OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Dat speelt misschien hier ook mee. Mijn broer en ik hebben elkaar echt de tent uit gevochten - altijd ruzie. En mijn man heeft gewoon niks met zijn zus. Die twee hebben altijd apart gespeeld en zoeken elkaar ook nu niet op. Overigens is het tussen mij en mijn broer goedgekomen hoor, we zien elkaar nu redelijk vaak en dat is altijd supergezellig.quote:Op vrijdag 24 januari 2014 13:10 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Ik ben het voorwaar eens met je eens
Ik snap zeer zeker wel dat mensen graag meer kinderen hebben, dat had ik zelf ook graag gehad als dat had gekund, maar dan alleen maar omdat ik ze wil, niet omdat ze iets aan elkaar zouden kunnen hebben. Kan wel, hoeft niet, en misschien kunnen ze elkaar niet luchten of zien.
Professioneel gifmenger.
Daarom zeg ik: meer kinderen als JIJ dat wil, doen, maar niet voor het kind dat je al hebt.quote:
[..]
Dat speelt misschien hier ook mee. Mijn broer en ik hebben elkaar echt de tent uit gevochten - altijd ruzie. En mijn man heeft gewoon niks met zijn zus. Die twee hebben altijd apart gespeeld en zoeken elkaar ook nu niet op. Overigens is het tussen mij en mijn broer goedgekomen hoor, we zien elkaar nu redelijk vaak en dat is altijd supergezellig.
Hoewel ik het wel even moeilijk vond hoor, toen mijn dochter afgelopen week dicht tegen me aan kroop in bed en in mijn oor fluisterde: "mama, ik wil zo graag een klein broertje of zusje!"
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ja, die kwam hier ook nog wel eens voorbij ja. Lastig soms. Vooral voor mijn vrouw, mannen zijn daar wat makkelijker in denk ik. Tegenwoordig wil ze vooral een grote (oudere) zus en dat is gewoon onmogelijk, dus dat scheeltquote:
Hoewel ik het wel even moeilijk vond hoor, toen mijn dochter afgelopen week dicht tegen me aan kroop in bed en in mijn oor fluisterde: "mama, ik wil zo graag een klein broertje of zusje!"
quote:Op vrijdag 24 januari 2014 13:28 schreef Luigi het volgende:
[..]
Ja, die kwam hier ook nog wel eens voorbij ja. Lastig soms. Vooral voor mijn vrouw, mannen zijn daar wat makkelijker in denk ik. Tegenwoordig wil ze vooral een grote (oudere) zus en dat is gewoon onmogelijk, dus dat scheelt
Hier was de lol over toen bleek dat je niet specifiek een broertje kunt bestellen. Zusje hoeft ie niet.
Professioneel gifmenger.
Ik heb óók drie kinderen. Dat heeft een gróte impact op ons leven. Maar om nou te zeggen dat ik er achteraf gezien niet aan had moeten beginnen, dat gaat me te ver.quote:
Tja ik ga er geen doekjesom winden, wij hebben er 3 en als ik het over moest doen kwam er geen een meer.
We kunnen inderdaad niet meer 'ineens' in een vliegtuig springen en naar de andere kant van de aarde gaan. We zijn gebonden aan schoolvakanties en een zeer beperkt reisgeduld van de kinders. Op die manier zijn we er achtergekomen dat Limburg óók een mooie bestemming is. Dat verre reizen komt ooit wel weer.
We kunnen ook niet meer spontaan een restaurant inspringen om te dineren, de kinderen moeten op tijd naar bed, morgen is er weer school etc. Als we er wél in slagen om uit eten te gaan (samen, danwel met zijn allen) dan waardeer ik dit nu extra omdat het toch wat meer bijzonder geworden is.
In het wilde weg dingen kopen en geld uitgeven is er ook niet meer bij, er moet eten en kleren gekocht worden, kinderen moeten naar school etc. Op die manier ben ik er achter gekomen dat sparen voor iets meer voldoening geeft.
Uitslapen was inderdaad wel afgelopen, maar nu ze iets groter worden komt dat deels weer terug.
Om het maar eens Cruyffiaans uit te drukken: ieder nadeel hep ze voordeel.
Een Rijnlandse morgen (ca. 8516 vierkante meter) is onderverdeeld in 6 hont, een hont in 100 vierkante roeden, en een roede in 144 vierkante voet.
Je hebt op zich wel gelijk hoor, maar ik ben wel hecht met mijn familie en weet nu dus wat ik mis zou zijn gelopen als ik ze niet had leren kennen. En misschien kunnen mn kinders elkaar niet luchten later, sja dat is dan heel jammer,maar ik kan niet alles beheersen in t leven. Ben iig erg blij met mijn 2 kinderen. En hoop dat zij ook blij zijn met elkaar. (nu en later)quote:
Dat vind ik (let op, mening he!) toch altijd zo'n rare reden... 'ja, dan zijn ze in ieder geval niet alleen...'. Dat is gebaseerd op zo veel aannames dat ik niet zou weten waar te beginnen
dit is precies wat ik ook zeg toch? Ik vind ook dat ze niet met elkaar op hoeven schieten. Vrienden kan je zelf kiezen, familie niet.wel verwacht ik dat ze beschaafd met elkaar omgaan.quote:
[..]
Ik ben het voorwaar eens met je eens
Ik snap zeer zeker wel dat mensen graag meer kinderen hebben, dat had ik zelf ook graag gehad als dat had gekund, maar dan alleen maar omdat ik ze wil, niet omdat ze iets aan elkaar zouden kunnen hebben. Kan wel, hoeft niet, en misschien kunnen ze elkaar niet luchten of zien.
En met elkaar nog bedoel ik niet bij elkaar op de koffie op zondag maar een gezamelijk verleden. Iemand die weet hoe het was, die je ouders kende zoals jij ze kende dat idee. En dan hoeven ze elkaar nooit meer te zien, de wetenschap is al mooi. Vind ik.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
"dat ze dan straks elkaar hebben" vind ik persoonlijk iets anders dan "ik wil meer kinderen, wat ze ook van elkaar vinden". Want dat elkaar hebben kan ook een groot nadeel zijn, bijvoorbeeld.quote:Op vrijdag 24 januari 2014 15:27 schreef debuurvrouw het volgende:
[..]
dit is precies wat ik ook zeg toch? Ik vind ook dat ze niet met elkaar op hoeven schieten. Vrienden kan je zelf kiezen, familie niet.wel verwacht ik dat ze beschaafd met elkaar omgaan.
En met elkaar nog bedoel ik niet bij elkaar op de koffie op zondag maar een gezamelijk verleden. Iemand die weet hoe het was, die je ouders kende zoals jij ze kende dat idee. En dan hoeven ze elkaar nooit meer te zien, de wetenschap is al mooi. Vind ik.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Dat mag!quote:
de wetenschap is al mooi. Vind ik.
.
Wat ik mooi vond/vindt is om alles weer eens opnieuw te kunnen ervaren in de ogen van je kind. Dingen die voor mij al zo normaal zijn geworden, maar die ik door de ogen van de kinderen weer als bijzonder ga zien.
Wat ik echt zwaar vind is de enorme verantwoordelijkheid. Ik maak me druk en zorgen over de grote wereldproblemen, waarbij ik vroeger nog wel vaak dacht: "na mij de zondvloed".
En mijn emoties worden uitvergroot. Ik heb nog nooit van iemand zoveel gehouden als van mijn kinderen, maar het zijn ook de kinderen die bij mij de grootste wanhoop en verdriet kunnen veroorzaken. Ik verlang nog wel eens terug naar mijn gelijkmatige leven zonder grote zorgen en met een hoop vrijheid.
Wat ik echt zwaar vind is de enorme verantwoordelijkheid. Ik maak me druk en zorgen over de grote wereldproblemen, waarbij ik vroeger nog wel vaak dacht: "na mij de zondvloed".
En mijn emoties worden uitvergroot. Ik heb nog nooit van iemand zoveel gehouden als van mijn kinderen, maar het zijn ook de kinderen die bij mij de grootste wanhoop en verdriet kunnen veroorzaken. Ik verlang nog wel eens terug naar mijn gelijkmatige leven zonder grote zorgen en met een hoop vrijheid.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
ik kan me hier eigenlijk ook wel in vindenquote:
Dat vind ik (let op, mening he!) toch altijd zo'n rare reden... 'ja, dan zijn ze in ieder geval niet alleen...'. Dat is gebaseerd op zo veel aannames dat ik niet zou weten waar te beginnen
ik heb in elk geval niet het gevoel dat ik mijn dochter tekort zou doen omdat ze geen broertjes en/of zusjes heeft. Ik denk wel dat ze is wie ze is onder andere doordat ze maar alleen thuis is.Moet wel toegeven dat de niet zo optimale familieverhoudingen in mijn omgeving de keuze om het bij eentje te houden wel gesterkt hebben.
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
dat!quote:Op vrijdag 24 januari 2014 15:44 schreef livelink het volgende:
Wat ik mooi vond/vindt is om alles weer eens opnieuw te kunnen ervaren in de ogen van je kind. Dingen die voor mij al zo normaal zijn geworden, maar die ik door de ogen van de kinderen weer als bijzonder ga zien.
Wat ik echt zwaar vind is de enorme verantwoordelijkheid. Ik maak me druk en zorgen over de grote wereldproblemen, waarbij ik vroeger nog wel vaak dacht: "na mij de zondvloed".
En mijn emoties worden uitvergroot. Ik heb nog nooit van iemand zoveel gehouden als van mijn kinderen, maar het zijn ook de kinderen die bij mij de grootste wanhoop en verdriet kunnen veroorzaken. Ik verlang nog wel eens terug naar mijn gelijkmatige leven zonder grote zorgen en met een hoop vrijheid.
Op En verder: roze wolken bestaan (voor mij) niet. Er zijn roze momenten. .
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
Vanochtend hadden we zo'n moment en ik moest aan deze post van jou denken! Het was zo leuk, Silvijn had ontdekt dat er een klank kwam als hij twee glazen tegen elkaar tikte. Hij zat met rode wangen en wijd opengesperde ogen keer op keer te 'proosten' met die twee glazen en steeds te schaterlachen om het geluid. Ik was er echt een beetje ontroerd door, zoiets gewoons dat voor hem compleet nieuw en prachtig was, waar wij nóóit bij stilstaanquote:
De wereld opnieuw kunnen bekijken door zijn ogen. Eigenlijk ook wel een cliché, hè? Maar ik vind het echt prachtig als hij met open mond naar de kerstboom met lichtjes kijkt of helemaal enthousiast wordt van een vogeltje in de tuin. De kleinste details vallen hem op, terwijl ik daar zo overheen gekeken zou hebben.
.
x 2quote:
[..]
1 kind plus 1 kind is meer dan het dubbele van die eerste, als u begrijpt wat ik bedoel. De interactie tussen de kinderen, maar ook wisselende slaapjes, hapjes luiertjes gedoetjes. Maar vooral dat ik veel meer het gevoel had dat we veel meer een gezin waren met eigen besognes enzo. De drang om met anderen mee te doen was gewoon minder. Van 2 naar 3 ging echt veel makkelijker.
Maar ik had het voor geen goud willen missen. Voor mij hebben die broers echt een meerwaarde. Daar heb ik allemaal onrationele projectiegevoelens bij maar toch.
Die jongens samen op de bank hangend. Of wanneer ze elkaar helpen, het liefst tegen mij. hoe ze slap kunnen liggen van het lachen, hoe ze elkaar in vertrouwen nemen.
En ja, het is echt een geluk want ik ken ook zat mensen die helemaal die band niet hebben met hun familie. Boven alles ben ik toch blij dat ze dan straks elkaar hebben. (nogmaals, dit komt voort uit mijn eigen "bagage" maar is wel echt heel belangrijk voor me. ook al zien ze elkaar nooit meer, dat ze wel met z'n 3en zijn.)
Ik vind 2 kinderen 3 keer zo druk maar ook 3 keer zo geweldig. Ben benieuwd wat de 3e zometeen allemaal weer gaat veranderen.
Dat vind ik ook zo mooi, al die ontdekkingen, dingen die voor ons zo vanzelfsprekend zijn samen met je kind weer vol verwondering ontdekkenquote:
[..]
Vanochtend hadden we zo'n moment en ik moest aan deze post van jou denken! Het was zo leuk, Silvijn had ontdekt dat er een klank kwam als hij twee glazen tegen elkaar tikte. Hij zat met rode wangen en wijd opengesperde ogen keer op keer te 'proosten' met die twee glazen en steeds te schaterlachen om het geluid. Ik was er echt een beetje ontroerd door, zoiets gewoons dat voor hem compleet nieuw en prachtig was, waar wij nóóit bij stilstaan
Oude (on)bekende.
Ik kom uit een gezin van 5 en heb de voor- en nadelen duidelijk ondervonden. Er is wat mij betreft wel een groot voordeel en dat is dat nu mijn ouders bejaard zijn we met z'n allen een oogje in het zeil kunnen houden en het met elkaar kunnen hebben over onze zorgen soms. Ik zie vrienden van me die enig kind zijn met ook ouder wordende ouders daar soms wel behoorlijk mee worstelen omdat die ouders dan volledig gaan leunen op dat ene kind. Dat is zwaar. Maar ja, daarbij is het ook van belang hoe ouders daarmee zelf omgaan, natuurlijk.quote:
[..]
"dat ze dan straks elkaar hebben" vind ik persoonlijk iets anders dan "ik wil meer kinderen, wat ze ook van elkaar vinden". Want dat elkaar hebben kan ook een groot nadeel zijn, bijvoorbeeld.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Maar dat komt niet door het formaat van het gezin dat het bij jullie zo gaat.
Dat heeft te maken met hoe jullie zijn.
Ik heb het overigens als enorm gemis ervaren dat ik geen broers of zussen heb. :
Dat was voor mij wel een beetje 1 van de dingen die mee werkte bij het krijgen van de 2e.
Dat heeft te maken met hoe jullie zijn.
Ik heb het overigens als enorm gemis ervaren dat ik geen broers of zussen heb. :
Dat was voor mij wel een beetje 1 van de dingen die mee werkte bij het krijgen van de 2e.
Ja, daar ben ik me ook wel van bewust. Je kunt ook weer onderlinge spanningen krijgen omdat de een meer doet dan de ander, etc. Nu hebben wij ook geregeld spanningen hoor. Maar op het moment dat het nodig is, zijn we er allemaal.quote:Op zaterdag 25 januari 2014 18:14 schreef Pvoesss het volgende:
Maar dat komt niet door het formaat van het gezin dat het bij jullie zo gaat.
Dat heeft te maken met hoe jullie zijn.
Ik heb het overigens als enorm gemis ervaren dat ik geen broers of zussen heb. :
Dat was voor mij wel een beetje 1 van de dingen die mee werkte bij het krijgen van de 2e.
Ik vind het ook wel een lastige vraag. Ben nu 38 en als ik een tweede zou willen (nog niet eens bevallen van nummer 1) dan moet ik dus heel erg opschieten. Met ook alle risico's die erbij horen en de vraag of het nog lukt. Vraag me af hoe ik het ga ervaren als de eerste (en waarschijnlijk dus enige) er eenmaal is.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Off topic: mijn moeder komt ook uit een gezin van 5 en er is er maar 1 die alle shit op mag knappen. Al 13 jaar langquote:
[..]
Ik kom uit een gezin van 5 en heb de voor- en nadelen duidelijk ondervonden. Er is wat mij betreft wel een groot voordeel en dat is dat nu mijn ouders bejaard zijn we met z'n allen een oogje in het zeil kunnen houden en het met elkaar kunnen hebben over onze zorgen soms. Ik zie vrienden van me die enig kind zijn met ook ouder wordende ouders daar soms wel behoorlijk mee worstelen omdat die ouders dan volledig gaan leunen op dat ene kind. Dat is zwaar. Maar ja, daarbij is het ook van belang hoe ouders daarmee zelf omgaan, natuurlijk.
en ja idd dat is dus mijn moeder.
Hij weet alleen van lekker slapen, en ver daarbuiten lopen schapen.
De zon schijnt op zijn donk're haren, zo blijf ik heel lang naar hem staren.
Wie ben jij in dit leven om je droom op te geven?
Ylana
De zon schijnt op zijn donk're haren, zo blijf ik heel lang naar hem staren.
Wie ben jij in dit leven om je droom op te geven?
Ylana
Het moois aan het ouderschap; iets wat ik totaal niet kon verwachten. Zo'n hummeltje, onze dochter. Die echt in mijn buik zat! 
Haar eigenwijsheid, net zoals ik was vroeger. Ongelofelijk. Al vanaf het begin zat het erin, vooral haar volgen in wat ze wilde ging het beste, en nu nog.
Het mooie idd wat hier al gezegd werd; als ze iets nieuws ontdekt. Dingen laten vallen/gooien is prachtig. Ze ontdekte dat knijpers die hangen in een bakje aan het wasrekje op zolder, helemaal naar beneden kunnen kletteren schaterlachen joh! De dingen die wij heel normaal vinden vind zij bij ontdekking het einde.
Cliche's zijn altijd waar, heb ik gemerkt.
Je leven wordt totaal anders na het krijgen van een kind maar je hebt geen idee hoe, en dat is ook de charme ervan. Het draait 180 graden, maar het is ook weer zo alsof het nooit anders geweest is. Ze hoort erbij en mijn leven voor mijn kind kan ik eigenlijk maar vaag herinneren. En dat had ik al na een aantal dagen/weken.
Uitslapen valt hier wel mee, alhoewel de gebroken nachten tot een maand of 6 zeker zwaar waren.
Je moet idd goed opletten als ouders dat je ook nog partners en vrienden bent, en daar ook tijd aan besteedt. In gesprek blijft over wat je lastig vindt, welke koers je vaart met grenzen stellen en hoe je dat doet.
Het voelt allemaal heel natuurlijk en vanzelfsprekend voor mn man en mij, we zijn echt een team, zo voelt het. Soms hebben we het over dingen, van hoe doe jij dat? Hoe gaan we daarmee om? En dan zijn we daar eigenlijk bijna hetzelfde in.
Qua benadering wel anders; hij speelt heel ruig en laat haar ontdekken (zoals vaders doen), ik ben wat voorzichtiger. Dat verschil vind ik heerlijk Dochter is natuurlijk helemaal weg van haar vader en het zijn 2 handen op 1 buik. (*smelt*)
Natuurlijk is het ook zwaar. Zeker nu ik weer zwanger ben van de 2e en ik nogal last heb van mn bekken en ook al harde buiken. Maar ik moet ook genieten vind ik, van mezelf. Dat dochter nu kan lopen is superleuk, mensen zeggen dan 'handenbindertje!!' maar dat vind ik een wat negatieve term. Ja, je bent continue bezig met haar, maar dat lijkt me normaal op deze leeftijd en daar ga ik me niet tegen 'verzetten' door er continue over te zeiken zeg maar. Ze is heerlijk aan het ontdekken en spelen en is een enorm vrolijk kind. We kunnen gewoon met haar naar een housewarming waar ze lekker rondloopt en dingen ontdekt, en niet gelijk sloopt bijv
dus ik vind niet dat ik veel te klagen heb!
Haar eigenwijsheid, net zoals ik was vroeger. Ongelofelijk. Al vanaf het begin zat het erin, vooral haar volgen in wat ze wilde ging het beste, en nu nog. Het mooie idd wat hier al gezegd werd; als ze iets nieuws ontdekt. Dingen laten vallen/gooien is prachtig. Ze ontdekte dat knijpers die hangen in een bakje aan het wasrekje op zolder, helemaal naar beneden kunnen kletteren
schaterlachen joh! De dingen die wij heel normaal vinden vind zij bij ontdekking het einde.Cliche's zijn altijd waar, heb ik gemerkt.
Je leven wordt totaal anders na het krijgen van een kind maar je hebt geen idee hoe, en dat is ook de charme ervan. Het draait 180 graden, maar het is ook weer zo alsof het nooit anders geweest is. Ze hoort erbij en mijn leven voor mijn kind kan ik eigenlijk maar vaag herinneren. En dat had ik al na een aantal dagen/weken.
Uitslapen valt hier wel mee, alhoewel de gebroken nachten tot een maand of 6 zeker zwaar waren.
Je moet idd goed opletten als ouders dat je ook nog partners en vrienden bent, en daar ook tijd aan besteedt. In gesprek blijft over wat je lastig vindt, welke koers je vaart met grenzen stellen en hoe je dat doet.
Het voelt allemaal heel natuurlijk en vanzelfsprekend voor mn man en mij, we zijn echt een team, zo voelt het. Soms hebben we het over dingen, van hoe doe jij dat? Hoe gaan we daarmee om? En dan zijn we daar eigenlijk bijna hetzelfde in.
Qua benadering wel anders; hij speelt heel ruig en laat haar ontdekken (zoals vaders doen), ik ben wat voorzichtiger. Dat verschil vind ik heerlijk
Dochter is natuurlijk helemaal weg van haar vader en het zijn 2 handen op 1 buik. (*smelt*)Natuurlijk is het ook zwaar. Zeker nu ik weer zwanger ben van de 2e en ik nogal last heb van mn bekken en ook al harde buiken. Maar ik moet ook genieten vind ik, van mezelf. Dat dochter nu kan lopen is superleuk, mensen zeggen dan 'handenbindertje!!' maar dat vind ik een wat negatieve term. Ja, je bent continue bezig met haar, maar dat lijkt me normaal op deze leeftijd en daar ga ik me niet tegen 'verzetten' door er continue over te zeiken zeg maar. Ze is heerlijk aan het ontdekken en spelen en is een enorm vrolijk kind. We kunnen gewoon met haar naar een housewarming waar ze lekker rondloopt en dingen ontdekt, en niet gelijk sloopt bijv
dus ik vind niet dat ik veel te klagen heb!
I never look back, darling. It distracts from the now.
♥
♥
quote:
[..]
Vanochtend hadden we zo'n moment en ik moest aan deze post van jou denken! Het was zo leuk, Silvijn had ontdekt dat er een klank kwam als hij twee glazen tegen elkaar tikte. Hij zat met rode wangen en wijd opengesperde ogen keer op keer te 'proosten' met die twee glazen en steeds te schaterlachen om het geluid. Ik was er echt een beetje ontroerd door, zoiets gewoons dat voor hem compleet nieuw en prachtig was, waar wij nóóit bij stilstaan
Venus in pocketformaat
© loveli
© loveli
Zo, even deze opgesnord. Ik zat me namelijk op de fiets vanmorgen te bedenken dat ondanks dat het ouderschap het allermooiste is wat je kan overkomen etc (zoals ik hier iig lees 
) er ook dingen zijn die je waarschijnlijk nooit meer kunt doen of nooit meer op dezelfde manier kunt doen zodra je kinderen hebt. Dus lieve ouders van FOK, zeg mij, wat zijn de dingen die ik nog zeker moet doen voordat ik mijn DNA vermenigvuldig? (en zonder daar een waarde-oordeel aan te hangen van "zodra je kinderen hebt maakt dat niks meer uit en is alles anders" want dat besef ik me wel).
Ik ben dus benieuwd naar de "grab it while it lasts" van het pre-ouderschap!
) er ook dingen zijn die je waarschijnlijk nooit meer kunt doen of nooit meer op dezelfde manier kunt doen zodra je kinderen hebt. Dus lieve ouders van FOK, zeg mij, wat zijn de dingen die ik nog zeker moet doen voordat ik mijn DNA vermenigvuldig? (en zonder daar een waarde-oordeel aan te hangen van "zodra je kinderen hebt maakt dat niks meer uit en is alles anders" want dat besef ik me wel). Ik ben dus benieuwd naar de "grab it while it lasts" van het pre-ouderschap!
disclaimer
Uitslapen tot je niet meer slapen kunt. Echt, tot je doodziek bent van het in bed liggen. Dagenlang desnoods. Weken! Slapen. En nog eens slapen.
En echt uitzieken als je de griep hebt... Tegelijk met je partner.
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Je jas aan doen, je sleutels pakken, en de deur uit lopen. Gewoon, de deur uit lopen zonder nadenken. Echt, doe het, honderd keer op een dag. En genieten he!
Zomaar op dinsdagavond op het allerlaatste moment uit eten te gaan!
Op zondag met koffie en tijdschriften nog ontzettend lang in bed hangen.
Naar de sauna met je partner en tot 23.00 blijven hangen
In een stad in een hotel en musea bezoeken. (Kan wel, met oppas enzo, maar het voelt nooit meer zo ontspannen als voordat je kinderen had)
Ontzettend doorzakken en de volgende dag uitbrakken
Zomaar naar de bioscoop gaan
Urenlang tafelen
Nou ja, dit is wat ik zo even kan bedenken. En ja, natuurlijk kunnen deze dingen na die tijd ook wel en blablabla maar het is dan altijd gedoe met oppas, en dat je op tijd thuis moet zijn omdat de oppas school heeft de dag erna. En je (of ik, beter gezegd) zit gewoon nooit éch ontspannen met de kinderen uit logeren of bij de oppas. Dat duurt altijd een dag of wat. En dan is het alweer voorbij.
Op zondag met koffie en tijdschriften nog ontzettend lang in bed hangen.
Naar de sauna met je partner en tot 23.00 blijven hangen
In een stad in een hotel en musea bezoeken. (Kan wel, met oppas enzo, maar het voelt nooit meer zo ontspannen als voordat je kinderen had)
Ontzettend doorzakken en de volgende dag uitbrakken
Zomaar naar de bioscoop gaan
Urenlang tafelen
Nou ja, dit is wat ik zo even kan bedenken. En ja, natuurlijk kunnen deze dingen na die tijd ook wel en blablabla maar het is dan altijd gedoe met oppas, en dat je op tijd thuis moet zijn omdat de oppas school heeft de dag erna. En je (of ik, beter gezegd) zit gewoon nooit éch ontspannen met de kinderen uit logeren of bij de oppas. Dat duurt altijd een dag of wat. En dan is het alweer voorbij.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Dat kan de eerste vier jaar van het ouderschap ook nog wel, "daar groei je in"quote:Op woensdag 5 februari 2014 10:38 schreef Luigi het volgende:
Op vakantie gaan buiten het hoogseizoen en zo een leuke 1000 euro besparen.
Thanks, ik ga de genoemde zaken de komende tijd extra waarderen!
disclaimer
Oh ja! Griep hebben en er aan toe kunnen geven. Vakantie buiten het hoogseisoen, die ook ja!
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Deze idd!quote:
Op vakantie gaan buiten het hoogseizoen en zo een leuke 1000 euro besparen.
Duurt echt lang voordat je weer eens voor een normale prijs op vakantie kan.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Oh, en ongegeneerd heel veel geld uitgeven aan een trui/shirt/jas/broek/jurk VOOR JEZELF! terwijl je er nog genoeg hebt.
Nu hebben de jongens áltijd voorrang. En dat is meer emotioneel dan dat het echt niet zou kunnen ofzo. Nou alhoewel. Nu ze zo groot zijn dat ze volwassen kledingmaten hebben moet ik wel echt uitkijken met mijn geld.
Nu hebben de jongens áltijd voorrang. En dat is meer emotioneel dan dat het echt niet zou kunnen ofzo. Nou alhoewel. Nu ze zo groot zijn dat ze volwassen kledingmaten hebben moet ik wel echt uitkijken met mijn geld.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Op de bank voor de tv eten. Met je voeten op tafel. Ok, dat kan ook met een kind maar doen wij niet want goed voorbeeld bladiebla en is 1 vd eerste dingen die we doen als ze uit logeren id .
.
Echt uitslapen en echt borrelen zijn de enige die ik kan bedenken, de rest lukt tot nog toen wel (maar mijne is pas 1 )
)
Behalve het borrelen dan he, dat had je eerder moeten bedenkenquote:
Sq dank!
Ga me de komende weken nog even tegoed doen aan enkele van deze zaken
Nu het nog kan...
disclaimer
Ohjah, ik wist dat er iets wasquote:Op woensdag 5 februari 2014 10:48 schreef Stormqueen het volgende:
[..]
Behalve het borrelen dan he, dat had je eerder moeten bedenken
Oh! Niet elke dag hoeven stofzuigen. Dat is ook genieten. En niet elke dag moeten wassen omdat anders mount washmore je huis over neemt.
Op zaterdagochtend gewoon zelf bedenken wat je gaat doen in plaats van om 8.00 in de zeikregen in Boerenkoolstronkeradeel langs de lijn van een sport te staan.
Op zaterdagochtend gewoon zelf bedenken wat je gaat doen in plaats van om 8.00 in de zeikregen in Boerenkoolstronkeradeel langs de lijn van een sport te staan.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Rustig een boek lezen. Laatst had ik een dag op mijn werk geruild, dus vrij terwijl de mini op het kdv zat. Ik had in eerste instantie wilde plannen (ik kan naar een museum! of uigebreid winkelen!) maar uiteindelijk heb ik de halve dag met een boek op de bank gezeten. Heerlijk uren ongestoord lezen, dát was lang geleden!
Uitslapen. Doorslapen. Überhaupt meer dan 5 uur aaneengesloten slapen.
Ongeplande acties als spontaan uit eten, bios, langs vrienden na etenstijd, borrelen na werktijd met collega's.
Werkdeadlines halen door gewoon door te werken tot 19 uur.
Op vakantie naar wat minder hygiënische landen (in Peru kwamen we ooit een stel tegen met een baby van een maand of 3 en zij moesten het hostelpersoneel vragen om een paar liter water te koken om het kind in bad te kunnen doen... Lijkt me niet echt relaxed).
Uitslapen. Doorslapen. Überhaupt meer dan 5 uur aaneengesloten slapen.
Ongeplande acties als spontaan uit eten, bios, langs vrienden na etenstijd, borrelen na werktijd met collega's.
Werkdeadlines halen door gewoon door te werken tot 19 uur.
Op vakantie naar wat minder hygiënische landen (in Peru kwamen we ooit een stel tegen met een baby van een maand of 3 en zij moesten het hostelpersoneel vragen om een paar liter water te koken om het kind in bad te kunnen doen... Lijkt me niet echt relaxed).
Venus in pocketformaat
© loveli
© loveli
Haha, hoe je vroeger niks kon doen he. Onvoorstelbaar. Halve dagen, hele dagen... gewoon je eigen ding doen met een boek of tv. En dan aan het eind vd dag bedenken dat je wel zin had in een film of chineesje en dat gewoon ging doen. Of naar de kroeg .
.
Stofzuigen doe ik nog steeds niet elke dag hoor! 1 kind vs 3 zal daarbij wel uitmaken uiteraard, maar even de ergste dingen weghalen met bezem / stoffer en blik gaat ook prima tussendoor 
.
/slechte huisvrouw
. /slechte huisvrouw
Venus in pocketformaat
© loveli
© loveli
het wordt wel iets beter nu. Maar eerder was het best eens dat er iemand op laarzen binnen kwam rennen 'wantikmoetzonodigplassuh' of met je zandbakbroek. Waarschijnlijk ligt dat aan mijn moederskills. (Ik vond weer terug naar buiten belangrijker dan een zandvrij huis door broek uit te doen enzo.)quote:
Stofzuigen doe ik nog steeds niet elke dag hoor! 1 kind vs 3 zal daarbij wel uitmaken uiteraard, maar even de ergste dingen weghalen met bezem / stoffer en blik gaat ook prima tussendoor
/slechte huisvrouw
Oh! Genieten dat niet in al je was zand zit! (Al is dat misschien meer een jongensding?)
Maar goed, mijn jongens zijn zulke leuke mensen dat ik dit met liefde voor ze over heb.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Oh ja, zand! Van de zomer wel een issue, maar nu spelen ze niet in de zandbak op het kdv. Scheelt weer iets
Venus in pocketformaat
© loveli
© loveli
Nog een belangrijke: alleen naar de wc kunnen, zonder jengelende dreumes aan je been.
Venus in pocketformaat
© loveli
© loveli
Dit precies. Maar dan in het te warme zwembad zitten zweten op zaterdag.quote:
Oh! Niet elke dag hoeven stofzuigen. Dat is ook genieten. En niet elke dag moeten wassen omdat anders mount washmore je huis over neemt.
Op zaterdagochtend gewoon zelf bedenken wat je gaat doen in plaats van om 8.00 in de zeikregen in Boerenkoolstronkeradeel langs de lijn van een sport te staan.
En wassen is nog tot daar aan toe. Maar voordat het allemaal weer opgeruimd is
Even snel iets doen.
En een boek lezen. Ik kan me er gewoon niet meer op concentreren.
En sparen.
Met een meidenkwartet
Dat! Of zonder dat kindlief begint te huilen als je net zit, indien wel in andere ruimte. Dat euh.. zit.. niet zo ontspannenquote:
Nog een belangrijke: alleen naar de wc kunnen, zonder jengelende dreumes aan je been.
I 21-5-10 ♥ T 1-11-12 ♥ K 4-11-18 ♥
Je kleding in de kast doen in slechts vijf minuten tijd i.p.v. de 15 minuten die het me nu kost, omdat dreumes aan je benen hangt (ik kon het niet op een ander moment, want het was in haar kamer )
Maar verder weet ik het niet zo. Ik ben nooit van het spontane geweest. Dat is bij mij juist meer geworden met kind
Net als met weggaan. Ik kon dat toch al nooit in vijf minuten. En met kind kan ik dat nog steeds niet. Geen verschil dus
)Maar verder weet ik het niet zo. Ik ben nooit van het spontane geweest. Dat is bij mij juist meer geworden met kind
Net als met weggaan. Ik kon dat toch al nooit in vijf minuten. En met kind kan ik dat nog steeds niet. Geen verschil dus
Urenlang douchen!
Verder uit eten gaan in zeer-kindonvriendelijke restaurants Tegelijkertijd eten met je partner is (soms) ook een unicum.
Verder uit eten gaan in zeer-kindonvriendelijke restaurants
Tegelijkertijd eten met je partner is (soms) ook een unicum.
Ja, je groeit er in, maar pfff, ik moest wel even slikken van het bedrag dat we dit jaar moeten aftikken voor twee weken camping. Het verschil is wel enorm!quote:
[..]
Dat kan de eerste vier jaar van het ouderschap ook nog wel, "daar groei je in"
Thanks, ik ga de genoemde zaken de komende tijd extra waarderen!
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Zand ja, het grote nadeel van buitenspeeljongetjes Je raakt er aan gewend, maar toch mis ik de tijd dat er niet standaard zand in ons bed lag...
Je raakt er aan gewend, maar toch mis ik de tijd dat er niet standaard zand in ons bed lag...
Oude (on)bekende.
Bij ons op het kdv dragen alle kindjes regenbroeken bij het buitenspelen En hij heeft buitenspeellaarzen, die ik direct bij de deur uitdoe. Ik moet alleen niet vergeten zijn wanten uit te kloppen.
En hij heeft buitenspeellaarzen, die ik direct bij de deur uitdoe. Ik moet alleen niet vergeten zijn wanten uit te kloppen.
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Mooi:
De onvoorwaardelijke liefde en vertrouwen die zij je geven.
De onvoorwaardelijke liefde en vertrouwen die je ze geeft.
Het terug zien van jezelf en je partner in de kinderen.
Het zien van het groeiproces, het eigen worden en leren kennen van je kindje. (Ik dacht dat dat vanzelf zou gaan, dat je meteen je kindje zou kennen en snappen en het temperament zou begrijpen, nou dat had ik dus goed mis)
Minder mooi:
De moeheid (en dan slapen die van ons nog wel tot 7 a 8 uur 's ochtends.)
Hoeveel het je kwetst als iemand jouw kind kwetst, of als ze verdriet hebben, dat gaat door merg en been (Maar misschien is dat ook wel mooi eigenlijk. Hmmm)
Vrijheid, mwoah, je kan niet zomaar even een filmpje pakken, of een weekendje weg plannen, maar echt de vrijheid mis ik niet.
Peuterpubertijd (bij de oudste amper, de jongste heel erg.)
Schoonmaken. Ik heb mij nog niet omgedraaid of er ligt een glas om, hagelslag op de grond, een zandbak in de hal, plas langs de wc, vieze onderbroeken. Ik voel mij af en toe echt een werkster. O.o
Verder zou ik dit voor niets in de wereld in ruilen, maar twee is echt genoeg. Ik vond de sterilisatie dan ook (een beetje tot mijn schaamte) een heerlijke opluchting. Nooit meer een kleine baby, gewoon de twee grote dames die we hebben.
De onvoorwaardelijke liefde en vertrouwen die zij je geven.
De onvoorwaardelijke liefde en vertrouwen die je ze geeft.
Het terug zien van jezelf en je partner in de kinderen.
Het zien van het groeiproces, het eigen worden en leren kennen van je kindje. (Ik dacht dat dat vanzelf zou gaan, dat je meteen je kindje zou kennen en snappen en het temperament zou begrijpen, nou dat had ik dus goed mis)
Minder mooi:
De moeheid (en dan slapen die van ons nog wel tot 7 a 8 uur 's ochtends.)
Hoeveel het je kwetst als iemand jouw kind kwetst, of als ze verdriet hebben, dat gaat door merg en been (Maar misschien is dat ook wel mooi eigenlijk. Hmmm)
Vrijheid, mwoah, je kan niet zomaar even een filmpje pakken, of een weekendje weg plannen, maar echt de vrijheid mis ik niet.
Peuterpubertijd (bij de oudste amper, de jongste heel erg.)
Schoonmaken. Ik heb mij nog niet omgedraaid of er ligt een glas om, hagelslag op de grond, een zandbak in de hal, plas langs de wc, vieze onderbroeken. Ik voel mij af en toe echt een werkster. O.o
Verder zou ik dit voor niets in de wereld in ruilen, maar twee is echt genoeg. Ik vond de sterilisatie dan ook (een beetje tot mijn schaamte) een heerlijke opluchting. Nooit meer een kleine baby, gewoon de twee grote dames die we hebben.
ja, en dan dus met die buitenspeellaarzen naar binnen rennen omdat 'zonodigplassuhmamma'quote:
Bij ons op het kdv dragen alle kindjes regenbroeken bij het buitenspelen
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Ik koester nog even de tijd totdat hij zindelijk wordt 
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
(maar ook zonder dat stofzuig ik al elke dag, en als ik thuis ben vaak zelfs twee keer )
)
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Hangen. De stad in lopen, koffie drinken hier, wijntje daar, hapje zus, oestertje zo. Doen wat in je kop opkomt op het moment dat het komt.quote:
Zo, even deze opgesnord. Ik zat me namelijk op de fiets vanmorgen te bedenken dat ondanks dat het ouderschap het allermooiste is wat je kan overkomen etc (zoals ik hier iig lees
Ik ben dus benieuwd naar de "grab it while it lasts" van het pre-ouderschap!
Op 28 februari 2012 19:20 schreef lezzer en op 31 augustus 2013 21:27 schreef DancingPhoebe:Jezus, Vanyel, wat een fantastische tips geef jij toch altijd!
Ik dus nietquote:
(maar ook zonder dat stofzuig ik al elke dag, en als ik thuis ben vaak zelfs twee keer
En ik heb dus een onwaarschijnlijk vies kind, dat zelfs nu in de winter onwaarschijnlijke hoeveelheden zand aantrekt En verder mis ik de stilte wel eens. Ik houd van rust en sinds onze peuter is begonnen met praten is hij niet meer gestopt. Hij benoemd alles wat hij ziet, hoort, ruikt, denkt, de hele dag door
Enerzijds heel fascinerend om zo inzicht te krijgen in wat er omgaat in het brein van een peuter, maar soms kan ik ook wel even zonder zijn observaties en overpeinzingen
Oude (on)bekende.
Dat. 100%quote:
Die geweldige kinderen, dat die "van ons" zijn, dat blijft iets waar ik me over kan verwonderen.
Het plezier en geluk dat ik aan mijn kinderen beleef.
De interactie tussen mijn twee kinderen.
Het gemak van heb hebben van mijn eerste (of één) kind.
Dat ik geen serieus slaaptekort heb (gehad).
De voldoening die het moederschap me geeft.
De slopende moeheid tijdens de zwangerschap.
Dat het hebben van twee kinderen van een totaal andere orde is dan het hebben van één.
Het gezeul als je ergens heen gaat.
De irritatie als je ene kind de ander de hersenen inslaat.
Naar nieuws over kinderen niet meer trekken.
Hoe bepalend het welbevinden van je kroost is voor jezelf.
Mooi;
Die werkelijk onvoorwaardelijke liefde. niet alleen van mij voor hen, maar ook van hem, van mijn ouders, van mijn zusje/broertje, van mijn schoonouders, zwager enz. En dat allemaal voor onze kinderen. Ik blijf me er over verwonderen.
De spiegel die je kind je voorhoudt.
Het besef, begrip en waardering voor je eigen ouders. Ineens zag ik mijn verjaardag niet meer alleen maar als míjn verjaardag, maar ook als de dag waarop mijn moeder voor het eerst moeder werd. De dag waarop háár leven volledig veranderde.
Mythe;
"als ik de termijn-echo gehad heb, maak ik me geen zorgen meer... als de SEO goed is, maak ik me geen zorgen meer... als mijn kind maar eenmaal bij me op mn borst ligt, dan is alles goed en zijn alle zorgen weg..."
ook dat groeit met je mee 
ik begin langzaam te wennen aan het idee dat het waarschijnlijk nooit echt stopt. De bindende factor tussen moeders inderdaad
please hou op zeg. Onderschat;
Wat het met je doet als er iets is met je kind. Zowel positief als negatief. Hoe vreselijk veel je kunt hebben en kunt ondergaan, hoe buigzaam je kunt zijn, alles om er maar voor te zorgen dat het goed gaat met je kind. Hoe erg door merg en been het zeer van je kind je gaat.
Ook onderschat, de enorme hopen met geregel en gedoe. Je weet het wel, heus wel, maar toch zit het in zo'n oh-dat-zien-we-dan-wel hoekje van je hoofd. Dat de school/opvang belt dat je je kind moet komen halen omdat het ziek is bijvoorbeeld.
En speciaal voor SQ; mocht je nog overwegen een studie of carrièreswitch te maken, zonder kinderen is echt handiger. Trust me on this one
:)
Dat van die griep, wat buuf eerder al zei, dat is zo waar.
S en ik hebben samen de griep, maar voor ziek ben ik eerst moeder en zorg ik voor S. Pas daarna zou er wat ruimte kunnen zijn voor me om ook ziek te zijn. Die ruimte is dan ook weer erg beperkt, want S doet niets liever dan tegen me aan geplakt zitten. Dus in plaats van in mijn bed blijven liggen, of fijn op de bank liggen, zit ik de hele dag in een hoekje van de bank met een gloeiend heet meisje tegen me aan geplakt.
Dus mocht je nog een griep krijgen voor het zover is, geniet er van dat je gewoon ziek kunt zijn
S en ik hebben samen de griep, maar voor ziek ben ik eerst moeder en zorg ik voor S. Pas daarna zou er wat ruimte kunnen zijn voor me om ook ziek te zijn. Die ruimte is dan ook weer erg beperkt, want S doet niets liever dan tegen me aan geplakt zitten. Dus in plaats van in mijn bed blijven liggen, of fijn op de bank liggen, zit ik de hele dag in een hoekje van de bank met een gloeiend heet meisje tegen me aan geplakt.
Dus mocht je nog een griep krijgen voor het zover is, geniet er van dat je gewoon ziek kunt zijn
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Dit is zo waar ja.quote:
Dat van die griep, wat buuf eerder al zei, dat is zo waar.
S en ik hebben samen de griep, maar voor ziek ben ik eerst moeder en zorg ik voor S. Pas daarna zou er wat ruimte kunnen zijn voor me om ook ziek te zijn. Die ruimte is dan ook weer erg beperkt, want S doet niets liever dan tegen me aan geplakt zitten. Dus in plaats van in mijn bed blijven liggen, of fijn op de bank liggen, zit ik de hele dag in een hoekje van de bank met een gloeiend heet meisje tegen me aan geplakt.
Dus mocht je nog een griep krijgen voor het zover is, geniet er van dat je gewoon ziek kunt zijn
Damn, ik neem mijn dochter al sinds ze geboren is mee naar de kroeg. Niet 's nachts natuurlijk maar wel overdag. We gaan allebei nog uit (zowel apart als met elkaar) en gaan allebei eens per jaar op vakantie zonder partner en kinderen (dus met vrienden). Ook samen nog vaak weekendjes weg, naar Londen bijvoorbeeld. Ik zou er niet aan moeten denken om elke avond als een zak aardappelen op de bank te moeten zitten.quote:
[..]
Dat kan niet want ik vind dat je als ouder ten alle tijden verantwoordelijk bent voor je kinderen, maar misschien leggen wij de lat wel te hoog.
Enkele voorbeelden
Partner is thuis voor de kinderen
Niet drinken waar ze bij zijn.
PWBF
Mooi:
- spontaan heel hard lachen
- als je iets leuks met ze gaat doen en ze vinden het ook echt een hele leuke dag waar ze nog heel lang over praten
- zeggen dat ze je lief vinden, met een spontane knuffel erbij
- steeds slimmer worden (ontdekken van cijfers, letters, de klok)
- de blijdschap als ze iets voor het eerst doen en daar zelf heel trots op zijn
- spelen met je kinderen (bal overgooien, lego, puzzels, bordspel)
- dat ze bij je willen komen lunchen op werk
- samen bakken en dan vol trots koekjes en taarten uitdelen aan familieleden
- keihard lachen als ze omver gelopen worden door een geit en balen dat je net je camera uit hebt gezet
- pure emotie die ze vertonen bij een heleboel zaken
Vervelend
- Gezeur en gejank om niks
- Iets 10x moeten herhalen omdat ze weigeren iets te doen en daarna gehuil omdat je je stem moest verheffen
- spontaan heel hard lachen
- als je iets leuks met ze gaat doen en ze vinden het ook echt een hele leuke dag waar ze nog heel lang over praten
- zeggen dat ze je lief vinden, met een spontane knuffel erbij
- steeds slimmer worden (ontdekken van cijfers, letters, de klok)
- de blijdschap als ze iets voor het eerst doen en daar zelf heel trots op zijn
- spelen met je kinderen (bal overgooien, lego, puzzels, bordspel)
- dat ze bij je willen komen lunchen op werk
- samen bakken en dan vol trots koekjes en taarten uitdelen aan familieleden
- keihard lachen als ze omver gelopen worden door een geit en balen dat je net je camera uit hebt gezet
- pure emotie die ze vertonen bij een heleboel zaken
Vervelend
- Gezeur en gejank om niks
- Iets 10x moeten herhalen omdat ze weigeren iets te doen en daarna gehuil omdat je je stem moest verheffen
PWBF
Ik vond dit zo'n leuk topic dat ik het weer teruglas, dus up! Benieuwd naar de bijdragen van de verse moeders.
De tijd gaat hard
- absoluut waar, 2x ademen en ze is al 6 mnd!
Trots op "rare" dingen.
- true! Ik ben heel trots omdat saar n tandje heeft (nu 2) terwijl ze daar 0,0 iets voor hoefde te doen
Verder is saar het mooiste wat mij ooit is overkomen en zou ik alles voor haar opgeven
- absoluut waar, 2x ademen en ze is al 6 mnd!
Trots op "rare" dingen.
- true! Ik ben heel trots omdat saar n tandje heeft (nu 2) terwijl ze daar 0,0 iets voor hoefde te doen
Verder is saar het mooiste wat mij ooit is overkomen en zou ik alles voor haar opgeven
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Grappig om dit nu te lezen.quote:
Dat van die griep, wat buuf eerder al zei, dat is zo waar.
S en ik hebben samen de griep, maar voor ziek ben ik eerst moeder en zorg ik voor S. Pas daarna zou er wat ruimte kunnen zijn voor me om ook ziek te zijn. Die ruimte is dan ook weer erg beperkt, want S doet niets liever dan tegen me aan geplakt zitten. Dus in plaats van in mijn bed blijven liggen, of fijn op de bank liggen, zit ik de hele dag in een hoekje van de bank met een gloeiend heet meisje tegen me aan geplakt.
Dus mocht je nog een griep krijgen voor het zover is, geniet er van dat je gewoon ziek kunt zijn
Ik heb nu samen met Aviva griep.
Dus vorige week de hele week alles samen gedaan. Zelfs synchroon hoesten
Erg gezellig, maar ook vermoeiend. Naja, het is alweer bijna gedaan.
Maar inderdaad, eerst zorgen dat zij comfortabel is, dan kom ik wel aan de beurt.
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Ik weet niet of het een mythe is.. Maar voordat ik een kind kreeg, dacht ik dat als je eenmaal moeder werd dat het als iets heel natuurlijks/vanzelfsprekends zou voelen. Maar ik vind het nog steeds heel onwerkelijk eigenlijk. Alsof het niet helemaal echt is. Alsof ik nog altijd gewoon degene ben die ik al was maar dat er nu een extra ding bij is gekomen, het 'moeder' zijn, zonder dat ik helemaal begrijp wat dit nu precies betekent. Ik kan het maar moeilijk omschrijven, geloof ik. Maar alsof het nog steeds iets buiten mijzelf om is, of zo.
En het moois.
Je bent inderdaad trots op dingen die je nooit voor mogelijk had gehouden. . Blij om alles wat je baby doet en is.
Dit vat het voor mij eigenlijk samen:
Na een dag werken fiets ik naar huis. En dan weet ik dat ik zo I ga ophalen van het kdv. Dan maakt mijn hart een sprongetje en fiets ik net wat harder. Als ik dan het kdv in kom en ik zie haar door het raam heen, dan voel ik me overstromen van liefde. Als zij mij dan ook ziet, kruipt ze zo hard ze kan naar me toe, soms met een huiltje erbij. Ik til haar op en sluit haar in mijn armen en op dat moment bestaat er gewoon niets anders in de wereld. Dan staat het stil om ons heen, dan gaat het alleen om ons twee.
.
En het moois.
Je bent inderdaad trots op dingen die je nooit voor mogelijk had gehouden.
. Blij om alles wat je baby doet en is. Dit vat het voor mij eigenlijk samen:
Na een dag werken fiets ik naar huis. En dan weet ik dat ik zo I ga ophalen van het kdv. Dan maakt mijn hart een sprongetje en fiets ik net wat harder. Als ik dan het kdv in kom en ik zie haar door het raam heen, dan voel ik me overstromen van liefde. Als zij mij dan ook ziet, kruipt ze zo hard ze kan naar me toe, soms met een huiltje erbij. Ik til haar op en sluit haar in mijn armen en op dat moment bestaat er gewoon niets anders in de wereld. Dan staat het stil om ons heen, dan gaat het alleen om ons twee.
.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Goede kick. Briljant topic.quote:
Ik vond dit zo'n leuk topic dat ik het weer teruglas, dus up! Benieuwd naar de bijdragen van de verse moeders.
Nog zoiets waar niemand je voor waarschuwt: kinderen die zindelijk zijn en die God-weet-wat op het toilet uitspoken. En dat het toilet dan elke dag gepoetst moet worden wegens stank. (en er zijn drie toiletten in huis
)Maar een kleuter die meermaals per dag spontaan bij zijn mama komt kroelen.
Professioneel gifmenger.
+1quote:
Trots op "rare" dingen.
- true! Ik ben heel trots omdat saar n tandje heeft (nu 2) terwijl ze daar 0,0 iets voor hoefde te doen
Ik was afgelopen vrijdag tijdens de echo zó trots dat ons kindje al een neusje heeft!
Dit wordt een heel onsamenhangende post. .
De geboorte van mijn zoon heeft me kwetsbaar gemaakt, omdat ik nu het besef heb dat ik door het allermooiste mee te maken wat me ooit kon overkomen, ik ook ooit het allervreselijkste mee kan maken - hem verliezen.
Ik vind het ongelooflijk om te voelen hoe de liefde voor hem in elke vezel van mijn lijf zit. Bij het idee dat ik over drie weken weer moet werken en hem zal moeten achterlaten bij de gastouder, voel ik letterlijk lichamelijke weerstand. Ik had verwacht dat ik er na een poosje wel weer aan toe zou zijn om te werken, maar ik zie er echt vreselijk tegenop.
Wat ik mooi vind om te zien is hoe het ook mijn vriend en mij nog dichter bij elkaar heeft gebracht. Natuurlijk waren we al zeker van een toekomst met elkaar, anders hadden we om te beginnen al geen kindje gekregen, maar nu horen we ook echt bij elkaar. We komen samen in ons zoontje. Dit leverde zelfs een huwelijksaanzoek op. .
Wat me tot nu toe tegenvalt is toch wel de vermoeidheid. Natuurlijk word je daarvoor gewaarschuwd, maar ik heb ook het herstellen van een - in mijn geval zelfs heel soepele en snelle - bevalling onderschat. Op goede dagen voel ik me alsof ik ben overreden door maar één vrachtwagen, in plaats van vijf. Ik reken er maar op dat dat de komende 18 jaar wel zo blijft..
.De geboorte van mijn zoon heeft me kwetsbaar gemaakt, omdat ik nu het besef heb dat ik door het allermooiste mee te maken wat me ooit kon overkomen, ik ook ooit het allervreselijkste mee kan maken - hem verliezen.
Ik vind het ongelooflijk om te voelen hoe de liefde voor hem in elke vezel van mijn lijf zit. Bij het idee dat ik over drie weken weer moet werken en hem zal moeten achterlaten bij de gastouder, voel ik letterlijk lichamelijke weerstand. Ik had verwacht dat ik er na een poosje wel weer aan toe zou zijn om te werken, maar ik zie er echt vreselijk tegenop.
Wat ik mooi vind om te zien is hoe het ook mijn vriend en mij nog dichter bij elkaar heeft gebracht. Natuurlijk waren we al zeker van een toekomst met elkaar, anders hadden we om te beginnen al geen kindje gekregen, maar nu horen we ook echt bij elkaar. We komen samen in ons zoontje. Dit leverde zelfs een huwelijksaanzoek op.
. Wat me tot nu toe tegenvalt is toch wel de vermoeidheid. Natuurlijk word je daarvoor gewaarschuwd, maar ik heb ook het herstellen van een - in mijn geval zelfs heel soepele en snelle - bevalling onderschat. Op goede dagen voel ik me alsof ik ben overreden door maar één vrachtwagen, in plaats van vijf. Ik reken er maar op dat dat de komende 18 jaar wel zo blijft.
.
Still a little bit of your face I haven't kissed.
Een mythe is, vind ik, dat je heel je leven om moet gooien als er een kind komt. Natuurlijk wordt er veel anders, en hangt dit ook erg af van wat voor leven je had voordat je kinderen kreeg. Maar ik zit nu vaker in caféetjes dan ooit tevoren, ben ik al twee keer met de auto van Noorwegen naar NL gereden, gaan we vaak op pad en eten we buiten de deur, zijn we graag in de grote stad. Natuurlijk is dit anders dan voorheen, en heb ik het geluk een kind te hebben dat dit ook leuk vind en aan kan.
En dit is voor mij ook het moois aan het ouderschap. Mijn leven leiden mét kind. Het vorm geven van het dagelijks leven met kind. Nou is het échte dagelijks leven hier nog niet begonnen, want ik heb nog verlof tot na pasen. Maar het ontstaan van nieuwe gewoontes, tradities vind ik mooi om te zien.
En het zien groeien, opgroeien, ontwikkelen van een kind, is echt fascinerend. Hoe ze zichzelf allerlei dingen aanleert, zonder dat ik daar tot nu toe (ze is 6 maanden) veel voor hoef te doen Hoe ze zichzelf leert kruipen nu, billen omhoog, knietjes eronder, weer ter aarde storten, even poepen tussendoor en hup! weer verder. Prachtig
En voordat ik een beeld schets dat het allemaal alleen maar rozewolkerig is: mijn dochter is ook kampioen kakjepakje ((c) Crumpette), het liefst op momenten dat het niet echt zo goed uitkomt (lees: verjaardagen, op de boot, midden op Picadilly Circus, boven in de bergen), spuugt zelden, maar alleen als bed/kleding net verschoond is
En het allermooist: haar lach als ze me ziet als ik haar uit haar bedje pluk
Alles heeft een nieuwe dimensie. Vreugde, maar ook verdriet. En dat is mooi, maar maakt je ook erg kwetsbaar.
En dit is voor mij ook het moois aan het ouderschap. Mijn leven leiden mét kind. Het vorm geven van het dagelijks leven met kind. Nou is het échte dagelijks leven hier nog niet begonnen, want ik heb nog verlof tot na pasen. Maar het ontstaan van nieuwe gewoontes, tradities vind ik mooi om te zien.
En het zien groeien, opgroeien, ontwikkelen van een kind, is echt fascinerend. Hoe ze zichzelf allerlei dingen aanleert, zonder dat ik daar tot nu toe (ze is 6 maanden) veel voor hoef te doen
Hoe ze zichzelf leert kruipen nu, billen omhoog, knietjes eronder, weer ter aarde storten, even poepen tussendoor en hup! weer verder. Prachtig En voordat ik een beeld schets dat het allemaal alleen maar rozewolkerig is: mijn dochter is ook kampioen kakjepakje ((c) Crumpette), het liefst op momenten dat het niet echt zo goed uitkomt (lees: verjaardagen, op de boot, midden op Picadilly Circus, boven in de bergen), spuugt zelden, maar alleen als bed/kleding net verschoond is
En het allermooist: haar lach als ze me ziet als ik haar uit haar bedje pluk
Alles heeft een nieuwe dimensie. Vreugde, maar ook verdriet. En dat is mooi, maar maakt je ook erg kwetsbaar.
Nou he. De eerste maanden had ik daar best vaak gedachtes over, waar ik dan koude rillingen van kreeg. Dat is nu gelukkig een stuk minder.quote:
Dit wordt een heel onsamenhangende post.
De geboorte van mijn zoon heeft me kwetsbaar gemaakt, omdat ik nu het besef heb dat ik door het allermooiste mee te maken wat me ooit kon overkomen, ik ook ooit het allervreselijkste mee kan maken - hem verliezen.
Maar mijn eigen sterfelijkheid is ook ineens een ding geworden. Vroeger kon ik prima met het idee van doodgaan leven. Als ik er morgen ineens niet meer zou zijn, tja, so be it. Aantal mensen zal een tijdje verdrietig zijn, maar daar komen ze wel weer overheen. Als ik nu hoor van ernstige ziektes en denk aan doodgaan, dan denk ik alleen maar: dat kan en mag echt niet gebeuren. Ik kan I echt niet achterlaten. Zij mag niet moederloos worden. Dat maakt dat ik ineens een stuk 'banger' ben voor zulke zaken.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Dit heb ik ook ja. Mijn man en ik willen graag met z'n tweeën een weekendje naar Londen. Eigenlijk zou vliegen handig zijn maar stel je voor dat we neerstorten, beiden dan dus. Dan heeft Eva in 1 klap geen papa en geen mama meerquote:
[..]
Nou he. De eerste maanden had ik daar best vaak gedachtes over, waar ik dan koude rillingen van kreeg. Dat is nu gelukkig een stuk minder.
Maar mijn eigen sterfelijkheid is ook ineens een ding geworden. Vroeger kon ik prima met het idee van doodgaan leven. Als ik er morgen ineens niet meer zou zijn, tja, so be it. Aantal mensen zal een tijdje verdrietig zijn, maar daar komen ze wel weer overheen. Als ik nu hoor van ernstige ziektes en denk aan doodgaan, dan denk ik alleen maar: dat kan en mag echt niet gebeuren. Ik kan I echt niet achterlaten. Zij mag niet moederloos worden. Dat maakt dat ik ineens een stuk 'banger' ben voor zulke zaken.
En inderdaad, de gedachte dat we haar kwijt raken kunnen me echt heel verdrietig maken.
Pfoeh die gedachten heb ik ook gehad het eerste half jaar. Maar ik zag complete CSI situaties voor me, zoals ledikant vol bloed, Yur en ik vermoord etc. De enige die nog af en toe terugkomt is dat wij vermoord worden en T. huilend van de honger in zijn ledikant staatquote:
[..]
Dit heb ik ook ja. Mijn man en ik willen graag met z'n tweeën een weekendje naar Londen. Eigenlijk zou vliegen handig zijn maar stel je voor dat we neerstorten, beiden dan dus. Dan heeft Eva in 1 klap geen papa en geen mama meer
En inderdaad, de gedachte dat we haar kwijt raken kunnen me echt heel verdrietig maken.
. Brr.
Nou...quote:
Ik vind 2 kinderen 3 keer zo druk maar ook 3 keer zo geweldig. Ben benieuwd wat de 3e zometeen allemaal weer gaat veranderen.
De zorgen rondom het moederschap die hierboven genoemd worden, heb ik nauwelijks meer, maar dat komt vooral doordat ik geen tijd heb om erover na te denken.
Het afgelopen jaar heb ik echt leren doorbikkelen. 3 kinderen, een verhuizing en 2 keer een nieuwe baan was misschien een beetje veel van het goede.
Ik kan dus niet zeggen dat het alleen maar genieten is geweest tot nu toe. Maar wat voelt het rijk en compleet!
Dat vind ik wel heel bijzonder aan het moederschap. Dat afzien en genieten zó hand in hand kunnen gaan.
Deze mag vast nog een keer omhoogquote:
Ik vond dit zo'n leuk topic dat ik het weer teruglas, dus up! Benieuwd naar de bijdragen van de verse moeders.
Wat mij eigenlijk heel zwaar valt aan het hebben van kinderen is dat je je eigen schooltijd bijna weer opnieuw moet doen.
Ik vond school vroeger echt niet leuk. Ik was ook zo blij dat ik helemaal klaar was met school. En nu zit ik er weer mee. Helpen met huiswerk maken (veel!!!!), gesprekken met docenten, stress van alle leuk bedoelde (maar helemaal niet leuke) uitjes en feesten.
En ik vind het weer net zo erg als toen ik het zelf moest ondergaan.
Ik vond school vroeger echt niet leuk. Ik was ook zo blij dat ik helemaal klaar was met school. En nu zit ik er weer mee. Helpen met huiswerk maken (veel!!!!), gesprekken met docenten, stress van alle leuk bedoelde (maar helemaal niet leuke) uitjes en feesten.
En ik vind het weer net zo erg als toen ik het zelf moest ondergaan.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Hier hetzelfde, ik vond school ook stom. Te weinig uitdaging en veel stomme klasgenoten (Inc pesten/ buitensluiten).quote:
Wat mij eigenlijk heel zwaar valt aan het hebben van kinderen is dat je je eigen schooltijd bijna weer opnieuw moet doen.
Ik vond school vroeger echt niet leuk. Ik was ook zo blij dat ik helemaal klaar was met school. En nu zit ik er weer mee. Helpen met huiswerk maken (veel!!!!), gesprekken met docenten, stress van alle leuk bedoelde (maar helemaal niet leuke) uitjes en feesten.
En ik vind het weer net zo erg als toen ik het zelf moest ondergaan.
Maar ook precies andersom:
Mijn oudste lijkt heel erg op mij, maar ik zie hem op school juist opbloeien. Hij heeft een fijne klas, een veilige plek. Ik kan hem begeleiden met dingen die lastig zijn (mijn ouders niet). Juf heeft een goede connectie met hem (ik vroeger niet, leraren waren al blij dat de druktemakers elkaar niet fysiek te lijf gingen, geen tijd voor het rustige spul).
Dus voor mij is het een soort "opnieuw" en dan goed. Met hetzelfde type karakter kan je veel maken of breken door de mensen die je tegenkomt..
Ik weet niet hoe de middelbare school gaat, maar voor de basisschool is dit een goede "herkansing"..
(Ik probeer zo weinig mogelijk mezelf te projecteren op hem, maar hij komt steeds met dezelfde dingen als ik destijds)
|
|
