[CENTRAAL] MARS - De Missies! Deel 11

quote:

Op zaterdag 6 mei 2017 11:45 schreef Prisha het volgende:

[..]

nu ben ik op zoek naar die foto

hier is het originele artikel
ik kan die foto niet copiëren
https://www.scientias.nl/(...)-op-mars-analyseren/

24-05-2017

Onderzoek naar crash Europese Marslander afgerond


Zo had de landing van de Europese Marslander Schiaparelli moeten verlopen. Uiteindelijk ging het 3,7 kilometer boven het planeetoppervlak al mis. (ESA)

Het onderzoek naar de crashlanding van de Europese Marslander Schiaparelli, op 19 oktober vorig jaar, heeft uitgewezen dat tegenstrijdige informatie ertoe heeft geleid dat de boordcomputer in de war raakte, en de afdalingsprocedure vroegtijdig afsloot. Verder lijkt zo’n beetje alles aan boord goed te hebben gewerkt.

Ongeveer drie minuten nadat Schiaparelli de Marsatmosfeer was binnengegaan, ging zijn parachute geheel volgens plan open. In reactie hierop begon de landingsmodule echter onverwacht snel te draaien. Dit resulteerde in een kortstondige ‘oververzadiging’ van de inertiële meeteenheid, het instrument waarmee de rotatiesnelheid van de lander wordt gemeten.

Als gevolg hiervan werd de boordcomputer ‘gevoerd’ met onjuiste informatie over de stand van de Marslander en gaven berekeningen van de hoogte boven het planeetoppervlak aan dat deze zich inmiddels beneden grondniveau zou moeten bevinden. Daarop besloot de computer om de parachute en het achterschild af te stoten en te doen of de landing al een feit was.

In werkelijkheid bevond Schiaparelli zich op dat moment nog op een hoogte van 3,7 kilometer en sloeg hij even later met een snelheid van 540 kilometer per uur te pletter.

David Parker, verantwoordelijk directeur van het Europese ruimteagentschap ESA, is tevreden over het onderzoek. Tegelijkertijd benadrukt hij dat ESA op een aantal punten is tekortgeschoten bij de voorbereiding van de landingsmissie.

Een geluk bij een ongeluk is dat de ‘oververzadiging’ van de meeteenheid een aantal andere zwakke punten in de landingsprocedure aan het licht heeft gebracht. Deze lessen zullen worden gebruikt om de volgende Marslanding, die voor 2021 op het programma staat, een grotere kans van slagen te geven. (EE)

(allesoversterrenkunde)

01-06-2017

Voormalig Marsmeer kende verschillende leefmilieus


Dit gelaagde gesteente is gefotografeerd door de Marsrover Curiosity. Het is opgebouwd uit sedimenten die op de bodem van het voormalige meer in de krater Gale zijn afgezet. (NASA/JPL-Caltech/MSSS)

De omstandigheden in het (voormalige) meer in de Marskrater Gale verschilden van plek tot plek. Tot die conclusie komen wetenschappers op basis van gegevens die de Marsrover Curiosity de afgelopen drieënhalf jaar heeft verzameld (Science, 2 juni).

Eerder onderzoek had al uitgewezen dat de Gale-krater meer dan drie miljard jaar geleden onder water heeft gestaan. Bij het nieuwe onderzoek zijn de chemische omstandigheden in dit meer in kaart gebracht. Daarbij is vastgesteld dat de ondiepere delen van het meer rijker waren aan zogeheten oxidatoren (ook wel ‘oxidanten’ genoemd) dan de diepere delen. Ook aardse meren vertonen zo’n tweedeling.

Het bestaan van verschillende leefmilieus betekent dat er verschillende soorten micro-organismen in het meer konden overleven: micro-organismen die gedijen in een oxidator-rijke omgeving, micro-organismen die gedijen in een oxidator-arme omgeving en micro-organismen die het in het midden zoeken. Of er op Mars überhaupt ooit micro-organismen hebben bestaan is overigens nog maar de vraag. (EE)

(allesoversterrenkunde)

08-06-2017

NASA breekt zich het hoofd over mysterieuze kuil in 'Zwitserse kaas' op Mars



© NASA.

Sterrenkunde NASA doopte het terrein op Mars het "Zwitserse kaas-gebied". Het landschap op de recente foto hierboven van de 'Mars Reconnaissance Orbiter' - al elf jaar aan de slag op de rode planeet - vertoont inderdaad een zekere gelijkenis met de gaten in een kaas. Maar wat vooral opvalt, is de merkwaardige veel grotere en diepere kuil in de bodem van de rode planeet. Wetenschappers krabben zich in de haren: wat is dit?

Het 'Zwitserse kaas-gebied' is gelokaliseerd in de zuidelijke hemisfeer van Mars. Het bevroren kooldioxideterrein telt verscheidene ondiepe putten, 'kaasgaten' veroorzaakt door sublimatie die bepaalde stukken droogijs gasvormig maakt. Heel Mars bulkt van de kraters en depressies, onder meer door meer dan een half miljoen meteorietinslagen en door vulkaanuitbarstingen. Maar dit gat gaat veel dieper, dwars door het ijs en het stof heen.

Wetenschappers vragen zich af of die onverklaarbare put het gevolg is van een zware inslag op Mars dan wel of de bodem er is ingezakt met een bijna perfecte cirkel als resultaat. De diameter van de kuil wordt geschat op enkele honderden meters.


(HLN)

13-06-2017

'Jonge' valleien rond Marskrater Lyot ontstonden door smeltwater


De Marskrater Lyot. Het verticale reliëf is overdreven; witte streepjes markeren het netwerk van valleien rond de krater. (David Weiss/NASA/Brown University)

Het netwerk van valleien - drooggevallen waterbeddingen - rond de 225 kilometer grote Marskrater Lyot is ontstaan door smeltwater. Die conclusie trekken onderzoekers van Brown University in een artikel in Geophysical Research Letters.

Lang geleden had Mars een aangenamer klimaat, en kwam er veel oppervlaktewater voor. In de afgelopen drie miljard jaar was daarvan echter geen sprake meer. Toch zijn er in de onmiddellijke omgeving van de krater Lyot tal van drooggevallen waterbeddingen ontdekt. De krater ontstond 1,5 tot 3 miljard jaar geleden bij een zware kosmische inslag, toen er op Mars geen oppervlaktewater meer voorkwam.

Eerder is wel gesuggereerd dat deze relatief jonge valleien ontstonden doordat water uit een groot ondergronds reservoir als gevolg van de inslag aan de oppervlakte kwam, of doordat de inslag een atmosferische hittegolf tot gevolg had, die voor grote hoeveelheden neerslag zorgde. Op basis van gedetailleerde foto's en modelberekeningen sluiten de onderzoekers deze twee verklaringen echter uit.

In plaats daarvan vinden ze aanwijzingen dat het gebied waar de krater ontstond indertijd bedekt was met een laag ijs van 20 tot 300 meter dik. Heet, neerstortend inslagpuin moet die ijslaag enorm hebben verhit, en het netwerk van valleien ontstond vervolgens door de eroderende werking van het resulterende smeltwater. (GS)

Hot rocks, not warm atmosphere, led to relatively recent water-carved valleys on Mars (origineel persbericht)

(allesoversterrenkunde)

15-06-2017

Musk zet stappenplan voor kolonisatie van Mars nu ook op papier

In een paper – verschenen in het blad New Space – onthult hij nauwgezet hoe we miljoenen mensen op de rode planeet kunnen krijgen.

Het paper heeft de veelzeggende titel ‘Making Humans a Multi-Planetary Species‘ gekregen en is tot begin juli gratis te lezen. Musk doet in het paper uit de doeken waarom hij naar Mars wil en wat er allemaal bij komt kijken. Maar wat de multimiljardair vooral duidelijk wil maken, is een boodschap die door het hele paper resoneert: miljoenen mensen naar Mars sturen is mogelijk.

Over het paper

Musk deed zijn plannen voor een interplanetaire bemande ruimtereis vorig jaar al uit de doeken tijdens een conferentie in Mexico. Het paper – voor iedereen inzichtelijk – kan gezien worden als een gedetailleerde samenvatting van zijn toespraak.

Waarom Mars?
“Soms vragen mensen zich af: ‘Er zijn toch nog andere plekken in het zonnestelsel? Waarom Mars?’,” zo schrijft Musk. Simpel: omdat er eigenlijk geen andere opties zijn. Venus is dichtbij, maar allesbehalve prettig om te wonen en werken. “Dan is er nog Mercurius, maar dat is veel te dicht bij de zon. We zouden naar één van de manen van Jupiter of Saturnus kunnen gaan, maar die zijn ver weg, veel verder van de zon, en veel lastiger te bereiken. Dus er blijft eigenlijk maar één optie over als we een multi-planetaire soort willen worden en dat is Mars. We zouden ook naar de maan kunnen gaan en ik heb echt niets tegen de maan, maar ik denk dat het lastig is om een multi-planetaire soort te worden op de maan, omdat deze veel kleiner is dan een planeet. De maan heeft geen atmosfeer. En is niet zo rijk aan grondstoffen als Mars. De dag duurt er 28 dagen, terwijl de Marsdag 24,5 uur duurt. Over het algemeen is Mars veel geschikter om op te schalen naar een zelfvoorzienende beschaving.”

De financiën
Dat diverse ruimtevaartorganisaties al uitgebreid onderzoek gedaan hebben naar Mars helpt natuurlijk ook mee. Zo is er reeds onderzoek gedaan naar de atmosfeer van de rode planeet, de locatie van ijs en andere belangrijke grondstoffen, geschikte landingsplaatsen, enzovoort. Die kennis is heel waardevol als we een kolonie op Mars willen stichten, maar het is niet genoeg. Want de grootste hindernis als het gaat om het stichten van een kolonie op Mars is volgens Musk…geld. “Neem het Apollo-programma als voorbeeld: de kosten ervan liggen tussen de 100 en 200 miljard hedendaagse dollars en we stuurden 12 mensen naar het oppervlak van de maan.” Dat betekent dat die tickets een slordige 10 miljard kosten. Dat is niet goedkoop. En een ticket naar Mars zou waarschijnlijk nog iets duurder zijn. Maar weinigen kunnen zich zo’n ticket veroorloven. Dus dan lijkt het stichten van een miljoenen hoofden tellende kolonie al onmogelijk. De grootste uitdaging begint zich af te tekenen: de kosten moeten omlaag. “Als we de kosten van de verhuizing naar Mars grofweg gelijk kunnen maken aan de kosten van een gemiddeld huis in de VS – dat rond de 200.000 dollar kost – dan denk ik dat het heel waarschijnlijk is dat we een zelfvoorzienende samenleving op Mars kunnen stichten.”

“Er zijn heel veel risico’s. Het gaat veel geld kosten”

Lagere kosten
Maar ja, hoe breng je die kosten omlaag? “Dat is niet gemakkelijk. Het klinkt onmogelijk, maar dat is het niet.” Musk somt een aantal maatregelen op die genomen moeten worden om Mars toegankelijk te maken voor een groot publiek:

– Hergebruik
Alles moet hergebruikt worden: van raketten tot ruimteschepen. Hij illustreert het effect dat dat heeft op de kosten aan de hand van een voorbeeldje. Stel je vliegt van Los Angeles naar Vegas. Dat kost je 43 dollar. Die kosten zijn laag, omdat het vliegtuig nog tal van deze ritjes gaat maken. Zou het vliegtuig na één rit worden gesloopt, dan zou datzelfde ritje je 500.000 dollar kosten. Natuurlijk is het veel gemakkelijker om de kosten van een vliegtuig terug te verdienen dan het is om de kosten van bijvoorbeeld een ruimtevaartuig terug te verdienen. Want een ruimtevaartuig zal, omdat je niet op elk moment naar Mars kunt vliegen, veel minder vaak – hooguit elke 2 jaar – passagiers vervoeren.
– Tanken in een baan rond de aarde
Hierdoor is het geheel van raket en ruimtevaartuig lichter bij lancering. En daardoor is de lancering goedkoper.
– Brandstof produceren op Mars
Dan kunnen de ruimtevaartuigen weer terugkeren naar aarde, noodzakelijk als we ze willen hergebruiken.
– Een slimme keuze maken als het gaat om de brandstof
De opslag en productie van die brandstof moet zo goedkoop mogelijk.

Uiteindelijk zou het met deze maatregelen mogelijk moeten zijn om mensen voor een bedrag lager dan 200.000 dollar te lanceren. En op termijn kan een ticket zelfs rond de 100.000 dollar gaan kosten. “Er is echt een manier om ervoor te zorgen dat iedereen die wil gaan, kan gaan.”

Het ruimteschip
In het paper doet Musk verder uit de doeken hoe het interplanetaire ruimteschip en de raket die deze naar Mars moet brengen er ongeveer uit zou moeten zien. Hij verwacht het ruimteschip met een jaar of vier wel gebouwd te hebben. En als het allemaal echt meezit, zou het mogelijk moeten zijn om dat ruimteschip met een jaar of tien op een geschikte raket te plaatsen. “Er zijn heel veel risico’s. Het gaat veel geld kosten. En er is een grote kans dat het ons niet gaat lukken, maar we gaan ons best doen om zoveel mogelijk vooruitgang te boeken,” schrijft Musk.

De tijdlijn die Musk voor ogen heeft.

Wanneer het eerste met mensen gevulde ruimtevaartuig van Musk naar Mars vertrekt, is dus niet helemaal helder. Dat het hoogstwaarschijnlijk wel ergens de komende decennia gaat gebeuren, lijkt als een paal boven water te staan. Uiteindelijk hoopt Musk zeker 1000 ruimtevaartuigen te bouwen die met 100 mensen of meer aan boord elke twee jaar naar Mars vliegen. Het moet zo mogelijk zijn om in een tijdsbestek van 40 tot 100 jaar een zelfvoorzienende kolonie van 1 miljoen mensen of meer op Mars te krijgen.

(scientias.nl)

20-06-2017

Marswagen Curiosity gefotografeerd vanuit baan om Mars


Het blauwige stipje op de foto is de Marswagen Curiosity, op de flanken van Mount Sharp. (NASA/JPL-Caltech/Univ. of Arizona)

Kijk, daar staat-ie, in het kale Marslandschap aan de voet van Mount Sharp: de Amerikaanse Marswagen Curiosity. De foto is op 5 juni vanuit een baan om Mars gemaakt door de HiRISE-camera van de Mars Reconnaissance Orbiter.

De kleuren zijn versterkt om verschillen in bodemsamenstelling beter zichtbaar te maken; daardoor heeft Curiosity een baluwige tint. Curiosity is onderweg naar een hoger gelegen deel op de flank van de berg: de Vera Rubin Ridge (genoemd naar de onlangs overleden Amerikaanse astronoom Vera Rubin), waar hematietmineralen voorkomen.

Begin augustus is het vijf jaar geleden dat Curiosity op Mars landde, in de grote Marskrater Gale. (GS)

(allesoversterrenkunde)

23-06-2017

Kunstmatige intelligentie maakt Curiosity veel slimmer

Sinds vorig jaar kiest Curiosity zelfstandig wanneer hij zijn ChemCam-laserinstrument gebruikt. In een nieuw paper melden onderzoekers dat dit een slimme zet was.

Tot juli 2016 vuurde de Marsrover al meer dan 350.000 laserpulsen af op stenen. Wanneer een steen wordt geraakt door een puls, verdampt er een klein beetje materiaal van de steen. Hierdoor kan de samenstelling geanalyseerd worden. Curiosity kreeg de scanopdrachten van wetenschappers op aarde. Je begrijpt dat dit een tijdrovende klus is. Voorheen moesten astronomen de foto’s bekijken en vervolgens scanopdrachten doorgeven.

“Om een laserpuls goed af te vuren, moet Curiosity stilstaan, waarna wetenschappers op aarde de parameters finetunen”, zei ingenieur Tara Estlin van NASA’s Jet Propulsion Laboratory. Dat kan natuurlijk sneller. “Dankzij AEGIS (de software, red.) kan Curiosity objecten nu snel identificeren en in een keer goed raken.”

Nu selecteert Curiosity zijn eigen doelwitten voor het ChemCam-instrument. De rover besluit zelfstandig om bepaalde stenen te onderzoeken. Daarvoor gebruikt Curiosity een handig algoritme, dat geprogrammeerd is door wetenschappers. Zo kijkt de rover o.a. naar de grootte en helderheid van stenen. De criteria kunnen worden aangepast wanneer de wetenschappelijke doelstellingen veranderen of wanneer Curiosity een ander gebied bereikt.

En het werkt. De afgelopen 2,5 kilometer scande het ChemCam-instrument veel interessante stenen. 93% van alle gescande objecten voldeed aan de criteria. Zonder het intelligente AEGIS-algoritme zou dit percentage zo’n 24 procent zijn, voorspellen wetenschappers in het paper.

Niet volledig zelfstandig
Overigens is het niet zo dat Curiosity vanaf nu alles zelfstandig doet. Wetenschappers kunnen het ChemCam-laserinstrument nog steeds vanaf aarde besturen en de Marsrover opdrachten geven om bepaalde stenen te beschieten.

Vijf jaar op Mars
In augustus 2012 landde Curiosity op de rode planeet. Dat is alweer bijna vijf jaar geleden. De rover bestudeert hogergelegen lagen op Mount Sharp, waar Curiosity in 2014 arriveerde. Eind vorig jaar ontdekte Curiosity dat het erop lijkt dat in de Gale-krater langdurig chemische reacties plaatsvonden die op aarde cruciaal zijn gebleken voor leven. Curiosity toonde eerder al aan dat de Gale-krater een meer bevatte dat alle chemische ingrediënten die nodig zijn voor leven – plus de chemische energie die leven vereist – herbergde. Maar of er daadwerkelijk ooit leven was op Mars? Dat weet nog niemand

(sientias.nl)