Korte omschrijving depressie:quote:Op zondag 3 januari 2010 01:17 schreef Quickie_Butt het volgende:
Het viel me op dat er nog geen centraal topic is voor depressies en/of angstklachten. Wel een topic over medicatie bij psychische problemen en een hoe voel je je nu topic, maar die dekken naar mijn mening niet helemaal de lading.
Ik denk dat dit topic wel kan bijdragen in dit subforum. Veel mensen kampen namelijk met depressieve of angstklachten en zo kunnen we een beetje steun bij elkaar zoeken en elkaar van adviezen en tips voorzien
Korte uitleg van angststoornissen:quote:Depressie
Iemand met een depressie heeft last van een hevige neerslachtigheid.
Die neerslachtigheid klaart niet na een paar dagen vanzelf op, maar duurt minimaal twee weken. Depressie moet niet verward worden met 'gewone' neerslachtigheid die iedereen wel eens heeft. Bij een depressie is deze heviger en tast het dagelijks functioneren aan.
Bron: http://www.trimbos.nl/onderwerpen/psychische-gezondheid/depressie
quote:Angststoornissen
Angststoornissen zijn in de psychiatrie de meest voorkomende aandoeningen. Sommige van deze aandoeningen worden fobie genoemd. Het gemeenschappelijke kenmerk van angststoornissen, is dat er sprake is van angst. Mensen kunnen zo angstig zijn dat het hun leven ontregelt.
Wanneer spreken we van een angststoornis?
Angst is een gevoel dat optreedt bij dreigend gevaar. De emotie ontstaat als het welzijn van een persoon direct wordt bedreigd, maar ook als een persoon een situatie als bedreigend ervaart. Als een angst geen reële grond heeft en de betrokken persoon er sociale of beroepsmatige problemen door ondervindt, is er sprake van een stoornis.
In het diagnostisch classificatiesysteem DSM-IV worden de volgende angststoornissen onderscheiden:
Paniekstoornis met of zonder agorafobie
Sociale fobie of angststoornis
Specifieke of enkelvoudige fobie
Obsessief-compulsieve stoornis of dwangstoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis
Hypochondrie
Angststoornis door een lichamelijke aandoening
Acute stressstoornis
Angststoornis door alcohol of drugs
Voor de Multidisciplinaire Richtlijn Angststoornissen is de indeling van de DSM-IV als uitgangspunt genomen. Van de onderscheiden angststoornissen zijn de volgende aandoeningen opgenomen in de richtlijnen:
Paniekstoornis met en zonder agorafobie
Sociale fobie
Specifieke fobie
Obsessief-compulsieve stoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis
Bron: http://www.trimbos.nl/ond(...)stoornissen-algemeen
Vertelquote:
Vanavond een proefles bij een vereniging gehad. Maar viel tegen want ik kwam bij een groep terecht die best wat ouder waren. En ik doe het het meeste om sociale contacten.dus weet niet goed wat ik moetquote:
Dat is minder, beide. Zit er bij die vereniging geen jongere club mensen waar je eventueel eens bij mee kunt draaien?quote:Op maandag 26 augustus 2013 23:24 schreef Miniem het volgende:
[..]
Vanavond een proefles bij een vereniging gehad. Maar viel tegen want ik kwam bij een groep terecht die best wat ouder waren. En ik doe het het meeste om sociale contacten.dus weet niet goed wat ik moet
Verder wordt ik er net aan herinnert dat ik een loser ben door iemand.
Diegene heeft zelf hard hulp nodig danquote:Op maandag 26 augustus 2013 23:24 schreef Miniem het volgende:
[..]
Vanavond een proefles bij een vereniging gehad. Maar viel tegen want ik kwam bij een groep terecht die best wat ouder waren. En ik doe het het meeste om sociale contacten.dus weet niet goed wat ik moet
Verder wordt ik er net aan herinnert dat ik een loser ben door iemand.
Op het moment dat ik thuis kom eigenlijk wel ja.quote:
Is het de enige vereniging in jouw woonplaats voor die sport?quote:Op maandag 26 augustus 2013 23:24 schreef Miniem het volgende:
[..]
Vanavond een proefles bij een vereniging gehad. Maar viel tegen want ik kwam bij een groep terecht die best wat ouder waren. En ik doe het het meeste om sociale contacten.dus weet niet goed wat ik moet
Verder wordt ik er net aan herinnert dat ik een loser ben door iemand.
Dat is dan jeugd.quote:Op maandag 26 augustus 2013 23:36 schreef minthy het volgende:
[..]
Dat is minder, beide. Zit er bij die vereniging geen jongere club mensen waar je eventueel eens bij mee kunt draaien?
Nah niet letterlijk. Maar zo denk je. Of tenminste je wordt er mee gecofronteerdquote:Op maandag 26 augustus 2013 23:38 schreef Bos81 het volgende:
[..]
Diegene heeft zelf hard hulp nodig dan
Als je het denkt, waarom denk je het? Ik durf mijn telefoon niet aan te zetten omdat mijn ex me een aantal keer heeft gebeld op mijn nummer vandaag en gisteren. Ik moet daar om huilen. Dat is toch triest?quote:Op maandag 26 augustus 2013 23:43 schreef Miniem het volgende:
[..]
Nah niet letterlijk. Maar zo denk je. Of tenminste je wordt er mee gecofronteerd
Oef... Dat niet weten wat je kan doen/niets willen doen herken ik overigens wel. Ik sla dan aan het huishouden/opruimen maar dan komt dat gevoel daarna wel opzettenquote:Op maandag 26 augustus 2013 23:38 schreef Cue_ het volgende:
[..]
Op het moment dat ik thuis kom eigenlijk wel ja.
Of nouja opzich nog niet echt heel erg fysiek moe ofzo. Maar weet ook niets beters te doen, of wil niets beters doen lijkt het wel.
En in het weekend ben ik gewoon echt moe. Kan dan gewoon de hele dag door slapen.
Dat laatste (over dat meisje) lees ik eigenlijk niet eens zo negatief, kan het zijn dat je er zelf een negatief oordeel aanhangt?quote:Op maandag 26 augustus 2013 23:42 schreef Miniem het volgende:
[..]
Dat is dan jeugd.
Maar dan weer te jong.
Dat andere was dat een meisje vroeg met wie ik naar het feest was gegaan afgelopen weekend.
Ik zei niemand, maar genoeg bekenden. Zei: met wie stond je dan? Ik: beetje overal. Zei: kan ook leuk zijn..
Dan voel je je er echt buiten horen en wordt je eraan herinnert dat je zon sukkel bent.
Wat voor sport was het dan?quote:Op dinsdag 27 augustus 2013 00:11 schreef Miniem het volgende:
En miss zie ik het ook als een sarcastische ondertoon.
Kan ook leuk zijn...
Dat zei bedoeld van daar is toch niks aan man.
Huh? Het ging nu niet over die sport hequote:Op dinsdag 27 augustus 2013 00:19 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Wat voor sport was het dan?
scuzi, ben dan ook een loze sukkel. Ik lees proefles en vereniging en ik dacht; 'Ah! badminton, tennis, squatch, etc ;d'. Sorry.quote:Op dinsdag 27 augustus 2013 00:22 schreef Miniem het volgende:
[..]
Huh? Het ging nu niet over die sport he
quote:Op dinsdag 27 augustus 2013 00:05 schreef Miniem het volgende:
Omdat iemand mij een vraag stelt.
En ik er dan miss dieper over nadenk.
Met wie was je? Niemand.
Iedereen was met een groep, ik alleen.
En bij de mensen bij wie je staat heb je dan ook niet echt veel aanspraak. En dan heb ik het idee dat ik er buiten val.
En ik heb dan eerst ook het idee dat ik het leuk vind/vond maar daarna denk je eraan terug.
Ik doe mijm best maar ik voel me zo ongelooflijk kut na zulke dingen.
Oh jong, wat herken ik je gedachtegang... Serieus. Ik ga er ook altijd vanuit dat de ander het negatief bedoelt of gewoon een schijthekel aan je moet hebben na dat soort berichten. En daarna altijd dat kutgevoel van "zie je wel, ik ben niet goed genoeg!".quote:Op dinsdag 27 augustus 2013 00:11 schreef Miniem het volgende:
En miss zie ik het ook als een sarcastische ondertoon.
Kan ook leuk zijn...
Dat zei bedoeld van daar is toch niks aan man.
Je quote een post met een ander onderwerp, ik denk dat daardoor wat verwarring ontstaatquote:Op dinsdag 27 augustus 2013 00:27 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
scuzi, ben dan ook een loze sukkel. Ik lees proefles en vereniging en ik dacht; 'Ah! badminton, tennis, squatch, etc ;d'. Sorry.
Success met you know what!quote:Op dinsdag 27 augustus 2013 00:28 schreef minthy het volgende:
[..]
Je quote een post met een ander onderwerp, ik denk dat daardoor wat verwarring ontstaat
Hoho, niet zo snel oordelenquote:Op dinsdag 27 augustus 2013 00:27 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
scuzi, ben dan ook een loze sukkel. Ik lees proefles en vereniging en ik dacht; 'Ah! badminton, tennis, squatch, etc ;d'. Sorry.
Dank!quote:Op dinsdag 27 augustus 2013 00:30 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Success met you know what!
Welke leeftijds grens zit je? Ik merk dat ik eigenlijk steeds meer 'leeftijd' los la en meer op inhoud zoek.quote:Op dinsdag 27 augustus 2013 00:30 schreef Miniem het volgende:
[..]
Hoho, niet zo snel oordelen
Dat klopt ook. Maar waarop jij als laatste quote was eigenlijk de reactie op minthy van dat meisje
Maar sport zoek ik weer verdet denk. Wil we'll bij leeftijdsgenoten zitten
Zoals je zag ben ik niet de enige die er vertrouwen in heeft. Doet zoiets oprecht nog met je? Of wordt daardoor het verwachtings patroon zo hoog dat je gaat bibberen/shaken?quote:Op dinsdag 27 augustus 2013 00:31 schreef minthy het volgende:
[..]
Dank!![]()
Wordt een interessant nachtje denk ik, ik zie er als een berg tegenop
22quote:Op dinsdag 27 augustus 2013 00:32 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Welke leeftijds grens zit je? Ik merk dat ik eigenlijk steeds meer 'leeftijd' los la en meer op inhoud zoek.
Nee, mensen zien dat niet aan me.quote:Op dinsdag 27 augustus 2013 00:27 schreef minthy het volgende:
[..]
Misschien is het haar niet eens opgevallen dat je er voor jouw gevoel wat bij aanhing
Zeker wel, ook veel privéberichten ontvangen, dat doet me goed. Dat verwachtingspatroon ligt hier sowieso wel bezopen hoog, daaraan gaat binnenkort ook gewerkt worden. Bibberen gaat morgenochtend wel gebeuren, mezelf zo kennendequote:Op dinsdag 27 augustus 2013 00:33 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Zoals je zag ben ik niet de enige die er vertrouwen in heeft. Doet zoiets oprecht nog met je? Of wordt daardoor het verwachtings patroon zo hoog dat je gaat bibberen/shaken?
Dat is gewoon ronduit kut om om te buigen naar iets positiefs helaas. Niet onmogelijk!quote:Op dinsdag 27 augustus 2013 00:34 schreef Miniem het volgende:
Nee, mensen zien dat niet aan me.
En ze kan het oprecht bedoelen.
Maar ik zie het zelf echt niet. Het alleen overheerst.
Hier heb ik ook een tijdje last van gehad. Niet bij mijn ex dan. Ik wou niemand spreken, was als de dood dat ik iemand aan de lijn kreeg. Nog steeds een beetje last van, niet zozeer angst maar dat ik de telefoon vaak gewoon over laat gaan, en ook niet terug bellen.quote:Op maandag 26 augustus 2013 23:48 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Als je het denkt, waarom denk je het? Ik durf mijn telefoon niet aan te zetten omdat mijn ex me een aantal keer heeft gebeld op mijn nummer vandaag en gisteren. Ik moet daar om huilen. Dat is toch triest?! Jij niet, jij probeert een sociaal leven op te bouwen.
BAAS!quote:Op dinsdag 27 augustus 2013 01:49 schreef Senor__Chang het volgende:
Uni begint over een week. Ben echt heel erg benieuwd hoe dat zal gaan na een zomer van vooral werken.
Gaat redelijk de laatste tijd. Ik wil proberen om meer uit de gesprekken met mijn psych te halen door minder terughoudend te zijn over zaken waar ik liever niet over praat. Ben toch wel nieuwsgierig naar de komende weken.quote:Op dinsdag 27 augustus 2013 02:26 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
BAAS!
Wie gehts? Alles gut?
Vroeg me af hoe het ging, je was toch wel een zomerse gast in dit topic vele avondenquote:Op dinsdag 27 augustus 2013 02:34 schreef Senor__Chang het volgende:
[..]
Gaat redelijk de laatste tijd. Ik wil proberen om meer uit de gesprekken met mijn psych te halen door minder terughoudend te zijn over zaken waar ik liever niet over praat. Ben toch wel nieuwsgierig naar de komende weken.
En bij jou?
Herkenning hoorquote:Op dinsdag 27 augustus 2013 01:43 schreef Sound.Cloud het volgende:
[..]
Hier heb ik ook een tijdje last van gehad. Niet bij mijn ex dan. Ik wou niemand spreken, was als de dood dat ik iemand aan de lijn kreeg. Nog steeds een beetje last van, niet zozeer angst maar dat ik de telefoon vaak gewoon over laat gaan, en ook niet terug bellen.
Was net aan het schrijven. Als je rationeel gaat nadenken over hoe je denkt en waar je mee bezig bent denk je echt bij jezelf: Waar ben ik mee bezigZo dramatisch is het allemaal niet. Dan kan ik me niet voorstellen hoe ik me slecht voel. Als het dan slechter gaat kan ik me niet voorstellen dat ik me zo goed voelde....
Same old, same old he. Heeft EMDR iets van effect gehad?quote:Op dinsdag 27 augustus 2013 02:40 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Vroeg me af hoe het ging, je was toch wel een zomerse gast in dit topic vele avonden. Met mij is het niet veel beter of slechter ivg met toen je hier nog veel postte. Morgen laatste EMDR sessie, en voor de rest belt mijn ex nog wel eens.
Ja, de intensiteit van de kut gevoelens zijn wat minder.quote:Op dinsdag 27 augustus 2013 02:46 schreef Senor__Chang het volgende:
[..]
Same old, same old he. Heeft EMDR iets van effect gehad?
Binnenkort dus geen hulp en pillen meer als ik het goed begrijp?quote:Op dinsdag 27 augustus 2013 02:51 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Ja, de intensiteit van de kut gevoelens zijn wat minder.
Ik heb al geen pillen meerquote:Op dinsdag 27 augustus 2013 02:53 schreef Senor__Chang het volgende:
[..]
Binnenkort dus geen hulp en pillen meer als ik het goed begrijp?
Hoe denk je nu over de komende tijd? Zie je het een beetje als een nieuw begin nu je toch weer alleen staat in de zin van geen specialistische hulp?quote:Op dinsdag 27 augustus 2013 03:10 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Ik heb al geen pillen meer
Ik twijfel heel erg wat ik wil met dit leven.quote:Op dinsdag 27 augustus 2013 03:14 schreef Senor__Chang het volgende:
[..]
Hoe denk je nu over de komende tijd? Zie je het een beetje als een nieuw begin nu je toch weer alleen staat in de zin van geen specialistische hulp?
Ah ok. Dat klinkt toch al wat positiever dan eerst. En met jouw hersenen zou ik dat zeker ook doen. Op je 35e kunnen stoppen met werken zouden velen jaloers op zijn. Denk aan de vrijheid die je zal hebben.quote:Op dinsdag 27 augustus 2013 03:20 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Ik twijfel heel erg wat ik wil met dit leven.
Ik wil best weer aan het werk maar CV technisch kan ik niet nog een fuck-up veroorloven. Voor de rest kan ik ook wel weer wat extra centjes gebruiken om dat weer te beleggen. Voel ook wel wat voor om bijv. een tig-jaren plan uit te stippen om zo rond mijn 35e te stoppen met werken. Zodat ik weet waar ik voor werk in plaats van dat ik me ga ergeren aan anderen op het werk en dus op sociaal vlak het weer een bende zou worden.
Ook zit ik aan wat rare hobbies te denken. Scuba diving certificaat of piloot brevet van die kleine vliegtuigjes.
Ik zie het nog steeds niet als nieuw begin omdat ik het oude met mijn ex nog steeds niet heb afgesloten. Ik kan er nog steeds om janken als klein kind.. en de afgelopen tijd natuurlijk meer vanwege mijn EMDR therapie..
same, trustenquote:Op dinsdag 27 augustus 2013 03:26 schreef Senor__Chang het volgende:
Ik ga pitten. Is toch weer een tijdje geleden dat ik tot zo laat op ben gebleven.
Wat "rare hobby's" betreft; hoe denk je over skydiven? Hier in de buurt heb je een vliegveld met een enthousiaste springclub, een staticlinebrevet (je lijn wordt dan al uitgegooid, is de veiligste eerste stap) kan je vrij snel en voor vrij weinig halenquote:Op dinsdag 27 augustus 2013 03:20 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Ik twijfel heel erg wat ik wil met dit leven.
Ik wil best weer aan het werk maar CV technisch kan ik niet nog een fuck-up veroorloven. Voor de rest kan ik ook wel weer wat extra centjes gebruiken om dat weer te beleggen. Voel ook wel wat voor om bijv. een tig-jaren plan uit te stippen om zo rond mijn 35e te stoppen met werken. Zodat ik weet waar ik voor werk in plaats van dat ik me ga ergeren aan anderen op het werk en dus op sociaal vlak het weer een bende zou worden.
Ook zit ik aan wat rare hobbies te denken. Scuba diving certificaat of piloot brevet van die kleine vliegtuigjes.
Ik zie het nog steeds niet als nieuw begin omdat ik het oude met mijn ex nog steeds niet heb afgesloten. Ik kan er nog steeds om janken als klein kind.. en de afgelopen tijd natuurlijk meer vanwege mijn EMDR therapie..
Ik informeer morgen daar wel even bij je over wanneer ik hoor dat je het geweldig gedaan hebtquote:Op dinsdag 27 augustus 2013 03:28 schreef minthy het volgende:
[..]
Wat "rare hobby's" betreft; hoe denk je over skydiven? Hier in de buurt heb je een vliegveld met een enthousiaste springclub, een staticlinebrevet (je lijn wordt dan al uitgegooid, is de veiligste eerste stap) kan je vrij snel en voor vrij weinig halen
Misschien ook wel. Misschien ook niet. Ik ben nog steeds wakker en maak me nu wel zorgen dat ik niet in slaap val. Dat is lang geleden dat ik zo lang wakker heb gelegen.quote:Op dinsdag 27 augustus 2013 03:29 schreef minthy het volgende:
Jullie voelden m'n post gewoon aankomen hè?
Slaap ze! Ik ga het zo nogmaals proberen, halve pil erachteraan gegooid.
Ik wou dat ik dan aan het huishouden begon. Maar zelfs dat laat ik liever liggen. Het is gewoon totaal niets wat ik op zo'n moment leuker vind dan bankhangen. Terwijl dat ook geen reet aan is.quote:Op maandag 26 augustus 2013 23:50 schreef minthy het volgende:
Oef... Dat niet weten wat je kan doen/niets willen doen herken ik overigens wel. Ik sla dan aan het huishouden/opruimen maar dan komt dat gevoel daarna wel opzetten![]()
Moe in je koppie dus
Deze gedachtegang heb ik ook hoor. Doe veel dingen alleen en het blijft raar om te zeggen dat je iets alleen doet, als dat niet 'de norm' is. Ik doe het ook niet omdat ik het echt leuker vind om alleen te gaan, maar meer omdat ik het anders helemaal niet doe.quote:Op dinsdag 27 augustus 2013 00:05 schreef Miniem het volgende:
Omdat iemand mij een vraag stelt.
En ik er dan miss dieper over nadenk.
Met wie was je? Niemand.
Iedereen was met een groep, ik alleen.
En bij de mensen bij wie je staat heb je dan ook niet echt veel aanspraak. En dan heb ik het idee dat ik er buiten val.
En ik heb dan eerst ook het idee dat ik het leuk vind/vond maar daarna denk je eraan terug.
Ik doe mijm best maar ik voel me zo ongelooflijk kut na zulke dingen.
Waar paniekte je over dan?quote:Op dinsdag 27 augustus 2013 09:29 schreef Comp_Lex het volgende:
Ik had een soort paniekaanval afgelopen nacht. Buuhhhhwwww....
Ja, idd zo bedoelde ik het ook. Weet alleen niet hoe ik moest zeggenquote:Op dinsdag 27 augustus 2013 08:38 schreef Cue_ het volgende:
[..]
Deze gedachtegang heb ik ook hoor. Doe veel dingen alleen en het blijft raar om te zeggen dat je iets alleen doet, als dat niet 'de norm' is. Ik doe het ook niet omdat ik het echt leuker vind om alleen te gaan, maar meer omdat ik het anders helemaal niet doe.
Ik denk zelf dat dat meisje het negatief bedoelt. Het is vooral dat veel mensen het niet snappen. Je 'hoort' dingen niet alleen te doen.
Graag gedaanquote:Op dinsdag 27 augustus 2013 10:39 schreef Miniem het volgende:
[..]
Ja, idd zo bedoelde ik het ook. Weet alleen niet hoe ik moest zeggen
Ik heb geen flauw idee. Ik voelde me bezeten.quote:
For what it's worth: Ik vond je zaterdag iig goed bezigquote:Op dinsdag 27 augustus 2013 10:47 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Ik heb geen flauw idee. Ik voelde me bezeten.
Du kan gjøre det!quote:Op dinsdag 27 augustus 2013 12:58 schreef Insomnium het volgende:
Urgh...
Vanavond start mijn Noorse taal cursus.
In een grote groep mensen.
Ben zo zenuwachtig.
Ja het leren heb ik geen probleem mee.quote:
quote:Op dinsdag 27 augustus 2013 11:59 schreef seasushi het volgende:
Sow...... Val ik opeens sinds 48 uur in een duister diep donker gat......
Hoe uit zich dat? Alleen psychisch of ook een sterk lichamelijke reactie?quote:Op dinsdag 27 augustus 2013 09:29 schreef Comp_Lex het volgende:
Ik had een soort paniekaanval afgelopen nacht. Buuhhhhwwww....
Beide. Het was net alsof er iets "knapte". Ik was zomaar extreem gespannen en ik voelde me constant agressief. Daarnaast had ik last van "gekke" gedachten en had ik moeite om in aanraking te komen met mijn "rationele ik". Ik keek in de spiegel, maar ik herkende mezelf niet meerquote:Op dinsdag 27 augustus 2013 15:18 schreef Sound.Cloud het volgende:
[..]
Hoe uit zich dat? Alleen psychisch of ook een sterk lichamelijke reactie?
Ik vroeg mij af of mensen hier dit ook hebben. Het ene moment dramatisch, niks gaat goed komen, het heeft geen zin meer. Een uur later kan ik me extreem goed voelen, nergens meer bang voor, enthousiast, makkelijk met iedereen praten. Denk dat ik alles kan. Dat is natuurlijk super maar ik vraag me af in hoeverre mensen hier ook vaak dat verschil hebben tussen superslecht voelen en extreem goed?
Dat herken ik wel. Komt bij mij vaak door sociale situaties; als ik alleen thuis ben gaat het meestal goed, maar dan spreek ik iemand of loop ik over straat en dan kan ik ineens omlaag schieten, ben ik vol zelfhaat en schaamte, vind ik dat ik dood moet, enz.quote:Op dinsdag 27 augustus 2013 15:18 schreef Sound.Cloud het volgende:
[..]
Ik vroeg mij af of mensen hier dit ook hebben. Het ene moment dramatisch, niks gaat goed komen, het heeft geen zin meer. Een uur later kan ik me extreem goed voelen, nergens meer bang voor, enthousiast, makkelijk met iedereen praten. Denk dat ik alles kan. Dat is natuurlijk super maar ik vraag me af in hoeverre mensen hier ook vaak dat verschil hebben tussen superslecht voelen en extreem goed?
Dat hoop ik wel, hier heb ik in de afgelopen jaren naartoe gewerkt. Euforie had ik ook niet verwacht maar dit is het andere uiterstequote:Op dinsdag 27 augustus 2013 19:01 schreef Murmeli het volgende:
Mooi minth! Dat gevoel komt misschien later nog wel. Ik was de dag dat ik afstudeerde ook niet blij. Helemaal kapot van alle spanning enzo. Dus het hoeft niet perse iets te zeggen dat je het nu niet als blij voelt.
Dank! Dat is ontzettend waar, die stress valt wegquote:Op dinsdag 27 augustus 2013 19:34 schreef Cue_ het volgende:
Feli minthy *o*
Ach al ben je er niet blij mee/om.. boeiend. Voordeel is dat je er nu vanaf bent
Het heeft een streepje voor op de ander inderdaad. Ik heb het nog nooit gedaan maar het lijkt me wel wat.quote:
Dat gevoel kan ik wel beamen, heb ook wel eens zo'n aanval gehad.quote:Op dinsdag 27 augustus 2013 10:47 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Ik heb geen flauw idee. Ik voelde me bezeten.
quote:
Dank jequote:
Nah, ik hang als beloning de hele avond op de bank Hot Shots te kijken, da's al heel watquote:Op dinsdag 27 augustus 2013 22:56 schreef Miniem het volgende:
[..]![]()
de rest telt toch niet meer joh
Verwen je zelf eens, neem een lekker bad en wat lekkere snacks ofzo.
Je hebt er niks aan, maar toch een dikke knuffel voor jouquote:Op dinsdag 27 augustus 2013 23:21 schreef Miniem het volgende:
Ik heb serieus zon gruwelijke hekel aan mezelfik blijf er met mijn gedachten in hangen. Ik ben er echt klaar mee.
Ik heb ook een hekel aan mezelf. Maar ik beschouw het niet als een probleem. Ik vind het een groter probleem dat ik een hekel heb aan een bepaalde groep mensenquote:Op dinsdag 27 augustus 2013 23:21 schreef Miniem het volgende:
Ik heb serieus zon gruwelijke hekel aan mezelfik blijf er met mijn gedachten in hangen. Ik ben er echt klaar mee.
Hot shots?quote:Op dinsdag 27 augustus 2013 23:29 schreef minthy het volgende:
[..]
Dank je
[..]
Nah, ik hang als beloning de hele avond op de bank Hot Shots te kijken, da's al heel wat
[..]
Je hebt er niks aan, maar toch een dikke knuffel voor jou
Twee gortdroge films (qua humor). Dat kan m'n kop aan wat aandacht erbij houden betreftquote:
quote:
Held! Lag tot 5 uur vanochtend wakker .. nu denk ik dat ik ook wel zo kan pittenquote:Op woensdag 28 augustus 2013 00:11 schreef Comp_Lex het volgende:
Ik voel me nu weer 90% mezelf dus waarschijnlijk kan ik zo zonder problemen lekker slapen
Fijn! Ik hoop dat je nooit weer zo'n aanval krijgt, die zijn behoorlijk eng en bagger...quote:Op woensdag 28 augustus 2013 00:11 schreef Comp_Lex het volgende:
Ik voel me nu weer 90% mezelf dus waarschijnlijk kan ik zo zonder problemen lekker slapen
Als ik vannacht de huizen in de fik kan laten vliegen en mensen het stuipen op het lijf weet te jagen, dan weet ik hoe laat het isquote:Op woensdag 28 augustus 2013 00:12 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Held! Lag tot 5 uur vanochtend wakker .. nu denk ik dat ik ook wel zo kan pitten
Dank jequote:Op woensdag 28 augustus 2013 00:14 schreef minthy het volgende:
[..]
Fijn! Ik hoop dat je nooit weer zo'n aanval krijgt, die zijn behoorlijk eng en bagger...
Succes bij het slapen!
Maar het feit dat je dat beseft zegt toch ook voldoende dat je het misschien naast je neer kunt leggen?quote:Op woensdag 28 augustus 2013 10:04 schreef seasushi het volgende:
Vanuit het niks weer in een depressie glijden. Daar heb ik geen externe factoren voor nodig. Dat kunnen de stofjes in mijn hoofd primaPaniek hier. Ik heb hier geen zin in. Medicatie. Ook daar geen zin in, maar wetende dat dit beter is anders kruip ik binnenkort van ellende over de grond.
Ja. Doe ik ook. Maar de extra medicatie zorgt voor een hoop zombiachtige bijwerkingen. Noodzakelijk. Het idee alleen al maakt me aan het kokhalzen.quote:Op woensdag 28 augustus 2013 10:30 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Maar het feit dat je dat beseft zegt toch ook voldoende dat je het misschien naast je neer kunt leggen?
Gebeuren die momenten met name op het werk? Net voor of naar het werk gaan? Tijdens het slapen of terugkomt bij thuis na het werk?quote:Op woensdag 28 augustus 2013 10:37 schreef seasushi het volgende:
[..]
Ja. Doe ik ook. Maar de extra medicatie zorgt voor een hoop zombiachtige bijwerkingen. Noodzakelijk. Het idee alleen al maakt me aan het kokhalzen.
Wat dan wel weer een pluspunt is na de zoveelste depressie: Ik weet dat het weer voorbijgaat. Het is alleen even "uitzitten"
Al een paar jaar afgekeurd wegens manisch-depressief. Sindsdien leek het beter te gaan. Maar nu is het blijkbaar tijd. Wellicht mijzelf niet genoeg in acht genomen volgens mijn leefregelsquote:Op woensdag 28 augustus 2013 10:43 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Gebeuren die momenten met name op het werk? Net voor of naar het werk gaan? Tijdens het slapen of terugkomt bij thuis na het werk?
Oe! Heftigquote:Op woensdag 28 augustus 2013 10:46 schreef seasushi het volgende:
[..]
Al een paar jaar afgekeurd wegens manisch-depressief. Sindsdien leek het beter te gaan. Maar nu is het blijkbaar tijd. Wellicht mijzelf niet genoeg in acht genomen volgens mijn leefregels
Wij ookquote:Op woensdag 28 augustus 2013 11:26 schreef Cue_ het volgende:
Om half 2 m'n adviesgesprek. Ben zeeeer benieuwd..
In mijn ogen klinkt het als een soort gesprek waarbij je verteld wordt wat je behandelopties zijn.quote:Op woensdag 28 augustus 2013 12:12 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Wij ookWat voor advies gesprek? Van werk? Weet zo even niet wat een advies gesprek is
En het tijdspad, doelen bespreken, had ik vorige week tenminste.quote:Op woensdag 28 augustus 2013 12:14 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
In mijn ogen klinkt het als een soort gesprek waarbij je verteld wordt wat je behandelopties zijn.
Nee van de psych. Wat voor behandeling ze me willen gevenquote:Op woensdag 28 augustus 2013 12:12 schreef sitting_elfling het volgende:
Wij ookWat voor advies gesprek? Van werk? Weet zo even niet wat een advies gesprek is
Voor mijn dochter zorgen, met de hond lopen, schilderen, lezen, op FOK! rondhangenquote:Op woensdag 28 augustus 2013 12:11 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Oe! HeftigSorry dat ik het vraag maar hoe kom je dan een beetje de dag door? Op zo'n manier lijkt elke dag mij wel erg zwaar. Heb je ergens doelen etc? Ik voel me dan op zo'n moment echt weer een eikhol die verdriet heeft over een ex ipv afgekeurd wegens manisch depressief.
Afgezien van drank en mensen om me heen en werk/school, voel ik me 's avonds en 's nachts meestal beter dan 's ochtends en 's middags. Ik weet niet waar dat mee te maken heeft. Ik pieker overdag veel meer.quote:Op dinsdag 27 augustus 2013 15:18 schreef Sound.Cloud het volgende:
[..]
Hoe uit zich dat? Alleen psychisch of ook een sterk lichamelijke reactie?
Ik vroeg mij af of mensen hier dit ook hebben. Het ene moment dramatisch, niks gaat goed komen, het heeft geen zin meer. Een uur later kan ik me extreem goed voelen, nergens meer bang voor, enthousiast, makkelijk met iedereen praten. Denk dat ik alles kan. Dat is natuurlijk super maar ik vraag me af in hoeverre mensen hier ook vaak dat verschil hebben tussen superslecht voelen en extreem goed?
Herkenbaar, heel lang naar iets toewerken en het dan halen. En dan het gevoel van. Oké, en nu?quote:Op dinsdag 27 augustus 2013 17:17 schreef minthy het volgende:
Vanochtend afgestudeerd met een mooie voldoende na een pittig gesprek. Een uur lang geprobeerd m'n kop erbij te houden en vaak zoeken naar woorden die er niet helemaal lekker uitkwamen. Maar goed, dat is afgerond.
Waar ik van baal is dat het me niks doet. Ik kreeg een stortvloed aan berichten, iedereen is trots/blij maar dat lukt mezelf niet. Dat frustreert me enorm op het moment![]()
Ik hang uitgeblust op de bank met gillende koppijn en zere spieren, dat wordt mijn plek ook voor de rest van de avond
Wat heb je gedaan op het moment dat dat gebeurde? Hoe is de paniek opgelost en in hoeverre had jij daar invloed op?quote:Op dinsdag 27 augustus 2013 15:27 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Beide. Het was net alsof er iets "knapte". Ik was zomaar extreem gespannen en ik voelde me constant agressief. Daarnaast had ik last van "gekke" gedachten en had ik moeite om in aanraking te komen met mijn "rationele ik". Ik keek in de spiegel, maar ik herkende mezelf niet meer![]()
Ik dacht even dat ik volledig schizofrenisch werd, maar het is me uiteindelijk wel gelukt om weer mezelf te worden. Ik ben nog steeds "shaken", maar het gaat weer
Het gevoel ging trouwens gepaard met een nachtmerrie over dat ik bezeten werd door een duivelse entiteit. Ik kon huizen in de fik laten vliegen enzo. (Het begon terwijl ik sliep)
Eetstoornis nao? Nog nooit van gehoord. Eet je dan te weinig of te veel ? Of juist emotioneel eten?quote:Op woensdag 28 augustus 2013 15:10 schreef Cue_ het volgende:
Ik heb mn labeltjes
Depressie en een Eetstoornis nao
Vanaf nu zijn er 5 gesprekken ingepland, volgende week donderdag is de eerste en dan elke week als de baas t toelaat). Om tot meer en diepere info te komen.
Behandelplan is gedeeltelijk opgesteld met doelen en problemen enzo.
Merk wel dat ik t vrouwtje van afgelopen gesprek fijner vind, maar dat is volgens mij geen psych maar net wat anders.
Maar we zullen wel zien hoe t zal gaan.
"niet anders omschreven"quote:Op woensdag 28 augustus 2013 15:39 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Eetstoornis nao? Nog nooit van gehoord. Eet je dan te weinig of te veel ? Of juist emotioneel eten?
En de vraag natuurlijk of je je kunt vinden in de label depressie?
Respect Seasushi! Dat wist ik allemaal nietquote:Op woensdag 28 augustus 2013 12:59 schreef seasushi het volgende:
[..]
Voor mijn dochter zorgen, met de hond lopen, schilderen, lezen, op FOK! rondhangenVoor een aantal buren en vrienden koken een paar keer per week.
Ik vind verdriet een legitieme reden om depressief te worden. Ik heb geen reden...
Afgekeurd worden is achteraf gezien het beste wat me kon overkomen. Het levert een hoop rust op.
Toen dacht ik er niet zo over. Het voelde alsof ik niet "meer mee mocht doen met de grote mensen"
Helaas gaat het toch nog af en toe mis. maar vergeleken met vroeger toen ik net een achtbaan was is dit een stuk beter.
Soms lijkt he erg lekker om door te schieten in een manie. Maar ik heb de verantwoordelijkheid voor een dochter, dus ik houd mij braaf aan prikkelarme perioden en genoeg rust, bladiebla
Toen het gebeurde ben ik wakker geworden en ben ik in een verwarde toestand op zoek gegaan naar mezelf. Ik was even totaal van de kaart en ik moest me heel erg focussen op wat er nou precies aan de hand was, hoe het hoort te zijn i.p.v. hoe ik me daadwerkelijk voelde. De paniek is eigenlijk zomaar opgelost en ik had nul invloed op het oplossen. Ik moest er gewoon "doorheen", net alsof je in een achtbaan zit in een pretpark. Het enige wat ik kon doen was mijn echte ik opzoeken en rationeel die ik in stand houden, zodat ik niet volledig mezelf kwijtraakte in de paniek.quote:Op woensdag 28 augustus 2013 13:58 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Wat heb je gedaan op het moment dat dat gebeurde? Hoe is de paniek opgelost en in hoeverre had jij daar invloed op?
Dit was al het uiterste wat mogelijk was. Anders zou het pas in oktober/november kunnen plaatsvinden.quote:Op woensdag 28 augustus 2013 22:58 schreef Murmeli het volgende:
Ik zou er ook niet over liegen. Gewoon alleen vertellen wat je kwijt wil en intussen ook proberen of je de gesprekken op andere tijden kan krijgen misschien
Mja, de kuttige herinneringen zijn minder zwaar. Je leert een herinnering een ander plekje geven met een andere stempel. Bijvoorbeeld dat je soms met weemoed terug denkt aan een relatie en alleen maar of de goede of de slechte dingen kan herinneren. Bij mijn ex waren het alleen de slechte .. en uiterst hysterische dingen waar ik aan dacht. Die hysterie is qua intensiteit nu minder geworden. Dus wanneer ik wil slapen neemt het me niet 'helemaal' meer over if you get my pointquote:Op donderdag 29 augustus 2013 08:35 schreef Cue_ het volgende:
s_e je zei laatst dat je je laatste EMDR (of welke volgorde van letters dan ook) had.
Maar heb je dan ook al zoiets dat het helpt ofzo?
Heb je dat aangegeven?quote:Op donderdag 29 augustus 2013 12:27 schreef sitting_elfling het volgende:
En toch kriebelt het ergens Cue dat het nog niet helemaal goed zit ..
Ik denk dat dat t beste is ja. Rustig blijven en weten dat het overgaat en dat er niks met je kan gebeuren. Het is een lichamelijke en geestelijke sensatie die komt en gaat.quote:Op donderdag 29 augustus 2013 00:31 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Toen het gebeurde ben ik wakker geworden en ben ik in een verwarde toestand op zoek gegaan naar mezelf. Ik was even totaal van de kaart en ik moest me heel erg focussen op wat er nou precies aan de hand was, hoe het hoort te zijn i.p.v. hoe ik me daadwerkelijk voelde. De paniek is eigenlijk zomaar opgelost en ik had nul invloed op het oplossen. Ik moest er gewoon "doorheen", net alsof je in een achtbaan zit in een pretpark. Het enige wat ik kon doen was mijn echte ik opzoeken en rationeel die ik in stand houden, zodat ik niet volledig mezelf kwijtraakte in de paniek.
Het heeft heel erg geholpen door goed te focussen en als een koele kikker vragen aan mezelf te stellen als "Wat is hier nu exact aan de hand? Wat is nu precies hetgeen wat ik voel? Wat is er nu verkeerd aan wat ik voel en hoe hoor ik me eigenlijk te voelen?". Het was heel moeilijk omdat de paniek gewoon bleef, terwijl ik bleef focussen op het behouden van mijn echte ik.
Ik heb een paar weken EMDR gehad en het is écht zwaar. het is basically je kutste herinneringen omhoog halen en dan rationeel bekijken. Ik vond dat teruggaan zo moeilijk dat het me eigenlijk niet lukte. En ik heb ook geen duidelijk trauma ofzo dus we zijn dr na een tijdje mee gestopt.quote:Op donderdag 29 augustus 2013 08:35 schreef Cue_ het volgende:
s_e je zei laatst dat je je laatste EMDR (of welke volgorde van letters dan ook) had.
Maar heb je dan ook al zoiets dat het helpt ofzo?
Maar als je kutste herinnering bovenhalen te moeilijk is voor je.. dan heb je toch wel een soort van trauma?quote:Op donderdag 29 augustus 2013 12:47 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
[..]
Ik heb een paar weken EMDR gehad en het is écht zwaar. het is basically je kutste herinneringen omhoog halen en dan rationeel bekijken. Ik vond dat teruggaan zo moeilijk dat het me eigenlijk niet lukte. En ik heb ook geen duidelijk trauma ofzo dus we zijn dr na een tijdje mee gestopt.
Bij mij heeft het wel zin gehad. De zware gevoelens zijn weggedrukt en het is meer 'weemoed'. Ipv een hysterische hulbui zijn het tranen geworden.quote:Op donderdag 29 augustus 2013 12:57 schreef Cue_ het volgende:
[..]
Maar als je kutste herinnering bovenhalen te moeilijk is voor je.. dan heb je toch wel een soort van trauma?
En als het niet lukt, snap ik dat ze er maar mee stoppen, want dan heeft het ook weinig zin. Maar heb niet het gevoel dat dat bij s_e ook het geval was/is. Of hij heeft het niet vermeld, dat kan ook
En toch, en toch het komt wel goed met jou!quote:Op vrijdag 30 augustus 2013 01:18 schreef Cue_ het volgende:
Pff net terug van een speeddate, toen gedanst en even nog de kroeg in geweest. Nee, niet de meest geweldige avond. Ook omdat ik hoorde dat m'n fysio kanker heeftWas het allemaal net weer niet vanavond.
Haha dat zei ik (en anderen) ook altijd, maar kijk waar ik nu ben. Klopt niet helemaal hequote:Op vrijdag 30 augustus 2013 02:05 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
En toch, en toch het komt wel goed met jou!
Ik ben op het moment op zoek naar een studio voor 4 maanden ergens in het westen (vanaf 1-1-14 wil ik weer in het buitenland zitten). Wat een gedoe.
Dat is wel fijn!quote:Op vrijdag 30 augustus 2013 00:44 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Bij mij heeft het wel zin gehad. De zware gevoelens zijn weggedrukt en het is meer 'weemoed'. Ipv een hysterische hulbui zijn het tranen geworden.
Heftig is het allemaal niet meer. De ups en downs zijn er nog wel, maar ik "moet" niet zo veel meer. Toen ik nog werkte was ik op een gegeven moment een soort seizoenarbeider. 3 maanden niet 4 maanden 120% wel werken, dan weer een half jaar niet. 9 maanden wel, daarna weer anderhalf jaar in de ziektewet. Ik kan mijzelf nu wat beter reguleren. Als het nodig is een week de luxaflex dichtdoen en dom series kijken. Of 6 mensen te eten krijgen, een leuke lange avond hebben, maar daarna weer even "op rust"quote:Op woensdag 28 augustus 2013 16:07 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Respect Seasushi! Dat wist ik allemaal nietDat klinkt toch wel erg heftig allemaal.
En toch, volgens mij (correct me if i'm wrong) ben jij zo'n kwartje gevalletje.quote:Op vrijdag 30 augustus 2013 07:47 schreef Cue_ het volgende:
[..]
Haha dat zei ik (en anderen) ook altijd, maar kijk waar ik nu ben. Klopt niet helemaal he
Owja dat is wel lastig, hopen dat je iets kan vinden! Voor vakantie of langere periode?
Ga jij ook nooit meer werken? Of heb je de kans dat je ooit weer aan het werk moet? Dat lijken mij soms toch nog wel moeilijke tijden. Ik kan me namelijk voorstellen dat, stel ze zetten een nieuwe wet in werking en iedereen moet weer gekeurd worden dat je wel zoiets hebt van, gvd!quote:Op vrijdag 30 augustus 2013 09:12 schreef seasushi het volgende:
[..]
Heftig is het allemaal niet meer. De ups en downs zijn er nog wel, maar ik "moet" niet zo veel meer. Toen ik nog werkte was ik op een gegeven moment een soort seizoenarbeider. 3 maanden niet 4 maanden 120% wel werken, dan weer een half jaar niet. 9 maanden wel, daarna weer anderhalf jaar in de ziektewet. Ik kan mijzelf nu wat beter reguleren. Als het nodig is een week de luxaflex dichtdoen en dom series kijken. Of 6 mensen te eten krijgen, een leuke lange avond hebben, maar daarna weer even "op rust"
Gelukkig heb ik een aantal echt goede vrienden. Die kennen mijn stemmingswisselingen en hebben er niet zo,n last van. Seasushi is altijd thuis dus daar kun je altijd even binnenlopen of een hapje mee eten, en soms heeft ze de poort een paar dagen op slot. Dan is het ook goed.
Op het moment gaat het wat minder, slik nieuwe medicijnen waarmee ik niet kan autorijden, dan gaat er even iemand mee boodschappen doen, of ze nemen wat mee. Dochter is dan wat vaker bij de buurvrouw, waar ze kind aan huis is.
Het enige waar ik heel serieus voor waak is dat mijn dochter (nu 14) niet mijn verzorgster wordt.
Verder heb ik soms ook een jaloers makend leven. Ik kan doen en laten wat ik wil, (op de financieeen na dan) Hoef niet meer in een keurslijf. Zit niet meer met moeilijke collega's, hoef geen verantwoording meer af te leggen aan mijn baas. Heb een hele leuke psychiater die als het nodig is, binnen 12 uur terug belt,
Als ik dit zo lees vraag ik me af waarom of ik me in godvredesnaam zo klote voel op het moment![]()
Ik ben voor altijd afgekeurd, hoef ook niet meer herkeurd. Ik zit in de IVA. Als wetten veranderen weet je het nooit ik zie wel. Wel heb ik mij voorgenomen als ik 2 jaar stabiel ben, ik in ieder geval vrijwilligerswerk ga doen. Of ik besluit een keer met mijn manische kop directeur van een koekjesfabriek te worden.quote:Op vrijdag 30 augustus 2013 11:33 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Ga jij ook nooit meer werken? Of heb je de kans dat je ooit weer aan het werk moet? Dat lijken mij soms toch nog wel moeilijke tijden. Ik kan me namelijk voorstellen dat, stel ze zetten een nieuwe wet in werking en iedereen moet weer gekeurd worden dat je wel zoiets hebt van, gvd!
En ga jij eigenlijk mentaal dan nog vooruit? Of heb je geaccepteerd dat je bent zo als je nu bent en dat je dat voor langere periode zal vasthouden?
quote:Op zaterdag 31 augustus 2013 07:06 schreef Gray het volgende:
Hier alles relaxt.
Zo relaxt zelfs dat een voorbijganger op straat me vroeg wat ik gebruikte (wat gebruikte?) en of ik niet nog wat had.
Maar misschien is het gewoon tijd om me weer eens te scheren.
Ik denk dat EMDR het best werkt voor mensen die 1 emotie of ervaring jarenlang hebben weggestopt en die stukje bij beetje moeten herbeleven om de realiteit ervan in te zienquote:Op donderdag 29 augustus 2013 12:57 schreef Cue_ het volgende:
[..]
Maar als je kutste herinnering bovenhalen te moeilijk is voor je.. dan heb je toch wel een soort van trauma?
En als het niet lukt, snap ik dat ze er maar mee stoppen, want dan heeft het ook weinig zin. Maar heb niet het gevoel dat dat bij s_e ook het geval was/is. Of hij heeft het niet vermeld, dat kan ook
Maar je zou wel naar een goede vriendin gaan. Je bent dus niet echt alleen lijkt mequote:Op zondag 1 september 2013 20:57 schreef Miniem het volgende:
Ik voel me weer eens flink waardeloos en alleen.
Normaliter vraag ik op zondags aan een vriend om af te spreken.
Krijg daarvan de laatste tijd te horen dat hij liever een game speelt.
Dus vandaag heb ik het niet gevraagd, ik doe het ook niet meer want hij toont nooit eens een keer initiatief.
Verder zou een vriendin een paar weken geleden navragen om mee op vakantie te gaan. maar daar heb ik ook niks meer van gehoord.
En ik zou morgen naar een goede vriendin gaan, maar wegens problemen met mijn ov kaart kan dat niet![]()
Juk
Mja, die heb ik nou ook 1 x in de 2 jaar gezien omdat ze ver weg woontquote:Op zondag 1 september 2013 21:05 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Maar je zou wel naar een goede vriendin gaan. Je bent dus niet echt alleen lijkt me
Nee toch? Je bent toch niet echt alleen? Kom lekker gezellig naar de pubquizquote:Op zondag 1 september 2013 21:07 schreef Andromache het volgende:
kan hier niet uitleggen waarom, maar mijn verlatingsangst viert hoogtij. dingen gaan niet zoals ik wil dat ze gaan. ik leer het ook nooit. ik blijf altijd alleen.
Oh dat is niet zo fijn. Ik weet niet waar je woont, maar ik had graag wel iets met je willen doen als je bij mij in de buurt woondequote:Op zondag 1 september 2013 21:09 schreef Miniem het volgende:
[..]
Mja, die heb ik nou ook 1 x in de 2 jaar gezien omdat ze ver weg woont
Heb ik van jou nou niet eerder verhalen gelezen over een in jouw ogen waardeloze pgb-er? Heb jij niet veel meer aan een soort maatjesproject met een persoon van ongeveer dezelfde leeftijd. Ik geloof dat er wel instanties zijn die voor jou een oproepje kunnen plaatsen zodat je echt een gemotiveerd iemand kan vinden die jou verder kan helpen.quote:Op zaterdag 31 augustus 2013 13:38 schreef Catnip het volgende:
Klote klote klote zooi.
Het ging gisteren weer helemaal fout, continu huilbuien, omdat ik Maandag weer naar school moet waar ik enorm tegenop zie.
Mijn pgb'er helemaal overstuur opgebeld, had wel gehoopt dat die me even gerust kon stellen, had namelijk op dat moment ook nog eens ruzie met mijn moeder. Maar nee, ze wilde me niet spreken, en deed niet aardig. Dat deed mij zo'n verdriet. Niet normaal, ik voel me gewoon afgewezen door haar. Alsof ik er niet toe doe.
Voel me zo'n mislukkeling.
Daarna maar de ''acute psychiatrie'' gebeld door mijn moeder, ook niet leuk. Een hele lieve vrouw (die ik die dag gelukkig al had gezien) gaf mij advies aan de telefoon. Om die nare gedachtes op te schrijven. Maar nee, dat lukt echt niet. Het lukt gewoon echt totaal niet..
En ik vind het zo erg, dat niemand me nu kan helpen..tenminste dat gevoel heb ik. Zelfs de ''acute psychiatrie'' kan me niet helpen. Ja, ik heb een bor contract (bed op recept) maar dat is voor 1 nachtje. En dat helpt niet om goed tot rust te komen..
Ik wilde gisteren gewoon een overdosis nemen, gewoon puur omdat ik het thuis niet meer goed aankan..vanwege de drukte. En omdat er altijd maar goed gedrag van me word verwacht. Omdat zelfs de mensen die ik vertrouw me afwijzen. Tenminste in mijn beleving..omdat ik me zo ellendig voel. Afleiding zoeken gaat niet, die gedachte's blijven maar door mijn hoofd gaan..
En nu, zit ik hier jankend achter de pc. Het helpt wel om mijn verhaal te typen, dat is zo fijn..
Liever even geen moeilijke vragen..
Maw, heb je dus minder klote momenten? Of is het juist dat het ritme weer terug lijkt te komen?quote:Op zondag 1 september 2013 22:10 schreef minthy het volgende:
Zondagavond-terugkijken op de week avond
Een veel te drukke week gehad die echt voorbij vloog, de tijd gaat sinds ik thuiszit echt bezopen veel harder voor m'n gevoel. Het weekend redelijk doorgekomen, vandaag toch weer een fikse dip gehad helaas. Eenzaam, algeheel leeg kutgevoel.
Ik ben vanmiddag de deur maar weer uitgerend en heb afleiding gezocht omdat ik niet wilde blijven hangen in doemdenken en gepieker, dat hielp even.
Verder post ik amper nog op Fok, wat op zich niet eens zo heel verkeerd is, al merk ik dat het me voorheen veel afleiding gaf op klotedagen/nachten.
Afgelopen week weer bij de bedrijfsarts geweest, de komende 2 maanden sowieso niet aan het werk. Waar mijn verwachting was dat ik voor het eind van het jaar wel weer aan de slag zou zijn, lijkt dit niet meer te gaan gebeuren. Dompertje.
Ik geef de klotemomenten minder ruimte door afleiding te zoeken/heerlijk op de vlucht te slaan. Op het moment voel ik me daar beter bij dan wanneer ik vaak stil ga staan bij alle ellende die elke dag weer om de hoek komt gluren. Ik doe het ook bewuster nu.quote:Op maandag 2 september 2013 01:10 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Maw, heb je dus minder klote momenten? Of is het juist dat het ritme weer terug lijkt te komen?
Ik snap dat volledig. Tijdens de relatie met mijn ex was ik maanden lang van FOK, maar toch ging dat dramatisch. Weglopenquote:Op maandag 2 september 2013 01:54 schreef minthy het volgende:
[..]
Ik geef de klotemomenten minder ruimte door afleiding te zoeken/heerlijk op de vlucht te slaan. Op het moment voel ik me daar beter bij dan wanneer ik vaak stil ga staan bij alle ellende die elke dag weer om de hoek komt gluren. Ik doe het ook bewuster nu.
Ik probeer het in gezelschap zo gezellig mogelijk te hebben en zo gezellig mogelijk te zijn. Daarbij komt de "niet zeiken, doorgaan"-instelling goed van pas
Ritme doe ik hard m'n best op maar dat wil er nog niet zomaar weer insluipen helaas
Die balans is gewoon echt ontzettend foetsie! De ene week spreek ik 5 mensen en voel ik me eenzaam/kut, de andere week spreek ik er 50 en voel ik me overprikkeld/kut. Hetzelfde geldt voor haast alles wat ik doe. Weinig verplichtingen is niet goed maar teveel ook niet. En hoeveel is wel voldoende?quote:Op maandag 2 september 2013 02:00 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Ik snap dat volledig. Tijdens de relatie met mijn ex was ik maanden lang van FOK, maar toch ging dat dramatisch. Weglopen.
Probeer echt een combi te vinden Minthy. Anders val je er echt weer in terug. Het is de(!) reden geweest dat die burnout er kwam. Wij verschillen daarin echt niet.
Heb ik ooit wel eens geprobeerd, niets voor mij. Op de loopband vind ik het nog wel oke. Maar het hele sporten krijg ik mij momenteel niet voor gemotiveerd.quote:Op maandag 2 september 2013 09:26 schreef Murmeli het volgende:
Cue: ga hardlopen... Is echt leuk, zelfs voor een sporthater als ik
Dat komt bij mij neer op dat ik niet ga. Als ik geen motivatie heb doe ik het gewoon niet. Simple as that. Ook al wil ik wel, omdat ik weet dat het goed is enzo, dan nog is dat niet genoeg om mij van die bank af te trappen.quote:Op maandag 2 september 2013 09:37 schreef Murmeli het volgende:
Dan ga je ongemotiveerd. Is niet ingewikkeld, hoofd uit en gaan.
Ik weet het, maar zoals je zegt, het omzetten naar de praktijk is gewoon fucked up.quote:Op maandag 2 september 2013 09:41 schreef Murmeli het volgende:
Depressies hebben de nare eigenschap niet over te gaan als je je niet over jezelf en allerlei weerstanden heen te zetten. Dus ergens zul je echt door die tegenzin tegen alles en iedereen heen moeten. Niet leuk, maar zo doorgaan is ook niet leuk.
En dat "iets" daarvan moet ik uitzoeken wat dat dan zou kunnen zijn. Ik heb zelden wat leuk gevonden hoor, dus echt een hobby of passie of iets interessants heb ik nooit echt gehad.quote:Op maandag 2 september 2013 09:44 schreef Murmeli het volgende:
Het hoeft niet perse hardlopen te zijn natuurlijk maar gewoon iets. Iets van jezelf en voor jezelf. Zonder gezuip en aandacht trekken van mannen.
Fijn dat je iets hebt. En dan maakt het niet uit wat het is natuurlijk.quote:Op maandag 2 september 2013 10:06 schreef Toekito het volgende:
Ik ga meestal of skaten of gewoon wandelen als ik me beroerd voel. Helpt enorm. En hoe stom het klinkt helpt doelloos bij de urnen van mijn opa en oma zitten ook enorm!
Dat verwacht ik allang niet meer. Maar het maakt het wel lastig om iets te vinden waarvoor je je bed wilt uitkomen zeg maar.quote:Op maandag 2 september 2013 10:48 schreef Murmeli het volgende:
Ik heb ook nooit echt een passie voor iets, en als ik dat al heb is het niet voor lang.
Dus probeer dat gewoon niet te verwachten, want dat leidt weer tot teleurstelling en dat voedt je depressie.
Dat viel helaas tegen. Ook daar deed ik te weinig. Terwijl ik het 2 jaar terug nog geweldig vond en zo wat niet uit de sportschool was weg te slaan.quote:Op maandag 2 september 2013 12:07 schreef peleetje het volgende:
En voor je het weet ben je toch effe aan het knallen en voel je je weer een stuk beter!
Depressies hebben ook de nare eigenschap om niet over te gaan als je dat allemaal wel doet.quote:Op maandag 2 september 2013 09:41 schreef Murmeli het volgende:
Depressies hebben de nare eigenschap niet over te gaan als je je niet over jezelf en allerlei weerstanden heen te zetten. Dus ergens zul je echt door die tegenzin tegen alles en iedereen heen moeten. Niet leuk, maar zo doorgaan is ook niet leuk.
Nou das fijn, hele quote wegquote:Op zaterdag 24 augustus 2013 09:44 schreef Detroit het volgende:
[..]
Terwijl jij mij nou niet bepaald een onzeker persoon lijkt! Okay, looks can be deceiving, maar toch!
Waarom vind je 1-op-1 contact makkelijker dan “anoniem” contact achter de kassa? Het is in wezen hetzelfde: jij en een ander, alleen in een andere setting.
En ben niet te hard op jezelf. Dat geheugenprobleem heeft vast met je problemen te maken. Mijn geheugen is ook niet meer zo goed als het geweest was, terwijl ik toch best een fotografisch geheugen had..
Anyway, voel je vooral niet bezwaard om hier een heel verhaal neer te zetten. Dat hebben een flink aantal mensen voor jou ook gedaan. Dat stelt hun in staat zich te uiten, en de andere meelezers in het topic kunnen vragen stellen, meedenken, etcetera. Juist waarom dit topic in het leven geroepen is!
En je kunt dit ook als een mooie speeltuin zien om toch contacten aan te gaan met mensen, te discussiëren, enkele dingen die jij graag beter zou willen leren kunnen.
Enne, ik heb af en toe ook mijn tijden dat ik me flink schuchter voel, en mezelf afvraag of ik wel dingen moet zeggen. Zelfs op een anoniem forum als Fok! Waar niemand je echt kent. Welcome to the club! Dat wordt gaandeweg echt wel beter..
Maareh, wat voor therapie heb je gehad? Gebruik je naast pammetjes AD oid? Weten mensen in je omgeving van je problemen?
Soms wel, soms niet. Het gaat er wel vaak minder door achteruit.quote:Op maandag 2 september 2013 13:35 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Depressies hebben ook de nare eigenschap om niet over te gaan als je dat allemaal wel doet.
Wat een verhaal. Eigenlijk wil ik je alleen maar een knuffel gevenquote:Op maandag 2 september 2013 14:13 schreef Toradora het volgende:
[..]
.
Ik wil echt van mn angsten af.... En ik wil weer vriendinnen en vrienden! Nu eerst maar eens moed verzamelen, en dat meisje een maitje terug sturen. ( Of ben ik nu te laat?)
Al gedaan!quote:Op maandag 2 september 2013 15:15 schreef seasushi het volgende:
[..]
Wat een verhaal. Eigenlijk wil ik je alleen maar een knuffel geven![]()
En mail dat meisje terug. NU!
Mooi. Stap 1 is gezet. Nu met kleine baby stapjes vooruit. Je weet wat je wilt.quote:
quote:Op maandag 2 september 2013 16:58 schreef seasushi het volgende:
[..]
Mooi. Stap 1 is gezet. Nu met kleine baby stapjes vooruit. Je weet wat je wilt.
Met kleine babystapjes vooruit! en met sprongen achteruit... De vriendin die ik had wordt nu zo onredelijk dat de vriendschap op knappen staat.quote:Op maandag 2 september 2013 16:58 schreef seasushi het volgende:
[..]
Mooi. Stap 1 is gezet. Nu met kleine baby stapjes vooruit. Je weet wat je wilt.
Je bent nooit te laat om iets vriendelijks te zeggen tegen een ander.quote:Op maandag 2 september 2013 14:13 schreef Toradora het volgende:
[..]
Ik wil echt van mn angsten af.... En ik wil weer vriendinnen en vrienden! Nu eerst maar eens moed verzamelen, en dat meisje een maitje terug sturen. ( Of ben ik nu te laat?)
Ik ga je woorden even opslaan in een documentje. Als ik dit soort adviezen maar keer op keer blijf lezen, (en uitvoeren!) zal het vast wel een keer aanslaan!quote:Op maandag 2 september 2013 17:45 schreef Gray het volgende:
[..]
Je bent nooit te laat om iets vriendelijks te zeggen tegen een ander.
Je noemt een hele mooie eigenschap van jezelf, namelijk dat voor voor vrienden door het vuur gaat. Ook lees ik dat je jezelf soms in de weg zit en je jezelf voor de kop slaat.
Weet je wat? Mensen zouden al veel sneller van zichzelf houden wanneer ze tegen zichzelf praten alsof ze het tegen een goede vriend hebben. Probeer dat eens!
Zo kan je bijvoorbeeld een paar keer per dag een minuutje nemen om in de spiegel te kijken en te zeggen dat je er mag zijn, je een goed mens bent, die het waard is om een goed leven te hebben. Of bedenk zelf een mooie mantra. Een goede vriend van me doet het ook en... het helpt!
En al die andere problemen, met de psych en je angsten, dat komt vanzelf. Bouw eerst een goed fundament alvorens je in je eigen tempel (lees: je lichaam, geest, etc) gaat zitten.
Ik durf het niet zo goed. De training is al gestart. Ik heb een mailtje gekregen met de vraag wat ik nu wil. Dus ergens denk ik dat ik misschien nog wel mee kan doen. Maar dan loop ik al wel 2 weken achter, en plaats ik mezelf in een groep mensen die elkaar al kennen, ik sluit mezelf dan snel buiten.quote:Op maandag 2 september 2013 18:05 schreef Murmeli het volgende:
Kan je je niet alsnog melden bij die therapie? En anders meteen weer voor wat anders aanmelden misschien.
Je verhaal klinkt niet fijn, ik hoop echt dat je snel een gevoel kunt krijgen dat je er niet alleen voorstaat. Dat is moeilijk, ik weet het, vooral het toelaten en vertrouwen van mensen is lastig.
maar het is niet egocentrisch hoor, om hier alleen te komen spuien. Doe waar je behoefte aan hebt.
En misschien toch iets van vrijwilligerswerk proberen? Misschien iets eenmaligs oid, zodat je er niet aan vast zit?
Ik wil aan de ene kant heel graag de hulp van mijn vriend, maar hij loopt al over met alles. Omdat ik dus met nogal wat psychische klachten loop en wij samenwonen, dus veel samen zijn, merk ik dat hij mijn depressie(s) overnam. Nu heb ik hem direct naar een therapeut gestuurd, maar het lijkt nu wel alsof we helemaal niks meer aan elkaar hebben. Hij loopt over omdat hij nu aan zichzelf moet werken, maar het lukt hem niet. En ik kan door alle negativiteit niks meer waarderen. Eigenlijk zijn we door alles wat we al hebben meegemaakt helemaal op, en hebben we geen fut meer om elkaar te motiveren. De liefde zit gelukkig wel heel diep. Hij zou me ondanks mn rare paniek aanvallen, boosheid, verwardheid ga zo maar door nooit verlaten. Maar nu hem ook vragen of hij mij helpt... Toen ik aan hem vroeg of hij mij wilde helpen naar de afspraak te gaan is hij dat ook vergeten, ondanks dat ik het 4 keer heb gezegd.quote:Op maandag 2 september 2013 18:55 schreef Murmeli het volgende:
Ik begrijp het wel denk ik, dat je het niet zo goed durft.
Kan je samen met je vriend kijken hoe jullie jou zover krijgen om toch stappen te nemen?
Misschien kan hij naast je zitten als je bijv een asiel belt om te vragen of je mag helpen daar
Of hij kan je helpen je psych terug te mailen en je ook daar afzetten als je de eerste keer gaat.
En ga alsjeblieft echt naar die therapie toe hoor! Het is fijn om in een groep mensen te zijn die misschien dezelfde gevoelens hebben als jij en je kan elkaar helpen en daar oefenen met contact.
Ik denk dat ze, als je uitlegt dat je toch graag mee wil doen en de eerste keren niet durfde, daar goed op zullen reageren, want er zitten er vast mensen bij die ook eigenlijk niet durven.
Oh en angst voor wespen is heel anders dan angst voor zo'n therapie bijvoorbeeld. Waarom zou je van jezelf eisen dat je rustig zo'n beest bij je gezicht laat vliegen? Ik kan dat niet hoor en die angst is lastig maar beperkt je niet enorm denk ik. Ik zou me juist eerst richten op de angst voor mensen, voor therapie, voor werk etc. Die zijn belangrijker en hebben waarschijnlijk een oorzaak waar je mee om kan leren gaan. Dan kan je daarna leren om wespen te knuffelen![]()
Maar echt: ga eerst, voor de volgende sessie, achter de therapie aan en vraag je vriend om je te supporteren om het te doen. You can do it girl!!!
Ik zou verhuizen, maar het duurde te lang om iets te vinden, ik dacht onderdak te kunnen krijgen bij de familie, en dat viel even vies tegen. Ben nu dus alle huur websites aan het afstruinen voor een aantal maand Nederlandquote:
Vervelend zeg! Hoop dat je wat kunt vinden dan! En hoop daarnaast dat je werk er niet teveel onder komt te leiden. Raar dat familie je geen onderdak biedt trouwens, maar ik ken de situatie niet dus kan hier eigenlijk niet helemaal over oordelen.quote:Op dinsdag 3 september 2013 10:34 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Ik zou verhuizen, maar het duurde te lang om iets te vinden, ik dacht onderdak te kunnen krijgen bij de familie, en dat viel even vies tegen. Ben nu dus alle huur websites aan het afstruinen voor een aantal maand Nederland.
En hoe gaat die huisarts dat controleren?quote:Op dinsdag 3 september 2013 20:40 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
vooral niet gaan zelf diagnosticeren maar een afspraak bij de huisarts maken.
Ik kan me ook best voorstellen dat het voor sommige mensen zo lijkt.quote:Op dinsdag 3 september 2013 01:34 schreef sitting_elfling het volgende:
De hele familie vindt overigens dat ik nog steeds een aansteller ben voor het huilen van het uitgaan van mijn ex.
Hm, das kut. Kan je niet bij vrienden tijdelijk blijven of nog een laatste keer gek doen en couchsurfing.com afstruinen?quote:Op dinsdag 3 september 2013 10:34 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Ik zou verhuizen, maar het duurde te lang om iets te vinden, ik dacht onderdak te kunnen krijgen bij de familie, en dat viel even vies tegen. Ben nu dus alle huur websites aan het afstruinen voor een aantal maand Nederland.
Voor alles wat er ooit is binnengekomen qua geld, relatie of wat dan ook heb ik natuurlijk ook gewoon voor moeten werken. Dat is me niet aan komen waaien. Ik zie het maar zo 80 uur in 1 week werken is gewoon een keuze. Werk je hard en slim, heb je meer geld en dus meer vrijheden.quote:Op dinsdag 3 september 2013 22:22 schreef Royco1 het volgende:
[..]
Ik kan me ook best voorstellen dat het voor sommige mensen zo lijkt.
Je hebt inmiddels weer een vriendin, je hoeft niet te werken, je reist veel.
Denk dat heel veel mensen zich niet kunnen voorstellen waarom jij je zo kut voelt en zo lang blijft "hangen" in de situatie met je ex.
Dat je het leven hebt wat heel veel mensen graag zouden willen, op het eerste oog dan.
NY is nog steeds in the pocket. Tijdelijk vrienden overwegen iddquote:Op dinsdag 3 september 2013 23:39 schreef Senor__Chang het volgende:
[..]
Hm, das kut. Kan je niet bij vrienden tijdelijk blijven of nog een laatste keer gek doen en couchsurfing.com afstruinen?
Hoe staat het trouwens met je plannen om naar New York of een andere grotere stad te gaan?
Kom goed en ik ga eens kritisch naar je mail kijkenquote:Op dinsdag 3 september 2013 18:53 schreef lucatoni het volgende:
[..]
Vervelend zeg! Hoop dat je wat kunt vinden dan! En hoop daarnaast dat je werk er niet teveel onder komt te leiden. Raar dat familie je geen onderdak biedt trouwens, maar ik ken de situatie niet dus kan hier eigenlijk niet helemaal over oordelen.
(p.s. kun je even je cv mail checken)
Wat een kutfamilie heb je hee. Ik kan me wel voorstellen waarom je zo "instabiel" overkomt. En dat mag. Je mag gerust instabiel zijn.quote:Op woensdag 4 september 2013 00:37 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
NY is nog steeds in the pocket. Tijdelijk vrienden overwegen idd. Dingen dit jaar hier in NL afsluiten, nog een paar maand in NL verblijven en dan er van door. Ben nu dus specifiek een studio aan het zoeken in w-nederland. Het gegeven dat de familie er geen trek meer in heeft doet pijn, maar de psycholoog heeft al eens ge-opperd met de vraag waarom ik daar nog energie in steek? Zij zijn toch echt meer het type; "Een relatie is kapot? Een nachtje huilen, kapot drinken en de volgende ochtend weer lekker aan het werk" figuren. Huilen is zwakte, depressief zijn is zwakte. Klagen is zwakte. Gewoon je mond houden en netjes van 8 tot 5 aan het werk tot je pensioen. Het leven is kut "deal with it"..
Burnouts, depressies, etc. zijn onzin-ziektes. Aldus de familie.
Ik neem mijn familie niks kwalijk. De ene kant is fundamenti christelijk, de andere kant zakelijke ondernemers. Met beide kan ik het niet trekken. De ene laat overdreven veel empathie zien (wat mijn inziens alleen maar is om voorin de kerk te zitten bijv) de andere kant heeft geen empathie.quote:Op woensdag 4 september 2013 00:45 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Wat een kutfamilie heb je hee. Ik kan me wel voorstellen waarom je zo "instabiel" overkomt. En dat mag. Je mag gerust instabiel zijn.
Ik ken de rest van je verhaal niet helaas, maar wil je veel sterkte wensen. Dat kutte gevoel is naar en amper uit te leggen aan anderen. Krijg je momenteel ondersteuning door bijvoorbeeld therapie?quote:Op woensdag 4 september 2013 01:57 schreef Panaewa het volgende:
Fuck it, ik voel me kut. Rationeel super leuke dingen gebeurd, maar het doet me niks. Ik voel me gewoon kut, super kut. Rationeel een leuke dag, maar het voelt gewoon kut. Kan me niet meer concentreren, kan niks meer. Elke dag, elke dag weer.
En mijn familie en iedereen maar denken dat het zo goed gaat met me. Hoe één gebeurtenis je hele mind kan verneuken, snap me niet. Godverdomme, waarom?! Snap niks meer en blijft maar duren. Red dit niet meer alleen, als ik niks doe ga ik ooit in een bui domme dingen doen.
Godverdomme, hoe gaat mijn omgeving reageren?
Jezelf een schop onder je hol geven of het een ander vragen wil nog wel eens helpenquote:Op woensdag 4 september 2013 02:36 schreef smitjew het volgende:
Ik heb de laatste tijd dat ik niks leuks te doen heb en nergens zin aan heb en alles uitstel , komt ook deels door het vaage weer.
Klopt , ga morgen mijn kamer maar eens opruimen. Dat zeg ik al 2 weken.quote:Op woensdag 4 september 2013 02:39 schreef minthy het volgende:
[..]
Jezelf een schop onder je hol geven of het een ander vragen wil nog wel eens helpen
Maak eens een lijstje met alle praktische zaken die je moet doen/regelen, dan kan je wegstrepen wat je hebt gedaan. Dat motiveert hier wel aardig zodat ik niet hele dagen ga stilzitten. Dingen doen kan vrij gemakkelijk zijn, to-dolijstjes afronden geeft (hier iig) een gevoel van rust in de kopquote:Op woensdag 4 september 2013 02:40 schreef smitjew het volgende:
[..]
Klopt , ga morgen mijn kamer maar eens opruimen. Dat zeg ik al 2 weken.
Dit is ook zo'n typische no-brainer richting de familie. Ik doe wel leuke dingen, rationeel gezien, maar het doet me verder niks(!). Dat het me verder niks doet, is kut en als ik dingen zeg als, ik voel nergens meer plezier bij krijg ik een antwoord terug van; "Gast wat is er mis met jequote:Op woensdag 4 september 2013 01:57 schreef Panaewa het volgende:
Fuck it, ik voel me kut. Rationeel super leuke dingen gebeurd, maar het doet me niks. Ik voel me gewoon kut, super kut. Rationeel een leuke dag, maar het voelt gewoon kut. Kan me niet meer concentreren, kan niks meer. Elke dag, elke dag weer.
Ga je het ook lezen? Niet negatief bedoeld, maar ik ken wel een aantal personen die stapels met self-help boeken hebben maar intern nog steeds volledig 'lost' zijnquote:Op woensdag 4 september 2013 07:35 schreef Probability het volgende:
Ik heb Denk je sterk besteld (boek)
Wel interessant
Tijd om actie te ondernemen. Stoppen met te doen alsof naar de buitenwereld. Te beginnen naar de huisarts mits je nog geen therapie oid hebt. Anders bel je je therapeut.quote:Op woensdag 4 september 2013 01:57 schreef Panaewa het volgende:
Fuck it, ik voel me kut. Rationeel super leuke dingen gebeurd, maar het doet me niks. Ik voel me gewoon kut, super kut. Rationeel een leuke dag, maar het voelt gewoon kut. Kan me niet meer concentreren, kan niks meer. Elke dag, elke dag weer.
En mijn familie en iedereen maar denken dat het zo goed gaat met me. Hoe één gebeurtenis je hele mind kan verneuken, snap me niet. Godverdomme, waarom?! Snap niks meer en blijft maar duren. Red dit niet meer alleen, als ik niks doe ga ik ooit in een bui domme dingen doen.
Godverdomme, hoe gaat mijn omgeving reageren?
Ja ga het lezen. Maar heb vorig jaar een jaar cognitieve gedragstherapie gehad. (Depressie door 'verwaarloosde' ADHD bleek later)quote:Op woensdag 4 september 2013 07:59 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Ga je het ook lezen? Niet negatief bedoeld, maar ik ken wel een aantal personen die stapels met self-help boeken hebben maar intern nog steeds volledig 'lost' zijn
Ja, ik krijg te horen dat ik in een zeer vervelende situatie zit.quote:Op woensdag 4 september 2013 00:47 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Ik neem mijn familie niks kwalijk. De ene kant is fundamenti christelijk, de andere kant zakelijke ondernemers. Met beide kan ik het niet trekken. De ene laat overdreven veel empathie zien (wat mijn inziens alleen maar is om voorin de kerk te zitten bijv) de andere kant heeft geen empathie.
Wat jij zegt over; "je mag je kut voelen, je mag even huilen. Het is normaal. Dat is iets wat ik vaak bij mijn psycholoog hoor. Krijg jij dat ook te horen Lex? Dat wanneer jij zegt, ik voel me kut, hij zegt, dat snap ik, dat zou ik ook doen?
Je schrijft elders dat je 80uur in de week werkt. En als je hard en slim werkt je meer vrijheden hebt.quote:Op woensdag 4 september 2013 00:47 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Ik neem mijn familie niks kwalijk. De ene kant is fundamenti christelijk, de andere kant zakelijke ondernemers. Met beide kan ik het niet trekken. De ene laat overdreven veel empathie zien (wat mijn inziens alleen maar is om voorin de kerk te zitten bijv) de andere kant heeft geen empathie.
Wat jij zegt over; "je mag je kut voelen, je mag even huilen. Het is normaal. Dat is iets wat ik vaak bij mijn psycholoog hoor. Krijg jij dat ook te horen Lex? Dat wanneer jij zegt, ik voel me kut, hij zegt, dat snap ik, dat zou ik ook doen?
Ik krijg geen therapie, nooit gehad. Weet niet goed of ik naar studentenpsycholoog moet gaan of naar huisarts. Ben nu wel weer iets rustiger en heb nu wel weer het idee dat ik het zelf ook wel red, maar dat is gewoon niet waar. Dat denk ik al veel te lang.quote:Op woensdag 4 september 2013 02:17 schreef minthy het volgende:
[..]
Ik ken de rest van je verhaal niet helaas, maar wil je veel sterkte wensen. Dat kutte gevoel is naar en amper uit te leggen aan anderen. Krijg je momenteel ondersteuning door bijvoorbeeld therapie?
Zou gewoon naar de huisarts gaan, die weet t beste (lijkt mij) hoe of wat.. Maar als je een beter gevoel hebt bij de studentenpsych kan je altijd daar naartoe gaan.quote:Op woensdag 4 september 2013 09:09 schreef Panaewa het volgende:
[..]
Ik krijg geen therapie, nooit gehad. Weet niet goed of ik naar studentenpsycholoog moet gaan of naar huisarts. Ben nu wel weer iets rustiger en heb nu wel weer het idee dat ik het zelf ook wel red, maar dat is gewoon niet waar. Dat denk ik al veel te lang.
Top, kijk uit naar je reactie!!quote:Op woensdag 4 september 2013 00:38 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Kom goed en ik ga eens kritisch naar je mail kijken
Doe maar lekker rustig aanquote:Op woensdag 4 september 2013 02:32 schreef minthy het volgende:
Hier even een rotmomentje. Afgelopen nacht nachtmerries gehad die er nu voor zorgen dat ik niet durf te slapen. Ik voel me net een kind, verschrikkelijk![]()
![]()
Ik "hoorde en zag" mensen in huis lopen, ook in m'n slaapkamer, gruwelijk eng en echt. Doodsangsten uitgestaan. Lang geleden dat ik zo gedroomd heb, zal ermee te maken hebben dat ik m'n adres aan een wildvreemde heb gegeven omdat ik m'n tv-meubel via internet heb verkocht. Tenminste; dat is de logica die ik erachter zoek. Oude tv ook te koop, mensen kunnen aannemen dat ik een nieuwe heb en inbreken. Voor anderen een irrationele angst misschien maar voor mij op het moment rete-reëel.
Voor nu maar een slaappil ingenomen, misschien helpt het
Misschien is het verstandig om te kijken op websites als nmlk.nl en fellas.nl. Je kunt je ook aanmelden voor de nieuwe contacten opdoen topic hier op Fok.quote:Op woensdag 4 september 2013 10:07 schreef aeque het volgende:
Ik kan me inmiddels ook melden in dit topic. Althans dat denk ik.
Korte situatie samenvatting:
Ik ben van het mannelijk geslacht en 25 jaar. Sinds midden mei is mijn relatie van 6,5 jaar voorbij. In die 6,5 jaar heb ik samen met mijn ex haar dochter opgevoed (ik ben dus geen biologische vader). Wat dan ook de reden is geweest dat ik vertrok uit mijn toenmalige woonplaats om zo'n 150 km verderop te gaan wonen met haar.
Nu 3,5 maand verder heb ik mijn eigen huisje waar ik sinds afgelopen zondag een soort van ben ingetrokken. Ik heb amper spullen, weinig geld om te klussen en ook te weinig klus ervaring. Mijn ouders zijn erg behulpzaam met eventuele spullen en dingen doen, maar dit gaat lastig als ze op zo ongeveer 2 uur rijden van je vandaan wonen en zelf ook hun werk hebben.
In de relatie was ik eigenlijk altijd bezig met mijn ex of met mijzelf zodat ik weinig tijd heb gestoken in goede sociale contacten opbouwen. En dat betaald zich nu uit. Daarnaast komt een hoop financieel gezeik om de hoek kijken en van alles wat geregeld moet worden.
Het voelt momenteel hulpeloos, eenzaam en ik heb geen idee of ik hier wel moet blijven. Op dit moment heb ik echt alleen mijn werk. Ik ben naar een plek verhuisd die dichtbij mijn ex is zodat ik onze dochter nog gewoon kon zien. Maar dit is inmiddels door mijn ex ook afgekapt.
Ik heb gewoon geen idee wat ik moet. Ik zit liever op mijn werk, dan dat ik naar huis ga. En zelfs de stad bevalt me niet meer. Dit had ik altijd wel een beetje, maar kon ik mee leven omdat de rest redelijk/goed op orde was.
Misschien dat er hier iemand is die dit kent of herkent en misschien tips of advies kan geven, dan hoor ik het graag.
Dat is dus een van de problemen, ik deed alles met mijn ex. Maar dan ook echt alles. In het weekend samen weg en doordeweeks eigenlijk weinig omdat ik een fulltime baan heb en de kleine er natuurlijk was.quote:Op woensdag 4 september 2013 10:10 schreef Cue_ het volgende:
Je zal toch iets voor jezelf moeten zien te vinden om te doen. Wat vind of vond je altijd leuk om te doen, iets van een hobby, sportactiviteit of iets in die geest.
Vanuit daar kan je evt weer nieuwe contacten op doen, wat je ook weer goed zal doen.
Het financiele plaatje is natuurlijk lastig, maar met geduld komt dat ook wel goed lijkt me zo.
Je hele leven was om hen heen. Dus dat duurt wel even voordat je weer gewend bent om alles alleen te doen.quote:Op woensdag 4 september 2013 10:23 schreef aeque het volgende:
[..]
Dat is dus een van de problemen, ik deed alles met mijn ex. Maar dan ook echt alles. In het weekend samen weg en doordeweeks eigenlijk weinig omdat ik een fulltime baan heb en de kleine er natuurlijk was.
Ergens is het ook, denk ik, dat ik het nog steeds niet kan accepteren dat dat leven niet meer van mij is. Terwijl ik dat wel wil. Ja er waren problemen, maar die kunnen opgelost worden vind ik. Zij vond van niet en heeft nu 'mijn' leven aan een ander gegeven.
Ik zeg nu ook vaak: "Ja dat de relatie over is, daar ben ik volgens mij wel overheen" Maar ik merk nu pas dat dat nog lang niet zo ver is.
En tnx Comp_Lex, ik zal eens even kijken daar.
Je hebt helemaal gelijk, het klote is alleen als ik dan kijk naar wat ik heb dan denk ik tja, is ook niet bijzonder noemenswaardig.quote:Op woensdag 4 september 2013 10:27 schreef Cue_ het volgende:
[..]
Je hele leven was om hen heen. Dus dat duurt wel even voordat je weer gewend bent om alles alleen te doen.
Probeer je daarom ook te richten op wat je wel hebt of kunt krijgen en minder op wat je kwijt bent.
Nu kan je dus alles doen wat je graag zou willen doen, waar je vroeger geen tijd voor had omdat je met de kleine / relatie zat. Geen idee of je dergelijke wensen hebt hoor.
En dan toch mij proberen te helpen. Ik vind je nu al top. Hahaquote:Op woensdag 4 september 2013 10:30 schreef Cue_ het volgende:
Grumbl, had mooi gehoopt op een middag alleen op kantoor, blijkt m'n collega te blijven plakken en een andere dag vrij te nemen![]()
Daarbij merk ik steeds meer dat hoe meer ik met m'n gedachten bij dingen zit die ik 'niet' mag/moet doen, ik het juist 'wel' doe. Lekker averechts bezig zijn dus
Wat wel goed is, is dat ik twee goede vrienden nu ook heb verteld van m'n eetstoornis. De ene zelfs via de foon.. wat best vaag is om te doen. Daar eerlijk over zijn, want is toch iets wat je liever verstopt.
Verder ben ik vandaag chagrijnig aan t worden merk ik![]()
Ik doe niet veel meer dan gewoon wat relativering erin gooien of evt wat nieuwe invalshoeken voor je om te bekijken.quote:Op woensdag 4 september 2013 10:34 schreef aeque het volgende:
En dan toch mij proberen te helpen. Ik vind je nu al top. Haha
Het hoeft ook niet gelijk, neem de tijd ervoor. Je hebt 6 jaar samen doorgebracht en bent net weer alleen. Je hebt dus eigenlijk nooit op jezelf gewoond sinds je tieneraf was. Dus dat moet je gewoon leren.quote:Op woensdag 4 september 2013 10:33 schreef aeque het volgende:
[..]
Je hebt helemaal gelijk, het klote is alleen als ik dan kijk naar wat ik heb dan denk ik tja, is ook niet bijzonder noemenswaardig.
En mijn leven 'toen' was eigenlijk wel ok. De dingen waarvan ik nu denk ja, die wil ik nog doen. Zijn allemaal dingen waar die twee bij betrokken zijn.
Ergens ben ik blij dat een hoop zaken zijn gegaan zoals ze nu zijn gegaan. Ik heb ervan geleerd. Ik weet nu wat ik zou moeten gaan veranderen. En juist daarom ben ik gaan inzien hoeveel die twee voor mij betekenen.
Ergens is het beter om het los te laten. Maar ik kan het gewoon niet.
Ja dat klopt. Het is ook alles wat ineens bij elkaar komt. Normaal kun je nog wel ergens op terug vallen. En dat heb ik nu niet. Of althans weinig. Het zal al een hoop schelen als het huisje af is.quote:Op woensdag 4 september 2013 10:38 schreef Cue_ het volgende:
[..]
Het hoeft ook niet gelijk, neem de tijd ervoor. Je hebt 6 jaar samen doorgebracht en bent net weer alleen. Je hebt dus eigenlijk nooit op jezelf gewoond sinds je tieneraf was. Dus dat moet je gewoon leren.
Je bent nog jong, dat scheelt, er ligt nog van alles voor je open. Het heeft allemaal wat minder haast.
Tis maar net waar je meer voldoening uithaalt.. contact met je ouders of contact met je vrienden.quote:Op woensdag 4 september 2013 11:01 schreef aeque het volgende:
Ja dat klopt. Het is ook alles wat ineens bij elkaar komt. Normaal kun je nog wel ergens op terug vallen. En dat heb ik nu niet. Of althans weinig. Het zal al een hoop schelen als het huisje af is.
Al moet ik wel eerlijk bekennen dat ik niet weet of ik hier wel wil blijven. Het contact met mijn ouders is ook niet altijd top geweest en dat is het eigenlijk sinds afgelopen november weer wel. En het liefst woon ik daar ook weer dichterbij. Maar dat zou betekenen dat ik wel alles hier moet opgeven, dus werk en de lichte sociale contacten die ik heb.
True, alleen die positieve kanten worden een beetje overschaduwd door de negatieve.quote:Op woensdag 4 september 2013 11:08 schreef Cue_ het volgende:
[..]
Tis maar net waar je meer voldoening uithaalt.. contact met je ouders of contact met je vrienden.
Maar je hebt zo te lezen je ouders om op terug te vallen. Misschien niet lijfelijk, maar je kan ze altijd bellen. Je hebt nog een enkel contact zo te lezen. Je hebt je werk nog.
Bekijk het van de positieve kant![]()
Of zoals ik gister in DWDD hoorde.. als iemand vragat hoe het gaat zeg dan "Ik mag niet klagen.. omdat......"" en noem enkele positieve zaken op
Natuurlijk heb ik ook veel gemeen met die kant van de familie (en ook de andere kant..). Hoe kut het ook is, of men het wil of niet, je bent toch echt een product van je vader en je moeder en genetisch neem je helaas veel over.quote:Op woensdag 4 september 2013 08:47 schreef peleetje het volgende:
[..]
Je schrijft elders dat je 80uur in de week werkt. En als je hard en slim werkt je meer vrijheden hebt.
Dat klinkt toch wel als een behoorlijk zakelijke instelling. Misschien heb je dan toch meer gemeen met die zakelijke ondernemers dan je denkt!
Sterkte(!) Echt, sterkte!quote:Op woensdag 4 september 2013 10:07 schreef aeque het volgende:
Ik kan me inmiddels ook melden in dit topic. Althans dat denk ik.
Korte situatie samenvatting:
Ik ben van het mannelijk geslacht en 25 jaar. Sinds midden mei is mijn relatie van 6,5 jaar voorbij. In die 6,5 jaar heb ik samen met mijn ex haar dochter opgevoed (ik ben dus geen biologische vader). Wat dan ook de reden is geweest dat ik vertrok uit mijn toenmalige woonplaats om zo'n 150 km verderop te gaan wonen met haar.
Nu 3,5 maand verder heb ik mijn eigen huisje waar ik sinds afgelopen zondag een soort van ben ingetrokken. Ik heb amper spullen, weinig geld om te klussen en ook te weinig klus ervaring. Mijn ouders zijn erg behulpzaam met eventuele spullen en dingen doen, maar dit gaat lastig als ze op zo ongeveer 2 uur rijden van je vandaan wonen en zelf ook hun werk hebben.
In de relatie was ik eigenlijk altijd bezig met mijn ex of met mijzelf zodat ik weinig tijd heb gestoken in goede sociale contacten opbouwen. En dat betaald zich nu uit. Daarnaast komt een hoop financieel gezeik om de hoek kijken en van alles wat geregeld moet worden.
Het voelt momenteel hulpeloos, eenzaam en ik heb geen idee of ik hier wel moet blijven. Op dit moment heb ik echt alleen mijn werk. Ik ben naar een plek verhuisd die dichtbij mijn ex is zodat ik onze dochter nog gewoon kon zien. Maar dit is inmiddels door mijn ex ook afgekapt.
Ik heb gewoon geen idee wat ik moet. Ik zit liever op mijn werk, dan dat ik naar huis ga. En zelfs de stad bevalt me niet meer. Dit had ik altijd wel een beetje, maar kon ik mee leven omdat de rest redelijk/goed op orde was.
Misschien dat er hier iemand is die dit kent of herkent en misschien tips of advies kan geven, dan hoor ik het graag.
Jip! En ik zal niet de enige hier zijn!quote:Op woensdag 4 september 2013 20:30 schreef rednailpolish het volgende:
Ik kan me hier ook melden, helaas.
Ik ben 25, heb sinds mijn kindertijd al last van depressies en angst. Hiervoor rond mijn 20ste medicatie voor gekregen, vorig jaar gestopt, maar ik kan blijkbaar niet zonder. Ik heb het afgelopen jaar een druk jaar gehad, veel sociale verplichtingen en het laatste jaar van mijn studie (gelukkig eindelijk mijn diploma gehaald). Ik leg mezelf teveel verplichtingen op denk ik, want hoewel ik me er redelijk goed doorheen heb geslagen was ik afgelopen vakantie ondanks de leuke dingen helemaal op, en voel ik me de laatste paar weken zo verloren, eenzaam, bang en somber. Ik heb een aantal stomme en impulsieve dingen gedaan, waardoor ik o.a. bang ben dat ik een belangrijke vriendschap heb verpest, maar ik heb ook mezelf best veel schade aangebracht. Ik voel gewoon alsof ik telkens faal, en ik kan mezelf daarom gewoon niet uitstaan.
Ik ben nu onder behandeling bij een psycholoog waar ik EMDR therapie krijg, maar helaas blijkt dat niet de oplossing voor het probleem, dus morgen ga ik langs bij de dokter om medicatie te bespreken. Ik hoop dat ik hiermee een beetje vooruit kan (want ik heb nog een jaar master te gaan, en daarna komt het 'echte' volwassen leven...iets waar ik al spontaan paniek van krijg, want ik zie nu echt niet hoe ik dat zal moeten doen). Misschien gewoon faken dat het goed gaat, dat ik leuk en spontaan ben en dat ik van alles kan, want zo ben ik er tot nu toe ook doorheen gekomen![]()
Anyway, voor nu wilde ik dit gewoon kwijt, uit een soort wanhoop. Iemand die zich herkent in het gevoel van falen en jezelf en dingen kapot maken?
Citalopram. Werkte eerst super, ik kon de hele wereld aan (en dus gewoon weer studeren, en mezelf zijn zonder die angst/depressie wolk). Ik was na 4 jaar de bijwerkingen zat en wilde het zonder proberen. Gelukkig wilde ik echt echt echt afstuderen en is dat gelukt zonder medicatie, maar ik denk dat ik nu toch echt niet zonder kan helaas. Ik ga wel kijken of ik van andere AD wat minder bijwerkingen heb (hoop dat mijn huisarts het daar ook mee eens is).quote:Op woensdag 4 september 2013 20:32 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Jip! En ik zal niet de enige hier zijn!
Welke medicatie hebben we het over btw?
Wat Cue zegt.quote:Op woensdag 4 september 2013 09:09 schreef Panaewa het volgende:
[..]
Ik krijg geen therapie, nooit gehad. Weet niet goed of ik naar studentenpsycholoog moet gaan of naar huisarts. Ben nu wel weer iets rustiger en heb nu wel weer het idee dat ik het zelf ook wel red, maar dat is gewoon niet waar. Dat denk ik al veel te lang.
Ga je ver weg? Heb je regeling getroffen voor de katten?quote:Op donderdag 5 september 2013 12:54 schreef Murmeli het volgende:
Gaat lekker hier. Zit te janken op de bank omdat ik zo op vakantie ga en niet weg durf. Zorgen over de katten vooral. Damn ik mis mijn pillen![]()
Maar ik ga wel hoor... Het moet. Voor mezelf, omdat ik het verdien om eruit te gaan en omdat ik het ook echt wel kan.
Volgens mij zijn de katten blij als ik weg ben, loop te zenuwen door het huis heen
Je vertelde toch al eens dat jouw familie ook zwaar reli was? Dan is het niet raar dat ze leven volgens het "life sucks and then you die, deal with it!". Zeker in zware reli-kringen is lijden bon ton en iets dat erbij hoort, Calvinisme w00h00! Ik heb niets met zo´n instelling, en jij ook vast niet.quote:Op woensdag 4 september 2013 00:37 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
NY is nog steeds in the pocket. Tijdelijk vrienden overwegen idd. Dingen dit jaar hier in NL afsluiten, nog een paar maand in NL verblijven en dan er van door. Ben nu dus specifiek een studio aan het zoeken in w-nederland. Het gegeven dat de familie er geen trek meer in heeft doet pijn, maar de psycholoog heeft al eens ge-opperd met de vraag waarom ik daar nog energie in steek? Zij zijn toch echt meer het type; "Een relatie is kapot? Een nachtje huilen, kapot drinken en de volgende ochtend weer lekker aan het werk" figuren. Huilen is zwakte, depressief zijn is zwakte. Klagen is zwakte. Gewoon je mond houden en netjes van 8 tot 5 aan het werk tot je pensioen. Het leven is kut "deal with it"..
Burnouts, depressies, etc. zijn onzin-ziektes. Aldus de familie.
quote:Op donderdag 5 september 2013 12:54 schreef Murmeli het volgende:
Gaat lekker hier. Zit te janken op de bank omdat ik zo op vakantie ga en niet weg durf. Zorgen over de katten vooral. Damn ik mis mijn pillen![]()
Maar ik ga wel hoor... Het moet. Voor mezelf, omdat ik het verdien om eruit te gaan en omdat ik het ook echt wel kan.
Volgens mij zijn de katten blij als ik weg ben, loop te zenuwen door het huis heen
Ik kan me nog een keer herinneren dat jij mij hebt geprobeerd op te monteren toen ik op reis ging en pré-reis stress had.quote:Op donderdag 5 september 2013 12:54 schreef Murmeli het volgende:
Gaat lekker hier. Zit te janken op de bank omdat ik zo op vakantie ga en niet weg durf. Zorgen over de katten vooral. Damn ik mis mijn pillen![]()
Maar ik ga wel hoor... Het moet. Voor mezelf, omdat ik het verdien om eruit te gaan en omdat ik het ook echt wel kan.
Volgens mij zijn de katten blij als ik weg ben, loop te zenuwen door het huis heen
Fijne vakantie mop!quote:Op donderdag 5 september 2013 14:48 schreef Murmeli het volgende:
Jullie zijn liev! Het gaat al iets beter. Vrienden die zelf ook katten hebben passen op mijn katten, dus dat komt ook goed.
Het ging wel echt flink mis net. Poeh! Ben nu heel moe en mellow daar door,gek hoofd
Dit haat ik zo erg. Zoveel mensen denken dat je je aanstelt of maken gelijk grappen als je iets over je gevoel probeert te zeggen. Zit nu in een nieuwe klas en ben doodsbang, ik denk gelijk dat mensen me niet mogen en durf sociaal geen stappen te nemen. Verder krijg ik door vermoeidheid en kutgevoel totaal niks mee van de lessen dus ik ben maar eerder vertrokken.quote:Op woensdag 4 september 2013 01:57 schreef Panaewa het volgende:
Fuck it, ik voel me kut. Rationeel super leuke dingen gebeurd, maar het doet me niks. Ik voel me gewoon kut, super kut. Rationeel een leuke dag, maar het voelt gewoon kut. Kan me niet meer concentreren, kan niks meer. Elke dag, elke dag weer.
En mijn familie en iedereen maar denken dat het zo goed gaat met me. Hoe één gebeurtenis je hele mind kan verneuken, snap me niet. Godverdomme, waarom?! Snap niks meer en blijft maar duren. Red dit niet meer alleen, als ik niks doe ga ik ooit in een bui domme dingen doen.
Godverdomme, hoe gaat mijn omgeving reageren?
Ik heb hele begripvolle ouders, mijn vader heeft min of meer hetzelfde en mijn moeder wil zoveel mogelijk helpen. Het lijkt me echt klote als ik dat niet had...quote:Op woensdag 4 september 2013 07:30 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Dit is ook zo'n typische no-brainer richting de familie. Ik doe wel leuke dingen, rationeel gezien, maar het doet me verder niks(!). Dat het me verder niks doet, is kut en als ik dingen zeg als, ik voel nergens meer plezier bij krijg ik een antwoord terug van; "Gast wat is er mis met je!"
Ik zou het liefst nog even doen zonder AD, maar heb vandaag weer citalopram gekregen. M'n huisarts twijfelde, hij was ook degene die aanraadde er mee te stoppen omdat veel mensen het blijkbaar na een tijdje goed doen zonder medicatie. Hij vond me ook 'adequaat' en 'ontspannen' overkomen, maar ik had vandaag ook niet zo'n zware dag als gisteren.quote:Op donderdag 5 september 2013 09:49 schreef Murmeli het volgende:
Rednailpolish... klinkt wel ff echt zwaar voor je allemaal. Wel onwijs goed dat je je studie hebt afgerond!
Goed om nog weer hulp te gaan zoeken, maar probeer het misschien nog even zonder meds. Misschien wat therapie ofzo, afhankelijk van wat de oorzaak is van je depressies.
Ik ben zelf net gestopt met citalopram, ook vanwege de bijwerkingen, en ik merk ook dat het zwaar is. Ik ben weer snel bang, voel me zwaar en vaak somber, zie tegen dingen op, etc etc. Maar ik wil het echt heel graag zonder proberen. Voel me zonder meds veel beter fysiek gezien. Ik slaap weer normaal, geen rare drukke benen etc. En ik wil het gewoon kunnen.
Maar misschien projecteer ik mezelf dan teveel op jou hoor, dat kan.
En domme dingen doen we allemaal wel eens. Probeer het jezelf niet teveel kwalijk te nemen en ga werken aan een oplossing. Kijk of je de vriendschap kan redden, bied waar nodig je excuses aan. En kijk of je de andere schade ook ongedaan kan maken. Vaak kan er veel meer dan je denkt, maar je moet dan wel vechten tegen dat zware gewicht dat jou omlaag ptobeert te duwen.
Succces!
Ik ken dat gevoel wel, denken dat mensen je niet mogen. Het grappige is dat ik daardoor juist er altijd voor zorg dat mensen vrijwel altijd denken dat ik arrogant ben of niks met ze te maken wil hebben. Ik denk dat als je (hoewel dat echt eng is) contact zoekt en oprecht aardig bent mensen dat ook naar jou toe doen. Of niet, en dan zijn het douchebagsquote:Op donderdag 5 september 2013 15:49 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
[..]
Dit haat ik zo erg. Zoveel mensen denken dat je je aanstelt of maken gelijk grappen als je iets over je gevoel probeert te zeggen. Zit nu in een nieuwe klas en ben doodsbang, ik denk gelijk dat mensen me niet mogen en durf sociaal geen stappen te nemen. Verder krijg ik door vermoeidheid en kutgevoel totaal niks mee van de lessen dus ik ben maar eerder vertrokken.
Nu zit ik dus thuis + 1 oxazepam en ik voel me weer redelijk ontspannen... Ugh.
Nog een half weekje en ik kan terecht bij mijn nieuwe psych. Ik hoop ECHT dat hij er iets van kan bakken. Voor mijn part een diagnose. Dan wordt het uitleggen tenminste wat makkelijker.
[..]
Ik heb hele begripvolle ouders, mijn vader heeft min of meer hetzelfde en mijn moeder wil zoveel mogelijk helpen. Het lijkt me echt klote als ik dat niet had...
Rest van de familie betreft: Gewoon altijd leuk doen en zeggen dat het goed gaat. Dat doen ze allemaal, want zo hoort dat nou eenmaal
Uit ervaring kan ik je vertellen dat dat helemaal niet zo hoeft te zijn. Mensen kunnen misschien wel aardig doen, maar ze willen niet oprecht met je omgaan. Dat hoeft ook niet perse, maar als je helemaal niemand hebt om gewoon mee om te gaan dan ben je nergens.quote:Op donderdag 5 september 2013 16:50 schreef rednailpolish het volgende:
[..]
Ik ken dat gevoel wel, denken dat mensen je niet mogen. Het grappige is dat ik daardoor juist er altijd voor zorg dat mensen vrijwel altijd denken dat ik arrogant ben of niks met ze te maken wil hebben. Ik denk dat als je (hoewel dat echt eng is) contact zoekt en oprecht aardig bent mensen dat ook naar jou toe doen. Of niet, en dan zijn het douchebags
Herkenbaar ja. Ik heb er ook wel moeite mee. Vooral nu, ik moet echt iemand hebben waar ik mijn ei bij kwijt kan. Toevallig via mijn werk een collega, die tijdelijk in dienst is, tegen gekomen waar ik heel goed mee kan praten. Alleen ik ben dan iemand die heel erg gaat piekeren of zij dit alles niet verkeerd opvat.quote:Op donderdag 5 september 2013 16:50 schreef rednailpolish het volgende:
[..]
Ik ken dat gevoel wel, denken dat mensen je niet mogen. Het grappige is dat ik daardoor juist er altijd voor zorg dat mensen vrijwel altijd denken dat ik arrogant ben of niks met ze te maken wil hebben. Ik denk dat als je (hoewel dat echt eng is) contact zoekt en oprecht aardig bent mensen dat ook naar jou toe doen. Of niet, en dan zijn het douchebags
Ik zou gewoon kijken of je mensen kan ontmoeten via websites. Je hebt toch al niets te verliezen. Het is of toch proberen om mensen te ontmoeten of het kutgevoel.quote:Op donderdag 5 september 2013 17:33 schreef aeque het volgende:
[..]
Herkenbaar ja. Ik heb er ook wel moeite mee. Vooral nu, ik moet echt iemand hebben waar ik mijn ei bij kwijt kan. Toevallig via mijn werk een collega, die tijdelijk in dienst is, tegen gekomen waar ik heel goed mee kan praten. Alleen ik ben dan iemand die heel erg gaat piekeren of zij dit alles niet verkeerd opvat.
Ik heb echt zoveel moeite met het alleen wonen en het gebrek aan een sociaal leven. Maar ik heb geen idee hoe ik het oplos. Voor sommige zaken ben ik dan ook weer te 'bang' om het te gaan proberen om mensen te ontmoeten. Maar dit is ook niet houdbaar.
En dan komt er nog bij dat mijn woning verre van af is. En alleen klussen(vooral als je het niet goed kan) is ook gewoon ronduit kut.
Ben blij dat ik dit weekend naar m'n ouders kan.
Ja dat klopt. Het is ook een stap die ik moet nemen. Heb ook wel een paar collega's die in de buurt wonen. Ik heb alleen snel het gevoel dat ik ergens lastig val.quote:Op donderdag 5 september 2013 18:10 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Ik zou gewoon kijken of je mensen kan ontmoeten via websites. Je hebt toch al niets te verliezen. Het is of toch proberen om mensen te ontmoeten of het kutgevoel.
Ik ken wel de true douchebags. Maar het komt gewoon echt omdat ik shit in m'n vel zit. Ik kan echt totaal niks van de positieve kant zien. Rationeel ja, maar gevoelsmatig ben ik enorm depressief.quote:Op donderdag 5 september 2013 16:50 schreef rednailpolish het volgende:
[..]
Ik ken dat gevoel wel, denken dat mensen je niet mogen. Het grappige is dat ik daardoor juist er altijd voor zorg dat mensen vrijwel altijd denken dat ik arrogant ben of niks met ze te maken wil hebben. Ik denk dat als je (hoewel dat echt eng is) contact zoekt en oprecht aardig bent mensen dat ook naar jou toe doen. Of niet, en dan zijn het douchebags
Ik herken dat. Ik doe veel dingen om "erger" te voorkomen.quote:Op donderdag 5 september 2013 21:17 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
[..]
Ik ken wel de true douchebags. Maar het komt gewoon echt omdat ik shit in m'n vel zit. Ik kan echt totaal niks van de positieve kant zien. Rationeel ja, maar gevoelsmatig ben ik enorm depressief.
Rationeel kan ik alles relativeren maar het veranderd niet zoveel, of alleen tijdelijk.
Oh dit is wel herkenbaar, zit er nu al bijna 2 jaar in nadat ik ziek ben geworden van mn werk, baan kwijt etc.. Pfff.. veel spanning in mn kop constant, niet kunnen relaxen (slecht slapen ook) en alleen maar een gejaagd gevoel in mn hoofd en lichaam. Ik doe wel is ''leuke'' dingen maar kan er niet echt van genieten, de zon kan ik soms ook niet goed tegen. Sociale leven is totaal niks meer, ben veel bij mn ouders laatste tijd, ik argwaan ook alles en iedereen en durf/kan geen stappen ondernemen, vrienden laat ik vallen etc. Ik slik nu sinds bijna 2 maanden lexapro om ff wat in een betere stemming te komen, want kom er zelf niet meer uit. Heb ook ADD, dus helpt er ook niet bij..quote:Op woensdag 4 september 2013 01:57 schreef Panaewa het volgende:
Fuck it, ik voel me kut. Rationeel super leuke dingen gebeurd, maar het doet me niks. Ik voel me gewoon kut, super kut. Rationeel een leuke dag, maar het voelt gewoon kut. Kan me niet meer concentreren, kan niks meer. Elke dag, elke dag weer.
En mijn familie en iedereen maar denken dat het zo goed gaat met me. Hoe één gebeurtenis je hele mind kan verneuken, snap me niet. Godverdomme, waarom?! Snap niks meer en blijft maar duren. Red dit niet meer alleen, als ik niks doe ga ik ooit in een bui domme dingen doen.
Godverdomme, hoe gaat mijn omgeving reageren?
Bedanktquote:Op woensdag 4 september 2013 09:14 schreef Cue_ het volgende:
[..]
Zou gewoon naar de huisarts gaan, die weet t beste (lijkt mij) hoe of wat.. Maar als je een beter gevoel hebt bij de studentenpsych kan je altijd daar naartoe gaan.
Ik heb ook altijd gedacht dat dergelijke zaken me nooit zouden overkomen, ben ik toch te nuchter voor enzo, maar dat bleek ook niet waar. En heb ook de stap gezet om hulp te zoeken. Het kan in ieder geval nooit kwaad
Ga maar lekker bezig met je opdracht en laat maar weten of het goed gingquote:Op donderdag 5 september 2013 23:28 schreef kuolema het volgende:
Ik heb nu een verschrikkelijke behoefte aan alcohol, janken en mezelf pijn doen![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
Niet doen! Ik moet die opdracht afmaken!
Dat is nogal lastig als je hersenen zijn geblokkeerd en je zit te zweten en trillen en misselijk bent. Mijn gedrag slaat echt nergens opquote:Op donderdag 5 september 2013 23:29 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Ga maar lekker bezig met je opdracht en laat maar weten of het goed ging
Veel succes!
Yes ik probeer het welquote:Op donderdag 5 september 2013 14:09 schreef Detroit het volgende:
[..]
Je vertelde toch al eens dat jouw familie ook zwaar reli was? Dan is het niet raar dat ze leven volgens het "life sucks and then you die, deal with it!". Zeker in zware reli-kringen is lijden bon ton en iets dat erbij hoort, Calvinisme w00h00! Ik heb niets met zo´n instelling, en jij ook vast niet.
Hopelijk dat je uitspraken van je familie in dat licht kunt bezien en daardoor kunt relativeren. Al begrijp ik dat uitspraken van je familie daarover pijn doen..
Zou dat ook zo zijn als iemand op je tenen zou staan en je forceren om het wel te doen? Ik herken wel wat van je 'uitstel' gedrag Zit een soort van perfectionisme in. Bij mij hielp het wel dat iemand het 'er uit ramde'. Niet fysiek, maar iemand die op zijn strepen stond zodat ik het werk kon afkrijgen op tijd.quote:Op vrijdag 6 september 2013 00:37 schreef kuolema het volgende:
[..]
Dat is nogal lastig als je hersenen zijn geblokkeerd en je zit te zweten en trillen en misselijk bent. Mijn gedrag slaat echt nergens op.
Is dus niet gelukt, maar ben inmiddels wel rustig (met behulp van een verantwoord tweetal biertjes).
Ga nu maar slapen en morgen bedenken hoe ik dit ga oplossen.
Jep. Daar word ik nog veel gestrester van. Heb het een keer meegemaakt op school, dat ik moest nablijven en ik werd gedwongen dingen te tekenen (iets wat ik heel moeilijk vind). Uiteindelijk was het gelukt, maar man dat was kut. Dat is niet de juiste manier. Het is onzekerheid en daar kan ik me niet overheen zetten als ik word gedwongen. Dat moet ik uit mezelf doen. Kalmeren dus, maar daar had ik niet genoeg tijd voor gisteravond. Afleiding helpt ook, even aan iets anders denken. Muziekje luisteren, heb gister ook expres grappige filmpjes gekeken; als je vrolijker wordt krijg je meer zelfvertrouwen, weet ik uit ervaring. Maar gister hielp dat niet. Ik heb mijn tentamenfaalangst al overwonnen, wat heel fijn is, maar dit blijft een probleem: open opdrachten, schrijfopdrachten, waarbij je nooit 100% zeker weet of je het goed doet. Perfectionisme idd.quote:Op vrijdag 6 september 2013 00:56 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Zou dat ook zo zijn als iemand op je tenen zou staan en je forceren om het wel te doen? Ik herken wel wat van je 'uitstel' gedrag Zit een soort van perfectionisme in. Bij mij hielp het wel dat iemand het 'er uit ramde'. Niet fysiek, maar iemand die op zijn strepen stond zodat ik het werk kon afkrijgen op tijd.
Ik geloof dat het wel degelijk mogelijk is om alle drie tegelijk te hebben. Qua gevoel hecht ik de meeste waarde aan familie, daar word ik het gelukkigst van als het goed gaat. Maar mijn educatie vind ik ook ontzettend belangrijk. Als dat niet goed gaat, gaat het met mij ook niet goed. Werk is niet echt van toepassing.quote:Op vrijdag 6 september 2013 00:52 schreef sitting_elfling het volgende:
Mensen! Hoe zit het eigenlijk bij jullie betreffende de gevoelens omtrent succes in je;
"professionele leven"
"educatie leven"
of 'relationele leven'.
Waar hebben jullie een prio voor? Moet het 1 wijken voor de ander? Denken jullie dat je alle 3 tegelijk kunt hebben? Geef ome s_e eens wat tipsHeb een leuk gesprek gehad met een ex-ex waarin we beide zeiden dat je eigenlijk maar 1 tegelijk kunt hebben. Je kunt dus niet ..
En succesvol zijn op je werk, terwijl je jezelf ook nog verder educatief ontwikkeld en ook nog een perfect sociaal leven (incluis) relatie op de rails kunt houden.
ligt er maar net aan wat je bv onder succesvol op je werk zijn bedoelt. Is dat echt altijd carriere maken, waar dus wss heel veel moet wijken, en dus is de rest moeilijker. Maar carriere bouwen, betekend vaak ook dat je je moet ontwikkelen, dus dan heb je ze al samenquote:Op vrijdag 6 september 2013 00:52 schreef sitting_elfling het volgende:
Mensen! Hoe zit het eigenlijk bij jullie betreffende de gevoelens omtrent succes in je;
"professionele leven"
"educatie leven"
of 'relationele leven'.
Waar hebben jullie een prio voor? Moet het 1 wijken voor de ander? Denken jullie dat je alle 3 tegelijk kunt hebben? Geef ome s_e eens wat tipsHeb een leuk gesprek gehad met een ex-ex waarin we beide zeiden dat je eigenlijk maar 1 tegelijk kunt hebben. Je kunt dus niet ..
En succesvol zijn op je werk, terwijl je jezelf ook nog verder educatief ontwikkeld en ook nog een perfect sociaal leven (incluis) relatie op de rails kunt houden.
Dan toch, hoe cliché het misschien ook klinkt, iets met sport of een hobby ofzo? Ik ben een paar maanden terug begonnen met yoga bij iemand die thuis yoga geeft, en waar dus maar iets van 5 mensen komen op een avond. Het is minder eng en groot dan de sportschool en je leert elkaar langzamerhand best goed kennen. Of, als er een groot park in de buurt is, kijken of daar wel eens sport in de buitenlucht wordt gegeven? Het is best eng aan het begin en misschien onwennig de eerste keren maar ik denk dat het in ieder geval bij niemand echt kwaad zou kunnen.quote:Op donderdag 5 september 2013 17:33 schreef aeque het volgende:
[..]
Herkenbaar ja. Ik heb er ook wel moeite mee. Vooral nu, ik moet echt iemand hebben waar ik mijn ei bij kwijt kan. Toevallig via mijn werk een collega, die tijdelijk in dienst is, tegen gekomen waar ik heel goed mee kan praten. Alleen ik ben dan iemand die heel erg gaat piekeren of zij dit alles niet verkeerd opvat.
Ik heb echt zoveel moeite met het alleen wonen en het gebrek aan een sociaal leven. Maar ik heb geen idee hoe ik het oplos. Voor sommige zaken ben ik dan ook weer te 'bang' om het te gaan proberen om mensen te ontmoeten. Maar dit is ook niet houdbaar.
En dan komt er nog bij dat mijn woning verre van af is. En alleen klussen(vooral als je het niet goed kan) is ook gewoon ronduit kut.
Ben blij dat ik dit weekend naar m'n ouders kan.
Klinkt erg herkenbaar ook.quote:Op donderdag 5 september 2013 21:17 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
[..]
Ik ken wel de true douchebags. Maar het komt gewoon echt omdat ik shit in m'n vel zit. Ik kan echt totaal niks van de positieve kant zien. Rationeel ja, maar gevoelsmatig ben ik enorm depressief.
Rationeel kan ik alles relativeren maar het veranderd niet zoveel, of alleen tijdelijk.
Een relatie hoeft niet direct volgende week. Laat ik eerst maar eens een fatsoenlijk vriendenclubje opbouwen. Dan gaat de rest ook wel.quote:Op vrijdag 6 september 2013 00:52 schreef sitting_elfling het volgende:
Mensen! Hoe zit het eigenlijk bij jullie betreffende de gevoelens omtrent succes in je;
"professionele leven"
"educatie leven"
of 'relationele leven'.
Waar hebben jullie een prio voor? Moet het 1 wijken voor de ander? Denken jullie dat je alle 3 tegelijk kunt hebben? Geef ome s_e eens wat tipsHeb een leuk gesprek gehad met een ex-ex waarin we beide zeiden dat je eigenlijk maar 1 tegelijk kunt hebben. Je kunt dus niet ..
En succesvol zijn op je werk, terwijl je jezelf ook nog verder educatief ontwikkeld en ook nog een perfect sociaal leven (incluis) relatie op de rails kunt houden.
Ik zou daar eerst mee naar de studieadviseur gaan.quote:Op vrijdag 6 september 2013 07:50 schreef kuolema het volgende:
[..]
Jep. Daar word ik nog veel gestrester van. Heb het een keer meegemaakt op school, dat ik moest nablijven en ik werd gedwongen dingen te tekenen (iets wat ik heel moeilijk vind). Uiteindelijk was het gelukt, maar man dat was kut. Dat is niet de juiste manier. Het is onzekerheid en daar kan ik me niet overheen zetten als ik word gedwongen. Dat moet ik uit mezelf doen. Kalmeren dus, maar daar had ik niet genoeg tijd voor gisteravond. Afleiding helpt ook, even aan iets anders denken. Muziekje luisteren, heb gister ook expres grappige filmpjes gekeken; als je vrolijker wordt krijg je meer zelfvertrouwen, weet ik uit ervaring. Maar gister hielp dat niet. Ik heb mijn tentamenfaalangst al overwonnen, wat heel fijn is, maar dit blijft een probleem: open opdrachten, schrijfopdrachten, waarbij je nooit 100% zeker weet of je het goed doet. Perfectionisme idd.
Ik denk dat ik weet waar het probleem lag dit keer. De eerste opdracht van het jaar en ik wilde het zo graag goed doen. Maar juist daarom werd ik al bang als ik eraan dacht, zenuwachtig, en ging ik het uitstellen. Niet goed als je er zo aan begint.
Ik overweeg om hiermee naar een studentenpsycholoog te gaan, want het is een specifiek probleem dat echt in de weg zit bij mijn studie. Gaat nog wel even duren voordat ik in therapie ga namelijk en dan zijn er nog een heleboel andere dingen die behandeld moeten gaan worden. Is dit iets waar een studentenpsycholoog bij zou kunnen helpen? Ik wil hier zo graag vanaf...
Succesvol op het werk is progressie maken op je werk, meer promotie, meer verantwoordelijkheden en gezien je baan dat je bij een betere werkgever zit ten opzichte van je concurrenten.quote:Op vrijdag 6 september 2013 08:27 schreef Cue_ het volgende:
[..]
ligt er maar net aan wat je bv onder succesvol op je werk zijn bedoelt. Is dat echt altijd carriere maken, waar dus wss heel veel moet wijken, en dus is de rest moeilijker. Maar carriere bouwen, betekend vaak ook dat je je moet ontwikkelen, dus dan heb je ze al samen
Als het gaat dat je plezier in je werk moet hebben. Dan is alle drie zeker mogelijk.
Collega van mij, vrouw van 50 bijna, heeft plezier in haar werk, doet daarnaast nog een studie en heeft een leuke relatie/gezin.
Dit is dan ook niet een ideale gedwongen situatie. Ik denk eerder aan een ouder of een bf/gf op een vertrouwde locatie die je dwingt.quote:Op vrijdag 6 september 2013 07:50 schreef kuolema het volgende:
[..]
Jep. Daar word ik nog veel gestrester van. Heb het een keer meegemaakt op school, dat ik moest nablijven en ik werd gedwongen dingen te tekenen ..
Nou ja, ze in hun waan(zin) laten mag natuurlijk altijd. Alleen jammer dat ze jou daarin passief agressief proberen mee te slepen. Zeker nu er familie-technisch even een open zenuw bij jou ligt.quote:Op vrijdag 6 september 2013 00:55 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Yes ik probeer het welHet zijn inderdaad christen fundi's. Ik noem ze fundi's want als je 1 er van overtuigd bent dat een groter wezen jouw vriendin of vriend heeft uitgekozen (nadat je gescheiden bent
) en je andere mensen van deze onzin wil overtuigen spoor je mijn inziens niet.
Ik hoop dat het land uit trekken jou een bepaalde rust brengt, al is het misschien alleen maar het idee ver van een bepaalde verdorven familie verwijderd te zijn.quote:Ik kan het ook mis hebben hoor. Qua overnachting/plekje, ik reis op het moment heel veel af om een studio tot kerst te pakken. Daarna gaan we het land uit. Ik kan daar niet langer op wachten. Maw, we moeten daarvoor echt nog eens weer de kroeg in (incluis Gray).
Dan heb jij sowieso een andere definitie van succesvol op je werk dan ik.quote:Op vrijdag 6 september 2013 10:32 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Succesvol op het werk is progressie maken op je werk, meer promotie, meer verantwoordelijkheden en gezien je baan dat je bij een betere werkgever zit ten opzichte van je concurrenten.
1 van de redenen waarom ik het ook zeg is omdat het bij mij van educatief success naar professioneeel success (en ik bleef doorstuderen) ging, en toen 2 die klopte kreeg ik relationeel success (en doorstuderen en werken) maar op een gegeven moment kon ik ze alle 3 niet juggelen, en toen vervloog werk, toen kon ik niet meer studeren en ging de relatie kaput. En ben ik weer bij af
Zo herkenbaar hè. Dat je nergens van kunt genieten en de hele tijd paranoide bent. Ik heb zelfs het gevoel dat andere mensen allemaal negatieve dingen achter mijn rug om zeggenquote:Op donderdag 5 september 2013 21:45 schreef Thice het volgende:
[..]
Oh dit is wel herkenbaar, zit er nu al bijna 2 jaar in nadat ik ziek ben geworden van mn werk, baan kwijt etc.. Pfff.. veel spanning in mn kop constant, niet kunnen relaxen (slecht slapen ook) en alleen maar een gejaagd gevoel in mn hoofd en lichaam. Ik doe wel is ''leuke'' dingen maar kan er niet echt van genieten, de zon kan ik soms ook niet goed tegen. Sociale leven is totaal niks meer, ben veel bij mn ouders laatste tijd, ik argwaan ook alles en iedereen en durf/kan geen stappen ondernemen, vrienden laat ik vallen etc. Ik slik nu sinds bijna 2 maanden lexapro om ff wat in een betere stemming te komen, want kom er zelf niet meer uit. Heb ook ADD, dus helpt er ook niet bij..
Ik denk dat die prima samen kunnen, wanneer ze in een zekere balans zijn. En soms vinden verschuivingen plaats en moet je concessies doen.quote:Op vrijdag 6 september 2013 00:52 schreef sitting_elfling het volgende:
Mensen! Hoe zit het eigenlijk bij jullie betreffende de gevoelens omtrent succes in je;
"professionele leven"
"educatie leven"
of 'relationele leven'.
Waar hebben jullie een prio voor? Moet het 1 wijken voor de ander? Denken jullie dat je alle 3 tegelijk kunt hebben? Geef ome s_e eens wat tipsHeb een leuk gesprek gehad met een ex-ex waarin we beide zeiden dat je eigenlijk maar 1 tegelijk kunt hebben. Je kunt dus niet ..
En succesvol zijn op je werk, terwijl je jezelf ook nog verder educatief ontwikkeld en ook nog een perfect sociaal leven (incluis) relatie op de rails kunt houden.
Nou..ik weet het niet hoor. Ik heb ondertussen een goeie vriendenkring opgebouwd, maar op relationeel niveau merk ik weinig verbetering!quote:Op vrijdag 6 september 2013 09:44 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Een relatie hoeft niet direct volgende week. Laat ik eerst maar eens een fatsoenlijk vriendenclubje opbouwen. Dan gaat de rest ook wel.
Ach, als ik ergens mijn ei kwijt kan dan ben ik allang tevredenquote:Op vrijdag 6 september 2013 17:38 schreef magnetronkoffie het volgende:
Hoi!
Laatste tijd was ik wat afwezig in dit topic. Ik heb verder niet teruggelezen want dat was een beetje -te- veel!
Het gaat hetzelfde als voorheen, ben met m'n medicatie aan het afbouwen (ben van 10mg naar 7,5mg gegaan), maar ze zijn vergeten de dosis bij m'n laatste recept verder te verlagen naar 5mg, dus zit nog wel even op 7,5 de komende maand.
Ik merk er weinig van dat ik omlaag gegaan ben, op 2 dingen na:
Ik ben iets sneller geirriteerd (bijvoorbeeld als iemand een domme opmerking plaatst). Dan piekt het sneller omhoog dan toen ik nog op 10mg zit
En ik merk een soort bewustzijnsverandering, maar kan dat niet echt plaatsen. Ik voel me gewoon wat anders dan toen ik nog op 10mg zat.
Ik weet, beetje vaag, maar ik kan er ook niks anders van maken wat mijn gevoelens betreft!
Voor de rest was ik afgelopen maand veel aan het gamen. Dat heb ik een beetje losgelaten afgelopen week (heb eigenlijk helemaal niet meer gegamed) en ben me gaan storten op het meehelpen met mijn moeders verhuizing en op het modden van games (specifiek Battlefield 2 voor de kenners).
[..]
Nou..ik weet het niet hoor. Ik heb ondertussen een goeie vriendenkring opgebouwd, maar op relationeel niveau merk ik weinig verbetering!![]()
Ik wil je niet teleurstellen verder hoor btw
Dat is eigenlijk wel een goed idee. Er is 1 vriendin die me daar bij zou kunnen helpen. Dan zou ik het geen dwingen noemen trouwens, want dat werkt bij mij echt niet. Maar zij kan heel chill doen over zulke dingen, dat is wel fijn. Moet ze wel beschikbaar zijn. Als er een opdracht aan zit te komen waar ik me druk over maak, zou ik haar van tevoren kunnen vragen of ze erbij komt zitten. Maar ik moet toch ook leren het zelf te redden en een beetje te kunnen ontspannen.quote:Op vrijdag 6 september 2013 10:33 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Dit is dan ook niet een ideale gedwongen situatie. Ik denk eerder aan een ouder of een bf/gf op een vertrouwde locatie die je dwingt.
In februari of zo, toen ik professionele hulp zocht omdat ik nogal depressief was, heb ik al bij de studieadviseur aangegeven dat het niet goed met me ging en dat dat me belemmerde bij mijn studie.quote:Op vrijdag 6 september 2013 09:51 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Ik zou daar eerst mee naar de studieadviseur gaan.
Te herkenbaar.quote:Op vrijdag 6 september 2013 11:04 schreef JR-Style-93 het volgende:
[..]
Zo herkenbaar hè. Dat je nergens van kunt genieten en de hele tijd paranoide bent. Ik heb zelfs het gevoel dat andere mensen allemaal negatieve dingen achter mijn rug om zeggen. En leuke dingen ben ik ook maar gespannen of ik alles wel goed doe enzo.
Hier hetzelfde. Al praat ik soms nog wel eens over mijn problemen in een SC en die mensen zijn het zat gewordenquote:Op vrijdag 6 september 2013 18:22 schreef kuolema het volgende:
Ik merk trouwens dat het best wel nuttig is om hier mijn hart te luchten. Zoveel emotie, en als ik het dan opschrijf, geeft dat wat rust en kan ik er rationeler over denken. Minder doemdenken en meer oplossingsgericht. Fijn is dat. Komt ook omdat mijn stemming de laatste maanden goed is. Ondanks dat verpest ik toch dingen, en hoewel ik er nu redelijk mee om kan gaan ben ik nogal bang dat het ik weer ga terugvallen door dit soort fouten. En dan komt weer die vicieuze cirkel...Ik wil zo graag dat het beter blijft gaan. I try.
Gelukkig kun je hier (bijna) alles kwijtquote:Op vrijdag 6 september 2013 18:25 schreef JR-Style-93 het volgende:
[..]
Hier hetzelfde. Al praat ik soms nog wel eens over mijn problemen in een SC en die mensen zijn het zat geworden. Maar ik val ook telkens terug in mijn depressies. Als ik een dag blij ben, ben ik de volgende dag opeens weer heel depressief en down en krijg ik weer allemaal rare gedachtes. Het gaat allemaal in een golfbeweging.
Ik zat vorig jaar alleen thuis en toen was ik ook wel vrij depressief, ook omdat ik nauwelijks buiten kwam en weinig contact had. Nu ben ik sinds vorige week begonnen aan mijn nieuwe studie en dat gaat wel prima, goed contact met mensen uit mijn klas enzo. Maar toch ben ik dan weer depressief omdat ik geen vrienden kan maken en dan allemaal onzeker ben over wat ze van me vindenquote:Op vrijdag 6 september 2013 18:33 schreef kuolema het volgende:
[..]
Gelukkig kun je hier (bijna) alles kwijt
Bij mij schommelt het idd ook heel erg, van optimisme (het gaat allemaal goed komen, studie is leuk, ik ga mijn best doen en aan mezelf werken) naar zelfhaat en doodswens een paar uur later. Maar een half jaar geleden zat ik echt diep in de put, was ik alleen maar somber zonder goede dagen dus ik ben blij dat ik daaruit ben. Maar dat was niet de eerste depressie en vast ook niet de laatste. Want ik kan echt niet zeggen dat het nu helemaal okee is.
Wat bedoel jij precies met rare gedachtes eigenlijk?
Ja dat heb ik vroeger ook gehad. Ik speelde een filmpje in mijn hoofd af over hoe het zou zijn als ik door een trein aangereden zou wordenquote:Op vrijdag 6 september 2013 18:37 schreef JR-Style-93 het volgende:
[..]
Ik zat vorig jaar alleen thuis en toen was ik ook wel vrij depressief, ook omdat ik nauwelijks buiten kwam en weinig contact had. Nu ben ik sinds vorige week begonnen aan mijn nieuwe studie en dat gaat wel prima, goed contact met mensen uit mijn klas enzo. Maar toch ben ik dan weer depressief omdat ik geen vrienden kan maken en dan allemaal onzeker ben over wat ze van me vinden.
En qua zelfhaat, dat heb ik al helemaal. Ik walg echt van mezelf gewoon, qua gedrag en uiterlijk. En zelfmoord denk ik wel eens aan, maar ga ik dus echt niet doen. Al fantaseer ik dan wel zeg maar dat ik overhoop wordt geknald ofzoDat zijn dus wel rare gedachtes.
Ik heb een vraagje. Was jij niet op latere leeftijd gediagnosticeerd voor het één en ander? Wat vond je daarvan eigenlijk?quote:Op vrijdag 6 september 2013 17:38 schreef magnetronkoffie het volgende:
Hoi!
Laatste tijd was ik wat afwezig in dit topic. Ik heb verder niet teruggelezen want dat was een beetje -te- veel!
Het gaat hetzelfde als voorheen, ben met m'n medicatie aan het afbouwen (ben van 10mg naar 7,5mg gegaan), maar ze zijn vergeten de dosis bij m'n laatste recept verder te verlagen naar 5mg, dus zit nog wel even op 7,5 de komende maand.
Ik merk er weinig van dat ik omlaag gegaan ben, op 2 dingen na:
Ik ben iets sneller geirriteerd (bijvoorbeeld als iemand een domme opmerking plaatst). Dan piekt het sneller omhoog dan toen ik nog op 10mg zit
En ik merk een soort bewustzijnsverandering, maar kan dat niet echt plaatsen. Ik voel me gewoon wat anders dan toen ik nog op 10mg zat.
Ik weet, beetje vaag, maar ik kan er ook niks anders van maken wat mijn gevoelens betreft!
Voor de rest was ik afgelopen maand veel aan het gamen. Dat heb ik een beetje losgelaten afgelopen week (heb eigenlijk helemaal niet meer gegamed) en ben me gaan storten op het meehelpen met mijn moeders verhuizing en op het modden van games (specifiek Battlefield 2 voor de kenners).
[..]
Nou..ik weet het niet hoor. Ik heb ondertussen een goeie vriendenkring opgebouwd, maar op relationeel niveau merk ik weinig verbetering!![]()
Ik wil je niet teleurstellen verder hoor btw
Hoe vaak ik mijn eigen crematie wel niet heb afgespeeld in mijn hoofd wil je niet wetenquote:Op vrijdag 6 september 2013 18:50 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Ja dat heb ik vroeger ook gehad. Ik speelde een filmpje in mijn hoofd af over hoe het zou zijn als ik door een trein aangereden zou worden
Hoe kan je nu lieve woordjes tegen jezelf zeggenquote:Op vrijdag 6 september 2013 19:25 schreef Gray het volgende:
Tja, gedachten komen en gaan, en al lijkt het soms anders, je kan de inhoud niet afdwingen. Hoogstens wel of geen aandacht eraan besteden, wat voor mij doorgaans lijkt te werken. Als een sneetje in de vinger moet je soms het kwalijke negeren, dan geneest het vanzelf.
En geef het af en toe een verzorgend zalfje in de vorm van wat lieve woordjes voor jezelf, een gezonde snack en wat relaxte lichaamsbeweging als een wandeling.
Weet je wat het is? Ik weet heel goed wat ik wil, dat is het probleemquote:Op vrijdag 6 september 2013 19:25 schreef Gray het volgende:
Tja, gedachten komen en gaan, en al lijkt het soms anders, je kan de inhoud niet afdwingen. Hoogstens wel of geen aandacht eraan besteden, wat voor mij doorgaans lijkt te werken. Als een sneetje in de vinger moet je soms het kwalijke negeren, dan geneest het vanzelf.
En geef het af en toe een verzorgend zalfje in de vorm van wat lieve woordjes voor jezelf, een gezonde snack en wat relaxte lichaamsbeweging als een wandeling.
Gewoon, in de spiegel.quote:Op vrijdag 6 september 2013 19:29 schreef JR-Style-93 het volgende:
[..]
Hoe kan je nu lieve woordjes tegen jezelf zeggen.
Ik kan mezelf heel goed haten, elke keer als ik in de spiegel kijk komt dat gevoel op.quote:Op vrijdag 6 september 2013 19:33 schreef Gray het volgende:
[..]
Gewoon, in de spiegel.
Hoe kan je immers wel jezelf haten, maar niet jezelf toefluisteren?
Je kan beginnen met naast het aangeleerde patroon van zelfminachting, er een van zelfhoogachting op te starten. Noem positieve kanten van jezelf op, die waar zijn zelfs als je ze niet voelt. Je kan jezelf zelfs complimentjes geven over dat het niet slechter met je gesteld is, als een optimist die schuilt in de pessimist.quote:Op vrijdag 6 september 2013 19:35 schreef JR-Style-93 het volgende:
[..]
Ik kan mezelf heel goed haten, elke keer als ik in de spiegel kijk komt dat gevoel op.
Maar hoe verander je dat dan?
Hmm zoiets dacht ik al. Zelf ben ik ook heel onzeker en hoewel ik aan de ene kant totaal geen zin heb om nieuwe contacten te maken- ik heb een fijne vriendengroep sinds jaren en vind het ook heel prettig om alleen te zijn- voel ik me vaak 'anders', minder sociaal en minderwaardig. Sociale contacten zorgen er meestal voor dat ik me veel slechter ga voelen, over mezelf vooral.quote:Op vrijdag 6 september 2013 18:37 schreef JR-Style-93 het volgende:
[..]
Ik zat vorig jaar alleen thuis en toen was ik ook wel vrij depressief, ook omdat ik nauwelijks buiten kwam en weinig contact had. Nu ben ik sinds vorige week begonnen aan mijn nieuwe studie en dat gaat wel prima, goed contact met mensen uit mijn klas enzo. Maar toch ben ik dan weer depressief omdat ik geen vrienden kan maken en dan allemaal onzeker ben over wat ze van me vinden.
En qua zelfhaat, dat heb ik al helemaal. Ik walg echt van mezelf gewoon, qua gedrag en uiterlijk. En zelfmoord denk ik wel eens aan, maar ga ik dus echt niet doen. Al fantaseer ik dan wel zeg maar dat ik overhoop wordt geknald ofzoDat zijn dus wel rare gedachtes.
Dat is best lastig om te doen hoor. Want als mensen mij complimenten geven, bijvoorbeeld over mijn tekenen, schiet ik in de verdediging dat ik het kut vind. En daardoor maak ik geen vriendenquote:Op vrijdag 6 september 2013 19:46 schreef Gray het volgende:
[..]
Je kan beginnen met naast het aangeleerde patroon van zelfminachting, er een van zelfhoogachting op te starten. Noem positieve kanten van jezelf op, die waar zijn zelfs als je ze niet voelt. Je kan jezelf zelfs complimentjes geven over dat het niet slechter met je gesteld is, als een optimist die schuilt in de pessimist.
Denken kan je leren, dus leer jezelf leuke gedachten aan.
Dat kan, maar daar gaan de negatieve gedachten niet van weg. Ik heb ook wel eens de opdracht gekregen om elke dag iets goeds over mezelf op te schrijven. Gaat prima, maar dan moet ik ook meteen slechte dingen opschrijven om het te compenseren (anders is het liegen naar jezelf), en dat zijn er veel meer.quote:Op vrijdag 6 september 2013 19:46 schreef Gray het volgende:
[..]
Je kan beginnen met naast het aangeleerde patroon van zelfminachting, er een van zelfhoogachting op te starten. Noem positieve kanten van jezelf op, die waar zijn zelfs als je ze niet voelt. Je kan jezelf zelfs complimentjes geven over dat het niet slechter met je gesteld is, als een optimist die schuilt in de pessimist.
Denken kan je leren, dus leer jezelf leuke gedachten aan.
Misschien helpt het als je in elk geval doet alsof je het compliment accepteert. Ook wel fijn voor de ander. Je hoeft het niet met ze eens te zijn.quote:Op vrijdag 6 september 2013 19:48 schreef JR-Style-93 het volgende:
[..]
Dat is best lastig om te doen hoor. Want als mensen mij complimenten geven, bijvoorbeeld over mijn tekenen, schiet ik in de verdediging dat ik het kut vind. En daardoor maak ik geen vrienden
Ik heb nooit echt vrienden gehad of ik stootte ze af. En nu op nieuwe school probeer ik dat te maken maar is allemaal lastig om te doen. Al heb ik er wel behoefte aan denk ik, anders ga ik nog depressiever worden. Dan ga ik echt rare dingen doen denk ikquote:Op vrijdag 6 september 2013 19:46 schreef kuolema het volgende:
[..]
Hmm zoiets dacht ik al. Zelf ben ik ook heel onzeker en hoewel ik aan de ene kant totaal geen zin heb om nieuwe contacten te maken- ik heb een fijne vriendengroep sinds jaren en vind het ook heel prettig om alleen te zijn- voel ik me vaak 'anders', minder sociaal en minderwaardig. Sociale contacten zorgen er meestal voor dat ik me veel slechter ga voelen, over mezelf vooral.
Maar het schept een afstand, en vaak walg ik ook van 'die grote massa'. Daar komen dan bij mij ook zieke gedachtes uit voort...maar daar ga ik het maar niet over hebbenDit heb ik wel minder als ik me goed voel.
Wel grappig om zoveel te herkennen in wat jij typt.
Ja dat probeer ik wel. Maar het is niet makkelijk uit te voeren zeg maar, omdat ik dan echt snel het tegenovergestelde moet zeggen van wat ik denkquote:Op vrijdag 6 september 2013 19:50 schreef kuolema het volgende:
[..]
Misschien helpt het als je in elk geval doet alsof je het compliment accepteert. Ook wel fijn voor de ander. Je hoeft het niet met ze eens te zijn.
Ja en nogal kut dat ik jaren lang heb moeten doorploeteren in m'n 1tje.quote:Op vrijdag 6 september 2013 19:02 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Ik heb een vraagje. Was jij niet op latere leeftijd gediagnosticeerd voor het één en ander? Wat vond je daarvan eigenlijk?
Ik vind het verschrikkelijk kut dat mensen mij een lange tijd niet geholpen hebben, inclusief mijn ouders, maar mijn ouders zijn net als ik en ze ondervinden, anders dan ik, daar geen hinder van. Terwijl ik niet eens wist dat ik het soort probleem heb waarvoor ik echt hulp moest gaan zoeken, maar ik wist niet dat ik daarvoor hulp kon krijgen of zoiets. Heb/had jij dat ook?
Dit dus.quote:Op vrijdag 6 september 2013 19:48 schreef kuolema het volgende:
[..]
Dat kan, maar daar gaan de negatieve gedachten niet van weg. Ik heb ook wel eens de opdracht gekregen om elke dag iets goeds over mezelf op te schrijven. Gaat prima, maar dan moet ik ook meteen slechte dingen opschrijven om het te compenseren (anders is het liegen naar jezelf), en dat zijn er veel meer.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |