OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Ik had toen wij het geslacht te weten kwamen ook wel even een 'oh....' moment. Vooral omdat ik het ook niet echt voor me zag vanwege alleen meisjes in de omgeving en tussen zussen opgegroeid. Maar ik ben daar zo op teruggekomen! Ik zou me nu geen dochter meer voor kunnen stellen, al zou ik het nog steeds wel heel tof vinden als we die ooit nog eentje zouden krijgen. Maar echt een voorkeur heb ik niet meer. 3 zonen 
... het idee! "de jongens" !
... het idee! "de jongens" ! SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
[ Bericht 0% gewijzigd door Spees_Eend op 22-01-2014 15:41:08 ]
Idem hier! Ik heb bij de 20 weken echo echt gehuild, en zeker twee weken een soort van 'rouw' doorgemaakt omdat ik er nooit over had nagedacht dat het kindje in mijn buik ook een jongen zou kunnen zijn.quote:Op woensdag 22 januari 2014 15:25 schreef Spees_Eend het volgende:
Ik had toen wij het geslacht te weten kwamen ook wel even een 'oh....' moment. Vooral omdat ik het ook niet echt voor me zag vanwege alleen meisjes in de omgeving en tussen zussen opgegroeid. Maar ik ben daar zo op teruggekomen! Ik zou me nu geen dochter meer voor kunnen stellen,
Nu vind ik het heerlijk, ik hoef echt geen meid!
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Kun je uitleggen waarom?quote:
Phaidra noemde nog: 'het maakt niet uit wat het is, als het maar gezond is'. Die is voor mij toch maar ten dele waar. Ja, ik ben ontzettend dankbaar dat ik twee gezonde kinderen heb, en ik hou van beide zielsveel, maar eigenlijk had ik toch best graag twee meisjes gewild, ipv een jongen en een meisje. Als het twee jongens waren geweest, was ik daar denk ik opdrecht verdrietig over geweest.
Verder eens met de spoiler van Spees. En dan zou ik waar zij 'gek' zegt zelfs naar/verdrietig zetten.
Hier een beetje andersom. Dolblij met onze twee jongetjes, en we gaan er bij een evt derde stiekem vanuit dat dat ook een jongen wordt. Als dat niet zo is, zal dat even schakelen zijn. Maar dat is vooral omdat ik goed weet hoe geweldig jongetjes zijn en ik (nog) niet weet hoe tof een dochter is.
Geslachtsvoorkeur heb ik echt nog nooit gehad. Hoewel ik wel vanaf de eerste positieve test tegen mijn vrouw riep dat het een meisje was. #jomanda
Ik zei het verderop in mijn vorige post ook al, tijdens de zwangerschap vond ik het lastig om bij ons een zoon voor te stellen. Maar toen hij er eenmaal was, was het helemaal goed.
Nog steeds zou ik graag ervaren hoe het is om een dochter te hebben, maar moeder zijn van twee jongetjes lijkt me ook tof
.
Nog steeds zou ik graag ervaren hoe het is om een dochter te hebben, maar moeder zijn van twee jongetjes lijkt me ook tof
.
Venus in pocketformaat
© loveli
© loveli
Ik probeer in elk geval om redelijk onherkenbaar te zijn, maar of dat helemaal lukt... Het is in elk geval een enorm taboe. Maar echt, ik ben dol op mn mannetje, en ik zou nu ook niet meer anders willen, maar ik heb er gewoon enorm aan moeten wennen. Weet niet goed waarom. Ik heb mezelf altijd gezien als moeder van dochters.
Mijn hart maakte een sprongetje bij 'de jongens'quote:Op woensdag 22 januari 2014 15:25 schreef Spees_Eend het volgende:
Ik had toen wij het geslacht te weten kwamen ook wel even een 'oh....' moment. Vooral omdat ik het ook niet echt voor me zag vanwege alleen meisjes in de omgeving en tussen zussen opgegroeid. Maar ik ben daar zo op teruggekomen! Ik zou me nu geen dochter meer voor kunnen stellen, al zou ik het nog steeds wel heel tof vinden als we die ooit nog eentje zouden krijgen. Maar echt een voorkeur heb ik niet meer. 3 zonen
hoewel ik echt wel een picoseconde t jammer vond dat de derde ook een jongen was (meer het idee dat er definitief nooit een dochter zou komen dan weer een jongen eigenlijk)is het nu echt helemaal zoals het moet zijn. Ik ben ook een echte jongensmoeder al zeg ik het zelf. Voor zover je daar types in hebt. Maar misschien ben ik dat ook wel geworden ondertussen.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Ik vind dat je best een voorkeur mag hebben voor het één of ander, en die ook mag uiten. Ik wilde heel graag een dochter en hoewel ik van een zoon niet minder had gehouden, zou het misschien wel anders geweest zijn. Maar misschien ook niet. En dat is het mooie: je wéét niet hoe het anders geweest was. En juist daarom kan ik me voorstellen dat een wens door blijft sluimeren.
Verder vind ik het heel bijzonder hoe goed ik ben als moeder; ik was er van te voren vanuit gegaan dat ik niets zou weten of snappen van m'n kind, maar eigenlijk is er vanaf dag 1 al begrip tussen ons. Dat wordt soms wel in de weg gezeten door mijn eigen onzekerheid, maar het ís er wel. En dat vind ik prachtig. Ook vind ik het fantastisch om te zien hoe ze groeit en ontwikkelt, hoe trots ik ben als ze iets kan. Ook kan er enorm van genieten als ze slapend bij me drinkt, lekker warm en stil, echt een knuffelmomentje.
Tegelijkertijd hakt de fysieke en mentale impact van de zwangerschap en geboorte er heel erg in en dat had ik niet zo kunnen inschatten van te voren. Ik heb nu al een jaar lang bijna continue pijn en dat is nu na haar geboorte niet verbeterd, integendeel: naast bekken zijn nu ook rug en polsen overbelast en kan ik nog heel erg weinig op een dag. Dat ik zoveel heb moeten inleveren, valt me heel zwaar. Ook het slaapgebrek speelt mee en omdat ook ik nog geen 2 uur achter elkaar slaap 's nachts, knapt mijn lijf ook nauwelijks op.
Dat heeft geestelijk impact en dat vind ik moeilijk. Er zijn momenten waarop ik haar niet meer wil zien of horen, waarop ik het liefst zou weglopen of haar weg zou doen, zó moe ben ik dan. Maar ik zou het never nooit niet kunnen. Echt nooit. Maar ik had niet ingeschat wat het slaapgebrek met me zou doen.
Kortom, ze is het beste en het heftigste dat me ooit is overkomen. Ik hou meer van haar dan ik ooit voor mogelijk hield, en tegelijkertijd heeft het me momenteel ook veel gekost. Maar dat komt in de toekomst wel op z'n pootjes terecht, en dan heb ik nog meer ruimte om nog meer van haar te houden.
Verder vind ik het heel bijzonder hoe goed ik ben als moeder; ik was er van te voren vanuit gegaan dat ik niets zou weten of snappen van m'n kind, maar eigenlijk is er vanaf dag 1 al begrip tussen ons. Dat wordt soms wel in de weg gezeten door mijn eigen onzekerheid, maar het ís er wel. En dat vind ik prachtig. Ook vind ik het fantastisch om te zien hoe ze groeit en ontwikkelt, hoe trots ik ben als ze iets kan. Ook kan er enorm van genieten als ze slapend bij me drinkt, lekker warm en stil, echt een knuffelmomentje
.Tegelijkertijd hakt de fysieke en mentale impact van de zwangerschap en geboorte er heel erg in en dat had ik niet zo kunnen inschatten van te voren. Ik heb nu al een jaar lang bijna continue pijn en dat is nu na haar geboorte niet verbeterd, integendeel: naast bekken zijn nu ook rug en polsen overbelast en kan ik nog heel erg weinig op een dag. Dat ik zoveel heb moeten inleveren, valt me heel zwaar. Ook het slaapgebrek speelt mee en omdat ook ik nog geen 2 uur achter elkaar slaap 's nachts, knapt mijn lijf ook nauwelijks op.
Dat heeft geestelijk impact en dat vind ik moeilijk. Er zijn momenten waarop ik haar niet meer wil zien of horen, waarop ik het liefst zou weglopen of haar weg zou doen, zó moe ben ik dan. Maar ik zou het never nooit niet kunnen. Echt nooit. Maar ik had niet ingeschat wat het slaapgebrek met me zou doen.
Kortom, ze is het beste en het heftigste dat me ooit is overkomen. Ik hou meer van haar dan ik ooit voor mogelijk hield, en tegelijkertijd heeft het me momenteel ook veel gekost. Maar dat komt in de toekomst wel op z'n pootjes terecht, en dan heb ik nog meer ruimte om nog meer van haar te houden.
Home is where the O+ is...
Bizar hè, hoe zo'n kind het beste en het slechtste in je naar boven kan halen. Zo ervaar ik dat tenminste.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Mooi:
De kans om een goed mens op de wereld te zetten.
Inzichten in je eigen gedrag en gewoontes.
Leren van je eigen kinderen.
Minder fijn:
Slaaptekort.
Niet makkelijk heel veel kunnen doen op een dag.
De kans om een goed mens op de wereld te zetten.
Inzichten in je eigen gedrag en gewoontes.
Leren van je eigen kinderen.
Minder fijn:
Slaaptekort.
Niet makkelijk heel veel kunnen doen op een dag.
Ja, inderdaad! Precies datquote:
Bizar hè, hoe zo'n kind het beste en het slechtste in je naar boven kan halen. Zo ervaar ik dat tenminste.
en dan is ze verdikkie pas 4,5 maanden oud!
Home is where the O+ is...
Jongetjes
Dat hoeft niet het geslacht te zijn maar kan ook het kind zelf zijn.
Mijn gevoel bij alle 3 was zo anders en ik denk ook dat het heel erg afhangt van hoe je geestelijk er in zit.
Maar soms moet je ook enorm wennen aan het geslacht van je voorkeur.quote:
Ik probeer in elk geval om redelijk onherkenbaar te zijn, maar of dat helemaal lukt... Het is in elk geval een enorm taboe. Maar echt, ik ben dol op mn mannetje, en ik zou nu ook niet meer anders willen, maar ik heb er gewoon enorm aan moeten wennen. Weet niet goed waarom. Ik heb mezelf altijd gezien als moeder van dochters.
Dat hoeft niet het geslacht te zijn maar kan ook het kind zelf zijn.
Mijn gevoel bij alle 3 was zo anders en ik denk ook dat het heel erg afhangt van hoe je geestelijk er in zit.
Precies dit!!quote:
Minder mooi: het slaapgebrek. Sinds ik zwanger werd van mijn eerste (die nu 4,5 jaar oud is) slaap ik slecht. De eerste twee jaar sliep ik vaak maar een paar uur per nacht, nu haal ik meestal wel 6 of 7 uur. Maar dat is wel structureel te weinig, en daardoor heb ik vaak weinig energie overdag. Zeker omdat ik een baan heb die vrij veel van me vergt. Dan kan ik van m'n kinderen niet altijd even veel hebben.
Ik ben ongelooflijk moe...constant
**human milk for human babies**
Be who you are and say what you feel, because those who mind don't matter and those who matter don't mind.
Be who you are and say what you feel, because those who mind don't matter and those who matter don't mind.
Herkenbaar alleen is het nu al 2jr en 4mndquote:
Tegelijkertijd hakt de fysieke en mentale impact van de zwangerschap en geboorte er heel erg in en dat had ik niet zo kunnen inschatten van te voren. Ik heb nu al een jaar lang bijna continue pijn en dat is nu na haar geboorte niet verbeterd, integendeel: naast bekken zijn nu ook rug en polsen overbelast en kan ik nog heel erg weinig op een dag. Dat ik zoveel heb moeten inleveren, valt me heel zwaar. Ook het slaapgebrek speelt mee en omdat ook ik nog geen 2 uur achter elkaar slaap 's nachts, knapt mijn lijf ook nauwelijks op.
Dat heeft geestelijk impact en dat vind ik moeilijk.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Nee sorry. En ik heb zelf ook wat rondgezocht, maar heb niks kunnen terugvinden.quote:
[..]
Oh is dat zo?
Ik weet ook echt niet meer waar ik het gelezen heb jaren terug, maar ik vond het allemaal logisch en op mezelf te betrekken, dus heb het maar voor waarheid aangenomen destijds.
Hier dus ook 3 jongens
En er gaat nooit nooit, echt nooit een meisje komen hier in huis. Dat is een feit.
En hoe gek ik ook op mijn kinderen ben, soms kan ik als ik 's nachts lig te malen weleens verdrietig worden om het feit dat ik nooit zal weten hoe het is om een dochter te hebben. Een mini-me, die ik roze rokjes kan aantrekken, die ik blij kan maken met mijn nagellakjes, 1001 sieraden en dozen vol Barbie's die bij mijn ouders op zolder liggen... Van die banale dingen als samen keuvelen over verliefdheden, emoties en haarstijlen.
En wat als ik later schoondochters krijg? Die me maar een vervelende en bemoeizuchtige heks vinden en me liever zien gaan dan komen? Me gaan buitensluiten en het meer dan genoeg vinden dat ik 1x per maand mijn kleinkinderen ga zien?
En natuurlijk zijn er ook vrouwen die dikke mik met hun schoonmoeder zijn. Maar in de meeste gevallen sta je toch op de 2e plek, haar eigen moeder komt eerst. Volkomen logisch, dat is bij mezelf ook zo
Maar goed, normaal gesproken maak ik me daar niet zo druk om. En 's nachts lijkt alles altijd enger dan het is
Maar het diep verscholen stiekeme verdriet dat er nooit een dochter gaat zijn.... Daar moet ik maar mee leven. En dat paarse babyjurkje dat ik 7 jaar geleden gekocht heb blijf ik bewaren. Ooit zal het vast nog van pas komen, dat weet ik zeker.
.... met gevoel voor drama....
Darn, nu heb ik mezelf aan het sniffen gekregen 
Nog zo'n mooie bijkomstigheid van het moederschap: om het minste of geringste lekkende ogen.
Nog zo'n mooie bijkomstigheid van het moederschap: om het minste of geringste lekkende ogen.
.... met gevoel voor drama....
Nagellakjes en roze rokjes zijn juist mijn schrikbeeld
Iemand zei iets over je achillespees, dat is zooo waar. Ik ben sinds ik moeder ben zo krachtig, maar tegelijkertijd zo kwetsbaar geworden. Je kan echt mijn dag verpesten door mijn kind verdrietig te maken. Dat hij uit school komt en vertelt dat Pietje niet meer met hem wilde spelen en lelijke dingen tegen hem zei en je je moet inhouden om Pietje neer te halen, al roepende JE BENT ZELF EEN SUKKEL PIETJE terwijl je zijn schooltas in de sloot smijt, dan weet je: deze liefde gaat diep jonguh
Iemand zei iets over je achillespees, dat is zooo waar. Ik ben sinds ik moeder ben zo krachtig, maar tegelijkertijd zo kwetsbaar geworden. Je kan echt mijn dag verpesten door mijn kind verdrietig te maken. Dat hij uit school komt en vertelt dat Pietje niet meer met hem wilde spelen en lelijke dingen tegen hem zei en je je moet inhouden om Pietje neer te halen, al roepende JE BENT ZELF EEN SUKKEL PIETJE terwijl je zijn schooltas in de sloot smijt, dan weet je: deze liefde gaat diep jonguh
Ow Kers...je hebt me helemaal emo gekregen 
Dikke zoen 
Misschien wil R met je kleinste later daten
Dikke zoen Misschien wil R met je kleinste later daten
**human milk for human babies**
Be who you are and say what you feel, because those who mind don't matter and those who matter don't mind.
Be who you are and say what you feel, because those who mind don't matter and those who matter don't mind.
L-E 
En dat je ineens woede voelt als iemand iets helemaal niet zo ergs zegt zoals "je vindt het niet lekker he?" terwijl je weet dat hij het wel lekker vindt. Ik vind mezelf dan helemaal niet leuk
Kersjes, mijn vriend praat gewoon over haarstijlen, emoties en verliefdheden met zijn moeder hoor! Minimaal een van jou drie zal dat toch ook wel met jou willen doen 
En dat je ineens woede voelt als iemand iets helemaal niet zo ergs zegt zoals "je vindt het niet lekker he?" terwijl je weet dat hij het wel lekker vindt. Ik vind mezelf dan helemaal niet leuk Kersjes, mijn vriend praat gewoon over haarstijlen, emoties en verliefdheden met zijn moeder hoor!
Minimaal een van jou drie zal dat toch ook wel met jou willen doen
Ik vind 6-7 uur slaap niet echt iets om over te mopperen trouwens . Hoewel ieders behoeftes anders zijn uiteraard. Moet er zelf ook structureel om 5:45 uit en lig er nu ook nog niet in 
.
. Hoewel ieders behoeftes anders zijn uiteraard. Moet er zelf ook structureel om 5:45 uit en lig er nu ook nog niet in .
Luigi, je zegt het zelf, andere mensen andere behoeften toch
**human milk for human babies**
Be who you are and say what you feel, because those who mind don't matter and those who matter don't mind.
Be who you are and say what you feel, because those who mind don't matter and those who matter don't mind.
Referentiekader! Klinkt mij ook als veel in de oren, maar als je pas echt lekker functioneert op 8 uur slaap heb je geen fuck aan die wetenschap hequote:Op woensdag 22 januari 2014 22:29 schreef Luigi het volgende:
Ik vind 6-7 uur slaap niet echt iets om over te mopperen trouwens
Als ik bij een vriendin van me ben, en haar jongste (van 1,5) heeft een van haar buien, dan roept ze wel eens 'weet je het zeker, dat je kinderen wilt?' Maar ondertussen wilt ze zelf ook een derde. En ik kan alleen maar 'Ja, heel graag, inclusief buien ' zeggen.
En geen enkel ding in dit topic die onder de minder mooie dingen vallen, zal mij ervan weerhouden om mijn stinkende best te doen zwanger te raken.
' zeggen.En geen enkel ding in dit topic die onder de minder mooie dingen vallen, zal mij ervan weerhouden om mijn stinkende best te doen zwanger te raken.
Mijn man functioneert prima op 5-6 uur slaap terwijl ik met 6-7 uur toch echt niet uitgeslapen voelquote:
[..]
Referentiekader! Klinkt mij ook als veel in de oren, maar als je pas echt lekker functioneert op 8 uur slaap heb je geen fuck aan die wetenschap he
**human milk for human babies**
Be who you are and say what you feel, because those who mind don't matter and those who matter don't mind.
Be who you are and say what you feel, because those who mind don't matter and those who matter don't mind.
Die 1 a 2 uurtjes (structureel) toen ze nog echt een baby was ging ik wel helemaal kapot op hoor. Men O men hoe ik dat ooit volgehouden heb. Echt tandvlees werk was dat.quote:
Luigi, je zegt het zelf, andere mensen andere behoeften toch
Uitgeslapen voel ik me al 7 jaar niet meerquote:
[..]
Mijn man functioneert prima op 5-6 uur slaap terwijl ik met 6-7 uur toch echt niet uitgeslapen voel
. Heb me d'r bij neergelegd .
Er is dus geen hoop
**human milk for human babies**
Be who you are and say what you feel, because those who mind don't matter and those who matter don't mind.
Be who you are and say what you feel, because those who mind don't matter and those who matter don't mind.
Sleep like a baby............de grootste mythe die er is!
**human milk for human babies**
Be who you are and say what you feel, because those who mind don't matter and those who matter don't mind.
Be who you are and say what you feel, because those who mind don't matter and those who matter don't mind.
Ik heb een hele goede band met mijn schoonmoeder, die heeft maar 1 zoon. Maar dat komt ook een groot deel omdat zijzelf ook heel betrokken is bij alles wat ik doe. Ze is echt geïnteresseerd als ik wat vertel. En dat scheelt een hoop. We ondernemen ook veel samen, zonder man/zoonlief. Het moet natuurlijk wel klikken, maar ook zo niet, dan kan je een heel eind komen.quote:
[..]
Nee sorry. En ik heb zelf ook wat rondgezocht, maar heb niks kunnen terugvinden.
Ik weet ook echt niet meer waar ik het gelezen heb jaren terug, maar ik vond het allemaal logisch en op mezelf te betrekken, dus heb het maar voor waarheid aangenomen destijds.
Hier dus ook 3 jongens
En er gaat nooit nooit, echt nooit een meisje komen hier in huis. Dat is een feit.
En hoe gek ik ook op mijn kinderen ben, soms kan ik als ik 's nachts lig te malen weleens verdrietig worden om het feit dat ik nooit zal weten hoe het is om een dochter te hebben. Een mini-me, die ik roze rokjes kan aantrekken, die ik blij kan maken met mijn nagellakjes, 1001 sieraden en dozen vol Barbie's die bij mijn ouders op zolder liggen... Van die banale dingen als samen keuvelen over verliefdheden, emoties en haarstijlen.
En wat als ik later schoondochters krijg? Die me maar een vervelende en bemoeizuchtige heks vinden en me liever zien gaan dan komen? Me gaan buitensluiten en het meer dan genoeg vinden dat ik 1x per maand mijn kleinkinderen ga zien?
En natuurlijk zijn er ook vrouwen die dikke mik met hun schoonmoeder zijn. Maar in de meeste gevallen sta je toch op de 2e plek, haar eigen moeder komt eerst. Volkomen logisch, dat is bij mezelf ook zo
Maar goed, normaal gesproken maak ik me daar niet zo druk om. En 's nachts lijkt alles altijd enger dan het is
Maar het diep verscholen stiekeme verdriet dat er nooit een dochter gaat zijn.... Daar moet ik maar mee leven. En dat paarse babyjurkje dat ik 7 jaar geleden gekocht heb blijf ik bewaren. Ooit zal het vast nog van pas komen, dat weet ik zeker.
En je hebt natuurlijk grote kans op een kleindochter met drie zonen. Kan je alsnog helemaal los.
Misschien wel Suikertante, wie weet
En ik ben een echte jongesnmama, maar dat ben ik geworden sinds ik jongens heb.
Een meisjesmama ben ik naar mijn idee altijd al geweest. Mijn oppaskindjes van vroeger waren voornamelijk meisjes en dat spelen en verzorgen ging allemaal zo vanzelf, dat stond zo dicht bij me en wat ik gewend was van huis uit.
Maar de belevingswereld van jongens? De is heel anders.
Ik heb bijvoorbeeld echt via mijn kinderen moeten leren wat het verschil is tussen een bulldozer en een graafmachine. En wat stempels zijn en waar ze voor dienen, hoe je het beste pistolen ("pieuwers") kan bouwen van Duplo, hoe al die Transfomers heten en wat hun speciale krachten zijn, hoe je BeyBlades af moet schieten etc.
En ik vind het zo tof dat ze mij dat kunnen leren!
Bitterend
L-E
En ik ben een echte jongesnmama, maar dat ben ik geworden sinds ik jongens heb.
Een meisjesmama ben ik naar mijn idee altijd al geweest. Mijn oppaskindjes van vroeger waren voornamelijk meisjes en dat spelen en verzorgen ging allemaal zo vanzelf, dat stond zo dicht bij me en wat ik gewend was van huis uit.
Maar de belevingswereld van jongens? De is heel anders.
Ik heb bijvoorbeeld echt via mijn kinderen moeten leren wat het verschil is tussen een bulldozer en een graafmachine. En wat stempels zijn en waar ze voor dienen, hoe je het beste pistolen ("pieuwers") kan bouwen van Duplo, hoe al die Transfomers heten en wat hun speciale krachten zijn, hoe je BeyBlades af moet schieten etc.
En ik vind het zo tof dat ze mij dat kunnen leren!
Bitterend
L-E
.... met gevoel voor drama....
Ik snap je echt helemaal. Bij ons is het dan nog niet helemaal zeker of er nooit een meisje gaat komen (nu twee jongens en aan t proberen voor nog een kindje), maar voor mijn gevoel is de kans veeeeel groter dat de volgende weer een jongen wordt. En als ik daar aan denk, dan lijkt het me aan de ene kant erg leuk, 3 knulletjes, maar aan de andere kant weet ik zeker dat ik het altijd jammer zou vinden om nooit te weten hoe het is om een dochter te hebben. Nooit een meisjesnaam uitzoeken, meisjeskleertjes kopen... en verder alles wat jij al zegt.quote:
[..]
Hier dus ook 3 jongens
En er gaat nooit nooit, echt nooit een meisje komen hier in huis. Dat is een feit.
En hoe gek ik ook op mijn kinderen ben, soms kan ik als ik 's nachts lig te malen weleens verdrietig worden om het feit dat ik nooit zal weten hoe het is om een dochter te hebben. Een mini-me, die ik roze rokjes kan aantrekken, die ik blij kan maken met mijn nagellakjes, 1001 sieraden en dozen vol Barbie's die bij mijn ouders op zolder liggen... Van die banale dingen als samen keuvelen over verliefdheden, emoties en haarstijlen.
En wat als ik later schoondochters krijg? Die me maar een vervelende en bemoeizuchtige heks vinden en me liever zien gaan dan komen? Me gaan buitensluiten en het meer dan genoeg vinden dat ik 1x per maand mijn kleinkinderen ga zien?
En natuurlijk zijn er ook vrouwen die dikke mik met hun schoonmoeder zijn. Maar in de meeste gevallen sta je toch op de 2e plek, haar eigen moeder komt eerst. Volkomen logisch, dat is bij mezelf ook zo
En ik wil helemaal geen miliseconde teleurgesteld zijn als ik weer zwanger mag raken en we krijgen het geslacht te horen... Ik durf amper aan mezelf toe te geven hoe graag ik een meisje wil
.Dat vind ik best lastig om mee om te gaan: dat je zelf gewoon geen invloed hebt op hoe je gezin er uit komt te zien (qua verhouding jongens/meisjes bedoel ik dan). Ik denk dat mijn ideaal zou zijn: 2 jongens en 2 meisjes. Maar dat kan ik heel leuk bedenken, feit blijft dat je maar moet afwachten
.
Dit precies dit.quote:
Nagellakjes en roze rokjes zijn juist mijn schrikbeeld
Iemand zei iets over je achillespees, dat is zooo waar. Ik ben sinds ik moeder ben zo krachtig, maar tegelijkertijd zo kwetsbaar geworden. Je kan echt mijn dag verpesten door mijn kind verdrietig te maken. Dat hij uit school komt en vertelt dat Pietje niet meer met hem wilde spelen en lelijke dingen tegen hem zei en je je moet inhouden om Pietje neer te halen, al roepende JE BENT ZELF EEN SUKKEL PIETJE terwijl je zijn schooltas in de sloot smijt, dan weet je: deze liefde gaat diep jonguh
Dat allesoverheersende gevoel van liefde die je voor je kinderen kan voelen. Ik zou letterlijk voor ze vechten, tegen alles en iedereen. En sowieso, het gevoel in de buik als je aan je kind(eren) denkt. Dat van je buik optrekt naar je hart en hoger, maar zonder te verstikken. Van je tenen tot in je vingertoppen.
En okey, ik ben ook een sentimentele muts geworden.
En wat iemand zei over dat kinderen het beste en t slechtste in je naar boven kunnen halen: heel herkenbaar.
Soms ben ik zo lief, geduldig, weet precies wat ze bedoelen/nodig hebben, dat ik denk: wow, ik ben echt een Goede Moeder nu... En soms werken ze zo op mijn zenuwen, is mijn geduld zo ontzettend op, dat ik verander in een stom viswijf ('niet doen, laat dat staan, leg terug, leg terug zeg ik! NU! Potverdorie, WAAROM kunnen jullie nou NOOIT gewoon in 1 keer luisteren?!' ) Dan vind ik mezelf echt niet leuk. En wat me dan weer verbaasd, is hoe snel
mijn kinderen zo'n uitbarsting van mij weer vergeven en vergeten. Ze houden echt zo onvoorwaardelijk van me. Waardoor ik weer de beste moeder wil zijn die ik maar kan zijn.
[ Bericht 5% gewijzigd door Fee-nix op 23-01-2014 06:58:14 ]
Soms ben ik zo lief, geduldig, weet precies wat ze bedoelen/nodig hebben, dat ik denk: wow, ik ben echt een Goede Moeder nu... En soms werken ze zo op mijn zenuwen, is mijn geduld zo ontzettend op, dat ik verander in een stom viswijf ('niet doen, laat dat staan, leg terug, leg terug zeg ik! NU! Potverdorie, WAAROM kunnen jullie nou NOOIT gewoon in 1 keer luisteren?!' ) Dan vind ik mezelf echt niet leuk. En wat me dan weer verbaasd, is hoe snel
mijn kinderen zo'n uitbarsting van mij weer vergeven en vergeten. Ze houden echt zo onvoorwaardelijk van me. Waardoor ik weer de beste moeder wil zijn die ik maar kan zijn.
[ Bericht 5% gewijzigd door Fee-nix op 23-01-2014 06:58:14 ]
Feelgoodtopic
Het mooie van het moederschap (E. is 4 maanden) vind ik dat het me rustiger gemaakt heeft. Prioriteiten komen héél ergens anders te liggen. Als ik een @($%^&-dag op werk had en ik zie 's avonds E. weer, dan kalmeer ik direct want dan vind ik het HEERLIJK om die kleine vingertjes in mijn nek te voelen kriebelen, een melkspoor in mijn haar geveegd te krijgen (of nouja, 'lekker' is voor dat laatste niet het juiste woord, maar toch vind ik het niet erg. Tenzij ik op het punt sta weg te gaan, dan is het onhandig) en een groter dan grote grijns toegeworpen te krijgen als ze me ziet. Zelfs een nachtvoeding vind ik niet erg om te doen, omdat ik het zo gezellig vind dat ze tegen me aanligt met dat warme lijfje. Ik had niet gedacht dat ik zo'n softie zou worden, maar ik vind mezelf nu juichend aan de box omdat ze haar rammelaar grijpt ("oooohhh wat ben je toch SLIM dat je dat al kan!! ) en ik heb een triljard telefoonfoto's van haar gemaakt. Elke dag wordt ze nóg leuker dan ze gisteren was en ik geniet zo ongelofelijk van haar.
Wat absoluut het minst leuke is, en die heb ik hier al vaker teruggelezen: berichtgeving in de media over nare dingen met kinderen kan ik absoluut niet aanhoren of zien. De gedachte alleen al bezorgt me direct kippenvel. Met de gedachte dat mijn kind iets zou overkomen, kan ik mezelf zelfs aan het huilen krijgen.
Het mooie van het moederschap (E. is 4 maanden) vind ik dat het me rustiger gemaakt heeft. Prioriteiten komen héél ergens anders te liggen. Als ik een @($%^&-dag op werk had en ik zie 's avonds E. weer, dan kalmeer ik direct want dan vind ik het HEERLIJK om die kleine vingertjes in mijn nek te voelen kriebelen, een melkspoor in mijn haar geveegd te krijgen (of nouja, 'lekker' is voor dat laatste niet het juiste woord, maar toch vind ik het niet erg. Tenzij ik op het punt sta weg te gaan, dan is het onhandig) en een groter dan grote grijns toegeworpen te krijgen als ze me ziet. Zelfs een nachtvoeding vind ik niet erg om te doen, omdat ik het zo gezellig vind dat ze tegen me aanligt met dat warme lijfje. Ik had niet gedacht dat ik zo'n softie zou worden, maar ik vind mezelf nu juichend aan de box omdat ze haar rammelaar grijpt ("oooohhh wat ben je toch SLIM dat je dat al kan!!
) en ik heb een triljard telefoonfoto's van haar gemaakt. Elke dag wordt ze nóg leuker dan ze gisteren was en ik geniet zo ongelofelijk van haar. Wat absoluut het minst leuke is, en die heb ik hier al vaker teruggelezen: berichtgeving in de media over nare dingen met kinderen kan ik absoluut niet aanhoren of zien. De gedachte alleen al bezorgt me direct kippenvel. Met de gedachte dat mijn kind iets zou overkomen, kan ik mezelf zelfs aan het huilen krijgen.
Ik dacht vroeger echt dat ik het prima deed op weinig slaap, dikke duh... als dat betekent dat je door de weeks tot laat aan het msn-en bent, maar dan vervolgens wel tot half 8 in bed kan blijven liggen en er in het weekend niet voor 11 uur uit komt... dan is dat prima te handelen ja.quote:
Ik vind 6-7 uur slaap niet echt iets om over te mopperen trouwens
Nu weet ik beter en heb ik 0,0 reserve vwb slaap en kan raak ik serieus (bijna) depressief als ik te lang achter elkaar te weinig slaap. Ik heb minimaal 4-5 dagen in de week minimaal 7 uur slaap nodig anders gaat het echt mis.
Dat had ik echt nooit van mezelf verwacht, maar slaap is bij mij de sleutel tot een goede of een slechte dag.
***
Hier ook inderdaad. Een tijdje slecht slapen red ik nog wel maar als het aan blijft houden word ik echt ontzettend labiel. Dan huil ik om alles en heb ik vreselijk hoofdpijn.quote:
[..]
Ik dacht vroeger echt dat ik het prima deed op weinig slaap, dikke duh... als dat betekent dat je door de weeks tot laat aan het msn-en bent, maar dan vervolgens wel tot half 8 in bed kan blijven liggen en er in het weekend niet voor 11 uur uit komt... dan is dat prima te handelen ja.
Nu weet ik beter en heb ik 0,0 reserve vwb slaap en kan raak ik serieus (bijna) depressief als ik te lang achter elkaar te weinig slaap. Ik heb minimaal 4-5 dagen in de week minimaal 7 uur slaap nodig anders gaat het echt mis.
Dat had ik echt nooit van mezelf verwacht, maar slaap is bij mij de sleutel tot een goede of een slechte dag.
Ik dacht echt dat ik wel ietsje beter zonder veel slaap zou kunnen dan nu blijkt. Dat is een behoorlijke tegenvaller
Oh en wat ik ook vind: hoeveel het met je doet als je kind ziek is! Voor ik zelf kinderen had vond ik mijn zus altijd zo koetjiekoetjie tegen haar dochter doen terwijl ze in mijn ogen alleen wat verkouden was en echt niet zo zielig hoor. Ha, mijn dochter hoeft bij wijze van spreken al een snotneus te hebben en ik huil al bijna mee
En dat is leuk kan ik je vertellen! Heel blij hem wakker gaan maken, goedemorgen schatje van me!quote:Op woensdag 22 januari 2014 22:37 schreef Luigi het volgende:
[..]
Nouja. Ooit wordt ze een luie puber. Die tot 12 uur wil slapen. En dan pak ik d'r terug.
Die wanhopige kreun en de vraag is het echt al tijd is best grappig
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Ik ga gewoon standaard op zondagochtend lange familiewandelingen in het bos inplannen ofzo. Om 8 uur. Met matchende regenjassen.quote:
[..]
En dat is leuk kan ik je vertellen! Heel blij hem wakker gaan maken, goedemorgen schatje van me!
Die wanhopige kreun en de vraag is het echt al tijd is best grappig
.
quote:Op donderdag 23 januari 2014 11:36 schreef Luigi het volgende:
[..]
Ik ga gewoon standaard op zondagochtend lange familiewandelingen in het bos inplannen ofzo. Om 8 uur. Met matchende regenjassen.
Ik ga dat niet doen. Ik vond het namelijk zelf ook heel erg verschrikkelijk dat mijn moeder op zondagochtend 'gezellig met z'n allen' wilde ontbijten omdat dat de rest van de week niet kon. En dat ontbijt kon dan niet om 11 uur beginnen, maar uiterlijk 9 uur zaten we aan het ontbijt, omdat mijn jongere broer en zus dan al lang wakker waren en honger hadden.
Ik ben van plan om me te proberen te blijven herinneren hoe ik me voelde en gedroeg vroeger
Ik ben van plan om me te proberen te blijven herinneren hoe ik me voelde en gedroeg vroeger
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ik heb een enorm ochtendhumeur en kon de aanblik van mijn moeder 's ochtends al amper verdragen. Als ze dan ook nog ging praten dan ontplofte ik bijna. Iets gezellligs met z'n alleen doen zou echt eindigen in een bloedbad.
Onze oudste heeft het ook. Dus nee, als het even niet hoeft, doen wij op een weekendochtend gewoon niks waarbij enige samenwerking vereist is.
Onze oudste heeft het ook.
Dus nee, als het even niet hoeft, doen wij op een weekendochtend gewoon niks waarbij enige samenwerking vereist is.
Samen ontbijten doen wij eigenlijk nooit echt. Mijn man ontbijt onderweg naar zijn werk, en staat in het weekend zeker 2 uur later op dan de kinderen en ik, en doordeweeks ben ik meestal nog lunchtrommeltjes aan het maken terwijl de kinderen zitten te eten (oef, wat klinkt dit ongeëmancipeerd, dat is het in de praktijk niet hoor).
Ik ben wel aan het proberen om er op zondag een uitgebreide lunch in te krijgen, met lekkere broodjes, gekookt eitje, enz. Maar dat is dan dus een lunch, geen ontbijt.
Ik ben wel aan het proberen om er op zondag een uitgebreide lunch in te krijgen, met lekkere broodjes, gekookt eitje, enz. Maar dat is dan dus een lunch, geen ontbijt.
Hij mag wel uitslapen van mij als dat gewoon kan, ga hem er niet expres mee plagen zo. Hou zelf ook wel van een beetje uitslapen, dus ben allang blij dat dat weer gewoon kan soms. Helaas blijft het bij soms, want nu heeft hij een sport waardoor hij in het weekend toch weer vroeg op moetquote:
Ik ga dat niet doen. Ik vond het namelijk zelf ook heel erg verschrikkelijk dat mijn moeder op zondagochtend 'gezellig met z'n allen' wilde ontbijten omdat dat de rest van de week niet kon. En dat ontbijt kon dan niet om 11 uur beginnen, maar uiterlijk 9 uur zaten we aan het ontbijt, omdat mijn jongere broer en zus dan al lang wakker waren en honger hadden.
Ik ben van plan om me te proberen te blijven herinneren hoe ik me voelde en gedroeg vroeger
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Wij ontbijten trouwens wel samen in het weekend, maar niet voor 9 uur. Gelukkig zijn onze kids uitslapers.
Ik moet er echt niet aan denken om een kind te hebben dat om half 7 het huis al door stuitert.
Ik moet er echt niet aan denken om een kind te hebben dat om half 7 het huis al door stuitert.
ik zeg altijd maar zo, van een appelboom vallen geen perenquote:
Wij ontbijten trouwens wel samen in het weekend, maar niet voor 9 uur. Gelukkig zijn onze kids uitslapers.
Ik moet er echt niet aan denken om een kind te hebben dat om half 7 het huis al door stuitert.
disclaimer
quote:
[..]
ik zeg altijd maar zo, van een appelboom vallen geen peren
Maar soms moet zo'n bloesempje nog wel een paar jaar bloeien en groeien voor het echt op een appel gaat lijken
Wij zijn echt wel uitslapers, maar S nog niet echt, helaas.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Mythe.quote:
[..]
ik zeg altijd maar zo, van een appelboom vallen geen peren
Hier wisselen de jongens elkaar af met vroeg wakker worden. Om en om hebben ze periodes dat ze ineens heel vroeg wakker zijn en periodes dat ze op een fijn tijdstip (07.15 
) wakker worden . Helaas zitten ze dus bijna nooit tegelijk in een periode van 'uitslapen' . En dat terwijl S als baby echt gigantisch kon uitslapen. Ik had goede hoop voor hem, haha.
Ook grappig: mijn ouders noemden mij vroeger vaak per ongeluk bij de naam van een van mijn zusjes. Toen dacht ik: 'zucht, kunnen jullie nou niet eens drie namen onthouden' *rolls eyes...
En nu doe ik het zelf ook
. Twee kinderen en dan toch zo vaak per ongeluk de verkeerde naam roepen. Herkenbaar anyone?
) wakker worden . Helaas zitten ze dus bijna nooit tegelijk in een periode van 'uitslapen' . En dat terwijl S als baby echt gigantisch kon uitslapen. Ik had goede hoop voor hem, haha. Ook grappig: mijn ouders noemden mij vroeger vaak per ongeluk bij de naam van een van mijn zusjes. Toen dacht ik: 'zucht, kunnen jullie nou niet eens drie namen onthouden' *rolls eyes...
En nu doe ik het zelf ook
. Twee kinderen en dan toch zo vaak per ongeluk de verkeerde naam roepen. Herkenbaar anyone?
potver! Ik had net aandelen Human Nature genomen.quote:Op donderdag 23 januari 2014 13:11 schreef Luigi het volgende:
[..]
Ik was ook niet heel erg serieus he
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Spreekt het voor me als ik eigenlijk niet weet wat dat is?quote:
[..]
potver! Ik had net aandelen Human Nature genomen.
.
ja! Dat is het kledingmerk van de ANWB. Voor de regenjassen. En windjacks. His and hers.quote:
[..]
Spreekt het voor me als ik eigenlijk niet weet wat dat is?
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Ohquote:
[..]
ja! Dat is het kledingmerk van de ANWB. Voor de regenjassen. En windjacks. His and hers.
. Ik moet dan altijd zo aan Vrienden voor het Leven denken, met die vader en moeder .Slightly offtopic though.
Ik was in zoverre serieus, dat ik echt hoop niet te vergeten hoe ik zelf was. In heel veel dingen. Het is zo gemakkelijk vergeten en er wordt zo gemakkelijk in de plaats van de ouders gestapt en dan weet men ineens niet meer hoe het is om kind te zijn (van allerlei leeftijden).quote:
[..]
Ik was ook niet heel erg serieus he
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ach de generatie waar ik mee opgegroeid ben heeft me al zo in de steek gelaten qua visie en ontwikkeling, daar maak ik me geen illusies over meer. Hoop er alleen idd zelf niet in te trappen.quote:
[..]
Ik was in zoverre serieus, dat ik echt hoop niet te vergeten hoe ik zelf was. In heel veel dingen. Het is zo gemakkelijk vergeten en er wordt zo gemakkelijk in de plaats van de ouders gestapt en dan weet men ineens niet meer hoe het is om kind te zijn (van allerlei leeftijden).
het is voor mij dé reden om ze lekker te stimuleren om vooral uit te slapen, en niet te vragen om om 9 uur aan het ontbijt te zitten. Ik moest dat ook, zelfs als ik op stap was geweest. Want anders was het zonde van je dag. Ik voel nog de woede en machteloosheid die ik toen voelde nu ik het opschrijf. Want ik stond doordeweek alleen op om 6.30 omdat mijn moeder 'niemand een plezier deed met haar ochtendhumeur' en ik moest dus wél aantreden. Én vrolijk zijn ook nog.quote:
[..]
Ik was in zoverre serieus, dat ik echt hoop niet te vergeten hoe ik zelf was. In heel veel dingen. Het is zo gemakkelijk vergeten en er wordt zo gemakkelijk in de plaats van de ouders gestapt en dan weet men ineens niet meer hoe het is om kind te zijn (van allerlei leeftijden).
Nou ja, ik ben dus op met de jongens doordeweek, ontbijt dan met ze en in het weekend doet iedereen waar ie zin in heeft.
nou ja, meestal moet er gesport worden. Maar ik snap je gevoel helemaal en voedt ook echt vanuit dat gevoel op.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Wij proberen op zondag altijd wel samen uitgebreid te lunchen, met broodjes en eitjes en lekkere dingen, dat gebeurt 9 vd 10 keer wel. Vind ze ook altijd erg leuk gelukkig! Doordeweeks ontbijten we zelden samen aangezien de vertrektijden niet echt matchen.
En uitslapen kan ik alleen maar aanmoedigen.
En uitslapen kan ik alleen maar aanmoedigen
.
Wij staan doordeweeks eigenlijk gewoon altijd met drieën tegelijk op. We ontbijten dan min of meer samen (want er moet ook gedoucht worden en aangekleed en trommeltjes gemaakt en zo) en vertrekken zo'n beetje tegelijk. In het weekend hoeft het nou juist niet, mag ze haar boterham ook wel regelmatig op de bank eten en een filmpje kijken, bijvoorbeeld. Het weekend is meer om te genieten van het feit dat er een stuk minder moet. Nu nog, inderdaad, wie weet wat er nog aan sport komt, maar nu ben ik de enige die op zaterdagochtend op tijd in de sportschool wil zijn
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Bij ons is het dus juist omgekeerd: juist omdat we doordeweeks dat soort dingen niet kunnen doen, gebeurt het wel in het weekend. En dan is er weinig moeten meer aan, dan is het gewoon leuk.quote:
Wij staan doordeweeks eigenlijk gewoon altijd met drieën tegelijk op. We ontbijten dan min of meer samen (want er moet ook gedoucht worden en aangekleed en trommeltjes gemaakt en zo) en vertrekken zo'n beetje tegelijk. In het weekend hoeft het nou juist niet, mag ze haar boterham ook wel regelmatig op de bank eten en een filmpje kijken, bijvoorbeeld. Het weekend is meer om te genieten van het feit dat er een stuk minder moet. Nu nog, inderdaad, wie weet wat er nog aan sport komt, maar nu ben ik de enige die op zaterdagochtend op tijd in de sportschool wil zijn
.
F. en ik ontbijten beiden onderweg of op ons werk, dus in de ochtend ontbijten de jongens samen terwijl idd de broodtrommeltjes ed. doen. Op de dagen dat F. ze weg brengt ben ik dan al onderweg naar mijn werk trws.
In het weekend ontbijten we ook nooit samen omdat de één op de ene dag uit slaapt, en de ander op de andere dag.
Lunchen doen we wel regelmatig samen, maar ontbijten dus eig. nooit. Ook niet met zijn drietjes dan bijv in het weekend. De heren ontbijten vaak vroeg, Oscar maakt meestal zelf een boterham klaar als het hem 'te lang' duurt voor een van ons beneden komt (dus rond een uur of 7), en ik eet liever dus wat later.
In het weekend ontbijten we ook nooit samen omdat de één op de ene dag uit slaapt, en de ander op de andere dag.
Lunchen doen we wel regelmatig samen, maar ontbijten dus eig. nooit. Ook niet met zijn drietjes dan bijv in het weekend. De heren ontbijten vaak vroeg, Oscar maakt meestal zelf een boterham klaar als het hem 'te lang' duurt voor een van ons beneden komt (dus rond een uur of 7), en ik eet liever dus wat later.
***
quote:
[..]
ik zeg altijd maar zo, van een appelboom vallen geen peren
if only....
quote:
Ook grappig: mijn ouders noemden mij vroeger vaak per ongeluk bij de naam van een van mijn zusjes. Toen dacht ik: 'zucht, kunnen jullie nou niet eens drie namen onthouden' *rolls eyes...
En nu doe ik het zelf ook
Oja idd! Dat ze standaard 3 keer de foute naam zeiden en als laatste de goeiequote:
Ook grappig: mijn ouders noemden mij vroeger vaak per ongeluk bij de naam van een van mijn zusjes. Toen dacht ik: 'zucht, kunnen jullie nou niet eens drie namen onthouden' *rolls eyes...
En nu doe ik het zelf ook
. En nu noem ik S regelmatig per ongeluk de naam van mijn zusje, die heet zoals de volslanke vrouw van Evert in Gooische Vrouwen
quote:
[..]
[..]
Wat ik mooi vind aan het ouderschap is om de ontwikkeling van mijn kindje te zien. Het is absurd hoe snel ze dingen leren. Vroeg ik me een paar jaar geleden oprecht af of het nou écht zo boeiend is dat je kindje omrolt of dat ze voor het eerst zwaaien, nu voel ik diezelfde grote trots en is het echt bijzonder. Ik vond het in de eerste dagen zo mooi om te ontdekken dat hij álles had wat hoorde. Ik was echt onder de indruk van zijn sleutelbeentjes (
Wat ik mooi vind is de blijdschap als ik naar zijn kamertje kom en hij krijgt een lach van oor tot oor als hij mijn gezicht ziet. Handjes uitgestoken. Als hij met papa beneden is en ik de trap af kom, en ik hoor hem al 'mama! mama!' roepen voor ik er ben. Geldt andersom ook voor papa. Ik vind het mooi als hij verdrietig is, dat ik hem kan troosten en dat ik hem dan weer vrolijk kan maken. Ik vind het mooi om naar hem te kijken als hij bezig is. Ik vind het mooi om iets te hebben wat ineens zo belangrijk is.
Ik vind het mooi om dingen van mijzelf en van mijn vriend in hem te herkennen.
ok ik moest huilen
Chanty's wegen zijn ondoorgrondelijk :p
quote:
Wen er maar vast aan. Over een jaar moet je om alles huilen.
.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
[ Bericht 16% gewijzigd door Spees_Eend op 23-01-2014 15:16:30 ]
quote:
[..]
Wen er maar vast aan. Over een jaar moet je om alles huilen.Volgens mij vanaf het moment dat ik zwanger ben heb ik standaard uien onder mijn ogen zittenSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
en die video is idd om te huilen
Tja, dat vind ik een hele lastige, ik probeer ook echt niet te vergeten hoe het was als kind, toch betrap ik me vaker dan me lief is op een uitspraak of gedachtes die zo uit de mond/het hoofd van 1 mijn ouders kon komenquote:
[..]
Ik was in zoverre serieus, dat ik echt hoop niet te vergeten hoe ik zelf was. In heel veel dingen. Het is zo gemakkelijk vergeten en er wordt zo gemakkelijk in de plaats van de ouders gestapt en dan weet men ineens niet meer hoe het is om kind te zijn (van allerlei leeftijden).
Nu heb ik altijd fijne ouders gehad, dus troost ik me maar met die gedachte
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Ja, ik heb dat sinds ik voor de klas sta. Toen werd ik er ook ineens mee geconfronteerd dat ik stiekem toch best veel van mijn ouders had overgenomen. Ook heel veel niet trouwens.quote:
[..]
Tja, dat vind ik een hele lastige, ik probeer ook echt niet te vergeten hoe het was als kind, toch betrap ik me vaker dan me lief is op een uitspraak of gedachtes die zo uit de mond/het hoofd van 1 mijn ouders kon komen
Nu heb ik altijd fijne ouders gehad, dus troost ik me maar met die gedachte
Als ouder/opvoeder val je toch terug op bepaalde normen en waarden die je van huis uit hebt meegekregen. En iedere ouder/opvoeder hoort zichzelf dingen zeggen waarvan ie denkt 'He, zeg ik dat??'. Dat hoort er gewoon bij, volgens mij. Het hoort een beetje bij de rol die je hebt om bepaalde dingen te zeggen, hoe cliché het ook is.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Dingen die ik vroeger bij mijn zus onzin vond:
- Kind naar het KDV brengen als je zelf een dagje vrij bent
- Als ouders in het weekend om de beurt een ochtend uitslapen, terwijl de ander opstaat met kind
Nu: guilty Maar het is gewoon soms zo fijn en/of nodig!
- Kind naar het KDV brengen als je zelf een dagje vrij bent
- Als ouders in het weekend om de beurt een ochtend uitslapen, terwijl de ander opstaat met kind
Nu: guilty
Maar het is gewoon soms zo fijn en/of nodig!
Venus in pocketformaat
© loveli
© loveli
Ik heb dan niet eens 2 kinderen, maar ik heb het soms zelfs met de namen van kind en kattenquote:
Hier wisselen de jongens elkaar af met vroeg wakker worden. Om en om hebben ze periodes dat ze ineens heel vroeg wakker zijn en periodes dat ze op een fijn tijdstip (07.15
Ook grappig: mijn ouders noemden mij vroeger vaak per ongeluk bij de naam van een van mijn zusjes. Toen dacht ik: 'zucht, kunnen jullie nou niet eens drie namen onthouden' *rolls eyes...
En nu doe ik het zelf ook
Venus in pocketformaat
© loveli
© loveli
Oh, dat met die namen. 
ik roep ook het hele rijtje aan. Inclusief mijn zus en man. Dat is echt stom, dat ik iets tegen zoon zeg met daarbij de naam van mijn zus? 
Maar ja. Ik vond het ook zo stom vroeger. Blijkbaar heeft het iets te maken met een vol hoofd.
ik roep ook het hele rijtje aan. Inclusief mijn zus en man. Dat is echt stom, dat ik iets tegen zoon zeg met daarbij de naam van mijn zus? Maar ja. Ik vond het ook zo stom vroeger. Blijkbaar heeft het iets te maken met een vol hoofd.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Over emo gesproken: mijn jongste is bijna jarig, en de oudste had vandaag op de bso een verjaardagskroon voor hem geknutseld. Had ze helemaal zelf bedacht. Moest echt even slikken.
Moest echt even slikken.
Ik vind het interessant om te lezen, ook wat jullie schrijven over dat gedwongen samen ontbijten enzo. Als ik dat zo lees, neem ik me ook voor om dat nooit te doen.
Tegelijkertijd herinner ik me juist nog goed hoe mijn ouders ons eigenlijk altijd volledig vrij lieten in die dingen. (Er was weinig verplicht, weinig nutteloze regels enzo, behalve dan de taken die we in huis hadden; die moesten natuurlijk wel gebeuren.) En ook hoe gezellig ik het bij anderen vond als er dan die avond spelletjesavond of televisieavond voor het gezin was. Dus het kan ook een gemis (groot woord hoor, zo erg was het niet) zijn juist weer als je ouders niet zo van dat soort opgelegde/ afgesproken momenten zijn.
Tegelijkertijd herinner ik me juist nog goed hoe mijn ouders ons eigenlijk altijd volledig vrij lieten in die dingen. (Er was weinig verplicht, weinig nutteloze regels enzo, behalve dan de taken die we in huis hadden; die moesten natuurlijk wel gebeuren.) En ook hoe gezellig ik het bij anderen vond als er dan die avond spelletjesavond of televisieavond voor het gezin was. Dus het kan ook een gemis (groot woord hoor, zo erg was het niet) zijn juist weer als je ouders niet zo van dat soort opgelegde/ afgesproken momenten zijn.
Ik moest vroeger ook 'gedwongen' vroeg ontbijten op zondag (en tot mijn 18e daarna ook mee naar de kerk). De maaltijden werden in ons (nogal grote) gezin altijd zo veel mogelijk gezamenlijk gedaan. Ik heb daar eigenlijk nooit moeite mee gehad, ik vond het eerlijk gezegd gezellig. Verder was iedereen altijd hard aan het werk en druk en de maaltijden waren de momenten dat we konden praten, (heftig) discussiëren, met elkaar lachen. . Soms had ik daar ook even helemaal geen zin in, maar toch vond ik het vanzelfsprekend om te doen en ik heb nooit de behoefte gehad om daar tegen in opstand te komen.
Dus ik zie daar eigenlijk weinig kwaad in, het is ook wel mooi omdat het een soort structuur geeft en de vanzelfsprekendheid van elkaar op gezette tijden spreken en dingen met elkaar delen en kan me voorstellen dat ik dat ook ga doen. Wel in mindere mate, dat wel.
. Soms had ik daar ook even helemaal geen zin in, maar toch vond ik het vanzelfsprekend om te doen en ik heb nooit de behoefte gehad om daar tegen in opstand te komen. Dus ik zie daar eigenlijk weinig kwaad in, het is ook wel mooi omdat het een soort structuur geeft en de vanzelfsprekendheid van elkaar op gezette tijden spreken en dingen met elkaar delen en kan me voorstellen dat ik dat ook ga doen. Wel in mindere mate, dat wel.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Denk dat het ontbijt meer het tijstip is voor veel pubers.. Wij ontbeten ook altijd samen op zondagochtend. Zit je daar half slapend aan tafel, lekker sjaggo want het is voor jou, -de puber- veel te vroeg en iedereen maar gezellig doen... En trek in eten had je echt nog niet. blegh. Hier doen we dus ook niet aan met zn allen ontbijten op de vrije dag.. Vind savonds aan tafel eten wel belangrijk. Dat gebeurde bij ons dan weer vaak niet... elke avond op de bank met t bord op schoot vind ik niet echt gezellig. Is voor een enkele keer leuk (met name voor de kinderen ) maar ik zit met mn warme prak liever aan tafel.
Wij ontbeten ook altijd samen op zondagochtend. Zit je daar half slapend aan tafel, lekker sjaggo want het is voor jou, -de puber- veel te vroeg en iedereen maar gezellig doen... En trek in eten had je echt nog niet. blegh. Hier doen we dus ook niet aan met zn allen ontbijten op de vrije dag.. Vind savonds aan tafel eten wel belangrijk. Dat gebeurde bij ons dan weer vaak niet... elke avond op de bank met t bord op schoot vind ik niet echt gezellig. Is voor een enkele keer leuk (met name voor de kinderen ) maar ik zit met mn warme prak liever aan tafel.
Wij aten ook gewoon samen hoor, maar als iemand uit was geweest, of moest sporten, of weetikveelwat, dan werd daar nooit een probleem van gemaakt.
Voor mij zat het probleem meer in het feit dat ik wél van alles moest en dat ze zelf niet volgens die regels leefden. Zelf wel uitslapen doordeweek maar van mij dan aanwezigheid eisen.
Ik probeer dus wel om niet dingen te vragen en dan niet zelf het goede voorbeeld te geven.
En wij eten eigenlijk altijd samen 's avonds dat scheelt ook. Nu ontbijt iedereen zodra ze beneden komen op zondag. Later, als iedereen uitslaapt komt er misschien wel een gezamelijk ontbijt. Mocht daar behoefte aan zijn
Wij voeden toch erg op uit het idee dat onze kinderen ménsen zijn, met eigen behoeftes en meningen.
Ik probeer dus wel om niet dingen te vragen en dan niet zelf het goede voorbeeld te geven.
En wij eten eigenlijk altijd samen 's avonds dat scheelt ook. Nu ontbijt iedereen zodra ze beneden komen op zondag. Later, als iedereen uitslaapt komt er misschien wel een gezamelijk ontbijt. Mocht daar behoefte aan zijn
Wij voeden toch erg op uit het idee dat onze kinderen ménsen zijn, met eigen behoeftes en meningen.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Wij vinden de maaltijden heel belangrijk, hier wordt dus echt zo veel mogelijk samen ontbeten/gelunched/gedineerd. Vooralsnog is het tijdstip geen issue, want jonge kinderen die toch wel vroeg wakker zijn. Maar bij het ontwaken even een boterham naar binnen proppen tussen de bedrijven door, daar voel ik weinig voor.
's Avonds samen aan tafel eten zonder de tv aan is wel 1 van die dingen waarvan ik gedacht had dat het een mythe zou zijn, maar dat houden we nu toch al ruim 7 jaar vol. En dat terwijl we 'vroeger' altijd languit op de bank voor de tv hingen . 1 of 2 keer per jaar mag er voor de tv gegeten worden, met een pizza ofzo, als er wat te vieren is.
's Ochtends de tv uitlaten is ook zoiets. Zo lang mogelijk uitstellen. En als ik 's ochtends rond 7 uur door de wijk loop op weg naar de auto zijn we daar een uitzondering in geloof ik .
. 1 of 2 keer per jaar mag er voor de tv gegeten worden, met een pizza ofzo, als er wat te vieren is.'s Ochtends de tv uitlaten is ook zoiets. Zo lang mogelijk uitstellen
. En als ik 's ochtends rond 7 uur door de wijk loop op weg naar de auto zijn we daar een uitzondering in geloof ik .
Wij aten vroeger doordeweeks ook het ontbijt bij elkaar aan tafel. Mijn vader was er niet altijd bij, want die had wisselende diensten, maar mijn moeder die had altijd de tafel gedekt en de tv stond alleen op het ochtendnieuws, geen tekenfilms. Tussendemiddag ook altijd tafel gedekt en samen lunchen, tv aan na de lunch. In het weekend was het juist niet altijd zo. Ik vond dat altijd erg gezellig. Op een gegeven moment gingen we langzamerhand naar de middelbare en sloop het er wel langzaam uit. Eerst ik er niet meer altijd bij (oudste) jaar erna mijn broertje en toen was het dus al over (heb ook nog zusje)
Maar mijn moeder was ook gastouder, dus die paste vaak vanaf 7 's ochtends ook op andere kindjes, en dus waren we vaak ook met 6/7 man aan de ontbijttafel. Heel gezellig wel. Maar moet er voor mezelf niet aan denken, zoveel grut aan tafel.
Ik denk dat ik zelf ook erin hou dat mijn kind(eren) in ieder geval aan tafel eten. En zonder tv ook. Alhoewel dat lastig is, want manlief zet hem meteen aan als hij thuiskomt, voor tijdens het eten.
Maar mijn moeder was ook gastouder, dus die paste vaak vanaf 7 's ochtends ook op andere kindjes, en dus waren we vaak ook met 6/7 man aan de ontbijttafel. Heel gezellig wel. Maar moet er voor mezelf niet aan denken, zoveel grut aan tafel.
Ik denk dat ik zelf ook erin hou dat mijn kind(eren) in ieder geval aan tafel eten. En zonder tv ook. Alhoewel dat lastig is, want manlief zet hem meteen aan als hij thuiskomt, voor tijdens het eten.
Bij ons stond 'vroeger' (bij mijn ouders thuis dus) meestal de radio in de keuken aan voor het nieuws enzo. Ontbijt tv was er geeneens in het begin geloof ik. Hoewel ik me van later wel kan herinneren dat we op RTL4 's ochtends tekenfilms keken ofzo.
Ja dat snap ik. Daar zou ik me ook heel erg aan kunnen ergeren. Gelukkig deden mijn ouders dat niet. Maar ik ken mezelf, ik was dan echt heel erg dwars geweest. Want dat ben ik nog steeds als men wat aan mij vraagt of zegt waar ik het niet mee eens ben. Mijn moeder is er wel een die haar mening er echt altijd in moet gooien. Zo van hey en dit zeg ik ervan, en daar moet je het mee doen. Daar kan ik ook erg dwars van worden.quote:
Voor mij zat het probleem meer in het feit dat ik wél van alles moest en dat ze zelf niet volgens die regels leefden. Zelf wel uitslapen doordeweek maar van mij dan aanwezigheid eisen.
Ik probeer dus wel om niet dingen te vragen en dan niet zelf het goede voorbeeld te geven.
En wij eten eigenlijk altijd samen 's avonds dat scheelt ook. Nu ontbijt iedereen zodra ze beneden komen op zondag. Later, als iedereen uitslaapt komt er misschien wel een gezamelijk ontbijt. Mocht daar behoefte aan zijn
Wij voeden toch erg op uit het idee dat onze kinderen ménsen zijn, met eigen behoeftes en meningen.
Vroeger was ontbijt altijd een boterham voor de tv, lunch altijd aan tafel, net als avondeten.
En nu eten wij vaak voor de tv, maar zodra er kinderen zijn die met de pot mee eten gaan we weer aan tafel eten, en de tv uit!
En nu eten wij vaak voor de tv, maar zodra er kinderen zijn die met de pot mee eten gaan we weer aan tafel eten, en de tv uit!
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Het grappige is wel dat wij echt direct weer voor de tv zitten te eten als ze uit logeren is ofzo.quote:
Vroeger was ontbijt altijd een boterham voor de tv, lunch altijd aan tafel, net als avondeten.
En nu eten wij vaak voor de tv, maar zodra er kinderen zijn die met de pot mee eten gaan we weer aan tafel eten, en de tv uit!
. Dus het is kennelijk echt iets wat we doen omdat het zo hoort enzo.
Nu ik erover nadenk weet ik niet eens zeker of er 's ochtends uberhaubt wel tekenfilms waren. Maar iig stond bij ons altijd het nieuws aan. Ik snapte daar niks van, want dat was helemaal niet interessant toch, wat er aan de andere kant van de wereld gebeurde. Dat is zooo ver. Maar toen ik ouder werd merkte ik wel dat het af en toe best belangrijk is om zulke dingen te weten. Al was het alleen maar om mee te kunnen praten met discussies op school. 'Erg he van die aarbeving daarendaar' en dan erbij gaan staan
Jij bent toch ongeveer zo oud als ik (26)quote:
Nu ik erover nadenk weet ik niet eens zeker of er 's ochtends uberhaubt wel tekenfilms waren. Maar iig stond bij ons altijd het nieuws aan. Ik snapte daar niks van, want dat was helemaal niet interessant toch, wat er aan de andere kant van de wereld gebeurde. Dat is zooo ver. Maar toen ik ouder werd merkte ik wel dat het af en toe best belangrijk is om zulke dingen te weten. Al was het alleen maar om mee te kunnen praten met discussies op school. 'Erg he van die aarbeving daarendaar' en dan erbij gaan staan
Ik keek naar dommel en calimero en de snorkels enz in de ochtend..
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Oh, was het maar waar. Ik ben al 29 ondertussen. (Heb de beruchte bevolkingsonderzoekbrief net binnen)quote:
[..]
Jij bent toch ongeveer zo oud als ik (26)
Ik keek naar dommel en calimero en de snorkels enz in de ochtend..
Maar die tekenfilms ken ik wel. Die keek ik ook
Ja, wij ook! Toch doen we het niet omdat het hoort, maar ik vind het met drieen aan tafel ook echt gezelliger en fijner. Met tweeen is dat minder belangrijk of zo, ik weet niet wat dat is.quote:
[..]
Het grappige is wel dat wij echt direct weer voor de tv zitten te eten als ze uit logeren is ofzo.
Bij ons mag ze 's ochtends wat tv kijken als ze verder helemaal klaar is: aangekleed en gegeten, tas ingepakt en er is tijd over. Werkt prima
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Zijn er meer ouders die dit zo ervaren? Ik heb er nu 1 en twijfel erg of er een tweede komt.. Zwanger worden, zwanger zijn was geen probleem. Maar ik zie bij vriendinnen die wel een tweede hebben, dat hun leven heel erg om de kinderen gaat draaien. Is dat zo? Of zie ik beren op de weg die er niet zijn?quote:
Die geweldige kinderen, dat die "van ons" zijn, dat blijft iets waar ik me over kan verwonderen.
Het plezier en geluk dat ik aan mijn kinderen beleef.
De interactie tussen mijn twee kinderen.
Het gemak van heb hebben van mijn eerste (of één) kind.
Dat ik geen serieus slaaptekort heb (gehad).
De voldoening die het moederschap me geeft.
De slopende moeheid tijdens de zwangerschap.
Dat het hebben van twee kinderen van een totaal andere orde is dan het hebben van één.
Het gezeul als je ergens heen gaat.
De irritatie als je ene kind de ander de hersenen inslaat.
Naar nieuws over kinderen niet meer trekken.
Hoe bepalend het welbevinden van je kroost is voor jezelf.
Professioneel gifmenger.
Nou moet je verder niet teveel naar anderen kijken denk ik, en vooral doen wat je zelf goed lijkt, maar ik zie dat wel zo bij ons in de omgeving ja. Wij 'hebben dr 1' en ouders waar eerst nog makkelijk mee af te spreken viel enzo hebben na de komst van de 2 echt helemaal nergens meer tijd voor lijkt het... was ons al bij heel veel kenissen opgevallen. Persoonlijk ben ik wel blij met de balans van een 1-kind gezin.quote:
[..]
Zijn er meer ouders die dit zo ervaren? Ik heb er nu 1 en twijfel erg of er een tweede komt.. Zwanger worden, zwanger zijn was geen probleem. Maar ik zie bij vriendinnen die wel een tweede hebben, dat hun leven heel erg om de kinderen gaat draaien. Is dat zo? Of zie ik beren op de weg die er niet zijn?
.
Ik probeer het de kinderen ook mee te geven. Ik keek het journaal altijd dagelijks maar tegenwoordig neem ik er de tijd niet voor. Ik lees nu.nl en lees op fok.quote:
Nu ik erover nadenk weet ik niet eens zeker of er 's ochtends uberhaubt wel tekenfilms waren. Maar iig stond bij ons altijd het nieuws aan. Ik snapte daar niks van, want dat was helemaal niet interessant toch, wat er aan de andere kant van de wereld gebeurde. Dat is zooo ver. Maar toen ik ouder werd merkte ik wel dat het af en toe best belangrijk is om zulke dingen te weten. Al was het alleen maar om mee te kunnen praten met discussies op school. 'Erg he van die aarbeving daarendaar' en dan erbij gaan staan
En het erge is ook wel dat heel veel nieuws mij niet meer boeit..
Dat is echt iets wat heel anders was voor ik de kinderen had.
1 kind plus 1 kind is meer dan het dubbele van die eerste, als u begrijpt wat ik bedoel. De interactie tussen de kinderen, maar ook wisselende slaapjes, hapjes luiertjes gedoetjes. Maar vooral dat ik veel meer het gevoel had dat we veel meer een gezin waren met eigen besognes enzo. De drang om met anderen mee te doen was gewoon minder. Van 2 naar 3 ging echt veel makkelijker.quote:
[..]
Zijn er meer ouders die dit zo ervaren? Ik heb er nu 1 en twijfel erg of er een tweede komt.. Zwanger worden, zwanger zijn was geen probleem. Maar ik zie bij vriendinnen die wel een tweede hebben, dat hun leven heel erg om de kinderen gaat draaien. Is dat zo? Of zie ik beren op de weg die er niet zijn?
Maar ik had het voor geen goud willen missen. Voor mij hebben die broers echt een meerwaarde. Daar heb ik allemaal onrationele projectiegevoelens bij maar toch.
Die jongens samen op de bank hangend. Of wanneer ze elkaar helpen, het liefst tegen mij. hoe ze slap kunnen liggen van het lachen, hoe ze elkaar in vertrouwen nemen.
En ja, het is echt een geluk want ik ken ook zat mensen die helemaal die band niet hebben met hun familie. Boven alles ben ik toch blij dat ze dan straks elkaar hebben. (nogmaals, dit komt voort uit mijn eigen "bagage" maar is wel echt heel belangrijk voor me. ook al zien ze elkaar nooit meer, dat ze wel met z'n 3en zijn.)
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Je hebt ineens 2 kinderen die je aandacht willen ipv 1 die al je aandacht krijgt. Daarnaast beginnen ze nu ook te ruzien soms en te klieren naar elkaar. Dus mag ik nu ook voor agent spelen. qua vrije tijd is het hier zo dat de oudste verplichtingen begint te krijgen en straks ook naar school gaat, en daarnaast heb ik een dreumes die overdag slaapt dus kan minder makkelijk even weg. Als ze straks beide op school zitten zal het weer makkelijker gaan neem ik aan. Ga nog net zo makkelijk op visite en soms zelfs bij vrienden slapen trouwens. Maar wij hebben de mazzel dat onze kinderen heel makkelijk zijn met eten bij restaurants en bij anderen slapen. Maar 2 is zeker wel meer werk dan 1. Moet zeggen dat ik 2 wel leuker vind dan 1. Gezellige drukte. ^^ (als je de ruzie momenten ff wegdenkt )
edit: Wat de buurvrouw ook zegt. Heb zelf ook persoonlijke bagage en weet hoe het is als je als enig kind plots helemaal alleen bent. Maar ook hoe het is om deel te zijn van een grote familie. (ingewikkeld verhaal) Mochten wij plots komen te overlijden hebben ze iig elkaar nog. (Al is dat uiteraard ook geen garantie)
[ Bericht 19% gewijzigd door ohnee op 24-01-2014 12:59:17 ]
)edit: Wat de buurvrouw ook zegt. Heb zelf ook persoonlijke bagage en weet hoe het is als je als enig kind plots helemaal alleen bent. Maar ook hoe het is om deel te zijn van een grote familie. (ingewikkeld verhaal
) Mochten wij plots komen te overlijden hebben ze iig elkaar nog. (Al is dat uiteraard ook geen garantie)[ Bericht 19% gewijzigd door ohnee op 24-01-2014 12:59:17 ]
Dat vind ik (let op, mening he!) toch altijd zo'n rare reden... 'ja, dan zijn ze in ieder geval niet alleen...'. Dat is gebaseerd op zo veel aannames dat ik niet zou weten waar te beginnen . En alsof ze later geen partner, eigen familie, vrienden, etc hebben. Ik heb ook een zusje, die zie ik af en toe, prima, goede band verder maar of ik er heel veel aan 'heb' in die zin... kweenie.
. En alsof ze later geen partner, eigen familie, vrienden, etc hebben. Ik heb ook een zusje, die zie ik af en toe, prima, goede band verder maar of ik er heel veel aan 'heb' in die zin... kweenie.
Ik ben het voorwaar eens met je eensquote:Op vrijdag 24 januari 2014 13:03 schreef Luigi het volgende:
Dat vind ik (let op, mening he!) toch altijd zo'n rare reden... 'ja, dan zijn ze in ieder geval niet alleen...'. Dat is gebaseerd op zo veel aannames dat ik niet zou weten waar te beginnen
Ik snap zeer zeker wel dat mensen graag meer kinderen hebben, dat had ik zelf ook graag gehad als dat had gekund, maar dan alleen maar omdat ik ze wil, niet omdat ze iets aan elkaar zouden kunnen hebben. Kan wel, hoeft niet, en misschien kunnen ze elkaar niet luchten of zien.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |