De kunst van het loslaten van je ex #240 Don't get even, get better!

quote:

Op woensdag 10 februari 2016 23:40 schreef Andromache het volgende:
Zo. Heerlijke scheldpartij op mijn lul van een ex. Nu definitief geblokkeerd. Hij was niet goed voor mij. Altjid zeuren om mijn (prima) lijf, bij tijd en wijle respectloos jegens mij, deed weinig moeite, ging nooit echt helemaal voor mij. Maar ja, ik nam er genoegen mee omdat ik nog nooit iemand had ontmoet die zo op mij leek in humor en interesses, en ik smachtte naar een relatie. En wat hebben we ook wat afgelachen en wat hebben we het vaak ook fijn gehad met elkaar. Maar hij is heel onvolwassen en echt een verkeerde keuze geweest. Verdomme zeg, daar 2,5 jaar van mijn leven aan gespendeerd waarin ik ook andere dingen had kunnen doen. Maar ja, huisje-boompje-beestje leek zo dichtbij. Nooit meer.

Sorry maar je klinkt echt heel triest, en je bent boos. An angry mind is a closed mind.

2,5 jaar van je leven weggegooid zeg je eigenlijk, zovan je hebt totaal geen goede herinneringen en het was allemaal slecht, komop zeg. Na ruzie blokkeren tja, je gaat 'm nog wel voelen aankomen, kan miss even duren maarja. Beter praat je het gewoon netjes uit zonder elkaar uit te schelden, waar je niks mee bereikt btw..

quote:

Op woensdag 10 februari 2016 23:52 schreef Andromache het volgende:
Als ik de balans opmaak, slaat 'ie door naar 'weggegooid'. En uitpraten is wat lastig als mijnheer me doodzwijgt.

Sta er dan boven, uitschelden maakt je zwak.

Ben nu een gedumpte. Door o.a. religie (van haar kant, ben atheist, en mijn eigen idiote kinderachtigheid). Ik meld mij maar even hier.

Awh hoe is het nu katoenplukkert?

Ik heb gedate, een ONS gehad.. Nu eindelijk sinds ruim een maand geen contact meer met 'ex' na een half jaar aan- en afstoten. Maar het voelt alsof ik vreemd ga en ik voel me er eigenlijk alleen maar rotter door.

Trek ook verkeerde mannen aan om het leven ineens. Ga dus aankomende tijd alleen maar liefde in mijzelf steken.

Herkenbaar?

Oke, ik ben er ook aan toe om mijn verhaal te vertellen.
Begon allemaal 2 jaar geleden toen leerde ik haar kennen(zij 18 ik 23) in de kroeg. Vanaf toen elke dag wel whatsapp contact. Na 2 a 3 weken onze eerste date en het voelde gewoon goed we hadden het gezellig en fijn samen. Na een tijdje daten(1,5 maand ongeveer) gevraagd hoe het er nou voor stond? Zij twijfelde omdat ze niet snel verliefd wordt. Toen hebben we het erover gehad en had ik voor mezelf besloten om het dan maar te laten zitten> als je na 2 maanden niet weet hoe het zit dan zit het meestal niet goed.
Ah fijn, 2 dagen later kreeg ik een whatappie of ik met haar 2e paasdag wilde vieren bij haar zus en de hele familie zou erbij zijn. Dit leek mij toch een goed teken dus besloten om gezellig heen te gaan. Alles super gezellig en fijn en de tijd erna was super. Besloten om er gewoon geen labeltje aan te plakken. Ondertussen nog op de bruiloft geweest van diezelfde zus, dus de mensen om ons heen dachten dat het serieus was en wij dachten dat ook.

Hele fijne tijd gehad tot eind oktober van dat jaar, ik was met vrienden een weekendje Dortmund. hele weekend niks van haar gehoord, laatste dag uiteindelijk gebeld en gevraagd wat er was. Wat bleek nou haar opa was overleden dat weekend, hier had ze het heel zwaar mee en ik had er graag voor haar willen zijn maar blijkbaar wilde ze het mij niet vertellen.
Bij thuiskomst ben ik te condoleren geweest ben bij de wake geweest en bleef daar slapen om de volgende dag haar te steunen met de begrafenis.
Snachts kwam zij er dus mee dat ze twijfelde, dat ze niet zeker wist of ze nog verliefd was, ik vond het een vreemde timing en dacht dat het gewoon aan alle emoties lag, maar toch heel ongemakkelijk gehad die nacht/dag.
Hierna hebben we besloten om er maar mee te stoppen als ze zo erg twijfelt. Elke dag gewoon contact gehad en het ging weer beter, zagen elkaar steeds vaker en werden weer intiem.
Toen was het alweer juni, kermisweekend in haar dorp. Daar blijven slapen en toen kwam weer hetzelfde: twijfel, weet niet of ik nog verliefd ben. Ben huilend naar huis gegaan, 2e dag stuurde ze me berichtje dat ze me miste en het niet kon en al snel waren we weer bij elkaar. Ik vond het heel lastig met die onzekerheid.

$ augustus(mijn verjaardag) was zij op vakantie met haar ouders en belde ze me dat ze ons echt weer een kans wilde geven, ze kon alleen maar aan mij denken en ze was weer helemaal verliefd) Die zekerheid maakt het zoveel makkelijker, we waren relaxt bij elkaar leuke dingen gedaan, af en toe lastig inplannen wegens drukte, maar het was fijn.

Sinds oud&nieuw merkte ik dat het wat minder ging. Die avond sprak ze een 'goede vriend' (zoals zij dat noemde, voordat ze mij leerde kennen had ze daar 3 dates mee gehad, maar dat was niks geworden. Hij vond haar altijd wel leuk) en had ze ook gezegd: ik kan zo goed met hem praten.
Die week zag ik ook dat ze elkaar appte, geen rare dingen dus ik maakte mij geen zorgen.
2 weekenden erna op een feestje begon ze mij zomaar te negeren, savonds laat met ze 2en terug gefietst en daar kwam het eruit(ik moest heel erg aan der trekken wat er nou was) ze dacht de laatste tijd steeds vaker aan die jongen: hoe het zou zijn met hem. Ze wist niet zeker of ze hem leuk vond, ze hield nog van mij en was ook nog verliefd. Ze wilde er voor vechten en er sterker uitkomen maar dat heeft ze eigenlijk nooit gedaan. Ze voelde zich schuldig terwijl er niks was gebeurt. Gezegd dat ze dat niet moest doen en genieten van onze tijd samen dan zou het wel goed komen.
Ze reageerde constant onverschillig, was heel moeilijk met afspreken, omdat ze zich zo schuldig voelde zei ze.

Nu 3 weken terug is het echt uitgegaan, ze kon het niet meer en had ruimte nodig. Nog wel contact gehad want ze wilde graag vrienden blijven.
Afgelopen vrijdag heb ik gevraagd of die ene jongen al wist of het uit was en dat wist hij, nu hebben ze af en toe contact(ik heb het gevoel dat ze heel veel contact hebben).
Ik werd een beetje pissig en zei dat ze mijn gat nu opvult met iemand anders en dat ze dan nooit weet of ze mij gaat missen, hierop reageerde zij weer pissig dat het niet zijn schuld is en dat zij niet een meid is die zomaar naar de volgende gaat(voelt nu wel zo).
Sindsdien geen contact meer gehad en ik vind het moeilijk. 2 jaar lang elke dag wel een berichtje en nu niks meer. Ik zie alleen snapchats voorbij komen die ze normaal nooit zou sturen, ze wordt vrienden op facebook met opeens iedereen en ze is heel vaak online op whatsapp..Ik vertrouw het gewoon voor geen meter, dat ze toch met die jongen gaat..

Al met al weet ik dat ze dus een enorme twijfelkont is(echt in alles) en daarom denk dat als ze me echt zou missen ze het wel zou merken.. Maar als ze dan contact heeft met iemand anders dat nooit het geval zou kunnen worden.

Het is lastig en ik mis gewoon mijn maatje!

[ Bericht 2% gewijzigd door rickertvv op 18-02-2016 13:28:04 (wat vergeten) ]

quote:

Op donderdag 18 februari 2016 13:23 schreef rickertvv het volgende:
Oke, ik ben er ook aan toe om mijn verhaal te vertellen.
Begon allemaal 2 jaar geleden toen leerde ik haar kennen(zij 18 ik 23) in de kroeg. Vanaf toen elke dag wel whatsapp contact. Na 2 a 3 weken onze eerste date en het voelde gewoon goed we hadden het gezellig en fijn samen. Na een tijdje daten(1,5 maand ongeveer) gevraagd hoe het er nou voor stond? Zij twijfelde omdat ze niet snel verliefd wordt. Toen hebben we het erover gehad en had ik voor mezelf besloten om het dan maar te laten zitten> als je na 2 maanden niet weet hoe het zit dan zit het meestal niet goed.
Ah fijn, 2 dagen later kreeg ik een whatappie of ik met haar 2e paasdag wilde vieren bij haar zus en de hele familie zou erbij zijn. Dit leek mij toch een goed teken dus besloten om gezellig heen te gaan. Alles super gezellig en fijn en de tijd erna was super. Besloten om er gewoon geen labeltje aan te plakken. Ondertussen nog op de bruiloft geweest van diezelfde zus, dus de mensen om ons heen dachten dat het serieus was en wij dachten dat ook.

Hele fijne tijd gehad tot eind oktober van dat jaar, ik was met vrienden een weekendje Dortmund. hele weekend niks van haar gehoord, laatste dag uiteindelijk gebeld en gevraagd wat er was. Wat bleek nou haar opa was overleden dat weekend, hier had ze het heel zwaar mee en ik had er graag voor haar willen zijn maar blijkbaar wilde ze het mij niet vertellen.
Bij thuiskomst ben ik te condoleren geweest ben bij de wake geweest en bleef daar slapen om de volgende dag haar te steunen met de begrafenis.
Snachts kwam zij er dus mee dat ze twijfelde, dat ze niet zeker wist of ze nog verliefd was, ik vond het een vreemde timing en dacht dat het gewoon aan alle emoties lag, maar toch heel ongemakkelijk gehad die nacht/dag.
Hierna hebben we besloten om er maar mee te stoppen als ze zo erg twijfelt. Elke dag gewoon contact gehad en het ging weer beter, zagen elkaar steeds vaker en werden weer intiem.
Toen was het alweer juni, kermisweekend in haar dorp. Daar blijven slapen en toen kwam weer hetzelfde: twijfel, weet niet of ik nog verliefd ben. Ben huilend naar huis gegaan, 2e dag stuurde ze me berichtje dat ze me miste en het niet kon en al snel waren we weer bij elkaar. Ik vond het heel lastig met die onzekerheid.

$ augustus(mijn verjaardag) was zij op vakantie met haar ouders en belde ze me dat ze ons echt weer een kans wilde geven, ze kon alleen maar aan mij denken en ze was weer helemaal verliefd) Die zekerheid maakt het zoveel makkelijker, we waren relaxt bij elkaar leuke dingen gedaan, af en toe lastig inplannen wegens drukte, maar het was fijn.

Sinds oud&nieuw merkte ik dat het wat minder ging. Die avond sprak ze een 'goede vriend' (zoals zij dat noemde, voordat ze mij leerde kennen had ze daar 3 dates mee gehad, maar dat was niks geworden. Hij vond haar altijd wel leuk) en had ze ook gezegd: ik kan zo goed met hem praten.
Die week zag ik ook dat ze elkaar appte, geen rare dingen dus ik maakte mij geen zorgen.
2 weekenden erna op een feestje begon ze mij zomaar te negeren, savonds laat met ze 2en terug gefietst en daar kwam het eruit(ik moest heel erg aan der trekken wat er nou was) ze dacht de laatste tijd steeds vaker aan die jongen: hoe het zou zijn met hem. Ze wist niet zeker of ze hem leuk vond, ze hield nog van mij en was ook nog verliefd. Ze wilde er voor vechten en er sterker uitkomen maar dat heeft ze eigenlijk nooit gedaan. Ze voelde zich schuldig terwijl er niks was gebeurt. Gezegd dat ze dat niet moest doen en genieten van onze tijd samen dan zou het wel goed komen.
Ze reageerde constant onverschillig, was heel moeilijk met afspreken, omdat ze zich zo schuldig voelde zei ze.

Nu 3 weken terug is het echt uitgegaan, ze kon het niet meer en had ruimte nodig. Nog wel contact gehad want ze wilde graag vrienden blijven.
Afgelopen vrijdag heb ik gevraagd of die ene jongen al wist of het uit was en dat wist hij, nu hebben ze af en toe contact(ik heb het gevoel dat ze heel veel contact hebben).
Ik werd een beetje pissig en zei dat ze mijn gat nu opvult met iemand anders en dat ze dan nooit weet of ze mij gaat missen, hierop reageerde zij weer pissig dat het niet zijn schuld is en dat zij niet een meid is die zomaar naar de volgende gaat(voelt nu wel zo).
Sindsdien geen contact meer gehad en ik vind het moeilijk. 2 jaar lang elke dag wel een berichtje en nu niks meer. Ik zie alleen snapchats voorbij komen die ze normaal nooit zou sturen, ze wordt vrienden op facebook met opeens iedereen en ze is heel vaak online op whatsapp..Ik vertrouw het gewoon voor geen meter, dat ze toch met die jongen gaat..

Al met al weet ik dat ze dus een enorme twijfelkont is(echt in alles) en daarom denk dat als ze me echt zou missen ze het wel zou merken.. Maar als ze dan contact heeft met iemand anders dat nooit het geval zou kunnen worden.

Het is lastig en ik mis gewoon mijn maatje!

Echt heel klote dit inderdaad. Ik denk dat het gedeeltelijke ook zeker wel leeftijdsgebonden is. Ik weet niet hoe zij was voordat jullie een relatie hadden, maar ik heb gewoon sterk het gevoel dat ze haar wilde haren nog niet kwijt is en gewoon nog de vrijheid nodig heeft voordat ze echt een goede relatie aan kan gaan. Natuurlijk is dit voor iedere persoon anders maar de meeste vrouwen van 18 denken zo wel. Het blijft natuurlijk jammer dat ze zo wispelturig gedraagt. Zou mij niks verbazen als ze weer terugkomt. Maar tot die tijd zou ik denken; Ik weet waar ik aan toe ben!

quote:

Op donderdag 18 februari 2016 13:23 schreef rickertvv het volgende:
Oke, ik ben er ook aan toe om mijn verhaal te vertellen.
Begon allemaal 2 jaar geleden toen leerde ik haar kennen(zij 18 ik 23) in de kroeg. Vanaf toen elke dag wel whatsapp contact. Na 2 a 3 weken onze eerste date en het voelde gewoon goed we hadden het gezellig en fijn samen. Na een tijdje daten(1,5 maand ongeveer) gevraagd hoe het er nou voor stond? Zij twijfelde omdat ze niet snel verliefd wordt. Toen hebben we het erover gehad en had ik voor mezelf besloten om het dan maar te laten zitten> als je na 2 maanden niet weet hoe het zit dan zit het meestal niet goed.
Ah fijn, 2 dagen later kreeg ik een whatappie of ik met haar 2e paasdag wilde vieren bij haar zus en de hele familie zou erbij zijn. Dit leek mij toch een goed teken dus besloten om gezellig heen te gaan. Alles super gezellig en fijn en de tijd erna was super. Besloten om er gewoon geen labeltje aan te plakken. Ondertussen nog op de bruiloft geweest van diezelfde zus, dus de mensen om ons heen dachten dat het serieus was en wij dachten dat ook.

Hele fijne tijd gehad tot eind oktober van dat jaar, ik was met vrienden een weekendje Dortmund. hele weekend niks van haar gehoord, laatste dag uiteindelijk gebeld en gevraagd wat er was. Wat bleek nou haar opa was overleden dat weekend, hier had ze het heel zwaar mee en ik had er graag voor haar willen zijn maar blijkbaar wilde ze het mij niet vertellen.
Bij thuiskomst ben ik te condoleren geweest ben bij de wake geweest en bleef daar slapen om de volgende dag haar te steunen met de begrafenis.
Snachts kwam zij er dus mee dat ze twijfelde, dat ze niet zeker wist of ze nog verliefd was, ik vond het een vreemde timing en dacht dat het gewoon aan alle emoties lag, maar toch heel ongemakkelijk gehad die nacht/dag.
Hierna hebben we besloten om er maar mee te stoppen als ze zo erg twijfelt. Elke dag gewoon contact gehad en het ging weer beter, zagen elkaar steeds vaker en werden weer intiem.
Toen was het alweer juni, kermisweekend in haar dorp. Daar blijven slapen en toen kwam weer hetzelfde: twijfel, weet niet of ik nog verliefd ben. Ben huilend naar huis gegaan, 2e dag stuurde ze me berichtje dat ze me miste en het niet kon en al snel waren we weer bij elkaar. Ik vond het heel lastig met die onzekerheid.

$ augustus(mijn verjaardag) was zij op vakantie met haar ouders en belde ze me dat ze ons echt weer een kans wilde geven, ze kon alleen maar aan mij denken en ze was weer helemaal verliefd) Die zekerheid maakt het zoveel makkelijker, we waren relaxt bij elkaar leuke dingen gedaan, af en toe lastig inplannen wegens drukte, maar het was fijn.

Sinds oud&nieuw merkte ik dat het wat minder ging. Die avond sprak ze een 'goede vriend' (zoals zij dat noemde, voordat ze mij leerde kennen had ze daar 3 dates mee gehad, maar dat was niks geworden. Hij vond haar altijd wel leuk) en had ze ook gezegd: ik kan zo goed met hem praten.
Die week zag ik ook dat ze elkaar appte, geen rare dingen dus ik maakte mij geen zorgen.
2 weekenden erna op een feestje begon ze mij zomaar te negeren, savonds laat met ze 2en terug gefietst en daar kwam het eruit(ik moest heel erg aan der trekken wat er nou was) ze dacht de laatste tijd steeds vaker aan die jongen: hoe het zou zijn met hem. Ze wist niet zeker of ze hem leuk vond, ze hield nog van mij en was ook nog verliefd. Ze wilde er voor vechten en er sterker uitkomen maar dat heeft ze eigenlijk nooit gedaan. Ze voelde zich schuldig terwijl er niks was gebeurt. Gezegd dat ze dat niet moest doen en genieten van onze tijd samen dan zou het wel goed komen.
Ze reageerde constant onverschillig, was heel moeilijk met afspreken, omdat ze zich zo schuldig voelde zei ze.

Nu 3 weken terug is het echt uitgegaan, ze kon het niet meer en had ruimte nodig. Nog wel contact gehad want ze wilde graag vrienden blijven.
Afgelopen vrijdag heb ik gevraagd of die ene jongen al wist of het uit was en dat wist hij, nu hebben ze af en toe contact(ik heb het gevoel dat ze heel veel contact hebben).
Ik werd een beetje pissig en zei dat ze mijn gat nu opvult met iemand anders en dat ze dan nooit weet of ze mij gaat missen, hierop reageerde zij weer pissig dat het niet zijn schuld is en dat zij niet een meid is die zomaar naar de volgende gaat(voelt nu wel zo).
Sindsdien geen contact meer gehad en ik vind het moeilijk. 2 jaar lang elke dag wel een berichtje en nu niks meer. Ik zie alleen snapchats voorbij komen die ze normaal nooit zou sturen, ze wordt vrienden op facebook met opeens iedereen en ze is heel vaak online op whatsapp..Ik vertrouw het gewoon voor geen meter, dat ze toch met die jongen gaat..

Al met al weet ik dat ze dus een enorme twijfelkont is(echt in alles) en daarom denk dat als ze me echt zou missen ze het wel zou merken.. Maar als ze dan contact heeft met iemand anders dat nooit het geval zou kunnen worden.

Het is lastig en ik mis gewoon mijn maatje!

Ze heeft wss last van bindingsangst, of laten gaan (op een goede manier) of samen ervoor gaan, dat aan uit aan uit wordt niemand vrolijk van. Wellicht dat ze als ze ouder is wel kan binden.

quote:

Op donderdag 18 februari 2016 22:13 schreef BredeBroeder het volgende:

[..]

Ze heeft wss last van bindingsangst, of laten gaan (op een goede manier) of samen ervoor gaan, dat aan uit aan uit wordt niemand vrolijk van. Wellicht dat ze als ze ouder is wel kan binden.

Dat had ik inderdaad vorige keer ook gezegd, had ze van alles op internet gezocht en kwam ze er achter dat ze zich daar wel in kon vinden. Haar vader heeft het deze keer zelfs tegen haar gezegd: als het te serieus wordt, te dichtbij komt dan word je benauwd en duw je mensen van wie je houdt weg.. Aan dovemansoren gericht volgens mij.

Gister toevallig een berichtje van haar gehad of ze der spullen kon ophalen savonds, omdat ik dan toch te trainen ben en haar niet hoef te zien. Ik zei dat ik dat wel graag wilde, gewoon even praten. Hoe het met haar ging en hoe zij deze week had ervaren. Ze vertelde mij dat ze me niet miste zoals het zou moeten. Ook heeft ze beetje contact met die jongen, maar puur vriendschappelijk (wij weten allemaal hoe jongens zijn, daar zit meer achter, maar dat ziet zij niet).

Ah fijn, besloten om niet te trainen te gaan en het gewoon knap afsluiten. Half 9 was ze er en half 2 snachts ging ze weg. Heel gezellig en fijn en ook wat gebeurt natuurlijk... Ze vertelde ook dat ze van mij houdt en dat ze mij echt gaat missen, ze wilde maar niet weg..
Toen ze thuis kwam stuurde ze al berichtje: ik vond het stiekem echt onwijs fijn 😁

Komt als mij over dat ze gewoon niet weet wat ze allemaal doet.. Ze wil contact houden maar als ik dat niet kan dan niet..
Ik heb het idee als ik het contact helemaal verbreek gaat ze naar die andere toe(droeftoeter 1e klas als ik dat zo van wat bekende hoor) en als we contact houden kan het allemaal kanten op. Wat is wijsheid??

quote:

Op vrijdag 19 februari 2016 14:18 schreef rickertvv het volgende:

[..]

Dat had ik inderdaad vorige keer ook gezegd, had ze van alles op internet gezocht en kwam ze er achter dat ze zich daar wel in kon vinden. Haar vader heeft het deze keer zelfs tegen haar gezegd: als het te serieus wordt, te dichtbij komt dan word je benauwd en duw je mensen van wie je houdt weg.. Aan dovemansoren gericht volgens mij.

Gister toevallig een berichtje van haar gehad of ze der spullen kon ophalen savonds, omdat ik dan toch te trainen ben en haar niet hoef te zien. Ik zei dat ik dat wel graag wilde, gewoon even praten. Hoe het met haar ging en hoe zij deze week had ervaren. Ze vertelde mij dat ze me niet miste zoals het zou moeten. Ook heeft ze beetje contact met die jongen, maar puur vriendschappelijk (wij weten allemaal hoe jongens zijn, daar zit meer achter, maar dat ziet zij niet).

Ah fijn, besloten om niet te trainen te gaan en het gewoon knap afsluiten. Half 9 was ze er en half 2 snachts ging ze weg. Heel gezellig en fijn en ook wat gebeurt natuurlijk... Ze vertelde ook dat ze van mij houdt en dat ze mij echt gaat missen, ze wilde maar niet weg..
Toen ze thuis kwam stuurde ze al berichtje: ik vond het stiekem echt onwijs fijn 😁

Komt als mij over dat ze gewoon niet weet wat ze allemaal doet.. Ze wil contact houden maar als ik dat niet kan dan niet..
Ik heb het idee als ik het contact helemaal verbreek gaat ze naar die andere toe(droeftoeter 1e klas als ik dat zo van wat bekende hoor) en als we contact houden kan het allemaal kanten op. Wat is wijsheid??

Loslaten, miss later opnieuw proberen, denk dan aan een paar jaar wellicht.

quote:

Op vrijdag 19 februari 2016 14:33 schreef BredeBroeder het volgende:

[..]

Loslaten, miss later opnieuw proberen, denk dan aan een paar jaar wellicht.

Gisteravond weer langs geweest aangezien der oorbellen nog bij mij lagen, weer onwijs gezellig en fijn tot in de late uurtjes. Mocht niet weg en meerdere keren gezegd dat ze van mij houdt.
Heb het idee dat ze het onverwachte en flirten leuk vind en het gewone van een relatie gewoon niet spannend genoeg vind ofzo..

quote:

Op zaterdag 20 februari 2016 14:10 schreef rickertvv het volgende:

[..]

Gisteravond weer langs geweest aangezien der oorbellen nog bij mij lagen, weer onwijs gezellig en fijn tot in de late uurtjes. Mocht niet weg en meerdere keren gezegd dat ze van mij houdt.
Heb het idee dat ze het onverwachte en flirten leuk vind en het gewone van een relatie gewoon niet spannend genoeg vind ofzo..

Dan heb je je antwoord.

@Rickert,

Enige wat ik je echt mee wil geven, is dat je moet oppassen dat ze je niet aan het lijntje gaat houden. Het is een soort hoop geven, (zo lees ik het hoor!) en het lijkt jou te triggeren.

quote:

Op zondag 13 maart 2016 00:04 schreef Andromache het volgende:
4 maanden na dato stuur ik bijna dagelijks nog berichtjes naar ex om er achter te komen waarom hij mij niet de moeite waard vond om moeite voor te doen. Ik smeek om antwoorden en zingeving. En nu heb ik het. Hij triggert mijn emotioneel tekort, maar ik stel hem daar extra toe in staat door telkens de afwijzing op te zoeken, me telkens weer een dreun te laten geven als hij niet reageert. Hij is onvolwassen, ik hoef helemaal niets van hem te verwachten op dit vlak. Het is een lul.

Maar ik moet ook goed kijken naar mijn eigen aandeel. Waarom heb ik zo lang gesleept en getrokken in een relatie die nooit gelijkwaardig was? Ik werkte veel harder aan een toekomst dan hij, en hoe harder ik dat deed, hoe minder hij deed. Waarom ben ik zo lang gebleven in zo'n relatie? Toch onbewust het gevoel dat ik na 5 jaar single zijn blij mocht zijn dat ik ten minste weer iemand had? Het was niet allemaal slecht, we pasten ook heel goed bij elkaar op een aantal vlakken. Maar ik zou nooit van hem krijgen wat ik nodig heb in een relatie. Zucht. Er is misschien niemand die dat kan. Jammer. Dan maar geen liefdesleven. Pffft, ik ben echt even emo nu. De schellen vallen me steeds meer van de ogen. Het is maar goed dat het niks werd met scharrel/rebound/dingesietsmetbelachelijkknapgezichtenoowatwaszijnstemmooizijnlijfheerlijkeenaantalkaraktertrekkeninteressantlevensloopbewonderenswaardig . Eerst zelf helen. En zingeving uit mezelf halen.

Er wonen wel 17 miljoen mensen in Nederland

Wellicht 8,5 miljoen mannen.

Jouw ex is 0,00001 procent van de mannen. Er is vast wel iemand die dat kan. Voor hetzelfde geld kom je morgen de liefde van je leven teven en word je daar oud mee.

quote:

Op woensdag 10 februari 2016 23:40 schreef Andromache het volgende:
Zo. Heerlijke scheldpartij op mijn lul van een ex. Nu definitief geblokkeerd. Hij was niet goed voor mij. Altjid zeuren om mijn (prima) lijf, bij tijd en wijle respectloos jegens mij, deed weinig moeite, ging nooit echt helemaal voor mij. Maar ja, ik nam er genoegen mee omdat ik nog nooit iemand had ontmoet die zo op mij leek in humor en interesses, en ik smachtte naar een relatie. En wat hebben we ook wat afgelachen en wat hebben we het vaak ook fijn gehad met elkaar. Maar hij is heel onvolwassen en echt een verkeerde keuze geweest. Verdomme zeg, daar 2,5 jaar van mijn leven aan gespendeerd waarin ik ook andere dingen had kunnen doen. Maar ja, huisje-boompje-beestje leek zo dichtbij. Nooit meer.

Chips Andro... niet leuk om te lezen dat het stuk gelopen is. Buh... had gehoopt dat je het geluk bij deze zou kunnen vinden. Jammer dat het toch niet matchte. Ik vind je laatste zin best apart... hoezo nooit meer?

quote:

Op woensdag 10 februari 2016 23:51 schreef BredeBroeder het volgende:

[..]

Sorry maar je klinkt echt heel triest, en je bent boos. An angry mind is a closed mind.

2,5 jaar van je leven weggegooid zeg je eigenlijk, zovan je hebt totaal geen goede herinneringen en het was allemaal slecht, komop zeg. Na ruzie blokkeren tja, je gaat 'm nog wel voelen aankomen, kan miss even duren maarja. Beter praat je het gewoon netjes uit zonder elkaar uit te schelden, waar je niks mee bereikt btw..

Boosheid is een stadium van eroverheen komen. Laat haar boos zijn, hierna komt verdriet en begint het proces om zichzelf weer leuk genoeg te vinden om open te staan voor iets nieuws. (lange tijd)

quote:

Op zondag 13 maart 2016 01:28 schreef -Splash- het volgende:

[..]

Boosheid is een stadium van eroverheen komen. Laat haar boos zijn, hierna komt verdriet en begint het proces om zichzelf weer leuk genoeg te vinden om open te staan voor iets nieuws. (lange tijd)

Ik was alleen boos op mezelf, nooit boos op m'n ex, ja later pas maar dat was om iets irrelevants en had niet veel te maken met dat 't over was.

Zij daarentegen was vanaf week 1 al boos, beweerde er toen na 4 weken overheen te zijn en ik dacht echt van wtf heb je uberhaupt ooit van me gehouden als 't 4 weken duurt Was natuurlijk gewoon de schijn hoog houden voor haarzelf maar dat zag ik toen niet, maarja zo kwets je wel mensen.

Het is ook al een hele lange tijd klaar met haar ex, dus dat ze nog steeds boos is snap ik eigenlijk niet, ik lees heel vaak dat het goed met haar gaat, en dan heeft ze weer een terugval en is haar ex weer een lul etc. Praat het gewoon uit en als je nog steeds niet goed met elkaar om kan gaan laat het dan gewoon nog rusten.

Net zoals nu, wil het opzich wel uitpraten maar heb het gevoel dat het altijd van mijn kant moet komen, + ik heb al initiatief getoond maar werd genegeerd

[ Bericht 5% gewijzigd door BredeBroeder op 13-03-2016 08:59:48 ]

quote:

Op zondag 13 maart 2016 08:52 schreef BredeBroeder het volgende:

[..]

Ik was alleen boos op mezelf, nooit boos op m'n ex, ja later pas maar dat was om iets irrelevants en had niet veel te maken met dat 't over was.

Zij daarentegen was vanaf week 1 al boos, beweerde er toen na 4 weken overheen te zijn en ik dacht echt van wtf heb je uberhaupt ooit van me gehouden als 't 4 weken duurt Was natuurlijk gewoon de schijn hoog houden voor haarzelf maar dat zag ik toen niet, maarja zo kwets je wel mensen.

Het is ook al een hele lange tijd klaar met haar ex, dus dat ze nog steeds boos is snap ik eigenlijk niet, ik lees heel vaak dat het goed met haar gaat, en dan heeft ze weer een terugval en is haar ex weer een lul etc. Praat het gewoon uit en als je nog steeds niet goed met elkaar om kan gaan laat het dan gewoon nog rusten.

Net zoals nu, wil het opzich wel uitpraten maar heb het gevoel dat het altijd van mijn kant moet komen, + ik heb al initiatief getoond maar werd genegeerd

Even voor de duidelijkheid... jij bent niet de ex Andro toch?
Je moet er rekening mee houden dat uitmaken altijd een proces is waar de een al veel verder is dan de ander. Degene die het uitmaakt is er al bijna overheen (omdat het al lang bij hem/haar in het hoofd zit) waardoor er meer opluchting is. Voor de ander is het vaak veel onbegrip omdat het een verrassing is.

Natuurlijk zou je kunnen verwachten dat er vastgestelde regels zijn over hoe lang je boos mag zijn. Maar ik heb geen idee wat er gebeurd is en iedereen gaat anders met verdriet om. Ik heb ooit bij een ex heel lang gezeten dat ik haar b.v. erg miste, terwijl ik degene was die het uitmaakte. Het is soms best ingewikkeld... en vaak moet je erachter komen waarom je boos bent of iemand mist (het is soms niet de meest logische reden dan dat je denkt). Vaak kan er iets anders zijn waardoor je boos bent (b.v. een gevoel dat je niet goed genoeg bent).

Wellicht voor Andro dus goed om naar te kijken. Ben ik boos op hem, of is er iets anders. Ik kan in ieder geval voor haar praten.

quote:

Op woensdag 10 februari 2016 23:40 schreef Andromache het volgende:
Zo. Heerlijke scheldpartij op mijn lul van een ex. Nu definitief geblokkeerd. Hij was niet goed voor mij. Altjid zeuren om mijn (prima) lijf, bij tijd en wijle respectloos jegens mij, deed weinig moeite, ging nooit echt helemaal voor mij. Maar ja, ik nam er genoegen mee omdat ik nog nooit iemand had ontmoet die zo op mij leek in humor en interesses, en ik smachtte naar een relatie. En wat hebben we ook wat afgelachen en wat hebben we het vaak ook fijn gehad met elkaar. Maar hij is heel onvolwassen en echt een verkeerde keuze geweest. Verdomme zeg, daar 2,5 jaar van mijn leven aan gespendeerd waarin ik ook andere dingen had kunnen doen. Maar ja, huisje-boompje-beestje leek zo dichtbij. Nooit meer.

Als ik dit zo lees durf ik er echt vergif op in te nemen dat je binnen een paar weken (mits je ex daar voor open staat) weer terug bent bij je ex.

''Huisje boompje beestje leek zo dicht bij'', kom op hee

quote:

Op zondag 13 maart 2016 10:29 schreef -Splash- het volgende:

[..]

Even voor de duidelijkheid... jij bent niet de ex Andro toch?
Je moet er rekening mee houden dat uitmaken altijd een proces is waar de een al veel verder is dan de ander. Degene die het uitmaakt is er al bijna overheen (omdat het al lang bij hem/haar in het hoofd zit) waardoor er meer opluchting is. Voor de ander is het vaak veel onbegrip omdat het een verrassing is.

Natuurlijk zou je kunnen verwachten dat er vastgestelde regels zijn over hoe lang je boos mag zijn. Maar ik heb geen idee wat er gebeurd is en iedereen gaat anders met verdriet om. Ik heb ooit bij een ex heel lang gezeten dat ik haar b.v. erg miste, terwijl ik degene was die het uitmaakte. Het is soms best ingewikkeld... en vaak moet je erachter komen waarom je boos bent of iemand mist (het is soms niet de meest logische reden dan dat je denkt). Vaak kan er iets anders zijn waardoor je boos bent (b.v. een gevoel dat je niet goed genoeg bent).

Wellicht voor Andro dus goed om naar te kijken. Ben ik boos op hem, of is er iets anders. Ik kan in ieder geval voor haar praten.

Haha nee had het deels over m'n eigen ex, ik probeer het te zien vanaf haar (andro) kant. Ik heb zelf ook wel eens echt gedacht van nu ga ik het uitmaken want het werkt gewoon niet zo, maar of ik toen al in m'n hoofd zat met het verwerken denk ik toch van niet, gezien het meestal een impuls actie was. En ja tuurlijk ik heb er buiten impuls ook wel over nagedacht, maar dan was het meer twijfel omdat 't al een tijdje kut liep bijvoorbeeld.

Nu ik maanden later terugkijk kan ik er ook niet meer boos om worden, tenminste als het niet getriggerd wordt. Ex die bijvoorbeeld nog ff opmerkingen erin gooit als "die ene keer wilde je me niet eens zien" o.i.d. terwijl ik dat toen heel anders had beleefd dan denk ik toch nog wel van godver dit slaat nergens op. Had eigenlijk ook best een kut relatie objectief gezien, eerste maanden waren perfect, maar daarna steeds meer kleine problemen die groter en groter werden, terwijl als wij bij elkaar waren er zelden wat aan de hand was, het ging altijd fout als we los stonden van elkaar. Maargoed, ik zie het als een goede les voor mezelf en voor een toekomstige relatie, kan me er ook niet meer druk om maken en ik zie wel wat er op m'n pad komt.

't huidige contact is ook niet bepaald waar je over naar huis kan schrijven, de hele tijd aan-af. Gaat het een tijd goed en dan is er weer ruzie om iets stoms en dan is het weer stil, tja. Heb geprobeerd om een aanstalten te maken tot het uitpraten, maar als dat genegeerd wordt dan kan ik er verder ook niet zoveel meer aan doen.

Wat me trouwens wel opvalt nu als ik teruglees is dat ik redelijk kinderachtig deed toen we nog wat hadden, via app vooral. Indirect laten merken dat ik iets niet zo leuk vond door kortaf te doen op app, en haar een beetje laten gissen naar wat er was en uiteindelijk dan gaan slapen met de veronderstelling dat er niks aan de hand is terwijl zij zo zat van meh wat is er..

Achja was ook m'n eerste ervaring met een relatie en wist niet veel beter

[ Bericht 4% gewijzigd door BredeBroeder op 13-03-2016 17:49:02 ]

Hi mensen,

Het is net een paar dagen uit. Het gaat nergens over, maar ik krijg in elk geval beschuldigingen en het maakt hem niet meer uit wat ik daarop te zeggen heb. Misschien omdat ik het moeilijk vind om hem op zijn tijd de rust te geven. Dus na een knallende ruzie heb ik afgelopen zaterdag mijn spullen opgehaald. Hij heeft me niet meer een bericht gestuurd..Terwijl ik gisteren geld die ik had uitgeleend zou terug krijgen om de limiet overschrijding van mijn bank weer aan te vullen. Hij heeft niks overgemaakt. Ik wil hem niet berichten want ik vind dat ik onterecht slecht behandeld ben en nu niet WEER degene wil zijn die de eerste stap neemt om contact op te nemen.

Nu wil ik dat het goed komt dus wil ik hem ook de ruimte en tijd geven. Wat vinden jullie dat ik moet doen? Ik weet dat ik door moet, maar is er niet een kans dat hij er nu anders over denkt?

quote:

ik vind dat ik onterecht slecht behandeld ben en nu niet WEER degene wil zijn die de eerste stap neemt om contact op te nemen.

Nu wil ik dat het goed komt