Schizoïde persoonlijkheidsstoornisquote:Paranoïde persoonlijkheidsstoornis (PPS) is een stoornis uit het cluster A.
Mensen met een paranoïde persoonlijkheidsstoornis zijn wantrouwend. Ze hebben een vastomlijnde manier van denken en handleen op basis van achterdochtige ideeën over anderen. Ze zijn ervan overtuigd dat hun visie op de wereld de juiste is en voelen zich bedreigd als anderen het anders zien. Ze zijn vaak koppig, ook als hun standpunt onjuist is. Dit kan soms op een waanidee lijken.
Verder voelen zij zich vaak kwetsbaar. Dit roept angst op. Die angst proberen ze te verminderen door te zoeken naar een oorzaak buiten zichzelf. De dreiging die zij voelen zetten zij om in woede om hun angst te verminderen.
Schizotypische persoonlijkheidsstoornisquote:De schizoïde persoonlijkheidsstoornis (SPS) is een stoornis uit het cluster A.
Mensen met een schizoïde persoonlijkheidsstoornis gedragen zich afstandelijk en hebben moeite om emoties te uiten. Ze leggen moeilijk contact en zijn vaak verlegen, teruggetrokken en stil. Ook doen zij veel dingen alleen en wonen vaak alleen.
Mensen met een schizoïde persoonlijkheidsstoornis halen weinig plezier uit activiteiten. Soms compenseren ze een gebrek aan contact met een rijke fantasiewereld. Over het algemeen is er geen sprake van verlies van contact met de werkelijkheid.
.quote:De schizotypische persoonlijkheidsstoornis (STPS) is een stoornis uit het cluster A.
Mensen met een schizotypische persoonlijkheidsstoornis gedragen zich in de ogen van anderen vaak bizar. Abnormale oogbewegingen en motorisch disfunctioneren zijn kenmerkend. Zij voelen zich ongemakkelijk in aanwezigheid van anderen en zijn wantrouwend. Zij hebben merkwaardige ideeën en overtuigingen.
Borderline persoonlijkheidsstoornisquote:De antisociale persoonlijkheidsstoornis is een persoonlijkheidsstoornis met als belangrijkste kenmerk instabiliteit in denken, voelen en gedrag.
Hierdoor kan iemand stemmingswisselingen krijgen, instabiele relaties met anderen hebben, zich impulsief en antisociaal gedragen en snelle behoeftenbevrediging najagen.
De antisociale persoonlijkheidsstoornis (ASP) is één van de 10 persoonlijkheidsstoornissen en hoort tot de Cluster B persoonlijkheidsstoornissen.
Theatrale persoonlijkheidsstoornisquote:Borderline persoonlijkheidsstoornis (kortweg: borderline) kenmerkt zich door sterke wisselingen in stemmingen, gedachten en gedrag.
Mensen met borderline zijn enorm impulsief, denken vaak zwart-wit, reageren extreem. Relaties zijn moeilijk te onderhouden, en wisselen ook sterk.
Er worden geen verschillende typen borderline persoonlijkheidsstoornissen onderscheiden.
Mensen met borderline kunnen echter wel verschillen in de mate waarin ze bepaald gedrag vertonen (zoals extraversie, neuroticisme).
Narcistische persoonlijkheidsstoornisquote:Mensen met een theatrale persoonlijkheidsstoornis vallen op door hun kleurrijk, extravert en dramatisch gedrag. Het zijn zeer emotionele mensen, die moeite hebben om lange diepgaande relaties aan te gaan. Zij staan graag in het middelpunt van de belangstelling. Ook hebben ze de neiging om door middel van uiterlijk vertoon te verleiden of de aandacht op te eisen.
Vragen om aandacht is het centrale thema van deze ziekte. Wanneer een lijder aan de stoornis niet in het middelpunt van de belangstelling staat, voelt hij zich al gauw ongemakkelijk. Hij gaat dan opvallend of seksueel uitdagend gedrag vertonen. Zijn gevoelsuitingen maken een oppervlakkige indruk, maar worden op een hoogdravende manier gebracht. Door vage bewoordingen en overdrijvingen doet de patiënt zich interessanter voor dan hij in feite is. Hij kan makkelijk in huilen uitbarsten of kwaad worden wanneer hij niet de aandacht en complimentjes krijgt waarop hij denkt recht te hebben. Zo'n woedeaanval duurt meestal niet lang.
.quote:Deze mensen vinden zichzelf veel beter dan andere mensen. Ze vinden alleen zichzelf belangrijk en interesseren zich weinig in het lot van anderen. Wel willen ze graag dat andere mensen hen goed en belangrijk vinden.Deze mensen willen graag de macht hebben. Vaak kom je ze tegen in hoge posities in bijvoorbeeld het bedrijfsleven of de politiek. Hier is deze karaktertrek op een bepaalde manier handig. Deze mensen kunnen bijvoorbeeld honderden mensen zonder schuldgevoel ontslaan.
Afhankelijke persoonlijkheidsstoornisquote:De ontwijkende persoonlijkheidsstoornis (OPS) wordt gekenmerkt door extreme verlegenheid en buitensporige angst voor afwijzing, vernedering of kritiek. Veel mensen vinden het eng om iemand aan te spreken of voelen zich onzeker in onbekende situaties. Wanneer deze angst zo extreem wordt dat iemand zich geheel terugtrekt en nergens aan meedoet zou er sprake kunnen zijn van een ontwijkende of vermijdende persoonlijkheidsstoornis.
Obsessief-compulsieve persoonlijkheidsstoornisquote:De afhankelijke persoonlijkheidsstoornis (APS) wordt gekenmerkt door een buitengewone afhankelijkheid ten opzichte van anderen. Iedereen vindt het wel eens fijn verzorgd te worden of hulp te krijgen bij moeilijke beslissingen. Wanneer iemand altijd maar bevestiging nodig heeft, niet alleen kan zijn en altijd hulp en geruststelling nodig heeft om een besluit te nemen, zou er wel eens sprake kunnen zijn van een afhankelijke persoonlijkheidsstoornis.
.quote:Mensen met deze stoornis houden van orde en regelmaat. Vaak willen ze alles op hun eigen manier doen. Ze zijn willen alles zo goed mogelijk doen, hierdoor kunnen ze moeilijk beslissen maken. Dit perfectionisme gaat zover dat er veel te veel tijd in hun werk gaat zitten. Ze kunnen zo de deadline niet altijd halen. Bovendien hebben deze mensen moeite met het tonen en uiten van hun emoties.
Deze stoornis is iets anders dan de obsessief-compulsieve stoornis.
Vaak denken deze mensen ook dat hun manier de enige is; ze kunnen moeilijk een advies van iemand anders aannemen.
Ik heb de hele tekst van mn persoonlijkheidsonderzoek opgevraagd. Was niet leuk om te lezen, maar je snapt t wel beter allemaal.quote:Op zondag 10 augustus 2014 17:33 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Hmm ja maar ik weet niet of het je beter doet. Ik voel me nu wel fucked, ze zeiden tegen mij schizoïde nooit schizotypisch. Maar het verklaard wel mijn achterdochtigheid.
Omdat het voor mijn gevoel niet zo op de voorgrond staat en er nu nogal de nadruk op wordt gelegd. Het verandert dingen, dit past niet in het beeld dat ik van mezelf heb.quote:Op zondag 17 augustus 2014 23:33 schreef Sylvana het volgende:
kuolema
Waarom maakt die diagnose je in de war en een beetje boos dan? Wat had je zelf gedacht?
En waarom heb je het idee dat je er niet wat aan hebt aan die therapie? Dit is pas je eerste groepstherapie toch? Zijn vast nog wel meer mogelijkheden mocht je hiermee stoppen lijkt me?
Als je jezelf niet vergelijkt met anderen, geven die 'nutteloze dingen' jou dan plezier? Wat zou je anders willen? Zou je echt dat leven met veel werkdruk, veel verplichtingen, moeizame relaties en weinig tijd voor jezelf willen hebben?quote:Gisteravond zat ik echt weer ontzettend in een negatieve/wantrouwende bui. Hoorde van 3 vrouwen in mijn omgeving dat ze zwanger zijn en toen kreeg ik weer die gedachte van "Iedereen gaat trouwen, raakt zwanger, krijgt kinderen, gaat verhuizen naar een eensgezinswoning, is aan het werk, maakt stappen vooruit, doet nuttige dingen en ik zit hier een beetje werkjes van strijkkralen te maken als dagbesteding "
Dit kan ik me zo goed voorstellen! Dat je het idee hebt dat ze achter jouw rug om anderen regelen omdat ze jou niet vertrouwen met je neefje of zo. Zo stiekem.quote:En mijn schoonzusje en zwager waren gisteren 2 jaar samen en gingen uit eten bij de wok. En toen kwam ik er later achter dat het zusje van mijn zwager de hele avond op ons neefje had mogen passen. En dat was niet voor het eerst, terwijl ik nog nooit een hele avond op hem heb gepast (hij is een half jaar) Dus toen werd ik opeens super wantrouwend naar mijn schoonzusje en zwager, kreeg meteen allerlei negatieve gedachten over waarom ik niet op hem mag passen. Terwijl we verder een super goede band hebben en we elke week bij ze gaan eten en mijn zwager zei later dat ik de volgende keer aan de beurt ben. Maar toch kan ik het op de 1 of andere manier niet loslaten dan. Raakte op een gegeven moment zelfs zo overstuur van mijn gedachten dat ik huilend naar bed ben gegaan
Enig idee hoe dat komt? Ben je altijd al snel jaloers geweest?quote:Ik ben ook echt gewoon op iedereen jaloers momenteel, en echt om de stomste dingen Ben zelf net 3 weken terug van vakantie, maar als ik dan hoor dat iemand nu op vakantie is, dan ben ik jaloers en wil ik ook weer. Of als iemand is afgevallen, of iets heeft gekocht, of dus zwanger is/gaat verhuizen/afgestudeerd is/werk heeft, ik wil ook (niet dat ik iets laat merken aan die mensen hoor, zo verstandig ben ik wel )
Nouja, als ik over een maand met de deeltijd kan beginnen heb ik iig iets om het over te hebben
Dat is het probleem, je hebt niet genoeg de bevestiging gekregen dat je goed genoeg bent. Daardoor wil je er vooral ook bij horen (de jaloezie, bang wat te missen, buitengesloten zijn) en goedkeuring krijgen bij wat je doet.quote:Op maandag 18 augustus 2014 08:49 schreef Sylvana het volgende:
*knip*
...Maar het is nooit goed genoeg...
De kern van mijn probleem in 2 zinnen samengevat Ik heb er een printscreen van gemaaktquote:Op maandag 18 augustus 2014 16:28 schreef zomertje het volgende:
[..]
Dat is het probleem, je hebt niet genoeg de bevestiging gekregen dat je goed genoeg bent. Daardoor wil je er vooral ook bij horen (de jaloezie, bang wat te missen, buitengesloten zijn) en goedkeuring krijgen bij wat je doet.
(herkenbaarheid hier, tja, ik ben een echt ontwijkertje met dit probleem van 'niet goed genoeg')
Jezelf begrijpen is het halve probleem oplossen. Kleine stapjes proberen te maken. Ik herken dingen tegenwoordig en heb meer begrip voor mezelf en kan ook makkelijker over dingen heenstappen als ik ze herkend heb. Maar ik hoop dat je die dingen in de deeltijd ook gaat leren en ervaren.quote:Op maandag 18 augustus 2014 16:43 schreef Sylvana het volgende:
[..]
De kern van mijn probleem in 2 zinnen samengevat Ik heb er een printscreen van gemaakt
En ja, ik ontwijk dus ook maar heel veel omdat ik van te voren toch al denk dat ik het niet kan, niet goed is of dat ik het toch niet kan volhouden ofzo
Of ik begin ergens aan en stop er na een tijdje weer mee (ook als het wel goed gaat) en zo bevestig ik mezelf weer. Zo heb ik december 2012 een thuiscursus van de LOI besteld. Zijn 6 modules en zou 1 jaar duren. In het begin heb ik 2 modules afgerond met echt hele goede cijfers (alles tussen de 8 en de 10) Maar daarna toch mee gestopt en nadat dat jaar afgelopen was nog 1 jaar uitstel gekregen. Eind december moet ik dus klaar zijn met die 4 overige modules, anders moet ik opnieuw gaan betalen. Maar het lukt me gewoon niet meer om me er toe te zetten
En dan geef ik mezelf op de kop dat ik het niet in die 3.5 maand dat ik nu thuis zit heb afgerond, maar straks dus EN 3 dagen deeltijd EN die cursus moet doen, omdat ik het wel echt af moet maken omdat ik er 600 euro voor betaald heb
Maar ben momenteel mezelf aan het uitdagen met een 30-dagen challenge door 30 dagen elke dag iets van strijkkralen te maken. Klinkt misschien stom, maar vandaag is de 15e dag en als ik dit wel afmaak is dat iig iets wat ik kan opschrijven wat ik wel afgemaakt heb, hoe klein het ook is
Dankjewel en dat hoop ik ook. Want ik herken al wel heel veel dingen, maar er begrip voor opbrengen, mild voor mezelf zijn en niet ALLES MOET VERANDEREN EN WEL NU! is nog een ander verhaalquote:Op maandag 18 augustus 2014 18:54 schreef zomertje het volgende:
[..]
Jezelf begrijpen is het halve probleem oplossen. Kleine stapjes proberen te maken. Ik herken dingen tegenwoordig en heb meer begrip voor mezelf en kan ook makkelijker over dingen heenstappen als ik ze herkend heb. Maar ik hoop dat je die dingen in de deeltijd ook gaat leren en ervaren.
Ja, mild voor jezelf zijn, als t nodig is even op de bank kruipen met een boekje (en een katje, bij mij dan )quote:Op maandag 18 augustus 2014 18:56 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Dankjewel en dat hoop ik ook. Want ik herken al wel heel veel dingen, maar er begrip voor opbrengen, mild voor mezelf zijn en niet ALLES MOET VERANDEREN EN WEL NU! is nog een ander verhaal
Ik weet niet of dat erbij hoort. Ik weet eigenlijk helemaal niet welk beeld ik over mezelf heb. En wat ik bedoel met dat dingen veranderen kan ik niet echt uitleggen.quote:Op maandag 18 augustus 2014 08:49 schreef Sylvana het volgende:
Hmm maar is dat niet juist een kenmerk van paranoia dat je het zelf allemaal heel normaal vindt? Geen idee hoor ik weet daar niet zoveel vanaf. Maar wat voor dingen veranderen er dan en wat is het beeld dat je over jezelf hebt?
En kun je tijdens therapie niet aangeven wat je wel wilt? Dus niet dat de stoornis zelf zo op de voorgrond staat maar dat je meer leert om met de gevolgen om te gaan ofzo?
En dat gevoel van hoop kan ook veranderen. Ik beschouwde die opname bij de Wieke ook als laatste hoop maar dat bleek ook niet het juiste te zijn voor mij en nu ga ik ook deeltijd doen.
Misschien is het handig dat je je studie naast je therapie doet, dan kun je dingen bespreken en plannen maken.quote:Hoe jij het beschrijft (die verplichtingen) zo zou ik het niet willen nee. Maar ik zou wel heel graag weer willen studeren, een diploma halen en daarna parttime (18-24 uur ofzo) willen werken. Fulltime werken is toch niet realistisch.
En nee zo jaloers als ik nu ben heb ik niet eerder gehad. Natuurlijk soms wel last van gezonde jaloezie wat iedereen heeft. Maar nu vergelijk ik mezelf wel heel veel met anderen en dan faal ik ook echt hard. En ja de dingen die ik doe doe ik wel met plezier. Maar gisteren bijvoorbeeld druk in het huishouden geweest (was ook echt hard nodig) en dan voel ik me pas een beetje nuttig. Maar het is nooit goed genoeg...
Je houdt jezelf bezig met iets dat je leuk vindt en als dat je lukt, geeft dat je misschien ook weer een goed gevoel over en wat meer vertrouwen in jezelfquote:Op maandag 18 augustus 2014 16:43 schreef Sylvana het volgende:
Maar ben momenteel mezelf aan het uitdagen met een 30-dagen challenge door 30 dagen elke dag iets van strijkkralen te maken. Klinkt misschien stom, maar vandaag is de 15e dag en als ik dit wel afmaak is dat iig iets wat ik kan opschrijven wat ik wel afgemaakt heb, hoe klein het ook is
Hmm oké. Maar wat zijn je doelen dan met therapie, waar wil je naartoe werken? Als je amper wat deelt omdat je vindt dat het je groepsgenoten niets aangaat dan is het natuurlijk ook wel moeilijk om eraan te werken. Want alleen daar zitten dat is niet echt helpend natuurlijkquote:Op maandag 18 augustus 2014 19:40 schreef kuolema het volgende:
[..]
Ik weet niet of dat erbij hoort. Ik weet eigenlijk helemaal niet welk beeld ik over mezelf heb. En wat ik bedoel met dat dingen veranderen kan ik niet echt uitleggen.
Bij therapie wil ik het hier sowieso niet over hebben want het gaat de groepsgenoten niets aan. Ik vind het sowieso moeilijk om te weten wat ik moet doen bij therapie. Ik vertel af en toe wel eens wat, maar heb er nooit wat aan. En aan de anderen heb ik ook niets.
Wanneer ga jij eigenlijk starten met de deeltijdbehandeling?
[..]
Misschien is het handig dat je je studie naast je therapie doet, dan kun je dingen bespreken en plannen maken.
Waarom wil je eigenlijk nuttig zijn? Voor wie is dat belangrijk?
[..]
Je houdt jezelf bezig met iets dat je leuk vindt en als dat je lukt, geeft dat je misschien ook weer een goed gevoel over en wat meer vertrouwen in jezelf
Vooral minder angstig/onzeker zijn, zodat ik me meer op mijn gemak voel bij mensen en ik niet zo'n last heb van faalangst bij mijn studie. En nee, ik schiet er niets mee op door er alleen maar bij te zitten. Maar ik heb wel eens dingen verteld en daar schoot ik ook niets mee op, integendeel, ik voelde me er achteraf niet goed bij.quote:Op maandag 18 augustus 2014 19:53 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Hmm oké. Maar wat zijn je doelen dan met therapie, waar wil je naartoe werken? Als je amper wat deelt omdat je vindt dat het je groepsgenoten niets aangaat dan is het natuurlijk ook wel moeilijk om eraan te werken. Want alleen daar zitten dat is niet echt helpend natuurlijk
Dus het is niet zozeer dat je het zelf belangrijk vindt om nuttig te zijn, maar dat je denkt dat anderen dat belangrijk vinden, dat het nodig is omdat anderen je anders afwijzen.quote:En dat nuttig zijn is alleen voor mezelf belangrijk, om aardig gevonden te worden, om goedkeuring te krijgen, om gewaardeerd te worden Ik heb nog zo weinig zelfvertrouwen dat ik die bevestiging van anderen nu nog heel erg nodig heb om me goed over mezelf te voelen
Maar tijdens creatieve therapie gebruikte de therapeute daar toen een mooie metafoor voor. Dat ik nog geen bodem heb waar die complimentjes van anderen op kunnen vallen, omdat ik nog zo weinig zelfvertrouwen heb. Dus dat die complimentjes van anderen in een gat vallen en ik ze dus steeds opnieuw nodig heb. En dat als ik zelf meer zelfvertrouwen heb, de complimentjes een toevoeging zijn op mijn eigen bodem zeg maar. Vond dat wel mooi gezegd toen.
De deeltijd begint als het goed is halverwege september, nog een maandje wachten dus.
En dat hoop ik idd dat ik weer iets vertrouwen in mezelf krijg als ik wel iets afrond wat langere tijd heeft geduurd. En misschien kan ik dat dan steeds iets uitbreiden zodat ik steeds meer zelfvertrouwen krijg ( dus nu 30 dagen iets ontspannends doen, misschien daarna elke dag 1 blz lezen van die cursus ofzo. Dan ben ik na die maand iig al weer iets verder dan nu en misschien lukt het dan wel om ermee verder te gaan. Maar dit is maar even een gedachtenspinsel hoor )
Hmm dat lijkt me idd lastig als je dat gevoel hebt ja. Waarom voelde je je er achteraf niet goed over dan?quote:Op woensdag 20 augustus 2014 19:23 schreef kuolema het volgende:
Vooral minder angstig/onzeker zijn, zodat ik me meer op mijn gemak voel bij mensen en ik niet zo'n last heb van faalangst bij mijn studie. En nee, ik schiet er niets mee op door er alleen maar bij te zitten. Maar ik heb wel eens dingen verteld en daar schoot ik ook niets mee op, integendeel, ik voelde me er achteraf niet goed bij.
Nee het ligt iets anders. Ik vind het wel zelf belangrijk om nuttig te zijn, omdat ik mezelf anders waardeloos vind, zelf vind dat ik faal, dat ik een nietsnut ben. Anderen wijzen mij niet af als ik niet nuttig bezig ben geweest. MAAR als ik wel nuttig bezig ben geweest krijg ik wel complimentjes. Als ik niks doe dan krijg ik die niet. Dus als ik nuttig bezig ben geweest dan geeft me dat zelf een goed gevoel EN dat wordt versterkt door mijn omgeving die me complimenteert. Alleen heb ik dat laatste ook echt nodig. Ik heb die bevestiging ook nodig. Als ik iets nuttigs gedaan heb en niemand zegt er iets over, dan heb ik er zelf ook geen goed gevoel over. En als ik wat gedaan heb, dan wijs ik er dus ook altijd op, om die bevestiging dus te krijgenquote:Dus het is niet zozeer dat je het zelf belangrijk vindt om nuttig te zijn, maar dat je denkt dat anderen dat belangrijk vinden, dat het nodig is omdat anderen je anders afwijzen.
Maar je wordt nu toch niet afgewezen door mensen, of wel?
Ik had er spijt van, wilde niet dat anderen in de groep dat van mij wisten of zo.quote:Op donderdag 21 augustus 2014 12:01 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Hmm dat lijkt me idd lastig als je dat gevoel hebt ja. Waarom voelde je je er achteraf niet goed over dan?
Okee, ik snap het. Herken het ook.quote:[..]
Nee het ligt iets anders. Ik vind het wel zelf belangrijk om nuttig te zijn, omdat ik mezelf anders waardeloos vind, zelf vind dat ik faal, dat ik een nietsnut ben. Anderen wijzen mij niet af als ik niet nuttig bezig ben geweest. MAAR als ik wel nuttig bezig ben geweest krijg ik wel complimentjes. Als ik niks doe dan krijg ik die niet. Dus als ik nuttig bezig ben geweest dan geeft me dat zelf een goed gevoel EN dat wordt versterkt door mijn omgeving die me complimenteert. Alleen heb ik dat laatste ook echt nodig. Ik heb die bevestiging ook nodig. Als ik iets nuttigs gedaan heb en niemand zegt er iets over, dan heb ik er zelf ook geen goed gevoel over. En als ik wat gedaan heb, dan wijs ik er dus ook altijd op, om die bevestiging dus te krijgen
En wat ik dus zou willen is dat ik die bevestiging van anderen minder nodig heb. Dat ik gewoon zelf tevreden kan zijn als ik iets gedaan heb zonder altijd complimentjes/bevestiging van anderen nodig te hebben. Want het is bijvoorbeeld heel normaal dat je je huis schoonmaakt of de was doet. Maar voor mij zijn dat dingen die heel veel moeite kosten soms en als ik dat dan gedaan heb dan heb ik dus die bevestiging nodig dat ik goed bezig ben geweest
Ja dat klopt. Zo wilde ik in therapie eerst ALTIJD aan de beurt komen. Omdat ik anders vond dat ik niet genoeg aan mijn eigen problemen werkte. Maar juist door anderen aan de beurt te laten komen en met hun mee te denken kon ik zelf een boel leren En bij creatieve therapie heel vaak idd dingen moeten maken die niet "mooi" waren, of dingen gemaakt en die dan later kapot maken ofzo. En zo werkt het idd ook met die bevestiging. Mijn vriend doet het ook niet altijd meer en bij de Wieke werd ik er elke keer op gespiegeld als ik om bevestiging vroeg.quote:Op donderdag 21 augustus 2014 14:04 schreef kuolema het volgende:
[..]
Ik had er spijt van, wilde niet dat anderen in de groep dat van mij wisten of zo.
[..]
Okee, ik snap het. Herken het ook.
Het lijkt me wel iets wat je in de therapie kunt leren. Bij ons in de groep is ook iemand die altijd bevestiging vraagt aan anderen. Toen hadden we afgesproken dat wij dat niet meer doen, dus haar soort van negeren als ze vraagt of iets wel goed of mooi is. Het zou haar best kunnen helpen om niet afhankelijk te zijn van de waardering van anderen.
Dat vind ik interessantquote:Op donderdag 21 augustus 2014 14:18 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Ja dat klopt. Zo wilde ik in therapie eerst ALTIJD aan de beurt komen. Omdat ik anders vond dat ik niet genoeg aan mijn eigen problemen werkte. Maar juist door anderen aan de beurt te laten komen en met hun mee te denken kon ik zelf een boel leren En bij creatieve therapie heel vaak idd dingen moeten maken die niet "mooi" waren, of dingen gemaakt en die dan later kapot maken ofzo. En zo werkt het idd ook met die bevestiging. Mijn vriend doet het ook niet altijd meer en bij de Wieke werd ik er elke keer op gespiegeld als ik om bevestiging vroeg.
Ik heb idd al eerder groepstherapieën gehad en ben altijd wel erg actief geweest. Maar dan was het juist andersom, was ik heel veel met anderen bezig om het maar niet over mezelf te hoeven hebben. Pas tijdens mijn laatste opname bij de Wieke had ik zoiets van "dit is mijn laatste hoop" en moest ik dus altijd aan de beurt komen van mezelf om echt met mezelf aan de slag te gaan en alle kansen te pakken die ik had voor mijn gevoel. En daar werd ik er dus op gespiegeld, werd ik er bewust van gemaakt en heb ik er met doelen aan gewerkt.quote:Op zaterdag 23 augustus 2014 09:25 schreef kuolema het volgende:
[..]
Dat vind ik interessant
Heb je die dingen geleerd tijdens je opname of ook al bij eerdere groepstherapieën (ik meen me te kunnen herinneren dat je daar ervaring mee hebt)?
Dat is wel apart, maar ik begrijp het wel. En straks bij de deeltijd kies je hopelijk de middenwegquote:Op zaterdag 23 augustus 2014 09:33 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Ik heb idd al eerder groepstherapieën gehad en ben altijd wel erg actief geweest. Maar dan was het juist andersom, was ik heel veel met anderen bezig om het maar niet over mezelf te hoeven hebben. Pas tijdens mijn laatste opname bij de Wieke had ik zoiets van "dit is mijn laatste hoop" en moest ik dus altijd aan de beurt komen van mezelf om echt met mezelf aan de slag te gaan en alle kansen te pakken die ik had voor mijn gevoel. En daar werd ik er dus op gespiegeld, werd ik er bewust van gemaakt en heb ik er met doelen aan gewerkt.
Haha ja idd daar ga ik wel voorquote:Op zaterdag 23 augustus 2014 09:50 schreef kuolema het volgende:
[..]
Dat is wel apart, maar ik begrijp het wel. En straks bij de deeltijd kies je hopelijk de middenweg
Ergens moet je dus zelf al die tevredenheid vinden. Het gekke is dat ik dit wel herken maar er tegenwoordig veel minder last van heb. Blijkbaar ben ik zelf ook al een beetje tevreden en trots op wat ik doe zonder dat anderen dat continu moeten zeggen. Geen idee waarom dat zo veranderd is.quote:Op donderdag 21 augustus 2014 14:18 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Ja dat klopt. Zo wilde ik in therapie eerst ALTIJD aan de beurt komen. Omdat ik anders vond dat ik niet genoeg aan mijn eigen problemen werkte. Maar juist door anderen aan de beurt te laten komen en met hun mee te denken kon ik zelf een boel leren En bij creatieve therapie heel vaak idd dingen moeten maken die niet "mooi" waren, of dingen gemaakt en die dan later kapot maken ofzo. En zo werkt het idd ook met die bevestiging. Mijn vriend doet het ook niet altijd meer en bij de Wieke werd ik er elke keer op gespiegeld als ik om bevestiging vroeg.
Kun je niet beginnen met te vertellen dat je je onveilig voelt en niet weet hoe dat komt? Dat jullie daar kijken wat daaraan gedaan kan worden?quote:Op zaterdag 23 augustus 2014 19:07 schreef babybanaan het volgende:
Bij mij gaat het in het dagelijks leven best redelijk, nu de studiedruk eraf is. In therapie gaat het waardeloos. Ik voel me onveilig, maar weet totaal niet waar het vandaan komt. Ik weet alleen dat mijn behandelaar voor mij eigenlijk vergelijkbaar is met mijn buurman, met wie ik ook niet veel zou delen. Omdat ik me onveilig voel, deel ik vrij weinig. Ik wil het niet, ik vertik het om te praten. En dan kan ik niet in therapie zijn. Ik overweeg dus om te stoppen, omdat ik op dit moment gewoon alleen maar lastig en vervelend ben. Voel er weinig voor om de tijd van de behandelaar en instelling te verdoen, dus dan maar stoppen, als ik toch niet wil. Verstandig is anders - en ik weet dat ik moet gaan praten en moet gaan delen wat me bezighoudt, maar op de een of andere manier ben ik gewoon totaal niet gemotiveerd om me over mijn drempels heen te zetten.
Ja, dat heb ik gedaan. Maar hoe meer we daarmee bezig zijn, hoe erger het wordt. Hoe meer we het hierover hebben, hoe meer ik weg wil uit therapie. Ik weet het niet. Ben even in gevecht met mezelf.quote:Op zondag 24 augustus 2014 15:03 schreef zomertje het volgende:
[..]
Kun je niet beginnen met te vertellen dat je je onveilig voelt en niet weet hoe dat komt? Dat jullie daar kijken wat daaraan gedaan kan worden?
Toch moet je er soms doorheen. Ik heb ook van die momenten dat ik alleen maar hard weg wil rennen, maar op de momenten dat t iets beter gaat dan leer ik ook weer heel veel.quote:Op zondag 24 augustus 2014 18:17 schreef babybanaan het volgende:
[..]
Ja, dat heb ik gedaan. Maar hoe meer we daarmee bezig zijn, hoe erger het wordt. Hoe meer we het hierover hebben, hoe meer ik weg wil uit therapie. Ik weet het niet. Ben even in gevecht met mezelf.
Hoe lang zit je bij deze psycholoog? En het is individueel neem ik aan?quote:Op zaterdag 23 augustus 2014 19:07 schreef babybanaan het volgende:
Bij mij gaat het in het dagelijks leven best redelijk, nu de studiedruk eraf is. In therapie gaat het waardeloos. Ik voel me onveilig, maar weet totaal niet waar het vandaan komt. Ik weet alleen dat mijn behandelaar voor mij eigenlijk vergelijkbaar is met mijn buurman, met wie ik ook niet veel zou delen. Omdat ik me onveilig voel, deel ik vrij weinig. Ik wil het niet, ik vertik het om te praten. En dan kan ik niet in therapie zijn. Ik overweeg dus om te stoppen, omdat ik op dit moment gewoon alleen maar lastig en vervelend ben. Voel er weinig voor om de tijd van de behandelaar en instelling te verdoen, dus dan maar stoppen, als ik toch niet wil. Verstandig is anders - en ik weet dat ik moet gaan praten en moet gaan delen wat me bezighoudt, maar op de een of andere manier ben ik gewoon totaal niet gemotiveerd om me over mijn drempels heen te zetten.
Fijn, dat geeft idd heel wat rust jaquote:Op maandag 25 augustus 2014 16:44 schreef Comp_Lex het volgende:
De studiedruk is bij mij nu ook weg. Ik mag nu 5 jaar langer studeren en ik krijg een jaar stufi op het moment dat ik me weer inschrijf.
Wat goed! Vind je dat niet eng, tussen andere mensen?quote:Op maandag 25 augustus 2014 17:21 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Fijn, dat geeft idd heel wat rust ja
Van mij mag de deeltijd wel beginnen, ben dat alleen thuis zitten wel een beetje zat. Maar ik ben vanochtend wel een proefles bij een nieuwe sportschool wezen doen en ga me wel inschrijven. Dus dan heb ik iig wat me structuur geeft, goed voor me is en waardoor ik een beetje onder de mensen kom
Dankje en nee ik heb eigenlijk vanaf mijn 16e altijd gefitnessed. Alleen laatste keer had ik sportschool opgezegd omdat ik toen opgenomen werd bij de Wieke. En die sportschool is nu overgenomen door Basic-fit en daar wil ik niet heen. Heb er nu 1 dichter in de buurt gevonden, is gewoon kleine gemoedelijke sportschool waar ze alleen fitness hebben, geen groepslessen. Maar dat vind ik wel prima.quote:Op maandag 25 augustus 2014 17:23 schreef kuolema het volgende:
[..]
Wat goed! Vind je dat niet eng, tussen andere mensen?
Okee, super En heb je wel eens vrijwilligerswerk overwogen?quote:Op maandag 25 augustus 2014 17:35 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Dankje en nee ik heb eigenlijk vanaf mijn 16e altijd gefitnessed. Alleen laatste keer had ik sportschool opgezegd omdat ik toen opgenomen werd bij de Wieke. En die sportschool is nu overgenomen door Basic-fit en daar wil ik niet heen. Heb er nu 1 dichter in de buurt gevonden, is gewoon kleine gemoedelijke sportschool waar ze alleen fitness hebben, geen groepslessen. Maar dat vind ik wel prima.
Ja, maar dat is meer voor na mijn deeltijdbehandeling. Dan kun je naar reïntegratiegroep en vrijwilligerswerk gaan doen. Naast deeltijd wordt wel erg veel.quote:Op maandag 25 augustus 2014 17:41 schreef kuolema het volgende:
[..]
Okee, super En heb je wel eens vrijwilligerswerk overwogen?
Bij ons in de groep willen ze altijd dat iedereen (die geen werk/studie heeft) dat doet.
Het is wel een goede dagbesteding. Je kunt bijvoorbeeld ook één of twee halve dagen per week iets doen, wat je dan al hebt zodat je niet in een gat valt als je klaar bent met de behandeling.quote:Op maandag 25 augustus 2014 17:46 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Ja, maar dat is meer voor na mijn deeltijdbehandeling. Dan kun je naar reïntegratiegroep en vrijwilligerswerk gaan doen. Naast deeltijd wordt wel erg veel.
De behandeling is al 3 dagen in de week. En ben bang dat als ik dan ook nog vrijwilligerswerk ga doen het weer te intensief wordt. En wil die andere 2 dagen dan al gaan sporten, huishouden doen en cursus van LOI weer oppakken. Want als ik die niet eind van dit jaar klaar heb moet ik weer gaan betalen en daar heb ik geen zin in. Dus heb het al wel druk genoeg dan. Alles op zijn tijdquote:Op maandag 25 augustus 2014 17:53 schreef kuolema het volgende:
[..]
Het is wel een goede dagbesteding. Je kunt bijvoorbeeld ook één of twee halve dagen per week iets doen, wat je dan al hebt zodat je niet in een gat valt als je klaar bent met de behandeling.
Maar is de behandeling twee of drie dagen per week? Dat scheelt natuurlijk ook.
Okee Oh ja, die studie heb je natuurlijk ook nog, dat was ik even vergeten. Klinkt ook wel druk genoeg danquote:Op maandag 25 augustus 2014 17:56 schreef Sylvana het volgende:
[..]
De behandeling is al 3 dagen in de week. En ben bang dat als ik dan ook nog vrijwilligerswerk ga doen het weer te intensief wordt. En wil die andere 2 dagen dan al gaan sporten, huishouden doen en cursus van LOI weer oppakken. Want als ik die niet eind van dit jaar klaar heb moet ik weer gaan betalen en daar heb ik geen zin in. Dus heb het al wel druk genoeg dan. Alles op zijn tijd
Ja, individueel. Een maand of vijf nu.quote:Op zondag 24 augustus 2014 20:55 schreef kuolema het volgende:
[..]
Hoe lang zit je bij deze psycholoog? En het is individueel neem ik aan?
Ja, probleem is dat ik die betere momenten nog niet gehad heb. We waren nog aan elkaar aan het wennen - en dat lukt steeds minder goed.quote:Op zondag 24 augustus 2014 19:33 schreef zomertje het volgende:
[..]
Toch moet je er soms doorheen. Ik heb ook van die momenten dat ik alleen maar hard weg wil rennen, maar op de momenten dat t iets beter gaat dan leer ik ook weer heel veel.
Ik zit nu in een dergelijke behandeling. Ik ben nu nooit meer alleen. Waar ik zit noemen ze het rehabilitatie.quote:Op maandag 25 augustus 2014 17:21 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Fijn, dat geeft idd heel wat rust ja
Van mij mag de deeltijd wel beginnen, ben dat alleen thuis zitten wel een beetje zat. Maar ik ben vanochtend wel een proefles bij een nieuwe sportschool wezen doen en ga me wel inschrijven. Dus dan heb ik iig wat me structuur geeft, goed voor me is en waardoor ik een beetje onder de mensen kom
Ik ga me voor februari weer inschrijven.quote:Op maandag 25 augustus 2014 17:23 schreef kuolema het volgende:
Enig idee op welke termijn je je weer wilt gaan inschrijven?
Ik ben sinds juni ook uitgeschreven. Vanochtend bij de decaan geweest vanwege de aanvraag voor extra studiefinanciering, maar omdat dat nu meer dan een jaar is moet het via duo geregeld gaan worden. Dat kan echter pas als ik me weer heb ingeschreven en ik kan bewijzen dat het wel gaat lukken.
Ik kan me niet meer voorstellen dat het ooit weer gaat lukken... En ik voelde me toch kut toen ik daar zat en daarna ...
[..]
Wat goed! Vind je dat niet eng, tussen andere mensen?
Dan lijkt het me wel belangrijk om het te bespreken met je behandelaar. Misschien denkt die er wel hetzelfde over, of heeft hij/zij een verklaring.quote:Op maandag 25 augustus 2014 18:26 schreef babybanaan het volgende:
[..]
Ja, individueel. Een maand of vijf nu.
[..]
Ja, probleem is dat ik die betere momenten nog niet gehad heb. We waren nog aan elkaar aan het wennen - en dat lukt steeds minder goed.
Ik ook Tenminste, dat is het plan. Ik hoop zo dat het dan weer lukt om het op te pakken. En dat hoop ik ook voor jouquote:Op maandag 25 augustus 2014 19:44 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Ik ga me voor februari weer inschrijven.
Met je gevoelens kan ik vrij weinig doen. Daarvoor kun je het beste contact opnemen met je behandelaar.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt. Ik zat soms echt met tranen in mijn ogen dat die meisjes dat mee moeten maken met hun moeder. Ook al is het een kinderprogramma, ik vind het toch een aanrader. Dus vandaar dat ik het hier even deel
quote:Op dinsdag 26 augustus 2014 15:40 schreef Sylvana het volgende:
Hebben jullie de docu Bikkels- de drie gezusters wel eens gezien? Gaat over 3 meisjes van 8, 10 en 12 jaar waarvan de moeder Borderline heeft. De docu wordt verteld vanuit de meisjes en ik vond sommige stukjes gewoon echt schokkendSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt. Ik zat soms echt met tranen in mijn ogen dat die meisjes dat mee moeten maken met hun moeder. Ook al is het een kinderprogramma, ik vind het toch een aanrader. Dus vandaar dat ik het hier even deel
Ik vraag me af waarom ze niet mee-eet of er tenminste bij komt zitten.Why are you wearing that stupid man suit?
Ja idd. Misschien dat ze ook nog een eetstoornis heeft ofzo? Maarja ze kan er wel bij staan strijken. Maar er is zelfs geen stoel voor haar. Echt apart.quote:Op dinsdag 26 augustus 2014 17:14 schreef kuolema het volgende:
[..]
Ik vraag me af waarom ze niet mee-eet of er tenminste bij komt zitten.
Al eet ze niet, dan kan ze er toch wel bij gaan zitten op een stoel? Alsof het gezelliger is als ze erbij staat te strijken ...quote:Op dinsdag 26 augustus 2014 17:18 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Ja idd. Misschien dat ze ook nog een eetstoornis heeft ofzo? Maarja ze kan er wel bij staan strijken. Maar er is zelfs geen stoel voor haar. Echt apart.
Ja precies ik vind het ook raar hoor.quote:Op dinsdag 26 augustus 2014 17:22 schreef kuolema het volgende:
[..]
Al eet ze niet, dan kan ze er toch wel bij gaan zitten op een stoel? Alsof het gezelliger is als ze erbij staat te strijken ...
Mijn suggestie: Je moet daar nu weg. NU! Je moet per direct contact opnemen met GGZ / Lentis / whatever en je moet per direct een crisisopname krijgen. Je moet weg van je ouders.quote:Op woensdag 27 augustus 2014 18:23 schreef Spongeboss het volgende:
Grote terugval.
Mijn ouders beginnen weer teveel druk op me te leggen ik kom met ideeën om het wat minder te maken maar ze blijven druk leggen. En ik word er gek van, helemaal gek. Ik kom met een idee en ze lachen me gewoon uit of maken het belachelijk ik wil niets meer te doen hebben met die mensen.
Ik ben gewoon boos wat ik normaal nooit gauw ben kut schizoïde kut leven. Ik heb het ermee gehad, niemand die het schizoïde zijn begrijpt behalve de mensen zelf ik word gewoon nooit serieus genomen belachelijk gemaakt. Alleen omdat ik mezelf psychisch niet kan omleggen wilt niet zeggen dat ik het niet kan willen. Ik wil niet dood ik heb geen zin in zelfmoord maar het zou mooi zijn als ik me kon terugkeren in fantasie en gewoon hele dagen in een coma kon leggen waar ik nu een leuke tijd had. Kut ik ben er klaar mee dat ze allemaal sterven deze klote kut wereld.
Het gaat nu wel weer bedankt man het overviel me even. Ik moet hier wel ooit weg misschien moet ik zoiets als jou doen. Dat bevalt goed?quote:Op woensdag 27 augustus 2014 22:19 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Mijn suggestie: Je moet daar nu weg. NU! Je moet per direct contact opnemen met GGZ / Lentis / whatever en je moet per direct een crisisopname krijgen. Je moet weg van je ouders.
Dat bevalt zeker goed. Dat ik in een instelling ben geplaatst is het beste wat me ooit is overkomen. Denk je dat je ooit zomaar weg zult gaan?quote:Op woensdag 27 augustus 2014 23:01 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Het gaat nu wel weer bedankt man het overviel me even. Ik moet hier wel ooit weg misschien moet ik zoiets als jou doen. Dat bevalt goed?
Geen idee soms denk ik eraan de auto te pakken en naar weet ik waar te rijden. Maar dat zal ik nooit doen waarschijnlijk. Maja klinkt wel goed daar voor jou ben wel blij voor je. Voor mij is het te ver weg helaas maar ik red het wel als mijn ouders eens leren nadenken.quote:Op woensdag 27 augustus 2014 23:29 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Dat bevalt zeker goed. Dat ik in een instelling ben geplaatst is het beste wat me ooit is overkomen. Denk je dat je ooit zomaar weg zult gaan?
Denk je dat je ouders ooit leren nadenken?quote:Op donderdag 28 augustus 2014 08:32 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Geen idee soms denk ik eraan de auto te pakken en naar weet ik waar te rijden. Maar dat zal ik nooit doen waarschijnlijk. Maja klinkt wel goed daar voor jou ben wel blij voor je. Voor mij is het te ver weg helaas maar ik red het wel als mijn ouders eens leren nadenken.
Waarschijnlijk niet man, waarschijnlijk niet.quote:Op donderdag 28 augustus 2014 14:04 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Denk je dat je ouders ooit leren nadenken?
Wat houd je tegen om hetzelfde te doen als wat ik heb gedaan?quote:Op donderdag 28 augustus 2014 14:40 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Waarschijnlijk niet man, waarschijnlijk niet.
Begeleid wonen is een goede eerste stap om zelfstandig te worden, maar niet alleen alles te hoeven dragen. Misschien toch eens naar informeren? Je ouders zullen niet veranderen denk ik.quote:Op donderdag 28 augustus 2014 14:40 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Waarschijnlijk niet man, waarschijnlijk niet.
Zelfstandig wonen is soms geen optie. Sommigen moeten met begeleiding in een groep geplaatst worden om terugvallen te voorkomen.quote:Op donderdag 28 augustus 2014 15:03 schreef zomertje het volgende:
[..]
Begeleid wonen is een goede eerste stap om zelfstandig te worden, maar niet alleen alles te hoeven dragen. Misschien toch eens naar informeren? Je ouders zullen niet veranderen denk ik.
De afstand moet je in het weekend niet terug naar huis? En geld ik weet niet wat het allemaal moet kosten.quote:Op donderdag 28 augustus 2014 14:56 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Wat houd je tegen om hetzelfde te doen als wat ik heb gedaan?
Nee, ik hoef in het weekend niet terug naar mijn ouders.quote:Op donderdag 28 augustus 2014 16:12 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
De afstand moet je in het weekend niet terug naar huis? En geld ik weet niet wat het allemaal moet kosten.
Hmm als ik er gewoon kan blijven zou het wel kunnen. Maar het klinkt wel eng. Ik ga eens erover nadenken zoiets. Misschien wel de enige oplossing maar goed dan nog de kosten etc.quote:Op donderdag 28 augustus 2014 16:37 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Nee, ik hoef in het weekend niet terug naar mijn ouders.
Denk je dat je een keuze hebt?quote:Op donderdag 28 augustus 2014 16:58 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Hmm als ik er gewoon kan blijven zou het wel kunnen. Maar het klinkt wel eng. Ik ga eens erover nadenken zoiets. Misschien wel de enige oplossing maar goed dan nog de kosten etc.
Ja maar als ik eruit kom en ik ben broke heb ik nog niets ik heb al het geld dat ik nu heb dat investeer ik om straks nog een studie te kunnen afmaken.quote:Op donderdag 28 augustus 2014 16:59 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Denk je dat je een keuze hebt?
Persoonlijk heb ik iets van, wanneer het om mijn gezondheid draait, dan kijk ik niet zo naar geld.
Je weet dat je in je huidige situatie geen studie zult afmaken, laat staan dat je daar ooit mee zult beginnen. Je zit in een uitzichtloze situatie.quote:Op donderdag 28 augustus 2014 17:01 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Ja maar als ik eruit kom en ik ben broke heb ik nog niets ik heb al het geld dat ik nu heb dat investeer ik om straks nog een studie te kunnen afmaken.
Dat klinkt wel goed, ik moet er misschien eens over nadenken. Misschien is zoiets wel het beste, maar ik ben bang om alles los te laten man.quote:Op donderdag 28 augustus 2014 17:05 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Je weet dat je in je huidige situatie geen studie zult afmaken, laat staan dat je daar ooit mee zult beginnen. Je zit in een uitzichtloze situatie.
Ook met geldzaken kun je hulp krijgen van de verpleging. Hier krijg je een eigen persoonlijke begeleider die je overal mee helpt.
Wat heb je los te laten?quote:Op donderdag 28 augustus 2014 17:06 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Dat klinkt wel goed, ik moet er misschien eens over nadenken. Misschien is zoiets wel het beste, maar ik ben bang om alles los te laten man.
Het klinkt heel dom maar als ik daarheen ga, voelt het alsof mijn vrijheid weg is. Maar dat klinkt dom want wat heb ik hier? Geen flikker, maar ik ben ook bang voor iets nieuws en achterdochtig. En bang dat ik dan wel moet, als ze het zeggen. En het is misschien het beste voor me maar momenteel geen idee.. het lijkt allemaal zo banaal.quote:
Heb je een behandelaar voor lange termijn? Iemand die je in de gaten houdt, zeg maar?quote:Op donderdag 28 augustus 2014 17:09 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Het klinkt heel dom maar als ik daarheen ga, voelt het alsof mijn vrijheid weg is. Maar dat klinkt dom want wat heb ik hier? Geen flikker, maar ik ben ook bang voor iets nieuws en achterdochtig. En bang dat ik dan wel moet, als ze het zeggen. En het is misschien het beste voor me maar momenteel geen idee.. het lijkt allemaal zo banaal.
Nee ik ben ermee gestopt ze konden niets met me, alleen dom geneuzel. Maar ik ben bang om ook maar een stap in mijn leven te zetten ik sta vast man. En dan helpen ze je niet.quote:Op donderdag 28 augustus 2014 17:12 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Heb je een behandelaar voor lange termijn? Iemand die je in de gaten houdt, zeg maar?
Ze konden ook niets met mij en nu zit ik in een soort kliniek nadat alles bij mijn ouders ontplofte.quote:Op donderdag 28 augustus 2014 17:12 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Nee ik ben ermee gestopt ze konden niets met me, alleen dom geneuzel. Maar ik ben bang om ook maar een stap in mijn leven te zetten ik sta vast man. En dan helpen ze je niet.
Hmm ja ouders verdomme ze maken het niet makkelijker, ik moet misschien ook zo'n stap zetten maar het is vermoeiend voor me op het moment. Ik moet morgen naar Amsterdam voor iets en ik ben kapot als ik er al aan denk super zwaar is dat voor me.quote:Op donderdag 28 augustus 2014 17:14 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Ze konden ook niets met mij en nu zit ik in een soort kliniek nadat alles bij mijn ouders ontplofte.
Probeer eens eerst een behandelaar te regelen die je kan helpen met je plaatsen in een fasehuis.quote:Op donderdag 28 augustus 2014 17:14 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Hmm ja ouders verdomme ze maken het niet makkelijker, ik moet misschien ook zo'n stap zetten maar het is vermoeiend voor me op het moment. Ik moet morgen naar Amsterdam voor iets en ik ben kapot als ik er al aan denk super zwaar is dat voor me.
Ja dat zou dan weer een hele lastige zijn, maar ik kijk het wel aan als het weer ontploft en het gaat echt slecht dan gewoon crisis opvang en via hun verder. of zoiets.quote:Op donderdag 28 augustus 2014 17:16 schreef Comp_Lex het volgende:
regelen die je kan helpen met je plaatsen in een fasehuis.
Hoezo is dat lastig? Bij mij is er gewoon eentje toegewezen. Dat laatste is trouwens met mij gebeurd.quote:Op donderdag 28 augustus 2014 17:18 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Ja dat zou dan weer een hele lastige zijn, maar ik kijk het wel aan als het weer ontploft en het gaat echt slecht dan gewoon crisis opvang en via hun verder. of zoiets.
Vervelend dat dat zo is moeten gebeuren man. Ik heb geen behandelaar en zit niet bij een instantie ik heb 0% hulp op het moment dit weer op te starten is veel werk.quote:Op donderdag 28 augustus 2014 17:19 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Hoezo is dat lastig? Bij mij is er gewoon eentje toegewezen. Dat laatste is trouwens met mij gebeurd.
Ik zou toch proberen te voorkomen dat het thuis ontploft en voor die tijd al kijken naar begeleid wonen of kamertraining oid. Hoe oud ben je eigenlijk? En als je nu geen hulpverlener heb zou ik weer naar je huisarts gaan en hem om hulp/advies vragen.quote:Op donderdag 28 augustus 2014 17:18 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Ja dat zou dan weer een hele lastige zijn, maar ik kijk het wel aan als het weer ontploft en het gaat echt slecht dan gewoon crisis opvang en via hun verder. of zoiets.
Wat voor werk denk je dat je moet doen?quote:Op donderdag 28 augustus 2014 17:22 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Vervelend dat dat zo is moeten gebeuren man. Ik heb geen behandelaar en zit niet bij een instantie ik heb 0% hulp op het moment dit weer op te starten is veel werk.
22quote:Op donderdag 28 augustus 2014 17:22 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Ik zou toch proberen te voorkomen dat het thuis ontploft en voor die tijd al kijken naar begeleid wonen of kamertraining oid. Hoe oud ben je eigenlijk? En als je nu geen hulpverlener heb zou ik weer naar je huisarts gaan en hem om hulp/advies vragen.
Naar huisarts doorverwijzing naar een instelling die verder ligt dan de laatste 2 die ik heb gehad. Dan half uur heen rijden dan naar zo'n fase ding worden ingesteld als zij het waardig achten voor mij. Dan naar die fase dinges voor een intake wat misschien heel ver in het land kan zijn, dan weer terug naar huis dan nog eens langs dan weer naar huis dan misschien worden opgenomen verhuizen daarheen.quote:Op donderdag 28 augustus 2014 17:23 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Wat voor werk denk je dat je moet doen?
Ik was ook altijd zo lang onderweg. Ga je zelf rijden of ga je met OV?quote:Op donderdag 28 augustus 2014 17:24 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
22
[..]
Naar huisarts doorverwijzing naar een instelling die verder ligt dan de laatste 2 die ik heb gehad. Dan half uur heen rijden dan naar zo'n fase ding worden ingesteld als zij het waardig achten voor mij. Dan naar die fase dinges voor een intake wat misschien heel ver in het land kan zijn, dan weer terug naar huis dan nog eens langs dan weer naar huis dan misschien worden opgenomen verhuizen daarheen.
Ik heb een auto.quote:Op donderdag 28 augustus 2014 17:28 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Ik was ook altijd zo lang onderweg. Ga je zelf rijden of ga je met OV?
Als zo'n afstand met de auto overbruggen lastig voor je is, waarom ga je dan niet met het OV?quote:
Ja dat is wel duur maar het kan wel maar nog duurder. Maar goed ik moet er eens over nadenken het is een nogal grote stap.quote:Op donderdag 28 augustus 2014 17:31 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Als zo'n afstand met de auto overbruggen lastig voor je is, waarom ga je dan niet met het OV?
Als het goed is, dan krijg je gewoon een eigen kamer waar je je terug kan trekken wanneer je dat wilt. Je hoeft daar eerst een poosje niet voor te betalen. Verder krijg je geld voor eten en drinken.quote:Op donderdag 28 augustus 2014 17:32 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Ja dat is wel duur maar het kan wel maar nog duurder. Maar goed ik moet er eens over nadenken het is een nogal grote stap.
Dat klinkt wel goed, ik ga er eens over nadenken man, maar het is een grote stap.quote:Op donderdag 28 augustus 2014 17:36 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Als het goed is, dan krijg je gewoon een eigen kamer waar je je terug kan trekken wanneer je dat wilt. Je hoeft daar eerst een poosje niet voor te betalen. Verder krijg je geld voor eten en drinken.
Ik kan je verzekeren dat wanneer de boel ontploft, dan wordt die grote stap een heel erg klein stapje.quote:Op donderdag 28 augustus 2014 17:37 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Dat klinkt wel goed, ik ga er eens over nadenken man, maar het is een grote stap.
Misschien is dat dan ook dat wat nodig is. Misschien.quote:Op donderdag 28 augustus 2014 17:38 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Ik kan je verzekeren dat wanneer de boel ontploft, dan wordt die grote stap een heel erg klein stapje.
Je weet in ieder geval wat je moet doen wanneer het niet meer gaat.quote:Op donderdag 28 augustus 2014 17:38 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Misschien is dat dan ook dat wat nodig is. Misschien.
Ja bedankt man het komt wel goed gisteren was gewoon nogal heftig...quote:Op donderdag 28 augustus 2014 17:40 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Je weet in ieder geval wat je moet doen wanneer het niet meer gaat.
Waarom denk je dat het zo wel goed komt?quote:Op donderdag 28 augustus 2014 17:41 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Ja bedankt man het komt wel goed gisteren was gewoon nogal heftig...
Geen idee, ik ben wel aan de beterende hand alleen pa en ma maken het wat lastiger.quote:Op donderdag 28 augustus 2014 17:49 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Waarom denk je dat het zo wel goed komt?
Ben je al weer begonnen met school?quote:Op donderdag 28 augustus 2014 17:49 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Geen idee, ik ben wel aan de beterende hand alleen pa en ma maken het wat lastiger.
Dat niet nee...quote:Op donderdag 28 augustus 2014 17:51 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Ben je al weer begonnen met school?
Hoezo ben je dan aan de beterende hand? Weet je, ik ben bekend genoeg met de stoornis om te weten wat het werkelijk is. Je zit weer op het gemiddelde, dat het allemaal net weer voldoende gaat. Dat is wat er aan de hand is. Het gaat eigenlijk helemaal niet goed met je.quote:
Ja goed het gaat inderdaad wel voldoende, ik ben content. Dat is alles daar ben ik het mee eens, maar ik weet niet man ik voel me niet goed genoeg om een grote stap te zetten.quote:Op donderdag 28 augustus 2014 17:53 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Hoezo ben je dan aan de beterende hand? Weet je, ik ben bekend genoeg met de stoornis om te weten wat het werkelijk is. Je zit weer op het gemiddelde, dat het allemaal net weer voldoende gaat. Dat is wat er aan de hand is. Het gaat eigenlijk helemaal niet goed met je.
Nee, je voelt je niet slecht genoeg om zo'n grote stap zetten. Goed voelen ga je sowieso niet meer doen met anhedonie. Wanneer het op je stoornis, of eigenlijk onze stoornis, aankomt, heb je geen geheimen voor me en dat weet je zelf ook.quote:Op donderdag 28 augustus 2014 17:54 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Ja goed het gaat inderdaad wel voldoende, ik ben content. Dat is alles daar ben ik het mee eens, maar ik weet niet man ik voel me niet goed genoeg om een grote stap te zetten.
Dat is waar, we zijn gereduceerd tot wat precies? Laten we zeggen dat ik me er niet toe kan zetten of zelfs niet de wil heb misschien.quote:Op donderdag 28 augustus 2014 17:58 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Nee, je voelt je niet slecht genoeg om zo'n grote stap zetten. Goed voelen ga je sowieso niet meer doen met anhedonie. Wanneer het op je stoornis, of eigenlijk onze stoornis, aankomt, heb je geen geheimen voor me en dat weet je zelf ook.
Er is sprake van een algehele gebrek aan motivatie. Dat is wat er aan de hand is en dat valt precies in lijn met de schizoïde. We zijn niet gereduceerd, ook al vinden alle andere mensen dat wel. We zijn mensen met de schizoïde persoonlijkheidsstoornis. Dat is alles.quote:Op donderdag 28 augustus 2014 18:01 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Dat is waar, we zijn gereduceerd tot wat precies? Laten we zeggen dat ik me er niet toe kan zetten of zelfs niet de wil heb misschien.
Ja ik weet ook niet waar ik de motivatie vandaan moet trekken, yoga is alles dat me op de been houdt momenteel maar zelfs dat raak ik soms kwijt voor weken.quote:Op donderdag 28 augustus 2014 18:03 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Er is sprake van een algehele gebrek aan motivatie. Dat is wat er aan de hand is en dat valt precies in lijn met de schizoïde. We zijn niet gereduceerd, ook al vinden alle andere mensen dat wel. We zijn mensen met de schizoïde persoonlijkheidsstoornis. Dat is alles.
Motivatie trek je niet ergens vandaan. Je hebt het of je hebt het niet. Ik voel me gemotiveerd om te werken voor The Venus Project, maar dat is alleen maar puur een interesse van mij, net zoals yoga dat voor jou is. Meer niet.quote:Op donderdag 28 augustus 2014 18:04 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Ja ik weet ook niet waar ik de motivatie vandaan moet trekken, yoga is alles dat me op de been houdt momenteel maar zelfs dat raak ik soms kwijt voor weken.
Nee dat is zo motivatie is geluk hebben. Soms lijkt het allemaal zo nutteloos, misschien is dat het wel. Maar yoga is inderdaad een belangrijk iets voor mij. Zelfs dat raak ik echter ook kwijt soms, lastig om ergens in vast te bijten. Ik weet dat je ergens gelijk hebt, ik heb niets te verliezen en toch voel ik me nog te goed om die stap niet te zetten puur omdat het een te grote uitdaging is om naar de huisarts te gaan en weer mijn verhaal overal opnieuw te doen.quote:Op donderdag 28 augustus 2014 18:06 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Motivatie trek je niet ergens vandaan. Je hebt het of je hebt het niet. Ik voel me gemotiveerd om te werken voor The Venus Project, maar dat is alleen maar puur een interesse van mij, net zoals yoga dat voor jou is. Meer niet.
Je functioneert al niet joh. Geloof mij maar, je hebt niets te verliezen. Je hebt niets om te verliezen. Je ouders lossen je problemen toch niet op.
Misschien brengt het wel heel veel verbetering, het word je niet voor niks aangeraden door een lotgenoot... je kunt t toch proberen?quote:Op donderdag 28 augustus 2014 18:10 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Nee dat is zo motivatie is geluk hebben. Soms lijkt het allemaal zo nutteloos, misschien is dat het wel. Maar yoga is inderdaad een belangrijk iets voor mij. Zelfs dat raak ik echter ook kwijt soms, lastig om ergens in vast te bijten. Ik weet dat je ergens gelijk hebt, ik heb niets te verliezen en toch voel ik me nog te goed om die stap niet te zetten puur omdat het een te grote uitdaging is om naar de huisarts te gaan en weer mijn verhaal overal opnieuw te doen.
Ja maar het is niet even iets dat je zomaar doet dat valt mij heel moeilijk op het moment.quote:Op donderdag 28 augustus 2014 19:15 schreef zomertje het volgende:
[..]
Misschien brengt het wel heel veel verbetering, het word je niet voor niks aangeraden door een lotgenoot... je kunt t toch proberen?
Daar heeft hij de motivatie niet voor. Dat is een symptoom van onze stoornis.quote:Op donderdag 28 augustus 2014 19:15 schreef zomertje het volgende:
[..]
Misschien brengt het wel heel veel verbetering, het word je niet voor niks aangeraden door een lotgenoot... je kunt t toch proberen?
Het leven met een stoornis is gewoon niet makkelijk. Een diagnose xxx-stoornis krijg je juist omdat het je dagelijks leven behoorlijk beïnvloedt. En of t nou xxx of yyy is, dat is om het even, het gaat om de problemen/beperkingen die je ondervindt. Ik heb een hele andere diagose dan jullie, maar kan beamen dat het allemaal echt niet makkelijk is. ( op t moment... )quote:Op donderdag 28 augustus 2014 19:44 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Daar heeft hij de motivatie niet voor. Dat is een symptoom van onze stoornis.
Ik vraag me wel af waarom ik nu niet half Fok over me heen krijg. Normaal gesproken begint het slachtofferrol geroep nu al door andere gebruikers en de modjes. Het blijft wel behoorlijk stil, eigenlijk krampachtig stil aangezien ik ze hier niet één keer heb zien posten.
Dat is het misschien ook wel. Er zullen vast wat meelezers zijn, maar voor het overige lijkt het vooral alsof alleen mensen met een persoonlijkheidsprobleem hier posten. De reacties van hen uit zijn vaak wat milder dan van gemiddeld Fok!. Vermoedelijk omdat zij ervaringsdeskundig zijn en vanuit de eigen ervaring wat meer begrip kunnen opbrengen voor de soms ogenschijnlijk vreemde problematiek die een persoonlijkheidsstoornis heet.quote:Op donderdag 28 augustus 2014 19:44 schreef Comp_Lex het volgende:
Ik vraag me wel af waarom ik nu niet half Fok over me heen krijg. Normaal gesproken begint het slachtofferrol geroep nu al door andere gebruikers en de modjes. Het blijft wel behoorlijk stil, eigenlijk krampachtig stil aangezien ik ze hier niet één keer heb zien posten.
Gisteren naar Amsterdam gegaan daar wat ademhalingtechnieken geleerd voor bij mijn yoga. Ik hoop dat die wat gaan helpen rust en stabiliteit te brengen. Hoewel ik onlangs het nieuws heb mogen horen dat ik oom ga worden. Dat is dus absoluut iets dat ik niet wil, ook nog een kleine hier hebben rondlopen want die wordt geheid gedumpt hier bij pa en ma. Jakkes, ik moet nu wel wat gaan zoeken.quote:Op donderdag 28 augustus 2014 19:44 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Daar heeft hij de motivatie niet voor. Dat is een symptoom van onze stoornis.
Ik vraag me wel af waarom ik nu niet half Fok over me heen krijg. Normaal gesproken begint het slachtofferrol geroep nu al door andere gebruikers en de modjes. Het blijft wel behoorlijk stil, eigenlijk krampachtig stil aangezien ik ze hier niet één keer heb zien posten.
Er zijn heel wat stoornissen maar cluster a bijna geen boeken tot niets erover borderline heb je echter veel onderzoek na etc. Ik zou liever iets hebben waar therapie bij werkt en waar je iets mee kan. Voor mijn klachten moet ik al naar iets heel specifieks zoals Comp.quote:Op donderdag 28 augustus 2014 20:11 schreef zomertje het volgende:
[..]
Het leven met een stoornis is gewoon niet makkelijk. Een diagnose xxx-stoornis krijg je juist omdat het je dagelijks leven behoorlijk beïnvloedt. En of t nou xxx of yyy is, dat is om het even, het gaat om de problemen/beperkingen die je ondervindt. Ik heb een hele andere diagose dan jullie, maar kan beamen dat het allemaal echt niet makkelijk is. ( op t moment... )
Ja mij wilde ze geen therapie geven had geen nut enkel praten en bij een vent zitten die niet eens fatsoenlijk luisterde of afspraken na kon komen, toen ben ik eruit gestapt.quote:Op donderdag 28 augustus 2014 22:01 schreef babybanaan het volgende:
[..]
Dat is het misschien ook wel. Er zullen vast wat meelezers zijn, maar voor het overige lijkt het vooral alsof alleen mensen met een persoonlijkheidsprobleem hier posten. De reacties van hen uit zijn vaak wat milder dan van gemiddeld Fok!. Vermoedelijk omdat zij ervaringsdeskundig zijn en vanuit de eigen ervaring wat meer begrip kunnen opbrengen voor de soms ogenschijnlijk vreemde problematiek die een persoonlijkheidsstoornis heet.
Zelf kom ik niet echt verder. Hoe meer ik in therapie moet (ben), hoe minder ik wil. Het idee om te stoppen wordt steeds sterker; de afstand tot mijn behandelaar wordt steeds groter in plaats van kleiner. Het helpt niet mee dat we dat gebrek aan vertrouwen iedere sessie onder een vergrootglas leggen.
Voor mij wordt steeds duidelijker dat een behandelaar zo makkelijk onveilig voor me is. Begin langzamerhand wel een beetje moed te verliezen. Als het me zo veel moeite kost om een behandelaar te vinden die bij me past, dan ben ik misschien wel gewoon ongeschikt voor therapie.
Maak van je hardharthead geen zelfmoord kuil, Boss. Schreef je reeds op behangen van zalenzuilenhuis allang...quote:Op donderdag 28 augustus 2014 18:10 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Nee dat is zo motivatie is geluk hebben. Soms lijkt het allemaal zo nutteloos, misschien is dat het wel. Maar yoga is inderdaad een belangrijk iets voor mij. Zelfs dat raak ik echter ook kwijt soms, lastig om ergens in vast te bijten. Ik weet dat je ergens gelijk hebt, ik heb niets te verliezen en toch voel ik me nog te goed om die stap niet te zetten puur omdat het een te grote uitdaging is om naar de huisarts te gaan en weer mijn verhaal overal opnieuw te doen.
Bleem not babtbanaan voor not be somebody goed is in baan etc ect nou weet je het wel, hou doelsmoeltoe.quote:Op donderdag 28 augustus 2014 22:01 schreef babybanaan het volgende:
[..]
Dat is het misschien ook wel. Er zullen vast wat meelezers zijn, maar voor het overige lijkt het vooral alsof alleen mensen met een persoonlijkheidsprobleem hier posten. De reacties van hen uit zijn vaak wat milder dan van gemiddeld Fok!. Vermoedelijk omdat zij ervaringsdeskundig zijn en vanuit de eigen ervaring wat meer begrip kunnen opbrengen voor de soms ogenschijnlijk vreemde problematiek die een persoonlijkheidsstoornis heet.
Zelf kom ik niet echt verder. Hoe meer ik in therapie moet (ben), hoe minder ik wil. Het idee om te stoppen wordt steeds sterker; de afstand tot mijn behandelaar wordt steeds groter in plaats van kleiner. Het helpt niet mee dat we dat gebrek aan vertrouwen iedere sessie onder een vergrootglas leggen.
Voor mij wordt steeds duidelijker dat een behandelaar zo makkelijk onveilig voor me is. Begin langzamerhand wel een beetje moed te verliezen. Als het me zo veel moeite kost om een behandelaar te vinden die bij me past, dan ben ik misschien wel gewoon ongeschikt voor therapie.
Wie zwet vergeet tijd komt raad niet telaat zalzien.quote:Op zondag 7 september 2014 22:01 schreef Sylvana het volgende:
Ow,ik had het hier nog helemaal niet gepost, maar ik kan waarschijnlijk pas 4 november met de deeltijd beginnen
Half september komen er 2 plekken vrij. Maar 1 wordt intern opgevuld door iemand uit een andere groep. En dan is er dus nog 1 plek, maar er zijn nog 2 mensen voor me op de wachtlijst. En het moet wel raar lopen als die allebei niet kunnen beginnen. En de volgende gaat pas 31 oktober met ontslag. Dus zit waarschijnlijk nog 2 maanden thuis
Had toch echt niet na mijn vervroegde ontslag verwacht dat het nog 5 maanden zou duren voor ik met de deeltijd kon beginnen... Als ik dat had geweten had ik misschien toch door proberen te zetten met de klinische opname. Maarja, dat is achteraf gepraat.
Maar ik baal er wel ontzettend van, want had er echt rekening mee gehouden dat ik half september kon beginnen. Daar naar uitgekeken. En nu zit ik nog langer thuis op de bank te wachten, terwijl het elke dag iets minder goed gaat. Want het wordt elke dag moeilijker om de structuur zelf vast te houden. Als ik idd pas begin november kan beginnen gaat ze wel kijken of ik al een module ofzo kan volgen. Maarja, dat is ook maar een slok op een borrel dan. Ik heb wel mijn thuiscursus weer opgepakt, heb weer een sportschoolabo en ben wel creatief bezig. Maar daar vul ik ook niet de hele week mee...
En zo duurt het alleen maar weer langer allemaal...
Weet je zeker dat zo'n deeltijd opname voor je zal werken? Bij mij hadden ze het er eerst ook over, maar na mijn diagnose zeiden ze dat het helemaal niet goed voor mij zou werken.quote:Op zondag 7 september 2014 22:01 schreef Sylvana het volgende:
Ow,ik had het hier nog helemaal niet gepost, maar ik kan waarschijnlijk pas 4 november met de deeltijd beginnen
Half september komen er 2 plekken vrij. Maar 1 wordt intern opgevuld door iemand uit een andere groep. En dan is er dus nog 1 plek, maar er zijn nog 2 mensen voor me op de wachtlijst. En het moet wel raar lopen als die allebei niet kunnen beginnen. En de volgende gaat pas 31 oktober met ontslag. Dus zit waarschijnlijk nog 2 maanden thuis
Had toch echt niet na mijn vervroegde ontslag verwacht dat het nog 5 maanden zou duren voor ik met de deeltijd kon beginnen... Als ik dat had geweten had ik misschien toch door proberen te zetten met de klinische opname. Maarja, dat is achteraf gepraat.
Maar ik baal er wel ontzettend van, want had er echt rekening mee gehouden dat ik half september kon beginnen. Daar naar uitgekeken. En nu zit ik nog langer thuis op de bank te wachten, terwijl het elke dag iets minder goed gaat. Want het wordt elke dag moeilijker om de structuur zelf vast te houden. Als ik idd pas begin november kan beginnen gaat ze wel kijken of ik al een module ofzo kan volgen. Maarja, dat is ook maar een slok op een borrel dan. Ik heb wel mijn thuiscursus weer opgepakt, heb weer een sportschoolabo en ben wel creatief bezig. Maar daar vul ik ook niet de hele week mee...
En zo duurt het alleen maar weer langer allemaal...
Waarom zou het voor jou niet goed werken dan? Ik denk dat het voor mij wel gaat werken omdat klinische behandeling te intensief was. En ik wel meer nodig heb dan alleen een gesprekje met een psych. Omdat ik vooral tegen dingen aanloop in het contact met andere mensen. En ik heb al eerder deeltijd gedaan (alleen niet voor persoonlijkheidsproblematiek) en dat vond ik op zich wel fijn. Overdag therapie, daarna gewoon je eigen leven en de mogelijkheid om wat je in therapie geleerd hebt toe te passen in je thuissituatie.quote:Op zondag 7 september 2014 23:08 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Weet je zeker dat zo'n deeltijd opname voor je zal werken? Bij mij hadden ze het er eerst ook over, maar na mijn diagnose zeiden ze dat het helemaal niet goed voor mij zou werken.
Therapie werkt niet in mijn geval. Ze kunnen niks beginnen tegen cluster A.quote:Op zondag 7 september 2014 23:10 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Waarom zou het voor jou niet goed werken dan? Ik denk dat het voor mij wel gaat werken omdat klinische behandeling te intensief was. En ik wel meer nodig heb dan alleen een gesprekje met een psych. Omdat ik vooral tegen dingen aanloop in het contact met andere mensen. En ik heb al eerder deeltijd gedaan (alleen niet voor persoonlijkheidsproblematiek) en dat vond ik op zich wel fijn. Overdag therapie, daarna gewoon je eigen leven en de mogelijkheid om wat je in therapie geleerd hebt toe te passen in je thuissituatie.
Hmm oké. Maar ook niet om te leren omgaan met de symptomen?quote:Op maandag 8 september 2014 10:13 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Therapie werkt niet in mijn geval. Ze kunnen niks beginnen tegen cluster A.
Nee, dat ook niet. Ze hebben geen flauw idee wat ze met mij aan moeten. Ze zijn wel heel eerlijk om het toe te geven.quote:Op maandag 8 september 2014 14:10 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Hmm oké. Maar ook niet om te leren omgaan met de symptomen?
Maar wat doen ze dan in die kliniek waar je nu zit? Of is dat alleen begeleid wonen en ondersteuning in dagelijkse leven?quote:Op maandag 8 september 2014 19:31 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Nee, dat ook niet. Ze hebben geen flauw idee wat ze met mij aan moeten. Ze zijn wel heel eerlijk om het toe te geven.
Ze doen in principe voor mij helemaal niets. Ik moet proberen om te leren leven richting begeleid / beschermd wonen voor later. Dat is wat ik nu aan het doen ben.quote:Op maandag 8 september 2014 20:06 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Maar wat doen ze dan in die kliniek waar je nu zit? Of is dat alleen begeleid wonen en ondersteuning in dagelijkse leven?
Maar hoe doe je dat dan? Hoe leer je dat en hoe krijg je daar begeleiding bij? Krijg je financiële hulp, hulp van een maatschappelijk werkster oid?quote:Op maandag 8 september 2014 21:39 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Ze doen in principe voor mij helemaal niets. Ik moet proberen om te leren leven richting begeleid / beschermd wonen voor later. Dat is wat ik nu aan het doen ben.
Ze kunnen niets voor mij betekenen. Als ze dat wel konden, dan had ik dat allang gehoord en gemerkt. Ik moet zelf een eigen balans zien te vinden. Ik ben officieel een student.quote:Op maandag 8 september 2014 21:51 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Maar hoe doe je dat dan? Hoe leer je dat en hoe krijg je daar begeleiding bij? Krijg je financiële hulp, hulp van een maatschappelijk werkster oid?
Hmm ik vind het wel raar dat je totaal geen begeleiding krijgt hoor! Ik bedoel, ze kunnen je vast wel helpen met de dingen waar je tegenaan loopt, praktische dingen zeg maar?quote:Op maandag 8 september 2014 22:00 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Ze kunnen niets voor mij betekenen. Als ze dat wel konden, dan had ik dat allang gehoord en gemerkt. Ik moet zelf een eigen balans zien te vinden. Ik ben officieel een student.
Ja, maar de praktische zaken pak ik juist heel snel op. Wat er in mijn hoofd afspeelt, daar kunnen ze helemaal niets mee.quote:Op maandag 8 september 2014 22:04 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Hmm ik vind het wel raar dat je totaal geen begeleiding krijgt hoor! Ik bedoel, ze kunnen je vast wel helpen met de dingen waar je tegenaan loopt, praktische dingen zeg maar?
Oké dat lijkt me lastig. dat je daar maar gewoon zelf mee moet zien te dealen. Hopelijk wordt er in de toekomst toch iets uitgevonden waardoor ze mensen met Cluster A-stoornissen kunnen helpen.quote:Op maandag 8 september 2014 22:15 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Ja, maar de praktische zaken pak ik juist heel snel op. Wat er in mijn hoofd afspeelt, daar kunnen ze helemaal niets mee.
Ja, dat hoop ik ook.quote:Op maandag 8 september 2014 22:18 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Oké dat lijkt me lastig. dat je daar maar gewoon zelf mee moet zien te dealen. Hopelijk wordt er in de toekomst toch iets uitgevonden waardoor ze mensen met Cluster A-stoornissen kunnen helpen.
Wat raar zeg. Cluster A persoonlijkheidsproblemen kunnen heel goed behandeld worden. Tenminste, dat is per persoon afhankelijk, maar dat geldt eveneens voor andere persoonlijkheidsproblemathiek.quote:Op maandag 8 september 2014 10:13 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Therapie werkt niet in mijn geval. Ze kunnen niks beginnen tegen cluster A.
Mijn behandelaar is het daar niet mee eens. Bij mij doen ze meer aan "redden wat er nog te redden valt".quote:Op donderdag 11 september 2014 20:03 schreef Pulzzar het volgende:
[..]
Wat raar zeg. Cluster A persoonlijkheidsproblemen kunnen heel goed behandeld worden. Tenminste, dat is per persoon afhankelijk, maar dat geldt eveneens voor andere persoonlijkheidsproblemathiek.
Een theorie over cluster A persoonlijkheidsstoornissen die ik heb gelezen, is dat mensen die het hebben moeite hebben om te kunnen mentaliseren en de emoties die bij henzelf horen bij anderen leggen.
Om een voorbeeld te noemen. Als iemand chagrijnig tegen mij doet en ik weet niet waarom hij chagrijnig is, krijg ik net zoals de meeste mensen daar een rotgevoel over. De meeste mensen denken dan: hij zal wel met het verkeerde been uit bed gestapt zijn. Ik denk sneller dat ik iets verkeerds heb gedaan, mijn gebrek aan eigenwaarde wordt getriggerd en ik ga die emotie heel erg op mezelf betrekken. Het rotgevoel plaats ik dus bij mezelf.
Iemand met een cluster A persoonlijkheidsstoornis, betrekt het gevoel sneller op zijn omgeving. (Niet te verwarren met de schuld bij een ander zoeken.) Hij trekt dan de conclusie: "de wereld is bedreigend, ik voel me niet thuis in deze wereld". Hij onttrekt zich van de wereld, gaat zich isoleren en op den duur verliest hij grip op de realiteit, waardoor anderen hem als excentriek of vreemd ervaren en daarmee wordt de conclusie dat de wereld bedreigend is weer bevestigd.
Als je in therapie gaat en je vertelt dat je de wereld als bedreigend ervaart en dat je je niet thuis voelt horen, gaat de behandelaar met je kijken waar dat gevoel vandaan komt. Wat heeft je de laatste keer het gevoel gegeven? Klopt dat ook wel of kan je ook een andere conclusie verbinden aan hetgeen waardoor je het gevoel hebt gekregen? Wat voor gevoel krijg je dan? Ervaar je daarmee mensen nog steeds als bedreigend?
Ik vind het echt bullshit dat mensen met persoonlijkheidsstoornissen cluster A niet te behandelen zijn. Als er niks mankeert aan je verstand, niet te psychotisch bent, je je genoeg kan verplaatsen in andermans situatie en als je gemotiveerd bent om te veranderen, is de kans heel groot dat je behandelbaar bent.
Dan heb jij een zeer slechte behandelaar. Zo hoort een hulpverlener niet tegen je te praten.quote:Op donderdag 11 september 2014 23:15 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Mijn behandelaar is het daar niet mee eens. Bij mij doen ze meer aan "redden wat er nog te redden valt".
Thnx Ik heb niks gehoord deze week dus ga er maar vanuit dat het idd 4 november pas wordtquote:Op donderdag 11 september 2014 20:17 schreef appelsap het volgende:
Wat een kutnieuws Sylvana.
Zo ging dat bij mij dus ook steeds en daarom ben ik uiteindelijk maar individueel verder gegaan.
Ik ken het gevoel dus en dat zuigt zwaar, zeker als je het gevoel hebt dat je al op het randje zit.
Wel op tijd aan de bel trekken als je het niet trekt hè.
Ik kan niet positief zijn vanwege mijn anhedonie. Ze zijn constant mij aan het "prikkelen", maar dat werkt voor geen meter.quote:Op donderdag 11 september 2014 23:54 schreef Pulzzar het volgende:
[..]
Dan heb jij een zeer slechte behandelaar. Zo hoort een hulpverlener niet tegen je te praten.
Tegen mij hebben ze bij de reguliere GGZ en PsyQ ook zoiets gezegd. Dat ik zogezegd 'therapie-resistent' ben. Ik ben ondanks dat toch een heel stuk verder gekomen en elke serieuze therapie sloeg bij mij aan.
Geef niet op en blijf positief denken. Laat je niet de grond in boren door een stel onbekwame zieleknijpers zonder empathie. Er zijn genoeg andere instanties waar ze je serieuzer nemen. In Oegstgeest heb je een kliniek waar ze mensen met persoonlijkheidsstoornissen helpen en een hele vleugel is gewijd aan cluster A persoonlijkheidsproblemathiek.
Prikkels maken alles erger. Hoe vaak ik wel niet denk dat alles belachelijk is, of hoe vaak ik niet bang ben dat iemand me volgt of pijn wilt doen.quote:Op vrijdag 12 september 2014 00:17 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Ik kan niet positief zijn vanwege mijn anhedonie. Ze zijn constant mij aan het "prikkelen", maar dat werkt voor geen meter.
Ik vind het wel heel slecht dat ze je belachelijk maken. Heb je (behalve hier) niemand waar je even je hart kan luchten, die je kan vertrouwen?quote:Op woensdag 27 augustus 2014 18:23 schreef Spongeboss het volgende:
Grote terugval.
Mijn ouders beginnen weer teveel druk op me te leggen ik kom met ideeën om het wat minder te maken maar ze blijven druk leggen. En ik word er gek van, helemaal gek. Ik kom met een idee en ze lachen me gewoon uit of maken het belachelijk ik wil niets meer te doen hebben met die mensen.
Ik ben gewoon boos wat ik normaal nooit gauw ben kut schizoïde kut leven. Ik heb het ermee gehad, niemand die het schizoïde zijn begrijpt behalve de mensen zelf ik word gewoon nooit serieus genomen belachelijk gemaakt. Alleen omdat ik mezelf psychisch niet kan omleggen wilt niet zeggen dat ik het niet kan willen. Ik wil niet dood ik heb geen zin in zelfmoord maar het zou mooi zijn als ik me kon terugkeren in fantasie en gewoon hele dagen in een coma kon leggen waar ik nu een leuke tijd had. Kut ik ben er klaar mee dat ze allemaal sterven deze klote kut wereld.
Niet bepaald mensen begrijpen het niet en daar heb ik me bij neergelegd.quote:Op vrijdag 12 september 2014 10:24 schreef zomertje het volgende:
[..]
Ik vind het wel heel slecht dat ze je belachelijk maken. Heb je (behalve hier) niemand waar je even je hart kan luchten, die je kan vertrouwen?
Hier hebben we een zogenaamde crisisregeling, kun je 24/7 bellen en een gesprek hebben. Professionals die je wel serieus nemen. Zoiets zou jou ook kunnen helpen.quote:Op vrijdag 12 september 2014 10:25 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Niet bepaald mensen begrijpen het niet en daar heb ik me bij neergelegd.
Misschien maar nu gaat het gelukkig wel goed... Geen zware terugval als toen meer gehad.quote:Op vrijdag 12 september 2014 10:26 schreef zomertje het volgende:
[..]
Hier hebben we een zogenaamde crisisregeling, kun je 24/7 bellen en een gesprek hebben. Professionals die je wel serieus nemen. Zoiets zou jou ook kunnen helpen.
Ik ervaar het eigenlijk als wrijving wat zo snel mogelijk opgelost moet worden.quote:Op vrijdag 12 september 2014 08:32 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Prikkels maken alles erger. Hoe vaak ik wel niet denk dat alles belachelijk is, of hoe vaak ik niet bang ben dat iemand me volgt of pijn wilt doen.
Ik denk niet dat er veel tegen te trainen is, want zelf weet ik ook wel dat niet iedereen op mij uit is toch voelt het eng als een auto achter me rijdt of iemand komt bij me zitten in een trein.
Het gaat niet goed. Dat weet je. Dat je geen terugvallen hebt gehad betekent niet dat het goed met je gaat.quote:Op vrijdag 12 september 2014 10:27 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Misschien maar nu gaat het gelukkig wel goed... Geen zware terugval als toen meer gehad.
Het is te tolereren, natuurlijk zou ik het liever anders zien. Maar goed niets dat ik doe lukt, en ik zoek nu wel weer, en morgen begin ik weer en na een paar dagen is het weer verneukt, maar dat maakt niet uit ik kan dit tolereren en zolang het nog te tolereren is zit het wel goed vermoed ik.quote:Op vrijdag 12 september 2014 11:11 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Het gaat niet goed. Dat weet je. Dat je geen terugvallen hebt gehad betekent niet dat het goed met je gaat.
Dit komt over als een paradox. Je vermoeden klopt niet.quote:Op vrijdag 12 september 2014 11:16 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Het is te tolereren, natuurlijk zou ik het liever anders zien. Maar goed niets dat ik doe lukt, en ik zoek nu wel weer, en morgen begin ik weer en na een paar dagen is het weer verneukt, maar dat maakt niet uit ik kan dit tolereren en zolang het nog te tolereren is zit het wel goed vermoed ik.
Hmm jij bent van mening dat ik dus beter alsnog ergens in een instelling kan wonen? Ik weet niet ik heb nu zoiets van laat alles maar verreken zolang ik mijn thee nog maar kan drinken.quote:Op vrijdag 12 september 2014 11:20 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Dit komt over als een paradox. Je vermoeden klopt niet.
Als je zegt dat niets je lukt, dan gaat het toch niet goed met je? Dat klinkt meer als een depressie dan schizoïde. Ik ben ook schizoïde, maar er zijn dingen die bij mij wel lukken, ook al zijn het maar één of twee dingen (t.o.v. duizend dingen bij gewone mensen). Als mede schizoïde persoon kan ik zeker één ding tegen je zeggen:quote:Op vrijdag 12 september 2014 11:32 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Hmm jij bent van mening dat ik dus beter alsnog ergens in een instelling kan wonen? Ik weet niet ik heb nu zoiets van laat alles maar verreken zolang ik mijn thee nog maar kan drinken.
Hoelang blijf je daar wonen denk je dan? Heb je wel vrije uren? Ik wil mijn yoga wel blijven doen, ik zou mijn leven op orde willen krijgen yoga etc. Maar momenteel lukt het me vaak ook niet te lui, geen discipline, geen controle. Mediteren ook geen tijd voor ik zak af dat is zo. Maar ik ben ook verdomd bang voor een instelling.quote:Op vrijdag 12 september 2014 11:42 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Als je zegt dat niets je lukt, dan gaat het toch niet goed met je? Dat klinkt meer als een depressie dan schizoïde. Ik ben ook schizoïde, maar er zijn dingen die bij mij wel lukken, ook al zijn het maar één of twee dingen (t.o.v. duizend dingen bij gewone mensen). Als mede schizoïde persoon kan ik zeker één ding tegen je zeggen:
Je gaat het niet voor eeuwig volhouden. Dat is geen vraag aan je en ook geen suggestie. Als je een beetje zoals ik ben, dan is mijn idee van wonen in een instelling zeker geen mening, maar een feit.
Ik mag hier 9 maanden wonen zonder dat ik daarvoor hoef te betalen. Ik krijg ook geld voor eten en drinken enzo. Ik heb zeker wel vrije uren. Sterker nog, er wordt hier gezamenlijk gewerkt aan wat je kan doen qua dagbesteding. Het is waarschijnlijk gewoon perfect mogelijk om je yoga te blijven doen. Dat wordt al gezien als iets wat je kan doen als dagbesteding en dat is al één ding wat al lukt.quote:Op vrijdag 12 september 2014 11:43 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Hoelang blijf je daar wonen denk je dan? Heb je wel vrije uren? Ik wil mijn yoga wel blijven doen, ik zou mijn leven op orde willen krijgen yoga etc. Maar momenteel lukt het me vaak ook niet te lui, geen discipline, geen controle. Mediteren ook geen tijd voor ik zak af dat is zo. Maar ik ben ook verdomd bang voor een instelling.
Nieuwe omstandigheden mezelf weer moeten bewijzen ergens mijn verhaal moeten doen, ik wil gewoon rust. En werken aan mezelf ook al mislukt dat vaak, ik maak wel steeds een beetje vooruitgang. Ik ben gewoon bang om in een omgeving te komen die mij onbekend is.quote:Op vrijdag 12 september 2014 11:52 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Ik mag hier 9 maanden wonen zonder dat ik daarvoor hoef te betalen. Ik krijg ook geld voor eten en drinken enzo. Ik heb zeker wel vrije uren. Sterker nog, er wordt hier gezamenlijk gewerkt aan wat je kan doen qua dagbesteding. Het is waarschijnlijk gewoon perfect mogelijk om je yoga te blijven doen. Dat wordt al gezien als iets wat je kan doen als dagbesteding en dat is al één ding wat al lukt.
Luiheid bestaat niet. Je bent niet lui. Niemand is lui.
Waar ben je precies bang voor?
Je hoeft je helemaal niet te bewijzen. Waarom denk je dat?quote:Op vrijdag 12 september 2014 11:55 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Nieuwe omstandigheden mezelf weer moeten bewijzen ergens mijn verhaal moeten doen, ik wil gewoon rust. En werken aan mezelf ook al mislukt dat vaak, ik maak wel steeds een beetje vooruitgang. Ik ben gewoon bang om in een omgeving te komen die mij onbekend is.
Je moet altijd je verhaal doen, en altijd met mensen omgaan etc. Die accepteren je niet zomaar ze vinden je maar excentriek en dan moet ik weer proberen te rollen in een nieuwe omgeving. Ik ben het moe, het zwerven ik wil gewoon hier blijven en al gaat het super slecht met me op zijn minst hoef ik hier niet bang te zijn voor wat buiten is.quote:Op vrijdag 12 september 2014 12:00 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Je hoeft je helemaal niet te bewijzen. Waarom denk je dat?
Dat hoef je niet te doen. Je hebt wel gesprekken, maar je hoeft niet constant je verhaal te doen of met mensen omgaan. Daar kan over worden onderhandeld.quote:Op vrijdag 12 september 2014 12:01 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Je moet altijd je verhaal doen, en altijd met mensen omgaan etc. Die accepteren je niet zomaar ze vinden je maar excentriek en dan moet ik weer proberen te rollen in een nieuwe omgeving. Ik ben het moe, het zwerven ik wil gewoon hier blijven en al gaat het super slecht met me op zijn minst hoef ik hier niet bang te zijn voor wat buiten is.
Interessant misschien eens proberen maar goed dat weet ik niet.quote:Op vrijdag 12 september 2014 12:33 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Dat hoef je niet te doen. Je hebt wel gesprekken, maar je hoeft niet constant je verhaal te doen of met mensen omgaan. Daar kan over worden onderhandeld.
Je kunt er altijd over informeren.quote:Op vrijdag 12 september 2014 12:34 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Interessant misschien eens proberen maar goed dat weet ik niet.
Ja ik ga eens kijken of er zoiets is in de buurt maar betwijfel het.quote:Op vrijdag 12 september 2014 12:36 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Je kunt er altijd over informeren.
Je moet eerlijk tegen me zijn. Ik weet exact hoe je bent en ik weet dat je liegt. Je moet zeggen "ik voel me niet gemotiveerd om van mijn stoel af te komen en het uit te zoeken."quote:Op vrijdag 12 september 2014 12:46 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Ja ik ga eens kijken of er zoiets is in de buurt maar betwijfel het.
Het is soms makkelijker te liegen ja, maar je hebt wel gelijk ja...quote:Op vrijdag 12 september 2014 12:56 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Je moet eerlijk tegen me zijn. Ik weet exact hoe je bent en ik weet dat je liegt. Je moet zeggen "ik voel me niet gemotiveerd om van mijn stoel af te komen en het uit te zoeken."
Je hebt geen geheimen voor me Spongeboss, omdat ik ook schizoïde ben.
Hoe kan je gemotiveerd worden om het uit te zoeken? Wat is daarvoor nodig?quote:Op vrijdag 12 september 2014 12:59 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Het is soms makkelijker te liegen ja, maar je hebt wel gelijk ja...
Ik kan het zo eens onderzoeken dat kan ik wel doen iets uitzoeken. Maar ik wilde eerst mijn yoga weer op orde krijgen al 1 week lang zeker geen yoga meer gedaan dat wil ik nu weer gaan doen daar moet ik voor zorgen... Dat is belangrijk dan kan ik straks wel even zoeken zo wat hier is en daarna eens kijken en dan plannen maken voor morgen terwijl ik zoek.quote:Op vrijdag 12 september 2014 13:14 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Hoe kan je gemotiveerd worden om het uit te zoeken? Wat is daarvoor nodig?
Prima. Ik weet exact hoe het zitquote:Op vrijdag 12 september 2014 13:26 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Ik kan het zo eens onderzoeken dat kan ik wel doen iets uitzoeken. Maar ik wilde eerst mijn yoga weer op orde krijgen al 1 week lang zeker geen yoga meer gedaan dat wil ik nu weer gaan doen daar moet ik voor zorgen... Dat is belangrijk dan kan ik straks wel even zoeken zo wat hier is en daarna eens kijken en dan plannen maken voor morgen terwijl ik zoek.
Ja yoga is wel leuk maar ook erg zwaar daarom kan ik de discipline nooit opbrengen heb jij er vaker moeite mee discipline? Of ergens aan beginnen ik probeer het nu te trainen ik heb een chocolaatje voor me staan en heb afgesproken dat ik die pas mag eten om 2 uur om zo discipline te trainen om eraf te blijven. Dit is zwaarder dan het lijkt.quote:Op vrijdag 12 september 2014 13:34 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Prima. Ik weet exact hoe het zit
Er moet wat leuks tegenover minder leuke dingen staan. Dat is bij mij net zo met The Venus Project.
Net als luiheid bestaat discipline niet. Waar je moeite mee hebt is de motivatie. Je krijgt er niet altijd voldoening uit. Klopt dat?quote:Op vrijdag 12 september 2014 13:44 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Ja yoga is wel leuk maar ook erg zwaar daarom kan ik de discipline nooit opbrengen heb jij er vaker moeite mee discipline? Of ergens aan beginnen ik probeer het nu te trainen ik heb een chocolaatje voor me staan en heb afgesproken dat ik die pas mag eten om 2 uur om zo discipline te trainen om eraf te blijven. Dit is zwaarder dan het lijkt.
Als ik ermee klaar ben vaak wel het begin is lastig. Ik moet zeggen yoga brengt mij wel in stabiliteit met mezelf. Even alle labels van me af even niet schizoïde het ego even weg.quote:Op vrijdag 12 september 2014 13:49 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Net als luiheid bestaat discipline niet. Waar je moeite mee hebt is de motivatie. Je krijgt er niet altijd voldoening uit. Klopt dat?
Ik begrijp je heel goed. Ik gebruik zelf het woord "balans" i.p.v. "stabiliteit". Je hoeft het ook niet altijd te doen hè? Je mag gerust een keer een sessie overslaan. Daarvoor word je niet meteen in de gevangenis gegooid.quote:Op vrijdag 12 september 2014 13:49 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Als ik ermee klaar ben vaak wel het begin is lastig. Ik moet zeggen yoga brengt mij wel in stabiliteit met mezelf. Even alle labels van me af even niet schizoïde het ego even weg.
Dat weet ik maar ik moet me ergens aan vasthouden en als ik niets meer heb om me aan vast te houden gaat het mis. Ik wil misschien zelfs yoga leraar worden ik denk daar de laatste tijd serieus over na. Het zou een grote stap zijn maar ik moet er in doorgaan het is zwaar wel.... En ik wil weer beter trainen ik wil wel maar het lukt niet, ik weet niet hoe ik hieraan moet werken.quote:Op vrijdag 12 september 2014 13:53 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Ik begrijp je heel goed. Ik gebruik zelf het woord "balans" i.p.v. "stabiliteit". Je hoeft het ook niet altijd te doen hè? Je mag gerust een keer een sessie overslaan. Daarvoor word je niet meteen in de gevangenis gegooid.
Je moet eigenlijk een niveau hoger gaan kijken. Dat klinkt vaag, maar dit is wat ik daarmee bedoel: Waar je je aan vast moet houden is het genereren van motivatie. Dat je iets leuks hebt in je leven. Dat je voor jezelf vooruitgang boekt en succesvol wordt met wat je wilt doen. Dat je je weer relatief lekker gaat voelen.quote:Op vrijdag 12 september 2014 13:54 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Dat weet ik maar ik moet me ergens aan vasthouden en als ik niets meer heb om me aan vast te houden gaat het mis. Ik wil misschien zelfs yoga leraar worden ik denk daar de laatste tijd serieus over na. Het zou een grote stap zijn maar ik moet er in doorgaan het is zwaar wel.... En ik wil weer beter trainen ik wil wel maar het lukt niet, ik weet niet hoe ik hieraan moet werken.
Ja ik moet de motivatie voor de yoga omhooghalen. Ik bedoel met het uhm, venus project jij doet daar dingen voor. Heb je wel nog zat motivatie of soms ook niet, venus project is voor mij de yoga, en ik faal er soms in, dat zorgt voor teleurstelling.quote:Op vrijdag 12 september 2014 13:56 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Je moet eigenlijk een niveau hoger gaan kijken. Dat klinkt vaag, maar dit is wat ik daarmee bedoel: Waar je je aan vast moet houden is het genereren van motivatie. Dat je iets leuks hebt in je leven. Dat je voor jezelf vooruitgang boekt en succesvol wordt met wat je wilt doen. Dat je je weer relatief lekker gaat voelen.
Dat varieert voor mij ook heel sterk. Er zijn weer wat ontwikkelingen geweest die een negatieve impact op mij hebben gehad. Nu probeer ik dat weer op te pakken.quote:Op vrijdag 12 september 2014 13:58 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Ja ik moet de motivatie voor de yoga omhooghalen. Ik bedoel met het uhm, venus project jij doet daar dingen voor. Heb je wel nog zat motivatie of soms ook niet, venus project is voor mij de yoga, en ik faal er soms in, dat zorgt voor teleurstelling.
Wat helpt jou erbij alles weer op te pakken ik heb een beetje het gevoel dat ik van het pad af ben.quote:Op vrijdag 12 september 2014 14:00 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Dat varieert voor mij ook heel sterk. Er zijn weer wat ontwikkelingen geweest die een negatieve impact op mij hebben gehad. Nu probeer ik dat weer op te pakken.
In mijn geval een flinke dosis pro-actieve, sociale ondersteuning. Ik heb graag het gevoel dat ik ergens terecht kan met de problemen die ik heb en dat ik ergens bij hoor. Dat ik een soort sociaal netwerk heb zeg maar, om de eenzaamheid en de isolatie weg te halen.quote:Op vrijdag 12 september 2014 14:01 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Wat helpt jou erbij alles weer op te pakken ik heb een beetje het gevoel dat ik van het pad af ben.
Hmm dus dat helpt jou, het gevoel dat je ergens bij hoort. Ik vind de yoga lessen wel tof maar doe liever individueel, maar het gaat wel zwaar.quote:Op vrijdag 12 september 2014 14:03 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
In mijn geval een flinke dosis pro-actieve, sociale ondersteuning. Ik heb graag het gevoel dat ik ergens terecht kan met de problemen die ik heb en dat ik ergens bij hoor. Dat ik een soort sociaal netwerk heb zeg maar, om de eenzaamheid en de isolatie weg te halen.
Doe je dat altijd in een groep?quote:Op vrijdag 12 september 2014 14:05 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Hmm dus dat helpt jou, het gevoel dat je ergens bij hoort. Ik vind de yoga lessen wel tof maar doe liever individueel, maar het gaat wel zwaar.
Ik hoop dat ik morgen alles op orde heb.
1x per week maar daar stop ik mee, ik ga het weer meer alleen doen eerder deed ik soms op goeie dagen wel 3 uur alleen op een dag.quote:Op vrijdag 12 september 2014 14:10 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Doe je dat altijd in een groep?
Heb je wel leuke contacten binnen die groep?quote:Op vrijdag 12 september 2014 14:11 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
1x per week maar daar stop ik mee, ik ga het weer meer alleen doen eerder deed ik soms op goeie dagen wel 3 uur alleen op een dag.
Ik praat nooit zoals een echt schizoïde zit ik altijd in een hoek achter.quote:Op vrijdag 12 september 2014 14:12 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Heb je wel leuke contacten binnen die groep?
Wat drijft je precies om het alleen te gaan doen? Genereert je deelname aan de groep misschien stress?quote:Op vrijdag 12 september 2014 14:14 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Ik praat nooit zoals een echt schizoïde zit ik altijd in een hoek achter.
Geld vooral het kost geld groepslessen terwijl alleen veel goedkoper is natuurlijk. Zou ik iedere dag een groep willen doen is dat 7 euro per dag.quote:Op vrijdag 12 september 2014 14:21 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Wat drijft je precies om het alleen te gaan doen? Genereert je deelname aan de groep misschien stress?
Ah ok. Wat maakt de yogalessen precies zwaar?quote:Op vrijdag 12 september 2014 14:23 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Geld vooral het kost geld groepslessen terwijl alleen veel goedkoper is natuurlijk. Zou ik iedere dag een groep willen doen is dat 7 euro per dag.
Hmm om eraan te beginnen vaak kruip ik achter de computer en blijf ik daar teveel moeite de yoga mat uit te rollen en te beginnen het is belachelijk en ik moet me eroverheen zetten ik ben nu aan het werken aan een plan.quote:Op vrijdag 12 september 2014 14:31 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Ah ok. Wat maakt de yogalessen precies zwaar?
Ik val misschien een beetje in de herhaling, maar voel je je niet gemotiveerd genoeg om er mee te beginnen? Krijg je er wel voldoening uit dan?quote:Op vrijdag 12 september 2014 14:32 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Hmm om eraan te beginnen vaak kruip ik achter de computer en blijf ik daar teveel moeite de yoga mat uit te rollen en te beginnen het is belachelijk en ik moet me eroverheen zetten ik ben nu aan het werken aan een plan.
Vaak niet gneoeg motivatie maar wel een soort van voldoening dat wel niet altijd maar vaak wel.quote:Op vrijdag 12 september 2014 14:34 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Ik val misschien een beetje in de herhaling, maar voel je je niet gemotiveerd genoeg om er mee te beginnen? Krijg je er wel voldoening uit dan?
Niet genoeg voldoening misschien?quote:Op vrijdag 12 september 2014 14:35 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Vaak niet gneoeg motivatie maar wel een soort van voldoening dat wel niet altijd maar vaak wel.
Zou kunnen maar het was altijd beter dan niets, ik denk dat ik gewoon weer moet proberen en het komt door mijn slechte ritme.quote:Op vrijdag 12 september 2014 14:36 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Niet genoeg voldoening misschien?
Zou het ook kunnen zijn dat je volstrekt anhedonisch bent geworden richting yoga?quote:Op vrijdag 12 september 2014 14:36 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Zou kunnen maar het was altijd beter dan niets, ik denk dat ik gewoon weer moet proberen en het komt door mijn slechte ritme.
Daar wil ik niet over nadenken dan is het hek van de dam.quote:Op vrijdag 12 september 2014 14:37 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Zou het ook kunnen zijn dat je volstrekt anhedonisch bent geworden richting yoga?
Je hoeft je daar niet voor te schamen. Ik voel me ook wel anhedonisch richting iets. Dan wacht ik gewoon totdat het wat weggaat.quote:Op vrijdag 12 september 2014 14:38 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Daar wil ik niet over nadenken dan is het hek van de dam.
Gebeurt het wel eens dat die genezing niet direct gebeurt?quote:Op vrijdag 12 september 2014 14:38 schreef Spongeboss het volgende:
Ik denk dat ik de yoga te veel als therapie of als een wondermiddel ben gaan zien voor genezing als dat niet direct gebeurt ben ik teleurgesteld zou dat kunnen>
Ja ik schaam me er niet voor maar dan is alle hoop weg.quote:Op vrijdag 12 september 2014 14:43 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Je hoeft je daar niet voor te schamen. Ik voel me ook wel anhedonisch richting iets. Dan wacht ik gewoon totdat het wat weggaat.
[..]
Gebeurt het wel eens dat die genezing niet direct gebeurt?
Als het werkelijk een antwoord was, zou het dan niet allang geholpen hebben?quote:Op vrijdag 12 september 2014 14:46 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Ja ik schaam me er niet voor maar dan is alle hoop weg.
Hmm jawel, zeer zeker. Yoga ik zie het als het antwoord voor al mijn problemen misschien is dat verkeerd.
Jawel maar ik zoek altijd wel wat, iets dat me zal redden. Als is het een pakje kauwgom dat mij zal genezen als ik 5 miljoen keer erop kauw. Het is te belachelijk voor woorden dat wel, maar je blijft hopen.quote:Op vrijdag 12 september 2014 14:48 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Als het werkelijk een antwoord was, zou het dan niet allang geholpen hebben?
Ik heb dat eigenlijk met TVP, maar als dat werkt dan is iedereen (zoveel mogelijk) gered.quote:Op vrijdag 12 september 2014 14:54 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Jawel maar ik zoek altijd wel wat, iets dat me zal redden. Als is het een pakje kauwgom dat mij zal genezen als ik 5 miljoen keer erop kauw. Het is te belachelijk voor woorden dat wel, maar je blijft hopen.
Dat is te hopen ja, maar wellicht zul je zelf nooit de vruchten ervan zien en of plukken beetje als Moses die iedereen naar het beloofde land doet loodsen maar daarna zelf niet naar binnen mag.quote:Op vrijdag 12 september 2014 14:56 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Ik heb dat eigenlijk met TVP, maar als dat werkt dan is iedereen (zoveel mogelijk) gered.
"Redden" is misschien een te groot woord. Het is de bedoeling dat mijn bezigheid me blijft motiveren en goed voelen.quote:Op vrijdag 12 september 2014 14:59 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Dat is te hopen ja, maar wellicht zul je zelf nooit de vruchten ervan zien en of plukken beetje als Moses die iedereen naar het beloofde land doet loodsen maar daarna zelf niet naar binnen mag.
Ja dat begrijp ik, ik hoop ook dat ik zoiets kan vinden de yoga deed goeie dingen met me maar oh zo lastig om vol te houden helaas.quote:Op vrijdag 12 september 2014 15:00 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
"Redden" is misschien een te groot woord. Het is de bedoeling dat mijn bezigheid me blijft motiveren en goed voelen.
Misschien is de balans niet goed. Misschien doe je het teveel.quote:Op vrijdag 12 september 2014 15:01 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Ja dat begrijp ik, ik hoop ook dat ik zoiets kan vinden de yoga deed goeie dingen met me maar oh zo lastig om vol te houden helaas.
Of wil ik teveel dat kan ook wel hoeveel uren besteed jij aan TVP?quote:Op vrijdag 12 september 2014 15:02 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Misschien is de balans niet goed. Misschien doe je het teveel.
Dat varieert heel sterk. Eigenlijk wil ik daar al mijn vrije tijd in stoppen, maar dat lukt lang niet altijd.quote:Op vrijdag 12 september 2014 15:03 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Of wil ik teveel dat kan ook wel hoeveel uren besteed jij aan TVP?
Nee ik wil dus ook vaak heel veel yoga doen misschien werkt dat niet, hoe bepaal jij of het gaat lukken of niet? Ik heb daar moeite mee.quote:Op vrijdag 12 september 2014 15:04 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Dat varieert heel sterk. Eigenlijk wil ik daar al mijn vrije tijd in stoppen, maar dat lukt lang niet altijd.
De motivatie bepaalt of het gaat lukken of niet. Als het niet lukt, dan is het balans verstoord.quote:Op vrijdag 12 september 2014 15:04 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Nee ik wil dus ook vaak heel veel yoga doen misschien werkt dat niet, hoe bepaal jij of het gaat lukken of niet? Ik heb daar moeite mee.
Hmm ik kan dat nog heel slecht inschatten.quote:Op vrijdag 12 september 2014 15:06 schreef Comp_Lex het volgende:
en of niet? Ik heb daar moeite mee.
De motivatie bepaalt of het gaat lukken of niet. Als het niet lukt, dan is het balans verstoord.
Ik heb daar ook heel veel moeite mee. Meestal wordt het verstoord door externe factoren, zoals de sfeer in de groep enzo.quote:Op vrijdag 12 september 2014 15:07 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Hmm ik kan dat nog heel slecht inschatten.
Hoe is dat nu waar je zit is die sfeer een beetje ook zit je met andere met clusters a?quote:Op vrijdag 12 september 2014 15:09 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Ik heb daar ook heel veel moeite mee. Meestal wordt het verstoord door externe factoren, zoals de sfeer in de groep enzo.
De sfeer is hier heel veranderlijk. Dat heeft te maken met dat er mensen weggaan en er nieuwe mensen bijkomen. Ik ken hier iemand die schizofreen is met een schizoïde component. Daar heb ik leuk contact mee.quote:Op vrijdag 12 september 2014 15:10 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Hoe is dat nu waar je zit is die sfeer een beetje ook zit je met andere met clusters a?
Dat is wel tof maar dat lijkt me wel vervelend met die sferen.quote:Op vrijdag 12 september 2014 15:49 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
De sfeer is hier heel veranderlijk. Dat heeft te maken met dat er mensen weggaan en er nieuwe mensen bijkomen. Ik ken hier iemand die schizofreen is met een schizoïde component. Daar heb ik leuk contact mee.
Overal valt over te onderhandelen. Ik heb het zo geregeld dat ik niet overal bij hoef te zijn wanneer ik dat niet wil.quote:Op vrijdag 12 september 2014 16:36 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Dat is wel tof maar dat lijkt me wel vervelend met die sferen.
Heb je een diagnose?quote:Op vrijdag 12 september 2014 17:06 schreef appelsap het volgende:
Ik ben even enorm labiel. Ik ben sinds deze week begonnen in het ziekenhuis met een stage van 20 weken. Onzeker, bang om te falen, niet weten wat me te wachten staat. Op mijn stage gaat het goed en vandaag ook dikke complimenten gekregen. Thuis stort ik in...huilbuien en een hysterisch gevoel van binnen. Geen idee wat ik dan precies voel en waarom ik huil enzo...?
Ik snap soms zo weinig van mezelf.
Bps, ops en trekken uit cluster A.(Ik scoor hoog op schizotypisch maar daar kan ik me niet helemaal in vinden. Eerder bps met randpsychoses.)quote:
Ah ok. Zou het misschien van de stress van je stage kunnen komen?quote:Op vrijdag 12 september 2014 17:47 schreef appelsap het volgende:
[..]
Bps, ops en trekken uit cluster A.(Ik scoor hoog op schizotypisch maar daar kan ik me niet helemaal in vinden. Eerder bps met randpsychoses.)
Waarschijnlijk wel. Ik voel alleen de stress niet zo direct en ik vind het daarom moeilijk om verbanden te leggen. Het klinkt als een logisch iets, maar het voelt als een nogal overtrokken reactie en alsof de controle even kwijt is.quote:Op vrijdag 12 september 2014 18:13 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Ah ok. Zou het misschien van de stress van je stage kunnen komen?
Herken ik wel hoor. Misschien is het zo dat je gewend bent om afgekraakt te worden (vooral door jezelf). Hoewel dat niet leuk is, is het wel herkenbaar en dus veilig. Als iemand je vervolgens complimenten gaat geven, weet je niet meer wat je van jezelf moet denken, weet je niet in hoeverre die complimenten serieus zijn en vraag je je vervolgens af hoe die complimenten je leven gaan veranderen. Enerzijds is dat heel eng en hoop je eigenlijk dat ergens je je oude vertrouwde negatieve zelfbeeld weer terug krijgt. Anderzijds wil je dat helemaal niet en ben je bang dat de complimenten eenmalig zijn en je blij gemaakt bent met een dode mus en in het vervolg weer kritiek gaat krijgen waardoor je onzeker wordt. Er woeden dan heel ambivalente gevoelens in je hoofd, wat enorm veel spanning en stress geeft.quote:Op vrijdag 12 september 2014 17:06 schreef appelsap het volgende:
Ik ben even enorm labiel. Ik ben sinds deze week begonnen in het ziekenhuis met een stage van 20 weken. Onzeker, bang om te falen, niet weten wat me te wachten staat. Op mijn stage gaat het goed en vandaag ook dikke complimenten gekregen. Thuis stort ik in...huilbuien en een hysterisch gevoel van binnen. Geen idee wat ik dan precies voel en waarom ik huil enzo...?
Ik snap soms zo weinig van mezelf.
Dit werkt wel heel verhelderend, bedankt. Zo gaat dat bij mij ook.quote:Op zondag 14 september 2014 13:46 schreef Pulzzar het volgende:
[..]
Herken ik wel hoor. Misschien is het zo dat je gewend bent om afgekraakt te worden (vooral door jezelf). Hoewel dat niet leuk is, is het wel herkenbaar en dus veilig. Als iemand je vervolgens complimenten gaat geven, weet je niet meer wat je van jezelf moet denken, weet je niet in hoeverre die complimenten serieus zijn en vraag je je vervolgens af hoe die complimenten je leven gaan veranderen. Enerzijds is dat heel eng en hoop je eigenlijk dat ergens je je oude vertrouwde negatieve zelfbeeld weer terug krijgt. Anderzijds wil je dat helemaal niet en ben je bang dat de complimenten eenmalig zijn en je blij gemaakt bent met een dode mus en in het vervolg weer kritiek gaat krijgen waardoor je onzeker wordt. Er woeden dan heel ambivalente gevoelens in je hoofd, wat enorm veel spanning en stress geeft.
Zo werkt het bij mij tenminste. Ik probeer dat soort gevoelens zoveel mogelijk te negeren (en ben daardoor ook minder ontvankelijk voor complimentjes), maar ondertussen sluimeren ze enorm en geven ze toch een hoop stress.
Het eerste wat in mij opkomt is de vraag waarom het zo erg is om te zijn hoe je nu bent? Is het erg om verwijfder te zijn en wat maakt jou tot een freak?quote:Op dinsdag 16 september 2014 20:45 schreef Pulzzar het volgende:
Bij mij gaat het niet. Ik voel me een mislukte man. Gevoel van genderdysforie. Niet dat ik van mijn penis af wil en borsten wil hebben ofzo, maar dat ik te verwijfd ben om te kunnen voldoen aan wat er van mannen wordt verwacht. Het ergste is dat niemand dit begrijpt. Ik krijg dan weer van die hypocriete nietszeggende kut-adviezen dat ik mezelf moet accepteren en zo. Dit is de voornaamste reden dat ik jarenlang paniekaanvallen en depressies heb gehad: ik heb geen controle over mijn seksualiteit. Mijn seksualiteit bepaalt dat ik als freak door het leven moet gaan. Psychologen begrijpen het ook niet en verdraaien het dan, omdat ze niet willen toegeven dat ze niet weten hoe ze mij moeten helpen.
Ik voel me hier ongelukkig mee. Ik ben een man, maar mijn genderidentiteit lijkt wel gespleten. Voor de buitenwereld gedraag ik me ook als man en is er denk niks opvallends aan mij op te merken. In mijn hoofd ontsnap ik weleens in een vrouwelijke identiteit en dat klopt niet.quote:Op dinsdag 16 september 2014 21:24 schreef appelsap het volgende:
[..]
Het eerste wat in mij opkomt is de vraag waarom het zo erg is om te zijn hoe je nu bent? Is het erg om verwijfder te zijn en wat maakt jou tot een freak?
Is er niet iets mis met de balans van je hormonen?quote:Op woensdag 17 september 2014 11:21 schreef Pulzzar het volgende:
[..]
Ik voel me hier ongelukkig mee. Ik ben een man, maar mijn genderidentiteit lijkt wel gespleten. Voor de buitenwereld gedraag ik me ook als man en is er denk niks opvallends aan mij op te merken. In mijn hoofd ontsnap ik weleens in een vrouwelijke identiteit en dat klopt niet.
Het kan een lichte vorm van genderdysforie zijn. Als kind was het veel meer aanwezig en voelde ik me als jongen ook niet gelukkig. Maar dat kan ook te maken hebben met dat ik te zachtaardig was. De mannelijke kenmerken zijn wel wat meer naar voren gekomen in de loop der jaren en ging me er zowaar nog prettig bij voelen. Het was alsof ik nieuwe eigenschappen in mezelf ontdekte die ik eerst niet voor mogelijk hield. Ik kreeg er iets meer zelfvertrouwen door. Maar die vrouwelijke identiteit ging er niet mee weg. Ik weet niet wat ik ermee aan moet.
Op internet gaat het wat genderdysforie betreft vooral over transseksuelen. Zo sterk is het niet. Ik heb ook niet zozeer de behoefte om me in vrouwenkleren te hijsen en ik wil het ook niet gaan uitproberen. Ik ben bang dat een psych net zo min weet wat hij ermee aan moet als ikzelf.
Toch hebben voor mijn gevoel (ik probeer het netjes te verwoorden) veel homo's een lading vrouwelijke eigenschappen. Leven en laten leven, ik zou me er niet voor schamen als ik jou was. Zo lang je er niemand mee tot last bent. Misschien eens gelijkgestemden proberen te vinden? Zodat je minder alleen staat?quote:Op woensdag 17 september 2014 16:41 schreef Pulzzar het volgende:
Je moet wel weten wie je zelf bent en je daar fijn van voelen. Ik krijg ook weleens zo af en toe nare opmerkingen over homoseksualiteit, maar ik ga daardoor echt niet terug in de kast. Ik was zo ongeveer twaalf jaar toen ik erachter kwam dat ik homoseksueel ben. Natuurlijk stond ik niet te juichen en het heeft nog lang geduurd voordat ik daarvoor durfde uit te komen. Maar ik wist wel al dat het iets is wat bij mij hoort en dat het geen zin heeft om me hiertegen te verzetten.
Dit is heel iets anders. Op één of andere manier maakt dit me zo gigantisch depressief.
Dat weet ik wel, maar ik wil me een beeld kunnen vormen van wie ik ben. Ik dacht dat ik 'een vrij normale homo' was. Zo kennen de meeste mij ook. Er zijn er ook een paar die mij toch wel ietsje vrouwelijker vinden, maar daar probeer ik mij ook niet druk om te maken.quote:Op woensdag 17 september 2014 19:37 schreef zomertje het volgende:
[..]
Toch hebben voor mijn gevoel (ik probeer het netjes te verwoorden) veel homo's een lading vrouwelijke eigenschappen. Leven en laten leven, ik zou me er niet voor schamen als ik jou was. Zo lang je er niemand mee tot last bent. Misschien eens gelijkgestemden proberen te vinden? Zodat je minder alleen staat?
Ja, maar je doet toch niet zo? Ik zeg al, misschien moet je eens met wat lotgenoten praten ofzo? Of onder mensen komen waar je wel jezelf mag zijn.quote:Op woensdag 17 september 2014 19:56 schreef Pulzzar het volgende:
[..]
Dat weet ik wel, maar ik wil me een beeld kunnen vormen van wie ik ben. Ik dacht dat ik 'een vrij normale homo' was. Zo kennen de meeste mij ook. Er zijn er ook een paar die mij toch wel ietsje vrouwelijker vinden, maar daar probeer ik mij ook niet druk om te maken.
Nu voel ik mij opeens dit:
En sorry dat ik het zeg, maar dit voelt zo walgelijk.
Ik zit op de sportschool en ik begin spieren te krijgen, waardoor ik zelfvertrouwen kreeg. Maar nu komen er allemaal gedachten in mijn hoofd: "Geef dat allemaal maar op, want je bent toch zo enorm verwijfd" En dat hoor ik ook als mensen zeggen dat ik "mezelf moet accepteren"
Daar kan ze best wel gelijk in hebben. Waarom ga je het niet eens expres doorbreken door je leuk aan te kleden en te gaan sporten of iets anders buiten de deur? Even expres doen wat vorige keer je beter deed voelen?quote:Op woensdag 17 september 2014 23:00 schreef Pulzzar het volgende:
Ik zal het volgende week met mijn psycholoog bespreken wat ik ermee moet. Borderline houdt o.a. in dat je een identiteitsstoornis hebt. Ik heb dit eerder besproken met haar en volgens haar kijk ik te zwartwit naar mannelijk resp vrouwelijk gedrag. Ik had er daarna een hele poos veel minder last van. Ik ging toen ook gezonder eten en meer bewegen en ben uiteindelijk 20 kilo afgevallen. Ik ging me wat meer verzorgd kleden, bijvoorbeeld spijkerbroek en halfopen overhemd ipv fleecetrui en joggingbroek. En ook af en toe een baardje laten staan en hoor van diverse mensen dat mij dat goed staat. Nu is dat opeens weg. Ik voel me verschrikkelijk. Ik ben bang dat ik mezelf ga verwaarlozen en weer dik ga worden. Ik heb de afgelopen dagen voornamelijk op bed gelegen, omdat ik me zo depressief voel.
Ik las het verkeerd. Ik dacht dat je bedoelde dat ik mezelf in vrouwenkleding moet gaan hijsen om mezelf te testen. Ik denk dat ik daardoor alleen nog meer in de war raak.quote:Op donderdag 18 september 2014 07:16 schreef zomertje het volgende:
[..]
Daar kan ze best wel gelijk in hebben. Waarom ga je het niet eens expres doorbreken door je leuk aan te kleden en te gaan sporten of iets anders buiten de deur? Even expres doen wat vorige keer je beter deed voelen?
Van mij hoef je niks hoor, zeker niet in vrouwenkleding gaan lopen. Mij leek het wel goed om de dingen te gaan doen die de vorige keer werkten, zoals sporten inderdaad Succes morgen.quote:Op donderdag 18 september 2014 17:32 schreef Pulzzar het volgende:
[..]
Ik las het verkeerd. Ik dacht dat je bedoelde dat ik mezelf in vrouwenkleding moet gaan hijsen om mezelf te testen. Ik denk dat ik daardoor alleen nog meer in de war raak.
Morgen ga ik weer proberen te sporten. En ik ga het de week daarop met mijn psych bespreken.
Misschien dat ik een te vertekend beeld van mezelf heb en dat het meer met mijn geaardheid te maken heeft dan echt met genderdysforie.
Misschien dat bij tegenslag je gevoel 'in elkaar klapt' ofzo. Lijkt me toch wel erg naar als je psych tegen je zegt dat er met jou niks is aan te vangen. (Misschien zei hij dat om een bepaalde reactie bij je uit te lokken.)quote:Op donderdag 18 september 2014 21:14 schreef Comp_Lex het volgende:
M'n problemen zijn extreem verergerd. Ik ben niet depressief ofzo. Ik wil wel graag dingen doen, maar niks kan me meer schelen. Ik ben extreem anhedonisch richting alles geworden. Ik heb nou voor het eerst in mijn leven leuke sociale contacten, maar het doet me niets. Toen ik 15 was, dan had dat me heel erg blij kunnen maken, maar ik kan er nu geen gevoel meer bij plaatsen. Ik kan nergens meer een echt goed gevoel bij plaatsen. Misschien bij The Venus Project, maar dan is het alsnog 10% van normaal. Niks doet me iets.
Ik heb een nieuw plan opgesteld met mijn persoonlijke begeleider en ik heb het idee dat het nu iets beter gaat.quote:Op maandag 22 september 2014 16:21 schreef Sylvana het volgende:
Appelsap, hoe gaat het nu op je stage?
Comp_Lex, ben je nog steeds zo anhedonisch of gaat het al wat beter?
Pulzzar, rot zeg dat je zo met je identiteit in de knoop zit! Ben je nog wezen sporten en wanneer heb je afspraak met de psych?
Ik heb vorige week gelukkig wat kunnen regelen ter overbrugging, want nog tot 4 november alleen thuis zitten dat zag ik echt niet zitten. Dus mag nu op maandag meedoen met de schematherapiemodule en aan het eind van de week heb ik dan nog een individueel gesprek. Kon meteen vandaag al beginnen in de schematherapiemodule en het was echt fijn om weer aan de slag te gaan. Het is maar een klein groepje (totaal 4 vrouwen) en we gingen geen heel voorstelrondje doen maar gewoon alleen naam zeggen en daarna meteen aan de slag. Aan de ene kant wel fijn dat je niet meteen van alles over jezelf hoefde te vertellen, aan de andere kant niet fijn omdat ik het toch wel fijn vind om wat meer van de anderen te weten. Dat helpt vaak wel om me wat kwetsbaarder op te kunnen stellen en dieper op dingen in te gaan. Maar door met de schema's aan de gang te zijn kom je ook al wel veel van elkaar te weten natuurlijk. En het scheelde dat ik de therapeute al ken van de Wieke. En het is maar voor 6/7 weken tot de deeltijd begint, het is iig beter dan niets
Oh, dat is wel mooiquote:Op zaterdag 27 september 2014 23:56 schreef Sylvana het volgende:
Fijn!
Ik heb gisteren gesprek gehad en behandelcontract voor deeltijdbehandeling aangepast. Want was nu al niet echt actueel meer.
En ik kan misschien al 14 oktober beginnen ipv 4 november
Ik ben constant bezig met het zoeken naar een nieuw balans. Ik had eerst een goed balans, maar die is naar de filistijnen geholpen door veranderende (persoonlijke) omstandigheden. Ik heb zelf hoofdzakelijk SPD met PPD. Het is bekend dat in ieder geval SPD naarmate de jaren vorderen steeds erger wordt en het is altijd aanwezig, Mijn PPD bevindt zich meer op de achtergrond en het wordt alleen getriggered door omstandigheden. Zoals het er nu naar uit ziet lijkt het erop dat ik hier nog wel een paar jaar kan blijven wonen.quote:Op zondag 28 september 2014 09:16 schreef babybanaan het volgende:
Comp_Lex: Lastig. Hoe ga je nu met jezelf om? Kun je jezelf wel voldoende staande houden? En hoe zijn je vooruitzichten? Heb je enig idee hoe je verergering zich zal ontwikkelen?
Kun je eigenlijk voor onbepaalde tijd in de kliniek blijven wonen?
Appelsap: Gaat het alweer beter met jou op je stage?
Sylvana: Ik hoop echt voor je dat je eerder kunt beginnen! Wel fijn dat je alvast hebt kunnen starten met een module. Thuiszitten is ook niets.
Met mij gaat het even minder. Therapie is "on hold" gezet en er zou door iemand anders bekeken worden hoe nu verder. Sindsdien heb ik niets meer gehoord. Ergens wel lastig, want ik mis het op het moment wel.
In het dagelijks leven gaat het namelijk allemaal wat minder. Ik heb heel erg het gevoel dat ik me maximaal ontwikkeld heb en dat er echt niets meer in zit. Tegelijkertijd ben ik op het moment eigenlijk nergens. Te weinig opgeleid voor een passende baan, bijvoorbeeld. Ik moet dus eigenlijk gewoon verder leren - en dat vindt mijn omgeving ook. Het lastige is dat ik gewoonweg niet aan de eisen kan voldoen.
Tegelijkertijd weet ik dat ik de capaciteiten wel zou moeten hebben en dat mijn prestaties helemaal zo slecht niet zijn (en in ieder geval ruim bovengemiddeld). Maar gevoelsmatig gaat dat mis en schaam ik me echt heel erg voor mijn gebrek aan intelligentie en prestaties.
Op dit moment heb ik een baan die een eindje onder het niveau ligt van mijn (gedeeltelijk) afgeronde opleiding. Eerlijk gezegd mis ik elke vorm van uitdaging. Maar, uitdaging gaat vaak wel weer samen met verantwoordelijkheid - en dat vind ik dan weer ontzettend moeilijk. Van dit werk ga ik in ieder geval ook echt niet gelukkig worden.
In mijn hoofd zit ik dus klem tussen iets onhaalbaars proberen om aan allerlei eisen te voldoen of falen en mislukken met iets eenvoudigs. Ergo: ik ga falen, welke keuze ik ook maak. En dan realiseer ik me meestal dat dood zijn toch ook wel aantrekkelijk is. Het duurt nog even tot ik die stap zou durven zetten, maar ik denk er wel regelmatig over na.
Vergergering lijkt me een naar vooruitzicht. Anderzijds kan ik me ook voorstellen dat - als er echt niets is dat je iets kan schelen - ook dat je niets kan schelen.quote:Op zondag 28 september 2014 16:17 schreef Comp_Lex het volgende:
Ik ben constant bezig met het zoeken naar een nieuw balans. Ik had eerst een goed balans, maar die is naar de filistijnen geholpen door veranderende (persoonlijke) omstandigheden. Ik heb zelf hoofdzakelijk SPD met PPD. Het is bekend dat in ieder geval SPD naarmate de jaren vorderen steeds erger wordt en het is altijd aanwezig, Mijn PPD bevindt zich meer op de achtergrond en het wordt alleen getriggered door omstandigheden. Zoals het er nu naar uit ziet lijkt het erop dat ik hier nog wel een paar jaar kan blijven wonen.
OPS met een klein beetje OCPS.quote:Ik zie dat het niet goed met je gaat. Wat voor persoonlijkheidsstoornis heb je trouwens?
Er is wel iets wat me kan schelen, maar vanwege de extra spanning die ik nu heb (doordat ik uit balans ben geraakt) kom ik daar niet aan toe. Ik ben toch van plan om iets te gaan proberen, zodat ik plezier ga voelen. Mijn balans is er wanneer ik kan doen wat ik wil en dat ik daar plezier uit kan halen. Die andere vragen kan ik niet echt beantwoorden, omdat het zo afhankelijk is van omstandigheden. De verandering in omstandigheden heeft geen richting.quote:Op zondag 28 september 2014 16:40 schreef babybanaan het volgende:
[..]
Vergergering lijkt me een naar vooruitzicht. Anderzijds kan ik me ook voorstellen dat - als er echt niets is dat je iets kan schelen - ook dat je niets kan schelen.
Balans vinden is wel iets belangrijks, maar tegelijkertijd ook iets dat voor vele mensen met een PS heel moeilijk of (bijna) niet haalbaar is. Wanneer heb jij je balans gevonden? Hoe ziet je leven er dan uit? En hoe snel ben jij uit balans te brengen / in balans te krijgen?
[..]
OPS met een klein beetje OCPS.
Gebrek aan het ervaren van plezier is ook een onderdeel van depressie. Je weet zeker dat je dat niet (recent erbij gekregen) hebt?quote:Op zondag 28 september 2014 01:01 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Oh, dat is wel mooi
Ik weet al wat er gebeurd is met mij. Nu ik daadwerkelijk opgenomen ben heb ik hier de kans gekregen om mijn sociale problemen aan te pakken. Die zijn nu aangepakt, maar als reactie daarop is mijn schizoïde extreem veel erger geworden. Dat komt over het algemeen door het gebrek aan het ervaren van plezier. Ik heb nu last van alle symptomen i.p.v. bijvoorbeeld maar 4. Ik was er al bang voor dat dat zou gaan gebeuren.
Nee, dat heb ik gehad dus ik weet hoe dat voelt. Ik voel helemaal niets, behalve wat spanning. Het gebrek aan het ervaren van plezier is anhedonie.quote:Op zondag 28 september 2014 16:53 schreef zomertje het volgende:
[..]
Gebrek aan het ervaren van plezier is ook een onderdeel van depressie. Je weet zeker dat je dat niet (recent erbij gekregen) hebt?
Sowieso denk ik dat ik schizoide nooit echt zal begrijpen (wat ik wel jammer vind). Ik had altijd het idee dat er gewoon geen drive is. Ik bekijk het - denk ik - te veel vanuit een beloningsperspectief. Als iets belonend voor je is (plezier bijvoorbeeld), dan ga je daarvoor (ben je dus gedreven). Jij hebt nergens plezier in, dus die beloning is er niet (is het vooruitzicht van een beloning er ook niet?). Zonder beloning ook geen drive. Vanuit een dergelijk oogpunt verbaast het me een beetje dat ik bij jou echt wel veel drive zie om je leven op een rijtje te krijgen. Maar nogmaals, waarschijnlijk zie ik het schizoide stukje veel te zwart-wit en heb ik hele andere verwachtingen.quote:Op zondag 28 september 2014 16:52 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Er is wel iets wat me kan schelen, maar vanwege de extra spanning die ik nu heb (doordat ik uit balans ben geraakt) kom ik daar niet aan toe. Ik ben toch van plan om iets te gaan proberen, zodat ik plezier ga voelen. Mijn balans is er wanneer ik kan doen wat ik wil en dat ik daar plezier uit kan halen. Die andere vragen kan ik niet echt beantwoorden, omdat het zo afhankelijk is van omstandigheden. De verandering in omstandigheden heeft geen richting.
Ik wil op het forum niet in detail treden omwille van herkenbaarheid. Ik heb een opleiding met hangen en wurgen afgerond, maar het vervolg zie ik niet zitten met dat hangen en wurgen. Dat vervolg is het eerste dat ik nu volledig vermijd. Ik durf het niet te proberen - enerzijds uit angst voor falen en anderzijds uit angst voor mijn eigen dwang.quote:Je stoornis verklaart de inhoud van je vorige post. Wat heb je geprobeerd om aan die eisen te voldoen?
Ik heb eigenlijk geen keus. Ik wil niet weer in de oude situatie terugvallen. Dat is eigenlijk waar mijn drive vandaan komt.quote:Op zondag 28 september 2014 17:31 schreef babybanaan het volgende:
[..]
Sowieso denk ik dat ik schizoide nooit echt zal begrijpen (wat ik wel jammer vind). Ik had altijd het idee dat er gewoon geen drive is. Ik bekijk het - denk ik - te veel vanuit een beloningsperspectief. Als iets belonend voor je is (plezier bijvoorbeeld), dan ga je daarvoor (ben je dus gedreven). Jij hebt nergens plezier in, dus die beloning is er niet (is het vooruitzicht van een beloning er ook niet?). Zonder beloning ook geen drive. Vanuit een dergelijk oogpunt verbaast het me een beetje dat ik bij jou echt wel veel drive zie om je leven op een rijtje te krijgen. Maar nogmaals, waarschijnlijk zie ik het schizoide stukje veel te zwart-wit en heb ik hele andere verwachtingen.
[..]
Ik wil op het forum niet in detail treden omwille van herkenbaarheid. Ik heb een opleiding met hangen en wurgen afgerond, maar het vervolg zie ik niet zitten met dat hangen en wurgen. Dat vervolg is het eerste dat ik nu volledig vermijd. Ik durf het niet te proberen - enerzijds uit angst voor falen en anderzijds uit angst voor mijn eigen dwang.
Ik ben namelijk enerzijds ontwijkend, maar tegelijkertijd komt uit OCPS ook een hoop dwang voort om juist uitdagingen aan te gaan. Met OCPS compenseer ik dus voor OPS. Op dit punt in mijn leven kan OCPS niet meer compenseren voor OPS en verval ik dus in vermijding.
Beetje vaag verhaal, maar hier wil ik niet te veel kwijt. Als je het zelf graag wilt weten, kan ik je wel PM-en.
Ik houd mijn diagnose vaak voor me om die reden. Ik word er ook wel eens mee geconfronteerd doordat ik in de zorg werk en dan denk ik wel eens: je zou eens moeten weten dat er nu een borderliner naast je zit.quote:Op zaterdag 11 oktober 2014 15:01 schreef spiritoffreedom het volgende:
Hey iedereen,
Ik ben een meid van 28 met een fysieke handicap en ik heb borderline. Met mijn fysieke handicap heb ik leren omgaan, echter sinds ik ontdekt heb dat ik borderline heb wordt ik steeds weer geconfronteerd met vooroordelen hieromtrent. Daar kan ik niet tegen. Hoe gaan jullie hiermee om? + heb ik ook nog eens dat ik mezelf niet echt herken in de diagnose.
Iemand hier overigens ervaring met dagtherapie en/of psychiatrische thuishulp?
Mja euhm ik heb iets heel vaags. ik woon in een instelling voor mensen met fysieke handicap. Mensen hier vertelden mij dat in mn dossier staat dat ik borderline heb terwijl ik naar mijn weten nooit een psychiater heb gezien.quote:Op zaterdag 11 oktober 2014 15:33 schreef appelsap het volgende:
[..]
Ik houd mijn diagnose vaak voor me om die reden. Ik word er ook wel eens mee geconfronteerd doordat ik in de zorg werk en dan denk ik wel eens: je zou eens moeten weten dat er nu een borderliner naast je zit.
Ik heb goede ervaring met dagbehandeling. Daar heb ik veel geleerd en het is fijn om mensen om je heen te hebben die je begrijpen en die zonder vooroordeel kunnen kijken.
Ik heb minder goede ervaring met psychiatrische thuiszorg. Ik kon daar gewoon niks mee en vond het niet prettig dat ze in mijn persoonlijke omgeving kwamen. Ik werd er erg achterdochtig en vijandig van.
Door wie is die diagnose dan wel gesteld? Heb je ooit persoonlijkheidsonderzoek gehad?quote:Op zaterdag 11 oktober 2014 15:37 schreef spiritoffreedom het volgende:
[..]
Mja euhm ik heb iets heel vaags. ik woon in een instelling voor mensen met fysieke handicap. Mensen hier vertelden mij dat in mn dossier staat dat ik borderline heb terwijl ik naar mijn weten nooit een psychiater heb gezien.
dat weet ik dus niet en nee nooit persoonlijkheidsonderzoek gehad oid. ik loop wel bij een psychologe en overweeg nu om in dagbehandeling te gaan maar das ni officieel voor borderlinequote:Op zaterdag 11 oktober 2014 15:46 schreef appelsap het volgende:
[..]
Door wie is die diagnose dan wel gesteld? Heb je ooit persoonlijkheidsonderzoek gehad?
Ga/moet je ervoor in behandeling? Bij het aangaan van een behandeling heb je namelijk vaak wel een officiële diagnose nodig en krijg je vaak uitgebreidere testen om de diagnose te bevestigen/ontkrachten en om te kijken op welk gebied jouw problemen dan liggen.
Nou ik zou dat toch eens navragen dan, want het moet toch ergens vandaan komen lijkt me. Beetje raar wel dat je nooit een onderzoek hebt gehad maar het wel in je dossier staat.quote:Op zaterdag 11 oktober 2014 15:49 schreef spiritoffreedom het volgende:
[..]
dat weet ik dus niet en nee nooit persoonlijkheidsonderzoek gehad oid. ik loop wel bij een psychologe en overweeg nu om in dagbehandeling te gaan maar das ni officieel voor borderline
Je herkent je er niet in en weet niet door wie en hoe de diagnose is gesteld ... dan zou ik het echt even aankaarten bij je psycholoog. Je moet ook niet in dagbehandeling gaan omdat je die diagnose hebt (of niet) maar omdat je bepaalde psychische klachten hebt waarvoor wekelijkse gesprekken niet voldoende zijn. Is dat het geval?quote:Op zaterdag 11 oktober 2014 15:49 schreef spiritoffreedom het volgende:
[..]
dat weet ik dus niet en nee nooit persoonlijkheidsonderzoek gehad oid. ik loop wel bij een psychologe en overweeg nu om in dagbehandeling te gaan maar das ni officieel voor borderline
Volgende week al Gelukkig kun je echt eerder starten.quote:Op zaterdag 11 oktober 2014 16:25 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Nou ik zou dat toch eens navragen dan, want het moet toch ergens vandaan komen lijkt me. Beetje raar wel dat je nooit een onderzoek hebt gehad maar het wel in je dossier staat.
Ik heb wel ervaring met dagbehandeling en ga volgende week opnieuw met een deeltijdbehandeling beginnen. Net namelijk de officiële brief en het rooster gekregen
Wat voor soort dagbehandeling is het?quote:
weet ik nog ni preciesquote:Op zondag 12 oktober 2014 11:47 schreef kuolema het volgende:
[..]
Wat voor soort dagbehandeling is het?
Klinkt positief sylvana!!quote:Op zaterdag 25 oktober 2014 20:42 schreef Sylvana het volgende:
Rustig hier! Hoe is het met iedereen?
Ik heb de eerste 2 weken van de deeltijd erop zitten. En het is echt een hele fijne groep mensen waar ik me nu al in thuis voel en waar ik me al echt onderdeel van de groep voel. Normaal kijk ik echt een hele tijd de kat uit de boom, maar nu voelt het echt al vertrouwd. Het is wel een hele gevarieerde groep, de jongste is 21 (nouja, die begint over 2 weken) en de oudste 53. En van de 9 zijn er 3 mannen dan.
De eerste 2 weken waren de kennismakingsfase, dus was het nog niet echt de bedoeling om zelf veel in te brengen. Wel heb ik bij PMT bedacht om Over de Streep te doen. Tijdens activiteitentherapie kwam ik mijn schema's hoge eisen en falen/mislukken al wel erg tegen. Ik mag nu voor komende week mijn eerste echte doelen opstellen ( ipv "kennismaken" dus) en heb al bedacht dat ik dan bij Activiteitentherapie van de week wat wil doen (mozaïeken) wat ik nog nooit gedaan heb. Omdat ik vaak in mijn comfortzone blijf omdat ik dat ken/kan en er dus geen kans is op falen/mislukken. Dus wil daar gaan oefenen met experimenteren en nieuwe dingen doen etc.
En heb van de week al wel een begin met mijn schemaboom gemaakt ( overzicht van je schema's, oorzaken vanuit je vader/moeder/gezinsregels/ingrijpende gebeurtenissen) en wat je manier zijn om met je schema's om te gaan (overgave/vermijden/overcompensatie) Dus die wil ik van de week afmaken en dan eventueel bij Schematherapie ook gaan inbrengen. Maar dat is misschien toch al wel snel, dus dat moet ik nog even kijken.
Want nu die kennismakingsfase voorbij is heb ik echt het gevoel dat ik nu dan ook meteen maar hard aan de slag moet, maar ik heb natuurlijk nog een half jaar. Dus moet ook weer niet teveel en te snel willen. En ook als ik zelf niks inbreng wil dat niet zeggen dat ik nutteloos bezig ben natuurlijk.
Het is wel echt heel anders dan de klinische opname, het gaat overal wel veel minder diep op in zeg maar. Het is veel vrijer, er is ook veel tijd zonder sociotherapeut erbij, die gewoon door de cliënten zelf ingevuld moet worden. Maar dat is aan de andere kant ook wel weer goed omdat je zo weer verantwoordelijkheid leert nemen, samen leert werken/overleggen etc. Volgende week ben ik in ieder geval al meteen verantwoordelijk voor de boodschappen en vanaf dan heb ik ook corvee (maar dat stelt niet zoveel voor omdat we alleen lunchen daar)
Ik ben nog wel helemaal kapot na een dag en vooral op de donderdag dat ik geen therapie heb moet ik echt de hele dag bijkomen van de twee dagen ervoor. Dus wat dat betreft is het wel goed dat ik niet meer die klinische behandeling van 5 dagen in de week doe, want dat is gewoon niet haalbaar.
Maar desondanks hoop ik dat dit toch ook voldoende is en ik hierna verder kan, ook al is de therapie inhoudelijk minder intensief.
Dankjewel! Dat inzicht is er bij mij al wel, maar het is wel handig om het zo in een overzicht te hebben. En om het zo aan anderen duidelijk te maken zodat ze ook makkelijk kunnen zien waar ik mee worstel en me kunnen aanspreken als ze merken dat ik in een bepaalde copingstyle of modi zit. Want dat merk ik wel, dat is bij de deeltijd wel lastiger dan bij een klinische behandeling, daar valt het toch allemaal wat meer op als je de hele dag met elkaar samen bent.quote:Op zaterdag 25 oktober 2014 21:17 schreef Murmeli het volgende:
[..]
Klinkt positief sylvana!!
Die schemaboom heb ik ook gemaakt. Dat gaf veel inzicht bij mij. En die hielp later geloof ik ook weer bij het bedenken van opdrachten voor mezelf.
En niet heel diep gaan hoeft geen probleem te zijn. Teveel graven levert niks op. Zolang je maar op de goede plekken graaft
Succes de komende maanden daar!
Wat fijn dat je je meteen thuis voelt in de groep! En goed dat je al concrete doelen hebt bedacht. Ik vond dat altijd erg moeilijk.quote:Op zaterdag 25 oktober 2014 20:42 schreef Sylvana het volgende:
Rustig hier! Hoe is het met iedereen?
Ik heb de eerste 2 weken van de deeltijd erop zitten. En het is echt een hele fijne groep mensen waar ik me nu al in thuis voel en waar ik me al echt onderdeel van de groep voel. Normaal kijk ik echt een hele tijd de kat uit de boom, maar nu voelt het echt al vertrouwd. Het is wel een hele gevarieerde groep, de jongste is 21 (nouja, die begint over 2 weken) en de oudste 53. En van de 9 zijn er 3 mannen dan.
De eerste 2 weken waren de kennismakingsfase, dus was het nog niet echt de bedoeling om zelf veel in te brengen. Wel heb ik bij PMT bedacht om Over de Streep te doen. Tijdens activiteitentherapie kwam ik mijn schema's hoge eisen en falen/mislukken al wel erg tegen. Ik mag nu voor komende week mijn eerste echte doelen opstellen ( ipv "kennismaken" dus) en heb al bedacht dat ik dan bij Activiteitentherapie van de week wat wil doen (mozaïeken) wat ik nog nooit gedaan heb. Omdat ik vaak in mijn comfortzone blijf omdat ik dat ken/kan en er dus geen kans is op falen/mislukken. Dus wil daar gaan oefenen met experimenteren en nieuwe dingen doen etc.
En heb van de week al wel een begin met mijn schemaboom gemaakt ( overzicht van je schema's, oorzaken vanuit je vader/moeder/gezinsregels/ingrijpende gebeurtenissen) en wat je manier zijn om met je schema's om te gaan (overgave/vermijden/overcompensatie) Dus die wil ik van de week afmaken en dan eventueel bij Schematherapie ook gaan inbrengen. Maar dat is misschien toch al wel snel, dus dat moet ik nog even kijken.
Want nu die kennismakingsfase voorbij is heb ik echt het gevoel dat ik nu dan ook meteen maar hard aan de slag moet, maar ik heb natuurlijk nog een half jaar. Dus moet ook weer niet teveel en te snel willen. En ook als ik zelf niks inbreng wil dat niet zeggen dat ik nutteloos bezig ben natuurlijk.
Het is wel echt heel anders dan de klinische opname, het gaat overal wel veel minder diep op in zeg maar. Het is veel vrijer, er is ook veel tijd zonder sociotherapeut erbij, die gewoon door de cliënten zelf ingevuld moet worden. Maar dat is aan de andere kant ook wel weer goed omdat je zo weer verantwoordelijkheid leert nemen, samen leert werken/overleggen etc. Volgende week ben ik in ieder geval al meteen verantwoordelijk voor de boodschappen en vanaf dan heb ik ook corvee (maar dat stelt niet zoveel voor omdat we alleen lunchen daar)
Ik ben nog wel helemaal kapot na een dag en vooral op de donderdag dat ik geen therapie heb moet ik echt de hele dag bijkomen van de twee dagen ervoor. Dus wat dat betreft is het wel goed dat ik niet meer die klinische behandeling van 5 dagen in de week doe, want dat is gewoon niet haalbaar.
Maar desondanks hoop ik dat dit toch ook voldoende is en ik hierna verder kan, ook al is de therapie inhoudelijk minder intensief.
Ja idd echt fijn. Al kan het natuurlijk over een paar maanden als er weer mensen weg zijn en nieuwe mensen zijn gekomen weer heel anders zijn natuurlijk. Maar het begin is hoopvolquote:Op zondag 26 oktober 2014 00:07 schreef kuolema het volgende:
[..]
Wat fijn dat je je meteen thuis voelt in de groep! En goed dat je al concrete doelen hebt bedacht. Ik vond dat altijd erg moeilijk.
De mensen bij mij in de groep zeiden allemaal dat het zo snel voorbij was (een jaar duurde die therapie) en er zullen vast ook momenten zijn waarop het moeilijker is om aan de slag te gaan of doelen waar je langer over doet dus dan is een half jaar niet zo lang. Maar als je doelen opstelt moet je het eigenlijk niet zo bekijken want dan wordt het een soort race
Dankjewel, wat een lief compliment! En ja, ik heb er nu wel meer vertrouwen in! Gewoon al bijna een jaar crisisvrij!quote:Op maandag 27 oktober 2014 10:31 schreef appelsap het volgende:
Ik vind jouw instelling momenteel heel positief overkomen Sylvana. Heb je inmiddels zelf al meer het idee dat het 'beter' gaat worden in de toekomst?
Fijn dat je nu al zo op je plek bent in de groep. Dat is in ieder geval een mooi begin.
Bij mij is de schematherapie momenteel on hold gezet. Het is te heftig in combinatie met stage/school en ik zat er daardoor vorige week helemaal doorheen. Bij mijn psych een flinke uitbarsting van emoties gehad waarin dat duidelijk werd. Qua tijd sowieso lastig om wekelijks afspraken te plannen en daarnaast ligt de druk momenteel al erg hoog en zit ik meer op standje overleven nu. Toen werd mij min of meer gezegd (of misschien is dat mijn interpretatie) dat ik moet kiezen tussen school/behandeling. Het strijkt mij nu tegen de haren in. Ik vind het afmaken van mijn opleiding heel belangrijk om verder te kunnen in het leven en heb door een behandelopname al vertraging opgelopen. Het voelt nu meteen weer alsof ik dan niet genoeg doe voor de behandeling en alsof ik me dan blijkbaar aanstel en mijn problemen niet ernstig genoeg zijn omdat ik nu voor school kies.
Ik vind het zo lastig. Aan de ene kant zegt mijn gevoel dat ik alle hulp maar moet stoppen omdat ik klaarblijkelijk toch geen stap verder kom, want ik val weer terug in overleven, nergens van genieten en er eigenlijk niet meer willen zijn. Dan weet ik het allemaal niet meer en wordt alles heel zwart/wit.
Het andere probleem is dat mijn huidige psycholoog per 1 januari stopt. Mijn vorige psychologe komt wel terug op de locatie, samen met nog iemand. Ik wil sowieso alleen verder gaan met hulp als ik bij haar terug kan en ik weiger het om over te gaan naar een onbekende.
Daarnaast als ik laag intensief behandeld blijf worden moet eigenlijk ik over naar een psychiatrisch verpleegkundige. Daar heb ik erg slechte ervaringen mee en dat weiger ik dus ook.
Vanaf februari zou ik verder kunnen gaan met schematherapie omdat stage dan afgerond is en er een hoop druk wegvalt en meer ruimte is voor emoties en heftigheid. Dit alles wordt nu in het team overlegd waarbij nog geen zekerheid gegeven kan worden.
Verder moet ik alweeeeeer bij de psychiater komen (4e keer in een jaar) omdat ze weer een nieuwe hebben die dus verantwoordelijk is voor het uitschrijven van mijn pillen en mij daarom wil zien. Ik snap het wel maar ik vind het echt onzin! Ik slik al 2 jaar dezelfde medicatie waar de komende tijd toch niks aan veranderd gaat worden. Omdat de instelling zovaak wisselt van psychiater mag ik telkens komen opdraven.
Zoals wel te lezen is ben ik momenteel best geïrriteerd en negatief over de gang van zaken, wil ik het bijltje erbij neergooien en is het onzeker over hoe mijn behandeling verder zal gaan verlopen.
Wat rot zeg dat je weer zoveel last van die schema's hebt *knuffel* Heb je een idee waarom je daar nu weer zoveel last van hebt? Ik herken het wel hoor, ik heb ook heel erg last van die schema's en dat kost idd erg veel energie.quote:Op maandag 27 oktober 2014 20:59 schreef zomertje het volgende:
Ik probeer me juist weer wat meer te verdiepen in de verschillende schema's omdat t me enorm in de weg zit momenteel. Veel te vaak ben ik bezig met 'doe ik het wel goed' en ben ik wel lief/leuk/aardig genoeg... kost zoveel energie
Ik weet het niet eigenlijk. Alleen weet ik dat t gewone leven met werk en alle verplichtingen me wel zwaar valt. Ik ben ook elke dag wel overprikkeld door alle dingen en drukte.quote:Op maandag 27 oktober 2014 21:03 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Wat rot zeg dat je weer zoveel last van die schema's hebt *knuffel* Heb je een idee waarom je daar nu weer zoveel last van hebt? Ik herken het wel hoor, ik heb ook heel erg last van die schema's en dat kost idd erg veel energie.
Hmm dat is wel lastig dan ja. Hoeveel uur werk je in de week dan? En kun je daar buiten wel rustmomenten/momenten voor jezelf inplannen? Heb je nog medicatie?quote:Op maandag 27 oktober 2014 21:10 schreef zomertje het volgende:
[..]
Ik weet het niet eigenlijk. Alleen weet ik dat t gewone leven met werk en alle verplichtingen me wel zwaar valt. Ik ben ook elke dag wel overprikkeld door alle dingen en drukte.
Gefeliciteerd! Ik ben inmiddels ook iets meer dan een jaar crisisvrij bedenk ik mij net!quote:Op maandag 27 oktober 2014 21:03 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Dankjewel, wat een lief compliment! En ja, ik heb er nu wel meer vertrouwen in! Gewoon al bijna een jaar crisisvrij!
En wat een gedoe met die GGZ-instelling zeg! Daar zou ik ook gefrustreerd van worden hoor!
En het afmaken van een opleiding/stage is idd wel belangrijk, maar ik snap je hulpverleners ook wel.Hoe realistisch is dat als je niet eerst aan jezelf werkt? Ga je dan niet elke keer vastlopen als je niet eerst met jezelf aan de slag gaat?
Als je denkt dat je het zonder redt dan moet je dat vooral doen natuurlijk. Dan is het idd een idee om vanaf februari verder te gaan. Maar ga je het zolang zonder redden? Ik hoop wel dat je snel duidelijkheid hebt qua hulpverlening, want niet weten waar je aan toe bent helpt natuurlijk ook niet. Sterkte!
Herkenbaar.. Ook over of je wel leuk genoeg bent enzo. Wat een worsteling hè.quote:Op maandag 27 oktober 2014 21:10 schreef zomertje het volgende:
[..]
Ik weet het niet eigenlijk. Alleen weet ik dat t gewone leven met werk en alle verplichtingen me wel zwaar valt. Ik ben ook elke dag wel overprikkeld door alle dingen en drukte.
Ik werk 20 uur per week en probeer genoeg rust te plannen. Medicatie nog wel ja, anti depressiva.quote:Op maandag 27 oktober 2014 21:13 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Hmm dat is wel lastig dan ja. Hoeveel uur werk je in de week dan? En kun je daar buiten wel rustmomenten/momenten voor jezelf inplannen? Heb je nog medicatie?
Nee, die ken ik niet?quote:Op maandag 27 oktober 2014 21:50 schreef appelsap het volgende:
[..]
Herkenbaar.. Ook over of je wel leuk genoeg bent enzo. Wat een worsteling hè.
Ik doe tegenwoordig heel vaak thuis de veilige plek oefening. Ken je die?
Helpt bij mij wel wat om wat rust te voelen..
De bedoeling is dat je een veilige plek visualiseert. Dat mag iets zijn wat echt bestaat en waar je naartoe kan gaan maar het mag ook een verzinsel zijn.quote:
Mooi dat dat voor jou werkt. Heb het wel eens geprobeerd, maar werkt niet goed genoeg. Ik kruip vaak op de bank, onder een fleece deken en als de kat erbij komt liggen kan ik me ook best lekker veilig voelenquote:Op maandag 27 oktober 2014 22:24 schreef appelsap het volgende:
[..]
De bedoeling is dat je een veilige plek visualiseert. Dat mag iets zijn wat echt bestaat en waar je naartoe kan gaan maar het mag ook een verzinsel zijn.
Je neemt hiervoor een plek die voor jou neutraal is en waarbij er geen oordelen over jou zijn, je bij wijze van niet gestoord kan worden door anderen en er rust en een gevoel van veiligheid is.
Je stelt jezelf dan vragen als: hoe ziet het eruit, wat voel je, is het warm of koud, zit of sta je, zijn er mensen in je omgeving, welke kleuren zie je. Of opdrachten zoals: raak de grond eens aan (in gedachte in je veilige plek) wat voel je dan.
Het helpt mij wel om echt op die rustige plek te komen. Mijn plek is een plek op het strand, op een bankje in de duinen, helemaal alleen. Ik hoor de zee en de wind, het is zo'n 22 graden, beetje wind, voeten in het zand.
Vooral het idee dat ik daar ben, rust heb en er niemand is die een oordeel heeft en ik daar gewoon kan/mag zijn wie ik ben helpt mij.
Pff ik had hier al vanaf vanmorgen op willen reageren, helaas erg druk en wat medische complicaties van fysieke aard waardoor ik mijn intentie niet hebben kunnen vervullen. Nu ik echter hier zal ik eens wat schrijven uit de losse pols met andere woorden ik ga gewoon schrijven wat in mij op komt.quote:Op woensdag 29 oktober 2014 02:47 schreef Comp_Lex het volgende:
Lopen jullie ook zo te worstelen met de leegte en een gebrek aan gevoel?
Ik heb een paar vragen:quote:Op woensdag 29 oktober 2014 20:22 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Pff ik had hier al vanaf vanmorgen op willen reageren, helaas erg druk en wat medische complicaties van fysieke aard waardoor ik mijn intentie niet hebben kunnen vervullen. Nu ik echter hier zal ik eens wat schrijven uit de losse pols met andere woorden ik ga gewoon schrijven wat in mij op komt.
Soms denk ik dat ik het leven wat intensiever zou moeten leven, als ik om mij heen kijk ben ik altijd het excentrieke figuur, de persoon die nee zegt tegen drukke bezigheden en ervan kan genieten als niemand contact zoekt of mij lastig valt, ja als een vriend contact wilt opnemen of iemand komt naar mij toe zie ik dat als lastig vallen. Maar misschien zou ik wat intensiever moeten leven, maar ik voel me dan een beetje als met eten, soms als er lekker eten is eet ik er teveel van en ik weet dat het niet goed voor me is maar toch wil en doe ik het om daarna achtergelaten te worden met buikpijn. Net zo denk ik of maak ik mijzelf vaak wijs dat ik met mensen wil zijn en een beetje een personen mens zou willen zijn met meer contacten die ergens naar binnen kan lopen zijn charmes in de strijd kan gooien en het goed bij vrouwen doet. Maar ik weet dat vrouwen niet goed voor mij zijn dat ik een soort hond ben die achter de auto aan rent en eenmaal daar niet weet wat hij moet doen. En dan kan ik weer terug gaan zitten en blij zijn in mijn eentje, maar soms dan denk ik weer dat ik intensiever moet leven.
En soms voel ik me leeg, maar dan besef ik me dat ik ook een zeer leeg persoon ben, de meeste mensen investeren tijd in dingen en dat geeft betekenis, zo ontmoete ik iemand met vrouw en kinderen die zegt dat elke dag maar beter en beter wordt, voor iemand als mij zou het onmogelijk zijn. Ik kan alcohol drinken en als ik echt echt echt echt moet 1x per jaar naar een hoer gaan voor mijn intimiteit en dat is het dan. Een leeg leven met niks in, een makker wilt al de hele tijd met me afspreken maar ik hou de boot af geen zin in. En waarom zou ik?
Dus tja worstel ik ermee? Ik zou zeggen dat ik er vaker aan denk en dan denk was ik maar dit of dat, maar goed het is gewoon zo dat het gras elders groener lijkt, maar laten we eerlijk zijn ik ben een type gras en jij waarschijnlijk ook dat maar op een paar locaties groeit we kunnen niet zomaar zeggen ik wil daar gaan, we schieten daar geen wortel.
Dit is wat ik denk en graag zie ik een reactie tegemoet waarop we dit misschien kunnen uitbreiden, of wilde je een andere kant op?
Je zei: Lopen jullie ook zo te worstelen met de leegte en een gebrek aan gevoel?quote:Op donderdag 30 oktober 2014 00:50 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Ik heb een paar vragen:
Hoe zie je dat uitbreiden en de andere kant op precies?
Als je intensiever kon leven, zou je dat dan niet allang gedaan hebben?
Is het al niet worstelen als je er zo over na loopt te denken?
Nee ik heb een makker die wilt steeds afspreken om te gamen en dat is wat met hem te gamen waar ik absoluut nooit zin in heb en als ik ergens mee worstel is het dat ik hem niet gewoon kan zeggen de groeten ik hoef je nooit meer te zien.quote:Op donderdag 30 oktober 2014 07:46 schreef Murmeli het volgende:
@spongeboss:
En iets gaan doen dan semi sociaal is? Bijv met iemand naar de bios? Dan praat je alleen even kort voor en na de film en verder kijk je naar het scherm.
De interactie is dan minimaal. Misschien is dat minder zwaar?
Als je al meer contacten wilt met mensen moet je dat denk ik langzaam opbouwen. Je bent het nu niet gewend en dan is het heel vermoeiend.
En sja gras groener ken ik wel. Ik denk dat bijna alle posters in dit topic wat beperkt zijn in wat zij aankunnen. Dingen hakken er meer in enzo.
Ik vind jouw bericht wel al heel positief tov een tijd terug trws
Maar het klopt ook echt precies, wat er staat zijn ook echt precies mijn doelen voor de deeltijd:quote:Uw totaalscore op de pleasertest is: 24 punten
16-24 punten? U bent een ernstige pleaser
De behoefte om anderen te plezieren zit bij u diep ingebakken en is ernstig. Waarschijnlijk weet u zelf ook wel dat dat een zware wissel trekt op uw psychische en lichamelijke gezondheid - en op de kwaliteit van uw relaties. De hoeveelheid stress die u ervaart kan een goede stok achter de deur zijn om het probleem aan te pakken. Maar u moet wel in actie komen om weer greep te krijgen op uw leven. Lees hieronder of uw behoefte vooral het gevolg is van gedachten, van gewoontes of emoties.
Zo tem je de pleaser
En welk type pleaser dan?
Scoorde u 10 of hoger? Dan is het zinvol om te ontdekken wat de belangrijkste oorzaak is van uw behoefte om te behagen: uw gedachten, gewoontes of uw emoties.
De hoogste score geeft aan wat bij u de belangrijkste oorzaak is van uw wens om aardig gevonden te worden. Het is ook mogelijk dat u op twee of zelfs drie oorzaken even hoog scoort. Dan zijn deze in even grote mate aanwezig.
Uw score op gedachten is: 8.00 punten
Het vaakst ‘ja' geantwoord bij gedachten?
Uw behoefte om te behagen komt voort uit de - rigide - gedachte dat iedereen u aardig moet vinden. U ontleent uw eigenwaarde en identiteit aan hoeveel u doet voor anderen; volgens u prevaleren hun belangen boven die van uzelf. Als u deze instelling heeft, gelooft u dat u door aardig te zijn afwijzing en kwetsend gedrag van anderen voorkomt. U legt uzelf strenge regels op, levert harde kritiek op uzelf, en heeft perfectionistische verwachtingen van uzelf - maar tegelijkertijd wilt u niets liever dan door iedereen geaccepteerd te worden.
Uw score op gewoontes is:8.00 punten
Het vaakst ‘ja' geantwoord bij gewoontes?
U wilt anderen onvoorwaardelijk tevredenstellen, ook al gaat dat ten koste van uzelf. Bent u dit type, dan is het een gewoonte van u om iets voor anderen te doen, en per saldo doet u dat dus te vaak en te veel. U zegt zelden ‘nee' en delegeert zelden. Het is onvermijdelijk dat u telkens overbetrokken raakt, veel van uzelf aan anderen geeft en zelf weinig overhoudt.
Uw score op emoties is:8.00 punten
Het vaakst ‘ja' geantwoord bij emoties?
Uw belangrijkste motief is dat u beangstigende en onprettige gevoelens wilt vermijden. Zelfs de mogelijkheid van, of het vooruitzicht op, een boze confrontatie met anderen roept al veel angst op. Uw gedrag dient voornamelijk als vermijdingstactiek om uzelf te beschermen tegen uw angst voor woede, conflict en confrontatie. Maar zoals u waarschijnlijk al weet is deze tactiek niet onfeilbaar. Uw angsten worden er namelijk niet minder van. Ze verergeren juist zolang u zulk vermijdingsgedrag blijft vertonen
Test
Misschien nog toe te voegen aan het lijstje: grenzen aangeven?quote:Op zaterdag 1 november 2014 15:27 schreef Sylvana het volgende:
Net een artikel over pleasen gelezen en er zat ook een verwijzing bij naar een test van Psychologiemagazine. Ik die test maken, moest ik gewoon op alle 24 vragen "ja" beantwoorden
Dus dat was wel even confronterend, wist wel dat het "erg" was, maar nu ik erover nadenk is het wel erg veel, zowel in gedachten, gewoontes als emoties.
[..]
Maar het klopt ook echt precies, wat er staat zijn ook echt precies mijn doelen voor de deeltijd:
Zelfvertrouwen krijgen, hoge eisen verminderen, minder kritiek op mezelf geven, nee leren zeggen, hulp leren vragen en dingen niet vermijden vanwege angst voor afwijzing/conflicten. Dus dat simpele testje was wel even confronterend, kwam wel even binnen zeg maar
Owja die was ik vergeten maar hoort er ook zeker bij jaquote:Op zondag 2 november 2014 16:09 schreef appelsap het volgende:
[..]
Misschien nog toe te voegen aan het lijstje: grenzen aangeven?
Het lijkt mij ook confronterend, maar ergens ook bevestigend dat je dan de juiste doelen gekozen hebt en dat die voor jou ook echt relevant zijn.
Ik denk dat het voor een groot deel is aangeleerd. Als je niet doet wat ik zeg dan ben je niet lief, dat idee.quote:Op zondag 2 november 2014 17:06 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Owja die was ik vergeten maar hoort er ook zeker bij ja
En dat is idd wel fijn ja dat ik wel echt weet waar ik aan wil werken.
Dat kunnen ze misschien wel beter behandelen, dat zou dan weer fijn zijn lijkt me?quote:Op vrijdag 14 november 2014 17:12 schreef Comp_Lex het volgende:
Ze vermoeden dat ik psychotisch ben. Ze willen dat ik EPO ga doen. Als ik daadwerkelijk psychotisch ben, dan zal mijn diagnose wel aangepast worden van paranoïde-schizoïde naar schizofrenie.
Ja, maar ik wil niet weer door zo'n heel traject heen gaan.quote:Op vrijdag 14 november 2014 23:34 schreef zomertje het volgende:
[..]
Dat kunnen ze misschien wel beter behandelen, dat zou dan weer fijn zijn lijkt me?
Ik heb even wat uitspraken van jou geselecteerd. Dit zijn namelijk aannames die niet kloppen. Je blijft jezelf wijsmaken dat jij er niet bij hoort, dat je een outcast bent, dat vrouwen je niet moeten, dat het niet meer goedkomt met je, dat de wereld je niet begrijpt en niemand te vertrouwen is. Dit soort dingen zeg je waarschijnlijk jarenlang dag in dag uit tegen jezelf. Dan is het logisch dat je het liefst op een hutje in de hei wilt wonen en geen behoefte hebt aan contact.quote:Op woensdag 29 oktober 2014 20:22 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Pff ik had hier al vanaf vanmorgen op willen reageren, helaas erg druk en wat medische complicaties van fysieke aard waardoor ik mijn intentie niet hebben kunnen vervullen. Nu ik echter hier zal ik eens wat schrijven uit de losse pols met andere woorden ik ga gewoon schrijven wat in mij op komt.
Soms denk ik dat ik het leven wat intensiever zou moeten leven, als ik om mij heen kijk ben ik altijd het excentrieke figuur, de persoon die nee zegt tegen drukke bezigheden en ervan kan genieten als niemand contact zoekt of mij lastig valt, ja als een vriend contact wilt opnemen of iemand komt naar mij toe zie ik dat als lastig vallen. Maar misschien zou ik wat intensiever moeten leven, maar ik voel me dan een beetje als met eten, soms als er lekker eten is eet ik er teveel van en ik weet dat het niet goed voor me is maar toch wil en doe ik het om daarna achtergelaten te worden met buikpijn. Net zo denk ik of maak ik mijzelf vaak wijs dat ik met mensen wil zijn en een beetje een personen mens zou willen zijn met meer contacten die ergens naar binnen kan lopen zijn charmes in de strijd kan gooien en het goed bij vrouwen doet. Maar ik weet dat vrouwen niet goed voor mij zijn dat ik een soort hond ben die achter de auto aan rent en eenmaal daar niet weet wat hij moet doen. En dan kan ik weer terug gaan zitten en blij zijn in mijn eentje, maar soms dan denk ik weer dat ik intensiever moet leven.
En soms voel ik me leeg, maar dan besef ik me dat ik ook een zeer leeg persoon ben, de meeste mensen investeren tijd in dingen en dat geeft betekenis, zo ontmoete ik iemand met vrouw en kinderen die zegt dat elke dag maar beter en beter wordt, voor iemand als mij zou het onmogelijk zijn. Ik kan alcohol drinken en als ik echt echt echt echt moet 1x per jaar naar een hoer gaan voor mijn intimiteit en dat is het dan. Een leeg leven met niks in, een makker wilt al de hele tijd met me afspreken maar ik hou de boot af geen zin in. En waarom zou ik?
Dus tja worstel ik ermee? Ik zou zeggen dat ik er vaker aan denk en dan denk was ik maar dit of dat, maar goed het is gewoon zo dat het gras elders groener lijkt, maar laten we eerlijk zijn ik ben een type gras en jij waarschijnlijk ook dat maar op een paar locaties groeit we kunnen niet zomaar zeggen ik wil daar gaan, we schieten daar geen wortel.
Dit is wat ik denk en graag zie ik een reactie tegemoet waarop we dit misschien kunnen uitbreiden, of wilde je een andere kant op?
Jij hebt overduidelijk nog nooit van PPS gehoord.quote:Op zaterdag 22 november 2014 00:18 schreef Pulzzar het volgende:
[..]
Ik heb even wat uitspraken van jou geselecteerd. Dit zijn namelijk aannames die niet kloppen. Je blijft jezelf wijsmaken dat jij er niet bij hoort, dat je een outcast bent, dat vrouwen je niet moeten, dat het niet meer goedkomt met je, dat de wereld je niet begrijpt en niemand te vertrouwen is. Dit soort dingen zeg je waarschijnlijk jarenlang dag in dag uit tegen jezelf. Dan is het logisch dat je het liefst op een hutje in de hei wilt wonen en geen behoefte hebt aan contact.
Ik snap best dat het allemaal zo voelt en ik snap ook wel - ik heb gelezen wat je hebt meegemaakt in je leven - hoe die gedachten zijn ontstaan. Maar ik hoop echt dat je een keer gaat inzien dat die gedachten niet kloppen. Het kan echt wel goed met je komen en mensen zijn meer te vertrouwen dan jij denkt. Maar de verandering moet bij JOU beginnen.
Wanneer jij de problemen buiten jezelf legt en op je omgeving projecteert "vrouwen zijn gemeen", "mensen zijn niet te vertrouwen" etc, ga jij je machteloos voelen en kruip je in je schulp om je tegen die boze buitenwereld te beschermen. Wanneer jij het meer bij jezelf gaat zoeken "ik heb problemen met vrouwen" "ik heb moeite om mensen te kunnen vertrouwen", is die machteloosheid veel minder en de buitenwereld veel minder bedreigend. En omdat je het bij jezelf legt, ga je meer in oplossingen denken. Want als jij bijvoorbeeld zegt "ik heb moeite om mensen te vertrouwen", ga jij ook denken "als ik dingen anders ga doen, kan het mij lukken om mensen meer te vertrouwen"
Dat eten is wel een probleem. Als jij zoveel eet dat je er buikpijn van krijgt, denk ik dat jij zelfs een eetprobleem hebt. Ik denk echt dat jij een intensievere behandeling nodig hebt en niet een psych waar je eens in de zoveel tijd naartoe gaat.
Fixeer je niet teveel op je gevoel van leegte en laat je daardoor niet teveel leiden. Dat gevoel krijg je wel vaker, omdat het zo diep is. Eerst moet je je gedrag en denkpatronen veranderen en daarna verandert je gevoel vanzelf mee.
Sterkte ermee! Ik weet zelf hoe kut het is om zo met jezelf te worstelen. Maar geef niet op en heb geduld met jezelf. Wanneer jij aan jezelf werkt, lijkt het misschien vaak zo dat het allemaal voor niks is, maar het tegendeel is waar! Veranderen is mogelijk! En een gelukkiger leven ook!
Welkomquote:Op vrijdag 5 december 2014 05:51 schreef Rivka76 het volgende:
Hai allemaal, ik ben nieuw maar lees al geruime tijd mee in dit topic. Ik ben gediagnosticeerd met een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis. (+ depressie en psychotische stoornis nao) Door de juiste medicatie gaat het redelijk met me, ik ben vrij stabiel. Dit is niet altijd zo geweest.Ik ben 38 jaar. Doe op het moment niet veel, alleen een cursus mindfulness. Mijn dag/nacht ritme is naar de klote, vandaar dat ik op dit onchristelijke uur nog zit te typen. Anyway, wil me alleen even voorstellen. Tot ziens.
Want?quote:Op zaterdag 6 december 2014 01:10 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Jij hebt overduidelijk nog nooit van PPS gehoord.
quote:
Dit is heel kenmerkend voor mensen die aan PPS lijden, maar voor hen is het niet "wijsmaken", maar de realiteit.quote:Je blijft jezelf wijsmaken dat jij er niet bij hoort, dat je een outcast bent, dat vrouwen je niet moeten, dat het niet meer goedkomt met je, dat de wereld je niet begrijpt en niemand te vertrouwen is.
Wat versta jij dan onder wijsmaken?quote:Op zaterdag 6 december 2014 14:02 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
[..]
Dit is heel kenmerkend voor mensen die aan PPS lijden, maar voor hen is het niet "wijsmaken", maar de realiteit.
De psychologie denkt daar heel anders over. Ze gebruiken geen woorden als "raar", "fout" of "schuld". We zijn allemaal genetisch aangelegd om iets te worden, maar uiteindelijk bepaalt de omgeving wat er daadwerkelijk gebeurd. Daar zijn we allemaal producten van en dat is wat de psychologie zegt. Niemand heeft zomaar voor de lol een stoornis.quote:Op zaterdag 6 december 2014 15:48 schreef Pulzzar het volgende:
[..]
Wat versta jij dan onder wijsmaken?
Ik begrijp ook wel dat hij het echt zo ziet. En ik heb ook het vermoeden dat hij mijn reactie niet in dank afneemt maar misschien interpreteert als een persoonlijke aanval. Moet ik dan maar mee gaan in zijn vervormde realiteit en bevestigen dat inderdaad niemand hem kan en wil begrijpen en iedereen tegen hem is? Daar zal hij eveneens achterdochtig van raken, maar dan is het terecht, want dan komt het omdat ik tegen hem niet eerlijk ben over wat ik er echt van denk en aangezien hij ook niet achterlijk is, weet hij dan eveneens dat ik hem met zulke uitspraken alleen nog maar verder in de shit trap.
Wat mensen met persoonlijkheidsstoornissen uit cluster A doen, is hun eigen gevoelens buiten zichzelf leggen en op de omgeving om hen heen projecteren. Dat is een primair overlevingsmechanisme wat ieder mens heeft en weleens toepast, want het is soms makkelijker om 'de schuld' buiten jezelf te leggen. Als je bijvoorbeeld als kind altijd hoort dat je anders bent en altijd dingen fout doet en daardoor al een groot minderwaardigheidscomplex heb opgelopen, moet je dat betreffende overlevingsmechanisme wel toepassen om te voorkomen dat je ego nog meer schade oploopt. Het idee dat mensen je kapot willen maken, is makkelijker te verdragen dan dat jij degene bent die oorzaak in het probleem hebt. (Dat jij de schuld van alles bent, is evenmin de realiteit dan dat de boze buitenwereld het op je gemunt hebt. Maar kinderen zien het sowieso zwartwit en kunnen niet de nuances zien.)
Wat gebeurt er als je de wereld om je heen ervaart als bedreigend met allemaal mensen die je kwaad willen berokkenen? Voel je dan de behoefte om vrienden te hebben of lijkt het je veiliger om je voor iedereen (gevoelsmatig) af te sluiten? Ik denk het laatste. Als gevolg daarvan verlies jij contact met de realiteit en ontwikkel jij je tot een persoon die 'een beetje raar is'. En als jij merkt dat mensen je niet begrijpen en afstand van je nemen, kan jij je net als vroeger de outcast die alles fout doet gaan voelen. Maar zover laat je het niet komen, omdat je daar dan aan onderdoor gaat, dus ga jij je eigen gevoelens verdoven en wederom weer projecteren op de buitenwereld. Als jij bijvoorbeeld merkt dat anderen afstandelijk tegen je doen, denk je "Zie je wel! Mensen moeten mij niet en zijn onbetrouwbaar!" Je bent je niet bewust dat mensen misschien zo op je reageren, omdat jij je zelf ook afstandelijk opstelt en de mensen niet weten hoe ze je moeten benaderen en daardoor misschien ook een beetje bang voor je zijn. Dat besef laat je niet toe om je ego te beschermen.
Dat is wat mensen met cluster A persoonlijkheidsstoornissen in hun behandeling leren: "Klopt het dat mensen zich op een bepaalde manier naar mij opstellen omdat ze mij kwaad willen doen, of is er een andere reden?" Maar je gaat dan ook je angsten aan, die evenmin reëel is. Want je bent bang dat jij de outcast bent die alles fout doet. Maar ben je echt een outcast en doe je inderdaad alles fout? Of zijn er ook dingen goed aan jou? Klopt het dat je een minderwaardig persoon bent of zijn er inderdaad in je leven mensen geweest die jou dat onheus hebben aangepraat?
quote:"One reason schizoid people are pathologized is because they are comparatively rare. People in majorities tend to assume that their own psychology is normative and to equate difference with inferiority".
Heb ik ook. Ik heb ook een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis (+ borderline + obsessief-compulsieve persoonlijkheidsstoornis + sociale fobie + depressie + angststoornis, etc. Je kan beter vragen wat ik niet heb. De depressie en angststoornis zijn denk ik wel zo goed als voorbij en de andere stoornissen zijn ook minder geworden.) Maar het frustreert me ook dat de kwetsbaarheden die ik altijd heb gehad er nog steeds zijn. Ik heb pas een assertiviteitstraining gehad: veel theorie gehad en ook met situaties geoefend. Maar de drempel om daadwerkelijk naar mijn buurman te stappen als de muziek weer 's te hard staat, is nog ontzettend hoog. Dat angstige karakter zit helemaal in mij geworteld. Ik kan wel bepaalde angsten overwinnen, maar ik zou graag mijn karakter willen veranderen dat ik bij voorbaat al minder angsten heb. Ook uitstelgedrag enzo hoort echt bij een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis: ik wil zoveel doen, maar ook dan moet ik drempels over om het daadwerkelijk te gaan doen.quote:Op zaterdag 6 december 2014 23:50 schreef Jovatov het volgende:
Lang verhaal kort: hoi, het leven is niet gemakkelijk en dat vind ik niet leuk.
Uitstelgedrag, super herkenbaar. Heb inmiddels paar jaar geleden een propedeuse gehaald en ben onderweg voor mijn diploma, maar ondertussen komt inmiddels de tien jaar van Duo wel in beeld.quote:Op zondag 7 december 2014 10:19 schreef Pulzzar het volgende:
[..]
Heb ik ook. Ik heb ook een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis (+ borderline + obsessief-compulsieve persoonlijkheidsstoornis + sociale fobie + depressie + angststoornis, etc. Je kan beter vragen wat ik niet heb. De depressie en angststoornis zijn denk ik wel zo goed als voorbij en de andere stoornissen zijn ook minder geworden.) Maar het frustreert me ook dat de kwetsbaarheden die ik altijd heb gehad er nog steeds zijn. Ik heb pas een assertiviteitstraining gehad: veel theorie gehad en ook met situaties geoefend. Maar de drempel om daadwerkelijk naar mijn buurman te stappen als de muziek weer 's te hard staat, is nog ontzettend hoog. Dat angstige karakter zit helemaal in mij geworteld. Ik kan wel bepaalde angsten overwinnen, maar ik zou graag mijn karakter willen veranderen dat ik bij voorbaat al minder angsten heb. Ook uitstelgedrag enzo hoort echt bij een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis: ik wil zoveel doen, maar ook dan moet ik drempels over om het daadwerkelijk te gaan doen.
Ik heb niet eens een beroepsopleiding. O.a. door mijn persoonlijkheidsstoornis ging het bij mij op school en opleidingen altijd mis. Het lukte mij niet om gedisciplineerd mijn huiswerk te maken. Dit soort structuurproblemen heb ik nog steeds. Ik baal dan echt zo enorm van mezelf. En bij de meeste therapieën gaat het alleen over je gevoel. En denk ik: "Ik moet helemaal niet janken en stilstaan bij mijn gevoel. Ik heb gewoon een schop onder mijn reet nodig." Zo zwartwit is het natuurlijk ook niet en ik heb mezelf al zo vaak 'een schop onder mijn reet' gegeven, wat alleen averechts werkt. Maar wat werkt wel? De dingen die routine zijn, doe ik wel. Ik kan het ook wel redelijk volhouden om naar de sportschool te gaan. Maar als ik iets 'moet' gaat het fout.quote:Op zondag 7 december 2014 14:09 schreef Jovatov het volgende:
[..]
Uitstelgedrag, super herkenbaar. Heb inmiddels paar jaar geleden een propedeuse gehaald en ben onderweg voor mijn diploma, maar ondertussen komt inmiddels de tien jaar van Duo wel in beeld.
Er is mij wel eens verteld dat gedachtepatronen in je hersenen een fysieke band van neuronen is, en dat die band sterker wordt naarmate je dat patroon telkens inzet. Wil je ervan af dan kost het minstens de helft van de tijd om dat patroon af te breken. Dus zeg je vijftien jaar tegen jezelf dat je geen fouten mag maken, dan kost het minimaal 7,5 jaar om dat patroon af te leren. En ook daarna blijft het kwetsbaar.
Het is ook allemaal stukken minder gelukkig. Als ik kijk wat ik nu bereikt heb en hoe ik nu leef dan mag ik supertrots zijn en dat ben ik ook. Maar terugvallen gebeurt helaas ook nog, en dat zal ook nog wel blijven
Uit deze post valt me voornamelijk op dat je jezelf helemaal de grond intrapt. Als je bijvoorbeeld tegen jezelf zegt dat je op je werk een kreng bent, word je neerslachtiger en meer prikkelbaar, ga je je inderdaad wat minder aardig gedragen en je hebt opnieuw de bevestiging naar jezelf dat je een kreng bent die alles fout doet. Zo blijft de cirkel rond. Bied je excuses aan bij je collega's, zeg gewoon eerlijk dat je momenteel niet goed in je vel zit en je niet zo naar hen wilt opstellen en vraag of ze wat meer geduld willen opbrengen met je. Veel mensen kunnen zoiets wel begrijpen en accepteren: iedereen heeft immers perioden dat het allemaal niet zo lekker gaat.quote:Op zondag 4 januari 2015 11:47 schreef babybanaan het volgende:
Hoe is je evaluatie gegaan, Sylvana?
En inderdaad, hoe is het met de rest?
Mijn hele leven lijkt vastgelopen in een paar weken tijd.
Ik ben fulltime gaan werken sinds een tijdje, maar de functie past me gewoon niet. Het loopt niet zoals ik het wil, ik functioneer erg slecht en als klap op de vuurpijl ben ik ook gewoon een kreng naar mijn collega's toe. Ik voel me echt erg naar en ongewenst op mijn werk.
Doordat er op het werk heel veel verandering gaande was, heb ik alles gegeven dat in me zat - en dat betekent dat ik weken van 80 uur heb gedraaid. Daardoor heb ik geen sociaal leven meer over - en ik had al zo weinig.
Contact met familie heb ik niet heel veel; vrienden heb ik weinig; ik woon alleen. Ik zou graag nieuwe contacten opdoen, maar ik weet absoluut niet hoe. Voel me altijd erg sociaal gehandicapt in het bijzijn van anderen. Geloof ook niet dat er mensen zijn die op contact met mij zitten te wachten. Tot nu toe loste ik dat op door vooral instrumentele hulp te bieden aan anderen. Ik hielp met allerlei dingen en voelde me daardoor tenminste even niet zo te veel. Doordat ik zo veel gewerkt heb de laatste tijd, ben ik daar niet aan toe gekomen. Er is in de afgelopen maanden niemand geweest die ook maar een berichtje aan me heeft gestuurd, me heeft gebeld, of iets van zich heeft laten horen. Voor mij de bevestiging dat ik inderdaad niet de moeite van contact waard ben.
Dan is er nog een therapie-issue. Ik moet kiezen of ik door wil of niet. Ergens zou ik heel graag verder willen, maar het lukt me niet op de manier die van me verwacht wordt. Ik heb het een jaar geprobeerd, maar het lijkt niet te werken. Ik moest de kerstdagen maar nadenken of ik door wilde.
Vanuit mijn behandelaar voel ik druk om te stoppen als ik niet wil zoals de instelling het in gedachten heeft. Zelf voel ik me - ook in therapie - veel te veel. Ik ben ook daar lastig, ik wil niets, doe niets. De instelling heeft echt niets aan me. En bovendien: er is een wachtlijst en daarop staan mensen die wél willen. Intussen hou ik een plekje voor hen bezet. Daar voel ik me ook niet lekker bij.
Tegelijkertijd is therapie wel mijn laatste hoop op een normaler leven. Als ik nu opgeef, dan komt het niet meer goed. Ik kan wachten tot ik wel bereid ben te doen wat ik moet doen voor therapie, maar zodra ik tegenover een therapeut zit, sla ik dicht, krijg ik er geen zinnig woord meer uit en wil ik mezelf ook gewoon met al mijn kracht beschermen tegen dat wat de therapeut van me vraagt. In de praktijk lukt ook dat dus gewoon niet.
Komt ook bij dat ik niet bereid zou zijn voor mezelf te betalen als de verzekering het niet zou vergoeden, dus dan moet ik ook niet op de zak van de verzekering willen teren voor behandeling.
Al met al sta ik dus ook nog op het punt mijn behandeling af te breken. De grote vraag is: wat dan? Wat moet ik dan met mijn leven? Wil ik nog iets met mijn leven?
Het gaat dus even niet zo heel fijn met mij.
Ik moest alleen het verslag inleveren afgelopen vrijdag, aankomende vrijdag is de evaluatie zelfquote:Op zondag 4 januari 2015 11:47 schreef babybanaan het volgende:
Hoe is je evaluatie gegaan, Sylvana?
En inderdaad, hoe is het met de rest?
Mijn hele leven lijkt vastgelopen in een paar weken tijd.
-knip-
Het gaat dus even niet zo heel fijn met mij.
Wow begrijpelijk!! Wat een verschrikkelijk nieuws sylvana. Heel veel sterkte voor jou en jullie naasten. Ik ga voor je duimen..quote:Op vrijdag 16 januari 2015 18:26 schreef Sylvana het volgende:
Evaluatie is ff niet meer belangrijk. Mn vriend heeft gisteren ernstig auto-ongeluk gehad en ligt nu in kritieke toestand in het ziekenhuis dus daar gaat alle aandacht nu naar toe
Hoe gaat het nu met je vriend en met jou?quote:Op vrijdag 16 januari 2015 18:26 schreef Sylvana het volgende:
Evaluatie is ff niet meer belangrijk. Mn vriend heeft gisteren ernstig auto-ongeluk gehad en ligt nu in kritieke toestand in het ziekenhuis dus daar gaat alle aandacht nu naar toe
quote:Op vrijdag 16 januari 2015 20:44 schreef appelsap het volgende:
[..]
Wow begrijpelijk!! Wat een verschrikkelijk nieuws sylvana. Heel veel sterkte voor jou en jullie naasten. Ik ga voor je duimen..
Dankjulliewelquote:Op dinsdag 27 januari 2015 21:45 schreef kuolema het volgende:
[..]
Hoe gaat het nu met je vriend en met jou?
Ik reageer wel even in het nieuwe topic, want blijkbaar durfde niemand hem dicht te gooienquote:Op woensdag 25 februari 2015 19:35 schreef MidnightB00m het volgende:
Heb even je verhaal gelezen Sylvana en jeetje...wel heftig hoor. Heb respect hoe je je zo staande houdt en er voor gaat. Hoe is het nu met je?
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |