Moois en mythes van het ouderschap

Over emo gesproken: mijn jongste is bijna jarig, en de oudste had vandaag op de bso een verjaardagskroon voor hem geknutseld. Had ze helemaal zelf bedacht. Moest echt even slikken.

Tof topic!

Ik vind het interessant om te lezen, ook wat jullie schrijven over dat gedwongen samen ontbijten enzo. Als ik dat zo lees, neem ik me ook voor om dat nooit te doen.

Tegelijkertijd herinner ik me juist nog goed hoe mijn ouders ons eigenlijk altijd volledig vrij lieten in die dingen. (Er was weinig verplicht, weinig nutteloze regels enzo, behalve dan de taken die we in huis hadden; die moesten natuurlijk wel gebeuren.) En ook hoe gezellig ik het bij anderen vond als er dan die avond spelletjesavond of televisieavond voor het gezin was. Dus het kan ook een gemis (groot woord hoor, zo erg was het niet) zijn juist weer als je ouders niet zo van dat soort opgelegde/ afgesproken momenten zijn.

Ik moest vroeger ook 'gedwongen' vroeg ontbijten op zondag (en tot mijn 18e daarna ook mee naar de kerk). De maaltijden werden in ons (nogal grote) gezin altijd zo veel mogelijk gezamenlijk gedaan. Ik heb daar eigenlijk nooit moeite mee gehad, ik vond het eerlijk gezegd gezellig. Verder was iedereen altijd hard aan het werk en druk en de maaltijden waren de momenten dat we konden praten, (heftig) discussiëren, met elkaar lachen. . Soms had ik daar ook even helemaal geen zin in, maar toch vond ik het vanzelfsprekend om te doen en ik heb nooit de behoefte gehad om daar tegen in opstand te komen.
Dus ik zie daar eigenlijk weinig kwaad in, het is ook wel mooi omdat het een soort structuur geeft en de vanzelfsprekendheid van elkaar op gezette tijden spreken en dingen met elkaar delen en kan me voorstellen dat ik dat ook ga doen. Wel in mindere mate, dat wel.

Denk dat het ontbijt meer het tijstip is voor veel pubers.. Wij ontbeten ook altijd samen op zondagochtend. Zit je daar half slapend aan tafel, lekker sjaggo want het is voor jou, -de puber- veel te vroeg en iedereen maar gezellig doen... En trek in eten had je echt nog niet. blegh. Hier doen we dus ook niet aan met zn allen ontbijten op de vrije dag.. Vind savonds aan tafel eten wel belangrijk. Dat gebeurde bij ons dan weer vaak niet... elke avond op de bank met t bord op schoot vind ik niet echt gezellig. Is voor een enkele keer leuk (met name voor de kinderen ) maar ik zit met mn warme prak liever aan tafel.

Wij aten ook gewoon samen hoor, maar als iemand uit was geweest, of moest sporten, of weetikveelwat, dan werd daar nooit een probleem van gemaakt.

Wij vinden de maaltijden heel belangrijk, hier wordt dus echt zo veel mogelijk samen ontbeten/gelunched/gedineerd. Vooralsnog is het tijdstip geen issue, want jonge kinderen die toch wel vroeg wakker zijn. Maar bij het ontwaken even een boterham naar binnen proppen tussen de bedrijven door, daar voel ik weinig voor.

's Avonds samen aan tafel eten zonder de tv aan is wel 1 van die dingen waarvan ik gedacht had dat het een mythe zou zijn, maar dat houden we nu toch al ruim 7 jaar vol. En dat terwijl we 'vroeger' altijd languit op de bank voor de tv hingen . 1 of 2 keer per jaar mag er voor de tv gegeten worden, met een pizza ofzo, als er wat te vieren is.

's Ochtends de tv uitlaten is ook zoiets. Zo lang mogelijk uitstellen . En als ik 's ochtends rond 7 uur door de wijk loop op weg naar de auto zijn we daar een uitzondering in geloof ik .

Wij aten vroeger doordeweeks ook het ontbijt bij elkaar aan tafel. Mijn vader was er niet altijd bij, want die had wisselende diensten, maar mijn moeder die had altijd de tafel gedekt en de tv stond alleen op het ochtendnieuws, geen tekenfilms. Tussendemiddag ook altijd tafel gedekt en samen lunchen, tv aan na de lunch. In het weekend was het juist niet altijd zo. Ik vond dat altijd erg gezellig. Op een gegeven moment gingen we langzamerhand naar de middelbare en sloop het er wel langzaam uit. Eerst ik er niet meer altijd bij (oudste) jaar erna mijn broertje en toen was het dus al over (heb ook nog zusje)
Maar mijn moeder was ook gastouder, dus die paste vaak vanaf 7 's ochtends ook op andere kindjes, en dus waren we vaak ook met 6/7 man aan de ontbijttafel. Heel gezellig wel. Maar moet er voor mezelf niet aan denken, zoveel grut aan tafel.
Ik denk dat ik zelf ook erin hou dat mijn kind(eren) in ieder geval aan tafel eten. En zonder tv ook. Alhoewel dat lastig is, want manlief zet hem meteen aan als hij thuiskomt, voor tijdens het eten.

Bij ons stond 'vroeger' (bij mijn ouders thuis dus) meestal de radio in de keuken aan voor het nieuws enzo. Ontbijt tv was er geeneens in het begin geloof ik. Hoewel ik me van later wel kan herinneren dat we op RTL4 's ochtends tekenfilms keken ofzo.

quote:

Op donderdag 23 januari 2014 21:21 schreef debuurvrouw het volgende:
Voor mij zat het probleem meer in het feit dat ik wél van alles moest en dat ze zelf niet volgens die regels leefden. Zelf wel uitslapen doordeweek maar van mij dan aanwezigheid eisen.
Ik probeer dus wel om niet dingen te vragen en dan niet zelf het goede voorbeeld te geven.
En wij eten eigenlijk altijd samen 's avonds dat scheelt ook. Nu ontbijt iedereen zodra ze beneden komen op zondag. Later, als iedereen uitslaapt komt er misschien wel een gezamelijk ontbijt. Mocht daar behoefte aan zijn

Wij voeden toch erg op uit het idee dat onze kinderen ménsen zijn, met eigen behoeftes en meningen.

Ja dat snap ik. Daar zou ik me ook heel erg aan kunnen ergeren. Gelukkig deden mijn ouders dat niet. Maar ik ken mezelf, ik was dan echt heel erg dwars geweest. Want dat ben ik nog steeds als men wat aan mij vraagt of zegt waar ik het niet mee eens ben. Mijn moeder is er wel een die haar mening er echt altijd in moet gooien. Zo van hey en dit zeg ik ervan, en daar moet je het mee doen. Daar kan ik ook erg dwars van worden.

Vroeger was ontbijt altijd een boterham voor de tv, lunch altijd aan tafel, net als avondeten.

En nu eten wij vaak voor de tv, maar zodra er kinderen zijn die met de pot mee eten gaan we weer aan tafel eten, en de tv uit!

quote:

Op vrijdag 24 januari 2014 10:35 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Vroeger was ontbijt altijd een boterham voor de tv, lunch altijd aan tafel, net als avondeten.

En nu eten wij vaak voor de tv, maar zodra er kinderen zijn die met de pot mee eten gaan we weer aan tafel eten, en de tv uit!

Het grappige is wel dat wij echt direct weer voor de tv zitten te eten als ze uit logeren is ofzo. . Dus het is kennelijk echt iets wat we doen omdat het zo hoort enzo.

Nu ik erover nadenk weet ik niet eens zeker of er 's ochtends uberhaubt wel tekenfilms waren. Maar iig stond bij ons altijd het nieuws aan. Ik snapte daar niks van, want dat was helemaal niet interessant toch, wat er aan de andere kant van de wereld gebeurde. Dat is zooo ver. Maar toen ik ouder werd merkte ik wel dat het af en toe best belangrijk is om zulke dingen te weten. Al was het alleen maar om mee te kunnen praten met discussies op school. 'Erg he van die aarbeving daarendaar' en dan erbij gaan staan

quote:

Op vrijdag 24 januari 2014 10:41 schreef Risu het volgende:
Nu ik erover nadenk weet ik niet eens zeker of er 's ochtends uberhaubt wel tekenfilms waren. Maar iig stond bij ons altijd het nieuws aan. Ik snapte daar niks van, want dat was helemaal niet interessant toch, wat er aan de andere kant van de wereld gebeurde. Dat is zooo ver. Maar toen ik ouder werd merkte ik wel dat het af en toe best belangrijk is om zulke dingen te weten. Al was het alleen maar om mee te kunnen praten met discussies op school. 'Erg he van die aarbeving daarendaar' en dan erbij gaan staan

Jij bent toch ongeveer zo oud als ik (26)
Ik keek naar dommel en calimero en de snorkels enz in de ochtend..

quote:

Op vrijdag 24 januari 2014 10:44 schreef gewoonmezelf87 het volgende:

[..]

Jij bent toch ongeveer zo oud als ik (26)
Ik keek naar dommel en calimero en de snorkels enz in de ochtend..

Oh, was het maar waar. Ik ben al 29 ondertussen. (Heb de beruchte bevolkingsonderzoekbrief net binnen)
Maar die tekenfilms ken ik wel. Die keek ik ook

quote:

Op vrijdag 24 januari 2014 10:39 schreef Luigi het volgende:

[..]

Het grappige is wel dat wij echt direct weer voor de tv zitten te eten als ze uit logeren is ofzo. . Dus het is kennelijk echt iets wat we doen omdat het zo hoort enzo.

Ja, wij ook! Toch doen we het niet omdat het hoort, maar ik vind het met drieen aan tafel ook echt gezelliger en fijner. Met tweeen is dat minder belangrijk of zo, ik weet niet wat dat is.

Bij ons mag ze 's ochtends wat tv kijken als ze verder helemaal klaar is: aangekleed en gegeten, tas ingepakt en er is tijd over. Werkt prima

quote:

Op maandag 20 januari 2014 23:19 schreef Cantare het volgende:
Moois:
Die geweldige kinderen, dat die "van ons" zijn, dat blijft iets waar ik me over kan verwonderen.
Het plezier en geluk dat ik aan mijn kinderen beleef.
De interactie tussen mijn twee kinderen.
Het gemak van heb hebben van mijn eerste (of één) kind.
Dat ik geen serieus slaaptekort heb (gehad).
De voldoening die het moederschap me geeft.

Wat ik niet had kunnen voorzien:
De slopende moeheid tijdens de zwangerschap.
Dat het hebben van twee kinderen van een totaal andere orde is dan het hebben van één.
Het gezeul als je ergens heen gaat.
De irritatie als je ene kind de ander de hersenen inslaat.
Naar nieuws over kinderen niet meer trekken.
Hoe bepalend het welbevinden van je kroost is voor jezelf.

Zijn er meer ouders die dit zo ervaren? Ik heb er nu 1 en twijfel erg of er een tweede komt.. Zwanger worden, zwanger zijn was geen probleem. Maar ik zie bij vriendinnen die wel een tweede hebben, dat hun leven heel erg om de kinderen gaat draaien. Is dat zo? Of zie ik beren op de weg die er niet zijn?

quote:

Op vrijdag 24 januari 2014 11:06 schreef Buurpoes het volgende:

[..]

Zijn er meer ouders die dit zo ervaren? Ik heb er nu 1 en twijfel erg of er een tweede komt.. Zwanger worden, zwanger zijn was geen probleem. Maar ik zie bij vriendinnen die wel een tweede hebben, dat hun leven heel erg om de kinderen gaat draaien. Is dat zo? Of zie ik beren op de weg die er niet zijn?

Nou moet je verder niet teveel naar anderen kijken denk ik, en vooral doen wat je zelf goed lijkt, maar ik zie dat wel zo bij ons in de omgeving ja. Wij 'hebben dr 1' en ouders waar eerst nog makkelijk mee af te spreken viel enzo hebben na de komst van de 2 echt helemaal nergens meer tijd voor lijkt het... was ons al bij heel veel kenissen opgevallen. Persoonlijk ben ik wel blij met de balans van een 1-kind gezin. .

quote:

Op vrijdag 24 januari 2014 10:41 schreef Risu het volgende:
Nu ik erover nadenk weet ik niet eens zeker of er 's ochtends uberhaubt wel tekenfilms waren. Maar iig stond bij ons altijd het nieuws aan. Ik snapte daar niks van, want dat was helemaal niet interessant toch, wat er aan de andere kant van de wereld gebeurde. Dat is zooo ver. Maar toen ik ouder werd merkte ik wel dat het af en toe best belangrijk is om zulke dingen te weten. Al was het alleen maar om mee te kunnen praten met discussies op school. 'Erg he van die aarbeving daarendaar' en dan erbij gaan staan

Ik probeer het de kinderen ook mee te geven. Ik keek het journaal altijd dagelijks maar tegenwoordig neem ik er de tijd niet voor. Ik lees nu.nl en lees op fok.

En het erge is ook wel dat heel veel nieuws mij niet meer boeit..

Dat is echt iets wat heel anders was voor ik de kinderen had.

Je hebt ineens 2 kinderen die je aandacht willen ipv 1 die al je aandacht krijgt. Daarnaast beginnen ze nu ook te ruzien soms en te klieren naar elkaar. Dus mag ik nu ook voor agent spelen. qua vrije tijd is het hier zo dat de oudste verplichtingen begint te krijgen en straks ook naar school gaat, en daarnaast heb ik een dreumes die overdag slaapt dus kan minder makkelijk even weg. Als ze straks beide op school zitten zal het weer makkelijker gaan neem ik aan. Ga nog net zo makkelijk op visite en soms zelfs bij vrienden slapen trouwens. Maar wij hebben de mazzel dat onze kinderen heel makkelijk zijn met eten bij restaurants en bij anderen slapen. Maar 2 is zeker wel meer werk dan 1. Moet zeggen dat ik 2 wel leuker vind dan 1. Gezellige drukte. ^^ (als je de ruzie momenten ff wegdenkt )

edit: Wat de buurvrouw ook zegt. Heb zelf ook persoonlijke bagage en weet hoe het is als je als enig kind plots helemaal alleen bent. Maar ook hoe het is om deel te zijn van een grote familie. (ingewikkeld verhaal ) Mochten wij plots komen te overlijden hebben ze iig elkaar nog. (Al is dat uiteraard ook geen garantie)

[ Bericht 19% gewijzigd door ohnee op 24-01-2014 12:59:17 ]

Dat vind ik (let op, mening he!) toch altijd zo'n rare reden... 'ja, dan zijn ze in ieder geval niet alleen...'. Dat is gebaseerd op zo veel aannames dat ik niet zou weten waar te beginnen . En alsof ze later geen partner, eigen familie, vrienden, etc hebben. Ik heb ook een zusje, die zie ik af en toe, prima, goede band verder maar of ik er heel veel aan 'heb' in die zin... kweenie.

quote:

Op vrijdag 24 januari 2014 13:03 schreef Luigi het volgende:
Dat vind ik (let op, mening he!) toch altijd zo'n rare reden... 'ja, dan zijn ze in ieder geval niet alleen...'. Dat is gebaseerd op zo veel aannames dat ik niet zou weten waar te beginnen . En alsof ze later geen partner, eigen familie, vrienden, etc hebben. Ik heb ook een zusje, die zie ik af en toe, prima, goede band verder maar of ik er heel veel aan 'heb' in die zin... kweenie.

Ik ben het voorwaar eens met je eens
Ik snap zeer zeker wel dat mensen graag meer kinderen hebben, dat had ik zelf ook graag gehad als dat had gekund, maar dan alleen maar omdat ik ze wil, niet omdat ze iets aan elkaar zouden kunnen hebben. Kan wel, hoeft niet, en misschien kunnen ze elkaar niet luchten of zien.