[Centraal] Persoonlijkheidsstoornissen #7

quote:

Op donderdag 28 augustus 2014 18:10 schreef Spongeboss het volgende:

[..]

Nee dat is zo motivatie is geluk hebben. Soms lijkt het allemaal zo nutteloos, misschien is dat het wel. Maar yoga is inderdaad een belangrijk iets voor mij. Zelfs dat raak ik echter ook kwijt soms, lastig om ergens in vast te bijten. Ik weet dat je ergens gelijk hebt, ik heb niets te verliezen en toch voel ik me nog te goed om die stap niet te zetten puur omdat het een te grote uitdaging is om naar de huisarts te gaan en weer mijn verhaal overal opnieuw te doen.

Misschien brengt het wel heel veel verbetering, het word je niet voor niks aangeraden door een lotgenoot... je kunt t toch proberen?

quote:

Op donderdag 28 augustus 2014 19:15 schreef zomertje het volgende:

[..]

Misschien brengt het wel heel veel verbetering, het word je niet voor niks aangeraden door een lotgenoot... je kunt t toch proberen?

Daar heeft hij de motivatie niet voor. Dat is een symptoom van onze stoornis.

Ik vraag me wel af waarom ik nu niet half Fok over me heen krijg. Normaal gesproken begint het slachtofferrol geroep nu al door andere gebruikers en de modjes. Het blijft wel behoorlijk stil, eigenlijk krampachtig stil aangezien ik ze hier niet één keer heb zien posten.

quote:

Op donderdag 28 augustus 2014 19:44 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Daar heeft hij de motivatie niet voor. Dat is een symptoom van onze stoornis.

Ik vraag me wel af waarom ik nu niet half Fok over me heen krijg. Normaal gesproken begint het slachtofferrol geroep nu al door andere gebruikers en de modjes. Het blijft wel behoorlijk stil, eigenlijk krampachtig stil aangezien ik ze hier niet één keer heb zien posten.

Het leven met een stoornis is gewoon niet makkelijk. Een diagnose xxx-stoornis krijg je juist omdat het je dagelijks leven behoorlijk beïnvloedt. En of t nou xxx of yyy is, dat is om het even, het gaat om de problemen/beperkingen die je ondervindt. Ik heb een hele andere diagose dan jullie, maar kan beamen dat het allemaal echt niet makkelijk is. ( op t moment... )

quote:

Op donderdag 28 augustus 2014 19:44 schreef Comp_Lex het volgende:


Ik vraag me wel af waarom ik nu niet half Fok over me heen krijg. Normaal gesproken begint het slachtofferrol geroep nu al door andere gebruikers en de modjes. Het blijft wel behoorlijk stil, eigenlijk krampachtig stil aangezien ik ze hier niet één keer heb zien posten.

Dat is het misschien ook wel. Er zullen vast wat meelezers zijn, maar voor het overige lijkt het vooral alsof alleen mensen met een persoonlijkheidsprobleem hier posten. De reacties van hen uit zijn vaak wat milder dan van gemiddeld Fok!. Vermoedelijk omdat zij ervaringsdeskundig zijn en vanuit de eigen ervaring wat meer begrip kunnen opbrengen voor de soms ogenschijnlijk vreemde problematiek die een persoonlijkheidsstoornis heet.


Zelf kom ik niet echt verder. Hoe meer ik in therapie moet (ben), hoe minder ik wil. Het idee om te stoppen wordt steeds sterker; de afstand tot mijn behandelaar wordt steeds groter in plaats van kleiner. Het helpt niet mee dat we dat gebrek aan vertrouwen iedere sessie onder een vergrootglas leggen.
Voor mij wordt steeds duidelijker dat een behandelaar zo makkelijk onveilig voor me is. Begin langzamerhand wel een beetje moed te verliezen. Als het me zo veel moeite kost om een behandelaar te vinden die bij me past, dan ben ik misschien wel gewoon ongeschikt voor therapie.

quote:

Op donderdag 28 augustus 2014 18:10 schreef Spongeboss het volgende:

[..]

Nee dat is zo motivatie is geluk hebben. Soms lijkt het allemaal zo nutteloos, misschien is dat het wel. Maar yoga is inderdaad een belangrijk iets voor mij. Zelfs dat raak ik echter ook kwijt soms, lastig om ergens in vast te bijten. Ik weet dat je ergens gelijk hebt, ik heb niets te verliezen en toch voel ik me nog te goed om die stap niet te zetten puur omdat het een te grote uitdaging is om naar de huisarts te gaan en weer mijn verhaal overal opnieuw te doen.

Maak van je hardharthead geen zelfmoord kuil, Boss. Schreef je reeds op behangen van zalenzuilenhuis allang...

quote:

Op donderdag 28 augustus 2014 22:01 schreef babybanaan het volgende:

[..]

Dat is het misschien ook wel. Er zullen vast wat meelezers zijn, maar voor het overige lijkt het vooral alsof alleen mensen met een persoonlijkheidsprobleem hier posten. De reacties van hen uit zijn vaak wat milder dan van gemiddeld Fok!. Vermoedelijk omdat zij ervaringsdeskundig zijn en vanuit de eigen ervaring wat meer begrip kunnen opbrengen voor de soms ogenschijnlijk vreemde problematiek die een persoonlijkheidsstoornis heet.

Zelf kom ik niet echt verder. Hoe meer ik in therapie moet (ben), hoe minder ik wil. Het idee om te stoppen wordt steeds sterker; de afstand tot mijn behandelaar wordt steeds groter in plaats van kleiner. Het helpt niet mee dat we dat gebrek aan vertrouwen iedere sessie onder een vergrootglas leggen.
Voor mij wordt steeds duidelijker dat een behandelaar zo makkelijk onveilig voor me is. Begin langzamerhand wel een beetje moed te verliezen. Als het me zo veel moeite kost om een behandelaar te vinden die bij me past, dan ben ik misschien wel gewoon ongeschikt voor therapie.

Bleem not babtbanaan voor not be somebody goed is in baan etc ect nou weet je het wel, hou doelsmoeltoe.

Ow,ik had het hier nog helemaal niet gepost, maar ik kan waarschijnlijk pas 4 november met de deeltijd beginnen
Half september komen er 2 plekken vrij. Maar 1 wordt intern opgevuld door iemand uit een andere groep. En dan is er dus nog 1 plek, maar er zijn nog 2 mensen voor me op de wachtlijst. En het moet wel raar lopen als die allebei niet kunnen beginnen. En de volgende gaat pas 31 oktober met ontslag. Dus zit waarschijnlijk nog 2 maanden thuis
Had toch echt niet na mijn vervroegde ontslag verwacht dat het nog 5 maanden zou duren voor ik met de deeltijd kon beginnen... Als ik dat had geweten had ik misschien toch door proberen te zetten met de klinische opname. Maarja, dat is achteraf gepraat.

Maar ik baal er wel ontzettend van, want had er echt rekening mee gehouden dat ik half september kon beginnen. Daar naar uitgekeken. En nu zit ik nog langer thuis op de bank te wachten, terwijl het elke dag iets minder goed gaat. Want het wordt elke dag moeilijker om de structuur zelf vast te houden. Als ik idd pas begin november kan beginnen gaat ze wel kijken of ik al een module ofzo kan volgen. Maarja, dat is ook maar een slok op een borrel dan. Ik heb wel mijn thuiscursus weer opgepakt, heb weer een sportschoolabo en ben wel creatief bezig. Maar daar vul ik ook niet de hele week mee...
En zo duurt het alleen maar weer langer allemaal...

quote:

Op zondag 7 september 2014 22:01 schreef Sylvana het volgende:
Ow,ik had het hier nog helemaal niet gepost, maar ik kan waarschijnlijk pas 4 november met de deeltijd beginnen
Half september komen er 2 plekken vrij. Maar 1 wordt intern opgevuld door iemand uit een andere groep. En dan is er dus nog 1 plek, maar er zijn nog 2 mensen voor me op de wachtlijst. En het moet wel raar lopen als die allebei niet kunnen beginnen. En de volgende gaat pas 31 oktober met ontslag. Dus zit waarschijnlijk nog 2 maanden thuis
Had toch echt niet na mijn vervroegde ontslag verwacht dat het nog 5 maanden zou duren voor ik met de deeltijd kon beginnen... Als ik dat had geweten had ik misschien toch door proberen te zetten met de klinische opname. Maarja, dat is achteraf gepraat.

Maar ik baal er wel ontzettend van, want had er echt rekening mee gehouden dat ik half september kon beginnen. Daar naar uitgekeken. En nu zit ik nog langer thuis op de bank te wachten, terwijl het elke dag iets minder goed gaat. Want het wordt elke dag moeilijker om de structuur zelf vast te houden. Als ik idd pas begin november kan beginnen gaat ze wel kijken of ik al een module ofzo kan volgen. Maarja, dat is ook maar een slok op een borrel dan. Ik heb wel mijn thuiscursus weer opgepakt, heb weer een sportschoolabo en ben wel creatief bezig. Maar daar vul ik ook niet de hele week mee...
En zo duurt het alleen maar weer langer allemaal...

Wie zwet vergeet tijd komt raad niet telaat zalzien.
Sterkte meid bijt je niet vast in wat niet wil weet
Daarvoor heb jij telt veeldingen tegen meezitten zak in as niet?
Valt wel nietmee als je niet naspringen goed doet vergeten wats dat!

quote:

Op zondag 7 september 2014 22:01 schreef Sylvana het volgende:
Ow,ik had het hier nog helemaal niet gepost, maar ik kan waarschijnlijk pas 4 november met de deeltijd beginnen
Half september komen er 2 plekken vrij. Maar 1 wordt intern opgevuld door iemand uit een andere groep. En dan is er dus nog 1 plek, maar er zijn nog 2 mensen voor me op de wachtlijst. En het moet wel raar lopen als die allebei niet kunnen beginnen. En de volgende gaat pas 31 oktober met ontslag. Dus zit waarschijnlijk nog 2 maanden thuis
Had toch echt niet na mijn vervroegde ontslag verwacht dat het nog 5 maanden zou duren voor ik met de deeltijd kon beginnen... Als ik dat had geweten had ik misschien toch door proberen te zetten met de klinische opname. Maarja, dat is achteraf gepraat.

Maar ik baal er wel ontzettend van, want had er echt rekening mee gehouden dat ik half september kon beginnen. Daar naar uitgekeken. En nu zit ik nog langer thuis op de bank te wachten, terwijl het elke dag iets minder goed gaat. Want het wordt elke dag moeilijker om de structuur zelf vast te houden. Als ik idd pas begin november kan beginnen gaat ze wel kijken of ik al een module ofzo kan volgen. Maarja, dat is ook maar een slok op een borrel dan. Ik heb wel mijn thuiscursus weer opgepakt, heb weer een sportschoolabo en ben wel creatief bezig. Maar daar vul ik ook niet de hele week mee...
En zo duurt het alleen maar weer langer allemaal...

Weet je zeker dat zo'n deeltijd opname voor je zal werken? Bij mij hadden ze het er eerst ook over, maar na mijn diagnose zeiden ze dat het helemaal niet goed voor mij zou werken.

quote:

Op zondag 7 september 2014 23:08 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Weet je zeker dat zo'n deeltijd opname voor je zal werken? Bij mij hadden ze het er eerst ook over, maar na mijn diagnose zeiden ze dat het helemaal niet goed voor mij zou werken.

Waarom zou het voor jou niet goed werken dan? Ik denk dat het voor mij wel gaat werken omdat klinische behandeling te intensief was. En ik wel meer nodig heb dan alleen een gesprekje met een psych. Omdat ik vooral tegen dingen aanloop in het contact met andere mensen. En ik heb al eerder deeltijd gedaan (alleen niet voor persoonlijkheidsproblematiek) en dat vond ik op zich wel fijn. Overdag therapie, daarna gewoon je eigen leven en de mogelijkheid om wat je in therapie geleerd hebt toe te passen in je thuissituatie.

quote:

Op zondag 7 september 2014 23:10 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Waarom zou het voor jou niet goed werken dan? Ik denk dat het voor mij wel gaat werken omdat klinische behandeling te intensief was. En ik wel meer nodig heb dan alleen een gesprekje met een psych. Omdat ik vooral tegen dingen aanloop in het contact met andere mensen. En ik heb al eerder deeltijd gedaan (alleen niet voor persoonlijkheidsproblematiek) en dat vond ik op zich wel fijn. Overdag therapie, daarna gewoon je eigen leven en de mogelijkheid om wat je in therapie geleerd hebt toe te passen in je thuissituatie.

Therapie werkt niet in mijn geval. Ze kunnen niks beginnen tegen cluster A.

quote:

Op maandag 8 september 2014 10:13 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Therapie werkt niet in mijn geval. Ze kunnen niks beginnen tegen cluster A.

Hmm oké. Maar ook niet om te leren omgaan met de symptomen?

quote:

Op maandag 8 september 2014 14:10 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Hmm oké. Maar ook niet om te leren omgaan met de symptomen?

Nee, dat ook niet. Ze hebben geen flauw idee wat ze met mij aan moeten. Ze zijn wel heel eerlijk om het toe te geven.

quote:

Op maandag 8 september 2014 19:31 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Nee, dat ook niet. Ze hebben geen flauw idee wat ze met mij aan moeten. Ze zijn wel heel eerlijk om het toe te geven.

Maar wat doen ze dan in die kliniek waar je nu zit? Of is dat alleen begeleid wonen en ondersteuning in dagelijkse leven?

quote:

Op maandag 8 september 2014 20:06 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Maar wat doen ze dan in die kliniek waar je nu zit? Of is dat alleen begeleid wonen en ondersteuning in dagelijkse leven?

Ze doen in principe voor mij helemaal niets. Ik moet proberen om te leren leven richting begeleid / beschermd wonen voor later. Dat is wat ik nu aan het doen ben.

quote:

Op maandag 8 september 2014 21:39 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Ze doen in principe voor mij helemaal niets. Ik moet proberen om te leren leven richting begeleid / beschermd wonen voor later. Dat is wat ik nu aan het doen ben.

Maar hoe doe je dat dan? Hoe leer je dat en hoe krijg je daar begeleiding bij? Krijg je financiële hulp, hulp van een maatschappelijk werkster oid?

quote:

Op maandag 8 september 2014 21:51 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Maar hoe doe je dat dan? Hoe leer je dat en hoe krijg je daar begeleiding bij? Krijg je financiële hulp, hulp van een maatschappelijk werkster oid?

Ze kunnen niets voor mij betekenen. Als ze dat wel konden, dan had ik dat allang gehoord en gemerkt. Ik moet zelf een eigen balans zien te vinden. Ik ben officieel een student.

quote:

Op maandag 8 september 2014 22:00 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Ze kunnen niets voor mij betekenen. Als ze dat wel konden, dan had ik dat allang gehoord en gemerkt. Ik moet zelf een eigen balans zien te vinden. Ik ben officieel een student.

Hmm ik vind het wel raar dat je totaal geen begeleiding krijgt hoor! Ik bedoel, ze kunnen je vast wel helpen met de dingen waar je tegenaan loopt, praktische dingen zeg maar?

quote:

Op maandag 8 september 2014 22:04 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Hmm ik vind het wel raar dat je totaal geen begeleiding krijgt hoor! Ik bedoel, ze kunnen je vast wel helpen met de dingen waar je tegenaan loopt, praktische dingen zeg maar?

Ja, maar de praktische zaken pak ik juist heel snel op. Wat er in mijn hoofd afspeelt, daar kunnen ze helemaal niets mee.

quote:

Op maandag 8 september 2014 22:15 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Ja, maar de praktische zaken pak ik juist heel snel op. Wat er in mijn hoofd afspeelt, daar kunnen ze helemaal niets mee.

Oké dat lijkt me lastig. dat je daar maar gewoon zelf mee moet zien te dealen. Hopelijk wordt er in de toekomst toch iets uitgevonden waardoor ze mensen met Cluster A-stoornissen kunnen helpen.

quote:

Op maandag 8 september 2014 22:18 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Oké dat lijkt me lastig. dat je daar maar gewoon zelf mee moet zien te dealen. Hopelijk wordt er in de toekomst toch iets uitgevonden waardoor ze mensen met Cluster A-stoornissen kunnen helpen.

Ja, dat hoop ik ook.

Wauw, Sylvana, 5 maanden wachten tussen voltijd en deeltijd. Dat is best lang. Ik hoop echt voor je dat het heel snel gaat dan, want dat is wel echt een gat.

Zelf ben ik inmiddels een soort therapieloos. Ik weet ook echt niet of ik nog een keer therapie wil. Misschien kies ik er wel voor om zo door te gaan. Ik heb nu weer gezien wat therapie ook alweer betekent voor mij - en ik weet niet of ik ooit aan de voorwaarden voor therapie zal willen (kunnen?) voldoen.

quote:

Op maandag 8 september 2014 10:13 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Therapie werkt niet in mijn geval. Ze kunnen niks beginnen tegen cluster A.

Wat raar zeg. Cluster A persoonlijkheidsproblemen kunnen heel goed behandeld worden. Tenminste, dat is per persoon afhankelijk, maar dat geldt eveneens voor andere persoonlijkheidsproblemathiek.

Een theorie over cluster A persoonlijkheidsstoornissen die ik heb gelezen, is dat mensen die het hebben moeite hebben om te kunnen mentaliseren en de emoties die bij henzelf horen bij anderen leggen.

Om een voorbeeld te noemen. Als iemand chagrijnig tegen mij doet en ik weet niet waarom hij chagrijnig is, krijg ik net zoals de meeste mensen daar een rotgevoel over. De meeste mensen denken dan: hij zal wel met het verkeerde been uit bed gestapt zijn. Ik denk sneller dat ik iets verkeerds heb gedaan, mijn gebrek aan eigenwaarde wordt getriggerd en ik ga die emotie heel erg op mezelf betrekken. Het rotgevoel plaats ik dus bij mezelf.

Iemand met een cluster A persoonlijkheidsstoornis, betrekt het gevoel sneller op zijn omgeving. (Niet te verwarren met de schuld bij een ander zoeken.) Hij trekt dan de conclusie: "de wereld is bedreigend, ik voel me niet thuis in deze wereld". Hij onttrekt zich van de wereld, gaat zich isoleren en op den duur verliest hij grip op de realiteit, waardoor anderen hem als excentriek of vreemd ervaren en daarmee wordt de conclusie dat de wereld bedreigend is weer bevestigd.

Als je in therapie gaat en je vertelt dat je de wereld als bedreigend ervaart en dat je je niet thuis voelt horen, gaat de behandelaar met je kijken waar dat gevoel vandaan komt. Wat heeft je de laatste keer het gevoel gegeven? Klopt dat ook wel of kan je ook een andere conclusie verbinden aan hetgeen waardoor je het gevoel hebt gekregen? Wat voor gevoel krijg je dan? Ervaar je daarmee mensen nog steeds als bedreigend?

Ik vind het echt bullshit dat mensen met persoonlijkheidsstoornissen cluster A niet te behandelen zijn. Als er niks mankeert aan je verstand, niet te psychotisch bent, je je genoeg kan verplaatsen in andermans situatie en als je gemotiveerd bent om te veranderen, is de kans heel groot dat je behandelbaar bent.

Wat een kutnieuws Sylvana.
Zo ging dat bij mij dus ook steeds en daarom ben ik uiteindelijk maar individueel verder gegaan.
Ik ken het gevoel dus en dat zuigt zwaar, zeker als je het gevoel hebt dat je al op het randje zit.
Wel op tijd aan de bel trekken als je het niet trekt hè.

quote:

Op donderdag 11 september 2014 20:03 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Wat raar zeg. Cluster A persoonlijkheidsproblemen kunnen heel goed behandeld worden. Tenminste, dat is per persoon afhankelijk, maar dat geldt eveneens voor andere persoonlijkheidsproblemathiek.

Een theorie over cluster A persoonlijkheidsstoornissen die ik heb gelezen, is dat mensen die het hebben moeite hebben om te kunnen mentaliseren en de emoties die bij henzelf horen bij anderen leggen.

Om een voorbeeld te noemen. Als iemand chagrijnig tegen mij doet en ik weet niet waarom hij chagrijnig is, krijg ik net zoals de meeste mensen daar een rotgevoel over. De meeste mensen denken dan: hij zal wel met het verkeerde been uit bed gestapt zijn. Ik denk sneller dat ik iets verkeerds heb gedaan, mijn gebrek aan eigenwaarde wordt getriggerd en ik ga die emotie heel erg op mezelf betrekken. Het rotgevoel plaats ik dus bij mezelf.

Iemand met een cluster A persoonlijkheidsstoornis, betrekt het gevoel sneller op zijn omgeving. (Niet te verwarren met de schuld bij een ander zoeken.) Hij trekt dan de conclusie: "de wereld is bedreigend, ik voel me niet thuis in deze wereld". Hij onttrekt zich van de wereld, gaat zich isoleren en op den duur verliest hij grip op de realiteit, waardoor anderen hem als excentriek of vreemd ervaren en daarmee wordt de conclusie dat de wereld bedreigend is weer bevestigd.

Als je in therapie gaat en je vertelt dat je de wereld als bedreigend ervaart en dat je je niet thuis voelt horen, gaat de behandelaar met je kijken waar dat gevoel vandaan komt. Wat heeft je de laatste keer het gevoel gegeven? Klopt dat ook wel of kan je ook een andere conclusie verbinden aan hetgeen waardoor je het gevoel hebt gekregen? Wat voor gevoel krijg je dan? Ervaar je daarmee mensen nog steeds als bedreigend?

Ik vind het echt bullshit dat mensen met persoonlijkheidsstoornissen cluster A niet te behandelen zijn. Als er niks mankeert aan je verstand, niet te psychotisch bent, je je genoeg kan verplaatsen in andermans situatie en als je gemotiveerd bent om te veranderen, is de kans heel groot dat je behandelbaar bent.

Mijn behandelaar is het daar niet mee eens. Bij mij doen ze meer aan "redden wat er nog te redden valt".

quote:

Op donderdag 11 september 2014 23:15 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Mijn behandelaar is het daar niet mee eens. Bij mij doen ze meer aan "redden wat er nog te redden valt".

Dan heb jij een zeer slechte behandelaar. Zo hoort een hulpverlener niet tegen je te praten.

Tegen mij hebben ze bij de reguliere GGZ en PsyQ ook zoiets gezegd. Dat ik zogezegd 'therapie-resistent' ben. Ik ben ondanks dat toch een heel stuk verder gekomen en elke serieuze therapie sloeg bij mij aan.

Geef niet op en blijf positief denken. Laat je niet de grond in boren door een stel onbekwame zieleknijpers zonder empathie. Er zijn genoeg andere instanties waar ze je serieuzer nemen. In Oegstgeest heb je een kliniek waar ze mensen met persoonlijkheidsstoornissen helpen en een hele vleugel is gewijd aan cluster A persoonlijkheidsproblemathiek.

quote:

Op donderdag 11 september 2014 20:17 schreef appelsap het volgende:
Wat een kutnieuws Sylvana.
Zo ging dat bij mij dus ook steeds en daarom ben ik uiteindelijk maar individueel verder gegaan.
Ik ken het gevoel dus en dat zuigt zwaar, zeker als je het gevoel hebt dat je al op het randje zit.
Wel op tijd aan de bel trekken als je het niet trekt hè.

Thnx Ik heb niks gehoord deze week dus ga er maar vanuit dat het idd 4 november pas wordt
Morgen maar even bellen wat ze in de tussentijd kunnen regelen. Al is het idd maar individueel wat gesprekken ofzo.

quote:

Op donderdag 11 september 2014 23:54 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Dan heb jij een zeer slechte behandelaar. Zo hoort een hulpverlener niet tegen je te praten.

Tegen mij hebben ze bij de reguliere GGZ en PsyQ ook zoiets gezegd. Dat ik zogezegd 'therapie-resistent' ben. Ik ben ondanks dat toch een heel stuk verder gekomen en elke serieuze therapie sloeg bij mij aan.

Geef niet op en blijf positief denken. Laat je niet de grond in boren door een stel onbekwame zieleknijpers zonder empathie. Er zijn genoeg andere instanties waar ze je serieuzer nemen. In Oegstgeest heb je een kliniek waar ze mensen met persoonlijkheidsstoornissen helpen en een hele vleugel is gewijd aan cluster A persoonlijkheidsproblemathiek.

Ik kan niet positief zijn vanwege mijn anhedonie. Ze zijn constant mij aan het "prikkelen", maar dat werkt voor geen meter.

quote:

Op woensdag 27 augustus 2014 18:23 schreef Spongeboss het volgende:
Grote terugval.

Mijn ouders beginnen weer teveel druk op me te leggen ik kom met ideeën om het wat minder te maken maar ze blijven druk leggen. En ik word er gek van, helemaal gek. Ik kom met een idee en ze lachen me gewoon uit of maken het belachelijk ik wil niets meer te doen hebben met die mensen.

Ik ben gewoon boos wat ik normaal nooit gauw ben kut schizoïde kut leven. Ik heb het ermee gehad, niemand die het schizoïde zijn begrijpt behalve de mensen zelf ik word gewoon nooit serieus genomen belachelijk gemaakt. Alleen omdat ik mezelf psychisch niet kan omleggen wilt niet zeggen dat ik het niet kan willen. Ik wil niet dood ik heb geen zin in zelfmoord maar het zou mooi zijn als ik me kon terugkeren in fantasie en gewoon hele dagen in een coma kon leggen waar ik nu een leuke tijd had. Kut ik ben er klaar mee dat ze allemaal sterven deze klote kut wereld.

Ik vind het wel heel slecht dat ze je belachelijk maken. Heb je (behalve hier) niemand waar je even je hart kan luchten, die je kan vertrouwen?

quote:

Op vrijdag 12 september 2014 10:25 schreef Spongeboss het volgende:

[..]

Niet bepaald mensen begrijpen het niet en daar heb ik me bij neergelegd.

Hier hebben we een zogenaamde crisisregeling, kun je 24/7 bellen en een gesprek hebben. Professionals die je wel serieus nemen. Zoiets zou jou ook kunnen helpen.

quote:

Op vrijdag 12 september 2014 08:32 schreef Spongeboss het volgende:

[..]

Prikkels maken alles erger. Hoe vaak ik wel niet denk dat alles belachelijk is, of hoe vaak ik niet bang ben dat iemand me volgt of pijn wilt doen.

Ik denk niet dat er veel tegen te trainen is, want zelf weet ik ook wel dat niet iedereen op mij uit is toch voelt het eng als een auto achter me rijdt of iemand komt bij me zitten in een trein.

Ik ervaar het eigenlijk als wrijving wat zo snel mogelijk opgelost moet worden.

quote:

Op vrijdag 12 september 2014 10:27 schreef Spongeboss het volgende:

[..]

Misschien maar nu gaat het gelukkig wel goed... Geen zware terugval als toen meer gehad.

Het gaat niet goed. Dat weet je. Dat je geen terugvallen hebt gehad betekent niet dat het goed met je gaat.

quote:

Op vrijdag 12 september 2014 11:16 schreef Spongeboss het volgende:

[..]

Het is te tolereren, natuurlijk zou ik het liever anders zien. Maar goed niets dat ik doe lukt, en ik zoek nu wel weer, en morgen begin ik weer en na een paar dagen is het weer verneukt, maar dat maakt niet uit ik kan dit tolereren en zolang het nog te tolereren is zit het wel goed vermoed ik.

Dit komt over als een paradox. Je vermoeden klopt niet.

quote:

Op vrijdag 12 september 2014 11:32 schreef Spongeboss het volgende:

[..]

Hmm jij bent van mening dat ik dus beter alsnog ergens in een instelling kan wonen? Ik weet niet ik heb nu zoiets van laat alles maar verreken zolang ik mijn thee nog maar kan drinken.

Als je zegt dat niets je lukt, dan gaat het toch niet goed met je? Dat klinkt meer als een depressie dan schizoïde. Ik ben ook schizoïde, maar er zijn dingen die bij mij wel lukken, ook al zijn het maar één of twee dingen (t.o.v. duizend dingen bij gewone mensen). Als mede schizoïde persoon kan ik zeker één ding tegen je zeggen:
Je gaat het niet voor eeuwig volhouden. Dat is geen vraag aan je en ook geen suggestie. Als je een beetje zoals ik ben, dan is mijn idee van wonen in een instelling zeker geen mening, maar een feit.

quote:

Op vrijdag 12 september 2014 11:43 schreef Spongeboss het volgende:

[..]

Hoelang blijf je daar wonen denk je dan? Heb je wel vrije uren? Ik wil mijn yoga wel blijven doen, ik zou mijn leven op orde willen krijgen yoga etc. Maar momenteel lukt het me vaak ook niet te lui, geen discipline, geen controle. Mediteren ook geen tijd voor ik zak af dat is zo. Maar ik ben ook verdomd bang voor een instelling.

Ik mag hier 9 maanden wonen zonder dat ik daarvoor hoef te betalen. Ik krijg ook geld voor eten en drinken enzo. Ik heb zeker wel vrije uren. Sterker nog, er wordt hier gezamenlijk gewerkt aan wat je kan doen qua dagbesteding. Het is waarschijnlijk gewoon perfect mogelijk om je yoga te blijven doen. Dat wordt al gezien als iets wat je kan doen als dagbesteding en dat is al één ding wat al lukt.
Luiheid bestaat niet. Je bent niet lui. Niemand is lui.
Waar ben je precies bang voor?

quote:

Op vrijdag 12 september 2014 11:55 schreef Spongeboss het volgende:

[..]

Nieuwe omstandigheden mezelf weer moeten bewijzen ergens mijn verhaal moeten doen, ik wil gewoon rust. En werken aan mezelf ook al mislukt dat vaak, ik maak wel steeds een beetje vooruitgang. Ik ben gewoon bang om in een omgeving te komen die mij onbekend is.

Je hoeft je helemaal niet te bewijzen. Waarom denk je dat?

quote:

Op vrijdag 12 september 2014 12:01 schreef Spongeboss het volgende:

[..]

Je moet altijd je verhaal doen, en altijd met mensen omgaan etc. Die accepteren je niet zomaar ze vinden je maar excentriek en dan moet ik weer proberen te rollen in een nieuwe omgeving. Ik ben het moe, het zwerven ik wil gewoon hier blijven en al gaat het super slecht met me op zijn minst hoef ik hier niet bang te zijn voor wat buiten is.

Dat hoef je niet te doen. Je hebt wel gesprekken, maar je hoeft niet constant je verhaal te doen of met mensen omgaan. Daar kan over worden onderhandeld.

quote:

Op vrijdag 12 september 2014 12:34 schreef Spongeboss het volgende:

[..]

Interessant misschien eens proberen maar goed dat weet ik niet.

Je kunt er altijd over informeren.