[Centraal] Persoonlijkheidsstoornissen #7

quote:

Op zondag 26 oktober 2014 00:07 schreef kuolema het volgende:

[..]

Wat fijn dat je je meteen thuis voelt in de groep! En goed dat je al concrete doelen hebt bedacht. Ik vond dat altijd erg moeilijk.
De mensen bij mij in de groep zeiden allemaal dat het zo snel voorbij was (een jaar duurde die therapie) en er zullen vast ook momenten zijn waarop het moeilijker is om aan de slag te gaan of doelen waar je langer over doet dus dan is een half jaar niet zo lang. Maar als je doelen opstelt moet je het eigenlijk niet zo bekijken want dan wordt het een soort race

Ja idd echt fijn. Al kan het natuurlijk over een paar maanden als er weer mensen weg zijn en nieuwe mensen zijn gekomen weer heel anders zijn natuurlijk. Maar het begin is hoopvol
Ik vind doelen bedenken niet zo moeilijk, net zoals weekschema's of weet ik het wat. Maar het uitvoeren is vaak lastiger Helemaal als ik in de vermijding zit. Maar ik ga er iig voor en een half jaar is idd ook zo voorbij, dus kan niet teveel tijd gaan verspillen nee Maar ik hoef ook niet meteen alles open en bloot op tafel te leggen, dat is weer het andere uiterste natuurlijk.

Ik vind jouw instelling momenteel heel positief overkomen Sylvana. Heb je inmiddels zelf al meer het idee dat het 'beter' gaat worden in de toekomst?
Fijn dat je nu al zo op je plek bent in de groep. Dat is in ieder geval een mooi begin.

Bij mij is de schematherapie momenteel on hold gezet. Het is te heftig in combinatie met stage/school en ik zat er daardoor vorige week helemaal doorheen. Bij mijn psych een flinke uitbarsting van emoties gehad waarin dat duidelijk werd. Qua tijd sowieso lastig om wekelijks afspraken te plannen en daarnaast ligt de druk momenteel al erg hoog en zit ik meer op standje overleven nu. Toen werd mij min of meer gezegd (of misschien is dat mijn interpretatie) dat ik moet kiezen tussen school/behandeling. Het strijkt mij nu tegen de haren in. Ik vind het afmaken van mijn opleiding heel belangrijk om verder te kunnen in het leven en heb door een behandelopname al vertraging opgelopen. Het voelt nu meteen weer alsof ik dan niet genoeg doe voor de behandeling en alsof ik me dan blijkbaar aanstel en mijn problemen niet ernstig genoeg zijn omdat ik nu voor school kies.
Ik vind het zo lastig. Aan de ene kant zegt mijn gevoel dat ik alle hulp maar moet stoppen omdat ik klaarblijkelijk toch geen stap verder kom, want ik val weer terug in overleven, nergens van genieten en er eigenlijk niet meer willen zijn. Dan weet ik het allemaal niet meer en wordt alles heel zwart/wit.
Het andere probleem is dat mijn huidige psycholoog per 1 januari stopt. Mijn vorige psychologe komt wel terug op de locatie, samen met nog iemand. Ik wil sowieso alleen verder gaan met hulp als ik bij haar terug kan en ik weiger het om over te gaan naar een onbekende.
Daarnaast als ik laag intensief behandeld blijf worden moet eigenlijk ik over naar een psychiatrisch verpleegkundige. Daar heb ik erg slechte ervaringen mee en dat weiger ik dus ook.
Vanaf februari zou ik verder kunnen gaan met schematherapie omdat stage dan afgerond is en er een hoop druk wegvalt en meer ruimte is voor emoties en heftigheid. Dit alles wordt nu in het team overlegd waarbij nog geen zekerheid gegeven kan worden.
Verder moet ik alweeeeeer bij de psychiater komen (4e keer in een jaar) omdat ze weer een nieuwe hebben die dus verantwoordelijk is voor het uitschrijven van mijn pillen en mij daarom wil zien. Ik snap het wel maar ik vind het echt onzin! Ik slik al 2 jaar dezelfde medicatie waar de komende tijd toch niks aan veranderd gaat worden. Omdat de instelling zovaak wisselt van psychiater mag ik telkens komen opdraven.
Zoals wel te lezen is ben ik momenteel best geïrriteerd en negatief over de gang van zaken, wil ik het bijltje erbij neergooien en is het onzeker over hoe mijn behandeling verder zal gaan verlopen.

Ik probeer me juist weer wat meer te verdiepen in de verschillende schema's omdat t me enorm in de weg zit momenteel. Veel te vaak ben ik bezig met 'doe ik het wel goed' en ben ik wel lief/leuk/aardig genoeg... kost zoveel energie

quote:

Op maandag 27 oktober 2014 10:31 schreef appelsap het volgende:
Ik vind jouw instelling momenteel heel positief overkomen Sylvana. Heb je inmiddels zelf al meer het idee dat het 'beter' gaat worden in de toekomst?
Fijn dat je nu al zo op je plek bent in de groep. Dat is in ieder geval een mooi begin.

Bij mij is de schematherapie momenteel on hold gezet. Het is te heftig in combinatie met stage/school en ik zat er daardoor vorige week helemaal doorheen. Bij mijn psych een flinke uitbarsting van emoties gehad waarin dat duidelijk werd. Qua tijd sowieso lastig om wekelijks afspraken te plannen en daarnaast ligt de druk momenteel al erg hoog en zit ik meer op standje overleven nu. Toen werd mij min of meer gezegd (of misschien is dat mijn interpretatie) dat ik moet kiezen tussen school/behandeling. Het strijkt mij nu tegen de haren in. Ik vind het afmaken van mijn opleiding heel belangrijk om verder te kunnen in het leven en heb door een behandelopname al vertraging opgelopen. Het voelt nu meteen weer alsof ik dan niet genoeg doe voor de behandeling en alsof ik me dan blijkbaar aanstel en mijn problemen niet ernstig genoeg zijn omdat ik nu voor school kies.
Ik vind het zo lastig. Aan de ene kant zegt mijn gevoel dat ik alle hulp maar moet stoppen omdat ik klaarblijkelijk toch geen stap verder kom, want ik val weer terug in overleven, nergens van genieten en er eigenlijk niet meer willen zijn. Dan weet ik het allemaal niet meer en wordt alles heel zwart/wit.
Het andere probleem is dat mijn huidige psycholoog per 1 januari stopt. Mijn vorige psychologe komt wel terug op de locatie, samen met nog iemand. Ik wil sowieso alleen verder gaan met hulp als ik bij haar terug kan en ik weiger het om over te gaan naar een onbekende.
Daarnaast als ik laag intensief behandeld blijf worden moet eigenlijk ik over naar een psychiatrisch verpleegkundige. Daar heb ik erg slechte ervaringen mee en dat weiger ik dus ook.
Vanaf februari zou ik verder kunnen gaan met schematherapie omdat stage dan afgerond is en er een hoop druk wegvalt en meer ruimte is voor emoties en heftigheid. Dit alles wordt nu in het team overlegd waarbij nog geen zekerheid gegeven kan worden.
Verder moet ik alweeeeeer bij de psychiater komen (4e keer in een jaar) omdat ze weer een nieuwe hebben die dus verantwoordelijk is voor het uitschrijven van mijn pillen en mij daarom wil zien. Ik snap het wel maar ik vind het echt onzin! Ik slik al 2 jaar dezelfde medicatie waar de komende tijd toch niks aan veranderd gaat worden. Omdat de instelling zovaak wisselt van psychiater mag ik telkens komen opdraven.
Zoals wel te lezen is ben ik momenteel best geïrriteerd en negatief over de gang van zaken, wil ik het bijltje erbij neergooien en is het onzeker over hoe mijn behandeling verder zal gaan verlopen.

Dankjewel, wat een lief compliment! En ja, ik heb er nu wel meer vertrouwen in! Gewoon al bijna een jaar crisisvrij!

En wat een gedoe met die GGZ-instelling zeg! Daar zou ik ook gefrustreerd van worden hoor!
En het afmaken van een opleiding/stage is idd wel belangrijk, maar ik snap je hulpverleners ook wel.Hoe realistisch is dat als je niet eerst aan jezelf werkt? Ga je dan niet elke keer vastlopen als je niet eerst met jezelf aan de slag gaat?
Als je denkt dat je het zonder redt dan moet je dat vooral doen natuurlijk. Dan is het idd een idee om vanaf februari verder te gaan. Maar ga je het zolang zonder redden? Ik hoop wel dat je snel duidelijkheid hebt qua hulpverlening, want niet weten waar je aan toe bent helpt natuurlijk ook niet. Sterkte!

quote:

Op maandag 27 oktober 2014 20:59 schreef zomertje het volgende:
Ik probeer me juist weer wat meer te verdiepen in de verschillende schema's omdat t me enorm in de weg zit momenteel. Veel te vaak ben ik bezig met 'doe ik het wel goed' en ben ik wel lief/leuk/aardig genoeg... kost zoveel energie

Wat rot zeg dat je weer zoveel last van die schema's hebt *knuffel* Heb je een idee waarom je daar nu weer zoveel last van hebt? Ik herken het wel hoor, ik heb ook heel erg last van die schema's en dat kost idd erg veel energie.

quote:

Op maandag 27 oktober 2014 21:03 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Wat rot zeg dat je weer zoveel last van die schema's hebt *knuffel* Heb je een idee waarom je daar nu weer zoveel last van hebt? Ik herken het wel hoor, ik heb ook heel erg last van die schema's en dat kost idd erg veel energie.

Ik weet het niet eigenlijk. Alleen weet ik dat t gewone leven met werk en alle verplichtingen me wel zwaar valt. Ik ben ook elke dag wel overprikkeld door alle dingen en drukte.

quote:

Op maandag 27 oktober 2014 21:10 schreef zomertje het volgende:

[..]

Ik weet het niet eigenlijk. Alleen weet ik dat t gewone leven met werk en alle verplichtingen me wel zwaar valt. Ik ben ook elke dag wel overprikkeld door alle dingen en drukte.

Hmm dat is wel lastig dan ja. Hoeveel uur werk je in de week dan? En kun je daar buiten wel rustmomenten/momenten voor jezelf inplannen? Heb je nog medicatie?

quote:

Op maandag 27 oktober 2014 21:03 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Dankjewel, wat een lief compliment! En ja, ik heb er nu wel meer vertrouwen in! Gewoon al bijna een jaar crisisvrij!

En wat een gedoe met die GGZ-instelling zeg! Daar zou ik ook gefrustreerd van worden hoor!
En het afmaken van een opleiding/stage is idd wel belangrijk, maar ik snap je hulpverleners ook wel.Hoe realistisch is dat als je niet eerst aan jezelf werkt? Ga je dan niet elke keer vastlopen als je niet eerst met jezelf aan de slag gaat?
Als je denkt dat je het zonder redt dan moet je dat vooral doen natuurlijk. Dan is het idd een idee om vanaf februari verder te gaan. Maar ga je het zolang zonder redden? Ik hoop wel dat je snel duidelijkheid hebt qua hulpverlening, want niet weten waar je aan toe bent helpt natuurlijk ook niet. Sterkte!

Gefeliciteerd! Ik ben inmiddels ook iets meer dan een jaar crisisvrij bedenk ik mij net!

Ik denk dat ik even een kontindekrib-week heb, mede door de onzekerheid.
Ik loop inderdaad elke keer vast en zit nog erg in de knoop met mezelf. Het escaleert regelmatig maar geen diepe crisis of depressie het laatste jaar, dus het voelt wel stabieler dan eerst. Rationeel gezien weet ik best dat ik nog behandeling nodig heb en mijn hoofdbehandelaar zegt ook dat hij zo reageert omdat hij dat ook nodig vindt. Ik weet alleen niet of dat dan ook NU moet. Misschien doe ik mezelf tekort maar het voelt minder accuut nu het geen crisis is.
Doorgaan met mijn studie voelt ook heel belangrijk omdat het ik het gevoel heb dat het opgeven/vertragen me juist weer richting een crisis zal duwen of een gevoelsmatige uitzichtloze situatie.
Ik hoop dat ik gewoon bij mijn oude behandelaar terug kan en in februari verder kan met schematherapie en dat mijn beweegredenen geaccepteerd worden. Zo niet dan moet ik verder gaan nadenken over wat ik wil en wat nodig is.

quote:

Op maandag 27 oktober 2014 21:10 schreef zomertje het volgende:

[..]

Ik weet het niet eigenlijk. Alleen weet ik dat t gewone leven met werk en alle verplichtingen me wel zwaar valt. Ik ben ook elke dag wel overprikkeld door alle dingen en drukte.

Herkenbaar.. Ook over of je wel leuk genoeg bent enzo. Wat een worsteling hè.
Ik doe tegenwoordig heel vaak thuis de veilige plek oefening. Ken je die?
Helpt bij mij wel wat om wat rust te voelen..

quote:

Op maandag 27 oktober 2014 21:13 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Hmm dat is wel lastig dan ja. Hoeveel uur werk je in de week dan? En kun je daar buiten wel rustmomenten/momenten voor jezelf inplannen? Heb je nog medicatie?

Ik werk 20 uur per week en probeer genoeg rust te plannen. Medicatie nog wel ja, anti depressiva.

quote:

Op maandag 27 oktober 2014 21:50 schreef appelsap het volgende:

[..]

Herkenbaar.. Ook over of je wel leuk genoeg bent enzo. Wat een worsteling hè.
Ik doe tegenwoordig heel vaak thuis de veilige plek oefening. Ken je die?
Helpt bij mij wel wat om wat rust te voelen..

Nee, die ken ik niet?

quote:

Op maandag 27 oktober 2014 22:06 schreef zomertje het volgende:

[..]

Nee, die ken ik niet?

De bedoeling is dat je een veilige plek visualiseert. Dat mag iets zijn wat echt bestaat en waar je naartoe kan gaan maar het mag ook een verzinsel zijn.
Je neemt hiervoor een plek die voor jou neutraal is en waarbij er geen oordelen over jou zijn, je bij wijze van niet gestoord kan worden door anderen en er rust en een gevoel van veiligheid is.
Je stelt jezelf dan vragen als: hoe ziet het eruit, wat voel je, is het warm of koud, zit of sta je, zijn er mensen in je omgeving, welke kleuren zie je. Of opdrachten zoals: raak de grond eens aan (in gedachte in je veilige plek) wat voel je dan.
Het helpt mij wel om echt op die rustige plek te komen. Mijn plek is een plek op het strand, op een bankje in de duinen, helemaal alleen. Ik hoor de zee en de wind, het is zo'n 22 graden, beetje wind, voeten in het zand.
Vooral het idee dat ik daar ben, rust heb en er niemand is die een oordeel heeft en ik daar gewoon kan/mag zijn wie ik ben helpt mij.

quote:

Op maandag 27 oktober 2014 22:24 schreef appelsap het volgende:

[..]

De bedoeling is dat je een veilige plek visualiseert. Dat mag iets zijn wat echt bestaat en waar je naartoe kan gaan maar het mag ook een verzinsel zijn.
Je neemt hiervoor een plek die voor jou neutraal is en waarbij er geen oordelen over jou zijn, je bij wijze van niet gestoord kan worden door anderen en er rust en een gevoel van veiligheid is.
Je stelt jezelf dan vragen als: hoe ziet het eruit, wat voel je, is het warm of koud, zit of sta je, zijn er mensen in je omgeving, welke kleuren zie je. Of opdrachten zoals: raak de grond eens aan (in gedachte in je veilige plek) wat voel je dan.
Het helpt mij wel om echt op die rustige plek te komen. Mijn plek is een plek op het strand, op een bankje in de duinen, helemaal alleen. Ik hoor de zee en de wind, het is zo'n 22 graden, beetje wind, voeten in het zand.
Vooral het idee dat ik daar ben, rust heb en er niemand is die een oordeel heeft en ik daar gewoon kan/mag zijn wie ik ben helpt mij.

Mooi dat dat voor jou werkt. Heb het wel eens geprobeerd, maar werkt niet goed genoeg. Ik kruip vaak op de bank, onder een fleece deken en als de kat erbij komt liggen kan ik me ook best lekker veilig voelen

Lopen jullie ook zo te worstelen met de leegte en een gebrek aan gevoel?

quote:

Op woensdag 29 oktober 2014 20:22 schreef Spongeboss het volgende:

[..]

Pff ik had hier al vanaf vanmorgen op willen reageren, helaas erg druk en wat medische complicaties van fysieke aard waardoor ik mijn intentie niet hebben kunnen vervullen. Nu ik echter hier zal ik eens wat schrijven uit de losse pols met andere woorden ik ga gewoon schrijven wat in mij op komt.

Soms denk ik dat ik het leven wat intensiever zou moeten leven, als ik om mij heen kijk ben ik altijd het excentrieke figuur, de persoon die nee zegt tegen drukke bezigheden en ervan kan genieten als niemand contact zoekt of mij lastig valt, ja als een vriend contact wilt opnemen of iemand komt naar mij toe zie ik dat als lastig vallen. Maar misschien zou ik wat intensiever moeten leven, maar ik voel me dan een beetje als met eten, soms als er lekker eten is eet ik er teveel van en ik weet dat het niet goed voor me is maar toch wil en doe ik het om daarna achtergelaten te worden met buikpijn. Net zo denk ik of maak ik mijzelf vaak wijs dat ik met mensen wil zijn en een beetje een personen mens zou willen zijn met meer contacten die ergens naar binnen kan lopen zijn charmes in de strijd kan gooien en het goed bij vrouwen doet. Maar ik weet dat vrouwen niet goed voor mij zijn dat ik een soort hond ben die achter de auto aan rent en eenmaal daar niet weet wat hij moet doen. En dan kan ik weer terug gaan zitten en blij zijn in mijn eentje, maar soms dan denk ik weer dat ik intensiever moet leven.

En soms voel ik me leeg, maar dan besef ik me dat ik ook een zeer leeg persoon ben, de meeste mensen investeren tijd in dingen en dat geeft betekenis, zo ontmoete ik iemand met vrouw en kinderen die zegt dat elke dag maar beter en beter wordt, voor iemand als mij zou het onmogelijk zijn. Ik kan alcohol drinken en als ik echt echt echt echt moet 1x per jaar naar een hoer gaan voor mijn intimiteit en dat is het dan. Een leeg leven met niks in, een makker wilt al de hele tijd met me afspreken maar ik hou de boot af geen zin in. En waarom zou ik?

Dus tja worstel ik ermee? Ik zou zeggen dat ik er vaker aan denk en dan denk was ik maar dit of dat, maar goed het is gewoon zo dat het gras elders groener lijkt, maar laten we eerlijk zijn ik ben een type gras en jij waarschijnlijk ook dat maar op een paar locaties groeit we kunnen niet zomaar zeggen ik wil daar gaan, we schieten daar geen wortel.

Dit is wat ik denk en graag zie ik een reactie tegemoet waarop we dit misschien kunnen uitbreiden, of wilde je een andere kant op?

Ik heb een paar vragen:
Hoe zie je dat uitbreiden en de andere kant op precies?
Als je intensiever kon leven, zou je dat dan niet allang gedaan hebben?
Is het al niet worstelen als je er zo over na loopt te denken?

@spongeboss:
En iets gaan doen dan semi sociaal is? Bijv met iemand naar de bios? Dan praat je alleen even kort voor en na de film en verder kijk je naar het scherm.
De interactie is dan minimaal. Misschien is dat minder zwaar?

Als je al meer contacten wilt met mensen moet je dat denk ik langzaam opbouwen. Je bent het nu niet gewend en dan is het heel vermoeiend.

En sja gras groener ken ik wel. Ik denk dat bijna alle posters in dit topic wat beperkt zijn in wat zij aankunnen. Dingen hakken er meer in enzo.

Ik vind jouw bericht wel al heel positief tov een tijd terug trws

Net een artikel over pleasen gelezen en er zat ook een verwijzing bij naar een test van Psychologiemagazine. Ik die test maken, moest ik gewoon op alle 24 vragen "ja" beantwoorden
Dus dat was wel even confronterend, wist wel dat het "erg" was, maar nu ik erover nadenk is het wel erg veel, zowel in gedachten, gewoontes als emoties.

quote:

Uw totaalscore op de pleasertest is: 24 punten
16-24 punten? U bent een ernstige pleaser
De behoefte om anderen te plezieren zit bij u diep ingebakken en is ernstig. Waarschijnlijk weet u zelf ook wel dat dat een zware wissel trekt op uw psychische en lichamelijke gezondheid - en op de kwaliteit van uw relaties. De hoeveelheid stress die u ervaart kan een goede stok achter de deur zijn om het probleem aan te pakken. Maar u moet wel in actie komen om weer greep te krijgen op uw leven. Lees hieronder of uw behoefte vooral het gevolg is van gedachten, van gewoontes of emoties.

Zo tem je de pleaser
En welk type pleaser dan?
Scoorde u 10 of hoger? Dan is het zinvol om te ontdekken wat de belangrijkste oorzaak is van uw behoefte om te behagen: uw gedachten, gewoontes of uw emoties.
De hoogste score geeft aan wat bij u de belangrijkste oorzaak is van uw wens om aardig gevonden te worden. Het is ook mogelijk dat u op twee of zelfs drie oorzaken even hoog scoort. Dan zijn deze in even grote mate aanwezig.

Uw score op gedachten is: 8.00 punten
Het vaakst ‘ja' geantwoord bij gedachten?
Uw behoefte om te behagen komt voort uit de - rigide - gedachte dat iedereen u aardig moet vinden. U ontleent uw eigenwaarde en identiteit aan hoeveel u doet voor anderen; volgens u prevaleren hun belangen boven die van uzelf. Als u deze instelling heeft, gelooft u dat u door aardig te zijn afwijzing en kwetsend gedrag van anderen voorkomt. U legt uzelf strenge regels op, levert harde kritiek op uzelf, en heeft perfectionistische verwachtingen van uzelf - maar tegelijkertijd wilt u niets liever dan door iedereen geaccepteerd te worden.

Uw score op gewoontes is:8.00 punten
Het vaakst ‘ja' geantwoord bij gewoontes?
U wilt anderen onvoorwaardelijk tevredenstellen, ook al gaat dat ten koste van uzelf. Bent u dit type, dan is het een gewoonte van u om iets voor anderen te doen, en per saldo doet u dat dus te vaak en te veel. U zegt zelden ‘nee' en delegeert zelden. Het is onvermijdelijk dat u telkens overbetrokken raakt, veel van uzelf aan anderen geeft en zelf weinig overhoudt.

Uw score op emoties is:8.00 punten
Het vaakst ‘ja' geantwoord bij emoties?
Uw belangrijkste motief is dat u beangstigende en onprettige gevoelens wilt vermijden. Zelfs de mogelijkheid van, of het vooruitzicht op, een boze confrontatie met anderen roept al veel angst op. Uw gedrag dient voornamelijk als vermijdingstactiek om uzelf te beschermen tegen uw angst voor woede, conflict en confrontatie. Maar zoals u waarschijnlijk al weet is deze tactiek niet onfeilbaar. Uw angsten worden er namelijk niet minder van. Ze verergeren juist zolang u zulk vermijdingsgedrag blijft vertonen

Test

Maar het klopt ook echt precies, wat er staat zijn ook echt precies mijn doelen voor de deeltijd:
Zelfvertrouwen krijgen, hoge eisen verminderen, minder kritiek op mezelf geven, nee leren zeggen, hulp leren vragen en dingen niet vermijden vanwege angst voor afwijzing/conflicten. Dus dat simpele testje was wel even confronterend, kwam wel even binnen zeg maar

quote:

Op zaterdag 1 november 2014 15:27 schreef Sylvana het volgende:
Net een artikel over pleasen gelezen en er zat ook een verwijzing bij naar een test van Psychologiemagazine. Ik die test maken, moest ik gewoon op alle 24 vragen "ja" beantwoorden
Dus dat was wel even confronterend, wist wel dat het "erg" was, maar nu ik erover nadenk is het wel erg veel, zowel in gedachten, gewoontes als emoties.

[..]

Maar het klopt ook echt precies, wat er staat zijn ook echt precies mijn doelen voor de deeltijd:
Zelfvertrouwen krijgen, hoge eisen verminderen, minder kritiek op mezelf geven, nee leren zeggen, hulp leren vragen en dingen niet vermijden vanwege angst voor afwijzing/conflicten. Dus dat simpele testje was wel even confronterend, kwam wel even binnen zeg maar

Misschien nog toe te voegen aan het lijstje: grenzen aangeven?
Het lijkt mij ook confronterend, maar ergens ook bevestigend dat je dan de juiste doelen gekozen hebt en dat die voor jou ook echt relevant zijn.

quote:

Op zondag 2 november 2014 16:09 schreef appelsap het volgende:

[..]

Misschien nog toe te voegen aan het lijstje: grenzen aangeven?
Het lijkt mij ook confronterend, maar ergens ook bevestigend dat je dan de juiste doelen gekozen hebt en dat die voor jou ook echt relevant zijn.

Owja die was ik vergeten maar hoort er ook zeker bij ja
En dat is idd wel fijn ja dat ik wel echt weet waar ik aan wil werken.

quote:

Op zondag 2 november 2014 17:06 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Owja die was ik vergeten maar hoort er ook zeker bij ja
En dat is idd wel fijn ja dat ik wel echt weet waar ik aan wil werken.

Ik denk dat het voor een groot deel is aangeleerd. Als je niet doet wat ik zeg dan ben je niet lief, dat idee.

Ze vermoeden dat ik psychotisch ben. Ze willen dat ik EPO ga doen. Als ik daadwerkelijk psychotisch ben, dan zal mijn diagnose wel aangepast worden van paranoïde-schizoïde naar schizofrenie.

quote:

Op vrijdag 14 november 2014 17:12 schreef Comp_Lex het volgende:
Ze vermoeden dat ik psychotisch ben. Ze willen dat ik EPO ga doen. Als ik daadwerkelijk psychotisch ben, dan zal mijn diagnose wel aangepast worden van paranoïde-schizoïde naar schizofrenie.

Dat kunnen ze misschien wel beter behandelen, dat zou dan weer fijn zijn lijkt me?

quote:

Op vrijdag 14 november 2014 23:34 schreef zomertje het volgende:

[..]

Dat kunnen ze misschien wel beter behandelen, dat zou dan weer fijn zijn lijkt me?

Ja, maar ik wil niet weer door zo'n heel traject heen gaan.

quote:

Op woensdag 29 oktober 2014 20:22 schreef Spongeboss het volgende:

[..]

Pff ik had hier al vanaf vanmorgen op willen reageren, helaas erg druk en wat medische complicaties van fysieke aard waardoor ik mijn intentie niet hebben kunnen vervullen. Nu ik echter hier zal ik eens wat schrijven uit de losse pols met andere woorden ik ga gewoon schrijven wat in mij op komt.

Soms denk ik dat ik het leven wat intensiever zou moeten leven, als ik om mij heen kijk ben ik altijd het excentrieke figuur, de persoon die nee zegt tegen drukke bezigheden en ervan kan genieten als niemand contact zoekt of mij lastig valt, ja als een vriend contact wilt opnemen of iemand komt naar mij toe zie ik dat als lastig vallen. Maar misschien zou ik wat intensiever moeten leven, maar ik voel me dan een beetje als met eten, soms als er lekker eten is eet ik er teveel van en ik weet dat het niet goed voor me is maar toch wil en doe ik het om daarna achtergelaten te worden met buikpijn. Net zo denk ik of maak ik mijzelf vaak wijs dat ik met mensen wil zijn en een beetje een personen mens zou willen zijn met meer contacten die ergens naar binnen kan lopen zijn charmes in de strijd kan gooien en het goed bij vrouwen doet. Maar ik weet dat vrouwen niet goed voor mij zijn dat ik een soort hond ben die achter de auto aan rent en eenmaal daar niet weet wat hij moet doen. En dan kan ik weer terug gaan zitten en blij zijn in mijn eentje, maar soms dan denk ik weer dat ik intensiever moet leven.

En soms voel ik me leeg, maar dan besef ik me dat ik ook een zeer leeg persoon ben, de meeste mensen investeren tijd in dingen en dat geeft betekenis, zo ontmoete ik iemand met vrouw en kinderen die zegt dat elke dag maar beter en beter wordt, voor iemand als mij zou het onmogelijk zijn. Ik kan alcohol drinken en als ik echt echt echt echt moet 1x per jaar naar een hoer gaan voor mijn intimiteit en dat is het dan. Een leeg leven met niks in, een makker wilt al de hele tijd met me afspreken maar ik hou de boot af geen zin in. En waarom zou ik?

Dus tja worstel ik ermee? Ik zou zeggen dat ik er vaker aan denk en dan denk was ik maar dit of dat, maar goed het is gewoon zo dat het gras elders groener lijkt, maar laten we eerlijk zijn ik ben een type gras en jij waarschijnlijk ook dat maar op een paar locaties groeit we kunnen niet zomaar zeggen ik wil daar gaan, we schieten daar geen wortel.

Dit is wat ik denk en graag zie ik een reactie tegemoet waarop we dit misschien kunnen uitbreiden, of wilde je een andere kant op?

Ik heb even wat uitspraken van jou geselecteerd. Dit zijn namelijk aannames die niet kloppen. Je blijft jezelf wijsmaken dat jij er niet bij hoort, dat je een outcast bent, dat vrouwen je niet moeten, dat het niet meer goedkomt met je, dat de wereld je niet begrijpt en niemand te vertrouwen is. Dit soort dingen zeg je waarschijnlijk jarenlang dag in dag uit tegen jezelf. Dan is het logisch dat je het liefst op een hutje in de hei wilt wonen en geen behoefte hebt aan contact.

Ik snap best dat het allemaal zo voelt en ik snap ook wel - ik heb gelezen wat je hebt meegemaakt in je leven - hoe die gedachten zijn ontstaan. Maar ik hoop echt dat je een keer gaat inzien dat die gedachten niet kloppen. Het kan echt wel goed met je komen en mensen zijn meer te vertrouwen dan jij denkt. Maar de verandering moet bij JOU beginnen.

Wanneer jij de problemen buiten jezelf legt en op je omgeving projecteert "vrouwen zijn gemeen", "mensen zijn niet te vertrouwen" etc, ga jij je machteloos voelen en kruip je in je schulp om je tegen die boze buitenwereld te beschermen. Wanneer jij het meer bij jezelf gaat zoeken "ik heb problemen met vrouwen" "ik heb moeite om mensen te kunnen vertrouwen", is die machteloosheid veel minder en de buitenwereld veel minder bedreigend. En omdat je het bij jezelf legt, ga je meer in oplossingen denken. Want als jij bijvoorbeeld zegt "ik heb moeite om mensen te vertrouwen", ga jij ook denken "als ik dingen anders ga doen, kan het mij lukken om mensen meer te vertrouwen"

Dat eten is wel een probleem. Als jij zoveel eet dat je er buikpijn van krijgt, denk ik dat jij zelfs een eetprobleem hebt. Ik denk echt dat jij een intensievere behandeling nodig hebt en niet een psych waar je eens in de zoveel tijd naartoe gaat.

Fixeer je niet teveel op je gevoel van leegte en laat je daardoor niet teveel leiden. Dat gevoel krijg je wel vaker, omdat het zo diep is. Eerst moet je je gedrag en denkpatronen veranderen en daarna verandert je gevoel vanzelf mee.

Sterkte ermee! Ik weet zelf hoe kut het is om zo met jezelf te worstelen. Maar geef niet op en heb geduld met jezelf. Wanneer jij aan jezelf werkt, lijkt het misschien vaak zo dat het allemaal voor niks is, maar het tegendeel is waar! Veranderen is mogelijk! En een gelukkiger leven ook!