
Met daar tussenin nog allerlei mogelijkheden voor de ex-partner tot het indienen van beroepen.
Geduld wordt een schone zaak, beste @:Papa_van_twee
En dan niet ten minste een samenlevingscontract om e.e.a. te regelen? Oef.quote:
Waar de haalden jullie in hemelsnaam nog tijd vandaan om ruzie te maken.
[ Bericht 0% gewijzigd door Elpis op 10-02-2022 22:39:19 ]
Dat is niet waar. Een mediator is er om niemands belang te behartigen. Er moet een oplossing komen ook al is dat niet in belang van 1 van de 2. Een mediator kijkt niet naar belangen maar om er samen uit te komen. En als iets anders dan co ouderschap niet bespreekbaar is voor ex dan zou ik maar alvast een advocaat bellen.quote:
[..]
Precies dit, het probleem is echter dat er voor haar geen enkele ruimte is. Zij wil bepalen hoe het gaat, ik kan daarmee alleen akkoord gaan. Het is ofwel accepteren ofwel de rechter. Ze heeft inmiddels aangegeven te willen stoppen met mediaton, indien ik het 50/50 plan doorzet. Achteraf, nu ik erbij nadenk, is er dus ook nooit mediaton geweest maar enkel iemand die de bevestiging maakt van haar afspraken. Een mediator is er om ieder zijn belang te behartigen en samen tot een oplossing te komen. In dit geval ben ik met al haar eisen akkoord gegaan echter kan ik het niet om de kinderen tweewekelijks te zien.
Een omgeving is echt niet opeens onveilig voor de kinderen als jij een keer met de deur hebt gesmeten. Als er iemand in de rechtszaal met dit soort banaliteiten aan komt zetten, dan zegt dat vooral wat over diegene.quote:
[..]
Dit is ook mijn grootste zorg wanneer het tot de rechtszaal komt. Het feit dat er ooit met een deur gesmeten is, dat er ooit een schop tegen een deur is gegeven zal zij gebruiken als een onveilige omgeving voor haar kinderen. Ze heeft eerder te kennen gegeven (maanden geleden) dat ze het gaat gebruiken in de rechtszaal indien het zover komt.
"Een keer met de deur gesmeten" vs "Deur naar haar toe dichtgesmeten, gat in getrapt."quote:
[..]
Een omgeving is echt niet opeens onveilig voor de kinderen als jij een keer met de deur hebt gesmeten. Als er iemand in de rechtszaal met dit soort banaliteiten aan komt zetten, dan zegt dat vooral wat over diegene.
Dat valt nog allemaal wel mee.quote:
[..]
"Een keer met de deur gesmeten" vs "Deur naar haar toe dichtgesmeten, gat in getrapt."
En d'r is verder ook geen bewijs van.
Gaat mij niet om een rechtszaak, maar om de relatie. Zulke dingen vallen niet mee.quote:
[..]
Dat valt nog allemaal wel mee.
En d'r is verder ook geen bewijs van.
Deur dichtslaan vind ik wel meevallen. Als ze daar in een rechtszaak over gaat zitten zeuren, zegt dat wat mij betreft vooral veel over haar.quote:
[..]
Gaat mij niet om een rechtszaak, maar om de relatie. Zulke dingen vallen niet mee.
Mijn vriendin gooit ook weleens een afstandsbediening of zo kapot als ze boos is. Daarna is het dan ook wel weer klaar. Zoals gezegd, heb ik dat dan liever dan dat ze 'n week over iets door blijft gaan.
Hij zal achteraf gezien voor haar niet de ideale partner zijn geweest, maar da's nu niet relevant meer. Op basis van wat ik lees, heb ik niet echt het idee dat hij haar jaren heeft geterroriseerd of zo en ook niet dat hij totaal niet naar de kinderen heeft omgekeken.
[ Bericht 13% gewijzigd door Halcon op 10-02-2022 21:49:00 ]
Blijkbaar zat ze te ruziën tijdens het gamen. Of misschien viel het met de ruzie wel mee, maar zat zij zich wel te ergeren.quote:Op donderdag 10 februari 2022 18:01 schreef Elpis het volgende:
Dus een 34 urige werkweek, s avonds en in het weekend zzp-en, fitnessen, gamen met vrienden, een beetje huishoudelijke taken en Fok!en. (de OP begint immers met: "Om de herkenbaarheid te voorkomen heb ik een nieuwe account aangemaakt." )
Waar de haalden jullie in hemelsnaam nog tijd voor om ruzie te maken.
Blijkbaar zag hij er ook niet veel heil in om 24/7 op elkaars lip te zitten en is hij ook andere activiteiten gaan zoeken dan met haar op de bank te zitten.
Weet je, ook TS is niet zonder zonde in dezelfde, hoezeer jij ook je best doet te doen alsof hij niets fout heeft gedaan en alleen maar heel veel goeds.quote:
[..]
Blijkbaar zat ze te ruziën tijdens het gamen. Of misschien viel het met de ruzie wel mee, maar zat zij zich wel te ergeren.
Blijkbaar zag hij er ook niet veel heil in om 24/7 op elkaars lip te zitten en is hij ook andere activiteiten gaan zoeken dan met haar op de bank te zitten.
Onmogelijk. Ze hebben samen deze puinhoop gemaakt. Ik vind het echt niet oké om koste wat kost te proberen één schuldige aan te wijzen, wat dan natuurlijk zijn ex moet zijn.
Ik zeg dan ook nergens dat hij zonder zonde is geweest. Hij heeft ook zijn fouten gemaakt. Ook na het eindigen van de relatie bijvoorbeeld met die uitspraak dat hij haar kapot maakt. Dat moet je gewoon niet zeggen.quote:
[..]
Weet je, ook TS is niet zonder zonde in dezelfde, hoezeer jij ook je best doet te doen alsof hij niets fout heeft gedaan en alleen maar heel veel goeds.
Onmogelijk. Ze hebben samen deze puinhoop gemaakt. Ik vind het echt niet oké om koste wat kost te proberen één schuldige aan te wijzen, wat dan natuurlijk zijn ex moet zijn.
Maar het gaat me te ver om te stellen dat hij niet naar zijn kinderen om heeft gekeken of dat de veiligheid daar in huis in het geding was.
Ik vind echt dat je erg ver gaat met haar van van alles beschuldigen en voor hem vergoeilijken hoe het is gegaan. Heeft TS niks aan. Het is een lastige situatie waarbij het er eigenlijk helemaal niet meer toe doet hoe deze is ontstaan. Ze moeten verder, en TS heeft er het meeste aan om daarin kalm en rationeel te blijven en iemand in te schakelen die hem vertegenwoordigt om op afspraken uit te komen die het beste zijn voor de kinderen en voor hem.quote:
[..]
Ik zeg dan ook nergens dat hij zonder zonde is geweest. Hij heeft ook zijn fouten gemaakt. Ook na het eindigen van de relatie bijvoorbeeld met die uitspraak dat hij haar kapot maakt. Dat moet je gewoon niet zeggen.
Maar het gaat me te ver om te stellen dat hij niet naar zijn kinderen om heeft gekeken of dat de veiligheid daar in huis in het geding was.
En nogmaals: deze vrouw blijft altijd de moeder van zijn kinderen. Hij moet er nog vele jaren mee kunnen overleggen over een heleboel dingen die op hun pad komen. Bovendien kan hij mooi voorleven aan de kinderen hoe je in dergelijke situaties met andere mensen omgaat. En hoe je ondanks alles de moeder van je kinderen respecteert alleen al omdat ze dat is. En daarbij hoeft hij niet over zich te laten lopen en haar in alles te voorzien. Integendeel, daar ligt voor haar ook alleen maar een kans om zelfstandig en onafhankelijk te worden.
Nu quote ik @miss_sly maar dat is niet bewust. In zijn algemeenheid wil ik een reactie geven. In een relatie, waarbij één besluit om te vertrekken, doet het emotioneel veel pijn voor de 'verliezer' (kun je dat zo noemen?). Je krijgt te maken met het vertrek (accepteren dat de relatie over is), de definitieve scheiding van boedel / middelen en de pijn van het missen van de kinderen.quote:
[..]
Ik vind echt dat je erg ver gaat met haar van van alles beschuldigen en voor hem vergoeilijken hoe het is gegaan. Heeft TS niks aan. Het is een lastige situatie waarbij het er eigenlijk helemaal niet meer toe doet hoe deze is ontstaan. Ze moeten verder, en TS heeft er het meeste aan om daarin kalm en rationeel te blijven en iemand in te schakelen die hem vertegenwoordigt om op afspraken uit te komen die het beste zijn voor de kinderen en voor hem.
En nogmaals: deze vrouw blijft altijd de moeder van zijn kinderen. Hij moet er nog vele jaren mee kunnen overleggen over een heleboel dingen die op hun pad komen. Bovendien kan hij mooi voorleven aan de kinderen hoe je in dergelijke situaties met andere mensen omgaat. En hoe je ondanks alles de moeder van je kinderen respecteert alleen al omdat ze dat is. En daarbij hoeft hij niet over zich te laten lopen en haar in alles te voorzien. Integendeel, daar ligt voor haar ook alleen maar een kans om zelfstandig en onafhankelijk te worden.
Natuurlijk, het blijft de moeder van mijn kinderen. Dat heeft mij ook doen besluiten om haar een aantal weken geleden een brief te schrijven. Daarin heb ik haar onder andere bedankt voor de momenten waarbij ze mijn steun is geweest (moeilijke / mooie momenten), aangegeven ik trots ben dat zij de moeder van mijn kinderen is, dat we alles samen gaan oplossen ten behoeve van de kinderen, dat ik geen spijt heb van de mooie tijden samen, dat ik de meest waardevolle momenten (geboorte kinderen) met haar gedeeld heb en blij ben dat ze er was. Het feit dat zij eenzijdig de keuze heeft gemaakt, niet voor de oplossing heeft gekozen samen, doet alsnog pijn. Ook al zijn er dingen die ook ik fout heb gedaan, in iedere relatie moet je met elkaar blijven praten. Hiervoor stond ik open, zij niet. Ook ik heb binnen de relatie 'fouten' gemaakt, deze heb ik proberen uit te leggen in mijn eerdere post.
Waarbij voor mij de schoen wringt, is het feit dat zij blijkbaar gaat bepalen in welke vorm ik de kinderen zie. Op welke dagen ik de kinderen zie. Op welke manier ik financieel bijdraag. Op welke locatie de kinderen wonen / ingeschreven staan. Mijn rol als vader, moet een veel grotere zijn dan dat zij die op dit moment voorstelt.
Mwah, meerdere keren vreemdgaan in ons eigen huis (waar één kind ligt te slapen) terwijl ik in het buitenland ben voor zaken vind jij geen onveilige situatie?quote:
[..]
"Een keer met de deur gesmeten" vs "Deur naar haar toe dichtgesmeten, gat in getrapt."
Zie mijn eerste reacties, dat vind ik een zeer slechte situatie.quote:
[..]
Mwah, meerdere keren vreemdgaan in ons eigen huis (waar één kind ligt te slapen) terwijl ik in het buitenland ben voor zaken vind jij geen onveilige situatie?
Dat is zo'n kruispunt om de relatie of te eindigen, of te verbeteren. Nooit meer contact met dat sujet, nooit meer op reis voor zaken zonder je partner. Aankaarten hoe jullie daar terecht zijn gekomen, alles op tafel, maatregelen nemen zodat het niet nog een keer gebeurt. Relatie bouwen.
Dat is natuurlijk echt een ontzettend onbetrouwbare situatie naar jou toe en zonder meer niet oké, maar het is niet per se onveilig. Geweld in huis, ook al is het niet naar het kind gericht, is zeker wel onveilig.quote:
[..]
Mwah, meerdere keren vreemdgaan in ons eigen huis (waar één kind ligt te slapen) terwijl ik in het buitenland ben voor zaken vind jij geen onveilige situatie?
Maar beiden zijn voor jullie relatie absoluut niet oké.s
Maar dat laatste is niet zo. Zij bepaalt helemaal niets. Zij probeert dat te bepalen, maar als jij daar niet in meegaat omdat jij het anders wil, maak je je daar op een correcte manier sterk voor. Door een mediator of scheidingscoach in te schakelen en desnoods via de rechter ervoor te zorgen dat het anders gaat.quote:
[..]
Nu quote ik @:miss_sly maar dat is niet bewust. In zijn algemeenheid wil ik een reactie geven. In een relatie, waarbij één besluit om te vertrekken, doet het emotioneel veel pijn voor de 'verliezer' (kun je dat zo noemen?). Je krijgt te maken met het vertrek (accepteren dat de relatie over is), de definitieve scheiding van boedel / middelen en de pijn van het missen van de kinderen.
Natuurlijk, het blijft de moeder van mijn kinderen. Dat heeft mij ook doen besluiten om haar een aantal weken geleden een brief te schrijven. Daarin heb ik haar onder andere bedankt voor de momenten waarbij ze mijn steun is geweest (moeilijke / mooie momenten), aangegeven ik trots ben dat zij de moeder van mijn kinderen is, dat we alles samen gaan oplossen ten behoeve van de kinderen, dat ik geen spijt heb van de mooie tijden samen, dat ik de meest waardevolle momenten (geboorte kinderen) met haar gedeeld heb en blij ben dat ze er was. Het feit dat zij eenzijdig de keuze heeft gemaakt, niet voor de oplossing heeft gekozen samen, doet alsnog pijn. Ook al zijn er dingen die ook ik fout heb gedaan, in iedere relatie moet je met elkaar blijven praten. Hiervoor stond ik open, zij niet. Ook ik heb binnen de relatie 'fouten' gemaakt, deze heb ik proberen uit te leggen in mijn eerdere post.
Waarbij voor mij de schoen wringt, is het feit dat zij blijkbaar gaat bepalen in welke vorm ik de kinderen zie. Op welke dagen ik de kinderen zie. Op welke manier ik financieel bijdraag. Op welke locatie de kinderen wonen / ingeschreven staan. Mijn rol als vader, moet een veel grotere zijn dan dat zij die op dit moment voorstelt.
Vrouwen zeggen altijd, in het geval van scheidingen, dat ze een goede relatie van de kinderen met hun vader erg belangrijk vinden. Net zo lang tot ze er achter komen dat het geld scheelt, in het geval van co-ouderschap, of vrijheid in beweging.quote:
"Haar voorstel is tweewekelijks". Dat snap ik. Als zij hoofdzakelijk zorg gaat dragen voor de kinderen zal ze recht hebben op allerlei toeslagen en alimentatie.
Hoe maak ik het bespreekbaar?
Geef aan haar en de mediator aan dat je wat betreft de kinderen geen concessies wilt doen en wilt gaan voor 50/50.
Ik begrijp dat je in het huis wilt blijven wonen? Dan zal je haar moeten uitkopen. Zorg voor een taxatie van het huis. Hier moet een overeenstemming plaatsvinden
Gaat ze niet meewerken, zorg dan dat je zo snel mogelijk een advocaat regelt. Anders kan het een erg lange rit gaan worden.
Heb dit precies zelfde plaatje (incl 2 kinderen van dezelfde leeftijd) van zeer dichtbij zien gebeuren.
Vergeet al die mooie praatjes, een paar traantjes bij de rechter en de vrouw trekt aan het langste eind.
Heb je door dat je in de loop van dit topic meer problemen begint te krijgen met de gang van zaken en eigenlijk bozer begint te worden?quote:
[..]
Nu quote ik @:miss_sly maar dat is niet bewust. In zijn algemeenheid wil ik een reactie geven. In een relatie, waarbij één besluit om te vertrekken, doet het emotioneel veel pijn voor de 'verliezer' (kun je dat zo noemen?). Je krijgt te maken met het vertrek (accepteren dat de relatie over is), de definitieve scheiding van boedel / middelen en de pijn van het missen van de kinderen.
Natuurlijk, het blijft de moeder van mijn kinderen. Dat heeft mij ook doen besluiten om haar een aantal weken geleden een brief te schrijven. Daarin heb ik haar onder andere bedankt voor de momenten waarbij ze mijn steun is geweest (moeilijke / mooie momenten), aangegeven ik trots ben dat zij de moeder van mijn kinderen is, dat we alles samen gaan oplossen ten behoeve van de kinderen, dat ik geen spijt heb van de mooie tijden samen, dat ik de meest waardevolle momenten (geboorte kinderen) met haar gedeeld heb en blij ben dat ze er was. Het feit dat zij eenzijdig de keuze heeft gemaakt, niet voor de oplossing heeft gekozen samen, doet alsnog pijn. Ook al zijn er dingen die ook ik fout heb gedaan, in iedere relatie moet je met elkaar blijven praten. Hiervoor stond ik open, zij niet. Ook ik heb binnen de relatie 'fouten' gemaakt, deze heb ik proberen uit te leggen in mijn eerdere post.
Waarbij voor mij de schoen wringt, is het feit dat zij blijkbaar gaat bepalen in welke vorm ik de kinderen zie. Op welke dagen ik de kinderen zie. Op welke manier ik financieel bijdraag. Op welke locatie de kinderen wonen / ingeschreven staan. Mijn rol als vader, moet een veel grotere zijn dan dat zij die op dit moment voorstelt.
Dat het gaat van in grote lijnen waren we eruit samen, enkel mbt de omgangsregeling zijn er problemen naar ook financieel e.d.
Dat het steeds meer een verwijtende toon naar haar toe wordt?
Pas hiermee op, zeker aangezien sinds de vorige pagina blijkt dat je niet eens gezag hebt over de kinderen. Waardoor het toch allemaal wel een beetje anders in elkaar steekt. Je toch echt wat minder sterk staat.
Als dit je route is (ik citeer):
Vaderschapstest is niet het enige wat van belang is. Grofweg word de route:
Verzoek tot gezag indienen rechtbank ---> onderzoek Raad voor de Kinderbescherming ----> Uitspraak omtrent verzoek gezag.
En dan ook nog eens de rechtsza(a)k(en) en eventueel aanvullende onderzoeken door gemeentelijke / provinciale hulpverlening of Raad voor de Kinderbescherming om de situatie van de kinderen in kaart te brengen.
Met daar tussenin nog allerlei mogelijkheden voor de ex-partner tot het indienen van beroepen.
Geduld wordt een schone zaak, beste @Papa_van_twee
Einde citaat.
Dan zou ik als ik jou was alles op alles zetten om netjes door de deur te blijven kunnen gaan met je ex.
Kalmeer jezelf dus.
Nee, de problemen (of bezwaren) zijn begonnen toen ik niet mee wilde gaan in haar vooropgestelde plan over de kinderen. Dus toen ik aangaf een co-ouderschap te wensen. Het heb kunnen regelen met mijn werkgever.quote:
[..]
Heb je door dat je in de loop van dit topic meer problemen begint te krijgen met de gang van zaken en eigenlijk bozer begint te worden?
Dat het gaat van in grote lijnen waren we eruit samen, enkel mbt de omgangsregeling zijn er problemen naar ook financieel e.d.
Dat het steeds meer een verwijtende toon naar haar toe wordt?
Pas hiermee op, zeker aangezien sinds de vorige pagina blijkt dat je niet eens gezag hebt over de kinderen. Waardoor het toch allemaal wel een beetje anders in elkaar steekt. Je toch echt wat minder sterk staat.
Als dit je route is (ik citeer):
Vaderschapstest is niet het enige wat van belang is. Grofweg word de route:
Verzoek tot gezag indienen rechtbank ---> onderzoek Raad voor de Kinderbescherming ----> Uitspraak omtrent verzoek gezag.
En dan ook nog eens de rechtsza(a)k(en) en eventueel aanvullende onderzoeken door gemeentelijke / provinciale hulpverlening of Raad voor de Kinderbescherming om de situatie van de kinderen in kaart te brengen.
Met daar tussenin nog allerlei mogelijkheden voor de ex-partner tot het indienen van beroepen.
Geduld wordt een schone zaak, beste @:Papa_van_twee
Einde citaat.
Dan zou ik als ik jou was alles op alles zetten om netjes door de deur te blijven kunnen gaan met je ex.
Kalmeer jezelf dus.
Toen sloeg de gehele situatie om, de rechter zou dat wel bepalen volgens haar. Ze dreigde toen met een advocaat, niet goedkeuren van het gezag, ik moest voor morgen de beslissing maken dat ik akkoord ging met haar voorstel (tweewekelijks) anders stopte ze per direct de mediator. Ze zou aanvechten dat het een onveilige omgeving zou zijn voor de kinderen op basis van het incident met de deur. Communicatie enkel nog maar via de e-mail, niet meer via andere wegen.
Toen heb ik haar laten rusten, de volgende dag een bericht gestuurd dat ik haar emoties begrijp, alleen dat ze wel moet blijven denken vanuit het belang van de kinderen. Dat mijn doel is het voorkomen van een rechtsgang en dat daarom ook een mediator in het spel is. Maar dat ze mij niet onder druk mag zetten. Met andere woorden, het forceren van een beslissing waar ik mezelf niet in kan vinden. Is niets anders dan het dwingen tot een keuze die jij graag wilt als uitkomst. Dat maakt mij wel boos inderdaad. Alleen kan alles prima relativeren, ben ook absoluut geen rancuneuze kerel.
Zij opteert dat de kinderen een stabiele basis nodig hebben, die hebben ze bij haar altijd gehad.
Maar als jij het gezag niet officieel hebt, komt de rechter er sowieso aan te pas, toch?quote:
[..]
Nee, de problemen (of bezwaren) zijn begonnen toen ik niet mee wilde gaan in haar vooropgestelde plan over de kinderen. Dus toen ik aangaf een co-ouderschap te wensen. Het heb kunnen regelen met mijn werkgever.
Toen sloeg de gehele situatie om, de rechter zou dat wel bepalen volgens haar. Ze dreigde toen met een advocaat, niet goedkeuren van het gezag, ik moest voor morgen de beslissing maken dat ik akkoord ging met haar voorstel (tweewekelijks) anders stopte ze per direct de mediator. Ze zou aanvechten dat het een onveilige omgeving zou zijn voor de kinderen op basis van het incident met de deur. Communicatie enkel nog maar via de e-mail, niet meer via andere wegen.
Toen heb ik haar laten rusten, de volgende dag een bericht gestuurd dat ik haar emoties begrijp, alleen dat ze wel moet blijven denken vanuit het belang van de kinderen. Dat mijn doel is het voorkomen van een rechtsgang en dat daarom ook een mediator in het spel is. Maar dat ze mij niet onder druk mag zetten. Met andere woorden, het forceren van een beslissing waar ik mezelf niet in kan vinden. Is niets anders dan het dwingen tot een keuze die jij graag wilt als uitkomst. Dat maakt mij wel boos inderdaad. Alleen kan alles prima relativeren, ben ook absoluut geen rancuneuze kerel.
Zij opteert dat de kinderen een stabiele basis nodig hebben, die hebben ze bij haar altijd gehad.
Maar het helpt wel dat hij op wordt gehitst om water bij de wijn te blijven doen, terwijl haar voorstel compleet onredelijk isquote:
Het helpt natuurlijk ook niet dat hij door sommige haantjes hier opgehitst wordt.
En ze duidelijk gewoon erop uit is om hem terug te pakken voor hoe hij zich (volgens haar) in de relatie heeft gedragen ten opzichte van haar.Haar voorstel is extreem onredelijk. Zij is degene die totaal niet wil praten over iets anders dan haar voorstel.
[ Bericht 6% gewijzigd door Halcon op 11-02-2022 11:16:37 ]
Die stabiele basis hadden ze bij hun vader en moeder. Niet enkel bij haar.quote:
[..]
Nee, de problemen (of bezwaren) zijn begonnen toen ik niet mee wilde gaan in haar vooropgestelde plan over de kinderen. Dus toen ik aangaf een co-ouderschap te wensen. Het heb kunnen regelen met mijn werkgever.
Toen sloeg de gehele situatie om, de rechter zou dat wel bepalen volgens haar. Ze dreigde toen met een advocaat, niet goedkeuren van het gezag, ik moest voor morgen de beslissing maken dat ik akkoord ging met haar voorstel (tweewekelijks) anders stopte ze per direct de mediator. Ze zou aanvechten dat het een onveilige omgeving zou zijn voor de kinderen op basis van het incident met de deur. Communicatie enkel nog maar via de e-mail, niet meer via andere wegen.
Toen heb ik haar laten rusten, de volgende dag een bericht gestuurd dat ik haar emoties begrijp, alleen dat ze wel moet blijven denken vanuit het belang van de kinderen. Dat mijn doel is het voorkomen van een rechtsgang en dat daarom ook een mediator in het spel is. Maar dat ze mij niet onder druk mag zetten. Met andere woorden, het forceren van een beslissing waar ik mezelf niet in kan vinden. Is niets anders dan het dwingen tot een keuze die jij graag wilt als uitkomst. Dat maakt mij wel boos inderdaad. Alleen kan alles prima relativeren, ben ook absoluut geen rancuneuze kerel.
Zij opteert dat de kinderen een stabiele basis nodig hebben, die hebben ze bij haar altijd gehad.
Verder goed gedaan. Je niet meer laten provoceren en ook niet meer laten verleiden tot het zeggen van dingen waar je achteraf spijt van krijgt en jezelf mogelijk mee in de vingers snijdt.
Dat je steeds bozer lijkt te worden, zoals iemand hier schreeft, dat valt wel mee. Denk eerder dat je je nu beter begint te realiseren wat er nu feitelijk aan de hand is.
Hoe is de situatie nu m.b.t. de kinderen?
- Gaan ze nog naar dezelfde school, en blijven ze daar ook?
- Wie woont er het dichtste bij?
- Sport?
- Vriendjes / vriendinnetjes in de buurt?
- Afstand tot het huis van moeder?
- Hoe vaak zie je ze nu?
- Overige bijzonderheden die van belang zijn om te weten?
Ik vraag dit, om je een inschatting te geven van je kansen met betrekking tot de omgangsregeling.
En om voortaan alleen per mail/sms/whatsapp te reageren op elkaar is prima! Dan heb je altijd alles zwart op wit over zaken die besproken zijn. Let hierbij wel erg goed op je taalgebruik omdat moeder de tekst heel anders kan interpreteren dan jij het bedoelt! Twee keer nalezen dus.
Ja. En dan ook nog eens op momenten dat het hun uitkomt. Zoals in dit geval met mevrouw die stelt dat zij wel even bepaalt wanneer meneer zijn kinderen mag zien.quote:
[..]
Vrouwen zeggen altijd, in het geval van scheidingen, dat ze een goede relatie van de kinderen met hun vader erg belangrijk vinden. Net zo lang tot ze er achter komen dat het geld scheelt, in het geval van co-ouderschap, of vrijheid in beweging.
Nogmaals, helemaal niemand hier zegt hem water bij de wijn te moeten doen.quote:
[..]
Maar het helpt wel dat hij op wordt gehitst om water bij de wijn te blijven doen, terwijl haar voorstel compleet onredelijk is
Haar voorstel is extreem onredelijk. Zij is degene die totaal niet wil praten over iets anders dan haar voorstel.
Iedereen vind het uitgangspunt van 50/50 redelijk en haar voorstel onredelijk.
Dan snap ik de kritiek op hem niet zo. Ik vind dat hij het juist goed heeft gedaan door voet bij stuk te houden en een net bericht te sturen.quote:
[..]
Nogmaals, helemaal niemand hier zegt hem water bij de wijn te moeten doen.
Iedereen vind het uitgangspunt van 50/50 redelijk en haar voorstel onredelijk.
Hij moet zich nu niet laten doen als hij 50/50 wil. Hij wil ook best door met mediation, maar zij wil dat blijkbaar enkel als zij haar zin krijgt. Anders stapt ze naar de rechter. En het is goed om dingen zwart op wit te communiceren i.p.v. mondeling. Je weet nooit of het ooit nog van pas komt.
Lijkt me ook niet zinvol dat hij nu de hele dag probeert netjes te communiceren over dat voorstel. Het is duidelijk wat hij wil. Zij wil dat niet. Dan zal het uiteindelijk toch bij de rechter komen. Mediation kan immers bij haar enkel als zij haar zin krijgt.
Halcon, hou op met de boel op te fokken.quote:
[..]
Ja. En dan ook nog eens op momenten dat het hun uitkomt. Zoals in dit geval met mevrouw die stelt dat zij wel even bepaalt wanneer meneer zijn kinderen mag zien.
Ik weet dat jij in het anti woke, anti feminisme e.d. hoekje zit en dit vanuit daar benaderd. Maar de ts is er echt niet bij gebaat.
Als de ts uit zijn slof gaat schieten mag hij straks hopen dat hij zijn kinderen eens in de 14 dagen mag zien. Als hij het niet glad kan strijken met zijn ex is de kans best hoog dat dit een naar en lang traject gaat worden waarin zij bezwaar kan maken om het te rekken. Waarbij er allerlei instanties bij gaan komen die het niet als gunstig gaan zien dat er geen goede samenspraak is, mot is zelfs.
De ts moet kalm en slim zijn.
quote:
@:papa_van_twee
Hoe is de situatie nu m.b.t. de kinderen?
- Gaan ze nog naar dezelfde school, en blijven ze daar ook? Ja, de school is in dezelfde wijk als waar ik woon.
- Wie woont er het dichtste bij? Mijn huis is dichterbij
- Sport? Kan prima, is allemaal in de buurt
- Vriendjes / vriendinnetjes in de buurt? Hoofdzakelijk in de wijk waar ik woon
- Afstand tot het huis van moeder? 1,5 KM
- Hoe vaak zie je ze nu? Tweewekelijks, dit omdat zij in het huis woont en mij daar niet wil hebben. 50/50 zou een te grote belasting zijn voor de kinderen omdat mijn ouders op 30 min rijden wonen.
- Overige bijzonderheden die van belang zijn om te weten? Nee, ze blijven in dezelfde omgeving. Wat waarschijnlijk wel een rol speelt is dat ik in de ouderlijke woning blijf waar ze zijn opgegroeid.
Het voordeel van deze situatie is dat ze nu echt alles alleen moet doen. Misschien valt het wel tegen en snakt ze straks naar 50/50.quote:
- Hoe vaak zie je ze nu? Tweewekelijks, dit omdat zij in het huis woont en mij daar niet wil hebben. 50/50 zou een te grote belasting zijn voor de kinderen omdat mijn ouders op 30 min rijden wonen.
Ik fok de boel helemaal niet op. Volgens mij geef ik hem juist de raad om rustig te blijven en netjes te reageren. Maar niet over zich heen te laten lopen.quote:
[..]
Halcon, hou op met de boel op te fokken.
Ik weet dat jij in het anti woke, anti feminisme e.d. hoekje zit en dit vanuit daar benaderd. Maar de ts is er echt niet bij gebaat.
Als de ts uit zijn slof gaat schieten mag hij straks hopen dat hij zijn kinderen eens in de 14 dagen mag zien. Als hij het niet glad kan strijken met zijn ex is de kans best hoog dat dit een naar en lang traject gaat worden waarin zij bezwaar kan maken om het te rekken. Waarbij er allerlei instanties bij gaan komen die het niet als gunstig gaan zien dat er geen goede samenspraak is, mot is zelfs.
De ts moet kalm en slim zijn.
50/50 is volgens mij vrij gangbaar tegenwoordig. Heeft niks te maken met anti-woke of anti-feminisme. Voor zo ver deze discussie daar al iets meer te maken zou hebben. Wat is er feministisch aan dat vrouwen de kinderen opvoeden?
Goede samenspraak moet van twee kanten komen. Voor wat betreft de afhandeling van deze 'scheiding' lijkt er enkel goede samenspraak te zijn als hij precies doet wat zij wil.
[ Bericht 4% gewijzigd door Halcon op 11-02-2022 11:45:22 ]
Daarvoor zal eerst de ergenis over de relatie wat moeten afkoelen. En wellicht eerst van de nieuwe roze wolk aftuimelen.quote:
[..]
Het voordeel van deze situatie is dat ze nu echt alles alleen moet doen. Misschien valt het wel tegen en snakt ze straks naar 50/50.
Mijn pa zegt het altijd wel. In het begin van 'n scheiding wordt er gevochten om bij wie de kinderen mogen zijn, daarna bij wie de kinderen moeten zijn.
He, reageren wil niet lekker, connectie tikt eruit steeds.quote:
[..]
Ik fok de boel helemaal niet op. Volgens mij geef ik hem juist de raad om rustig te blijven en netjes te reageren. Maar niet over zich heen te laten lopen.
50/50 is volgens mij vrij gangbaar tegenwoordig. Heeft niks te maken met anti-woke of anti-feminisme. Voor zo ver deze discussie daar al iets meer te maken zou hebben. Wat is er feministisch aan dat vrouwen de kinderen opvoeden?
Goede samenspraak moet van twee kanten komen. Voor wat betreft de afhandeling van deze 'scheiding' lijkt er enkel goede samenspraak te zijn als hij precies doet wat zij wil.
De situatie is niet regulier bij de ts.
Hij heeft geen gezag over de kinderen. Dat betekend dat of zij toestemming geeft, meegaat in het plan. Of dat hij eerst gezag aan moet vragen en dat kan nogal wat voeten in aarde hebben, zeker als zij dwars gaat liggen.
Ik ging eerst ook uit van de situatie zoals bij een huwelijk, waarbij de vader automatisch ook gezag heeft.
Daar ging ik ook vanuit. Maar op zich verandert het niks aan de situatie dat als je er samen niet uitkomt, dat dan de rechter zich er over zal moeten buiten. Enkel zal het traject wat langer duren, omdat er extra stappen in zitten en mogelijkheden om te rekken. Ook als hij wel gezag zou hebben, zou het uiteindelijk bij de rechter komen als je er samen niet uitkomt.quote:
[..]
He, reageren wil niet lekker, connectie tikt eruit steeds.
De situatie is niet regulier bij de ts.
Hij heeft geen gezag over de kinderen. Dat betekend dat of zij toestemming geeft, meegaat in het plan. Of dat hij eerst gezag aan moet vragen en dat kan nogal wat voeten in aarde hebben, zeker als zij dwars gaat liggen.
Ik ging eerst ook uit van de situatie zoals bij een huwelijk, waarbij de vader automatisch ook gezag heeft.
Daar tussenin kun je misschien nog eens praten met de advocaten erbij.
Maar er met haar nog uitkomen nu, dat zie ik niet gebeuren op basis van wat TS schrijft. Ook niet als hij water bij de wijn gaat doen, poeslieve berichtjes gaat sturen en zo.
Dat 30 minuten rijden misschien veel is voor de kinderen, snap ik. Maar hoe zit dat over 'n paar weken, als zij in haar huurhuis kan, jij weer in 'jullie huis'... Dan vervalt die 30 minuten en kan ze niet meer opvoeren dat het belastend is voor de kinderen.
- Gaan ze nog naar dezelfde school, en blijven ze daar ook? Ja, de school is in dezelfde wijk als waar ik woon.
- Wie woont er het dichtste bij? Mijn huis is dichterbij
- Sport? Kan prima, is allemaal in de buurt
- Vriendjes / vriendinnetjes in de buurt? Hoofdzakelijk in de wijk waar ik woon
- Afstand tot het huis van moeder? 1,5 KM
- Hoe vaak zie je ze nu? Tweewekelijks, dit omdat zij in het huis woont en mij daar niet wil hebben. 50/50 zou een te grote belasting zijn voor de kinderen omdat mijn ouders op 30 min rijden wonen.
- Overige bijzonderheden die van belang zijn om te weten? Nee, ze blijven in dezelfde omgeving. Wat waarschijnlijk wel een rol speelt is dat ik in de ouderlijke woning blijf waar ze zijn opgegroeid.
Even voorop gesteld dat jij straks weer in je eigen huis zit, en moeder is verhuisd naar haar huurwoning is dit voor jou een ideale situatie en gaat je zeker helpen met betrekking tot je wens aangaande het co-ouderschap. Uitgangspunt hierin is namelijk dat er voor de kinderen zo weinig mogelijk veranderd aan hun vetrouwde omgeving.
Er zijn wel een paar punten waar je rekening mee moet houden omdat dit kan gebeuren:
- Je hebt nu nog geen gezag. Even gechargeerd gesteld houdt dit in, dat je alleen "recht" hebt op een minimale omgangsregeling met je kinderen. Co-ouderschap is op dit moment zeker nog geen garantie dat je dit er door krijgt. Dus zorg er voor dat je als eerste ook gezag krijgt! Het liefst z.s.m. aangezien de wens van moeder nu nog domweg "zwaarder" telt. Nogmaals, moeder zal waarschijnlijk niet zomaar meewerken, dus ben je afhankelijk van de snelheid van instanties als de rechtbank en Raad voor de Kinderbescherming. Dit duurt wel een paar maaden.
- Als moeder dwars gaat liggen tijdens eventuele onderzoeken door eerder genoemde instanties, kan ze de zaken flink traineren (of haar argumenten nu steekhoudend zijn of niet) Want, stel dat de rechtbank heeft besloten voorlopig de kinderen voornamelijk bij haar te laten wonen volgens haar wens/eis (vaak in het kader van "rust voor de kinderen" en/of " wellicht dat moeder dan minder vanuit emotie reageert" dan is het lastiger dit later weer terug te draaien. De kinderen zijn dan een bepaalt stramien gewent en rechters tornen hier niet graag aan.
- Idealiter moet je proberen beide trajecten (dus traject gezag-aanvraag en de rechtszaak omtrent de afwikkeling van de scheiding) tegelijk te doen, of in ieder geval goed op elkaar af te stemmen. Dit voorkomt dat je meerdere malen bij dezelfde instantie(s) zit.
- Zoals je nu wel begrijpt, is er nog niet veel zeker. Het e.e.a. hangt ook nog af van het soort rechter die jullie zaak gaat behandelen. Sommigen zijn erg doortastend en pakken de zaak goed op/door. De ander laat het meer op z'n beloop.
"Maar die 14 dagen in Italië was ik er wél!"quote:
Dus een 34 urige werkweek, s avonds en in het weekend zzp-en, fitnessen, gamen met vrienden, een beetje huishoudelijke taken en Fok!en. (de OP begint immers met: "Om de herkenbaarheid te voorkomen heb ik een nieuwe account aangemaakt." )
Waar de haalden jullie in hemelsnaam nog tijd vandaan om ruzie te maken.
Deze TS krijgt de keiharde rekening voor zijn afwezigheid de afgelopen 10 jaar. Zowel op het gebied van verwaarlozing van zijn vrouw als van zijn kinderen.
Hoe kun je te stellen dat ik mijn vrouw en kinderen verwaarloos? Wellicht had ik meer tijd moeten maken voor mijn vrouw, maar mijn kinderen hebben altijd op nummer 1 gestaan. Links- of rechtsom.quote:
[..]
"Maar die 14 dagen in Italië was ik er wél!"
Deze TS krijgt de keiharde rekening voor zijn afwezigheid de afgelopen 10 jaar. Zowel op het gebied van verwaarlozing van zijn vrouw als van zijn kinderen.
Jaarlijks gingen we op vakantie, dit jaar naar Italië voorgaande jaren naar andere landen. Deze vakantie benoemde ik, omdat het op dat moment nog (voor mijn gevoel) goed zat.quote:
[..]
"Maar die 14 dagen in Italië was ik er wél!"
Het zal al niet meer goed toen ze voor het eerst vreemd ging. Maar goed, gedane zaken nemen geen keer.quote:
[..]
Jaarlijks gingen we op vakantie, dit jaar naar Italië voorgaande jaren naar andere landen. Deze vakantie benoemde ik, omdat het op dat moment nog (voor mijn gevoel) goed zat.
Ik zeg het wat cru misschien, maar zo leeft het wel in het hoofd van je ex en als ik hoor hoe je voor de breuk met je gezinsleven omging, moet ik haar vrees ik een beetje gelijk geven. Prachtig dat je voor solide inkomen zorgde, maar (zeker tegenwoordig) is de rol van vader wel meer dan dat.quote:
[..]
Hoe kun je te stellen dat ik mijn vrouw en kinderen verwaarloos? Wellicht had ik meer tijd moeten maken voor mijn vrouw, maar mijn kinderen hebben altijd op nummer 1 gestaan. Links- of rechtsom.
-nvm ik las verkeerd-quote:
[..]
Hoe kun je te stellen dat ik mijn vrouw en kinderen verwaarloos? Wellicht had ik meer tijd moeten maken voor mijn vrouw, maar mijn kinderen hebben altijd op nummer 1 gestaan. Links- of rechtsom.
Mensen die ik in de rechtszaal tegenkom met deze mindset verliezen juist vaak het contact met hun kinderen uiteindelijk. Ze komen daarmee in een loyaliteitsconflict tussen beide ouders, waarna ze of zelf gaan kiezen of de rechter moet kiezen. Slecht idee.quote:
Vechten voor iedere cent en ieder uurtje met de kinderen is wat ik zou doen. Helemaal als je duidelijke aanwijzingen hebt dat ze nu al bij een andere vent is. Dan zou ik beastmode gaan en denken zak maar in de stront met je amicale scheiding. Als je in dit stadium bedeesd en vanuit zwakte gaat handelen dan trek je 9 van de 10 keer aan het kortste eind, krijgt zij veel meer dan waar ze recht op heeft en zie je jouw kinderen dadelijk gewoon enkel in het weekend. Many such cases.
Misschien na het herschrijven van de relatiegeschiedenis, maar als ik lees wat hij allemaal wel deed met en voor de kinderen...quote:
[..]
Ik zeg het wat cru misschien, maar zo leeft het wel in het hoofd van je ex en als ik hoor hoe je voor de breuk met je gezinsleven omging, moet ik haar vrees ik een beetje gelijk geven. Prachtig dat je voor solide inkomen zorgde, maar (zeker tegenwoordig) is de rol van vader wel meer dan dat.
Denk dat het voornaamste probleem was dat zij vond dat ze te weinig aandacht kreeg.
Sja sorry to maar deze dingen zouden voor mij ook redenen zijn om de handdoek in de ring te gooien. Geen tijd voor je gezin maar wel om te gamen en fitnessen en veel te veel tijd aan werk te besteden. Dat je veel werkt dat kan. Maar je spaarse vrije tijd hoort dan naar je gezin te gaan. Is echt een kwestie van prioriteiten. En dan nu ineens als ze wil scheiden kan je wel om de week thuis werken, je werk als zelfstandige opgeven en tijd aan je kinderen besteden? Dan zou ik helemaal denken dat je dus echt niet op je partner zit te wachten. Voor je kinderen kan je het blijkbaar wel. Verder ook best cru dat je zo hard best om veel geld te verdienen dat je je gezin uit het oog verliest en je ook nog de helft van je vermogen kwijt bent en een pal alimentatie kan gaan betalen. Het was vast allemaal vanuit goede intentie maar je hebt niet geluisterd naar je partner en je vond gamen en fitnessen blijkbaar belangrijker dan je gezin.quote:
[..]
Voor de volledigheid wil ik hier in goede orde nog wel eens de zaken herschikken;
• Zij de keuze heeft gemaakt om geen relatietherapie aan te gaan
• Zij wil geen co-ouderschap aangaan omdat ze er altijd voor de kinderen was. Met andere woorden, je bent er niet geweest en nu krijg je ook de kans niet meer. Accepteer maar die tweewekelijkse oplossing. Waarbij ze nu heeft aangegeven dat ik de kinderen mag hebben op de dag dat ze werkt omdat het HAAR goed uitkomt.
• Zij wil stoppen met de mediator, omdat haar keuzes niet worden ingewilligd. De enige keuze die ik maak, is een co-ouderschap.
• Zij dreigt met de gang naar de rechter om een beslissing af te dingen
• Zij de keuze maakt dat er op geen enkele manier communicatie mogelijk is om met elkaar te overleggen
• Zij heeft enkelzijdig de keuze gemaakt om de kinderen te vertellen dat we uit elkaar gaan. Hier heb ik op geen enkele manier inspraak in gehad. Dus kon er ook niet zijn voor de kinderen. Kon ze niet geruststellen. Kon niet de veilige hechting met ze aangaan.
• Zij heeft enkelzijdige de keuze gemaakt om de kinderen in te schrijven op haar nieuwe adres.
Natuurlijk ook zij heeft haar punten waarom ze deze keuze heeft gemaakt, de zaken die ik weet waarom zijn in grote lijnen de volgende;
• Ze had het gevoel altijd alles alleen te moeten doen met de kinderen. Dus ze voelde zich alleen in de relatie.
• Ik was teveel met mijn werk bezig, met andere woorden mijn werk was te belangrijk. Ze had liever gezien dat ik samen met haar activiteiten deed of vaker in ieder geval. Want dat ik niets deed, is natuurlijk ook zwart / wit. We hebben een fantastische vakantie gehad dit jaar in Italie (14 dagen) om als voorbeeld te nemen. Dus ja, ik was er in sommige gevallen ook wel.
• We hadden veel ruzies. Onderwerpen gingen met name over de opvattingen over mijn familie. Hoe mijn familie bepaalde dingen doet en deed. Ga hier verder niet benoemen wat, want dat draagt niets bij.
• Heb diverse, voor haar kwetsende, opmerkingen gemaakt. Bijvoorbeeld; dankzij mijn inzet kun je in dit huis wonen, jij werkt weinig, ik verdien veel meer dan jij. Dit heeft haar minderwaardig laten voelen ten opzichte van mij.
• In boosheid heb ik ooit eens een deur naar haar toe dichtgesmeten, een gat in een deur gemaakt. Er is nimmer fysiek geweld geweest maar kan begrijpen dat ze dit niet prettig vond. Ook dat is ontstaan vanuit een ruzie, waarbij ook ik mezelf niet gehoord voelde of niet begrepen.
• Ze vond het erg dat er weinig ruimte was voor liefde, of in ieder geval te weinig. Nou kan ik je vertellen dat zij, toen we 4 jaar een relatie hadden, vreemd is gegaan (niet één keer maar meerdere keren in mijn eigen huis notabene). Langzamerhand heeft dat kunnen slijten maar ondanks dat is het nog steeds een kwetsbaar onderwerp. Hierdoor is er afstand ontstaan tussen ons waardoor er geen ruimte was voor liefde. Uiteindelijk heb ik haar dit vergeven en hebben we zelfs een gezond kind gekregen.
• Dat ik in sommige gevallen zat te gamen met mijn vrienden en dat zij dit schijtirritant vond. Want je kunt wel PlayStation'en maar niet met het gezin een ommetje maken.
• Het fitnessen deed ik ook nog, dat vond ze ook maar onzin. Want er was geen tijd, maar wel voor sport.
• Het voelde voor haar dat ik haar niet zag staan. Dat ik nooit een positieve opmerking maakte over haar en dat ze het gevoel had alleen de moeder te zijn van 3 kinderen.
• Toen zij besloot weg te gaan, heb ik haar gezegd dat ik haar ging procederen met een advocaat. Kapot ging maken met andere woorden.
Dat is het wel in grote lijnen denk ik. Hopelijk heb je er nu een redelijk beeld bij.
De keuze waarom co-ouderschap nu een probleem is, is omdat ik in eerste aanleg niet het co-ouderschap kon aangaan vanwege mijn werk. Mijn werkgever is echter dusdanig bereid geweest om zichzelf aan te passen naar mij, dat de opening er ineens is. Dat valt voor haar natuurlijk zwaar, daar heb ik alle begrip voor. Het is alsof je de wedstrijd gewonnen hebt maar nu zegt de scheidsrechter we beginnen helemaal opnieuw.
Maar goed, daarom is je relatie dan ook uit en het is niet in het belang van de kinderen als jij alleen een weekend regeling krijgt. Meteen co ouderschap lijkt me ook wat hoog gegrepen maar je kan daar natuurlijk wel naartoe werken. Steeds een beetje meer.
Je ex zit waarschijnlijk nog volop in de pijn van jullie relatie en kan het belang van de kinderen nu niet helder zien. Als ik jou was zou ik niet toegeven aan een weekendregeling maar wel een beetje begrip voor haar kant tonen. Want even eerlijk... Waarom zou het nu allemaal opeens wel kunnen?
Tussen je normale werk, het zzpen, het gamen en het fitnessen in? Had je af en toe een uurtje de tijd voor ze? Kookte je eten voor ze? bracht je ze naar bed? waste je hun kleding? Bracht je ze naar bed en las ze voor? Regelde je traktaties voor ze als ze jarig waren? Verschoonde je de luiers? Stond je 's nachts op als ze huilde? Verschoonde je hun bed als ze in bed hadden geplast?quote:
[..]
Hoe kun je te stellen dat ik mijn vrouw en kinderen verwaarloos? Wellicht had ik meer tijd moeten maken voor mijn vrouw, maar mijn kinderen hebben altijd op nummer 1 gestaan. Links- of rechtsom.
In je vorige post liet je weten dat een ommetje met je gezin al te veel was dus ik vraag me echt af wat je nou voor de kids deed behalve de vader zijn die op zondag het vlees sneed en in de vakantie de leuke papa uithing. Ouderschap is meer dan af en toe leuk doen met de kids.
En als je nou zo gek op ze bent... Waarom... echt waarom... heb je in godsnaam het risico genomen en geen gezag aangevraagd? Ik lees dat wel vaker maar dat lijkt me toch echt het eerste wat je als man doet nadat je aangifte van de geboorte hebt gedaan. Hoe kan het dat je zo hebt zitten slapen? Of was je met je hoofd bij je werk en je games waardoor je niet zag wat echt belangrijk was?
Ja, dat zegt hij, maar als je kijkt naar wat hij schrijft over wat hij verder deed kan het amper veel geweest zijn.quote:
Kan me indenken dat je niet alles hebt gelezen in dit topic, maar dat heeft hij dus al uitgelegd wat hij wel deed.
Ben je je ervan bewust dat dat relatie geschiedenis herschrijven niet iets is dat enkel vrouwen kunnen doen?
Want het past gewoon niet geheel en al, dat en die vader die zijn kinderen op 1 zet en 36 buitenshuis werken, zzp in avonden en weekenden. Daarnaast ook nog wat tijd voor zichzelf (wat ook echt moet als je zoveel werkt).
Hij zal vast zijn best hebben gedaan er zoveel mogelijk te zijn. En vanuit zijn visie zal dat veel geweest zijn omdat hij daar ook echt veel moeite voor heeft gedaan om het voor elkaar te krijgen.
Maar hij schrijft zelf wel over een partner elke dag en avond werkt, vrijwel elk weekend werkt en niet eens tijd heeft voor een gezamenlijk ommetje omdat hij dan zijn noodzakelijke me time had naast dat overvolle schema dat hij had.
Ik verbaas me echt over het enorme verschil in beoordeling die je hebt mbt de ts en zijn ex.
Mijn ex had projecten waarbij de werkdruk vergelijkbaar waren met wat de ts beschrijft en dat dan zelfs nog geheel vanuit thuis ipv ook buitenshuis moeten werken. En dan had hij echt niet de tijd om ook nog eens echt tijd aan het gezin te besteden.
Als die projecten langer dan een paar weken uitliepen was dat dan ook een bron van frustratie voor hem en vroeg het echt veel van hem om toch nog die kleine dingen met zijn zoon te doen.
Ik weet dus vrij goed hoeveel tijd er voor gezin/kind overblijft als de werkdruk hoog is. En weet ook dat om dan nog wat tijd te hebben voor de kinderen er echt amper wat voor de relatie overblijft.
En dat waren dan projecten ipv jaren achter elkaar door.
Kun je nog meer generaliseren?quote:
Dit topic zou verplicht leesvoer moeten zijn voor elke man die nog in de illusie verkeert dat hard weken voor je gezin — wat in het grootste deel van de wereld overigens nog steeds als deugd geldt — door de westerse, modern-feministische vrouw op waarde wordt geschat. Weinig werken (en het bijbehorende lage inkomen) zal dit type vrouw overigens evenmin bevredigen, dus succes met deze catch-22.
Thuiswerken en voor de kinderen zorgen is een rottige combinatie, hou ze dus op de BSO op die dagen want als je voor je kinderen zorgt ben je niet aan het werk en vice versa.
Inschrijving van de kinderen verdelen: jullie hebben 2 kinderen dus kunnen ieder 1 kind op het eigen adres inschrijven, dan ben je belastingtechnisch allebei een alleenstaande werkende ouder, met wat dat oplevert kun je haar ruimschoots compenseren voor wat ze minder aan toeslagen en toestanden krijgt als een van de kinderen niet bij haar ingeschreven wordt.
Zeker icm 50/50 co-ouderschap kan dit prima.
Zorg dat er gezamenlijk gezag komt, ik snap ook niet waarom dat niet geregeld is, bij de aangifte na de geboorte krijg je daar allerlei zaken voor mee en het wordt ook nog eens gemeld dat erkenning alleen niet voldoende is.
En dat heeft niets met vertrouwen in haar te maken, als ze zou overlijden of in coma zou liggen zou je ook een probleem hebben omdat je het gezag over je eigen kinderen niet hebt.