W&T Wetenschap & Technologie
Een plek om te discussiëren over wetenschappelijke onderwerpen, wetenschappelijke problemen, technologische projecten en grootse uitvindingen.
Code kan je hier aanvragen: https://essr.esa.int/quote:Op zondag 23 oktober 2016 13:49 schreef crystal_meth het volgende:
Parachute te vroeg losgelaten, en thrusters 3 ipv 30 seconden gebrand...
Wordt het geen tijd dat ESA en anderen lessen leren uit het succes van linux en open source software? Zet de specificaties van de hardware en de source code van de besturingssoftware online, heb je meteen tienduizenden extra programmeurs, fysici en ingenieurs die eventuele fouten zouden kunnen opmerken, zonder dat het je een cent kost.
Hoeveel mislukkingen hadden vermeden kunnen worden als men dat met vorige missies had gedaan? Verkeerde eenheden gebruikt, short integer overflow, op basis van één sensor(?) concluderen dat men geland was waardoor de motor uitgeschakeld werd etc., fouten die haast zeker zouden opgemerkt zijn als genoeg mensen de code hadden nagekeken.
Misschien niet haalbaar (wegens concurrentie en commerciële belangen), dunno...
Ik raad aan VxWorks te gebruiken, dit wordt namelijk door veel dingen op mars gebruikt (Rovers, orbiters, landers) en over het algemeen ruimte sondes, ruimte telescopen, ISS.
[ Bericht 0% gewijzigd door t4600c op 23-10-2016 14:26:54 ]
Mislukte mars missies sinds 1993:
1993 Mars Observer: waarschijnlijk ontploffing aan boord door een fout ontwerp van een teflon terugslagklep.
1996 Mars 96: falen van second burn van de Block D-2 raket, na loskoppeling ervan werden de motoren automatisch gestart maar die duwden de probe terug in de atmosfeer. Deels opgebrand, rest waarschijnlijk ergens in Chili neergekomen. Was één van de zwaarste, meest ambitieuze mars missies.
1999 Nozomi: oorspronkelijke missie onmogelijk na verlies van brandstof door defecte klep, in 2002 beschadiging van elektronica en kortsluiting door een solar flare waardoor de brandstof bevroor, 2003 poging om het in de juiste richting te draaien faalde.
1999 Mars Climate Orbiter: softwarefout: instrumenten op de grond gaven een output in pounds*seconds ipv newton*seconds.
1999 Mars Polar Lander: waarschijnlijk softwarefout: de motoren moesten na landing gestopt worden; hall detectoren in de drie "landingspoten" moesten de landing detecteren, met twee opeenvolgende geldige metingen in één detector als beslissingscriterium. Later bleek uit tests dat het uitplooien van de poten transiente signalen veroorzaakte, en die transients lang genoeg aanwezig waren om als geldig landingssignaal gezien te worden.
Heb enkel het eindverslag gelezen, als ik het goed begrijp dan werd de routine die de motoren kon stoppen pas actief op 40 meter van het oppervlak, nadat de poten uitgeplooid waren, maar de landingssensor was reeds actief tijdens het uitplooien, en ééns een geldig landingssignaal gedetecteerd werd bleef die waarde behouden ("The software—intended to ignore touchdown indications prior to the enabling of the touchdown sensing logic—was not properly implemented, and the spurious touchdown indication was retained."). Vergelijkbaar met overdag voorbij een bewegingsdetector lopen, en als je 's avonds het inbraakalarm opzet begint de sirene te loeien omdat die detector nog steeds actief staat...
2000 Deep Space 2: was sowieso een crash landing (moest zich bij landing tot 0.6 m in de grond boren) waarbij het onzeker was of de zender het zou overleven. Alleen jammer dat we niet weten wat de impact versnelling was.
2003, Beagle 2: vermoedelijk twee van de 4 zonnepanelen niet uitgeplooid. Later ontdekte design fouten die kunnen hebben bijgedragen tot de mislukking van de missie (door de probe aan hogere versnellingen/schokken bloot te stellen):
- gebruik van timer om de airbags los te laten ipv acceleration sensors om te bepalen wanneer hij tot stilstand gekomen was. (keuze gemaakt om massa- en kostbesparing. Vreemd, zou denken dat het hoogstens enkele grammen extra toevoegt, en als je het combineert met een dubbele timer kan te vroeg of niet activeren door een falende sensor vermeden worden)
- activeren van parachute: foute logica: drie accelerometers gebruikt, maar triggering bij één "goede waarde" (ipv 2 van de 3). Het voordeel van de aanwezige redundantie (minder kans op niet-activering tgv een defecte sensor) werd teniet gedaan door de grotere kans op te vroege deployment tgv foute meetwaarden.
2011, Fobos-Grunt missie (en gekoppelde Yinghuo-1 missie): programming error.
1993 Mars Observer: waarschijnlijk ontploffing aan boord door een fout ontwerp van een teflon terugslagklep.
1996 Mars 96: falen van second burn van de Block D-2 raket, na loskoppeling ervan werden de motoren automatisch gestart maar die duwden de probe terug in de atmosfeer. Deels opgebrand, rest waarschijnlijk ergens in Chili neergekomen. Was één van de zwaarste, meest ambitieuze mars missies.
1999 Nozomi: oorspronkelijke missie onmogelijk na verlies van brandstof door defecte klep, in 2002 beschadiging van elektronica en kortsluiting door een solar flare waardoor de brandstof bevroor, 2003 poging om het in de juiste richting te draaien faalde.
1999 Mars Climate Orbiter: softwarefout: instrumenten op de grond gaven een output in pounds*seconds ipv newton*seconds.
1999 Mars Polar Lander: waarschijnlijk softwarefout: de motoren moesten na landing gestopt worden; hall detectoren in de drie "landingspoten" moesten de landing detecteren, met twee opeenvolgende geldige metingen in één detector als beslissingscriterium. Later bleek uit tests dat het uitplooien van de poten transiente signalen veroorzaakte, en die transients lang genoeg aanwezig waren om als geldig landingssignaal gezien te worden.
Heb enkel het eindverslag gelezen, als ik het goed begrijp dan werd de routine die de motoren kon stoppen pas actief op 40 meter van het oppervlak, nadat de poten uitgeplooid waren, maar de landingssensor was reeds actief tijdens het uitplooien, en ééns een geldig landingssignaal gedetecteerd werd bleef die waarde behouden ("The software—intended to ignore touchdown indications prior to the enabling of the touchdown sensing logic—was not properly implemented, and the spurious touchdown indication was retained."). Vergelijkbaar met overdag voorbij een bewegingsdetector lopen, en als je 's avonds het inbraakalarm opzet begint de sirene te loeien omdat die detector nog steeds actief staat...
2000 Deep Space 2: was sowieso een crash landing (moest zich bij landing tot 0.6 m in de grond boren) waarbij het onzeker was of de zender het zou overleven. Alleen jammer dat we niet weten wat de impact versnelling was.
2003, Beagle 2: vermoedelijk twee van de 4 zonnepanelen niet uitgeplooid. Later ontdekte design fouten die kunnen hebben bijgedragen tot de mislukking van de missie (door de probe aan hogere versnellingen/schokken bloot te stellen):
- gebruik van timer om de airbags los te laten ipv acceleration sensors om te bepalen wanneer hij tot stilstand gekomen was. (keuze gemaakt om massa- en kostbesparing. Vreemd, zou denken dat het hoogstens enkele grammen extra toevoegt, en als je het combineert met een dubbele timer kan te vroeg of niet activeren door een falende sensor vermeden worden)
- activeren van parachute: foute logica: drie accelerometers gebruikt, maar triggering bij één "goede waarde" (ipv 2 van de 3). Het voordeel van de aanwezige redundantie (minder kans op niet-activering tgv een defecte sensor) werd teniet gedaan door de grotere kans op te vroege deployment tgv foute meetwaarden.
2011, Fobos-Grunt missie (en gekoppelde Yinghuo-1 missie): programming error.
are we infinite or am I alone
Interessant, thx!quote:
[..]
Code kan je hier aanvragen: https://essr.esa.int/
Ik raad aan VxWorks te gebruiken, dit wordt namelijk door veel dingen op mars gebruikt (Rovers, orbiters, landers) en over het algemeen ruimte sondes, ruimte telescopen, ISS.
are we infinite or am I alone
We kunnen wel zo'n landertje binnen een dag op een compleet andere planeet vinden, maar MH70...
Ik shuffel je woorden naar een hoogtepunt.
26-10-2016
Europese Marslander crashte door communicatiefout in de software
Illustratie van hoe de landing van Schiaparelli op Mars er uit had moeten zien. © reuters.
De landing van de Europese Marslander Schiaparelli vorige week woensdag was wellicht aan een fout in de communicatie te wijten. Dit heeft directeur voor Operaties bij het Europese Ruimtevaartbureau ESA Rolf Densing vandaag in het Duitse Darmstadt gezegd. Er was met name een communicatiestoornis tussen software van een radarhoogtemeter en van de navigatie.
Na een reis van zeven maanden en na geslaagde afscheiding van de moedersonde van de eerste Europees-Russische ExoMars-missie is de Schiaparelli (EDM in het ESA-ees) gecrasht en mogelijk ook ontploft op het Marsoppervlak.
Volgens Densing stuurde tijdens de afdaling, die niet van op Aarde werd geleid, een radarhoogtemeter wel informatie maar heeft de navigatie zichzelf uitgeschakeld. Dat is waarschijnlijk op een hoogte van 4 tot 2 km gebeurd, omdat de software van beide niet correct met elkaar heeft gecommuniceerd.
De navigatiesoftware zal hebben gedacht dat de landing reeds was voltrokken. Daarom hebben de negen remraketten enkel de tevoren gekozen minimale tijd van drie seconden gewerkt. Dat had zestig seconden moeten zijn. Waarom de software het liet afweten, dient nog uitgeklaard.
Op ExoMars stond het AMELIA- instrument dat vluchtgegevens verzamelde en doorstuurde, en waarbij de Koninklijke Belgische Sterrenwacht (KSB) betrokken was. De lander voerde ook een "weerstation" mee waarin de KSB participeerde.
De moedersonde Trace Gas Orbiter kwam wel succesvol in een baan rond de Rode Planeet. Ondanks de mislukte landing van de EDM toonde ESA zich tevreden omdat het een test was waarbij voldoende data zijn doorgestuurd.
(HLN)
Europese Marslander crashte door communicatiefout in de software
Illustratie van hoe de landing van Schiaparelli op Mars er uit had moeten zien. © reuters.
De landing van de Europese Marslander Schiaparelli vorige week woensdag was wellicht aan een fout in de communicatie te wijten. Dit heeft directeur voor Operaties bij het Europese Ruimtevaartbureau ESA Rolf Densing vandaag in het Duitse Darmstadt gezegd. Er was met name een communicatiestoornis tussen software van een radarhoogtemeter en van de navigatie.
Na een reis van zeven maanden en na geslaagde afscheiding van de moedersonde van de eerste Europees-Russische ExoMars-missie is de Schiaparelli (EDM in het ESA-ees) gecrasht en mogelijk ook ontploft op het Marsoppervlak.
Volgens Densing stuurde tijdens de afdaling, die niet van op Aarde werd geleid, een radarhoogtemeter wel informatie maar heeft de navigatie zichzelf uitgeschakeld. Dat is waarschijnlijk op een hoogte van 4 tot 2 km gebeurd, omdat de software van beide niet correct met elkaar heeft gecommuniceerd.
De navigatiesoftware zal hebben gedacht dat de landing reeds was voltrokken. Daarom hebben de negen remraketten enkel de tevoren gekozen minimale tijd van drie seconden gewerkt. Dat had zestig seconden moeten zijn. Waarom de software het liet afweten, dient nog uitgeklaard.
Op ExoMars stond het AMELIA- instrument dat vluchtgegevens verzamelde en doorstuurde, en waarbij de Koninklijke Belgische Sterrenwacht (KSB) betrokken was. De lander voerde ook een "weerstation" mee waarin de KSB participeerde.
De moedersonde Trace Gas Orbiter kwam wel succesvol in een baan rond de Rode Planeet. Ondanks de mislukte landing van de EDM toonde ESA zich tevreden omdat het een test was waarbij voldoende data zijn doorgestuurd.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
NASA’s Mars Reconnaissance Orbiter - High Resolution Imaging Science Experiment (HiRISE) imaged the ExoMars Schiaparelli module’s landing site on 25 October 2016, following the module’s arrival at Mars on 19 October. The zoomed insets provide close-up views of what are thought to be several different hardware components associated with the module’s descent to the martian surface. These are interpreted as the front heatshield, the parachute and the rear heatshield. Full details and hi-res version via http://www.esa.int/edm_hardware (pic: NASA/JPL/Caltech/Univ. Arizona)
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">[b]Vereniging voor weerkunde en klimatologie[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
Mars Curiosity Rover page with up-to-date Mosaics and Panoramas
Looks like Curiosity Rover has found a small Nickel-Iron meteorite. This close-up image was acquired by the rover's Remote Micro Imager (RMI-ChemCam). A second image is added to the comments below this post that shows an array of small pits on the surface of the meteorite, these were caused by a series of laser strikes from Curiosity's 'Chemistry Camera Laser', which will have analysed the light produced by the plasma generated during each laser strike. That data will enable the rover team to identify the precise chemical makeup of the meteorite. More information will follow when additional data becomes available.
Image credit: NASA/JPL-CalTech/LANL.
(PH)
Looks like Curiosity Rover has found a small Nickel-Iron meteorite. This close-up image was acquired by the rover's Remote Micro Imager (RMI-ChemCam). A second image is added to the comments below this post that shows an array of small pits on the surface of the meteorite, these were caused by a series of laser strikes from Curiosity's 'Chemistry Camera Laser', which will have analysed the light produced by the plasma generated during each laser strike. That data will enable the rover team to identify the precise chemical makeup of the meteorite. More information will follow when additional data becomes available.
Image credit: NASA/JPL-CalTech/LANL.
(PH)
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">[b]Vereniging voor weerkunde en klimatologie[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
02-11-2016quote:
Mars Curiosity Rover page with up-to-date Mosaics and Panoramas
[ afbeelding ]
Looks like Curiosity Rover has found a small Nickel-Iron meteorite. This close-up image was acquired by the rover's Remote Micro Imager (RMI-ChemCam). A second image is added to the comments below this post that shows an array of small pits on the surface of the meteorite, these were caused by a series of laser strikes from Curiosity's 'Chemistry Camera Laser', which will have analysed the light produced by the plasma generated during each laser strike. That data will enable the rover team to identify the precise chemical makeup of the meteorite. More information will follow when additional data becomes available.
Image credit: NASA/JPL-CalTech/LANL.
[ afbeelding ]
(PH)
Marsverkenner Curiosity onderzoekt ijzermeteoriet
Kleuropname van ijzermeteoriet ‘Egg Rock’, die door de Marsverkenner Curiosity is opgespoord en geanalyseerd. (NASA/JPL-Caltech/LANL/CNES/IRAP/LPGNantes/CNRS/IAS/MSSS)
Tijdens zijn verkenning van de planeet Mars heeft de Amerikaanse Marsrover Curiosity een ijzer-nikkelmeteoriet gevonden. De enigszins eivormige ‘ruimtesteen’ heeft de bijnaam ‘Egg Rock’ gekregen. Hij is ongeveer zo groot als een golfbal.
Curiosity heeft de meteoriet met zijn laserspectrometer bestookt om zekerheid te krijgen over de samenstelling ervan. Daarbij zijn ijzer, nikkel, fosfor en een aantal sporenelementen aangetoond.
IJzer-nikkelmeteorieten komen ook op aarde veel voor. Het zijn brokstukken van de metaalkernen van vroegere planetoïden die bij onderlinge botsingen zijn verbrijzeld. Vermoed wordt dat Egg Rock al vele miljoenen jaren geleden op Mars is neergeploft. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Wow, echt geweldig om zo'n meteoriet te vinden op een andere planeet! 
And what rough beast, its hour come round at last,
Slouches towards Bethlehem to be born?
Slouches towards Bethlehem to be born?
Curiosity captures an image of the mudstone bedrock target named 'Penobscot' after it was brushed with the Dust Removal Tool (DRT). We can see a series of concentric brush-marks in the surface of the target left by the stainless steel bristles of the DRT.
Using an onboard focusing process, the Mars Hand Lens Imager (MAHLI) camera created this focus-merged image by merging up to eight images it had acquired a few hours earlier. The MAHLI camera is located on the turret at the end of the rover's 2 meter long robotic arm, which was carefully extended and placed close to the target to obtain this close-up image.
Curiosity captured the images and performed the merge on November 5, 2016, mission Sol 1511. The focus motor count position was 14973. I have used this value to create the scale bar that I have added to the bottom right of the image. The image was illuminated by sunlight with all of the LED lights on the camera turned off.
Image Credit: NASA/JPL-CalTech/MSSS
Link to Raw Sol 1511 images (MAHLI camera):
http://mars.jpl.nasa.gov/msl/multimedia/raw/…;
(PH)
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">[b]Vereniging voor weerkunde en klimatologie[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
11-11-2016
Mars is echt kurkdroog
Deze ijzermeteoriet, ter grootte van een Marsmeteoriet, is in 2005 gevonden door de Marsverkenner Opportunity. (NASA/JPL/Cornell)
Het oppervlak van de planeet Mars is vele malen droger dan de droogste plekken op aarde, en dat is waarschijnlijk al miljoenen jaren zo. Tot die conclusie komen wetenschappers na onderzoek van meteorieten op Mars, die opgespoord zijn door de kleine Marsverkenner Opportunity. Deze meteorieten vertonen zo weinig roest, dat water – zelfs in minieme hoeveelheden – schaars moet zijn (Nature Communications, 11 november).
Onderzoek, gebaseerd op gegevens van de Marsverkenner Curiosity, dat vorig jaar is gepubliceerd leek er juist op te wijzen dat de planeet niet helemáál kurkdroog is. In de loop van de nacht zou er een zeer zoute ‘dauw’ op de Marsbodem neerslaan. Dat is volgens de wetenschappers die betrokken zijn bij het nieuwe onderzoek best mogelijk, maar de hoeveelheden moeten uitermate gering zijn.
De wetenschappers hebben voor verschillende waterconcentraties berekend hoe snel het metaal in meteorieten op Mars zou gaan roesten. De uitkomsten daarvan zijn vergeleken met een groepje meteorieten dat Opportunity heeft aangetroffen op Merdiani Planum, een gebied nabij de evenaar van Mars. Het resultaat: de waargenomen roestvorming wijst erop dat het chemische verweringsproces van meteorieten op Mars tien tot tienduizend keer trager verloopt dan op de droogste plekken op aarde. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Mars is echt kurkdroog
Deze ijzermeteoriet, ter grootte van een Marsmeteoriet, is in 2005 gevonden door de Marsverkenner Opportunity. (NASA/JPL/Cornell)
Het oppervlak van de planeet Mars is vele malen droger dan de droogste plekken op aarde, en dat is waarschijnlijk al miljoenen jaren zo. Tot die conclusie komen wetenschappers na onderzoek van meteorieten op Mars, die opgespoord zijn door de kleine Marsverkenner Opportunity. Deze meteorieten vertonen zo weinig roest, dat water – zelfs in minieme hoeveelheden – schaars moet zijn (Nature Communications, 11 november).
Onderzoek, gebaseerd op gegevens van de Marsverkenner Curiosity, dat vorig jaar is gepubliceerd leek er juist op te wijzen dat de planeet niet helemáál kurkdroog is. In de loop van de nacht zou er een zeer zoute ‘dauw’ op de Marsbodem neerslaan. Dat is volgens de wetenschappers die betrokken zijn bij het nieuwe onderzoek best mogelijk, maar de hoeveelheden moeten uitermate gering zijn.
De wetenschappers hebben voor verschillende waterconcentraties berekend hoe snel het metaal in meteorieten op Mars zou gaan roesten. De uitkomsten daarvan zijn vergeleken met een groepje meteorieten dat Opportunity heeft aangetroffen op Merdiani Planum, een gebied nabij de evenaar van Mars. Het resultaat: de waargenomen roestvorming wijst erop dat het chemische verweringsproces van meteorieten op Mars tien tot tienduizend keer trager verloopt dan op de droogste plekken op aarde. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Is er wel zuurstof op mars aanwezig om oxidatie laten optreden? Of mis ik iets?quote:
11-11-2016
Mars is echt kurkdroog
[ afbeelding ]
Deze ijzermeteoriet, ter grootte van een Marsmeteoriet, is in 2005 gevonden door de Marsverkenner Opportunity. (NASA/JPL/Cornell)
Het oppervlak van de planeet Mars is vele malen droger dan de droogste plekken op aarde, en dat is waarschijnlijk al miljoenen jaren zo. Tot die conclusie komen wetenschappers na onderzoek van meteorieten op Mars, die opgespoord zijn door de kleine Marsverkenner Opportunity. Deze meteorieten vertonen zo weinig roest, dat water – zelfs in minieme hoeveelheden – schaars moet zijn (Nature Communications, 11 november).
Onderzoek, gebaseerd op gegevens van de Marsverkenner Curiosity, dat vorig jaar is gepubliceerd leek er juist op te wijzen dat de planeet niet helemáál kurkdroog is. In de loop van de nacht zou er een zeer zoute ‘dauw’ op de Marsbodem neerslaan. Dat is volgens de wetenschappers die betrokken zijn bij het nieuwe onderzoek best mogelijk, maar de hoeveelheden moeten uitermate gering zijn.
De wetenschappers hebben voor verschillende waterconcentraties berekend hoe snel het metaal in meteorieten op Mars zou gaan roesten. De uitkomsten daarvan zijn vergeleken met een groepje meteorieten dat Opportunity heeft aangetroffen op Merdiani Planum, een gebied nabij de evenaar van Mars. Het resultaat: de waargenomen roestvorming wijst erop dat het chemische verweringsproces van meteorieten op Mars tien tot tienduizend keer trager verloopt dan op de droogste plekken op aarde. (EE)
(allesoversterrenkunde)
18-11-2016
Europese Marssonde gaat eerste metingen doen
Artist’s impression van de Trace Gas Orbiter bij Mars. (ESA/ATG medialab)
De Europese Trace Gas Orbiter (TGO) – onderdeel van de ExoMars-missie – maakt zich op voor zijn eerste wetenschappelijke waarnemingen van de planeet Mars. De waarnemingen staan gepland voor volgende week.
De TGO is op 19 oktober jl. aangekomen bij Mars. Hij volgt nu nog een sterk elliptische baan, waarvan het verste punt 98.000 kilometer van de planeet verwijderd is en het meest nabije punt maar 230 tot 310 kilometer. Deze omloopbaan is niet geschikt voor het geplande onderzoeksprogramma van de ruimtesonde, maar er kunnen wel al testmetingen worden gedaan. Ook zal de TGO waarnemingen doen van de kleine Marsmaan Phobos en een aantal foto’s maken van Mars zelf.
De eigenlijke onderzoeksmissie zal pas beginnen wanneer de omloopbaan van de ruimtesonde is omgevormd tot een cirkelbaan op ongeveer 400 kilometer hoogte. Om die omloopbaan te kunnen bereiken, zal de TGO het komende jaar regelmatig door de bovenste lagen van de Marsatmosfeer scheren – een techniek die ‘aerobraking’ wordt genoemd. Pas in maart 2018 zulle de eerste ‘echte’ metingen worden gedaan. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Europese Marssonde gaat eerste metingen doen
Artist’s impression van de Trace Gas Orbiter bij Mars. (ESA/ATG medialab)
De Europese Trace Gas Orbiter (TGO) – onderdeel van de ExoMars-missie – maakt zich op voor zijn eerste wetenschappelijke waarnemingen van de planeet Mars. De waarnemingen staan gepland voor volgende week.
De TGO is op 19 oktober jl. aangekomen bij Mars. Hij volgt nu nog een sterk elliptische baan, waarvan het verste punt 98.000 kilometer van de planeet verwijderd is en het meest nabije punt maar 230 tot 310 kilometer. Deze omloopbaan is niet geschikt voor het geplande onderzoeksprogramma van de ruimtesonde, maar er kunnen wel al testmetingen worden gedaan. Ook zal de TGO waarnemingen doen van de kleine Marsmaan Phobos en een aantal foto’s maken van Mars zelf.
De eigenlijke onderzoeksmissie zal pas beginnen wanneer de omloopbaan van de ruimtesonde is omgevormd tot een cirkelbaan op ongeveer 400 kilometer hoogte. Om die omloopbaan te kunnen bereiken, zal de TGO het komende jaar regelmatig door de bovenste lagen van de Marsatmosfeer scheren – een techniek die ‘aerobraking’ wordt genoemd. Pas in maart 2018 zulle de eerste ‘echte’ metingen worden gedaan. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:Onmogelijke NASA-motor lijkt toch te werken: straks in amper 70 dagen naar Mars?
Voor het eerst is er een peer-reviewed wetenschappelijk artikel over een prototype van de zogenaamde EmDrive gepubliceerd. "Een mijlpaal om dit werk serieus te nemen", beweert Forbes. Als die fysisch onmogelijk geachte motor toch écht zou kunnen bestaan, dan zouden astronauten na een reis van amper 70 dagen op Mars kunnen staan, in anderhalf jaar op Pluto en in amper vier uur op de maan.
Sinds de Britse uitvinder Roger Shawyer eind vorige eeuw voor het eerst met de Electromagnetic Propulsion Drive - kortweg EmDrive - afkwam, botste hij op enorme wetenschappelijke scepsis. De controversiële voortstuwingsmotor druist dan ook in tegen de derde wet van Newton, die zegt dat actie gelijk is aan reactie. Met andere woorden: om vooruit te komen moet een voorwerp een tegenkracht kennen. Voor een motor komt die kracht van buitenaf uit de energie opgewekt door brandstof. Welnu, de EmDrive doet het helemaal zonder en dat kan dus volgens de fysica niet.
Sciencefiction
Het leek van in den beginne dan ook sciencefiction: een ruimtevaartuig met een motor die geen mee te voeren brandstof gebruikt maar die gewoon haalt uit het vacuüm van de ruimte zelf. Maar het Eagleworks Laboratory - een experimenteel labo van de NASA - heeft de EmDrive getest en die blijkt een voortstuwing van 1,2 millinewton per kilowatt te kunnen opwekken in een vacuüm. Dat is ongeveer evenveel als de gemeten stuwkracht in een niet-luchtledige ruimte.
De voortstuwing wordt veroorzaakt door microgolven die, opgesloten in een kegelvormige kamer, tegen de reflecterende wanden in het rond botsen. Aan het bredere uiteinde van de kegel bereiken de microgolven hun topsnelheid, waardoor er een enorme druk ontstaat die voor voortstuwing zorgt.
Het fenomeen plaatst wetenschappers al jaren voor een raadsel en het was lang wachten op het peer-reviewed artikel dat nu pas gepubliceerd werd in het Journal of Propulsion and Power van het Institute of Aeronautics and Astronautics. Peer-review betekent dat 'gelijken' - peers, in het Engels, of onafhankelijke collega's met een degelijke wetenschappelijke kennis over de specialisatie - de gebruike testmethodes en -metingen met een erg kritische blik bekeken hebben en dat ze daarin geen fouten hebben aangetroffen en ze dus aanvaardbaar vonden. Dat wil niet noodzakelijk zeggen dat ook de conclusie van de auteurs klopt, en dat een voortstuwingsmotor zonder tegenreactie echt bestaat. Ook de peers kunnen immers iets over het hoofd gezien hebben. Het betekent wél dat wetenschappers op iets gebotst zijn dat ze voorlopig nog niet kunnen verklaren. De externe kracht is er bijvoorbeeld misschien wel, ook al kan ze (nog) niet benoemd worden.
Ultieme test: de ruimte in
Een van de belangrijkste kritieken was dat de motor opwarmt als hij in werking wordt gesteld, dat zo ook de lucht rondom warm wordt en dat de bewuste kleine voortstuwing daardoor zou ontstaan. De test die het artikel bespreekt, maakt daar nu komaf mee omdat die werd gehouden in een bijna-vacuüm.
Maar stel nu even dat het zomaar kán, voortstuwing zónder brandstof. Dan zouden niet alleen het klimaat maar ook de ruimtevaart daar wel bij kunnen varen. Ruimtevaartuigen zouden geen liters en liters brandstof meer moeten meezeulen, wat ze een essentieel pak lichter zou maken. Ze zouden gewoon kunnen blíjven vliegen, bovendien ook nog eens aan extreem hoge snelheden. Op enkele maanden tijd zouden ruimteschepen zo de uitersten van ons zonnestelsel kunnen bereiken. De elektriciteit, die ook de EmDrive nodig heeft voor zijn werking, kan gegenereerd worden door zonnepanelen.
Het gepubliceerde artikel - na intussen alweer maanden van verhitte debatten door het vroegtijdig uitlekken van de mogelijke peer-review - maakt het voor alle experten ter zake nu alvast mogelijk om de studie minutieus onder de figuurlijke microscoop te leggen. Feit is dat experimenten die fundamentele fysische wetten lijken te schenden in het verleden op het einde bijna altijd fout bleken te zijn.
Zoals wel vaker ligt 'the proof of the pudding in the eating'. Of, zoals de Australische deskundige, dr. Patrick Neumann, het zegt: "Uiteindelijk zal de grote test erin bestaan om de motor de ruimte in te sturen". De onderzoekers zouden inderdaad van plan zijn hun volgende experiment in de ruimte te doen. Spannend afwachten wat dat wordt.
www.hln.be
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">[b]Vereniging voor weerkunde en klimatologie[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
DeLuna vindt me dik ;(
Op zondag 22 juni 2014 12:30 schreef 3rdRock het volgende:
pas als jullie gaan trouwen. nu ben je gewoon die Oom Rubber die met onze mama leuke dingen doet :)
Op zondag 22 juni 2014 12:30 schreef 3rdRock het volgende:
pas als jullie gaan trouwen. nu ben je gewoon die Oom Rubber die met onze mama leuke dingen doet :)
23-11-2016
Mars’ Utopia Planitia bevat even veel water als Lake Superior
Deze schelpachtige depressies leidden tot de ontdekking van grote hoeveelheden waterijs in de bodem van Mars. De hoogten in deze afbeelding zijn met een factor vijf versterkt. (NASA/JPL-Caltech/Univ. of Arizona)
Onder het oppervlak van de regio Utopia Planitia op Mars bevindt zich een grote hoeveelheid waterijs, zo blijkt uit radarwaarnemingen gedaan met NASA’s Mars Reconnaissance Orbiter, die werden verzameld tijdens meer dan 600 passages van deze sonde over dit gebied. De hoeveelheid bevroren water komt overeen met die in het grootste van de Amerikaanse Grote Meren, Lake Superior.
Utopia Planitia bevindt zich halverwege de noordpool en de evenaar en is een laagte in het landschap met een diameter van ongeveer 3300 km. Waarschijnlijk heeft zich hier langgeleden sneeuw afgezet, vermengd met stof, dat is omgezet in een ijslaag van 80 tot 170 meter dik, afgedekt met een laag grond van 1 tot 10 meter diep, die het ijs beschermd tegen smelten en verdampen. De ijslaag bevat ook veel grond, maar 50 tot 85% is ijs. Het onderzoek is onlangs gepubliceerd in het tijdschrift Geophysical Research Letters.
De draaiingsas van Mars heeft nu een hellingshoek van 25 graden en veel waterijs verzamelt zich aan de polen. Maar in een cyclus van 120.000 jaar schommelt de as ook naar bijna 50 graden, waardoor de poolstreken warmer worden en het ijs zich verplaatst naar lagere breedtegraden.
De hoeveelheid ijs die nu is ontdekt, vertegenwoordigd maar ongeveer 1% van al het water op Mars, maar is waarschijnlijk het best toegankelijk voor toekomstige Marsreizigers. De ontdekkers werden op het spoor gezet door schelpachtige depressies in het oppervlak van Utopia Planitia, die ook bekend zijn van permafrost lagen in Canada. (EM)
(allesoversterrenkunde)
Mars’ Utopia Planitia bevat even veel water als Lake Superior
Deze schelpachtige depressies leidden tot de ontdekking van grote hoeveelheden waterijs in de bodem van Mars. De hoogten in deze afbeelding zijn met een factor vijf versterkt. (NASA/JPL-Caltech/Univ. of Arizona)
Onder het oppervlak van de regio Utopia Planitia op Mars bevindt zich een grote hoeveelheid waterijs, zo blijkt uit radarwaarnemingen gedaan met NASA’s Mars Reconnaissance Orbiter, die werden verzameld tijdens meer dan 600 passages van deze sonde over dit gebied. De hoeveelheid bevroren water komt overeen met die in het grootste van de Amerikaanse Grote Meren, Lake Superior.
Utopia Planitia bevindt zich halverwege de noordpool en de evenaar en is een laagte in het landschap met een diameter van ongeveer 3300 km. Waarschijnlijk heeft zich hier langgeleden sneeuw afgezet, vermengd met stof, dat is omgezet in een ijslaag van 80 tot 170 meter dik, afgedekt met een laag grond van 1 tot 10 meter diep, die het ijs beschermd tegen smelten en verdampen. De ijslaag bevat ook veel grond, maar 50 tot 85% is ijs. Het onderzoek is onlangs gepubliceerd in het tijdschrift Geophysical Research Letters.
De draaiingsas van Mars heeft nu een hellingshoek van 25 graden en veel waterijs verzamelt zich aan de polen. Maar in een cyclus van 120.000 jaar schommelt de as ook naar bijna 50 graden, waardoor de poolstreken warmer worden en het ijs zich verplaatst naar lagere breedtegraden.
De hoeveelheid ijs die nu is ontdekt, vertegenwoordigd maar ongeveer 1% van al het water op Mars, maar is waarschijnlijk het best toegankelijk voor toekomstige Marsreizigers. De ontdekkers werden op het spoor gezet door schelpachtige depressies in het oppervlak van Utopia Planitia, die ook bekend zijn van permafrost lagen in Canada. (EM)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
23-11-2016
Ancient Hot Spring On Mars May Contain Signs Of Past Life
HOME PLATE (MIDDLE) AND THE SPIRIT ROVER (CIRCLED). NASA/JPL-CALTECH/UNIVERSITY OF ARIZONA
Scientists have discovered biosignatures on Earth that look extremely similar to deposits seen on Mars – and may hint at past life on the Red Planet.
The tantalizing research was published last week in the journal Nature Communications, led by Steve Ruff and Jack Farmer of Arizona State University (ASU). They studied outflows from hot springs in El Tatio, Chile, near the edge of the Atacama Desert, one of the most Mars-like places on Earth.
These particular springs are among the highest on our planet, at an altitude of 4,300 meters (14,000 feet). But what had first piqued the scientists’ attention was a seemingly similar location on Mars explored by NASA’s Spirit rover in 2007.
This location is called Home Plate, located in the 3 to 4 billion-year-old Gusev Crater. Next to the Home Plate’s eastern edge, the rover uncovered silica deposits near what is thought to have been an ancient hot spring when one of its wheels failed and was dragged along, digging up material.
Spirit would later become defunct by 2010 owing to its faulty wheel, but this particular discovery has come to the fore again. The researchers found that silica nodules seen by Spirit seem to resemble some at El Tatio, implying they were formed by a similar process – namely, by microbial organisms.
“We went to El Tatio looking for comparisons with the features found by Spirit at Home Plate,” Ruff said in a statement. “Our results show that the conditions at El Tatio produce silica deposits with characteristics that are among the most Mars-like of any silica deposits on Earth.”
Now, it’s definitely too early to jump to any conclusions yet, but it’s certainly an exciting discovery. And it’s all the more interesting because a new rover may revisit this location in the near future.
Spirit’s Gusev Crater is currently being considered as a potential landing site for NASA’s upcoming 2020 Mars rover, which will attempt to determine if life ever existed on the Red Planet. With that in mind, one of the requirements for the landing site is the potential for biosignatures to have been preserved.
The current favored landing site is a dry ancient lake in the Jerezo Crater, but if this latest research proves correct, it would mean there could very well be biosignatures in the Gusev Crater. Why take a chance on a new location when another looks so promising?
In their paper, the researchers note that biological processes are not the definitive explanation for the structures seen by Spirit. But it could be intriguing enough to deserve more investigation, at least.
“Although fully abiotic [physical] processes are not ruled out for the Martian silica structures, they satisfy an a priori definition of potential biosignatures,” they wrote.
(iflscience.com)
Ancient Hot Spring On Mars May Contain Signs Of Past Life
HOME PLATE (MIDDLE) AND THE SPIRIT ROVER (CIRCLED). NASA/JPL-CALTECH/UNIVERSITY OF ARIZONA
Scientists have discovered biosignatures on Earth that look extremely similar to deposits seen on Mars – and may hint at past life on the Red Planet.
The tantalizing research was published last week in the journal Nature Communications, led by Steve Ruff and Jack Farmer of Arizona State University (ASU). They studied outflows from hot springs in El Tatio, Chile, near the edge of the Atacama Desert, one of the most Mars-like places on Earth.
These particular springs are among the highest on our planet, at an altitude of 4,300 meters (14,000 feet). But what had first piqued the scientists’ attention was a seemingly similar location on Mars explored by NASA’s Spirit rover in 2007.
This location is called Home Plate, located in the 3 to 4 billion-year-old Gusev Crater. Next to the Home Plate’s eastern edge, the rover uncovered silica deposits near what is thought to have been an ancient hot spring when one of its wheels failed and was dragged along, digging up material.
Spirit would later become defunct by 2010 owing to its faulty wheel, but this particular discovery has come to the fore again. The researchers found that silica nodules seen by Spirit seem to resemble some at El Tatio, implying they were formed by a similar process – namely, by microbial organisms.
“We went to El Tatio looking for comparisons with the features found by Spirit at Home Plate,” Ruff said in a statement. “Our results show that the conditions at El Tatio produce silica deposits with characteristics that are among the most Mars-like of any silica deposits on Earth.”
Now, it’s definitely too early to jump to any conclusions yet, but it’s certainly an exciting discovery. And it’s all the more interesting because a new rover may revisit this location in the near future.
Spirit’s Gusev Crater is currently being considered as a potential landing site for NASA’s upcoming 2020 Mars rover, which will attempt to determine if life ever existed on the Red Planet. With that in mind, one of the requirements for the landing site is the potential for biosignatures to have been preserved.
The current favored landing site is a dry ancient lake in the Jerezo Crater, but if this latest research proves correct, it would mean there could very well be biosignatures in the Gusev Crater. Why take a chance on a new location when another looks so promising?
In their paper, the researchers note that biological processes are not the definitive explanation for the structures seen by Spirit. But it could be intriguing enough to deserve more investigation, at least.
“Although fully abiotic [physical] processes are not ruled out for the Martian silica structures, they satisfy an a priori definition of potential biosignatures,” they wrote.
(iflscience.com)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
23-11-2016
'Meetfout' was oorzaak van crash Europese Marslander
Zo had de landing van de Europese Marslander Schiaparelli moeten verlopen. Uiteindelijk ging het 3,7 kilometer boven het planeetoppervlak al mis. (ESA)
De crash van de Europese Marslander Schiaparelli, op 19 oktober jl., is veroorzaakt door een nog onverklaarbare storing in de ‘inertial measurement unit’, een systeem van sensoren dat informatie geeft over de krachten die op een toestel werken. Als gevolg hiervan werd de boordcomputer gevoerd met foute gegevens en werd de parachute van de lander vroegtijdig afgestoten. Dat heeft het Europese ruimteagentschap ESA woensdag bekendgemaakt.
De foute informatie leverde een hoogteschatting met een negatieve waarde op – een positie onder de grond dus. Daaruit leidde Schiaparelli’s computer af dat de landing al een feit was of op het punt stond om plaats te vinden. Vandaar ook dat de remraketten maar heel kort na het loskoppelen van de parachute hebben gewerkt en de systemen werden geactiveerd die normaal gesproken pas na een geslaagde landing worden ingeschakeld. In werkelijkheid bevond Schiaparelli zich echter nog 3,7 kilometer boven het Marsoppervlak.
Hoewel de Marslanding ‘maar’ een test was, en Schiaparelli bijna op alle punten goed heeft gewerkt, heeft de crash behoorlijk wat slechte publiciteit opgeleverd. In het licht van het forse begrotingstekort voor het tweede deel van de Europees-Russische Marsmissie, dat voor 2020 op het programma staat, is dat natuurlijk niet best. Temeer omdat de financiering ervan nog lang niet rond is.
Begin december komen regeringsvertegenwoordigers van de ESA-lidstaten in het Zwitserse Luzern bijeen om te praten over de ruimtevaartbegroting voor de komende jaren. Sommige lidstaten hebben al aangegeven dat ze er weinig in zien om nog eens 300 miljoen euro in de Marsmissie te steken. Maar voorlopig lijkt het erop dat grote geldschieters als Italië en Rusland mee blijven doen. (EE)
(allesoversterrenkunde)
'Meetfout' was oorzaak van crash Europese Marslander
Zo had de landing van de Europese Marslander Schiaparelli moeten verlopen. Uiteindelijk ging het 3,7 kilometer boven het planeetoppervlak al mis. (ESA)
De crash van de Europese Marslander Schiaparelli, op 19 oktober jl., is veroorzaakt door een nog onverklaarbare storing in de ‘inertial measurement unit’, een systeem van sensoren dat informatie geeft over de krachten die op een toestel werken. Als gevolg hiervan werd de boordcomputer gevoerd met foute gegevens en werd de parachute van de lander vroegtijdig afgestoten. Dat heeft het Europese ruimteagentschap ESA woensdag bekendgemaakt.
De foute informatie leverde een hoogteschatting met een negatieve waarde op – een positie onder de grond dus. Daaruit leidde Schiaparelli’s computer af dat de landing al een feit was of op het punt stond om plaats te vinden. Vandaar ook dat de remraketten maar heel kort na het loskoppelen van de parachute hebben gewerkt en de systemen werden geactiveerd die normaal gesproken pas na een geslaagde landing worden ingeschakeld. In werkelijkheid bevond Schiaparelli zich echter nog 3,7 kilometer boven het Marsoppervlak.
Hoewel de Marslanding ‘maar’ een test was, en Schiaparelli bijna op alle punten goed heeft gewerkt, heeft de crash behoorlijk wat slechte publiciteit opgeleverd. In het licht van het forse begrotingstekort voor het tweede deel van de Europees-Russische Marsmissie, dat voor 2020 op het programma staat, is dat natuurlijk niet best. Temeer omdat de financiering ervan nog lang niet rond is.
Begin december komen regeringsvertegenwoordigers van de ESA-lidstaten in het Zwitserse Luzern bijeen om te praten over de ruimtevaartbegroting voor de komende jaren. Sommige lidstaten hebben al aangegeven dat ze er weinig in zien om nog eens 300 miljoen euro in de Marsmissie te steken. Maar voorlopig lijkt het erop dat grote geldschieters als Italië en Rusland mee blijven doen. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Echt schandalig eigenlijk, dat zo'n fout tegenwoordig nog voor KAN komen. Het softwareprofiel is abnormaal (snelheid van de lander + de hoogte). Waarom schakelt de software dan de motoren in en de parachute weg?
Er is hier echt iets goed mis gegaan in de testfase.
Er is hier echt iets goed mis gegaan in de testfase.
Een (tik)foutje in het programmeren is zo gemaakt!!!quote:
Echt schandalig eigenlijk, dat zo'n fout tegenwoordig nog voor KAN komen. Het softwareprofiel is abnormaal (snelheid van de lander + de hoogte). Waarom schakelt de software dan de motoren in en de parachute weg?
Er is hier echt iets goed mis gegaan in de testfase.
1 letter/cijfer verkeert of gewist... en alles kan in de soep lopen
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">[b]Vereniging voor weerkunde en klimatologie[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
Een programmeer foutje is zo gemaakt maar dat moet afgehandeld worden in de testfase. Je kan de programmeur ook moeilijk verwijten dat hij iets fout heeft gedaan. Dit is gewoon een procedure fout; er is blijkbaar niet getest en niet gevlogen met 'nominal flight profiles'.quote:
[..]
Een (tik)foutje in het programmeren is zo gemaakt!!!
1 letter/cijfer verkeert of gewist... en alles kan in de soep lopen
29-11-2016
Eerste resultaten ExoMars-sonde vrijgegeven
Eén van de eerste Marsfoto’s gemaakt door de Trace Gas Orbiter. (ESA/Roscosmos/ExoMars/CaSSIS/UniBE)
Vandaag zijn de eerste resultaten vrijgegeven van ESA’s ExoMars-sonde, die sinds 19 oktober rond Mars draait. De sonde, die ook wel Trace Gas Orbiter wordt genoemd, draait nu in een elliptische baan die in 4,2 dagen varieert van 230-310 km hoogte tot 98000 km. De laatste twee omlopen, van 20 tot 28 oktober zijn gebruikt om de vier wetenschappelijke instrumenten te testen en te kalibreren. Data verkregen tijdens de eerste omloop laten zien wat we van de sonde mogen verwachten, als deze eind volgend jaar in zijn bijna ronde baan op 400 km hoogte is gebracht.
Hoofddoel van de sonde is om de aanwezigheid van sporengassen in de atmosfeer in kaart te brengen. Deze maken maar 1 volumeprocent uit van de Marsatmosfeer en bestaan o.a. uit methaan, waterdamp, stikstofdioxide en acetyleen. Vooral methaan is interessant, omdat dit in de aardatmosfeer voornamelijk afkomstig is van biologische processen en in mindere mate van geologische. De twee instrumenten die deze metingen moeten doen, hebben nu laten zien meer dan opgewassen te zijn voor deze taak. Er werden nauwkeurige metingen gedaan aan waterdamp en kooldioxide.
De mogelijkheden van het Colour and Stereo Surface Imaging System (CaSSIS) zijn ook getest met 11 afbeeldingen die werden gemaakt tijdens de dichtste nadering op 22 november. De sonde bewoog toen op een hoogte van 235 km boven de Hebes Chasma regio, iets ten noorden van de Mariner Vallei. (EM)
http://www.esa.int/Our_Ac(...)or_ESA_s_new_orbiter
(allesoversterrenkunde)
Eerste resultaten ExoMars-sonde vrijgegeven
Eén van de eerste Marsfoto’s gemaakt door de Trace Gas Orbiter. (ESA/Roscosmos/ExoMars/CaSSIS/UniBE)
Vandaag zijn de eerste resultaten vrijgegeven van ESA’s ExoMars-sonde, die sinds 19 oktober rond Mars draait. De sonde, die ook wel Trace Gas Orbiter wordt genoemd, draait nu in een elliptische baan die in 4,2 dagen varieert van 230-310 km hoogte tot 98000 km. De laatste twee omlopen, van 20 tot 28 oktober zijn gebruikt om de vier wetenschappelijke instrumenten te testen en te kalibreren. Data verkregen tijdens de eerste omloop laten zien wat we van de sonde mogen verwachten, als deze eind volgend jaar in zijn bijna ronde baan op 400 km hoogte is gebracht.
Hoofddoel van de sonde is om de aanwezigheid van sporengassen in de atmosfeer in kaart te brengen. Deze maken maar 1 volumeprocent uit van de Marsatmosfeer en bestaan o.a. uit methaan, waterdamp, stikstofdioxide en acetyleen. Vooral methaan is interessant, omdat dit in de aardatmosfeer voornamelijk afkomstig is van biologische processen en in mindere mate van geologische. De twee instrumenten die deze metingen moeten doen, hebben nu laten zien meer dan opgewassen te zijn voor deze taak. Er werden nauwkeurige metingen gedaan aan waterdamp en kooldioxide.
De mogelijkheden van het Colour and Stereo Surface Imaging System (CaSSIS) zijn ook getest met 11 afbeeldingen die werden gemaakt tijdens de dichtste nadering op 22 november. De sonde bewoog toen op een hoogte van 235 km boven de Hebes Chasma regio, iets ten noorden van de Mariner Vallei. (EM)
http://www.esa.int/Our_Ac(...)or_ESA_s_new_orbiter
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
02-12-2016
Europese Marsmissie krijgt groen licht
Illustratie van de Europese ExoMars-rover. (ESA)
Ondanks het mislukken van de landing van Marslander Schiaparelli heeft de Europese missie ExoMars 2020 groen licht gekregen. Dat heeft het Europese ruimteagentschap ESA vandaag bekendgemaakt na afloop van de bijeenkomst van ministers van zijn 22 lidstaten, waarbij de budgetten voor de komende jaren werden vastgesteld. In het kader van ExoMars 2020 zal een mobiele verkenner op het oppervlak van Mars worden neergezet.
ESA haalde bij elkaar ruim 10 miljard euro binnen, bedoeld voor een heel scala aan project. Dat is wel bijna een miljard minder dan was aangevraagd, maar voor de Marsmissie heeft dat geen gevolgen. Om uit de kosten te komen is de Asteroid Impact Mission (AIM) geschrapt. Bij deze missie zou in 2022 een sonde op een kleine planetoïde zijn geland.
Ook is aan de financiering van ExoMars 2020 een bijzondere voorwaarde verbonden. Van de 440 miljoen euro die nog nodig zijn om deze missie door te laten gaan, moet 97 miljoen euro aan andere wetenschappelijke ESA-missies worden onttrokken. Wat dit gaat betekenen voor toekomstige missies als Cheops (exoplanetenonderzoek), BepiColombo (Mercurius), Solar Orbiter en Euclid (onderzoek van kosmische donkere materie) zal nog moeten blijken. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Europese Marsmissie krijgt groen licht
Illustratie van de Europese ExoMars-rover. (ESA)
Ondanks het mislukken van de landing van Marslander Schiaparelli heeft de Europese missie ExoMars 2020 groen licht gekregen. Dat heeft het Europese ruimteagentschap ESA vandaag bekendgemaakt na afloop van de bijeenkomst van ministers van zijn 22 lidstaten, waarbij de budgetten voor de komende jaren werden vastgesteld. In het kader van ExoMars 2020 zal een mobiele verkenner op het oppervlak van Mars worden neergezet.
ESA haalde bij elkaar ruim 10 miljard euro binnen, bedoeld voor een heel scala aan project. Dat is wel bijna een miljard minder dan was aangevraagd, maar voor de Marsmissie heeft dat geen gevolgen. Om uit de kosten te komen is de Asteroid Impact Mission (AIM) geschrapt. Bij deze missie zou in 2022 een sonde op een kleine planetoïde zijn geland.
Ook is aan de financiering van ExoMars 2020 een bijzondere voorwaarde verbonden. Van de 440 miljoen euro die nog nodig zijn om deze missie door te laten gaan, moet 97 miljoen euro aan andere wetenschappelijke ESA-missies worden onttrokken. Wat dit gaat betekenen voor toekomstige missies als Cheops (exoplanetenonderzoek), BepiColombo (Mercurius), Solar Orbiter en Euclid (onderzoek van kosmische donkere materie) zal nog moeten blijken. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
06-12-2016
Eerste kiekjes van ExoMars-orbiter
Kleurenfoto van de Marsmaan Phobos, gemaakt door het CaSSIS-instrument aan boord van de ExoMars Trage Gas Orbiter. (ESA/Roscosmos/CaSSIS)
De Europese ExoMars Trace Gas Orbiter heeft zijn eerste opnamen van de rode planeet en van de kleine, langgerekte Marsmaan Phobos gemaakt en doorgestuurd naar de aarde. ExoMars kwam op 19 oktober aan in een baan rond Mars. De eerste foto's zijn gemaakt door het CaSSIS-instrument (Colour and Stereo Surface Imaging System) op 22 november, in het kader van een achtdaagse testperiode van alle wetenschappelijke instrumenten.
Er zijn ook al stereofoto's van een klein deel van het Marsoppervlak genomen, op basis waarvan een hoogtekaart is gemaakt met een resolutie van minder dan 20 meter. De scherpste opnamen, gemaakt vanaf een hoogte van niet meer dan 235 kilometer, tonen details van slechts 2,8 meter groot. De hier getoonde foto van Phobos (gemaakt op 26 november) is een kleurenfoto; Phobos is vrijwel kleurloos. Van de Marsmaan zijn ook 3D-beelden gemaakt.
Volg onderstaande link om alle foto's te bekijken. (GS)
http://www.esa.int/Our_Ac(...)ExoMars_first_images
(allesoversterrenkunde)
Eerste kiekjes van ExoMars-orbiter
Kleurenfoto van de Marsmaan Phobos, gemaakt door het CaSSIS-instrument aan boord van de ExoMars Trage Gas Orbiter. (ESA/Roscosmos/CaSSIS)
De Europese ExoMars Trace Gas Orbiter heeft zijn eerste opnamen van de rode planeet en van de kleine, langgerekte Marsmaan Phobos gemaakt en doorgestuurd naar de aarde. ExoMars kwam op 19 oktober aan in een baan rond Mars. De eerste foto's zijn gemaakt door het CaSSIS-instrument (Colour and Stereo Surface Imaging System) op 22 november, in het kader van een achtdaagse testperiode van alle wetenschappelijke instrumenten.
Er zijn ook al stereofoto's van een klein deel van het Marsoppervlak genomen, op basis waarvan een hoogtekaart is gemaakt met een resolutie van minder dan 20 meter. De scherpste opnamen, gemaakt vanaf een hoogte van niet meer dan 235 kilometer, tonen details van slechts 2,8 meter groot. De hier getoonde foto van Phobos (gemaakt op 26 november) is een kleurenfoto; Phobos is vrijwel kleurloos. Van de Marsmaan zijn ook 3D-beelden gemaakt.
Volg onderstaande link om alle foto's te bekijken. (GS)
http://www.esa.int/Our_Ac(...)ExoMars_first_images
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
08-12-2016
Marssonde India heeft een methaanprobleem
Deze opname van Mars is gemaakt door de Mars Orbiter Mission (MOM). (ISRO)
Een belangrijk onderdeel van de Mars Orbiter Mission (MOM), de eerste planetaire onderzoeksmissie van India, lijkt te zijn mislukt. Een cruciaal meetinstrument van de ruimtesonde, die ruim twee jaar geleden is aangekomen bij Mars, bevat een ontwerpfout. Hierdoor zijn de metingen van het methaangas in de atmosfeer van de planeet niet betrouwbaar. Methaan is een gas dat, op aarde althans, vaak is geassocieerd met levende organismen.
Bij het ontwerpen van de sensor die de atmosferische methaanconcentraties had moeten meten, is er geen rekening mee gehouden dat in het golflengtegebied waar de spectraallijnen van methaan te vinden zijn ook andere gassen hun spectrale vingerafdrukken achterlaten. Hierdoor zijn de meetwaarden die de ruimtesonde naar de aarde heeft gezonden ‘vervuild’ met bijdragen van andere gassen. En de beide signalen kunnen op geen enkele manier meer van elkaar worden gescheiden.
Zoals het er nu naar uitziet zullen de lang verwachte metingen van het methaan in de Marsatmofeer er dus niet meer komen. Toch is de methaansensor daarmee niet helemaal onbruikbaar: hij kan nog worden ingezet om nauwkeurig te meten hoeveel zonlicht er wordt weerkaatst. Officieel houdt het Indiase ruimteagentschap ISRO het er overigens op dat de methaangegevens van MOM nog nader worden onderzocht.
Wetenschappers hebben nu hun hoop gevestigd op de Europese Marssonde Trace Gas Orbiter die onlangs bij de planeet is gearriveerd. Ook deze ruimtesonde gaat methaanmetingen doen, maar die starten pas begin 2018. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Marssonde India heeft een methaanprobleem
Deze opname van Mars is gemaakt door de Mars Orbiter Mission (MOM). (ISRO)
Een belangrijk onderdeel van de Mars Orbiter Mission (MOM), de eerste planetaire onderzoeksmissie van India, lijkt te zijn mislukt. Een cruciaal meetinstrument van de ruimtesonde, die ruim twee jaar geleden is aangekomen bij Mars, bevat een ontwerpfout. Hierdoor zijn de metingen van het methaangas in de atmosfeer van de planeet niet betrouwbaar. Methaan is een gas dat, op aarde althans, vaak is geassocieerd met levende organismen.
Bij het ontwerpen van de sensor die de atmosferische methaanconcentraties had moeten meten, is er geen rekening mee gehouden dat in het golflengtegebied waar de spectraallijnen van methaan te vinden zijn ook andere gassen hun spectrale vingerafdrukken achterlaten. Hierdoor zijn de meetwaarden die de ruimtesonde naar de aarde heeft gezonden ‘vervuild’ met bijdragen van andere gassen. En de beide signalen kunnen op geen enkele manier meer van elkaar worden gescheiden.
Zoals het er nu naar uitziet zullen de lang verwachte metingen van het methaan in de Marsatmofeer er dus niet meer komen. Toch is de methaansensor daarmee niet helemaal onbruikbaar: hij kan nog worden ingezet om nauwkeurig te meten hoeveel zonlicht er wordt weerkaatst. Officieel houdt het Indiase ruimteagentschap ISRO het er overigens op dat de methaangegevens van MOM nog nader worden onderzocht.
Wetenschappers hebben nu hun hoop gevestigd op de Europese Marssonde Trace Gas Orbiter die onlangs bij de planeet is gearriveerd. Ook deze ruimtesonde gaat methaanmetingen doen, maar die starten pas begin 2018. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
13-12-2016
Eerste detectie van element boor op Mars
Marsverkenner Curiosity is bezig met de beklimming van Mount Sharp (achtergrond). (NASA/JPL-Caltech/MSSS)
Op het oppervlak van de planeet Mars is voor het eerst boor aangetroffen. De aanwezigheid van dit semi-metaal kan erop wijzen dat er op de planeet langdurig ‘leefbaar’ grondwater is geweest. Dat is ontdekt door de Amerikaanse Marsverkenner Curiosity, die momenteel onderzoek doet in de Gale-krater, die miljarden jaren geleden (deels) onder water stond. De ontdekking van het boor is bekendgemaakt tijdens de najaarsbijeenkomst van de American Geophysical Union in San Francisco.
Het boor is aangetroffen in aders van calciumsulfaatmineralen. Op aarde ontstaan zulke boorafzettingen op plaatsen waar veel grondwater is verdampt. Hoe dat precies is gebeurd, is nog onduidelijk. Het is denkbaar dat het water van het voormalige Gale-meer boor bevatte, dat uiteindelijk terechtkwam in de kleiafzettingen op de bodem. Vervolgens droogde het meer op en ontstonden er barsten in het onderliggende grondgesteente. Hierdoor kon grondwater in contact komen met de kleiafzettingen en kwam het boor, samen met calciumsulfaat, in de barsten terecht.
Een andere mogelijkheid is dat het boor, samen met allerlei zouten, op de bodem van het meer achterbleef toen dit opdroogde. Hierdoor zou een boorrijke laag zijn ontstaan op een niveau dat nog niet door Curiosity is bereikt. Grondwater zou deze laag later hebben opgelost, waarna het boor en de zouten in de barsten van het grondgesteente terechtkwamen.
De ontdekking van het element boor is slechts een van de ontdekkingen die Curiosity de laatste tijd heeft gedaan. De Marsverkenner is momenteel bezig met de beklimming van een gelaagde berg, en maakt daarbij als het ware een geologische reis door de tijd, waarbij steeds jongere lagen in beeld komen. Zo wordt langzaam in kaart gebracht hoe het klimaat van Mars de afgelopen miljarden jaren is veranderd, en welke chemische reacties zich allemaal hebben afgespeeld. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Eerste detectie van element boor op Mars
Marsverkenner Curiosity is bezig met de beklimming van Mount Sharp (achtergrond). (NASA/JPL-Caltech/MSSS)
Op het oppervlak van de planeet Mars is voor het eerst boor aangetroffen. De aanwezigheid van dit semi-metaal kan erop wijzen dat er op de planeet langdurig ‘leefbaar’ grondwater is geweest. Dat is ontdekt door de Amerikaanse Marsverkenner Curiosity, die momenteel onderzoek doet in de Gale-krater, die miljarden jaren geleden (deels) onder water stond. De ontdekking van het boor is bekendgemaakt tijdens de najaarsbijeenkomst van de American Geophysical Union in San Francisco.
Het boor is aangetroffen in aders van calciumsulfaatmineralen. Op aarde ontstaan zulke boorafzettingen op plaatsen waar veel grondwater is verdampt. Hoe dat precies is gebeurd, is nog onduidelijk. Het is denkbaar dat het water van het voormalige Gale-meer boor bevatte, dat uiteindelijk terechtkwam in de kleiafzettingen op de bodem. Vervolgens droogde het meer op en ontstonden er barsten in het onderliggende grondgesteente. Hierdoor kon grondwater in contact komen met de kleiafzettingen en kwam het boor, samen met calciumsulfaat, in de barsten terecht.
Een andere mogelijkheid is dat het boor, samen met allerlei zouten, op de bodem van het meer achterbleef toen dit opdroogde. Hierdoor zou een boorrijke laag zijn ontstaan op een niveau dat nog niet door Curiosity is bereikt. Grondwater zou deze laag later hebben opgelost, waarna het boor en de zouten in de barsten van het grondgesteente terechtkwamen.
De ontdekking van het element boor is slechts een van de ontdekkingen die Curiosity de laatste tijd heeft gedaan. De Marsverkenner is momenteel bezig met de beklimming van een gelaagde berg, en maakt daarbij als het ware een geologische reis door de tijd, waarbij steeds jongere lagen in beeld komen. Zo wordt langzaam in kaart gebracht hoe het klimaat van Mars de afgelopen miljarden jaren is veranderd, en welke chemische reacties zich allemaal hebben afgespeeld. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
20-12-2016
Oorsprong 'Mars-spinnen' mogelijk opgehelderd
Vertakkende geulen op Mars, veroorzaakt door verdamping van kooldixoide-ijs, geven uiteindelijk aanleiding tot spinachtige patronen. (NASA/JPL-Caltech/Univ. of Arizona)
Planeetonderzoekers hebben mogelijk ontdekt hoe de merkwaardige 'spinnen' op Mars ontstaan. Het gaat om kleine, donkere vlekken, omringd door een patroon van radiale, draderige lijnen, als de poten van een spin. Ze hebben afmetingen van tientallen tot honderden meters, en komen vooral voor in duingebieden in het zuidpoolgebied van de planeet.
Op foto's die in de loop van drie Marsjaren gemaakt zijn door de HiRISE-camera aan boord van de Amerikaanse Mars Reconnaissance Orbiter is nu een voorbeeld ontdekt van een 'spin-in-wording'. In een recent artikel in Icarus schrijven de onderzoekers dat de spinnen het gevolg zijn van het verdampen van kooldioxide-ijs. Nabij de poolgebieden van de planeet komt dit 'droog ijs' in lagen voor. In het voorjaar begint het CO2 aan de onderzijde van zo'n ijslaag te verdampen. Er bouwt zich druk op, totdat er een barst of scheur in het bovenliggende ijs ontstaat waardoor het CO2-gas ontsnapt. Daarbij wordt stof en gruis meegenomen. Op die manier ontstaat een donker lijnenpatroon aan het oppervlak.
De nieuw gepresenteerde HiRISE-foto's tonen vermoedelijk de allereerste fase van dat proces. In de loop van vele Marsjaren kan uiteindelijk een volwaardige 'spin' ontstaan. Dat de spinnen in het noordpoolgebied minder vaak voorkomen heeft vermoedelijk te maken met de geringere hoeveelheid zand en de hardheid van de bodem. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Oorsprong 'Mars-spinnen' mogelijk opgehelderd
Vertakkende geulen op Mars, veroorzaakt door verdamping van kooldixoide-ijs, geven uiteindelijk aanleiding tot spinachtige patronen. (NASA/JPL-Caltech/Univ. of Arizona)
Planeetonderzoekers hebben mogelijk ontdekt hoe de merkwaardige 'spinnen' op Mars ontstaan. Het gaat om kleine, donkere vlekken, omringd door een patroon van radiale, draderige lijnen, als de poten van een spin. Ze hebben afmetingen van tientallen tot honderden meters, en komen vooral voor in duingebieden in het zuidpoolgebied van de planeet.
Op foto's die in de loop van drie Marsjaren gemaakt zijn door de HiRISE-camera aan boord van de Amerikaanse Mars Reconnaissance Orbiter is nu een voorbeeld ontdekt van een 'spin-in-wording'. In een recent artikel in Icarus schrijven de onderzoekers dat de spinnen het gevolg zijn van het verdampen van kooldioxide-ijs. Nabij de poolgebieden van de planeet komt dit 'droog ijs' in lagen voor. In het voorjaar begint het CO2 aan de onderzijde van zo'n ijslaag te verdampen. Er bouwt zich druk op, totdat er een barst of scheur in het bovenliggende ijs ontstaat waardoor het CO2-gas ontsnapt. Daarbij wordt stof en gruis meegenomen. Op die manier ontstaat een donker lijnenpatroon aan het oppervlak.
De nieuw gepresenteerde HiRISE-foto's tonen vermoedelijk de allereerste fase van dat proces. In de loop van vele Marsjaren kan uiteindelijk een volwaardige 'spin' ontstaan. Dat de spinnen in het noordpoolgebied minder vaak voorkomen heeft vermoedelijk te maken met de geringere hoeveelheid zand en de hardheid van de bodem. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
NASA just released its incredibly cool concept for houses on Mars
Like an inflatable igloo.
NASA researchers have a lot of problems to work through if they want astronauts to one day set foot on Mars. One of the biggest hurdles is where these early pioneers will sleep and live, and after a day of brainstorming, engineers might have come up with a solution – a conceptual 'ice home' design.
Yup, NASA is looking into creating inflatable domes covered in ice for astronauts to live and work in, providing them with protection from extreme temperatures and high-energy radiation.
"After a day dedicated to identifying needs, goals, and constraints we rapidly assessed many crazy, out of the box ideas and finally converged on the current Ice Home design, which provides a sound engineering solution," said senior systems engineer Kevin Vipavetz, from NASA’s Langley Research Centre in Virginia.
So what exactly is an 'Ice Home' anyway? Well, though the name invokes images of igloos, and that mental image isn't all that far off, the concept NASA’s working out – officially called Mars Ice Home – is an inflatable, inner-tube-like device that, when inflated fully, is covered with a thick sheet of protective ice. It looks like this:
"The Mars Ice Home design has several advantages that make it an appealing concept. It is lightweight and can be transported and deployed with simple robotics, then filled with water before the crew arrives," the team says.
"It incorporates materials extracted from Mars, and because water in the Ice Home could potentially be converted to rocket fuel for the Mars Ascent Vehicle, the structure itself doubles as a storage tank that can be refilled for the next crew."
The major goal of the Ice Home concept is to protect astronauts from high-energy radiation, such as cosmic rays, that can penetrate the Martian atmosphere. These rays can damage cells, raising the risk of a slew of health concerns such as cancer and acute radiation sickness.
As it turns out, since ice is hydrogen-rich it acts as a shield against these rays, making it a great cover for preventing the rays from smacking into the astronauts. This is best understood with the illustration below, in which you can see how thick the ice will be around the top of the dome, providing the required protection.
"The materials that make up the Ice Home will have to withstand many years of use in the harsh Martian environment, including ultraviolet radiation, charged-particle radiation, possibly some atomic oxygen, perchlorates, as well as dust storms – although not as fierce as in the movie The Martian," explains researcher Sheila Ann Thibeault, also from the Langley Research Centre.
Besides offering protection from the harsh environmental realities of Mars, the Ice Home would be super light compared to other settlement ideas that involve constructing buildings here on Earth before shooting them off to the Red Planet.
One of the best ways for humans to survive on Mars, the team says, is to burrow underground, which offers the best protection from all of the harmful things on the surface.
To do that, though, some sort of shelter will need to be waiting for the astronauts once they get there, and the team thinks the ice dome – with its lightweight frame, easy construction, and ability to use water materials that are already on the planet – might be the perfect solution.
"After months of travel in space, when you first arrive at Mars and your new home is ready for you to move in, it will be a great day," explains team member Kevin Kempton.
Without the inflatable habitat, which the team says can inflate and cover itself with ice extracted from the Martian landscape in about 400 Earth days, researchers would have to likely find a way to get heavy drilling and digging machines on Mars to create underground shelters before astronauts got there, a concept that would be far too complicated and cost way too much money.
While it’s important to remember that the Ice Home is still in its conceptual stage, it’s looking like a promising solution to the all of the various troubles that come along with living on Mars, and it very well might be the first thing future pioneers see when they get off that spacecraft after months of intense space travel.
“The fundamental cause of the trouble in the modern world today is that the stupid are cocksure while the intelligent are full of doubt.”— Bertrand Russell
17-01-2017
Curiosity vindt opgedroogde modder op Mars
Het netwerk van richeltjes op dit Mars-rotsblok ontstond vermoedelijk als gevolg van het opdrogen van modder. (NASA/JPL-Caltech/MSSS)
Op de flanken van Mount Sharp, de centrale berg in de grote Marskrater Gale, heeft de Amerikaanse Marswagen Curiosity miljarden jaren oude sporen van opgedroogde modder gevonden. Een rotsblok dat Old Soaker is genoemd vertoont een netwerk van kleine richeltjes. Vermoedelijk was hier 3 miljard jaar geleden sprake van een opdrogende modderpoel waarin barsten ontstonden. Die raakten opgevuld met zand en stof, en werden in de loop van lange tijd bedekt door andere gesteentelagen. Winderosie legde de oorspronkelijke laag uiteindelijk weer bloot, waarbij het materiaal in de barsten minder snel erodeerde dan de opgedroogde modder zelf - vandaar dat er nu sprake is van een netwerk van opstaande richeltjes.
Het is voor het eerst dat Curiosity zulke overtuigende sporen van opgedroogde modder op Mars heeft gevonden. De ontdekking doet vermoeden dat de krater Gale in het verre verleden niet alleen regelmatig gevuld was met een groot meer, maar ook lange tussentijdse perioden van droogte kende. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Curiosity vindt opgedroogde modder op Mars
Het netwerk van richeltjes op dit Mars-rotsblok ontstond vermoedelijk als gevolg van het opdrogen van modder. (NASA/JPL-Caltech/MSSS)
Op de flanken van Mount Sharp, de centrale berg in de grote Marskrater Gale, heeft de Amerikaanse Marswagen Curiosity miljarden jaren oude sporen van opgedroogde modder gevonden. Een rotsblok dat Old Soaker is genoemd vertoont een netwerk van kleine richeltjes. Vermoedelijk was hier 3 miljard jaar geleden sprake van een opdrogende modderpoel waarin barsten ontstonden. Die raakten opgevuld met zand en stof, en werden in de loop van lange tijd bedekt door andere gesteentelagen. Winderosie legde de oorspronkelijke laag uiteindelijk weer bloot, waarbij het materiaal in de barsten minder snel erodeerde dan de opgedroogde modder zelf - vandaar dat er nu sprake is van een netwerk van opstaande richeltjes.
Het is voor het eerst dat Curiosity zulke overtuigende sporen van opgedroogde modder op Mars heeft gevonden. De ontdekking doet vermoeden dat de krater Gale in het verre verleden niet alleen regelmatig gevuld was met een groot meer, maar ook lange tussentijdse perioden van droogte kende. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
mooie vondst
DeLuna vindt me dik ;(
Op zondag 22 juni 2014 12:30 schreef 3rdRock het volgende:
pas als jullie gaan trouwen. nu ben je gewoon die Oom Rubber die met onze mama leuke dingen doet :)
Op zondag 22 juni 2014 12:30 schreef 3rdRock het volgende:
pas als jullie gaan trouwen. nu ben je gewoon die Oom Rubber die met onze mama leuke dingen doet :)
20-01-2017
NASA begint opnieuw 'Marsmissie' op Hawaï
Zes wetenschappers zullen voor de komende acht maanden opgesloten zitten in een witte koepel in een vulkanisch gebied op Hawaï om een Marsmissie te simuleren.
Het is het vijfde keer dat NASA een Marsmissie nabootst in een koepelvormige basis. De laatste missie eindigde in augustus.
Vier mannen en twee vrouwen zullen donderdagmiddag (lokale tijd) worden opgesloten in hun nieuwe onderkomen dat de grootte heeft van een kleine tweekamer woning.
De zes zorgvuldig geselecteerde onderzoekers zullen de komende maanden onderdeel zijn van een studie naar menselijk gedrag, meldt AP. Daarbij worden de psychologische problemen onderzocht die het leven voor langere tijd in een geïsoleerde omgeving met beperkte mogelijkheden met zich meebrengt.
Communicatie
De wetenschappers mogen tijdens hun verblijf geen fysiek contact hebben met de buitenwereld. Als ze naar buiten willen, moeten ze ruimtepakken dragen. De communicatie 'met de aarde' heeft een vertraging van twintig minuten, de tijd die het kan duren om een bericht van Mars naar aarde te versturen.
"We hopen erachter te komen wat de beste manier is om astronauten te selecteren, hoe je een team samenstelt en hoe je de bemanning die lang onderweg is het beste kan ondersteunen", zegt hoofdonderzoeker Kim Binsted van de Universiteit van Hawaï.
NASA hoopt in 2030 mensen naar Mars te sturen.
(nu.nl)
NASA begint opnieuw 'Marsmissie' op Hawaï
Zes wetenschappers zullen voor de komende acht maanden opgesloten zitten in een witte koepel in een vulkanisch gebied op Hawaï om een Marsmissie te simuleren.
Het is het vijfde keer dat NASA een Marsmissie nabootst in een koepelvormige basis. De laatste missie eindigde in augustus.
Vier mannen en twee vrouwen zullen donderdagmiddag (lokale tijd) worden opgesloten in hun nieuwe onderkomen dat de grootte heeft van een kleine tweekamer woning.
De zes zorgvuldig geselecteerde onderzoekers zullen de komende maanden onderdeel zijn van een studie naar menselijk gedrag, meldt AP. Daarbij worden de psychologische problemen onderzocht die het leven voor langere tijd in een geïsoleerde omgeving met beperkte mogelijkheden met zich meebrengt.
Communicatie
De wetenschappers mogen tijdens hun verblijf geen fysiek contact hebben met de buitenwereld. Als ze naar buiten willen, moeten ze ruimtepakken dragen. De communicatie 'met de aarde' heeft een vertraging van twintig minuten, de tijd die het kan duren om een bericht van Mars naar aarde te versturen.
"We hopen erachter te komen wat de beste manier is om astronauten te selecteren, hoe je een team samenstelt en hoe je de bemanning die lang onderweg is het beste kan ondersteunen", zegt hoofdonderzoeker Kim Binsted van de Universiteit van Hawaï.
NASA hoopt in 2030 mensen naar Mars te sturen.
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Opportunity rijdt alweer 13 jaar op Mars rond 
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">[b]Vereniging voor weerkunde en klimatologie[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
Leeft dat ding nog steeds?quote:
Opportunity rijdt alweer 13 jaar op Mars rond
100.000 katjes
Fuck the EBU!
Fuck the EBU!
YUUUUUUP!quote:
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">[b]Vereniging voor weerkunde en klimatologie[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
Hij klikt er nog steeds op losquote:Op dinsdag 24 januari 2017 21:55 schreef Nattekat het volgende:
[..]
Ik dacht dat ie allang bij zijn broer in de robothemel was
Een van de nieuwe... Sol: 4622
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">[b]Vereniging voor weerkunde en klimatologie[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
quote:
Opportunity rijdt alweer 13 jaar op Mars rond
Dat we nog lang mogen genieten van ons rovertje
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
absurd tochquote:
Opportunity rijdt alweer 13 jaar op Mars rond
DeLuna vindt me dik ;(
Op zondag 22 juni 2014 12:30 schreef 3rdRock het volgende:
pas als jullie gaan trouwen. nu ben je gewoon die Oom Rubber die met onze mama leuke dingen doet :)
Op zondag 22 juni 2014 12:30 schreef 3rdRock het volgende:
pas als jullie gaan trouwen. nu ben je gewoon die Oom Rubber die met onze mama leuke dingen doet :)
ff artiekeltje erbij
25-01-2017
Marsrover Opportunity begint aan veertiende(!) jaar op Mars
Indrukwekkend. Zeker als je bedenkt dat de rover eigenlijk maar 90 dagen mee moest gaan.
Het is vandaag precies 13 jaar geleden dat Opportunity voet op Mars zette. Zo’n drie weken na zijn tweelingbroertje Spirit landde de rover op de rode planeet om daar gedurende zo’n drie maanden onderzoek te doen. Maar na drie maanden was de rover nog fit genoeg om verder te gaan. En zo werd de missie keer op keer verlengd. En inmiddels is Opportunity alweer dertien jaar op Mars!
Onderzoek
In die periode heeft de rover verschillende belangrijke ontdekkingen gedaan. De belangrijkste conclusie die Opportunity trok, is dat het klimaat op Mars vier miljard jaar geleden langdurig mild en vochtig was. Het suggereert dat de omstandigheden op Mars in die tijd heel gunstig waren voor microbieel leven. Of dat er ook daadwerkelijk is ontstaan, is onduidelijk.
Recordhouder
Sinds Opportunity op Mars landde heeft deze meer dan 43 kilometer afgelegd. En daarmee is de rover een recordhouder. Nog nooit legde rover op een andere hemellichaam dan de aarde zo’n grote afstand af.
Twee jaar verlengen
Ondanks de hoge leeftijd van Opportunity wordt deze niet ontzien. Eind vorig jaar maakte NASA bekend de missie van Opportunity met nog zeker twee jaar te verlengen. En onderzoekers maken nog altijd wilde plannen voor de rover. Zo kreeg deze onlangs de opdracht om een steil heuveltje te beklimmen. Dat pakte niet zo goed uit, helaas. De komende jaren is het de bedoeling dat de rover onder meer een bezoek brengt aan de Endeavour-krater. De rover scharrelt al jaren langs de rand van deze krater, maar krijgt nu toestemming om deze binnen te gaan. Ook liggen er plannen voor het bestuderen van een door water uitgekerfd geultje op Mars.
Het einde nadert
Het drukke werkleven van Opportunity staat in schril contrast met dat van Spirit. De tweelingbroer van Opportunity werd in 2011 officieel doodverklaard. Grote vraag is natuurlijk hoelang Opportunity het nog vol gaat houden. Dat weet niemand. Wat wel vaststaat is dat de tand des tijds gaandeweg meer grip krijgt op de rover. Zo kampt deze bijvoorbeeld reeds met geheugenproblemen. Vervelend, maar gelukkig niet onoverkomelijk. De kans is groot dat Opportunity ooit ophoudt door problemen met de accu. De capaciteit van de accu neemt immers af. Op een bepaald moment heeft de rover niet genoeg energie meer om zichzelf ’s nachts warm te houden. Hierdoor kunnen bepaalde onderdelen van de rover stoppen met functioneren, waardoor Opportunity zwijgend achterblijft op het oppervlak van Mars en de missie als een nachtkaars uitgaat.
(scientias.nl)
25-01-2017
Marsrover Opportunity begint aan veertiende(!) jaar op Mars
Indrukwekkend. Zeker als je bedenkt dat de rover eigenlijk maar 90 dagen mee moest gaan.
Het is vandaag precies 13 jaar geleden dat Opportunity voet op Mars zette. Zo’n drie weken na zijn tweelingbroertje Spirit landde de rover op de rode planeet om daar gedurende zo’n drie maanden onderzoek te doen. Maar na drie maanden was de rover nog fit genoeg om verder te gaan. En zo werd de missie keer op keer verlengd. En inmiddels is Opportunity alweer dertien jaar op Mars!
Onderzoek
In die periode heeft de rover verschillende belangrijke ontdekkingen gedaan. De belangrijkste conclusie die Opportunity trok, is dat het klimaat op Mars vier miljard jaar geleden langdurig mild en vochtig was. Het suggereert dat de omstandigheden op Mars in die tijd heel gunstig waren voor microbieel leven. Of dat er ook daadwerkelijk is ontstaan, is onduidelijk.
Recordhouder
Sinds Opportunity op Mars landde heeft deze meer dan 43 kilometer afgelegd. En daarmee is de rover een recordhouder. Nog nooit legde rover op een andere hemellichaam dan de aarde zo’n grote afstand af.
Twee jaar verlengen
Ondanks de hoge leeftijd van Opportunity wordt deze niet ontzien. Eind vorig jaar maakte NASA bekend de missie van Opportunity met nog zeker twee jaar te verlengen. En onderzoekers maken nog altijd wilde plannen voor de rover. Zo kreeg deze onlangs de opdracht om een steil heuveltje te beklimmen. Dat pakte niet zo goed uit, helaas. De komende jaren is het de bedoeling dat de rover onder meer een bezoek brengt aan de Endeavour-krater. De rover scharrelt al jaren langs de rand van deze krater, maar krijgt nu toestemming om deze binnen te gaan. Ook liggen er plannen voor het bestuderen van een door water uitgekerfd geultje op Mars.
Het einde nadert
Het drukke werkleven van Opportunity staat in schril contrast met dat van Spirit. De tweelingbroer van Opportunity werd in 2011 officieel doodverklaard. Grote vraag is natuurlijk hoelang Opportunity het nog vol gaat houden. Dat weet niemand. Wat wel vaststaat is dat de tand des tijds gaandeweg meer grip krijgt op de rover. Zo kampt deze bijvoorbeeld reeds met geheugenproblemen. Vervelend, maar gelukkig niet onoverkomelijk. De kans is groot dat Opportunity ooit ophoudt door problemen met de accu. De capaciteit van de accu neemt immers af. Op een bepaald moment heeft de rover niet genoeg energie meer om zichzelf ’s nachts warm te houden. Hierdoor kunnen bepaalde onderdelen van de rover stoppen met functioneren, waardoor Opportunity zwijgend achterblijft op het oppervlak van Mars en de missie als een nachtkaars uitgaat.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Wow. Ik heb me ook altijd ingebeeld dat dat ding zo groot als een skelter was. Of dit moet natuurlijk het kleine zusje van Roel van Velzen zijn.quote:
Dat ding is inderdaad (itt Spirit en Opportunity) een volwaardige auto van een kleine ton. Het zwaarste object dat ooit is geland op Mars.
SpaceX wil dat record volgend jaar gaan verpletteren trouwens, met hun Red Dragon missie. Dan gaan ze een capsule met een massa van meerdere (!) tonnen proberen te landen!
SpaceX wil dat record volgend jaar gaan verpletteren trouwens, met hun Red Dragon missie. Dan gaan ze een capsule met een massa van meerdere (!) tonnen proberen te landen!
gr gr
ik had me hem ook veel kleiner voorgesteldquote:
Silence breaks apart, Brightness comes to life
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
03-02-2017
Schitterend mozaïek van de noordpool van Mars
In de periode van 2004 tot 2010 heeft ESA’s Mars Express 32 foto’s gemaakt van de noordpool van de rode planeet. Wetenschappers hebben de foto’s samengevoegd, waardoor een prachtig mozaïek is ontstaan.
Mars heeft een permanente ijskap. Dit betekent dat het topje van de planeet altijd wit is. Toch neemt de dikte van de ijskap in de winter met een meter toe, omdat de temperaturen dan flink dalen. Ongeveer dertig procent van de koolstofdioxide in de atmosfeer van Mars dwarrelt dan namelijk neer op de ijskap.
Op dit moment is het winter op de noordpool van Mars. Dit betekent dat de ijskap lekker dik is. In de warmere zomermaanden sublimeert het koolstofdioxideijs en komt het in de atmosfeer terecht. Het onderliggende waterijs blijft dan nog wel liggen.
Corioliseffect
De ijskap op de noordpool heeft een duidelijke spiraalstructuur. Deze structuur is veroorzaakt door wind. Wind waait van het centrum naar de randen va de poolkap, maar omdat de planeet draait, is er sprake van een dwarskracht. Dit wordt het corioliseffect genoemd. Dit treedt ook op bij orkanen. Hierdoor lijken de wolkenmassa’s rond een orkaan op de ijskap op Mars.
Gigantische kloof
Een van de hoogtepunten van het mozaïek is een 500 kilometer lange kloof, die twee kilometer diep is. Van boven lijkt het net alsof de ijskap in tweeën is gesplitst. Deze kloof wordt Chasma Boreale genoemd.
Twee kilometer dik
De Europese ruimtevaartorganisatie meldt dat de ijskap van Mars uit meerdere lagen van ijs en stof bestaat en ongeveer twee kilometer dik is.
(scientias.nl)
Schitterend mozaïek van de noordpool van Mars
In de periode van 2004 tot 2010 heeft ESA’s Mars Express 32 foto’s gemaakt van de noordpool van de rode planeet. Wetenschappers hebben de foto’s samengevoegd, waardoor een prachtig mozaïek is ontstaan.
Mars heeft een permanente ijskap. Dit betekent dat het topje van de planeet altijd wit is. Toch neemt de dikte van de ijskap in de winter met een meter toe, omdat de temperaturen dan flink dalen. Ongeveer dertig procent van de koolstofdioxide in de atmosfeer van Mars dwarrelt dan namelijk neer op de ijskap.
Op dit moment is het winter op de noordpool van Mars. Dit betekent dat de ijskap lekker dik is. In de warmere zomermaanden sublimeert het koolstofdioxideijs en komt het in de atmosfeer terecht. Het onderliggende waterijs blijft dan nog wel liggen.
Corioliseffect
De ijskap op de noordpool heeft een duidelijke spiraalstructuur. Deze structuur is veroorzaakt door wind. Wind waait van het centrum naar de randen va de poolkap, maar omdat de planeet draait, is er sprake van een dwarskracht. Dit wordt het corioliseffect genoemd. Dit treedt ook op bij orkanen. Hierdoor lijken de wolkenmassa’s rond een orkaan op de ijskap op Mars.
Gigantische kloof
Een van de hoogtepunten van het mozaïek is een 500 kilometer lange kloof, die twee kilometer diep is. Van boven lijkt het net alsof de ijskap in tweeën is gesplitst. Deze kloof wordt Chasma Boreale genoemd.
Twee kilometer dik
De Europese ruimtevaartorganisatie meldt dat de ijskap van Mars uit meerdere lagen van ijs en stof bestaat en ongeveer twee kilometer dik is.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
06-02-2017
Hoe kan Mars ooit warm genoeg zijn geweest voor oppervlaktewater?
Het Marsoppervlak, gefotografeerd door Curiosity. (NASA/JPL-Caltech/MSSS)
Planeetonderzoekers zitten met een probleem. Uit mineralogisch onderzoek aan gesteenten op Mars blijkt zonneklaar dat er een paar miljard jaar geleden oppervlaktewater geweest moet zijn op de rode planeet, in de vorm van meren en wellicht oceanen. Tegelijkertijd bevatten diezelfde gesteenten geen carbonaten. Carbonaten ontstaan door de inwerking van atmosferisch koolzuurgas (kooldioxide, CO2) op mineralen in de bodem; op aarde komen ze veelvuldig voor. Het ontbreken van carbonaten betekent dat de Marsdampkring lang geleden heel weinig koolzuurgas bevatte. Zonder het broeikaseffect dat door CO2 wordt veroorzaakt, kan het aan het oppervlak nooit warm genoeg zijn geweest om het bestaan van vloeibaar water mogelijk te maken.
Sinds zijn landing in 2012 in de grote Marskrater Gale heeft de Amerikaanse Marswagen Curiosity geen enkele overtuigende aanwijzing gevonden voor de aanwezigheid van carbonaten. Geologen leiden daaruit af dat er ca. 3,5 miljard jaar geleden hooguit enkele tientallen millibar aan koolzuurgas in de dampkring voorkwam. Mede omdat de zon een paar miljard jaar geleden minder heet en fel was dan tegenwoordig, was dat onvoldoende om de oppervlaktetemperatuur op Mars boven het vriespunt te krijgen. Daarvoor was volgens de onderzoekers meer dan honderd maal zo veel CO2 nodig. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Hoe kan Mars ooit warm genoeg zijn geweest voor oppervlaktewater?
Het Marsoppervlak, gefotografeerd door Curiosity. (NASA/JPL-Caltech/MSSS)
Planeetonderzoekers zitten met een probleem. Uit mineralogisch onderzoek aan gesteenten op Mars blijkt zonneklaar dat er een paar miljard jaar geleden oppervlaktewater geweest moet zijn op de rode planeet, in de vorm van meren en wellicht oceanen. Tegelijkertijd bevatten diezelfde gesteenten geen carbonaten. Carbonaten ontstaan door de inwerking van atmosferisch koolzuurgas (kooldioxide, CO2) op mineralen in de bodem; op aarde komen ze veelvuldig voor. Het ontbreken van carbonaten betekent dat de Marsdampkring lang geleden heel weinig koolzuurgas bevatte. Zonder het broeikaseffect dat door CO2 wordt veroorzaakt, kan het aan het oppervlak nooit warm genoeg zijn geweest om het bestaan van vloeibaar water mogelijk te maken.
Sinds zijn landing in 2012 in de grote Marskrater Gale heeft de Amerikaanse Marswagen Curiosity geen enkele overtuigende aanwijzing gevonden voor de aanwezigheid van carbonaten. Geologen leiden daaruit af dat er ca. 3,5 miljard jaar geleden hooguit enkele tientallen millibar aan koolzuurgas in de dampkring voorkwam. Mede omdat de zon een paar miljard jaar geleden minder heet en fel was dan tegenwoordig, was dat onvoldoende om de oppervlaktetemperatuur op Mars boven het vriespunt te krijgen. Daarvoor was volgens de onderzoekers meer dan honderd maal zo veel CO2 nodig. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Misschien methaan?
And what rough beast, its hour come round at last,
Slouches towards Bethlehem to be born?
Slouches towards Bethlehem to be born?
Of lage pH? blijkbaar zou dat de vorming van carbonaten voorkomen.quote:
https://en.wikipedia.org/wiki/Carbonates_on_Mars
http://www.theverge.com/2(...)heat-theory-debunked
Ik zie dat oppervlakte features wijzen op stromend water ( https://www.nasa.gov/feat(...)me-long-after-others ), maar eender welke vloeistof zou hetzelfde effect hebben. Waarom is men zeker dat het water betrof? (al kan ik moeilijk iets anders bedenken)
are we infinite or am I alone
Less than 3 hours ago on Mars, Curiosity completed a 47 meter drive (point to point) due east-northeast (62º) on mission Sol 1604. This came as a surprise as the plan for sol 1603 had not been issued as of this post. Will update the map etc once we know the details, but it appears we are close to the location the rover reached on sol 1596 (last week). Attached is a crop from the end-of drive left-side navigation camera featuring Ireson Hill.
Link to the raw images for sol 1604 (all cameras):
http://mars.jpl.nasa.gov/msl/multimedia/raw/?s=#/?slide=1604
Link to the raw images for sol 1604 (all cameras):
http://mars.jpl.nasa.gov/msl/multimedia/raw/?s=#/?slide=1604
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">[b]Vereniging voor weerkunde en klimatologie[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
Scientists Shortlist Three Landing Sites for Mars 2020
Participants in a landing site workshop for NASA's upcoming Mars 2020 mission have recommended three locations on the Red Planet for further evaluation. The three potential landing sites for NASA's next Mars rover include Northeast Syrtis (a very ancient portion of Mars' surface), Jezero crater, (once home to an ancient Martian lake), and Columbia Hills (potentially home to an ancient hot spring, explored by NASA's Spirit rover).
More information on the landing sites can be found at:
http://mars.nasa.gov/mars(...)ding-site-selection/
Mars 2020 is targeted for launch in July 2020 aboard an Atlas V 541 rocket from Space Launch Complex 41 at Cape Canaveral Air Force Station in Florida. The rover will conduct geological assessments of its landing site on Mars, determine the habitability of the environment, search for signs of ancient Martian life, and assess natural resources and hazards for future human explorers. It will also prepare a collection of samples for possible return to Earth by a future mission.
NASA's Jet Propulsion Laboratory will build and manage operations of the Mars 2020 rover for the NASA Science Mission Directorate at the agency's headquarters in Washington.
For more information about NASA's Mars programs, visit:
http://www.nasa.gov/mars
Participants in a landing site workshop for NASA's upcoming Mars 2020 mission have recommended three locations on the Red Planet for further evaluation. The three potential landing sites for NASA's next Mars rover include Northeast Syrtis (a very ancient portion of Mars' surface), Jezero crater, (once home to an ancient Martian lake), and Columbia Hills (potentially home to an ancient hot spring, explored by NASA's Spirit rover).
More information on the landing sites can be found at:
http://mars.nasa.gov/mars(...)ding-site-selection/
Mars 2020 is targeted for launch in July 2020 aboard an Atlas V 541 rocket from Space Launch Complex 41 at Cape Canaveral Air Force Station in Florida. The rover will conduct geological assessments of its landing site on Mars, determine the habitability of the environment, search for signs of ancient Martian life, and assess natural resources and hazards for future human explorers. It will also prepare a collection of samples for possible return to Earth by a future mission.
NASA's Jet Propulsion Laboratory will build and manage operations of the Mars 2020 rover for the NASA Science Mission Directorate at the agency's headquarters in Washington.
For more information about NASA's Mars programs, visit:
http://www.nasa.gov/mars
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">[b]Vereniging voor weerkunde en klimatologie[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
13-02-2017
NASA kiest drie mogelijke landingsplekken voor Mars 2020
De rover gaat een kijkje nemen bij een voormalig meer, een voormalige warmwaterbron of een heel oud stukje Marsoppervlak.
Eind vorige week zijn een aantal onderzoekers bijeengekomen om zich te buigen over de beste landingsplek voor de volgende Amerikaanse Marsrover. En daar rolt een lijstje met drie mogelijke kandidaten uit.
Columbia Hills in de Gusevkrater. Foto: NASA / JPL-Caltech / Cornell.
Kandidaat 1: de Gusev-krater
Klinkt deze locatie bekend? Dat kan kloppen. Deze krater werd eerder namelijk al bezocht door Marsrover Spirit. Maar NASA heeft een goede reden om nog eens naar deze krater toe te gaan, want Spirit ontdekte er iets bijzonders: sporen van een warmwaterbron. Een grote verrassing, aangezien de rover op geen enkele andere plek in de 160 kilometer brede krater sporen van water had aangetroffen. Helaas gaf Spirit in 2010 de geest en zijn er dus nog veel vragen over deze warmwaterbron-bevattende krater. En die kan de nieuwe Marsrover wellicht gaan beantwoorden.
Een schildvulkaan in het noordoostelijke deel van Syrtis. Afbeelding: NASA/ JPL-Caltech / University of Arizona.
Kandidaat 2: Noordoost Syrtis
Een andere optie is een bezoekje aan een zeer oud stukje Marsoppervlak met een interessant verhaal. Het noordoostelijke deel van Syrtis werd ooit flink verwarmd door vulkanische activiteit. Hierdoor smolt het ijs aan het oppervlak en ontstond er dus…vloeibaar water. Eén van de belangrijkste vereisten voor het leven zoals wij dat kennen. Dat vloeibare water stond bovendien in contact met mineralen en creëerde zo – in theorie – de ideale omstandigheden voor het ontstaan van en in standhouden van microbieel leven. Het mooie van dit deel van Syrtis is dat het terrein uit verschillende laagjes is opgebouwd. Elk laagje vertelt iets over een andere periode in de geschiedenis van Mars en hoe de omstandigheden in dit gebied door de tijd heen veranderden.
Om tot deze selectie te komen, stelden onderzoekers zich verschillende vragen. Bijvoorbeeld: is de locatie geschikt voor het neerzetten en verplaatsen van een rover? Zijn er aanwijzingen dat het gebied ooit beschikte over de omstandigheden die microbieel leven vereist? Kunnen de gesteenten in dit gebied sporen van dat leven herbergen? Ook is het natuurlijk belangrijk dat de rover in een gegeven gebied al zijn missiedoelen kan behalen.
Kandidaat 3: Jezero-krater
Ook interessant is de Jezero-krater. Deze krater getuigt namelijk van het feit dat Mars in het verleden afwisselend met heel natte en droge perioden te kampen had. Zo zijn er aanwijzingen dat deze afwisselend gevuld was met water en weer droog kwam te staan. Tijdens natte perioden kan in de krater microbieel leven zijn geweest. En de Marsrover kan resten daarvan wellicht terugvinden in de sedimenten in de krater.
De missie
De Marsrover in kwestie moet in juli 2020 gelanceerd worden. De rover zal onder meer op zoek gaan naar sporen van levensvormen die wellicht lang geleden op Mars leefden. Tevens zal de rover een aantal monsters verzamelen die tijdens een volgende missie terug naar de aarde kunnen worden gebracht.
De drie potentiële landingsplekken. Afbeelding: NASA.
De Amerikanen zijn niet de enigen die in 2020 naar Mars gaan. Ook de Europese en Russische ruimtevaartorganisatie zullen in 2020 een rover naar Mars sturen: ExoMars. Op dit moment rijden op Mars al twee Marsrovers rond: Curiosity en Opportunity. In mei 2018 willen de Amerikanen nog een lander naar Mars sturen: Mars Insight. Deze zal onderzoek gaan doen naar het binnenste van Mars en daartoe tot wel 4,5 meter diep in de rode planeet gaan boren.
(scientias.nl)
NASA kiest drie mogelijke landingsplekken voor Mars 2020
De rover gaat een kijkje nemen bij een voormalig meer, een voormalige warmwaterbron of een heel oud stukje Marsoppervlak.
Eind vorige week zijn een aantal onderzoekers bijeengekomen om zich te buigen over de beste landingsplek voor de volgende Amerikaanse Marsrover. En daar rolt een lijstje met drie mogelijke kandidaten uit.
Columbia Hills in de Gusevkrater. Foto: NASA / JPL-Caltech / Cornell.
Kandidaat 1: de Gusev-krater
Klinkt deze locatie bekend? Dat kan kloppen. Deze krater werd eerder namelijk al bezocht door Marsrover Spirit. Maar NASA heeft een goede reden om nog eens naar deze krater toe te gaan, want Spirit ontdekte er iets bijzonders: sporen van een warmwaterbron. Een grote verrassing, aangezien de rover op geen enkele andere plek in de 160 kilometer brede krater sporen van water had aangetroffen. Helaas gaf Spirit in 2010 de geest en zijn er dus nog veel vragen over deze warmwaterbron-bevattende krater. En die kan de nieuwe Marsrover wellicht gaan beantwoorden.
Een schildvulkaan in het noordoostelijke deel van Syrtis. Afbeelding: NASA/ JPL-Caltech / University of Arizona.
Kandidaat 2: Noordoost Syrtis
Een andere optie is een bezoekje aan een zeer oud stukje Marsoppervlak met een interessant verhaal. Het noordoostelijke deel van Syrtis werd ooit flink verwarmd door vulkanische activiteit. Hierdoor smolt het ijs aan het oppervlak en ontstond er dus…vloeibaar water. Eén van de belangrijkste vereisten voor het leven zoals wij dat kennen. Dat vloeibare water stond bovendien in contact met mineralen en creëerde zo – in theorie – de ideale omstandigheden voor het ontstaan van en in standhouden van microbieel leven. Het mooie van dit deel van Syrtis is dat het terrein uit verschillende laagjes is opgebouwd. Elk laagje vertelt iets over een andere periode in de geschiedenis van Mars en hoe de omstandigheden in dit gebied door de tijd heen veranderden.
Om tot deze selectie te komen, stelden onderzoekers zich verschillende vragen. Bijvoorbeeld: is de locatie geschikt voor het neerzetten en verplaatsen van een rover? Zijn er aanwijzingen dat het gebied ooit beschikte over de omstandigheden die microbieel leven vereist? Kunnen de gesteenten in dit gebied sporen van dat leven herbergen? Ook is het natuurlijk belangrijk dat de rover in een gegeven gebied al zijn missiedoelen kan behalen.
Kandidaat 3: Jezero-krater
Ook interessant is de Jezero-krater. Deze krater getuigt namelijk van het feit dat Mars in het verleden afwisselend met heel natte en droge perioden te kampen had. Zo zijn er aanwijzingen dat deze afwisselend gevuld was met water en weer droog kwam te staan. Tijdens natte perioden kan in de krater microbieel leven zijn geweest. En de Marsrover kan resten daarvan wellicht terugvinden in de sedimenten in de krater.
De missie
De Marsrover in kwestie moet in juli 2020 gelanceerd worden. De rover zal onder meer op zoek gaan naar sporen van levensvormen die wellicht lang geleden op Mars leefden. Tevens zal de rover een aantal monsters verzamelen die tijdens een volgende missie terug naar de aarde kunnen worden gebracht.
De drie potentiële landingsplekken. Afbeelding: NASA.
De Amerikanen zijn niet de enigen die in 2020 naar Mars gaan. Ook de Europese en Russische ruimtevaartorganisatie zullen in 2020 een rover naar Mars sturen: ExoMars. Op dit moment rijden op Mars al twee Marsrovers rond: Curiosity en Opportunity. In mei 2018 willen de Amerikanen nog een lander naar Mars sturen: Mars Insight. Deze zal onderzoek gaan doen naar het binnenste van Mars en daartoe tot wel 4,5 meter diep in de rode planeet gaan boren.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
16-02-2017
Verenigde Arabische Emiraten willen in 2117 een Marskolonie oprichten
Ook de Verenigde Arabische Emiraten willen naar de rode planeet. Maar veel haast hebben ze niet…
Minister-president en vicepresident van de Verenigde Arabische Emiraten en emir van Dubai Mohammed bin Rasjid Al Maktoum en plaatsvervangend opperbevelhebber van de strijdkrachten van de Verenigde Arabische Emiraten en kroonprins van Abu Dhabi Mohamed bin Zayed Al Nhyan kondigden het Mars 2117-project deze week aan. Ze hopen dat de Verenigde Arabische Emiraten leidend kunnen gaan zijn in de internationale pogingen om een kolonie op Mars te stichten. De emir van Dubai wijst er daarbij op dat de Verenigde Arabische Emiraten één van de tien landen wereldwijd is die het meest in ruimtevaartonderzoek investeren. En het is nu tijd om dat onderzoek een flinke boost te geven.
Ambitie
“Menselijke ambities kennen geen grenzen,” zo stelt Mohammed bin Rasjid. “En wie kijkt naar de wetenschappelijke doorbraken van deze eeuw gelooft dat we in staat zijn om de belangrijkste menselijke droom te verwezenlijken (…) Mensen neerzetten op andere planeten is al heel lang een droom. Ons doel is dat de Verenigde Arabische Emiraten internationale pogingen om deze droom werkelijkheid te maken, leiden.”
Rustig aan
De Arabieren zijn zeker niet de enigen die dromen van een basis op Mars. Maar ze zijn wel één van de weinigen die er de tijd voor nemen. Het project moet er namelijk tot leiden dat rond 2117 de eerste bewoonde Marskolonie een feit is. Ter vergelijking: Mars One wil in 2032 mensen op Mars zetten, Elon Musk denkt tegen 2022 al de eerste mensen naar de rode planeet te kunnen sturen en NASA denkt over zo’n vijftien jaar mensen in een baan rond Mars te kunnen plaatsen. Overigens is de haalbaarheid van al die wilde plannen nog niet bewezen (zie kader).
Onderzoek
De Arabieren pakken het dus heel anders (lees: rustiger) aan. Ze beginnen op de universiteiten. “Ons eerste doel is het ontwikkelen van ons onderwijssysteem zodat onze kinderen in staat zullen zijn om wetenschappelijk onderzoek in verschillende factoren te leiden,” legt Mohamed bin Zayed Al Nhyan uit. De speerpunten van dat wetenschappelijk onderzoek zijn: het ontwikkelen van een snelle transportmethode van en naar de rode planeet, uitwerken hoe zo’n Marskolonie eruit moet zien en hoe men daar aan voedsel en energie komt. De resultaten van het onderzoek worden gedeeld met internationale onderzoeksinstituten en kunnen ook implicaties hebben voor het leven op aarde, zo benadrukken de Arabieren.
Overigens wil dat niet zeggen dat de Arabieren voorlopig niks op Mars te zoeken hebben. De Verenigde Arabische Emiraten werken namelijk reeds wel aan een concrete onbemande missie naar Mars. Het moet erin resulteren dat een Arabische sonde in 2021 voor het eerst voet op de rode planeet zet.
(scientias.nl)
Verenigde Arabische Emiraten willen in 2117 een Marskolonie oprichten
Ook de Verenigde Arabische Emiraten willen naar de rode planeet. Maar veel haast hebben ze niet…
Minister-president en vicepresident van de Verenigde Arabische Emiraten en emir van Dubai Mohammed bin Rasjid Al Maktoum en plaatsvervangend opperbevelhebber van de strijdkrachten van de Verenigde Arabische Emiraten en kroonprins van Abu Dhabi Mohamed bin Zayed Al Nhyan kondigden het Mars 2117-project deze week aan. Ze hopen dat de Verenigde Arabische Emiraten leidend kunnen gaan zijn in de internationale pogingen om een kolonie op Mars te stichten. De emir van Dubai wijst er daarbij op dat de Verenigde Arabische Emiraten één van de tien landen wereldwijd is die het meest in ruimtevaartonderzoek investeren. En het is nu tijd om dat onderzoek een flinke boost te geven.
Ambitie
“Menselijke ambities kennen geen grenzen,” zo stelt Mohammed bin Rasjid. “En wie kijkt naar de wetenschappelijke doorbraken van deze eeuw gelooft dat we in staat zijn om de belangrijkste menselijke droom te verwezenlijken (…) Mensen neerzetten op andere planeten is al heel lang een droom. Ons doel is dat de Verenigde Arabische Emiraten internationale pogingen om deze droom werkelijkheid te maken, leiden.”
Rustig aan
De Arabieren zijn zeker niet de enigen die dromen van een basis op Mars. Maar ze zijn wel één van de weinigen die er de tijd voor nemen. Het project moet er namelijk tot leiden dat rond 2117 de eerste bewoonde Marskolonie een feit is. Ter vergelijking: Mars One wil in 2032 mensen op Mars zetten, Elon Musk denkt tegen 2022 al de eerste mensen naar de rode planeet te kunnen sturen en NASA denkt over zo’n vijftien jaar mensen in een baan rond Mars te kunnen plaatsen. Overigens is de haalbaarheid van al die wilde plannen nog niet bewezen (zie kader).
Onderzoek
De Arabieren pakken het dus heel anders (lees: rustiger) aan. Ze beginnen op de universiteiten. “Ons eerste doel is het ontwikkelen van ons onderwijssysteem zodat onze kinderen in staat zullen zijn om wetenschappelijk onderzoek in verschillende factoren te leiden,” legt Mohamed bin Zayed Al Nhyan uit. De speerpunten van dat wetenschappelijk onderzoek zijn: het ontwikkelen van een snelle transportmethode van en naar de rode planeet, uitwerken hoe zo’n Marskolonie eruit moet zien en hoe men daar aan voedsel en energie komt. De resultaten van het onderzoek worden gedeeld met internationale onderzoeksinstituten en kunnen ook implicaties hebben voor het leven op aarde, zo benadrukken de Arabieren.
Overigens wil dat niet zeggen dat de Arabieren voorlopig niks op Mars te zoeken hebben. De Verenigde Arabische Emiraten werken namelijk reeds wel aan een concrete onbemande missie naar Mars. Het moet erin resulteren dat een Arabische sonde in 2021 voor het eerst voet op de rode planeet zet.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
28-02-2017
Curiosity ziet stofhozen dansen op Mars
De rover heeft deze maand al verschillende met stof gevulde wervelwinden de revue zien passeren.
En natuurlijk heeft de rover die stofhozen gefotografeerd, zodat ook wij mee kunnen genieten. Hieronder zie je bijvoorbeeld een stofhoos die achter een donker zandduintje op Mars verdwijnt. Curiosity maakte de beelden begin deze maand.
Afbeelding: NASA / JPL-Caltech.
En ook op de beelden hieronder zie je in de verte een stofhoosje dansen. Curiosity maakte de beelden iets meer dan twee weken geleden, in de middag.
Afbeelding: NASA / JPL-Caltech / TAMU.
En hieronder zie je een stofhoos dansen aan de voet van de Mount Sharp-berg, te vinden in het hart van de Gale-krater. Curiosity maakte de beelden vorig weekend, wederom in de middag.
Afbeelding: NASA / JPL-Caltech / TAMU.
Wind
De Marsrover bevindt zich momenteel aan de voet van Mount Sharp en doet voor de tweede keer in zijn carrière onderzoek naar de wind op Mars. Dit keer bestudeert de rover actieve zandduintjes op de noordwestelijke helling van Mount Sharp. En terwijl hij daarmee bezig is, zag hij deze stofhozen voorbij trekken.
De geschiedenis
De wind op Mars kan meer inzicht geven in de geschiedenis van de krater. Aangenomen wordt dat de Gale-krater zo’n 3,6 miljard jaar geleden ontstond toen een komeet of planetoïde op Mars insloeg. In de jaren die volgden, werd de krater langzaam maar zeker gevuld met sedimenten. Een deel ervan werd afgeleverd door rivieren die vanuit hogergelegen gebieden rondom de Gale-krater kwamen en in de krater uitmondden. Lang kwamen er zo meer sedimenten in de krater terecht dan de wind uit de krater kon jagen. Maar dat veranderde op een gegeven moment, waarschijnlijk toen het klimaat van Mars droger werd. De berg in het hart van de krater – Mount Sharp – is waarschijnlijk het laatste overblijfsel van wat ooit een met sedimenten gevulde krater was. Het betekent dat er over een periode van een miljard jaar (of meer) zo’n 64.000 kubieke kilometer materiaal uit de krater is gehaald door de wind. Waarnemingen vanuit een baan rond Mars lijken die theorie te onderschrijven. Als we kijken hoeveel sedimenten er nu in een gegeven periode uit de krater verdwijnen en dat vervolgens extrapoleren naar een periode van een miljard jaar of meer zou de wind inderdaad zoveel sedimenten weg kunnen jagen.
Hier zie je het effect dat de wind in de periode van één Martiaanse dag kan hebben op het zand onder de ‘voeten’ van Curiosity. Het gebied dat je hier ziet, meet van links naar rechts ongeveer 1 meter. Afbeelding: NASA / JPL-Caltech / MSSS.
Ter plekke
Curiosity gaat nu ter plekke onderzoek doen naar hedendaagse windactiviteit. Het is daarvoor nu het ideale moment, omdat het zomer is in de Gale-krater. En dat is een winderig seizoen. “We houden Curiosity bezig in een gebied met veel zand, in een seizoen waarin er veel wind is dat het zand in het rond kan blazen,” vertelt onderzoeker Ashwin Vasavada.
Terwijl Curiosity zich bezighoudt met de wind, houden technici op aarde zich bezig met enkele technische problemen aan boord van de rover. Zo werkt de boor niet naar behoren en datzelfde geldt voor de lenskap van de camera op de robotarm van de rover. Die kap ging vorige week niet helemaal open.
(scientias.nl)
Curiosity ziet stofhozen dansen op Mars
De rover heeft deze maand al verschillende met stof gevulde wervelwinden de revue zien passeren.
En natuurlijk heeft de rover die stofhozen gefotografeerd, zodat ook wij mee kunnen genieten. Hieronder zie je bijvoorbeeld een stofhoos die achter een donker zandduintje op Mars verdwijnt. Curiosity maakte de beelden begin deze maand.
Afbeelding: NASA / JPL-Caltech.
En ook op de beelden hieronder zie je in de verte een stofhoosje dansen. Curiosity maakte de beelden iets meer dan twee weken geleden, in de middag.
Afbeelding: NASA / JPL-Caltech / TAMU.
En hieronder zie je een stofhoos dansen aan de voet van de Mount Sharp-berg, te vinden in het hart van de Gale-krater. Curiosity maakte de beelden vorig weekend, wederom in de middag.
Afbeelding: NASA / JPL-Caltech / TAMU.
Wind
De Marsrover bevindt zich momenteel aan de voet van Mount Sharp en doet voor de tweede keer in zijn carrière onderzoek naar de wind op Mars. Dit keer bestudeert de rover actieve zandduintjes op de noordwestelijke helling van Mount Sharp. En terwijl hij daarmee bezig is, zag hij deze stofhozen voorbij trekken.
De geschiedenis
De wind op Mars kan meer inzicht geven in de geschiedenis van de krater. Aangenomen wordt dat de Gale-krater zo’n 3,6 miljard jaar geleden ontstond toen een komeet of planetoïde op Mars insloeg. In de jaren die volgden, werd de krater langzaam maar zeker gevuld met sedimenten. Een deel ervan werd afgeleverd door rivieren die vanuit hogergelegen gebieden rondom de Gale-krater kwamen en in de krater uitmondden. Lang kwamen er zo meer sedimenten in de krater terecht dan de wind uit de krater kon jagen. Maar dat veranderde op een gegeven moment, waarschijnlijk toen het klimaat van Mars droger werd. De berg in het hart van de krater – Mount Sharp – is waarschijnlijk het laatste overblijfsel van wat ooit een met sedimenten gevulde krater was. Het betekent dat er over een periode van een miljard jaar (of meer) zo’n 64.000 kubieke kilometer materiaal uit de krater is gehaald door de wind. Waarnemingen vanuit een baan rond Mars lijken die theorie te onderschrijven. Als we kijken hoeveel sedimenten er nu in een gegeven periode uit de krater verdwijnen en dat vervolgens extrapoleren naar een periode van een miljard jaar of meer zou de wind inderdaad zoveel sedimenten weg kunnen jagen.
Hier zie je het effect dat de wind in de periode van één Martiaanse dag kan hebben op het zand onder de ‘voeten’ van Curiosity. Het gebied dat je hier ziet, meet van links naar rechts ongeveer 1 meter. Afbeelding: NASA / JPL-Caltech / MSSS.
Ter plekke
Curiosity gaat nu ter plekke onderzoek doen naar hedendaagse windactiviteit. Het is daarvoor nu het ideale moment, omdat het zomer is in de Gale-krater. En dat is een winderig seizoen. “We houden Curiosity bezig in een gebied met veel zand, in een seizoen waarin er veel wind is dat het zand in het rond kan blazen,” vertelt onderzoeker Ashwin Vasavada.
Terwijl Curiosity zich bezighoudt met de wind, houden technici op aarde zich bezig met enkele technische problemen aan boord van de rover. Zo werkt de boor niet naar behoren en datzelfde geldt voor de lenskap van de camera op de robotarm van de rover. Die kap ging vorige week niet helemaal open.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
03-03-2017
MAVEN-ruimtesonde voorkomt botsing met maantje Phobos
De MAVEN-ruimtesonde heeft afgelopen week een ongeplande koerswijziging uitgevoerd om een botsing met de Marsmaan Phobos te voorkomen.
Afgelopen dinsdag vond de manoeuvre plaats, waardoor de baan van MAVEN momenteel 0,4 meter per seconde stijgt. Hoewel het een kleine correctie is, is het voldoende om Phobos te ontwijken. Zou de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie niets doen, dan zou MAVEN volgende week op de Marsmaan botsen. Nu is er sprake van een buffer van tweeëneenhalve minuut. Dat lijkt een minimaal verschil, maar wetenschappers kennen de banen van MAVEN en Phobos goed genoeg om te weten dat er nu geen gevaar meer is.
MAVEN cirkelt in een elliptische baan om Mars. Zijn baan kruist regelmatig de baan van Phobos. De ruimte rondom Mars is groot genoeg, dus de kans is klein dat de twee botsen, maar toch zou dit maandag 6 maart gebeuren. Volgens voorspellingen kruisen MAVEN en Phobos elkaar met een verschil van slechts zeven seconden. Phobos is met een doorsnee van dertig kilometer geen grote maan, maar een verschil van zeven seconden is waarschijnlijk te klein voor MAVEN om langs de maan te schieten. Om zeker te zijn van een goede afloop is de baan van MAVEN aangepast.
MAVEN staat voor Mars Atmosphere and Volatile EvolutioN. De ruimtesonde werd in november 2013 op pad gestuurd en arriveerde na een reis van meer dan 710 miljoen kilometer in september 2014 bij de rode planeet. Belangrijkste doel van de ruimtemissie? Meer inzicht geven in de atmosfeer van Mars. En dat doet het ruimtevaartuig. Ooit had Mars een dikke atmosfeer, maar dankzij MAVEN weten we hoe deze atmosfeer is verdwenen. Ook zat MAVEN op de eerste rij toen komeet Siding Spring langs Mars scheerde en spotte de ruimtesonde poollicht op Mars.
(scientias.nl)
MAVEN-ruimtesonde voorkomt botsing met maantje Phobos
De MAVEN-ruimtesonde heeft afgelopen week een ongeplande koerswijziging uitgevoerd om een botsing met de Marsmaan Phobos te voorkomen.
Afgelopen dinsdag vond de manoeuvre plaats, waardoor de baan van MAVEN momenteel 0,4 meter per seconde stijgt. Hoewel het een kleine correctie is, is het voldoende om Phobos te ontwijken. Zou de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie niets doen, dan zou MAVEN volgende week op de Marsmaan botsen. Nu is er sprake van een buffer van tweeëneenhalve minuut. Dat lijkt een minimaal verschil, maar wetenschappers kennen de banen van MAVEN en Phobos goed genoeg om te weten dat er nu geen gevaar meer is.
MAVEN cirkelt in een elliptische baan om Mars. Zijn baan kruist regelmatig de baan van Phobos. De ruimte rondom Mars is groot genoeg, dus de kans is klein dat de twee botsen, maar toch zou dit maandag 6 maart gebeuren. Volgens voorspellingen kruisen MAVEN en Phobos elkaar met een verschil van slechts zeven seconden. Phobos is met een doorsnee van dertig kilometer geen grote maan, maar een verschil van zeven seconden is waarschijnlijk te klein voor MAVEN om langs de maan te schieten. Om zeker te zijn van een goede afloop is de baan van MAVEN aangepast.
MAVEN staat voor Mars Atmosphere and Volatile EvolutioN. De ruimtesonde werd in november 2013 op pad gestuurd en arriveerde na een reis van meer dan 710 miljoen kilometer in september 2014 bij de rode planeet. Belangrijkste doel van de ruimtemissie? Meer inzicht geven in de atmosfeer van Mars. En dat doet het ruimtevaartuig. Ooit had Mars een dikke atmosfeer, maar dankzij MAVEN weten we hoe deze atmosfeer is verdwenen. Ook zat MAVEN op de eerste rij toen komeet Siding Spring langs Mars scheerde en spotte de ruimtesonde poollicht op Mars.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
06-03-2017
Nasa wil Mars ontdooien en koloniseren
Nasa heeft concrete plannen om Mars op te warmen en van een atmosfeer te voorzien. De rode planeet komt daardoor beschikbaar voor bewoning. De plannen zijn ontvouwd op de Planetary Science Vision 2050 Workshop van de ruimtevaartorganisatie. De naam van die workshop geeft gelijk aan wanneer Nasa denkt te kunnen beginnen met het veranderen van Mars in een aantrekkelijke plek om te wonen.
Het ambitieuze plan werd gepresenteerd door Jim Green, directeur Planetary Science. Volgens hem is de eerste stap om de planeet te gaan beschermen tegen zonnewinden. Op aarde hebben we daar geen last van door ons sterke magnetische veld. Daardoor buigen de schadelijke deeltjes af voor ze het oppervlak van onze planeet bereiken. Een dergelijke systeem ontbeert Mars, maar volgens Green kunnen we daar makkelijk wat aan doen. Het plan is om tussen de zon en de planeet een sterk magnetisch schild te laten zweven.
Een dergelijk schild buigt de straling af die nu nog onbarmhartig op het oppervlakte beukt en daarbij zuurstof laat ontsnappen naar het heelal.
Dat betekent dat de dunne atmosfeer van Mars dikker gaat worden. Temperaturen zullen met ongeveer vier graden stijgen, wat net genoeg is om bevroren kooldioxide op de noordpool van Mars te laten smelten. Daardoor krijgt de atmosfeer het vermogen om warmte vast te houden, net als het broeikaseffect op aarde. Water zal daardoor vloeibaar worden en er komt een klimaat op gang, inclusief regenbuien.
Het hele proces hoeft maar een paar jaar te duren, denken de specialisten die het plan hebben ontwikkeld. De technologie die nodig is om dit proces in gang te zetten, is er nu al. Nasa zal het alleen op grotere schaal moeten gaan toepassen. Over de kosten daarvan is in het kader van de workshop niet gesproken, maar die zullen gigantisch zijn. De opbrengst is ook hoog: Mars kan dienen als tweede aarde, inclusief alle bodemschatten.
(HLN)
Nasa wil Mars ontdooien en koloniseren
Nasa heeft concrete plannen om Mars op te warmen en van een atmosfeer te voorzien. De rode planeet komt daardoor beschikbaar voor bewoning. De plannen zijn ontvouwd op de Planetary Science Vision 2050 Workshop van de ruimtevaartorganisatie. De naam van die workshop geeft gelijk aan wanneer Nasa denkt te kunnen beginnen met het veranderen van Mars in een aantrekkelijke plek om te wonen.
Het ambitieuze plan werd gepresenteerd door Jim Green, directeur Planetary Science. Volgens hem is de eerste stap om de planeet te gaan beschermen tegen zonnewinden. Op aarde hebben we daar geen last van door ons sterke magnetische veld. Daardoor buigen de schadelijke deeltjes af voor ze het oppervlak van onze planeet bereiken. Een dergelijke systeem ontbeert Mars, maar volgens Green kunnen we daar makkelijk wat aan doen. Het plan is om tussen de zon en de planeet een sterk magnetisch schild te laten zweven.
Een dergelijk schild buigt de straling af die nu nog onbarmhartig op het oppervlakte beukt en daarbij zuurstof laat ontsnappen naar het heelal.
Dat betekent dat de dunne atmosfeer van Mars dikker gaat worden. Temperaturen zullen met ongeveer vier graden stijgen, wat net genoeg is om bevroren kooldioxide op de noordpool van Mars te laten smelten. Daardoor krijgt de atmosfeer het vermogen om warmte vast te houden, net als het broeikaseffect op aarde. Water zal daardoor vloeibaar worden en er komt een klimaat op gang, inclusief regenbuien.
Het hele proces hoeft maar een paar jaar te duren, denken de specialisten die het plan hebben ontwikkeld. De technologie die nodig is om dit proces in gang te zetten, is er nu al. Nasa zal het alleen op grotere schaal moeten gaan toepassen. Over de kosten daarvan is in het kader van de workshop niet gesproken, maar die zullen gigantisch zijn. De opbrengst is ook hoog: Mars kan dienen als tweede aarde, inclusief alle bodemschatten.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Laten we al dat geld besteden aan het oplossen van het klimaatprobleem hier op aarde. Eerst er voor zorgen dat we het hier onder controle hebben voordat we andere uitdagingen aangaan.
Ik shuffel je woorden naar een hoogtepunt.
omg, we gaan echt een andere planeet ook nog naar zijn gootje helpen 
DeLuna vindt me dik ;(
Op zondag 22 juni 2014 12:30 schreef 3rdRock het volgende:
pas als jullie gaan trouwen. nu ben je gewoon die Oom Rubber die met onze mama leuke dingen doet :)
Op zondag 22 juni 2014 12:30 schreef 3rdRock het volgende:
pas als jullie gaan trouwen. nu ben je gewoon die Oom Rubber die met onze mama leuke dingen doet :)
quote:Op maandag 6 maart 2017 19:13 schreef rubbereend het volgende:
omg, we gaan echt een andere planeet ook nog naar zijn gootje helpen
Jij hebt het niet helemaal correct gelezen denk ik, ze proberen Mars te helpen. Deze planeet zit nu al behoorlijk in de goot doordat hij zich zelf niet meer kan beschermen tegen de zonnewind omdat Mars geen magnetisch veld meer heeft. Zo'n zonneschild zou de planeet in staat stellen om zich zelf te herstellen. Er zal een dikker atmosfeer ontstaan wat een broeikaseffect te weeg zal brengen wat op zijn beurt het ijs op Mars zal doen smelten..
Veni, vidi, vodka.
Hmm, het is nog lang geen 1 april.
Het kost al moeite zat om deze planeet leefbaar te houden. En dan een andere planeet leefbaar willen maken? Lijkt me erg hoog gegrepen.
Zomaar wat processen in gang zetten en dan hopen dat je uitkomt op een temperatuur van tussen de zeg 10 en 30 graden Celsius, daar onder wordt landbouw erg lastig en daar boven is het leven niet echt prettig vrees ik. OK,iets kouder en in een kas gaan kweken kan ook nog.
Lijkt me een prachtig plan om op 1 april te lanceren.
Het kost al moeite zat om deze planeet leefbaar te houden. En dan een andere planeet leefbaar willen maken? Lijkt me erg hoog gegrepen.
Zomaar wat processen in gang zetten en dan hopen dat je uitkomt op een temperatuur van tussen de zeg 10 en 30 graden Celsius, daar onder wordt landbouw erg lastig en daar boven is het leven niet echt prettig vrees ik. OK,iets kouder en in een kas gaan kweken kan ook nog.
Lijkt me een prachtig plan om op 1 april te lanceren.
waarom zouden we willen beïnvloeden waar we niks mee te maken hebben.quote:
[..]
DeLuna vindt me dik ;(
Op zondag 22 juni 2014 12:30 schreef 3rdRock het volgende:
pas als jullie gaan trouwen. nu ben je gewoon die Oom Rubber die met onze mama leuke dingen doet :)
Op zondag 22 juni 2014 12:30 schreef 3rdRock het volgende:
pas als jullie gaan trouwen. nu ben je gewoon die Oom Rubber die met onze mama leuke dingen doet :)
Hoe kom jij bij de conclusie dat 'we' er niks mee te maken hebben?quote:
[..]
waarom zouden we willen beïnvloeden waar we niks mee te maken hebben.
Veni, vidi, vodka.
09-03-2017
Aardappelen oogsten op Mars: ja, dat kan!
Dat suggereren experimenten die plaatsvonden in een nagebootst akkertje op Mars.
De onderzoekers plaatsten pootaardappelen in een speciaal ontwikkelde box waarin de Martiaanse omstandigheden konden worden nagebootst. Zo was de luchtdruk, maar ook het zuurstof- en koolstofdioxideniveau in de box gelijk aan dat op Mars. Ook de temperatuur in de box werd aangepast, zodat deze overeenkwam met de temperatuur die overdag en ’s nachts op Mars gemeten is. Op de bodem van de box legden onderzoekers zeer droge aarde afkomstig uit een woestijn in Peru. “Dit is de meest Mars-achtige grond die op aarde te vinden is,” vertelt onderzoeker Chris McKay van NASA’s Ames Research Center dat de experimenten samen met het International Potato Center opzette. In het woestijnzand werd een pootaardappel geplaatst. De grond in de box werd regelmatig van water voorzien dat rijk was aan voedingsstoffen.
Daar is ‘ie!
Met camera’s en sensoren werden de omstandigheden in de box nauwlettend in de gaten gehouden (zie hieronder). En jawel, na enige tijd staken sommige aardappelplanten hun kopjes boven het ‘Mars-zand’ uit. Het bewijst dat aardappelen kunnen groeien in de droge, zoute grond, zolang ze maar een beetje hulp krijgen van bemeste aardse grond die onder meer voedingsstoffen levert.
De onderzoekers experimenteerden met verschillende soorten aardappelen. En lang niet alle aardappelsoorten bleken zo geschikt te zijn voor een verblijf in Martiaanse grond. De best presterende soort was een aardappel die speciaal geteeld is voor toepassing in tropische laaglanden waarin abiotische stressfactoren een grote uitdaging vormen. Abiotische stressfactoren zijn niet door levende wezens veroorzaakte negatieve invloeden. Je kunt dan denken aan overstromingen, harde wind of hoge temperaturen. De betreffende aardappelsoort kan goed omgaan met grond die rijk is aan zout en is dus zeer geschikt voor bijvoorbeeld kustgebieden. “Het is een aangename verrassing dat aardappelen die we geteeld hebben om abiotische stressfactoren het hoofd te bieden, in staat waren om uitlopers in de grond te vormen,” stelt onderzoeker Walter Amoros, verbonden aan het International Potato Center.
Losse grond
Het experiment suggereert verder dat de eerste Marskolonisten hun pootaardappelen het beste in grond met een losse structuur kunnen plaatsen. Zo kan de pootaardappel voldoende water en lucht tot zich nemen en de benodigde uitlopers vormen.
Het onderzoek naar het poten van aardappelen op Mars – dat nog een vervolg krijgt – heeft niet alleen implicaties voor het leven op de rode planeet. Het kan tevens meer inzicht geven in hoe aardappelen zich gedragen onder extreme omstandigheden waar ook steeds meer delen van de wereld door toedoen van klimaatverandering mee te maken krijgen.
(scientias.nl)
Aardappelen oogsten op Mars: ja, dat kan!
Dat suggereren experimenten die plaatsvonden in een nagebootst akkertje op Mars.
De onderzoekers plaatsten pootaardappelen in een speciaal ontwikkelde box waarin de Martiaanse omstandigheden konden worden nagebootst. Zo was de luchtdruk, maar ook het zuurstof- en koolstofdioxideniveau in de box gelijk aan dat op Mars. Ook de temperatuur in de box werd aangepast, zodat deze overeenkwam met de temperatuur die overdag en ’s nachts op Mars gemeten is. Op de bodem van de box legden onderzoekers zeer droge aarde afkomstig uit een woestijn in Peru. “Dit is de meest Mars-achtige grond die op aarde te vinden is,” vertelt onderzoeker Chris McKay van NASA’s Ames Research Center dat de experimenten samen met het International Potato Center opzette. In het woestijnzand werd een pootaardappel geplaatst. De grond in de box werd regelmatig van water voorzien dat rijk was aan voedingsstoffen.
Daar is ‘ie!
Met camera’s en sensoren werden de omstandigheden in de box nauwlettend in de gaten gehouden (zie hieronder). En jawel, na enige tijd staken sommige aardappelplanten hun kopjes boven het ‘Mars-zand’ uit. Het bewijst dat aardappelen kunnen groeien in de droge, zoute grond, zolang ze maar een beetje hulp krijgen van bemeste aardse grond die onder meer voedingsstoffen levert.
De onderzoekers experimenteerden met verschillende soorten aardappelen. En lang niet alle aardappelsoorten bleken zo geschikt te zijn voor een verblijf in Martiaanse grond. De best presterende soort was een aardappel die speciaal geteeld is voor toepassing in tropische laaglanden waarin abiotische stressfactoren een grote uitdaging vormen. Abiotische stressfactoren zijn niet door levende wezens veroorzaakte negatieve invloeden. Je kunt dan denken aan overstromingen, harde wind of hoge temperaturen. De betreffende aardappelsoort kan goed omgaan met grond die rijk is aan zout en is dus zeer geschikt voor bijvoorbeeld kustgebieden. “Het is een aangename verrassing dat aardappelen die we geteeld hebben om abiotische stressfactoren het hoofd te bieden, in staat waren om uitlopers in de grond te vormen,” stelt onderzoeker Walter Amoros, verbonden aan het International Potato Center.
Losse grond
Het experiment suggereert verder dat de eerste Marskolonisten hun pootaardappelen het beste in grond met een losse structuur kunnen plaatsen. Zo kan de pootaardappel voldoende water en lucht tot zich nemen en de benodigde uitlopers vormen.
Het onderzoek naar het poten van aardappelen op Mars – dat nog een vervolg krijgt – heeft niet alleen implicaties voor het leven op de rode planeet. Het kan tevens meer inzicht geven in hoe aardappelen zich gedragen onder extreme omstandigheden waar ook steeds meer delen van de wereld door toedoen van klimaatverandering mee te maken krijgen.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
16-03-2017
Europees/Russische Marssonde krijgt nieuwe omloopbaan
Dit nabij-infraroodmozaiëk van een stukje van het zuidelijk halfrond van de planeet Mars is opgebouwd uit testopnamen die op 5 maart 2017 zijn gemaakt door de ruimtesonde ExoMars Trace Gas Orbiter. (ESA/Roscosmos/CaSSIS)
De Europees/Russische ruimtesonde ExoMars Trace Gas Orbiter (TGO), die sinds 19 oktober 2016 in een langgerekte baan om de planeet Mars beweegt, heeft al zijn tests doorstaan. Dat betekent dat hij klaar is voor zijn hoofdtaak: het onderzoeken van de Marsatmosfeer. Maar voor het zover is, zal hij een jaar lang met vaste tussenpozen een korte duik maken in diezelfde atmosfeer – een reeks manoeuvres die nodig is om hem in een lage cirkelvormige omloopbaan om Mars te brengen.
De afgelopen maanden zijn met de wetenschappelijke instrumenten van de TGO allerlei proefmetingen gedaan, ter voorbereiding van het eigenlijke meetprogramma dat volgend jaar van start gaat. Het belangrijkste onderdeel daarvan is het opsporen van methaangas in de ijle Marsatmosfeer. Als er naast methaan ook propaan en ethaan worden gedetecteerd, zou dat erop kunnen wijzen dat er levende organismen zijn op Mars. Wordt methaan alleen in combinatie met zwaveldioxide aangetroffen, dan zijn geologische processen de meest waarschijnlijke bron.
Als alles volgens plan verloopt, zal de TGO straks ook kunnen fungeren als communicatiesatelliet voor het tweede deel van de ExoMars-missie: een combinatie van een vast meetplatform en een mobiele onderzoeksrobot. De aankomst daarvan wordt in het voorjaar van 2021 verwacht. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Europees/Russische Marssonde krijgt nieuwe omloopbaan
Dit nabij-infraroodmozaiëk van een stukje van het zuidelijk halfrond van de planeet Mars is opgebouwd uit testopnamen die op 5 maart 2017 zijn gemaakt door de ruimtesonde ExoMars Trace Gas Orbiter. (ESA/Roscosmos/CaSSIS)
De Europees/Russische ruimtesonde ExoMars Trace Gas Orbiter (TGO), die sinds 19 oktober 2016 in een langgerekte baan om de planeet Mars beweegt, heeft al zijn tests doorstaan. Dat betekent dat hij klaar is voor zijn hoofdtaak: het onderzoeken van de Marsatmosfeer. Maar voor het zover is, zal hij een jaar lang met vaste tussenpozen een korte duik maken in diezelfde atmosfeer – een reeks manoeuvres die nodig is om hem in een lage cirkelvormige omloopbaan om Mars te brengen.
De afgelopen maanden zijn met de wetenschappelijke instrumenten van de TGO allerlei proefmetingen gedaan, ter voorbereiding van het eigenlijke meetprogramma dat volgend jaar van start gaat. Het belangrijkste onderdeel daarvan is het opsporen van methaangas in de ijle Marsatmosfeer. Als er naast methaan ook propaan en ethaan worden gedetecteerd, zou dat erop kunnen wijzen dat er levende organismen zijn op Mars. Wordt methaan alleen in combinatie met zwaveldioxide aangetroffen, dan zijn geologische processen de meest waarschijnlijke bron.
Als alles volgens plan verloopt, zal de TGO straks ook kunnen fungeren als communicatiesatelliet voor het tweede deel van de ExoMars-missie: een combinatie van een vast meetplatform en een mobiele onderzoeksrobot. De aankomst daarvan wordt in het voorjaar van 2021 verwacht. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
20-03-2017
Marsvulkaan Arsia Mons was mogelijk 50 miljoen jaar geleden nog actief
Viking 1-opname van de Marsvulkaan Arsia Mons. (NASA/JPL/USGS)
De grote Marsvulkaan Arsia Mons was mogelijk 50 miljoen jaar geleden nog actief - geologisch gesproken zeer recent. Planeetwetenschappers hebben gedetailleerde foto's van de vulkaan bestudeerd, gemaakt door de Amerikaanse Mars Reconnaissance Orbiter. De leeftijden van verschillende lavastromen konden onder andere bepaald worden op basis van kratertellingen: hoe ouder een (gestolde) lavastroom is, hoe meer kleine inslagkraters erop te zien zullen zijn.
Arsia Mons is de zuidelijkste van de drie grote vulkanen die gelegen zijn op de Tharsis-bergrug (daarnaast heeft Mars nog een kolossale vulkaan, Olympus Mons geheten). De basismiddellijn van Arsia Mons is 110 kilometer; de hoogte bedraagt ca. 20 kilometer. In de caldera op de vulkaantop zijn 29 vulkanische openingen geïdentificeerd.
Uit de nieuwe leeftijdsbepalingen blijkt dat de laatste activiteitsperiode van Arsia Mons ca. 200 miljoen jaar geleden begon en ca. 150 miljoen jaar geleden zijn hoogtepunt bereikte. Gedurende die periode ontstond er gemiddeld eens in de 1 à 3 miljoen jaar een nieuwe grote lavastroom. De vulkaan produceerde tussen de 1 en 8 kubieke kilometer lava per miljoen jaar.
De jongste lavastromen ontstonden mogelijk slechts 50 miljoen jaar geleden. Dat betekent dat de vulkanische activiteit van Arsia Mons definitief aan het uitdoven was rond de tijd dat op aarde de dinosaurussen uitstierven. De nieuwe resultaten zijn gepubliceerd in Earth and Planetary Science Letters, en vandaag gepresenteerd op de Lunar and Planetary Science Conference die deze week wordt gehouden in The Woodlands, Texas. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Marsvulkaan Arsia Mons was mogelijk 50 miljoen jaar geleden nog actief
Viking 1-opname van de Marsvulkaan Arsia Mons. (NASA/JPL/USGS)
De grote Marsvulkaan Arsia Mons was mogelijk 50 miljoen jaar geleden nog actief - geologisch gesproken zeer recent. Planeetwetenschappers hebben gedetailleerde foto's van de vulkaan bestudeerd, gemaakt door de Amerikaanse Mars Reconnaissance Orbiter. De leeftijden van verschillende lavastromen konden onder andere bepaald worden op basis van kratertellingen: hoe ouder een (gestolde) lavastroom is, hoe meer kleine inslagkraters erop te zien zullen zijn.
Arsia Mons is de zuidelijkste van de drie grote vulkanen die gelegen zijn op de Tharsis-bergrug (daarnaast heeft Mars nog een kolossale vulkaan, Olympus Mons geheten). De basismiddellijn van Arsia Mons is 110 kilometer; de hoogte bedraagt ca. 20 kilometer. In de caldera op de vulkaantop zijn 29 vulkanische openingen geïdentificeerd.
Uit de nieuwe leeftijdsbepalingen blijkt dat de laatste activiteitsperiode van Arsia Mons ca. 200 miljoen jaar geleden begon en ca. 150 miljoen jaar geleden zijn hoogtepunt bereikte. Gedurende die periode ontstond er gemiddeld eens in de 1 à 3 miljoen jaar een nieuwe grote lavastroom. De vulkaan produceerde tussen de 1 en 8 kubieke kilometer lava per miljoen jaar.
De jongste lavastromen ontstonden mogelijk slechts 50 miljoen jaar geleden. Dat betekent dat de vulkanische activiteit van Arsia Mons definitief aan het uitdoven was rond de tijd dat op aarde de dinosaurussen uitstierven. De nieuwe resultaten zijn gepubliceerd in Earth and Planetary Science Letters, en vandaag gepresenteerd op de Lunar and Planetary Science Conference die deze week wordt gehouden in The Woodlands, Texas. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
22-03-2017
Nieuwe beschadigingen ontdekt op een wiel van Marsrover Curiosity
Na bijna 16 kilometer op Mars te hebben afgelegd, is het profiel op het middelste wiel aan de linkerzijde van de Marsrover op twee plaatsen gescheurd.
Dat blijkt uit foto’s die Curiosity eerder deze maand van zijn eigen wielen heeft gemaakt. Te zien is dat het profiel op het middelste wiel aan de linkerzijde van de rover op twee plaatsen kapot is gegaan. Beide beschadigingen moeten recent zijn ontstaan: op de foto’s die Curiosity eind januari van zijn wielen maakte, zijn de beschadigingen nog niet te zien.
De wielen
Curiosity heeft zes wielen die ongeveer 50 centimeter groot zijn. Ze zijn gemaakt van aluminium. Op de wielen rustten zigzag-lijntjes die ongeveer 7,5 millimeter uitsteken. Deze dragen het gewicht van de rover, voorzien de rover van grip en voorkomen dat deze omkukelt op ongelijk terrein. En op één van de zes wielen zijn die zigzag-lijntjes nu dus op twee plekken kapot.
Levensduur
Wat betekenen de beschadigingen voor de missie van Curiosity? Een onderzoeksprogramma op aarde suggereert dat een wiel als het profiel op drie plaatsen kapot is, over de helft (op zo’n 60 procent) van zijn leven is. Curiosity heeft op dit moment zo’n 16 kilometer in de benen. Dus zelfs als er nu een derde beschadiging bij zou komen, zou het wiel nog wel wat kilometers kunnen maken. Vooralsnog lijkt Curiosity dan ook prima in staat om de gebieden die deze nog op Mars zou moeten bestuderen, te bereiken. “De zes wielen kunnen nog lang genoeg mee om het voertuig naar alle geplande bestemmingen te brengen,” bevestigt projectmanager Jim Erickson.
Op de voorgrond zie je het middelste wiel dat beschadigd is. Boven op het wiel zie je duidelijk dat de zigzag-lijn doorbroken is. Afbeelding: NASA / JPL-Caltech / MSSS.
Onderzoek
NASA houdt de wielen van Curiosity sinds 2013 nauwlettend in de gaten. In dat jaar moest men vaststellen dat de wielen veel sneller beschadigden dan verwacht. Besloten werd om de rover te ontzien door routes met veel scherpe stenen te mijden. In die tijd werd ook een onderzoeksprogramma op aarde gestart om te achterhalen wat verschillende beschadigingen – waaronder beschadigingen aan het profiel – betekenen voor de levensduur van de rover.
NASA benadrukt dat de beschadigingen aan het profiel niet als een verrassing komen. In augustus is het alweer vijf jaar geleden dat Curiosity op Mars landde en de rover heeft al zo’n 16 kilometer afgelegd. Het belangrijkste missiedoel heeft Curiosity reeds behaald: de rover heeft vastgesteld dat dit deel van Mars ooit omstandigheden kende die gunstig waren voor eventuele microbiële levensvormen op Mars. Momenteel doet Curiosity onderzoek naar Mount Sharp: een uit laagjes opgebouwde heuvel in het hart van de Gale-krater. Om de nieuwe missiedoelen die in het kader van dat onderzoek gesteld zijn, te behalen moet de rover nog zo’n 6 kilometer rijden.
(scientias.nl)
Nieuwe beschadigingen ontdekt op een wiel van Marsrover Curiosity
Na bijna 16 kilometer op Mars te hebben afgelegd, is het profiel op het middelste wiel aan de linkerzijde van de Marsrover op twee plaatsen gescheurd.
Dat blijkt uit foto’s die Curiosity eerder deze maand van zijn eigen wielen heeft gemaakt. Te zien is dat het profiel op het middelste wiel aan de linkerzijde van de rover op twee plaatsen kapot is gegaan. Beide beschadigingen moeten recent zijn ontstaan: op de foto’s die Curiosity eind januari van zijn wielen maakte, zijn de beschadigingen nog niet te zien.
De wielen
Curiosity heeft zes wielen die ongeveer 50 centimeter groot zijn. Ze zijn gemaakt van aluminium. Op de wielen rustten zigzag-lijntjes die ongeveer 7,5 millimeter uitsteken. Deze dragen het gewicht van de rover, voorzien de rover van grip en voorkomen dat deze omkukelt op ongelijk terrein. En op één van de zes wielen zijn die zigzag-lijntjes nu dus op twee plekken kapot.
Levensduur
Wat betekenen de beschadigingen voor de missie van Curiosity? Een onderzoeksprogramma op aarde suggereert dat een wiel als het profiel op drie plaatsen kapot is, over de helft (op zo’n 60 procent) van zijn leven is. Curiosity heeft op dit moment zo’n 16 kilometer in de benen. Dus zelfs als er nu een derde beschadiging bij zou komen, zou het wiel nog wel wat kilometers kunnen maken. Vooralsnog lijkt Curiosity dan ook prima in staat om de gebieden die deze nog op Mars zou moeten bestuderen, te bereiken. “De zes wielen kunnen nog lang genoeg mee om het voertuig naar alle geplande bestemmingen te brengen,” bevestigt projectmanager Jim Erickson.
Op de voorgrond zie je het middelste wiel dat beschadigd is. Boven op het wiel zie je duidelijk dat de zigzag-lijn doorbroken is. Afbeelding: NASA / JPL-Caltech / MSSS.
Onderzoek
NASA houdt de wielen van Curiosity sinds 2013 nauwlettend in de gaten. In dat jaar moest men vaststellen dat de wielen veel sneller beschadigden dan verwacht. Besloten werd om de rover te ontzien door routes met veel scherpe stenen te mijden. In die tijd werd ook een onderzoeksprogramma op aarde gestart om te achterhalen wat verschillende beschadigingen – waaronder beschadigingen aan het profiel – betekenen voor de levensduur van de rover.
NASA benadrukt dat de beschadigingen aan het profiel niet als een verrassing komen. In augustus is het alweer vijf jaar geleden dat Curiosity op Mars landde en de rover heeft al zo’n 16 kilometer afgelegd. Het belangrijkste missiedoel heeft Curiosity reeds behaald: de rover heeft vastgesteld dat dit deel van Mars ooit omstandigheden kende die gunstig waren voor eventuele microbiële levensvormen op Mars. Momenteel doet Curiosity onderzoek naar Mount Sharp: een uit laagjes opgebouwde heuvel in het hart van de Gale-krater. Om de nieuwe missiedoelen die in het kader van dat onderzoek gesteld zijn, te behalen moet de rover nog zo’n 6 kilometer rijden.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Final two ExoMars landing sites chosen
ExoMars Rover
ExoMars Rover
quote:28 March 2017
Two ancient sites on Mars that hosted an abundance of water in the planet’s early history have been recommended as the final candidates for the landing site of the 2020 ExoMars rover and surface science platform: Oxia Planum and Mawrth Vallis.
A primary technical constraint is that the landing site be at a suitably low level, so that there is sufficient atmosphere to help slow the landing module’s parachute descent.
Then, the 120 x 19 km landing ellipse should not contain features that could endanger the landing, the deployment of the surface platform ramps for the rover to exit, and driving of the rover. This means scrutinising the region for steep slopes, loose material and large rocks.
Oxia Planum was selected in 2015 for further detailed evaluation. Although not yet complete, the investigation so far indicates that the region would meet the various constraints. In addition, one other site had to be chosen from Aram Dorsum and Mawrth Vallis.
After a two-day meeting with experts from the Mars science community, industry, and ExoMars project, during which the scientific merits of the three sites were presented alongside the preliminary compliance status with the engineering constraints, it was concluded that Mawrth Vallis will be the second site to be evaluated in more detail.
Around a year before launch, the final decision will be taken on which site will become the ExoMars 2020 landing target.
All of the sites lie just north of the equator, in a region with many channels cutting through from the southern highlands to the northern highlands. As such, they preserve a rich record of geological history from the planet’s wetter past billions of years ago, and are prime targets for missions like ExoMars that are searching for signatures of past life on Mars.
Oxia Planum lies at a boundary where many channels emptied into the vast lowland plains and exhibits layers of clay-rich minerals that were formed in wet conditions some 3.9 billion years ago.
Observations from orbit show that the minerals in Oxia Planum are representative of those found in a wide area around this region, and so would provide insight into the conditions experienced at a global scale during this epoch of martian history.
Mawrth Vallis is a large outflow channel a few hundred kilometres away from Oxia Planum. The proposed landing ellipse is just to the south of the channel. The entire region exhibits extensively layered, clay-rich sedimentary deposits, and a diversity of minerals that suggests a sustained presence of water over a period of several hundred million years, perhaps including localised ponds.
In addition, light-toned fractures containing ‘veins’ of water-altered minerals point to interactions between rocks and liquid in subsurface aquifers, and possible hydrothermal activity that may have been beneficial to any ancient life forms.
Mawrth Vallis offers a window into a large period of martian history that could probe the early evolution of the planet’s environment over time.
“While all three sites under discussion would give us excellent opportunities to look for signatures of ancient biomarkers and gain new insights into the planet’s wetter past, we can only carry two sites forward for further detailed analysis,” says Jorge Vago, ESA’s ExoMars rover project scientist.
"Thus, after an intense meeting, which focused primarily on the scientific merits of the sites, the Landing Site Selection Working Group has recommended that Mawrth Vallis join Oxia Planum as one of the final two candidates for the ExoMars 2020 mission.
“Both candidate sites would explore a period of ancient martian history that hasn’t been studied by previous missions.”
Efforts will now focus on understanding these two sites in the greatest possible detail. On the science side, this includes identifying specific sites where the rover could use its drill to retrieve samples from below the surface, and to define possible traverses it could make covering up to 5 km from its touchdown point in order to reach the maximum number of interesting sites.
On the engineering side, teams will continue to map the distribution and sizes of rocks and craters, and to document the angles of local slopes and the coverage of soft ‘sand’, to ensure the landing and traverses across the planet are as safe as possible. A detailed study will now begin for Mawrth Vallis.
The rover and stationary surface science platform contain suites of instruments that will conduct a thorough analysis of the landing site and its surroundings. While the rover will drive to different locations to analyse the surface and subsurface in search of clues for past life, the stationary platform will provide context imaging at the landing site, and long-term climate monitoring and atmospheric investigations.
ExoMars, a joint endeavour between ESA and Roscosmos, is a two part mission: the Trace Gas Orbiter arrived at Mars in late 2016, and in addition to its own science mission analysing the atmosphere for rare gases that may be related to biological or geological activity, it will also act as a data relay for the 2020 mission.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">[b]Vereniging voor weerkunde en klimatologie[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
30-03-2017
Zon is verantwoordelijk voor afbraak Marsatmosfeer
Artist’s impression van de ruimtesonde MAVEN boven Mars. (NASA's Goddard Space Flight Center)
Onderzoek met de Amerikaanse Marssonde MAVEN (Mars Atmosphere and Volatile Evolution Mission) heeft bevestigd dat de deeltjeswind en de straling van de zon verantwoordelijk zijn geweest voor de ‘afbraak’ van de Marsatmosfeer. Dat wordt afgeleid uit metingen van de verhouding tussen de argon-isotopen 38 en 36 in de hoge atmosfeer van de planeet (Science, 1 april).
Uit de argonmetingen blijkt dat er meer van het lichtere isotoop argon-36 in de hoge Marsatmosfeer zit dan van zijn zwaardere tegenhanger argon-38. De huidige verhouding wijst erop dat ongeveer twee derde van alle argon die ooit in de Marsatmosfeer heeft gezeten is ontsnapt. Omdat argon een edelgas is, dat zich verder nergens aan kan binden, is daar maar één verklaring voor mogelijk: het gas is de ruimte in verdwenen.
Wetenschappers hebben deze meting van het argonverlies gebruikt om uit te rekenen in welke mate andere atmosferische gassen door ditzelfde mechanisme verloren zijn gegaan. Ze komen daarbij tot de conclusie dat de Marsatmosfeer waarschijnlijk ooit dezelfde dichtheid had als de aardatmosfeer, maar voornamelijk uit koolstofdioxide heeft bestaan. Met name het verlies van dit broeikasgas zou de oorzaak zijn geweest van de sterke afkoeling en verdroging die de planeet sinds zijn ontstaan, ruim 4 miljard jaar geleden, heeft doorgemaakt.
Het verlies aan atmosferisch gas wordt toegeschreven aan een tweeledig proces. Atomen in de hoge atmosfeer kunnen, onder invloed van de ultraviolette straling van de zon, elektronen kwijtraken. De geladen atomen (ionen) komen dan in de greep van het elektromagnetische veld van de zonnewind en worden met hoge snelheid meegesleept. Daarnaast vinden er ook directe botsingen plaats tussen luchtdeeltjes en deeltjes van de zonnewind, waarbij atomen als biljartballen de ruimte in worden gekaatst. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Zon is verantwoordelijk voor afbraak Marsatmosfeer
Artist’s impression van de ruimtesonde MAVEN boven Mars. (NASA's Goddard Space Flight Center)
Onderzoek met de Amerikaanse Marssonde MAVEN (Mars Atmosphere and Volatile Evolution Mission) heeft bevestigd dat de deeltjeswind en de straling van de zon verantwoordelijk zijn geweest voor de ‘afbraak’ van de Marsatmosfeer. Dat wordt afgeleid uit metingen van de verhouding tussen de argon-isotopen 38 en 36 in de hoge atmosfeer van de planeet (Science, 1 april).
Uit de argonmetingen blijkt dat er meer van het lichtere isotoop argon-36 in de hoge Marsatmosfeer zit dan van zijn zwaardere tegenhanger argon-38. De huidige verhouding wijst erop dat ongeveer twee derde van alle argon die ooit in de Marsatmosfeer heeft gezeten is ontsnapt. Omdat argon een edelgas is, dat zich verder nergens aan kan binden, is daar maar één verklaring voor mogelijk: het gas is de ruimte in verdwenen.
Wetenschappers hebben deze meting van het argonverlies gebruikt om uit te rekenen in welke mate andere atmosferische gassen door ditzelfde mechanisme verloren zijn gegaan. Ze komen daarbij tot de conclusie dat de Marsatmosfeer waarschijnlijk ooit dezelfde dichtheid had als de aardatmosfeer, maar voornamelijk uit koolstofdioxide heeft bestaan. Met name het verlies van dit broeikasgas zou de oorzaak zijn geweest van de sterke afkoeling en verdroging die de planeet sinds zijn ontstaan, ruim 4 miljard jaar geleden, heeft doorgemaakt.
Het verlies aan atmosferisch gas wordt toegeschreven aan een tweeledig proces. Atomen in de hoge atmosfeer kunnen, onder invloed van de ultraviolette straling van de zon, elektronen kwijtraken. De geladen atomen (ionen) komen dan in de greep van het elektromagnetische veld van de zonnewind en worden met hoge snelheid meegesleept. Daarnaast vinden er ook directe botsingen plaats tussen luchtdeeltjes en deeltjes van de zonnewind, waarbij atomen als biljartballen de ruimte in worden gekaatst. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
31-03-2047
Mars Reconnaissance Orbiter legt 50.000ste rondje om Mars af
De Mars Reconnaissance Orbiter gaat de geschiedenisboeken in als één van de meest productieve ruimtevaartuigen in de geschiedenis. De ruimtesonde heeft meer dan 99 procent van het oppervlak van Mars in hoge resolutie gefotografeerd.
In 2006 kwam de ruimtesonde aan bij de rode planeet. Deze week voltooide de MRO zijn 50.000ste rondje. En met mooie resultaten, want dankzij dit ruimtevaartuig is 99,1 procent van het oppervlak van Mars in kaart gebracht met een resolutie van zes meter per pixel. Daarvoor gebruikte de ruimtesonde de Context Camera. In totaal maakte deze camera circa 90.000 foto’s van het Martiaanse landschap.
Wisselende omstandigheden
“Het is lastig om de grens van 99,1 procent te bereiken, omdat er allerlei factoren zijn waar we rekening mee moeten houden”, vertelt Michael Malin van Malin Space Science Systems in San Diego. Hij is teamleider van het Context Camera-team. “Denk hierbij aan wisselende weersomstandigheden, afstemming met andere instrumenten, datalimieten en baanbeperkingen. Hierdoor kunnen we niet altijd fotograferen wat we willen of wanneer we willen.”
Vaker in beeld
Door deze beperkingen zijn sommige delen van het oppervlak vaker gefotografeerd. Zo heeft de Context Camera 60,4 procent van Mars vaker dan een keer gekiekt. “Het voordeel hiervan is dat we veranderingen kunnen spotten”, vertelt Malin. “Ook kunnen we stereoscopische beelden maken. Die gebruiken we weer om topografische kaarten te produceren.”
Zo snel is het oppervlak van Mars gefotografeerd door de Context Camera. Een frame = een maand.
De mooiste foto’s
Deze maand is het elf jaar geleden dat de Mars Reconnaisance Orbiter aankwam bij de rode planeet. In elf jaar tijd is er veel gebeurd. Zo viel de ruimtesonde de eerste jaren regelmatig uit door softwareproblemen. Tijdens de vijfde verjaardag – in 2011 – publiceerden we een artikel met de mooiste foto’s. Bekijk hier beelden van zandduinen op Mars, Martiaanse grotten, ijsbergen en ‘gulles’ (gleuven ontstaan door stromend water). Ook op de tiende verjaardag plaatsten we een artikel met de fraaiste foto’s, o.a. van zoutmineralen op Mars, een appeltaartje en glasafzettingen op het oppervlak.
En we gaan doorrrr…
Het einde is nog niet in zicht. “De ruimtesonde is 11,5 jaar actief, maar is nog steeds gezond en volledig functioneel”, reageert projectmanager Dan Johnston van NASA’s Jet Propulsion Laboratory. Op 22 maart is een baanwijziging doorgevoerd, waardoor de MRO op 26 november 2018 op de juiste plek is om radiotransmissies van NASA’s InSight Marslander op te vangen. InSight gaat onderzoek doen naar de hitte die uit het binnenste van de planeet komt. Ook bestudeert de Marslander de rotatie van de planeet en Marsbevingen.
(scientias.nl)
[ Bericht 2% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 01-04-2017 08:56:20 ]
Mars Reconnaissance Orbiter legt 50.000ste rondje om Mars af
De Mars Reconnaissance Orbiter gaat de geschiedenisboeken in als één van de meest productieve ruimtevaartuigen in de geschiedenis. De ruimtesonde heeft meer dan 99 procent van het oppervlak van Mars in hoge resolutie gefotografeerd.
In 2006 kwam de ruimtesonde aan bij de rode planeet. Deze week voltooide de MRO zijn 50.000ste rondje. En met mooie resultaten, want dankzij dit ruimtevaartuig is 99,1 procent van het oppervlak van Mars in kaart gebracht met een resolutie van zes meter per pixel. Daarvoor gebruikte de ruimtesonde de Context Camera. In totaal maakte deze camera circa 90.000 foto’s van het Martiaanse landschap.
Wisselende omstandigheden
“Het is lastig om de grens van 99,1 procent te bereiken, omdat er allerlei factoren zijn waar we rekening mee moeten houden”, vertelt Michael Malin van Malin Space Science Systems in San Diego. Hij is teamleider van het Context Camera-team. “Denk hierbij aan wisselende weersomstandigheden, afstemming met andere instrumenten, datalimieten en baanbeperkingen. Hierdoor kunnen we niet altijd fotograferen wat we willen of wanneer we willen.”
Vaker in beeld
Door deze beperkingen zijn sommige delen van het oppervlak vaker gefotografeerd. Zo heeft de Context Camera 60,4 procent van Mars vaker dan een keer gekiekt. “Het voordeel hiervan is dat we veranderingen kunnen spotten”, vertelt Malin. “Ook kunnen we stereoscopische beelden maken. Die gebruiken we weer om topografische kaarten te produceren.”
Zo snel is het oppervlak van Mars gefotografeerd door de Context Camera. Een frame = een maand.
De mooiste foto’s
Deze maand is het elf jaar geleden dat de Mars Reconnaisance Orbiter aankwam bij de rode planeet. In elf jaar tijd is er veel gebeurd. Zo viel de ruimtesonde de eerste jaren regelmatig uit door softwareproblemen. Tijdens de vijfde verjaardag – in 2011 – publiceerden we een artikel met de mooiste foto’s. Bekijk hier beelden van zandduinen op Mars, Martiaanse grotten, ijsbergen en ‘gulles’ (gleuven ontstaan door stromend water). Ook op de tiende verjaardag plaatsten we een artikel met de fraaiste foto’s, o.a. van zoutmineralen op Mars, een appeltaartje en glasafzettingen op het oppervlak.
En we gaan doorrrr…
Het einde is nog niet in zicht. “De ruimtesonde is 11,5 jaar actief, maar is nog steeds gezond en volledig functioneel”, reageert projectmanager Dan Johnston van NASA’s Jet Propulsion Laboratory. Op 22 maart is een baanwijziging doorgevoerd, waardoor de MRO op 26 november 2018 op de juiste plek is om radiotransmissies van NASA’s InSight Marslander op te vangen. InSight gaat onderzoek doen naar de hitte die uit het binnenste van de planeet komt. Ook bestudeert de Marslander de rotatie van de planeet en Marsbevingen.
(scientias.nl)
[ Bericht 2% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 01-04-2017 08:56:20 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
06-04-2017
‘Stuur mijn hersens naar Mars’
Aangekomen. En nu?
Een nogal vreemd verzoek aan miljardair Elon Musk. Een Australiër heeft hem gevraagd of zijn brein naar Mars mag. Het gaat om Philip Rhoades, voormalig biomedisch onderzoeker en nu directeur van een bedrijf dat de Neural Archives Foundation heet. Dat bedrijf haalt de hersens van overleden mensen uit hun schedel en bevriest die in de hoop dat gedachten en herinneringen zo bewaard blijven.
Dat is een variant op cryonics, de techniek waarbij een dode in zijn geheel wordt bevroren in de hoop dat er een dag komt dat de ziekte waaraan hij of zij is overleden, kan worden genezen. En dat de dode weer tot leven kan worden gewekt.
Rhoades is overtuigd dat hersens makkelijker te bewaren zijn en dat de daarin aanwezige herinneringen op een dag via een uplink naar een computer te brengen zijn. Hij heeft zijn eigen ouders op die manier ‘bewaard’. Tot zijn vreugde heeft Elon Musk (bekend van Paypall en Tesla) net een bedrijf opgericht dat de menselijke hersens wil verbinden met het net. Is dat de doorbraak waarop Rhoades zit te wachten?
Dus schreef hij een open brief naar Musk. Niet alleen biedt hij zijn eigen brein aan om mee te experimenteren, hij wil zijn geuploade hersens zelfs naar Mars laten sturen door Musk. Dat is namelijk het andere futuristische project waaraan de miljardair werkt, het koloniseren van de rode planeet. Rhoades denkt dat het veiliger is om virtuele mensen naar Mars te sturen dan echte.
Over de vraag of hij eerst moet sterven voordat zijn hersens aan boord van een raket worden gebracht, laat Rhoades zich niet uit. Ook niet of het gaat om zijn fysieke brein of een gedownloade versie daarvan. Maar de brief is bizar genoeg om aan te nemen dat hij zijn echte kersenpit bedoeld. Musk – zelf niet wars van vreeme ideeën – heeft nog niet gereageerd
(faqt.nl)
‘Stuur mijn hersens naar Mars’
Aangekomen. En nu?
Een nogal vreemd verzoek aan miljardair Elon Musk. Een Australiër heeft hem gevraagd of zijn brein naar Mars mag. Het gaat om Philip Rhoades, voormalig biomedisch onderzoeker en nu directeur van een bedrijf dat de Neural Archives Foundation heet. Dat bedrijf haalt de hersens van overleden mensen uit hun schedel en bevriest die in de hoop dat gedachten en herinneringen zo bewaard blijven.
Dat is een variant op cryonics, de techniek waarbij een dode in zijn geheel wordt bevroren in de hoop dat er een dag komt dat de ziekte waaraan hij of zij is overleden, kan worden genezen. En dat de dode weer tot leven kan worden gewekt.
Rhoades is overtuigd dat hersens makkelijker te bewaren zijn en dat de daarin aanwezige herinneringen op een dag via een uplink naar een computer te brengen zijn. Hij heeft zijn eigen ouders op die manier ‘bewaard’. Tot zijn vreugde heeft Elon Musk (bekend van Paypall en Tesla) net een bedrijf opgericht dat de menselijke hersens wil verbinden met het net. Is dat de doorbraak waarop Rhoades zit te wachten?
Dus schreef hij een open brief naar Musk. Niet alleen biedt hij zijn eigen brein aan om mee te experimenteren, hij wil zijn geuploade hersens zelfs naar Mars laten sturen door Musk. Dat is namelijk het andere futuristische project waaraan de miljardair werkt, het koloniseren van de rode planeet. Rhoades denkt dat het veiliger is om virtuele mensen naar Mars te sturen dan echte.
Over de vraag of hij eerst moet sterven voordat zijn hersens aan boord van een raket worden gebracht, laat Rhoades zich niet uit. Ook niet of het gaat om zijn fysieke brein of een gedownloade versie daarvan. Maar de brief is bizar genoeg om aan te nemen dat hij zijn echte kersenpit bedoeld. Musk – zelf niet wars van vreeme ideeën – heeft nog niet gereageerd
(faqt.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
10-04-2017
Ook Mars heeft metaalionen in de dampkring
Artist’s impression van de ruimtesonde MAVEN boven Mars. (NASA's Goddard Space Flight Center)
De Amerikaanse Marsverkenner MAVEN (Mars Atmosphere and Volatile Evolution Mission) heeft op grote hoogte in de atmosfeer van de rode planeet metaalionen ontdekt. Zulke elektrisch geladen atomen komen ook voor in de dampkring van de aarde, maar het is voor het eerst dat hun permanente aanwezigheid is aangetoond in de atmosfeer van een andere planeet. MAVEN vond ionen van ijzer, magnesium en natrium. De ontdekking is gepubliceerd in Geophysical Research Letters.
De ionen zijn afkomstig van micrometeoroïden die bij hun reis door de ijle dampkring van Mars verdampen en vervolgens een of meer van hun elektronen verliezen. Omdat ze vervolgens meegevoerd worden door stromingen in de hooggelegen ionosfeer van de planeet, kan hun verdeling inzicht geven in de bewegingen in deze atmosferische laag.
De verdeling van de metaalionen in de Marsdampkring is wel anders dan die in de aardse atmosfeer, doordat Mars geen globaal magnetisch veld heeft. Alleen boven gebieden met een plaatselijk magneetveld vertonen de metaalionen dezelfde gelaagde verdeling als in de aardatmosfeer. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Ook Mars heeft metaalionen in de dampkring
Artist’s impression van de ruimtesonde MAVEN boven Mars. (NASA's Goddard Space Flight Center)
De Amerikaanse Marsverkenner MAVEN (Mars Atmosphere and Volatile Evolution Mission) heeft op grote hoogte in de atmosfeer van de rode planeet metaalionen ontdekt. Zulke elektrisch geladen atomen komen ook voor in de dampkring van de aarde, maar het is voor het eerst dat hun permanente aanwezigheid is aangetoond in de atmosfeer van een andere planeet. MAVEN vond ionen van ijzer, magnesium en natrium. De ontdekking is gepubliceerd in Geophysical Research Letters.
De ionen zijn afkomstig van micrometeoroïden die bij hun reis door de ijle dampkring van Mars verdampen en vervolgens een of meer van hun elektronen verliezen. Omdat ze vervolgens meegevoerd worden door stromingen in de hooggelegen ionosfeer van de planeet, kan hun verdeling inzicht geven in de bewegingen in deze atmosferische laag.
De verdeling van de metaalionen in de Marsdampkring is wel anders dan die in de aardse atmosfeer, doordat Mars geen globaal magnetisch veld heeft. Alleen boven gebieden met een plaatselijk magneetveld vertonen de metaalionen dezelfde gelaagde verdeling als in de aardatmosfeer. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
24-04-2017
Marsorbiter fotografeert landingsplek van Marsrover Opportunity
Hier landde de oude – maar nog altijd voortploegende – rover dus meer dan dertien jaar geleden!
NASA’s Mars Reconnaisance Orbiter maakte de foto eerder deze maand. Het is de eerste kleurenfoto die de HiRISE-camera aan boord van de orbiter van de landingsplek van Opportunity heeft gemaakt.
Hole in one
Op de foto zien we de Eagle-krater. Meer dan 13 jaar geleden – in januari 2004 – landde een Marslander in het hart van deze krater. Dat was eigenlijk helemaal niet de bedoeling: NASA had de lander in het omringende vlakke landschap neer willen zetten. Dat Opportunity in één van de weinige, kleine kraters die het gebied telt, terechtkwam, is heel bijzonder. Onderzoekers spraken in 2004 ook wel van een ‘hole-in-one-landing’.
Afbeelding: NASA / JPL-Caltech / Univ. of Arizona.
Eén van de eerste foto’s die Opportunity eenmaal op Mars aangekomen maakte. Afbeelding: NASA / JPL.
Parachute
Kort na de landing opende de lander zijn deuren en kon Opportunity voor het eerst een blik werpen op de omgeving. En weer ietsje later verliet de rover de lander om Mars te gaan verkennen. Naast de krater is op de foto ook de parachute die tijdens de afdaling door de Marslander werd gebruikt, te zien.
Kilometers
Opportunity zelf is op de foto in geen velden of wegen te bekennen. Logisch: de rover heeft de afgelopen dertien jaar niet stilgezeten. In totaal heeft de rover al meer dan 44 kilometer ‘in de benen’. De rover heeft daarmee een record op zijn naam gezet: nog nooit legde een voertuig op een andere planeet zo’n grote afstand af als Opportunity.
Opportunity keek nog even achterom toen hij de Eagle-krater verliet. Afbeelding: Cornell University.
Opportunity heeft naast de Eagle-krater ook de Endurance-krater bestudeerd en een ritje rond de Victoria-krater voltooit. Ook de rand van de Endeavour-krater heeft Opportunity aan een grondig onderzoek onderworpen. Ondanks al dat harde werk gaat Opportunity gewoon vrolijk door. Niet slecht voor een rover die eigenlijk maar drie maanden mee had moeten gaan. Ook het tweelingbroertje van Opportunity – Spirit – hield het aanzienlijk langer vol dan verwacht, maar niet zolang als Opportunity: de rover legde in 2010 het loodje.
(scientias.nl)
Marsorbiter fotografeert landingsplek van Marsrover Opportunity
Hier landde de oude – maar nog altijd voortploegende – rover dus meer dan dertien jaar geleden!
NASA’s Mars Reconnaisance Orbiter maakte de foto eerder deze maand. Het is de eerste kleurenfoto die de HiRISE-camera aan boord van de orbiter van de landingsplek van Opportunity heeft gemaakt.
Hole in one
Op de foto zien we de Eagle-krater. Meer dan 13 jaar geleden – in januari 2004 – landde een Marslander in het hart van deze krater. Dat was eigenlijk helemaal niet de bedoeling: NASA had de lander in het omringende vlakke landschap neer willen zetten. Dat Opportunity in één van de weinige, kleine kraters die het gebied telt, terechtkwam, is heel bijzonder. Onderzoekers spraken in 2004 ook wel van een ‘hole-in-one-landing’.
Afbeelding: NASA / JPL-Caltech / Univ. of Arizona.
Eén van de eerste foto’s die Opportunity eenmaal op Mars aangekomen maakte. Afbeelding: NASA / JPL.
Parachute
Kort na de landing opende de lander zijn deuren en kon Opportunity voor het eerst een blik werpen op de omgeving. En weer ietsje later verliet de rover de lander om Mars te gaan verkennen. Naast de krater is op de foto ook de parachute die tijdens de afdaling door de Marslander werd gebruikt, te zien.
Kilometers
Opportunity zelf is op de foto in geen velden of wegen te bekennen. Logisch: de rover heeft de afgelopen dertien jaar niet stilgezeten. In totaal heeft de rover al meer dan 44 kilometer ‘in de benen’. De rover heeft daarmee een record op zijn naam gezet: nog nooit legde een voertuig op een andere planeet zo’n grote afstand af als Opportunity.
Opportunity keek nog even achterom toen hij de Eagle-krater verliet. Afbeelding: Cornell University.
Opportunity heeft naast de Eagle-krater ook de Endurance-krater bestudeerd en een ritje rond de Victoria-krater voltooit. Ook de rand van de Endeavour-krater heeft Opportunity aan een grondig onderzoek onderworpen. Ondanks al dat harde werk gaat Opportunity gewoon vrolijk door. Niet slecht voor een rover die eigenlijk maar drie maanden mee had moeten gaan. Ook het tweelingbroertje van Opportunity – Spirit – hield het aanzienlijk langer vol dan verwacht, maar niet zolang als Opportunity: de rover legde in 2010 het loodje.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
26-04-2017
Martiaanse Trojanen blijken restjes van mini-planeet te zijn
De mini-planeet is waarschijnlijk lang geleden tijdens een botsing vernietigd.
Trojanen zijn brokken materie die dezelfde baan hebben als een planeet (in dit geval: Mars). Ondanks dat de planeet en de Trojanen dezelfde baan volgen, komt het nooit tot een botsing. De Trojanen bevinden zich namelijk op 60 graden boogafstand van de planeet en reizen dus óf voor de planeet uit óf achter de planeet aan.
Opmerkelijke verdeling
Mars heeft negen van deze Trojanen. Acht ervan bevinden zich in Lagrangepunt 5. Eentje in Lagrangepunt 4. Die opmerkelijke verdeling konden onderzoekers tot voor kort niet goed verklaren. Theorieën hadden ze er wel over. Zo dachten sommige onderzoekers bijvoorbeeld dat een planetoìde in Lagrangepunt 5 na een botsing uiteengevallen was, waarna het acht leden tellende groepje brokstukken dat we vandaag de dag zien, was ontstaan. Een andere mogelijkheid was dat er eerst één Trojaan in Lagrangepunt 5 huisde. Die Trojaan is sneller gaan draaien, waardoor er kleine stukken van de Trojaan afvlogen.
De Trojanen van Mars. Afbeelding: Armagh Observatory.
Gemeenschappelijke voorouder
Hoewel de theorieën van elkaar verschillen, zijn ze het over één ding eens: de Trojanen in Lagrangepunt 5 zijn ooit onderdeel geweest van één hemellichaam. Maar is dat werkelijk zo? Wetenschappers hebben dat nu uitgezocht. Ze keken daartoe naar de kleur van het zonlicht dat drie Trojanen in L5 reflecteren. Het onderzoek wijst uit dat de drie Trojanen een vergelijkbare samenstelling hebben. Aangezien de brokken materie ook dezelfde baan hebben, wijst het er sterk op dat ze afstammen van één hemellichaam.
Olivijn
Het onderzoek wijst verder uit dat de onderzochte Trojanen voornamelijk uit olivijn bestaan. En dat is opmerkelijk. Olivijn is een mineraal dat normaal gesproken in veel grotere hemellichamen – onder hoge druk en hoge temperaturen – ontstaat. Het wijst erop dat deze Trojanen resten zijn van mini-planeten (ook wel planetesimalen genoemd) die net als de aarde een korst, mantel en kern ontwikkelden, maar door botsingen vernietigd zijn.
“Er bestaan veel verschillende families (planetoïden, red.) in de planetoïdengordel tussen Mars en Jupiter en zelfs onder Jupiters Trojanen (treffen we verschillende families planetoïden aan, red.), maar geen van deze bestaan uit door olivijn gedomineerde planetoïden,” vertelt onderzoeker Apostolos Christou. Onderzoekers noemen dit ook wel het ‘missing-mantle problem‘. De planetoïdengordel is rijk aan mineralen die thuishoren in de kern of korst van planetesimalen, maar er zijn nauwelijks mineralen te vinden die thuishoren in de mantel. De ontdekking van een door olivijn gedomineerde planetoïdenfamilie nabij Mars lost dit missing-mantle problem niet op. Maar het laat wel zien dat in het jonge zonnestelsel in de buurt van Mars mantelmateriaal voorhanden was. “Onze resultaten suggereren dat dergelijk materiaal heeft bijgedragen aan de vorming van Mars en misschien ook aan de vorming van diens planetaire buurman, onze eigen aarde.”
(scientias.nl)
Martiaanse Trojanen blijken restjes van mini-planeet te zijn
De mini-planeet is waarschijnlijk lang geleden tijdens een botsing vernietigd.
Trojanen zijn brokken materie die dezelfde baan hebben als een planeet (in dit geval: Mars). Ondanks dat de planeet en de Trojanen dezelfde baan volgen, komt het nooit tot een botsing. De Trojanen bevinden zich namelijk op 60 graden boogafstand van de planeet en reizen dus óf voor de planeet uit óf achter de planeet aan.
Opmerkelijke verdeling
Mars heeft negen van deze Trojanen. Acht ervan bevinden zich in Lagrangepunt 5. Eentje in Lagrangepunt 4. Die opmerkelijke verdeling konden onderzoekers tot voor kort niet goed verklaren. Theorieën hadden ze er wel over. Zo dachten sommige onderzoekers bijvoorbeeld dat een planetoìde in Lagrangepunt 5 na een botsing uiteengevallen was, waarna het acht leden tellende groepje brokstukken dat we vandaag de dag zien, was ontstaan. Een andere mogelijkheid was dat er eerst één Trojaan in Lagrangepunt 5 huisde. Die Trojaan is sneller gaan draaien, waardoor er kleine stukken van de Trojaan afvlogen.
De Trojanen van Mars. Afbeelding: Armagh Observatory.
Gemeenschappelijke voorouder
Hoewel de theorieën van elkaar verschillen, zijn ze het over één ding eens: de Trojanen in Lagrangepunt 5 zijn ooit onderdeel geweest van één hemellichaam. Maar is dat werkelijk zo? Wetenschappers hebben dat nu uitgezocht. Ze keken daartoe naar de kleur van het zonlicht dat drie Trojanen in L5 reflecteren. Het onderzoek wijst uit dat de drie Trojanen een vergelijkbare samenstelling hebben. Aangezien de brokken materie ook dezelfde baan hebben, wijst het er sterk op dat ze afstammen van één hemellichaam.
Olivijn
Het onderzoek wijst verder uit dat de onderzochte Trojanen voornamelijk uit olivijn bestaan. En dat is opmerkelijk. Olivijn is een mineraal dat normaal gesproken in veel grotere hemellichamen – onder hoge druk en hoge temperaturen – ontstaat. Het wijst erop dat deze Trojanen resten zijn van mini-planeten (ook wel planetesimalen genoemd) die net als de aarde een korst, mantel en kern ontwikkelden, maar door botsingen vernietigd zijn.
“Er bestaan veel verschillende families (planetoïden, red.) in de planetoïdengordel tussen Mars en Jupiter en zelfs onder Jupiters Trojanen (treffen we verschillende families planetoïden aan, red.), maar geen van deze bestaan uit door olivijn gedomineerde planetoïden,” vertelt onderzoeker Apostolos Christou. Onderzoekers noemen dit ook wel het ‘missing-mantle problem‘. De planetoïdengordel is rijk aan mineralen die thuishoren in de kern of korst van planetesimalen, maar er zijn nauwelijks mineralen te vinden die thuishoren in de mantel. De ontdekking van een door olivijn gedomineerde planetoïdenfamilie nabij Mars lost dit missing-mantle problem niet op. Maar het laat wel zien dat in het jonge zonnestelsel in de buurt van Mars mantelmateriaal voorhanden was. “Onze resultaten suggereren dat dergelijk materiaal heeft bijgedragen aan de vorming van Mars en misschien ook aan de vorming van diens planetaire buurman, onze eigen aarde.”
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
05-05-2017
Curiosity gaat donker duinzand op Mars analyseren
De Marsrover Curiosity heeft donker duinzand verzameld en gaat de zandkorreltjes analyseren.
Op de foto bovenaan dit artikel zijn de duintjes op Mars te zien. De afgelopen maanden bezocht verschillende locaties waar deze zandduintjes te zien zijn. Er zijn nogal wat raadsels om op te lossen. Zo ontstaan de duintjes slechts aan één kant van de berg. Daarnaast heeft ieder duintje weer een andere vorm. Wetenschappers hopen te achterhalen hoe wind deze duinen vormt.
De kleine duintjes liggen naast grote, lijnrechte duinen. De windstromen rondom deze rechte duinen zijn gecompliceerder dan de windstromen rondom duinen die de vorm hebben van een halve maan. “We zien rimpelingen in het zand sneller veranderen rondom deze rechte duinen,” vertelt onderzoeker Mathieu Lapotre van Caltech.
Vandaar dat Curiosity alles onderzoekt. De bewegingen van rimpelingen in het zand verraden hoe hard het waait en wat de windrichting is. Daarnaast stuurt het Rover Environmental Monitoring Station iedere dag de lokale temperatuur, luchtvochtigheid en luchtdruk naar de aarde. Ook heeft de Marsrover de robotarm gebruikt om zand te verzamelen. Dit wordt nu onderzocht. Het is de planning om de komende tijd meer materiaal op te scheppen en te analyseren.
Leven op Mars?
Curiosity landde in 2012 in de Gale-krater en arriveerde in 2014 bij Mount Sharp.
Het hoofddoel van de missie is nu het bestuderen van hogergelegen lagen op Mount Sharp. Eind vorig jaar ontdekte Curiosity dat het erop lijkt dat in de Gale-krater langdurig chemische reacties plaatsvonden die op aarde cruciaal zijn gebleken voor leven.
Of er ook op Mars ooit leven is geweest, blijft onduidelijk. Dat de omstandigheden op de rode planeet ooit gunstig waren voor leven, daar zijn onderzoekers wel van overtuigd. Curiosity toonde eerder al aan dat de Gale-krater een meer bevatte dat alle chemische ingrediënten die nodig zijn voor leven – plus de chemische energie die leven vereist – herbergde.
(scientias.nl)
Curiosity gaat donker duinzand op Mars analyseren
De Marsrover Curiosity heeft donker duinzand verzameld en gaat de zandkorreltjes analyseren.
Op de foto bovenaan dit artikel zijn de duintjes op Mars te zien. De afgelopen maanden bezocht verschillende locaties waar deze zandduintjes te zien zijn. Er zijn nogal wat raadsels om op te lossen. Zo ontstaan de duintjes slechts aan één kant van de berg. Daarnaast heeft ieder duintje weer een andere vorm. Wetenschappers hopen te achterhalen hoe wind deze duinen vormt.
De kleine duintjes liggen naast grote, lijnrechte duinen. De windstromen rondom deze rechte duinen zijn gecompliceerder dan de windstromen rondom duinen die de vorm hebben van een halve maan. “We zien rimpelingen in het zand sneller veranderen rondom deze rechte duinen,” vertelt onderzoeker Mathieu Lapotre van Caltech.
Vandaar dat Curiosity alles onderzoekt. De bewegingen van rimpelingen in het zand verraden hoe hard het waait en wat de windrichting is. Daarnaast stuurt het Rover Environmental Monitoring Station iedere dag de lokale temperatuur, luchtvochtigheid en luchtdruk naar de aarde. Ook heeft de Marsrover de robotarm gebruikt om zand te verzamelen. Dit wordt nu onderzocht. Het is de planning om de komende tijd meer materiaal op te scheppen en te analyseren.
Leven op Mars?
Curiosity landde in 2012 in de Gale-krater en arriveerde in 2014 bij Mount Sharp.
Het hoofddoel van de missie is nu het bestuderen van hogergelegen lagen op Mount Sharp. Eind vorig jaar ontdekte Curiosity dat het erop lijkt dat in de Gale-krater langdurig chemische reacties plaatsvonden die op aarde cruciaal zijn gebleken voor leven.
Of er ook op Mars ooit leven is geweest, blijft onduidelijk. Dat de omstandigheden op de rode planeet ooit gunstig waren voor leven, daar zijn onderzoekers wel van overtuigd. Curiosity toonde eerder al aan dat de Gale-krater een meer bevatte dat alle chemische ingrediënten die nodig zijn voor leven – plus de chemische energie die leven vereist – herbergde.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
nu ben ik op zoek naar die fotoquote:
05-05-2017
Curiosity gaat donker duinzand op Mars analyseren
De Marsrover Curiosity heeft donker duinzand verzameld en gaat de zandkorreltjes analyseren.
Op de foto bovenaan dit artikel zijn de duintjes op Mars te zien. De afgelopen maanden bezocht verschillende locaties waar deze zandduintjes te zien zijn. Er zijn nogal wat raadsels om op te lossen. Zo ontstaan de duintjes slechts aan één kant van de berg. Daarnaast heeft ieder duintje weer een andere vorm. Wetenschappers hopen te achterhalen hoe wind deze duinen vormt.
.........
(scientias.nl)
Silence breaks apart, Brightness comes to life
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
quote:
hier is het originele artikel
ik kan die foto niet copiëren
https://www.scientias.nl/(...)-op-mars-analyseren/
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:
[..]
hier is het originele artikel
ik kan die foto niet copiëren
https://www.scientias.nl/(...)-op-mars-analyseren/
Silence breaks apart, Brightness comes to life
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
Alle RAW images van de Mastcam gemaakt op sol 1647quote:
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">[b]Vereniging voor weerkunde en klimatologie[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
quote:
[..]
Alle RAW images van de Mastcam gemaakt op sol 1647
ha ja bedankt! Die had ik al gevonden. Ik dacht alleen dat er misschien een nieuwe foto bij dat artikel hoorde, eentje die ik nog niet gezien had.
Silence breaks apart, Brightness comes to life
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">[b]Vereniging voor weerkunde en klimatologie[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
Ik heb meer schermen nodig voor alle cams die ik wil volgenquote:
Silence breaks apart, Brightness comes to life
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
24-05-2017
Onderzoek naar crash Europese Marslander afgerond
Zo had de landing van de Europese Marslander Schiaparelli moeten verlopen. Uiteindelijk ging het 3,7 kilometer boven het planeetoppervlak al mis. (ESA)
Het onderzoek naar de crashlanding van de Europese Marslander Schiaparelli, op 19 oktober vorig jaar, heeft uitgewezen dat tegenstrijdige informatie ertoe heeft geleid dat de boordcomputer in de war raakte, en de afdalingsprocedure vroegtijdig afsloot. Verder lijkt zo’n beetje alles aan boord goed te hebben gewerkt.
Ongeveer drie minuten nadat Schiaparelli de Marsatmosfeer was binnengegaan, ging zijn parachute geheel volgens plan open. In reactie hierop begon de landingsmodule echter onverwacht snel te draaien. Dit resulteerde in een kortstondige ‘oververzadiging’ van de inertiële meeteenheid, het instrument waarmee de rotatiesnelheid van de lander wordt gemeten.
Als gevolg hiervan werd de boordcomputer ‘gevoerd’ met onjuiste informatie over de stand van de Marslander en gaven berekeningen van de hoogte boven het planeetoppervlak aan dat deze zich inmiddels beneden grondniveau zou moeten bevinden. Daarop besloot de computer om de parachute en het achterschild af te stoten en te doen of de landing al een feit was.
In werkelijkheid bevond Schiaparelli zich op dat moment nog op een hoogte van 3,7 kilometer en sloeg hij even later met een snelheid van 540 kilometer per uur te pletter.
David Parker, verantwoordelijk directeur van het Europese ruimteagentschap ESA, is tevreden over het onderzoek. Tegelijkertijd benadrukt hij dat ESA op een aantal punten is tekortgeschoten bij de voorbereiding van de landingsmissie.
Een geluk bij een ongeluk is dat de ‘oververzadiging’ van de meeteenheid een aantal andere zwakke punten in de landingsprocedure aan het licht heeft gebracht. Deze lessen zullen worden gebruikt om de volgende Marslanding, die voor 2021 op het programma staat, een grotere kans van slagen te geven. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Onderzoek naar crash Europese Marslander afgerond
Zo had de landing van de Europese Marslander Schiaparelli moeten verlopen. Uiteindelijk ging het 3,7 kilometer boven het planeetoppervlak al mis. (ESA)
Het onderzoek naar de crashlanding van de Europese Marslander Schiaparelli, op 19 oktober vorig jaar, heeft uitgewezen dat tegenstrijdige informatie ertoe heeft geleid dat de boordcomputer in de war raakte, en de afdalingsprocedure vroegtijdig afsloot. Verder lijkt zo’n beetje alles aan boord goed te hebben gewerkt.
Ongeveer drie minuten nadat Schiaparelli de Marsatmosfeer was binnengegaan, ging zijn parachute geheel volgens plan open. In reactie hierop begon de landingsmodule echter onverwacht snel te draaien. Dit resulteerde in een kortstondige ‘oververzadiging’ van de inertiële meeteenheid, het instrument waarmee de rotatiesnelheid van de lander wordt gemeten.
Als gevolg hiervan werd de boordcomputer ‘gevoerd’ met onjuiste informatie over de stand van de Marslander en gaven berekeningen van de hoogte boven het planeetoppervlak aan dat deze zich inmiddels beneden grondniveau zou moeten bevinden. Daarop besloot de computer om de parachute en het achterschild af te stoten en te doen of de landing al een feit was.
In werkelijkheid bevond Schiaparelli zich op dat moment nog op een hoogte van 3,7 kilometer en sloeg hij even later met een snelheid van 540 kilometer per uur te pletter.
David Parker, verantwoordelijk directeur van het Europese ruimteagentschap ESA, is tevreden over het onderzoek. Tegelijkertijd benadrukt hij dat ESA op een aantal punten is tekortgeschoten bij de voorbereiding van de landingsmissie.
Een geluk bij een ongeluk is dat de ‘oververzadiging’ van de meeteenheid een aantal andere zwakke punten in de landingsprocedure aan het licht heeft gebracht. Deze lessen zullen worden gebruikt om de volgende Marslanding, die voor 2021 op het programma staat, een grotere kans van slagen te geven. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
01-06-2017
Voormalig Marsmeer kende verschillende leefmilieus
Dit gelaagde gesteente is gefotografeerd door de Marsrover Curiosity. Het is opgebouwd uit sedimenten die op de bodem van het voormalige meer in de krater Gale zijn afgezet. (NASA/JPL-Caltech/MSSS)
De omstandigheden in het (voormalige) meer in de Marskrater Gale verschilden van plek tot plek. Tot die conclusie komen wetenschappers op basis van gegevens die de Marsrover Curiosity de afgelopen drieënhalf jaar heeft verzameld (Science, 2 juni).
Eerder onderzoek had al uitgewezen dat de Gale-krater meer dan drie miljard jaar geleden onder water heeft gestaan. Bij het nieuwe onderzoek zijn de chemische omstandigheden in dit meer in kaart gebracht. Daarbij is vastgesteld dat de ondiepere delen van het meer rijker waren aan zogeheten oxidatoren (ook wel ‘oxidanten’ genoemd) dan de diepere delen. Ook aardse meren vertonen zo’n tweedeling.
Het bestaan van verschillende leefmilieus betekent dat er verschillende soorten micro-organismen in het meer konden overleven: micro-organismen die gedijen in een oxidator-rijke omgeving, micro-organismen die gedijen in een oxidator-arme omgeving en micro-organismen die het in het midden zoeken. Of er op Mars überhaupt ooit micro-organismen hebben bestaan is overigens nog maar de vraag. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Voormalig Marsmeer kende verschillende leefmilieus
Dit gelaagde gesteente is gefotografeerd door de Marsrover Curiosity. Het is opgebouwd uit sedimenten die op de bodem van het voormalige meer in de krater Gale zijn afgezet. (NASA/JPL-Caltech/MSSS)
De omstandigheden in het (voormalige) meer in de Marskrater Gale verschilden van plek tot plek. Tot die conclusie komen wetenschappers op basis van gegevens die de Marsrover Curiosity de afgelopen drieënhalf jaar heeft verzameld (Science, 2 juni).
Eerder onderzoek had al uitgewezen dat de Gale-krater meer dan drie miljard jaar geleden onder water heeft gestaan. Bij het nieuwe onderzoek zijn de chemische omstandigheden in dit meer in kaart gebracht. Daarbij is vastgesteld dat de ondiepere delen van het meer rijker waren aan zogeheten oxidatoren (ook wel ‘oxidanten’ genoemd) dan de diepere delen. Ook aardse meren vertonen zo’n tweedeling.
Het bestaan van verschillende leefmilieus betekent dat er verschillende soorten micro-organismen in het meer konden overleven: micro-organismen die gedijen in een oxidator-rijke omgeving, micro-organismen die gedijen in een oxidator-arme omgeving en micro-organismen die het in het midden zoeken. Of er op Mars überhaupt ooit micro-organismen hebben bestaan is overigens nog maar de vraag. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
08-06-2017
NASA breekt zich het hoofd over mysterieuze kuil in 'Zwitserse kaas' op Mars
© NASA.
Sterrenkunde NASA doopte het terrein op Mars het "Zwitserse kaas-gebied". Het landschap op de recente foto hierboven van de 'Mars Reconnaissance Orbiter' - al elf jaar aan de slag op de rode planeet - vertoont inderdaad een zekere gelijkenis met de gaten in een kaas. Maar wat vooral opvalt, is de merkwaardige veel grotere en diepere kuil in de bodem van de rode planeet. Wetenschappers krabben zich in de haren: wat is dit?
Het 'Zwitserse kaas-gebied' is gelokaliseerd in de zuidelijke hemisfeer van Mars. Het bevroren kooldioxideterrein telt verscheidene ondiepe putten, 'kaasgaten' veroorzaakt door sublimatie die bepaalde stukken droogijs gasvormig maakt. Heel Mars bulkt van de kraters en depressies, onder meer door meer dan een half miljoen meteorietinslagen en door vulkaanuitbarstingen. Maar dit gat gaat veel dieper, dwars door het ijs en het stof heen.
Wetenschappers vragen zich af of die onverklaarbare put het gevolg is van een zware inslag op Mars dan wel of de bodem er is ingezakt met een bijna perfecte cirkel als resultaat. De diameter van de kuil wordt geschat op enkele honderden meters.
(HLN)
NASA breekt zich het hoofd over mysterieuze kuil in 'Zwitserse kaas' op Mars
© NASA.
Sterrenkunde NASA doopte het terrein op Mars het "Zwitserse kaas-gebied". Het landschap op de recente foto hierboven van de 'Mars Reconnaissance Orbiter' - al elf jaar aan de slag op de rode planeet - vertoont inderdaad een zekere gelijkenis met de gaten in een kaas. Maar wat vooral opvalt, is de merkwaardige veel grotere en diepere kuil in de bodem van de rode planeet. Wetenschappers krabben zich in de haren: wat is dit?
Het 'Zwitserse kaas-gebied' is gelokaliseerd in de zuidelijke hemisfeer van Mars. Het bevroren kooldioxideterrein telt verscheidene ondiepe putten, 'kaasgaten' veroorzaakt door sublimatie die bepaalde stukken droogijs gasvormig maakt. Heel Mars bulkt van de kraters en depressies, onder meer door meer dan een half miljoen meteorietinslagen en door vulkaanuitbarstingen. Maar dit gat gaat veel dieper, dwars door het ijs en het stof heen.
Wetenschappers vragen zich af of die onverklaarbare put het gevolg is van een zware inslag op Mars dan wel of de bodem er is ingezakt met een bijna perfecte cirkel als resultaat. De diameter van de kuil wordt geschat op enkele honderden meters.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
er waaiert ook iets uit aan de bovenkant. Als het inslag zou zijn geweest, zouden de randen dan niet een stuk groffer moeten zijn? Het ziet er zo "netjes" uit.quote:
08-06-2017
NASA breekt zich het hoofd over mysterieuze kuil in 'Zwitserse kaas' op Mars
[ afbeelding ]
© NASA.
Sterrenkunde NASA doopte het terrein op Mars het "Zwitserse kaas-gebied". Het landschap op de recente foto hierboven van de 'Mars Reconnaissance Orbiter' - al elf jaar aan de slag op de rode planeet - vertoont inderdaad een zekere gelijkenis met de gaten in een kaas. Maar wat vooral opvalt, is de merkwaardige veel grotere en diepere kuil in de bodem van de rode planeet. Wetenschappers krabben zich in de haren: wat is dit?
Het 'Zwitserse kaas-gebied' is gelokaliseerd in de zuidelijke hemisfeer van Mars. Het bevroren kooldioxideterrein telt verscheidene ondiepe putten, 'kaasgaten' veroorzaakt door sublimatie die bepaalde stukken droogijs gasvormig maakt. Heel Mars bulkt van de kraters en depressies, onder meer door meer dan een half miljoen meteorietinslagen en door vulkaanuitbarstingen. Maar dit gat gaat veel dieper, dwars door het ijs en het stof heen.
Wetenschappers vragen zich af of die onverklaarbare put het gevolg is van een zware inslag op Mars dan wel of de bodem er is ingezakt met een bijna perfecte cirkel als resultaat. De diameter van de kuil wordt geschat op enkele honderden meters.
(HLN)
Silence breaks apart, Brightness comes to life
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
het is idd een sinkhole.quote:
[..]
er waaiert ook iets uit aan de bovenkant. Als het inslag zou zijn geweest, zouden de randen dan niet een stuk groffer moeten zijn? Het ziet er zo "netjes" uit.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">[b]Vereniging voor weerkunde en klimatologie[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
13-06-2017
'Jonge' valleien rond Marskrater Lyot ontstonden door smeltwater
De Marskrater Lyot. Het verticale reliëf is overdreven; witte streepjes markeren het netwerk van valleien rond de krater. (David Weiss/NASA/Brown University)
Het netwerk van valleien - drooggevallen waterbeddingen - rond de 225 kilometer grote Marskrater Lyot is ontstaan door smeltwater. Die conclusie trekken onderzoekers van Brown University in een artikel in Geophysical Research Letters.
Lang geleden had Mars een aangenamer klimaat, en kwam er veel oppervlaktewater voor. In de afgelopen drie miljard jaar was daarvan echter geen sprake meer. Toch zijn er in de onmiddellijke omgeving van de krater Lyot tal van drooggevallen waterbeddingen ontdekt. De krater ontstond 1,5 tot 3 miljard jaar geleden bij een zware kosmische inslag, toen er op Mars geen oppervlaktewater meer voorkwam.
Eerder is wel gesuggereerd dat deze relatief jonge valleien ontstonden doordat water uit een groot ondergronds reservoir als gevolg van de inslag aan de oppervlakte kwam, of doordat de inslag een atmosferische hittegolf tot gevolg had, die voor grote hoeveelheden neerslag zorgde. Op basis van gedetailleerde foto's en modelberekeningen sluiten de onderzoekers deze twee verklaringen echter uit.
In plaats daarvan vinden ze aanwijzingen dat het gebied waar de krater ontstond indertijd bedekt was met een laag ijs van 20 tot 300 meter dik. Heet, neerstortend inslagpuin moet die ijslaag enorm hebben verhit, en het netwerk van valleien ontstond vervolgens door de eroderende werking van het resulterende smeltwater. (GS)
Hot rocks, not warm atmosphere, led to relatively recent water-carved valleys on Mars (origineel persbericht)
(allesoversterrenkunde)
'Jonge' valleien rond Marskrater Lyot ontstonden door smeltwater
De Marskrater Lyot. Het verticale reliëf is overdreven; witte streepjes markeren het netwerk van valleien rond de krater. (David Weiss/NASA/Brown University)
Het netwerk van valleien - drooggevallen waterbeddingen - rond de 225 kilometer grote Marskrater Lyot is ontstaan door smeltwater. Die conclusie trekken onderzoekers van Brown University in een artikel in Geophysical Research Letters.
Lang geleden had Mars een aangenamer klimaat, en kwam er veel oppervlaktewater voor. In de afgelopen drie miljard jaar was daarvan echter geen sprake meer. Toch zijn er in de onmiddellijke omgeving van de krater Lyot tal van drooggevallen waterbeddingen ontdekt. De krater ontstond 1,5 tot 3 miljard jaar geleden bij een zware kosmische inslag, toen er op Mars geen oppervlaktewater meer voorkwam.
Eerder is wel gesuggereerd dat deze relatief jonge valleien ontstonden doordat water uit een groot ondergronds reservoir als gevolg van de inslag aan de oppervlakte kwam, of doordat de inslag een atmosferische hittegolf tot gevolg had, die voor grote hoeveelheden neerslag zorgde. Op basis van gedetailleerde foto's en modelberekeningen sluiten de onderzoekers deze twee verklaringen echter uit.
In plaats daarvan vinden ze aanwijzingen dat het gebied waar de krater ontstond indertijd bedekt was met een laag ijs van 20 tot 300 meter dik. Heet, neerstortend inslagpuin moet die ijslaag enorm hebben verhit, en het netwerk van valleien ontstond vervolgens door de eroderende werking van het resulterende smeltwater. (GS)
Hot rocks, not warm atmosphere, led to relatively recent water-carved valleys on Mars (origineel persbericht)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
15-06-2017
Musk zet stappenplan voor kolonisatie van Mars nu ook op papier
In een paper – verschenen in het blad New Space – onthult hij nauwgezet hoe we miljoenen mensen op de rode planeet kunnen krijgen.
Het paper heeft de veelzeggende titel ‘Making Humans a Multi-Planetary Species‘ gekregen en is tot begin juli gratis te lezen. Musk doet in het paper uit de doeken waarom hij naar Mars wil en wat er allemaal bij komt kijken. Maar wat de multimiljardair vooral duidelijk wil maken, is een boodschap die door het hele paper resoneert: miljoenen mensen naar Mars sturen is mogelijk.
Over het paper
Musk deed zijn plannen voor een interplanetaire bemande ruimtereis vorig jaar al uit de doeken tijdens een conferentie in Mexico. Het paper – voor iedereen inzichtelijk – kan gezien worden als een gedetailleerde samenvatting van zijn toespraak.
Waarom Mars?
“Soms vragen mensen zich af: ‘Er zijn toch nog andere plekken in het zonnestelsel? Waarom Mars?’,” zo schrijft Musk. Simpel: omdat er eigenlijk geen andere opties zijn. Venus is dichtbij, maar allesbehalve prettig om te wonen en werken. “Dan is er nog Mercurius, maar dat is veel te dicht bij de zon. We zouden naar één van de manen van Jupiter of Saturnus kunnen gaan, maar die zijn ver weg, veel verder van de zon, en veel lastiger te bereiken. Dus er blijft eigenlijk maar één optie over als we een multi-planetaire soort willen worden en dat is Mars. We zouden ook naar de maan kunnen gaan en ik heb echt niets tegen de maan, maar ik denk dat het lastig is om een multi-planetaire soort te worden op de maan, omdat deze veel kleiner is dan een planeet. De maan heeft geen atmosfeer. En is niet zo rijk aan grondstoffen als Mars. De dag duurt er 28 dagen, terwijl de Marsdag 24,5 uur duurt. Over het algemeen is Mars veel geschikter om op te schalen naar een zelfvoorzienende beschaving.”
De financiën
Dat diverse ruimtevaartorganisaties al uitgebreid onderzoek gedaan hebben naar Mars helpt natuurlijk ook mee. Zo is er reeds onderzoek gedaan naar de atmosfeer van de rode planeet, de locatie van ijs en andere belangrijke grondstoffen, geschikte landingsplaatsen, enzovoort. Die kennis is heel waardevol als we een kolonie op Mars willen stichten, maar het is niet genoeg. Want de grootste hindernis als het gaat om het stichten van een kolonie op Mars is volgens Musk…geld. “Neem het Apollo-programma als voorbeeld: de kosten ervan liggen tussen de 100 en 200 miljard hedendaagse dollars en we stuurden 12 mensen naar het oppervlak van de maan.” Dat betekent dat die tickets een slordige 10 miljard kosten. Dat is niet goedkoop. En een ticket naar Mars zou waarschijnlijk nog iets duurder zijn. Maar weinigen kunnen zich zo’n ticket veroorloven. Dus dan lijkt het stichten van een miljoenen hoofden tellende kolonie al onmogelijk. De grootste uitdaging begint zich af te tekenen: de kosten moeten omlaag. “Als we de kosten van de verhuizing naar Mars grofweg gelijk kunnen maken aan de kosten van een gemiddeld huis in de VS – dat rond de 200.000 dollar kost – dan denk ik dat het heel waarschijnlijk is dat we een zelfvoorzienende samenleving op Mars kunnen stichten.”
“Er zijn heel veel risico’s. Het gaat veel geld kosten”
Lagere kosten
Maar ja, hoe breng je die kosten omlaag? “Dat is niet gemakkelijk. Het klinkt onmogelijk, maar dat is het niet.” Musk somt een aantal maatregelen op die genomen moeten worden om Mars toegankelijk te maken voor een groot publiek:
– Hergebruik
Alles moet hergebruikt worden: van raketten tot ruimteschepen. Hij illustreert het effect dat dat heeft op de kosten aan de hand van een voorbeeldje. Stel je vliegt van Los Angeles naar Vegas. Dat kost je 43 dollar. Die kosten zijn laag, omdat het vliegtuig nog tal van deze ritjes gaat maken. Zou het vliegtuig na één rit worden gesloopt, dan zou datzelfde ritje je 500.000 dollar kosten. Natuurlijk is het veel gemakkelijker om de kosten van een vliegtuig terug te verdienen dan het is om de kosten van bijvoorbeeld een ruimtevaartuig terug te verdienen. Want een ruimtevaartuig zal, omdat je niet op elk moment naar Mars kunt vliegen, veel minder vaak – hooguit elke 2 jaar – passagiers vervoeren.
– Tanken in een baan rond de aarde
Hierdoor is het geheel van raket en ruimtevaartuig lichter bij lancering. En daardoor is de lancering goedkoper.
– Brandstof produceren op Mars
Dan kunnen de ruimtevaartuigen weer terugkeren naar aarde, noodzakelijk als we ze willen hergebruiken.
– Een slimme keuze maken als het gaat om de brandstof
De opslag en productie van die brandstof moet zo goedkoop mogelijk.
Uiteindelijk zou het met deze maatregelen mogelijk moeten zijn om mensen voor een bedrag lager dan 200.000 dollar te lanceren. En op termijn kan een ticket zelfs rond de 100.000 dollar gaan kosten. “Er is echt een manier om ervoor te zorgen dat iedereen die wil gaan, kan gaan.”
Het ruimteschip
In het paper doet Musk verder uit de doeken hoe het interplanetaire ruimteschip en de raket die deze naar Mars moet brengen er ongeveer uit zou moeten zien. Hij verwacht het ruimteschip met een jaar of vier wel gebouwd te hebben. En als het allemaal echt meezit, zou het mogelijk moeten zijn om dat ruimteschip met een jaar of tien op een geschikte raket te plaatsen. “Er zijn heel veel risico’s. Het gaat veel geld kosten. En er is een grote kans dat het ons niet gaat lukken, maar we gaan ons best doen om zoveel mogelijk vooruitgang te boeken,” schrijft Musk.
De tijdlijn die Musk voor ogen heeft.
Wanneer het eerste met mensen gevulde ruimtevaartuig van Musk naar Mars vertrekt, is dus niet helemaal helder. Dat het hoogstwaarschijnlijk wel ergens de komende decennia gaat gebeuren, lijkt als een paal boven water te staan. Uiteindelijk hoopt Musk zeker 1000 ruimtevaartuigen te bouwen die met 100 mensen of meer aan boord elke twee jaar naar Mars vliegen. Het moet zo mogelijk zijn om in een tijdsbestek van 40 tot 100 jaar een zelfvoorzienende kolonie van 1 miljoen mensen of meer op Mars te krijgen.
(scientias.nl)
Musk zet stappenplan voor kolonisatie van Mars nu ook op papier
In een paper – verschenen in het blad New Space – onthult hij nauwgezet hoe we miljoenen mensen op de rode planeet kunnen krijgen.
Het paper heeft de veelzeggende titel ‘Making Humans a Multi-Planetary Species‘ gekregen en is tot begin juli gratis te lezen. Musk doet in het paper uit de doeken waarom hij naar Mars wil en wat er allemaal bij komt kijken. Maar wat de multimiljardair vooral duidelijk wil maken, is een boodschap die door het hele paper resoneert: miljoenen mensen naar Mars sturen is mogelijk.
Over het paper
Musk deed zijn plannen voor een interplanetaire bemande ruimtereis vorig jaar al uit de doeken tijdens een conferentie in Mexico. Het paper – voor iedereen inzichtelijk – kan gezien worden als een gedetailleerde samenvatting van zijn toespraak.
Waarom Mars?
“Soms vragen mensen zich af: ‘Er zijn toch nog andere plekken in het zonnestelsel? Waarom Mars?’,” zo schrijft Musk. Simpel: omdat er eigenlijk geen andere opties zijn. Venus is dichtbij, maar allesbehalve prettig om te wonen en werken. “Dan is er nog Mercurius, maar dat is veel te dicht bij de zon. We zouden naar één van de manen van Jupiter of Saturnus kunnen gaan, maar die zijn ver weg, veel verder van de zon, en veel lastiger te bereiken. Dus er blijft eigenlijk maar één optie over als we een multi-planetaire soort willen worden en dat is Mars. We zouden ook naar de maan kunnen gaan en ik heb echt niets tegen de maan, maar ik denk dat het lastig is om een multi-planetaire soort te worden op de maan, omdat deze veel kleiner is dan een planeet. De maan heeft geen atmosfeer. En is niet zo rijk aan grondstoffen als Mars. De dag duurt er 28 dagen, terwijl de Marsdag 24,5 uur duurt. Over het algemeen is Mars veel geschikter om op te schalen naar een zelfvoorzienende beschaving.”
De financiën
Dat diverse ruimtevaartorganisaties al uitgebreid onderzoek gedaan hebben naar Mars helpt natuurlijk ook mee. Zo is er reeds onderzoek gedaan naar de atmosfeer van de rode planeet, de locatie van ijs en andere belangrijke grondstoffen, geschikte landingsplaatsen, enzovoort. Die kennis is heel waardevol als we een kolonie op Mars willen stichten, maar het is niet genoeg. Want de grootste hindernis als het gaat om het stichten van een kolonie op Mars is volgens Musk…geld. “Neem het Apollo-programma als voorbeeld: de kosten ervan liggen tussen de 100 en 200 miljard hedendaagse dollars en we stuurden 12 mensen naar het oppervlak van de maan.” Dat betekent dat die tickets een slordige 10 miljard kosten. Dat is niet goedkoop. En een ticket naar Mars zou waarschijnlijk nog iets duurder zijn. Maar weinigen kunnen zich zo’n ticket veroorloven. Dus dan lijkt het stichten van een miljoenen hoofden tellende kolonie al onmogelijk. De grootste uitdaging begint zich af te tekenen: de kosten moeten omlaag. “Als we de kosten van de verhuizing naar Mars grofweg gelijk kunnen maken aan de kosten van een gemiddeld huis in de VS – dat rond de 200.000 dollar kost – dan denk ik dat het heel waarschijnlijk is dat we een zelfvoorzienende samenleving op Mars kunnen stichten.”
“Er zijn heel veel risico’s. Het gaat veel geld kosten”
Lagere kosten
Maar ja, hoe breng je die kosten omlaag? “Dat is niet gemakkelijk. Het klinkt onmogelijk, maar dat is het niet.” Musk somt een aantal maatregelen op die genomen moeten worden om Mars toegankelijk te maken voor een groot publiek:
– Hergebruik
Alles moet hergebruikt worden: van raketten tot ruimteschepen. Hij illustreert het effect dat dat heeft op de kosten aan de hand van een voorbeeldje. Stel je vliegt van Los Angeles naar Vegas. Dat kost je 43 dollar. Die kosten zijn laag, omdat het vliegtuig nog tal van deze ritjes gaat maken. Zou het vliegtuig na één rit worden gesloopt, dan zou datzelfde ritje je 500.000 dollar kosten. Natuurlijk is het veel gemakkelijker om de kosten van een vliegtuig terug te verdienen dan het is om de kosten van bijvoorbeeld een ruimtevaartuig terug te verdienen. Want een ruimtevaartuig zal, omdat je niet op elk moment naar Mars kunt vliegen, veel minder vaak – hooguit elke 2 jaar – passagiers vervoeren.
– Tanken in een baan rond de aarde
Hierdoor is het geheel van raket en ruimtevaartuig lichter bij lancering. En daardoor is de lancering goedkoper.
– Brandstof produceren op Mars
Dan kunnen de ruimtevaartuigen weer terugkeren naar aarde, noodzakelijk als we ze willen hergebruiken.
– Een slimme keuze maken als het gaat om de brandstof
De opslag en productie van die brandstof moet zo goedkoop mogelijk.
Uiteindelijk zou het met deze maatregelen mogelijk moeten zijn om mensen voor een bedrag lager dan 200.000 dollar te lanceren. En op termijn kan een ticket zelfs rond de 100.000 dollar gaan kosten. “Er is echt een manier om ervoor te zorgen dat iedereen die wil gaan, kan gaan.”
Het ruimteschip
In het paper doet Musk verder uit de doeken hoe het interplanetaire ruimteschip en de raket die deze naar Mars moet brengen er ongeveer uit zou moeten zien. Hij verwacht het ruimteschip met een jaar of vier wel gebouwd te hebben. En als het allemaal echt meezit, zou het mogelijk moeten zijn om dat ruimteschip met een jaar of tien op een geschikte raket te plaatsen. “Er zijn heel veel risico’s. Het gaat veel geld kosten. En er is een grote kans dat het ons niet gaat lukken, maar we gaan ons best doen om zoveel mogelijk vooruitgang te boeken,” schrijft Musk.
De tijdlijn die Musk voor ogen heeft.
Wanneer het eerste met mensen gevulde ruimtevaartuig van Musk naar Mars vertrekt, is dus niet helemaal helder. Dat het hoogstwaarschijnlijk wel ergens de komende decennia gaat gebeuren, lijkt als een paal boven water te staan. Uiteindelijk hoopt Musk zeker 1000 ruimtevaartuigen te bouwen die met 100 mensen of meer aan boord elke twee jaar naar Mars vliegen. Het moet zo mogelijk zijn om in een tijdsbestek van 40 tot 100 jaar een zelfvoorzienende kolonie van 1 miljoen mensen of meer op Mars te krijgen.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Die paper is erg interessant! Wat ik vooral erg leuk vind om te zien is dat Musk zijn lijn van focus op kostenbeheersing in de ruimtevaart doorstrekt voor zijn Marsplannen. Het is toch eigenlijk van de zotte dat ruimtevaartorganisaties eigenlijk nooit eerder hun boosters en raketten hebben geprobeerd te recyclen...
Of althans, niet zo hard geprobeerd als SpaceX het nu probeert.
Wat vinden jullie van de plannen? Realistisch? Voor zover ik in de paper kan lezen lijkt het wel dichterbij te komen, zeker op het gebied van brandstof..
Of althans, niet zo hard geprobeerd als SpaceX het nu probeert.
Wat vinden jullie van de plannen? Realistisch? Voor zover ik in de paper kan lezen lijkt het wel dichterbij te komen, zeker op het gebied van brandstof..
Business is love, business is life
quote:En op termijn kan een ticket zelfs rond de 100.000 dollar gaan kosten. “Er is echt een manier om ervoor te zorgen dat iedereen die wil gaan, kan gaan.”
verder blijf ik van mening dat we niet nog een planeet hoeven te gaan verpesten
DeLuna vindt me dik ;(
Op zondag 22 juni 2014 12:30 schreef 3rdRock het volgende:
pas als jullie gaan trouwen. nu ben je gewoon die Oom Rubber die met onze mama leuke dingen doet :)
Op zondag 22 juni 2014 12:30 schreef 3rdRock het volgende:
pas als jullie gaan trouwen. nu ben je gewoon die Oom Rubber die met onze mama leuke dingen doet :)
We hebben er nog niet eens een voet op gezet en de vervuiling is al tig jaar bezig (voor de wetenschap).quote:
[..]
verder blijf ik van mening dat we niet nog een planeet hoeven te gaan verpesten
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">[b]Vereniging voor weerkunde en klimatologie[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
wat bedoel je verpesten? Er is op Mars helemaal niks anders dan rotsen, zand, en een klein beetje waterijs en droogijs. Er valt helemaal niks te verpesten, alleen te verbeteren.quote:
[..]
verder blijf ik van mening dat we niet nog een planeet hoeven te gaan verpesten
Business is love, business is life
Dat artikel is een uitgetypte versie van deze presentatie van vorig jaar: W&T / Hoe de mensheid een multiplanetaire beschaving zal worden
Niet veel nieuws dus. Maar Elon Musk heeft afgelopen week wel aangekondigd dat hij 'binnenkort' een toevoeging presenteert, waarin hij ook de financiering van het plan toelicht.
Niet veel nieuws dus. Maar Elon Musk heeft afgelopen week wel aangekondigd dat hij 'binnenkort' een toevoeging presenteert, waarin hij ook de financiering van het plan toelicht.
Helemaal mee eens!quote:
[..]
wat bedoel je verpesten? Er is op Mars helemaal niks anders dan rotsen, zand, en een klein beetje waterijs en droogijs. Er valt helemaal niks te verpesten, alleen te verbeteren.
gr gr
vervuilen, oorlogen etc. er ligt een redelijk ongerepte planeet. Ik zie niet in waarom we voor veel geld daar met onze rotzooi naar toe moeten.quote:
[..]
wat bedoel je verpesten? Er is op Mars helemaal niks anders dan rotsen, zand, en een klein beetje waterijs en droogijs. Er valt helemaal niks te verpesten, alleen te verbeteren.
DeLuna vindt me dik ;(
Op zondag 22 juni 2014 12:30 schreef 3rdRock het volgende:
pas als jullie gaan trouwen. nu ben je gewoon die Oom Rubber die met onze mama leuke dingen doet :)
Op zondag 22 juni 2014 12:30 schreef 3rdRock het volgende:
pas als jullie gaan trouwen. nu ben je gewoon die Oom Rubber die met onze mama leuke dingen doet :)
Het hele idee vind ik nogal megalomaan. Een leuk gedachten experiment maar niet echt realistisch en vooral volkomen nutteloos. Wel leuk om te volgen maar ik verwacht niet dat er ooit zoveel geld over is dat er een zichzelf onderhoudende kolonie kan worden gesticht op een andere planeet.
Ik ben zeer benieuwd welke wetten er gaan gelden en wie die bepaalt.
DeLuna vindt me dik ;(
Op zondag 22 juni 2014 12:30 schreef 3rdRock het volgende:
pas als jullie gaan trouwen. nu ben je gewoon die Oom Rubber die met onze mama leuke dingen doet :)
Op zondag 22 juni 2014 12:30 schreef 3rdRock het volgende:
pas als jullie gaan trouwen. nu ben je gewoon die Oom Rubber die met onze mama leuke dingen doet :)
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">[b]Vereniging voor weerkunde en klimatologie[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">[b]ESTOFEX[/b]</a>
20-06-2017
Marswagen Curiosity gefotografeerd vanuit baan om Mars
Het blauwige stipje op de foto is de Marswagen Curiosity, op de flanken van Mount Sharp. (NASA/JPL-Caltech/Univ. of Arizona)
Kijk, daar staat-ie, in het kale Marslandschap aan de voet van Mount Sharp: de Amerikaanse Marswagen Curiosity. De foto is op 5 juni vanuit een baan om Mars gemaakt door de HiRISE-camera van de Mars Reconnaissance Orbiter.
De kleuren zijn versterkt om verschillen in bodemsamenstelling beter zichtbaar te maken; daardoor heeft Curiosity een baluwige tint. Curiosity is onderweg naar een hoger gelegen deel op de flank van de berg: de Vera Rubin Ridge (genoemd naar de onlangs overleden Amerikaanse astronoom Vera Rubin), waar hematietmineralen voorkomen.
Begin augustus is het vijf jaar geleden dat Curiosity op Mars landde, in de grote Marskrater Gale. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Marswagen Curiosity gefotografeerd vanuit baan om Mars
Het blauwige stipje op de foto is de Marswagen Curiosity, op de flanken van Mount Sharp. (NASA/JPL-Caltech/Univ. of Arizona)
Kijk, daar staat-ie, in het kale Marslandschap aan de voet van Mount Sharp: de Amerikaanse Marswagen Curiosity. De foto is op 5 juni vanuit een baan om Mars gemaakt door de HiRISE-camera van de Mars Reconnaissance Orbiter.
De kleuren zijn versterkt om verschillen in bodemsamenstelling beter zichtbaar te maken; daardoor heeft Curiosity een baluwige tint. Curiosity is onderweg naar een hoger gelegen deel op de flank van de berg: de Vera Rubin Ridge (genoemd naar de onlangs overleden Amerikaanse astronoom Vera Rubin), waar hematietmineralen voorkomen.
Begin augustus is het vijf jaar geleden dat Curiosity op Mars landde, in de grote Marskrater Gale. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
23-06-2017
Kunstmatige intelligentie maakt Curiosity veel slimmer
Sinds vorig jaar kiest Curiosity zelfstandig wanneer hij zijn ChemCam-laserinstrument gebruikt. In een nieuw paper melden onderzoekers dat dit een slimme zet was.
Tot juli 2016 vuurde de Marsrover al meer dan 350.000 laserpulsen af op stenen. Wanneer een steen wordt geraakt door een puls, verdampt er een klein beetje materiaal van de steen. Hierdoor kan de samenstelling geanalyseerd worden. Curiosity kreeg de scanopdrachten van wetenschappers op aarde. Je begrijpt dat dit een tijdrovende klus is. Voorheen moesten astronomen de foto’s bekijken en vervolgens scanopdrachten doorgeven.
“Om een laserpuls goed af te vuren, moet Curiosity stilstaan, waarna wetenschappers op aarde de parameters finetunen”, zei ingenieur Tara Estlin van NASA’s Jet Propulsion Laboratory. Dat kan natuurlijk sneller. “Dankzij AEGIS (de software, red.) kan Curiosity objecten nu snel identificeren en in een keer goed raken.”
Nu selecteert Curiosity zijn eigen doelwitten voor het ChemCam-instrument. De rover besluit zelfstandig om bepaalde stenen te onderzoeken. Daarvoor gebruikt Curiosity een handig algoritme, dat geprogrammeerd is door wetenschappers. Zo kijkt de rover o.a. naar de grootte en helderheid van stenen. De criteria kunnen worden aangepast wanneer de wetenschappelijke doelstellingen veranderen of wanneer Curiosity een ander gebied bereikt.
En het werkt. De afgelopen 2,5 kilometer scande het ChemCam-instrument veel interessante stenen. 93% van alle gescande objecten voldeed aan de criteria. Zonder het intelligente AEGIS-algoritme zou dit percentage zo’n 24 procent zijn, voorspellen wetenschappers in het paper.
Niet volledig zelfstandig
Overigens is het niet zo dat Curiosity vanaf nu alles zelfstandig doet. Wetenschappers kunnen het ChemCam-laserinstrument nog steeds vanaf aarde besturen en de Marsrover opdrachten geven om bepaalde stenen te beschieten.
Vijf jaar op Mars
In augustus 2012 landde Curiosity op de rode planeet. Dat is alweer bijna vijf jaar geleden. De rover bestudeert hogergelegen lagen op Mount Sharp, waar Curiosity in 2014 arriveerde. Eind vorig jaar ontdekte Curiosity dat het erop lijkt dat in de Gale-krater langdurig chemische reacties plaatsvonden die op aarde cruciaal zijn gebleken voor leven. Curiosity toonde eerder al aan dat de Gale-krater een meer bevatte dat alle chemische ingrediënten die nodig zijn voor leven – plus de chemische energie die leven vereist – herbergde. Maar of er daadwerkelijk ooit leven was op Mars? Dat weet nog niemand
(sientias.nl)
Kunstmatige intelligentie maakt Curiosity veel slimmer
Sinds vorig jaar kiest Curiosity zelfstandig wanneer hij zijn ChemCam-laserinstrument gebruikt. In een nieuw paper melden onderzoekers dat dit een slimme zet was.
Tot juli 2016 vuurde de Marsrover al meer dan 350.000 laserpulsen af op stenen. Wanneer een steen wordt geraakt door een puls, verdampt er een klein beetje materiaal van de steen. Hierdoor kan de samenstelling geanalyseerd worden. Curiosity kreeg de scanopdrachten van wetenschappers op aarde. Je begrijpt dat dit een tijdrovende klus is. Voorheen moesten astronomen de foto’s bekijken en vervolgens scanopdrachten doorgeven.
“Om een laserpuls goed af te vuren, moet Curiosity stilstaan, waarna wetenschappers op aarde de parameters finetunen”, zei ingenieur Tara Estlin van NASA’s Jet Propulsion Laboratory. Dat kan natuurlijk sneller. “Dankzij AEGIS (de software, red.) kan Curiosity objecten nu snel identificeren en in een keer goed raken.”
Nu selecteert Curiosity zijn eigen doelwitten voor het ChemCam-instrument. De rover besluit zelfstandig om bepaalde stenen te onderzoeken. Daarvoor gebruikt Curiosity een handig algoritme, dat geprogrammeerd is door wetenschappers. Zo kijkt de rover o.a. naar de grootte en helderheid van stenen. De criteria kunnen worden aangepast wanneer de wetenschappelijke doelstellingen veranderen of wanneer Curiosity een ander gebied bereikt.
En het werkt. De afgelopen 2,5 kilometer scande het ChemCam-instrument veel interessante stenen. 93% van alle gescande objecten voldeed aan de criteria. Zonder het intelligente AEGIS-algoritme zou dit percentage zo’n 24 procent zijn, voorspellen wetenschappers in het paper.
Niet volledig zelfstandig
Overigens is het niet zo dat Curiosity vanaf nu alles zelfstandig doet. Wetenschappers kunnen het ChemCam-laserinstrument nog steeds vanaf aarde besturen en de Marsrover opdrachten geven om bepaalde stenen te beschieten.
Vijf jaar op Mars
In augustus 2012 landde Curiosity op de rode planeet. Dat is alweer bijna vijf jaar geleden. De rover bestudeert hogergelegen lagen op Mount Sharp, waar Curiosity in 2014 arriveerde. Eind vorig jaar ontdekte Curiosity dat het erop lijkt dat in de Gale-krater langdurig chemische reacties plaatsvonden die op aarde cruciaal zijn gebleken voor leven. Curiosity toonde eerder al aan dat de Gale-krater een meer bevatte dat alle chemische ingrediënten die nodig zijn voor leven – plus de chemische energie die leven vereist – herbergde. Maar of er daadwerkelijk ooit leven was op Mars? Dat weet nog niemand
(sientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
