W&T Wetenschap & Technologie
Een plek om te discussiëren over wetenschappelijke onderwerpen, wetenschappelijke problemen, technologische projecten en grootse uitvindingen.
Code kan je hier aanvragen: https://essr.esa.int/quote:Op zondag 23 oktober 2016 13:49 schreef crystal_meth het volgende:
Parachute te vroeg losgelaten, en thrusters 3 ipv 30 seconden gebrand...
Wordt het geen tijd dat ESA en anderen lessen leren uit het succes van linux en open source software? Zet de specificaties van de hardware en de source code van de besturingssoftware online, heb je meteen tienduizenden extra programmeurs, fysici en ingenieurs die eventuele fouten zouden kunnen opmerken, zonder dat het je een cent kost.
Hoeveel mislukkingen hadden vermeden kunnen worden als men dat met vorige missies had gedaan? Verkeerde eenheden gebruikt, short integer overflow, op basis van één sensor(?) concluderen dat men geland was waardoor de motor uitgeschakeld werd etc., fouten die haast zeker zouden opgemerkt zijn als genoeg mensen de code hadden nagekeken.
Misschien niet haalbaar (wegens concurrentie en commerciële belangen), dunno...
Ik raad aan VxWorks te gebruiken, dit wordt namelijk door veel dingen op mars gebruikt (Rovers, orbiters, landers) en over het algemeen ruimte sondes, ruimte telescopen, ISS.
[ Bericht 0% gewijzigd door t4600c op 23-10-2016 14:26:54 ]
Mislukte mars missies sinds 1993:
1993 Mars Observer: waarschijnlijk ontploffing aan boord door een fout ontwerp van een teflon terugslagklep.
1996 Mars 96: falen van second burn van de Block D-2 raket, na loskoppeling ervan werden de motoren automatisch gestart maar die duwden de probe terug in de atmosfeer. Deels opgebrand, rest waarschijnlijk ergens in Chili neergekomen. Was één van de zwaarste, meest ambitieuze mars missies.
1999 Nozomi: oorspronkelijke missie onmogelijk na verlies van brandstof door defecte klep, in 2002 beschadiging van elektronica en kortsluiting door een solar flare waardoor de brandstof bevroor, 2003 poging om het in de juiste richting te draaien faalde.
1999 Mars Climate Orbiter: softwarefout: instrumenten op de grond gaven een output in pounds*seconds ipv newton*seconds.
1999 Mars Polar Lander: waarschijnlijk softwarefout: de motoren moesten na landing gestopt worden; hall detectoren in de drie "landingspoten" moesten de landing detecteren, met twee opeenvolgende geldige metingen in één detector als beslissingscriterium. Later bleek uit tests dat het uitplooien van de poten transiente signalen veroorzaakte, en die transients lang genoeg aanwezig waren om als geldig landingssignaal gezien te worden.
Heb enkel het eindverslag gelezen, als ik het goed begrijp dan werd de routine die de motoren kon stoppen pas actief op 40 meter van het oppervlak, nadat de poten uitgeplooid waren, maar de landingssensor was reeds actief tijdens het uitplooien, en ééns een geldig landingssignaal gedetecteerd werd bleef die waarde behouden ("The software—intended to ignore touchdown indications prior to the enabling of the touchdown sensing logic—was not properly implemented, and the spurious touchdown indication was retained."). Vergelijkbaar met overdag voorbij een bewegingsdetector lopen, en als je 's avonds het inbraakalarm opzet begint de sirene te loeien omdat die detector nog steeds actief staat...
2000 Deep Space 2: was sowieso een crash landing (moest zich bij landing tot 0.6 m in de grond boren) waarbij het onzeker was of de zender het zou overleven. Alleen jammer dat we niet weten wat de impact versnelling was.
2003, Beagle 2: vermoedelijk twee van de 4 zonnepanelen niet uitgeplooid. Later ontdekte design fouten die kunnen hebben bijgedragen tot de mislukking van de missie (door de probe aan hogere versnellingen/schokken bloot te stellen):
- gebruik van timer om de airbags los te laten ipv acceleration sensors om te bepalen wanneer hij tot stilstand gekomen was. (keuze gemaakt om massa- en kostbesparing. Vreemd, zou denken dat het hoogstens enkele grammen extra toevoegt, en als je het combineert met een dubbele timer kan te vroeg of niet activeren door een falende sensor vermeden worden)
- activeren van parachute: foute logica: drie accelerometers gebruikt, maar triggering bij één "goede waarde" (ipv 2 van de 3). Het voordeel van de aanwezige redundantie (minder kans op niet-activering tgv een defecte sensor) werd teniet gedaan door de grotere kans op te vroege deployment tgv foute meetwaarden.
2011, Fobos-Grunt missie (en gekoppelde Yinghuo-1 missie): programming error.
1993 Mars Observer: waarschijnlijk ontploffing aan boord door een fout ontwerp van een teflon terugslagklep.
1996 Mars 96: falen van second burn van de Block D-2 raket, na loskoppeling ervan werden de motoren automatisch gestart maar die duwden de probe terug in de atmosfeer. Deels opgebrand, rest waarschijnlijk ergens in Chili neergekomen. Was één van de zwaarste, meest ambitieuze mars missies.
1999 Nozomi: oorspronkelijke missie onmogelijk na verlies van brandstof door defecte klep, in 2002 beschadiging van elektronica en kortsluiting door een solar flare waardoor de brandstof bevroor, 2003 poging om het in de juiste richting te draaien faalde.
1999 Mars Climate Orbiter: softwarefout: instrumenten op de grond gaven een output in pounds*seconds ipv newton*seconds.
1999 Mars Polar Lander: waarschijnlijk softwarefout: de motoren moesten na landing gestopt worden; hall detectoren in de drie "landingspoten" moesten de landing detecteren, met twee opeenvolgende geldige metingen in één detector als beslissingscriterium. Later bleek uit tests dat het uitplooien van de poten transiente signalen veroorzaakte, en die transients lang genoeg aanwezig waren om als geldig landingssignaal gezien te worden.
Heb enkel het eindverslag gelezen, als ik het goed begrijp dan werd de routine die de motoren kon stoppen pas actief op 40 meter van het oppervlak, nadat de poten uitgeplooid waren, maar de landingssensor was reeds actief tijdens het uitplooien, en ééns een geldig landingssignaal gedetecteerd werd bleef die waarde behouden ("The software—intended to ignore touchdown indications prior to the enabling of the touchdown sensing logic—was not properly implemented, and the spurious touchdown indication was retained."). Vergelijkbaar met overdag voorbij een bewegingsdetector lopen, en als je 's avonds het inbraakalarm opzet begint de sirene te loeien omdat die detector nog steeds actief staat...
2000 Deep Space 2: was sowieso een crash landing (moest zich bij landing tot 0.6 m in de grond boren) waarbij het onzeker was of de zender het zou overleven. Alleen jammer dat we niet weten wat de impact versnelling was.
2003, Beagle 2: vermoedelijk twee van de 4 zonnepanelen niet uitgeplooid. Later ontdekte design fouten die kunnen hebben bijgedragen tot de mislukking van de missie (door de probe aan hogere versnellingen/schokken bloot te stellen):
- gebruik van timer om de airbags los te laten ipv acceleration sensors om te bepalen wanneer hij tot stilstand gekomen was. (keuze gemaakt om massa- en kostbesparing. Vreemd, zou denken dat het hoogstens enkele grammen extra toevoegt, en als je het combineert met een dubbele timer kan te vroeg of niet activeren door een falende sensor vermeden worden)
- activeren van parachute: foute logica: drie accelerometers gebruikt, maar triggering bij één "goede waarde" (ipv 2 van de 3). Het voordeel van de aanwezige redundantie (minder kans op niet-activering tgv een defecte sensor) werd teniet gedaan door de grotere kans op te vroege deployment tgv foute meetwaarden.
2011, Fobos-Grunt missie (en gekoppelde Yinghuo-1 missie): programming error.
Ich glaube, dass es manchmal nicht genügend Steine gibt und
Ich bin mir sicher, dass auch schöne Augen weinen
Ich bin mir sicher, dass auch schöne Augen weinen
Interessant, thx!quote:
[..]
Code kan je hier aanvragen: https://essr.esa.int/
Ik raad aan VxWorks te gebruiken, dit wordt namelijk door veel dingen op mars gebruikt (Rovers, orbiters, landers) en over het algemeen ruimte sondes, ruimte telescopen, ISS.
Ich glaube, dass es manchmal nicht genügend Steine gibt und
Ich bin mir sicher, dass auch schöne Augen weinen
Ich bin mir sicher, dass auch schöne Augen weinen
We kunnen wel zo'n landertje binnen een dag op een compleet andere planeet vinden, maar MH70...
Ik shuffel je woorden naar een hoogtepunt.
26-10-2016
Europese Marslander crashte door communicatiefout in de software
Illustratie van hoe de landing van Schiaparelli op Mars er uit had moeten zien. © reuters.
De landing van de Europese Marslander Schiaparelli vorige week woensdag was wellicht aan een fout in de communicatie te wijten. Dit heeft directeur voor Operaties bij het Europese Ruimtevaartbureau ESA Rolf Densing vandaag in het Duitse Darmstadt gezegd. Er was met name een communicatiestoornis tussen software van een radarhoogtemeter en van de navigatie.
Na een reis van zeven maanden en na geslaagde afscheiding van de moedersonde van de eerste Europees-Russische ExoMars-missie is de Schiaparelli (EDM in het ESA-ees) gecrasht en mogelijk ook ontploft op het Marsoppervlak.
Volgens Densing stuurde tijdens de afdaling, die niet van op Aarde werd geleid, een radarhoogtemeter wel informatie maar heeft de navigatie zichzelf uitgeschakeld. Dat is waarschijnlijk op een hoogte van 4 tot 2 km gebeurd, omdat de software van beide niet correct met elkaar heeft gecommuniceerd.
De navigatiesoftware zal hebben gedacht dat de landing reeds was voltrokken. Daarom hebben de negen remraketten enkel de tevoren gekozen minimale tijd van drie seconden gewerkt. Dat had zestig seconden moeten zijn. Waarom de software het liet afweten, dient nog uitgeklaard.
Op ExoMars stond het AMELIA- instrument dat vluchtgegevens verzamelde en doorstuurde, en waarbij de Koninklijke Belgische Sterrenwacht (KSB) betrokken was. De lander voerde ook een "weerstation" mee waarin de KSB participeerde.
De moedersonde Trace Gas Orbiter kwam wel succesvol in een baan rond de Rode Planeet. Ondanks de mislukte landing van de EDM toonde ESA zich tevreden omdat het een test was waarbij voldoende data zijn doorgestuurd.
(HLN)
Europese Marslander crashte door communicatiefout in de software
Illustratie van hoe de landing van Schiaparelli op Mars er uit had moeten zien. © reuters.
De landing van de Europese Marslander Schiaparelli vorige week woensdag was wellicht aan een fout in de communicatie te wijten. Dit heeft directeur voor Operaties bij het Europese Ruimtevaartbureau ESA Rolf Densing vandaag in het Duitse Darmstadt gezegd. Er was met name een communicatiestoornis tussen software van een radarhoogtemeter en van de navigatie.
Na een reis van zeven maanden en na geslaagde afscheiding van de moedersonde van de eerste Europees-Russische ExoMars-missie is de Schiaparelli (EDM in het ESA-ees) gecrasht en mogelijk ook ontploft op het Marsoppervlak.
Volgens Densing stuurde tijdens de afdaling, die niet van op Aarde werd geleid, een radarhoogtemeter wel informatie maar heeft de navigatie zichzelf uitgeschakeld. Dat is waarschijnlijk op een hoogte van 4 tot 2 km gebeurd, omdat de software van beide niet correct met elkaar heeft gecommuniceerd.
De navigatiesoftware zal hebben gedacht dat de landing reeds was voltrokken. Daarom hebben de negen remraketten enkel de tevoren gekozen minimale tijd van drie seconden gewerkt. Dat had zestig seconden moeten zijn. Waarom de software het liet afweten, dient nog uitgeklaard.
Op ExoMars stond het AMELIA- instrument dat vluchtgegevens verzamelde en doorstuurde, en waarbij de Koninklijke Belgische Sterrenwacht (KSB) betrokken was. De lander voerde ook een "weerstation" mee waarin de KSB participeerde.
De moedersonde Trace Gas Orbiter kwam wel succesvol in een baan rond de Rode Planeet. Ondanks de mislukte landing van de EDM toonde ESA zich tevreden omdat het een test was waarbij voldoende data zijn doorgestuurd.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
NASA’s Mars Reconnaissance Orbiter - High Resolution Imaging Science Experiment (HiRISE) imaged the ExoMars Schiaparelli module’s landing site on 25 October 2016, following the module’s arrival at Mars on 19 October. The zoomed insets provide close-up views of what are thought to be several different hardware components associated with the module’s descent to the martian surface. These are interpreted as the front heatshield, the parachute and the rear heatshield. Full details and hi-res version via http://www.esa.int/edm_hardware (pic: NASA/JPL/Caltech/Univ. Arizona)
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
Mars Curiosity Rover page with up-to-date Mosaics and Panoramas
Looks like Curiosity Rover has found a small Nickel-Iron meteorite. This close-up image was acquired by the rover's Remote Micro Imager (RMI-ChemCam). A second image is added to the comments below this post that shows an array of small pits on the surface of the meteorite, these were caused by a series of laser strikes from Curiosity's 'Chemistry Camera Laser', which will have analysed the light produced by the plasma generated during each laser strike. That data will enable the rover team to identify the precise chemical makeup of the meteorite. More information will follow when additional data becomes available.
Image credit: NASA/JPL-CalTech/LANL.
(PH)
Looks like Curiosity Rover has found a small Nickel-Iron meteorite. This close-up image was acquired by the rover's Remote Micro Imager (RMI-ChemCam). A second image is added to the comments below this post that shows an array of small pits on the surface of the meteorite, these were caused by a series of laser strikes from Curiosity's 'Chemistry Camera Laser', which will have analysed the light produced by the plasma generated during each laser strike. That data will enable the rover team to identify the precise chemical makeup of the meteorite. More information will follow when additional data becomes available.
Image credit: NASA/JPL-CalTech/LANL.
(PH)
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
02-11-2016quote:
Mars Curiosity Rover page with up-to-date Mosaics and Panoramas
[ afbeelding ]
Looks like Curiosity Rover has found a small Nickel-Iron meteorite. This close-up image was acquired by the rover's Remote Micro Imager (RMI-ChemCam). A second image is added to the comments below this post that shows an array of small pits on the surface of the meteorite, these were caused by a series of laser strikes from Curiosity's 'Chemistry Camera Laser', which will have analysed the light produced by the plasma generated during each laser strike. That data will enable the rover team to identify the precise chemical makeup of the meteorite. More information will follow when additional data becomes available.
Image credit: NASA/JPL-CalTech/LANL.
[ afbeelding ]
(PH)
Marsverkenner Curiosity onderzoekt ijzermeteoriet
Kleuropname van ijzermeteoriet ‘Egg Rock’, die door de Marsverkenner Curiosity is opgespoord en geanalyseerd. (NASA/JPL-Caltech/LANL/CNES/IRAP/LPGNantes/CNRS/IAS/MSSS)
Tijdens zijn verkenning van de planeet Mars heeft de Amerikaanse Marsrover Curiosity een ijzer-nikkelmeteoriet gevonden. De enigszins eivormige ‘ruimtesteen’ heeft de bijnaam ‘Egg Rock’ gekregen. Hij is ongeveer zo groot als een golfbal.
Curiosity heeft de meteoriet met zijn laserspectrometer bestookt om zekerheid te krijgen over de samenstelling ervan. Daarbij zijn ijzer, nikkel, fosfor en een aantal sporenelementen aangetoond.
IJzer-nikkelmeteorieten komen ook op aarde veel voor. Het zijn brokstukken van de metaalkernen van vroegere planetoïden die bij onderlinge botsingen zijn verbrijzeld. Vermoed wordt dat Egg Rock al vele miljoenen jaren geleden op Mars is neergeploft. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Wow, echt geweldig om zo'n meteoriet te vinden op een andere planeet! 
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
Curiosity captures an image of the mudstone bedrock target named 'Penobscot' after it was brushed with the Dust Removal Tool (DRT). We can see a series of concentric brush-marks in the surface of the target left by the stainless steel bristles of the DRT.
Using an onboard focusing process, the Mars Hand Lens Imager (MAHLI) camera created this focus-merged image by merging up to eight images it had acquired a few hours earlier. The MAHLI camera is located on the turret at the end of the rover's 2 meter long robotic arm, which was carefully extended and placed close to the target to obtain this close-up image.
Curiosity captured the images and performed the merge on November 5, 2016, mission Sol 1511. The focus motor count position was 14973. I have used this value to create the scale bar that I have added to the bottom right of the image. The image was illuminated by sunlight with all of the LED lights on the camera turned off.
Image Credit: NASA/JPL-CalTech/MSSS
Link to Raw Sol 1511 images (MAHLI camera):
http://mars.jpl.nasa.gov/msl/multimedia/raw/…;
(PH)
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
11-11-2016
Mars is echt kurkdroog
Deze ijzermeteoriet, ter grootte van een Marsmeteoriet, is in 2005 gevonden door de Marsverkenner Opportunity. (NASA/JPL/Cornell)
Het oppervlak van de planeet Mars is vele malen droger dan de droogste plekken op aarde, en dat is waarschijnlijk al miljoenen jaren zo. Tot die conclusie komen wetenschappers na onderzoek van meteorieten op Mars, die opgespoord zijn door de kleine Marsverkenner Opportunity. Deze meteorieten vertonen zo weinig roest, dat water – zelfs in minieme hoeveelheden – schaars moet zijn (Nature Communications, 11 november).
Onderzoek, gebaseerd op gegevens van de Marsverkenner Curiosity, dat vorig jaar is gepubliceerd leek er juist op te wijzen dat de planeet niet helemáál kurkdroog is. In de loop van de nacht zou er een zeer zoute ‘dauw’ op de Marsbodem neerslaan. Dat is volgens de wetenschappers die betrokken zijn bij het nieuwe onderzoek best mogelijk, maar de hoeveelheden moeten uitermate gering zijn.
De wetenschappers hebben voor verschillende waterconcentraties berekend hoe snel het metaal in meteorieten op Mars zou gaan roesten. De uitkomsten daarvan zijn vergeleken met een groepje meteorieten dat Opportunity heeft aangetroffen op Merdiani Planum, een gebied nabij de evenaar van Mars. Het resultaat: de waargenomen roestvorming wijst erop dat het chemische verweringsproces van meteorieten op Mars tien tot tienduizend keer trager verloopt dan op de droogste plekken op aarde. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Mars is echt kurkdroog
Deze ijzermeteoriet, ter grootte van een Marsmeteoriet, is in 2005 gevonden door de Marsverkenner Opportunity. (NASA/JPL/Cornell)
Het oppervlak van de planeet Mars is vele malen droger dan de droogste plekken op aarde, en dat is waarschijnlijk al miljoenen jaren zo. Tot die conclusie komen wetenschappers na onderzoek van meteorieten op Mars, die opgespoord zijn door de kleine Marsverkenner Opportunity. Deze meteorieten vertonen zo weinig roest, dat water – zelfs in minieme hoeveelheden – schaars moet zijn (Nature Communications, 11 november).
Onderzoek, gebaseerd op gegevens van de Marsverkenner Curiosity, dat vorig jaar is gepubliceerd leek er juist op te wijzen dat de planeet niet helemáál kurkdroog is. In de loop van de nacht zou er een zeer zoute ‘dauw’ op de Marsbodem neerslaan. Dat is volgens de wetenschappers die betrokken zijn bij het nieuwe onderzoek best mogelijk, maar de hoeveelheden moeten uitermate gering zijn.
De wetenschappers hebben voor verschillende waterconcentraties berekend hoe snel het metaal in meteorieten op Mars zou gaan roesten. De uitkomsten daarvan zijn vergeleken met een groepje meteorieten dat Opportunity heeft aangetroffen op Merdiani Planum, een gebied nabij de evenaar van Mars. Het resultaat: de waargenomen roestvorming wijst erop dat het chemische verweringsproces van meteorieten op Mars tien tot tienduizend keer trager verloopt dan op de droogste plekken op aarde. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Is er wel zuurstof op mars aanwezig om oxidatie laten optreden? Of mis ik iets?quote:
11-11-2016
Mars is echt kurkdroog
[ afbeelding ]
Deze ijzermeteoriet, ter grootte van een Marsmeteoriet, is in 2005 gevonden door de Marsverkenner Opportunity. (NASA/JPL/Cornell)
Het oppervlak van de planeet Mars is vele malen droger dan de droogste plekken op aarde, en dat is waarschijnlijk al miljoenen jaren zo. Tot die conclusie komen wetenschappers na onderzoek van meteorieten op Mars, die opgespoord zijn door de kleine Marsverkenner Opportunity. Deze meteorieten vertonen zo weinig roest, dat water – zelfs in minieme hoeveelheden – schaars moet zijn (Nature Communications, 11 november).
Onderzoek, gebaseerd op gegevens van de Marsverkenner Curiosity, dat vorig jaar is gepubliceerd leek er juist op te wijzen dat de planeet niet helemáál kurkdroog is. In de loop van de nacht zou er een zeer zoute ‘dauw’ op de Marsbodem neerslaan. Dat is volgens de wetenschappers die betrokken zijn bij het nieuwe onderzoek best mogelijk, maar de hoeveelheden moeten uitermate gering zijn.
De wetenschappers hebben voor verschillende waterconcentraties berekend hoe snel het metaal in meteorieten op Mars zou gaan roesten. De uitkomsten daarvan zijn vergeleken met een groepje meteorieten dat Opportunity heeft aangetroffen op Merdiani Planum, een gebied nabij de evenaar van Mars. Het resultaat: de waargenomen roestvorming wijst erop dat het chemische verweringsproces van meteorieten op Mars tien tot tienduizend keer trager verloopt dan op de droogste plekken op aarde. (EE)
(allesoversterrenkunde)
18-11-2016
Europese Marssonde gaat eerste metingen doen
Artist’s impression van de Trace Gas Orbiter bij Mars. (ESA/ATG medialab)
De Europese Trace Gas Orbiter (TGO) – onderdeel van de ExoMars-missie – maakt zich op voor zijn eerste wetenschappelijke waarnemingen van de planeet Mars. De waarnemingen staan gepland voor volgende week.
De TGO is op 19 oktober jl. aangekomen bij Mars. Hij volgt nu nog een sterk elliptische baan, waarvan het verste punt 98.000 kilometer van de planeet verwijderd is en het meest nabije punt maar 230 tot 310 kilometer. Deze omloopbaan is niet geschikt voor het geplande onderzoeksprogramma van de ruimtesonde, maar er kunnen wel al testmetingen worden gedaan. Ook zal de TGO waarnemingen doen van de kleine Marsmaan Phobos en een aantal foto’s maken van Mars zelf.
De eigenlijke onderzoeksmissie zal pas beginnen wanneer de omloopbaan van de ruimtesonde is omgevormd tot een cirkelbaan op ongeveer 400 kilometer hoogte. Om die omloopbaan te kunnen bereiken, zal de TGO het komende jaar regelmatig door de bovenste lagen van de Marsatmosfeer scheren – een techniek die ‘aerobraking’ wordt genoemd. Pas in maart 2018 zulle de eerste ‘echte’ metingen worden gedaan. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Europese Marssonde gaat eerste metingen doen
Artist’s impression van de Trace Gas Orbiter bij Mars. (ESA/ATG medialab)
De Europese Trace Gas Orbiter (TGO) – onderdeel van de ExoMars-missie – maakt zich op voor zijn eerste wetenschappelijke waarnemingen van de planeet Mars. De waarnemingen staan gepland voor volgende week.
De TGO is op 19 oktober jl. aangekomen bij Mars. Hij volgt nu nog een sterk elliptische baan, waarvan het verste punt 98.000 kilometer van de planeet verwijderd is en het meest nabije punt maar 230 tot 310 kilometer. Deze omloopbaan is niet geschikt voor het geplande onderzoeksprogramma van de ruimtesonde, maar er kunnen wel al testmetingen worden gedaan. Ook zal de TGO waarnemingen doen van de kleine Marsmaan Phobos en een aantal foto’s maken van Mars zelf.
De eigenlijke onderzoeksmissie zal pas beginnen wanneer de omloopbaan van de ruimtesonde is omgevormd tot een cirkelbaan op ongeveer 400 kilometer hoogte. Om die omloopbaan te kunnen bereiken, zal de TGO het komende jaar regelmatig door de bovenste lagen van de Marsatmosfeer scheren – een techniek die ‘aerobraking’ wordt genoemd. Pas in maart 2018 zulle de eerste ‘echte’ metingen worden gedaan. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:Onmogelijke NASA-motor lijkt toch te werken: straks in amper 70 dagen naar Mars?
Voor het eerst is er een peer-reviewed wetenschappelijk artikel over een prototype van de zogenaamde EmDrive gepubliceerd. "Een mijlpaal om dit werk serieus te nemen", beweert Forbes. Als die fysisch onmogelijk geachte motor toch écht zou kunnen bestaan, dan zouden astronauten na een reis van amper 70 dagen op Mars kunnen staan, in anderhalf jaar op Pluto en in amper vier uur op de maan.
Sinds de Britse uitvinder Roger Shawyer eind vorige eeuw voor het eerst met de Electromagnetic Propulsion Drive - kortweg EmDrive - afkwam, botste hij op enorme wetenschappelijke scepsis. De controversiële voortstuwingsmotor druist dan ook in tegen de derde wet van Newton, die zegt dat actie gelijk is aan reactie. Met andere woorden: om vooruit te komen moet een voorwerp een tegenkracht kennen. Voor een motor komt die kracht van buitenaf uit de energie opgewekt door brandstof. Welnu, de EmDrive doet het helemaal zonder en dat kan dus volgens de fysica niet.
Sciencefiction
Het leek van in den beginne dan ook sciencefiction: een ruimtevaartuig met een motor die geen mee te voeren brandstof gebruikt maar die gewoon haalt uit het vacuüm van de ruimte zelf. Maar het Eagleworks Laboratory - een experimenteel labo van de NASA - heeft de EmDrive getest en die blijkt een voortstuwing van 1,2 millinewton per kilowatt te kunnen opwekken in een vacuüm. Dat is ongeveer evenveel als de gemeten stuwkracht in een niet-luchtledige ruimte.
De voortstuwing wordt veroorzaakt door microgolven die, opgesloten in een kegelvormige kamer, tegen de reflecterende wanden in het rond botsen. Aan het bredere uiteinde van de kegel bereiken de microgolven hun topsnelheid, waardoor er een enorme druk ontstaat die voor voortstuwing zorgt.
Het fenomeen plaatst wetenschappers al jaren voor een raadsel en het was lang wachten op het peer-reviewed artikel dat nu pas gepubliceerd werd in het Journal of Propulsion and Power van het Institute of Aeronautics and Astronautics. Peer-review betekent dat 'gelijken' - peers, in het Engels, of onafhankelijke collega's met een degelijke wetenschappelijke kennis over de specialisatie - de gebruike testmethodes en -metingen met een erg kritische blik bekeken hebben en dat ze daarin geen fouten hebben aangetroffen en ze dus aanvaardbaar vonden. Dat wil niet noodzakelijk zeggen dat ook de conclusie van de auteurs klopt, en dat een voortstuwingsmotor zonder tegenreactie echt bestaat. Ook de peers kunnen immers iets over het hoofd gezien hebben. Het betekent wél dat wetenschappers op iets gebotst zijn dat ze voorlopig nog niet kunnen verklaren. De externe kracht is er bijvoorbeeld misschien wel, ook al kan ze (nog) niet benoemd worden.
Ultieme test: de ruimte in
Een van de belangrijkste kritieken was dat de motor opwarmt als hij in werking wordt gesteld, dat zo ook de lucht rondom warm wordt en dat de bewuste kleine voortstuwing daardoor zou ontstaan. De test die het artikel bespreekt, maakt daar nu komaf mee omdat die werd gehouden in een bijna-vacuüm.
Maar stel nu even dat het zomaar kán, voortstuwing zónder brandstof. Dan zouden niet alleen het klimaat maar ook de ruimtevaart daar wel bij kunnen varen. Ruimtevaartuigen zouden geen liters en liters brandstof meer moeten meezeulen, wat ze een essentieel pak lichter zou maken. Ze zouden gewoon kunnen blíjven vliegen, bovendien ook nog eens aan extreem hoge snelheden. Op enkele maanden tijd zouden ruimteschepen zo de uitersten van ons zonnestelsel kunnen bereiken. De elektriciteit, die ook de EmDrive nodig heeft voor zijn werking, kan gegenereerd worden door zonnepanelen.
Het gepubliceerde artikel - na intussen alweer maanden van verhitte debatten door het vroegtijdig uitlekken van de mogelijke peer-review - maakt het voor alle experten ter zake nu alvast mogelijk om de studie minutieus onder de figuurlijke microscoop te leggen. Feit is dat experimenten die fundamentele fysische wetten lijken te schenden in het verleden op het einde bijna altijd fout bleken te zijn.
Zoals wel vaker ligt 'the proof of the pudding in the eating'. Of, zoals de Australische deskundige, dr. Patrick Neumann, het zegt: "Uiteindelijk zal de grote test erin bestaan om de motor de ruimte in te sturen". De onderzoekers zouden inderdaad van plan zijn hun volgende experiment in de ruimte te doen. Spannend afwachten wat dat wordt.
www.hln.be
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
DeLuna vindt me dik ;(
Op zondag 22 juni 2014 12:30 schreef 3rdRock het volgende:
pas als jullie gaan trouwen. nu ben je gewoon die Oom Rubber die met onze mama leuke dingen doet :)
Op zondag 22 juni 2014 12:30 schreef 3rdRock het volgende:
pas als jullie gaan trouwen. nu ben je gewoon die Oom Rubber die met onze mama leuke dingen doet :)
23-11-2016
Mars’ Utopia Planitia bevat even veel water als Lake Superior
Deze schelpachtige depressies leidden tot de ontdekking van grote hoeveelheden waterijs in de bodem van Mars. De hoogten in deze afbeelding zijn met een factor vijf versterkt. (NASA/JPL-Caltech/Univ. of Arizona)
Onder het oppervlak van de regio Utopia Planitia op Mars bevindt zich een grote hoeveelheid waterijs, zo blijkt uit radarwaarnemingen gedaan met NASA’s Mars Reconnaissance Orbiter, die werden verzameld tijdens meer dan 600 passages van deze sonde over dit gebied. De hoeveelheid bevroren water komt overeen met die in het grootste van de Amerikaanse Grote Meren, Lake Superior.
Utopia Planitia bevindt zich halverwege de noordpool en de evenaar en is een laagte in het landschap met een diameter van ongeveer 3300 km. Waarschijnlijk heeft zich hier langgeleden sneeuw afgezet, vermengd met stof, dat is omgezet in een ijslaag van 80 tot 170 meter dik, afgedekt met een laag grond van 1 tot 10 meter diep, die het ijs beschermd tegen smelten en verdampen. De ijslaag bevat ook veel grond, maar 50 tot 85% is ijs. Het onderzoek is onlangs gepubliceerd in het tijdschrift Geophysical Research Letters.
De draaiingsas van Mars heeft nu een hellingshoek van 25 graden en veel waterijs verzamelt zich aan de polen. Maar in een cyclus van 120.000 jaar schommelt de as ook naar bijna 50 graden, waardoor de poolstreken warmer worden en het ijs zich verplaatst naar lagere breedtegraden.
De hoeveelheid ijs die nu is ontdekt, vertegenwoordigd maar ongeveer 1% van al het water op Mars, maar is waarschijnlijk het best toegankelijk voor toekomstige Marsreizigers. De ontdekkers werden op het spoor gezet door schelpachtige depressies in het oppervlak van Utopia Planitia, die ook bekend zijn van permafrost lagen in Canada. (EM)
(allesoversterrenkunde)
Mars’ Utopia Planitia bevat even veel water als Lake Superior
Deze schelpachtige depressies leidden tot de ontdekking van grote hoeveelheden waterijs in de bodem van Mars. De hoogten in deze afbeelding zijn met een factor vijf versterkt. (NASA/JPL-Caltech/Univ. of Arizona)
Onder het oppervlak van de regio Utopia Planitia op Mars bevindt zich een grote hoeveelheid waterijs, zo blijkt uit radarwaarnemingen gedaan met NASA’s Mars Reconnaissance Orbiter, die werden verzameld tijdens meer dan 600 passages van deze sonde over dit gebied. De hoeveelheid bevroren water komt overeen met die in het grootste van de Amerikaanse Grote Meren, Lake Superior.
Utopia Planitia bevindt zich halverwege de noordpool en de evenaar en is een laagte in het landschap met een diameter van ongeveer 3300 km. Waarschijnlijk heeft zich hier langgeleden sneeuw afgezet, vermengd met stof, dat is omgezet in een ijslaag van 80 tot 170 meter dik, afgedekt met een laag grond van 1 tot 10 meter diep, die het ijs beschermd tegen smelten en verdampen. De ijslaag bevat ook veel grond, maar 50 tot 85% is ijs. Het onderzoek is onlangs gepubliceerd in het tijdschrift Geophysical Research Letters.
De draaiingsas van Mars heeft nu een hellingshoek van 25 graden en veel waterijs verzamelt zich aan de polen. Maar in een cyclus van 120.000 jaar schommelt de as ook naar bijna 50 graden, waardoor de poolstreken warmer worden en het ijs zich verplaatst naar lagere breedtegraden.
De hoeveelheid ijs die nu is ontdekt, vertegenwoordigd maar ongeveer 1% van al het water op Mars, maar is waarschijnlijk het best toegankelijk voor toekomstige Marsreizigers. De ontdekkers werden op het spoor gezet door schelpachtige depressies in het oppervlak van Utopia Planitia, die ook bekend zijn van permafrost lagen in Canada. (EM)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
23-11-2016
Ancient Hot Spring On Mars May Contain Signs Of Past Life
HOME PLATE (MIDDLE) AND THE SPIRIT ROVER (CIRCLED). NASA/JPL-CALTECH/UNIVERSITY OF ARIZONA
Scientists have discovered biosignatures on Earth that look extremely similar to deposits seen on Mars – and may hint at past life on the Red Planet.
The tantalizing research was published last week in the journal Nature Communications, led by Steve Ruff and Jack Farmer of Arizona State University (ASU). They studied outflows from hot springs in El Tatio, Chile, near the edge of the Atacama Desert, one of the most Mars-like places on Earth.
These particular springs are among the highest on our planet, at an altitude of 4,300 meters (14,000 feet). But what had first piqued the scientists’ attention was a seemingly similar location on Mars explored by NASA’s Spirit rover in 2007.
This location is called Home Plate, located in the 3 to 4 billion-year-old Gusev Crater. Next to the Home Plate’s eastern edge, the rover uncovered silica deposits near what is thought to have been an ancient hot spring when one of its wheels failed and was dragged along, digging up material.
Spirit would later become defunct by 2010 owing to its faulty wheel, but this particular discovery has come to the fore again. The researchers found that silica nodules seen by Spirit seem to resemble some at El Tatio, implying they were formed by a similar process – namely, by microbial organisms.
“We went to El Tatio looking for comparisons with the features found by Spirit at Home Plate,” Ruff said in a statement. “Our results show that the conditions at El Tatio produce silica deposits with characteristics that are among the most Mars-like of any silica deposits on Earth.”
Now, it’s definitely too early to jump to any conclusions yet, but it’s certainly an exciting discovery. And it’s all the more interesting because a new rover may revisit this location in the near future.
Spirit’s Gusev Crater is currently being considered as a potential landing site for NASA’s upcoming 2020 Mars rover, which will attempt to determine if life ever existed on the Red Planet. With that in mind, one of the requirements for the landing site is the potential for biosignatures to have been preserved.
The current favored landing site is a dry ancient lake in the Jerezo Crater, but if this latest research proves correct, it would mean there could very well be biosignatures in the Gusev Crater. Why take a chance on a new location when another looks so promising?
In their paper, the researchers note that biological processes are not the definitive explanation for the structures seen by Spirit. But it could be intriguing enough to deserve more investigation, at least.
“Although fully abiotic [physical] processes are not ruled out for the Martian silica structures, they satisfy an a priori definition of potential biosignatures,” they wrote.
(iflscience.com)
Ancient Hot Spring On Mars May Contain Signs Of Past Life
HOME PLATE (MIDDLE) AND THE SPIRIT ROVER (CIRCLED). NASA/JPL-CALTECH/UNIVERSITY OF ARIZONA
Scientists have discovered biosignatures on Earth that look extremely similar to deposits seen on Mars – and may hint at past life on the Red Planet.
The tantalizing research was published last week in the journal Nature Communications, led by Steve Ruff and Jack Farmer of Arizona State University (ASU). They studied outflows from hot springs in El Tatio, Chile, near the edge of the Atacama Desert, one of the most Mars-like places on Earth.
These particular springs are among the highest on our planet, at an altitude of 4,300 meters (14,000 feet). But what had first piqued the scientists’ attention was a seemingly similar location on Mars explored by NASA’s Spirit rover in 2007.
This location is called Home Plate, located in the 3 to 4 billion-year-old Gusev Crater. Next to the Home Plate’s eastern edge, the rover uncovered silica deposits near what is thought to have been an ancient hot spring when one of its wheels failed and was dragged along, digging up material.
Spirit would later become defunct by 2010 owing to its faulty wheel, but this particular discovery has come to the fore again. The researchers found that silica nodules seen by Spirit seem to resemble some at El Tatio, implying they were formed by a similar process – namely, by microbial organisms.
“We went to El Tatio looking for comparisons with the features found by Spirit at Home Plate,” Ruff said in a statement. “Our results show that the conditions at El Tatio produce silica deposits with characteristics that are among the most Mars-like of any silica deposits on Earth.”
Now, it’s definitely too early to jump to any conclusions yet, but it’s certainly an exciting discovery. And it’s all the more interesting because a new rover may revisit this location in the near future.
Spirit’s Gusev Crater is currently being considered as a potential landing site for NASA’s upcoming 2020 Mars rover, which will attempt to determine if life ever existed on the Red Planet. With that in mind, one of the requirements for the landing site is the potential for biosignatures to have been preserved.
The current favored landing site is a dry ancient lake in the Jerezo Crater, but if this latest research proves correct, it would mean there could very well be biosignatures in the Gusev Crater. Why take a chance on a new location when another looks so promising?
In their paper, the researchers note that biological processes are not the definitive explanation for the structures seen by Spirit. But it could be intriguing enough to deserve more investigation, at least.
“Although fully abiotic [physical] processes are not ruled out for the Martian silica structures, they satisfy an a priori definition of potential biosignatures,” they wrote.
(iflscience.com)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
23-11-2016
'Meetfout' was oorzaak van crash Europese Marslander
Zo had de landing van de Europese Marslander Schiaparelli moeten verlopen. Uiteindelijk ging het 3,7 kilometer boven het planeetoppervlak al mis. (ESA)
De crash van de Europese Marslander Schiaparelli, op 19 oktober jl., is veroorzaakt door een nog onverklaarbare storing in de ‘inertial measurement unit’, een systeem van sensoren dat informatie geeft over de krachten die op een toestel werken. Als gevolg hiervan werd de boordcomputer gevoerd met foute gegevens en werd de parachute van de lander vroegtijdig afgestoten. Dat heeft het Europese ruimteagentschap ESA woensdag bekendgemaakt.
De foute informatie leverde een hoogteschatting met een negatieve waarde op – een positie onder de grond dus. Daaruit leidde Schiaparelli’s computer af dat de landing al een feit was of op het punt stond om plaats te vinden. Vandaar ook dat de remraketten maar heel kort na het loskoppelen van de parachute hebben gewerkt en de systemen werden geactiveerd die normaal gesproken pas na een geslaagde landing worden ingeschakeld. In werkelijkheid bevond Schiaparelli zich echter nog 3,7 kilometer boven het Marsoppervlak.
Hoewel de Marslanding ‘maar’ een test was, en Schiaparelli bijna op alle punten goed heeft gewerkt, heeft de crash behoorlijk wat slechte publiciteit opgeleverd. In het licht van het forse begrotingstekort voor het tweede deel van de Europees-Russische Marsmissie, dat voor 2020 op het programma staat, is dat natuurlijk niet best. Temeer omdat de financiering ervan nog lang niet rond is.
Begin december komen regeringsvertegenwoordigers van de ESA-lidstaten in het Zwitserse Luzern bijeen om te praten over de ruimtevaartbegroting voor de komende jaren. Sommige lidstaten hebben al aangegeven dat ze er weinig in zien om nog eens 300 miljoen euro in de Marsmissie te steken. Maar voorlopig lijkt het erop dat grote geldschieters als Italië en Rusland mee blijven doen. (EE)
(allesoversterrenkunde)
'Meetfout' was oorzaak van crash Europese Marslander
Zo had de landing van de Europese Marslander Schiaparelli moeten verlopen. Uiteindelijk ging het 3,7 kilometer boven het planeetoppervlak al mis. (ESA)
De crash van de Europese Marslander Schiaparelli, op 19 oktober jl., is veroorzaakt door een nog onverklaarbare storing in de ‘inertial measurement unit’, een systeem van sensoren dat informatie geeft over de krachten die op een toestel werken. Als gevolg hiervan werd de boordcomputer gevoerd met foute gegevens en werd de parachute van de lander vroegtijdig afgestoten. Dat heeft het Europese ruimteagentschap ESA woensdag bekendgemaakt.
De foute informatie leverde een hoogteschatting met een negatieve waarde op – een positie onder de grond dus. Daaruit leidde Schiaparelli’s computer af dat de landing al een feit was of op het punt stond om plaats te vinden. Vandaar ook dat de remraketten maar heel kort na het loskoppelen van de parachute hebben gewerkt en de systemen werden geactiveerd die normaal gesproken pas na een geslaagde landing worden ingeschakeld. In werkelijkheid bevond Schiaparelli zich echter nog 3,7 kilometer boven het Marsoppervlak.
Hoewel de Marslanding ‘maar’ een test was, en Schiaparelli bijna op alle punten goed heeft gewerkt, heeft de crash behoorlijk wat slechte publiciteit opgeleverd. In het licht van het forse begrotingstekort voor het tweede deel van de Europees-Russische Marsmissie, dat voor 2020 op het programma staat, is dat natuurlijk niet best. Temeer omdat de financiering ervan nog lang niet rond is.
Begin december komen regeringsvertegenwoordigers van de ESA-lidstaten in het Zwitserse Luzern bijeen om te praten over de ruimtevaartbegroting voor de komende jaren. Sommige lidstaten hebben al aangegeven dat ze er weinig in zien om nog eens 300 miljoen euro in de Marsmissie te steken. Maar voorlopig lijkt het erop dat grote geldschieters als Italië en Rusland mee blijven doen. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Echt schandalig eigenlijk, dat zo'n fout tegenwoordig nog voor KAN komen. Het softwareprofiel is abnormaal (snelheid van de lander + de hoogte). Waarom schakelt de software dan de motoren in en de parachute weg?
Er is hier echt iets goed mis gegaan in de testfase.
Er is hier echt iets goed mis gegaan in de testfase.
Een (tik)foutje in het programmeren is zo gemaakt!!!quote:
Echt schandalig eigenlijk, dat zo'n fout tegenwoordig nog voor KAN komen. Het softwareprofiel is abnormaal (snelheid van de lander + de hoogte). Waarom schakelt de software dan de motoren in en de parachute weg?
Er is hier echt iets goed mis gegaan in de testfase.
1 letter/cijfer verkeert of gewist... en alles kan in de soep lopen
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
Een programmeer foutje is zo gemaakt maar dat moet afgehandeld worden in de testfase. Je kan de programmeur ook moeilijk verwijten dat hij iets fout heeft gedaan. Dit is gewoon een procedure fout; er is blijkbaar niet getest en niet gevlogen met 'nominal flight profiles'.quote:
[..]
Een (tik)foutje in het programmeren is zo gemaakt!!!
1 letter/cijfer verkeert of gewist... en alles kan in de soep lopen
29-11-2016
Eerste resultaten ExoMars-sonde vrijgegeven
Eén van de eerste Marsfoto’s gemaakt door de Trace Gas Orbiter. (ESA/Roscosmos/ExoMars/CaSSIS/UniBE)
Vandaag zijn de eerste resultaten vrijgegeven van ESA’s ExoMars-sonde, die sinds 19 oktober rond Mars draait. De sonde, die ook wel Trace Gas Orbiter wordt genoemd, draait nu in een elliptische baan die in 4,2 dagen varieert van 230-310 km hoogte tot 98000 km. De laatste twee omlopen, van 20 tot 28 oktober zijn gebruikt om de vier wetenschappelijke instrumenten te testen en te kalibreren. Data verkregen tijdens de eerste omloop laten zien wat we van de sonde mogen verwachten, als deze eind volgend jaar in zijn bijna ronde baan op 400 km hoogte is gebracht.
Hoofddoel van de sonde is om de aanwezigheid van sporengassen in de atmosfeer in kaart te brengen. Deze maken maar 1 volumeprocent uit van de Marsatmosfeer en bestaan o.a. uit methaan, waterdamp, stikstofdioxide en acetyleen. Vooral methaan is interessant, omdat dit in de aardatmosfeer voornamelijk afkomstig is van biologische processen en in mindere mate van geologische. De twee instrumenten die deze metingen moeten doen, hebben nu laten zien meer dan opgewassen te zijn voor deze taak. Er werden nauwkeurige metingen gedaan aan waterdamp en kooldioxide.
De mogelijkheden van het Colour and Stereo Surface Imaging System (CaSSIS) zijn ook getest met 11 afbeeldingen die werden gemaakt tijdens de dichtste nadering op 22 november. De sonde bewoog toen op een hoogte van 235 km boven de Hebes Chasma regio, iets ten noorden van de Mariner Vallei. (EM)
http://www.esa.int/Our_Ac(...)or_ESA_s_new_orbiter
(allesoversterrenkunde)
Eerste resultaten ExoMars-sonde vrijgegeven
Eén van de eerste Marsfoto’s gemaakt door de Trace Gas Orbiter. (ESA/Roscosmos/ExoMars/CaSSIS/UniBE)
Vandaag zijn de eerste resultaten vrijgegeven van ESA’s ExoMars-sonde, die sinds 19 oktober rond Mars draait. De sonde, die ook wel Trace Gas Orbiter wordt genoemd, draait nu in een elliptische baan die in 4,2 dagen varieert van 230-310 km hoogte tot 98000 km. De laatste twee omlopen, van 20 tot 28 oktober zijn gebruikt om de vier wetenschappelijke instrumenten te testen en te kalibreren. Data verkregen tijdens de eerste omloop laten zien wat we van de sonde mogen verwachten, als deze eind volgend jaar in zijn bijna ronde baan op 400 km hoogte is gebracht.
Hoofddoel van de sonde is om de aanwezigheid van sporengassen in de atmosfeer in kaart te brengen. Deze maken maar 1 volumeprocent uit van de Marsatmosfeer en bestaan o.a. uit methaan, waterdamp, stikstofdioxide en acetyleen. Vooral methaan is interessant, omdat dit in de aardatmosfeer voornamelijk afkomstig is van biologische processen en in mindere mate van geologische. De twee instrumenten die deze metingen moeten doen, hebben nu laten zien meer dan opgewassen te zijn voor deze taak. Er werden nauwkeurige metingen gedaan aan waterdamp en kooldioxide.
De mogelijkheden van het Colour and Stereo Surface Imaging System (CaSSIS) zijn ook getest met 11 afbeeldingen die werden gemaakt tijdens de dichtste nadering op 22 november. De sonde bewoog toen op een hoogte van 235 km boven de Hebes Chasma regio, iets ten noorden van de Mariner Vallei. (EM)
http://www.esa.int/Our_Ac(...)or_ESA_s_new_orbiter
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
02-12-2016
Europese Marsmissie krijgt groen licht
Illustratie van de Europese ExoMars-rover. (ESA)
Ondanks het mislukken van de landing van Marslander Schiaparelli heeft de Europese missie ExoMars 2020 groen licht gekregen. Dat heeft het Europese ruimteagentschap ESA vandaag bekendgemaakt na afloop van de bijeenkomst van ministers van zijn 22 lidstaten, waarbij de budgetten voor de komende jaren werden vastgesteld. In het kader van ExoMars 2020 zal een mobiele verkenner op het oppervlak van Mars worden neergezet.
ESA haalde bij elkaar ruim 10 miljard euro binnen, bedoeld voor een heel scala aan project. Dat is wel bijna een miljard minder dan was aangevraagd, maar voor de Marsmissie heeft dat geen gevolgen. Om uit de kosten te komen is de Asteroid Impact Mission (AIM) geschrapt. Bij deze missie zou in 2022 een sonde op een kleine planetoïde zijn geland.
Ook is aan de financiering van ExoMars 2020 een bijzondere voorwaarde verbonden. Van de 440 miljoen euro die nog nodig zijn om deze missie door te laten gaan, moet 97 miljoen euro aan andere wetenschappelijke ESA-missies worden onttrokken. Wat dit gaat betekenen voor toekomstige missies als Cheops (exoplanetenonderzoek), BepiColombo (Mercurius), Solar Orbiter en Euclid (onderzoek van kosmische donkere materie) zal nog moeten blijken. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Europese Marsmissie krijgt groen licht
Illustratie van de Europese ExoMars-rover. (ESA)
Ondanks het mislukken van de landing van Marslander Schiaparelli heeft de Europese missie ExoMars 2020 groen licht gekregen. Dat heeft het Europese ruimteagentschap ESA vandaag bekendgemaakt na afloop van de bijeenkomst van ministers van zijn 22 lidstaten, waarbij de budgetten voor de komende jaren werden vastgesteld. In het kader van ExoMars 2020 zal een mobiele verkenner op het oppervlak van Mars worden neergezet.
ESA haalde bij elkaar ruim 10 miljard euro binnen, bedoeld voor een heel scala aan project. Dat is wel bijna een miljard minder dan was aangevraagd, maar voor de Marsmissie heeft dat geen gevolgen. Om uit de kosten te komen is de Asteroid Impact Mission (AIM) geschrapt. Bij deze missie zou in 2022 een sonde op een kleine planetoïde zijn geland.
Ook is aan de financiering van ExoMars 2020 een bijzondere voorwaarde verbonden. Van de 440 miljoen euro die nog nodig zijn om deze missie door te laten gaan, moet 97 miljoen euro aan andere wetenschappelijke ESA-missies worden onttrokken. Wat dit gaat betekenen voor toekomstige missies als Cheops (exoplanetenonderzoek), BepiColombo (Mercurius), Solar Orbiter en Euclid (onderzoek van kosmische donkere materie) zal nog moeten blijken. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
06-12-2016
Eerste kiekjes van ExoMars-orbiter
Kleurenfoto van de Marsmaan Phobos, gemaakt door het CaSSIS-instrument aan boord van de ExoMars Trage Gas Orbiter. (ESA/Roscosmos/CaSSIS)
De Europese ExoMars Trace Gas Orbiter heeft zijn eerste opnamen van de rode planeet en van de kleine, langgerekte Marsmaan Phobos gemaakt en doorgestuurd naar de aarde. ExoMars kwam op 19 oktober aan in een baan rond Mars. De eerste foto's zijn gemaakt door het CaSSIS-instrument (Colour and Stereo Surface Imaging System) op 22 november, in het kader van een achtdaagse testperiode van alle wetenschappelijke instrumenten.
Er zijn ook al stereofoto's van een klein deel van het Marsoppervlak genomen, op basis waarvan een hoogtekaart is gemaakt met een resolutie van minder dan 20 meter. De scherpste opnamen, gemaakt vanaf een hoogte van niet meer dan 235 kilometer, tonen details van slechts 2,8 meter groot. De hier getoonde foto van Phobos (gemaakt op 26 november) is een kleurenfoto; Phobos is vrijwel kleurloos. Van de Marsmaan zijn ook 3D-beelden gemaakt.
Volg onderstaande link om alle foto's te bekijken. (GS)
http://www.esa.int/Our_Ac(...)ExoMars_first_images
(allesoversterrenkunde)
Eerste kiekjes van ExoMars-orbiter
Kleurenfoto van de Marsmaan Phobos, gemaakt door het CaSSIS-instrument aan boord van de ExoMars Trage Gas Orbiter. (ESA/Roscosmos/CaSSIS)
De Europese ExoMars Trace Gas Orbiter heeft zijn eerste opnamen van de rode planeet en van de kleine, langgerekte Marsmaan Phobos gemaakt en doorgestuurd naar de aarde. ExoMars kwam op 19 oktober aan in een baan rond Mars. De eerste foto's zijn gemaakt door het CaSSIS-instrument (Colour and Stereo Surface Imaging System) op 22 november, in het kader van een achtdaagse testperiode van alle wetenschappelijke instrumenten.
Er zijn ook al stereofoto's van een klein deel van het Marsoppervlak genomen, op basis waarvan een hoogtekaart is gemaakt met een resolutie van minder dan 20 meter. De scherpste opnamen, gemaakt vanaf een hoogte van niet meer dan 235 kilometer, tonen details van slechts 2,8 meter groot. De hier getoonde foto van Phobos (gemaakt op 26 november) is een kleurenfoto; Phobos is vrijwel kleurloos. Van de Marsmaan zijn ook 3D-beelden gemaakt.
Volg onderstaande link om alle foto's te bekijken. (GS)
http://www.esa.int/Our_Ac(...)ExoMars_first_images
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
08-12-2016
Marssonde India heeft een methaanprobleem
Deze opname van Mars is gemaakt door de Mars Orbiter Mission (MOM). (ISRO)
Een belangrijk onderdeel van de Mars Orbiter Mission (MOM), de eerste planetaire onderzoeksmissie van India, lijkt te zijn mislukt. Een cruciaal meetinstrument van de ruimtesonde, die ruim twee jaar geleden is aangekomen bij Mars, bevat een ontwerpfout. Hierdoor zijn de metingen van het methaangas in de atmosfeer van de planeet niet betrouwbaar. Methaan is een gas dat, op aarde althans, vaak is geassocieerd met levende organismen.
Bij het ontwerpen van de sensor die de atmosferische methaanconcentraties had moeten meten, is er geen rekening mee gehouden dat in het golflengtegebied waar de spectraallijnen van methaan te vinden zijn ook andere gassen hun spectrale vingerafdrukken achterlaten. Hierdoor zijn de meetwaarden die de ruimtesonde naar de aarde heeft gezonden ‘vervuild’ met bijdragen van andere gassen. En de beide signalen kunnen op geen enkele manier meer van elkaar worden gescheiden.
Zoals het er nu naar uitziet zullen de lang verwachte metingen van het methaan in de Marsatmofeer er dus niet meer komen. Toch is de methaansensor daarmee niet helemaal onbruikbaar: hij kan nog worden ingezet om nauwkeurig te meten hoeveel zonlicht er wordt weerkaatst. Officieel houdt het Indiase ruimteagentschap ISRO het er overigens op dat de methaangegevens van MOM nog nader worden onderzocht.
Wetenschappers hebben nu hun hoop gevestigd op de Europese Marssonde Trace Gas Orbiter die onlangs bij de planeet is gearriveerd. Ook deze ruimtesonde gaat methaanmetingen doen, maar die starten pas begin 2018. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Marssonde India heeft een methaanprobleem
Deze opname van Mars is gemaakt door de Mars Orbiter Mission (MOM). (ISRO)
Een belangrijk onderdeel van de Mars Orbiter Mission (MOM), de eerste planetaire onderzoeksmissie van India, lijkt te zijn mislukt. Een cruciaal meetinstrument van de ruimtesonde, die ruim twee jaar geleden is aangekomen bij Mars, bevat een ontwerpfout. Hierdoor zijn de metingen van het methaangas in de atmosfeer van de planeet niet betrouwbaar. Methaan is een gas dat, op aarde althans, vaak is geassocieerd met levende organismen.
Bij het ontwerpen van de sensor die de atmosferische methaanconcentraties had moeten meten, is er geen rekening mee gehouden dat in het golflengtegebied waar de spectraallijnen van methaan te vinden zijn ook andere gassen hun spectrale vingerafdrukken achterlaten. Hierdoor zijn de meetwaarden die de ruimtesonde naar de aarde heeft gezonden ‘vervuild’ met bijdragen van andere gassen. En de beide signalen kunnen op geen enkele manier meer van elkaar worden gescheiden.
Zoals het er nu naar uitziet zullen de lang verwachte metingen van het methaan in de Marsatmofeer er dus niet meer komen. Toch is de methaansensor daarmee niet helemaal onbruikbaar: hij kan nog worden ingezet om nauwkeurig te meten hoeveel zonlicht er wordt weerkaatst. Officieel houdt het Indiase ruimteagentschap ISRO het er overigens op dat de methaangegevens van MOM nog nader worden onderzocht.
Wetenschappers hebben nu hun hoop gevestigd op de Europese Marssonde Trace Gas Orbiter die onlangs bij de planeet is gearriveerd. Ook deze ruimtesonde gaat methaanmetingen doen, maar die starten pas begin 2018. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
13-12-2016
Eerste detectie van element boor op Mars
Marsverkenner Curiosity is bezig met de beklimming van Mount Sharp (achtergrond). (NASA/JPL-Caltech/MSSS)
Op het oppervlak van de planeet Mars is voor het eerst boor aangetroffen. De aanwezigheid van dit semi-metaal kan erop wijzen dat er op de planeet langdurig ‘leefbaar’ grondwater is geweest. Dat is ontdekt door de Amerikaanse Marsverkenner Curiosity, die momenteel onderzoek doet in de Gale-krater, die miljarden jaren geleden (deels) onder water stond. De ontdekking van het boor is bekendgemaakt tijdens de najaarsbijeenkomst van de American Geophysical Union in San Francisco.
Het boor is aangetroffen in aders van calciumsulfaatmineralen. Op aarde ontstaan zulke boorafzettingen op plaatsen waar veel grondwater is verdampt. Hoe dat precies is gebeurd, is nog onduidelijk. Het is denkbaar dat het water van het voormalige Gale-meer boor bevatte, dat uiteindelijk terechtkwam in de kleiafzettingen op de bodem. Vervolgens droogde het meer op en ontstonden er barsten in het onderliggende grondgesteente. Hierdoor kon grondwater in contact komen met de kleiafzettingen en kwam het boor, samen met calciumsulfaat, in de barsten terecht.
Een andere mogelijkheid is dat het boor, samen met allerlei zouten, op de bodem van het meer achterbleef toen dit opdroogde. Hierdoor zou een boorrijke laag zijn ontstaan op een niveau dat nog niet door Curiosity is bereikt. Grondwater zou deze laag later hebben opgelost, waarna het boor en de zouten in de barsten van het grondgesteente terechtkwamen.
De ontdekking van het element boor is slechts een van de ontdekkingen die Curiosity de laatste tijd heeft gedaan. De Marsverkenner is momenteel bezig met de beklimming van een gelaagde berg, en maakt daarbij als het ware een geologische reis door de tijd, waarbij steeds jongere lagen in beeld komen. Zo wordt langzaam in kaart gebracht hoe het klimaat van Mars de afgelopen miljarden jaren is veranderd, en welke chemische reacties zich allemaal hebben afgespeeld. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Eerste detectie van element boor op Mars
Marsverkenner Curiosity is bezig met de beklimming van Mount Sharp (achtergrond). (NASA/JPL-Caltech/MSSS)
Op het oppervlak van de planeet Mars is voor het eerst boor aangetroffen. De aanwezigheid van dit semi-metaal kan erop wijzen dat er op de planeet langdurig ‘leefbaar’ grondwater is geweest. Dat is ontdekt door de Amerikaanse Marsverkenner Curiosity, die momenteel onderzoek doet in de Gale-krater, die miljarden jaren geleden (deels) onder water stond. De ontdekking van het boor is bekendgemaakt tijdens de najaarsbijeenkomst van de American Geophysical Union in San Francisco.
Het boor is aangetroffen in aders van calciumsulfaatmineralen. Op aarde ontstaan zulke boorafzettingen op plaatsen waar veel grondwater is verdampt. Hoe dat precies is gebeurd, is nog onduidelijk. Het is denkbaar dat het water van het voormalige Gale-meer boor bevatte, dat uiteindelijk terechtkwam in de kleiafzettingen op de bodem. Vervolgens droogde het meer op en ontstonden er barsten in het onderliggende grondgesteente. Hierdoor kon grondwater in contact komen met de kleiafzettingen en kwam het boor, samen met calciumsulfaat, in de barsten terecht.
Een andere mogelijkheid is dat het boor, samen met allerlei zouten, op de bodem van het meer achterbleef toen dit opdroogde. Hierdoor zou een boorrijke laag zijn ontstaan op een niveau dat nog niet door Curiosity is bereikt. Grondwater zou deze laag later hebben opgelost, waarna het boor en de zouten in de barsten van het grondgesteente terechtkwamen.
De ontdekking van het element boor is slechts een van de ontdekkingen die Curiosity de laatste tijd heeft gedaan. De Marsverkenner is momenteel bezig met de beklimming van een gelaagde berg, en maakt daarbij als het ware een geologische reis door de tijd, waarbij steeds jongere lagen in beeld komen. Zo wordt langzaam in kaart gebracht hoe het klimaat van Mars de afgelopen miljarden jaren is veranderd, en welke chemische reacties zich allemaal hebben afgespeeld. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
20-12-2016
Oorsprong 'Mars-spinnen' mogelijk opgehelderd
Vertakkende geulen op Mars, veroorzaakt door verdamping van kooldixoide-ijs, geven uiteindelijk aanleiding tot spinachtige patronen. (NASA/JPL-Caltech/Univ. of Arizona)
Planeetonderzoekers hebben mogelijk ontdekt hoe de merkwaardige 'spinnen' op Mars ontstaan. Het gaat om kleine, donkere vlekken, omringd door een patroon van radiale, draderige lijnen, als de poten van een spin. Ze hebben afmetingen van tientallen tot honderden meters, en komen vooral voor in duingebieden in het zuidpoolgebied van de planeet.
Op foto's die in de loop van drie Marsjaren gemaakt zijn door de HiRISE-camera aan boord van de Amerikaanse Mars Reconnaissance Orbiter is nu een voorbeeld ontdekt van een 'spin-in-wording'. In een recent artikel in Icarus schrijven de onderzoekers dat de spinnen het gevolg zijn van het verdampen van kooldioxide-ijs. Nabij de poolgebieden van de planeet komt dit 'droog ijs' in lagen voor. In het voorjaar begint het CO2 aan de onderzijde van zo'n ijslaag te verdampen. Er bouwt zich druk op, totdat er een barst of scheur in het bovenliggende ijs ontstaat waardoor het CO2-gas ontsnapt. Daarbij wordt stof en gruis meegenomen. Op die manier ontstaat een donker lijnenpatroon aan het oppervlak.
De nieuw gepresenteerde HiRISE-foto's tonen vermoedelijk de allereerste fase van dat proces. In de loop van vele Marsjaren kan uiteindelijk een volwaardige 'spin' ontstaan. Dat de spinnen in het noordpoolgebied minder vaak voorkomen heeft vermoedelijk te maken met de geringere hoeveelheid zand en de hardheid van de bodem. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Oorsprong 'Mars-spinnen' mogelijk opgehelderd
Vertakkende geulen op Mars, veroorzaakt door verdamping van kooldixoide-ijs, geven uiteindelijk aanleiding tot spinachtige patronen. (NASA/JPL-Caltech/Univ. of Arizona)
Planeetonderzoekers hebben mogelijk ontdekt hoe de merkwaardige 'spinnen' op Mars ontstaan. Het gaat om kleine, donkere vlekken, omringd door een patroon van radiale, draderige lijnen, als de poten van een spin. Ze hebben afmetingen van tientallen tot honderden meters, en komen vooral voor in duingebieden in het zuidpoolgebied van de planeet.
Op foto's die in de loop van drie Marsjaren gemaakt zijn door de HiRISE-camera aan boord van de Amerikaanse Mars Reconnaissance Orbiter is nu een voorbeeld ontdekt van een 'spin-in-wording'. In een recent artikel in Icarus schrijven de onderzoekers dat de spinnen het gevolg zijn van het verdampen van kooldioxide-ijs. Nabij de poolgebieden van de planeet komt dit 'droog ijs' in lagen voor. In het voorjaar begint het CO2 aan de onderzijde van zo'n ijslaag te verdampen. Er bouwt zich druk op, totdat er een barst of scheur in het bovenliggende ijs ontstaat waardoor het CO2-gas ontsnapt. Daarbij wordt stof en gruis meegenomen. Op die manier ontstaat een donker lijnenpatroon aan het oppervlak.
De nieuw gepresenteerde HiRISE-foto's tonen vermoedelijk de allereerste fase van dat proces. In de loop van vele Marsjaren kan uiteindelijk een volwaardige 'spin' ontstaan. Dat de spinnen in het noordpoolgebied minder vaak voorkomen heeft vermoedelijk te maken met de geringere hoeveelheid zand en de hardheid van de bodem. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
NASA just released its incredibly cool concept for houses on Mars
Like an inflatable igloo.
NASA researchers have a lot of problems to work through if they want astronauts to one day set foot on Mars. One of the biggest hurdles is where these early pioneers will sleep and live, and after a day of brainstorming, engineers might have come up with a solution – a conceptual 'ice home' design.
Yup, NASA is looking into creating inflatable domes covered in ice for astronauts to live and work in, providing them with protection from extreme temperatures and high-energy radiation.
"After a day dedicated to identifying needs, goals, and constraints we rapidly assessed many crazy, out of the box ideas and finally converged on the current Ice Home design, which provides a sound engineering solution," said senior systems engineer Kevin Vipavetz, from NASA’s Langley Research Centre in Virginia.
So what exactly is an 'Ice Home' anyway? Well, though the name invokes images of igloos, and that mental image isn't all that far off, the concept NASA’s working out – officially called Mars Ice Home – is an inflatable, inner-tube-like device that, when inflated fully, is covered with a thick sheet of protective ice. It looks like this:
"The Mars Ice Home design has several advantages that make it an appealing concept. It is lightweight and can be transported and deployed with simple robotics, then filled with water before the crew arrives," the team says.
"It incorporates materials extracted from Mars, and because water in the Ice Home could potentially be converted to rocket fuel for the Mars Ascent Vehicle, the structure itself doubles as a storage tank that can be refilled for the next crew."
The major goal of the Ice Home concept is to protect astronauts from high-energy radiation, such as cosmic rays, that can penetrate the Martian atmosphere. These rays can damage cells, raising the risk of a slew of health concerns such as cancer and acute radiation sickness.
As it turns out, since ice is hydrogen-rich it acts as a shield against these rays, making it a great cover for preventing the rays from smacking into the astronauts. This is best understood with the illustration below, in which you can see how thick the ice will be around the top of the dome, providing the required protection.
"The materials that make up the Ice Home will have to withstand many years of use in the harsh Martian environment, including ultraviolet radiation, charged-particle radiation, possibly some atomic oxygen, perchlorates, as well as dust storms – although not as fierce as in the movie The Martian," explains researcher Sheila Ann Thibeault, also from the Langley Research Centre.
Besides offering protection from the harsh environmental realities of Mars, the Ice Home would be super light compared to other settlement ideas that involve constructing buildings here on Earth before shooting them off to the Red Planet.
One of the best ways for humans to survive on Mars, the team says, is to burrow underground, which offers the best protection from all of the harmful things on the surface.
To do that, though, some sort of shelter will need to be waiting for the astronauts once they get there, and the team thinks the ice dome – with its lightweight frame, easy construction, and ability to use water materials that are already on the planet – might be the perfect solution.
"After months of travel in space, when you first arrive at Mars and your new home is ready for you to move in, it will be a great day," explains team member Kevin Kempton.
Without the inflatable habitat, which the team says can inflate and cover itself with ice extracted from the Martian landscape in about 400 Earth days, researchers would have to likely find a way to get heavy drilling and digging machines on Mars to create underground shelters before astronauts got there, a concept that would be far too complicated and cost way too much money.
While it’s important to remember that the Ice Home is still in its conceptual stage, it’s looking like a promising solution to the all of the various troubles that come along with living on Mars, and it very well might be the first thing future pioneers see when they get off that spacecraft after months of intense space travel.
“The fundamental cause of the trouble in the modern world today is that the stupid are cocksure while the intelligent are full of doubt.”— Bertrand Russell
17-01-2017
Curiosity vindt opgedroogde modder op Mars
Het netwerk van richeltjes op dit Mars-rotsblok ontstond vermoedelijk als gevolg van het opdrogen van modder. (NASA/JPL-Caltech/MSSS)
Op de flanken van Mount Sharp, de centrale berg in de grote Marskrater Gale, heeft de Amerikaanse Marswagen Curiosity miljarden jaren oude sporen van opgedroogde modder gevonden. Een rotsblok dat Old Soaker is genoemd vertoont een netwerk van kleine richeltjes. Vermoedelijk was hier 3 miljard jaar geleden sprake van een opdrogende modderpoel waarin barsten ontstonden. Die raakten opgevuld met zand en stof, en werden in de loop van lange tijd bedekt door andere gesteentelagen. Winderosie legde de oorspronkelijke laag uiteindelijk weer bloot, waarbij het materiaal in de barsten minder snel erodeerde dan de opgedroogde modder zelf - vandaar dat er nu sprake is van een netwerk van opstaande richeltjes.
Het is voor het eerst dat Curiosity zulke overtuigende sporen van opgedroogde modder op Mars heeft gevonden. De ontdekking doet vermoeden dat de krater Gale in het verre verleden niet alleen regelmatig gevuld was met een groot meer, maar ook lange tussentijdse perioden van droogte kende. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Curiosity vindt opgedroogde modder op Mars
Het netwerk van richeltjes op dit Mars-rotsblok ontstond vermoedelijk als gevolg van het opdrogen van modder. (NASA/JPL-Caltech/MSSS)
Op de flanken van Mount Sharp, de centrale berg in de grote Marskrater Gale, heeft de Amerikaanse Marswagen Curiosity miljarden jaren oude sporen van opgedroogde modder gevonden. Een rotsblok dat Old Soaker is genoemd vertoont een netwerk van kleine richeltjes. Vermoedelijk was hier 3 miljard jaar geleden sprake van een opdrogende modderpoel waarin barsten ontstonden. Die raakten opgevuld met zand en stof, en werden in de loop van lange tijd bedekt door andere gesteentelagen. Winderosie legde de oorspronkelijke laag uiteindelijk weer bloot, waarbij het materiaal in de barsten minder snel erodeerde dan de opgedroogde modder zelf - vandaar dat er nu sprake is van een netwerk van opstaande richeltjes.
Het is voor het eerst dat Curiosity zulke overtuigende sporen van opgedroogde modder op Mars heeft gevonden. De ontdekking doet vermoeden dat de krater Gale in het verre verleden niet alleen regelmatig gevuld was met een groot meer, maar ook lange tussentijdse perioden van droogte kende. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
mooie vondst
DeLuna vindt me dik ;(
Op zondag 22 juni 2014 12:30 schreef 3rdRock het volgende:
pas als jullie gaan trouwen. nu ben je gewoon die Oom Rubber die met onze mama leuke dingen doet :)
Op zondag 22 juni 2014 12:30 schreef 3rdRock het volgende:
pas als jullie gaan trouwen. nu ben je gewoon die Oom Rubber die met onze mama leuke dingen doet :)
20-01-2017
NASA begint opnieuw 'Marsmissie' op Hawaï
Zes wetenschappers zullen voor de komende acht maanden opgesloten zitten in een witte koepel in een vulkanisch gebied op Hawaï om een Marsmissie te simuleren.
Het is het vijfde keer dat NASA een Marsmissie nabootst in een koepelvormige basis. De laatste missie eindigde in augustus.
Vier mannen en twee vrouwen zullen donderdagmiddag (lokale tijd) worden opgesloten in hun nieuwe onderkomen dat de grootte heeft van een kleine tweekamer woning.
De zes zorgvuldig geselecteerde onderzoekers zullen de komende maanden onderdeel zijn van een studie naar menselijk gedrag, meldt AP. Daarbij worden de psychologische problemen onderzocht die het leven voor langere tijd in een geïsoleerde omgeving met beperkte mogelijkheden met zich meebrengt.
Communicatie
De wetenschappers mogen tijdens hun verblijf geen fysiek contact hebben met de buitenwereld. Als ze naar buiten willen, moeten ze ruimtepakken dragen. De communicatie 'met de aarde' heeft een vertraging van twintig minuten, de tijd die het kan duren om een bericht van Mars naar aarde te versturen.
"We hopen erachter te komen wat de beste manier is om astronauten te selecteren, hoe je een team samenstelt en hoe je de bemanning die lang onderweg is het beste kan ondersteunen", zegt hoofdonderzoeker Kim Binsted van de Universiteit van Hawaï.
NASA hoopt in 2030 mensen naar Mars te sturen.
(nu.nl)
NASA begint opnieuw 'Marsmissie' op Hawaï
Zes wetenschappers zullen voor de komende acht maanden opgesloten zitten in een witte koepel in een vulkanisch gebied op Hawaï om een Marsmissie te simuleren.
Het is het vijfde keer dat NASA een Marsmissie nabootst in een koepelvormige basis. De laatste missie eindigde in augustus.
Vier mannen en twee vrouwen zullen donderdagmiddag (lokale tijd) worden opgesloten in hun nieuwe onderkomen dat de grootte heeft van een kleine tweekamer woning.
De zes zorgvuldig geselecteerde onderzoekers zullen de komende maanden onderdeel zijn van een studie naar menselijk gedrag, meldt AP. Daarbij worden de psychologische problemen onderzocht die het leven voor langere tijd in een geïsoleerde omgeving met beperkte mogelijkheden met zich meebrengt.
Communicatie
De wetenschappers mogen tijdens hun verblijf geen fysiek contact hebben met de buitenwereld. Als ze naar buiten willen, moeten ze ruimtepakken dragen. De communicatie 'met de aarde' heeft een vertraging van twintig minuten, de tijd die het kan duren om een bericht van Mars naar aarde te versturen.
"We hopen erachter te komen wat de beste manier is om astronauten te selecteren, hoe je een team samenstelt en hoe je de bemanning die lang onderweg is het beste kan ondersteunen", zegt hoofdonderzoeker Kim Binsted van de Universiteit van Hawaï.
NASA hoopt in 2030 mensen naar Mars te sturen.
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Opportunity rijdt alweer 13 jaar op Mars rond 
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
Leeft dat ding nog steeds?quote:
Opportunity rijdt alweer 13 jaar op Mars rond
YUUUUUUP!quote:
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
Hij klikt er nog steeds op losquote:Op dinsdag 24 januari 2017 21:55 schreef Nattekat het volgende:
[..]
Ik dacht dat ie allang bij zijn broer in de robothemel was
Een van de nieuwe... Sol: 4622
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
quote:
Opportunity rijdt alweer 13 jaar op Mars rond
Dat we nog lang mogen genieten van ons rovertje
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
absurd tochquote:
Opportunity rijdt alweer 13 jaar op Mars rond
DeLuna vindt me dik ;(
Op zondag 22 juni 2014 12:30 schreef 3rdRock het volgende:
pas als jullie gaan trouwen. nu ben je gewoon die Oom Rubber die met onze mama leuke dingen doet :)
Op zondag 22 juni 2014 12:30 schreef 3rdRock het volgende:
pas als jullie gaan trouwen. nu ben je gewoon die Oom Rubber die met onze mama leuke dingen doet :)
ff artiekeltje erbij
25-01-2017
Marsrover Opportunity begint aan veertiende(!) jaar op Mars
Indrukwekkend. Zeker als je bedenkt dat de rover eigenlijk maar 90 dagen mee moest gaan.
Het is vandaag precies 13 jaar geleden dat Opportunity voet op Mars zette. Zo’n drie weken na zijn tweelingbroertje Spirit landde de rover op de rode planeet om daar gedurende zo’n drie maanden onderzoek te doen. Maar na drie maanden was de rover nog fit genoeg om verder te gaan. En zo werd de missie keer op keer verlengd. En inmiddels is Opportunity alweer dertien jaar op Mars!
Onderzoek
In die periode heeft de rover verschillende belangrijke ontdekkingen gedaan. De belangrijkste conclusie die Opportunity trok, is dat het klimaat op Mars vier miljard jaar geleden langdurig mild en vochtig was. Het suggereert dat de omstandigheden op Mars in die tijd heel gunstig waren voor microbieel leven. Of dat er ook daadwerkelijk is ontstaan, is onduidelijk.
Recordhouder
Sinds Opportunity op Mars landde heeft deze meer dan 43 kilometer afgelegd. En daarmee is de rover een recordhouder. Nog nooit legde rover op een andere hemellichaam dan de aarde zo’n grote afstand af.
Twee jaar verlengen
Ondanks de hoge leeftijd van Opportunity wordt deze niet ontzien. Eind vorig jaar maakte NASA bekend de missie van Opportunity met nog zeker twee jaar te verlengen. En onderzoekers maken nog altijd wilde plannen voor de rover. Zo kreeg deze onlangs de opdracht om een steil heuveltje te beklimmen. Dat pakte niet zo goed uit, helaas. De komende jaren is het de bedoeling dat de rover onder meer een bezoek brengt aan de Endeavour-krater. De rover scharrelt al jaren langs de rand van deze krater, maar krijgt nu toestemming om deze binnen te gaan. Ook liggen er plannen voor het bestuderen van een door water uitgekerfd geultje op Mars.
Het einde nadert
Het drukke werkleven van Opportunity staat in schril contrast met dat van Spirit. De tweelingbroer van Opportunity werd in 2011 officieel doodverklaard. Grote vraag is natuurlijk hoelang Opportunity het nog vol gaat houden. Dat weet niemand. Wat wel vaststaat is dat de tand des tijds gaandeweg meer grip krijgt op de rover. Zo kampt deze bijvoorbeeld reeds met geheugenproblemen. Vervelend, maar gelukkig niet onoverkomelijk. De kans is groot dat Opportunity ooit ophoudt door problemen met de accu. De capaciteit van de accu neemt immers af. Op een bepaald moment heeft de rover niet genoeg energie meer om zichzelf ’s nachts warm te houden. Hierdoor kunnen bepaalde onderdelen van de rover stoppen met functioneren, waardoor Opportunity zwijgend achterblijft op het oppervlak van Mars en de missie als een nachtkaars uitgaat.
(scientias.nl)
25-01-2017
Marsrover Opportunity begint aan veertiende(!) jaar op Mars
Indrukwekkend. Zeker als je bedenkt dat de rover eigenlijk maar 90 dagen mee moest gaan.
Het is vandaag precies 13 jaar geleden dat Opportunity voet op Mars zette. Zo’n drie weken na zijn tweelingbroertje Spirit landde de rover op de rode planeet om daar gedurende zo’n drie maanden onderzoek te doen. Maar na drie maanden was de rover nog fit genoeg om verder te gaan. En zo werd de missie keer op keer verlengd. En inmiddels is Opportunity alweer dertien jaar op Mars!
Onderzoek
In die periode heeft de rover verschillende belangrijke ontdekkingen gedaan. De belangrijkste conclusie die Opportunity trok, is dat het klimaat op Mars vier miljard jaar geleden langdurig mild en vochtig was. Het suggereert dat de omstandigheden op Mars in die tijd heel gunstig waren voor microbieel leven. Of dat er ook daadwerkelijk is ontstaan, is onduidelijk.
Recordhouder
Sinds Opportunity op Mars landde heeft deze meer dan 43 kilometer afgelegd. En daarmee is de rover een recordhouder. Nog nooit legde rover op een andere hemellichaam dan de aarde zo’n grote afstand af.
Twee jaar verlengen
Ondanks de hoge leeftijd van Opportunity wordt deze niet ontzien. Eind vorig jaar maakte NASA bekend de missie van Opportunity met nog zeker twee jaar te verlengen. En onderzoekers maken nog altijd wilde plannen voor de rover. Zo kreeg deze onlangs de opdracht om een steil heuveltje te beklimmen. Dat pakte niet zo goed uit, helaas. De komende jaren is het de bedoeling dat de rover onder meer een bezoek brengt aan de Endeavour-krater. De rover scharrelt al jaren langs de rand van deze krater, maar krijgt nu toestemming om deze binnen te gaan. Ook liggen er plannen voor het bestuderen van een door water uitgekerfd geultje op Mars.
Het einde nadert
Het drukke werkleven van Opportunity staat in schril contrast met dat van Spirit. De tweelingbroer van Opportunity werd in 2011 officieel doodverklaard. Grote vraag is natuurlijk hoelang Opportunity het nog vol gaat houden. Dat weet niemand. Wat wel vaststaat is dat de tand des tijds gaandeweg meer grip krijgt op de rover. Zo kampt deze bijvoorbeeld reeds met geheugenproblemen. Vervelend, maar gelukkig niet onoverkomelijk. De kans is groot dat Opportunity ooit ophoudt door problemen met de accu. De capaciteit van de accu neemt immers af. Op een bepaald moment heeft de rover niet genoeg energie meer om zichzelf ’s nachts warm te houden. Hierdoor kunnen bepaalde onderdelen van de rover stoppen met functioneren, waardoor Opportunity zwijgend achterblijft op het oppervlak van Mars en de missie als een nachtkaars uitgaat.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Ich glaube, dass es manchmal nicht genügend Steine gibt und
Ich bin mir sicher, dass auch schöne Augen weinen
Ich bin mir sicher, dass auch schöne Augen weinen
Wow. Ik heb me ook altijd ingebeeld dat dat ding zo groot als een skelter was. Of dit moet natuurlijk het kleine zusje van Roel van Velzen zijn.quote:
Dat ding is inderdaad (itt Spirit en Opportunity) een volwaardige auto van een kleine ton. Het zwaarste object dat ooit is geland op Mars.
SpaceX wil dat record volgend jaar gaan verpletteren trouwens, met hun Red Dragon missie. Dan gaan ze een capsule met een massa van meerdere (!) tonnen proberen te landen!
SpaceX wil dat record volgend jaar gaan verpletteren trouwens, met hun Red Dragon missie. Dan gaan ze een capsule met een massa van meerdere (!) tonnen proberen te landen!
gr gr
ik had me hem ook veel kleiner voorgesteldquote:
Silence breaks apart, Brightness comes to life
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
03-02-2017
Schitterend mozaïek van de noordpool van Mars
In de periode van 2004 tot 2010 heeft ESA’s Mars Express 32 foto’s gemaakt van de noordpool van de rode planeet. Wetenschappers hebben de foto’s samengevoegd, waardoor een prachtig mozaïek is ontstaan.
Mars heeft een permanente ijskap. Dit betekent dat het topje van de planeet altijd wit is. Toch neemt de dikte van de ijskap in de winter met een meter toe, omdat de temperaturen dan flink dalen. Ongeveer dertig procent van de koolstofdioxide in de atmosfeer van Mars dwarrelt dan namelijk neer op de ijskap.
Op dit moment is het winter op de noordpool van Mars. Dit betekent dat de ijskap lekker dik is. In de warmere zomermaanden sublimeert het koolstofdioxideijs en komt het in de atmosfeer terecht. Het onderliggende waterijs blijft dan nog wel liggen.
Corioliseffect
De ijskap op de noordpool heeft een duidelijke spiraalstructuur. Deze structuur is veroorzaakt door wind. Wind waait van het centrum naar de randen va de poolkap, maar omdat de planeet draait, is er sprake van een dwarskracht. Dit wordt het corioliseffect genoemd. Dit treedt ook op bij orkanen. Hierdoor lijken de wolkenmassa’s rond een orkaan op de ijskap op Mars.
Gigantische kloof
Een van de hoogtepunten van het mozaïek is een 500 kilometer lange kloof, die twee kilometer diep is. Van boven lijkt het net alsof de ijskap in tweeën is gesplitst. Deze kloof wordt Chasma Boreale genoemd.
Twee kilometer dik
De Europese ruimtevaartorganisatie meldt dat de ijskap van Mars uit meerdere lagen van ijs en stof bestaat en ongeveer twee kilometer dik is.
(scientias.nl)
Schitterend mozaïek van de noordpool van Mars
In de periode van 2004 tot 2010 heeft ESA’s Mars Express 32 foto’s gemaakt van de noordpool van de rode planeet. Wetenschappers hebben de foto’s samengevoegd, waardoor een prachtig mozaïek is ontstaan.
Mars heeft een permanente ijskap. Dit betekent dat het topje van de planeet altijd wit is. Toch neemt de dikte van de ijskap in de winter met een meter toe, omdat de temperaturen dan flink dalen. Ongeveer dertig procent van de koolstofdioxide in de atmosfeer van Mars dwarrelt dan namelijk neer op de ijskap.
Op dit moment is het winter op de noordpool van Mars. Dit betekent dat de ijskap lekker dik is. In de warmere zomermaanden sublimeert het koolstofdioxideijs en komt het in de atmosfeer terecht. Het onderliggende waterijs blijft dan nog wel liggen.
Corioliseffect
De ijskap op de noordpool heeft een duidelijke spiraalstructuur. Deze structuur is veroorzaakt door wind. Wind waait van het centrum naar de randen va de poolkap, maar omdat de planeet draait, is er sprake van een dwarskracht. Dit wordt het corioliseffect genoemd. Dit treedt ook op bij orkanen. Hierdoor lijken de wolkenmassa’s rond een orkaan op de ijskap op Mars.
Gigantische kloof
Een van de hoogtepunten van het mozaïek is een 500 kilometer lange kloof, die twee kilometer diep is. Van boven lijkt het net alsof de ijskap in tweeën is gesplitst. Deze kloof wordt Chasma Boreale genoemd.
Twee kilometer dik
De Europese ruimtevaartorganisatie meldt dat de ijskap van Mars uit meerdere lagen van ijs en stof bestaat en ongeveer twee kilometer dik is.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
06-02-2017
Hoe kan Mars ooit warm genoeg zijn geweest voor oppervlaktewater?
Het Marsoppervlak, gefotografeerd door Curiosity. (NASA/JPL-Caltech/MSSS)
Planeetonderzoekers zitten met een probleem. Uit mineralogisch onderzoek aan gesteenten op Mars blijkt zonneklaar dat er een paar miljard jaar geleden oppervlaktewater geweest moet zijn op de rode planeet, in de vorm van meren en wellicht oceanen. Tegelijkertijd bevatten diezelfde gesteenten geen carbonaten. Carbonaten ontstaan door de inwerking van atmosferisch koolzuurgas (kooldioxide, CO2) op mineralen in de bodem; op aarde komen ze veelvuldig voor. Het ontbreken van carbonaten betekent dat de Marsdampkring lang geleden heel weinig koolzuurgas bevatte. Zonder het broeikaseffect dat door CO2 wordt veroorzaakt, kan het aan het oppervlak nooit warm genoeg zijn geweest om het bestaan van vloeibaar water mogelijk te maken.
Sinds zijn landing in 2012 in de grote Marskrater Gale heeft de Amerikaanse Marswagen Curiosity geen enkele overtuigende aanwijzing gevonden voor de aanwezigheid van carbonaten. Geologen leiden daaruit af dat er ca. 3,5 miljard jaar geleden hooguit enkele tientallen millibar aan koolzuurgas in de dampkring voorkwam. Mede omdat de zon een paar miljard jaar geleden minder heet en fel was dan tegenwoordig, was dat onvoldoende om de oppervlaktetemperatuur op Mars boven het vriespunt te krijgen. Daarvoor was volgens de onderzoekers meer dan honderd maal zo veel CO2 nodig. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Hoe kan Mars ooit warm genoeg zijn geweest voor oppervlaktewater?
Het Marsoppervlak, gefotografeerd door Curiosity. (NASA/JPL-Caltech/MSSS)
Planeetonderzoekers zitten met een probleem. Uit mineralogisch onderzoek aan gesteenten op Mars blijkt zonneklaar dat er een paar miljard jaar geleden oppervlaktewater geweest moet zijn op de rode planeet, in de vorm van meren en wellicht oceanen. Tegelijkertijd bevatten diezelfde gesteenten geen carbonaten. Carbonaten ontstaan door de inwerking van atmosferisch koolzuurgas (kooldioxide, CO2) op mineralen in de bodem; op aarde komen ze veelvuldig voor. Het ontbreken van carbonaten betekent dat de Marsdampkring lang geleden heel weinig koolzuurgas bevatte. Zonder het broeikaseffect dat door CO2 wordt veroorzaakt, kan het aan het oppervlak nooit warm genoeg zijn geweest om het bestaan van vloeibaar water mogelijk te maken.
Sinds zijn landing in 2012 in de grote Marskrater Gale heeft de Amerikaanse Marswagen Curiosity geen enkele overtuigende aanwijzing gevonden voor de aanwezigheid van carbonaten. Geologen leiden daaruit af dat er ca. 3,5 miljard jaar geleden hooguit enkele tientallen millibar aan koolzuurgas in de dampkring voorkwam. Mede omdat de zon een paar miljard jaar geleden minder heet en fel was dan tegenwoordig, was dat onvoldoende om de oppervlaktetemperatuur op Mars boven het vriespunt te krijgen. Daarvoor was volgens de onderzoekers meer dan honderd maal zo veel CO2 nodig. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Misschien methaan?
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
Of lage pH? blijkbaar zou dat de vorming van carbonaten voorkomen.quote:
https://en.wikipedia.org/wiki/Carbonates_on_Mars
http://www.theverge.com/2(...)heat-theory-debunked
Ik zie dat oppervlakte features wijzen op stromend water ( https://www.nasa.gov/feat(...)me-long-after-others ), maar eender welke vloeistof zou hetzelfde effect hebben. Waarom is men zeker dat het water betrof? (al kan ik moeilijk iets anders bedenken)
Ich glaube, dass es manchmal nicht genügend Steine gibt und
Ich bin mir sicher, dass auch schöne Augen weinen
Ich bin mir sicher, dass auch schöne Augen weinen
Less than 3 hours ago on Mars, Curiosity completed a 47 meter drive (point to point) due east-northeast (62º) on mission Sol 1604. This came as a surprise as the plan for sol 1603 had not been issued as of this post. Will update the map etc once we know the details, but it appears we are close to the location the rover reached on sol 1596 (last week). Attached is a crop from the end-of drive left-side navigation camera featuring Ireson Hill.
Link to the raw images for sol 1604 (all cameras):
http://mars.jpl.nasa.gov/msl/multimedia/raw/?s=#/?slide=1604
Link to the raw images for sol 1604 (all cameras):
http://mars.jpl.nasa.gov/msl/multimedia/raw/?s=#/?slide=1604
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
Scientists Shortlist Three Landing Sites for Mars 2020
Participants in a landing site workshop for NASA's upcoming Mars 2020 mission have recommended three locations on the Red Planet for further evaluation. The three potential landing sites for NASA's next Mars rover include Northeast Syrtis (a very ancient portion of Mars' surface), Jezero crater, (once home to an ancient Martian lake), and Columbia Hills (potentially home to an ancient hot spring, explored by NASA's Spirit rover).
More information on the landing sites can be found at:
http://mars.nasa.gov/mars(...)ding-site-selection/
Mars 2020 is targeted for launch in July 2020 aboard an Atlas V 541 rocket from Space Launch Complex 41 at Cape Canaveral Air Force Station in Florida. The rover will conduct geological assessments of its landing site on Mars, determine the habitability of the environment, search for signs of ancient Martian life, and assess natural resources and hazards for future human explorers. It will also prepare a collection of samples for possible return to Earth by a future mission.
NASA's Jet Propulsion Laboratory will build and manage operations of the Mars 2020 rover for the NASA Science Mission Directorate at the agency's headquarters in Washington.
For more information about NASA's Mars programs, visit:
http://www.nasa.gov/mars
Participants in a landing site workshop for NASA's upcoming Mars 2020 mission have recommended three locations on the Red Planet for further evaluation. The three potential landing sites for NASA's next Mars rover include Northeast Syrtis (a very ancient portion of Mars' surface), Jezero crater, (once home to an ancient Martian lake), and Columbia Hills (potentially home to an ancient hot spring, explored by NASA's Spirit rover).
More information on the landing sites can be found at:
http://mars.nasa.gov/mars(...)ding-site-selection/
Mars 2020 is targeted for launch in July 2020 aboard an Atlas V 541 rocket from Space Launch Complex 41 at Cape Canaveral Air Force Station in Florida. The rover will conduct geological assessments of its landing site on Mars, determine the habitability of the environment, search for signs of ancient Martian life, and assess natural resources and hazards for future human explorers. It will also prepare a collection of samples for possible return to Earth by a future mission.
NASA's Jet Propulsion Laboratory will build and manage operations of the Mars 2020 rover for the NASA Science Mission Directorate at the agency's headquarters in Washington.
For more information about NASA's Mars programs, visit:
http://www.nasa.gov/mars
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
13-02-2017
NASA kiest drie mogelijke landingsplekken voor Mars 2020
De rover gaat een kijkje nemen bij een voormalig meer, een voormalige warmwaterbron of een heel oud stukje Marsoppervlak.
Eind vorige week zijn een aantal onderzoekers bijeengekomen om zich te buigen over de beste landingsplek voor de volgende Amerikaanse Marsrover. En daar rolt een lijstje met drie mogelijke kandidaten uit.
Columbia Hills in de Gusevkrater. Foto: NASA / JPL-Caltech / Cornell.
Kandidaat 1: de Gusev-krater
Klinkt deze locatie bekend? Dat kan kloppen. Deze krater werd eerder namelijk al bezocht door Marsrover Spirit. Maar NASA heeft een goede reden om nog eens naar deze krater toe te gaan, want Spirit ontdekte er iets bijzonders: sporen van een warmwaterbron. Een grote verrassing, aangezien de rover op geen enkele andere plek in de 160 kilometer brede krater sporen van water had aangetroffen. Helaas gaf Spirit in 2010 de geest en zijn er dus nog veel vragen over deze warmwaterbron-bevattende krater. En die kan de nieuwe Marsrover wellicht gaan beantwoorden.
Een schildvulkaan in het noordoostelijke deel van Syrtis. Afbeelding: NASA/ JPL-Caltech / University of Arizona.
Kandidaat 2: Noordoost Syrtis
Een andere optie is een bezoekje aan een zeer oud stukje Marsoppervlak met een interessant verhaal. Het noordoostelijke deel van Syrtis werd ooit flink verwarmd door vulkanische activiteit. Hierdoor smolt het ijs aan het oppervlak en ontstond er dus…vloeibaar water. Eén van de belangrijkste vereisten voor het leven zoals wij dat kennen. Dat vloeibare water stond bovendien in contact met mineralen en creëerde zo – in theorie – de ideale omstandigheden voor het ontstaan van en in standhouden van microbieel leven. Het mooie van dit deel van Syrtis is dat het terrein uit verschillende laagjes is opgebouwd. Elk laagje vertelt iets over een andere periode in de geschiedenis van Mars en hoe de omstandigheden in dit gebied door de tijd heen veranderden.
Om tot deze selectie te komen, stelden onderzoekers zich verschillende vragen. Bijvoorbeeld: is de locatie geschikt voor het neerzetten en verplaatsen van een rover? Zijn er aanwijzingen dat het gebied ooit beschikte over de omstandigheden die microbieel leven vereist? Kunnen de gesteenten in dit gebied sporen van dat leven herbergen? Ook is het natuurlijk belangrijk dat de rover in een gegeven gebied al zijn missiedoelen kan behalen.
Kandidaat 3: Jezero-krater
Ook interessant is de Jezero-krater. Deze krater getuigt namelijk van het feit dat Mars in het verleden afwisselend met heel natte en droge perioden te kampen had. Zo zijn er aanwijzingen dat deze afwisselend gevuld was met water en weer droog kwam te staan. Tijdens natte perioden kan in de krater microbieel leven zijn geweest. En de Marsrover kan resten daarvan wellicht terugvinden in de sedimenten in de krater.
De missie
De Marsrover in kwestie moet in juli 2020 gelanceerd worden. De rover zal onder meer op zoek gaan naar sporen van levensvormen die wellicht lang geleden op Mars leefden. Tevens zal de rover een aantal monsters verzamelen die tijdens een volgende missie terug naar de aarde kunnen worden gebracht.
De drie potentiële landingsplekken. Afbeelding: NASA.
De Amerikanen zijn niet de enigen die in 2020 naar Mars gaan. Ook de Europese en Russische ruimtevaartorganisatie zullen in 2020 een rover naar Mars sturen: ExoMars. Op dit moment rijden op Mars al twee Marsrovers rond: Curiosity en Opportunity. In mei 2018 willen de Amerikanen nog een lander naar Mars sturen: Mars Insight. Deze zal onderzoek gaan doen naar het binnenste van Mars en daartoe tot wel 4,5 meter diep in de rode planeet gaan boren.
(scientias.nl)
NASA kiest drie mogelijke landingsplekken voor Mars 2020
De rover gaat een kijkje nemen bij een voormalig meer, een voormalige warmwaterbron of een heel oud stukje Marsoppervlak.
Eind vorige week zijn een aantal onderzoekers bijeengekomen om zich te buigen over de beste landingsplek voor de volgende Amerikaanse Marsrover. En daar rolt een lijstje met drie mogelijke kandidaten uit.
Columbia Hills in de Gusevkrater. Foto: NASA / JPL-Caltech / Cornell.
Kandidaat 1: de Gusev-krater
Klinkt deze locatie bekend? Dat kan kloppen. Deze krater werd eerder namelijk al bezocht door Marsrover Spirit. Maar NASA heeft een goede reden om nog eens naar deze krater toe te gaan, want Spirit ontdekte er iets bijzonders: sporen van een warmwaterbron. Een grote verrassing, aangezien de rover op geen enkele andere plek in de 160 kilometer brede krater sporen van water had aangetroffen. Helaas gaf Spirit in 2010 de geest en zijn er dus nog veel vragen over deze warmwaterbron-bevattende krater. En die kan de nieuwe Marsrover wellicht gaan beantwoorden.
Een schildvulkaan in het noordoostelijke deel van Syrtis. Afbeelding: NASA/ JPL-Caltech / University of Arizona.
Kandidaat 2: Noordoost Syrtis
Een andere optie is een bezoekje aan een zeer oud stukje Marsoppervlak met een interessant verhaal. Het noordoostelijke deel van Syrtis werd ooit flink verwarmd door vulkanische activiteit. Hierdoor smolt het ijs aan het oppervlak en ontstond er dus…vloeibaar water. Eén van de belangrijkste vereisten voor het leven zoals wij dat kennen. Dat vloeibare water stond bovendien in contact met mineralen en creëerde zo – in theorie – de ideale omstandigheden voor het ontstaan van en in standhouden van microbieel leven. Het mooie van dit deel van Syrtis is dat het terrein uit verschillende laagjes is opgebouwd. Elk laagje vertelt iets over een andere periode in de geschiedenis van Mars en hoe de omstandigheden in dit gebied door de tijd heen veranderden.
Om tot deze selectie te komen, stelden onderzoekers zich verschillende vragen. Bijvoorbeeld: is de locatie geschikt voor het neerzetten en verplaatsen van een rover? Zijn er aanwijzingen dat het gebied ooit beschikte over de omstandigheden die microbieel leven vereist? Kunnen de gesteenten in dit gebied sporen van dat leven herbergen? Ook is het natuurlijk belangrijk dat de rover in een gegeven gebied al zijn missiedoelen kan behalen.
Kandidaat 3: Jezero-krater
Ook interessant is de Jezero-krater. Deze krater getuigt namelijk van het feit dat Mars in het verleden afwisselend met heel natte en droge perioden te kampen had. Zo zijn er aanwijzingen dat deze afwisselend gevuld was met water en weer droog kwam te staan. Tijdens natte perioden kan in de krater microbieel leven zijn geweest. En de Marsrover kan resten daarvan wellicht terugvinden in de sedimenten in de krater.
De missie
De Marsrover in kwestie moet in juli 2020 gelanceerd worden. De rover zal onder meer op zoek gaan naar sporen van levensvormen die wellicht lang geleden op Mars leefden. Tevens zal de rover een aantal monsters verzamelen die tijdens een volgende missie terug naar de aarde kunnen worden gebracht.
De drie potentiële landingsplekken. Afbeelding: NASA.
De Amerikanen zijn niet de enigen die in 2020 naar Mars gaan. Ook de Europese en Russische ruimtevaartorganisatie zullen in 2020 een rover naar Mars sturen: ExoMars. Op dit moment rijden op Mars al twee Marsrovers rond: Curiosity en Opportunity. In mei 2018 willen de Amerikanen nog een lander naar Mars sturen: Mars Insight. Deze zal onderzoek gaan doen naar het binnenste van Mars en daartoe tot wel 4,5 meter diep in de rode planeet gaan boren.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
