De kunst van het loslaten van je ex #240 Don't get even, get better!

quote:

Op woensdag 10 februari 2016 23:40 schreef Andromache het volgende:
Zo. Heerlijke scheldpartij op mijn lul van een ex. Nu definitief geblokkeerd. Hij was niet goed voor mij. Altjid zeuren om mijn (prima) lijf, bij tijd en wijle respectloos jegens mij, deed weinig moeite, ging nooit echt helemaal voor mij. Maar ja, ik nam er genoegen mee omdat ik nog nooit iemand had ontmoet die zo op mij leek in humor en interesses, en ik smachtte naar een relatie. En wat hebben we ook wat afgelachen en wat hebben we het vaak ook fijn gehad met elkaar. Maar hij is heel onvolwassen en echt een verkeerde keuze geweest. Verdomme zeg, daar 2,5 jaar van mijn leven aan gespendeerd waarin ik ook andere dingen had kunnen doen. Maar ja, huisje-boompje-beestje leek zo dichtbij. Nooit meer.

quote:

Op woensdag 10 februari 2016 23:52 schreef Andromache het volgende:
Als ik de balans opmaak, slaat 'ie door naar 'weggegooid'. En uitpraten is wat lastig als mijnheer me doodzwijgt.

quote:

Op donderdag 18 februari 2016 13:23 schreef rickertvv het volgende:
Oke, ik ben er ook aan toe om mijn verhaal te vertellen.
Begon allemaal 2 jaar geleden toen leerde ik haar kennen(zij 18 ik 23) in de kroeg. Vanaf toen elke dag wel whatsapp contact. Na 2 a 3 weken onze eerste date en het voelde gewoon goed we hadden het gezellig en fijn samen. Na een tijdje daten(1,5 maand ongeveer) gevraagd hoe het er nou voor stond? Zij twijfelde omdat ze niet snel verliefd wordt. Toen hebben we het erover gehad en had ik voor mezelf besloten om het dan maar te laten zitten> als je na 2 maanden niet weet hoe het zit dan zit het meestal niet goed.
Ah fijn, 2 dagen later kreeg ik een whatappie of ik met haar 2e paasdag wilde vieren bij haar zus en de hele familie zou erbij zijn. Dit leek mij toch een goed teken dus besloten om gezellig heen te gaan. Alles super gezellig en fijn en de tijd erna was super. Besloten om er gewoon geen labeltje aan te plakken. Ondertussen nog op de bruiloft geweest van diezelfde zus, dus de mensen om ons heen dachten dat het serieus was en wij dachten dat ook.

Hele fijne tijd gehad tot eind oktober van dat jaar, ik was met vrienden een weekendje Dortmund. hele weekend niks van haar gehoord, laatste dag uiteindelijk gebeld en gevraagd wat er was. Wat bleek nou haar opa was overleden dat weekend, hier had ze het heel zwaar mee en ik had er graag voor haar willen zijn maar blijkbaar wilde ze het mij niet vertellen.
Bij thuiskomst ben ik te condoleren geweest ben bij de wake geweest en bleef daar slapen om de volgende dag haar te steunen met de begrafenis.
Snachts kwam zij er dus mee dat ze twijfelde, dat ze niet zeker wist of ze nog verliefd was, ik vond het een vreemde timing en dacht dat het gewoon aan alle emoties lag, maar toch heel ongemakkelijk gehad die nacht/dag.
Hierna hebben we besloten om er maar mee te stoppen als ze zo erg twijfelt. Elke dag gewoon contact gehad en het ging weer beter, zagen elkaar steeds vaker en werden weer intiem.
Toen was het alweer juni, kermisweekend in haar dorp. Daar blijven slapen en toen kwam weer hetzelfde: twijfel, weet niet of ik nog verliefd ben. Ben huilend naar huis gegaan, 2e dag stuurde ze me berichtje dat ze me miste en het niet kon en al snel waren we weer bij elkaar. Ik vond het heel lastig met die onzekerheid.

$ augustus(mijn verjaardag) was zij op vakantie met haar ouders en belde ze me dat ze ons echt weer een kans wilde geven, ze kon alleen maar aan mij denken en ze was weer helemaal verliefd) Die zekerheid maakt het zoveel makkelijker, we waren relaxt bij elkaar leuke dingen gedaan, af en toe lastig inplannen wegens drukte, maar het was fijn.

Sinds oud&nieuw merkte ik dat het wat minder ging. Die avond sprak ze een 'goede vriend' (zoals zij dat noemde, voordat ze mij leerde kennen had ze daar 3 dates mee gehad, maar dat was niks geworden. Hij vond haar altijd wel leuk) en had ze ook gezegd: ik kan zo goed met hem praten.
Die week zag ik ook dat ze elkaar appte, geen rare dingen dus ik maakte mij geen zorgen.
2 weekenden erna op een feestje begon ze mij zomaar te negeren, savonds laat met ze 2en terug gefietst en daar kwam het eruit(ik moest heel erg aan der trekken wat er nou was) ze dacht de laatste tijd steeds vaker aan die jongen: hoe het zou zijn met hem. Ze wist niet zeker of ze hem leuk vond, ze hield nog van mij en was ook nog verliefd. Ze wilde er voor vechten en er sterker uitkomen maar dat heeft ze eigenlijk nooit gedaan. Ze voelde zich schuldig terwijl er niks was gebeurt. Gezegd dat ze dat niet moest doen en genieten van onze tijd samen dan zou het wel goed komen.
Ze reageerde constant onverschillig, was heel moeilijk met afspreken, omdat ze zich zo schuldig voelde zei ze.

Nu 3 weken terug is het echt uitgegaan, ze kon het niet meer en had ruimte nodig. Nog wel contact gehad want ze wilde graag vrienden blijven.
Afgelopen vrijdag heb ik gevraagd of die ene jongen al wist of het uit was en dat wist hij, nu hebben ze af en toe contact(ik heb het gevoel dat ze heel veel contact hebben).
Ik werd een beetje pissig en zei dat ze mijn gat nu opvult met iemand anders en dat ze dan nooit weet of ze mij gaat missen, hierop reageerde zij weer pissig dat het niet zijn schuld is en dat zij niet een meid is die zomaar naar de volgende gaat(voelt nu wel zo).
Sindsdien geen contact meer gehad en ik vind het moeilijk. 2 jaar lang elke dag wel een berichtje en nu niks meer. Ik zie alleen snapchats voorbij komen die ze normaal nooit zou sturen, ze wordt vrienden op facebook met opeens iedereen en ze is heel vaak online op whatsapp..Ik vertrouw het gewoon voor geen meter, dat ze toch met die jongen gaat..

Al met al weet ik dat ze dus een enorme twijfelkont is(echt in alles) en daarom denk dat als ze me echt zou missen ze het wel zou merken.. Maar als ze dan contact heeft met iemand anders dat nooit het geval zou kunnen worden.

Het is lastig en ik mis gewoon mijn maatje!

quote:

Op donderdag 18 februari 2016 13:23 schreef rickertvv het volgende:
Oke, ik ben er ook aan toe om mijn verhaal te vertellen.
Begon allemaal 2 jaar geleden toen leerde ik haar kennen(zij 18 ik 23) in de kroeg. Vanaf toen elke dag wel whatsapp contact. Na 2 a 3 weken onze eerste date en het voelde gewoon goed we hadden het gezellig en fijn samen. Na een tijdje daten(1,5 maand ongeveer) gevraagd hoe het er nou voor stond? Zij twijfelde omdat ze niet snel verliefd wordt. Toen hebben we het erover gehad en had ik voor mezelf besloten om het dan maar te laten zitten> als je na 2 maanden niet weet hoe het zit dan zit het meestal niet goed.
Ah fijn, 2 dagen later kreeg ik een whatappie of ik met haar 2e paasdag wilde vieren bij haar zus en de hele familie zou erbij zijn. Dit leek mij toch een goed teken dus besloten om gezellig heen te gaan. Alles super gezellig en fijn en de tijd erna was super. Besloten om er gewoon geen labeltje aan te plakken. Ondertussen nog op de bruiloft geweest van diezelfde zus, dus de mensen om ons heen dachten dat het serieus was en wij dachten dat ook.

Hele fijne tijd gehad tot eind oktober van dat jaar, ik was met vrienden een weekendje Dortmund. hele weekend niks van haar gehoord, laatste dag uiteindelijk gebeld en gevraagd wat er was. Wat bleek nou haar opa was overleden dat weekend, hier had ze het heel zwaar mee en ik had er graag voor haar willen zijn maar blijkbaar wilde ze het mij niet vertellen.
Bij thuiskomst ben ik te condoleren geweest ben bij de wake geweest en bleef daar slapen om de volgende dag haar te steunen met de begrafenis.
Snachts kwam zij er dus mee dat ze twijfelde, dat ze niet zeker wist of ze nog verliefd was, ik vond het een vreemde timing en dacht dat het gewoon aan alle emoties lag, maar toch heel ongemakkelijk gehad die nacht/dag.
Hierna hebben we besloten om er maar mee te stoppen als ze zo erg twijfelt. Elke dag gewoon contact gehad en het ging weer beter, zagen elkaar steeds vaker en werden weer intiem.
Toen was het alweer juni, kermisweekend in haar dorp. Daar blijven slapen en toen kwam weer hetzelfde: twijfel, weet niet of ik nog verliefd ben. Ben huilend naar huis gegaan, 2e dag stuurde ze me berichtje dat ze me miste en het niet kon en al snel waren we weer bij elkaar. Ik vond het heel lastig met die onzekerheid.

$ augustus(mijn verjaardag) was zij op vakantie met haar ouders en belde ze me dat ze ons echt weer een kans wilde geven, ze kon alleen maar aan mij denken en ze was weer helemaal verliefd) Die zekerheid maakt het zoveel makkelijker, we waren relaxt bij elkaar leuke dingen gedaan, af en toe lastig inplannen wegens drukte, maar het was fijn.

Sinds oud&nieuw merkte ik dat het wat minder ging. Die avond sprak ze een 'goede vriend' (zoals zij dat noemde, voordat ze mij leerde kennen had ze daar 3 dates mee gehad, maar dat was niks geworden. Hij vond haar altijd wel leuk) en had ze ook gezegd: ik kan zo goed met hem praten.
Die week zag ik ook dat ze elkaar appte, geen rare dingen dus ik maakte mij geen zorgen.
2 weekenden erna op een feestje begon ze mij zomaar te negeren, savonds laat met ze 2en terug gefietst en daar kwam het eruit(ik moest heel erg aan der trekken wat er nou was) ze dacht de laatste tijd steeds vaker aan die jongen: hoe het zou zijn met hem. Ze wist niet zeker of ze hem leuk vond, ze hield nog van mij en was ook nog verliefd. Ze wilde er voor vechten en er sterker uitkomen maar dat heeft ze eigenlijk nooit gedaan. Ze voelde zich schuldig terwijl er niks was gebeurt. Gezegd dat ze dat niet moest doen en genieten van onze tijd samen dan zou het wel goed komen.
Ze reageerde constant onverschillig, was heel moeilijk met afspreken, omdat ze zich zo schuldig voelde zei ze.

Nu 3 weken terug is het echt uitgegaan, ze kon het niet meer en had ruimte nodig. Nog wel contact gehad want ze wilde graag vrienden blijven.
Afgelopen vrijdag heb ik gevraagd of die ene jongen al wist of het uit was en dat wist hij, nu hebben ze af en toe contact(ik heb het gevoel dat ze heel veel contact hebben).
Ik werd een beetje pissig en zei dat ze mijn gat nu opvult met iemand anders en dat ze dan nooit weet of ze mij gaat missen, hierop reageerde zij weer pissig dat het niet zijn schuld is en dat zij niet een meid is die zomaar naar de volgende gaat(voelt nu wel zo).
Sindsdien geen contact meer gehad en ik vind het moeilijk. 2 jaar lang elke dag wel een berichtje en nu niks meer. Ik zie alleen snapchats voorbij komen die ze normaal nooit zou sturen, ze wordt vrienden op facebook met opeens iedereen en ze is heel vaak online op whatsapp..Ik vertrouw het gewoon voor geen meter, dat ze toch met die jongen gaat..

Al met al weet ik dat ze dus een enorme twijfelkont is(echt in alles) en daarom denk dat als ze me echt zou missen ze het wel zou merken.. Maar als ze dan contact heeft met iemand anders dat nooit het geval zou kunnen worden.

Het is lastig en ik mis gewoon mijn maatje!

quote:

Op donderdag 18 februari 2016 22:13 schreef BredeBroeder het volgende:

[..]

Ze heeft wss last van bindingsangst, of laten gaan (op een goede manier) of samen ervoor gaan, dat aan uit aan uit wordt niemand vrolijk van. Wellicht dat ze als ze ouder is wel kan binden.

quote:

Op vrijdag 19 februari 2016 14:18 schreef rickertvv het volgende:

[..]

Dat had ik inderdaad vorige keer ook gezegd, had ze van alles op internet gezocht en kwam ze er achter dat ze zich daar wel in kon vinden. Haar vader heeft het deze keer zelfs tegen haar gezegd: als het te serieus wordt, te dichtbij komt dan word je benauwd en duw je mensen van wie je houdt weg.. Aan dovemansoren gericht volgens mij.

Gister toevallig een berichtje van haar gehad of ze der spullen kon ophalen savonds, omdat ik dan toch te trainen ben en haar niet hoef te zien. Ik zei dat ik dat wel graag wilde, gewoon even praten. Hoe het met haar ging en hoe zij deze week had ervaren. Ze vertelde mij dat ze me niet miste zoals het zou moeten. Ook heeft ze beetje contact met die jongen, maar puur vriendschappelijk (wij weten allemaal hoe jongens zijn, daar zit meer achter, maar dat ziet zij niet).

Ah fijn, besloten om niet te trainen te gaan en het gewoon knap afsluiten. Half 9 was ze er en half 2 snachts ging ze weg. Heel gezellig en fijn en ook wat gebeurt natuurlijk... Ze vertelde ook dat ze van mij houdt en dat ze mij echt gaat missen, ze wilde maar niet weg..
Toen ze thuis kwam stuurde ze al berichtje: ik vond het stiekem echt onwijs fijn 😁

Komt als mij over dat ze gewoon niet weet wat ze allemaal doet.. Ze wil contact houden maar als ik dat niet kan dan niet..
Ik heb het idee als ik het contact helemaal verbreek gaat ze naar die andere toe(droeftoeter 1e klas als ik dat zo van wat bekende hoor) en als we contact houden kan het allemaal kanten op. Wat is wijsheid??

quote:

Op vrijdag 19 februari 2016 14:33 schreef BredeBroeder het volgende:

[..]

Loslaten, miss later opnieuw proberen, denk dan aan een paar jaar wellicht.

quote:

Op zaterdag 20 februari 2016 14:10 schreef rickertvv het volgende:

[..]

Gisteravond weer langs geweest aangezien der oorbellen nog bij mij lagen, weer onwijs gezellig en fijn tot in de late uurtjes. Mocht niet weg en meerdere keren gezegd dat ze van mij houdt.
Heb het idee dat ze het onverwachte en flirten leuk vind en het gewone van een relatie gewoon niet spannend genoeg vind ofzo..

quote:

Op zondag 13 maart 2016 00:04 schreef Andromache het volgende:
4 maanden na dato stuur ik bijna dagelijks nog berichtjes naar ex om er achter te komen waarom hij mij niet de moeite waard vond om moeite voor te doen. Ik smeek om antwoorden en zingeving. En nu heb ik het. Hij triggert mijn emotioneel tekort, maar ik stel hem daar extra toe in staat door telkens de afwijzing op te zoeken, me telkens weer een dreun te laten geven als hij niet reageert. Hij is onvolwassen, ik hoef helemaal niets van hem te verwachten op dit vlak. Het is een lul.

Maar ik moet ook goed kijken naar mijn eigen aandeel. Waarom heb ik zo lang gesleept en getrokken in een relatie die nooit gelijkwaardig was? Ik werkte veel harder aan een toekomst dan hij, en hoe harder ik dat deed, hoe minder hij deed. Waarom ben ik zo lang gebleven in zo'n relatie? Toch onbewust het gevoel dat ik na 5 jaar single zijn blij mocht zijn dat ik ten minste weer iemand had? Het was niet allemaal slecht, we pasten ook heel goed bij elkaar op een aantal vlakken. Maar ik zou nooit van hem krijgen wat ik nodig heb in een relatie. Zucht. Er is misschien niemand die dat kan. Jammer. Dan maar geen liefdesleven. Pffft, ik ben echt even emo nu. De schellen vallen me steeds meer van de ogen. Het is maar goed dat het niks werd met scharrel/rebound/dingesietsmetbelachelijkknapgezichtenoowatwaszijnstemmooizijnlijfheerlijkeenaantalkaraktertrekkeninteressantlevensloopbewonderenswaardig . Eerst zelf helen. En zingeving uit mezelf halen.

quote:

Op woensdag 10 februari 2016 23:40 schreef Andromache het volgende:
Zo. Heerlijke scheldpartij op mijn lul van een ex. Nu definitief geblokkeerd. Hij was niet goed voor mij. Altjid zeuren om mijn (prima) lijf, bij tijd en wijle respectloos jegens mij, deed weinig moeite, ging nooit echt helemaal voor mij. Maar ja, ik nam er genoegen mee omdat ik nog nooit iemand had ontmoet die zo op mij leek in humor en interesses, en ik smachtte naar een relatie. En wat hebben we ook wat afgelachen en wat hebben we het vaak ook fijn gehad met elkaar. Maar hij is heel onvolwassen en echt een verkeerde keuze geweest. Verdomme zeg, daar 2,5 jaar van mijn leven aan gespendeerd waarin ik ook andere dingen had kunnen doen. Maar ja, huisje-boompje-beestje leek zo dichtbij. Nooit meer.

quote:

Op woensdag 10 februari 2016 23:51 schreef BredeBroeder het volgende:

[..]

Sorry maar je klinkt echt heel triest, en je bent boos. An angry mind is a closed mind.

2,5 jaar van je leven weggegooid zeg je eigenlijk, zovan je hebt totaal geen goede herinneringen en het was allemaal slecht, komop zeg. Na ruzie blokkeren tja, je gaat 'm nog wel voelen aankomen, kan miss even duren maarja. Beter praat je het gewoon netjes uit zonder elkaar uit te schelden, waar je niks mee bereikt btw..

quote:

Op zondag 13 maart 2016 01:28 schreef -Splash- het volgende:

[..]

Boosheid is een stadium van eroverheen komen. Laat haar boos zijn, hierna komt verdriet en begint het proces om zichzelf weer leuk genoeg te vinden om open te staan voor iets nieuws. (lange tijd)

quote:

Op zondag 13 maart 2016 08:52 schreef BredeBroeder het volgende:

[..]

Ik was alleen boos op mezelf, nooit boos op m'n ex, ja later pas maar dat was om iets irrelevants en had niet veel te maken met dat 't over was.

Zij daarentegen was vanaf week 1 al boos, beweerde er toen na 4 weken overheen te zijn en ik dacht echt van wtf heb je uberhaupt ooit van me gehouden als 't 4 weken duurt Was natuurlijk gewoon de schijn hoog houden voor haarzelf maar dat zag ik toen niet, maarja zo kwets je wel mensen.

Het is ook al een hele lange tijd klaar met haar ex, dus dat ze nog steeds boos is snap ik eigenlijk niet, ik lees heel vaak dat het goed met haar gaat, en dan heeft ze weer een terugval en is haar ex weer een lul etc. Praat het gewoon uit en als je nog steeds niet goed met elkaar om kan gaan laat het dan gewoon nog rusten.

Net zoals nu, wil het opzich wel uitpraten maar heb het gevoel dat het altijd van mijn kant moet komen, + ik heb al initiatief getoond maar werd genegeerd

quote:

Op woensdag 10 februari 2016 23:40 schreef Andromache het volgende:
Zo. Heerlijke scheldpartij op mijn lul van een ex. Nu definitief geblokkeerd. Hij was niet goed voor mij. Altjid zeuren om mijn (prima) lijf, bij tijd en wijle respectloos jegens mij, deed weinig moeite, ging nooit echt helemaal voor mij. Maar ja, ik nam er genoegen mee omdat ik nog nooit iemand had ontmoet die zo op mij leek in humor en interesses, en ik smachtte naar een relatie. En wat hebben we ook wat afgelachen en wat hebben we het vaak ook fijn gehad met elkaar. Maar hij is heel onvolwassen en echt een verkeerde keuze geweest. Verdomme zeg, daar 2,5 jaar van mijn leven aan gespendeerd waarin ik ook andere dingen had kunnen doen. Maar ja, huisje-boompje-beestje leek zo dichtbij. Nooit meer.

quote:

Op zondag 13 maart 2016 10:29 schreef -Splash- het volgende:

[..]

Even voor de duidelijkheid... jij bent niet de ex Andro toch?
Je moet er rekening mee houden dat uitmaken altijd een proces is waar de een al veel verder is dan de ander. Degene die het uitmaakt is er al bijna overheen (omdat het al lang bij hem/haar in het hoofd zit) waardoor er meer opluchting is. Voor de ander is het vaak veel onbegrip omdat het een verrassing is.

Natuurlijk zou je kunnen verwachten dat er vastgestelde regels zijn over hoe lang je boos mag zijn. Maar ik heb geen idee wat er gebeurd is en iedereen gaat anders met verdriet om. Ik heb ooit bij een ex heel lang gezeten dat ik haar b.v. erg miste, terwijl ik degene was die het uitmaakte. Het is soms best ingewikkeld... en vaak moet je erachter komen waarom je boos bent of iemand mist (het is soms niet de meest logische reden dan dat je denkt). Vaak kan er iets anders zijn waardoor je boos bent (b.v. een gevoel dat je niet goed genoeg bent).

Wellicht voor Andro dus goed om naar te kijken. Ben ik boos op hem, of is er iets anders. Ik kan in ieder geval voor haar praten.

quote:

ik vind dat ik onterecht slecht behandeld ben en nu niet WEER degene wil zijn die de eerste stap neemt om contact op te nemen.

Nu wil ik dat het goed komt

quote:

Op donderdag 17 maart 2016 16:42 schreef Buffell het volgende:
Het is zo'n ruim 2.5 jaar geleden dat ik mij hier voor het laatst meldde, vermoed ik. And oh, how funny this world works, ik ben weer terug. Dit keer met een veel grotere klap. De meid die ik na mijn vorige relatie ontmoette was in alle opzichten een 'upgrade'; knapper, opener, socialer, intelligenter. Wife-material man. Maar helaas heeft dat niet zo mogen zijn.
We zijn ruim anderhalf jaar (1 jaar en 8 maanden) samen geweest, waarvan zij 5 maanden aan het studeren in het buitenland was. Overigens nog wel opgezocht in die 5 maanden.

Het is nu anderhalve week over, het is niet geëindigd in ruzie of wat dan ook, maar op een volwassen manier. Zij initieerde het, en zij was ook degene die het uitmaakte, al kon ze het niet over d'r lippen verkrijgen en moest ik uiteindelijk die woorden voor haar uitspreken. Ze had/heeft het er ook moeilijk mee, het was niet zo dat de liefde er niet meer was. Het is, zoals zij mij vertelde, dat wanneer we samen zijn, we elkaar niet omhoog stuwen, maar omlaag drukken. Ze had zich afgevraagd of we onszelf wel gelukkig maken samen en was tot de conclusie gekomen dat dit niet (meer) het geval was. Ik moet ook eerlijk bekennen dat ik me in een aantal dingen die ze vertelde wel kon vinden. Maar voor mij was, en is het nog steeds, een niet onoverkomelijk probleem.

Helaas heeft zij voor haarzelf al besloten dat het wél een onoverkomelijk probleem is, en dat dit de enige oplossing is. Dit heb ik te accepteren, dit is haar volledig recht en ik zal het haar nooit kwalijk nemen of verwijten. Ik geloof er wel echter heilig in dat we eruit hadden kunnen komen. Dat had van mijn kant wat werk nodig gehad. Ik besef ook dat ik het gewoon had kunnen voorkomen. Ik had het in eigen hand, kom ik nu achter. Met wat meer toewijding had ik haar nu nog gehad. Gek is het, dat je daar achterkomt wanneer het te laat is. Als ik opener was geweest, meer mijn eigen trots aan de kant had geschoven, was het goed gekomen. Iets waarvan ik niet zeker weet of ik mezelf kan vergeven.

De feiten liggen in ieder geval duidelijk zichtbaar op tafel; het is over en het is definitief. Dat zegt ze tegen me. We praten nog wel, via whatsapp uiteraard, ik kan eerlijk zeggen wat ik voel, zij ook en dat gaat op een volwassen manier, dat is in ieder geval iets. Er is een plan om nog eens af te spreken om nog eens goed te praten (want de avond dat ze het uitmaakte was ik daar even niet toe in staat) en het echt af te sluiten. Ik weet echter niet of ik dit wel moet doen. Ik ben er van overtuigd dat het te lijmen is en door zo'n afspraak ben ik bang om valse hoop te krijgen, en dat moet ik mezelf niet aandoen. Aan de andere kant, misschien krijg ik antwoorden op vragen zodat het beter te verwerken is.

De gedachte die me blijft achtervolgen is slechts een korte; you fucked up man, you really fucked it up. Pijnlijk.

quote:

Op donderdag 17 maart 2016 22:17 schreef BredeBroeder het volgende:

[..]

Tuurlijk, je had het beter kunnen doen, dingen konden anders gaan, maar zo is het niet gelopen en de enige manier om te kunnen leren is door fouten te maken. Laat je niet meevoeren in haar besluit, ga je eigen kant op, hoe lastig dat ook is, als zij toch nog zou willen zal zij daarzelf achter moeten komen, en daar kan je geen invloed op uitoefenen. (meestal werkt dat zelfs omgekeerd).

Wat je zegt over hoe ze 't uitmaakte, best herkenbaar, mijn ex durfde 't ook niet zelf te zeggen toen 't moment daar was, in jouw geval waarschijnlijk omdat ze nog wel van je houd, maar ze ziet jullie gewoon niet samen over 10 jaar. Dat hoeft trouwens niet te zeggen dat ze iets tegen je heeft maar dat zij gewoon niet gelukkig is (op relatiegebied).

Over die afspraak, ik zou er toch naartoe gaan, het is beter om dingen uit te praten en te zorgen dat het duidelijk is dan dat je voor altijd met vragen blijft zitten. Luister naar elkaar en stel je vragen als je 't niet begrijpt. Alvast sterkte met 't verwerken.

En probeer niet jezelf de schuld te geven, een relatie is een wisselwerking. of het werkt, of het werkt niet.

quote:

Op vrijdag 18 maart 2016 13:17 schreef Buffell het volgende:

[..]

Vandaag is ook weer echt een klote dag. Echt een klote dag. Het besef komt weer hard binnen, het besef dat ik haar niet meer kan vastpakken. Ze is weg. En ze gaat straks door met haar leven. En ik blijf achter, mezelf pijnigen voor fouten die ik niet meer kan terugdraaien. Zo werkt mijn hoofd nu. Lange termijn bestaat even niet. Ik leef nu van dag tot dag, uur tot uur haast. En elk uur duurt langer dan de vorige. Als je je zo kut voelt gaat de tijd zo traag.
Er komen hele boekwerken vol met gedachten die ik haar wil vertellen, maar ik heb het Whatsapp-gesprek van zojuist zelf beëindigd voordat ik rare en/of domme dingen tegen d'r ging zeggen. Ik kon even niet meer goed nadenken, het werd me even te veel en dat heb ik ook gezegd. Waarom doen we onszelf dit aan?

quote:

Op maandag 4 april 2016 11:10 schreef Vlaggenroof het volgende:

[..]

Soms als ik met dates over verleden praat komt mn ex voorbij, dit was dus bij het laatste ook het geval.

quote:

Op maandag 28 maart 2016 11:39 schreef Djurres het volgende:

[..]

Lastig idd, maar wat me opvalt is dat je op het moment een fixed mindset heb. 'Het is vandaag een klotedag. Echt een klote dag' aldus jezelf. Hoe moeilijk het ook is, maar met zo'n instelling is het morgen weer een klote dag, en geloof me, overmorgen ook. Ik wil je niets verwijten, absoluut niet, maar als je dat enigzins weet te veranderen maak je het jezelf een stuk makkelijker. Hoe lastig ook, probeer de juist toffe dingen op het moment even te accentueren.

Het feit dat ze weg is is daar inderdaad, maar probeer het zo goed als mogelijk te vormen en het een plek te geven. Dat het over is, komt niet door jou, maar door jullie samen. Geven en nemen..

Wat betreft je boekwerken, schrijf ze voor jezelf uit op de pc, of in je notities telefoon. Hoe onbewust ook, het brengt dingen op een rijtje, en als het eenmaal zwart op wit sta, zul je hier ook in het onbewuste wat minder over nadenken.

Het welbekende cliche, er moet tijd overheen man, tijd..

Sterkte

quote:

Op dinsdag 5 april 2016 16:04 schreef Buffell het volgende:

[..]

Inmiddels zijn we een aantal weken verder (ruim 2). En veel vrije tijd heeft ervoor gezorgd dat ik veel kon nadenken en dat heeft me goed gedaan. Er kwam meer begrip voor de beslissing die ze gemaakt heeft en gisteravond hadden we afgesproken om nog eens rustig te praten. Dat was de eerste keer dat ik haar weer zag. Dat was natuurlijk wel een tricky-moment; de reactie als ze de deur open zou doen. Gelukkig viel het mee, was het even surrealistisch maar goed te behappen.
We hebben uiteindelijk ook een erg constructief gesprek gehad, dat niet met de insteek was om eruit te komen, maar om het af te sluiten. We hebben allebei ons zegje gedaan, hoe we er tegenaan keken en ze heeft me rustig verteld hoe zij tot haar beslissing is gekomen, en daar kon ik alleen maar begrip voor opbrengen en het respecteren. En ergens, in een aantal dingen die ze noemde kon ik het er zelfs wel mee eens zijn. Was het toen niet misgegaan, was het een aantal weken later wel gebeurd.
Ik mis haar natuurlijk nog wel, zij mij ook. Toen ik weer wegging gisteravond knuffelden we nog even en ze drukte me bijna plat en zei uiteindelijk; nu moet je echt gaan, anders laat ik je niet meer los.
Het doet haar ook nog veel, dat het niet geworden is zoals we het een half jaar of een jaar geleden voor ogen hadden. Maar het heeft veel inzichten gegeven waarom het niks geworden is, en daarmee kan ik verder. Er zijn nog wel een aantal dingen die je in een kutbui schoppen (Ik ben groot fan van Springsteen en had haar 'geïnfecteerd' tot op het punt dat zij ook een aantal favoriete nummers had), dus als ik nu één van die nummers hoor dan heb ik zin om de radio in een bak met accuzuur te dompelen, maar dat hoort er nu eenmaal mij helaas.

quote:

Op dinsdag 5 april 2016 16:04 schreef Buffell het volgende:

[..]

Inmiddels zijn we een aantal weken verder (ruim 2). En veel vrije tijd heeft ervoor gezorgd dat ik veel kon nadenken en dat heeft me goed gedaan. Er kwam meer begrip voor de beslissing die ze gemaakt heeft en gisteravond hadden we afgesproken om nog eens rustig te praten. Dat was de eerste keer dat ik haar weer zag. Dat was natuurlijk wel een tricky-moment; de reactie als ze de deur open zou doen. Gelukkig viel het mee, was het even surrealistisch maar goed te behappen.
We hebben uiteindelijk ook een erg constructief gesprek gehad, dat niet met de insteek was om eruit te komen, maar om het af te sluiten. We hebben allebei ons zegje gedaan, hoe we er tegenaan keken en ze heeft me rustig verteld hoe zij tot haar beslissing is gekomen, en daar kon ik alleen maar begrip voor opbrengen en het respecteren. En ergens, in een aantal dingen die ze noemde kon ik het er zelfs wel mee eens zijn. Was het toen niet misgegaan, was het een aantal weken later wel gebeurd.
Ik mis haar natuurlijk nog wel, zij mij ook. Toen ik weer wegging gisteravond knuffelden we nog even en ze drukte me bijna plat en zei uiteindelijk; nu moet je echt gaan, anders laat ik je niet meer los.
Het doet haar ook nog veel, dat het niet geworden is zoals we het een half jaar of een jaar geleden voor ogen hadden. Maar het heeft veel inzichten gegeven waarom het niks geworden is, en daarmee kan ik verder. Er zijn nog wel een aantal dingen die je in een kutbui schoppen (Ik ben groot fan van Springsteen en had haar 'geïnfecteerd' tot op het punt dat zij ook een aantal favoriete nummers had), dus als ik nu één van die nummers hoor dan heb ik zin om de radio in een bak met accuzuur te dompelen, maar dat hoort er nu eenmaal mij helaas.

quote:

Op zondag 10 april 2016 10:28 schreef Mc.Chicken het volgende:
Ik lees Buffel zijn verhaal en de tranen rollen over m'n wangen. Het is voor mij ook even geleden dat ik hier was en ik hoopte dat het dit keer niet nodig zou hoeven zijn maar ik heb zojuist mijn persoonlijke breaking point bereikt.

2,5 jaar geleden ontmoette ik haar. Het was in eerste instantie niets, gewoon leuk en af en toe contact via stage. Het werd meer doordat we elkaar continu appte en uiteindelijk zijn we samen gekomen. Vanuit één van mijn vorige relaties heb ik mega trust issues overgehouden en daar hadden we dan ook zeker last van. Ik vooral omdat het vanuit mijn kant werk nodig had. Het is lang goed gegaan tot ongeveer afgelopen oud & nieuw. Relatie liep voor geen meter maar we hebben toen samen afgesproken ervoor te gaan. Ik deed mijn best, ook al heb ik nu het gevoel dat ik meer had kunnen doen. Via haar huidige stage leerde ze nieuwe mensen kennen en ging daarmee uit. Ontzettend moeilijk voor mij maar ik vertrouwde haar en wilde haar die kans geven, want tja, mag niet wat iemand anders mij heeft aangedaan tussen ons in laten staan.

De afgelopen twee maanden merkte ik dat er iets speelde. Een gevoel van binnen die schreeuwt: "dude, something's wrong. Be on guard." .. In het verleden heeft dat gevoel zich meerdere malen bewezen. Ex die vreemd was gegaan. Even was het gevoel weg omdat het weer wat beter ging maar al snel veranderde dat. Ze deed raar met haar telefoon, alsof ze iets te verbergen had. Ik heb haar meerdere keren gevraagd of er iets was maar telkens zei ze nee, en dat ik haar moest vertrouwen.. Ik geloofde haar niet meer en mijn gevoel dat er iets was werd alleen maar groter en groter. Tot ik het op een gegeven moment niet meer hield. We sliepen samen en ik werd midden in de nacht wakker zonder reden.. Haar telefoon lag aan de lader en nieuwsgierige ik, ging erin kijken. Wat ik daar vond laat mijn huid nu nog steeds branden, m'n hart harder kloppen en zorgt voor de behoefte om iemand flink toe te takelen. Yep, ze ging vreemd met iemand van haar nieuwe "vrienden".

Ja, het ging niet zo goed tussen ons. Ja, we hadden het waarschijnlijk anders moeten aanpakken maar dit, nee dit niet. Ik ben nu kapot van binnen en functioneer amper. Ik haat haar maar ik mis haar. Moest het even van me af schrijven. Sorry voor het lange verhaal.

quote:

Op zondag 10 april 2016 10:28 schreef Mc.Chicken het volgende:
Ik lees Buffel zijn verhaal en de tranen rollen over m'n wangen. Het is voor mij ook even geleden dat ik hier was en ik hoopte dat het dit keer niet nodig zou hoeven zijn maar ik heb zojuist mijn persoonlijke breaking point bereikt.

2,5 jaar geleden ontmoette ik haar. Het was in eerste instantie niets, gewoon leuk en af en toe contact via stage. Het werd meer doordat we elkaar continu appte en uiteindelijk zijn we samen gekomen. Vanuit één van mijn vorige relaties heb ik mega trust issues overgehouden en daar hadden we dan ook zeker last van. Ik vooral omdat het vanuit mijn kant werk nodig had. Het is lang goed gegaan tot ongeveer afgelopen oud & nieuw. Relatie liep voor geen meter maar we hebben toen samen afgesproken ervoor te gaan. Ik deed mijn best, ook al heb ik nu het gevoel dat ik meer had kunnen doen. Via haar huidige stage leerde ze nieuwe mensen kennen en ging daarmee uit. Ontzettend moeilijk voor mij maar ik vertrouwde haar en wilde haar die kans geven, want tja, mag niet wat iemand anders mij heeft aangedaan tussen ons in laten staan.

De afgelopen twee maanden merkte ik dat er iets speelde. Een gevoel van binnen die schreeuwt: "dude, something's wrong. Be on guard." .. In het verleden heeft dat gevoel zich meerdere malen bewezen. Ex die vreemd was gegaan. Even was het gevoel weg omdat het weer wat beter ging maar al snel veranderde dat. Ze deed raar met haar telefoon, alsof ze iets te verbergen had. Ik heb haar meerdere keren gevraagd of er iets was maar telkens zei ze nee, en dat ik haar moest vertrouwen.. Ik geloofde haar niet meer en mijn gevoel dat er iets was werd alleen maar groter en groter. Tot ik het op een gegeven moment niet meer hield. We sliepen samen en ik werd midden in de nacht wakker zonder reden.. Haar telefoon lag aan de lader en nieuwsgierige ik, ging erin kijken. Wat ik daar vond laat mijn huid nu nog steeds branden, m'n hart harder kloppen en zorgt voor de behoefte om iemand flink toe te takelen. Yep, ze ging vreemd met iemand van haar nieuwe "vrienden".

Ja, het ging niet zo goed tussen ons. Ja, we hadden het waarschijnlijk anders moeten aanpakken maar dit, nee dit niet. Ik ben nu kapot van binnen en functioneer amper. Ik haat haar maar ik mis haar. Moest het even van me af schrijven. Sorry voor het lange verhaal.

quote:

Op dinsdag 12 april 2016 15:15 schreef MidnightB00m het volgende:
Awh wat vreselijk iedereen! Dikke knuffel and the only way to heal a wound is to stop touching it. Hebben jullie allemaal contact verbroken inmiddels?

Ik kom dus niet verder sinds oktober. Geprobeerd contact te verbreken op allerlei manieren, maar hij komt toch weer terug en vervolgens is het weer aantrekken en afstoten. Geen maand voorbij geweest zonder contact of dat bij mij de gevoelens weer terugkomen. Ontzettend zwaar. Als het goed is, heb ik nu het patroon doorbroken.

quote:

Op maandag 11 april 2016 14:23 schreef Buffell het volgende:

[..]

That sucks man, dat gun je niemand. Vreemdgaan vind ik echt fucking laag om te doen. Iedereen met common sense zal eerlijk opbiechten dat ze iemand ontmoet hebben en daar gevoelens voor dreigen te krijgen. Dat is kut om te doen maar wel de eerlijkste manier.

Besef je in ieder geval dat je zelf niets hebt fout gedaan en ga jezelf dus ook niets verwijten. Ga er ook niks op uit doen als je het gevoel krijgt om haar terug te krijgen, want daar heb je niks aan, je verdient beter dan dat man. Ik kan me gelukkig prijzen dat ik nog nooit in de positie ben geweest waarin jij nu zit, maar ik kan me goed voorstellen hoe je je voelt. Dat is kut, daar kan niemand nu even wat aan veranderen, daar moet je doorheen. Als je dus maar in je achterhoofd houdt dat je te goed bent voor haar en er dus niets meer op uit moet doen. Hoe kut dat ook is.

quote:

Op maandag 11 april 2016 19:09 schreef Djurres het volgende:

[..]

Gast, je doet er verschrikkelijk goed aan het even van je af te schrijven. Schroom je ook niet om ellenlange verhalen te droppen, als je schrijft ben je onbewust ook dingen aan het relativeren en op een rijtje aan het zetten, wat weer helpt bij het afsluiten van een hoofdstuk in je leven.

Ik snap precies hoe je je voelt, maar weet dat, hoe dan ook, jij het persoon ben geweest die loyaal en trouw is geweest naar je ex. Jij ben het persoon die aan je zelf hebt gewerkt en jij hebt alles op alles gezet om er daadwerkelijk voor te gaan.

Ondanks dat het slecht gaat in een relatie, geeft dat nog geen rede om vreemd te gaan. Argumenten waar ze mee komt moet je volledig langs je heen laten gaan. Trek je er niets van aan, want ze is het niet waard. Gewoon, niet.

Het kost tijd, veel tijd. Geeft niets, maar moet slijten. Bij de ene gaat dit sneller dan de andere, weet niet wanneer je de relatie opgebroken heb?

Nog een tip die ik je mee wil geven, verbreek op wat voor manier dan ook contact. Ik moet mn vreemdgaande ex nog 3x in de week zien, omdat ik in het zelfde team korfbal met haar. Confronterend en nog steeds lastig.

I don't regret the things I did wrong, I regret the good things I did for the wrong people.

quote:

Op woensdag 13 april 2016 11:57 schreef icecreamfarmer_NL het volgende:
Na 5,5/6 jaar mag ik mij ook melden. Weet nog niet of ik mijn hele verhaal wil vertellen maar ik voel me eenzaam en zonder toekomst. Doordat ze voor haar studie (en nu PHD) een soort zigeunerleven leide was het een lange afstandsrelatie (Singapore, Wenen, Shanghai, Leipzig, Kent, en nu Berlijn). Vaak bezochten wij elkaar 1x pm en daar plande ik al mijn vakanties dan ook op. Nu heb ik sinds Pasen niet alleen mijn vriendin maar ook mijn maandelijkse uitjes/vakanties en lange termijn toekomst verloren. De zomer komt er aan maar ik heb geen idee wat ik met mijn vakantie aan moet. Ik heb best veel vrienden maar bijna allemaal hebben ze een vriendin of we delen niet de interesses die nodig zijn voor een week vakantie.

Een vriend van mij gaat met zijn vriendin door Canada trekken wat wel tof is maar ik voel er weinig voor om het 5de wiel aan de wagen te zijn. Alleen op vakantie is voor mij geen optie, dat kan ik voor een dag maar daarna voel ik mij eenzaam en ben ik mijzelf beu.

Ik heb geen idee wat ik nu moet doen.

Het is trouwens uitgegaan omdat zij merkte dat ze verliefd werd op een ander ze kon zich daardoor voor haar gevoel niet meer vol op mij richte en dat vond ze niet eerlijk naar mij toe.
Het afscheid nemen was zwaar en we hadden het er beiden moeilijk mee, je kon zien dat ze niet over een nacht ijs was gegaan en nog steeds om mij gaf. Dit werd nog eens versterkt omdat we in twee verschillende landen wonen en de kans dat we elkaar zomaar tegenkomen of even kunnen afspreken nihil is.
Enerzijds heel eerlijk wat ze gedaan heeft anderzijds echter blijf ik nu het gevoel hebben dat zij wel iets heeft om naar uit te kijken en ik niet. Zij kan immers gaan daten om haarzelf bezig te houden en is nog student en zit dus tussen de actieve leeftijdsgenoten. We houden dagelijks contact maar het is gewoon anders soms voelt het dat ik de enige ben die haar mist.

Dit wordt nog eens versterkt doordat ik geen student meer ben (30 nu) en zodoende veel minder vaak uit kan gaan door werk of het gebrek aan mensen die mee willen/kunnen gaan. Ik verveel mij zelf kapot 's avonds en dat maakt ook niet echt dat ik haar kan vergeten (dit is trouwens een klacht die ik al langer had maar toen had ik mijn tripjes waar ik naar uit kon kijken).
Ook zie ik minder toekomst om iemand leuks te ontmoeten nu ik geen student meer ben, op mij na is iedereen op mijn afdeling 45+ en uitgaan is gewoon minder nu bijna iedereen gesetteld is.
Ik ontmoet dus praktisch geen leeftijdsgenoten wat maakt dat ik mijn toekomst op dit vlak ook somber inzie.

quote:

Op woensdag 13 april 2016 18:22 schreef Djurres het volgende:

[..]

Vervelend man, maar je moet door de zure appel heen.
Ik ga er even vanuit dat het net over is, het heeft sowiso even een tijdje nodig om op een rijtje te krijgen wat er precies gebeurd is, voordat je het uiteindelijk echt helder heb.

Geef jezelf eerst wat tijd om te realiseren wat er nu allemaal gebeurd, en ga dan pas eens verder plannen. Probeer ook eens een tijdschema op te stellen met wat je normaal samen met haar deed, en kijk eens hoeveel tijd dit is. Probeer dit te gaan verdelen en probeer het in te vullen met andere dingen.

Verder, het feit dat je contact met haar heb geeft je geen rust. Iedere keer hoop je dat ze weer een appje/sms gedaan heeft, zodat je weer wat te lezen, maar iedere keer dat je de conversatie open, word je meteen weer geconfronteerd met jullie breuk. Zoek de rust voor jezelf, en probeer haar even een week naast je neer te leggen, hoe moeilijk het ook klinkt, maar als ze een nieuwe vriend krijgt, gaat ze niet meer met je appen, op dagelijke basis.

Wat betreft je maandelijkse tripje, je wil niet alleen. Er is een reisburau, (srprs.me) die Solo-Together reizen doet. Je gaat voor 3/4 dagen met een voor jou onbekende groep mensen weg. Je ontmoet elkaar op het vliegveld, en daar krijg je je bestemming en zooi te weten. Ook meteen een kans om weer nieuwe mensen te leren kennen, en wie weet wel meer
(https://srprs.me/solo-together)

T komt goed
Sterkte

quote:

Op woensdag 13 april 2016 11:05 schreef BredeBroeder het volgende:
Ga hier toch nog ff reageren over m'n eigen ding, zit een beetje met een dilemma, naja ga gewoon zeggen wat er in me opkomt en ik zie wel wat voor tekst 't wordt.

Met relatief veel ruzie uit elkaar gegaan, naja, het is eigenlijk steeds ietsje erger geworden sinds het uit was en soms tijden dat wij goed met elkaar op kunnen schieten en dan weer een hele tijd niet.

Weet in ieder geval 1 ding heel zeker en dat is dat in realiteit wij niet bij elkaar passen, dat is eigenlijk al iets wat ik riep toen wij nog een relatie hadden maar ik wist nooit precies waarom, het was een gevoel en misschien was het ook wel beter geweest als ik het wel eerder had uitgemaakt, dat zou een hoop gezeik van nu gescheeld hebben ondanks de leuke tijden die we de laatste maanden nog hebben gehad. Ik dacht toen dat het aan het verschil lag in hoe wij naar bepaalde dingen keken maar dat is het niet. Aangezien ze veel goede eigenschappen had en een leuk karakter dacht ik dat het wel op te lossen viel, maar irritaties bleven doorgaan en dat is eigenlijk nooit over gegaan. Ik vind het raar want zij is de enige bij wie ik dat heb. Ik ben naar een psycholoog geweest en het e.e.a. geleerd, maar de irritatie bij sommige dingen is nooit weggegaan.

Op de een of andere manier zegt iets dat ik haar niet moet vertrouwen, ookal weet ik dat ik haar bijna altijd kan vertrouwen. Wellicht komt het door de vele ruzies nadat het uitging, waarin ook zij zich als een bitch opstelde naar mij en het allemaal erger werd. Ik geef om haar en dat zal ik ook altijd blijven doen, ik vind het rot voor d'r als ze zich minder voelt, ik vind het kut als ze een keer slecht scoort op een tentamen. Anders gezegd ik leef met haar mee, maar alleen in m'n hoofd. Op het moment dat zij daadwerkelijk tegen mij verteld dat ze zich kut voelt o.i.d. probeer ik sympathie te tonen maar blijf ik koelbloedig en alsof het me niks doet, soort van misgunnen dus maar ik snap niet waarom, want voor en na het gesprek vond ik het wel kut. Maar tijdens is het altijd zo van naja okay ik kan er verder ook niks aan doen. Weet ook dat dat deels komt doordat het via whatsapp is altijd, ik zie haar emotie niet en dan is 't sowieso voor mij lastiger om er een beeld bij te schetsen, maarja irl gaat ze dat natuurlijk niet zeggen. Iets blokkeert emotie in mij als ik praat.

Het is een soort haat-liefde verhouding. Tegelijkertijd doet het me wat en aan de andere kant doet het me niks, en nogmaals zij is de enige bij wie ik dit heb. Ze verteld ook altijd enthousiast over wat er allemaal op d'r werk is gebeurd maar dat interesseert me gewoon niks. Ten eerste omdat het altijd wel over d'r werk gaat, ten tweede door het puntje wat ik hierboven beschreef, terwijl toen zij begon met werken daar voor het eerst, vond ik het juist leuk wat ze vertelde en interesseerde me het ook. Ik ben hier over na gaan denken en dat is denk ik de conclusie waarom zij iig niet bij mij past, omdat ik me altijd wel aan iets loop te irriteren, ookal snap ik niet waarom, maar zo is het nou eenmaal.

Wellicht komt het ook doordat ik anders naar haar kijk dan eerst. Ze was altijd een heel verlegen meisje, durfde niet veel en dat is 1 van de dingen die ik leuk aan haar vond, ze was misschien wel verlegen maar had wel een goed karakter. Nu lijkt het meer op een wat arrogantere houding, koelbloedig en kan compleet flippen als je ook maar 1 klein ding fout zegt. En dan natuurlijk ook haar nog steeds sympathieke kant, maar het idee dat je weet dat zij ook een andere kant heeft (waarvan ik zelf altijd beschuldigd werd dat dat zo fout was) zorgt er wellicht voor dat ik zelf ook voorzichtiger ben en haar minder te vertrouwen vind. Zeker omdat ik niet open ben naar mensen waar ik net nog ruzie mee heb gehad. Soms is ze nog wel open, dan voelt het voor mij ook vertrouwelijker maar die momenten zijn zeldzaam. Zij vraagt bijvoorbeeld nooit een keer op een normale manier hoe het gaat, het is altijd een half onserieuze houding van eyy hoe ist, ja lekker blabla. En dan nog maar te spreken erover of zij uberhaupt een keer een gesprek begint op die manier.

Ik merk ook aan mezelf dat het me over het algemeen minder doet wat andere mensen meemaken. Vroeger was ik altijd heel meelevend, had ik in principe veel voor iemand over die ik eigenlijk nog niet zo goed kende, en nu is het eerst maar eens kijken of diegene ook echt is wat hij/zij zegt dat ie is. Als ik erachterkom dat diegene ook echt eerlijk is richting mij en meent wat ie zegt dan respecteer ik dat, maar die stap er naartoe is veeeel groter geworden dan dat het eerst was.

En ja ik mis haar nog soms, maar dan heb ik het over de 'haar' van meer dan een jaar terug. aangezien ik me toen nog niet irriteerde en ik koester de herinneringen die ik daarbij heb. Ik weet alles nog, vanaf het eerste echte gesprek in Duitsland waar ik eindelijk de moed bij elkaar had geraapt om op dr af te stappen. Het meisje waar ik me ontzettend zorgen over maakte toen ze ziek op de bank zat en ik haar geen knuffel durfde te geven, maar dat meisje is allang weg. Ik had ook nooit verwacht dat ik ooit met dat meisje ruzie zou hebben, of dat wij elkaar zouden uitschelden. Zonde eigenlijk, maar niet alles kan nou eenmaal eindigen met een happy ending en daar heb ik me bij neergelegd. En tuurlijk sommige momenten raken me nog wel, bijvoorbeeld afgelopen Pasen, toen ik dacht aan de reactie van haar en haar ma die moest huilen omdat d'r dochter zo gelukkig was bij 't paasontbijt toen alles nog wel goed liep, maar daar blijft het dan ook bij. Het zijn de dingen die toen veel betekende voor me.

Ik heb ook een hele tijd gedacht dat ik gevoelloos was geworden voor alles dat met liefde/relaties te maken had, het gevoel van iemand leuk vinden zonder allemaal shit daarbij te bedenken kende ik niet meer. Het gevoel zoals 't hoort te zijn. Ik heb meerdere dates gehad met meiden die opzich wel knap waren, leuk karakter maar ik voelde er gewoon niks bij. Dat was vroeger wel anders, hoewel ik ook nooit had verwacht dat ik ooit met m'n ex zou gaan toen wij begonnen met praten. Bij die dates durfde ik ook gewoon meer, maar eigenlijk had ik in m'n achterhoofd het gevoel dat ik eigenlijk helemaal niet met hun wilde daten, want het voelde toch niet goed.

Ik hoop echter dat zij een jongen vind die echt van haar houd om hoe ze is, en niet een of andere fuckboy die z'n gevoelens voor haar faked om alleen 't bed te delen. Iemand die ik in eerste instantie de eerste maanden voor haar was zonder al die irritaties en wantrouwen erbij, en zich wellicht beter aan kan passen aan een andere omgeving. Dat is wat ik haar gun, want ik weet hoe blij zij kon zijn op de momenten dat het goed liep, maarja wellicht komt ze ook een klootzak tegen, dan is dat voor haar ook een les geweest en naja, zo is 't leven nou eenmaal. Zal haar dit waarschijnlijk nooit vertellen, aangezien naja, niet alles hoeft gezegd te worden en ze zal er vanzelf wel achterkomen dat ik het meen.

Dan nog het laatste waar ik het meeste mee zit. Er is aan mijn kant wat gebeurd, en zij is de enige die ik daarover heb verteld. Toen voelde het vertrouwd aan en kon ik dit bij haar kwijt, nu echter (nu ik meer weet van wat er is gebeurd, en dat is nogal negatief), wil ik het haar niet vertellen. De eerste reden is dat het niet goed voelt, laatste tijd weer gezeik om niks en dan ga ik niet leuk zoiets vertellen. Ten tweede weet ik dat het een negatief effect op haar heeft, ookal zegt ze van niet, ik weet uit eerdere gesprekken hoe ze reageerde soms. Het zal iig voor haar niet goed aankomen, weet alleen niet of ik het moet vertellen..

Dit is het eigenlijk, voelt toch wel goed om dit ff geschreven te hebben.

quote:

Op woensdag 13 april 2016 18:35 schreef icecreamfarmer_NL het volgende:

[..]

Oh ik weet dat het niet goed komt maar het geen wat ik veel met haar deed was praten (via skype) en wanneer we samen waren uit eten en reizen.
Daar een andere tijdsinvulling aangeven zal lastig worden omdat ik echt een hekel heb om dingen alleen te doen.
Voor de eerste week heb ik technisch lego gekocht om bezig te blijven maar die kraan is nu ook wel af. Ik verveelde mij sowieso wanneer ik thuis was maar dat werd gedempt door de uitjes en de gesprekken.

Bedankt voor de link trouwens daar ga ik echt wat mee doen.

Overigens zat ik voor de zomer aan dit te denken:
http://www.utrechtsummers(...)vilization-late-june

Tussen jongeren een beetje mijn uitwisseling herhalen.

quote:

Op woensdag 13 april 2016 19:08 schreef Djurres het volgende:

[..]

Overigens, er is niets mis met dingen alleen te doen. Je zegt dat je je wss na een dag verveel, alleen op vakantie. Ik dacht dat dat ook zo was, ben dit jaar in mn eentje op wintersport geweest. Doodsaai zou je zeggen, maar totaal niet, heb wat dat betreft de tofste mensen leren kennen, en dat weekje heeft me overdonderd. Ondanks dat ik alleen was, heb ik geen enkel een moment gehad waarvan ik dacht, daar zit je dan, helemaal lonely en alleen. Als je een gesprek aan kan knopen met een onbekende, dan ben je echt niet alleen.

Daarnaast, een sportclub/vereniging, in teamverband is evt ook nog een optie! Zat nieuwe mensen om te leren kennen, en ook weer niet alleen! Kan maar zo een 2 avonden in de week vullen

quote:

Op dinsdag 12 april 2016 18:24 schreef Djurres het volgende:

[..]

Wat is de rede waardoor je keer op keer in contact kom? Tis lastig om idd geen contact meer te hebben met hem, maar zorg dat je je erzelf op wijs als je jezelf toch betrap. Disipline is moeilijk, maar toch, het helpt je het best!

quote:

Op woensdag 13 april 2016 18:39 schreef Djurres het volgende:

[..]

Jaar verder, en nog steeds er mee 'zitten'. Ik herken het, helaas.
Je hebt nog contact met haar, ik ook met mijn ex, ben inmiddels zover dat ik stop bij de huidige sportvereniging om het contact met haar compleet te verbreken, gezien ze in het zelfde team speelt als ik. Ik denk dat dat me een hoop meer rust gaat geven, en denk dat dat voor jou hetzelfde is, wat ik in de post hierboven ook al schreef, het stukje contact dat je heb drukt je iedere keer weer met de neus op de feiten, dat het niet meer zo is zoals het was..

Wat betreft je laatste ding, denk je dat JIJ er goed aan doe (dus niet of het goed voelt) om het haar te vertellen? Ik zou zeggen, waarom niet. Weeg dingen tegen elkaar af, en kijk of jij er beter van word. Het gaat inmiddels om jou, en niet om jullie, of om haar.

quote:

Op donderdag 14 april 2016 11:10 schreef BredeBroeder het volgende:

[..]

Klopt, alleen het is niet zozeer dat het niet meer is zoals het was, alleen het gevoel dat er soms gewoon wordt gedaan alsof alles absurd is wat met mij te maken heeft.

Bijvoorbeeld net nog, ik loop de klas binnen voor een toets en kom haar tegen. 100% garantie dat zij niet de eerste is die wat zal zeggen hoor. Dus besluit ik zelf maar succes te zeggen, en dan lijkt het net of het voor haar als een grote schok aankomt dat ik iets tegen haar zeg.

Zoe uberhaupt in de ogen aan durft te kijken. Dat zijn de momenten waar ik me vreselijk aan kan irriteren ja, gewoon hoe zij reageert op mij, er kan geen eens een glimlach vanaf.

En dan ook momenten waarop ze net doet alsof ze me niet ziet of snel d'r hoofd wegdraait, weet nog wel een keer dat op het moment dat ze mij zag toen ze naar beneden liep, hoppa meteen telefoon erbij pakken en op het moment dat ik uit dr gezichtsveld was ging de telefoon weer weg, dan denk ik Wtf...

+ het feit dat ze al het contact met mij ontkent tegenover anderen, dat zegt ook al genoeg over hoe ze tegen mij aankijkt. Zo van waarschijnlijk ben ik tegenover d'r vriendinnen en familie de grootste lul ooit en is alles wat over mij gezegd wordt negatief en slecht en zou ze nooit of te nimmer contact met mij hebben, want dat kan gewoon niet. En dan tegenover mij persoonlijk.. naja laatmaar

Moet nog zien of ze uberhaupt iets tegen mij zou zeggen als bijv. dr ma erbij staat, denk dat ik keihard genegeerd zou worden. Iets simpels als eenb-day kaartje zal er ook wel niet inzitten, want stel dat iemand ziet dat ze dat doet..

En ik denk niet dat ik t ga vertellen, nu ik hier weer over denk maakt 't me weer geirriteerd, 't slaat gewoon nergens op.

Naja dit is hoe ik erover denk, en of 't nou klopt of niet, het is het gevoel wat ik keer op keer weer terugkrijg, kan best dat het nog gaat veranderen, misschien ooit, maarja dat is afwachten. Wellicht dat het anders is als we gewoon allebei ons eigen ding doen/volwassener worden.

quote:

Op donderdag 14 april 2016 14:44 schreef MidnightB00m het volgende:

[..]

Oh das wel lullig Net alsof er nooit wat is geweest. Maar heeft zij het nog lastig met de breuk op dit moment? Misschien dat ze daarom contact vermijdt?

quote:

Op woensdag 13 april 2016 11:57 schreef icecreamfarmer_NL het volgende:
Na 5,5/6 jaar mag ik mij ook melden. Weet nog niet of ik mijn hele verhaal wil vertellen maar ik voel me eenzaam en zonder toekomst. Doordat ze voor haar studie (en nu PHD) een soort zigeunerleven leide was het een lange afstandsrelatie (Singapore, Wenen, Shanghai, Leipzig, Kent, en nu Berlijn). Vaak bezochten wij elkaar 1x pm en daar plande ik al mijn vakanties dan ook op. Nu heb ik sinds Pasen niet alleen mijn vriendin maar ook mijn maandelijkse uitjes/vakanties en lange termijn toekomst verloren. De zomer komt er aan maar ik heb geen idee wat ik met mijn vakantie aan moet. Ik heb best veel vrienden maar bijna allemaal hebben ze een vriendin of we delen niet de interesses die nodig zijn voor een week vakantie.

Een vriend van mij gaat met zijn vriendin door Canada trekken wat wel tof is maar ik voel er weinig voor om het 5de wiel aan de wagen te zijn. Alleen op vakantie is voor mij geen optie, dat kan ik voor een dag maar daarna voel ik mij eenzaam en ben ik mijzelf beu.

Ik heb geen idee wat ik nu moet doen.

Het is trouwens uitgegaan omdat zij merkte dat ze verliefd werd op een ander ze kon zich daardoor voor haar gevoel niet meer vol op mij richte en dat vond ze niet eerlijk naar mij toe.
Het afscheid nemen was zwaar en we hadden het er beiden moeilijk mee, je kon zien dat ze niet over een nacht ijs was gegaan en nog steeds om mij gaf. Dit werd nog eens versterkt omdat we in twee verschillende landen wonen en de kans dat we elkaar zomaar tegenkomen of even kunnen afspreken nihil is.
Enerzijds heel eerlijk wat ze gedaan heeft anderzijds echter blijf ik nu het gevoel hebben dat zij wel iets heeft om naar uit te kijken en ik niet. Zij kan immers gaan daten om haarzelf bezig te houden en is nog student en zit dus tussen de actieve leeftijdsgenoten. We houden dagelijks contact maar het is gewoon anders soms voelt het dat ik de enige ben die haar mist.

Dit wordt nog eens versterkt doordat ik geen student meer ben (30 nu) en zodoende veel minder vaak uit kan gaan door werk of het gebrek aan mensen die mee willen/kunnen gaan. Ik verveel mij zelf kapot 's avonds en dat maakt ook niet echt dat ik haar kan vergeten (dit is trouwens een klacht die ik al langer had maar toen had ik mijn tripjes waar ik naar uit kon kijken).
Ook zie ik minder toekomst om iemand leuks te ontmoeten nu ik geen student meer ben, op mij na is iedereen op mijn afdeling 45+ en uitgaan is gewoon minder nu bijna iedereen gesetteld is.
Ik ontmoet dus praktisch geen leeftijdsgenoten wat maakt dat ik mijn toekomst op dit vlak ook somber inzie.

quote:

Op donderdag 14 april 2016 22:39 schreef Helsinki het volgende:

[..]

Klinkt alsof je vooral zit met die vakanties en dat je niet weet hoe je jezelf moet vermaken?

quote:

Op vrijdag 15 april 2016 09:09 schreef icecreamfarmer_NL het volgende:

[..]

Wel dat is een probleem wat ik idd al langer had. Maar was wees gerust het missen van haar is zwaarder. Het gebrek aan activiteiten en het overschot aan verveling zorgt er echter wel voor dat loslaten erg moeilijk is. Omdat ik juist veel activiteiten met haar ontplooide.

quote:

Op vrijdag 15 april 2016 09:09 schreef icecreamfarmer_NL het volgende:

[..]

Wel dat is een probleem wat ik idd al langer had. Maar was wees gerust het missen van haar is zwaarder. Het gebrek aan activiteiten en het overschot aan verveling zorgt er echter wel voor dat loslaten erg moeilijk is. Omdat ik juist veel activiteiten met haar ontplooide.

quote:

Op vrijdag 15 april 2016 13:03 schreef Helsinki het volgende:

[..]

Ah ja, dat begrijp ik wel!
Bij mij ging het vorig jaar juli uit. Ben toen alleen op vakantie geweest en ik moet zeggen dat dat me juist goed heeft gedaan. Ook ik dacht dat het niks voor mij zou zijn, me eenzaam zou gaan voelen, etc. Maar het was juist wel oké om even echt alleen te zijn. En anders kun je nog altijd kijken of er iets in de buurt te doen is. Zelfs in mijn woonplaats wordt er in de zomer wat georganiseerd . Maar los daarvan heeft het natuurlijk ook gewoon even de tijd nodig om te slijten. En het slijt, echt.

quote:

Op vrijdag 15 april 2016 13:21 schreef icecreamfarmer_NL het volgende:

[..]

Ja zat aan zomerschool te denken. Twee weken leren en Rome ontdekken. De maten zonder vriendin zijn niet de types voor mijn type vakantie.

quote:

Op vrijdag 15 april 2016 14:17 schreef Helsinki het volgende:

[..]

Kijk . Is wel lekker, die vrijheid! Lekker doen en laten waar je zin in hebt.

quote:

Op donderdag 14 april 2016 22:35 schreef BredeBroeder het volgende:

[..]

Ik denk het niet, maar sluit niets uit. Ik weet wel dat ze het net zo zeer kut vind al die ruzie's en dat ze dat natuurlijk ook liever niet heeft. Maar ik bedoel we zijn altijd heel close geweest, heb haar slapend in m'n armen gedragen, haar beschermd en gerustgesteld als ze bang was en nu is het inderdaad net alsof ik niet besta, dat doet toch wel pijn.

Ze was voor alles m'n eerste, kent mij bijna net zo goed als m'n familie en heeft me in principe geleerd wat liefde is, logisch dat ik het naar vindt.

quote:

Op woensdag 13 april 2016 19:48 schreef MidnightB00m het volgende:

[..]

Weet het en probeer de verstandige te zijn... maar het is echt dramatisch. Ben duidelijk geweest+gevoelens, contact verbroken. Zoekt hij weer contact. Maar hebben altijd strijd en over dezelfde dingen uit eindelijk

Hoe is het voor de rest nu hier? Iedereen wel aan het genieten van het weer? Genoeg afleiding en leuke dingen op de planning?

Mooie tips gegeven en sterkte alle
maal!

quote:

Op zaterdag 16 april 2016 10:56 schreef MidnightB00m het volgende:

[..]

Ja... Awh. Eerste liefde vergeten is niet makkelijk. Komt allemaal goed. Geef het de tijd en probeer hoe zij ermee dealt niet persoonlijk aan te trekken. Wat jullie gedeeld hebben inderdaad koesteren!

quote:

Op dinsdag 12 april 2016 19:34 schreef Mc.Chicken het volgende:

[..]

Ja het is echt even flink klote. Ik had niet verwacht dat iemand waar je zo'n sterke band mee hebt opgebouwd je zoiets aandoet. De ene dag gaat makkelijker dan de ander maar dat hoort er allemaal bij. Het moet even slijten en dan gaat het vanzelf beter. Geen contact vind ik wel heel erg moeilijk maar daar moet maar even doorheen. Vandaag m'n laatste spullen opgehaald. Was binnen 2 minuten weer weg. Daarna kwamen de berichtjes.. maar goed. Elke dag een beetje beter..

Hoe is het met Buffel?

quote:

Op dinsdag 19 april 2016 23:02 schreef rickertvv het volgende:
Goedenavond, voor mij is het inmiddels alweer 2 maanden terug dat ik wat gepost heb.. Het blijft lastig, ze blijft contact zoeken en ik ook met haar.
Wel heb ik begrepen dat ze 2x heeft afgesproken met de jongen waarvan ze dacht een beetje gevoelens te hebben tijdens onze relatie (puur vriendschappelijk zegt ze natuurlijk) waarvan 1x hij haar kwam helpen met wiskunde.

Afgelopen weekend een feestweekend gehad, zij was hier ook aanwezig. Maandag draaide ze de hele tijd om mij heen, andere zeiden nog tegen mij: het lijkt alsof ze nog helemaal gek op je is. Even later voelde ze zich niet lekker en ging ze in de camper van een vriend van mij even liggen. Komt ze eerst helemaal naar mij toe dat ze daarheen gaat. Dus ik: ja is goed, red je dat of moet ik even meelopen? Zegt ze: wat jij wil? Dus ik bleef lekker in de kroeg.
Uurtje later kwam der zus naar me toe of ze al terug was? Dus ben ik even die kant opgelopen om te kijken hoe het met haar ging kwam ze net onze kant op lopen. Maar ze wilde nog wel even terug naar de camper nog even samen eten en liggen.. Jullie raden het al, uiteindelijk weer met elkaar geweest.

De rest van de avond gewoon gezellig gaf ze mij kusjes waar iedereen ook bij was(Ohjaa even ter info, ze drinkt niet. Dus ligt niet aan de alcohol zou je zeggen haha)

Toen we allebei apart thuis waren stuurde ze nog dat het fijn was en vertrouwd en dat ik een schat ben❤

Vandaag heel kortaf op de app voor de rest, wel veel online maar niet zoals ze normaal is. Ik had er wat van gezegd, belde ze me op. Dus ik zei dat ik het raar vond dat ze nu opeens weer zo deed tegen mij en gister weer heel anders. Toen zei ze dat ik dat niet moet zeggen en dat ze er moe van werd en hing ze op.. Niks meer van gehoord, vind zoiets echt heeeel kinderachtig..

Dit moest ik even kwijt, ik word soms zo gek.. Haar vriendinnen begrijpen ook niet wat er in haar hoofd omgaat.

Slaap lekker allemaal!

quote:

Op zondag 24 april 2016 17:02 schreef icecreamfarmer_NL het volgende:
Vandaag haar spullen op de post gedaan, het voelt nu steeds meer definitief. Wel heb ik bij veel dingen dat ik aan haar denk omdat ik niet gewend ben die dingen alleen te doen.

We hebben nog steeds dagelijks contact maar ze reageert in zekere zin raar, heel erg kort geen uitweidingen. Geen idee wat ik daar mee moet.

quote:

Op zondag 24 april 2016 18:25 schreef Djurres het volgende:

[..]

Je wil het wss niet weten, maar verbreken. Hoe moeilijk ook, maar op die manier ben je er het snelst overheen..

quote:

Op zondag 24 april 2016 19:24 schreef icecreamfarmer_NL het volgende:

[..]

Ben er ook bang voor. Maar dat betekent ook een zeker einde aan de vriendschap. En dat is iets wat we beiden niet willen.

quote:

Op zondag 24 april 2016 19:31 schreef Djurres het volgende:

[..]

Pas als je beide geen gevoelens meer voor elkaar hebt kan je fatsoenlijk door het leven heen als vrienden, er gaat, als 1 van de 2 nog gevoelens heeft, wat voorvallen waardoor het alleen maar erger kan maken!

quote:

Op zondag 24 april 2016 19:24 schreef icecreamfarmer_NL het volgende:

[..]

Ben er ook bang voor. Maar dat betekent ook een zeker einde aan de vriendschap. En dat is iets wat we beiden niet willen.

quote:

Op woensdag 27 april 2016 09:05 schreef Vlaggenroof het volgende:
Ik kan een paar gebeurtenissen niet loslaten.

Nadat het uit was het mijn ex leerde ik een ander meisje opnieuw kennen. Iemand die ik altijd op afstand heb gehouden omdat ik het gevoel had dat het niet ging werken, besloot ik toen maar een kans te geven. Je raad het al, ik werd verliefd

We hadden 3 dates gehad, contact kwam van 2 kanten maar iets voelde raar aan, er was toch een bepaalde afstand. Nadat we voor het eerst gezoend hadden vroeg ik welke kant ze met mij opwilde. Ze vertelde datze het rustig aan wilde doen vanwege haar depressie ( dit wist ik nog niet). Sinds dat moment wist ik niet wat ik moest doen, ze is ook een korte tijd opgenomen geweest. Het enige wat ik wilde was dat ik met haar was, haar kon opbeuren.

Ik dacht alleen aan haar, ik wilde bij haar zijn. Ik heb haar ook gezegd dat ik voor haar wilde gaan wanneer het over was, dat ik de wereld wilde geven. Ze vond het fijn om te horen, maar na een tijdje ging ze mij een week lang negeren, en uiteindelijk vertelde ze mij dat ze mij niet leuk vond. Er was een ander, en preciea twee dagen later zag ik het bericht op FB dat ze iets hadden. Ik voel mij niet goed genoeg, dus ik heb haar verwijderd op FB, en haar nummer is ook weg. Het ount is, ze stuurt mij zelf iedere week een keer een berichtje met hoe het met mij gaat, ook vertelde ze mij dat het pijn doet als ik een ander zou hebben, omdat ze mij niet met een ander wilt zien.

Misschien zit ik ook in de knoop met mijn ex, ik ben nog steeds kwaad en heb af en toe nog steeds nachtmerries erover.

quote:

Op woensdag 27 april 2016 10:16 schreef Vlaggenroof het volgende:

[..]

ja, dat weet ik. Daarom ook van alles verwijderd. Maar hasr karakter zoals ik haar kende ( al ruim 2 jaar) komt nietovereen met haar gedrag.

quote:

Op vrijdag 29 april 2016 00:13 schreef Buffell het volgende:
Jongens, het gaat helemaal mis hier.
Afgelopen dagen is het van bad to worse gegaan. Ik ben er heilig van overtuigd dat dingen te lijmen zijn, na ons contact van de afgelopen dagen zag ik breuken in d'r geloof van de juiste beslissing. Ik wil ervoor gaan. We hadden de afgelopen uren ook weer een intens gesprek waarbij ik vol 'de aanval' in ben gegaan. Dat wil zeggen, ik zeg haar duidelijk dat ik er nog in geloof, dat het niet te laat is. Ze krijgt het echt te benauwd en zegt dat ze het niet aankan. Het doet zoveel met haar, dat het mijn gevoel alleen maar versterkt. Ze zegt letterlijk dat ze van me houdt.

Wat voor mij het bepalende aspect was van de breakup, was dat ik na een jaar werk zoeken niet meer mezelf was. Ik zat in de put, met alle gevolgen van dien. Ik was moedeloos, futloos en alles ging een beetje langs me heen door moedeloosheid. Dit heeft een paar maanden geduurd en uiteindelijk maakte zij de beslissing om het uit te maken ook. Zij claimt dat ook als ik wel werk had gevonden, het uit was gegaan, maar kan niet vertellen waarom het dan mis gegaan zou zijn, daar krijg ik geen onderbouwing over.
Nu is het inmiddels zo dat ik werk heb, per 1 mei. Vast dienstverband, helemaal perfect. Ik kan weer de man worden die ik was waar ze verliefd op werd en is, en niet meer de sombere, neerslachtige persoonlijkheid. Elke relatie heeft zijn grenzen, en dat was dit dus.
Maar de situatie is nu anders. En het is nooit te laat, daar geloof ik niet in, niet zolang de liefde er nog is. En die is er gewoon nog.
Zij zegt dat ze niet tot me doordringt, ik zeg dat ik niet tot haar doordring. Wie er gelijk heeft, weet niemand zeker. Ik ben er heilig van overtuigd dat ik het ben, zij is er heilig van overtuigd dat zij het is. Ik weet alleen dat elke cel in mijn lichaam schreeuwt dat ik ervoor moet gaan, met alle bijkomende angstige beelden voor de toekomst (wat als ik haar echt kwijt ben?). Wat moet ik doen? Moet ik er voor blijven gaan, alles geven, alles doen, omdat mijn gevoel en hart zegt dat ik dat moet doen, of moet ik met mijn hersenen denken en het loslaten, waar ik ongelooflijk bang van word en het van alle kant volledig voelt als de foute keuze? En zo ja, hoe pak ik alles aan? Ik weet het echt allemaal niet meer jongens, verdomme. En ik dacht er zo voortvarend mee om te gaan, de terugslag is mokerhard...

quote:

Op vrijdag 29 april 2016 01:10 schreef TheWhitePrinceOfBel-Air het volgende:
Ik meld mij hier ook maar even.

Voor het hele verhaal:
R&P / Mijn afgelopen anderhalf-jaar.

Ene kant wil ik zo graag weer bij haar zijn, andere kant is ze door mij de meest gehate persoon ter wereld. Lastig.

quote:

Op vrijdag 29 april 2016 12:31 schreef mitchelll0181 het volgende:

[..]

Wow dude.

Zo snel mogelijk vergeten.. Niet normaal

quote:

Op vrijdag 29 april 2016 12:59 schreef TheWhitePrinceOfBel-Air het volgende:

[..]

Graag. Wil hoe dan ook niet door hoor, sowieso niet.

Soms gewoon "zwakke" momenten. Dat ik het samenzijn mis. Het gezelschap. Na het werk niet alleen thuis komen. Leuke dingen ondernemen etc. Door hele situatie is mijn zelfvertrouwen wel een heel eind weg, dus ga zelfs over mijn eigen acties twijfelen.

Denk ik rationeel: val kapot en blijf bij mij uit de buurt. Nu zit ze "gelukkig" intern opgenomen, dus uit de buurt blijven lukt prima. "Gewoon" doorgaan met mijn leven en het achter mij laten gaat moeilijker.

Het vergeten is alleen soms nog het probleem.

quote:

Op vrijdag 29 april 2016 01:10 schreef TheWhitePrinceOfBel-Air het volgende:
Ik meld mij hier ook maar even.

Voor het hele verhaal:
R&P / Mijn afgelopen anderhalf-jaar.

Ene kant wil ik zo graag weer bij haar zijn, andere kant is ze door mij de meest gehate persoon ter wereld. Lastig.

quote:

Op vrijdag 29 april 2016 13:26 schreef SeabornLegend het volgende:
Ik kan me sinds deze week ook hier melden! Mijn Tinder relatie is op de klippen gelopen. De laatste maanden was het steeds minder geworden, veel irritaties en onbegrip naar elkaar toe maar wel nog de zin om elkaar te zien.

Helaas is de manier waarop het uit is gegaan klote. Ondanks dat het niet goed ging tussen ons, is het gewoon not done om met anderen te flikflooien... Boosheid overheerst nog steeds

quote:

Op vrijdag 29 april 2016 20:49 schreef Djurres het volgende:

[..]

Tja, ook hierin dokter meister expert technicus.
Contact verbreken, en doorgaan. Boos zijn heeft geen zin, je gaat er toch niets mee bereiken.. Helaas. Jij hebt niets fout gedaan, en verwijt je zelf niets, Jij bent loyaal en trouw geweest..

Sterkte heren, allebei!

quote:

Op vrijdag 29 april 2016 23:45 schreef SeabornLegend het volgende:

[..]

Ja zo probeer ik het ook te bekijken! Ik kan er ook wel het positieve uithalen. Ik kan tenslotte op zoek naar een meisje dat wel goed bij me past, dating is leuk
Het ergste vind ik dat ik het contact ineens kwijt ben, terwijl ik normaal alles kon delen wat ik wilde...

Ik waak er wel voor om snel in een andere relatie te stappen, ik wil eigenlijk wel ff vrijgezel blijven en af en toe een ONS hebben. Maar dat is lastig als je tijdelijk weer thuis woont!

quote:

Op vrijdag 29 april 2016 20:49 schreef Djurres het volgende:

[..]

Ik heb het gelezen. Ten eerste, goed dat je het van je af geschreven heb. Ik merk zelf ook, nu een jaar na dato dat ik bepaalde dingen mis. Stukje intimiteit, gezellig samenzijn, en de juist WEL toffe herrineringen. Maargoed, dat is er eenmaal niet meer en zal je het op een andere manier moeten invullen. Dat je geen toffe dingen met haar kan doen wil niet zeggen dat je helemaal geen leuke dingen kan doen. Zoek wat vrienden op en ga eens wat tofs ondernemen! Zorg dat je, relaxed, leuke dingen doe, en dat maakt bepaalde dingen minder zwaar.

Het slijt.. Cliche, maargoed, het is echt zo.

[..]

Tja, ook hierin dokter meister expert technicus.
Contact verbreken, en doorgaan. Boos zijn heeft geen zin, je gaat er toch niets mee bereiken.. Helaas. Jij hebt niets fout gedaan, en verwijt je zelf niets, Jij bent loyaal en trouw geweest..

Sterkte heren, allebei!

quote:

Op zaterdag 30 april 2016 23:37 schreef applecider het volgende:
Inmiddels heb ik al 1,5 jaar een vriend, maar nog dagelijks denk ik aan mijn ex. Het blijft knagen dat ik zijn laatste berichten (inmiddels ook al een jaar geleden) nooit heb beantwoord. Ik deed het niet omdat ik ze niet wilde beantwoorden, maar omdat ik niet anders kon omdat ik aan mijn 'sanity' moest denken. Op de een of andere manier wil ik gewoon dat hij het weet, ik wil niet dat hij slecht over mij denkt. Maar om nu nog contact op te nemen...

quote:

Op zaterdag 30 april 2016 21:21 schreef TheWhitePrinceOfBel-Air het volgende:

[..]

Vrienden geen gebrek. Leuke dingen ondernemen ook niet. Ga zoals vanouds weer festivals af in Zwitserland en Kroatië afgelopen tijd. Helemaal geweldig.

Maar dan ook geen tijd om na te denken. Zodra tijd over, ga ik (onterecht?) aan mijzelf twijfelen. Moet ik niet doen, maar kan er ook niks aan doen. Het gebeurd gewoon.

En hoe graag ik ook wil dat het stopt, het lukt (vooralsnog!) niet. Misschien een te heftig jaar gehad, daardoor dit soort dingen minder goed langs mij neer kan leggen.

Weet heel goed dat ik niet ben fout geweest, dat ik niet aan mijn handelen moet twijfelen. Alleen ik heb van die momenten.... Verschrikkelijk.

quote:

Op zondag 1 mei 2016 11:43 schreef Djurres het volgende:

[..]

Heb je het hier ook wel eens over gehad met mensen in je nabije omgeving? Durf je het uit te spreken? Of zijn 'wij' nu de enige die dit weten?

quote:

Op dinsdag 3 mei 2016 20:12 schreef icecreamfarmer_NL het volgende:
Hier een update:
Toegelaten tot de zomerschool zo de zomeractiviteit is geregeld.
Vrienden helpen mij ook om bezig te zijn echter nog steeds veel contact met mijn ex.
Afgelopen zondag geskyped om wat zaken af te wikkelen en je ziet gewoon dat ze het er ook moeilijk mee heeft en die verliefdheid gevoelens richting die kerel weg zijn en zich ook bezig moet houden met allerlei activiteiten met vrienden. Anyway dat komt toch niet meer goed.

Nu zit ik er eigenlijk mee dat een meisje mij volgens mij leuk vindt. Het zou leuk zijn om weer iemand te hebben echter wil ik haar niet teleurstellen. Wat zal ik daar nu mee doen?
Toch daten?

quote:

Op dinsdag 3 mei 2016 21:28 schreef Djurres het volgende:

[..]

Als dat meisje niet je ex is, zeg ik go for it. Doen wat goed voelt, je hoeft niet direct in een relatie te stappen ofc! Wss weet ze ook wel dat je net weer single ben. Geef goed aan wat jij zelf wil.

Je hoeft het iig niet te laten voor je ex

quote:

Op woensdag 4 mei 2016 13:43 schreef icecreamfarmer_NL het volgende:

[..]

Oh dat laatste doe ik niet, het is meer voor dat andere meisje dat dit in een grote teleurstelling kan uitlopen.

quote:

Op dinsdag 10 mei 2016 16:30 schreef mitchelll0181 het volgende:
Ja lastig he.. Ik zou haar minder aandacht geven.. Hoe moeilijk ook.

Als ze je dan mist weet je genoeg. Valt het haar niet op weet je ook genoeg.
Gewoon wat afstand nemen, zou dr aan het denken moeten zetten

quote:

Maarja de vraag blijft of ik haar nog succes moet wensen. Ik vind wel dat ze het verdient, hoop dat ze slaagt en dan zal de situatie wel een tijd blijven zoals die nu is, denk ik dan. Ik zie haar nog niet ineens een gesprek starten of contact zoeken in ieder geval, anders zou ze me ook niet overal blocken.

quote:

Op woensdag 11 mei 2016 08:49 schreef Dimane het volgende:

[..]

ik zou haar geen succes wensen. dit omdat je de eer bij jezelf moet houden. zij blocked je overal. dat doet ze waarschijnlijk om gewoon even geen contact te hebben dus moet je dat ook niet opzoeken denk ik. hou de eer aan jezelf en probeer die mooie gedachten opzij te zetten en denken aan de dingen die er niet goed waren. Ik heb er gisteren ook een punt achter gezet en als ik aan alle leuke dingen ga denken word ik ook heel verdrietig. maar niet alles was leuk, en aan die dingen moet je denken!

quote:

Op woensdag 11 mei 2016 09:43 schreef BredeBroeder het volgende:

[..]

Ik vind eigenlijk dat het weinig met zogenaamde eer te maken heeft en meer met volwassenheid en respect. Maar met het eerste wat je zegt heb je een punt, ik weet inderdaad niet of het wel gewaardeerd wordt, maargoed het is wel iets belangrijks voor haar. En ik weet ook niet of dat respect wederzijds zal zijn.

En ik weet heus wel dat er ook minder leuke dingen waren, maar het punt is dat ik meestal niet verdrietig wordt om de leuke dingen, dat maakt me juist soms indirect blij als ik denk aan hoe simpel en sukkelig sommige dingen waren, het zit hem juist dat er altijd iets van ruzie bij kwam kijken, en dat is minder leuk.

En no offense maar je bent klaar met iemand die in korte tijd met een ander zoent en met een ander naar bed gaat waar je eigenlijk nooit wat mee hebt gehad, dat is een heel ander verhaal.

quote:

Op woensdag 11 mei 2016 10:00 schreef Dimane het volgende:

[..]

dat is ook een heel ander verhaal maar het gaat nu om jou toch uiteindelijk gaat het er om dat als je dat stuurt miss helemaal niks terug krijgt en dan voel jij je weer kut waarschijnlijk. iig dat zou ik dan hebben. maargoed dat is mijn gedachten. ik weet natuurlijk niet alles van jullie relatie

quote:

Op woensdag 11 mei 2016 10:21 schreef BredeBroeder het volgende:

[..]

Niet zozeer kut voelen, ik weet dan van mezelf dat ik gewoon goed heb gehandeld aangezien het gewoon netjes is om iemand succes te wensen voor dit.

Als ik daar geen reactie op krijg weet ik dat dat respect niet wederzijds is en dan hoeft het voor mijn part ook niet meer. Als er zo met mij omgegaan wordt dan is dat natuurlijk andersom niet heel anders.

Het gaat mij er nu vooral om dat dat contact niet terugkomt, ik vermoed nu al dat als wij weer contact gaan hebben dat we binnen een week weer ruzie hebben over iets, maar iemand succes wensen voor iets belangrijks of bijv. een gebeurtenis dat moet toch kunnen vind ik. Zou een beetje kinderachtig zijn als dat niet zou kunnen, en dan om iemand dan overal te blocken ja.. Misschien werkt dat voor haar beter geen idee. Of ik nou geblocked ben of niet zoveel verschil zal het in contact niet maken, aangezien ik het nu zelf ook nog niet wil.

quote:

Op woensdag 11 mei 2016 10:27 schreef Dimane het volgende:

[..]

dan geef je het antwoord zelf al toch? dan zou ik dat gewoon doen . ja als een relatie uit gaat dan is het gewoon verstandig om iemand compleet te verwijderen zodat je niks meer van diegene tegenkomt anders word je eraan herinnert.

quote:

Op dinsdag 10 mei 2016 16:32 schreef Dimane het volgende:

[..]

Ja dat probeer ik dan ook te doen maar ze blijft wel appen elke dag.. en dan niks terugzeggen is ook zo raar of moet ik dan ook niks terug typen?

quote:

Op woensdag 11 mei 2016 12:57 schreef mitchelll0181 het volgende:

[..]

Jawel maar er is een verschil tussen antwoorden en actief een gesprek aangaan he..

quote:

Op vrijdag 13 mei 2016 11:52 schreef duracellkonijntje het volgende:
Eerste dag officieel wakker geworden als single. De leegte en stilte is vreselijk, ik voel me zo leeg en ik mis haar zo erg. Ik snap gewoon niet hoe ze weg is, terwijl ze tijdens het uit elkaar gaan nog zegt echt van me te houden, vlinders van me in haar buik te krijgen. Maar alles samen in het leven werd haar schijnbaar te veel, en voelde niet dat ze me genoeg kon geven.

Ik voel me zo kut.

quote:

Op vrijdag 13 mei 2016 14:14 schreef SeabornLegend het volgende:

[..]

Wat is er gebeurd dan dat ze niet meer verder wil?

quote:

Op vrijdag 13 mei 2016 17:46 schreef duracellkonijntje het volgende:

[..]

Zij zou een jaar naar het buitenland gaan voor haar studie vanaf juli. Ik wilde weten of ze daarom ook serieuzer in de relatie wilde worden en er voor wil gaan. Zij wil echter ook veel reizen, veel daarnaast doen, dingen ondernemen, en een relatie met mij voelde daarin te beknellend en werd haar te veel. Ze bleef me aanhalen en afstoten door de relatie heen, en dat kon ik niet meer.

Zoals ze zelf zei, ze vindt mensen eng en te gecompliceerd, bij activiteiten komt meer controle. Ondanks alles wat ze voor me voelde dus niet genoeg. Ik heb het te accepteren.

quote:

Op zaterdag 14 mei 2016 22:14 schreef SeabornLegend het volgende:

[..]

Het zal wel heel lastig zijn maar je moet haar nu loslaten... Elk contact wat je nu met haar legt zal voor jou verspilde energie zijn!

Ze heeft duidelijk voor zichzelf gekozen en dat kan best hoor, maar dan moet je er geen energie meer insteken.

Sterkte man!

quote:

Op donderdag 19 mei 2016 17:04 schreef mitchelll0181 het volgende:
Kan het wat worden ? Vol er voor gaan

Kan het niks worden ? Contact verbreken

quote:

Op donderdag 19 mei 2016 17:09 schreef MidnightB00m het volgende:

[..]

Het is stom om weer alleen seks te hebben, doe ik alleen mijzelf pijn mee. Het is een complexe situatie met bindingsangst (heb ik gehoord van bekenden van hem) en vermoedde ik al. Dat vond ik niet erg, omdat ik veel om hem geef. Maar daarnaast spelen er ook nog toekomstplannen en dromen aan beide kanten. Plus tijdgebrek van zijn kant. Eigenlijk was ik binnen twee maanden gedoemd. En toch kunnen we het niet loslaten. Maar iemand moet er gewoon echt een punt achter zetten en is mij nog niet gelukt...

quote:

Op zaterdag 21 mei 2016 11:49 schreef duracellkonijntje het volgende:
Ik heb mezelf voorgehouden niet op de Facebook van mijn ex te kijken de eerste maanden, maar soms faal ik wel. Ik wil geen contact, en gezien hoe veel beter ik me voel is dat een goede keuze. Ergens denk ik gewoon dat zij alweer dikke lol heeft en er overheen is, ondanks dat ik ook wel beter weet, aangezien ze tijdens de breuk nog aangaf enorm veel van me te houden en vlinders in haar buik kreeg van me.

Ik voel me bij tijd en wijlen zo afgewezen. Ik weet dat ik niet elke vrouw gelukkig kan maken, en afwijzing hoort bij het leven, maar wat kan het soms zwaar zijn. Ik ga in ieder geval door met mijn leven, op zoek naar een andere vrouw die ik heel gelukkig kan maken met al het moois wat ik te bieden heb.

Wat betreft mezelf 'blootstellen' aan haar activiteiten online, ik ga hier gewoon minimaal een maand, liever 2 maanden mee wachten. Ik heb gewoon het idee dat als ik dit nu al mondjesmaat ga doen, het veel harder aankomt dan wanneer ik dit na een paar maanden verwerking en acceptatie doe.

Wat denken jullie hiervan?

quote:

Op zaterdag 21 mei 2016 15:06 schreef MidnightB00m het volgende:

[..]

In de praktijk (zie mij ook als voorbeeld), werkt het gewoon het beste om elkaar van social media te verwijderen én te blokkeren. Anders krijg je getouwtrek en de verleiding via internet is zeer groot om toch even te gaan kijken, een bericht te sturen etc. Vaak weer terug bij af.
Ik geloofde hier nooit zo in, maar het is tegenwoordig echt beter zo en makkelijker voor het proces. Kan je eventueel later altijd weer eens contact opnemen als je daar nog behoefte aan hebt en als je daar klaar voor bent. Cold turkey is echt het beste (zie OP).
Heb je haar na de breuk dan weer getroffen?

quote:

Op zondag 22 mei 2016 01:08 schreef duracellkonijntje het volgende:

[..]

Ik heb haar gelukkig niet getroffen, wil ik graag ook zo houden. Verder heb je gelijk man. Het is m'n ex, waarom zou ik nog contact willen. Het hoofdstuk is gesloten, op naar een nieuw meisje.

quote:

Op maandag 23 mei 2016 14:14 schreef MidnightB00m het volgende:

[..]

Knap van je! Hoe is het nu met je en met de rest?

Ik heb contact nu ook verbroken via social media. Komen we allebei niet meer in de verleiding. Bedankt voor je bericht, had ik echt even nodig!

Sterkte Schone Lij, klinkt niet als een leuke relatie. Probeer inderdaad dan aan je eigenwaarde te werken.

quote:

Op maandag 23 mei 2016 22:32 schreef duracellkonijntje het volgende:

[..]

Heel goed! Het zal misschien nog een tijd blijven steken, maar het is echt een kwestie van gewend raken aan geen contact meer met hem hebben, hij verdwijnt dan vanzelf uit je dagelijkse gedachten. En nu 0% contact he! Eerst het pijnlijkst, later het best. Pas als je hem helemaal uit je systeem hebt kun je weer normaal over hem denken.

Met mij gaat het vrij goed. Soms is het moeilijk, en ik voel me soms wel alleen, boos, onzeker. Het gaat echter sneller beter dan gedacht, haar gewoon helemaal uit mijn leven snijden werkt tot nu toe, alleen geblokt op Facebook heb ik nog niet.

De hele situatie dwingt me ook mijn onzekerheden te lijf te gaan, ik vecht, maar constructief. Wellicht door mijn kindertijd ben ik zo geprogrammeerd dat ik mezelf minderwaardig vind en iedereen als veel beter zie, daar vecht ik nu tegen en begin ik andere perspectiven te zien, wel heel fijn.

quote:

Op zondag 15 mei 2016 10:54 schreef duracellkonijntje het volgende:

[..]

Bedankt man, dat doe ik ook. Er zit op die eenzame momenten nog wel echt zo'n knagend stemmetje in me dat schreeuwt om haar te appen, vragen hoe ze me in hemelsnaam kan dumpen voor een paar activiteiten, maar die negeer ik.

Die eer wil ik ook aan mezelf houden. Ze zal me nooit zien smeken of iets dergelijks. Ik ga gewoon voor mijn eigen ding en hoe vreselijk de gedachte nu ook is dat ze dingen met andere mannen gaat doen, ik laat haar los en met de tijd zal het wel beter gaan.

quote:

Op maandag 23 mei 2016 23:15 schreef Djurres het volgende:

[..]

Goed om te lezen dat je vecht. Ongeacht wat voor kindertijd je gehad heb, het enige wat je kan doen is aan jezelf werken en dat doe je! Je hoeft haar niet te 'blokkeren'. Je kan haar ook onzichtbaar maken, weet niet precies hoe je uit elkaar gegaan ben met haar? Uiteraard is blokkeren wel een stuk beter imo, gezien je dan ook niks meer kan zien van haar als je een terugval heb en besluit op haar FB te kijken.

quote:

Op dinsdag 24 mei 2016 08:47 schreef Buffell het volgende:

[..]

Precies dit. Als ik eraan denk dat 'mijn' meisje met een andere kerel zou kunnen rotzooien nu dan breekt het zweet me uit, terwijl ik daar totaal geen invloed, inspraak of wat dan meer over mag hebben. Het idee gewoon. Ik denk stiekem eigenlijk; 'iedereen moet met z'n poten van d'r afblijven'. Maar dat is veel te fucking egoistisch ook weer...

quote:

Op dinsdag 24 mei 2016 21:07 schreef duracellkonijntje het volgende:

[..]

Langzaamaan accepteer ik het meer. Houd ook in gedachten dat jij ook dingen met andere chicks gaat doen, vindt zij ook niet fijn. Zo gaat het gewoon. Doe gewoon je eigen ding, en vind altijd dat elke chick blij met jou zou moeten zijn!

quote:

Op zaterdag 6 december 2014 12:33 schreef BredeBroeder het volgende:
Nouja gister avond dus met dr gedate weer, we hadden geen plannen ofzo als een filmpje kijken ofzo dus in t begin maar broodjes gebakken en later naar dr kamer gegaan. Om een lang verhaal kort te maken, we lagen allebei in bed, en toen heb ik dr naar me toe getrokken voor een knuffel, dit ging een beetje stuntelig allemaal dus toen hebben we eerst ff gekeken hoe we zo close mogelijk konden knuffelen

Naja zij dus met 2 armen om me heen en een been over me heen op me, ik een beetje dr rug strelen, eerst over dr bovenbeen en later beetje over dr kont aaien, dit vond ze allemaal wel fijn. Nouu toen waren we zo een half uurtje intiem aan t knuffelen, beetje lieve woordjes tegen elkaar zeggen en toen had ik op t laatst gezegd dat ik van dr hield en heb ik dr een kusje gegegevn op dr mond, toen nog iets van 20 kusjes erna in de loop van tijd. Toen op een gegeven moment pakte ze ook mn hand vast en kwamen de kusjes weer, toen keken we elkaar een paar seconden aan en hebben we denk wel een goede 15 minuten lang gezoend

quote:

Op maandag 30 mei 2016 19:16 schreef Buffell het volgende:

[..]

Weer even een update van deze kant, heeft hier ook wel redelijk betrekking op. Heb haar dit weekend weer gesproken; d'r buurvrouw is helaas overleden en daar was ze vrij close mee, dus heb haar gecondoleerd en even gevraagd hoe het was. We bleven even door appen daarna, waarin wat grapjes gemaakt werden, waarbij ze twee keer iets liet ontvallen in de trant van 'nou, dan moet je maar hier komen'. Ik heb haar toen gezegd dat ze op moest passen wat ze zei, want ik zou het zo doen. Het bleef allemaal vrij luchtig, maar het sloeg om toen we het over d'r 'technische problemen' had; kuren met haar laptop en telefoon. Ze grapte dat ze vanaf nu alleen nog op technische mannen zou tinderen (we hebben elkaar ook gevonden op tinder). Ze vertelde dat een vriendin van haar mij erop was tegengekomen, en dat ze zelf ook al veel mensen was tegengekomen die met mij bevriend zijn. Hierop zei ik dat ik dat allemaal niet hoefde te weten, dat ze dat weer deed en dergelijke. Toen zei ze; 'wees maar niet bang, niemand is zo leuk als jou'. Het was een whatsapp-gesprek, dus geen willekeurige flap-uit. Ik heb hierop gezegd 'waarom zeg je dat nou?'
Ze verontschuldigde zich daarvoor en zei dat ze moe was, niet meer zo helder nadacht en het heel fijn was om met me te praten, en me daardoor nóg meer mist. Ik heb haar gezegd dat ze het zichzelf niet kwalijk moest nemen, maar eigenlijk weet ik niet echt wat ik ermee moet. Dit is niet de eerste keer geweest dat ze dingen zegt zoals dat ze mij heel erg mist en dergelijke. Het is echt facking dom eigenlijk dat ik steeds weer meegesleurd wordt in die dingen omdat ik dan teruggeslagen word. Ik krijg er weer valse (?) hoop van. Ik wil d'r eigenlijk in d'r ogen kunnen aankijken dan vragen wat ze er nu allemaal mee wil bereiken steeds, maar dat zou betekenen dat ik weer met d'r moet afspreken. Ik heb er nu nog niet zoveel mee gedaan, omdat ik haar de ruimte wil geven om het verlies van haar buurvrouw te verwerken. Maar ik zit wel in dubio; moet ik hier weer om duidelijkheid gaan vragen of moet ik het maar weer laten gaan en blijven zitten met de vraag; 'hoe zeker is ze nog van haar zaak?'

Erg frustrerend allemaal...

quote:

Op dinsdag 31 mei 2016 02:48 schreef BredeBroeder het volgende:
Ik ga weer schrijven, zal wel weer een hele lap tekst worden maarja.. 't kan me momenteel niet zoveel schelen 't moet gewoon weg.

Er is sinds ik dat mailtje heb gestuurd heel veel gebeurd. In principe eigenlijk niets negatiefs met m'n ex, maar wel met mij en dingen die met met m'n ex te maken hadden, en hoe ik me daarbij voel versterkt dat alleen maar. Ten eerste te maken gehad met bedrog, flink diepe snee in m'n vertrouwen, kan eigenlijk nog steeds niet geloven dat dat kutwijf (zogenaamde vriendin) daadwerkelijk heeft toegegeven dat ze mij opzettelijk heeft genaaid toen. Ten tweede het vriendje die zich leuk komt bemoeien door een paar doodsbedreigingen naar m'n hoofd te gooien. Ten derde het vriendje en de maatjes van het vriendje die mijn familie hierin betrekken en via haar veel over m'n thuissituatie te weten zijn gekomen en hier ook leuk op hebben ingespeeld. Soort van uit de kast jagen, nou dat is ze goed gelukt.

Ook leuk allemaal tijdens m'n examens, alsof ik nog niet genoeg shit aan m'n hoofd had. Mede door dat hele concentratie kwijt, dus het is maar afwachten of ik wel ga slagen. Vanaf toen is het eigenlijk alleen maar minder gegaan, tot op het moment dat ik weer liep te dwalen s' nachts om rust in m'n hoofd te krijgen. Ook veel slapeloze nachten, zelfs in de examenperiode, goed slapen lukte niet meer en had (heb) veel last van nachtmerries en slechte dromen.

Ik las m'n oude topic nog een keer, met deze post:

[..]

En toen ik dat stukje las na eerst de rest te hebben gelezen, herinnerde het me aan hoe blij ik toen was toen ik dat schreef. Het leek heel even alsof ik 't opnieuw meemaakte. Een moment van blij zijn, waarna ik brak. Begon mezelf af te vragen wat er nou zo leuk aan mij was. Waarom ze verliefd op me is geworden of waarom meisjes mij uberhaupt leuk vinden. Ik was zogenaamd een held omdat ik een meisje uit een depressie probeerde te trekken, maar blijkbaar was ik tegelijkertijd te zwak om dat meisje 100% los te laten. Ik ben soms onzeker, weet niet wat ik moet zeggen en ben van verlegen naar koudhartig gegaan, althans bij de meeste die interesse tonen. M'n oude gevoel is een beetje ondergesneeuwd, ik hou me er mee bezig maar tegelijkertijd wil ik er niets van weten.

Wat ben ik voor meerwaarde? Ja als ik goed in m'n vel zit zou 't geweldig zijn, kan ik je altijd laten lachen en verdien je alles in de wereld en ben ik ook niet bang om dat te laten zien, en blijkbaar straal ik dat dan ook uit. Echter als ik me shit voel door een thuissituatie, zal ik misschien niet meer zo opgefokt zijn, maar dan heb ik dat niet. Tenminste, dat denk ik.

Ik besloot een random nacht weer oude filmpjes en foto's te gaan kijken van m'n ex en ik. En het gaf me een raar gevoel om haar lachend met mij op een foto te zien, net alsof 't onmogelijk was. Nog raarder dat ik precies kon zien op welke foto ze echt blij was en op welke foto ze "lachte voor de camera", zie 't in dr ogen als ze echt blij is. Dat maakte mezelf ook vrolijk, die lach, 't straalde geluk uit. Net zoals al die spraakmemo's, hoe raar het ook is om haar zo te horen praten tegen mij, maar iedereen zou gewoon vrolijk worden als je hoort hoe blij ze wel niet was soms. En de oude klassenfoto van 2 jaar terug waar ik naast d'r zat, same story, alle spullen (cadeautjes) die ik nog van d'r heb hetzelfde verhaal.

Ik voelde me daarna ziek, en weer volop herinneringen aan vroeger. Langs de sloot gelopen waar ik bijna verzopen ben, langs het spoor gezeten waar een oude vrouw me wegtrok omdat ze dacht dat 't niet zo goed met me ging, langs de rotonde gelopen waar ik een tijdje terug bijna ben aangereden, en ik vroeg me af wat er in godsnaam nou mis was. Waarom voelde ik me zo ellendig, waarom kon ik niet gewoon blij zijn zoals de rest van al m'n leeftijdsgenoten. Ik kreeg weer negatieve gevoelens die ik vroeger heb gehad. Angst, was ik wel goed genoeg? Waren mensen wel dankbaar voor m'n hulp? Twijfels en maar blijven twijfelen, ik herkende het en besloot weer m'n gedachtes te uiten bij m'n psych.

Ze herkende me in hoe ik me voelde, zei dat het haar herinnerde aan hoe ik me opstelde toen ik net bij haar kwam voor hulp. Ze vroeg wat er mis was en het eerste wat ik zei is dat ik m'n ex mis en constant aan alle negatieve dingen herinnerd wordt door de negatieve shit die naast me gebeurt. Ik vroeg me af of ik nou echt zo'n slecht hart had, en ze herinnerde mij aan alles waar we doorheen zijn gekomen, en hoe goed het ging op het laatst en dat ik zo trots was op mezelf. Ze zei dat het goedkwam, dat ik negatieve gedachtes moest loslaten omdat ik niet meer ben wie ik toen was, en dat als ik mezelf ervan zou blijven beschuldigen dat ik er nooit bovenop zou komen, en daar zat wel wat in vond ik.

Ik heb haar de mail laten lezen die m'n ex stuurde, en heb haar verteld dat het nu gewoon rustig is en dat we gewoon normaal tegen elkaar doen. Was nog gewoon mogelijk om een normaal gesprek na 't examen te hebben. Ik had haar nog netflix gestuurd, had dat liever irl willen doen al een tijdje, maar vond het nu nog niet goed om dat te doen, dus maar via de mail gedaan. Heb m'n psych toen verteld over wat er is gebeurd voor ik de mail stuurde, en ze heeft toen gezegd dat ik het niet als een "vijandige actie" moest zien, maar dat het gewoon meer rust schept en dat ze er waarschijnlijk nog gewoon voor me zou zijn in nood.

Ze begon er toen ook over dat ik m'n initiatief had getoond om haar succes te wensen, en daar was ze trots op omdat het bleek van respect, en dat was dus ook wederzijds.
Ze herinnerde me ook aan het verjaardagskaartje die ik vorig jaar voor haar had gemaakt, en ze zei dat m'n ex waarschijnlijk ook nog wel een verjaardagskaartje zou sturen als ik jarig ben, alleen dat ik daar dan ook gewoon normaal op moet reageren en het zien als een goed gebaar. Ik word 19 btw, voel me al oud

16 juni krijgen wij de uitslag, en ze raadde het me af om weer te mailen hoe 't verliep gezien ik al had gezegd dat ik d'r op de uitreiking zou feliciteren. Als ze interesse had in m'n cijfers zou ze daar zelf wel over mailen... En toen kwam het praatje over dat ik na de uitreiking beter ff totale rust zoek, een weg moet vinden in een nieuw soort leven en dat het beter is om dan een tijd geen contact op te nemen, tot er wat tijd verstreken is, zodat we dan ook niet meer van die kinderachtige ruzies hebben en het contact wat begripvoller zou zijn. En dat lijkt me zelf heel erg slim, contact kan altijd nog, ze is niet zomaar overleden o.i.d. Zolang er begrip is van 2 kanten is er eigenlijk niets aan de hand, en als ik m'n eigen draai vind en me daarin comfortabel voel kan ik er ook een stuk beter mee omgaan, en dan bel ik d'r wel een keertje op.

En dan ff iets compleet anders.

Ik ging ook laatst wat met een goede vriendin afspreken, had al 't vermoeden dat ze mij niet als "normale vriend" zag. Nu werd dat vermoeden al gedeeltelijk bevestigd omdat ze het had uitgemaakt met haar vriend. Naja goed ik denk we kunnen 't toch gewoon gezellig maken. Toen we terugkwamen van het feest deed ze heel aanhankelijk, op m'n schouders leunen, hele tijd zeggen hoe moe ze wel niet was. Op een gegeven moment "kon" ze niet meer, dus heb haar t laatste stukje naar huis gedragen, ze had ook iets teveel op.

Eenmaal bij haar thuis haar eerst op de bank gelegd, toen alle troep van vanmiddag nog opgeruimd en toen vroeg ze of ik nog ff serie wilde kijken. Tijdens het serie kijken legde ze haar hoofd op m'n schouder, ik kriebelde een beetje haar rug en na een paar minuten viel ze weg. Op dat moment dacht ik aan m'n ex, hoe ik altijd door d'r haar streelde tijdens serie kijken en ik kreeg een heel ellendig gevoel naast haar. Ik werd een beetje verdrietig en stopte met d'r rug te kriebelen. Ze werd wakker en vroeg waarom ik stopte, heb toen gezegd dat m'n arm moe werd maar toen vroeg ze of ik nog heel even door wou gaan. Toen draaide ze d'r hoofd naar me toe, zei ze dat ik lief was en probeerde me een kus op m'n mond te geven. Ik draaide uit paniek m'n hoofd weg en op dat moment ging 't ff helemaal fout in m'n hoofd en begon spontaan te janken. Ze maakte me rustig, deed heel begripvol en vroeg wat er aan de hand was.

Zij wist het verhaal niet helemaal m.b.t wat er allemaal gebeurd is tijdens de relatie met m'n ex en de tijd met de psycholoog daarna, ze wist maar een klein gedeelte omdat het gewoon geen leuke gespreksstof is. Ik heb haar gezegd dat ik het niet kon, ik zag haar als vriend en wilde dat niet verpesten. Ze toonde veel begrip, gaf me een knuffel en liet me op m'n gemak voelen. Ze werd zelf ook emotioneel van wat ik vertelde, en ze gaf toe me leuk te vinden maar ook geen vriendschap te willen verpesten na dit.

En dat is precies weer 't oude patroon. Gevoel blokkeert vertrouwen.

Nu probeer ik me bezig te houden, taal leren, theorie alvast voor rijles, sporten, afpsreken met vrienden etc. en dat helpt wel een beetje

En verdomme zeg, ik voel me echt opgelucht nu ik dit kwijt ben, holy shit alsof je een rugzak van 30KG na een vierdaagse lopen af mag doen.

Sorry dat 't zo lang is, ik uit gewoon m'n gevoel.

quote:

Op woensdag 1 juni 2016 00:41 schreef MidnightB00m het volgende:
Heb de aankomende tijd ook absoluut geen behoefte aan om te daten. Inclusief deze ervaring en mijn vorige relatie (emotionele/verbale mishandeling en bedrogen), heb ik toch wel een klap gekregen. Weet echt dat niet alle mannen zo zijn, maar vertrouwen in mannen is nu even weg. Dus ga lekker aan mijzelf en eigen toekomst werken!

quote:

Op woensdag 1 juni 2016 13:33 schreef JeMoeder het volgende:
* JeMoeder meldt zich

Relatie afgelopen vrijdag na 10,5 beëindigd. Best onwerkelijk nog...

[..]

In dit stuk kan ik me erg goed vinden. De enige vrouw waar ik echt super verliefd op ben geweest is na ruim 10 jaar relatie vreemdgegaan. Vrouwen (als in relaties of intiem contact) ben ik op dit moment even zat. Ik ga op zoek naar nieuwe woonruimte (we woonden 6 jaar samen) en maar eens even voor mijzelf leven.

quote:

Op woensdag 1 juni 2016 13:33 schreef JeMoeder het volgende:
* JeMoeder meldt zich

Relatie afgelopen vrijdag na 10,5 beëindigd. Best onwerkelijk nog...

[..]

In dit stuk kan ik me erg goed vinden. De enige vrouw waar ik echt super verliefd op ben geweest is na ruim 10 jaar relatie vreemdgegaan. Vrouwen (als in relaties of intiem contact) ben ik op dit moment even zat. Ik ga op zoek naar nieuwe woonruimte (we woonden 6 jaar samen) en maar eens even voor mijzelf leven.

Kuthoeren

quote:

Op donderdag 2 juni 2016 09:56 schreef icecreamfarmer_NL het volgende:

[..]

Ik zit met dat zelfde gevoel (al is mijn ex niet vreemdgegaan). Ik zie dan in potentie leuke vrouwen maar eigenlijk doet het mij weinig, ik voel er niets bij.

quote:

Op woensdag 1 juni 2016 00:41 schreef MidnightB00m het volgende:
Heb jullie verhalen gelezen. Het is logisch dat er na een breuk met iemand waar je veel om geeft en/of mee hebt gedeeld, emoties loskomen. Pijn, verdriet, angst... Misschien wel schaamte. Maar dit is menselijk en geef jezelf de tijd en accepteer dat dit een fase (verwerk in je eigen tempo) is en deze emoties er ook mogen zijn.

Als je hier middenin zit en contact blijft houden met je ex, wordt je compleet heen en weer geslingerd tussen uitersten. Pas goed op jezelf en helaas is het gewoon zo dat - zeker in tijdperk van sociale media- ontvolgen, nummer verwijderen of blokkeren de beste oplossing is.

Werk aan je zelfvertouwen, want je mag er zijn zoals je bent. En de één heeft gewoon meer meegemaakt dan de ander. Dat betekent niet dat je een minder persoon bent of het onmogelijk is dat iemand van je houdt of leuk vindt!

Iedereen heeft wel eens periodes in zijn/haar leven dat dingen niet zo gaan zoals je zou willen of je je absoluut niet voelt zoals je zou willen. Probeer te genieten van de kleine dingen en het hier en nu! Even wandelen om je gedachten leeg te maken en op te laden is ook fijn (ook al klinkt dat wat suf).


Ik maak goede stappen, wil meer sporten en fysiek weer fit worden. Soms kan ik het nog steeds niet geloven dat het zo tussen ons is gelopen. Ben nog nooit zo verliefd geweest Dacht dat het mijn droomman was... Maar goed, dan wordt je niet zo behandeld and it takes two to tango.

Heb de aankomende tijd ook absoluut geen behoefte aan om te daten. Inclusief deze ervaring en mijn vorige relatie (emotionele/verbale mishandeling en bedrogen), heb ik toch wel een klap gekregen. Weet echt dat niet alle mannen zo zijn, maar vertrouwen in mannen is nu even weg. Dus ga lekker aan mijzelf en eigen toekomst werken!

quote:

Op vrijdag 3 juni 2016 09:08 schreef Worteltje- het volgende:
Ik kom mij ook maar even melden.

Het is nu alweer 3 weken uit tussen mijn ex en mij. In die dagen wel wat contact gehad maar niet veel. Vorige week woensdag zelf aangegeven afstand te willen om zelf ook emotioneel stabieler te worden. Ik zat gewoon met een dubbel gevoel, wel willen loslaten maar hem ook weer niet kwijt willen. Het is uit gegaan omdat hij de intimiteit/seks te weinig vond. Helaas niet bespreekbaar gemaakt de weken voordat het uitging. Wel een logische reden om een relatie te verbreken. Alleen jammer dat we er niet over hebben kunnen praten. Ik heb nu zo de neiging om hem weer te appen of te bellen. Alleen weet ik dat ik daar nog niet sterk genoeg voor ben. Het voelt echt alsof het al maanden uit is, terwijl het maar in werkelijkheid 3 weken zijn. Het voelt leeg en eenzaam nu hij weg is.. Ik vind het lastig om mijn oude leventje, voordat ik iets met hem kreeg, weer op te pakken.

quote:

Op zaterdag 4 juni 2016 11:04 schreef duracellkonijntje het volgende:

[..]

Je hebt gelijk. Zelfs met al mijn minpunten ben ik nogsteeds een topgast en elke vrouw mag blij met me zijn. Ik kan niet elke vrouw krijgen misschien, maar ik sta m'n mannetje wel! Bedankt voor je antwoord. Gek om te zien hoe moeilijk het is om oude denkpatronen te doorbreken, helemaal een die me constant wijsmaakt dat ik minder ben dan anderen.

Wat betreft jou verhaal. Je bent top bezig! Sporten is een van de beste dingen die je nu kan doen. Je voelt je er beter door en gaat er ook nog eens beter door uitzien! Geef jezslf nu de tijd om alles in perspectief te zetten en op een juiste manier te zien.
Het klinkt alsof je relatie erg destructief was en je een behoorlijk litteken heeft gegeven, heel goed dat je daarom nu tijd neemt om je op jezelf te focussen. Volg je gevoel en doe wat lekker voelt. Je moet helemaal niks! Lekker doorgaan topper!

quote:

Op zaterdag 4 juni 2016 13:07 schreef MidnightB00m het volgende:

[..]

Klopt! Het is heel lastig om negatieve gedachten om te buigen in positieve gedachten. Mindfullness en meditatie kunnen je hier ook bij helpen! Wil dat ook vaker gaan doen. Scheelt dat ik mijzelf iig weer terug kan krijgen naar het hier-en-nu en in niet meer rond te blijven zwerven in verdriet en piekeren.

Wij hadden dus niet een officiele relatie (wel exclusief gedate in het begin), maar denk wel dat het behoorlijk destructief is geworden zonder dat het de intentie is geweest. Maar heb ook veel over mijzelf geleerd en mij in dit soort relaties verdiept; heb veel boeken over de dynamieken gelezen.
Ik had ergens toch onbewust hoop dat we eruit zouden komen.

Kon het moeilijk begrijpen en loslaten (wel pogingen gedaan, maar waarschijnlijk had hij ook moeite met loslaten en hielden we toch iets samen intact), waar ik in mijn vorige relaties totaal geen moeite mee had (eerste liefde uitzondering natuurlijk). Mis hem af en toe ook echt gewoon. Bizar. Alsof het niet klopt. Toen er in mijn vorige relatie sprake was van overspel, was het gewoon echt klaar voor mij en werd ik wakker. Één keer goed janken en contact verbroken en verder gegaan.

Worteltje, voor jou ook heftig zeg! Als hij het had aangegeven, had je er misschien nog wat mee kunnen doen. Sterkte!

En er komt voor ons allemaal ooooit weer iemand voorbij die voor ons gaat en er wederzijds liefde, vertrouwen en respect is! Ook al denken sommige van ons nu misschien niet.

Hoe is het hier voor de rest?

quote:

Op dinsdag 31 mei 2016 07:50 schreef duracellkonijntje het volgende:

[..]

Niet doen man, het gevaarlijkste waar je nu in kan vallen is het niet compleet loslaten. Je blijft die oude wond maar openkrabben, dat gaat je opbreken. Jij hebt je keuze gemaakt, en zij moet niet dit soort spelletjes gaan spelen om je valse hoop te geven!

quote:

Op dinsdag 7 juni 2016 19:51 schreef Buffell het volgende:

[..]

I know man. Gister weer contact gehad. Het vrat aan me dat elke keer wanneer iemand aan me vroeg waarom het uit was, ik merkte dat ik helemaal niet zo'n goed antwoord daarop kon geven. Dat, plus die opmerkingen van d'r, hebben ervoor gezorgd dat ik gister weer contact heb opgezocht. Ze zei me dat ze vond dat ze gewoon achter haar beslissing kan staan, én mij nog steeds leuk kan vinden en me missen. Zij vond dat die twee dingen naast elkaar konden bestaan. In mijn opzicht is dat onzin. Dus ik werd wat geïrriteerd en heb haar gevraagd het eens uit te leggen wat haar nu tot de beslissing heeft doen komen. Ik wil het namelijk wel gaan afsluiten zo onderhand, maar zolang ik het niet voor mezelf kan verantwoorden waarom het nu misging, is dat erg moeilijk. Haar letterlijke antwoord was, 'ik kan het niet echt uitleggen, het is een gevoel, intuïtie.' Daar kan ik dus geen flikker mee.

Vandaag de moeilijke beslissing genomen om haar maar in d'r waarde te laten en te zeggen dat ik haar niet tot een uitleg kan verplichten. Hoe graag ik dat ook wil, want ik zit nog met genoeg vragen, het gaat denk ik niet gebeuren dat ik daar nog antwoord op krijg. De fucking vaagheid van vrouwen ook soms zeg.. Ik heb ons whatsappgesprek verwijderd, omdat de drempel om haar nu te appen veel groter is geworden, omdat de meeste keren het in een opwelling gebeurd, dat ik bijvoorbeeld langs ons gesprek scroll in mijn lijst. Ik verwijder haar nummer (nog) niet, omdat ik eerst wil kijken hoe het gaat zo. Mocht ik nog steeds de neiging krijgen om contact op te nemen, dan zal ik dat wel doen.

Grappig hoe de stem in je hoofd zichzelf continu tegenspreekt. De ene keer is het van 'ja, het is beter zo man, denk aan al de dingen die beter konden', en 5 minuten later is het van 'godsamme, jullie kunnen zo verder gaan waar jullie waren, we waren zo'n goed stel samen'. Ik zit veel in de auto voor m'n werk en dan word je soms echt gek. Het helpt ook niet dat elk fucking liedje precies over je eigen situatie lijkt te gaan op dat soort momenten

quote:

Op dinsdag 7 juni 2016 22:28 schreef duracellkonijntje het volgende:

[..]

Vrouwen werken mysterieus man. Ga door met je leven, blijf jezelf ontwikkelen, een nieuwe vrouw komt. Je kan niet iedereen gelukkig maken. Geen contact meer met haar, ze is over, geschiedenis. Volhouden nu!

Ik zag m'n ex haar fiets met die van haar vriendinnen vlakbij m'n huis staan vanavond. Voelde me even weer zo ongemakkelijk. Het is nog allemaal vers, dat merk ik wel. Ik heb gewoon nog geen zin om haar tegen te komen. Na maanden, dan misschien weer. Voor de rest zie ik wel.

Gelukkig is ze over een maand weg. Een jaar in het buitenland. Mooi. Zaterdag heb ik een tinderdate. Benieuwd hoe dat afloopt.

quote:

Op donderdag 9 juni 2016 14:19 schreef Toto69 het volgende:

[..]

Leuk voor je gozer

dat laatste zinnetje voelt voor mij niet zo

quote:

Op dinsdag 7 juni 2016 22:28 schreef duracellkonijntje het volgende:

[..]

Vrouwen werken mysterieus man. Ga door met je leven, blijf jezelf ontwikkelen, een nieuwe vrouw komt. Je kan niet iedereen gelukkig maken. Geen contact meer met haar, ze is over, geschiedenis. Volhouden nu!

Ik zag m'n ex haar fiets met die van haar vriendinnen vlakbij m'n huis staan vanavond. Voelde me even weer zo ongemakkelijk. Het is nog allemaal vers, dat merk ik wel. Ik heb gewoon nog geen zin om haar tegen te komen. Na maanden, dan misschien weer. Voor de rest zie ik wel.

Gelukkig is ze over een maand weg. Een jaar in het buitenland. Mooi. Zaterdag heb ik een tinderdate. Benieuwd hoe dat afloopt.

quote:

Op donderdag 9 juni 2016 20:01 schreef Buffell het volgende:

[..]

Ze appte me vandaag met de vraag hoe nu verder, of ik nog wilde praten. Ik heb gezegd dat ik daar niet meer veel heil in zie, heb haar eerlijk gezegd dat ik aantal dingen totaal niet snap, maar dat ik niet denk dat ze dat nu nog gaat verklaren. Besloten om het contact even te verbreken voor in ieder geval een maand. Ben in ieder geval trots op mezelf dat ik het heb kunnen afwijzen om te gaan praten, dat was namelijk wel weer een kans geweest om haar te kunnen zien, iets waar ik echt al weken op hoop, maar eigenlijk weet dat ik het ook niet moet doen. Dus dat is alweer een stap verder, dat ik dat kan afslaan.

Het kromme is dat ik al een paar keer heb afgesproken met een andere meid, waar het steeds erg gezellig mee is, maar als ik haar een paar dagen niet zie, dan neemt mijn ex mijn gedachten weer over. Erg frustrerend, maar ik moet mezelf maar eens een keer in m'n kop rammen dat ik geduld moet hebben en dat ik er wel helemaal overheen ga komen. Ik ben niet hard genoeg voor mezelf daarin.

Wel mooi dat je weer een date hebt man, dat zal je goed doen. Ik vergeet mijn ex compleet als ik bij dat andere meisje ben, dus het helpt. Ook al is het maar tijdelijk.

quote:

Op vrijdag 10 juni 2016 19:33 schreef duracellkonijntje het volgende:

[..]

Je ex betekende veel voor je, je moet je niet verzetten daartegen. Laat die gevoelens er zijn en ga door met je leven. Goed dat je haar hebt afgewezen. De macht ligt bij jou!

Ik heb nu ineens zo'n goede klik met een meisje van werk. We kunnen het echt goed vinden. Ze heeft een vriend, of een soort van pauze. Ik laat wel merken dat ik haar leuk vindt, maar push niet te veel. Voor mijn gevoel ligt m'n ex ineens zo ver achter me, zo vreemd, het is nog maar een maand. Ik ben benieuwd hoe het gaat.

quote:

Op vrijdag 10 juni 2016 19:45 schreef BredeBroeder het volgende:

[..]

r r r rebound

quote:

Op zondag 12 juni 2016 10:52 schreef Just_some_random_dude het volgende:
Nou Hello my name is Just some random dude...

Sinds gisternacht is het uitgegaan met mijn vriendin, nou heb ik een vrij korte relatie (iets minder dan een jaar), maar waren we toch wel in dat hele jaar gemiddeld 3/4 dagen non stop bij elkaar.

Het voelt echt zo vreemd om zo kortaf te doen tegen iemand en dat iemand dat ook naar jou toe doet na zo een periode samen zijn.

Ook is het een bittere pil om te slikken dat zij een huis heeft gekregen dat praktisch in mijn straat ligt...

Reden waarom het uit is gegaan is omdat het niet meer echt lekker liep, zij wilde aandacht van andere mannen en het liep stroef tussen ons.. uiteindelijk heeft ze donderdag een gozer leren kennen die haar begrijpt zoals geen ander en is ze daarmee gaan appen. hij leuk doen en flirten en zij terug doen.

Ik kon dat niet tolereren en heb haar uiteindelijk laten kiezen tussen hem of ik, ze koos toch om in contact te blijven met hem en dat kon ik niet toelaten nadat ik hun gesprek had gelezen.

Het is misschien wel beter dat het uit is omdat ik weet dat als zij door zouden praten het uiteindelijk iets zou worden tussen hen..

maar ja he voelt echt vreselijk dit, ik kom er wel over heen.. maar ik moet dit toch van mij afschrijven.

quote:

Op zondag 12 juni 2016 11:50 schreef BredeBroeder het volgende:

[..]

En dan straks is het: oh, het gras is toch niet groener, boehoe ik wil terug

Dan moet je ook gewoon donder op zeggen

quote:

Op zondag 12 juni 2016 11:57 schreef Just_some_random_dude het volgende:

[..]

Ja dat zal ik ook zeker doen... het is alleen zonde van de band die ik met haar zoontje had geschept.

Ik denk persoonlijk dat zij zich nodig heeft, zij wilde trio met man erbij doen, experimenteren en als ze het leuk vond alleen afspreken met meiden, naar paren club en partner ruil doen.

Nee man, van mij hoeft dat niet.. ik hoef niet meer.. het is alleen even nu ff pijn hebben en dan uiteindelijk ebt alles weg. Het enige wat ik moeilijk vind om te verkroppen is dat ik haar zoontje niet meer zal zien, maar ik heb meteen een lesje geleerd.. ik ga nooit maar dan ook nooit een chick daten met een kind.

quote:

Op maandag 13 juni 2016 12:46 schreef Samzz het volgende:
Ik mis geloof ik waarom ze je überhaupt een kaartje moet sturen ? Het is toch uit?

quote:

Op maandag 13 juni 2016 12:47 schreef BredeBroeder het volgende:

[..]

Ik heb geleerd dat het wel zo netjes is om wat terug te sturen als je zelf ook wat stuurt. Als ze niks wil sturen fine, maar zeg dat dan eerlijk i.p.v, zogenaamd vergeten

quote:

Op maandag 13 juni 2016 12:50 schreef Samzz het volgende:

[..]

Oh, oké. Het over je ex heen komen wordt er geloof ik niet makkelijker van. Of ben jij een andere mening toegedaan?

quote:

Op zondag 12 juni 2016 10:52 schreef Just_some_random_dude het volgende:
Nou Hello my name is Just some random dude...

Sinds gisternacht is het uitgegaan met mijn vriendin, nou heb ik een vrij korte relatie (iets minder dan een jaar), maar waren we toch wel in dat hele jaar gemiddeld 3/4 dagen non stop bij elkaar.

Het voelt echt zo vreemd om zo kortaf te doen tegen iemand en dat iemand dat ook naar jou toe doet na zo een periode samen zijn.

Ook is het een bittere pil om te slikken dat zij een huis heeft gekregen dat praktisch in mijn straat ligt...

Reden waarom het uit is gegaan is omdat het niet meer echt lekker liep, zij wilde aandacht van andere mannen en het liep stroef tussen ons.. uiteindelijk heeft ze donderdag een gozer leren kennen die haar begrijpt zoals geen ander en is ze daarmee gaan appen. hij leuk doen en flirten en zij terug doen.

Ik kon dat niet tolereren en heb haar uiteindelijk laten kiezen tussen hem of ik, ze koos toch om in contact te blijven met hem en dat kon ik niet toelaten nadat ik hun gesprek had gelezen.

Het is misschien wel beter dat het uit is omdat ik weet dat als zij door zouden praten het uiteindelijk iets zou worden tussen hen..

maar ja he voelt echt vreselijk dit, ik kom er wel over heen.. maar ik moet dit toch van mij afschrijven.

quote:

Op donderdag 2 juni 2016 14:43 schreef JeMoeder het volgende:

[..]

Dit dus precies... Voor mij is het nu nog wel heel erg vers. Ik vraag me ook vaak hardop af of ik ooit weer iemand zo kan vertrouwen als dat ik mijn ex (dacht te kunnen) vertrouwen.

quote:

Op zondag 12 juni 2016 11:57 schreef Just_some_random_dude het volgende:

[..]

Ja dat zal ik ook zeker doen... het is alleen zonde van de band die ik met haar zoontje had geschept.

Ik denk persoonlijk dat zij zich nodig heeft, zij wilde trio met man erbij doen, experimenteren en als ze het leuk vond alleen afspreken met meiden, naar paren club en partner ruil doen.

Nee man, van mij hoeft dat niet.. ik hoef niet meer.. het is alleen even nu ff pijn hebben en dan uiteindelijk ebt alles weg. Het enige wat ik moeilijk vind om te verkroppen is dat ik haar zoontje niet meer zal zien, maar ik heb meteen een lesje geleerd.. ik ga nooit maar dan ook nooit een chick daten met een kind.

quote:

Op maandag 13 juni 2016 18:00 schreef icecreamfarmer_NL het volgende:

[..]

Ik ben nu 3 maanden verder en heb dat nog steeds, ik besefte vorige week dat het me allemaal geen reet meer interesseert: vrouwen, geld, werk, etc.

Ik heb wel plezier (met vrienden bv) maar dat is echt dat moment niet het gevoel van voldoening wat ik eerst had, het voelt leeg en eenzaam.

Ik hoop wel dat daar snel verandering in komt want dit is niet goed en ik heb het gevoel ook dat ik die ontevredenheid/onverschilligheid uitstraal wat ook niet bijster attractief is.

quote:

Op maandag 13 juni 2016 20:17 schreef duracellkonijntje het volgende:
Ik kreeg updates van m'n Instagram, mocht ik alle partyfoto's van m'n ex ineens zien. Niks ergs, maar ze had veel plezier, lijkt het prima te doen zonder me.

Gek genoeg echter, was het niet de schok die ik dacht. Ik ben misschien harder over haar heen dan ik dacht. Daarnaast heb ik eigenlijk ook veel lol zonder haar, praat met vrouwen, app met vrouwen. Het gaat eigenlijk wel goed, allemaal erg vreemd want ik verwacht vanuit mezelf altijd het ergste haha. Ik ben er echter blij om.

Collega zei het laatst nog: wrok naar je ex werkt niet. Je komt allebei op een punt waarop het niet werkt, en nu kan je weer door met je leven. En zo is het voor mij ook. Ik wilde iets wat zij niet kon geven, zij wilde iets wat ik niet kon bieden, en nu kunnen we verder. Mijn stress is veel minder zonder haar, dat helpt. Ik kan nu verder en zij kan gelukkig zijn. Tegelijkertijd kan ik blij zijn om mooie tijden die ik heb gehad. Ik voel me hier best rustig onder. Ik ben benieuwd hoe het gaat, maar ik ga voor m'n gevoel goed met de breakup om.

quote:

Op maandag 13 juni 2016 20:14 schreef JeMoeder het volgende:

[..]

Sprak mijn beste vriend deze week, ook omdat zijn vader heeft besloten uit het leven te willen stappen, maar toen kwam mijn 'situatie' ook even langs.

Hij heeft 3 jaar geleden ook een relatiebreuk gehad, en wat jij hier omschrijft duurde bij hem dik 1,5 jaar. Maar de kern van het verhaal was: volhouden, je komt er wel door.

quote:

Op maandag 13 juni 2016 20:24 schreef JeMoeder het volgende:

[..]

Fijn dat je toch goed over de breakup heen lijkt te zijn

Hoe ging je tinderdate?

quote:

Op woensdag 15 juni 2016 19:53 schreef duracellkonijntje het volgende:

[..]

Er overheen ben ik nog niet haha, maar gaat in de goede richting.

Tinderdate was leuk, leuk meisje, maar geen zieke vlinders in m'n buik ofzo. Appen wel nogsteeds en gaan vrijdag weer wat doen.

quote:

Op donderdag 16 juni 2016 08:38 schreef JeMoeder het volgende:

[..]

Leuk Je hoeft ook niet meteen vlinders te hebben, zoiets kan ook groeien.

quote:

Op donderdag 16 juni 2016 12:54 schreef BredeBroeder het volgende:

[..]

true that, maar meestal klikt 't wel vanaf het begin

quote:

Op zondag 19 juni 2016 12:07 schreef duracellkonijntje het volgende:

[..]

Even die ketting verbreken zegmaar.

quote:

Op maandag 20 juni 2016 21:48 schreef MidnightB00m het volgende:
Dat nonchalante en eigenlijk numb gevoel heb ik ook een half jaar gehad, herkenbaar. Advies dat is gegeven is wel beste remedie. Alles over je heen laten komen, verdiepen in jezelf en proberen er het beste ervan te maken door veel over jezelf te leren kennen. Op een dag wordt je wakker en ineens is het: hé, ik ben er weer

Wat zijn er leuke updates gepost! Ook hier en daar een date. Vooruitgang dus!
Ik ben jaloers op jullie skills haha, ik ben niet gemaakt voor ONS helaas. Heb wel asociaal lopen zoenen tijdens uitgaan om de ketting te verbreken. In het begin voelde het alsof ik vreemd ging ook nog en nu soms nog steeds wel Heb wel tussendoor dates gehad en met de eerste ging het mij te snel en de tweede voelde ik totaal geen lichamelijke aantrekkingskracht. Wil nu bewust niet daten. Want ik heb nog steeds verliefde gevoelens, belachelijk hè Hoop dat het snel voorbij is. Anders kan je iemand niet echt een eerlijke kans geven.

quote:

Op maandag 20 juni 2016 22:49 schreef Djurres het volgende:

[..]

Die updates zijn idd tof om te lezen. BredeBroeder zag ik destijds ook posten toen ik postte, tof om te zien dat het goed met hem gaat.

Zelf, wel seks gehad met een andere dame, Het voelen als vreemdgaan, ja, dat herken ik. Gelukkig kan ik wel nuchter genoeg bedenken dat ik toch echt single was en moet doorgaan. Heeft op een of andere manier toch wel een stuk /geholpen/.

Verder, iedereen die in lvvd zit, sterkte, allemaal. Om wat voor rede dan ook. (behalve vreemdgangers )

quote:

Op dinsdag 21 juni 2016 12:15 schreef Toto69 het volgende:

[..]

aapje?

quote:

Op dinsdag 21 juni 2016 01:56 schreef BredeBroeder het volgende:

[..]

Voelen als vreemdgaan heb ik geen last van, maar het is dan ook al meer dan 9 maanden terug.

Toevallig kwam ik vandaag geschreven tekst tegen uit m'n oude economie schrift tijdens het opruimen, oktober 2015, shit hey, ik kreeg best wel medelijden met mezelf.

Wat betreft m'n ex, steekt 't bij jullie ook nog wel eens? Vandaag veel opgeruimd en kwam toen nog foto's van ons tegen tussen oude schoolschriften en dat voelde ik zegmaar best wel als een soort steken in je hart en vond 't toen ook lastig om te stoppen met kijken.

Ik merk zolang ik niks van dr zie dat t allemaal wel best is, een mailtje doet me niet zoveel, maar (per ongeluk) foto's tegenkomen liever niet. m'n huidige date noemde me ook een bijnaam die me ex me altijd gaf omdat ik altijd die emoji gebruik op app, is het dan raar dat ik dat heel kut vond?

Verder denk ik nog heel af en toe aan haar, en dan is het vooral van hoe zou 't gaan met dr etc. En een andere keer heb ik een mood dat ik denk van joh rot op waarom denk ik nog aan je, was eerlijkgezegd ook wel een beetje bot de laatste keer dat we mail contact hadden maarja, komt ook wel omdat ze m'n bday was vergeten, best vaag allemaal maar nu voel ik me schuldig erover, meerdere dagen later pas..

Maarja voor de rest staan er weer veel leuke dingen op het programma, m'n date komt vrijdag naar mij, en dan gaan we waarschijnlijk naar 't strand toe en dan zaterdagavond blijf ik bij haar slapen en gaan we zondag nog (voor mij) shoppen voor mijn vakantie

Ik wil het zaterdag officieel gaan maken, alleen nog even wat origineels verzinnen

quote:

Op maandag 20 juni 2016 22:49 schreef Djurres het volgende:

[..]

Die updates zijn idd tof om te lezen. BredeBroeder zag ik destijds ook posten toen ik postte, tof om te zien dat het goed met hem gaat.

Zelf, wel seks gehad met een andere dame, Het voelen als vreemdgaan, ja, dat herken ik. Gelukkig kan ik wel nuchter genoeg bedenken dat ik toch echt single was en moet doorgaan. Heeft op een of andere manier toch wel een stuk /geholpen/.

Verder, iedereen die in lvvd zit, sterkte, allemaal. Om wat voor rede dan ook. (behalve vreemdgangers )

quote:

Op dinsdag 21 juni 2016 23:07 schreef MidnightB00m het volgende:

[..]

Haha vreemdgangers doen zichzelf alleen maar pijn Tenminste als ze ervan terug komen..

Ik ben het braafste meisje dat je hebt gekend, maar ik ben soms nog steeds zo boos dat ik wil unblocken en alles even wil zeggen Doe het niet hoor. Waarschijnlijk ben ik gewoon boos op mijzelf dat ik met dit genoegen heb genomen En nog steeds niet helemaal open sta voor nieuwe dingen (zonder schuldgevoel).

quote:

Op dinsdag 21 juni 2016 18:52 schreef Djurres het volgende:

[..]

Nee, Ik denk zeker niet dat het 'raar' is. Ze heeft toch onderdeel uitgemaakt van je leven, een hoofdstuk dat afgesloten moet worden. En ik denk echt wel dat daar tijd overheen gaat. Ik ben nu 14 maanden verder, single, en heb ook momenten. Nadeel daarvan is wel dat de eerste 13 maanden daarvan ik haar nog 3x in de week zag, en verplicht mee moest teamsporten. Inmiddels wel op een punt gekomen dat vrouwen me even niet 'intresseren' zeg maar. Single life, doen waar ik zin in heb zonder gezeik, heb geen gevoel dat ik dingen mis.. ook seks en genegenheid oid mis ik niet. Ben blij dat ik weer de ouwe ik ben, die ik ooit was maar in het laatste half jaar van onze relatie echt wel kwijt geraakt ben.

Enige wat ik kan zeggen is go for it man, als het goed voelt.. Go big or go home
Als je eenmaal in je nieuwe relatie zit zullen die dingen die je je af en toe nog bedenkt wel verdwijnen denk ik, omdat je dan iemand hebt die om je geeft, en waar jij ook weer voor door het vuur wil gaan..

Nogmaals, tof om te lezen hoe het met je gaat man, keep us posted

quote:

Op dinsdag 21 juni 2016 23:32 schreef Djurres het volgende:

[..]

Vreemdgangers komen zichzelf idd wel tegen. Gelukkig heb ik het al gezien dat karma mijn ex terugpakte. Hopelijk nog een keer want ze is 2x vreemdgegaan.. De hoerrrrr.

Maargoed, het open staan voor dingen zonder schuldgevoel, op het moment zelf gaat dat prima, maar achteraf ga ik nadenken.. dat moet er nog uit..

Het unblocken en even je 'hart luchten' zoals jij dat omschrijf herken ik ook wel.. zou d'r zo graag willen vertellen wat ze me aangedaan heeft, (dit heeft nl ook consequenties op het 'grotemensenleven' gehad voor mij helaas..) maar ben wel tot inziens gekomen dat ze dat totaal niet waard is. Heb mn leven behoorlijk op de rit weer, en ben er wel sterker uitgekomen denk ik

Wel ben ik nieuwsgierig waarover je boos op je zelf ben? Waar heb je genoegen mee genomen wat je niet had moeten doen?

quote:

Op woensdag 22 juni 2016 11:51 schreef MidnightB00m het volgende:

[..]

Wat voor consequenties heeft het gehad als ik vragen mag? Dapper dat je erdoor heen bent gegaan, jezelf hebt herpakt en er sterker bent uitgekomen!

Haha gelukkig hebben we dit topic om dan even gal te spugen Ik heb genoegen genomen met alleen seks voor bijna een jaar, geen serieuze relatie uit voort gekomen, terwijl het wel de intentie was om 'elkaar beter te leren kennen'. Kijk nu meer naar de acties dan de woorden en dit is het kort samen gevat. Altijd weer terug naar square one. De highs waren de lows niet waard helaas. Ik hoop zoiets nooit weer mee te maken Kan het nu pas inzien nu ik echt uit de situatie ben gestapt en contact heb verbroken.

quote:

Op woensdag 22 juni 2016 12:39 schreef Djurres het volgende:

[..]

Geld. Ze kon door mij niet met dr ouders, op kamers gaan wonen en kon net rondkomen van stufi. Alles wat ze naast d'r opleiding werkte was voor dr eten, kleding, verzekeringen.. de rest betaalde ik. Vakantie, telefoonabonnement, weekendje weg, schoolactiviteiten om studiepunten te halen, inboedel, met het idee dat dat 'later' wel goed kwam omdat we echt wel een gezonde en goede relatie hebben gehad.

Na de breakup.. Ik zou gaan starten aan een nieuwe opleiding, maar emotioneel trok ik het niet icm m'n werk, hoogseizoen, lange dagen, een opleiding er naast en emotioneel verrot zijn, niet gemotiveerd e.d. wel een begripvolle werkgever gelukkig, dus besloten wat dingen op te schorten voorlopig, terwijl ik nu al had kunnen zijn waar ik wilde zijn.

Gelukkig liggen de kansen er nogsteeds alleen wel 14 maanden later. Iets wat me tegen staat. Ik heb altijd een 'go hard or go home' mentaliteit, en helaas is het een tijdje 'go home' geweest waardoor ik veel heb laten liggen.. spijt van..

quote:

Op woensdag 22 juni 2016 17:43 schreef Andromache het volgende:
Klote. Kut kut klote. Moest aan mijn ex denken bij een bepaalde carrieremogelijkheid en toen heb ik het aan hem doorgestuurd. Natuurlijk weer nul op het rekest. Waarom doe ik dit toch? Ja ik wil graag dat het goed met hem gaat maar waarom eigenlijk. Godverdomme wat is rouw en loslaten moeilijk. Zit ik weer te janken. Het ging zo goed de afgelopen 2 weken.

Na 8 maanden nog niet overheen.

quote:

Op woensdag 22 juni 2016 17:50 schreef Andromache het volgende:
Laat maar. Even keihard het dal in en nu is het weer klaar. Maar liefde vind ik toch nooit weer. Zwaar teleurgesteld en ik geloof er niet meer in.

quote:

Op woensdag 22 juni 2016 22:20 schreef MidnightB00m het volgende:
Mooi gezegd! Het heeft bij mij echt heel lang geduurd voordat ik écht over mijn allereerste liefde heen was (zelfs relaties erna gehad, because life goes on). Maar met deze man ook door een flink dal gegaan. Neem je tijd, laat het over je heen komen. Op een dag is het geheeld, maar zelf niet meer de pleister opentrekken!

Ik zit nu weer lekker in mijn vel, leuke job, druk sociaal leven, veel aandacht als ik ga stappen, dingen anders aan gaan pakken, veel geleerd (ook over mijzelf). En focus mij op mijn eigen geluk. Ben niet opzoek naar een relatie en sta ook niet zo open voor daten ATM.

Soms nog terugval, inderdaad heel wantrouwig richting mannen/mensen en cynisch verbitterd over de liefde, maar begint ook weer langzaam te ontdooien

quote:

Op woensdag 22 juni 2016 22:28 schreef mitchelll0181 het volgende:

[..]

* mitchelll0181 checked profiel

geslacht: Vrouw

Haha kan je niks aan doen

quote:

Op woensdag 22 juni 2016 22:20 schreef MidnightB00m het volgende:
Mooi gezegd! Het heeft bij mij echt heel lang geduurd voordat ik écht over mijn allereerste liefde heen was (zelfs relaties erna gehad, because life goes on). Maar met deze man ook door een flink dal gegaan. Neem je tijd, laat het over je heen komen. Op een dag is het geheeld, maar zelf niet meer de pleister opentrekken!

Ik zit nu weer lekker in mijn vel, leuke job, druk sociaal leven, veel aandacht als ik ga stappen, dingen anders aan gaan pakken, veel geleerd (ook over mijzelf). En focus mij op mijn eigen geluk. Ben niet opzoek naar een relatie en sta ook niet zo open voor daten ATM.

Soms nog terugval, inderdaad heel wantrouwig richting mannen/mensen en cynisch verbitterd over de liefde, maar begint ook weer langzaam te ontdooien