OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Helaas gaat het soms, na een positieve test, na een mooie echo, of soms nog wel veel later in de zwangerschap mis.
In dit topic kan je je verhalen, je ervaringen en eventuele vragen kwijt.
Hier weer verder na Zwanger... en dan gaat het mis #14...
In dit topic kan je je verhalen, je ervaringen en eventuele vragen kwijt.
Hier weer verder na Zwanger... en dan gaat het mis #14...
Hier kunnen we DND misschien een beetje verder helpen, Ik quote je laatste post even:
quote:Op dinsdag 12 november 2013 14:35 schreef DagenNachtdromer het volgende:
Hey meiden,
Ik was van plan om gewoon door te gaan. Proberen positief te blijven, mijn lichaam heeft het goede gedaan... volgende keer beter en dat soort bullshit.
Maar soms golft de realisatie over me heen: ik ga geen kindje krijgen. We zijn weer helemaal terug bij af.
Ik h er b gren idee hoe lang het gaat duren. Wanneer hey bloeden hoort te stoppen en wanneer ik weer vruchtbaar kan zijn. Hebben jullie de antwoorden al?
DnD, wat klote dat je je hier moet melden en dat er toch weer een nieuw topic nodig is 
Mijn ervaring is eigenlijk best mild. Ik had een missed abortion (zag pas op een echo 9+5 dat er geen leven (meer) was) en heb uiteindelijk besloten om de miskraam zelf op te wekken met behulp van tabletten.
Ik verloor binnen enkele uren het vruchtzakje en heb ongeveer 10 dagen gebloed, maar meer als een milde menstruatie. De miskraam begon op 19 september en ik ben 23 oktober weer ongesteld geworden.
Maar goed, dat is voor iedereen anders. Bij sommigen duurt het iets langer voor het lichaam weer in de flow komt.
Meid, ik hoop dat het voor jou net zo "soepel" verloopt als voor mij en dat je snel weer door kan!
Mijn ervaring is eigenlijk best mild. Ik had een missed abortion (zag pas op een echo 9+5 dat er geen leven (meer) was) en heb uiteindelijk besloten om de miskraam zelf op te wekken met behulp van tabletten.
Ik verloor binnen enkele uren het vruchtzakje en heb ongeveer 10 dagen gebloed, maar meer als een milde menstruatie. De miskraam begon op 19 september en ik ben 23 oktober weer ongesteld geworden.
Maar goed, dat is voor iedereen anders. Bij sommigen duurt het iets langer voor het lichaam weer in de flow komt.
Meid, ik hoop dat het voor jou net zo "soepel" verloopt als voor mij en dat je snel weer door kan!
disclaimer
Wat balen dat de mk nu toch wel in kickt, maar wat je beschrijft is heel herkenbaar hoor. Het is pittig, je was eerst blij en nu is alles weer anders qua toekomst. Wat betreft het verloop en de duur van je miskraam kan ik je niet helpen, dat is bij mij niet echt "standaard" gegaan (voor zover dat bestaat). Maar ik heb er nu, 7 weken na m'n miskraam, al weer 2 keer een eisprong gehad. De eerste keer hebben we "overgeslagen" maar nu ben ik weer klaar voor een nieuwe zwangerschap. En wat betreft snel weer zwanger is het verhaal van BlueEyes ook wel een positief voorbeeld.
Maar nu is dat misschien nog ver van je bed, eerst even bijkomen en met je man/vriend samen bepalen waar jouw gevoel en verstand aan toe zijn. Neem die tijd, het is niet niks.
Hoe verloopt je miskraam? Verlies je veel bloed of heb je pijn?
Maar nu is dat misschien nog ver van je bed, eerst even bijkomen en met je man/vriend samen bepalen waar jouw gevoel en verstand aan toe zijn. Neem die tijd, het is niet niks.
Hoe verloopt je miskraam? Verlies je veel bloed of heb je pijn?
Niet veel pijn, en ik geloof dat het bloeden ook al minder word. Die is zondagavond laat begonnen. Alleen de realisatie klapt me nu zo hard tegen de aarde aan. Keihard van mijn Gelukkige wolkje af. En dat doet wel heel erg veel zeer.
Mijn man is geweldig, hij is heel lief en doet heel hard zijn best om er over te praten. Hij is niet zo'n prater. Ik heb hem ook net gebeld, of hij thuis komt. Want ik realisseer dat ik nu helemaal alleen ben en dat wil ik nu even niet meer.
Jullir zijn ook hele grote lieverds!
Mijn man is geweldig, hij is heel lief en doet heel hard zijn best om er over te praten. Hij is niet zo'n prater. Ik heb hem ook net gebeld, of hij thuis komt. Want ik realisseer dat ik nu helemaal alleen ben en dat wil ik nu even niet meer.
Jullir zijn ook hele grote lieverds!
Tot voor kort heb ik niet veel naar OUD-topics gekeken, en nu zie ik de een na de ander waar wij (helaas) "inpassen".
Onze abortus (mag ik "onze" zeggen als man?) is ondertussen 2,5 maanden geleden. De hele geschiedenis staat in een ander topic, ik wil er nu niet opnieuw op in gaan. Het advies is om zeker een half jaar te wachten met de volgende zwangerschap, zodat mijn vrouw eerst goed kan herstellen. Ze zit sinds deze week nog "maar" 50% in de ziektewet, dus het gaat de goede kant op.
De angst en onzekerheid daarentegen hebben we nu al: allereerst voor het zwanger worden zelf, dat ging de vorige keer zeer snel, maar wellicht is dat nu veranderd. En dan natuurlijk de onzekerheid als ze zwanger is, dat worden (hopelijk!) 40 angstige weken.
Onze abortus (mag ik "onze" zeggen als man?) is ondertussen 2,5 maanden geleden. De hele geschiedenis staat in een ander topic, ik wil er nu niet opnieuw op in gaan. Het advies is om zeker een half jaar te wachten met de volgende zwangerschap, zodat mijn vrouw eerst goed kan herstellen. Ze zit sinds deze week nog "maar" 50% in de ziektewet, dus het gaat de goede kant op.
De angst en onzekerheid daarentegen hebben we nu al: allereerst voor het zwanger worden zelf, dat ging de vorige keer zeer snel, maar wellicht is dat nu veranderd. En dan natuurlijk de onzekerheid als ze zwanger is, dat worden (hopelijk!) 40 angstige weken.
censuur :O
DND ook nog even een knuffel van mij. Omdat verhalen erg verschillen, hier mijn "positieve" versie. Ik zou 6 weken, 2 dagen zijn toen ik in de middag helder bloed begon te verliezen. In de uren daarna kwamen er een soort weeën bij en verloor ik een boel bloed. Om een uur of 9 ben ik gaan douchen en verdwenen de weeën. Volgende ochtend bij het opstaan verloor ik een groot stolsel en was ik nog een dag of 5 licht ongesteld (zoals ten tijde dat ik de pil nog slikte).
De periode die volgde duurde 33 dagen (normaal 28 precies). We deden deze maand aan condooms (moest van mijn eigen gevoel). De maand erop raakte ik weer zwanger en as we speak ben ik 14 weken en gaat alles goed.
Ik moest mezelf vooral de tijd en het vertrouwen in mijn eigen lichaam gunnen. Ik was pas opgelucht na de eerste ongesteldheid, mijn lichaam wist nog hoe het moest! Ik hoop voor je dat je mij ongeveer na gaat doen, dan zien we je snel weer terug. Knuf
De periode die volgde duurde 33 dagen (normaal 28 precies). We deden deze maand aan condooms (moest van mijn eigen gevoel). De maand erop raakte ik weer zwanger en as we speak ben ik 14 weken en gaat alles goed.
Ik moest mezelf vooral de tijd en het vertrouwen in mijn eigen lichaam gunnen. Ik was pas opgelucht na de eerste ongesteldheid, mijn lichaam wist nog hoe het moest! Ik hoop voor je dat je mij ongeveer na gaat doen, dan zien we je snel weer terug. Knuf
Ik heb ook een mk gehad met ruim 6 weken. Bij mij begon het op zondag met bloedverlies en op woensdag werden het grotere stolsels met wee-achtige pijngolven. Na die stolsels werd het minder en heb ik nog wel een dag of 10 licht bloedverlies gehad. Eneen week of 5 later werd ik weer ongesteld. Omdat ik in de mmm zat hebik een week na de mk een echogehad (dat zou d4 zw echo zijn) en toenwas het bij mij nog niet helemaal schoon, dat duurde nog 1 menstruatie.
Geef het de tijd, de gevoelens zijn herkenbaar en je zal helaas ze nog regelmatig voelen.... sterkte
Geef het de tijd, de gevoelens zijn herkenbaar en je zal helaas ze nog regelmatig voelen.... sterkte
Dnd, wat verdrietig dat je je in dit topic moet melden. Dit is het topic waarvan je hoopt dat je er nooit hoeft te komen en als je er dan toch moet zijn, je blij bent dat het er is.
Ik heb 2 miskramen gehad die beide heel anders zijn verlopen, ook de nasleep. Voor jou is waarschijnlijk alleen de laatste interessant, deze was bij ongeveer 6 weken. De andere was bij iets minder dan 9 weken maar verloren bij ongeveer 15 weken. Dat verhaal staat ook eerder in dit topic maar ik denk niet dat het relevant is voor jouw verhaal.
Ik verloor bij de vroegere miskraam al heel snel de vruchtzak en daarna heb ik nog maar heel kort een bloeding gehad. Een beetje zoals een normale menstruatie. Iets van een week na de miskraam een echo gehad bij de gyn en toen was alles schoon.
Mijn normale menstruatie kwam precies volgens eigen cyclus en deze hebben we ook meteen benut en ik raakte ook direct weer zwanger.
Het is heel verdrietig, neem de tijd om het weer een plekje te geven! Sterkte
Ik heb 2 miskramen gehad die beide heel anders zijn verlopen, ook de nasleep. Voor jou is waarschijnlijk alleen de laatste interessant, deze was bij ongeveer 6 weken. De andere was bij iets minder dan 9 weken maar verloren bij ongeveer 15 weken. Dat verhaal staat ook eerder in dit topic maar ik denk niet dat het relevant is voor jouw verhaal.
Ik verloor bij de vroegere miskraam al heel snel de vruchtzak en daarna heb ik nog maar heel kort een bloeding gehad. Een beetje zoals een normale menstruatie. Iets van een week na de miskraam een echo gehad bij de gyn en toen was alles schoon.
Mijn normale menstruatie kwam precies volgens eigen cyclus en deze hebben we ook meteen benut en ik raakte ook direct weer zwanger.
Het is heel verdrietig, neem de tijd om het weer een plekje te geven! Sterkte
Lieve mensen, lieve verhalen. Voelt heel erg "niet alleen" voor een eenzaam popje als ik nu. Dank jullie wel!
Het voelt ook heel eenzaam he? Dat weet ik nog goed.. Terwijl je eigenlijk niet alleen bent want er zijn echt heel veel vrouwen die hetzelfde meemaken. Maar toch, die knal die je ineens krijgt. Alsof alle vrouwen kinderen kunnen krijgen maar jouw lichaam faalt erin. Zo voelde het heel erg voor mij.quote:
Lieve mensen, lieve verhalen. Voelt heel erg "niet alleen" voor een eenzaam popje als ik nu. Dank jullie wel!
dnd, ik vind het echt heel erg jammer dat het mis is gegaan voor jullie. Helaas komt het echt heel veel voor, en is een goede zwangerschap niet meteen gegarandeerd. Ik weet heel goed dat je je meteen heel erg zwanger kunt voelen als je een tweede streepje plast. Vrijwel meteen die roze wolk, en fantaseren over hoe het zou zijn.
Even om je wat moed in te spreken. in 2011 heb ik een mk gehad met 5 weken, ik wist dus ook pas een week dat ik zwanger was. Dat was ronde 4. Het was voor mij als een hele hevige menstruatie, met meer bloed dan anders. Mijn cyclus was hierna meteen weer regelmatig. Niet de ronde erna, maar die dáárna ben ik zwanger geraakt van mijn dochter, ze is nu 13 maanden.
Vorige maand had ik een mk met 5 weken en 1 dag. Erop voorbereid dat dit kan gebeuren raakte het me stukken minder dan de eerste keer.. De maand erna was mijn cyclus meteen weer regelmatig en ben ik zwanger geraakt! Ik ben nu 10 weken zwanger.
Wat ik hiermee dus wil zeggen, is dat het zomaar eens heel snel wéér raak zou kunnen zijn! Al zegt je dat nu misschien nog niet zo heel veel, omdat het nu ook gewoon nog heel verdrietig is.
dikke
Even om je wat moed in te spreken. in 2011 heb ik een mk gehad met 5 weken, ik wist dus ook pas een week dat ik zwanger was. Dat was ronde 4. Het was voor mij als een hele hevige menstruatie, met meer bloed dan anders. Mijn cyclus was hierna meteen weer regelmatig. Niet de ronde erna, maar die dáárna ben ik zwanger geraakt van mijn dochter, ze is nu 13 maanden.
Vorige maand had ik een mk met 5 weken en 1 dag. Erop voorbereid dat dit kan gebeuren raakte het me stukken minder dan de eerste keer.. De maand erna was mijn cyclus meteen weer regelmatig en ben ik zwanger geraakt! Ik ben nu 10 weken zwanger.
Wat ik hiermee dus wil zeggen, is dat het zomaar eens heel snel wéér raak zou kunnen zijn! Al zegt je dat nu misschien nog niet zo heel veel, omdat het nu ook gewoon nog heel verdrietig is.
dikke
kwisted dit zegt me juist heel veel, dank je.
mijn man en ik willen heel graag verder. hoe verdrietig dit ook is, we weten hoe ongelofelijk gelukkig we vorige week waren toen we ons kindje op komst hadden. en dit gevoel willen we heel graag nog eens beleven, wel iets langer de volgende keer
en ik was zo maar zwanger, dus wie weet de komende maanden!
mijn man en ik willen heel graag verder. hoe verdrietig dit ook is, we weten hoe ongelofelijk gelukkig we vorige week waren toen we ons kindje op komst hadden. en dit gevoel willen we heel graag nog eens beleven, wel iets langer de volgende keer
en ik was zo maar zwanger, dus wie weet de komende maanden!
Positief blijven denken. In mei heb ik een curettage gehad op 8w3d, hartje was gestopt. In september was ik opnieuw zwanger en ik ben ondertussen bijna 14 weken zwanger. Uiteindelijk maken genoeg vrouwen het mee, al is dit nu natuurlijk het laatste wat je wilt horen.
Veel sterkte en wat bij mij hielp was er veel over praten met mijn vriend. En huilen als ik moest huilen. Veel sterkte!
Veel sterkte en wat bij mij hielp was er veel over praten met mijn vriend. En huilen als ik moest huilen. Veel sterkte!
DND
Dat onzekere gevoel, die eenzaamheid, de onrust over 'de toekomst'... Het is allemaal onvoorstelbaar herkenbaar.
Er over praten, hier, met m'n vriend, vriendinnen die het hebben meegemaakt en ook met de vk bij de controle echo heeft mij erg geholpen.
Neem je tijd ervoor, doe wat voor jullie goed voelt.
Hoe stom en dom dit nu ook klinkt, je weet in ieder geval dat je zwanger kan worden.
Helaas is hier het vertrouwen in mijn lichaam ondanks weer zwanger zijn er nogsteeds niet.
Ben nu al 'zenuwachtig' voor de echo als ik terugkom in NL.
Mede gezien een aantal klachten die ik heb die vergelijkbaar zijn met de vorige keer, maakt het er niet beter op.
Het onbezorgde is hier helaas er vanaf door de eerste keer.
Dat onzekere gevoel, die eenzaamheid, de onrust over 'de toekomst'... Het is allemaal onvoorstelbaar herkenbaar.
Er over praten, hier, met m'n vriend, vriendinnen die het hebben meegemaakt en ook met de vk bij de controle echo heeft mij erg geholpen.
Neem je tijd ervoor, doe wat voor jullie goed voelt.
Hoe stom en dom dit nu ook klinkt, je weet in ieder geval dat je zwanger kan worden.
Helaas is hier het vertrouwen in mijn lichaam ondanks weer zwanger zijn er nogsteeds niet.
Ben nu al 'zenuwachtig' voor de echo als ik terugkom in NL.
Mede gezien een aantal klachten die ik heb die vergelijkbaar zijn met de vorige keer, maakt het er niet beter op.
Het onbezorgde is hier helaas er vanaf door de eerste keer.
BlueEyes het is heel logisch dat het onbezorgde weg is hoor. Ik denk dat de meeste dames dat ervaren na een miskraam, inclusief mezelf. En ik kan nu heel veel zeggen als in positief blijven etc., maar ik weet gewoon uit ervaring dat het verrekte moeilijk is. En zelf nu ik weer 22 weken zwanger ben blijft het 'ik hoop maar dat het goed blijft gaan' gevoel aanwezig. Ik denk dat dat pas echt weg is als ik straks bevallen ben en weet dat alles oke is met de babies.
Ik wil er alleen even dit aan toevoegen dat je heus wel een kindje gaat krijgenquote:
Maar soms golft de realisatie over me heen: ik ga geen kindje krijgen. We zijn weer helemaal terug bij af.
Alleen helaas iets later dan gehoopt. En dat suckt.En je bent niet helemaal terug bij af! Je weet nu in ieder geval dat je lijf wel weet hoe het zwanger moet worden, zeg maar. Dat vond ik zelf al best een fijne gedachte destijds
Anyhoo, sterkte
nogmaals bedankt meiden!
ik moet inderdaad maar het positieve van inzien, en wie weet lukt het wel weer heel gauw. deze zwangerschap was de tweede ronde.. dus wat dat betreft mogen wij zeker niet klagen.
zo snel als de zwangerschap voorbij was, zo lijkt nu ook al de miskraam voorbij.
dat was voor ons een hele rare gedachte. je hoort of leest dan dat vrouwen een miskraam hebben gehad, maar dan sta je er niet bij stil dat dat niet een moment is. zo van, oeps ja dat was em! ik was dus vier dagen bezig een miskraam te hebben.
het positieve dat we hier ook uit kunnen halen is, we hebben de ouders van mijn man verteld van de miskraam. ze komen dit weekend bij ons en dan zouden we hier naar de sinterklaas intocht gaan. nu bn ik niet opeens een kinderhater geworden, maar ik vind een grote horde zenuwachtige lachende kinderen op dit moment nog even iets te veel van het goeie. dus moesten we wel vertellen waarom. en daar waren we eerst bang voor omdat die soms wat raar uit de hoek kunnen komen.
zijn moeder reageerde erg teleurgesteld dat het was mislukt, wel eerst even gevraagd of het al de bedoeling was. en daarna niet anders dan steunend! dus das dikke winst!
baby's krijgen is natuurlijk helemaal leuk enzo, maar ik kan me voorstellen dat miskramen en alle vreselijke dingen die daar bij horen veel persoonlijker zijn. juist omdat daar niet iets goed uitkomt. daarom wil ik jullie allemaal bedanken dat jullie dit met mij hebben willen delen!
ik vind jullie allemaal geweldige mensen!
die van mij is klaar, dus ik ga weer lekker naar het streepjes topic! laten we hier alleen nog maar hoeven komen om een andere meid te steunen. want wat jullie voor mijn hebben gedaan hielp mij echt enorm. en dit wil ik dan ook graag doorgeven!
ik moet inderdaad maar het positieve van inzien, en wie weet lukt het wel weer heel gauw. deze zwangerschap was de tweede ronde.. dus wat dat betreft mogen wij zeker niet klagen.
zo snel als de zwangerschap voorbij was, zo lijkt nu ook al de miskraam voorbij.
dat was voor ons een hele rare gedachte. je hoort of leest dan dat vrouwen een miskraam hebben gehad, maar dan sta je er niet bij stil dat dat niet een moment is. zo van, oeps ja dat was em! ik was dus vier dagen bezig een miskraam te hebben.
het positieve dat we hier ook uit kunnen halen is, we hebben de ouders van mijn man verteld van de miskraam. ze komen dit weekend bij ons en dan zouden we hier naar de sinterklaas intocht gaan. nu bn ik niet opeens een kinderhater geworden, maar ik vind een grote horde zenuwachtige lachende kinderen op dit moment nog even iets te veel van het goeie. dus moesten we wel vertellen waarom. en daar waren we eerst bang voor omdat die soms wat raar uit de hoek kunnen komen.
zijn moeder reageerde erg teleurgesteld dat het was mislukt, wel eerst even gevraagd of het al de bedoeling was. en daarna niet anders dan steunend! dus das dikke winst!
baby's krijgen is natuurlijk helemaal leuk enzo, maar ik kan me voorstellen dat miskramen en alle vreselijke dingen die daar bij horen veel persoonlijker zijn. juist omdat daar niet iets goed uitkomt. daarom wil ik jullie allemaal bedanken dat jullie dit met mij hebben willen delen!
ik vind jullie allemaal geweldige mensen!
die van mij is klaar, dus ik ga weer lekker naar het streepjes topic! laten we hier alleen nog maar hoeven komen om een andere meid te steunen. want wat jullie voor mijn hebben gedaan hielp mij echt enorm. en dit wil ik dan ook graag doorgeven!
DnD, die gevoelens zullen nog best even blijven.
Ik ben ergens ook gewoon boos en gefrustreerd dat ik andere aprilmoeders wel ziet stijgen in de lijst en dat ik niks heb. En nog niet opnieuw zwanger ben.
En ik kan ook nog niet zo heel goed met zwangere vrouwen omgaan als ik ze tegen kom op straat.
Rationeel WEET ik heus wel dat het allemaal nog vroeg is en dat het allemaal heus wel goed komt. Maar gevoelsmatig zit dat met vlagen echt anders. Met vlagen, want over het algemeen kan ik aardig relativeren. Maar geef het ook een plekje. (niet bij de pakken neer zitten, maar je mag er best verdrietig van zijn).
Ik ben ergens ook gewoon boos en gefrustreerd dat ik andere aprilmoeders wel ziet stijgen in de lijst en dat ik niks heb. En nog niet opnieuw zwanger ben.
En ik kan ook nog niet zo heel goed met zwangere vrouwen omgaan als ik ze tegen kom op straat.
Rationeel WEET ik heus wel dat het allemaal nog vroeg is en dat het allemaal heus wel goed komt. Maar gevoelsmatig zit dat met vlagen echt anders. Met vlagen, want over het algemeen kan ik aardig relativeren. Maar geef het ook een plekje. (niet bij de pakken neer zitten, maar je mag er best verdrietig van zijn).
disclaimer
ik snap je nu heel goed sq, we hebben ons maandag in een donker huis verstopt voor alle sint maarten kinderen. en toch nog een paar van die rotzakjes die toch aan bellen. en wij elkaar maar aankijken met beide tranen in de ogen. het voelt zo oneerlijk dat dat nou juist met ons moet gebeuren.
ik moet me ook steeds terugfluiten als ik stomme dingen denk over kinderen of zwangeren. toen we maandag de spreekkamer van de dokter uitliepen huilde er een baby heel hard. ik heb mezelf bewust ingehouden. ik wilde heel zuur zeggen dat wij in ieder geval niet zo'n jankbak krijgen. maar dat is niet waar. ik wil heel graag zo'n jankende kwijlende poepmachine hebben.
we zijn zwanger geweest sq! wij kunnen dit! ik weet niet wie het was, skippy of momo. die twee haal ik altijd door elkaar, maar wij kunnen dit en wij gaan een baby bakken! bij voorkeur een augustus baby natuurlijk
ik moet me ook steeds terugfluiten als ik stomme dingen denk over kinderen of zwangeren. toen we maandag de spreekkamer van de dokter uitliepen huilde er een baby heel hard. ik heb mezelf bewust ingehouden. ik wilde heel zuur zeggen dat wij in ieder geval niet zo'n jankbak krijgen. maar dat is niet waar. ik wil heel graag zo'n jankende kwijlende poepmachine hebben.
we zijn zwanger geweest sq! wij kunnen dit! ik weet niet wie het was, skippy of momo. die twee haal ik altijd door elkaar, maar wij kunnen dit en wij gaan een baby bakken! bij voorkeur een augustus baby natuurlijk
Ja, ik moest naar de gynaecoloog om de opties te bespreken (currettage enzo), maar die heeft dezelfde wachtkamer als de verloskundigen en dus zit die wachtzaal vol zwangere vrouwen en liggen er alleen maar zwangerschapstijdschriften. En zitten al die zwangeren daar over hun buik te aaien en uiteraard loopt je afspraak dan een dik half uur uit. Ik denk dat mijn hoofd wel paars was tegen de tijd dat ik aan de beurt was.
Maar het slijt.
Maar het slijt.
disclaimer
Goed dat je dit post, SQ!quote:Op donderdag 14 november 2013 13:13 schreef Stormqueen het volgende:
DnD, die gevoelens zullen nog best even blijven.
Ik ben ergens ook gewoon boos en gefrustreerd dat ik andere aprilmoeders wel ziet stijgen in de lijst en dat ik niks heb. En nog niet opnieuw zwanger ben.
En ik kan ook nog niet zo heel goed met zwangere vrouwen omgaan als ik ze tegen kom op straat.
Rationeel WEET ik heus wel dat het allemaal nog vroeg is en dat het allemaal heus wel goed komt. Maar gevoelsmatig zit dat met vlagen echt anders. Met vlagen, want over het algemeen kan ik aardig relativeren. Maar geef het ook een plekje. (niet bij de pakken neer zitten, maar je mag er best verdrietig van zijn).
Verdriet erover hebben mag! Ik snap best dat een heleboel dingen met de beste bedoelingen worden gezegd, maar geef ook ruimte aan het verdriet als dat er is. Ga dat niet wegstoppen omdat je positief moet zijn (van wie?) of omdat je maar moet denken dat je toch maar mooi zwanger kan worden (ja, maar er is meer voor nodig dan zwanger worden). Als je (algemeen, niemand in het bijzonder) dat zo wel voelt, oprecht, is dat ook prima, natuurlijk, maar als er meer tijd nodig is om verdriet, onzekerheid, boosheid te voelen, is dat ook goed!
Ik vond het bijvoorbeeld helemaal geen verzachtende gedachte dat het zo het beste was, omdat er dan dus iets mis was geweest. En ik vond het helemaal niet positief dat ik zwanger kon worden, want daar had ik niets aan. En andere zwangeren had ik ook helemaal geen behoefte aan.
Het is vooral heel persoonlijk en het allerbelangrijkste wat ik toen heb geleerd is: blijf bij je gevoelens, ze zijn hoe dan ook de juiste gevoelens!
voor jullie.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
oh dat is zuur zeg, dat ze daar nou niet iets op bedenken. het is al erg genoeg!quote:
Ja, ik moest naar de gynaecoloog om de opties te bespreken (currettage enzo), maar die heeft dezelfde wachtkamer als de verloskundigen en dus zit die wachtzaal vol zwangere vrouwen en liggen er alleen maar zwangerschapstijdschriften. En zitten al die zwangeren daar over hun buik te aaien en uiteraard loopt je afspraak dan een dik half uur uit. Ik denk dat mijn hoofd wel paars was tegen de tijd dat ik aan de beurt was.
Maar het slijt.
Dat vind ik zo krom he, dezelfde wachtkamers. Ik heb het al vaker gelezen 
Hier in het ziekenhuis hebben de gynaecologen gelukkig 2 wachtkamers, 1 voor de zwangeren en 1 voor alle andere klachten. In die laatste kwam je dus ook terecht als je een miskraam had.
Ik weet nog wel dat we bij mijn eerste zwangerschap in de zwangerenwachtkamer zaten want ja, zwanger En toen kregen we de echo en bleek het mis te zijn. Toen moest ik keihard huilend terug door de wachtkamer. In een waas van tranen zag ik daar al die zwangere dames zitten.
Hopelijk zat er niet net een verse zwangere die voor haar eerste echo moest, die zal dan wel extra de zenuwen hebben gehad.
Wat miss zegt herken ik ook. Ik had ook niet echt iets aan de woorden dat ik in ieder geval zwanger kon raken. Want ja, ik kon zwanger raken maar het lukte niet om dat ook te blijven. Wat had ik er dan aan om het te kunnen worden?
Sterkte in ieder geval, ik hoop dat jullie allemaal snel in Z&G zitten.
Hier in het ziekenhuis hebben de gynaecologen gelukkig 2 wachtkamers, 1 voor de zwangeren en 1 voor alle andere klachten. In die laatste kwam je dus ook terecht als je een miskraam had.
Ik weet nog wel dat we bij mijn eerste zwangerschap in de zwangerenwachtkamer zaten want ja, zwanger
En toen kregen we de echo en bleek het mis te zijn. Toen moest ik keihard huilend terug door de wachtkamer. In een waas van tranen zag ik daar al die zwangere dames zitten.Hopelijk zat er niet net een verse zwangere die voor haar eerste echo moest, die zal dan wel extra de zenuwen hebben gehad.
Wat miss zegt herken ik ook. Ik had ook niet echt iets aan de woorden dat ik in ieder geval zwanger kon raken. Want ja, ik kon zwanger raken maar het lukte niet om dat ook te blijven. Wat had ik er dan aan om het te kunnen worden?
Sterkte in ieder geval, ik hoop dat jullie allemaal snel in Z&G zitten.
Tnx Spark en Sly! 
En de rest natuurlijk ook, want het is allemaal goed bedoeld
Maar ik denk dat ik pas echt weer vertrouwen heb op het moment dat ik een goede echo zie. Tot die tijd vind ik het gewoon alleen maar kut
En de rest natuurlijk ook, want het is allemaal goed bedoeld
Maar ik denk dat ik pas echt weer vertrouwen heb op het moment dat ik een goede echo zie. Tot die tijd vind ik het gewoon alleen maar kut
disclaimer
Het is ook gewoon kutquote:
Tnx Spark en Sly!
En de rest natuurlijk ook, want het is allemaal goed bedoeld
Maar ik denk dat ik pas echt weer vertrouwen heb op het moment dat ik een goede echo zie. Tot die tijd vind ik het gewoon alleen maar kut
Dat is het ook, en dat vond ik ook nog heel lang. En ik heb zelf altijd het gevoel dat ik zo gemakkelijk praten heb nu, met mijn dochter gezond en wel in mijn leven. Ik wens het jou, jullie ook, maar daar heb je zo weinig aan.quote:
Tnx Spark en Sly!
En de rest natuurlijk ook, want het is allemaal goed bedoeld
Maar ik denk dat ik pas echt weer vertrouwen heb op het moment dat ik een goede echo zie. Tot die tijd vind ik het gewoon alleen maar kut
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Mensen hebben gewoon de natuurlijke drang om ergens een positieve draai aan te willen geven. Om dingen te zeggen waardoor het minder kut wordt. Dus ik heb de "maar je kunt tenminste zwanger worden", "het kan beter vroeg gebeuren dan later in de zwangerschap", "Je bent nog zó jong ( 32 
)", "het gebeurt heel vaak, een op de drie zwangerschappen" ook allemaal erg veel gehoord.
De fraaiste vond ik nog wel de "Zo'n miskraam is toch gewoon een soort ongesteldheid" van zowel mijn vader als mijn schoonmoeder. Jezus.
Oh, en mijn eigenste moeder, die na de vierde echo-om-vast-te-stellen-dat-er-echt-niks-leefde nog een paar keer vroeg of er niet echt echt echt zeker nog een ander vruchtje was dat leefde. Janken jonge. Want ja, dat wilde ik ook wel, maar dat wàs gewoon niet zo.
Mensen moèten niet proberen om het mooier of fijner te praten dan het is. Het komt gewoon allemaal niet over en maakt je alleen maar nog kloterder voelen. Ook al ìs het goed bedoeld.
)", "het gebeurt heel vaak, een op de drie zwangerschappen" ook allemaal erg veel gehoord.De fraaiste vond ik nog wel de "Zo'n miskraam is toch gewoon een soort ongesteldheid" van zowel mijn vader als mijn schoonmoeder. Jezus.
Oh, en mijn eigenste moeder, die na de vierde echo-om-vast-te-stellen-dat-er-echt-niks-leefde nog een paar keer vroeg of er niet echt echt echt zeker nog een ander vruchtje was dat leefde. Janken jonge. Want ja, dat wilde ik ook wel, maar dat wàs gewoon niet zo.
Mensen moèten niet proberen om het mooier of fijner te praten dan het is. Het komt gewoon allemaal niet over en maakt je alleen maar nog kloterder voelen. Ook al ìs het goed bedoeld.
disclaimer
Das skips mantra! En hou die vast!
Hoop dat jullie je snel weer kunnen melden.
Hoop dat jullie je snel weer kunnen melden.
Sjakie ♥ 10-7-10
Japie ♥ 4-2-14
Japie ♥ 4-2-14
Dat vond ik ook! Ik wilde niemand voor zijn hoofd stoten en dat ook zeggen, want ik wist dat iedereen het echt, echt goed bedoelde, maar ik had er zo ontzettend helemaal niets aan.quote:
Mensen hebben gewoon de natuurlijke drang om ergens een positieve draai aan te willen geven. Om dingen te zeggen waardoor het minder kut wordt. Dus ik heb de "maar je kunt tenminste zwanger worden", "het kan beter vroeg gebeuren dan later in de zwangerschap", "Je bent nog zó jong ( 32
De fraaiste vond ik nog wel de "Zo'n miskraam is toch gewoon een soort ongesteldheid" van zowel mijn vader als mijn schoonmoeder. Jezus.
Oh, en mijn eigenste moeder, die na de vierde echo-om-vast-te-stellen-dat-er-echt-niks-leefde nog een paar keer vroeg of er niet echt echt echt zeker nog een ander vruchtje was dat leefde. Janken jonge. Want ja, dat wilde ik ook wel, maar dat wàs gewoon niet zo.
Mensen moèten niet proberen om het mooier of fijner te praten dan het is. Het komt gewoon allemaal niet over en maakt je alleen maar nog kloterder voelen. Ook al ìs het goed bedoeld.
Er is geen positieve draai, het is gewoon kut en verdrietig en stom en dat is het.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
quote:
Ja, ik moest naar de gynaecoloog om de opties te bespreken (currettage enzo), maar die heeft dezelfde wachtkamer als de verloskundigen en dus zit die wachtzaal vol zwangere vrouwen en liggen er alleen maar zwangerschapstijdschriften. En zitten al die zwangeren daar over hun buik te aaien en uiteraard loopt je afspraak dan een dik half uur uit. Ik denk dat mijn hoofd wel paars was tegen de tijd dat ik aan de beurt was.
Maar het slijt.
mop.. Mijn pijnlijkste moment was het weekend voor ik zou bevallen van Gabriël, we waren met mijn schoonouders in zo'n vakantiehuisje en in het zwembad kreeg ik de meest jaloerse, vuile, afgunstige blik die je je kunt indenken. Die vrouw wist natuurlijk niet dat in die dikke buik een kindje zat dat dood zou gaan, maar het kwetste me zó.. En nadien heb ik heel lang geen zwangeren aan kunnen zien, het deed zo veel zeer, dat ik wellicht ook wel zo naar anderen gekeken heb. Het is gewoon enorm confronterend, ook als je rationeel wel beter weet. Dit raakt niet je ratio, maar je hart./wog
3!
En dit ja! Hoe vaak ik wel niet heb gehoord 'alles komt goed meisje.' NIETES! Mijn baby is dood en voor hem komt er nooit meer wat goedquote:
[..]
Dat vond ik ook! Ik wilde niemand voor zijn hoofd stoten en dat ook zeggen, want ik wist dat iedereen het echt, echt goed bedoelde, maar ik had er zo ontzettend helemaal niets aan.
Er is geen positieve draai, het is gewoon kut en verdrietig en stom en dat is het.
3!
och dat is natuurlijk ook verschrikkelijkquote:Op donderdag 14 november 2013 14:19 schreef Incantrix het volgende:
[..]
/wog
Ik zal een zwangere ook geen vuile blikken toewerpen, dat slaat nergens op. En je weet nooit wat het verhaal ergens achter is. Maar ik voel wel steekjes van binnen, daar diep ergens.
disclaimer
Ik ging na mijn bevalling met Stef naar peutergym, bleken daar ineens 2 enorm zwangere vrouwen rond te lopenquote:
[..]
och dat is natuurlijk ook verschrikkelijk
Ik zal een zwangere ook geen vuile blikken toewerpen, dat slaat nergens op. En je weet nooit wat het verhaal ergens achter is. Maar ik voel wel steekjes van binnen, daar diep ergens.
ik heb met brandende tranen mijn uurtje uitgezeten en ben er een jaar niet meer teruggekomen. Die steken zijn zo alles-overheersend op die momenten he? Het gemis gaat dieper dan e ooit iemand uit zal kunnen leggen die het gevoel niet kent. De tijd is een goede heelmeester, maar zit jezelf niet op de kop als het nog lang zo zal voelen. Het mag, je bent niet de enige ook voor Dnd (als ik het goed heb) 
Hier steekt het nog steeds
Edit: ik ook niet hoor, die vuile blikken, maar ik weet ook niet wat zij had meegemaakt, dus ergens snap ik het wel. Ze koos alleen de verkeerde buik om jaloers op te zijn.
[ Bericht 4% gewijzigd door Incantrix op 14-11-2013 14:35:13 ]
3!
@Incantrix: het raakt je het meest op momenten dat je het niet verwacht. Dan ben je het meest kwetsbaar. Tenminste in onze ervaring.
Ik denk ook nog steeds hele nare dingen als ik een baby zie. Stom genoeg zal het wel menselijk zijn.
Dat hebben wij ook 10.000 keer gezegd ondertussen... De ziekenhuisbrochure was er nuchter over: "er is geen antwoord op de vraag van de dood", en er is geen eerlijke volgorde.quote:
het voelt zo oneerlijk dat dat nou juist met ons moet gebeuren.
Ik denk ook nog steeds hele nare dingen als ik een baby zie. Stom genoeg zal het wel menselijk zijn.
censuur :O
Echt steken doet het niet meer, doorgaans. Ik weet nog wel heel goed hoe ik me voelde, dat gevoel kan ik zo weer oproepen. Maar S maakt alles goed. Niet meer verwacht, toch nog gekomen. En daar ben ik zo ontzettend gelukkig mee/om.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Hoe is het nu met jullie dan? Jou ken ik volgens mij zijlings uit een ander topic toch? Als zwanger worden/blijven.... Dacht ik?quote:
@Incantrix: het raakt je het meest op momenten dat je het niet verwacht. Dan ben je het meest kwetsbaar. Tenminste in onze ervaring.
Maar idd, dan heb je geen tijd gehad je muurtje op te werpen en voel je het des te erger..
3!
Isabel maakt voor mij ook vreselijk veel goedquote:
Echt steken doet het niet meer, doorgaans. Ik weet nog wel heel goed hoe ik me voelde, dat gevoel kan ik zo weer oproepen. Maar S maakt alles goed. Niet meer verwacht, toch nog gekomen. En daar ben ik zo ontzettend gelukkig mee/om.
maar niet alles als ik heel heel eerlijk ben denk ik dat ik nooit meer helemaal mezelf zal worden, ik ben iets kwijt dat ik niet meer terug kan vinden.
3!
Ik denk dat het nog wel een slagje heftiger is in de situatie van Inca of Remco.
ìk heb nooit een goede echo gezien. (naja, wel een hartje de eerste keer, maar toen was mijn hoop eigenlijk al weg). In jullie geval is het echt een kindje geweest wat je bent verloren. Met armpjes en beentjes en een naam. Dus ik kan me ook goed voorstellen dat dat nog heel lang naschokt...
ìk heb nooit een goede echo gezien. (naja, wel een hartje de eerste keer, maar toen was mijn hoop eigenlijk al weg). In jullie geval is het echt een kindje geweest wat je bent verloren. Met armpjes en beentjes en een naam. Dus ik kan me ook goed voorstellen dat dat nog heel lang naschokt...
disclaimer
O ja, maar jij hebt wel iets heel anders meegemaakt als ik heb meegemaakt! Ik heb geen idee ik het zou voelen als ik in jouw situatie had gezeten. Jij hebt je kindje vastgehad en gezien, ik was "alleen maar" zwanger en heb bij de miskraam niet eens iets gezien waarvan ik dacht: dat zou het wel eens kunnen zijn.quote:
[..]
Isabel maakt voor mij ook vreselijk veel goed
Mijn moeder zei altijd: als ik een van mijn kinderen kwijt zou raken, zou ik gek worden en sinds ik zelf een dochter heb, kan ik het me helemaal voorstellen.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ik zwerf inderdaad wat tussen topics momenteel. Link naar het hele verhaal: OUD / Als zwanger worden/blijven niet zo makkelijk gaat #133quote:
Hoe is het nu met jullie dan? Jou ken ik volgens mij zijlings uit een ander topic toch? Als zwanger worden/blijven.... Dacht ik?
Het gaat langzaam beter, maar de pijn is er nog wel. Het aantal "medische afspraken" neemt af en zit nu rond de 3 per week. Het valt voor ons beiden niet mee om weer plezier te hebben in dingen.
censuur :O
Wat wij meemaakten is anders, dat is ook wel (ik vergelijk het denk ik het best met aardbevingen, de ene heeft meer kracht als de andere), maar ik denk in de basis dat het iets doet met het vertrouwen dat jij hebt in het leven. En van een miskraam krijgt dat gewoon een tik, ook als het nog niet zo'n lage zwangerschap was. De baby leeft al in jouw hart.
Ik hoop dat bij jullie de steken snel minder zullen worden en dat er ook een mooie reden mag komen dat jullie dit achter je kunt laten Skjoetje en Dnd wat ik heel verdrietig voor jullie vind is dat jullie hierna toch ánders zwanger zullen zijn als wanneer je dit verdriet niet kent. Met meer zorgen, meer angst.
Ik hoop dat bij jullie de steken snel minder zullen worden en dat er ook een mooie reden mag komen dat jullie dit achter je kunt laten Skjoetje en Dnd
wat ik heel verdrietig voor jullie vind is dat jullie hierna toch ánders zwanger zullen zijn als wanneer je dit verdriet niet kent. Met meer zorgen, meer angst.
3!
Ja, kijk, dat heb ik gelezen. Pfff,hoe erger het is, des te minder woorden zijn ervoor he?quote:
[..]
Ik zwerf inderdaad wat tussen topics momenteel. Link naar het hele verhaal: OUD / Als zwanger worden/blijven niet zo makkelijk gaat #133
Het gaat langzaam beter, maar de pijn is er nog wel. Het aantal "medische afspraken" neemt af en zit nu rond de 3 per week. Het valt voor ons beiden niet mee om weer plezier te hebben in dingen.
Wees lief voor jezelf en elkaar
3!
Daar heb je zeker gelijk in, trix! Zwanger worden, zijn, het is sowieso een tijd met angst en zorgen, maar na een miskraam of het verlies van een kindje zal dat zeker meer zijn.
Wat ik ook heel erg had, was de angst dat het niet goed zou komen. Dat ik niet nog eens zwanger zou worden EN blijven EN een kindje op de wereld zou zetten. Dat dit het was. Dat ik dus echt kinderloos zou blijven. Dat vond ik nog het meest verdrietige en angstige, geloof ik.
Ook van mij een dikke voor SQ en DnD.
Wat ik ook heel erg had, was de angst dat het niet goed zou komen. Dat ik niet nog eens zwanger zou worden EN blijven EN een kindje op de wereld zou zetten. Dat dit het was. Dat ik dus echt kinderloos zou blijven. Dat vond ik nog het meest verdrietige en angstige, geloof ik.
Ook van mij een dikke
voor SQ en DnD.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ja, dit dus.quote:
Daar heb je zeker gelijk in, trix! Zwanger worden, zijn, het is sowieso een tijd met angst en zorgen, maar na een miskraam of het verlies van een kindje zal dat zeker meer zijn.
Wat ik ook heel erg had, was de angst dat het niet goed zou komen. Dat ik niet nog eens zwanger zou worden EN blijven EN een kindje op de wereld zou zetten. Dat dit het was. Dat ik dus echt kinderloos zou blijven. Dat vond ik nog het meest verdrietige en angstige, geloof ik.
Ook van mij een dikke
Maar, ik weiger bij de pakken neer te zitten.
Trix, je bent dapper en lief.
disclaimer
Ik kreeg er pas na de 16 weken pret-echo een beetje vertrouwen inquote:
Maar ik denk dat ik pas echt weer vertrouwen heb op het moment dat ik een goede echo zie. Tot die tijd vind ik het gewoon alleen maar kut
.Dit.quote:
Er is geen positieve draai, het is gewoon kut en verdrietig en stom en dat is het.
.Stom topic dit ook eigenlijk he?
. Dat het gebeurt, dat het nodig is, bedoel ik.
Ik heb er de hele zwangerschap geen vertrouwen in gehad. En nog kan ik wel eens vreselijk verwonderd zijn dat er toch echt een klein meisje in mijn huis rondloopt dat van ons is, bij ons hoort, uit mijn buik komt. Maar goed, ik had de hoop na zoveel jaar en tegen mijn 40e wel een beetje opgegeven.
Niet bij de pakken neerzitten, SQ Maar geef jezelf de ruimte, voor al je gevoelens. Dat mag gewoon!
Niet bij de pakken neerzitten, SQ
Maar geef jezelf de ruimte, voor al je gevoelens. Dat mag gewoon!
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
het is toch echt met recht het wonder van het leven. wat een wonder als het gezond geboren mag worden. wauw...
het is nog steeds verdrietig maar ik voel me nu alsof ik "geluk" heb gehad. ik ben vandaag door mijn huisje aan het woeden en alles aan het schoon maken. alles van de afgelopen week schoongemaakt en weg. nieuwe bladzijde. en zo kan het ook zijn.
maar afscheid nemen van een baby waar je, via echo, al kennis mee hebt gemaakt... pfff! ik zou zo in de auto stappen en jullie allemaal persoonlijk een knuffel komen geven!
het is nog steeds verdrietig maar ik voel me nu alsof ik "geluk" heb gehad. ik ben vandaag door mijn huisje aan het woeden en alles aan het schoon maken. alles van de afgelopen week schoongemaakt en weg. nieuwe bladzijde. en zo kan het ook zijn.
maar afscheid nemen van een baby waar je, via echo, al kennis mee hebt gemaakt... pfff! ik zou zo in de auto stappen en jullie allemaal persoonlijk een knuffel komen geven!
Hi,
Voel me de laatste tijd weer erg neerslachtig tov de miskraam van afgelopen januari. Vind dat heel raar en naar, zo met een plonkende Jaap.. Van alles doet me terugdenken aan die periode, en hoe rot ik me toen voelde. Muziek, spelletje op de iPad, zelfs het weer. Is natuurlijk ook bijna een jaar geleden dat ik positief testte. Herkent iemand dit?
Voel me de laatste tijd weer erg neerslachtig tov de miskraam van afgelopen januari. Vind dat heel raar en naar, zo met een plonkende Jaap.. Van alles doet me terugdenken aan die periode, en hoe rot ik me toen voelde. Muziek, spelletje op de iPad, zelfs het weer. Is natuurlijk ook bijna een jaar geleden dat ik positief testte. Herkent iemand dit?
Sjakie ♥ 10-7-10
Japie ♥ 4-2-14
Japie ♥ 4-2-14
Ja momo. Heel bekend. Denk dat juist nu alles weer voorbij komt... De blijdschap van de positieve test tot en met de pijn toen het misging. Hier is het nu net een jaar geleden sinds de miskraam en ik merk dat ik het nu langzaam aan wel iets beter kan plaatsen. Maar ik ben en blijf jankerig hoor. Bij het minste heb ik de tranen al weer hoog zitten. Waarschijnlijk maakt het het weer zwanger zijn de emoties ook nog een slagje erger....
Idd hobbesje. De hormonen zullen ook niet mee helpen. Maar toch prettig ff te kunnen klankborden en wat herkenning te vinden.
Sjakie ♥ 10-7-10
Japie ♥ 4-2-14
Japie ♥ 4-2-14
Is het ook bij iemand bekend om stomme, nergens op slaande, valse hoop te hebben? Want je leest toch wel eens op forums van vrouwen die bloedverlies hadden en toch zwanger bleven "en het resultaat is al twee en half...." ontkenning is ook een fase toch, nou ja ik heb mezelf een flinke schop onder mijn kont gegeven en een test gedaan. En ik ben niet zwanger. Dus mijn arme man moet deze week maar weer van stal
Ja hoor, zelfs toen ik naar de gynaecoloog ging om de opties te bespreken om de miskraam op te wekken had ik ergens nog een sprankje hoop dat ik toch nog iets zou zien leven op de echo
Kus voor jou! En ook voor Momo en hobbes
Kus voor jou! En ook voor Momo en hobbes
disclaimer
Hier ook sprankjes hoop gehad en mezelf wijs maken dat professionals ook fouten kunnen maken 
Zeker omdat je lichaam je ook nog in de maling neemt door gewoon door te zwangeren door het hormoon, ik bleef misselijk en spugen. Na ruim 2 weken wachten op dat mijn lichaam het zou afstoten, jankend de vk gebeld of ze ajb een curretage kon regelen omdat ik het zowel mentaal als lichamelijk niet meer trok. Ik had geen bloedingen of erge krampen dus alleen rationeel gezien wist ik dat het niet goed zat.
Ben nu twee maanden verder en ik weet niet meer wat ik wil. Óf ik überhaupt nog wel wil proberen zwanger te raken of dat ik gewoon gelukkig moet zijn met alleen onze dochter
Sterkte dames het is allemaal niet niks.
Zeker omdat je lichaam je ook nog in de maling neemt door gewoon door te zwangeren door het hormoon, ik bleef misselijk en spugen. Na ruim 2 weken wachten op dat mijn lichaam het zou afstoten, jankend de vk gebeld of ze ajb een curretage kon regelen omdat ik het zowel mentaal als lichamelijk niet meer trok. Ik had geen bloedingen of erge krampen dus alleen rationeel gezien wist ik dat het niet goed zat.
Ben nu twee maanden verder en ik weet niet meer wat ik wil. Óf ik überhaupt nog wel wil proberen zwanger te raken of dat ik gewoon gelukkig moet zijn met alleen onze dochter
Sterkte dames
het is allemaal niet niks.
No one can make you feel inferior without your consent - Eleanor Roosevelt
Nou wil ik iedereen weer knuffelen! Wat is een miskraam ook een rotzaak! Zoveel vrouwen hebben er zo veel verdriet van.
Hier ook herkenbaar hoor, dat sprankje hoop. Ik voelde me nog steeds zwanger dus misschien had de gyn het fout gezien.
Momo, ik heb het ook gehad. Zelfs nadat E. hier al was geboren werd ik een avondje heel verdrietig toen ik terug dacht.
Momo, ik heb het ook gehad. Zelfs nadat E. hier al was geboren werd ik een avondje heel verdrietig toen ik terug dacht.
Geppie een digiknuf voor jou!
Wanneer is bij jullie je cyclus weer verder gegaan? En maakt het nog uit of je een vroege of verder gevorderde miskraam hebt gehad.
zit een beetje te wachten tot het weer opstart. En geduld is zeker niet my middle name
Wanneer is bij jullie je cyclus weer verder gegaan? En maakt het nog uit of je een vroege of verder gevorderde miskraam hebt gehad.
zit een beetje te wachten tot het weer opstart. En geduld is zeker niet my middle name
Bij mij duurde het een week of 6 voor ik weer ongesteld werd na demiskraam van ruim 14 weken (en na die van 6,5 week ook zoiets). Dat is wat er gemiddeld zo'n beetje voor staat, ik heb het toen meteen nagevraagd (ik hebook echt geen geduld wat dit aangaat). Maar het kan helaas ook veel langer duren... op hoeveel weken zit jij nu?
Jeetje hobbesje, als ik alle verhalen lees heb ik echt het gevoel mazzel te hebben ondanks dat het best wel klote was. Ik stelde gisteravond de vraag, werd vanmorgen ongesteld. Heel netjes 27 dagen na mijn miskraam! Heb nu echt het gevoel dat ik het kan afsluiten!
Bij mij duurde het de vorige keer 32 dagen vanaf de miskraam bij een cyclus van gemiddeld 29 dagen, viel dus ook mee. Fijn dat het weer op gang is dnd
disclaimer
Ik heb even getwijfeld, of ik het wel wilde delen, maar ik doe het toch maar.
Soms gaat het binnen hele korte tijd twee keer mis.
Na de vorige miskraam pakte mijn lichaam het ritme snel weer op. Ik werd weer ongesteld. En daarna niet meer. Pats, weer raak. Hoewel ik eigenlijk heel blij zou moeten zijn, was ik het niet. Het voelde onwerkelijk. Te snel, dat kan niet goed zijn. En omdat de vorige keer zo vervelend eindigde, had ik ook het idee dat dit nog een keer zou gaan gebeuren.
Ik heb misschien wel veertig tests gedaan, ik was er helemaal door geobsedeerd, die strepen moesten donkerder worden. En ook al werden ze donkerder, er knaagde iets. Kon er geen vinger op leggen.
Bij de vorige zwangerschap heb ik een aantal voorgevoelens gehad, die klinken misschien heel raar, maar ik had spookbeelden in mijn hoofd die ik niet los kon laten. Een daarvan was "wat nou als ik een echo krijg en ik zie dat het kindje dood gaat" . Eigenlijk is dat wel ongeveer wat er is gebeurd, de eerste keer. De andere was: het gaat pas de derde keer goed, drie keer is scheepsrecht.
Dus of ik verrast was toen ik vorig weekend ineens wat oud bloed had bij het afvegen? Niet echt misschien. Toch voelde ik me vreselijk opgelaten. Maar het bloed kwam niet terug, dus ik kon weer een beetje adem halen.
Afgelopen woensdag (6 weken zwanger) op mijn werk, ging ik naar het toilet en had ineens helderrood bloed bij het afvegen. Een paniekaanval van jewelste. Ik ben naar huis gegaan en heb zo ongeveer de hele dag hysterisch zitten huilen. Ik voelde me ontzettend boos en verslagen. Ik vond het zo oneerlijk.
Er werd geduimd, maar ik wist van binnen al dat het helemaal fout zat. Ik kon nooit zo veel met wat veel mensen zeggen, " je voelt of het goed zit". Maar ik weet nu wel wat men bedoelt. Het zat niet goed en dat wist ik vanaf de eerste dag.
Ik heb er over gepraat nu met mijn man, dat ging wel beter daan de vorige keer. Het voelde dit keer voor ons allebei niet echt echt. De verwerking zal daarom hopelijk makkelijk gaan. Maar ja, eigenlijk heb ik de vorige nog niet echt verwerkt. Twee keer zoiets meemaken in elf weken is gewoon wat te veel van het goede. Dus we gaan even wat gas terug nemen. Want ook al gaat het nu wel redelijk, ik durf een derde keer gewoon even nog niet aan.
Een van de dingen waar ik nu ontzettend mee worstel is jaloezie. Ik WEET wel dat het nergens op slaat, maar ik kan alleen maar kwaad worden als ik denk aan mensen die zwanger zijn / babietjes hebben. Ik hoop dat dat snel minder wordt, en ik er weer een beetje nuchter tegenaan kan kijken. Maar ik ben zo verdomd boos. Liever een jaar lang aanklooien en dan een zwangerschap, die gewoon goed gaat en waar een kindje uit komt, dan het vooruitzicht dat je zo'n beetje elke cyclus zwanger raakt en het ook weer moet inleveren
Ik ben wel benieuwd naar de ervaringen van anderen die het meerdere malen in korte tijd meemaakten. Hoe heb je je gevoelens onder controle gekregen? Wanneer ging de storm weer liggen? Hoe geef je het een plekje?
Soms gaat het binnen hele korte tijd twee keer mis.
Na de vorige miskraam pakte mijn lichaam het ritme snel weer op. Ik werd weer ongesteld. En daarna niet meer. Pats, weer raak. Hoewel ik eigenlijk heel blij zou moeten zijn, was ik het niet. Het voelde onwerkelijk. Te snel, dat kan niet goed zijn. En omdat de vorige keer zo vervelend eindigde, had ik ook het idee dat dit nog een keer zou gaan gebeuren.
Ik heb misschien wel veertig tests gedaan, ik was er helemaal door geobsedeerd, die strepen moesten donkerder worden. En ook al werden ze donkerder, er knaagde iets. Kon er geen vinger op leggen.
Bij de vorige zwangerschap heb ik een aantal voorgevoelens gehad, die klinken misschien heel raar, maar ik had spookbeelden in mijn hoofd die ik niet los kon laten. Een daarvan was "wat nou als ik een echo krijg en ik zie dat het kindje dood gaat" . Eigenlijk is dat wel ongeveer wat er is gebeurd, de eerste keer. De andere was: het gaat pas de derde keer goed, drie keer is scheepsrecht.
Dus of ik verrast was toen ik vorig weekend ineens wat oud bloed had bij het afvegen? Niet echt misschien. Toch voelde ik me vreselijk opgelaten. Maar het bloed kwam niet terug, dus ik kon weer een beetje adem halen.
Afgelopen woensdag (6 weken zwanger) op mijn werk, ging ik naar het toilet en had ineens helderrood bloed bij het afvegen. Een paniekaanval van jewelste. Ik ben naar huis gegaan en heb zo ongeveer de hele dag hysterisch zitten huilen. Ik voelde me ontzettend boos en verslagen. Ik vond het zo oneerlijk.
Er werd geduimd, maar ik wist van binnen al dat het helemaal fout zat. Ik kon nooit zo veel met wat veel mensen zeggen, " je voelt of het goed zit". Maar ik weet nu wel wat men bedoelt. Het zat niet goed en dat wist ik vanaf de eerste dag.
Ik heb er over gepraat nu met mijn man, dat ging wel beter daan de vorige keer. Het voelde dit keer voor ons allebei niet echt echt. De verwerking zal daarom hopelijk makkelijk gaan. Maar ja, eigenlijk heb ik de vorige nog niet echt verwerkt. Twee keer zoiets meemaken in elf weken is gewoon wat te veel van het goede. Dus we gaan even wat gas terug nemen. Want ook al gaat het nu wel redelijk, ik durf een derde keer gewoon even nog niet aan.
Een van de dingen waar ik nu ontzettend mee worstel is jaloezie. Ik WEET wel dat het nergens op slaat, maar ik kan alleen maar kwaad worden als ik denk aan mensen die zwanger zijn / babietjes hebben. Ik hoop dat dat snel minder wordt, en ik er weer een beetje nuchter tegenaan kan kijken. Maar ik ben zo verdomd boos. Liever een jaar lang aanklooien en dan een zwangerschap, die gewoon goed gaat en waar een kindje uit komt, dan het vooruitzicht dat je zo'n beetje elke cyclus zwanger raakt en het ook weer moet inleveren
Ik ben wel benieuwd naar de ervaringen van anderen die het meerdere malen in korte tijd meemaakten. Hoe heb je je gevoelens onder controle gekregen? Wanneer ging de storm weer liggen? Hoe geef je het een plekje?
disclaimer
Wat ontzettend kl*te zeg!
Sq
Hier niet zo kort op elkaar, maar wel de eerste kans om weer zwanger te zijn en weer mis. De gevoelens zijn heel herkenbaar. En zelfs nu ik 14 weken onderweg ben laat het me nog niet los hoor... dat gevoel blijft, het idee dat je al zwanger had moeten zijn, ondertussen zelfs bevallen... moeilijk om los te laten. Ik doe mijn best, maar het is zo moeilijk te geloven dat het (weer) goed zou kunnegaan. Het wordt wel beter, maar ik blijf het moeilijk vinden om met bepaalde situaties om te gaan.
Hier niet zo kort op elkaar, maar wel de eerste kans om weer zwanger te zijn en weer mis. De gevoelens zijn heel herkenbaar. En zelfs nu ik 14 weken onderweg ben laat het me nog niet los hoor... dat gevoel blijft, het idee dat je al zwanger had moeten zijn, ondertussen zelfs bevallen... moeilijk om los te laten. Ik doe mijn best, maar het is zo moeilijk te geloven dat het (weer) goed zou kunnegaan. Het wordt wel beter, maar ik blijf het moeilijk vinden om met bepaalde situaties om te gaan.
SQ, wat onwijs kut!
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
SQ, wat verdrietig! Ongelofelijk kut dat het in zo korte tijd twee keer misgaat.
Ik ken dat niet het twee keer kort achter elkaar zwanger zijn en dat het misgaat, maar de jaloezie herken ik wel. Ik heb daar zo nu en dan maar gewoon aan toegegeven, want het is toch ook heel menselijk dat je dan heel erg verdrietig, boos en jaloers bent? Je kunt niet de hele dag zwelgen in verdriet en jaloezie, maar ik vind dat je daar best je momenten voor mag nemen.
en sterkte!
Ik ken dat niet het twee keer kort achter elkaar zwanger zijn en dat het misgaat, maar de jaloezie herken ik wel. Ik heb daar zo nu en dan maar gewoon aan toegegeven, want het is toch ook heel menselijk dat je dan heel erg verdrietig, boos en jaloers bent? Je kunt niet de hele dag zwelgen in verdriet en jaloezie, maar ik vind dat je daar best je momenten voor mag nemen.
en sterkte!
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Sq, veel sterkte. Zou je graag meer kunnen geven, maar echt veel meer dan 'luisteren' kan helaas niet.Je jaloersheid is heel herkenbaar. Voorgevoel of niet, het blijft naar om mee te moeten maken. Je weet niet wat de toekomst brengt, maar je draagt wel twee nare ervaringen met zwanger zijn met je mee. Nogmaals sterkte. En schrijf van je af als dat voor jou goed voelt (heb ik ook geregeld gedaan in de wachttijd voor ik weer zwanger mocht worden).
Sq lieverd! voor jou!
Gek genoeg een voorgevoel ken ik, ik was ook al bang toen ik in een streepjesregen zwanger was. Gelijk in mijn hoofd, er gaat er altijd eentje terug.... dat ga ik zijn. En dat bleek ook zo te zijn!
voor jou! Gek genoeg een voorgevoel ken ik, ik was ook al bang toen ik in een streepjesregen zwanger was. Gelijk in mijn hoofd, er gaat er altijd eentje terug.... dat ga ik zijn. En dat bleek ook zo te zijn!
quote:
Ik heb even getwijfeld, of ik het wel wilde delen, maar ik doe het toch maar.
Soms gaat het binnen hele korte tijd twee keer mis.
Na de vorige miskraam pakte mijn lichaam het ritme snel weer op. Ik werd weer ongesteld. En daarna niet meer. Pats, weer raak. Hoewel ik eigenlijk heel blij zou moeten zijn, was ik het niet. Het voelde onwerkelijk. Te snel, dat kan niet goed zijn. En omdat de vorige keer zo vervelend eindigde, had ik ook het idee dat dit nog een keer zou gaan gebeuren.
Ik heb misschien wel veertig tests gedaan, ik was er helemaal door geobsedeerd, die strepen moesten donkerder worden. En ook al werden ze donkerder, er knaagde iets. Kon er geen vinger op leggen.
Bij de vorige zwangerschap heb ik een aantal voorgevoelens gehad, die klinken misschien heel raar, maar ik had spookbeelden in mijn hoofd die ik niet los kon laten. Een daarvan was "wat nou als ik een echo krijg en ik zie dat het kindje dood gaat" . Eigenlijk is dat wel ongeveer wat er is gebeurd, de eerste keer. De andere was: het gaat pas de derde keer goed, drie keer is scheepsrecht.
Dus of ik verrast was toen ik vorig weekend ineens wat oud bloed had bij het afvegen? Niet echt misschien. Toch voelde ik me vreselijk opgelaten. Maar het bloed kwam niet terug, dus ik kon weer een beetje adem halen.
Afgelopen woensdag (6 weken zwanger) op mijn werk, ging ik naar het toilet en had ineens helderrood bloed bij het afvegen. Een paniekaanval van jewelste. Ik ben naar huis gegaan en heb zo ongeveer de hele dag hysterisch zitten huilen. Ik voelde me ontzettend boos en verslagen. Ik vond het zo oneerlijk.
Er werd geduimd, maar ik wist van binnen al dat het helemaal fout zat. Ik kon nooit zo veel met wat veel mensen zeggen, " je voelt of het goed zit". Maar ik weet nu wel wat men bedoelt. Het zat niet goed en dat wist ik vanaf de eerste dag.
Ik heb er over gepraat nu met mijn man, dat ging wel beter daan de vorige keer. Het voelde dit keer voor ons allebei niet echt echt. De verwerking zal daarom hopelijk makkelijk gaan. Maar ja, eigenlijk heb ik de vorige nog niet echt verwerkt. Twee keer zoiets meemaken in elf weken is gewoon wat te veel van het goede. Dus we gaan even wat gas terug nemen. Want ook al gaat het nu wel redelijk, ik durf een derde keer gewoon even nog niet aan.
Een van de dingen waar ik nu ontzettend mee worstel is jaloezie. Ik WEET wel dat het nergens op slaat, maar ik kan alleen maar kwaad worden als ik denk aan mensen die zwanger zijn / babietjes hebben. Ik hoop dat dat snel minder wordt, en ik er weer een beetje nuchter tegenaan kan kijken. Maar ik ben zo verdomd boos. Liever een jaar lang aanklooien en dan een zwangerschap, die gewoon goed gaat en waar een kindje uit komt, dan het vooruitzicht dat je zo'n beetje elke cyclus zwanger raakt en het ook weer moet inleveren
Ik ben wel benieuwd naar de ervaringen van anderen die het meerdere malen in korte tijd meemaakten. Hoe heb je je gevoelens onder controle gekregen? Wanneer ging de storm weer liggen? Hoe geef je het een plekje?
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Och SQ wat ongelooflijk k*t dat je dit twee keer mee moet maken.
Heel logisch dat je even rustig aan wil doen nu, dat had ik na één mk al. Ik hoop met heel mijn hart dat drie keer voor jullie gewoon scheepsrecht gaat zijn. 2014 wordt gewoon jullie jaar.
Heel logisch dat je even rustig aan wil doen nu, dat had ik na één mk al. Ik hoop met heel mijn hart dat drie keer voor jullie gewoon scheepsrecht gaat zijn. 2014 wordt gewoon jullie jaar.
Lieve Skjoe, hier ook nog even een knuffel. Wat ongelofelijk klote! Klinkt een beetje raar wat ik ga zeggen maar ik denk dat jij wel begrijpt wat ik bedoel als ik zeg dat ik uit de grond van mn hart begrijp dat je die jaloezie voelt en dat je daar hartstikke recht op hebt.
Kwak
Ach SQ wat een narigheid
Ik herken je post bijna woord voor woord, alleen waren de miskramen bij mij omgedraaid: eerst een met 6 weken en toen een missed abortion met 8,5 week. En tussen de miskramen in maar 1x ongesteld.
Het is heel heel heftig meid en alle gevoelens, ook en misschien wel juist die van boosheid en jaloersheid, horen erbij.
Enige 'advies' dat ik je kan meegeven is wat anderen hier ook al zeggen: laat het er zijn. Je mág je hartstikke jaloers voelen.
Eigenlijk gingen die gevoelens bij mij pas echt over toen ik weer zwanger werd en het deze keer wel goed ging. Ook dat voelde ik gek genoeg, waar ik bij de eerste twee al vanaf dag 1 het gevoel had dat het niet klopte had ik bij de derde zwangerschap vanaf dag 1 een goed gevoel.
Ik gun jou dat ook wanneer je er weer klaar voor bent! Dikke
Ik herken je post bijna woord voor woord, alleen waren de miskramen bij mij omgedraaid: eerst een met 6 weken en toen een missed abortion met 8,5 week. En tussen de miskramen in maar 1x ongesteld.
Het is heel heel heftig meid en alle gevoelens, ook en misschien wel juist die van boosheid en jaloersheid, horen erbij.
Enige 'advies' dat ik je kan meegeven is wat anderen hier ook al zeggen: laat het er zijn. Je mág je hartstikke jaloers voelen.
Eigenlijk gingen die gevoelens bij mij pas echt over toen ik weer zwanger werd en het deze keer wel goed ging. Ook dat voelde ik gek genoeg, waar ik bij de eerste twee al vanaf dag 1 het gevoel had dat het niet klopte had ik bij de derde zwangerschap vanaf dag 1 een goed gevoel.
Ik gun jou dat ook wanneer je er weer klaar voor bent! Dikke
SQ, geen ervaring met miskramen, maar voor jou!
En de jaloersigheid snap ik ook wel een beetje hoor! Het is niet dat je het een ander niet gunt, maar je wilt zelf ook gewoon heel erg graag. Heel. Erg. Graag. Ik hoop dat jouw gevoel goed is, en dat het inderdaad 3x-scheepsrecht is voor jullie.
voor jou!En de jaloersigheid snap ik ook wel een beetje hoor! Het is niet dat je het een ander niet gunt, maar je wilt zelf ook gewoon heel erg graag. Heel. Erg. Graag.
Ik hoop dat jouw gevoel goed is, en dat het inderdaad 3x-scheepsrecht is voor jullie.
SQ wat moet dat verschrikkelijk zwaar zijn. Heel veel sterkte met alles en ik snap heel erg goed dat je even een pauze neemt van alles
Life is what happens while you are busy making other plans...
SQ wat onwijs rot!
Ik heb twee keer een miskraam gehad, maar dan niet achter elkaar. Wat ik enorm herken in je verhaal is het al 'weten' dat het niet goed zit, het niet blij zijn met een nieuwe zwangerschap. Alle twee de keren dat het misging, wist ik dat eigenlijk vanaf het begin. En de eerste keer voelde dat zo rot, want dan is iedereen blij, behalve jij zelf. Toen het me na de zwangerschap van de oudste weer overkwam en ik weer meteen niet blij was met een goede test, heb ik me er maar bij neer gelegd. De miskraam die kwam, was rot maar verwacht en dat maakte het minder erg.
En natuurlijk ben je even jaloers en boos, normaal toch? Ik heb je gejankt dat jaar met oud en nieuw. Ik had verdorie hoog zwanger moeten zijn of net bevalen en nou stond ik hier champagne te drinken. Boos dat ik was. Maar het was kennelijk wel nodig om het achter me te laten of me er bij neer te leggen.
Heel veel sterkte voor de komende tijd
Ik heb twee keer een miskraam gehad, maar dan niet achter elkaar. Wat ik enorm herken in je verhaal is het al 'weten' dat het niet goed zit, het niet blij zijn met een nieuwe zwangerschap. Alle twee de keren dat het misging, wist ik dat eigenlijk vanaf het begin. En de eerste keer voelde dat zo rot, want dan is iedereen blij, behalve jij zelf. Toen het me na de zwangerschap van de oudste weer overkwam en ik weer meteen niet blij was met een goede test, heb ik me er maar bij neer gelegd. De miskraam die kwam, was rot maar verwacht en dat maakte het minder erg.
En natuurlijk ben je even jaloers en boos, normaal toch? Ik heb je gejankt dat jaar met oud en nieuw. Ik had verdorie hoog zwanger moeten zijn of net bevalen en nou stond ik hier champagne te drinken. Boos dat ik was. Maar het was kennelijk wel nodig om het achter me te laten of me er bij neer te leggen.
Heel veel sterkte voor de komende tijd
* Mama van Driekus (0909) en Tienus (0611) *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
heel erg bedankt voor de reacties, het sterkt me!
Ik wil trouwens ook Burdie en Incantrix heel erg veel bedanken, ik heb echt heel veel steun aan deze twee toppers! Dat is echt goud waard.
Ik wil trouwens ook Burdie en Incantrix heel erg veel bedanken, ik heb echt heel veel steun aan deze twee toppers! Dat is echt goud waard.
disclaimer
Fijn SQ!
Ik wilde trouwens nog zeggen dat ik ook je gevoel herken van pas bij de derde keer gaat het goed. Na mijn miskramen legden we de voortuin aan en daarin kwamen twee bomen (dat plan was er al voor ik überhaupt de eerste keer zwanger was) en toen die bomen er stonden dacht ik: mooi dan staan ze een beetje voor de miskramen want de derde keer gaat het goed. Geen idee waar ik dat vandaan haalde maar ik was er heel zeker van.
Hopelijk kun jij dat straks ook zeggen: drie keer is scheepsrecht
Ik wilde trouwens nog zeggen dat ik ook je gevoel herken van pas bij de derde keer gaat het goed. Na mijn miskramen legden we de voortuin aan en daarin kwamen twee bomen (dat plan was er al voor ik überhaupt de eerste keer zwanger was) en toen die bomen er stonden dacht ik: mooi dan staan ze een beetje voor de miskramen want de derde keer gaat het goed. Geen idee waar ik dat vandaan haalde maar ik was er heel zeker van.
Hopelijk kun jij dat straks ook zeggen: drie keer is scheepsrecht
SQ..wat enorm klote dat je dit mee hebt moeten maken Ik heb geen wijze woorden of goede tips, maar doe vooral wat goed voelt. Jaloers zijn lijkt me niet meer dan normaal meis. Het is gewoon even niet eerlijk.
Neem even afstand en 3 keer is scheepsrecht.
Ik heb geen wijze woorden of goede tips, maar doe vooral wat goed voelt. Jaloers zijn lijkt me niet meer dan normaal meis. Het is gewoon even niet eerlijk.Neem even afstand en 3 keer is scheepsrecht.
Ach SQ. Wat vind ik dat rot voor jullie. Ik hoop dat jullie veel steun aan elkaar hebben en aan hier. Ik kan me die gevoelens ook zo voorstellen. Het is bij jullie ook zo gewenst! Veel sterkte voor nu en dat 2014 maar helemaal jullie jaar mag zijn.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
SQ, wat enorm klote zeg Het jaloerse gevoel is heel normaal hoor... ik werd zelf altijd pissig als er een zwangere dan zat te klagen over dat ze helemaal beurs geschopt werd. Dan dacht ik, jij wordt tenminste beurs geschopt!
Het jaloerse gevoel is heel normaal hoor... ik werd zelf altijd pissig als er een zwangere dan zat te klagen over dat ze helemaal beurs geschopt werd. Dan dacht ik, jij wordt tenminste beurs geschopt!
Tralalalaaa
Ik hoop het ook, dat ik een volgende keer wèl die zekerheid voel. Ik heb natuurlijk nog geen idee hoe dat dan voelt.quote:
Fijn SQ!
Ik wilde trouwens nog zeggen dat ik ook je gevoel herken van pas bij de derde keer gaat het goed. Na mijn miskramen legden we de voortuin aan en daarin kwamen twee bomen (dat plan was er al voor ik überhaupt de eerste keer zwanger was) en toen die bomen er stonden dacht ik: mooi dan staan ze een beetje voor de miskramen want de derde keer gaat het goed. Geen idee waar ik dat vandaan haalde maar ik was er heel zeker van.
Hopelijk kun jij dat straks ook zeggen: drie keer is scheepsrecht
Maar goed, een volgende keer is nog even een ver van mijn bed show, er zijn zo veel succesverhalen overal maar dat voelt nu nog niet als een reële optie. Ooit, ooit....
Bedankt allemaal voor de reacties.
disclaimer
Stormqueen, m'n steun toen ik in Thailand onzeker was...
Lieve Sq, ik had het je zo intens gegund en heb al veel gezegd tegen je de afgelopen week.
Laat je gevoel gaan, of het huilen, boosheid of jaloezie is, het maakt niet uit zolang je maar niets opkropt.
Hou je taai meis en hoop je het komende jaar weer tegen te komen met het bericht over 3 keer is scheepsrecht
Lieve Sq, ik had het je zo intens gegund en heb al veel gezegd tegen je de afgelopen week.
Laat je gevoel gaan, of het huilen, boosheid of jaloezie is, het maakt niet uit zolang je maar niets opkropt.
Hou je taai meis en hoop je het komende jaar weer tegen te komen met het bericht over 3 keer is scheepsrecht
Nou moet ik weer huilenquote:
Stormqueen, m'n steun toen ik in Thailand onzeker was...
Lieve Sq, ik had het je zo intens gegund en heb al veel gezegd tegen je de afgelopen week.
Laat je gevoel gaan, of het huilen, boosheid of jaloezie is, het maakt niet uit zolang je maar niets opkropt.
Hou je taai meis en hoop je het komende jaar weer tegen te komen met het bericht over 3 keer is scheepsrecht
Jij bent ook lief!
disclaimer
SQ, wat ongelofelijk kut. Sterkte meis, en inderdaad... lekker jaloers zijn, mag best hoor! Stelletje stomme zwangeren!
Wat k** SQ. Wat je ook voelt, het is goed en "mag". Bijkomen is nu het belangrijkste, ik hoop dat het lukt niet te streng voor jezelf te zijn!
Ach lieve SQ, wat vreselijk klote. Ik wil je een hele dikke knuffel geven.
Doe wat goed voelt. Jank alles bij elkaar, mep een kussen in elkaar.. Dat mag. En ook jaloers zijn is helemaal niet gek. Rem jezelf niet af omdat je niet 'zou mogen voelen'.
En houd vast aan de drie keer is scheepsrecht.
Doe wat goed voelt. Jank alles bij elkaar, mep een kussen in elkaar.. Dat mag. En ook jaloers zijn is helemaal niet gek. Rem jezelf niet af omdat je niet 'zou mogen voelen'.
En houd vast aan de drie keer is scheepsrecht.
SQ, wat ontzettend kut en verdrietig. Ik hoop echt echt dat je voorgevoel goed zit en dat de tijd komt dat jullie er weer klaar voor zijn en het dan echt 3 keer is scheepsrecht is.
Buh, net de verloskundige gebeld om de afspraken af te zeggen en natuurlijk vraagt ze allemaal hoe het gaat en hoe ik me voel, maar het resultaat is wel weer dat ik tranen weg zit te slikken op m'n werk
disclaimer
Meisje, wil je wel op je werk zijn? Kun je niet beter naar huis gaan?
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Meh, heb al sinds woensdagmiddag thuis gewerkt, was er wel mee klaar, maar ik ga zo toch maar...
disclaimer
Ja, dat snap ik, dat thuiszitten is ook niets. Inderdaad maar ietsje eerder gaan, dat je wat ruimte hebt voor je zelf.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ik krijg gelukkig wel de ruimte van mijn baas, dat is fijn.
Overigens blijf ik me verwonderen over de reacties die mensen soms geven. Ik heb het al eerder gezegd, mensen proberen het soms te verzachten door gekke dingen te zeggen als "gelukkig raak je makkelijk zwanger, dan is het toch een stuk minder erg!".
Of in de categorie "Ik heb ook iets ergs meegemaakt": "Ik snap hoe je je voelt, ik voelde me ook erg boos en teleurgesteld toen ik van de week ongesteld werd" (na maar liefst drie maanden proberen zwanger worden).
Het is een vreemd soort behoefte van de mens om het allemaal af te zwakken. Ik weet ook heus wel dat zulke opmerkingen niet uit een kwaad hart komen, en dat vrijwel iedereen het oprecht kut vindt voor je, maar soms blijven dingen die goed bedoeld zijn maar heel fout aankomen toch erg lang naklinken. Het doet je overwegen om er misschien maar beter niet over te praten. Dat is voor iedereen makkelijker, want dan hoef je ook geen reactie te geven.
Naja, nu laat ik het wel erg zwaar klinken. Maar ik snap ook wel dat het voor anderen moeilijk is. Ik wil ook geen "geval" worden waarbij "bepaalde onderwerpen" vermeden moeten worden. Dus ik probeer ook zoveel mogelijk de rug te rechten en gewoon door te gaan met wat ik altijd al deed.
(maar ik moest toch nog wel met een grote boog om de zwangere en de pas bevallen heen lopen in de Jumbo gisteren)
Overigens blijf ik me verwonderen over de reacties die mensen soms geven. Ik heb het al eerder gezegd, mensen proberen het soms te verzachten door gekke dingen te zeggen als "gelukkig raak je makkelijk zwanger, dan is het toch een stuk minder erg!".
Of in de categorie "Ik heb ook iets ergs meegemaakt": "Ik snap hoe je je voelt, ik voelde me ook erg boos en teleurgesteld toen ik van de week ongesteld werd" (na maar liefst drie maanden proberen zwanger worden).
Het is een vreemd soort behoefte van de mens om het allemaal af te zwakken. Ik weet ook heus wel dat zulke opmerkingen niet uit een kwaad hart komen, en dat vrijwel iedereen het oprecht kut vindt voor je, maar soms blijven dingen die goed bedoeld zijn maar heel fout aankomen toch erg lang naklinken. Het doet je overwegen om er misschien maar beter niet over te praten. Dat is voor iedereen makkelijker, want dan hoef je ook geen reactie te geven.
Naja, nu laat ik het wel erg zwaar klinken. Maar ik snap ook wel dat het voor anderen moeilijk is. Ik wil ook geen "geval" worden waarbij "bepaalde onderwerpen" vermeden moeten worden. Dus ik probeer ook zoveel mogelijk de rug te rechten en gewoon door te gaan met wat ik altijd al deed.
(maar ik moest toch nog wel met een grote boog om de zwangere en de pas bevallen heen lopen in de Jumbo gisteren
)
disclaimer
SQ, heel begrijpelijk. En mensen hebben gewoon echt geen idee wat ze moeten zeggen. En daar ligt ook het 'probleem', ze hebben het gevoel ofzo alsof ze iets MOETEN zeggen, terwijl dat helemaal niet nodig is. Een schouderklopje, of gewoon een 'sterkte' kan al helpen.
Soms zeiden mensen tegen mij, 'ik weet niet wat ik moet zeggen'. En dan antwoordde ik dat dat helemaal ok was, want ik wist het zelf vaak ook niet.
Liever dat dan 'ja maar je bent nog jong!', 'maar je weet ik ieder geval dat je zwanger kunt worden!', 'maar niet nu opgeven hoor, ik wil wel dat ... grote neef wordt!'... Al die goedbedoelde dooddoeners die je uiteindelijk alleen maar verdrietiger maken. Althans, dat deed het bij mij wel. Maar je kunt het die arme donders niet kwalijk nemen, ze hebben echt werkelijk geen idee.
De week na mijn 'miskraam' gingen we een weekje weg, dit stond al gepland... met een stel die al een half jaar in blijde verwachting waren. En zij maar klagen over kwaaltjes. En dat is in een normale situatie prima, maar het was soms pure torture. En het cliche is waar, je ziet ineens OVERAL zwangere vrouwen!
Soms zeiden mensen tegen mij, 'ik weet niet wat ik moet zeggen'. En dan antwoordde ik dat dat helemaal ok was, want ik wist het zelf vaak ook niet.
Liever dat dan 'ja maar je bent nog jong!', 'maar je weet ik ieder geval dat je zwanger kunt worden!', 'maar niet nu opgeven hoor, ik wil wel dat ... grote neef wordt!'... Al die goedbedoelde dooddoeners die je uiteindelijk alleen maar verdrietiger maken. Althans, dat deed het bij mij wel. Maar je kunt het die arme donders niet kwalijk nemen, ze hebben echt werkelijk geen idee.
De week na mijn 'miskraam' gingen we een weekje weg, dit stond al gepland... met een stel die al een half jaar in blijde verwachting waren. En zij maar klagen over kwaaltjes. En dat is in een normale situatie prima, maar het was soms pure torture. En het cliche is waar, je ziet ineens OVERAL zwangere vrouwen!
Tralalalaaa
Val jezelf over al die dingen niet te zwaar. Het is gewoon kut en verdrietig dat dit gebeurt en daar mag je al die negatieve gevoelens en gedachten bij hebben. Je moet daar niet oneindig in blijven hangen, maar het is nu allemaal nog erg vers, dus neem de tijd.
Wat betreft de reacties: ik begrijp wat je bedoelt. Een andere overweging die ik destijds gemaakt heb en na lang nadenken ook voor gegaan ben, is uitleggen wat een dergelijke opmerking met je doet. Dat het je niet helpt, integendeel. Dat is niet gemakkelijk, maar misschien lucht het juist ook wel op.
Nou ja, nog maar een dikke knuffel
Wat betreft de reacties: ik begrijp wat je bedoelt. Een andere overweging die ik destijds gemaakt heb en na lang nadenken ook voor gegaan ben, is uitleggen wat een dergelijke opmerking met je doet. Dat het je niet helpt, integendeel. Dat is niet gemakkelijk, maar misschien lucht het juist ook wel op.
Nou ja, nog maar een dikke knuffel
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
die vind ik nog wel het pijnlijkst ergensquote:
SQ, heel begrijpelijk. En mensen hebben gewoon echt geen idee wat ze moeten zeggen. En daar ligt ook het 'probleem', ze hebben het gevoel ofzo alsof ze iets MOETEN zeggen, terwijl dat helemaal niet nodig is. Een schouderklopje, of gewoon een 'sterkte' kan al helpen.
Soms zeiden mensen tegen mij, 'ik weet niet wat ik moet zeggen'. En dan antwoordde ik dat dat helemaal ok was, want ik wist het zelf vaak ook niet.
Liever dat dan 'ja maar je bent nog jong!', 'maar je weet ik ieder geval dat je zwanger kunt worden!', 'maar niet nu opgeven hoor, ik wil wel dat ... grote neef wordt!'... Al die goedbedoelde dooddoeners die je uiteindelijk alleen maar verdrietiger maken. Althans, dat deed het bij mij wel. Maar je kunt het die arme donders niet kwalijk nemen, ze hebben echt werkelijk geen idee.
De week na mijn 'miskraam' gingen we een weekje weg, dit stond al gepland... met een stel die al een half jaar in blijde verwachting waren. En zij maar klagen over kwaaltjes. En dat is in een normale situatie prima, maar het was soms pure torture. En het cliche is waar, je ziet ineens OVERAL zwangere vrouwen!
Alsof het jou te verwijten valt als Petje geen neef wordt, wat een pile of crap Maar idd.... ze bedoelen het niet zo, maar huuuu, denk alsjeblieft een heel klein beetje na!
disclaimer
Dat was mijn broer, toen ik net uit het ziekenhuis kwam na de hele rollercoaster van, je kindje is te klein voor bijna 17 weken - je kindje is dood - hier heb je een pil en meld je dinsdag in het ziekenhuis voor de 'bevalling'. Ik was echt net bij m'n schoonouders aangekomen (daar gingen we als eerste naartoe na het nieuws) en m'n broer woonde toen nog in het huis daarnaast. En dat was echt het eerste wat hij zei toen ik het hem kwam vertellen. Ik heb het hem dat nog best lang kwalijk genomen... gemeen he
Tralalalaaa
nee, ik kan het me helemaal voorstellen. Ik vind het eerder gemeen van hem. Zo ondoordachtquote:
ken - je kindje is dood - hier heb je een pil en meld je dinsdag in het ziekenhuis voor de 'bevalling'. Ik was echt net bij m'n schoonouders aangekomen (daar gingen we als eerste naartoe na het nieuws) en m'n broer woonde toen nog in het huis daarnaast. En dat was echt het eerste wat hij zei toen ik het hem kwam vertellen. Ik heb het hem dat nog best lang kwalijk genomen... gemeen he
disclaimer
Nee, niet gemeen, heel logisch. Zoiets zeg je niet, gewoon niet!quote:
Dat was mijn broer, toen ik net uit het ziekenhuis kwam na de hele rollercoaster van, je kindje is te klein voor bijna 17 weken - je kindje is dood - hier heb je een pil en meld je dinsdag in het ziekenhuis voor de 'bevalling'. Ik was echt net bij m'n schoonouders aangekomen (daar gingen we als eerste naartoe na het nieuws) en m'n broer woonde toen nog in het huis daarnaast. En dat was echt het eerste wat hij zei toen ik het hem kwam vertellen. Ik heb het hem dat nog best lang kwalijk genomen... gemeen he
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Hij is ook niet de handigste met uitspraken soms. Wel jammer, vroeger lagen we veel meer op 1 lijn. Maar dat is weer een heel ander verhaal
Tralalalaaa
Sq, ik heb er bij mijn tweede miskraam voor gekozen om het minder mensen te vertellen. Scheelt inderdaad veel 'opbeurende reacties'. Kwam ook wel door de situatie; de nacht volgend op de slecht-nieuws-echo gingen we op vakantie naar Frankrijk. Niemand heeft me in de twee weken erna gemist. Even een tijdje samen in een luchtbel verdrietig zijn, maar ook van elkaar genieten...even helemaal wat anders. Ik gun dat jou ook. Alleen thuis zitten is niets, maar zoals je gisteren over je werk schreef is dat nu ook niet de plaats waar je wilt zijn.
Op mijn werk valt het gelukkig wel mee, dit soort opmerkingen vallen juist vooral in de privésfeer
En ik heb je verhaal gelezen ja.... het lijkt me wel een fijne rustige situatie om het rustig samen in te verwerken.
An sich gaat het ook best goed met me, al merk ik dat ik erg veel moeite heb met concentratie momenteel. Op mijn werk dan, als ik mijn hersenen echt moet gebruiken. Er komt gewoon niks uit. Simpele karweitjes zoals koken en haken en routine-rapportjes draaien zijn geen probleem, maar ik probeer nog een target te halen voor dit jaar maar ik vrees het ergste
En ik heb je verhaal gelezen ja.... het lijkt me wel een fijne rustige situatie om het rustig samen in te verwerken.
An sich gaat het ook best goed met me, al merk ik dat ik erg veel moeite heb met concentratie momenteel. Op mijn werk dan, als ik mijn hersenen echt moet gebruiken. Er komt gewoon niks uit. Simpele karweitjes zoals koken en haken en routine-rapportjes draaien zijn geen probleem, maar ik probeer nog een target te halen voor dit jaar maar ik vrees het ergste
disclaimer
SQ sterkte ik herken het wel van het voorgevoel, ik zei dit ook steeds tegen mijn vriend dat het niet goed ging blijven lopen, zelfs na een goede echo op 8w. En idd op 8w4d bloedverlies en naar de gyn, hartje was gestopt. Ik had het moeilijker met de 2de keer dan met mijn 1e mk, ook al was het voorgevoel er.. Neem de tijd die je nodig hebt, ik begrijp het wel. En die opmerkingen idd van: je geraakt tenminste zwanger, het moest zo zijn, er was iets fout, allemaal mss goedbedoeld maar dat helpt helemaal niet op dat moment.. Na mijn curretage zijn wij trouwens er ook op uit geweest, bijna niemand wist het toen, had er geen zin in om te vertellen.. Neem de tijd die je nodig hebt! Sterkte (ik had trouwens helemaal niet door dat je TB was, niet dat het er toe doet natuurlijk..)
ik herken het wel van het voorgevoel, ik zei dit ook steeds tegen mijn vriend dat het niet goed ging blijven lopen, zelfs na een goede echo op 8w. En idd op 8w4d bloedverlies en naar de gyn, hartje was gestopt. Ik had het moeilijker met de 2de keer dan met mijn 1e mk, ook al was het voorgevoel er.. Neem de tijd die je nodig hebt, ik begrijp het wel. En die opmerkingen idd van: je geraakt tenminste zwanger, het moest zo zijn, er was iets fout, allemaal mss goedbedoeld maar dat helpt helemaal niet op dat moment.. Na mijn curretage zijn wij trouwens er ook op uit geweest, bijna niemand wist het toen, had er geen zin in om te vertellen.. Neem de tijd die je nodig hebt! Sterkte (ik had trouwens helemaal niet door dat je TB was, niet dat het er toe doet natuurlijk..)
Fijn dat je vanuit je werk de ruimte krijgt!quote:
Ik krijg gelukkig wel de ruimte van mijn baas, dat is fijn.
Overigens blijf ik me verwonderen over de reacties die mensen soms geven. Ik heb het al eerder gezegd, mensen proberen het soms te verzachten door gekke dingen te zeggen als "gelukkig raak je makkelijk zwanger, dan is het toch een stuk minder erg!".
Of in de categorie "Ik heb ook iets ergs meegemaakt": "Ik snap hoe je je voelt, ik voelde me ook erg boos en teleurgesteld toen ik van de week ongesteld werd" (na maar liefst drie maanden proberen zwanger worden).
Het is een vreemd soort behoefte van de mens om het allemaal af te zwakken. Ik weet ook heus wel dat zulke opmerkingen niet uit een kwaad hart komen, en dat vrijwel iedereen het oprecht kut vindt voor je, maar soms blijven dingen die goed bedoeld zijn maar heel fout aankomen toch erg lang naklinken. Het doet je overwegen om er misschien maar beter niet over te praten. Dat is voor iedereen makkelijker, want dan hoef je ook geen reactie te geven.
Naja, nu laat ik het wel erg zwaar klinken. Maar ik snap ook wel dat het voor anderen moeilijk is. Ik wil ook geen "geval" worden waarbij "bepaalde onderwerpen" vermeden moeten worden. Dus ik probeer ook zoveel mogelijk de rug te rechten en gewoon door te gaan met wat ik altijd al deed.
(maar ik moest toch nog wel met een grote boog om de zwangere en de pas bevallen heen lopen in de Jumbo gisteren
"Het is een vreemd soort behoefte van de mens om het allemaal af te zwakken." --> ik denk dat je het niet moet zien als afzwakken. De miskraam zelf blijft even kut, ik betwijfel serieus of mensen dát proberen af te zwakken. Volgens mij is het meer het toevoegen van een aantal verzachtende omstandigheden ofzo, een paar lichtpuntjes toevoegen aan de klote situatie (die an sich even klote blijft).
Volgens mij ben ik ook een van de weinigen, maar voor mij golden een aantal van die dooddoeners overigens juist wel. Ik vond het een geruststellend idee dat ik in ieder geval snel zwanger kon worden, en liever nu erachter komen dan een stuk later in de zwangerschap bijvoorbeeld. Maar dat is ook heel persoonlijk natuurlijk. Neemt niet weg dat ik de mk zelf gewoon klote vond. Daar verandert alsnog niets aan.
Wat ik wél heel pijnlijk vond, en dat herken ik absoluut terug in jullie verhalen, was dat mijn schoonzusje toen net in de eerste ronde/poging zat met zwanger worden (van haar tweede kindje). Op zondagochtend laten weten dat ik definitief een miskraam had gehad (eerst op zaterdagavond dat ik veel bloedverlies had, krampen en dat het dus mis was), en een paar uur later stond er op haar facebook iets van "*feeling sad* net ongesteld geworden
". Zoiets althans. Dat kwam heel hard aan. Ik had verdorie nét een miskraam achter de rug. Heb zelf trouwens ook even 'rust' genomen. Even niks geen zwanger (worden) aan mn kop. Geloof dat we 2 of 3 pogingen er heel bewust niet mee bezig zijn geweest. En daarna voelde het pas weer 'goed'. Dat hielp mij heel goed in ieder geval.
Anyhoo, sterkte
Ik vind het echt heel klote voor je/jullie.
Onze ziekenhuisbrochure gaf ook aan dat mensen verkeerde dingen kunnen zeggen, incl. voorbeelden. En die voorbeelden hebben we daarna daadwerkelijk meegemaakt. Ik snap de behoefte, maar het helpt niet.quote:
Overigens blijf ik me verwonderen over de reacties die mensen soms geven. Ik heb het al eerder gezegd, mensen proberen het soms te verzachten door gekke dingen te zeggen als "gelukkig raak je makkelijk zwanger, dan is het toch een stuk minder erg!".
Of in de categorie "Ik heb ook iets ergs meegemaakt": "Ik snap hoe je je voelt, ik voelde me ook erg boos en teleurgesteld toen ik van de week ongesteld werd" (na maar liefst drie maanden proberen zwanger worden).
Mijn vrouw had op het werk nu het tegenovergestelde: collega's die vertellen dat dat van haar erger was dan hetgeen een andere collega nu meemaakt. Het klopt zeker, maar het helpt niemand om er op te wijzen.
Ik denk dat ik nu heel goed kan zeggen dat ik weet hoe iemand in deze situatie zich voelt. Maar ik had het veel liever niet geweten. Ik wens je heel veel succes en sterkte Stormqueen! Net als meer mensen hier lees ik dit topic regelmatig door, maar ben ik vrij stilletjes. Er valt zo weinig te zeggen.
Het wordt minder. Langzaam. Met de tijd... Ik denk nog steeds: "bastards!" als ik een Maxi-Cosi zie. Ik weet dat ze er niets aan kunnen doen, maar toch voelt het zo.quote:(maar ik moest toch nog wel met een grote boog om de zwangere en de pas bevallen heen lopen in de Jumbo gisteren
Klopt. Hoe later in de zwangerschap, hoe moeilijker. Maar ik kan me voorstellen dat het nog veel moeilijker is als je je kind verliest als hij/zij kleuter is. Of tiener. Of zelfs jongvolwassen. Hoe langer het duurt, hoe meer binding je opbouwt.quote:
en liever nu erachter komen dan een stuk later in de zwangerschap bijvoorbeeld
Over botte opmerkingen: ze zijn vrijwel altijd ongetwijfeld goed bedoeld, maar soms snap ik ze echt niet. De collega van mijn vrouw kreeg van de arts de vraag: "ben je niet blij?" (nadat de miskraam achter de rug was).
Volgens mij ben ik de enige man in dit topic. Ik wens jullie allemaal sterkte!
Bij ons is het ondertussen ruim 3 maanden geleden dat ons dochtertje dood ter wereld kwam. Emotioneel gaat het steeds beter (maar niet altijd even makkelijk). Lichamelijk is mijn vrouw nog steeds aan het ontzwangeren. De volgende test staat later deze maand gepland, dan in januari naar de gynaecoloog (kijken wat haar mening is voor de toekomst) en in februari weer de internist.
censuur :O
nee, afzwakken is niet het juiste woord, maar ik merk gewoon dat mensen vaak positieve dingen willen toevoegen aan iets wat helemaal niet positief ìs. Omdat het dan makkelijker is om mee om te gaan.quote:
[..]
Fijn dat je vanuit je werk de ruimte krijgt!
"Het is een vreemd soort behoefte van de mens om het allemaal af te zwakken." --> ik denk dat je het niet moet zien als afzwakken. De miskraam zelf blijft even kut, ik betwijfel serieus of mensen dát proberen af te zwakken. Volgens mij is het meer het toevoegen van een aantal verzachtende omstandigheden ofzo, een paar lichtpuntjes toevoegen aan de klote situatie (die an sich even klote blijft).
oh, maar ik vìnd het ook wel, en ik ben er blij om, ik hoef er alleen niet door iedereen elke dag aan herinnerd te worden. Het komt soms een beetje over als "Wat zeik je nou, het komt wel goed, doe nu maar weer lachen want dat kan ik beter handelen".quote:Volgens mij ben ik ook een van de weinigen, maar voor mij golden een aantal van die dooddoeners overigens juist wel. Ik vond het een geruststellend idee dat ik in ieder geval snel zwanger kon worden, en liever nu erachter komen dan een stuk later in de zwangerschap bijvoorbeeld. Maar dat is ook heel persoonlijk natuurlijk. Neemt niet weg dat ik de mk zelf gewoon klote vond. Daar verandert alsnog niets aan.
Nogmaals, ik WEET dat het niet zo is, maar zo voelt het wel, soms, op slechte momenten.
Kan ik me helemaal voorstellen. Daar zit je echt niet op te wachten dan.quote:Wat ik wél heel pijnlijk vond, en dat herken ik absoluut terug in jullie verhalen, was dat mijn schoonzusje toen net in de eerste ronde/poging zat met zwanger worden (van haar tweede kindje). Op zondagochtend laten weten dat ik definitief een miskraam had gehad (eerst op zaterdagavond dat ik veel bloedverlies had, krampen en dat het dus mis was), en een paar uur later stond er op haar facebook iets van "*feeling sad* net ongesteld geworden
anyway, ik kom nu hier misschien echt over als een ontzettende dramaqueen, van "kijk eens hoe erg het allemaal met me is", dat is volgens mij niet zo (zo voel ik me althans niet) maar dit topic is voor mij het enige plekje waar ik dat soort verwonderingen een beetje kan ventileren, ik denk niet dat de buitenwereld daar verder veel last van heeft.
Het is ook heus helemaal niet zo erg met me, het leven gaat door, en ook dit hoort er nou eenmaal bij.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.dik kans dat ik deze spoiler zo weer weg haal, dus gaarne niet quoten.disclaimer
Dat niet weten wat te zeggen, dat heb ik erg sterk met jouw verhaal. En natuurlijk kun je porties ellende niet vergelijken, maar wat jullie hebben doorgemaakt klinkt echt als de hel op aarde voor mij. En daar zijn geen woorden voor, dat kan niet en dat hoeft ook niet.quote:
[..]
Onze ziekenhuisbrochure gaf ook aan dat mensen verkeerde dingen kunnen zeggen, incl. voorbeelden. En die voorbeelden hebben we daarna daadwerkelijk meegemaakt. Ik snap de behoefte, maar het helpt niet.
Mijn vrouw had op het werk nu het tegenovergestelde: collega's die vertellen dat dat van haar erger was dan hetgeen een andere collega nu meemaakt. Het klopt zeker, maar het helpt niemand om er op te wijzen.
Ik denk dat ik nu heel goed kan zeggen dat ik weet hoe iemand in deze situatie zich voelt. Maar ik had het veel liever niet geweten. Ik wens je heel veel succes en sterkte Stormqueen! Net als meer mensen hier lees ik dit topic regelmatig door, maar ben ik vrij stilletjes. Er valt zo weinig te zeggen.
[..]
Het wordt minder. Langzaam. Met de tijd... Ik denk nog steeds: "bastards!" als ik een Maxi-Cosi zie. Ik weet dat ze er niets aan kunnen doen, maar toch voelt het zo.
[..]
Klopt. Hoe later in de zwangerschap, hoe moeilijker. Maar ik kan me voorstellen dat het nog veel moeilijker is als je je kind verliest als hij/zij kleuter is. Of tiener. Of zelfs jongvolwassen. Hoe langer het duurt, hoe meer binding je opbouwt.
Over botte opmerkingen: ze zijn vrijwel altijd ongetwijfeld goed bedoeld, maar soms snap ik ze echt niet. De collega van mijn vrouw kreeg van de arts de vraag: "ben je niet blij?" (nadat de miskraam achter de rug was).
Volgens mij ben ik de enige man in dit topic. Ik wens jullie allemaal sterkte!
Bij ons is het ondertussen ruim 3 maanden geleden dat ons dochtertje dood ter wereld kwam. Emotioneel gaat het steeds beter (maar niet altijd even makkelijk). Lichamelijk is mijn vrouw nog steeds aan het ontzwangeren. De volgende test staat later deze maand gepland, dan in januari naar de gynaecoloog (kijken wat haar mening is voor de toekomst) en in februari weer de internist.
Ik hoop dat jullie alles wat er is gebeurd uiteindelijk toch nog een plekje kunnen geven, en op den duur ook weer vooruit kunnen kijken en een mooie toekomst tegemoet kunnen gaan.
disclaimer
Ik vind het heel moeilijk... Ik weet namelijk echt niet wat te zeggen, hoe uit te drukken dat ik het vreselijk vind voor degene die zoiets mee maakt. Dat ik me niet eens kan voorstellen wat het met je doet, me soms haast schuldig voelen over het 'gemak' waarmee het hier ging/gaat. En ik wil toch dat duidelijk is dat ik meeleef...
Dus daarom geen woorden, maar gewoon
Dus daarom geen woorden, maar gewoon
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Ik begrijp je gevoelens heel goed hoor. Ben iemand die zelf vrij snel relativeert en de miskraam best snel een plekje heeft kunnen geven, maar dat wil niet zeggen dat je er dan helemaal nooit meer verdrietig/boos/watdanook over bent/kunt zijn/mag zijn. Maar denk dat mensen allang blij zijn dat het 'zo goed' met je gaat en het niet willen oprakelen ofzo?
Ik heb er ook veel over gepraat/ben er heel open over geweest. Gelukkig gaf men mij niet het gevoel dat het nu maar over moest zijn oid.
Oh, ik vind je trouwens helemaal geen dramaqueen. Hier belicht je toch vaak een aspect van je gevoel op dit moment, zeg maar. Wil niet zeggen dat je je zo 100% van de tijd voelt. Maar het kan alsnog regelmatig/ van tijd tot tijd kut zijn.
Nogmaals, ik heb het zelf snel kunnen accepteren, een plek gegeven en kunnen verwerken, maar dat is imo niet hetzelfde als je je er nooit meer klote door (kunnen) voelen. En het is fijn als je dan ergens kunt spuien.
Bovendien, tijdens mijn zwangerschap erna merkte ik heel goed dat deze ervaring mij wel degelijk heeft gevormd (logisch ook). Ik was een stuk minder onbezorgd en werd zenuwachtig van ieder krampje. Dat werd uiteindelijk wel minder natuurlijk, maar het was -zeker in het begin- absoluut gekleurd door de eerdere miskraam.
En ja, als je er twee achter elkaar hebt, dan kan ik me heel goed voorstellen dat dat je nóg meer 'tekent'. En ook al heb je het al een plekje kunnen geven of niet, dat wil niet zeggen dat je het er dan ook nooit meer over wilt hebben of je je er nooit meer rot over zult voelen.
Sterker nog, ik denk persoonlijk dat dat ook bij acceptatie en verwerking hoort. Het erover willen én kunnen hebben, en jezelf ook toe kunnen staan je er -soms- nog even rot over te voelen.
Ik heb er ook veel over gepraat/ben er heel open over geweest. Gelukkig gaf men mij niet het gevoel dat het nu maar over moest zijn oid.
Oh, ik vind je trouwens helemaal geen dramaqueen. Hier belicht je toch vaak een aspect van je gevoel op dit moment, zeg maar. Wil niet zeggen dat je je zo 100% van de tijd voelt. Maar het kan alsnog regelmatig/ van tijd tot tijd kut zijn.
Nogmaals, ik heb het zelf snel kunnen accepteren, een plek gegeven en kunnen verwerken, maar dat is imo niet hetzelfde als je je er nooit meer klote door (kunnen) voelen. En het is fijn als je dan ergens kunt spuien.
Bovendien, tijdens mijn zwangerschap erna merkte ik heel goed dat deze ervaring mij wel degelijk heeft gevormd (logisch ook). Ik was een stuk minder onbezorgd en werd zenuwachtig van ieder krampje. Dat werd uiteindelijk wel minder natuurlijk, maar het was -zeker in het begin- absoluut gekleurd door de eerdere miskraam.
En ja, als je er twee achter elkaar hebt, dan kan ik me heel goed voorstellen dat dat je nóg meer 'tekent'. En ook al heb je het al een plekje kunnen geven of niet, dat wil niet zeggen dat je het er dan ook nooit meer over wilt hebben of je je er nooit meer rot over zult voelen.
Sterker nog, ik denk persoonlijk dat dat ook bij acceptatie en verwerking hoort. Het erover willen én kunnen hebben, en jezelf ook toe kunnen staan je er -soms- nog even rot over te voelen.
Je kunt natuurlijk alles relativeren (doelend op jouw reactie op mij), en dat is ook zo, hoe meer binding hoe erger. Mij hielp dat destijds, maar ook jezelf toestaan je eigen situatie óók gewoon kut te vinden.quote:
[..]
Onze ziekenhuisbrochure gaf ook aan dat mensen verkeerde dingen kunnen zeggen, incl. voorbeelden. En die voorbeelden hebben we daarna daadwerkelijk meegemaakt. Ik snap de behoefte, maar het helpt niet.
Mijn vrouw had op het werk nu het tegenovergestelde: collega's die vertellen dat dat van haar erger was dan hetgeen een andere collega nu meemaakt. Het klopt zeker, maar het helpt niemand om er op te wijzen.
Ik denk dat ik nu heel goed kan zeggen dat ik weet hoe iemand in deze situatie zich voelt. Maar ik had het veel liever niet geweten. Ik wens je heel veel succes en sterkte Stormqueen! Net als meer mensen hier lees ik dit topic regelmatig door, maar ben ik vrij stilletjes. Er valt zo weinig te zeggen.
[..]
Het wordt minder. Langzaam. Met de tijd... Ik denk nog steeds: "bastards!" als ik een Maxi-Cosi zie. Ik weet dat ze er niets aan kunnen doen, maar toch voelt het zo.
[..]
Klopt. Hoe later in de zwangerschap, hoe moeilijker. Maar ik kan me voorstellen dat het nog veel moeilijker is als je je kind verliest als hij/zij kleuter is. Of tiener. Of zelfs jongvolwassen. Hoe langer het duurt, hoe meer binding je opbouwt.
Over botte opmerkingen: ze zijn vrijwel altijd ongetwijfeld goed bedoeld, maar soms snap ik ze echt niet. De collega van mijn vrouw kreeg van de arts de vraag: "ben je niet blij?" (nadat de miskraam achter de rug was).
Volgens mij ben ik de enige man in dit topic. Ik wens jullie allemaal sterkte!
Bij ons is het ondertussen ruim 3 maanden geleden dat ons dochtertje dood ter wereld kwam. Emotioneel gaat het steeds beter (maar niet altijd even makkelijk). Lichamelijk is mijn vrouw nog steeds aan het ontzwangeren. De volgende test staat later deze maand gepland, dan in januari naar de gynaecoloog (kijken wat haar mening is voor de toekomst) en in februari weer de internist.
Ik kan me bijvoorbeeld echt helemaal niks voorstellen bij jullie ervaring, hoe heftig dat moet zijn. Veel sterkte gewenst.
Goed punt, dat zou het wel kunnen zijn natuurlijk.quote:
Ik begrijp je gevoelens heel goed hoor. Ben iemand die zelf vrij snel relativeert en de miskraam best snel een plekje heeft kunnen geven, maar dat wil niet zeggen dat je er dan helemaal nooit meer verdrietig/boos/watdanook over bent/kunt zijn/mag zijn. Maar denk dat mensen allang blij zijn dat het 'zo goed' met je gaat en het niet willen oprakelen ofzo?
nee, ja, klopt. Ik voel me ook over het algemeen wel prima. Het scheelt ook wel dat het december is en niet januari denk ik. Maar het gaat inderdaad met vlagen. Dat het omhoog komt. Ik ben ook helemaal niet meer het type om erg lang te rouwen. Vroeger veel te veel gedaan en dat heeft me alleen maar extra ellende opgeleverdquote:Ik heb er ook veel over gepraat/ben er heel open over geweest. Gelukkig gaf men mij niet het gevoel dat het nu maar over moest zijn oid.
Oh, ik vind je trouwens helemaal geen dramaqueen. Hier belicht je toch vaak een aspect van je gevoel op dit moment, zeg maar. Wil niet zeggen dat je je zo 100% van de tijd voelt. Maar het kan alsnog regelmatig/ van tijd tot tijd kut zijn.
Nogmaals, ik heb het zelf snel kunnen accepteren, een plek gegeven en kunnen verwerken, maar dat is imo niet hetzelfde als je je er nooit meer klote door (kunnen) voelen. En het is fijn als je dan ergens kunt spuien.
Bovendien, tijdens mijn zwangerschap erna merkte ik heel goed dat deze ervaring mij wel degelijk heeft gevormd (logisch ook). Ik was een stuk minder onbezorgd en werd zenuwachtig van ieder krampje. Dat werd uiteindelijk wel minder natuurlijk, maar het was -zeker in het begin- absoluut gekleurd door de eerdere miskraam.
En ja, als je er twee achter elkaar hebt, dan kan ik me heel goed voorstellen dat dat je nóg meer 'tekent'. En ook al heb je het al een plekje kunnen geven of niet, dat wil niet zeggen dat je het er dan ook nooit meer over wilt hebben of je je er nooit meer rot over zult voelen.
Sterker nog, ik denk persoonlijk dat dat ook bij acceptatie en verwerking hoort. Het erover willen én kunnen hebben, en jezelf ook toe kunnen staan je er -soms- nog even rot over te voelen.
disclaimer
Sq. Je spoiler geeft echt precies weer hoe je je na een miskraam voelt. Zo herkenbaar voor mij. Helemaal niet raar dus. Er staan een aantal pijnpunten in die nog langer bljjven helaas...
Ik vind je helemaal geen dramaqueen hoor, je bent toch een Stormqueen? (ba-dum-tish)
En het is juist fijn om een plek te hebben waar je kunt ventileren wat je voelt en denkt.
Wat betreft dat men om je heen weer verder gaan en niet meer verder vragen... tja ik denk dan, die zijn ook met hun eigen leven bezig. En misschien willen ze er niet naar vragen omdat ze bang kunnen zijn dat je net een goede dag hebt en als ze er dan naar vragen dat je dan weer verdrietig wordt. Zoiets. Ik weet het niet, kan het niet invullen voor andere mensen.
Een collega van mij is haar baby na 6 dagen na de geboorte verloren. Is kerngezond geboren maar kreeg een ziekenhuisinfectie. Horror! En ze kwam weer op werk (andere afdeling dan nu, mijn afdeling is ) en NIEMAND die aan haar vroeg hoe het ging oid. Niemand die het erover had. Kan me dat nou echt niet voorstellen...
En het is juist fijn om een plek te hebben waar je kunt ventileren wat je voelt en denkt.
Wat betreft dat men om je heen weer verder gaan en niet meer verder vragen... tja ik denk dan, die zijn ook met hun eigen leven bezig. En misschien willen ze er niet naar vragen omdat ze bang kunnen zijn dat je net een goede dag hebt en als ze er dan naar vragen dat je dan weer verdrietig wordt. Zoiets. Ik weet het niet, kan het niet invullen voor andere mensen.
Een collega van mij is haar baby na 6 dagen na de geboorte verloren. Is kerngezond geboren maar kreeg een ziekenhuisinfectie. Horror! En ze kwam weer op werk (andere afdeling dan nu, mijn afdeling is
) en NIEMAND die aan haar vroeg hoe het ging oid. Niemand die het erover had. Kan me dat nou echt niet voorstellen...
Tralalalaaa
Ik kan het me van een kant ook niet voorstellen, van de andere kant kan ik me ook wel weer voorstellen waar het vandaan komt: het niet weten wat te moeten zeggen of vragen, bang zijn dat je wonden openrijt en dadelijk met een huilend persoon tegenover je zit. Want dat kunnen veel mensen niet handelen, huilende mensen. Zoals we (de meeste mensen tenminste) het ook verschrikkelijk vinden om in het openbaar te huilen. Huilen, verdriet, dat zijn emoties voor in een hoekje, privé, een select groepje mensen, maar niet de hele wereld!
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Wij zijn (vrijwel) alle schaamte in het ziekenhuis kwijtgeraakt. Slaaptekort maakt emoties ook aanzienlijk lastiger onder controle te houden, en al vrij snel kon het me niets meer schelen. "Hoe zie ik er uit? Slecht? Goed!" ==> en dan de gang op.quote:
Ik kan het me van een kant ook niet voorstellen, van de andere kant kan ik me ook wel weer voorstellen waar het vandaan komt: het niet weten wat te moeten zeggen of vragen, bang zijn dat je wonden openrijt en dadelijk met een huilend persoon tegenover je zit. Want dat kunnen veel mensen niet handelen, huilende mensen. Zoals we (de meeste mensen tenminste) het ook verschrikkelijk vinden om in het openbaar te huilen. Huilen, verdriet, dat zijn emoties voor in een hoekje, privé, een select groepje mensen, maar niet de hele wereld!
We hebben ook wel wat leuke (naar omstandigheden) verhalen overgehouden aan het ziekenhuis. Zoals een verpleegster die 's nachts kippevel kreeg toen mijn vrouw haar nachtmerrie vertelde. Vervolgens kregen haar collega's ook kippevel toen ze het verhaal vertelde, en de volgende ochtend kregen we een andere kamer. De nachtmerries waren daarna verdwenen. Later bleek dat een paar weken eerder een andere patient stemmen had gehoord in die kamer. Uiteraard geloven we daar niet in, maar we geloven wel dat een andere kamer helpt. En nachtmerries zijn slecht voor de bloedddruk.
We hadden 1 verpleegster waar we het om 3 redenen niet mee konden vinden. We wisten nooit wie wanneer zou komen, dus toen ik haar 's nachts weer zag, ging ik achter haar aan om te vragen of ze zichzelf wou vervangen door een collega. Pas later bedacht ik me dat ik alleen m'n boxershort aan had... Of ik die tijdens de bevalling niet durfde klagen dat half/half op 2 bedden met harde rand zitten/hangen na een tijdje best pijn doet. Of dat vrijwel alle personeelsleden op elkaar lijken, ik bleef ze door elkaar halen. Als je er lang genoeg bent zijn het de kleine dingen waar je nog een klein beetje "plezier" uit kan halen. En dit zijn nog steeds de delen van het ziekenhuisverhaal die we graag vertellen.
Bij mij/ons komen de emoties vooral de eerste keer dat je iemand ziet die je "voor dit" voor het laatst gezien had weer boven. Daarna is dat weer redelijk onder controle.
Tip (uit de folder): wees duidelijk in wat mensen voor je kunnen doen (of laten)! Veel mensen willen er wel voor je zijn, maar weten niet hoe of zijn bang zich op te dringen. We hebben van meerdere mensen gehoord dat ze niet hadden durven bellen als we niets hadden laten horen.
censuur :O
Pfff, ik heb woensdag en vanmorgen met een goedkope eBaytest gekeken of hcg al keurig daalt... Is het streepje van vandaag net iets donkerder dan die van woensdag, dat was niet de afspraak als er een restje achter blijft, raak je dat dan nog kwijt bij een volgende menstruatie? Of moet ik toch even de arts bellen als dit zo blijft?
Kan me zomaar voorstellen dat je geen eisprong en dus geen menstruatie krijgt als je nog voldoende hcg in je lijf hebt...
als er een restje achter blijft, raak je dat dan nog kwijt bij een volgende menstruatie? Of moet ik toch even de arts bellen als dit zo blijft? Kan me zomaar voorstellen dat je geen eisprong en dus geen menstruatie krijgt als je nog voldoende hcg in je lijf hebt...
disclaimer
Rustig maar SQ, hCG-daling gaat het laatste beetje langzaam. Het hang sterk af van hoe geconcentreerd je urine is hoe goed je dat laatste beetje nog kan meten. Je bent nu anderhalve week verder of is het al een week meer (sorry...).
Je cyclus komt weer op gang als je hCG voldoende gedaald is, maar dat is echt al eerder dan nul. Beide keren was ik al ongesteld voor m'n hCG niet detecteerbaar was (bloedtest, dus geen eerlijk vergelijk, maar geeft wel een beeld).
Kan goed dat je een restje kwijtraakt bij een volgende menstruatie.
Mij was door de vk verteld dat ik na een week of vier eens moest testen of ik al negatief was (dat was voor bekend was dat ik een mola had). Het kan dus denk ik in een 'normale' situatie ook best even duren. Afwachten is ontzettend vervelend, zeker als je niet weet wat er in je lijf gebeurd.
Maar als je het niet vertrouwt...neem dan voor je eigen gemoedsrust toch even contact op met een arts. Weet eigenlijk niet of je dit via de huisarts of via de vk moet regelen. Bij mij ging het in eerste instantie via de vk en daarna bij de tweede keer zelfs eerder contact met de poli gyn gehad dan met de vk.
Beetje duidelijk zo? Ik kan meer vertellen, maar weet niet of je daar op zit te wachten.... Sterkte!
Je cyclus komt weer op gang als je hCG voldoende gedaald is, maar dat is echt al eerder dan nul. Beide keren was ik al ongesteld voor m'n hCG niet detecteerbaar was (bloedtest, dus geen eerlijk vergelijk, maar geeft wel een beeld).
Kan goed dat je een restje kwijtraakt bij een volgende menstruatie.
Mij was door de vk verteld dat ik na een week of vier eens moest testen of ik al negatief was (dat was voor bekend was dat ik een mola had). Het kan dus denk ik in een 'normale' situatie ook best even duren. Afwachten is ontzettend vervelend, zeker als je niet weet wat er in je lijf gebeurd.
Maar als je het niet vertrouwt...neem dan voor je eigen gemoedsrust toch even contact op met een arts. Weet eigenlijk niet of je dit via de huisarts of via de vk moet regelen. Bij mij ging het in eerste instantie via de vk en daarna bij de tweede keer zelfs eerder contact met de poli gyn gehad dan met de vk.
Beetje duidelijk zo? Ik kan meer vertellen, maar weet niet of je daar op zit te wachten.... Sterkte!
Tnx voor je reactie kursor. Ik ben niet in paniek ofzo, maar vond het raar omdat ik de vorige keer veel langer zwanger was en toen na tien dagen alweer negatief testte. Ik wacht het sowieso minstens nog twee weken af!
disclaimer
Ga je niet naar de vk om met een echo te kijken of het 'schoon' is?
Mijn vk wilde dat zelf graag omdat ze graag zeker wilde zijn dat alles goed ging met me (plus ze had zo'n verhaal van ik geloof het niet meegemaakt; iemand die dacht een mk te hebben en die nog gewoon zwanger bleek na een week of wat erna, ze had 'alleen' een enorme bloedprop + meuk verloren)
Mijn vk wilde dat zelf graag omdat ze graag zeker wilde zijn dat alles goed ging met me (plus ze had zo'n verhaal van ik geloof het niet meegemaakt; iemand die dacht een mk te hebben en die nog gewoon zwanger bleek na een week of wat erna, ze had 'alleen' een enorme bloedprop + meuk verloren)
Nou, ik heb acht dagen gebloed icm flinke slierten en ander gruis, dus daar geloof ik zelf niet echt in in dit geval maar dat bood ze niet aan nee. Misschien omdat ik koud zes weken was?
maar dat bood ze niet aan nee. Misschien omdat ik koud zes weken was?
disclaimer
Ik had er toen ook geen gevoel bij van dat dat bij mij ook zo kon zijn, je kent je lichaam zelf vrij goed en je gevoel ook.
Maar vond het zien van die lege baarmoeder wel een 'fijn' iets.
Het werd toen heel definitief confronterend, en echt zo van nu is het klaar, maar ik kon het daarna wel beter afsluiten en de verwerking kon toen beginnen.
Had trouwens vandeweek wel een enorm moment van bah ga weg, toen ik iemand hoorde die uitgerekend was op de datum die ik eerst had. Kon dat heel even niet hebben, terwijl ik dat eigenlijk niet mag denken nu
Maar het idee van ik had ook al zo ver kunnen zijn dat n zo'n mooi buikje kunnen hebben vond ik even oneerlijk..
Maar vond het zien van die lege baarmoeder wel een 'fijn' iets.
Het werd toen heel definitief confronterend, en echt zo van nu is het klaar, maar ik kon het daarna wel beter afsluiten en de verwerking kon toen beginnen.
Had trouwens vandeweek wel een enorm moment van bah ga weg, toen ik iemand hoorde die uitgerekend was op de datum die ik eerst had. Kon dat heel even niet hebben, terwijl ik dat eigenlijk niet mag denken nu
Maar het idee van ik had ook al zo ver kunnen zijn dat n zo'n mooi buikje kunnen hebben vond ik even oneerlijk..
ik zag vandaag de huidige vriendin van een heel naar werkschuw egocentrisch vrouwenmishandelend (pas na onze relatie overigens) ex-vriendje met een hele dikke buik lopen, toen werd ik wel een beetje boos zeg, nondeju
disclaimer
Heuj Skjoe'tje, kus vanaf hier he? You know where to find me! En je omgeving is een wonderlijk iets.. Zowel je grote steun als de ergste oprakelaar.
3!
Gadver een groen monster! En ik vind mezelf best wel een beetje kut daar om! (Mag je eigenlijk wel kut zeggen op fok?)
Ik voel je pijn! En och, hier mag hetquote:
Gadver een groen monster! En ik vind mezelf best wel een beetje kut daar om! (Mag je eigenlijk wel kut zeggen op fok?)
Nog heel even wachten lieve DND, jouw tijd komt ook snel!
Al doet het soms pijn
disclaimer
Kut zeggen mag, maar jezelf kut vinden omdat je niet bovenmenselijk bent en je wel jaloerse gevoelens hebt, dat zou je dan weer niet hoeven doen
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
En wat Sly zegt. Zoals immerquote:
Kut zeggen mag, maar jezelf kut vinden omdat je niet bovenmenselijk bent en je wel jaloerse gevoelens hebt, dat zou je dan weer niet hoeven doen
disclaimer
Had niet verwacht dat gevoel erger werd met de tijd. Rotgevoelens horen toch te slijten en niet te versterken?
Jullie zijn lieverds!
Jullie zijn lieverds!
DND, het is niet erg...gevoel komt en gaat in golven. Je bent er nog zo mee bezig en het is ook voor jou nog flink vers. Neem het jezelf niet kwalijk.quote:
Had niet verwacht dat gevoel erger werd met de tijd. Rotgevoelens horen toch te slijten en niet te versterken?
Jullie zijn lieverds!
Wat Kursor zegt, het heeft tijd nodig.. Ik ben nu 18w zwanger en ben ook soms jaloers op een nicht die volgende week uitgerekend is.. Omdat ik ook morgen was uitgerekend. Veel sterkte
Dank je wel iedereen. voor jullie allemaal!
Ik hoop ook heel erg dat ik in ieder geval zwanger ben voor de datum dat is uitgerekend was
voor jullie allemaal!Ik hoop ook heel erg dat ik in ieder geval zwanger ben voor de datum dat is uitgerekend was
Toch maar even hier, aangezien ik het in WOHTS niet echt op zijn plaats vind...
Ik had gisteren weer even een flinke dip. Ondanks dat ik me best heel groot en flink kan houden en er ook meestal wel rationeel tegenaan kan kijken, verval ik soms in een flinke golf van vreselijk negatieve gevoelens. Het zijn gevoelens waar ik me best wel eens flink voor schaam, maar ik wil niet in de taboesfeer blijven hangen dus ik ga ze toch delen. Misschien herkent iemand ze.
- Ik voel regelmatig vreselijke afgunst naar vrouwen die geen miskraam hebben gehad. Vrouwen die, in mijn ogen, giechelend binnen een maand zwanger worden en dan gewoon een kindje krijgen, zomaar, zonder veel gedoe. Of al die oepsjes die maar gebeuren. Waarom gebeurt dat anderen? Waarom moet er bij ons zo'n bagage aan hangen?
- ik kan me in de verste verte niet meer voorstellen dat het ooit voor mij ook zo zal zijn. Dat ik zwanger word en het nièt eindigt in bloed en pijn en niks. Dat er zoiets bestaat als zwanger worden, daar blij om zijn, en dat ik het uberhaupt zou redden tot aan een echo en dan ook nog eens een goède echo. Dat kan niet, dat bestaat niet, laat staan dat ik ooit een kindje zal voelen of laat staan, baren. Dat is iets dat anderen overkomt. Dat gevoel is zo allesoverheersend soms dat ik dan echt heel erg moet huilen uit het niets.
En ja, ik wèèt de statistieken. Ik wèèt dat de kans enorm groot is dat ook wij wel een kindje gaan krijgen. Maar waar ik me dat helemaal kon voorstellen na mijn eerste positieve test, is dat nu helemaal verdwenen. Ik ben ontzettend bang. En als ik die gevoelens probeer te delen IRL is vaak de enige repliek "het komt wel goed". (ik ken IRL eigenlijk nauwelijks mensen die dit mee hebben gemaakt ook).
Ik kan me ook zomaar voorstellen dat meer vrouwen hier na 1 of meer miskramen last van hebben gehad. Wat heeft je daarbij geholpen, of juist niet?
Ik had gisteren weer even een flinke dip. Ondanks dat ik me best heel groot en flink kan houden en er ook meestal wel rationeel tegenaan kan kijken, verval ik soms in een flinke golf van vreselijk negatieve gevoelens. Het zijn gevoelens waar ik me best wel eens flink voor schaam, maar ik wil niet in de taboesfeer blijven hangen dus ik ga ze toch delen. Misschien herkent iemand ze.
- Ik voel regelmatig vreselijke afgunst naar vrouwen die geen miskraam hebben gehad. Vrouwen die, in mijn ogen, giechelend binnen een maand zwanger worden en dan gewoon een kindje krijgen, zomaar, zonder veel gedoe. Of al die oepsjes die maar gebeuren. Waarom gebeurt dat anderen? Waarom moet er bij ons zo'n bagage aan hangen?
- ik kan me in de verste verte niet meer voorstellen dat het ooit voor mij ook zo zal zijn. Dat ik zwanger word en het nièt eindigt in bloed en pijn en niks. Dat er zoiets bestaat als zwanger worden, daar blij om zijn, en dat ik het uberhaupt zou redden tot aan een echo en dan ook nog eens een goède echo. Dat kan niet, dat bestaat niet, laat staan dat ik ooit een kindje zal voelen of laat staan, baren. Dat is iets dat anderen overkomt. Dat gevoel is zo allesoverheersend soms dat ik dan echt heel erg moet huilen uit het niets.
En ja, ik wèèt de statistieken. Ik wèèt dat de kans enorm groot is dat ook wij wel een kindje gaan krijgen. Maar waar ik me dat helemaal kon voorstellen na mijn eerste positieve test, is dat nu helemaal verdwenen. Ik ben ontzettend bang. En als ik die gevoelens probeer te delen IRL is vaak de enige repliek "het komt wel goed". (ik ken IRL eigenlijk nauwelijks mensen die dit mee hebben gemaakt ook).
Ik kan me ook zomaar voorstellen dat meer vrouwen hier na 1 of meer miskramen last van hebben gehad. Wat heeft je daarbij geholpen, of juist niet?
disclaimer
Ik heb geen antwoord op je vragen. Ik vind het knap dat je je gevoelens zo goed bespreekbaar kunt maken!
SQ
Heel herkenbaar helaas. Die onzekerheid die het met zich meebrengt is killing. En het moeilijkst idd je omgeving die zomaar zwanger wordt en blijft of het niets is. Hoe ermee om te gaan... pfff! Dat blijft moeilijk want het doet gewoon pijn!
Misschien iets om bij je huisarts aan te kaarten? Na mijn (late) miskraam werd ik gebeld hoe het ging en als ik vast zou lopen met mijn gevoelens moest ik aan de bel trekken.
Heel herkenbaar helaas. Die onzekerheid die het met zich meebrengt is killing. En het moeilijkst idd je omgeving die zomaar zwanger wordt en blijft of het niets is. Hoe ermee om te gaan... pfff! Dat blijft moeilijk want het doet gewoon pijn!
Misschien iets om bij je huisarts aan te kaarten? Na mijn (late) miskraam werd ik gebeld hoe het ging en als ik vast zou lopen met mijn gevoelens moest ik aan de bel trekken.
mijn huisarts weet niet eens van de situatie af
Ik ben wel sinds april 100% vrij van antidepressiva (na zes jaar een dagelijkse dosis van 20mg paroxetine) en moet eigenlijk nog een evaluatiegesprek met hem hebben daarover (is er door bruiloft en huwelijksreis destijds niet van gekomen), misschien wel goed om dat dan eens aan te kaarten.
On the bright side: ik red het behoorlijk goed zonder AD, in een periode die emotioneel veeleisend is, dus ik heb in elk geval geleerd om emotioneel op eigen benen te staan. Als me dit was gebeurd vlak vòòr ik die medicijnen kreeg was ik zekersteweten afgevoerd
(ik probeer altijd positieve aspecten te vinden
)
Ik ben wel sinds april 100% vrij van antidepressiva (na zes jaar een dagelijkse dosis van 20mg paroxetine) en moet eigenlijk nog een evaluatiegesprek met hem hebben daarover (is er door bruiloft en huwelijksreis destijds niet van gekomen), misschien wel goed om dat dan eens aan te kaarten.
On the bright side: ik red het behoorlijk goed zonder AD, in een periode die emotioneel veeleisend is, dus ik heb in elk geval geleerd om emotioneel op eigen benen te staan. Als me dit was gebeurd vlak vòòr ik die medicijnen kreeg was ik zekersteweten afgevoerd
(ik probeer altijd positieve aspecten te vinden
)
disclaimer
De folder van het ziekenhuis zei: "Alles wat jij voelt is normaal". En in onze ervaring klopt dat ook.quote:
Ik had gisteren weer even een flinke dip. Ondanks dat ik me best heel groot en flink kan houden en er ook meestal wel rationeel tegenaan kan kijken, verval ik soms in een flinke golf van vreselijk negatieve gevoelens. Het zijn gevoelens waar ik me best wel eens flink voor schaam, maar ik wil niet in de taboesfeer blijven hangen dus ik ga ze toch delen. Misschien herkent iemand ze.
Ik ben ook stikjaloers! En ik schaam me daar echt niet voor.quote:- Ik voel regelmatig vreselijke afgunst naar vrouwen die geen miskraam hebben gehad. Vrouwen die, in mijn ogen, giechelend binnen een maand zwanger worden en dan gewoon een kindje krijgen, zomaar, zonder veel gedoe. Of al die oepsjes die maar gebeuren. Waarom gebeurt dat anderen? Waarom moet er bij ons zo'n bagage aan hangen?
Maar maak jezelf niet gek, er is geen antwoord op het "waarom".
Herkenbaar helaasquote:- ik kan me in de verste verte niet meer voorstellen dat het ooit voor mij ook zo zal zijn. Dat ik zwanger word en het nièt eindigt in bloed en pijn en niks. Dat er zoiets bestaat als zwanger worden, daar blij om zijn, en dat ik het uberhaupt zou redden tot aan een echo en dan ook nog eens een goède echo. Dat kan niet, dat bestaat niet, laat staan dat ik ooit een kindje zal voelen of laat staan, baren. Dat is iets dat anderen overkomt. Dat gevoel is zo allesoverheersend soms dat ik dan echt heel erg moet huilen uit het niets.
En ja, ik wèèt de statistieken. Ik wèèt dat de kans enorm groot is dat ook wij wel een kindje gaan krijgen. Maar waar ik me dat helemaal kon voorstellen na mijn eerste positieve test, is dat nu helemaal verdwenen. Ik ben ontzettend bang. En als ik die gevoelens probeer te delen IRL is vaak de enige repliek "het komt wel goed". (ik ken IRL eigenlijk nauwelijks mensen die dit mee hebben gemaakt ook).
Ik kan me ook zomaar voorstellen dat meer vrouwen hier na 1 of meer miskramen last van hebben gehad. Wat heeft je daarbij geholpen, of juist niet?
Ik heb Romeo (1990, Nederlandse film) al eerder gepost. Deze kregen wij aangeraden door de verloskundige. Het is een moeilijke film om te kijken, maar grotendeels zo herkenbaar.
censuur :O
Herkenbaar SQ, heel herkenbaar. Bij mij heeft het ook lang geduurd voor ik kon vertrouwen op mijn lijf toen ik voor de derde keer zwanger raakte.
Ik weet ook niet zo goed wat te zeggen, alles klinkt toch als loze woorden..
Ik weet ook niet zo goed wat te zeggen, alles klinkt toch als loze woorden..
Geeft niks Spark, dito voor de anderen, alleen al de bevestiging dat je niet de enige bent met deze gevoelens is al een enorme opsteker, hoe droevig het ook is dat zoveel mensen dit (hebben) moeten voelen.quote:
Herkenbaar SQ, heel herkenbaar. Bij mij heeft het ook lang geduurd voor ik kon vertrouwen op mijn lijf toen ik voor de derde keer zwanger raakte.
Ik weet ook niet zo goed wat te zeggen, alles klinkt toch als loze woorden..
disclaimer
Na een zware kerst hebben we min of meer het gevoel dat we nu vooruit kunnen kijken. De uitgerekende datum heeft op 26, 27, 28 en 29 december gestaan, en dat hebben we nu tenminste achter de rug.quote:
Volgende week een afspraak met de gynaecoloog, we hopen op een professionele mening over hoe en wanneer we verder kunnen.
censuur :O
Dat gevoel van nooit een kindje heb ik niet. Maar ik heb dan ook maar een keer een miskraam gehad, en ik was heel onzeker of ik wel zwanger kon worden. Wel was ik heel blij met de streepjes, ook al wist ik dat het fout kon gaan. Als het fout gaat kan je later niet meer zo genieten, dus dan nu maar, dacht ik.
Dat jaloerse heb ik wel. Ik woon in een nieuwe wijk, en dus veel jonge ouders. Gisteren even gauw een boodschap doen. Was 10 minuten weg, maar zag wel 5 geboorteborden, 4 kinderwagens en 2 oma's met hun 3 kleinkinderen. Dat was erg moeilijk. En dan roept zo'n oma, jaaa mijn kleinkind dit of dat. Alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. En dat is het nartuulijk ook wel, maar voor mij even niet.
Onbezorgd zwanger worden kan ik niet meer. Als ik straks weer een tweede streepje heb, zal ik niet zo blij zijn als ik eerst was. En ik denk dat ik met 5 weken dan wel mensen om me heen moet hebben om het vol te houden. Maar nooit meer een kindje, daar wil ik niet aan denken. Het is te vroeg om dat te denken.
En ik vind dat wij hier best verdrietig mogen zijn, en jaloers. Voordat ik een miskraam kreeg kon ik me er niks bij voorstellen. Ja verdiretig enzo. Maar heb het compleet onderschat. En ik denk dat veel vrouwen dat hebben die het nooit hebben meegemaakt. Misschien is dat maar goed ook, want dit gun je niemand.
Dat jaloerse heb ik wel. Ik woon in een nieuwe wijk, en dus veel jonge ouders. Gisteren even gauw een boodschap doen. Was 10 minuten weg, maar zag wel 5 geboorteborden, 4 kinderwagens en 2 oma's met hun 3 kleinkinderen. Dat was erg moeilijk. En dan roept zo'n oma, jaaa mijn kleinkind dit of dat. Alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. En dat is het nartuulijk ook wel, maar voor mij even niet.
Onbezorgd zwanger worden kan ik niet meer. Als ik straks weer een tweede streepje heb, zal ik niet zo blij zijn als ik eerst was. En ik denk dat ik met 5 weken dan wel mensen om me heen moet hebben om het vol te houden. Maar nooit meer een kindje, daar wil ik niet aan denken. Het is te vroeg om dat te denken.
En ik vind dat wij hier best verdrietig mogen zijn, en jaloers. Voordat ik een miskraam kreeg kon ik me er niks bij voorstellen. Ja verdiretig enzo. Maar heb het compleet onderschat. En ik denk dat veel vrouwen dat hebben die het nooit hebben meegemaakt. Misschien is dat maar goed ook, want dit gun je niemand.
SQ
Ik voel me vaak wel een beetje abnormaal... juist omdat ik er geen moeite meer mee heb met wat er gebeurt is... Wat niet wil zeggen dat ik niet heel veel verdriet gehad heb!
Kan je ook niet zo goed zeggen wat te doen, omdat dat ook heel erg van je eigen karakter afhankelijk is, je moet denk ik vooral doen wat voor jou/jullie goed voelt.
Voor mij is dat voor zover dat kan mijn eigen geluk creëren. Ik ben niet iemand die lang in m'n verdriet blijft hangen. Ik geef mezelf even de tijd en dan probeer ik dat verdriet om te zetten in een hele mooie fijne herinnering. Misschien dat het bij een vroeggeboorte anders is dan bij een miskraam, maar voor mij zal Roan altijd onze eerste zoon zijn, als ik aan hem denk voel ik me echt heel trots, hij hoort bij ons gezin zonder fysiek aanwezig te zijn, net als Senna, onze eerste dochter zo mooi net als Lola
Ik zou ze niet willen missen dus als ik de keus zou hebben om die zwangerschap met "slechte" afloop opnieuw mee te maken of het nooit meegemaakt te hebben, dan zou ik er voor kiezen om het opnieuw mee te maken... Zij zijn een stukje van mij, iets wat ik niet onder woorden kan brengen maar niet meer zonder kan...
Ik voel me vaak wel een beetje abnormaal... juist omdat ik er geen moeite meer mee heb met wat er gebeurt is... Wat niet wil zeggen dat ik niet heel veel verdriet gehad heb!
Kan je ook niet zo goed zeggen wat te doen, omdat dat ook heel erg van je eigen karakter afhankelijk is, je moet denk ik vooral doen wat voor jou/jullie goed voelt.
Voor mij is dat voor zover dat kan mijn eigen geluk creëren. Ik ben niet iemand die lang in m'n verdriet blijft hangen. Ik geef mezelf even de tijd en dan probeer ik dat verdriet om te zetten in een hele mooie fijne herinnering. Misschien dat het bij een vroeggeboorte anders is dan bij een miskraam, maar voor mij zal Roan altijd onze eerste zoon zijn, als ik aan hem denk voel ik me echt heel trots, hij hoort bij ons gezin zonder fysiek aanwezig te zijn, net als Senna, onze eerste dochter
zo mooi net als Lola Ik zou ze niet willen missen dus als ik de keus zou hebben om die zwangerschap met "slechte" afloop opnieuw mee te maken of het nooit meegemaakt te hebben, dan zou ik er voor kiezen om het opnieuw mee te maken... Zij zijn een stukje van mij, iets wat ik niet onder woorden kan brengen maar niet meer zonder kan...
Geboren om voor altijd lief te hebben... O+ Roan & Senna O+
Ik kan me erg goed voorstellen dat de uitgerekende datum een moeilijk moment is geweest voor jullie. Maar misschien ook voor een klein stukje acceptatie zorgt en het ièts makkelijker maakt om weer naar de toekomst te kijken.quote:
[..]
Na een zware kerst hebben we min of meer het gevoel dat we nu vooruit kunnen kijken. De uitgerekende datum heeft op 26, 27, 28 en 29 december gestaan, en dat hebben we nu tenminste achter de rug.
Volgende week een afspraak met de gynaecoloog, we hopen op een professionele mening over hoe en wanneer we verder kunnen.
disclaimer
De ratio en het gevoel liggen wat ver uit elkaar in mijn hoofd wat dit betreft - ik wèèt dat we waarschijnlijk wel een kindje zullen krijgen. Ik voel het alleen helemaal niet meer. Maar misschien komt dat terug.quote:
[knip]
Onbezorgd zwanger worden kan ik niet meer. Als ik straks weer een tweede streepje heb, zal ik niet zo blij zijn als ik eerst was. En ik denk dat ik met 5 weken dan wel mensen om me heen moet hebben om het vol te houden. Maar nooit meer een kindje, daar wil ik niet aan denken. Het is te vroeg om dat te denken.
Nou inderdaad. Ik vond het altijd wel sneu voor mensen en het klonk heel medisch-akelig altijd.quote:En ik vind dat wij hier best verdrietig mogen zijn, en jaloers. Voordat ik een miskraam kreeg kon ik me er niks bij voorstellen. Ja verdiretig enzo. Maar heb het compleet onderschat. En ik denk dat veel vrouwen dat hebben die het nooit hebben meegemaakt. Misschien is dat maar goed ook, want dit gun je niemand.
Nu weet ik dat het medische aspect meestal wel mee valt, maar dat emotionele echt vele malen zwaarder is
disclaimer
Ach SQ
Weet je, wat Remco ook al zegt: wat je voelt is normaal en goed. Ook jaloezie. Verdriet. Onzekerheid. Angst. Alles. Het gaat om iets zo wezenlijks. En het is zo natuurlijk en vanzelfsprekend, want met hoeveel mensen zijn we wel niet op de wereld? Iedereen kan kinderen krijgen, dus waarom gaat het bij jou nou niet gewoon meteen goed? En waarom moet het jou overkomen? Waarom niet iemand anders? Het is zo oneerlijk!
Al die gevoelens en gedachten zijn legitiem en daar hoef je je niet voor te schamen. Daarmee maak je het voor jezelf alleen maar moeilijker.
Ik geloof zeker dat het IRL moeilijk is om er over te praten, zeker als je weinig mensen in je omgeving hebt die iets dergelijks hebben meegemaakt. Die doen je angst en onzekerheid af met "komt wel goed" omdat ze ook niet weten wat ze anders moeten zeggen.
Als je weer zwanger wordt en het gaat wel goed, kan het best zijn dat je geen fijne, onbezorgde zwangerschap hebt. Val jezelf ook daarover niet te zwaar! Sterker nog: zoek hulp daarbij, want het zijn 'maar' 9 maanden die je vol moet maken, maar die duren verdomd lang als je je ellendig en onzeker voelt. En ook als je zo vreselijk gewenst en na problemen (miskramen, fertiliteitstrajecten) zwanger wordt, ben je niet verplicht om alleen maar blij en gelukkig te zijn, hoe moeilijk anderen het ook vinden daarmee om te gaan.
Weet je, wat Remco ook al zegt: wat je voelt is normaal en goed. Ook jaloezie. Verdriet. Onzekerheid. Angst. Alles. Het gaat om iets zo wezenlijks. En het is zo natuurlijk en vanzelfsprekend, want met hoeveel mensen zijn we wel niet op de wereld? Iedereen kan kinderen krijgen, dus waarom gaat het bij jou nou niet gewoon meteen goed? En waarom moet het jou overkomen? Waarom niet iemand anders? Het is zo oneerlijk!
Al die gevoelens en gedachten zijn legitiem en daar hoef je je niet voor te schamen. Daarmee maak je het voor jezelf alleen maar moeilijker.
Ik geloof zeker dat het IRL moeilijk is om er over te praten, zeker als je weinig mensen in je omgeving hebt die iets dergelijks hebben meegemaakt. Die doen je angst en onzekerheid af met "komt wel goed" omdat ze ook niet weten wat ze anders moeten zeggen.
Als je weer zwanger wordt en het gaat wel goed, kan het best zijn dat je geen fijne, onbezorgde zwangerschap hebt. Val jezelf ook daarover niet te zwaar! Sterker nog: zoek hulp daarbij, want het zijn 'maar' 9 maanden die je vol moet maken, maar die duren verdomd lang als je je ellendig en onzeker voelt. En ook als je zo vreselijk gewenst en na problemen (miskramen, fertiliteitstrajecten) zwanger wordt, ben je niet verplicht om alleen maar blij en gelukkig te zijn, hoe moeilijk anderen het ook vinden daarmee om te gaan.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
wat mij erg hielp bij de zwangerschap van Lola was dat ik voor mezelf heel duidelijk had dat als het mis zou gaan ik hoe dan ook verdriet zou hebben... Waarom zou ik haar dan geen moeder gunnen die heel erg van de zwangerschap heeft genoten omdat ik een nare ervaring heb meegemaakt!
Ik wil later als zij ooit besluit moeder te willen worden en vragen aan mij heeft niet dat ik haar "moet" vertellen dat ik niet genoten heb van die zwangerschap door alle zorgen.
Zorgen die niks aan de situatie kunnen veranderen, het loopt zoals het loopt, daarom wilde ik genieten van het moment, zou het met 20 weken weer mis gaan, dan zou ik dat dan wel zien.
Dan heb ik in ieder geval 20 mooie weken gehad die dan voor een fijne herinnering zouden kunnen zogen
( Ik besef me overigens heel goed dat de meeste mensen niet zo denken... voel me daarom soms haast bezwaard om positief te zijn, want positief zijn word dan vaak verward met ow het doet haar allemaal niks... )
Ik wil later als zij ooit besluit moeder te willen worden en vragen aan mij heeft niet dat ik haar "moet" vertellen dat ik niet genoten heb van die zwangerschap door alle zorgen.
Zorgen die niks aan de situatie kunnen veranderen, het loopt zoals het loopt, daarom wilde ik genieten van het moment, zou het met 20 weken weer mis gaan, dan zou ik dat dan wel zien.
Dan heb ik in ieder geval 20 mooie weken gehad die dan voor een fijne herinnering zouden kunnen zogen
( Ik besef me overigens heel goed dat de meeste mensen niet zo denken... voel me daarom soms haast bezwaard om positief te zijn, want positief zijn word dan vaak verward met ow het doet haar allemaal niks... )
Geboren om voor altijd lief te hebben... O+ Roan & Senna O+
Pff, wat een zware dagen hebben jullie gehad. Fijn dat dat achter de rug is. Hoe is het nu fysiek met je vrouw?quote:
[..]
Na een zware kerst hebben we min of meer het gevoel dat we nu vooruit kunnen kijken. De uitgerekende datum heeft op 26, 27, 28 en 29 december gestaan, en dat hebben we nu tenminste achter de rug.
Volgende week een afspraak met de gynaecoloog, we hopen op een professionele mening over hoe en wanneer we verder kunnen.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ik vind dat een hele knappe instelling, zeker gezien de gradatie van jouw ellende zoals dat voor een buitenstaander voelt. Maar er zit ook wel een kern van waarheid in het gezegde dat je pas weet hoe iets voelt als je het zelf hebt meegemaakt.quote:
SQ
Ik voel me vaak wel een beetje abnormaal... juist omdat ik er geen moeite meer mee heb met wat er gebeurt is... Wat niet wil zeggen dat ik niet heel veel verdriet gehad heb!
Kan je ook niet zo goed zeggen wat te doen, omdat dat ook heel erg van je eigen karakter afhankelijk is, je moet denk ik vooral doen wat voor jou/jullie goed voelt.
Voor mij is dat voor zover dat kan mijn eigen geluk creëren. Ik ben niet iemand die lang in m'n verdriet blijft hangen. Ik geef mezelf even de tijd en dan probeer ik dat verdriet om te zetten in een hele mooie fijne herinnering. Misschien dat het bij een vroeggeboorte anders is dan bij een miskraam, maar voor mij zal Roan altijd onze eerste zoon zijn, als ik aan hem denk voel ik me echt heel trots, hij hoort bij ons gezin zonder fysiek aanwezig te zijn, net als Senna, onze eerste dochter
Ik zou ze niet willen missen dus als ik de keus zou hebben om die zwangerschap met "slechte" afloop opnieuw mee te maken of het nooit meegemaakt te hebben, dan zou ik er voor kiezen om het opnieuw mee te maken... Zij zijn een stukje van mij, iets wat ik niet onder woorden kan brengen maar niet meer zonder kan...
Jouw verhaal klinkt voor mij als een vreselijk doemscenario, met emoties die zo heftig zijn dat ik het mezelf niet eens kàn indenken. Maar ik vind het echt heel mooi en dapper hoe je het beschrijft. Het zijn wèl je kinderen en dat blijven ze voor altijd.
(overigens voel ik mijn miskramen totaal niet als kinderen - heel andere situatie, miskraam vs vroeggeboorte, dus nog een heel statisch gegeven)
Maar, wat ik me afvraag, hoe heb je de zwangerschap van je dochter ervaren? Heb je kunnen genieten, of is er veel angst geweest? En denk je dat haar geboorte de scherpe randjes van je verdriet er af heeft gehaald?
disclaimer
Wat fijn klumsy, dat je het zo hebt kunnen ervaren!quote:
wat mij erg hielp bij de zwangerschap van Lola was dat ik voor mezelf heel duidelijk had dat als het mis zou gaan ik hoe dan ook verdriet zou hebben... Waarom zou ik haar dan geen moeder gunnen die heel erg van de zwangerschap heeft genoten omdat ik een nare ervaring heb meegemaakt!
Ik wil later als zij ooit besluit moeder te willen worden en vragen aan mij heeft niet dat ik haar "moet" vertellen dat ik niet genoten heb van die zwangerschap door alle zorgen.
Zorgen die niks aan de situatie kunnen veranderen, het loopt zoals het loopt, daarom wilde ik genieten van het moment, zou het met 20 weken weer mis gaan, dan zou ik dat dan wel zien.
Dan heb ik in ieder geval 20 mooie weken gehad die dan voor een fijne herinnering zouden kunnen zogen
( Ik besef me overigens heel goed dat de meeste mensen niet zo denken... voel me daarom soms haast bezwaard om positief te zijn, want positief zijn word dan vaak verward met ow het doet haar allemaal niks... )
Ik vond het dus heel, heel moeilijk. In het begin, de eerste 14 weken, zat ik op een roze wolk (na een aantal goede echo's) en toen, van de ene op de andere dag, was dat voorbij. Ik werd wakker en de wereld was grauw en grijs en is dat gebleven tot de bevalling. Heel moeilijk vond ik dat, omdat ik me zo rot voelde, maar ook omdat maar weinig mensen het begrepen. Ik wilde toch zo graag een kind? Dat ging nu toch gebeuren? Waarom kon ik dan niet gewoon lekker blij gaan lopen zijn? Zelfs mijn vriend had daar soms moeite mee, hoewel hij me echt heel goed gesteund heeft.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Dit laatste wil ik wel even benadrukken.quote:
wat mij erg hielp bij de zwangerschap van Lola was dat ik voor mezelf heel duidelijk had dat als het mis zou gaan ik hoe dan ook verdriet zou hebben... Waarom zou ik haar dan geen moeder gunnen die heel erg van de zwangerschap heeft genoten omdat ik een nare ervaring heb meegemaakt!
Ik wil later als zij ooit besluit moeder te willen worden en vragen aan mij heeft niet dat ik haar "moet" vertellen dat ik niet genoten heb van die zwangerschap door alle zorgen.
Zorgen die niks aan de situatie kunnen veranderen, het loopt zoals het loopt, daarom wilde ik genieten van het moment, zou het met 20 weken weer mis gaan, dan zou ik dat dan wel zien.
Dan heb ik in ieder geval 20 mooie weken gehad die dan voor een fijne herinnering zouden kunnen zogen
( Ik besef me overigens heel goed dat de meeste mensen niet zo denken... voel me daarom soms haast bezwaard om positief te zijn, want positief zijn word dan vaak verward met ow het doet haar allemaal niks... )
(Ik spui hier natuurlijk regelmatig mijn zorgen en angsten, dus komt het al snel over alsof ik daar helemaal doortrokken van ben, maar overall sta ik best heel positief in het leven en wil ik ook allerminst blijven hangen in het verdriet. Ik herken wel een beetje dat "als ze positief denkt dan zal het wel "over" zijn" uit mijn omgeving. Voor mij staat dat los van elkaar)
disclaimer
Er zijn ook mensen die het hele zwanger zijn gewoon niet leuk vinden. Toen ik dat bij de miskraam ervoer heb ik het op de miskraam gegooid. Maar ook de drie zwangerschappen erna heb ik nooit als leuk of prettig ervaren. Het doel en het uitkomst zijn heerlijk en leuk, maar de weg er naar toe...Ik ben er gewoon niet voor gemaakt.
Toch was er wel degelijk verschil tussen de zwangerschappen die goed afliepen en de twee die dat niet deden. Diep in mijn hart wist ik bij de twee foute dat het fout zat en had ik bij de andere gewoon meer vertrouwen. Geen idee waarom, het was nergens uit af te leiden, maar het was gewoon zo
SQ het klopt dat je nooit meer zo onbezorgd zult zijn als die eerste keer, maar ik wens jou ook een innerlijk stemmetje dat je rust geeft als het wel oke is. En of je dan geniet van de periode tussen streepjes en zekerheid, dat is aan jou. Dat is zo persoonlijk en zo afhankelijk van hoe je bent, dat valt niet te voorspellen.
Toch was er wel degelijk verschil tussen de zwangerschappen die goed afliepen en de twee die dat niet deden. Diep in mijn hart wist ik bij de twee foute dat het fout zat en had ik bij de andere gewoon meer vertrouwen. Geen idee waarom, het was nergens uit af te leiden, maar het was gewoon zo
SQ het klopt dat je nooit meer zo onbezorgd zult zijn als die eerste keer, maar ik wens jou ook een innerlijk stemmetje dat je rust geeft als het wel oke is. En of je dan geniet van de periode tussen streepjes en zekerheid, dat is aan jou. Dat is zo persoonlijk en zo afhankelijk van hoe je bent, dat valt niet te voorspellen.
* Mama van Driekus (0909) en Tienus (0611) *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
ja ben ook erg blij dat ik van de zwangerschap heb kunnen genieten...
maar het heeft ook een keerzijde, de hele omgeving kon dat niet! wat opzich niet erg is, maar daar moesten ze mij dan wel steeds mee opzadelen... Dus zo positief als ik was ( ook omdat ik dat van mezelf moest ) zo negatief waren andere mensen om me heen...
maar het heeft ook een keerzijde, de hele omgeving kon dat niet! wat opzich niet erg is, maar daar moesten ze mij dan wel steeds mee opzadelen... Dus zo positief als ik was ( ook omdat ik dat van mezelf moest ) zo negatief waren andere mensen om me heen...
Geboren om voor altijd lief te hebben... O+ Roan & Senna O+
Heel moeilijk lijkt me dat.quote:
ja ben ook erg blij dat ik van de zwangerschap heb kunnen genieten...
maar het heeft ook een keerzijde, de hele omgeving kon dat niet! wat opzich niet erg is, maar daar moesten ze mij dan wel steeds mee opzadelen... Dus zo positief als ik was ( ook omdat ik dat van mezelf moest ) zo negatief waren andere mensen om me heen...
Sowieso vond ik de omgeving moeilijk. Toen ik de tweede keer zwanger was en we het vertelden, gewoon meteen net als de keer dat het fout ging, waren mensen in onze omgeving ook heel sceptisch "laten we eerst maar eens kijken of het goed gaat dit keer". Dat wilde ik helemaal niet horen, ik wilde gewoon van harte gefeliciteerd worden, zonder voorbehouden. Ik wilde blij zijn en wilde graag dat anderen ook blij voor ons waren.
Wat betreft een goed gevoel over de zwangerschap: ik had de keer dat het fout ging ook een heel goed gevoel over de zwangerschap. De avond voor we naar de echo moesten, bedacht ik me dat het ook fout kon zijn, maar die gedachte was zo raar, dat het echt niet bleef hangen. De volgende dag bleek het toch niet goed te zijn.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
ik was de eerste keer ook zeer onverschrokken. Ik moet wel zeggen dat ik na de echo, waarbij er wèl hartactie was maar het vruchtje te klein was, het meteen wist in mijn hart. Terwijl mijn hele omgeving nog zoiets had van: joh, het leeft dus het zit wel goed.quote:
[..]
Heel moeilijk lijkt me dat.
Sowieso vond ik de omgeving moeilijk. Toen ik de tweede keer zwanger was en we het vertelden, gewoon meteen net als de keer dat het fout ging, waren mensen in onze omgeving ook heel sceptisch "laten we eerst maar eens kijken of het goed gaat dit keer". Dat wilde ik helemaal niet horen, ik wilde gewoon van harte gefeliciteerd worden, zonder voorbehouden. Ik wilde blij zijn en wilde graag dat anderen ook blij voor ons waren.
Wat betreft een goed gevoel over de zwangerschap: ik had de keer dat het fout ging ook een heel goed gevoel over de zwangerschap. De avond voor we naar de echo moesten, bedacht ik me dat het ook fout kon zijn, maar die gedachte was zo raar, dat het echt niet bleef hangen. De volgende dag bleek het toch niet goed te zijn.
De tweede keer heb ik misschien wel 40 tests gedaan (
) maar ik bleef ongelovig. En dat gevoel bleek te kloppen. Ik heb het toen niemand verteld omdat ik zelf niet blij was en dus ook niet gefeliciteerd wilde worden... Ik geloof steeds meer in gevoel
disclaimer
Ik vond het vooral zo opvallend dat iedereen dacht dat ze er een mening over mochten hebben.quote:
ja ben ook erg blij dat ik van de zwangerschap heb kunnen genieten...
maar het heeft ook een keerzijde, de hele omgeving kon dat niet! wat opzich niet erg is, maar daar moesten ze mij dan wel steeds mee opzadelen... Dus zo positief als ik was ( ook omdat ik dat van mezelf moest ) zo negatief waren andere mensen om me heen...
En die ook graag met jullie deelden. Dat begreep ik echt helemaal niet
En ik ga het niet meer vergeten, die whatsapp met de foto van de 2 totaal onverwachte streepjes
En de echo waarbij ik (toevallig) mee mocht en je wist dat het een meisje was
Life is what happens while you are busy making other plans...
hm, dat lijkt me ook erg naar inderdaad. Dan haalt je omgeving je eigenlijk neer.quote:
ja ben ook erg blij dat ik van de zwangerschap heb kunnen genieten...
maar het heeft ook een keerzijde, de hele omgeving kon dat niet! wat opzich niet erg is, maar daar moesten ze mij dan wel steeds mee opzadelen... Dus zo positief als ik was ( ook omdat ik dat van mezelf moest ) zo negatief waren andere mensen om me heen...
disclaimer
quote:
[..]
Ik vond het vooral zo opvallend dat iedereen dacht dat ze er een mening over mochten hebben.
En die ook graag met jullie deelden. Dat begreep ik echt helemaal niet
En ik ga het niet meer vergeten, die whatsapp met de foto van de 2 totaal onverwachte streepjes
En de echo waarbij ik (toevallig) mee mocht en je wist dat het een meisje was
En dat eerste, werkelijk?? Echt
100
Venus in pocketformaat
© loveli
© loveli
Hallo allemaal,
Ben hier nieuw en heb wat meegelezen.
Wij hebben in oktober een miskraam gehad, ik wist nog maar een weekje dat ik zwanger was.
Omdat ik Hashimoto heb moest ik gelijk naar de internist, in de wachtkamer van de internist ging het mis.
Ter controle toch nog even bij de gynaecoloog geweest en inderdaad was het niet wat het wezen moest.
in de dagen erna verloor ik het vruchtje en heb hier weinig pijn aan ondervonden, ik vloeide ook maar 4 dagen en dat was het. tenminste dat dacht ik, in de dagen erna ging het goed. Tot ik een weekend weg was met familie (waarvan alleen me schoonmoeder het wist) ik verschrikkelijke pijn ervoer. Maandags bij thuiskomst gelijk naar het zh gebeld en moest ik maar direct langs komen.
op dat moment waren ze bang voor een bbzw. gelukkig was dit niet het geval maar bleek ik als gevolg van de miskraam een cyste te hebben gekregen die erg pijnlijk was.
Na 2 maanden met pijn rond te hebben gelopen is er besloten de cyste te verwijderen wat ze een week geleden dan ook hebben gedaan.
Ik dacht dat ik mijn miskraam een plek had gegeven en er vrede mee had. Tijdens het wakker worden uit de narcose was ik erg onrustig en hebben ze mijn man er bij moeten halen. Het schijnt dat ik alleen maar aan het huilen was en riep dat ik niet zwanger was.
dat was wel een domper zowel voor mijn man als ik.
Nu willen we dolgraag kinderen en probeer ik het zoveel mogelijk te verwerken maar merk dat ik gewoonweg niet weet hoe.
Ben hier nieuw en heb wat meegelezen.
Wij hebben in oktober een miskraam gehad, ik wist nog maar een weekje dat ik zwanger was.
Omdat ik Hashimoto heb moest ik gelijk naar de internist, in de wachtkamer van de internist ging het mis.
Ter controle toch nog even bij de gynaecoloog geweest en inderdaad was het niet wat het wezen moest.
in de dagen erna verloor ik het vruchtje en heb hier weinig pijn aan ondervonden, ik vloeide ook maar 4 dagen en dat was het. tenminste dat dacht ik, in de dagen erna ging het goed. Tot ik een weekend weg was met familie (waarvan alleen me schoonmoeder het wist) ik verschrikkelijke pijn ervoer. Maandags bij thuiskomst gelijk naar het zh gebeld en moest ik maar direct langs komen.
op dat moment waren ze bang voor een bbzw. gelukkig was dit niet het geval maar bleek ik als gevolg van de miskraam een cyste te hebben gekregen die erg pijnlijk was.
Na 2 maanden met pijn rond te hebben gelopen is er besloten de cyste te verwijderen wat ze een week geleden dan ook hebben gedaan.
Ik dacht dat ik mijn miskraam een plek had gegeven en er vrede mee had. Tijdens het wakker worden uit de narcose was ik erg onrustig en hebben ze mijn man er bij moeten halen. Het schijnt dat ik alleen maar aan het huilen was en riep dat ik niet zwanger was.
dat was wel een domper zowel voor mijn man als ik.
Nu willen we dolgraag kinderen en probeer ik het zoveel mogelijk te verwerken maar merk dat ik gewoonweg niet weet hoe.
In gevoel geloven is goed!quote:
[..]
ik was de eerste keer ook zeer onverschrokken. Ik moet wel zeggen dat ik na de echo, waarbij er wèl hartactie was maar het vruchtje te klein was, het meteen wist in mijn hart. Terwijl mijn hele omgeving nog zoiets had van: joh, het leeft dus het zit wel goed.
De tweede keer heb ik misschien wel 40 tests gedaan (
Maar geef jezelf ook de ruimte om het naast je neer te leggen. Het kan best zijn dat je de volgende keer niet blij bent en gefeliciteerd wil worden en ongelovig blijft...en toch 9 maanden later bevalt. Het is niet vanzelfsprekend zo dat je het voelt als het niet goed zit, maar het kan wel.
Ik bleef ongelovig tot de bevalling
En toen S op mijn borst werd gelegd, was alles ein-de-lijk over, voor mij. Ook dat is niet altijd zo. Het gaat over gevoelens, die zijn zoo persoonlijk, daar kun je geen wetmatigheden op los laten.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Mijn vrouw heeft dat helaas nooit zo ervaren. Ze was in het begin veel misselijk, en vanwege werk was ze weinig thuis. Daar kwam bij het verhoogde risico op triosomy's. Ze is welgeteld 1 dag heel erg blij geweest (na de uitgebreide 20 weken echo), en daarna stortte alles in.quote:
Zorgen die niks aan de situatie kunnen veranderen, het loopt zoals het loopt, daarom wilde ik genieten van het moment, zou het met 20 weken weer mis gaan, dan zou ik dat dan wel zien.
Dan heb ik in ieder geval 20 mooie weken gehad die dan voor een fijne herinnering zouden kunnen zogen
Meerdere mensen zeiden wel dat ze moest genieten van de zwangerschap, en ze was ook heel blij met ons kindje in haar, maar niet met de zwangerschap zelf.
Langzaam beter, maar de laatste keer had de internist ook tegenvallende resultaten. Vrijdag krijgen we nieuwe uitslagen. We hopen enorm dat er geen blijvende effecten zijn.quote:
censuur :O
Nou, het kan wel. De zwangerschap na de miskraam was ik idd een stuk minder onbezorgd. Maar de zwangerschap daarna; ik ben juist nog veel relaxter en onbezorgder dan bij de eerste zwangerschap (die dus uitliep op een miskraam).quote:
SQ het klopt dat je nooit meer zo onbezorgd zult zijn als die eerste keer, maar ik wens jou ook een innerlijk stemmetje dat je rust geeft als het wel oke is. En of je dan geniet van de periode tussen streepjes en zekerheid, dat is aan jou. Dat is zo persoonlijk en zo afhankelijk van hoe je bent, dat valt niet te voorspellen.
Dus ik herken het absoluut wat de eerste zwangerschap na de mk betreft. Maar die daarna is voor mij dus het meest relaxed juist.
Wat fijn dat je het zo hebt ervaren!quote:
[..]
Nou, het kan wel. De zwangerschap na de miskraam was ik idd een stuk minder onbezorgd. Maar de zwangerschap daarna; ik ben juist nog veel relaxter en onbezorgder dan bij de eerste zwangerschap (die dus uitliep op een miskraam).
Dus ik herken het absoluut wat de eerste zwangerschap na de mk betreft. Maar die daarna is voor mij dus het meest relaxed juist.
Dit is dan weer zo'n goed voorbeeld waarom ik probeer om statements te voorkomen en alleen te vertellen hoe ik dingen ervaren heb. ieder mens is anders en kan dingen anders ervaren, en als je statements gaat geven, dan kan iemand zich nog raar of schuldig gaan voelen omdat het anders ervaren wordt dan 'normaal' zou zijn.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Nou dat dus, niemand kan voorspellen hoe je gevoel zal zijn, zelfs jij zelf niet. En alle gevoelens zijn dan toch goed?quote:
[..]
Wat fijn dat je het zo hebt ervaren!
Dit is dan weer zo'n goed voorbeeld waarom ik probeer om statements te voorkomen en alleen te vertellen hoe ik dingen ervaren heb. ieder mens is anders en kan dingen anders ervaren, en als je statements gaat geven, dan kan iemand zich nog raar of schuldig gaan voelen omdat het anders ervaren wordt dan 'normaal' zou zijn.
Ik kan me nog goed herinneren Miss dat jij zo niet op de roze wolk zat en dat zo erg vond. Ik vond het van afstand al heel vervelend om te horen, gunde je het zo om het juist wel te voelen omdat het zo mooi schijnt te zijn.
Coco, bij mij is er nooit meer een tweede zwangerschap na een miskraam gekomen, ik had een miskraam, zwangerschap, miskraam en weer een voldragen zwangerschap. De zwangerschap van de jongste was ik wel heel relaxt. Misschien ook omdat ik nu beter wist wat er zou komen. We hebben toen ook hele vroege echo's bewust geweigerd en zijn in het gewone controleriedeltje mee gegaan. Dus eerste echo met iets van 8 weken en daarna combi test.
Overigens, mijn zusje is bij dezelfde vk als ik toen en zij vertelde dat de eerste echo die toen nog rond 8 weken was, nu verplaatst is naar rond 9 weken. De vk's maakten toch nog te veel mee dat een eerste echo goed was met 8 weken en het daarna mis ging of dat een paren bij een eerste echo onnodig ongerust gemaakt werden met een vage echo.
* Mama van Driekus (0909) en Tienus (0611) *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
Dat denk ik ook wel, ik moest een beetje denken aan een paar meiden in Z&G nu die dan met 6 weken al een echo krijgen en dan alsnog in de stress zitten omdat er niet meer gezegd kan worden dan: "er zit een hele prille zwangerschap". Maar dat kun je op je test ook wel zien.
Ze boden mij de tweede keer ook een vroege echo in de zevende week aan, maar dat voelde compleet zinloos. Ik had immers de vorige keer een echo met 8+3, een hartslag gezien en 't werd alsnog niks. Dus ja, het zegt inderdaad zo weinig, en als het mis gaat gebeurt het tòch wel. Daar verandert een extra vroege echo niks aan en ook al zie je leven, dan nog zegt het niet zo veel.
Ze boden mij de tweede keer ook een vroege echo in de zevende week aan, maar dat voelde compleet zinloos. Ik had immers de vorige keer een echo met 8+3, een hartslag gezien en 't werd alsnog niks. Dus ja, het zegt inderdaad zo weinig, en als het mis gaat gebeurt het tòch wel. Daar verandert een extra vroege echo niks aan en ook al zie je leven, dan nog zegt het niet zo veel.
disclaimer
Dat gevoel deel ik zo enorm met je, en dat was ook mijn angst al die tijd bij de 2e keer zwanger. Kon hier gelukkig goed over praten met mijn vk en mijn vriend begreep me ook erin.quote:
Dat denk ik ook wel, ik moest een beetje denken aan een paar meiden in Z&G nu die dan met 6 weken al een echo krijgen en dan alsnog in de stress zitten omdat er niet meer gezegd kan worden dan: "er zit een hele prille zwangerschap". Maar dat kun je op je test ook wel zien.
Ze boden mij de tweede keer ook een vroege echo in de zevende week aan, maar dat voelde compleet zinloos. Ik had immers de vorige keer een echo met 8+3, een hartslag gezien en 't werd alsnog niks. Dus ja, het zegt inderdaad zo weinig, en als het mis gaat gebeurt het tòch wel. Daar verandert een extra vroege echo niks aan en ook al zie je leven, dan nog zegt het niet zo veel.
Verder sluit ik me aan wat al verschillende keren gezegd is. Wat is goed/normaal/wenselijk qua gevoel en het uiten hiervan?
Doe wat voor jou goed voelt, en elk weldenken persoon die het verhaal er achter kent zal het snappen.
Gaat om jou!
Tassie,quote:
Hallo allemaal,
Ben hier nieuw en heb wat meegelezen.
Wij hebben in oktober een miskraam gehad, ik wist nog maar een weekje dat ik zwanger was.
Omdat ik Hashimoto heb moest ik gelijk naar de internist, in de wachtkamer van de internist ging het mis.
Ter controle toch nog even bij de gynaecoloog geweest en inderdaad was het niet wat het wezen moest.
in de dagen erna verloor ik het vruchtje en heb hier weinig pijn aan ondervonden, ik vloeide ook maar 4 dagen en dat was het. tenminste dat dacht ik, in de dagen erna ging het goed. Tot ik een weekend weg was met familie (waarvan alleen me schoonmoeder het wist) ik verschrikkelijke pijn ervoer. Maandags bij thuiskomst gelijk naar het zh gebeld en moest ik maar direct langs komen.
op dat moment waren ze bang voor een bbzw. gelukkig was dit niet het geval maar bleek ik als gevolg van de miskraam een cyste te hebben gekregen die erg pijnlijk was.
Na 2 maanden met pijn rond te hebben gelopen is er besloten de cyste te verwijderen wat ze een week geleden dan ook hebben gedaan.
Ik dacht dat ik mijn miskraam een plek had gegeven en er vrede mee had. Tijdens het wakker worden uit de narcose was ik erg onrustig en hebben ze mijn man er bij moeten halen. Het schijnt dat ik alleen maar aan het huilen was en riep dat ik niet zwanger was.
dat was wel een domper zowel voor mijn man als ik.
Nu willen we dolgraag kinderen en probeer ik het zoveel mogelijk te verwerken maar merk dat ik gewoonweg niet weet hoe.
Sorry dat ik niet meteen reageerde, nu lijkt het een beetje alsof ik over je verhaal heen blaas maar dat is absoluut niet mijn bedoeling.
Wat vreselijk klote dat het mis is gegaan
En nog meer dat je er zo'n nare nasleep van hebt gehad. Wat is hashimoto precies? En kan dat het verloop van je zwangerschap beinvloeden?
Hoe gaat het nu met je, ben je al wat hersteld van je operatie?
disclaimer
Dank je wel dnd en stormqueen.
Is helemaal niet erg hoor. Snap dat jullie hier al wat langer praten en dat je als nieuweling midden in iemands verdriet zit.
Ja gaat langzaam beter. T is meer t geestelijke, nu weten veel mensen wat er gebeurd is en dat hadden we liever in kleine kring gehouden.
Hashimoto is een autoimmuun ziekte vanje schildklier. Met medicijnen kan het geen kwaad zolang je maar de eerste 3maand onder strenge controle bent van een internist. Bij te weinig aan medicatie heb je groter kans op miskraam.
Is helemaal niet erg hoor. Snap dat jullie hier al wat langer praten en dat je als nieuweling midden in iemands verdriet zit.
Ja gaat langzaam beter. T is meer t geestelijke, nu weten veel mensen wat er gebeurd is en dat hadden we liever in kleine kring gehouden.
Hashimoto is een autoimmuun ziekte vanje schildklier. Met medicijnen kan het geen kwaad zolang je maar de eerste 3maand onder strenge controle bent van een internist. Bij te weinig aan medicatie heb je groter kans op miskraam.
Tassie, was de zwangerschap wel gepland?
Ik kom net van een verjaardag, was een dame die op dezelfde dag uitgerekend was als ik bij de eerste zwangerschap. Ze had een zware zwangerschap, en was allemaal dingen aan het zeggen als; zwanger zijn is helemaal niet leuk, bezint eer ge begint, denk nog maar eens goed na of je dat wel wil allemaal. Ik heb vriendelijk en meelevend geknikt maar ik vond het wel een beetje irritant
Ik kom net van een verjaardag, was een dame die op dezelfde dag uitgerekend was als ik bij de eerste zwangerschap. Ze had een zware zwangerschap, en was allemaal dingen aan het zeggen als; zwanger zijn is helemaal niet leuk, bezint eer ge begint, denk nog maar eens goed na of je dat wel wil allemaal. Ik heb vriendelijk en meelevend geknikt maar ik vond het wel een beetje irritant
disclaimer
Afgelopen woensdag heb ik dus een echo gehad waaruit bleek dat het mis was. Maandag had ik al wat bruin afscheiding gehad dus had wel in mijn achterhoofd dat het wel eens mis kon zijn. Uit mijn berekening zou ik bijna 11 weken zwanger zijn. Ik zag vrij snel het vruchtzakje maar er was binnen in niets te zien. Een zogenaamd 'windei' van 3 cm.
Veel emoties en omschakelen in het denken over de komende tijd. Donderdag en vrijdag ziekgemeld. Het schiet nog niet echt op met het verliezen van het vruchtzakje etc. Ik dacht vrijdag dat ik via de verloskundige of huisarts wel pillen kon krijgen. Ik was er wel klaar voor en zag het ook niet zo zitten om volgende week tijdens mijn werk buikpijn te krijgen of ineens heel veel te gaan vloeien. Helaas kan je de pillen alleen via de gynaecoloog krijgen en die had de afgelopen en komende dagen geen tijd. Nu dus nog maar even afwachten en hopen dat het meevalt op het werk. We zitten in een reorganisatie op het werk en wil dus niet dat ze iets op mijn werk weten. Woensdag heb ik een afspraak met de gynaecoloog.
Het is overigens erg fijn dat dit topic (met meerdere delen) er is om ervaringen te lezen.
Veel emoties en omschakelen in het denken over de komende tijd. Donderdag en vrijdag ziekgemeld. Het schiet nog niet echt op met het verliezen van het vruchtzakje etc. Ik dacht vrijdag dat ik via de verloskundige of huisarts wel pillen kon krijgen. Ik was er wel klaar voor en zag het ook niet zo zitten om volgende week tijdens mijn werk buikpijn te krijgen of ineens heel veel te gaan vloeien. Helaas kan je de pillen alleen via de gynaecoloog krijgen en die had de afgelopen en komende dagen geen tijd. Nu dus nog maar even afwachten en hopen dat het meevalt op het werk. We zitten in een reorganisatie op het werk en wil dus niet dat ze iets op mijn werk weten. Woensdag heb ik een afspraak met de gynaecoloog.
Het is overigens erg fijn dat dit topic (met meerdere delen) er is om ervaringen te lezen.
Merel wat ontzettend klote!
En wat stom dat je niet meteen terecht kan zeg... Hopelijk houdt het zich nog even rustig...
wat ontzettend klote!En wat stom dat je niet meteen terecht kan zeg... Hopelijk houdt het zich nog even rustig...
disclaimer
Merel Neem je tijd en hoop dat het rustig gaat (en meld je asjeblieft ziek als het 'los'komt, denk aan jezelf meis)
Neem je tijd en hoop dat het rustig gaat (en meld je asjeblieft ziek als het 'los'komt, denk aan jezelf meis)
Mereltje en voor iedereen die het ook nodig heeft!En graag wil ik ook vertellen dat ik de zwangerschap na mijn miskraam ook onbezorgd en ontspannen heb kunnen genieten, net als Coco. Net als Klumsy vond ik dat mijn kindje het waard was om blij mee te zijn, ongeacht hoe het zou aflopen. Toen ik net positief getest had, heb ik 1 dag heel hard gehuild omdat ik bang was dat het misschien weer niet goed zou gaan, maar toen bedacht ik me dat ook dit kindje mijn blijdschap en liefde verdiende, net zoals het eerste kindje dat helaas maar kort in mijn buik heeft gezeten. Een volgende zwangerschap hoop ik er ook weer zo in te staan
Ik hoop voor de anderen ook dat deze verdrietige gebeurtenis ook weer iets positiefs zal brengen.
Merel is er bij jou al wat begonnen?
Ik heb hetzelfde verhaal. Maar ik zou eigenlijk willen wachten tot mijn lichaam het zelf oppakt. Ik heb alleen geen enkel idee hoe lang dat duurt. En ik weet helaas dat er hier wat ervaringsdeskundigen zitten dus ik hoop dat jullie me een beetje gerust kunnen stellen dat het geen weken gaat duren.
Ik hoop dat ik bij mijn volgende zwangerschap er net zo positief in sta als belle en de anderen .
Ik heb hetzelfde verhaal. Maar ik zou eigenlijk willen wachten tot mijn lichaam het zelf oppakt. Ik heb alleen geen enkel idee hoe lang dat duurt. En ik weet helaas dat er hier wat ervaringsdeskundigen zitten dus ik hoop dat jullie me een beetje gerust kunnen stellen dat het geen weken gaat duren.
Ik hoop dat ik bij mijn volgende zwangerschap er net zo positief in sta als belle en de anderen .
Cholula
Afwachten, ik wilde dat initieel ook, maar na een week toch voor de tabletten gekozen omdat ik de hormonen zo beu was. Luister naar je hart, als afwachten het beste is kan dat geen kwaad, maar durf ook aan de bel te trekken als het genoeg is voor je.
Afwachten, ik wilde dat initieel ook, maar na een week toch voor de tabletten gekozen omdat ik de hormonen zo beu was. Luister naar je hart, als afwachten het beste is kan dat geen kwaad, maar durf ook aan de bel te trekken als het genoeg is voor je.
disclaimer
Sterkte Merel en Cholula!
Cholula: Kwam het als donderslag bij heldere hemel of had je krampen gevoeld/gevloeid/een vermoeden??
Blegh ik ben echt panisch, mag woensdag voor termijnecho als het goed is zit ik dan ook op 10 weken (weet ik ook niet zeker omdat ik na de curettage in sept nooit meer ongesteld ben geworden, maar ik ga er een beetje vanuit dat het op 27 nov gebeurd is, eerste x batsen na die toestand).
Wilde niet eerder een echo omdat dat toch niks zegt, waar jullie het laatst over hadden...
Cholula: Kwam het als donderslag bij heldere hemel of had je krampen gevoeld/gevloeid/een vermoeden??
Blegh ik ben echt panisch, mag woensdag voor termijnecho als het goed is zit ik dan ook op 10 weken (weet ik ook niet zeker omdat ik na de curettage in sept nooit meer ongesteld ben geworden, maar ik ga er een beetje vanuit dat het op 27 nov gebeurd is, eerste x batsen na die toestand).
Wilde niet eerder een echo omdat dat toch niks zegt, waar jullie het laatst over hadden...
No one can make you feel inferior without your consent - Eleanor Roosevelt
Cholula sterkte!
Hier alleen maar klein beetje bruin verlies. Klein beetje last van gevoelige borsten. Vanavond nog gewoon wezen tennissen. Woensdag is het een week geleden dat ik een echo heb gehad. Ik ben er wel klaar mee. Heb geen zin om er weken mee rond te lopen en steeds een beetje bloedverlies te hebben en niet weten wanneer het daadwerkelijk loskomt. Hopelijk krijg ik nog even een interne echo van de gyneacoloog om te zien hoe het er voor staat. Daarna krijg ik hopelijk de pillen mee, die ik dan in het weekend ga gebruiken.
Hier alleen maar klein beetje bruin verlies. Klein beetje last van gevoelige borsten. Vanavond nog gewoon wezen tennissen. Woensdag is het een week geleden dat ik een echo heb gehad. Ik ben er wel klaar mee. Heb geen zin om er weken mee rond te lopen en steeds een beetje bloedverlies te hebben en niet weten wanneer het daadwerkelijk loskomt. Hopelijk krijg ik nog even een interne echo van de gyneacoloog om te zien hoe het er voor staat. Daarna krijg ik hopelijk de pillen mee, die ik dan in het weekend ga gebruiken.
Wat balen dat je nog dágen moet wachten tot je bij de gyn terecht kan!quote:
Cholula sterkte!
Hier alleen maar klein beetje bruin verlies. Klein beetje last van gevoelige borsten. Vanavond nog gewoon wezen tennissen. Woensdag is het een week geleden dat ik een echo heb gehad. Ik ben er wel klaar mee. Heb geen zin om er weken mee rond te lopen en steeds een beetje bloedverlies te hebben en niet weten wanneer het daadwerkelijk loskomt. Hopelijk krijg ik nog even een interne echo van de gyneacoloog om te zien hoe het er voor staat. Daarna krijg ik hopelijk de pillen mee, die ik dan in het weekend ga gebruiken.
Ik heb ruim twee weken gewacht op dat mijn lichaam het vruchtje ging afstoten, maar toen er nog niks gebeurde (en de misselijkheid en het overgeven bleef aanhouden) heeft de vk een afspraak bij de gyn geregeld. De optie pillen kreeg ik niet eens (weet niet eens meer waarom) dus ik ben gecuretteerd. Helaas belandde ik drie dagen later weer in het zkh omdat ik niet helemaal schoon was
No one can make you feel inferior without your consent - Eleanor Roosevelt
Het kan echt van persoon tot persoon verschillen... ik heb een week afgewacht en ben toen naar de gyn gegaan voor pillen.quote:
Merel is er bij jou al wat begonnen?
Ik heb hetzelfde verhaal. Maar ik zou eigenlijk willen wachten tot mijn lichaam het zelf oppakt. Ik heb alleen geen enkel idee hoe lang dat duurt. En ik weet helaas dat er hier wat ervaringsdeskundigen zitten dus ik hoop dat jullie me een beetje gerust kunnen stellen dat het geen weken gaat duren.
Ik hoop dat ik bij mijn volgende zwangerschap er net zo positief in sta als belle en de anderen .
Mereltje, wat rot dat ze je zo lang laten wachten zeg
. Sterkte dames
.
ben jij twee keer gecurretteerd?quote:
[..]
Wat balen dat je nog dágen moet wachten tot je bij de gyn terecht kan!
Ik heb ruim twee weken gewacht op dat mijn lichaam het vruchtje ging afstoten, maar toen er nog niks gebeurde (en de misselijkheid en het overgeven bleef aanhouden) heeft de vk een afspraak bij de gyn geregeld. De optie pillen kreeg ik niet eens (weet niet eens meer waarom) dus ik ben gecuretteerd. Helaas belandde ik drie dagen later weer in het zkh omdat ik niet helemaal schoon was
En ik duim voor een goede echo!
disclaimer
Wat spannend geppie! Ik hoop zo ontzettend dat je goed nieuws krijgt.
Wat balen dat je nog zo lang moet wachten op een afspraak, merel.
Wat betreft het wachten: ik geef het een week en dan belt de vk me om te horen hoe het gaat. Ik hoop dat het tegen het weekend los gaat want ik kan eigenlijk deze week echt niet weg blijven van mijn werk. En zonder tranen vertellen wat er aan de hand is, gaat me denk ik niet lukken en dat vinden die stoere militairen waar ik mee werk altijd erg moeilijk.
Ik had trouwens een voorgevoel en net voor de vk de echokop op mijn buik zette wist ik het bijna zeker.
Wat balen dat je nog zo lang moet wachten op een afspraak, merel.
Wat betreft het wachten: ik geef het een week en dan belt de vk me om te horen hoe het gaat. Ik hoop dat het tegen het weekend los gaat want ik kan eigenlijk deze week echt niet weg blijven van mijn werk. En zonder tranen vertellen wat er aan de hand is, gaat me denk ik niet lukken en dat vinden die stoere militairen waar ik mee werk altijd erg moeilijk.
Ik had trouwens een voorgevoel en net voor de vk de echokop op mijn buik zette wist ik het bijna zeker.
Dames, exact een jaar geleden zat ik in hetzelfde schuitje. Ik MOEST een week wachten omdat ik op dat moment ook een longontsteking te pakken had. En ook als je voor de optie met pillen inbrengen kiest, is het mogelijk dat het alsnog (spoed) curretage wordt iv me hevig bloedverlies. En dat is onder narcose, wat natuurlijk niet kan bij een longontsteking. In die week gebeurde er qua miskraam niet veel. Zodra de ab kuur erop zat heb ik alsnog de misoprostol genomen. Zelfs toen duurde het nog een week voor ik het kindje verloor. Ik vond dat afwachten persoonlijk heel naar. Ik wilde zo graag verder, alles achter me laten. Maar goed, je moet doen wat voor jou goed voelt.
Hoop dat jullie volgend jaar ook met een dikke buik terug kunnen kijken.
Hoop dat jullie volgend jaar ook met een dikke buik terug kunnen kijken.
Sjakie ♥ 10-7-10
Japie ♥ 4-2-14
Japie ♥ 4-2-14
Ik had een vroegere miskraam vorig jaar. Met zo'n 6 weken was het vruchtje gestopt met groeien en daar kwamen we bij de echo met 7 werken achter. Ik heb nog vijf weken afgewacht of mijn lijf het zelf zou afstoten. Dat gebeurde niet, dus toen uiteindelijk voor de pillen optie gegaan. Ik voelde me hier prettig bij, had geen last van hormonen of andere kwaaltjes. Ik had ook achteraf echt het gevoel mijn lichaam de kans te hebben gegeven om het zelf op te lossen. Helaas zonder succes. Na de pillen was bij mij nog niet alles schoon, maar toen heb ik in overleg met de gyn een menstruatie afgewacht en daarna was wel alles schoon. De pillen vond ik overigens goed te doen, eventueel preventief paracetamol gebruiken kan pijn verminderen, maar ik heb het gewoon als heftige menstruatie ervaren.
Aan de andere kant snap ik ook de vrouwen die graag zo snel mogelijk het hele gebeuren achter de rug willen hebben hoor. Zeker omdat je dan snel weer door kunt met een volgende poging. Doe gewoon waar je je goed bij voelt. Er is geen goed of fout, het gaat om jouw gevoel. Succes en sterkte.
Aan de andere kant snap ik ook de vrouwen die graag zo snel mogelijk het hele gebeuren achter de rug willen hebben hoor. Zeker omdat je dan snel weer door kunt met een volgende poging. Doe gewoon waar je je goed bij voelt. Er is geen goed of fout, het gaat om jouw gevoel. Succes en sterkte.
Wat fijn om het hier even van me af te kunnen schrijven.
De verloskundige zei dat het meestal rond de tijd van de menstruatie los komt. Dat zou van het weekend kunnen zijn bij mij. Ik vind het nu vooral een naar idee dat er een levenloos iets in mijn baarmoeder zit, maar zolang ik daar niet te lang over nadenk valt het wel mee. Ik wacht, zoals ik al eerder zei, een week af en daarna ga ik bedenken wat ik wil doen. Dan zit het vier/vijf weken in mijn buik zonder dat mijn lichaam het zelf oppikt en dan denk ik dat ik de hulptroepen inschakel.
Ondertussen heb ik een pesthumeur en dat is helemaal niet handig met negentig leerlingen en tien 'stoere' collega's. Gelukkig is het bijna vier uur...
De verloskundige zei dat het meestal rond de tijd van de menstruatie los komt. Dat zou van het weekend kunnen zijn bij mij. Ik vind het nu vooral een naar idee dat er een levenloos iets in mijn baarmoeder zit, maar zolang ik daar niet te lang over nadenk valt het wel mee. Ik wacht, zoals ik al eerder zei, een week af en daarna ga ik bedenken wat ik wil doen. Dan zit het vier/vijf weken in mijn buik zonder dat mijn lichaam het zelf oppikt en dan denk ik dat ik de hulptroepen inschakel.
Ondertussen heb ik een pesthumeur en dat is helemaal niet handig met negentig leerlingen en tien 'stoere' collega's. Gelukkig is het bijna vier uur...
Lijkt me niet gek Burdie. Bij mijn miskraam herbeleefde ik mijn gevoelens van de laatste - niet zo soepele - bevalling ook weer helemaal. Is toch een stap in de verwerking.
Cholula hoe is het nu?
Cholula hoe is het nu?
Burdie
Lief dat je er naar vraagt. Ik bloed ondertussen vrolijk leeg. En eigenlijk gaat het best goed, ik heb het op mijn werk aan twee collega's verteld toen het eenmaal losbarstte en zij houden mij uit de wind als ik dat aangeef.
Morgen heb ik een echo om te kijken of alles weg is en dan gaan we weer verder. Ik ben twee dagen goed verdrietig geweest. Nu staat mijn blik weer op de toekomst, maar een eventuele emotionele terugval is ingecalculeerd.
Lief dat je er naar vraagt. Ik bloed ondertussen vrolijk leeg. En eigenlijk gaat het best goed, ik heb het op mijn werk aan twee collega's verteld toen het eenmaal losbarstte en zij houden mij uit de wind als ik dat aangeef.
Morgen heb ik een echo om te kijken of alles weg is en dan gaan we weer verder. Ik ben twee dagen goed verdrietig geweest. Nu staat mijn blik weer op de toekomst, maar een eventuele emotionele terugval is ingecalculeerd.
Potjandorie, ik bloed bijna een week als een rund en toch bleek vanochtend het vruchtzakje nog in mijn baarmoeder te zitten. Ik ben een beetje teleurgesteld dat mijn lichaam het niet zelf doet en dat ik nu alsnog naar de gynaecoloog moet. Herkenbaar voor iemand?
Och cholula, wat een domper lijkt me dat geen raad verder, maar wel even een dikke knuffel
geen raad verder, maar wel even een dikke knuffel
disclaimer
Wat balen Cholulaquote:
Potjandorie, ik bloed bijna een week als een rund en toch bleek vanochtend het vruchtzakje nog in mijn baarmoeder te zitten. Ik ben een beetje teleurgesteld dat mijn lichaam het niet zelf doet en dat ik nu alsnog naar de gynaecoloog moet. Herkenbaar voor iemand?
.Voelt als een enorme 'setback' he... Ik heb het ook gehad, meerdere keren achter elkaar zelfs (steeds na een ronde pillen) dus voor mij heel herkenbaar. Je wilt zo graag verder, maar het is nog niet klaar.
Wanneer moet je naar de gyn?
Ik word morgen gebeld of ik morgen meteen terecht kan. Lukt dat niet dan ga ik bellen met het ziekenhuis van mijn werk of ik daar zsm terecht kan.
Burdie hoelang duurde het voordat het allemaal voorbij was? Jij hebt nog een hele lange nasleep gehad toch?
Burdie hoelang duurde het voordat het allemaal voorbij was? Jij hebt nog een hele lange nasleep gehad toch?
Ik zit terug te lezen en dat is echt een heel lang traject geweest. Er stond me nog wel iets van bij toen ik vorig jaar in WOHTS.
Ik hoop dat ik pillen kan krijgen morgen zodat ik ze donderdagavond in kan nemen.
Het is zo stom, maar ik ben echt een beetje teleurgesteld in mijn lijf. Voor de rest kan ik er goed mee omgaan en ook goed erover praten met mijn vriend gelukkig.
Ik hoop dat ik pillen kan krijgen morgen zodat ik ze donderdagavond in kan nemen.
Het is zo stom, maar ik ben echt een beetje teleurgesteld in mijn lijf. Voor de rest kan ik er goed mee omgaan en ook goed erover praten met mijn vriend gelukkig.
Balen Cholula dat je nu alsnog naar het zkh moet! Hopelijk kun je morgen meteen terecht!
No one can make you feel inferior without your consent - Eleanor Roosevelt
Cholula, dat is balen zeg dat je alsnog naar ziekenhuis moet. Weet je al wanneer je terecht kunt?
Vorige week vrijdag ben ik begonnen met de pillen. Ook veel bloed verlies gehad, geen idee of ik het vruchtje inmiddels ben verloren, maar bloed ook nog steeds. Volgende week woensdag weet ik pas of het weg is.
(Verkeerde account hierboven, oeps)
Vorige week vrijdag ben ik begonnen met de pillen. Ook veel bloed verlies gehad, geen idee of ik het vruchtje inmiddels ben verloren, maar bloed ook nog steeds. Volgende week woensdag weet ik pas of het weg is.
(Verkeerde account hierboven, oeps)
Heb je dan pas een afspraak merel? Dat duurt dan ook lang!
Ik heb vandaag na wat heen en weer bellen een afspraak gehad bij de gynaecoloog, weer een echo gehad en uiteraard nog steeds een vruchtzakje. Ik heb nu die pillen gekregen, die neem ik vanavond in en als het nodig is over een twee dagen weer. Over een week heb ik weer een afspraak bij gyn, ze zitten er dus wel lekker bovenop.
Ik heb vandaag na wat heen en weer bellen een afspraak gehad bij de gynaecoloog, weer een echo gehad en uiteraard nog steeds een vruchtzakje. Ik heb nu die pillen gekregen, die neem ik vanavond in en als het nodig is over een twee dagen weer. Over een week heb ik weer een afspraak bij gyn, ze zitten er dus wel lekker bovenop.
Inbrengen inderdaad, dat was ook wat mijn lief zei toen ik zei innemen.Ik heb een duidelijke voorlichting gehad van de gyn, maar ik ben blij dat mijn vriend erbij was. Twee horen toch meer dan één.
Ik zag vorige week toen ik op zoek was naar mijn diclofenac dat daar 200mg misoprostol in zat. Heb ze meteen aan de kant geflikkerd
Cholula, ik hoop dat het wat doet. Moet je morgen werken?
Bij mij ging het al best snel werken en het deed echt een paar uur best pijn, heb daardoor niet echt goed geslapen en was blij dat ik niet naar kantoor hoefde. Als je wel moet werken zou ik ze eerder rond 3-4 uur 's middags inbrengen.
Cholula, ik hoop dat het wat doet. Moet je morgen werken?
Bij mij ging het al best snel werken en het deed echt een paar uur best pijn, heb daardoor niet echt goed geslapen en was blij dat ik niet naar kantoor hoefde. Als je wel moet werken zou ik ze eerder rond 3-4 uur 's middags inbrengen.
disclaimer
Laat je lekker in de watten leggen door je vriend, nestje op de bank ofzo, met chocolade binnen handbereik.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Achteraf gezien vond ik het overigens heel bijzondere, intieme momenten met mijn man samen. Ondanks het verdriet wat erbij hoorde.
Ik heb overigens ook pas na twee weken een nacontrole gehad, net als merel. Soms komt het niet meteen los. Bij mij was wel alles schoon nadien!
disclaimer
Ik heb het vorige week verteld aan twee collega's. Dat vond ik best moeilijk omdat ik met alleen maar mannen werk en ik was bang dat ze me niet serieus zouden nemen. Niets was natuurlijk minder waar, beide hebben ze het meegemaakt met hun vrouw. Gisteren hoefde ik niet naar mijn werk omdat ik de afspraak had bij de vk, vandaag ivm gyn en de rest van de week moest ik ook maar thuis blijven want 'ik moet de tijd gebruiken om fit te worden'. Dus ik blijf de rest van de week thuis blijkbaar.
Ik vind jullie woorden echt een steun
En blijkbaar hebben verschillende ziekenhuizen verschillende protocollen, maar eigenlijk is dat ook niets nieuws...
Ik vind jullie woorden echt een steun
En blijkbaar hebben verschillende ziekenhuizen verschillende protocollen, maar eigenlijk is dat ook niets nieuws...
Wow, echt he... het gebeurt ook zo vaak, maar er wordt zo weinig over gesproken... 'Fijn' te weten dat je niet de enige bent die dit meemaakt, het kan zo eenzaam voelen...quote:
Ik heb het vorige week verteld aan twee collega's. Dat vond ik best moeilijk omdat ik met alleen maar mannen werk en ik was bang dat ze me niet serieus zouden nemen. Niets was natuurlijk minder waar, beide hebben ze het meegemaakt met hun vrouw. Gisteren hoefde ik niet naar mijn werk omdat ik de afspraak had bij de vk, vandaag ivm gyn en de rest van de week moest ik ook maar thuis blijven want 'ik moet de tijd gebruiken om fit te worden'. Dus ik blijf de rest van de week thuis blijkbaar.
Ik vind jullie woorden echt een steun
En blijkbaar hebben verschillende ziekenhuizen verschillende protocollen, maar eigenlijk is dat ook niets nieuws...
Maar wat hebben ze fijn gereageerd op je werk zeg
.
Fijn, cholula!
Mannelijke collega's reageren meestal beter dan vrouwelijke heb ik gemerkt... vrouwen hebben meer de neiging om dingen te zeggen als: kop op, de volgende is gewoon goed etc. Terwijl mannen je veel meer de ruimte geven om gewoon je verhaal te doen en even lekker een potje te janken. Maar misschien is dat alleen bij mijn werk zo hoor, kweetnie
Mannelijke collega's reageren meestal beter dan vrouwelijke heb ik gemerkt... vrouwen hebben meer de neiging om dingen te zeggen als: kop op, de volgende is gewoon goed etc. Terwijl mannen je veel meer de ruimte geven om gewoon je verhaal te doen en even lekker een potje te janken. Maar misschien is dat alleen bij mijn werk zo hoor, kweetnie
disclaimer
Het voordeel van mannen is dat ze zo lekker rationeel zijn. De ruimte om te janken krijg ik dan weer wat minder vandaar dat ik thuis moet/mag blijven. Mijn collega's begrijpen het wel, maar de negentig pubers snappen niet waarom hun instructeur met rode ogen rond loopt dus daarom heb ik vrij gekregen.
Ow en mijn buik doet pijn!
Ow en mijn buik doet pijn!
heb je ze al ingebracht?quote:
Het voordeel van mannen is dat ze zo lekker rationeel zijn. De ruimte om te janken krijg ik dan weer wat minder vandaar dat ik thuis moet/mag blijven. Mijn collega's begrijpen het wel, maar de negentig pubers snappen niet waarom hun instructeur met rode ogen rond loopt dus daarom heb ik vrij gekregen.
Ow en mijn buik doet pijn!
disclaimer
Ja, ik heb ze ruim een uur geleden ingebracht. Ik heb het idee dat het nu al afzwakt, dat vind ik dan wel raar.
Edit: ik was te vroeg met mijn commentaar. Zwakt heel niet af!
Edit: ik was te vroeg met mijn commentaar. Zwakt heel niet af!
het effect is als een soort weeenquote:
Ja, ik heb ze ruim een uur geleden ingebracht. Ik heb het idee dat het nu al afzwakt, dat vind ik dan wel raar.
Edit: ik was te vroeg met mijn commentaar. Zwakt heel niet af!
Sterkte, het duurt maar een paar uur!
disclaimer
Stormqueen, ik heb diclofenac gebruikt als pijnstiller tijdens de periode dat ik de cytotec had ingebracht. Werkte wel goed.
Cholula de pillen werken snel bij je. Bij mij duurde het de eerste keer ongeveer 4 uur voordat er wat gebeurde, na ongeveer 4 uur werd het ook weer minder. Volgende dag dat ik ze inbracht ging het iets sneller, na 2 uur. Fijn dat je collega's zo begripvol met je omgaan. Sterkte!
Dat ik twee weken moet wachten was wel een beetje protocol hier bij het ziekenhuis. Ze doen ook mee aan onderzoek om te kijken wat er gebeurt als er nog wat resten achter zijn gebleven om dit natuurlijk af te wachten. Maar die keuze hoef ik hopelijk niet te maken .. (Wel of niet ingrijpen/curretage).
Cholula de pillen werken snel bij je. Bij mij duurde het de eerste keer ongeveer 4 uur voordat er wat gebeurde, na ongeveer 4 uur werd het ook weer minder. Volgende dag dat ik ze inbracht ging het iets sneller, na 2 uur. Fijn dat je collega's zo begripvol met je omgaan. Sterkte!
Dat ik twee weken moet wachten was wel een beetje protocol hier bij het ziekenhuis. Ze doen ook mee aan onderzoek om te kijken wat er gebeurt als er nog wat resten achter zijn gebleven om dit natuurlijk af te wachten. Maar die keuze hoef ik hopelijk niet te maken .. (Wel of niet ingrijpen/curretage).
Ja, het werkt prima die diclofenac tegen die pijnen. Ik weet nog dat ik lag te wiegen in bed en me ineens bedacht: "maar ik màg gewoon een diclootjequote:
Stormqueen, ik heb diclofenac gebruikt als pijnstiller tijdens de periode dat ik de cytotec had ingebracht. Werkte wel goed.
Cholula de pillen werken snel bij je. Bij mij duurde het de eerste keer ongeveer 4 uur voordat er wat gebeurde, na ongeveer 4 uur werd het ook weer minder. Volgende dag dat ik ze inbracht ging het iets sneller, na 2 uur. Fijn dat je collega's zo begripvol met je omgaan. Sterkte!
Dat ik twee weken moet wachten was wel een beetje protocol hier bij het ziekenhuis. Ze doen ook mee aan onderzoek om te kijken wat er gebeurt als er nog wat resten achter zijn gebleven om dit natuurlijk af te wachten. Maar die keuze hoef ik hopelijk niet te maken .. (Wel of niet ingrijpen/curretage).
" Dat maakte het acuut een stuk draaglijker!ik hoop voor jou ook ontzettend dat het gewoon schoon is
disclaimer
Het was bij vlagen wat ongemakkelijk. Ik denk dat ik het vruchtzakje verloren ben ( mijn stolsel vertoonde gelijkenis met bloederige google plaatjes 
).
Nu gaat het prima eigenlijk. Het bloeden is een stuk minder geworden en de slaapkamer is op magische opnieuw ingericht en schoon gemaakt en ook de was is bijna weg
).Nu gaat het prima eigenlijk. Het bloeden is een stuk minder geworden en de slaapkamer is op magische opnieuw ingericht en schoon gemaakt en ook de was is bijna weg
Fijnquote:
Het was bij vlagen wat ongemakkelijk. Ik denk dat ik het vruchtzakje verloren ben ( mijn stolsel vertoonde gelijkenis met bloederige google plaatjes
Nu gaat het prima eigenlijk. Het bloeden is een stuk minder geworden en de slaapkamer is op magische opnieuw ingericht en schoon gemaakt en ook de was is bijna weg
Het bloeden wordt inderdaad snel minder intens als het eenmaal uit je lichaam is.
disclaimer
Huh, ik heb helemaal niet opgelet of ik het vruchtzakje wel verloor. Het was dan ook maar 5 weken, dus dacht dat ik dat toch niet zou zien.
Klopt, als het zo vroeg is heb je dat ook niet of nauwelijksquote:
Huh, ik heb helemaal niet opgelet of ik het vruchtzakje wel verloor. Het was dan ook maar 5 weken, dus dacht dat ik dat toch niet zou zien.
Mijn tweede mk leek ook meer op een menstruatie, met 6 weken, toen heb ik ook geen vruchtzakje gezien / gevoeld
disclaimer
Ja, leek inderdaad erg op menstruatie. Voor buitenstaanders dan, ikzelf had 3 dagen flinke buikpijn. Dat heb ik anders nooit. Maar werd wel snel minder, dat scheelde.
Ik hoop dit weekend weer ongesteld te worden. Dan is het 4 weken geleden en dan vind ik het wel weer mooi geweest dit gedoe. Maar het kan nog best even duren denk ik. Denk wel dat ik voor het eerst superblij ga zijn met een menstruatie.
Ik vind dat ik emotioneel gezien, toch vrij snel weer erbovenop ben. Maar dat kan ook komen doordat ik heel snel al wist dat het mis was. Ik was nog niet eens gewend aan het idee van een kindje.
Maar eeh, nou wil ik wel weer zwanger worden, dus hup menstruatie graag.
Cholula, gelukkig zitten er dus ook positieve dingen aan, ineens alles netjes enzo. Hoop dat het gauw stopt en dat je weer lekker verder kan.
Ik hoop dit weekend weer ongesteld te worden. Dan is het 4 weken geleden en dan vind ik het wel weer mooi geweest dit gedoe. Maar het kan nog best even duren denk ik. Denk wel dat ik voor het eerst superblij ga zijn met een menstruatie.
Ik vind dat ik emotioneel gezien, toch vrij snel weer erbovenop ben. Maar dat kan ook komen doordat ik heel snel al wist dat het mis was. Ik was nog niet eens gewend aan het idee van een kindje.
Maar eeh, nou wil ik wel weer zwanger worden, dus hup menstruatie graag.
Cholula, gelukkig zitten er dus ook positieve dingen aan, ineens alles netjes enzo. Hoop dat het gauw stopt en dat je weer lekker verder kan.
Cholula, ik heb een hele andere ervaring dus kan niet echt ervaringen delen, maar leef wel met je mee. Ik hoop dat na de pillen alles schoon is en het gauw achter de rug is
Ik vind jullie zo lief! Dankzij jullie verhalen wist ik een beetje wat me te wachten stond/staat.
Ik heb net jouw verhaal gelezen Marel, ik ben opgelucht dat we niet dezelfde ervaring delen.
Risu ik sta er ook redelijk nuchter in.
Ik denk dat we geen ronde overslaan, volgens de gyn mag dat ook, dacht ik. Woensdag maar even navragen.
Ik heb net jouw verhaal gelezen Marel, ik ben opgelucht dat we niet dezelfde ervaring delen.
Risu ik sta er ook redelijk nuchter in.
Ik denk dat we geen ronde overslaan, volgens de gyn mag dat ook, dacht ik. Woensdag maar even navragen.
Denk daar wel goed over na, Cholula. Ik heb er zoveel spijt van gehad dat we niet een ronde hebben overgeslagen, omdat ik een aantal maanden lang geen cyclus meer had en dus al die tijd geen aanknopingspunt of ik nou zwanger was of gewoon nog niet ongesteld.
Meestal herstelt je cyclus zich weer snel na een miskraam, maar ik had mezelf achteraf wel graag die hele periode aan onzekerheid willen besparen.
Dit ter overweging, doe vooral waar jullie je prettig bij voelen .
Meestal herstelt je cyclus zich weer snel na een miskraam, maar ik had mezelf achteraf wel graag die hele periode aan onzekerheid willen besparen.
Dit ter overweging, doe vooral waar jullie je prettig bij voelen
.
Ik weet niet of ik nu dames voor het hoofd stoot door te gaan lopen zeuren terwijl ik zwanger ben. In dat geval sorry...
hier mijn vraag, zijn er dames die een miskraam hebben gehad en daarna wel weer zwanger zijn geworden die ook zo heel erg bang waren voor nog een miskraam? Het is echt nirt leuk meer. Wil alleen maar blij zijn maar ben elk toiletbezoek weer bang dat het deze keer mis zal zijn. Gisteren vanwege die angst een test gedaan en die streep was donkerder dan de controle streep. Mijn man zegt dat ik me meer moet ontspannen en dat zo gestrest zijn juist niet goed is maar dat lukt me niet
hier mijn vraag, zijn er dames die een miskraam hebben gehad en daarna wel weer zwanger zijn geworden die ook zo heel erg bang waren voor nog een miskraam? Het is echt nirt leuk meer. Wil alleen maar blij zijn maar ben elk toiletbezoek weer bang dat het deze keer mis zal zijn. Gisteren vanwege die angst een test gedaan en die streep was donkerder dan de controle streep. Mijn man zegt dat ik me meer moet ontspannen en dat zo gestrest zijn juist niet goed is maar dat lukt me niet
Helaas herkenbaar. En het begon bij mij pas weg te gaan na week 12-14 die zogenaamde eerste 'moeilijke' weken.
Ik heb de weken tot de eerste echo ool continue met maandverband rondgelopen voor het geval dat.
Probeer te vertrouwen, en die extra zwangerschapstesten hebben echt geen meerwaarde. Het HCG daalt überhaupt pas na een miskraam. Geeft gevoel van schijnveiligheid (maar herkembaar hoor!)
Sterkte, zoals Sq zegt: het slijt
Ik heb de weken tot de eerste echo ool continue met maandverband rondgelopen voor het geval dat.
Probeer te vertrouwen, en die extra zwangerschapstesten hebben echt geen meerwaarde. Het HCG daalt überhaupt pas na een miskraam. Geeft gevoel van schijnveiligheid (maar herkembaar hoor!)
Sterkte, zoals Sq zegt: het slijt
En voel me vandaag eigenlijk best goed, hoop gedaan niet heel moe ofzo. En dat maakt het er ook niet beter op. Hoor je eigenlijk elke dag last van de kwalen te hebben? Of dat het iedere dag erger word. Of dat je de ene dag wel en dw andere dag geen last hebt...
Ik had "kwalen" (vind dat zon rotwoord ) altijd in vlagen. Vooral in de middag. Alsof er dan steeds een stoot hormonen vrij kwam
) altijd in vlagen. Vooral in de middag. Alsof er dan steeds een stoot hormonen vrij kwam
disclaimer
DND ik had het ook enorm.. Nog steeds trouwens ben ik,bang dat het zal mislopen, en ben al 25 weken.. Het mindert wel, maar ik snap de onzekerheid .
DND ik heb er wel tot na het eerste trimester last van gehad. Het werd eigenlijk pas echt minder toen ik de kindjes ging voelen en dat was pas rond 17-18 weken. Het is gewoon een enorm onzekere periode. Sterkte met afwachten.
Ja hoor, heel herkenbaar en heel logisch ook.quote:
Ik weet niet of ik nu dames voor het hoofd stoot door te gaan lopen zeuren terwijl ik zwanger ben. In dat geval sorry...
hier mijn vraag, zijn er dames die een miskraam hebben gehad en daarna wel weer zwanger zijn geworden die ook zo heel erg bang waren voor nog een miskraam? Het is echt nirt leuk meer. Wil alleen maar blij zijn maar ben elk toiletbezoek weer bang dat het deze keer mis zal zijn. Gisteren vanwege die angst een test gedaan en die streep was donkerder dan de controle streep. Mijn man zegt dat ik me meer moet ontspannen en dat zo gestrest zijn juist niet goed is maar dat lukt me niet
Ik had iedere 2-3 weken een echo ivm zwanger worden mbv fertiliteitstraject, maar iedere keer dat die cho weer dichterbij kwam, voelde ik me weer nog rotter en angstig omdat ik bang was dat het deze keer noet goed zou blijken te zijn.
Gestresst zijn is misschien niet goed, maar het doet ook niet iets verkeerd, trouwens. Met andere woorden: je krijgt niet alsnog een miskraam omdat je niet ontspannen genoeg bent. Het is alleen voor jezelf fijner als je dat wel kunt zijn, maar je kunt jezelf niet in een ontspannen modus dwingen.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ik heb nu sinds zaterdagmiddag soms helderrood en soms bruin bloedverlies met afvegen. Vooral na ontlasting. Eigenlijk niet echt krampen. Nu lees ik op veel sites dat een normale miskraam begint met 2-4 dagen licht bloedverlies zonder krampen dat het daarna een dag stopt en dat het dan pas echt begint met heftig bloedverlies en krampen.
Dat klinkt tot nu toe zoals het verloopt hier. Hoe was dat verloop bij jullie?
Dat klinkt tot nu toe zoals het verloopt hier. Hoe was dat verloop bij jullie?
Ik had zelf zo'n 5 dagen bruinverlies (en, erop terugkijkend, namen alle symptomen -moe, pijnlijke borsten- af gedurende die dagen tot ze weg waren), om ineens kramp en onderrugpijn te krijgen (net zoals wanneer ik ongesteld word). Op het toilet (veel) bloedverlies en later die nacht (het begon rond 9u 's avonds) zette het volledig door.quote:
Ik heb nu sinds zaterdagmiddag soms helderrood en soms bruin bloedverlies met afvegen. Vooral na ontlasting. Eigenlijk niet echt krampen. Nu lees ik op veel sites dat een normale miskraam begint met 2-4 dagen licht bloedverlies zonder krampen dat het daarna een dag stopt en dat het dan pas echt begint met heftig bloedverlies en krampen.
Dat klinkt tot nu toe zoals het verloopt hier. Hoe was dat verloop bij jullie?
Ik denk dat het net als een zwangerschap met alle bijverschijnselen verschilt van persoon tot persoon.
Ik had zelf bijvoorbeeld in week 7/8 's nachs ongesteldheidsbuikpijn en in de ochtend helder rode stolsels en al snel een vruchtzakje. Geen dagen opbouw tot er iets kwam. Wel een week erna blijven doorbloeden. Wisselend veel en weinig.
Ik had zelf bijvoorbeeld in week 7/8 's nachs ongesteldheidsbuikpijn en in de ochtend helder rode stolsels en al snel een vruchtzakje. Geen dagen opbouw tot er iets kwam. Wel een week erna blijven doorbloeden. Wisselend veel en weinig.
Sommige klachten nemen vaak juist af naarmate je verder in de zwangerschap komt (zoals misselijkheid en moeheid).quote:
Hoor je eigenlijk elke dag last van de kwalen te hebben? Of dat het iedere dag erger word.
Wat de onzekerheid betreft: ik was na mijn miskraam ook vrij onzeker over de zwangerschap, vooral tot aan de 8 weken (voor mijn gevoel een 'magische' grens omdat ik toen de miskraam kreeg). Daarna nog steeds aardig onzeker (maar idd, vooral bij toiletbezoek
), en vooral echo's vond ik extreem spannend/'eng'. Overigens heb ik een doppler aangeschaft bij mijn tweede zwangerschap, en voor mij was dat vanaf week 14 ofzo echt een geruststelling. Kon ik regelmatig even luisteren of alles daarbinnen het nog deed. Vanaf week 22 ongeveer begon ik de baby te voelen, en werd ik weer wat zekerder. De zenuwen/zorgen namen dus wel af gedurende de zwangerschap.
Bij mijn huidige zwangerschap heb ik me eigenlijk nog bijna geen moment zorgen gemaakt, wel wat lichte zenuwen voor de echo's, het is wel wat spannend, maar verder echt nauwelijks. Ik denk dat de ervaring met de goede zwangerschap daarvoor heeft gezorgd.
Dank je coco. Dat stelt me gerust. Ik leef naar donderdag toe. Dan zijn we verder dan de vorige keer. En elk toiletbezoek word het ook beter, als het nog steeds goed blijkt te zijn.
Ik had op zaterdag ineens een flinke veeg bruin bij het afvegen. Schrok er wel van, maar het bleef daarbij. Ik kreeg die avond wel last van vreselijke krampen, maar die weet ik aan de stress (geen idee of dat achteraf ook waar was hoor). De krampen namen na een paar dagen af, dus ik durfde weer adem te halen, tot ik woensdagmiddag ineens rood bloed had bij afvegen. Toen wist ik voor mezelf al genoeg. Het heeft zich toen doorgezet als een soort menstruatie, zonder kramp of pijn, het duurde alleen wat langer, maar zeker niet met stralen bloed en weet ik wat meer. Het kon gerust een halve dag bloedvrij zijn voor het weer verder ging.quote:
Ik heb nu sinds zaterdagmiddag soms helderrood en soms bruin bloedverlies met afvegen. Vooral na ontlasting. Eigenlijk niet echt krampen. Nu lees ik op veel sites dat een normale miskraam begint met 2-4 dagen licht bloedverlies zonder krampen dat het daarna een dag stopt en dat het dan pas echt begint met heftig bloedverlies en krampen.
Dat klinkt tot nu toe zoals het verloopt hier. Hoe was dat verloop bij jullie?
Maar wat BlueEyes ook al zegt, het verloopt voor iedereen anders. Hopelijk valt de pijn voor jou iig mee, het is al rot zat allemaal
disclaimer
Hoe is het nu Cygne?quote:
Ik heb nu sinds zaterdagmiddag soms helderrood en soms bruin bloedverlies met afvegen. Vooral na ontlasting. Eigenlijk niet echt krampen. Nu lees ik op veel sites dat een normale miskraam begint met 2-4 dagen licht bloedverlies zonder krampen dat het daarna een dag stopt en dat het dan pas echt begint met heftig bloedverlies en krampen.
Dat klinkt tot nu toe zoals het verloopt hier. Hoe was dat verloop bij jullie?
Bij mij was het wel zoals je schrijft, een paar dagen lichtroze bloed/slijmverlies, en op dag 5 ging het los. Ik heb trouwens bijna geen kramp gehad, wel bekkenpijn, zoals altijd als ik ongesteld word, daardoor wist ik dat het mis was. Maar ik denk dat elke mk anders is. Ik hoop dat je er gauw doorheen bent, sterkte daar
vervelend is dat hè? Ik vond dat ook zo gemeen, er was niks meer maar wel net alsof blijven doen. Dat maakte me boos en dat is heel gek want boos op wat of wie wist ik ook niet. Hoop voor je dat het gauw minder wordquote:
Pijn valt nog wel mee.
Als die zere tetten en misselijkheid nu ook maar stoppen.
Ik heb nog niet heel veel bloedverlies en ook nog geen pijn, maar het bloedverlies is wel oplopend.
Voor de rest voel ik me gewoon kut.
Doen ze trouwens altijd een echo na een miskraam of niet?
Voor de rest voel ik me gewoon kut.
Doen ze trouwens altijd een echo na een miskraam of niet?
Nee, niet standaard. Maar je mag er wel om vragen, ik vond het wel fijn om bewijs te zien dat ik echt "schoon" wasquote:
Ik heb nog niet heel veel bloedverlies en ook nog geen pijn, maar het bloedverlies is wel oplopend.
Voor de rest voel ik me gewoon kut.
Doen ze trouwens altijd een echo na een miskraam of niet?
disclaimer
Wat een verwarring. Vk gebeld en die vindt het vreemd dat ik vrijwel geen buikpijn heb en dat mijn maandverband schoon blijft hoewel er toch wel flink veel rood bloed en soms stolsels zijn bij het afvegen.
Morgen moet ik weer bellen hoe het gaat en als het bloeden nou toch nog afneemt krijg ik meteen een echo.
Maar echt, ik weet nu al helemaal niet meer wat ik met mezelf moet.
Morgen moet ik weer bellen hoe het gaat en als het bloeden nou toch nog afneemt krijg ik meteen een echo.
Maar echt, ik weet nu al helemaal niet meer wat ik met mezelf moet.
Ik zou aandringen op die echo, Cygne. Dit lijkt me ook geen doen zo . Hoe ver ben je nu volgens je eigen berekening?
. Hoe ver ben je nu volgens je eigen berekening?
Home is where the O+ is...
Cygne, voor wat het waard is, ik testte nog vrij lang na de mk positief, ik had 8 dagen flink gebloed met slijm en stolsels en toen ik daar de VK over belde zei ze dat ze niet kon uitsluiten dat er nog een zwangerschap zat.
Ik wèèt uit ervaring dat je dat graag wil geloven, maar ik denk zelf niet dat die hoop gerechtvaardigd is. Hoe kut het ook is en hoe lomp dit ook klinkt
Wat Cwen zegt, vraag even om een echo, even ter bevestiging voor jezelf ook, dan weet je het in elk geval zeker. Sterkte
Ik wèèt uit ervaring dat je dat graag wil geloven, maar ik denk zelf niet dat die hoop gerechtvaardigd is. Hoe kut het ook is en hoe lomp dit ook klinkt
Wat Cwen zegt, vraag even om een echo, even ter bevestiging voor jezelf ook, dan weet je het in elk geval zeker. Sterkte
disclaimer
6w5d volgens hun berekening 6w1d.
Ik voel me ook gewoon ongesteld dan heb ik ook geen pijn. Nu is t alleen met veel minder bloed.
SQ, ik geloof er zelf ook niet in, eerlijk gezegd.
Ik voel me ook gewoon ongesteld dan heb ik ook geen pijn. Nu is t alleen met veel minder bloed.
SQ, ik geloof er zelf ook niet in, eerlijk gezegd.
Wat ik inmiddels geleerd heb over zwangerschappen en alles dat er bij komt kijken is dat er geen een hetzelfde is. Ik vind het vervelend dat je VK je daar niet in kan geruststellen. Want dat zou zij ook moeten weten.
disclaimer
Oh, dat zei ze ook wel. En ook dat de kans echt nihil is. Maar dat ze het toch wel uit willen sluiten.
Ik denk zelf eigenlijk dat het in een heeel vroeg stadium al mis is gegaan waardoor het meer op een lichte menstruatie lijkt. Klinkt logischer, in elk geval.
Ik denk zelf eigenlijk dat het in een heeel vroeg stadium al mis is gegaan waardoor het meer op een lichte menstruatie lijkt. Klinkt logischer, in elk geval.
Cygne, sterkte met afwachten. Het is lastig als anderen nog wel dat sprankje hoop op een goede zwangerschap hebben voor jou. Maar heel begrijpelijk dat dat bij jou weg is.
Dat ze met jouw (berekende) termijn nog geen echo ter verificatie doen is wel begrijpelijk. Helaas nog even geduld hebben ook al heb je zelf geen hoop.
Sterkte!
Dat ze met jouw (berekende) termijn nog geen echo ter verificatie doen is wel begrijpelijk. Helaas nog even geduld hebben ook al heb je zelf geen hoop.
Sterkte!
Ik ben op zich ook wel blij met deze praktijk want ze nemen me wel serieus en het geeft ook een fijn gevoel dat ze zeggen dat ik altijd mag en zelfs moet bellen als ik dat nodig vind.
Kreeg net een zwangerschapsdagboek, per post via bol. Geen idee van wie.
Helpt ook niet mee dat man nog denkt dat het best goed kan gaan nog. Terwijl ik gewoon wil verwerken nu.
Helpt ook niet mee dat man nog denkt dat het best goed kan gaan nog. Terwijl ik gewoon wil verwerken nu.
Wat een onzekerheid Cygne. Ik zou zo graag meer willen zeggen om je een klein beetje te steunen, maar ik weet niet zo goed wat. Dus daarom
Oh Cygne, wat rot deze situatie! Je leeft nu tussen hoop en vrees (of hoe die uitdrukking ook is) en hopelijk komt er snel duidelijkheid (óf bevestiging). Ik zou persoonlijk een echo 'afdwingen'. Heel veel sterkte iig...
No one can make you feel inferior without your consent - Eleanor Roosevelt
Geppie die echo mag morgen of overmorgen.
Nog steeds wel een schoon maandverband maar wel veel bij afvegen met stolsels.
Nog steeds wel een schoon maandverband maar wel veel bij afvegen met stolsels.
O, wat blijft het nog spannend voor jou (in de negatieve zin van het woord...), Cygne. Fijn dat je een goed gevoel bij de praktijk hebt. Hou je het nog een beetje uit of ben je een brok zenuwen?
Het gaat wel nu. Minder zenuwen dan voor de bloeding.
Een beetje als wachten op je menstruatie en als die komt, maar dan meer teleurstelling.
Een beetje als wachten op je menstruatie en als die komt, maar dan meer teleurstelling.
Goed, vandaag weer met verloskundige gebeld. Moest ze vandaag weer even bellen. Bloedverlies is nu helemaal gestopt. 
Toch heb ik besloten om te wachten tot volgende week vrijdag. Dan kunnen ze echt goed uitsluitsel geven, het zou kunnen zijn dat de echo nu zegt dat het niet goed is terwijl het te vroeg is.
Verloskundige denkt nog steeds aan een gesprongen adertje terwijl ik denk dat het best vanavond of morgen weer door kan zetten.
Toch heb ik besloten om te wachten tot volgende week vrijdag. Dan kunnen ze echt goed uitsluitsel geven, het zou kunnen zijn dat de echo nu zegt dat het niet goed is terwijl het te vroeg is.
Verloskundige denkt nog steeds aan een gesprongen adertje terwijl ik denk dat het best vanavond of morgen weer door kan zetten.
Hoeveel bloed is / was het nou eigenlijk, cygne?
Want het verschil tussen een gesprongen adertje en een structurele bloeding is wel vrij significant...
Want het verschil tussen een gesprongen adertje en een structurele bloeding is wel vrij significant...
disclaimer
Zaterdag was het een flinke hoeveelheid rood op het toiletpapier elke keer, met stolsels. Zondag was het wisselend, vooral na stoelgang. Maandag en dinsdag was het oplopend, telkens weer veel meer helder bloed op het toiletpapier. Met ook af en toe kleine stolsels en nu is het weg.
Op internet lees ik veel dat het vaak begint met een paar dagen vegen bloed, dat het daarna minder wordt of zelfs stopt en dat het dan na een aantal dagen of weken pas echt goed doorzet. Dus ik vond het een redelijk normaal patroon. Vk vond het vreemd.
Ik heb ook geen idee wat de hoeveelheid van een gesprongen adertje zou moeten zijn, maar dat duurt geen vier dagen, neem ik aan.
Op internet lees ik veel dat het vaak begint met een paar dagen vegen bloed, dat het daarna minder wordt of zelfs stopt en dat het dan na een aantal dagen of weken pas echt goed doorzet. Dus ik vond het een redelijk normaal patroon. Vk vond het vreemd.
Ik heb ook geen idee wat de hoeveelheid van een gesprongen adertje zou moeten zijn, maar dat duurt geen vier dagen, neem ik aan.
Heb je sex gehad rondom dat eerste bloedverlies? Dat er iets beschadigd is? Of veel druk gezet op harde ontlasting?
Ik vind an sich het gesprongen adertje wel plausibel klinken.
Kan toch ook dat elke keer dat je druk zet bij ontlasting dat zelfde adertje weer 'open'springt?
Bij mijn mk was het ook het moment van meer druk door ontlasting dat het ook meer bloeden ging.
Wil je absoluut geen onvervalste hoop geven hoor. En vind het serieus echt ruk voor je dat je in deze situatie zit nu.
Zou denk ik net als ieder ander je het liefste nu een duidelijk antwoord geven.
Blijf bij je gevoel, en zet je onzekerheden hier neer om te sparren. Maar vergeet niet wat er al eerder gezegd is. Ieder lijf ervaart/ondergaat een miskraam anders, net als een zwangerschap.
Ik vind an sich het gesprongen adertje wel plausibel klinken.
Kan toch ook dat elke keer dat je druk zet bij ontlasting dat zelfde adertje weer 'open'springt?
Bij mijn mk was het ook het moment van meer druk door ontlasting dat het ook meer bloeden ging.
Wil je absoluut geen onvervalste hoop geven hoor. En vind het serieus echt ruk voor je dat je in deze situatie zit nu.
Zou denk ik net als ieder ander je het liefste nu een duidelijk antwoord geven.
Blijf bij je gevoel, en zet je onzekerheden hier neer om te sparren. Maar vergeet niet wat er al eerder gezegd is. Ieder lijf ervaart/ondergaat een miskraam anders, net als een zwangerschap.
Nee, geen seks gehad. Wel harde ontlasting, maar gisteren en eergisteren niet en toen ging het juist harder bloeden.
Nu niet eens meer oud bloed.
Nu niet eens meer oud bloed.
Maar je hebt dan eigenlijk alleen steeds bloed gehad aan het toiletpapier? Dus niet dat het de pot inkletterde, zeg maar (sorry voor the visual)? En buikpijn?
Wat gek Cygne, dat het zo onzeker blijft. Ik snap dat je nog even wilt wachten met een echo, hopelijk wijzen de relatief kleine hoeveelheden bloed idd op een gesprongen adertje o.i.d.
Nee, kletterde niet de pot in. Net even wat meer gedaan en toen zat er wel een kleine hoeveelheid in t maandverband en ook weer rood bij afvegen. Geen buikpijn maar het is gewoon fout. Anders duurt het toch geen 5 dagen.. Maar dan mag het nu wel flink doorzetten.
Net bij de post een uitnodiging voor een cursus babymassage (via kraamzorg) want m'n kindje is ondertussen een paar weken oud...
Van de week moest ik ook al huilen toen m'n dochter een filmpje van 'S.tella en Sem' ging kijken. Er zal nooit een S.tella komen bij ons. Als het allemaal voorspoedig blijft gaan wel een ander kindje, maar S.tella, en ook het kindje van de tweede miskraam, waren zo ontzettend welkom.
Van de week moest ik ook al huilen toen m'n dochter een filmpje van 'S.tella en Sem' ging kijken. Er zal nooit een S.tella komen bij ons. Als het allemaal voorspoedig blijft gaan wel een ander kindje, maar S.tella, en ook het kindje van de tweede miskraam, waren zo ontzettend welkom.
Kursor.
Ik geloof dat ik vanochtend t vruchtje ben verloren in de wc.
Ik heb er vrede mee, het is goed zo.
Nu lekker op de bank liggen met een dekbed en series.
Ik geloof dat ik vanochtend t vruchtje ben verloren in de wc.
Ik heb er vrede mee, het is goed zo.
Nu lekker op de bank liggen met een dekbed en series.
Cygne, heb je nog wel de echo-afspraak staan of is wat je gezien hebt voor jou duidelijk? Kruip in ieder geval maar even weg op de bank
O, Cygne, wat verdrietig, ook al heb je er vrede mee. Goed om de echo door te laten gaan, dan weet je ook echt of je lijf het goed heeft schoongemaakt.
Cygne, ook al heb je er vrede mee, ik vind het echt rot voor je
Hopelijk zien we je snel terug in Z&G!
Hopelijk zien we je snel terug in Z&G!
Kursor, het is ook een enorme rollercoaster waar je de afgelopen jaren in hebt gezeten.
Cygne, sterkte.
Cygne, sterkte.
Ik heb de echo voor nu even afgezegd. Ik dacht dat ik t vruchtje kwijt was maar blijkbaar niet want vandaag kreeg ik helse kramp met veel bloed en veel grote stolsels.
Echo voelt nu nog te confronterend en ook niet nodig. VK gaf aan dat als ik het toch nog wilde ik altijd aan de bel kon trekken en ook als ik erover wilde praten als ik het psychisch niet trek. Ze was echt heel lief en begripvol en heeft me ook uitgelegd wat ik nog kon verwachten.
Over het algemeen gaat het goed, maar op sommige momenten voel ik me erg verdrietig. Zoals gisteren toen man vertelde hoe zijn moeder had gereageerd en hij zei hoe hij zelf bijna moest huilen toen hij het vertelde. Hij had gisteren ook zoveel verdriet en dan moet ik zelf ook weer heel hard huilen.
Echo voelt nu nog te confronterend en ook niet nodig. VK gaf aan dat als ik het toch nog wilde ik altijd aan de bel kon trekken en ook als ik erover wilde praten als ik het psychisch niet trek. Ze was echt heel lief en begripvol en heeft me ook uitgelegd wat ik nog kon verwachten.
Over het algemeen gaat het goed, maar op sommige momenten voel ik me erg verdrietig. Zoals gisteren toen man vertelde hoe zijn moeder had gereageerd en hij zei hoe hij zelf bijna moest huilen toen hij het vertelde. Hij had gisteren ook zoveel verdriet en dan moet ik zelf ook weer heel hard huilen.
Cygne wat klink je sterk, maar ik kan me zo goed voorstellen dat verschillende emoties door elkaar heen gaan.
Wat ontzettend confronterend om zulke post in de brievenbus te vinden, Kursor
Ik heb het zo ontzettend gehad met het vloeien! Afgelopen woensdag bleek mijn baarmoeder nog niet helemaal schoon te zijn, maar ik hoef gelukkig geen curretage want het is nog maar een klein beetje wat er nog zit.
Donderdag verloor ik flink wat bloederige slijm en daarna werd het bloeden minder, helaas was dat van korte duur want ondertussen loopt het weer flink door.
Over twee weken mag ik weer naar de gyn en als het dan nog niet gestopt is, gaan we vast een nieuw plan bedenken.
Wat ontzettend confronterend om zulke post in de brievenbus te vinden, Kursor
Ik heb het zo ontzettend gehad met het vloeien! Afgelopen woensdag bleek mijn baarmoeder nog niet helemaal schoon te zijn, maar ik hoef gelukkig geen curretage want het is nog maar een klein beetje wat er nog zit.
Donderdag verloor ik flink wat bloederige slijm en daarna werd het bloeden minder, helaas was dat van korte duur want ondertussen loopt het weer flink door.
Over twee weken mag ik weer naar de gyn en als het dan nog niet gestopt is, gaan we vast een nieuw plan bedenken.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |