Depressie & Angst #166

Aan de mensen met een angststoornis: hoe gaan jullie hiermee om in deze tijden? Ikzelf merk dat ik erg bang ben, maar hoe weet je of het bovenmatige angst is?

quote:

Op donderdag 19 maart 2020 09:15 schreef Tinkepink het volgende:
Aan de mensen met een angststoornis: hoe gaan jullie hiermee om in deze tijden? Ikzelf merk dat ik erg bang ben, maar hoe weet je of het bovenmatige angst is?

Nou voor het corona virus was er een periode waarin ik iedere dag bang was dat er ineens familieleden of anderen zouden overlijden. Ik kreeg toen een obsessieve stoornis die ik met zelfhulpboeken had verminderd. Wat in die zelfhulpboeken stond was gewoon simpel, je hebt er toch geen invloed op. Nu met het corona virus heb ik er wat meer invloed op en anderen ook zolang je de instructies opvolgt daarom ben ik er ook veel minder mee bezig.

Die angst die ik eerst had waren meer zenuwen, en die kon ik nog enigszins relativeren. 'Achteraf ben je blij dat je bent gegaan' 'Wat is nou het ergste dat er kan gebeuren' 'Gaat het niet dan gaat het niet'. En dat wisselde ook elke dag. En de laatste tijd ging het juist beter, ik had weer afspraken in m'n agenda staan, dingen waar ik naar uitkeek. Ik ben nu angstiger dan toen mijn angststoornis begon Heb maar valeriaan gekocht, wie weet ontspan ik dan een beetje.

quote:

Op donderdag 19 maart 2020 09:43 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Nou voor het corona virus was er een periode waarin ik iedere dag bang was dat er ineens familieleden of anderen zouden overlijden. Ik kreeg toen een obsessieve stoornis die ik met zelfhulpboeken had verminderd. Wat in die zelfhulpboeken stond was gewoon simpel, je hebt er toch geen invloed op. Nu met het corona virus heb ik er wat meer invloed op en anderen ook zolang je de instructies opvolgt daarom ben ik er ook veel minder mee bezig.

Dat je er toch geen invloed op hebt maakt mij juist angstig gek genoeg. Ik ben gewend te handelen, maar dat gaat nu niet. Hoe zorg je er bijvoorbeeld voor dat je dierbaren zich beschermen en zich dusdanig gedragen dat ze (ook geestelijk) gezond blijven?

Ik moet zeggen dat ik toch wel heel blij ben met mijn medicatie nu. Dat dempt zodanig dat ik niet continu dat paniekgevoel heb. Dat heb ik normaal al bij de griep... zo is het te behappen.

quote:

Op donderdag 19 maart 2020 10:48 schreef Nijna het volgende:
Ik moet zeggen dat ik toch wel heel blij ben met mijn medicatie nu. Dat dempt zodanig dat ik niet continu dat paniekgevoel heb. Dat heb ik normaal al bij de griep... zo is het te behappen.

+1
Zonder medicatie zou ik ws allang geflipt zijn van angst...

T sociale isolement helpt me niet echt momenteel...

quote:

Op donderdag 19 maart 2020 10:32 schreef Tinkepink het volgende:
Dat je er toch geen invloed op hebt maakt mij juist angstig gek genoeg. Ik ben gewend te handelen, maar dat gaat nu niet. Hoe zorg je er bijvoorbeeld voor dat je dierbaren zich beschermen en zich dusdanig gedragen dat ze (ook geestelijk) gezond blijven?

Ik heb het geluk dat de anderen de maatregelen serieus nemen en er ook naar handelen maar ik geef wel advies. Gelukkig luisteren ze daar ook wel naar. Want andersom doe ik dat ook. Ik ga vaak op bezoek ook al heb ik eigelijk andere dingen te doen. Maar ik ga dan weer om en nabij bezoek aan anderen niet naar de winkel bijv. En ik probeer zo min mogelijk aan te raken. Al weet ik niet of dat helpr

quote:

Op donderdag 19 maart 2020 11:40 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Ik heb het geluk dat de anderen de maatregelen serieus nemen en er ook naar handelen maar ik geef wel advies. Gelukkig luisteren ze daar ook wel naar. Want andersom doe ik dat ook. Ik ga vaak op bezoek ook al heb ik eigelijk andere dingen te doen. Maar ik ga dan weer om en nabij bezoek aan anderen niet naar de winkel bijv. En ik probeer zo min mogelijk aan te raken. Al weet ik niet of dat helpr

Jij gaat dus gewoon naar buiten? Dat doen wij al een week niet meer. Alleen af en toe boodschappen doen. Dat is het.

quote:

Op donderdag 19 maart 2020 09:15 schreef Tinkepink het volgende:
Aan de mensen met een angststoornis: hoe gaan jullie hiermee om in deze tijden? Ikzelf merk dat ik erg bang ben, maar hoe weet je of het bovenmatige angst is?

Ik heb sowieso al selectieve smetvrees en dat is niet veel erger geworden. Verder heb ik denk ik een passende mate van bezorgdheid.

Of je angst bovenmatig is hangt van het volgende af:
- Wat is het precies waar je bang voor bent? Zelf ziek worden? Doodgaan? Anderen ziek maken? Niet meer aan essentiële producten (m.n. voedsel) kunnen komen? Economische gevolgen? Beperking van mogelijkheden (gaan waar je wilt, mensen zien, leuke activiteiten). Complete massapaniek, verhoogde criminaliteit, etc.?
- In hoeverre belemmert die angst je en lijd je eronder?

Ik vind het in deze situatie zowel normaal om niet bang te zijn als om wel (enigszins) bang te zijn.

[ Bericht 0% gewijzigd door kuolema op 19-03-2020 12:30:31 ]

Waar ik het meest bang voor ben is het gebrek aan controle. Nu ik opgenomen ben, maar ook straks als ik weer thuis ben. Want ik woon niet alleen. Ik kom het liefst de deur niet meer uit dan, maar mijn moeder en stiefvader werken geloof ik nog gedeeltelijk en zijn misschien minder voorzichtig. Ik ben bang dat zij mij besmetten. Verder heb ik wel de behoefte om te hamsteren, omdat iedereen dat doet en ik daardoor mogelijk niet aan de producten zou kunnen komen die ik nodig heb. Tegelijkertijd besef ik dat ik dan meedoe aan overbodig paniekerig gedrag wat juist leidt tot problemen die er anders niet zouden zijn, zeker voor de mensen die nog wel werken en niet op de meest tactische tijdstippen naar de supermarkt kunnen, waardoor zij niet in hun noodzakelijke behoeftes kunnen voorzien.

Wat mij rust zou geven is als ik alleen zou wonen en genoeg essentiële producten op voorraad zou hebben om mezelf twee weken volledig te kunnen isoleren.

quote:

Op donderdag 19 maart 2020 12:20 schreef kuolema het volgende:

[..]

Ik heb sowieso al lichte smetvrees en dat is niet veel erger geworden. Verder heb ik denk ik een passende mate van bezorgdheid.

Of je angst bovenmatig is hangt van het volgende af:
- Wat is het precies waar je bang voor bent? Zelf ziek worden? Doodgaan? Anderen ziek maken? Niet meer aan essentiële producten (m.n. voedsel) kunnen komen? Economische gevolgen? Beperking van mogelijkheden (gaan waar je wilt, mensen zien, leuke activiteiten). Complete massapaniek, verhoogde criminaliteit, etc.?
- In hoeverre belemmert die angst je en lijd je eronder?

Ik vind het in deze situatie zowel normaal om niet bang te zijn als om wel (enigszins) bang te zijn.

Fijn dat je smetvrees niet erger is geworden.

Vanuit mijn beroep ben ik gewend om in (risico)scenario’s te denken. Dit heeft tot gevolg dat ik automatisch ver vooruitkijk naar de (negatieve) gevolgen van een (veranderende of juist niet veranderende) situatie.
Verstandelijk weet ik dat deze crisis ook goede zaken gaat voortbrengen, maar ik merk dat ik me toch focus op de negatieve kanten. Korte termijn: kans op zwaar ziektebed en zelfs de doo voor mezelf en de geliefden om mij heen, middellange termijn gebrek aan levensmiddelen en geld, lange termijn het verliezen van onze vrijheid van leven.

Omdat ik me gisteren heb laten testen (benauwd) kunnen we ook het huis niet uit om levensmiddelen te halen. Dat vind ik ook wel wat vervelend eigenlijk.

quote:

Op donderdag 19 maart 2020 09:15 schreef Tinkepink het volgende:
Aan de mensen met een angststoornis: hoe gaan jullie hiermee om in deze tijden? Ikzelf merk dat ik erg bang ben, maar hoe weet je of het bovenmatige angst is?

Moet zeggen dat mijn pleinvrees juist erg lekker gaat op het vanuit huis werken. Ben eerder benieuwd hoe dat gaat zodra ik weer naar kantoor moet. Dat is toch lastiger als je weer uit dat ritme bent.

Neem de maatregelen wel heel serieus, en kan me er wel druk over maken. Maar dat voelt allemaal 'normaler' dan mijn normale angstklachten.

quote:

Op donderdag 19 maart 2020 12:39 schreef Myraela het volgende:

[..]

Moet zeggen dat mijn pleinvrees juist erg lekker gaat op het vanuit huis werken. Ben eerder benieuwd hoe dat gaat zodra ik weer naar kantoor moet. Dat is toch lastiger als je weer uit dat ritme bent.

Neem de maatregelen wel heel serieus, en kan me er wel druk over maken. Maar dat voelt allemaal 'normaler' dan mijn normale angstklachten.

Dat vind ik fijn om te horen voor jou. En gek genoeg ook geruststellend dat je “normale” angstklachten anders voelen.

quote:

Op donderdag 19 maart 2020 00:16 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Sorry, je bedoelde corona maatregelen. Dat had ik verkeerd gelezen.
Wat maakt jou woedend op de mensen op straat?
Bij mij is het ergernis en jaloezie. Mensen die wel dingen durven (autorijden, was zelf na 100 lessen nog niet geslaagd viel in de slechte leerling categorie, enz) en mensen die langzaam zijn en niks durven bijna aanrijden. Mensen die om de haverklap op straat spugen en ranzig erbij rochelen. Dan denk ik oke nu zie ik het zodat ik om kan lopen, maar een andere keer niet. Het komt over alsof ze duidelijk willen maken hoe erg ze je verachten omdat hun leven beter is dan het jouwe, dan wil ik ze uitschelden. Moeders met buggy's en krijsende kinderen. Oke ik heb aan de ene kant respect voor moeders maar ik haat die overload aan prikkels als het onbekenden zijn. Moeders die hun kinderen niet in de hand hebben, het allerergste. Mensen die in zichzelf vals neuriën fluiten of zingen en verdacht vrolijk zijn. Ik probeer dan te denken: goh wat leuk dat die persoon vrolijk is. Maar het zijn altijd vage types die dat doen. Dan krijg ik het gevoel alsof het halve zolen/criminelen zijn.

Bij mij is het deels anders. Een combinatie van wantrouwen/angst (het idee dat mensen iets slechts met me van plan zijn, zeker als ze in groepen zijn), ergernis (domheid - soms stralen ze dat al uit) en walging/afkeur van de mens in het algemeen. Ik vind vooral gezichten heel vervelend om te zien. Alsof het pijn doet aan mijn ogen of zo. En hoe mensen ruiken.

-stukje geknipt-

quote:

Het komt over alsof ze duidelijk willen maken hoe erg ze je verachten omdat hun leven beter is dan het jouwe, dan wil ik ze uitschelden

Maar heb jij zelf het idee dat hun leven beter is of denk je dat die anderen denken dat hun leven beter is dan het jouwe? Hoe merk je dan dat mensen je verachten?

quote:

[..]

Maar wat zeg je dan tegen mensen die zeggen "je probeert het te weinig" of "het komt vanzelf goed gewoon blijven proberen"?

Dat eerste hoor ik zelden, want ik probeer best wel veel. Maar de laatste keer dat iemand dat zei heb ik wel advies opgevolgd (dat ging om een sociale situatie waarbij ik compleet buiten de groep viel omdat ik me steeds afzonderde). Dat tweede hoor ik nauwelijks nog sinds ik mijn diagnose ASS heb. Daarvoor lag de focus op zo normaal mogelijk doen, over je grenzen gaan, want dan wen je er wel aan. Nu ligt de focus op het accepteren van beperkingen en juist niet over je grenzen gaan, maar alles zo prikkelarm en gestructureerd mogelijk houden.

quote:

[..]

Ja oke, als je je doelen ermee haalt. Maar dan is het geen moeten meer toch? Dan wil je het toch eerder? En je vond moeilijk te bepalen wat goed voor je is schreef je dus ook wat je nou wel of niet moet van jezelf? Of weet je dat wel?

Ja, dat klopt, ergens wil ik het. Maar is dat omdat ik 'normaal' wil zijn/niet wil afwijken en opvallen/niet moeilijk wil doen/anderen tevreden wil houden of omdat ik echt de intrinsieke behoefte heb? Meestal is het dat eerste. En je hoeft niet altijd alleen maar te doen wat voor jezelf het meest voordeel oplevert, rekening houden met anderen is ook belangrijk. Maar dat is niet het enige. Want er zijn veel dingen die ik van mezelf moet die ook geen voordeel opleveren voor anderen. Integendeel, het leidt tot stress en daarmee kan ik anderen juist tot last zijn (prikkelbaarheid, slechter functioneren, crisis, opnames, etc.).
Waar ligt de grens tussen te egoïstisch zijn en je lijdensdruk onnodig verhogen doordat je continu dingen doet die helemaal niet goed voor je zijn?
Het besef dat sommige dingen niet moeten, alleen van mezelf, komt meestal doordat andere mensen me daarop wijzen.

[ Bericht 0% gewijzigd door kuolema op 19-03-2020 13:25:15 ]

quote:

Op donderdag 19 maart 2020 12:31 schreef Tinkepink het volgende:

[..]

Fijn dat je smetvrees niet erger is geworden.

Vanuit mijn beroep ben ik gewend om in (risico)scenario’s te denken. Dit heeft tot gevolg dat ik automatisch ver vooruitkijk naar de (negatieve) gevolgen van een (veranderende of juist niet veranderende) situatie.
Verstandelijk weet ik dat deze crisis ook goede zaken gaat voortbrengen, maar ik merk dat ik me toch focus op de negatieve kanten. Korte termijn: kans op zwaar ziektebed en zelfs de doo voor mezelf en de geliefden om mij heen, middellange termijn gebrek aan levensmiddelen en geld, lange termijn het verliezen van onze vrijheid van leven.

Omdat ik me gisteren heb laten testen (benauwd) kunnen we ook het huis niet uit om levensmiddelen te halen. Dat vind ik ook wel wat vervelend eigenlijk.

De kans dat je ernstige symptomen ontwikkelt als je besmet zou raken is klein, en dat je zelf overlijdt al helemaal. Maar dat weet je vast wel. En die andere dingen zullen ook wel meevallen. Maar daar is geen zekerheid over. Ik vind het wel logisch dat je af en toe bij zulke dingen stilstaat. Dat doe ik ook. Het zijn geen compleet irreële scenario's. Maar ik ben er niet de hele tijd mee bezig. Als deze angsten je echt beheersen is het wel zonde. Juist de paniek van de mensen verergert de situatie, ze gaan gedrag vertonen dat extra problemen veroorzaakt. Dat is niet beschuldigend bedoeld overigens.

Het voordeel van deze angst is dat de vermijding die eruit voortkomt daadwerkelijk je veiligheid vergroot.

quote:

Op donderdag 19 maart 2020 12:39 schreef Myraela het volgende:

[..]

Moet zeggen dat mijn pleinvrees juist erg lekker gaat op het vanuit huis werken. Ben eerder benieuwd hoe dat gaat zodra ik weer naar kantoor moet. Dat is toch lastiger als je weer uit dat ritme bent.

Neem de maatregelen wel heel serieus, en kan me er wel druk over maken. Maar dat voelt allemaal 'normaler' dan mijn normale angstklachten.

Autisten en agorafoben hebben de tijd van hun leven

[ Bericht 0% gewijzigd door kuolema op 19-03-2020 17:52:32 ]

Hoesten: check.
Benauwd: check.
Snotteren: check.
Koorts: check.

Heb ik dit iedere keer als het weer omslaat: check.
Was dit tot een paar weken geleden gewoon ongemakkelijk, maar ben je nu een paria: check.

quote:

Op donderdag 19 maart 2020 17:31 schreef Burner82 het volgende:
Hoesten: check.
Benauwd: check.
Snotteren: check.
Koorts: check.

Heb ik dit iedere keer als het weer omslaat: check.
Was dit tot een paar weken geleden gewoon ongemakkelijk, maar ben je nu een paria: check.

Mijn zoontje hoest 10 mnd vh jaar door zn astma, wordt nu ook telkens verschrikt aangekeken...

Zelf heb ik in navolging van de kinderen keelpijn en een loopneus en ik kan 85% vd tijd denken acht verkoudheid maar soms krijgt de paniek de overhand en heb ik mezelf al bijna begraven

quote:

Op donderdag 19 maart 2020 17:43 schreef gewoonmezelf87 het volgende:

[..]

Mijn zoontje hoest 10 mnd vh jaar door zn astma, wordt nu ook telkens verschrikt aangekeken...

Zelf heb ik in navolging van de kinderen keelpijn en een loopneus en ik kan 85% vd tijd denken acht verkoudheid maar soms krijgt de paniek de overhand en heb ik mezelf al bijna begraven

Ik heb astmatische bronchitus, dus ik weet dat dit gebeurd als het weer omslaat... Puffertje erbij, als het echt uit de hand loopt anit-biotica/prednisolon, en door....

Die letterlijke snotneuzen, kunnen net heel goed ertegen en verspreiden het bijna niet (itt bijna alles, lopende bacterie-bakken dat ze zijn) dus dat is wel weer grappig.

quote:

Op donderdag 19 maart 2020 11:46 schreef Tinkepink het volgende:
Jij gaat dus gewoon naar buiten? Dat doen wij al een week niet meer. Alleen af en toe boodschappen doen. Dat is het.

Alleen naar familie op dit moment. En daar de voorzorgmaatregelen in acht nemen zoals afstand, handen wassen, oppervlakten afnemen met schoonmaakdoekje, handschoenen. Wou eerst ook mondkapjes maar gezien het tekort en dat het toch vaak niet schijnt te helpen toch maar achterwege gelaten. En idd boodschappen maar zo min mogelijk. Aan de andere kant, zo bouw je ook minder weerstand op (heb me er niet in verdiept dus geen idee wat ik daarvan moet geloven maar het klinkt aannemelijk). Dus twijfel daar nog een beetje over of ik dat gewoon normaal moet doen of zo min mogelijk.

quote:

Op donderdag 19 maart 2020 12:54 schreef kuolema het volgende:
Bij mij is het deels anders. Een combinatie van wantrouwen/angst (het idee dat mensen iets slechts met me van plan zijn, zeker als ze in groepen zijn), ergernis (domheid - soms stralen ze dat al uit) en walging/afkeur van de mens in het algemeen. Ik vind vooral gezichten heel vervelend om te zien. Alsof het pijn doet aan mijn ogen of zo. En hoe mensen ruiken.

Nou wantrouwen/angst herken ik wel. Maar gelukkig niet heel erg ofzo en alleen bij sommige mannen/groepen. Maar durf sowieso niemand (man/vrouw/ertussenin/kind/dier) aan te kijken. En ook die weerzin jegens mensen in het algemeen... Zie mijn onderschrift. Al heb ik echt een dubbel gevoel bij die reddit. Zelfs de users daar zijn het vaak niet eens met zichzelf. Ze haten hoe de mens in het algemeen is, maar dan weer niet de mens individueel, in logische zin klopt er volgens mij niets van en toch herken ik me deels wel in het gevoel. Bijna iedereen wel denk ik? Maar dat kan ik mishebben.
Waarom doen gezichten pijn aan je ogen? Apart! En stinkt echt iedereen volgens jou? Heb je dat ook snel bij andere dingen dan mensen /verhoogde reukzin of stinken volgens jou echt alleen andere mensen?

quote:

Maar heb jij zelf het idee dat hun leven beter is of denk je dat die anderen denken dat hun leven beter is dan het jouwe? Hoe merk je dan dat mensen je verachten?

Beide! Uit ervaring met het ontmoeten van nieuwe mensen heeft grof geschat 90% hun leven beter voor elkaar dan ik. En ik denk dat zij mij verachten omdat ze kuchen (deden ze al voor corona), op de grond spugen of gewoon hardop zeggen dat ik niet aantrekkelijk ben.

quote:

Dat eerste hoor ik zelden, want ik probeer best wel veel. Maar de laatste keer dat iemand dat zei heb ik wel advies opgevolgd (dat ging om een sociale situatie waarbij ik compleet buiten de groep viel omdat ik me steeds afzonderde). Dat tweede hoor ik nauwelijks nog sinds ik mijn diagnose ASS heb. Daarvoor lag de focus op zo normaal mogelijk doen, over je grenzen gaan, want dan wen je er wel aan. Nu ligt de focus op het accepteren van beperkingen en juist niet over je grenzen gaan, maar alles zo prikkelarm en gestructureerd mogelijk houden.

Ok mijn eerste reactie was: het probleem is dus niet opgelost? Want het lijkt me moeilijk en veel minder voldoening geven om je omgeving altijd maar prikkelarm te houden. Tegelijkertijd is het natuurlijk heel mooi dat een label in jouw geval voor meer acceptatie/begrip van je omgeving heeft gezorgd.

quote:

Ja, dat klopt, ergens wil ik het. Maar is dat omdat ik 'normaal' wil zijn/niet wil afwijken en opvallen/niet moeilijk wil doen/anderen tevreden wil houden of omdat ik echt de intrinsieke behoefte heb? Meestal is het dat eerste. En je hoeft niet altijd alleen maar te doen wat voor jezelf het meest voordeel oplevert, rekening houden met anderen is ook belangrijk. Maar dat is niet het enige. Want er zijn veel dingen die ik van mezelf moet die ook geen voordeel opleveren voor anderen. Integendeel, het leidt tot stress en daarmee kan ik anderen juist tot last zijn (prikkelbaarheid, slechter functioneren, crisis, opnames, etc.).
Waar ligt de grens tussen te egoïstisch zijn en je lijdensdruk onnodig verhogen doordat je continu dingen doet die helemaal niet goed voor je zijn?
Het besef dat sommige dingen niet moeten, alleen van mezelf, komt meestal doordat andere mensen me daarop wijzen.

Kan je psycholoog/psychiater dat niet zeggen? Die hebben jou toch immers het label gegeven waaruit blijkt dat jij beperkingen hebt, dan moeten zij toch ook weten wat iemand zoals jij wel en juist niet moet doen?
Als zij het ook niet weten, dan kun je het alleen zelf bepalen aan de hand van je eigen gevoel lijkt mij. Ja, behalve misschien als anderen smekend een beroep op je doen om over je eigen grenzen van wat goed voelt heen te gaan omdat zij dat zoo graag willen.. Maar ik weet niet of dat vaak voorkomt. En wie die mensen dan zijn.

[ Bericht 0% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 20-03-2020 19:59:32 ]

quote:

Op vrijdag 20 maart 2020 23:33 schreef Pizzapuntje het volgende:
Date ging door, en ging heel goed. Ze heeft me gezegd dat ze het heel leuk vond en me vaker wil zien.

En wat doe ik zodra ik iemand ook leuk vind.. Precies, het verneuken.

Smiddags met d'r gehad over blowen enzo, en gezegd dat ik dat niet meer doe (wat ik eik ook echt niet meer doe), en wat heb ik vanavond gedaan, jup, geblowd. Why? Geen idee. Nu is ze boos, en terecht. Hoop echt dat ze me nog een kans geeft.

Dat vind ik zo eng. Zelf-saboterend gedrag. Heb er ook vaak last van en ik vertrouw mezelf daardoor helemaal niet meer. Als ik al niet eens van mezelf op aankan waarvan dan wel. Maar ja ik probeer het maar te zien als zoiets onbeinvloedbaars als het weer. Mensen willen het doen voorkomen alsof een soort 100% wilskracht/controle op je handelen voor iedereen bereikbaar is. Nou als je het mij vraagt is dat bullshit. Zou graag willen dat het kon maar volgens mij is het onmogelijk vanwege a. Externe invloeden en b. Interne invloedn (lichamelijk) waar je geen controle over hebt. Dus moet je denk ik ermee leren leven en alleen proberen om ervan te leren meer kan je niet doen. Doet jouw date dan nooit iets impulsiefs waar ze daarna spijt van heeft? Kan het me niet voorstellen.

quote:

Op vrijdag 20 maart 2020 23:33 schreef Pizzapuntje het volgende:
Date ging door, en ging heel goed. Ze heeft me gezegd dat ze het heel leuk vond en me vaker wil zien.

En wat doe ik zodra ik iemand ook leuk vind.. Precies, het verneuken.

Smiddags met d'r gehad over blowen enzo, en gezegd dat ik dat niet meer doe (wat ik eik ook echt niet meer doe), en wat heb ik vanavond gedaan, jup, geblowd. Why? Geen idee. Nu is ze boos, en terecht. Hoop echt dat ze me nog een kans geeft.

Vraag is waarom je dan ineens qel blowt...

Mijn komt vanavond als t goed is.

quote:

Op zaterdag 21 maart 2020 19:54 schreef Pizzapuntje het volgende:
Hoe is het met jullie allemaal? Ik heb volgende week video afspraak met m'n psych. Even spuien.

Ik heb pieken en dalen... ene moment heel nuchter en kan ik dingen relativeren, maar t volgende moment (zoals nu) breekt de paniek uit mn tenen omhoog... mn komt zo en gelukkig is dat bespreekbaar maar vind t vet irritant!

Verder de kinderen natuurlijk allebei thuis en geen rustmomenten overdag, dat hakt er wel in, maar goed het is niet anders, hopenlijk is het virus snel over de top heen zonder nog al te veel slachtoffers...

quote:

Op vrijdag 20 maart 2020 23:33 schreef Pizzapuntje het volgende:
Date ging door, en ging heel goed. Ze heeft me gezegd dat ze het heel leuk vond en me vaker wil zien.

En wat doe ik zodra ik iemand ook leuk vind.. Precies, het verneuken.

Smiddags met d'r gehad over blowen enzo, en gezegd dat ik dat niet meer doe (wat ik eik ook echt niet meer doe), en wat heb ik vanavond gedaan, jup, geblowd. Why? Geen idee. Nu is ze boos, en terecht. Hoop echt dat ze me nog een kans geeft.

Ik heb je andere comments hierna ook gelezen, maar wil toch even hier op inhaken... Ik denk, dat het vrij normaal is.Je doet iets niet meer, iemand vraagt ernaar, je belooft... En zodra die persoon weg is,het meteen doen.
Het is niet netjes, maar volgens mij meer een soort zelfbescherming, want in je hoofd kon je het altijd nog doen. Nu je gezegd had het niet meer te doen, is nog ff 1 keer, een logische oplossing.
Niet de goede natuurlijk (Ik zit in een verslavingstraject ) maar wel logisch.

quote:

Op zaterdag 21 maart 2020 19:54 schreef Pizzapuntje het volgende:
Hoe is het met jullie allemaal? Ik heb volgende week video afspraak met m'n psych. Even spuien.

Mijn lontje wordt korter en korter... zou eind van de week weer even met de huisarts kijken hoe het ervoor staat. Ik denk dat dat telefonisch wordt.
De begeleiding die hier normaal voor dochter komt, waar ik een graantje van meepik, kan weinig met dochter op dit moment. Want bellen lukt niet voor haar.

Mijn man werkt in het ziekenhuis, ziet op het moment (bijna) geen patiënten, moet zoveel mogelijk telefonisch doen en is gaar als hij thuis komt. En als de pleuris hier ook uitbreekt zou het me niks verbazen als ook hij uiteindelijk aan een bed komt te staan... daar maak ik me zorgen over.

Ondertussen zit ik 24/7 thuis met de kinderen en waar ik normaal even kan ademhalen als ze naar school zijn, is dat nu niet...

Het vooruitzicht om nog wel een tijdje in deze situatie te zitten stemt me niet heel positief.
En ongesteld, dat helpt zeker niet mee...
Nou ja, we moeten het er maar mee zien te doen, maar ik ben wel een beetje bang wat dit gaat doen met mn stemming enzo...

Sterkte allemaal

het is zo zwaar. in de kliniek waar ik zit mogen we geen bezoek en ik mag verder niet naar buiten alleen om te wandelen/fietsen of boodschappen te doen.

heb het idee dat die eenzaamheid mij weer helemaal de put in gaat trekken.
Ik ben zo bang...

quote:

Op zondag 22 maart 2020 11:30 schreef Nijna het volgende:

[..]

Mijn lontje wordt korter en korter... zou eind van de week weer even met de huisarts kijken hoe het ervoor staat. Ik denk dat dat telefonisch wordt.
De begeleiding die hier normaal voor dochter komt, waar ik een graantje van meepik, kan weinig met dochter op dit moment. Want bellen lukt niet voor haar.

Mijn man werkt in het ziekenhuis, ziet op het moment (bijna) geen patiënten, moet zoveel mogelijk telefonisch doen en is gaar als hij thuis komt. En als de pleuris hier ook uitbreekt zou het me niks verbazen als ook hij uiteindelijk aan een bed komt te staan... daar maak ik me zorgen over.

Ondertussen zit ik 24/7 thuis met de kinderen en waar ik normaal even kan ademhalen als ze naar school zijn, is dat nu niet...

Het vooruitzicht om nog wel een tijdje in deze situatie te zitten stemt me niet heel positief.
En ongesteld, dat helpt zeker niet mee...
Nou ja, we moeten het er maar mee zien te doen, maar ik ben wel een beetje bang wat dit gaat doen met mn stemming enzo...

Sterkte allemaal

Heel herkenbaar en aan ex heb ik helemaal geen reet want die zit in zn schuilbunker... vandaag een hele slechte dag, er hangt zoveel spanning in de lucht,kon vanmorgen alleem maar huilen, de onzekerheid trek ik slecht, gister mn gezien en als je dan afscheid meemt weet je gewoon niet wanneer je elkaar weer ziet en dat vind ik ook moeilijk.
Morgen nieuwe dag.

quote:

Op zaterdag 21 maart 2020 19:54 schreef Pizzapuntje het volgende:
Hoe is het met jullie allemaal? Ik heb volgende week video afspraak met m'n psych. Even spuien.

Gaat nu alle psychologische hulp telefonisch/digitaal?
Dat lijkt me wel even wennen. Ik heb echt een hekel aan bellen. Ik heb morgenochtend een telefonische afspraak.

Hier gaat het matig. Of redelijk. Ik voel me niet goed; dysforisch, angstig, somber, maar ja, relatief gezien is het wel oké. Dus ik vind het altijd een lastige vraag .
Ik ga dinsdag met ontslag uit de kliniek. Dat is wel fijn. Mijn eigen kamer, lieve hond, geen bemoeienis, meer zelf bepalen/controle.
Alleen vervelend dat ik dan weer bij moeder en stiefvader ben, wat veel spanning oplevert.
Bschermd wonen moet wachten tot na de coronacrisis. Erg vervelend, die onduidelijkheid. Het zou nog wel een half jaar kunnen duren. Of langer. Wie weet.

quote:

Op zondag 22 maart 2020 15:11 schreef Mo0nlight het volgende:
het is zo zwaar. in de kliniek waar ik zit mogen we geen bezoek en ik mag verder niet naar buiten alleen om te wandelen/fietsen of boodschappen te doen.

heb het idee dat die eenzaamheid mij weer helemaal de put in gaat trekken.
Ik ben zo bang...

Wat doe je normaal dan voor activiteiten die je nu niet meer kunt doen?
En kun je niet buiten met bezoek afspreken? Of wat meer bellen?

quote:

Op zaterdag 21 maart 2020 19:53 schreef Pizzapuntje het volgende:
Ja dat is een goede vraag, alles was gewoon ff teveel qua prikkels en stress. Overigens kei ziek geworden van de hasj dus dat was meteen m'n straf.

Wel uitgepraat met de dame en we gaan wanneer mogelijk weer afspreken.

Hoe lang was je gestopt? En je hebt toch vast wel eerder momenten gehad dat het je te veel werd sinds die tijd?
Ik vind het wel interessant. Soms doen we gekke dingen.

quote:

Op zondag 22 maart 2020 17:19 schreef kuolema het volgende:

[..]

Gaat nu alle psychologische hulp telefonisch/digitaal?
Dat lijkt me wel even wennen. Ik heb echt een hekel aan bellen. Ik heb morgenochtend een telefonische afspraak.

Hier gaat het matig. Of redelijk. Ik voel me niet goed; dysforisch, angstig, somber, maar ja, relatief gezien is het wel oké. Dus ik vind het altijd een lastige vraag .
Ik ga dinsdag met ontslag uit de kliniek. Dat is wel fijn. Mijn eigen kamer, lieve hond, geen bemoeienis, meer zelf bepalen/controle.
Alleen vervelend dat ik dan weer bij moeder en stiefvader ben, wat veel spanning oplevert.
Bschermd wonen moet wachten tot na de coronacrisis. Erg vervelend, die onduidelijkheid. Het zou nog wel een half jaar kunnen duren. Of langer. Wie weet.
[..]

Wat doe je normaal dan voor activiteiten die je nu niet meer kunt doen?
En kun je niet buiten met bezoek afspreken? Of wat meer bellen?

Normaal doe ik vrijwilligerswerk 3 dagen in de week. Bezoek kan wel maar ik heb niet zo heel veel sociale contacten buiten mijn familie en een handje vol goede vrienden om.

Ik kan dus niet naar vrijwilligerswerk en dat zorgt er voor dat heel mijn structuur weg valt. Nu word hier nog wel therapie aangeboden maar ik ben zo bang dat het allemaal weg valt. Ik voel me nu al vrij eenzaam

quote:

Op vrijdag 20 maart 2020 18:09 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
knipje
[..]

Nou wantrouwen/angst herken ik wel. Maar gelukkig niet heel erg ofzo en alleen bij sommige mannen/groepen. Maar durf sowieso niemand (man/vrouw/ertussenin/kind/dier) aan te kijken. En ook die weerzin jegens mensen in het algemeen... Zie mijn onderschrift. Al heb ik echt een dubbel gevoel bij die reddit. Zelfs de users daar zijn het vaak niet eens met zichzelf. Ze haten hoe de mens in het algemeen is, maar dan weer niet de mens individueel, in logische zin klopt er volgens mij niets van en toch herken ik me deels wel in het gevoel. Bijna iedereen wel denk ik? Maar dat kan ik mishebben.
Waarom doen gezichten pijn aan je ogen? Apart! En stinkt echt iedereen volgens jou? Heb je dat ook snel bij andere dingen dan mensen /verhoogde reukzin of stinken volgens jou echt alleen andere mensen?

Weet je ook welk soort mannen/groepen? Of verschilt dat per keer?
Ik heb ook moeite met mensen aankijken. Dat heeft wel eens lastige situaties opgeleverd met mensen die me niet kennen. Als ik het gevoel heb dat het belangrijk is, probeer ik het wel te doen. Maar daar raak ik heel overprikkeld door en ik kan dan ook niet meer goed nadenken.

Ik zie het niet als iets tegenstrijdigs om de mens als groep of ras wel te haten maar als individu niet/minder. Als mensen bij elkaar komen gaan ze zich anders, typisch gedragen. Ze vormen een cluster, een geheel, geen club van individuen maar een samensmelting tot iets nieuws. Op een negatieve manier. Alsof ze niet meer van elkaar te onderscheiden zijn. Het zou iets moeten toevoegen als je (relatief) intelligente wezens bij elkaar zet. Een som van delen met een uitkomst die hoger is dan de delen apart. Maar in plaats van dat de combinatie tot een versterking leidt, leidt het tot versimpeling. Van een gecompliceerd wezen naar een eencellige, hersenloze, irrationele massa. Ik krijg het niet goed verwoord zoals ik het bedoel, grr. Maar ik begrijp dat idee dus wel. Hoewel ik net zo goed afkeer kan hebben van specifieke mensen.

Gezichten doen niet echt fysiek pijn. Ik weet het niet, kan het niet echt uitleggen. Misschien is het omdat er te veel informatie en veranderingen in gezichten zitten die mijn hersenen niet kunnen verwerken.

Niet iedereen stinkt, maar ik ben wel in het algemeen iets gevoeliger voor geuren denk ik. Veel mensen ruiken extreem naar parfum en dat doet gewoon pijn aan mijn neus, soms word ik er benauwd van. Afgezien daarvan vind ik geuren sowieso vaak overweldigend en vervelend, met name als ik me niet goed voel. Maar van sommige geuren, ook sterke, houd ik wel - maar die vind ik dan soms ook vervelend als ik me niet goed voel. Ik heb ook een soort tic dat ik steeds aan mijn handen moet ruiken. Ik kan er absoluut niet tegen als ik dan iets anders dan bepaalde soorten zeep of mijn lichaamsgeur ruik.

quote:

[..]

Beide! Uit ervaring met het ontmoeten van nieuwe mensen heeft grof geschat 90% hun leven beter voor elkaar dan ik. En ik denk dat zij mij verachten omdat ze kuchen (deden ze al voor corona), op de grond spugen of gewoon hardop zeggen dat ik niet aantrekkelijk ben.

Zo denken veel mensen over anderen. Dat die het beter voor elkaar hebben. Iedereen heeft problemen die vaak niet voor een buitenstaander zichtbaar zijn.
Wat heb jij allemaal niet voor elkaar?
Dat kuchen, spugen en negatieve dingen tegen je zeggen doet toch niet iedereen?

quote:

[..]

Ok mijn eerste reactie was: het probleem is dus niet opgelost? Want het lijkt me moeilijk en veel minder voldoening geven om je omgeving altijd maar prikkelarm te houden. Tegelijkertijd is het natuurlijk heel mooi dat een label in jouw geval voor meer acceptatie/begrip van je omgeving heeft gezorgd.

Het probleem is inderdaad niet opgelost. Het is niet zo makkelijk.

quote:

[..]

Kan je psycholoog/psychiater dat niet zeggen? Die hebben jou toch immers het label gegeven waaruit blijkt dat jij beperkingen hebt, dan moeten zij toch ook weten wat iemand zoals jij wel en juist niet moet doen?
Als zij het ook niet weten, dan kun je het alleen zelf bepalen aan de hand van je eigen gevoel lijkt mij. Ja, behalve misschien als anderen smekend een beroep op je doen om over je eigen grenzen van wat goed voelt heen te gaan omdat zij dat zoo graag willen.. Maar ik weet niet of dat vaak voorkomt. En wie die mensen dan zijn.

Hulpverleners vertellen je niet zo snel wat je moet doen. Ze willen dat je zelf ontdekt wat goed is.
Meestal als ik zoiets bespreek gaat het zo:
Ik: 'Aan de ene kant moet/wil ik dit en dat doen want bla bla bla. '
Hv of wie dan ook: 'Nou, dan doe je dat toch?'
Ik: 'Maar aan de andere kant helemaal niet want bla bla bla.'
Hv: 'Dan moet je het niet doen.'
Daar heb ik dus helemaal niets aan .
Ik begrijp wel dat het kan werken doordat je voor jezelf alles op een rijtje krijgt door het hardop te bespreken en dan toch tot een beslissing komt. Maar voor mij werkt dat dus niet. Ik weet het gewoon allemaal niet.

[ Bericht 1% gewijzigd door kuolema op 22-03-2020 18:37:02 ]

quote:

Op zondag 22 maart 2020 16:42 schreef gewoonmezelf87 het volgende:

[..]

Heel herkenbaar en aan ex heb ik helemaal geen reet want die zit in zn schuilbunker... vandaag een hele slechte dag, er hangt zoveel spanning in de lucht,kon vanmorgen alleem maar huilen, de onzekerheid trek ik slecht, gister mn gezien en als je dan afscheid meemt weet je gewoon niet wanneer je elkaar weer ziet en dat vind ik ook moeilijk.
Morgen nieuwe dag.

Ik heb dan nog mijn man die wel thuis is 's avonds en die ook wel een deel van het naar bed brengen enzo op zich neemt gelukkig.
Lijkt me echt heel dubbel om dan afscheid te nemen van je lief, ook omdat je gewoon niet weet hoe het verder gaat qua maatregelen enzo.

quote:

Op zondag 22 maart 2020 17:19 schreef kuolema het volgende:

[..]

Gaat nu alle psychologische hulp telefonisch/digitaal?
Dat lijkt me wel even wennen. Ik heb echt een hekel aan bellen. Ik heb morgenochtend een telefonische afspraak.

Hier gaat het matig. Of redelijk. Ik voel me niet goed; dysforisch, angstig, somber, maar ja, relatief gezien is het wel oké. Dus ik vind het altijd een lastige vraag .
Ik ga dinsdag met ontslag uit de kliniek. Dat is wel fijn. Mijn eigen kamer, lieve hond, geen bemoeienis, meer zelf bepalen/controle.
Alleen vervelend dat ik dan weer bij moeder en stiefvader ben, wat veel spanning oplevert.
Bschermd wonen moet wachten tot na de coronacrisis. Erg vervelend, die onduidelijkheid. Het zou nog wel een half jaar kunnen duren. Of langer. Wie weet.
[..]

Wat doe je normaal dan voor activiteiten die je nu niet meer kunt doen?
En kun je niet buiten met bezoek afspreken? Of wat meer bellen?

De begeleiding die wij hebben voor de oudste mag niet komen. Telefonisch is met de oudste geen optie. Ik heb diegene wel even gesproken omdat ik toch wel erg onzeker ben over hoe ik het moet aanpakken zo met thuis school enzo.
En een keer in de week komt een andere begeleidster waar ik dan wat bij kan spuien, dat doen we ook via de telefoon. Is toch anders.
Voor hulp sta ik zelf op de wachtlijst, dat zal wel wat langer gaan duren, want ik neem aan dat ze ook niet alle intakes telefonisch kunnen doen. We wachten het af...

Fijn met ontslag, maar wel dubbel dat je weer in een situatie komt die spanning oplevert. Hopelijk na het corona gebeuren snel meer duidelijkheid over beschermd wonen!

quote:

Op zondag 22 maart 2020 17:26 schreef Mo0nlight het volgende:

[..]

Normaal doe ik vrijwilligerswerk 3 dagen in de week. Bezoek kan wel maar ik heb niet zo heel veel sociale contacten buiten mijn familie en een handje vol goede vrienden om.

Ik kan dus niet naar vrijwilligerswerk en dat zorgt er voor dat heel mijn structuur weg valt. Nu word hier nog wel therapie aangeboden maar ik ben zo bang dat het allemaal weg valt. Ik voel me nu al vrij eenzaam

Wat naar om je zo eenzaam te voelen.
Dat vind ik wel herkenbaar, mijn ouders kwamen hier 1 keer per week. Maar die zijn qua leeftijd wel risico groep en die wil ik liever niet over de vloer hebben nu.
Maar ik mis ze wel, we bellen regelmatig.

quote:

Op zondag 22 maart 2020 18:23 schreef kuolema het volgende:
Weet je ook welk soort mannen/groepen? Of verschilt dat per keer?
Ik heb ook moeite met mensen aankijken. Dat heeft wel eens lastige situaties opgeleverd met mensen die me niet kennen. Als ik het gevoel heb dat het belangrijk is, probeer ik het wel te doen. Maar daar raak ik heel overprikkeld door en ik kan dan ook niet meer goed nadenken.

Bijna alle mannen wel maar sowieso meer de luidruchtige jongeren.
Ja precies, dat laatste merk ik ook. Ik kan mij dan niet echt goed meer op het gesprek concentreren omdat ik alleen maar bezug ven met wat die ander van mij denkt en of ik goed overkom. Heb jij dag ook of niet?

quote:

Ik zie het niet als iets tegenstrijdigs om de mens als groep of ras wel te haten maar als individu niet/minder. Als mensen bij elkaar komen gaan ze zich anders, typisch gedragen. Ze vormen een cluster, een geheel, geen club van individuen maar een samensmelting tot iets nieuws. Op een negatieve manier. Alsof ze niet meer van elkaar te onderscheiden zijn. Het zou iets moeten toevoegen als je (relatief) intelligente wezens bij elkaar zet. Een som van delen met een uitkomst die hoger is dan de delen apart. Maar in plaats van dat de combinatie tot een versterking leidt, leidt het tot versimpeling. Van een gecompliceerd wezen naar een eencellige, hersenloze, irrationele massa. Ik krijg het niet goed verwoord zoals ik het bedoel, grr. Maar ik begrijp dat idee dus wel. Hoewel ik net zo goed afkeer kan hebben van specifieke mensen.

Nee je hebt het heel goed verwoord. Op die manier kan het inderdaad wel kloppen ja. Ik haat dat ook. Het conformisme! Terwijl ik er zelf wss ook aan meedoe.

quote:

Gezichten doen niet echt fysiek pijn. Ik weet het niet, kan het niet echt uitleggen. Misschien is het omdat er te veel informatie en veranderingen in gezichten zitten die mijn hersenen niet kunnen verwerken.

Lastig. Ik heb zelf dat ik niet wil dat de ander slecht over mij denkt en dat zie je ook in een uitdrukking.

quote:

Niet iedereen stinkt, maar ik ben wel in het algemeen iets gevoeliger voor geuren denk ik. Veel mensen ruiken extreem naar parfum en dat doet gewoon pijn aan mijn neus, soms word ik er benauwd van. Afgezien daarvan vind ik geuren sowieso vaak overweldigend en vervelend, met name als ik me niet goed voel. Maar van sommige geuren, ook sterke, houd ik wel - maar die vind ik dan soms ook vervelend als ik me niet goed voel. Ik heb ook een soort tic dat ik steeds aan mijn handen moet ruiken. Ik kan er absoluut niet tegen als ik dan iets anders dan bepaalde soorten zeep of mijn lichaamsgeur ruik.

Vervelend, doe je zelf ook veel parfum op? Of overstemd dat het niet?

quote:

Zo denken veel mensen over anderen. Dat die het beter voor elkaar hebben. Iedereen heeft problemen die vaak niet voor een buitenstaander zichtbaar zijn.
Wat heb jij allemaal niet voor elkaar?
Dat kuchen, spugen en negatieve dingen tegen je zeggen doet toch niet iedereen?

Ja, is ook zo. Ik zal heus dingen hebben die anderen goed vinden. Maar heb weinig bereikt, ben nu werkloos. Ach het komt vanzelf wel. Kuchen en spugen doen wel heel veel. Negatieve dingen niet zo veel gelukkig idd. En mensen hebben ook snel wat te zeiken.

quote:

Het probleem is inderdaad niet opgelost. Het is niet zo makkelijk.

Waarom was de diagnose stellen voor ze dan wel makkelijk?

quote:

Hulpverleners vertellen je niet zo snel wat je moet doen. Ze willen dat je zelf ontdekt wat goed is.
Meestal als ik zoiets bespreek gaat het zo:
Ik: 'Aan de ene kant moet/wil ik dit en dat doen want bla bla bla. '
Hv of wie dan ook: 'Nou, dan doe je dat toch?'
Ik: 'Maar aan de andere kant helemaal niet want bla bla bla.'
Hv: 'Dan moet je het niet doen.'
Daar heb ik dus helemaal niets aan .
Ik begrijp wel dat het kan werken doordat je voor jezelf alles op een rijtje krijgt door het hardop te bespreken en dan toch tot een beslissing komt. Maar voor mij werkt dat dus niet. Ik weet het gewoon allemaal niet.

Ja, ik vind dat raar. Hoe moet jij het ook weten? Zij hebben die ASS diagnose gesteld. Waarom laten ze vervolgens al het andere aan jou zelf over? Maargoed, ik heb een afwijkende mening daarover.

[ Bericht 0% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 23-03-2020 01:25:12 ]

quote:

Op zondag 22 maart 2020 21:36 schreef Nijna het volgende:

[..]

Ik heb dan nog mijn man die wel thuis is 's avonds en die ook wel een deel van het naar bed brengen enzo op zich neemt gelukkig.
Lijkt me echt heel dubbel om dan afscheid te nemen van je lief, ook omdat je gewoon niet weet hoe het verder gaat qua maatregelen enzo.
[..]

De begeleiding die wij hebben voor de oudste mag niet komen. Telefonisch is met de oudste geen optie. Ik heb diegene wel even gesproken omdat ik toch wel erg onzeker ben over hoe ik het moet aanpakken zo met thuis school enzo.
En een keer in de week komt een andere begeleidster waar ik dan wat bij kan spuien, dat doen we ook via de telefoon. Is toch anders.
Voor hulp sta ik zelf op de wachtlijst, dat zal wel wat langer gaan duren, want ik neem aan dat ze ook niet alle intakes telefonisch kunnen doen. We wachten het af...

Fijn met ontslag, maar wel dubbel dat je weer in een situatie komt die spanning oplevert. Hopelijk na het corona gebeuren snel meer duidelijkheid over beschermd wonen!
[..]

Wat naar om je zo eenzaam te voelen.
Dat vind ik wel herkenbaar, mijn ouders kwamen hier 1 keer per week. Maar die zijn qua leeftijd wel risico groep en die wil ik liever niet over de vloer hebben nu.
Maar ik mis ze wel, we bellen regelmatig.

Bellen doe ik ook wel regelmatig maar dat voelt toch anders dan mijn moeder echt zien. Gisteren is ze geweest weliswaar alleen buiten wezen wandelen maar toch verval ik heel snel weer in eenzaamheid. Ik ben zo angstig.

Helaas gaat het steeds slechter en weet ik niet meer wat ik moet doen

quote:

Op maandag 23 maart 2020 13:38 schreef Mo0nlight het volgende:

[..]

Bellen doe ik ook wel regelmatig maar dat voelt toch anders dan mijn moeder echt zien. Gisteren is ze geweest weliswaar alleen buiten wezen wandelen maar toch verval ik heel snel weer in eenzaamheid. Ik ben zo angstig.

Helaas gaat het steeds slechter en weet ik niet meer wat ik moet doen

Wat naar dat het slechter gaat, kan je hulpverleners bereiken?

Ik heb een baaldag, wat mis kan gaan, gaat mis zoiets...
Gelukkig schijnt in elk geval de zon buiten...

quote:

Op maandag 23 maart 2020 16:50 schreef Nijna het volgende:

[..]

Wat naar dat het slechter gaat, kan je hulpverleners bereiken?

Ik heb een baaldag, wat mis kan gaan, gaat mis zoiets...
Gelukkig schijnt in elk geval de zon buiten...

Ja begeleiding maar dat was al een beetje te laat...

Wat naar dat je een baaldag hebt. Wil je er over praten ?

quote:

Op maandag 23 maart 2020 16:52 schreef Mo0nlight het volgende:

[..]

Ja begeleiding maar dat was al een beetje te laat...

Wat naar dat je een baaldag hebt. Wil je er over praten ?

Hmmmz pas goed op jezelf.

Die baaldag, het komt vast wel weer goed.
Maar bekers drinken vallen om naast computers vandaag. Mijn laptop hield er even mee op, maar doet het nu weer geen idee of dat de thee is waar misschien toch een spatje van naar binnen is gesprongen...
De jongste zat te verven en natuurlijk kwam die niet uitwasbare verf in haar kleren, zucht.
En nu heeft ze oude kleren aan en die blijven natuurlijk schoon...

De oudste verzuipt in haar huiswerk opdrachten en ik voel me onmachtig om te helpen. Nou zoiets... en ik ben tijd voor mijzelf vandaag even vergeten.
Morgen is er weer een dag, ik ga op tijd naar bed vanavond denk ik...

quote:

Op maandag 23 maart 2020 17:05 schreef Nijna het volgende:

[..]

Hmmmz pas goed op jezelf.

Die baaldag, het komt vast wel weer goed.
Maar bekers drinken vallen om naast computers vandaag. Mijn laptop hield er even mee op, maar doet het nu weer geen idee of dat de thee is waar misschien toch een spatje van naar binnen is gesprongen...
De jongste zat te verven en natuurlijk kwam die niet uitwasbare verf in haar kleren, zucht.
En nu heeft ze oude kleren aan en die blijven natuurlijk schoon...

De oudste verzuipt in haar huiswerk opdrachten en ik voel me onmachtig om te helpen. Nou zoiets... en ik ben tijd voor mijzelf vandaag even vergeten.
Morgen is er weer een dag, ik ga op tijd naar bed vanavond denk ik...

oh jeetje, dan gaat er wel heel veel mis. Dat is ook niet erg fijn.
Dat onmacht is ook vervelend. Is er niks dat je kan doen?
Misschien is het even tijd voor een verwenmomentje voor alleen JOU. (denk ik als dat kan ?)

quote:

Op maandag 23 maart 2020 17:06 schreef Mo0nlight het volgende:

[..]

oh jeetje, dan gaat er wel heel veel mis. Dat is ook niet erg fijn.
Dat onmacht is ook vervelend. Is er niks dat je kan doen?
Misschien is het even tijd voor een verwenmomentje voor alleen JOU. (denk ik als dat kan ?)

Misschien duik ik straks wel even in bad.

quote:

Op maandag 23 maart 2020 18:40 schreef Nijna het volgende:

[..]

Misschien duik ik straks wel even in bad.

Goedzo! even lekker voor jezelf zorgen. Geniet er van, neem je tijd.

Ik ben uit de kliniek ontslagen. Vind het fijn om weer thuis te zijn. Het was een goede overgang. Zo gaat het niet altijd. Maar het was ook een vrij rustige opname en heeft me goed gedaan. Ik ben zo blij dat ik weer bij de hond ben, heb net gelijk even met haar gewandeld.
Nu heb ik energie om wat huishoudelijke taken te doen. Het zal wel niet lang duren voordat ik weer een 'instortmoment' qua stemming/energie heb dus ik ga maar gauw aan de slag.

Mijn casemanager gaat met pensioen dus ik krijg een nieuwe. Ik heb haar al wel eens ontmoet maar kan me niet echt meer herinneren wat ik van haar vond. Nou ja, ik merk het wel.

quote:

Op dinsdag 24 maart 2020 13:30 schreef kuolema het volgende:
Ik ben uit de kliniek ontslagen. Vind het fijn om weer thuis te zijn. Het was een goede overgang. Zo gaat het niet altijd. Maar het was ook een vrij rustige opname en heeft me goed gedaan. Ik ben zo blij dat ik weer bij de hond ben, heb net gelijk even met haar gewandeld.
Nu heb ik energie om wat huishoudelijke taken te doen. Het zal wel niet lang duren voordat ik weer een 'instortmoment' qua stemming/energie heb dus ik ga maar gauw aan de slag.

Mijn casemanager gaat met pensioen dus ik krijg een nieuwe. Ik heb haar al wel eens ontmoet maar kan me niet echt meer herinneren wat ik van haar vond. Nou ja, ik merk het wel.

Goed om te lezen! Leuk dat je al even met de hond hebt gewandeld.

Zelf ben ik gisteren begonnen met sam-e, merk er nog niet zoveel van maar ben benieuwd of het effect zal hebben. Ik ben met een lage dosis begonnen 200mg. En ik probeer zelf gefermenteerde gemberdrank te maken. Als ik weer naar de supermarkt ga dan wil ik kefir proberen. Bacterien schijnen ook invloed te kunnen hebben op stemming, maar ik weet niet of dit bij iedereen zo is.

quote:

Op dinsdag 24 maart 2020 13:30 schreef kuolema het volgende:
Ik ben uit de kliniek ontslagen. Vind het fijn om weer thuis te zijn. Het was een goede overgang. Zo gaat het niet altijd. Maar het was ook een vrij rustige opname en heeft me goed gedaan. Ik ben zo blij dat ik weer bij de hond ben, heb net gelijk even met haar gewandeld.
Nu heb ik energie om wat huishoudelijke taken te doen. Het zal wel niet lang duren voordat ik weer een 'instortmoment' qua stemming/energie heb dus ik ga maar gauw aan de slag.

Mijn casemanager gaat met pensioen dus ik krijg een nieuwe. Ik heb haar al wel eens ontmoet maar kan me niet echt meer herinneren wat ik van haar vond. Nou ja, ik merk het wel.

Wat fijn! en spannend dat je een nieuwe casemanager gaat krijgen ik hoop dat het je gaat bevallen.. Probeer niet te negatief te denken. ik hoop zo voor je dat je geen instortmoment gaat krijgen!

Mijn behandeling bestaat sinds vorige week maandag uit 1 telefoontje per dag en wat online dingen die je kunt doen, ipv 5 dagen per week van 9 tot 14:00. Als ik weet dat dit tot later dan 6 april gaat duren, stop ik ermee.
A: hier heb ik gewoon niks aan.
B: Dit is een officiele behandeling en gaat af van mijn behandeltijd (12 weken). Waarschijnlijk gaan ze gewoon vol declareren bij de verzekering. Ben ik het niet mee eens.

Maar dan zou jehelemaal niks meer hebben... is dat raadzaam?

Ik denk dat het niet zo goed gaat, loop alweer 2 dagen te janken om alles.
En ik merk dat ik wel behoefte heb om van me af te schrijven, maar het daarna net zo hard weer wis...
Ik mis zo ontzettend tijd voor mijzelf... en vervolgens vind ik weer dat ik niet moet zeuren en ga maar weer door.

Hi

quote:

Op woensdag 25 maart 2020 19:42 schreef Nijna het volgende:
Ik denk dat het niet zo goed gaat, loop alweer 2 dagen te janken om alles.
En ik merk dat ik wel behoefte heb om van me af te schrijven, maar het daarna net zo hard weer wis...
Ik mis zo ontzettend tijd voor mijzelf... en vervolgens vind ik weer dat ik niet moet zeuren en ga maar weer door.

Je mag me pm-en hoor

quote:

Op woensdag 25 maart 2020 19:42 schreef Nijna het volgende:
Ik denk dat het niet zo goed gaat, loop alweer 2 dagen te janken om alles.
En ik merk dat ik wel behoefte heb om van me af te schrijven, maar het daarna net zo hard weer wis...
Ik mis zo ontzettend tijd voor mijzelf... en vervolgens vind ik weer dat ik niet moet zeuren en ga maar weer door.

Aah wat vervelend . gun jezelf wat tijd voor jezelf, dat is heel belangrijk, tenzij dit natuurlijk niet echt kan. Probeer dan van wat kleine momentjes te genieten (voor jezelf).

quote:

Op woensdag 25 maart 2020 19:55 schreef scrupuleus het volgende:

[..]

Hoe is het met jou?

quote:

Op woensdag 25 maart 2020 20:43 schreef Pizzapuntje het volgende:
Ik ben bang, bang voor mezelf. Nu Xanax gepakt, bed in, telefoon weg en ogen dicht. Morgen nieuwe dag.

Inderdaad morgen een nieuwe dag met weer nieuwe kansen. goed hoe je het oppakt !

Tering begleider speelt spelletjes, zijn alle mensen in deze provincie zo? Wat een kutleven moet je wel niet hebben om dit te doen. Ik ben wel eens vaker van dit soort mensen tegen gekomen en ik kwam er achter dat er toch mensen zijn die zich vervelen.

Ik ben echt bang voor deze mensen, de reden is omdat ze op elk klein dingetje gaan afzeiken of zodanig dingen zeggen die niet kloppen gewoon de boel gaslighten zoals mijn psychiater. Omdat ik zei dat ze er naast zat.

Ik ben echt bang. Deze mensen hebben het geluk dat je in Nederland leeft en niet zomaar een klap kan geven. Je weet natuurlijk op andere plekken van de wereld, dat je gewoon de lul bent natuurlijk.

quote:

Op woensdag 25 maart 2020 23:11 schreef SixSixOne het volgende:
Tering begleider speelt spelletjes, zijn alle mensen in deze provincie zo? Wat een kutleven moet je wel niet hebben om dit te doen. Ik ben wel eens vaker van dit soort mensen tegen gekomen en ik kwam er achter dat er toch mensen zijn die zich vervelen.

Ik ben echt bang voor deze mensen, de reden is omdat ze op elk klein dingetje gaan afzeiken of zodanig dingen zeggen die niet kloppen gewoon de boel gaslighten zoals mijn psychiater. Omdat ik zei dat ze er naast zat.

Ik ben echt bang. Deze mensen hebben het geluk dat je in Nederland leeft en niet zomaar een klap kan geven. Je weet natuurlijk op andere plekken van de wereld, dat je gewoon de lul bent natuurlijk.

Ik begrijp er helemaal niets van.

Begeleider voor wat?
Wat voor spelletjes?
Wat gaan die mensen doen, waar ben je nu precies bang voor? Wat gebeurt er als ze dingen zeggen die niet kloppen?
Bedoel je met je laatste alinea dat je 'die mensen' iets zou willen aandoen en dat zij geluk hebben? Dat zij buiten NL de lul zouden zijn? Of dat jij dat zou zijn?

Misschien bedoelt diegene dat er ipv een deugdelijk wetenschappelijk onderbouwd behandeltraject monopoly wordt gespeeld in een GGZ kliniek maar er wel wordt gedeclareerd alsof ze iets doen wat lijkt op een wetenschappelijk onderbouwd behandeltraject.. Of nouja ze passen vaak toch de resultaten van hun wetenschappelijke onderzoeken op de bezuinigingen aan was laatst in radar dus goed, iig dat ze doen alsof ze werk doen waarvoor hun opleiding ook echt nodig was geweest ipv iets wat elke altruistische halve zool in deze corona tijd ook gratis wil doen en wat op geen enkele manier een bijdrage levert aan het oplossen van een complex psychiatrisch probleem. En als SixSixOne er dan kritiek op levert dat het wordt geframed alsof die kritiek een onderdeel van de stoornis is. En diegene ze eigenlijk een klap wil geven maar dat nu eenmaal niet mag. Of zo. Maar dat is mijn eigen bevooroordeelde invulling ervan.

quote:

Op woensdag 25 maart 2020 23:11 schreef SixSixOne het volgende:
Tering begleider speelt spelletjes, zijn alle mensen in deze provincie zo? Wat een kutleven moet je wel niet hebben om dit te doen. Ik ben wel eens vaker van dit soort mensen tegen gekomen en ik kwam er achter dat er toch mensen zijn die zich vervelen.

Ik ben echt bang voor deze mensen, de reden is omdat ze op elk klein dingetje gaan afzeiken of zodanig dingen zeggen die niet kloppen gewoon de boel gaslighten zoals mijn psychiater. Omdat ik zei dat ze er naast zat.

Ik ben echt bang. Deze mensen hebben het geluk dat je in Nederland leeft en niet zomaar een klap kan geven. Je weet natuurlijk op andere plekken van de wereld, dat je gewoon de lul bent natuurlijk.

Context, ik mis het.

quote:

Op woensdag 25 maart 2020 23:11 schreef SixSixOne het volgende:
Tering begleider speelt spelletjes, zijn alle mensen in deze provincie zo? Wat een kutleven moet je wel niet hebben om dit te doen. Ik ben wel eens vaker van dit soort mensen tegen gekomen en ik kwam er achter dat er toch mensen zijn die zich vervelen.

Ik ben echt bang voor deze mensen, de reden is omdat ze op elk klein dingetje gaan afzeiken of zodanig dingen zeggen die niet kloppen gewoon de boel gaslighten zoals mijn psychiater. Omdat ik zei dat ze er naast zat.

Ik ben echt bang. Deze mensen hebben het geluk dat je in Nederland leeft en niet zomaar een klap kan geven. Je weet natuurlijk op andere plekken van de wereld, dat je gewoon de lul bent natuurlijk.

Ik snap niet helemaal wat je wilt zeggen eigenlijk...
Sterkte.

quote:

Op woensdag 25 maart 2020 15:55 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Maar dan zou jehelemaal niks meer hebben... is dat raadzaam?

Ik heb het gisteren in mijn online ¨dagboek¨ gezet, zo subtiel als een sloopkogel natuurlijk
Mijn behandelaar begon er over vandaag (daarom schrijf ik weinig erin, ik wil dat een dagboek voor mij is, niet voor andere...)
Het telefonisch contact, die minuten schrijven zij, dat gaat wel af van de behandeltijd, maar dat is logisch.
Hij gaat er echter van uit, dat geen invloed heeft op de 12 weken behandeling.
Ik snap zijn redenering: 12 weken * 5 dagen * 5 uur per dag = de behandelingstijd.

Gelukkig gaat hij het wel navragen. Want ik heb al genoeg debacles gehad afgelopen jaar.

quote:

Op woensdag 25 maart 2020 19:42 schreef Nijna het volgende:
Ik denk dat het niet zo goed gaat, loop alweer 2 dagen te janken om alles.
En ik merk dat ik wel behoefte heb om van me af te schrijven, maar het daarna net zo hard weer wis...
Ik mis zo ontzettend tijd voor mijzelf... en vervolgens vind ik weer dat ik niet moet zeuren en ga maar weer door.

Ik weet niet of het mogelijk is... Maar is het geen idee om een schrijfblok gewoon binnen handbereik te hebben?

quote:

Op donderdag 26 maart 2020 16:40 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Ik weet niet of het mogelijk is... Maar is het geen idee om een schrijfblok gewoon binnen handbereik te hebben?

En dan... ik schrijf vrij weinig moet ik zeggen. Vroeger heb ik heel wat dagboeken vol geschreven, maar het lijkt zo zinloos ofzo.

Maaaaar vandaag nog niet gehuild de dag is nog niet voorbij, maar ben al vanaf 7 uur op, dus best netjes. En een poging gedaan om bij school van de kids aan te geven dat mijn koek wat op begint te raken en ik niet kan toveren voor wat betreft het schoolwerk.
Misschien geeft dat wat lucht.

quote:

Op woensdag 25 maart 2020 20:43 schreef Pizzapuntje het volgende:
Ik ben bang, bang voor mezelf. Nu Xanax gepakt, bed in, telefoon weg en ogen dicht. Morgen nieuwe dag.

Is het goedgekomen?

quote:

Op donderdag 26 maart 2020 16:47 schreef Nijna het volgende:

[..]

En dan... ik schrijf vrij weinig moet ik zeggen. Vroeger heb ik heel wat dagboeken vol geschreven, maar het lijkt zo zinloos ofzo.

Maaaaar vandaag nog niet gehuild de dag is nog niet voorbij, maar ben al vanaf 7 uur op, dus best netjes. En een poging gedaan om bij school van de kids aan te geven dat mijn koek wat op begint te raken en ik niet kan toveren voor wat betreft het schoolwerk.
Misschien geeft dat wat lucht.

Dan schrijf je het gewoon je af. Gewoon, schrijven... En dan sla je de pagina om, en vraag je 1 van de kids: Huiswerkopdracht: maak hier een positieve tekening van wat er goed ging vandaag. (bijvoorbeeld.)
En kinderen zien dingen heel anders. Vooral de kleine positieve dingen!

Nog meer mensen die slapen als copingsstijl hebben?
Het is voor mij het niet-schadelijke alternatief voor andere dingen die ik doe om even te ontsnappen, niks te hoeven voelen als ik het niet meer kan verdragen. Helaas blijft het vaak bij wakker in bed liggen, hoe moe ik ook ben. En dat maakt het meestal alleen maar erger.
Maar vanmiddag zag ik ook even geen andere optie en ben ik wel in slaap gevallen.

Ik vraag me af of dit als goed/gezond wordt beschouwd. Want het is dus niet schadelijk. Maar het is wel een manier om het gevoel te ontwijken in plaats van te verdragen of er echt iets mee te doen. Dus ook soort van zwak of zo. Bovendien werkt het meestal niet. Want als je weer wakker wordt is de situatie nog hetzelfde/het gevoel weer aanwezig.
Nou ja, eigenlijk maakt het me niet zoveel uit, want als het even helpt, helpt het.

quote:

Op donderdag 26 maart 2020 17:20 schreef Pizzapuntje het volgende:

[..]

Yes, en eerlijk telefonisch met de psycholoog besproken dat het zo slecht ging dat ik dacht aan OD of automutilatie.

Het gaat gewoon niet goed, maar dat durf ik hulpverlening nooit helemaal eerlijk te vertellen omdat ik bang ben dat ze me dan opsluiten (dat is op m'n 13e gebeurd en was erg traumatisch, later is het nog eens bijna gebeurd, zo eng)

Nu voel ik me redelijk, net even in de zon liggen slapen, zo eten maken.

Wat fijn dat het nu redelijk met je gaat en fijn dat je effe hebt genoten van de zon!!

Wat heftig dat je zo een traumatische ervaring hebt gehad zeg.

ik heb zelf ook last van automutilatie. Het was deze week nog te laat.

quote:

Op donderdag 26 maart 2020 17:05 schreef kuolema het volgende:
Nog meer mensen die slapen als copingsstijl hebben?
Het is voor mij het niet-schadelijke alternatief voor andere dingen die ik doe om even te ontsnappen, niks te hoeven voelen als ik het niet meer kan verdragen. Helaas blijft het vaak bij wakker in bed liggen, hoe moe ik ook ben. En dat maakt het meestal alleen maar erger.
Maar vanmiddag zag ik ook even geen andere optie en ben ik wel in slaap gevallen.

Ik vraag me af of dit als goed/gezond wordt beschouwd. Want het is dus niet schadelijk. Maar het is wel een manier om het gevoel te ontwijken in plaats van te verdragen of er echt iets mee te doen. Dus ook soort van zwak of zo. Bovendien werkt het meestal niet. Want als je weer wakker wordt is de situatie nog hetzelfde/het gevoel weer aanwezig.
Nou ja, eigenlijk maakt het me niet zoveel uit, want als het even helpt, helpt het.

Jup. Als ik het ff echt niet meer zie zitten en geen gekke dingen wil doen, kan ik makkelijk om 18:30 naar bed gaan.
Ik slaap dan meestal een paar uur en ben daarna wakker... je slaapt de rest van de nacht verrot/bijna niet, maar ik blijf toch liggen. En uiteindelijk gaat het over.

Ik denk dat je je gevoel moet verdragen/er iets mee doen, moet doen op het moment dat het beter gaat. Daar zit geen wit/zwarte grens aan. Als gevoel je teveel wordt, moet je voor jezelf zorgen!

Mijn persoonlijk boeit het niet wat andere mensen erover denken. Als ik geen touw ophang, door even 2 uur te gaan slapen midden op de dag, dan moet dat maar. Ik denk dat op dat moment die keuze maken, om te gaan slapen, een goed teken is van herstel en zelfcontrole.

Dus zie het niet als zwakte, maar als vooruitgang. Je doet wat je in je oude situatie niet zou doen!

quote:

Op donderdag 26 maart 2020 17:20 schreef Pizzapuntje het volgende:

[..]

Yes, en eerlijk telefonisch met de psycholoog besproken dat het zo slecht ging dat ik dacht aan OD of automutilatie.

Het gaat gewoon niet goed, maar dat durf ik hulpverlening nooit helemaal eerlijk te vertellen omdat ik bang ben dat ze me dan opsluiten (dat is op m'n 13e gebeurd en was erg traumatisch, later is het nog eens bijna gebeurd, zo eng)

Nu voel ik me redelijk, net even in de zon liggen slapen, zo eten maken.

Op zo een jonge leeftijd is dat traumatisch idd lijkt me. Nooit meegemaakt, maar iemand in mijn groep in de kliniek wel. Als je hoort hoe dat gaat, schrik je gewoon.

Maar er zijn ook tussenoplossingen (naja, met alle corona-ellende, weet ik dat ook niet meer zeker...) Zoals vrijwillige opname op de PAAZ.

Goed om te lezen dat je je nu weer redelijk voelt! Eet smakelijk alvast!

Wel 1 vraag: kan het zijn dat je bang werd, voor het gevoel van bang zijn? (klinkt vaag, maar ik denk dat je me snapt..)

quote:

Op donderdag 26 maart 2020 17:26 schreef Mo0nlight het volgende:

[..]

Wat fijn dat het nu redelijk met je gaat en fijn dat je effe hebt genoten van de zon!!

Wat heftig dat je zo een traumatische ervaring hebt gehad zeg.

ik heb zelf ook last van automutilatie. Het was deze week nog te laat.

Automutilatie is echt zo kut

quote:

Op donderdag 26 maart 2020 17:37 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Automutilatie is echt zo kut

Ja. bij mij is het altijd zo dat ik hechtingen moet en dus naar de spoedpost of HA. Vreselijk om dan die dokters te woord te moeten staan...

quote:

Op maandag 23 maart 2020 01:19 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Bijna alle mannen wel maar sowieso meer de luidruchtige jongeren.
Ja precies, dat laatste merk ik ook. Ik kan mij dan niet echt goed meer op het gesprek concentreren omdat ik alleen maar bezug ven met wat die ander van mij denkt en of ik goed overkom. Heb jij dag ook of niet?

Ik denk ook de hele tijd aan hoe ik overkom maar dat staat los van de moeite met oogcontact. Het aankijken op zich is de verstorende factor.

quote:

[..]

Nee je hebt het heel goed verwoord. Op die manier kan het inderdaad wel kloppen ja. Ik haat dat ook. Het conformisme! Terwijl ik er zelf wss ook aan meedoe.
[..]

Lastig. Ik heb zelf dat ik niet wil dat de ander slecht over mij denkt en dat zie je ook in een uitdrukking.

Dat is voor mij dus niet de reden om het te vermijden.

quote:

[..]

Vervelend, doe je zelf ook veel parfum op? Of overstemd dat het niet?

Nee, want dan zou ik er continu last van hebben. Ik gebruik alleen deodorant. Crèmes en zo altijd parfumvrij.

quote:

[..]

Ja, is ook zo. Ik zal heus dingen hebben die anderen goed vinden. Maar heb weinig bereikt, ben nu werkloos. Ach het komt vanzelf wel. Kuchen en spugen doen wel heel veel. Negatieve dingen niet zo veel gelukkig idd. En mensen hebben ook snel wat te zeiken.

Ik zie echt nooit mensen spugen. Kuchen wel, maar dat gaat meestal onvrijwillig. Ik denk ook dat de kans groot is dat als jij andere mensen dat ziet doen, dat ze daar niet iets mee willen zeggen tegen jou.
Maar goed, ik ben zelf iemand die zich bedreigd voelt als mensen naar me kijken, als ze achter me lopen of dichterbij komen of als ze iets zeggen, wat dan ook, waar ik dan iets achter ga zoeken. Dus ik snap het wel.

Wanneer zou jij het gevoel hebben dat je wel genoeg hebt bereikt?

quote:

[..]

Waarom was de diagnose stellen voor ze dan wel makkelijk?

Ik weet niet of het makkelijk was. Mijn toenmalige psycholoog (die niet het onderzoek deed) zei alleen dat de psychologe die het onderzoek deed over het eerste gesprek had gerapporteerd dat ik een 'autistische indruk' maakte en de kans groot was dat er een diagnose zou komen. Ik heb er spijt van dat ik haar niet heb gevraagd wat ik dan precies deed dat ik die indruk gaf, want ik ben daar wel erg nieuwsgierig naar.

quote:

[..]

Ja, ik vind dat raar. Hoe moet jij het ook weten? Zij hebben die ASS diagnose gesteld. Waarom laten ze vervolgens al het andere aan jou zelf over? Maargoed, ik heb een afwijkende mening daarover.

Het idee van psychologische hulp is niet dat ze alles voor je oplossen, maar dat je leert dat zelf te doen.

quote:

Op zondag 22 maart 2020 18:32 schreef scrupuleus het volgende:
Die versimpeling is juist de verbondenheid die wij als sociale wezens nodig hebben.

Klopt, maar dat maakt het in mijn ogen nog niet goed.

quote:

Op dinsdag 24 maart 2020 14:56 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Goed om te lezen! Leuk dat je al even met de hond hebt gewandeld.

Zelf ben ik gisteren begonnen met sam-e, merk er nog niet zoveel van maar ben benieuwd of het effect zal hebben. Ik ben met een lage dosis begonnen 200mg. En ik probeer zelf gefermenteerde gemberdrank te maken. Als ik weer naar de supermarkt ga dan wil ik kefir proberen. Bacterien schijnen ook invloed te kunnen hebben op stemming, maar ik weet niet of dit bij iedereen zo is.

Ik moet even opzoeken wat sam-e is. Heb er nog nooit van gehoord.

quote:

Op woensdag 25 maart 2020 12:07 schreef Mo0nlight het volgende:

[..]

Wat fijn! en spannend dat je een nieuwe casemanager gaat krijgen ik hoop dat het je gaat bevallen.. Probeer niet te negatief te denken. ik hoop zo voor je dat je geen instortmoment gaat krijgen!

Dat instortmoment kwam wel, met 'niet lang' bedoelde ik ook maximaal een paar uur of zo . Maar ik heb toch het een en ander kunnen doen.

quote:

Op woensdag 25 maart 2020 19:42 schreef Nijna het volgende:
Ik denk dat het niet zo goed gaat, loop alweer 2 dagen te janken om alles.
En ik merk dat ik wel behoefte heb om van me af te schrijven, maar het daarna net zo hard weer wis...
Ik mis zo ontzettend tijd voor mijzelf... en vervolgens vind ik weer dat ik niet moet zeuren en ga maar weer door.

Het lijkt mij heel lastig om geen tijd voor jezelf te hebben. Dat is een van de vele redenen waarom het me beter lijkt dat ik nooit kinderen krijg.
Je zeurt niet. Het is gewoon lastig en dat mag je best aangeven.

Waarom heb je de neiging om dingen te wissen nadat je ze hebt opgeschreven?

quote:

Op donderdag 26 maart 2020 17:20 schreef Pizzapuntje het volgende:

[..]

Yes, en eerlijk telefonisch met de psycholoog besproken dat het zo slecht ging dat ik dacht aan OD of automutilatie.

Het gaat gewoon niet goed, maar dat durf ik hulpverlening nooit helemaal eerlijk te vertellen omdat ik bang ben dat ze me dan opsluiten (dat is op m'n 13e gebeurd en was erg traumatisch, later is het nog eens bijna gebeurd, zo eng)

Nu voel ik me redelijk, net even in de zon liggen slapen, zo eten maken.

Je hebt goed gehandeld. Daar mag je trots op zijn. Sterkte .

quote:

Op donderdag 26 maart 2020 17:38 schreef Mo0nlight het volgende:

[..]

Ja. bij mij is het altijd zo dat ik hechtingen moet en dus naar de spoedpost of HA. Vreselijk om dan die dokters te woord te moeten staan...

Zo erg nooit gedaan, ik heb wel veel witte strepen op mijn onderarmen. Maar ik heb biologie gestudeerd, dus ik speel vals.
Klinkt misschien dom, maar is het dan niet eerder een zelfmoordpoging dan automutilatie, als het zo ver gaat? (DM staat open, voordat de blauwe brigade gaat ingrijpen hier..)

quote:

Op donderdag 26 maart 2020 17:40 schreef kuolema het volgende:

[..]

Ik denk ook de hele tijd aan hoe ik overkom maar dat staat los van de moeite met oogcontact. Het aankijken op zich is de verstorende factor.
[..]

Dat is voor mij dus niet de reden om het te vermijden.
[..]

Nee, want dan zou ik er continu last van hebben. Ik gebruik alleen deodorant. Crèmes en zo altijd parfumvrij.
[..]

Ik zie echt nooit mensen spugen. Kuchen wel, maar dat gaat meestal onvrijwillig. Ik denk ook dat de kans groot is dat als jij andere mensen dat ziet doen, dat ze daar niet iets mee willen zeggen tegen jou.
Maar goed, ik ben zelf iemand die zich bedreigd voelt als mensen naar me kijken, als ze achter me lopen of dichterbij komen of als ze iets zeggen, wat dan ook, waar ik dan iets achter ga zoeken. Dus ik snap het wel.

Wanneer zou jij het gevoel hebben dat je wel genoeg hebt bereikt?
[..]

Ik weet niet of het makkelijk was. Mijn toenmalige psycholoog (die niet het onderzoek deed) zei alleen dat de psychologe die het onderzoek deed over het eerste gesprek had gerapporteerd dat ik een 'autistische indruk' maakte en de kans groot was dat er een diagnose zou komen. Ik heb er spijt van dat ik haar niet heb gevraagd wat ik dan precies deed dat ik die indruk gaf, want ik ben daar wel erg nieuwsgierig naar.
[..]

Het idee van psychologische hulp is niet dat ze alles voor je oplossen, maar dat je leert dat zelf te doen.
[..]

Klopt, maar dat maakt het in mijn ogen nog niet goed.
[..]

Ik moet even opzoeken wat sam-e is. Heb er nog nooit van gehoord.
[..]

Dat instortmoment kwam wel, met 'niet lang' bedoelde ik ook maximaal een paar uur of zo . Maar ik heb toch het een en ander kunnen doen.
[..]

Het lijkt mij heel lastig om geen tijd voor jezelf te hebben. Dat is een van de vele redenen waarom het me beter lijkt dat ik nooit kinderen krijg.
Je zeurt niet.
[..]

Je hebt goed gehandeld. Daar mag je trots op zijn. Sterkte .

Aah. Wat rot dat het toch gekomen is.. Hoe gaat het nu dan?

quote:

Op donderdag 26 maart 2020 17:42 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Zo erg nooit gedaan, ik heb wel veel witte strepen op mijn onderarmen. Maar ik heb biologie gestudeerd, dus ik speel vals.
Klinkt misschien dom, maar is het dan niet eerder een zelfmoordpoging dan automutilatie, als het zo ver gaat? (DM staat open, voordat de blauwe brigade gaat ingrijpen hier..)

Nee. bij mij is automutilatie een verslaving. en doordat het al zo lang zo is, is het steeds erger geworden. Zo erg dat ik hechtingen moet, en daar deal ik nog steeds mee. heb wel eens een TS gedaan maar dan op ander manieren.

quote:

Op donderdag 26 maart 2020 17:42 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Zo erg nooit gedaan, ik heb wel veel witte strepen op mijn onderarmen. Maar ik heb biologie gestudeerd, dus ik speel vals.
Klinkt misschien dom, maar is het dan niet eerder een zelfmoordpoging dan automutilatie, als het zo ver gaat? (DM staat open, voordat de blauwe brigade gaat ingrijpen hier..)

Zo makkelijk ga je niet dood hoor.

quote:

Op donderdag 26 maart 2020 17:43 schreef Mo0nlight het volgende:

[..]

Aah. Wat rot dat het toch gekomen is.. Hoe gaat het nu dan?
[..]

Nee. bij mij is automutilatie een verslaving. en doordat het al zo lang zo is, is het steeds erger geworden. Zo erg dat ik hechtingen moet, en daar deal ik nog steeds mee. heb wel eens een TS gedaan maar dan op ander manieren.

Ik ga wrs heel dom klinken, maar, mij heeft het wel eens geholpen om het met een stift te doen.
Het voelt niet hetzelfde, dat snap ik.. Maar het geeft wel ergens hetzelfde gevoel... En als je een zwarte marker gebruikt, zie je dat ook nog 5 dagen..

quote:

Op donderdag 26 maart 2020 17:44 schreef kuolema het volgende:

[..]

Zo makkelijk ga je niet dood hoor.

Mwoa, maar het daar over hebben, mag zeker niet

quote:

Op donderdag 26 maart 2020 17:47 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Ik ga wrs heel dom klinken, maar, mij heeft het wel eens geholpen om het met een stift te doen.
Het voelt niet hetzelfde, dat snap ik.. Maar het geeft wel ergens hetzelfde gevoel... En als je een zwarte marker gebruikt, zie je dat ook nog 5 dagen..

Heb ik eigenlijk nog nooit geprobeerd. heb wel eens met een elastiekje geprobeerd. en je klinkt niet dom.

Sorry als ik iemand getriggerd heb.

quote:

Op donderdag 26 maart 2020 17:49 schreef Mo0nlight het volgende:

[..]

Heb ik eigenlijk nog nooit geprobeerd. heb wel eens met een elastiekje geprobeerd. en je klinkt niet dom.

doosje zwarte markers kopen dan! Ik heb ook wel eens op zo een moment met een marker de tattoo die ik zou willen getekend...
Zoals prikkeldraad om mijn pols. Zo voelde ik me...
Misschien helpt het!

quote:

Op donderdag 26 maart 2020 17:47 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Ik ga wrs heel dom klinken, maar, mij heeft het wel eens geholpen om het met een stift te doen.
Het voelt niet hetzelfde, dat snap ik.. Maar het geeft wel ergens hetzelfde gevoel... En als je een zwarte marker gebruikt, zie je dat ook nog 5 dagen..

IJsblokjes tegen je huid houden wordt vaak aangeraden.

quote:

Op donderdag 26 maart 2020 18:26 schreef kuolema het volgende:

[..]

IJsblokjes tegen je huid houden wordt vaak aangeraden.

Klopt, al ben ik daar geen voorstander van. Je verdooft de huid.
En, als ik het deed, was het achter de pc/laptop... En ijs smelt en zo, 1 grote kliederboel.

Maar, als het kan helpen: zeker proberen!

quote:

Op donderdag 26 maart 2020 18:28 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Klopt, al ben ik daar geen voorstander van. Je verdooft de huid.
En, als ik het deed, was het achter de pc/laptop... En ijs smelt en zo, 1 grote kliederboel.

Maar, als het kan helpen: zeker proberen!

Tja, als je goed in jezelf snijdt wordt het ook een grote kliederboel.

quote:

Op donderdag 26 maart 2020 18:30 schreef kuolema het volgende:

[..]

Tja, als je goed in jezelf snijdt wordt het ook een grote kliederboel.

Daar kan ik niks tegenin brengen.

Een dikke knuffel voor ieder die m kan gebruiken.

Het 24/7 met de kids zijn valt me flink tegen, gelukkig heb ik een tuin waarin ze kunnen spelen. Net na het eten een stukje de polder in gegaan, ondergaande zon en ruimte♡ was heerlijk.

quote:

Op donderdag 26 maart 2020 16:52 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Dan schrijf je het gewoon je af. Gewoon, schrijven... En dan sla je de pagina om, en vraag je 1 van de kids: Huiswerkopdracht: maak hier een positieve tekening van wat er goed ging vandaag. (bijvoorbeeld.)
En kinderen zien dingen heel anders. Vooral de kleine positieve dingen!

Misschien toch maar weer eens proberen inderdaad, tnx voor de tip.

quote:

Op donderdag 26 maart 2020 17:05 schreef kuolema het volgende:
Nog meer mensen die slapen als copingsstijl hebben?
Het is voor mij het niet-schadelijke alternatief voor andere dingen die ik doe om even te ontsnappen, niks te hoeven voelen als ik het niet meer kan verdragen. Helaas blijft het vaak bij wakker in bed liggen, hoe moe ik ook ben. En dat maakt het meestal alleen maar erger.
Maar vanmiddag zag ik ook even geen andere optie en ben ik wel in slaap gevallen.

Ik vraag me af of dit als goed/gezond wordt beschouwd. Want het is dus niet schadelijk. Maar het is wel een manier om het gevoel te ontwijken in plaats van te verdragen of er echt iets mee te doen. Dus ook soort van zwak of zo. Bovendien werkt het meestal niet. Want als je weer wakker wordt is de situatie nog hetzelfde/het gevoel weer aanwezig.
Nou ja, eigenlijk maakt het me niet zoveel uit, want als het even helpt, helpt het.

Niet direct schadelijk, maar je gooit er wel je hele dag en nacht ritme mee overhoop als je pech hebt. Maar wel een begrijpelijke "oplossing".
Maar wat je zegt, als je wakker wordt is de situatie nog steeds hetzelfde, dus feitelijk lost het niet iets op.

Maar soms is de tijd doorkomen eerst het doel. Zwak vind ik het niet persé, als alternatief voor schadelijker vind ik het eerder verstandig.
Misschien wel iets om te bespreken met behandelaar/begeleiding om te kijken of er ook andere manieren zijn?
Sterkte

Ik doe wel eens 's middags een powernap (maximaal een half uur), niet zozeer om te vluchten, meer om bij te tanken. Maar daarna lukt het vaak wel weer beter om de rest van de dag aan te kunnen.
Vanmiddag waren de kinderen buiten, heb ik met mijn ogen dicht tv liggen luisteren.

quote:

Op donderdag 26 maart 2020 17:20 schreef Pizzapuntje het volgende:

[..]

Yes, en eerlijk telefonisch met de psycholoog besproken dat het zo slecht ging dat ik dacht aan OD of automutilatie.

Het gaat gewoon niet goed, maar dat durf ik hulpverlening nooit helemaal eerlijk te vertellen omdat ik bang ben dat ze me dan opsluiten (dat is op m'n 13e gebeurd en was erg traumatisch, later is het nog eens bijna gebeurd, zo eng)

Nu voel ik me redelijk, net even in de zon liggen slapen, zo eten maken.

Goed dat je open bent geweest! Hopelijk geeft dat weer een beetje lucht

quote:

Op donderdag 26 maart 2020 17:40 schreef kuolema het volgende:

Het lijkt mij heel lastig om geen tijd voor jezelf te hebben. Dat is een van de vele redenen waarom het me beter lijkt dat ik nooit kinderen krijg.
Je zeurt niet. Het is gewoon lastig en dat mag je best aangeven.

Waarom heb je de neiging om dingen te wissen nadat je ze hebt opgeschreven?

Ze voegen echt wel wat toe en ze zijn best goed gelukt (al zeg ik het zelf) . Maar ik vind het wel behoorlijk zwaar, ook omdat ik het gevoel heb te falen als moeder.
Aan de andere kant, ze zijn al 10 en 12 en ze doen het nog steeds, dus ik zal toch ergens iets wel goed doen.
Maar het gevoel te kort te schieten en niet de moeder te kunnen zijn die ik heel graag zou willen zijn, zoals ik het me vroeger had voorgesteld, dat vind ik wel verdrietig.
Ik heb wel de neiging om te lat hoog te leggen, zal ik qua moederschap ook wel doen.

Waarom ik de neiging heb om dingen te wissen is vooral als ik me rot voel en dan het gevoel dat dat er niet mag zijn. Dat ik er niet mag zijn met mijn "gezeur".
Het gaat vandaag beter en dan heb ik die neiging minder.

quote:

Op donderdag 26 maart 2020 17:47 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Ik ga wrs heel dom klinken, maar, mij heeft het wel eens geholpen om het met een stift te doen.
Het voelt niet hetzelfde, dat snap ik.. Maar het geeft wel ergens hetzelfde gevoel... En als je een zwarte marker gebruikt, zie je dat ook nog 5 dagen..

Al heel lang (jaren) niet gedaan, wel de drang soms, als ik me echt slecht voel.
Maar een marker heeft voor mij niet datzelfde effect.

quote:

Op donderdag 26 maart 2020 18:33 schreef Pizzapuntje het volgende:
Thanks voor jullie reacties, zit op telefoon dus even zo ipv alles, quoten.

De keren dat ik open kaart heb gespeeld dat het zo slecht ging ben ik dus op de gesloten afdeling beland, dat vond jeugdzorg nodig, daarna nog 6 maanden open afdeling geweest maar heel die periode heb ik als traumatisch ervaren. Mijn behandelaren van nu vinden dat ik er eigenlijk emdr voor nodig heb, maar dat kan ik nog niet aan.

En toen het dus nog eens slecht ging en ik dat eerlijk besprak met de psychiater heb ik daar 5 uur gezeten omdat zij dreigde met een RM, uiteindelijk mocht ik toch naar huis. Dat heeft mij heel bang gemaakt. Dat zodra ik eerlijk zeg dat het niet goed gaat, ze me meteen gaan opnemen, terwijl dat misschien niet eens nodig is.

Mijn automutilatie gaat ook dusdanig ver dat het vrijwel altijd gehecht moet worden helaas.

Slapen is voor mij een goede oplossing, ofja, het helpt meestal in de zin dat ik niks schadelijks doe, de oorzaak waarom ik me dan zo slecht voelde is dan natuurlijk niet weg.

Het is zo vreemd, want vandaag voel ik me vrij oké, maarja dat had ik gister ook, en ineens slaat het om. Morgen heb ik een telefonische afspraak met de psychiater, op aanraden van de psycholoog, niet m'n eigen psychiater dus ik ben wel wat op m'n hoede.

Fijn dat je je vandaag vrij ok voelt! Succes met je afspraak morgen. Het op je hoede zijn kan ik wel begrijpen met de ervaringen die je hebt gehad. Pas goed op jezelf!

quote:

Op donderdag 26 maart 2020 18:15 schreef Burner82 het volgende:

[..]

doosje zwarte markers kopen dan! Ik heb ook wel eens op zo een moment met een marker de tattoo die ik zou willen getekend...
Zoals prikkeldraad om mijn pols. Zo voelde ik me...
Misschien helpt het!

Goed idee .

quote:

Op donderdag 26 maart 2020 18:26 schreef kuolema het volgende:

[..]

IJsblokjes tegen je huid houden wordt vaak aangeraden.

Ook wel eens gedaan!

quote:

Op donderdag 26 maart 2020 18:44 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Een dikke knuffel voor ieder die m kan gebruiken.

Het 24/7 met de kids zijn valt me flink tegen, gelukkig heb ik een tuin waarin ze kunnen spelen. Net na het eten een stukje de polder in gegaan, ondergaande zon en ruimte♡ was heerlijk.

Aah dat is wel heerlijk ! Fijn!

quote:

Op donderdag 26 maart 2020 18:33 schreef Pizzapuntje het volgende:
Thanks voor jullie reacties, zit op telefoon dus even zo ipv alles, quoten.

De keren dat ik open kaart heb gespeeld dat het zo slecht ging ben ik dus op de gesloten afdeling beland, dat vond jeugdzorg nodig, daarna nog 6 maanden open afdeling geweest maar heel die periode heb ik als traumatisch ervaren. Mijn behandelaren van nu vinden dat ik er eigenlijk emdr voor nodig heb, maar dat kan ik nog niet aan.

En toen het dus nog eens slecht ging en ik dat eerlijk besprak met de psychiater heb ik daar 5 uur gezeten omdat zij dreigde met een RM, uiteindelijk mocht ik toch naar huis. Dat heeft mij heel bang gemaakt. Dat zodra ik eerlijk zeg dat het niet goed gaat, ze me meteen gaan opnemen, terwijl dat misschien niet eens nodig is.

Mijn automutilatie gaat ook dusdanig ver dat het vrijwel altijd gehecht moet worden helaas.

Slapen is voor mij een goede oplossing, ofja, het helpt meestal in de zin dat ik niks schadelijks doe, de oorzaak waarom ik me dan zo slecht voelde is dan natuurlijk niet weg.

Het is zo vreemd, want vandaag voel ik me vrij oké, maarja dat had ik gister ook, en ineens slaat het om. Morgen heb ik een telefonische afspraak met de psychiater, op aanraden van de psycholoog, niet m'n eigen psychiater dus ik ben wel wat op m'n hoede.

Wauw wat een moeilijke tijd lijkt me. Ook vervelend van je automutilatie .

[ Bericht 1% gewijzigd door M_0_0_N op 26-03-2020 20:13:53 ]

quote:

Op donderdag 26 maart 2020 17:38 schreef Mo0nlight het volgende:
Ja. bij mij is het altijd zo dat ik hechtingen moet en dus naar de spoedpost of HA. Vreselijk om dan die dokters te woord te moeten staan...

Afschuwelijk. Naar voor je. Je schaamt je echt kapot ja. Als ze aardig zijn is dat beter dan dat ze boos worden maar ergens maakt dat het juist erger omdat je dan het idee krijgt dat je een aardige behandeling niet verdient, omdat het immers je eigen schuld is. En dan die ziekenhuisrekening... Geen idee of jij dat steeds moet betalen. Maar dan gaat je geld er wel hard doorheen. Voor mij was het maar een ongelukje, ik word misselijk van bijv filmpjes ***zieke klotesites gemaakt door psychopaten** waarin meiden soms zelfs bijna in hun organen steken, het lijkt de nieuwste saw wel. Toch snap ik je ergens wel, het kan een ontsnapping zijn. Maar is het dat ook waard en kun je die echt helemaal niet op andere manieren krijgen?

quote:

Op donderdag 26 maart 2020 18:33 schreef Pizzapuntje het volgende:
Thanks voor jullie reacties, zit op telefoon dus even zo ipv alles, quoten.

De keren dat ik open kaart heb gespeeld dat het zo slecht ging ben ik dus op de gesloten afdeling beland, dat vond jeugdzorg nodig, daarna nog 6 maanden open afdeling geweest maar heel die periode heb ik als traumatisch ervaren. Mijn behandelaren van nu vinden dat ik er eigenlijk emdr voor nodig heb, maar dat kan ik nog niet aan.

En toen het dus nog eens slecht ging en ik dat eerlijk besprak met de psychiater heb ik daar 5 uur gezeten omdat zij dreigde met een RM, uiteindelijk mocht ik toch naar huis. Dat heeft mij heel bang gemaakt. Dat zodra ik eerlijk zeg dat het niet goed gaat, ze me meteen gaan opnemen, terwijl dat misschien niet eens nodig is.

Mijn automutilatie gaat ook dusdanig ver dat het vrijwel altijd gehecht moet worden helaas.

Slapen is voor mij een goede oplossing, ofja, het helpt meestal in de zin dat ik niks schadelijks doe, de oorzaak waarom ik me dan zo slecht voelde is dan natuurlijk niet weg.

Het is zo vreemd, want vandaag voel ik me vrij oké, maarja dat had ik gister ook, en ineens slaat het om. Morgen heb ik een telefonische afspraak met de psychiater, op aanraden van de psycholoog, niet m'n eigen psychiater dus ik ben wel wat op m'n hoede.

Jeetje, ook voor jou echt naar joh. Wel slecht dat de enige keuzes opnemen of niks lijken te zijn. En dat als ze je niet stabiel genoeg vinden voor EMDR het alternatief dan maar gewoon niks is blijkbaar? Ik heb vaak het idee dat ze nog in de prehistorie zitten qua efficientie, vooruitgang enz. Maar ja, dat komt allemaal door de verzekeringen en de bezuinigingen van de politiek zegt men en ik heb er geen verstand van, dus tja dat neem ik dan maar aan he! valt volgens mij helemaal niets aan te doen als leek, zelfse geval als met dodelijk aflopende misdiagnosen door huisartsen. MIND belt mij wel af en toe op of ik lid wil worden om te doneren maar ik heb zelf al geen rooie cent. En die acties... Ik heb niet het idee dat die helpen.. Maar misschien ben ik te ongeduldig daarvoor en heeft het wel zin. Want ze doen best goede dingen soms.

quote:

Op donderdag 26 maart 2020 17:40 schreef kuolema het volgende:
Ik denk ook de hele tijd aan hoe ik overkom maar dat staat los van de moeite met oogcontact. Het aankijken op zich is de verstorende factor.

Ja dat herken ik. Ik had een keer magnesium genomen van pharmanord. Tot mijn grote verbazing keek ik ineens mensen aan! Ik ging natuurlijk vaker magnesium nemen en dacht de oplossing te hebben gevonden, maar daarna was dat effect nooit meer teruggekomen. Echt zo raar
En hetzelfde effect had ik bij cinnarizine of cetrizine ofzo, 1 daarvan is ook een soort piperzine medicijn wat ook dopamine beinvloed, misschien dat dit de reden was dat ik me daardoor ineens sociaal zelfverzekerder voelde.
En ik heb dar ook een keer gehad bij gewoon veel cacaopoeder door mijn ontbijt te doen.
Ik baal daarvan, want al die dingen werkten dus maar 1x en daarna niet meer. En dan denk je al gauw placebo effect, dat kan natuurlijk, maar het was zo anders als normaal... Het verschil was daarvoor eigelijk te groot.. Ik voelde me "genezen"... Maar dat was dus niet zo.
Testosteron schijnt ook te helpen hiervoor, maar ik wil daar niet echt mee experimenteren tenzij echt niks ander helpt, risico op permanente veranderingen is aanwezig.

quote:

Dat is voor mij dus niet de reden om het te vermijden.

Tja, het maakt ook weinig uit als dat wel de reden was geweest. Je gedachten daar heb je vaak ook weinig controle iver.

quote:

Nee, want dan zou ik er continu last van hebben. Ik gebruik alleen deodorant. Crèmes en zo altijd parfumvrij.

Oke, vervelend. Belemmert het je veel in de zin dat je erdoor afgeleid wordt in het dagelijks leven of valt het wel mee?

quote:

Ik zie echt nooit mensen spugen. Kuchen wel, maar dat gaat meestal onvrijwillig. Ik denk ook dat de kans groot is dat als jij andere mensen dat ziet doen, dat ze daar niet iets mee willen zeggen tegen jou.
Maar goed, ik ben zelf iemand die zich bedreigd voelt als mensen naar me kijken, als ze achter me lopen of dichterbij komen of als ze iets zeggen, wat dan ook, waar ik dan iets achter ga zoeken. Dus ik snap het wel.

Wanneer zou jij het gevoel hebben dat je wel genoeg hebt bereikt?

Zal wel komen omdat ik in de stad woon dan. Ja, ik kan me gewoon niet voorstellen dat mensen zoveel slijm in hun keel kunnen hebben en dan ook nog alleen als er anderen langslopen, maar wie weet zijn het gewoon allemaal rokers met een soort bronchitis of zo.
Dat mensen echt specifiek naar je kijken, je achtervolgen en dichtbij komen of iets zeggen heb ik dan weer nog nooit of bijna nooit meegemaakt. Gebeurt dat vaak? Woon je in een gevaarlijke buurt en hebben anderen die je kent er ook last van?Wat zeggen ze dan? Of zit het deels ook in je hoofd dat ze eigenlijk gewoon met andere dingen bezig zijn? Of is dat ook zo'n geval van dat je je er slecht bij voelt maar geen duidelijke reden erbij hebt waarom?
Nou ik zou pas vinden dat ik wat had bereikt als ik geen kluizenaar meer was en normaal met anderen om kon gaan, werk had waarvoor ik wel talent heb ipv dat ik zelfs voor het ongeschoold laagbetaald werk altijd al overal 1 van de slechtst presterende ben ook als ik mijn best doe en dat ik meer durf dan niks. Maar ja. Ach, dat kun je wel proberen maar resultaat toch niet afdwingen. Het leven loopt zoals het moet lopen.

quote:

Ik weet niet of het makkelijk was. Mijn toenmalige psycholoog (die niet het onderzoek deed) zei alleen dat de psychologe die het onderzoek deed over het eerste gesprek had gerapporteerd dat ik een 'autistische indruk' maakte en de kans groot was dat er een diagnose zou komen. Ik heb er spijt van dat ik haar niet heb gevraagd wat ik dan precies deed dat ik die indruk gaf, want ik ben daar wel erg nieuwsgierig naar.

Ik denk omdat je haar niet aankeek, en verder niks. Maar ik kan er naastzitten. Staat dat niet gewoon in je dossier? Anders vind ik het wel erg slordig/onvolledig. Heb je een kopie van de notitie van dat intakegesprek? Of is het zo lang geleden dat je geen kopie van dat dossier meer kunt aanvragen?

quote:

Het idee van psychologische hulp is niet dat ze alles voor je oplossen, maar dat je leert dat zelf te doen.

Ja, maar je komt omdat je het niet zelf kunt oplossen, anders had je het vanuit jezelf wel opgelost met behulp van psychologische zelfhulpboeken. Ja sorry dat ik zo cynisch hier tegenaan kijk en ik snap ook wel dat gewoon begeleiding ook heel waardevol kan zijn maar voor begripvolle coaching/begeleiding is geen opleiding benodigd. Kijk naar vrijwilligers. Dus als iemand een jarenlange opleiding heeft gevolgd waar een bepaalde status van expert en een bijbehorend salaris uit voort zijn gekomen vind ik dat diegene meer moet doen dan zeggen "doe het zelf maar" aan de hand van wat algemene protocollen. Maar goed, ik weet niet hoe dat bij jou gaat/is gegaan. Hoe theoretisch diepgaand of gedetailleerd de informatie en technieken waren die ze je hebben geleerd.

quote:

Ik moet even opzoeken wat sam-e is. Heb er nog nooit van gehoord.

Sam-e is s-adenosylmethionine, en sommige mensen hebben er baat bij.
Onze bibliotheek heeft alleen vrij algemene boeken over biochemie en ik heb er jammergenoeg weinig van begrepen/onthouden. Veel mensen op internet hebben echter baat bij sam-e, ze zeggen dat ze soms na 5 of 10 dagen al hypomanisch ervan werden (lijkt mij iig beter dan depressief zijn). Tot nu toe merk ik er helemaal niks van op misschien iets meer energie en wat kleuren op de muur na, maar ik neem ook maar 200mg en sommigen nemen wel 1600 mg, al is dat denk ik eigenlijk teveel. Dus ik moet het nog even aanzien en anders verhoog ik de dosis naar 400mg.

quote:

Het lijkt mij heel lastig om geen tijd voor jezelf te hebben. Dat is een van de vele redenen waarom het me beter lijkt dat ik nooit kinderen krijg.
Je zeurt niet. Het is gewoon lastig en dat mag je best aangeven.

Waarom heb je de neiging om dingen te wissen nadat je ze hebt opgeschreven?

Ja, ben het hiermee eens. Kinderen opvoeden lijkt me een hele opoffering. Natuurlijk krijg je er ook wat voor terug maar het is denk ik gewoon hard werken.

quote:

Op donderdag 26 maart 2020 17:44 schreef kuolema het volgende:
Zo makkelijk ga je niet dood hoor.

Nee maar het lijkt mij ook geen science fiction bij iemand die er verslaafd aan is en regelmatig gehechr moet worden. Je kunt uitschieten, organen raken, per ongeluk doodbloeden dat is toch gewoon mogelijk? Vooral als het steeds erger wordt omdat het mss steeds minder voldoening geeft

[ Bericht 2% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 27-03-2020 17:50:07 ]

quote:

Op vrijdag 27 maart 2020 02:08 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Afschuwelijk. Naar voor je. Je schaamt je echt kapot ja. Als ze aardig zijn is dat beter dan dat ze boos worden maar ergens maakt dat het juist erger omdat je dan het idee krijgt dat je een aardige behandeling niet verdient, omdat het immers je eigen schuld is. En dan die ziekenhuisrekening... Geen idee of jij dat steeds moet betalen. Maar dan gaat je geld er wel hard doorheen. Voor mij was het maar een ongelukje, ik word misselijk van bijv filmpjes op bestgore of weet ik hoe die klotesite heet waarin meiden soms zelfs bijna in hun organen steken, het lijkt de nieuwste saw wel. Toch snap ik je ergens wel, het kan een ontsnapping zijn. Maar is het dat ook waard en kun je die echt helemaal niet op andere manieren krijgen?
[..]

Jeetje, ook voor jou echt naar joh. Wel slecht dat de enige keuzes opnemen of niks lijken te zijn. En dat als ze je niet stabiel genoeg vinden voor EMDR het alternatief dan maar gewoon niks is blijkbaar? Ik heb vaak het idee dat ze nog in de prehistorie zitten qua efficientie, vooruitgang enz. Maar ja, dat komt allemaal door de verzekeringen en de bezuinigingen van de politiek zegt men en ik heb er geen verstand van, dus tja dat neem ik dan maar aan he! valt volgens mij helemaal niets aan te doen als leek, zelfse geval als met dodelijk aflopende misdiagnosen door huisartsen. MIND belt mij wel af en toe op of ik lid wil worden om te doneren maar ik heb zelf al geen rooie cent. En die acties... Ik heb niet het idee dat die helpen.. Maar misschien ben ik te ongeduldig daarvoor en heeft het wel zin. Want ze doen best goede dingen soms.
[..]

Ja dat herken ik. Ik had een keer magnesium genomen van pharmanord. Tot mijn grote verbazing keek ik ineens mensen aan! Ik ging natuurlijk vaker magnesium nemen en dacht de oplossing te hebben gevonden, maar daarna was dat effect nooit meer teruggekomen. Echt zo raar
En hetzelfde effect had ik bij cinnarizine of cetrizine ofzo, 1 daarvan is ook een soort piperzine medicijn wat ook dopamine beinvloed, misschien dat dit de reden was dat ik me daardoor ineens sociaal zelfverzekerder voelde.
En ik heb dar ook een keer gehad bij gewoon veel cacaopoeder door mijn ontbijt te doen.
Ik baal daarvan, want al die dingen werkten dus maar 1x en daarna niet meer. En dan denk je al gauw placebo effect, dat kan natuurlijk, maar het was zo anders als normaal... Het verschil was daarvoor eigelijk te groot.. Ik voelde me "genezen"... Maar dat was dus niet zo.
Testosteron schijnt ook te helpen hiervoor, maar ik wil daar niet echt mee experimenteren tenzij echt niks ander helpt, risico op permanente veranderingen is aanwezig.
[..]

Tja, het maakt ook weinig uit als dat wel de reden was geweest. Je gedachten daar heb je vaak ook weinig controle iver.
[..]

Oke, vervelend. Belemmert het je veel in de zin dat je erdoor afgeleid wordt in het dagelijks leven of valt het wel mee?
[..]

Zal wel komen omdat ik in de stad woon dan. Ja, ik kan me gewoon niet voorstellen dat mensen zoveel slijm in hun keel kunnen hebben en dan ook nog alleen als er anderen langslopen, maar wie weet zijn het gewoon allemaal rokers met een soort bronchitis of zo.
Dat mensen echt specifiek naar je kijken, je achtervolgen en dichtbij komen of iets zeggen heb ik dan weer nog nooit of bijna nooit meegemaakt. Gebeurt dat vaak? Woon je in een gevaarlijke buurt en hebben anderen die je kent er ook last van?Wat zeggen ze dan? Of zit het deels ook in je hoofd dat ze eigenlijk gewoon met andere dingen bezig zijn? Of is dat ook zo'n geval van dat je je er slecht bij voelt maar geen duidelijke reden erbij hebt waarom?
Nou ik zou pas vinden dat ik wat had bereikt als ik geen kluizenaar meer was en normaal met anderen om kon gaan, werk had waarvoor ik wel talent heb ipv dat ik zelfs voor het ongeschoold laagbetaald werk altijd al overal 1 van de slechtst presterende ben ook als ik mijn best doe en dat ik meer durf dan niks. Maar ja. Ach, dat kun je wel proberen maar resultaat toch niet afdwingen. Het leven loopt zoals het moet lopen.
[..]

Ik denk omdat je haar niet aankeek, en verder niks. Maar ik kan er naastzitten. Staat dat niet gewoon in je dossier? Anders vind ik het wel erg slordig/onvolledig. Heb je een kopie van de notitie van dat intakegesprek? Of is het zo lang geleden dat je geen kopie van dat dossier meer kunt aanvragen?
[..]

Ja, maar je komt omdat je het niet zelf kunt oplossen, anders had je het vanuit jezelf wel opgelost met behulp van psychologische zelfhulpboeken. Ja sorry dat ik zo cynisch hier tegenaan kijk en ik snap ook wel dat gewoon begeleiding ook heel waardevol kan zijn maar voor begripvolle coaching/begeleiding is geen opleiding benodigd. Kijk naar vrijwilligers. Dus als iemand een jarenlange opleiding heeft gevolgd waar een bepaalde status van expert en een bijbehorend salaris uit voort zijn gekomen vind ik dat diegene meer moet doen dan zeggen "doe het zelf maar" aan de hand van wat algemene protocollen. Maar goed, ik weet niet hoe dat bij jou gaat/is gegaan. Hoe theoretisch diepgaand of gedetailleerd de informatie en technieken waren die ze je hebben geleerd.
[..]

Sam-e is s-adenosylmethionine, en sommige mensen hebben er baat bij.
Onze bibliotheek heeft alleen vrij algemene boeken over biochemie en ik heb er jammergenoeg weinig van begrepen/onthouden. Veel mensen op internet hebben echter baat bij sam-e, ze zeggen dat ze soms na 5 of 10 dagen al hypomanisch ervan werden (lijkt mij iig beter dan depressief zijn). Tot nu toe merk ik er helemaal niks van op misschien iets meer energie en wat kleuren op de muur na, maar ik neem ook maar 200mg en sommigen nemen wel 1600 mg, al is dat denk ik eigenlijk teveel. Dus ik moet het nog even aanzien en anders verhoog ik de dosis naar 400mg.
[..]

Ja, ben het hiermee eens. Kinderen opvoeden lijkt me een hele opoffering. Natuurlijk krijg je er ook wat voor terug maar het is denk ik gewoon hard werken.
[..]

Nee maar het lijkt mij ook geen science fiction bij iemand die er verslaafd aan is en regelmatig gehechr moet worden. Je kunt uitschieten, organen raken, per ongeluk doodbloeden dat is toch gewoon mogelijk? Vooral als het steeds erger wordt omdat het mss steeds minder voldoening geeft

Het is heel moeilijk om dat zelfde gevoel te krijgen met andere dingen. Eigenlijk helemaal niet mogelijk maar ik probeer steeds andere dingen en het gaat nu van dagelijks naar wekelijks en soms zelfs maandelijks dus dat is een hele vooruitgang. Het is altijd lastig om in het ziekenhuis te komen of bij de huisartsenpost je weet nooit wat voor n arts je krijgt. Soms zijn ze zo bot dat ze de hechtingen erin ‘rammen’ zonder verdoving of iets.

quote:

Op vrijdag 27 maart 2020 09:47 schreef Mo0nlight het volgende:
Het is heel moeilijk om dat zelfde gevoel te krijgen met andere dingen. Eigenlijk helemaal niet mogelijk maar ik probeer steeds andere dingen en het gaat nu van dagelijks naar wekelijks en soms zelfs maandelijks dus dat is een hele vooruitgang. Het is altijd lastig om in het ziekenhuis te komen of bij de huisartsenpost je weet nooit wat voor n arts je krijgt. Soms zijn ze zo bot dat ze de hechtingen erin ‘rammen’ zonder verdoving of iets.

Jeetje...
Maar wat voor gevoel is het precies dat je krijgt na snijden in positieve zin? Kun je dat omschrijven?
Toch heel goed dat je wel vooruitgaat ook al is het langzaam!

quote:

Op vrijdag 27 maart 2020 10:15 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Jeetje...
Maar wat voor gevoel is het precies dat je krijgt na snijden in positieve zin? Kun je dat omschrijven?
Toch heel goed dat je wel vooruitgaat ook al is het langzaam!

Een gevoel van ontlading en even alles is dan weg. Alle gevoelens en emoties, alleen de pijn is er dan nog, het voelt zo fijn.. maar ik wil het niet verheerlijken. Het is heel slecht.

quote:

Op vrijdag 27 maart 2020 10:22 schreef Mo0nlight het volgende:
Een gevoel van ontlading en even alles is dan weg. Alle gevoelens en emoties, alleen de pijn is er dan nog, het voelt zo fijn.. maar ik wil het niet verheerlijken. Het is heel slecht.

Maar het is voor jou dus niet mogelijk om datzelfde gevoel te krijgen van (extreme) sporten, pretparken, horrorfilms, spannenende dates oid?
En sorry als het overkomt als een kruisverhoor maar wat deed je om met je emoties om te gaan in de periode van voor het snijden, wat gebeurde er toen als je geen afleiding had? Gebruik je op dit moment medicatie? En welke technieken hebben ze jou aangeleerd in het verleden om automutilatie te voorkomen? Heb je ook van die ontspanningsoefeningen, meditatie enz. Gehad? (Ik werd er zelf juist boos van omdat ik veel te ongeduldig ben voor dat soort dingen maar voor velen helpt het blijkbaar. Meditatie was mij maar 1x een soort gelukt, vergelijkbaar effect als slaap/drugs maar net iets anders... Ja en dan lukt het dus maae'r 1x na veel energie eraan te hebben verspild, heb er zelf dan al geen zin meer in)

quote:

Op vrijdag 27 maart 2020 11:17 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Maar het is voor jou dus niet mogelijk om datzelfde gevoel te krijgen van (extreme) sporten, pretparken, horrorfilms, spannenende dates oid?
En sorry als het overkomt als een kruisverhoor maar wat deed je om met je emoties om te gaan in de periode van voor het snijden, wat gebeurde er toen als je geen afleiding had? Gebruik je op dit moment medicatie? En welke technieken hebben ze jou aangeleerd in het verleden om automutilatie te voorkomen? Heb je ook van die ontspanningsoefeningen, meditatie enz. Gehad? (Ik werd er zelf juist boos van omdat ik veel te ongeduldig ben voor dat soort dingen maar voor velen helpt het blijkbaar. Meditatie was mij maar 1x een soort gelukt, vergelijkbaar effect als slaap/drugs maar net iets anders... Ja en dan lukt het dus maae'r 1x na veel energie eraan te hebben verspild, heb er zelf dan al geen zin meer in)

Opp zich geeft extreem sporten ook wel een heel fijn gevoel, maar het is niet het zelfde. Een hele snelle verlichting van alle ellende die je op dat moment voelt. Ze hebben mij heel veel technieken aangeleerd, maar het meeste ben ik vergeten of werkte niet. wel ontspanningsoefeningen en meditatie maar dat is allemaal niks voor mij.. of werkt gewoon niet. Ook ademhalingsoefeningen als ik in hoge paniek zit. dat werkt opzich wel een beetje, maar niet genoeg. Ik snijd al 11 jaar dus ik weet het niet meer .. ik gebruik wel medicatie, maar die werken ook niet zo..

quote:

Op vrijdag 27 maart 2020 11:48 schreef Mo0nlight het volgende:
Opp zich geeft extreem sporten ook wel een heel fijn gevoel, maar het is niet het zelfde. Een hele snelle verlichting van alle ellende die je op dat moment voelt. Ze hebben mij heel veel technieken aangeleerd, maar het meeste ben ik vergeten of werkte niet. wel ontspanningsoefeningen en meditatie maar dat is allemaal niks voor mij.. of werkt gewoon niet. Ook ademhalingsoefeningen als ik in hoge paniek zit. dat werkt opzich wel een beetje, maar niet genoeg. Ik snijd al 11 jaar dus ik weet het niet meer .. ik gebruik wel medicatie, maar die werken ook niet zo..

Wat is er anders aan sporten? Dan ben je ook erg "in je lijf" bezig vooral als het zwaar is toch? Ik heb er zelf ook de discipline niet voor maarja. Raar dat je zoveel is aangeleerd maar niks werkte, zeiden ze letterlijk dat ze het dan ook niet meer wisten ofzo? Hoe reageerden je behandelaars daar op? Lijkt me toch dat als iets niet werkt ze hun best moeten doen om iets anders te verzinnen als ze hun werk serieus nemen? Deden ze dat ook? Waarom is meditatie niets voor jou? Ben je ook te ongeduldig/onrustig?
Jeetje 11 jaar... Ben je ook al zo lang in therapie? En hoeveel medicijnen hebbje precies geprobeerd allemaal en welk type medicatie?

quote:

Op vrijdag 27 maart 2020 17:54 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Wat is er anders aan sporten? Dan ben je ook erg "in je lijf" bezig vooral als het zwaar is toch? Ik heb er zelf ook de discipline niet voor maarja. Raar dat je zoveel is aangeleerd maar niks werkte, zeiden ze letterlijk dat ze het dan ook niet meer wisten ofzo? Hoe reageerden je behandelaars daar op? Lijkt me toch dat als iets niet werkt ze hun best moeten doen om iets anders te verzinnen als ze hun werk serieus nemen? Deden ze dat ook? Waarom is meditatie niets voor jou? Ben je ook te ongeduldig/onrustig?
Jeetje 11 jaar... Ben je ook al zo lang in therapie? En hoeveel medicijnen hebbje precies geprobeerd allemaal en welk type medicatie?

Ja dan ben je inderdaad ook erg bezig in je lijf, maar ik weet niet of ik het hier wel moet gaan uitleggen, ik wil niemand triggeren. Ik ben niet al 11 jaar in therapie maar nu zo'n 6 jaar. Ik heb heel veel verschillende soorten medicatie geprobeerd. Van oxazepam tot haloperidol tot diazepam en lorazepam.. pregabaline, fluoxetine, quetiapine, olanzapine, promethazine, en nog wel meer.. Meditatie is inderdaad niks voor mij omdat ik gewoon te onrustig ben. ik kan moeilijk stil zitten.. Behandelaren komen steeds weer met dezelfde dingen aan zetten. Ben ook al vaak geswitcht maar dan komen ze weer met EMDR en dan DGT en steeds iets anders, of juist weer hetzelfde.. en tips tegen automutilatie krijg ik de laatste tijd vrij weinig..

Pff ik heb t even gehad...

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op zondag 29 maart 2020 11:13 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Pff ik heb t even gehad...

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Herkenbaar, dat laatste stukje
Wel fijn dat je gisteren een dag met had, zonder kinderen, maar dan is het contrast ook wel weer groot .
Gewoon een voor jou, sterkte!

quote:

Op vrijdag 27 maart 2020 18:58 schreef Mo0nlight het volgende:

Ja dan ben je inderdaad ook erg bezig in je lijf, maar ik weet niet of ik het hier wel moet gaan uitleggen, ik wil niemand triggeren. Ik ben niet al 11 jaar in therapie maar nu zo'n 6 jaar. Ik heb heel veel verschillende soorten medicatie geprobeerd. Van oxazepam tot haloperidol tot diazepam en lorazepam.. pregabaline, fluoxetine, quetiapine, olanzapine, promethazine, en nog wel meer.. Meditatie is inderdaad niks voor mij omdat ik gewoon te onrustig ben. ik kan moeilijk stil zitten.. Behandelaren komen steeds weer met dezelfde dingen aan zetten. Ben ook al vaak geswitcht maar dan komen ze weer met EMDR en dan DGT en steeds iets anders, of juist weer hetzelfde.. en tips tegen automutilatie krijg ik de laatste tijd vrij weinig..

Jeetje, je hebt echt veel soorten medicatie al gehad. Ik wou er iets over opzoeken in pubmed maar die site is nu niet beschikbaar ofzo. Heb je veel EMDr gehad al en hielp dat niks? Hielp dat DGT ook niks? Raar dat je de laatste tijd geen tips meer krijgt tegen automutilatie aangezien het zo'n erg probleem is.

quote:

Op zondag 29 maart 2020 19:59 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Jeetje, je hebt echt veel soorten medicatie al gehad. Ik wou er iets over opzoeken in pubmed maar die site is nu niet beschikbaar ofzo. Heb je veel EMDr gehad al en hielp dat niks? Hielp dat DGT ook niks? Raar dat je de laatste tijd geen tips meer krijgt tegen automutilatie aangezien het zo'n erg probleem is.

Ik heb wel ‘verslavings’ gesprekken die ook gerelateerd zijn aan automutilatie dus ik hoop dat dat me misschien verder gaat helpen. Aan DGT had ik niet zoveel en EMDR heb ik best veel sessies gehad maar werkte maar voor een aantal maanden. Nu heb ik weer andere therapie (gericht op t verleden)

quote:

Op zondag 29 maart 2020 11:13 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Pff ik heb t even gehad...

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

logisch dat je stemming daar onstabiel van word ! Snap dat je naar rust verlangt.. kan je nergens je rust in vinden? Iets voor jezelf ?

quote:

Op zondag 29 maart 2020 22:06 schreef Mo0nlight het volgende:

Ik heb wel ‘verslavings’ gesprekken die ook gerelateerd zijn aan automutilatie dus ik hoop dat dat me misschien verder gaat helpen. Aan DGT had ik niet zoveel en EMDR heb ik best veel sessies gehad maar werkte maar voor een aantal maanden. Nu heb ik weer andere therapie (gericht op t verleden)

Oké gelukkig, ze zijn er wel serieus mee bezig. Dat scheelt alweer. Ik ben benieuwd of de verslavingsgrsprekken en therapie over het verleden zullen helpen.

quote:

Op zondag 29 maart 2020 11:13 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Pff ik heb t even gehad...

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Vervelend zeg... Heb je niemand om je te helpen? Tja geen moeder verdient iedere dag een "leuke moeder award", perfecte moeders bestaan niet..

quote:

Op maandag 30 maart 2020 01:40 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Oké gelukkig, ze zijn er wel serieus mee bezig. Dat scheelt alweer. Ik ben benieuwd of de verslavingsgrsprekken en therapie over het verleden zullen helpen.
[..]

Vervelend zeg... Heb je niemand om je te helpen? Tja geen moeder verdient iedere dag een "leuke moeder award", perfecte moeders bestaan niet..

Ik hoop het wel. het lijkt nu zo oneindig..

quote:

Op maandag 30 maart 2020 09:07 schreef Mo0nlight het volgende:

Ik hoop het wel. het lijkt nu zo oneindig..

Ja, ik snap niet waarom ze nooit eens een keer efficiënt kunnen zijn en het altijd maar jaren moet duren en zelfs dan vaak geen garantie kunnen bieden op genezing, want als het eraan ligt dat het de eigen schuld is van de cliënt wil ik ook wel een beroep waarin het nooit mijn schuld is als niet het gewenste resultaat wordt bereikt. Er zal wel meer nuance in zitten, de beste stuurlui staan aan wal, en als ze het probleem bij jou serieus nemen dan ligt het daar niet aan. Maar tegen een vriend van mij die arbeidsongeschikt was vanwege zijn psychiatrische aandoening (terwijl hij veel slimmer was dan ik) zeiden ze "ach je bent nog jong, het komt wel goed". Totdat er zoveel jaren waren verstreken van dat soort therapie dat hij dus ook niet echt "jong" meer was en het ook niet vanzelf goed was gekomen. Het ligt misschien maar net eraan wie je treft, dat vind ik zo vervelend eraan.

quote:

Op maandag 30 maart 2020 10:13 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Ja, ik snap niet waarom ze nooit eens een keer efficiënt kunnen zijn en het altijd maar jaren moet duren en zelfs dan vaak geen garantie kunnen bieden op genezing, want als het eraan ligt dat het de eigen schuld is van de cliënt wil ik ook wel een beroep waarin het nooit mijn schuld is als niet het gewenste resultaat wordt bereikt. Er zal wel meer nuance in zitten, de beste stuurlui staan aan wal, en als ze het probleem bij jou serieus nemen dan ligt het daar niet aan. Maar tegen een vriend van mij die arbeidsongeschikt was vanwege zijn psychiatrische aandoening (terwijl hij veel slimmer was dan ik) zeiden ze "ach je bent nog jong, het komt wel goed". Totdat er zoveel jaren waren verstreken van dat soort therapie dat hij dus ook niet echt "jong" meer was en het ook niet vanzelf goed was gekomen. Het ligt misschien maar net eraan wie je treft, dat vind ik zo vervelend eraan.

Oh wat vervelend voor die vriend dat het zo gelopen is. dat komt wel veel vaker voor, vind ik echt niet kunnen. Weetje soms denk ik echt dat je pas geholpen word als het al te laat is ..

quote:

Op maandag 30 maart 2020 10:17 schreef Mo0nlight het volgende:
Oh wat vervelend voor die vriend dat het zo gelopen is. dat komt wel veel vaker voor, vind ik echt niet kunnen. Weetje soms denk ik echt dat je pas geholpen word als het al te laat is ..

Ja zeker ik vond het ook heel vervelend om aan te horen want hij had ook last van psychoses enz. dus dan ben je ook niet zo assertief dat je gewoon uit jezelf naar een vrijgevestigde gaat ofzo (en heb je daar de tijd om te wachten/het geld niet voor). Dat laatste is vooral bij depressie denk ik wel het geval want ik las een interview met een psychiater waarin werd gevraagd "hoe beoordelen jullie of iemand echt depressief is" en het antwoord kan ik hier maar beter niet noemen. En wat gebeurt er als zij de depressie wel ernstig genoeg vinden maar medicatie of behandelingen niet aanslaan? Als ik hier dan lees dat soms isoleercel nog de enige "oplossing" is dan weet ik niet wie zich bezighouden met de verbetering van de psychiatrische zorg maar dan moeten de bezuinigingen wel echt heel groot zijn want dat doet me aan de het jaar 1400 denken of zo.

quote:

Op maandag 30 maart 2020 10:28 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Ja zeker ik vond het ook heel vervelend om aan te horen want hij had ook last van psychoses enz. dus dan ben je ook niet zo assertief dat je gewoon uit jezelf naar een vrijgevestigde gaat ofzo (en heb je daar de tijd om te wachten/het geld niet voor). Dat laatste is vooral bij depressie denk ik wel het geval want ik las een interview met een psychiater waarin werd gevraagd "hoe beoordelen jullie of een depressie echt ernstig is" en het antwoord kan ik hier maar beter niet noemen. En wat gebeurt er als zij de depressie wel ernstig genoeg vinden maar medicatie of behandelingen niet aanslaan? Als ik hier dan lees dat soms isoleercel nog de enige "oplossing" is dan weet ik niet wie zich bezighouden met de verbetering van de psychiatrische zorg maar dan moeten de bezuinigingen wel echt heel groot zijn want dat doet me aan de het jaar 1400 denken of zo.

Dan is het zeker wel lastig om assertief te zijn. hoe gaat het momenteel met hem?
Dat snap je toch niet dat de isoleercel dan de enige oplossing is..dat kan gewoon niet waar zijn, dat maakt alles alleen maar erger juist.. Dat ze dat dan niet snappen.

quote:

Op maandag 30 maart 2020 10:31 schreef Mo0nlight het volgende:
Dan is het zeker wel lastig om assertief te zijn. hoe gaat het momenteel met hem?
Dat snap je toch niet dat de isoleercel dan de enige oplossing is..dat kan gewoon niet waar zijn, dat maakt alles alleen maar erger juist.. Dat ze dat dan niet snappen.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ja gelukkig heb ik zelf geen ervaring met een isoleercel maar wat ik in dit topic lees lijkt het mij vreselijk

quote:

Op maandag 30 maart 2020 10:34 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ja gelukkig heb ik zelf geen ervaring met een isoleercel maar wat ik in dit topic lees lijkt het mij vreselijk

Heb er 2 keer ingezeten en het bracht wel wat rust maar daarna voel je je zo eenzaam... het is zo alleen en alsof er niemand je wil helpen of iets kan doen, het lijkt zo moedeloos allemaal en dat is het opdat moment ook.

quote:

Op maandag 30 maart 2020 10:36 schreef Mo0nlight het volgende:

Heb er 2 keer ingezeten en het bracht wel wat rust maar daarna voel je je zo eenzaam... het is zo alleen en alsof er niemand je wil helpen of iets kan doen, het lijkt zo moedeloos allemaal en dat is het opdat moment ook.

Ja precies, het is een teken van machteloosheid aan hun kant en is alleen bedoelt voor tijdelijke zelfbescherming zonder dat het uitzicht biedt op verbetering. Maar gelukkig dat je er toen het beste van kon maken en het jou iig wel rust gaf!

quote:

Op maandag 30 maart 2020 10:37 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Ja precies, het is een teken van machteloosheid aan hun kant en is alleen bedoelt voor tijdelijke zelfbescherming zonder dat het uitzicht biedt op verbetering

Ja precies dat... en dat maakt het zo moeilijk. Je zit daar maar.. en de tijd duurt zolang, alsof het nooit stopt en je zit helemaal in jezelf, alleen met jezelf terwijl het al zo moeilijk is..

quote:

Op maandag 30 maart 2020 10:38 schreef Mo0nlight het volgende:
Ja precies dat... en dat maakt het zo moeilijk. Je zit daar maar.. en de tijd duurt zolang, alsof het nooit stopt en je zit helemaal in jezelf, alleen met jezelf terwijl het al zo moeilijk is..

Ja precies... Meditatie in een donkere omgeving schijnt bij mensen die daar gevoelig voor zijn soms een psychose te kunnen uitlokken (was ik een keer bij geweest). Nou is het waarschijnlijk anders als de muren wit zijn maar het blijft een soort van meditatie omdat je niks kunt. Hopelijk hoeft het in de toekomst niet meer zover te komen dat je in zo'n cel moet 😞of iemand anders

quote:

Op maandag 30 maart 2020 10:42 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Ja precies... Meditatie in een donkere omgeving schijnt bij mensen die daar gevoelig voor zijn soms een psychose te kunnen uitlokken (was ik een keer bij geweest). Nou is het waarschijnlijk anders als de muren wit zijn maar het blijft een soort van meditatie omdat je niks kunt. Hopelijk hoeft het in de toekomst niet meer zover te komen dat je in zo'n cel moet :-( of iemand anders

Dat is apart, dat heb ik nog niet eerder gehoord, maar het lijkt me ook wel logisch ene kant.
Dat hoop ik ook.

Hoe gaat t met jullie?

Lief dat je het vraagt, hoe is het met jou?

Het gaat op en af hier. Het hangt op het moment ook erg samen met het schoolgedoe van mijn oudste. Frustratie, boosheid, ik voel me niet gehoord.
En gisteravond was ik vastbesloten, ik wil hier iets mee.
En nu voel ik me weer zo klein en onmachtig

Hier ook op en af... probeer positief te blijven maar als ze elkaar de tent dan weer uitvechten klinkt 6 weken onmenselijk...

Tegenover wie voel je je zo?

Tegenover mezelf, tegenover mijn kind die ik niet kan helpen met haar schoolwerk.
Ik baal. Misschien morgen wel weer beter.

Jong en Lui...

ik moet eigenlijk een beetje mijn verhaal kwijt... ik heb dus sinds een kort een vriendin.. in het begin was het erg leuk. en was ik ook helemaal verliefd.. kon ook niet wachten tot ze eindelijk weer bij mij zou komen.. Ze is mijn eerste verkering (Ben 26 jaar) en nu ben ik heel afstandelijk. ik voorzie alleen maar problemen.. en ik ben zo maar begonnen met eisen stellen. (Ik wil veel reizen, ik zoek meer dit en zoek meer dat) ik moet mijn vrienden blijven zien etc. laatst een discussie waarin ik heel onredelijk reageer.. afgelopen weekend met pijn en moeite mijn schoonouders gezien. eigenlijk wilde ik dit beslist niet maar na 2 maanden moest dit toch maar.. ik voelde me eigenlijk geen moment op mij gemak. voelde me erg benauwd en onzeker. Ik heb die nacht bij haar geslapen en werd midden in de nacht wakker helemaal nat van het zweet.

Nu heeft mijn vriendin een bouwval gekocht die ze samen met haar vader aan het opknappen is. Ze heeft al aangegeven om daar jaren te willen blijven wonen. ik wil dit dus beslist niet.

ze vroeg laatst nog als ik bindingsangst heb. heb dit in het midden gelaten. ik weet het allemaal niet zo goed. De laatste dagen slaap ik ontzettend slecht. als ze bij mij is ben ik erg gesloten en een beetje terughoudend naar haar toe. Ze vraagt niet echt door wat er is. of wat ik er allemaal van vindt. Het enige wat ze zei: Zo erg zijn mijn ouders en zusjes niet he? terwijl ik mij beide helemaal heb op lopen vreten van pure benauwdheid...

Mijn heeft wel bibdingsangst en te kennen gegeven niet te weten of ie verder kan, alles benauwd hem en hij redeneert alles helemaal kapot.... weet t ff niet alleen dat ik blijf janken...

quote:

Op dinsdag 7 april 2020 00:38 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Mijn heeft wel bibdingsangst en te kennen gegeven niet te weten of ie verder kan, alles benauwd hem en hij redeneert alles helemaal kapot.... weet t ff niet alleen dat ik blijf janken...

oh kijk.. Dit heb ik dus ook. Alleen maar problemen zien. niet naar vandaag kijken maar in de toekomst. Heb het na een week al uit willen maken. Maar daarin nam mijn vriendin het voortouw. niks de handdoek in de ring gooien. We kijken het per dag. ze laat mij erg vrij in mijn doen en laten en spreken zo veel mogelijk af in mijn vertrouwde omgeving. Langzaam aan heb ik na 2 maanden mijn schoonfamilie gezien. terwijl ik dit eigenlijk echt niet wilde en heb mij de hele dag benauwd en ongemakkelijk gevoeld. Ben zelfs even een beetje boos geweest omdat het mij toch allemaal een beetje te veel werd.

soms stelt ze geen vragen en neemt mij zo mee ergens naar toe. hoe wel ik dit ontzettend vervelend vindt op het moment zelf ben ik toch wel blij dat ze mij uit mijn comfortzone trekt. En ik kan het wel uit willen maken maar vooralsnog accepteert ze dit niet,,

quote:

Op dinsdag 7 april 2020 09:29 schreef benjamin15 het volgende:

[..]

oh kijk.. Dit heb ik dus ook. Alleen maar problemen zien. niet naar vandaag kijken maar in de toekomst. Heb het na een week al uit willen maken. Maar daarin nam mijn vriendin het voortouw. niks de handdoek in de ring gooien. We kijken het per dag. ze laat mij erg vrij in mijn doen en laten en spreken zo veel mogelijk af in mijn vertrouwde omgeving. Langzaam aan heb ik na 2 maanden mijn schoonfamilie gezien. terwijl ik dit eigenlijk echt niet wilde en heb mij de hele dag benauwd en ongemakkelijk gevoeld. Ben zelfs even een beetje boos geweest omdat het mij toch allemaal een beetje te veel werd.

soms stelt ze geen vragen en neemt mij zo mee ergens naar toe. hoe wel ik dit ontzettend vervelend vindt op het moment zelf ben ik toch wel blij dat ze mij uit mijn comfortzone trekt. En ik kan het wel uit willen maken maar vooralsnog accepteert ze dit niet,,

Hij vind me leuk, wil de handdoek niet in de ring gooien maar bedankt 10000000 redenen waarom t niet kan

GM wat lastig

quote:

Op dinsdag 7 april 2020 00:38 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Mijn heeft wel bibdingsangst en te kennen gegeven niet te weten of ie verder kan, alles benauwd hem en hij redeneert alles helemaal kapot.... weet t ff niet alleen dat ik blijf janken...

Ahh, wat moeilijk. Knuffel voor jou!
@benjamin15 maar ze moet wel naar jouw grenzen luisteren! Goed blijven communiceren over jouw gevoel. Ook al vraagt ze er niet naar, je moet het wel kunnen uiten. Anders blijf je er zelf mee zitten....

Met mijn (depressief) gaat het niet zo goed. Gelukkig blijft hij er wel heel open over communiceren. Maar ik voel me toch al snel te veel en ben bang dat ik hem overvraag (ook al zegt hij dat het niet zo is) .
Lastig hoor..

quote:

Op dinsdag 7 april 2020 14:23 schreef Daniane het volgende:

Met mijn (depressief) gaat het niet zo goed. Gelukkig blijft hij er wel heel open over communiceren. Maar ik voel me toch al snel te veel en ben bang dat ik hem overvraag (ook al zegt hij dat het niet zo is) .
Lastig hoor..

Ik kan alleen voor mezelf spreken, maar als ik iemand zeg dat ze me alles mogen vragen, ook op het gebied van depressie en waar je dan mee zit, dat ik het meen.
Dus ik denk dat als jou partner dat aangeeft, je daar echt niet bang voor hoeft te zijn.

Niet dat je met een filosofie boek op schoot tijdens het ontbijt alle moeilijke vragen moet gaan stellen, maar als je zelf een vraag hebt, kun je die gerust stellen.

Ik denk eerder dat je partner blij is dat hij/zij erover kan praten zonder dat je partner er zelf over moet beginnen (je partner kan dan denken: val ik je weer lastig met mijn problemen....)

quote:

Op dinsdag 7 april 2020 09:29 schreef benjamin15 het volgende:

[..]

oh kijk.. Dit heb ik dus ook. Alleen maar problemen zien. niet naar vandaag kijken maar in de toekomst. Heb het na een week al uit willen maken. Maar daarin nam mijn vriendin het voortouw. niks de handdoek in de ring gooien. We kijken het per dag. ze laat mij erg vrij in mijn doen en laten en spreken zo veel mogelijk af in mijn vertrouwde omgeving. Langzaam aan heb ik na 2 maanden mijn schoonfamilie gezien. terwijl ik dit eigenlijk echt niet wilde en heb mij de hele dag benauwd en ongemakkelijk gevoeld. Ben zelfs even een beetje boos geweest omdat het mij toch allemaal een beetje te veel werd.

soms stelt ze geen vragen en neemt mij zo mee ergens naar toe. hoe wel ik dit ontzettend vervelend vindt op het moment zelf ben ik toch wel blij dat ze mij uit mijn comfortzone trekt. En ik kan het wel uit willen maken maar vooralsnog accepteert ze dit niet,,

Als ik je verhaal lees, en vat het niet verkeerd op he, ik probeer echt niet negatief te zijn, komt het bij mij een beetje over alsof je vooral bang bent om je oude leven los te laten.
Je bent 26, je 1e relatie. Tot nu toe heb je altijd kunnen doen en laten wat je wilt, maar nu moet je ineens rekening houden met iemand.
Ik kan me voorstellen dat dat gewoon heel erg lastig is.
Misschien dat je het eens op die manier kan benaderen ipv bindingsangst.

Neutraal -> irritatie -> boosheid -> volledig zwart - wit denken -> focus op negatieve zaken -> somberheid -> geen uitweg meer zien -> suicidale gedachtes.

Iemand die dit patroon herkent?
En dan niet meteen richting suicidale gedachtes, maar de afglijdende schaal waar je je p een gegeven moment in bevind.

[ Bericht 22% gewijzigd door Burner82 op 08-04-2020 17:09:17 ]

Burner, ik herken die glijdende schaal helaas momenteel. Ik probeer zelf met alle macht vast te houden aan structuur en kleine positieve elementen door de dag heen.

Ik ben het oudste kind uit probleemgezin (pleegzorg, geldproblemen en verwaarlozing bij ouders, depressies). Inmiddels heb ik zelf een goede baan, een lieve vriendin en een zoontje van 5.

Had bewust het contact met ouders, broer en zus naar zo minimaal mogelijk gebracht.
Maar door gezondheidsproblemen van mijn vader vanaf december tot begin maart weer volop in de ellende getrokken (er was niemand anders om elke keer naar t ziekenhuis te rijden). Met als gevolg dat het nu teveel is geworden in combinatie met druk werk en ik zelf er doorheen thuis zit. Gisteren uiteindelijk met praktijkondersteuner mijn hart kunnen luchten, maar het voelt keihard als een depressie. Lijkt wel alsof er allerlei oude wonden open zijn en ik alle zelfvertrouwen in een maand kwijt ben, vooral dat voelt ook echt als glijdende schaal..Hopelijk kan ik snel verder geholpen worden met iets van medicatie ofzo dat helpt me er uit te klauteren.

quote:

Op woensdag 8 april 2020 18:49 schreef GrumpyOldMan het volgende:
Burner, ik herken die glijdende schaal helaas momenteel. Ik probeer zelf met alle macht vast te houden aan structuur en kleine positieve elementen door de dag heen.

Ik ben het oudste kind uit probleemgezin (pleegzorg, geldproblemen en verwaarlozing bij ouders, depressies). Inmiddels heb ik zelf een goede baan, een lieve vriendin en een zoontje van 5.

Had bewust het contact met ouders, broer en zus naar zo minimaal mogelijk gebracht.
Maar door gezondheidsproblemen van mijn vader vanaf december tot begin maart weer volop in de ellende getrokken (er was niemand anders om elke keer naar t ziekenhuis te rijden). Met als gevolg dat het nu teveel is geworden in combinatie met druk werk en ik zelf er doorheen thuis zit. Gisteren uiteindelijk met praktijkondersteuner mijn hart kunnen luchten, maar het voelt keihard als een depressie. Lijkt wel alsof er allerlei oude wonden open zijn en ik alle zelfvertrouwen in een maand kwijt ben, vooral dat voelt ook echt als glijdende schaal..Hopelijk kan ik snel verder geholpen worden met iets van medicatie ofzo dat helpt me er uit te klauteren.

Ik herken heel veel in je verhaal. Zo kwam ik in een burn-out terecht.
Ik weet niet of je het al vaker hebt meegemaakt of zo, maar je legt veel hoop in medicatie.
Deed ik ook, tot ik erachter kwam dat mijn hoofd anders werkt.
Als dit al je 6e keer is, dan ja, probeer medicatie, maar anders, probeer erover te praten.
Hier, met iemand IRL (Niet alleen je POH), als je maar praat.

DM staat open voor mij en voor veel anderen... gewoon van je af praten/schrijven, hielp mij veel.

Edit:
Die oude wonden: je moet nu ineens voor je vader zorgen, iets dat je afgesloten had. Contact met andere die je had geminimaliseerd weer terug in je leven..
Het is niet gek dat je daardoor je zo voelt.

[ Bericht 5% gewijzigd door Burner82 op 08-04-2020 19:38:51 ]

[/quote]

quote:

Ik weet niet of je het al vaker hebt meegemaakt of zo, maar je legt veel hoop in medicatie.[quote]

Helaas al eerder diepe depressie gehad, toen ik ik uit huis kon zo'n 12 jaar geleden kon de overlevingsstand uit en kwam de klap. Heb toen echt medicatie als ondersteuning nodig gehad en die diepte en wanhoop voel ik nu weer, maar t praten heb ik ook nodig. Dank voor je reactie en zelf ook veel sterkte, we kunnen die glijdende schaal ook weer boven komen.

quote:

Op woensdag 8 april 2020 19:54 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Helaas al eerder diepe depressie gehad, toen ik ik uit huis kon zo'n 12 jaar geleden kon de overlevingsstand uit en kwam de klap. Heb toen echt medicatie als ondersteuning nodig gehad en die diepte en wanhoop voel ik nu weer, maar t praten heb ik ook nodig. Dank voor je reactie en zelf ook veel sterkte, we kunnen die glijdende schaal ook weer boven komen.

Medicatie heeft tijd nodig om in te werken, in die tijd kun je je ook slechter gaan voelen (Als we het over anti-depressiva hebben)...

Zat net weer lekker in m'n vel en had in geen half jaar meer een sombere periode gehad. Merk dat nu met die hele crisis het toch langzaam weer terugkomt

- Zoek. Hulp. -

[ Bericht 95% gewijzigd door CoolGuy op 09-04-2020 23:22:51 ]

Ik krijg al alle hulp die mogelijk is.

Ik heb niet echt te maken met angsten, zoals de meeste mensen hier.
Maar ik begin langzaam wel bang te worden, met hoe Nederland, Europa en de wereld ervoor staat.

Ik zal een klein voorbeeld geven: https://www.dpgmediagroup(...)-dpg-media-nederland

Een heleboel kranten vallen al onder DPG, nu ze Sanoma overnemen, komen er nog meer tijdschriften etc bij, zelfs NU.nl. Een ontzettend groot gedeelte van de Nederlandse media, staat dadelijk onder 1 bedrijf.
Nu zal het nog wel meevallen, het is een NL/BE bedrijf, en ze houden de landen gescheiden. Maar wat als SKY het overneemt, of een of andere miljardair in het Midden-Oosten of Rusland?
Dan staat de persvrijheid ernstig onder druk.

Burner82
Ik heb niet echt te maken met angsten, zoals de meeste mensen hier.
Maar ik begin langzaam wel bang te worden, met hoe Nederland, Europa en de wereld ervoor staat

Echt specifieke angst heb ik nu ook niet, maar alle beperkingen erom heen helpen gewoon niet nu ik mentaal minder ben. Op de racefiets naar buiten werkt voor mij echt als mindfulness, maar dat is in mijn omgeving nu gewoon niet te doen als je je aan de regels wilt houden.

Snap je gevoel qua persvrijheid en dat soort aspecten wel. Mijn idee is dat we door deze crisis sneller echt een andere samenleving op dit soort onderwerpen kunnen krijgen. Kan iedereen wel doorgronden wat er gebeurt qua privacy? En ik denk niet dat het omkeerbaar is.
Daar zit voor mij wel een angst waar ik me nu nog verder gek mee zou kunnen maken, een onrust of ik nog wel mee kan in bijvoorbeeld het tempo van alle verandering.

Hoe is het met iedereen hier? Kunnen jullie een dagritme vinden, ook in de bijzondere omstandigheden?

Ik heb een vraag. Ik ben nu 4 weken uitgevallen op mijn werk, huisarts heeft me naar huis gestuurd.
Met dank aan mijn zoontje van 5 begint de dag gewoon om 7 uur op zn laatst en moet er van alles gebeuren wat mijn dag structuur geeft. T kost alleen zo godsgruwelijk veel energie en ik bouw niets op, kom geen stap verder.

Inmiddels met zowel bedrijfsarts als praktijkondersteuner ggz 1x contact gehad, allerlei vragenlijsten invullen maar verder is er nog geen ondersteuning. De bedrijfsarts heeft ingeschat dat het om een ernstige depressie gaat, dus vorige week donderdag in zijn rapportage gemeld dat herstel lang gaat duren maar dat ik wel contact moet houden met de organisatie. Ik heb dus vorige week vrijdag nog eens extra per mail geschetst hoe t gaat aan leidinggevende en hr en dat ze me altijd kunnen bellen als ze contact willen. Nu een week verder, niets gehoord...

En nu wachten op het volgende telefoongesprek met de praktijkondersteuner dinsdag as.om weer een vragenlijst door te nemen. Zij gaat dan weer de huisarts adviseren.

Misschien wil ik te hard of ben ik gek en enigszins wanhopig, of wachtlijsten, maar is dit een normaal tempo?

Ik wil echt niets liever dan aan herstel werken ondersteuning en of medicatie, wat dan ook helpt, schrijf veel van me af, lees zelfhulpboeken en technieken maar ik kom zo gevoelsmatig in ieder geval nauwelijks. En voel me er daardooor alleen voor staan. Alvast bedankt voor reflecties en iedereen die ook worstelt veel sterkte..

quote:

Op donderdag 16 april 2020 19:51 schreef GrumpyOldMan het volgende:
Hoe is het met iedereen hier? Kunnen jullie een dagritme vinden, ook in de bijzondere omstandigheden?

Ik heb een vraag. Ik ben nu 4 weken uitgevallen op mijn werk, huisarts heeft me naar huis gestuurd.
Met dank aan mijn zoontje van 5 begint de dag gewoon om 7 uur op zn laatst en moet er van alles gebeuren wat mijn dag structuur geeft. T kost alleen zo godsgruwelijk veel energie en ik bouw niets op, kom geen stap verder.

Inmiddels met zowel bedrijfsarts als praktijkondersteuner ggz 1x contact gehad, allerlei vragenlijsten invullen maar verder is er nog geen ondersteuning. De bedrijfsarts heeft ingeschat dat het om een ernstige depressie gaat, dus vorige week donderdag in zijn rapportage gemeld dat herstel lang gaat duren maar dat ik wel contact moet houden met de organisatie. Ik heb dus vorige week vrijdag nog eens extra per mail geschetst hoe t gaat aan leidinggevende en hr en dat ze me altijd kunnen bellen als ze contact willen. Nu een week verder, niets gehoord...

En nu wachten op het volgende telefoongesprek met de praktijkondersteuner dinsdag as.om weer een vragenlijst door te nemen. Zij gaat dan weer de huisarts adviseren.

Misschien wil ik te hard of ben ik gek en enigszins wanhopig, of wachtlijsten, maar is dit een normaal tempo?

Ik wil echt niets liever dan aan herstel werken ondersteuning en of medicatie, wat dan ook helpt, schrijf veel van me af, lees zelfhulpboeken en technieken maar ik kom zo gevoelsmatig in ieder geval nauwelijks. En voel me er daardooor alleen voor staan. Alvast bedankt voor reflecties en iedereen die ook worstelt veel sterkte..

Er is ook zoiets als "te hard" willen... neem 1 dag tegelijk en zelfs het liefst nog dagdeel per dagdeel, met een kleuter in huis is het leven soms al chaos genoeg...

Ik kwam een jaar geleden thuis te zitten met mn burnout en een paar maanden later vlogen de paniekaanvallen me om de oren, en nu met de crisis vind ik t leven af en toe zwaar kut, alleen met 2 jonge kinderen die niet naar papa willen/kunnen en alle ballen hoog houden valt niet mee, dus ik sta mezelf tegenwoordig toe om eens een bal te laten vallen....
Zal wel blij zijn als het allemaal weer wat normaler wordt.

quote:

Ik kwam een jaar geleden thuis te zitten met mn burnout en een paar maanden later vlogen de paniekaanvallen me om de oren, en nu met de crisis vind ik t leven af en toe zwaar kut, alleen met 2 jonge kinderen die niet naar papa willen/kunnen en alle ballen hoog houden valt niet mee, dus ik sta mezelf tegenwoordig toe om eens een bal te laten vallen....[quote

Kan me voorstellen dat dat pittig is met 2 kids. Knap dat je dat zo doet alleen, ik vond vader zijn van 1 al moeilijk, nu zeker. Hopelijk kun je wel af en toe je vergaal kwijt bij anderen.

Tsja, ik verwacht ook dat er geen dienstregeling op te plakken is hoe t verder gaat, als ik maar niet verder wegzak. Dat wordt dan maar mijn missie voor de volgende dag.

quote:

Op donderdag 16 april 2020 19:51 schreef GrumpyOldMan het volgende:
Hoe is het met iedereen hier? Kunnen jullie een dagritme vinden, ook in de bijzondere omstandigheden?

Ik heb een vraag. Ik ben nu 4 weken uitgevallen op mijn werk, huisarts heeft me naar huis gestuurd.
Met dank aan mijn zoontje van 5 begint de dag gewoon om 7 uur op zn laatst en moet er van alles gebeuren wat mijn dag structuur geeft. T kost alleen zo godsgruwelijk veel energie en ik bouw niets op, kom geen stap verder.

Inmiddels met zowel bedrijfsarts als praktijkondersteuner ggz 1x contact gehad, allerlei vragenlijsten invullen maar verder is er nog geen ondersteuning. De bedrijfsarts heeft ingeschat dat het om een ernstige depressie gaat, dus vorige week donderdag in zijn rapportage gemeld dat herstel lang gaat duren maar dat ik wel contact moet houden met de organisatie. Ik heb dus vorige week vrijdag nog eens extra per mail geschetst hoe t gaat aan leidinggevende en hr en dat ze me altijd kunnen bellen als ze contact willen. Nu een week verder, niets gehoord...

En nu wachten op het volgende telefoongesprek met de praktijkondersteuner dinsdag as.om weer een vragenlijst door te nemen. Zij gaat dan weer de huisarts adviseren.

Misschien wil ik te hard of ben ik gek en enigszins wanhopig, of wachtlijsten, maar is dit een normaal tempo?

Ik wil echt niets liever dan aan herstel werken ondersteuning en of medicatie, wat dan ook helpt, schrijf veel van me af, lees zelfhulpboeken en technieken maar ik kom zo gevoelsmatig in ieder geval nauwelijks. En voel me er daardooor alleen voor staan. Alvast bedankt voor reflecties en iedereen die ook worstelt veel sterkte..

Voordat je iets kan gaan doen, is het wel handig om te weten waar je staat. Vandaar die vragenlijsten denk ik.
Meestal kan je bij zo;n praktijkondersteuner vrij vlot terecht. Als ze je doorsturen heb je vlotte kans op een wachtlijst.

Ik heb vorige week eindelijk mijn 1e gesprek (beeldbellen) gehad, toch nog eerder dan verwacht, want ik had pas juni verwacht.
Het gaat wisselend, de ene dag lukt het allemaal wel, maar de volgende dag is het gewoon k*t.
Vannacht heel rot geslapen, steeds wakker schrikken en raar dromen.
Komende nacht beter hopelijk.

Gisteren werd ik wel een beetje bang. Ik ging na bed en na een tijdje liggen begon mn hart ineens uit het niets snel te bonken. Ben toen even gaan zitten en toen gewoon 1 minuut in totaal hartkloppingen en hartoverslagen. Na een tijdje ging het weer en verder geen last meer gehad, maar dacht even op dat moment dat ik een hartaanval zou krijgen omdat het zo erg tekeer ging.

Heb het heel mijn leven al gehad (vroeger ook weleens last gehad van hyperventilaties), maar dat is dan een paar keer overslaan en dan is het weer prima. Maar gisteren duurde die toch wel te lang voor mijn gevoel. Had daarna echt een drukkend gevoel op borst. Logisch misschien aangezien je hart ineens zo tekeer is gegaan. Ik kijk het nog een beetje aan of het vaker zo erg gaat voorkomen en anders toch voor de zekerheid naar de huisarts om het te laten checken.

[/quote]Ik heb vorige week eindelijk mijn 1e gesprek (beeldbellen) gehad, toch nog eerder dan verwacht, want ik had pas juni verwacht.[quote]

Fijn dat je 1e gesprek had. Ik wacht t maar af dinsdag, heb bij de bedrijfsarts eerlijk aangegeven dat ik nu soms gewoon teleurgesteld ben dat ik weer wakker ben geworden en echt iemand nodig heb die me kan helpen een weg omhoog te zoeken. Sterkte ook jij.

quote:

Op donderdag 16 april 2020 22:20 schreef GrumpyOldMan het volgende:

Ik heb vorige week eindelijk mijn 1e gesprek (beeldbellen) gehad, toch nog eerder dan verwacht, want ik had pas juni verwacht.

quote:

Fijn dat je 1e gesprek had. Ik wacht t maar af dinsdag, heb bij de bedrijfsarts eerlijk aangegeven dat ik nu soms gewoon teleurgesteld ben dat ik weer wakker ben geworden en echt iemand nodig heb die me kan helpen een weg omhoog te zoeken. Sterkte ook jij.

Ik vind gevoelens zo'n raar iets. Niemand ziet het, bijna niemand interesseert zich er ook voor. Je prestaties op je werk, daarvan vindt men het van cruciaal belang dat die positief zijn niet negatief. Je gevoelens dat boeit werkelijk niemand alleen jijzelf. Zelfs psychologen/psychiaters boeit het niets heb ik gemerkt. En dat onderschrijft ook iedereen op dit forum. Want: zij worden ervoor betaalt, maar je moet dan alsnog zelf je psychische problemen oplossen.
Het komt op mij over alsof slaven van vroeger een goede metafoor zijn voor mensen met psychische problemen .
Ze zijn dom geboren, daarom moeten ze slaaf zijn, ze zijn van een heel ander type mens, dus hoef je er geen medelijden mee te hebben.
Of dieren in de bio industrie. Hebben toch geen gevoelens. Kunnen we wel gewoon fokken voor vlees. Hadden ze maar niet als dier geboren moeten worden.
Zo'n groot verschil zit er nu naar mijn mening ook tussen mensen die zich vaak goed voelen en mensen die zich heel slecht voelen.
Niet dat je er iets aan hebt maar ik moest daar aan denken toen ik je post las. Want ik neem aan dat de bedrijfsarts niet heel meelevend en kordaat reageerde, of wel en heb ik het mis? Was hij zo geschrokken dat hij onmiddelijk actie ging ondernemen?

[ Bericht 4% gewijzigd door CoolGuy op 17-04-2020 08:52:29 (Dat was geen vraag.) ]

[/quote]

quote:

Want ik neem aan dat de bedrijfsarts niet heel meelevend en kordaat reageerde, of wel en heb ik het mis? Was hij zo geschrokken dat hij onmiddelijk actie ging ondernemen?[quote]

Ik weet wat het primaire belang van de bedrijfsarts is en ik verwacht echt niet dat een ander mijn shit opruimt. Zo naïef ben ik niet. Ik heb wel eerlijk willen zeggen wat het is. En mooi als anderen wel emoties kunnen negeren of er van een afstand naar kunnen kijken, mij lukt het nu niet. Als iemand mij helpt ga ik zelf de rottige stappen wel zetten.

quote:

Op vrijdag 17 april 2020 14:50 schreef GrumpyOldMan het volgende:

Ik weet wat het primaire belang van de bedrijfsarts is en ik verwacht echt niet dat een ander mijn shit opruimt. Zo naïef ben ik niet. Ik heb wel eerlijk willen zeggen wat het is. En mooi als anderen wel emoties kunnen negeren of er van een afstand naar kunnen kijken, mij lukt het nu niet. Als iemand mij helpt ga ik zelf de rottige stappen wel zetten.

Hoe kun je dat nou mooi vinden als je er zelf niets aan hebt?
Maar oke, laat maar. Ik ga NIET meer in dit topic lezen want Depressieve berichten als deze zorgen ook ervoor dat ik me slecht voel zo van waarom voelt iemand zich slecht. Dan word ik daar boos om omdat je kennelijk niet genoeg hulp ervoor kreeg, maar dat is dus niet nodig want je gaat zelf gauw je shit oplossen. Oke prima hopelijk is het snel weer over , heb je jezelf beter laten voelen en hoef je hier niet meer zulke updates te plaatsen.

Argh ging super met me, maar begin nu wel last van het vele thuiswerken te krijgen. Maar is lekker ontspannen dit weekend

quote:

Op vrijdag 17 april 2020 18:19 schreef MatthijsDJ het volgende:
Argh ging super met me, maar begin nu wel last van het vele thuiswerken te krijgen. Maar is lekker ontspannen dit weekend

Sinds een paar weken is mijn behandeling in de testfase weliswaar, weer opgestart. Ik kreeg toen eindelijk wel weer een werkweek/weekend gevoel.
Kun je nu wel genieten van weekend?