ADD&ADHD #72 Sluiten is aanmaken

quote:

Op dinsdag 18 februari 2020 09:18 schreef Jojogirl het volgende:

[..]

Lees je even in:
https://ajp.psychiatryonl(...)pi.ajp.2015.15020266

En verder ben ik hier weer weg, geen zin in aanvallen en gezeik in wat een lotgenotentopic zou moeten zijn waar iedereen elkaar met respect weet te behandelen.

Nee niet doen joh. Gewoon blijven.

Mijn bloed kookt

quote:

Op woensdag 29 januari 2020 12:16 schreef Muck het volgende:b
Ik ben zo boos he
Ik heb vrijdag mijn huisarts gebeld om te overleggen, ik wil toch wel graag beginnen met medicatie.
De huisarts wist van niets, hij had nog niets gehoord van het ziekenhuis. Hij raadde aan om medicatie te bespreken met ADHD centraal, om het behandeltraject centraal te houden. Prima
Ik heb het ziekenhuis nog even gebeld om te vragen of alles goed ging, omdat mijn huisarts van niets wist. “Oh. Jaja, die houden we op de hoogte hoor!”

Ik heb vandaag ADHD centraal gebeld, om te vragen of ze al enig idee wanneer het traject zal gaan starten (ja, ongeduldig, I know ), maar daar hadden ze nog geen doorverwijzing binnen

Dus nog maar een keer met het ziekenhuis gebeld hoe het nou zit.
“Ja, nou, ehhhh, de brief is gisteren verstuurd naar ADHD centraal!”


Ja, dank u, nog eens drie weken voor jan doedel gewacht.
Volgens mij is er pas iets gedaan nadat ik vrijdag gebeld heb

Ik kon niets weten en niets doen slecht handelen, dus ik heb ADHD centraal gebeld om te vragen of mijn doorverwijzing nu wel aangekomen is.
Drie keer raden...
Het ziekenhuis is nu telefonisch niet bereikbaar (misschien wel beter voor ze ), maar ik hang morgenochtend aan de telefoon.

quote:

Op dinsdag 18 februari 2020 16:53 schreef Muck het volgende:
Mijn bloed kookt
[..]

Ik kon niets weten en niets doen slecht handelen, dus ik heb ADHD centraal gebeld om te vragen of mijn doorverwijzing nu wel aangekomen is.
Drie keer raden...
Het ziekenhuis is nu telefonisch niet bereikbaar (misschien wel beter voor ze ), maar ik hang morgenochtend aan de telefoon.

Ik ben zelf niet bekend met ADHD centraal, maar toen ik in september een doorverwijzing kreeg duurde dat best wel een tijdje. wat mij ook wel enige frustratie gaf. Bij mij ging het enkel om verandering van de medicatie omdat ik geen dexamfetamine meer kon krijgen en weer terug moest naar de ritalin *wat overigens ook een frustratie op zich is (maar dat is weer een ander verhaal) Ik heb ook gebeld naar degene waar ik naar doorverwezen werd en ik moest afwachten tot de verwijzing bij hun binnen was.
Uiteindelijk kreeg ik na dat telefoontje een aantal mails met daarin vraaglijsten die ik in moest vullen. Daar werd ik al pissig over want ik heb de diagnose al ruim 15 jaar, maar toch ingevuld, en vervolgens stond ik weer in de wacht.
Bij mij werkt de ritalin niet , dus ik loop nu al een paar weken te hikken om weer de huisarts te bellen voor een nieuwe doorverwijzing voor medicatie. Laat ik morgen zelf ook maar eens weer gaan bellen met die psych en tegelijkertijd mijn huisarts voor een nieuwe doorverwijzing. (voor de zekerheid) Ik snap je frustratie , kan daar ook verder weinig over zeggen,behalve dat ik hoop dat je morgen iemand aan de telefoon krijgt die je verder kan helpen.

quote:

Op maandag 17 februari 2020 19:54 schreef Skull-splitter het volgende:

[..]

Dat kan digitaal ook, je kunt werk bijvoorbeeld in een andere agenda houden en dan kun je selecteren welke kalenders je allemaal wil zien. Allemaal, enkele, één...

Ok.
Ik blijf lekker bij m'n papieren agenda. Kan ook nooit leeg zijn (wat mijn telefoon regelmatig is omdat ik vergeet om op te laden).
Maar voor ieder z'n ding

quote:

Op dinsdag 18 februari 2020 09:18 schreef Jojogirl het volgende:

[..]

Lees je even in:
https://ajp.psychiatryonl(...)pi.ajp.2015.15020266

En verder ben ik hier weer weg, geen zin in aanvallen en gezeik in wat een lotgenotentopic zou moeten zijn waar iedereen elkaar met respect weet te behandelen.

Niet jezelf laten wegjagen. Er is nu beter toezicht in het topic

quote:

Op woensdag 19 februari 2020 21:17 schreef Skull-splitter het volgende:

[..]

Dat roept die knul op werk ook, om vervolgens altijd het ding thuis te laten liggen en er nooit in te kijken.

Herkenbaar, vroeger ook altijd.
Nu gaat het goed op deze manier.
Wat bij mij vaak helpt is dingen in een routine krijgen. Dan zal ik het niet snel vergeten.

Bv iedere week op donderdag om 15 uur een afspraak. Dat zit er dan wel in. 1 x verplaatsen naar 14u en het gaat mis

To do lijstjes. Met name die met een magneet, van de Hema.

Heb echt niets met agenda’s. Die vul ik never in.

quote:

Op woensdag 12 februari 2020 16:42 schreef De_Onnoembare het volgende:

Nee, je forceert jezelf middels drugs in een rol die je eigenlijk niet geschikt voor je is.

Ik wou ook supergraag profvoetballer worden, helaas ben ik er niet geschikt voor. En als ik dan doping neem om het me wel te laten lukken, dan mag het opeens weer niet!

Ja klopt, zoals een hele rits benzodiazepinen. Zelfde verhaal als een whisky weg tikken. Je doet dingen die niet bij je passen door middelen te nemen die je hersenwerking beinvloeden.

Wat dacht je van dingen doen die je zonder drank of drugs tot je te nemen kan doen? Oftewel dingen doen die JE KAN.

Dat is daadwerkelijk een gevaarlijke ziekte. Als je in je auto of lopend op straat opeens neervalt, kan je dat je leven kosten. Onvergelijkbaar met 'ADHD" wat geen ziekte is en er gebeurt niets gevaarlijks of ernstigs met je als je geen ritalin (= speedvariant) neemt.

Ja een daadwerkelijke ziekte waarbij je in levensgevaar kan komen is heel anders dan druk en snel afgeleid zijn.

Deels ben ik het hiermee eens vanwege de vage manier waarop de diagnose adhd gesteld wordt. Vaak alleen op basis van de klachten die iemand noemt, maar daarna heeft diegene ineens zonder lichamelijk onderzoek "anders functionerende hersenen". En dan is bij hun drugsgebruik ineens normaal en legaal, terwijl anderen met een beperking die geen adhd is ineens hun beperkingen wel moeten accepteren. Dat maakt het moeilijk om te aanvaarden.
Echter een denkwijze als deze is wel raar in het licht van algemene vooruitgang, waarom accepteer je dat op andere gebieden wel maar niet op het gebied van het verbeteren van iemands gevoelens. Feit blijft dat er dus zonder behandeling mensen met adhd onnodig met zelfmoordgedachten lunnen zitten zoals uit dit topic blijkt en dit voor mensen met jouw mening kennelijk aanvaardbaar is omdat ze makkelijk over hun zwakte heen zouden kunnen stappen (waarom zou je er in godsnaam voor kiezen om je slecht te voelen omdat je ervoor zorgt dat je niks kan ).
Ik vind dat er minder tijd moet worden besteed aan het zoeken van een diagnose die behalve op de symptomen zelf en vooroordelen toch bijna nergens op gebaseerd is en meer tijd aan het erachter komen welke psychische beperkingen nou eigenlijk "normaal" zijn en welke niet, hoe vaak het voorkomt enz.

quote:

Op vrijdag 21 februari 2020 01:10 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Deels ben ik het hiermee eens vanwege de vage manier waarop de diagnose adhd gesteld wordt. Vaak alleen op basis van de klachten die iemand noemt, maar daarna heeft diegene ineens zonder lichamelijk onderzoek "anders functionerende hersenen". En dan is bij hun drugsgebruik ineens normaal en legaal, terwijl anderen met een beperking die geen adhd is ineens hun beperkingen wel moeten accepteren. Dat maakt het moeilijk om te aanvaarden.
Echter een denkwijze als deze is wel raar in het licht van algemene vooruitgang, waarom accepteer je dat op andere gebieden wel maar niet op het gebied van het verbeteren van iemands gevoelens. Feit blijft dat er dus zonder behandeling mensen met adhd onnodig met zelfmoordgedachten lunnen zitten zoals uit dit topic blijkt en dit voor mensen met jouw mening kennelijk aanvaardbaar is omdat ze makkelijk over hun zwakte heen zouden kunnen stappen (waarom zou je er in godsnaam voor kiezen om je slecht te voelen omdat je ervoor zorgt dat je niks kan ).
Ik vind dat er minder tijd moet worden besteed aan het zoeken van een diagnose die behalve op de symptomen zelf en vooroordelen toch bijna nergens op gebaseerd is en meer tijd aan het erachter komen welke psychische beperkingen nou eigenlijk "normaal" zijn en welke niet, hoe vaak het voorkomt enz.

De diagnose ADHD is een giller, ik heb het niet volgens alle papiertesten en toch moest ik maar aan de ritalin ( niet dat het ook maar iets deed.. maar ook speed doet niets..).
Even op z'n gemak benoemt, de globale test (ADHD, autisme en... geen idee maar 250+ vragen in ieder geval), scoorde ik op alles een 6, waar 7 benodigd was op 1 onderdeel om te mogen stellen dat je "onderdeel" hebt..

De diagnose ADHD is een diagnose die gesteld wordt op basis van uitsluiting, dan wel op basis van score/markers.. wat raar is, gezien men stelt dat het een hersenafwijking is welke zichtbaar is.( bron: https://www.ru.nl/english(...)differences-in-adhd/ ).

Oftewel de kosten voor diagnose liggen hoger dan het huidige systeem en men (medici en/of verzekeraars), zien geen heil erin om dit te veranderen.. want je leven lang pillen slikken kan dan alsnog als resultaat eruit komen ( voor hen bij wie ze "werken").

Ikzelf moet er mee leren leven, gezien de gangbare medicatie voor mij geen wenselijk effect hebben ( ja okay ik ga meer zweten als ik die pillen neem..) en heb voor mijzelf manieren gevonden om geforceerd in een hyperfocus te landen (best handig voor het werk wat ik doe), of om juist af te remmen als ik rondstuiter in een omgeving waar dat even niet handig is. Al heeft dit wel wat jaren gekost, ben ik nu tevreden met hoe het gaat.

(excuus ik dwaal heerlijk af, terwijl ik alleen wou meegeven dat er wel degelijk onderzoek wordt gedaan wereldwijd maar men er geregeld bewust langs kijkt..)

Ik ben even op zoek naar ervaringen: ik ga begin mei naar canada om 3 weken met een camper rond te trekken. Ik zou graag mn medicijnen (dexamfetamine) meenemen omdat ik me daardoor prettiger voel (minder vreetbuien/moodswings) en ik beter kan autorijden. Heeft een van jullie dat eerder gedaan? Is dat veel gedoe?

quote:

Op vrijdag 21 februari 2020 09:49 schreef Broccolitaartje het volgende:
Ik ben even op zoek naar ervaringen: ik ga begin mei naar canada om 3 weken met een camper rond te trekken. Ik zou graag mn medicijnen (dexamfetamine) meenemen omdat ik me daardoor prettiger voel (minder vreetbuien/moodswings) en ik beter kan autorijden. Heeft een van jullie dat eerder gedaan? Is dat veel gedoe?

Medische verklaring aanvragen en precies voor het aantal dagen meenemen, anders kunnen ze raar opkijken bij de grens (en dus innemen danwel beboeten)

Zie ook: https://www.nederlandwere(...)/medicijnen-meenemen

quote:

Op vrijdag 21 februari 2020 09:42 schreef whoeier het volgende:

De diagnose ADHD is een giller, ik heb het niet volgens alle papiertesten en toch moest ik maar aan de ritalin ( niet dat het ook maar iets deed.. maar ook speed doet niets..).
Even op z'n gemak benoemt, de globale test (ADHD, autisme en... geen idee maar 250+ vragen in ieder geval), scoorde ik op alles een 6, waar 7 benodigd was op 1 onderdeel om te mogen stellen dat je "onderdeel" hebt..

De diagnose ADHD is een diagnose die gesteld wordt op basis van uitsluiting, dan wel op basis van score/markers.. wat raar is, gezien men stelt dat het een hersenafwijking is welke zichtbaar is.( bron: https://www.ru.nl/english(...)differences-in-adhd/ ).

Bedankt voor de link. Het is inderdaad bizar hoe ver de resultaten van onderzoek afstaan van de praktijk. Like, ze gebruiken het als hen dat uitkomt om hun arbitraire werkwijze te verdedigen "In het algemeen kun je stellen dat de hersenen van mensen met ADHD anders zijn dan van mensen zonder daarom betekent dit dat wie ADHD heeft volgens onze vragenlijst ook automatisch afwijkende hersenen heeft en daarom hebben wij een geldige reden om zonder lichamelijk onderzoek medicijnen voor te schrijven", maar net zo goed gebruiken ze het alsnog om hun arbitraire werkwijze te verdedigen als het er niet mee strookt. "wij hoeven geen lichamelijk onderzoek te doen bij onze GGZ cliënten om een diagnose te stellen, dat heeft totaal geen toegevoegde waarde en geen nut. Want er is nog zoveel onbekend. Komen die verschillen in hersenstructuur door medicijngebruik of niet of door andere zaken? Dat weet men echt totaaal nog niet en dus is er echt VEEL meer uitgebreid, volgens de richtlijnen opgesteld professioneel verder onderzoek nodig voordat we hier voorzichtige conclusies over de te volgen werkwijze voor diagnose uit mogen trekken. De komende 100 jaar moeten we dit goed blijven onderzoeken zodat we de ADHd cliënten van de volgende eeuw misschien , als de goed klinisch bewezen resultaten dit ten minste uitwijzen, met een gerust hart kunnen toevertrouwen aan een evidence-based methode van diagnose stellen"

quote:

Oftewel de kosten voor diagnose liggen hoger dan het huidige systeem en men (medici en/of verzekeraars), zien geen heil erin om dit te veranderen.. want je leven lang pillen slikken kan dan alsnog als resultaat eruit komen ( voor hen bij wie ze "werken").

Degenen bij wie het niet werkt, die hebben geen ADHd volgens psychiaters/psychologen. Dat is ook een onderdeel van het diagnose proces. Want als ritalin niet helpt concluderen ze dat je geen ADHD hersenen hebt. Dat is mij verteld.

quote:

Ikzelf moet er mee leren leven, gezien de gangbare medicatie voor mij geen wenselijk effect hebben ( ja okay ik ga meer zweten als ik die pillen neem..) en heb voor mijzelf manieren gevonden om geforceerd in een hyperfocus te landen (best handig voor het werk wat ik doe), of om juist af te remmen als ik rondstuiter in een omgeving waar dat even niet handig is. Al heeft dit wel wat jaren gekost, ben ik nu tevreden met hoe het gaat.

Dan weet ik niet waar je mee moet leven maar het is geen ADHD (of heb je wel een hersenscan gehad?) . Je hebt wel dezelfde symptomen als mensen met ADHD. Gelukkig ben je nu tevreden met hoe het gaat. Bij mij hetzelfde, probeerde ook ritalin vanwege concentratieproblemen. Raakte nog meer afgeleid en ging dingen over tijdreizen schrijven op facebook, praatte wel meer met mensen maar daardoor voerde ik juist nog minder uit, rebound effect was vreselijk.

quote:

(excuus ik dwaal heerlijk af, terwijl ik alleen wou meegeven dat er wel degelijk onderzoek wordt gedaan wereldwijd maar men er geregeld bewust langs kijkt..)

Ja, dat is ook zo op het gebied van onderzoek naar levensstijl veranderingen zoals dieet en voedingssupplementen. De zeer algemene dingen nemen ze dan wel over in hun behandelingen maar dieper erop ingaan willen ze niet en die onderzoeken boeien de meesten ook niet want ze willen zo snel mogelijk hun werk doen en niet nog meer tijd kwijt zijn aan het bijhouden van literatuur (tenzij het hun geadviseerd is of zo.,, er was laatst ook op radar dat heel veel medisch onderzoek ook gewoon bedoeld is om bezuinigingen te onderbouwen en dat is dan ook waarschijnlijk hetgeen wat ze als enige lezen).

[ Bericht 0% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 22-02-2020 01:20:13 ]

quote:

Op vrijdag 21 februari 2020 09:49 schreef Broccolitaartje het volgende:
Ik ben even op zoek naar ervaringen: ik ga begin mei naar canada om 3 weken met een camper rond te trekken. Ik zou graag mn medicijnen (dexamfetamine) meenemen omdat ik me daardoor prettiger voel (minder vreetbuien/moodswings) en ik beter kan autorijden. Heeft een van jullie dat eerder gedaan? Is dat veel gedoe?

Heb t alleen nog in europa gedaan met n schengenformulier, dat is niet mega ingewikkeld, formulier laten invullen door de huisarts en opsturen. Wat moet je doen voor buiten de eu?

Voor Zuid-Afrika stuur je 't formulier van het CAK naar je huisarts, die vult 'm deels in, dan haal je 'm op, vul je de rest in en stuur je 'm naar het CAK. Dan krijg je 'm terug en ga je ermee naar de rechtbank voor een apostillestempel.

Tldr: check website CAK.

quote:

Op zaterdag 22 februari 2020 01:09 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

Dan weet ik niet waar je mee moet leven maar het is geen ADHD (of heb je wel een hersenscan gehad?) . Je hebt wel dezelfde symptomen als mensen met ADHD. Gelukkig ben je nu tevreden met hoe het gaat. Bij mij hetzelfde, probeerde ook ritalin vanwege concentratieproblemen. Raakte nog meer afgeleid en ging dingen over tijdreizen schrijven op facebook, praatte wel meer met mensen maar daardoor voerde ik juist nog minder uit, rebound effect was vreselijk.

Geen scan, wel diagnose, maar niet op basis van test resultaten.. Helaas het mooie van de positie als psych die mag de scores terzijde leggen.

Had ik maar überhaupt een reactie gehad op medicatie (ja ik zweette als een malle), had het misschien zinvol geweest, maar na maanden een variatie aan pillen en dosering, kwam de conclusie dat ik totaal niet reageer en maar andere manieren moest vinden om "tot rust" te komen xD

Maar goed ik kan er nu vaak wel om lachen als ik weer eens afdwaal in serieuze situaties, je moet toch ergens je lol in vinden

quote:

Op zondag 23 februari 2020 00:17 schreef whoeier het volgende:

Geen scan, wel diagnose, maar niet op basis van test resultaten.. Helaas het mooie van de positie als psych die mag de scores terzijde leggen.

Had ik maar überhaupt een reactie gehad op medicatie (ja ik zweette als een malle), had het misschien zinvol geweest, maar na maanden een variatie aan pillen en dosering, kwam de conclusie dat ik totaal niet reageer en maar andere manieren moest vinden om "tot rust" te komen xD

Maar goed ik kan er nu vaak wel om lachen als ik weer eens afdwaal in serieuze situaties, je moet toch ergens je lol in vinden

Ja het slaat nergens op (vind ik dan) als ze testen gaan uitvoeren en die even makkelijk weer terzijde kunnen schuiven. Bij mij was dat ook zo, dat de mening van de psycholoog de testuitslagen overruled. Het hele idee van testen lijkt mij nou juist dat het een stuk subjectiviteit weg moet halen Maar hier niet. Ik bedoel prima als die testen alleen maar een soort hulpmiddel voor hen zijn (voor wat denk ik dan maar oke) maar geef dat dan ook van tevoren aan , zo van deze uitslag zal nergens op slaan omdat de test al nergens op gebaseerd is. Maar goed. Kun je nu wel functioneren met je klachten dan? Ze zijn vanzelf weggegaan of je hebt er op gebieden waar dat echt nodig was overheen kunnen zetten begrijp ik?
Ik ben zelf (heb zelf geen adhd) een stuk minder afgeleid als ik gwoon mn nachtrust heb dus 8 uur, dan alsnog moe en chaotisch maar ik kan me dan mentaal iig wel op 1 ding tegelijk focussen.

quote:

Op zondag 23 februari 2020 09:39 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Ja het slaat nergens op (vind ik dan) als ze testen gaan uitvoeren en die even makkelijk weer terzijde kunnen schuiven. Bij mij was dat ook zo, dat de mening van de psycholoog de testuitslagen overruled. Het hele idee van testen lijkt mij nou juist dat het een stuk subjectiviteit weg moet halen Maar hier niet. Ik bedoel prima als die testen alleen maar een soort hulpmiddel voor hen zijn (voor wat denk ik dan maar oke) maar geef dat dan ook van tevoren aan , zo van deze uitslag zal nergens op slaan omdat de test al nergens op gebaseerd is. Maar goed. Kun je nu wel functioneren met je klachten dan? Ze zijn vanzelf weggegaan of je hebt er op gebieden waar dat echt nodig was overheen kunnen zetten begrijp ik?
Ik ben zelf (heb zelf geen adhd) een stuk minder afgeleid als ik gwoon mn nachtrust heb dus 8 uur, dan alsnog moe en chaotisch maar ik kan me dan mentaal iig wel op 1 ding tegelijk focussen.

Dat idd.

Qua functioneren heb ik weinig last (ik ben me bewust van 90% van de tijd als ik een chaoot ben of als stuiterbal tekeer ga en kan daar op handelen), maar om zover te komen heeft het flink tijd gekost. De 10% neem ik voor liefde.

Rust en regelmaat zijn inderdaad een belangrijk onderdeel, al slaap ik gemiddeld maar 5 uur per nacht xD het is voor mij voldoende.

Voor mijn werk is het heerlijk om de stuiterbal te zijn, gezien ik enkel "actief" ben als er stront aan de knikker is, verder zit ik gewoon aan mn bureau papierwerk te doen, waar beperkt druk op zit (papierwerk mag ik weken over doen, terwijl bij shit ik max 72 uur heb).

Thuis is het soms even lastig om niet mee te gaan in de energie van m'n kind, maar het is niet anders (anders vergeet ik rustig het eten van het vuur te halen en kan ik weer iets bestellen of in de mag knallen xD).


Het is voor ieder van belang om zijn/haar eigen manier te vinden hierin. Elke psych/arts kan wel zeggen hoe het voor de meeste werkt, maar dat zegt niet of het voor jouw als persoon werkt

Ik ben een klein beetje uitgebriest inmiddels (er moet ook gewerkt worden, haha) en na nog een giftig telefoontje, lag zaterdagmiddag de verwijzing op de mat.
Ik heb hem meteen ingescand en doorgestuurd.
Nu kan ik iets rustiger afwachten met het idee dat ik echt alles heb gedaan dat in mijn macht ligt

quote:

Op maandag 24 februari 2020 18:28 schreef Skull-splitter het volgende:
Na een maand uitstellen/vergeten eindelijk aannemer gebeld voor een oude lekkage (en inmiddels ook nieuwe langs kieren van het kozijn ) eindelijk eens gebeld, is het uit zijn systeem (in eerlijkheid: hij had al heel vaak gebeld en ik heb wegens werk dan niet opgenomen)

Feestdagen, afspraken en stress zorgen er dan voor dat dat gewoon niet van de grond komt.

Opnieuw gemeld, service verzoek is aangemaakt, morgen weer een poging.

Goed zo

quote:

Op zondag 23 februari 2020 11:08 schreef whoeier het volgende:

Dat idd.

Qua functioneren heb ik weinig last (ik ben me bewust van 90% van de tijd als ik een chaoot ben of als stuiterbal tekeer ga en kan daar op handelen), maar om zover te komen heeft het flink tijd gekost. De 10% neem ik voor liefde.

Rust en regelmaat zijn inderdaad een belangrijk onderdeel, al slaap ik gemiddeld maar 5 uur per nacht xD het is voor mij voldoende.

Voor mijn werk is het heerlijk om de stuiterbal te zijn, gezien ik enkel "actief" ben als er stront aan de knikker is, verder zit ik gewoon aan mn bureau papierwerk te doen, waar beperkt druk op zit (papierwerk mag ik weken over doen, terwijl bij shit ik max 72 uur heb).

Thuis is het soms even lastig om niet mee te gaan in de energie van m'n kind, maar het is niet anders (anders vergeet ik rustig het eten van het vuur te halen en kan ik weer iets bestellen of in de mag knallen xD).


Het is voor ieder van belang om zijn/haar eigen manier te vinden hierin. Elke psych/arts kan wel zeggen hoe het voor de meeste werkt, maar dat zegt niet of het voor jouw als persoon werkt

Maar hoe verklaar jij dan de grote verschillen qua functioneren tussen jou en mensen met adhd die zo slecht functioneren dat ze zelfmoordneigingen ervan krijgen? Wat zorgt voor dat verschil?

quote:

Op maandag 24 februari 2020 22:22 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Maar hoe verklaar jij dan de grote verschillen qua functioneren tussen jou en mensen met adhd die zo slecht functioneren dat ze zelfmoordneigingen ervan krijgen? Wat zorgt voor dat verschil?

Het verklaren is geen relatief iets, ik zie een enorm verschil tussen mensen. In de westerse wereld spreken we enkel over ADHD, zonder graadmeter erbij..

Nu ben ik niet medisch aangelegd, maar ik ben persoonlijk van mening dat er veel variatie zit in de diagnose ADHD, welke met een schaling prima te verklaren is. Daar waar ik vermoedelijk in de lichte categorie zal vallen, zullen er andere in de extreme vallen.

Hiernaast vermoed ik dat er een grondlegging is in de opvoeding en omgeving. Een kind welke vanaf jongs af aan gewend is om in rust en regelmaat te leven (met of zonder diagnose), zal in tijden van chaos terugkeren naar deze situatie (zover mogelijk). Hiernaast is er een evident verschil zichtbaar tussen mensen die in hun jeugd geleerd hebben dat het okay als het niet lukt en het ook goed is om dan hulp te vragen vs. gepusht worden om het altijd maar goed te doen en "gestraft" worden als ze falen.

Vandaar ook dat ik tegenstander ben van generalisatie in diagnose en behandeling, leuk dat het gemiddelde bekend is en dat hier een generale aanpak voor bestaat, maar we zijn allemaal verschillend en zo zou het bekeken moeten worden.

Maar goed,

quote:

Op maandag 24 februari 2020 06:56 schreef Muck het volgende:
Ik ben een klein beetje uitgebriest inmiddels (er moet ook gewerkt worden, haha) en na nog een giftig telefoontje, lag zaterdagmiddag de verwijzing op de mat.
Ik heb hem meteen ingescand en doorgestuurd.
Nu kan ik iets rustiger afwachten met het idee dat ik echt alles heb gedaan dat in mijn macht ligt

hoppa

quote:

Op maandag 24 februari 2020 18:28 schreef Skull-splitter het volgende:
Na een maand uitstellen/vergeten eindelijk aannemer gebeld voor een oude lekkage (en inmiddels ook nieuwe langs kieren van het kozijn ) eindelijk eens gebeld, is het uit zijn systeem (in eerlijkheid: hij had al heel vaak gebeld en ik heb wegens werk dan niet opgenomen)

Feestdagen, afspraken en stress zorgen er dan voor dat dat gewoon niet van de grond komt.

Opnieuw gemeld, service verzoek is aangemaakt, morgen weer een poging.

Zo herkenbaar vooral ook dat t dan erger wordt en je jezelf nog niet meteen in beweging geschopt krijgt.. gek eigenlijk he, dat dat zo werkt

Vaak heb ik veel moeite om dingen die ik meemaak of denk voor me te houden. Ook intieme dingen die je niet zo snel zou moeten vertellen, of details van dingen die ik meemaak doe overbodig zijn voor andermans oren.

Ik ben regelmatig een enorme flapuit. Vaak denk ik dan achteraf dat ik dat beter voor me had kunnen houden. Dit omdat de informatie een ander, en mezelf daarbij, niet dient of omdat sommige dingen nog pril zijn en ik het dan al aan iedereen vertel.

Ik vind dit zelf best een storende eigenschap maar merk dat ik dit zowat dwangmatig doe omdat ik het gewoon uit pure enthousiasme niet binnen kan houden of meningen erover zoek bij een ander, het komt ook heel chaotisch in me op. Ik heb ook geen geduld om dingen voor me te houden. Soms is de informatie voor anderen zelfs ongemakkelijk en ik laat weinig mysterie over over mezelf. Heel irritant. De drang om te flapuiten is enorm, daarentegen kan ik weer wél goed geheimen bewaren voor een ander omdat mn morele vlag zo hoog staat.

Is dit herkenbaar voor mensen? En hoe pak ik dit aan?

[ Bericht 8% gewijzigd door Grayfoxhound op 26-02-2020 15:27:27 ]

quote:

Op dinsdag 25 februari 2020 07:40 schreef whoeier het volgende:
Het verklaren is geen relatief iets, ik zie een enorm verschil tussen mensen. In de westerse wereld spreken we enkel over ADHD, zonder graadmeter erbij..

Nu ben ik niet medisch aangelegd, maar ik ben persoonlijk van mening dat er veel variatie zit in de diagnose ADHD, welke met een schaling prima te verklaren is. Daar waar ik vermoedelijk in de lichte categorie zal vallen, zullen er andere in de extreme vallen.

Hiernaast vermoed ik dat er een grondlegging is in de opvoeding en omgeving. Een kind welke vanaf jongs af aan gewend is om in rust en regelmaat te leven (met of zonder diagnose), zal in tijden van chaos terugkeren naar deze situatie (zover mogelijk). Hiernaast is er een evident verschil zichtbaar tussen mensen die in hun jeugd geleerd hebben dat het okay als het niet lukt en het ook goed is om dan hulp te vragen vs. gepusht worden om het altijd maar goed te doen en "gestraft" worden als ze falen.

Vandaar ook dat ik tegenstander ben van generalisatie in diagnose en behandeling, leuk dat het gemiddelde bekend is en dat hier een generale aanpak voor bestaat, maar we zijn allemaal verschillend en zo zou het bekeken moeten worden.

Maar goed,

Ja dat is gewoon een beetje te makkelijk en vreemd. Maar het zal de komende 50-100 jaar toch niet veranderen.

quote:

Op woensdag 26 februari 2020 15:20 schreef Grayfoxhound het volgende:
Vaak heb ik veel moeite om dingen die ik meemaak of denk voor me te houden. Ook intieme dingen die je niet zo snel zou moeten vertellen, of details van dingen die ik meemaak doe overbodig zijn voor andermans oren.

Ik ben regelmatig een enorme flapuit. Vaak denk ik dan achteraf dat ik dat beter voor me had kunnen houden. Dit omdat de informatie een ander, en mezelf daarbij, niet dient of omdat sommige dingen nog pril zijn en ik het dan al aan iedereen vertel.

Ik vind dit zelf best een storende eigenschap maar merk dat ik dit zowat dwangmatig doe omdat ik het gewoon uit pure enthousiasme niet binnen kan houden of meningen erover zoek bij een ander, het komt ook heel chaotisch in me op. Ik heb ook geen geduld om dingen voor me te houden. Soms is de informatie voor anderen zelfs ongemakkelijk en ik laat weinig mysterie over over mezelf. Heel irritant. De drang om te flapuiten is enorm, daarentegen kan ik weer wél goed geheimen bewaren voor een ander omdat mn morele vlag zo hoog staat.

Is dit herkenbaar voor mensen? En hoe pak ik dit aan?

Gebrek aan zelfdiscipline/verlies van impulscontrole komt bij mij door slaaptekort. Dan gaat het helaas hard achteruit.
Nou ja dan vind ik het dus gewoon kut dat ik dan de discipline om op tijd naar bed te gaan en voldoende slaap te nemen natuurlijk ook weg is. Dus geen idee wat je eraan kunt doen, want het is dan al een neerwaartse spiraal. Soms wou ik dat je als therapie even bezeten kon worden door iemand anders die wel de zelfdiscipline heeft en dat je dan weer bijkomt en dat die ander je dan ff heeft gereset of zo.
Dichtst waarbij ik daar ben gekomen was door "Vigo kombucha" en dan die rode versie.
Merk daar normaal niks van maar een keer deed ik daardor dus iets wat ik moest doen automatisch. Echt automatisch zonder nadenken, het was 1 van de beste ervaringen ooit.
Helaas nooit meer voorgekomen maar ik blijf hoop houden.
Bacopa is daar ook wel goed voor in veel mindere mate maar is vaak vervuild met metalen.

[ Bericht 0% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 29-02-2020 03:37:50 ]

quote:

Op zaterdag 29 februari 2020 03:32 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Gebrek aan zelfdiscipline/verlies van impulscontrole komt bij mij door slaaptekort. Dan gaat het helaas hard achteruit.
Nou ja dan vind ik het dus gewoon kut dat ik dan de discipline om op tijd naar bed te gaan en voldoende slaap te nemen natuurlijk ook weg is. Dus geen idee wat je eraan kunt doen, want het is dan al een neerwaartse spiraal. Soms wou ik dat je als therapie even bezeten kon worden door iemand anders die wel de zelfdiscipline heeft en dat je dan weer bijkomt en dat die ander je dan ff heeft gereset of zo.
Dichtst waarbij ik daar ben gekomen was door "Vigo kombucha" en dan die rode versie.
Merk daar normaal niks van maar een keer deed ik daardor dus iets wat ik moest doen automatisch. Echt automatisch zonder nadenken, het was 1 van de beste ervaringen ooit.
Helaas nooit meer voorgekomen maar ik blijf hoop houden.
Bacopa is daar ook wel goed voor in veel mindere mate maar is vaak vervuild met metalen.

Ik merk zeker een verschil wanneer ik goed slaap (7+ uur). Dan heb ik een stuk minder last van impulsen of obsessieve gedachtes/ angstgevoelens.

Echter blijft het prangende impulsgevoel wel veelal aanwezig, dit voornamelijk in dingen vertellen en zeggen en uitgebreid willen vertellen ook. Hierdoor blijf ik juist ook hangen in de situaties en worden de dingen echter alleen maar groter. Er is ook enorme controlebehoefte aanwezig, het niet kunnen omgaan met teleurstelling daardoor is ook een enorm probleem. Weinig concentratie en hyperactiviteit tot gevolg en geen keuzes kunnen maken tot op het laatste moment. Daarin ook altijd de afweging maken wat de beste keuze is, tot op het irritante toe.

Ik hoop met medicatie (géén antidepressiva) dat dit zal reduceren want het is tamelijk vermoeiend om hiermee iedere dag te dealen en ik kom er niet goed aan uit wat ik er zelf echt aan kan doen of waar te beginnen.

[ Bericht 0% gewijzigd door Grayfoxhound op 02-03-2020 14:57:36 ]

quote:

Op zaterdag 29 februari 2020 09:09 schreef Skull-splitter het volgende:
Maar slaap je dan wel meer als je dan vrij bent?
Ik werk onregelmatig en vaak laat, maar merk dan dat ik dan bijzonder slecht slaap en moeilijk op gang kom. Tot ik eens flink (soms echt bijna 12 uur) door kan slapen.

Ik zelf kan het alleen maar opbrengen om 7-8 uur te slapen in periodes van werkloosheid. Want werken-boodschappen-eten-huishoudelijke klusjes en dan naar bed vind ik geen leven. Maar zelfs dan soms niet of nauwelijks, omdat ik mijn tijd dan verdoe met fokken zoals vandaag. Of met ander onzingedrag zoals voor me uit staren of nutteloze websites bezoeken. Heb jij daar ook last van of niet? Hoeveel uur slaap krijg je gemiddeld?

quote:

Op maandag 2 maart 2020 14:35 schreef Grayfoxhound het volgende:

Ik merk zeker een verschil wanneer ik goed slaap (7+ uur). Dan heb ik een stuk minder last van impulsen of obsessieve gedachtes/ angstgevoelens.

Echter blijft het prangende impulsgevoel wel veelal aanwezig, dit voornamelijk in dingen vertellen en zeggen en uitgebreid willen vertellen ook. Hierdoor blijf ik juist ook hangen in de situaties en worden de dingen echter alleen maar groter. Er is ook enorme controlebehoefte aanwezig, het niet kunnen omgaan met teleurstelling daardoor is ook een enorm probleem. Weinig concentratie en hyperactiviteit tot gevolg en geen keuzes kunnen maken tot op het laatste moment. Daarin ook altijd de afweging maken wat de beste keuze is, tot op het irritante toe.

Ik hoop met medicatie (géén antidepressiva) dat dit zal reduceren want het is tamelijk vermoeiend om hiermee iedere dag te dealen en ik kom er niet goed aan uit wat ik er zelf echt aan kan doen of waar te beginnen.

Heb je het gevoel dat het echt alleen maar een compulsie is? Dus dat het voor jou geen enkel nut heeft? Dan kan het misschien de mentale versie van een obsessief compulsieve stoornis zijn? Daarvoor kun je zelfhulpboeken downloaden, kan de site wel sturen in dm

Vandaag kreeg ik het idee om mijn vrije tijd als werkdag in te plannen, doen jullie dat ook vaak?
Ik maakte een wat uitgebreidere to do list in de vorm van een rooster met daarop de activiteiten die ik wou doen en de tijd die ervoor stond dus ook bijv. lunchpauze en avondeten plande ik in, zelfde als vroeger bij werk (30 min.) en wou ook 3 of 4 kleine pauzes van 15 min. Doen maar dat werd langer want ik heb nu alweer m'n nachtrust verpest dus daar moet ik morgen beter op letten.
Maar het is me voor de rest erg goed bevallen. Ik heb nou eenmaal nergens zin in omdat ik chronisch moe ben, maar toch heb ik alle verplichtingen gedaan die ik moest doen en was er ook niet teveel tijd aan kwijt dankzij de planning.

Een vraag voor de mede adhd-ers. Ik leef al bijna 20 jaar met adhd, en ben daarbij ook niet de ergste adhd-er die ik ooit heb gezien. Slik medicijnen, ook al heel lang en verschillende geprobeerd, en kan mijn adhd redelijk goed managen. Hier en daar de sporadische drukte-aanval maar ik heb zo mijn charme dus kom ermee weg

Na veel pijn en moeite eindelijk een opleiding afgerond, weliswaar na 7 jaar ipv 4 maar toch, en nu dan sinds een paar jaar een vaste baan.

Omdat ik al zo lang leef met adhd, en mezelf veel maniertjes heb aangeleerd om er mee om te gaan, uit het zich bij mij vrij subtiel en kan ik het aardig onder controle houden.

Problemen ontstaan nog steeds bij de vergeetachtigheid, en het te laat komen. Helemaal met mijn werk heeft me dit al een eerste waarschuwing opgeleverd. (kreeg daarna evengoed een vast contract ).

Waar ik mijn hele leven al het meest tegenaan loop en het meeste last van heb is het gebrek aan begrip van andere mensen. Ik probeer nu bijvoorbeeld al een tijdje aan een van mijn collega's uit te leggen dat 'tijd' voor mij anders werkt dan voor hem. Maar het wil er gewoon niet in op de een of andere manier, zelfs nu hij mij al een paar jaar in de praktijk ziet klunzen met de planning en tijdmanagement.

Hebben jullie daar ook last van? Hoe ga je ermee om? Probeer je keer op keer uit te leggen hoe het leven als adhd-er is of heb je het al opgegeven? Strategieën die werken? Ik hoor het graag.

quote:

Op donderdag 18 juni 2020 15:24 schreef Dick_Honeybush het volgende:
Een vraag voor de mede adhd-ers. Ik leef al bijna 20 jaar met adhd, en ben daarbij ook niet de ergste adhd-er die ik ooit heb gezien. Slik medicijnen, ook al heel lang en verschillende geprobeerd, en kan mijn adhd redelijk goed managen. Hier en daar de sporadische drukte-aanval maar ik heb zo mijn charme dus kom ermee weg

Na veel pijn en moeite eindelijk een opleiding afgerond, weliswaar na 7 jaar ipv 4 maar toch, en nu dan sinds een paar jaar een vaste baan.

Omdat ik al zo lang leef met adhd, en mezelf veel maniertjes heb aangeleerd om er mee om te gaan, uit het zich bij mij vrij subtiel en kan ik het aardig onder controle houden.

Problemen ontstaan nog steeds bij de vergeetachtigheid, en het te laat komen. Helemaal met mijn werk heeft me dit al een eerste waarschuwing opgeleverd. (kreeg daarna evengoed een vast contract ).

Waar ik mijn hele leven al het meest tegenaan loop en het meeste last van heb is het gebrek aan begrip van andere mensen. Ik probeer nu bijvoorbeeld al een tijdje aan een van mijn collega's uit te leggen dat 'tijd' voor mij anders werkt dan voor hem. Maar het wil er gewoon niet in op de een of andere manier, zelfs nu hij mij al een paar jaar in de praktijk ziet klunzen met de planning en tijdmanagement.

Hebben jullie daar ook last van? Hoe ga je ermee om? Probeer je keer op keer uit te leggen hoe het leven als adhd-er is of heb je het al opgegeven? Strategieën die werken? Ik hoor het graag.

Ik begrijp wat je bedoelt, ik voel me ook zo, maar ik heb geen adhd (omdat ik slecht op ritalin reageerde heb ik geen adhd hersenen concludeerde men). Maar ik zou dus zo'n sceptische collega zijn.
Ik zou vragen hoezo werkt tijd voor jou anders? Kun je dat bewijzen? Heb je onderzoek waaruit blijkt dat jij tijd anders beleeft dan de meesten? Wat is de onderbouwing dat er een relatie is tussen de testuitslagen en je afwijkende hersenstructuur?
Dat zou ik willen weten, als ik die collega was, voordat ik zomaar aan zou kunnen nemen dat tijd voor jou anders werkt.
Ik heb gelezen dat tijdsperceptie met dopamine te maken heeft... Die onderzoeken houden mij heel erg bezig, omdat de tijd voor mijn eigen gevoel veel te snel gaat.
Dus ik geloof wel dat het kan, maar als iemand mij zou gaan vertellen dat mijn tijdsperceptie anders is zou ik willen weten hoe diegene dat denkt te kunnen bewijzen. Want je moet je nou eenmaal tegenover iedereen exact kunnen verantwoorden voor je gevoelens voordat ze er rekening mee willen houden, hoe vermoeiend het ook is.

Afspraak gemaakt voor 8 juli voor eerste gesprek met dokter. Ben er wel beetje klaar mee in het hoofd met de drukte

quote:

Op donderdag 18 juni 2020 15:31 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Ik begrijp wat je bedoelt, ik voel me ook zo, maar ik heb geen adhd (omdat ik slecht op ritalin reageerde heb ik geen adhd hersenen concludeerde men). Maar ik zou dus zo'n sceptische collega zijn.
Ik zou vragen hoezo werkt tijd voor jou anders? Kun je dat bewijzen? Heb je onderzoek waaruit blijkt dat jij tijd anders beleeft dan de meesten? Wat is de onderbouwing dat er een relatie is tussen de testuitslagen en je afwijkende hersenstructuur?
Dat zou ik willen weten, als ik die collega was, voordat ik zomaar aan zou kunnen nemen dat tijd voor jou anders werkt.
Ik heb gelezen dat tijdsperceptie met dopamine te maken heeft... Die onderzoeken houden mij heel erg bezig, omdat de tijd voor mijn eigen gevoel veel te snel gaat.
Dus ik geloof wel dat het kan, maar als iemand mij zou gaan vertellen dat mijn tijdsperceptie anders is zou ik willen weten hoe diegene dat denkt te kunnen bewijzen. Want je moet je nou eenmaal tegenover iedereen exact kunnen verantwoorden voor je gevoelens voordat ze er rekening mee willen houden, hoe vermoeiend het ook is.

Ja het is ook super lastig uit te leggen. Ik weet natuurlijk ook niet hoe een ander, wel of geen adhd, dingen ervaart. Daarbij is die tijdperceptie ook maar een voorbeeld.

Mijn punt hiermee is dat ook al ziet mijn collega dagelijks hoe ik met tijd omga, en hoe dat verschilt van de rest van het team, en nog zelfs dan krijg je dingen te horen als 'je moet gewoon op tijd beginnen'. Terwijl, ja dat snap ik ook wel

Of als je iets vergeet/vergeten bent, dat je dan van anderen te horen krijgt 'je moet het gewoon opschrijven'. Die zal iedere adhd-er meer dan 100x te horen hebben gekregen in z'n leven.
Dát is het soort onbegrip waar ik op doel.

quote:

Op donderdag 18 juni 2020 15:53 schreef Dick_Honeybush het volgende:

[..]

Ja het is ook super lastig uit te leggen. Ik weet natuurlijk ook niet hoe een ander, wel of geen adhd, dingen ervaart. Daarbij is die tijdperceptie ook maar een voorbeeld.

Mijn punt hiermee is dat ook al ziet mijn collega dagelijks hoe ik met tijd omga, en hoe dat verschilt van de rest van het team, en nog zelfs dan krijg je dingen te horen als 'je moet gewoon op tijd beginnen'. Terwijl, ja dat snap ik ook wel

Of als je iets vergeet/vergeten bent, dat je dan van anderen te horen krijgt 'je moet het gewoon opschrijven'. Die zal iedere adhd-er meer dan 100x te horen hebben gekregen in z'n leven.
Dát is het soort onbegrip waar ik op doel.

Ik leg uit dat mijn brein gewoon anders werkt: ik zie het wel en registreer het ook; maar kan er niet altijd ad-hoc naar handelen.

Mooi voorbeeld is het volgende: Ik was bij de vader van m'n jongste zoon thuis, en ik liep de slaapkamer in. Voor de kledingkast zag ik een verdwaalde kindersok liggen. Ik zag het, nam het beeld in me op en ging verder waar ik mee bezig was.

Een paar dagen later zei de vader van m'n zoon dat hij een sok kwijt was; waarop ik direct antwoordde dat hij even in de slaapkamer voor de kledingkast moest kijken. En verdomd, daar lag de verloren sok.

Ieder ander 'normaal' persoon zou die sok hebben opgeraapt en bij de was hebben gegooid, ik niet. Ik denk daar gewoon niet eens over na.

Qua tijd en planning: het reizen met het ov en wandelen heeft me wel heel erg inzicht gegeven in hoe ik met tijd omga: als ik tien km ga lopen dan weet ik hoe lang ik ongeveer onderweg ben (ca 2,5 uur) en dus ook redelijk een goede schatting te geven van m'n aankomst tijd. Wil ik de trein van 6 over heel hebben, dan moet ik om uiterlijk tien over half weg, zodat ik ruim op tijd op het station ben.

quote:

Op vrijdag 19 juni 2020 00:04 schreef madeliefff het volgende:

[..]

Heb je dan nooit dat je die herinnering krijgt van je telefoon maar dat je er op dat moment geen zin in hebt , het uitstelt en dan vergeet?

Dat zal me vast wel eens gebeuren; maar 9 van de 10 keer is het dan ook niet belangrijk genoeg geweest.

quote:

Op donderdag 18 juni 2020 15:53 schreef Dick_Honeybush het volgende:
Ja het is ook super lastig uit te leggen. Ik weet natuurlijk ook niet hoe een ander, wel of geen adhd, dingen ervaart. Daarbij is die tijdperceptie ook maar een voorbeeld.

Mijn punt hiermee is dat ook al ziet mijn collega dagelijks hoe ik met tijd omga, en hoe dat verschilt van de rest van het team, en nog zelfs dan krijg je dingen te horen als 'je moet gewoon op tijd beginnen'. Terwijl, ja dat snap ik ook wel

Of als je iets vergeet/vergeten bent, dat je dan van anderen te horen krijgt 'je moet het gewoon opschrijven'. Die zal iedere adhd-er meer dan 100x te horen hebben gekregen in z'n leven.
Dát is het soort onbegrip waar ik op doel.

Nu is het maar een voorbeeld, maar esrst was het wel een voorbeeld wat illustreerde wat het belangrijkste was waar je tegenaan liep?
Als iemand lui is en daarom iedere dag te laat komt, en als diegene geen oorzaak kan geven van zijn luiheid, vind je dan dat daar begrip voor moet zijn? Hoe kunnen zij nou het verschil zien tissen ADHD en gewone luiheid als dat niet eens zichtbaar is en jij het ook niet uit kunt leggen?
Ja, dat laatste krijg ik ook te horen. En als ik dan zeg: ik vergeet op het briefje te kijken zeggen ze: stel een wekker in op je telefoon. Zeg ik: ik kan niet voor alle onverwachtse dingen een wekker instellen. Wat als ik vergeet een wekker in te stellen? Zeggen ze: dat is dom. Dan moet je ermee leren leven. Ik heb geen AdHD.

quote:

Op vrijdag 19 juni 2020 11:13 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Nu is het maar een voorbeeld, maar esrst was het wel een voorbeeld wat illustreerde wat het belangrijkste was waar je tegenaan liep?
Als iemand lui is en daarom iedere dag te laat komt, en als diegene geen oorzaak kan geven van zijn luiheid, vind je dan dat daar begrip voor moet zijn? Hoe kunnen zij nou het verschil zien tissen ADHD en gewone luiheid als dat niet eens zichtbaar is en jij het ook niet uit kunt leggen?
Ja, dat laatste krijg ik ook te horen. En als ik dan zeg: ik vergeet op het briefje te kijken zeggen ze: stel een wekker in op je telefoon. Zeg ik: ik kan niet voor alle onverwachtse dingen een wekker instellen. Wat als ik vergeet een wekker in te stellen? Zeggen ze: dat is dom. Dan moet je ermee leren leven. Ik heb geen AdHD.

Ja het onbegrip van 'normale' mensen, of mijn onkunde wat betreft het uitleggen, is wel hetgeen waar ik het meest moeite mee heb.
En dat ik nu probeer uit te leggen aan iemand dat ik soms te laat ben, niet uit lui of laksheid, maar door hoe adhd werkt, lijkt vrijwel onmogelijk te zijn. En dat was in mijn eerste bericht even het meest recente voorbeeld wat ik zo even paraat had.

Waarom zeg je trouwens steeds dat je geen adhd hebt? Wat doe je dan op dit forum?

quote:

Op donderdag 18 juni 2020 19:37 schreef Chia het volgende:

[..]

Ik denk in dit geval dat dat meer over die collega zegt dan over jou. En alsof je opgeschreven dingen niet kan vergeten.

Mijn brein is meer een soort vat waarin alles wel zit qua informatie, maar soms is bepaalde informatie naar de bodem gezonken op het moment dat ik er aan had moeten denken.

Ik denk precies hetzelfde. Het is maf hoe je soms gewoon niet aan de meest voor de hand liggende dingen denkt.

quote:

Op vrijdag 19 juni 2020 14:28 schreef Dick_Honeybush het volgende:

Ja het onbegrip van 'normale' mensen, of mijn onkunde wat betreft het uitleggen, is wel hetgeen waar ik het meest moeite mee heb.
En dat ik nu probeer uit te leggen aan iemand dat ik soms te laat ben, niet uit lui of laksheid, maar door hoe adhd werkt, lijkt vrijwel onmogelijk te zijn. En dat was in mijn eerste bericht even het meest recente voorbeeld wat ik zo even paraat had.

Waarom zeg je trouwens steeds dat je geen adhd hebt? Wat doe je dan op dit forum?

Nou, jij hebt ook niet zelf verzonnen dat je ADHD hebt. Dat jij het daarom niet zelf kunt uitleggen is in principe daarom ook niet jouw fout. Maar je had mijns inziens wel op dit onbegrip alvast kunnen anticiperen door je behandelaren om deze gedetailleerde informatie te vragen zodat je wel weet wat je moet zeggen om sceptische mensen te overtuigen. En dat kun je nu nog steeds. Het zou toch raar zijn als ze jou een stempel gaan geven wat ze niet kunnen verdedigen tegenover de buitenwereld.

Ik kijk hier af en toe omdat jullie problemen mij ook niet altijd vreemd zijn en omdat ik benieuwd ben naar jullie verklaringen over de werking van de afwijkende menselijke geest die jullie neem ik aan wel voorgeschoteld hebben gekregen door behandelaren.

quote:

Op vrijdag 19 juni 2020 14:28 schreef Dick_Honeybush het volgende:

[..]

Ja het onbegrip van 'normale' mensen, of mijn onkunde wat betreft het uitleggen, is wel hetgeen waar ik het meest moeite mee heb.
En dat ik nu probeer uit te leggen aan iemand dat ik soms te laat ben, niet uit lui of laksheid, maar door hoe adhd werkt, lijkt vrijwel onmogelijk te zijn. En dat was in mijn eerste bericht even het meest recente voorbeeld wat ik zo even paraat had.

Waarom zeg je trouwens steeds dat je geen adhd hebt? Wat doe je dan op dit forum?

Ik vind dit een moeilijke situatieschets van jou, want eigenlijk ben ik het niet met je eens. Ik vind dat ADHD geen excuus is. Als jij er alles aan doet om op tijd te komen, en je komt toch te laat, heeft de ander 100% het recht om daarover gepikeerd te zijn. Als jij er niet eens alles aan doet om dit van jezelf te verbeteren, zou ik al helemaal afhaken bij je. ADHD is iets waar jij mee moet leren leven, niet de wereld om je heen.