ADD&ADHD #72 Sluiten is aanmaken

Ik vergeet makkelijk te eten. Mijn hongergevoel is niet helemaal gekoppeld aan m'n behoefte. Soms heb ik een hele intensieve dag en hooguit trek, en soms doe ik niks en dan heb ik echt honger. Hoe meer andere prikkels, hoe minder honger, doorgaans. Dus ik zet timers op drukke dagen, dat ik wat eet met het innemen van m'n medicijnen, en op rustige dagen zorg ik dat ik geen snoep of koek in huis heb. Dat helpt.

quote:

Op dinsdag 18 februari 2020 07:51 schreef Sarasi het volgende:
Ik vergeet makkelijk te eten. Mijn hongergevoel is niet helemaal gekoppeld aan m'n behoefte. Soms heb ik een hele intensieve dag en hooguit trek, en soms doe ik niks en dan heb ik echt honger. Hoe meer andere prikkels, hoe minder honger, doorgaans. Dus ik zet timers op drukke dagen, dat ik wat eet met het innemen van m'n medicijnen, en op rustige dagen zorg ik dat ik geen snoep of koek in huis heb. Dat helpt.

dit herken ik ook wel ja. Ik heb mezelf ingeschreven voor de vierdaagse van Nijmegen, (en die van Alkmaar, als troostprijs als ik word uitgeloot voor Nijmegen) en ik kan gerust dertig km lopen als ik 's ochtends enkel een gekookt ei heb gegeten ook rust ik te weinig / te kort onderweg (hallo hyperfocus ) en daarvoor heb ik al meerdere malen op m'n lazer gekregen van m'n collega en goede vriend qltel. Wel zorg ik dat onderweg iig genoeg water bij me heb en iets hartigs (bifi-worstje of zwart/witjes) voor als ik ineens wel trek krijg (al is het dan eigenlijk al te laat)

quote:

Op dinsdag 18 februari 2020 06:19 schreef Skull-splitter het volgende:

[..]

Hier moet ik even een directe opmerking over plaatsen: tuurlijk heb je hier wél wat over te zeggen. Ik begeleid een jongen met flink wat overgewicht, die zichzelf aanpraat dat hij gezond eet maar bijna alles wat hij kookt is "lekker" met sausjes en een hoop verborgen suiker, ondanks dat hij meent dat hij koolhydraat arm eet.

En een zak chips op zaterdag. En snacks als hij als dagbesteding het maximale uit zijn Pathe kaart wil halen. En eten wanneer hij zich verveelt, gespannen is, na avondeten honger krijgt.

Deels is het toch echt je eten saaier maken en zorgen dat je gewoon geen lekkere dingen in huis haalt (want gelegenheid maakt de dief).

Ikzelf ga eten uit verveling als ik niet uitkijk, maar beperk me dan meestal tot gewoon een boterham. Als ik snoep in huis heb wordt het dat.

Het problem is dus niet dat ik al die dingen niet weet, maar dat het me niet lukt om dat consequent vol te houden. Ik ben meerdere malen 10+ kilo afgevallen, maar in tijden dat het minder gaat, zitten die er ook zo weer aan. Verder ben ik gezegend met 2 mannen in m'n huis die heel lang en slank zijn dus al we niks in huis hebben, zitten zij zo op ondergewicht.

quote:

Op dinsdag 18 februari 2020 08:26 schreef De_Onnoembare het volgende:

[..]

Eh. Nee. ADHD kan niet van alles de schuld krijgen en heeft niets met maken met overgewicht. Een slecht voedingspatroon wel maar dat heeft daar echt niets mee te maken.

Maar verder kap ik hier, er is hier een een kliekje die niets anders kunnen horen want dan trekken ze het niet meer.

Lees je even in:
https://ajp.psychiatryonl(...)pi.ajp.2015.15020266

En verder ben ik hier weer weg, geen zin in aanvallen en gezeik in wat een lotgenotentopic zou moeten zijn waar iedereen elkaar met respect weet te behandelen.

quote:

Op dinsdag 18 februari 2020 09:18 schreef Jojogirl het volgende:

[..]

Lees je even in:
https://ajp.psychiatryonl(...)pi.ajp.2015.15020266

En verder ben ik hier weer weg, geen zin in aanvallen en gezeik in wat een lotgenotentopic zou moeten zijn waar iedereen elkaar met respect weet te behandelen.

Nee niet doen joh. Gewoon blijven.

Mijn bloed kookt

quote:

Op woensdag 29 januari 2020 12:16 schreef Muck het volgende:b
Ik ben zo boos he
Ik heb vrijdag mijn huisarts gebeld om te overleggen, ik wil toch wel graag beginnen met medicatie.
De huisarts wist van niets, hij had nog niets gehoord van het ziekenhuis. Hij raadde aan om medicatie te bespreken met ADHD centraal, om het behandeltraject centraal te houden. Prima
Ik heb het ziekenhuis nog even gebeld om te vragen of alles goed ging, omdat mijn huisarts van niets wist. “Oh. Jaja, die houden we op de hoogte hoor!”

Ik heb vandaag ADHD centraal gebeld, om te vragen of ze al enig idee wanneer het traject zal gaan starten (ja, ongeduldig, I know ), maar daar hadden ze nog geen doorverwijzing binnen

Dus nog maar een keer met het ziekenhuis gebeld hoe het nou zit.
“Ja, nou, ehhhh, de brief is gisteren verstuurd naar ADHD centraal!”


Ja, dank u, nog eens drie weken voor jan doedel gewacht.
Volgens mij is er pas iets gedaan nadat ik vrijdag gebeld heb

Ik kon niets weten en niets doen slecht handelen, dus ik heb ADHD centraal gebeld om te vragen of mijn doorverwijzing nu wel aangekomen is.
Drie keer raden...
Het ziekenhuis is nu telefonisch niet bereikbaar (misschien wel beter voor ze ), maar ik hang morgenochtend aan de telefoon.

quote:

Op dinsdag 18 februari 2020 16:53 schreef Muck het volgende:
Mijn bloed kookt
[..]

Ik kon niets weten en niets doen slecht handelen, dus ik heb ADHD centraal gebeld om te vragen of mijn doorverwijzing nu wel aangekomen is.
Drie keer raden...
Het ziekenhuis is nu telefonisch niet bereikbaar (misschien wel beter voor ze ), maar ik hang morgenochtend aan de telefoon.

Ik ben zelf niet bekend met ADHD centraal, maar toen ik in september een doorverwijzing kreeg duurde dat best wel een tijdje. wat mij ook wel enige frustratie gaf. Bij mij ging het enkel om verandering van de medicatie omdat ik geen dexamfetamine meer kon krijgen en weer terug moest naar de ritalin *wat overigens ook een frustratie op zich is (maar dat is weer een ander verhaal) Ik heb ook gebeld naar degene waar ik naar doorverwezen werd en ik moest afwachten tot de verwijzing bij hun binnen was.
Uiteindelijk kreeg ik na dat telefoontje een aantal mails met daarin vraaglijsten die ik in moest vullen. Daar werd ik al pissig over want ik heb de diagnose al ruim 15 jaar, maar toch ingevuld, en vervolgens stond ik weer in de wacht.
Bij mij werkt de ritalin niet , dus ik loop nu al een paar weken te hikken om weer de huisarts te bellen voor een nieuwe doorverwijzing voor medicatie. Laat ik morgen zelf ook maar eens weer gaan bellen met die psych en tegelijkertijd mijn huisarts voor een nieuwe doorverwijzing. (voor de zekerheid) Ik snap je frustratie , kan daar ook verder weinig over zeggen,behalve dat ik hoop dat je morgen iemand aan de telefoon krijgt die je verder kan helpen.

quote:

Op maandag 17 februari 2020 19:54 schreef Skull-splitter het volgende:

[..]

Dat kan digitaal ook, je kunt werk bijvoorbeeld in een andere agenda houden en dan kun je selecteren welke kalenders je allemaal wil zien. Allemaal, enkele, één...

Ok.
Ik blijf lekker bij m'n papieren agenda. Kan ook nooit leeg zijn (wat mijn telefoon regelmatig is omdat ik vergeet om op te laden).
Maar voor ieder z'n ding

quote:

Op dinsdag 18 februari 2020 09:18 schreef Jojogirl het volgende:

[..]

Lees je even in:
https://ajp.psychiatryonl(...)pi.ajp.2015.15020266

En verder ben ik hier weer weg, geen zin in aanvallen en gezeik in wat een lotgenotentopic zou moeten zijn waar iedereen elkaar met respect weet te behandelen.

Niet jezelf laten wegjagen. Er is nu beter toezicht in het topic

quote:

Op woensdag 19 februari 2020 21:17 schreef Skull-splitter het volgende:

[..]

Dat roept die knul op werk ook, om vervolgens altijd het ding thuis te laten liggen en er nooit in te kijken.

Herkenbaar, vroeger ook altijd.
Nu gaat het goed op deze manier.
Wat bij mij vaak helpt is dingen in een routine krijgen. Dan zal ik het niet snel vergeten.

Bv iedere week op donderdag om 15 uur een afspraak. Dat zit er dan wel in. 1 x verplaatsen naar 14u en het gaat mis

To do lijstjes. Met name die met een magneet, van de Hema.

Heb echt niets met agenda’s. Die vul ik never in.

quote:

Op woensdag 12 februari 2020 16:42 schreef De_Onnoembare het volgende:

Nee, je forceert jezelf middels drugs in een rol die je eigenlijk niet geschikt voor je is.

Ik wou ook supergraag profvoetballer worden, helaas ben ik er niet geschikt voor. En als ik dan doping neem om het me wel te laten lukken, dan mag het opeens weer niet!

Ja klopt, zoals een hele rits benzodiazepinen. Zelfde verhaal als een whisky weg tikken. Je doet dingen die niet bij je passen door middelen te nemen die je hersenwerking beinvloeden.

Wat dacht je van dingen doen die je zonder drank of drugs tot je te nemen kan doen? Oftewel dingen doen die JE KAN.

Dat is daadwerkelijk een gevaarlijke ziekte. Als je in je auto of lopend op straat opeens neervalt, kan je dat je leven kosten. Onvergelijkbaar met 'ADHD" wat geen ziekte is en er gebeurt niets gevaarlijks of ernstigs met je als je geen ritalin (= speedvariant) neemt.

Ja een daadwerkelijke ziekte waarbij je in levensgevaar kan komen is heel anders dan druk en snel afgeleid zijn.

Deels ben ik het hiermee eens vanwege de vage manier waarop de diagnose adhd gesteld wordt. Vaak alleen op basis van de klachten die iemand noemt, maar daarna heeft diegene ineens zonder lichamelijk onderzoek "anders functionerende hersenen". En dan is bij hun drugsgebruik ineens normaal en legaal, terwijl anderen met een beperking die geen adhd is ineens hun beperkingen wel moeten accepteren. Dat maakt het moeilijk om te aanvaarden.
Echter een denkwijze als deze is wel raar in het licht van algemene vooruitgang, waarom accepteer je dat op andere gebieden wel maar niet op het gebied van het verbeteren van iemands gevoelens. Feit blijft dat er dus zonder behandeling mensen met adhd onnodig met zelfmoordgedachten lunnen zitten zoals uit dit topic blijkt en dit voor mensen met jouw mening kennelijk aanvaardbaar is omdat ze makkelijk over hun zwakte heen zouden kunnen stappen (waarom zou je er in godsnaam voor kiezen om je slecht te voelen omdat je ervoor zorgt dat je niks kan ).
Ik vind dat er minder tijd moet worden besteed aan het zoeken van een diagnose die behalve op de symptomen zelf en vooroordelen toch bijna nergens op gebaseerd is en meer tijd aan het erachter komen welke psychische beperkingen nou eigenlijk "normaal" zijn en welke niet, hoe vaak het voorkomt enz.

quote:

Op vrijdag 21 februari 2020 01:10 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Deels ben ik het hiermee eens vanwege de vage manier waarop de diagnose adhd gesteld wordt. Vaak alleen op basis van de klachten die iemand noemt, maar daarna heeft diegene ineens zonder lichamelijk onderzoek "anders functionerende hersenen". En dan is bij hun drugsgebruik ineens normaal en legaal, terwijl anderen met een beperking die geen adhd is ineens hun beperkingen wel moeten accepteren. Dat maakt het moeilijk om te aanvaarden.
Echter een denkwijze als deze is wel raar in het licht van algemene vooruitgang, waarom accepteer je dat op andere gebieden wel maar niet op het gebied van het verbeteren van iemands gevoelens. Feit blijft dat er dus zonder behandeling mensen met adhd onnodig met zelfmoordgedachten lunnen zitten zoals uit dit topic blijkt en dit voor mensen met jouw mening kennelijk aanvaardbaar is omdat ze makkelijk over hun zwakte heen zouden kunnen stappen (waarom zou je er in godsnaam voor kiezen om je slecht te voelen omdat je ervoor zorgt dat je niks kan ).
Ik vind dat er minder tijd moet worden besteed aan het zoeken van een diagnose die behalve op de symptomen zelf en vooroordelen toch bijna nergens op gebaseerd is en meer tijd aan het erachter komen welke psychische beperkingen nou eigenlijk "normaal" zijn en welke niet, hoe vaak het voorkomt enz.

De diagnose ADHD is een giller, ik heb het niet volgens alle papiertesten en toch moest ik maar aan de ritalin ( niet dat het ook maar iets deed.. maar ook speed doet niets..).
Even op z'n gemak benoemt, de globale test (ADHD, autisme en... geen idee maar 250+ vragen in ieder geval), scoorde ik op alles een 6, waar 7 benodigd was op 1 onderdeel om te mogen stellen dat je "onderdeel" hebt..

De diagnose ADHD is een diagnose die gesteld wordt op basis van uitsluiting, dan wel op basis van score/markers.. wat raar is, gezien men stelt dat het een hersenafwijking is welke zichtbaar is.( bron: https://www.ru.nl/english(...)differences-in-adhd/ ).

Oftewel de kosten voor diagnose liggen hoger dan het huidige systeem en men (medici en/of verzekeraars), zien geen heil erin om dit te veranderen.. want je leven lang pillen slikken kan dan alsnog als resultaat eruit komen ( voor hen bij wie ze "werken").

Ikzelf moet er mee leren leven, gezien de gangbare medicatie voor mij geen wenselijk effect hebben ( ja okay ik ga meer zweten als ik die pillen neem..) en heb voor mijzelf manieren gevonden om geforceerd in een hyperfocus te landen (best handig voor het werk wat ik doe), of om juist af te remmen als ik rondstuiter in een omgeving waar dat even niet handig is. Al heeft dit wel wat jaren gekost, ben ik nu tevreden met hoe het gaat.

(excuus ik dwaal heerlijk af, terwijl ik alleen wou meegeven dat er wel degelijk onderzoek wordt gedaan wereldwijd maar men er geregeld bewust langs kijkt..)

Ik ben even op zoek naar ervaringen: ik ga begin mei naar canada om 3 weken met een camper rond te trekken. Ik zou graag mn medicijnen (dexamfetamine) meenemen omdat ik me daardoor prettiger voel (minder vreetbuien/moodswings) en ik beter kan autorijden. Heeft een van jullie dat eerder gedaan? Is dat veel gedoe?

quote:

Op vrijdag 21 februari 2020 09:49 schreef Broccolitaartje het volgende:
Ik ben even op zoek naar ervaringen: ik ga begin mei naar canada om 3 weken met een camper rond te trekken. Ik zou graag mn medicijnen (dexamfetamine) meenemen omdat ik me daardoor prettiger voel (minder vreetbuien/moodswings) en ik beter kan autorijden. Heeft een van jullie dat eerder gedaan? Is dat veel gedoe?

Medische verklaring aanvragen en precies voor het aantal dagen meenemen, anders kunnen ze raar opkijken bij de grens (en dus innemen danwel beboeten)

Zie ook: https://www.nederlandwere(...)/medicijnen-meenemen

quote:

Op vrijdag 21 februari 2020 09:42 schreef whoeier het volgende:

De diagnose ADHD is een giller, ik heb het niet volgens alle papiertesten en toch moest ik maar aan de ritalin ( niet dat het ook maar iets deed.. maar ook speed doet niets..).
Even op z'n gemak benoemt, de globale test (ADHD, autisme en... geen idee maar 250+ vragen in ieder geval), scoorde ik op alles een 6, waar 7 benodigd was op 1 onderdeel om te mogen stellen dat je "onderdeel" hebt..

De diagnose ADHD is een diagnose die gesteld wordt op basis van uitsluiting, dan wel op basis van score/markers.. wat raar is, gezien men stelt dat het een hersenafwijking is welke zichtbaar is.( bron: https://www.ru.nl/english(...)differences-in-adhd/ ).

Bedankt voor de link. Het is inderdaad bizar hoe ver de resultaten van onderzoek afstaan van de praktijk. Like, ze gebruiken het als hen dat uitkomt om hun arbitraire werkwijze te verdedigen "In het algemeen kun je stellen dat de hersenen van mensen met ADHD anders zijn dan van mensen zonder daarom betekent dit dat wie ADHD heeft volgens onze vragenlijst ook automatisch afwijkende hersenen heeft en daarom hebben wij een geldige reden om zonder lichamelijk onderzoek medicijnen voor te schrijven", maar net zo goed gebruiken ze het alsnog om hun arbitraire werkwijze te verdedigen als het er niet mee strookt. "wij hoeven geen lichamelijk onderzoek te doen bij onze GGZ cliënten om een diagnose te stellen, dat heeft totaal geen toegevoegde waarde en geen nut. Want er is nog zoveel onbekend. Komen die verschillen in hersenstructuur door medicijngebruik of niet of door andere zaken? Dat weet men echt totaaal nog niet en dus is er echt VEEL meer uitgebreid, volgens de richtlijnen opgesteld professioneel verder onderzoek nodig voordat we hier voorzichtige conclusies over de te volgen werkwijze voor diagnose uit mogen trekken. De komende 100 jaar moeten we dit goed blijven onderzoeken zodat we de ADHd cliënten van de volgende eeuw misschien , als de goed klinisch bewezen resultaten dit ten minste uitwijzen, met een gerust hart kunnen toevertrouwen aan een evidence-based methode van diagnose stellen"

quote:

Oftewel de kosten voor diagnose liggen hoger dan het huidige systeem en men (medici en/of verzekeraars), zien geen heil erin om dit te veranderen.. want je leven lang pillen slikken kan dan alsnog als resultaat eruit komen ( voor hen bij wie ze "werken").

Degenen bij wie het niet werkt, die hebben geen ADHd volgens psychiaters/psychologen. Dat is ook een onderdeel van het diagnose proces. Want als ritalin niet helpt concluderen ze dat je geen ADHD hersenen hebt. Dat is mij verteld.

quote:

Ikzelf moet er mee leren leven, gezien de gangbare medicatie voor mij geen wenselijk effect hebben ( ja okay ik ga meer zweten als ik die pillen neem..) en heb voor mijzelf manieren gevonden om geforceerd in een hyperfocus te landen (best handig voor het werk wat ik doe), of om juist af te remmen als ik rondstuiter in een omgeving waar dat even niet handig is. Al heeft dit wel wat jaren gekost, ben ik nu tevreden met hoe het gaat.

Dan weet ik niet waar je mee moet leven maar het is geen ADHD (of heb je wel een hersenscan gehad?) . Je hebt wel dezelfde symptomen als mensen met ADHD. Gelukkig ben je nu tevreden met hoe het gaat. Bij mij hetzelfde, probeerde ook ritalin vanwege concentratieproblemen. Raakte nog meer afgeleid en ging dingen over tijdreizen schrijven op facebook, praatte wel meer met mensen maar daardoor voerde ik juist nog minder uit, rebound effect was vreselijk.

quote:

(excuus ik dwaal heerlijk af, terwijl ik alleen wou meegeven dat er wel degelijk onderzoek wordt gedaan wereldwijd maar men er geregeld bewust langs kijkt..)

Ja, dat is ook zo op het gebied van onderzoek naar levensstijl veranderingen zoals dieet en voedingssupplementen. De zeer algemene dingen nemen ze dan wel over in hun behandelingen maar dieper erop ingaan willen ze niet en die onderzoeken boeien de meesten ook niet want ze willen zo snel mogelijk hun werk doen en niet nog meer tijd kwijt zijn aan het bijhouden van literatuur (tenzij het hun geadviseerd is of zo.,, er was laatst ook op radar dat heel veel medisch onderzoek ook gewoon bedoeld is om bezuinigingen te onderbouwen en dat is dan ook waarschijnlijk hetgeen wat ze als enige lezen).

[ Bericht 0% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 22-02-2020 01:20:13 ]

quote:

Op vrijdag 21 februari 2020 09:49 schreef Broccolitaartje het volgende:
Ik ben even op zoek naar ervaringen: ik ga begin mei naar canada om 3 weken met een camper rond te trekken. Ik zou graag mn medicijnen (dexamfetamine) meenemen omdat ik me daardoor prettiger voel (minder vreetbuien/moodswings) en ik beter kan autorijden. Heeft een van jullie dat eerder gedaan? Is dat veel gedoe?

Heb t alleen nog in europa gedaan met n schengenformulier, dat is niet mega ingewikkeld, formulier laten invullen door de huisarts en opsturen. Wat moet je doen voor buiten de eu?

Voor Zuid-Afrika stuur je 't formulier van het CAK naar je huisarts, die vult 'm deels in, dan haal je 'm op, vul je de rest in en stuur je 'm naar het CAK. Dan krijg je 'm terug en ga je ermee naar de rechtbank voor een apostillestempel.

Tldr: check website CAK.

quote:

Op zaterdag 22 februari 2020 01:09 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

Dan weet ik niet waar je mee moet leven maar het is geen ADHD (of heb je wel een hersenscan gehad?) . Je hebt wel dezelfde symptomen als mensen met ADHD. Gelukkig ben je nu tevreden met hoe het gaat. Bij mij hetzelfde, probeerde ook ritalin vanwege concentratieproblemen. Raakte nog meer afgeleid en ging dingen over tijdreizen schrijven op facebook, praatte wel meer met mensen maar daardoor voerde ik juist nog minder uit, rebound effect was vreselijk.

Geen scan, wel diagnose, maar niet op basis van test resultaten.. Helaas het mooie van de positie als psych die mag de scores terzijde leggen.

Had ik maar überhaupt een reactie gehad op medicatie (ja ik zweette als een malle), had het misschien zinvol geweest, maar na maanden een variatie aan pillen en dosering, kwam de conclusie dat ik totaal niet reageer en maar andere manieren moest vinden om "tot rust" te komen xD

Maar goed ik kan er nu vaak wel om lachen als ik weer eens afdwaal in serieuze situaties, je moet toch ergens je lol in vinden

quote:

Op zondag 23 februari 2020 00:17 schreef whoeier het volgende:

Geen scan, wel diagnose, maar niet op basis van test resultaten.. Helaas het mooie van de positie als psych die mag de scores terzijde leggen.

Had ik maar überhaupt een reactie gehad op medicatie (ja ik zweette als een malle), had het misschien zinvol geweest, maar na maanden een variatie aan pillen en dosering, kwam de conclusie dat ik totaal niet reageer en maar andere manieren moest vinden om "tot rust" te komen xD

Maar goed ik kan er nu vaak wel om lachen als ik weer eens afdwaal in serieuze situaties, je moet toch ergens je lol in vinden

Ja het slaat nergens op (vind ik dan) als ze testen gaan uitvoeren en die even makkelijk weer terzijde kunnen schuiven. Bij mij was dat ook zo, dat de mening van de psycholoog de testuitslagen overruled. Het hele idee van testen lijkt mij nou juist dat het een stuk subjectiviteit weg moet halen Maar hier niet. Ik bedoel prima als die testen alleen maar een soort hulpmiddel voor hen zijn (voor wat denk ik dan maar oke) maar geef dat dan ook van tevoren aan , zo van deze uitslag zal nergens op slaan omdat de test al nergens op gebaseerd is. Maar goed. Kun je nu wel functioneren met je klachten dan? Ze zijn vanzelf weggegaan of je hebt er op gebieden waar dat echt nodig was overheen kunnen zetten begrijp ik?
Ik ben zelf (heb zelf geen adhd) een stuk minder afgeleid als ik gwoon mn nachtrust heb dus 8 uur, dan alsnog moe en chaotisch maar ik kan me dan mentaal iig wel op 1 ding tegelijk focussen.