R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Om de herkenbaarheid te voorkomen heb ik een nieuwe account aangemaakt. Graag serieuze reacties.
In de afgelopen 12 jaar heb ik een relatie gehad met pieken en dalen inclusief twee fantastische kinderen van 10 en 5 jaar oud. Zij (mijn ex) heeft afgelopen november de keuze gemaakt om een punt achter de relatie te zetten, terwijl ik voorgesteld heb om in relatietherapie te gaan. Achteraf wilde ik er alles aan gedaan hebben om onze relatie een kans te geven. Vooral met als uitgangspositie dat ik mezelf niets kan verwijten naar de kinderen. Om eerlijk te zijn, het was voor mij niet realistisch toen zij maanden geleden (plotsklaps) met deze beslissing kwam. Zij heeft dit voorstel resoluut van de hand gedaan en we zijn daardoor nu gestart via een mediator. Uiteindelijk moeten we ook financieel uit elkaar.
Voor mij was altijd de financiele zekerheid belangrijk, het werken en vooral een buffer opbouwen zodat we in de toekomst minder konden werken. Zij heeft aangegeven dat de redenen voor de breuk zijn dat ze al jaren dingen alleen moet doen met de kinderen, dat ik teveel met het werk bezig ben en te weinig tijd maak met de kinderen. Ze voelt zich daarnaast vernederd door opmerkingen die ik gemaakt heb in het verleden (oké sommige dingen gingen te ver). Het gevoel is er gewoonweg niet meer zegt ze. Dit trek ik sterk in twijfel, mijn verwachting is namelijk dat er waarschijnlijk een ander is.
Sinds eind november woon ik bij mijn ouders, ben ik ook niet meer welkom in mijn eigen huis (dit omdat zij zich hier niet prettig bij voelt). Zij heeft inmiddels een nieuwe huurwoning, waarschijnlijk trekt ze daar over twee weken in. Heb haar in de afgelopen maanden alle ruimte gegeven om rustig aan te vertrekken (zelfs alle financiele lasten heb ik eenzijdig gedragen, omdat zij de huur al moest betalen van haar nieuwe woning). In dit geval blijf ik in de woning wonen, vooral omdat de kinderen vlakbij op school zitten. De omgangsregeling met de kinderen is nog niet definitief, haar voorstel is tweewekelijks maar ik wil liever 50/50. Met mijn werkgever heb ik inmiddels de mogelijkheden besproken en die staat open voor een werkweek thuiswerken en een werkweek op kantoor (op en af).
Het gemis van de kinderen maakt het allemaal nog erger, kan ook niet zonder in tranen uit te barsten hieraan denken. Kom er op dit moment gewoonweg niet meer uit, voelt als een aankomende depressie. Gisteren heb ik haar een brief geschreven over mijn gevoelens, haar enige reactie was dat ze hier op dit moment niet zoveel mee kan. Dat kwetst mij natuurlijk weer doordat het voelt als mijn laatste kans het gezin te redden.
Mijn vraag, zijn er mensen die tips hebben om deze situatie te verwerken, is het wellicht verstandig om hier hulp voor te zoeken en hoe maak ik bespreekbaar liever een co-ouderschap te willen? In het verleden heeft ze reeds aangegeven hier absoluut niet voor open te staan. Zij wil de kinderen en ik kan ze in het weekend krijgen.
In de afgelopen 12 jaar heb ik een relatie gehad met pieken en dalen inclusief twee fantastische kinderen van 10 en 5 jaar oud. Zij (mijn ex) heeft afgelopen november de keuze gemaakt om een punt achter de relatie te zetten, terwijl ik voorgesteld heb om in relatietherapie te gaan. Achteraf wilde ik er alles aan gedaan hebben om onze relatie een kans te geven. Vooral met als uitgangspositie dat ik mezelf niets kan verwijten naar de kinderen. Om eerlijk te zijn, het was voor mij niet realistisch toen zij maanden geleden (plotsklaps) met deze beslissing kwam. Zij heeft dit voorstel resoluut van de hand gedaan en we zijn daardoor nu gestart via een mediator. Uiteindelijk moeten we ook financieel uit elkaar.
Voor mij was altijd de financiele zekerheid belangrijk, het werken en vooral een buffer opbouwen zodat we in de toekomst minder konden werken. Zij heeft aangegeven dat de redenen voor de breuk zijn dat ze al jaren dingen alleen moet doen met de kinderen, dat ik teveel met het werk bezig ben en te weinig tijd maak met de kinderen. Ze voelt zich daarnaast vernederd door opmerkingen die ik gemaakt heb in het verleden (oké sommige dingen gingen te ver). Het gevoel is er gewoonweg niet meer zegt ze. Dit trek ik sterk in twijfel, mijn verwachting is namelijk dat er waarschijnlijk een ander is.
Sinds eind november woon ik bij mijn ouders, ben ik ook niet meer welkom in mijn eigen huis (dit omdat zij zich hier niet prettig bij voelt). Zij heeft inmiddels een nieuwe huurwoning, waarschijnlijk trekt ze daar over twee weken in. Heb haar in de afgelopen maanden alle ruimte gegeven om rustig aan te vertrekken (zelfs alle financiele lasten heb ik eenzijdig gedragen, omdat zij de huur al moest betalen van haar nieuwe woning). In dit geval blijf ik in de woning wonen, vooral omdat de kinderen vlakbij op school zitten. De omgangsregeling met de kinderen is nog niet definitief, haar voorstel is tweewekelijks maar ik wil liever 50/50. Met mijn werkgever heb ik inmiddels de mogelijkheden besproken en die staat open voor een werkweek thuiswerken en een werkweek op kantoor (op en af).
Het gemis van de kinderen maakt het allemaal nog erger, kan ook niet zonder in tranen uit te barsten hieraan denken. Kom er op dit moment gewoonweg niet meer uit, voelt als een aankomende depressie. Gisteren heb ik haar een brief geschreven over mijn gevoelens, haar enige reactie was dat ze hier op dit moment niet zoveel mee kan. Dat kwetst mij natuurlijk weer doordat het voelt als mijn laatste kans het gezin te redden.
Mijn vraag, zijn er mensen die tips hebben om deze situatie te verwerken, is het wellicht verstandig om hier hulp voor te zoeken en hoe maak ik bespreekbaar liever een co-ouderschap te willen? In het verleden heeft ze reeds aangegeven hier absoluut niet voor open te staan. Zij wil de kinderen en ik kan ze in het weekend krijgen.
Sterkte! Weet niet hoe oud je kinderen zijn, maar is dat wel te doen? Thuiswerken en kido's in de gaten houden?
Sterkte man.
Dat jij veel werkt en geld op de plank brengt, en af en toe een stomme opmerking ga je normaal niet alles weggooien wat opgebouwd is.
Daarnaast is het gewoon gaar dat zij, de vrouw, wel even gaat beslissen wat er met jullie kinderen gaat gebeuren. Emancipatie hoog en laag, maar qua kinderen ben je als man altijd degene die aan het kortste eind trekt.
Dat jij veel werkt en geld op de plank brengt, en af en toe een stomme opmerking ga je normaal niet alles weggooien wat opgebouwd is.
Daarnaast is het gewoon gaar dat zij, de vrouw, wel even gaat beslissen wat er met jullie kinderen gaat gebeuren. Emancipatie hoog en laag, maar qua kinderen ben je als man altijd degene die aan het kortste eind trekt.
De kinderen zijn 5 en 10. Gaan naar de basisschool. Indien ze daar zijn, kan ik werken.quote:Op woensdag 9 februari 2022 11:34 schreef Leonos het volgende:
Sterkte! Weet niet hoe oud je kinderen zijn, maar is dat wel te doen? Thuiswerken en kido's in de gaten houden?
Sterkte man, wat een verhaal! De enige tip die ik je zou willen geven is zoek een scheidingsdeskundige om jouw belangen te behartigen. Het klinkt alsof je er niet met je partner uitgaat komen als zij nu al eist om de kinderen te hebben en niet openstaat voor co-ouderschap. 
Je laat haar nu in de lead en je zal meer moeten inbrengen in de zaak want anders wordt je overlopen en daar zijn de professionals vele malen beter in.
Aanvulling: Ik bedoel naast de mediator een scheidingdeskundige. Iemand die jou kan adviseren buiten de mediation om. Fijn om iemand te hebben die je door dat proces heen kan leiden
[ Bericht 8% gewijzigd door Herkauwer op 09-02-2022 11:46:39 ]
Je laat haar nu in de lead en je zal meer moeten inbrengen in de zaak want anders wordt je overlopen en daar zijn de professionals vele malen beter in.
Aanvulling: Ik bedoel naast de mediator een scheidingdeskundige. Iemand die jou kan adviseren buiten de mediation om. Fijn om iemand te hebben die je door dat proces heen kan leiden
[ Bericht 8% gewijzigd door Herkauwer op 09-02-2022 11:46:39 ]
Zonnepanelen 28 * 290 = 8120 Wp - W - 11° hellingshoek
Sterkte met de situatie. Ik snap wel dat je je druk maakt om of zij een ander heeft of dat het komt door de opmerkingen of veel met werk bezig zijn, maar linksom of rechtsom doet het er niet toe of het reden A, B of C is.
Feit is dát zij er klaar mee is, om wat voor reden dan ook. Dat maakt het niet minder kut, maar energie kwijt zijn aan het waarom is, hoewel ik het wel snap, zinloos.
Hoe dan ook, ontzettend veel sterkte, want het blijft gewoon ontzettend kut. Neem iemand die je kan helpen, want jij zit vol in de emotie en zij zit er veel zakelijker/harder in. Nu is het niet moment om je door emotie te laten leiden en beslissingen te maken die ongunstig voor jou uitpakken.
Feit is dát zij er klaar mee is, om wat voor reden dan ook. Dat maakt het niet minder kut, maar energie kwijt zijn aan het waarom is, hoewel ik het wel snap, zinloos.
Hoe dan ook, ontzettend veel sterkte, want het blijft gewoon ontzettend kut. Neem iemand die je kan helpen, want jij zit vol in de emotie en zij zit er veel zakelijker/harder in. Nu is het niet moment om je door emotie te laten leiden en beslissingen te maken die ongunstig voor jou uitpakken.
Breitling - Instruments for Professionals
"Haar voorstel is tweewekelijks". Dat snap ik. Als zij hoofdzakelijk zorg gaat dragen voor de kinderen zal ze recht hebben op allerlei toeslagen en alimentatie.
Hoe maak ik het bespreekbaar?
Geef aan haar en de mediator aan dat je wat betreft de kinderen geen concessies wilt doen en wilt gaan voor 50/50.
Ik begrijp dat je in het huis wilt blijven wonen? Dan zal je haar moeten uitkopen. Zorg voor een taxatie van het huis. Hier moet een overeenstemming plaatsvinden
Gaat ze niet meewerken, zorg dan dat je zo snel mogelijk een advocaat regelt. Anders kan het een erg lange rit gaan worden.
Heb dit precies zelfde plaatje (incl 2 kinderen van dezelfde leeftijd) van zeer dichtbij zien gebeuren.
Hoe maak ik het bespreekbaar?
Geef aan haar en de mediator aan dat je wat betreft de kinderen geen concessies wilt doen en wilt gaan voor 50/50.
Ik begrijp dat je in het huis wilt blijven wonen? Dan zal je haar moeten uitkopen. Zorg voor een taxatie van het huis. Hier moet een overeenstemming plaatsvinden
Gaat ze niet meewerken, zorg dan dat je zo snel mogelijk een advocaat regelt. Anders kan het een erg lange rit gaan worden.
Heb dit precies zelfde plaatje (incl 2 kinderen van dezelfde leeftijd) van zeer dichtbij zien gebeuren.
Gelukkig is dat tegenwoordig achterhaald.quote:Op woensdag 9 februari 2022 11:37 schreef Sfancta het volgende:
maar qua kinderen ben je als man altijd degene die aan het kortste eind trekt.
Als je het voor laat komen gaat de rechter zeggen: "voor de wet zijn de vader en moeder gelijk". Dus recht op 50/50 kinderen.
Zorg dat het co-ouderschapsplan op papier staat en er van beide kanten een krabbel op staat.
"haar voorstel is 2 wekelijks"
Deze opmerking alleen al laat al zien hoe ze erin staat. Zou 50/50 doen. Laat haar maar hoog en laag springen.
Die denkt op het moment aan eigenbelang.
Deze opmerking alleen al laat al zien hoe ze erin staat. Zou 50/50 doen. Laat haar maar hoog en laag springen.
Die denkt op het moment aan eigenbelang.
"Kom er op dit moment gewoonweg niet meer uit, voelt als een aankomende depressie."
Ga naar de huisarts en geef dit aan, zoek hulp. Zorg dat je controle over jezelf houdt in deze situatie tbv je kinderen.
Kop d'r bij en doorpakken
[ Bericht 6% gewijzigd door ikheetmartijn op 09-02-2022 12:04:16 ]
Ga naar de huisarts en geef dit aan, zoek hulp. Zorg dat je controle over jezelf houdt in deze situatie tbv je kinderen.
Kop d'r bij en doorpakken
[ Bericht 6% gewijzigd door ikheetmartijn op 09-02-2022 12:04:16 ]
Bleh wat kunnen vrouwen toch kutwijven zijn als het hier op aankomt. Het zoveelste verhaal van vrouwen die al lang klaar zijn met de relatie, hun hele exit plannen en dan ineens hun man verrassen met 'het nieuws'. Samen met haar advocaat plant ze dan een maximale win-strategie waarbij ze als het even kan de kinderen het meest ziet, financieel wint en haar ex-man eens even lekker in de stront laat zakken. Alsof er niks meer over is van het lief en leed wat gedeeld is over de afgelopen jaren.
Vaak is er, inderdaad, ook nog een ander in het spel. Maar weinig vrouwen durven een lange relatie te beëindigen met de zekerheid om er daarna alleen voor te staan.
Kut voor je TS, oprecht gewoon kut. Ik vind dat je gewoon recht hebt om je kinderen minimaal 50% van de tijd te zien. Klaar. Dus vecht daarvoor. Verkoop desnoods het huis, koop haar uit en ga iets kleiners huren of kopen. Respectloos van je vrouw om te eisen dat jij je kind maar om de twee weken mag zien. Maar goed, vrouwen die hun partner zo laten zitten hebben dat op een of andere manier in hun hoofd helemaal goed gepraat en vaak al het respect verloren.
Mijn ervaring met een psycholoog is dat het niet zo veel voorstelt, zowel in positieve als negatieve zin, maar ik zou dat zeker eens proberen. Je zit nu in een diep dal en gaat een donkere tijd tegemoet waarin je echt zult moeten wennen aan een nieuwe en andere fase in je leven.
Neem de hulp aan. Ook van je eventuele familie en vrienden. Dan kom je hier hopelijk sterker weer uit. Mét goed contact met je kids en hopelijk ook je ex. Succes en sterkte!
Vaak is er, inderdaad, ook nog een ander in het spel. Maar weinig vrouwen durven een lange relatie te beëindigen met de zekerheid om er daarna alleen voor te staan.
Kut voor je TS, oprecht gewoon kut. Ik vind dat je gewoon recht hebt om je kinderen minimaal 50% van de tijd te zien. Klaar. Dus vecht daarvoor. Verkoop desnoods het huis, koop haar uit en ga iets kleiners huren of kopen. Respectloos van je vrouw om te eisen dat jij je kind maar om de twee weken mag zien. Maar goed, vrouwen die hun partner zo laten zitten hebben dat op een of andere manier in hun hoofd helemaal goed gepraat en vaak al het respect verloren.
Mijn ervaring met een psycholoog is dat het niet zo veel voorstelt, zowel in positieve als negatieve zin, maar ik zou dat zeker eens proberen. Je zit nu in een diep dal en gaat een donkere tijd tegemoet waarin je echt zult moeten wennen aan een nieuwe en andere fase in je leven.
Neem de hulp aan. Ook van je eventuele familie en vrienden. Dan kom je hier hopelijk sterker weer uit. Mét goed contact met je kids en hopelijk ook je ex. Succes en sterkte!
Weet je ook wie?quote:Op woensdag 9 februari 2022 11:25 schreef Papa_van_twee het volgende:
Dit trek ik sterk in twijfel, mijn verwachting is namelijk dat er waarschijnlijk een ander is.
Er zijn 2 redenen dat een vrouw een man verlaat. Of een ander, of jarenlange (emotionele) verwaarlozing. Vrouwen hebben meer tijd en aandacht nodig dan mannen, mannen denken vaak "maar het is toch goed?" omdat zij het nog prima vinden, terwijl het voor de vrouw niet meer leuk is. Elk onderwerp waarover jij vindt dat ze zeurt, gaat over een probleem dat in het verleden niet goed is opgelost.
Als er een ander is, wordt jullie hele relatiegeschiedenis verdraaid en was jij de boeman (en die nieuwe prins op wit paard). Vreemdgangers hebben niet het welzijn van hun eigen kinderen in het oog, maar het welzijn van hun sprookje. Dat sprookje is desastreus voor de kinderen. Dus in het belang van je kinderen, zorg dat je erachter komt of ze vanwege jou weg is, of vanwege een ander.
Als er een andere man is, is jouw gezin de dupe. In dat geval zeker niet akkoord met iets anders dan 50/50.
Is er geen ander en ben je echt een hork geweest die niet wilde luisteren als je vrouw zei dat het niet lekker liep, dan ben je aan de late kant, maar veeg in ieder geval jouw kant van de straat schoon. Doe/zeg die dingen niet meer waarvan je weet dat het niet door de beugel kan en waar ze een hekel aan heeft. Wees de vader die je kinderen nodig hebben en zorg goed voor de moeder van je kinderen.
Maar wat ik niet helemaal begrijp is dat zij uit elkaar wil, maar dat jij je huis en gezin hebt verlaten. Moest dat van de mediator?
crap in = crap out
Als het aankaarten van problemen smalend als zeuren wordt weggezet, dan stoppen vrouwen op een gegeven moment geen energie meer in de relatie. Als het voor die man als donderslag bij heldere hemel komt, dan heeft 'ie niet goed opgelet.quote:
Bleh wat kunnen vrouwen toch kutwijven zijn als het hier op aankomt. Het zoveelste verhaal van vrouwen die al lang klaar zijn met de relatie, hun hele exit plannen en dan ineens hun man verrassen met 'het nieuws'.
crap in = crap out
Dat zal een stukje dominantie zijn in een niet evenwichtige relatie. En ondertussen ook nog de kosten op zich nemen.quote:
Maar wat ik niet helemaal begrijp is dat zij uit elkaar wil, maar dat jij je huis en gezin hebt verlaten. Moest dat van de mediator?
Het wordt tijd dat TS gaat schakelen, initiatief neemt en doorpakt.
Succes
Wat ellendig voor jullie alle vier. Vooral voor de kinderen zou ik heel erg hard proberen te voorkomen dat het een vechtscheiding wordt, want daar worden kinderen altijd de dupe van. Tegelijkertijd zou ik ook juist terwille van de kinderen en van jezelf zeker wel inzetten op 50/50. Als jij dat met je werkgever kunt regelen, is er geen reden waarom het niet zou kunnen. En de kinderen zijn gebaat bij een stabiele liefdevolle relatie met beide ouders.
Ik vind het advies om iemand te zoeken die jouw belangen bij de mediator behartigt een goed advies. Op die manier kun je aangeven wat je belangrijk vindt, zoals die 505/50 verdeling, en kan een ander hierover de strijd aangaan. Die kan dat zonder emotie op een zakelijke manier verder bespreken.
Wat betreft hoe je je voelt: ik zou zeker op zoek gaan naar hulp voor jezelf. Niemand heeft er iets aan als je nu instort, dus zorg goed voor jezelf.
Sterkte met alles.
Ik vind het advies om iemand te zoeken die jouw belangen bij de mediator behartigt een goed advies. Op die manier kun je aangeven wat je belangrijk vindt, zoals die 505/50 verdeling, en kan een ander hierover de strijd aangaan. Die kan dat zonder emotie op een zakelijke manier verder bespreken.
Wat betreft hoe je je voelt: ik zou zeker op zoek gaan naar hulp voor jezelf. Niemand heeft er iets aan als je nu instort, dus zorg goed voor jezelf.
Sterkte met alles.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
De relatiebreuk zal vast een verhaal met twee kanten zijn, maar dat zij jullie kinderen opeist alsof zij hier eenzijdig over kan beslissen is onacceptabel. Doe als tegenvoorstel dat zij de kinderen tweewekelijks mag zien. En zorg dat de kinderen ook nu al niet exclusief bij haar zijn.
Voegt hoogtepunten toe aan jullie druilerige bestaan.
Klinkt alsof ze niet helemaal ongelijk heeft vwb je betrokkenheid bij je gezin? Je kinderen zijn maar 1x klein en tegen de tijd dat jij achterover wil leunen en minder gaat werken zijn die kinderen op een leeftijd dat ze denken: wie is toch die man die op zondag het vlees snijdt?quote:
Voor mij was altijd de financiële zekerheid belangrijk, het werken en vooral een buffer opbouwen zodat we in de toekomst minder konden werken.
Denk dus even goed na over of ze hier een punt heeft, want het zal wat zuur voor haar voelen dat je nu ineens wel voor 50/50 wil gaan (waar je juridisch gezien alle recht op heb). Dus neem dat mee in je verwoording. Niet dat ze denkt dat je het alleen maar wilt om zo min mogelijk kinderalimentatie te hoeven betalen.
Overigens is het mijn ervaring dat het meestal de man is die een relatie pas verbreekt als hij nieuwe schoenen heeft voordat hij de oude weggooit. Als een vrouw de relatie verbreekt zal het eerder zijn omdat ze er gewoon echt klaar mee is.
I 'm not sure about an inner child, but I do have an inner idiot who surfaces every now and then.
Mannen gaan niet weg als de relatie slecht is, vrouwen wel. Mannen gaan dan een beetje hun eigen gang in het gezamenlijke huis, blijven voor de kinderen.quote:
Overigens is het mijn ervaring dat het meestal de man is die een relatie pas verbreekt als hij nieuwe schoenen heeft voordat hij de oude weggooit. Als een vrouw de relatie verbreekt zal het eerder zijn omdat ze er gewoon echt klaar mee is.
Als er een ander is, vertrekken ze allebei wel, hoewel mannen minder problemen hebben om van 2 walletjes te eten ("ik hou nog van je, maar ben niet meer verliefd op je" - oftewel ik ben verliefd op een ander, dus ik weet dat ik niet verliefd op jou ben, maar het is wel zo fijn dat je m'n onderbroeken wast, m'n ontbijt klaarzet en op de kinderen past terwijl ik in lalaland leef met tralala).
En niets zo aantrekkelijk als een man die vecht voor z'n gezin, dus werk aan de winkel.
crap in = crap out
Ik kan alleen maar zeggen laat de je de kaas niet van het brood eten.
I think that it’s extraordinarily important that we in computer science keep fun in computing
For all who deny the struggle, the triumphant overcome
Met zwijgen kruist men de duivel
For all who deny the struggle, the triumphant overcome
Met zwijgen kruist men de duivel
Pffff wat een ouderwetse opmerking qua sekse.quote:
[..]
Mannen gaan niet weg als de relatie slecht is, vrouwen wel. Mannen gaan dan een beetje hun eigen gang in het gezamenlijke huis, blijven voor de kinderen.
Als er een ander is, vertrekken ze allebei wel, hoewel mannen minder problemen hebben om van 2 walletjes te eten ("ik hou nog van je, maar ben niet meer verliefd op je" - oftewel ik ben verliefd op een ander, dus ik weet dat ik niet verliefd op jou ben, maar het is wel zo fijn dat je m'n onderbroeken wast, m'n ontbijt klaarzet en op de kinderen past terwijl ik in lalaland leef met tralala).
En niets zo aantrekkelijk als een man die vecht voor z'n gezin, dus werk aan de winkel.
I think that it’s extraordinarily important that we in computer science keep fun in computing
For all who deny the struggle, the triumphant overcome
Met zwijgen kruist men de duivel
For all who deny the struggle, the triumphant overcome
Met zwijgen kruist men de duivel
Ik heb het niet zozeer over het feit dat een vrouw de relatie verbreekt. Inderdaad, 80% van alle scheidingen wordt geïnitieerd door de vrouw, maar dat terzijde. Is haar goed recht natuurlijk.quote:
[..]
Als het aankaarten van problemen smalend als zeuren wordt weggezet, dan stoppen vrouwen op een gegeven moment geen energie meer in de relatie. Als het voor die man als donderslag bij heldere hemel komt, dan heeft 'ie niet goed opgelet.
Het gaat erom dat de meeste vrouwen dan al hun exit hebben gepland, een advocaat in de arm genomen en het plan hebben om hun man eens even goed uit te kleden en natuurlijk de kinderen in huis te nemen. Ook al is het plan niet direct om hun man alles af te nemen, vaak wordt er wel zo egocentrisch gedacht en is het respect voor ex-lief zo ver te zoeken dat het hier op neer komt.
Hoe kun je als vrouw in godsnaam niet gewoon 50-50 voorstellen? Zowel qua bezittingen als de omgang met kinderen? Wat voor feeks ben je dan? Al zou de man 50 keer zijn vreemd gegaan, dit gaat nergens over. Andersom komt dit zelden voor. De meeste mannen willen, tot dat het moment dat hun ex dit soort dingen begint te flikken, gewoon het beste voor hun ex en de kinderen.
wat bedoel je precies met 'pieken en dalen'...?quote:
In de afgelopen 12 jaar heb ik een relatie gehad met pieken en dalen
uit je verhaal wek je de indruk dat de melding van je vrouw de relatie te willen beeindigen nogal abrupt kwam in november ('plotsklaps' noem je het zelf)
... of waren er al langer spelende problemen?
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Als je in je omgeving niemand hebt om hierover te praten dan kan het waarschijnlijk geen kwaad om met een praktijkondersteuner GGZ te praten zodat je gedachten en emoties niet met je op de loop gaan.quote:
[b]
Het gemis van de kinderen maakt het allemaal nog erger, kan ook niet zonder in tranen uit te barsten hieraan denken. Kom er op dit moment gewoonweg niet meer uit, voelt als een aankomende depressie. Gisteren heb ik haar een brief geschreven over mijn gevoelens, haar enige reactie was dat ze hier op dit moment niet zoveel mee kan. Dat kwetst mij natuurlijk weer doordat het voelt als mijn laatste kans het gezin te redden.
Mijn vraag, zijn er mensen die tips hebben om deze situatie te verwerken, is het wellicht verstandig om hier hulp voor te zoeken en hoe maak ik bespreekbaar liever een co-ouderschap te willen? In het verleden heeft ze reeds aangegeven hier absoluut niet voor open te staan. Zij wil de kinderen en ik kan ze in het weekend krijgen.
Op vrijdag 14 april 2023 07:00 schreef Lokale_Notabele het volgende:
"Orkun Kokcu is een dynamischere verbeterde versie van Andrea Pirlo".
"Orkun Kokcu is een dynamischere verbeterde versie van Andrea Pirlo".
Mediation en al dat andere, dat is kansloos. Denk dat jouw vermoeden terecht is: er is 'n ander. Een ander die haar lekker heeft gemaakt met praatjes dat hij wel tijd voor haar heeft, niet de hele dag met z'n werk bezig is, etc. En dat in 'n tijd dat ze vatbaar is geweest voor dit soort praatjes, omdat jullie relatie niet helemaal lekker liep.
Makkelijk praten uiteraard, want dat huishouden zal deels draaien op de helft van de door jou zorgvuldig opgebouwde buffer.
Wat iemand hier al schreef. Op het moment dat een vrouw deze stap zet, heeft ze daar al zorgvuldig over nagedacht, alles voorbereid, etc.
Ik zou gaan voor co-ouderschap als je dat kunt draaien. Wat zij wil is precies even relevant als wat jij wil. Het zijn jullie kinderen, niet alleen haar kinderen. Ik zou ook stoppen met je gevoelens op papier zetten en naar haar sturen, maar gewoon zakelijk praten over dat co-ouderschap. Dit is bij uitstek iets wat je bij de mediator kunt bespreken toch?
Verder zou ik haar het niet al te comfortabel maken. Jij draagt eenzijdig de lasten, zij mag straks meedelen in het opgebouwde vermogen, jij bent maar uit je eigen huis weggegaan, omdat zij zich er niet lekker bij voelde (lees: omdat haar nieuwe vlam natuurlijk begint te mekkeren als ze nog met haar eigen vent in een huis woont), etc.
Niet alles kan en hoeft te gaan zoals zij al maanden aan het bedenken is. Jij hebt er ook inspraak in. Ze wil zo graag scheiden? De helft van de boedel kun je d'r niet ontzeggen, maar ze kan jou ook niet afschepen met de kinderen af en toe een weekendje. En als zij dat een goede regeling vindt, waarom neemt ze 'm zelf dan niet? De kinderen bij jou en zij tweewekelijks een weekendje.
Als je co-ouderschap kunt draaien, er dus gewoon voor gaan. En bereid je ook dan maar voor op een hele hoop gezeik van haar kant over wat ze eten, hoe ze aangekleed zijn, etc.
Makkelijk praten uiteraard, want dat huishouden zal deels draaien op de helft van de door jou zorgvuldig opgebouwde buffer.
Wat iemand hier al schreef. Op het moment dat een vrouw deze stap zet, heeft ze daar al zorgvuldig over nagedacht, alles voorbereid, etc.
Ik zou gaan voor co-ouderschap als je dat kunt draaien. Wat zij wil is precies even relevant als wat jij wil. Het zijn jullie kinderen, niet alleen haar kinderen. Ik zou ook stoppen met je gevoelens op papier zetten en naar haar sturen, maar gewoon zakelijk praten over dat co-ouderschap. Dit is bij uitstek iets wat je bij de mediator kunt bespreken toch?
Verder zou ik haar het niet al te comfortabel maken. Jij draagt eenzijdig de lasten, zij mag straks meedelen in het opgebouwde vermogen, jij bent maar uit je eigen huis weggegaan, omdat zij zich er niet lekker bij voelde (lees: omdat haar nieuwe vlam natuurlijk begint te mekkeren als ze nog met haar eigen vent in een huis woont), etc.
Niet alles kan en hoeft te gaan zoals zij al maanden aan het bedenken is. Jij hebt er ook inspraak in. Ze wil zo graag scheiden? De helft van de boedel kun je d'r niet ontzeggen, maar ze kan jou ook niet afschepen met de kinderen af en toe een weekendje. En als zij dat een goede regeling vindt, waarom neemt ze 'm zelf dan niet? De kinderen bij jou en zij tweewekelijks een weekendje.
Als je co-ouderschap kunt draaien, er dus gewoon voor gaan. En bereid je ook dan maar voor op een hele hoop gezeik van haar kant over wat ze eten, hoe ze aangekleed zijn, etc.
10 en 5. Dat staat nota bene in het begin van z'n verhaal.quote:
Sterkte! Weet niet hoe oud je kinderen zijn, maar is dat wel te doen? Thuiswerken en kido's in de gaten houden?
